waarom Jean-Jacques ?
Beste lezer, Ik ben Jean-Jacques De Gucht en ik doe aan politiek. Vanuit engagement. Vanuit idealisme. Ik wil, samen met anderen, onze samenleving beter maken. Voor iedereen. Sinds 23 juli is die drang groter dan ooit. Sindsdien ben ik niet enkel meer de zoon van mijn ouders, maar zijn Charlotte en ikzelf de fiere ouders van Jack. Ik besef meer dan ooit dat ik mij wil inzetten om vooruit te gaan met ons land en ons Vlaanderen. Zodat elke generatie, die van mezelf, die van mijn ouders en die van mijn zoon, uitzicht heeft op een welvarende, warme en vrije samenleving. Ik wil dat de oudere generatie, maar ook de generaties die na hen komen, zicht heeft op een welverdiend, comfortabel pensioen. Ik wil dat de jongere generatie de garantie heeft op onderwijs van wereldtopniveau. Ik wil dat mijn generatiegenoten een job hebben. Ik wil dat elke oudere, elke persoon met een handicap en iedereen die teruggeslagen wordt door ziekte, de beste zorgen krijgt. Ik wil dat iedereen die tegenslag kent, kan terugvallen op onze sociale zekerheid. Ik wil dat iedereen in alle vrijheid de keuzes kan maken om zijn of haar levenspad uit te stippelen. Dit zal enkel mogelijk zijn door toekomstgerichte hervormingen. Enkel indien we keuzes voor de toekomst durven maken, zullen we niet met melancholie op de generatie van onze ouders moeten terugkijken. De focus van onze hervormingen moet daarbij in de eerste plaats gericht zijn op onze economie. Welvaart is de basis van ons welzijn en ons welleven. Daarom moeten we met z’n allen aan de slag. Werkgevers en werknemers. Oud en jong. Enkel zo kunnen we vooruit met onze samenleving. De recepten die ik aanreik om vooruit te gaan, vindt u in deze folder terug. Ze gaan steeds uit van de twee grondwaarden van het liberalisme: vrijheid en verantwoordelijkheid. Dat is mijn uitgangspunt: vooruitgang door vrijheid en verantwoordelijkheid. Voor mijn generatie, die van mijn ouders en die van mijn zoon. Jean-Jacques
Jean-Jacques...
Zeven jaar geleden nam hij voor het eerst plaats in de rode zetels van de Senaat. Twee jaar later deed hij zijn intrede in het Vlaams Parlement. Sindsdien heeft hij de kaap van de100 wetgevende initiatieven achter zich gelaten, vijf premiers zien passeren en vier verkiezingen meegemaakt. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft hij met andere woorden al heel wat politieke kilometers op de teller staan. Tijd dan ook om anderen aan het woord te laten om een balans op te maken van zeven jaar Jean-Jacques in de politieke arena.
...een politicus naar mijn hart Aan politiek doen is meer dan de cijfertjes doen kloppen. Het gaat over het verzetten van bakens en het boeken van ethische vooruitgang. Jean-Jacques heeft dat als geen ander begrepen. Hij doet aan politiek vanuit de vaste overtuiging dat iedereen zich in alle vrijheid moet kunnen ontplooien. Of je nu man of vrouw bent, homo of hetero, in BelgiÍ geboren of niet: iedereen heeft recht op dezelfde kansen. Dat is de kern van het liberalisme waarvoor ik mij altijd heb ingezet en dat ik ook bij Jean-Jacques terugvind. Zijn strijd voor gelijke rechten voor holebi’s, de euthanasiewet voor minderjarigen, zijn verzet tegen vrouwenbesnijdenissen maken van hem een politicus naar mijn hart. Guy Verhofstadt Lijsttrekker Europa
...van beloftevol talent tot toppoliticus Ik ken Jean-Jacques al van voor hij zijn weg zocht en vond in de politiek. Hij kwam regelmatig op mijn bureau langs toen ik als kabinetsmedewerker van vader Karel aan de slag was. Toen al zag je dat hij bezeten was door het liberale gedachtegoed en dat hij volop zijn eigen liberalisme à la Jean-Jacques aan het vormgeven was. Dat hij ideologisch sterk staat, bewees hij nog eens tijdens ons toekomstcongres. Hij hertekende er mee het ideologische denkkader van de partij. Wat beloftevolle talenten van toppolitici onderscheidt, is dat ze hun gedachtegoed weten om te zetten in realisaties die de mensen in onze samenleving vooruit helpen. Jean-Jacques heeft die stap met verve gezet. Want wie een thema als euthanasie voor minderjarigen weet te ontmijnen, is niet langer een talent, maar mag zich met recht en reden een toppoliticus noemen. Gwendolyn Rutten Lijsttrekker Vl. Parlement - Vlaams Brabant
...is onverzettelijk Tijdens mijn opleiding tot arts leerde ik hoe mensen te genezen en hun pijn te verhelpen. Ik leerde echter ook dat artsen mensen niet altijd kunnen genezen. Ik maakte toen voor mezelf uit dat het in die gevallen aan de patiënt zelf moet zijn om te beslissen over het verloop van zijn laatste maanden, weken of dagen. In 2002 kwamen wij met onze progressieve euthanasiewetgeving aan die keuzevrijheid van de patiënt tegemoet. Een wet die artsen ook een wettelijk kader gaf in plaats van hen in de illegaliteit te laten. Ik heb dan ook niet getwijfeld om zelf LEIFarts te worden om zo mensen te kunnen bijstaan. De wet van 2002 droeg echter nog verschillende hiaten in zich. Tekortkomingen waar de kersverse senator Jean-Jacques in 2007 al onverzettelijk oplossingen op formuleerde. Een engagement waarin ik hem als arts en mens ten volle steun. Maggie De Block - Lijsttrekker Kamer Vlaams Brabant
Aalst Joke De Swaef Bart Van Den Neste
Martine Mertens
Aalter
Katja GabriĂŤls
Berlare
Beveren Katty De Jaegher - Mortelmans
Kitty Schelfhout
Brakel Alexander De Croo Herman De Croo
Buggenhout
Hilde Bruggeman
Eva De Schryver
De Pinte
Deinze
Geert Eeman
Denderleeuw
Annie De Buck-Mervillie
Stijn Pluym
Dendermonde
Alles begint en eindigt bij de economie Economische groei zorgt voor welvaart, die op haar beurt de basis is van ons welzijn. Wij willen die groei stimuleren door zij die werken en zij die werk geven te belonen. Door vrij initiatief te ondersteunen en te stimuleren kunnen bedrijven groeien en creëren we meer werk. Door mensen een job te bieden, zorgen we dat ze meer mogelijkheden hebben om het leven van hun keuze te leiden. En hierdoor zorgen we dat onze zorg, sociale zekerheid en pensioenen betaalbaar blijven. Tegelijk heeft iedereen die kan de verantwoordelijkheid zijn steentje bij te dragen. Tegen de minderheid die niet wil werken, treden we streng op.
Vrijheid We zetten in op economische groei. Met ons 5-5-5 plan geven we zuurstof aan de economie. We besparen 5% op ons overheidsbeslag. Door de groei van de overheidsuitgaven te beperken tot de gezondheidsindex zetten we de overheid op een verplicht dieet. Zo drukken we de uitgaven van onze overheid tot onder het onaanvaardbare niveau van 50%. De tien miljard die hierdoor vrij komt, investeren we in onze economie. Mensen die werken, belonen we. Vijf miljard aan belastingverlagingen maakt werken aantrekkelijker. Elke persoon, elk gezin zal daardoor op
het einde van de maand meer geld overhouden, wat indirect een stimulans is voor de economie. Tegelijk zetten we in op een hertewerkstellingsbeleid in plaats van een uitkeringsbeleid. Mensen die werken hebben immers meer mogelijkheden om het leven te leiden dat ze willen. Wanneer iemand zonder werk valt, vangen we deze persoon meteen op. Met de eerste drie maanden een hogere uitkering, met een jobcoach die meteen elke werkzoekende terug naar de arbeidsmarkt begeleidt. Rust roest. Mensen die werk geven, belonen we. KMO’s en zelfstandigen zijn de basis van onze economie. Daarom spenderen we eveneens vijf miljard aan lastenverlagingen. Dit moedigt ondernemerschap aan en stimuleert de creatie van jobs. En we kiezen voor eenvoud. In onze fiscaliteit, in ons vergunningsbeleid, in onze sociale zekerheid en administratie. Deze maatregelen maken dat ondernemers de handen vrij hebben om zich bezig te houden met hun kerntaken. Zo maken we een eind aan de administratieve rompslomp van subsidies en kiezen we voor één algemene lastenverlaging. Zo voeren we het concept ‘lex silencio’ in waardoor een vergunning
automatisch een positief advies krijgt indien de overheid er niet in slaagt de vergunning tijdig te beoordelen.
werkloosheidsuitkering stopgezet. Al betekent dit niet dat we de mensen aan hun lot overlaten.
Verantwoordelijkheid
Vooruitgang
Mensen die werken, zijn gelukkiger en welvarender. Ze hebben meer mogelijkheden, meer vrijheid om hun leven naar eigen wensen in te vullen. We stimuleren daarom de creatie van jobs, we ondersteunen mensen die zonder werk vallen en
Welvaart zorgt voor welzijn. Het zorgt ervoor dat we onze gezondheidszorg en sociale zekerheid betaalbaar kunnen houden. Daarom moeten we inzetten op economische groei. Door wie werk geeft te belonen. Door wie werkt te belonen. Maar ook door wie niet wil werken streng aan te pakken. Door zelf het goede voorbeeld te geven en onze overheid op dieet te zetten en efficiënter te laten functioneren. Met ons 5-5-5 plan zetten wij in op economische groei. Alles begint en eindigt bij onze economie.
begeleiden hen naar een nieuwe job. Door meer mensen aan de slag te krijgen, kunnen we onze zorg, sociale zekerheid en pensioenen betaalbaar houden. Op die manier zijn we met z’n allen solidair en wordt ‘de’ sociale zekerheid, ‘onze’ sociale zekerheid; wordt ‘dé’ gezondheidszorg, ‘onze’ gezondheidszorg; worden ‘de’ pensioenen, ‘onze pensioenen’. Maar solidariteit is wel een principe dat uitgaat van wederkerigheid. Iedereen die kan, heeft de verantwoordelijkheid bij te dragen. Daarom treden we streng op voor de minderheid die niet wil werken. Na de eerste drie maanden, daalt de uitkering degressief. Vanaf het 2de en 3de jaar werkloosheid wordt wie werkloos is strenger opgevolgd. Zo wordt vanaf het derde jaar gevraagd twee halve dagen per week gemeenschapstaken uit te voeren. Vanaf het vierde jaar wordt de
Allleen als onze economie vooruit gaat, gaat het met onze samenleving vooruit. Of zoals Bill Clinton het verwoordde: “It’s the economy, stupid!”. Dat is ons uitgangspunt: vooruitgang door vrijheid en verantwoordelijkheid.
Destelbergen
Marc De Lat Rose Desimpel-Leirens
Erpe-Mere Elsie Sierens
Michiel De Rubbel
Evergem
Gavere Gilles Van Hende
Anneleen De Ruyck
De wereld is een dorp De wereld is, als gevolg van de globalisering en de migratiestromen daaraan verbonden, inderdaad een dorp geworden. En elk dorp in België herbergt invloeden vanuit de hele wereld. Globalisering brengt kansen met zich mee, maar evengoed uitdagingen. Aan ons om de kansen te grijpen en de uitdagingen aan te pakken om zo vooruit te gaan met onze multiculturele samenleving.
kiezen wij voor vrijhandel. Door handelsbarrières weg te halen, zal de wereldhandel groeien en eerlijker worden. Dat is veel efficiënter dan de druppel op een hete plaat die onze huidige ontwikkelingssamenwerking is. Het zal zorgen voor meer wereldwijde welvaart. En het zal ons land, een doorvoerland met één van de meest open economieën in de wereld, een economische boost geven.
Vrijheid Wij grijpen de kansen die de multiculturele samenleving ons aanreikt. Kruisbestuiving tussen culturen zorgt immers altijd voor vooruitgang: cultureel, intellectueel en sociaaleconomisch. Daarom laten wij elk individu in alle vrijheid zijn of haar eigen, gelaagde identiteit ontwikkelen. Dit in tegenstelling tot conservatieve krachten in onze samenleving die zweren bij één volksidentiteit. Een achterhaalde visie. Multiculturaliteit is immers een 21ste-eeuwse realiteit én wenselijkheid. Onze samenleving is een mozaïek van mensen en culturen. Wij juichen dat toe. Wij omarmen deze realiteit. In ons geglobaliseerde werelddorp
Verantwoordelijkheid Liberalen laten elk individu vrij om zijn of haar eigen unieke identiteit te ontwikkelen. Een identiteit die wordt beïnvloed door iemands culturele achtergrond, religie en afkomst. Maar wij verwachten wel dat ieder lid van onze samenleving zich ook engageert in die samenleving. Iedereen is verplicht de taal te leren, werk te zoeken en onze universele grondwaarden te onderschrijven. Mannen en vrouwen zijn gelijk in onze samenleving, wij kennen een scheiding van kerk en staat en koesteren onze vrijheid van meningsuiting. Daarom is het belangrijk dat imams van buiten de EU een verplichte theologische inburgeringscursus volgen. Deze voorbeeldfiguren hebben de verantwoordelijkheid hun volgelingen wegwijs te maken in hun religie binnen onze westerse samenleving.
Doordat elk uniek individu in alle vrijheid zijn of haar persoonlijkheid ontwikkelt, is elk individu ook uniek. Maar dit neemt niet weg dat ieder lid van onze samenleving gelijkwaardig is. Wij tolereren daarom geen discriminatie op basis van iemands culturele achtergrond, religie of afkomst. Niet op de huizenmarkt, noch op de werkvloer of bij sollicitaties. Ondanks ons rotsvast geloof in de multiculturele samenleving, beseffen wij ook dat open grenzen geen optie zijn. Hoe graag wij dat ook willen, kunnen wij niet al het leed van de wereld dragen. Een humaan maar rechtlijnig beleid is daarom nodig. Maggie De Block heeft getoond dat dit kan: er zijn steeds minder asielaanvragen en het aantal asielaanvragers dat bescherming krijgt, stijgt. Maar er is meer nodig. Internationale migratiestromen zijn een uitdaging die we enkel op Europees niveau het hoofd kunnen bieden. Er is nood aan één Europees asielbeleid à la Maggie: humaan en rechtlijnig. En Europa moet aan een economisch migratiebeleid vorm geven. Naar analogie met de “green card” in de Verenigde Staten, is er nood aan een Europese “Blue Card”. Niet-EUburgers, die in Europa werkplaatsen
willen invullen, kunnen op die manier een verblijfsvergunning krijgen. Het zal de druk op de asielketel verlichten en het zal onze welvaart ten goede komen. Vooruitgang We halen het beste uit onze geglobaliseerde wereld en onze multiculturele samenleving door in te zetten op vrijheid. Door ieder vrij te laten zijn identiteit te ontwikkelen. Door in te zetten op vrijhandel. Dit zal leiden tot een groei van de wereldhandel en een gelijke toegang tot een werkelijk vrije markt voor alle landen. Potentiële spanningen in onze multiculturele samenlevingen bestrijden we met verantwoordelijkheid. We zetten in op een verantwoord migratiebeleid op Europees niveau door te kiezen voor een humaan maar rechtlijnig asielbeleid en een economisch migratiebeleid. Tegelijk verwachten we van elk lid van onze samenleving zich in te schrijven in die samenleving en bestrijden we racisme. Dat is ons uitgangspunt: vooruitgang door vrijheid en verantwoordelijkheid.
Carina & Jean-Jacques gewaardeerd in de pers
De primus inter pares is - letterlijk - een prima donna. Carina Van Cauter (Open VLD) is verrast door haar goede score. 'Veel luisteren is de sleutel', denkt ze. 'En indien nodig je ego opzijzetten.' Cumuleren? Werkt volgens haar verrijkend. 'Je moet wĂŠl bereid zijn om dubbele shiften te draaien.'
Carina Van Cauter 2de plaats Kamer
Ze liet de voorbije jaren het vragen stellen bewust wat achterwege, om meer te investeren in wetgevend werk. Met succes. Van Cauter: 'Het mooiste voorbeeld is de nationaliteitswet. Daarmee hebben we een steen verlegd, net zoals met de commissie Seksueel Misbruik.'
Volgens De Morgen behoort Jean-Jacques tot de 10 beste Vlaams Parlementsleden: “Jean-Jacques verrichtte in de Senaat baanbrekend en internationaal geanticipeerd werk met de wet op euthanasie voor minderjarigen. Een uitzonderlijke en zelfs historische prestatie.”
Knack nam Jean-Jacques op in de lijst van 11 parlementsleden die de laatste jaren het verschil hebben gemaakt: “De Gucht is ‘een zoon van’ die met de uitbreiding van de euthanasiewet zijn voornaam maakte en zijn politieke plaats afdwong.”
Een onderwijs dat emancipeert De afgelopen jaren heeft de Vlaamse regering veel gepraat over de hervorming van het secundair onderwijs. Zonder resultaat. Debat zonder resultaat is niet onze manier van werken. Zoals in de inleiding aangestipt, vinden wij de menselijke creativiteit de basis van onze vooruitgang. In plaats van in te zetten op structuren, zetten wij daarom in op mensen. Wij investeren in onze jongeren, in onze leerkrachten en in een moderne infrastructuur die scholen in staat stelt om onze jongeren optimaal te begeleiden. De menselijke creativiteit is de basisgrondstof van onze vooruitgang. Logischerwijs is onderwijs voor ons, liberalen, dan ook een topprioriteit.
Tegelijkertijd heeft onderwijs de verantwoordelijkheid onze jongeren voor te bereiden op onze samenleving met al haar facetten. Jongeren moeten voorbereid zijn op onze samenleving met al haar kansen, uitdagingen en valkuilen. Op deze manier worden onze jongeren vrije en verantwoordelijke burgers. En vrije en verantwoordelijk burgers zijn geĂŤngageerde burgers.
Vrijheid Creativiteit is niet bij elk individu hetzelfde. Elke jongere heeft specifieke talenten. En al deze talenten zijn even belangrijk. Of je nu doewerk verricht achter je werkblad of denkwerk achter je schoolbank. Om die talenten te herkennen, te ontwikkelen en te oriĂŤnteren is ons onderwijs van levensbelang. Binnen de schoolmuren moeten jongeren onbevangen en vrij hun talenten kunnen ontdekken. Dit doen we door vakleerkrachten te introduceren in de derde graad van het basisonderwijs die de leerlingen kennis laten maken met vakken zoals technologie en wetenschap en hen in contact laten komen met meer verschillende talen. Dit doen we door algemeen en technisch onderwijs beter op elkaar af te stemmen waardoor jongeren theoretische en meer praktijkgerichte vakken kunnen combineren. Dit doen we door te investeren in modern lesmateriaal voor het beroepsonderwijs en door de samenwerking tussen de bedrijfswereld en de school te stimuleren waardoor de voeling met en de doorstroom naar de arbeidsmarkt vergroot. Op deze manier maken we een einde aan de bestaande, onterechte hiĂŤrarchie tussen talenten en het watervalsysteem en maken we integendeel van elke studiekeuze een positieve keuze. Dit zal enkel mogelijk zijn met een sterk leerkrachtenkorps. Daarom moeten we de lerarenopleiding
versterken door onder andere meer praktijkervaring in te bouwen. Tegelijk zien we dat we afstevenen op een nijpend leerkrachtentekort. Inzetten op een meer aantrekkelijke lerarenloopbaan is daarom ook van belang. Bijvoorbeeld door de introductie van loondifferentiaties. Maar vooral moet er een einde komen aan het starre keurslijf van het leerkrachtenberoep. Er moet meer vrijheid en dynamiek komen in het beroep door in te zetten op een meer flexibele in- en uitstroom. We willen mensen de kans geven op elk moment van hun leven in het beroep te stappen. Een carrièreoverstap maken naar het beroep van leerkracht moet in tegenstelling tot vandaag een aantrekkelijke en plausibele keuze worden. Leerkrachten die hun ervaringen uit de praktijk meenemen in het klaslokaal zijn immers een onmiskenbare toegevoegde waarde aan het lerarenkorps.
Inzetten op mensen betekent ook dat ze niet beperkt mogen worden in hun mogelijkheden. Als we willen dat leerkrachten hun leerlingen ten volle kunnen begeleiden en onze leerlingen ongeremd hun talenten willen laten ontdekken, is er nood aan moderne schoolgebouwen. Er moet daarom ingezet worden op meer capaciteit en meer moderne infrastructuur, vooral in de steden. Samenwerken met de private sector is daarbij een troef, geen taboe. Verantwoordelijkheid Onderwijs heeft tegelijk de verantwoordelijkheid onze jongeren voor te bereiden op onze samenleving. In al haar facetten. Een school is daarom best ook een weerspiegeling van onze samenleving, geen getto. Diversiteit is de norm. Daarom moet er in de godsdienst- of zedenleerlessen ook aandacht zijn voor alle culturen
in onze multiculturele en -religieuze samenleving. Zodat kinderen elkaars achtergrond leren kennen en onwetendheid plaats ruimt voor begrip. Met al haar meningen. Onze democratische samenleving is namelijk de optelsom van alle meningen in onze samenleving. Jongeren moeten daarom uitgedaagd worden kritisch mee na te denken over waar we met onze samenleving heen willen. Ze moeten uitgedaagd worden actieve burgers te worden. Maar dit wel met nadrukkelijk respect voor de fundamentele waarden in onze samenleving.
Met al haar valkuilen. In onze globaliserende samenleving die een muisklik verwijderd is, kunnen jongeren voor onaangename verrassingen komen te staan. Het internet geeft jongeren toegang tot alle informatie in de wereld en dat moet gestimuleerd worden. Maar tegelijk moeten jongeren via een cursus ‘veilig internet’ gewezen worden op de onherstelbare schade die één muisklik kan toebrengen. Aan zichzelf maar ook aan anderen.
Vooruitgang Onderwijs moet onze jongeren de vrijheid bieden hun talenten te ontdekken. Zodat ze alle kansen hebben om het levenspad van hun keuze te bewandelen. Maar onderwijs moet jongeren ook verantwoordelijkheid meegeven. Hen voorbereiden op onze samenleving. De combinatie van deze twee maakt van onze jongeren geëmancipeerde en geëngageerde burgers. Op deze manier gaan we vooruit met ons onderwijs. En op die manier gaan we ook vooruit met onze samenleving. Zoals John F. Kennedy immers zei: “Our progress as a country can be no swifter than our progress in education. The human mind is our fundamental resource.” Dat is ons uitgangspunt: vooruitgang door vrijheid en verantwoordelijkheid.
Kadèr Gürbüz
Mathias De Clercq
Mehmet Karanfil Margot Neyskens
Gent
Stephanie D’hose
Charlotte Delaruelle
Sas Van Rouveroij
Véronique Fontaine Caroline De Padt
Geraardsbergen
Haaltert
Peter De Smet
Nathalie Meganck
Carina Van Cauter
Herzele
Hamme
Kaprijke Yannick Smet
Wim De Waele
Kris Smet
Kruibeke
Pensioen naar werken De afgelopen legislatuur is er veel inkt gevloeid over de betaalbaarheid van onze pensioenen met het vooruitzicht van de vergrijzingsgolf die op ons afkomt. En die vraag is terecht. Er zullen inspanningen geleverd moeten worden en hervormingen doorgevoerd. Zoveel is duidelijk. Wij geloven echter niet in mensen angst aanjagen. Wij geloven dat er oplossingen zijn. Door in te zetten op economische groei. Meer schouders zijn nodig om onze solidariteit in stand te houden. Maar ook door in te zetten op een hervorming van ons pensioenstelsel. We gaan daarbij uit van het principe ‘pensioen naar werken’. Iedereen die zijn leven lang gewerkt heeft, heeft recht op een comfortabel en hoger pensioen dan vandaag de dag het geval is. Maar ieder is wel verantwoordelijk voor de hoogte van zijn of haar pensioen. Vrijheid ‘Pensioen naar werken’. Dat is ons uitgangspunt. Hoe langer je werkt, hoe hoger je pensioen. Zodat iedereen ook na zijn loopbaan in alle vrijheid kan genieten van zijn ‘oude dag’. Maar omdat mensen met pensioen kunnen gaan, hoeft dit niet te betekenen dat ze ook met pensioen moeten gaan. Daarom moet u, ook wanneer u de pensioenleeftijd hebt bereikt, vrij zijn om te beslissen wat u wil doen. U bent uiteraard vrij om met pensioen te gaan. Maar u mag evengoed blijven werken of blijven bijverdienen. Onbeperkt. Daarnaast moet er een sterkere
band komen tussen werk en pensioen en moeten mensen zelf vrij zijn om aan pensioenopbouw te doen. Daarom kunnen zowel werknemers als werkgevers via de tweede pensioenpijler een deel van hun inkomen bestemmen voor hun pensioen en stimuleren we fiscaal pensioensparen via de derde pijler. Al te vaak wordt tot slot de vierde pijler vergeten. Dit is het bezit van een huis. En een eigen woning betekent vrijheid. Het is de beste sociale bescherming. Het is de reden dat veel van de huidige gepensioneerden zich niet onder de armoedegrens bevinden. Daarom moet er ingezet worden op een beleid dat stimuleert om eigenaar van een eigen woning te worden. In tegenstelling tot de meerderheidspartijen in Vlaanderen willen wij dan ook de woonbonus behouden en de mensen daarnaast de mogelijkheid bieden voor verlaagde registratierechten tot 2.5% te kiezen. Zo garanderen we mensen een comfortabel pensioen én geven we hen de mogelijkheid en vrijheid om hun pensioen op te trekken.
Verantwoordelijkheid Onvermijdelijk zullen we met z’n allen langer moeten werken om onze pensioenen ook voor de jongere generaties betaalbaar te houden. Onze pensioenleeftijd is ooit vastgelegd in een periode dat onze levensverwachting veel lager lag. We vragen daarom iedereen twee jaar langer te werken. Dit jaar komt het erop neer dat je ten vroegste een beroep kan doen op een wettig pensioen als je de leeftijd van 61 bereikt hebt en 39 jaar gewerkt hebt. Tenzij je 40 jaar gewerkt hebt, dan mag je op je 60ste van je pensioen beginnen genieten. ‘Pensioen naar werken’ betekent ook dat wie niet werkt, niet op dezelfde manier zijn of haar pensioen opbouwt als diegene die wel werkt. En dat is niet meer dan normaal. Tot voor kort was het mogelijk dat iemand na vijftien jaar werkloos te zijn, hetzelfde pensioen had opgebouwd dan iemand die wel werkte. Dit geldt niet langer. Wie langer werkt, wordt
beloond met een hoger pensioen. Op deze manier maken we het tegelijk opnieuw aantrekkelijk om te gaan werken. Bovendien beslis je daarbovenop zelf hoeveel je aan extra pensioenopbouw doet via de andere drie pijlers. Je bent met andere woorden verantwoordelijk voor de hoogte van je pensioen.
Dit betekent niet dat we iemand in de kou laten staan. Iedereen heeft recht op dezelfde minimumbescherming. En de afgelopen jaren hebben we het minimumpensioen nog verhoogd. Het ligt vandaag bijna dubbel zo hoog dan tien jaar geleden. Bovendien evolueren we naar een gelijkschakeling van de pensioenstelsels van werknemers, zelfstandigen en ambtenaren zodat iedereen van een gelijkwaardig pensioen kan genieten.
Vooruitgang Mensen die hun hele leven lang gewerkt hebben, moeten hiervoor beloond worden. De hoogte van iemands pensioen wordt dan ook vastgelegd op basis van het aantal gewerkte jaren. Daarbovenop stimuleren we om aan bijkomende pensioenopbouw te doen via de andere drie pijlers. Ieder is dus vrij om extra te investeren in zijn pensioen. Al laten we niemand achter. Iedereen heeft recht op dezelfde minimumbescherming. Op deze manier zullen onze lonen betaalbaar blijven. En zullen ze zelfs vooruit gaan. Voor de huidige generatie, maar ook voor de volgende generaties. Dat is ons uitgangspunt: vooruitgang door vrijheid en verantwoordelijkheid.
Lebbeke
Andy De Cock
Laarne Freya Saeys Melissa Dooms
Lierde
Lede Stijn Wille
Pedro Brugada
Lochristi
Stefan Walgraeve
Patricia Van de Weghe
Marijke Duyck
Lokeren Yves Deswaene
Kritische kunstenaars Artiesten zijn kritische burgers. Of het nu met het gesproken of geschreven woord is, met bijtel, camera of penseel, met hun creaties stellen kunstenaars samenlevingsproblemen aan de kaak. Maatschappijkritiek is een basiskenmerk van een artiest. Net daarom staan ze vaak als eersten op de barricades wanneer een samenleving het zwijgen wordt opgelegd. Artiesten zijn dan ook nodig in een democratische samenleving. Daarom willen wij, liberalen, deze vrijheid met hand en tand verdedigen. Vrijheid van kunst ligt in het verlengde van de vrijheid van meningsuiting. Of zoals Ai WeiWei het formuleerde: “Because you are an artist, you have to associate yourself with freedom of expression.” Vrijheid De subsidiestroom die van de overheid naar de cultuursector vloeit –waar we niet in snijden-, is toe aan een hervorming. Momenteel wordt te nadrukkelijk gebruik gemaakt van structurele subsidies. Wij willen een verschuiving naar projectsubsidies. Dit geeft meer mogelijkheden en vrijheid aan startende en individuele kunstenaars. Daarnaast willen we artiesten en
culturele instellingen financieel weerbaarder maken. De sector moet meer mogelijkheden krijgen om middelen op de private markt op te halen. Dit doen we door een fiscaal kader aan te reiken dat investeerders aantrekt. Eén voorbeeld is de opname van de boekensector binnen het fiscaal gunstklimaat van de taxshelter. Een wens die de boekensector
al meermaals geuit heeft. Een ander voorbeeld is een uitbreiding van het cultureel mecenaat. Investeerders die zich willen associëren met een culturele activiteit zullen -nog meer dan vandaag de dag het geval isdeze investering kunnen aftrekken van hun beroepsuitgaven. Het is aan de verschillende overheden in ons land om in dialoog te treden en aan dit fiscaal rendabel klimaat vorm te geven. De meer diverse financiering die hieruit voortkomt, zal leiden tot een financieel stabielere en meer duurzame sector. In plaats van opgelegde normen en subsidieafhankelijkheid, zal de culturele sector financiële en artistieke vrijheid kennen. Een basisvoorwaarde voor artistieke creativiteit en maatschappijkritiek. Rebellen functioneren niet in een opgelegd keurslijf.
Verantwoordelijkheid Culturele instellingen en kunstenaars zullen deze geboden kans wel zelf moeten grijpen. Ze zullen zelf de vrije markt moeten aanspreken en zo ondernemerschap omarmen. Kunstenaars zullen kunstenaarondernemers moeten worden. De audiovisuele kunsten zijn hier een uitstekend voorbeeld van. Ondernemende kunstenaars in deze sector hebben dankzij het fiscaal gunstig klimaat van de taxshelter artistieke pareltjes gerealiseerd zoals Rundskop en The Broken Circle Breakdown. Fiscale stimuli op maat moeten dit ook mogelijk maken voor andere sectoren. Dit neemt niet weg dat wij artistieke diversiteit blijvend willen ondersteunen. Aan die experimentele sectoren waar investeringen minder vanzelfsprekend zijn, moeten duurzame garanties geboden worden. De diversiteit die de kunstenwereld kenmerkt, is immers een weerspiegeling van de mozaïek die onze geglobaliseerde samenleving is. En één van de unieke kwaliteiten van cultuur is net het verbinden van mensen; ongeacht hun achtergrond. De grote cultuurinstellingen die bovendien wel structurele subsidies
blijven ontvangen, zullen de Vlaamse belastingbetaler moeten overtuigen dat zij extra middelen verdienen. De Vlaming moet zelf kunnen beslissen welke culturele instellingen volgens hem een deel van zijn belastinggeld verdienen. Ze zullen moeten aantonen dat ze verantwoord omspringen met het geld van de Vlaamse belastingbetaler en worden aangemoedigd om met hun initiatieven de burger te bereiken. Vooruitgang Vooruitgang is een onderbelicht. aspect van cultuur. Cultuur is een katalysator voor innovatie en een drijvende kracht achter de opmars van onze humanistische idealen. Voorwaarde is wel dat de sector in alle vrijheid haar rebelse en kritische karakter kan ontplooien. Wij willen de artistieke talenten in Vlaanderen die vrijheid en onafhankelijkheid aanreiken; door een fiscaal gunstig kader te creëren dat hen het vooruitzicht van duurzame, financiële stabiliteit biedt. Aan de kunstenaars om die kans te grijpen, de ondernemer in zichzelf te ontplooien. Dit biedt de sector het perspectief van vooruitgang. Dat is ons uitgangspunt: vooruitgang door vrijheid en verantwoordelijkheid.
Maarkedaal Filip Meirhaeghe
Peter van Hecke
Maldegem
Christine De Pus
Melle
Merelbeke Egbert Lachaert
Moerbeke
Linda Vanheel-De Backer
Nazareth
Stijn Deschepper
Ninove
Henri Evenepoel Filip Michiels
Tania De Jonge
Oosterzele
Oudenaarde Marnic De Meulemeester
Sint-Laureins
Tom Deputter
Ronse Claudine Bonamie
Franki Van de Moere
U stippelt in alle vrijheid uw levenspad uit “Alle mensen worden vrij geboren en moeten op dezelfde manier worden behandeld.” Het is artikel één van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Dit artikel belichaamt de kern van het liberalisme. Mensen, waar ook ter wereld geboren, moeten in de eerste plaats vrij zijn. En ten tweede moet iedereen dezelfde keuzemogelijkheden hebben, zonder discriminatie. In 1831, bij het ontstaan van ons land, had België de meest liberale grondwet ter wereld. Wij, liberalen, hebben altijd over die erfenis gewaakt. Wij doen dit ook vandaag en morgen.
Wij waken erover dat elke mens in onze samenleving, zonder discriminatie, deze keuzemogelijkheden heeft. Wij waren de drijvende kracht achter het openstellen van het huwelijk voor mensen van hetzelfde geslacht. Wij hebben ervoor gezorgd dat holebi’s kinderen kunnen adopteren. Dankzij ons zijn vrouwen baas over hun eigen lichaam en kunnen mensen zelf
Vrijheid Wij waken erover dat elke mens in alle vrijheid zijn of haar levensloop kan uitstippelen. Vanaf de geboorte tot het sterfbed moet die keuzevrijheid gegarandeerd zijn. Dan spreek ik over de vrijheid te kiezen welke partner bij jou past en hoe je met deze partner wil samenleven. Dan gaat het erover dat je vrij bent te kiezen of je een gezin wil stichten. Het gaat over de keuze waar je in gelooft of niet en over de opleiding die je wil volgen. Dan heb ik het over de moeilijkste keuzes in het leven, namelijk het begin en het einde ervan.
beslissen wat zij als een menswaardig levenseinde beschouwen. Typerend voor liberalen is ook dat het werk nooit af is. Discriminatie is ook binnen onze vooruitstrevende samenleving, zowel wetgevend als maatschappelijk, nog aanwezig. Mannen in een homoseksuele relatie moeten nog steeds een slepende adoptieprocedure doorlopen voordat ze het kind van hun partner kunnen erkennen. Een oplossing voor draagmoederschap en de automatische erkenning van het kind van hun partner is hoognodig. Holebi’s worden nog altijd geconfronteerd met geweld. Onvoldoende investeringen in palliatieve zorgen en hiaten in de euthanasiewetgeving belemmeren ook vandaag de dag nog de vrije eindelevenskeuze van mensen.
Verantwoordelijkheid Wij vechten in de verschillende parlementen in dit land voor een wetgeving die keuzevrijheid garandeert en discriminatie uitsluit. Wij zullen altijd onze verantwoordelijkheid als voortrekkers opnemen en de samenleving sensibiliseren opdat elke persoon zichzelf kan zijn; ongediscrimineerd vrij kan zijn. Niemand anders dan uzelf heeft het recht de keuzes te maken die uw levensloop bepalen. Maar bij die keuzevrijheid komen ook verantwoordelijkheden kijken. U bent de architect van uw eigen leven. Niemand anders. Al geven wij, liberalen, iedereen altijd een tweede kans. Die verdient u. Het is ook uw verantwoordelijkheid erop toe te zien dat uw keuzes de vrijheid van een ander niet belemmeren. En het is ook aan u de vrijheid van een ander te respecteren. Homofobie heeft geen plaats in onze
samenleving. En niemand heeft vanuit zijn eigen levensovertuiging te oordelen over de keuzes van een ander. Vooruitgang Overheden hebben het recht niet te betuttelen, zich in te mengen in uw leven. Overheden hebben de plicht u in alle vrijheid uw eigen keuzes te laten maken. Deze keuzevrijheid moet er voor iedereen zijn, ongeacht iemands geslacht, seksuele voorkeur of politieke kleur. Tegelijkertijd bent u verantwoordelijk voor uw levenskeuzes en mogen deze keuzes de vrijheid van een ander niet inperken en oordeelt u niet over de keuzes van een ander. Zo gaan we vooruit in de richting van een vrije en verdraagzame samenleving die haar humanistische idealen koestert. Dat is ons uitgangspunt: vooruitgang door vrijheid en verantwoordelijkheid.
Sint-Lievens-Houtem
Jeroen ProvĂŠ Sonja Ledoux-Helleputte
Sint-Martens-Latem
Evy Huyghe
Sint-Niklaas Stekene
Ine Somers Sylvia Van Meirvenne
Serge Van Den Neucker
Temse
Mahmut Öz
Waasmunster
Ann Boterdaele
Waarschoot
Yasmine D’hanis
Sophie Nicque
Walter Govaert
Wetteren
Zorg op maat Onze gezondheidszorg staat internationaal aangeschreven als één van de meest hoogstaande in de wereld. Maar als we onze gezondheidszorg betaalbaar willen houden met de vergrijzing die op ons afkomt, kwalitatief stappen vooruit willen zetten en de wachtlijsten willen wegwerken, zullen hervormingen nodig zijn. De oplossing is de omslag van een aanbodgerichte naar een vraaggerichte sector die zó privaat initiatief mogelijk maakt. Aan de overheid om erop toe te zien dat de zorginstellingen kwaliteit bieden aan een betaalbare prijs. Nergens, en zeker niet in de gezondheidszorg, zijn er eerste- en tweederangsburgers.
laten leveren waardoor ze langer in hun eigen omgeving kunnen leven en vangen we tegelijk de vergrijzing op. Op deze manier maken we de omslag van een aanbodgerichte naar een vraaggerichte zorgsector. Een sector die zorg levert op maat en waarin marktwerking mogelijk is.
Vrijheid
Vrij initiatief is immers nodig om ook in de toekomst onze welzijnssector betaalbaar te houden. Ondernemers zijn bij uitstek innovatief en efficiënt. Private initiatieven en ondernemerschap kunnen een hefboom vormen in onze gezondheidszorg.
Wij geven vrijheid aan mensen. Ook in de gezondheidszorg. Zeker wanneer mensen zorgbehoevend zijn, moeten ze de regie over hun leven in eigen handen houden. Elke persoon weet immers best wat hij of zij wil. We geven daarom de zieke, de persoon met een beperking of de oudere een zorgbudget dat zij zelf beheren. Op die manier voorzien we tegelijk een alternatief voor de wachtlijst van 20.000 personen die de Vlaamse overheid heeft. Op die manier kunnen ouderen zorg op maat thuis
Ook de mensen die zorg toedienen, verdienen verzorgd te worden. Door administratieve vereenvoudiging en loon naar werken, maken we dat zij zich kunnen toespitsen op hun kerntaken. En ook vrijwillig initiatief door mantelzorgers, familie en vrienden moet ondersteund worden. Verantwoordelijkheid Uiteraard mag deze omslag van een aanbodgerichte naar een vraaggerichte zorgsector en het omarmen van vrij initiatief geen afbreuk doen aan onze kwalitatief
hoogstaande en betaalbare gezondheidszorg. Het is de taak van de overheid toe te zien op de kwaliteit en betaalbaarheid van onze zorg. Voor iedereen. De verschillende zorginstellingen zullen dan ook efficiënter met hun middelen moeten omspringen. De afgelopen jaren heeft de federale regering al enorme inspanningen geleverd om de vergrijzing op te vangen en de gezondheidszorg ook in de toekomst betaalbaar te houden. Zo is bijvoorbeeld de ziekenhuisfinanciering en de overconsumptie van geneesmiddelen aangepakt. Maar nog meer inspanningen zullen in de toekomst nodig zijn. Zorgverleners zullen moeten samenwerken om inefficiënties weg te werken en tegelijk inzetten op specialisatie. De ziekenhuisfinanciering zal nog verder gemoderniseerd moeten worden en ondernemerschap en privaat initiatief zullen door de zorgsector omarmd moeten worden.
Vooruitgang Onze gezondheidszorg bevindt zich op een scharnierpunt. Met de vergrijzing die op ons afkomt, staat de betaalbaarheid én de kwaliteit van onze gezondheidszorg op de helling. Indien we enerzijds willen blijven vooruitgaan en anderzijds de kosten van de vergrijzing willen opvangen, zullen we de zorgsector moeten hervormen. Deze hervorming zal moeten inzetten op meer vrijheid. Vrijheid voor elke mens om zélf zijn zorg te organiseren. Vrij initiatief om nog meer innovatie en efficiëntie in de sector te introduceren. Dit zal ertoe leiden dat onze gezondheidszorg kwalitatief hoogstaand en betaalbaar blijft. Voor iedereen. Aan de overheid om hierover te waken. Zoals Martin Luther King immers zei: “Of all the forms of inequality, injustice in health care is the most shocking and inhumane.” Dat is ons uitgangspunt: vooruitgang door vrijheid en verantwoordelijkheid.
Anneleen Rimbaut
Kenneth Taylor
Wichelen
Luc Vander Meeren
Wortegem-Petegem
Zele
Marleen Maenhout
Dirk De Mey
Zelzate
Zottegem
Zulte Frederic Hesters Lode Bruneel
Zwalm Pascale Adriaens
#samenvooruit
Je zou het bijna vergeten, maar samen met de ‘moeder van alle verkiezingen’ gaan op 25 mei ook de Europese verkiezingen door. Nochtans zijn die verkiezingen zeer belangrijk, want je verkiest er het parlement met de meeste bevoegdheden. Dat zeg ik niet omdat ik als Europees Commissaris actief ben op het Europese en globale niveau, maar omdat de overgrote meerderheid van de beslissingen die ons als Belgische en Vlaamse burgers aanbelangen, niet langer in de Wetstraat maar in de driehoek Europees Parlement, Europese Raad van Ministers en Europese Commissie genomen worden. Wie beslist uiteindelijk over de Belgische begroting? Europa. Wie beslist over de wet Major die nu nog geldt in de Antwerpse haven? Europa. Wie beslist straks over Arco? Juist, Europa. Tijd om op 25 mei aan de Europese verkiezingen te denken. Want daar is het te doen.
Karel De Gucht Lijstduwer Europa
Beste lezer, U hebt kennis kunnen maken met de recepten die ik aanreik om vooruit te gaan met onze samenleving. Ze zijn één voor één gestoeld op de liberale basiswaarden van vrijheid en verantwoordelijkheid. Vrijheid omdat ik geloof dat het de creativiteit en de inzet van de mensen is die leidt tot de oplossingen voor de problemen in onze samenleving. In plaats van zich te vermaken met regelneverij moet de overheid daarom net zoveel mogelijk belemmeringen wegwerken. Mensen zullen dan zelf de oplossingen aanreiken die zorgen voor vooruitgang in de gezondheidszorg, het onderwijs of onze economie. Of zoals Friedrich Hayek zei: “The more the state plans, the more difficult planning becomes for the individual.” Verantwoordelijkheid omdat ik geloof in het goede van mensen. Ik weiger mee te gaan in de cultuur van angst die andere partijen ventileren vanuit een wantrouwen in mensen. Ik verzet mij tegen een beleid van betutteling. Integendeel wil ik u alle vrijheid geven. De vrijheid om de keuzes te maken die uw levenspad bepalen. U alleen heeft het recht over uw leven te beslissen. Maar u heeft ook de plicht uw verantwoordelijkheid op te nemen en aan uw leven vorm te geven. De verantwoordelijkheid om solidair mee uw schouders onder onze samenleving te zetten en deze beter te maken. Of zoals Eleanor Roosevelt zei: “With freedom comes responsibility.’ Sinds 23 juni zijn mijn prioriteiten grondig verlegd. Jack is sinds die dag mijn grootste verantwoordelijkheid. Ik wil hem zien opgroeien in een samenleving die hem alle vrijheid biedt om zijn eigen keuzes te maken, zijn eigen leven in handen te nemen en te leiden. En mijn partij is de enige garantie op zo’n toekomst. Op een toekomst die gekenmerkt wordt door vooruitgang voor ons land en ons Vlaanderen. Vooruitgang voor mijn generatie, die van mijn ouders en die van Jack. Ik hoop dan ook dat u op 25 mei aan ons denkt.
Jean-Jacques
Jean-Jacques De Gucht 3e plaats Vlaams Parlement
www.jeanjacquesdegucht.be