kameleon
Museum Cultuur Strombeek Gent kameleon voor kinderen en families Museum Cultuur Strombeek Gent voor kinderen en families
HET DING 11.01.2013 - 07.02.2013
Let’s Dance
HET DING 11.01.2013 - 07.02.2013
upside down deel2 15.11.2013 - 15.12.2013
Museumcultuur Strombeek/Gent 2013-2016 is een unieke samenwerking tussen Cultuurcentrum Strombeek en S.M.A.K. Gedurende vier jaar worden er in Cultuurcentrum Strombeek verschillende tentoonstellingen getoond met kunstwerken uit de verzameling van *S.M.A.K. die ongeveer 2000 werken omvat. Daarnaast wordt er ook ander en nieuw werk getoond van kunstenaars van vroeger en nu. *S.M.A.K. is het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst Gent
Ben je een ontdekker? Ben je een denker? Ben je een doener? Wandel dan met dit boekje van kunstwerk naar kunstwerk. In de tentoonstellingsgids ‘Kameleon’ voor kinderen en gezinnen vind je informatie, vragen en opdrachten die je tijdens je tentoonstellingsbezoek kunt gebruiken. Op die manier kom je meer te weten over de kunstwerken, de kunstenaars en de tentoonstelling. Je bent niet verplicht om bij al de kunstwerken in dit boekje stil te staan. Je kunt er ook één of twee uitkiezen of zelf beslissen wat je wilt bekijken. Blijf tijdens je bezoek goed bij elkaar. Zodat je samen naar de werken kunt kijken, ze samen kunt ontdekken, er samen over kunt praten, fantaseren, nadenken en vertellen. Tijdens de openingsuren van het onthaal van Cultuurcentrum Strombeek kan je schrijf- , teken- en ander materiaal ontlenen om de opdrachten in dit boekje tijdens je bezoek uit te voeren. Denk je eraan om al het materiaal netjes op te ruimen en terug te brengen als je ermee klaar bent?
Niet iedereen maakt kunstwerken die je van op één plaats kan bekijken of op één twee drie tellen goed hebt gezien. Omdat ze meer dan één kant of richting hebben. Waardoor je steeds iets nieuw of anders kunt ontdekken. De tentoonstelling ‘Upside Down’ bestaat uit twee delen en gaat over beeldhouwkunst (en ook een beetje over dans) van vroeger en nu. Het tweede deel van de tentoonstelling ‘Let’s Dance’ toont geen gewone beeldhouwwerken. Omdat de kunstenaars in de tentoonstellingsruimte graag eens iets anders bedenken en tonen dat je met gewone of ongewone materialen kunst kunt maken die je het beste kan ontdekken als je met je lichaam net zoals een danser naar voor, naar achter, naar opzij, voorzichtig in het rond of van hier naar daar beweegt.
Langs welke kant ben je hier binnen gekomen? Langs welk kunstwerk ben je de tentoonstellingsruimte binnen gewandeld? Is dat langs een werk waarbij je naar links en rechts moet kijken? Is dat één kunstwerk hier, ginder en daar? Is het een werk dat precies in twee helften is verdeeld? Of is het er eentje dat je voorbij of bijna voorbij bent gewandeld omdat het beeldhouwwerk niet op een sokkel, niet op de grond maar wel tussen twee muren gespannen staat?
Kun je met een gewoon dingetje dat je van iemand hebt gekregen een kunstwerk maken? Kan een kleine herinnering een mooi beeldhouwwerk zijn? Heb jij al eens een dingetje van jezelf weggegeven? Heb jij al eens een gekregen spulletje van iemand bewaard? Wanneer was dat? Wat was het? Waarom heb je dat toen gedaan? Heb je dat toen uit beleefdheid of uit nieuwsgierigheid weggegeven of bewaard?
Tussen twee muren heeft Herman Van Ingelgem een rekkertje gespannen waarmee je haren kunt samen houden. Kijk eens goed.
Heeft iemand het rekkertje al eens gebruikt? Denk je dat het echt van iemand is geweest?
Het kunstwerk met het haarrekkertje heeft de titel ‘Karate Kid’ gekregen. Omdat het een kunstwerk was, van iemand die graag naar karatefilms keek. Zo kwam de kunstenaar op een dag een leuke jonge dame tegen waarvoor hij elke dag een beetje meer verliefdheid voelde. Hij durfde het eerst niet goed te vragen omdat zij niet verliefd was. Maar uiteindelijk heeft hij toch haar haarrekkertje gekregen om een kunstwerk over dit verhaal te maken.
Ben jij al eens een meisje of jongen tegengekomen waar je een beetje verliefd op bent? Zou je het leuk vinden als je iets klein of persoonlijks van haar of hem zou krijgen? Wat zou jij met die kleine herinnering van je vriendinnetje of vriendje doen? Zou je er ook een kunstwerk mee maken? Hang je het aan of tussen twee haakjes? Of heb je er andere plannen mee?
Hoor je iemand praten? Zie je iemand luid lachen? Wat doe jij als je voorbij de twee video’s wandelt? Blijf je staan of loop je door?
Hi, hi, hi, ... Ha, ha, ha, ... Vind jij de video grappig? Doet het kunstwerk je lachen? Of vind je het een vervelend, langdradig en eng filmpje omdat je niet van luidruchtige clowns en narren houdt? Als je lang genoeg naar de video’s van Bruce Nauman kijkt, dan ontdek je dat ze op de film steeds hetzelfde doen en zeggen. Het lijkt wel alsof ze van geen ophouden weten. Stel je voor dat je een hele dag bij dit kunstwerk zou moeten staan. Denk je dat je het kunstwerk dan steeds beter zou vinden? Bij sommige kunstwerken kun je dat gevoel krijgen, omdat je er veel dingen in kunt ontdekken. Is dat bij dit werk ook?
Het was een donkere en stormachtige nacht. Drie mannen zaten rond een kampvuur. Een van de mannen zei: ‘Vertel een verhaal Jack’. En Jack zei:
Hoelang kan jij voor het kunstwerk ‘Clown Torture’ luisteren en kijken? Wanneer denk je dat je genoeg gezien en genoeg gehoord hebt? Is dat na één minuutje? Is dat na vijf of vijftien minuten? Na hoeveel keer vind je de gesproken Engelse tekst uit de video vervelend of saai? Vind je het fijn om het verhaal in het Nederlands aan een stuk door aan iemand te vertellen?
Het was een donkere en stormachtige nacht. Drie mannen zaten rond een kampvuur. Een van de mannen zei: ‘Vertel een verhaal.‘ ......
Kan jij een beter vervolg bij het verhaal over ‘de drie mannen rond een kampvuur’ bedenken? Vertel jouw verhaal aan je ouders of vrienden en vraag of ze het een grappig, eng, leuk, saai of beter verhaal vinden.
Wie heeft een stevige elastiek gebruikt om zijn kunstwerk bij elkaar te houden? Langs welke kant kan je dit werk het beste bekijken?
Dit is een voorbeeld van een kunstwerk waarnaar je lang kunt kijken omdat Joris Van de Moortel tussen een reuzengrote elastiek allerlei voorwerpen uit zijn atelier heeft gestoken. Heel speciaal aan dit kunstwerk is dat het na verloop van tijd een ietsepietsie kan veranderen. Omdat sommige voorwerpen veel wegen en door de zwaartekracht naar beneden en een heel klein beetje naar een andere plaats kunnen schuiven.
Weet jij hoe de kunstenaar het tapijt tussen zijn werk heeft verknoeid? Weet jij waarom het kunstwerk er zo raar uitziet? Kan jij raden waarom er ook onderdelen van muziekinstrumenten en muziekapparatuur in vast zitten? Heb jij daar een uitleg voor?
De kunstenaar heeft gewoon een kunstwerk met een podium, een tapijt en andere dingen gebouwd waarop hij een muziek vertoning heeft gehouden. Het ging er een beetje raar aan toe. Kijk maar naar de voet en het cimbaal van een drumstel. Of de gitaarhals of versterker uit rubber. Toen de vertoning afgelopen was, heeft hij alles naar hier gebracht om met dat boeltje een kunstwerk te bouwen.
Maak jij soms een boeltje? Ruim jij je materiaal tussen een rekker op? Misschien kan je dat thuis of op school eens proberen. Vind je dat een leuk idee? Vinden je ouders dat goed? Heb je thuis geen klein gummi elastiek? Dan mag je er ĂŠĂŠn uit de materiaaldoos meenemen.
Beelden of sculpturen hebben naast een lengte en een breedte ook een diepte. Hoeveel afmetingen heeft dit kunstwerk? Zijn dat er twee? Zijn het er drie? Is het een plat of is het een ruimtelijk kunstwerk?
De stalen plaat weegt negen kilo meer dan tien sterke papa’s die elk zeventig kilo wegen.
Had je dat gedacht? Kun je dat geloven? Zou iemand zoiets zwaar in zijn eentje kunnen dragen? Hoe denk je dat ze de plaat naar binnen hebben gebracht? Het kunstwerk ‘Amerikaans Imperialisme’ leunt tegen de muur.
Is dat alles wat je ziet? Goede ontdekkers en nieuwsgierige mensen zien dat het kunstwerk een witte achterzijde heeft. Waarvan je maar een heel klein deel kunt zien. Heel speciaal aan dit kunstwerk is dat het groter is dan de stalen plaat alleen. Omdat ook de hele oppervlakte van de muur een deel van het kunstwerk is.
Zo heeft Lili Dujourie het bedacht. Zo heeft ze het gemaakt en niet andersom. Want zonder de rood geschilderde muur rond de stalen plaat zou je de achterkant van het werk nooit goed kunnen zien.
Stel je even voor dat de kunstenares de kleur op de muur andersom had geschilderd. Zou het werk er dan anders hebben uitgezien?
Spiegeltje, spiegeltje tegen de wand? Heb je jezelf al eens in zoveel kleine stukjes gezien? Zonder dat Ann Veronica Janssens het moet vragen, brengt ze iedereen in beweging voor de spiegel waarin je de omgeving en jezelf kan zien.
Wat vind jij het leukste? Stil naar jezelf of naar de omgeving kijken? Staan of bewegen voor de mysterieuze spiegel? Had je onmiddellijk ontdekt wat er zo speciaal is aan het kunstwerk? Als je het nog niet kon zien dan moet je voor de spiegel bewegen. Zet enkele stappen naar links of rechts. Heb je het nu gezien? Heb je het ontdekt dat de kleuren veranderen als je langs de ene kant en daarna langs de andere kant van het werk ‘Magic Mirror’ staat? Weet jij hoe dat kan? Begrijp je daar iets van?
Ann Veronica Janssens vindt het niet erg als je er niets van snapt. Ze vindt het veel belangrijker dat je de omgeving anders bekijkt en anders ervaart.
Kan je van het werk een kleurpotlood tekening maken terwijl je naar jezelf kijkt? Hier heb je plaats om je tekening te maken. Kijkt je mama of papa ook graag in een spiegel? Teken ze er dan bij in de juiste kleuren. Heb je geen kleurpotloden? Aan het onthaal kan je er lenen.
Waarom mag ‘zij’ het kunstwerk aanraken en ‘jij’ niet?
Franz West heeft verschillende kunstwerken gemaakt die je echt kan dragen. Voor de tentoonstelling mocht de danseres Lisbeth Gruwez het een keer uitproberen toen fotograaf Dirk Braeckman foto’s van haar maakte. Beeld je in dat je het kunstwerk niet in het echt maar in je fantasie zou mogen dragen.
Op welke manier zou jij dat doen? Hoe hou je het in je verbeelding tussen of op je benen? Waar plaats je je armen? Zou je het met je opengevouwen boekje of met een kopie uit de materiaaldoos kunnen voordoen? Neem je graag een foto over hoe jij het kunstwerk zou dragen in je verbeelding? Maak dan een foto als je een fotocamera (op je mobiele telefoon) bij hebt.
Aan de andere kant van de tentoon stellingsruimte zie je een oude film op een televisie. Twee personen bewegen op muziek.
Wie heeft de film gemaakt? Weet je met wat de twee mensen bewegen? Zie jij wat ze dragen? Op een sokkel onder een stolp heb je zopas het kunstwerk Paßstück B4 gezien.
Houden de mensen op de film ook zo een soort draagbare kunstwerken van Franz West vast? Is het hetzelfde werk of is het een ander?
Een schilderij, tekening of foto hang je meestal op. Maar hoe zit dat met beelden? Plaats je beeldhouwwerken meestal op de grond of op een sokkel?
Heel veel kunstenaars die beelden maken, plaatsen hun werk op een sokkel. Een sokkel is een soort voetstuk of speciale tafel waarop je een kunstwerk kunt tonen Sokkels zijn wit en strak. En zien er altijd vierkant of rechthoekig uit.
Is dat juist? Is dat fout? Kan een sokkel een andere vorm of andere kleur hebben? Peter Rogiers houdt van beweging. Dat kan je goed zien aan zijn werk ‘Orde & Tucht’. Zie je al de richtingen?
Maar wat heeft hij gedaan? Heeft hij een beeld op een ander beeld gezet? Of denk je dat het een beeldhouwwerk op een vreemde zelfbedachte sokkel is? Kun je het beeld nadoen? Neem ook eens zo een houding aan. Is dat gemakkelijk? Zit dat goed? Hoe zou het voelen als je niet op de grond maar op de plaats van het echte beeld zou zitten?
Hoe zou het beeld klinken als het zou kunnen praten? Wat zou het je vertellen? Kan je een leuk of spannend verhaal over het beeld en de sokkel bedenken? Hier heb je plaats om je verhaal te schrijven.
Wist je dat… je ook twee kunstwerken op een andere plaats kunt bezoeken?
Wist je dat… ze het zwaarste kunstwerk van de tentoonstelling met een heftruck naar binnen hebben gereden?
In de Sint-Amandskerk van Strombeek-Bever hangt het werk ‘Universal Plumbob’ van Royden Rabinowitch. Je kunt de kerk tot 15 december dagelijks bezoeken van 9 tot 16 uur. Het kunstwerk ‘Aubade’ van Lili Dujourie vind je aan het Prinsenkasteel van Grimbergen. Two Pipes van Peter Downsbrough vind je op het voorplein van Cc Strombeek MONUMENT VOOR DE NIET-GEÏNTEGREERDE KUNSTEN EN CULTUREN (Hallen van Schaarbeek/Brussel -Palestina / Ramallah ) schaal 1/3, 2013 van Joëlle Tuerlinckx vind je op het voorplein van Cc Strombeek
Foto’ van hoe ze het kunstwerk hebben rechtgezet vind je op https://www.facebook.com/media/set/?set=a.59 4660450596369.1073741838.553727928022955& type=3
Joëlle Tuerlinckx
Royden Rabinowitch
Peter Downsbrough
Lili Dujourie
Wist je dat… kunstenaars soms inspiratie krijgen als ze naar kunstwerken van andere kunstenaars kijken? In het jeugdboek ‘wat een Kunst’ van Klaas de Jong uitgegeven bij Gottmer ontdek je door welk kunstwerk Bruce Nauman inspiratie kreeg om het werk ‘Self Portrait as a Fountain’ te maken. Op internet kan je het filmpje ‘Walking in an Exaggerated Manner around the Perimeter of a Square’ bekijken op: www.youtube.com/ watch?v=Qml505hxp_c, om te weten naar welk werk Li Ma heeft gekeken om één van haar twee videofilms voor de tentoonstelling te maken.
Wist je dat… Jan De Cock geen vier maar twee kunstwerken voor de tentoonstelling heeft gemaakt? Eén werk staat hier, ginder en daar. Voor een andere tentoonstelling heeft hij ook zo een soort kunstwerken gemaakt. Ben je benieuwd? Dan kun je een kijkje nemen op: http://www.deweergallery.be/nl/297tentoonstellingen/view/488 of http://www. youtube.com/watch?v=MxT-9DgHW7k
TIP S
om in uw agenda te noteren:
Zaterdag 23 november 2013 van 9u30u tot 12u Zap-staart-je (2) speelse rondleiding voor kinderen van 6 tot 12 jaar Zaterdag 14 december van 10u tot 10.45u Voorleesuurtje in de tentoonstellingsruimte i.s.m. bibliotheek Strombeek voor kleuters van 2de en 3de kleuterklas
Informatie over de activiteiten vind je op www.ccstrombeek.be
Zaterdag 14 december van 11u tot 11.45u Voorleesuurtje in de tentoonstellingsruimte i.s.m. bibliotheek Strombeek voor eerste lezers van het eerste leerjaar
Het logo kameleon van Museumcultuur Strombeek/Gent is ontworpen door: Studio Luc Derycke Teksten en opdrachten: Gerda Debuck De opmaak van dit boekje gebeurde door: Eddie Timmermans De foto’s zijn gemaakt door: Cultuurcentrum Strombeek Het nalezen en verbeteren van de tekst gebeurde door: Els Seghers
cultuurcentrum strombeek grimbergen
CULTUURCENTRUM STROMBEEK Grimbergen, Gemeenteplein 1853 Strombeek-Bever,
www.ccstrombeek.be