ΕΑ314 by dea.org.gr ΔΕΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

6045 Φύλλο Νο 314

6 μ

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

11 Ιούνη 2014 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ

Αρχή του τέλους στο Ασφαλιστικό

ΣΥΡΙΖΑ: Κυβέρνηση Αριστεράς ή εθνικής σωτηρίας;

Η ουκρανική κρίση στο φως των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών

Όλοι στα αντιρατσιστικά φεστιβάλ

ΜΟΥΝΤΙΑΛ Λαϊκός ξεσηκωμός

Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να σαρωθεί

Καμιά αναμονή

Ένας λαϊκός ξεσηκωμός συγκλονίζει τη Βραζιλία. Διαδηλώσεις, καταλήψεις και απεργίες εναντιώνονται στον «εθνικό στόχο» του Μουντιάλ. Το πρωτοφανές αυτό κίνημα φέρνει στο φως τον βρόμικο ρόλο της FIFA και τις καταστροφές που προκαλούν τα αθλητικά Μέγκα-Γεγονότα στους πληθυσμούς των χωρών που τα φιλοξενούν. Ξεσκεπάζει επίσης με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τη χρεοκοπία του «κυβερνητικού ρεαλισμού» που υιοθέτησε το –κάποτε αριστερό– PT στη Βραζιλία (σελ. 8-9).

καμιά ανακωχή

ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ Δυναμικές κινητοποιήσεις Το νέο κύμα συγχωνεύσεων σχολείων, τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αποτελεί ένα ακόμα χτύπημα στη δημόσια Παιδεία. Οι σχετικές ανακοινώσεις, εν μέσω προεκλογικής περιόδου και λήξης του σχολικού έτους, δεν εμπόδισαν ενώσεις γονέων, συλλόγους εκπαιδευτικών και τοπικούς φορείς να οργανώσουν τις πρώτες δυναμικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης (σελ. 14).

ΙΣΠΑΝΙΑ Ενάντια στη μοναρχία Ο λαϊκός ξεσηκωμός σε όλη την Ισπανία ενάντια στη μοναρχία αποτελεί μεγάλη τομή. Στο πρόσωπο της μοναρχίας οι διαδηλωτές αμφισβητούν συνολικά το «κοινωνικό συμβόλαιο» που επικράτησε μετά την πτώση της δικτατορίας. Πρόκειται για γενικευμένη κρίση καθεστώτος –οικονομική, πολιτική, κοινωνική, εθνοτική. Οι σημερινές κινητοποιήσεις, όπως και οι εκλογικές επιτυχίες των δυνάμεων της Αριστεράς, έχουν τις ρίζες τους σε ένα εντυπωσιακό πολύμορφο κίνημα αντίστασης που τα τελευταία τρία χρόνια συνεχίζεται, εξελίσσεται, δυναμώνει (σελ. 12).

Ο αγώνας από τα κάτω, προϋπόθεση για τη λύση

ανασχηματισμένη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είναι μια ακόμα πολεμική μηχανή ενάντια στις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Το συμβολισμό τον αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο ο νέος «τσάρος» της Οικονομίας, ο Γκ. Χαρδούβελης, ο τελευταίος της παρέας των, τότε, «νέων λύκων» που ανέλαβαν επί Σημίτη να εξαπολύσουν τον άγριο νεοφιλελευθερισμό στο τραπεζικό σύστημα, στην οικονομία, στην κοινωνία. Είναι όμως και μια κυβέρνηση πολέμου εναντίον της Αριστεράς. Οι «ντουντούκες» της ΝΔ (Βούλτεψη, Ντινόπουλος, Γιακουμάτος) περνάνε στην πρώτη γραμμή, ο Βορίδης παίρνει τη θέση του Γεωργιάδη, ενώ ο «κατεδαφιστής» Λοβέρδος (μετά την

αντιμεταρρύθμιση στην Ασφάλιση και την Υγεία) πιάνει δουλειά στην εκπαίδευση... Απέναντι σε μια τέτοια κυβέρνηση δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για ανακωχή, ούτε καν για αναμονή. Πρέπει να πέσει το ταχύτερο δυνατό! Θεωρητικά η ανασχηματισμένη συγκυβέρνηση έχει τα περιθώρια να ελπίζει για εξάντληση της τετραετίας. Τα κομμάτια και θρύψαλα του παλιού πολιτικού σκηνικού, η δεξαμενή των «ανεξάρτητων» στη Βουλή, δίνουν στις κοινοβουλευτικές ηγεσίες των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να συγκεντρώσουν την πολυπόθητη «προεδρική πλειοψηφία» των 180, ώστε να αποφύγουν τη δοκιμασία των εκλογών.

Όμως πολιτικά η κυβέρνηση αυτή είναι πιο αδύναμη από την προηγούμενη. Έχοντας καταγράψει ότι στηρίζεται στη λαϊκή μειοψηφία, θα δυσκολευτεί να περάσει τα νέα άγρια μέτρα που η τρόικα έχει θέσει ως προϋποθέσεις για συνέχιση της χρηματοδότησης. Έχοντας καταγράψει ότι τα κόμματαπυλώνες της συγκυβέρνησης οδηγούνται σε ιστορική συρρίκνωση, θα δυσκολευτεί να διατηρήσει ακόμα και τη στοιχειώδη πολιτική πειθαρχία. Επιδιώκοντας να εξαντλήσει την τετραετία –διατυμπανίζοντας ότι αυτό ορίζει η κοινοβουλευτική «τάξη»– έμμεσα καλεί στο προσκήνιο τον πιο επικίνδυνο παράγοντα «αντιπολίτευσης»: έναν νέο γύρο μαζικών κινητοποιήσεων από τα κάτω. (συνέχεια στη σελ.3)

• πολιτική

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

Παραλίες, τουριστικά ακίνητα, λιμάνια, νερό Την ξαναπάτησαν οι Νεοδημοκράτες ψηφοφόροι. ΝΔ ψήφισαν (για να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ), πιο πολύ και πιο βαθύ ΠΑΣΟΚ έστειλε ο Σαμαράς στους υπουργικούς θώκους: τον Λοβέρδο, τον σύμβουλο του Σημίτη Χαρδούβελη, τον Κουκουλόπουλο, τον Κωνσταντινόπουλο, τη Φώφη, την Εύη Χριστοφιλοπούλου, τον Ντόλιο, την Γκερέκου. Και από κοντά ο Βενιζέλος να κρατά δύο πόστα (λόγω όγκου) και ο Χρυσοχοΐδης να παραμένει ακλόνητος. Α, ρε Φαήλο, ήττα χοντρή… NNN Κατά τα άλλα το ΠΑΣΟΚ της διαφθοράς έχει έρθει στον ΣΥΡΙΖΑ… NNN Μιλώντας για την Γκερέκου, αν αυτή ή ο Γιακουμάτος ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα συστημικά ΜΜΕ θα «έπαιζαν» νυχθημερόν τα σκάνδαλα με τα οποία βαρύνονται. Αλλά τώρα είναι μνημονιακοί, οπότε μπορούν μέχρι και… υπουργοί να γίνουν. NNN Ο Ντινόπουλος αναφωνούσε πριν από δυο χρόνια «ε, όχι και αθώος ο Βενιζέλος για τα υποβρύχια», η δε Βούλτεψη αποκαλούσε τον Χαρδούβελη «εθελόδουλο» και άλλα τινά. Τώρα όλοι αυτοί συγκυβερνούν. Άνθρωποι με αρχές, αν μη τι άλλο… NNN Στον ανασχηματισμό ο Σαμαράς δεν πείραξε κανέναν από τους γόνους των βαρόνων του κόμματος: Μητσοτάκης, Βαρβιτσιώτης, Κεφαλογιάννη έμειναν στις θέσεις τους. «Αντισυστημικός» πάντα ο Αντωνάκης… NNN Καλά, 45 άνθρωποι έγιναν υπουργοί (αριθμός ρεκόρ). Μια θέση για τον Πάγκαλο της ΔΗΜΑΡ (Ψαριανό τον λένε) δεν βρέθηκε; NNN Εν τη ρύμη του λόγου του ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής αποκάλυψε ότι ήξερε πως η κυβέρνηση θα έκλεινε τη Βουλή ενώ δεν το ήξεραν οι βουλευτές όλων των άλλων κομμάτων: Συναλλαγή προφανής. Και με τη συναίνεση της ελληνικής άρχουσας τάξης. NNN Πάγωσε έως την Τρίτη, 10/6, η έκδοση πιστοποιητικών για το φόρο ακινήτων και τη φορολογική ενημερότητα καθώς και η κατάθεση δηλώσεων φόρου εισοδήματος, μέχρι την πλήρωση της θέσης του ΓΓ Δημοσίων Εσόδων, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της Διεύθυνσης Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Καλά, όλα από τα χέρια του Θεοχάρη περνούσαν; Ή η συρρίκνωση του Δημοσίου έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό; NNN Καταργείται η κυριακάτικη αργία από τα τέλη Ιουνίου σχεδόν για τα 9/10 του ελληνικού πληθυσμού, καθώς-και- αυτό αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση. Η παιδική εργασία δεν είναι σε αυτό το μνημόνιο. Σίγουρα όμως είναι μια αγκύλωση του σοβιετικού ελληνικού παρελθόντος που πρέπει να εκλείψει σύντομα… NNN Τέσσερις διμοιρίες ΜΑΤ (αυτοί που κατά 50% ψηφίζουν Χρυσή Αυγή) προστάτεψαν τους Φούρνους Λάμπρου από τους εργαζόμενους και τους απολυμένους στους οποίους ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης χρωστά δεδουλευμένα. Αντίθετα καμία διμοιρία δεν έχει ακουστεί να προστατεύει σπίτια των οποίων οι ιδιοκτήτες χρωστάνε στις τράπεζες. NNN Μόνιμη καραμέλα των νεοφιλελεύθερων, των αφεντικών και των τσιρακιών τους στα ΜΜΕ είναι ότι το πρόβλημα του τουρισμού είναι οι απεργίες, ο συνδικαλισμός και οι «υψηλοί» μισθοί. Για την υδρόλυση των χημικών της Συρίας και την επικείμενη καταστροφή των θαλασσών, ούτε κουβέντα από όλα αυτά τα καλόπαιδα…

Το μεγάλο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας

τριμωγμένη στις μυλόπετρες των ανταγωνισμών ντόπιων και διεθνών καπιταλιστών και του πολιτικού χρόνου που τελειώνει, η συγκυβέρνηση επιταχύνει το σχέδιο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Ακτές, τουριστικά και άλλα ακίνητα, κερδοφόρες επιχειρήσεις, λιμάνια, ακόμα και αρχαιολογικοί χώροι, βρίσκονται στις προτεραιότητες του «πλιάτσικου» που οργανώνει το ΤΑΙΠΕΔ για λογαριασμό ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων. Πριν από λίγες μέρες 55 ακίνητα, ανάμεσά τους η μαρίνα Ζέας, το χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού, συγκροτήματα «Ξενία» όπως στην Ακροναυπλία, όπου είναι ενταγμένο σε περιοχή Natura, ακίνητα στην Πλάκα, στη Γλυφάδα, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης και σε άλλες ακριβές περιοχές, τμήμα του κάστρου της Πύλου, πέρασαν στο αμαρτωλό ΤΑΙΠΕΔ για να βγουν στο σφυρί. Υπήρξε δε τέτοια βιασύνη για την παράδοση της εκμετάλλευσης σε ιδιώτες, που τρία σημαντικά «φιλέτα» της Αττικής μεταβιβάστηκαν στο φορέα ιδιωτικοποιήσεων από τη διυπουργική επιτροπή, ενώ προορίζονταν για το Παράκτιο Μέτωπο ΑΕ, όπου μέτοχος παραμένει το Δημόσιο και έχει συσταθεί για τον ίδιο σκοπό. Την ίδια ώρα φουντώνει η διαμάχη για την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών. Το ΤΑΙΠΕΔ

ανακοίνωσε τα επενδυτικά σχήματα που ενδιαφέρονται για την απόκτηση του 67% του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΛΘ (ανάμεσά τους η κοινοπραξία ρωσικών σιδηροδρόμων και ομίλου συμφερόντων Περιστέρη) και ενέκρινε τα πέντε σχήματα που εισέρχονται στη β’ φάση του διαγωνισμού για τον ΟΛΠ (COSCO κ.ά.), εξέλιξη που έφερε την παρέμβαση Μώραλη-Μαρινάκη. Ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Πειραιά έστειλε επιστολή στον Σαμαρά ζητώντας «την αναθεώρηση των επιλογών του ΤΑΙΠΕΔ για τον ΟΛΠ, καθώς και τη διευρυμένη συμμετοχή του Δήμου Πειραιά στο ΔΣ του ΟΛΠ», υπενθυμίζοντας ότι και το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο θέλει κομμάτι από την πίτα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η αντιπαράθεση Μαρινάκη και Μελισσανίδη για την έκταση

του πρώην εργοστασίου λιπασμάτων στη Δραπετσώνα. Παράλληλα συνεχίζονται οι διαδικασίες για την παράδοση σε ιδιώτες της «μικρής ΔΕΗ», της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, παρά την απόφαση του ΣτΕ, που δεν επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Θεσσαλονίκη, όπου το 98% των συμμετασχόντων είπαν «όχι» στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Εκτός από όλα τα παραπάνω, στα θερινά τμήματα της Βουλής –για την αποφυγή κάποιου «ατυχήματος»– θα συζητηθούν τα νομοσχέδια για τον αιγιαλό, τα δάση και τα Ρυθμιστικά Σχέδια Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για νομοθετικές παρεμβάσεις στην κατεύθυνση της εκχώρησης του δημόσιου πλούτου και της καταστροφής του περιβάλλοντος.

Πριν από το αιφνιδιαστικό «λουκέτο» στη Βουλή βέβαια, η κυβέρνηση φρόντισε να παραδώσει τις δημόσιες ψηφιακές συχνότητες, μέσα από έναν διαγωνισμό-παρωδία, στην κοινοπραξία των 6 τηλεοπτικών σταθμών Digea, με τίμημα 18 εκατ. ευρώ. Ποσό που θα καταβληθεί σε 15 χρόνια ή 16.000 ευρώ το μήνα και με τριετή περίοδο χάριτος. Αντίτιμο μηδαμινό μπροστά στα 715 εκατ. ευρώ που εκτιμάται η αξία των συχνοτήτων. Με άλλα λόγια, απώλεια δημοσίων εσόδων και συνέχιση των προπαγανδιστικών φιλοκυβερνητικών ύμνων από τα δελτία των καναλαρχών. Για την Αριστερά, η απάντηση απέναντι στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου δεν χωράει μισόλογα. Δεν υπάρχουν «υγιείς» και «πειρατικές» επενδύσεις. Καμία ιδιωτικοποίηση καμία εμπορευματοποίηση της δημόσιας περιουσίας και των κοινωνικών αγαθών. Απόλυτη στήριξη και ενεργή συμμετοχή στα κινήματα αντίστασης σωματείων και κάθε συλλογικότητας που παλεύει για την αποτροπή του ξεπουλήματος. Επαναφορά υπό δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο όλων των ΔΕΚΟ και οργανισμών στρατηγικής σημασίας και ακύρωση όλων των μνημονιακών εκποιήσεων, με στόχο τη στήριξη του άμεσου προγράμματος ριζοσπαστικών μέτρων της κυβέρνησης της Αριστεράς.

Στο συμβούλιο των υπουργών Περιβάλλοντος της ΕΕ, στις 12 Ιούνη

Με... εντολή Σαμαρά-Μανιάτη, οι πολυεθνικές της βιοτεχνολογίας θα κάνουν κουμάντο στη γεωργία Της Κατερίνας Γιαννούλια

το καπιταλιστικό έτος 2014, που η ανάπτυξη της επιστήμης έχει εκτιναχθεί, οι κυβερνήσεις της ΕΕ, με πρωτεργάτρια την ελληνική, αποφασίζουν να αγνοήσουν τα επιστημονικά, αντικειμενικά κριτήρια για την έγκριση ή μη ΓΤΟ (Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών) στα εδάφη τους. Σύμφωνα με την προωθούμενη πρόταση της ελληνικής προεδρίας, μόνο υποκειμενικούς λόγους (κοινωνικούς, οικονομικούς, ιδεολογικούς) θα μπορεί ένα κράτος μέλος να επικαλεστεί προκειμένου να απαγορεύσει την καλλιέργεια μεταλλαγμένων φυτών. Έτσι, συνειδητά επιχειρούν να αποδυναμώσουν την εξουσία και το δημόσιο συμφέρον των κρατών, ενώ ισχυροποιούν στο έπακρο τις εταιρείες βιοτεχνολογίας, τους αγροβιομηχανικούς κολοσσούς όπως

οι Monsanto, Bayer, Du Pont, Dow Chemicals, Basf κ.ά. Με τον παραπλανητικό χαρακτηρισμό που έβαλε ο υπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Μανιάτης στην πρότασή του για το νέο θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ «νόμος που κλείνει την πόρτα στα μεταλλαγμένα», η ελληνική προεδρία μαζί με τα άλλα κράτη μέλη υλοποιούν το ακριβώς αντίθετο: τα κράτη μέλη θα επαφίενται στις ορέξεις των μεγαλοαγροβιομηχάνων για το αν θα καλλιεργούν ΓΤ σπόρους στην επικράτειά τους. Αν ψηφιστεί η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης στο συμβούλιο υπουργών της ΕΕ, στις 12 Ιούνη, η ΕΕ θα εγκρίνει συνολικά έναν ΓΤΟ κι αν στη συνέχεια ένα κράτος μέλος θέλει να τον απαγορεύσει, οι μόνοι λόγοι που θα μπορεί να επικαλεστεί θα είναι οι αντιεπιστημονικοί (οικονομικοκοινωνικοί, δεοντολογίας κ.λπ.) και όχι οι επιστημονικοί. Τα διεθνή δικαστήρια και ο

ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου), όμως, δεν δέχονται τέτοιους λόγους. Έτσι, τα κράτη μέλη θα βρεθούν «ένοχα» μπροστά στις διώξεις των πολυεθνικών γενετικής μηχανικής και στην «καλύτερη» περίπτωση θα αναγκαστούν να τις αποζημιώνουν, εφαρμόζοντας ρήτρες με ασύλληπτα πρόστιμα προκειμένου να μην καλλιεργείται κάποια μεταλλαγμένη ποικιλία. Η προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας αφήνονται στον ευρωπαϊκό θεσμό της ΕFSA (Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων), που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει γνωμοδοτήσει αρνητικά για κάποιον ΓΤΟ. Το συμβούλιο υπουργών Περιβάλλοντος της ΕΕ θα έπρεπε να ασχοληθεί με την καλυτέρευση της διαδικασίας και μεθοδολογίας της επιστημονικής αξιολόγησης των ΓΤΟ. Τα οφέλη των ΓΤΟ δεν έχουν αποδειχτεί επιστημονικά.

Αύξηση της παραγωγής δεν επιφέρουν, ενώ είτε δρουν ως εντομοκτόνα τα ίδια τα φυτά, είτε είναι ανθεκτικά στην υπερβολική χρήση φυτοφαρμάκων, αντιβιοτικών κ.λπ. Η ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα, η ανάπτυξη στελεχών εντόμων-ζιζανίων ανθεκτικών σε φάρμακα, η δραματική απειλή της βιοποικιλότητας, η τοξικότητα στα όργανα πειραματόζωων που κατανάλωσαν μεταλλαγμένες τροφές, η άγνωστη και ανεξέλεγκτη πιθανή «μετάθεση» του «μεταφερόμενου» γενετικού υλικού σε άλλους οργανισμούς, αποτελούν τα τεράστια βιολογικά και οικολογικά προβλήματα. Η οικονομική και διατροφική εξάρτηση ολόκληρου του πλανήτη από 5-6 σούπερ πολυεθνικές αποτελεί το πρόβλημα διαβίωσης της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού της υδρογείου.

πολιτική •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

Κυβέρνηση διαρκούς ταξικής επίθεσης 180 μοιρών όταν αποφασίστηκε το PSI (κι αφού οι τράπεζες είχαν ξεφορτωθεί τα περισσότερα από αυτά τα «χαρτιά»).

Του Πέτρου Τσάγκαρη

αι μόνον η καρατόμηση εννέα υπουργών, ανάμεσά τους ο Οικονομικών, ο Ανάπτυξης, ο Υγείας, ο Παιδείας και ο Εσωτερικών, δείχνει απόλυτη παραδοχή ήττας από την πλευρά της κυβέρνησης που άφησε να περάσουν δύο εβδομάδες από τις εκλογές μήπως και δεν τις συνδέσει ο κόσμος με τον ανασχηματισμό (τον οποίο ανακοίνωσε ανήμερα του Αγίου Πνεύματος μπας και δεν τον πάρουμε χαμπάρι). Μάλιστα στα υπουργεία Εσωτερικών, Παιδείας, Υγείας και Αγροτικής Ανάπτυξης ξηλώθηκε ολόκληρη η πολιτική ηγεσία ενώ στο υπ. Ανάπτυξης «επιβίωσε» μόνο ο υφυπουργός Ν. Μηταράκης. Όλα αυτά ήρθαν να προστεθούν στην αποπομπή του «τσάρου» των εσόδων, δηλ. του Θεοχάρη. Ο ανασχηματισμός ήρθε μετά το άρον-άρον κλείσιμο της Βουλής. Το κλείσιμο έγινε προκειμένου να αποφύγει ο Σαμαράς τη συζήτηση για το σκάνδαλο Μπαλτάκου, για να ξεχαστεί η «υπόσχεσή του» περί της «μίας και μόνης εξεταστικής–για το μνημόνιο», για να γλιτώσουν άλλες άρσεις ασυλίας οι χρυσαυγίτες, αλλά και για να υπάρξει η δυνατότητα παραγραφής σκανδάλων.

Πάλι ΠΑΣΟΚ Όμως ο ανασχηματισμός δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων έλαβε υπόψη της τη λαϊκή οργή που εκφράστηκε στις ευρωεκλογές με τη συντριβή των δύο κομμάτων. Υπακούοντας στα κελεύσματα της ελληνικής άρχουσας τάξης και της τρόικας, το ντουέτο που κυβερνά, προχώρησε στη συγκρότηση μιας νέας κυβέρνησης, με πολλές αλλαγές μεν, αλλά με στόχο να ακολουθήσει την ίδια δολοφονική πολιτική των μνημονίων και της λιτότητας. Ασφαλώς μέσα σε αυτή την κυβέρνηση είναι αναβαθμισμένος ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας. Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ (ποιος θυμά-

Η τοποθέτηση Χαρδούβελη είναι σε απόλυτη συνέπεια και συνέχεια με τις επιλογές Παπαδήμου και Στουρνάρα (με τους τρεις τους σχεδόν εξαντλήθηκε το υψηλό προσωπικό των τραπεζιτών, τουλάχιστον από την Ελλάδα). Μεταξύ πολλών άλλων, ο Χαρδούβελης υπήρξε Σύμβουλος Ερευνών στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης, είναι Επικεφαλής Οικονομικών Μελετών της Eurobank, ενώ είναι μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών καθώς και εκπρόσωπός της στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Ομοσπονδίας. Όπως και ο Στουρνάρας, είναι επίσης μέλος του ΔΣ του κατεξοχήν εργοδοτικού οργανισμού παραγωγής πολιτικής στην Ελλάδα, δηλ. του ΙΟΒΕ. ται την Ελιά;) πήρε το ταβάνι (8%) που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από την ηγεσία του ώστε να ζητηθεί να περιοριστεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική και τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Όμως δεν έχει μείνει τίποτε από τη μεταρρυθμιστική ψυχή της πάλαι ποτέ σοσιαλδημοκρατίας: καμία πρόταση για αλλαγή πολιτικής δεν έγινε από τον Βενιζέλο, και η μόνη αλλαγή είναι η επιστροφή των εκσυγχρονιστών πασόκων (καταδικασμένων απόλυτα στη συνείδηση του λαού) σε υπουργικούς θώκους. Η υπουργοποίηση των Λοβέρδου, Γκερέκου, Κουκουλόπουλου και Ντόλιου, που είχαν υπηρετήσει την πρώτη κυβέρνηση του μνημονίου, αλλά και του Οδ. Κωνσταντινόπουλου, δεν θα σημάνει τίποτε καλό για το λαό. Ειδικά η τοποθέτηση Λοβέρδου στο Παιδείας αποτελεί πρόκληση από μόνη της. Όπως επίσης βέβαια δεν θα σημάνει καμιά ελάφρυνση της βαρβαρότητας η παραμονή των Βενιζέλου, Χρυσοχοΐδη και άλλων πα-

σόκων υπουργών στα πόστα τους. Το ίδιο ισχύει και για τα υλικά «ανανέωσης» της Νέας Δημοκρατίας. Ο Βορίδης στη θέση του Γεωργιάδη σημαίνει συνέχιση της ακραίας ακροδεξιάς πολιτικής στην υγεία. Ο Γιακουμάτος και οι λοιποί δευτεροκλασάτοι «λαϊκοί» δεξιοί δεν πρόκειται επίσης να μαλακώσουν την πολιτική της λιτότητας -αντίθετα ο στόχος είναι να μαλακώσει η εσωκομματική γκρίνια και να ενισχυθεί η κυβερνητική προπαγάνδα στα τηλεπαράθυρα των μικρών δεξιών καναλιών. Η είσοδος στην κυβέρνηση των Ντινόπουλου (Εσωτερικών, παρακαλώ), Βούλτεψη και Ορφανού, δείχνει ότι η άρχουσα τάξη έχει στερέψει από εφεδρείες, καταφεύγοντας σε χαμηλής ποιότητας υλικά -όταν η ανακύκλωση δεν επαρκεί. Τέλος, η παραμονή στην κυβέρνηση των τριών γόνων των βαρόνων της ΝΔ (Μητσοτάκης, Βαρβιτσιώτης, Κεφαλογιάννη) καθώς και του Αβραμόπουλου, καταδεικνύει ότι ο Σαμαράς δεν έχει περιθώρια να αντι-

παρατεθεί με σοβαρούς εσωκομματικούς αντιπάλους και κονιορτοποιεί το επιχείρημα των «παπαγάλων» περί σαρωτικής ανανέωσης.

Χαρδούβελης Η συνέχιση όμως της πολιτικής της λιτότητας εξασφαλίζεται τόσο σε συμβολικό όσο και σε ουσιαστικό επίπεδο με την τοποθέτηση του Γκίκα Χαρδούβελη στο υπ. Οικονομικών. Οι απολογητές της κυβέρνησης έσπευσαν να κάνουν λόγο για τις απόψεις του νέου υπουργού που δήθεν είναι πιο χαλαρές από αυτές του προκατόχου του όσον αφορά τη φορολογία και τη λιτότητα. Πρόκειται για μπούρδες. Ο ίδιος ο Χαρδούβελης υπηρετεί πιστά τους τραπεζίτες που τον ανέδειξαν γι’ αυτό αλλάζει τις απόψεις του ανάλογα με το συμφέρον ή τις αποφάσεις των αφεντικών του. Π.χ. τασσόταν συστηματικά κατά του κουρέματος του ελληνικού χρέους όσο οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες κατακρατούσαν ελληνικά «χαρτιά», αλλά έκανε κωλοτούμπα

Όπως και οι άλλοι δύο, ο Χαρδούβελης δεν έχει εκλεγεί ΠΟΤΕ από το λαό, αλλά έχει πολλάκις διαμορφώσει την οικονομική πολιτική και μάλιστα ακόμη και στην περίοδο των μνημονίων: Έχει διατελέσει οικονομικός σύμβουλος του Σημίτη (την εποχή της «δημιουργικής» λογιστικής για την είσοδο στο ευρώ, δηλ. το 2000-2004) αλλά και του Παπαδήμου του οποίου διετέλεσε διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του. Σε κάθε περίπτωση οι «επιτυχίες» των προϊσταμένων του προϊδεάζουν για τις επερχόμενες «επιτυχίες» του ίδιου του Χαρδούβελη.

Αστάθεια Συνολικά η νέα κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων είναι το ίδιο και περισσότερο ασταθής με την προηγούμενη. Δεν έχει πλέον κανένα «χαρτί» στα χέρια της και το μόνο που κάνει είναι να προσπαθήσει να τρεκλίσει μέχρι την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας. Όποιος τρεκλίζει όμως συχνά πέφτει. Αλλά γι’ αυτό θα χρειαστεί η τρικλοποδιά.

Άποψή μας... (Συνέχεια από τη σελ. 1)

Απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση η Αριστερά δεν έχει κανένα περιθώριο για «θεσμική» ή

τοβουλίες για την αναθέρμανση της κοινωνικής αντίστασης, για την επανεμφάνιση της δυναμικής του 2010-2012. Στην Υγεία και την Εκπαίδευση, στη ΔΕΗ,

Ο αγώνας από τα κάτω, προϋπόθεση για τη λύση «προγραμματική» αντιπολίτευση. Χρειάζεται πολεμική αντιμετώπιση, με στόχο την πολιτική ανατροπή. Ο κρίσιμος παράγοντας θα είναι οι πολιτικές πρω-

στα λιμάνια κ.ο.κ., οι αγώνες από τα κάτω θα διαμορφώσουν τα όρια της κυβερνητικής επιβίωσης. Στην οριστική μάχη για το Ασφαλιστικό, που έρχεται

το φθινόπωρο, η Αριστερά θα πρέπει να πρωτοστατήσει για τη δημιουργία μιας «πλατφόρμας» αιτημάτων, στήριξης, κινητοποίησης, των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, όπως το επιτυχημένο «Podemos» στην Ισπανία. Η σωτηρία των δημόσιων Ταμείων, σχολείων και νοσοκομείων πρέπει να γίνει υπόθεση του λαϊκού παράγοντα. Η κυβέρνηση αυτή θα έχει να διαπραγματευτεί με τους δανειστές το χρέος. Η συνέχεια της πληρωμής τόκων και χρεολυσίων προς τους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους θα επιβάλει διαδοχικά ετήσια προγράμματα λιτότητας για πολλά πολλά χρόνια. Η «αναδιάρθρωση» του χρέους –επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής και ρύθμιση των επιτοκίων– μοιάζει ευεργετική

για τους τραπεζίτες και τους βιομηχάνους, όμως είναι θανατηφόρα απειλή για τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Ανεξάρτητα από τις συνολικότερες θέσεις για το χρέος σε κάθε ρεύμα της Αριστεράς, η απαίτηση για άμεση στάση πληρωμής τόκων και χρεολυσίων γίνεται προϋπόθεση για να ανασάνει η κοινωνία. Στις ευρωεκλογές φάνηκε ότι η τελευταία ελπίδα του Σαμαρά στηρίζεται στα προβλήματα σαφήνειας της εναλλακτικής λύσης. Σε αυτά θα στηριχτεί η προσπάθεια ανασυγκρότησης της Δεξιάς και η προσπάθεια ανασύνθεσης ενός σοσιαλφιλελεύθερου «Κέντρου». Απέναντι σε αυτά, η Αριστερά συνολικά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να αντιπαρατάξουν ένα ελάχιστο πρόγραμμα που θα λογοδοτεί άμεσα στις εργατικές-κοινωνι-

κές ανάγκες. Ένα πρόγραμμα αντιστροφής των μνημονίων, ένα πρόγραμμα «μεροληπτικό» υπέρ των πολλών που ζουν από τη δουλειά. Ένα πρόγραμμα που θα στηρίζει την πολιτική ενότητας στη δράση της Αριστεράς, τη μοναδική πολιτική συμμαχιών που σήμερα μπορούμε και πρέπει να αντιπαρατάξουμε στο «ενιαίο μέτωπο» του καπιταλισμού, που εκφράζεται από τη συγκυβέρνηση Δεξιάς και σοσιαλδημοκρατίας. Αγώνας από τα κάτω –με την απεργία, τη διαδήλωση, την κατάληψη, τη συστηματική αλληλεγγύη– μάχη των ιδεών ενάντια στον, τάχα, μονόδρομο της λιτότητας, πολιτικό μέτωπο των εργατικών κομμάτων και οργανώσεων: αυτή είναι η απάντηση που αξίζει στην ανασχηματισμένη μνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

• εργατικά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

Μειώσεις συντάξεων - συγχώνευση Ταμείων

Αρχή του τέλους για το Ασφαλιστικό Της Γεωργίας Χασάπη, εργαζόμενης στο ΙΚΑ

ρανίου τόπο θα θυμίζει πολύ σύντομα το ασφαλιστικό σύστημα αφού η επικείμενη εφαρμογή των τελευταίων αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων (Ν. 3863/2010, 4093/2012 κ.ά.), αρχής γενομένης από 1/7 με τη μείωση των επικουρικών συντάξεων, αλλά και τα νέα εξαγγελθέντα σχέδια από το φθινόπωρο θα εξαφανίσουν και τα τελευταία ψήγματα κοινωνικής ασφάλισης που είχαν απομείνει. Το υπουργείο Εργασίας προχώρησε ήδη στην ανάθεση στο ΚΕΠΕ (Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών) της μελέτης για τη δήθεν βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος που θα συμπεριληφθεί στον νέο ασφαλιστικό νόμο, που αναμένεται να κατατεθεί στα τέλη του ερχόμενου φθινοπώρου. Βασικό μέρος της μελέτης αφορά την περαιτέρω ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων και συγκεκριμένα τη διοικητική και την οικονομική ενοποίηση 60 διαφορετικών φορέων που χορηγούν κύριες και επικουρικές συντάξεις και προνοιακά επιδόματα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι

η ενοποίηση αυτή θα επιφέρει μείωση στις παροχές με δεδομένο ότι αυτή θα γίνει προς τα κάτω, δηλαδή οι ασφαλιστικές παροχές θα προσαρμόζονται κάθε φορά σε εκείνου του Ταμείου που χορηγεί το χαμηλότερο ποσό. Η πρόβλεψη του υπουργείου Εργασίας ότι η ενοποίηση θα προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες, θα καταπολεμηθούν η γραφειοκρατία, οι παθογένειες και άλλα ωραία δεν πείθει ούτε τους ασφαλισμένους, που από την προηγούμενη ενοποίηση Πετραλιά βίωσαν δραματική υποβάθμιση και κατάργηση των ασφαλιστικών παροχών τους, αλλά ούτε και τους εργαζομένους στα ασφαλιστικά ταμεία, που γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ενοποίηση θα αποτελέσει άλλη μία ευκαιρία για μαζικές απολύσεις στον κλάδο.

Νέος χάρτης

Συνοπτικά ο νέος χάρτης στο ασφαλιστικό τοπίο διαμορφώνεται ως εξής: 1. Μείωση 5,2% από 1 Ιουλίου 2014 στις επικουρικές συντάξεις και σταδιακή εξαφάνισή τους μέσω εφαρμογής της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος των επικουρικών ταμείων και του συντελεστή βιωσιμότητας. Η μείωση υπολογί-

Κρίσιμο συνέδριο της ΠΟΠΟΚΠ Του Χρήστου Βαγενά, μέλους Δ.Σ. ΠΟΠΟΚΠ

Στις 19 και 20 Ιουνίου πραγματοποιείται το 30ό τακτικό συνέδριο της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία και στους Οργανισμούς Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ). Οι εργασίες του συνεδρίου πραγματοποιούνται εν μέσω μεγάλων επιθέσεων στους εργαζομένους και στο Ασφαλιστικό. Οι διαθεσιμότητες συνεχίζονται για τους 558 εργαζομένους στα Ταμεία (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΕΤΕΑ) και στον ΟΑΕΔ και σε λίγες εβδομάδες, αν δεν αλλάξουμε την κατάσταση, θα γίνουν απολύσεις, ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση επιχειρεί πάλι (ύστερα από δύο αναβολές) να ανοίξει το θέμα της «αξιολόγησης». Ταυτόχρονα, αυτές τις μέρες μετά τις εκλογές έχουμε το Ασφαλιστικό στο προσκήνιο, όχι μόνο με τη μείωση στις επικουρικές συντάξεις, αλλά και με μια ολική ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και την είσοδο των ιδιωτικών εταιρειών στη Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση. Το συνέδριο πρέπει να γίνει αφετηρία αντεπίθεσης έτσι ώστε να οργανώσουμε τις αντιστάσεις απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις, και όχι όπως γινόταν, ειδικά παλαιότερα, για την προβολή στα ΜΜΕ του εκάστοτε προέδρου της ομοσπονδίας μας. Εμείς ως Ενωτική Αριστερή Κίνηση Ασφαλιστικών Ταμείων θα επιδιώξουμε να πραγματοποιήσουμε ένα συνέδριο σε αγωνιστική κατεύθυνση με κέντρο το εργατικό κίνημα και όχι μονάχα τις διαπιστώσεις.

ζεται κατά μέσο όρο να είναι της τάξης των 10 ευρώ, καθώς η μέση επικουρική σύνταξη είναι ύψους 200 ευρώ. Η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος αναμένεται να επεκταθεί στο σύνολο των ασφαλιστικών ταμείων, δηλαδή και στις κύριες συντάξεις αλλά και στο εφάπαξ. 2. Από 1/1/2015 τίθεται σε εφαρμογή ο Ν. 3863/2010, σύμφωνα με τον οποίο η κυβέρνηση θα εγγυάται τις κύριες συντάξεις μόνο μέχρι το ποσό των 360 ευρώ, δηλαδή τα Ταμεία θα χρηματοδοτούνται από το κράτος μόνο για τη βασική σύνταξη. Για το αναλογικό κομμάτι δεν θα εγγυάται το κράτος αλλά υπεύθυνα θα είναι τα ταμεία κύριας σύνταξης, που σημαίνει ότι με τη μείωση των εισφορών και τα ήδη υπάρχοντα οικονομικά προβλήματα των Ταμείων οι κύριες συντάξεις θα υποστούν δραματικές μειώσεις. 3. Πλήρης ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων (με εσωτερική ενοποίηση των 60 κλάδων) και δημιουργία τριών Ταμείων (Μισθωτών - ΙΚΑ, Ελεύθερων Επαγγελματιών - ΟΑΕΕ, και Αγροτών - ΟΓΑ). Απορρόφηση των φορέων επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας από τα τρία νέα Ταμεία που θα δημιουργηθούν με απώτερο στόχο τη δημιουργία Εθνικού Φορέα Απονομής Σύνταξης που θα απονέμει τελικά το εγγυημένο ποσό των 360 ευρώ. 4. Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και κατάργηση των ήδη κατοχυρωμένων δικαιωμάτων για σύνταξη, θέτοντας ως κάτω όριο για τη συνταξιοδότηση κάποιου ασφαλισμένου τα 62 έτη. Όλα αυτά σηματοδοτούν πλήρη αλλαγή της φυσιογνωμίας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και μετατροπή του σε ένα πλήρως ανταποδοτικό -

Κυβερνήσεις, τράπεζες και εργοδότες οδηγούν τα Ταμεία σε χρεοκοπία κεφαλαιοποιητικό σύστημα, με ατομικούς λογαριασμούς, με μηδενικά ελλείμματα και όσο το δυνατόν χαμηλότερη συνεισφορά του κρατικού προϋπολογισμού. Το στοιχείο της αλληλεγγύης (αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών αλλά και αλληλεγγύης μεταξύ των εν ενεργεία εργαζομένων, μεταξύ αυτών που είναι ικανοί για εργασία και αυτών που δύνανται λιγότερο ή καθόλου να εργαστούν, όπως οι άνεργοι, οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, οι μητέρες ανηλίκων κ.ά.), που διαπερνά την έννοια και τη φύση της κοινωνικής ασφάλισης, παρουσιάζεται ως παθογένεια που πρέπει να καταπολεμηθεί. Η πορεία υπονόμευσης του ασφαλιστικού έχει προδιαγραφεί εδώ και χρόνια. Ο νόμος 1611 του 1950 που διατηρήθηκε σε ισχύ ως το 1994 επέβαλλε την κατάθεση των αποθεματικών των Ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδος και ο τόκος καθοριζόταν από την αρμόδια Νομισματική Επιτροπή. Οι τόκοι που ορίζονταν ήταν πολύ χαμηλότεροι του πληθωρισμού και του επιτοκίου τραπεζικών καταθέσεων, με αποτέλεσμα τα πλεονάσματα των ασφαλιστικών ταμείων να χάνουν ως και το 1/3 της αξίας τους. Ταυτόχρονα τα αποθεματικά των Ταμείων χρηματοδοτούσαν ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις χωρίς

ποτέ τα λεφτά αυτά να τους επιστραφούν. Στη δεκαετία του ‘90 οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Σημίτη έβαλαν τα αποθεματικά των Ταμείων στον τζόγο του χρηματιστηρίου, με αποτέλεσμα τα Ταμεία αυτήν τη δεκαετία να καταγράψουν ζημιές 3,5 δις ευρώ. Τέλος με την εισφοροδιαφυγή, που σύμφωνα με την ΠΟΣΕ-ΙΚΑ ξεπερνάει για το 2013 τα 8 δις ευρώ, και με το κούρεμα των ομολόγων το 2012, που οδήγησε στο να χαθούν 13 δις από τα αποθεματικά των Ταμείων, καταλαβαίνουμε ότι η κατάρρευση των Ταμείων είναι έργο των ντόπιων μεγαλοεργοδοτών και των κυβερνήσεών τους.

Άμεση αντίδραση

Στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη ο στόχος της αύξησης του εργάσιμου βίου, δηλαδή η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Είναι προσπάθεια χρόνων των καπιταλιστών και των πολιτικών επιτελείων τους. Τώρα συνδέεται με τη δημοσιονομική σταθερότητα, για να μπορέσουν να επιβάλουν πλήρως την ιδιωτική ασφάλιση με τη σταδιακή αποχώρηση του κράτους και των επιχειρήσεων από τη συμμετοχή τους στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης και των συντάξεων. Μοναδικό φρένο στα σχέδια των εκάστοτε κυβερνήσεων ήταν οι συλλογικοί αγώνες των εργαζομένων. Σήμερα που βρισκόμαστε ένα βήμα πριν να τα χάσουμε όλα, απαιτείται άμεση και καθολική αντίδραση, με τα σωματεία, τις εργατικές παρατάξεις και τα κόμματα της Αριστεράς να πρωτοστατούν στην οργάνωση αγωνιστικών κινητοποιήσεων για την ανατροπή της αντιασφαλιστικής λαίλαπας.

εργατικά • 5

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

Συνεχείς δράσεις ενάντια στην αξιολόγηση

Προς απόλυση 4.933 εργαζόμενοι στους δήμους

Του Θοδωρή Πατσατζή

λεονάζον προσωπικό κρίθηκαν 4.933 εργαζόμενοι των δήμων, μέσω της αξιολόγησης, σύμφωνα με δημοσιεύματα των εφημερίδων που επικαλούνται πηγές του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Υποθετικά για την αξιολόγηση αυτή είχαν μπει κριτήρια, όπως το ποσοστό των υπαλλήλων ανά κατοίκους, το κόστος της μισθοδοσίας σε σχέση με τα έσοδα κ.ά. Στην πράξη όμως αποδεικνύεται ότι καμιά αξιολόγηση δεν έγινε. Το ΥΔΜΗΔ έκρινε ως πλεονάζον προσωπικό το 10% των εργαζόμενων στους μεγάλους δήμους, οι οποίοι δεν εξαιρέθηκαν από την αξιολόγηση, ώστε να μπορέσει να κάνει τις απολύσεις που θέλει εκπληρώνοντας τις μνημονιακές του υποχρεώσεις. Στο Δήμο Αθήνας 752 από τους 7.522 εργαζόμενους (μόνιμους και συμβασιούχους), στο Δήμο Πειραιά 155 στους 1.553, στο Δήμο Θεσσαλονίκης οι 367 από τους 3.673 εργαζόμενους.

Συλλογή υπογραφών

Στην καλύτερη περίπτωση, σύμφωνα πάντα με τα ίδια δημοσιεύματα, από τις θέσεις των 4.933 εργαζόμενων, που κρίθηκαν ως πλεονάζον προσωπικό, θα καλυφθούν μόνο 1.200 θέσεις. Οι υπόλοιποι θα απολυθούν. Το ποιοι θα είναι αυτοί οι εργαζόμενοι θα κριθεί από τη διαδικασία της αξιολόγησης υπαλλήλων που θα ολοκληρωθεί στις 29 Αυγούστου. Ήδη με πρωτοβουλία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ-ΟΤΑ), πραγματοποιούνται ενημερώσεις των μελών των διοικητικών συμβουλίων των πρωτοβάθμιων σωματείων ανά υπηρεσιακό συμβούλιο στην Αττική και με νομαρχιακές συγκεντρώσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ώς τις 13 Ιουνίου συνεχίζεται η συλλογή υπογραφών των εργαζόμενων για την αποχή από την αξιολόγηση, μετά τη σχετική παράταση που έδωσε η ΑΔΕΔΥ. Χιλιάδες είναι οι υπογραφές που έχουν συγκεντρωθεί ώς τώρα σε πολλούς δήμους σε όλη τη χώρα. Αντίστοιχη εικόνα από τη συλλογή υπογραφών υπάρχει και από άλλους κλάδους και ειδικά από τα νοσοκομεία και τον ευρύτερο χώρο της υγείας. Μόνο στο Θριάσιο, για παράδειγμα, έχουν συγκεντρωθεί 600 υπογραφές, ενώ με απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΔΗΝ θα πραγματοποιηθούν μια σειρά δραστηριότητες ώς τα τέλη Ιουνίου. Στις 30 Ιουνίου, ως γνωστόν, ξεκινάει η πρώτη φάση της αξιολόγησης

με τον επιμερισμό των ποσοστώσεων κατάταξης ανά υπηρεσία. Στις 18 Ιούνη πραγματοποιείται 24ωρη πανελλαδική απεργία και συγκέντρωση στο Υπουργείο Υγείας. Το Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕΔΗΝ καλεί τους εργαζόμενους και τα σωματεία σε όλα τα νοσοκομεία να οργανώσουν παραστάσεις διαμαρτυρίας, γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, πορείες, με τη συμμετοχή και την κάλυψη της ΠΟΕΔΗΝ. Τους καλεί, όταν τους μοιραστούν τα φύλλα αξιολόγησης, να τα δώσουν στα σωματεία λευκά. Οι υπογραφές συμμετοχής στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση που πραγματοποιεί η ΑΔΕΔΥ θα συγκεντρωθούν ανά σωματείο και θα δοθούν στην ΠΟΕΔΗΝ. Παράλληλα η ΠΟΕΔΗΝ καλεί την ΑΔΕΔΥ να προκηρύξει 24ωρη πανελλαδική απεργία σε όλο το Δημόσιο.

Πρωτοβουλίες

Κινητικότητα και δράσεις ενάντια στην αξιολόγηση πραγματοποιούνται και σε άλλους κλάδους του Δημοσίου. Σε πολλές περιπτώσεις χρειάστηκε να ληφθεί πρωτοβουλία από τις παρατάξεις της Αριστεράς ώστε να ξεπεραστούν οι αγκυλώσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που έκλεινε τα μάτια μπροστά στη νέα πληγή απολύσεων που ανοίγει η αξιολόγηση. Αντίστοιχη αντιμετώπιση υπήρξε και από την πλειοψηφία του συλλόγου εργαζόμενων στον ΟΑΕΕ. Όμως η Αριστερή Ενωτική Κίνηση εργαζόμενων στον ΟΑΕΕ πήρε πρωτοβουλία και ανακοίνωσε ότι θα ξεκινήσει τη συλλογή υπογραφών, με αποτέλεσμα να πιεστεί η πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου και να καλύψει τελικά την πρωτοβουλία. Μια δεύτερη πληγή που απαιτεί άμεσες πρωτοβουλίες είναι η συλλογή υπογραφών στην επαρχία, όπου πολλά νομαρχιακά τμήματα της ΑΔΕΔΥ δεν έχουν ειδοποιήσει καν τους εργαζόμενους ότι η ΑΔΕΔΥ τούς καλύπτει με απεργία. Καλύπτοντας αυτές τις αδυναμίες και τα κενά και κινητοποιώντας τους εργαζόμενους που έχουν υπογράψει ότι απέχουν από την αξιολόγηση, οι παρατάξεις της Αριστεράς πρέπει να πιέσουν και προς την κατεύθυνση της κήρυξης κλιμακούμενων απεργιακών κινητοποιήσεων. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να κινηθούν σε όλους τους χώρους παίρνοντας αποφάσεις γενικών συνελεύσεων και Δ.Σ. Σε συνδυασμό μάλιστα με την εμφανώς αδύναμη θέση της συγκυβέρνησης μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, το σταμάτημα της αξιολόγησης είναι ένας απόλυτα εφικτός στόχος.

νέα από τους εργατικούς χώρους Voucher Η στυγνή εκμετάλλευση των άνεργων νέων συνεχίζεται. Ακόμα και οι ελάχιστοι που πήραν τις περίφημες «επιταγές» για την έξοδό τους στην εργασία, γνωστές ως «voucher», αντιμετωπίζουν πλέον, εκτός από την ανασφάλιστη εργασία, και τους χαμηλούς (κάτω των 500 ευρώ) μισθούς και τη μη πληρωμή των δεδουλευμένων τους. Όπως καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η Πρωτοβουλία Εργαζομένων Voucher Αγρινίου «...υπάρχουν σήμερα πάμπολλες καταγγελίες εργαζομένων στην περιοχή μας, που δηλώνουν ότι ακόμη και πέντε μήνες μετά τη λήξη της σύμβασής τους δεν έχουν ακόμη πληρωθεί για τις υπηρεσίες τους ή πως ακόμη δεν τους έχουν αποδοθεί τα χρήματα της θεωρητικής τους εκπαίδευσης κάνοντας σε πολλές περιπτώσεις έτσι τη συνέχιση του προγράμματος εκ μέρους των ωφελούμενων ιδιαίτερα δύσκολη».

Βιβλιοϋπάλληλοι 24ωρη απεργία πραγματοποιεί την Τετάρτη 18 Ιούνη ο Σύλλογος Εργαζομένων Βιβλίου Χάρτου Αττικής και καλεί σε συγκέντρωση στις 11.30 στο Πνευματικό Κέντρο. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι και στον κλάδο τους πολλοί εργαζόμενοι δουλεύουν με καθυστερήσεις πληρωμών (800.000 υπολογίζονται όλοι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν με καθυστέρηση στη μισθο-

δοσία τους από 3 ως 12 μήνες), ενώ πολλοί έχουν απολυθεί και δεν τους έχει καταβληθεί η αποζημίωση που δικαιούνται. Για το χώρο του βιβλίου οι εργαζόμενοι απαιτούν να καταβάλλει το κράτος τα οφειλόμενα από μισθούς ή/ και αποζημιώσεις και κατόπιν να κυνηγά τον εργοδότη να τα πάρει ή να δεσμεύονται αυτά από την προσωπική περιουσία του εργοδότη ανεξάρτητα από την εταιρική μορφή της επιχείρησής του. Να απαγορευθούν η μείωση μισθού και η απόλυση σε εργαζόμενο που του οφείλονται δεδουλευμένα. Να επανέλθει η προτεραιότητα των εργαζομένων έναντι των χρεών προς το Δηµόσιο για τις επιχειρήσεις που κλείνουν και να µη δέχεται ο ΟΑΕ∆ χαρτί παραίτησης εργαζομένου χωρίς την υπογραφή του εργαζομένου επάνω.

Ιδιωτική υγεία Την Τετάρτη 11 Ιούνη οι εργαζόμενοι στο χώρο της ιδιωτικής υγείας πραγματοποιούν 24ωρη απεργία. Κύριο αίτημά τους είναι η υπογραφή νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς, ώστε να καλυφθεί και η χασούρα (15% μειώσεις μισθών) από την τελευταία σύμβαση που η ηγεσία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας υπέγραψε με το Σύνδεσμο Ελληνικών Κλινικών (ΣΕΚ) για το 2012-13. Οι εργαζό-

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

μενοι δικαιωματικά θα πρέπει να πάρουν πίσω τους μισθούς που έχασαν, καθώς στην πλειονότητά τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι στο χώρο της υγείας καταγράφουν κέρδη εκατομμυρίων ευρώ. Μία μέρα πριν από την 24ωρη απεργία πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στα γραφεία του ΣΕΚ στο «Υγεία».

Διοικητικοί υπάλληλοι στα ΑΕΙ Την Πέμπτη 5.6.2014 πραγματοποιήθηκε τηλεδιάσκεψη μεταξύ των 8 πανεπιστημίων που θίγονται από τη διαθεσιμότητα, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πολυτεχνείο, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αριστοτέλειο, Πατρών, Θεσσαλίας, Ιωαννίνων, και Κρήτης. Από την τηλεδιάσκεψη συμφωνήθηκε να υπάρχει συντονισμός ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις, ενώ καλούνται όλα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Συγκλήτου του Πανεπιστήμιου Πάτρας που ανέστειλε τη λειτουργία των διοικητικών του υπηρεσιών. Τέλος, καλούν την Ομοσπονδία τους να πραγματοποιήσει 24ωρη απεργία ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις, απαιτώντας να μη γίνει καμιά απόλυση και να θεσμοθετηθεί και να ξεκινήσει άμεσα η ενδο-ιδρυματική και διαιδρυματική κινητικότητα.

Ένας χρόνος μαύρο στην ΕΡΤ Την Τετάρτη 11 Ιούνη συμπληρώνεται ένας χρόνος από το «μαύρο» στην ΕΡΤ που επέβαλε η μαύρη συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Συμπληρώνεται ένας χρόνος με εκατοντάδες εργαζομένους να είναι άνεργοι αλλά να συνεχίζουν τον αγώνα τους. Τον αγώνα για να ξανανοίξει η ΕΡΤ, τον αγώνα για ελεύθερη, πολυφωνική, ανεξάρτητη δημόσια τηλεόραση. Με αφορμή τη συμπλήρωση του ενός χρόνου, οι Ομοσπονδίες και οι Ενώσεις των εργαζομένων στα ΜΜΕ πραγματοποιούν 4ωρη στάση εργασίας την Τετάρτη 11 Ιούνη. Οι εργαζόμενοι θα πραγματοποιήσουν στο πλαίσιο της στάσης εργασίας συγκέντρωση στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ και θα ακολουθήσει πορεία στο υπουργείο Οικονομικών. Ταυτόχρονα, με τη στήριξη του ΕΚΑ, κινητοποίηση θα πραγματοποιηθεί από την ΠΟΣΠΕΡΤ, τους διοικητικούς των ΑΕΙ, τις απολυμένες καθαρίστριες, την ΕΙΝΑΠ και τα συντονιστικά των διαθέσιμων που ξεκινώντας από την πλατεία Κλαυθμώνος θα πορευθούν ως το υπουργείο Οικονομικών, στην Καραγεώργη Σερβίας, στον χώρο δηλαδή

που έχουν στήσει τα αντίσκηνά τους εδώ και 36 μέρες οι απολυμένες καθαρίστριες. Το απόγευμα θα πραγματοποιηθεί νέα μεγάλη συγκέντρωση έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή. Εκεί όπου ξεκίνησε μια μαύρη χρονιά για όλους τους εργαζομένους. Μια μαύρη χρονιά που οι μνημονιακοί νόμοι της κυβέρνησης Σαμαρά έχουν οδηγήσει στην ανεργία και την απόγνωση 1.500 σχολικούς φύλακες, 595 καθαρίστριες, δεκάδες καθηγητές. Μια μαύρη χρονιά που έχει οδηγήσει στο κλείσιμο 10 νοσοκομείων και στη διάλυση του ΕΟΠΥΥ.

Ταυτόχρονα όμως ήταν και μια χρονιά σκληρής αντίστασης. Οι αλύγιστοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ που συνεχίζουν τον αγώνα τους με το ΕΡΤopen δώσανε τη σκυτάλη στους καθηγητές, στους διοικητικούς των πανεπιστημίων, στους υγειονομικούς του ΕΟΠΥΥ, στους εργαζομένους στα νοσοκομεία, στους σχολικούς φύλακες και στις καθαρίστριες. Αυτή η δύναμη θα ξαναβγεί στους δρόμους στις 11 Ιούνη. Αυτή η δύναμη, συνεχίζοντας ενωμένη και συντονισμένη, είναι η μόνη που μπορεί να ισοπεδώσει τα μνημόνια, μπορεί να ανατρέψει την κυβέρνηση.

• αριστερά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

Η Ν. Φιλαδέλφεια «χάρισμα» στον Μελισσανίδη! δο του Ολυμπιακού Βόλου;

Του Πάνου Κοσμά, αποσπάσματα άρθρου που δημοσιεύτηκε στο Rproject.gr

ε αφορμή τις αυτοδιοικητικές εκλογές, όλη η Αριστερά και πολλοί πέρα απ' αυτήν υπογράμμισαν τον τεράστιο κίνδυνο που αντιπροσωπεύει η «έφοδος» επιχειρηματιών για άμεσο έλεγχο μεγάλων δήμων μέσα από δημοτικά σχήματα που εξέφραζαν άμεσα τα συμφέροντά τους. Στον Πειραιά και το Βόλο τέτοια σχήματα πήραν το δήμο, με τον Μαρινάκη και τον Μπέο να ανακηρύσσονται σε «δημοτική αρχή»! Στο δήμο Ν. Φιλαδέλφειας - Ν. Χαλκηδόνας, όμως, ο εκλεκτός των Χάρη Τομπούλογλου και Δημήτρη Μελισσανίδη, Λύσανδρος Γεωργαμλής, δεν κατάφερε να «πάρει την πόλη», χάνοντας καθαρά στο δεύτερο γύρο των εκλογών από την παράταξη της Αριστεράς «Δύναμη Πολιτών» με επικεφαλής τον Άρη Βασιλόπουλο. […] Οι εκλογικοί στόχοι που θα εξυπηρετούσαν έμμεσα τα συμφέροντα του Δ. Μελισσανίδη δεν ευοδώθηκαν: οι εκλεκτοί του (Γεωργαμλής και Σγουρός) ηττήθηκαν στις εκλογές (στο δήμο Ν. Φιλαδέλφειας - Ν. Χαλκηδόνας και Περιφέρεια Αττικής αντίστοιχα). Αλλά το πράγμα δεν τελείωσε εκεί. Μετεκλογικά, η κυβέρνηση ανέλαβε να κάνει σημαντικά «δώρα» στα ίδια συμφέροντα που ηττήθηκαν στις εκλογές. […] Για να είναι καθαρό από την αρχή για ποιο πράγμα μιλάμε: Από τη μια, η κυβέρνηση, με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας

που προωθείται προς ψήφιση στα θερινά τμήματα της Βουλής, παραδίδει όχι μόνο 6 στρέμματα του άλσους, όχι μόνο ολόκληρο το άλσος αλλά ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή στη Ν. Φιλαδέλφεια βορά στα επιχειρηματικά συμφέροντα του Δ. Μελισσανίδη - και όχι μόνο! Από την άλλη, οι προεκλογικές πρακτικές εκφοβισμού, μετεκλογικά αναβαθμίστηκαν σε ανοιχτή και μαζική τρομοκρατία! Πριν λίγες μέρες, 300 τραμπούκοι («φίλαθλοι»- ο όρος βολεύει για να κρύβονται κάποιοι πίσω απ' αυτόν) εισέβαλαν στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου και διέλυσαν πριν καν ξεκινήσει συγκέντρωση-συζήτηση που είχαν οργανώσει φορείς και κινήματα πολιτών με θέμα την οικοδόμηση αντιστάσεων ενάντια στο νέο Ρυθμιστικό και στα επιχειρηματικά συμφέροντα που απειλούν να αλώσουν την περιοχή. […] Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι ο Δ. Μελισσανίδης θέλει να κατα-

πατήσει 6 στρέμματα από το Άλσος Ν. Φιλαδέλφειας στο πλαίσιο της κατασκευής του νέου γηπέδου της ΑΕΚ. Το νέο Ρυθμιστικό όμως, δεν «νομιμοποιεί» απλώς αυτή την καταπάτηση, αλλά αποχαρακτηρίζει ολόκληρο το Άλσος προσφέροντάς το βορά για πάσης φύσεως «ειδικές χρήσεις», ενώ μετατρέπει το χαρακτήρα ολόκληρης της ευρύτερης περιοχής της Ν. Φιλαδέλφειας: από χρήση αμιγούς κατοικίας, μετατρέπεται σε χρήσεις «γενικής κατοικίας» με ένα σύνολο νέων επιτρεπόμενων «ειδικών χρήσεων». Με λίγα λόγια, αποχαρακτηρίζεται όχι μόνο ολόκληρο το Άλσος, αλλά και ολόκληρη η ευρύτερη περιοχή! […] Τα συμπεράσματα είναι σαφή και αδιαμφισβήτητα: • Το Δημόσιο παραχωρεί 29 + 6 στρέμματα, του χώρου του παλιού γηπέδου και του άλσους αντίστοιχα, «κατά χρήση, διοίκηση και διαχείριση» αορίστου χρόνου στην Ερασιτεχνική ΑΕΚ,

η οποία με τη σειρά της μπορεί και θα τα παραχωρήσει στην ΠΑΕ ΑΕΚ, δηλαδή στον επιχειρηματία Μελισσανίδη. Πρόκειται για έμμεση πλην σαφή ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας, αφού ο Μελισσανίδης αποκτά δικαιώματα χρήσης, διοίκησης και διαχείρισης αυτής της περιουσίας με όλους τους κερδοφόρους τρόπους χωρίς χρονικό όριο! • Σε αντίθεση με την περίπτωση Κόκκαλη, ο Μελισσανίδης απ' ό,τι φαίνεται δεν θα χτίσει το νέο γήπεδο της ΑΕΚ με δικά του λεφτά, αλλά με δωρεές του Δημοσίου. Ύστερα από αυτή την «περιποίηση», δεν είναι φανερό ότι ανοίγει ο δρόμος ώστε ο Μαρινάκης να «καταπιεί» το «Γ. Καραϊσκάκης», ο Αλαφούζος τη Λεωφόρο, κι ο Μπέος να βάλει το Δήμο να υπογράψει ανάλογες «προγραμματικές συμφωνίες» με παραχώρηση νέων δημόσιων εκτάσεων και ασφαλώς χρηματοδότηση για «πρότζεκτ» σε σχέση με το γήπε-

[…] Το Ρυθμιστικό στην περίπτωση της Ν. Φιλαδέλφειας έχει στηθεί σαν υποστηρικτικό πλαίσιο για την «μπίζνα» του γηπέδου της ΑΕΚ και είναι δεμένο με αυτήν με χίλια νήματα, που αφορούν όχι μόνο το περιβάλλον αλλά και την ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας και τη δημόσια επιδότηση επιχειρηματικών πρότζεκτ! Γι’ αυτό, οι «βελτιωτικές προτάσεις» της κυβέρνησης και του Μελισσανίδη είναι στάχτη στα μάτια. Εξάλλου, το συνολικό πλαίσιο του Ρυθμιστικού επιτρέπει ανά πάσα στιγμή πρόσθετες νομοθετικές παρεμβάσεις που -μετά την «απομάκρυνση εκ του ταμείου»- θα άρουν τις όποιες «βελτιώσεις» και θα ξεπουλήσουν τα πάντα. […] Η μόνη αυτονόητη απόφαση είναι τούτη: καταψήφιση του Ρυθμιστικού στο σύνολό του από τα κόμματα της Αριστεράς, περιλαμβανομένων και των άρθρων 81 και 82 που αφορούν το γήπεδο της ΑΕΚ και προετοιμασία για ευρύτερο κίνημα ενάντια στη λεηλασία του δημόσιου χώρου, με συντονισμό κινηματικών συλλογικοτήτων, αριστερών δημοτικών παρατάξεων και με τη στήριξη όλων των οργανώσεων και κομμάτων της Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αφήσει προκαταβολικά πολιτικά «ακάλυπτη» αυτή την προοπτική! Έχει ήδη ανακοινώσει αυτονόητα ότι δεν ψηφίζει το Ρυθμιστικό. Τώρα, πρέπει να απεγκλωβιστεί από τη «σκιά» ότι συζητάει αναζητώντας συμφωνία με τον Μελισσανίδη για το άρθρο που αφορά το γήπεδο της ΑΕΚ που δήθεν θα ακυρώνει το Ρυθμιστικό για τη Ν. Φιλαδέλφεια.

Κεντροαριστερά: Σφαγή για τις συμμαχίες Του Σπύρου Αντωνίου

Με αλληλοσπαραγμό και έντονες διαφωνίες συνεχίζονται οι διεργασίες ανασύνθεσης στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Κυρίαρχη διαφωνία το αν τα υπολείμματα της σοσιαλδημοκρατίας πρέπει να συνεχίζουν να βάζουν πλάτη στην κυβέρνηση Σαμαρά ή πρέπει να προσανατολιστούν σε μια συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρά τις θριαμβολογίες του Βενιζέλου, το 8% της Ελιάς άνοιξε το καπάκι της αμφισβήτησης. Μετά τον ΓΑΠ, ο Κ. Σκανδαλίδης ζήτησε να τελειώσει ο «ιστορικός συμβιβασμός με τη ΝΔ» και μαζί με τον Δ. Ρέππα μιλούν για στροφή προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Διάφορα στελέχη (π.χ., οι Μωραΐτης, Σαχινίδης, Μπατζελή, Καρχιμάκης, Γεννηματά), όπως και οι Κεδίκογλου, Κασσής, έθεσαν ανοιχτά θέμα ηγεσίας, ενώ ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκης δήλωσε: «Δεν θέλουμε να είμαστε ο κολαούζος της εξουσίας, είτε δίπλα στη ΝΔ είτε δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ». Μετά από όλα αυτά, και αφού ο Βενιζέλος τους αποκάλεσε «πέμπτη

φάλαγγα» που υπονομεύει την κυβερνητική σταθερότητα, φαίνεται ότι πρώτα θα γίνει συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και τον Οκτώβριο η «ιδρυτική διαδικασία» της Ελιάς. Τα εσωκομματικά πυρά δεν είναι τα μόνα που εμποδίζουν τον Βενιζέλο στο να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ενιαία «δημοκρατική παράταξη». Οι διακριτικές αποστάσεις που κρατούν από αυτόν τόσο το Ποτάμι όσο και η μειοψηφούσα τάση της ΔΗΜΑΡ (που ζητά συγκρότηση κοινής επιτροπής διαλόγου με την Ελιά και το Ποτάμι) αποδεικνύουν ότι η διαμάχη για την ηγεμονία στο όποιο εγχείρημα προκύψει από αυτή τη συνάθροιση παραγόντων και ομάδων (58, Λοβέρδος, Μόσιαλος κ.ά.) αναμένεται σκληρή.

ΔΗΜΑΡ Στη ΔΗΜΑΡ, το ταπεινωτικό 1,2% των ευρωεκλογών έφερε ισχυρούς τριγμούς. Στην Κ.Ε. του περασμένου Σαββατοκύριακου, η παραίτηση Κουβέλη δεν έγινε δεκτή - όπως αναμενόταν. Την ευθύνη ανέλαβαν έξι μέλη της

Εκτελεστικής Επιτροπής. Ο ίδιος και η πλειοψηφία του κόμματος επιμένουν στην οργανωτική και πολιτική αυτονομία της ΔΗΜΑΡ, ενώ θα υπάρξει έκτακτο συνέδριο τον Σεπτέμβριο. Συγχρόνως, υποστηρίζουν ότι το κόμμα θα πρέπει να συμμετέχει στις διεργασίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, αλλά και σε ένα «προοδευτικό μπλοκ εξουσίας». Σε αυτό το νέο μπλοκ εξουσίας, όπως είπε ο Κουβέλης, «συμπεριλαμβάνονται όλες οι δυνάμεις που κινούνται σε προοδευτική κατεύθυνση, από το χώρο της Κεντροαριστεράς, από τον ΣΥΡΙΖΑ και από το χώρο της Οικολογίας». Με την άποψη αυτή -αν και με κριτική για επιλογές της ηγετικής ομάδας- συντάχθηκαν και οι πέντε βουλευτές (Πανούσης κλπ.) που εισηγήθηκαν τη συγκρότηση της Κεντροαριστεράς απέναντι στη Δεξιά, σε προγραμματική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το Αριστερό Δίκτυο. Η Μεταρρυθμιστική Τάση (Λυκούδης), μετά την ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή Π. Οικονόμου και την ουσιαστική αποχώρηση των Ψα-

ριανού-Παπαδόπουλου, απείχε από τις ψηφοφορίες και προωθεί έντονα τη συμπόρευση με Ποτάμι, Ελιά, τους 58 και άλλες κινήσεις, αντιδρώντας στον προσανατολισμό προς τον ΣΥΡΙΖΑ και θεωρώντας αιτία της εκλογικής συντριβής την αποχώρηση από την τρικομματική…

πείσουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία πιέζουν για τη δημιουργία ενός αξιόπιστου συμπληρώματος στο στρατόπεδο της εξαθλιωμένης «μνημονιακής σταθερότητας», τη στιγμή μάλιστα που η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του πρώην «κεντρώου χώρου» έχει ήδη μετακινηθεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Περιθώρια

Για τον ΣΥΡΙΖΑ -που φαντάζει η «πολύφερνη νύφη» στα μάτια όλων των «γαμπρών» που επιθυμούν «γάμους εθνικής συναίνεσης», δηλ. υποχωρήσεις της Αριστεράς για τη διαιώνιση της πολιτικής της άγριας λιτότηταςη μόνη εμπλοκή που μπορεί να έχει στις προσπάθειες «νεκρανάστασης» της Κεντροαριστεράς είναι να απορρίψει ρητά και κατηγορηματικά κάθε συνεργασία με στελέχη και κόμματα που μοναδική τους ιδεολογία είναι ο «υπεύθυνος κυβερνητισμός» και η προσωπική ιδιοτέλεια. Κάθε άλλη στάση, ανοίγει διάπλατα την πόρτα για αμφίβολες διαδρομές, που αναπόφευκτα θολώνουν τα ριζοσπαστικά και αντισυστημικά του χαρακτηριστικά.

Τα ποσοστά της Κεντροαριστεράς στις ευρωεκλογές (15%) άφησαν κάποια περιθώρια επιβίωσης στο χώρο του σοσιαλφιλελευθερισμού. Παρ’όλο το εμφανές στρατηγικό αδιέξοδο και τη συρρίκνωση της εκλογικής επιρροής, ο χώρος αυτός έδωσε «ανάσα επιβίωσης» στον Σαμαρά. Εκεί βρήκαν καταφύγιο ορισμένα μεσαία στρώματα που άντεξαν μέσα στην κρίση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κοινωνικοπολιτική πόλωση αμβλύνθηκε και ότι υπάρχει μια πλειοψηφική «δεξαμενή» κόσμου που χρειάζεται να εκφραστεί από έναν πολιτικό φορέα «ανεδαφικών ρεαλισμών» και τυφλής πίστης στην ΕΕ. Ανάγκη για την οποία προσπαθούν να μας

αριστερά •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε κρίσιμο σταυροδρόμι

Κυβέρνηση Αριστεράς ή εθνικής σωτηρίας; Του Αντώνη Νταβανέλλου

ο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αλλά και οι πολιτικές επιλογές των τελευταίων μηνών έχουν οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο μεταίχμιο, μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Το μεγάλο ποσοστό της εργατικής και λαϊκής ψήφου που εκφράστηκε στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) διατηρεί ζωντανό το αριστερόστροφο κλίμα του 2012, παρά την ύφεση του μαζικού κινήματος και την κοινωνική κόπωση κάτω από τα διαδοχικά χτυπήματα της μνημονιακής πολιτικής. Όμως το γεγονός ότι το ποσοστό αυτό δεν ήταν αρκετό για να δώσει εκλογική λύση στην πολιτική κρίση αναδεικνύει τα όρια της στρατηγικής του ελεκτοραλισμού. Το σύνθημα «Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν» αποδεικνύεται λαθεμένο, όχι –κυρίως– γιατί ήταν υπεραισιόδοξο, αλλά γιατί ήταν εκλογικίστικο.

Δύσκολα καθήκοντα Οι τακτικές ανασυγκρότησης της Δεξιάς και ανασύνθεσης της σοσιαλδημοκρατίας, που ξεδιπλώνονται άμεσα μετά τις εκλογές, αποδεικνύουν ότι η ανατροπή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και, πολύ περισσότερο, η ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής του ντόπιου καθεστώτος και των δανειστών, θα είναι μια πολύ πιο δύσκολη και σύνθετη δουλειά από την επικράτηση σε μια κάλπη. Ο ΣΥΡΙΖΑ κυρίως αλλά και η Αριστερά συνολικότερα οφείλουν να πάρουν, επειγόντως, πρωτοβουλίες που θα απαντούν στη διαπίστωση: «μπλοκαρισμένο πολιτικό σκηνικό». Και αυτές πρέπει να είναι σε δύο κατευθύνσεις: α) Μια μεγάλη πρωτοβουλία ανασυγκρότησης του μαζικού κινήματος, της κοινωνικής αντίστασης. Τα προηγούμενα χρόνια το εργατικό κίνημα και η Αριστερά στην Ευρώπη κοίταζαν προς την Ελλάδα, παίρνοντας «μαθήματα» για την οικοδόμηση και την ένταση της κοινωνικής αντίστασης στη λιτότητα. Τώρα είναι, ίσως, η σειρά μας να πάρουμε μαθήματα από το πώς χτίστηκε το

μαζικό κίνημα στην Ισπανία, από το πώς συγκροτήθηκε το ρεύμα «Podemos», από το πώς οργανώθηκαν οι τελευταίες μεγάλες διαδηλώσεις κατά της λιτότητας στην Ιταλία και τη Γαλλία. β) Μια μεγάλη, σοβαρή και σχεδιασμένη πρωτοβουλία που θα αφορά την πολιτική ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς, τόσο ως «πλατφόρμα» στήριξης της κοινωνικής αντίστασης όσο και ως «πλατφόρμα» πολιτικής προοπτικής, σε πλήρη αντιπαράθεση με τις επιλογές των αστικών κομμάτων. Οι συνεδριακές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν την ελάχιστη βάση για μια τέτοια πολιτική. Παρά το γεγονός ότι στο συνέδριο η Αριστερή Πλατφόρμα κατέθεσε τροπολογίες, αμφισβητώντας από τα αριστερά ορισμένα σοβαρά σημεία των συνεδριακών αποφάσεων, σήμερα οφείλουμε να υπερασπίσουμε την κεντρική κατεύθυνσή τους. Στο συνέδριό του ο ΣΥΡΙΖΑ όρισε ως κεντρικό στόχο τη διεκδίκηση της κυβέρνησης της Αριστεράς. Προγραμματικά, ταύτισε αυτόν το στόχο με την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής, με τη δέσμευση για την ανατροπή της λιτότητας. Ταυτόχρονα συνέδεσε το στόχο της κυβέρνησης της Αριστεράς με μια «μεταβατική» αντίληψη προς τη γενικότερη κοινωνική απελευθέρωση, προς το σοσιαλισμό. Η ανατροπή των μνημονίων περιγράφεται ως μια συστηματική προσπάθεια ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων, ως ένα σχέδιο για μια νέα, μια εργατική «μεταπολίτευση».

Περιορισμοί Το σχέδιο αυτό έχει σαφείς περιορισμούς: Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν είναι δυνατόν να ταυτίζεται με μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» γενικώς, ενώ πολύ περισσότερο δεν είναι δυνατόν να συγχέεται με μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, υπό οποιοδήποτε πρόσχημα. Ασφαλώς μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα λειτουργήσει ως κυβέρνηση «σωτηρίας» –ως κυβέρνηση διεξόδου από την κρίση– αλλά με κριτήριο τις ανάγκες

και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων. Ο παράγοντας αυτός απαγορεύει ακόμα και τις σκέψεις για «ευρύτερες» πολιτικές συμμαχίες, για συγχύσεις μεταξύ της κυβέρνησης της Αριστεράς και μιας «πληθυντικής» συγκυβέρνησης –στην πραγματικότητα κυβέρνησης εθνικής ενότητας– ανοιχτής σε όλους, με εξαίρεση «τη ΧΑ και τη σαμαρική Δεξιά». Η εμπειρία των κυβερνήσεων της πληθυντικής Αριστεράς ή της Κεντροαριστεράς στην Ευρώπη υπήρξε τραγική για τα αριστερά τμήματά τους, που γνώρισαν –όχι τυχαία– διαλυτικές κρίσεις στη Γαλλία και κυρίως στην Ιταλία... Το τελευταίο διάστημα, στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται επικίνδυνες παλινωδίες στην κατεύθυνση αυτή: Οι συχνές αναφορές σε μια κάποια «πατριωτική συμμαχία», η έκκληση στον ΣΕΒ (!) για μια κάποια «κοινωνική συμφωνία», οι εύκολες υποσχέσεις στους «από πάνω» (είτε πρόκειται για το φτηνό ρεύμα στις βιομηχανίες είτε για τα γήπεδα των «τίγρεων» της διαπλοκής...) την ώρα που παρουσιάζεται μια τάση εξαέρωσης των δεσμεύσεων απέναντι στους «από κάτω» (με μοναδική εξαίρεση την αναφορά στον κατώτατο μισθό...). Μια τέτοια στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς το κοινωνικό και πολιτικό «κέντρο» όχι μόνο δεν ξεμπλοκάρει το πολιτικό σκηνικό, όχι μόνο δεν οδηγεί σε εγγυημένη εκλογική νίκη, αλλά θα έχει αποσυσπειρωτικές συνέπειες και πιθανότατα με ραγδαίο ρυθμό.

Αρέσει, ακόμα, το ΠΑΣΟΚ; Στον ΣΥΡΙΖΑ, ως γνωστόν, έχουν προσέλθει μια σειρά από σοσιαλδημοκρατικά στελέχη που εγκατέλειψαν έγκαιρα το ΠΑΣΟΚ, αμφισβητώντας τις μνημονιακές πολιτικές. Όντας τμήματα του προβεβλημένου πολιτικού προσωπικού και διαθέτοντας την «τεχνογνωσία» των σχέσεων με τα ΜΜΕ, έχουν σε εθνική κάλπη καλές εκλογικές επιδόσεις. Όμως, κατά τη γνώμη μου, αυτό που επιβραβεύει η λαϊκή ψήφος είναι ότι τα στελέχη αυτά επέλεξαν ως

«ξενιστή» τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του. Γιατί κανείς δεν δικαιούται να υποβαθμίζει ένα άλλο γεγονός: Άλλα σοσιαλδημοκρατικά στελέχη –ακόμα πιο «προβεβλημένα», όπως η Λούκα Κατσέλη–, που δοκίμασαν να χτίσουν πολιτικό ρεύμα εκτός ΠΑΣΟΚ αλλά με σαφή σοσιαλδημοκρατικό χαρακτήρα, γνώρισαν την εκλογική συντριβή. Ανάλογη τύχη είχε σύντομα η ΔΗΜΑΡ, που επιχείρησε να οικοδομηθεί ως «υπεύθυνη» Κεντροαριστερά. Επίσης, στα «ποιοτικά» στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων, ως το πιο αδύναμο σημείο του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ο φόβος πλατιών λαϊκών δυνάμεων ότι αυτός μπορεί να εξελιχθεί σε ένα «νέο ΠΑΣΟΚ». Και την εμπειρία αυτήν κανείς, φαίνεται, δεν θέλει να την ξαναζήσει. Κατά συνέπεια, όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να θυμηθούν τη σαφή απόρριψη της Κεντροαριστεράς που διαπερνά όλες τις συνεδριακές αποφάσεις. Και οφείλουν να θυμηθούν περισσότερο όσοι το τελευταίο διάστημα «παίζουν» με την πιο μελανή πλευρά της πολιτικής παράδοσης της σοσιαλδημοκρατίας, την, τάχα, «πατριωτική πολιτική». Που δεν ήταν ασφαλώς σοσιαλιστική, αλλά ούτε καν δημοκρατική, αφού ταυτιζόταν με τον εθνικισμό και το σοβινισμό που είναι έννοιες ασύμβατες με την υπεράσπιση των λαϊκών τάξεων. Η πραξικοπηματική απόπειρα να ταυτιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ απέτυχε, αλλά ποικίλοι «σύμβουλοι» εξακολουθούν να πουλάνε την πατριωτική συνταγή ως προϋπόθεση εκλογικής νίκης. Και μάλιστα υποστηρίζοντας μιαν «πατριωτική» πολιτική απαλλαγμένη από τα αντιιμπεριαλιστικά φτιασίδια που της έδιναν κύρος στο παρελθόν, αφού σήμερα οι προτροπές τους οδηγούν στην ευθυγράμμιση με την πολιτική των ΗΠΑ και του κράτους του Ισραήλ...

Κόμμα-επιτελείο Κατά την προεκλογική περίοδο τα φαινόμενα αυτονόμησης και αυθαιρεσίας, παραγοντισμού και ανεξέλεγκτης λειτουργίας, πήραν

πρωτόγνωρες διαστάσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ διολίσθησε προς το μοντέλο του αστικοδημοκρατικού κόμματος, βυθιζόμενος όλο και περισσότερο στις προτεραιότητες του κοινοβουλευτισμού-εκλογικισμού. Μετά το συνέδριο αρκετοί σ. προσανατόλισαν τις οργανωτικές παρεμβάσεις τους στην αντιμετώπιση της, τάχα, σεχταριστικής παράδοσης των «συνιστωσών». Πλήθυναν στα κομματικά έντυπα και συζητήσεις οι καταδικαστικές αναφορές στους «ανθρώπους των σπηλαίων», στην οργανωτικότητα που προκύπτει από την παράδοση της κομμουνιστικής Αριστεράς. Αυτό το μετακομμουνιστικό κλίμα αποδείχθηκε εκτός τόπου και χρόνου: ο κίνδυνος για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι στη διείσδυση των αστικών αντιλήψεων για το «κόμμα», για τη σχέση συλλογικότητας-αποτελεσματικότητας, για την αναγκαιότητα των οργάνων, για τη σχέση στρατηγικής-τακτικής κ.ο.κ. Η «βίαιη ωρίμανση» που επιχειρήθηκε σε αυτό το πεδίο οδήγησε στην αυτονόμηση του κομματικού και κοινοβουλευτικού σταρ σίστεμ, στην υποβάθμιση των μελών, των οργανώσεων, των ενδιάμεσων και καθοδηγητικών οργάνων. Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την κατεύθυνση του κόμματος-επιτελείου, ενός επιτελείου παρέμβασης, δράσης, διαμόρφωσης ευρύτερου ανατρεπτικού πολιτικού ρεύματος, είναι προϋπόθεση (και όχι «βαρίδι») για την πολιτική νίκη. Στις συνθήκες κρίσης σαν τις σημερινές, μόνο η άμεση και ισχυρή σχέση με τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις μπορεί να οδηγήσει σε μια βιώσιμη κυβέρνηση της Αριστεράς και όχι σε μια αριστερή «παρένθεση» προς όφελος –μακροπρόθεσμα– των αντιπάλων μας. Και μια τέτοια σχέση μπορεί να οικοδομηθεί μόνο με την οργανωτικότητα που λογοδοτεί στα μέλη, στις πολιτικές μάχες, στο γενικό πολιτικό σχέδιο για την ανατροπή.

• διεθνή

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

Η εξέγερση ενάντια στο Μουντιάλ και τα εγκλήματα κυ

«Σχολεία και νοσοκομεία, όχι Του Πάνου Πέτρου

«Δ

εν θα υπάρξει Παγκόσμιο Κύπελλο», «κατά τη διάρκεια του Κυπέλλου, θα υπάρξουν κοινωνικοί αγώνες», «Επιτροπές Ενάντια στο Παγκόσμιο Κύπελλο». Αυτά είναι κάποια από τα κεντρικά συνθήματα ή ονόματα συλλογικοτήτων και μετωπικών πρωτοβουλιών ενόψει της έναρξη του Μουντιάλ 2014. Ποιος θα περίμενε ότι ένας λαός θα έβρισκε τη δύναμη να εξεγερθεί ανοιχτά ενάντια έναν «εθνικό στόχο»; Όποιος θυμάται το κλίμα στην Αθήνα το 2004, καταλαβαίνει για τι είδους υπέρβαση πρόκειται. Η υπέρβαση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, αν σκεφτεί κανείς ότι ο λαός αυτός είναι ο βραζιλιάνικος και το «εθνικός στόχος» αφορά την ποδοσφαιρική τους ομάδα. Αυτά τα «ποιοτικά» στοιχεία από μόνα τους κάνουν τον πρόσφατο ξεσηκωμό που συγκλονίζει τις πόλεις της Βραζιλίας ενόψει Μουντιάλ μοναδικό φαινόμενο στη σύγχρονη ιστορία των κινημάτων. Για να κατανοήσει κανείς την έκταση της οργής ενάντια στο Μουντιάλ, αρκεί ένα παράδειγμα: Ο κομφορμιστής Πελέ, ο σιωπηλός (και πρόθυμος) συνοδοιπόρος κάθε εξουσίας, ο άνθρωπος που πανηγύριζε δίπλα στον Λούλα όταν η Βραζιλία ανέλαβε το Μουντιάλ, ο άνθρωπος που στην εξέγερση πέρσι το καλοκαίρι, τη στιγμή που πλαστικές σφαίρες χτυπούσαν δι-

αδηλωτές, καλούσε τον κόσμο «να σκεφτεί την εθνική ομάδα», υποχρεώθηκε να τοποθετηθεί, ψελλίζοντας δειλά ότι οι δαπάνες ίσως ήταν υπερβολικές και ίσως κάποια χρήματα θα έπρεπε να πάνε σε σχολεία και νοσοκομεία.

Λαϊκή οργή Οι δρόμοι έχουν γεμίσει με συνθήματα ενάντια στη FIFA, η οποία έχει γίνει τόσο μισητή λέξη όσο -για παράδειγμα- στους Αργεντίνους η λέξη ΔΝΤ. Και παρεμπιπτόντως η σύγκριση των δύο οργανισμών δεν είναι τελείως αδόκιμη (βλ. διπλανές στήλες). Τα «αντι-μουντιάλ» γκραφίτι στους τοίχους έχουν κάνει το γύρο του κόσμου. Η παραλία της Κόπα Καμπάνα, όπου γενιές Βραζιλιάνων έμαθαν μπάλα, γέμισε μαύρες ταμπέλες με τα ονόματα των θυμάτων του πολέμου στις φαβέλες (ανάμεσά τους πολλά μικρά παιδιά) και επίσημες μπάλες της FIFA βαμμένες με έναν κόκκινο (σαν το αίμα που χύνεται) σταυρό. Οι Βραζιλιάνοι δεν έπαψαν να αγαπούν το λαοφιλές άθλημα. Όμως αποδεικνύουν σε όλο τον πλανήτη ότι μπορείς να αγαπάς το παιχνίδι, αλλά όχι τη «βιομηχανία» γύρω του. Πολλοί υποτίμησαν αυτή τη δυνατότητα. Ο υπουργός Αθλητικών της Βραζιλίας, Άλντο Ρεμπέλο, σε ένδειξη περιφρόνησης των μαζών, δήλωσε τον Μάρτη πως η οργή θα εξαφανιστεί όσο πλησιάζει η μέρα έναρξης: «Ο λαός θα είναι απασχολημένος με το να πανηγυρίζει κι όχι

να διαδηλώνει». Έπεσε τραγικά έξω. Όσο πλησιάζει το Μουντιάλ τόσο φουντώνουν οι κινητοποιήσεις. Ενώ ένα σοβαρό κομμάτι της κοινωνίας φαίνεται να ταυτίζεται με το σύνθημα «ή με τις φανέλες ή με τις φαβέλες»: Σε ηλεκτρονική δημοσκόπηση του περιοδικού Veja, ένα 22% δήλωνε βέβαιο πως θα υποστηρίξει την εθνική ομάδα και ένα 34% δήλωνε πως εύχεται την αποτυχία της. Στις φτωχογειτονιές του Σάο Πάουλο, οι παραδοσιακές προ-μουντιαλικές γιορτές (σημαίες στα μπαλκόνια, βάψιμο των δρόμων στα χρώματα της εθνικής) είναι σχεδόν ανύπαρκτες: «Ο δήμος δεν έχει στείλει ακόμα γάλα για τα παιδιά μου, κι εγώ θα βάψω το δρόμο;», «τα παιδιά μου έχουν πυρετό και δεν υπάρχει γιατρός να τα δει, ε δεν θα σκεφτώ το Κύπελλο» είναι κάποιες χαρακτηριστικές δηλώσεις από γυναίκες στις φαβέλες.

Πλατύ μέτωπο Το μέτωπο των κινητοποιήσεων είναι εντυπωσιακό στο εύρος του. Οι φτωχοί στις φαβέλες, που έχουν βρεθεί στο στόχαστρο της κρατικής βίας, τα νεολαιίστικα κινήματα που πυροδότησαν την εξέγερση πέρσι το καλοκαίρι, οι ακτήμονες αγρότες, οι ενώσεις αστέγων, οι Ινδιάνοι, το εργατικό κίνημα, όλα αυτά οργανώνουν κινητοποιήσεις και συχνά συντονίζονται μεταξύ τους. Ξεχωρίζει, λόγω συμβολισμού, το «Κύπελλο του Λαού», όπως ονομάζεται η κατάληψη που έχει ορ-

γανώσει το Κίνημα Εργατών Χωρίς Γη της Βραζιλίας (MTST) έξω από το «Corinthians Arena», το γήπεδο όπου θα αρχίσει το Μουντιάλ, στην οποία συμμετέχουν 10.000 άνθρωποι, διαμαρτυρόμενοι γιατί τα 500 εκατ. δολάρια διατέθηκαν για την ανακαίνιση του γηπέδου και όχι για την καταπολέμηση της φτώχειας. Η 15η Μάη ήταν η πρώτη μεγάλη πανεθνική μέρα δράσης που ένωσε τις πρωτοβουλίες ενάντια στο Μουντιάλ και τα κοινωνικά κινήμα-

τα. Εκείνη την ημέρα το Σάο Πάουλο παρέλυσε. Οι απεργοί μεταλλεργάτες, μαζί με τα κινήματα αστέγων απέκλεισαν τους περιφερειακούς δρόμους της πόλης. Στο κέντρο, το πρωί διαδήλωναν οι εργαζόμενοι στο Μετρό και το απόγευμα οι δάσκαλοι. Οι οδηγοί λεωφορείων πραγματοποίησαν 48ωρη απεργία, ενάντια στο δήμαρχο, την κυβέρνηση, τη διοίκηση των εταιρειών συγκοινωνίας, αλλά και τις ίδιες τις συνδικαλιστικές τους ηγεσίες.

Ο «ρεαλισμός» του Κόμματος των Εργατών (PT) και η ντροπι

αρότι κάθε αντίστοιχη αθλητική διοργάνωση προκαλεί την ίδια κοινωνική καταστροφή για τους φτωχούς, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, το φετινό Μουντιάλ χαρακτηρίζεται από τον παροξυσμό στο έπακρο όλων αυτών των συνεπειών. Το πιο καταστροφικό Μουντιάλ στην ιστορία, διοργανώνεται από το Κόμμα των Εργατών (PT), από μια κυβέρνηση που ξεκίνησε ως «κυβέρνηση της Αριστεράς».

Πόλεμος στις φαβέλες Οι φαβέλες αντιμετωπίζουν μια πραγματική στρατιωτική εισβολή. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί ή πρόκειται να εκτοπιστούν από τις κατοικίες τους, με στρατιωτικές επιχειρήσεις που αφήνουν πίσω τους πάρα πολλούς νεκρούς. Κανείς δεν ωραιοποιεί τις φαβέλες, και τα ισχυρά δίκτυα συμμοριών που έχουν αναπτυχθεί. Ωστόσο, το γεγονός ότι έπειτα από 12 χρόνια στην εξουσία (και με την οικονομία να καλπάζει για αρκετά από αυτά τα χρόνια), η βασική λύση που

έχει το PT απέναντι στους φτωχοδιαβόλους των φαβέλας είναι ο πόλεμος λέει πολλά για όσα (δεν) έγιναν από την κυβέρνηση. Το PT διοργανώνει το πιο ακριβό Μουντιάλ στην ιστορία, ενώ τα μεγάλα λόγια για «κοινωνικά οφέλη» έχουν αποδειχθεί παραμύθια από την ίδια την πραγματικότητα. Τα χρήματα πάνε στα «μεγάλα έργα», για να διευκολυνθούν οι «αναξιοπαθούντες» κατασκευαστές, τη στιγμή που η κραυγή του δρόμου για δαπάνες για υγεία, παιδεία και συγκοινωνία βρίσκει… τοίχο. Ένα πάρτι φοροαπαλλαγών έχει στηθεί για να διευκολύνει τους «επενδυτές», αποστερώντας έτσι και το όποιο άλλοθι για «κρατικά έσοδα» από όλη αυτήν τη φαραωνική φιέστα. Η FIFA και οι εταιρείες-χορηγοί έχουν επιβάλει ολόκληρες «ιδιωτικές ζώνες», μη τυχόν και χάσουν κανένα δολάριο από τους πλανόδιους μικροπωλητές. Μια άλλη αρνητική πρωτιά για τη βραζιλιάνικη κυβέρνηση, είναι πως οργανώνει το πιο στρατιωτικοποιημέ-

νο Μουντιάλ στην ιστορία. Πάνω από 1.000 κάμερες έχουν τοποθετηθεί μόνο στο Ρίο, ενώ πάνω από 170.000 προσωπικό ασφαλείας θα βρίσκονται στους δρόμους. Η πρόεδρος της χώρας Ντίλμα Ρούσεφ έχει ζητήσει τη συνδρομή του στρατού για τη δια-

σφάλιση της τάξης, σε αρκετές πόλεις, οι διαδηλώσεις καταστέλλονται από τη στρατιωτική αστυνομία με πλαστικές σφαίρες, ενώ αρκετές φορές η Εθνοφρουρά «καταλαμβάνει» τα κέντρα των πόλεων, επιβάλλοντας μια άτυπη απαγόρευση κυκλοφορί-

ας. Μια νέα «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία ποινικοποιεί την αντίσταση, και ήδη πολλοί ακτιβιστές έχουν συλληφθεί, δεχτεί κατηγορίες και φυλακιστεί.

Εκφυλισμός Αυτή η πολιτική είναι το τελευταίο σκαλοπάτι σε έναν μακρύ κατήφορο του Εργατικού Κόμματος. Μια διαδρομή που ξεκίνησε από την ανάγκη να γίνει πάση θυσία «κυβερνητικό» κόμμα, μέσα από μια σειρά συμβιβασμούς που οδήγησαν τελικά στο να γίνει αποδεκτό από την αστική τάξη και να πετύχει την εκλογική νίκη το 2002. Αλλά ο «δρόμος για την εξουσία» δεν είναι ποτέ άσχετος με το περιεχόμενό της. Η στρατηγική του PT θα συνοψιζόταν ως εξής: Διαχειριζόμαστε τη φτώχεια, αντιμετωπίζοντας τις πιο ακραίες μορφές της, βάζουμε στόχο την ανάπτυξη, ώστε να μεγαλώσει η πίτα και να μοιραστεί κομμάτι της στους «από κάτω». Όλα αυτά, πάντοτε με σεβασμό στα όρια που επιβάλ-

διεθνή •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

υβέρνησης και FIFA σε βάρος των φτωχών

ι γήπεδα!»

Απεργίες Στη βιομηχανική ζώνη Κουμπατάο, στις ακτές της περιφέρειας του Σάο Πάουλο, χιλιάδες «εργολαβικοί» εργάτες απεργούν στα διυλιστήρια της Petrobras. Διοικητικοί, καθηγητές και φοιτητές απεργούν στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο, απαιτώντας δαπάνες για την παιδεία. Στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, οι διαδηλώσεις των δασκάλων συντονίζονται με τις απεργίες των οδηγών λεωφορείων. Διάφοροι

κλάδοι του Δημοσίου απεργούν σε όλη τη χώρα. Απεργίες έχουν γίνει και στις κατασκευαστικές εταιρείες (σε πείσμα της πίεσης να είναι τα γήπεδα έτοιμα στην ώρα τους, αλλά και ενάντια σε αυτήν την πίεση, που έχει ως τώρα 8 νεκρούς οικοδόμους). Ο κατάλογος των απεργιών σε όλη τη χώρα και των σωματείων που προσχωρούν στο κίνημα «ενάντια στο Κύπελλο» είναι αδύνατο να συγκεντρωθεί. Πιο σημαντική είναι η απεργία επ’ άοριστον που κήρυξαν στις 5 Ιούνη, μια βδομάδα πριν από την έναρξη του Κυπέλλου, οι εργαζόμενοι στο Μετρό του Σάο Πάολο, στο βασικό μέσο μεταφοράς προς την «Corinthians Arena». Κι όλα αυτά, παρά την απίστευτη κρατική τρομοκρατία (βλέπε διπλανές στήλες). Ήδη ετοιμάζονται μεγάλες μέρες δράσεις για την μέρα έναρξης του Μουντιάλ. Όσο κι αν η προοπτική των αγώνων μέσα στο γήπεδο εξιτάρει τους φίλους του παιχνιδιού, φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τα βλέμματά μας αξίζει να στραφούν περισσότερο στους αγώνες που θα γίνονται έξω από τα γήπεδα της Βραζιλίας, αυτούς που δεν πρόκειται να μεταδώσει η τηλεόραση. Η μαχητική εργατική ομοσπονδία CSP-Conlutas, έχει κάνει ήδη έκκληση για δράσεις αλληλεγγύης στους αγώνες των Βραζιλιάνων εργατών. Αυτή η διεθνιστική αλληλεγγύη θα έχει ξεχωριστή σημασία, ιδιαίτερα στη συγκυρία όπου όλοι οι λαοί καλούνται να στοιχηθούν πίσω από την «εθνική φανέλα».

ιαστική χρεοκοπία του λει η καπιταλιστική οικονομία, με υπόκλιση στο ρεαλισμό και αποφυγή κάθε ρήξης που θα έβαζε σε κίνδυνο τη στρατηγική «ανάπτυξη και αναδιανομή». Μια 10ετία υψηλής ανάπτυξης επέτρεψε αυτό το «σοσιαλδημοκρατικό όνειρο», το οποίο όμως απέχει πολύ από αριστερή πολιτική: Στην ουσία, οι εξαθλιωμένοι «αναβαθμίστηκαν» σε φτωχοί, μέσα από αναδιανομή που ουσιαστικά έγινε στο εσωτερικό της εργατικής τάξης (από ένα κομμάτι της σε ένα άλλο), την ίδια ώρα που οι πλούσιοι έγιναν πολύ πλουσιότεροι. Τα θετικά αποτελέσματα της διακυβέρνησης PT είναι στην ουσία ντροπή, αν αναλογιστούμε πως πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη. Η εμπειρία του PT έδειξε πως οι «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στις δύο ανταγωνιζόμενες κοινωνικές τάξεις, καταλήγουν πάντα να ωφελούν την ισχυρή τάξη, τους εκμεταλλευτές. Η επιλογή (συμβατή με την στρατηγική της «ανάπτυξης») των Μέγκα-Γε-

γονότων (μετά το Μουντιάλ έρχεται η Ολυμπιάδα) έφερε αυτήν την αλήθεια στο αποκορύφωμά της. Το PT σήμερα εγκαταλείπει ανοιχτά πλέον ακόμα και την επίφαση «ίσων αποστάσεων» και εμφανίζεται ξεκάθαρα στο αστικό στρατόπεδο. Η αστυνομία και ο στρατός, με πρακτικές που θυμίζουν τη δικτατορία ενάντια στην οποία αγωνίστηκε και χτίστηκε το PT, προστατεύουν τα κέρδη των εταιρειών από τους εργάτες και τους φτωχούς. Από αυτήν την εφημερίδα, ο ιστορικός εκφυλισμός του PT έχει επισημανθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αλλά τα σημερινά γεγονότα σηματοδοτούν την απόλυτη, οριστική χρεοκοπία του κόμματος και της στρατηγικής του, ακόμα και για τους πιο δύσπιστους. Αυτή η πορεία έχει εντυπωσιακές ομοιότητες με την πορεία του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, που επίσης ολοκλήρωσε μια αντίστοιχη διαδρομή μετάλλαξης, από την «εθνική συμφιλίωση» και το «πρώτα η ανάπτυξη» στην πλήρη ταύτιση με τα αστικά συμφέροντα στο Μουντιάλ του 2010.

FIFA: Μια διεθνής μαφία λυμαίνεται το παιχνίδι Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο είχε γράψει κάποτε: «Υπάρχουν ορατές και αόρατες δικτατορίες. Το σύστημα εξουσίας του παγκόσμιου ποδοσφαίρου είναι μοναρχικό. Είναι το πιο κρυφό βασίλειο στον πλανήτη». Τα έργα και οι ημέρες της παγκόσμιας μαφίας που λυμαίνεται το λαοφιλές άθλημα και λέγεται FIFA θα χρειαζόντουσαν όχι ξεχωριστό άρθρο, αλλά ολόκληρο βιβλίο. Δεν είναι μόνο τα σκάνδαλα διαφθοράς που ήρθαν πρόσφατα στο φως (από τα 40 εκατ. δολάρια του πρώην προέδρου της βραζιλιάνικης ομοσπονδίας για «δικαιώματα μάρκετινγκ», μέχρι τα ιλιγγιώδη ποσά που διέθεσε επιχειρηματίας από το Κατάρ σε δωροδοκίες αξιωματούχων της FIFA για να αναλάβει το Εμιράτο τη διοργάνωση). Είναι και ο «κανονικός» τρόπος λειτουργίας του Οργανισμού, που λειτουργεί ως μηχανισμός συσσώρευσης πλούτου για την ίδια τη FIFA, αλλά και τους μεγάλους χορηγούς, τις κατασκευαστικές εταιρείες και τις άρχουσες τάξεις των χωρών που φιλοξενούν τα Μουντιάλ.

«Προδιαγραφές FIFA» Όπου εμφανίζεται η FIFA, απαιτεί «γήπεδα επιπέδου FIFA» (το μότο που αξιοποιούν οι Βραζιλιάνοι διαδηλωτές, ζητώντας μισθούς και εργασιακές σχέσεις «επιπέδου FIFA»). Εκεί αρχίζει το μεγάλο πάρτι των κατασκευαστικών. Η αρχική κοστολόγηση πάντοτε αποδεικνύεται απείρως κατώτερη της πραγματικής. Στο περασμένο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, το κράτος δήλωσε πως θα ξοδέψει 2,3 δισ. ραντ για γήπεδα και υποδομές και υποσχόταν πως θα εισπράξει 7,2 δισ. ραντ σε έσοδα. Το πραγματικό κόστος αποδείχθηκε 39,3 δισ. ραντ (αύξηση 1.709%), ενώ η κυβέρνηση σιώπησε όταν ρωτήθηκε για το πραγματικό ύψος των φορολογικών εσόδων της. Στην περίπτωση της Βραζιλίας, το 2007 το κόστος εκτιμήθηκε στα 1,1 δισ. δολάρια. Σήμερα, μόνο δύο από τα γήπεδα, κοστολογούνται στο 1,3 δισ., ξεπερνώντας από μόνα τους την εκτίμηση για το συνολικό κόστος. Η υπερκοστολόγηση δεν είναι μια αρρυθμία στην «ελεύθερη αγορά», είναι η ενδημική «διαφθορά» του καπιταλισμού. Εν τω μεταξύ, η προαιώνια υπόσχεση του νεοφιλελευθερισμού για «δουλειές που θα φέρουν οι επενδύσεις» ή για «διάχυση του παραγόμενου πλούτου στην κοινωνία» διαψεύστηκε και πάλι στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Οι κατασκευαστικές εκτόξευσαν τα κέρδη τους, παρά την κρίση του 2008-09, το μερίδιο του τουρισμού στο ΑΕΠ αυξήθηκε σημαντικά πριν και μετά το Μουντιάλ, αλλά η ανεργία δεν μειώθηκε και η ανισότητα αυξήθηκε. Αντίθετα η FIFA βγήκε με έσοδα 3,4 δισ. δολάρια, αφορολόγητα, το 2010, στο πιο κερδοφόρο Μουντιάλ της ιστορίας της. Το φετινό Μουντιάλ της Βραζιλίας θεωρείται ήδη το ακριβότερο στην ιστορία, και άρα πιθανότερα να αποτελέσει το πλέον κερδοφόρο και για την FIFA και για τους διεθνείς και ντόπιους καπιταλιστές. Όλα τα αθλητικά «Μέγκα-γεγονότα» (μουντιάλ, Ολυμπιάδες κ.λπ.) έχουν την ίδια λειτουργία στον καπιταλισμό. Ο αθλητικογράφος Dave Zirin, στο βιβλίο του «Ο χορός

της Βραζιλίας με το διάβολο», τα χαρακτηρίζει «Δούρειους Ίππους» του νεοφιλελευθερισμού. Τα εντάσσει εύστοχα στο «Δόγμα του Σοκ» της Ναόμι Κλάιν.

Οι τρεις πληγές των Μουντιάλ

Τα τρία «D» συνοδεύουν τις αθλητικές διοργανώσεις: Displacement (εκτοπισμός πληθυσμών) – Debt (Χρέος)–Defence (Άμυνα, δηλαδή αυταρχικοποίηση του κράτους και ένταση της καταστολής). Τα βιώσαμε και τα τρία στην Αθήνα το 2004, τα έχουν βιώσει πολλές χώρες και (βλ. δίπλα) στη Βραζιλία έχουν παροξυνθεί. Για να επιβληθούν όλα αυτά, η FIFA δικαιώνει το χαρακτηρισμό του Γκαλεάνο. Ο βεταράνος σταρ της εθνικής, Ρομάριο, δεν υπερβάλλει πολύ όταν δηλώνει πως «η FIFA είναι η πραγματική κυβέρνηση της χώρας. Ήρθε στη χώρα και επέβαλε ένα κράτος μέσα στο κράτος». Ο ίδιος ο γγ της διεθνούς ομοσπονδίας, Τζερόμ Βάλκε παραδέχτηκε κυνικά: «Το να συνεργαζόμαστε με δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις μπορεί να περιπλέξει την διοργάνωση των τουρνουά». Το γεγονός ότι το θεάρεστο έργο της FIFA εξελίσσεται στην «ποδοσφαιρομάνα» Βραζιλία, δείχνει με τον πιο εμφατικό τρόπο και το έγκλημα που διεξάγει αυτή η διεθνής μαφία ενάντια στο ίδιο το παιχνίδι. Ένα παράδειγμα είναι η ανακαίνιση του γηπέδου «Μαρακανά», όπου θα γίνει ο τελικός. Δαπανήθηκαν 500 εκατ. δολ., με στόχο λιγότερα και ακριβότερα καθίσματα στο ιστορικό γήπεδο. Για να γίνει «επιπέδου FIFA», το «Μαρακανά» αντικαθιστά τις ανοιχτές εξέδρες με «κουτιά πολυτελείας» και «ζώνες VIP», ώστε οι σύγχρονοι Καίσαρες να στέκονται μακριά από την «πλέμπα». Ένα άλλο παράδειγμα είναι η «ανάπλαση» των πόλεων. Τα θύματα του Μουντιάλ, οι φτωχοί των πόλεων, είναι αυτοί που έκαναν το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο αυτό που ήταν κάποτε. Οι αλάνες και οι ελεύθεροι χώροι, αυτά που έκαναν το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο συνώνυμο της φαντασίας, του αυθορμητισμού και των χορευτικών κινήσεων, ισοπεδώνονται. Το ποδόσφαιρο «αποβραζιλιανοποιείται» για να ταιριάξει στο «σύγχρονο αθλητισμό». Πράγματι, μια ματιά στο «θέαμα» (;) που προσφέρεται στις διεθνείς διοργανώσεις, όταν ξεζουμισμένοι από 6070 παιχνίδια «αστέρες» καλούνται να σύρουν τα πτώματά τους στο γήπεδο, αρκεί για να πείσει. Οι σημερινές διαδηλώσεις στη Βραζιλία έχουν ιδιαίτερη αξία και γι’ αυτό το λόγο. Στοχοποιώντας τη FIFA ανοιχτά, σε μια στιγμή που όλα τα φώτα της δημοσιότητας είναι πάνω στο Μουντιάλ, την τραβάνε βίαια έξω από το σκοτάδι και την φέρνουν στο φως: Και αυτοί οι οργανισμοί είναι σαν τα βαμπίρ: δεν αντέχουν στο φως. Αν οι Βραζιλιάνοι διαδηλωτές το κατορθώσουν επαρκώς, θα έχουν προσφέρει μια κληρονομιά που θα αντέξει πολύ περισσότερο από την ίδια τη φετινή διοργάνωση (ακόμα θυμόμαστε την Ολυμπιάδα στο Μεξικό του 1968) και θα έχουν προσφέρει στο ίδιο το παιχνίδι πολύ μεγαλύτερες υπηρεσίες από την ίδια τη φιέστα του Παγκόσμιου Κυπέλλου.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

11 Ιούνη 2014

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

δράση της εργατικής τάξης

Οι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμό Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή. Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»

Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών. Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Τετράωρη στάση εργασίας-κινητοποίηση της ΠΟΣΠΕΡΤ και των Ενώσεων ΜΜΕ για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το κλείσιμο της ΕΡΤ, την Τετάρτη 11 Ιούνη. Συγκέντρωση στις 12.30 στην πλ. Κλαυθμώνος με κατάληξη στις καθαρίστριες του υπ. Οικονομικών στην Καραγιώργη Σερβίας. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ θα πραγματοποιήσουν προσυγκέντρωση στις 12.00 στην ΕΣΗΕΑ. Νέα συγκέντρωση στις 19.00 έξω από το Ραδιομέγαρο στην Αγ. Παρασκευή. Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον βραζιλιάνικο λαό που εναντιώνεται στη διεξαγωγή του Μουντιάλ. Στην πρεσβεία της Βραζιλίας (Βασ. Σοφίας 23) την Πέμπτη 12 Ιούνη, στις 18.00.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίας

H εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Επικοινωνήστε μαζί μας: ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964 •ΑΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310 •ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555 •ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 69481002186972036692 •ΝΟΤΙΑ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803 •ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199 •ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894•ΔΥΤΙΚΗ • •ΚΡΗΤΗ: 6976332197 •ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

ΟΕΝΓΕ, την Τετάρτη 18 Ιούνη, ενάντια στην αξιολόγηση και την υπονόμευση του δημόσιου χαρακτήρα της Υγείας. Συγκέντρωση στις 12.00 έξω από το υπουργείο Υγείας.

Κλαδική απεργία στο χώρο του βιβλίου την Τετάρτη 18 Ιούνη. Απεργιακή συγκέντρωση στις 11.30, στο Πνευματικό Κέντρο (Ασκληπιού και Σόλωνος).

Πανελλαδική 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση ΠΟΕΔΗΝ και

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι. Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

Όπως σημειώνει στο κάλεσμά της η Ν. ΣΥΡΙΖΑ: «Η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την αμέριστη αλληλεγγύη της στον βραζιλιάνικο λαό που δεν ανέχεται να εκδιώκεται από τα σπίτια του, να ξοδεύονται 15 δις για γήπεδα ενώ δεν έχει πρόσβαση σε στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά (στέγη, μεταφορές, περίθαλψη) και 170.000 αστυνομικούς να καταστέλλουν βάναυσα τις κινητοποιήσεις του με κάθε μέσο. Η ριζοσπαστική αριστερά, όπως το 2004 αμφισβήτησε το “εθνικό όραμα” των ολυμπιακών αγώνων και δικαιώθηκε, έτσι και τώρα στέκεται στο πλάι των καταπιεσμένων της Βραζιλίας».

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309 ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227 ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747

Ζωγράφου 6937271330 ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460 Καλλιθέα 6972256055 Ν. Σμύρνη 6972098143 ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381 Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803 Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858 Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742 ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384 Παραλία Πάτρας 6974977186

Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Αγρίνιο 6974473540 Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631 ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Κορώνη 6932422501 ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6977072458 Λοκρίδα (Αταλάντη) Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6977096663 6946950764 Λιβαδειά 6977684563 Ασκληπιείο 6936604279 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) Νοσοκομείο Νίκαιας 6973607585 6972910336 Λαμία 6973344352 Ψ.Ν.Α. 6944417885 ΗΠΕΙΡΟΣ: Νοσοκομείο «Σωτηρία» Ιωάννινα 6945704488 6984067690 Πρέβεζα 6932567576 Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: ΟΑΕΕ 6974701829 Κοζάνη 6982831776 ΥΠΑΑΤ 6945754555 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) Εκπαιδευτικοί Νότιας 6972814199 Αθήνας 6973223771 Φλώρινα 6944548787 ΧρηματοπιστωτικόςΘΡΑΚΗ: «Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566 Κομοτηνή 6978032247 Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΙΑ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Λάρισα 6978991247 Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ ΚΡΗΤΗ: 6973972804 Ηράκλειο 6949895565 Νοσοκομείο «Γεννηματάς» Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6977029532 6944916915 Εκπαιδευτικοί 6972167133 Ρέθυμνο 69799225065 ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • Eπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάµηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδροµή σας στο λογαριασµό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

ανάλυση • 11

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στα χωράφια της Ρωσίας

Η ουκρανική κρίση στο φως των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών δεν προτίθεται να επιτεθεί σε καμία χώρα, καθώς και ότι πράγματι είναι πολύ μακροπρόθεσμη και ασύμφορη η αντικατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου. Ταυτόχρονα, διά στόματος του Σεργκέι Ιβανόφ, του επικεφαλής του πολιτικού γραφείου του Ρώσου προέδρου, κάλεσε τις ΗΠΑ να αποστρέψουν τα όπλα από τη Μόσχα: «Υπάρχουν μερικά προβλήματα ασφάλειας που ανησυχούν το ίδιο τόσο τη Ρωσία όσο και τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ. Όμως αυτά τα προβλήματα υπάρχουν έξω από την ευρωπαϊκή ήπειρο και δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Γι’ αυτό, η εξάπλωση των υποδομών του ΝΑΤΟ προς την ανατολή έχει, κατά την άποψή μου, έναν ανοικτά αποσταθεροποιητικό χαρακτήρα, ενώ δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά προβλήματα ασφαλείας της Ευρώπης».

Του Πέτρου Τσάγκαρη

ο ΝΑΤΟ, δηλ. η Βορειοατλαντική Συμμαχία, ιδρύθηκε το 1949 από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και 10 χώρες της Ευρώπης, ενώ μέχρι το 1955 είχαν προσχωρήσει επιπλέον η Ελλάδα, η Τουρκία και η Δ. Γερμανία. Ο στόχος της συμμαχίας ήταν απόλυτα σαφής σε όλους: να περιορίσει και τελικά να κατανικήσει την ΕΣΣΔ και τους συμμάχους της. Τότε, λόγω πολιτικών συνθηκών (οι ηγέτες της ΕΣΣΔ ισχυρίζονταν ότι το καθεστώς τους ήταν ο συνεχιστής της ρωσικής επανάστασης του 1917), ο αντικομμουνισμός προσφερόταν ως πρόσχημα για τη συγκρότηση της συμμαχίας. Από τις αρχές τις δεκαετίας του 1990, ωστόσο, δεν υπήρχε κανείς από όλους αυτούς τους «εχθρούς» για τους οποίους υποτίθεται ότι φτιάχτηκε το ΝΑΤΟ: ούτε Σύμφωνο της Βαρσοβίας, ούτε ΕΣΣΔ, ούτε κομμουνισμός. Η διάλυση της συμμαχίας θα ήταν η προφανής λογική απόρροια των όρων συγκρότησής της. Ωστόσο αυτό δεν συνέβη, με πρόσχημα πλέον την «παγκόσμια τρομοκρατία». Μάλιστα, 12 πρώην ανατολικές χώρες έγιναν μέλη του ΝΑΤΟ, περικυκλώνοντας ασφυκτικά τη Ρωσία (έγιναν επίσης απόπειρες να ενταχθούν στη συμμαχία η Ουκρανία και η Γεωργία). Οι διπλωμάτες και άλλοι κορυφαίοι παράγοντες των ΗΠΑ έχουν εδώ και καιρό και επανειλημμένα διατυπώσει την ανάγκη για μια στρατηγική περιορισμού της Ρωσίας (και της Κίνας) ώστε αυτές να μην αποτελέσουν ποτέ απειλή για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού –αλλά και να μη συμπήξουν πολιτικοοικονομικές συμμαχίες με συμμάχους των ΗΠΑ, όπως η Γερμανία. Η θεωρία για τον «Άξονα στην Ασία» συμπυκνώνει όλη αυτή τη στρατηγική πολιτικο-οικονομικοστρατιωτικού στραγγαλισμού της Ρωσίας όσο και στρατιωτικής περικύκλωσης της Κίνας.

Η κρίση στην Ουκρανία Η σημερινή κρίση στην Ουκρανία προέκυψε ως αποτέλεσμα αυτής της αντιπαράθεσης. Ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2013, όταν ένας από τους πιο πλούσιους ολιγάρχες της χώρας, ο Β. Πίντσουκ, διοργάνωσε στη Γιάλτα ένα συνέδριο στρατηγικής σχετικά με το μέλλον της Ουκρανίας. Το συνέδριο έγινε στο ίδιο ακριβώς κτίριο όπου ο Ρούζβελτ, ο Στάλιν και ο Τσόρτσιλ μοίρασαν την Ευρώπη το 1945. Ο «Εκόνομιστ» περιέγραψε τη συνάντηση ως εξής: «Το μέλλον της Ουκρανίας, μιας χώρας 48 εκατ. κατοίκων, και της Ευρώπης αποφασιζόταν σε πραγματικό χρόνο». Και είχε δίκιο κρίνοντας από τους συμμετέχοντες: Ο Μπιλ και η Χίλαρι Κλίντον, ο πρώην επικεφαλής της CIA, στρατηγός Ντ. Πετρέους, ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Λ. Σάμερς, ο πρώην επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρ. Ζέλικ, ο Σίμον Πέρες, ο Τόνι Μπλερ, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο Ντομινίκ Στρος-Καν, ο Μάριο Μόντι, οι υπουργοί Εξωτερικών της Σουηδίας και της Πολωνίας, Κ. Μπιλτ και Ρ. Σικόρσκι, καθώς και η πρόεδρος της –προεδρεύουσας τότε στην ΕΕ– Λιθουανίας, Ντ. Γκριμπαουσκάιτε, ήταν όλοι εκεί.

Ρωσικό Plan B

Επίκεντρο της συζήτησης ήταν η κυοφορούμενη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου (DCFTA) μεταξύ της Ουκρανίας και της ΕΕ, καθώς και η προοπτική ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στη Δύση. Το περιοδικό «Forbes» έγραψε τότε ότι την πιο κοντινή στην πραγματικότητα άποψη, την είχε η ρωσική πλευρά (συμμετείχε ένας σύμβουλος του Πούτιν) και όχι τα ωραία λόγια των Δυτικών: Οι Ρώσοι υποστήριζαν ότι το άνοιγμα των συνόρων της Ουκρανίας στις δυτικές αγορές θα κατέστρεφε τη βιομηχανία της και θα εκτόξευε το χρέος της. Η συνέχεια είναι γνωστή: Ο πρόεδρος Β. Γιανουκόβιτς αφού αμφιταλαντεύτηκε για ένα διάστημα, τελικά θεώρησε ότι οι Ρώσοι είχαν δίκιο. Αλλά το συνέδριο είχε «αποφασίσει» το αντίθετο, κι έτσι τελικά ο Γιανουκόβιτς ανατράπηκε. Την υλοποίηση των «αποφάσεων» του συνεδρίου ανέλαβε η Βικτόρια Νούλαντ, πρώην σύμβουλος του «γερακιού» Ντ. Τσένι, πρεσβευτής β’ των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, εκπρόσωπος Τύπου της Χ. Κλίντον και σύζυγος του θεωρητικού των νεοσυντηρητικών Ρ. Κάγκαν. Η ίδια διατυμπάνιζε ότι υπό τις οδηγίες της οι ΗΠΑ «επένδυσαν» τα τελευταία χρόνια πάνω από 5 δισ. δολ. στην Ουκρανία, επειδή γεωπολιτικά η χώρα αυτή αποτελούσε την αχίλλειο πτέρνα της Ρωσίας, την περιοχή με τη μεγαλύτερη δυνατότητα για να προκαλέσει κανείς σοβαρά προβλήματα στη Μόσχα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο άνθρωπος που βρέθηκε επικεφαλής της Ουκρανίας αμέσως μετά την ανατροπή Γιανουκόβιτς ήταν ο εκλεκτός της Νούλαντ, ο «Γιατς» όπως τον λέει η ίδια, δηλ. ο Αρσένι Γιάτσενιουκ.

Ενέργεια Όμως στο συνέδριο αυτό συζητήθηκε και κάτι άλλο το οποίο βρίσκεται στο παρασκήνιο της αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας. Ο πρώην υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ, Μπιλ Ρίτσαρντσον (ναι, βρέθηκε και αυτός στη Γιάλτα) μίλησε για την «επανάσταση» της εξόρυξης αερίου από σχιστόλιθο. Η μέθοδος αυτή, που είναι γνωστή ως fracking και που ήδη εφαρμόζεται στις

ΗΠΑ, ενέχει τεράστιους κινδύνους για το περιβάλλον, κυρίως για τους υδάτινους πόρους, γι’ αυτό και έχει απαγορευτεί σε μια σειρά χώρες της ΕΕ. Ωστόσο αν εφαρμοζόταν τόσο στην Ουκρανία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, θα έπαυε η εξάρτησή τους από το ρωσικό φυσικό αέριο. Το σχήμα που θέλει να «πουλήσει» η Ουάσιγκτον (και το οποίο πλάσαρε στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ευρώπη ο Ομπάμα) είναι το εξής: Στους μεν λαούς της Α. Ευρώπης πλασάρεται το σενάριο «ξαναέρχονται οι Ρώσοι, γι’ αυτό θέλετε προστασία, δηλ. δική μας στρατιωτική παρουσία και πυραύλους». Στη Δ. Ευρώπη πλασάρεται το σενάριο «θέλετε ανεξαρτησία από το ρωσικό φυσικό αέριο, γι’ αυτό πρέπει να προχωρήσετε στη χρησιμοποίηση του fracking ή στην αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από τις ΗΠΑ». Στη μεν Α. Ευρώπη το σενάριο αυτό φαίνεται να δουλεύει (βλ. Ουκρανία, αλλά και Βαλτικές, Πολωνία κ.λπ.), γι’ αυτό και εγκαθίστανται αμερικανικά στρατεύματα και καταπλέουν αμερικανικά πολεμικά πλοία. Ωστόσο στη Δ. Ευρώπη και τα δύο σενάρια υποκατάστασης του ρωσικού φυσικού αερίου είναι μακροπρόθεσμα και η περίπτωση του LNG οδηγεί σε εξάρτηση από τις ΗΠΑ. Βεβαίως, η ΕΕ προτιμά να παίζει και στα δύο ταμπλό: αν μεν επέλθει λύση στην Ουκρανία, η ροή ρωσικών υδρογονανθράκων θα συνεχίσει απρόσκοπτα. Αν όχι, θα ακολουθηθεί το αμερικανικό σενάριο, γι’ αυτό και στις αρχές Ιούνη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέβαλε την καταστροφική για την οικονομία της Βουλγαρίας απόφαση να «παγώσει» η κατασκευή του South Stream, του αγωγού δηλ. που μέσω της Μαύρης Θάλασσας και του εδάφους της Βουλγαρίας και της Σερβίας θα τροφοδοτούσε τη Δ. Ευρώπη με ρωσικό αέριο από εναλλακτική (της Ουκρανίας) διαδρομή. Από την πλευρά του ο Πούτιν προσπάθησε για άλλη μια φορά (στους εορτασμούς για την απόβαση στη Νορμανδία) να πείσει τους Δυτικοευρωπαίους ότι ασφαλώς

Όμως, εκτός από τις φραστικές διαμαρτυρίες και την ενίσχυση των αυτονομιστών της Ουκρανίας, η Ρωσία έχει Plan B σε περίπτωση που οι Δυτικοί ακολουθήσουν τελικά τη γραμμή των «γερακιών» της Ουάσιγκτον: Η πρόσφατη συμφωνία για πώληση φυσικού αερίου στην Κίνα, εκτός από τεράστια σε μέγεθος συμφωνία, είναι και μια στρατηγική επιλογή που επιτρέπει στη Μόσχα (μακροπρόθεσμα βέβαια αφού η ροή του αερίου ξεκινά το 2018) να απειλήσει τους Ευρωπαίους ότι θα κατευθύνει το φυσικό της αέριο προς την Κίνα η οποία είναι μια αγορά αχόρταγη για ενέργεια. Ταυτόχρονα η Μόσχα αποκτά πρόσβαση στις πλούσιες και πρόθυμες να δανείσουν κινεζικές τράπεζες, ως εναλλακτική πηγή απέναντι στην εξάρτηση από το αμερικανικό και ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα –ένα σημαντικό στοιχείο της συμφωνίας Μόσχας-Πεκίνου είναι ότι αυτή έγινε στα εθνικά νομίσματα των δύο χωρών, σε ρούβλια και σε γουάν, και όχι σε δολάρια. Τέλος, η συμφωνία δίνει τη δυνατότητα στη Ρωσία να αντεπεξέλθει (μακροχρόνια πάντα) σε μερικές από τις συνέπειες των δυτικών κυρώσεων και της γεωπολιτικής απομόνωσης που εξυφαίνει η Ουάσιγκτον. Δεν είναι μόνον αυτή η συμφωνία. Η Ρωσία και η Κίνα προσπαθούν επίσης να ενώσουν τα άλλα νέα κέντρα καπιταλιστικής συσσώρευσης κάτω από τις φτερούγες τους. Π.χ. στην πρόσφατη συνδιάσκεψη των BRICS στη Ν. Αφρική προώθησαν έντονα την ανάγκη για δημιουργία ενός τραπεζικού συστήματος των BRICS που θα είναι αντίβαρο στο ΔΝΤ. Στην προσπάθεια να προωθήσουν τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα η Ρωσία και η Κίνα εγκαθίδρυσαν επίσης τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης που δημιουργεί οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς με άλλες χώρες της Κεντρικής Ασίας. Είναι σαφές ότι ο καπιταλιστικός κόσμος έχει γίνει πολυπολικός. Οι ΗΠΑ, ωστόσο, δεν φαίνονται συμβιβασμένες με την ιδέα –και γι’ αυτό παραμένουν επικίνδυνες για την παγκόσμια ειρήνη. Η Ουκρανία αποδεικνύει ότι η διαρκής πίεσή τους ενάντια στους ανταγωνιστές τους θα πληρώνεται με αίμα τρίτων λαών, όπως γινόταν πάντα με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

• διεθνή

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

Το σύστημα στην Ισπανία τραντάζεται συθέμελα

Ο λαός διεκδικεί τα πάντα Της Κατερίνας Σεργίδου

κατομμύρια Ισπανοί έχουν πλημμυρίσει τους δρόμους της Μαδρίτης και άλλων πόλεων απαιτώντας να μπει ένα τέλος στη μοναρχία, διεκδικώντας μια πραγματική αλλαγή σε όλα τα επίπεδα, ξεκινώντας από το σύνταγμα της χώρας. Η απόφαση του γηραιού βασιλιά Χουάν Κάρλος να παραιτηθεί από το θρόνο, δίνοντας το στέμμα στο γιο του, Φελίπε, πυροδότησε εξελίξεις που αν ο Χουάν Κάρλος τις είχε προβλέψει ίσως να μην επέλεγε να αφήσει τον αναπαυτικό του θρόνο. Η απόφαση πάντως της παραίτησης ήταν μια άπελπις προσπάθεια του συστήματος να σώσει το καθεστώς, ήταν ένα face-lifting με στόχο την αποκατάσταση της λαϊκής νομιμοποίησης όχι μόνο της μοναρχίας, αλλά επίσης των δικαστών, των πολιτικών, ολόκληρου του συστήματος που έχει βρεθεί στο στόχαστρο της λαϊκής οργής τα τελευταία 3 χρόνια.

Μοναρχία

Για την ιστορία, ο Χουάν Κάρλος υπήρξε βασιλιάς της Ισπανίας από το θάνατο του δικτάτορα Φράνκο, το 1975, μέχρι και σήμερα. Είχε πάρει το χρίσμα του «επόμενου ηγέτη του κράτους» από τον ίδιο το δικτάτορα, το 1969. Η βασιλεία του ήταν το αποτέλεσμα του μεταδικτατορικού συμβιβασμού των πολιτικών κομμάτων και των κοινωνικών οργανώσεων για μια ομαλή μετάβαση από τη δικτατορία στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αν και πολιτικά αποτελούσε διακοσμητικό στοιχείο, ο ίδιος και η μοναρχία αποτελούν το ισχυρότερο σύμβολο αυτού του «κοινωνικού συμβολαίου». Γι’ αυτό και το κίνημα ενάντια στη μοναρχία έχει τεράστια δυναμική και σημασία. Η κρίση της μοναρχίας δείχνει πως το σύστημα κλυδωνίζεται συθέμελα, η Ισπανία αντιμετωπίζει τον ορισμό της κρίσης καθεστώτος. Οι Ισπανοί ζητούν να αλλάξει το σύνταγμα του 1978 και να καταργηθεί η μοναρχία. Προκαλούν μάλιστα το σύστημα να προβεί σε δημοψήφισμα για να φανεί η πραγματική θέληση του λαού. Οι πρώτες διαδηλώσεις ξεκίνησαν από την Πουέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης, την ίδια πλατεία όπου

οι Ισπανοί είχαν πανηγυρίσει το 1931 την πτώση του παππού του Χουάν Κάρλος. Εκεί όπου πανηγύρισαν για τη δεύτερη ισπανική δημοκρατία, λίγα χρόνια πριν από την επικράτηση του δικτάτορα Φράνκο στον ισπανικό εμφύλιο. Οι Ισπανοί διεκδικούν δημοκρατία κρατώντας τις τρίχρωμες σημαίες της Ισπανικής Δημοκρατίας του 1931, της σημαίας-συμβόλου του αντιφασιστικού πολέμου και έπειτα του αντιφρανκικού αγώνα. Πρόκειται για ένα κίνημα γεμάτο συμβολισμούς, που γυρίζει πίσω στο παρελθόν για να ξαναγράψει την ιστορία του, για να κερδίσει αυτά που έχασε το 1936 ο ισπανικός λαός. Πρόκειται για μια συναρπαστική ιστορική διαδικασία που δηλώνει πρώτα και κύρια ότι τίποτα δεν είναι αιώνιο, ότι το 1936 μπορεί να είναι πολύ κοντά στο 2014.

Κινήματα

Αυτή η τεράστια κινητοποίηση όμως δεν έπεσε από τον ουρανό. Πατάει στην τεράστια αυτοπεποίθηση που έχει κερδίσει ο κόσμος μέσα από μια σειρά μεγάλων κινημάτων και σταθμών τα τελευταία τρία χρόνια. Η Ισπανία είναι ίσως η μοναδική χώρα στην Ευρώπη όπου για αρκετά χρόνια το κίνημα όχι μόνο δεν παρουσιάζει ύφεση αλλά συνεχώς δυναμώνει, μεταλλάσσεται, πολιτικοποιείται. Οι indignados (αγανακτισμένοι) που εμφανίστηκαν στις 15 Μάη από την πλατεία Ντελ Σολ, δεν εξαφανίστηκαν σταδιακά όπως στις υπόλοιπες χώρες, αλλά μετατράπηκαν σε κάτι καινούργιο, σε κάτι που τελικά αγκάλιασε όλη την Ισπανία. Το κίνημα άφησε πίσω του δικτυώσεις, περιοδικά κ.λπ., μπόρεσε να «αποκεντρωθεί» πετυχημένα

στις συνελεύσεις γειτονιάς και απέκτησε τοπικά χαρακτηριστικά. Τα κινήματα ενάντια στις εξώσεις από σπίτια, που υπερασπίστηκαν κατοικίες από την αστυνομία, το κίνημα «3 χρόνια χωρίς δουλειά» των ανέργων, τα κινήματα κατάληψης στέγης που πρόσφεραν στέγαση σε αρκετό κόσμο, τα κινήματα προστασίας των δανειοληπτών με τις καταλήψεις σε τράπεζες που απειλούσαν με κατασχέσεις κ.λπ. Αυτή η συνέχεια της τοπικής δράσης τροφοδοτούσε και τη δυνατότητα για «κεντρικές» δυναμικές επανεμφανίσεις του κινήματος, όπως με τις περίφημες «περικυκλώσεις του κοινοβουλίου» στη Μαδρίτη. Όλα αυτά τα κινήματα «μόλυναν» και το εργατικό κίνημα με τον «ιό» της αυτόοργάνωσης και της ανυπακοής. Οι απεργίες των πυροσβεστών συνδέθηκαν με την άρνησή τους να υπακούσουν σε εντολές για εξώσεις (με το σύνθημα «Σώζουμε ανθρώπους, όχι τράπεζες»). Τα «κύματα» όπως ονομάστηκαν τα κινήματα των εργαζομένων σε υγεία (λευκό κύμα) και παιδεία (πράσινο κύμα) στηρίχθηκαν στη λειτουργία των συνελεύσεων και στη διαρκή, παρατεταμένη κινητοποίηση με διάφορες μορφές για πολλούς μήνες -με τις «λευκές μπλούζες» να αποτρέπουν τελικά το κλείσιμο έξι μεγάλων νοσοκομείων. Το συνδικάτο SAT της Ανδαλουσίας πρωτοστάτησε σε καταλήψεις γης, απαλλοτριώσεις σε σούπερμάρκετ και «εργατικές πορείες». Ωστόσο σημείο καμπής ήταν η συγκλονιστική απεργία διαρκείας των ανθρακωρύχων το 2012, που κορυφώθηκε με τη μεγάλη «Μαύρη Πορεία» προς τη Μαδρίτη που έγινε δεκτή από εκατοντάδες χι-

λιάδες συμπαραστάτες. Τότε το ιστορικό εργατικό κίνημα «μόλυνε» με τη σειρά του το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα αντίστασης. Οι νεαροί indignados άρχισαν να μιλάνε για τη «γενική απεργία», τραγούδησαν με υψωμένες γροθιές τους παλιούς ύμνους των Αστουριανών ανθρακωρύχων. Στη γενικότερη αμφισβήτηση δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης τις μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στους νόμους για την απαγόρευση των αμβλώσεων. Αλλά και μία ακόμα πτυχή της μεγάλης ισπανικής αναταραχής που οξύνει την εικόνα «γενικευμένης κρίσης», που είναι οι θηριώδεις σε μέγεθος διαδηλώσεις υπέρ της αυτοδιάθεσης και τα μεγάλα εκλογικά σκορ των κομμάτων της εθνικιστικής Αριστεράς στην Καταλονία και τη Χώρα των Βάσκων. Όλη αυτή η διαδικασία κατέληξε πρόσφατα σε δύο κορυφαίες στιγμές-διαδικασίες. Μία κινηματική και μία πολιτική. Η κινηματική ήταν οι μεγάλες πορείες αξιοπρέπειας στις 22 Μάρτη (που χρησιμοποίησαν την μέθοδο των ανθρακωρύχων, σε άλλο ένα παράδειγμα «συνέχειας» και «αλληλεπίδρασης» του κινήματος στην Ισπανία) με πάνω από δυόμισι εκατομμύρια κόσμο στους δρόμους της Μαδρίτης. Σε αυτή την πορεία συναντήθηκαν όλα τα κινήματα, με τα δικά τους συνθήματα, τις δικές τους σημαίες και σύμβολα, θέτοντας τις βάσεις ενός λαϊκού προγράμματος με λέξεις-κλειδιά: ψωμί, δουλειά, στέγη, υγεία, παιδεία, δημοκρατία.

Ευρωεκλογές

Η πολιτική διαδικασία που συμπύκνωσε όλο αυτό το κίνημα ήταν η δημιουργία και η εκλογή του Podemos με 8% στο Ευρω-

«H Αριστερά χρειάζεται να οργανώσει αυτό τον αγώνα σε όλη τη χώρα» •Απόσπασμα συνέντευξης με τον Λισάρδο Σουάρεζ Φερνάντο, ανθρακωρύχο από την Αστούρια και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας που συμμετέχει στην Ενωμένη Αριστερά. Ολόκληρη η συνέντευξη στο Rproject.

Ένα σχόλιο για το αντιμοναρχικό κίνημα. Για τις σημαίες της Ισπανικής Δημοκρατίας που εμφανίστηκαν στους δρόμους. Πού μπορεί να οδηγήσει όλο αυτό;

Χιλιάδες σημαίες έχουν κατακλύσει τους δρόμους και τις πλατείες της Ισπανίας. Παντού ακούγεται μια λαϊκή κραυγή, που είναι αντανάκλαση της ανάγκης για πραγματική δημοκρατία και ελευθερία, την ώρα που ετοιμάζεται να ανέβει στο θρόνο ένας νέος βασιλιάς. Δεν είναι απλώς κρίση του καθεστώτος, είναι και η ώρα του λαού. Το πού θα οδηγήσει αυτό είναι

αβέβαιο, πάντως η Αριστερά χρειάζεται να οργανώσει αυτό τον αγώνα σε εθνικό επίπεδο, σε όλη τη χώρα. Ποιος είναι ο ρόλος της Αριστεράς από εδώ και πέρα στην Ισπανία; Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή για την ιστορία της Ισπανίας αλλά και της Ευρώπης. Τώρα είναι η ώρα να αλλάξουμε τα

πράγματα. Ο δικομματισμός έχει δεχτεί σημαντικό πλήγμα, αλλά ακόμα δεν έχουν καταρρεύσει. Χρειάζεται να συνεχίσουμε τον αγώνα, να βρούμε τρόπους να καλλιεργήσουμε την ταξική συνείδηση του κόσμου και των εργατών, να μη σταματήσουμε τις κινητοποιήσεις. Είναι τόσο ορατό αυτήν τη στιγμή το ή εμείς ή αυτοί και αυτό πρέπει να βαθύνει μέχρι τον τελικό μας στόχο.

κοινοβούλιο. Άλλωστε οι πέντε ευρωβουλευτές του είναι άνθρωποι που εκπροσωπούν αυτά τα κινήματα και επιλέχτηκαν μέσα από ανοιχτή ψηφοφορία στην οποία συμμετείχαν 33.000 άνθρωποι. Πρόκειται για κίνημα που άντεξε στην καταστολή και την προπαγάνδα των ΜΜΕ. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στην Ισπανία όλα αυτά τα χρόνια έχουν μάθει τι σημαίνει συλλογικότητα, έχουν συμμετάσχει πάνω από μία φορά σε συνέλευση συνοικίας, έχουν ανακαλύψει ότι η δική τους συμμετοχή έχει νόημα. Αυτός ήταν και ο λόγος που πολλοί ψηφοφόροι του Podemos προέρχονται από τη δεξαμενή της αποχής. Των ανθρώπων που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα πήγαιναν να ψηφίσουν, που 3 χρόνια νωρίτερα φώναζαν στις πλατείες «Δεν μας εκπροσωπεί κανείς!». Ο συντονισμός όλων αυτών των κινημάτων δεν σχεδιάστηκε από τα πάνω. Προέκυψε, τον επιδίωξε ο ίδιος ο κόσμος. Οι πορείες με τα πόδια σε όλη την Ισπανία το 2012 από τους ανθρακωρύχους και το 2014 από τον κόσμο που ξεκίνησε από όλες τις γωνιές της χώρας για να καταλήξει στη Μαδρίτη ταιριάζουν με το σύνθημα των indignados: «Προχωράμε αργά επειδή πάμε μακριά». Πράγματι, το κίνημα στην Ισπανία περπατάει πολύ τα τελευταία χρόνια και δείχνει να πηγαίνει πολύ μακριά. Όμως τώρα που ο λαός έχει φτάσει τόσο μακριά, είναι η ώρα της Αριστεράς στην Ισπανία. Η ώρα να οργανώσει την αντίσταση, να απαιτήσει την αλλαγή του συντάγματος με τον κόσμο στο δρόμο, να βαθύνει την κρίση του συστήματος, να δημιουργήσει επιτροπές βάσης παντού που θα παίρνουν όλο και περισσότερες πρωτοβουλίες, προκαλώντας ευθέως την ανατροπή του συστήματος. Τα θεμέλια της Ευρώπης όπως την ξέραμε μέχρι τώρα τρίζουν. Στην Ελλάδα η Αριστερά διεκδικεί την κυβέρνηση, στην Ισπανία ο λαός αρνείται να πάει σπίτι του και ξαναγράφει την ιστορία του. Η μπάλα είναι αναμφίβολα στο γήπεδο των λαών.

διεθνή • 13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

Γελοιοποίηση του καθεστώτος η εκλογική διαδικασία

Αίγυπτος: Πίσω από τον εκλογικό «θρίαμβο» του Σίσι μανία γύρω από το πρόσωπό του να διεκδικήσει μια «σαφέστερη εντολή». Δεν τα κατάφερε καλύτερα ούτε τώρα.

Του Πάνου Πέτρου

το προηγούμενο φύλλο της «Ε.Α.» αναλύσαμε τις αιτίες ανόδου του στρατηγού Σίσι στην εξουσία και τη νέα επικίνδυνη φάση την οποία αυτή σηματοδοτεί για την αιγυπτιακή επανάσταση. Γνωρίζαμε πως το αποτέλεσμα θα ήταν μια εξωπραγματικών διαστάσεων νίκη του Σίσι και επισημαίναμε πως το ενδιαφέρον κριτήριο θα ήταν το αν η ψήφος στον αριστερό νασερικό Σαμπάχι θα ήταν αξιοπρεπής και η αποχή τέτοια που θα ακύρωνε την εικόνα «πανστρατιάς πίσω από τον Σίσι».

Αυτά δεν αναιρούν τη ζοφερή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η αιγυπτιακή επανάσταση. Ο Σίσι παραμένει ισχυρός, και τον έχουν ψηφίσει πολλά εκατομμύρια, πολύ περισσότερα από τον προηγούμενο εκλεκτό της αντεπανάστασης, τον Σαφίκ το 2012. Ο κόσμος της αποχής που δεν στέκεται στο πλευρό του δεν έχει δείξει την αυτοπεποίθηση ή τη διάθεση να συγκρουστεί μαζί του, και αυτό είναι το βασικότερο πρόβλημα που επιτρέπει στην αντεπανάσταση να διατηρεί την πρωτοβουλία κινήσεων.

Ο Σίσι επιβεβαίωσε τις δημοσκοπικές προβλέψεις και έφτασε στο 93%. Αυτό που αποδείχτηκε ήταν πως το «ενάντια στο στρατηγό» στρατόπεδο επέλεξε την αποχή και όχι την ψήφο στον Σαμπάχι. Με ένα ποσοστό γύρω στο 3%, ο νασερικός υποψήφιος δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να πείσει τους αντικαθεστωτικούς ότι η υποψηφιότητά του ήταν η «επιλογή μάχης» σε αυτή την αναμέτρηση (τα άκυρα που συμπληρώνουν το ποσοστό, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ήταν σε μεγάλο βαθμό εμφανώς ηθελημένα). Η «σκιά» της σύμπλευσης με το στρατό τους προηγούμενους μήνες αλλά και η γενικότερη αποδοκιμασία της ίδιας της εκλογικής διαδικασίας (όπως εκφράστηκε από την επιλογή άλλων υποψηφίων του επαναστατικού στρατοπέδου να μη συμμετάσχουν καν) βάρυναν αποφασιστικά. Ο Σαμπάχι κατάφερε να αποξενώσει και το συντηρητικό στρατόπεδο (που δεν τον ήθελε σε καμία περίπτωση στην προεδρία, θεωρώντας τον «ανεξέλεγκτο») αλλά και το ριζοσπαστικό (που έφτασε να θεωρεί την ίδια του την υποψηφιότητα «άλλοθι νομιμοποίησης» για τη νίκη του Σίσι).

Αποχή Ωστόσο, τα πραγματικά σοβαρά νέα έρχονται από την αποχή. Τα επίσημα αποτελέσματα δίνουν τη συμμετοχή γύρω στο 45%. Αν και ομάδες ακτιβιστών που επιχείρησαν να ελέγξουν τη διαδικασία δίνουν ακόμα χαμηλότερα νούμερα (που κυμαίνονται από το 20 ως το 38%) και οι εικόνες από τα (απελπιστικά άδεια) εκλογικά τμήματα δίνουν βάση στους ισχυρισμούς τους, ας μείνουμε στα «επίσημα». Η συμμετοχή είναι χαμηλότερη από κάθε προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, για να μη συζητήσουμε για το 80% που έθετε δημόσια ως στόχο ο ίδιος ο στρατηγός, ζητώντας «καθαρή εντολή». Αλλά πολύ πιο αποκαλυπτική, και γελοιοποιητική για τον ίδιο τον Σίσι και το καθεστώς, ήταν η εκλογική διαδικασία και το πώς έγινε εφικτό ακόμα και το φημολογούμενο 45%. Με τη λήξη της πρώτης μέρας ψηφοφορίας, οι Αρχές (προφανώς μετρώντας τη συμμετοχή) κήρυξαν τη δεύτερη μέρα επίσημη αργία. Ένα μπαράζ μιντιακής υστερίας για το «πατριωτικό καθήκον

Ωστόσο, το εκλογικό μήνυμα ήταν φάρος αισιοδοξίας μέσα στα σκοτεινά κύματα των τελευταίων μηνών.

της ψήφου» και κεραυνών ενάντια σε όποιον δεν πάει στην κάλπη συνοδεύτηκε από καλέσματα από τα τζαμιά για το «θρησκευτικό καθήκον της ψήφου» και το ότι είναι «αμαρτία η αποχή», ενώ τα πολυκαταστήματα έκλειναν νωρίτερα και καλούσαν τους πελάτες να πάνε να ψηφίσουν. Ύστερα από όλα αυτά, οι Αρχές (προφανώς ξαναμετρώντας τη συμμετοχή) ανακοίνωσαν πως οι εκλογές... παρατείνονται για άλλη μία μέρα! Εκείνη τη μέρα σταμάτησαν οι εκκλήσεις στον πατριωτισμό και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ανέλαβαν να υπενθυμίσουν πως η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική και τα πρόστιμα μπορεί να φτάσουν στα 3/4 του μισθού... Μέσα από αυτή την απίθανη γελοιοποίηση κατάφερε να χτιστεί το («επίσημο», ξαναλέμε) 45%.

Πολιτικό μήνυμα Σίγουρα δεν μπορεί να ταυτιστεί η αποχή συνολικά με την αντίσταση στην άνοδο του στρατηγού. Ένα μεγάλο τμήμα εκφράζει τη συνολική του απογοήτευση από την πολιτική σκηνή –κάτι που από μόνο του δεν είναι ούτε αντιδραστικό ούτε προοδευτικό. Ωστόσο, το λεγόμενο στην Αίγυπτο «κόμμα του καναπέ», δηλαδή οι κυνικοί απέναντι στην πολιτική, οι οπαδοί της σταθερότητας, αυτοί που «κοιτάνε τη δουλειά τους», είναι η κύρια κοινωνική βάση του Σίσι. Με αυτό κατά νου, είναι βάσιμο να ισχυριστεί κανείς πως σε πολύ μεγάλο βαθμό είχαμε μια πολιτική αποχή-μήνυμα στο στρατηγό. Είτε πως «είμαστε εναντίον σου» από τους πολιτικά πιο ενεργούς αγωνιστές είτε πως «δεν στεκόμαστε στο πλευρό σου» από πλατύτερα τμήματα του πληθυσμού. Ήταν μια επανάληψη της αποχήςμήνυμα στο δημοψήφισμα για το νέο σύνταγμα (στην ουσία δημοψήφισμα για την πολιτική του στρατού), που σε μεγάλο βαθμό «υποχρέωσε» τον Σίσι να κατέβει ο ίδιος στις προεδρικές εκλογές και με την καλλιεργούμενη

Όπως γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο, ο (πρώην) στρατηγός με την ανάληψη της εξουσίας θα έχει να αντιμετωπίσει έτσι κι αλλιώς μεγάλες προκλήσεις, με σοβαρότερη την οργισμένη εργατική τάξη. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγες μέρες μετά τις εκλογές η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ανακοίνωσαν άλλα 20 δισ. δολάρια βοήθεια στην αιγυπτιακή κυβέρνηση. Λέει πολλά για την αυτοπεποίθηση της αντεπανάστασης το γεγονός ότι το κέντρο της αντίδρασης (οι Σαούντ) υποχρεώνεται να δαπανά πακτωλό χρημάτων για να συντηρήσει τις ελπίδες του πουλέν της. Ένας πραγματικά «στιβαρός ηγέτης» που «έχει το έθνος πίσω του» δεν θα χρειαζόταν οικονομικές ενέσεις εκατομμυρίων κάθε μήνα για να ελπίζει να εδραιώσει την εξουσία του. Η οικονομική βοήθεια επιπλέον επιβεβαιώνει πως ο Σίσι έχει μπροστά του μια τεράστια προσπάθεια να καλμάρει την αγριεμένη εργατική τάξη της Αιγύπτου εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης, που οδήγησε στην πτώση και τον Μουμπάρακ και τον Μόρσι.

Πόλωση Και το μήνυμα της κάλπης ήταν πως δεν ξεκινά αυτή την προσπάθεια με τους καλύτερους οιωνούς. Ένα από τα βασικά του ατού τους προηγούμενους μήνες, η εικόνα του «άνδρα που ενώνει όλη την Αίγυπτο», φαίνεται πως έχει ήδη δεχτεί σοβαρό πλήγμα. Τα παρακάτω λόγια δεν είναι αντικαθεστωτικού ούτε κάποιου αναλυτή που έψαξε πολύ πόσο ήταν η πραγματική αποχή και το τι σημαίνει, αλλά ενός 27χρονου που συμμετείχε στους πανηγυρισμούς για την εκλογική νίκη του Σίσι: «Αν οι μισοί ψηφοφόροι θέλουν τον Σίσι, τότε οι άλλοι μισοί δεν τον θέλουν. Τι γίνεται με αυτούς;». Το πώς θα επιλέξει ο Σίσι να αντιμετωπίσει «αυτούς», αλλά και εκείνους που τον ψήφισαν ελπίζοντας να υλοποιήσει τους στόχους της 25ης Γενάρη, το πώς όλοι αυτοί θα αντιδράσουν (ή δεν θα αντιδράσουν) στις κινήσεις του νέου ηγέτη του καθεστώτος, θα κρίνει το μέλλον της αιγυπτιακής επανάστασης.

Νέες συγκρούσεις στην Τουρκία

Οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις αλλά και οι δολοφονίες διαδηλωτών έχουν γίνει «καθημερινότητα» στην Τουρκία. Το νέο μέτωπο άνοιξε στην επαρχία Ντιγιάρμπακιρ, όταν σε μία από τις πολλές κινητοποιήσεις Κούρδων ενάντια στη δημιουργία νέων στρατιωτικών εγκαταστάσεων και φυλακών ο στρατός άνοιξε πυρ με αποτέλεσμα τον θάνατο δύο διαδηλωτών. Ύστερα από κάλεσμα του κουρδικού Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) ξέσπασαν μεγάλες διαδηλώσεις οργής, που κατέληξαν σε νέες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής.

Ταϊλάνδη: Αντίσταση στο πραξικόπημα

Στην Ταϊλάνδη, οι πραξικοπηματίες έχουν εξαπολύσει όργιο καταστολής ενάντια στους αγωνιστές του δημοκρατικού κινήματος, των Κόκκινων Πουκαμίσων. Όσοι δεν έχουν συλληφθεί πέρασαν στην παρανομία ή έφυγαν από τη χώρα. Το εντυπωσιακό είναι πως παρά τον «αποκεφαλισμό» του κινήματος, το σοκ του πραξικοπήματος και την ένταση της καταστολής, δεν έχει σταματήσει η αντίσταση. «Αυθόρμητη αλλά όχι ανοργάνωτη», όπως λέει ο Ταϊλανδός σοσιαλιστής Giles Ji Ungpakorn, που εξηγεί πως για χρόνια δημοκράτες ακτιβιστές δημιουργούν τοπικά δίκτυα βάσης τα οποία αξιοποιούνται σήμερα. Οι δράσεις αντίστασης στη χούντα είναι σχετικά μικρές και σύντομες, αλλά είναι αδιάκοπες, απέναντι σε μια καταστολή χωρίς προηγούμενο. Οι διοργανωτές αλλάζουν σημεία συνάντησης, σπάνε σε μικρές ομάδες, κάνουν ό,τι μπορούν για να παρακάμψουν την απαγόρευση συγκεντρώσεων και να εμφανιστούν στο δρόμο έστω για περιορισμένο χρόνο. Το αντιδικτατορικό κίνημα υιοθέτησε το χαιρετισμό των τριών δαχτύλων (σύμβολο αντίστασης στην ταινία Hunger Games). Πολλοί άνθρωποι, είτε ατομικά είτε σε μικρές ομάδες, υψώνουν τα τρία δάχτυλα στον ουρανό δημόσια για να εκφραστεί η αντίθεση στο πραξικόπημα. Το καθεστώς απάντησε θέτοντας εκτός νόμου τον συγκεκριμένο χαιρετισμό (!), σε μια κίνηση που δείχνει πως παρά το μικρό μέγεθος των κινητοποιήσεων, στην ηγεσία του στρατού επικρατεί εκνευρισμός για το ενδεχόμενο να ξεσπάσει μαζικά η βουβή σήμερα αντίθεση στη δικτατορία...

Κινητοποιήσεις ενάντια στο Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία

Τα αντανακλαστικά της γαλλικής νεολαίας αποδείχτηκαν εξαιρετικά απέναντι στην εκλογική νίκη του Εθνικού Μετώπου. Ελάχιστες μέρες μετά το αποτέλεσμα, φοιτητικές ενώσεις, πολιτικές νεολαίες, κόμματα της Αριστεράς και αντιφασιστικές κινήσεις οργάνωσαν άμεσα κινητοποιήσεις σε πάρα πολλές πόλεις της Γαλλίας. Η συνέχεια δόθηκε στις 5 Ιούνη, επέτειο της δολοφονίας του 18χρονου αντιφασίστα Κλεμέντ Μερίκ από νεοναζί. Ενδιαφέρον έχει η είδηση πως η εργατική συνομοσπονδία CGT προσανατολίζεται στο να καλέσει σε μέρα δράσης ενάντια στο FN, με απεργίες και διαδηλώσεις, πιθανότατα στις 26 Ιούνη. Εν τω μεταξύ, στα τέλη του μήνα οργανώνεται συνάντηση για τον συντονισμό των τοπικών εκστρατειών ενάντια στην ακροδεξιά. Ο αγώνας μόλις ξεκίνησε…

Ο πόλεμος σε Αφγανιστάν-Πακιστάν

Η πολύνεκρη επίθεση των Ταλιμπάν του Πακιστάν στο αεροδρόμιο του Καράτσι, την πόλη οικονομικό-κέντρο της χώρας, ήρθε ως υπενθύμιση πως 13 χρόνια μετά την εισβολή στο Αφγανιστάν, και ενώ υποτίθεται πως η κατάσταση στην περιοχή «διευθετείται» από το Πεντάγωνο (διαπραγματεύσεις με Ταλιμπάν, σχέδιο αποχώρησης, εκπαίδευση των αφγανικών ενόπλων δυνάμεων κ.λπ.), το χάος που προκάλεσε η αμερικανική επέμβαση παραμένει. Σύμφωνα με τον Ομπάμα, 10.000 φαντάροι θα απομείνουν στο Αφγανιστάν για το 2015 και το 2016 θα αποσυρθούν όλοι. Τι αφήνει πίσω της η κατοχή; Εκατόμβες νεκρών, τεράστιες πολεμικές δαπάνες, καμία πρόοδο στη δημοκρατία ή στα δικαιώματα των γυναικών. Ενώ, όπως έδειξε το Καράτσι, η επέκταση του πολέμου και στο Πακιστάν τράβηξε και αυτήν τη χώρα στη δίνη της αποσταθεροποίησης. Εν τω μεταξύ, εξαιτίας των φημών ότι ο Αμερικανός αιχμάλωτος που ανταλλάχθηκε πρόσφατα με 5 κρατούμενους στο Γκουαντάναμο είχε εγκαταλείψει το πόστο του, το μεγάλο τηλεοπτικό δίκτυο FOX News συζητά δημόσια αν θα πρέπει να εκτελεστεί όταν γυρίσει στις ΗΠΑ. Ευτυχώς δηλαδή που γλίτωσε από τους βάρβαρους Ταλιμπάν…

14 • νεολαία

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

Μέτωπο ενάντια στη διάλυση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας

Συγχωνεύσεις = Υποβάθμιση Της Έφης Γαρίδη

ι προσπάθειες του υπουργείου Παιδείας να συρρικνώσει μέχρις εξαφανίσεως τη δημόσια δωρεάν Παιδεία συνεχίζονται αμείωτες και σε κάθε επίπεδο. Μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς πλήττονται ποικιλοτρόπως με υποχρεωτικές μεταθέσεις, καταργήσεις οργανικών θέσεων, διαθεσιμότητες, κατάργηση δωρεάν μεταφοράς μαθητών, τράπεζες θεμάτων, συγχωνεύσεις σχολείων.

Συγχωνεύσεις

Νέες συγχωνεύσεις προωθούνται άμεσα από το υπουργείο, με στόχο τις 1.676 όπως έχει ανακοινωθεί από την κυβέρνηση. Συγκεκριμένα συγχωνεύονται 128 δημοτικά και 74 νηπιαγωγεία και καταργούνται 15 δημοτικά και 30 νηπιαγωγεία. Παράλληλα συγχωνεύονται 16 γυμνάσια και λύκεια και 12 ΕΠΑΛ, ενώ καταργούνται ένα γυμνάσιο και τρία ΕΠΑΛ. Και δεν υπάρχουν αυταπάτες ότι οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις σχολείων θα σταματήσουν εδώ. Το υπουργείο ανακοίνωσε τις πρώτες για να μετρήσει τις αντιδράσεις και είναι βέβαιο ότι η πολιτική περικοπών θα συνεχιστεί και στη νέα σχολική χρονιά με περαιτέρω συγχωνεύσεις αλλά και συμπτύξεις τμημάτων. Οι συγχωνεύσεις θα οδηγήσουν στη δημιουργία σχολείων-μαμούθ, τη στιγμή που είναι γνωστές οι αρνητικές επιπτώσεις σχολείων τέτοιου τύπου στην

ποιότητα του παιδαγωγικού έργου και στην κοινωνικοποίηση των μαθητών, ενώ η μεγάλη απόσταση από την πλησιέστερη σχολική μονάδα συντελεί, ιδίως στην επαρχία, στην αύξηση της σχολικής διαρροής. Αυτό φυσικά δεν ενοχλεί καθόλου την κυβέρνηση, αφού ένας από τους κύριους στόχους των μνημονιακών πολιτικών είναι η υποβάθμιση και η συρρίκνωση του ρόλου της δημόσιας Παιδείας.

Αντιδράσεις

Παρότι οι συγχωνεύσεις έγιναν γνωστές μέσα στην προεκλογική περίοδο και με τα σχολεία να πλησιάζουν στο κλείσιμο της χρονιάς, οι αντιδράσεις από εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές ήταν άμεσες και δυναμικές. Σύλλογοι εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας, τοπικές ΕΛΜΕ, ενώσεις και σύλλογοι γονέων, αμέσως προχώρησαν σε αποφάσεις για πρόγραμμα δράσης. Σε πολλά από τα υπό συγχώνευση σχολεία έγιναν συμβολικές καταλήψεις ωρών ή λίγων ημερών από τους γονείς με τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών. Την Τετάρτη 4 Ιούνη πραγματοποιήθηκε διαμαρτυρία στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αττικής, με συμμετοχή πολλών συλλόγων εκπαιδευτικών και γονέων. Κατά τη διαμαρτυρία στην Περιφερειακή Διεύθυνση ισχυρή ήταν η παρουσία των ΜΑΤ που έσπρωχναν γονείς και εκπαιδευτικούς, ενώ ο περιφερειακός διευθυντής δέχτηκε να δει μια αντιπροσωπεία –μέχρι 10, όπως

όρισε– που του επέδωσε ψήφισμα-απαίτηση για κατάργηση των συγχωνεύσεων. Οι σύλλογοι δασκάλων σε διάφορες περιοχές έκαναν τοπικές διαμαρτυρίες και προσυγκεντρώσεις, ενώ για τις επόμενες μέρες προγραμμάτισαν δράσεις ενημέρωσης στις γειτονιές με πικετοφορίες, μοίρασμα υλικού κ.λπ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, με σημαντικό στοιχείο τη σύνδεση με άλλους χώρους, είναι η κινητοποίηση που έγινε στη Δυτική Αθήνα στις 5 Ιούνη. Σύλλογοι εκπαιδευτικών και γονέων της Ελευσίνας και της Δυτικής Αττικής μαζί με σωματεία της περιοχής (π.χ. Σύλλογος Εργαζομένων Δήμων Ασπροπύργου, Ελευσίνας, Μάνδρας-Ειδυλ-

λίας, το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Δυτικής Αττικής, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής κ.λπ.) κάλεσαν σε κινητοποίηση-πικετοφορία από την πλατεία Λαού στην Άνω Ελευσίνα ως διαμαρτυρία για τα υπό συγχώνευση σχολεία της περιοχής αλλά και με το συνολικό αίτημα για Δημόσιο Δωρεάν Ενιαίο 12χρονο σχολείο που να χωράει όλα τα παιδιά. «Μέχρι τις Βρυξέλλες καλά να ακουστεί, τα παιδιά δεν είναι σαρδέλες σε κουτί», ένα από τα χαρακτηριστικά συνθήματα που ακούστηκαν. Την Τετάρτη 11 Ιούνη στις 6.30 θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή που διοργανώνει

η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής, ενώ προγραμματίζονται από τοπικούς συλλόγους δράσεις όπως συναυλία ενάντια στις συγχωνεύσεις στο Περιστέρι, διαμαρτυρίες έξω από τα σχολεία στον Χολαργό, τα Σεπόλια και αλλού, συμβολικές καταλήψεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στου Ζωγράφου και αλλού. Ενωμένοι όλοι οι εμπλεκόμενοι, γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές, μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία, μπορούν να βάλουν τέλος στην καταστροφική πολιτική που οδηγεί στη διάλυση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας. Η ενεργή συμμετοχή όλων είναι απαραίτητη, για τη διεκδίκηση του σχολείου που θέλουμε και που αξίζει στα παιδιά μας.

Οι Πανελλήνιες τελείωσαν για φέτος, αλλά πρέπει να τελειώσουν για πάντα Του ΝΙκόλα Κολυτά

ρόνια τώρα συντελείται ένα έγκλημα εις βάρος των νέων ανθρώπων αλλά και της ίδιας της δημόσιας εκπαίδευσης μέσα από το σύστημα των πανελλήνιων εξετάσεων. Χιλιάδες έφηβοι αφήνουν πίσω τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και την ορμή τους προκειμένου να προσαρμοστούν σε ένα ομολογουμένως εξαντλητικό καθημερινό σχολικό και φροντιστηριακό πρόγραμμα. Το έγκλημα αυτό γίνεται ακόμη χειρότερο και βάναυσο μέσα στις συνθήκες της μνημονιακής κρίσης. Υπουργοί και κυβερνητικοί βουλευτές δηλώνουν πως θέλουν να εξασφαλίζουν την όσο το δυνατόν πιο εύρυθμη λειτουργία του δημόσιου σχολείου προκειμένου να πετύχουν οι μαθητές

τους στόχους τους. Πόσο μακριά από την πραγματικότητα όμως βρίσκονται αυτές οι δηλώσεις; Η αλήθεια είναι πως πάρα πολύ. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι άκρως εξετασιοκεντρικό, κυρίως στις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου και τώρα πια με το «νέο λύκειο» και τις τράπεζες θεμάτων από την πρώτη λυκείου. Οι μαθητές εντάσσονται σε ένα εντατικοποιημένο πρόγραμμα διαβάσματος, που τους αποκόπτει από την κοινωνική πραγματικότητα και τους μετατρέπει σε δρομείς σε έναν αγώνα δρόμου όπου το έπαθλο είναι η προσωπική καταξίωση, το όνειρο του καριερισμού και η ατομική ανάδειξη. Οι μαθητές μπαίνουν στο τριπάκι των Πανελληνίων σαν να είναι κάτι το φυσιολογικό. Το

σύστημα τους επιβάλλει να συνηθίζουν σε σκληρές συνθήκες εργασίας ώστε να πάρουν μια γεύση από το τι τους περιμένει αργότερα στην αγορά εργασίας. Πίσω από την εντατικοποίηση και την εξεταστική τρέλα μαθητών και γονιών κρύβονται επιχειρηματικά κέρδη. Το δημόσιο σχολείο συνειδητά δεν επαρκεί κι έτσι όλες οι οικογένειες ανεξαρτήτως εισοδήματος αναγκάζονται να πληρώνουν φροντιστήρια μικρής ή μεγάλης εμβέλειας προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος. Με λίγα λόγια το σύστημα εντατικοποιεί και οι επιχειρήσεις πλουτίζουν. Θέματα τελείως αναντίστοιχα με τη σχολική διδακτέα ύλη, όπως αυτά που πέφτουν στη Φυσική και στα Μαθηματικά τα τελευταία χρόνια, αντικατοπτρίζουν αυτό ακριβώς το σχέδιο.

Η Αφροδίτη, μαθήτρια της Γ’ Λυκείου και γενικότερα κινηματικό άτομο, όταν της ζήτησα να μου πει την άποψή της για τις Πανελλήνιες απάντησε πως «είναι εντελώς λάθος γιατί εκτός του ότι δεν γίνεται να αξιολογήσεις έναν μαθητή από ένα διαγώνισμα και από έναν υποκειμενικό βαθμό που βάζει ένας καθηγητής, οι Πανελλήνιες έχουν τραγικές συνέπειες και στην προσωπικότητα του μαθητή και στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους, καθορίζοντας άσχημα τη γενικότερη ψυχολογία και κοινωνικότητά του». Στη συνέχεια τη ρώτησα να μου πει την άποψή της για τα φροντιστήρια και αν μπορεί να υπάρξει εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς αυτά και τόνισε: «Με τα δεδομένα του σημερινού ελληνικού σχολείου, είναι απαραίτητο ένας μαθητής να πηγαίνει φροντιστή-

ριο, ειδικά αν τον προστατεύει από την ψυχολογική κατάπτωση που προκαλούν οι εξετάσεις. Όμως το θεωρώ εντελώς γελοίο να σπαταλάμε εφτά ώρες την ημέρα στο σχολείο χωρίς καμία ουσία και τελικά η παιδεία που λαμβάνουμε να είναι ιδιωτική και όχι δημόσια. Είναι σαφές πως το σύστημα των πανελλήνιων εξετάσεων αποτελεί μια χρόνια αρρωστημένη κατάσταση. Το πρόβλημα είναι γνωστό και η Αριστερά οφείλει να συσπειρώσει τον κόσμο γύρω από την εκπαιδευτική κοινότητα ώστε να διεκδικήσει ένα σύστημα όπου η γνώση δεν θα είναι εμπόρευμα αλλά δημόσιο αγαθό. Τώρα πια μπορούμε να μιλάμε με άλλους όρους για δημιουργία μετώπων και είναι επιτακτική η ανάγκη να τα δημιουργήσουμε ειδικά στο χώρο της Παιδείας.

μετανάστες • 15

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 11 Ιούνη 2014

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

Αντιρατσιστικά φεστιβάλ

Στο φασισμό και το ρατσισμό απαντάμε με ενότητα και αγώνα Του Θανάση Κούρκουλα

ε μια σειρά από πόλεις της χώρας, τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ του καλοκαιριού αποτελούν για μια ακόμη χρονιά πόλο έλξης δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Στην Αθήνα (Πανεπιστημιούπολη) και στη Θεσσαλονίκη (Στρατόπεδο Παύλου Μελά), τα φεστιβάλ θα διεξαχθούν το πρώτο τριήμερο (5, 6 & 7) του Ιούλη, ενώ το αμέσως προηγούμενο Σαββατοκύριακο (28 & 29 Ιούνη) θα γίνει το αντιρατσιστικό φεστιβάλ του Βόλου. Το χορό των αντιρατσιστικών φεστιβάλ άνοιξε ήδη από το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιούνη το Ρέθυμνο και η συμμετοχή του κόσμου ξεπέρασε κάθε προσδοκία, με καθοριστική την παρουσία της νεολαίας.

Ακροδεξιά απειλή Η ενίσχυση ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων στις ευρωεκλογές του Μαΐου αναδεικνύει την απάντηση στο φασισμό και την ακροδεξιά σε πρωταρχική προτεραιότητα. Όπως φάνηκε στην Ελλάδα, ο θεσμικός «αντιφασισμός» του κράτους και των μνημονιακών κομμάτων δεν θέλει και δεν μπορεί να περιορίσει την επιρροή των φασιστών. Σε χώρες όπως η Γαλλία και η Βρετανία, οι πολιτικές ανεπάρκειες της Αριστεράς έδωσαν τη δυνατότητα στους ρατσιστές της Λε Πεν και του

Φάρατζ να καρπωθούν τη μερίδα του λέοντος της λαϊκής δυσαρέσκειας. Αντίθετα, σε χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, η ακροδεξιά ήταν εξαφανισμένη εκλογικά, ενώ η Αριστερά κατέγραψε σοβαρή ενίσχυση των δυνάμεών της. Για όλα αυτά, στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ της Αθήνας θα υπάρχει κεντρική συζήτηση όσον αφορά την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, ενώ παράλληλα θα στηθεί στο πλαίσιο του φεστιβάλ ο «αντιφασιστικός χώρος» από τον Αντιφασιστικό Συντονισμό Αθήνας-Πειραιά, όπου θα γίνουν παράλληλες συνελεύσεις, συζητήσεις και εκδηλώσεις και τις τρεις μέρες. Στη Θεσσαλονίκη η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» θα οργανώσει συζήτηση με τη συμμετοχή αγωνιστών του κινήματος και της Αριστεράς με αντίστοιχη θεματολογία, ενώ στον Βόλο η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ θα είναι αφιερωμένη στην αντιμετώπιση του φασισμού.

έχει θεσμοθετήσει ο Δένδιας. Στα φετινά αντιρατσιστικά φεστιβάλ καλούμαστε να συζητήσουμε και να συντονίσουμε την αντίστασή μας στον θεσμικό ρατσισμό του δόγματος «να κάνουμε στους μετανάστες το βίο αβίωτο». Συλλογικότητες όπως η «Ανοιχτή Πρωτοβουλία ενάντια στα κέντρα κράτησης», κοινότητες μεταναστών και αντιρατσιστικές οργανώσεις θα στήσουν μια σειρά εκδηλώσεις και συζητήσεις με στόχο να γκρεμίσουμε τις άθλιες φυλακές και να σταματήσουμε τις δολοφονίες στα σύνορα. Επίσης, ο αποκλεισμός εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών από στοιχειώδη εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα θα βρεθεί στο επίκεντρο της θεματολογίας των φεστιβάλ και θα εκφραστεί με συζητήσεις για τους μετανάστες εργάτες, την ιθαγένεια, την ισότιμη και δωρεάν πρόσβαση όλων στην υγεία, τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για όλους.

Οι εκατοντάδες νεκροί μετανάστες και πρόσφυγες από τη Λαμπεντούζα ως το Φαρμακονήσι και ο εγκλεισμός χιλιάδων ανθρώπων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης επ’ αόριστον αποτελούν μια ακόμα πρόκληση για το αντιρατσιστικό κίνημα. Πρόσφατα είχαμε και την απελευθέρωση Αφγανού πρόσφυγα από ελληνικό δικαστήριο που θεώρησε παράνομη την κράτηση πέραν του 18μήνου που

Αριστερά Η Ελλάδα είναι η χώρα όπου οι ευρωεκλογές ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτη δύναμη, σε μια περίοδο που τα κινήματα αντίστασης στη μνημονιακή φτώχεια και ανεργία είναι καθημερινά παρόντα (καθαρίστριες, απολυμένοι ΕΡΤ, διαθέσιμοι, σχολικοί φύλακες, Χαλκιδική, ιδιωτικοποίηση νερού κ.λπ.). Παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχουν οι μεγάλες γε-

νικές απεργίες του 2012 ή κινήματα σαν των πλατειών που κινητοποιούσαν εκατομμύρια ανθρώπους στο δρόμο. Σε αυτήν τη συγκυρία, τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ καλούνται να επιτελέσουν έναν επιπρόσθετο ρόλο. Αποτελούν τόπο συνάντησης για χιλιάδες αγωνιστές των κινημάτων αντίστασης και της Αριστεράς, όπου θα συζητήσουμε για το πώς μπορούμε να ενισχύσουμε τον κόσμο που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ως ένα από τα πιο βασικά σημερινά καθήκοντα της Αριστεράς. Η απάντηση της Αριστεράς στην ακροδεξιά ατζέντα του Σαμαρά, χωρίς υπεκφυγές και «ναι μεν αλλά», θα βρεθεί επίσης στο επίκεντρο των συζητήσεων των αντιρατσιστικών φεστιβάλ με μια σειρά εκδοχές και αφορμές. Για όλους αυτούς τους λόγους τα φετινά φεστιβάλ αναμένεται να σπάσουν όλα τα προηγούμενα ρεκόρ συμμετοχής και ενδιαφέροντος από τον κόσμο. Τις επόμενες εβδομάδες, μέλη της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» και του ΣΥΡΙΖΑ, αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές συλλογικότητες και πρωτοβουλίες, οργανώνουμε εξορμήσεις σε γειτονιές, χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, στέκια μεταναστών. Καλούμε όλους και όλες να συμβάλουν στην προπαγάνδιση και την οργάνωση των φετινών αντιρατσιστικών φεστιβάλ. Ας μη λείψει κανείς.

Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Ρεθύμνου: Η συμμετοχή της νεολαίας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο Στις 6 & 7 Ιούνη έγινε με μεγάλη επιτυχία το 10ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Ρεθύμνου στον Δημοτικό Κήπο της πόλης. Η διοργάνωση ήταν, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, του Συντονιστικού Αντιρατσιστικών Ομάδων Ρεθύμνου, με κεντρικό το ρόλο των φοιτητικών ομάδων του πανεπιστημίου. Παρά το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος,

εκατοντάδες αντιρατσιστές από το Ρέθυμνο και τα Χανιά συμμετείχαν στις συζητήσεις και τις συναυλίες του φεστιβάλ, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των επισκεπτών ήταν μαθητές και φοιτητές. Από τις συζητήσεις το μεγαλύτερο ενδιαφέρον συγκέντρωσαν τα πάνελ για την «Πάλη ενάντια στο φασισμό» και του LGBT κινήματος. Περισσότερες από

κάθε άλλη φορά ήταν οι συμμετοχές των δεκάδων συλλογικοτήτων αντίστασης της Κρήτης, όπως των κινημάτων ενάντια στα αιολικά πάρκα, του κινήματος χωρίς μεσάζοντες, των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ, δικτύων αλληλεγγύης, κοινωνικών στεκιών, αντιρατσιστικών οργανώσεων (μεταξύ τους η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»),

οργανώσεων και κομμάτων της Αριστεράς (ανάμεσά τους ο ΣΥΡΙΖΑ), αντιεξουσιαστικών συλλογικοτήτων κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση το 10ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ έστειλε το μήνυμα πως –παρά την εκλογική ενίσχυση των νεοναζί– ο φασισμός και ο ρατσισμός δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην πόλη του Ρεθύμνου.

«Οι 536.910 ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής είναι συνειδητοποιημένοι δημοκράτες και υπερήφανοι Έλληνες πατριώτες». Με αυτό τον τίτλο ξεκινάει ένα ακόμα ευνοϊκό για τους νεοναζί άρθρο σε ένα από τα σημαντικότερα μέσα ενημέρωσης που ειδικεύεται στο τραπεζικό ρεπορτάζ, το bankingnews.gr. Μόνιμο μέλημα του τραπεζικού πόρταλ -το οποίο, σημειωτέον, δεν ασχολείται με κανένα άλλο κόμμα σε τέτοιο βαθμό- είναι να «βελτιωθεί» η εξωτερική εικόνα της οργάνωσης προκειμένου να είναι πιο αποτελεσματική. Πρόκειται για τη θέση που είχε εκφράσει, εκτός από τον κ. Μπαλτάκο, και ένας άλλος δημοσιογράφος-αναλυτής, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, στον ΣΚΑΪ: «Είναι γεγονός και είχε επισημανθεί στο παρελθόν ότι αν η Χρυσή Αυγή βελτιώσει την εξωτερική της εικόνα και προσεταιριστεί ορισμένους ικανούς ανθρώπους, θα είχε καταφέρει να πείσει μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος». Ένα σχόλιο θα κάνουμε: υπολογίζουν χωρίς τον ξενοδόχο. NNN Φωτογραφίες που τέθηκαν στη διάθεση των εισαγγελέων που ερευνούν την υπόθεση της Χρυσής Αυγής αποδεικνύουν αφενός τη φυσική παρουσία ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής στο πογκρόμ της 12/05/2011, αφετέρου την τέλεση εγκληματικών πράξεων από μέλη της ναζιστικής συμμορίας. Παρόντα στο πογκρόμ ήταν τα στελέχη της οργάνωσης ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΣ, ΜΠΟΥΚΟΥΡΑΣ και ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ. NNN Στην Αμυγδαλέζα δεν υπάρχουν πια ονόματα, υπάρχουν αριθμοί, τετραψήφιοι αριθμοί. Για παράδειγμα, προσεγγίζεις τα συρματοπλέγματα που θυμίζουν κλουβιά και βλέπεις ανθρώπους με διαλυμένες παντόφλες να πλησιάζουν και να φωνάζουν τετραψήφιους αριθμούς. Με αυτό τον αριθμό ξέρουν τον καθένα οι αστυνομικοί που τον φυλάνε και με αυτό τον αριθμό θα τον αναζητήσουν γιατροί, ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί που τους τελευταίους μήνες έχουν αναλάβει υπηρεσία στην Αμυγδαλέζα. Είναι αδύνατον το γεγονός αυτό να μη μας φέρει στο μυαλό το Άουσβιτς... NNN Η Αναστασία Σταροκόλτσεβα πέθανε την ώρα των σχολικών εκδηλώσεων, επειδή η μητέρα της, Κοσμάν Ολένα Νικολάου, δεν είχε αρκετά χρήματα για να αγοράσει τα ακριβά φάρμακα για την αντιεπιληπτική αγωγή που έπρεπε να ακολουθεί το κορίτσι. Μάλιστα, για να καλυφθούν τα έξοδα της κηδείας συγκέντρωσαν χρήματα οι συμμαθητές της. Ακόμη ένα success story... NNN Παρ’ όλη την άδεια που έλαβαν οι ναζιστικές οργανώσεις από τον δήμο για να διαδηλώσουν στο κέντρο της Δρέσδης, αυτό δεν κατέστη δυνατό σε μεγάλη έκταση χάρη στην άμεση κινητοποίηση του αντιφασιστικού κινήματος της πόλης που απέκλεισε τους δρόμους γύρω από τη συγκέντρωση των φασιστών σε 11 διαφορετικά σημεία. Ένας πραγματικός στρατός από αστυνομικούς κινητοποιήθηκε για να προστατεύσει τους περίπου 700 ναζί, που έφταναν στο σημείο συνάντησής τους σε ομάδες 20-30 ατόμων, από τον βέβαιο ξυλοδαρμό από τους υπερπολλαπλάσιους αντιφασίστες. Πάντα τέτοια, σύντροφοι! NNN Το δικαστήριο αποφάσισε για την τύχη της μικρής Μαρίας, του κοριτσιού που είχε βρεθεί σε οικισμό Ρομά στα Φάρσαλα, σε μια υπόθεση που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο. Από κει που το παιδί ζούσε ενσωματωμένο μέσα σε μια οικογένεια, βρέθηκε να μένει σε ένα «ορφανοτροφείο». Αυτή είναι η δικαιοσύνη μας...

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

11 Ιούνη 2014

www.dea.org.gr

Όχι στην τρανσφοβία και την ομοφοβία

Να βάλουμε ένα τέλος στην καταπίεση λωσης για την Κύπρο. Εντυπωσιακό ήταν ότι στη διαδήλωση συμμετείχαν πλάι πλάι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά στην πράξη ότι δεν έχουν να χωρίσουν κάτι.

Των Κατερίνας Παρδάλη, Κατερίνας Σεργίδου

ο Σάββατο 14 Ιούνη στην πλατεία Κλαυθμώνος θα γίνει το 10ο Athens Pride.

Οι διοργανωτές/ριες εστιάζουν φέτος στη δυνατότητα επιλογών στην οικογενειακή ζωή των ΛΟΑΤ (LGBTQ) ανθρώπων: «Η Ελληνική Πολιτεία συνεχίζει να μας στερεί και αυτό το δικαίωμα... Η ισότιμη πρόσβαση στο οικογενειακό Δίκαιο αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση μιας σύγχρονης δημοκρατίας. H εξαίρεση πολιτών από το Σύμφωνο Συμβίωσης, τον γάμο, την τεκνοποίηση, την παιδοθεσία λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου σημαίνει τον ουσιαστικό και επιλεκτικό αποκλεισμό τους από την πολιτειακή προστασία…». Είναι μια νίκη των ΛΟΑΤ κινημάτων το ότι για 10η συνεχή χρονιά έχουμε την ανοικτή διεκδίκηση –στο κέντρο της Αθήνας– των αιτημάτων τους. Είναι μια νίκη ότι αυτό επεκτάθηκε με τεράστια επιτυχία και στη Θεσσαλονίκη πριν από 3 χρόνια, ενώ σε διάφορες πόλεις γίνονται αντίστοιχες (μικρότερες) εκδηλώσεις.

Ελλείψεις Είναι μια υστέρηση, όμως, για την Αριστερά και για ολόκληρο το κίνημα το ότι δεν έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα ούτε τη νομική κατοχύρωση βασικών δικαιωμάτων σε ό,τι αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου στην Ελλάδα. Πόσω μάλλον την ουσιαστική διεκδίκηση της εξαφάνισης κάθε διάκρισης στην καθημερινή ζωή (σπίτι, σχολείο, δουλειά, ΜΜΕ κ.λπ.) λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή προτίμησης. Κυρίως όμως είναι προβληματικό το γεγονός ότι ακόμα και τώρα, δέκα χρόνια μετά την πρώτη διαδήλωση περηφάνιας, το κίνημα των ομοφυλόφιλων (με λίγες τιμητικές εξαιρέσεις) δεν είναι κομμάτι των κινημάτων που παλεύουν ενάντια στα μνημόνια και τη διάλυση της ζωής μας. Συνεχίζει να είναι ένα ξεχωριστό χάπενινγκ που γίνεται κάθε καλοκαίρι. Ένα χάπενινγκ με χορηγούς και διαφημίσεις, την ίδια στιγμή που σε χώρες όπως οι ΗΠΑ έγινε πολύ μεγάλη προσπάθεια οι παρελάσεις να πάρουν έναν πιο ριζοσπαστικό χαρακτήρα, μακριά από χορηγούς. Η κρίση έχει αλλάξει πολύ τη ζωή όλων μας, συμπεριλαμβανομένων και των ομοφυλόφιλων. Από τη μια επιθέσεις από τους φασίστες χρυ-

Η Αριστερά και κάθε προοδευτικός άνθρωπος οφείλουν να αντιδράσουν στα φαινόμενα ομοφοβίας-τρανσφοβίας.

σαυγίτες και από την άλλη, ο κίνδυνος τα αιτήματα των ΛΟΑΤ να θεωρούνται «δευτερεύοντα», ακόμα και από την Αριστερά, σε σχέση με την ανθρωπιστική κρίση που περνάμε. Οι δομές ψυχολογικής βοήθειας στους ανθρώπους με διαφορετική από την κυρίαρχη σεξουαλική προτίμηση υπολειτουργούν. Την ίδια στιγμή, ενώ οι επώνυμοι ομοφυλόφιλοι είναι ανεκτοί έως και ευχάριστοι, οι χιλιάδες ομοφυλόφιλοι και λεσβίες βιώνουν την κρίση σε ακόμα πιο έντονο βαθμό. Αντιμετωπίζουν τα κοροϊδευτικά σχόλια στο στρατό ή στο σχολείο, ενώ στη

δουλειά πρέπει να κρύβουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις ή ακόμα και να πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Και φυσικά οι ομοφυλόφιλοι είναι επίσης άνεργοι, εργαζόμενοι σε διαθεσιμότητα ή με μειωμένους μισθούς και συντάξεις, πληρώνουν φόρους και χαράτσια και κάνουν επίσης θυσίες για το χρέος. Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι ολοφάνερο ότι οι ρίζες της καταπίεσης των γκέι βρίσκονται στην οικονομική εκμετάλλευση. Η αντίδραση των φασιστοειδών, αλλά και του παπαδαριού και διάφορων «αγανακτισμένων» πολιτών,

δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Πέρυσι στη Γαλλία αυτοκτόνησε μέσα στην Παναγία των Παρισίων ένας ακροδεξιός συγγραφέας επειδή νομοθετήθηκε ο γάμος των ομοφυλόφιλων. Η Μαρίν Λε Πεν (σημερινή νικήτρια των ευρωεκλογών στη Γαλλία) χαρακτήρισε «πολιτική πράξη» την αυτοκτονία του. Φέτος, πριν από λίγες μέρες, έγινε χαμός από όλον αυτόν το συρφετό προκειμένου να μη γίνει το 1ο Gay Pride στην Κύπρο. Ευτυχώς έγινε στις 31 Μαΐου, και με μεγάλη επιτυχία αφού συμμετείχαν 5.000 άνθρωποι, πρωτοφανές νούμερο διαδή-

Η ιστορία του Στόουνγουολ Το καλοκαίρι του 1969 και οι ταραχές στο Στόουνγουολ στις ΗΠΑ αποτελούν ορόσημο για το κίνημα των ομοφυλόφιλων σε ολόκληρο τον κόσμο. Το Στόουνγουολ ήταν ένα μπαρ, ένα στέκι για τις κατώτερες τάξεις, ιδιαίτερα νεαρούς εργάτες πολλοί εκ των οποίων έγχρωμοι. Η αστυνομία έκανε συχνά επιδρομές στο μαγαζί, όπως ήταν συνηθισμένο να γίνεται για εκφοβισμό και στα άλλα μέρη όπου σύχναζαν ομοφυλόφιλοι. Στις 27 Ιούνη του 1969, διακόσιοι ομοφυλόφιλοι ήταν στριμωγμένοι εκεί, όλοι άντρες, μαζί και κάποιοι τραβεστί. Εκείνη τη μέρα μια μικρή ομάδα αστυνομικών έκανε επιδρομή στο Στόουνγουολ. Ήταν μόνο οκτώ επειδή δεν φαντάζονταν ότι οι «αδελφές» θα τολμούσαν ποτέ να αντισταθούν. Η αστυνομία φόρτωσε τους ομοφυλόφιλους σε αστυνομικά

αποκλειστεί οι μπάτσοι. Έσπασαν βιτρίνες, οι σκουπιδοτενεκέδες χρησιμοποιήθηκαν για οδοφράγματα και πολλά αυτοκίνητα της αστυνομίας πυρπολήθηκαν.

καμιόνια για να τους οδηγήσει στο τμήμα, αλλά η βραδιά είχε διαφορετική εξέλιξη από τη συνηθισμένη. Πριν προλάβουν να καταλάβουν τι συνέβαινε, οι αστυνομικοί αντιμετώπισαν ένα εχθρικό πλήθος που προχωρούσε καταπάνω τους. Το πλήθος απελευθέρωσε τους ομοφυλόφιλους και πολιόρκησε το μπαρ μέσα στο οποίο είχαν

Οι ταραχές κράτησαν τρεις νύχτες. Η αστυνομία αναγκάστηκε να φύγει από την περιοχή. Μέσα από τον αναβρασμό που δημιούργησε και ακολούθησε τις ταραχές αυτές ξεπήδησε η οργάνωση Gay Liberation Front (GLF, Απελευθερωτικό Μέτωπο Ομοφυλόφιλων), η δημιουργία της οποίας αποτέλεσε σημείο καμπής για το κίνημα. Μέχρι και σήμερα οι παρελάσεις περηφάνιας των ομοφυλόφιλων που γίνονται σε ολόκληρο τον κόσμο τιμούν εκείνη τη μέρα και μεταφέρουν ζωντανό το αίτημα για μια κοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι και θα ζουν χωρίς καταπίεση.

Να αποκαλύψουμε ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που οι ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζονται σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Σε ένα σύστημα που στηρίζεται στην οικογένεια για να λειτουργεί, που στηρίζεται στην απλήρωτη δουλειά της γυναίκας στο σπίτι, οποιοδήποτε μοντέλο σχέσης απειλεί το κυρίαρχο θεωρείται επικίνδυνο. Υπάρχουν φυσικά χώρες όπου έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία μόνο για τους ομοφυλόφιλους, όπως οι ΗΠΑ, και όπου φαινομενικά είναι πιο αποδεκτοί, όμως ακόμα και εκεί οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα.

Στήριξη Αυτό που χρειάζεται είναι να στηρίξουμε ανεπιφύλακτα αυτά τα κινήματα, ώστε να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, στο υπόλοιπο κίνημα και στην Αριστερά. Έτσι θα αποφεύγονται και τα φαινόμενα (π.χ. Θεσσαλονίκη) κομμάτια των ΛΟΑΤ να θεωρούν ότι βοηθάει την υπόθεσή τους η χρηματοδότηση από ΕΕ, ΜΚΟ κ.λπ. Ο εχθρός δεν δίνει τίποτα χωρίς αντάλλαγμα. Η θέση τους είναι με τους «από κάτω». Από την άλλη, η ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να αγκαλιάσει όλα τα κινήματα. Γιατί είναι αυτή που παλεύει όχι μόνο ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά και ενάντια στην κάθε μορφής καταπίεση. Δηλαδή και ενάντια στη σεξουαλική καταπίεση. Ανοιχτά και χωρίς όρους ή φοβίες απέναντι στη συντηρητική πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία, ή το φόβο μήπως «τρομάξουμε» τους ψηφοφόρους! Η ανατροπή που ευαγγελιζόμαστε και η διεκδίκηση μιας άλλης κοινωνίας δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την απελευθέρωση των γυναικών, των ομοφυλόφιλων και των κάθε είδους καταπιεσμένων. Μ’ αυτή την έννοια, οι γενικές καταγγελίες για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων δεν φτάνουν –παρόλο που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που πήρε τόσο ξεκάθαρη θέση. Χρειάζονται και πράξεις.