ระฆังเงิน
บทนำ� เมื่อตะวันสาดแสง หมูเ่ กาะพันดาวท่ามกลางน่านน�ำ้ อ่าวไทย หมูเ่ กาะทีม่ เี กาะใหญ่ทอดตัวอยู่ กลางวงล้อมของเกาะเล็กเกาะน้อยรายรอบถึงแปดเกาะ และมีเพียงเกาะพันดาว เกาะเดียวที่ใหญ่พอและมีแหล่งน�้ำจืดส�ำหรับอาศัยอยู่ได้ ที่เกาะแห่งนี้คือสวรรค์ บนดินที่ยังคงความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติอย่างครบถ้วน คือความภาคภูมิใจ ของ สินธุ์ ชลาสินธุ์ ผูเ้ ป็นเจ้าของยิง่ นัก เพราะเกาะใหญ่แห่งนีไ้ ด้ถกู อุทศิ ขึน้ เพือ่ เป็น แหล่งอนุบาลเต่าทะเลที่จะขึ้นมาวางไข่ในฤดูวางไข่ ก่อนจะปล่อยลงสู่ท้องทะเล ในยามที่มันโตพอจะปกป้องตัวเองได้และไม่เป็นเหยื่อของนกและปลาทะเล พื้นที่ ทั้งเกาะถูกแบ่งเป็นสองส่วน พื้นที่ด้านหน้าเกาะจะมีเพียงเรือนพักซึ่งเป็นเรือนไม้ สองชั้นของผู้เป็นเจ้าของ ที่ตั้งอยู่ส่วนบนสุดของเกาะ ข้างๆ กันคือหอดูดาวที่ เจ้าตัวสร้างขึ้นเพื่ออุทิศให้กับความชอบส่วนตัว เพราะพื้นที่ตรงนี้ในยามที่ท้องฟ้า เปิดและดาวส่องแสงจะสามารถมองเห็นแสงสกาวของมันได้อย่างงดงามนัก และนี่ คือที่มาของชื่อ ‘หมู่เกาะพันดาว’ ส่วนพื้นที่ด้านหลังคือสถานที่ตั้งเป็นศูนย์อนุบาลสัตว์น�้ำ ก่อนปล่อยลงสู่ ทะเล โดยจะมีหน้าที่หลักคือการอนุบาลเต่าทะเลในฤดูวางไข่ หลังจากที่เขาพบ แม่เต่าตนุเกือบสิบตัวขึ้นมาวางไข่เมื่อสามปีที่ผ่านมา เพราะโดยปกติแล้วมีเพียง ไม่กี่ที่ในบริเวณอ่าวไทยที่เต่าจะขึ้นมาวางไข่ และไม่พบในแถบจังหวัดชุมพร แต่ ปรากฏการณ์เต่าทะเลขึน้ มาวางไข่แถบจังหวัดประจวบคีรขี นั ธ์และบนเกาะพันดาว แห่งนีถ้ อื เป็นนิมติ หมายอันดี แสดงให้เห็นว่าท้องทะเลจะคืนกลับความอุดมสมบูรณ์ อีกครัง้ เพราะไข่เต่าทะเลแสดงถึงความอุดมสมบูรณ์ของท้องทะเลแถบนั้นได้เป็น อย่างดี และสินธุ์เองก็หวังว่าในอนาคตจะมีเต่าสายพันธุ์อื่นๆ นอกจากเต่าตนุขึ้น มาวางไข่บนผืนทรายแห่งนีบ้ า้ ง และลึกเข้าไปประมาณหนึง่ กิโลเมตรก็เป็นบ้านพัก ของเจ้าหน้าทีแ่ ละชาวบ้านทีร่ วมกันแล้วไม่ถงึ ยีส่ บิ ครัวเรือน ล้วนเป็นคนเก่าคนแก่ ทีเ่ จ้าของให้ทอี่ ยูโ่ ดยไม่คดิ มูลค่า ขอเพียงช่วยงานในศูนย์และไม่จบั สัตว์นำ�้ ในฤดู วางไข่ นอกนั้นการท�ำประมงแบบครัวเรือนก็เป็นสิทธิ์ของทุกคน ที่ส�ำคัญสินธุ์ยัง 7
รอยตะวันที่พันดาว
ใจดีสร้างสถานีอนามัยไว้คอยดูแลผู้คนบนเกาะ ส่วนเด็กๆ เขาก็จะส่งเข้าไปเรียน ในตัวเมือง วันหยุดจึงจะส่งเรือไปรับกลับมาที่เกาะ เพียงระยะเวลาไม่ถึงห้าปี ชายหนุ่มค่อยๆ สร้างชุมชนเล็กๆ นี่ขึ้นมาราวกับว่ามันคือครอบครัวของเขาเอง ตราบใดทีท่ กุ คนบนเกาะยังเคารพในกฎและเข้าใจตรงกันว่าทีน่ คี่ อื บ้านหลังแรกของ บรรดาเต่าทะเลทั้งหลาย เขาก็จะท�ำให้ที่นี่เป็นบ้านที่อบอุ่นของทุกคนเช่นเดียวกัน นี่คือปณิธานของ สินธุ์ ชลาสินธุ์ ใช่ นั่นคือเกาะพันดาวเมื่อสิบสองปีก่อน! ก่อนค�่ำคืนแห่งฟ้าพร่างดาวที่ Moonlight Sonata จะขับกล่อมหัวใจ ของสองสามีภรรยาคู่หนึ่งให้หลับใหลในอ้อมกอดของกันและกัน ท่ามกลางแสง กะพริบแห่งดาวที่โอบล้อมความรักของคนทั้งคู่เอาไว้ในอ้อมอกของหมู่ดาวและ ความอบอุ่นของท้องทะเลยามค�่ำคืน มันเป็นค�่ำคืนเดียวกันกับที่ท้องฟ้าสว่างวาบจนท�ำให้หลายคนตาพร่าและ เต่าตัวน้อยตัวหนึ่งเพิ่งตะกายหลุมออกมาตามพี่ๆ ที่ตะกายออกมาก่อนหน้าเป็น เวลานาน แสงวาบของดวงดาวท�ำให้มนั หันหัวคลานมายังจุดทีเ่ ด็กชายปรมัตและสินธุ์ แอบอยู่ แทนที่จะคลานไปยังท้องทะเลกว้างใหญ่ สินธุ์แบมือออกกว้างให้ลูกเต่า คลานขึ้นมาอยู่บนฝ่ามือของเขาด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ความผูกพันบางอย่าง ทีเ่ ขาสัมผัสได้ ท�ำให้เขาก้มลงมองและใช้เครือ่ งติดตามตัวติดกับเจ้าเต่าตัวน้อยนัน้ ทันที เขามองเต่าบนฝ่ามือก่อนจะน�ำมันวางลงบนถังที่บรรจุน�้ำทะเลปริ่มๆ ก่อน จะรีบน�ำมันไปยังบ่ออนุบาลเต่าแรกเกิดรวมกับพีๆ่ ของมัน ทันทีทไี่ ด้สมั ผัสผืนน�ำ้ ในอ่าง เจ้าเต่าตัวน้อยก็เริงร่าแหวกว่ายในบ่ออนุบาลทีม่ กี ารให้ออกซิเจนโดยไม่ได้ เอะใจเลยว่า โลกใบใหม่ที่มันก�ำลังแหวกว่ายเป็นเพียงโลกจ�ำลองให้มันได้ใช้ชีวิต ก่อนจะตะกายออกสู่ทะเลกว้างในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเมื่อมันแข็งแรงดีแล้ว และบัดนี้เต่าน้อยตัวนั้นได้ด�ำดิ่งลงสู่ท้องทะเลอันกว้างใหญ่กว่าสิบสองปี แล้ว! หากแต่ค�่ำคืนแห่งปรากฏการณ์นี้ได้น�ำพาชีวิตหนึ่งให้ถือก�ำเนิดขึ้นมา ไล่เลี่ยกับเต่าตัวน้อย ในยามที่ Moonlight Sonata ได้เห่กล่อม 8
ระฆังเงิน
เด็กผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักน่าชังที่แผดเสียงลั่นสถานีอนามัยประจ�ำ เกาะพันดาว เด็กผูห้ ญิงที่ ปรเมศ อนันตภาค ได้ตงั้ ปณิธานเอาไว้วา่ จะไม่มวี นั ยอมให้ ผู้ชายหน้าไหนมาแตะลูกสาวเขาอีก โดยเฉพาะผู้ชายที่ชื่อ สินธุ์ ชลาสินธุ์! เด็กผู้หญิงที่พ่อของเธอตั้งชื่อให้แต่แรกเกิดว่า ‘ธาราภัทร อนันตภาค’ บัดนี้ได้เติบโตขึ้นมาเป็นเด็กสาวในวัยแรกแย้มที่น�ำพารอยยิ้ม เสียง หัวเราะ และชีวิตชีวามาสู่ ‘เกาะพันดาว’ ที่สงบเงียบและ ‘รอยตะวัน’ ที่อบอุ่น และใช่! จนบัดนี้ ปรเมศ อนันตภาค ก็ยงั ไม่อาจแยกลูกสาวสุดทีร่ กั ของเขาออกจาก อ้อมอกของผู้ชายที่เขาเคยตั้งปณิธานเอาไว้ได้เลย ก็ผู้ชายที่ชื่อ สินธุ์ ชลาสินธุ์ พ่อทูนหัว ปรมัต อนันตภาค ที่ผันตัวเอง มาเป็น ‘คุณอา’ ของสาวน้อย ธาราภัทร อนันตภาค หรือ ‘น้องน�้ำ’ ของทุกคน ความตั้งใจจริงของปรเมศดูเหมือนจะสิ้นแสงริบหรี่ลงทุกที ต่างจากแสงตะวันงามที่สาดแสงโอบล้อมท้องทะเลอ่าวไทย แสงตะวันที่ สินธุ์ ชลาสินธุ์ มักจับจูงหลานสาวตัวน้อยออกมาชื่นชม ความงามของมันในทุกๆ เช้า แสงตะวันทีค่ อ่ ยๆ ซึมซับความอบอุน่ เข้าถึงหัวใจของ ธาราภัทร อนันตภาค ทีละนิด... ทีละนิด
9
รอยตะวันที่พันดาว
1 อ้อมกอดของตะวัน “อาสินธุ์” ธาราภัทร อนันตภาค ร้องตะโกนด้วยเสียงอันดัง ในขณะทีเ่ ท้าสองข้างซอยถีย่ บิ เพือ่ ทีจ่ ะพาตัวเองเข้าไปใกล้กบั เรือนร่างสูงใหญ่ ของชายหนุ่มในวัยสามสิบเจ็ดปีที่ก�ำลังสาละวนเก็บปูออกจากอวน นานๆ ครั้ง สินธุ์ ชลาสินธุ์ จะเอาเรือประมงของตัวเองออกจากท่าเรือ เพือ่ ท่องไปยังน่านน�ำ้ ทะเล พาชีวติ เข้าสูเ่ ส้นทางของชาวประมงทีเ่ ขาคุน้ ชินและชืน่ ชอบ หาใช่เจ้าของเกาะพันดาวและโฮมสเตย์รอยตะวันอันเลื่องชื่อ นายหัวสินธุ์ของคน บนเกาะและชาวบ้านบนผืนแผ่นดินใหญ่แถบรอยตะวันทั้งหมดคือคนที่พวกเขา ชื่นชมและพึ่งพิงได้เสมอยามเดือดร้อน คนทีท่ กุ คนพร้อมใจกันให้ความเคารพและรักใคร่ไม่ตา่ งจากลูกหลานแท้ๆ ของตัวเอง! ร่างที่ก�ำลังก้มๆ เงยๆ อยู่เหนืออวนและกะละมังใส่ปูม้าเอี้ยวตัวไปตาม เสียงเรียกนั้นทันที เพียงเพื่อจะพบกับเรือนร่างของเด็กสาวคนหนึ่งที่โถมตัวเอง ลงมาอย่างเต็มๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะสดใสประจ�ำตัว แม่มดน้อยๆ ของเขา ธาราภัทร อนันตภาค หรือสายน�ำ้ ทีเ่ ขาตัง้ ให้โดยเฉพาะ! โครม! “เฮ้ย!” “ว้าย!” เมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้น อีกสองเสียงต่างส�ำเนียงก็พร้อมใจกันดังขึ้นในเวลา ไล่เลี่ยกัน มันอาจกลายเป็นภาพน่าตลกส�ำหรับชาวบ้านทีย่ ำ� เกรงชือ่ ของนายหัวสินธุ์ แต่ ส�ำหรับผูค้ นทีร่ อยตะวันและเกาะพันดาวนีค่ อื ความคุน้ ชินและเป็นเป็นเรือ่ งธรรมดา ที่พวกเขาจะพบเห็นภาพประหลาดเช่นนี้ 10
ระฆังเงิน
ภาพทีเ่ ด็กสาวตัวน้อยอย่างน้องน�้ำ หรือ ธาราภัทร อนันตภาค หล่นโครม ลงไปทับบนตัวคุณอาแสนรักของเธออย่าง นายหัวสินธุ์ ชลาสินธุ์ เสียงกะละมังสองใบกระเด็นไปกระทบกันดังเคล้ง! น�ำ้ ทีเ่ คยสงบนิง่ อยูใ่ นนัน้ กระฉอกขึ้นมาถูกใบหน้าทั้งอาทั้งหลานจนเปรอะไปหมด! และปูที่สินธุ์แกะออกมาจากอวนใส่กะละมังเอาไว้ออกมาเดินเพ่นพ่านไป ทั่วบริเวณ! เลอะเทอะและดูไม่จืด! แต่เด็กสาวอย่างสายน�ำ้ กลับเปิดปากเพือ่ ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างไม่อนาทร ร้อนใจต่อเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น เสียงกังวานใสราวระฆังเงินของเธอพัดพาเอาความหงุดหงิดบนใบหน้าที่ ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นของ สินธุ์ ชลาสินธุ์ ให้จางหายไปกลายเป็นเสียงหัวเราะห้าวทุ้ม ที่ค่อยๆ ประสานขึ้นมาแทนที่ แม้มนั จะไม่ระเบิดก้องปลดปล่อยความสดใสร่าเริงออกมาทัง้ หมดเหมือน หลานสาว แต่เสียงนุ่มทุ้มของนายหัวสินธุ์คือสัญญาณบอกกับทุกคนที่นี่ว่า... บัดนี้สาวน้อย ธาราภัทร อนันตภาค สู้รบปรบมือกับคุณพ่อของเธอคือ คุณปรเมศ อนันตภาค จนชนะและได้มาปรากฏกายยังรอยตะวันและเกาะพันดาว ของพวกเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “ยังจะหัวเราะอีก โตเป็นสาวแล้วนะยัยน�้ำ ไม่รู้จักระวังตัวเหมือนกับเด็ก คนอื่นเขามั่ง เดี๋ยวพ่อเราเขาก็มาว่าอีกว่าอาเอาลูกสาวเขามาเสียคน” สินธุพ์ ดู ขึน้ ด้วยน�ำ้ เสียงเคร่งขรึมทันทีทตี่ งั้ สติได้ เขาไม่อยากให้หลานสาว ได้ใจว่าเขาจะตามใจเธอไปเสียทุกเรื่องอย่างที่ ปรเมศ อนันตภาค ผู้เป็นพ่อ มักจะชอบค่อนแคะเขาอยู่บ่อยๆ น�้ำเสียงดุๆ ของคนเป็นอาท�ำให้สาวน้อยที่มักจะชอบเล่นสนุกและซุกซน ไปวันๆ ท�ำหน้าจ๋อย แต่ก็ไม่เกินสองวินาทีเมื่อเจ้าตัวจับสังเกตอาการกลั้นหัวเราะ ของคุณอาสุดที่รักได้ในที่สุด “คุณอา” สาวน้อยของสินธุร์ อ้ งเรียกเขาเสียงดังอย่างรูท้ นั พลางทุบอกเขา เล่นอย่างหัวเสีย “ฮ่าๆ” คราวนีเ้ ป็นคุณอาของสายน�ำ้ บ้างทีร่ ะเบิดเสียงหัวเราะออกมาเต็มเสียง 11
รอยตะวันที่พันดาว
ไม่บอ่ ยหรอกนะทีเ่ ขาจะมีโอกาสเอาคืนหลานสาว เพราะเวลาทัง้ หมดของเขา หมดไปกับความใจอ่อนทีเ่ ธอขยันสรรหามาออดอ้อนเขามากกว่า สายน�ำ้ หน้าง�ำ้ ขึน้ กว่าเดิมเมื่อรู้ว่าสินธุ์แกล้งดุเธอไปอย่างนั้นเอง สาวน้อยท�ำปากจู๋จมูกยื่น แต่แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นหอมแก้มคนเป็นอาซ้ายขวาอย่างแสนคิดถึง! เป็นเวลาหนึ่งเทอมเต็มๆ ที่ปรเมศไม่ยอมให้เธอตาม คาริมา อนันตภาค คุณแม่ของเธอมานอนค้างกับคุณอาสินธุใ์ นวันหยุดเสาร์อาทิตย์เหมือนอย่างทีผ่ า่ นๆ มา เนื่องเพราะค�ำขอของเธอที่ท�ำเอาบ้านอนันตภาคร้อนเป็นไฟ! เมื่อเธอขอมาเรียนที่สวีและพักที่เกาะพันดาวกับสินธุ์ แน่นอนปรเมศคือคนแรกที่ค้านหัวชนฝา! แต่ในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึงจนได้ สายน�้ำท�ำไปเพราะความคิดถึงที่เธอ นับเวลารอคอยมาถึงสี่เดือนเต็มๆ แต่ส�ำหรับสินธุ์เวลาหนึ่งเทอมที่ไม่ได้เจอกันกลับท�ำให้เขาชะงัก! แน่นอนสาวน้อยคนนี้คือหลานสาวของเขาไม่เปลี่ยน แต่สิ่งที่เปลี่ยนไป คือเวลาต่างหาก สินธุ์ ชลาสินธุ์ ต่อให้แกร่งแค่ไหนก็คงไม่อาจยื้อเวลาให้หยุดเดินได้ หลานสาวตัวน้อยของเขาเติบโตเป็นเด็กสาวเพียงแค่ชวั่ ระยะเวลาสัน้ ๆ แค่นี้ หรือ ยังหรอก... เขายังมีเวลาอีกนิด แค่นิดเดียวเท่านั้นก่อนที่สายน�้ำจะเติบโตเป็นสาวน้อยที่เขาคงไม่อาจ โอบอุ้มเธอเอาไว้ได้อีกต่อไป แต่ก่อนวันนั้นจะมาถึง... สินธุ์คิดว่าเขาคงจะมีเวลายั่วประสาท ปรเมศ อนันตภาค ไปอีกหลายปี! “โอ๊ย” คุณอาของสายน�ำ้ ร้องเสียงหลงแทบไม่เป็นภาษาพาให้สาวน้อยทีน่ อนเอกเขนก อยูบ่ นตัวเขาคิว้ ขมวด หญิงสาวแน่ใจว่าเธอไม่ได้แอบหยิกคุณอาของเธอแน่ๆ แล้ว สินธุ์ร้องท�ำไม! “คุณอาเป็นอะไรคะ” 12
ระฆังเงิน
“น�้ำ ละ...ลงจากตัวอาไปก่อน” สินธุ์เอ่ยกระท่อนกระแท่น อาการเช่นนัน้ ยิง่ ท�ำให้สายน�ำ้ คิว้ ขมวด เธอไม่แน่ใจในสิง่ ทีอ่ าของเธอร้องขอ และไม่เห็นความจ�ำเป็นใดๆ ทีจ่ ะต้องลงไปจากตัวเขา ก็ตวั ของอาสินธุเ์ ป็นของเธอ! เธอนอนหลับแนบชิดอยูบ่ นแผงอกนีม้ านานสิบสองขวบปีเท่ากับอายุของเธอ สายน�้ำในวัยเด็กนอนไม่หลับเลยถ้าไม่ได้นอนหลับบนอกของ ปรเมศ อนันตภาค พ่อของเธอเอง หรืออกของผู้ชายอีกคน สินธุ์ ชลาสินธุ์! “น�้ำ” เสียงเรียกอีกครั้ง “ท�ำไมคะ” เสียงถามเริม่ คาดคัน้ สายน�้ำคิดว่าคุณอาไม่ตอ้ งการ ไม่รกั เธอ เหมือนเก่าอีกแล้ว “ลงไปก่อน อาเจ็บ” “น�ำ้ ตัวหนักมากหรือคะ คุณพ่อบอกว่าน�ำ้ ตัวนิดเดียว ไม่ได้อว้ นเสียหน่อย น�้ำยังนอนบนอกคุณพ่อได้เลย” น�้ำเสียงไม่ยอมแพ้ สายน�้ำฉลาดนักเวลาที่เธอต้องการให้ปรเมศหรือสินธุ์ท�ำอะไรให้ เธอจะ น�ำไปเปรียบเทียบกับอีกคนทันที! ไม่มใี ครจ�ำได้วา่ สายน�ำ้ จับสังเกตและน�ำข้อต่อรองนีม้ าใช้ปน่ั หัวผูช้ ายสองคน ตัง้ แต่เมือ่ ไหร่ แต่เท่าทีจ่ ำ� ได้ ทัง้ ปรเมศและสินธุไ์ ม่เคยยอมแพ้เลยเมือ่ น้องน�ำ้ บอกว่า อีกฝ่ายท�ำได้ หรือท�ำดีกว่า ก็คงนานเท่ากับอายุของเด็กหญิงนั่นแหละ! เด็กสาวคิว้ ขมวด หัวคิว้ ย่นเข้าหากันทันทีเมือ่ เธอสัมผัสได้วา่ อุบายชัน้ เยีย่ ม ของเธอไม่ได้ผลอีกต่อไป! “น�ำ้ เร็วๆ อาเจ็บ ปูหนีบ” สินธุร์ อ้ งเสียงดังอีกครัง้ เมือ่ หลานสาวยังไม่ยอม ลงไปจากตัวเขาเสียที และเสียงร้องของเขาครั้งนี้ท�ำให้สายน�้ำเข้าใจถึงเหตุผลในทันที! จากนั้นก็รีบลนลานไต่ลงจากตัวคุณอา... ด้วยความรวดเร็วผิดปกติ และ ลงไปนัง่ ยองๆ จับปูเจ้าปัญหาทีก่ ำ� ลังใช้กา้ มโตๆ ของมันหนีบขาอ่อน ทีถ่ า้ หากเลย ขึ้นมาอีกนิดเดียวก็คงถึงจุดส�ำคัญของคุณอาหนุ่มอย่างข�ำๆ แม้จะพยายามกลัน้ หัวเราะจนหน้าด�ำหน้าแดง ท้ายทีส่ ดุ หลานสาวคนโปรด ของ สินธุ์ ชลาสินธุ์ ก็ระเบิดหัวเราะออกมาอีกครัง้ เป็นครัง้ ทีส่ นิ ธุต์ อ้ งพ่ายแพ้อย่าง ไม่อาจคิดหาหนทางมาแก้เกมได้ทันเลย 13
รอยตะวันที่พันดาว
เมือ่ ผูช้ ว่ ยของหลานสาวเขาคือปูเจ้าปัญหาทีเ่ ขาอยากจะจับมันหักก้ามแล้ว โยนลงหม้อต้มในทันทีทันใด! “คุณอาท�ำไมไม่ทานล่ะคะ นี่ปูนึ่งกับน�้ำจิ้มซีฟู้ดรสเด็ดที่เราแข่งกันทาน บ่อยๆ ไงคะ น้องน�้ำไม่ได้ทานปูสดๆ อย่างนี้มาสี่เดือนเต็มๆ แล้วนะคะ” สายน�้ำ พูดพลางท�ำหน้าฉอเลาะ “อาอยากกินปูตัวนั้นมากกว่า” สินธุ์พูดเสียงขึ้นจมูกอย่างงอนๆ หลานสาวยิ้มร่า “น�้ำก็บอกแล้วไงคะ ว่าคุณอาจะได้กินปูทุกตัวยกเว้นเจ้า ตัวนั้น” เด็กสาวพูดถึงปูเจ้าปัญหาทีเ่ ธอน�ำไปปล่อยในศูนย์อนุรกั ษ์ สายน�ำ้ มักจะน�ำ สัตว์ทุกตัวที่ท�ำให้เธอชนะสินธุ์ไปเลี้ยงต่อ บางตัวเธอก็ปล่อยกลับคืนสู่ท้องทะเล แต่บางตัวเธอก็ผูกพันและเลี้ยงเอาไว้เพราะเชื่อว่าสักวันสินธุ์จะพัฒนาที่นี่ให้กลาย เป็นอควาเรียมเพื่อดูแลสัตว์น�้ำเหล่านี้ “ท�ำไมต้องยกเว้น” “ก็ตัวนั้นคุณอาจะกินมันด้วยความโกรธ แต่เจ้าพวกนี้เรากินเพราะมัน ต้องเป็นอาหารนี่คะ” สินธุ์เม้มปากหาจังหวะเหมาะๆ แต่เขาก็ท�ำได้แค่นั้นแหละ ดูเหตุผลของเธอสิ... สายน�ำ้ มักจะมีเหตุผลในทุกสิง่ ทีเ่ ธอต้องการให้เขาท�ำ เสมอ เขารูด้ หี รอกว่าเธอชอบใจทีป่ ตู วั นัน้ ท�ำให้เธอชนะเขาได้ในการชิงไหวชิงพริบ กันเมือ่ ตอนเย็น แต่เธอฉลาดพอทีจ่ ะไม่พดู ถึงมันสักนิด เด็กสาวท�ำเพียงแค่ทำ� ตา ปริบๆ บอกว่าสงสารปูตวั นัน้ มันคงไม่อยากเป็นอาหาร... ดังนัน้ เธอจะน�ำมันไปเลีย้ ง ใช่... เธอจะเลี้ยงเพื่อตั้งใจให้มันเยาะเย้ยเขาทุกครั้งที่มองเห็นมัน! สินธุถ์ อนหายใจกับตัวเอง พลางนึกถึงบรรดาสัตว์ทะเลทีร่ อดชีวติ เพราะเขา ไปหลายสิบตัวนับตั้งแต่สายน�้ำมีตัวตนขึ้นมาบนโลกใบนี้ บางทีนะ อาจไม่ใช่แค่สัตว์ทะเลเหล่านั้น แต่อาจหมายรวมถึงเขาด้วย กระมัง 14
ระฆังเงิน
ลูกสาวคนเล็กของคาริมาหญิงสาวทีเ่ ขารักเหมือนน้องแท้ๆ ช่วยให้ชวี ติ ของเขา สดใสและวุ่นวายขึ้นมานับจากที่ คาริมา วรนันท์ กลายไปเป็น คาริมา อนันตภาค อย่างถาวร และ ปรมัต อนันตภาค ลูกชายทีม่ เี ขาเป็นพ่อทูนหัวต้องแบ่งเวลาเกือบ ทั้งหมดไปให้พ่อแท้ๆ อย่าง ปรเมศ อนันตภาค และครอบครัวของเขา คงจะมีแต่เด็กสาวคนนี้ ลูกสาวคนเล็กยอดดวงใจของปรเมศทีไ่ ม่วา่ รายนัน้ จะท�ำอย่างไรก็ไม่อาจห้ามปรามสายน�้ำให้มาหาเขาได้เลย อาจเป็นเพราะค�ำท้าในวันที่เธอถือก�ำเนิด! สินธุ์คิดข�ำๆ เขารักสายน�้ำเหมือนลูกสาวแท้ๆ เหมือนกับที่เขารักปรมัต พี่ชายของเธอ แวบหนึ่ง! เหตุการณ์ในบ่ายวันนี้เข้ามาสะกิดความทรงจ�ำ แต่สินธุ์เลือก จะปัดมันทิ้งไป เขารัก ธาราภัทร อนันตภาค โดยไร้เงื่อนไข เขาเชื่อเช่นนั้นและจะเชื่อ... ตลอดไป! “คราวนี้ท�ำยังไงถึงมาหาอาได้” สินธุ์ถามหลานสาวขึ้นมาและยอมปล่อยปูเจ้าปัญหาตัวนั้นไปให้พ้นๆ เพราะนึกถึงมันทีไร เขาจะเริ่มกลัวตัวเองแปลกๆ สายน�ำ้ ชูกา้ มปูทสี่ นิ ธุแ์ กะส่งให้เข้าปากและเคีย้ วกร้วมๆ ก่อนจะยกแก้วน�ำ้ เย็นเจี๊ยบขึ้นดื่มอั๊กๆ เป็นการตบท้าย “ก็เพราะน�้ำเก่งไงคะ น�้ำชนะคุณพ่อ และคราวนี้น�้ำจะมาเรียนที่นี่ มาอยู่ที่ รอยตะวันแล้วก็เกาะพันดาวกับคุณอาไงคะ” เด็กสาวบอกอย่างเป็นสุข ในขณะที่คนฟังสะดุ้งวาบในใจ แต่... ค�ำพูดของสายน�้ำท�ำให้สินธุ์ต้องยอมรับว่าเขา... มีความสุข สุขทีไ่ ด้อยูก่ บั หลานสาวสุดทีร่ กั อย่างสายน�ำ้ และสุขทีไ่ ด้จนิ ตนาการว่าป่านนี้ ปรเมศ อนันตภาค คงแทบกระอัก! “บอกอาเร็ว น�้ำท�ำยังไง” สินธุ์ถามอย่างตื่นเต้น “ก็คณ ุ พ่อน่ะสิคะ ชอบห้ามไม่ให้นำ�้ มาหาคุณอา คุณอาก็รวู้ า่ น�ำ้ รักรอยตะวัน กับเกาะพันดาวมากแค่ไหน” หลานสาวท�ำทีฟ้อง 15
รอยตะวันที่พันดาว
“อาเพิง่ รูน้ ะนี่ ว่ามีคนห้ามหลานสาวของอาได้ดว้ ย วันหลังอาคงต้องไปขอ เคล็ดลับเสียหน่อย” สินธุ์พูดยิ้มๆ “แหม... คุณอาก็” สินธุ์หัวเราะเสียงดัง พลางแกะเนื้อปูเข้าปากบ้าง “ไม่อยากรู้แล้วใช่ไหมคะ” “อยากสิจ๊ะ เล่าต่อๆ อาไม่ขัดแล้ว เดี๋ยวจะไม่ได้หัวเราะเยาะพ่อเรา” สายน�ำ้ ค้อนให้สนิ ธุเ์ สียวงใหญ่กอ่ นจะเปิดปากเล่า “ก็ตอนต้นเทอมทีแ่ ล้วนี่ ล่ะค่ะ น�ำ้ ขอตามคุณแม่มาทีเ่ กาะพันดาว แต่คณ ุ พ่อไม่ให้ น�ำ้ ก็เลยว่าถ้าไม่มาเทีย่ ว เดีย๋ วน�ำ้ ก็มาเรียนต่อทีน่ เี่ สียเลย” สินธุพ์ ยักหน้าหงึกหงักให้เด็กสาวอธิบายต่อ “ตอนน�ำ้ พูดไปก็ไม่ได้คิด แต่พอพูดไปแล้วถึงได้คิดว่า ท�ำไมตัวเองไม่คิดได้ตั้งนานแล้ว น�ำ้ จะได้ไม่ตอ้ งเทียวไปเทียวมาวันเสาร์อาทิตย์ แล้วก็คอยลุน้ หาเหตุผลมาขอคุณพ่อ ตอนปิดเทอม ได้มามั่งไม่ได้มามั่ง” “ก็เท่านั้นยังไม่ให้มา แล้วขอมาเรียนต่อนี่นะ น�้ำมาอ�ำอาหรือเปล่า” สินธุ์ คิดขึ้นมาได้ว่าบางทีหลานสาวตัวแสบของเขาอาจจะมาแกล้งอ�ำ “เปล่าอ�ำค่ะ” เด็กสาวรีบปฏิเสธ “ตอนโพล่งไปคุณพ่อโกรธมาก บอกว่าไม่ยอมเด็ดขาด น�ำ้ ก็เลยต้องต่อรอง ท่านเลยบอกว่าให้น�้ำสอบได้ที่หนึ่งของชั้นปีก่อนแล้วคุณพ่อจะยอม” สินธุเ์ ข้าใจว่าท�ำไมปรเมศถึงบอกอย่างนัน้ สายน�ำ้ เรียนแค่กลางๆ มาตลอด และอยู่ในห้องเด็กเรียนธรรมดาที่ไม่ใช่เด็กเก่ง ซึ่งเขาก็พอรู้ว่าเด็กสาวชอบศิลปะ มากกว่าการเรียนที่คร�่ำเคร่งแบบนั้น การได้มาอยู่ในที่ที่เป็นต้นทุนทางความคิด และธรรมชาติสวยงามย่อมเหมาะกับสายน�้ำมากกว่า โดยเฉพาะถ้ามีครูทางศิลปะ คือเขาเอง แต่สินธุ์ก็ชักไม่แน่ใจว่าความคิดนี้จะถูกต้องเท่าไหร่นัก “นั่นคือเหตุผลที่น�้ำไม่มาพบอาตลอดทั้งเทอมหรือเปล่า” ค�ำตอบของสายน�้ำคือการพยักหน้าหงึกๆ “น�ำ้ บอกคุณพ่อว่าน�ำ้ จะท�ำให้ได้ ตัง้ แต่วนั นัน้ น�ำ้ ตัง้ ใจเรียน และขอให้พมี่ ตั ช่วยติวให้ น�้ำท�ำเพราะรู้ว่าน�้ำจะได้รับสิ่งที่น�้ำต้องการ ที่นี่น�้ำจะได้เรียนศิลปะ น�ำ้ ไม่อยากแข่งกับใคร เพราะเท่าทีผ่ า่ นมาน�ำ้ ยังไม่รตู้ วั เลยว่าท�ำไปได้ยงั ไง” สายน�ำ้ พูดพร้อมรอยยิ้มสดใส 16
ระฆังเงิน
ที่นี่
แต่ค�ำพูดของเธอกลับท�ำให้คนเป็นอามองหลานสาวด้วยสายตาที่นิ่งลึก สายน�ำ้ จะต้องใช้ความพยายามมากขนาดไหนเพือ่ แลกกับสามปีทไี่ ด้มาเรียน
สามปีทเี่ ธอจะได้มาอยูใ่ นอ้อมกอดของเขา อยูท่ า่ มกลางสายลม แสงแดด และไอทะเลอย่างที่เธอฝัน สามปีที่คงจะช่วยยืดระยะเวลาระหว่างเขากับหลานสาวที่สินธุ์รู้ดีว่า... หลังจากเวลาสามปีทวี่ า่ นี.้ .. อาอย่างเขาคงจะต้องปล่อยเธอกลับคืนสูอ่ อ้ มอก ของพ่อแม่ กระทั่งปรเมศและคาริมาเองก็คงต้องปล่อยให้เธอโผบินได้อย่างอิสรเสรี ชายหนุ่มตัดสินใจทันที... เขาจะใช้เวลาสามปีให้มีความหมาย ก่อนที่หลานสาวตัวน้อยของเขา... จะถูกกาลเวลาพรากเธอจากเด็กหญิง ไปสู่วัยสาว วัยที่เขาคงไม่อาจโอบอุ้มและโอบกอดเธอได้อย่างเก่า จู่ๆ สินธุ์ก็รู้สึกโหวงเหวงในอก... มันลึกมาก แต่เขาก็แน่ใจว่าความต้องการลึกๆ เขาไม่อยากให้เธอโตเลย เพราะขณะที่ เธอโตขึ้น... เขาจะแก่ลง ถ้าถึงวันนั้นสายน�้ำยังจะเต็มใจกอดคุณอาที่เธอบอกว่า รักนักรักหนาหรือเปล่านะ สินธุไ์ ม่อาจหาค�ำตอบได้... แต่เขาไม่รวู้ า่ เขาจะได้คำ� ตอบนัน้ ในอีกหลายๆ ปี ข้างหน้า เป็นค�ำตอบที่คนอย่าง สินธุ์ ชลาสินธุ์ ไม่มีวันจะคิดถึง เพราะถ้าคิด... บางทีวันนี้ เขาอาจเห็นด้วยกับ ปรเมศ อนันตภาค... เป็นครั้งแรก!
17
รอยตะวันที่พันดาว
2 ยามตะวันเริงร่า “อาอย่าขยับสิคะ เดี๋ยวผีเสื้อน้อยก็บินหนีไปหมดหรอกค่ะ” เสียงเล็กๆ ของสาวน้อยวัยสิบสี่เอ็ดขึ้นเบาๆ ขณะที่มือของเธอก�ำลังกดชัตเตอร์เสียงระรัว เธออุตส่าห์ลงทุนตืน่ แต่เช้าหลังจากคืนฝนตกเพือ่ ลากอาหนุม่ มาทีโ่ ป่งผีเสือ้ บริเวณแอ่งน�้ำของป่าชายเลนรอบๆ เกาะพันดาว หลังฝนตกอย่างนี้ช่วงเช้าๆ ที่มี แดดอ่อนๆ เหล่าผีเสื้อมักจะจับกลุ่มเกาะกันตามพื้นหรือขอนไม้ ใบไม้นิ่งๆ เพื่อ ผึ่งร่างกายให้ปีกอบอุ่นและแข็งแรง ก่อนที่มันจะบินออกหากินในช่วงสายๆ หาก อยากจะชมผีเสื้ออย่างใกล้ชิดก็ต้องรีบออกมาดูตั้งแต่เพิ่งมีแดดอ่อนๆ “อานั่งนิ่งอย่างนี้มาเกือบยี่สิบนาทีแล้วนะ เมื่อไหร่น�้ำจะจับภาพนิ่งเสร็จ สักทีล่ะ เมื่อยจะแย่แล้ว หิวข้าวอีกต่างหาก” สินธุ์บ่นกระปอดกระแปด หากก็ ไม่ยอมกระดุกกระดิกอย่างที่สาวน้อยแนะน�ำ ก็เขาเคยขัดใจเธอได้ที่ไหนกัน! ภาพของอาหนุ่มส�ำหรับสายน�้ำจึงเป็นภาพที่แสนอบอุ่น และเป็นตัวแทน ของความมั่นคงที่เธอเกาะเอาไว้ไม่ยอมปล่อยไปไหน เด็กสาวมองผ่านเลนส์กล้องทีเ่ ขาเป็นคนซือ้ และเลือกให้เธอด้วยตัวเองกับมือ ผู้ชายที่ก�ำลังมองสบตาของเธอผ่านเลนส์เป็นทั้งอา เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งครู และ เป็นเหมือนพ่อของเธอ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเธอ วินาทีนี้นิ้วของเด็กสาวไม่อาจขยับ พร้อมๆ กันกับที่ตาของเธอไม่ยอม กะพริบ เธอก�ำลังดื่มด�่ำกับภาพของสินธุ์ที่นั่งทอดสายตาอ่อนโยนไปที่ผีเสื้อแสน บอบบาง ท่ามกลางผืนทรายและฉากหลังซึง่ เป็นป่าโกงกางทีอ่ าบไล้ดว้ ยแสงอาทิตย์ ในยามเช้า คือความเข้มแข็งที่ผสมกลมกลืนกับฝูงผีเสื้อนับร้อยที่เกาะนิ่งอยู่บนพื้น บนใบไม้ กระทั่งมีสองสามตัวบินวนมาเกาะเขาเอาไว้ ทัง้ ๆ ทีผ่ เี สือ้ เป็นสัตว์ทอี่ อ่ นไหวและตืน่ กลัวง่ายเป็นทีส่ ดุ แต่สนิ ธุก์ ลับท�ำให้ สัตว์ตัวน้อยแสนสวยเหล่านี้มอบความไว้วางใจในตัวเขาได้อย่างง่ายดาย 18
ระฆังเงิน
วินาทีนนั้ เด็กสาวกดชัตเตอร์เก็บภาพแสนมหัศจรรย์เอาไว้หลายภาพ ก่อน จะเงยหน้าขึ้นไปหานายแบบจ�ำเป็นที่เธอลากเขาออกมาตั้งแต่เช้า “ลองขยับสิคะคุณอา” สิ้นเสียงของสาวน้อย แดดอ่อนๆ เริ่มแรงขึ้น สินธุ์ขยับตัวเพียงนิด เหล่า ผีเสื้อสีเหลืองนวลนับร้อยก็กระพือปีกออกร่ายร�ำเริงร่าอยู่รอบๆ ตัวของอาหนุ่ม สายน�้ำขยับนิ้วตามไปเรื่อยๆ และเก็บภาพเหล่านี้เอาไว้ให้มากที่สุดเท่าที่ เธอจะท�ำได้ ชั่วระยะเวลาไม่นานเหล่าผีเสื้อน้อยๆ ก็เริงร่าออกหากินท้าแสงตะวัน หญิงสาวตามถ่ายจนกระทัง่ ผีเสือ้ ตัวสุดท้ายบินลับสายตาไป มารูส้ กึ ตัวอีกทีกพ็ บว่า ตัวเองเดินมาจนถึงจุดที่สินธุ์นั่งปล่อยตัวตามสบายบนเนินทรายละเอียด เด็กสาว เก็บภาพนั้นเอาไว้เป็นภาพสุดท้ายก่อนจะปิดกล้องและเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา “มีความสุขล่ะสิ” สินธุ์พูดขึ้นเบาๆ และค�ำพูดของเขาก็เรียกรอยยิ้มจาก ริมฝีปากเล็กๆ จิ้มลิ้มของเธอได้ไม่ยากเลย “มากๆ ค่ะ” สายน�้ำตอบผู้เป็นอา “ถ้าน�้ำมีความสุข อาก็มีความสุข” สินธุ์พูดพร้อมกับโอบไหล่เด็กสาวให้ นั่งลงเคียงข้างกัน เป็นเวลาสองปีกว่าแล้วที่เธอมาอยู่ที่นี่ เรียนหนังสือ ใช้ชีวิต และเรียนรู้ ธรรมชาติอย่างทีส่ นิ ธุเ์ คยคิดหวังให้เธอเป็น ธาราภัทรคือสายน�ำ้ ทีไ่ หลพัดพาความ อบอุ่นและกระแสแห่งความสุขสดชื่นมาสู่เกาะพันดาวและรอยตะวันของเขา นับ ตั้งแต่ที่เขาตกลงใจรับตัวเธอมาอยู่ที่นเี่ พื่อเรียนต่อในชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นตาม ความต้องการของเจ้าตัว สินธุก์ ใ็ ช้วนั เวลาทุกๆ วันให้มคี า่ มากทีส่ ดุ นีเ่ ป็นของขวัญ สิ่งเดียวที่เขาจะมอบให้กับเธอได้ ก่อนที่เธอจะเริ่มออกโผบินอีกครั้งในระยะเวลา อันใกล้นี้ “น�้ำรักที่นี่ค่ะ ที่นี่เป็นเหมือนบ้านของน�้ำ น�้ำคงมีความสุขถ้าได้ใช้ชีวิตอยู่ ที่นี่ตลอดไป” เด็กสาวพูดพลางเอนตัวลงไปซบไหล่ของอาหนุ่มอย่างที่เธอชอบท�ำ สินธุ์สะดุ้งขึ้นมานิดๆ หากแต่เขาก็ปล่อยเลยตามเลย เพราะอีกไม่นาน สายน�้ำคงไม่มีโอกาสจะท�ำเช่นนี้กับเขาอีก เมื่อเธอเรียนจบและต้องกลับไปสู่บ้าน สู่ครอบครัวที่แท้จริงของเธอ 19
รอยตะวันที่พันดาว
“ที่นี่เป็นบ้านของน�้ำ น�้ำมาได้ทุกเมื่อที่น�้ำต้องการ” สินธุ์พูดเบาๆ ในใจ รู้สึกวูบโหวงอย่างประหลาดล�้ำ สองปีที่ผ่านมา เป็นช่วงระยะเวลาที่เขามีเธออยู่ข้างกายเสมอมา สินธุ์ คิดไม่ออกเลยว่าช่วงเวลาที่ไม่มีเด็กสาวคนนี้ข้างกายจะเป็นอย่างไร “อาก็รวู้ า่ มันไม่ใช่แบบนัน้ น�ำ้ อยากอยูท่ นี่ ี่ อยูต่ ลอดไป หลับตาทีน่ ี่ ตืน่ ขึน้ มา ที่นี่ และมีอาอยู่ข้างๆ แค่นี้น�้ำก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว” เด็กสาวพูดอย่างดื้อดึง “แต่น�้ำท�ำอย่างนั้นไม่ได้ โลกใบนี้กว้างใหญ่กว่าเกาะเล็กๆ ที่นี่ ต่อไป น�้ำจะต้องออกไปเผชิญโลกใบนั้นด้วยตัวเอง ออกไปเรียนรู้ เสาะหา และเก็บภาพ เหล่านั้นด้วยตัวของน�้ำเอง ซึ่งแน่นอนว่าน�้ำจะต้องไปโดยที่ไม่มีอา...” สินธุ์พูดพลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของสาวน้อยในวัยแรกแย้ม เขาหวัง เหลือเกินว่าเธอจะเข้าใจ “ท�ำไมล่ะคะ ท�ำไมอาถึงไปกับน�้ำด้วยไม่ได้” เด็กสาวยังคงดื้อดึง “เพราะว่าที่นี่คือชีวิตของอา และอาก็จะรอน�้ำอยู่ที่นี่เสมอ ต่อไปน�้ำก็จะ ตามหาชีวิตของน�้ำเจอ ซึ่งมันไม่ใช่ที่เกาะเล็กๆ แห่งนี้” “อาสินธุ์” สายน�้ำรู้สึกว่าเรื่องที่อาของเธอพูดเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ และ ไม่มีวันเป็นไปได้ ถ้าชีวติ ของสินธุค์ อื เกาะพันดาวและรอยตะวันแห่งนี้ ทีน่ กี่ จ็ ะเป็นชีวติ ของเธอ เช่นกัน! เด็กสาวไม่เข้าใจว่าท�ำไมสินธุ์ถึงได้ปักใจเชื่ออย่างนั้น แต่เอาเถอะ เธอ มีเวลาอีกถมเถที่จะท�ำให้เขาเปลี่ยนใจ อย่างน้อยก็ยังเหลือเวลาอีกเป็นปีกว่าที่พ่อ จะมาเอาตัวเธอไปจากที่นี่ แน่นอนว่าคนอย่าง ธาราภัทร อนันตภาค รักษาสัญญาเสมอ เธอมาที่นี่ เพื่อเรียนหนังสือสามปี พ่อของเธออนุญาตแค่นั้น และเธอก็จะยอมรับมัน แต่! เธอไม่ได้รับปากกับใครเอาไว้นี่ว่า หลังจากสามปีเมื่อเธอกลับไปอยู่ที่บ้าน ของตัวเองแล้ว เธอจะไม่หาทางกลับมาที่นี่อีก เธอไม่เคยสัญญากับใครเอาไว้แบบนั้น และไม่คิดที่จะท�ำเป็นอันขาด! 20
ระฆังเงิน
“เอาเถอะค่ะ เรายังมีเวลาอีกตัง้ หลายเดือนกว่าน�ำ้ จะจบ ม.3 เพราะฉะนัน้ เราอย่ามาพูดเรื่องนี้กันอีกเลยนะคะ มันไม่สนุกสักนิด น�้ำหิวข้าวแล้ว ไหนว่าอา ก็หวิ ไงคะ ไปทานข้าวกันดีกว่า ได้ขา่ วว่ามือ้ นีน้ า้ สาลีท่ ำ� ข้าวต้มกุง้ ของโปรดน�ำ้ เอาไว้ ด้วย แค่พดู ถึงก็นำ�้ ลายหกแล้ว ลุกเถอะค่ะ” เด็กสาวพูดพลางขยับตัวลุกขึน้ พร้อม กับส่งมือเล็กๆ ของเธอให้กับอาหนุ่ม สินธุ์มองมือที่ยื่นส่งมาพร้อมกับส่ายหน้า เขารู้ดีว่าสายน�้ำแค่ต้องการจะ เปลี่ยนเรื่องเท่านั้น เด็กสาวยังคงไม่เข้าใจอยู่นั่นเองว่า ท�ำไมชีวิตของเธอจึงมาเป็นชีวิตเดียวกับเขาที่นี่ไม่ได้ สินธุ์อยากจะพูดเหลือเกินว่า... เพราะเธอไม่ใช่หลานสาวตัวน้อยของเขา เหมือนเดิมอีกแล้ว แต่ก�ำลังเบ่งบานเป็นสาวสะพรั่ง... แล้วเขาจะยอมให้เธอมาอยู่ร่วมกันกับเขาสองต่อสองในบ้านบนเกาะได้ อย่างไรกัน ถึงเขาจะยอมใจอ่อนตามใจเธอได้ แต่พ่อแม่ของเธอคงไม่มีวันยอม! ชายหนุม่ ได้แต่หวังเหลือเกินว่าเขา... คงจะไม่ตอ้ งโชคร้ายเป็นคนพูดเรือ่ งนี้ กับเธอด้วยตัวของเขาเอง สายน�ำ้ ยังคงมองเขาตัง้ แต่หวั จรดเท้า พร้อมกับปล่อยหัวเราะและท�ำท่าทาง เหมือนไม่เข้าใจอยู่นั่นเอง หลานสาวของเขาบริสุทธิ์เหลือเกิน... แต่เขาจะยอมให้เรื่องนี้มาท�ำให้เธอมัวหมองไม่ได้ เพราะมันไม่เหมาะสม ด้วยประการทั้งปวง แพทย์หญิงสราวลี สุทธิพงษ์ ยืนมองคู่อาหลานที่เดินกอดคอกันเข้ามาสู่ เรือนพักส่วนตัวบนเนินของสินธุ์ด้วยอาการหรี่ตา จริงอยู่ที่สินธุ์แสดงออกมาเสมอว่ารักเด็กสาวคนนี้เหมือนหลานสาวแท้ๆ ของตัวเอง เพราะเธอเป็นลูกสาวของผู้หญิงที่เขารักเหมือนน้องแท้ๆ แต่ไม่ว่ายังไง เด็กคนนี้ก็ไม่ใช่ลูกและหลานแท้ๆ ของสินธุ์อยู่ดี! 21
รอยตะวันที่พันดาว
ซึ่งมันท�ำให้เธอไม่เคยสบายใจทุกๆ ครั้งที่มองเห็นภาพความสนิทสนม และความรักของคนทัง้ คู่ เป็นเวลาสองปีกว่าแล้วทีเ่ ธอได้แต่เฝ้ามองดูทงั้ คูอ่ ยูอ่ ย่าง เงียบๆ สราวลียอมรับว่าเธอเองก็คอ่ นข้างจะเอ็นดูและรักหนูนำ�้ อยูม่ าก เพราะเด็กสาว เป็นเด็กที่น่ารัก ใครได้มาเห็น มารู้จักก็คงจะอดหลงรักไม่ได้ อาจเพราะส่วนหนึ่ง เธอก็มีส่วนที่ท�ำให้เด็กคนนี้ได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก และนี่คือสาเหตุที่ท�ำให้เธอเกิด อาการลังเลมาตลอด ว่าจะเดินหน้าต่อหรือท�ำอย่างไรกับสัญชาตญาณของผูห้ ญิงที่ มันก�ำลังร�่ำร้องบอกเธอว่า... ไม่ควรปล่อยให้คนทัง้ คูผ่ กู พันลึกซึง้ ไปมากกว่านีไ้ ด้อกี แล้ว เพราะไม่อย่างนัน้ คนที่จะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างอาจจะต้องเป็นเธอ... เธอเอาทั้งชีวิตของตัวเองมาทิ้งไว้ที่เกาะแห่งนี้เพื่ออะไร ส่วนหนึ่งอาจเพราะเธอเป็นหมอ ที่มีหน้าที่ช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์ ใช่! มันควรจะเป็นอย่างนั้นทั้งหมด แต่สราวลีรู้ดีว่า เหตุผลส�ำคัญที่ท�ำให้เธอประจ�ำอยู่ที่เกาะพันดาวแห่งนี้ โดยไม่ยอมย้ายไปทีไ่ หนก็คอื ผูช้ ายทีเ่ ดินกอดคอมากับหลานสาวนอกไส้คนนัน้ ... สินธุ์ ชลาสินธุ์... หัวใจของเขาควรเป็นของเธอ! เป็นมาตั้งแต่ก่อนที่เด็กคนนั้นจะถือก�ำเนิด... โดยมีเธอเป็นคนที่ท�ำคลอดให้เองกับมือ! คุณหมอยังสาวทีม่ ชี ายหนุม่ ทัว่ ทัง้ อ�ำเภอมาหมายปอง แต่กลับต้องล่าถอย ออกไป เมือ่ จนแล้วจนรอดเธอก็ไม่มที า่ ทีวา่ จะสนใจผูช้ ายคนไหนเลยสักคน หลายคน พากันคิดว่าเธออุทิศชีวิตโสดของตัวเองให้กับคนไข้ แต่ก็มีอีกหลายคนโดยเฉพาะผู้คนบนเกาะพันดาวที่ต่างก็อยากลุ้นให้เธอ ลงเอยเสียกับเจ้าของเกาะมาดอบอุ่นอย่างนายหัวสินธุ์ แม้กระนัน้ แรงเชียร์ทงั้ หมดก็ยงั ไม่มากพอทีจ่ ะท�ำให้นายหัวหนุม่ หรือคุณหมอ คนสวยหวั่นไหวได้ ไม่มีใครรู้ว่าทั้งคู่คบกันเพียงเพื่อนธรรมดาหรือขยับฐานะขึ้นไปเป็นแฟน สถานภาพยังคงคลุมเครือและไม่แน่นอน แต่กไ็ ม่มใี ครเลิกมีความหวัง เมือ่ คุณหมอ ยังไม่ยอมสละโสด และนายหัวสินธุ์เองก็ยังไม่มีใครมาจนป่านนี้ 22
ระฆังเงิน
สราวลีขยับตัว ปรับสายตาให้เป็นปกติ พร้อมกับโปรยยิม้ หวานเมือ่ คนทัง้ คู่ เดินขึ้นมาถึงบันไดไม้หน้าบ้าน “อาหลานพากันไปเที่ยวที่ไหนมาคะเช้านี้” คุณหมอถามยิ้มๆ หากสายตาของเธอกลับท�ำให้สินธุ์รู้สึกอึดอัด เขาขยับ แขนออกจากคอของหลานสาวอย่างเบามือ และนัน่ มันท�ำให้สายน�ำ้ รูส้ กึ ได้ถงึ ความผิดปกติ เธอหันขวับไปทางอาหนุม่ ที่ยืนเอามือไพล่หลังด้วยความงุนงง และไม่เข้าใจว่าท�ำไมพอเจอหน้าคุณหมอ คนสวยขึน้ มาทีไร สินธุม์ กั จะมีอาการแปลกๆ อย่างนีข้ นึ้ มาทันที โดยเฉพาะพักหลังๆ มานี้ สินธุพ์ ยายามหลบสายตาแห่งค�ำถามของหลานสาวด้วยการตอบค�ำถามของ สราวลีเป็นการเบนความสนใจของสองสาวทีต่ า่ งก็ลอบมองเขาด้วยความสนใจกันไป คนละแบบ “พอดียัยน�้ำเขาอยากถ่ายรูปโป่งผีเสื้อ ก็เลยปลุกผมแต่เช้าเลยครับหมอ นีก่ ว่าจะยอมกลับมาได้กท็ ำ� เอาผมหิวแทบแย่” สินธุพ์ ดู ยิม้ ๆ และท�ำเหมือนไม่มอี ะไร เกิดขึ้น “อย่างนั้นหรือคะ” สราวลีพยายามจะหาสิ่งผิดปกติที่อยู่บนใบหน้าของ ชายหนุ่มรุ่นพี่ แต่เธอก็หามันไม่พบ “ท�ำไมอาพูดอย่างนีล้ ะ่ คะ น�ำ้ ไม่ได้เป็นคนท�ำให้อาต้องทนหิวข้าวสักหน่อย ความจริงแล้วน�ำ้ เป็นคนทีพ่ ยายามชวนให้อารีบกลับมาต่างหาก อาหมออย่าไปเชือ่ ที่อาสินธุ์พูดนะคะ” เด็กสาวพูดพลางวิ่งไปเกาะแขนอาหมอของเธออย่างประจบประแจงด้วย กิริยาออดอ้อนที่ใครๆ ต่างก็ลงความเห็นว่าหนูน�้ำท�ำได้น่ารักเสมอ วินาทีนั้นสราวลีนึกอยากจะสะบัดร่างเล็กๆ นี้ทิ้งไปเสีย แต่เธอก็ไม่อาจ ท�ำได้... ไม่ใช่เพราะสินธุ์ที่ก�ำลังยืนมองหลานสาวด้วยรอยยิ้มน่าอิจฉานั่น แต่เป็น เพราะตัวของเธอเองที่ยังไม่อาจตัดใจเลิกรักเด็กคนนี้ได้สักที น้องน�้ำของผู้คนบนเกาะเป็นเพื่อนตัวเล็กๆ ที่ท�ำให้โลกบนเกาะของเธอ สดใสและไม่เงียบงัน เด็กคนนี้เกิดมาเพื่อจะให้ผู้คนหลงรัก 23
รอยตะวันที่พันดาว
ไม่เว้นแม้กระทั่งตัวของเธอเอง! ท้ายที่สุดสราวลีก็อดยิ้มและยกมือขึ้นลูบแก้มของเด็กสาวเบาๆ ไม่ได้ “ถ้าอย่างนั้นเราสองคนก็ต้องท�ำโทษอาสินธุ์ของน้องน�้ำด้วยการแย่งทาน ข้าวต้มกุ้งแสนอร่อยของน้าสาลี่ให้หมดเลยดีไหมคะ” “นั่นเป็นความคิดที่เยี่ยมไปเลยค่ะ” สายน�ำ้ พูดพร้อมกับลากแขนของคุณหมอสาววิง่ เข้าไปในตัวบ้าน และตรงดิง่ เข้าไปในห้องรับแขกทีม่ โี ต๊ะทานข้าวเล็กๆ ทีเ่ ธอใช้ทานข้าวกับอาหนุม่ เพียงสองคน โดยบางวันอาจมีแขกประจ�ำสุดสวยอย่างอาหมอลีมาทานด้วย หรือถ้าจะให้ครึกครืน้ ขึ้นอีกนิดก็ต่อเมื่อมีอาเอกผู้ช่วยของอาสินธุ์มาทานด้วยอีกคน สินธุ์มองตามสองสาวที่จับจูงกันวิ่งเข้าไปในบ้านด้วยอาการลอบถอน หายใจ... เขารู้ว่าสราวลีเป็นคนฉลาดและเริ่มกังวลกับสิ่งที่เขาเองก็กังวลอยู่ลึกๆ หญิงสาวเป็นคนที่อยู่ใกล้ชิดทั้งเขาและสายน�้ำมากที่สุด ก่อนหน้านี้แม้จะมีสายตา ของผูค้ นเหลียวหลังมามองบ้างเวลาทีเ่ ห็นสายน�ำ้ โอบเอวเขาเดินเทีย่ วเล่นในตลาด แต่สนิ ธุก์ ไ็ ม่ได้ให้ความสนใจ เพราะถือว่าเป็นเรือ่ งส่วนตัว ทัง้ เขาและสายน�ำ้ บริสทุ ธิใ์ จ ต่อกันเสมอ แต่เมือ่ เด็กสาวยิง่ โตขึน้ และกลายเป็นสาวสวยในวัยแรกแย้ม เสียงถาม ก็เริ่มหนาหูมากยิ่งขึ้นว่าเด็กสาวที่เดินเคียงข้างนายหัวสินธุ์นั้นเป็นใคร บางทีเมื่อสราวลีออกไปจากเกาะ เธอเองก็คงจะได้ยินเสียงที่ว่านี้บ้าง แม้ ผู้คนในโรงเรียนรวมทั้งที่รอยตะวันและเกาะพันดาวจะรู้จักหลานสาวของเขาเป็น อย่างดี แต่คนข้างนอก... เขาไม่อาจไปนั่งอธิบายเรื่องราวต่างๆ ให้ใครฟังได้ ในเมือ่ เขายังเป็นโสด การมีเด็กสาวๆ มาเดินเคียงข้าง นัน่ ไม่ใช่เรือ่ งทีด่ งี ามส�ำหรับ สายน�้ำสักเท่าไหร่เลย เขาจะท�ำยังไงกับปัญหาที่ไม่อาจแก้ให้ตกนี้ดี ในเมื่อเขา ไม่เคยคิดจะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น ชีวิตของเขามีความสุขดีแล้วกับการได้ดูแลหลานสาวตัวน้อย... บางทีเขาอาจต้องคิดเรื่องนี้ขึ้นมาบ้าง เมื่อสายน�้ำโผบินออกจากอ้อมอก ของเขาอีกครั้ง สินธุ์รู้ดีว่าชีวิตที่ไม่มีเด็กสาวแสนน่ารักคนนี้อยู่ข้างกายเป็นชีวิตที่ เขาไม่เคยคาดคิดและออกแบบเอาไว้เลย 24
ระฆังเงิน
หากแต่... เมื่อเวลามาถึงเขาพร้อมจะท�ำทุกสิ่งทุกอย่าง... เพื่อให้ธาราภัทร ยังคงเป็นสายน�้ำที่บริสุทธิ์ส�ำหรับเขาและเกาะแห่งนี้ตลอดไป! สินธุเ์ ดินเข้าไปทีโ่ ต๊ะอาหารก็พบว่าสองสาวต่างวัยก�ำลังนัง่ ดูรปู ทีห่ ลานสาว ของเขาเป็นคนถ่ายมาสดๆ ร้อนๆ ชายหนุ่มกระแอมเบาๆ “ไหนว่าจะรีบมาแย่งกินข้าวต้มของอาให้หมดยังไงล่ะ นี่อะไรมานั่งดูรูปที่ มันสมควรจะผ่านตาของอาก่อนใครเพื่อน” สินธุ์ท�ำเสียงดุๆ ได้ผล เพราะน้องน�้ำของทุกคนเงยหน้าขึ้นมาท�ำหน้าง�้ำทันที “เป็นอย่างนั้นได้ยังไงกันล่ะคะอา น�้ำเป็นคนถ่ายน�้ำก็ต้องสกรีนก่อนสิคะ ว่ามันสวยหรือเปล่า จะได้คัดเอาแต่รูปที่สวยๆ ไปให้นายแบบดูไงคะ ใช่ไหมคะ อาหมอ” คนพูดพูดแล้วก็แอบยักคิ้วใส่เขาเมื่อสราวลีพึมพ�ำเห็นด้วย “ใช่จะ้ แต่อาหมอว่ารูปทีน่ ำ�้ ถ่ายมาสวยๆ ทัง้ นัน้ เลย อาชักจะอิจฉาน้องน�ำ้ แล้วสิคะ ที่มคี รูดอี ยู่กับตัว” คุณหมอสาวพูดยิ้มๆ เหมือนไม่ได้ที่สลักส�ำคัญอะไร “มันแน่นอนอยู่แล้วค่ะ นอกจากแม่แล้ว น�้ำยังไม่เคยเห็นใครถ่ายรูปได้ สวยเท่ากับอาสินธุ์อีกเลย แม่เคยเล่าให้ฟังว่าอาสินธุ์เป็นเหมือนครูของแม่ เพราะ ฉะนัน้ น�ำ้ จะต้องเสียเวลาเรียนกับแม่ไปท�ำไม ในเมือ่ น�้ำมีครูทเี่ ก่งทีส่ ดุ อยูต่ รงนีอ้ กี ทั้งคน คอยดูนะคะ น�้ำจะเป็นช่างภาพมือหนึ่งเหมือนแม่กับอาให้ได้เลย” สายน�้ำ พูดพร้อมกับท่าทางที่มุ่งมั่น เวลานั้นสินธุ์มองเห็น คาริมา วรนันท์ ในวันวานเป็นคนที่ก�ำลังนั่งอยู่ ต่อหน้าเขา หาใช่หลานสาวตัวน้อยซึ่งเป็นลูกของเธอไม่... แพทย์หญิงสราวลีเงยหน้าขึ้นมาและมองเห็นสายตานั้นเข้าพอดิบพอดี หญิงสาวก�ำมือของตัวเองแน่นเข้า เธอรับรูว้ า่ สายน�ำ้ มีหลายสิง่ หลายอย่างทีถ่ อดแบบ มาจากคนเป็นแม่ ผู้หญิงที่ครั้งหนึ่ง... เธอเคยเกือบจะเป็นผู้แพ้และสูญเสีย ผู้หญิงที่เธอเคยคิดว่าเป็นคนได้หัวใจของผู้ชายคนนี้ไป... เธอในตอนนั้นกลับยอมเป็นผู้รับความพ่ายแพ้อย่างไม่มีทางเลือก แม้ว่า หญิงสาวผู้นั้นจะเป็นเพียงแม่ม่ายลูกติด แต่สินธุ์ก็กลับรักและอุ้มชูเด็กคนนั้น เหมือนลูกแท้ๆ ของตัวเอง กระทั่งยอมเป็นพ่อทูนหัวให้กับ ปรมัต อนันตภาค ลูกชายของเธอ 25
รอยตะวันที่พันดาว
ใช่ เธอเคยคิดว่าตัวเองพ่ายแพ้อย่างหมดรูป แต่แล้วแม่ของเด็กคนนีก้ ลับ ท�ำให้คนที่เธอรักต้องกลายเป็นฝ่ายเจ็บช�้ำ ด้วยการกลับไปคืนดีกับสามีของเธอ ตอนนั้นสราวลีรู้สึกเสียใจที่เธอยอมแพ้ง่ายๆ และมีส่วนที่ท�ำให้สินธุ์ต้อง พบเจอกับความเจ็บปวด... เขาผิดหวัง เขาเสียใจจนไม่ยอมมองผู้หญิงคนไหนอีกเลย... นั่นคือสาเหตุที่ท�ำให้เธอไม่อาจไปไหนไกลจากเกาะพันดาวแห่งนี้... เพราะเธอต้องการเยียวยาและรักษาบาดแผลในหัวใจของเขา ผู้ชายที่จะต้องกลับมามองเห็นคุณค่าของเธอในที่สุด เธอเฝ้าอดทน รอคอยอย่างใจเย็น รอเวลาให้เขาค่อยๆ ลืมแม่ของเด็กคนนี้ ทีละนิดๆ แต่! ทันทีที่เด็กคนนี้คลอดออกมา... สายน�้ำก็ท�ำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอเคยวาดหวังล้มครืนไม่เป็นท่า เพราะ นายหัวสินธุ์เอาเวลาที่เขาว่างทั้งหมดไปทุ่มให้กับเด็กคนนี้แทน เขาเลี้ยงดู เอาใจใส่ และดูแลเสียยิ่งกว่าที่เคยดูแลปรมัตซึ่งเป็นเด็กที่เขา รับเป็นพ่อทูนหัวเสียอีก นั่นเพราะ... เด็กคนนี้ร้องตามติดเขาตั้งแต่แรกเกิด ไม่ว่าใครก็เอาไม่อยู่ทั้งนั้น แม้แต่ พ่อแม่แท้ๆ ของเด็กเองด้วยซ�้ำ... สราวลีหันหน้าไปมองเด็กผู้หญิงที่เคยช่วงชิงเอาวันเวลาที่มีค่าของสินธุ์ไป จากเธอ ในตอนนั้นเธอแค่คิดว่าเมื่อเด็กคนนี้โตขึ้นก็จะค่อยๆ เลิกติดสินธุ์ไปเอง อีกไม่นานสินธุ์ก็จะกลับมามีชีวิตที่ปกติของเขาและหลงลืมแม่ของเด็กไป ในที่สุด... ใช่... มันอาจจะเป็นอย่างนั้น เพราะเธอแน่ใจเหลือเกินว่าตอนนีแ้ ม่ของเด็กอาจไม่มคี วามหมายอะไรกับ สินธุ์ ชลาสินธุ์ อีกแล้ว แต่คนที่ครอบครองเอาพื้นที่ทั้งหมดในความรู้สึกนึกคิดและหัวใจของเขา ก็คือเด็กคนนี้! 26
ระฆังเงิน
คนทีท่ ำ� ให้สนิ ธุม์ องเห็นคาริมาในวันวาน เด็กผูห้ ญิงทีถ่ อดแบบแม่ออกมาได้ จนแทบไม่ผิดเพี้ยน! และสายตาของสินธุ์ที่ก�ำลังแสดงออกมายามที่เขาคิดว่าไม่มีใครมองเห็น ก�ำลังเป็นพยานในสิง่ ทีเ่ ธอคิดจริงๆ คาริมาจากไป แต่กลับส่งลูกสาวมาเป็นตัวแทน เพื่อแย่งชิงความรักของสินธุ์ไปจากเธออีกครั้ง ไม่... ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้น ไม่มีวันยอมเด็ดขาด... เพราะว่าครั้งนี้เธอจะสู้... ให้สมกับระยะเวลายาวนานที่เธอต้องเป็นฝ่าย อดทนและรอคอยมาตลอด “ดูๆ ไปน้องน�้ำเหมือนคุณแม่มากนะคะ พี่สินธุ์ว่าอย่างนั้นไหมคะ” ค�ำพูดของสราวลีท�ำให้สินธุ์ถึงกับสะดุ้ง เขามองสบตากับเธอเป็นครั้งแรก และเริ่มไม่แน่ใจว่าหญิงสาวก�ำลังคิดอะไรอยู่ “จริงเหรอคะอาหมอ เหมือนแม่กด็ สี คิ ะ แม่ของน�ำ้ เก่ง แล้วก็เข้มแข็งทีส่ ดุ ที่ส�ำคัญพ่อเมศก็รักแม่มากๆ ด้วย ถ้าน�้ำเหมือนแม่จะมีใครมารักน�้ำเหมือนที่ พ่อเมศรักแม่คริมาหรือเปล่าคะ” เด็กสาวท�ำท่าชวนฝันเหมือนวัยรุ่นทั่วๆ ไป “น้องน�ำ้ ของอาหมอน่ารักออกอย่างนี้ อีกไม่นานก็คงจะมีหนุม่ ๆ เข้ามาให้ เลือกไม่หวาดไม่ไหวจนท่าเทียบเรือของเกาะพันดาวไม่ว่างแน่นอนจ้ะ จริงไหมคะ พี่สินธุ์” หมอสาวเป็นคนตอบพลางหันไปพยักพเยิดขอความเห็นจากชายหนุ่ม หนึ่งเดียวในห้อง! สินธุย์ งั รูส้ กึ มึนไม่หายกับค�ำเปรยๆ ลอยๆ ของรุน่ น้อง แถมยังบทสนทนา ที่ค่อยๆ ลากเอาเขาเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย ชายหนุ่มหรี่ตาอย่างระวังมากขึ้น เขาไม่ แน่ใจว่าสราวลีต้องการจะสื่ออะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆ เขารู้สึกว่าบทสนทนาที่เกิดขึ้นนี้มันไม่ใช่แค่การพูดคุยเล่นๆ กันอย่างธรรมดาเหมือนทีเ่ คยเป็น โดยเฉพาะเมือ่ มีแม่ของเด็กสาวเข้ามาข้องเกีย่ ว “ไม่รู้สิ แต่อาว่ายังไงๆ น�้ำก็ไม่ค่อยเหมือนแม่สักเท่าไหร่นะ” สินธุ์ตอบ ขณะเดินไปนัง่ ทีโ่ ต๊ะพร้อมกับลงมือทานข้าวต้มกุง้ ทีน่ างสาลีเ่ ตรียมเอาไว้ให้เงียบๆ 27
รอยตะวันที่พันดาว
“หมายความว่ายังไงคะอา น�้ำไม่เหมือนแม่นี่แสดงว่าน�้ำไม่สวย ไม่น่ารัก เหมือนแม่อย่างนั้นหรือคะ” เป็นเด็กสาววัยแรกแย้มทีไ่ ม่ยอมจบบทสนทนานีง้ า่ ยๆ และก�ำลังจะชักพา ไปสู่สถานการณ์ที่น่าอึดอัดมากกว่าเดิม เมื่อสินธุ์มองเห็นแววตาที่ผิดหวังของ สาวน้อย “มาทานข้าวกันดีกว่า เดี๋ยวจะเย็นเสียหมดนะ” คนเป็นอาชวนเบาๆ ท�ำให้สายน�ำ้ ต้องยอมลุกจากโต๊ะไปนัง่ ประจ�ำทีข่ องตัวเอง โดยมีคณ ุ หมอสาวประจ�ำเกาะลุกตามไปเงียบๆ แต่ทา่ ทีของเด็กสาวกลับท�ำให้สนิ ธุ์ ไม่อาจอดทนนั่งทานข้าวต้มกุ้งไปเงียบๆ ได้อย่างที่ตั้งใจ “ท�ำไม น�้ำอยากเหมือนแม่มากเหรอ” คนเป็นอาถามยิ้มๆ อีกครั้ง “อยากสิคะ ท�ำไมจะไม่อยาก แม่เป็นผูห้ ญิงทีท่ งั้ เก่งแล้วก็แสนดีทสี่ ดุ ในโลก ถ้าน�ำ้ เหมือนแม่พอ่ เมศก็จะรักน�ำ้ อาสินธุก์ ด็ ว้ ย เพราะว่าอารักแม่ของน�ำ้ มากๆ ใช่ไหม คะ” เด็กสาวพูดพลางท�ำท่าเหมือนรูด้ ี โดยไม่ระแคะระคายเลยว่าค�ำพูดของเธอนัน้ ท�ำเอาผู้ใหญ่แทบนั่งไม่ติด เพราะค�ำว่ารักที่สายน�้ำพูดถึงนั้นมีความหมายแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงกับ สิ่งที่ผู้หญิงอีกคนก�ำลังเข้าใจ! สินธุร์ สู้ กึ ว่ามันคือนาทีทยี่ งุ่ ยากทีเ่ ขาไม่อาจจะหาทางออกได้งา่ ยๆ อีกต่อไป เขาจะตอบอย่างไรให้สายน�้ำไม่เสียใจและไม่ท�ำให้สราวลีเข้าใจผิดไปใหญ่โตมาก กว่านี้ แน่นอนว่าถ้าเขาตอบว่าไม่รักแม่ของเธอ สายน�้ำของเขาก็จะต้องเก็บไป น้อยใจแทนคุณแม่ และมาพาลหาว่าเขาจะไม่รักเธอเข้าด้วยอีกคน ซึ่งเขาไม่เคย คิดหวังให้เป็นเช่นนั้น แต่ถ้าตอบว่ารัก... ผูห้ ญิงอีกคนจะแปลความหมายทีเ่ ขาเป็นคนตอบไปว่าอย่างไร มันอาจจะ เป็นค�ำตอบที่ท�ำให้สายน�้ำของเขากลายเป็นสายน�้ำที่ไม่บริสุทธิ์เหมือนเดิม เพราะไม่นาน... จะต้องมีคนเอาสีลงไปแปดเปื้อนตัวเธอให้ต้องมัวหมอง ซึ่งเขา... ไม่อาจยอมและไม่มีวันยอมให้เป็นเช่นนั้นได้เลย 28
ระฆังเงิน
“แม่ของน�้ำเป็นผู้หญิงที่น่ารักและบริสุทธิ์ ไม่มีใครไม่รักแม่ของน�้ำได้ หรอกจ้ะ คนบนเกาะพันดาวทุกคนล้วนรักแม่ของน�ำ้ ทัง้ นัน้ เหมือนกับทีท่ กุ คนรักน�ำ้ เพราะว่าน�้ำของอาเป็นสายน�้ำที่บริสุทธิ์แล้วอาก็อยากให้มันเป็นเช่นนั้นตลอดไป” ค�ำตอบของสินธุ์เป็นค�ำตอบที่ท�ำให้สายน�้ำยิ้มออกมาได้ ขณะเดียวกัน เขาก็ได้ส่งค�ำเตือนมายังผู้หญิงอีกคนที่ก�ำลังนั่งก้มหน้าทานข้าวเหมือนกับไม่รับรู้ เรื่องราวใดๆ แต่สราวลีรู้ดีว่าสินธุ์ก�ำลังเตือนเธอ! เขาก�ำลังเตือนไม่ให้เธอไปยุ่งเกี่ยวกับหลานสาวที่แสนบริสุทธิ์ของเขา! ใช่ เด็กคนนี้ควรจะเป็นสายน�้ำที่บริสุทธิ์และสดชื่น... แต่ตัวเขาเล่า ตัวของเขาบริสุทธิ์กับสายน�้ำสายนี้แค่ไหนกันเชียว! ในเมื่อเด็กคนนี้แทบจะถอดแบบของแม่มาอย่างไม่ผิดเพี้ยนและสินธุ์เอง ก็พร้อมจะกระโจนลงมาปกป้องเธอแทบจะตลอดเวลา มันแทบจะมากกว่าทีเ่ ขาเคยแสดงออกกับแม่ของเด็กเสียด้วยซ�ำ้ แล้วอย่างนี้ เขาจะให้เธอไว้วางใจและเชื่อใจในความบริสุทธิ์ของเขาได้อย่างไรกัน! ยังก่อน ตราบใดทีส่ นิ ธุย์ งั ยึดมัน่ และปักใจเชือ่ ว่าเขาจะรักษาสายน�ำ้ สายนี้ ให้บริสทุ ธิแ์ ละงดงามต่อไป นัน่ ก็เท่ากับว่าเขาอาจจะยังไม่รจู้ กั หัวใจของตัวเองดีพอ และเธอจะใช้ข้อได้เปรียบนี้ค่อยๆ ก�ำจัดเด็กคนนี้ออกไปจากชีวิตของเขา อีกครั้ง เหมือนที่ครั้งหนึ่งแม่ของเด็กคนนี้เคยออกไปจากชีวิตของเขา และเมื่อถึงวันนั้น สินธุ์ ชลาสินธุ์ จะต้องกลับมาหาเธอ!
29
รอยตะวันที่พันดาว
3 น้ำ�ตาตะวัน สายน�้ำนั่งชะเง้อคอมองไปที่ท่าเรืออย่างหงอยเหงา ช่วงเวลาหลายวันมา นี้สินธุ์มักจะไม่ค่อยว่างมาเล่นกับเธอเหมือนเมื่อก่อนเลยสักนิด จริงอยู่ที่เขาอาจ จะงานยุ่ง แต่ต่อให้เขามีงานยุ่งยากมากแค่ไหน เขาก็ไม่เคยต้องปล่อยให้เธอเป็น ฝ่ายรอถึงขนาดนี้โดยไร้จุดหมาย... “คุณน�้ำออกมานั่งตากลมท�ำไมคะ ประเดี๋ยวฝนก็จะตกแล้ว ลมทะเลแรง ออกจะตายไป รีบเข้าบ้านเถอะค่ะ นายหัวจะต้องดุนา้ แน่ๆ ทีป่ ล่อยให้คณ ุ น�ำ้ ออกมา ตากลมอย่างนี้” นางสาลี่ที่เข้ามาท�ำความสะอาดเรือนพักร้องทักขึ้นเมื่อนางเห็นเด็กสาว ก�ำลังนั่งจับเจ่าอยู่บนขั้นบันไดหน้าเรือน “บางทีอาสินธุ์อาจจะไม่ดุน้าสาลี่ก็ได้นะคะ ป่านนี้เขาคงลืมไปแล้วว่ายังมี น�้ำรอเขาอยู่ที่บ้านอีกทั้งคน” เด็กสาวพูดอย่างน้อยเนื้อต�่ำใจ “โธ่ คุณน�ำ้ ไม่มที างหรอกค่ะ นายหัวรักคุณน�ำ้ ยิง่ กว่าอะไรทัง้ หมด เพราะ ฉะนัน้ กลับเข้าบ้านแล้วก็อย่าคิดมากนะคะ คุณอาอาจจะแค่ออกไปท�ำธุระกับคุณหมอ ทีต่ ลาดเท่านัน้ เอง ช่วงนีด้ เู หมือนนายหัวจะมีโครงการปรับปรุงสถานีอนามัยของเกาะ คุณน�้ำก็รู้ว่านายหัวใส่ใจกับความเป็นอยู่ของผู้คนบนเกาะมากแค่ไหน คุณน�้ำเอง ก็เกิดที่นี่นะคะ” นางสาลี่พูดไปตามอย่างที่ใจของนางคิด แต่สำ� หรับสายน�ำ้ มันกลับท�ำให้เด็กสาวรูส้ กึ ตงิดๆ ขึน้ มา เพราะตลอดเวลา ทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เธอจะต้องมานั่งคอยอาของเธออยู่ที่หัวบันไดบ้าน ตรงนี้ เธอจะพบกับค�ำตอบที่ว่า อาสินธุ์ออกไปกับอาหมอลีเสมอ... ผู้คนบนเกาะต่างก็พูดกันหนาหูว่า อีกไม่นานอาสินธุ์ของเธออาจจะสละ ชีวิตโสดและลงเอยกับอาหมอลีด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เด็กสาวก้มหน้าลง เธอเองก็ควรจะรู้สึกอย่างนั้น... ควรจะยินดีหากว่าอาของเธอจะมีผหู้ ญิงทีด่ แี ละเพียบพร้อมอย่างอาหมอลี มาอยู่เคียงข้าง... 30
ระฆังเงิน
แต่พอคิดได้ว่าอีกไม่นาน อาสินธุ์ก็จะค่อยๆ ลืมเธอและเอาเวลาทั้งหมด ไปทุ่มเทให้อาหมอลี ตัวเองกลับรู้สึกเจ็บปวดและทนไม่ได้เสียอย่างนั้น... “น้าสาลี่คะ จริงหรือเปล่าที่เขาพูดกันว่าอีกไม่นานอาสินธุ์ก็จะแต่งงานกับ อาหมอลี” เด็กสาวถามเรียบๆ ด้วยน�้ำเสียงหงอยเหงา “เอ เรื่องนี้น้าก็ไม่แน่ใจนะคะ แต่ถ้าพวกเขาลงเอยกันจริงๆ ก็นับว่าเป็น คู่ที่เหมาะสมกันมากๆ ทีเดียว” “นั่นสินะคะ” สายน�้ำพูดออกมาอย่างเห็นด้วย “แล้วคุณน�้ำไม่ดีใจหรือคะ ที่คุณอาจะเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาสักที พวกเรา ทุกคนรอนายหญิงกันมานานมากๆ แล้วนะคะ” “น�้ำควรจะดีใจใช่ไหมคะน้าสาลี่” ค�ำพูดของเด็กสาวท�ำให้นางสาลี่ตรง เข้าไปกอดเธอเอาไว้ นางพบว่าแววตาของเด็กสาวก�ำลังสับสน “อาสินธุก์ ำ� ลังจะมีความสุข แต่ถา้ เขาแต่งงานแล้วเขาจะลืมน�ำ้ หรือเปล่าคะ เขาจะทิง้ ให้นำ�้ นัง่ รออย่างนีอ้ กี ไหม” สายน�ำ้ พูดพร้อมกับปล่อยให้นำ�้ ตาไหลเงียบๆ เธอไม่อาจเก็บกดความน้อยใจและเสียใจที่สินธุ์ท�ำเหมือนหมางเมินและ ไม่ใส่ใจเธอได้อีก ขนาดเขาก�ำลังจะแต่งงานและมีความสุข ยังไม่บอกเธอสักค�ำ... คุณอาของเธอไม่ได้เห็นว่าเธอเป็นคนทีส่ ำ� คัญทีส่ ดุ ส�ำหรับเขา เหมือนทีเ่ ธอ คิดว่าเขาคือคนที่ส�ำคัญที่สุดของเธอเลยใช่ไหม “โธ่ คุณน�ำ้ อย่าน้อยใจคุณอาอย่างนีส้ คิ ะ ถึงนายหัวจะแต่งงานหรือมีใคร เพิม่ เข้ามาในชีวติ แต่นา้ เชือ่ ว่านายหัวจะไม่มที างมองเห็นใครส�ำคัญกว่าคุณน�ำ้ ไปได้ หรอกค่ะ แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคนที่นายหัวแต่งงานด้วยก็ตาม” “จริงๆ นะคะน้าสาลี่ น้าไม่ได้กำ� ลังหลอกให้นำ�้ ดีใจเล่นใช่ไหมคะ” สายน�ำ้ ถามพร้อมกับน�้ำตาและแววตาที่สับสนของเธอ “จริงค่ะ เชือ่ น้านะคะ เข้าบ้านและไปรอคุณอาเสีย อีกประเดีย๋ วท่านก็กลับ มาแล้ว” นางสาลี่ให้ค�ำแนะน�ำ “ขอน�ำ้ นัง่ ตรงนีอ้ กี สักครูน่ ะคะ น�ำ้ สัญญาว่าน�ำ้ จะเข้าไปในบ้านก่อนฝนตก น้าสาลี่รีบกลับบ้านเถอะค่ะ เดี๋ยวจะเปียกฝน” แล้วอย่างนีจ้ ะไม่ให้คนทัง้ เกาะรักเธอได้อย่างไร ในเวลาทีก่ ำ� ลังเสียใจมาก ที่สุด เจ้าตัวยังไม่วายเป็นห่วงเป็นใยคนอื่น 31
รอยตะวันที่พันดาว
“แม่คุณของน้า” นางพูดพร้อมกับก้มลงเก็บของและเช็ดน�้ำตาให้เด็กสาว เบาๆ “อย่าคิดมาก แล้วก็รีบเข้าบ้านนะคะ น้าไปก่อน” “ค่ะ” เด็กสาวพยักหน้า และนั่งมองดูนางสาลี่ค่อยๆ เดินลับหายไปตาม ริมหาด สายน�้ำเบนสายตากลับมาอีกครั้ง และทอดมองไปที่สะพานไม้ตรงท่าเรือ ด้วยแววตาว้าวุ่น สายฝนโปรยปรายลงมาเบาๆ บนพื้นน�้ำสีฟ้าครามที่มองไกลๆ เหมือนมี ประกายระยิบระยับ สายน�้ำไม่ได้ท�ำตามที่เธอสัญญาเอาไว้กับนางสาลี่ เพราะแม้เมือ่ ต้องลมฝนเด็กสาวก็ยงั คงนัง่ กอดเข่าของตัวเองอยูต่ รงบันไดไม้ หน้าเรือนเพื่อรอสินธุ์กลับมาอยู่นั่นเอง! สินธุ์วิ่งฝ่าสายฝนเข้ามาจนถึงเรือนพัก หลังจากที่เขาเลยไปส่งสราวลีที่ บ้านพักของเธอมาเรียบร้อยแล้ว แรกทีเดียวเขาท�ำท่าจะวิ่งขึ้นเนินตรงขึ้นไปยัง เรือนไม้สีขาวปลอด แต่หางตาของเขากลับเหลือบไปเห็นร่างที่นั่งคุดคู้อยู่ตรงหัวบันไดข้างๆ กระถางต้นไม้ใบโตที่บดบังร่างเล็กกระจ้อยของเธอเสียมิดชิด ชายหนุม่ หรีต่ า ก่อนจะมองฝ่าสายฝนออกไปจากระแนงไม้ใต้ระเบียงเรือน ที่เขายืนหลบฝนอยู่ เท้าของนายหัวหนุ่มก้าวกลับออกไปสู่สายฝนอีกครั้ง เมื่อแน่ใจว่าร่างที่ ก�ำลังสั่นเป็นลูกนกตรงบันไดบ้านของเขาเป็นใคร! สินธุ์ไม่ลังเลเลยที่จะใช้แขนของเขาตวัดร่างนั้นให้หันหน้ากลับมาหาเขา ทั้งตัว! “น�้ำ” ชายหนุม่ อุทานเสียงแหบแห้งเมือ่ มองเห็นใบหน้าอันซีดเซียวและหยาดน�ำ้ ตา ร้อนๆ ที่ไหลปนเปมากับสายฝนที่เพิ่มก�ำลังแรงขึ้นทุกที สภาพของหลานสาวท�ำให้สินธุ์หน้าซีดเผือด ตกใจจนแทบจะลืมหายใจ! “น�้ำมานั่งท�ำอะไรอยู่ตรงนี้” เขาถามฝ่าสายฝนออกไป “นะ...น�้ำมานั่งรออาไงคะ” 32
ระฆังเงิน
เด็กสาวพยายามตอบพร้อมๆ กับปากทีส่ นั่ และฟันทีก่ ระทบเข้าหากันอย่าง ไม่อาจบังคับได้ เพราะทั้งลมและฝนที่ตกกระหน�่ำลงมาอย่างไม่ยอมทิ้งช่วง “รออา” สินธุ์โกรธจนแทบจะตะคอกถาม ไม่เคยมีครั้งใดเลยที่เขาจะแสดงอาการ โกรธเคืองเธอได้มากเท่านี้ สายน�้ำท�ำเหมือนคนโง่ มานั่งรอเขากลางฝนเนี่ยนะ “วันนี้อาสัญญาว่าจะมาทานข้าวกับน�้ำ หลายวันมาแล้วที่อาบอกอย่างนี้ แต่ก็ไม่กลับมา นะ...น�้ำรออาตรงนี้ทุกวัน” เด็กสาวตอบกระท่อนกระแท่น และเสียงของเธอมันบาดหัวใจของเขาเข้าอย่างจัง! สินธุก์ ระชากร่างเล็กๆ ทีก่ ำ� ลังสัน่ เป็นลูกนกเข้ามากอด เขาไม่สนใจสายฝน ที่ตกกระหน�่ำ นาทีนี้เขาสนใจเพียงแค่ความรู้สึกของหลานสาวตัวน้อย... “อา อาขอโทษ อาไม่รจู้ ริงๆ ว่าอาจะท�ำให้นำ�้ เสียใจมากขนาดนี้ เด็กดีของอา” สินธุ์กระซิบพลางลูบศีรษะที่เปียกชื้นไปด้วยหยาดฝนของเธอเบาๆ “น�้ำจะโกรธอาได้ยังไงคะ น�้ำรู้ว่าอาจะต้องมา อาจะต้องไม่ทิ้งให้น�้ำอยู่ที่นี่ คนเดียว กินข้าวคนเดียวไปทุกวันหรอก... ใช่ไหมคะ” เสียงของสายน�ำ้ สัน่ หนักขึน้ “สายน�้ำของอา” สินธุอ์ ทุ านเบาๆ ก่อนจะช้อนร่างนัน้ ขึน้ แนบอกและรีบพาเธอเข้าไปในเรือนพัก เขาตรงดิง่ ไปยังห้องนอนของเด็กสาวทีอ่ ยูต่ ดิ กับห้องนอนของเขา ความจริงห้องนอน สองห้องนี้เป็นห้องนอนคู่ที่ถูกเชื่อมเอาไว้ด้วยประตูคั่นกลาง สินธุ์เคยเจาะประตู เอาไว้เพื่อที่จะได้ดูแลหลานสาวตัวน้อยได้สะดวก และมันก็เป็นช่องทางทีส่ ายน�ำ้ จะแอบข้ามห้องเพือ่ ขนหมอนข้างเข้ามานอน กับเขาตั้งแต่เด็กๆ จนถึงเดี๋ยวนี้เด็กสาวก็ยังคงมีข้ออ้างที่จะท�ำอย่างนั้นอยู่เรื่อยๆ แม้ว่าจะถูกเขาสั่งห้ามและบอกว่าเธอโตเป็นสาวแล้วก็ตาม สายน�้ำยังคงยืนกรานที่จะเป็นหลานสาวตัวน้อยในวันวานของเขาเสมอ... สินธุค์ ดิ อย่างปวดใจ เมือ่ มีแต่เขาเองทีพ่ ยายามจะผลักไสเธอออกไป เพือ่ ที่จะหาช่องว่างให้เธอได้ลองท�ำอะไรโดยที่ไม่มีเขาเคียงข้างดูบ้าง นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่สินธุ์คิดว่าเขาควรจะท�ำให้เธอ แต่... 33
รอยตะวันที่พันดาว
สินธุ์ไม่เคยนึกฝันเลยว่าผลของการกระท�ำนั้นมันจะท�ำร้ายเด็กคนนี้ได้ มากมายขนาดนี้ มันมากจนเขาแทบไม่อยากให้อภัยตัวเองอีกเลย! ชายหนุ่มวางร่างของหลานสาวลงบนเตียงสีขาวอ่อนนุ่มของเธอ ก่อนจะ เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมายีผมให้และลองเรียกเบาๆ “น�้ำได้ยินอาหรือเปล่า น�้ำต้องไปอาบน�้ำสระผมแล้วก็ออกมากินยา เดี๋ยว อาจะอุ้มน�้ำเข้าไปแล้วออกมารอข้างนอก น�้ำอาบน�้ำเองได้ใช่ไหม” เขากระซิบถาม เมื่อเธอพยักหน้าเบาๆ ชายหนุ่มจึงอุ้มร่างของเธอเข้าไป วางในอ่างน�้ำ ก่อนจะหยิบผ้าเข้ามาตั้งเตรียมเอาไว้ให้อย่างรู้หน้าที่ เขาเป็นพ่อให้ สายน�้ำมานานเทียบเท่ากับชีวิตเด็กคนนี้ เรื่องทุกเรื่องของเธอล้วนผ่านหู ผ่านตา และผ่านมือของเขามาแล้วทั้งสิ้น ให้ตายเถอะ เขาเคยท�ำแม้กระทั่งอาบน�ำ้ ตอนแรกเกิดให้เด็กคนนีด้ ้วยซ�้ำ! สินธุเ์ ดินวนไปมารอบห้องจนพืน้ เปียกแฉะเพราะตัวของเขาเองยังคงเปียกโชก แต่เสียงในห้องน�้ำกลับเงียบกริบ ไม่มีเสียงอาบน�้ำเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน สินธุ์สบถอีกครั้งก่อนจะผลักบานประตูเข้าไปทันที! “น�้ำ” อาหนุ่มอุทานเรียกหลานสาวเมื่อเขาเห็นเธอยังคงนั่งหน้าซีดเซียวอยู่กับ ขอบอ่าง!!! นาทีนั้น สินธุ์ ชลาสินธุ์ เลิกสนใจความผิดชอบชั่วดี เขาตรงเข้าไปเปิด ฝักบัวและสระผมให้เธออย่างเร่งร้อน ก่อนจะปล่อยน�ำ้ ราดรดตัวเด็กสาวทัง้ ทีเ่ ปียก โชกไปทั้งตัว สินธุ์ไม่ทันได้คิดและเตรียมใจเอาไว้เลยว่าร่างแนบเนื้อที่เติบโตเป็นสาว สะพรั่งของหลานสาวจะท�ำให้เขามือสั่น! กระนั้นชายหนุ่มก็ยังคงใช้ฝักบัวล้างฟองแชมพูออกจากศีรษะได้รูปของ หลานสาว เขาใช้มนั ราดผ่านผ้าของเธอเองอีกครัง้ จนแน่ใจว่ามันสะอาดพอสมควร “น�้ำถอดผ้าเองได้ไหม อาจะเอาชุดคลุมมาวางไว้ให้แล้วรออยู่หลังฉากกั้น ตรงนีน้ ะ น�ำ้ รีบเปลีย่ นแล้วเรียกอานะ ใส่แค่ชดุ คลุมก็พอแล้ว” ชายหนุม่ สัง่ ก่อนจะ ส่งชุดคลุมสีขาวสะอาดให้เด็กสาว 34
ระฆังเงิน
สายน�้ำขยับมือมารับเอาไว้ทันที สินธุ์เลิกอาบน�้ำให้เธอตั้งแต่อายุสิบขวบ การทีเ่ ขามาอาบน�ำ้ ให้เธออีกครัง้ เด็กสาวก็พบว่าเธอไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆ ทีเ่ ขาจะโอบอุม้ ไปไหนมาไหนได้ตลอดแล้วจริงๆ เธอก�ำลังเติบโตเป็นเด็กสาวที่สินธุ์จะค่อยๆ หลีกห่างออกไปทีละนิด... อาการปวดหัวตุบๆ ก�ำลังเร่งเร้า ปนเปมากับสิ่งที่จ�ำต้องยอมรับให้ได้ว่า วัยเยาว์ของเธอได้จากไปแล้ว เด็กสาวฝืนตัวขึน้ ถอดเสือ้ ผ้ากองทิง้ เอาไว้ พร้อมทัง้ ลากชุดคลุมมาใส่ “น�้ำเสร็จรึยัง” สินธุ์โผล่หน้าเข้ามาถามอย่างไม่อาจจะอดทนรอต่อไปได้ เขาชะงักเมือ่ มองเห็นหลานสาวอยูใ่ นชุดคลุมทีย่ งั ไม่คอ่ ยเรียบร้อย อาหนุม่ ตรงดิ่งเข้าไปจับสายรัดชุดคลุมของเธอรัดจนแน่นหนาให้แน่ใจว่ามันจะไม่หลุด ออกมา เขาท�ำเหมือนกับว่าสิ่งนี้จะกางกั้นเธอกับเขาเอาไว้ได้อย่างปลอดภัย แต่สินธุ์ก็ไม่ได้มีเวลามาใส่ใจมากนัก สิ่งที่เขาทุ่มเทใจไปให้ทั้งหมดคือ ร่างเล็กๆ นี้ต่างหาก ชายหนุ่มตรงเข้าช้อนตัวของเธอขึ้นมาไว้ในวงแขนอีกครั้ง ก่อนจะประคองเธอไปวางไว้บนเตียง และตรงไปหยิบยากับแก้วน�ำ้ ทีเ่ ขาเตรียมเอาไว้ มาส่งให้เธอ แต่สนิ ธุก์ เ็ ปลีย่ นใจเมือ่ เขาจะยืน่ ยาเม็ดนัน้ ใส่ในมือของเธอ ชายหนุม่ กลับ ส่งมันไปที่ริมฝีปากซีดเซียวของเธอแทน จากนั้นก็จ่อแก้วน�้ำตามไปติดๆ “อย่าเพิ่งนอนนะ ผมยังชื้นอยู่ เดี๋ยวอาจะเอาไดร์มาเป่าผมให้” สินธุส์ งั่ ก่อนจะวางแก้วน�ำ้ แล้วลุกไปหยิบไดร์เป่าผมสีชมพูทเี่ ขาไปเลือกซือ้ กับเธอเสียบปลัก๊ แล้วข้ามเตียงมานัง่ อีกฝัง่ เพือ่ ลงมือเป่าผมให้หลานสาวอย่างเบามือ “อดทนหน่อยนะ อีกแป๊บเดียวน�ำ้ ก็จะได้นอนแล้ว” สินธุบ์ อกกับร่างทีค่ ล้าย กับสะลึมสะลือของหลานสาวด้วยความเป็นห่วง ไม่นานเมื่อผมของเธอแห้งสนิทชายหนุ่มก็ประคองร่างนั้นนอนลงไป “คราวนี้นอนได้แล้ว นอนให้หลับนะ” เขาร้องบอก แต่ร่างบอบบางกลับ ไม่ยอมหลับตาทั้งที่ท�ำท่าจะปิดอยู่รอมร่อ “อาสินธุอ์ ย่าไปไหนนะคะ อยูก่ บั น�ำ้ ” เสียงของเธอขาดเป็นห้วงๆ พร้อมกับ น�้ำตาที่ไหลลงมาทีละนิด 35
รอยตะวันที่พันดาว
สินธุ์ใจหายวาบ... แค่นเี้ ขาก็ทำ� ใจเร้นกายหนีหา่ งจากเธอไปไหนแทบไม่ได้อยูแ่ ล้ว แต่คำ� ขอร้อง ของหลานสาวมันยิ่งท�ำให้เขาไม่อยากก้าวขาออกไปไหนอีกเลย “น�ำ้ หลับรออาอยูต่ รงนีก้ อ่ น อาจะไปอาบน�ำ้ เปลีย่ นเสือ้ ผ้าแล้วก็มาอยูก่ บั น�ำ้ อาอยู่ทั้งเปียกๆ แบบนี้ไม่ได้ เดี๋ยวน�้ำจะเป็นไข้หนักเข้าไปใหญ่” สินธุ์ตัดใจพลาง ก้มลงกระซิบเบาๆ สายน�้ำมีท่าทีโล่งใจ ก่อนจะพูดกับเขาทั้งๆ ที่ตาของเธอปิดไปแล้ว “สัญญานะคะ” “สัญญาจ้ะ” สินธุ์พูดพร้อมกับก้มหน้าลงแตะริมฝีปากกับหน้าผากที่เริ่มร้อนขึ้นนิดๆ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองสายฝนที่ตกกระหน�่ำอยู่ด้านนอกแล้วตัดใจวิ่งออกจาก ห้องของหลานสาวเพื่อไปท�ำธุระส่วนตัวด้วยความเร็วผิดปกติ ไม่นานเขาก็กลับเข้ามาอีกครัง้ พร้อมกับน�ำ้ อุน่ และผ้าสีขาวสะอาด สินธุล์ าก เก้าอี้เข้ามานั่งใกล้ๆ เพื่อจะมองสีหน้าของหลานสาวแล้วจ�ำเอาไว้ว่าวันนี้... เขาได้ท�ำร้ายเธอไปมากแค่ไหน... เขาจะไม่มีวันท�ำอย่างนี้อีกเด็ดขาด ไม่ว่าเด็กคนนี้จะเจ็บปวด เสียใจมากมายเท่าไหร่ แต่สินธุ์รู้ดีว่าคนที่เจ็บ มากกว่าเธอ ก็คือตัวของเขาเอง!!! ชายหนุ่มใช้ฝ่ามือไล้ไปตามหน้าผากและพวงแก้มซีดเซียวเบาๆ เพียง สัมผัสเท่านั้นดวงตาของเด็กสาวก็หรี่ปรือและลืมขึ้นทันที “อาขอโทษ น�ำ้ นอนต่อเถอะนะ อาจะนัง่ อยูต่ รงนีไ้ ม่ไปไหน” สินธุพ์ ดู เบาๆ “น�ำ้ ก�ำลังรออาอยูค่ ะ่ น�ำ้ อยากให้อานอนกอดน�ำ้ แล้วหลับไปเหมือนเมือ่ ก่อน เหมือนตอนที่น�้ำยังเป็นเด็ก อาสินธุ์กอดน�้ำอย่างนั้นอีกสักครั้งได้ไหมคะ” เสียงแหบๆ ของเธอกระซิบบอก พร้อมๆ กับหยาดน�้ำตาที่ไหลลงมาอีก... สินธุ์รู้ซึ้งเดี๋ยวนี้เองว่า ใจจะขาดเป็นเช่นไร! “ตกลงจ้ะ หลานสาวของอา” ชายหนุ่มใช้นิ้วมือของตัวเองเช็ดน�้ำตาให้เธอเบาๆ ก่อนจะพาตัวเองขึ้นไป นอนบนเตียงเคียงข้างเธอ 36
ระฆังเงิน
สายน�้ำหันกลับมาหาเขาทันที เด็กสาวซุกหน้าลงกับอกของเขาอย่างไว้เนือ้ เชือ่ ใจพลางขยับศีรษะเพือ่ ให้เขาใช้ทอ่ นแขนของตัวเองให้เธอหนุนนอนต่างหมอน สินธุด์ งึ ผ้าห่มมาปิดบังตัวเธอและเขาเอาไว้ดว้ ยกันพลางมองปฏิกริ ยิ าทีเ่ ธอ ท�ำกับเขาอย่างอัตโนมัติทั้งๆ ที่ยังหลับตานั้นด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง “อาขอโทษ อาจะไม่ให้ใครมาแตะน�้ำได้อีกแล้ว แม้แต่ตัวของอาเอง” สินธุ์พึมพ�ำเบาๆ เก็บกดความรู้สึกบางอย่างที่เขาเพิ่งรู้สึกตัวก็ตอนที่รู้ว่า เป็นห่วงเธอแทบขาดใจ เขาจะต้องเป็น... อาสินธุ์คนเดิมของสายน�้ำที่บริสุทธิ์สายนี้ให้จงได้! “อา อาคะ อาสินธุ์” เสียงแหบๆ ที่เพ้อออกมาเบาๆ ท�ำเอาคนที่นอนไว อย่างสินธุ์สะดุ้งทันที เขารีบเงี่ยหูเข้าไปฟังเสียงสั่นๆ ของเธอ “อาสินธุ์ อย่าทิ้ง... อย่าทิ้งน�้ำไปไหน” “สายน�ำ้ ” สินธุค์ รางเมือ่ พอจะจับใจความในสิง่ ทีเ่ ธอพยายามจะพูดออกมาได้ ชายหนุ่มอังมือกับหน้าผากของเด็กสาวก่อนจะร้องอุทานเบาๆ “ตัวร้อนยังกับไฟ” สินธุ์พูดแล้วท�ำท่าจะชักมือกลับ แต่ฝ่ามือร้อนๆ กลับจะยึดมือของเขา เอาไว้ไม่ยอมปล่อย เป็นอาการเพ้อที่สายน�้ำท�ำลงไปโดยที่ไม่รู้สึกตัวสักนิด “น�้ำจ๋า อาไม่ได้ทิ้งน�้ำไปไหนนะคนดี” “อย่าทิ้ง...” เสียงของเธอเพ้อออกมาอีก สินธุล์ งั เลก่อนจะเปลีย่ นเอามือข้างซ้ายของตัวเองมาให้เธอจับ ส่วนมือขวา เอือ้ มไปทีก่ ะละมังใส่นำ�้ เขาเอามือจุม่ ลงไปดูกพ็ บว่ามันยังคงอุน่ จึงเอาผ้าลงไปชุบ และบิดหมาดๆ จากนั้นก็เช็ดลงบนใบหน้าของเธออย่างเบามือ “คนดี หลับซะนะคะ อาไม่ไปไหน อาอยู่กับน�้ำตลอดเวลา อาจะไม่ทิ้งน�้ำ อีกแล้ว” สินธุ์พึมพ�ำสัญญาออกมา ชายหนุ่มเช็ดตัวให้เธอนอกร่มผ้าทั้งหมด ก่อนจะตัดใจดึงผ้านวมมาปิด และลงมือเช็ดผิวกายภายใต้ชุดคลุมอย่างเบามือ เท่าที่เขาพอจะเช็ดได้ “อาสินธุ์...” เสียงพึมพ�ำของหลานสาวท�ำให้เขาหดมือกลับมาอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นว่า เธอเพ้อไป เขาก็รีบเช็ดตัวให้เธอแล้วนอนลงข้างๆ โดยไม่กล้าหลับตาลงอีกเลย... 37
รอยตะวันที่พันดาว
คืนนัน้ ทัง้ คืนชายหนุม่ ต้องลุกขึน้ มาเช็ดตัวให้กบั หลานสาวจนกระทัง่ ความร้อน ในร่างกายของเธอเบาบางลง อาจเพราะส่วนหนึ่งเขาใช้ร่างกายของตัวเองกอดเธอ เอาไว้ สินธุ์ไม่แน่ใจว่าเมื่อสายน�้ำหายไข้แล้วเขาจะไม่กลับมาเป็นคนป่วยเสียเอง ชายหนุม่ มองมือเล็กๆ ของเธอทีก่ ำ� มือเขาเอาไว้ไม่ยอมปล่อยตัง้ แต่แรก... มันท�ำให้เขาเคลือ่ นไหวท�ำสิง่ ต่างๆ ได้ยากและไม่สะดวก แต่สนิ ธุก์ ก็ ล้าพอ ที่จะยอมรับว่าหัวใจของเขายินดีที่จะให้เด็กสาวคนนี้ได้ก�ำมือของเขาเอาไว้อย่างนี้ โดยไม่ปล่อยไปไหน ถ้าเป็นไปได้... เขาก็ไม่ปรารถนาที่จะปล่อยมือจากเธอเช่นกัน แต่ในโลกของความเป็นจริง... นี่คือสิ่งต้องห้ามที่เขาไม่มีวันจะเห็นแก่ตัวท�ำมันได้เด็ดขาด เขาไม่ได้ดูแลหล่อเลี้ยงสายน�้ำสายนี้ขึ้นมาเพื่อพร่าผลาญท�ำลายลงด้วย ตัวของเขาเอง แต่เขาจะท�ำให้เธอกลายเป็นสายน�ำ้ ทีใ่ สบริสทุ ธิแ์ ละงดงามตลอดไป ให้ได้ ไม่วา่ จะด้วยวิธไี หน เขาก็จะยืนอยูข่ า้ งๆ และมองดูเธอรินไหลพัดพาความ อบอุ่นไปข้างหน้าด้วยความเต็มใจ... แต่นั่นต้องเป็นสิ่งที่ดีที่สุดส�ำหรับ ธาราภัทร อนันตภาค ด้วยเช่นกัน หากเป็นสิ่งที่เธอต้องการ... ไม่ว่ามันจะล�ำบากยากเย็นแค่ไหน เขาก็จะท�ำมันให้เธอ... สินธุ์ไม่ขอสัญญา แต่เขาขอสาบาน! เช้าตรู่ของวันใหม่ร่างสองร่างที่นอนแอบอิงภายในห้องนอนโปร่งและโล่ง สว่างปรากฏขึน้ ท่ามกลางแสงสว่างทีค่ อ่ ยๆ เรืองรองขึน้ สายฝนทีต่ กกระหน�ำ่ ทัง้ คืน ขาดเม็ดลงแล้ว แสงตะวันฉายฉานโอบล้อมความอบอุ่นเสมือนไม่ใช่คืนผ่านของ พายุฝนร้ายกาจที่โหมกระหน�่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา สินธุ์ ชลาสินธุ์ ยันกาย ลุกขึ้น เขาค่อยๆ ปรับสายตารับแสงตะวันที่สาดส่องเข้ามา ชายหนุ่มก้มหน้าลง มองสาวน้อยที่ซุกซบอยู่ภายในอ้อมกอดอบอุ่นของเขาตลอดทั้งคืน 38
ระฆังเงิน
“ตัวไม่ร้อนแล้ว ค่อยยังชั่วหน่อย” มือหนาละออกมาเมื่อพบว่าความร้อนในร่างบอบบางนั้นกลับคืนสู่สภาวะ ปกติเรียบร้อยแล้ว หากเขาก็ยังไม่ยอมถอยห่างออกมาเสียทีเดียว ชายหนุ่มก้มลงแตะริมฝีปากของตัวเองกับหน้าผากกลมมนอย่างที่เขามัก จะท�ำเป็นประจ�ำ “อย่าเป็นอะไรไปอีกนะ... หลานสาวของอา” สายน�้ำตอบรับกับค�ำพูดของเขาด้วยการขยับตัวและอมยิ้มน้อยๆ เหมือน กับคนที่หลับฝันดีตลอดทั้งคืน “อาจะท�ำให้น�้ำมีความสุขอย่างนี้ให้ได้ตลอดไป อาสัญญา” สินธุ์กระซิบกับร่างที่ก�ำ ลังหลับตาพริ้ม ใบหน้าซีดเซียวเริ่มมองเห็น สีเลือดฝาดขึ้นมาบ้าง ชายหนุม่ ก้าวเท้าลงจากเตียง จากนัน้ ก็เอือ้ มมือหยิบผ้านวมห่มให้หลานสาว อย่างเบามือ จากนั้นก็เดินตรงไปยังผ้าม่านที่กรุกระจกเปิดโล่งตั้งแต่เพดานจรด พืน้ ห้อง ปลดปล่อยให้แสงสว่างร�ำไรเล็ดลอดเข้ามาภายในห้องนอน แล้วเดินออก จากห้องของเด็กสาวเพื่อจะท�ำธุระส่วนตัวและโทรศัพท์ให้ เอก อมรพงษ์ ผู้ช่วย ของเขาไปรับตัวหมอลีมาดูอาการของสายน�้ำ จากนั้นชายหนุ่มก็ลงมือเข้าครัวท�ำโจ๊กหมูบะช่อสูตรเด็ดที่สายน�้ำเคยไป ออดอ้อนขอสูตรจากร้านเจ้าประจ�ำในตลาดเพือ่ น�ำมาให้เขาท�ำให้ทานบ่อยๆ อย่าง อารมณ์ดี ชายหนุม่ ยกโจ๊กสองชามพร้อมกับน�ำ้ ส้มคัน้ สดๆ สองแก้วและยาขึน้ ไปยัง ห้องนอนของหลานสาวคนโปรด “ตื่นแล้วเหรอ รู้สึกเป็นไงบ้าง ยังปวดหัวอยู่ไหม” สินธุ์ถาม เมื่อเขาเปิด ประตูเข้าไปพบว่าหลานสาวก�ำลังนั่งส่ายหน้าอยู่บนเตียงนอน “ดีขึ้นแล้วค่ะ” สายน�้ำตอบอาหนุ่มไปเบาๆ เธอเพิ่งตื่น แต่เมื่อคืนเธอรู้ตัวว่าตัวเองไม่สบาย และฝันว่าอาสินธุ์เข้ามา ดูแลและกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนอบอุ่นของเขา ใช่... มันเป็นฝันดีที่ไม่อยากจะตื่นเลยสักนิด 39
รอยตะวันที่พันดาว
“ดีแล้วจ้ะ ถ้าอย่างนั้นคนเก่งของอาก็ต้องทานข้าวแล้วก็พักผ่อนเยอะๆ ให้หายรูไ้ หม นีอ่ าลงมือท�ำโจ๊กหมูของโปรดของน�ำ้ ให้ดว้ ยตัวเองเลยนะ อาจะทาน กับน�ำ้ ด้วย ตัง้ แต่นไี้ ปอาจะกลับมาทานข้าวกับน�ำ้ ทุกมือ้ ” สินธุพ์ ดู พลางยกถ้วยโจ๊ก และตักไปป้อนหลานสาวจนถึงปากอย่างเอาใจ “ทานสิจะ๊ ก�ำลังร้อนๆ เลย” ชายหนุม่ กระซิบเมื่อเห็นว่าหลานสาวยังคงลังเล “เมือ่ คืนน�ำ้ ฝัน... ว่าอากอดน�ำ้ เอาไว้เหมือนเมือ่ ตอนเด็กๆ” เด็กสาวยังไม่ยอม ทานข้าว แต่กลับพูดเรื่องที่เธอก�ำลังค้างคาใจ “แล้วน�ำ้ ว่ามันเป็นฝันดีหรือเปล่าล่ะ” คนเป็นอาถามกลับด้วยรอยยิม้ อบอุน่ “ฝันดีสคิ ะ เป็นความฝันทีค่ งไม่มวี นั เป็นจริงได้อกี แล้ว” สายน�ำ้ ก้มหน้าลง ขณะที่กลั่นประโยคค�ำพูดของตัวเองออกมา “แล้วถ้าอา... บอกว่าน�้ำไม่ได้ฝันไปล่ะ” สินธุ์ยิ้มเมื่อเด็กสาวเงยหน้าขึ้นมาทันที... เขามองเห็นความหวังและความรักเปิดเผยที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่นั้น เพียงเท่านี้หัวใจของเขาก็อบอุ่น และไม่ต้องการสิ่งใดมากไปกว่านี้อีกแล้ว สายน�้ำรักเขาด้วยหัวใจที่ซื่อตรงบริสุทธิ์ และเขาที่เป็นอาของเธอจะรักษา ความรักที่บริสุทธิ์นี้เอาไว้ตลอดไป...
40
สำ�นักพิมพ์เดซี่ ขอร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการสร้าง วัฒนธรรมการอ่านให้เกิดขึ้นในสังคมไทย
www.daisy-book.com daisybook@daisy-book.com