Managementnieuws

GD ziet toenemend aantal ibr-uitbraken in Nederland

GEZONDHEID – Na jaren van afname neemt de circulatie van het ibr-virus in de Nederlandse veehouderij weer toe. Dit concludeert GD op basis van het aantal ibr-vrije bedrijven dat te maken krijgt met een omslag in de tankmelk. Dat wil zeggen dat onverwacht antistoffen in de tankmelk worden aangetoond, wat erop wijst dat het ibr-virus op een bedrijf circuleert. Ook worden af en toe uitbraken op vleesveebedrijven vastgesteld. ‘Het is zeer aannemelijk dat het om lokale verspreiding van het virus gaat’, aldus GD. ‘In sommige regio’s circuleert namelijk duidelijk meer virus dan in andere.’ De gezondheidsdienst benadrukt dat het belangrijk is om erfbetreders en buurt- en contactbedrijven op de hoogte te brengen van een uitbraak. ‘Juist nu is het belangrijk om informatie te delen om virusverspreiding tegen te gaan en niet achterop te raken in de bestrijding’, aldus GD.

Dier&Recht verliest rechtzaak over campagne

GEZONDHEID – Actiegroep Dier&Recht mag het weghalen van kalveren bij de moeder direct na de geboorte geen ernstig dierenleed meer noemen. Dit is de uitspraak van het Gerechtshof Amsterdam in een hoger beroep dat Dier&Recht had aangetekend tegen een eerdere uitspraak. De actiegroep was vorig jaar door Agractie voor de rechter gedaagd vanwege een antizuivelcampagne. Onderdeel van deze campagne was een poster waarop een kalfje in een kruiwagen was te zien met als onderschrift: ‘Zuivel veroorzaakt ernstig dierenleed. Kalfjes worden direct na de geboorte weggehaald bij hun moeder’. Foto en tekst werden getoond in de vorm van een pakje sigaretten om de poster extra de aandacht te laten trekken. In augustus vorig jaar oordeelde de rechter in een kort geding dat was aangespannen door Agractie, al dat de campagne van Dier&Recht de vrijheid van meningsuiting overschrijdt. Tegen deze uitspraak ging de actiegroep in hoger beroep. De rechter heeft nu echter opnieuw uitgesproken dat Dier&Recht niet kan onderbouwen dat het scheiden van kalf en koe ernstig dierenleed veroorzaakt. De dierenactivisten hebben het hoger beroep verloren en moeten Agractie de proceskosten vergoeden. Agractie is blij met de uitspraak. ‘Deze doet recht aan de gevoelens van duizenden dierhouders die door de uitspraken van Dier&Recht als dierenmishandelaars worden neergezet. Hiermee is er voldoende jurisprudentie om dergelijke walgelijke uitingen in de toekomst te voorkomen of aan te pakken’, stelt de belangenorganisatie. In een persverklaring noemt Dier&Recht de uitspraak van de rechter onbegrijpelijk. De actiegroep overweegt een bodemprocedure en herstart de antizuivelcampagne.

Ecocheques voortaan bruikbaar in de korte keten

ECONOMIE – Ecocheques kunnen vanaf 1 januari 2022 gebruikt worden om producten van de lokale landbouwer te kopen, in de boerderijwinkel of op de lokale markt. De uitbreiding werd op 21 december bij collectieve arbeidsovereenkomst (cao) overeengekomen tussen de vakbonden en de werkgeversorganisaties in de Nationale Arbeidsraad. De ecocheques kunnen in Vlaanderen enkel worden gebruikt bij marktkramen en boerderijwinkels die het erkende logo ‘Recht van bij de boer’ dragen. Het gaat om ruim 1.700 verkooppunten. In Wallonië gaat het om verkooppunten die erkend zijn bij ‘En direct de la ferme’.

Nieuwe ILVO-rassenlijst ruwvoerteelt

MAIS-/GRASTEELT – Het Vlaamse onderzoeksinstituut ILVO heeft de nieuwe rassenlijst voor voederbieten, snijmais en korrelmais voor 2022 gepubliceerd. De officiële Belgische rassenlijst telt één nieuw voederbietenras, negen nieuwe snijmaisrassen en vier nieuwe korrelmaisrassen. De vijf nieuw aanbevolen snijmaisrassen zijn Emeleen en LG31224 van Limagrain, Apolonio van KWS, ES Discover van het Franse Euralis Semences en Likoer van Eurocorn Benelux. De rassen KWS Curacao, LG31217, Fieldplayer en LG31265 worden na twee proefjaren opgenomen op de Belgische beschrijvende rassenlijst. Om een aanbeveling te krijgen moeten rassen minstens drie proefjaren doorlopen hebben. Het nieuwe voederbietenras is Enermax van DLF. Het nieuwe korrelmaisras is KWS Memento van KWS. De rassen KWS Giulio, KWS Zeagrano en KWS Curacao worden na twee proefjaren opgenomen op de Belgische beschrijvende rassenlijst van korrelmaisrassen. De nieuwe rassenlijst kan worden gedownload van de site van het ILVO. Hier is ook teeltinformatie en een lijst met kwekers en vertegenwoordigers te vinden.

Kweekvleesbelofte is een zeepbel

ECONOMIE – De uitdaging om betaalbaar kweekvlees te produceren is zo groot dat de wereld de komende decennia niet hoeft te rekenen op dit product. Dat stelt de Amerikaanse wetenschapsjournalist Joe Fassler in een uitgebreid artikel in the Counter. Kweekvlees zal nooit economisch levensvatbaar zijn, zelfs als het al technisch haalbaar is. Berekeningen laten volgens de Amerikaanse journalist zien dat kweekvlees, zelfs in de meest optimistische calculaties, veel duurder zal blijven dan echt vlees. Als gekweekt eiwit in 2030 zelfs maar 10 procent van de wereldwijde vleesvoorraad wil uitmaken, zijn er 4.000 fabrieken nodig die zo’n 400 miljoen euro per fabriek kosten. Eén fabriek zou 130 productielijnen moeten hebben met meer dan 600 bioreactoren die allemaal tegelijk draaien en zeer energie-intensief zijn. Niets van deze schaal heeft ooit bestaan. De geraamde kostprijs zou in voorkomende hypothetische situatie dan 34 euro per kilo kweekvlees van ‘hamburgerkwaliteit’ bedragen. 34 euro per kilo gemalen vlees in de fabriek wordt echter al snel 90 euro in de winkel en 200 euro in een restaurant. Afgezien van de kosten van de fabriek zijn er nog meer uitdagingen. Zo moet het kweekvlees voedselveilig zijn. De productie van kweekvlees zal bijvoorbeeld moeten plaatsvinden in aseptische locaties, waar vrijwel geen besmettingsrisico bestaat van bacteriën en virussen. In celcultuur is steriliteit van het grootste belang. Maar dierlijke cellen groeien zo langzaam dat als er bijvoorbeeld bacteriën in een kweek komen, het in korte tijd een bacteriecultuur wordt en er geen product meer is. Hetzelfde geldt voor virussen. Eén clean room – een steriele kamer – die groot genoeg is om ongeveer 7,5 miljoen kilo kweekvlees per jaar te produceren (of 0,01 procent van de wereldwijde, gangbare rundvleesproductie), zou ongeveer 40 tot 50 miljoen euro kosten. Dat bedrag weerspiegelt niet de kosten van apparatuur, constructie, engineering of installatie. Het weerspiegelt alleen de materialen die nodig zijn om een steriele werkomgeving te runnen. En er is nog een andere kwestie: net als andere levende dieren hebben gekweekte cellen aminozuren nodig om te gedijen. Volgens een berekening komen de kosten van de aminozuren alleen al op ongeveer 16 euro per kilo geproduceerd vlees en dat zijn de gemiddelde kosten van een kilo rundergehakt. Ook is de wereldwijde productie van individuele aminozuren momenteel veel te laag om de productie van kweekvlees te ondersteunen, zelfs op bescheiden schaal. Aminozuren uit soja zouden gebruikt kunnen worden, maar het kan nog jaren van onderzoek en ontwikkeling vergen om een methode te bedenken om soja te verwerken tot vormen die geschikt zijn voor celcultuur, op een schaal die groot genoeg is om de kweekvleesindustrie te bevoorraden. Maar de wereld wil juist af van het gebruik van soja voor de productie van vlees. Nieuw dilemma. En zo zijn er nog meer uitdagingen, zoals een alternatief vinden voor het huidige gebruik van foetaal runderserum bij de productie van kweekvlees. Maar eigenlijk wil men geen dieren meer slachten voor kweekvlees. Alweer een dilemma. Kortom: de uitdagingen om betaalbaar en op grote schaal kweekvlees te produceren zijn in feite zo groot dat de wereld de komende decennia nog niet hoeft te rekenen op dit product.

Najaarskuilen bevatten relatief weinig eiwit

MAIS-/GRASTEELT – De najaarskuilen van 2021 bevatten minder eiwit dan het langjarig gemiddelde. Gemiddeld scoren de onderzochte najaarskuilen dit jaar 161 gram ruw eiwit per kilo droge stof. Dat is zo’n 20 gram minder dan het gemiddelde van de afgelopen vijf jaar. Dat heeft Eurofins Agro becijferd aan de hand van de reeds onderzochte najaarskuilen. De trend van lagere eiwitwaarden was ook al zichtbaar bij de voorjaars- en zomerkuilen van dit jaar. Ook de mineralengehalten zijn lager dan het langjarig gemiddelde. Mogelijk heeft de grote

De najaarskuilen van 2021 bevatten circa 20 gram minder ruw eiwit dan het langjarig gemiddelde hoeveelheid gras die dit jaar is gegroeid, gezorgd voor verdunning. Het lagere ruweiwitgehalte in de najaarskuilen zorgt ook voor een fors lager oeb-gehalte. Gemiddeld ligt dat op 53 gram per kilo droge stof tegen 71 gram bij het langjarig gemiddelde. Het dve-gehalte daarentegen ligt slechts 2 gram lager dan het gemiddelde, waardoor de verhouding tussen dve en oeb verschoven is. Deze betere eiwitkwaliteit komt de eiwitefficiëntie van de koe ten goede. De gemiddelde vem-waarde van de herfstkuilen van 2021 is met 891 wel van een prima niveau. Deze ligt ruim 10 punten boven het gemiddelde van de laatste tien jaar. Een lager gehalte aan ruw as speelt hier een belangrijke rol in. Het lagere ruwasgehalte komt deels door de lagere gehalten aan mineralen. Vooral de gehalten aan koper, kobalt en selenium liggen volgens Eurofins Agro onder het gemiddelde. Maar ook natrium, zwavel, zink, mangaan en ijzer zijn minder in de najaarskuilen aanwezig. Omdat de variatie tussen kuilen dit jaar groter is dan normaal, adviseert Eurofins met gemeten waarden te werken in plaats van met gemiddelden.