ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
6045 Φύλλο Νο 316
6 μ
9 Ιούλη 2014 Κυκλοφορεί
ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ
4
6
11
13
Ο αγώνας για να μην περάσει το ξεπούλημα της ΔΕΗ συνεχίζεται
Φυλακές τύπου Γ: Επιστροφή στον Μεσαίωνα
Εργοστάσια χωρίς αφεντικά: Όρια και προοπτικές
Η κρίση στο Ιράκ και το κουβάρι της Μέσης Ανατολής
ΕΝΘΕΤΟ 40 χρόνια από τη Μεταπολίτευση Η κατάρρευση της χούντας πριν από 40 χρόνια άνοιγε το δρόμο στο μακρύ κύμα εργατικού ριζοσπαστισμού που ονομάστηκε Μεταπολίτευση. Μια περίοδος στη διάρκεια της οποίας άλλαξαν πολλά, ενώ κρίνονταν ακόμα περισσότερα. Στις σημερινές συνθήκες, η συζήτηση γι’ αυτά τα μεγάλα γεγονότα είναι πολύτιμη. Σε ένθετο αφιέρωμα της «Ε.Α.» οι Αντώνης Νταβανέλλος, Δημήτρης Μπελαντής, Νίκος Γουρλάς και Δημήτρης Κατσορίδας γράφουν για τις μεγάλες μάχες και διεργασίες της εποχής, στην κεντρική πολιτική πάλη, στους κοινωνικούς αγώνες στα εργοστάσια, στο εσωτερικό της Αριστεράς.
Πολεμική κυβέρνηση των αφεντικών
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Όχι στο ξεπούλημα των δημόσιων χώρων Κυβέρνηση και τρόικα επιταχύνουν τις διαδικασίες ξεπουλήματος ακτών, δασών και κάθε είδους ελεύθερων χώρων, με καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον, στο βωμό της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων. Συνέντευξη με την Ελένη Πορτάλιου, καθηγήτρια στο ΕΜΠ, και τον Βασίλη Παπακώστα, συντονιστή της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Νέας Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας. (σελ. 8-9)
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ Να απομονώσουμε τους σιωνιστές δολοφόνους Ο θάνατος των τριών έφηβων Ισραηλινών εποίκων έγινε αντικείμενο άμεσης και κυνικής εκμετάλλευσης από το Ισραήλ, που βομβαρδίζει τη Γάζα και αποκλείει πόλεις της Δυτικής Όχθης, βρίσκοντας αφορμή να χτυπήσει την παλαιστινιακή αντίσταση. Οι Παλαιστίνιοι αντιστέκονται, αλλά θα χρειαστούν τη στήριξη του κινήματος αλληλεγγύης. Να απαιτήσουμε την πλήρη –οικονομική, στρατιωτική, πολιτική– απομόνωση του κράτους-τρομοκράτη. Ο στόχος αυτός αποκτά ιδιαίτερο βάρος στην Ελλάδα, τον «στρατηγικό σύμμαχο» των σφαγέων στην ανατολική Μεσόγειο. (σελ. 12)
Η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων για να παραμείνει στην εξουσία είναι υποχρεωμένη να παραβιάζει συστηματικά βασικές αρχές ακόμα και της ίδιας της αστικής δημοκρατίας. Η επιστράτευση των απεργών της ΔΕΗ είναι ένα ακόμα μέτρο στρατιωτικού νόμου ενάντια στο εργατικό κίνημα. Η ίδρυση φυλακών «ειδικού τύπου» αφήνει άναυδους ακόμα και τους συστημικούς νομομαθείς, αφού παραπέμπει σε μεσαιωνικές ιδέες και πρακτικές. Βέβαια η επιθετικότητα της κυβέρνησης είναι ταξικά προσανατολισμένη. Η τακτική της είναι σκληρή σαν καρφί απέναντι στις καθαρίστριες, αλλά μαλακή σαν βούτυρο απέναντι στα «δικά της παιδιά»: οι δικαστές και οι ένστολοι περιμένουν πλέον την αποκατάσταση των μισθών τους και μάλιστα αναδρομικά. (συνέχεια σελ. 3)
2
• πολιτική
Προς πρωθυπουργό: Έλεος, σταμάτα επιτέλους να σκίζεις τα μνημόνια. Δεν έχεις αφήσει μνημονιακό μέτρο για μνημονιακό μέτρο. Εσύ, ο Βενιζέλος και Χαρδούβελης έχετε κάνει την τρόικα ένα μάτσο κουρέλια… NNN
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
ρθρο ο το ά r ρ η λ Ολόκ rproject.g στο
Eurogroup: ο Χαρδούβελης πέρασε τις «εξετάσεις» χάρη στην επιστράτευση στη ΔΕΗ...
Νέα προαπαιτούμενα (μέτρα) και ύστερα η τελική «επέλαση» της τρόικας το φθινόπωρο
Καμία θετική επίπτωση δεν είχε η μείωση του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα, λέει το «Σπίγκελ», επισημαίνοντας ότι το μόνο που… κατάφερε αυτή η μείωση ήταν να αυξήσει την ανεργία από το 25% όπου ήταν όταν επιβλήθηκε, στο 28%. Δεν βλέπουν MEGA, δεν ακούνε τον Μπάμπη, δεν διαβάζουν ΔΟΛ και δεν προσέχουν τι λέει ο πρωθυπουργός. Γι’ αυτό λένε τέτοιες αρλούμπες αυτοί οι Γερμανοί… NNN Από την πλευρά της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην τριμηνιαία έκθεσή της (γ’ τρίμηνο 2013), λέει ότι η Ελλάδα είναι ακόμη η χώρα με το χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης επί του πληθυσμού (53,2%), ενώ στη Σουηδία το ποσοστό ήταν 79,6%! Και οι Σουηδοί εργοδότες βλάκες λοιπόν, αφού επιμένουν να απασχολούν μια εργατική τάξη με τεράστιους καταβαλλόμενους και κοινωνικούς μισθούς… NNN Από την έκθεση προκύπτει ακόμη ότι στην Ελλάδα το μοναδιαίο κόστος εργασίας μειώθηκε κατά 2,9%, στη δε Κύπρο 2,7%. Πρόκειται για τις δύο μεγαλύτερες μειώσεις έναντι μικρής αύξησης που σημειώθηκε στις χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης. Ηλίθιοι και οι λοιποί Κεντροευρωπαίοι που δεν βλέπουν τα οφέλη της αύξησης της ανταγωνιστικότητας… NNN Σε μαζική απόλυση εργαζομένων –με τη μορφή της δήθεν εθελουσίας– προχωρά ο πρόσφατα ιδιωτικοποιημένος ΟΠΑΠ, παρότι είναι εξαιρετικά κερδοφόρος. Όποιος έχει ακόμη αυταπάτες για τις ιδιωτικοποιήσεις, σημαίνει ότι πάσχει από βαθιά διανοητική οκνηρία. NNN Αλαλαγμοί χαράς από το Βήμα που, με κύριο τίτλο εξωφύλλου «Η επανάσταση της ΑΣΟΕΕ», προβάλλει ως μοντέλο για τα όλα τα ΑΕΙ τη συνεργασία της σχολής με τον ΟΤΕ. Ερευνητικό κέντρο, σύμπραξη για έργα και «απορρόφηση στελεχών», μας λέει η εφημερίδα ότι περιλαμβάνει η συμφωνία. NNN Η έρευνα δηλ. θα προσανατολίζεται στο τι συμφέρει τον ΟΤΕ. Τα «στελέχη» δεν θα εξοπλίζονται με τις γνώσεις της ανθρωπότητας όπως συστηματοποιούνται από την επιστήμη, αλλά ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες μιας επιχείρησης. Και όλα αυτά κυρίως με τα λεφτά τα δικά μας, του λαού… NNN Ωστόσο το «Βήμα» δεν έχει κανένα λόγο να πανηγυρίζει: μια δημόσια σχολή συμπράττει με μια δημόσια επιχείρηση (ιδιοκτήτες του ΟΤΕ είναι κατά 10% το ελληνικό Δημόσιο και κατά 40% η Deutsche Telekom που ελέγχεται από το γερμανικό Δημόσιο). Γιατί ούτε τα ψίχουλα που θα δώσει ο ΟΤΕ στην παιδεία δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν οι ιδιώτες επιχειρηματίες που τόσο αγαπά ο ΔΟΛ… NNN Σύμφωνα με όσα καταγγέλλει η ΚΕΔΕ, φέτος η μείωση του ποσού της χρηματοδότησης ανά παιδί είναι 11,5% για τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς και 4,5% για τους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς. Έχει αρχές και έχει στόχους αυτή η κυβέρνηση.
Του Πάνου Κοσμά
Ύ
στερα από το «Forget it, Giannis», που απηύθυνε παλαιότερα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στον Γιάννη Στουρνάρα, στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης είπαν σε αυστηρό τόνο στον νέο υπουργό Οικονομικών κ. Γκίκα Χαρδούβελη το «Forget it, Gkikas». Το κυβερνητικό παραμύθι περί «χαλάρωσης», που συνεχίστηκε και μετά τις εκλογές στο «κενό εξουσίας» μέχρι και τη συγκρότηση των νέων ευρωπαϊκών οργάνων, έλαβε τέλος στη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης. Όπου έγινε ξεκάθαρο ότι βαδίζουμε σε νέα σκλήρυνση των μνημονιακών πολιτικών, με νέα «προαπαιτούμενα» μέσα στο καλοκαίρι και με νέο «πακέτο» μέτρων από το φθινόπωρο, με την έλευση της τρόικας για τη νέα αξιολόγηση του ελληνικού «προγράμματος προσαρμογής». Η δεύτερη δέσμη των προαπαιτούμενων πρέπει να υλοποιηθεί μέσα στον Ιούλιο προκειμένου να εκταμιευτεί το 1 δισ. ευρώ υπόλοιπο της προηγούμενης δόσης αλλά και να μεταβιβαστούν στο ελληνικό Δημόσιο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) 1,8 δισ. ευρώ κέρδη από ελληνικά ομόλογα που έχει στην κατοχή της. Αυτά τα 2,8 δισ. ευρώ είναι εντελώς απαραίτητα προκειμένου να πληρωθούν τα 4,1 δισ. ευρώ ομολόγων που λήγουν μέχρι και τις 20 Αυγούστου αλλά και το 1,8 δισ. ευρώ της δόσης επιστροφής στο ΔΝΤ επίσης μέσα στον Αύγουστο. Επειδή όμως είναι προφανές πως δεν
φτάνουν για τις πληρωμές του Αυγούστου, το πιθανότερο είναι μια νέα έξοδος της Ελλάδας στις αγορές για άντληση του υπολειπόμενου ποσού των περίπου 3 δισ. ευρώ. Εννοείται ότι η έξοδος αυτή θα πανηγυριστεί από την κυβέρνηση και τα καθεστωτικά μίντια ως απόδειξη της εξόδου της Ελλάδας από την κρίση, ενώ το μόνο που (θα) αποδεικνύει είναι ότι δεν φτάνουν τα λεφτά για τις πληρωμές του Αυγούστου...
Ο νέος «έλεγχος» της τρόικας και τα νέα μέτρα Η τρόικα έρχεται σε λίγες μέρες για να επιβάλει στην κυβέρνηση το δικό της «χρονολόγιο» ώστε να διασφαλιστεί η θέσπιση όλων των μέτρων που αυτή θεωρεί απαραίτητα για την πλήρη υλοποίηση των στόχων του μνημονιακού προγράμματος. Θέλει να «κόψει το βήχα» της κυβέρνησης περί «χαλαρότητας», ώστε στο κρίσιμο Eurogroup της 12ης Σεπτεμβρίου να «κλειδώσουν» όλες οι βασικές κατευθύνσεις και τα βασικά μέτρα σε αυτή την κατεύθυνση. Όλα αυτά θα αποτυπωθούν στη συνέχεια στον προϋπολογισμό του 2015. Η ελληνική κυβέρνηση περιμένει 8,9 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του έτους από το δεύτερο δανειακό πρόγραμμα (επιπλέον των 2,8 δισ. ευρώ που αναμένει μέσα στο καλοκαίρι με βάση τα 6 προαπαιτούμενα) και επομένως για μία ακόμη φορά θα «συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις»... Όλα αυτά θα γίνουν στο πλαίσιο της τελευταίας αξιολόγησης για την τελευταία ευρωπαϊκή δόση του δεύτερου χρηματοδοτικού προγράμματος.
Οι δανειστές, λοιπόν, κρατούν στα χέρια τους το γερό «χαρτί» της τελευταίας αξιολόγησης του δεύτερου προγράμματος. Κρατούν επίσης στα χέρια τους και ένα άλλο γερό «χαρτί»: το χρηματοδοτικό κενό για την επόμενη διετία, που το υπολογίζουν σε 9-11 δισ. ευρώ. Έτσι οι δανειστές ζητούν πλήρη «συμμόρφωση» της ελληνικής κυβέρνησης στα «προκαταρκτικά» των προαπαιτούμενων και των νέων μέτρων το φθινόπωρο, ώστε να δείξουν «επιείκεια» στην αξιολόγηση του χρηματοδοτικού κενού και «γενναιοδωρία» στη νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (επιμήκυνση για μία δεκαετία και νέα μείωση επιτοκίου).
Έτσι «τελειώνει» το μνημόνιο... Αφού τελειώσει, το φθινόπωρο, η τελευταία αξιολόγηση με βάση το δεύτερο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, θα τελειώσουν και οι γνωστές ανά τρίμηνο «εξετάσεις» στις οποίες υποβάλλει η τρόικα την κυβέρνηση. Η τρόικα θα αποτελέσει όντως παρελθόν... εκτός εάν υπάρξει νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα και νέο μνημόνιο, οπότε οι έλεγχοι της τρόικας θα παραταθούν σε όλη τη διάρκεια των νέων δανειακών δόσεων. Αν όμως δεν υπάρξει νέο μνημόνιο (είτε επειδή, στο πλαίσιο του δούναι και λαβείν μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, κριθεί ότι δεν υπάρχει χρηματοδοτικό κενό είτε επειδή το νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα δεν θα συνοδευτεί από νέο μνημόνιο), «τελειώνουμε με την τρόικα και τα μνημόνια», όπως προκατα-
βολικά πανηγυρίζει η κυβέρνηση; Τα στοιχεία της απάντησης σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα είναι τα εξής: 1. Η Ελλάδα υπάγεται ήδη στο σύνολο των «τιμωρητικών» προβλέψεων του νέου ευρωπαϊκού «υπερμνημονίου», περιλαμβανομένων των πιο σκληρών εξ αυτών. Με βάση τα οικονομικά της στοιχεία, θα παραμείνει σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, δηλαδή σκληρής ευρωπαϊκής επιτήρησης, μέχρι να αποπληρώσει το 75% του χρέους της, δηλαδή μέχρι το 2040 περίπου! 2. Το νέο Μεσοπρόθεσμο πλαίσιο, που ψηφίστηκε προεκλογικά από τη Βουλή, εκτείνεται μέχρι το 2018. Αν δεν υπάρξει νέο μνημόνιο στην «κλασική» του εκδοχή, είναι πάντως βέβαιο ότι κάθε χρόνο θα ανανεώνεται και θα επικαιροποιείται για τα επόμενα 4 χρόνια αυτό το Μεσοπρόθεσμο. 3. Στη θέση του εκβιασμού που ασκεί η τρόικα «δεν θα πάρετε τη δόση», θα έχουμε μέχρι το 2016 τον ίδιο ακριβώς εκβιασμό από το ΔΝΤ, αλλά -ακόμη χειρότερα- τον εκβιασμό που θα ασκεί η Κομισιόν «αν δεν υλοποιείτε τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου, θα σας επιβάλουμε πρόστιμα και θα αναστείλουμε τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις». Ο εκβιασμός της αναστολής των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων έχει ήδη πέσει στο τραπέζι! Ο αγώνας ενάντια στα νέα μέτρα, αλλά κυρίως για την κατάργηση των 400 εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων, θα παραμείνει βασικό καθήκον του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.
πολιτική •
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
3
Απειλητικοί για τη δημοκρατία, αλλά ασταθείς όσο ποτέ του ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτές προβλέπονται στο πρόγραμμά του, ώστε να χάσει τόσο γρήγορα τη λαϊκή εμπιστοσύνη. Β) Η ΝΔ να έχει παραμείνει ενιαία παρά την εκλογική σφαλιάρα και -ακόμη πιο ευφάνταστο- να έχει παραμείνει αρχηγός της ο Σαμαράς.
Του Πέτρου Τσάγκαρη
Τ
α νέα βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης των Σαμαροβενιζέλων (ΔΕΗ, ασφαλιστικό, ξεπούλημα αιγιαλών, νέο μισθολόγιο, απολύσεις), αυξάνουν και στο εσωτερικό της την πεποίθηση ότι πιθανά δεν θα μπορέσει να φτάσει έως τον Φλεβάρη, οπότε παύει να έχει νόημα και η όποια συζήτηση για εύρεση 180 βουλευτών για εκλογή προέδρου Δημοκρατίας. Το να συνεχίσει να κυβερνά με ΚΥΑ και επιστρατεύσεις κάθε είδους είναι δυνατό, αλλά όχι για πολύ ακόμη. Ίσα ίσα η κυβέρνηση, παρά την επίδειξη πυγμής στις καθαρίστριες και στους εργαζομένους στη ΔΕΗ, έχει γίνει πιο ασταθής απ’ ό,τι ήταν πριν από τις ευρωεκλογές.
Κατεύθυνση
Οι ενδείξεις πάνε προς την ανάποδη κατεύθυνση. Η ΝΔΠολιτική Άνοιξη του Σαμαρά είχε ήδη τη ρητή ή άρρητη απαξίωση μεγάλου μέρους των κεντρώων και καραμανλικών στελεχών του κόμματος.
Συγκρούσεις
Ιδού τα πρόσφατα παραδείγματα των εσωτερικών συγκρούσεων: Ο Γ. Παπανδρέου, μέσω συνεργάτη του επιτέθηκε άγρια στην κυβερνητική εκπρόσωπο Σ. Βούλτεψη επειδή χρησιμοποίησε την έκφραση «λεφτά υπάρχουν» για να κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο μυστικοσύμβουλος του Σαμαρά, ο Φ. Κρανιδιώτης επιτέθηκε στον Βενιζέλο υποστηρίζοντας Κύπρια ευρωβουλευτή στην αντιπαράθεσή της με τον Έλληνα ΥΠΕΞ. Ο (ξανά)υπουργός Λοβέρδος έχει δηλώσει ότι δεν εφαρμόζει έναν προϋπολογισμό που δεν έχει ψηφίσει, ενώ ο επίσης πασόκος Κουκουλόπουλος δηλώνει ότι «πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε ιδιωτικοποιήσεις όπως αυτή της ΕΥΑΘ». Και τα δύο πασοκικά αντάρτικα τα χαϊδεύει… κριτικά ο ίδιος Βενιζέλος.
Στις 7/7 ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), και υποψήφιος της ΝΔ για τις ευρωεκλογές, Βασίλης Κορκίδης φανέρωσε κι άλλες πτυχές των δυσκολιών της κυβέρνησης: αφού «έδωσε στεγνά» το κόμμα του σε λέγοντας ότι ήδη έχει υπογραφεί η απόφαση για το άνοιγμα των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές του έτους σε 13 περιοχές της χώρας, ανακοίνωσε -ως απάντηση σε αυτή την απόφαση- την παραίτησή του από την Πολιτική Επιτροπή, από όλα τα άλλα όργανα του κόμματος και τελικά την αποχώρησή του από αυτό. Δεν είναι τυχαίο που σε αυτές τις συνθήκες ο έτερος μυστικοσύμβουλος του Σαμαρά και
βουλευτής επικρατείας Χρ. Λαζαρίδης δεν διέψευσε δημοσίευμα της «Real News», σύμφωνα με το οποίο εισηγήθηκε στον πρωθυπουργό πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο –παρότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα όχι μόνον να τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να σχηματίσει κυβέρνηση. Ασφαλώς το σενάριο Λαζαρίδη προβλέπει και νέες πρόωρες εκλογές τον Μάρτιο του 2015 (καθώς τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πλέον αυτός που δεν θα μπορεί να βρει 180 βουλευτές για να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας) και επάνοδο του Σαμαρά στην κυβέρνηση. Βέβαια αυτό το σενάριο έχει δύο βαριές προϋποθέσεις: Α) Να μην έχει υλοποιήσει τις βασικές αντιμνημονιακές φιλολαϊκές δεσμεύσεις
Στο ΠΑΣΟΚ, η διένεξη συνεχίζεται καθώς σειρά στελεχών δεν μπορούν να χωνέψουν τη συνεχιζόμενη συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά, αλλά και το γεγονός ότι ποτέ ο αρχηγός τους δεν συνήψε τη νέα προγραμματική συμφωνία με τη ΝΔ, την οποία Ευαγγελιζόταν (δηλ. ένα πρόγραμμα με κάποια αριστερά άλλοθι ώστε να υπάρχει λόγος ύπαρξης του ΠΑΣΟΚ ως κάτι διαφορετικού από τη ΝΔ). Είναι χαρακτηριστική η πρωτοβουλία στελεχών από τον «κοινωνικό και συνδικαλιστικό χώρο» -κείμενο της οποίας αναμένεται να υπογράψουν πάνω από 1.000 μέλη- η οποία θέτει θέμα αλλαγής πολιτικής, κατηγορεί τον ίδιο τον Βενιζέλο ότι έχει μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε συμπλήρωμα της ΝΔ και ζητεί τον τερματισμό της σύμπραξης με τη Δεξιά. Μεταξύ των «ανταρτών» φέρονται να είναι η Φ. Γεννηματά, ο Μ. Καρχικάμης και ο Θ. Μωραΐτης. Από την πλευρά του ο Βενιζέλος, χαρακτηρίζει «γελοία» τη
συζήτηση για αλλαγή ηγεσίας (άρα είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα γι’ αυτόν) και κατέβασε κόντρα στους παραπάνω το δικό του στρατό με πρώτο σύνταγμα κρούσης τους «6» (Χριστοφιλοπούλου, Κωνσταντινόπουλος, Π. Καψής, Δρέττα, Σπηλιόπουλος, Χειμωνάς) που ζητάνε έκτακτο συνέδριο της Ελιάς. Είναι τέτοια όμως η αμφισβήτηση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και η μαζική αντίρρηση των υπολοίπων, ώστε τελικά Βενιζέλος υποχρεώθηκε να κάνει πίσω και αντί Ελιάς θα υπάρξει συνέδριο της… Δημοκρατικής Παράταξης –φυσικά μέχρι τις επόμενες εκλογές οπότε θα σκαρφιστούνε άλλο όνομα.
Παραχωρήσεις;
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, προκειμένου να αντέξει στη μακρά προεκλογική περίοδο που έτσι κι αλλιώς ανοίγει μπροστά μας, η κυβέρνηση του Σαμαροβενιζέλου προσπαθεί να εκμαιεύσει σε πρώτη φάση κάποιες παραχωρήσεις από την τρόικα, όπως περισσότερες δόσεις για όσους χρωστούν στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, σταδιακή μείωση της έκτακτης εισφοράς, καθώς και μείωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης. Το πιο πιθανό είναι να μην πάρει τίποτε από όλα αυτά. Όμως ακόμη κι αν γίνουν δεκτά αυτά τα αιτήματα, το αντίβαρο, δηλ. οι μαζικές απολύσεις και το καταιγιστικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, που άρχισε με τη ΔΕΗ, θα είναι πολύ χειρότερο. Και αυτό είναι το σενάριο που πρέπει να αποτραπεί άμεσα. Πράγμα που δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει η συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ.
Άποψή μας... (συνέχεια από σελ. 1) Αυτός είναι ο νεοφιλελευθερισμός στην περίοδο της κρίσης, στην περίοδο των μνημονίων. Μια σκληρή,
κατάργησης του δικαιώματος στην απεργία. Ο νόμος 1264 του 1982 «συμπύκνωνε» τις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. Αφενός
Πολεμική κυβέρνηση των αφεντικών άκαμπτη, μετωπική επίθεση στους «από κάτω» προς όφελος των «από πάνω». Που μπορεί να επιβληθεί μόνο βίαια, χωρίς υποχωρήσεις, χωρίς ρωγμές και αντιφάσεις... Γι’ αυτό και είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται για ευρύτερο πόλεμο. Δείχνοντας καθαρά ποιον θεωρεί ως βασικό εχθρό, ετοιμάζει μέτρα
αναγνώριζε τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Αφετέρου οργάνωνε ένα «σύστημα» αφομοίωσης του εργατικού ριζοσπαστισμού, με έμφαση στη λειτουργία και την ισχύ των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών. Όμως τώρα ο Σαμαράς δεν έχει περιθώρια για τέτοιες «περιττές πολυτέλειες». Προετοιμάζει νόμο που θα κάνει την κήρυξη μιας απεργίας απλώς... ανέφικτη, ενώ
την ίδια στιγμή θα επαναφέρει στη «νομιμότητα» την εργοδοτική ανταπεργία, δηλαδή το διαβόητο λοκ άουτ. Πρόκειται για επιστροφή της Δεξιάς στις «ρίζες» του Κ. Λάσκαρη, που ως υπουργός Εργασίας του Καραμανλή το 1975 διακήρυσσε ως στόχο του την «κατάργηση της ταξικής πάλης»!
είναι δυνατόν να «κρυβόμαστε» ακόμα πίσω από τον ηρωικό αγώνα των καθαριστριών.
Απλά και καθαρά, το ίδιο πρέπει να κάνουμε και τώρα. Η επίθεση των Σαμαροβενιζέλων είναι εφικτό και πρέπει να ανατραπεί. Όμως το έργο αυτό έχει ειδικές προϋποθέσεις που πρέπει να καλύψει η Αριστερά:
Η Αριστερά στο σύνολό της και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αναλάβει πολιτική πρωτοβουλία οργάνωσης της προσπάθειας για εργατική αντεπίθεση. Αυτή δεν μπορεί παρά να έχει τα χαρακτηριστικά ενός κοινωνικού ενιαίου μετώπου αντίστασης στη λιτότητα, ανατροπής των μνημονίων. Μια «πλατφόρμα» συνεργασίας μεταξύ των μαχητικών συνδικάτων, των λαϊκών-τοπικών συνελεύσεων και επιτροπών, των νεολαιίστικων πρωτοβουλιών, των αντιφασιστικών κινήσεων κ.λπ. είναι πιο απαραίτητη από ποτέ...
-Σήμερα δεν είναι δυνατόν, πλέον, να περιμένουμε παθητικά την αυθόρμητη ανασυγκρότηση του εργατικού-κοινωνικού κινήματος αντίστασης. Δεν
-Η στήριξη αυτής της προσπάθειας –αλλά και η συζήτηση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα των πολιτικών και εκλογικών συμμαχιών–
Πριν από 40 χρόνια, αυτή η απόπειρα έγινε κουρέλι από το μεγάλο εργατικό κίνημα της Μεταπολίτευσης (βλ. ένθετο).
κάνει πιο επίκαιρη από ποτέ την τακτική της ενότητας στη δράση όλης της πολιτικής Αριστεράς. Τα ζητήματα που φάνηκαν στο μέτωπο κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ θα είναι μόνιμα στην περίοδο που διανύουμε. Και υποχρεώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να δώσουν σαφέστερες απαντήσεις. Μέσα από αυτόν το δρόμο μπορούμε να δώσουμε στον Σαμαρά την κατάλληλη απάντηση: την ανατροπή της κυβέρνησής του, το ταχύτερο δυνατόν. Αν δεν το κάνουμε, αν επιτρέψουμε σε αυτήν την κυβέρνηση να συνεχίσει να βομβαρδίζει την εργατική τάξη και τις λαϊκές δυνάμεις με βάρβαρα μέτρα, τότε αφήνουμε ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας μεγάλης ήττας. Ήττας του κόσμου μας, ήττας όλης της Αριστεράς...
4
• εργατικά
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
Ο αγώνας για να μην περάσει το ξεπούλημα της ΔΕΗ συνεχίζεται
Η επιστράτευση να σπάσει στο δρόμο Του Θοδωρή Πατσατζή
Η
μάχη που ξεκίνησε ενάντια στο ξεπούλημα της «μικρής ΔΕΗ» φαίνεται να κλείνει έναν κύκλο στον πόλεμο για την ιδιωτικοποίηση του ηλεκτρικού ρεύματος, δίνοντας μια προσωρινή ανάσα στην κυβέρνηση. Η επιστράτευση της απεργίας της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ οδήγησε την Ομοσπονδία των εργαζομένων στη δημόσια επιχείρηση σε αναστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων. Μέχρι όμως να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, το σημείο δηλαδή της αναστολής των 48ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιών, υπάρχουν κάποια σημεία που ανέδειξαν ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση δεν έχει στο πλευρό της την κύρια δύναμη που μπορεί να σταματήσει τη μνημονιακή καταστροφική πολιτική της: τους εργαζόμενους, τους
άνεργους, τους συνταξιούχους. Όλους αυτούς που πλημμύρισαν τους δρόμους του Αμύνταιου, της Μεγαλόπολης, της Αθήνας και δήλωσαν ξεκάθαρα ότι ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών όπως το ηλεκτρικό ρεύμα μπορεί να είναι νικηφόρος. Η κυβέρνηση για να ολοκληρώσει τη νίκη της πρέπει να υποτάξει αυτές τις αντιστάσεις, αυτή την οργή του κόσμου, και αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Μπροστά της πρέπει να βρει ενωμένους τον κόσμο με τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, οι οποίοι χρειάζεται να πάρουν πρωτοβουλίες για να ξεπεράσουν τις ηγεσίες τους. Καλώντας τον κόσμο σε κοινές επιτροπές που θα διεκδικούν τη μείωση των τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους συνταξιούχους. Που θα απαιτούν την κα-
τάργηση όλων των χαρατσιών που υπάρχουν στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Που θα απαιτούν την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τη συντήρηση του δικτύου της ΔΕΗ. Που θα απαιτούν μια ΔΕΗ για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Μαζί με αυτές τις επιτροπές χρειάζεται να κινηθούν και οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας ως προτεραιότητα τους αγώνες των από κάτω, δίνοντας κάλυψη στις απεργιακές κινητοποιήσεις και καλώντας έτσι σε ένα πολιτικό μέτωπο παλλαϊκού ξεσηκωμού που θα διεκδικήσει, ανεξάρτητα αν ψηφιστεί ο νόμος στη Βουλή, ανεξάρτητα από το αν η Βουλή θα πάρει απόφαση ή θα πάει σε συζήτηση για το δημοψήφισμα, την επανακρατικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και της «μικρής ΔΕΗ» ως μίνιμουμ δέσμευση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.
Μ
Μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια
εγάλες κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν σε πόλεις της επαρχίας, όπως το Αμύνταιο και η Μεγαλόπολη, πριν από την έναρξη των 48ωρων απεργιακών κινητοποιήσεων της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ενώ μαζικό ήταν και το συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε την πρώτη μέρα της απεργίας στην Αθήνα. Περίπου 5.000 διαδηλωτές βρέθηκαν το απόγευμα της Πέμπτης 3 Ιουλίου στους δρόμους της Αθήνας, δηλώνοντας την αντίθεσή τους στην επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της «μικρής ΔΕΗ». Στην πορεία συμμετείχαν εργαζόμενοι της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ, εργαζόμενοι στον ΟΤΕ, στον ΟΛΠ, οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και οι απολυμένοι της ΕΡΤ, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΠΑΜΕ. Η συγκέντρωση κατέληξε στην είσοδο του υπουργείου Οικονομικών όπου βρίσκονται τα αντίσκηνα των μαχόμενων καθαριστριών του υπουργείου. Χαρακτηριστικό όλων των διαδηλώσεων ήταν ότι μαζικοποιήθηκαν με κόσμο που δεν εργάζεται στη ΔΕΗ, δείγμα ότι όσες επιστρατεύσεις και να κάνει η κυβέρνηση, μπορεί να σταματάει τις απεργίες αλλά υπάρχει ένα μαζικό δυναμικό έτοιμο να συνεχίσει τον αγώνα ενάντια στα μνημονιακά της μέτρα, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση αγαθών όπως το νερό. Είναι σαφές ότι υπάρχει ένα τμήμα των εργαζόμενων της ΔΕΗ που κατανοεί ότι η συμμαχία με αυτό τον κόσμο μπορεί
να σπάσει την επιστράτευση και να κατεδαφίσει την κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαίο ότι και μετά την απόφαση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ για αναστολή της απεργίας την Κυριακή 6 Ιούλη, τα μέλη του προεδρείου του σωματείου των τεχνικών της ΔΕΗ, ΕΤΕ-ΔΕΗ, στη Λάρισα συνέχισαν την επόμενη μέρα με κατάληψη του κτιρίου. Κόντρα στη γραφειοκρατική ηγεσία της Ομοσπονδίας, οι παρατάξεις της Αριστεράς στη ΔΕΗ οφείλουν να επιμείνουν στη συνέχιση των συλλαλητηρίων, στη συνέχιση των δράσεων μαζί με τον κόσμο. Ο εργάτης, ο άνεργος, ο συνταξιούχος ξέρει ότι τίποτα δεν έχει να κερδίσει αν η ενέργεια είναι στα χέρια ιδιωτών καρχαριών. Ξέρει ότι μετά την ενέργεια ακολουθούν οι ακτές, το νερό, η μείωση των συντάξεων. Όπως οι πολιτικές ηγεσίες, έτσι και τα συνδικάτα πρέπει να δείξουν εμπιστοσύνη σε αυτό τον κόσμο. Πρέπει επίσης να προχωρήσουν σε δράσεις που να κάνουν και τους εργαζόμενους της ΔΕΗ να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση ξανά και να εμπιστευτούν τα συνδικάτα ξανά. Και ο κόσμος να ξαναστηρίξει με θέρμη τους αγώνες τους. Η μάχη δεν τελείωσε. Χρειάζεται οι σκληροί αγώνες να συνεχιστούν και η σύγκρουση με την κυβέρνηση να γενικευτεί. Έστω και με μαζικά απογευματινά συλλαλητήρια, με καταλήψεις, με κάθε πρόσφορο μέσο, οι εργαζόμενοι πρέπει να συγκρουστούν με τη δήθεν νομιμότητα της κυβέρνησης.
Δημοψήφισμα από τα κάτω Η διεθνής εμπειρία σε χώρες της Ευρώπης αλλά και όλης της αμερικανικής ηπείρου απέδειξε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις της ενέργειας όχι μόνο δεν έφεραν την ανάπτυξη, αλλά αντίθετα η πρόσβαση στο δημόσιο αυτό αγαθό έγινε αδύνατη για μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού λόγω της μεγάλης αύξησης της τιμής του. Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης, οι αυξήσεις ήταν στο 102% για τα οικιακά τιμολόγια και στο 76% για τους επαγγελματίες.
Το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ είναι ένα σχέδιο για να παραδοθεί στους νέους αγοραστές (μια μικρή χούφτα Ελλήνων ιδιωτών σε συνεργασία με μεγάλους ξένους ομίλους) ένα πραγματικό χρυσωρυχείο. Πρόκειται για πλιάτσικο. Και για να ολοκληρώσει αυτό το πλιάτσικο η κυβέρνηση, σε μια νέα επίδειξη αυταρχισμού, προχώρησε στο μέτρο της «πολιτικής κινητοποίησης» των εργαζομένων και σε επίταξη των υπηρεσιών τους, μετά και την απόφαση (4/7) του δικαστηρίου να κρίνει παράνομη την απεργία τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια οδήγησαν σε πτώση κυβερνήσεων, όπως αυτή της Βουλγαρίας, και σε μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις, και η τάση πλέον είναι η επανακρατικοποίηση του τομέα της ενέργειας.
Σίγουρα η απόφαση της πλειοψηφίας της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ να προχωρήσει σε αναστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων δυσκολεύει τον αγώνα ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης. Γίνεται όμως για μία ακόμη φορά σαφές, μετά και τις
επιστρατεύσεις που έχουν προηγηθεί σε καθηγητές, εργαζόμενους του Μετρό και ναυτεργάτες, ότι είναι πιο απαραίτητη από ποτέ μια μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης. Γίνεται ξεκάθαρο ότι χωρίς αυτό τον πολιτικό αγώνα, το συνδικαλιστικό κίνημα θα μένει ακάλυπτο και δεν θα μπορεί να πετυχαίνει νίκες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζει τον τεμαχισμό και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και υπερασπίζεται την ενιαία και δημόσια ΔΕΗ προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη πρωτοβουλία του επικεφαλής του, Αλέξη Τσίπρα, για να διενεργηθεί συζήτηση στη Βουλή για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με θέμα την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Είναι μια θετική πολιτι-
κή πρωτοβουλία, που ως στόχο όμως δεν μπορεί να έχει άλλο από το να μη γίνει η ιδιωτικοποίηση. Είναι μια πρωτοβουλία που αν μείνει στο πλαίσιο και μόνο του Κοινοβουλίου θα κινδυνεύσει με σοβαρή ήττα. Ήττα μάλιστα που ίσως έχει τραγικές συνέπειες για τη ΔΕΗ, το εργατικό κίνημα και την Αριστερά. Αυτή η πρωτοβουλία χρειάζεται να πλαισιωθεί από ένα μεγάλο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ που θα βάζει σοβαρά θεμέλια ώστε αυτό που το πιθανότερο είναι ότι δεν θα περάσει στη Βουλή, το δημοψήφισμα δηλαδή, να γίνει απαίτηση όλης της κοινωνίας. Σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, να φτιαχτούν επιτροπές με αίτημα όχι μόνο να μην περάσει η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, αλλά και τη
διενέργεια δημοψηφίσματος γι’ αυτόν το σκοπό. Σε κάθε γειτονιά να υπάρξουν ή να ασχοληθούν όπου υπάρχουν συντονιστικά σωματείων, φορέων και κατοίκων που θα παλέψουν από κοινού σε αυτή την κατεύθυνση. Συντονιστικά, πρωτοβουλίες και επιτροπές που θα ενημερώνουν τον κόσμο στις γειτονιές, θα προχωρήσουν σε συλλογή εκατομμυρίων υπογραφών με αίτημα τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, θα πραγματοποιούν παρεμβάσεις και δράσεις μαχητικές, όπως καταλήψεις, έστω και ολιγόωρες, δρόμων. Επιτροπές παρέμβασης και δράσεις που τα αιτήματά τους θα είναι και το πρόγραμμα μιας κυβέρνησης αποφασισμένης να αγωνιστεί για τον κόσμο της εργασίας, μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.
εργατικά • 5
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
Δρομοκαΐτειο: Μεσαίωνας για τις καθαρίστριες, κέρδη για τους εργολάβους
Του Θοδωρή Πατσατζή
Μ
αχητική κινητοποίηση πραγματοποίησαν την Παρασκευή 4 Ιουλίου οι καθαρίστριες του Δρομοκαΐτειου Νοσοκομείου διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους και το σταμάτημα των μεσαιωνικών συνθηκών εργασίας που επικρατούν στις δύο εταιρείες που έχουν αναλάβει την καθαριότητα και την εστίαση στο νοσοκομείο. Την κινητοποίηση διοργάνωσαν μαζί με το σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου και την Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού. Την κινητοποίηση στήριξαν επίσης οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και μέλη δημοτικών κινήσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ από τις περιοχές όπου εδρεύει το νοσοκομείο (Χαϊδάρι, Αιγάλεω, Αγία Βαρβάρα). Η κινητοποίηση ξεκίνησε με συγκέντρωση στην πύλη του νοσοκομείου και ακολούθησε πορεία ως το κτίριο της διοίκησης του νοσοκομείου. Αντιπροσωπεία των εργαζόμενων συναντήθηκε με τη διοίκηση του νοσοκομείου, με κύριο αίτημα την πρόσληψη των εργαζόμενων των δύο συνεργείων απευθείας από το νοσοκομείο. Στο Δρομοκαΐτειο οι εργαζόμενοι των συνεργείων υπηρεσιών καθαριότητας και εστίασης καλύπτουν ζωτικής σημασίας ανάγκες του νοσοκομείου. Παρά το γεγονός αυτό, αντί για μόνιμο προσωπικό, το κράτος εκχώρησε την καθαριότητα και την εστίαση στις εταιρείες «Παπαχριστόπουλος και ΣΙΑ ΟΕ» και JCB. Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στις δύο εταιρείες μένουν απλήρωτοι για μήνες, εξαναγκάζονται μετά το τέλος του ωραρίου τους να εργαστούν αλλού χωρίς αυτό να φαίνεται πουθενά στις πληρωμές τους, υπογράφουν ότι εισπράττουν 700 ευρώ το μήνα ενώ παίρνουν μόνο 400, απολύονται και επαναπροσλαμβάνονται χωρίς να το ξέρουν, εμφανίζονται με λιγότερες μέρες εργασίας, τους «πετάνε στα μούτρα» 50 ευρώ για δώρο Χριστουγέννων αντί για 500, αρρωσταίνουν και δεν πληρώνονται, υπογράφουν σε λευκά χαρτιά της εταιρείας υπό το καθεστώς φόβου. Όσα κάνουν οι δύο εταιρείες έχουν την κυβερνητική έγκριση. Η εταιρεία JCB συμμετέχει σε πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, μέσω του οποίου επιδοτείται για να μπορεί να πράττει όσα αναφέρονται παραπάνω, με την επωνυμία «Διαρθρωτική Προσαρμογή Εργαζομένων και Επιχειρήσεων εντός της Οικονομικής Κρίσης».
Αυτό που συμβαίνει στο Δρομοκαΐτειο με τα ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού και εστίασης δεν είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Συμβαίνει δυστυχώς και στα άλλα νοσοκομεία αλλά και σε πολλές υπηρεσίες του Δημοσίου και οργανισμούς, όπου διάφορα «κοράκια» κρατικοδίαιτοι εργολάβοι έχουν αρπάξει από τα μαλλιά την ευκαιρία που τους δίνουν οι νεοφιλελεύθερες πριν και οι μνημονιακές κυβερνήσεις τώρα να γεμίζουν τις τσέπες τους με ζεστό κρατικό χρήμα καταπατώντας ταυτόχρονα κάθε έννοια εργατικού δικαιώματος. Η ιστορία αυτή είναι διδακτική για το τι ακολουθεί την απόλυση των καθαριστριών από το υπουργείο Οικονομικών και τις εφορίες της χώρας. Τα κάτεργα αυτά είναι το πρότυπο των καπιταλιστών για όλους τους εργαζόμενους. Η εργασία στους εργολάβους ζωών, με μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, με εκβιασμούς που φτάνουν εδώ και χρόνια στο σημείο οι εργαζόμενοι, στην πλειονότητά τους γυναίκες, να αναγκάζονται να υπογράφουν ότι παίρνουν μισθούς πολύ μεγαλύτερους από όσα παίρνουν καθαρά στο χέρι. Είναι ένα μέλλον που με τα μνημόνια προσπαθούν οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους να επιβάλουν παντού. Στον ιδιωτικό αλλά και στον δημόσιο τομέα. Βλέπετε, οι καπιταλιστές δεν είναι, γενικώς μιλώντας, εχθροί του κράτους. Είναι υποστηρικτές του όσο μπορούν να αδειάζουν τα κρατικά ταμεία και να γεμίζουν οι δικές τους τσέπες. Αυτό που συμβαίνει με τις ιδιωτικές εταιρείες καθαρισμού εδώ και 20 χρόνια στη δημόσια υγεία δεν απασχόλησε το αρμόδιο υπουργείο όταν έψαχνε να βρει πού δίνουν τα λεφτά τους τα δημόσια νοσοκομεία. Όταν τα λεφτά πάνε στις τσέπες των φίλων της κυβέρνησης και της τρόικας, των εργολάβων και των τραπεζιτών, τότε δεν έχουμε κακοδιαχείριση αλλά ανάπτυξη. Ο μόνος τρόπος να δικαιωθούν οι εργαζόμενοι στα ιδιωτικά συνεργεία είναι ο δρόμος του κοινού αγώνα, μαζί με όλους τους εργαζόμενους του νοσοκομείου. Το κοινό μέλλον προδιαγράφει τη συνέχιση και την κλιμάκωση κινητοποιήσεων όπως αυτή της Παρασκευής. Βάζει όμως ξανά στην επικαιρότητα, εν όψει και του καταστατικού συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ, το αίτημα της εγγραφής όλων των εργαζόμενων σε έναν χώρο του Δημοσίου σε κοινό σωματείο, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας τους. Ως πρώτο βήμα για κοινές διεκδικήσεις αλλά και ως κύριο βήμα για τη συγκρότηση μαζικών και μαχητικών συλλογικοτήτων αντίστασης σε κάθε χώρο δουλειάς.
νέα από τους εργατικούς χώρους Απεργία ΕΠΠΕΑ 24ωρη απεργία πραγματοποιεί την Τετάρτη 16 Ιούλη η Ένωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΠΠΕΑ). Η απεργία προκηρύχθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων, ως απάντηση στην αδιαφορία που επιδεικνύουν οι εργοδότες για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Μια αδιαφορία που αποδεικνύει ότι οι εργοδότες ξεχνάνε τον «ανταγωνισμό» μπροστά στο κοινό τους συμφέρον, δηλαδή στην εφαρμογή των μνημονιακών νόμων και μέτρων που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση που οδηγούν σε εργασία χωρίς δικαιώματα και στην επέκταση της δραστηριότητας «δουλεμπορικών γραφείων» στον κλάδο. Η απεργία ξεκινάει επί της ουσίας από την Τρίτη 15 Ιούλη στις 6 το απόγευμα, με περιφρούρηση των χώρων εργασίας ώστε να αποτραπεί οποιαδήποτε προσπάθεια των εργοδοτών για τη δημιουργία απεργοσπαστικού μηχανισμού.
Παγκόσμια πατέντα Μία ακόμη παγκόσμια πρωτοτυπία διεκδικεί η μνημονιακή συγκυβέρνηση, σύμφωνα με τη νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση, 4204/14 (ΦΕΚ-1263 Β/16-514), για την πιστοποίηση γνώσης πληροφορικής ή χειρισμού Η/Υ της οποίας η διάρκεια ανέρχεται πλέον σε τρία έτη από την ημερομηνία έκδοσης ή ανανέωσής της. Η λήξη αυτών των πιστοποιητικών δεν ισχύει
πουθενά στον κόσμο. Σύμφωνα με αυτήν, οι εργαζόμενοι καλούνται να προβούν σε ανανέωσή της για να μη χάσουν τη θέση τους. Ειδικά στο Δημόσιο, η συγκεκριμένη πιστοποίηση αποτελεί προσόν. Αυτό συνεπάγεται νέο χαράτσι, καθώς για την επανέκδοση των πιστοποιητικών το κόστος ανά εργαζόμενο είναι 50 ως 70 ευρώ, ενώ για όσους το απέκτησαν πριν από το 2006 σημαίνει περισσότερα, καθώς θα πρέπει να δώσουν εκ νέου εξετάσεις σε όλες τις ενότητες.
Εκδικητικές απολύσεις Σε μαζικές απολύσεις εκπαιδευτικών προχωρούν το τελευταίο διάστημα οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων. Οι απολύσεις αυτές πατάνε πάνω στις πρόσφατες ρυθμίσεις του Αρβανιτόπουλου για την ιδιωτική εκπαίδευση που προβλέπουν αθρόες, χωρίς αιτιολόγηση και χωρίς καμιά διαδικασία αξιολόγησης απολύσεις εκπαιδευτικών. Οι περισσότερες, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ), είναι εκδικητικές, καθώς γίνονται επειδή οι εκπαιδευτικοί αρνήθηκαν να δεχτούν βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας τους, είτε είχαν στο παρελθόν διεκδικήσει την εφαρμογή της νομοθεσίας από τις ιδιοκτησίες των σχολείων τους. Μάλιστα η ασυδοσία των ιδιοκτητών φτάνει σε ακραία σημεία. Απολύουν τώρα όλους τους εκπαιδευτικούς και ξαναπροσλαμβάνουν όσους θέλουν τον Σεπτέμ-
Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής
βρη. Έτσι οι εργοδότες γλιτώνουν μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές αλλά και τους εκπαιδευτικούς που αντιστέκονται στα σχέδιά τους, ενώ οι εκπαιδευτικοί χάνουν κρίσιμους μήνες από την προϋπηρεσία, άρα και τη βαθμολογική και μισθολογική τους εξέλιξη.
ΟΠΑΠ Τις γνωστές πρακτικές των μεγαλοεργοδοτών βιώνουν ως συνέπεια της ιδιωτικοποίησης οι εργαζόμενοι στη θυγατρική εταιρεία του ομίλου ΟΠΑΠ, την «ΟΠΑΠ Παροχής Υπηρεσιών ΑΕ». Έναν χρόνο μετά την πώλησή του, οι 656 εργαζόμενοι της εταιρείας καλούνται να απαντήσουν στο εκβιαστικό δίλημμα: να αποδεχθούν να απολυθούν άμεσα μέσω της γνωστής διαδικασίας που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια στον ιδιωτικό τομέα της «οικειοθελούς αποχώρησης» ή να απολυθούν με την εφαρμογή του σχεδίου της εταιρείας σε μικρό χρονικό διάστημα το οποίο θα προβλέπει κατάργηση ολόκληρων τμημάτων. Προφανώς το μόνο μέτρο του Δημοσίου που δεν θέλει να καταργήσει από τον ΟΠΑΠ ο Μελισσανίδης είναι οι σχέσεις εργασίας. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΟΠΑΠ ήταν ο πρώτος δημόσιος οργανισμός που είχε συνάψει με εργαζόμενους 24ωρες συμβάσεις εργασίας. Αυτόν το δρόμο θα τον ακολουθήσει πιστά ο νέος κάτοχος του ΟΠΑΠ. Κέρδη τρελά για λίγους, με όλο κα λιγότερους εργαζόμενους ή με εργαζόμενους με δουλεμπορικές σχέσεις εργασίας.
Λουκέτο σε δύο εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης Ακάθεκτο συνεχίζεται το σχέδιο της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ). Ήδη η διοίκηση της ΕΒΖ ΑΕ έχει κάνει αποδεκτή την εισήγηση της εταιρείας συμβούλων «Kantor» για την αναδιάρθρωση της εταιρείας, σύμφωνα με την οποία κλείνουν οριστικά λόγω χρεών τα δύο εργοστάσια της ΕΒΖ σε Σέρρες και Ορεστιάδα, ενώ μένει ανοιχτό μόνο το εργοστάσιο στο Πλατύ Ημαθίας. Απόφαση που αναμένεται να επικυρωθεί στην επόμενη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΒΖ, που θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες μέρες και ανακοινώθηκε στους εργα-
ζόμενους, σε συνάντηση που είχε η διοίκηση της ΕΒΖ ΑΕ με την Ομοσπονδία Εργαζομένων στη Βιομηχανία Ζάχαρης (ΟΕΒΖΕ) την Παρασκευή 4 Ιουλίου. Το σχέδιο αυτό έρχεται να εκβιάσει εν πολλοίς τους εργαζόμενους. Σταματήστε να αντιστέκεστε στην πώληση της ΕΒΖ (έχουν ναυαγήσει ως τώρα τρεις προσπάθειες) για να μη χάσετε τη δουλειά σας είναι το μήνυμα. Η απόφαση αυτή της κυβέρνησης έχει ξεσηκώσει ήδη τους εργαζόμενους στην ΕΒΖ αλλά και αγρότες που απασχολούνται με την τευτλοκαλλιέργεια στους δύο νομούς όπου αναμένεται να κλείσουν τα ζαχαρουργεία. Η ΕΒΖ έχει χρέη, 137 εκατ. ευρώ είναι μόνο οι δανεια-
κές της υποχρεώσεις στην Τράπεζα Πειραιώς, αλλά αυτά προήλθαν από τη συστηματική προσπάθεια απαξίωσής της με στόχο να ξεπουληθεί στους ιδιώτες. Κέρδη και ανταγωνιστικότητα είχε η ΕΒΖ όταν καλλιεργούνταν τεύτλα σε όλη τη χώρα. Σε σύσκεψη που έγινε στην Ορεστιάδα, αποφασίστηκε κοινό μέτωπο με φορείς που θα πραγματοποιήσει συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Ένα μέτωπο όπου συμμετέχουν και βουλευτές της ΝΔ δεν προοιωνίζεται καλές μέρες για τους εργαζόμενους και τους αγρότες των περιοχών αν δεν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, οργανώνοντας μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις.
6
• αριστερά
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
Φυλακές τύπου Γ: Επιστροφή στον Μεσαίωνα δάζουν (να αξιοποιούν δηλαδή τους θεσμούς γιατί πρέπει να χάσουν την πνευματική τους διαύγεια), δεν είναι δυνατόν να ζητάνε αναστολή στα 16 χρόνια, στα 20 χρόνια θα ζητάνε αναστολή (ώστε αν βγουν ζωντανοί να είναι ακίνδυνοι).
Της Τασίας Χριστοδουλοπούλου
Η
νομοθετική πρωτοβουλία για φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ συνιστά πράξη ακραίου αυταρχισμού. Μπήκε στα θερινά τμήματα όχι γιατί είναι προαπαιτούμενο κάποιας δόσης, ούτε εντολή της τρόικας, αλλά ως συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης Σαμαρά για να καταγράψει το ιδεολογικό προφίλ της ακροδεξιάς φυσιογνωμίας της, την οποία το ΠΑΣΟΚ ανέχεται και υποθάλπει, ζητώντας διορθωτικές κινήσεις. Έτσι η συγκυβέρνηση αστόχαστα με το νομοσχέδιο αυτό κάνει μια μεγάλη επιστροφή, ένα come back τέσσερις αιώνες πριν, στην απολυταρχία, όταν το ίδιο το ανθρώπινο σώμα ήταν το μέσο της τιμωρίας, και οι βάρβαρες ποινές κατά του σώματος, τα βασανιστήρια, η καταναγκαστική εργασία και ο εγκλεισμός σε άσυλα ήταν ο τρόπος ανταπόδοσης από την κοινωνία στο κακό που προκάλεσε ο δράστης αδικημάτων. Η φυλακή, που ως θεσμός γενικεύτηκε στην εποχή του Διαφωτισμού, όταν η ελευθερία θεωρήθηκε από τις έννομες τάξεις ως το ύψιστο αγαθό και κατά συνέπεια η στέρησή της ως μορφή έκτισης της ποινής, ήταν ένα κακό που ισορροπούσε το κακό που προξένησε ο δράστης του αδικήματος, αλλά σήμερα για την ακροδεξιά δεν επαρκεί. Θέλει κάτι πιο εκδικητικό, πιο ακραίο, που να μείνει στην ιστορία, και το τολμά. Αν και η φυλακή αποτελεί πλέον μια ισχυρή πιθανότητα για την πλειονότητα των πολιτών, λόγω της ευρείας ποινικοποίησης, φο-
Αυτή είναι η κεντρική σύλληψη του νομοσχεδίου, εκδίκηση ενάντια σε συγκεκριμένη κατηγορία κρατουμένων και ασφάλεια στις φυλακές της βαρβαρότητας και της μιζέριας. ρολογικών και ασφαλιστικών αδικημάτων, αλλά και του ανεξέλεγκτου δικαστικού αυταρχισμού, η κυβέρνηση πατάει στην τρέχουσα αντίληψη ότι στη φυλακή είναι οι κακοί και κανένας δεν ασχολείται με αυτούς σε τέτοιες εποχές και τολμά να κατεδαφίζει διατάξεις του σωφρονιστικού, ποινικού και δικονομικού μας συστήματος που διαπνέονται από μια κοινή λογική και ενιαίο στόχο, εξαιρώντας αυθαίρετα από αυτές κάποιες κατηγορίες κρατουμένων. Εισάγοντας ένα καθεστώς εξαίρεσης και μια ακραία πολιτική καταστολής και ιδεολογικού ελέγχου στο φρόνημα των κρατουμένων, επιδιώκει την εξόντωση συγκεκριμένων κατηγοριών. Η βιοπολιτική της ασφάλειας είναι μια τεχνική διαχείρισης της ζωής των κρατουμένων, όπου ο έλεγχος στη γυμνή ζωή τους είναι απόλυτος. Η βιοπολιτική της ασφάλειας που ασκείται σε γυμνά σώματα, απογυμνωμένα από δικαιώματα, συνιστά ακραία βάσανο. Έτσι επιχειρεί να οργανώσει μια άσκηση αντοχής, μια πολυετή
παρατεταμένη δοκιμασία ελέγχου ψυχικού αποθέματος και πνευματικής διαύγειας. Το δίκαιο και ο νόμος έτσι εκφέρεται ως βία. Η ποινή δεν επαρκεί για την εξόντωση. Μια διαρκής βάσανος πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένους κρατούμενους. Δεν ενδιαφέρεται για το κακό που προκάλεσε ο δράστης αυτών των εγκλημάτων σε οποιονδήποτε τρίτο, ακόμα και στην πολιτειακή εξουσία. Ενώ αυτό επιμετρήθηκε από το δικαστήριο, με την ποινή που επέβαλε, παρεμβαίνει η κυβέρνηση για να δώσει στην τιμωρία πιο εξοντωτικό χαρακτήρα. Αν και γνωρίζουμε ότι για συγκεκριμένες κατηγορίες με τις νομοθετικές αλλαγές που υπήρξαν, στο πλαίσιο της ασφάλειας, εξαιρέθηκαν και ως υπόδικοι και ως κατηγορούμενοι από συγκεκριμένα δικαιώματα, όπως του φυσικού τους δικαστή, της δημοσιότητας τη δίκης, της κλήρωσης των δικαστών κ.λπ., με το νομοσχέδιο ολοκληρώνεται η εξαίρεση από δικαιώματα και ως κρατουμένων.
40 χρόνια από τη Μεταπολίτευση - Η εργατική αντίσταση και η Αριστερά Μετά την εξέγερση του Νοέμβρη, ξέσπασε το μακρύ κύμα του εργατικού ριζοσπαστισμού που ονομάστηκε Μεταπολίτευση. Οι εργατικοί αγώνες από τα κάτω κατοχύρωσαν σημαντικές δημοκρατικές ελευθερίες αλλά και βασικά κοινωνικά δικαιώματα που άντεξαν για δεκαετίες. Αυτά έβαλε στο στόχαστρο η κυρίαρχη τάξη κατά την περίοδο της κρίσης, με τις μνημονιακές πολιτικές, αυτά θέλουν να ξεθεμελιώσουν οριστικά οι κραυγές μίσους κατά της Μεταπολίτευσης, είτε προέρχονται από τη συγκυβέρνηση είτε από τους ναζί της Χρυσής Αυγής. Στη σημερινή εποχή, στην εποχή της πιο βαθιάς κρίσης του καπιταλισμού διεθνώς, η εργατική και κοινωνική αντίσταση επέστρεψε με τους μεγάλους αγώνες του 2009-2012. Μεγάλα τμήμα των εργαζομένων και του λαού ριζοσπαστικοποιούνται, εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στην Αριστερά συνολικά και στον ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα. Για να μη χαθεί κι αυτή η ευκαιρία, οφείλουμε να συζη-
τήσουμε, να σκεφτούμε για τους μεγάλους αγώνες του 1974-1977, να ανακαλέσουμε στη μνήμη της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων την αμέσως προηγούμενη «εποχή της φωτιάς»: εποχή στην οποία οι μεγάλες απεργίες, οι διαδοχικές καταλήψεις εργοστασίων, σχολείων και σχολών, οι μαζικές διαδηλώσεις, έχτιζαν την πεποίθηση ότι όλα είναι εφικτά... H Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ) διοργανώνει ανοιχτές εκδηλώσεις-συζητήσεις με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από τη Μεταπολίτευση: Αθήνα - Πέμπτη 10/7 στις 19.00 (αίθουσα εκδηλώσεων ΕΣΗΕΑ Ακαδημίας 20). Ομιλητές: Αντώνης Νταβανέλλος (Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ) Παναγιώτης Λαφαζάνης (κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ) Τάκης Μαστρογιαννόπουλος (εφημερίδα «Εποχή»)
Παρεμβάσεις: Δημήτρης Μπελαντής (νομικός, Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ) Νίκος Γουρλάς (πρώην πρόεδρος συνδικάτου εργαζόμενων στο «Ελ. Βενιζέλος») Δημήτρης Κατσορίδας (επιστ. συνεργάτης ΙΝΕ-ΓΣΕΕ) Θεσσαλονίκη - Παρασκευή 11/7 στις 18.30 (αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης-Δημαρχείο). Ομιλητές:
Πρόσχημα η απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού και άλλες θεαματικές αποδράσεις, που προσέβαλαν το κύρος του κράτους. Το κύρος του κράτους κατά την κυβέρνηση δεν προσβάλλεται από τις καταδίκες της χώρας για τις απαράδεκτες και βάρβαρες συνθήκες στις φυλακές τόσο από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Ούτε για το 1,80 ευρώ που είναι ο ημερήσιος προϋπολογισμός για τους κρατούμενους για όλα τα γεύματα. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μην τραυματιστεί το μονοπώλιο του κράτους στην ασφάλεια των φυλακών. Το κράτος έκτακτης ανάγκης δεν μπορεί να ανέχεται αποδράσεις (άρα καταργεί τις άδειες), δεν μπορεί να ανέχεται διαμαρτυρίες μέσα στις φυλακές που μπορούν να γενικευτούν (άρα όσοι έχουν ηγετικά προσόντα θα πάνε στα λευκά κελιά για να μη συναντούν τους πολλούς), οι ειδικοί κρατούμενοι δεν μπορούν να δουλεύουν ή να σπου-
Θα είναι ένα διαρκές πειθαρχείο. Κι ας ορίζει το ο Σωφρονιστικός μας Κώδικας στο άρθρο 3 «Απαγορεύεται κάθε δυσμενής διακριτική μεταχείριση των κρατουμένων, ιδίως εκείνη που βασίζεται στη φυλή, το χρώμα, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, το θρήσκευμα, την περιουσία ή τις ιδεολογικές πεποιθήσεις» ή στο άρθρο 4 «Κατά την εκτέλεση της ποινής δεν περιορίζεται κανένα άλλο ατομικό δικαίωμα των κρατουμένων, εκτός από το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία». Όμως ακόμα και η νεοφιλελεύθερη νομιμότητα ελέγχεται. Επίσημα το κράτος δικαίου δεν έχει καταργηθεί. Σε πείσμα όλων των βιαστών του στέκεται εκεί και αξιώνει το σεβασμό του. Η ψήφισή του αποτυπώνει τον κοινοβουλευτικό συσχετισμό. Η εφαρμογή του θα αποτυπώσει τον κοινωνικό συσχετισμό, και σε αυτόν πάντα ελπίζουμε.
Κάμπινγκ ΔΕΑ Οπως είναι ήδη γνωστό, το φετινό κάμπινγκ της ΔΕΑ οργανώνεται από την Τετάρτη 23 Ιούλη μέχρι και την Πέμπτη 31 Ιούλη και θα φιλοξενηθεί στο κάμπινγκ «ManiBeach» στο Γύθειο (τοποθεσία Μαυροβούνι). Έχουν ξεκινήσει ήδη να συγκεντρώνονται οι συμμετοχές από διάφορες περιοχές (από την Πρέβεζα και την Κοζάνη ως την Καλαμάτα και την Κρήτη). Μεγάλο ενδιαφέρον υπάρχει για τις συζητήσεις που έχουν προγραμματιστεί, που είναι οι εξής:
Τάσος Κανταράς Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ)
(Πολιτική
1) Η κεντρικότητα της εργατικής τάξης
Πάνος Λάμπρου Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ)
(Πολιτική
2) 100 χρόνια από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Αντώνης Νταβανέλλος (Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ)
Τα λευκά κελιά θα λειτουργούν ως σύνορο φόβου, ως σύνορο του απόλυτου σκοταδισμού.
3) Δέκα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΕΑ 4) Το ΕΑΜ και η Αντίσταση
Πτολεμαΐδα - Σάββατο 12/7 στις 19.30 (αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Πτολεμαΐδας-Δημαρχείο).
5) Πώς ανέβηκαν οι ναζί στην εξουσία
Ομιλήτρια: Ιωάννα Γαϊτάνη (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης)
Εκτός από τις συζητήσεις θα λειτουργεί στο πλαίσιο του κά-
6) Η μαρξιστική παράδοση στην πάλη ενάντια στο σεξισμό
μπινγκ ένα πλήρες βιβλιοπωλείο με δεκάδες τίτλους βιβλίων από την παράδοση και την ιστορία της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος αλλά και λογοτεχνίας. Θα γίνουν επίσης προβολές ταινιών, προγραμματίζονται τουρνουά παιχνιδιών, πάρτι και βραδιές με ζωντανή μουσική. Το πακέτο συμμετοχής είναι αρκετά οικονομικό, παίρνοντας υπόψη και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κόσμος μας: 95 ευρώ, που συμπεριλαμβάνει 8 διανυκτερεύσεις, μετακίνηση με πούλμαν από Αθήνα και κάρτα συμμετοχής με προνομιακές τιμές σε είδη μπαρ, εστιατορίου και μίνι μάρκετ του κάμπινγκ. Προβλέπεται και μειωμένο πακέτο (80 ευρώ) για μαθητές, φοιτητές και άνεργους-ες. Η αναχώρηση από την Αθήνα με πούλμαν έχει προγραμματιστεί για την Τετάρτη 23/7 στις 8.30 π.μ. από το Σταθμό Λαρίσης. Για δηλώσεις συμμετοχής και πληροφορίες, στο τηλέφωνο 2103306286.
πολιτική •
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
7
Με αφορμή την απόφαση για την απεργία της ΔΕΗ
Τα ταξικά γυαλιά μιας αλλήθωρης Δικαιοσύνης Του Πέτρου Τσάγκαρη
Τ
α κράτη παντού στον κόσμο δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά την οργανωμένη καταπίεση μιας τάξης πάνω σε μια άλλη. Για να οργανώνει αυτή την καταπίεση, το κράτος διαθέτει σειρά μηχανισμούς, όπως τα αστικά κόμματα, τα ΜΜΕ, οι δυνάμεις ασφαλείας και φυσικά το δικαστικό σύστημα. Ασφαλώς σε πολλούς από αυτούς τους μηχανισμούς τα κατώτερα και κατώτατα στελέχη συχνά συντάσσονται με τα ταξικά τους εξαδέλφια. Εξ ου και οι αποφάσεις χαμηλόβαθμων δικαστηρίων που μερικές φορές δικαιώνουν τους εργαζόμενους, τους φτωχούς, τους ανέργους, κοντολογίς τους καταπιεσμένους. Σε αυτό το πλαίσιο υπήρξαν οι πρωτόδικες αποφάσεις π.χ. του Μονομελούς Πρωτοδικείου για τις καθαρίστριες. Όμως τα μεσαία και κυρίως τα ανώτατα στελέχη αυτών των μηχανισμών έχουν ξεκάθαρη συναίσθηση της ταξικής αποστολής που τους έχει ανατεθεί. Και σε αυτό συμβάλλει αποφασιστικά η μισθολογική διαφορά από τους άλλους εργαζόμενους. Π.χ. οι αποδοχές του προέδρου του Αρείου Πάγου και πολλών άλλων δικαστικών που ταυτίζονται με αυτόν μισθολογικά φτάνουν μαζί με τα επιδόματα στα 5.592 ευρώ το μήνα. Ένας απλός εφέτης αμείβεται με 4.257 ευρώ το μήνα. Ακόμη και ο πιο χαμηλόμισθος δικαστικός (ειρηνοδίκης δ’ τάξης) απολαμβάνει, στις σημερινές συνθήκες, 2.476 ευρώ μαζί με τα επιδόματα. Κι όλα αυτά όταν εργαζόμενοι με ίσης τάξης ή καλύτερα πτυχία από τους δικαστικούς αμείβονται με 600 και 800 ευρώ.
Αποφάσεις Αθωώνει συστηματικά αστυνομικούς για καραμπινάτες υποθέσεις βίας, αλλά και διαφθοράς, όπως στην πρόσφατη περίπτωση του
διοικητή του Τμήματος Ασφαλείας Αιγάλεω, ο οποίος μαζί με άλλους δύο αστυνομικούς καταγγέλθηκαν με ατράνταχτα στοιχεία για εκβίαση Πακιστανού καταστηματάρχη. Αθώωσε ακόμη και τον Κασιδιάρη (προκειμένου να διατηρηθεί εναλλακτική ηγεσία στη ΧΑ), παρά τις μαρτυρίες για χρήση του αυτοκινήτου του σε επίθεση στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου. Μέσω του Συμβουλίου Επικρατείας (με συντριπτικό ποσοστό: 52-2) απέρριψε την προσφυγή των ΑΔΕΔΥ, ΔΣΑ, ΕΣΗΕΑ, κρίνοντας ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν συνταγματικό. Επέβαλε εξοντωτικές ποινές φυλάκισης σε 24 απεργούς της Χαλυβουργίας Ελλάδας, αγνοώντας επιδεικτικά τα γεγονότα και τους νόμους. Το μοναδικό επιχείρημα του δικαστηρίου ήταν ότι το «επιχειρείν» είναι ιερό δικαίωμα και υπερτερεί συνταγματικά της απεργίας! Σφύριξε κλέφτικα για τις καθολικά παράνομες απολύσεις των εργαζομένων στην ΕΡΤ. «Διόρθωσε» την απόφαση του Πρωτοδικείου για τις καθαρίστριες με το εξής σκεπτικό: «Η διασφάλιση της συνέχειας της οικονομικής πολιτικής του κράτους κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου με έκτακτες δημοσιονομικές δυσχέρειες εθνικού επιπέδου, αποτελεί μείζον αγαθό, συνδεόμενο με το γενικό συμφέρον, σε σχέση με το ατομικό συμφέρον κάθε μίας καθαρίστριας». Στην περίπτωση της ΔΕΗ, μιας απεργίας που παλεύει ενάντια στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, δεν είναι η πρώτη φορά που τα δικαστήρια αποφαίνονται ότι πρόκειται για παράνομη και καταχρηστική κινητοποίηση. Όποτε υπήρξαν δυνατές απεργίες μεγάλων κλάδων που μπορούσαν να στριμώξουν την κυβέρνηση, η «Δικαιοσύνη» έσπευδε να βγάλει το φίδι από την τρύπα, κηρύσσοντας όλες αυτές τις κι-
Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση στον καπιταλιστικό κόσμο. Όμως η Δικαιοσύνη της αντανακλά και την άρχουσα τάξη της, που είναι ιδιαιτέρως αδίστακτη νητοποιήσεις παράνομες ή και καταχρηστικές. Οι εργαζόμενοι στο μετρό, οι εκπαιδευτικοί και πολλοί άλλοι κλάδοι έχουν νιώσει στο πετσί τους αυτήν τη «δικαιοσύνη», η οποία στη συνέχεια συνοδεύεται από την ανεξέλεγκτη απόφαση της κυβέρνησης για επιστράτευση. Είναι δε σίγουρο ότι χωρίς την έντονη παρουσία διαδηλωτών αλλά και την πίεση των κομμάτων της Αριστεράς, οι αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων θα ήταν πολύ πιο συχνά ταξικές.
Δύναμη Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές το κράτος –προς όφελος του γενικότερου και μακροπρόθεσμου συμφέροντος της τάξης στην οποία ανήκει– έχει στραφεί ενάντια σε τμήματα αυτής της τάξης (Παπαγεωργόπουλος, Τσοχατζόπουλος, Ρέστης), αλλά ακόμη και ενάντια σε τμήμα των ίδιων των μηχανισμών του (μειώσεις μισθών και συντάξεων). Τότε, κάποιοι από αυτούς τους μηχανισμούς –κύρια η «Δικαιοσύνη»– σπεύδουν να υπενθυμίσουν τη σημασία τους, τη σημασία της μισθολογικής υπεροχής τους αλλά και τη δύναμη που τους έχει δοθεί. Και τότε η κεντρική κυβέρνηση κάνει πίσω. Έτσι στα τέλη Ιούνη, έπειτα από σχετική... δικαστική απόφαση, ο Σαμαροβενιζέλος, που είναι άτεγκτος μπροστά στις καθαρίστριες,
κατέθεσε εσπευσμένα τροπολογία με την οποία οι αποδοχές όλων των δικαστικών επιστρέφουν στα προ περικοπών επίπεδα και συγκεκριμένα σε εκείνα που ήταν τον Ιούλιο του 2012. Παράλληλα θα προχωρήσει και στην επιστροφή όλων των αναδρομικών περικοπών από τον Αύγουστο του 2012 έως σήμερα. Πόσα είναι αυτά τα λεφτά κατ’ άτομο; Ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου και όσοι αμείβονται στο ίδιο κλιμάκιο θα έχουν αναδρομική επιστροφή 34.690 ευρώ, ο πρωτοδίκης και οι αντίστοιχοι 12.472 ευρώ, ενώ ο ειρηνοδίκης δ’ τάξης θα πάρει 7.624 ευρώ. Συνολικά οι αναδρομικές επιστροφές θα κοστίσουν στο Δημόσιο 100 εκατ. ευρώ, ενώ για την επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2012 θα απαιτηθούν 70 εκατ. κατ’ έτος, τα οποία θα βρεθούν, σύμφωνα με την κυβέρνηση, με άλλες... παρεμβάσεις. Πόσο ήταν αντίστοιχα το υποτιθέμενο όφελος από την απόλυση των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ; Περίπου 2 εκατ. ευρώ! Όμως, σύμφωνα με τους δικαστές, στην περίπτωση των καθαριστριών κατισχύει «η διασφάλιση της συνέχειας της οικονομικής πολιτικής του κράτους». Στην περίπτωση των δικών τους επιστροφών μισθών, οι οποίες θα κοστίζουν 3.500% παραπάνω από τις καθαρίστριες κατ’ έτος, προέχει η τσεπούκλα τους! (Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, η κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι, σε αντίθεση με τις νομοθετικές προβλέψεις, οι βουλευτές δεν θα πάρουν επιστροφές όπως οι δικαστικοί: τα ταξικά εργαλεία αμείβονται όπως πρέπει, και αντίθετα οι εκλεγμένοι από το λαό εκπρόσωποι –πολλοί από αυτούς, ειδικά από την Αριστερά, πραγματικά φτωχοί– μπορούν να ασκούν το έργο τους και με τα λίγα...).
Χωρίς δημοκρατία Μάλιστα, στα μνημονιακά χρόνια η οργάνωση και η απονομή δικαιοσύνης απώλεσε και πολλά από τα δημοκρατικά χαρακτηριστικά που της είχαν απο-
μείνει (δηλαδή χαρακτηριστικά που συνδέονται με λαϊκή κυριαρχία), καθώς έγινε πολύ ακριβή ή και αδύνατη η πρόσβαση στη Δικαιοσύνη: Αυξήθηκαν υπέρογκα τα δικαστικά έξοδα και πλέον για την κατάθεση μιας μήνυσης απαιτούνται αντί 50 ευρώ, 200 ευρώ. Επιβλήθηκε δικαστικό ένσημο και στις αναγνωριστικές αγωγές, που υποχρεώνει τους ενάγοντες να καταβάλλουν στο Δημόσιο περίπου το 7 τοις χιλίοις του ποσού που ζητούν. Επιβλήθηκαν πρόσθετα παράβολα 200, 300 και 400 ευρώ αντίστοιχα για την κατάθεση έφεσης, αναίρεσης και αναψηλάφησης. Ταυτόχρονα άλλαξε επί το αυταρχικότερο το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης: από το 2012 ιδρύθηκαν μονομελή εφετεία, όπου για σοβαρότατες αστικές υποθέσεις αποφασίζει μόνος του ένας δικαστής. Και, ακόμη χειρότερα, ιδρύθηκαν μονομελή κακουργιοδικεία, όπου η προσωπική ελευθερία ενός πολίτη εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την κρίση ενός δικαστή. Οι δε εργατικές υποθέσεις στο Πρωτοδικείο Αθηνών συνηθίζεται πλέον να λαμβάνουν δικάσιμο ύστερα από δύο χρόνια, όταν πλέον ο εργαζόμενος θα έχει πεθάνει από την πείνα. Ασφαλώς η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση στον καπιταλιστικό κόσμο. Όμως η Δικαιοσύνη της αντανακλά και την άρχουσα τάξη της, που είναι ιδιαιτέρως αδίστακτη, ιδιαιτέρως καταπιεστική και ιδιαιτέρως εκμεταλλευτική. Εν ολίγοις: Η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή. Είναι αλλήθωρη. Και για να βλέπει, φοράει τα ταξικά γυαλιά που της έχει αγοράσει πλουσιοπάροχα η κυρίαρχη τάξη. Όποιος έχει ψευδαισθήσεις γύρω από αυτό, σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με νέες αποφάσεις αυτής της Δικαιοσύνης.
8
• κίνημα
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
Η κυβέρνηση ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία και Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου υλοποιεί με εξαιρετική προσήλωση και ασταμάτητα, ένα σχέδιο εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων, μετατρέποντας τον δημόσιο πλούτο σε πεδίο κερδοφορίας ντόπιων και διεθνών επιχειρηματικών συμφερόντων. Παραλίες, δάση και κάθε είδους ελεύθεροι χώροι χαρίζονται στους ιδιώτες ανοιχτά ή προς εκμετάλλευση, κατά παράβαση ακόμα και του Συντάγματός (τους). Στα θερινά τμήματα της Βουλής έρχονται προς ψήφιση τα Ρυθμιστικά Σχέδια Αθήνας και Θεσσαλονίκης και το σχέδιο νόμου για τον αιγιαλό, νομοθετήματα που υπηρετούν την ίδια λογική ξεπουλήματος και λεηλασίας της φύσης. Με την Ελένη Πορτάλιου, καθηγήτρια στο ΕΜΠ, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην επικεφαλής της «Ανοιχτής Πόλης» και πάντα ενεργή στα περιβαλλοντικά κινήματα, συζητάμε για την εμπορευματοποίηση και την καταστροφή των παραλιών και του δημόσιου χώρου, καθώς και για την οργάνωση των αντιστάσεων απέναντι στη νέα πρόκληση κυβέρνησης και τρόικας. Τα γεγονότα στη Νέα Φιλαδέλφεια με τον αγώνα για τη διάσωση του άλσους, το κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθεί να επιβληθεί στην περιοχή με αφορμή το νέο γήπεδο της ΑΕΚ και τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανοίξει μια μεγάλη δημόσια συζήτηση, εντός και εκτός Αριστεράς. Για το θέμα αυτό συνομιλήσαμε με τον Βασίλη Παπακώστα, δημοτικό σύμβουλο της «Δύναμης Πολιτών» και συντονιστή της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας.
Συνέντευξη με την
«Ανυπολόγιστη η α ηση ή παραχώρηση προς εκμετάλλευση στο μεγάλο κεφάλαιο πολιτισμικών και περιβαλλοντικών αγαθών.
Τη συνέντευξη πήρε η Κατερίνα Γιαννούλια
Η κυβέρνηση «ξαφνικά» αποφάσισε να φέρει ένα νομοσχέδιο για τις παραλίες και τον αιγιαλό που καταπατά διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες και συμβάσεις, παγκόσμιες διακηρύξεις, άρθρα του ελληνικού συντάγματος, ενώ συγχρόνως απαλλάσσει από χωροταξικές και πολεοδομικές διατάξεις όποιους θεωρεί «επενδυτές». Ποιο είναι σε γενικές γραμμές το περιεχόμενο του νομοσχεδίου και γιατί πιστεύεις ότι κατατίθεται τώρα; Η κυβέρνηση φέρνει το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό και τις παραλίες, όπως και αυτό της «μικρής ΔΕΗ», γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει, ευτυχώς, καταφέρει, παρά σε μικρό βαθμό, να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις δημόσιου πλούτου και δημόσιων αγαθών. Αφού λεηλάτησε την παραγωγή, την εργασία και τις αποταμιεύσεις των λαϊκών τάξεων, στρέφεται τώρα στις λεγόμενες «αποκρατικοποιήσεις» και στην εκποί-
Το σχέδιο νόμου για την «οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», που έχει συναντήσει πάνδημη ελληνική και διεθνή κατακραυγή, οδηγεί σε μη αναστρέψιμη καταστροφή το παράλιο, παραλίμνιο και παραποτάμιο φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο της χώρας, καθώς αίρει την κατά προτεραιότητα προστασία των οικοσυστημάτων, επιτρέποντας επεμβάσεις στο ανεπανάληπτο και πολύμορφο ελληνικό τοπίο, με την ιδιαίτερη ταυτότητα της βιοποικιλότητας, της εναλλαγής και της μικροκλίμακας. Το σχέδιο νόμου καταργεί την απρόσκοπτη κοινωνική πρόσβαση στις περιοχές που αναφέρεται και οι οποίες αποτελούν δημόσια κτήση, δηλαδή κοινόχρηστα αγαθά, προσβάσιμα σε όλους τους πολίτες. Καταργεί δηλαδή έναν τρόπο κοινωνικής συμβίωσης/ συλλογικής αναψυχής που έχει διαμορφωθεί σε βάθος χρόνου και αφορά τα εκατομμύρια κατοίκων της χώρας. Το σχέδιο νόμου παραδίδει στο ιδιωτικό κεφάλαιο προς εκμετάλλευση έναν φυσικό και πολιτισμικό πόρο ανυπολόγιστης αξίας, καθώς αυτός φέρει ιδιαίτερα, μοναδικά χαρακτηριστικά, που σε αρκετές περιπτώσεις έχουν οδηγήσει στη θεσμοθέτηση περιοχών ως εξαιρετικού φυσικού κάλλους. Είναι αδιανόητο το ότι στις παραχωρούμενες εκτάσεις μπορεί να περιλαμβάνονται «κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα, με σύμφωνη γνώμη των κατά περίπτωση αρμόδιων υπουργείων».
Με την επιτρεπόμενη εντατική εκμετάλλευση, οι παράλιες, παραλίμνιες και παραποτάμιες ζώνες πρόκειται να αλλοιωθούν ως προς το φυσικό τους ανάγλυφο και να δομηθούν, οδηγώντας σε απρόσωπα και καταρρέοντα πρότυπα τουριστικής ανάπτυξης μαζικού, all inclusive τουρισμού (Τυνησία, Ισπανία, Τουρκία) και σε φούσκα ακινήτων, δηλαδή σε πληθωρισμό εγκαταστάσεων διαμονής και αναψυχής.
Η υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των ακτών, αλλά και των δασών και όλων των ελεύθερων χώρων, αποτελεί μια ευκαιρία επανεμφάνισης μαζικών και ζωντανών τοπικών κινημάτων, που μπορούν να δώσουν νέα ώθηση στην ανασυγκρότηση του κινήματος στο σύνολό του; Η συγκέντρωση των αιτημάτων του κόσμου που πλήττεται υπέρ των συμφερόντων των λίγων, όπως στην περίπτωση του Podemos, είναι εφικτή στην Ελλάδα και πώς θα μπορούσε να ξεκινήσει; Πράγματι, το ζήτημα των ακτών συνάντησε πάνδημη αντίδραση ακόμα και βουλευτών της ΝΔ και έφερε κοντά μεγάλα και μικρά περιβαλλοντικά κινήματα, ομάδες πολιτών, επιστημονικές οργανώσεις και δημοτικές κινήσεις. 173 φορείς που συγκροτούν το ΔΙΚΤΥΟ ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ προσυπογράφουν ήδη το κοινό ψήφισμα ζητώντας την οριστική απόσυρση του νομοσχεδίου –έχει αποσυρθεί αλλά περιμένουμε να επανακατατεθεί σ’ ένα θερινό τμήμα της Βουλής– ενώ οι υπογραφές ελλήνων και αλλοδαπών πολιτών (υπογράφουμε στην πλατφόρμα Avaaz.org) ξεπερνούν τις 150.000. Σ’ όλη
Συνέντευξη με τον Βασίλη Παπακώστα, δη
«Θέλουμε ένα πλα
Τη συνέντευξη πήρε ο Σπύρος Αντωνίου
Τι ακριβώς συμβαίνει στην πόλη; Γιατί κάποιοι μιλούν για το «πείραμα» της Ν. Φιλαδέλφειας ή για παράδειγμα μεταπολιτικής; Αυτό που συμβαίνει στην πόλη βλέπει απευθείας στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην προοπτική της κυβέρνησης της Αριστεράς. Την επομένη της νίκης μιας αριστερής δημοτικής παράταξης, η κυβέρνηση, οι φασίστες και τα επιχειρηματικά συμφέροντα δείχνουν στον ΣΥΡΙΖΑ τι θα σημαίνει αν πάρει την κυβέρνηση και αποφασίσει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των «από κάτω» και το πρόγραμμά του. Παρά την εμπειρία του Πειραιά και του Βόλου, όπου η αστική τάξη βγήκε μπροστά χωρίς αντιπροσώπους, εμείς στην περιοχή καταφέραμε να αντισταθούμε σε μια τέτοια εξέλιξη. Αμέσως μας υπενθύμισαν ότι δεν θα ανεχτούν μια τέτοια στάση. Το «πείραμα» δεν αφορά μόνο την τοπική οργάνωση ή την παράταξη, αλλά όλη την Αριστε-
ρά. Και είναι μεγάλη η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και των κινημάτων να στηρίξουν αυτήν τη μάχη, γιατί δοκιμάζεται στην πράξη το «ή αυτοί ή εμείς».
Ύστερα από μια σειρά περιστατικών ακύρωσης δημόσιων εκδηλώσεων όμως, υπήρξε μια πετυχημένη κινητοποίηση την περασμένη Πέμπτη... Το τελευταίο επεισόδιο ήταν η ακύρωση της εκδήλωσης των δημοτικών παρατάξεων για το άλσος, στο χώρο του άλσους, με ομιλητές τους δημάρχους Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας και Ν. Ιωνίας. Σε αγαστή συνεργασία με την αστυνομία, οι τραμπούκοι του Μελισσανίδη εισέβαλαν στο χώρο και ακύρωσαν την εκδήλωση. Αυτό το τελευταίο ήταν μήνυμα και προς εμάς και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι η Αριστερά μπορεί να πάρει την κυβέρνηση, αλλά θα πρέπει να δώσει μάχη για την εξουσία. Ακυρώνουμε μια εκδήλωση με δύο δικούς σας δημάρχους. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση,
κίνημα •
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
9
καταστρέφει το περιβάλλον
ν Ελένη Πορτάλιου, πανεπιστημιακό - στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ
αξία του φυσικού πλούτου που εκποιούν» την Ελλάδα υπάρχουν κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις, αντιδράσεις. Το Podemos συμπυκνώνει, κατά τη γνώμη μου, τις πιο πρωτότυπες σύγχρονες, συμμετοχικές και αντιγραφειοκρατικές μορφές εμπλοκής των από κάτω στην πολιτική. Ιστορικά τα οικολογικά και περιβαλλοντικά κινήματα έχουν προμετωπίδα τους την άμεση δημοκρατία, που αποτελεί και τον σίγουρο δρόμο προς τη μαζικότητα και την επιτυχία των στόχων τους. Πριν περάσουμε στα τελευταία μνημονιακά χρόνια, τα περιβαλλοντικά κινήματα είχαν τα περισσότερα θετικά αποτελέσματα. Στην Ελλάδα δεν θα υπάρξει ή δεν θα μακροημερεύσει κυβέρνηση της Αριστεράς χωρίς κοινωνικούς αγώνες, χωρίς αυτοπρόσωπη εμπλοκή των λαϊκών τάξεων. Η ανάθεση που φαίνεται να προκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδειχθεί ατελέσφορη οδός για τη ρήξη με τα μνημόνια και το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα και την ΕΕ.
Η «αποκέντρωση» των αιτημάτων και των διεκδικήσεων είναι μια ευκαιρία εμπέδωσης της συλλογικής συνεννόησης και των πολιτικοκοινωνικών συμμαχιών, μέσα από επιτροπές αγώνα, δημοτικές κινήσεις, τοπικές οργανώσεις της Αριστεράς, και καλλιέργειας κουλτούρας συμμετοχής, αντί της ανάθεσης; Ποιος χρειάζεται και μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία γι’ αυτό; Μιλώντας γενικά, η αποκέντρωση αποτελεί βασική διαδικασία για τον
μαρασμό του κράτους και τη δημοκρατική αυτοδιοίκηση της κοινωνίας. Τα επιμέρους αιτήματα ενοποιούνται και από τα κάτω όταν υπάρχουν επιμέρους κινήματα, αντιστάσεις και αγώνες. Για παράδειγμα, όσοι και όσες αγωνίζονται για τις ακτές διαμορφώνουν ένα πολιτικό και ιδεολογικό οπλοστάσιο και εύλογα κατανοούν ότι αν η ενέργεια γίνει βασικός πυλώνας κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, ο αγώνας για τη σωτηρία του κλίματος δεν μπορεί να τελεσφορήσει. Αντιτίθενται δηλαδή στην πώληση τόσο της «μικρής ΔΕΗ» όσο και των ακτών, με κοινή βάση μια οικολογική οπτική που αποβλέπει στη σωτηρία του πλανήτη. Στο συγκεκριμένο θέμα των ακτών η κοινωνία έχει κινητοποιηθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα που διαφωνούν με την κυβέρνηση πρέπει να κρατήσουν τον διακριτό τους ρόλο και να στηρίξουν τα υπαρκτά κινήματα, σεβόμενα την αυτονομία τους.
Στην Κερατέα η μαζικότατη, επίμονη και δυναμική κινητοποίηση της κοινωνίας απέτρεψε τη δημιουργία «σύγχρονης» χωματερής. Στις Σκουριές της Χαλκιδικής οι κάτοικοι κινητοποιήθηκαν συνεχόμενα για πάνω από έναν χρόνο, για να καταφέρουν να εφαρμοστεί ο νόμος για μία μέρα, όπως εύστοχα παρατηρεί η Ελεάνα Ιωαννίδου στις «Οικοτριβές» του Ιουλίου. Η κυβέρνηση διαθέτει αστυνομία και δικαστήρια υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων και χωρίς κανένα δισταγμό αψηφά νόμους και θεσμούς. Από τη μεριά μας δικαιούμαστε να πιστεύουμε
πως για να νικήσουμε και να σώσουμε τους δημόσιους χώρους και τις ακτές αρκούν τα θεσμικά όργανα όπου συμμετέχει η δική μας Αριστερά, ακόμα και σε κορυφαίο επίπεδο; Η επίκληση των υπαρχόντων νόμων που παραβιάζονται, η τεχνοκρατική προσέγγιση των «ειδικών», τα «μέτωπα» κορυφής, είναι ικανά να φέρουν από μόνα τους την επικράτηση των λαϊκών συμφερόντων, χωρίς τη συλλογική και οργανωμένη παρέμβαση όσων τους αφορούν; Η Κερατέα και οι Σκουριές της Χαλκιδικής είναι εμβληματικά παραδείγματα μαζικών αγώνων που δεν κατάφερε να υποτάξει η πιο άγρια καταστολή. Ένα κίνημα χρησιμοποιεί όλα τα μέσα: τη γνώση των ειδικών, τα δικαστήρια, τις θέσεις και τη στήριξη των κομμάτων, των δημοτικών αρχών, ακόμα και τις αντιφάσεις μέσα στο κυβερνητικό μπλοκ. Αλλά όλα αυτά έχουν περιορισμένη αξία αν το κίνημα δεν είναι μαζικό και αν δεν έχει στόχο να ευαισθητοποιήσει και να κινητοποιήσει την κοινωνία. Όσον αφορά ειδικότερα τις ακτές, η αντισυνταγματικότητα και η παραβίαση διεθνών συνθηκών, όπως η συνθήκη της Βαρκελώνης, είναι ισχυρά όπλα στα χέρια μας, και αν η κυβέρνηση διστάζει να προχωρήσει στους αρχικούς σχεδιασμούς της αυτό οφείλεται και στο ότι μπορεί σημεία του νομοσχεδίου να εκπέσουν στα δικαστήρια.
Πιστεύεις ότι είναι «πολυτέλεια» στις μέρες τις απίστευτης κρίσης και οικονομικής κατάρρευσης να ασχολούμαστε
με το περιβάλλον; Όχι βέβαια. Εξήγησα και στην πρώτη ερώτηση τις ανυπολόγιστες ζημιές που θα υποστεί το φυσικό και πολιτιστικό κεφάλαιο της χώρας με τις μαζικές παραχωρήσεις σε ιδιώτες και τις καταστροφές των οικοσυστημάτων, των μνημείων της φύσης και του πολιτισμού. Αν οι ακτές μας γίνουν όπως οι ισπανικές, όχι μόνο θα υπάρξει φούσκα ακινήτων, πραγματικότητα που συμβαίνει ήδη στη Γλυφάδα και θα επιδεινωθεί αν πάρει ο Λάτσης το Ελληνικό, αλλά θα χάσουμε και όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τουρισμού. Οι επισκέπτες έρχονται στην Ελλάδα, έναντι π.χ. της Τυνησίας, της Ισπανίας ή της Τουρκίας, για τον μοναδικό χαρακτήρα των ακτών, των νησιών, των οικοσυστημάτων της. Αν αυτός καταστραφεί, γιατί να μας προτιμήσουν;
Με την υποτιθέμενη ανάπτυξη των ελεύθερων χώρων, που τώρα θεωρούνται «αναξιοποίητοι», θα δημιουργηθούν τουλάχιστον θέσεις εργασίας για τους τόσους ανέργους; Η Ελλάδα διαθέτει τουριστικές υποδομές μικρής και μεσαίας κλίμακας: διαμονή, εστίαση, αναψυχή, αγορές τοπικών προϊόντων. Η συγκέντρωση του κεφαλαίου που επενδύει στον τουρισμό είναι εξέλιξη ανταγωνιστική προς το πρότυπο που έχουμε σε γενικές γραμμές ακολουθήσει και το οποίο πρέπει να βελτιωθεί ως προς την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων και των εργασιακών σχέσεων. Ο συγκεντρωτισμός και ο γιγαντισμός, που συνοδεύεται με το all inclusive,
οδηγεί σε μαρασμό όλες τις εμπλεκόμενες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες κλείνουν και έτσι χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας αυτοαπασχολούμενων και μισθωτών. Στην περίπτωση του Ελληνικού είχα καταθέσει μια εναλλακτική πρόταση στην εκποίηση του χώρου υπέρ της Lamda Development, που ήταν η ακόλουθη όσον αφορά την οικολογική/πολιτιστική «αναπτυξιακή» της διάσταση. Το Μητροπολιτικό Πάρκο μαζί με το Αθλητικό Κέντρο Αγίου Κοσμά αποτελούν έναν κεντρικό πόλο στέγασης και παραγωγής πολιτιστικών και περιβαλλοντικών εκδηλώσεων, που απευθύνονται σε επισκέπτες από το εξωτερικό, προφανώς και στους κατοίκους του λεκανοπεδίου. Οι επισκέπτες-τουρίστες θα μπορούν να έρχονται, λόγω και του ήπιου κλίματος της Αττικής, τουλάχιστον 8 μήνες το χρόνο, έχοντας έναν δεύτερο πόλο ενδιαφέροντος, συμπληρωματικό των μνημείων της αρχαίας Αθήνας. Οι εκδηλώσεις στο Μητροπολιτικό Πάρκο είναι το αρχικό ερέθισμα της άφιξης στην Ελλάδα (το ίδιο συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις) και συμπληρώνονται με επισκέψεις σε όλο το παραλιακό μέτωπο με τα σημαντικά μνημεία της φύσης και του πολιτισμού και τις θαυμάσιες παραλίες. Έτσι, δημιουργώντας ένα Μητροπολιτικό Πάρκο, ελάχιστου κόστους και προσβάσιμο σε όλους τους κατοίκους της Αττικής, όχι μόνο διασώζουμε τη φύση και το κλίμα, αλλά ζωντανεύουμε, επίσης, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις των παρακείμενων δήμων και στηρίζουμε οικονομικά την ευρύτερη περιοχή του παράκτιου μετώπου.
ημοτικό σύμβουλο της «Δύναμης Πολιτών» και συντονιστή της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας
ατύ κίνημα για να υπερασπιστούμε το άλσος» την απάντηση καλείται να τη δώσει το μαζικό λαϊκό κίνημα. Ένα πρώτο δείγμα σε αυτή την κατεύθυνση ήταν η συγκέντρωση της Πέμπτης 3 Ιούλη, που έγινε με πρωτοβουλία του αντιεξουσιαστικού χώρου αλλά και με τη συμμετοχή κατοίκων και φορέων, όπως το σωματείο εργαζομένων του Δήμου Ν. Ιωνίας, η Γ’ ΕΛΜΕ, ο σύλλογος εκπαιδευτικών Αριστοτέλης, η Λαϊκή Συνέλευση κ.ά., με πάνω από 2.000 κόσμο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα από αρκετές συνεδριάσεις της ΠΓ, αποφάσισε να καταψηφίσει στο σύνολο και κατά άρθρο το Ρυθμιστικό και να υιοθετήσει τη θέση περί ανέγερσης του γηπέδου της ΑΕΚ «στα όρια του παραχωρητηρίου στην ερασιτεχνική ΑΕΚ, χωρίς καμία επέκταση στο άλσος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας που αποτελεί δασική έκταση». Θέση ταυτόσημη με αυτήν της Οργάνωσης Μελών της περιοχής.
Πώς κατέληξε εκεί, ενώ αρχικά φαινόταν να προκρίνεται η άποψη της «βελτιωτικής τροπολογίας» ως προϋπόθεσης για την ψήφιση του επίμαχου άρθρου 81; Διαμορφώθηκαν κάποιες τροπολογίες για το άρθρο 81, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψήφιζε το Ρυθμιστικό. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι για οποιαδήποτε παραχώρηση θα χρειαζόταν ο αποχαρακτηρισμός από δασική και αναδασωτέα έκταση, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνέβαλλε στο να ανοίξει η κερκόπορτα για την παραβίαση του άρθρου 24 του Συντάγματος, που η Αριστερά έχει υπερασπιστεί με αγώνες χρόνων. Από την άλλη θα δινόταν και ένα μήνυμα υποχωρητικότητας και συνδιαλλαγής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με επιχειρηματικά συμφέροντα, σε βάρος του άλσους και της πόλης. Γιατί αποχαρακτηρίζεται και η πόλη. Από περιοχή αμιγούς κατοικίας σε γενική, που σημαίνει ότι μπορούν να φτιαχτούν κάθε είδους μπαρ, εστια-
τόρια, καζίνα και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο στόχος είναι συγκεκριμένος. Η προσφυγούπολη να γίνει «μπραβούπολη». Σε αυτό σταθήκαμε απέναντι και ξεκίνησε μια εσωτερική αντιπαράθεση η κατάληξη της οποίας αποτελεί τιμή για την τοπική μας οργάνωση. Ύστερα από δύο συνελεύσεις της Ο.Μ. αποφασίσαμε να καλέσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ σε καταψήφιση όλου του Ρυθμιστικού και κατάργησή του από την κυβέρνηση της Αριστεράς αν ψηφιστεί. Και φυσικά γήπεδο στην ΑΕΚ στα όρια του παραχωρητηρίου. Στις συζητήσεις στην Π.Γ. αναπτύξαμε περαιτέρω αυτό το σκεπτικό μας, ενώ παράλληλα θέσαμε το ζήτημα της χρηματοδότησης από το Δημόσιο σε ερασιτεχνικά σωματεία και του δικαιώματος παραχώρησης του ποσού σε ΠΑΕ και κατασκευαστικές εταιρείες. Δεν πρόκειται μόνο για τα 20 εκατ. του σχεδίου Μελισσανίδη. Προβλέπονται συνολικά 190 εκατ. μέσα από αυτό το πρόγραμμα σε διάφορα σωματεία και εταιρείες. Και αν ακούγεται μικρό,
ισοδυναμεί με το κόστος αποκατάστασης του 13ου και του 14ου μισθού.
Η ίδια απόφαση της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για συμβολή του «στην ανάπτυξη μαζικού ειρηνικού κινήματος για την υπεράσπιση του άλσους και της δημοκρατίας». Τι σχεδιάζετε ώστε να δημιουργηθεί ένα ισχυρό μέτωπο υπεράσπισης του άλσους, της δημόσιας περιουσίας και του δικαιώματος στην κοινωνική διαμαρτυρία και διεκδίκηση; Υπάρχει κυβερνητική πλειοψηφία, και ανεξαρτήτως της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ πιθανότατα θα περάσει το Ρυθμιστικό. Συζητάμε φυσικά την κατασκευή του γηπέδου στο χώρο του παραχωρητηρίου και παράλληλα θα πάρουμε όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για να κάνουμε πράξη και αυτό το σκέλος της απόφασης, για τη συγκρότηση ενός μετώπου απέναντι στα επιχειρηματικά συμφέροντα και
τη λεηλασία του άλσους. Θέλουμε ένα πλατύ κίνημα με τη συμμετοχή όλων των φορέων της πόλης και όσο το δυνατόν πιο πολλών κατοίκων, με τη συνεργασία όμορων δήμων που πλήττονται από το Ρυθμιστικό και στόχο όχι να μη γίνει το γήπεδο, αλλά να υπερασπιστούμε το άλσος. Με ενημέρωση και διαβούλευση με δημοκρατικούς όρους. Σε μια τέτοια διαδικασία θα είμαστε επικεφαλής. Είμαστε άλλωστε πεπεισμένοι ότι οι νόμοι δεν περνούν όταν ψηφίζονται, αλλά όταν εφαρμόζονται. Και εκεί θα μας βρουν απέναντί τους. Από τη μεριά μας το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα υποχωρήσουμε στα συμφέροντα επαναφέροντας έτσι από την πίσω πόρτα ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Είναι η μόνη υπόσχεση που δίνουμε στον κόσμο και στην Αριστερά. Φαντάζει λίγο βαρύγδουπο, όμως κοντεύει να γίνει το σλόγκαν και της παράταξης και της Οργάνωσης: Δεν προσκυνάμε, παρά μόνο τους νεκρούς μας. Και το εννοούμε.
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
10
9 Ιούλη 2014
Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:
ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξης
Οι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμό Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή. Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.
......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Σε συγκέντρωση έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ, την Πέμπτη 10 Ιούλη, στις 18:30, καλεί η Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση. «Ο παλαιστινιακός λαός παραδίδει μαθήματα σε όλους τους λαούς του κόσμου. Μαθήματα θάρρους, αντοχής, αποφασιστικότητας, υπομονής και επιμονής, αξιοπρέπειας, αντίστασης. Το ελάχιστο που πρέπει να κάνουμε είναι να του εκφράσουμε το σεβασμό και την αλληλεγγύη μας», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο σχετικό κάλεσμα.
ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια
Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.
της εργατικής πρωτοπορίας
H εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.
Επικοινωνήστε μαζί μας: ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964 •ΑΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310 •ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555 •ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 69481002186972036692 •ΝΟΤΙΑ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803 •ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199 •ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894•ΔΥΤΙΚΗ • •ΚΡΗΤΗ: 6976332197 •ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166
Εκδήλωση-συζήτηση της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» στο Ηράκλειο, την Κυριακή 13/7, με θέμα «Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη». Στο στέκι «ΚΙΡΜΙΖΑ ΜΕΛΕΤΙΑ» στην πλατεία Αναλήψεως, στις 12.00.
Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ
Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
του. Από τη Δευτέρα 7/7, έως και τη Δευτέρα 14/7 προγραμματίζουν θεατρικές παραστάσεις στο χώρο, ενώ την ημέρα εκδίκασης της υπόθεσης, 14/7, καλούν σε συγκέντρωση στο Ειρηνοδικείο της οδού Λουκάρεως, στις 9.00.
Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την Παρασκευή 11/7, στις 20.00 με σύνθημα «Χημικά – Σκουριές – Ακτές. Συμβαίνουν τώρα! Μαζί τα σταματάμε τώρα!». Την κινη-
Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.
Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.
Για να πούμε όλοι μαζί, -Όχι στην καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο -Όχι στην καταστροφική εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής -Όχι στο νομοσχέδιο για τον Αιγιαλό Εναν χρόνο μετά τον αποκλεισμό του Πολιτιστικού Κέντρου της οδού Ευελπίδων, οι κάτοικοι της περιοχής συνεχίζουν με την ίδια διάθεση την υπεράσπισή
χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»
Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.
τοποίηση συνδιοργανώνουν το Συντονιστικό Επιτροπών Πρωτοβουλίας κατά της καταστροφής των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο, οι Επιτροπές αγώνα Χαλκιδικής-Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και το Πανελλήνιο Δίκτυο «Ακτές Ώρα Μηδέν». Θα ακολουθήσει συναυλία με Μελίνα Κανά, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Ν. Τουλιάτο, Παντελή Θαλασσινό.
Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309 ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227 ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747
Ζωγράφου 6937271330 ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460 Καλλιθέα 6972256055 Ν. Σμύρνη 6972098143 ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381 Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803 Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858 Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742 ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384 Παραλία Πάτρας 6974977186
Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Αγρίνιο 6974473540 Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631 ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Κορώνη 6932422501 ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6977072458 Λοκρίδα (Αταλάντη) Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6977096663 6946950764 Λιβαδειά 6977684563 Ασκληπιείο 6936604279 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) Νοσοκομείο Νίκαιας 6973607585 6972910336 Λαμία 6973344352 Ψ.Ν.Α. 6944417885 ΗΠΕΙΡΟΣ: Νοσοκομείο «Σωτηρία» Ιωάννινα 6945704488 6984067690 Πρέβεζα 6932567576 Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: ΟΑΕΕ 6974701829 Κοζάνη 6982831776 ΥΠΑΑΤ 6945754555 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) Εκπαιδευτικοί Νότιας 6972814199 Αθήνας 6973223771 Φλώρινα 6944548787 ΧρηματοπιστωτικόςΘΡΑΚΗ: «Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566 Κομοτηνή 6978032247 Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΙΑ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Λάρισα 6978991247 Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ ΚΡΗΤΗ: 6973972804 Ηράκλειο 6949895565 Νοσοκομείο «Γεννηματάς» Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6977029532 6944916915 Εκπαιδευτικοί 6972167133 Ρέθυμνο 69799225065 ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166
• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • Eπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566
ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάµηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδροµή σας στο λογαριασµό 081/757379-00 της Εθνικής Τράπεζας.
ανάλυση • 11
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
Με αφορμή τη νέα επίθεση στη ΒΙΟΜΕ
Εργοστάσια χωρίς αφεντικά: Όρια και προοπτικές Τ ο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ (Βιομηχανική-Μεταλλευτική) λειτουργεί με αυτοδιεύθυνση και πλήρη εργατικό έλεγχο εδώ και έναν χρόνο, τέσσερις μήνες και είκοσι εφτά μέρες. Μετά την αίτηση πτώχευσης που είχαν καταθέσει οι ιδιοκτήτες και την εγκατάλειψη του εργοστασίου, μια μερίδα εργαζομένων αποφάσισε να ξαναβάλει μπρος τις μηχανές ζητώντας την ενεργή συμπαράσταση της κοινωνίας. Αυτό το διάστημα, οι εργαζόμενοι έρχονται και πάλι αντιμέτωποι με τα παλιά αφεντικά. Στις 8 Ιούλη, υπερασπίστηκαν το δικαίωμά τους στην εργασία στην αίθουσα του δικαστηρίου. Η απόφαση θα ανακοινωθεί σε 3 μήνες περίπου. Μένει να δούμε πόσο τυφλή θα είναι η Δικαιοσύνη και αυτήν τη φορά.
Συνέντευξη με τον Κώστα Χαριτάκη,
εργαζόμενο της ΒΙΟΜΕ και μέλος της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης. (Ολόκληρη η συνέντευξη στο rproject.gr) «Οι τελευταίες εξελίξεις είναι ότι η εργοδοσία, η οποία ήταν εξαφανισμένη εδώ και δυόμισι χρόνια εγκαταλείποντας το εργοστάσιο και τους εργαζόμενους απλήρωτους και η οποία μάλιστα έχει καταδικαστεί στα δικαστήρια για τα χρέη της προς τους εργαζόμενους και προς το Δημόσιο, εμφανίστηκε ξαφνικά και διεκδικεί μέσω μιας δικαστικής προσφυγής να διοριστεί ως διοικούσα επιτροπή στο εργοστάσιο με δηλωμένο στόχο να το κηρύξει στην πτώχευση. Επομένως, στην ουσία έχουμε μια προσπάθεια να πεταχτούν έξω οι εργάτες από το εργοστάσιο, να κλείσει οριστικά το εργοστάσιο και μέσα από τη διαδικασία της πτώχευσης να γλιτώσει ό,τι μπορεί (...)». «Όπως τίποτα άλλωστε στην κοινωνική εξέλιξη δεν είναι εξασφαλισμένο,
Της Κατερίνας Σεργίδου
Η
συζήτηση για την αναγκαιότητα των συνεταιρισμών και της αλληλέγγυας οικονομίας έχει ξαναφουντώσει στο φόντο της μεγάλης κρίσης. Στην Ελλάδα πολλά συνεταιριστικά εγχειρήματα, με κορυφαίο τη ΒΙΟΜΕ, αλλά και άλλα, όπως η «Εφημερίδα των Συντακτών», η ΕΡΤ open, προτείνονται ως ένας εναλλακτικός δρόμος εξόδου από την κρίση με τους «δικούς» μας όρους, πολλές φορές και ως κομμάτι μιας συνολικής ανασυγκρότησης της οικονομίας. Το ίδιο το παράδειγμα της Αργεντινής και κορυφαίων εχειρημάτων όπως το εργοστάσιο κεραμικών της Ζανόν αποδεικνύουν ότι τέτοια εγχειρήματα μπορούν να εμπνέουν και να λειτουργούν ως φάρος για τους εργαζόμενους σε όλο τον πλανήτη. Ξεκινώντας όμως να μιλάμε για συνεταιριστικά εγχειρήματα χρειάζεται να κάνουμε μια διάκριση μεταξύ λογής λογής συνεταιριστικών επιχειρήσεων μικρότερων ή μεγαλύτερων και της συνεταιριστικής αυτοδιαχείρισης εργοστασίων. Στη μια περίπτωση στην πλειοψηφία τους οι συμμετέχοντες δεν δηλώνουν εργαζόμενοι αλλά συνιδιοκτήτες μιας επιχείρησης που αυτό που την κάνει συνεταιριστική είναι απλά και μόνο το συμμετοχικό κεφάλαιο και μια διαδικασία «συνέλευσης» για τη λήψη των αποφάσεων και στην άλλη περίπτωση μιλάμε για εργαζόμενους που στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν παίρνουν στα χέρια τους ένα εργοστάσιο με τα μέσα παραγωγής και απαλλάσσονται μερικώς από τη μέχρι πρότινος εκμετάλλευσή τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι εργαζόμενοι αν αντέξουν έρχονται πολύ γρήγορα αντιμέτωποι με τους σκληρούς νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας και αναγκάζονται να λειτουργούν μέσα στα συγκεκριμένα όρια που αυτή θέτει. Στην ιστορία του καπιταλισμού έχουν υπάρξει πολλές προσπάθειες από τη μεριά των εργατών να διευθύνουν από μόνοι τους τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις στις οποίες δούλευαν. Αυτές οι κατα-
λήψεις αποκτούσαν ιδιαίτερη αξία όταν ήταν κομμάτι μιας μεγαλύτερης κοινωνικής εξέγερσης ή επανάστασης, από την Κομμούνα το 1871 και τα σοβιέτ του 1905 στη Ρωσία μέχρι την ίδια τη Ρώσικη Επανάσταση του 1917, τις κολεκτίβες της Ισπανικής Επανάστασης μεταξύ 1936-39, τα cordonesindustriales στη Χιλή επί Αλιέντε και τα πειράματα αυτοδιαχείρισης στην Πολωνία το 1980-81. Η αυτοδιεύθυνση των εργοστασίων είναι η πιο μεγάλη απόδειξη ότι οι εργαζόμενοι έχουν την ικανότητα να διοικούν ένα ολόκληρο εργοστάσιο, έναν χώρο δουλειάς αλλά και ολόκληρη την κοινωνία, και όχι απλώς να είναι εξαρτήματα μιας μεγάλης μηχανής. Όχι μόνο μπορούν να παράγουν τον πλούτο χωρίς να χρειάζονται τα αφεντικά, αλλά μπορούν επίσης να παίρνουν αποφάσεις, να κάνουν επιλογές, να διαχειρίζονται τα οικονομικά μιας επιχείρησης, ακόμα και να την καθιστούν «βιώσιμη και ανταγωνιστική» με καπιταλιστικούς όρους, όπως έχουν αποδείξει μεγάλα συνεταιριστικά εργοστάσια. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι θετικό να υπάρχουν συνεταιριστικά εγχειρήματα και χρειάζεται να τα υπερασπίζουμε απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση.
Τα όρια των συνεταιρισμών
Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι για ένα μέρος του κινήματος αρκεί απλώς οι εργαζόμενοι να ακολουθήσουν το παράδειγμα των αυτοδιαχειριζόμενων επιχειρήσεων, να πολλαπλασιαστούν αυτά τα εγχειρήματα και να μετασχηματιστεί τελικά η καπιταλιστική οικονομία σε μια αλληλέγγυα και συνεταιριστική οικονομία. Πρόκειται για μια άποψη που ψάχνει εύκολους δρόμους παράκαμψης και αγνόησης του βασικού ζητήματος που είναι το «Ποιοι θα
έχουν την πραγματική εξουσία σε αυτό το σύστημα; Ποιοι αποφασίζουν;». Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ έχουν σίγουρα τη δυνατότητα να παίρνουν αποφάσεις που αφορούν το εργοστάσιό τους, όμως δεν μπορούν να πάρουν μέρος σε έναν οικονομικό σχεδιασμό που θα λαμβάνει υπόψη του τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας για τα προϊόντα που παράγουν. Οι τιμές, οι φόροι, η διακίνηση προϊόντων, η ζήτηση, είναι παράγοντες που ρυθμίζονται από άλλους και όχι από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν «πετυχημένα» συνεταιριστικά εγχειρήματα. Σημαίνει απλώς ότι η πλειοψηφία τους έχει αναγκαστεί να λειτουργήσει με καπιταλιστικούς όρους, όπως στην περίπτωση της μεγαλύτερης συνεταιριστικής επιχείρησης στον κόσμο, της ισπανικής Mondragon, που εδώ και χρόνια απασχολεί εργάτες με χαμηλά μεροκάματα και συμβάσεις ορισμένου χρόνου για να μπορέσει να επιβιώσει. Στην περίπτωση που οι εργαζόμενοι αρνηθούν να λειτουργήσουν με αυτό τον τρόπο, τότε μοιραία θα οδηγηθούν στην πτώχευση. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ απαντά στον σοσιαλδημοκράτη Μπέρνσταϊν, που διακήρυττε τον ειρηνικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μέσω των συνεταιρισμών, στο βιβλίο της «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση»: «Όσον αφορά τους συνεταιρισμούς και κυρίως τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, αποτελούν σύμφωνα με την ίδια τους τη φύση κάτι το ερμαφρόδιτο μέσα στην καπιταλιστική οικονομία (...) Αλλά μέσα στην καπιταλιστική οικονομία η ανταλλαγή εξουσιάζει την παραγωγή και καθιστά εξαιτίας του συναγωνισμού την αδυσώπητη εκμετάλλευση, δηλαδή την ολοσχερή υποδούλωση της πα-
ραγωγής στα συμφέροντα του κεφαλαίου, όρο απαραίτητο για την ύπαρξη της επιχείρησης. Το γεγονός αυτό εκδηλώνεται πρακτικά με την ανάγκη κάθε δυνατής εντατικοποίησης της εργασίας, παράτασης ή συντόμευσής της ανάλογα με την κατάσταση της αγοράς (...) Έτσι στον παραγωγικό συνεταιρισμό οι εργάτες αντιμετωπίζουν την αντιφατική ανάγκη να κυβερνιούνται με όλο τον αναγκαίο απολυταρχισμό, να παίζουν απέναντι του εαυτού τους το ρόλο του καπιταλιστή επιχειρηματία. Η αντίθεση αυτή καταστρέφει τον παραγωγικό συνεταιρισμό, που ή μεταβάλλεται σε καπιταλιστική επιχείρηση ή διαλύεται αν τα συμφέροντα των εργατών είναι ισχυρότερα». Το πιο σύγχρονο παράδειγμα που επιβεβαιώνει αυτά που έγραφε η Ρόζα είναι η Αργεντινή. Μετά τη μεγάλη κρίση του 2001 και την εξέγερση, το κίνημα κατάληψης των εργοστασίων πήρε διαστάσεις. Χιλιάδες καταλήψεις ξεπήδησαν, με πιο γνωστή τη Ζανόν, που έχει μετονομαστεί πλέον σε FaSinPat (Fabrica Sin Patrones Εργοστάσιο χωρίς αφεντικά). Οι δυσκολίες που προέκυψαν ήταν τεράστιες. Η χρηματοδότηση από τράπεζες στέρεψε, οι προμηθευτές δεν έκαναν πίστωση, τα δίκτυα διανομής έκαναν πόλεμο, σε πολλές περιπτώσεις οι επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να ζητήσουν επιδοτήσεις από το κράτος αποδεχόμενες τους όρους του, ενώ για να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα, οι εργαζόμενοι έπαιρναν χαμηλότερους μισθούς ακόμα και από τους εργαζόμενους των «κανονικών» εργοστασίων.
Δυνατότητα
Τα συνεταιριστικά εγχειρήματα δείχνουν ότι είναι εφικτός ένας άλλος τρόπος παραγωγής και οικονομίας, όπου οι εργαζόμενοι θα έχουν τον πρώτο λόγο στην
έτσι και το κίνημα της αυτοδιαχείρισης δεν σημαίνει ότι νομοτελειακά οδηγεί στον διακηρυγμένο στόχο της απελευθέρωσης και της κατάργησης της εκμετάλλευσης και στη δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας. Μπορεί να υπάρξουν και παραδείγματα όπως είπες και συ ανάλογα με τις συνθήκες, με τις ήττες, με τις αλλαγές των κοινωνικών συσχετισμών (...) Όμως οπωσδήποτε έχει μια άμεση μετασχηματιστική ισχύ με την έννοια ότι και οι εργαζόμενοι που εμπλέκονται σε αυτό και όσοι έρχονται σε επαφή με αυτά τα εγχειρήματα δοκιμάζουν στην πράξη μια διαφορετική οργάνωση των σχέσεων παραγωγής και γενικότερα μια άλλου τύπου οργάνωση των κοινωνικών σχέσεων που στηρίζεται σε αξίες αντιθετικές με τις αξίες του καπιταλισμού (...)».
παραγωγική διαδικασία. Κάθε φορά που οι εργαζόμενοι επιλέγουν αυτόν το δρόμο, ανεξάρτητα από το πόσο συνειδητά το κάνουν, επιβεβαιώνεται αυτή η δυνατότητα. Η ίδια η διαδικασία δίνει τρομερή αυτοπεποίθηση σε όσους επιχειρούν να πάρουν την εργασία στα χέρια τους, δείχνοντας τι σημαίνει το ρητό του Μαρξ «Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο της ίδιας». Όμως όσοι τέτοιοι συνεταιρισμοί και να υπάρξουν, δεν αρκούν για να αλλάξει συνολικά η κοινωνία. Όπως ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να υπάρξει μόνο σε μία χώρα, έτσι και ένα ή και πολλά αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια δεν αποτελούν από μόνα τους μια σοσιαλιστική διαδικασία. Χρειάζονται συθέμελες αλλαγές στο σύνολο των θεσμών και των μηχανισμών του κράτους. Τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα δικαστήρια, τα νοσοκομεία, τα ΜΜΕ να λειτουργούν προς όφελος όλης της κοινωνίας. Αλλά και στο εδώ και τώρα χρειάζεται οι συνεταιρισμοί να είναι συνδεδεμένοι με την κοινωνία, να αποτελούν κομμάτι ενός μεγαλύτερου λαϊκού κινήματος ανατροπής του συστήματος. Η αυτοδιαχείριση μπορεί να εξαπλωθεί και στα σχολεία, και στα νοσοκομεία, και σε επιτροπές γειτονιάς, φτάνοντας μέχρι και την κεντρική εξουσία. Χρειαζόμαστε μια συνολική αυτοδιαχείριση της ζωής μας για να δώσουμε ακόμα μεγαλύτερο νόημα στο σύνθημα των εργατών της ΒΙΟΜΕ «Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς». Σε αυτή τη μεγάλη πορεία για την αλλαγή της κοινωνίας χρειαζόμαστε φάρους και χάρτες όπως η ΒΙΟΜΕ, για να βλέπουμε μέσα στα σκοτάδια και να μην ξεχνάμε το σχήμα που θα έχει η κοινωνία που οραματιζόμαστε.
12
• διεθνή
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
Η «συλλογική τιμωρία» της Παλαιστίνης ραήλ έχει υποστεί σημαντικές ήττες στη μάχη της προπαγάνδας. Αυτό συγκρατεί συχνά τους σφαγείς του Νετανιάχου από νέες βάρβαρες επιθέσεις. Σήμερα, αυτό τους συγκρατεί από το να εξαπολύσουν μια επίθεση που θα καταγραφεί διεθνώς ως «συλλογική τιμωρία», κι ας απαιτούν κάτι τέτοιο ανοιχτά οι ακραίοι σιωνιστές στους δρόμους.
Του Πάνου Πέτρου
Τ
α ξημερώματα της 1ης Ιούλη, ελάχιστες ώρες αφότου οι τρεις Ισραηλινοί έφηβοι έποικοι είχαν βρεθεί νεκροί, η ισραηλινή αεροπορία έριχνε βόμβες σε δεκάδες σημεία σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας. Η συλλογική τιμωρία ενός ολόκληρου πληθυσμού είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα βέβαια. Από τις 12 Ιούνη, όταν εξαφανίστηκαν οι 3 νεαροί, ο ισραηλινός στρατός είχε επιβάλει πολιορκία σε δεκάδες πόλεις, χωριά και στρατόπεδα προσφύγων, είχε οργανώσει εισβολές σε εκατοντάδες σπίτια, καταστρέφοντάς τα συχνά, είχε συλλάβει δεκάδες Παλαιστίνιους, είχε σκοτώσει 5, ανάμεσά τους κι έναν έφηβο. Μαζί με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις είχαν ξεκινήσει και τα λιντσαρίσματα από εξαγριωμένους εποίκους. Η μιντιακή καμπάνια «bring back our boys» («φέρτε πίσω τα αγόρια μας») ήταν περισσότερο ένα κάλεσμα σε πόλεμο και σε συλλογική τιμωρία του λαού της Παλαιστίνης. Όταν βρέθηκαν τα πτώματα, η αντίδραση του Ισραήλ ήταν άμεση, κυνική και απολύτως αναμενόμενη. Ο θάνατος των τριών εφήβων αξιοποιήθηκε άμεσα στην ισραηλινή προπαγάνδα για να εμφανιστεί (για πολλοστή φορά) το Ισραήλ ως «αμυνόμενο».
Υποκρισία Ο θρήνος και η οργή για τους 3 νεκρούς εφήβους ξεχειλίζει από υποκρισία. «Καμία συγχώρεση για δολοφόνους παιδιών... Τώρα είναι ώρα για έργα, όχι για λόγια», δήλωσε ο Ισραηλινός υπουργός Οικονομικών. Μεγάλη κουβέντα από αξιωματούχο ενός κράτους που, σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, δολοφονεί ένα Παλαιστίνιο παιδί ανά τρεις μέρες τα τελευταία 13 χρόνια. Ένα παιδί κάθε τρεις μέρες. Ο Μπαράκ Ομπάμα επίσης δήλωσε το θρήνο του «ως πατέρας», για να του απαντήσει ο Ali Abunimah στο σάιτ Electronicintifada πως δεν εξέφρασε το θρήνο του για κανένα από τα 1.400 νεκρά παιδιά Παλαιστινίων, ενώ ο Παλαιστίνιος ποιητής Remi Kanazi έγραψε εύστοχα: «Ως πατέρας, ο Μπαράκ Ομπάμα θρηνεί τους Ισραηλινούς εφήβους. Ως πρόεδρος, ο Μπαράκ Ομπάμα ανατινάζει εφήβους από το Πακιστάν, την Υεμένη, τη Σομαλία». Πέρα από την υποκρισία και την αντιστροφή της πραγματικότητας, η δολοφονία των τριών εφήβων χρησιμοποιείται και για συγκεκριμένους στόχους: την επίθεση στη Χαμάς, την υπονόμευση της πρόσφατης συμφωνίας Φατάχ-Χαμάς και την επέκταση των εποικισμών. Χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο μέχρι σήμερα και ενώ ο εκπρόσωπος της Χαμάς χαρακτήρισε τις κατηγορίες «ηλίθιες και αστήρικτες», ο Νετανιάχου από την πρώτη στιγμή έσπευσε να δηλώσει πως «η
Χαμάς είναι υπεύθυνη και η Χαμάς θα το πληρώσει». Τα ΜΜΕ παρεμπιπτόντως υιοθέτησαν με άνεση την «πληροφορία». Ο υφυπουργός Ασφάλειας δήλωσε πως «αυτό το τραγικό τέλος θα είναι και το τέλος της Χαμάς. Πρέπει να καταστρέψουμε τη Χαμάς... να ισοπεδώσουμε τα σπίτια των μαχητών της, να καταστρέψουμε τον οπλισμό της, να σταματήσουμε όλα τα χρήματα που πηγαίνουν στη Χαμάς, άμεσα ή έμμεσα». Πέρα από το δικαίωμα της Χαμάς στην ένοπλη αντίσταση, είναι γνωστό από παλιότερες επιχειρήσεις του Ισραήλ πως η «καταστροφή της Χαμάς» σημαίνει «καταστροφή της Γάζας». Την ίδια στιγμή, Αμερικανοί αξιωματούχοι άρχισαν τις επικρίσεις για την ενότητα Χαμάς-Φατάχ και τις προτροπές να σπάσει αυτή η συμφωνία. Όσον αφορά τους εποικισμούς, τόσο ο Νετανιάχου όσο και ο υπουργός Άμυνας δήλωσαν άμεσα την πρόθεσή τους να δημιουργηθούν καινούργιοι «προς τιμήν των τριών αγοριών», ενώ συνολικά στο σιωνιστικό κατεστημένο συζητείται η ανάγκη επέκτασής τους ως «μέτρο ασφαλείας». Αυτοί οι εποικισμοί, πέραν του ότι αρπάζουν παλαιστινιακή γη, είναι συχνά «εκπαιδευτήρια μίσους» για εφήβους όπως οι τρεις που σκοτώθηκαν, τα οποία τροφοδοτούν ανεπίσημα «τάγματα εφόδου» που τρομοκρατούν τον παλαιστινιακό πληθυσμό καθημερινά. Τέτοιες ομάδες ανθρώπων είναι που πρωταγωνιστούν σε αγριότητες όπως η πυρπόληση νεαρού Παλαιστινίου ή η επίθεση με
βόμβα σε σπίτι «υπόπτου» που παραλίγο να σκοτώσει βρέφος. Ωστόσο, στο φως έρχεται και η «επίσημη, κρατική» βιαιότητα του ισραηλινού στρατού, που συνεχίζει τις επιχειρήσεις του σε πόλεις και χωριά της Δυτικής Όχθης.
Τα προβλήματα του Ισραήλ Προς το παρόν το Ισραήλ συνεχίζει τους βομβαρδισμούς, ενώ οι ένοπλες οργανώσεις αντίστασης απαντούν με εκτοξεύσεις ρουκετών. Αλλά οι σκέψεις για χερσαία εισβολή παραμένουν μετέωρες και συναντούν σοβαρές αντιστάσεις μέσα στην κυβέρνηση. Όχι, δεν απέκτησε μερίδα του σιωνιστικού πολιτικού κατεστημένου αντιπολεμική συνείδηση. Αλλά γνωρίζει πως το σιωνιστικό κράτος είναι σε δύσκολη θέση και έχει να συνυπολογίσει πολλούς παράγοντες. Με τα λόγια βετεράνου πολεμικού ανταποκριτή σε άρθρο του, «το Ισραήλ πρέπει να συντρίψει τη Χαμάς, αλλά πρέπει να το κάνει με σοφία». Στο στρατιωτικό πεδίο, προηγούμενες επιχειρήσεις έδειξαν πως η ένοπλη αντίσταση προσαρμόζεται και εξελίσσεται, καθιστώντας πολύ δύσκολη την ήττα της. Το γόητρο του ισραηλινού στρατού δεν αντέχει πολλές ακόμα εισβολές που δεν θα επιτυγχάνουν τον διακηρυγμένο στόχο «συντριβής της Χαμάς». Αυτό συνδυάζεται με τον –πολύ κρίσιμο– πολιτικό παράγοντα. Το Ισραήλ έχει ανάγκη τη «διεθνή νομιμοποίηση», γι’ αυτό και έχει ρίξει ιστορικά τόσο βάρος στην προπαγανδιστική του μηχανή. Προηγού-
μενες στρατιωτικές επιχειρήσεις προκάλεσαν μεγάλη ζημιά στη διεθνή του εικόνα, καθώς η βιαιότητά τους έκανε σαφές ακόμα και σε ανθρώπους που ίσως κρατούν «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στις ρουκέτες της αντίστασης και τα βομβαρδιστικά και τα τανκς του Ισραήλ πως οι εισβολές απλώς τιμωρούσαν έναν ολόκληρο λαό. Το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη έχει κάνει σημαντική δουλειά σε αυτό το κρίσιμο μέτωπο. Η ανάδειξη του διαρκούς εγκλήματος στη Γάζα, «τη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του πλανήτη», και οι προσπάθειες να σπάσει ο αποκλεισμός, οι κινητοποιήσεις στη διάρκεια προηγούμενων εισβολών, είναι πολύτιμες δράσεις, με αποτελέσματα που ίσως δεν είναι «χειροπιαστά» αλλά συμβάλλουν στον αγώνα των Παλαιστινίων. Πολύ σημαντικότερο ρόλο έχει παίξει το διεθνές κίνημα BDS (Μποϊκοτάζ-Απομόνωση-Κυρώσεις), το οποίο πραγματικά έχει τρομοκρατήσει το Ισραήλ τα τελευταία χρόνια, γιατί έχει τη δύναμη να το βλάψει, όπως έγινε στο παρελθόν με το Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Το κίνημα διευρύνεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια, με εντυπωσιακά παραδείγματα καλλιτεχνών, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, συνδικάτων, και με πιο πρόσφατη την Πρεσβυτεριανή Εκκλησία των ΗΠΑ που ψήφισε να αποσύρει 21 εκατ. δολάρια από τρεις εταιρείες που κάνουν δουλειές σε ισραηλινούς εποικισμούς. Στην Ευρώπη, αρκετές εταιρείες διανομής τροφίμων αρχίζουν να αρνούνται να αγοράσουν ισραηλινά προϊόντα που παράγονται στα κατεχόμενα. Η μηχανή «δημοσίων σχέσεων» του Ισ-
Στην Ελλάδα οφείλουμε να σπάσουμε τη «στρατηγική συμμαχία» που οικοδομείται με το Ισραήλ, να παλέψουμε για κατάργηση κάθε δεσμού, στρατιωτικού, οικονομικού, διπλωματικού, με το κράτος-τρομοκράτη.
Και φυσικά, όταν αναφερόμαστε στη διεθνή αλληλεγγύη και τη δύναμή της, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την άλλη κρίσιμη δύναμη στον παλαιστινιακό αγώνα, τον «αραβικό δρόμο». Ιδιαίτερα στο σημερινό εκρηκτικό τοπίο, όπου ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοί του δεν έχουν τη δύναμη που είχαν παλιότερα (βλ. και διπλανή σελίδα). Αυτό έχει υπόψη του ο Μπαράκ Ομπάμα όταν καλεί το Ισραήλ σε «αυτοσυγκράτηση» για να «μην αποσταθεροποιηθεί περισσότερο η περιοχή». Αυτό αφορά τη Συρία, το Ιράκ, την Ιορδανία, αλλά ίσως πολύ περισσότερο την Αίγυπτο. Μια εισβολή που θα κλιμακώσει τη βαρβαρότητα στη Γάζα θα ασκήσει τεράστια πίεση στον Σίσι, που επιχειρεί να εδραιώσει την εξουσία του. Καταρχάς να ξανανοίξει τα περάσματα προς τη Γάζα που σφράγισε πρόσφατα. Επιπλέον, κομμάτι της δημαγωγίας του αποτέλεσε ο εθνικισμός, ο αντιαμερικανισμός και η επίκληση μιας «περήφανης, ισχυρής Αιγύπτου». Εμείς γνωρίζουμε πως είναι δημαγωγία, αλλά αν ο πόλεμος κλιμακωθεί, τα μάτια του αραβικού κόσμου θα στραφούν στον Σίσι. Και η επιλογή ανάμεσα στο να δράσει ενάντια στις επιθυμίες του Ισραήλ (και άρα των ΗΠΑ) ή να μην κάνει τίποτα για να βοηθήσει τους Παλαιστίνιους είναι μια επιλογή που ο Σίσι δεν θα ήθελε με τίποτα να κάνει σε αυτήν τη φάση.
Παλαιστινιακός ξεσηκωμός Το εκρηκτικό μείγμα συμπληρώνει ο ξεσηκωμός στην ίδια την Ιερουσαλήμ και σε άλλες πόλεις του Ισραήλ από τους παλαιστινιακούς πληθυσμούς που διεξάγουν μια μικρή Ιντιφάντα εδώ και μέρες. Η εξέγερση των ίδιων των παλαιστινιακών μαζών έχει δείξει στο παρελθόν τη δυνατότητά της να προκαλέσει θετικά σοκ σε όλο τον αραβικό κόσμο αλλά και διεθνώς. Η Χαμάς ανακοίνωσε πως σε περίπτωση χερσαίας εισβολής «θα ανοίξει τις πύλες της κολάσεως» για το Ισραήλ. Είναι ένας πραγματικός κίνδυνος για το σιωνιστικό κράτος-τρομοκράτη. Όμως δεν προέρχεται από τη Χαμάς, αλλά από το συνδυασμό όλων των παραπάνω παραγόντων. Οι Παλαιστίνιοι που εξεγείρονται, οι ένοπλες οργανώσεις που αμύνονται, οι αραβικές μάζες που παρακολουθούν με ένταση θα κάνουν το δικό τους μέρος. Όσο μας αφορά στο κίνημα αλληλεγγύης στη Δύση, έχουμε να παίξουμε το δικό μας ρόλο, ο οποίος δεν είναι ασήμαντος.
διεθνή • 13
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
Η κρίση στο Ιράκ και το «κουβάρι» της Μέσης Ανατολής Νίκη στη Νότια Αφρική
Ε
νώ οι μάχες στο Ιράκ συνεχίζονται, οι γενικότερες εξελίξεις είναι καταιγιστικές: ολόκληρη η περιοχή μπλέκεται σε ένα κουβάρι «παράλληλων συγκρούσεων», «ανίερων συμμαχιών» και συνολικότερων ανατροπών που μπορεί να αλλάξουν ριζικά το χάρτη. Η ISIS (Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε ή Μεγάλη Συρία) μετονομάστηκε σε Ισλαμικό Κράτος και διακήρυξε την ίδρυση του «χαλιφάτου» στις περιοχές που ελέγχει και την ανακήρυξη του ηγέτη της σε «χαλίφη όλων των μουσουλμάνων». Αν η κρίση δεν ήταν σοβαρή, η διακήρυξη του «χαλίφη» θα προκαλούσε γέλια. Τα πρώτα προβλήματα εμφανίστηκαν νωρίς, με σποραδικές συγκρούσεις ανάμεσα στο Ισλαμικό Κράτος και τις σουνιτικές και μπααθικές οργανώσεις που συμμάχησαν μαζί του στην αρχική επίθεση. Ωστόσο, ο συμβολισμός της κίνησης έχει τη σημασία του. Το Ισλαμικό Κράτος διεκδικεί ανοιχτά την ηγεσία του «τζιχαντιστικού» χώρου (που θα σημάνει πλούσιες χορηγίες αλλά και νέους μαχητές στις γραμμές του) προσφέροντας «αποτελέσματα». Το γκρέμισμα των συνόρων Ιράκ-Συρίας από τους μαχητές της οργάνωσης αποτελεί ένα τεράστιο συμβολικό μήνυμα. Γι’ αυτό άλλωστε και έγινε με όρους καλογυρισμένου διαφημιστικού σποτ από το Ισλαμικό Κράτος. Είναι το «τέλος του Σάικς-Πικότ», της μυστικής συμφωνίας των ιμπεριαλιστικών κρατών, όταν οι δύο κρατικοί υπάλληλοι με έναν χάρτη, έναν χάρακα και ένα μολύβι μοίρασαν αυθαίρετα την περιοχή ανάμεσα στον γαλλικό και τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Θα ήταν πράγματι μια σπουδαία μέρα, αν το «γκρέμισμα» δεν γινόταν από μια αντιδραστική δύναμη που θέλει να χτίσει νέα τείχη στη θέση των παλιών.
Συρία Μια δεύτερη εξέλιξη αφορά το συριακό μέτωπο, που πλέον οι τύχες του είναι στενά δεμένες με του ιρακινού. Με τα χρηματικά και πολεμικά λάφυρα από την ιρακινή εκστρατεία, το Ισλαμικό Κράτος οργάνωσε την αντεπίθεσή του ενάντια στους αντικαθεστωτικούς αντάρτες, στον συριακό «εμφύλιο μέσα στον εμφύλιο». Αυτή η εξέλιξη ωστόσο δείχνει να αλλάζει τη «σχέση» των τζιχαντιστών με το καθεστώς Άσαντ. Μέχρι πρότινος ήταν κοινό μυστικό ότι ο κυβερνητικός στρατός της Συρίας χτυπούσε τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό ή τις «απελευθερωμένες» πόλεις και άφηνε την ISIS στην ησυχία της. Το ίδιο άλλωστε έπραττε και η ίδια η ISIS, σε μια άτυπη «ανίερη συμμαχία» που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον στραγγαλισμό των επαναστατικών δυνάμεων. Οι ραγδαίες εξελίξεις, όμως, ίσως οδηγήσουν σε σύγκρουση. Για πρώτη φορά ύστερα από πολλούς μήνες τα βομβαρδιστικά του Άσαντ επέλεξαν να χτυπήσουν και τη Ράκα, την «πρωτεύουσα» των τζιχαντιστών. Επιπλέον, συριακά μαχητικά χτύπησαν θέσεις του Ισλαμικού Κράτους και στο ίδιο το Ιράκ. Σίγουρα το συριακό καθεστώς ανησυχεί για την απότομη ενίσχυση των τζιχαντιστών. Ωστόσο, είναι και μια ευκαιρία
του Άσαντ να «προσφέρει υπηρεσίες» στις ΗΠΑ, προσδοκώντας να ενισχυθούν οι κύκλοι στη (διχασμένη από καιρό) Ουάσινγκτον που ισχυρίζονται πως η παραμονή του Άσαντ στην εξουσία είναι το «μικρότερο κακό» για την αμερικανική πολιτική.
Κούρδοι Η κατάρρευση του κυβερνητικού στρατού στο δυτικό Ιράκ είχε και μια άλλη παράπλευρη εξέλιξη. Οι πεσμεργκά, οι κουρδικές πολιτοφυλακές, έσπευσαν να καλύψουν το κενό, καταλαμβάνοντας το Κιρκούκ. Οι τοπικές αρχές της αυτόνομης κουρδικής περιοχής συζητούν το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Σε συνδυασμό με την ντε φάκτο αυτονομία των Κούρδων της Συρίας, όλα τα ενδεχόμενα ανοίγουν και για το Κουρδικό ζήτημα. Η παρουσία του Ισλαμικού Κράτους και η αδυναμία του ιρακινού στρατού προκαλεί γενικευμένους κραδασμούς. Η Σαουδική Αραβία συγκεντρώνει το στρατό της στα σύνορα με το Ιράκ. Σε αντίθεση με αναλύσεις που μιλούν για ομοιογενές «σουνιτικό τόξο», η αλήθεια είναι πως για τους τζιχαντιστές αλλά και γενικότερα σουνιτικά ρεύματα του πολιτικού Ισλάμ, ο στρατηγικός στόχος είναι να «απελευθερωθούν» η Μέκκα και η Μεδίνα από τη σαουδαραβική βασιλική οικογένεια. Η πιο «άβολη» σύμπλευση συμφερόντων είναι άλλη: η Ρωσία και το Ιράν στηρίζουν ενεργά την κυβέρνηση Μαλίκι, όπως και οι ΗΠΑ. Ρωσικά αεροπλάνα ήδη βρίσκονται στη Βαγδάτη για να χτυπήσουν στόχους του Ισλαμικού Κράτους, ενώ στρατιωτικοί σύμβουλοι και επίλεκτες δυνάμεις έχουν μεταφερθεί από την Τεχεράνη στο Ιράκ για να συνδράμουν την ιρακινή κυβέρνηση. Εκατοντάδες Αμερικανοί σύμβουλοι επίσης έχουν σπεύσει στη Βαγδάτη, πλοία του αμερικανικού στόλου μετακινούνται προς το Ιράκ, ενώ δεν αποκλείεται να δούμε και αμερικανικά μαχητικά να πετούν στο πλευρό των ρωσικών και των συριακών. Το Ιράν προφανώς θα στηρίξει με κάθε μέσο το φιλικό καθεστώς της Βαγδάτης. Η ρωσική βοήθεια εντάσσεται στην προσπάθεια του Πούτιν να διευρύνει τον διεθνή ρόλο της Ρωσίας. Σίγουρα η Μόσχα έχει τους δικούς της εσωτερικούς λόγους να φοβάται την ενίσχυση του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Όμως ισχύει και το γεγονός ότι μπροστά στην αμερικανική αμηχανία, η Μόσχα προσπαθεί να δείξει πως αποτελεί μια εναλλακτική «προστάτιδα δύναμη». Είναι χαρακτηριστικό πως σε αμερικανικούς δεξιούς κύκλους η εμφάνιση ρωσικών μαχητικών θεωρείται σχεδόν...
Το Πεντάγωνο έχει προβλήματα. Ο εμφύλιος στη Συρία, η σημερινή κρίση στο Ιράκ, το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, έχουν μπλέξει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό σε μια κινούμενη άμμο. Οι ΗΠΑ θερίζουν ό,τι έσπειραν τα χρόνια των «σταυροφοριών» για τη «νέα Μέση Ανατολή» και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης και υποχώρησης της ηγεμονίας τους.
Η θρυλική απεργία των εργαζόμενων στα ορυχεία πλατίνας της Νότιας Αφρικής έληξε έπειτα από 5 μήνες αφού κατέκτησε σημαντικές αυξήσεις για τα επόμενα τρία χρόνια, ιδιαίτερα για τους χαμηλόμισθους. Ήταν η πρώτη πανεθνική απεργία που οργάνωσε το νέο, ανεξάρτητο συνδικάτο AMCU. Το AMCU «γεννήθηκε» μέσα στην απεργία της Μαρικάνα, που έγινε σύμβολο για τους δεκάδες νεκρούς απεργούς από αστυνομικά πυρά, χτίστηκε μέσα από ένα κύμα «άγριων απεργιών» και κατόρθωσε να υποσκελίσει το φιλοκυβερνητικό συνδικάτο NUM σε επιρροή και να αναγνωριστεί και επίσημα. Η μάχη στα ορυχεία πλατίνας ήταν σημαντικό τεστ για το νέο μαχητικό συνδικάτο. Η εργοδοσία επέμεινε σε ένα σχέδιο εξουθένωσης των απεργών. Είχε αποθηκεύσει τεράστιες ποσότητες πλατίνας και υπολόγιζε πως στον έναν ή στους δύο μήνες απεργίας οι εργάτες θα λύγιζαν. Οι απεργοί άντεξαν παραπάνω από τις εταιρείες, που είδαν τα αποθέματά τους να εξαντλούνται, είχαν απώλειες πάνω από 1,5 δισ. ευρώ σε κέρδη και οδηγήθηκαν σε υποχώρηση. Η σημασία της μάχης ήταν τεράστια. Κρινόταν αν οι μαχητικές, ανυποχώρητες τακτικές αποδίδουν ή «θα καταστρέψουν τους εργάτες», όπως ισχυριζόταν η εργοδοσία. Γι’ αυτό και η νίκη του AMCU είναι σπουδαία. Πλέον 220.000 μέλη του συνδικάτου NUMSA ετοιμάζονται για απεργίες στην οικοδομή και τις αυτοκινητοβιομηχανίες διεκδικώντας 12% αυξήσεις. Όπως γράφει η ανακοίνωση για την απεργία, «το μάθημα της νίκης των μεταλλωρύχων είναι πως τα συνδικάτα πρέπει “να επιστρέψουν στα βασικά”, να αγωνιστούν για τα μέλη τους».
Κρίση ηγεμονίας
Απεργία στη Βρετανία
επίθεση στις ΗΠΑ, αντί για χείρα βοηθείας σε έναν κοινό στόχο.
Με το «σύνδρομο του Ιράκ» να κάνει δύσκολες νέες στρατιωτικές επεμβάσεις, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός επιχειρεί να διατηρήσει την επιρροή του μέσα από συμμάχους ή και «πληρεξούσιους». Αλλά η εύρεση «πρόθυμων συμμάχων» είχε πάντα να κάνει με την ισχύ του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Σήμερα, ανταγωνιστές και σύμμαχοι έχουν «διαβάσει» το μήνυμα της αμερικανικής υποχώρησης και κινούνται πιο ανεξέλεγκτα, γι’ αυτό οι ΗΠΑ δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να βρουν αξιόπιστους «δικούς τους ανθρώπους» σε πολλές χώρες, ενώ υποχρεώνονται να ισορροπούν συνεχώς ανάμεσα σε Ριάντ και Τεχεράνη. Στο ίδιο το Ιράκ, το μέλλον θα κριθεί και από τις πολιτικές πρωτοβουλίες. Ο Μαλίκι έχει αποδυναμωθεί. Το αίτημα για μια κυβέρνηση περισσότερο «εθνική» δεν έρχεται μόνο από τους σουνίτες και τους Κούρδους πολιτικούς, αλλά και από τον Αλ Σιστάνι, τον ισχυρό σιίτη θρησκευτικό ηγέτη στο Ιράκ, ενώ ο Μοκτάντα Αλ Σαντρ μπορεί να στηρίζει την άμυνα της κυβέρνησης, αλλά κατακεραυνώνει τον Μαλίκι. Αν δεν προκύψει νέα κυβέρνηση, η συνέχεια των επιχειρήσεων μπορεί να θεωρηθεί –όχι άδικα– «πόλεμος στους σουνίτες» από τμήματα του πληθυσμού και πιθανώς να καταλήξει σε ριζοσπαστικοποίηση και ενίσχυση του Ισλαμικού Κράτους ή σε οριστική διάσπαση του Ιράκ. Στο πολιτικό παιχνίδι για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης θα ξεδιπλωθούν και οι προσπάθειες των ξένων δυνάμεων για ενίσχυση της επιρροής τους. Σε αυτό το παζάρι ίσως δούμε ακόμα ένα βήμα συνεννόησης ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Τεχεράνη. Ωστόσο, ο λαός του Ιράκ θα χρειαστεί να χτίσει τη δική του ενότητα και τη δική του λύση, ενάντια και σε ξένες επεμβάσεις και στις σεχταριστικές δυνάμεις, όπως καλούν σε κοινή τους ανακοίνωση 6 επαναστατικές μαρξιστικές οργανώσεις από Αίγυπτο, Ιράκ, Μαρόκο, Συρία, Τυνησία, Λίβανο.
Μια μεγάλη απεργία οργανώνεται στις 10 Ιούλη στη Βρετανία. Συνδικάτα που εκπροσωπούν 1,4 εκατομμύριο εργάτες ετοιμάζουν κοινή απεργιακή κινητοποίηση, ενώ ψηφοφορίες διεξάγονταν και σε άλλα συνδικάτα και χώρους δουλειάς (από εκπαιδευτικούς μέχρι πυροσβέστες, ως και εργαζόμενους σε κέτερινγκ) για να συμμετάσχουν στη συντονισμένη απεργία. Τα συνδικάτα ύστερα από χρόνια παγώματος μισθών αρνούνται τη φετινή προσφορά αυξήσεων 1%, αν και, όπως δηλώνουν πολλοί εργαζόμενοι και συνδικαλιστές, η απεργία αφορά πολύ περισσότερα, από τις εργασιακές συνθήκες ως το ρήμαγμα των κοινωνικών υπηρεσιών έπειτα από περικοπές δισεκατομμυρίων. Κοινές απεργιακές επιτροπές και συνελεύσεις γίνονται σε πολλούς χώρους δουλειάς, ξυπνώντας μνήμες από τον συντονισμένο απεργιακό αγώνα του 2011 γύρω από το συνταξιοδοτικό. Ωστόσο, τότε οι συνδικαλιστικές ηγεσίες «έθαψαν» την κινητοποίηση νωρίς, παρά τη μαζική διάθεση που είχε εκφράσει η βάση σε ψηφοφορίες για κλιμάκωση και μαζική παρατεταμένη δράση. Πολλοί αγωνιστές των συνδικάτων θυμούνται αυτή την πικρή εμπειρία και πιέζουν για να διασφαλιστεί πως αυτήν τη φορά θα γίνουν πολύ περισσότερα από τις «κλασικές» συντεταγμένες 24ωρες κινητοποιήσεις χωρίς συνέχεια...
Βραζιλία: Κράτος «έκτακτης ανάγκης»
Τα εύσημα στο βραζιλιάνικο κράτος έδωσε ο Ζεπ Μπλάτερ, πρόεδρος της FIFA, για την «επιτυχία» του Μουντιάλ. «Πού είναι οι διαδηλωτές;» δήλωσε προκλητικά. Η δήλωση είναι προκλητική, αν γνωρίζει κανείς τι συμβαίνει στη Βραζιλία από την έναρξη του Μουντιάλ και μετά. Ο Givanildo Manoel da Silva, αγωνιστής της επαναστατικής Αριστεράς στο Σάο Πάουλο, έγραψε πρόσφατα: «Την 1η Ιούλη διεξαγόταν μια συζήτηση στην πλατεία Ρούζβελτ στο Σάο Πάουλο, με διανοούμενους, συνδικαλιστές, φοιτητές, αγωνιστές και μέλη των αυτόνομων κινημάτων, συμμετείχαν περίπου 500 άτομα. Η στρατιωτική αστυνομία του Σάο Πάουλο έστειλε 1.000 άντρες. Απείλησαν, έψαξαν, προκάλεσαν, συνέλαβαν και κατέστειλαν βίαια τους ανθρώπους που μαζεύτηκαν εκεί για να συζητήσουν για την κράτηση δύο συντρόφων. Η ηλιθιότητα της στρατιωτικής αστυνομίας με τις μεσαιωνικές πανοπλίες... έφτασε στο μάξιμουμ της αλαζονείας όταν έριξαν δακρυγόνα στη συζήτηση και συνέλαβαν κάποιους από μας». Και αυτό είναι μόνο ένα περιστατικό, μικρό δείγμα όσων συμβαίνουν σε δρόμους, πλατείες, χώρους δουλειάς (και σπίτια ακτιβιστών...) στη Βραζιλία. «Εδώ στη Βραζιλία ζούμε μια δικτατορία!» καταλήγει ο Givanildo...
FIFA, Αλγερία, Παλαιστίνη
Αλλά ο Ζεπ Μπλάτερ δεν ασχολείται με αυτά. Άλλωστε η FIFA είναι «ενάντια στη σύνδεση πολιτικής-ποδοσφαίρου». Γι’ αυτόν το λόγο εξετάζει να τιμωρήσει την αλγερινή ποδοσφαιρική ομοσπονδία, σε περίπτωση που οι παίκτες της Εθνικής Αλγερίας πράγματι δωρίσουν τα μουντιαλικά πριμ τους στο λαό της Γάζας...
14 • νεολαία
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
Το νέο λύκειο ταυτίζεται απόλυτα με τον νέο εργασιακό μεσαίωνα
Χιλιάδες παιδιά αποκλείονται από τη μόρφωση Του Νικόλα Κολυτά
«Να παλέψουμε ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές»
Τ
ο δημόσιο σχολείο για άλλη μια χρονιά είναι έρμαιο στις διαθέσεις της αγοράς. Με την ψήφιση του νόμου 4186/13, από το «νέο λύκειο» της Διαμαντοπούλου περνάμε στο ακόμα πιο «νέο λύκειο» της τράπεζας θεμάτων και της αυστηροποίησης των όρων προαγωγής στην επόμενη τάξη για τους μαθητές της Α’ Λυκείου. Οι μαθητές από την πρώτη τάξη του λυκείου εντάσσονται σε ένα εντατικοποιημένο πρόγραμμα σπουδών και αναλαμβάνουν το ρόλο πειραματόζωου. Πίσω απ’ όλα αυτά, βέβαια, κρύβεται η υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου, η ανάδειξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην εκπαίδευση και η συνειδητή εξόντωση των μαθητών που αρκεί για να τους μετατρέψει σε πειθαρχημένους και φοβισμένους αυριανούς εργαζόμενους. Τι είναι όμως η τράπεζα θεμάτων; Με το θεσμό της τράπεζας θεμάτων, στις εξετάσεις της Α’ Λυκείου το 50% των θεμάτων κληρώνεται από την τράπεζα, η οποία περιλαμβάνει μια συγκεκριμένη ύλη, και το υπόλοιπο 50% της εξέτασης ορίζεται από τους καθηγητές. Με αυτό τον τρόπο οι μαθητές ήδη από τα 16 τους καλούνται να προσαρμοστούν σε ένα ακόμη πιο εξετασιοκεντρικό και εξουθενωτικό εκπαιδευτικό σύστημα, που υπό το πρόσχημα της αντικειμενικής βαθμολόγησης και της ίσης αντιμετώπισης των μαθητών οξύνει τον ανταγωνισμό μεταξύ τους, καταργεί κάθε συλλογικό πνεύμα και τους υποδεικνύει τη «σημασία» του ατομικού δρόμου και της προσωπικής ανάδειξης. Οι μαθητές πρέπει από σήμερα να συνηθίζουν στην καταπιεστική εργασιακή ζωή του αύριο, ενώ οι καθηγητές χάνουν το δικαίωμα της αξιολόγησης των δυνατοτήτων της εκάστοτε τάξης και αναγκάζονται να προσαρμόσουν το μάθημά τους στην προκαθορισμένη ύλη. Εκτός, όμως, από την τράπεζα θεμάτων, αξιοσημείωτος είναι και ο νέος τρόπος προαγωγής των μαθητών, που πλέον δεν απαιτείται ο μαθητής στις
Συνέντευξη με μια μαθήτρια
γραπτές εξετάσεις να έχει μέσο όρο 9,9 σε όλα τα μαθήματα, αλλά σε κάθε μάθημα να έχει πιάσει συγκεκριμένη βαθμολογία. Γίνεται φανερό πως η εκπαιδευτική διαδικασία τον καιρό της κρίσης του συστήματος μετατρέπεται πολύ εύκολα με έναν νόμο σε «καταναγκαστική εργασία» τόσο για τους μαθητές όσο και για τους καθηγητές. Τα αποτελέσματα του νέου αυτού θεσμού ήταν ολέθρια για τους μαθητές. Το 23,3% των μαθητών της Α’ Λυκείου πανελλαδικά έμεινε μετεξεταστέο, ενώ σε περιοχές της περιφέρειας σημειώθηκαν ακόμη μεγαλύτερα ποσοστά μετεξεταστέων: Ζάκυνθος 46,4%, Ξάνθη 40,9%, Ρέθυμνο 38,2%, Β’ Κυκλάδων 36,1% κ.λπ. Η ταξικότητα της τράπεζας θεμάτων αναδεικνύεται και από το γεγονός ότι και σε εργατικές ή πιο φτωχές περιοχές μέσα στα αστικά κέντρα σημειώθηκαν υψηλά ποσοστά μετεξεταστέων, π.χ. Άνω Λιόσια 32,7%, Α’ Αθήνας 30,6%. Είναι σαφές πως η τράπεζα θεμάτων είναι βούτυρο στο ψωμί των φροντιστηριούχων και των ιδιωτικών σχολείων. Το δημόσιο σχολείο, εκτός από τα κενά σε εκπαιδευτικούς, τις απολύσεις-διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών, τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, το κλίμα τρομοκρατίας από την αξιολόγηση των καθηγητών και τις ελλείψεις σε υλικές υποδομές, τώρα δέχεται ένα ακόμη πλήγμα που έχει ως στόχο την περαιτέρω υποβάθμισή του. Η ΟΛΜΕ σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στις 3/7 ζήτησε
να επανέλθει άμεσα ο προηγούμενος τρόπος προαγωγής των μαθητών για την Α’ Λυκείου, να μη συνυπολογιστεί ο βαθμός της Α’ Λυκείου για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, να καταργηθεί η τράπεζα θεμάτων και ο νόμος 4186/13 για το «νέο» λύκειο. Παράλληλα αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η τράπεζα θεμάτων σπρώχνει τους μαθητές είτε στα φροντιστήρια είτε στην άμεση επαγγελματική κατάρτιση και κατέκρινε την παντελή έλλειψη υποστηρικτικών δομών για τους μαθητές. Εκτός όμως από την ΟΛΜΕ, στο νέο σύστημα αντιδρούν στο σύνολό τους οι καθηγητές μέσα από τις ενώσεις τους, καταγγέλλοντας τις επιδιώξεις που κρύβονται πίσω από αυτό. Χαρακτηριστικό είναι το κείμενο της Ένωσης Φιλολόγων Νομού Ηρακλείου που αναφέρει ότι «πλέον γίνεται ολοφάνερη με τον πιο σαφή τρόπο ποια ήταν η στόχευση του Νέου Λυκείου: η μεγάλη μαθητική διαρροή και ως εκ τούτου η συρρίκνωση του σχολείου. Αυτό σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση και της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης καταδεικνύει την πρόθεση να εκχωρηθεί το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσης και κατάρτισης των νέων σε ιδιωτικούς φορείς. Εφόσον μάλιστα τα αποτελέσματα των εξετάσεων συνδεθούν και με την αξιολόγηση της Σχολικής Μονάδας, αμέσως περνάμε στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, των συναδέλφων και των μαθητών με τα ανάλογα αποτελέσματα για τον καθένα».
Το Νέο Λύκειο είναι ίσως μία από τις χειρότερες μεταρρυθμίσεις των τελευταίων χρόνων, αφού αποκλείει ένα πολύ μεγάλο μέρος των μαθητών από τη γνώση. Ευτυχώς οι αντιδράσεις έχουν ήδη αρχίσει να υπάρχουν, με τους μαθητές να έχουν οργανώσει τις πρώτες κινητοποιήσεις τους από τον Ιούνη κιόλας με τα σχολεία κλειστά, μέσω Διαδικτύου. Η Έλενα Λεχρή-Κοτρώνη συνομίλησε με τη Γλαύκη, μαθήτρια της Α’ Λυκείου, σχετικά με το νέο Λύκειο. Η Γλαύκη απαντώντας στις ερωτήσεις μας είπε: «Αυτό που έντεχνα προσπαθεί να κάνει το νέο σύστημα είναι να χωρίσει τους μαθητές σε καλούς και κακούς (κακούς σύμφωνα πάντα με το υπουργείο), ωθώντας εκείνους που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα ιδιωτικά φροντιστήρια και τα ΤεχνικάΕπαγγελματικά Λύκεια. Είναι πολύ απλό, η οικονομική κρίση δείχνει ξεκάθαρα πως όλοι αυτοί οι πτυχιούχοι που βγαίνουν από τα ΑΕΙ της χώρας δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Αυτό που θέλουν είναι περισσότερα εργατικά χέρια, φθηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς όμως να δίνουν την επιλογή στους μαθητές. Η επιβολή μιας απόφασης δεν είναι ποτέ σωστή κίνηση». Συνεχίζοντας την προσέγγισή της η Γλαύκη μάς είπε πως το νέο εκπαιδευτικό σύστημα κάθε άλλο παρά ουσιαστική εκπαίδευση και γνώση παρέχει, καθώς το μόνο που έχει καταφέρει είναι η δημιουργία άγχους και φόβου στους μαθη-
τές. «Όταν καλούμαστε να διαβάσουμε έχοντας τεράστια ύλη και ο βαθμός είναι το μόνο που σκεφτόμαστε, το σίγουρο είναι πως απέχουμε από τη γνώση. Όσο για την τράπεζα θεμάτων, η φετινή εμπειρία έδειξε πως πρέπει να την αποσύρουν. Τα θέματα ήταν απαράδεκτα, με τεράστιες εκφωνήσεις και ανακρίβειες. Τέλος, όσον αφορά τα πεδία που θα μας εισαγάγουν στο πανεπιστήμιο, νομίζω πως είναι πολύ νωρίς να αποφασίσουμε ποια είναι η σχολή που θέλουμε να ακολουθήσουμε, καθώς μας στερούν τη δυνατότητα επιλογής μετά τις πανελλήνιες εξετάσεις». Είναι πλέον σαφές πως η εκπαίδευση πλήττεται σοβαρά. Ο κίνδυνος ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης και παραγκωνισμού του δημόσιου χαρακτήρα της ολοένα και αυξάνεται. Σε αυτό λοιπόν το κρίσιμο σημείο, είναι καθήκον της Αριστεράς να συσπειρώσει τον κόσμο της εργασίας, τη νεολαία, γύρω από τα προβλήματα που πλήττουν την παιδεία. Είναι αδήριτη ανάγκη να χτιστούν αντιστάσεις και μέτωπα στο χώρο της παιδείας και είναι ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη η συμπόρευση του εργατικού και του μαθητικού κινήματος, που θα κατορθώσει να πλήξει τις πολιτικές της κυβέρνησης. Όπως έλεγε και ένα μαθητικό πανό, οφείλουμε να παλέψουμε ενάντια στο νέο λύκειο της αμάθειας, ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, ενάντια στους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση.
Τα πανεπιστήμια δίνουν τον δικό τους αγώνα ενάντια στα αντεργατικά μέτρα Του Τάσου Φίντζου
Η
τεταμένη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στα δύο μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας (ΕΚΠΑ, ΕΜΠ) φαίνεται να παίρνει διαφορετική τροπή σε κάθε ίδρυμα. Ο νέος υπουργός Παιδείας Λοβέρδος φέρνει ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα των απολύσεων των διοικητικών, καθώς οι διαθεσιμότητές τους έληξαν και οι διοικητικοί προχώρησαν σε κινητοποιήσεις. Στο ΕΚΠΑ, ύστερα από μία εβδομάδα απεργίας και πρωτοβουλίες της Συγκλήτου όπως το να δώσει συνέντευξη τύπου, αποφασίστηκε να παραταθεί η δι-
αθεσιμότητα μέχρι τον Σεπτέμβρη. Εξαίρεση σε όλη την καθοδική πορεία στο ΕΚΠΑ αποτελεί η Ιατρική Σχολή, όπου οι διοικητικοί αποφάσισαν την κατάληψή της για μία βδομάδα. Στο ΕΜΠ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το ίδρυμα δεν λειτουργεί από τον Ιούνιο με απόφαση του πρύτανη. Αν και την τελευταία βδομάδα βγήκαν στον αστικό τύπο άρθρα που έλεγαν ότι το Πολυτεχνείο θα ανοίξει, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να μπορεί να συμβεί. Οι διοικητικοί θέλουν να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Δυστυχώς, αποπροσανατολιστικό ρόλο στις κινητοποιήσεις
τους παίζουν οι διοικητικοί που εκφράζονται από το ΠΑΜΕ, οι οποίοι σαμποτάρουν τις κινητοποιήσεις με τη γνωστή δικαιολογία του «καθαρού πλαισίου». Δυστυχώς, η πλειοψηφία των φοιτητών ζητά να επιστρέψουν οι διοικητικοί στις δουλειές τους ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει το ίδρυμα, να μη χαθεί το εξάμηνο και να μπορέσουν οι επί πτυχίω φοιτητές να δώσουν μαθήματα. Φυσικά υπάρχουν και οι φοιτητές της Αριστεράς οι οποίοι στηρίζουν τις κινητοποιήσεις, αλλά αδυνατούν να οργανώσουν με σοβαρό τρόπο τη συμπαράσταση και να πείσουν τους υπόλοιπους φοι-
τητές ότι αξίζει τον κόπο να χάσουν κάποια μαθήματα. Το πιο ακραίο παράδειγμα είναι αυτό της Αρχιτεκτονικής Αθήνας, όπου φοιτητές κατέβασαν πλαίσιο σε συνέλευση που έλεγε να χαθεί το εξάμηνο ως αντιεπιστημονικό, χωρίς όμως να λαμβάνουν υπόψη τους τις διεκδικήσεις των εργαζομένων με στόχο μόνο τις διακοπές. Κατά τη γνώμη μας τα μέτρα αυτά οφείλουν να απαντηθούν από το φοιτητικό κίνημα. Αν και η εποχή δεν ευνοεί την οργανωμένη πάλη λόγω της θερινής ραστώνης, οι φοιτητές θα πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες και να ενώσουν
τον αγώνα των διοικητικών με τα τωρινά ανοικτά μέτωπα (ΔΕΗ αιγιαλοί) σε μία ταξική βάση. Η δημιουργία επιτροπών φοιτητώνεργαζομένων καθώς και κοινών επιτροπών με τα άλλα κινήματα θα μπορούσε να παίξει έναν ρόλο διαύλου επικοινωνίας αλλά και έναν ρόλο οργανωτή ώστε όλα αυτά τα αντιδραστικά μέτρα να απαντηθούν από τα κάτω με οργανωμένο αγώνα. Η Αριστερά επίσης θα πρέπει να δώσει πολιτική κάλυψη σε αυτόν τον αγώνα αλλά και να τον οργανώσει όσο καλύτερα μπορεί, θέτοντας ως αιχμή του δόρατος την πτώση της κυβέρνησης.
μετανάστες • 15
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 9 Ιούλη 2014
Μεγάλη συμμετοχή στα αντιρατσιστικά φεστιβάλ
ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου
Περίπου 2.500 άνθρωποι –μεταξύ αυτών και πολλοί με τη φανέλα της ΑΕΚ– συγκεντρώθηκαν την περασμένη Πέμπτη στην πλατεία Πατριάρχου στη Νέα Φιλαδέλφεια για να πουν όχι στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής (ΡΣΑ), όχι στο ξεπούλημα των ελεύθερων χώρων, όχι στις εμπροσθοφυλακές των επιχειρηματικών συμφερόντων, όχι στα φασιστικά χτυπήματα σε εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης. Ο Μελισσανίδης και οι τραμπούκοι του δεν θα περάσουν! NNN Φωτογραφίες των ναζιστών της Χρυσής Αυγής με σβάστικες, με τον Μουσολίνι, με οικογενειακούς ναζιστικούς χαιρετισμούς, έβγαλε στη δημοσιότητα η «Εφημερίδα των Συντακτών». Είναι που δεν είναι ναζί τα παιδιά... NNN
Του Θανάση Κούρκουλα
Δ
ιπλάσιος κόσμος από πέρυσι επισκέφθηκε το 18ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας, ενώ ξεπέρασε κάθε προηγούμενη χρονιά σε μέγεθος το 17ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Και τα δύο έγιναν το Παρασκευοσαββατοκύριακο 4, 5 και 6 Ιουλίου με καθοριστική τη συμμετοχή της νεολαίας που –παρά την ημιτελική φάση του Μουντιάλ της Βραζιλίας– πλημμύρισε τους χώρους των συζητήσεων και των συναυλιών.
Αντιφασισμός Στην Πανεπιστημιούπολη των Ιλισίων, η μεγάλη προσέλευση φάνηκε ήδη από την Παρασκευή, που οι επισκέπτες της πρώτης μέρας για πρώτη φορά έσπασαν το φράγμα των 10.000. Παρά την πληθώρα των 20 συνολικά συζητήσεων που γίνονταν ταυτόχρονα σε πολλά διαφορετικά σημεία καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου, παντού υπήρχε πολύς κόσμος που εξέφρασε την αντίθεσή του στον θεσμικό ρατσισμό της κυβέρνησης και τη διάθεσή του να δράσει αντιφασιστικά στις γειτονιές. Αυτό εκφράστηκε και από τις συμμετοχές ανθρώπων που δήλωναν ενδιαφέρον να ενταχθούν σε αντιρατσιστικές οργανώσεις, με πολλή κίνηση ιδιαίτερα στα τραπεζάκια της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό». Οι συζητήσεις που αφορούσαν τον φασισμό και την αντιμετώπισή του είχαν μεγάλη συμμετοχή και υψηλό επίπεδο προβληματισμού. Στη συζήτηση για την «Άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη», η παρουσία του αντιφασίστα συντρόφου Ντμίτρι Κολέσνικ από την οργάνωση Bodotba της Ουκρανίας έδωσε το έναυσμα σε πολλούς αντιφασίστες να τοποθετηθούν απέναντι στη στήριξη της ΕΕ στις κυβερνήσεις των ολιγαρχών με συμμετοχή φασιστών σε κρίσιμες θέσεις της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού, την ώρα που τα τάγματα εφόδου τους συμμετέχουν μαζί με τις κυβερνητικές στρατιωτικές δυνάμεις στον αιματηρό εμφύλιο στην ανατολή. Η συζήτηση για την «Αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής» στην Ελλάδα χαρακτηρίστηκε από την τοποθέτηση των εισηγητών αλλά και της πλειονότητας των παρεμβάσεων πως δεν αρκεί η δικαστική αντιμετώπιση, αλλά χρειάζεται ισχυροποίηση και συντονισμός του αντιφα-
σιστικού κινήματος και της Αριστεράς. Αντίστοιχα στη Θεσσαλονίκη την τιμητική τους είχαν τα αντιφασιστικά πάνελ που αγκαλιάστηκαν από τον κόσμο, ανάμεσά τους αυτό της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» της Θεσσαλονίκης. Σχεδόν σε όλα τα πάνελ κυριάρχησε η εκτίμηση πως για την περιθωριοποίηση του φασισμού καθοριστικό παράγοντα αποτελεί η ισχυροποίηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς με την περίπτωση της Ελλάδας και του ΣΥΡΙΖΑ να παίζει πιλοτικό ρόλο για όλη την Ευρώπη. Όπως τη δεκαετία του ’30, το στοίχημα που παίζεται ξανά είναι αν η Αριστερά θα μπορέσει να εκφράσει τις ελπίδες του κόσμου της εργασίας για διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση ή θα αποτύχει, δίνοντας χώρο στο φασισμό.
Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης Όλη αυτή η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μείνει χωρίς διά ταύτα για το επόμενο διάστημα. Έτσι, σε μια ιδιαίτερα μαζική συνέλευση στον αντιφασιστικό χώρο του φεστιβάλ της Αθήνας, δεκάδες συλλογικότητες από την Αθήνα και τον Πειραιά κατέληξαν σε ένα κοινό πρόγραμμα δράσεων και κινητοποιήσεων για τη νέα χρονιά. Ύστερα από πρόταση συλλογικοτήτων του Κερατσινίου και του Περάματος, αποφασίστηκε ο επόμενος Σεπτέμβρης –οπότε συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα– να είναι αντιφασιστικός μήνας σε όλη την Ελλάδα, με επίκεντρο των εκδηλώσεων και των κινητοποιήσεων το Κερατσίνι. Με εκδηλώσεις στις αυλές των σχολείων της περιοχής, μουσικές συναντήσεις, συζητήσεις και εκθέσεις αντιφασιστικής αφίσας. Με μια μεγάλη παναττική διαδήλωση την Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη, που θα ξεκινήσει από το σημείο της δολοφονίας του Παύλου και θα δώσει το μήνυμα πως δεν ξεχνάμε αλλά συνεχίζουμε τον αγώνα για το τσάκισμα του φασισμού. Με μια μεγάλη συναυλία στο κέντρο της Αθήνας την επόμενη μέρα, Παρασκευή 19 Σεπτέμβρη, όπου οι φίλοι του Παύλου μαζί με πλήθος γνωστών καλλιτεχνών θα τραγουδήσουν «ένα τραγούδι για τον Παύλο» και θα δηλώσουν μαζί με χιλιάδες ανθρώπους πως δεν θα περάσει ο φασισμός. Επιπλέον στην Αντιφασιστική Συνέλευση στα Ιλίσια υιοθετήθηκε το Σάββατο 8 Νοέμβρη ως ημερομηνία πανευ-
ρωπαϊκής κινητοποίησης ενάντια στο φασισμό. Μία μέρα πριν από τη μαύρη επέτειο της Νύχτας των Κρυστάλλων (9 Νοέμβρη), χιλιάδες άνθρωποι θα διαδηλώσουν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης με το σύνθημα «NO PASARAN». Πρόκειται για μια απόφαση που προέκυψε από το διεθνές αντιφασιστικό τριήμερο του Αντιφασιστικού Συντονισμού στην Αθήνα, τον περασμένο Απρίλιο, όπου συμμετείχαν 32 συλλογικότητες του κινήματος και της Αριστεράς από 20 ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα, ο Αντιφασιστικός Συντονισμός θα ξεκινήσει να οργανώνει τις κινητοποιήσεις της 8ης Νοέμβρη καλώντας συλλογικότητες και φορείς σε μια μεγάλη σύσκεψη στις 3 Σεπτέμβρη στην Αθήνα, απ’ όπου θα προκύψει το πλαίσιο και μια πλατιά οργανωτική επιτροπή των κινητοποιήσεων της 8ης Νοέμβρη. Η φιλοδοξία είναι σε κάθε πόλη της Ελλάδας να υπάρχουν μεγάλες αντιφασιστικές διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και συναυλίες, με τη συμμετοχή εκατοντάδων σωματείων, φορέων, πρωτοβουλιών και κινήσεων που αξιολογούν την αντιφασιστική πάλη ως κατεπείγουσα προτεραιότητα.
8η Αντιρατσιστική Γιορτή Στο φεστιβάλ της Αθήνας κυκλοφόρησε για πρώτη φορά και η αφίσα της 8ης Αντιρατσιστικής Γιορτής του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» που θα γίνει το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη (27 & 28/9) στο Λόφο Κολωνού. Χιλιάδες φυλλάδια μοιράστηκαν στους επισκέπτες, από τους οποίους πάρα πολλοί ήξεραν ήδη το γεγονός από προηγούμενες χρονιές. Ήδη από τα Ιλίσια κλείστηκαν οι πρώτες συμμετοχές μεταναστευτικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων, ενώ πολλοί άνθρωποι τόνισαν την ιδιαίτερη αξία της 8ης Γιορτής φέτος, στη γειτονιά που ο Κασιδιάρης κατέγραψε το υψηλότερο σκορ της Χρυσής Αυγής στο Δήμο της Αθήνας και οι φασίστες φιλοδοξούν να μετατρέψουν σε «προπύργιο». Σε συνέχεια των πολύ πετυχημένων αντιρατσιστικών φεστιβάλ και των κινητοποιήσεων που θα γίνουν γύρω από τις 18 Σεπτέμβρη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η 8η Αντιρατσιστική Γιορτή στον Κολωνό φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν ιδιαίτερα σημαντικό σταθμό για το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα στην Ελλάδα.
Κυκλοφόρησε το τεύχος Ιουλίου του περιοδικού της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό», με εξαιρετικά ενδιαφέροντα θέματα: Από την άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών στις ευρωεκλογές και την τρέχουσα δικαστική περιπέτεια της Χρυσής Αυγής ως και επιχειρηματολογία για το αίτημα του αντιρατσιστικού κινήματος περί νομιμοποίησης των μεταναστών. Μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Δημήτρη Χριστόπουλου για την ελληνική μεταναστευτική πολιτική, μια συνέντευξη της Κωνσταντίνας Κούνεβα και ένα οδοιπορικό σε καταυλισμό προσφύγων στα σύνορα ΙορδανίαςΣυρίας. Μην το χάσετε! NNN Το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά πραγματοποίησε πριν από λίγες μέρες τη γιορτή λήξης των μαθημάτων της χρονιάς σε μια κατάμεστη αυλή του Γυμνασίου όπου στεγάζεται στο Κερατσίνι. Εμείς από τη γιορτή αυτή κρατάμε την απαγγελία του Γιασέρ του ποιήματος «Σώπα, μη μιλάς» του Αζίζ Νεσίν. Μπράβο, παιδιά, πάντα τέτοια. NNN Υπέρ της ρατσιστικής πολιτικής της Γαλλίας αποφάσισε τελικά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο θέμα της απαγόρευσης στη χώρα του ισλαμικού ενδύματος καθολικής κάλυψης, απορρίπτοντας την προσφυγή μιας Γαλλίδας μουσουλμάνας (από το 2011) η οποία διεκδικούσε το δικαίωμα να φοράει νικάμπ και μπούρκα. Από τη δική μας πλευρά δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στις ρατσιστικές απαγορεύσεις. Οι μουσουλμάνοι πρέπει να είναι ελεύθεροι να έχουν όποια ενδυμασία θέλουν για να εκφράσουν την πίστη τους. Το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και ανεξιθρησκίας, κατοχυρωμένο από τη Γαλλική Επανάσταση, πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτο σε κάθε χώρα του κόσμου. NNN Προφανώς δεν προτείνουμε σε καμία γυναίκα να φορέσει μπούρκα, και παλεύουμε για την απελευθέρωση των γυναικών. Αλλά αυτό είναι υπόθεση αγώνα των ίδιων των γυναικών, και όχι έργο κάποιων άλλων για λογαριασμό τους «από τα πάνω». Οι καταπιεσμένοι απελευθερώνονται μέσα από τον κοινό τους αγώνα με άλλους καταπιεσμένους, και όχι από αυτόκλητους «σωτήρες», που στην πραγματικότητα είναι οι βιαστές τους. NNN Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν στην Κωνσταντινούπολη στην πορεία που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του φεστιβάλ υπερηφάνειας με αίτημα την κοινωνική αποδοχή των ομοφυλόφιλων. Κατά τα άλλα, οι Τούρκοι είναι ισλαμιστές και καθυστερημένοι...
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
9 Ιούλη 2014
www.dea.org.gr
Κλιμακώνεται η συλλογική ανυπακοή στην αξιολόγηση-σφαγείο
Απεργία-αποχή, καταλήψεις και απεργίες για την ανατροπή του νόμου Του Αντώνη Καραβά, μέλους Γενικού Συμβουλίου ΑΔΕΔΥ
Έ
να μαζικό κίνημα αντίστασης και ανυπακοής ξεδιπλώνεται σε όλο το Δημόσιο ενάντια στην αξιολόγηση-σφαγείο. Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη φάση της διαδικασίας που προβλέπει τη συμπλήρωση των ατομικών φύλλων αξιολόγησης στο διάστημα 1 με 15 Ιουλίου, για να ακολουθήσει η εισήγηση των προϊστάμενων από 16 μέχρι 28/7 και η τελική εισήγηση των Διευθύνσεων μέχρι τις 29 Αυγούστου. Το μπλοκάρισμα της διαδικασίας σε αυτήν τη φάση από τους εργαζόμενους και τα σωματεία απειλεί να τινάξει την όλη διαδικασία στον αέρα και να καταργήσει το νόμο Μητσοτάκη στην πράξη.
Αντίσταση Στην πρώτη φάση, μαζικά οι χώροι του Δημοσίου απέρριπταν το νόμο στις γενικές συνελεύσεις, τα σωματεία προχώρησαν σε συλλογή χιλιάδων υπογραφών με πρωταγωνιστή το χώρο της υγείας όπου μαζεύτηκαν 20.000 υπογραφές και έγιναν δύο απεργιακά συλλαλητήρια, έγιναν παραστάσεις και καταλήψεις διοικήσεων υποχρεώνοντας τους διευθυντές και διοικητές να δηλώνουν ότι δεν θα προχωρήσουν τη διαδικασία, έγιναν δύο συσκέψεις σωματείων στην Αττική και πολλές συσκέψεις και συνελεύσεις στα νομαρχιακά τμήματα της ΑΔΕΔΥ. Έτσι η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να αναστείλει δύο φορές τη διαδικασία και επιχείρησε να παραπλανήσει τους εργαζόμενους με εξαγγελίες περί δήθεν εξαίρεσης κάποιων κλάδων και μισθολογικού μπόνους για κάποιες κατηγορίες και να συσπειρώσει ένα «εκλεκτό» τμήμα της διοίκησης με το νέο νόμο για τους προϊστάμενους που θα διορίζονται με βάση την προφορική συνέντευξη.
Σε αυτήν τη φάση πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ, που πάλεψαν την πρόταση για απεργία-αποχή από το συγκεκριμένο καθήκον για να υιοθετηθεί από την ΑΔΕΔΥ, αλλά κυρίως με τη δράση στη βάση με την καθημερινή παρουσία στις γενικές συνελεύσεις και τις συσκέψεις σωματείων στην Αττική και την περιφέρεια. Η πρόταση και η δράση του ΜΕΤΑ πίεσαν τις υπόλοιπες παρατάξεις: Η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ υποχρεώθηκαν να ακολουθήσουν τη γραμμή της ΑΔΕΔΥ –αν και σε πολλές περιπτώσεις κυρίως κάποιων ομοσπονδιών αδράνησαν ή/και υπέσκαπταν την πρόταση για απεργία-αποχή. Το ΠΑΜΕ άλλαξε την αρχική γραμμή για βαθμολογία 10 σε όλους και οι συσπειρώσεις σταμάτησαν να υποτιμούν τη γραμμή για απεργίααποχή και τη συλλογή υπογραφών με αποτέλεσμα η κοινή δράση στον έναν ή τον άλλο βαθμό να φέρνει σήμερα πραγματικά αποτελέσματα. Οι εργαζόμενοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο νόμος για την αξιολόγηση είναι προθάλαμος διαθεσιμοτήτων και απολύσεων. Ο αγώνας των καθαριστριών και των διαθέσιμων είναι διαρκώς παρών για να υπενθυμίζει τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν επίσης ότι η «αξιολόγηση» θα συνδεθεί με την εφαρμογή του ατομικού μισθού και την κατάρρευση του εργατικού εισοδήματος, με την εντατικοποίηση και τον αυταρχισμό, με το κλείσιμο και την ιδιωτικοποίηση τμημάτων και υπηρεσιών του Δημοσίου. Με τις μαζικές συνελεύσεις και τη συλλογή υπογραφών διαμορφώθηκε μια πλατιά ενότητα των εργαζομένων με τη συντριπτική πλειοψηφία των προϊστάμενων, ακόμα και πολλών διευθυντών, που δεσμεύτηκαν για τη μη εφαρμογή του νόμου. Πράγματι, μπαίνοντας από την 1η του Ιούλη στη διαδικασία της αυ-
Το μπλοκάρισμα της διαδικασίας σε αυτήν τη φάση απειλεί να καταργήσει το νόμο Μητσοτάκη στην πράξη τοαξιολόγησης, ένα δεύτερο κύμα μαζικής δράσης και ανυπακοής είναι σε πλήρη εξέλιξη: Διοικητικά συμβούλια στους δήμους, διευθυντές και προϊστάμενοι αρνούνται να προχωρήσουν τη διαδικασία. Τα σωματεία μαζί με τους εργαζόμενους καταλαμβάνουν τα γραφεία της διοίκησης και μπλοκάρουν τη διανομή των ατομικών φύλλων αξιολόγησης. Στους χώρους όπου μοιράζονται τα φύλλα αξιολόγησης τα σωματεία παρεμβαίνουν και οι εργαζόμενοι παραδίδουν τα φύλλα αξιολόγησης στο σωματείο ασυμπλήρωτα. Η μάχη πρέπει να συνεχιστεί παντού. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη ανακοινώσει ότι τα στελέχη, οι βουλευτές, οι αποσπασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και τα μέλη του δεν συμμετέχουν με οποιονδήποτε τρόπο στη μνημονιακή διαδικασία της δήθεν αξιολόγησης. Οι εργαζόμενοι χρειάζεται να επιμείνουμε στη συλλογή των φύλλων αξιολόγησης με κινητοποιήσεις που θα αποφασίζουν οι γενικές συνελεύσεις. Να συμμετάσχουμε μαζικά στην απεργία της ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη 9 Ιούλη και αμέσως να ακολουθήσει νέος γύρος συνελεύσεων που θα καθορίσει τη δράση στους χώρους μας αλλά και με αποφάσεις για άμεση απεργιακή απάντηση με κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων σε περίπτωση προσπάθειας ποινικοποίησης της απεργίας-αποχής.
Νοσοκομεία Στα νοσοκομεία πραγματοποιούνται καταλήψεις και παρεμβάσεις
στις διοικήσεις που υποχρεώθηκαν μετά τη σύσκεψη με τους διοικητές που συγκάλεσε ο Βορίδης στις 30 Ιουνίου να προχωρήσουν στον επιμερισμό των ποσοστών και τη διανομή των φύλλων αξιολόγησης. Στο Κρατικό της Νίκαιας, το ΔΣ του νοσοκομείου πήρε απόφαση να μην προχωρήσει στη διαδικασία. Στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα, με την πλήρη συστράτευση της νοσηλευτικής υπηρεσίας και απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Σωματείου τα φύλλα αξιολόγησης όλης της νοσηλευτικής υπηρεσίας (400!) κατατέθηκαν από τις προϊσταμένες των νοσηλευτικών τομέων στο σωματείο ασυμπλήρωτα, σπάζοντας τον υπερβάλλοντα ζήλο που κάποιοι ανώτεροι διοικητικοί υπάλληλοι έδειξαν διανέμοντας τα φύλλα αξιολόγησης χωρίς εντολή της διοίκησης από τις 25/6. Στον Ερυθρό, η διοίκηση μοίρασε τα φύλλα αξιολόγησης αλλά η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ του σωματείου δεν έβαζε συνέλευση. Την επόμενη ημέρα έγινε περιοδεία για να μετατραπεί η συγκέντρωση των προϊσταμένων σε γενική συνέλευση. Η προσέλευση ήταν μαζική και αποφασίστηκε ομόφωνα: παραλαβή των φύλλων αξιολόγησης από το Γραφείο Προσωπικού στο οποίο τοποθετούμε αντιπροσώπους από το ΔΣ και τη συνέλευση για να ενημερώνουν τον κόσμο, συμπληρώνουμε μόνο το όνομά μας, το παραδίδουμε στο σωματείο υπογράφοντας και παίρνοντας αποδεικτικό. Για τους αδειούχους παραλαμβάνουμε με εξουσιοδότηση που αναγράφει ότι καταθέτουμε το φ.α. στο σωματείο. Η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή, από το μεσημέρι, μέσα σε λίγες ώρες τα είχαν καταθέσει 426 εργαζόμενοι από τους 616. Στο ΨΝΑ (Δαφνί), ύστερα από μαζική παρέμβαση στη διοίκηση τα φ.α. μεταφέρθηκαν στο σωματείο. Ο διευθυντής απείλησε τον πρόεδρο του σωματείου ότι θα κάνει ΕΔΕ και
θα καλέσει την αστυνομία για δήθεν κλοπή δημόσιων εγγράφων. Στο ανοιχτό ΔΣ την επόμενη ημέρα το πρωί αποφασίστηκε ομόφωνα: Δεν παραδίδονται τα φ.α. στη διοίκηση, έκτακτη κινητοποίηση σε περίπτωση πειθαρχικών μέτρων, ενημέρωση των εργαζομένων ότι σε περίπτωση διανομής των φ.α. τα παραδίδουν στο σωματείο, περιοδεία για την οργάνωση της συνέλευσης τη Δευτέρα 7/7 ώρα 9.30 με κάλεσμα τοπικών φορέων, σωματείων κ.λπ.
Δήμοι-υπουργεία Στο υπουργείο Υγείας, αν και όλοι οι γενικοί διευθυντές υπέγραψαν το κείμενο συλλογής υπογραφών της ΑΔΕΔΥ ενάντια στην αξιολόγηση, μόνο ένας δεν έβγαλε απόφαση επιμερισμού των ποσοστών. Η διεύθυνση προσωπικού καλεί τους υπάλληλους να παραλάβουν ενυπόγραφα τα φύλλα αξιολόγησης και ως απάντηση ο σύλλογος εργαζομένων του υπουργείου πραγματοποίησε γενική συνέλευση για εμψύχωση των εργαζομένων ώστε να μη φοβηθούν, να παραδώσουν τα φύλλα στο σωματείο και να συμμετάσχουν στην απεργία της ΑΔΕΔΥ. Στο ΥΠΑΑΤ (υπουργείο Γεωργίας), οι 5 από τους 6 γενικούς διευθυντές, ο γενικός γραμματέας και ο υπουργός δεν έδωσαν ποσοστά επιμερισμού για την αξιολόγηση. Τη Δευτέρα 30 Ιουνίου ο ενιαίος σύλλογος πραγματοποίησε στάση εργασίας και παράσταση στον υπουργό. Θα συμμετέχουν στην απεργία της 9/7 και θα ακολουθήσει νέα συνέλευση πριν από τις 15/7, για να προγραμματιστεί η συνέχεια. Στους δήμους, παρότι περίπου 200 δημοτικά συμβούλια έχουν πάρει απόφαση να μην εφαρμοστεί η αξιολόγηση, οι εργαζόμενοι δεν εφησυχάζουν. Συνεχίζουν τη συλλογή υπογραφών, ενώ σε όσους δήμους έγινε επιμερισμός των ποσοστών θα οργανωθούν κινητοποιήσεις.