Maaike Leyn /
Isidoor Goddeeris /
Sven Verhaeghe
20 februari / 10 april 2016
Maaike Leyn /
Isidoor Goddeeris /
Sven Verhaeghe
Drie kunstenaars die hun visie op de wereld en het leven weergeven in een eigen taal. Voor Isidoor Goddeeris is dit beeldhouwen in steen en assembleren van hout, gips, was, voor Maaike Leyn tekenen met houtskool en voor Sven Verhaeghe schilderen, tekenen en film, met in deze expo focus op zijn tekeningen en filmkunst. Drie kunstenaars die natuurelementen en de omgeving waarin we leven met gevoel voor schoonheid en ontroering weergeven, vanuit een persoonlijke interpretatie en met ingehouden emotie. Zwart, grijs, wit zijn in deze expo de dominante tonaliteiten. Texturen, zacht en hard, glooiend en ruw, licht en donker roepen sferen op van mysterie, droom en ingetogenheid. De intimiteit en puurheid zijn wat de drie kunstenaars bindt, hun innerlijke drang om hun kijk op de werkelijkheid weer te geven via de taal van schrifturen, tekens, vormen. Een geabstraheerde, verstilde werkelijkheid die meer suggereert dan afbeeldt en geladen is van innerlijke bezieling.
- gordijnen -
MAAIKE LEYN
“Ik zie mijn tekeningen als een dans. Wellicht zoals Jackson Pollock of een andere primitieve tovenaar. Ik zet mijn tekening in actie maar dan laat ik me leiden door wat ik voel, door een mysterieuze toon. Ik kan op voorhand niet voorzien wat er gaat gebeuren, het overkomt me. Ik heb weinig controle over wat ik maak, ik weet niet waar het spel zal eindigen en of het zal eindigen. Ik vertrek van een plan, een gerasterde foto, dat is mijn kaart, maar uiteindelijk wijk ik daar van af en geraak ik verdwaald in de tekening. Soms ben ik hopeloos vernesteld, geraak ik gefrustreerd en vind ik, ondanks het harde borstelen en wrijven, de weg niet meer terug. Maar op leukere momenten vallen alle stukjes tekening samen en geeft het resultaat me voldoening. Dat maakt me gelukkig, het zijn deze symbolische overwinningen die me motiveren om te blijven tekenen. Ik wrijf de houtskool in de textuur van mijn doeken, met een verfborstel, met papier of gewoon met mijn vingers. De verschillende lagen verdwijnen in het doek, onder een andere laag of vermengen zich met elkaar. De stofjes van de houtskool beslissen zelf of ze blijven op de plaats die ik hen geef, soms willen ze, maar vaak verkiezen ze een andere plek op mijn atelier, waardoor ik verplicht wordt om in een stoffige ruimte te werken. Ook inhoudelijk gaat mijn werk over het zijn en het niet zijn, over het verleden, het nu, wat verdwijnt en blijft. De ontologie der dingen. Doordat ik met houtskool werk en witte pastel is mijn werk weinig kleurrijk. Hierdoor is het vrij zwaar werk. Soms wil ik daar van af en grijp ik naar kleurtjes, maar meestal dek ik die kleuren terug dicht, met wit of zwart.” Maaike Leyn Frederik Van Laere, curator, spreekt over de weemoed in het werk van Maaike Leyn: “Alleen al door de manier waarop Maaike ze maakt, zijn haar tekeningen gestolde herinneringen. Door ze ook nog eens zonder lijst op stugge lappen canvas de wereld in te sturen, lijkt het alsof die herinneringen van ergens komen aangewaaid. Groot is haar liefde voor dode hoeken in ons kijken, voor de aandoenlijke kneusjes onder de blikken. De wereld zoals hij eruit ziet als hij pas wakker is, ongewassen en zonder make-up. Een achteloos kijkje in de kamer, een bries die een gordijn lichtjes doet wijken. Een achterliggend vensterkozijn dat zich verraadt door tegenlicht, een verfrommelde donsdeken die nog de indruk van een lichaam en wat warmte loslaat van iemand die net is opgestaan. Of buiten; het silhouet van een sprietige boom, een flard gebouw en wat bosschage die je tijdens het rijden voorbijzoeft. Een beetje banale, haast vergeten blikken zijn het, maar eens opgevist en bevroren zinderen ze sterk na. (…) De structuur van onbehandeld linnen is taai. Het hobbelt. De sporen van houtskool hechten zich maar moeizaam vast op schering en inslag. Maar die ruis veroorzaakt een feestje van tussentinten en onbestemde lijnen. En net daardoor lijken haar beelden veel beter te rijmen met ons achteloos kijken dan een scherpe pennenstreek of een heldere afdruk. De techniek lijkt ideaal voor dat onbestemde licht dat aan het gewone zijn magie geeft: schemer. Voor zo’n licht hebben kunstenaars altijd hun mooiste jargon gereserveerd: “crépuscule”, “entre chien et loup”, “het uur blauw”. Het is een soort licht waar alleen poëzie raad mee weet, een licht dat geen centimeter verschuift aan het vertrouwde, maar het plots helemaal anders maakt. De sfeer die Maaike oproept herinnert aan zo’n vergeten parel van de Belgische kunst; Xavier Mellery. Die won ooit de prix de Rome met protserig klassiek naakt. Maar het is een reeksje fabuleuze krijttekeningetjes van maan- en kaarslicht in een banale traphal die hem wereldfaam hebben bezorgd. “L’âme des choses” doopte hij ze. Ook Maaike weet dat je de ziel van de dingen niet vangt met spotlicht. Een voorzichtig schijnsel laat je toe veel dichter te naderen, zonder dat ze opvliegt.” Frederik Van Laere www.maaikeleyn.com Courtesy Galerie S & H De Buck
- paddestoel -
- paddestoel -
ISIDOOR GODDEERIS DE UTOPISCHE ARCHITECTUUR De meeste ruimtelijke werken van Isidoor Goddeeris laten zich niet in een oogwenk ontleden. Je zou ze abstract noemen maar dan herken je concrete vormen: trappen die zich in een diepte, in de lucht of in water verliezen; elementen van onderbroken bruggen of van kranen die er een benauwend evenwicht op nahouden; een boeg van een schip. Goddeeris geeft je aanknopingspunten die je op weg zetten naar een wereld waarin materie en structuur op je verbeelding inwerken, je ruimtelijk doen verdwalen. Je wordt ingewijd in een utopische architectuur…lijken ook niet de hedendaagse kunsttempels, zoals recent nog de ijsbergstructuur van de Fondation Vuitton in Parijs, utopisch. Goddeeris leeft zich in zijn kunst uit met de vrijheid van de meester die de materie – of het nu carrara marmer, albast, stukken hout of klei is – naar zijn hand zet maar ook haar brute schoonheid laat spreken. Zijn indrukwekkend vakmanschap leidt niet tot maniërisme maar opent de deur naar een meeslepend creatief avontuur. users.telenet.be/goddeerisisidoor Courtesy Gallerie De Queeste
- Meanwhile (at Pigeonisland) grafiet, inkt en conte op papier, 110 x 40 cm, 2016
SVEN VERHAEGHE Het werk van Sven Verhaeghe omvat naast schilderijen en tekeningen ook videowerk en installatiekunst. Landschap en natuur zijn z’n belangrijkste onderwerpen, in het bijzonder de -vaak verstoorde- relatie tussen mens en natuur. Zijn werk lijkt ons in de sfeer van het idyllische landschap uit de 18de en 19de eeuw te brengen, maar in tegenstelling tot deze ideaalbeelden van weleer, lijken de onderwerpen van toen vergeten of zelfs verdwenen. Achtergrond is voorgrond geworden, decor wordt subject. Verhaeghe weet onze geschiedenis op de een of andere manier in zijn werk te verwerken zonder al te expliciet of anekdotisch te worden. Het werk wankelt tussen abstract en realistisch. Het lijkt tijdloos, omdat het niet klakkeloos in het hedendaagse geplaatst kan worden, maar binnen de traditie staat het ook vreemd. Verhaeghe’s werk construeert zijn eigen tijdskader en dimensie.
“Waar een ‘forecast horizon’ eerder een (toekomstgerichte risicovolle) tijdsdimensie weergeeft, verplaatst kunstenaar Sven Verhaeghe het accent naar een plaats, de ruimte, het landschap. Via het schilderkunstige genre van het landschap, dat al langer zijn plaats in de kunstgeschiedenis kent, brengt hij het binnen een hedendaags kader. De drie-laagse opbouw van het klassieke landschap met voorgrond, horizon en lucht doorbreekt hij: wat lucht was wordt nu voorgrond, wat voorgrond was valt buiten het kader en wordt onbelangrijk en de horizon is een titel geworden. Daartussen spelen zich de mythologie, de natuur of zelfs weerfenomenen af. Voorplan en achterplan verdwijnen en ook lijkt op het platte vlak (dat een schilderdoek of vel papier toch is) een persoon ‘net even weg te zijn’. Je zou bijna denken dat de Mona Lisa of Jennifer Lawrence als model klaar stonden in een soort landschappelijk decor maar even naar toilet moesten of even een twitterbericht gingen checken… Wat blijft is een bijna-idyllische wolkenhemel, een gigantische draaikolk of een vol kosmetisch palet. Zijn doeken en tekeningen – maar ook de video’s en installaties – bewegen zich tussen het abstracte en het realistische, waardoor we ze niet klakkeloos in het hedendaagse kunnen plaatsen, maar binnen de traditie staan ze eigenlijk ook wat vreemd.” Els Wuyts n.a.v. expo Forecast Horizons, sep 2014 Galerie S&H De Buck “De alomtegenwoordige griezelige leegte, de afwezigheid van tijd en de uitdovende menselijke aanwezigheid in de werken van Sven Verhaeghe refereren naar deze donkere onderwereld. Dorre weides, landschappen vol gerecycleerd afval, afgebrande koetsen, dikke witte gipslagen die alles bedekken als gestolde lava – echt opbeurend is het uitzicht niet. Hoewel het werk in eerste instantie wel grappige elementen bevat, de kitsch zorgt voor een monkellach om de lippen van de toeschouwer, krijgt het tragische en desolate snel de bovenhand. De kunst van Sven Verhaeghe doet ons nadenken over onze positie in de wereld. Hoe betrekkelijk is ons bestaan? Wat is authenticiteit en hoe kunnen we dat bereiken? Wat is ‘echt’ en wat is ‘vals’ en hoe definiëren we die termen? Zijn wij vrije, zelfstandig denkende wezens of koesteren we slechts welwillend die illusie? Hoe diep wortelen we in het verleden en kunnen we ons wel losrukken van onze zogenaamde geschiedenis? Het werk van Sven Verhaeghe is niet eenduidig. Het zweemt tussen kitsch en kunst, schemert tussen licht en donker. Soms is het grappig, vaak is het wrang. La condition humaine is bij Verhaeghe van een tragische aard, zij het met een homerische lach op de achtergrond. De toeschouwer wordt bevraagd en uitgedaagd door dubbele bodems, een reeks diep verborgen wetenschappelijke en culturele referenties en bijzonder donkere, haast ontaarde taferelen. Het is alsof we in een zwarte spiegel kijken, alsof we onszelf op pellicule tegenkomen.” Roderik Six www.svenverhaeghe.com Courtesy Galerie S & H De Buck
- I don’t hear them anymore grafiet, inkt en conte op papier, 50 x 70 cm, 2016
- detail Meanwhile (at Pigeonisland) grafiet, inkt en conte op papier, 110 x 40 cm, 2016
MAAIKE LEYN Solotentoonstellingen 2015 - We all dance to a mysterious tune, Solo-tentoonstelling in Galerie S&H De Buck, Gent 2014 - Tentoonstelling met Olga Jurgenson, “We are made of dust”, New Hall Art Collection, Cambridge - Et puis vint un pèlerin, Studio Reine Elizabeth, Parijs - “Entre Chien et Loup”, CC Gildhof, cuator: Frederik Van Laere, Tielt 2013 - Made of dust, CC De Ververij, curator: Jan Leconte, Ronse 2012 - “After barking”, solotentoonstelling in Galerie S&H De Buck, Gent 2011 - Loods 22, afstudeerproject, accrochage door Hans Theys, Gent - Back in time, Gent 201O - Parallelnye miry, Gallerija na Institutskoj, Kiev 2009 - From the inside and from the outside, centrum voor mediakunst, Yerevan, Armenië
Groepstentoonstellingen 2016 - Bad, Belgium Art and Design, Eskimofabriek, Gent - “Transpeople and the state of insecurity”, curator: Vika Begalska, Kharkov, Oekraïne - De directeurswoning, samen met Isidoor Goddeeris en Sven Verhaeghe 2015 - “Who is who”, Galerie S&H De Buck, Gent, België - “The quest of power”, curator: Tania Antoshina, in het kader van de zesde Moskou Biennale - d.art 2015, Artenova, Mechelen 2014 - Useum, Gent - Open studio’s, Leopolskazerne, Gent - “Drawing Room”, Pak, organisatie: Frank Demarest, Gistel - Residentie in Cité des Arts, Parijs - Deelname aan “Autour du dessin”, La Chataigneraie, Centre wallon d’art contemporain, Flémalle - Deelname aan “De dweil als alibi”, De directeurswoning
2013 - “Actuele tekenkunst”, CC De Ververij, Ronse - “There are stories of coincidence...”, groepstentoonstelling georganiseerd door Nucleo, curators: Mieke Mels and Laura Herman, Gent - Deelname aan “The Big draw”, Galerie S&H De Buck, Gent - Deelname aan “Cosmos on earth and in the sky”, Galerie S&H De Buck, Gent - Curator van Echange (met 27 kunstenaars), geselecteerd voor Poppositions, Brass, Brussel - Deelname aan Art Transfo, curator: Hugo Brutin, Zwevegem - Paradise II, Galerie S&H De Buck, Gent - “Prestige II”, Jean-Baptiste Guinardstraat, Universiteit Gent 2012 - Happy House, curator: Sofie Teugels, Gent - Paradise, groepstentoonstelling in Galerie S&H De Buck, introductie door Jan Hoet, Gent - Deelname aan Art Gent met Galerie S&H de Buck - Open studio’s, Leopoldskazerne, georganiseerd door Nucleo, Gent - Groepstentoonstelling “Prestige I”, Elisabethbegijnhof, Gent - Deelname aan “V5, Cosmos as Presence”, curator: Archi Galentz, Berlijn 2011 - “De Connectie”, curators: Alan Quireyns en Frederik De Preester, Gent - “Free Spaces”, met werk van Vika Begalska, Dimitri Kawarga, Debby Huysmans, Annouk Thys and Maaike Leyn, geselecteerd als parallel programma van de Moskou Biënnale, gallery Agency.Art Ru, Moskou - Zomertentoonstelling in Galerie S&H De Buck, Gent - Tentoonstelling met Annouk Thys and Debby Huysmans in Cheburechnaya Druzhba, Moskou - Groepstentoonstelling met tien studenten van het KASK, Kunstakademie Muenster 2010 - Supermarket 2010, Kulturhuset, Stockholm 2009 - Deelname aan Universam in het kader van de derde Moskou-biënnale in de uitgeverij Izvestija, Moskou
ISIDOOR GODDEERIS Opleiding in St. Lucas Gent Beeldhouwer en restaurateur van Monumentenzorg Ingelmunster Gastprofessor Hogeschool Gent1953 Roeselare Prijzen: Jules Lagaeprijs, Roeselare 1e Prijs in de Biënnale Salon des Artistes Décorateurs in Parijs, 1983 1e Prijs in de Biënnale Salon des Artistes Décorateurs in Parijs, 1985 Villa di Medici (selectie SAD Parijs) Rome, 1985-1986 Tentoonstellingen: Interieur, Kortrijk Classic, Kortrijk, Innovation, Brussel, Labirinth, Kemmel De Poort, Zonnebeke Kasteel, Ooidonck Kasteel, Ardooie Grand Palais, Parijs Villa Di Medici, Rome Art Loft, Ingelmunster Interni, Leuven Rode Loper, Roeselare Cultureel Centrum De Spil, Roeselare Groep Huyzentruyt, Beveren-Leie, Waregem, vzw.indiancaps (de keuze van Jan Fabre) Antwerpen Galerij Celal, Parijs Art meets charity, Galleria ZABERT, Turijn Italië
SVEN VERHAEGHE Solotentoonstellingen 2015 Hasselt, CC, The silence of the night sky is golden 2014 Gent, Galerie S & H De Buck,Forecast Horizons 2012 Knokke, LExotica, Le Coin C Gallery 2011 Gent, Galerie S & H De Buck, Atmos ’s Hertogenbosch, Galerie Majke Hüsstege, It’s Saturday at the Breadsun Teichoscopia 2010 Veurne, Galerie Hugo Godderis, Sheep May Safely Graze 2009 Gent, Galerie S & H De Buck, Elysian Fields Leuven, Sint-Michielskerk, Tremendum et fascinans Groepstentoonstellingen 2015 Langemark / Poelkapelle Art-Traces across the western front 2014 Diest, Citadel, Citadel’Arte Zonnebeke, Museum Passendale, Warum? Dendermonde CC Belgica en Villa Olmen Wieze UMland Gent, Galerie S & H De Buck, Cosmos in earth and in the sky 2013 Warp, Coup de Ville,curator Stef vanBellingen ‘s Hertogenbosch (Nl) Galerie Majke Hüsstege, I believed everything you told me Wulvergem, Kerk, LUX 2012 Gent, Galerie S & H De Buck, Het Paradijs/Le Paradis/The Paradise Wieze, Villa de Olmen, Mail l’aile ne fait pas l’oiseau Projecten The Cloud Glass, december 2013i.s.m. Wit(h), kortfilm Exodus, juli-augustus 2012,i.s.m. Kunstwerk(t) en SMAK Gent Wandtekening en kortfilm met de bewoners van residentie de Vijvers
vu Luc Martens, Botermarkt 2, Roeselare
de Directeurswoning / een thuis voor kunst Hendrik Consciencestraat 10 / Roeselare info@dedirecteurswoning.be / tel. 051 26 24 02 www.dedirecteurswoning.be