ROUTES EN PADEN | BARLAVENTO
paden voorbij de barlavento Laten we voor een paar dagen de wilde, in het schuimende water badende kust vergeten. We dwalen door een tedere Algarve met wervelende vogels en miljarden zandkorrels van door het water bewerkte schelpen langs de milde kust. We laten ons verstrikken in het oneindig verrassende riet en verbergen ons in het brakke water van de reiger en de steltkluut, van de ooievaar en alle andere voorzichtige, uitheemse langpotigen. We warmen onze blote voeten in het fijne, losse zand en onze geest in het slome, vredige water, waar we een beetje van de Middellandse Zee tot ons nemen, steeds met onze blik op de eindeloze oceaan. Wat verder zien we, als een zacht verlengde van de Alentejo, Spanje liggen op de dansende randen van de grote rivier van het schiereiland die daar ergens doodloopt. De wind brengt ons Andalusisch handgeklap, luchtspiegelingen van franjerrokken en trotse houdingen op paarden. Maar we mogen nooit de mensen vergeten: voor altijd omarmd door het tedere CaldeirĂŁo-gebergte leven ze tussen de johannesbrood- en amandelbomen, alleen voor hen ver van zee. Op de gekalkte drempels in de schaduw van kale muren en typisch bewerkte schoorstenen vlechten ze teen en geven ze vorm aan wat ze in overvloed hebben. Laten we een bezoek brengen aan eeuwenoude steden die aanvankelijk Moors getint waren en nu wit geworden zijn. De duizend kerken van Tavira, de duizend tuinen van LoulĂŠ, de duizend naar zee geurende restaurants aan de rand van OlhĂŁo. Laten we ons verleiden door de Oost-Algarve. Laten we onszelf verliezen in de ontembare en Moorse overblijfselen.
Alcoutim (HR)
43
