The Gentlemen of – dit was 2014 in muziek Eer 2015 aan te vatten, muzikale eer voor 2014. ALBUMS (wat ik vond is te beluisteren op Spotify via https://play.spotify.com/user/1115945248/playlist/5WBJTRo3ckBOQasW9nTBk1? play=true&utm_source=open.spotify.com&utm_medium=open) The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project - Axels & Sockets Desire By Blue River - Mark Lanegan & Bertrand Cantat Dit is de derde collectie die ontstond binnen het Jeffrey Lee Pierce Sessions Project op mijn favoriete (Duitse) Glitterhouse Records-label. Kort: dit is een project ter nagedachtenis van wijlen JLP (The Gun Club – RIP 1996) die blijkbaar heel wat WIP achterliet en waar men sinds 2009 (nieuw) leven in blies. Ook deze keer weer heel wat fijne namen: o.a. Nick Cave, Mick Harvey, Debbie Harry, Mark Lanegan and Isobel Campbell, Steve Wynn (Dream Syndicate), Warren Ellis, Bertrand Cantat & Pascal Humbert, … en dit in diverse combinaties. Ik kon het niet laten om de samenwerking tussen 2 groten aan een nummer te kiezen, symbolisch! https://www.youtube.com/watch?v=G-rWb7IqwME
Eric Clapton & Friends - The Breeze: An Appreciation of JJ Cale They call Me the Breeze Dit is wel een echte ‘tribute’ plaat voor een grote mijnheer, door een andere al evenzeer grote. Eigenlijk voor de tweede keer, want Clapton beweert met zijn 461, Ocean Boulevard, een eerste (in 1974) ode aan JJ Cale gebracht te hebben. Trouwens, allicht zijn twee van Cale’s (RIP 2013) bekendste nummers dit geworden door de vertolking ervan door diezelfde Eric Clapton: ‘After Midnight’ en ‘Cocaine’. Of hoe alles op het einde weer samen komt. JJ Cale was de vertolker van de Tulsa-sound, voor vele muzikanten een voorbeeld en zijn songs werden door verschillenden opgenomen: o.a. Lynyrd Skynyrd, Deep Purple, The Allman Brothers Band, Johnny Cash, The Band, Santana, Captain Beefheart en Bryan Ferry. Call Me the Breeze is het eerste nummer ooit van JJ Cale op plaat te horen (1972). Een andere mooie coverversie staat op een plaat die vorig jaar in dit lijstje stond (John Mayer – Paradise Valley, ook op deze plaat aanwezig op 3 nummers). https://www.youtube.com/watch?v=zsqF3p8ORDE
The Temperance Movement - The Temperance Movement Midnight Black De eerste tonen van het Britse The Temperance Movement katapulteerden me dit jaar nostalgisch terug naar de scoutsjaren, toen we allemaal cassetjes van de Amerikaanse broertjes Robinson aka The Black Crowes luisterden en uitwisselden. De TM is de ‘jongste’ groep uit deze lijst (2011), en allicht hoor je dat er ook aan, speels maar met de nodige gutts. Deze plaat werd reeds opgenomen in 2013, maar met een voorprogramma bij de Stones in juni 2014 passen ze mooi in deze lijst. Immers hun doortocht op Werchter (openingsact op zaterdag) was meteen ook een toppertje van die dag. Op de deluxe editie van de plaat staat trouwens een live versie met een zalig opzwepend bass-stukje. https://www.youtube.com/watch?v=xitA0g63QlQ
Detroit - La Cigale (DVD) Droit dans le soleil Een beetje gekunsteld maar Detroit moest in dit jaaroverzicht zitten. Het concert dat Bertrand onder meer met spitsbroeder Pascal Humbert gaf was een van de sterkste sets die ik in jaren in de AB heb zien passeren. Alsof de AB even Waals was en wij als enige Vlamingen ons best deden om Bertrands Frans te begrijpen om mee de flow en het enthousiaste van de menigte te kunnen volgen. Rock van de top-bovenste plank. In 2013 bracht de groep Horizon uit dat nergens hoeft onder te doen voor het beste van Noir Désir. En allicht zullen er nu mensen zuchten. https://www.youtube.com/watch?v=C1jbqVPBwxs
Woven Hand – Refractory Obdurate Hiss Bijna een vaste waarde in deze lijst, David Eugene Edwards. Heb nog weinig dingen van hem gehoord die ik niet de moeite vond. Dus allicht een beetje verblind en niet langer objectief. Ik zag ooit een interview met hem waar hij zijn voorliefde voor het hardere werk a la Motörhead toelichtte. Ik begreep dat onmiddellijk. Uitgebracht op het Deathwish-label lijkt de plaat zijn eerste tegenstrijdigheid te hebben: het blijft de religieuze kijk op de wereld van DEE maar nu in een saus van het stevigere gitaar, bass- en drumwerk en rondschreeuwende zanglijnen. Hiss wordt gekenmerkt door een verzadiging aan gitaren en neigt naar de black metal, uiteraard niet thematisch. Maar er staan ook pareltjes op die uit andere vaatjes tappen. Luister ook eens naar Salome dat opgebouwd is uit Afrikaanse ritmes. Tot volgend jaar DEE. https://www.youtube.com/watch?v=wYKyhDw4mvM
of voor wie DEE nog niet kent, deze live versie https://www.youtube.com/watch?v=0OvQA0eKynI
Tinariwen – Emmaar Toumast Tincha Omwille van de politieke onlusten in Mali is dit de eerste sedentair opgenomen plaat van deze nomadische Toearegs (Joshua Tree Californië). Wat een opener! Dertig jaar geleden verzamelden de Toearegs zich in de militaire kampen in Libië en Algerije om daar hun strijd voor onafhankelijkheid voor te bereiden, een strijd die ze nu voeren met zang, gitaaren percussieritmes. De meeste bandleden zijn Malinees (net zoals Ali Farka Touré of Toumani Diabate) maar de overtuigingskracht van en gelijkenis met John Lee Hooker is nooit ver weg. Hun vorige album ‘Tassili’ ontving een Grammy voor ‘Best World Music Album’. Een optreden als dat in de stadschouwburg Leuven (9/12/14) is er een waarbij drie zangers met telkens aparte klankkleur elkaar afwisselen, vergezeld door vocale backing en handgeklap van de andere groepsleden. En uiteraard versta je niets van het tekstmateriaal maar hun woestijnblues van melodische en ritmische verzen vertellen raakt je wel. Voor wie dit soort muziek nieuw is, vormt Toumast Tincha een perfecte instap, en vertelt ineens het verhaal van Mali (als je Tamashek verstaat tenminste). https://www.youtube.com/watch?v=bvFrCulCvgM
Mark Lanegan – Phantom Radio Death Trip To Tulsa Met Lanegan heb ik hetzelfde als met de heren Edwards en Waits. Allen goed. Alhoewel: de voorwachter ‘No bells on sunday’ kon minder bekoren, tenzij de goedkoop gestarte titeltrack die door Alain Johannes (QOTSA) gearrangeerd werd. Het echte spul zelf van ‘Zijne Duisternis’ is wel weer genietbaar. Voor mij is ‘Death Trip to Tulsa’ hét typisch Lanegan nummer, gitaren en synthesizers vergezellen zijn stem. Maar toch vermelden dat de ultieme samenwerking voor de toekomst me ‘Judgement Time’ lijkt: een croonende Lanegan op harmonium begeleid door Edwards, of coveren deze grootheden elkaar niet? Leuk weetje is dat Lanegan Phantom Radio concipieerde via een app op zijn smartphone (Funk Box), waarna de muzikanten er mee aan de slag gingen.. https://www.youtube.com/watch?v=ocOPKBLQH6c&list=RDocOPKBLQH6c
Neil Young – A letter home
On the road again (Willie Nelson) Niet omdat het een steengoede plaat is, noch omdat hij van Neil Young is, wel omdat het zeer origineel is. Lo-fi kenden we al, met deze plaat leerden we ook below-fi kennen. Neil Young nam ‘A Letter Home’ op de Voice-o-Graph van Jack White, een soort telefooncel waarin men mid vorige eeuw voor geen geld muziek kon opnemen en meteen kon laten persen op vinyl. En zo klinkt het ook. Dat het allemaal covers zijn van liedjes die iedereen zou moeten kennen, maakt de sound wel toegankelijk en de nummers herkenbaar. https://www.youtube.com/watch?v=0lo9e7LPLyI
Cherbourg - No More Flowers Don’t let the sun steal you away En een uitsmijter omdat het zo mooi is. Het is moeilijk informatie over Cherbourg te vinden. Wat ik vond is samen te vatten onder: ontstaan in 2008 uit de Londense folk scene, oorspronkelijk naam “Davie Fiddle en de Lucky Egg", vier mannelijk leden en ter ziele gegaan eind 2009. Maar ‘ https://www.youtube.com/watch?v=BWpVJLzeU0k https://myspace.com/cherbourgmusic/music/song/don-t-let-the-sun-steal-you-away75628973-83407164?play=1
CONCERTEN Woven Hand (6/06/14 AB) Detroit (7/10/14 AB) Trentemøller (5/07/14 Rock Werchter)
Pixies (5/07/14 Rock Werchter) The Temperance Movement (5/07/14 Rock Werchter) Tinariwen (9/12/14 Stadsschouwburg Leuven)
RIP Luc De Vos Joe Cocker Tommy Ramone Phil Everly
(dn)