Fiction - Assassin's Creed : Siamese Uprising
ติดตามเพจได๎ที่ FB : www.facebook.com/AC.SUFiction
Fiction - Assassin's Creed : Siamese Uprising
ลิขสิทธิเ์ นื้อเรื่อง โดย เพจ ASSASSIN’S CREED : SIAMESE UPRSING
ติดตามเพจได๎ที่ FB : www.facebook.com/AC.SUFiction
Fiction - Assassin's Creed : Siamese Uprising ทํามกลางแสงไฟ ที่ทอดตัวลงมายังโต๏ะทํางานเกําๆ หนังสือเรียงรายวางกองพะเนินให๎เห็นจนรู๎สึกรกหู รกตา เสียงเท๎าเดินลงน้ําหนักดังเข๎ามาในห๎องสี่เหลี่ยมเล็กๆ แก๎วกาแฟวางลงบนหนังสือพิมพ์ฉบับ วันที่ 2 เมษายน 2516 เสียงพิมพ์ดีดเริ่มดังอีกครั้ง จั่วหัว “ปัญญาชนไทย จะไปได๎แคํไหน ขวากหนามยากลําเข็ญของ ชาวบ๎าน” ชายหนุํมนั่งครุํนคิดวําจะพิมพ์อะไรตํอไป เขาลุกขึ้นออกจาโต๏ะอิเลกเขะขะ ของเขา พลันดึงบุหรี่ มวนหนึ่ง ออกมาสูบ เขาถอนหายใจยาวๆ ควันสีขาวพวยพุํง ฟุ้งกระจายออกนอกหน๎าตํางของบ๎านไม๎เล็กๆ เสียงบรรยากาศภายนอกชํางเงียบเหงา ไมํมีแม๎เสียงหมาเหําหอน หรือ แมลงเล็กๆเลย พระจันทร์จ๎องมองเขา อยูํจากฟากฟ้า ในสมองของเขาพลันแลํนครุํนคิดไปถึงอนาคต ‘บ๎านเมืองเราจะเป็นเชํนไร เราจะสร๎าง สังคมไทยสมัยใหมํอยํางไร’ สิ่งที่เขาครุํนคิด เขาอาจจะไมํสัมผัสมัน เขายกมือตัวเองขึ้นมาดู ข๎อมือที่เต็มไปด๎วย รอยแผลเป็น เปื้อนไปด๎วยน้ําหมึกจากปากกาที่เขาใช๎เขียนจดหมายสํงเป็นสิบฉบับ แทนที่เขาจะใช๎พิมพ์ดีดของ เขาเขียน แตํดูเหมือนวําเขาจะไมํชอบมัน คงจะเป็นการยากที่จะไถํถามวําทําไมเขาถึงไมํใช๎มันเขียนจดหมาย แทนมือของเขาเอง นั่นมันไมํใชํกงการอะไรของผู๎อํานหรือผมที่เป็นผู๎เขียนที่จะต๎องลํวงรู๎ถึงเหตุผลอันยิบยํอย เหลํานี้ มาถึงชํวงเวลานี้แล๎ว ชายหนุํมผมยาวคนนี้ ดีดขี้เถ๎าปลายบุหรี่ลง ขยี้บุหรี่ลงบนวงกบหน๎าตํางไม๎ของเขา ก๎นบุหรี่รํวงหลํนลงชั้น1 ของตัวบ๎าน เขากลับมานั่งที่โต๏ะของเขาดังเดิม พลางพิมพ์ดีดตํอไป ดูเหมือนวําเขาจะ คิดอะไรออกมาสักหนํอยแล๎ว กลับมาดูที่โต๏ะกัน เขามองไปที่กองหนังสือเขา ข๎างๆมีจดหมายเป็นสิบฉบับ บาง ฉบับ สํงมาจาก เวียดนามบ๎าง ลาวบ๎าง ทุกฉบับล๎วนเขียนคําวํา “มิตรสหาย” ลงตราปรับทับเล็กข๎างซองเป็น ตราที่เราอาจจะคุ๎นเคยกันดี แตํนั้นไมํใชํสิ่งสําคัญ สิ่งสําคัญทีส่ ุดคือเน๎อหาข๎างในที่เราควรจะต๎องลํวงรู๎วํามีอะไร เขียนสํงมาถึงเขา จดหมายจําหน๎าซองถึงเขา “วีร”์ สั้นๆ ผู๎รับคงจะเข๎าใจและคงรับทราบวําคือใคร จําหน๎าซอง เขียนไว๎วํา “บ๎านริมน้ําฝั่งธนบุรี สํงให๎ถึงมือ เอกสารลับ” แสดงให๎เห็นวํา คนสํงต๎องไมํใชํนายไปรษณีย์ เขาอาจ มีเครือขําย บุคคลที่คอยสํงจดหมายลับแบบนี้ให๎เขาอยูํ วีร์เปิดจดหมายฉบับหนึ่งที่สํงมาจาก “เวียงจันทน์, ลาว” เขาเปิดมันออก ข๎างในบรรจุกระดาษเพียงแผํนเดียว เป็นแผนผังของพระนคร หรือ เมืองฝั่งตรงข๎ามโน๎น แตํวํามันไมํใชํแคํผังเมืองปกติ แตํลักษณะโดยรวมผังเมืองที่วาํ เป็นผังเมืองที่ใสํรายละเอียดของบ๎านชํองทุกหลัง ที่เน๎นสีแดงเอาไว๎ เส๎นทางตามถนนที่ขีดด๎วยหมึกสีดํา แสดงให๎เห็นวํา จดหมายฉบับนี้อาจจะสื่อถึงการนํา วีร์ ไปหาอะไรบางอยําง วีร์ เก็บจดหมายฉบับนี้ไว๎ในกระเป๋าหนังสะพายของเขาในชํองในสุด ถ๎าเป็นเราคงไมํ สังเกตเขารูดซิปปิดมัน ใช๎เข็มขัดกระเป๋าล็อกเหมือนเดิม วีร์หยิบ จดหมายอีกฉบับขึ้นมาอําน ฉบับนี้ สํงมาจาก มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไมํได๎บํงบอกวํา มาจากสํวนไหนของมหาลัย เพียงแคํตราประทับมหาลัยลงมา คง พอจะเดาได๎วํามาจากที่นี่ วีร์เปิดมันออก ข๎างในเขียนวํา “ชมรมวรรณศิลป์ – ถึงวีร์ เข๎าประชุมแผนการ ดําเนินงานกิจกรรมในปีการศึกษาหน๎า” วีร์พลางพยักหน๎า แล๎วทิ้งมันลงถังขยะข๎างๆ เขาเข๎าใจในสิ่งที่จดหมาย พูดกับเขา พลางตอบรับด๎วยนัยที่ไมํได๎ใสํใจแตํวีร์ก็รับทราบ ขณะนั้น วีร์ลุกเอากาแฟที่กินหมด ไปเก็บที่ ติดตามเพจได๎ที่ FB : www.facebook.com/AC.SUFiction
Fiction - Assassin's Creed : Siamese Uprising ห๎องครัว เสียงนาฬิกาดัง ตีบอกเวลา 03.00 น. ตีสามแล๎ววีร์ยังไมํได๎นอน ตาเขากําลังแดงก่ํา เขาพยายาม เอาชนะใจตัวเอง เอาชนะความงํวง ด๎วยการขํมตาไมํให๎หลับลงได๎ ท๎ายที่สุด เขาก็ต๎องแพ๎ วีร์ล๎มตัวลงนอนบน ฟูกที่นอน วีร์หลับใหลปานทํางานจนสายป่านขาด ความเหนื่อยล๎าที่มาจากสมอง การนึกคิด ไมํใชํจากแรงกาย วีร์หลับลึกลงไป ลุํมหลงดําดิ่งสูํห๎วงเวลาแหํงความฝัน อินสะดุ๎งตื่น จอคอมพิวเตอร์ของเขายังเปิดอยูํ อินพลางมองไปที่นาฬิกา “เที่ยงคืนห๎านาที” อินโพลํง ออกมาด๎วยความตกใจ เที่ยงคืนแหํงการรอคอย การเปิดดาวน์โหลด เมมโมรี่ 14 ตุลา 2516 ที่เกมเมอร์เฝ้า ติดตามแรมเดือนกวําจะออกมาเพื่อเตรียมตัวเข๎าไปเลํน อินขีดปากกาสีแดงที่ปฏิทิน นับถอยหลังวันเปิดระบบ เพื่อเข๎าไปเลํน สมกับการตั้งใจรอคอย หน๎าตํางวินโดวส์ที่กําลังดาวน์โหลดข๎อมูล เมมโมรี่ 14 ตุลา 2516 ชุด แรกกําลังถํายโอนข๎อมูลอยํางช๎าๆ ข๎อมูลอันใหญํโตราวๆ 20-30 กิโลไบต์ อินพักหน๎าจอไว๎ แล๎วกลับเข๎านอน บนเตียง แสงสวํางจากโคมไฟข๎างเตียงนอนยังคงสํองแสงสลัวๆ พอให๎เห็นตัวหนังสือที่อินกําลังหยิบมาอําน เอา เข๎าจริงแล๎วเวลานี้มันไมํใชํที่อินจะมาอํานหนังสืออะไร ชํวงสอบก็ยังไมํมาถึง นิสัยรักการอํานของอินยังคงฝัง รากลึก แม๎วําอินจะติดเกมส์มากก็ตาม อินหยิบหนังสือเลํมโปรด หนังสือที่วําด๎วย “ประวัติศาสตร์การเมือง ผํานมุมมองของนักศึกษายุคสายลมและแสงแดด” หนังสือเลํมนี้อินอํานเป็นรอบที่ 2 อินเคยบอกกับใคร หลายๆคนวําสิ่งที่อินกําลังค๎นหา ไมํใชํใบปริญญา แตํมันคือ สิ่งที่สังคมต๎องการอะไรจากเรา เราควรจะมอบ อะไรให๎กับสังคม นั่นคือสิ่งที่อินกําลังค๎นหา วําอะไรกันแนํที่สังคมต๎องการจริงๆและมีประโยชน์อันมากมาย มหาศาลมากกวําที่ไป ออกคํายอาสา ที่ได๎รับแคํเรา แตํสังคมไมํได๎รับเต็มที่ อินสนใจในเรื่องของ รากเหง๎า มากกวํา ปัจจุบัน เพราะ ปัจจุบันต๎องถูกถํายโอนมาจาก รากเหง๎า เพราะฉะนั้นถ๎าอินเข๎าใจในตัวของรากเหง๎า เอง อินก็จะเข๎าใจในปัจจุบัน นี่คือสิ่งที่อินบอกกับตัวเองเสมอ กระดาษหน๎าแล๎วหน๎าเลําที่อินหยิบจับจบยับเยิน ตามขอบกระดาษถูกพลิกไปมาซ้ําหลายรอบ รอยช้ําบนแผํนกระดาษที่ถูกจับซ้ําแล๎วซ้ําเลํา สายตาที่มุํงมั่นของ ชายหนุํมวัยมหาลัย กําลังมีไฟ คนเหลํานี้สามารถทําอะไรหลายๆก็ได๎ ถ๎าทําตามที่ใจตัวเองปรารถนา และมี จุดมุํงหมายเดียวกัน มันเป็นแรงขับเคลื่อนสังคมอันหนึ่ง ดังที่หน๎าประวัติศาสตร์ที่จารึกไว๎ในๆหลายมุมมอง อิน เผลอหลับลงไป คอมพิวเตอร์ของอินยังถูกพักหน๎าจออยูํอยํางนั้น เมมโมรี่ 14 ตุลา ยังถูกถํายโอนอยํางช๎าๆ หนังสือที่กําลังอํานถูกวางทาบหน๎าอก รํางกายของอินหลับใหลเข๎าสูํนิทรา ------- “ก็บอกให๎รีบหนีไงเลํา อยูํไป ไมํได๎แล๎ว” “มึงไมํเห็นหรอวะ เขากําลังตามลํามึงอยูํ ชื่อมึงติดตามถนน ตามซอย ใครวําพวกเรามีคนสนับสนุน เรือนแสนเลํา หนอนบํอนไส๎ก็ม”ี เสียงปืนดังสาดกระสุนไลํหลัง ชายหนุํมสามคนที่ยืนอยูํตรงถนนราชดําเนิน ชายสามคนมีทีทําที่จะถอยหนีจากกลุํมทหารที่เข๎ามา ปราบปรามกลุํมคนเรือนหมื่น เสียงกรีดร๎อง เสียงการ ปะทะกัน การปาระเบิดใสํท๎องถนนดังกระจายเป็นจุดๆ ผู๎คนวิ่งแตกตื่น “มึงกูบอกแล๎ว วําตอนนี้มันยังทํา ภารกิจไมํได๎ มึงเห็นมั้ย วํามันต๎องออกมาแบบนี้” เสียงหํากระสุน ไลํหลังชายสามคนมาติดๆ พวกเขาสับเท๎าวิ่ง ติดตามเพจได๎ที่ FB : www.facebook.com/AC.SUFiction
Fiction - Assassin's Creed : Siamese Uprising อยํางไว หาที่หลบซํอนแถวๆ สะพานผํานฟ้าลีลาศ ‘ปัง!’ กระสุนนัดนึงทะลุ นํองของชายคนนึง เขาล๎มลง ร๎อง ตะโกนด๎วยความเจ็บทรมาน ชายอีกสองคนชํวงพยุงเขาขึ้น หนีเข๎าไปในวัดสระเกศ ขณะที่สามคนกําลังวิ่งหนี เอาชีวิตรอดจากดงกระสุน พวกเขาก็พลาด ทหารสิบกวํานายวิ่งมาจากในวัด เห็นชายทั้งสามคนกําลังวิ่งเข๎ามา ทหารคนหนึ่งสั่งให๎ ชายสามคนนั้นหยุดแล๎วหมอบลง แตํก็ถูกปฏิเสธจากสามคนนั้น ทหารวิ่งไลํพวกเขาไปจน สุดซอย มันสุดทางแล๎ว ชายสามคนนั้นจนตรอกไมํสามารถหนีไปทางอื่นได๎ ทหารวิ่งเข๎ามาล๎อมชายสามคนนั้น “ทําไมไมํยอมเสียดีๆ” ‘พลั่ก’ เสียงด๎ามปืนกระทุ๎งเข๎าที่ท๎องของชายสามคน ------- อินสะดุ๎งตื่นด๎วยเสียง นาฬิกาปลุก อินงัวเงียมองไปที่นาฬิกา แปดโมงกวําแล๎ว อินหยิบแปรงสีฟันเข๎าไปในห๎องน้ํา อินทําธุระตัวเอง เสร็จก็ลงมาหาแมํข๎างลําง “แมํครับ มีไรกินอะ” “ดูเอาอยูํบนโต๏ะ แล๎วเมื่อคืนหนะละเมออะไร ร๎องโอ๏ยลั่นบ๎าน แมํก็ตกใจ” “อําวหรอแมํ ไมํรู๎อะ สงสัยฝันมั้ง” อินกินข๎าวเสร็จก็กลับเข๎าห๎องตัวเองตามประสาเดิมๆของเขา แสงแดดยามเช๎ากระทบเข๎ามาที่หน๎าตําง อินหยีตามองไปที่ระเบียงห๎องตัวเอง คลองหลังบ๎านสีเกือบดําคล้ํา แนํนิ่งไมํมีความเคลื่อนไหวอะไรสักแอะ ในนั้นคงจะมีไขํยุงกองกันพะเนินเทินทึก แหลํงเพาะพันธุ์ไข๎เลือดออก ชั้นดี อินไมํสนใจ กลับมาเปิดจอที่พักไว๎ เมมโมรี่ยังดาวน์โหลดอยูํ ไปเกือบครึ่งหลอดแล๎ว อินเช็คเฟสบุ๏คของ ตัวเอง เบนทักแชทบ็อกมาตั้งแตํ หกโมงเช๎า ไมํรู๎วํามีอะไรถึงทักมาแตํเช๎าขนาดนั้น ------------- เบน : เห้ยมึงรู้ข่าวยัง ว่าเขาเลื่อนเปิดระบบไปสองวัน -------------
: กูนะอุตส่าห์ตื่นเต้น
----------- 06.34 am
------------ อิน : อ่าวหรอ เออช่างเหอะแค่สองวัน รอได้ ----------- 09.15 am แดดยามบํายทําให๎ผลการแสดงอารมณ์ของคนติดลบได๎ ความร๎อนแผดเผา ใครที่ไหนจะชอบมัน วีร์ เดินเข๎าชมรมวรรณศิลป์ ตามที่นัดหมายประชุมที่จดหมายสํงมา วีร์เดินขึ้นตึกเหลําเพื่อนสนิทมิตรสหายก็เดิน สวนทาง วีร์ทักยิ้มแย๎มให๎กับมิตรสหายเหลํานั้น วีร์เข๎าไปในห๎องชมรม เพื่อนหลายคนนั่งรออยูํตั้งนานแล๎ว “เห๎ยวีร์ นายรู๎ใชํไหมวํานายต๎องสํงต๎นฉบับของวารสารชมรมเรา” “ยังไมํเสร็จ ขอเวลาอีกนิด อีกอยํางนี่จะ เป็นต๎นฉบับสุดท๎ายของกูแล๎ว” “อําวเห๎ย ทําไม มีอะไรไมํเขียนตํอฉบับหน๎าแล๎วยังไง?” วีร์เงียบไปพักหนึ่ง สี หน๎าของวีร์บํงบอกถึงเรื่องชวนติดลบ “มีอะไรหรือเปลําวีร์ บอกเพื่อนในชมรมได๎นะ” หญิงสาวหน๎าตาใจดีที่นั่ง อยูํมุมห๎องชมรมพูดสํงตํอความรู๎สึกกับวีร์ “ฉันลาออกจากมหาลัยแล๎ว” ทุกคนในห๎องอึ้งไปชั่วขณะ “ทําไมวะ มึง มีอะไรมึงปรึกษาเพื่อนกํอนดีเปลํา จะออกกลางคันเงี้ยนะ” “เออกูตัดสินใจแล๎ว” “แล๎วมึงจะออกไปไหน ไปทําอะไรวะ ใบปริญญาก็ไมํมี ใครเขาจะรับมึงทํางาน” “เรื่องนั้นกูมีทางของกูแล๎ว” อินตัดบทจบ -----------“ต๎นฉบับนี้พรุํงนี้จะสํงให๎ทางจดหมาย รอรับ จะติดตํออะไรให๎ไปที่บ๎านเรา ตั้งแตํพรุํงนี้ ฉันไมํมาเรียนแล๎ว” อินทิ้งความรู๎สึกงุนงงให๎กับเพื่อนหลายคนไว๎ในห๎องแหํงนั้น ความสงสัยผุดขึ้นมา ทํามกลางโต๏ะและเก๎าอี้ วีร์ กําลังทําอะไรอยูํ เขาจะไปไหน นี่คือคําถามที่ชวนหัวให๎เพื่อนสนิทวีร์อยําง ตี๋ เก็บไว๎ในใจจนถึงคืนนั้น ตี๋ไปบ๎าน ติดตามเพจได๎ที่ FB : www.facebook.com/AC.SUFiction
Fiction - Assassin's Creed : Siamese Uprising วีร์ แตํบ๎านวีร์ล็อกกุญแจ เงียบไมํมีไฟเปิดไว๎สักดวง วีร์เป็นชายหนุํมที่อาศัยคนเดียว หลังจากขอแยกตัวออกมา จากบ๎านตี๋ เพื่อนสนิทที่เดินทงามาเรียนด๎วยกัน พวกเขาเป็นนักศึกษาที่เดินทางมาจากภาคอีสาน วีรใ์ ชํวําเขา จะไมํมีฐานะอะไรน๎อยนิด ความเป็นอยูํของวีร์ที่อีสานนั้น ถือวําร่ํารวยกวําชาวบ๎านทั่วไป พํอของวีร์เป็น ข๎าราชการที่ใกล๎เกษียณทํางานให๎อําเภอ สํวนแมํของวีร์เป็นครูในตัวจังหวัดที่วีร์อาศัยอยูํ วีร์ร่ําเรียนหนังสือ จากแมํของเขา และพํอเขาผู๎ที่ทํางานด๎านข๎าราชการสายรัฐศาสตร์ คงเป็นจุดหนึ่งที่ทําให๎วีร์ชอบในด๎านนี้ ตี๋ สงสัยวําวีร์ไปไหน ปกติ วีร์ไมํมีคนรู๎จัก นอกจาก ญาติของตีแ๋ ละตัวตี๋ที่อยูํบ๎านหลังเดียวกัน ทิ้งความสงสัยให๎ตี๋ ไว๎ในค่ําคืนนั้น แตํในหัวสมองของเพื่อนสนิทวีร์ คิดเพียงแคํ คงเดินทางกลับไปบ๎านเพือ่ บอกพํอแมํตัวเองหรือ เปลํา ริมแมํน้ําเจ๎าพระยา ชายหนุํมใสํหมวกปิดบังใบหน๎า เสือ้ ผ๎าดูมิดชิด เขาสวมเสื้อแจ็กเกตตัวหนา รองเท๎าผ๎าใบ เขาวิ่งเลียบแมํน้ําเจ๎าพระยามาทางป้อมพระสุเมรุ ขณะนั้นเวลาคงดึกมากแล๎ว รถไมํมีวิ่งสักคัน ระยะเวลานั้น มีแตํความสงัด เขาวิ่งผํานถนนพระอาทิตย์ เข๎าตรอกโรงไหม มอเตอร์ไซคูํใจของเขาจอดแนํนิ่ง อยูํข๎างๆตึกเกําๆภายในซอย คาวาซากิสีดํามันวาวเหมือนเพิ่งซื้อมาใหมํ ตราที่ประทับอยูํบนไฟหน๎ารถ คุ๎นหน๎า คุ๎นตากันดี เราคงจะพอเดาๆได๎วํา รถคนนี้เป็นของใครและใครดูแล ชายหนุํมผู๎นําสงสัยสตาร์ทรถออกจาก ตรอกโรงไหม มุํงหน๎าไปถนนสนามไชย เขาวิ่งผํานสนามหลวงไปหมาดๆ คนเดินไมํมากนัก ไฟของตึกรามบ๎าน ชํองก็ปิด เห็นไฟจาก โรงแรมรัตนโกสินทร์สูํไกลๆ วัดพระแก๎วยังคงเดํนตระหงํานท๎าทายกาลเวลามากวําสอง ร๎อยกวําปี ชายหนุํมเลี้ยวเข๎าถนน ข๎ามแยกสะพานช๎างโรงสี เลี้ยวเข๎าจอดมอเตอร์ไซคูํใจที่ตรอกแพรํงภูธร เสียงมอเตอร์ไซดับลง เขาเดินก๎าวออกมาหน๎าถนน ไฟริมทางสํองสลัวเป็นจุดๆ เข๎าตัดสินใจปีนตึกแถวข๎างๆ สภาพตึกขี้ตะไครํจากน้ําฝนขึ้นเขียวไปหมด เสาไฟที่ระโยงรยางค์เป็นที่นําหวาดเสียว ความวํองไวของเขาผําน จุดนั้นมาได๎ เขาปีนไปจนถึงยอดอาคารตึกแถวนั้น พลางหยิบกล๎องสํองทางไกลสีเขียวขี้ม๎าออกมาจากกระเป๋า หนังสีน้ําตาลเข๎มที่เขาสะพายข๎างมาตั้งแตํแรก เขายกสํองมันดูไปที่ อาคารฝั่งตรงข๎ามคลองรอบกรุง อาคาร สถาปัตยกรรมยุโรป ทอดแนวยาวตามถนนกัลยาไมตรีไปตามยาว หน๎าตํางหลายบานเปิดออกในขณะนั้น แสง ไฟจากห๎องหับตํางๆ เหลําทหารเดินทํางานกันภายใน ชายหนุํมผู๎สังเกตการณ์ เฝ้ามองได๎สักพัก ชานชั้นสองที่ สามารถเดินออกมาสูดอากาศยามดึกดื่นได๎นั้น ชายวัยกลางคนมีหนวดเดินถือบุหรี่ ออกมาสูบอยํางใจเย็น ภายนอก มีนายทหารสองสามคนเดินตามออกมาในมือนั้นถือ เอกสารไว๎มากมาย เขาบรรจงหยิบมันขึ้นมาดูไลํ อํานไปทีละบรรทัดๆ อยํางละเอียด นายทหารคนหนึ่งยื่นปากกาให๎เขาเขียนอะไรบางอยํางลงไป คงจะเป็น ลายเซ็นหรืออะไรสักอยํางแนํนอน ชายหนุํมที่เฝ้าสังเกตการณ์ เอากล๎องออกจากเบ๎าตาของเขา เขาดึงหมวก ออก มือของเขาดึงบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าของเสื้อแจ็กเกต เขาบรรจงจุดบุหรี่ด๎วยไฟแช็ก เขาสูบมันลงไปเต็ม ติดตามเพจได๎ที่ FB : www.facebook.com/AC.SUFiction
Fiction - Assassin's Creed : Siamese Uprising ปอด เขาพลางยิ้มที่มุมปาก ไฟจากบุหรีท่ ี่สะท๎อนเขาใบหน๎าของเขา ‘วีร’์ ยืนอยูํบนอาคารนั้น เขาพึมพําด๎วย เสียงแผํวเบาวํา “นายประภาส”
ติดตามเพจได๎ที่ FB : www.facebook.com/AC.SUFiction