คำ�นำ� รอยตะวันที่พันดาวตีพิมพ์ไปเมื่อเดือนสิงหาคม 2555 เป็นจุดเริ่มต้นที่ น�ำพาให้ระฆังเงินก้าวเข้าไปสูโ่ ลกของการเขียนหนังสือและท�ำความรูจ้ กั คนอ่านของ ส�ำนักพิมพ์เดซี่ เราเติบโตและก้าวไปพร้อมๆ กัน ในทีแ่ ห่งนัน้ มีคนอ่านของระฆังเงิน รออยู่ สิง่ ทีน่ กั (อยาก) เขียนคนนีส้ ามารถตอบแทนน�ำ้ ใจและการต้อนรับทีอ่ บอุน่ จากทุกคนทั้งจากบล็อกของเด็กดีและห้องสมุด รวมถึงหลายๆ คนที่เข้ามาเยี่ยม กันถึงเฟซบุ๊กและอีเมล์ คือค�ำว่า ‘ขอบคุณจากใจจริงๆ ค่ะ’ ผ่านไปนานเป็นปีที่ ‘เล่ห์รักนางฟ้า’ มีโอกาสโลดแล่นบนโลกไซเบอร์พร้อมกับการมาเยีย่ มเยียนจากคนทีเ่ รียกได้วา่ เป็น ครอบครัวเดียวกันอย่างไม่ขาดสายจนท�ำให้ระฆังเงินได้มโี อกาสมาเขียนข้อความนี้ ถึงทุกคนอีกครั้ง ต้องขอบอกจากใจจริงๆ ว่า ‘เล่ห์รักนางฟ้า’ มีกลิ่นอายและความผูกพัน เชือ่ มโยงอยูก่ บั ‘รอยตะวันทีพ่ นั ดาว’ อยูบ่ า้ ง แม้วา่ ‘เล่หร์ กั นางฟ้า’ จะถูกเขียนขึน้ มาก่อน แต่คนเขียนก็พักเรื่องนี้และหันมาเขียนรอยตะวันที่พันดาวจนจบและส่ง ต้นฉบับให้กบั ส�ำนักพิมพ์เดซีก่ อ่ น หลังจากนัน้ จึงกลับมาหยิบ ‘เล่หร์ กั นางฟ้า’ ขึน้ มา ปัดฝุ่นและรีไรต์ครั้งใหญ่โดยไม่ลืมความตั้งใจที่จะน�ำตัวละครในเรื่องนี้ออกมาสู่ สายตาของคนอ่านให้ได้ เพราะคนเขียนชื่นชอบเสน่ห์ของกาแฟเป็นชีวิตจิตใจ เคยฝันเอาไว้ว่า วันหนึ่งจะมีร้านกาแฟเล็กๆ เป็นของตัวเอง เมื่อยังไม่มีโอกาสก็เลยลองเขียน เรือ่ งราวทีม่ พี นื้ เกีย่ วกับกาแฟเป็นการชิมลางและหวังเอาไว้วา่ สักวันจะได้ทำ� ฝันของ ตัวเองให้เป็นจริง บรรยากาศการท�ำสวนกาแฟนั้นขอสารภาพตามตรงว่าเขียนขึ้น จากความทรงจ�ำของตัวเองที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นลูกหลานของคนท�ำสวนกาแฟ ส่วน เนื้อหาความรู้ต่างๆ ที่หยิบมานั้น ขอยกความดีทั้งหมดให้กับปู่ ย่า ตา ยายที่ สร้างสวนกาแฟขึ้นมาให้พวกเราได้สืบทอด อ.พัชนี สุวรรณวิศลกิจ และหนังสือ สรรสาระ “กาแฟ” ลุงรภแห่งอินทนนท์คาเฟ่ พีเ่ ก๋แห่งร้อย ตะวัน คุณอ๋าแห่งบลูคอฟ รวมถึงคุณแน่สภุ าพบุรษุ สีนำ�้ ตาลหรือน้าอิมแห่งอิมเพรสโซ่ ทีร่ ะฆังเงินได้โลดแล่น
หาทัง้ ความรูแ้ ละแรงบันดาลใจจากคอกาแฟตัวจริงมาหลายปีกอ่ นทีจ่ ะลงมือเขียน ‘เล่ห์รักนางฟ้า’ จนถึงวันนีแ้ ม้จะยังไม่มรี า้ นกาแฟของตัวเอง แต่ความตัง้ ใจนีจ้ ะยังคงอยูแ่ ละ จะหาโอกาสท�ำมันให้เป็นจริงในอนาคต แต่หากมีความผิดพลาดในส่วนใดส่วนหนึง่ จากนิยายเรื่องนี้ ระฆังเงินขอน้อมรับมันเอาไว้ทั้งหมดโดยไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ เช่นเคยค่ะ ขอบคุณโอกาสดีๆ จากคุณนิ่มและทีมงานเดซี่ทุกคนที่ท�ำให้ เราทุกคนได้เก็บความประทับใจนี้ร่วมกัน ขอบคุณครอบครัวและคุณครูทุกคนที่ เป็นเบ้าหลอมความคิดดีๆ ให้ระฆังเงินเสมอมา ขอบคุณเพือ่ นและคนอ่านจ�ำนวนหนึง่ ทีร่ จู้ กั และรูว้ า่ จะตามทวงนิยายได้จากทีไ่ หน จาก ‘เต่าป่วย’ เลยต้องต้วมเตีย้ มออก มาจากกระดองและมาสู่มือของทุกคนในขณะนี้ ขอบคุณจากใจที่แม้ระฆังเงิน จะอัพนิยายจนจบในเว็บและลบออกไปนานแล้วก็ยงั มีคนอ่านแวะเวียนมาทวงถาม ถึงข่าวคราวการรวมเล่มอยู่เสมอ... ท้ายที่สุดขอบคุณคนอ่านทุกคนที่หยิบนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาเปิดอ่านและรัก ตัวละครทุกตัว เหมือนที่ระฆังเงินรัก คุณคือ... ผู้ที่ท�ำให้ความฝันของเราทุกคนเป็นจริง แล้วคุณจะรู้ว่า ‘ความรัก’ มีค่ามากแค่ไหน และกาแฟถ้วยที่ดีที่สุด... อยู่ที่ใด ระฆังเงิน (นามปากกาแสนไพเราะจากคุณพ่อที่รักยิ่ง) 22 กรกฎาคม 2555
ระฆังเงิน
ถ้วยแรก เล่ห์รัก... ร้าย
“อะไรนะฮะแม่” นัน่ คือเสียงทีด่ งั จนแทบจะกลายเป็นเสียงตะโกนของ อาโมรี มารี ซิกาเนร์อัลเบนิซ หรือ ภัทร อนันตภาค ลูกชายคนเดียวของคุณแพ็กกี้ แพทริเซีย ซิกาเนร์อัลเบนิซ หรือ ภัทรียา อนันตภาค หญิงสาวแสนสวยผูซ้ งึ่ ตกหลุมรักกับ วาเลรี มารี เรอเน ซิกาเนร์-อัลเบนิซ นักธุรกิจเจ้าของโรงแรม ‘ซิกาเนร์-อัลเบนิซ’ ชือ่ ดังในเมืองนีซ ประเทศฝรัง่ เศส อีกทัง้ ยังเป็นผูเ้ ชีย่ วชาญด้านกาแฟทีม่ ชี อื่ เสียงระดับแถวหน้าของวงการ กาแฟในยุโรป เจ้าของแบรนด์ Café du rêve. (กาเฟ่ ดู แรฮฺฟ) อันลือลัน่ ทีม่ สี ว่ นส�ำคัญ ในการสร้างชือ่ ให้กบั โรงแรมของเขาอีกด้วย ผู้คนทั่วทุกสารทิศเดินทางมายังโรงแรมแห่งนี้เพียงเพื่อต้องการลิ้มลองความ หอมกรุ่นละมุนลิ้นของกาเฟ่ ดู แรฮฺฟ กาแฟในฝันที่ชวนให้ฝันค้างจนต้องมาเยือน เมืองนีซเป็นครัง้ ทีส่ อง คุณแพ็กกีพ้ ยายามนับหนึง่ ถึงสิบในใจ และท�ำเป็นไม่ใส่ใจกับสีหน้าของลูกชาย ทีโ่ กรธจนแทบจะหักคอใครสักคนได้แล้วในเวลานี้ “ลูกฟังไม่ผดิ หรอกจ้ะอาโมรี คุณยายขอร้องให้ลกู กลับไปดูแลสวนกาแฟทีเ่ มืองไทย เพราะตอนนีค้ ณ ุ ยายไม่มใี คร ท่านตัวคนเดียวแล้วก็อายุมากแล้วด้วย” อาโมรีทำ� หน้าเหมือนกินยาขมขึน้ มาทันที... “แต่แม่ฮะ เมืองไทยคืออะไรผมยังไม่เคยรูเ้ ลย แล้วผมจะทิง้ ทุกอย่างทีน่ ไี่ ปได้ ยังไงกัน” คุณแพ็กกี้ส่ายหน้าอีกครั้ง และอธิบายช้าๆ น�้ำเสียงไม่ได้ดังเท่าเสียงตะโกน ของบุตรชาย แต่เธอรู้ว่าเมื่อเธอใช้เสียงแบบนี้ นั่นหมายความว่าอาโมรีจะต้องเชื่อฟัง และบิดพลิว้ ไม่ได้เด็ดขาด! “เมืองไทยก็คอื ครึง่ หนึง่ ของตัวลูกอาโมรี ลูกมีแม่เป็นคนไทย มีสายเลือดของ แผ่นดินนัน้ ครึง่ หนึง่ ลูกพูดภาษาไทยได้ กินอาหารไทยเป็น และเรียนรูว้ ฒ ั นธรรมไทย ทีแ่ ม่ปลูกฝังมาตัง้ แต่เด็ก นัน่ เพียงพอทีจ่ ะท�ำให้ลกู รูจ้ กั เมืองไทยมากว่ายีส่ บิ เก้าปีเต็ม” หากคราวนี้ลูกชายของคุณแพ็กกี้กลับท�ำท่าคิดหนัก และในที่สุดก็ค้านขึ้นมา อย่างหนักแน่นเช่นกัน 7
เล่ห์รักนางฟ้า
“แต่มนั ต้องไม่ใช่หมายถึงการละทิง้ ทุกสิง่ ทุกอย่างในชีวติ ของผมเพือ่ เมืองไทย ต้องไม่ใช่ในขณะทีผ่ มก�ำลังจะสอบเป็นผูเ้ ชีย่ วชาญด้านกาแฟ ผมจะไม่ยอมละทิง้ ความฝัน ของผมเพือ่ สวนกาแฟเล็กๆ และสายพันธุโ์ รบัสต้า1ราคาถูกนัน่ เด็ดขาด” ขาดค�ำของลูกชาย ฝ่ามือของแม่กต็ วัดเข้ากับแก้มของลูกชายเสียงดังเพียะ! ความแสบสันของรสมือไม่เทียบเท่ากับความเจ็บปวดทีเ่ กิดจากผูห้ ญิงคนเดียว ทีเ่ ขาเทิดทูนบูชาสุดหัวใจ นาทีนี้อาโมรียืดอกอย่างเต็มตัว จ้องตาตอบผู้เป็นมารดาที่ยืนน�้ำตานองหน้า เฉกเช่นเดียวกัน! “แม่ไม่เคยตีลูกมานานเท่าไรแล้วอาโมรี ครั้งสุดท้ายที่แม่ตีลูกมันนานจน แม่แทบจ�ำไม่ได้ แต่นนั่ ไม่ได้หมายความว่าแม่จะไม่มสี ทิ ธิต์ ลี กู ตราบใดทีล่ กู ยังเป็นลูก ของแม่ และเป็นหลานของยายซึง่ เป็นเพียงเจ้าของสวนกาแฟเล็กๆ ทีล่ กู ดูถกู นักดูถกู หนา ชีวติ ของแม่เกิดมาจากโรบัสต้านัน่ เช่นกัน อาโมรี!” คนเป็นแม่ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดหัวใจ ที่ลูกชายเพียงคนเดียวที่เธอฝาก ความหวังเอาไว้ กลับกลายเป็นใครอีกคนทีเ่ ธอแทบไม่เคยรูจ้ กั อาโมรีไม่ใช่ลกู ชายตัวน้อยๆ ในวัยเจ็ดขวบทีแ่ สนดีคนเดิมอีกต่อไป! แต่ถงึ กระนัน้ ... หัวใจของแม่กย็ งั อยากจะหวัง! “ลูกก�ำลังร้องขอเหตุผลในสิ่งที่ลูกก็ควรจะรู้ดีด้วยตัวของลูกเอง ว่าคุณยายมี ความส�ำคัญกับแม่มากแค่ไหน แม่มลี กู เพียงแค่คนเดียวอาโมรี ลูกคนเดียวเท่านัน้ ทีจ่ ะ ช่วยแม่ได้ คุณยายก�ำลังต้องการความช่วยเหลือ และถ้าเรารอจนกว่าลูกจะแข่งขันเสร็จ ถึงตอนนั้นเราอาจต้องสูญเสียไร่และร้านกาแฟไป แม่ไม่อยากเห็นคุณยายต้องเสียใจ สวนภูเลียบตะวันมันส�ำคัญกับคุณยายมาก มันเป็นสิง่ เดียวทีแ่ ม่จะท�ำเพือ่ คุณยาย... ผูห้ ญิง ที่ยอมเสียสละยอมให้ลูกสาวเพียงคนเดียวที่ควรจะรับผิดชอบดูแลไร่แห่งนั้น ข้ามน�้ำ ข้ามทะเลมาไกลถึงฝรัง่ เศสเพือ่ มีชวี ติ ครอบครัวทีม่ คี วามสุข ได้อยูเ่ คียงข้างวาเลรี และ เป็นแม่ทไี่ ม่เอาไหนของลูก” แพทริเซียหอบหายใจหลังจบค�ำพูดยาวๆ ของเธอลง ก่อนจะเริม่ ต้นพูดอีกครัง้ เมือ่ ลูกชายตัวดียงั คงท�ำสีหน้านิง่ สนิท! 1 โรบัสต้า เป็นกาแฟชนิดดั้งเดิมของของแถบศูนย์สูตร มีความส�ำคัญรองลงมาจากกาแฟอราบิก้า ให้ผลผลิตสูงและทนต่อโรคราสนิมแต่คณ ุ ภาพด้านรสชาติของเมล็ดด้อยกว่ากาแฟอราบิกา้ (พัชนี สุวรรณวิศลกิจ. 2553. สรรสาระ “กาแฟ” น.15) มีปลูกมากในแถบภาคใต้ของประเทศไทย
8
ระฆังเงิน
“อาโมรี ลูกอาจจะคิดว่าแม่เป็นผูห้ ญิงทีไ่ ม่มเี หตุผลและขอร้องในสิง่ ทีล่ กู ไม่อาจ ยอมได้ แต่แม่มีทางให้ลูกเลือกสองทาง คือจะยอมรับปากแม่เดินทางไปเมืองไทย เพื่อท�ำสิ่งที่ถูกต้องแทนแม่ หรือถ้าลูกยังยืนยันที่จะเข้าแข่งขันและทอดทิ้งคุณยายให้ ต่อสูเ้ พียงล�ำพังโดยไม่รวู้ า่ ลูกจะแพ้หรือชนะ การทอดทิง้ ไร่โรบัสต้าเล็กๆ ทีล่ กู ดูถกู ก็จะ ท�ำให้ลกู หมดสิทธิใ์ นการดูแลโรงแรม ‘ซิกาเนร์-อัลเบนิซ’ เช่นเดียวกัน แม่รวู้ า่ โรงแรม ที่พ่อสร้างมา ลูกอาจจะเดินหันหลังให้อย่างไม่ไยดีเหมือนกัน แต่คิดให้ดีนะอาโมรี ถ้าลูกหมดสิทธิใ์ นโรงแรม ลูกก็จะไม่มสี ทิ ธิใ์ นร้านกาแฟ และทุกสิง่ ทุกอย่างทีเ่ กีย่ วข้อง กับกาเฟ่ ดู แรฮฺฟเช่นเดียวกัน” แพทริเซียสูดลมหายใจเข้าปอดช้าๆ ก่อนจะหลุดค�ำพูดทีค่ ดิ ว่าลูกชายคงไม่ยอม ให้อภัยเธอไปตลอดกาล ถ้าความหวังครัง้ นีไ้ ม่เป็นดังทีต่ งั้ ใจเอาไว้ “ไม่มโี รบัสต้า ก็ไม่มกี าเฟ่ ดู แรฮฺฟ แม่สญ ั ญาด้วยเกียรติของ แพทริเซีย ซิกาเนร์-อัลเบนิซ ลูกก็รวู้ า่ แม่ไม่เคยผิดสัญญา อาโมรี!” น�ำ้ ค�ำของแม่ทำ� ให้ชายหนุม่ วัยยีส่ บิ เก้าปีอย่างอาโมรีถงึ กับนิง่ ขึงตกตะลึง และ แน่นอนโกรธจัดจนเนือ้ แทบเต้น แต่ไม่... เขาจะไม่ทำ� อย่างนัน้ ให้แม่ได้ใจ แม่เพียงคนเดียวของเขาหลงผิดถึงขนาดกล้าเอากาเฟ่ ดู แรฮฺฟมาข่มขู่ และ อาโมรีรดู้ วี า่ แพทริเซียจะไม่ใช่ทำ� แค่ขอู่ ย่างแน่นอน! ชายหนุ่มหลับตาลงอย่างเหนือ่ ยอ่อน ไม่อยากได้ยินเสียง ไม่อยากฟัง และ ไม่อยากเห็นใบหน้าทีม่ แี ต่นำ�้ ตานองหน้าของผูเ้ ป็นมารดา ด้วยว่าค�ำขอของท่านนัน้ เป็นค�ำขอทีม่ ากเกินกว่าทีค่ นเป็นลูกอย่างเขาจะท�ำให้ได้! เป็นนาทีที่ อาโมรี มารี ซิกาเนร์-อัลเบนิซ จ�ำต้องเลือกระหว่าง ‘แม่’ กับ ‘ความฝัน ของตัวเอง’ ชายหนุม่ เพิง่ สอบได้ใบรับรองการชิมกาแฟ และก�ำลังจะก้าวขยับขึน้ สูเ้ ส้นทาง 2 บาริสต้า และผูเ้ ชีย่ วชาญด้านกาแฟระดับโลกตามรอยเท้าผูเ้ ป็นบิดา การแข่งขันทีจ่ ะมีขนึ้ ในปลายปีนกี้ ำ� ลังจะท�ำให้ฝนั ของเขาเป็นจริง แต่... อาโมรีลมื ตาขึน้ อย่างเจ็บปวด 2 บาริสต้า คืออาชีพชงกาแฟ เป็นผูส้ ร้างสรรค์เครือ่ งดืม่ กาแฟและมีความเชีย่ วชาญด้านกาแฟในทุกขัน้ ตอน นับตัง้ แต่สายพันธุจ์ นกระทัง่ กลายมาเป็นถ้วยกาแฟ เพราะทัง้ หมดมีผลต่อรสชาติกาแฟทัง้ สิน้ ทีส่ ำ� คัญ ยังต้องมีมนุษยสัมพันธ์ทดี่ แี ละรักในอาชีพการบริการ
9
เล่ห์รักนางฟ้า
“ตกลงครับแม่ ผมจะไปเมืองไทย ประเทศทีผ่ มไม่เคยรูจ้ กั แม้สกั นิด ผมจะ ไปหายาย ผูห้ ญิงแก่ๆ ทีผ่ มไม่เคยเห็นหน้าและคุน้ เคย แต่ขอให้แม่รไู้ ว้วา่ ผมไม่ได้ไป เพือ่ ความกตัญญูหรือเพือ่ มนุษยธรรมอะไรทัง้ นัน้ แต่ผมจะไปเพราะไม่อยากเห็นน�ำ้ ตา ของแม่ ไปเพื่อพิสูจน์ให้แม่ดูว่าลูกชายของแม่จ�ำต้องละทิ้งความฝันทั้งชีวิตของตัวเอง เพื่อโรบัสต้าที่เทียบกับกาเฟ่ ดู แรฮฺฟไม่ได้เลยแล้วหวังว่าเมื่อถึงวันนั้น แม่จะไม่เอา กาเฟ่ ดู แรฮฺฟไปต่อรองกับอะไรก็ตามในโลกนีอ้ กี เพราะมันไม่มที างเทียบกันได้เด็ดขาด” คราวนีค้ นเป็นลูก ‘หยุดเพือ่ เว้นจังหวะ’ ด้วยสีหน้าและแววตาทีแ่ ทบจะถอดแบบ กันออกมาก็ไม่ปาน “และแม่... จะต้องเป็นหนีค้ ำ� ขอโทษของผม ผมแน่ใจอย่างนัน้ !” อาโมรีพดู จบ เขาก็กา้ วจากไปอย่างทะนง ทิง้ ความกดดันและความเจ็บปวดเอาไว้ เบือ้ งหลังบานประตูทปี่ ดิ ลง ลูกชายของแพทริเซียไม่เคยโวยวายมากเท่านีม้ าก่อนในชีวติ ... เขานิ่งเหมือนวาเลรีผู้เป็นบิดา มีมาดของความขรึมและสุขุมอย่างนักธุรกิจที่ เจนจัดและหาตัวจับยาก! ลูกชายของเธอมีทงั้ ความหยิง่ ทะนงและภาคภูมใิ จในสิง่ ทีบ่ ดิ าได้สร้างมาตลอด ระยะเวลาสามสิบกว่าปี และแม้แบรนด์กาเฟ่ ดู แรฮฺฟจะเกิดมาเพียงระยะเวลายีส่ บิ เอ็ดปี แต่มนั คือความภูมใิ จอย่างทีส่ ดุ ของ วาเลรี มารี เรอเน ซิกาเนร์-อัลเบนิซ ทีใ่ ช้กอบกู้ และพยุงกิจการของตัวเองกลับคืนมาจากความผิดพลาดเพราะความไว้ใจเพือ่ นรัก มันคือทัง้ ชีวติ และลมหายใจทีอ่ าโมรีหมายมัน่ จะก้าวเดินตามไปให้ได้! คุณแพ็กกี้หลับตาลงอย่างโล่งอก รู้ดีว่าค�ำขอร้องของเธอในครั้งนี้ได้ท�ำร้าย ความรูส้ กึ ของลูกชายเพียงคนเดียวมากมายแค่ไหน แต่แม่อย่างเธอรูด้ วี า่ ต่อให้อาโมรีกลายเป็นบาริสต้าชือ่ ดังระดับโลก เขาก็จะไม่มวี นั ชงกาแฟถ้วยทีด่ ที สี่ ดุ ได้! นัน่ เพราะลูกชายของเธอมีแต่ความภาคภูมแิ ละความคาดหวังทีจ่ ำ� ต้องท�ำให้ได้ ตามรอยเท้าผูเ้ ป็นพ่อ เขาเรียนรูเ้ รือ่ งกาแฟมาตัง้ แต่เด็กก็จริง แต่ลกู ชายของเธอขาดบางสิง่ บางอย่างทีส่ ำ� คัญไปโดยไม่รตู้ วั ! คนชงกาแฟจะชงกาแฟทีด่ ที สี่ ดุ ได้อย่างไร ถ้ามีแต่เพียงความรูแ้ ละความตัง้ ใจ... แต่ไม่ได้ใส่ความรักลงไปด้วย!!! ค�ำตอบนีค้ รูทไี่ หนก็ชว่ ยลูกชายของเธอไม่ได้ทงั้ นัน้ แม้แต่ครูทมี่ คี วามเชีย่ วชาญ ทางด้านกาแฟทีส่ ดุ อย่างวาเลรีผเู้ ป็นบิดา แต่แม่อย่างเธอเห็นและเข้าใจดีมาตลอดยีส่ บิ เอ็ดปี ของเส้นทางทีล่ กู ชายเลือกเดิน 10
ระฆังเงิน
กาเฟ่ ดู แรฮฺฟค่อยๆ เติบโตและวางรากลึกลงในหัวใจคนรักกาแฟพร้อมๆ กับ ทีล่ กู ชายของเธอค่อยๆ กลายเป็นคนทีห่ วั ใจไม่รจู้ กั ‘ค�ำว่ารัก’!!! และแม่อย่างเธอจะยอมให้มนั เป็นแบบนีต้ อ่ ไปไม่ได้! ถ้าอาโมรีได้ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดในชีวิตด้วยการเป็นบาริสต้าระดับโลก เมื่อนั้น เขาอาจมีแต่ความหยิ่งทะนง และความด้านชาในหัวใจจนยากที่คนเป็นแม่อย่างเธอ จะช่วยได้อกี เคล็ดลับสูตรพิเศษนีอ้ าโมรีจะต้องค้นหาด้วยตัวเขาเอง แม้วา่ จะต้องเดินทางไป ตามหาไกลถึงค่อนโลกก็ตาม!!! อาโมรีเดินเข้าไปในโรงแรมด้วยสีหน้าท่าทางทีท่ ำ� ให้พนักงานหลายคนในโรงแรม แทบเดินกันขาขวิด เพราะในยามปกติลูกชายคนเดียวทายาทของโรงแรม ‘ซิกาเนร์อัลเบนิซ’ นัน้ ก็ปน้ั หน้าดุอยูต่ ลอดเวลา เสือยิม้ ยากของคุณแพ็กกีย้ า่ งกรายไปทีใ่ ดของโรงแรมก็มกั จะท�ำให้พนักงานทุกคน ในบริเวณนัน้ แทบอยากจะหลับตาท�ำงาน ไม่มีใครอยากโชคดีได้รับค�ำทักทายจากลูกชายคนเดียวของเจ้าของโรงแรม นอกจากสถานทีแ่ ห่งเดียวทีพ่ นักงานทัง้ หมดดูจะเคารพรักอาโมรีมากเป็นพิเศษ และเป็นสถานทีเ่ ดียวทีท่ กุ คนจะได้เห็นรอยยิม้ ของ อาโมรี มารี ซิกาเนร์-อัลเบนิซ ร้านกาแฟชือ่ เดียวกับแบรนด์ดงั ก้องโลกทีม่ เี สิรฟ์ เฉพาะชัน้ ดาดฟ้าริมชายหาด แห่งเมืองนีซ จนกลายเป็นสัญลักษณ์ประจ�ำชายหาดทีน่ กั ท่องเทีย่ วจะต้องมาเหยียบให้ถงึ ยิง่ กว่าตัวโรงแรมเสียอีก ร้านกาเฟ่ ดู แรฮฺฟที่ตั้งอยู่บนจุดสูงสุดของโรงแรม ‘ซิกาเนร์-อัลเบนิซ’ ที่ สามารถมองเห็นเวิง้ อ่าวทัง้ หมดของเมืองนีซ และสูดหายใจต้อนรับไอทะเลได้อย่างฉ�ำ่ ปอด แน่นอนที่นี่คือที่ที่อาโมรีมักจะมาขลุกตัวอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะในยามที่ เขาต้องการจะดับความร้อนรุม่ ในหัวใจของตัวเอง บาริสต้าพิเศษประจ�ำบาร์กาแฟหมกตัวอยูห่ น้าบาร์เพือ่ ชงกาแฟถ้วยแล้วถ้วยเล่า โดยไม่ได้แหงนหน้าขึน้ มามองวิวสวยๆ รายรอบตัว ไม่สนใจแม้แต่ลมทะเลทีห่ อบความสดชืน่ มาปะทะผิวกายเลยสักนิด! อาโมรีถอนหายใจยืดยาว... วันนีเ้ ขาชงกาแฟไปหลายถ้วย แต่กย็ ดั อดรูส้ กึ หงุดหงิดหัวใจไม่ได้ เพราะรูด้ วี า่ ตัวเองจะต้องท�ำตามความต้องการของมารดาโดยไม่มเี งือ่ นไข 11
เล่ห์รักนางฟ้า
เขารักร้านกาแฟแห่งนีย้ งิ่ กว่าอะไรทัง้ หมดในชีวติ ! วูบหนึง่ ทีเ่ กิดอาการลังเล แต่ความโกรธก็กลับเข้ามาบดบังอีกครัง้ ... ชายหนุม่ มองดูกาแฟถ้วยทีเ่ ขาเพิง่ ชงเสร็จและยังไม่มพี นักงานคนไหนมารับไป เสิรฟ์ ก่อนจะถอนใจและหยิบไปวางลงบนถาด จากนัน้ ก็กา้ วเดินออกจากบาร์ ปล่อย หน้าทีใ่ ห้กบั บาริสต้าอีกคนทีย่ นื เคียงกันในบาร์ขา้ งๆ อาโมรียกถ้วยกาแฟไปวางยังบาร์สงู ทีจ่ ดั ทีน่ งั่ ให้หนั หน้าออกไปสูเ่ วิง้ อ่าว จุดชมวิว ทีด่ ที สี่ ดุ ของโรงแรม บาร์ทนี่ งั่ ทีต่ อ้ งจองล่วงหน้ากว่าครึง่ เดือน! “ขอบคุณค่ะ” เสียงพึมพ�ำภาษาฝรัง่ เศสดังขึน้ ก่อนทีเ่ จ้าตัวจะหันไปคุยกับเพือ่ นสาวทีน่ งั่ ข้างๆ ด้วยภาษาทีเ่ ขาเข้าใจแต่... ไม่อยากยอมรับ ภาษาไทย! น�ำ้ เสียงอ่อนหวานทีค่ นุ้ หูยงิ่ ท�ำให้อารมณ์ของอาโมรีระเบิด เขานึกถึงแม่ขนึ้ มา อีกครัง้ จึงเหลียวหลังไปมองหญิงสาวร่างเล็กทีน่ งั่ เคียงข้าง... ผูห้ ญิงเอเชียอีกคนทีเ่ ป็นชาติพนั ธุเ์ ดียวกัน! แตกต่างและโดดเด่นจากเพือ่ นเชือ้ ชาติฝรัง่ เศสอีกสองคน! น่าแปลกทีอ่ าโมรีแยกแยะผูห้ ญิงสองคนนีอ้ อกจากกันได้อย่างเด็ดขาด และรู้ ด้วยว่าใครคือเจ้าของน�ำ้ เสียงชวนโมโหทีเ่ ขาได้ยนิ จนปรอทแตกอีกครัง้ ชายหนุ่มหันหลังกลับในทันที ดวงตาสีช็อกโกแลตของเขาเข้มขึ้นมาอย่าง ประหลาด! ถึงเวลาทีแ่ ม่จะได้รวู้ า่ ลูกชายของแม่ ร้าย... ได้มากกว่าทีแ่ ม่คดิ ! ประเทศไทย ณ บ้านอัศวเดชากร คุณศศิรดา อัศวเดชากร ในวัยสีส่ บิ หกปีทยี่ งั ดูสาวกว่า อายุจริงๆ มากนัก ยืนชะเง้อคอยการกลับมาของลูกสาวสุดทีร่ กั ทัง้ สองคน ลูกสาวคนโต ‘ศศิรณัฐ อัศวเดชากร’ หรือศศิ สาวน้อยวัยยีส่ บิ หกปีผจู้ ากบ้าน ไปเรียนปริญญาโทด้านประวัตศิ าสตร์ยโุ รปไกลถึงฝรัง่ เศส หลังจากจบปริญญาตรีดา้ น อักษรศาสตร์ทเี่ มืองไทยเมือ่ สามปีกอ่ นหน้า ส่วน ‘ศศิรนิ ธาร อัศวเดชากร’ หรือหนูรนิ ลูกสาวคนเล็กวัยยีส่ บิ ปีทกี่ ำ� ลังจะเรียน จบเอกวารสารในอีกไม่กเี่ ดือนข้างหน้าก็กลับมาพักร้อนทีบ่ า้ นพร้อมกับพีส่ าวด้วยเช่นกัน 12
ระฆังเงิน
เพียงไม่นานเสียงรถทีแ่ ล่นเข้ามาสูเ่ ขตรัว้ บ้านก็ทำ� ให้... หัวใจของเธอเต้นแรง และเมือ่ รถคันโปรดของสามีจอดสนิท ณัฐภาค อัศวเดชากร ในวัยห้าสิบทีย่ งั ดูหนุม่ แน่นกว่าอายุจริง สามีของเธอผูย้ นื กรานจะขับรถไปรับลูกสาวทัง้ สองคนถึงสนามบิน ด้วยตัวเองเป็นคนทีก่ า้ วออกมาก่อนคนแรก และเดินอ้อมไปเปิดประตูให้กบั สองสาวที่ เธอรอคอย ทันทีที่เท้าเหยียบพื้นศศิรณัฐและศศิรินธารก็รีบวิ่งเข้าหาอ้อมกอดอบอุ่นของ ผูเ้ ป็นมารดา ผูห้ ญิงทีเ่ ธอทัง้ สองคิดถึงสุดหัวใจ ทัง้ ยามหลับและยามตืน่ “หนูรนิ คิดถึงคุณแม่มากทีส่ ดุ เลยค่ะ” อัศวเดชากรคนน้องเป็นผูเ้ อ่ยขึน้ ท�ำลาย ความซาบซึง้ ทีเ่ กิดขึน้ อย่างรวดเร็ว น�ำ้ เสียงใสๆ ของเธอเรียกรอยยิม้ ให้มารดาได้ทนั ที ในขณะทีล่ กู สาวคนโตของ คุณศศิรดายังคงกอดเอวอีกข้างของเธอเอาไว้แน่น “แม่ก็คิดถึงหนูรินค่ะ” ของขวัญของคุณศศิรดาคือการหอมแก้มประจบจาก ลูกสาวคนเล็กทันควัน “แล้วคุณย่าล่ะคะคุณแม่ หนูรนิ ไม่เห็นคุณย่ามารับหนูรนิ เลยค่ะ” หนูรนิ ถามไถ่ ถึงคุณย่าสุดทีร่ กั ของเธอ “คุณย่าหลับอยูล่ กู นีเ่ ป็นเวลาพักของท่าน คุณย่าอายุมากแล้วต้องพักผ่อนตามที่ คุณหมอแนะน�ำ หนูรนิ จะเข้าไปหาท่านพร้อมพ่อไหมล่ะ” คุณณัฐภาคเป็นคนตอบ พร้อม กับเอ่ยชวนบุตรสาวคนเล็กเพือ่ ไปหามารดา “ตกลงค่ะ หนูรนิ อยากหอมแก้มคุณย่า” ศศิรินธารพูดพลางผละจากอ้อมกอดมารดาเข้าไปกอดเอวผู้เป็นบิดา จากนั้น สองพ่อลูกก็โอบกันไปยังเรือนหลังเล็กของ คุณเภตรา อัศวเดชากร หญิงชราวัยแปดสิบ มารดาของ ณัฐภาค อัศวเดขากร ปล่อยให้สองแม่ลกู ทีย่ งั ยืนกอดกันได้มเี วลาทักทายกันให้หายคิดถึง หลังจากสองพ่อลูกไปแล้วคุณศศิรดาก็กม้ หน้าลงมองอัศวเดชากรคนพี่ ศศิรณัฐ... ช่างถอดแบบมาจากณัฐภาคอย่างไม่ผดิ เพีย้ น! มีนสิ ยั หลายอย่างทีค่ ล้ายกันมาก... ยิง่ ความรักแทบไม่ตอ้ งพูดถึง! ‘เมือ่ รักผูกพันอยูก่ บั ใครแล้ว ก็จะรักมัน่ อยูก่ บั คนคนนัน้ ... ไม่ยอมเปลีย่ นแปลง’ คุณศศิรดาถอนหายใจยาวขึน้ อีกครัง้ ถึงจะเป็นเรือ่ งทีแ่ ปลกจนแทบจะเป็นไป ไม่ได้เลย แต่... มันก็เป็นไปแล้ว! 13
เล่ห์รักนางฟ้า
ลูกสาวคนโตของเธอยังคงไม่ลมื ความผูกพันชัว่ ระยะเวลาห้าปีทมี่ ใี นวัยเยาว์ มันไม่ได้เลือนหายไปตามกาลเวลา แต่กลับฝังลึกจนไม่ยอมถอน บางที... การได้พบกันอีกครัง้ ... ก็อาจจะแปรความผูกพันนัน้ ... ให้กลายเป็นความรักได้ไม่ยาก... แต่ระยะเวลายีส่ บิ เอ็ดปีจะเปลีย่ นคนคนหนึง่ ได้มากขนาดไหนก็สดุ รู้ การได้พบ หากไม่เป็นอย่างทีห่ วัง... ก็สจู้ ากกันไปเลยจะดีกว่าไหม! ความรักผูกพันแบบเด็กๆ ยากจะสมหวัง คงมีเพียงแต่ศศิรณัฐเท่านัน้ กระมัง ทีย่ งั คงกอดมันเอาไว้ไม่ยอมปล่อย!! “กลับมาบ้านเสียทีนะลูกนะ” ศศิรณัฐค่อยๆ ปล่อยให้นำ�้ ตารินไหล “ศศิขอโทษค่ะแม่ ศศิไม่รจู้ ะตามหาอาโมรีทไี่ หนอีกแล้ว” อัศวเดชากรคนพีพ่ ดู จบ ก็ซบหน้าลงกับอกมารดาและร้องไห้อกี ครัง้ คุณศศิรดาสงสารบุตรสาวจับใจ ศศิรณัฐถูกทดสอบมามากเกินกว่าทีแ่ ม่อย่างเธอ จะทนเห็นลูกเจ็บได้อกี เพราะความรูส้ กึ ของศศิรณัฐ... หาใช่ความเพ้อฝันในวัยเด็กอย่างทีใ่ ครๆ เข้าใจ! ‘แต่คอื ความรักทีห่ ล่อหลอมผ่านช่วงเวลาและการอดทนรอคอยมาเนิน่ นาน’ ความรักที่ครัง้ หนึ่งเธอก็เคยถูกพิษของมันกัดกินจนซวนเซ เพียงเพราะความ เข้าใจผิด ประวัตศิ าสตร์จะต้องไม่ซำ�้ รอยเดิม! ส่วนทีเ่ หลือ... คงต้องปล่อยให้โชคชะตา และหัวใจของคนสองคนเท่านัน้ ทีจ่ ะตัดสิน! “ศศิ แม่วา่ ลูกไปพักผ่อนบ้านคุณตาคุณยายเสียหน่อยดีไหม บางทีบรรยากาศดีๆ และกลิน่ กาแฟหอมๆ ของลุงสินธุค์ งช่วยให้หนูผอ่ นคลายขึน้ อีกอย่างคุณตาคุณยาย คงคิดถึงหนูจะแย่แล้ว อ้อ รวมถึงคุณยายจันไร่ ‘ภูเลียบตะวัน’ ทีอ่ ยูข่ า้ งๆ ไร่เราด้วยนะ ตอนนีค้ ณ ุ ยายเขาอยากท�ำร้านกาแฟร่วมกับเรา ลุงสินธุเ์ องก็ไม่คอ่ ยมีเวลาไปดูแลเพราะ ต้องดูแลทัง้ ที่ ‘รอยตะวัน’ แล้วก็งานที่ ‘เกาะพันดาว’ แม่วา่ หนูไปช่วยคุณยายไหมลูก” 14
ระฆังเงิน
อีกแล้ว!
คราวนีอ้ ศั วเดชากรคนพีต่ อ้ งตัดสินใจอีกครัง้ หากเธอตอบรับค�ำขอของมารดา นัน่ เท่ากับว่าเธอไม่มโี อกาสจะไปฝรัง่ เศสอีกแล้ว คงยากทีเ่ ธอจะมีโอกาสได้พบกับอาโมรีอกี เธอพร้อมทีจ่ ะยอมรับกับความผิดหวัง และยอมรับกับตัวเองได้หรือยังว่า... ชั่วชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสได้พบกับพี่ชายที่เธอเฝ้ารอคอยมาตลอดยี่สิบเอ็ดปีได้ แม้จะยังตัดใจไม่ขาดเสียทีเดียว หากทว่าศศิรณัฐก็ได้คำ� ตอบทีแ่ น่ชดั แล้ว ไม่มแี ม้คำ� สัญญาระหว่างกัน... อีกต่อไป เราคง... จะไม่มวี นั ได้พบกันอีก ลาก่อน อาโมรีทรี่ กั !
ยามค�ำ่ คืนทีท่ อ้ งฟ้าไร้หมูดาว มีเพียงแสงจันทร์สลัวๆ หลังจากเดินไปส่งผูเ้ ป็นย่า และศศิรนิ ธารน้องสาวทีข่ นั อาสาจะไปนอนกอด ‘คุณย่าขา’ ให้หายคิดถึงแล้ว อัศวเดชากร คนพีก่ เ็ ดินเอือ่ ยๆ ออกมาจากเรือนหลังเล็กของคุณเภตราผูเ้ ป็นย่า ระยะทางระหว่างเรือนเล็กและตึกใหญ่หา่ งกันเพียงสิบก้าวเดิน แต่คณ ุ หนูใหญ่ จงใจทอดน่องนับดอกลีลาวดีสขี าวนวลทีต่ กหล่นอยูต่ ามทางเดิน คุณย่าและแม่ของเธอ ช่วยกันปลูกลีลาวดีขาวพวงเพราะชอบว่าต้นของมันเป็นพุม่ สวยและกลีบดอกขาวนวลของ มันก็ทำ� ให้แม่ของเธอหลงใหล คุณศศิรดาไม่เคยเชื่อค�ำโบราณว่าลั่นทมจะท�ำให้ชีวิตต้องทุกข์ระทม เพราะ นับแต่แต่งงานกับ ณัฐภาค อัศวเดชากร พ่อของเธอ ชีวิตของคนทั้งคู่ก็แทบลืม ความทุกข์โศกจนหมดสิน้ ส่วนลูกสาวอย่างเธอที่เคยเก็บดอกลีลาวดีดอกน้อยใส่ผ้าเช็ดหน้ายามเดินทาง ไกลครึ่งค่อนโลกเหินฟ้าไปตามหาค�ำสัญญาถึงฝรั่งเศสเพื่อเป็นตัวแทนยามคิดถึงบ้าน ก็ไม่เคยคิดถึงความเชือ่ โบร�ำ่ โบราณทีเ่ ล่าขานสืบต่อมา หากยามนี.้ .. ยามเมือ่ ลีลาวดีตอ้ งลมจนร่วงหล่นลงแทบเท้า... แสงสีนวลของพระจันทร์ฉายสาดส่องให้ศศิรณัฐมองเห็นรอยชอกช�้ำบนกลีบ ดอกไม้บอบบาง 15
เล่ห์รักนางฟ้า
เท้าของเธอกลับไม่อาจก้าวข้ามผ่าน... หญิงสาวย่อตัวลงเพียงเพื่อเก็บกลีบดอกที่ชอกช�้ำขึ้นมาวางบนฝ่ามือบางอย่าง ทะนุถนอม ตัวเธอในตอนนีก้ ม็ ผิ ดิ แผก... หรือแตกต่าง หยาดน�ำ้ ใสๆ ร่วงหล่นลงกระทบกลีบดอกอันชอกช�ำ้ ลีลาวดีรอ้ งไห้! ดอกไม้บอบบางสีขาวนวลมิเพียงชอกช�ำ้ ... หากยังมีหยาดน�ำ้ ตาของคุณหนูอศั วเดชากรคนพีไ่ หลรินเป็นทาง! ยิง่ มองดอกไม้ในมือ น�ำ้ ตาทีพ่ ยายามกักเก็บไว้ นับจากได้เอ่ยค�ำลากับคุณย่า เป็นครัง้ ทีส่ องก็ยงิ่ หลัง่ รินไม่ขาดสาย ศศิรณัฐตกอยูใ่ นภวังค์แห่งความเจ็บปวดจนไม่ได้ยนิ เสียงฝีเท้าทีเ่ ดินเข้ามาหยุด อยูต่ รงหน้า ไม่รบั รู.้ .. แม้เมือ่ ยามร่างหนึง่ ทอดตัวลงนัง่ ราบบนพืน้ หญ้าราคาถูก “ลีลาวดีแม้จะเป็นดอกไม้กลีบบอบบาง อาจมีวนั ทีร่ ว่ งหล่นลงบนพืน้ และชอกช�ำ้ ได้งา่ ย แต่ความงามของมันก็ดงึ ดูดใจผูค้ นให้หลงรัก ยามเมือ่ มันอยูบ่ นต้นกลีบดอก สวยๆ และกลิน่ หอมๆ ก็ยวนใจให้ใครต่อใครเข้ามาชืน่ ชมดูแล และแม้เมือ่ มันร่วงหล่น มันก็สามารถท�ำให้ผคู้ นมองเห็นความงามของมันยามอยูบ่ นพรมหญ้า คนจ�ำนวนไม่นอ้ ย ยอมก้มตัวลงไปเก็บกลีบดอกไม้ทรี่ ว่ งหล่นขึน้ มาอย่างทะนุถนอมเหมือนทีห่ นูกำ� ลังท�ำ” พูดพลางฝ่ามืออบอุน่ ก็ลบู ไล้ลงไปบนศีรษะของบุตรสาวคนโต “นางฟ้า ความรักก็เหมือนกัน แม้จะต้องพบเจอกับเวลาทีเ่ จ็บปวด ถ้าหนูมนั่ คง และกล้ายืนหยัดที่จะรัก ก็อย่าไปกลัวกับการผิดหวัง วันนี้หนูอาจจะเสียใจ อาจเป็น เหมือนดอกไม้ทรี่ ว่ งหล่น แต่ถา้ เมือ่ ไรทีห่ นูรกั ได้โดยปราศจากข้อแม้ รักเพียงแค่ได้รกั ... ปาฏิหาริยจ์ ะเป็นของหนู และจะอยูก่ บั ความรักได้อย่างเป็นสุข พ่อไม่ได้บอกให้หนูยอมแพ้ หรือละทิ้งมัน แต่จะบอกให้หนูรู้ว่าความรักในโลกนี้ไม่ได้มีแค่ความรักของหญิงชาย เมือ่ หนูรกั ก็ขอให้รกั ให้เป็น และถ้าหนูมโี อกาสก็จงแสดงมันออกมา ส่วนผลสุดท้ายจะเป็น ยังไง หนูกต็ อ้ งยอมรับให้ได้ แล้วเราจะผ่านมันไปด้วยกัน” สิน้ ค�ำพูดยาวๆ เป็นครัง้ แรกของคุณณัฐภาค ท่านก็ดงึ ร่างทีก่ ำ� ลังสะอืน้ จนตัวโยน ของบุตรสาวเข้ามาแนบอก ศศิรณัฐเป็นนางฟ้าทีง่ ดงามส�ำหรับคนเป็นพ่อเสมอ ยามทีน่ างฟ้าร้องไห้... 16
ระฆังเงิน
หัวใจของพ่อก็ถกู บีบคัน้ จนแหลกละเอียด ทีผ่ า่ นมาท่านไม่พดู ใช่วา่ จะไม่ร!ู้ เพียงแต่ณฐั ภาคเคยเรียนรูม้ าด้วยตัวเองแล้วว่า ‘พิษของความรัก ใครก็ยากจะถอน’ นอกจากเจ้าตัวเท่านัน้ ! เวลาสามปีคอื เวลาทีพ่ สิ จู น์ให้นางฟ้าของท่านรูว้ า่ ... เมือ่ กล้าจะรักก็ตอ้ งกล้าเผชิญกับความเจ็บปวดเสียใจ และเมือ่ รักก็ตอ้ งรูจ้ กั จัดการกับความรักให้เป็น ท่านอาจโชคดีทคี่ น้ พบความรักและเข้าใจมันได้ในทีส่ ดุ แต่ศศิรณัฐอาจไม่ได้ โชคดีอย่างนัน้ ความเจ็บปวดของเธอในยามนีค้ อื สิง่ ทีท่ า่ นเข้าใจดีทสี่ ดุ “พ่อขา ศศิขอโทษ ศศิทำ� ให้ทกุ คนเป็นห่วง” เสียงสะอืน้ และค�ำพูดทีข่ าดเป็นห้วงๆ ของ ‘นางฟ้า’ ยิง่ บีบหัวใจของพ่อ “หนูไม่ได้ทำ� อะไรผิด นางฟ้าของพ่อแค่กำ� ลังต้องการเวลาส�ำหรับเรียนรู้ หนูไม่ จ�ำเป็นต้องขอโทษ เวลาทีห่ นูรอ้ งไห้ เวลาทีห่ นูเสียใจ สิง่ ทีพ่ อ่ หวังมากทีส่ ดุ คือการเห็น หนูได้รอ้ งไห้กบั อกของพ่อ ร้องออกมาเถอะนะ พ่ออยากให้หนูรวู้ า่ พ่อคือคนทีห่ นูจะ ร้องไห้ดว้ ยได้ทกุ เวลา” “พ่อขา” ไม่มคี ำ� พูดใดๆ ระหว่างพ่อและลูกสาว คนสองคนทีน่ งั่ โอบกอดกันบนพรมหญ้า ใต้ตน้ ลีลาวดีขาวพวงอย่างไม่กลัวเปรอะเปือ้ น อาการโยกตัวน้อยๆ คล้ายบทเพลงเห่กล่อมของคุณณัฐภาคท�ำให้หัวใจของ ศศิรณัฐพลันอบอุน่ ... ใครเลยจะคิดว่าคนทีน่ งั่ อยูบ่ นพืน้ หญ้าต�ำ่ ต้อยจะเป็นท่านประธานใหญ่ของเครือ อัศวเดชากร และก�ำลังท�ำหน้าทีข่ องพ่อธรรมดาๆ คนหนึง่ เท่านัน้ วันนีค้ อื วันทีณ ่ ฐั ภาคได้คำ� ตอบแล้วว่า ‘คนเป็นพ่อจะดูแลลูกได้ยงั ไง’ ภาพในวันทีเ่ ขาได้ให้คำ� สัญญากับคุณเทพเมือ่ ยีส่ บิ กว่าปีกอ่ นซ้อนทับเข้ามา มันก็แค่งา่ ยๆ แค่... ‘ใช้หวั ใจโดยปราศจากข้อแม้’
17
เล่ห์รักนางฟ้า
ถ้วยที่ 2 ผิดหวัง
ปรมัต อนันตภาค เดินฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์ลงมาจากห้องนอน เขาเดินผ่าน นมอ่อนที่ก�ำลังเดินดูความเรียบร้อยภายในบ้าน หญิงชราแทบไม่เชื่อสายตาจนต้อง หันหลังกลับไปมองซ�้ำ ก็พอดีกับที่เจ้าตัวเดินถอยหลังกลับมาหอมแก้มนางฟอดใหญ่ และผละไปอย่างรวดเร็ว ทิง้ คุณแม่นมสองสมัยให้อา้ ปากหวอ! นี่ไม่ใช่เรื่องปกติของบุตรชายคนโตของท่านประธานใหญ่แห่งเอสป้าเปเปอร์ ปรเมศ อนันตภาค กับอดีตช่างภาพและคอลัมนิสต์ฝีมือดีในนามปากกา ‘กัลปังหา’ คาริมา อนันตภาค ปรมัต อนันตภาค ในวัยยีส่ บิ ห้าปีไม่เคยตืน่ เช้าในวันหยุด นับจากทีช่ ายหนุม่ เรียนจบปริญญาตรีและโทเศรษฐศาสตร์จาก MIT เขาก็กลับมาท�ำงานทีเ่ อสป้าเปเปอร์ โดยก่อตั้งทีมพัฒนาธุรกิจขึ้นมาจนท�ำให้เอสป้าในวันนี้ก้าวสู่ยุคของการพัฒนาโดย คลืน่ ลูกใหม่ จากอาทิตย์แรกทีม่ แี ต่คนจ้องจะดูถกู เด็กเส้น ‘ลูกชายท่านประธาน’ ปรมัตเริ่มท�ำให้คนหันมาสนใจเขาด้วยแผนโปรโมตโครงการผลิตวัตถุดิบ กระดาษและหมึกรีไซเคิลเพือ่ สิง่ แวดล้อมและพร้อมกันนัน้ ก็ได้ทำ� แคมเปญโฆษณาทัง้ ทาง สือ่ สิง่ พิมพ์ โทรทัศน์ และเครือ่ ข่ายอินเตอร์เน็ต อาทิตย์ถดั มาเขาก็ตอกย�ำ้ กระแสรักโลกด้วยการแบ่งส่วนลดสามสิบเปอร์เซ็นต์ ให้กบั ห้าสิบพันธมิตรธุรกิจแรกทีส่ มัครสมาชิกสัง่ ซือ้ สินค้าสองปีขนึ้ ไป เขากล้า! ท่ามกลางกระแสคัดค้านจากผูถ้ อื หุน้ นอกจาก ภานุ เจริญรัตน์ กรรมการ บริหารและผูถ้ อื หุน้ รองจากครอบครัวอนันตภาค บุคคลผูท้ รงอิทธิพลในเอสป้าเปเปอร์ รองจาก ปรเมศและเอมวลี อนันตภาค เช้าวันใหม่ชอื่ ของนักธุรกิจหนุม่ ไฟแรงทายาทคนโตของอนันตภาคก็เป็นทีร่ จู้ กั ในวงการสิง่ พิมพ์ทงั้ ในและต่างประเทศ สิน้ ปีนนั้ เขาท�ำก�ำไรให้บริษทั มหาศาล เป็นการเปิดตัวทีส่ วยงาม และนับจากวันนัน้ ปรมัต อนันตภาค ก็ยงุ่ อยูก่ บั งาน จนไม่มเี วลาส�ำหรับใครอีกเลย! 18
ระฆังเงิน
ใช่แต่เพียงนมอ่อนทีแ่ ปลกใจ... หาก คาริมา อนันตภาค ทีก่ ำ� ลังจัดโต๊ะอาหารเช้าก็อดแปลกใจไม่ได้ทจี่ ๆู่ ก็ถกู ลูกชายคนโตตรงเข้าสวมกอดและหอมแก้มด้วยชุดล�ำลอง หาใช่ชดุ ท�ำงาน ทีน่ านๆ ครัง้ เขาจะกลับมาค้างทีบ่ า้ น หลังจากแยกตัวไปอยูค่ อนโดมิเนียมหรูใจกลางกรุงทีค่ ณ ุ ปรเมศ ซือ้ ให้เป็นของขวัญหลังจากชายหนุม่ เรียนจบและกลับมาบ้าน ของขวัญชิน้ แรกและชิน้ เดียวจากพ่อทีแ่ ม่อย่างเธอไม่เห็นด้วยเลยสักนิด เพราะมันได้พรากลูกชายตัวน้อยออกห่างจากอกแม่ไปโดยปริยาย! ปรมัต อนันตภาค ในยามนีแ้ ทบจะถอดแบบ ปรเมศ อนันตภาค ในวันวาน ออกมาไม่ผดิ เพีย้ น ยามดีกด็ ใี จหาย แต่ยามร้ายขึน้ มา ก็ไม่ตา่ งจากพายุลกู ใหญ่ทพี่ ร้อมจะกระหน�ำ่ ทุกสิง่ ให้ยอ่ ยยับ ที่ส�ำคัญเขาได้ซึมซับความเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวหยิ่งทะนงมาจากผู้เป็นมารดา อย่างเต็มเปีย่ ม! คาริมา อนันตภาค วางมือจากการจัดโต๊ะอาหาร เธอเอีย้ วตัวเข้าหาใบหน้าที่ ซุกซบอยูก่ บั อ้อมอก ปรมัตในวันนีไ้ ม่เหมือนทุกๆ วันทีผ่ า่ นมา... ดวงตาของเขามีประกายแห่งความหวัง! คาริมาสวมกอดบุตรชายคนโต ทีเ่ ธอเองก็จำ� ไม่ได้วา่ ครัง้ สุดท้ายทีไ่ ด้กอด มันนานแค่ไหนแล้ว... “วันนี้ลูกชายแม่มาแปลก ปกติไม่เคยเห็นอยู่บ้านนี่นา ท�ำไมวันนี้มาอ้อนแม่ แต่เช้าเชียว” ลูกชายของคาริมาฝังจมูกโด่งเข้ากับแก้มหอมๆ ของมารดา ก่อนจะระบายยิม้ ที่ ท�ำให้ใบหน้าเคร่งขรึมและแววตาครุน่ คิดอยูต่ ลอดเวลาหายไปราวกับคนละคน ปรมัตในวันนีย้ อ้ นกลับไปเป็นลูกชายตัวน้อยแสนซุกซนคนเดิมของเธอ! “ยัยแสบศศิกลับมาบ้านเมือ่ วานนีค้ รับ” ค�ำบอกเล่าของลูกชายท�ำเอาคุณผู้หญิงของบ้านอนันตภาคเลิกคิ้วสูง ปรมัต ท�ำงานหนักอยูต่ ลอดเวลา ชายหนุม่ ไม่เคยสนใจใครเลย แต่กน็ นั่ แหละ ไม่มเี รือ่ งอะไรของ ศศิรณัฐ อัศวเดชากร ที่ ปรมัต อนันตภาค ไม่ร!ู้ 19
เล่ห์รักนางฟ้า
ลูกชายตัวน้อยของคาริมาเข้าไปป้วนเปีย้ นวอแวกับพีส่ าวทีเ่ พิง่ ได้พบหน้าเพียง วันเดียวด้วยแววตาเจ้าเล่ห!์ ศศิรณัฐเสียอีกทีย่ งั นัง่ ท�ำหน้าเชิด ไม่สนใจน้องชายทีเ่ ข้าไปวุน่ วายเอากับเธอ น่าแปลกทีค่ ราวนัน้ ลูกชายผูซ้ งึ่ ชอบเก็บตัวและไม่ใคร่สงุ สิงกับใคร กลับมีความ พยายามและงอนง้อพีส่ าวคนใหม่อยูเ่ ป็นนาน และหลังจากนัน้ ไม่นาน ทัง้ สองคนก็กลาย เป็นปาท่องโก๋ตวั ติดกัน เมือ่ ต่างก็เห่อน้องสาวคนใหม่อย่าง หนูนอ้ ยธาราภัทร อนันตภาค หรือหนูนำ�้ ลูกสาวคนเล็กของเธอ ปรมัตยอมแยกจากศศิรณัฐเมือ่ ต้องเรียนต่อปริญญาตรี พร้อมกับทีล่ กู สาวคนเล็ก ของเธอคือ ธาราภัทร อนันตภาค ทีร่ บี ตามไปเรียนต่างประเทศตอนมัธยมปลายและ ปริญญาตรี โดยทีไ่ ม่มใี ครรูว้ า่ เพราะอะไร และท�ำไม? ปรมัตจึงยอมแยกจากศศิรณัฐ และธาราภัทรยอมทิง้ พ่อทูนหัวของพีช่ ายทีเ่ ธอ เรียกว่าอาไปไกลเสียหลายปีโดยไม่ยอมส่งข่าวกลับมาอีกเลยเช่นกัน! คนอืน่ อาจไม่ร.ู้ .. แต่แม่อย่างคาริมารูด้ !ี ‘ลูกชายและลูกสาวทัง้ สองคนของเธอโตขึน้ แล้วจริงๆ’ คาริมา อนันตภาค ยอมนัง่ ลงบนเก้าอีท้ ลี่ กู ชายตัวดีลากออกมาให้อย่างเอาใจ คนเป็นแม่สง่ ค้อนให้วงใหญ่แต่กไ็ ม่ได้อดิ ออด “อ๋อ หนูศศิกลับมาแล้ว วันนีล้ กู ชายของแม่กเ็ ลยอยูก่ บั บ้าน ตืน่ แต่เช้า?” ค�ำพูด และสายตาเป็นค�ำถามของมารดาท�ำให้เจ้าตัวร้อนรน “เอ่อ ตืน่ เช้าน่ะใช่ครับ แต่อยากชวนคุณแม่ไปบ้านโน้น” บ้านโน้นทีว่ า่ คือบ้านอัศวเดชากรทีท่ งั้ สองครอบครัวจะไปมาหาสูก่ นั เป็นประจ�ำ คาริมาเลิกคิว้ มองหน้าลูกชาย แต่เจ้าตัวแสดงอาการยักไหล่ “ผมไม่ได้ไปเยีย่ มคุณย่านานแล้วน่ะครับ ยัยแสบศศิกลับมาแล้ว หนูรนิ ของ คุณแม่กม็ าด้วย ผมเห็นว่าอยูก่ นั พร้อมหน้าพร้อมตาดีกเ็ ลยหาโอกาสไปเยีย่ มเท่านัน้ เอง หรือคุณแม่ไม่วา่ ง งัน้ ไม่เป็นไรครับ ผมไปของผมคนเดียวก็ได้” ลูกชายแสดงน�ำ้ เสียงและท่าทางบอกให้รวู้ า่ ‘ก�ำลังน้อยใจ’ นีก่ ช็ า่ งเหมือนกับพ่อนัก เวลาจะเอาอะไร เธอเคยขัดได้ทไี่ หน เจ้าเล่หพ์ อกันทัง้ พ่อทัง้ ลูกเลยเชียว อย่างนีท้ เี่ ขาเรียกเชือ้ ไม่ทงิ้ แถวหรือเปล่านะ! 20
ระฆังเงิน
“แม่ไม่ได้บอกว่าจะไม่ไปเสียหน่อย” เท่านัน้ ลูกชายของคาริมาก็ผละจากเก้าอีแ้ ล้วเดินตรงเข้ามาสวมกอดเธอเอาไว้ “มัตรักแม่ทสี่ ดุ เลยครับ” รอยยิม้ ของปรมัตสดใส แต่กลับท�ำให้คนเป็นแม่หวัน่ ใจอยูล่ กึ ๆ ปรมัตท�ำงานหนักมาตลอดก็เพือ่ วันนี้ วันทีเ่ ขาจะเป็น ปรมัต อนันตภาค ที่ สามารถเดินเข้าบ้านอัศวเดชากรได้อย่างเต็มภาคภูม!ิ ความภูมใิ จจากพ่อ อาจเป็นสิง่ ทีป่ รมัตโหยหา! แต่การยอมรับจากศศิรณัฐ... คือเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลที่ท�ำให้ลูกชายของเธอพยายามดิ้นรนทุกลมหายใจ เข้าออก! เพราะเธอรูด้ ี ศศิรณัฐคือทุกสิง่ ทุกอย่างในชีวติ ของ ปรมัต อนันตภาค! หกปีทปี่ รมัตไปเรียนต่อ MIT สหรัฐอเมริกา ไม่ได้ทำ� ให้ความรูส้ กึ ทีเ่ ขามีตอ่ ศศิรณัฐลดน้อยลงเลย และสามปีทศี่ ศิรณัฐเดินทางไปต่อปริญญาโททีฝ่ รัง่ เศสก็ไม่ได้ทำ� ให้ ความอดทนของชายหนุม่ สิน้ สุดลง มันคือการรอคอยทีเ่ ต็มไปด้วยความสุข และความหวัง เต็มเปี่ยม โดยที่ปรมัตไม่รู้เลยว่า พี่สาวคนนี้ไปไกลถึงฝรั่งเศสเพียงเพื่อจะตามหา คนคนเดียวทีเ่ ธอเองก็รอคอยมาถึงยีส่ บิ เอ็ดปีเช่นกัน ศศิรณัฐและปรมัตช่างทันกัน และเหมือนกันมากเกินไป! รั้วบ้านอัศวเดชากรเปิดต้อนรับเมอร์เซเดส-เบนซ์สีด�ำคันโปรดของทายาท คนโตแห่งเอสป้าเปเปอร์ดว้ ยความคุน้ เคย ความส�ำเร็จอันงดงามของ ปรมัต อนันตภาค ในวันนี้ แน่นอนว่าส�ำหรับ ชายหนุม่ แล้วมีชอื่ ของ คุณณัฐภาค อัศวเดชากร คอยหนุนอยูข่ า้ งหลังอยูเ่ สมอ ปรมัตอาจแข็งแกร่งมาได้โดยไม่ได้พงึ่ พาบิดาของตัวเอง! แต่นนั่ ท�ำให้ชายหนุม่ ผูก้ ำ� ลังฮึกเหิมหันหน้าเข้าไปหาคุณณัฐภาคเพือ่ นรักของบิดา และเป็นผูท้ มี่ ารดาของเขารักอย่างพีช่ ายแท้ๆ เมือ่ ณัฐภาคเองไม่มลี กู ชาย เขามีศศิรณัฐและศศิรนิ ธารเป็นลูกสาวสุดทีร่ กั เพียง สองคน ปรมัตลูกชายของคาริมาจึงเปรียบเหมือนลูกชายของเขาไปโดยปริยาย เป็นลูกชายที่ ณัฐภาค อัศวเดชากร หมายมัน่ ปัน้ มือจะหล่อหลอมให้เขาแข็งแกร่ง พอจะวางใจได้วา่ เขาคนนีจ้ ะสามารถดูแลลูกสาวทีร่ กั ยิง่ ของตัวเองได้ดพี อ! 21
เล่ห์รักนางฟ้า
ความใกล้ชดิ ระหว่างพ่อกับลูกสาวแท้ๆ รวมถึงหลานชายทีร่ กั เหมือนลูกจึงไม่อาจ เล็ดลอดสายตาไปได้ ศศิรณัฐ อัศวเดชากร มีความรักฝังลึกไม่ยอมลืมกับเด็กผูช้ ายทีเ่ ขาไม่แม้แต่ จะเคยเห็นหน้า! ปรมัต อนันตภาค เองก็ผกู พันอยูก่ บั อัศวเดชากรคนพีอ่ ย่างลึกซึง้ ! และทุกๆ ครัง้ ทีเ่ ขานึกถึงปรมัต ก็จะมีภาพของอัศวเดชากรคนน้องอย่างหนูรนิ ปรากฏอยูเ่ สมอมา! คุณณัฐภาคอาจเคยเป็นเหมือนคนโง่ทที่ ำ� ให้ความรักของตัวเองมีอนั ต้องพราก จากคุณศศิรดายาวนานถึงหกปี แต่คนฉลาดทุกคนย่อมเคยเป็นคนโง่มาก่อนเสมอ! โอกาสทีไ่ ด้ครองคูร่ ว่ มชีวติ กับคุณศศิรดาอีกครัง้ ท�ำให้คนทีไ่ ม่เคยรูจ้ กั ความรัก อย่างคุณณัฐภาคเปลีย่ นไป เขาเห็นค่าของความรัก... มากขึน้ เขาใส่ใจกับผูค้ นรอบข้าง... โดยเฉพาะครอบครัว เขามีประสบการณ์ทยี่ าวนาน... มากพอจะมองเห็นในสิง่ ทีล่ กู สาวสองคนกับอีก หนึง่ หนุม่ ทีเ่ ขารักเหมือนลูก... มองไม่เห็น! หลังจากทีพ่ ามารดาไปส่งยังห้องนัน่ เล่นของคุณศศิรดา ปรมัต อนันตภาค ก็รบี ขอตัวไปกราบคุณเภตรายังเรือนหลังเล็กโดยไม่ได้ถามไถ่คณ ุ ศศิรดาเลยสักนิดว่าบัดนีน้ นั้ เรือนหลังเล็กของคุณเภตรามีอศั วเดชากรคนน้องอยูก่ บั คุณเภตรา... หาใช่คนพี!่ ศศิรณัฐ อัศวเดชากร คนพีท่ ปี่ รมัตรีบแล่นมาหาตัง้ แต่วนั แรกทีท่ ราบข่าวว่า เธอกลับมาบ้าน บัดนีไ้ ม่ได้อยูร่ อต้อนรับเพือ่ นรักในวัยเด็กทีเ่ ฝ้ารอเธอด้วยความอดทน มาตลอดเช่นกัน! เท้าสองข้างน�ำพาปรมัตมายังเรือนหลังเล็กของคุณเภตราผู้เป็นย่าของศศิรณัฐ และศศิรินธารด้วยระยะเวลาอันรวดเร็ว เพราะเขาไม่ได้แค่เดิน แต่เรียกได้ว่าแทบจะ กระโจนออกมาทันทีทพี่ น้ หน้าญาติผใู้ หญ่ อีกแค่ไม่กสี่ บิ ก้าว... เขาก็จะได้พบกับหญิงสาวที่เป็นสาเหตุให้เขาเป็นเหมือนคนบ้า พยายามโต พยายามเรียน และพยายามจะเป็นผูใ้ หญ่เพือ่ ให้เธอมองว่าเขาไม่ใช่เด็ก ไม่ใช่นอ้ งชายทีเ่ ธอจะต้องคอยดูแลเอาใจใส่ ไม่ใช่และไม่เคยคิดอยากจะเป็นเลยสักนิด! 22
ระฆังเงิน
แล้ว!
วันนี้ ศศิรณัฐ อัศวเดชากร จะต้องได้เห็น ปรมัต อนันตภาค คนใหม่! คนทีโ่ ตพอและเป็นผูใ้ หญ่พอจะคูค่ วรและดูแลเธอได้ตลอดชีวติ ! หาใช่เด็กน้อยในวันวานทีเ่ ธอคอยแต่จะบังคับให้เขาเรียกเธอว่า ‘พีส่ าว’ อีกต่อไป
ชายหนุม่ หยุดเดินเมือ่ ผ่านร่มลีลาวดี เขาเอือ้ มมือไปเก็บดอกไม้สขี าวนวลมาไว้ ในมือและจูบมันอย่างทะนุถนอม อารมณ์ดี จ�ำได้ขนึ้ ใจว่าศศิรณัฐหลงรักดอกลีลาวลีมากแค่ไหน! หากปรมัตก็ลมื ไปเสียสนิทว่า ดอกไม้สวยงามอย่างลีลาวดี หาใช่เพียงแต่ ศศิรณัฐ อัศวเดชากร คนเดียวเท่านัน้ ทีม่ สี ทิ ธิร์ กั และชืน่ ชม! กลิน่ นมกลิน่ เนยหอมๆ ของวาฟเฟิลลอยฟุง้ มาเตะจมูกท�ำให้คนทีเ่ พิง่ มาเยือน เบนเส้นทางจากทางเดินเข้าห้องรับแขก เพือ่ ไปยังครัวหลังเล็กแทนทันที หญิงสาวร่างเล็กทีก่ ำ� ลังก้มๆ เงยๆ อยูก่ บั แม่พมิ พ์กท็ ำ� ให้คนทีก่ ำ� ลังร้อนคลาย ร้อนลงและยิม้ ได้ในทีส่ ดุ เศษแป้งยังติดเต็มเสือ้ ผ้าและสองข้างแก้มเนียน ท�ำให้คนท�ำดู สดใสและเด็กลงไปกว่าอายุจริงอีกหลายปี เมือ่ เขายังเป็นเด็ก และศศิรนิ ธารเพิง่ เริม่ หัดเข้าครัวกับผูเ้ ป็นย่าใหม่ๆ ทานได้บา้ งไม่ได้บา้ ง เขาก็จะตอบว่า ‘อร่อยทีส่ ดุ ในโลก’ เสมอ เพือ่ ตอบแทน แววตาลุน้ ๆ กึง่ คาดหวังของเธอ ท�ำใจไม่ได้สกั ที... หากจะต้องเห็นความผิดหวังในแววตาสดใสคูน่ !ี้ เด็กหญิงศศิรนิ ธารทีเ่ ขารักดัง่ น้องสาวแท้ๆ บัดนีเ้ ติบโตเป็นสาวน้อยน่ารักไม่แพ้ อัศวเดชากรคนพี่ หากแต่คนมอง... อาจจะยังไม่ทนั สังเกตเห็น! เพราะ... มัวแต่ไล่ตามพระจันทร์บนฟ้าจนท�ำให้ลืมสายน�้ำเย็นที่คอยให้ความ สดชืน่ เมือ่ ยามอยูใ่ กล้! บางที... คงยังอีกนานกว่า ปรมัต อนันตภาค จะมองเห็น! และเมือ่ วันนัน้ มาถึง... คงมีหลายคนทีต่ อ้ งเจ็บปวดกับความรัก... ทีไ่ ม่อาจสมหวัง! “ท�ำอะไรน่ะ หนูรนิ ” 23
เล่ห์รักนางฟ้า
เสียงนุ่มทุ้มที่มักจะอ่อนโยนเสมอยามเมื่อขานชื่อของเธอ ท�ำให้ ศศิรินธาร อัศวเดชากร เผลอสะดุง้ สุดตัว จนปลายนิว้ เรียวปัดไปโดนเตาอบวาฟเฟิลทีเ่ ธอก�ำลังเปิด แกะขนมออกใส่จานเข้าพอดี! “อุย๊ ” เสียงใสร้องเบาๆ ทันทีทปี่ ลายนิว้ สัมผัสได้ถงึ ความร้อนจากเตาอบ หญิงสาว เผลอตัวสะบัดปลายนิว้ อีกครัง้ ท�ำท่าจะยกมันขึน้ มาเป่าตามสัญชาตญาณ หากก็ยงั ช้ากว่าร่างสูงปราดเปรียวทีเ่ คลือ่ นตัวเข้ามาใกล้ตงั้ แต่ตอนไหนก็ไม่อาจรู้ มารูต้ วั อีกทีคณ ุ หนูเล็กแห่งอัศวเดชากรก็ตอ้ งหน้าร้อนผ่าวกับสัมผัสใกล้ชดิ ... ยามเมือ่ ปรมัต อนันตภาค เข้ามายืนใกล้จนได้กลิน่ โคโลญหอมจางๆ ลอยมา เตะจมูก ฝ่ามืออบอุน่ ทีเ่ อือ้ มเข้ามาจับมือเธอขึน้ ไปดูและก้มหน้าลงเป่าเบาๆ อย่างอ่อนโยน เหมือนทีเ่ คยท�ำมาเสมอ หากในวันนี้ ‘หนูรนิ ’ กลับรูส้ กึ กระอักกระอ่วน ปัน่ ป่วนหัวใจแปลกๆ คงเพราะ ‘พีช่ าย’ ทีเ่ ธอเคยวิง่ ตามหลังอยูท่ กุ เมือ่ เชือ่ วันได้สลัดคราบหนุม่ น้อย ทีแ่ สนร่าเริงสดใสทิง้ ไปเสียหมดสิน้ ! ปรมัต อนันตภาค ทีย่ นื อยูต่ รงหน้าเธอตอนนี.้ .. คือชายหนุม่ ผูเ้ พียบพร้อมไปด้วยรูปสมบัตแิ ละคุณสมบัตอิ ย่างทีส่ าวๆ หลายคน ใฝ่ฝนั หา ข่าวคราวของเขาผ่านสือ่ สิง่ พิมพ์ทกุ ชนิดถูกตัดเก็บเอาไว้ในแฟ้มทีเ่ ก็บรักษาเอาไว้ อย่างดีใต้หมอนหนุนทีฝ่ รัง่ เศส แม้จะเรียนไกลบ้านมาสามปีกว่าแต่กำ� ลังใจยิง่ ใหญ่ของ ศศิรนิ ธาร อัศวเดชากร ทีน่ อกจากครอบครัวผูเ้ ป็นทีร่ กั ยิง่ ก็คอื หนุม่ น้อย ปรมัต อนันตภาค เพือ่ นเล่น พีช่ ายในวันวานทีเ่ ธอยังคงรักและ ยึดถือเอาไว้ประดุจพีช่ ายร่วมสายเลือด! ความจริงเพิง่ ประจักษ์เอาวันนี้ ศศิรนิ ธารได้นงิ่ คิด และในทีส่ ดุ ก็เข้าใจได้วา่ พีช่ ายในวันวานของเธอได้จากไปแล้ว! และนีค่ อื หนทางสูค่ วามฝันของ ปรมัต อนันตภาค หนทางทีพ่ ชี่ ายของเธอจะใช้มนั ... เป็นบันไดไต่ไปหาพีส่ าวทีร่ กั ยิง่ ของเธอเอง! มีความจริงบางอย่างทีป่ รมัตไม่รู้ แต่เธอรูด้ มี าตลอด รูแ้ ต่กไ็ ม่เคยพูดมันออกไป เลยสักครัง้ เมือ่ ได้มองเห็นแววตาแห่งความมุง่ มัน่ ของผูช้ ายคนนี้ นานเท่าทีเ่ ธอรับรูว้ า่ หัวใจของศศิรณัฐฝันหาแต่พชี่ ายทีช่ อื่ อาโมรี! 24
ระฆังเงิน
พี่ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ก็พยายามมาทั้งชีวิตเพื่อจะได้รักผู้หญิงที่ชื่อ ศศิรณัฐ พีส่ าวของเธอเฉกเช่นกัน! มีทงั้ ความดีใจ เสียใจ และเศร้าใจปรากฏขึน้ บนใบหน้าอ่อนใสของหนูรนิ ! เธอรักพี่สาวเพียงคนเดียว และอยากให้พี่สมหวังในความรักที่เฝ้ารอคอยมา หลายสิบปี แต่เธอก็ไม่อาจท�ำใจได้ หากพีช่ ายเพียงคนเดียวทีเ่ ธอรักยิง่ จะต้องเป็นผูผ้ ดิ หวัง ความพยายามตลอดระยะเวลาอันยาวนานของคนที่เธอรักมากสองคนอยู่ใน สายตาและอยูใ่ นหัวใจของเธอมาตลอด เป็นนาทีทยี่ าวนานและแสนทรมานทีส่ ดุ ส�ำหรับ อัศวเดชากรคนน้องเมือ่ แจ้งแก่ใจดีวา่ อีกไม่กนี่ าทีขา้ งหน้า ผูช้ ายตรงหน้าเธอคนนี.้ .. จะต้องพบกับความผิดหวัง! แววตากระตือรือร้นและเต็มไปด้วยความคาดหวังทีเ่ ธอก�ำลังมองเห็นอยูต่ รงหน้า... จะจางหายไป! ศศิรินธารอยากเข้มแข็ง อยากเป็นที่พึ่งให้ปรมัตอย่างที่เธอเคยเป็นมาเสมอ แต่ครัง้ นีเ้ ธอรูด้ วี า่ ค�ำปลอบใจแบบเด็กๆ ของเธอช่วยอะไรไม่ได้เลย ปรมัต อนันตภาค ไม่ได้เตรียมตัวมาในวันนีเ้ พียงเพือ่ จะพบกับความผิดหวัง! มันยากจะท�ำใจเมือ่ ต้องเป็นเธอทีจ่ ะบอกให้เขาได้รบั รูว้ า่ บัดนีท้ เี่ รือนหลังเล็กไร้ เงาของยัยแสบศศิทปี่ รมัตชอบเรียกเสียแล้ว! “โอ๋ๆ เจ็บมากเลยเหรอหนูรนิ ดูสนิ ำ�้ ตาปริม่ เชียว ไม่เป็นไรนะ พีเ่ ป่าให้นะคะ” ปรมัตพูดพร้อมกับก้มลงเป่าปลายนิว้ ให้กบั อัศวเดชากรคนน้อง คนทีเ่ ป็นเหมือนน้องสาวแท้ๆ ของเขาเองเช่นกัน ศศิรินธารส่งยิ้มให้พี่ชาย พร้อมกับดึงมือกลับ หากแต่มีหรือปรมัตจะยอม เขาท�ำท่ายกมือขึน้ ขูเ่ ธอ พร้อมกับเอือ้ มมือไปปิดสวิตช์เตาวาฟเฟิลเอาไว้ จากนั้นก็เดินหันซ้ายหันขวาออกไปด้านข้างเรือนครัว เพียงสองนาทีปรมัตก็ กลับเข้ามาใหม่พร้อมกับว่านหางจระเข้ในมือ ชายหนุม่ เดินตรงไปหยิบมีดมาตัดเนือ้ ว่าน พร้อมกับเอาไปแปะทีน่ วิ้ ของศศิรนิ ธารอย่างอ่อนโยน ความเย็นของเนือ้ ว่านท�ำให้ความ แสบร้อนจางลง แต่เป็นความอบอุน่ ของพีช่ ายตรงหน้าต่างหากทีท่ ำ� ให้คนเป็นน้องแทบจะฝืนกลัน้ น�ำ้ ตาเอาไว้ไม่ไหว ‘จะมีทางไหนไหมทีพ่ ชี่ ายของเธอจะไม่ตอ้ งพบกับความผิดหวัง ถ้าพอมีเธอจะ ยอมท�ำทุกอย่างโดยไม่มขี อ้ แม้ใดๆ ทัง้ สิน้ ’ 25
เล่ห์รักนางฟ้า
ศศิรินธารอาศัยช่วงเวลาที่ปรมัตก�ำลังให้ความสนใจอยู่กับการปฐมพยาบาล มือของเธอเพือ่ ลอบมองใบหน้าของ ‘พีช่ าย’ เพียงคนเดียวให้ชดั ๆ หลายปีทผี่ า่ น... ช่วงเวลาทีป่ รมัตไปเรียนทีเ่ คมบริดจ์ คือเวลาทีเ่ ธอเฝ้านัง่ นับวันรอคอย จนเมือ่ ศศิรณัฐเดินทางไปเรียนต่อทีฝ่ รัง่ เศส เธอจึงขอตามไปด้วย ศศิรณัฐและปรมัตได้เลือกหนทางเดินของพวกเขา และเมือ่ มาถึงวันนีพ้ สี่ าวและ พีช่ ายของเธอใช้เวลาในการส�ำรวจหัวใจตัวเองเพียงพอแล้ว คงหมดหน้าทีค่ นกลางอย่างเธอเสียที! ปรมัต อนันตภาค อาจไม่ตอ้ งการตัวช่วยอีกต่อไป!! เพราะเขาต้องแกร่งให้ได้ดว้ ยตัวเอง มีแต่ทางนีเ้ ท่านัน้ ถึงจะรับมือกับความผิดหวัง ทีร่ อท่าอยูไ่ ด้ “มองหน้าพีอ่ ย่างนัน้ ท�ำไมคะหนูรนิ หน้าพีม่ อี ะไรติดอยูเ่ หรอคะ” ปรมัตถาม พร้อมกับเลิกคิว้ ขึน้ สูง หนูรนิ ส่ายหน้าช้าๆ จูๆ่ เธอก็นกึ อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครัง้ ... และโดยไม่ทนั ได้คดิ หญิงสาวก็ตรงเข้าสวมกอดเรือนร่างสูงสง่าทันที! ร่างเล็กทีซ่ บแนบอยูก่ บั อกท�ำให้ปรมัตเลิกคิว้ สูงหากก็ไม่ได้ผลักไส ตรงกันข้าม เขาใช้มือลูบผมเธอเบาๆ พลางโยกตัวน้อยๆ คล้ายก�ำลังกล่อมน้องสาวตัวน้อยที่มัก ร้องไห้เดินตามหาเขา “หนูรนิ ไม่ได้กอดพีม่ ตั มานานแค่ไหนแล้วคะ” เสียงเล็กๆ ทีอ่ อู้ อี้ ยูก่ บั อกท�ำให้ ปรมัตยิม้ ได้ “นั่นสินะ หนูรินของพี่มัตโตขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร” เป็นค�ำถามที่ปรมัตไม่ได้ ค�ำตอบจากร่างในอ้อมแขน หากเขาก็ไม่คดิ ต้องการค�ำตอบจากเธอเช่นกัน เพราะเขารู้เท่ากับที่เธอรู้ว่า ช่วงเวลายาวนานที่ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปคือ ช่วงเวลาแห่งการทดสอบทีม่ นั ควรจะจบลงได้แล้ว! ศศิรินธารวางจานวาฟเฟิลรสดั้งเดิมกับวาฟเฟิลหมักยีสต์หน้าสตรอว์เบอร์รี ตรงหน้าชายหนุม่ ทีน่ งั่ เอกเขนกอยูบ่ นเก้าอีไ้ ม้สขี าว “จะรับชาหรือกาแฟดีคะ” “ชาก็ได้จะ้ พีไ่ ม่คอ่ ยชอบดืม่ กาแฟสักเท่าไร หนูรนิ ก็ร”ู้ ปรมัตตอบขณะใช้สอ้ ม แบ่งวาฟเฟิลเข้าปาก 26
ระฆังเงิน
ความจริงเมือ่ ก่อนเขาก็ไม่คอ่ ยชอบของหวานเท่าไรนัก แต่เป็นเพราะศศิรนิ ธาร ทีม่ กั ท�ำขนมหวานๆ มาให้เขาลองชิมเสมอและเมือ่ ไปเรียนต่อเขาก็จำ� ต้องหาขนมหวาน อร่อยๆ มาติดห้องเอาไว้ดว้ ยเสมอ หญิงสาวหายเข้าไปในครัว และกลับมาพร้อมกับชาระมิงค์หอมกรุน่ ส�ำหรับปรมัต และโกโก้ปน่ั ราดวิปปิง้ ครีมส�ำหรับตัวเธอเอง “นีค่ ะ่ ” ปรมัตรับแก้วชามาวางไว้ ก่อนจะเอือ้ มมือไปหยิบแก้วโกโก้จากมือของน้องสาว หากเขากลับใช้ชอ้ นตักวิปครีมเข้าปากตัวเองหน้าตาเฉย ฟองครีมนุ่มๆ กลิ่นนมหอมๆ และรสชาติมันๆ ที่ไม่หวานมากนักท�ำให้เขา คลายเครียด... ชายหนุม่ ยิม้ ก่อนจะส่งแก้วคืนให้กบั เจ้าของทีต่ หี น้ายุง่ เมือ่ ถูกแย่ง “พีม่ ตั อะ” ศศิรนิ ธารโอดก่อนจะฉีกยิม้ ประจบเหมือนอย่างทีเ่ คยท�ำเป็นปกติ ปรมัต อนันตภาค หัวเราะไปกับความน่ารักสดใสของน้องสาวทีเ่ ขาได้พบทีไร ก็ทำ� ให้ยมิ้ ได้และหัวเราะได้ทกุ ครัง้ ชายหนุม่ ยกชาขึน้ มาจิบก่อนจะเสมองขึน้ ไปบนบันไดเรือน คิดได้วา่ เขามาเกือบ ยีส่ บิ นาทีแล้วท�ำไมอัศวเดชากรคนพีย่ งั ไม่ลงมาจากเรือน? ศศิรินธารเห็นอาการกระวนกระวายที่เริ่มขึ้นอีกครั้งของพี่ชายก็เข้าใจได้ทันที แต่กแ็ กล้งท�ำเป็นไม่เข้าใจเสียอย่างนัน้ ด้วยว่าอยากจะยืดเวลาแห่งความสุขให้ออกไปอีกสักนิด! หากเมื่อเห็นสายตาของพี่ชายมองบันไดเรือนเป็นรอบที่สาม ศศิรินธารเอง ก็ทนไม่ไหว “พี่มัตอยากหาคุณย่าเหรอคะ หนูรินนวดให้ท่านจนท่านหลับไปก่อนที่หนูริน จะเข้าไปท�ำขนมสักพักแล้วค่ะ จะตืน่ อีกทีกก็ อ่ นอาหารเทีย่ งเล็กน้อย พีม่ ตั ค่อยขึน้ ไป กราบท่านก็ได้คะ่ ” ศศิรนิ ธารบอกพีช่ ายเรียบๆ เหมือนไม่รวู้ า่ ... แท้ทจี่ ริงนัน้ คนทีป่ รมัตต้องการจะพบเจอหาใช่คณ ุ ย่าผูช้ ราของเธอไม่ หากแต่ เป็นพีส่ าวร่วมสายเลือดทีเ่ ธอรักนักรักหนา คงจะดีหากหัวใจรักของศศิรณัฐมีเพือ่ ปรมัตน้องชายทีอ่ ยูข่ า้ งๆ เธอมาตลอด หาใช่มเี อาไว้เพือ่ พีช่ ายทีจ่ ากกันตัง้ แต่อายุหา้ ขวบซึง่ จนบัดนีก้ ย็ งั ไม่เห็นแม้แต่เงา! ถ้าเป็นไปได้... ทัง้ พีส่ าวและพีช่ ายของเธอทัง้ สองคนคงไม่ตอ้ งพบกับความเจ็บปวดผิดหวัง!! 27
เล่ห์รักนางฟ้า
ปรมัตยังไม่พบค�ำตอบทีเ่ ขาต้องการ หากเป็นเมือ่ ก่อนเขาคงไม่ลงั เลทีจ่ ะถามหา พีส่ าวของเธอทันทีทเี่ ห็นหน้า ไม่ลงั เลทีจ่ ะปรึกษาหรือขอร้องให้ ‘หนูรนิ ’ ช่วยเหลือ แต่วันนี้กลับไม่อยากท�ำอย่างนั้น หลายปีที่ไม่ได้พบหน้า เขาไม่อยากถามถึง ผูห้ ญิงคนอืน่ เอากับเธอทันทีทไี่ ด้เห็นหน้า แม้ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นพี่สาวแท้ๆ และเป็นคนที่ศศิรินธารรู้ดีว่าเป็นเจ้าของ หัวใจของเขาก็ตาม! แต่เมือ่ รอแล้วรออีกเขาก็ยงั ไม่เห็นแม้เงาของอัศวเดชากรคนพี่ อีกทัง้ ศศิรนิ ธาร ยังเข้าใจว่าเขาต้องการจะมาหาคุณเภตราท�ำให้ปรมัตต้องตัดใจถามเธออีกครัง้ “อืม เดีย๋ วรอให้ทา่ นตืน่ มาทานกลางวันด้วยกันก็ได้ คุณแม่พอี่ ยูก่ บั แม่ของหนูรนิ ทีบ่ า้ นใหญ่โน่นแน่ะ” รอยยิม้ แจ่มใสปรากฏบนใบหน้าใสๆ ของหนูรนิ อีกครัง้ “ดีจงั เลยค่ะ หนูรนิ ไม่ได้ทานข้าวกับพีม่ ตั กับแม่คริมานานแล้ว เดีย๋ วหนูรนิ ยกวาฟเฟิลไปให้ทา่ นลองชิมดีกว่า รอหนูรนิ แป๊บนะคะ คุณย่ายังไม่ตนื่ เราแอบแวบไป บ้านโน้นสักพักก็ได้คะ่ ” ศศิรนิ ธารพูดพลางท�ำท่าจะผละไป หากแต่มอื หนารัง้ เธอเอาไว้กอ่ น “หนูรนิ ” เสียงเรียกนุ่มทุ้มกับฝ่ามืออบอุ่นที่จับมือของเธอเอาไว้เกือบท�ำให้หัวใจของ สาวน้อยเต้นแรง หากค�ำพูดต่อมาของผูช้ ายทีก่ ำ� ลังส่งสายตาขอร้องมาให้เธอท�ำให้หวั ใจ รูส้ กึ หวาดหวัน่ มากกว่า “เอ่อ คะ” “แล้วศศิล่ะ ท�ำไมยังไม่เห็นลงมาจากเรือนสักที” ปรมัตทิ้งค�ำถามทันทีอย่าง ไม่ยอมอ้อมค้อมอีกต่อไป ศศิรนิ ธารลอบสูดลมหายใจเข้าช้าๆ เพราะรูด้ วี า่ ตัวเองต้องใช้กำ� ลังใจมากมาย แค่ไหนเพือ่ จะตอบค�ำถามนีข้ อง ปรมัต อนันตภาค! หญิงสาวหันกลับมาพร้อมกับรอยยิม้ ซีดเซียว และพิรธุ ของอัศวเดชากรคนน้อง ก็ทำ� ให้ปรมัตเอะใจ “ศศิไม่อยูบ่ า้ นเหรอหนูรนิ ” เสียงทีเ่ ริม่ แข็งโดยอัตโนมัตขิ องปรมัตท�ำให้หนูรนิ กัดริมฝีปากจนห้อเลือด! แววตาวูบไหวลังเลที่ยังไม่ยอมตอบค�ำถามของน้องสาวยิ่งท�ำให้ปรมัตร้อนรน ยิง่ กว่าเก่า อารมณ์เบิกบานเมือ่ เกือบยีส่ บิ นาทีทแี่ ล้วหดหายไปเป็นปลิดทิง้ ! 28
ระฆังเงิน
“หนูรนิ !” เสียงเรียกหนักๆ อีกครัง้ ของปรมัตท�ำให้ศศิรนิ ธารใจหายจนน�ำ้ ตาแทบไหล ทุกครัง้ ทีเ่ ป็นเรือ่ งของศศิรณัฐ ปรมัตมักจะเปลีย่ นไปเป็นอีกคนเสมอ พีช่ ายใจดีและแสนอ่อนโยนของเธอจะหายไปในทันที! เมือ่ ก่อนเขาอาจกลายเป็นหนุม่ น้อยช่างฝัน ทีว่ าดหวังวันคืนทีส่ วยงามกับศศิรณัฐ แต่เดี๋ยวนี้เขาคือชายหนุ่มเพียบพร้อม ที่ก�ำลังจะลงแข่งในสนามหัวใจอย่าง เต็มภาคภูม!ิ แน่นอน เธอ คนทีเ่ ป็นน้อง ย่อมอยากให้เขาสมหวัง แต่ลกึ ๆ ในหัวใจก็อดรูส้ กึ เศร้าไม่ได้... โดยทีศ่ ศิรนิ ธารเองก็ไม่รเู้ หมือนกันว่าท�ำไม? “พีศ่ ศิไปเขาทะลุตงั้ แต่เช้ามืดแล้วค่ะ หนูรนิ คิดว่าคุณแม่จะบอกพีม่ ตั แล้วเสียอีก” เสียงอ่อยๆ ของหนูรนิ ทีบ่ อกออกมาท�ำให้ปรมัตหน้าชา ยัยแสบศศิไม่ยอมรอเขาแม้แต่วนิ าที! เธอกลับมาถึงบ้านเมือ่ วาน เขารึสอู้ ตุ ส่าห์ให้เวลาเธอได้พกั ผ่อนอยูก่ บั ครอบครัว ให้เต็มทีค่ นื หนึง่ เต็มๆ แต่การณ์กลับกลายเป็นว่า เขามาช้าไปในชัว่ ระยะเวลาไม่กชี่ วั่ โมง! ศศิรณัฐช่างใจร้ายใจด�ำกับเขาได้ลงคอ และตัวเขาเองก็มามัวท�ำบ้าอะไรอยูท่ นี่ ี่ ตัง้ เกือบครึง่ ชัว่ โมง! ทันทีทคี่ ดิ ได้ ปรมัต อนันตภาค ก็ผดุ ลุกขึน้ ยืนแทบทันที กรามเขาบดกันแน่น อยากจะโกรธ อยากจะต่อว่าหนูรนิ ทีเ่ พิง่ มาบอกเอาตอนนี้ แต่เขาก็รแู้ จ้งแก่ใจดีวา่ ‘ท�ำไม่ได้’ ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความผิดของศศิรินธาร และเมื่อคิดได้เขาก็รู้ตัวว่าวันนี้ทั้งวัน เขาต้องแกล้งฝืนท�ำเป็นร่าเริงอยู่ที่นี่อีกหนึง่ วันเต็มๆ เพราะได้บอกกับหนูรินเอาไว้แล้ว ว่าจะอยูท่ านข้าวเย็นด้วย สุดท้ายแล้วเขาก็ตอ้ งมาติดแหง็กอยูก่ บั น้องสาวแทนพีส่ าวเหมือนทุกๆ ครัง้ ที่ เคยเป็นมา รอก่อนเถอะศศิรณัฐ... ครัง้ นีเ้ ขาจะยกให้เธอเป็นครัง้ สุดท้าย! ครัง้ หน้าเขาจะต้องไม่ใช่คนทีผ่ ดิ หวังอีกเด็ดขาด! “พี่มัต หนูรินเจ็บ” ศศิรินธารร้องบอกเพราะปรมัตเผลอตัวบีบมือของเธอ แน่นขึน้ จนรูส้ กึ เจ็บ 29
เล่ห์รักนางฟ้า
“โอ๊ะ ขอโทษ พีไ่ ม่ได้ตงั้ ใจ” ชายหนุม่ พูดพร้อมปล่อยมือจากหญิงสาวทันที “พีม่ ตั จะรีบไปไหนหรือเปล่าคะ” ค�ำถามแสนซื่อของอัศวเดชากรคนน้องท�ำให้ปรมัตต้องตอบเธอกลับไปแม้ว่า มันจะเป็นสิง่ ทีต่ รงข้ามกับทีห่ วั ใจตัวเองต้องการเหลือเกิน “ก็ไปช่วยหนูรนิ ท�ำวาฟเฟิลไงคะ” รอยยิม้ สดใสของศศิรนิ ธารคือรางวัลแห่งค�ำตอบนี.้ .. แต่ ปรมัต อนันตภาค รูด้ วี า่ ... มันคือรางวัลทีเ่ ขาไม่ได้ตอ้ งการ! “แล้วชานีล่ ะ่ คะ” ศศิรนิ ธารถามพร้อมกับมองไปยังโต๊ะไม้ทวี่ างขนมและน�ำ้ ชา ทีเ่ ธอชงมาให้เขา ปรมัตก้มลงไปหยิบจานขนมและถ้วยชาเดินน�ำเข้าไปในครัว ทิ้งให้สาวน้อย ศศิรนิ ธารรีบก้มลงไปหยิบแก้วโกโก้ของตัวเองวิง่ ตามเขาไปด้วยความสุขสดชืน่ สาวน้อยอ่อนเยาว์คดิ เพียงแค่วา่ ... บางทีปรมัตอาจไม่ได้รสู้ กึ ผิดหวังมากมายนักกับการไม่ได้พบหน้าพีส่ าวของเธอ และบางทีระยะเวลาหลายปีอาจท�ำให้ความรูส้ กึ ของพีช่ ายแปรเปลีย่ นไปแล้วก็เป็นได้ แต่ไม่วา่ ยังไง ขอให้ผชู้ ายคนนีย้ งั เป็นพีช่ ายคนเดิมของเธอก็เพียงพอ เขาจะยังรัก หรือไม่รกั พีส่ าวของเธอนัน้ ไม่ใช่เรือ่ งทีเ่ ธอจะต้องเข้าไปค้นหา... เพราะไม่วา่ ยังไงความรูส้ กึ ของปรมัตก็คอื สิง่ ทีส่ �ำคัญทีส่ ดุ ส�ำหรับเธอเสมอ ถ้า เขายังรักศศิรณัฐ เธอก็ภาวนาให้เขาได้สมหวัง แต่ถา้ ความรูส้ กึ ของปรมัตได้เปลีย่ นไปแล้ว เธอก็ยนิ ดีดว้ ยเพราะรูด้ วี า่ ... ความรูส้ กึ ของศศิรณัฐ ผูเ้ ป็นพีส่ าวของเธอทีม่ ตี อ่ พีช่ ายทีช่ อื่ อาโมรีนนั้ ยังมัน่ คง เสมอไม่เปลีย่ นแปลง และมันยากเหลือเกิน... ที่ ปรมัต อนันตภาค จะฝ่าเข้าไปได้งา่ ยๆ ศศิรนิ ธาร อัศวเดชากร ในยามนีย้ งั อ่อนต่อโลกเกินกว่าจะเข้าใจว่า บัดนี้ ปรมัต อนันตภาค... หาใช่หนุม่ น้อยคนเดิม แต่เขาคือเสือทีร่ อเวลาตะครุบเหยือ่ อย่างใจเย็นเท่านัน้ เอง!
30
ระฆังเงิน
ถ้วยที่ 3 เขาทะลุ
ภาพหญิงสาวร่างเล็กในชุดเสือ้ ยืดสบายๆ สวมทับด้วยเสือ้ แขนยาวสีดำ� บางๆ กับกางเกงขาสัน้ สีเทาเข้าชุดก�ำลังแบกเป้สะพายหลัง และสองมือหอบกระเป๋าอีกสองใบ เดินลงมาจากรถทัวร์สายกรุงเทพฯ-หลังสวน ท�ำให้เจ้าจ้อยต้องพยายามเพ่งมอง ก่อนจะยิม้ กว้างเมือ่ เธอเดินหลบคนไปยืนใกล้ๆ กับศาลารอรถและวางกระเป๋า สองใบในมือลง เพื่อถอดหมวกสีขาวใบกว้างออกมาพัดรอบๆ ตัวขับไล่อากาศร้อนๆ ยามบ่ายแก่ๆ ให้พน้ จากตัว แม่นแล้ว! ใช่ลูกพี่ของมันจริงๆ ไม่ผิดตัวแน่ๆ เจ้าจ้อยดีใจจนฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิมเป็น สองเท่า ก่อนจะตะโกนเรียกหญิงสาวทีก่ ำ� ลังยืนไล่ลมร้อนอยูใ่ ห้หนั มามอง “ลูกพี่ ลูกพีศ่ ศิ” เสียงเรียกของมันท�ำให้รา่ งทีก่ ำ� ลังยืนหันข้างหันกลับมาหามันทัง้ ตัว พลางถอด แว่นกันแดดออก ท�ำให้เจ้าจ้อยต้องรีบเบรกตัวเองกะทันหัน แม้วา่ จะวิง่ เข้าไปใกล้กนั ขนาด ห่างกันแค่สองช่วงศอกเท่านัน้ ! ใบหน้าหวานหยดทีแ่ ต่งแต้มบางๆ หลังแว่นกันแดดท�ำให้มนั ลังเลและไม่แน่ใจ? แม้จะมีทา่ ทางลุยๆ ให้เห็น แต่ลกู พีข่ องมันก็ไม่ได้สวยหวานราวกับนางฟ้าเช่นนี!้ อาการเบรกจนตัวโก่งของเจ้าจ้อยท�ำให้นางฟ้าที่มันเห็นหัวเราะจนมันมองเห็น ฟันซีเ่ ล็กๆ เรียงเป็นระเบียบ ถึงกระนัน้ ในสายตาของจ้อย มันก็คดิ ว่านีเ่ ป็นการหัวเราะทีง่ ดงามทีส่ ดุ เท่าทีม่ นั เคยเห็น... เด็กอายุสบิ แปดปีทกี่ ำ� ลังจะเรียนจบมัธยมปลายอย่างจ้อยพบเจอผูห้ ญิงสวยมา ก็มาก แต่มนั แน่ใจว่า... เว้นจากคุณศศิรดา มันยังไม่เคยพบเจอใครทีส่ วยราวกับนางฟ้าขนาดนีม้ าก่อน! นางฟ้าตัวเล็กทีห่ วั เราะได้ราวเสียงระฆังเงิน ลูกพีศ่ ศิของมันน่ารักก็จริงอยู่ แต่จะกลายไปเป็นนางฟ้าได้อย่างไรกัน? หากเพียงชัว่ ระยะเวลาเวลาไม่ถงึ นาที นางฟ้าตรงหน้าก็ทำ� ให้มนั หายข้องใจด้วย การใช้ฝา่ มือบางๆ เบิด๊ กะโหลกซ้ายขวาของมันแบบเบาๆ เป็นสัญลักษณ์ของการทักทาย เพือ่ ยืนยันว่าคนทีม่ นั เห็น ไม่ผดิ ตัวแน่! 31
เล่ห์รักนางฟ้า
แต่ถึงกระนั้นเจ้าจ้อยผู้เคยหาญกล้าในถิ่นเส้นทางเขาปีบ-เขาทะลุ และต�ำบล ใกล้เคียง อย่างเขาค่ายและนาสักกลับต้องออกอาการเหวอ... พูดไม่ออกเป็นครัง้ แรก! “ไงจ้อย ไม่เจอกันสามสีป่ แี ค่นี้ จ�ำกันไม่ได้เลยเหรอ” เสียงทักทายจาก ‘นางฟ้า’ ยิง่ ท�ำให้มนั มัน่ ใจมากขึน้ พร้อมกับอาการเหงือ่ ตก “ละ...ลูกพีศ่ ะ...ศศิ” “ก็ใช่นะ่ สิ จ้อยคิดว่าใครล่ะ” เสียงหวานๆ ทีย่ นื ยันมาท�ำให้เจ้าจ้อยรีบยกมือไหว้ โดยอัตโนมัติ แม้จะเป็นเพือ่ นเล่นซนกันมาตัง้ แต่เด็กๆ แต่วนั นีล้ กู พีข่ องเจ้าจ้อยกลับไม่ใช่ลกู พีค่ นเดิม แต่เป็นนางฟ้าเดินดินต่างหาก! แค่คดิ ได้ดงั นัน้ มันก็ยนื ยืดอกขึน้ อีกนิด... รับรูว้ า่ บัดนีส้ ายตาหลายคูก่ ำ� ลังเมียงมองมาทีห่ ญิงสาวคนสวยทีเ่ พิง่ เดินทางมา จากกรุงเทพฯถึงเขาปีบได้ไม่ถงึ ห้านาทีดี และเจ้าหล่อนก�ำลังยืนสนทนาอยูก่ บั มันในระยะ ที่ตรงข้ามกับตลาดเขาปีบแค่ฝั่งถนนกั้น อีกสักประเดี๋ยวผู้คนที่เดินทางมากับรถทัวร์ ก็จะข้ามสีแ่ ยกนีไ้ ปยังตลาดเพือ่ ขึน้ รถประจ�ำทางกลับบ้าน หรือไม่กร็ อรถจากทีบ่ า้ นมารับ แค่ชวั่ ระยะเวลาไม่เกินพรุง่ นี้ ชาวบ้านร้านตลาดจะต้องลือกันให้แซดถึงสาวสวย ทีก่ ำ� ลังจะนัง่ ในรถกระบะตอนครึง่ ทีม่ นั จะเป็นผูข้ บั พาเธอไป หนุม่ ๆ ทัง้ ตลาดจะต้องอิจฉาเจ้าจ้อยผูโ้ ชคดี! หลังจากพยายามหุบยิม้ ได้แล้ว เจ้าจ้อยก็เอามือลูบหัว ก่อนจะรีบยกกระเป๋าสองใบ ไปวางไว้ยงั ตอนหลังของรถและหันมารับกระเป๋าเป้ที่ ‘ลูกพี’่ ถอดออกส่งให้ จากนัน้ มันก็ถอยออกมาให้หญิงสาวก้าวขึน้ ไปนัง่ ยังเบาะข้างๆ คนขับ และรีบ วิง่ อ้อมไปยังด้านคนขับและเปิดประตูรถขึน้ ไป ตัง้ หน้าตัง้ ตาขับรถไม่พดู ไม่จา พ้นจากไฟแดงเจ้าจ้อยก็ตบเกียร์นำ� รถกระบะของ ‘แม่ใหญ่’ พุง่ ไปด้านหน้าทันที พอข้ามฟากมายังฝัง่ ตลาด หญิงสาวข้างๆ กายของมันก็สง่ เสียงเรียกมันเบาๆ แต่จอ้ ยเหมือนไม่ได้ยนิ เสียแล้ว “จ้อย... จ้อย” ศศิรณัฐ อัศวเดชากร ขมวดคิว้ กับท่าทางแปลกๆ ของอดีตลูกน้องคนสนิท แต่กต็ มี อื บนแขนมันเบาๆ และลองเรียกอีกครัง้ “จ้อย” คราวนีม้ นั ขานรับมาเป็นภาษาท้องถิน่ ซึง่ ศศิรณัฐฟังออกและพูดเป็นเพราะตา ยาย และแม่ของเธอเป็นคนใต้ทสี่ อนเธอให้เป็นคนใต้อย่างเต็มตัวมาตัง้ แต่เด็กๆ 32
ระฆังเงิน
“เปิดกระจกรถหน่อย ศศิอยากมองเห็นความเปลีย่ นแปลงของทีน่ วี่ า่ มันเปลีย่ นไป มากแค่ไหนแล้ว” เท่านัน้ เจ้าจ้อยก็กดปุม่ เปิดกระจกรถรับลมเย็นๆ ทีพ่ ดั เข้ามาทัง้ สองด้าน และ ผ่อนความเร็วให้ชา้ ลง เพือ่ ให้ลกู พีช่ มทัศนียภาพของตลาดเขาปีบได้อย่างเต็มที่ “จะเอาไหรไหมครับ” เจ้าจ้อยพูดภาษาท้องถิน่ ทีล่ งท้ายด้วยค�ำว่าครับเป็นครัง้ แรก “ไม่ พูดอย่างเดิมต่ะจ้อย เราเป็นเพือ่ นกันไม่ใช่เหรอ” ศศิรณัฐตอบกลับเป็น ภาษาท้องถิน่ นัน่ ท�ำให้จอ้ ยยิม้ ภูมใิ จในตัวลูกพีข่ องมันมากขึน้ อีกเป็นกอง จากนัน้ มัน ก็ขบั รถเงียบๆ ปล่อยให้ศศิรณัฐนัง่ มองสองข้างทางไปอย่างสบายอารมณ์ ตลาดเขาปีบในยามบ่ายแก่ๆ ของวันพฤหัสมีคนเยอะมากเป็นพิเศษ เพราะเป็น ตลาดนัดใหญ่ ซึง่ อีกสักพักเธอคงจะได้ลงมาเทีย่ วแน่นอน ศศิรณัฐหมายมัน่ เอาไว้ในใจ หลงลืมความทุกข์ทอี่ ยูภ่ ายในใจเอาไว้ชวั่ ขณะ และพอรถกระบะของจ้อยพ้นปัม๊ น�ำ้ มันออกมาสูถ่ นนทีก่ ำ� ลังจะมุง่ หน้าตรงดิง่ ไปยัง เส้นทางเขาทะลุ ลมเย็นๆ สองข้างทางทีพ่ ดั เข้ามาในรถท�ำให้ศศิรณัฐยิม้ ได้ เป็นรอยยิม้ แรกนับจากช่วงเวลาสามปีทยี่ าวนาน... ครัง้ สุดท้ายทีเ่ ธอมาทีน่ ี่ เธอมุง่ มัน่ ทีจ่ ะรีบเรียนให้จบ และสอบชิงทุนไปฝรัง่ เศส เพือ่ ท�ำตามความหวังเดียวทีม่ อี ยู่ ตอนนัน้ เธอพกพาความหวังและก�ำลังใจอย่างเต็มเปีย่ มไปจากทีน่ ี่ ในวันนี้ วันทีเ่ ธอผิดหวัง ซมซานกลับมา เธอก็จะต้องมาเรียกก�ำลังใจทัง้ หมด คืนจากทีน่ เี่ ช่นเดียวกัน ‘เขาทะลุ’ ทีท่ เี่ ป็นเหมือนบ้านหลังทีส่ ามของเธอ ‘ดินแดนแห่งหุบเขาและภูผาสูงชันทีม่ มี นต์ขลัง เรียกร้องให้ผมู้ าเยือนลุม่ หลง ในแสงอาบไล้ของอาทิตย์อสั ดงยามตะวันชิงพลบลงลับหลังเขา’ แปรฉากหลังของภูผาตระหง่าน... ให้แสงอาทิตย์นามเย็นเปล่งรัศมีจากรอยทะลุผา่ นของ ‘เขาทะลุ’ วันนีเ้ ธอจะได้เห็นปรากฏการณ์นอี้ กี ครัง้ ด้วยตาตัวเอง ไม่ตอ้ งเฝ้าแต่จนิ ตนาการ ด้วยความคิดถึงอีกต่อไป! อีกประเดีย๋ วเท่านัน้ เธอก็จะถึง ‘บ้าน’ แล้ว! ศศิรณัฐ อัศวเดชากร นั่งมองบรรยากาศสองฟากฝั่งถนนด้วยความรู้สึก เพลิดเพลิน มีรา้ นขายผลไม้ตงั้ อยูบ่ า้ งประปราย เงาร่มรืน่ ของไม้ใหญ่ทแี่ ผ่กงิ่ ปกคลุม สองฟากถนนท�ำให้อากาศในยามห้าโมงเย็นร่มรืน่ และแสนสบาย 33
เล่ห์รักนางฟ้า
เวลาหลายปีที่จากไปเปลี่ยนสภาพสวนกาแฟหลายที่ให้กลายเป็นปาล์มน�้ำมัน พืชผลทีใ่ ห้พลังงานแทนกาแฟเมล็ดเล็กๆ ทีต่ อ้ งใช้ทงั้ ระยะเวลาและก�ำลังคนในการเก็บเกีย่ ว ตากแห้ง แม้คนทีน่ จี่ ะนิยมการท�ำกาแฟแบบแห้ง3 แค่เก็บเมล็ดมาตากบนลานซีเมนต์หรือ บนตาข่ายพลาสติกสีฟา้ และคอยตาก เกลีย่ ทุกเช้าเย็นเพือ่ รอเวลาสีและขายส่งเท่านัน้ ไม่ได้ มีขนั้ ตอนยุง่ ยากเหมือนการท�ำกาแฟแบบเปียก4ทีจ่ ะต้องใช้เวลา การเอาใจใส่ และระบบ น�ำ้ ทีต่ อ้ งมีอย่างทัว่ ถึง เป็นการลงทุนทีม่ ากขึน้ ไปอีกขัน้ แต่กไ็ ด้ผลก�ำไรทีม่ ากกว่าเช่นกัน วิถชี วี ติ และวัฒนธรรมของผูค้ นทีน่ กี่ ำ� ลังจะเปลีย่ นไป ตามกาลเวลาและสภาพ เศรษฐกิจ แม้ขณะนีช้ มุ พรจะยังเป็นจังหวัดทีม่ ผี ลิตผลกาแฟมาเป็นอันดับหนึง่ แต่วา่ ผลผลิตโดยรวมก็ลดลงกว่าเมือ่ ก่อนมากนัก... พืชให้พลังงานให้ค่าตอบแทนและราคาที่มากกว่าเพื่อการด�ำรงชีพและภาระ ค่าใช้จา่ ยส�ำหรับหลายๆ ครอบครัวก็จริงอยู่ แต่ผลผลิตทีเ่ ปรียบดัง่ วิถชี วี ติ และเป็น ศิลปะแห่งราชาเครือ่ งดืม่ อย่างกาแฟก็จะหายไปไม่ได้เช่นกัน! เพราะไม่ใช่แค่รากเหง้าของวิถชี วี ติ ดัง้ เดิมของบรรพบุรษุ แต่มนั คือจิตวิญญาณ ทีส่ ามารถสืบต่อไปได้ชวั่ ลูกหลาน! และนีค่ อื สิง่ ทีค่ รอบครัวของเธอก�ำลังพยายามรักษาเอาไว้เฉกเช่นลมหายใจของ ขุนเขาทะลุ! เมือ่ รถเลีย้ วผ่านเนินเขาขึน้ มาสูส่ ามแยกคลองโตนเส้นทางเชือ่ มต่อระหว่างต�ำบล นาสักและต�ำบลเขาทะลุ ซึง่ ศศิรณัฐรับรูไ้ ด้เมือ่ มองเห็นสัญลักษณ์แห่งขุนเขาทีต่ งั้ ตระหง่านคู่ ฟ้ายามตะวันฉายเริม่ คล้อยลงต�ำ่ และความมืดมิดเริม่ โรยตัวปกคลุมก�ำมะหยีส่ ดี ำ� ผืนใหญ่ เบือ้ งบน
34
3 กาแฟแบบแห้ง กระบวนการหลังเก็บเกีย่ วกาแฟทีน่ ยิ มปฏิบตั ิ มีวธิ เี ปียก (wet method) และวิธแี ห้ง (dry method) กาแฟอราบิกา้ ในภาคเหนือของประเทศไทยส่วนใหญ่มกั ส่งเสริมให้ปฏิบตั ดิ ว้ ยวิธเี ปียก ส่วนวิธแี ห้งมีมากในการผลิตกาแฟโรบัสต้าในภาคใต้ ซึง่ ผลผลิตเกือบทัง้ หมดใช้วธิ แี ห้ง วิธเี ปียกมีเล็กน้อย เท่านัน้ วิธกี ารคือน�ำผลกาแฟทีเ่ ก็บเกีย่ วไปตากแดด ประมาณสิบห้าถึงยีส่ บิ วันเมือ่ ผลกาแฟแห้งสนิทก็เอา ไปสีเอาเปลือกผลแห้งออก (พัชนี สุวรรณวิศลกิจ. 2553. สรรสาระ “กาแฟ” น.28-33) 4 กาแฟแบบเปียก เป็นวิธปี ฏิบตั สิ ำ� หรับการผลิตกาแฟชัน้ คุณภาพ วิธกี ารคือน�ำผลสุกของกาแฟไปแช่นำ�้ และน�ำผลที่จมน�้ำไปปอกเปลือกหรือโม่เปลือกผลสดภายในวันเดียวกันกับการเก็บผล จากนั้นก็น�ำไป หมักเมือกในบ่อซีเมนต์หรือถังพลาสติกทีม่ ชี อ่ งระบายน�ำ้ ด้านล่างเพือ่ ให้เมือกลืน่ ถูกย่อยสลายจึงล้างและ แช่น�้ำสะอาดทิ้งไว้สิบสองถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วจึงสงกาแฟกะลาเปียกขึ้นจากน�้ำแล้วน�ำไปตากแดดให้แห้ง พร้อมทีจ่ ะน�ำไปสี (พัชนี สุวรรณวิศลกิจ. 2553. สรรสาระ “กาแฟ” น.28-31)
ระฆังเงิน
ศศิรณัฐมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจเปีย่ มสุข ‘สุขได้แม้ในยามเหน็บหนาวและอ้างว้าง’ สุขเพียงเพราะได้กลับมาสูอ่ อ้ มอกอุน่ แห่งขุนเขา กลับมาหาครอบครัว กลับมา สูบ่ า้ นทีเ่ ธอฝังความทรงจ�ำงดงามไว้ทนี่ !ี่ “จอดรถเถอะจ้อย ศศิอยากนัง่ มองแสงอาทิตย์ลบั หลังเขา อยากจะดูให้เต็มตา หลังจากทีไ่ ม่ได้ดมู านานเหลือเกินแล้ว” ท้ายเสียงเต็มไปด้วยความโหยหา แม้ลกึ ๆ จะยังเจ็บปวดกับความผิดหวัง ทีไ่ ม่อาจได้พบเจอ ‘คนทีอ่ ยากพบ’ แต่ถา้ ได้มารักษาหัวใจของตัวเองทีน่ .ี่ .. ความอบอุน่ ของขุนเขาอาจท�ำให้เธอไม่ตอ้ งเหน็บหนาวมากนัก! ศศิรณัฐเปิดประตูลงจากรถ เมือ่ จ้อยน�ำรถไปจอดแอบไว้รมิ ถนน เกือบหกโมงเย็นคือเวลาทีแ่ สงแดดเริม่ เลือนหาย หากสายลมเย็นยังคงพัดพา ความเย็นชืน่ ใจมาให้ ผิวกายของเธอรับรูถ้ งึ ไอเย็นทีล่ อยมาสัมผัส หญิงสาวหันกลับไปในตัวรถ หยิบกล้องคูใ่ จขึน้ มา “จ้อยรออยูใ่ นรถก่อนนะ ศศิอยากเดินเล่นแล้วก็ถา่ ยรูปเงียบๆ สักพัก” เมือ่ ลูกน้องคนสนิทพยักหน้าและเอนเบาะรถ หยิบหมวกมาปิดหน้า หลับตาลง เพือ่ เปิดโอกาสให้ ‘ลูกพี’่ ใช้เวลาได้อย่างเต็มที่ ศศิรณัฐ อัศวเดชากร ก็หยิบหมวกใบเดิม ปิดประตูรถและสะพายกล้องออก ไปยืนทอดอารมณ์... รอเวลาจับภาพนาทีแห่งความงาม เมื่อปรากฏการณ์แห่งขุนเขาทะลุมาเยือน ในอีกไม่กนี่ าทีขา้ งหน้านี.้ .. ในระหว่างนี้เธอก็ใช้กล้องคู่ใจจับภาพธรรมชาติรอบๆ ตัวอย่างเพลิดเพลิน และปลดปล่อยให้หวั ใจหลุดพ้นจากความทุกข์ไปชัว่ ขณะหนึง่ หญิงสาวกดชัตเตอร์จบั ภาพไปเรือ่ ยๆ อย่างไม่รสู้ กึ เบือ่ เธอก�ำลังเพลิดเพลินกับ บรรยากาศรายรอบจนลืมเจ้าจ้อยทีก่ ำ� ลังรออยูใ่ นรถเสียแล้ว ศศิรณัฐหันกล้องกลับไปยังเขาทะลุอกี ครัง้ เมือ่ แสงสีสม้ แสดคล้อยต�ำ่ ลงเรือ่ ยๆ หญิงสาวนับเวลารอจังหวะที่แสงแห่งอาทิตย์เคลื่อนตัวลงทาบทับฉากหลังเขา พอดิบพอดี จึงกดชัตเตอร์ลงไปอีกครัง้ โดยไม่ทนั ได้ดเู ลยว่าในจังหวะนัน้ เอง... เงาร่างสูงของใครบางคนได้ขยับเข้ามายังภาพที่เธอตั้งใจจะจับภาพแห่งความ ประทับใจนีเ้ อาไว้ 35
เล่ห์รักนางฟ้า
หญิงสาวเงยหน้าขึน้ มามองกล้องถ่ายรูปในมือ ทีบ่ ดั นีม้ องเห็นเสีย้ วหน้าด้านข้าง ของนายแบบกิตติมศักดิ์ และสายตาทีท่ อดยาวไปเบือ้ งหน้า... ตัดฉากกับแสงสีส้มแห่งขุนเขาที่ช่วยขับใบหน้านั้นให้เด่นชัดและเปล่งรัศมี งดงาม... เป็นภาพทีไ่ ด้มาอย่างไม่คดิ ฝัน และศศิรณัฐเองก็รตู้ วั ดีวา่ เธอจะถ่ายภาพทีง่ ดงาม เช่นนีอ้ กี ไม่ได้แล้ว สายตาทีท่ อดยาวจนมองเห็นความมุง่ มัน่ เต็มเปีย่ ม มันให้ความรูส้ กึ ถึง ความหวัง และอิสระอย่างเป็นธรรมชาติ! ศศิรณัฐก้มลงมองภาพในกล้องถ่ายรูปให้แน่ใจ... ว่าคนในภาพนี้คือผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง แวบแรกเธอนึกว่าใบหน้าหมดจดและ สวยสง่านีจ้ ะเป็นใบหน้าของผูห้ ญิง แต่เมือ่ เพ่งมองดีๆ ก็รวู้ า่ ไม่ใช่ เขาเป็นผูช้ ายทีม่ ใี บหน้าสวยราวกับผูห้ ญิง และกล้องรักผูช้ ายคนนี้ ความรูส้ กึ ของศศิรณัฐบอกเช่นนัน้ ! เมือ่ รูว้ า่ อะไรเป็นอะไร หญิงสาวจึงเงยหน้าขึน้ จากกล้องและมองตรงไปเบือ้ งหน้า ระยะห่างไม่ถงึ เมตร ผูช้ ายคนหนึง่ ก�ำลังมองตรงมายังเธออยูก่ อ่ นแล้ว! สายตาของเขามีคำ� ถาม! ดวงตาสีชอ็ กโกแลตทีเ่ ห็นผ่านเลนส์กล้องเข้มขึน้ ! ท�ำให้หน้าสวยๆ ทีล่ อ้ มรอบด้วยเรือนผมด�ำสนิททีป่ ล่อยยาวลงมาดูดขุ นึ้ ทันที กระนัน้ ใบหน้าของผูช้ ายตรงหน้าก็ยงั ท�ำให้หญิงสาวตกตะลึงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน! ศศิรณัฐไม่เคยเจอผูช้ ายคนไหนจะมีใบหน้าทีส่ วยเช่นนี้ และไม่เคยมีผชู้ ายคนไหน มองเธอด้วยสายตาเช่นนีม้ าก่อน มันสะกดให้เธอต้องจ้องตอบ และรูส้ กึ ไม่เข้าใจตัวเองเป็นครัง้ แรกว่า... ท�ำไมตัวเองถึงได้ยนื จ้องหน้าผูช้ ายแปลกหน้าอย่างไร้มารยาทเช่นนี!้ มีบางอย่างในแววตาคูน่ ที้ ำ� ให้รสู้ กึ แปลกๆ และอยากลองค้นหา... บางทีอาจเป็นเพราะมนต์สะกดแห่งขุนเขา! เมือ่ รูส้ กึ ตัวศศิรณัฐจึงพยายามถอนสายตาออกมาและก้มลงมองตามสายตาของ ชายหนุม่ ทีม่ องมายังกล้องของเธออย่างเป็นค�ำถาม “เอ่อ ขอโทษค่ะ พอดีศศิอยากจะถ่ายภาพตะวันลับหลังเขาทะลุ แต่ไม่คดิ ว่า จะมีใครเดินผ่านมา อีกอย่างตรงนีก้ ข็ า้ งถนน ศศิไม่รจู้ ริงๆ ว่ามีคนอยู”่ ศศิรณัฐพูดละล�ำ่ ละลักออกไป และเห็นว่าดวงตาของผูช้ ายคนนัน้ เข้มขึน้ อีกนิด ก่อนจะถูกเจ้าของท�ำให้มนั กลับมาเป็นสีชอ็ กโกแลตอย่างเก่า 36
ระฆังเงิน
“ถึงจะเป็นข้างถนน แต่ตรงนีก้ เ็ ป็นจุดชมวิวจุดหนึง่ มักมีคนมาเดินเล่นตอน เย็นๆ เสมอ คุณไม่เห็นผมเพราะรถของผมจอดอยูห่ ลังเนินฝัง่ นี้ แต่ผมนัง่ พักอยูบ่ น เนินนีม่ านานแล้ว เห็นคุณถ่ายภาพฝัง่ เขาด้านโน้น อยูด่ ๆี ก็หนั ภาพมาจับด้านเขาทะลุ โดยไม่รจู้ กั ดูให้ดเี สียก่อนว่ามีใครยืนอยูบ่ า้ ง” ค�ำอธิบายทีเ่ ป็นเหมือนค�ำต�ำหนิกลายๆ ท�ำให้ศศิรณัฐหน้าม้าน ตอนแรกเธอหงุดหงิดทีห่ า้ มมือตัวเองไม่ทนั ปล่อยให้มคี นเดินเข้ามาในเลนส์ กล้อง แต่ทเี่ ธอไม่โกรธเพราะเห็นว่าภาพทีถ่ า่ ยออกมาให้อารมณ์ทลี่ ะเมียดละไม และจัด ว่าเป็นภาพทีส่ วยมากภาพหนึง่ แต่ถงึ กระนัน้ ก็ไม่สมควรทีเ่ ธอจะได้รบั ค�ำต�ำหนิแบบนี้ เพราะเธอเป็นคนจับภาพ ถ่ายรูป ไม่มเี วลาหันไปมองรอบๆ เขาเองต่างหากทีเ่ ห็นเธออยูก่ อ่ นแล้ว ท�ำไมไม่เตือนหรือหลบไปเองถ้าไม่อยากให้เธอถ่ายไปโดยมีตวั เองยืน่ หน้าเข้ามา เป็นนายแบบกิตติมศักดิแ์ บบนี!้ หญิงสาวพยายามข่มใจตนเอง ไม่อยากท�ำลายบรรยากาศสวยงามที่เป็นอยู่นี้ ลงเสีย “แล้วคุณจะให้ทำ� ยังไงล่ะคะ เพราะดิฉนั ไม่ทนั สังเกตเห็นจริงๆ และภาพก็ถา่ ย ไปแล้วด้วย ไม่ได้ตงั้ ใจจะรบกวนความสงบของคุณสักนิด” พูดออกไปแล้วศศิรณัฐก็แทบกัดลิน้ ตัวเอง เมือ่ มองเห็นมุมปากบางเฉียบอย่าง ผูห้ ญิงถูกยกขึน้ เพียงนิด นิดเดียวเท่านัน้ จริงๆ “เอาเถอะ ในเมือ่ ถ่ายไปแล้วก็คงช่วยอะไรไม่ได้ อีกอย่างเราก็คงไม่ได้เจอกันอีก แต่คราวหลังจะท�ำอะไรก็ชว่ ยสังเกตรอบๆ ก่อนก็ดนี ะ จะได้ไม่เป็นเหมือนครัง้ นี”้ ชายแปลกหน้าพูดจบแล้วก็เดินอ้อมไปยังเนินทีเ่ ธอเพิง่ สังเกตเห็นรถจีป๊ ของเขา จอดแอบพุม่ ไม้อยู่ ก่อนจะขับออกไปทันที ปล่อยให้คณ ุ หนูแห่งอัศวเดชากรคนพีย่ นื อ้าปากค้างเป็นครัง้ แรก! ไม่เคยมีผชู้ ายคนไหนท�ำกับเธอแบบนีม้ าก่อนเลยในชีวติ !! มนต์เสน่หแ์ ห่งขุนเขาทีไ่ ด้รบั ยามเมือ่ จับภาพใบหน้าสวย แววตาลึกลับท่ามกลาง ฉากหลังอันมีขุนเขาทะลุตั้งตระหง่านเปล่งรัศมีแห่งแสงอัสดงนั้นได้ปลาสนาการหายไป เสียสิน้ ! ศศิรณัฐ อัศวเดชากร รูส้ กึ แค้นใจจนอยากจะลบภาพนัน้ ทิง้ ไปเสีย หากก็ทำ� ไม่ได้เมือ่ รูด้ วี า่ ภาพภาพนีค้ งจะประทับอยูใ่ นหัวใจของเธออย่างไม่อาจลืมได้เสียแล้ว เป็นความบังเอิญ หรือเพราะโชคชะตาเล่นตลกก็ไม่อาจรูไ้ ด้... 37
เล่ห์รักนางฟ้า
แต่นคี่ อื ผลงานชิน้ เอกของ ศศิรณัฐ อัศวเดชากร! ผลงานทีเ่ ธอคงไม่สามารถน�ำไปแสดงหรือเปิดเผยให้ใครได้รบั รู้ เพราะคนในภาพ คงไม่ปรารถนาจะให้ใครได้เห็น! ‘ก็คงเหมือนความลับแห่งขุนเขาทีไ่ ม่มใี ครรูว้ า่ ความมหัศจรรย์แห่งรอยทะลุผา่ นนี้ เกิดขึน้ ได้อย่างไร ตัง้ แต่เมือ่ ไร’ มีเพียงต�ำนานเล่าขาน และความงดงามของแสงอาทิตย์ยามอัสดงทีย่ งั คงดึงดูด ผูค้ นให้เผลอปล่อยใจมาเยือนอยูเ่ สมอ “จ้อย... เจ้าจ้อย” ศศิรณัฐเรียกพลางเขย่าแขนคนทีก่ ำ� ลังเอนตัวเอามือก่ายหน้าผากและเอาหมวก ปิดหน้านอนหลับอย่างสบายอารมณ์ เรียกครัง้ แรกจ้อยไม่ขยับ ครัง้ ทีส่ องจ้อยปัดมือของเธอออกพ้นตัว ครัง้ สุดท้าย หญิงสาวสอดมือทางหน้าต่างรถฝั่งคนขับเพื่อดึงหมวกที่ปิดหน้าเจ้าจ้อยออก และร้อง เสียงดังขึน้ ทันที “จ้อย หนอนตัวอ้วนไต่อยู่บนหน้าจ้อยแน่ะ ฉันไม่กล้าเอาออก จ้อยตื่นมา เอาออกเองนะ” ยังไม่ทนั จบประโยคดี ร่างทีก่ ำ� หลังหลับสนิทเมือ่ ครูล่ มื ตาขึน้ มาโดยอัตโนมัติ และไม่กล้าแม้จะกลอกตาไปมา หลังจากนัน้ คุณหนูแห่งอัศวเดชากรก็ตอ้ งหัวเราะเสียงดัง เพราะเจ้าจ้อยของเธอร้องโวยวายเสียลัน่ รถ พร้อมทัง้ อ้อนวอนให้เธอเขีย่ หนอนเจ้าปัญหา ออกจากใบหน้าอันหล่อเหลาของมัน “ละ...ลูกพี่ ชะ...ช่วยจ้อยด้วย” “ไม่เอาหรอก จ้อยเป็นผูช้ ายแท้ๆ ยังไม่กล้า ฉันเป็นผูห้ ญิงนะ” “ได้โปรด” นักเลงโตแห่งบ้านเขาทะลุออ้ นวอนอย่างหมดท่า ศศิรณัฐข�ำก็ขำ� สงสารก็สงสาร แต่กแ็ อบหมัน่ ไส้ทเี่ จ้าจ้อยมัวแต่หลับไม่ได้สนใจ เลยว่าเธอเพิง่ จะมีเรือ่ งกับผูช้ ายแปลกหน้าทีไ่ หนก็ไม่รู้ ถ้าจ้อยยังตืน่ อยู่ ป่านนีม้ นั คงจะไม่ยอมให้เธอต้องอับอายขนาดนัน้ ! และบางทีอย่างน้อยจ้อยอาจจะพอบอกได้วา่ ... ‘ผูช้ ายไร้มารยาทคนนัน้ เป็นใคร’ หญิงสาวแอบเบ้ปาก รับไม่ได้กบั ความรูส้ กึ หงุดหงิดทีถ่ กู ทิง้ ให้ตอ้ งยืนหน้าชา โดยไม่มโี อกาสได้แก้ตา่ ง เพราะคนทีต่ อ่ ว่าเธอนัน้ 38
ระฆังเงิน
ประกาศชัดแล้วว่า ‘เราคงไม่มโี อกาสได้เจอกันอีก’ นัน่ หมายความว่า เขาจะปล่อยให้เธอเป็นคนผิดในเรือ่ งนีไ้ ปตลอดกาล! รับไม่ได้ และไม่มวี นั ยอมเด็ดขาด! ก็เธอน่ะ คุณหนูแห่งอัศวเดชากรเชียวนะ นอกจากอาโมรีแล้ว เธอจะไม่ยอม ลงให้ผชู้ ายหน้าไหนทัง้ นัน้ ! ‘อาโมรี’ ชือ่ นีส้ ะดุดในหัวใจขึน้ อีกครัง้ ศศิรณัฐถอนหายใจ เลิกสนใจจ้อยอีกต่อไป หญิงสาวหันหลังแล้วเดินอ้อมกลับ ไปยังฝัง่ ของตัวเองเปิดรถและก้าวขึน้ ไปนัง่ นิง่ ทัง้ ทีต่ งั้ ใจว่าจะลืม ทัง้ ทีต่ งั้ ใจว่าจะไม่คดิ ทัง้ ทีต่ งั้ ใจว่าจะเริม่ ต้นใหม่ หากเพียงก้าวเข้ามายังเขาทะลุ และได้พบเจอผูช้ ายแปลกหน้าคนแรก เธอ... คุณหนูศศิรณัฐ อัศวเดชากร ก็อดไม่ได้ทจี่ ะนึกถึงและเอาผูช้ ายทุกคน ไปเปรียบเทียบกับอาโมรี! ‘คนใจร้าย ทีท่ ำ� อย่างไร... ก็ไม่ยอมตายไปจากความรูส้ กึ นึกคิดของเธอเสียที’ หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น รูด้ วี า่ เธอได้เลือกทางเดินของตัวเองแล้ว ‘จะไม่หนั หลัง กลับไปอีกเด็ดขาด นัน่ คือสิง่ ทีเ่ ธอจะต้องท�ำให้ได้ เสียงจ้อยแว่วเข้ามาในหูอกี ครัง้ ดึงรัง้ เธอให้กลับมาสูโ่ ลกปัจจุบนั โลกทีเ่ ต็มไปด้วยขุนเขาทีโ่ อบล้อมรอบตัวเธอ โลกทีช่ า่ งห่างไกลเหลือเกิน... กับคนทีเ่ ฝ้ารอมาตลอดชีวติ ! “ลูกผี่ ขอร้อง ช่วยเอาไหรก็ได้มาเขีย่ มันไปได้ไหม แล้วจ้อยจะยอมทุกหยางเลย” จ้อยยังคงร้องเป็นภาษาถิน่ ไม่เลิกกับปัญหาทีเ่ ธอทิง้ เอาไว้ให้ ศศิรณัฐถอนหายใจเหนือ่ ยอ่อน ไม่มอี ารมณ์ลอ้ เล่นหลงเหลืออยูใ่ นดวงตาคูส่ วย! “ไม่มหี นอนทีไ่ หนทัง้ นัน้ แหละจ้อย ศศิแค่จะปลุกจ้อยเท่านัน้ รีบกลับบ้านเถอะ เย็นแล้วเดีย๋ วพ่อใหญ่กบั แม่ใหญ่จะเป็นห่วง” หญิงสาวไม่ได้ตอบกลับจ้อยเป็นภาษาถิน่ ดังเช่นครัง้ ก่อน พ่อใหญ่กับแม่ใหญ่ที่ศศิรณัฐกล่าวถึงคือ คุณเทพและคุณศศิธร ธนาวัฒน์ คุณตาและคุณยายของเธอเองทีท่ กุ คนในสวนเขาทะลุตา่ งเรียกขานว่าพ่อใหญ่และแม่ใหญ่ รวมถึงเจ้าจ้อยด้วย 39
เล่ห์รักนางฟ้า
เมือ่ หญิงสาวพูดจบเธอก็เอีย้ วตัวหันไปมองด้านข้างของรถแทน เป็นการตัดบท สนทนา ทิง้ ให้เจ้าจ้อยเกาหัวด้วยความงุนงง ก่อนจะขยับตัวและออกรถ มุง่ หน้าสูส่ วนเขาทะลุ สวนกาแฟแสนรักของ คุณเทพและคุณศศิธร ธนาวัฒน์ และในอนาคตมันคือทีพ่ กั พิงเดียวส�ำหรับหัวใจทีอ่ อ่ นล้าของเธอเอง! เรือนไทยสองชัน้ หลังเดิมยังคงโดดเด่นอยูท่ า่ มกลางร่มเงาไม้ใหญ่ หาได้ชำ� รุด ทรุดโทรมไปตามกาลเวลา บอกให้ผมู้ าเยือนรูว้ า่ เจ้าของบ้านได้ดแู ลรักษาเอาไว้เป็นอย่างดี กลิน่ ดอกโมกป่าและดอกราตรีเริม่ อวลกลิน่ หอมละมุนลอยมากระทบจมูก คุณหนูใหญ่แห่งบ้านอัศวเดชากรส่งกระเป๋าให้คนสนิทก่อนจะค่อยๆ จรดฝีเท้า ไปยังอ่างล้างเท้า น�ำ้ ในตุม่ ลอยดอกมะลิหอมลอยเต็มตุม่ อยูต่ ลอดเวลา แสดงน�ำ้ ใจของ เจ้าบ้านทีพ่ ร้อมต้อนรับแขกผูม้ าเยือน ศศิรณัฐวาดมือกอบดอกมะลิขนึ้ มาแนบอก ‘เธออยากแนบหัวใจทาบเอาไว้กบั ไออุน่ ของบ้านหลังนี’้ บ้านทีเ่ ธอเคยอาศัยวิง่ เล่นตามต้นกาแฟตัง้ แต่อายุหา้ ขวบจนโตเป็นสาว เมือ่ จาก ฝรัง่ เศสมา ทีน่ คี่ อื ทีท่ รี่ สู้ กึ เสมอว่าสามารถวางใจได้อย่างแท้จริง หญิงสาวสูดลมหายใจยาว... รับเอาความหอมละมุนของดอกไม้ยามเย็นเข้าสูล่ มหายใจอ่อนล้า ก่อนจะหยัดตัว ลุกขึน้ และวางมือทาบกับราวบันไดชานเรือนไม้หลังงาม ถัดจากขั้นบันไดขึ้นไปไม่ถึงสิบขั้นประตูแฝดจะเปิดอ้าตอนรับเธอกลับบ้าน ความรูส้ กึ นีช้ า่ งอิม่ เอมหัวใจจนต้องวนนิว้ มือไล้หวั บันไดไม้ทรงไทยทีถ่ กู ขัดจนเงาวับ จ�ำได้ดีว่าตอนเด็กๆ เวลาเธอกลับมาถึงบ้านมักจะเจอคุณตายืนจับหัวบันได หน้าชานเรือนแบบนี้ ‘คุณตา’ ชายสูงอายุไว้หนวดเครารกครึ้ม แต่มักต้อนรับเธอด้วยรอยยิ้มและ แววตาอบอุน่ ป่านนีท้ า่ นจะยังคอยหลานไม่เอาไหนอย่างเธออยูห่ รือเปล่านะ? ศศิรณัฐเลิกคิดถึงความหลัง เมือ่ ความจริงจะปรากฏต่อหน้าเธอในไม่ชา้ เพียงแค่ เธอก้าวข้ามผ่านบานประตูแฝดหน้าชานเรือนนีข้ นึ้ ไปหา หญิงสาวถอดรองเท้าและรีบวิง่ ขึน้ บันไดบ้านไปทันทีเพือ่ ผลักบานประตูไม้แฝด เข้าไปเบาๆ วินาทีแรกทีเ่ ท้าสัมผัสความเรียบเงาของไม้ขดั มัน ความเย็นตามธรรมชาติของ ธาตุไม้ทำ� ให้เธอกล้าวางฝ่าเท้าลงไปเต็มทีเ่ พือ่ เติมเต็มสัมผัสทีเ่ ธอห่างหายไปนานเหลือเกิน 40
ระฆังเงิน
และแล้วศศิรณัฐก็ต้องหวีดร้องด้วยความดีใจเมื่อคนสองคนที่เธอคิดถึงนั่ง เอนกายคูก่ นั บนตัง่ เตียงทีม่ หี มอนอิงแนบกาย ตั่งเตียงไม้ตัวเก่าที่เธอเคยเห็นในวันแรกที่ก้าวขึ้นชานบันไดเรือนมาเยี่ยมบ้าน ของแม่รดา... “ตาจ๋า ยายจ๋า” ร้องได้เท่านัน้ เรือนร่างบอบบางก็ถลาเข้าไปกอดเอวคุณเทพ เอาไว้แนบแน่น ก่อนจะผละตัวออกเพื่อกอดยายด้วยแขนอีกข้าง “ศศิคิดถึงตาจ๋ากับ ยายจ๋ามากทีส่ ดุ ในโลกเลยค่ะ” ไม่พดู เปล่า ใบหน้าหวานหมดจดในยามนีม้ หี ยาดน�ำ้ ใสๆ ปริม่ ดวงตาคูส่ วย คุณศศิธรหวนย้อนไปถึงวันวานเมือ่ หลายสิบปีกอ่ น เมือ่ ครัง้ ที่ ศศิรดา ธนาวัฒน์ ซมซานกลับมาบ้านด้วยหัวใจทีก่ ลัดหนอง... วันนัน้ เธอจ�ำได้ดวี า่ หัวใจของคนเป็นแม่เจ็บแค่ไหน! วันนีห้ ลานสาวของเธอกลับมาอีกครัง้ แม้จะรูด้ วี า่ ศศิรณัฐ อัศวเดชากร เพียง กลับจากไปเรียนต่อทีฝ่ รัง่ เศสเพียงแค่สามปี แต่ไม่รู้ท�ำไมภาพวันวานจึงได้ย้อนกลับเข้ามาในความคิดของคนที่เป็นทั้งแม่ และยาย ชะรอย... ประวัตศิ าสตร์จะซ�ำ้ รอยเดิมอย่างนัน้ หรือ! แม้ใจจะนึกหวัน่ แต่สงิ่ ทีค่ ณ ุ ศศิธรท�ำกลับตรงกันข้าม “เด็กดีของยาย ไม่ตอ้ งร้องไห้ลกู จากบ้านไปเสียหลายปี คราวนีม้ านอนให้ยาย กอดนานๆ หน่อยนะลูกนะ” ศศิรณัฐไม่ได้รบั ปาก แต่ออ้ มกอดของเธอกอดรัดผูเ้ ป็นยายแน่นขึน้ เพราะไม่มที ไี่ หน ให้เธอได้ไปอีกแล้ว... ไม่มที ไี่ หนจะรักษาหัวใจของเธอได้ดกี ว่าบ้านสวนแห่งนี!้ บ้านทีแ่ วดล้อมไปด้วยผูค้ นมากมายทีร่ กั เธอ โดยทีเ่ ธอไม่ตอ้ งดิน้ รนไขว่คว้าหรือ ใช้เวลาอดทนรอคอยอย่างเลือ่ นลอยอีกต่อไป
41