Vv-Oosthuizen verlengt contracten

Oosthuizen- Hoofdtrainer Edwin Degenaars en assistent- trainer George Breidenbach verlengen hun contract bij vv Oosthuizen. De samenwerking met bestuur/technische voetbalzaken verloopt prima naar wens en beide trainers hadden tijdens de evaluatiegesprekken aangegeven graag hun contract bij de club te willen verlengen.

“Als bestuur zijn we blij met de positieve ontwikkeling, zoals het doorselecteren van eigen jeugd, en de goede samenwerking met de selectie en trainers en overige stafleden. Dit heeft geleid tot contractverlenging van beide trainers. Edwin gaat het 3e seizoen in bij Oosthuizen met een optie voor nog een seizoen. George heeft dit seizoen eind september de club uit de brand geholpen, omdat de beoogde 2e elftal trainer zich terugtrok en gaat dus zijn 2e seizoen in. Wij wensen beide trainers veel succes de rest van dit seizoen en in het komende seizoen 2023-2024. Naast dit heugelijke nieuws zijn wij nog op zoek naar een (sport) fysiotherapeut(e) die het leuk lijkt om wat vrije tijd in onze club te steken. Wij zoeken iemand die doordeweeks minimaal 1 avond wil helpen bij het, voorkomen en of behandelen van blessures en op zondag bij de wedstijden aanwezig wil zijn. Dus ben jij iemand of ken jij iemand, laat het ons weten. Dit kan bij voetbalzaken, Ron Petiet, 06 23363654”, aldus het bestuur van vv Oosthuizen.

In mijn columns zeg ik vaak dat er bij een afscheid meer mogelijk is dan men vaak denkt.

Een prachtig voorbeeld hiervan maakten we eind vorig jaar mee. We denken er nog regelmatig aan terug… Een oudere dame – Lies – overleed in de week dat het flink koud was en de wegen spiegelglad. Het was al bekend dat ze thuis bij haar dochter opgebaard wilde worden. Dat had binnenshuis kunnen plaatsvinden, maar er werd gekozen voor een andere optie: het tuinhuisje, een houten schuurtje met een kleine veranda. Hier creëerden we met de familie een unieke en intieme sfeer. Het tuinhuisje werd natuurlijk eerst leeggeruimd en daarna omgetoverd tot een winters tafereeltje, met blauwe doeken, lantaarns met kaarsen en rode amaryllissen. Lies lag daar als een prinses op een grote buitentafel, liefdevol ingepakt in een wollige sprei die ze zelf voor één van haar dochters had gemaakt. Onder deze sprei werd Lies de laatste dag liefdevol toegedekt. Ook als de deur dicht was, kon je Lies door raampjes aan weerszijden mooi zien liggen. Het klinkt misschien wat vreemd, maar het geheel was eigenlijk heel sprookjesachtig. ‘Liesroosje’, zeiden we met een glimlach. Het condoleren vond – verspreid over twee dagen – ook in de tuin plaats, dicht bij Lies. Hiervoor was een tent aan het huis gebouwd met binnen een vuurkorf om het behaaglijk te maken. Dit gaf een ongedwongen gevoel, met alle aandacht voor elkaar. Het afscheid zelf was een intiem samenzijn rondom Lies in het tuinhuisje. Alles bij elkaar klopte het helemaal.

Thuis opbaren kan dus op andere plekken dan in de woon- of slaapkamer. Misschien brengt dit verhaal je op ideeën. Praat hier vooral over met je naasten, zodat ook zij weten wat jij fijn zou vinden! En heb je vragen, stel ze gerust aan een uitvaartbegeleider.