ΕΑ 311 by dea.org.gr ΔΕΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

6045 Φύλλο Νο 311

6 μ

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

9-12 Η μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών

εργασια

Η μάχη των συνδικάτων ενάντια στην αξιολόγηση

30 Απρίλη 2014 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ

Τα απόνερα της υποψηφιότητας Σαμπιχά

Η Επανάσταση των Γαρυφάλλων στην Πορτογαλία

Συμφωνία Φατάχ-Χαμάς στην Παλαιστίνη

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, ελπίδα για τους εργαζομένους σε όλη την Ευρώπη

Μήνυμα αντίστασης & ανατροπής

Η κυβερνητική προσπάθεια υλοποίησης της «αξιολόγησης» αποτελεί ακόμα ένα βήμα στην επιχείρηση διάλυσης των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο. Πρόκειται για μέτρο που θα λειτουργήσει ως μόνιμη δεξαμενή απολύσεων και εργαλείο τρομοκράτησης των εργαζομένων. Ήδη η ΑΔΕΔΥ και πολλές ομοσπονδίες, όπως η ΠΟΕ-ΟΤΑ και η ΟΛΜΕ, καλούν τα μέλη τους στην οργάνωση του αγώνα μέσα από συνελεύσεις και κάθε μορφή πάλης (απεργίες, στάσεις εργασίας, ανυπακοή στη συμπλήρωση των σχετικών εντύπων κ.ά.), ώστε να ακυρωθεί στην πράξη η εφαρμογή του νόμου. (σελ. 4).

νεολαια

Ανάγκη ανατροπής και στις σχολές

Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού

Αυτό τον Μάη έχουμε συνεχόμενες εκλογικές μάχες, από τις φοιτητικές (στις 7 Μάη) μέχρι τις ευρωεκλογές, και σε όλες αυτές οφείλουμε να καταδικάσουμε όλες τις παρατάξεις που στήριξαν και έβαλαν πλάτες στην εφαρμογή των μνημονίων. (σελ. 8, 18)

αντιφασισμοσ

Μαύρο στους νεοναζί

Να βάλουμε επειγόντως φρένο στο νέο μνημόνιο

Οι χρυσαυγίτες, που μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα είχαν περιορίσει κατά πολύ τις δημόσιες εμφανίσεις τους, τολμούν τώρα να κάνουν πορείες και προεκλογικές εξορμήσεις στις γειτονιές. Η ψήφος στους ναζί οπλίζει τα χέρια των μαχαιροβγαλτών και λειτουργεί υπέρ του συστήματος. (σελ. 19)

ριν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί Σαμαρά - Βενιζέλου για τις τάχα επιτυχίες του πρωτογενούς πλεονάσματος και της εξόδου στις αγορές, η κυβέρνηση υποχρεώνεται να φέρει στη Βουλή τη –μέχρι σήμερα– κρυφή συμφωνία της με την τρόικα. Πρόκειται για το βαρύ αντίτιμο που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές δυνάμεις, αντίτιμο με το οποίο ο Σαμα-

ράς αγόρασε τη συναίνεση της τρόικας στις προεκλογικές μανούβρες του. Το νέο «μεσοπρόθεσμο» κατεδαφίζει οριστικά το δημόσιο σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων, πιέζει τον μέσο μισθό των εργατών προς τον κατώτατο μισθό, θέτει τα θεμέλια για τις «απελευθερωμένες» μαζικές απολύσεις και την πλήρη κυριαρχία της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις. Αν αυτή η πολιτική δεν ανατραπεί, θα κα-

ταστρέψει κάθε κατάκτηση των μεγάλων εργατικών αγώνων, θα οδηγήσει σε μια κοινωνία όπου η εργασία θα έχει αποκοπεί από κάθε δικαίωμα και προστασία. Για να μην εφαρμοστεί αυτή η πολιτική υπάρχει μια ελάχιστη προϋπόθεση: να πέσει, τώρα, η κυβέρνηση του Σαμαρά και των κατάπτυστων σοσιαλδημοκρατών συνεργατών του. Συνέχεια στη σελ. 3

• πολιτική

Τέλος στην επίφαση δημοκρατίας: Με τροπολογία της κυβέρνησης δεν θα υπάρχει περιορισμός και αντιπροσωπευτικότητα των μιντιακών εμφανίσεων υποψηφίων για τις εκλογές. Όσοι έχουν τους πιο πλούσιους καπιταλιστές χορηγούς, ή αποτελούν προτίμηση των καναλαρχών, θα κάνουν διαρκή παρέλαση στα κανάλια. Οι άλλοι να πάνε να πνιγούν…

NNN Στην ευρωδιακήρυξη του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ αναφέρεται πως «οι εκλογές του Μαΐου θα επιβεβαιώσουν τις νέες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση τόσο στο επίπεδο των ευρωπαϊκών εξελίξεων όσο και στο επίπεδο της θεσμικής συγκρότησης της Δημοκρατίας» και προστίθεται ότι «ο συντηρητικός συμβιβασμός του Μάαστριχτ και η πολιτική της μονομερούς λιτότητας σε συνθήκες ύφεσης οδηγήθηκαν στο ακραίο τους όριο». Πραγματικά μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.

NNN Παρανοϊκός και ο έτερος αρχηγός του κόμματος Γ. Παπανδρέου, αλλά τουλάχιστον αυτός δεν άφησε να αιωρείται σύγχυση για… αριστερή απόκλιση. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου τής, ΔΗΜΑΡίτισσας πλέον, Μ. Κοππά είπε πως «το ΠΑΣΟΚ που χρειάζονται οι Έλληνες είναι αυτό που ενώνει τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου αλλά δεν δικαιούμαστε να είμαστε παρακολούθημα καμιάς δεξιάς ή αριστερής συντήρησης»!

NNN Όπως πληροφορούμαστε ο 32χρονος υποψήφιος με το «Ποτάμι» Γώργος Μπάλλας «είναι μέλος μια φιλόδοξης ομάδας τεσσάρων φίλων που αποφάσισαν να αφήσουν τις πολλά υποσχόμενες καριέρες τους και να ιδρύσουν εταιρεία, με κύριο στόχο την προώθηση ελληνικών τροφίμων στο εξωτερικό. Η δράση του έγινε ευρέως γνωστή μετά τη συνάντηση που είχε με τη Γερμανίδα καγκελάριο Ά Μέρκελ, στην πρόσφατη επίσκεψή της στην Αθήνα». Έτσι μπράβο, Σταύρο: με τους πετυχημένους χειροφιλητές της Μέρκελ, κι όχι με την μπασκλασαρία των ανέργων, των απολυμένων και των ανασφάλιστων.

NNN Δεν στηρίζει τον Δρίτσα στον Πειραιά ο Κουβέλης (σε αντίθεση με τοπικά στελέχη της ΔΗΜΑΡ), επειδή, όπως δήλωσε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», κριτήριο για να στηρίξει κάποιον η ΔΗΜΑΡ είναι να μην πρόκειται για κομματικό υποψήφιο. Φανταζόμαστε ότι ο Μώραλης, που «δεν είναι» κομματικός υποψήφιος, είναι προφανώς μια καλή λύση για τον κυρ-Φώτη…

NNN Σχολιαστής του ραδιοφώνου «Στο κόκκινο» έχυσε από μικροφώνου πληθώρα δακρύων για την αντικατάσταση Σαμπιχά στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα, εν είδει μονταζιέρας και MEGAλισμού προειδοποίησε ότι η κίνηση αυτή θα κοστίσει στον ΣΥΡΙΖΑ.

NNN Όμως τα δάκρυα και το ενδιαφέρον για τη μειονότητα των Ρομά είναι εντελώς υποκριτικά όταν χύνονται για τη Θράκη. Αν αγαπά κάποιος περισσότερο τους Ρομά απ’ ό,τι οι υπόλοιποι στον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να παρέχει την αγάπη του στην Αγ. Βαρβάρα, αλλά και σε κάθε άλλη γωνιά της Ελλάδας όπου οι Ρομά και τα τσαντίρια τους κατατρέχονται –κι όχι ειδικά εκεί που υπάρχει μια άλλη –εθνική– μειονότητα.

NNN Εν πάση περιπτώσει αυτήν τη φορά άφησαν τον ΣΥΡΙΖΑ να φτιάξει το ευρωψηφοδέλτιό του. Στις εθνικές εκλογές δεν θα επιτραπεί κάτι τέτοιο. Το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ θα το καταρτίσει –με εντολή του πάντα– ο Σαμαράς, ο Κρανιδιώτης, οι μυστικές υπηρεσίες, οι τραπεζίτες κ.λπ.

NNN Κύριος κατασκευαστής των 32 χλμ. του μετρό της Ντόχα του Κατάρ θα είναι ο ΕΛΛΑΚΤΩΡ του Μπόμπολα. Το έργο είναι ύψους 3,2 δισ. ευρώ και θα ολοκληρωθεί το 2018. Είδατε; Ενώ αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και φορολογήσει το μεγάλο κεφάλαιο, τότε αυτό θα φύγει και θα πάει στο… Κατάρ και έτσι θα μείνουν άνεργοι όλοι αυτοί που δουλεύουν στον Άκτορα στην Ελλάδα…

NNN Ευτυχώς που ο Σαμαράς είχε ανακοινώσει θριαμβευτικά πριν από έναν χρόνο ότι έπεισε τους εφοπλιστές για διπλασιασμό της φορολογίας χωρητικότητας. Οι εφοπλιστές θα πλήρωναν ένα ποσό γύρω στα 400 εκατ. ευρώ, ωστόσο λόγω… τεχνικών δυσκολιών, το υπ. Οικονομικών δεν έχει εισπράξει φράγκο. Και από πάνω οι εφοπλιστές χρωστάνε και 100 εκατ. ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία των ναυτεργατών. Φιλεύσπλαχνο το ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Το σχέδιο για να πλασάρουν το νέο μνημόνιο Τα ασύστολα ψεύδη κυβέρνησης - τρόικας προκειμένου να περάσουν τον κάβο των εκλογών πριν φέρουν την καταιγίδα των νέων μέτρων Του Πάνου Κοσμά

πό τότε που ο Μητσοτάκης εγκαινίασε τη «μοντέρνα άλγεβρα» του νεοφιλελευθερισμού με το περιβόητο 0+0=14% αύξηση στους μισθούς, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η «επιστήμη» αυτή του νεοφιλελευθερισμού πραγματοποίησε εντυπωσιακές προόδους. Σπρωγμένοι από τις τεράστιες ανάγκες εξαπάτησης που γεννάει η κρίση, οι άξιοι συνεχιστές του έργου του αρχιερέα του ελληνικού φιλελευθερισμού, ιδιαίτερα δε οι Σαμαράς-Βενιζέλος, εξακόντισαν την επιστήμη της εξαπάτησης σε δυσθεώρητα ύψη. Αφού πρώτα με το περιβόητο success story μάς «έβγαλαν από την κρίση» με τεράστια φτώχεια, διαλυμένο το κοινωνικό κράτος, ανεργία 27,5% και με την υπόσχεση μιας «ανάπτυξης με ανεργία» (που παρ’ όλα αυτά ούτε αυτήν την είδαμε ακόμη), ύστερα ανέβασαν στη σκηνή το έργο «Βγαίνουμε από το μνημόνιο», χάρη στο περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα και κάνοντας πολύ θόρυβο με τη στρακαστρούκα της εξόδου στις αγορές. Δεν χρειάστηκε, όμως, ούτε πολύς χρόνος ούτε καν η κριτική της Αριστεράς για να αποδειχτεί ότι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι τελικά... πρωτογενές έλλειμμα, και μάλιστα μεγαλύτερο από του 2010, ότι η περιβόητη έξοδος στις αγορές έγινε για να καλυφτεί η «τρύπα» από τις δανειακές δόσεις που δεν ήρθαν για να μην έρθουν μαζί και τα αντίστοιχα νέα μέτρα προεκλογικά, ότι μέχρι τις αρχές του 2016 δεν θα έχουμε καν βγει από το ισχύον δεύτερο μνημόνιο, για το οποίο θα χρειαστούν νέα μέτρα 7,5 δισ. ευρώ μέχρι το 2017, και τέλος ότι έρχεται νέο, τρίτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα και μνημόνιο, αφού το χρηματοδοτικό κενό για την επόμενη διετία εκτιμάται σε 15 δισ. ευρώ, ενώ και η νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα φέρει κι αυτή βαριές εξασφαλίσεις... Πριν τα δούμε όλα αυτά συνοπτικά, πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι Σαμαράς-Βενιζέλος ξεπέρασαν κατά πολύ τον «δάσκαλο» Μητσοτάκη στην «επιστήμη» του νεοφιλελευθερισμού γενικά και της εξαπάτησης ειδικά. Ιδού τα ψεύδη τους:

1. Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι τελικά πρωτογενές έλλειμμα! Αφού πρώτα η Eurostat επικύρωσε πρωτογενές πλεόνασμα 3,4 δισ. ευρώ για το 2013 στη βάση των στοιχείων που της έστειλε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), ύστερα η ΕΛΣΤΑΤ με Δελτίο Τύπου μάς αποκάλυψε ότι βάσει των ευρωπαϊκών στατιστικών μεθόδων και κανόνων της Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος (ΔΥΕ), η Ελλάδα το 2013 είχε όχι μόνο έλλειμμα στη Γενική Κυβέρνηση, αλλά και πρωτογενές έλλειμμα 15,9 δισ. ευρώ (για την ακρίβεια, 15.887 εκατ. ευρώ) ή 8,7% του ΑΕΠ. Το πρωτογενές αυτό έλλειμμα είναι μεγαλύτερο του αντίστοιχου το 2010, που ανερχόταν σε 11.258 εκατ. ευρώ.

Γιατί, όμως, σύμφωνα με το Πρόγραμμα Προσαρμογής (δηλαδή το μνημόνιο) έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, ενώ σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς στατιστικούς κανόνες του Υπερβολικού Ελλείμματος (βάσει των οποίων ελέγχονται όλες οι χώρες-μέλη και βάσει των οποίων διορθώθηκαν πολλές φορές στο παρελθόν τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία για το έλλειμμα) έχουμε πρωτογενές έλλειμμα, και μάλιστα μεγαλύτερο του 2010; Γιατί εξαιρέθηκαν δαπάνες (ενώ δεν έπρεπε) και, αντίθετα, συνυπολογίστηκαν έσοδα (ενώ δεν έπρεπε); Για να μην μπερδέψουμε τους αναγνώστες με λεπτομέρειες, θα πούμε μόνο ότι εξαιρέθηκαν από τις δαπάνες τα ποσά που δόθηκαν για την ανακεφαλαίοποίηση των λεγόμενων συστημικών τραπεζών τη διετία 2012 και 2013, τα οποία ήταν 5.267 εκατ. ευρώ και 19.272 εκατ. ευρώ αντίστοιχα. Οι απατεώνες της τρόικας (και της κυβέρνησης) εξαίρεσαν από το έλλειμμα ολόκληρα 24.539 εκατ. ευρώ σε δύο χρόνια, όταν το 2010 απαίτησαν να συνυπολογιστούν στο ελληνικό έλλειμμα τα αποτελέσματα κατηγοριών ΔΕΚΟ που δεν τις συνυπολογίζει στο έλλειμμα ούτε η Γερμανία! Γιατί έγινε αυτή η καραμπινάτη λογιστική απάτη; Απλούστατα, για να στηριχτεί προεκλογικά ο Σαμαράς, αλλά και το success story της ίδιας της Μέρκελ ότι το «υπόδειγμα» της σκληρής λιτότητας στην Ελλάδας είναι πετυχημένο και... εξαγώγιμο.

2. Η έξοδος στις αγορές κάλυψε «τρύπες» δόσεων που δεν έχουν έρθει. Βάσει του ισχύοντος δεύτερου χρηματοδοτικού προγράμματος, μέχρι και τον Μάιο η τρόικα θα έπρεπε να έχει εκταμιεύσει 3,3 δισ. ευρώ περισσότερα από ευρωπαϊκής πλευράς και 1,8 δισ. ευρώ περισσότερα από πλευράς ΔΝΤ. Για να εκταμιευτούν αυτά τα επιπλέον ποσά, όμως, θα έπρεπε να ολοκληρωθεί όχι μόνο η τρέχουσα, αλλά και η επόμενη «επιθεώρηση» της τρόικας, και βεβαίως να επιβληθούν τα αντίστοιχα μέτρα. Επειδή αυτό δεν μπορούσε να γίνει προεκλογικά, γιατί θα χαλούσε το success story και των Σαμαρά-Βενιζέλου αλλά και της Μέρκελ, οργανώθηκε η γνωστή συμπαιγνία: τράβηξε σε μάκρος η τρέχουσα «αξιολόγηση» της τρόικας (με αποτέλεσμα 1+1 δισ. ευρώ από τις εκταμιεύσεις να πάει για ΙούνιοΙούλιο, μαζί με τα αντίστοιχα 6+6 προαπαιτούμενα) και αναβλήθηκε για μετά τις εκλογές η επόμενη (που θα έπρεπε να είχε ήδη γίνει)! Εκτός από την προεκλογική σκοπιμότητα, υπάρχει εδώ και μια... μετεκλογική σκοπιμότητα, αφού με αυτόν τον τρόπο μετατίθεται για μετά τις εκλογές πολλή «βρόμικη δουλειά» από το υπάρχον δεύτερο μνημόνιο, μαζί με τα αντίστοιχα ποσά εκταμίευσης, δηλαδή χρηματοδοτικές «τρύπες» για να λειτουργήσουν σαν μοχλοί εκβιασμού στο ενδεχόμενο κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ...

Να λοιπόν γιατί η περιβόητη «έξοδος στις αγορές» δεν είναι μόνο μια οικονομική αλλά και μια πολιτική απάτη πρώτης γραμμής.

3. Οχι μόνο δεν βγαίνουμε από τα μνημόνια, αλλά παρατείνεται η ισχύς και του υπάρχοντος μνημονίου, με νέο Μεσοπρόθεσμο και νέα μέτρα έως το 2017! Όπως είχε ζητήσει η τρόικα, η κυβέρνηση έφερε προς ψήφιση προεκλογικά το νέο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2015-2018 με τον... οργουελικά απατηλό τίτλο «Χάρτης εξόδου από το μνημόνιο και την οικονομική κρίση»! Πόσο θα μας κοστίσει αυτή η υποτιθέμενη έξοδος από το μνημόνιο και την κρίση; Περίπου 8 δισ. ευρώ σε νέα μέτρα! Στην ουσία, το νέο Μεσοπρόθεσμο συνιστά παράταση του υπάρχοντος μνημονίου μέχρι και το 2017 -πριν γίνει λόγος για το... επόμενο, τρίτο μνημόνιο! Σε τι παραπέμπει; νέα «μεταρρύθμιση» στο ασφαλιστικό (μείωση συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας, ψαλίδι σε επικουρικές και εφάπαξ), νέα μείωση των δαπανών υγείας, νέους φόρους! Ήδη στην έκθεση της Κομισιόν, την περασμένη Παρασκευή, γίνεται λόγος για δημοσιονομικό κενό 7,7 δισ. ευρώ την τριετία 2015-2017, με «μη προσδιορισμένα μέτρα» 2 δισ. ευρώ το 2015, 3,8 δισ. ευρώ το 2016 και 1,9 δισ. ευρώ το 2017.

4. Χρηματοδοτικό κενό και νέα αναδιάρθρωση χρέους = τρίτο μνημόνιο... Αλλά δεν τελειώσαμε εδώ! Ύστερα από όλα αυτά, θα προσδιοριστεί το ύψος του νέου χρηματοδοτικού κενού (σε πρώτη προσέγγιση, υπολογίζεται σε 15 δισ. ευρώ για τη διετία), ώστε να υπάρξει το αντίστοιχο νέο χρηματοδοτικό «πακέτο». Και, τέλος, αλλά ίσως το σημαντικότερο: έρχεται η ώρα της νέας αναδιάρθρωσης του χρέους, με επιμήκυνση κατά 10 επιπλέον χρόνια και νέα μείωση επιτοκίου. Έναντι αυτού, οι δανειστές θα ζητήσουν νέες εξασφαλίσεις. Όλα αυτά μαζί, φέρνουν το νέο, τρίτο μνημόνιο. Αλλά φυσικά, η πορεία των πραγμάτων δεν είναι προδιαγεγραμμένη. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να «μαυριστεί» σε μαζική κλίμακα στις εκλογές του Μαΐου, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της. ΥΓ Άλλο ένα «λαθάκι» που αποκαλύφθηκε αυτές τις μέρες δείχνει την έκταση των λογιστικών αλχημειών που γίνεται στα επίσημα στατιστικά στοιχεία: η έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, που ανακοινώθηκε μαζί με την ανακοίνωση της Κομισιόν, «ανακάλυψε» επιστροφές φόρων 2,5 δισ. ευρώ που εξαφανίστηκαν από το έλλειμμα (στο οποίο θα έπρεπε να κατατάσσονται αυτοδίκαια!), θα πληρωθούν το 2015 (μετά όχι μόνο τις ευρωεκλογές, αλλά πιθανότατα και τις εθνικές εκλογές!) και θα βαρύνουν το... χρέος! Ποτέ μέχρι τώρα η τέχνη της «δημιουργικής λογιστικής» δεν έφτασε σε τέτοια... δημιουργικά ύψη.

πολιτική •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Η συγκυβέρνηση σε διαλυτική κρίση, αλλά τα ΜΜΕ σκοτώνουν την αλήθεια αρχηγός του ΠΑΣΟΚ τσαντίστηκε που ο Σαμαράς πήγε να καρπωθεί μόνος του αυτήν την «κοινωνική προσφορά» και το κόμμα αντέδρασε σφόδρα. Όπως σφόδρα αντέδρασε και όσον αφορά τη δεύτερη εξαγγελία Σαμαρά σύμφωνα με την οποία σχεδιάζονται συνταγματικές μεταρρυθμίσεις (δηλ. ακόμη λιγότερη δημοκρατία και με τη βούλα του καταστατικού χάρτη). Και σε αυτή την περίπτωση το ΠΑΣΟΚ λέει «εμείς δεν ξέρουμε τίποτε».

Του Πέτρου Τσάγκαρη

αρότι θεωρητικά η έλευση των εκλογών σημαίνει συσπείρωση των κομμάτων, αυτό δεν ισχύει για τα κόμματα της συγκυβέρνησης, που βρίσκονται σε διαλυτική κρίση. Ασφαλώς τα ΜΜΕ, η τύχη των οποίων είναι αξιεδιάλυτα δεμένη με την επιβίωση της κυβέρνησης, ασχολούνται με την «κρίση του ΣΥΡΙΖΑ» και με την απόσυρση της υποψηφιότητας Σαμπιχά, στην προσπάθεια συγκάλυψης της πραγματικότητας. Όμως, ως συνήθως, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και για το κόμμα του Σαμαρά έχει ως εξής: Η Ντ. Μπακογιάννη δηλώνει ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα μικρό κόμμα (προφανώς δεν πιστεύει στις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται). Ο πατέρας της υπονοεί ότι δεν έχει συγχωρέσει τον Σαμαρά για το 1993. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της τελευταίας κυβέρνησης Καραμανλή, ο Ευ. Αντώναρος, λέει ότι το ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος είναι γεμάτο «γλάστρες» και «φυτευτούς». Η ευρωβουλευτής Γιαννάκου αποστασιοποιήθηκε, ενώ από το ευρωψηφοδέλτιο κόπηκε και ο ακροδεξιός κολλητός του Σαμαρά, Φ. Κρανιδιώτης. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ο Σαμαράς αντιμετωπίζει «αντάρτες» υποψηφίους, ανάμεσά τους και στο δήμο της Αθήνας. Μάλιστα οι δημοσκοπήσεις στην Αθήνα για τον Σπηλιωτόπουλο πρέπει να είναι τόσο

τραγικές ώστε ο «αντάρτης» Κακλαμάνης δέχθηκε πρόταση της τελευταίας στιγμής, από «επιχειρηματία», να αποσυρθεί, την οποία βέβαια απέρριψε. Αλλού, όπως στην Περιφέρεια Αττικής ή στον Δήμο Πειραιά, η ΝΔ εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει τους δικούς της υποψηφίους (τον «ογκόλιθο» Κουμουτσάκο και τον Β. Μιχαλολιάκο) υπέρ του πασόκου Σγουρού και του «ανεξάρτητου» μαρινακικού, Μώραλη.

Κερασάκι στην τούρτα Ως κερασάκι στην τούρτα ήρθε η αποκαλυπτική επιστολή από τη φυλακή του χρυσαυγίτη Χ. Παππά προς τον πρώην υφυπουργό Εξωτερικών, Κωνσταντίνο Τσιάρα. Σε αυτήν φαίνεται ότι δεν ήταν μόνον ο Μπαλτάκος που συζητούσε με τους ναζί, αλλά και ο Τσιάρας και μάλιστα, όπως ισχυρίζεται ο Παππάς, ο υφυπουργός της ΝΔ συμμεριζόταν πολλές από τις απόψεις του

χρυσαυγίτη: Είχαν κοινές ανησυχίες «για τους εχθρούς της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού», αλλά έκαναν και την κοινή διαπίστωση ότι «ο Σαμαράς είναι τρελός»! Μάλιστα ο Τσιάρας φέρεται να εκμυστηρεύεται στον Παππά πώς όλα είναι διαλυμένα στην κυβέρνηση.

τρελός. Η σύμπτωση ψυχιατρικού τύπου «κριτικής» προς τους δύο αρχηγούς δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού η απόλυτη προσήλωση προς τη μνημονιακή λιτότητα δεν αφήνει άλλο χώρο και τρόπο πολιτικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό αυτών των κομμάτων.

Στο ΠΑΣΟΚ η σήψη είναι βαθύτερη. Μάλιστα, επειδή το σύστημα της άρχουσας τάξης έχει επιλέξει να επενδύσει, εκτός από τη ΝΔ, και στο Ποτάμι, υπάρχει στα ΜΜΕ ένας σχετικά μεγαλύτερος χώρος προβολής αυτής της κρίσης: Ο Γιωργάκης, μαζί με ευρωβουλευτές και βουλευτές καταφεύγει στην παρέα του Κουβέλη για να κοντράρει τον Βενιζέλο. Το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, διά του βουλευτή Ιωαννίνων, ζητά από τον Γιωργάκη να παραδώσει την έδρα του στη Βουλή, ενώ τα φιλικά ΜΜΕ εκτοξεύουν την ίδια «κατηγορία» όπως και με τον Σαμαρά –ότι και ο Γιωργάκης είναι

Ρήγμα Φυσικά και μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης υπάρχει σοβαρό ρήγμα. Δεν είναι μόνον τα διαρκή αντι-πασοκικά, αντιβενιζελικά και αντιστουρναρικά δημοσιεύματα του σαμαρικού Τύπου (π.χ. της «Δημοκρατίας» ή του antinews). Τώρα πλέον ξέσπασε και ανοιχτή αντιπαράθεση μεταξύ ΒενιζέλουΣαμαρά με αφορμή δύο εξαγγελίες του δεύτερου. Η πρώτη αφορούσε τα «μέτρα» για τους αστέγους (τους οποίους ο πρωθυπουργός θυμήθηκε εντελώς τυχαία όχι στην έναρξη του χειμώνα, αλλά λίγες βδομάδες πριν από τις εκλογές). Ο

Αν όλα τα παραπάνω είχαν γίνει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε στα δελτία ειδήσεων του MEGA, του STAR και του Σκάι δεν θα χωρούσε καμία άλλη είδηση -ούτε καν οι φιλανθρωπικές δράσεις της κ. Βαρδινογιάννη και οι δεδροφυτεύσεις στον Υμηττό… Εξάλλου το πόσο χοντρά ψέματα είναι διατεθειμένα να πουν τα ΜΜΕ για να διασώσουν τις μνημονιακές δυνάμεις, δηλ. την άρχουσα τάξη, το αποκάλυψε η Μ. Σπυράκη (πρώην στέλεχος του MEGA και τώρα υποψήφια ευρωβουλευτής του Σαμαρά), σε συνέντευξή της στο «Κρήτη TV»: Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι μεταξύ Μαΐου-Ιουνίου, οι ελληνικές τράπεζες είχαν καταρρεύσει και ότι η ελληνική κυβέρνηση έστελνε κρυφά πολεμικά αεροπλάνα για να φέρουν μετρητά από την Ιταλία και να τα σπρώξουν στις τράπεζες. Και όλο περηφάνια τόνισε ότι καθήκον της, ως δημοσιογράφου, ήταν να το αποκρύψει. Φυσικά, αν είχε απέναντί της στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, θα τον ρώταγε με το γνωστό εισαγγελικό ύφος των ΜΜΕ: «Και πού θα βρείτε τα λεφτά;».

Άποψή μας... (συνέχεια από τη σελ. 1)

Η εφημερίδα μας, η «Εργατική Αριστερά», ανήκει στη «σχολή» όσων επιμένουν ότι αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί ασφαλέστερα μέσα από τους αγώνες από τα κάτω, με κέντρο τους αγώνες του εργατικού κινήματος.

ανατροπής των μνημονίων και των βάρβαρων συμφωνιών με τους δανειστές. Οι καθημερινές επιθέσεις της ηγεσίας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του συνόλου των καθεστωτικών ΜΜΕ, δείχνουν με ακρίβεια το ποιο «ψηφοδέλτιο» φοβούνται οι καθεστωτι-

Μήνυμα αντίστασης και ανατροπής Παρ’ όλα αυτά, τούτη τη στιγμή είμαστε στην τελική ευθεία προς την τριπλή κάλπη των εκλογών του Μάη. Σε αυτήν τη διαδικασία, ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις μας, οφείλουμε να επιδιώξουμε τον ίδιο ακριβώς στόχο: να πέσει το ταχύτερο δυνατό η κυβέρνηση των τραπεζιτών και των βιομηχάνων, να δημιουργηθούν οι συνθήκες

κές δυνάμεις. Η «καρδιά» του συστήματος γνωρίζει ότι οι εργατικές και λαϊκές ελπίδες έχουν πλειοψηφικά ακουμπήσει στον ΣΥΡΙΖΑ, συγκροτώντας έτσι ένα εργαλείο για τη δική τους νίκη. Είναι γνωστό ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ξεδιπλώνεται μια μεγάλη συζήτηση για το πώς η Αριστερά μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το ιστορικό

καθήκον. Η συζήτηση αυτή μέσα στις δεκάδες χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ –και κάτω από το άγρυπνο μάτι ακόμα μεγαλύτερου τμήματος των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων– είναι το καλύτερο αντίδοτο για τις απόπειρες του καθεστώτος να επηρεάσει την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ, να τον ωθήσει σε τροχιά σοσιαλδημοκρατικοποίησης. Η ριζοσπαστική-αριστερή πολιτική είναι αναντικατάστατη προϋπόθεση για μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Και ταυτόχρονα μια πολιτική νίκη των κοινωνικών δυνάμεων που σήμερα εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει μεγαλύτερη ώθηση και δυναμική στις αριστερές ιδέες και τακτικές, ώστε να αντιμετωπιστούν τα τεράστια καθήκοντα που έρχονται. Σε αυτό το έδαφος πρέπει να τοποθετηθούμε, σε αυτό το έδαφος πρέπει και μπορούμε να παλέψουμε. Η «ΕΑ» –μαζί με άλλους μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ– έχει επιμείνει στην πολιτική της ενότητας όλης της Αριστεράς, έχει επιμείνει στην

άποψη ότι η απάντηση στο κρίσιμο ζήτημα των αναγκαίων πολιτικών συμμαχιών δίνεται με το μέτωπο των «εργατικών» κομμάτων και οργανώσεων, με την αναγκαία συμμαχία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στις κάλπες του Μάη είναι φανερό ότι οι δυνάμεις αυτές επέλεξαν τη στρατηγική της καταμέτρησης και «καταγραφής» δυνάμεων. Αυτή η λάθος –κατά τη γνώμη μας– στρατηγική δεν πρέπει να επεκταθεί σε συνέχεια του παθητικού σεχταρισμού στη μετεκλογική περίοδο, ειδικά στην περίπτωση πολιτικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ. Η «περιπέτεια» που έρχεται μπορεί να γίνει μεγάλη ευκαιρία για το σύνολο των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων και αυτό (θα έπρεπε να) αφορά όλη την Αριστερά. Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές έχουν τη σημασία τους. Όμως η κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση θα είναι στην κάλπη των ευρωεκλογών. Η ΕΕ σήμερα έχει ταυτιστεί με τη λιτότητα. Έχει ταυτιστεί με

τον αυταρχισμό. Έχει ταυτιστεί με το ρατσισμό και τα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια –όπως στην Ουκρανία– που φέρνουν τον εφιάλτη του πολέμου όλο και πιο κοντά. Η νίκη της Αριστεράς στην Ελλάδα μπορεί να στείλει μήνυμα σε όλη την Ευρώπη. Ότι πρέπει και μπορούμε να ανατρέψουμε την πολιτική της λιτότητας. Ότι αυτόν το στόχο είμαστε διατεθειμένοι να τον επιδιώξουμε με κάθε αναγκαίο μέσο. Ότι δεν θα κάνουμε πια καμιά θυσία για το ευρώ των τραπεζιτών και των τοκογλύφων. Ότι αν είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε μεταξύ των κοινωνικών αναγκών και της βιωσιμότητας του ευρώ, θα επιλέξουμε τη σύγκρουσηαπειθαρχία-ανατροπή με την ευρωζώνη. Και ότι πάνω σε αυτούς τους κολοσσιαίας σημασίας στόχους πρέπει και μπορούμε να συγκροτούμε μεγάλες εργατικές-λαϊκές πλειοψηφίες, στηριγμένες πάνω στο ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς.

• εργατικά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Η αξιολόγηση-απάτη στο Δημόσιο οδηγεί σε απολύσεις και διάλυση

Μαζικός αγώνας, συλλογική ανυπακοή Του Χρήστου Βαγενά, μέλους στο ΔΣ της ΠΟΠΟΚΠ

ηφίστηκε πριν από λίγες μέρες ο νόμος 4250/14, που προβλέπει τη νέα προσχηματική «αξιολόγηση» του προσωπικού των δημοσίων υπηρεσιών, με την οποία η κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει μια νέα δεξαμενή για απολύσεις, καθώς καθορίζει εκ των προτέρων και αυθαίρετα τα ποσοστά και τις κατηγορίες όπου θα κυμανθούν οι βαθμοί των εργαζομένων! Το πρόβλημα εντοπίζεται στους «κακούς» και «ανεπαρκείς» υπάλληλους. Συγκεκριμένα προβλέπονται τρεις κατηγορίες βαθμολόγησης που θα κατατάσσουν τους εργαζομένους με απροσδιόριστα κριτήρια: α) ποσοστό έως 25% θα παίρνει βαθμό 9-10, β) ποσοστό έως 60% βαθμούς 7-8 και γ) τουλάχιστον 15% του προσωπικού θα βαθμολογείται με 1-6. Και μάλιστα σε μια υπηρεσία το ποσοστό που θα αξιολογείται με κακό βαθμό θα μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το 15%, που είναι τελικά το κατώτερο. Ο νόμος δίνει τη δυνατότητα (άρθρ. 20 παρ. 3) όταν κατά τη βαθμολόγηση δεν εξαντληθεί το ανώτερο επιτρεπόμενο κατά κλίμακα ποσοστό, το μέρος που δεν χρησιμοποιήθηκε να προσαυξάνει το ποσοστό της αμέσως κατώτερης κλίμακας βαθμολόγησης! Η υποχρεωτική ποσόστωση μπορεί να αυξομειώνεται και να επιμερίζεται μεταξύ των διαφόρων τμημάτων και διευθύνσεων με αποφάσεις των γενικών διευθυντών, οδηγώντας με αυτό τον τρόπο ακόμα και στην κατάργηση-κλείσιμο υπηρεσιών. Δηλαδή, αν θέλουν ή πάρουν εντολή από την κυβέρνηση να κλείσουν κάποιες υπηρεσίες (π.χ. τεχνικές υπηρεσίες, βοηθητικό προσωπικό) για να τις ιδιωτικοποιήσουν, μπορούν πολύ εύκολα με αυτόν το νόμο να αποφασίσουν ότι για να συμπληρωθεί ο αριθμός του 15% των «κακών» υπαλλήλων σε μια υπηρεσία, θα πρέπει στα αντίστοιχα τμήματα τα ποσοστά των «κακών» υπαλλήλων να είναι ίσα με τον συνολικό αριθμό των εργαζομένων! Την ίδια στιγμή επιλέγουν απίστευτους κομπογιαννιτισμούς για να αποφύγουν την αιτιολόγηση της κακής βαθμολογίας (1-6), όπως προβλέπει ο ν. 4250/2014, με εγκύκλιο του υπουργείου (ΔΙΔΑΔ/Φ.32.8/492/8501, 8326/7-42014), αυξάνουν τον κακό βαθμό μέχρι 6,9 χωρίς όμως να υπάρχει αντίστοιχη αιτιολόγηση. Με αυτό τον τρόπο, οι «κακοί» υπάλληλοι θα αξιολογούνται με βαθμό από 6,1 έως 6,9 και θα κατατάσσονται στους «ανεπαρκείς», χωρίς καμία πρόφαση, ενώ την

ίδια στιγμή δεν θα έχουν δικαίωμα στην ένσταση! Με αυτή την «αξιολόγηση» η κυβέρνηση επιδιώκει να καταφέρει πολλαπλά χτυπήματα στους εργαζομένους. Έναν βασικό της στόχο αποτελεί η απορρύθμιση και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο. Μετά τις διαθεσιμότητες θα προσπαθήσουν να συνεχίσουν την παγίωση των απολύσεων με «ανεπαρκείς και τεμπέληδες» δημοσίους υπαλλήλους, για να καταργήσουν τη μόνιμη και σταθερή εργασία και να προωθήσουν πλήρως και στο Δημόσιο τις συμβάσεις, τους «ωφελούμενους» και τους ενοικιαζόμενους, που θα εργάζονται με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα.

Τρομοκρατία Ένας άλλος στόχος είναι η τρομοκράτηση του προσωπικού με το φόβο της απόλυσης λόγω του κακού βαθμού, που μπορεί να προκύψει για οποιονδήποτε λόγο: π.χ. γιατί δεν συμφωνώ πολιτικά με τον προϊστάμενο ή γιατί υποστηρίζουμε διαφορετικές ομάδες στο ποδόσφαιρο! Εν τω μεταξύ, το αγαπημένο παιδί της Siemens, ο Κυρ. Μητσοτάκης, ανακοίνωσε ήδη ότι θα καταθέσει προτάσεις για σύνδεση του μισθού του δημοσίου υπαλλήλου με το βαθμό της «αξιολόγησης», χωρίς όμως να επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός. Δηλαδή, όσοι παίρνουν καλό βαθμό θα εισπράττουν πριμ παραγωγικότητας, που θα προέρχεται από αντίστοιχη μείωση των μισθών των υπόλοιπων εργαζομένων! Το «διαίρει και βασίλευε» και ο κανιβαλισμός σε όλο τους το μεγαλείο! Ταυτόχρονα προωθούνται ο πλήρης διαχωρισμός του προϊστάμενου και του διευθυντή από τους υπόλοιπους εργαζομένους (το οποίο στο Δημόσιο ίσχυε σε πολύ μικρότερο βαθμό απ’ ό,τι στον ιδιωτικό τομέα) και η μετατροπή

τους σε πειθήνια όργανα της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής. Γι’ αυτό και σε αυτούς δίνεται η δυνατότητα να βαθμολογηθούν ως άριστοι το 70% των προϊσταμένων και διευθυντών. Αυτό το σύστημα αξιολόγησης θα είναι μεταβατικό καθώς, όπως δηλώνει ο υπουργός Διοικητικής «Μεταρρύθμισης» Κυρ. Μητσοτάκης, σύντομα θα υπάρξει ένα μόνιμο σύστημα «αξιολόγησης», αλλά και ένα νέο «ενιαίο» μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους. Ο Μητσοτάκης προωθεί ένα ακραία νεοφιλελεύθερο σχέδιο για το Δημόσιο και για να το πετύχει θα συνεχίσει την επίθεση στους δημοσίους υπαλλήλους. Σύμφωνα με πληροφορίες αλλά και με όσα επίσημα δήλωσε ο ίδιος ο υπουργός, προωθούνται διατήρηση μηχανισμού απολύσεων και μετά το 2015, κατάργηση υπηρεσιών και παραχώρηση δραστηριοτήτων σε ιδιώτες, κατάργηση από 1/1/15 του ενιαίου μισθολογίου και εισαγωγή του ατομικού μισθού, κατάργηση αποσπάσεων και μετατάξεων και υποχρεωτική εναλλαγή θέσεων εργασίας, αντικατάσταση των δημοσίων υπαλλήλων από ενοικιαζόμενους εργαζομένους με μελέτη εξοικονόμησης κόστους έως τον Ιούνιο του 2015, πρόσληψη μάνατζερ σε θέσεις ευθύνης, ακόμα και προϊσταμένου, με νόμο μέσα στο 2014, νέα οργανογράμματα συρρίκνωσης υπηρεσιών και προσωπικού, διατήρηση του παγώματος προσλήψεων με τον κανόνα «1 πρόσληψη για 5 αποχωρήσεις». Με τους εργαζομένους φοβισμένους, διαιρεμένους και σε ανασφάλεια, η κυβέρνηση επιδιώκει συνθήκες όπου θα υπάρχουν οι μικρότερες δυνατές αντιστάσεις στις πολιτικές της συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα και του ξεπουλήματος των κοινωνικών αγαθών, όπως βλέ-

πουμε ήδη στην Υγεία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Παιδεία, την Ασφάλιση, την Ενέργεια, την Ύδρευση. Θύματα αυτής της πολιτικής θα είναι τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι άνεργοι, ως χρήστες των υπηρεσιών που προσφέρει το κράτος. Και ενώ κάποτε αυτές οι υπηρεσίες ήταν δωρεάν (αφού τις είχαμε όμως πληρώσει με τους φόρους), τώρα θα αναγκάζονται να πληρώνουν -όσοι μπορούν- για να έχουν πρόσβαση σε τέτοια αγαθά. Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο καλούμαστε να αντισταθούμε με κάθε μέσο στη θεσμοθέτηση αυτής της προσχηματικής αξιολόγησης, με στόχο να αποτρέψουμε τη χρησιμοποίησή της για εκφοβισμούς και νέες απολύσεις εργαζομένων.

Αγώνας Ήδη η ΑΔΕΔΥ και πολλές ομοσπονδίες και συνδικάτα καλούν τα μέλη τους στην οργάνωση του αγώνα μέσα από συνελεύσεις και κάθε μορφή πάλης (απεργίες, στάσεις εργασίας, παραστάσεις διαμαρτυρίας, καταλήψεις), ώστε να ακυρωθεί στην πράξη η εφαρμογή αυτού του νόμου. Το ΜΕΤΑ (Μαχητική Εργατοϋπαλληλική Ταξική Ανατροπή), η νέα παράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, πρότεινε στην ΑΔΕΔΥ την κήρυξη απεργίας για την κάλυψη της αποχής των υπαλλήλων, αξιολογούμενων και αξιολογητών, από κάθε διαδικασία που έχει σχέση με την «αξιολόγηση» . Ταυτόχρονα πρότεινε και τη δημιουργία κειμένου για συλλογή υπογραφών από όλους τους εργαζομένους στο Δημόσιο για τη μη συμμετοχή μας στις διαδικασίες. Η απεργία αυτού του είδους έχει χρησιμοποιηθεί ξανά στο παρελθόν από τους εκπαιδευτικούς και θα πρέπει να είναι μια πρώτη απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης. Όμως, ενώ στην αρχή συμφώνησαν οι περισσότερες παρατά-

ξεις στην ΑΔΕΔΥ στη συνεδρίαση της ΕΕ στις 24/4 για αυτήν τη μορφή πάλης, την επόμενη μέρα οι φιλοκυβερνητικές παρατάξεις μαζί με τη δήθεν ριζοσπαστική «Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή» του Μπαλασόπουλου αρνήθηκαν ότι συμφώνησαν σε ένα τέτοιο πλαίσιο αγώνα και άρχισαν πάλι να κωλυσιεργούν για να μη γίνει τίποτα ή για να γίνουν όλα τελευταία στιγμή. Παρ’ όλα αυτά ο αγώνας μπορεί να περάσει στα χέρια των εργαζομένων και μέσα από τα σωματεία και τις ομοσπονδίες να ληφθούν αποφάσεις για κινητοποιήσεις. Πρέπει άμεσα να γίνουν γενικές συνελεύσεις για να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι και να πάρουμε αποφάσεις για αποχή-απεργία από την αξιολόγηση και δράσεις. Άμεσα πρέπει να βγει πρόγραμμα με καθημερινές δράσεις, με τη συλλογή χιλιάδων υπογραφών καταγγελίας της αξιολόγησης με ορίζοντα τις 13 Μάη, για να μην κατατεθούν τα ατομικά φύλλα αξιολόγησης, με γενικές συνελεύσεις, συνελεύσεις τμημάτων, παραστάσεις στις διευθύνσεις και σε προϊσταμένους που θα εκβιάσουν εργαζομένους και καθημερινή παρουσία των σωματείων στους χώρους δουλειάς. Η 13η Μάη πρέπει να γίνει σταθμός στον αγώνα μας με κινητοποιήσεις, ώστε με τη στήριξη των συνδικάτων να μην παραδοθεί κανένα φύλλο αξιολόγησης από τους εργαζομένους. Αυτό θα είναι η αρχή του τέλους αυτού του εκτρωματικού νόμου. Οι αγώνες πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν και πριν τις εκλογές και μετά. Η μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων με άρνηση και ανυπακοή στην αξιολόγηση και αποχή με απεργιακή κάλυψη από τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες στην εφαρμογή του νόμου μπορεί να οδηγήσει σε ήττα την κυβέρνηση.

εργατικά • 5

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Εργατικό ατύχημα στο αεροδρόμιο Αναπάντητα ερωτήματα για τις ευθύνες Του Δημήτρη Μπόζα, αναπληρωτή γραμματέα ΣΕΕ-ΔΑΑ

ο δυσάρεστο γεγονός με την άδικη απώλεια της συναδέλφισσας Μ.Τ. τη Δευτέρα του Πάσχα εγείρει μια σειρά ερωτημάτων για ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», εν όψει μάλιστα αυξημένης επιβατικής κίνησης αλλά και πιθανόν μαζικής εισροής εποχικού προσωπικού «κάτω των 25». Η άτυχη 52χρονη εργαζόταν σε κατάστημα επισιτισμού της πολυεθνικής εταιρείας Autogrill. Η συγκεκριμένη εταιρεία διαθέτει καταστήματα τόσο στο κεντρικό κτίριο του αεροδρομίου όσο και σε απομακρυσμένα σημεία από αυτό, αλλά εντός του αερολιμένα. Όπως είναι γνωστό πλέον, εκείνη την ημέρα η Μ.Τ. είχε βάρδια στο κατάστημα που βρίσκεται στο κτίριο εξυπηρέτησης των ιδιωτικών πτήσεων που διεκπεραιώνει η Ο.Α. Για όποιον δεν έχει δικό του μέσο μεταφοράς, η διαδρομή που ακολουθεί προκειμένου να μεταβεί εκεί είναι από το επίπεδο των αφίξεων να διασχίσει το διαχωρισμό και από εκεί να βγει στην πίστα του αεροδρομίου για να πάρει το εσωτερικό λεωφορείο. Κάθε παράγοντας καθυστέρησης σε αυτήν τη μεγάλη διαδρομή, είτε πρόκειται για την κίνηση λόγω του κόσμου είτε για τα σημεία ελέγχου των ιδιωτικών εταιρειών ασφάλειας που ορθά γίνονται, γίνεται παράγοντας αύξησης του στρες και του άγχους στον εργαζόμενο, λόγω των πολύ ιδιαίτερων εργασιακών καθεστώτων που έχουν επικρατήσει. Καθυστερημένη έλευση στην εργασία σημαίνει από προφορική επίπληξη μέχρι και επιβολή αργίας. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια που κρύβεται με μεγάλη επιμέλεια στον Διεθνή Αερολιμένα, ένα σύγχρονο εργασιακό Νταχάου με εξευγενισμένο πρόσωπο. Το πρώτο ερώτημα που εγείρεται είναι αν η εκπαίδευση του προσωπικού και ιδιαίτερα εκείνου του προσωπικού που δεν σχετίζεται άμεσα με την επίγεια εξυπηρέτηση και έχει πρόσβαση στην πίστα είναι επαρκής, πληροί προϋποθέσεις πραγματικής εκπαίδευσης και όχι μιας βόλτας περιηγητικού χαρακτήρα στην πίστα.

Το δεύτερο ερώτημα, το οποίο αντανακλά ευρύτερα πολιτικά ζητήματα όπως οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία και οι διαθεσιμότητες του προσωπικού της, ζήτημα για το οποίο το Συνδικάτο Εργαζομένων Εταιρειών Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών (ΣΕΕ-ΔΑΑ) ενημερώνει τους συναδέλφους και ανοίγει συζητήσεις με αυτούς, είναι αν αυτήν τη στιγμή το ΕΚΑΒ του αερολιμένα έχει επάρκεια σε προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, το ΕΚΑΒ έφτασε στο σημείο με δεκαπέντε λεπτά καθυστέρηση. Σε επίσημη ανακοίνωσή του αναφέρει πως έφτασε εντός δώδεκα λεπτών, που θεωρείται καλός χρόνος και έγκαιρος. Στην ίδια ανακοίνωση όμως αναφέρει και κάτι άλλο που πρέπει να υπερτονιστεί σε κάθε περίπτωση. Το ότι η διασωστική ομάδα αμέσως πιο πριν αντιμετώπιζε περιστατικό στο κεντρικό κτίριο. Τουτέστιν εκείνη την ώρα επιχειρούσε μόνο μία ομάδα διάσωσης! Τη θερινή περίοδο αναμένεται ραγδαία αύξηση των αφίξεων και της επιβατικής κίνησης. Αυτό σημαίνει πως προκειμένου να αντεπεξέλθουν οι εταιρείες στην εξυπηρέτηση του έργου που παρέχουν, θα προχωρήσουν σε αθρόες προσλήψεις εποχικού προσωπικού που για μισθολογικούς λόγους θα είναι νέες και νέοι κάτω των 25. Είναι πολύ αμφίβολο από την πλευρά μας αν το πλαίσιο εκπαίδευσης, που απαιτεί πίστωση χρόνου προκειμένου να ενσταλαχτεί πλήρως ο Κανονισμός Επίγειας Εξυπηρέτησης στο προσωπικό, θα έχει τους προβλεπόμενους όρους και όχι τους αγοραίους όρους. Το συνδικάτο προκειμένου να μην υπάρξουν άλλα θύματα απαιτεί και θα διεκδικήσει: Πλήρη στελέχωση σε ιατρούς, διασώστες και νοσηλευτές του σταθμού του ΕΚΑΒ στον αερολιμένα Αθηνών. Ασφαλή μεταφορά του προσωπικού που εργάζεται σε εγκαταστάσεις απομακρυσμένες από το κεντρικό κτίριο με ευθύνη και επιβάρυνση των εταιρειών. Επαναπρόσληψη του έμπειρου προσωπικού προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες που θα προκύψουν τη θερινή περίοδο. Εξουσιοδότηση στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας προκειμένου να ελέγχει την εφαρμογή και τήρηση των κανονισμών και τις συμβάσεις εργασίας.

νέα από τους εργατικούς χώρους ICAP

Η εταιρεία ενοικίασης εργαζομένων ICAP σκέφτηκε έναν νέο τρόπο για να μειώσει κι άλλο τους μισθούς των εργαζομένων που θέτει προς ενοικίαση. Τους προτείνει να μετατρέψουν το 10% του μισθού τους σε κουπόνια για τρόφιμα (ticketrestaurant). Και αυτό μετά την προηγούμενη μείωση κατά 50% και ενώ η εταιρεία παραμένει κερδοφόρα και με την αξιολόγηση και τα νέα μέτρα θα μπορεί να απασχολεί κι άλλους εργαζομένους με μεσαιωνικές συμβάσεις στο Δημόσιο. Σύμμαχός της σε αυτή την εκβιαστική πρακτική, εκτός από την κυβέρνηση των μνημονίων και των τραπεζιτών, είναι και η Εθνική Τράπεζα, η οποία ως επί το πλείστον ενοικιάζει εργαζομένους από την ICAP, η οποία μάλιστα αρνείται να δεχθεί για συνάντηση τα νόμιμα συνδικαλιστικά όργανα των ενοικιαζόμενων εργαζομένων.

SPEEDEX

Προς απολύσεις προσωπικού φαίνεται ότι βαδίζει η εταιρεία ταχυμεταφοράς-ταχυδρόμησης Speedex. Ως αιτία αναφέρεται η διακοπή σύμβασης της εταιρείας με την τράπεζα Alpha Bank, υπηρεσία για την οποία η Speedex διαθέτει προσωπικό περίπου 40 εργαζομένων μόνο στη μητρική εταιρεία και εκτός των καταστημάτων franchise, που έχουν αναλάβει την αντί-

στοιχη υπηρεσία στο δίκτυο της Alpha Bank με τα καταστήματα της πρώην Εμπορικής Τράπεζας. Οι εργαζόμενοι στην εταιρεία αναμένεται να προχωρήσουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, γνωρίζοντας ότι η εταιρεία είναι κερδοφόρα και ότι οι συνάδελφοί τους αντί να απολυθούν, ειδικά μέσα σε μια περίοδο κρίσης, μπορούν να απορροφηθούν, είτε στην ειδικότητά τους (ταχυμεταφορείς) είτε σε άλλες ειδικότητες, χωρίς να χάσουν τα μισθολογικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα.

Μεσαίωνας

Μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας και στο χώρο του Τύπου. Όπως καταγγέλλει η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζόμενων Ενώσεων στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ, στις επιχειρήσεις «Εκτυπώσεις ΙΡΙΣ», «Πρακτορείο Τύπου Άργος» και «Πρακτορείο Τύπου Ευρώπη», ιδιοκτησίας των Μπόμπολα, Ψυχάρη και Αλαφούζου αντίστοιχα, των τριών δηλαδή μεγαλυτέρων καρχαριών στον κλάδο, ενοικιαζόμενοι εργάτες δουλεύουν μέσω εργο-

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

λάβων ως σύγχρονοι σκλάβοι, με συμβάσεις μίας ημέρας, χωρίς δικαιώματα και με το φόβο ότι αν αντιδράσουν για το οτιδήποτε δεν θα ξαναβρούν μεροκάματο. Οι συνεργαζόμενες ενώσεις καλούν τις διευθύνσεις των επιχειρήσεων να σταματήσουν να εφαρμόζουν τις πολιτικές που επιβάλλουν η κυβέρνηση και η Ε.Ε. και να προχωρήσουν άμεσα στην ασφάλιση των εργαζομένων με συμβάσεις αορίστου χρόνου και με τις αμοιβές που προβλέπουν οι τελευταίες κλαδικές συμβάσεις.

ΕΡΤ

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ στην Πάτρα υποδέχθηκαν με ιδιαίτερη «θέρμη» τον υποψήφιο ευρωβουλευτή της Ελιάς Παντελή Καψή. Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ Πάτρας δεν έχουν ξεχάσει ότι ο Π. Καψής, που τώρα γυρνάει με θράσος τη χώρα για να ζητάει ψήφο, είναι από τους ηθικούς αυτουργούς του κλεισίματος της ΕΡΤ και τις απολύσεις εκατοντάδων εργαζομένων. Όπως έγραφαν και στο πανό τους, θα συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι η αθλιότητα του μαύρου στην ΕΡΤ να ανατραπεί.

Καταλήψεις και συνελεύσεις ενάντια στην αξιολόγηση Οι πρώτες αντιδράσεις στην αξιολόγηση ξεκίνησαν τη Δευτέρα 28 Απρίλη, ημερομηνία που σύμφωνα με το νόμο 4052/14 οι Γενικές Διευθύνσεις των υπηρεσιών όφειλαν να καταθέσουν τον επιμερισμό των ποσοστώσεων μεταξύ των τμημάτων. Η ΠΟΕ-ΟΤΑ καλούσε σε συγκεντρώσεις και καταλήψεις δημαρχείων με στόχο να αποτραπεί αυτή η προσπάθεια, που είναι το πρώτο βήμα για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων (βλ. σελ. 4). Η σημαντικότερη κινητοποίηση έγινε στην Πάτρα, όπου οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε κατάληψη του δημαρχείου. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν γενική συνέλευση για τη συνέχιση των κινητοποιήσεων, ενώ θα ζητήσουν να γίνει και συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Αντίστοιχες συνελεύσεις εργαζομένων έγιναν και σε άλλους δήμους στην Αττική και σε όλη τη χώρα. Δράσεις υπήρξαν και σε άλλους χώρους και κλάδους του Δημοσίου. Συνελεύσεις έγιναν στα νοσοκομεία Ερυθρός Σταυρός και Αττικόν. Και στις δύο πε-

ριπτώσεις οι εργαζόμενοι κόντραραν την προδοτική απόφαση που επέβαλε η ΠΑΣΚΕ στην ΠΟΕΔΗΝ (να παραδώσουν οι εργαζόμενοι κανονικά τα έγγραφα αξιολόγησης) και αποφάσισαν αποχή-απεργία. Την ίδια απόφαση πήρε ομόφωνα το ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο Σωτηρία, ενώ την Τετάρτη 30 Απρίλη, ύστερα από παρέμβαση και πρόταση της παράταξης της ριζοσπαστικής Αριστεράς, του ΜΕΤΑ, καλείται σύσκεψη των πρωτοβάθμιων σωματείων της ΠΟΕΔΗΝ (Πανελλήνια Ομοσπον-

δία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων). Αυτές οι πρώτες κινητοποιήσεις πίεσαν αρκετά, καταρχάς τις Διευθύνσεις Διοικητικού των υπηρεσιών, που ξεκίνησαν συζητήσεις ώστε να μεταφερθεί η ημερομηνία κατάθεσης επιμερισμού των ποσοστών αξιολόγησης τη Δευτέρα 19 Μαΐου, μία μέρα δηλαδή μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Δείγμα ότι αν ο αγώνας εξαπλωθεί σε όλο το Δημόσιο και οι εργαζόμενοι συμμετάσχουν μαζικά στην αποχή-απεργία από την αξιολόγηση, μπορούν να νικήσουν.

• πολιτική

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

δρασαν καταλυτικά στην παραπάνω εξέλιξη. Ο Λάτσης παίρνει δώρο το Ελληνικό και επιβάλλει σιωπητήριο σε όλη τη χώρα για να μη γίνει γνωστή η πυρκαγιά στα ΕΛΠΕ τη Μ. Πέμπτη, η οποία απελευθέρωσε χιλιάδες κυβικά μέτρα καπνού και καυσαερίων, όπως αποκάλυψε η «Εφημερίδα των Συντακτών». Ο Μπόμπολας συνεχίζει να παίρνει δημόσια έργα και το χρεοκοπημένο Mega τραπεζικά δάνεια για να παίζει το «success story» του Σαμαρά.

Κίνδυνος

Η άρχουσα τάξη παρακάμπτει τα χρεοκοπημένα της κόμματα

Όταν οι «ολιγάρχες» μπαίνουν στο τιμόνι…

Του Σπύρου Αντωνίου

επικείμενη πώληση του 67% των μετοχών του ΟΛΠ, μέτοχος στον οποίο είναι και ο Δήμος Πειραιά, και η αμφισβήτηση του μονοπωλίου της κινεζικής COSCO στο λιμάνι είναι μία από τις κυριότερες αιτίες για την κάθοδο του «ερυθρόλευκου» ψηφοδελτίου Γ. Μώραλη, Β. Μαρινάκη, Π. Κόκκαλη στον Πειραιά. Διακηρυγμένος στόχος τους η ενίσχυση του ρόλου του Πειραιά ως «ναυτιλιακού κέντρου» και η μετατροπή του σε πεδίο τουριστικών και άλλων εμπορικών «επενδύσεων», εν αναμονή και του νέου ΕΣΠΑ. Μετά τον υπουργό Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλο, και ο υπουργός Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτης πήρε αποστάσεις από την υποψηφιότητα του Βασίλη Μιχαλολιάκου, που στηρίζεται επίσημα από τη ΝΔ και άλλα κομμάτια της αστικής τάξης. Στάση καθόλου περίεργη. Πέντε

μήνες μετά την ψήφιση της σχετικής διάταξης, η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει ακόμα στην υπογραφή των απαραίτητων υπουργικών αποφάσεων για να ξεκινήσει η καταβολή της πενιχρής έκτακτης εισφοράς των εφοπλιστών, ύψους μόλις 400 εκατ. ευρώ.

Ανταγωνισμοί Το εφοπλιστικό ψηφοδέλτιο στον Πειραιά είναι ένα ακόμα δείγμα των σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου και του μεγέθους της πολιτικής κρίσης. Η «λεία» της δημόσιας περιουσίας, τα «φιλέτα» των ιδιωτικοποιήσεων, η ιδιοκτησία του χρηματοπιστωτικού τομέα και το «ζεστό χρήμα» από τα κοινοτικά κονδύλια είναι χοντρά διακυβεύματα, με αποτέλεσμα να εντείνονται οι συγκρούσεις των ντόπιων καπιταλιστών, τόσο μεταξύ τους όσο και με τους ξένους. Ταυτόχρονα, παρακάμπτουν

οι τη

«ολιγάρχες» διαμεσολά-

βηση του χρεοκοπημένου τους πολιτικού προσωπικού και βγαίνουν οι ίδιοι μπροστά για να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Στην επερχόμενη κατάρρευση των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η αυτονόμησή τους ίσως αποδειχτεί μια κάποια λύση. Σε συνθήκες βαθιάς πολιτικής κρίσης η κυρίαρχη τάξη αναλαμβάνει αυτοπροσώπως τη διαχείριση τμημάτων του κράτους, όπως την τοπική αυτοδιοίκηση και γιατί όχι την κυβέρνηση. Με μια μικρή χρονική καθυστέρηση αρχίζει να ευδοκιμεί και στην Ελλάδα ο λεγόμενος μπερλουσκονισμός. Νωρίτερα, στην Ανατολική Ευρώπη, μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του κρατικού καπιταλισμού, κάθε λογής κροίσοι ανέλαβαν άμεσα ή έμμεσα την πολιτική εξουσία. Η περίπτωση του Πειραιά δεν είναι μοναδική και αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου. Ο Δ. Μελισσανίδης, που εμπλέκεται και στο «παιχνίδι» διαπλοκής του

Πειραιά, παίζει καθοριστικό ρόλο στη Ν. Φιλαδέλφεια και όχι μόνο, ως στενός φίλος του Σαμαρά. Στη Θεσσαλονίκη, ο Ι. Σαββίδης λίγο απέχει από το να ανακηρυχτεί «ανώτατος άρχοντας» της πόλης. Ο πρώην κατάδικος Α. Μπέος διεκδικεί τη δημαρχία στον Βόλο. Στη Μήλο, «καρδιά» της πολυεθνικής εταιρείας εξορύξεων S&B (ιδιοκτησίας του πρώην προέδρου του ΣΕΒ, Ο. Κυριακόπουλου), συγκροτήθηκε δημοτικός συνδυασμός που μόνο το σήμα της εταιρείας δεν έχει για έμβλημά του. Πρόσφατα το Εφετείο της Σύρου αθώωσε τα διευθυντικά στελέχη της S&B που είχαν πρωτόδικα καταδικαστεί για υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο νησί. Η παραλίγο καταδίκη, η αντίθεση των κατοίκων στην εξόρυξη χρυσού και οι διαμάχες της εταιρείας με άλλους μεγαλοεπιχειρηματίες, που θέλουν να ωφεληθούν από την τουριστική εκμετάλλευση του νησιού, επέ-

Για τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα, που οδηγούνται καθημερινά στην ανεργία και τη φτώχεια για τα κέρδη των οικονομικών ελίτ, κάθε επιτυχία τέτοιων «πειραμάτων» (που ντύνονται πάντα με αντιδραστικά ιδεολογήματα περί «κακών κομμάτων» σε αντιδιαστολή με τους «επιτυχημένους μάνατζερ») θα έχει οδυνηρό αποτέλεσμα. Το μοντέλο κυβέρνησης και ΕΕ -ενός ισοπεδωτικού νεοφιλελευθερισμού, με εργασιακές σχέσεις σκλαβοπάζαρου, ιδιωτικοποίηση κρίσιμων κοινωνικών υπηρεσιών και ένταση του αυταρχισμού- με στόχο να διευκολυνθεί η ανασύνταξη του κόσμου του κεφαλαίου μπορεί να επιβληθεί ακόμα πιο επιθετικά από τους ίδιους τους μεγαλοκαρχαρίες. Για τις δυνάμεις της Αριστεράς, που αποτελούν την πολιτική έκφραση των «από κάτω», ειδικότερα για τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ιστορικά καθήκοντα, η όξυνση του πολιτικού αγώνα ενάντια στο μνημονιακό καθεστώς και η αποφασιστική σύγκρουση με τους εγχώριους και διεθνείς «ολιγάρχες» είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανατροπή της λιτότητας και την ικανοποίηση των εργατικών-λαϊκών αιτημάτων. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς που δεν θα έρθει σε ρήξη με την εξουσία των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών ανοίγοντας το δρόμο για ριζικές αλλαγές σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, απλώς δεν θα είναι της Αριστεράς.

Γαλλία-Ιταλία-Ελλάδα: Η Αριστερά να αναλάβει Της Κατερίνας Γιαννούλια

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η διαδήλωση στις 12 Απρίλη στην πλατεία Δημοκρατίας στο Παρίσι. Δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές ξεχύθηκαν στους δρόμους, ανταποκρινόμενοι στο κοινό κάλεσμα 80 οργανώσεων και 200 προσωπικοτήτων. Ήταν μια πολύχρωμη και πολυσυλλεκτική διαδήλωση, στην οποία συμμετείχαν συνδικάτα, κόμματα, ελαστικά εργαζόμενοι, φοιτητές, οι ταχυδρομικοί που κάνουν πάνω από 75 μέρες απεργία, μετανάστες «χωρίς χαρτιά», άστεγοι (η κινητοποίηση κατέληξε στην κατάληψη μιας πολυκατοικίας), άνθρωποι από κάθε μέρος της Γαλλίας, όλες και όλοι ενωμένοι σε μια κοινή μάχη ενάντια στις πολιτικές των Σοσιαλιστών, με κεντρικό σύνθημα «Φτάνει πια! Διαδηλώνουμε ενάντια στη

λιτότητα, για την ισότητα και τη διανομή του πλούτου». Χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν και σε άλλες πόλεις, όπως η Μασσαλία, το Περπινιάν και η Αβινιόν. Ώθηση στη μαζικοποίηση της 12ης Απρίλη έδωσε και η θέληση να εκφραστούν ενιαία οι αντιστάσεις, ώστε να μην τροφοδοτείται άλλο η κοινωνική απελπισία που καρπώνεται το Εθνικό Μέτωπο, να εμφανιστεί η «αριστερή αντιπολίτευση» στον Ολάντ, το πραγματικό αντίπαλο δέος στην (ακρο)δεξιά αντιπολίτευση. Το ζητούμενο πλέον στη Γαλλία είναι τέτοιες συσπειρώσεις δράσης να δημιουργηθούν σε πολλά τοπικά πεδία και να συντονιστούν και πανεθνικά. Στον πολλαπλασιασμό των τοπικών αντιστάσεων και δράσεων, με ριζοσπαστική και ενωτική κατεύθυνση, βρίσκονται τα καθήκοντα της Αριστεράς στην προσπάθεια να χτιστεί ένα

εναλλακτικό σχέδιο για την κοινωνία, βασισμένο στις κινητοποιήσεις.

Ποιο είναι το «αύριο»; «Οι οργανώσεις και οι προσωπικότητες που διοργάνωσαν τη μεγάλη διαδήλωση έχουν τώρα ένα τριπλό καθήκον. Κατ’ αρχάς, υπάρχει ανάγκη να συνεχίσουμε ενωμένοι μια διαδικασία που περιλαμβάνει τη δημιουργία μαχητικής αλληλεγγύης, για να αντιταχθούμε συγκεκριμένα στις επιπτώσεις της πολιτικής των εργοδοτών και της κυβέρνησής τους. Δεύτερον, πρέπει να ξεπεραστούν τα εμπόδια των διαφορετικών στρατηγικών και κυρίως των εκλογικών. Παρά τις ευρωεκλογές στο τέλος Μαΐου, που θα απασχολήσουν τα κόμματα, υπάρχει η δυνατότητα να εκφραστεί από όλους η απόρριψη της λιτότητας, να είναι κοινή η εν-

θάρρυνση και η συμμετοχή σε όλες τις επόμενες κινητοποιήσεις, ξεκινώντας από την Πρωτομαγιά, όπου η αντίθεση στο «σύμφωνο υπευθυνότητας» που διαλύει την κοινωνική ασφάλιση θα πρέπει να είναι κεντρικό στοιχείο. Τέλος, χρειάζεται να δοθεί μια νέα προοπτική κοινής μέρας δράσης, τον Ιούνιο, στηριζόμενη σε τοπικές συλλογικότητες που δούλεψαν και για τις 12 Απρίλη».

Ιταλία Την ίδια ώρα που διαδήλωναν στη Γαλλία, στις 12 Απρίλη, υπήρχε κινητοποίηση και στην Ιταλία, με τα ίδια συνθήματα, ενάντια στη λιτότητα και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Η καινούργια κυβερνητική απόφαση που αυξάνει την επισφάλεια στην εργασία και το σχέδιο για «απλοποίηση του κώδικα εργασίας» (κατάργηση

των κατακτήσεων του παρελθόντος) «τροφοδότησαν» την πανεθνική ιταλική διαδήλωση στη Ρώμη που ένωσε διαφορετικές μεταξύ τους συλλογικότητες και κοινωνικά κινήματα, από τους φοιτητές μέχρι το κίνημα για το δικαίωμα στη στέγη και τα κινήματα για το δικαίωμα στην άμβλωση. Χαρακτηριστικά συνθήματα του εύρους της κινητοποίησης ήταν τα «Από τις μητροπόλεις μέχρι τα πανεπιστήμια θα πολιορκήσουμε τη λιτότητα και την επισφάλεια» και «Σπίτι - Εισόδημα - Αξιοπρέπεια». Στην Ιταλία, λόγω της αδράνειας του εργατικού κινήματος και της απουσίας μιας αριστερής απάντησης στην πολιτική Ρέντσι, στην πολιτική της λιτότητας και της κοινωνικής διάλυσης, το κοινωνικό κίνημα χρειάζεται να βασιστεί στις δυνάμεις του και να βρει τρόπους συντονισμού και σύνδεσης. Αυτό ξεκίνησε ήδη.

αριστερά •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Ευρωεκλογές: Με τον ΣΥΡΙΖΑ για τη νίκη της Αριστεράς κών αναγκών και όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι σε κάθε περίπτωση ότι ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει».

Του Σωτήρη Μάρταλη, υποψήφιου ευρωβουλευτή

δυναμική και οι προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ είναι στο κέντρο της προσοχής της παγκόσμιας Αριστεράς. Είναι σαφές ότι μια νίκη μας εδώ -νίκη αναγκαία και απαραίτητη για τους εργαζομένους και τις λαϊκές δυνάμεις στην Ελλάδα- θα είναι σύνθημα αισιοδοξίας και ανασύνταξης του κοινωνικού κινήματος αντίστασης και της Αριστεράς διεθνώς. Η τριπλή κάλπη του Μάη βάζει δύσκολα ζητήματα σε όλα τα κόμματα. Σε συνδυασμό με τη βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος, που προκλήθηκε από την πρόσδεση των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στη μνημονιακή βαρβαρότητα, οδηγεί τα παραδοσιακά «κόμματα εξουσίας» σε εκρηκτικά προβλήματα: το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ προκάλεσε την περιφρόνηση της Ντόρας, την αποστασιοποίηση της Γιαννάκου, την οργή του Αντώναρου, το «κόψιμο» του ακραιφνούς φίλου του Σαμαρά Φ. Κρανιδιώτη. Σε όλες τις περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους η ΝΔ έχει γίνει κυριολεκτικά «μπάχαλο».

Συλλογικότητα Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε να απαντήσει σε αυτά τα προβλήματα με τις δυσκολίες ενός νέου πολιτικού φορέα και έξω από το μοντέλο αρχηγικής λειτουργίας που έχουν κατοχυρώσει οι Σαμαράς-Βενιζέλος. Η συλλογικότητα και η δημοκρατική λειτουργία στην ΚΕ απέκλεισαν κάποιες λανθασμένες προτάσεις και επέβαλαν -σχεδόν ομόφωνα- τις σωστές επιλογές: η άμεση συμμετοχή της κοινωνικής Αριστεράς (με τις συνδικαλίστριες των καθαριστριών, την Κούνε-

βα, τους αγωνιστές από την Υγεία, την Εκπαίδευση, την ΕΡΤ, το σωματείο της Nokia κ.λπ.) δίνει, μαζί με τα δοκιμασμένα κομματικά στελέχη, τον τόνο που χρειάζεται. Μαζί με τους συντρόφους της Αριστερής Πλατφόρμας -και πολλούς άλλους συντρόφους στον ΣΥΡΙΖΑ- διεκδικήσαμε μεγαλύτερη συλλογικότητα και δημοκρατία, ως προϋποθέσεις της υπευθυνότητας, ώστε να αποφεύγονται «αστοχίες», όπως στην περίπτωση της Σ. Σαμπιχά (βλ. σελ. 13), αλλά και άλλες που προκάλεσαν λιγότερο θόρυβο, αλλά, ίσως, αποτελούν κρισιμότερες επιλογές. Παρ’ όλα αυτά, το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι, τελικά, ένα εργαλείο που επιτρέπει να δοθεί η μάχη που έρχεται. Οι επιθέσεις των ΜΜΕ αποδεικνύουν την ορθότητα της εκτίμησης. Ανάλογη ήταν η πολιτική συζήτηση σχετικά με τη Διακήρυξη. Οι αρχικές «ευρωκεντρικές»

Οι επιθέσεις των ΜΜΕ αποδεικνύουν ότι το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι εργαλείο αληθινής μάχης προτάσεις, εμπνευσμένες από τη σαφώς συντηρητικότερη του ΣΥΡΙΖΑ πολιτική του ΚΕΑ, τελικά αποσύρθηκαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε στο έδαφος των συνεδριακών αποφάσεων και στην πολιτική που συμπύκνωνε το σύνθημα «Καμιά θυσία για το ευρώ». Η Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει τη δέσμευση για ανατροπή των μνημονίων και των συνοδευτικών μέτρων λιτότητας. Τη δέσμευση για διακοπή πληρωμής τόκων και

χρεολυσίων προς τους δανειστές (θέση που αποτελεί casus belli για τους τοκογλύφους…), διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης. Τη δέσμευση ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και για εθνικοποίησηκοινωνικοποίηση των τραπεζών. Τέλος, συμπληρώνει την πολιτική του «Καμιά θυσία για το ευρώ» με τη δέσμευση ότι «δεν θα δεχθούμε εκβιασμούς» από την Ευρωζώνη, ότι θα υπηρετήσουμε την ανατροπή της λιτότητας «με όλα τα δυνατά όπλα» και ότι αν χρειαστεί θα καταφύγουμε στην κρίση του λαού για κάθε αναγκαία δραματική απόφαση, όντας βέβαιοι ότι αυτός θα στηρίξει τις αναγκαίες επιλογές: «Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα "Καμιά θυσία για το ευρώ", απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνι-

τα καθήκοντα οργάνωσης της αντίστασης Πρωτομαγιά: Μια χαμένη ευκαιρία Στη σημερινή συγκυρία, μας είναι απαραίτητη μια «επανεκκίνηση» του κινήματος, με δυναμική και προοπτική νίκης, ώστε να ξεπεραστεί το «μούδιασμα» των δυνάμεων των εργαζομένων. Τα αγωνιζόμενα κομμάτια του κοινωνικού παζλ υπάρχουν: είναι οι μαχητικές κι επίμονες απολυμένες καθαρίστριες του υπ. Οικονομικών, είναι οι αγωνιζόμενοι «διαθέσιμοι» καθηγητές, είναι οι σχολικοί φύλακες που διαδηλώνουν συνεχώς, είναι οι απολυμένοι της ΕΡΤ που επανεμφανίζονται συχνά. Αυτό που λείπει είναι το κομμάτι του παζλ που θα συνδέσει όλους αυτούς και άλλους που είναι έτοιμοι να αγωνιστούν, αλλά «όχι μόνοι τους», γιατί δεν πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν.

Η Πρωτομαγιά στην Ελλάδα προσέφερε μια ευκαιρία και μια πρόκληση, έδινε στην πολιτική Αριστερά τη δυνατότητα να προσπαθήσει να συνδέσει αυτά τα αγωνιζόμενα κομμάτια και να συνδεθεί κι αυτή μαζί τους, να πρωτοστατήσει σε μια πρωτοβουλία για μια Πρωτομαγιά αντίστοιχα οργανωμένη με τις «12 Απρίλη» σε Γαλλία και Ιταλία. Δυστυχώς μια τέτοια διάθεση δεν φάνηκε να υπάρχει στην Αριστερά στην Ελλάδα. Η κίνηση που έγινε τελευταία στιγμή, έστω, στις 16 Απρίλη, να κληθούν σε σύσκεψη οι ομοσπονδίες αγωνιζόμενων κλάδων για να οργανωθεί η Πρωτομαγιά, έμεινε μισή, μη καταλήγοντας σε κάλεσμα εκ μέρους ζωντανών και δραστήριων αγωνιστών. Όπως ισχυρίζονται και οι σύντροφοι

του NPA, οι εκλογικές μάχες μπορεί να χωρίζουν (κακώς και αυτό) τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά αυτό δεν πρέπει να στέκεται εμπόδιο στην κοινή προσπάθεια ανασυγκρότησης του κινήματος. Την ώρα της «αξιολόγησης» στο Δημόσιο και της ελαστικοποίησης κάθε σχέσης εργασίας, μπροστά στα υπαρκτά προβλήματα, ο ρόλος της Αριστεράς είναι να πρωταγωνιστεί, να αρπάζει κάθε ευκαιρία, κάθε ρυάκι, και να επιχειρεί να το ενώσει με άλλα ρυάκια και με τις δικές της δυνάμεις. Ας ρίξουμε λοιπόν τις δυνάμεις μας σε αυτό το καθήκον, ας δουλέψουμε ώστε οι εκλογές να μην πραγματοποιηθούν στο τηλεοπτικό τερέν, αλλά στους δρόμους. Η ευκαιρία της Πρωτομαγιάς χάθηκε, αλλά θα χρειαστεί να οργανώσουμε τη συνέχεια καλύτερα.

Ασφαλώς προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η ανατροπή του Σαμαρά και η νίκη μιας αυθεντικής κυβέρνησης της Αριστεράς. Στις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην ΕΕ αυτό σίγουρα θα επιφέρει φαινόμενα «ντόμινο». Δίνοντας έτσι δυνατότητες για αλληλεγγύη με το εργατικό κίνημα και την Αριστερά όλης της ηπείρου, δυνατότητες για μια αυθεντική διεθνιστική πολιτική.

Βάση Στο ζήτημα της διακήρυξης, μαζί με τους συντρόφους της Αριστερής Πλατφόρμας, προτείναμε μια πιο ριζοσπαστική πολιτική, ένα σύνολο πιο ξεκάθαρων θέσεων, τόσο στα εσωτερικά όσο και στα ευρωπαϊκά θέματα. Παρ’ όλα αυτά, θεωρούμε ότι η διακήρυξη που ψηφίστηκε αποτελεί βάση για κοινή αντιμετώπιση των καθηκόντων. Ασφαλώς, υπό την προϋπόθεση ότι η πολιτική που αποφασίστηκε θα εκφωνείται δημοσίως από τα κεντρικά στελέχη του κόμματος και δεν θα υποκαθίσταται από την «ευρωκεντρική» άποψη που κατατέθηκε και τελικά αποσύρθηκε μπροστά στις δυσκολίες του ελέγχου της στην ανοιχτή συζήτηση στην ΚΕ.

• αριστερά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Η νεολαία μπροστά στις εκλογές

Η αποχή δεν ενοχλεί το σύστημα Του Νικόλα Κολυτά

ε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που ζούμε και πριν από την κρίσιμη εκλογική μάχη του Μάη, πολλά ερωτήματα πλανώνται πάνω από τη νεολαία. Έχει νόημα να ψηφίσουμε; Και τι να ψηφίσουμε; Μήπως είναι όλοι ίδιοι; Είναι αλήθεια ότι αυτήν τη χρονική στιγμή δεν υπάρχει κάποιο ισχυρό κίνημα νεολαίας παρόμοιο με εκείνα που συγκλόνισαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Ωστόσο θα ήταν άδικο να ρίξουμε το φταίξιμο για άλλη μια φορά στη νεολαία, να πούμε με ευκολία ότι δεν κινητοποιείται, ότι δεν ασχολείται, ότι είναι απολιτίκ, ή τουλάχιστον να μην το πούμε πριν να έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια για να τη συναντήσουμε, για να την εμπνεύσουμε, για να της πούμε ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί. Κατ’ αρχάς χρειάζεται να θυμίσουμε ότι η νεολαία συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες μάχες των τελευταίων τεσσάρων μνημονιακών και καταστροφικών χρόνων. Ήταν στις πλατείες, έξω από τη Βουλή, στις μεγάλες αντιφασιστικές συγκεντρώσεις για τον Παύλο Φύσσα, στις αντιρατσιστικές συγκεντρώσεις που έγιναν αργότερα. Επίσης τη νεολαία θα τη συναντήσουμε και σε πιο μικρές αλλά επίσης σημαντικές ομάδες. Μικρά σωματεία, κινήσεις αλληλεγγύης, αντιρατσιστικές οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς. Ωστόσο η νεολαία στο σύνολό της παραμένει ανοργάνωτη και δύσπιστη απέναντι στην Αριστερά.

Τι προτείνουμε

Το ζήτημα λοιπόν είναι αν και τι έχουμε να προτείνουμε στον νέο κόσμο σε αυτές τις εκλογές. Σε αυτούς που μεταναστεύουν για να συναντήσουν αυτό το καλύτερο μέλλον που ψάχνουν πάντα οι μετανάστες, και σε αυτούς που μένουν για να το παλέψουν, σε αυτούς που κινδυνεύουν να διαγραφούν από τη σχολή τους γιατί δουλεύουν ταυτόχρονα αλλά και σε αυτούς που δεν βρήκαν κανένα ενδιαφέρον στο να πάρουν πτυχίο από μια σχολή που δεν επέλεξαν, στους εργαζόμενους, στους μαθητές που δίνουν πανελλήνιες, σε αυτούς που όντως είναι κολλημένοι στις καφετέριες και σε αυτούς που δεν ξεκολλάνε από τον υπολογιστή. Τι θα τους πούμε; Κατ’ αρχάς θα τους πούμε ότι δεν υπάρχουν σωτήρες. Ότι αν δεν το παλέψουν αυτοί οι ίδιοι, δεν θα το κάνει κανείς γι’ αυτούς. Και σε αυτούς που πιστεύουν ότι με την αποχή στέλνουν μήνυμα;

Η αποχή από την εκλογική διαδικασία είναι μεν μια πολιτική θέση, αλλά μια πολιτική θέση που δεν χτυπάει το σύστημα εκεί που πονάει, αλλά το αφήνει να κάνει απρόσκοπτα τη δουλειά του. Ένα μεγάλο κομμάτι του νέου κόσμου έχει, δικαιολογημένα ως έναν βαθμό, απαξιώσει το θεσμό των εκλογών θεωρώντας τον ανώφελο, υποκριτικό και αναποτελεσματικό. Θεωρεί πως η ψήφος του μπορεί να νομιμοποιήσει μια ανώμαλη κατάσταση για την οποία σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί να βρεθεί συνένοχο. Η πολιτική των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και των εκάστοτε κολαούζων τους με τη συνδρομή των κυρίαρχων ΜΜΕ έχει συντελέσει στη διαμόρφωση ενός γενικότερου κλίματος αποπολιτικοποίησης και έχει απομακρύνει μια μεγάλη μερίδα νέων ανθρώπων από την πολιτική ενασχόληση και συμμετοχή. Όμως η αποστροφή προς την πολιτική και η εξίσωση όλων των πολιτικών δυνάμεων ανεξαρτήτα από τις θέσεις τους ποιον πραγματικά βολεύουν; Η πιο καθαρή απάντηση είναι: αυτούς που κυβερνούν και το σύστημα που υπηρετούν. Πριν από κάποια χρόνια ο δικομματισμός προσπαθούσε να τραβήξει τους νέους στις κάλπες τάζοντάς τους «λαγούς με πετραχήλια». Σήμερα που δεν μπορεί να το κάνει εξαγοράζοντας συνειδήσεις, προτιμά να τους παθητικοποιήσει και να τους στρέψει στην αποχή. Πληθώρα ρεπορτάζ αστικών ΜΜΕ ταυτίζουν την αποχή των νέων με την αντισυστημικότητα, προσπαθώντας

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που εξέφρασε και εκφράζει τα τελευταία χρόνια με μαζικούς όρους την αντίσταση με κάθε τρόπο να τους απομακρύνουν από την Αριστερά και την οργανωμένη πάλη απέναντι στον καπιταλισμό.

Γιατί ΣΥΡΙΖΑ

Είναι προφανές πως δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες για τη σημασία των εκλογών, ούτε να τις θεωρούμε μονόδρομο για το δρόμο προς μια άλλη κοινωνία. Ο ίδιος ο Μαρξ δεν είχε αυταπάτες για την εκλογική διαδικασία, λέγοντας πως «αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες». Βασικό ζήτημα είναι η Αριστερά να ξαναπιάσει το νήμα των προηγούμενων νεολαιίστικων αγώνων. Η νεολαία πάντα στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια ήταν ο πυροδότης, ήταν η σπίθα για να ξεσπάσουν μεγάλοι λαϊκοί αγώνες και εξεγέρσεις. Αυτή η εμπειρία χρειάζεται να μεταφερθεί ξανά στη νέα γενιά. Το κυριότερο όμως είναι γιατί ΣΥΡΙΖΑ. Παρατηρείται το φαινόμενο να θεωρείται ο ΣΥΡΙΖΑ από ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας ως μια από τα ίδια. Σίγουρα δεν θα ισχυριστούμε ότι όλα είναι καλώς καμωμένα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και λάθη έχει κάνει, και αντιφατικά μηνύματα έχει εκπέμψει, και δεν έχει μπορέσει να φέρει τα πάνω κάτω. Παρ’ όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που εξέφρασε και εκφράζει τα τελευταία χρόνια με μαζικούς

όρους την αντίσταση. Το κόμμα που στήριξε την εξέγερση του Δεκέμβρη, το κόμμα που συμμετέχει και στηρίζει (όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο) τους αγώνες των εργαζομένων, τους αγώνες του κόσμου ενάντια στα μνημόνια, που οι άνθρωποί του δεν μοιράζουν χαμόγελα μόνο προεκλογικά, είναι αυτοί που στηρίζουν κάθε μάχη σε όλες τις γειτονιές, σε όλους τους εργασιακούς χώρους καθημερινά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγάλο πείραμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, είναι ο πολιτικός χώρος που φοβούνται οι από πάνω και γι’ αυτό λασπολογείται συνεχώς, είναι το κόμμα που καλεί σε ενότητα όλη την Αριστερά, είναι η δύναμη που υπόσχεται ότι μαζί με τον κόσμο θα προχωρήσει στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, στην κατάργηση του μνημονίου, στην επαναφορά του βασικού μισθού, σε μέτρα για τους ανέργους, σε δικαιώματα στους μετανάστες, στο σπάσιμο της λιτότητας. Σωστά μπορεί να διερωτώνται οι νέοι άνθρωποι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει όσα υπόσχεται. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα αν όλοι εμείς δεν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να φτιάξουμε σωματεία, να σώσουμε τα σχολεία, τα πανεπιστήμιά μας, να παλέψουμε ενάντια στο φασισμό, να βάλουμε ένα τέλος στην αστυνομοκρατία και την

καταστολή! Για όλους αυτούς τους λόγους, για πολύ περισσότερους ή και για λιγότερους, χρειάζεται σε αυτές τις εκλογές να ακουστεί η φωνή της νεολαίας, που ούτως ή άλλως παραδοσιακά ψηφίζει αριστερά. Ψηφίζοντας και δυναμώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει ο δρόμος για να πετύχουμε όλα αυτά που φοβούνται. Δίνουμε την ευκαιρία να κερδίσει το στοίχημα με την κοινωνία που έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το αν θα τα καταφέρουμε εξαρτάται από το πόσο δυναμωμένη θα βγει η Αριστερά!

Ανατροπή

Ο Μάιος φέτος θα είναι ένας δύσκολος μήνας, στον οποίο αναμένεται από τη μια σκληρή συστημική προπαγάνδα από τα μίντια ενάντια συνολικά στην Αριστερά και κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη καταιγισμός λαϊφσταϊλίστικων ρεπορτάζ που θα διαλαλούν ότι η νεολαία δεν πρόκειται να πάει να ψηφίσει αλλά θα επιλέξει να πάει στην παραλία ή για καφέ. Ας μην τους κάνουμε το χατίρι να επιλέξουν αυτοί για εμάς μέσα από την αποχή μας. Η περίοδος που διανύουμε είναι τόσο κρίσιμη κοινωνικά και πολιτικά που δεν χωράει οπισθοχωρήσεις και καθυστερήσεις. Τα κόμματα του μνημονίου και η ακροδεξιά πρέπει να αποδυναμωθούν εκλογικά και να τεθούν στο πολιτικό περιθώριο όσο το δυνατόν ταχύτερα. Πρέπει να τους ανατρέψουμε εδώ και τώρα, και η ψήφος προς την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη που οδηγεί σε αυτή την κατεύθυνση.

αυτοδιοικητικές εκλογές •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Αριστερά δημοτικά σχήματα στα νότια της Αθήνας Της Κατερίνας Γιαννούλια

τη νότια Αθήνα οι δημοτικές κινήσεις που συμμετέχει και στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνουν αριστερή ριζοσπαστική πολιτική, με έμφαση στην ενεργή συμμετοχή μελών και φίλων, με αδιαμφισβήτητες αγωνιστικές παρακαταθήκες, με προσήλωση στην προσπάθεια συλλογικής αντιμετώπισης, ενάντια στα δημαρχοκεντρικά πρότυπα. Πρόκειται για δημοτικά σχήματα που πρωτοστάτησαν στους αγώνες για να μην ιδιωτικοποιηθεί το παραλιακό μέτωπο, το «φιλέτο» του Ελληνικού (όπου ο δήμαρχος Ελληνικού και ξανά υποψήφιος Χρ. Κορτζίδης έδινε τον κεντρικό τόνο), η μαρίνα του Αλίμου, ο «Αστέρας Βουλιαγμένης». Οι άνθρωποι των σχημάτων αυτών στάθηκαν με τους εργαζομένους των δήμων που αντιστέκονται, υπερασπίστηκαν τα νοικοκυριά ενάντια στα χαράτσια της ΔΕΗ. Μαζί με το σωματείο του μοναδικού δημόσιου νοσοκομείου στα νότια, του «Ασκληπιείου Βούλας», μέσα κι έξω από τις πύλες του, στήριξαν τους αγώνες των εργαζο-

μένων και κινητοποίησαν τον κόσμο για να το υπερασπιστεί από τη συντριπτική υποβάθμιση και την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών του. Όπου επιχείρησε να εμφανιστεί η ναζιστική Χρυσή Αυγή βρήκε μπροστά της τον κόσμο των δημοτικών παρατάξεων της περιοχής, προστατεύοντας την ενότητα του λαού κόντρα στον εμφύλιο των φτωχών με τους πιο φτωχούς. Το νέο δημοτικό σχήμα «Ανατροπή στη Γλυφάδα - Αγωνιστική Ριζοσπαστική Συνεργασία», με υποψήφιο δήμαρχο τον Τάσο Ταστάνη, στηριζόμενο και από τους Οικολόγους Πράσινους, έχει διευρύνει τις συμμαχίες του με κοινωνικές κατηγορίες που έχουν δώσει αγώνες από τη θέση των διαθέσιμων καθηγητών, σχολικών φυλάκων, απολυμένων της ΕΡΤ. Ο κοινωνικός, κινηματικός, διεκδικητικός χαρακτήρας της δημοτικής κίνησης καθορίζει τη δράση της. Ανάμεσα στους υποψηφίους ανάμεσα στους οποίους από την πλευρά μας διακρίνουμε τους Ελένη Παναγιωτοπούλου (άνεργη καθηγήτρια ιταλικών), Γιώργο Λορέντζος (συνδικαλιστή συνταξιού-

χος των ΕΛΤΑ), Πέτρο Τσάγκαρη (εργαζόμενο στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων) και Θεανώ Πάντου (άνεργη ελεύθερη επαγγελματίας). Ανάμεσα στις παλιές και δοκιμασμένες δημοτικές παρατάξεις, το «Ανω-Κάτω στο Καλαμάκι», που λειτουργεί εδώ και χρόνια στον Άλιμο, με συλλογικές και απολύτως δημοκρατικές διαδικασίες και με επικεφαλής την Ελένη Μπελιά, ενεργή στη συνδικαλιστική δράση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και στην πολιτική ζωή (μέλος ΣΥΡΙΖΑ), αλλά και δημοτική σύμβουλο τα τελευταία χρόνια (βλ. διπλανές στήλες). Πολλοί αγωνιστές στα κινήματα της περιοχής, συνδικαλιστές της Αριστεράς, ενταγμένοι στον πολιτικό αγώνα, από κοινού με την υποψήφια δήμαρχο, διεκδικούν τη συμμετοχή σε ένα δημοτικό συμβούλιο που θα υπερασπίζεται την κοινωνική πλειοψηφία του Αλίμου, μεταξύ τους η Μαργαρίτα Χατζημιχαήλ (λογίστρια στον ιδιωτικό τομέα) και η Πόλυ Σύριγγα (συνδικαλίστρια δασκάλα στο Σύλλογο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αλίμου).

Συνέντευξη με την Ελένη Μπελιά, υποψήφια δήμαρχο Αλίμου με το «Άνω-Κάτω στο Καλαμάκι»

Ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με ενίσχυση της λαϊκής συμμετοχής Ποια είναι τα βασικότερα προβλήματα στην περιοχή των νοτίων προαστίων και πώς θεωρείς ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν άμεσα και αποτελεσματικά; Τι προβλέπει το δημοτικό σχήμα σας; Τα σημαντικότερα προβλήματα στα νότια προάστια σχετίζονται με την εκποίηση των δημόσιων χώρων και του παραλιακού μετώπου. Κορωνίδα, το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, όπου, στην πραγματικότητα, θα πληρώσουμε κι από πάνω! Η «μοναδική ανάπτυξη», η οποία προτείνεται από τον όμιλο Λάτση και υιοθετείται από τη συγκυβέρνηση, ξέρουμε ότι θα καταστρέψει ανεπιστρεπτί τον μοναδικό εναπομείναντα χώρο που μπορεί να δώσει ανάσα ζωής στις πυκνοδομημένες πόλεις μας. Η δική μας πρόταση ανάπτυξης είναι το μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου, που θα βελτιώσει τις περιβαλλ ο ντικές σ υ ν θήκες

διαβίωσης και θα προσφέρει στους πολίτες, και ιδιαίτερα στη νεολαία, χώρους αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού. Το δεύτερο σημαντικό πρόβλημα αφορά στην ιδιωτικοποίηση της μαρίνας Αλίμου -με την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου του δήμου μας να έχει ταχθεί υπέρ- και στην παραχώρηση της νομής και κατοχής της παραλίας του Αλίμου σε ιδιώτες. Πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτό το ξεπούλημα; Με συνέχιση της ενημέρωσης των πολιτών, μερικοί από τους οποίους πέφτουν εύκολα στην παγίδα της «ανάπτυξης», και με τη συνέχιση των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων που έχουμε ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές παρουσιάζονται από διάφορους ως «καθημερινότητα» άσχετη από την πολιτική. Πιστεύεις ότι ισχύει αυτό; Μπορεί να αντιμετωπιστεί κάποιο πρόβλημα χωρίς να υπάρχει πολιτική κατεύθυνση; Οι αυτοδιοικητικές εκλογές συνδέονται άμεσα με την καθημερινότητά μας, αφού οι δήμοι έχουν στην ευθύνη τους τη φροντίδα και καθαριότητα των δημόσιων χώρων, τη συντήρηση των σχολείων, τους παιδικούς σταθμούς, τα ΚΑΠΗ, ιατρεία κ.ά. Μια δημοτική αρχή πρέπει να δώσει τη μάχη και να οργανώσει μαζί με τους εργαζομένους του δήμου και τους κατοίκους μια πόλη καθαρή, λειτουργική, όπου

όλες οι υπηρεσίες θα προσφέρονται ανεμπόδιστα προς όλους και όλες: από την πρόληψη υγείας έως τον πολιτισμό, από την προστασία των ευπαθών ομάδων έως την ομορφιά ενός περιπάτου μέσα στα πάρκα και τις πλατείες... Από αυτά, τα «καθημερινά», κάποια υποβαθμίζονται εξαιτίας της χαμηλής χρηματοδότησης, άλλα καταργούνται εξαιτίας της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, άλλα υπολειτουργούν εξαιτίας της μη πρόσληψης προσωπικού. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι όλα τα θέματα συνδέονται άμεσα με τις πολιτικές προτεραιότητες για το ρόλο και τη λειτουργία των δήμων. Είναι προφανές ότι οι αγώνες μας για την τοπική αυτοδιοίκηση είναι πρωτίστως πολιτικοί.

Η «διαχείριση» των δήμων είναι θέμα καλού ή κακού δημάρχου, ή χρειάζονται περισσότερα πράγματα για την εξυπηρέτηση της κοινωνικής πλειοψηφίας; Κάθε δημοτική αρχή εφαρμόζει την πολιτική της πάνω σε αρχές και ιδέες. «Καλές» είναι για εμάς οι πολιτικές που έχουν ως γνώμονα τις ανάγκες των πολλών, που συνδέονται με τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα όλων των υπηρεσιών της τοπικής αυτοδιοίκησης, που θέτουν τις βάσεις για την ουσιαστική συμμετοχή των δημοτών στα κοινά. Τα πρόσωπα με τις ιδέες και τις επιλογές τους μπορούν να εγγυηθούν τις αρχές. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να μετατεθεί το κέντρο βάρους από το δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης στο δημοτοκεντρικό, με τους πολίτες να συμμετέχουν στην άσκηση και τον έλεγχο της εξουσίας, για μια πραγματικά δημοκρατική αυτοδιοίκηση.

Δυτ. Μακεδονία Στους δήμους και στην περιφέρεια ψηφίζουμε ριζοσπαστική Αριστερά!

ε αυτήν τη συγκυρία διεξάγεται η κρίσιμη μάχη των ευρωεκλογών μαζί με τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Πρόκειται για κεντρική πολιτική μάχη. Σε δήμους και περιφέρειες δεν ψηφίζουμε για αλλαγή διαχείρισης, αλλά για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και των μνημονίων της βαρβαρότητας. Για μια πολιτική που θα συγκρουστεί με την κεντρική εξουσία και μαζί με το λαό θα διεκδικήσει και θα εγγυηθεί τους απαραίτητους πόρους για να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, για να σώσει τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τη ΔΕΗ, τις κοινωνικές δομές. Για μια πολιτική που δεν θα επιτρέψει απολύσεις, κλεισίματα και ελαστικές σχέσεις εργασίας. Αλλά και μια πολιτική που θα επιταχύνει την εκδίωξη της κυβέρνησης και της τρόικας σήμερα, για να στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις μια κυβέρνηση της Αριστεράς αύριο, στον πόλεμο που θα αντιμετωπίσει από το ντόπιο και διεθνές κατεστημένο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι όσο κι αν σήμερα κάποιοι συνδυασμοί διατυμπανίζουν την «ανεξαρτησία» τους ή την «υπερκομματικότητά» τους, με τη νίκη τους αύριο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα «βάφουν» γαλαζοπράσινο το χάρτη και θα πανηγυρίζουν για την ήττα της Αριστεράς, δηλώνοντας ότι πήραν το πράσινο φως για να συνεχίσουν την ισοπέδωση της κοινωνίας. Έτσι και στην περιοχή μας, τα αστικά κόμματα ή τμήματά τους έχουν τροφοδοτήσει με... γαλάζιους και πράσινους κόκκους τους συνδυασμούς του Λ. Μαλούτα και του Γ. Δεληγιάννη (στο Δήμο Κοζάνης), της Π. Βρυζίδου και του Σ. Ζαμανίδη (στο Δήμο Εορδαίας), τους συνδυασμούς του Β. Κωνσταντόπουλου και του Σ. Κοσματόπουλου (στο Δήμο Σερβίων-Βελβεντού), τους συνδυασμούς του Γ. Δακή και του Θ. Καρυπίδη (στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας). Χρειάζεται λοιπόν όχι απλώς η ήττα αυτών των συνδυασμών, αλλά η συντριβή τους. Χρειάζεται ένα ηχηρό μήνυμα: να φύγει η κυβέρνηση, να ανατραπούν τα μνημόνια, να αντιστραφεί η λιτότητα, ήρθε η ώρα της ανατροπής, ήρθε η ώρα της Αριστεράς. Όσο μεγαλύτερη ήττα για την κυβέρνηση, στις ευρωεκλογές, σε δήμους και περιφέρειες, τόσο καλύτερα για το λαό. Χρειάζεται επίσης να σταλεί μήνυμα ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό και τον εθνικισμό. Ένα μήνυμα καταδίκης του σημερινού συστήματος από τα αριστερά, «μονομερώς» υπέρ των συμφερόντων των απλών ανθρώπων. Γι’ αυτό και στην ερχόμενη εκλογική μάχη στηρίζουμε και ψηφίζουμε ανεπιφύλακτα τους συνδυασμούς που ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει στους δήμους της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης και στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Ζιώγου Ματίνα, υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Δυτικής Μακεδονίας με την περιφερειακή κίνηση «Αλλάζουμε Εποχή» Αλέξης Λιοσάτος, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Δυτικής Μακεδονίας με την περιφερειακή κίνηση «Αλλάζουμε Εποχή» Βασίλης Δημάκης, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Εορδαίας με τη δημοτική κίνηση «Ρεύμα Πολιτών Εορδαίας» Βασίλης Γκούμας, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Κοζάνης με τη δημοτική κίνηση «Κοζάνη τόπος να ζεις»

• αυτοδιοικητικές εκλογές

Χαϊδάρι Για μια τοπική αυτοδιοίκηση των αγώνων και της αλληλεγγύης Της Αθηνάς Σκαμπά, υποψήφιας δημοτικής συμβούλου Χαϊδαρίου

δημοτική παράταξη «Πολίτες σε δράση - Οικολόγοι Πράσινοι», που υποστηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Οικολόγους Πράσινους, είναι μία από τις παλαιότερες παρατάξεις του Χαϊδαρίου. Μια παράταξη στελεχωμένη από αγωνιστές της Αριστεράς, ανώνυμους και επώνυμους και κοινωνικά δραστήριους ανθρώπους της πόλης. Το πρόγραμμα της παράταξης δεν είναι καινούργιο, διαμορφώνεται και ανανεώνεται εδώ και χρόνια με τεχνικές προτάσεις από τη μία αλλά και εμπειρίες από τη δράση των ανθρώπων της στους κοινωνικούς αγώνες της πόλης. Πάντα οι στόχοι και η οπτική της παράταξης προσανατολίζονται στη διεύρυνση των κοινωνικών δομών, την υποστήριξη και αλληλεγγύη προς τις ευπαθείς ομάδες, τη συμμετοχική διοίκηση της πόλης και την αστική ανάπτυξη που υπηρετεί την κοινωνία και όχι τα ιδιωτικά συμφέροντα, με προστασία του περιβάλλοντος. Η παράταξη αναγνωρίζει στην πολιτική της διακήρυξη τον «Καλλικράτη» ως όχημα προώθησης των μνημονιακών στόχων. Τα αποτελέσματα εφαρμογής του στην Τ.Α. είναι η οικονομική ασφυξία των δήμων και των οργανισμών Τ.Α., οι μειώσεις του προσωπικού των ΟΤΑ και των μισθών και επιδομάτων τους, η συρρίκνωση των κοινωνικών δομών και παροχών, η κατάλυση της αυτονομίας της Τ.Α., η ιδιωτικοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών και τελικά η οικονομική επιβάρυνση του δημότη. Στην κατεύθυνση αντικατάστασης του «Καλλικράτη» με έναν νέο αυτοδιοικητικό χάρτη κινείται πλέον το πρόγραμμα της παράταξης προσαρμοσμένο στις νέες ανάγκες, προβλήματα και δυνατότητες της εποχής, θεωρώντας ότι η Τ.Α. πρέπει να σταθεί αρωγός της κοινωνίας και να συμβάλει στην ανατροπή της κατάστασης που βιώνουμε, στην ανατροπή της πολιτικής της άγριας λιτότητας και των μνημονίων. Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η δράση της παράταξης τα προηγούμενα χρόνια. Πήρε θέση και πρωτοστάτησε στους κοινωνικούς αγώνες που αναπτύχθηκαν στην περιοχή για να μην παραχωρηθούν οι δημοτικές υπηρεσίες σε ιδιώτες, για να μην κλείσουν τα νοσοκομεία της περιοχής, για να μην κλείσει ο ΕΟΠΥΥ, για να μη συγχωνευθούν οι δημόσιες υπηρεσίες με τις αντίστοιχες των διπλανών δήμων αναγκάζοντας τους πολίτες να μετακινούνται για να εξυπηρετηθούν, για να μην υλοποιηθεί το σχέδιο του υπουρ-

γείου Δημόσιας Τάξης να εγκαταστήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, για να μην κλείσουν τα δύο ψυχιατρεία που εδρεύουν στο Χαϊδάρι. Παράλληλα, τα μέλη της παράταξης έδωσαν το «παρών» σε όλες τις κεντρικές διαδηλώσεις ενάντια στην ψήφιση των μνημονίων, αλλά και στις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, αναγνωρίζοντας ότι τα τοπικά προβλήματα πηγάζουν από τις κεντρικές πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα σήμερα και δεν μπορούν να λυθούν παρά μόνο εντάσσοντας την τοπική δράση σε ένα συνολικό σχέδιο ανατροπής προς τα αριστερά. Προτεραιότητες άμεσες και επιτακτικές για εμάς είναι: Η προστασία της δημοτικής περιουσίας και η αξιοποίησή της για τις ανάγκες του κόσμου, πριν περάσει κι αυτή στο ΤΑΙΠΕΔ. Ενδεικτικά: Το στρατόπεδο Χαϊδαρίου να γίνει μητροπολιτικό πάρκο. Τα ελεύθερα οικόπεδα και το παλιό νταμάρι να γίνουν χώροι πρασίνου ελεύθερης πρόσβασης. Να αξιοποιηθεί ο χώρος της γιορτής κρασιού (χώρος περιπάτου, εκθεσιακός, παιδικές κατασκηνώσεις). Να επιστρέψουν οι δημοτικές υπηρεσίες που έχουν παραχωρηθεί σε ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. στα χέρια του δήμου (κολυμβητήριο, πολιτιστικό κέντρο κ.λπ.). Να αναδειχθεί ο ρόλος των δημοτικών υπαλλήλων στην οργάνωση και αποτελεσματική λειτουργία των υπηρεσιών του δήμου. Να ενισχυθεί το προσωπικό του δήμου. Στήριξη των αυτόνομων πρωτοβουλιών και συλλογικοτήτων κοινωνικής αλληλεγγύης που έχουν αναπτυχθεί στην πόλη με παροχή στέγης και συνεργασία με την κοινωνική υπηρεσία του δήμου. Ίδρυση κοινωνικού ιατρείου και φαρμακείου. Διεκδίκηση του να ξανανοίξει το Νοσοκομείο Λοιμωδών «Αγία Βαρβάρα», που έκλεισε το καλοκαίρι, να αποφορτιστεί το Αττικό Νοσοκομείο, και ανάπτυξη -σε συνεργασία με τα νοσοκομεία αυτά-δομών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Να μην κλείσουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία Δρομοκαΐτειο και Δαφνί. Φυσικά, για να γίνουν πράξη όλα τα παραπάνω, όπως και πολλά άλλα που προτείνει η παράταξη, απαιτείται η ενεργή συμμετοχή των δημοτών. Στην κατεύθυνση αυτή, η δημοτική αρχή οφείλει να φροντίζει για την ενημέρωση όλων για τα δρώμενα στην πόλη, για τη θεσμοθέτηση συμμετοχικών διαδικασιών (αναβάθμιση της λειτουργίας του δημοτικού συμβουλίου, συνοικιακά συμβούλια και επιτροπές νεολαίας, συστηματική σχέση με φορείς και σωματεία της πόλης), καθώς και να δημοσιοποιεί σε ετήσια τουλάχιστον βάση τον απολογισμό του έργου της και το πλάνο των δράσεών της.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Αθήνα χωρί και νε

Συνέντευξη με τον Θανάση Κούρκουλα, υποψή Εχουμε λιγότερο από έναν μήνα μέχρι την πρώτη Κυριακή των τριπλών εκλογών. Ποιο είναι το διακύβευμα; Οι τριπλές εκλογές θα αποτυπώσουν με τη μεγαλύτερη ευκρίνεια τον πολιτικό και κοινωνικό συσχετισμό μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012. Ό,τι και να λένε Σαμαράς και Βενιζέλος περί των «πετυχημένων και ακομμάτιστων» δημάρχων και περιφερειαρχών τους, όσα «σακίδια πλάτης» και μεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαίρου κι αν επιστρατεύονται, αυτές οι εκλογές έχουν για τον κόσμο δημοψηφισματικό χαρακτήρα. Τα διλήμματα είναι απλά: Ναι ή όχι σε λιτότητα, χρέη και μνημόνια; Ναι ή όχι στους κυβερνητικούς σχηματισμούς του νεοφιλελευθερισμού; Πόσο θα συμμετέχουν και τι θα ψηφίσουν οι λαϊκές τάξεις ύστερα από 4 χρόνια διαρκών αγώνων; Γι’ αυτό η κρισιμότητα των εκλογών του Μαΐου στην περίπτωση του ελληνικού πειράματος είναι τεραστίων διαστάσεων. Όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρωπαϊκή Αριστερά και τα κινήματα αντίστασης διεθνώς.

Ποια είναι όμως η σημασία των αυτοδιοικητικών εκλογών παράλληλα με την κάλπη των ευρωεκλογών; Σε αυτό το γενικό πλαίσιο, οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές αποτελούν εφαρμογή επί του κοινωνικού εδάφους της αντιπαράθεσης ανάμεσα στους τραπεζίτες και τα λαϊκά στρώματα, ανάμεσα στον Σαμαρά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η τοπική αυτοδιοίκηση για πάρα πολλούς ανθρώπους δεν κρίνεται κυρίως ή μόνο με κριτήρια καλής ή κακής διαχείρισης των τοπικών θεμάτων και των κουτσουρεμένων κονδυλίων, αλλά ως σημαντικός πυλώνας ανατροπής ή αποδοχής των περικοπών και της λιτότητας τόσο στην κεντρική πολιτική όσο και στην καθημερινή ζωή. Αυτό είναι και το στοίχημα της Αριστεράς στους δήμους και στις περιφέρειες. Να πολιτικοποιήσει τις τοπικές εκλογές, να εκ-

φράσει και να γενικεύσει τα κινήματα αντίστασης στην πόλη, να ενεργοποιήσει τον κόσμο σε τοπικό επίπεδο παλεύοντας για τη συνολική ανατροπή της μιζέριας. Από τον ηλεκτροφωτισμό και την επιβίωση των κοινωνικών ιατρείων και των δημοτικών παιδικών σταθμών μέχρι την υπεράσπιση κοινωνικών αγαθών όπως το νερό, τα σχολεία και τα νοσοκομεία μας, ο αγώνας είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Ή εμείς ή αυτοί!

Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε το ψηφοδέλτιο της Ανοιχτής Πόλης για τον Δήμο της Αθήνασ, όπου συμμετέχεις ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Τι θέλει να αποτυπώσει; Η λίστα της Ανοιχτής Πόλης είναι εξαιρετική

Η αντιρατσιστική δουλειά στα δ

πάλη ενάντια στο ρατσισμό, τα δικαιώματα των μεταναστών, η αλληλεγγύη των φτωχών από όπου και αν κατάγονται, είναι από τα θέματα που επιβάλλεται να είναι στην προεκλογική ατζέντα της Αριστεράς. Ιδιαίτερα τώρα που πάρθηκε πίσω το αυτονόητο δικαίωμα των μεταναστών που ήταν οι επί μακρόν διαμένοντες να ψηφίζουν. Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, υποψήφιος δήμαρχος για την Αθήνα, έχει επισκεφθεί αρκετές φορές τις περιοχές στο κέντρο της Αθήνας, όπου διαμένουν Έλληνες και μετανάστες και όπου η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να σπείρει το φασιστικό της δηλητήριο. Σε όλες τις περιοδείες που έχουν γίνει στην Αθήνα, γίνεται με χαρά η διαπίστωση ότι παρά την ακροδεξιά προπαγάνδα οι κάτοικοι δεν θεωρούν ότι κινδυνεύουν από τους μετανάστες, αλλά προβάλλουν και αγωνιούν για τα πραγματικά προβλήματα, την ανεργία, τη φτώχεια, τις συνθήκες εργασίας, το

μισθό κ.λπ. Ακολουθούν οι δηλώσεις υποψήφιων διαμερισματικών συμβούλων σχετικά με το θέμα.

Βάσω Ακριβού, υποψήφια διαμερισματική σύμ-

βουλος στο 6ο Διαμέρισμα, εργάτρια από τα 15 της και χρόνια άνεργη: Στις 28 Απρίλη έγινε μια πολύ πετυχημένη και πολυπληθής περιοδεία με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη στον Άγιο Παντελεήμονα. Δεν είναι η πρώτη φορά που επισκεφθήκαμε την περιοχή. Για χρόνια αυτές οι περιοχές ήταν εγκαταλελειμμένες από την Αριστερά, παρατημένες από τις δημοτικές αρχές. Πάνω στο έδαφος της υποβάθμισης οι φασίστες τα τελευταία χρόνια επιχείρησαν να πατήσουν πόδι. Αυτή η εξέλιξη μας έχει κινητοποιήσει εδώ και καιρό. Οι περιοδείες σε αυτές τις περιοχές, ανεξάρτητα από τις εκλογές, είναι απαραίτητες για να συζητάμε με τους κατοίκους, για να μεταφέρουμε το πολύ πετυχημένο σύνθη-

αυτοδιοικητικές εκλογές •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

ίς μνημόνια εοναζί

Φιλαδέλφεια - Χαλκηδόνα Δήμος υπεράσπισης των κοινωνικών δικαιωμάτων, των δημόσιων αγαθών και του περιβάλλοντος

ήφιο δημοτικό σύμβουλο με την Ανοιχτή Πόλη ψε και συνεχίζει να αγωνίζεται για την επιβίωσή του με όρους αξιοπρέπειας έχει μπουχτίσει από πολιτικάντηδες και τεχνοκράτες παλαιάς κοπής. Και έχει απόλυτο δίκιο.

Και ο συμβολισμός της δικής σου συμμετοχής;

ομάδα. Σε μεγάλο βαθμό στις υποψηφιότητες τον τόνο δίνουν αγωνιστές των κινημάτων αντίστασης, εργαζόμενοι και απολυμένοι, συνδικαλιστές, ενεργοί πολίτες στην υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων και των δημόσιων αγαθών, μετανάστες και ακτιβιστές του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού κινήματος, των LGBT κινημάτων, μέλη δικτύων αλληλεγγύης και αντίστασης στις γειτονιές, άνθρωποι της μαχητικής δημοσιογραφίας και του πολιτισμού που αντιστέκεται στην εμπορευματοποίηση. Μέτρησα πάνω από 70 τέτοιες υποψηφιότητες ανάμεσα στους 98 του ψηφοδελτίου μας. Μπορούμε να πούμε με περηφάνια πως το ψηφοδέλτιό μας είναι απολύτως μάχιμο και καθόλου «εκλογικίστικο» ή «τεχνοκρατικό». Αυτή είναι και συνταγή εκλογικής επιτυχίας, γιατί ο κόσμος που πάλε-

Έχει τον χαρακτήρα της συμβολής σημαντικών τμημάτων του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού κινήματος όλου του προηγούμενου διαστήματος, του κοινού αγώνα ντόπιων και μεταναστών απέναντι στα μνημόνια, το ρατσισμό και το φασισμό. Την έκφραση των αιτημάτων και των αγώνων αυτών από την Αριστερά. Το αντιφασιστικό κίνημα στην Αθήνα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόκρουση της εισβολής των ταγμάτων της Χρυσής Αυγής σε μια σειρά περιοχών, ενώ μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ακόμα και σε γειτονιές όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, η συνδυασμένη δράση των κινημάτων αντίστασης και της Αριστεράς έχει περιορίσει τον τσαμπουκά τους. Οι εκλογές του Μαΐου θα παίξουν καθοριστικό ρόλο για τη συνέχεια. Το μήνυμα που μεταφέρουμε στον κόσμο είναι: «Ούτε μία ψήφο στη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής – Όχι στον εμφύλιο των φτωχών». Οι επόμενες εκλογές αποτελούν σημαντική μάχη κατά του φασισμού και του «μπαλτακισμού», όχι μόνο κατά των μνημονίων. Μια εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει κερδισμένο έδαφος για την περιθωριοποίηση των νεοναζί σε κάθε γειτονιά της Αθήνας. Αποδυνάμωση της ακροδεξιάς ατζέντας συνολικά για το σύστημα και το πολιτικό προσωπικό του. Ανάσα για κάθε μετανάστη και δημοκρατικό άνθρωπο. Πρωτοβουλίες όπως το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών και η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» έχουν ανοίξει δρόμους συνύπαρξης και κοινής δράσης ντόπιων και μεταναστών εδώ και 10 χρόνια. Αυτή η εμπειρία έχει αξία να μεταφέρεται σε τοπικό επίπεδο και να εκφράζεται μέσα στις γραμμές της Αριστεράς.

διαμερίσματα εν όψει εκλογών μα: «Λαέ, θυμήσου, ο λόγος που πεινάς, δεν είναι οι μετανάστες, αλλά ο Σαμαράς».

που βρίσκεται στον Κολωνό και θα συνομιλήσει με μετανάστες και εθελοντές.

Εφη Γαρίδη, υποψήφια διαμερισματική σύμβου-

Ντμίτρι Πιβοβάροβ (Τζήμας), υποψήφιος διαμερισματικός σύμβουλος στο 7ο Διαμέρισμα, μετανάστης και φοιτητής: Στο 7ο Διαμέρισμα μένουν πολλές οικογένειες μεταναστών, με τα παιδιά τους να μεγαλώνουν, να πηγαίνουν στα ίδια σχολεία, να παίζουν στα ίδια γήπεδα και να είναι φίλοι με τα παιδιά των Ελλήνων. Είμαι από τους λίγους τυχερούς που κατάφεραν να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια και η υποψηφιότητά μου είναι ταυτόχρονα και ένα μήνυμα ότι και οι μετανάστες πρέπει να έχουν φωνή και λόγο στη χώρα που ζουν. Ως νέοι του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζουμε μια αντιρατσιστική εκδήλωση την Κυριακή στις 11 Μάη που θα περιλαμβάνει ομιλίες, αντιφασιστικό τουρνουά μπάσκετ και συναυλία με μουσικά συγκροτήματα.

λος στο 4ο Διαμέρισμα, εκπαιδευτικός, συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό»: Ο Κολωνός και τα Σεπόλια είναι περιοχές με πλούσια αντιρατσιστική δράση. Υπάρχει πάντα μαζική απάντηση σε κάθε εμφάνιση των φασιστών. Το ζήτημα είναι να μην τους αφήνεις ζωτικό χώρο, διαδίδοντας μηνύματα αλληλεγγύης, αγώνα, ελπίδας ότι όλοι μαζί θα παλέψουμε για τη ζωή μας, και όχι μίσους. Το Σάββατο 3/5 το πρωί, τοπικές αντιρατσιστικές συλλογικότητες ετοιμάζουμε αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία ως απάντηση στην εμφάνιση της Χ.Α. στη γειτονιά εν όψει εκλογών. Επίσης την Κυριακή 4/5 ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης θα επισκεφθεί το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών

Του Άρη Βασιλόπουλου, υποψήφιου δημάρχου Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας με τη «Δύναμη Πολιτών»

ι αυτοδιοικητικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν με τη συμπλήρωση 4 χρόνων μνημονίου και μία ακριβώς εβδομάδα πριν από τις ευρωεκλογές. Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε κάθε νομοθετικό τέχνασμα προκειμένου να αποτρέψει την έκφραση της λαϊκής οργής απέναντι στη βίαιη αφαίρεση κεκτημένων δεκαετιών, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να αλλάξει τον εκλογικό νόμο για τον αριθμό των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων λίγες ημέρες πριν από την προκήρυξη των εκλογών, αυξάνοντας έτσι τον έλεγχο των κομματικών και πελατειακών μηχανισμών στην αυτοδιοίκηση και επενδύοντας στον αποχρωματισμό της. Πλέον η κυβέρνηση έχει ποντάρει την επιβίωσή της στη μία εβδομάδα που μεσολαβεί ανάμεσα στις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, ώστε να διαμορφώσει κλίμα εμπέδωσης του «success story» και ήττας της Αριστεράς. Γι’ αυτό και οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές όχι μόνο δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν ανταγωνιστικά με τη συνολική προσπάθεια που κάνει ο λαός μας και ο ΣΥΡΙΖΑ για να απαλλαγούμε από τα μνημόνια λιτότητας, αλλά πρέπει να αντιμετωπιστούν ως απαραίτητος σταθμός γι’ αυτή την ανατροπή. Υπάρχει όμως και ένας «πραγματικός» λόγος που οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς συνολικότερα πρέπει να επενδύσουν στην ανατροπή σε επίπεδο αυτοδιοίκησης, και αυτός δεν είναι άλλος από τα διακυβεύματα των δικαιωμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας που ζει και εργάζεται στις πόλεις.

Άλσος

Στον Δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, το φυσικό στολίδι του Άλσους, έκτασης 423 στρεμμάτων, βρίσκεται πλέον σε μεγάλο κίνδυνο. Οι προηγούμενες διοικήσεις του δήμου σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση από την κυβέρνηση οδήγησαν το Άλσος σε εγκατάλειψη και στην απαξίωσή του σε μεγάλα τμήματα της τοπικής κοινωνίας. Όπως και με κάθε δημόσιο αγαθό που απαξιώθηκε σκόπιμα και συστηματικά από την εξουσία, τώρα μέσω

του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας/Αττικής/Θεσσαλονίκης το Άλσος προτείνεται να μετατραπεί από «αναδασωτέα και δασική έκταση» σε «μητροπολιτικό πάρκο» με «ζώνες ειδικών χρήσεων». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος για την τσιμεντοποίηση και τη συρρίκνωση του δάσους, αφού αίρεται ο συνταγματικά προστατευόμενος δασικός του χαρακτήρας και δίνεται η δυνατότητα για τη δημιουργία «αθλητικών, κοινωνικών και πολιτιστικών» κατασκευών εντός του.

Γήπεδο

Την ίδια στιγμή, το δίκαιο αίτημα των φιλάθλων της ΑΕΚ για κατασκευή γηπέδου στην ιστορική της έδρα στη Νέα Φιλαδέλφεια, κάτι που αποτελεί θέση και της παράταξής μας από την ίδρυσή της, συναντιέται από επιχειρηματικά συμφέροντα που επιδιώκουν αυτό να γίνει εις βάρος του Άλσους. Στο σχέδιο νόμου που δόθηκε στη δημοσιότητα τέλη Φλεβάρη για την κατασκευή του γηπέδου αφαιρούνται περίπου 6 στρέμματα δασικής έκτασης. Ως «Δύναμη Πολιτών» επιμένουμε στην κατασκευή του γηπέδου στο χώρο των 26,6 στρεμμάτων που έχει παραχωρηθεί στην Ερασιτεχνική ΑΕΚ από το 1934 και θεωρούμε πως το γήπεδο πρέπει και μπορεί να γίνει στο χώρο που βρισκόταν, χωρίς να είναι απαραίτητη η συρρίκνωση του δάσους. Η ΑΕΚ πρέπει να αποκτήσει γήπεδο και αυτό πρέπει να γίνει με σεβασμό στους πολεοδομικούς κανόνες, το περιβάλλον και το Σύνταγμα και στην πόλη συνολικά. Επειδή μάλιστα γίνονται προσπάθειες από διάφορες πλευρές το θέμα του γηπέδου να αξιοποιηθεί πολιτικά και να διαμορφώσει κριτήριο ψήφου για τις επερχόμενες εκλογές, εμείς αρνούμαστε να υποκύψουμε σε τέτοιες λογικές προσεταιρισμού ψήφων. Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την υπεράσπιση των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας, για την απόκρουση της προσπάθειας ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών του δήμου και της μετατροπής του σε φορομπηχτικό μηχανισμό, για την αναχαίτιση του φασισμού, καθώς και για την ενεργοποίηση των τοπικών κοινωνιών μέσα από συμμετοχικές συλλογικές διαδικασίες.

• αυτοδιοικητικές εκλογές

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Μήνυμα ανατροπής στους δήμους της Β' Πειραιά Του Μάριου Αυγουστάτου

εκλογική περιφέρεια Β’ Πειραιά περιλαμβάνει τους καλλικρατικούς Δήμους Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Κορυδαλλού, Νίκαιας-Αγ. Ιωάννη Ρέντη, Περάματος και Σαλαμίνας και αντιπροσωπεύει πάνω από 270.000 δημότες. Εμείς, τα λαϊκά στρώματα της περιοχής, βιώνουμε τις συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών με τις οποίες οι κυβερνήσεις κήρυξαν τον πόλεμο ενάντια στην κοινωνία. Θύματα αυτού του πολέμου οι πάνω από 1.500.000 άνεργοι, κόσμος που δεν μπορεί πια να ονειρεύεται και να προγραμματίζει το μέλλον του, δεν μπορεί πια να καλύψει βασικές, στοιχειώδεις ανάγκες του. Οι δήμοι μας εδώ και πολλά χρόνια είναι στα χέρια διοικήσεων που προέρχονται ανοιχτά από τους σημερινούς κυβερνητικούς εταίρους, ξηλώνουν μία μία όλες τις κοινωνικές δομές, με δημότες που βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να τις στηρίξουν, με εργαζομένους που αγωνίζονται να πληρωθούν τους μισθούς τους και με εκατοντάδες άλλους απλήρωτους. Εμείς διαλέγουμε το δρόμο της αντίστασης και της ανατροπής του εφιαλτικού μέλλοντος που μας ετοιμάζουν. Στις μέρες του μνημονιακού «Καλλικράτη», που με ασφυκτικό τρόπο μετατρέπει τους δήμους σε μακρύ χέρι της κεντρικής διοίκησης και που τους απογυμνώνει από οποιαδήποτε κοινωνική

δομή, που τους βάζει να ξεζουμίζουν φορολογικά τα λαϊκά στρώματα, διαλέγουμε το ρόλο όχι των διαχειριστών αυτής της μιζέριας, αλλά αυτών που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη ενός κινήματος μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο που θα διεκδικήσει μαζί με το λαό, σε συνεργασία με φορείς, κινήματα, και συλλογικότητες.

«Άλλος Δρόμος» Το δικό μας Κερατσίνι - Η δική μας Δραπετσώνα Στόχος μας να ξαναγίνει ο δήμος, δήμος του Αγώνα, της Αντίστασης και της Ανατροπής. Διαλέγουμε τον μοναδικό ελπιδοφόρο δρόμο, το δρόμο της Αντίστασης. Επικεφαλής ο Χρήστος Βρεττάκος, δάσκαλος, με πολιτική δράση από το 1978 στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ και που από το 1989 συνεχίζει ως ανένταχτος αριστερός. Είναι εκλεγμένος στο διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου Δασκάλων Πειραιά και εκπροσωπεί το σύλλογο στην Επιτροπή Παιδείας για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Το 2012, μαζί με άλλους συναγωνιστές που τα προηγούμενα χρόνια είχαν επιλέξει να ασχολούνται με την ανάδειξη των προβλημάτων της πόλης και τις προσπάθειες για την επίλυσή τους μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο, δημιούργησαν τη Δημοτική Κίνηση Πολιτών Κερατσινίου-Δραπετσώνας «Άλλος Δρόμος». Από τη μάχη αυτή δεν λείπουν και οι δυνάμεις του Κόκκινου Δικτύου,

που συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο με υποψήφιο τον Στέφανο Καπέλλα.

«Πάμε Αλλιώς» Ενωτικά για την ανατροπή στον Κορυδαλλό Η Ανοιχτή Δημοτική Κίνηση Κορυδαλλού «Πάμε Αλλιώς» συμμετέχει για τρίτη φορά στις δημοτικές εκλογές με επικεφαλής την Καίτη Κυλάκου, μέλος της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά. Το 2006 κατέγραψε ποσοστό 4,57%, ενώ το 2010 ανέβασε το ποσοστό στο 5,93% εκλέγοντας δύο δημοτικούς συμβούλους. Στα 8 χρόνια ζωής ανέδειξε τα προβλήματα της περιοχής και συμμετείχε σε όλες τις κινητοποιήσεις. Παρόλο που στον καιρό της «ευδαιμονίας» δέχτηκε αφόρητες πιέσεις για συνεργασίες από τους τοπικούς άρχοντες, τα μέλη της κίνησης επέλεξαν το δρόμο της σύγκρουσης, αναδεικνύοντας «δύσκολα» θέματα, όπως η αλληλεγγύη και η στήριξη στους κρατουμένους των φυλακών Κορυδαλλού. Στις εκλογές του 2012, το 37,8% του ΣΥΡΙΖΑ στον Κορυδαλλό δημιούργησε νέα δεδομένα και για τη δημοτική κίνηση. Στο πλευρό μας συμπαρατάσσονται πλέον ο Αποστόλης Συρίγος (υποψ. δήμαρχος 2002 & 2006 με το ΚΚΕ) και η δημοτική κίνηση «16χρονη Πόλη», που το 2010 είχε καταγράψει ποσοστό 8,31% και αποτελείται από αποχωρήσαντες από το ΠΑΣΟΚ πριν από το 2010. Από την πρώτη στιγμή η τοπική κοινωνία έχει αγκαλιάσει το εγχείρη-

μα και οι ελπίδες ο Δήμος Κορυδαλλού να επιστρέψει στην Αριστερά ύστερα από 20 χρόνια είναι μεγάλες. Και από αυτήν τη μάχη δεν λείπουν και οι δυνάμεις του Κόκκινου Δικτύου, που πέρα από την καθημερινή στήριξη του προεκλογικού αγώνα συμμετέχουν και στο ψηφοδέλτιο της κίνησης με πέντε υποψηφιότητες, αυτές των Εύης Βαγιανού, Γιάννη Βαρδουνιώτη, Γιάννη Αλεξάκη, Σταύρου Βαλσαμή και Στράτου Καπετάνιου.

«Κόντρα στο Ρεύμα» Νίκαια - Ρέντης: Αλληλεγγύη και συμμετοχή για ανατροπή και ελπίδα Η κίνηση πολιτών «Κόντρα στο Ρεύμα» είναι ένα σχήμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς που δημιουργήθηκε το 2009. Από τις προηγούμενες δημοτικές που έδωσε για πρώτη φορά την εκλογική μάχη μέχρι σήμερα, έχει δώσει πάρα πολλούς αγώνες και ήταν μαζί με το λαό της Νίκαιας και του Ρέντη σε κάθε κινητοποίηση για τα δικαιώματα των εργαζομένων στο δήμο, για τους ελεύθερους χώρους, ήταν δίπλα στην απεργία των δασκάλων, ήταν δίπλα στον αγώνα των γιατρών μαζί με τους πολίτες για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας. Σε μια περιοχή όπου η φασιστική απειλή είναι έντονη, στάθηκε απέναντι στους νεοναζί τόσο μέσα στο δημοτικό συμβούλιο όσο και στο δρόμο, με συνεχείς ενωτικές παρεμβάσεις και συμμετοχή σε όλες

τις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις. Οι δυνάμεις του Κόκκινου Δικτύου συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο με υποψήφιο τον Χρήστο Σταυρακάκη.

«Ν.ΑΥ.ΜΑΧΗ.Α.» στη Σαλαμίνα Η κίνηση Ν.ΑΥ.ΜΑΧΗ.Α. είναι παιδί της μνημονιακής εποχής, γέννημαθρέμμα των κοινωνικών αγώνων, των κινημάτων, των λαϊκών συνελεύσεων και των πλατειών. Στα τρία χρόνια λειτουργίας οι δράσεις της ξεκινούν από θεσμικές παρεμβάσεις σε δήμο, δημοτικά και τοπικά συμβούλια, από εξορμήσεις, αφισοκολλήσεις, προβολές, μέχρι ανοιχτές εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις γειτονιάς, διαδηλώσεις, μέχρι την αμφισβήτηση της αστικής νομιμότητας με καταλήψεις χώρων. Πολιτικά η Ν.ΑΥ.ΜΑΧΗ.Α. συσπειρώνει όλο τον ΣΥΡΙΖΑ, ριζοσπάστες οικολόγους, ανένταχτους αριστερούς, αποχωρήσαντες από την εργατική βάση του ΠΑΣΟΚ, περιβαλλοντιστές, μέχρι και αντιεξουσιαστές. Λειτουργεί με συνελεύσεις όπου και παίρνονται όλες οι αποφάσεις και με συντονιστικό όργανο εκλεγμένο και ανακλητό. Οι υποψήφιοι του Κόκκινου Δικτύου που συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο είναι: Σωτήρης Καρνέσης, Φραγκούλης Τριανταφυλλάκης, Νίκος Κορνελάκης, Χρήστος Κορνελάκης, Κώστας Παπανικολάου, Ηλίας Φρέρης.

Περιφέρεια Αττικής: Να σταματήσουμε τα σχέδια καταστροφής Της Κατερίνας Θανοπούλου, εκπαιδευτικού Ειδικής Αγωγής, υποψήφιας περιφερειακής συμβούλου στον κεντρικό τομέα με τη «Δύναμη Ζωής - Ρένα Δούρου»

ε λιγότερο από τρεις εβδομάδες οι πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν τους ευρωβουλευτές, τις δημοτικές και τις περιφερειακές αρχές. Τρεις εκλογές, τρεις κάλπες σε μια κρισιμότατη περίοδο για τη χώρα, με οξυμμένα τα προβλήματα που βιώνει το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού.

Πολιτική μάχη

Η Περιφέρεια της Αττικής διαδραματίζει σε αυτές τις εκλογές έναν κρίσιμο πολιτικό ρόλο και αυτό μεγεθύνει τη σημασία του μηνύματος των αποτελεσμάτων, αφού στην Αττική συγκεντρώνεται το 40% του πληθυσμού της χώρας και των εργαζομένων και το 35% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας. Η μάχη για την Περιφέρεια Αττικής είναι ιδιαίτερα σημαντική. Είναι μια μάχη αυτοδιοικητική αλλά και βαθιά πολιτική. Είναι μια μάχη βαθιά πολιτική γιατί οφείλουμε να δώσουμε στην τοπική αυτοδιοίκηση το νόημα που της ανήκει και που έχουν αλλοιώσει οι μνημονιακές πολιτικές και οι θεσμικές καλλικρατικές αλλαγές.

Το γενικότερο πολιτικό περιβάλλον, που εντέχνως κρύβεται στις ακομμάτιστες προεκλογικές καμπάνιες των εκφραστών υποψηφίων του μνημονιακού μπλοκ, είναι εκείνο που καθορίζει τις δικές μας ιεραρχήσεις και προτάσεις. Κυρίαρχο σημείο είναι η αξιακή φιλοσοφία των δικών μας αυτοδιοικητικών χαρακτηριστικών, της διεκδίκησης ενός άλλου μοντέλου αυτοδιοίκησης και μιας γενικότερης πολιτικής ανατροπής. Η συντελούμενη κοινωνική, οικονομική καταστροφή και ο εκφυλισμός θεσμών και δημοκρατικών αξιών διαπερνούν το πολιτικό σκηνικό και τους νεοφιλελεύθερους, μνημονιακούς υπαιτίους, σε αγαστή συμπόρευση με την τρόικα, από την κεντρική πολιτική σκηνή μέχρι και την τοπική αυτοδιοίκηση. Το καθεστώς αέναης λιτότητας και διαρκούς επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου θα υπηρετηθεί με τον καλύτερο τρόπο από το νέο Μεσοπρόθεσμο που θα κατατεθεί στο συμβούλιο υπουργών Οικονομικών στις 5 Μαΐου. Το σχέδιο της κυβέρνησης για την «έξοδο από την ύφεση» είναι οι νέες παραχωρήσεις στο κεφάλαιο. Στο τμήμα για τη «Δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για επενδύσεις και διευκόλυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας» συμπεριλαμβάνονται η «απλοποίηση αδειοδοτικών διαδικα-

σιών και η απομάκρυνση επενδυτικών εμποδίων», όπως είναι η ανάγκη σύνταξης μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων ή ο σεβασμός των αρχαιολογικών ευρημάτων, αλλά και η «σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών με αναπτυξιακό χαρακτήρα».

Ξεπούλημα

Η σύνδεση με την περιφέρεια και οι σχεδιασμοί ξεπουλήματος, εκχώρησης και εκποίησης υποδομών και δημόσιας περιουσίας, περιβαλλοντικής καταστροφής, ύφεσης και φτωχοποίησης φαίνονται περίτρανα στη στρατηγική κατεύθυνση για τους στόχους του ΠΕΠ «Η συμβολή στην επίτευξη των στόχων του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής 20122015, του Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων 2011-2014 και της Στρατηγικής της Ε.Ε. 2020». Ανάμεσα σε αυτά που θα ξεπουληθούν είναι η διαχείριση των απορριμμάτων από την αποκομιδή μέχρι και την τελική διάθεση, οι κοινωνικές δομές, οι αθλητικές και πολιτιστικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες πρασίνου, ηλεκτροφωτισμού κ.ά., υπηρεσίες για τις οποίες ενδιαφέρονται τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Στην Περιφέρεια Αττικής συμπυκνώνονται οι παθογένειες όλης της χώρας: Η ανεργία καλπάζει, το πε-

ριβάλλον συνεχώς υποβαθμίζεται, οι κοινωνικές υποδομές υπολειτουργούν. Η δική μας προσέγγιση, η αριστερή προσέγγιση, δεν μπορεί παρά να είναι συνολική, έχοντας επίκεντρο τον πολίτη, τον εργαζόμενο, το μικροεπιχειρηματία, τον άνεργο, το συνταξιούχο, το νεολαίο, με τη λογική της συναντίληψης, της συναπόφασης και του ελέγχου, στο πλαίσιο ενός συμμετοχικού μοντέλου αυτοδιοίκησης. Σε αντιδιαστολή με τους υπηρέτες των μεγαλοσυμφερόντων που θυσιάζουν ανθρώπους, επιχειρήσεις, περιβάλλον και ιστορία, βάζουμε τις δικές μας διαχωριστικές γραμμές, θέτοντας ως προτεραιότητες την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των στρατηγικών τομέων που θα λειτουργήσουν ως μοχλοί ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων, την αναβάθμιση των κοινωνικών υποδομών, τη στελέχωση των κοινωνικών υπηρεσιών, την αναδιανομή των κονδυλίων και τη διεκδίκηση και αξιοποίηση πόρων για τους πολίτες. Προτεραιότητα πρέπει να είναι η προστασία και η ανάδειξη του περιβάλλοντος, της τοπικής ιστορικότητας και των αρχαιολογικών μνημείων που μπορούν και πρέπει να λειτουργήσουν ως

αναπτυξιακός μοχλός. Το μήνυμα που πρέπει να δοθεί από τις τριπλές εκλογές είναι το μήνυμα της ανατροπής των πολιτικών λιτότητας και εξαθλίωσης, είναι το μήνυμα της δικής μας πρότασης για συνολική έξοδο από την κρίση. Και στην Περιφέρεια Αττικής μπορούμε και πρέπει να δώσουμε νικηφόρα τη μάχη, τη δική μας μάχη για να μπορέσουμε να σταματήσουμε τα σχέδια καταστροφής και να εφαρμόσουμε τις δικές μας προτάσεις.

αριστερά •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Τα απόνερα της υποψηφιότητας Σαμπιχά

Οι χαμαιλέοντες του εθνικισμού λιά, που κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ για «εθνομηδενισμό»), όμως στη Θράκη δεν απέκτησαν μαζική επιρροή.

Του Αντώνη Νταβανέλλου

αποδοχή (για λίγες ώρες...) και η απόσυρση της υποψηφιότητας της Σουλεϊμάν Σαμπιχά από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε, τελικά, μια σημαντική υπόθεση.

Τρίτος δρόμος Απέναντι στο δίπολο «γυμνή καταπίεση ή σοφιστικέ διάλυση» υπάρχει τρίτος δρόμος. Στο μεταξύ διάστημα η μειονότητα διέγνωσε τη διαφορά μεταξύ της Αριστεράς και των αστικών κομμάτων. Η μαζική ψήφος των «τουρκογενών» και ακόμα περισσότερο των πομακοχωριών προς τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012 είναι η κλιμάκωση των σημαντικών ποσοστών που από παλιότερα έπαιρνε η Αριστερά στην περιοχή, ως αναγνώριση της αντίθεσής της στην ανοιχτή ή καλυμμένη καταπίεση.

Στις μέρες που πέρασαν επιλέξαμε να μη γράψουμε σχετικά, για να μη ρίξουμε «λάδι στη φωτιά» που, προφανώς, έστηνε η μονταζιέρα των φίλων του Σαμαρά. Όμως το μπαράζ της αρθρογραφίας στον Τύπο της Αριστεράς –συμπεριλαμβανομένων και όσων έχουν ευθύνες γι’ αυτή την περιπέτεια– υποχρεώνει σε μια βασική τοποθέτηση. Είναι απολύτως θεμιτό να ισχυριστεί κανείς ότι κατά την αποδοχή της υποψηφιότητας Σαμπιχά τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ κυριολεκτικά παραπλανήθηκαν. Η περίπτωση παρουσιάστηκε ως υποψηφιότητα μιας «Ρομά ακτιβίστριας», ενώ κρατήθηκαν στο σκοτάδι οι πλευρές της δραστηριότητάς της που θα οδηγούσαν την αυτόματη –με βάση την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ– απόρριψή της. Η κατηγορία που διατυπώθηκε από την «Αυγή» ότι η περίπτωση αυτή επιβλήθηκε «λάθρα» είναι ακριβής και, μάλλον, μετριοπαθής. Ελπίζουμε ότι μετά τις εκλογές θα αποδοθούν οι ευθύνες... Πάντως η απόσυρση της υποψηφιότητας από την ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, όταν όλοι ήταν ενήμεροι πλέον για τα πραγματικά στοιχεία, ήταν μια πράξη υποχρεωτική, μια πράξη προστασίας του ΣΥΡΙΖΑ από μια «μπανανόφλουδα» που κάποιοι έβαλαν στο δρόμο του και κάποιοι πάτησαν με ενθουσιασμό, ελπίζοντας να προκαλέσουν «βίαια ωρίμανση», δηλαδή αλλαγή πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο στα ζητήματα δημοκρατικής προστασίας των μειονοτήτων, αλλά, συνολικότερα, στα λεγόμενα «εθνικά» θέματα.

Πολιτικά θέματα Ας μείνουμε λοιπόν στα γενικότερα πολιτικά θέματα που άνοιξαν με αφορμή την υπόθεση αυτή. Στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» διαβάσαμε τον ισχυρισμό ότι η κ. Σαμπιχά απορρίφθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ως «η εσχάτη των εσχάτων του Κολαστηρίου η Ελλάς», ακούσαμε το λυγμό ενός αρθρογράφου για το ότι «δεν ήταν τελικά γραφτό η Σαμπιχά να πλησιάσει στα κέντρα λήψης των σημαντικών αποφάσεων για τη χώρα, για τη φυλή, για την κοινότητά της». Είναι όμως έτσι; Στο αναλυτικό ρεπορτάζ του «Ιού» («Εφημερίδα των Συντακτών»

26-27/4) διαβάζουμε ότι η δραστηριότητα της κ. Σαμπιχά έχει χρηματοδοτηθεί από την Υπηρεσία Πολιτικών Υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών, από τον όμιλο Εμφιετζόγλου, από το Ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου. Ότι με βάση τη δραστηριότητα αυτήν είχε τη δυνατότητα να παρέμβει στον ΟΗΕ, στην Κομισιόν, στον ΟΑΣΕ κ.α. Ότι για τη δραστηριότητα αυτή βραβεύτηκε από το προξενείο των ΗΠΑ και τον Αμερικανό πρέσβη Ντάνιελ Σέπχαρντ! Γνωρίζει κανείς έναν ή μία, άλλον ή άλλη, ακτιβιστή-ακτιβίστρια των Ρομά (π.χ. από το Αγρίνιο ή τη Μεσσηνία) που να έχει φτάσει τόσο κοντά στα (πραγματικά) κέντρα λήψης αποφάσεων; Και μόνο αυτή η διαπίστωση θα έπρεπε να «ψυλλιάζει» όλη την Αριστερά για την πολύ διαφορετική πραγματικότητα στη Θράκη.

Συνθήκη της Λοζάνης Κάποιοι φίλοι και σύντροφοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτή την πραγματικότητα στο, τάχα, «στέρεο» έδαφος της Συνθήκης της Λοζάνης. Η διαβόητη συνθήκη (Ιούλιος 1923) γράφτηκε από τις ιμπεριαλιστικές Μεγάλες Δυνάμεις και υπογράφηκε από τις χώρες που συμμετείχαν στο σφαγείο των Βαλκανικών Πολέμων και την ΕΣΣΔ. Αντικατέστησε τη Συνθήκη των Σεβρών, με βάση τα πολεμικά αποτελέσματα της Μικρασιατικής εκστρατείας και της εισβολής των στρατών της Αντάντ στα εδάφη της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και τα νέα δεδομένα της ανατροπής της Πύλης από το καθεστώς του Κεμάλ. Συνδέοντας τον ορισμό των μειονοτήτων με την επερχόμενη υποχρεωτική «ανταλλαγή» των πληθυσμών, όρισε πράγματι τις μειονότητες εκατέρωθεν

των συνόρων ως θρησκευτικές και όχι ως εθνικές (με εξαίρεση τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και των Πριγκιποννήσων). Όρισε όμως και πολλά άλλα ζητήματα τα οποία δεν θα ήθελαν να θυμούνται οι οπαδοί της «πατριωτικής Αριστεράς» (π.χ. την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, ζητήματα «ελεύθερης» ναυσιπλοΐας στα Στενά και στο Αιγαίο κ.λπ.).

Ιστορικό Από την επομένη της υπογραφής της συνθήκης, η κάθε πλευρά επιχείρησε να την «ξεχειλώσει» με βάση το συσχετισμό δύναμης και τη διεθνή συγκυρία. Ένα σαφές τέτοιο παράδειγμα ήταν ο χειρισμός από το ελληνικό κράτος της μουσουλμανικής –κατά τη συνθήκη– μειονότητας στη Θράκη. Στις συνθήκες του Ψυχρού Πολέμου τα κύρια κριτήρια των ελληνικών (και των νατοϊκών) Αρχών δεν ήταν οι ελληνοτουρκικές διαφορές, αλλά τα ζητήματα εκατέρωθεν των συνόρων του δυτικού και ανατολικού μπλοκ. Είναι εντυπωσιακό, αλλά οι ατόφιοι εκπρόσωποι του ελληνικού εθνικισμού της εποχής (η μοναρχία, η χούντα, η μεταπολιτευτική Δεξιά) μιλούσαν για τουρκική και όχι για μουσουλμανική μειονότητα. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής ο –τότε– φέρελπις Αντώνης Σαμαράς μιλά για τουρκική μειονότητα και υποστηρίζει θερμά την πολιτική πίεσης πάνω της για να... μεταναστεύσει. Ήταν η εποχή των «διοικητικών ενοχλήσεων», που μείωσε μεν τον αριθμό των μειονοτικών, απέτυχε όμως να εξωθήσει τη μειονότητα «στη Φρανκφούρτη και στο Μόναχο». Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής σφυρηλατήθηκε η ενότητα της μειονότητας, ενότητα φτωχών και άγρια καταπι-

εσμένων ανθρώπων που έδιναν μάχη για να παραμείνουν στον τόπο τους. Ταυτόχρονα και λόγω της πολιτικής του ελληνικού κράτους διευρύνθηκε η σχέση του τουρκικού κράτους με τη μειονότητα. Π.χ. για δεκαετίες η μοναδική δυνατότητα παιδιών της περιοχής για εκπαίδευση ήταν στην αντίπερα πλευρά. Η αποτυχία αυτής της πολιτικής από την πλευρά του ελληνικού κράτους ήρθε πλήρως στην επιφάνεια τη δεκαετία του ’90.

Στροφή Με απόφαση των πολιτικών αρχηγών, που εκφωνήθηκε από τον Μητσοτάκη, η πολιτική αυτή άλλαξε στην κατεύθυνση της «ισονομίας-ισοπολιτείας», αλλά επίσης στην κατεύθυνση της διάσπασης της μειονότητας σε Πομάκους, Ρομά και «τουρκογενείς» που, ξαφνικά, θυμήθηκαν οι ελληνικές Αρχές. Αυτή η «στροφή» άρχισε να οργανώνεται: η Υπηρεσία Πολιτικών Υποθέσεων του ΥΠΕΞ (!!) αφιέρωσε άφθονο χρήμα και δραστηριότητες για να οργανώσει δίκτυα που θα στήριζαν αυτή την πολιτική. Όμως και αυτή η «στροφή» είχε περιορισμένα αποτελέσματα: Προσέκρουε στην εγκατεστημένη ενότητα της μειονότητας, στην έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι σε θεσμούς και πρόσωπα που μέχρι χθες μιλούσαν π.χ. για «τουρκόγυφτους» και σήμερα –ξαφνικά– δακρύζουν για την καταπίεση των Ρομά από τους... Τούρκους. Παρά το χρήμα και την εμπειρία των «στελεχών» που δουλεύουν στην περιοχή, τα αποτελέσματα παραμένουν πενιχρά. Οι δραστηριότητες όπως της κ. Σαμπιχά μπορεί στην Αθήνα να μοιάζουν «εμβληματικές» (σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του Γ. Καραμπε-

Οι θεωρίες που βλέπουν τη μειονότητα να κινείται ως «πιόνι» του προξενείου είναι ανιστόρητες και άσχετες με την πραγματικότητα. Στα χρόνια που πέρασαν αναπτύχθηκε στο εσωτερικό της μειονότητας μια ριζοσπαστικοποίηση και μια δική της «ιντελιγκέντσια». Άνθρωποι που σπούδασαν στα τουρκικά πανεπιστήμια –ή αργότερα και στα ελληνικά–, που γνώρισαν την καταπίεση και τους διωγμούς, που συνδέθηκαν με το μαρξισμό και την Αριστερά. Είναι χαρακτηριστικό ότι άνθρωποι σαν τον Μουσταφά Μουσταφά έθεσαν ζητήματα μέσα από τη μειονότητα όπως οι εξουσίες των μουφτήδων, η καταπιεστικότητα και η αδικία της παραδοσιακής «νομολογίας» που στηρίζεται στη σαρία κ.ο.κ. Όμως για να μπορεί να βάλει κανείς αυτά τα ζητήματα (π.χ. την καταπίεση των γυναικών), οφείλει να είναι «καθαρός» στο πρωταρχικό ζήτημα, στην περιοχή που είναι η φτώχεια, η καθυστέρηση, η ειδική καταπίεση όλης της μειονότητας.

Αριστερά Αυτός είναι ο δρόμος για την Αριστερά: να προσπαθήσει να ενώσει τους φτωχούς της πλειοψηφίας με τους φτωχούς και διπλά καταπιεσμένους της μειοψηφίας, πάνω στη σταθερή διεκδίκηση μιας άλλης κοινωνίας, απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση και την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο. Και ο δρόμος αυτός οφείλει μεν να είναι ανεξάρτητος από τον εθνικισμό των καταπιεσμένων, αλλά ακόμα περισσότερο οφείλει να είναι ανεξάρτητος από τον εθνικισμό των καταπιεστών και τις πολυπλόκαμες «υπηρεσίες» που τον στηρίζουν. Για όσους κάνουν ακόμα ότι δεν καταλαβαίνουν, ο δρόμος της Αριστεράς είναι τελείως διαφορετικός από το δρόμο της κ. Σαμπιχά.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

30 Απρίλη 2014

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

δράση της εργατικής τάξης

εκδήλωση για την Εργατική Πρωτομαγιά: ΣΙΚΑΓΟ 1886 - ΑΘΗΝΑ 2014 Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. Την Τετάρτη 30/4, στο παρκάκι της Τσαμαδού 10, στις 19.00.

Οι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμό Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή. Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

Απεργιακές Συγκεντρώσεις για την Πρωτομαγιά:

Στη Θεσσαλονίκη στις 10.30 στην πλατεία Αριστοτέλους.

Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Εκδήλωση για την Εργατική Πρωτομαγιά, από την Αγωνιστική Συνεργασία ΟΤΕ: «Από το Σικάγο μέχρι σήμερα-Η ιστορία του εργατικού κινήματος». Ομιλία από τον Δ. Κατσορίδα (επιστημονικός συνεργάτης ΙΝΕΓΣΕΕ), προβολές βίντεο. Την Τετάρτη 30/4, στις 19.00, στο Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων ΟΤΕ (Γ΄ Σεπτεμβρίου 110)

χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ Εξαρχείων και η Κινηματογραφική Λέσχη Εξαρχείων «To Kαρπούζι», διοργανώνουν

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίας

H εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Επικοινωνήστε μαζί μας: ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964 •ΑΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310 •ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555 •ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 69481002186972036692 •ΝΟΤΙΑ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803 •ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199 •ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894•ΔΥΤΙΚΗ • •ΚΡΗΤΗ: 6976332197 •ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

Ανοιχτή συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου για τη μάχη των ευρωεκλογών, την Παρασκευή 2/5. Στην Πλατεία Γαρδένιας, στις 19.30. Ομιλητές οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές: Σ. Παπαδόγιαννη, Τ. Χριστοδουλοπούλου, Δ. Χριστόπουλος. Τη συζήτηση θα ανοίξουν η Μαρία Μπόλαρη, βουλευτής Α’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της ΕΕΚΕ Εργασίας και η Νάγια Νικολάου, συνδικαλίστρια (μέλος του προεδρείου του συλλόγου εργαζομένων στο Τ.T.). Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» Θεσσαλονίκης, διοργανώ-

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι. Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

Θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Ταξισυνειδησία», που αναφέρεται στην αθέατη πλευρά της ελληνικής μεταναστευτικής κοινότητας στις ΗΠΑ, αυτή των αιματηρών αγώνων για καλύτερες συνθήκες ζωής μέσα από δυναμικά συνδικάτα και οργανώσεις, από τη δεκαετία του ‘20 μέχρι τη μεταπολεμική παρακμή τους.

Στην Αθήνα στις 11.00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος (προσυγκέντρωση της ΜΕΤΑ στα Χαυτεία στις 10.30).

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια

νει προβολή του Φασισμός Α.Ε., στο παρκάκι της ΕΡΤ3, την Παρασκευή 2/5 στις 19.30.

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309 ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227 ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747

Ζωγράφου 6937271330 ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460 Καλλιθέα 6972256055 Ν. Σμύρνη 6972098143 ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381 Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803 Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858 Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742 ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384 Παραλία Πάτρας 6974977186

Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Αγρίνιο 6974473540 Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631 ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Κορώνη 6932422501 ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6977072458 Λοκρίδα (Αταλάντη) Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6977096663 6946950764 Λιβαδειά 6977684563 Ασκληπιείο 6936604279 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) Νοσοκομείο Νίκαιας 6973607585 6972910336 Λαμία 6973344352 Ψ.Ν.Α. 6944417885 ΗΠΕΙΡΟΣ: Νοσοκομείο «Σωτηρία» Ιωάννινα 6945704488 6984067690 Πρέβεζα 6932567576 Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: ΟΑΕΕ 6974701829 Κοζάνη 6982831776 ΥΠΑΑΤ 6945754555 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) Εκπαιδευτικοί Νότιας 6972814199 Αθήνας 6973223771 Φλώρινα 6944548787 ΧρηματοπιστωτικόςΘΡΑΚΗ: «Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566 Κομοτηνή 6978032247 Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΙΑ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Λάρισα 6978991247 Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ ΚΡΗΤΗ: 6973972804 Ηράκλειο 6949895565 Νοσοκομείο «Γεννηματάς» Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6977029532 6944916915 Εκπαιδευτικοί 6972167133 Ρέθυμνο 69799225065 ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • Eπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάµηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδροµή σας στο λογαριασµό 081/757379-00 της Εθνικής Τράπεζας.

ιστορία • 15

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Η Επανάσταση των Γαρυφάλλων στην Πορτογαλία: Μπορεί να γίνει ανατροπή στη δυτική Ευρώπη Της Κατερίνας Παρδάλη

α χαράματα της 25ης Απρίλη του 1974, ακούστηκε από το ραδιόφωνο της Πορτογαλίας το απαγορευμένο τραγούδι του Ζοζέ Αλφόνσο, «Grandola, Vila Morena», «Γκράντολα, πόλη σκούρα, γη της αδελφοσύνης, ο λαός είναι αυτός που προστάζει...».

Ήταν το σύνθημα για να ξεκινήσει το κίνημα μεσαίων και κατώτερων αξιωματικών, με επικεφαλής τον Οτέλο ντε Καρβάλιο, για την ανατροπή της 48χρονης φασιστικής χούντας. Έξι ώρες αργότερα, το δικτατορικό καθεστώς είχε καταρρεύσει. Χιλιάδες κόσμου κατέκλυσαν τους δρόμους της Λισαβόνας. Ο δικτάτορας Καετάνο διέφυγε στη Βραζιλία.

Η κρίση

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, η Πορτογαλία βρισκόταν σε τεράστια οικονομική κρίση. Η φτώχεια ήταν τρομερή: το 25% του πληθυσμού ζούσε σε παράγκες, και μετανάστευε με ρυθμό 1,5% ετησίως. Η προσπάθεια διατήρησης των αποικιών της Πορτογαλίας στην Αφρική (Αγκόλα, Γουινέα Μπισάου, Μοζαμβίκη) απορροφούσε το 40% του προϋπολογισμού, οι Πορτογάλοι αποικιοκράτες δεν μπορούσαν να νικήσουν σε καμία από αυτές, ενώ τα φέρετρα των σκοτωμένων φαντάρων έφταναν με σταθερό ρυθμό στην Πορτογαλία… Κάποιοι από τους χαμηλόβαθμους στρατιωτικούς, που ήταν δυσαρεστημένοι από την πορεία της χώρας, τους συνεχιζόμενους πολέμους και την οικονομική τους κατάσταση, συγκρότησαν το «Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων» (ΚΕΔ), με σκοπό να αλλάξουν την κατάσταση. Σ’ αυτό είχαν και τη συμφωνία ορισμένων ανώτερων στρατιωτικών, όπως του στρατηγού Σπίνολα (παρότι ήταν παλιός συνεργάτης του Φράνκο). Επίσης ήταν σύμφωνη μια μερίδα των ντόπιων καπιταλιστών που ήθελαν εκσυγχρονισμό και σύνδεση με την ΕΟΚ (τωρινή ΕΕ) και η ακαμψία της χούντας τους εμπόδιζε. Η Επαναστατική Επιτροπή του ΚΕΔ, σε συμφωνία με τους στρατηγούς του Σπίνολα, όρισαν την πρώτη προσωρινή κυβέρνηση, στην οποία συμμετείχαν και κάποια στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚ) και του Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΣΚ). Πρόεδρος ορίστηκε ο Σπίνολα.

Ο λαός στο προσκήνιο

Οι εργαζόμενοι και ο λαός της Πορτογαλίας ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς. Η διαδήλωση της 1ης Μάη (5 μέρες μετά την ανατροπή της χούντας) ήταν τεράστια. Ο κόσμος έβαζε κόκκινα γαρύφαλλα στις κάνες των όπλων των φαντάρων και τους καλούσε να ενωθούν με το λαό. Αυτά τα γαρύφαλλα έγιναν και το σύμβολο της αλλαγής στην Πορτογαλία. Τα παγκόσμια ΜΜΕ μιλούσαν για «ειρηνική» επανάσταση των γαρυφάλλων, και αυτό ήλπιζε και η άρχουσα τάξη. Επιδίωξη ήταν μια «ελεγχόμενη μεταπολίτευση». Όμως, η μαζική εισβολή του λαού στο προσκήνιο, την έκανε μια επικίνδυνη για τους καπιταλιστές περιπέτεια. Οι πανηγυρισμοί έδωσαν τη θέση τους στο ξέσπασμα εργατικών αγώνων. Μέσα στο Μάη ένα τεράστιο κύμα απεργιών συγκλόνισε τη χώρα (200.000 εργάτες σε 158 χώρους), ενώ γίνονται και οι πρώτες καταλήψεις στα μεγάλα εργοστάσια. Στις 15 Μάη οι 8.400 εργάτες των ναυπηγείων Λισνάβε στη Λισαβόνα κατέλαβαν το ναυπηγείο. Η προσωρινή κυβέρνηση παραχώρησε αυξήσεις 30% στον κατώτατο μισθό. Πολύ σύντομα όλα τα μεγάλα εργοστάσια ήταν κατειλημμένα. Πολλοί καπιταλιστές έντρομοι εγκατέλειψαν τα εργοστάσιά τους

και προσπάθησαν να φυγαδεύσουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό. Οι εργάτες τα έπαιρναν στα χέρια τους και τα λειτουργούσαν μόνοι τους. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, το 1975 τουλάχιστον 880 επιχειρήσεις ήταν «αυτοδιαχειριζόμενες»! Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να εθνικοποιήσει τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες. Ταυτόχρονα οι «από τα κάτω» διεκδικούν τη δημοκρατία και την «κάθαρση». Κυνηγάνε τους χαφιέδες της χούντας, αλλά και τους διευθυντές και τα στελέχη των επιχειρήσεων που συνεργάστηκαν μ’ αυτήν. Περίπου 1.000 τέτοιοι διευθυντές απολύονται για να κατευναστεί ο κόσμος. Μια τεράστια διαδήλωση φτάνει στις φυλακές της Λισαβόνας και επιβάλει την απελευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων. Η δύναμη του εργατικού κινήματος επηρεάζει όλη την κοινωνία. Οι άστεγοι στη Λισαβόνα καταλαμβάνουν άδεια σπίτια, πολυτελείς βίλες, ξενοδοχεία, δημόσια κτίρια και στεγάζονται χιλιάδες άνθρωποι, ή γίνονται παιδικοί σταθμοί, πολιτιστικά κέντρα κ.λπ. Λαϊκές κλινικές και πολιτιστικά κέντρα φτιάχνονταν στις γειτονιές όπου ανθίζουν οι λαϊκές συνελεύσεις και οι συνελεύσεις ενοικιαστών. Οι εργάτες γης αρχίζουν να απαλλοτριώνουν κτήματα των μεγαλοτσιφλικάδων. Δόθηκε επίσης η μάχη για τον έλεγχο των ΜΜΕ. Σε δυο εφημερίδες (η μια ανήκε σε καπιταλιστή φίλο του ΣΚ) και σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό, τον Radio Renascenca που ανήκε στην καθολική εκκλησία, έγινε κατάληψη από τους εργαζόμενους που κινδύνευαν με απόλυση. Οι στρατιώτες που στάλθηκαν για να τους διώξουν με τη βία συναδελφώθηκαν μαζί τους. Το Radio Renascenca, με πρωτοβουλία των αγωνιστών της επαναστατικής αριστεράς, έγινε η φωνή των αγώνων στην Πορτογαλία. Το ΚΕΔ προσπάθησε να ελέγξει τις αντιδράσεις. Έστελνε στρατιωτικές μονάδες να καταστείλουν τις απεργίες και να σταματήσουν τις καταλήψεις. Αλλά, σιγά σιγά η δύναμη των εργαζόμενων άρχισε να επηρεάζει το στρατό. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μονάδες που προχώρησαν πιο αριστερά ήταν αυτές που χρησιμοποιήθηκαν για την καταστολή των εργατικών αγώνων! Τέτοια ήταν η στρατιωτική αστυνομία ΚΟΠΚΟΝ με επικεφαλής τον Οτέλο ντε Καρβάλιο και η φρουρά της Λισαβόνας.

Οργάνωση

Σχεδόν αμέσως αρχίζει και η αυτοοργάνωση του κινήματος με νέες μορφές. Στα εργοστάσια φτιάχνονται οι Εργατικές Επιτροπές

(οργανώσεις βάσης), που σύντομα συντονίζονται μεταξύ τους κατά περιοχές με τις Συντονιστικές επιτροπές (inter-impressas). Ταυτόχρονα λειτουργούν συνελεύσεις όπου οι εργαζόμενοι/ες συζητούν τις πολιτικές εξελίξεις και τα καθήκοντα της επανάστασης. Μέσα στο στρατό (στους φαντάρους) χτίζεται η οργάνωση SUV (Στρατιώτες Ενωμένοι θα Νικήσουμε). Το SUV ανακοίνωσε την ίδρυσή του με μια εκπληκτική διαδήλωση στο Πόρτο, όπου 1.500 στρατιώτες με στολές και οπλισμό βάδισαν μαζί με 40.000 εργάτες που τους υποστήριζαν και τους περιφρουρούσαν!

Αντεπίθεση της Δεξιάς

Στην Πορτογαλία είχαν, για μια ακόμα φορά στην ιστορία, δημιουργηθεί συνθήκες διπλής εξουσίας. Από τη μια ήταν οι καταλήψεις των εργοστασίων, οι Επιτροπές και τα Συμβούλια, το SUV, το κίνημα των από κάτω που περιγράψαμε. Από την άλλη, ήταν οι καπιταλιστές και οι μηχανισμοί τους, η πλειοψηφία των αξιωματικών, οι μονάδες του μόνιμου στρατού που είχαν διατηρήσει την πειθαρχία, και… το γνωστό μας ΔΝΤ, η Διεθνής Τράπεζα κ.λπ. Στις 28 Σεπτέμβρη του 1974 και στις 11 Μάρτη του 1975 οι στρατιωτικές δυνάμεις του Σπίνολα προσπάθησαν να οργανώσουν πραξικόπημα. Η αντίδραση των εργαζόμενων και του λαού ήταν άμεση: τεράστιες διαδηλώσεις και οδοφράγματα, συναδέλφωση με τους φαντάρους, ανακοινώσεις από τα κατειλημμένα ΜΜΕ, τσάκισαν στη γέννησή τους τα πραξικοπήματα και ο Σπίνολα διέφυγε με ελικόπτερο στην Ισπανία.

Αριστερά

δεμένο με τη Σοσιαλδημοκρατία της Ευρώπης. Όμως εμφανιζόμενο ως πιο αριστερό του ΚΚ, κατάφερε να αποκτήσει συμπάθειες στο λαό (όπως εδώ ο Παπανδρέου τη δεκαετία του ’70). Οι οργανώσεις της Επαναστατικής Αριστεράς, παρότι μπήκαν αμέσως στην επαναστατική διαδικασία, δεν μπόρεσαν να αποτελέσουν αποφασιστικό παράγοντα γιατί είχαν προβλήματα και μεγέθους και ιδεολογικού ξεκαθαρίσματος. Στις εκλογές του Απρίλη του 1975, το ΣΚ βγήκε πρώτο κόμμα με 38% και άρχισε να παίζει ρόλο στα πολιτικά γεγονότα και κύρια στην ανασύνταξη της αστικής τάξης, της οποίας ήταν η τελευταία ελπίδα σωτηρίας μετά την παταγώδη αποτυχία των πραξικοπημάτων της. Με τη βοήθεια του ΣΚ και του συντηρητικού κομματιού του ΚΕΔ, χτίστηκε σιγά σιγά η αντεπίθεση ενάντια στο κίνημα. Στις 24 Νοέμβρη του ’75, η κυβέρνηση επιτίθεται στο αριστερό κομμάτι του ΚΕΔ, διώχνει τον Οτέλο Καρβάλιο και αξιωματικούς που επηρεάζονταν ή ανήκαν στην Αριστερά. Ως αντίδραση σε αυτό ξέσπασε «ανταρσία» στις διάφορες μονάδες που υπήρχε γερό κίνημα φαντάρων. Στις 25 Νοέμβρη επίλεκτες μονάδες του στρατηγού Εάνες κινήθηκαν εναντίον τους, με τις ευλογίες του ΣΚ. Ο Σοάρες ούρλιαζε για «σεβασμό στο νόμο και την τάξη». Το ΚΚ, που αρχικά είχε υποστηρίξει την εξέγερση των φαντάρων, υποχώρησε και κάλεσε το λαό να μείνει στα σπίτια του. Η δικαιολογία του ήταν τραγική: «Δεν θα ρισκάρουμε τις κατακτήσεις της 25ης Απρίλη για μια χούφτα μανιασμένους αριστεριστές».

Ωστόσο το ερώτημα της προοπτικής και της εξουσίας έμενε αναπάντητο από το κίνημα με ευθύνη της τότε ρεφορμιστικής Αριστεράς.

Η Επαναστατική Αριστερά πάλεψε στο πλευρό των εξεγερμένων, αλλά δεν είχε το καθοριστικό μέγεθος για να νικήσει.

Το ΚΚΠ, προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στις πιέσεις των εργαζόμενων και στις πιέσεις των καπιταλιστών και των συμμάχων του στη συγκυβέρνηση.

Η αντεπανάσταση επικράτησε. Στους στρατώνες αποκαταστάθηκε η πειθαρχία, 4.000 φαντάροι στάλθηκαν στα στρατοδικεία, οι αριστεροί αξιωματικοί διώχθηκαν, η καταστολή χτύπησε την Επαναστατική Αριστερά.

Ήταν αντίθετο με τις περισσότερες απεργίες και καταλήψεις που τις χαρακτήριζε «αριστερίστικες προβοκάτσιες». Στην κρίσιμη στιγμή, ο γ.γ. του κόμματος, Αλβάρο Κουνιάλ, έγειρε προς την ομαλότητα του συστήματος (καπιταλισμού) και όχι προς την ανατροπή του. Η στάση αυτή του ΚΚ έδωσε τη δυνατότητα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα να μεγαλώσει. Στις 25 Απρίλη το ΣΚ ήταν καμιά διακοσαριά άτομα (δικηγόροι, γιατροί κ.λπ.) με αρχηγό τον Σοάρες, συνδε-

Η Πορτογαλία μπήκε στο δρόμο της «ομαλοποίησης». Ο Εάνες έγινε πρόεδρος, ο Σοάρες πρωθυπουργός και το ΔΝΤ καθοδηγητής τους. Παρ’ όλα αυτά, η πορτογαλική επανάσταση αποτελεί πηγή έμπνευσης και απόδειξη της δυνατότητας των ίδιων των ανθρώπων να αλλάξουν τη ζωή τους. Επίσης είναι μάθημα για τους λαούς και την Αριστερά: πως οι ευκαιρίες δεν κρατάνε για πάντα, και πως όποιος δεν φτάνει μέχρι το τέλος, νικιέται…

• διεθνή

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Βήματα προς τη συμφιλίωση Φατάχ-Χαμάς στην Παλαιστίνη

Ενότητα σε ποια κατεύθυνση; Του Πάνου Πέτρου

ετά από 7 χρόνια σκληρής σύγκρουσης, η Φατάχ και η Χαμάς ανακοίνωσαν μια συμφωνία συμφιλίωσης, που προβλέπει σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης τις επόμενες 5 εβδομάδες και εκλογές σε 6 μήνες. Είναι η τρίτη φορά τα τελευταία χρόνια που ανακοινώνεται μια τέτοια συμφωνία, με τις δύο προηγούμενες να μένουν στα χαρτιά, οπότε δεν μπορεί κανείς να προδικάσει την υλοποίησή της. Η συμφωνία δεν έγινε εφικτή για χρόνια, σε μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, σε διεθνείς συσκέψεις, με αραβικά κράτη ως εγγυητές και μεσολαβητές. Τι άλλαξε και μοιάζει να επιτεύχθηκε σε μια διμερή συνάντηση-αστραπή; Στην πραγματικότητα υπάρχει κάτι που άλλαξε: και οι δύο πλευρές αντιμετωπίζουν μεγάλα αδιέξοδα και βλέπουν στην ενότητά τους μια διέξοδο.

Αδιέξοδα Ο Μαχμούντ Αμπάς αντιμετωπίζει μια βαθιά κρίση απονομιμοποίησης στον παλαιστινιακό λαό. Η στρατηγική της Φατάχ δεν προσέφερε τίποτε απολύτως στους Παλαιστίνιους, καθώς οι «ειρηνευτικές συνομιλίες» αποδείχθηκαν για πολλοστή φορά άχρηστες, ενώ η ίδια η Παλαιστινιακή Αρχή αποδεικνύεται στην καλύτερη περίπτωση «πουκάμισο αδειανό» και στη χειρότερη το μακρύ χέρι του Ισραήλ. Η Χαμάς βρίσκεται απομονωμένη. Με τη Γάζα να παραμένει πολιορκημένη από το Ισραήλ, έχασε τη στήριξη του Ιράν και της Συρίας, καθώς στάθηκε φιλικά προς τη συριακή επανάσταση, ενώ μετά την ανατροπή της Αδελφότητας έχασε και την στήριξη από την Αίγυπτο, με τον στρατηγό Σίσι να επιτίθεται στην ισλαμική οργάνωση πιο σκληρά και από τον Χόσνι Μουμπάρακ (τέθηκε εκτός νόμου, ενώ καταστράφηκαν τα τούνελ στα σύνορα με την Αίγυπτο που αποτελούσαν «γραμμή ζωής» για τη Γάζα). Ένας τρόπος να κρίνουµε τη συµφωνία είναι πως «αν το Ισραήλ και οι ΗΠΑ ενοχλούνται, κάτι καλό θα έχει». Το Ισραήλ διέκοψε τις συνομιλίες δηλώνοντας πως «ο Αμπάς θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην ειρήνη με τη Χαμάς και την ειρήνη με το Ισραήλ», ενώ ο υπουργός Εξωτερικών τω ΗΠΑ Τζον Κέρι τηλεφώνησε στον Μαχμούντ Αμπάς για να εκφράσει την «απογοήτευσή του».

Αυτά δείχνουν ότι η συμφωνία μπορεί να διαταράξει την παγιωμένη κατάσταση. Η συμμετοχή της «τρομοκρατικής οργάνωσης» στην κυβέρνηση δεν είναι και η καλύτερη είδηση για όσους επιχείρησαν να την συντρίψουν μετά την εκλογική της νίκη το 2006. Η είδηση πως στα πλαίσια της συμφωνίας θα ανασυγκροτηθεί η PLO έχει ενδιαφέρον, καθώς η ιστορική οργάνωση (που εκπροσωπεί όλους τους Παλαιστίνιους, όπου κι αν βρίσκονται) είχε μπει σε τροχιά υποβάθμισης, προς όφελος της Παλαιστινιακής Αρχής (που είναι η διοίκηση μόνο των «παλαιστινιακών εδαφών» που έχει αποδεχτεί το Ισραήλ). Ωστόσο χρειάζεται µια πιο προσεκτική µατιά. Οι συνομιλίες της Παλαιστινιακής Αρχής με το Ισραήλ βάδιζαν ήδη προς την προθεσμία λήξης, χωρίς καμία προοπτική συμφωνίας ή έστω παράτασής τους. Σύμφωνα με αξιωματούχο του Ισραήλ, το υπουργικό συμβούλιο έχει αποφασίσει πως η στάση του θα καθοριστεί μετά το σχηματισμό της παλαιστινιακής κυβέρνησης ενότητας. Αντίστοιχα, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε πως η νέα κυβέρνηση «θα κριθεί με βάση τις πολιτικές και τις δράσεις της». Η -καθόλου φιλοπαλαιστινιακή- ΕΕ πήγε ένα βήμα παραπέρα και καλωσόρισε την παλαιστινιακή ενότητα.

Ερωτηματικά Αυτά «προειδοποιούν» πως πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι, όσο τα ερωτήματα που τέθηκαν το 2006 (ειρηνευτικές συνομιλίες ή δικαίωμα στην ένοπλη αντίσταση; αναγνώριση ή όχι του Ισραήλ; απελευθέρωση όλης της ιστορικής Παλαιστίνης ή δύο κράτη;) παραμένουν αναναπάντητα στα (επίσημα) κείμενα της συμφωνίας. Η Παλαιστινιακή Αρχή λειτουργεί ως ντόπιος βραχίονας της Ισραηλινής κατοχής, ενώ η Χαμάς παραμένει μέχρι σήμερα δεσμευμένη στο δικαίωμα στην αντίσταση και την αυτοάμυνα των Παλαιστινίων. Πώς ακριβώς θα επιλυθεί αυτή η αντίφαση; Η Φατάχ και η ΕΕ μιλούν για τη συμφιλίωση ως «χρήσιμη για την ειρήνη». Η Δυτική Όχθη παραμένει εξαρτημένη από τη δυτική βοήθεια και η ηγεσία της Φατάχ και της Π.Α. δεν πρόκειται να την απαρνηθεί εύκολα. Οι ΗΠΑ ήδη επανέφεραν τις απειλές του 2006, συνδέοντας την οικονομική βοήθεια με την προϋπόθεση «οποιαδήποτε παλαιστινιακή κυβέρνηση πρέπει πεντακάθαρα και ρητά να δεσμευτεί στη μη-βία, την αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ και την αποδοχή των

προηγούμενων συμφωνιών και υποχρεώσεων» (παρεμπιπτόντως, ενώ η Ουάσινγκτον έκανε κήρυγμα στη μελλοντική παλαιστινιακή κυβέρνηση περί βίας, το Ισραήλ βομβάρδισε τη Λωρίδα της Γάζας τραυματίζοντας 12 αμάχους, μεταξύ τους 5χρονα παιδιά).

φρασε τη θέληση συνέχειας της αντίστασης, την απόρριψη του Όσλο, αλλά αυτός ο προωθητικός της ρόλος εξαντλείται. Σήμερα έρχεται στο προσκήνιο μια νέα γενιά Παλαιστινίων που ριζοσπαστικοποιείται ακόμα περισσότερο, και δεν εκφράζεται από τις παραδοσιακές ηγεσίες.

Κίνδυνοι

Ακόμα και οι New York Times υποχρεώθηκαν να αναφερθούν στην εξάπλωση των «διαφωνιών ανάμεσα στις γενιές» που εξελίσσεται στα παλαιστινιακά εδάφη, καθώς «τα παιδιά και τα εγγόνια των ιδρυτών του παλαιστινιακού εθνικού κινήματος όλο και περισσότερο αμφισβητούν τους στόχους και τις τακτικές τους». Σε έρευνα του Παλαιστινιακού Κέντρου Ερευνών, η λύση των δύο κρατών υποστηριζόταν από το 65% των ανθρώπων άνω των 50 ετών, αλλά από το 47% των ανθρώπων 18-34 ετών. Ο Khalil Shikaki, διευθυντής του Κέντρου, είπε πως ένας στους τρεις Παλαιστίνιους ενδιαφέρεται για την εναλλακτική του ενός κράτους, από τον Ιορδάνη ποταμό ως τη Μεσόγειο θάλασσα, με ίσα δικαιώματα για Εβραίους και Άραβες, αλλά στις ηλικίες κάτω των 45 η υποστήριξη είναι ακόμα πιο ισχυρή και θεμελιωμένη. Όπως συνόψισε την κατάσταση ο ίδιος: «Ρωτήστε το γιο μου. Θα σας πει ότι η γενιά μου απέτυχε και πρέπει να αποσυρθεί, παίρνοντας μαζί της το κεντρικό της μοντέλο, την λύση των δύο κρατών». Είναι η γενιά που διαμόρφωσε τις απόψεις της στη διάρκεια της αποτυχίας του Όσλο, η γενιά που μεγάλωσε με την Παλαιστινιακή Αρχή να εποπτεύει διεφθαρμένα και τυραννικά μια παρωδία «κράτους».

Η ηγεσία της Χαμάς τηρεί σιγή ιχθύος σε όλα αυτά τα ζητήματα. Καθώς το βασικό της κίνητρο είναι να βελτιώσει τις περιφερειακές σχέσεις της με τα αραβικά κράτη, ειδικά με την Αίγυπτο που την πιέζει ασφυκτικά, για να λύσει τα σοβαρά οικονομικά και πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, αφήνει ανοιχτό το έδαφος για ερμηνείες αναλυτών που μιλούν για «στροφή της Χαμάς στον πραγματισμό». Ανάμεσά τους, ο Ami Ayalon, πρώην διευθυντής της Ισραηλινής υπηρεσίας ασφαλείας Shin Bet, που καλωσόρισε τη συμφιλίωση ως «νίκη του πραγματισμού». Με αυτά υπόψη, δεν είναι διόλου απίθανο η συμφωνία να μην οδηγήσει σε στροφή της Φατάχ μακριά από το Ισραήλ, αλλά σε ρυμούλκηση της Χαμάς στο «στρατόπεδο του Όσλο», μετά από 7 χρόνια εξοντωτικής πολιορκίας. Άλλωστε η Χαμάς αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει τα ίδια στρατηγικά όρια των «εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων», που οδήγησαν παλιότερα και τη Φατάχ του Γιάσερ Αραφάτ στο συμβιβασμό. Κανείς μας, φυσικά, δεν δικαιούται να υποτιμήσει την ειλικρινή και βαθιά επιθυμία του παλαιστινιακού λαού για ενότητα, για τερματισμό της ενδοπαλαιστινιακής διαμάχης. Οι πανηγυρισμοί χιλιάδων ανθρώπων στη Γάζα είναι ενδεικτικοί. Βέβαια, και στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη η λαϊκή θέληση είναι για «ενότητα μάχης», για ενότητα ενάντια στον κατακτητή. Με αυτήν την έννοια, το ενδεχόμενο να βγει από τη μέση η διαίρεση των Παλαιστίνιων, η οποία κυριαρχούσε ως πρόβλημα και στρέβλωνε όλες τις πολιτικές συζητήσεις και δράσεις στα παλαιστινιακά εδάφη, είναι καλοδεχούμενο. Γιατί χωρίς αυτόν το βραχνά, αυτή η λαϊκή διάθεση αντίστασης μπορεί να διευκολυνθεί να εκφραστεί, όχι απαραίτητα υπό μια νέα «ενωτική» ηγεσία της PLO, αλλά από τον κοινό αγώνα της βάσης σε Δυτική Όχθη και Γάζα. Η Φατάχ, ηγέτιδα δύναμη του παλαιστινιακού αγώνα για δεκαετίες, χρεοκόπησε με τη συμφωνία του Όσλο. Η Χαμάς τα προηγούμενα χρόνια εξέ-

Λύση Η αποτυχία της «ειρηνευτικής διαδικασίας» να οδηγήσει σε δύο κράτη κάνει όλο και πιο σαφές ότι το δίλημμα παραμένει, είτε συντριβή και εξαφάνιση του «παλαιστινιακού προβλήματος» για το Ισραήλ, είτε δημιουργία ενός κράτους με ίσα δικαιώματα για όλους. Το δεύτερο σενάριο θεωρείται εφιάλτης για το σιωνιστικό κράτος, αλλά και τους δυτικούς ιμπεριαλιστές. Για να επιβληθεί θα πρέπει να συνεχιστεί η αντίσταση, θα χρειαστούν νέες «Ιντιφάντες» στην Παλαιστίνη, θα χρειαστεί η αραβική εργατική τάξη να ολοκληρώσει τη δουλειά που άρχισε τον Δεκέμβρη του 2010 στις γειτονικές χώρες, θα χρειαστεί η ενίσχυση και η στήριξη του διεθνούς κινήματος, που απαιτεί οικονομική, πολιτική, στρατιωτική, διπλωματική απομόνωση του Ισραήλ στη Δύση. Δεν είναι εύκολος δρόμος, αλλά είναι ο μόνος εφικτός.

διεθνή • 17

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Μια υποδειγματική νικηφόρα απεργία στις Φιλιππίνες Το βασίλειο του τρόμου στην Αίγυπτο

ε μια περίοδο που εξελίσσεται μια παγκόσμια κούρσα προς τα κάτω, ένας συγκλονιστικός αγώνας στις Φιλιππίνες έδειξε πως η διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων δεν είναι ο ανίκητος οδοστρωτήρας, όπως παρουσιάζεται. Ο αγώνας των εργαζομένων στην PAL (Αερογραμμές Φιλιππίνων) κατάφερε να νικήσει -μετά από δύο χρόνια!- έχοντας να αντιμετωπίσει θεούς και δαίμονες. Ο τρόπος που το συνδικάτο PALEA κατόρθωσε κάτι που φαινόταν ακατόρθωτο είναι υποδειγματικός και αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα για την Αριστερά και το εργατικό κίνημα. Το 2009 ανακοινώθηκε η πρόθεση της ιδιοκτησίας να παραχωρήσει σε εργολάβους μια σειρά από υπηρεσίες στα αεροδρόμια. Τα επόμενα 2 χρόνια πέρασαν με διαπραγματεύσεις, δικαστικές διαμάχες, συμβολικές-προειδοποιητικές κινητοποιήσεις, κυβερνητικές παρεμβάσεις που ανέβαλλαν τη μετωπική σύγκρουση, αλλά δεν δικαίωναν καμία από τις δυο πλευρές. Στις 27 Σεπτέμβρη του 2011, τα μέλη του PALEA οργάνωσαν μια καθιστική διαμαρτυρία μέσα στο αεροδρόμιο, η οποία κατεστάλη βίαια από την αστυνομία. Οι εργαζόμενοι της PAL πετάχτηκαν έξω από το χώρο δουλειάς τους και η εργοδοσία ανακοίνωσε πως στις 30 Σεπτέμβρη η συλλογική σύμβαση παύει να ισχύει και οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν δικαίωμα να επιστρέψουν στη δουλειά τους, αν δεν υπογράψουν τα νέα συμβόλαια με τις εργολαβικές εταιρείες, τα οποία προέβλεπαν τον μισό περίπου μισθό, πετσόκομμα των εργατικών δικαιωμάτων και -κυρίως- κατάργηση του δικαιώματος να είναι μέλη του συνδικάτου.

Κέντρο αγώνα Τη μέρα που τερματιζόταν η σύμβαση, το PALEA προχώρησε στη δημιουργία μιας πρόχειρης κατασκήνωσης μέσα στο αεροδρόμιο, έξω από τον τερματικό σταθμό και κάλεσε όλα τα μέλη του να δίνουν το «παρών» καθημερινά. Όχι τυχαία, η διοίκηση έκανε τα πάντα για να απαλλαγεί από την κατασκήνωση. Δύο φορές έστειλε μπράβους να τη διαλύσουν -την πρώτη αποκρούστηκαν, τη δεύτερη κατάφεραν να την γκρεμίσουν (ενώ 47 εργάτες που αμύνθηκαν δικάστηκαν για «βία»). Οι εργαζόμενοι, ωστόσο, είχαν πάρει την απόφαση πως «υπερασπιζόμαστε την κατασκήνωση με κάθε κόστος», και τις επόμενες μέρες την έστησαν ξανά από την αρχή. Τους επόμενους μήνες, πλαισιώθηκε από τις συζύγους και τα παιδιά των απεργών και από κόσμο της γειτονιάς, και αυτό που ήταν μια πρόχειρη τέντα εξελίχθηκε σε μια κατασκήνωση με ηλεκτρισμό, κουζίνα, κρεβάτια κ.λπ. Πέρα από τη σημασία της ενεργής συμμετοχής και στήριξης της κατασκήνωσης, το δεύτερο σημαντικό στοιχείο ήταν πως το συνδικάτο άνοιξε τον αγώνα του προς τις πλατύτερες δυνατές δυνάμεις συμπαράστασης. Οι αγωνιστές του PALEA οργάνωσαν περιοδείες σε πανεπιστήμια και γειτονιές, ζητώντας και οργανώνοντας την αλληλεγγύη και την παρουσία συμπαραστατών στην κατασκήνωση καθημερινά. Με τη βοήθεια των συμμάχων τους, οργανώθηκε μια εκστρατεία

μποϊκοτάζ της PAL, η επιτυχία της οποίας φάνηκε από το γεγονός πως η εταιρεία υποχρεώθηκε να ρίξει δραματικά τις τιμές των εισιτηρίων της για να προσελκύσει τη χαμένη της πελατεία. Το επόμενο βήμα ήταν η οργάνωση της αλληλεγγύης και της κοινής δράσης με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα. Ξεκινώντας την απεύθυνσή τους από τους εργαζόμενους στο μετρό, καθώς βρίσκονταν και εκείνοι αντιμέτωποι με την «εργολαβοποίηση» των υπηρεσιών, έχτισαν μια Συμμαχία Ενάντια στις Εργολαβίες, στην οποία κατέληξε να συμμετέχει το 85% των συνδικάτων της χώρας, κάνοντας πράξη το σύνθημα «ο αγώνας του PALEA είναι αγώνας όλων μας!».

Αλληλεγγύη Εξίσου σημαντική ήταν η οργάνωση της αλληλεγγύης σε διεθνές επίπεδο και η διεκδίκηση ηθικής, αλλά και υλικής στήριξης. Συνδικαλιστές του PALEA διοργάνωσαν περιοδείες στην Αυστραλία, όπου μίλησαν σε εκατοντάδες εργαζόμενους σε αεροδρόμια και άλλους χώρους δουλειάς στο Σίδνεϊ και τη Μελβούρνη, ενώ με τη βοήθεια της επαναστατικής οργάνωσης Socialist Alternative, ενός δικτύου εργατικής αλληλεγγύης ΑσίαςΑυστραλίας, και αρκετών αυστραλιανών συνδικάτων συγκέντρωσαν χιλιάδες δολάρια οικονομικής ενίσχυσης, σε μια στιγμή που οι πόροι του συνδικάτου εξαντλούνταν. Επιπλέον, το PALEA αναγνώρισε πως η ταξική αλληλεγγύη είναι «αμφίπλευρη» υπόθεση, οργανώνοντας κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της αεροπορικής εταιρείας Quantas ή στο κίνημα Occupy. Γράφοντας για «θεούς και δαίμονες», αξίζει να σημειώσουμε ότι οι εργαζόμενοι αντιμετώπισαν και τον τυφώνα Χαϊγιάν που διέλυσε την κατασκήνωση, αλλά και τα σπίτια των οικογενειών και των συγγενών των απεργών. Όλοι μαζί την έστησαν από την αρχή. Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο του συνδικάτου, Alnem Pretencio, ο μεγαλύτερος αντίπαλος ήταν τα άδεια στομάχια. Η διοίκηση βομβάρδιζε τους εργαζόμενους με ατομικά SMS, προειδοποιώντας τους πως «αν δεν έρθετε να πάρετε τώρα τα χρήματα της απόλυσης δεν θα τα πάρετε ποτέ» και καλώντας τους να «μην ακολουθείτε τους κομμουνιστές που σας κρατούν στην κατασκήνωση, θα χάσετε τα πάντα στο τέλος». Εξακόσιοι εργαζόμενοι έκαναν σύνθημά τους πως «αν συνθηκολογήσουμε, ηττηθήκαμε» και άντεξαν μέχρι τέλους.

Όπως είπε ο Alnem Pretencio, δύο πράγματα ήταν καταλυτικά για να αντέξει κανείς 26 μήνες στην απεργιακή φρουρά: Το πρώτο ήταν, προφανώς, η υλική στήριξη. Απευθυνόμενος στους Αυστραλιανούς συντρόφους δήλωσε εμφατικά πως «εσείς μας δώσατε τη νίκη». Το δεύτερο (και επίσης κρίσιμο ως μάθημα για τη διεθνή Αριστερά και το εργατικό κίνημα) ήταν η πολιτικοποίηση της απεργίας. Η κατασκήνωση -με την ενεργή παρέμβαση αγωνιστών της Αριστεράςσταδιακά μετεξελίχθηκε σε «σχολείο». Υπήρχε η Γυναικεία Επιτροπή, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ενεργή εμπλοκή των γυναικών στον αγώνα και την αποδοχή τους από τους άντρες συναδέλφους τους. Υπήρχαν τα Μαθήματα Συνδικαλισμού, που εκπαίδευαν τους εργαζόμενους στη σημασία αλλά και τον τρόπο οργάνωσης απεργιών, και τα οποία παρεμπιπτόντως έγιναν πόλος έλξης για ανοργάνωτους εργάτες από άλλους χώρους. Υπήρχαν «πολιτικά μαθήματα» και συζητήσεις για την εργατική τάξη, τα κοινά της συμφέροντα, τα αφεντικά, την εκμετάλλευση, τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, που ενίσχυσαν την αποφασιστικότητα εκατοντάδων εργατών να πάνε «μέχρι τέλους».

Μεγάλη νίκη Το PALEA τα έβαλε με τον Lucio Tan, τον δεύτερο πλουσιότερο άνδρα των Φιλιππινών, που από την αρχή δήλωνε αλαζονικά πως «είστε τρελοί που τα βάζετε μαζί μου». Μετά από 26 μήνες στην απεργιακή φρουρά, οι εργάτες κέρδισαν την επαναπρόσληψή τους ως μόνιμο προσωπικό, με όλα τα μισθολογικά, εργατικά και συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, αλλά και την καταβολή αποζημιώσεων και έξτρα επιδομάτων! Σε μια χώρα όπου το 75% της εργατικής δύναμης απασχολείται σε εργολαβίες, όπου οι τοπικές κυβερνήσεις υπογράφουν «εγγυήσεις κοινωνικής ειρήνης» προτού έρθουν οι «επενδυτές», και δημιουργούν «ζώνες» όπου απαγορεύεται η πρόσβαση στην επιθεώρηση εργασίας, σε ανθρωπιστικές ΜΚΟ και σε συνδικαλιστές, η νίκη της απεργίας του PALEA αποτέλεσε μια συγκλονιστική εμπειρία. ΥΓ: Όλα τα στοιχεία είναι από την ομιλία των μελών του PALEA και του Εργατικού Κόμματος στο διεθνές συνέδριο Marxism της Οργάνωσης Socialist Alternative στις 17-20 Απρίλη στη Μελβούρνη. Τα έξοδα της μεταφοράς τους για να παραστούν σε μαρξιστικό συνέδριο (!) υποχρεώθηκε να καλύψει ο «δεύτερος ισχυρότερος άνθρωπος στις Φιλιππίνες»!

Μετά και τη γνωμάτευση του μουφτή, οι 492 από τις 529 θανατικές καταδίκες στην Αίγυπτο μετατράπηκαν σε ισόβια κράτηση. Πλέον 37 άνθρωποι περιμένουν το αποτέλεσμα της έφεσης για να μάθουν αν θα εκτελεστούν. Αλλά τα αιγυπτιακά δικαστήρια συνεχίζουν να δουλεύουν την αποτρόπαια «βιομηχανία» που έχει στηθεί: Νέα απόφαση προτείνει τη θανατική καταδίκη για άλλους 683 υποστηρικτές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, καταρρίπτοντας για δεύτερη φορά σε λίγο χρονικό διάστημα το παγκόσμιο ρεκόρ της σύγχρονης ιστορίας. Ανάμεσα στους 683 και ο Μοχάμεντ Μπαντιέ, ο ανώτατος ηγέτης της Αδελφότητας στην Αίγυπτο. Με τέτοιες αποφάσεις, το καθεστώς όχι μόνο τρομοκρατεί, αλλά δείχνει και πρόθυμο να «σπρώξει» τους μουσουλμάνους στην ένοπλη πάλη, που -βραχυπρόθεσμα- λειτουργεί ευεργετικά για τον (πρώην στρατηγό και οσονούπω πρόεδρο) Σίσι. Παράλληλα, κλιμακώνει τη μετωπική κατασταλτική επίθεση στις πιστές στην επανάσταση δυνάμεις: Με δικαστική απόφαση τέθηκε εκτός νόμου το Κίνημα 6ης Απρίλη για «συνωμοσία και κατασκοπεία ενάντια στο κράτος»...

Η αντεπανάσταση οχυρώνεται

Η Ιορδανία αναβάθμισε το «αντιτρομοκρατικό» της οπλοστάσιο με την ψήφιση ενός νέου τρομονόμου, που προβλέπει ποινές από 10ετή φυλάκιση μέχρι και τη θανατική ποινή. Αλλά η βασική αναβάθμιση έχει να κάνει με την ερμηνεία του όρου «τρομοκρατία», που καλύπτει πλέον κάθε δράση που έχει στόχο να προκαλέσει ανταρσία, να βλάψει την ιδιοκτησία, να θέσει σε ρίσκο τις διεθνείς σχέσεις ή να χρησιμοποιήσει το Ίντερνετ για να «προωθήσει την τρομοκρατική σκέψη». Νωρίτερα φέτος, το στίγμα είχε δώσει η Σαουδική Αραβία, το κάστρο της αντεπανάστασης, που πλέον χαρακτηρίζει τρομοκράτες: Όποιους ορκίζονται πίστη σε κόμματα, οργανώσεις, ρεύματα σκέψης, εγκαταλείποντας έτσι την αφοσίωσή τους στο καθεστώς. Όποιους στηρίζουν, συμπαθούν, προωθούν, χρησιμοποιούν συνθήματα ή σύμβολα που δείχνουν συμπάθεια σε «τρομοκρατικές» οργανώσεις. Όποιους επικοινωνούν με ομάδες, ρεύματα σκέψης ή άτομα εχθρικά στο βασίλειο. Όποιους επιδιώκουν να ταράξουν τον κοινωνικό ιστό και την εθνική ενότητα, καλούν ή συμμετέχουν σε καταλήψεις, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις ή βγάζουν συλλογικές ανακοινώσεις. Όποιους συμμετέχουν σε συνέδρια, σεμινάρια ή συγκεντρώσεις μέσα κι έξω από το βασίλειο που βάζουν ως στόχο την ασφάλεια της κοινωνίας ή αναμοχλεύουν τη δυσαρέσκεια στην κοινωνία. Ενδιαφέρον έχει πως τρομοκράτες θεωρούνται πλέον και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι άθεοι, δείχνοντας πως το καθεστώς δεν θέλει καμία απολύτως μορφή αντιπολίτευσης. Οι Σαούντ οχυρώνονται απέναντι στον ίδιο το λαό τους, καθώς οργανώνουν την αντεπαναστατική επίθεση στον υπόλοιπο αραβικό κόσμο. Ένα άρθρο που ποινικοποιεί τη «συμμετοχή σε εχθροπραξίες έξω από τα σύνορα του βασιλείου» έχει οδηγήσει αρκετούς σχολιαστές στο να εντοπίσουν μια «παράπλευρη απώλεια» του πολέμου στη Συρία: Αρκετοί Σαουδάραβες που πολέμησαν στη Συρία μπορεί να γυρίσουν στο βασίλειο με νέες, «επικίνδυνες» ιδέες...

Η Κίνα βράζει

Η μεγαλύτερη ίσως απεργία στην Κίνα από τη δεκαετία του ’70 συγκλονίζει το εργοστασιακό σύμπλεγμα YueYuen, τη μεγαλύτερη υποδηματοβιομηχανία παγκοσμίως και βασικό τροφοδότη της Nike και της Adidas. Δεκάδες χιλιάδες εργάτες έχουν κατέβει σε απεργία διαρκείας, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες στο χορό μπαίνουν και εργάτες άλλων βιομηχανιών της περιοχής ή του κλάδου. Πρόκειται για την πιο πρόσφατη κορύφωση ενός ρεύματος εργατικής αναταραχής που εξελίσσεται αδιάκοπα τα τελευταία 4 χρόνια στην Κίνα, καθώς ο αριθμός των «περιστατικών» (όπως ονομάζει το κράτος καταλήψεις, απεργίες, πικετοφορίες κ.λπ.) παρουσιάζει σταθερά ανοδική τάση, ενώ το φαινόμενο της αστραπιαίας εξάπλωσης όταν ένα εργοστάσιο κατεβαίνει σε απεργία είναι συχνό. Τις ίδιες μέρες με την απεργία, ένα εξοργισμένο πλήθος επιτέθηκε και ξυλοκόπησε άγρια άνδρες της ομάδας Chengguan, ένα σώμα άοπλης δημοτικής αστυνομίας, η οποία ωστόσο φημίζεται για τη βάναυση κακοποίηση των μικροπωλητών στους δρόμους. Όταν πέντε άνδρες επιτέθηκαν σε πλανόδια κάποιος περαστικός τούς φωτογράφισε, με αποτέλεσμα να του επιτεθούν και να τον σκοτώσουν προκαλώντας το ξέσπασμα όλης της γειτονιάς. Πρόκειται επίσης για κορύφωση ενός παρατεταμένου κύματος δυσαρέσκειας «εκτός εργοστασίων», ενάντια στην κρατική καταστολή που εκφράζεται με συχνές τοπικές βίαιες εξεγέρσεις ενάντια στην αστυνομία, με διάφορες αφορμές (δολοφονίες μικροπωλητών, εξώσεις κ.λπ.).

18 • νεολαία

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Φοιτητικές εκλογές

Με κοινούς αγώνες φοιτητών-εργαζομένων

Με την ΑΡ.ΕΝ. για την ανατροπή

Του Δημήτρη Μπαλωμενάκη

η σειρά των εκλογικών μαχών την ανοίγουν οι φοιτητικές εκλογές που έχουμε στις 7 του Μάη. Οι φοιτητικές εκλογές συμπίπτουν φέτος με τις κρίσιμες ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Εν μέσω μιας κρίσιμης πολιτικής συγκυρίας, και η φοιτητική νεολαία βρίσκεται στο στόχαστρο της μνημονιακής πολιτικής. Η κυβέρνηση προσπαθεί απεγνωσμένα να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων,δίνοντας πια τη σκυτάλη της διοίκησής τους στα συμβούλια διοίκησης που έφερε ο νόμος Διαμαντοπούλου. Η διαθεσιμότητα των 1700 διοικητικών υπαλλήλων βάζει προβλήματα επιβίωσης στα πανεπιστήμια που σε συνδυασμό με τις περικοπές των κονδυλίων και τα κουρέματα των αποθεματικών των ταμείων στραγγαλίζουν τη λειτουργία των πανεπιστημίων. Στα παραπάνω προστίθενται η εξωτερική αξιολόγηση και ένας νέος εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας για να αλλάξει ο χαρακτήρας της διοίκησης. Η διάλυση της δημόσιας παιδείας δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα της φοιτητικής νεολαίας.Βγαίνοντας από το πανεπιστήμιο, έχουν να αντιμετωπίσουν την ανεργία που στους νέους συνεχώς σκαρφαλώνει και σήμερα βρίσκεται στο 60%. Έχουν να αντιμετωπίσουν τους εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων που μονιμοποιούν ένα εργασιακό καθεστώς επισφάλειας καταργώντας συλλογικές συμβάσεις και το 8ωρο.

Μνημόνια Ως Αριστερή Ενότητα (ΑΡ.ΕΝ.) δεν έχουμε στραμμένα τα μάτια μας μόνο μέσα

στα πανεπιστήμια, και πιστεύουμε πως στην εποχή της οικονομικής κρίσης για να αντιμετωπίσουμε την παραπάνω κατάσταση οι απαντήσεις και τα προτάγματα που πρέπει να δώσουμε πρέπει να είναι πιο συνολικά. Παρατηρούμε πως στην εποχή των μνημονίων η κυβέρνηση δεν μπορεί να υποχωρήσει σε κανένα μεμονωμένο κομμάτι της πολιτικής της. Αυτό άμεσα μας βάζει το καθήκον της γενίκευσης των αιτημάτων μας και του άμεσου συντονισμούτου φοιτητικού κινήματος με τους εργαζομένους που κινητοποιούνται, με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Με βάση αυτή την ανάλυση, το πρόβλημα της ιδιωτικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ανάγεται στην κεντρική πολιτική σκηνή για το πώς θα σταματήσουμε την κυβερνητική πολιτική της λιτότητας. Στις 25 του Μάη με τις ευρωεκλογές έχουμε μια πολύ καλή ευκαιρία να δείξουμε την αντίθεση της κοινωνίας στη μνημονιακή πολιτική που τη διαλύει. Στηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και το πρόγραμμά του για ανατροπή των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων σώζουμεκαι τη διάλυση των πανεπιστημίων. Ο στόχος γι’ αυτές τις εκλογές είναι η πρωτιά της Αριστεράς και η μέγιστη δυνατή διαφορά της από το σύνολο των μνημονιακών δυνάμεων. Έχουμε 4 κάλπες αλλά μία επιλογή, τη ριζοσπαστική Αριστερά,που θα σταματήσει τα μνημόνια και τον κατήφορο. Αυτό μέσα στις σχολές σημαίνει ότι πρέπει να αγωνιστούμε να πέσουν και φέτος οι μνημονιακές παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ. Οι δυνάμεις αυτές επί χρόνια έβαζαν πλάτες στις κυβερνητικές πολιτικές, ξεφτιλίζοντας και χουλιγκανοποιώντας τον φοιτητικό συνδικαλισμό,ταυτίζοντάς τον με πάρτι και διακίνηση σημειώσεων.

Ενάντια στην αποχή

Επίσης, πολύ μεγάλο στοίχημα για την Αριστερά είναι να πείσει τον κόσμο της αποχής. Δεν μπορούμε εύκολα να συγκεκριμενοποιήσουμε τους λόγους που

ο καθένας απέχει. Ορισμένοι απέχουν γιατί θέλουν να εκφράσουν μια γενική αγανάκτηση απέναντι στο πολιτικό σύστημα, άλλοι δεν ξέρουν ποιον να στηρίξουν, ενώ οι περισσότεροι αδιαφορούν και απαξιούν. Όμως όλοι πληρώνουμε την πολιτική της λιτότητας και όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον γολγοθά της ανεργίας. Ο Μπ.Μπρεχτ είχε κάποτε πει πως «όσοι είναι ενάντια στην πολιτική, είναι υπέρ της πολιτικής που τους ασκείται» -επικαιροποιώντας τη φράση αυτή, σήμερα, όσοι/ες δεν αντιδρούν στα μνημόνια βοηθούν στην εφαρμογή τους. Για εμάς στην ΑΡ.ΕΝ. οι φοιτητικές εκλογές κάθε χρόνο δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια στήριξη του πολιτικού σχεδίου για το οποίο αγωνιστήκαμε την προηγούμενη περίοδο. Μια διαρκής προσπάθεια ενδυνάμωσης των διαδικασιών των φοιτητικών συλλόγων στον αγώνα για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας. Παλεύουμε για τη συμπόρευση όλων των πληττόμενων κομματιών του πανεπιστημίου, για τη δημιουργία κοινών συντονιστικών φοιτητών - καθηγητών - εργαζομένων. Για τη δημιουργία ενός μαχητικού κινήματος που μέσα από απεργίες και καταλήψεις θα βάλει στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και των πολιτικών που εφαρμόζει. Θεωρούμε πως η ενότητα των ριζοσπαστικών δυνάμεων της Αριστεράς μέσα από κοινά πλαίσια και συντονιστικά είναι αναπόσπαστο κομμάτι για τη δημιουργία ενός τέτοιου κινήματος. Αναδεικνύουμε τη συνεργασία των νεοναζί της Χρυσής Αυγής με την κυβέρνηση και μαχόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή ρατσισμού και σεξισμού.

2ο Φεστιβάλ Αριστερής Ενότητας Στις 2 και 3 Μάη, εν όψει των φοιτητικών εκλογών, θα πραγματοποιηθεί για δεύτερη χρονιά το φεστιβάλ των σχημάτων της Αριστερής Ενότητας Αθήνας. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το κάλεσμα του φεστιβάλ: «Μετά από τέσσερα χρόνια μνημονιακής πολιτικής, επίθεσης στην ελευθερία της έκφρασης και βίαιης καταστολής των αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας, εμείς δίνουμε τη δική μας απάντηση. Οι κοινοί μας αγώνες και οι συλλογικές μας δράσεις δείχνουν τον δρόμο της ανατροπής. Μέσα σε ένα κλίμα αυταρχισμού και αποπολιτικοποίησης, που καλλιεργείται από την κυρίαρχη αφήγηση μεταξύ άλλων και στους χώρους των πανεπιστημίων, με φορείς τις παρατάξεις της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και της ΠΑΣΠ. Εμείς δημιουργούμε το δικό μας πολιτιστικό αντιπαράδειγμα». Στον χώρο θα υπάρχουν workshops, εκθέσεις φωτογραφίας από τα σχήματα της Αριστερής Ενότητας και συναυλίες, ενώ το Σάββατο 3/5, στις 19.30, θα γίνει η κεντρική πολιτική εκδήλωση, με τίτλο: «Ενάντια στη λιτότητα και τον αυταρχισμό, με τους κοινούς μας αγώνες για την ανατροπή».

Αυτό τον Μάη έχουμε συνεχόμενες εκλογικές μάχες, από τις φοιτητικές μέχρι τις ευρωεκλογές, και σε όλες αυτές οφείλουμε να καταδικάσουμε όλες τις παρατάξεις που στήριξαν και έβαλαν πλάτες στην εφαρμογή των μνημονίων. Να στηρίξουμε τη ριζοσπαστική Αριστερά και τις παρατάξεις της που μάχονται καθημερινά ενάντια στην εξαθλίωση. Η επιλογή μας είναι στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Αριστερή Ενότητα.

Συνέντευξη με τον Δημήτρη Κοροντζή, εργαζόμενο στο Πανεπιστήμιο Πατρών Με την απεργία διαρκείας ενάντια στις διαθεσιμότητες, καταφέρατε να βάλετε τριγμούς στην κυβέρνηση Σαμαρά. Ποιοσ ειναι ο απολογισμοσ τησ μάχησ αυτήσ; Δεν είναι απολογισμός γιατί δεν τελείωσε ο αγώνας, αλλά μέχρι στιγμής δείξαμε μια πάρα πολύ καλή αγωνιστικότητα για 3,5 μήνες και το υπουργείο υποχώρησε, ενώ ήταν ένα υπουργείο από τα πλέον σκληρά, που δεν συζήταγε καν. Αυτό σημαίνει ότι εκείνη τη στιγμή είχαμε μια τεράστια δύναμη, τους είχαμε στριμώξει και έκαναν ένα βήμα υποχώρησης, που στη συνέχεια βέβαια φάνηκε ότι ήταν

τρίπλα για να κερδίσει χρόνο. Πιστεύω ότι είναι ένας ενιαίος αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία, από τότε που βγήκε ο νόμος Διαμαντοπούλου, και που τον ξεκινήσαμε μαζί με τους φοιτητές και κάποιους από τους καθηγητές. Σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να συσπειρωθούνε και οι χαμηλότερες βαθμίδες της εκπαίδευσης: τα γυμνάσια, τα λύκεια και τα δημοτικά.

Πιστεύετε πως μπορούμε εργαζόμενοι και φοιτητές να βρούμε κοινά αιτήματα; Και πώς θα συντονιστούμε σε επίπεδο βάσης; Τέτοια αιτήματα υπάρχουν. Το

πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στους αγώνες είναι το πρόβλημα συντονισμού. Δυστυχώς, πολλά από τα σωματεία έχουν ακόμα ηγεσίες από τα κυβερνητικά κόμματα. Πρέπει πρωτοβάθμια, και από φοιτητικούς συλλόγους, και από εργαζομένους, να μπορέσει να συντονιστεί κάτι που να έχει ως πρόταγμα τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, τη διασφάλιση, αλλά και την αύξηση συνολικά των πόρων για την παιδεία.

Αυτόν τον καιρό λήγουν οι προθεσμίες ορισμένων εργαζομένων σε διαθεσιμότητα. Πώς θα πρέπει να

απαντήσει η πανεπιστημιακή κοινότητα στο υπουργείο; Ο χρόνος που κέρδισε το υπουργείο τέλειωσε. Τώρα τελειώνει το οκτάμηνο και από τις 25 Μάη θα αρχίσουν τμηματικά οι απολύσεις. Πλέον, δεν έχουμε άλλα περιθώρια, πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε και πάλι με απεργίες μέχρι να δικαιωθούν οι εργαζόμενοι. Ο αγώνας αυτός, όμως, δεν μπορεί να είναι μεμονωμένος, να έχει κλαδικά αιτήματα μέσα στηνλαίλαπα της κρίσης. Ο στόχος τους δεν είναι απλά 1.000 υπάλληλοι. Στόχος τους

είναι η δημόσια παιδεία, για αυτό χρειάζεται ευρύτερο κίνημα υπέρ της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, στο οποίο πρέπει να συσπειρωθούν όλες οι δυνάμεις. Δεν αφορά μόνο το χώρο της παιδείας, αφορά όλους τους εργαζόμενους, γιατί τα δικά μας παιδιά πάνε σε αυτά τα πανεπιστήμια. Είτε είσαι βιοτέχνης, είτε μικρομεσαίος, ή εργάτης, το παιδί σου δεν θα έχει πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Έτσι είναι και στην υγεία. Θα έπρεπε να υπάρχει ένα κίνημα για υγεία και παιδεία, αλλά και συνολικά ενάντια στην πολιτική αυτή.

μετανάστες • 19

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 30 Απρίλη 2014

Μαύρο στους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής Της Έφης Γαρίδη

Δίκες

Οι συνοδοιπόροι της κυβέρνησης, που συνεχώς διαμαρτύρονται ότι «διώκονται για τις ιδέες τους», αποδεικνύεται συνεχώς ότι διώκονται γιατί είναι μαχαιροβγάλτες και εγκληματίες. Η δίκη των Αποστολόπουλου - Χατζηπαυλίδη για τη δολοφονική επίθεση σε μαθητή στο Παλαιό Φάληρο, που αναμένεται να τελειώσει στις 30 Απριλίου, φέρνει για μία ακόμα φορά στο φως στοιχεία για τη δράση των χρυσαυγιτών. Οι κατηγορούμενοι έστησαν ενέδρα και τραυμάτισαν σοβαρά με μαχαίρι το μαθητή, γιατί είχε μιλήσει άσχημα για τη Χρυσή Αυγή σε συμμαθήτριά του που διατηρεί σχέση με τον Αποστολόπουλο. Τα μηνύματα από τα κινητά των τριών εμπλεκομένων (των δύο κατηγορουμένων και της κοπέλας) έδειξαν αφενός ότι και οι τρεις είναι μέλη της Χρυσής Αυγής και αφετέρου ότι έκαναν καιρό συνεννοήσεις για την επίθεση, την οποία είχαν επιχειρήσει άλλες δύο φορές χωρίς επιτυχία. Το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά σειρά επιθέσεων αλλά και δολοφονιών με δράστες

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

Στην πλατεία της Δροσιάς συγκεντρώθηκαν την Κυριακή 27/4 δεκάδες κάτοικοι για να διαδηλώσουν ενάντια στους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Μια κίνηση που γίνεται για πρώτη φορά στα βόρεια των Αθηνών με πρωτοβουλία της Αντιφασιστικής Κίνησης Διονύσου. Περιπολικά, κλούβες της αστυνομίας, δυνάμεις των ΜΑΤ και αυτοκίνητα της ασφάλειας έζωσαν την πλατεία Δροσιάς. Ωστόσο οι διαδηλωτές αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την πορεία διαμαρτυρίας στη λεωφόρο Σταμάτας. Αρχικά οι κλούβες της αστυνομίας έκλεισαν κάθετα τη λεωφόρο (στα 200 μέτρα από την πλατεία) για να μη συνεχιστεί η πορεία των διαδηλωτών. Έπειτα όμως από διαβουλεύσεις με τον επικεφαλής, οι διαδηλωτές απαίτησαν να πορευτούν μέχρι τη διασταύρωση της Ροδόπολης και το πέτυχαν!

άνετη διαβούλευση Κασιδιάρη - Μπαλτάκου απέδειξε τις υπόγειες διαδρομές σύμπραξης των δήθεν αντισυστημικών με την κυβέρνηση των μνημονίων και της εξαθλίωσης. Φάνηκε για μία ακόμα φορά πόσο εύστοχο είναι το σύνθημα «Κυβέρνηση, ναζί δουλεύουνε μαζί», πόσο στενές είναι οι σχέσεις του φασιστικού μορφώματος με την ακροδεξιά κυβέρνηση «έκτακτης ανάγκης» των Σαμαρά - Βενιζέλου. Παρότι ο Μπαλτάκος ήταν στενός συνεργάτης του Σαμαρά και κεντρικότατο κυβερνητικό στέλεχος, έγινε συντονισμένη προσπάθεια από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ να παρουσιαστεί το γεγονός ως ατόπημα του «αντικομμουνιστή από γεννησιμιού του» Μπαλτάκου. Έτσι το όλο θέμα κουκουλώθηκε με την αποπομπή του γενικού γραμματέα από την κυβέρνηση, και ο Σαμαράς που «έπεσε από τα σύννεφα» βγήκε λάδι. Οι χρυσαυγίτες εκβιάζουν την κυβέρνηση, δηλώνοντας ότι υπάρχουν κι άλλα βίντεο με πιο αποκαλυπτικά στοιχεία, προϊδεάζοντάς μας έτσι για τα επίπεδα που μπορεί να φτάσει η κυβερνητική ανοχή για παρεκκλίσεις των ναζί από τα συμφωνημένα.

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

NNN

μέλη της Χρυσής Αυγής, αποδεικνύοντας έτσι ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις παραβατικής συμπεριφοράς, αλλά για εγκληματική δράση που είναι δεμένη με τη λογική και τις πρακτικές της ναζιστικής συμμορίας. Οι δράστες των εγκληματικών αυτών ενεργειών, όπως οι δολοφόνοι του Σαχζάντ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα ή οι Αποστολόπουλος - Χατζηπαυλίδης, αναμένεται φυσικά να τιμωρηθούν. Όπως και τα στελέχη και ο αρχηγός της συμμορίας που ήδη βρίσκονται προφυλακισμένοι και αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο μεγάλων ποινών. Αυτό σημαίνει ότι η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης και δεν χρειάζεται αντιφασιστική πάλη; Δεν είχαμε ποτέ τέτοιες αυταπάτες, και δεν πρέπει κομμάτια της Αριστεράς να υιοθετούν αυτήν τη λογική. Όσες καταδίκες χρυσαυγιτών κι αν υπάρξουν, γεγονός παραμένει ότι ο φασισμός αποτελεί στήριγμα του συστήματος, ειδικά σε περιόδους που το σύστημα απειλείται με κατάρρευση. Οι υπόγειες διαβουλεύσεις δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν, ούτε οι προσπάθειες για τη δημιουργία της «σοβαρής Χρυσής Αυγής» που θα μπορεί να είναι και επίσημα σύμμαχος της κυβέρνησης. Εξάλλου και η ίδια η κυβέρνηση υιοθετεί ακροδεξιές θέσεις και πρακτικές - στρατόπεδα συγκέντρωσης, παράνομες επαναπροωθήσεις, επιχειρήσεις-σκούπα, αποκλεισμό ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η πάλη ενάντια

στο φασισμό δεν μπορεί να γίνει απλά και μόνο βγάζοντας ένα ναζιστικό μόρφωμα εκτός νόμου, ούτε καταδικάζοντας τα στελέχη και τα μέλη του για τα εγκλήματά τους. Οι φασιστικές ιδέες ξεριζώνονται μια και καλή από την ίδια την κοινωνία, μέσα από την αντιφασιστική πάλη μέσα στις γειτονιές και τους εργατικούς χώρους, μέσα από τους κοινούς αγώνες για παιδεία, υγεία, ελευθερία, μέσα από την πάλη για μια καλύτερη ζωή.

Βρόμικο παιχνίδι

Οι χρυσαυγίτες, που μετά τη δολοφονία του Φύσσα είχαν περιορίσει πάρα πολύ τις δημόσιες εμφανίσεις τους, τολμούν τώρα να κάνουν πορείες και εξορμήσεις στις γειτονιές εν όψει των εκλογών. Από τη μία λειτουργούν ως γνήσιοι παρακρατικοί και μπράβοι του συστήματος, από την άλλη εμφανίζονται στις γειτονιές και απευθύνονται στον λαϊκό κόσμο στον οποίο δεν είναι δίπλα, όπως προσπαθούν να πείσουν, αλλά απέναντι. Αυτοί που βρίσκονται σε άμεση επικοινωνία και συνεργασία με την κυβέρνηση, που μέσα στη Βουλή κόπτονται μόνο για τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών και τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων, που ξεπλένονται από τα μεγάλα ΜΜΕ ώστε να μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν το βρόμικο παιχνίδι τους, παρουσιάζονται ως «λύση» στην αγανάκτηση του κόσμου. Και καταφέρνουν να πείσουν μια μερίδα του κόσμου, που δεν είναι φασίστες, ότι η ψήφος στη Χρυσή Αυγή είναι ψήφος

διαμαρτυρίας προς το πολιτικό σύστημα που τους έχει απογοητεύσει. Βασικό καθήκον των αντιφασιστών είναι να καταστήσουν σαφές σε όλο τον κόσμο ποιος είναι ο ρόλος της Χρυσής Αυγής. Πότε υπερασπίστηκαν τα εργατικά συμφέροντα που καταπατώνται άγρια από τις κυβερνήσεις του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων; Πότε μίλησαν για τους κομμένους μισθούς, για τις απολύσεις στο Δημόσιο, για τα λουκέτα στα μαγαζιά, για τα σχολεία και τα νοσοκομεία που κλείνουν; Η απάντηση είναι ποτέ. Στα απελπιστικά προβλήματα του κόσμου δεν μπορεί να δώσει λύση ο φασισμός, αντίθετα αποτελεί μέρος του προβλήματος. Η ψήφος στους ναζί οπλίζει τα χέρια των μαχαιροβγαλτών, δυναμώνει τους συμμάχους της κυβέρνησης ώστε να της παρέχουν καλύτερη στήριξη και να προωθούν την ακροδεξιά τους ατζέντα - που έτσι κι αλλιώς με χαρά υιοθετεί η κυβέρνηση Σαμαρά. Τη λύση θα τη δώσουμε όλοι μαζί, όσοι τόσα χρόνια έχουμε υποστεί τις συνέπειες της καταστροφικής πολιτικής των μνημονιακών κυβερνήσεων, με την αλληλεγγύη, τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας για μια καλύτερη ζωή. Θα τη δώσουμε στους δρόμους του αγώνα, στα σωματεία μας, στις γειτονιές μας. Και θα τη δώσουμε με την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ψήφος τυφλής διαμαρτυρίας, αλλά ψήφος ελπίδας και ανατροπής. Και στις κάλπες και στους αγώνες, παλεύουμε ενάντια στην ακροδεξιά κυβέρνηση των μνημονίων και τη συμμορία των νεοναζί.

Σε στικάκι που βρέθηκε στο σπίτι του χρυσαυγίτη Τσαλίκη εντοπίστηκαν αρχεία που παρουσιάζουν αγαλματίδια και κοσμήματα, κατά πάσα πιθανότητα της ελληνιστικής εποχής. Τα αντικείμενα εκτιμώνται ως ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας και αναζητείται η προέλευσή τους προκειμένου να εντοπιστεί από ποια συλλογή λείπουν ή, ενδεχομένως, και από ποιο μουσείο. Και αρχαιοκάπηλοι οι ελληναράδες, λοιπόν; NNN Σε εκατοντάδες προσαγωγές προχώρησε η ΕΛΑΣ, που πραγματοποιεί επιχείρηση-σκούπα σε πολλές περιοχές της Αθήνας, στο πλαίσιο του σχεδίου «Ξένιος Δίας». Για ακόμη μία φορά εν όψει εκλογών προσπαθούν να αλλάξουν την ατζέντα. Μπα! Δεν θα πάρουμε! NNN Με απόφαση του ακροδεξιού δημάρχου της Βερόνα, Φλάβιο Τόζι, στο εξής όποιος προσφέρει φαγητό σε άστεγους στο κέντρο της πόλης θα μπορεί να τιμωρείται με πρόστιμο από είκοσι πέντε μέχρι και πεντακόσια ευρώ. Είμαστε μόλις δυο βήματα μακριά από το να αρχίσουμε να σκοτώνουμε αστέγους στο Νταχάου. NNN Η έκρηξη της εργατικής μαχητικότητας στην Κίνα αυξάνεται συνεχώς το τελευταίο διάστημα. Αλλά πέρα από αυτή την προφανή σημασία της είδησης, ένα σημαντικό στοιχείο είναι η μαζική συμμετοχή πλέον των μεταναστών εργατών στους αγώνες. Όσοι παραξενεύεστε για την ονομασία μετανάστες, δεν γνωρίζετε πιθανόν ότι οι εργάτες που έφευγαν από τα χωριά για τις πόλεις θεωρούνταν μέχρι πριν από κάμποσα χρόνια «λαθρομετανάστες» μια και το κινεζικό καθεστώς είχε επιβάλει εσωτερικά σύνορα και οι εργάτες αυτοί ήταν «παράνομοι» και μπορούσαν να απελαθούν από τις αστικές περιοχές. Βλέπετε, οι μεταναστευτικοί έλεγχοι στοχεύουν στη διαίρεση και στον έλεγχο της εργατικής τάξης, αδιαφορώντας αν οι μετανάστες είναι «αλλοεθνείς» η «ομοεθνείς». Και τέλος, τα 300 εκατομμύρια μεταναστών εργατών στην Κίνα είναι πολύ μεγαλύτερος αριθμός από όλο τον μεταναστευτικό πληθυσμό σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη (και χωρίς να «γεμίσει η βάρκα», όπως μας τρομοκρατούν οι απανταχού ρατσιστές).

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

30 Απρίλη 2014

www.dea.org.gr

Ουκρανία: Κίνδυνος παγκόσμιας ανάφλεξης

Όχι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ

Αυτήν τη «δημοκρατία» ενισχύει η Δύση. Του Πέτρου Τσάγκαρη

ι κλιμακούμενες αψιμαχίες στα οδοφράγματα, του Ντονέτσκ, του Λουγκάνσκ, του Σλαβιάνσκ, του Κραματόρσκ και αλλού, ανάμεσα στις δυνάμεις καταστολής της Ουκρανίας, από τη μια, και Ρώσων και ρωσόφωνων εξεγερμένων, από την άλλη, είναι μια επικίνδυνη εξέλιξη σε μια ιστορικά φορτισμένη περιοχή της Ευρώπης.

Ανταγωνισμοί Στο έδαφος της Ουκρανίας συγκρούονται αυτήν τη στιγμή δύο ιμπεριαλισμοί, των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Και μάλιστα δύο ιμπεριαλισμοί με βαρύ πυρηνικό αλλά και αναρίθμητο συμβατικό εξοπλισμό. Ο Ψυχρός Πόλεμος επανέρχεται με δριμύτητα, γιατί, όπως σημείωναν και οι κλασικοί του μαρξισμού, ο καπιταλισμός υπάρχει ως πολλά αντιτιθέμενα κεφάλαια, υπάρχει δηλ. μόνον μέσα από τον ανταγωνισμό. Ο παλιός ανταγωνισμός των εξοπλισμών που υπήρχε την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ανάμεσα σε δύο οικονομικά κλειστούς μεταξύ τους κόσμους, επανέρχεται σήμερα στην κλασική του μορφή, αλλά το ίδιο απειλητικός για την παγκόσμια ειρήνη, για την επιβίωση και την ευημερία των λαών. Ασφαλώς η σύγκρουση δεν διεξάγεται στα σύνορα των ΗΠΑ ούτε σε περιοχές που είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τη στρατιωτική άμυνα των ΗΠΑ, αλλά ούτε και σε περιοχές που είναι αποφασιστικής στρατηγικής σημασίας για το εξαγωγικό εμπόριο των ΗΠΑ. Αντίθετα, ισχύει ακριβώς το ανάποδο: η Ρωσία είναι αυτή που απειλείται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους

της. Οι ΗΠΑ στέλνουν πολεμικά τους πλοία στη Μαύρη Θάλασσα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές τους, ενισχύουν με πολεμικά αεροπλάνα και στρατιώτες τις δυτικές χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία, ενώ εξοπλίζουν με μέσα και «τεχνογνωσία» την ακροδεξιά κυβέρνηση του Κιέβου. Έστειλαν στο Κίεβο τον αντιπρόεδρο Τζ. Μπάιντεν, αλλά και τον ίδιο τον επικεφαλής της CIA Τζ. Μπρέναν προκειμένου να «συμβουλεύσουν» την κυβέρνηση για την τακτική ενάντια στους φιλορώσους της ανατολικής Ουκρανίας. Ταυτόχρονα εξαγγέλλουν ένα –εντελώς αμφίβολης αποτελεσματικότητας, είναι αλήθεια– σχέδιο οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας. Βεβαίως η επέμβαση των ΗΠΑ πάτησε σε μια πολύ υλική βάση: την εξέγερση του λαού εναντίον του καταπιεστικού και διεφθαρμένου καθεστώτος του Γιανουκόβιτς αλλά και εναντίον όλων των ολιγαρχών που κατά καιρούς κυβέρνησαν τη χώρα από το 1990 και μετά, και που οδήγησαν τον εαυτό τους σε απίστευτο πλούτο και τον υπόλοιπο πληθυσμό στο χαμηλότερο εισόδημα σε σχέση με όλες τις άλλες χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης (χαμηλότερο και από αυτό της «σοβιετικής» εποχής). Σε αυτήν τη φωτιά που άναψε από τα κάτω παρενέβησαν οι ΗΠΑ, υπό την καθοδήγηση των οποίων δυναμιτίστηκαν σε δύο περιπτώσεις οι συμφωνίες που επιτεύχθηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης: αυτή της 21ης Φλεβάρη ανάμεσα στην κυβέρνηση Γιανουκόβιτς και την τότε αντιπολίτευση (γεγονός που οδήγησε σε στρατιωτική ήττα

Κατάληψη τηλεοπτικού σταθμού από φιλορώσους «ακτιβιστές». Μοιάζουν με παιδιά του λαού ή με κάτι άλλο; του Γιανουκόβιτς) και αυτή της Γενεύης, στα μέσα Απρίλη, ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ουκρανία και Ρωσία. Πριν στεγνώσει καν το μελάνι από την τελευταία συμφωνία ο Ομπάμα έσπευσε να δηλώσει ότι «δεν μπορούμε να υπολογίζουμε σε αυτή με δεδομένη τη συμπεριφορά της Ρωσίας στο παρελθόν», καθώς και ότι «πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ώστε να απαντήσουμε».

Αντιφάσεις Ωστόσο η καταστολή της εξέγερσης στην Α. Ουκρανία ξεκίνησε με παταγώδη αποτυχία, καθώς τα ουκρανικά στρατεύματα που πρώτα στάλθηκαν εκεί, όχι μόνον δεν είχαν καμία διάθεση να χτυπήσουν τον άοπλο λαό (αλλά και τους ένοπλους αυτονομιστές), όχι μόνον δέχθηκαν να αποχωρήσουν με την πρώτη ψυχολογική πίεση των διαδηλωτών, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις άφησαν τα τεθωρακισμένα οχήματά τους στους εξεγερμένους. Αυτές οι δυσκολίες του ακροδεξιού νεοφιλελεύθερου καθεστώτος του Κιέβου (που, παρεμπιπτόντως, συμφώνησε να ρίξει τον ίδιο τον πληθυσμό του στον καιάδα του ΔΝΤ), αλλά και η αμερικανική επιθετικότητα δεν σημαίνουν ότι οι εξεγερμένοι στην Α. Ουκρανία είναι «καλύτεροι» από τους εξεγερμένους της πλατείας Μαϊντάν. Γιατί μαζί με τον πληθυσμό που αγωνιά για το τι σχεδιάζουν εναντίον τους το Κίεβο και οι φασίστες του Δεξιού Τομέα, δρουν οι ρωσόφιλοι εθνικιστές και φασίστες –και μάλιστα είναι οι δικές τους ενέργειες (καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, τηλεοπτικών σταθμών, δημαρχείων κ.λπ.) που δίνουν τον τόνο. Οι διαδηλωτές στην Α. Ουκρανία είναι συνήθως λί-

γοι (το πολύ 2.000) σε πόλεις με εκατοντάδες χιλιάδες πληθυσμό. Δημοσκόπηση του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοινωνιολογίας του Κιέβου, που διεξήχθη στις ανατολικές πόλεις όταν άρχιζαν οι καταλήψεις, έδειξε ότι το 75% των κατοίκων του Ντονέτσκ διαφωνούσαν με τις καταλήψεις. Συνολικά στην ανατολική περιοχή μόλις το 15,4% του πληθυσμού υποστήριζαν την ενσωμάτωση στη Ρωσία. Μόνο στο Ντονέτσκ (27,5%) και στο Λουγκάνσκ (30,3%) τα ποσοστά ήταν μεγαλύτερα. Ασφαλώς μπορεί να χρεώσει κανείς έλλειψη αντικειμενικότητας σε ένα ίδρυμα του Κιέβου, ωστόσο τα ευρήματα συμβαδίζουν με το ποσοστό συμμετοχής στις διαδηλώσεις. Τα πραγματικά συναισθήματα του πληθυσμού μπορεί βέβαια να καταγραφούν στο δημοψήφισμα (για την αυτονομία) στο οποίο καλεί η αυτοανακηρυχθείσα «Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ» στις 11 Μαΐου, δύο βδομάδες πριν από τις επίσημες προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας. Χαρακτηριστική του σύνθετου χαρακτήρα αυτών των διαθέσεων ήταν η δήλωση ενός κατοίκου του Σλαβιάνσκ, του Βλ. Ιβάνοβιτς, στην «Γκάρντιαν»: «Δεν είμαι ακραίος ούτε υπέρ της απόσχισης. Είμαι μάλιστα περισσότερο προς τα αριστερά. Δεν μου άρεσε και πολύ ο Γιανουκόβιτς. Είμαι υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης. Το πρόβλημα είναι ότι όταν οι εθνικιστές κατάκτησαν την εξουσία στο Κίεβο, δεν σκέφτηκαν τις συνέπειες». Σε κάθε περίπτωση, η αντιπαράθεση στην Ουκρανία μπορεί να αποτελέσει το φιτίλι για μια παγκόσμια σύρραξη. Η πολύ υπαρκτή διαπλοκή ευρωπαϊκών και αμερικανικών επιχειρήσεων με αντίστοιχες ρωσικές

δεν σημαίνει ότι μπορεί να εμποδίσει τον πόλεμο. Παρόμοιες ευρύτατες συνεργασίες είχαν μεταξύ τους οι καπιταλιστές της Ευρώπης λίγο πριν από το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ΕΕ συνολικά, παρά τα επιμέρους συμφέρονται εταιρειών της, είναι πρόθυμη να ενταχθεί στην εκστρατεία κατά της Ρωσίας αδιαφορώντας για τη βούληση των ίδιων της των λαών. Η «υπουργός Εξωτερικών» της ΕΕ, Κάθριν Άστον, έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια το ψήφισμα 2627/2014 του Ευρωκοινοβουλίου, που αναφερόταν στην ανάγκη διεξαγωγής ανεξάρτητης έρευνας για το ρόλο και τις διασυνδέσεις των ελεύθερων σκοπευτών στο Κίεβο, που εξέφραζε επίσης βαθιά ανησυχία για τον κυβερνητικό ρόλο των ακροδεξιών κομμάτων Σβόμποντα και Δεξιός Τομέας και που επέκρινε το γεγονός ότι η ΕΕ και τα κράτη-μέλη αγνόησαν συστηματικά τις ανησυχίες και τα συμφέροντα της Ρωσίας.

Αριστερά Η ελληνική κυβέρνηση, παντελώς ανυπόληπτη παρά την προεδρία της ΕΕ, παίρνει θέση υπέρ της Δύσης, ενώ συμμετέχει ενεργά στο ΝΑΤΟ. Η ελληνική Αριστερά, αντίθετα, έχει καθήκον να παλέψει για την ειρήνη γιατί αυτό είναι προς το συμφέρον όλων των λαών –και βεβαίως του ελληνικού. Η καταγγελία της βαθύτατης υποκρισίας του συμμάχου της Ελλάδας, των ΗΠΑ, για την Ουκρανία είναι απαραίτητη προϋπόθεση σε αυτή την κατεύθυνση. Και, σε περίπτωση αριστερής κυβέρνησης, η έξοδος από το ΝΑΤΟ αποτελεί την ελάχιστη συμβολή για τη διάλυση της επιθετικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας και για την προάσπιση της ειρήνης στην Α. Ευρώπη.