Ecv nieuwsbrief 2011 nr 3

NIEUWSBRIEF driemaandelijks (sept.-okt.-nov.)

2011 - jrg. 27 - nr. 3 www.ecvnet.be info@e-c-v.be

dwars door vlaanderen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 SOS . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 torch vakantie in belgiÍ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3 bedienaar van de eredienst - houthalen . . 4 ons zuid-afrikaans avontuur! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 wat God in europa doet . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 met mensen op weg gaan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 d e revolutie komt eraan! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9 tussen twee werelden‌ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10 preekje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12 u hebt met europa niets te maken? . . . . . . . . . 13 creatieve christenen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14 uit het bestuur . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15 vibia perpetua . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

Voor oud en jong Inzet voor mensen rondom ons!

Aangesloten bij de eav

DWARS DOOR VLAANDEREN

Torch vakantie in België

Evangelisatiecampagne

Chocolate and Lace Houseparty

Koen Schelstraete

Zo´n 25 evangelische kerken uit de BEZ, VEG en ECV zijn betrokken bij deze actie.

Evangelist Luc Vandevorst zal spreken over Zekerheid in deze woelige chaotische samenleving; zekerheid die enkel te vinden is in een verzoening met God door het aanvaarden van onze geliefde Redder Jezus. We bidden dat vele mensen zullen ingaan op de uitnodiging om hun leven aan Christus te geven. Op 18 september zal ERTS een reportage over Luc Vandevorst uitzenden. Deze is te zien op Canvas om 10.40 u en 24.05 u.

Jullie kunnen dit reeds doorgeven aan jullie vrienden en kennissen. We hopen dat Luc meer bekendheid zal krijgen in Vlaanderen zodat velen de avonden in november zullen bijwonen. We zijn met ERTS in onderhandeling om van het programma een DVD uit te brengen. De film zal langer zijn dan het programma op Canvas en Luc zal mensen uitnodigen om naar de avonden de komen. Jullie kunnen nu reeds de DVD bestellen via mail rosario.anastasi@scarlet.be.

Ook de Wegwijzer van het najaar staat in het teken van de actie. Verschillende artikels hebben te maken met het thema Van chaos naar zekerheid. Vanuit volgende uitgangspunten wordt dit benaderd: het huwelijk, de financiële wereld en verschillende ontwikkelingen

die spreken over de wereld in crisis. Natuurlijk is er ook een artikel over Luc en over Daniël Vanlaeken, een jongeman uit een crimineel milieu, die zijn leven aan Jezus heeft gegeven. Met de Wegwijzer en de DVD hebben we voldoende middelen om mensen te overtuigen om naar de actie te komen.

Het programma op de avonden biedt voor elk wat wils: een sketch en het boeiende getuigenis van Daniël, goede muziek en de voordracht van Luc die de bezoekers zal motiveren om hun leven aan Jezus te geven . Graag willen we jullie oproepen om voor deze actie te bidden. Dat vele gelovigen de moed zullen hebben om hun vrienden, familieleden en kennissen uit te nodigen om samen naar de evangelisatie-avond te gaan.

Meer informatie over het gebeuren is te vinden op www.hoopvoorvlaanderen.be.

Contactpersoon: Rosario Anastasi, Venkellaan 21, 3600 Genk - 089/843079 Gift voor Hoop voor Vlaanderen IBAN: BE39973002549619 BIC: ARSPBE22 Locaties van de actie:

Datum + Stad Locatie 13/11/2011 Zaventem

Sportzaal Kon. Atheneum Hoogstraat 50

20/11/2011 Ontmoetingscentrum Zillebeke (Ieper) In ‘t Riet - Seelbachdreef 25/11/2011 Oudenaarde

De Qubus - Lindestraat

27/11/2011 Hasselt

CC Hasselt - Kunstlaan 5

2

3 jaar geleden begonnen wij, Patrick en Anja, aan vrijwilligerswerk bij Torch HRC. Dit is een christelijke organisatie, gelegen in het Engelse Hurstpierpoint. Torch HRC werkt met blinden en slechtzienden en stelt zich als doel deze mensen een onvergetelijke vakantie aan te bieden. Eén van de bedoelingen is om deze mensen dingen te laten doen waar ze als blinde of slechtziende persoon normaal de kans niet toe krijgen. Als allerbelangrijkste staat God centraal door dagelijkse bijbelstudies, gebed, zang en vriendschap. We zagen in die drie jaar veel mensenlevens veranderen en we werden zelf ook echt gezegend, waardoor onze visie en droom ontstonden om in de toekomst een dergelijke organisatie in België op te starten. Afgelopen zomer was het zo ver en werd een eerste stap gezet: wij mochten voor Torch een vakantie hier in België organiseren.

SOS Vlaanderen Ik ben Luc Vandevorst. In juli ‘11 ben ik 40 jaar gehuwd met Nicole. We wonen in Peer.

We hebben 2 volwassen kinderen. Onze dochter is 39 jaar, woont in Noorwegen en heeft 4 kinderen, en zijn erg actief in de plaatselijke gemeente. Onze zoon is 36 jaar en woont in Borgerhout. Hij gaat al een hele tijd niet meer naar de gemeente. Dat weegt wel op ons.

In de jaren ‘80 stonden we een aantal jaren voltijds in de bediening. Sinds januari ‘11 staan we terug in de bediening. Mijn taak (Luc) binnen de ECV is om oa evangelisatie in Vlaanderen terug aan te wakkeren of te stimuleren.

Hier een paar dankpunten: 1. Dat de overgang van mijn werk id maatschappij naar werken voor het ECV vlot is verlopen.

2. Dat mijn agenda heel snel gevuld werd, met uitnodigingen van gemeenten over gans Vlaanderen, om te komen spreken.

3. Dat onze kinderen en kleinkinderen gezond en wel zijn.

Gebedspunten: 1. Voor de gezondheid van Nicole.

2. Voor de organisatie van de geplande landelijke evangelisatieactie “ Hoop voor Vlaanderen” in het najaar.

3. Dat mensen tijdens die evangelisatieavonden of daarna de Here Jezus mogen leren kennen.

4. Voor de bijbelstudies, boodschappen en lezingen die ik mag verzorgen.

5. Voor Gods leiding in ons persoonlijk leven en in het werk van de Here.

Ik wil jullie aan de hand van korte nota’s graag even meenemen in mijn beleving van deze vakantie.

Mei Stichtend artikel

Informerend artik el

In november dit jaar raast een evangelisatiecampagne dwars door Vlaanderen. Als een ware stoomtrein zal het evangelie van het Westen naar het Oosten zinderen in de volgende steden: Zaventem, Zillebeke (Ieper), Oudenaarde en Hasselt.

Anja Roeygens

Mei. Nog enkele maanden en het is zover.

Even snel een check list : Vakantiewoning - OK Bezoekers, 12 (volzet) - OK Uitstappen - OK Vervoer - OK Kok - OK Vrijwilligers om te begeleiden - TODO Spreker voor bijbelstudies - OK

Wat was ik tevreden met dit lijstje.

Juni

Juni. Patrick had na verschillende jaren van gebed een nieuwe job met als startdatum 1 Augustus , hij

zou niet de volledige vakantie kunnen meehelpen. Daar ging mijn lijstje, geen kok en geen spreker. Voor de zoveelste keer werd ik beproefd op mijn zwakheid: bezorgdheid. Het werd echter toch geleid want op één dag had mijn echtgenoot samen met God ervoor gezorgd dat we sprekers en een kok hadden. Wat is God groot en machtig.

Ik zou er die week toch nog grotendeels alleen voor staan (dacht ik toen) en dat schrikte me af maar de Bijbel is duidelijk: “Wees in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. (Filippi 4: 6)”. Deze tekst hielp er mij telkens weer door.

Juli

Juli. Even nog een snelle oproep in onze Kerk, de Akker in Maldegem (ECV), om allerhande vrijwilligers te zoeken (desserts, begeleiders, transport,...). Al snel kregen we reacties en we vonden het zeer tof om te mogen zien dat veel mensen ons werk wilden steunen.

Aug

Zondag 14 augustus. Ik was klaar met alle voorbereidingen en zo benieuwd om te zien wat God deze week van plan was. Maandag gingen we van start, we ontvingen de gasten om 17 uur in een gehuurde vakantiewoning, gelegen in Beernem, op een boogscheut van Brugge. Iedereen zocht op zijn manier de weg in en rond het huis en al snel was er een ‘thuis’-gevoel’. De week werd super gezegend. Iedere dag waren er heel opbouwende studies, getuigenissen, overdenkingen en gesprekken. Onderwerpen als o.a. vergeving, wijsheid en de toekomst (Openbaring) kwamen aan bod. Er werd gelachen en

3

gehuild van blijdschap. Er werd gebeden en gezongen en God stond de hele week centraal. Onze bezoekers genoten van het lekkere eten; ze proefden ook eens van onze Belgische bieren. We slaagden erin om ze activiteiten te laten doen die ze nog nooit hadden gedaan: een bezoek aan de sauna , pedalo varen, gocart rijden aan de kust, picknicken op het strand in Nederland, boottochtjes in Brugge ,… . Er was voor iedereen wel een uitdaging te overwinnen. We kunnen echt wel spreken over een gezegende vakantie.

Enkele reacties van de bezoekers:

“Ik heb nog nooit zo’n mooie vakantie gehad.”, “Het Belgische eten was super”, “Ik ga naar huis zowel lichamelijk als geestelijk opgebouwd”, “We komen zeker nog eens terug”, “Ik had nooit gedacht ooit op een fiets te rijden en zelf te sturen”.

Ook van onze vrijwilligers kreeg ik positieve reacties:

“Als je dit het volgende jaar nog eens doet, kom ik een volledige week helpen”, “Het heeft me zo opgebouwd”, “Ik had een blinde persoon nodig om mijn ogen te openen en de pracht van Gods schepping te zien” We staan nu voor de grote uitdaging om zelf onze eigen organisatie op te richten.

Wil je op de hoogte gehouden worden van onze plannen, zend dan gerust een mailtje: anjaenpatrick@gmail.com Anja

“Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn” Jh13:35

BEDIENAAR VAN DE EREDIENST IN HOUTHALEN Kennismakingsgesprek met Levi Verstraeten

Willy Maesen

1. OK Levi, kun je even iets vertellen over je achtergrond en uit welk nest je komt?

Het nieuws bereikte ons dat in de christengemeente van Houthalen een frisse jonge kerel, in het een beetje bureaucratisch klinkende statuut van bedienaar van de eredienst, aan de slag zal gaan.

Infter v iew

Levi Verstraeten uit Overpelt, studeerde in 2005 af aan de ETF te Leuven en stelde zich kandidaat voor deze open betrekking.

Vroeger werd je geroepen; tegenwoordig ga je solliciteren. Het klinkt wat contradictorisch maar is het dat ook? Wat drijft een jonge man om mede zijn schouders te zetten onder een christengemeente in het multiculturele Houthalen. Was een carrière in de wereld niet een betere optie geweest?

Wij vonden dit alles meer dan de moeite waard om Levi in dit interview een forum te geven en zijn zegje te laten doen:

Ik ben geboren in Lommel en getogen in Overpelt, Limburg samen met mijn drie broers en zus. Ik ben opgevoed met het christelijk geloof en ging als kind met mijn familie naar de evangelische kerk in Ham. Op mijn 16e heb ik de keuze gemaakt om Jezus Christus te volgen door mij te laten dopen. In die periode ging ik ook regelmatig naar ons gebedsgroepje, geleid door Niels Vandereyken. We kwamen samen op zondagavond. Na het middelbaar heb ik, na vele gesprekken met Niels en mijn vader, ervoor gekozen om naar Heverlee te gaan om daar theologie te studeren en een goede christelijke vorming te ontvangen.

2. We vernamen al dat je de Bijbelschool deed in Leuven. Waarin ben je daarna nog actief geweest?

Na mijn periode aan de ETF heb ik twee jaar gewerkt als leerkracht PEGO voor het lager onderwijs in de voor mij toen onbekende regio van het Waasland (SintNiklaas). Maar een echte Limburger keert altijd terug naar zijn heimat, zeggen ze wel eens; ik dus ook. De vier daaropvolgende jaren heb ik als PEGO-leerkracht gewerkt in het secundair onderwijs in ongeveer alle hoeken van Limburg, maar ook in VlaamsBrabant en Antwerpen. Naast godsdienstonderwijs ben ik actiever bezig geweest met onderwijs in de christengemeente van Overpelt, was ik twee jaar jeugdleider in de christengemeente van Ham en heb ik ook een leuke dame leren kennen waar ik ondertussen al een jaar mee getrouwd ben.

3. Je bent nog erg jong. Was je niet liever nog wat actief geweest in christelijke jongerenbewegingen?

4

Ik ben nu 28 jaar. Ik voel me zeker nog jong! Maar zou ik beter nog enkele jaren lesgeven of moet ik misschien eerst de kaap van de dertig passeren om oud genoeg te zijn om in de kerk te werken?

Ik denk niet dat er een verband ligt tussen leeftijd en geestelijkheid. Bovendien wil ik als kerkelijk werker geen scheiding aanbrengen tussen jong en oud, en voel ik me rijp voor een taak die de volledige gemeente omvat, inclusief jongeren. Een succesvol predikant die nu ongeveer vijftig is, vertelde me dat hij zich kort na zijn bekering, toen hij ongeveer twintig jaar was, geroepen wist. Hij voelde toen ook al een geestelijke rijpheid.

Veel gelovigen van de eerste generatie evangelische christenen beseffen dat generaties elkaar vrij snel opvolgen en dat er in een snel veranderende maatschappij ook jonge leiders nodig zijn voor opvolging en vernieuwing. Daarom denk ik dat het van belang is dat ouderen en jongeren zich nederig naar elkaar opstellen en zich in elkaars levensfase kunnen inleven.

Respect voor de redeneringen van een oudere generatie is zeker nodig. Jongeren en ouderen kunnen veel van elkaar leren.

Dat doet me denken aan de laatste verzen van het Oude Testament, waarin er wordt gesproken over een goede relatie tussen oud en jong (Maleachi 4:6, HSV): “Hij zal het hart van de vaders tot de kinderen terugbrengen, en het hart van de kinderen tot hun vaders, opdat Ik niet zal komen en de aarde met de ban zal slaan.”

4.Je solliciteerde voor een betrekking als bedienaar van de eredienst. Is dit voor jou een roeping of een job?

Stel je me deze vraag over tien jaar eens opnieuw? Als ik deze bediening dan

nog niet heb opgegeven, kan ik misschien concluderen dat het een roeping is (lacht). Voor mij ligt de roeping in mijn ontwikkeld verlangen, dat ik kreeg om full-time te kunnen werken in de kerk. In Houthalen en Zwartberg werken, is dan de concrete invulling van mijn roeping.

In de laatste jaren ben ik in verschillende evangelische gemeenten geweest en heb ik gemerkt dat vele gemeenten nood hebben aan leiders die geschoold zijn en zich voltijds kunnen inzetten voor Gods koninkrijk op aarde. Ik geloof dat ik dat inzicht en verlangen voor de christelijke gemeenten in Vlaanderen van God stilaan ontvang.

Doordat het ECV heeft gezorgd voor erkenning door de overheid en werkers in dienst kan nemen die door de overheid betaald worden, komen er vacatures en kunnen gemeenten zo ondersteuning krijgen. Daardoor kan ik van mijn roeping mijn job maken, wat anders heel wat moeilijker zou zijn. Ik geloof dat ik als bedienaar van de eredienst mijn visie en werk op een manier kan ontwikkelen die niet haalbaar zou zijn als ik het in mijn vrije tijd moest doen.

5. Je bent getrouwd. Deelt je vrouw hetzelfde enthousiasme voor het gemeentewerk als jij?

Ik ben getrouwd met Hanna Gevaert. Zij is opgegroeid in Diepenbeek. Ze vindt het erg interessant dat ik gemeentewerk doe en steunt me daarin. Tegelijkertijd is ze ook wel met eigen projecten bezig. Momenteel werkt ze voor Oasis en daarnaast is ze ook zelfstandig vertaler, taalleraar en tolk voor Nederlands, Frans, Duits, Slowaaks en Engels.

6. Werken in een gemeente is een hele verantwoordelijkheid maar tegelijk ook een hele druk. Hoe denk je dit te kunnen hanteren en wordt je op één of andere wijze gecoacht?

Ik heb al enkele kerkelijke werkers ontmoet die afgeknapt zijn op hun werk door de druk, door relaties, door beperkte bewegingsvrijheid en teleurstellingen.

Ze voelden zich niet altijd gesteund door gevestigde leiders. Van deze mensen heb ik een aantal tips gekregen: stel duidelijke grenzen, geef helder aan wat je wil

doen en waar je visie ligt, maar word geen duizendpoot die verstrikt in allerhande karweitjes en zo uitgeput raakt. Daar wil ik zelf op letten. Maar ik wil ook wijzen op het mooie en het bijzondere aan deze bediening. Een vriend van mij noemde het zelfs een droomjob! Ik vind het een eer om twee christengemeenten in Vlaanderen te mogen dienen. Ik mag immers deel uitmaken van een bredere gemeenschap van gelovigen die met God, de bron van liefde en kracht, verbonden is.

Ik ben al een tijdje op zoek naar mentorschap en coaching op verschillende vlakken: persoonlijke en geestelijke groei, verantwoord Bijbelgebruik, enz…. Dat heb ik ondertussen gevonden. Verder weet ik dat ik bijgestaan wordt door gevestigde leiders in mijn omgeving zoals bijvoorbeeld Henk Gelling, Rosario Anastasi, Filip Decavel,…

7.Heb je bepaalde doelen voor jezelf en voor de gemeente voor ogen als je van start gaat in Houthalen?

Een eerste doel is de mensen van en rondom de kerk te leren kennen en te ontdekken wat in hen leeft. Ik hoop voort te bouwen op de fundamenten die anderen al gelegd hebben. Ik wil veel spreken met de oudsten over onze visie van ‘kerk zijn’ en doelgericht met hen samenwerken.

Ik hoop mensen toe te rusten in hun eigen gaven en taken binnen de kerk. Zelf denk ik ook na over de liturgie van onze eredienst, het onderwijs uit de Schrift, over pastoraat met o.a. jonggehuwde koppels,

Veel gelovigen van de eerste generatie evangelische christenen beseffen dat generaties elkaar vrij snel opvolgen en dat er in een snel veranderende maatschappij ook jonge leiders nodig zijn voor opvolging en vernieuwing.

5

kerk zijn voor de omgeving, …

Daar houd ik het voorlopig bij, het zou niet slim zijn om al mijn doelen mee te delen nog voor ik die met de kerkleiding heb besproken, nietwaar?

8. De gemeentegroei lijkt overal te stagneren. Zie jij wegen om deze blokkade te doorbreken?

Ik denk niet dat alle gemeenten stagneren.

In sommige kerken vind je een warm nest waar helder gewerkt wordt aan het koninkrijk van God en mensen zich thuis voelen.

Bovendien weet ik niet of gemeentegroei het belangrijkste is. Volgens mij is het belangrijk dat we positieve signalen geven, een stukje meegaan met onze tijd zonder daarbij onze eigen identiteit te verliezen.

We moeten een manier vinden om in te spelen op het religieuze verlangen van mensen.

In veel kerken is wel een zekere stagnering.

Misschien komen mensen wel samen, maar heeft de kerk haar perspectief verloren, is geïsoleerd geraakt van de samenleving en daardoor op zichzelf gericht. Voor sommige mensen is de relevantie van zo’n kerk onvoldoende. Een dergelijke kerk is ook niet echt een plek waar mensen uit de omgeving graag naartoe komen voor inspiratie en zingeving.

Verder zie je ook wel dat mensen soms in hun groei stagneren, teleurgesteld raken of zich door de kerk verwaarloosd voelen.

We hebben allemaal aandacht nodig om te kunnen groeien, maar ook inspiratiebronnen, mentors, diepgaande relaties en uitdagingen op onze geestelijke weg. Ik denk dat het goed is dat elke plaatselijke gemeente zich van tijd tot tijd op dit punt grondig evalueert.

Hartelijk dank, Levi, voor dit gesprek!

Ons Zuid-Afrikaans avontuur!

WAT GOD IN EUROPA DOET Slovenië

Thomas Bosch en Ineke Hosseel

Na een lange, en bij momenten woelige vlucht kwamen we aan in het frisse maar zonnige Johannesburg. We werden met open armen ontvangen door MP die ons stond op te wachten in de luchthaven. Na een korte babbel, vertelden we enthousiast hoeveel geld we voor hen ingezameld hadden (1218 euro). MP kon haar oren niet geloven en was onder de indruk! In het huis werden we warm onthaald en al snel voelden we ons thuis. We genoten van het gezelschap en het onbekende lekkere eten.

Het was een vrolijke bende, met ons erbij met 18 mensen onder één dak!

een deel van de garage omvormen tot een gezellige slaapkamer voor de jongens die verblijven in Eagle’s nest. Eerst moest alles opgeruimd en gepoetst worden. Er was een rotsmuur in de garage. Het was een hele klus om deze schoon te krijgen. Daarna verfden we de muren in frisse kleuren.

Thomas hakte de vloer uit om deze egaal te maken, zodat de vinyl kon gelegd worden.

De kamer kreeg onmiddellijk een ander uitzicht door de “houten” vinylvloer. We zorgden voor een mooie afwerking door plintjes te plaatsen. Het resultaat mocht gezien worden. Iedereen was superblij, maar de jongens nog het meest! Tussen het werken door genoten we over de middag van het zonnetje en een lunch in de tuin. Terwijl de kinderen een muts, sjaal en dikke trui aan hadden, vonden wij dit het ideale moment om een mooi bruin kleurtje te krijgen.

Maar er moest ook gewerkt worden! Ons project voor de komende weken was

Naast ons verbouwingsproject hielpen we ook mee met MP, vooral dan met de voedselbedeling in de armste buurten. We maakten kennis met het sociaal werk van MP en Thandi. Dit gaat over het zoeken naar een plaats in opvangtehuizen, het helpen van zieken, het in orde brengen van papieren om eventueel een kleine bijdrage te krijgen van de overheid,… Veelal hebben de mensen geen kennis van het systeem of begrijpen ze te weinig Engels waardoor ze de stap naar bepaalde overheidsdiensten niet durven zetten. We zagen dat dank-

Dit raakte ons diep tijdens ons verblijf bij onze familie in Eagle’s nest: hun dankbaarheid, gastvrijheid en hun liefde voor God. Elke avond na de maaltijd, las iemand, volgens beurtrol, een stukje voor uit de Bijbel, zowel in het Engels als in het Zulu. Er werd gebeden of gezongen. Op zondag gingen we mee naar de Cornerstone Church en werden er vriendelijk onthaald. Het is een indrukwekkend grote kerk, met vele muzikanten en zangers. Het was een leuke ervaring om de diensten bij te wonen. In het weekend wordt er tijd genomen om samen te zijn met de familie en kinderen. De kinderen vonden het fijn om te ravotten en te voetballen met Thomas of te knutselen met Ineke.

De 3 weken vlogen voorbij en voor we het wisten, was de tijd aangebroken om de thuisreis aan te vatten. We namen afscheid en werden uitgebreid door iedereen bedankt en geknuffeld. Met pijn in ons hart keerden we terug naar het regenachtige België. Terug thuis voelden we een kleine leegte in ons hart. Stiekem verlangen we nu al om terug te keren naar Zuid-Afrika, Johannesburg, onze familie in Eagle’s nest ...

elaere

ule Vog

a Marie-P

zij het grote geloof en vertrouwen in God, (van MP, Thandi en hun familie), ze vele zegeningen ontvangen. Zo mag MP 3x per week gratis voedsel ophalen bij een grootwarenhuis. Dit wordt gesorteerd en bekeken wie het het hardst nodig heeft. Er wordt ook altijd een koek of stuk fruit aan de kant gehouden voor de straatkinderen. Wanneer MP met haar auto de straat inrijdt, roepen ze enthousiast haar naam, en komen al aangerend vooraleer de auto stopt. Het is een triestig tafereel. Anderzijds zijn ze steeds weer tevreden met wat ze krijgen en dat is mooi om te zien. Iedereen is zo dankbaar, ook met een kleinigheidje.

toen de handen in elkaar geslagen en een vijfdaagse tournee van 5 tot 9 april dit jaar op touw gezet.

Een klein landje verborgen in de bergen tussen Italië, Oostenrijk en Kroatië met een inwonersaantal van rond de twee miljoen in een gebied dat 1/3 kleiner dan België is. Weggebroken van het vroegere Joegoslavië heeft het zich economisch goed hersteld, maar geestelijk gesproken, is het een rampgebied. Er zouden maar 1000 tot 1500 bijbelgetrouwe christenen zijn in het hele land, hoewel we weten “God kent de zijnen”. De kleine Evangelische en Pinkstergemeenten zijn verdeeld en argwanend tegenover elkaar.

Stichtend artikel

Informerend artik el

Marie-Paule Vogelaere (alias mama MP) is een Oost-Vlaamse met ECV-roots die haar carrière bij een Nederlandse drukkerij inwisselde voor een bestaan in Johannesburg.

Ze heeft er een opvangtehuis voor kinderen, en doet tevens aan hulpverlening in haar buurt. Deze zomer kreeg ze onder andere bezoek van Thomas en Ineke uit de ECV gemeente van Maldegem. Het jonge stel ging er niet op vakantie, maar staken de handen uit de mouwen.

Johan Lukasse, voorzitter van ECM (www.ecmi.org)

Vergeten, maar niet door God. Hoe het begonnen is, komt niet zo duidelijk uit de verf, maar enkele christenen hebben de moed gehad om de 28-jarige Nick Vujicic uit Servië uit te nodigen voor een 5-daagse campagne. Nick is geboren zonder armen en benen. Zijn verhaal gaat over hoe hij hoop heeft gevonden in de overgave aan Christus en hoe hij zijn moeilijkheden overwonnen heeft. Het lijkt op het getuigenis van Joni Eareckson Tada. De christenen hebben

Hier is wat een van de broeders rapporteert: het is meer dan verbazend dat de verschillende kerken samenwerkten voor dit initiatief. Wij zijn zo dramatisch verdeeld, de tegenstander heeft het tot zijn eerste strategie gemaakt om de christenen verdeeld te houden in dit land, en nu… Nooit eerder hebben zoveel mensen het evangelie duidelijk gehoord. Meer dan 18.000 mensen waaronder heel veel jongeren zijn geconfronteerd met het goede nieuws door iemand die in zeer moeilijke omstandigheden het leven tegemoet ging.

Dat een mens die zo zwaar misvormd is, met zulk een overtuiging van geluk en vrede kan spreken, trof velen diep in hun hart. Ongehoord en toch gebeurd!

Gemeentestichting Sebastiaan en Gloria Forjan is een jong en moedig echtpaar met twee kleine kinderen dat zich inzet voor gemeentestichting en jeugdwerk. Ze waren betrokken bij deze geweldige actie met Nick Vujicic. Ze realiseren zich dat een eenmalige grote gebeurtenis wel een geweldige stimulans kan zijn maar er blijft veel grondwerk van ploegen, zaaien en oogsten te doen. Zij hebben nu de steun gekregen van een ander jong echtpaar: Ingo en Tina Kovac. Ze leiden hen op

Boys room 6

7

terwijl ze samen werken aan de start en opbouw van de gemeente. Sebastiaan gelooft in het principe van “het juist op tijd aanleren” zoals Jezus met zijn discipelen deed, gaandeweg onderwijzen en in de praktijk brengen. Zij richten zich op de jongere generatie die vandaag veel ontvankelijker is dan de meesten in de vastgeroeste middelbare leeftijdcategorie met een traditionele roomskatholieke achtergrond.

Geestelijke strijd In een land als Slovenië met veel occultisme, bijgeloof en groeiend ongeloof is het moeilijk werken. Er is een kleine, evangelische gemeente in Kocevje in het zuiden, een plaats die bekend staat om zijn depressief klimaat. Deze stad was gebouwd, naar men zegt, om mannen en vrouwen een heropvoeding te geven wanneer ze niet voldoende sympathiseerden met het socialistisch-communistisch regeringsbeleid. Wie niet terug in de rangen kwam, werd afgevoerd naar het bos en omgebracht. De duisternis is ook vandaag nog voelbaar, al is die praktijk gestopt. Ook hier getuigde Nick Vijucic en was de zaal tot de nok gevuld. De depressie is doorbroken door de kracht van het Gods getuigenis.

De broeders en zusters vragen om gebed, want ze zijn zich zeer bewust dat dit de enige manier is om een echte doorbraak van Gods Geest te zien.

Met mensen op weg gaan

DE REVOLUTIE KOMT ERAAN!

Pastorale modellen (I)

Een interview met Tim Garré over Jeugdkerk The Revolution.

Gerrit Houtman, www.bethesda.be

Pa storaal a rtik el

Het Emmaüsmodel Over het Emmaüsmodel heeft vooral Dr. H. C. van der Meulen geschreven, maar ook de theoloog Baumgartner publiceerde hierover. Zeer waarschijnlijk hebben vele anderen zich door het verhaal van de Emmaüsgangers laten inspireren in hun pastoraat. Het model ziet in het bijbelgedeelte uit Lc24 een vijftal stappen van een pastoraal traject. Vijf stappen die ons helpen om mensen beter te begeleiden en tegelijk recht doen aan de bijbelse noties over pastoraat en begeleiding. Ik kies ervoor om met dit model te beginnen, omdat het allereerst zo door en door bijbels is. Ten tweede doet het recht aan dat waar mensen die in relatie tot elkaar staan, behoefte aan hebben. Het is bovendien een zeer toegankelijk model dat door elke pas-

torale werker kan worden gebruikt.

Eerste stap: je erbij voegen en meegaan Zoals Jezus zich bij de Emmaüsgangers voegde zonder zich meteen bekend te maken, mogen wij ons bij mensen voegen, hen leren kennen en ons met hen verbinden. Op deze manier bouwen we aan een vertrouwensrelatie zonder dat we mensen direct met onze standpunten confronteren. Een vertrouwensrelatie vormt de basis voor elke pastorale ontmoeting. Mensen die hun nood aan iemand anders willen toevertrouwen, zullen allereerst aftasten of die persoon hen wel goed gezind is en betrouwbaar overkomt. Velen zijn al zo vaak gekwetst en beschadigd dat ze zich goed bedenken alvorens hun nood en vragen met iemand te delen. Wil die persoon wel naar mij luisteren? Zal er geen veroordeling komen van mijn gedrag? Is deze persoon deskundig om mij te begrijpen en te helpen?

Terechte vragen waar wij, pastorale werkers, bedacht op moeten zijn. En, als we eerlijk zijn, wij willen toch ook met liefde en respect behandeld worden? Wij willen toch ook weten of wij als persoon belangrijker worden gevonden dan het probleem waarover we willen praten?

Bovendien gaat het niet anders. Alleen als er een verbinding is, een relatie, een wederzijds vertrouwen, kunnen verschillen besproken worden. Pas nadat Jezus zich bij hen gevoegd had en naar hun verhaal had geluisterd, legde Hij de Schriften uit.

Pas toen was daar ruimte voor.

Bange pastors Dat we hier toch vaak niet de tijd voor nemen, heeft te maken met het feit dat we bang zijn. Bang dat we wel eens echt op

de ander betrokken zouden raken. Dat we niet alleen door het verhaal, maar door de persoon zelf geraakt zouden worden. Zodat we niet alleen onze boodschap maar vooral onszelf moeten delen. Iets moeten tonen van onze emoties, onze kwetsbaarheid en onze beperkingen; laten zien dat ook wij mensen van vlees en bloed, nog onderweg zijn. Liever kiezen we er echter voor om met sterke antwoorden te komen, de ander de weg te wijzen en dan te hopen dat deze die weg ook zal gaan. Iets delen van wat er bij ons omgaat, zou de ander maar kunnen verwarren. Vertellen dat wij er ook nog niet zijn en wij ook onze dips en fouten hebben, zou de ander maar in onzekerheid brengen.

Nog banger zijn we om ons te besmetten met het gedrag van de ander. Als we niet onmiddellijk iets van het ‘foute’ gedrag van de ander zeggen, zal hij/zij dan niet denken dat we het goedkeuren? Wordt het later dan niet veel moeilijker om dit gedrag bespreekbaar te maken? Hoewel deze bedenkingen echt wel enigszins gegrond zijn, blijft toch het voorbeeld van Jezus zelf. Hij heeft zich eerst 30 jaar ingevoegd onder de mensen en nam deel aan het gewone leven

Pastoraat vraagt om een eerlijke houding waarbij we kritisch naar onszelf durven kijken, onze oplossingen en adviezen even opzij leggen en het verhaal van de ander voorrang geven. van mensen, met alle hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Pas na 30 jaar begint Hij tot hen te spreken. Is het dan niet verwonderlijk dat ze zo hun twijfels hebben omdat

Inter view

Pastoraat gebeurt op vele manieren en door bijna elke gelovige. We zijn immers allemaal betrokken op andere gelovigen en we delen toch regelmatig onze zorgen, blijdschap en verwondering met hen. In het pastoraat gaat het ook om zeer intensieve ontmoetingen met mensen vanuit zeer diverse achtergronden en met complexe levensvragen. Dit dwingt ons tot een hoge mate van alertheid en deskundigheid. Om deze deskundigheid te verhogen zijn er heel wat cursussen en boeken verschenen, die op hun beurt weer heel verschillende pastorale modellen vertegenwoordigen. Graag wil ik in dit bos een weg wijzen en in deze rubriek de diverse pastorale modellen laten zien en bespreken. In de eerstkomende edities wil ik mij vooral richten op het Emmaüsmodel.

De provincie Limburg heeft niet echt meer de reputatie een voorloper te zijn op het gebied van nieuwe initiatieven. Dat deze perceptie vooral berust op een hardnekkig vooroordeel, bewijst Tim Garré uit Bree. Vanuit een grote betrokkenheid bij de jeugd in de Limburgse christelijke gemeentes werkt hij keihard aan een vernieuwend initiatief. In januari 2012 wil hij van start gaan met een “Jeugdkerk”. Hoog tijd dus om hem eens aan de tand te voelen over wat hij van plan is!

We ontmoeten Tim Garré ’s avonds na een lezing over opvoeding in het Poorthuis te Peer.

Hoewel het al tamelijk laat op de avond is, is hij onmiddellijk te vinden voor een interview. Hij brandt van enthousiasme om te vertellen over zijn nieuwe project.

Een jaar geleden ongeveer spraken we elkaar voor het eerst over de jeugdkerk. Hoe staat het inmiddels met de voorbereidingen, maar vooral: wat is dat precies, die “Jeugdkerk” van jou?

De voorbereidingen zijn volop bezig! Dat mag ook wel, want we plannen onze eerste activiteit in januari 2012. Ondertussen beginnen de dingen steeds concreter te worden. “Jeugdkerk” is een evenement voor de jeugd, zoals de naam al zegt. We noemen het “Jeugdkerk” om meteen vanaf het begin duidelijk te maken dat het christelijke geloof centraal staat. We willen jongeren iets extra’s geven op geestelijk vlak, iets dat hen echt aanspreekt. Niet als entertainment, maar veel meer als uitdaging. Veel jongeren geloven echt en willen daar iets mee doen, maar in hun gemeente (kerk) vinden ze niet altijd direct wat ze zoeken. Daar willen wij met de Jeugdkerk iets aan doen.

Is er eigenlijk wel nood aan een “Jeugdkerk”?

Zijn er in het Vlaamse land niet al genoeg christelijke activiteiten, zoals praise-avonden, voor onze jongeren?

Jeugdkerk is heel wat meer dan een praiseavond! Verschillende jeugdsprekers zullen meewerken, er zijn getuigenissen, drama, filmpjes, debatten, interviews, noem maar op . En natuurlijk ook aanbidding!! Het zal allemaal op maat van de jeugd zijn en in hun taal.

We bieden een zeer uitgebreid progamma aan, wat bij de meeste praise-avonden niet het geval is!

Hoe moeten we ons zo’n avond van “Jeugdkerk” dan precies voorstellen?

Elke jeugdkerk draait rond een bepaald thema, zoals de naam al zegt: op maat van de jeugd! We vertrekken van een thema dat jongeren aanspreekt. We sluiten zo nauw mogelijk aan bij hun belevingswereld. Daarbij maken we gebruik van alle multimediamogelijkheden: muziek, zang, samenzang, discussie, drama, enfin, dat zei ik al. Er zit altijd een duidelijke, christelijke boodschap in, maar we willen vooral de jongeren stimuleren om zelf na te denken, bewust keuzes te maken en dagelijks actief aan de slag te gaan met hun geloof.

Staat er een leeftijd op “Jeugdkerk”? Wanneer ben je te jong of te oud voor “Jeugdkerk”?

Jeugdkerk is er voor iedereen vanaf 12 jaar, die z’n geloof een extra boost wil geven. Ook volwassenen zijn natuurlijk welkom… op voorwaarde dat ze jong van hart zijn!

Als naam voor de Jeugdkerk kiezen jullie voor “The Revolution”. Waarom zo’n agressieve naam?

Komt dat agressief over? Dat weet ik niet, hoor. Maar inderdaad, “revolutie” is natuurlijk geen vrijblijvend begrip. We noemen onze Jeugdkerk “The Revolution”, dat is Engels voor: De Revolutie. Een revolutie is een grote verandering. De naam wijst op een radicale verandering. Niet meegaan met de stroom, geen grijze eenheidsworst, maar bewuste, doordachte keuzes. Een keuze om ànders te zijn. Christen worden gebeurt namelijk niet op een geleidelijke manier. Als dat zo was, zouden we onze Jeugdkerk Evolution (evolutie) moeten noemen (lacht). Als je Jezus wil volgen, vindt er een revolutie plaats in je leven! Als Gods Geest in je komt, verandert je levenswijze! Vandaar de naam The Revolution!

De revolutie die jullie beogen is dus positief bedoeld?

Inderdaad! En Vlaanderen heeft nood aan een christelijke revolutie! Wij willen België laten

vervolg op p. 11 8

9

zien dat er ook vandaag nog gelovige mensen zijn. Er zijn ook vandaag nog jeugdige christenen, die oprecht met God bezig zijn.

Jeugdkerk wil laten zien dat het christelijk geloof niet aan het uitsterven is! Integendeel: met jeugdkerk zetten we juist een opmars in!

Wij willen niets liever dan dat Jeugdkerk een positieve revolutie veroorzaakt in de levens van vele, jonge mensen!

Hoe staan de christelijke gemeentes in Limburg tegenover jullie initiatief? Zijn jullie niet bang dat ze jullie zullen zien als concurrenten?

Tot nu toe zijn de reacties positief. We willen ook benadrukken dat we niet in plaats van de gemeente (kerk) komen. Daarom komen we ook niet elke week samen, en ook niet op zondagochtend. Wel willen we de gemeentes helpen om hun jeugd vast te houden, door een aanvulling op maat van de jongeren aan te bieden. We bereiken pas echt ons doel als de christelijke gemeentes de Jeugdkerk programmeren als een van hun jeugdactiviteiten. Wij geven dan de extra impulsen, en de jeugdleiders van de gemeente kunnen de zaken verder opvolgen.

Dan nog even heel praktisch: welke locatie kiezen jullie voor de Jeugdkerk, en waarom?

Jeugdkerk gaat door in het Poorthuis in Peer.

Op de kaart van Limburg ligt Peer ongeveer in het midden. Bovendien kunnen we heel goedkoop de prima faciliteiten van het cultureel centrum gebruiken. Inclusief een grote gratis parking voor de deur en een cafetaria voor een gezellig babbel achteraf. We zien dit echt als een gebedsverhoring!

Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die nog meer informatie willen. Misschien zijn er ook wel mensen die graag mee hun schouders onder dit project zetten. Waar kunnen zij terecht?

Wie meer informatie wil over de jeugdkerk kan ons vinden op www.jeugdkerktherevolution.be en we zijn ook te vinden op Facebook. Ze mogen me ook altijd mailen op info@jeugdkerktherevolution.be. Ook wie zijn hulp wil aanbieden om dit project van de grond te krijgen!

TUSSEN TWEE WERELDEN… Sanne van Dijk in gesprek met Patrick Nullens over zijn nieuw boek

Aan de rand van Leuven, een stad bekend om haar universiteit en vele studenten, staat ietwat verborgen de Evangelische Theologische Faculteit. Met 184 studenten aan het begin van dit academiejaar, verspreid over de Bachelor (74), Master (37), Doctoraat (53) en het schakel- of voorbereidingsprogramma (20), mag ze misschien niet zo opvallen, maar schijn bedriegt. De ETF weet haar plaats in zowel de wetenschap, als in christelijk Vlaanderen en Nederland, steeds beter in te nemen. Deze bekendheid komt voor een deel door het regelmatig verschijnen van verschillende publicaties van de docenten. Zo ook ‘Tussen twee werelden’, een boek van Raymond Volgers en Patrick Nullens, rector, hoogleraar Systematische Theologie aan de ETF. Zoals de titel van het boek doet vermoeden, is het een poging van beide heren de verbinding te maken tussen theologie en de ‘dummie’: twee werelden die ver uit elkaar lijken te liggen. Of dit gelukt is, en wat de taak van de theoloog hierin is, wilde hij maar al te graag toelichten.

Stichtend artikel

Wat voor een boek is ‘Tussen twee werelden’?

Nullens: ‘Het boek ‘Tussen twee werelden’ is geschikt voor iedereen die onbekend is met theologie. Het geeft een introductie in de hele christelijke theologie.’

Is dat het publiek dat jullie voor ogen hadden?

Nullens: ‘In eerste instantie is het boek bedoeld voor jonge mensen, studenten.

Dit vind je terug in de vormgeving van het boek: Vlot, als een webpagina. Maar het is ook zeer geschikt voor bijvoorbeeld ouders van studenten.’

Hoe is het boek tot stand gekomen?

Nullens: ‘Het idee voor het boek kwam op uit de cursus Oriëntatie Systematische Theologie (OST) aan de ETF. Jonge studenten bleken, ondanks hun middelbare school, weinig theologische voorkennis te hebben. Dit boek kan daarbij helpen. Raymond is jaren mijn assistent geweest en gaf les aan het Instituut Bijbelse Vorming,

de vroegere zaterdagschool. Omdat hij jonger is dan ik, kon hij de vertaalslag naar de jongerencultuur beter maken.’

De achterzijde van het boek kondigt het boek aan als ‘zoekend naar verbinding tussen twee, op het oog tegenstrijdige, werelden. Dit is opgedeeld in de hoofdstukken God en mens, geloof en wetenschap, inzicht en openbaring, eenheid en diversiteit, en leer en praktijk’. Kunt u een uitleg van deze indeling geven?

Nullens: ‘In de colleges OST vertrekken we vanuit vijf vragen: Over wie gaat theologie?

Wat is theologie? Hoe doet men theologie?

Waar doet men theologie? en Waarom doet men theologie? Deze vragen geven de twee werelden, waartussen de theoloog zich bevindt, aan. Bijvoorbeeld staat de theoloog tussen eenheid en diversiteit met de vraag, waarom er zoveel verschillende kerkstromingen zijn.’

Het boek ligt inmiddels alweer een tijd in de winkels. Waar komt het boek zoal terecht?

Nullens: ‘Op dit moment wordt het boek gebruikt in de cursus OST, maar ook in het lesprogramma van de Christelijke Hogeschool Ede (NL). We hebben ook gehoord, en dat vind ik zelf heel leuk, van studenten die het boek meenemen naar hun eigen gemeente, en het daar met de jeugd willen doornemen.’

In de inleiding van het boek spreekt u over de argwaan van vele christenen tegenover theologie. Waarom is theologie belangrijk in de kerk en in de wetenschap?

Nullens: ‘Binnen de gemeente vindt veel onderwijs plaats: bijbelstudie, maar bijvoorbeeld ook in liederen die gezongen worden. Deze geloofsoverdracht moet goed doordacht worden. Dit is geen taak voor iedereen. Spaar de gemeente voor enkel theologen! Zoals zorg voor armen

en zieken een opdracht is, is het bewaren van de leer ook een opdracht. De theologie heeft de opdracht deze oriëntatie in goede banen te leiden. Ik zeg altijd dat theologie te vergelijken is met geneeskunde: beiden zijn nodig maar kunnen misbruikt worden. Denk bijvoorbeeld aan het Nationaal Socialisme uit de Tweede Wereldoorlog; methoden om mensen te folteren. Niemand zal echter zeggen dat geneeskunde hiervoor moet worden afgeschaft: het moet op de juiste manier gebeuren.

Zo is het ook met theologie. Ze moet haar eigen grenzen kennen. Het evangelische karakter van het boek ‘Tussen twee werelden’ benadrukt geloof en wedergeboorte als vertrekpunt van de theologie, en doxologie (aanbidding

Wat is dit voor een actie?

Nullens: ‘Met haar wortels in een bijbelschool heeft de ETF het goede van twee werelden: aandacht voor zowel geestelijk leven als theologie. Inmiddels is de ETF erkend en voor één derde gefinancierd door de Vlaamse overheid.

De overige inkomsten zijn voor de helft giften en de helft studentengelden. Om een nieuwe generatie aan te spreken de ETF te steunen, benadrukken we het getuigenis van de ETF in de wereld van de theologie. Bovendien investeert men zo in een nieuwe generatie gedegen kerkelijke leiders. De 2000 vriendenactie houdt in: 2000 mensen die de ETF voor 5 euro, of meer, per maand steunen. Dit geld is op zeer korte termijn nodig,.’

Het probleem in de kerk vandaag is dat er veel oppervlakkigheid op het gebied van kennis is, maar ook geestelijk leven.

Wat gebeurt er als de ETF deze vrienden niet vindt?

Nullens: ‘Dan komt er een structureel tekort en moeten ernstige besparingen gaan plaatsvinden, met name binnen het personeel. Dit is erg jammer omdat de ETF, juist nu de studentenaantallen groeien, hen hard nodig heeft.’

van God) als eindpunt. Het probleem in de kerk vandaag is dat er veel oppervlakkigheid op het gebied van kennis is, maar ook geestelijk leven. Theologie verdiept. Mensen zijn vaak verrast door een andere kijk op de zaak. Door kennis van andere tradities word je verlost van clichés en eenzijdigheden.

Hoe staat de ETF er verder voor?

Nullens: ‘Verder gaat het erg goed met de ETF. De studentenaantallen groeien behoorlijk, er is goed contact met andere universiteiten, en ook met steeds meer kerken in Vlaanderen en Nederland. Kortom, het zou jammer zijn wanneer juist nu de financiële middelen tekort zouden schieten!’

Velen denken dat theologie een gevaar voor je persoonlijk geloof is. Hoe ervaart u dit zelf?

Nullens: ‘Er zijn altijd vragen waarmee ik worstel. Tijdens mijn studie, mijn werk vandaag en in de toekomst. Dit is niet erg. Een geloofsvraag, of zelfs een crisis, zorgt er voor dat je uiteindelijk sterker wordt. Zulke onzekerheid is het lot van de theoloog, maar tegelijkertijd noodzakelijk, omdat hij deze kritische vragen op zijn werkveld altijd zal tegenkomen.’

Sanne van Dijk is 3de jaars bachelor studente aan de ETF Guido De Kegel is op dit moment voorzitter van de ETF.

Theologie is dus belangrijk, en een instelling als de ETF daarmee ook. De ETF is op zoek naar 2000 vrienden.

vervolg p. 8

Met mensen op weg gaan ze Hem kennen als de zoon van Jozef en Maria?

En zelfs in dat spreken, zoekt Hij voortdurend de verbinding, het contact. Als Hij zich op het eind door de mensen afgewezen voelt, weent Hij omdat de verbinding niet gelukt is (Lc19:41; Mt23:37).

Is dat bij ons ook zo? Als een pastoraal gesprek mislukt, voelen we dan teleurstelling omdat er geen verbinding tot stand is gekomen, geen diepgaande vriendschap of zijn we gekwetst omdat de ander ons advies niet aanneemt? Pastoraat vraagt om een eerlijke houding waarbij we kritisch naar onszelf durven kijken, onze oplossingen en adviezen even opzij leggen en het verhaal van de ander voorrang geven. Niet omdat er geen verandering zou moeten plaatsvinden of dat er niets over het gedrag gezegd zou kunnen worden, maar omdat de persoon belangrijk en waardevol is en eerst liefde moet ontvangen. Zoals de apostel Johannes zich de start herinnerde en zegt dat wij liefhebben omdat Hij ons eerst heeft liefgehad (IJh1:19).

Volgende keer: stap 2 uit het Emmaüsmodel: blijven staan bij wat bedroefd maakt.

Literatuur Dr H.C. Van der Meulen de pastor als reisgenoot, pastoraal theologische gedachten over geestelijke begeleiding Boekencentrum, Zoetermeer 2004

Giften aan kampwerk fiscaal aftrekbaar!

Wil je het kampwerk van de Evangelische Christengemeenten Vlaanderen financieel ondersteunen?

Je gift is nu fiscaal aftrekbaar van je belastingen!

Omdat het kampwerk van de ECV nu onderdeel uitmaakt van de landelijke erkende jeugdvereniging EJV, is dit mogelijk!

Stort je gift op rekeningnummer van het EJV, St. Jansbergsesteenwg 97, 3001 Heverlee, 001-0257650-94. Vermelding: 'ECV kampwerk'.

Je krijgt dan in de loop van 2011 een fiscaal attest.

10

11

U hebt met Europa niets te maken?

Preekje

Opiniestuk

Het allerbelangrijkste

Kris Vleugels, Voorzitter C’axent, vice-president ECPM

Richard, je bent meer dan 50 jaar christen, je bent bijna 40 jaar in België geweest en nu ben je terug in Canada. Als je nu terugkijkt op die jaren en het werk dat je gedaan hebt, met alles wat je meegemaakt hebt, met al de ervaringen die je opgedaan hebt, wat zou je antwoorden op de vraag, “Wat is nu eigenlijk de kern van de zaak?” De bijbel is zo’n dik boek en er staat zoveel in, zou je in één zin kunnen uitdrukken wat het allerbelangrijkste is, waar het allemaal om draait?

ben boven al en hun naaste als zichzelf, in de praktijk brengen. Zo stonden de eerste christenen bekend. Wie heeft niet de uitspraak van heidenen uit de eerste eeuwen gehoord, “Ziet hoe zij elkander liefhebben.”

Op een dag stelde een wetgeleerde, een Farizeeër, ongeveer dezelfde vraag aan Jezus: “Meester, wat is het grote gebod in de wet?” Of, met andere woorden, ‘Meester, wat is nu eigenlijk het allerbelangrijkste?’ Jezus antwoordde, samengevat, ‘God liefhebben met geheel uw hart, met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. En daarbij, uw naaste liefhebben als uzelf.’ Of, zoals de Vlaming het uitdrukt, “Bemin God bovenal en uw naaste als uzelf.”

Waarom God liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf?

Dat is een samenvatting van de gehele wet. Daar komt het nu echt op neer. Dit is de kern van de zaak! Dat doen, betekent heel radicaal christen zijn! En ik vraag me af of we niet iets van die radicaliteit verloren hebben. Het allerbelangrijkste is niet of we wel dagelijks onze bijbel lezen, en dat klinkt waarschijnlijk vreemd, komende uit mijn mond! Het is ook niet of we wel naar alle samenkomsten van de gemeente gaan, of we wel genoeg goede werken doen, enz., enz. Het gaat echt om onze houding tegenover de Heer, en onze naaste.

Dit is de grootste nood in de wereld, een wereld die op zijn kop staat. Er zijn werkelijk mensen nodig die dit, God liefheb-

Maar is dit niet een te grote opdracht? Ik denk dat veel mensen denken, ja, ja, dat kan wel zijn, maar dat is toch een beetje teveel voor mij, ik kan dat niet aan. Wat motiveert ons om dit wel te doen?

1. Omdat God het ons gebiedt, en een christen is iemand die God gehoorzaamt, punt uit!

Maar als ik het woord “gebod” lees, krijg ik al de kriebels, en is er al ogenblikkelijk een innerlijke weerstand. Wie houdt nu van het woord gebod, en van De tien geboden? Misschien moeten we een ander woord in plaats van geboden gebruiken, liever spreken over leefregels, want dat is wat ze eigenlijk zijn. Als we dat woord gebruiken, dan wordt de vraag die Jezus gesteld wordt al heel anders, “Heer, wat is de hoogste of beste leefregel?” Of, met andere woorden, “Heer, hoe kunnen we het gelukkigst leven?” Dat brengt mij bij de tweede reden waarom we God en onze naaste zouden liefhebben: 2. Omdat dat ons het gelukkigst maakt waardoor we dan ook het meeste goed doen in deze zieke wereld.

Het menselijk denken redeneert ‘ik eerst, mijn geluk eerst, en dan de rest’.

Maar God zegt dat ons geluk gevonden wordt wanneer we Hem de eerste plaats geven. En dit is het getuigenis van miljoenen mensen door de eeuwen heen,

12

zij hebben de waarheid van Jezus’ woorden ontdekt, “Wie zijn leven vindt, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest om Mijnentwil, zal het vinden.” Matt.10:39.

Keer op keer heb ik hier in Canada op de TV mensen gezien en gehoord die geïnterviewd werden over de reden waarom ze voor een paar weken naar Haïti wilden, of naar Somalië of elders waar grote nood is. Bijna altijd was het antwoord: “I want to make a difference”, “Ik wil een verschil maken.” Ik wil iets doen aan de nood in de wereld. Dat is wat zin geeft aan het leven, wat echte innerlijke bevrediging geeft, veel meer dan rijkdom, roem of bezittingen.

Maar de grootste motivatie om God lief te hebben bovenal en onze naaste als onszelf is het feit dat Jezus ons ZO heeft liefgehad dat Hij zichzelf voor ons opgeofferd heeft. Dat is DE motivatie die ons in beweging zou moeten zetten en houden. Hoe kunnen we onverschillig blijven als we dat voor ogen houden? Hoe kunnen we egoïstisch blijven leven wanneer we dat in gedachten houden? Paulus zegt het zo mooi en duidelijk, “Want de liefde van Christus dringt ons” (niet ‘dwingt ons’, dus niet opgelegd, niet als een gebod), daar wij tot het inzicht gekomen zijn, dat één voor allen gestorven is. Dus zijn zij allen gestorven. En voor allen is Hij gestorven, opdat zij, die leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem, die voor hen gestorven is en opgewekt.” 2Kor.5:14-15. Amen en Amen!

Dit is het allerbelangrijkste. Laten we daders van het Woord zijn, en niet alleen hoorders!

Liefdevolle groeten aan allen, en zoals men in de wereld zegt, “Laten we er voor gaan!”

Stichtend artikel

Stichtend artikel

Richard Haverkamp

Sinds een zestal jaar ben ik intensief betrokken bij het werk van de European Christian Political Movement, kortweg ECPM. Het gaat om christenpolitici uit bijna alle Europese staten, binnen en buiten de EU, die zich hebben verenigd om het tij te keren. Er is immers een regelrechte en volgehouden aanval bezig op alles wat christelijk is in dit continent.

Ik hoor u al denken: “weer zo’n christelijke complottheorie...pff”. Misschien hebt u gelijk, maar het gaat dan wel om een aantoonbare theorie. ECPM zit - vooral sinds we ruim een jaar geleden door het Europees Parlement erkend werden - met haar neus op de feiten. We zien het dus voor onze ogen gebeuren.

Iedereen die de Belgische politiek van de afgelopen 25 jaar heeft gevolgd, weet dat onze wetgeving er op het vlak van christelijke normen en waarden niet bepaald op vooruitgegaan is. Wel, dezelfde krachten die achter de Belgische abortuswet, euthanasie-, antidiscrimi-

natie-, embryo-, homohuwelijk- en homoadoptiewet hebben gezeten - en zo bezig zijn het natuurlijke gezin en het leven zelf te ontwrichten - zijn eveneens actief in de andere Europese landen.

Nu richten ze zelfs hun aanvallen tegen landen die kandidaat zijn om lid van de Europese Unie te worden. Hun methode om deze landen snel te doen overgaan tot een zeer libertaire wetgeving, bestaat erin de betrokken regeringen, met het voorwendsel dat ze niet aanvaard zullen worden als lid van de EU als ze hun wetgeving niet aanpassen op de manier die zij hen voorhouden, onder druk te zetten. In de “wachtkamer” van de EU zitten zenuwachtige regeringen die alles zouden doen om aanvaard te worden en snel te kunnen aansluiten. Daarom zijn ze zo kwetsbaar.

Ondertussen gaan christenen in heel Europa over tot de orde van de dag, “... etende en drinkende, huwende en ten huwelijk gevende, tot op de dag, waarop Noach in de ark ging, en zij niets bemerkten, eer de zondvloed kwam en hen allen wegnam...” (Mt24:38b-39a).

Ze beseffen niet welk gevaar op hen afkomt, omdat ze zich niet informeren en zich niet of nauwelijks wensen bezig te houden met politiek. Om voorbereid te zijn op de tijd – en die is dichterbij dan u denkt – dat christenen vervolgd worden omdat ze ‘onverdraagzaam zijn en de mensenrechten schenden’, kunnen we ons best informeren over de stand van zaken en – daar waar mogelijk – trachten het tij te keren. Dat is wat C’axent doet in Vlaanderen en ECPM in Europa. Maar onze inspanningen staan of vallen met de mate van steun van Gods volk. Als er geen gebedscordon rond deze inspanningen wordt getrokken, zijn ze waarde-

13

loos. Als we niet bewuster de geestelijke strijd aangaan, ook door onze jeugd aan te vuren om hun studies te richten op beïnvloedings- en beslissingsorganen van de samenleving (politiek, media, wetenschappelijk onderzoek, gerecht, onderwijs) en er zelf zo veel mogelijk actief te zijn, verliezen we de strijd. Ik wil geen paniek uitlokken, maar we moeten dringend wakker geschud worden uit een diepe geestelijke slaap. “Neem geen deel aan de onvruchtbare praktijken van de duisternis, stel ze liever aan de kaak. Want wat deze mensen in het geheim uitvoeren, is zo schandelijk dat men er maar beter niet over kan spreken. Alles wat door het licht aan de kaak wordt gesteld, wordt openbaar. En alles wat openbaar wordt, is licht. Daarom wordt gezegd: Ontwaak, slaper, sta op uit de doden, en Christus zal over u stralen. Let dus nauwkeurig op, hoe u zich gedraagt: niet als dwazen maar als verstandige mensen. Benut de gunstige gelegenheid, want de tijden zijn slecht.”

(Ef5:11-16).

Omdat we de vrijheid willen behouden om te kunnen zeggen wat God zegt - ook in het openbaar - is het nodig dat we die vrijheid verdedigen. Ik roep u daarom op u dringend te bezinnen over uw eigen betrokkenheid en verantwoordelijkheid in deze geestelijke strijd. Zou het niet jammer zijn als we binnen enkele jaren de christenen in Iran zouden moeten benijden om de vrijheid die ze hebben om hun geloof te beleven, terwijl we nu iets kunnen doen aan zowel onze als hun positie in de samenleving?

www.caxent.be www.ecpm.info

UIT HET BESTUUR Foto cover: Nienke Thomas

Creatieve Christenen Nienke Thomas Willy Maesen

Inter view

Om maar met de deur in huis te vallen, Nienke: ‘Ben jij zo’n kunstenares die erg op zichzelf is gefocust?

Eerst en vooral noem ik mezelf geen kunstenares. Ik fotografeer veel en dat ik zoveel vrijheid in mijn hobby ervaar, is net zo leuk! Momenteel heb ik wel het verlangen om over een aantal jaar in avondschool een cursus fotografie te volgen.

Ik hou ervan om te leren van anderen. Natuurlijk ontwikkel ik een eigen stijl van fotografie, maar door andere beelden te zien, krijg ik nieuwe perspectieven aangereikt.

Hoe ben je eigenlijk bij de fotografie terecht gekomen?

Al van jongsaf aan was ik gefascineerd door fotografie. Ik vind het schitterend om leuke momenten en herinneringen op foto vast te leggen. Ik startte met een compactcamera, maar daar bleef het niet bij. Twee jaar geleden kocht ik een spiegelreflexcamera. Met dat ‘speeltje’ ben ik nog steeds volop aan het experimenteren. Ik hou ervan om met mijn camera op stap te gaan en de beelden – vaak details – die ik opmerk als ik over straat of in de natuur loop, op foto te bewaren.

België kent een aantal gekende fotgrafen. Ik denk alleen al maar aan Michiel Hendrickx, Stephan Vanfleteren en Lieve Blancquaert.

Wie is jouw grote voorbeeld?

Eerlijk gezegd ben ik niet zo op de hoogte van

de gekende fotografen in België. Maar Lieve Blancquaert is zeker iemand naar wie ik opkijk.

Zij fotografeert voornamelijk personen, iets wat ik niet vaak doe. Daar wil ik verandering in brengen. Anderzijds vind ik het boeiend om verschillende fotografiestijlen te ontdekken.

Je studeert ergotherapie. Is er bij jou een link tussen kunst en hulpverlening?

Voor mij gaat het niet zozeer om het creëren van kunst, maar wel om creativiteit. Het begrip kunst is zo ruim! Ik vind het vooral iets dat blijvend is. Iedereen ziet kunst op zijn eigen manier.

Ik vind dat er een duidelijke link is tussen kunst en ergotherapie, omdat beide vormen creativiteit vereisen. Vaak wordt op school nog de grote fout gemaakt creativiteit niet te ontplooien. Door scheppingskracht te stimuleren, bevorder je het probleemoplossend denken.

Zo is het bijvoorbeeld ook in dagdagelijkse situaties: als we voor hindernissen komen, moeten we flexibel zijn en een oplossing trachten te vinden.

Wat ik heel belangrijk vind, is de kijk op mensen/voorwerpen/de natuur. Tijdens het fotograferen leer ik heel bewust kijken en observeren.

Door middel van fotografie kan je gevoelens losmaken, je kunt zowel kinderen, volwassenen als ouderen laten experimenteren met een fototoestel en hen zo de kans geven om het contact met de realiteit te vergroten, alsook een ruimer beeld te creëren van zichzelf en hun kijk op de wereld.

Fotografie kan heel verruimend werken. Het stimuleert de creativiteit, zelfstandigheid en het zelfwaardegevoel, ‘Ik kan iets!’

Mijn eindwerk gaat over ‘Non-verbale communicatie bij kinderen met ontwikkelingsstoornissen in Zuid-Afrika’. Om dit onderwerp uit te werken, zal ik fotografie gebruiken. Aan de hand van beeldmateriaal wil ik bij deze kinderen verbale communicatie uitlokken, mede door ‘triggers’ in het fotomateriaal te verwerken, bijvoorbeeld de lievelingskleur, het lievelingsdier van een kind….

Het bestuur boog zich begin juni over een boeiende agenda. Een greep uit het verslag.

Is er in jouw werk ruimte voor het spirituele, voor God? Ik hou van details, ik word soms gelukkig van de kleinste dingen en dat geef ik ook graag weer in mijn foto’s. De zon die schijnt op het gras, de reflectie van een gebouw in een plas water, een kind dat bloemetjes plukt… Op die manier sta ik vaak stil bij alle mooie dingen die God geschapen heeft.

Daarnaast probeer ik soms ook te fotograferen in en voor christelijk Vlaanderen. Zo fotografeer ik nu al enkele jaren op de Ichtusavonden in Ichtus Gent, vorig jaar op Festicert, op een concert van het Flanders Gospel Choir,….

Guido De Kegel nadert de pensioensgerechtigde leeftijd maar wil zich blijven engageren om de ECV te vertegenwoordigen bij de Federale Synode. De leidersvergadering van november staat in de steigers en aan het eind van die ontmoeting hopen we de opvolger van onze voorzitter Jacques te kennen. Op die dag willen we ons ook buigen over de kerntaken van de ECV: Gemeenteopbouw & Evangelisatie, Jongerenwerk, Pastoraat, Vorming & Informatie, Belangenbehartiging & Identiteit. Drie eenvoudige vragen willen we onszelf stellen:

Heeft jouw vriendenkring oog voor jouw werk?

Wat is hun reactie?

Zeker! Ik krijg vaak positieve reacties. Eerlijk gezegd heb ik die bevestiging wel nodig. Het motiveert mij. Het is leuk om mijn hobby en talent te delen met anderen. Ik geniet er zelf enorm van, maar vind het eveneens belangrijk om anderen te laten meegenieten van het werk dat ik neerzet.

1.Op welk terrein ondervinden de ECV-gemeenten reeds dienstbetoon van de ECV?

Een fotografe moet naar mijn aanvoelen toch een dosis verwondering hebben. Heeft deze verwondering jou dichter bij God gebracht?

Ik heb het reeds aangehaald. Ik hou van de kleinste details, waarbij ik ook telkens opnieuw verwonderd raak door Gods schepping. In de natuur op stap gaan met mijn camera, vind ik heerlijk. Ook cultuur kan mij boeien, maar daar ga ik minder snel details op foto vastleggen. Ik heb mogen ontdekken dat fotograferen een talent is en vond het belangrijk dat ik dit kon gebruiken ter ere van God. Tracht je met jouw foto’s ook een boodschap uit te dragen?

Voor mezelf zit er meestal een boodschap in, maar ik laat het aan de kijkers zelf of ze een boodschap in de foto zien of willen leggen.

Als ze genieten van de beelden, geniet ik er zelf ook van en dat vind ik het belangrijkste.

Wil je nog iets meegeven aan andere jonge mensen over het belang van creativiteit in hun leven?

Ga op zoek naar je talenten en gebruik ze ter ere van God!

2.Op welk gebied zouden ze graag nog meer hulp ontvangen van de ECV? 3.Zijn de doelstellingen duidelijk, voldoende en concreet?

De antwoorden op deze vragen zullen ons helpen om de essentie van de ECV te bewaken: Om Hem te dienen en de gemeente te dienen.

Levi Verstraeten begint in september 2011 als fulltimer voor de ECV te werken.

Hij wordt bedienaar van de eredienst in ECV-Houthalen en ECV-Zwartberg (bij Genk). Sinds augustus 2011 woont hij met zijn vrouw Hanna in Houthalen. Levi Verstraeten & Hanna Gevaert zijn beiden geboren en getogen in Limburg: hij in Overpelt en zij in Diepenbeek. Levi studeerde aan de ETF in Heverlee en werkte zes jaar als leerkracht Protestants-Evangelische Godsdienst in Vlaanderen. Hanna studeerde voor vertaler en tolk (Frans, Duits, Engels en Slowaaks), werkt voor Oasis in Leuven en daarnaast ook thuis als zelfstandig vertaler, tolk en taalcoach.

In juli 2010 stapten ze in het huwelijksbootje. De bediening in Houthalen en Zwartberg is een boeiende, nieuwe stap van geloof in hun leven waar ze erg naar uitkijken. (In het interview met Levi lees je meer elders in deze nieuwsbrief).

colofon ECV NIEUWSBRIEF De Nieuwsbrief v­ er­schijnt rond de 3e - 6e - 9e en 12e maand van het jaar.

REDACTIE Raymond Hausoul, Johan Leroy, Willy Maesen, Jacques Rommel, Koen Schelstraete.

Ful ltimers

In het mooie Ieper woont een creatieve dame: Nienke Thomas.

Ze studeert ergotherapie maar is tegelijkertijd gegrepen door de kunst van de fotografie.

Hulpverlening en kunst. Het lijkt een eigenaardige mix. Zijn kunstenaars niet juist die narcistische egotrippers die meer oog hebben voor hun eigen product dan voor hun omgeving?

We besloten te stoppen met gissen en het Nienke zelf te vragen.

Filip De Cavel, coördinator ECV

Eindredactie Raymond Hausoul DTP Jehtron, info@jehtron.be www.jehtron.be Website: www.ecvnet.be Abonnement op de ECV Nieuwsbrief, niet aangesloten bij een evangelische christengemeente: 10 euro incl. verzendkosten.

Foto cover: Nienke Thomas

14

15

Verder volgde het bestuur de ontwikkelingen op van het EJV. Een nieuwe jeugdwerkcoördinator werd gevonden in Koen Maeyens die lid wordt van de ECV- Boom.

Een aantal lopende projecten passeerden de revue: de landelijke evangelisatie- actie ‘Hoop voor Vlaanderen’ in november (zie ook elders in deze NB), de evaluatie van de afgeronde mentoraatscursus, groen licht voor een nieuw project ‘indekerk.be’, een verzamelsite voor alle vormingsinitiateven die door de VEG, ECV en BEZ worden georganiseerd,….

Op 8 oktober is de volgende bestuursvergadering.

Tot zover wat nieuws van de bestuurstafel.

verantwoordelijke uitgever: Raymond Hausoul, Ieper

stripverhaal