Ο Γύρος του Κόσμου Βροχερό πρωινό… Βροχερή μέρα. Ο ήλιος παίζει κρυφτούλι πίσω από τα γκρίζα σύννεφα. Ρίχνει μια απολαμπίδα που περνά από το μικρό παράθυρο και χάνεται. Σε λίγο βρέχει πάλι. Στο διπλανό χωράφι το νερό αναβρύζει μέσα απ’ το χορταράκι. Σταματά η βροχή, να το φως ξανά… Με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι ο μικρός Τάκης κοιτά έξω κουκουλωμένος με το δαντελένιο κουρτινάκι. Χάνεται σε σκέψεις. Από που να ‘ρχεται η βροχούλα; Χθες το απόγευμα διάβαζε στην Γεωγραφία της αδερφής του ότι στην Αγγλία βρέχει πολύ συχνά. Να ταξιδεύει άραγε και να έρχεται παρέα με το φθινόπωρο από εκεί; Το απαλό τρίξιμο από τα ξύλα που καίγανε στο τζάκι τον ξυπνούν… Τρέχει γρήγορα στο άλλο δωμάτιο, παίρνει στα χέρια του το καφέ βιβλίο της γεωγραφίας ένα πιο μεγάλο, τον Άτλαντα της Ευρώπης, και την χοντρή Εγκυκλοπαίδεια.
Τα άπλωσε στο χαλί μπροστά στο τζάκι. Άνοιξε το βιβλίο και τον άτλαντα στην σελίδα που είχε τον χάρτη της Μεγάλης Βρετανίας. Στην περιγραφή έλεγε πως η Βρετανία στην ουσία είναι ένα μεγάλο νησί, πως υπάρχουν τρεις χώρες μαζί, η Αγγλία, η Σκωτία και η Ουαλία. Πρωτεύουσα της Αγγλίας είναι το Λονδίνο και έχει γύρω στα 7 εκατομμύρια κατοίκους, είχε και μια φωτογραφία με τους κόκκινους τηλεφωνικούς θαλάμους και άλλες δύο, μία με το Μπινγκ Μπεν και μία με την Γέφυρα του Λονδίνου… Φαινόταν πολύ όμορφο το Λονδίνο! «Πω πω, λίγο ακόμη και θα ήταν σαν ολόκληρη την Ελλάδα» σκέφτηκε. “Το κλίμα σε αυτή την περιοχή χαρακτηρίζεται από τις γρήγορες και απότομες μεταβολές του καιρού και από τις πολλές βροχοπτώσεις κατά την διάρκεια του χρόνου”, διάβασε παρακάτω. «Να το! Από εκεί ήρθε η βροχούλα! Καλά το είπα εγώ!» αναφώνησε. «Και αυτός ο ήλιος που παίζει κρυφτούλι θα είναι σίγουρα Άγγλος… ο δικός μας ο Ελληνικός, δεν κάνει τέτοια! Λάμπει και ο ουρανός είναι καταγάλανος!» Μια αχτίδα μπήκε τώρα απ’ το παράθυρο και το φως του Άγγλου Ήλιου έπεσε στα βιβλία του. Ο μικρός χαμογέλασε: «Μου αρέσεις και εσύ και ας είσαι Άγγλος» είπε ψιθυριστά. Ένα τρίξιμο ακούστηκε, στην πόρτα του δωματίου φάνηκε για λίγο η μαμά, γύρισε και της χαμογέλασε. Χαμογέλασε και εκείνη και πήγε στην κουζίνα να συνεχίσει τις δουλειές της. Ζύμωνε φρέσκο ψωμί που το ψήνανε μετά στην γάστρα στο τζάκι και κρατούσε πάντα και ένα μικρό κομμάτι για κουλούρα που ψηνόταν ξεχωριστά και μετά το τρώγαν τα παιδιά με φρέσκο τυρί! Τι μυρωδιές ήταν εκείνες θε μου! Γύρισε την σελίδα… Να! Ο χάρτης της Γαλλίας! Πρωτεύουσα το Παρίσι, άλλα 7 εκατομμύρια εκεί, λίγο πιο μεγάλο από το Λονδίνο, η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Ευρώπης! «Πληθυσμός…» είπε πάλι στον εαυτό του. Του φαινόταν δύσκολη λέξη! Και την χρησιμοποιούσαν για να δείξουν πόσοι πολλοί άνθρωποι μένανε σε ένα μέρος! «Και η Αθήνα, η δική μας Πρωτεύουσα έχει τώρα 4 εκατομμύρια, δεν είναι δα και μικρή πόλη» σκέφτηκε. Κοιτούσε με λαχτάρα τις φωτογραφίες, ο Πύργος του Άιφελ και η Αψίδα του Θριάμβου! Μεγάλη χώρα η Γαλλία, φημίζεται για τα κρασιά της και για την κουζίνα της. Συνορεύει με τις κάτω χώρες, το Βέλγιο, την Ολλανδία και το μικρό Δουκάτο του Λουξεμβούργου, με την Γερμανία, την
Ελβετία, την Ιταλία και την Ισπανία! Πόσες πολλές χώρες! Κάθε μια με την δική της ιστορία και τις δικές της ομορφιές! - Τι κάνς εκεί παιδάκι μ’; Διαβάεις βιβλιαράκια; Ακούστηκε η φωνή του Πατέρα ο οποίος μόλις μπήκε στο σπίτι μουσκεμένος ως το κόκκαλο. - Μαθαίνω για τον κόσμο Πατέρα! Γύρισε ο μικρός, Να δω από που έρχεται η βροχή! - Η βροχή; Απ’ τα σύννεφα έρχεται άμα κρεμάνε κατ’ απ’ το Μελιό! Έκανε γελώντας ο Πατέρας καθώς έβγαζε και κρεμούσε σε μια καρέκλα κοντά στο τζάκι το παλτό του να στεγνώσει. - Μπα, αποκρίθηκε ο μικρός, και στον Μελιό πως έρχονται Πατέρα; Από που ξεκινάνε; Εγώ λέω πως έρχονται απ’ την Αγγλία! Και αυτός ο ήλιος ο κρυφτούλης σήμερα δεν είναι Ελληνικός, είναι Άγγλος! - Τέτοια γραφτ’ αυτού μέσα; Ξεκαρδίστηκε ο Πατέρας καθώς έτριβε τα χέρια του κοντά στην φωτιά να ζεσταθεί. - Όοοχι! Έκανε ο μικρός, δεν τα γράφουν τα βιβλία, γράφουν όμως πως στην Αγγλία βρέχει πάρα πολύ και ότι ο καιρός είναι γεμάτος απότομες αλλαγές! Να, όπως είναι σήμερα εδώ! Ο Πατέρας χαμογέλασε και τον πήρε στην αγκαλιά του: - Μπορεί να είναι κι έτσι, του είπε. Να ξέρεις όμως πως τα σύννεφα τα φτιάχνει ο ήλιος, που ζεσταίνει το νερό που υπάρχει στην γη και εκείνο γίνεται ατμός και σύννεφο. Μετά το παίρνει ο αέρας και το πάει από εδώ και από εκεί και μόλις το σύννεφο συναντήσει κρύο αέρα σταματά να είναι σύννεφο και γίνεται ξανά νερό, βροχούλα δηλαδή και ξαναπέφτει στην γη! Και άμα ο αέρας είναι πολύ παγωμένος τότε μπορεί να γίνει και χαλάζι ή ακόμα και χιόνι! Τώρα, στον Μελιό τα σύννεφα μπορεί να ήρθαν απ’ την Αγγλία, μπορεί και από πιο κοντά, ή και πολύ πιο μακριά, από χώρες που δεν φαντάζεσαι! Ο μικρός τον παρακολουθούσε με ανοιχτό το στόμα: - Άρα, ταξιδεύει η βροχούλα, αλλά σαν σύννεφο! Μονολόγησε και ξαναγύρισε στα βιβλία. Ο Πατέρας τώρα του άνοιξε άλλους ορίζοντες!
Έπρεπε να μάθει και τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, να δει πως είναι εκεί ο καιρός… Μα πρώτα, πήρε ένα διάφανο χαρτί από το μπλοκ της αδερφής του και το τοποθέτησε πάνω στον χάρτη της Βρετανίας. «Θα την αποτυπώσω και θα την ζωγραφίσω όπως θέλω εγώ» σκέφτηκε. Τράβηξε προσεκτικά τις γραμμές και μετά πάτησε με δύναμη το μολύβι πάνω στις γραμμές για να το αποτυπώσει σε κανονικό χαρτί, έτσι είχε δει που κάναν τα μεγαλύτερα αδέρφια του τις εργασίες για το σχολείο. Στο τέλος βγήκε κάτι περίπου …Βρετανία, το ζωγράφισε με πράσινα κίτρινα και καφέ χρώματα, έβαλε και σύννεφα με βροχή και έναν ήλιο πίσω να κρύβεται και έτρεξε να το δείξει στον Πατέρα του. - Μπράβο, μπράβο! Του είπε εκείνος, το έκανες πολύ ωραίο! Πάρε εδώ και λίγ’ κλουρίτσα με τυράκ’ να κολατσίσουμε μαζί μέχρι να ‘ρθούν και τ’ άλλα τα παιδιά και να φάμε όλοι μαζί! Ο μικρός πήρε την κουλούρα με το τυρί και κάθισε και πάλι στο χαλί. Κοιτούσε τώρα τον χάρτη της Ασίας. Τι τεράστιο μέρος! Η Κίνα σημειωμένη με ροζ χρώμα έπιανε σχεδόν όλο τον χάρτη. Διάβασε για την πρωτεύουσά της το Πεκίνο και για το κλίμα της, πως και εκεί βρέχει συχνά και τον χειμώνα στα βόρεια κάνει πολύ κρύο και χιονίζει! Διάβασε για την Ινδία και τους μουσώνες της, πως έχει κλίμα τροπικό και τα καλοκαίρια κάνει ζέστη και βρέχει συχνά! Μια λέξη του έκανε μεγάλη εντύπωση και για τις δύο αυτές χώρες: «πολυπληθής»! «Έχουν δηλαδή πολλούς πληθυσμούς» σκέφτηκε, τόσους που δεν ήξερε καν να διαβάσει το νούμερο! Έφτασε στην Αυστραλία με τα καγκουρό της και τις όμορφες πόλεις της, από εκεί είχαν έρθει και ο Νίκος με τον Βασίλη, φίλοι στο σχολείο! Πόσο μακριά… Διάβασε και για την Αφρική, την έρημο Σαχάρα που ήταν γεμάτη άμμο, και την ζέστη που επικρατεί στις χώρες κοντά στον ισημερινό, τον νοητό άξονα που περνά από την μέση της γης, και έφτασε στην Αμερική, είδε τις φωτογραφίες της Νέας Υόρκης με τους ουρανοξύστες και το Άγαλμα της Ελευθερίας! «Ελευθερία λεν και την μαμά μου!» σκέφτηκε και στο μυαλό του γέλασε, «δεν ήξερα πως είχε και άγαλμα!» Τώρα στην σελίδα του βιβλίου έβλεπε τον Καναδά, έκανε πολύ κρύο εκεί, λέει, και χιόνιζε πολύ συχνά, οι χειμώνες σε αυτό το μέρος είναι πάρα πολύ δύσκολοι… Υπήρχε και μια φωτογραφία ενός τοπίου γεμάτο με έλατα: «Μα αυτό είναι σαν το χωριό
του Παππού!» «Τελικά πολλά μέρη σε όλη την γη μοιάζουν, και οι άνθρωποι μοιάζουν, όσες διαφορές και αν έχουν μεταξύ τους!» Ξαφνικά, φωνές ακούστηκαν στην αυλή, καθώς τα αδέρφια ερχόταν τρέχοντας ποιος θα παραβγεί, παρέα με τον ξάδερφο τον Γιώργο και την Μαριώ! - Εγώ ήρθα πρώτος! Βάλτε τώρα διπλό φαΐ να φάω! Φώναξε ο Γιώργης, Επ, τι κάνς εσύ εδώ, καταΐ, χωμένο μέσα στα βιβλία; Είπε πειραχτικά στον μικρό. - Μαθαίνω τις χώρες, του αποκρίθηκε εκείνος, να, για την Αγγλία, την Γαλλία, την Ευρώπη και την Αμερική! - Την Αγγλία; Έκανε ο Γιώργης, ομαδάρα η Λίβερπουλ στην Αγγλία, την ξέρεις την Λίβερπουλ; - Όχι, δεν λέει εδώ για τις ομάδες, λέει πόσο πληθυσμό έχει και τι καιρό κάνει! - Ε, άμα είχες δει έναν αγώνα της Λίβερπουλ θα ήξερες ότι εκεί συνέχεια βρέχει! Έκανε ο Γιώργης Για δες λοιπόν τι μπορεί να μάθει κανείς από το ποδόσφαιρο! - Και τι χρώματα φοράει η Λίβερπουλ; Τον ρώτησε εκείνος. - Εμ, Κόκκινα… έκανε διστακτικά ο Γιώργης - Ααα, δηλαδή σαν τον Ολυμπιακό! Φώναξε χοροπηδώντας ο μικρός! - Καλά τώρα, Ολυμπιακός… στην Ελλάδα μόνο ΑΕΚ! Ξεσπάθωσε ο Γιώργης! - Καλοί είναι όλοι μωρέ! διέκοψε ο Πατέρας, βρέχει τώρα έξω ανιψιέ μ’; - Τώρα όχι, αποκρίθηκε εκείνος άλλα πέρα απ’ την Πουρνάρα έρχεται μαυρίλα! Μέσα σήμερα τα προβατάκια! Συμπλήρωσε με χαρά! - Ε, και εμείς μέσα θα τα ταΐσουμε! Συμφώνησε ο Πατέρας, οπότε σήμερα ζεφούρια δίπλα στο τζακάκ’!
Κάθισαν όλοι στην τάβλα γύρω από το τζάκι για φαγητό. Το ψωμί είχε ψηθεί και μοσχοβολούσε, ενώ η μαμά έφερε το ταψί από το φούρνο με ψητό κοτόπουλο και πατάτες! Αγαπημένο φαγητό των παιδιών, έφαγαν όλοι με όρεξη, ενώ ο ήλιος κρύφτηκε ξανά και άρχισε να βρέχει… Έριχνε τώρα μια σιγανή βροχούλα, και καμιά φορά εμφανιζόταν για λίγο πάλι ο ήλιος. - Ήλιος, ήλιος με βροχή, που παντρεύονται οι φτωχοί! Πετάχτηκε η Μαριώ και όλοι γέλασαν με την καρδιά τους. Ο μικρός τελείωσε το φαγητό του και πήγε ξανά και κόλλησε το πρόσωπό του στο τζάμι. Ένα τεράστιο ουράνιο τόξο είχε κάνει την εμφάνισή του και ξεκινούσε από την ράχη του Αγίου Νικολάου και έφτανε μέχρι την Λίμνη! Μπορεί να μην κουνήθηκε από το δωμάτιο σήμερα μα ταξίδεψε τόσο πολύ! Ένιωθε σαν να είχε ανέβει και εκείνος πάνω σε ένα σύννεφο και πως τραβούσε για όπου φυσούσε ο άνεμος! Σελίδα, σελίδα, μέσα σε μια μέρα είχε καταφέρει να κάνει τον Γύρο ολόκληρου του Κόσμου!