Reassemblage

PADDENHOEK

ZAT/SAT 1 APRIL 11:30

Reassemblage: From the Firelight to the Screen

Trinh T. Minh-ha

1982, US, 16mm, English spoken, 40 min

Reassemblage is de eerste 16mm film van Trinh T. Minh-ha, gemaakt na een verblijf van drie jaar (1977-80) in Senegal, waar ze muziek doceerde aan het Institut National des Arts in Dakar. Het was tijdens dit verblijf dat ze zich bewust was geworden van de hegemonie van het antropologische discours in elke poging van zowel lokale buitenstaanders als ingewijden om de geobserveerde cultuur te identificeren en te capteren. Deze film is een antwoord op de urgentie die ze voelde om het antropologische apparaat, zijn essentialiserende constructies en koloniale ethos, in vraag te stellen. Dit impliceerde ook een bevraging van haar eigen positie als “hybride insider”, als iemand die een zekere ervaring van het kolonialisme deelt maar tegelijk niet minder geldt als buitenstaander dan om het even welke Europeaan. Bovenal is de film een respons op een verlangen om “niet simpelweg te betekenen”, om de Senegalese cultuur te benaderen zonder het te verpakken in reductieve betekenisconstructies. Trinh ondermijnt de conventies van cinematografische representatie door te spelen met herhaling, niet-synchroon geluid en onstabiel camerawerk die de temporele en ruimtelijke continuïteit verstoren en de kijkers/luisteraars uitnodigen om zich een eigen verhouding aan te meten tot de wereld die op het scherm verschijnt.

Reassemblage is Trinh T. Minh-ha’s first 16mm film, made after a three-year stay (1977-80) in Senegal, where she taught music at the Institut National des Arts in Dakar. It was during this stay that she had become aware of the hegemony of anthropological discourse in any attempt, by both local outsiders and insiders, to identify and capture the observed culture. This film is a response to the urgency she felt to question the anthropological apparatus, its essentialising constructs and colonial ethos. This also implied a questioning of her own position as a “hybrid insider”, as someone who shares a certain experience of colonialism but at the same time is no less considered an outsider than any European. Above all, the film is a response to a desire to “not simply mean”; a desire not to approach Senegalese culture by wrapping it in reductive constructions of meaning. Trinh subverts the conventions of cinematic representation by playing with repetition, non-synchronous sound and unstable camerawork that disrupt temporal and spatial continuity and invite viewers/listeners to assume their own relationship to the world that appears on screen.

Introduced by Trinh T. Minh­ha

“My approach is one which avoids any sureness of signification. In most anthropological presentations, the establishing of connections between signs and the deciphering of cultural codes is flattened out by the voice of knowledge, the voice of factual truth. This is reflected, in films, in the omniscience of the cinematography and the editing as well as the commentary and/ or the “talking­head” strategy. The strategies of Reassemblage question the anthropological knowledge of the “other,” the way anthropologists look at and present foreign cultures through media, here film… The critical work in Reassemblage […] is not simply aimed at the anthropologist, but also at the missionary, the Peace Corps volunteer, the tourist, and last but not least at myself as onlooker.”