The Green Line / kunstparcours in Roeselare 5 mei tot en met 19 juni 2016
THE GREEN LINE hedendaagse kunst uit het M HKA op VISITE
Reeds enkele jaren biedt het M HKA, Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen de kans aan steden om binnen een context een selectie werken uit de permanente collectie te presenteren. Hiermee treden de werken uit het kader van een museum. Kunst komt naar de mensen en krijgt door de presentatie op andere locaties een nieuw verhaal. Stad Roeselare zag in dit initiatief een mooie opportuniteit om kunst van internationaal gerenommeerde artiesten te kunnen presenteren. Zeker nu de Directeurswoning een schitterend kader biedt voor hedendaagse kunst. Samen met De Spil stelde Stad Roeselare aan het M HKA een keuze van kunstwerken voor rond het thema van urbanisatie en ecologie. Roeselare is een stad met grote dynamiek in de stedenbouwkundige vernieuwing. Tegelijk manifesteert zich bij deze toenemende verstedelijking een voelbare nood aan meer groen en natuur. In samenspraak met de artistieke staf van het M HKA is de selectie van de kunstwerken bijgestuurd. Het uitdagende aanbod van schitterende kunstwerken prikkelde meerdere partners, zodat The Green Line uitgegroeid is tot een parcours, waarbij kunst vanuit het hart van de stad uitwaaiert als een artistieke as. Zo telt The Green Line nu zes binnenlocaties naast enkele extra muros plekken, waar je kunst kan ontdekken, met de Directeurswoning als spil van het gebeuren. Ook biedt The Green Line de kans om actief aan enkele kunstinstallaties te participeren: BIOMODD groeit onder impuls van SEAD (Space Ecologies Art & Design) uit tot een levende kunstinstallatie waar een groep enthousiastelingen intensief heeft toe bijgedragen. De Stedelijke Academie werkt met de lagere graad nauw samen met Alexandre Dang voor de installatie van ‘Solar Flowers’. Het thema van de tentoonstelling zet de bewoners aan om naast kunst ook groen in hun stad te integreren. De Stad reikt hierbij tal van initiatieven aan om de gevels op te fleuren met balkontuintjes, tegeltuintjes, raamboerderijen, mosgraffiti. Scholen en buurtbewoners, groene vingers, creatieve geesten, enthousiaste duizendpoten, handige harry’s.. iedereen deelt zijn of haar talenten in The Green Line. Kunst treedt in dialoog met de inwoners van de stad en inspireert tot tal van initiatieven. Tijdens de hele periode van The Green Line hebben activiteiten plaats, die het publiek warm maken voor de kunst en de vele verhalen die in de kunstwerken schuilen. Nadien zullen de kunstwerken met nieuwe verhalen terugkeren naar hun vertrouwde M HKA. Ze zullen zeker groene sporen nalaten in het Roeselaarse stadsweefsel.
Partners De Directeurswoning De Directeurswoning brengt tentoonstellingen van hedendaagse nationaal en internationaal erkende kunstenaars en jong aanstormend talent. Stad Roeselare is eigenaar van de voormalige nationale bank en sinds 2012 opende de vernieuwde directeurswoning zijn deuren met een eerste officiële tentoonstelling in de nieuwe eigen huisstijl. De Spil De Spil is zonder meer een gevestigde waarde in Roeselare wat cultuur betreft. Met een zeer ruim podiumaanbod aan muziek, van pop tot rock van klassiek tot wereldmuziek, theater, dans, film, comedy, cabaret, hedendaags circus, familievoorstellingen en expo’s - zowel nationale als internationale artiesten - heeft De Spil eveneens een bovenregionale uitstraling. Door buiten de muren van het eigen huis te treden werkt De Spil samen met de stad aan het culturele aanzien van Roeselare en koesteren ze ambities als eigenzinnig cultuurhuis in Vlaanderen. M HKA M HKA is een Museum van hedendaagse kunst in Antwerpen. Kunstwerken van internationaal gerenommeerde artiesten - uit de permanente collectie van het museum - komen op ‘Visite’ naar Roeselare. Het project ‘Visite’ was eerder te gast in o.m. Genk, Bornem, Aalst, waarbij de keuze van de werken telkens gelinkt is aan thema’s, die in deze steden leven. Deze keer komen de kunstwerken uit het M HKA naar Roeselare. Voor de keuze van de kunstwerken werd vertrokken vanuit de sterke urbanistische expansie van de stad en hierbij de problematiek van het tekort aan groene ruimte binnen de stadskern. M HKA-directeur Bart De Baere: “Het M HKA kijkt alvast uit naar de verhalen en inzichten die de kunstwerken achteraf met zich zullen terugbrengen.”
De Directeurswoning
JAN FABRE °1958 Antwerpen Fantasie insecten sculpturen 1977-79 Als operamaker, theaterregisseur, choreograaf, scenograaf, schilder, tekenaar, beeldhouwer en filmproducer werkt Jan Fabre grens overschrijvend. Vanuit ideeën, symbolen en concepten mixt hij verschillende kunstvormen. In 1981 introduceerde hij tijdens een performance zijn befaamde bickunst. Het typische bic-blauw waarmee hij tal van objecten, tot een volledig kasteel toe, inkleurde, verwijst voor Fabre naar het moment tussen nacht en dag, tussen dood en leven. Fabre noemt het tijdstip waarop de nachtdieren hun slaap aanvatten en de dagdieren ontwaken “het uur blauw”. Dit blauwe uur is de verbinding tussen de balpen en de wereld van de dieren en in het bijzonder die van de insecten, een ander steeds weerkerend gegeven in het werk van Fabre. De fascinatie voor deze transformerende wezens is van in het begin in Fabres oeuvre aanwezig. Toen ontdekte hij eind jaren zeventig enkele publicaties van de befaamde Franse entomoloog en naamgenoot Jean Henri Fabre (1823-1915) die hem inspireerden voor zijn eigen beeldend werk. Zo assembleerde hij deze insecten sculpturen tot eigenaardige wezens.
ANTHONY CRAGG Spirale 1983
°1949 Liverpool, GB
Craggs vader was elektro-ingenieur en onder diens invloed is hij altijd door wetenschap en technologie gefascineerd geweest. Op achttienjarige leeftijd ging hij werken in een laboratorium. Al snel begon hij te tekenen en objecten te maken. Naast een basisopleiding beeldende kunsten werkte hij in een gieterij waar gietstukken voor elektrische motors werden gemaakt. Hier ontstond bij hem, naar eigen zeggen, de drang om een dynamiek met de materie op te wekken. Hij volgde een hogere kunstopleiding en aanvaardde in 1977 een baan als docent aan de Kunstakademie van Düsseldorf en ging in Wuppertal wonen. Craggs internationale doorbraak kwam er in 1978 en sindsdien stelt hij aan een hoog tempo overal ter wereld tentoon. In 1988 won hij de Turner Prize en vertegenwoordigde zijn land op de 43ste Biennale van Venetië. Het oeuvre van Anthony Cragg is uiterlijk zeer verscheiden. Toch komen de sculpturen tot stand vanuit één inhoudelijk streven, dat nauw verbonden is met het materiaal. Cragg zijn werk gaat over de relatie tussen mens en omgeving, meer bepaald de objecten en materialen in die omgeving. Via zijn sculpturen geeft de kunstenaar inzicht en informatie over nieuwe materialen en productieprocessen en de evolutieleer.
“Wat mij interesseert zijn de bijzondere kritische maatstaven die we aanleggen ten aanzien van voorwerpen die door de mens zijn gemaakt en ten aanzien van zijn bezigheden.” - Anthony Cragg
ALMAGUL MENLIBAYEBA °1969 Kazakhstan, leeft in Berlijn Steppen Police 2010 In haar werk combineert Menlibayeva een interesse voor regionale tradities met kritiek op de officiële identiteitspolitiek. Ze baseert deze kritiek op het idee van een nomadisch pastoralisme, de traditionele levenswijze van de Centraal-Aziatische volkeren. In de meeste van haar werken combineert ze beelden die verwijzen naar verschillende etnische, historische en culturele betekenislagen, waardoor het eendimensionale en rationele geconfronteerd wordt met het feestelijke, het orgiastische en het poëtische. Zo zijn haar narratieve video’s en de begeleidende foto’s een romantische en melancholische reflectie over de bruuske culturele ontwikkeling van haar thuisland.
“In mijn videoperformances gebruik ik de taal van het zogenoemde romantische punksjamanisme om mijn kijk op en begrip van de omringende wereld uit te drukken. (...) Het romantisch punksjamanisme is drager van een animistische filosofie die geboren is diep in het hart van mijn cultuur, en wil haar erfenis overdragen aan de geglobaliseerde technologische maatschappij.”
LUC DELEU °1944 Duffel, leeft in Antwerpen In 80 dagen rond de wereld - around the world in 80 days Weber - Madrid - Weber
1993
Luc Deleu werkt op het snijvlak van kunst, architectuur, stedenbouw en politiek. Een hybride activisme ligt ten grondslag aan zijn werk, van de verbouwing van Panamarenko’s herenhuis in Antwerpen in 1986 tot de met containers gemaakte triomfbogen in de jaren negentig. Deleus bizarre ‘voorstellen’ uit de jaren zeventig spelen in op belangrijke maatschappelijke behoeften: het milieu (fruitbomen planten en groenten kweken in de steden), het sociale contract (plastic geld invoeren, verkeer en televisie volledig dereguleren) of het publieke geheugen (monumenten recycleren tot sociale woningen, van België een volledig agrarisch land maken).
Mobile Medium Architecture Promotion
1974
De aarde is onze primaire leefruimte en dus voor hem veel belangrijker dan de architectuur. Als zelfverklaard orbanist (orbis=wereld) vindt de kunstenaar het belangrijk om de schaal van de aarde in zijn vingers te krijgen. Zo ontstond het idee om een reis rond de wereld te maken. Zijn werk is een visualisering van die reis, met Madrid als beginpunt voor de reis, om de eenvoudige reden dat aan de andere kant van de aardbol ook land ligt, wat eerder uitzonderlijk is. In 80 dagen rond de wereld zet trajecten uit om de wereld te verkennen.
RÓZA EL-HASSAN °1966 Budapest, leeft in Budapest Lichtmahl [Light Meal] 1996 Róza El-Hassan werkt in veel verschillende media en behandelt vaak ‘uit het leven gegrepen’ politieke onderwerpen. El-Hassan’s werk laat zich rechtstreeks in met de onderdrukte ‘andere’ . In de afgelopen jaren heeft zij een reeks van rieten designobjecten gelanceerd, vervaardigd in traditionele technieken door Roma-ambachtslieden uit het dorp Szendrolád in Hongarije (vanaf 2010), en werkte intensief aan het vergroten van de bewustwording rond het lot van de Syrische bevolking tijdens de burgeroorlog. Haar installatie Lichtmahl (1996) maakt deel uit van de M HKA-collectie.
YANG FUDONG °1971 Beijing, leeft in Shangai Forest Diary 2000 / foto 180 x 230 cm Yang Fudong is een van de belangrijkste hedendaagse Chinese kunstenaars. Hoewel hij al in 1988 met video begint te werken, is zijn opleiding in de schilderkunst in heel zijn oeuvre duidelijk voelbaar. Hij maakt zowel foto’s, videowerk als langspeelfilms. Fudong neemt in 2003 en 2007 deel aan de Biënnale van Venetië. Zijn sterke affiniteit met de culturele traditie en de turbulente recente geschiedenis van China maakt dat zijn werk toegankelijk is voor een wereldwijd publiek. Via mythes, persoonlijke herinneringen en ervaringen onderzoekt Fudong naar de essentie van het begrip ‘identiteit’. Zonder tot conclusies te willen komen, lokt zijn werk een existentiële ervaring uit.
WOLFGANG LAIB °1950 Metzingen, leeft in Hochdorf, D. Tapijt van hazelaarpollen 1987 / installatie, 220 x 240 cm Wolfgang Laib voltooide in de jaren zeventig zijn geneeskundestudies, maar uit onvrede met de medische wetenschap en met de natuurwetenschappen in het algemeen, keerde hij deze wereld de rug toe. Laib werd kunstenaar, een ‘beroep’ dat hij invult als een levenshouding. Laib maakt beelden uit het stuifmeel van bloemen, struiken en dennen (sinds 1977), uit wit marmer en melk (sinds 1975), uit rijst (sinds 1982) en uit bijenwas (vanaf 1987). Al de materialen die hij gebruikt, komen dus uit de natuur. Omdat het grotendeels om zeer fragiele materialen gaat, moeten deze met de grootste zorgvuldigheid geïnstalleerd worden. Die zorgvuldigheid blijft voelbaar in de werken: er gaat een grote kwetsbaarheid van uit. Ze dwingen voorzichtigheid af. Je wordt er stil van; ze nodigen uit tot zwijgen, tot bezinning. De zeer eenvoudige, elementaire vormen van de werken ondersteunen dit.
CHARIF BENHELIMA °1967 Brussel, leeft in Antwerpen NEST 2005 / fotografie, 120 x 122 cm / materials: cibachroom, aluminium, plexiglas GARBAGE 2005 / fotografie, 120 x 122 cm BLACK CHERRY SEASON 2006 / fotografie, 50 X 52 cm De vraag naar de eigenheid van een object of een individu en naar verhoudingen tussen de mens en zijn omgeving loopt als een rode draad doorheen het werk van Benhelima . Door de uitwijzing van zijn Marokkaanse vader en de vroege dood van zijn Vlaamse moeder is hij immers zelf een ontheemde mens die zich vragen stelt over identiteitsvorming, buitenstaanders en thuiskomen. In eerste instantie in documentaire foto’s, later in de vorm van polaroids geeft Benhelima vooreerst de fysieke plaats weer waar hij zich op een bepaald moment bevindt. Daar voegt hij echter ook steeds een link met zichzelf aan toe. “Ik maak dus geen studie over de dingen maar geef altijd een bepaalde geschiedenis weer die mezelf plaatst in het gebeuren en in de tijd.” In zijn fotoreeks Black Out doet Charif Benhelima ons nadenken over de visuele essentie van de dingen om ons heen. Wat maakt een duif tot een duif? En op welk moment verliezen lijnen, figuren, hun betekenis? Maar niet alleen de formele aspecten van een object creëren betekenis, ook de toeschouwer is verantwoordelijk voor de perceptie en interpretatie. Het is deze subjectieve relatie tussen de mens en zijn omgeving, tussen toeschouwer en beeld die in Black Out aan de orde komt.
LUC TUYMANS °1958 Mortsel, leeft in Antwerpen Prague (1984-1982) / Harbours (1984-1983) / Nautilus (1984-1984) / Waterloo (1984-1985) / Refribell (1984-1986) Luc Tuymans is bekend als de kunstenaar die het schilderen in Vlaanderen nieuw leven inblies. Het werk van Tuymans schuwt het onvermogen van de schilderkunst niet. De beperkingen van het schilderen vormen immers net de kracht ervan. Tuymans haalt zijn inspiratie uit het collectief geheugen en verleden, ons gezamenlijk oorlogsverleden en het beeldmateriaal dat uit die periode aan ons is overgeleverd. De beelden worden zorgvuldig verwerkt en becommentarieerd. Daarnaast drukken ook film en zijn eigen experimenten met dit medium een blijvende stempel op zijn werken. Voor Tuymans is de betekenis belangrijker is dan het beeld. Daarom kaart hij de voorbije jaren, naast het oorlogsverleden, ook andere ‘beladen’ thema’s aan, zoals bijbelse topics, nationalisme, intolerantie en geweld.
Voor The Green Line selecteerde M HKA een reeks foto’s van Tuymans, die nog maar weinig geëxposeerd zijn geweest en zeer relevant zijn in zijn totale oeuvre.
GUY MEES °1935, Mechelen +2003, Antwerpen Water te Water 1970 / video 00:03:13 De werken van Guy Mees ogen zeer verscheiden. Hij maakte schilderijen, sculpturen en ‘papierreliëfs’, installaties en films. Hoe uiteenlopend zijn werken ook zijn, altijd bevatten ze verwijzingen naar de schilderkunst. Elementen als kleur, vlak, lijn, kader en diepte bepaalden het onderzoek van de kunstenaar. Hij tastte de grenzen van de schilderkunst af: waar liggen de grenzen tussen de schilderkunst en andere disciplines? Guy Mees wou hiermee de schilderkunst openbreken, in vraag stellen en onderzoeken. Zijn werken zijn vaak sensueel en decoratief. De kunstenaar meed interviews en koos ervoor om de interpretatie van zijn werk aan de toeschouwers over te laten. Op die manier blijven zijn werken dynamisch en open voor interpretatie. Die onbestendigheid is een wezenlijk kenmerk van zijn werken. Ze zijn fragiel: het vluchtige en het vergankelijke staan voorop.
JAN HENDERIKSE °1937 Delft, leeft in New York en Antwerpen Houten groentenkisten 1962-2012 – 2016 / installatie Jan Henderikse is in 1960 medeoprichter van de Nul-groep, met Armando, Henk Peeters en Jan Schoonhoven. Van informele schilderkunst verschuift hij radicaal naar grotere en kleinere assemblages gebaseerd op herhaling van alledaagse voorwerpen. Zijn werk geeft een kritische en ironische kijk op het banale aanbod aan koopwaar in de kapitalistische wereld. Hij sluit hiermee aan bij de strekking van het nouveau réalisme uit de jaren ’60, waarvan Arman, Tinguély, Yves Klein belangrijke vertegenwoordigers waren. De kunstenaars confronteerden de kijker met de hun bewerkingen van alledaagse dingen uit de urbane omgeving: “la poésie d’une civilisation urbaine” (Pierre Restany).
Courtesy Collection M HKA
ARhus
GORDON MATTA-CLARK °1943 +1978, Verenigde Staten Tree Dance 1971 / video 9:41 min Zoon van de beroemde Chileense surrealistische schilder Roberto Matta is Gordon Matta-Clark, na een opleiding tot architect in New York, vanaf de jaren zeventig zeer actief binnen de New Yorkse avant-garde scène. Hij wil echter geen architect of kunstenaar zijn, maar onderzoekt de limieten van architectuur en kunst. Door leegstaande gebouwen met insnijdingen te transformeren vraagt hij aandacht voor sociale en stedenbouwkundige problemen. Zijn ingrijpende interventies in de jaren ‘60 en ‘70 benadrukken de toestand van de stad New York als een ‘afbraakland’. Zelf breekt Matta-Clark niets af maar hij, zoals hij zelf zegt, “experimenteert met het alternatief gebruik van die ruimten die ons het meest vertrouwd zijn”. De kunstenaar noemt zijn werk ‘performances’. Om het werk te begrijpen, moeten we alle onderdelen beschouwen, dus ook de sterke daad die de interventie zelf is.Enkel tekeningen en foto’s blijven over van deze vreemde architecturale aanpak waardoor zijn werk een zeer tijdelijk karakter krijgt. Ook zijn video’s zijn getuigenissen van zijn performances, zoals in ‘Tree Dance’.
HAMLET HOVSEPIAN °1950 Ashnak, Armenië, leeft in Ashnak Earth 2001/ video 00:00:11 min / 00:00:21 min Hamlet Hovsepian is één van de belangrijkste figuren van de Armeense hedendaagse kunstscene. Hij is een pionier in de videokunst en werkt al sinds de vroege jaren 1970 met film en video. Tijdens zijn verblijf in Moskou tussen 1978 en 1980 werd Hovsepian beïnvloed door de plaatselijke avant-garde. Hij bleef er elementen van integreren in zijn werk. Na zijn terugkeer naar Armenië vestigde de kunstenaar zich in zijn geboortedorp Ashnak, net buiten Jerevan, waar hij een experimenteel laboratorium inrichtte “als front tegen de beperkende normen en tamme gedragsregels van de maatschappij”. Hier creëerde hij eerder conceptueel videowerk, gekenmerkt door een absurde eenvoud, ruimtelijke abstractie en herhaling. In deze werken benadrukt Hovsepian de leegte en uit hij tegelijk kritiek op de passiviteit van onze maatschappij.
LIANG YUE Deaf Land 2002 / video 00:10 min Liang Yue groeide op in Deng Xiaopings relatief stabiele en rijke China van de jaren tachtig en negentig. Ze woont en werkt in Shanghai. Deze dynamische stad in volle expansie vormt de achtergrond voor het merendeel van haar films en fotoreeksen. Wat je te zien krijgt, is niet het drukke, overweldigende, agressieve, bruisende van een wereldstad, maar wel de verstilling, eenzaamheid, transitie, verandering. Tegen deze achtergrond figureren jonge mensen. Ze dwalen stilzwijgend rond, wachten op iets wat gaat gebeuren, op iets wat ze niet kennen. Je kan de films zien als een dromerig onderzoek naar de relatie tussen het individu en zijn omgeving. In Deaf Land dompelt Liang Yue de toeschouwer onder in een sferische, mijmerende, grijze film met enkele kleurtoetsen. Leidmotief is het beeld van een doofstom meisje, zittend op een bank in een drukke winkelstraat in het hectische Shanghai.
De Munt
ELS DIETVORST leeft in Duncormick, Irl Skull 3 2008 Els Dietvorst richt zich in haar kunstprojecten op thema’s als communicatie, interactie en maatschappelijke conflicten. In haar langlopende videoprojecten en documentaires gaat ze aan het werk in locaties die sociaal onder vuur liggen, steeds in overleg met de mensen die deze plekken bewonen of er tijdelijk gebruik van maken. Momenteel werkt ze in Ierland aan een film over het leven op een schapenboerderij en hoe natuur en mens zich tegenover elkaar verhouden. Naast film, maakt Els Dietvorst tevens gebruik van media als tekenen, schrijven en sculptuur. Haar recente projecten zijn: The Return of the Swallows (2000-2006), Song for a Price of a Goat (2002-2004), King’s Children (2002-2004). Van 2000 tot 2010 was zij artistiek coördinator van Firefly, een werkplaats voor en door kunstenaars. In 2009 was zij samen met Dirk Braeckman curator van het tweejaarlijkse Timefestival.
Atelier 61
SERGEJ BRATKOV Eurotel 2009
°1960, Kharkiv, Oekraïne, leeft in Moskou
Bratkovs beeldtaal reageert op het probleem van een continent in de overgang, van het communistische sovjetsysteem naar de door de massamedia gepropageerde ideologie van de vrije markt. Zijn fotoreeksen lijken misschien wel eenvoudigweg documentair, maar zijn toch steeds het resultaat van zorgvuldige ensceneringen en fototechnische keuzes. Daarnaast creëert hij installaties en videowerk waar onder de mooie bovenlaag de schaduwkant van het leven schuilt.
JOHN KÖRMELING °1951 Amsterdam, leeft in Amsterdam Starthuisje 1991 John Körmeling is van opleiding architect, maar heeft vooral naam gekregen als beeldend kunstenaar. Zijn speelse geest en humoristische ideeën maken zijn creaties tot een conceptuele architectuur waarbij kunst de architectuur injecteert met nieuwe ideeën. Hij verwerpt een louter functionele en nog veel meer een decoratieve architectuur. Zijn belangstelling gaat uit naar oude industriële complexen, bouwketen en andere ‘lelijke’ architectuur met onbedoelde schoonheid. Hefbruggen, hoogovens, spoorwegen en hoogspanningsmasten zijn ontworpen naar hun functionaliteit. Körmeling ziet in die ontwerpen een directheid die functie en vorm tot hetzelfde maakt, en die zich uit in een soort ‘lelijke schoonheid’.
Bert De Leenheer
CHRISTOPHE TERLINDEN Limace 2006
°1969 Brussel, leeft in Etterbeek
Christophe Terlinden maakt van eenvoudige, maar radicale ingrepen zijn handel(ing)smerk. De praktijk van Terlinden kan worden omschreven als een kortstondige institutionele kritiek met een speelse doehet-zelf-houding. Het meest zichtbare werk van Terlinden in het M HKA is echter fundamenteel onzichtbaar: het is alleen aanwezig door zijn afwezigheid. In 2002 stelt hij voor om de kleine u in de officiĂŤle afkorting van de naam van het museum, MuHKA, te laten vallen. In 2009, in de context van de heropening van het gerenoveerde museumgebouw, wordt het nieuwe acroniem ingevoerd en op de buitenkant van de cirkelvormige tentoonstellingsruimte van het M HKA geschilderd.
Creme de la crema
KOKA RAMISHVILI °1956 Tbilisi, leeft in Genève, Zw. Coffee 2009 / video, 00:01:20 Koka (Akaki) Ramishvili is een van de vele Georgische kunstenaars die hun vaderland verlieten, maar wiens werk sterk beïnvloed is door post-Sovjetthema’s. Hoewel de kunst van Ramishvili een politieke dimensie heeft, doet ze geen toegevingen qua nuance. In de jaren 70 volgde Ramishvili een opleiding schilderkunst. Later begon hij onder invloed van de politieke situatie in Georgië aan een visuele analyse van de nieuwe werkelijkheid. Hij nam ‘documentaire’ beelden (foto’s, video’s) en eigende zich soms beelden toe van andere auteurs, die hij in nieuwe contexten plaatste. Een ander terugkerend thema in zijn werk is het overlappen van de private en publieke ruimte, en de invloed van momenten van algemene crisis.
De Coninckplein
LORETA VISIC °1976 Kroatië, leeft in Antwerpen Washuis 2000 Loreta Visic werd geboren in Kroatië, maar verhuisde als kind naar Nederland en later naar Antwerpen. Visic werkt op subtiele wijze de delicate balans en de nauwe band tussen het vertrouwde en het vreemde, het bekende en het onbekende uit. De ogenschijnlijk lieve en mooie sfeer van ‘huiselijkheid’ trekt de kijker in psychologische ruimtes van persoonlijke intimiteit, kwetsbaarheid en veiligheid. Maar de onschuldig ogende objecten van comfort en veiligheid leiden tot een dramatische spanning wanneer hun schijnbare rust onderbroken wordt door onze verstorende herkenning. Uitgangspunt is het bewegen en veranderen van plaatsen. Ze onderzoekt ideëen over thuis, huiselijkheid en thuishoren en verbindt die aan onderwerpen zoals persoonlijke ruimte, intimiteit, veiligheid, religie en cultuur. Ze combineert zorgvuldig technieken en materialen om overtuigende maar tegelijk ook onrustige verhalen te creëren. Haar kunst is zeer plastisch, figuratief, zelfs scenografisch.
Sint-Amandskerk
MARK DION 째 1961 in Massachusetts, leeft in New York The Corridor of Extinction 1995 / installatie Mark Dion is gebiologeerd door de rijke verscheidenheid van organismen in de natuur en de manier waarop de mens daarmee omspringt. In zijn werk wil hij verduidelijken hoe onze opvattingen over de natuur bepaald worden door wetenschap, media en ideologie. De rode draad doorheen zijn oeuvre is de manier waarop natuur en natuurgeschiedenis worden voorgesteld. Hij is gefascineerd door methodologie en manieren van representatie. Daarbij legt hij de link tussen de natuurwetenschappelijke ordeningssystemen en de museologische context (collectievorming en presentatie). Mark Dion heeft zelf lange tijd in de regenwouden van Midden- en Zuid-Amerika gewerkt als reizend natuur- en veldonderzoeker. Dion heeft echter niet de pretentie een wetenschapper te zijn, zijn amateurisme is vaak duidelijk zichtbaar. Hij blijft op de eerste plaats kunstenaar, expert in beeldvorming en het overbrengen van visuele informatie.
Conincklijke passage
IVAN KOZARIC °1921 Petrinja, Kroatië – leeft in Zagreb, Kroatië Pronadena skulptura (Found sculpture) 2009 Ivan Kozaric is één van de stichters van de radicale, nihilistisch-conceptuele Gorgona-groep uit Zagreb. Voor Documenta 11 liet hij zijn hele beeldhouwersatelier naar Kassel verhuizen. Bij elk nieuw werk stelt hij de beginselen van de moderne sculpturale traditie in vraag en gaat zo op een dynamische en vernieuwende manier met kunst om. Bij Found Sculpture maakt Kozaric gebruik van houten wegversperringen (paarden). Deze ‘readymades’ worden door het gebruik van onbewuste associatie een nieuw leven toebedeeld. De kracht en de energie van het kunstwerk komt tot uiting door het intuïtieve en constructieve element dat in het kunstwerk verborgen zit.
Galerij negenpuntnegen
BERND LOHAUS °1940 Düsseldorf Grote sculptuur 1986
+ 2010 Antwerpen
Lohaus werkte meestal met hout dat hij vond op wandelingen langs de Schelde. Aangespoeld hout, materiaal dat al een leven achter de rug heeft voor het in het atelier van de kunstenaar belandde. De sporen daarvan blijven zichtbaar in het afgewerkte kunstwerk. Lohaus wijzigde de aard van zijn materialen nooit. Hij voerde er slechts kleine ingrepen op uit. Naast hout gebruikte Lohaus ook papier, karton, steen enz. Op die materialen bracht hij woorden aan: hij kraste ze in het materiaal of bracht ze erop aan met krijt. De woorden verwijzen naar de afstand tussen mensen en dingen, hoe die zich ten opzichte van elkaar kunnen positioneren, maar eigenlijk nooit kunnen samenvallen. Lohaus wil met zijn werken de relatie onderzoeken tussen ‘Ich’ en ‘Du’, tussen de kunstenaar, de kijker en het kunstwerk. Er gaat een grote poëzie uit van zijn werk. Naast sculpturen maakte Lohaus ook tekeningen. Lohaus was in de jaren zestig een leerling van Joseph Beuys aan de Staatliche Kunstakademie van Düsseldorf.
JIMMIE DURHAM °1940 Washington, leeft in Europa Tower 2010 / sculptuur, 210 x 90 x 90 cm Grünewald 2006 / video, 13:53 min In 2012 bracht het M HKA een grootschalige retrospectieve van het werk van Jimmie Durham. Deze in de VS geboren kunstenaar vestigde zich in 1994 in Europa na een turbulente periode waarin hij zijn artistieke praktijk afwisselde met een activistisch bestaan in de Amerikaans-Indiaanse beweging. Zijn werk is diepgaand en toegankelijk, politiek en persoonlijk. Hij stelt scherpe vragen over het bestaan en oefent een grote invloed uit op verschillende generaties kunstenaars, curators, theoretici en kunstliefhebbers wereldwijd. Durham is activist, essayist, poëet, performancekunstenaar en beeldhouwer. Hij gebruikt materialen en een vocabularium dat verwijst naar zijn Cherokee afkomst (schedels, veren, pels,..). Op vraag hoe zijn werk verwijst naar zijn identiteit zegt hij: “ I never have. I make art about the settler’s identity when I make political art. It’s not about my identity, it’s about the Americans’ identity.”
TAUS MAKHACHEVA °1983 Dagestan Tightrope 2015 / video, 73:00 Als Russische burger met roots bij de etnische groep Avar uit de Republiek Dagestan ontwikkelde Makhacheva een kunstvorm gebaseerd op performance, waarbij zij historische elementen koppelt aan culturele thema’s en genderthema’s. Vooral werkend met video en fotografie verbindt zij actualiteit met nostalgie, het lokale met het globale en traditie met vooruitgang.
VADIM FISHKIN °1965 Penza, Rus– leeft in Ljubljena Count up - count down 1994 9:41 min Fishkin verkent de relatie tussen kunst en wetenschap met foto’s, tekeningen, installaties en sculpturen. Hij wil natuurlijke processen meetbaar maken en op die manier onder controle krijgen. Met theatrale, lichtvoetige humor verwijst Fishkin naar de futiliteit van technologie.
BUITEN DE GROENE LIJN MUZE’UM L + WILLY CAUWELIER
Dat het niet overal grijs en druk is in de stad, bewijst Muze’um L. Deze witte architectuurparel - midden het groene landschap van 200 ha - ligt pal op de lichtmeridiaan 3°7’45” ten oosten van greenwich. Het gebouw vangt het zonlicht en maakt het verloop van de lichtmeridiaan zichtbaar. Deze lijn wordt via een aparte akkerbegroeiing verder getrokken in het landschap en voor The Green Line maakt Willy Cauwelier op deze locatie een kunstwerk. Zeker een “omweg” waard. Muze’um L: Glassworks II Kunstgalerij De Mijlpaal Buitensculptuur ‘The Green Floating Light Line’ van Willy Cauwelier www.muzeuml.be
INSTALLATIES ROESELARE
BIOMODD [RSL9] / SEAD (SPACE ECOLOGIES ART & DESIGN) ANGELO VERMEULEN
In Biomodd worden natuur en technologie samengebracht tot een hybride kunstinstallatie. Computer netwerken, opgebouwd uit gerecycleerde computeronderdelen, worden gekoppeld aan inwendige levende ecosystemen. Het belangrijkste doel van Biomodd is een levend ecosysteem op touw te zetten door een interactief computerspel met verschillende spelers. De installatie werd gemaakt door deelnemers van de workshop die in De Directeurswoning samen met de kunstenaar Angelo Vermeulen (bioloog en kunstenaar en werd als enige Europeaan door NASA geselecteerd en later aangesteld als bemanningscommandant van HI-SEAS) Locatie: Kelder de Directeurswoning
INSTALLATIES SOLAR FLOWERS ALEXANDRE DANG
‘Solar Flowers’ is een artistiek project van Alexandre Dang. Hierbij worden verschillende kleine kunstzinnige bloemen in elkaar geknutseld, die door middel van zonne-energie kunnen bewegen. Deelnemers aan de workshop maakten onder begeleiding van de SASK en Alexandre Dang zelf deze bloemen. Met deze ‘Solar Flowers’ maakt Alexander Dang een installatie in een winkelpand op de Munt. Locatie: ARhus
Hendrik Consciencestraat 10 / Roeselare info@dedirecteurswoning.be / tel. 051 26 24 02 www.dedirecteurswoning.be
vu Kris Declercq, Botermarkt 2, 8800 Roeselare
de Directeurswoning / een thuis voor kunst