Van de redactie

Wie extremen zoekt, vindt vaak geen oplossingen

In de media krijgen we regelmatig apocalyptische beelden te zien. Recent nog waren dat beelden van overstromingen en bosbranden. Een doemdenker zou roepen dat de wereld in brand staat. En ook dat lees je steeds meer. Om gehoord te worden moet je niet alleen een boodschap hebben en ze verkondigen. Die boodschap is liefst van al uitdagend en polariserend. Men zoekt steeds vaker het uiterste op. Dat was net zo na de publicatie van het VN-rapport over ons klimaat. Meteen doken de reacties in de media in de extremen. In die oplossingen moeten we net niet op zoek gaan naar de extremen. Klimaatactivisten groene klimaatgekkies noemen, zoals een Vlaamse toppoliticus deed, draagt net zo min bij tot een oplossing als vis, vlees en zuivel delicatessen noemen, zoals een gewezen weervrouw dan weer deed. Extreme voorstellen dragen zelden bij tot een oplossing, tenzij men bereid is tot een compromis. Ik heb het wat gehad met zogenaamde oplossingen dat we moeten stoppen met vlees eten, nog meer dat labovlees het alternatief zal zijn. Natuurlijk kan dit een oplossing zijn. Maar dat is geboortebeperking of enkel verplaatsen per fiets ook. Ook extreme oplossingen. Een blik op het verleden en zelfs een actuele kijk op de situatie in de wereld leert ons toch dat een maatschappij en een mens pas vrijheid ervaart als hij makkelijk toegang heeft tot een aantal basisbehoeften: voeding, onderwijs, werk en een dak boven het hoofd. Vrijheden die we hier in het Westen allemaal wel hebben, maar die geen vanzelfsprekendheid zijn elders. Denk maar aan de situatie in Afrika of Afghanistan. Maar ook voor het Westen waren die vrijheden niet altijd vanzelfsprekend. Onze voorouders hebben ervoor gevochten. En nu zouden wij deze zelf deels gaan opgeven? Zou het een goed plan zijn om nog meer onze voeding in handen te geven van enkele multinationals met hun verdienmodel? Of om afhankelijk te zijn van import met meer macht voor exportlanden als gevolg? Of vertrouwen we op die miljoenen boeren in deze wereld die met passie en vakmanschap onze voeding van morgen produceren? Ik weet het antwoord al. En het is niet extreem.

WIM VEULEMANS HOOFDREDACTEUR