EA 319 by dea.org.gr ΔΕΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

6045 Φύλλο Νο 319

6 μ

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

10 Σεπτέμβρη 2014 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ

4, 5

Πού βαδίζει η ευρωζώνη;

Το εργατικό κίνημα μετά τη διαδήλωση στη ΔΕΘ

Ουκρανία: Εύθραυστη εκεχειρία, πολεμικές ιαχές από το ΝΑΤΟ

Πολιτική κρίση στο Πακιστάν

ΕΜΠΟΛΑ Οι εταιρείες κερδοσκοπούν, οι φτωχοί πεθαίνουν Ο ιός Έμπολα διαδόθηκε επειδή εκατομμύρια άνθρωποι είναι φτωχοί, επειδή αυτοί οι φτωχοί στοιβάζονται σε εντελώς ανθυγιεινές παραγκουπόλεις και επειδή ο καπιταλισμός δεν μπορεί να τους παράσχει σαπούνι και καθαρό νερό. Ο ιός είναι τόσο θανατηφόρος γιατί δεν συμφέρει τις εταιρείες, που λειτουργούν με βάση το κέρδος, να ερευνήσουν ώστε να δημιουργήσουν εμβόλιο ή να προσφέρουν άλλες εναλλακτικές θεραπείες γι’ αυτούς τους φτωχούς. Και τα ελάχιστα φάρμακα που έχουν παρασκευαστεί προορίζονται μόνο για τους λευκούς Αμερικανούς που έτυχε να νοσήσουν. (σελ. 11)

11Η ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Παραμύθια Σαμαρά στη ΔΕΘ - Ακροδεξιά σύγκλιση

Γροθιά σε μνημόνια & νεοναζί

Δεκατρία χρόνια «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία» Συ μπ λη ρ ώνονται 13 χρόνια από την 11η Σεπτέμβρη του 2001, όταν η αμερικανική κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο για να εξαπολύσει τον διεθνή «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία». Ήταν πολύ περισσότερα από έναν συμβατικό πόλεμο. Ήταν ένα νέο δόγμα που συνοδευόταν από νέες πολιτικές, ήταν μια συνολική επίθεση, στρατιωτική, πολιτική, ιδεολογική, που επιχειρούσε να αναδιοργανώσει βίαια τόσο τη Μέση Ανατολή όσο και το εσωτερικό των δυτικών χωρών. (σελ. 8-9)

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ Συνέντευξη με την Τασία Χριστοδουλοπούλου Οι κυβερνητικές διαρροές για τον νέο Ποινικό Κώδικα και το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, σε μια περίοδο όπου η ακροδεξιά ρητορεία είναι σήμα κατατεθέν της κυβέρνησης Σαμαρά και η ρατσιστική βία αποτελεί επίσημη κρατική πολιτική, μας υπενθυμίζουν ότι η αντιρατσιστική και αντιφασιστική πάλη δεν μπορεί παρά να αποτελεί προτεραιότητα για την Αριστερά. Για όλα αυτά, και όχι μόνο, συνομιλήσαμε με την Τασία Χριστοδουλοπούλου, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και συντονίστρια του Τμήματος Δικαιωμάτων. (σελ. 6)

Ο Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης, ευκαιρία για μαζική απάντηση Με τα αδιέξοδα στην οικονομία να εντείνονται και την πολιτική κρίση να παραμένει, η ακροδεξιά ρητορεία και ο αυταρχισμός αποτελούν το βασικό χαρακτηριστικό της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Ο Βορίδης, ο Άδωνις, ο Φαήλος και άλλοι τέτοιοι επιφανείς εκπρόσωποι της εθνικοφροσύνης δίνουν τον τόνο της κυβερνητικής προπαγάνδας. Η νεκρανάσταση Καρατζαφέρη, ο

Μπαλτάκος ως μόνιμος δίαυλος επικοινωνίας με τους χρυσαυγίτες και το μισαλλόδοξο ξεσάλωμα των δεσποτάδων επιβεβαιώνουν τα σενάρια προσέγγισης και επανασυσπείρωσης όλων των αντιδραστικών πολιτικών δυνάμεων με στόχο την αποτροπή μιας εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και τη συνέχιση της εξοντωτικής λιτότητας. Με τη σοσιαλδημοκρατία σε παράλυση -μετά τα

όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και την αμφισβήτηση Βενιζέλου από τους παπανδρεϊκούς- αλλά και την κρίση στη ΔΗΜΑΡ, όπου ο Λυκούδης και η Μεταρρυθμιστική Τάση «κούνησαν μαντίλι» στον Φ. Κουβέλη, η συνεργασία με τους ακραίους της δεξιάς πολυκατοικίας μοιάζει όλο και πιο πιθανή για την επιβίωση του Σαμαρά. (συνέχεια σελ. 3)

• πολιτική

Εντάξει, το λένε όλες οι δημοσκοπήσεις αλλά να το παραδέχεται κι ο πρωθυπουργός; Ο Σαμαράς είπε ότι θα υπάρξει «αστάθεια και ακυβερνησία» αν γίνουν εκλογές. Δηλ., μας λέει, αυτός και το φιλαράκι του ο Βενιζέλος χάνουν και δεν ξανακάνουν κυβέρνηση. NNN Γι’ αυτό εξίσωσε τις εκλογές με «πολιτική αυτοκτονία». Εδώ, σε αντίθεση με όλες τις άλλες εξαγγελίες, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο πρωθυπουργεύων είναι ειλικρινής: τη δική του πολιτική αυτοκτονία, εννοεί. NNN Το πολύ 10 λεπτά το λίτρο, λέει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πρατηριούχων, θα φτηνύνει το πετρέλαιο από τη μείωση που εξήγγειλε ο Σαμαράς στη ΔΕΘ. Δηλ. στα 500 λίτρα που καίει μια πολυκατοικία τον μήνα θα υπάρξει μείωση 50 ευρώ. Αν τα διαμερίσματα είναι 10, τότε αναλογούν 5 ευρώ ανά φαμίλια, το μήνα. Μιλάμε για σοβαρά ποσά… NNN Το έγραψαν κι άλλοι, να το θυμίσουμε και εμείς: Ο Χαρδούβελης, ως στέλεχος της Γιούρομπανκ επί χρόνια προπαγάνδιζε τα στεγαστικά δάνεια στη λογική της διαρκούς ανόδου των τιμών των ακινήτων. Κανείς δεν χάνει αγοράζοντας γη, έλεγε η παλιά διαφήμιση. NNN Τώρα ο πρώην τραπεζίτης, υπηρετώντας άλλο αφεντικό, κατσαδιάζει τους Έλληνες για το μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης. Και τιμωρεί με φόρους όσους τον πίστεψαν πριν από 6-7 χρόνια… NNN Βέβαια χρεώνει στο συντροφάκι του, τον Στουρνάρα, τον ΕΝΦΙΑ. Αλλά, αν διαφωνεί, γιατί δεν εισηγείται την κατάργησή του; NNN Στα χνάρια του Βενιζέλου όλοι τους: Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που διαχειρίζεται τα λεφτά που όλοι εμείς δανειζόμαστε από την τρόικα, αλλά που καρπώνονται μόνον οι τράπεζες, ετοιμάζεται να καλύψει με ασφαλιστήριο συμβόλαιο τα μέλη του ΔΣ, σε περίπτωση που επιδικαστούν σε βάρους χρηματικά ποσά για αστική ευθύνη: Μέχρι του ποσού των 50 εκατ. ευρώ θα καλύπτονται τα μέλη τα οποία κάποιος «κακόπιστος» μπορεί να σύρει –εντελώς αδίκως φανταζόμαστε- στα δικαστήρια. NNN Πολύ αριστερό τους φαίνεται του Λυκούδη και του Ψαριανού το Ποτάμι, γι’ αυτό και λοξοκοιτάνε ήδη προς το βενιζελοπασόκ. Το οποίο λοξοκοιτά προς τη νέα κεντροδεξιά, που λοξοκοιτά προς την ακροδεξιά, που σχεδόν ταυτίζεται με τη Χρυσή Αυγή. Καλό ταξίδι στον άλλο (πολιτικό) κόσμο, σύντροφοι… NNN Εντάξει, πείστηκε από τον Τσίπρα μέρος της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής διανόησης ότι επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά επειδή –ακόμη– όλοι αυτοί δεν ψηφίζουν στην Ελλάδα, για να γίνει πραγματικότητα η πρόγνωση αυτή πρέπει να πειστούν οι Έλληνες εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι κ.λπ. NNN Οι οποίοι βέβαια έχουν τελείως διαφορετικά οράματα από τους παραπάνω κυρίους. Και άρα προσβλέπουν σε πολύ διαφορετικά προγράμματα… NNN Το πολιτικό «καπέλο» ήθελαν να αποφύγουν οι μουσικοί φίλοι του Παύλου Φύσσα στις εκδηλώσεις μνήμης, αποφεύγοντας τις οργανώσεις της Αριστεράς. Και τελικά υποτάχθηκαν ολοκληρωτικά στους επαγγελματίες του καπελώματος…

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

Πού βαδίζει η ευρωζώνη; Του Πάνου Κοσμά

ο τεύχος του «Economist» την τελευταία βδομάδα του Αυγούστου έθεσε το ερώτημα «πού βαδίζει η ευρωζώνη;» σε δραματικούς τόνους, προβαίνοντας στη διάγνωση ότι η κρίση της μετατρέπεται από κρίση χρέους και τραπεζών σε κρίση ανάπτυξης. Πρέπει να πούμε εξαρχής ότι ο «Economist» έχει απόλυτο δίκιο στους δραματικούς τόνους και τις απαισιόδοξες προβλέψεις για την ευρωζώνη, έχει όμως εντελώς άδικο να ισχυρίζεται ότι η κρίση χρέους και τραπεζών ξεπεράστηκε ή έστω ελέγχθηκε και τώρα το πρόβλημα είναι «απλώς» η χαμηλή ανάπτυξη ή η απειλή της ύφεσης. Ο πίνακας που παραθέτουμε αποκαλύπτει σε μεγάλο βαθμό τη φύση του προβλήματος: 1. Το κρατικό χρέος όλων των χωρών αυξάνεται διαρκώς. Από το ξεκίνημα του ευρώ μέχρι και το ξέσπασμα της κρίσης το 2008, το κρατικό χρέος σε άλλες χώρες αυξήθηκε και σε άλλες μειώθηκε ελαφρά. Αντίθετα, την ίδια περίοδο αυξάνεται αλματωδώς στο σύνολο της ευρωζώνης. Στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία) αυξήθηκε τρομακτικά μέσα στην κρίση και μέσω των μνημονιακών πολιτικών, στην Ιταλία αυξήθηκε περισσότερο από 30 ποσοστιαίες μονάδες, στο Βέλγιο περισσότερο από 20 ποσοστιαίες μονάδες. 2. Το ιδιωτικό χρέος των χωρών αυξήθηκε θεαματικά. Σε κάποιες χώρες του Νότου (Ελλάδα, Ισπανία, λιγότερο Πορτογαλία) η αύξηση το πρώτο διάστημα ήταν θεαματική, ενώ στις χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά κινήθηκε σε υψηλούς αλλά σαφώς χαμηλότερους ρυθμούς. Με την εξαίρεση της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Αυστρίας και της Φινλανδίας, το χρέος του ιδιωτικού τομέα ξεπερνά το 200% του ΑΕΠ, ενώ για κάποιες χώρες κυμαίνεται σε εφιαλτικά επίπεδα (Βέλγιο, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Πορτογαλία, Σουηδία). 3. Το άθροισμα του κρατικού χρέους και του χρέους του ιδιωτικού τομέα προκαλεί πραγματικό ίλιγγο, καθώς και το ποσοστό αύξησής του όλο αυτό το διάστημα. Σε σχέση με το 2001, σηματοδοτεί μια διαρκώς επιδεινούμενη, συνολική κρίση χρέους, διότι άσχετα αν πρόκειται για κρατικό ή ιδιωτικό χρέος, αυτό «βαραίνει» το σύνολο της καπιταλιστικής οικονομίας. Στην Ιρλανδία, την Ολλανδία και τη Σουηδία ξεπερνά το 400% του ΑΕΠ, στο Βέλγιο είναι 350%, ενώ στις περισσότερες χώρες ξεπερνάει το 300%.

4. Στις χώρες που υποτίθεται ότι «γιατρεύτηκαν» με τα μνημόνια η κατάσταση είναι τραγική: Στην Ελλάδα, το κρατικό χρέος αυξήθηκε από 112,9% σε 175,1% και το ιδιωτικό από 118,3% σε 129,4%. Το συνολικό χρέος ανέρχεται σε 305,1% του ΑΕΠ! Στην Πορτογαλία, το κρατικό χρέος αυξήθηκε από 71,7% σε 129% του ΑΕΠ και το ιδιωτικό από 239,5% σε 258,3% του ΑΕΠ. Το συνολικό χρέος ανέρχεται σε 387,3% του ΑΕΠ! Στην Ιρλανδία, το κρατικό χρέος αυξήθηκε από 44,2% σε 123,7% του ΑΕΠ και το ιδιωτικό από 157% σε 331,8% του ΑΕΠ. Το συνολικό χρέος αυξήθηκε σε 455,5% του ΑΕΠ! Και ενώ λοιπόν η νεοφιλελεύθερη μυθολογία λέει ότι οι χώρες αυτές βγαίνουν από την κρίση (αφού βγαίνουν από τα μνημόνια), η αλήθεια είναι ότι βγαίνουν από τα εθνικά μνημόνια για να υπαχθούν σε μια ευρωπαϊκή μακρόχρονη επιτροπεία (ευρωπαϊκό υπερμνημόνιο), με τρομακτικά επιδεινωμένα τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της κρίσης κρατικού και ιδιωτικού χρέους!

Νέα κρίση Το συμπέρασμα είναι ότι τα θεμελιώδη δεδομένα της κρίσης κρατικού χρέους επιδεινώθηκαν, στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου πήραν τρομακτικές διαστάσεις, ενώ στην Ιταλία και το Βέλγιο έχουν ξεπεράσει τη «γραμμή συναγερμού». Άρα δεν πρόκειται για «μετασχηματισμό» της κρίσης κρατικού χρέους σε κρίση της ανάπτυξης, αλλά για δραματική επιδείνωση της κρίσης κρατικού χρέους που πλέον συνδυάζεται και προκαλεί και κρίση ανάπτυξης. Και όχι

μόνο: Όλοι οι εκπρόσωποι του συστήματος μιλούν για τη λεγόμενη «ιαπωνική παγίδα», δηλαδή το συνδυασμό μηδενικής ανάπτυξης ή και ύφεσης με τον πολύ χαμηλό πληθωρισμό ή και αποπληθωρισμό. Ποιος είναι ο διαφαινόμενος κίνδυνος; Η επανεμφάνιση ακραίων εκδηλώσεων της δομικής κρίσης, μια νέα μεγάλη υποτροπή της, που μπορεί να έχει τρομακτικές συνέπειες, καθώς τα θεμελιώδη δεδομένα είναι πολύ χειρότερα σε σχέση με του 2008. Η έως τώρα διαχείριση της κρίσης αποσκοπούσε στο να εγκαταστήσει έναν θηριώδη πανευρωπαϊκό μηχανισμό ακραίας λιτότητας και συντριβής του κοινωνικού κράτους ταυτόχρονα με μέτρα σωτηρίας των τραπεζών, με κοινό στόχο να ελεγχθούν οι ανεξέλεγκτες εκδηλώσεις της κρίσης κρατικού χρέους και της κρίσης ιδιωτικού χρέους και να αποφευχθούν κρατικές και τραπεζικές καταρρεύσεις. Τι κατάφεραν; Αντιμετώπισαν τα ακραία «κλινικά φαινόμενα» του βαρέως ασθενούντος καπιταλισμού στην ευρωζώνη, απέφυγαν την κατάρρευσή της, αλλά όλα αυτά τα προσωρινά και αβέβαια επιτεύγματα επιδείνωσαν ουσιαστικά την κατάσταση του ασθενούς, και ο κίνδυνος εκδήλωσης νέων, ακόμη πιο επικίνδυνων και ανεξέλεγκτων καταστάσεων είναι ορατός διά γυμνού οφθαλμού.

Τα «γιατροσόφια» Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός προτείνει συνέχιση της ακραίας λιτότητας και του νομισματικού μονεταρισμού. Η

πλειοψηφία της ΕΚΤ προτείνει το τύπωμα χρήματος, όπως έκαναν οι ΗΠΑ, σε συνδυασμό με μετριασμό των ρυθμών επιβολής της λιτότητας. Όμως, όποιος έχει αυταπάτες ότι πλησιάζει η ώρα για μια Ευρώπη πέρα από τη λιτότητα, ας σκεφτεί πάνω σε δύο σημαντικές εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος: α. Στροφή της γαλλικής κυβέρνησης στην ακραία λιτότητα: Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός συνδυάζει σε αυτήν τη στροφή δύο αποφάσεις: Πρώτον, να ανακτήσει το μερίδιό του στην ευρωπαϊκή «πίτα» μειώνοντας δραστικά το εργατικό κόστος. Οι εκπρόσωποι του γαλλικού κεφαλαίου πάντα «ζήλευαν» τη Γερμανία για το γεγονός ότι από πολύ νωρίς, με την «Ατζέντα 2010» του Γκ. Σρέντερ, απέκτησε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και στο επίπεδο του κόστους εργασίας. Δεύτερον, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός δεν «υποτάχτηκε στη Μέρκελ», απλώς με βάση και το συσχετισμό δυνάμεων επέλεξε να είναι δεύτερος στον γαλλογερμανικό «άξονα» παρά ηγέτης στο «στρατόπεδο των χαμένων» του ευρωπαϊκού ανταγωνισμού. β. Πρόσφατες αποφάσεις της ΕΚΤ: Παρά τις θριαμβολογίες, αυτό που ουσιαστικά αποφάσισε η ΕΚΤ είναι νέα μέτρα σωτηρίας των τραπεζών και μάλιστα όχι ιδιαίτερα δραστικά, γιατί η Γερμανία αντιδρά σε τύπωμα χρήματος σε μεγάλη έκταση. Αντί να εξαγγείλει ένα πρόγραμμα ανακούφισης των κρατών από το κρατικό χρέος με αγορά κρατικών ομολόγων, εξήγγειλε ένα πρόγραμμα ανακούφισης των τραπεζών με αγορά «τοξικών» τιτλοποιημένων δανείων. Συμπέρασμα: Η κρίση της ευρωζώνης βαθαίνει, η προσωρινή σταθεροποίηση από το δεύτερο μισό του 2013 μέχρι σήμερα πλησιάζει στο τέλος της. Μια νέα υποτροπή της κρίσης είναι προ των πυλών. Οι αυταπάτες ότι μπορεί στο πλαίσιο της ευρωζώνης (και της ΕΕ) να υπάρξουν λύσεις –και μάλιστα συναινετικές– που θα υπερβαίνουν ουσιαστικά τη λιτότητα και θα ανακουφίζουν από τα δεινά της κρίσης την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, είναι καταστροφικές. Η μόνη προοπτική είναι η ανατροπή των πολιτικών λιτότητας, η σύγκρουση με τον καπιταλισμό σε κρίση. Αυτό κάνει αναπόφευκτη τη ρήξη με την ευρωζώνη και υποχρεωτική διαδρομή την πάλη για τη διάλυσή της στην προοπτική μιας ευρωπαϊκής σοσιαλιστικής ομοσπονδίας.

πολιτική •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

Άλλη μια παράσταση του Πινόκιο στη ΔΕΘ Του Πέτρου Τσάγκαρη

Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού

εν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη. Ο Σαμαράς έχει αποκτήσει εδώ και τέσσερα χρόνια μια ειδικότητα, ιδιαίτερα όταν μιλάει στη ΔΕΘ: αραδιάζει ξεδιάντροπα ψέματα. Εξαγγέλλει με τον πιο βαρύγδουπο τρόπο πολιτικές και δεσμεύσεις τις οποίες σκοπεύει να αθετήσει παντελώς, γνωρίζοντας βέβαια ότι κανένα «παπαγαλάκι» της δημοσιογραφίας δεν θα του παίξει τα βίντεο των προηγούμενων ΔΕΘ ζητώντας του το λόγο. Το 2010, ως αντιπολίτευση εξαπέλυε αντιμνημονιακούς μύδρους, κατήγγελλε τα υφεσιακά μέτρα, ζητούσε στήριξη της οικοδομής (!), εναντιωνόταν κάθετα στις περικοπές των συντάξεων και δεσμευόταν για άμεση αποκατάσταση αυτών των συντάξεων όταν γινόταν κυβέρνηση! Το 2011 κατήγγελλε το ΕΕΤΗΔΕ, το «έκτο χαράτσι στα ακίνητα μέσα σε ενάμιση χρόνο που επιβάλλεται υπό την απειλή διακοπής του ρεύματος». Κατήγγελλε το ΠΑΣΟΚ γιατί «καταδιώκει τη μικρή και τη μεσαία ιδιοκτησία», αλλά και γιατί πυροδοτεί τον κοινωνικό αυτοματισμό βάζοντας ένα μέρος του λαού να αντιπαρατίθεται με ένα άλλο.

Υποσχέσεις Το 2013 υποσχόταν ότι το 2014 θα έρθει σίγουρα η ανάπτυξη. Δεσμευόταν μάλιστα ότι δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα γιατί δεν το αντέχει η κοινωνία. Εξήγγελλε δάνεια 1,5 δισ. προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις από τις «θωρακισμένες πλέον ελληνικές τράπεζες». Δήλωνε ότι οι φόροι είναι «δυσβάστακτοι» μέσα στο 2013, αλλά δεσμευόταν ότι είναι «μόνο για φέτος». «Από την επόμενη χρονιά θα πληρώνουν όλοι πολύ πιο λογικά», συμπλήρωνε και η

μύτη του έφτανε μέχρι απέναντι. Επίσης δεσμευόταν για χαμηλότερο ΦΠΑ σε όλα τα είδη και για «ανακούφιση των χαμηλοσυνταξιούχων από τις αρχές του 2014». Αλλά δεν είναι μόνον η ΔΕΘ. Πριν από περίπου έναν χρόνο, στις αρχές Νοέμβρη του 2013, είχε υποσχεθεί το εξής καταπληκτικό σε τηλεοπτική του συνέντευξη: «Εγώ σήμερα μπορώ να υποσχεθώ ότι θα έχουμε στην Ελλάδα δωρεάν ασύρματο Wi-Fi Internet. Σε όλη την Ελλάδα σ’ έναν χρόνο. Θα το κάνουμε. Και γι’ αυτό το είπα. Θα γίνει. Το έχω ψάξει για να το πω. Είναι κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και δείχνει στους νέους ότι κάποιος νοιάζεται. Ότι υπάρχει η Ελλάδα που νοιάζεται γι’ αυτά τα παιδιά. Διαφορετικά καήκαμε». Ούτε αυτή τη χάντρα... για τα παιδιά δεν υλοποίησε, βέβαια. Γι’ αυτό και οι φετινές εξαγγελίες δεν έπεισαν κανέναν. Είναι χαρακτηριστικά αυτά που δήλωσε ο Γ. Χατζηθεοδοσίου, πρόεδρος

του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθήνας, δηλαδή ενός κλάδου που δεν φημίζεται για τις αριστερές του αποκλίσεις: «Την ελπίδα για λήψη κάποιων μέτρων ανακούφισης των πολιτών ακολούθησε η απογοήτευση. Αυτό ήταν το πρώτο συναίσθημα μετά τη λήξη της ομιλίας του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι υπερβολικό να αναφέρω ότι την ίδια απογοήτευση αισθάνθηκαν ακόμα και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που παραβρέθηκαν στον χώρο και άκουσαν τον κ. Σαμαρά. Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να είναι ικανοποιημένος από τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, καθώς μιλάμε ουσιαστικά για μείωση 10-12 λεπτών του ευρώ. Ούτε ανακουφίστηκε κανείς από τις υποσχέσεις που ακούστηκαν για ρυθμίσεις του εντελώς άδικου ΕΝΦΙΑ που επιβάλλεται ανεξαρτήτως εισοδήματος. Επίσης δεν υπήρξε συγκεκριμένη αναφορά για αύξηση του αριθμού των δόσεων, ώστε να

καταστεί δυνατή η καταβολή των ληξιπρόθεσμων οφειλών [...] Ο κ. Σαμαράς μίλησε για μειώσεις των φόρων των υψηλών εισοδημάτων αλλά δεν μίλησε για τη στέρηση κάθε αφορολόγητου από τους μικρομεσαίους με ισχνά εισοδήματα».

«Κενές» οι εξαγγελίες Πράγματι, εκτός από ψοφοδεείς, οι εξαγγελίες Σαμαρά είναι απόλυτα κενές περιεχομένου: Τον ΕΝΦΙΑ θα τον πληρώσουν ατόφιο ακόμη και αυτοί στους οποίους... θα υπάρξει μείωση: η μείωση θα υπολογιστεί στο επόμενο εκκαθαριστικό! Επίσης, κάποτε στο αόριστο μέλλον θα μειωθεί η έκτακτη εισφορά για κάποιους, τα ίδια αόριστα «θα» αφορούν και τη μείωση στον ΦΠΑ, τις ρυθμίσεις για τα «κόκκινα» δάνεια, την αύξηση των δόσεων για εφορία/ ταμεία. Σε κάθε περίπτωση δε οι «ελαφρύνσεις» θα υλοποιηθούν με την ταυτόχρονη υλοποίηση άλλων «ισοδύναμων» μέτρων, δηλαδή με αρπαγή χρημάτων

από την άλλη τσέπη. Η δε μικροσκοπική μείωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης είτε θα απορροφηθεί εντελώς από τους πρατηριούχους ως έξτρα κέρδος είτε, εξαιτίας των κυρώσεων στη Ρωσία, θα εξαφανιστεί τελείως από την τελική τιμή λόγω αύξησης των τιμών των πετρελαιοειδών. Τελικό μαθηματικό αποτέλεσμα; Χειρότερα και από μηδέν. Ο Σαμαράς ξέρει ότι κινδυνεύει να βρεθεί ενώπιον ενός νέου μνημονίου: Ευρωπαίος αξιωματούχος δήλωσε στις 8/9 στο Bloomberg ότι «εάν ζητηθεί, θα εξετάσουμε το ενδεχόμενο παροχής νέας βοήθειας προς την Ελλάδα», προσθέτοντας ότι δεν υπάρχει μεν ένδειξη ότι θα διατυπωθεί σχετικό αίτημα από την ελληνική κυβέρνηση, αλλά είναι «αβέβαιο» τι θα γίνει όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα στήριξης. Ο μόνος τρόπος να αποφύγει το νέο μνημόνιο η σαμαροβενιζελική κυβέρνηση είναι να πείσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Γιούνκερ ότι δεν θα υπάρξει δημοσιονομικό και χρηματοδοτικό κενό το 2015. Μόνον έτσι η ηγεσία της Ευρωζώνης θα μπορέσει να παρουσιάσει ένα πειστικό σχέδιο στο ΔΝΤ –στη συνάντησή τους στην Ουάσινγκτον στα μέσα Νοέμβρη– ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο και ότι μπορεί να συνεχίσει ομαλά η χρηματοδότηση. Όμως όλοι ξέρουν το πώς εξασφαλίζεται ότι «δεν θα υπάρξει δημοσιονομικό και χρηματοδοτικό κενό»: περαιτέρω απολύσεις στο Δημόσιο, διατήρηση των χαρατσιών, διατήρηση και περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, περαιτέρω καταστροφή του κράτους πρόνοιας. Αυτό είναι το καλό σενάριο για την κυβέρνηση, ώστε κάποιοι στο εσωτερικό της να σκέφτονται και τις πρόωρες εκλογές. Κούνια που τους κούναγε...

Άποψή μας... (συνέχεια από σελ. 1)

Σε αυτό το πολιτικό σχέδιο εντάσσονται τόσο η υποχώρηση

των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής από τα κακουργήματα που τους βαρύνουν (βλ. σελ. 6). Παράλληλα, οι φασιστικές επι-

Γροθιά σε μνημόνια και νεοναζί στις πιέσεις ακροδεξιών κύκλων για τη δίωξη όσων αρνούνται τις λεγόμενες «γενοκτονίες» χριστιανικών πληθυσμών στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, όσο και οι διαρροές για αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα σε ό,τι αφορά τον ορισμό της εγκληματικής οργάνωσης που «φωτογραφίζουν» την απαλλαγή

θέσεις σε μετανάστες και ομοφυλόφιλους συνεχίζονται, όπως και οι αποκαλύψεις για τα ερείσματα της Χρυσής Αυγής στην αστυνομία, στο στρατό, και γενικότερα για τη διάβρωση όλων ανεξαιρέτως των μηχανισμών του κράτους από το νεοναζισμό. Τελευταίο κρούσμα ο διοικητής του Α.Τ. Ύδρας που φωτογραφίζεται όλο καμάρι να

χαιρετά ναζιστικά στη Γερμανία. Τα επικίνδυνα αυτά μηνύματα από τις διεργασίες του αστικού κόσμου πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη, ως άμεση απειλή για το εργατικό-λαϊκό κίνημα και την Αριστερά. Ο αγώνας ενάντια στην κυβέρνηση της φτώχειας, της ανεργίας και της ισοπέδωσης του κοινωνικού κράτους είναι πιο επείγον από ποτέ να συνδεθεί με τη συστηματική πάλη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό. Η απαίτηση για τη διάλυση των ακροδεξιών κέντρων που κατοικοεδρεύουν στο Μαξίμου και την οριστική συντριβή των νεοναζί της ΧΑ δεν μπορεί παρά να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της μάχης για την ανατροπή της συγκυβέρνησης και της μνημονιακής πολιτικής. Η ανυποχώρητη υπεράσπιση των αδύναμων και των φτωχών, οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

για δουλειά και δικαιώματα και η επίμονη κινηματική, πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση με όλους αυτούς που σπέρνουν την εξαθλίωση, το μίσος και το φόβο στην κοινωνία για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών είναι βασικές προϋποθέσεις μιας αποτελεσματικής παρέμβασης του κόσμου μας και της Αριστεράς. Έναν χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, οι εκδηλώσεις του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη (βλ. σελ. 15) είναι η καλύτερη ευκαιρία να γίνει πράξη αυτή η αναγκαία απάντηση. Σωματεία, συλλογικότητες κατοίκων, αντιρατσιστικές κινήσεις και φυσικά η πολιτική Αριστερά καλούνται να οργανώσουν, να προβάλουν και να συμμετάσχουν σε μαζική κλίμακα στις προγραμματισμένες δράσεις. Μια δυναμική επανεμφάνιση του αντιρατσιστικού-αντιφασιστικού

κινήματος στο δρόμο μπορεί και πρέπει να κάνει τους νεοναζί να επιστρέψουν στις τρύπες τους, όπως ακριβώς πριν από έναν χρόνο, όταν η πίεση του κινήματος (σε συνδυασμό με τη μάχη ηγεμονίας στο στρατόπεδο της συντήρησης) οδήγησε στις συλλήψεις των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής. Συγχρόνως, είναι η καλύτερη ευκαιρία να αναδείξουμε και να καταπολεμήσουμε τις εκδηλώσεις του θεσμικού ρατσισμού, που διαιρούν τους «από κάτω» και πάνε χέρι χέρι με την καταστολή όσων αντιστέκονται στα βάρβαρα μέτρα κυβέρνησης και τρόικας και την επίθεση στις εργατικές κατακτήσεις ετών. Αυτός ο Σεπτέμβρης μπορεί να γίνει η αφετηρία για να υλοποιήσουμε ένα ιστορικό καθήκον: να γκρεμίσουμε την κυβέρνηση, να τσακίσουμε τους νεοναζί.

• εργατικά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

Για μια ριζοσπαστική πολιτική αντιμετώπισης της ανεργίας Του Σπύρου Αντωνίου

νόμων, την κατάργηση των απολύσεων και της διαθεσιμότητας στο Δημόσιο.

αρά τις θριαμβολογίες του υπ. Εργασίας που, μέσω της «Εργάνης», βλέπει μείωση της ανεργίας, τα επίσημα στατιστικά στοιχεία είναι αμείλικτα. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ για την Οικονομία και την Απασχόληση, που παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, την περίοδο 2010-2013 έχασαν τη δουλειά τους 930.000 εργαζόμενοι, ενώ το ίδιο διάστημα οι αποδοχές των εργαζομένων μειώθηκαν κατά 41 δισ. ευρώ και θα μειωθούν επιπλέον κατά 2 δισ. ευρώ το 2014. Ο αριθμός των ανέργων ανήλθε σε 1.350.000 άτομα το 2013, έναντι 378.000 ατόμων το 2008!

Βασική και αναγκαία προϋπόθεση επιτυχίας αποτελεί η ακύρωση των μνημονίων και η διαγραφή του ληστρικού δημόσιου χρέους, ώστε να εξοικονομηθούν οι αναγκαίοι πόροι για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων, καθώς και η ένταξη των πολιτικών εργασίας σε ένα συνολικότερο μεταβατικό σχέδιο οργάνωσης της οικονομίας με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, που θα υπηρετεί μια συνεπή αντικαπιταλιστική στρατηγική.

Το Ινστιτούτο βλέπει οριακή βελτίωση για το 2014, που θα οφείλεται όμως στη μείωση του εργατικού δυναμικού και στην προσωρινή επιδοτούμενη ημιαπασχόληση. Σύμφωνα πάντως με τις ίδιες εκτιμήσεις, ακόμα και το 2020 η ανεργία θα κυμαίνεται γύρω στο 23% (1.150.000 άνεργοι), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το ασφαλιστικό σύστημα και όχι μόνο.

Ανέφικτοι στόχοι Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι η Ελλάδα έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μακροχρόνιας ανεργίας μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Σε έκθεσή του αναφέρεται ότι το ποσοστό όσων βρίσκονται εκτός εργασίας για μεγάλο χρονικό διάστημα αυξήθηκε από το 49% στο 71% μεταξύ του τέταρτου τριμήνου του 2007 και του πρώτου τριμήνου του 2014. Ο Οργανισμός δίνει ακόμα ένα χτύπημα στα κυβερνητικά παραμύθια, προβλέποντας καθήλωση της ανεργίας στο 27% και το 2015. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, οι διακηρύξεις της ΕΕ για τη δημιουργία 20 εκατ. θέσεων εργασίας έως το 2020 και οι δηλώσεις Σαμαρά για 700.000 νέες θέσεις εργασίας μέχρι τότε, είναι στόχοι εντελώς ανέφικτοι. Όπως επισήμανε ο Σ. Ρομπόλης, αναλύοντας τα στοιχεία της έκθεσης του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, «για να γίνει αυτό που είπε ο πρωθυπουργός, χρειάζεται το ΑΕΠ να αυξάνεται κατά 8% ετησίως». Τα παραπάνω στοιχεία είναι τα αποτελέσματα των προγραμμάτων άγριας λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης: ένας εφεδρικός στρατός ανέργων διαθέσιμος για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, που θα αντικαταστήσει τους παλιούς και «ακριβούς» εργαζόμενους. Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση η κυβέρνηση εφαρμόζει τις λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», που φυσικά δεν απαντούν στο πρόβλημα, αλλά μόνο στις απαιτήσεις των εργοδοτών και δημιουργούν μια συνείδηση κοινωνικής αποδοχής της υπαμειβόμενης, ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας, χωρίς συνδικαλιστικές ελευθερίες και χωρίς πολλές πιθανότητες για μια αξιοπρεπή σύνταξη. Στις αρχές Σεπτέμβρη, οι Σαμαράς-Βρούτσης-Βενιζέλος ανακοίνωσαν ακόμα μια φορά τα γνωστά προγράμματα δήθεν απασχόλησης και κατάρτισης ανέργων με τη συμμετοχή του ΣΕΒ και ιδιωτών, που εισπράττουν εκατομμύρια ευρώ από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, για να οργανώσουν την «ανακύκλωση ανέργων», σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ και τον Παναγόπουλο της ΓΣΕΕ. Και όλα αυτά τη στιγμή που ετοιμάζουν την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέα μείωση εργοδοτικών εισφορών και άλλα προκλητικά δώρα για τα αφεντικά.

Δεσμεύσεις ΣΥΡΙΖΑ Η αντιμετώπιση της ανεργίας θα αποτελέσει ένα από τα σκληρότερα πεδία αναμέτρησης μιας κυβέρνησης της Αριστεράς με τον κόσμο του κεφαλαίου. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του προέδρου του, έχει δεσμευτεί για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, την αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα προ μνημονίου επίπεδα, την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την κατάργηση των αντεργατικών

Με την ανεργία σε τέτοια υψηλά επίπεδα, το Δημόσιο αναγκαστικά θα κληθεί να σηκώσει το βάρος της απορρόφησής της, χωρίς να αποκλείεται και ο υποστηρικτικός ρόλος των εγχειρημάτων της «κοινωνικής οικονομίας». Σε αυτό το πλαίσιο, η αντίληψη που θέλει ως κεντρική προτεραιότητα για μια κυβέρνηση της Αριστεράς τη δημιουργία χιλιάδων θέσεων προσωρινής εργασίας (με ετήσιες συμβάσεις-πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα) είναι αντίθετη με την πάγια θέση μας για πλήρη και σταθερή εργασία. Η σύγχρονη «δουλεία» δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι η βασική πρόταση της Αριστεράς.

Άξονες Ακόμα και αν τέτοια έκτακτα προγράμματα απασχόλησης γίνουν ανεκτά μέσα σε συνθήκες μαζικής ανεργίας, έστω το πρώτο μικρό διάστημα μιας αριστερής κυβέρνησης, το κράτος δεν μπορεί να θεωρείται ως «έσχατη λύση καταφυγής», αλλά ως το κύριο εργαλείο σχεδιασμού μιας ριζοσπαστικής κοινωνικής πολιτικής. Κατά τη γνώμη μας, οι κύριοι άξονες μιας τέτοιας πολιτικής θα μπορούσαν να κωδικοποιηθούν στα παρακάτω: * Κατά προτεραιότητα δημιουργία θέσεων πλήρους και σταθερής εργασίας, με προοπτική 35 ώρες εργασία εβδομαδιαία. * Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο Δημόσιο για την κάλυψη άμεσων αναγκών στους τομείς υγείας, παιδείας, πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης.

Διαδήλωση

Μαζική, πολύχρωμη, Της Κατερίνας Γιαννούλια

καθιερωμένη διαδήλωση στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) έδειξε ότι και φέτος οι εργαζόμενοι με τα σωματεία τους (λιγότερο) και με τους πολιτικούς φορείς της Αριστεράς (περισσότερο) και ειδικότερα με τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ είναι παρόντες, σε επίμονη αναμονή να κληθούν με σοβαρό σχέδιο και τρόπο για να δώσουν μεγαλύτερες και νικηφόρες μάχες. Στις πορείες που έγιναν (δυστυχώς και πάλι διαφορετικές) στις 6 Σεπτέμβρη, υπήρχαν πανό μεγάλων σωματείων και ομοσπονδιών (ΕΥΔΑΠΕΥΑΘ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ασφαλιστικά ταμεία, ΕΛΠΕ, ΟΑΕΔ, ΨΝΑ, πρώην ΟΕΕ, ΕΡΤ). Μαζί με ανασφάλιστους, «διαθέσιμους» και εργατικά κέντρα, συγκέντρωναν όλα τα αιτήματα της τάξης μας, για εργατι-

* Μπλοκάρισμα των ιδιωτικοποιήσεων και επαναφορά υπό δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί. * Απαγόρευση αναιτιολόγητων απολύσεων, ειδικά στις κερδοφόρες επιχειρήσεις, επαναφορά των παλιών νόμιμων ορίων για τις ομαδικές απολύσεις και αύξηση του ύψους των αποζημιώσεων. * Επαναφορά του κατώτατου μισθού και τόνωση των λαϊκών εισοδημάτων, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και του ΟΜΕΔ, ενίσχυση του ΣΕΠΕ και των ελεγκτικών μηχανισμών. * Δραστική αύξηση των δημόσιων και κοινωνικών επενδύσεων και ενίσχυση θεσμών δημοκρατικής συμμετοχής και εργατικού-κοινωνικού ελέγχου. Επαναλειτουργία επιχειρήσεων, που εγκαταλείπουν οι εργοδότες, από τους εργαζόμενους. * Άμεση επαναφορά του επιδόματος ανεργίας στα 461 ευρώ, με στόχο να φτάσει το 80% του βασικού μισθού και χρονική επιμήκυνση της χορήγησής του. * Μέτρα ανακούφισης και κοινωνικής στήριξης των ανέργων (δωρεάν μετακινήσεις, απαλλαγές από χαράτσια και διαγραφή χρεών προς τις τράπεζες, μειωμένα τιμολόγια ΔΕΚΟ). * Άμεση ανασύνταξη του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, ώστε να εφαρμοστούν όλα τα φιλεργατικά μέτρα που θα πάρει μια κυβέρνηση της Αριστεράς. * Ένταξη των ανέργων στα συνδικάτα για την οργάνωση των διεκδικήσεων και της αλληλεγγύης σε όσους δεν έχουν δουλειά, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και τις δομές αλληλεγγύης.

κές κατοικίες, δημόσια δωρεάν υγεία, ρεύμα-νερό-λιμάνια-ορυκτό πλούτο, δημόσια αγαθά, ασφάλιση, ενάντια σε διαθεσιμότητες-απολύσεις, ενάντια στον ΕΝΦΙΑ. Τον τόνο έδιναν οι μαχητικές, αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, που τις χειροκροτεί όλη η εργαζόμενη κοινωνία, με τις μοβ σημαίες τους. Πάνω από τις μοβ σημαίες των καθαριστριών, τα κόκκινα μπαλόνια «Ούτε γουλιά Coca-Cola» των εργαζομένων της εταιρείας, που μαζί με τον κόσμο που τους συμπαραστέκεται μποϊκοτάροντας τα προϊόντα, έχουν καταφέρει πλήγμα σε άλλη μια ιδιωτική επιχείρηση που απολύει παρότι έχει κέρδη. Η συνδικαλιστική Αριστερά των εργαζομένων συναντήθηκε στη διαδήλωση με την πολιτική Αριστερά και όλα τα ζωντανά και δυναμικά κομμάτια που αντιστέκονται: Οι παλαιστινι-

Το εργατικό κίνημα Του Θοδωρή Πατσατζή

διαδήλωση στη ΔΕΘ ήταν μια θετική αρχή. Μεγάλο δυναμικό των εργαζομένων, των συνδικάτων, της νεολαίας, έδειξε τις διαθέσεις του να αντισταθεί σκληρά στη βάρβαρη επίθεση της μνημονιακής συγκυβέρνησης. Στα σχέδια των ντόπιων καπιταλιστών και της τρόικας.

Ένταση της επίθεσης Το αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται η επίθεση της κυβέρνησης να ενταθεί, όπως φάνηκε και από τη συνάντηση με την τρόικα στο Παρίσι. Η ταμπακιέρα περιλαμβάνει τέσσερα καυτά σημεία για τους εργαζομένους και τα συνδικάτα. Πρώτο σημείο είναι η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και η συνέχιση των απολύσεων στο Δημόσιο, με 6.500 νέες απολύσεις μέχρι το τέλος του 2014 και τη συνέχιση αυτών το 2015 και τα επόμενα χρόνια μέσω της «αξιολόγησης», του επανελέγχου της μετατροπής των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου με διαφορετικά κριτήρια και με την κατάργηση και την ιδιωτικοποίηση κοινωνικών υπηρεσιών. Το δεύτερο σημείο είναι η προσπάθεια για νέες μειώσεις στα εισοδήματα των εργαζομένων και συ-

νταξιούχων, με την προώθηση νέου μισθολογίου στο Δημόσιο και την εφαρμογή του νέου τρόπου καθορισμού του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, τις μειώσεις στις επικουρικές και τις κύριες συντάξεις. Σημαντικό ρόλο σε αυτό θα συνεχίσει να παίζει η υπερφορολόγηση παρά τις εξαγγελίες στη ΔΕΘ. Επίσης οι γενικότερες αλλαγές στο ασφαλιστικό, με τα Ταμεία να είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Τελευταίο και τέταρτο σημείο είναι η συνέχεια της προσπάθειάς τους να απαξιώσουν τα συνδικάτα και να ποινικοποιήσουν τη συνδικαλιστική δράση με τις αλλαγές στη συνδικαλιστική νομοθεσία και την πρόθεση να απαγορεύσουν σχεδόν τις απεργίες. Σε αυτά τα τέσσερα σημεία στάθηκε ιδιαίτερα και η συζήτηση που έγινε στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΜΕΤΑ που πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου, πριν από τη διαδήλωση για τα εγκαίνια της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη. Στο πώς δηλαδή θα οργανωθεί καλύτερα η αντίσταση απέναντι σε αυτήν την επίθεση. Πεποίθηση της πλειοψηφίας των παρευρισκομένων ήταν ότι πρέπει να συνεχιστεί η επιτυχημένη μέχρι σήμερα απεργία-αποχή ενάντια στην αξιολόγηση που ξεκίνησε με πρότα-

εργατικά • 5

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

νέα από τους εργατικούς χώρους Σχολικοί φύλακες

ΔΕΘ 2014:

δυναμική

ακές σημαίες ανέμιζαν μαζί με τις σημαίες του ΜΕΤΑ και ανάμεσα στα πανό του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τις σημαίες και τα πανό της Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό (ΚΑΡ). Από κοντά και το πανό της ΔΕΑ: με ζωντάνια και πολλά συνθήματα, με κόκκινες σημαίες, αντιρατσιστικές πικέτες και αλληλεπίδραση με τον κόσμο που περνούσε στο πλάι.

«Ή εμείς ή αυτοί» Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε έρθει από πολλούς νομούς. Από την Πιερία, τη Λάρισα, την Καβάλα, την Αθήνα, τις Σέρρες, από συνοικίες της Θεσσαλονίκης, την Τούμπα, τον Παύλο Μελά, το κέντρο, την Καλαμαριά, τους Αμπελοκήπους-Μενεμένη. Τα συνθήματα στα πανό «Ή εμείς ή αυτοί», «Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε», «Οι αγώνες του λαού μας αφετηρία

ανατροπής», δηλώνουν ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει τι θέλει και πώς μπορεί να το επιβάλει στους «από πάνω». Παρούσα και δυναμική η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, με το πανό της «Ενάντια στο φόβο και την υποταγή - το μέλλον της γενιάς μας η ανατροπή». Το έμψυχο δυναμικό από εργαζομένους, συνδικαλιστές, οργανωμένους αριστερούς, αντιρατσιστές, αντιιμπεριαλιστές, είναι υπαρκτό, επαρκές και εμφανίστηκε στη διαδήλωση της φετινής ΔΕΘ. Η ενοποίησή του, σε κοινούς αγώνες αντίστασης και νίκης, με κοινωνικά, εργατικά και πολιτικά αιτήματα, είναι μια υπόθεση εφικτή για μια Αριστερά που παίρνει σοβαρά το ρόλο της και οργανώνει συνειδητά, με σχέδιο και χωρίς άλλες καθυστερήσεις, την αντεπίθεση στο υπάρχον σύστημα.

μετά τη ΔΕΘ ση του ΜΕΤΑ και αγκαλιάστηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στο Δημόσιο. Για να γίνουν ακόμη πιο αποτελεσματικές οι μάχες των εργαζομένων και να οδηγήσουν στην ανατροπή της κυβέρνησης, χρειάζεται η σύνδεσή τους με την κοινωνία. Πολλοί ομιλητές πρότειναν τη λήψη πρωτοβουλιών για κοινή δράση με επιτροπές αγώνα, λαϊκές συνελεύσεις και λαϊκές επιτροπές αντίστασης στις γειτονιές ώστε να δημιουργηθεί ένα κίνημα ανυπακοής ενάντια στον ΕΝΦΙΑ, κάτι που αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί.

Σχέδιο κλιμάκωσης Στο πώς θα δοθεί η πιο μαζική απάντηση στην επίθεση της κυβέρνησης, καθοριστικό ρόλο θα παίξουν οι απεργιακοί αγώνες που θα οργανωθούν το επόμενο διάστημα. Η πρόταση του ΜΕΤΑ για γενική απεργία μέσα στον Οκτώβρη είναι σωστή, αλλά όχι αρκετή αν δεν συμπεριληφθεί μέσα σε ένα σχέδιο σύγκρουσης για την ανατροπή της κυβέρνησης με κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων, όπως επισήμαναν στις τοποθετήσεις τους αρκετοί εργαζόμενοι, μέλη

της ΔΕΑ και του Κόκκινου Δικτύου, που συμμετέχουν στο ΜΕΤΑ. Ένα σχέδιο που απαιτεί την προσπάθεια για σύγκληση γενικών συνελεύσεων σε όλους τους κλάδους, σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία, που θα εξηγεί την αναγκαιότητα να πέσει άμεσα η κυβέρνηση και που θα αναδεικνύει τα αιτήματα των εργαζομένων, ως πρώτο και μέγιστο καθήκον της αμέσως επόμενης κυβέρνησης. Το ΜΕΤΑ για να συμβάλει με πιο αποτελεσματικό τρόπο στην οργάνωση της αντίστασης σε κάθε κλάδο, θα πραγματοποιήσει τους επόμενους μήνες το οργανωτικό του συνέδριο έχοντας ολοκληρώσει την προσπάθειά του να συγκροτηθεί κλαδικά. Σε αυτή την προσπάθεια απαιτείται η μέγιστη συσπείρωση δυνάμεων, οι πρωτοβουλίες για καλέσματα κοινής δράσης στις υπόλοιπες παρατάξεις της Αριστεράς αλλά και η ένταξη δυνάμεων που συνεχίζουν να απεγκλωβίζονται από τη σοσιαλδημοκρατία, με την προϋπόθεση ότι η δράση του και οι προτάσεις του δεν θα επιτρέψουν να μετατραπεί σε πλυντήριο συμβιβασμένων μεγαλοσυνδικαλιστών.

Τις κινητοποιήσεις τους συνέχισαν οι απολυμένοι σχολικοί φύλακες. Την Τετάρτη 3 Σεπτέμβρη πραγματοποίησαν δύο συγκεντρώσεις με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Το πρωί βρέθηκαν έξω από τα κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη, όπου με πανό, ντουντούκες και συνθήματα ειρωνεύτηκαν τα 40 χρόνια από την ίδρυση του συγκυβερνώντος κόμματος. Παρά το κεράκι σε τούρτα που συμβολικά έσβησαν μπροστά στα γραφεία, οι συναντήσεις τους με τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος Δ. Καρύδη και τον υπουργό Παιδείας Α. Λοβέρδο δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Το απόγευμα πραγματοποίησαν νέα συγκέντρωση στο Ζάππειο Μέγαρο, κατά τη διάρκεια της κεντρικής εκδήλωσης των 40 χρόνων του ΠΑΣΟΚ.

Στάση εργασίας Τρίωρη στάση εργασίας πραγματοποιεί την Τετάρτη 10 Σεπτέμβρη η Ένωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών. Οι εργαζόμενοι πραγματοποιούν τη στάση εργασίας αντιδρώντας στους εκβιασμούς και τις απολύσεις στην «Άργος». Πρόσφατα η εταιρεία απέλυσε 6 εργαζομένους. Κατά τη διάρκεια της στάσης εργασίας θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση και γενική συνέλευση μπροστά στην πύλη 10α της εταιρείας.

εφημερίδας «Ημερησία», προέρχεται από το χώρο της εστίασης και προβλέπει την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού αν υπάρξει σχετικός νόμος, και ακόμη και αν υπάρξει ΕΓΣΣΕ που θα τους διατηρεί, η επιχειρησιακή σύμβαση θα υπερισχύει της ΕΓΣΣΕ. Δηλαδή όσο υπάρχει ο νόμος το τι θα λέει η ΕΓΣΣΕ δεν θα έχει καμία σημασία. Πρόβλεψη ότι θα υπάρξει τέτοιος νόμος γίνεται και από επιχειρησιακή σύμβαση στον κλάδο των μεταφορών, όπου εκεί ορίζεται ότι τα δώρα και το επίδομα αδείας θα δοθούν κανονικά ως τις 27 Απρίλη του 2016, ενώ μετά θα τηρηθεί ό,τι θα ισχύει στη νομοθεσία.

LIDL Έτοιμο για αγωνιστικές κινητοποιήσεις δηλώνει το Σωματείο Εργαζομένων LIDL Νομού Αττικής. Η αιτία που προξένησε αυτή την αντίδραση του σωματείου δεν είναι άλλη από την απόφαση της επιχείρησης να πραγματοποιήσει απολύσεις αλλά και την πρόθεσή της να πραγματοποιήσει κι άλλες. Όπως φαίνεται και από την ανακοίνωση του σωματείου, οι απολύσεις δεν ήταν τυχαίες. Επιλέχθηκαν εργαζόμενοι με πάνω από 10 χρόνια δουλειάς, με συγκροτημένα μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Στόχος της επιχείρησης είναι να απολύσει αρκετούς εργαζομένους αυτής της κατηγορίας για να τρομοκρατήσει τους υπόλοι-

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

πους και να μη διεκδικήσουν το παραμικρό, αλλά και για να αυξήσει τα κέρδη της, αφού αν μελλοντικά προχωρήσει σε προσλήψεις θα μπορεί να προσλάβει νέους με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα, όπως προβλέπουν οι μνημονιακοί νόμοι.

Εργατικές δολοφονίες Μια σειρά θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων συνέβη το τελευταίο διάστημα στη ΔΕΗ, σε οικοδομές, στον κλάδο των κατασκευών. Τελευταίο θύμα, την Κυριακή 7 Σεπτέμβρη, ο ένας από τους τέσσερις τραυματίες με εγκαύματα από το ατύχημα στο οινοποιείο της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου Κρήτης. Μαζί με άλλους συναδέλφους του είχε δεχθεί λούσιμο από καυστική ποτάσα όταν έσπασε λάστιχο την ώρα που καθάριζαν τις δεξαμενές. Τα εργατικά ατυχήματα είναι σωστές δολοφονίες. Είτε γιατί οι εργοδότες δεν παίρνουν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας ώστε να μειώσουν το κόστος, είτε γιατί, όπως στο πρόσφατο ατύχημα στη ΔΕΗ, υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις προσωπικού και εντατικοποίηση της δουλειάς με αποτέλεσμα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι από την κούραση να μην μπορούν να αντιδράσουν σωστά ή να πιέζονται να τελειώσουν στα γρήγορα εργασίες που για λόγους ασφάλειας απαιτούν περισσότερα χέρια και καθαρό μυαλό.

Καταργούν τα δώρα Το τελευταίο διάστημα μέσα από την υπογραφή δύο επιχειρησιακών συμβάσεων οι ντόπιοι εργοδότες δείχνουν την πρόθεσή τους να καταργήσουν τον 13ο και τον 14ο μισθό και στον ιδιωτικό τομέα, ακολουθώντας το παράδειγμα του Δημοσίου. Η πρώτη, σύμφωνα με αποκάλυψη της

Καθαρίστριες: σύμβολο δύναμης και αγώνα Στις 23 Σεπτέμβρη εκδικάζεται η επαναπρόσληψη των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών. Ήδη η ΑΔΕΔΥ έχει εντάξει την ημερομηνία αυτή στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων που είχαν αποφασιστεί από τα τέλη Αυγούστου στο Γενικό της Συμβούλιο. Στις 23 του μήνα είναι απαραίτητο να υπάρξει απεργιακή κινητοποίηση, ώστε να μπορέσουν όλοι οι εργαζόμενοι να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους και τη στήριξή τους στον αγώνα των καθαριστριών με μια μαζική κινητοποίηση. Μια κινητοποίηση αντίστοιχη της μαχητικότητας αλλά και της αποφασιστικότητας που έχουν επιδείξει ως σήμερα οι 595 απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Οι καθαρίστριες που δεν σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις τους ούτε μέσα στο καλοκαίρι και που συνέχισαν και στις αρχές του Σεπτέμβρη. Την Τρίτη 2

του Σεπτέμβρη πραγματοποίησαν συγκέντρωση έξω από τη ΓΑΔΑ. Ήταν μια κινητοποίηση συμπαράστασης σε τρεις συναδέλφισσές τους που είχαν κληθεί σε απολογία για κατηγορίες που τις βαρύνουν από τις 10 Ιουλίου, όταν βρέθηκαν αντιμέτωπες με τα ΜΑΤ, τις δυνάμεις καταστολής της κυβέρνησης. Για τον ίδιο λόγο καλούν ξανά την Τετάρτη 10/9 στις 17.00 στη ΓΑΔΑ, όπου ακόμα δύο αγωνιζόμενες καθαρίστριες (όπως και οι τρεις αρχικές) καλούνται να καταθέσουν για τα αδικήματα της «εξύβρισης κατά συρροή», της «διατάραξης οικιακής ειρήνης σε δημόσιο χώρο από κοινού» και των «σωματικών βλαβών κατά αστυνομικού οργάνου». Σύμφωνα με την Ελληνική Αστυνομία, οι καθαρίστριες τους εξύβρισαν, διατάραξαν την οικιακή ειρήνη και βέβαια, επειδή είναι... θεριά, πλάκωσαν τους αστυνομικούς στο

ξύλο. Όχι όλους, έναν από αυτούς. Αυτά τα θεριά, που ακόμη δεν έχουν κατασπαράξει την κυβέρνηση αλλά το παλεύουν, βρίσκουν διεθνή στήριξη από Ευρωπαίους συνδικαλιστές, εργαζόμενους και συμπαραστάτες. Οι οποίοι ετοιμάζονται να πραγματοποιήσουν το τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη (πιθανότερη ημερομηνία το Σάββατο 20 Σεπτέμβρη) κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για τις απολύσεις και την καταστολή που δέχονται οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Κινητοποιήσεις που αναδεικνύουν σε δύσκολους καιρούς τη μεγάλη ανάγκη για ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη των εργατών όλης της Ευρώπης απέναντι στη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή λαίλαπα. Συγκεντρώσεις αναμένεται να διεξαχθούν σε Μαδρίτη, Λονδίνο, Παρίσι, Βαρκελώνη κ.α.

• πολιτική

ρη Ολόκλη η υξ ε τ ν έ η συν r oject.g στο Rpr

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

Συνέντευξη με την Τ. Χριστοδουλοπούλου

Στρώνουν το έδαφος για την αθώωση των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής Οι κυβερνητικές διαρροές για τον νέο Ποινικό Κώδικα, που αποκαλύπτουν κινδύνους απαλλαγής των νεοναζί από το κακούργημα της σύστασης και συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση, όπως και το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, σε μια περίοδο που η ακροδεξιά ρητορεία είναι σήμα κατατεθέν της κυβέρνησης Σαμαρά και η ρατσιστική βία αποτελεί επίσημη κρατική πο-

Πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας οι προθέσεις του υπουργείου Δικαιοσύνης για μια σειρά αλλαγών στον Ποινικό Κώδικα. Ήδη υπάρχουν αντιδράσεις σε ό,τι αφορά τα άρθρα για τους καταχραστές του Δημοσίου και την προσβολή του πολιτεύματος. Σε ποια κατεύθυνση κινούνται αυτές οι αλλαγές; Είναι δύο διαφορετικά θέματα. Το ένα, που αφορά την προσβολή του πολιτεύματος, εμπεριέχεται ήδη στον Ποινικό Κώδικα. Είναι το άρθρο 134, που αναφέρεται στην εσχάτη προδοσία. Υποτίθεται ότι για πρώτη φορά τώρα θα γίνει η αναμόρφωσή του, αν βέβαια γίνει. Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς θα είναι η νέα διατύπωση και πώς θα εισαγάγουν κι άλλες αόριστες έννοιες, όπως η διεύρυνση του αξιόποινου μέσω του Διαδικτύου, ώστε να ανησυχήσουμε περαιτέρω και να δούμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Για την ώρα όμως πρόκειται για διαρροή. Η κυβέρνηση συνεχώς, πάντως, σκληραίνει το νομοθετικό πλαίσιο υιοθετώντας το κατασταλτικό μοντέλο. Εξίσου ύποπτη μοιάζει και η κατάργηση των ισοβίων για τους καταχραστές του Δημοσίου, προβλέποντας μάλιστα την επιστροφή των χρημάτων, παρόλο που ως αριστερή από θέση αρχής είμαι ενάντια στα ισόβια. Με τον γνωστό τρόπο που νομοθετεί η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορείς να γνωρίζεις τι «διαμάντια» θα φέρουν τελικά προς ψήφιση.

Η διαφαινόμενη προσθήκη του «προσπορισμού οικονομικού οφέλους» στον ορισμό της εγκληματικής οργάνωσης μπορεί να σημάνει την απαλλαγή των διωκόμενων στελεχών και μελών της Χρυσής Αυγής; Το άρθρο 187, που αφορά τον ορισμό της εγκληματικής οργάνωσης, θα προβλέπει ότι για να θεωρηθεί κάποια ως τέτοια θα πρέπει να επιδιώκει οικονομικό όφελος. Για συμμετοχή σε εγκληματική

οργάνωση έχουν παραπεμφθεί εκατοντάδες άνθρωποι που ήταν πάνω από τρεις και τελούσαν κακουργήματα ή πλημμελήματα του κοινού ποινικού δικαίου, περίπου 1.500 περιπτώσεις. Ένα από τα μέλη της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής υποστήριξε ότι επειδή έχει γίνει κατάχρηση της διάταξης, θα έπρεπε να την περιορίσουμε. Μα είναι προφανές ότι αυτές οι οργανώσεις επιδίωκαν περιουσιακό όφελος. Έκαναν ληστείες, εκβιασμούς, προστασία στη νύχτα κ.ά., άρα δεν είναι αυτός ο σκοπός, να ελαφρυνθούν δηλαδή οι περιπτώσεις με τις οποίες παραπέμφθηκαν ως εγκληματική οργάνωση. Ο μόνος σκοπός είναι να μην παραπεμφθεί η Χρυσή Αυγή, γιατί μόνο αυτή δεν έχει στα εγκλήματά της τον προσπορισμό οικονομικού οφέλους, όπως προκύπτει από την εν γένει δράση της, τουλάχιστον εμφανώς. Μέσω αυτού του ευρήματος θα προσπαθήσουν να μην την εντάξουν στην περίπτωση εγκληματικής οργάνωσης, που είναι κακούργημα, αλλά στη συμμορία, που είναι πλημμέλημα.

Δεν θα έπρεπε να είχε ήδη σημάνει συναγερμός για το κίνημα και τις δυνάμεις της Αριστεράς; Όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες και η κοινωνία των πολιτών πρέπει να είναι σε επιφυλακή σε ό,τι αφορά τις δημοκρατικές ελευθερίες. Αν συμβεί αυτή η εξέλιξη με τη Χρυσή Αυγή, θα υπακούει σε συγκεκριμένα πολιτικά σχέδια για διεύρυνση της ΝΔ με ακροδεξιούς που τους οργανώνει ο Μπαλτάκος, ώστε να έχουν μια νέα πλειοψηφία στις εκλογές που έρχονται. Γι' αυτό και η διαρροή της αλλαγής για το άρθρο 187 λίγο πριν από τη συζήτηση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, ώστε να γίνει ο συμψηφισμός των αντιδράσεων. Ότι μην ανησυχείτε, τιμωρούμε μόνο το λόγο και ότι εσείς δεν θα πάτε για κακούργημα, άρα ούτε την κοινωνική ούτε την πολιτική απαξία θα έχετε. Ας λάβουμε υπόψη μας ότι οι αποφάσεις της Βουλής για τη στέρηση της χρηματοδότησης της ΧΑ έχουν στηριχτεί στο ότι είναι εγκληματική οργάνωση. Εφόσον δεν θα διώκο-

νται για κακούργημα, όλες αυτές οι στερήσεις που έχουν υποστεί ως κόμμα κοινοβουλευτικό αίρονται. Αν τιμωρηθούν για δράση του κοινού ποινικού δικαίου, ο καθένας ξεχωριστά από τα μέλη της, δεν είναι μεγάλες οι ποινές, ενώ μπορεί και να συμμορφωθούν «βάζοντας νερό στο κρασί τους», μπροστά στον κίνδυνο να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, μετά τις απανωτές κυβερνητικές παλινωδίες, ήρθε τελικά στο Γ' Θερινό Τμήμα της Βουλής. Ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε «παρών» επί της αρχής χαρακτηρίζοντας τις διατάξεις ανεπαρκείς. Πού εστιάζει την κριτική του και τι θα απαιτούσε μια πραγματική αντιρατσιστική νομοθεσία; Ένας πραγματικός αντιρατσιστικός νόμος, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που ταλαιπωρείται από τη ρατσιστική βία και τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής, το πρώτο που θα απαιτούσε κάποιος είναι να τιμωρεί τη ρατσιστική πράξη. Σε αυτό το νομοσχέδιο τιμωρείται ο ρατσιστικός λόγος και κυρίως ο ρατσιστικός λόγος που υποκινεί ρατσιστική βία. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να αποδειχτεί όμως. Δεν είναι μόνο δειλό και άτολμο και ό,τι άλλο, αλλά κυρίως είναι αναποτελεσματικό. Στην πραγματικότητα δεν θα έχουμε αντιρατσιστική νομοθεσία. Το γεγονός ότι ήρθε επιτέλους και ψηφίζεται δημιουργεί μια ανακούφιση. Εμείς από την πλευρά μας θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε. Να μην αφήσουμε σε χλωρό κλαρί κανέναν που θα κάνει ρατσιστική προπαγάνδα και ακόμα και αν αθωώνονται να δείξουμε το αδιέξοδο αυτού του νόμου. Και βεβαίως, αν εκλεγεί κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε έτοιμο τον αντιρατσιστικό νόμο που έχουμε καταθέσει από τον Ιούνιο του 2013, τον οποίο θα ψηφίσουμε αμέσως.

Το νομοσχέδιο ποινικοποιεί τον εγκωμιασμό ή την άρνηση εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας ανα-

λιτική, μας υπενθυμίζουν ότι η αντιρατσιστική και αντιφασιστική πάλη δεν μπορεί παρά να αποτελεί προτεραιότητα για την Αριστερά. Για όλα αυτά και όχι μόνο συζητήσαμε με την Τασία Χριστοδουλοπούλου, δικηγόρο, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και συντονίστρια του Τμήματος Δικαιωμάτων. Τη συνέντευξη πήρε ο Σπύρος Αντωνίου

γνωρισμένων από τα διεθνή όργανα. Ταυτόχρονα, διάφοροι εθνικιστικοί και αντιδραστικοί κύκλοι, όπως ορισμένοι ιεράρχες, επέβαλαν να συμπεριληφθούν και οι «γενοκτονίες» των Ποντίων, των Αρμενίων και των Μικρασιατών. Τι εξυπηρετεί πολιτικά αυτή η κίνηση; Δεν μπορεί η Βουλή να υποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια, την ιστορική έρευνα ή τον ιστορικό διάλογο που διεξάγεται και στην Ελλάδα και αλλού και πολύ περισσότερο να τον ποινικοποιεί. Το αν η Βουλή για κάποιους συγκυριακούς λόγους ψήφισε ό,τι ψήφισε είναι ένα άλλο ζήτημα και είναι εντελώς άλλο να ποινικοποιείς όσους αρνούνται αυτά που ψήφισε η Βουλή. Δίνουν ως πρόσχημα το Ολοκαύτωμα, που είναι το έγκλημα των εγκλημάτων όπως λέμε, και στη συνέχεια, για να ευχαριστήσει ή να συμψηφίσει, η κυβέρνηση περιλαμβάνει και άλλες ομάδες που διώχθηκαν, που δεν είναι όλα ολοκαυτώματα προφανώς. Άλλα είναι εθνοκαθάρσεις, άλλα είναι εθνικές διώξεις, και σε κάθε περίπτωση δεν αμφισβητούνται. Στη σύγχρονη πραγματικότητα δεν έχουμε δει κανέναν να καίει π.χ. σπίτι Αρμένιου ή να χτυπάει Μικρασιάτη. Το μόνο που έχουμε δει είναι να καίνε τις συναγωγές ή να γράφουν άρθρα που χτυπούν τους Εβραίους. Η συμπερίληψη και άλλων τέτοιων πληθυσμών που υπέστησαν διωγμούς δεν έχει καμία σκοπιμότητα προστασίας, παρά μόνο την τόνωση της απαίτησης αυτών των ρατσιστικών κύκλων να συμψηφίσουν το έγκλημα των εγκλημάτων με τις δικές τους εθνικιστικές ανάγκες. Η διάταξη αυτή υπάρχει κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί από σκοταδιστικούς κύκλους ενάντια στην ιστορική έρευνα, με δεδομένο ότι προβλέπεται πως αν η αμφισβήτηση προέρχεται από δημόσιο υπάλληλο ή δημόσιο λειτουργό, τιμωρείται αυστηρότερα.

Σε κάθε περίπτωση, η εφαρμογή ενός νόμου είναι ζήτη-

μα πολιτικής βούλησης και κοινωνικών συσχετισμών. Ποιες πρωτοβουλίες καλείται να πάρει η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα, σε μια περίοδο κλιμάκωσης της ρατσιστικής, ομοφοβικής και φασιστικής βίας; Ίσως φανώ λίγο απαισιόδοξη, αλλά νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη ανοχή στο ρατσισμό και αυτό είναι το πιο δύσκολο για τη δική μας παρέμβαση, που κυρίως πρέπει να γίνεται στην κοινωνία. Πρόσφατα σε ένα χωριό, ο σύλλογος εμπόρων υιοθέτησε ψήφισμα που καλούσε τους εμπόρους της περιοχής να μην προμηθεύουν προϊόντα στους Ρομά, διότι ευθύνονταν για κάποια δολοφονία ενός αστυνομικού. Θέλει δουλειά υποδομής γι' αυτά τα ζητήματα, χρήσιμα και εν όψει της κυβέρνησης της Αριστεράς, που θα κληθούμε να εφαρμόσουμε τις θέσεις μας για το μεταναστευτικό. Επειδή ο θεσμικός ρατσισμός οργανώνει τον κοινωνικό ρατσισμό και το ρατσισμό της ΧΑ, αυτή η διπλή δουλειά, και να χτυπάς το κράτος που καθημερινά δηλητηριάζει τις κοινωνικές συνειδήσεις και να μπορείς να παρέμβεις στην κοινωνία για να ανατρέψεις όλη αυτή την ιδεολογία, είναι μια εξαιρετικά δύσκολη δουλειά που πρέπει να την κάνουμε με συστηματικό τρόπο, αλλά δυστυχώς πολλές φορές έχουμε άλλες ιεραρχήσεις.

Μια σειρά δικαστικών αποφάσεων τελευταία, περίπτωση Μανωλάδας, καθαρίστριες ΥΠΟΙΚ, προκαλούν φυσιολογική οργή. Τελικά πόσο «τυφλή» είναι η ελληνική Δικαιοσύνη; Η Δικαιοσύνη είναι το μακρύ χέρι του κράτους σε όλα τα πεδία. Έχει αναλάβει να ρυθμίσει τους κοινωνικούς ανταγωνισμούς που δεν μπορεί το κράτος, στο όνομα της νομιμότητας. Πόσο θα το καταφέρει θα το δούμε, γιατί αμφισβητείται πλέον ανοιχτά, τουλάχιστον από όσους και όσες καταφεύγουν σε αυτήν.

αριστερά •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

Υπάρχει για τον ΣΥΡΙΖΑ προοπτική ηγεμονικής συμμαχίας στο εσωτερικό της ΕΕ; τον πόλεμο ενάντια στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, γνωρίζουν ότι η δυνατότητα να ανοίξουν ένα νέο «φωτεινό κύκλο» στην οικονομία ταυτίζεται με τη σφαγή των εργατικών κατακτήσεων.

Του Σωτήρη Μάρταλη

πρόσφατη συμμετοχή του Αλ. Τσίπρα στο φόρουμ του ιδρύματος Αμπροζέτι πυροδότησε ξανά μια παλαιότερη συζήτηση που αναπτυσσόταν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Η συζήτηση αφορά την πιθανότητα μιας ηγεμονικής συμμαχίας, στο εσωτερικό της υπαρκτής σήμερα ΕΕ, που θα ανατρέπει την τρέχουσα νεοφιλελεύθερη πολιτική και θα δημιουργεί ένα ευνοϊκό πεδίο για την άσκηση της πολιτικής από μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα, μιας πολιτικής που όπως δεσμευτικά έχει περιγραφεί από τον ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώκει την ανατροπή του συσχετισμού δύναμης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, όπως αυτός έχει διαμορφωθεί μετά τα μνημόνια, προς όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών. Τη συζήτηση αυτή άνοιξε στο παρελθόν η εισαγωγή του σχήματος «μερκελισμός-αντιμερκελισμός», ως ελάχιστη βάση ερμηνείας και περιγραφής των αντιθέσεων στη σημερινή ΕΕ. Η πρόσφατη κίνηση της ΕΚΤ, που συνάντησε μια τουλάχιστον «ψυχρή» αντιμετώπιση από το Βερολίνο, μοιάζει να επιβεβαιώνει το σχήμα αυτό. Το ίδιο μοιάζει να δείχνει η αποδοχή της παρουσίας του Αλ. Τσίπρα στη συζήτηση στο Αμπροζέτι από τους Μόντι, Ντράγκι και Πρόντι. Όμως η αλήθεια είναι πιο σύνθετη και τελικά διαφορετική. Παρά τις υπαρκτές διαφορές σχετικά με το σφίξιμο της θηλιάς της «δημοσιονομικής σταθερότητας», παρά τις σχετικές αντιρρήσεις από κάποια στελέχη του ευρωπαϊκού Νότου, δεν υπάρχει κανένας πόλος στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής (πολιτικής, τραπεζικής και οικονομικής) ηγεσίας που να αντιτίθεται συνολικά στο νεοφιλελευθερισμό και τη δρακόντεια λιτότητα. Η καλύτερη απόδειξη είναι η πραγματική

οικονομικοκοινωνική κατάσταση στην Ιταλία, δηλαδή η σκληρή λιτότητα και οι αντιμεταρρυθμίσεις, ως αποτέλεσμα της πολιτικής των Μόντι, Ντράγκι και Σία, που σήμερα εμφανίζονται να καλοδέχονται τις θέσεις του Αλ. Τσίπρα.

Χλωμός κεϊνσιανισμός Ένα σχήμα που προβλέπει μια κάποια αύξηση της ενεργού ζήτησης, για να υποβοηθήσει μια κάποια ανάπτυξη, θέτοντας τα θεμέλια για μια κάποια παραγωγική ανασυγκρότηση, ασφαλώς δεν περιγράφει μια στρατηγική απάντηση του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς στα σκληρά ερωτήματα που θέτει η βαθιά κρίση του καπιταλισμού διεθνώς. Είναι ένας χλωμός και άτολμος κεϊνσιανισμός, που επιχειρήθηκε παλαιότερα και από σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, που ηττήθηκε γιατί δεν ταίριαζε στις ανάγκες του κεφαλαίου και εγκαταλείφθηκε –πριν ακόμα από τη συγκυρία της κρίσης– συναινετικά, τόσο από τους σοσιαλδημοκράτες όσο και από τους «κοινωνικούς ριζοσπάστες» της Δεξιάς. Δημιουργεί πραγματικά απορία η διάγνωση-πρόβλεψη μιας πι-

θανότητας ότι θα αποκτήσει κοινωνική δυναμική αυτό το ξαναζεσταμένο μπαγιάτικο φαγητό του «εκσυγχρονιστικού» κέντρου. Ανάλογη είναι η εικόνα και για τις πολιτικές σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Η άποψη ότι μπορεί να απαντηθεί η κρίση μέσα από μια ενίσχυση των δημόσιων επενδύσεων και μια ενίσχυση της «ρευστότητας» από την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, δεν είναι καινούργια ιδέα. Με πιο τολμηρό τρόπο, είχε προβληθεί ως κέντρο των «ιδεών Ντελόρ», που ισχυρίζονταν, τότε, ότι έτσι είναι δυνατόν να προληφθεί η κρίση. Οι ιδέες αυτές δοκιμάστηκαν, ηττήθηκαν σε ευρωπαϊκή κλίμακα και έδωσαν τη θέση τους στην άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική, σε αυτό που σήμερα σχηματικά περιγράφεται ως «μερκελισμός», αλλά που είχε τη συναίνεση όλων των κυρίαρχων τάξεων και της συντριπτικής πλειοψηφίας του πολιτικού και κρατικού προσωπικού σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Είναι αλήθεια ότι η παράταση και το βάθος της κρίσης δημιουργούν σήμερα «ρωγμές» στις ευρωπαϊκές οικονομικές και πολιτικές ηγεσίες. Δεν είναι όμως

αλήθεια ότι η Αριστερά μπορεί να αξιοποιήσει αυτές τις «ρωγμές» προς όφελος των εργαζομένων σε κάθε χώρα και πανευρωπαϊκά, αν αυτή μετατοπιστεί προς μια παλιότερη σοσιαλδημοκρατική συνταγή, που κάποτε συγκροτούσε «πλατύ στρατόπεδο» –αν και όχι φιλεργατικό, φιλολαϊκό– αλλά σήμερα έχει εγκαταλειφθεί, γιατί αποδείχτηκε κατώτερη των αναγκών του βασικού «συνομιλητή» της: του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Κίνδυνοι Μια στροφή προς αυτή την κατεύθυνση διατρέχει τον κίνδυνο να καταγράφει διπλές απώλειες: Απώλειες από τα αριστερά, μέσα από την εγκατάλειψη σαφών δεσμεύσεων απέναντι στην εργατική τάξη και τις λαϊκές δυνάμεις. Απώλειες, όμως, και από τα δεξιά, γιατί αυτά τα αερολογήματα –πέρα από κάποιες πρόσκαιρες εντυπώσεις– δεν είναι δυνατόν να αποσπάσουν συναίνεση ή ανοχή από τις κυρίαρχες τάξεις και τις καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις. Γιατί αυτοί γνωρίζουν το ταξικό συμφέρον τους, γνωρίζουν ότι για να γλιτώσουν από την κρίση οφείλουν να ολοκληρώσουν

Μια απόδειξη είναι οι λεγόμενες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» στην κλίμακα της ΕΕ. Όλοι γνωρίζουμε ότι πρόκειται για αντιδραστικές αντιμεταρρυθμίσεις, με κέντρο την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Αυτές οι αντιμεταρρυθμίσεις στηρίζονται απ’ όλο το πολιτικό φάσμα, συμπεριλαμβανομένων των «κεϊνσιανών» και των σοσιαλδημοκρατών. Είναι δυνατόν η κριτική της Αριστεράς απέναντι σε αυτές τις αντιμεταρρυθμίσεις να περιοριστεί μόνο στο ζήτημα της «αναποτελεσματικότητας» σε σχέση με την κρίση; Κάτι τέτοιο θα μας έφερνε πίσω ακόμα και από τα παλιά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που αντιπαρέθεταν στη Δεξιά την αντίληψη για τον ενισχυμένο δημόσιο τομέα και τις σταθερές και ρυθμισμένες εργασιακές σχέσεις, ως «διαχωριστική γραμμή» κοινωνικής αναφοράς. Η αναγνώριση, από ένα τμήμα της ευρωπαϊκής ηγεσίας, της πιθανότητας να συγκροτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι κατ’ αρχάς ένα θετικό γεγονός. Όμως αυτή η πιθανότητα δεν στηρίζεται σε αυτούς τους κύκλους, αλλά στην κοινωνική πλειοψηφία των εργαζομένων στο εσωτερικό της χώρας. Και αυτή η πλειοψηφία δεν είναι δυνατόν να συγκροτηθεί πολιτικά μέσα από έναν συμψηφισμό των αναγκών της με μια κάποια πρόθεση οικονομικοπολιτικής στροφής από ένα τμήμα του ευρωπαϊκού καθεστωτικού δυναμικού. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να συνεχίσει με ταξική μονομέρεια, με ριζοσπαστική αριστερή πολιτική.

Εκδηλώσεις με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Τζ. Ριντέλ Οι εκδόσεις Red Marks εκδίδουν ένα μικρό βιβλίο στηριγμένο στον ογκώδη τόμο (των 1.350 σελίδων!) του συνόλου των πρακτικών και των συζητήσεων του 4ου Συνεδρίου της Κομουνιστικής Διεθνούς (1922) που επιμελήθηκε ο Τζον Ριντέλ, ενεργός μαρξιστής, ιστορικός και πολιτικός ακτιβιστής του κινήματος αντίστασης στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Η έκδοση στα ελληνικά γίνεται σε συνεννόηση με τον ίδιο τον Ριντέλ. Το 4ο Συνέδριο της Κομιντέρν, οργανωμένο σε μια περίοδο με αρκετές ομοιότητες με την εποχή που ζούμε, καταπιάστηκε –μεταξύ άλλων– με ζητήματα που είναι κρίσιμα και στη σημερινή συζήτηση στην Αριστερά: τη συστηματοποίη-

ση και αποσαφήνιση της πολιτικής του Ενιαίου Μετώπου αλλά και την αντίληψη των κομουνιστών για το σύνθημα της «εργατικής κυβέρνησης». Ταυτόχρονα, η εποχή του 4ου Συνεδρίου είχε και μεγάλες διαφορές με την εποχή που ζούμε σήμερα. Γι’ αυτό και δεν θα βρει κανείς στη συζήτηση του τότε «έτοιμες λύσεις» για τις πρωτόγνωρες καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Οι συγκεκριμένες τακτικές και επιλογές παραμένουν υπόθεση σύγχρονων επεξεργασιών και πολιτικών πρωτοβουλιών. Στη συζήτηση στην Κομιντέρν θα βρει κανείς την πολύτιμη «πυξίδα» για το σήμερα, ιδιαίτερα καθώς σε αυτήν ενεπλάκη ενεργά η μεγά-

λη γενιά επαναστατών που έζησε και έδρασε στα ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου. Ωστόσο, η σύγχρονη Αριστερά καλείται να χαράξει τη συγκεκριμένη πορεία στο σήμερα. Γι’ αυτούς τους λόγους, οι εκδόσεις Red Marks οργανώνουν εκδηλώσειςσυζητήσεις με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου, ώστε να ανοίξει ο αναγκαίος διάλογος στην Αριστερά που θα επιχειρεί να συνδέσει την κληρονομιά του τότε με τις ανάγκες και τις επιλογές του σήμερα. Μέχρι στιγμής προγραμματίζονται: Στην Αθήνα: Την Τρίτη 23 Σεπτέμβρη, στις 6.30 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20)

Ομιλητές: Πέτρος Παπακωνσταντίνου (δημοσιογράφος), Τάκης Μαστρογιαννόπουλος (εφημερίδα «Εποχή»), Παναγιώτης Σωτήρης (πανεπιστημιακός), Αντώνης Νταβανέλλος (Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ), Δημήτρης Στρατούλης (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ) Στη Θεσσαλονίκη: Τη Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη, στις 7 μ.μ. στην ΕΔΟΘ (Προξένου Κορομηλά 51) Ομιλητές: Πάνος Κοσμάς (ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ), Χρήστος Λάσκος (ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ), Τάσος Κανταράς (Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ), Γιώργος Γιαννόπουλος (περιοδικό «ΕΝΕΚΕΝ»)

• ανάλυση

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

13 χρόνια μετά την 11η Σεπτέμβρη: η «νέα Μέση Α

Τι πέτυχε τελικά ο «πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία»; εμφύλιος, ο πολυετής αιματηρός πόλεμος στο Αφγανιστάν που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ο πόλεμος που εξαπέλυσε το Ισραήλ το 2006 στο Λίβανο, προκάλεσαν ασύλληπτο αριθμό θυμάτων και ανείπωτες καταστροφές.

Παγκόσμιος μπάτσος Τα τελευταία χρόνια, επί Ομπάμα, ο «πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία» έφερε νέες καινοτομίες: οι βομβαρδισμοί από μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) σε κάθε γωνιά του πλανήτη (Πακιστάν, Υεμένη, Σομαλία κ.α.) χωρίς την έγκριση των εκεί κυβερνήσεων έγιναν «καθημερινότητα». Η αμερικανική κυβέρνηση απέκτησε το δικαίωμα να δικάζει, να καταδικάζει εις θάνατον και να εκτελεί «τρομοκράτες» όπου κι αν βρίσκονται αυτοί. Όλα αυτά τα εγκλήματα κουβαλούσαν μαζί τους τουλάχιστον μιαν υπόσχεση: την ήττα του φονταμενταλιστικού Ισλάμ που θα έφερνε την εξάλειψη της τρομοκρατικής απειλής για τη Δύση και την ειρήνη και την ασφάλεια στη Μέση Ανατολή. Τι απέγινε αυτός ο στόχος;

Αποτυχία

Του Πάνου Πέτρου

υμπληρώνονται 13 χρόνια από την 11η Σεπτέμβρη του 2001, όταν η αμερικανική κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο για να εξαπολύσει τον διεθνή «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία». Ήταν πολύ περισσότερα από έναν συμβατικό πόλεμο. Ήταν ένα νέο δόγμα που συνοδευόταν από νέες πολιτικές, ήταν μια συνολική επίθεση, στρατιωτική, πολιτική, ιδεολογική, που επιχειρούσε να αναδιοργανώσει βίαια τόσο τη Μέση Ανατολή όσο και το εσωτερικό των δυτικών χωρών. Τότε καλλιεργήθηκε συστηματικά η ισλαμοφοβία, από ωμές εκδοχές που έβλεπαν σε κάθε μουσουλμάνο έναν ύποπτο για τρομοκρατία μέχρι πιο ραφιναρισμένες θεωρίες για τη «σύγκρουση πολιτισμών». Οι θεωρίες στήριξαν πολιτικές (είτε από τα κράτη είτε από ακροδεξιές ομάδες) που έκαναν τη ζωή των

μουσουλμάνων μεταναστών στη Δύση κόλαση.

Αυταρχισμός Στο πλαίσιο αυτού του πολέμου καλλιεργήθηκε η τρομοϋστερία. Ένα κλίμα φόβου που επιχειρούσε να κάνει ολόκληρους πληθυσμούς να αισθάνονται διαρκώς στοχοποιημένοι. Πάνω σε αυτό το κλίμα στηρίχθηκαν πολιτικές που καταστρατήγησαν θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα (Πατριωτικός Νόμος στις ΗΠΑ, «αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες διεθνώς), ενώ οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και οι μηχανισμοί ελέγχου (κάμερες, μαζικές παρακολουθήσεις τηλεπικοινωνιών από την NSA) ενισχύθηκαν σε πρωτοφανή κλίμακα. Διαπράχθηκαν εγκλήματα όπως οι «μεταγωγές» της CIA, που σε συνεργασία με άλλες κυβερνήσεις απήγε εκτός κάθε νομικού πλαισίου «υπόπτους», τους μετέφερε σε κελιά ανά τον πλανήτη, τους βασάνιζε και συχνά τους παρέδιδε σε δικτατορικά καθεστώ-

τα που τους αναζητούσαν (Λιβύη, Συρία). Μπήκαν στη ζωή μας ονόματα-όνειδος για τον «δυτικό πολιτισμό» όπως Γκουαντάναμο και Άμπου Γκράιμπ. Εμφανίστηκε η κατηγορία «κράτος-τρομοκράτης» (όπως βαφτιζόταν από την αμερικανική κυβέρνηση όποιο κράτος δεν συμμορφωνόταν 100%) αλλά και το δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας», που χώριζε κράτη, κυβερνήσεις, λαούς, σε εκείνους που υποστηρίζουν τις σταυροφορίες της Ουάσινγκτον και στους «φίλους των τρομοκρατών». Σε αυτές τις πολιτικές, αλλά κυρίως στις ίδιες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια, πολύτιμοι πόροι που θα μπορούσαν να καλύψουν λαϊκές ανάγκες. Τέλος, αλλά σε καμία περίπτωση τελευταίο, ο απολογισμός των ίδιων των πολέμων που εξαπέλυσαν τα δυτικά κράτη στη Μέση Ανατολή. Η εισβολή στο Ιράκ, η κατοχή του και ο επακόλουθος

Όταν ξεκίνησε αυτή η εκστρατεία, η Αλ Κάιντα ήταν ένα μικρό δίκτυο τρομοκρατών. Μετά 13 χρόνια «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία», η Αλ Κάιντα έχει ερείσματα σε Αφγανιστάν-Πακιστάν, γεωγραφικές βάσεις στην Υεμένη και την υποσαχάρια Αφρική. Απέκτησε παρουσία στο Ιράκ (όπου πριν από την αμερικανική εισβολή ήταν ανύπαρκτη), παρουσία που αποτέλεσε την αρχική «μαγιά» για τη δημιουργία σήμερα του Ισλαμικού Κράτους, μιας τζιχαντιστικής οργάνωσης που ακόμα και η Αλ Κάιντα κατηγορεί ως ακραία, η οποία χτίζει ένα «χαλιφάτο» που ελέγχει σε Συρία-Ιράκ εδάφη ίσα με το μέγεθος της Βρετανίας και κυβερνά έναν πληθυσμό 6 εκατομμυρίων... Πρόσφατα ο Ομπάμα δήλωσε πως «θα συντρίψουμε το Ισλαμικό Κράτος, όπως συντρίψαμε την Αλ Κάιντα». Του διαφεύγει πλήρως ότι η εκστρατεία ενάντια στην Αλ Κάιντα «γέννησε» το Ισλαμικό Κράτος. Αντίστοιχα, ακόμα κι αν το Ισλαμικό Κράτος ηττηθεί στρατιωτικά στο μέλλον, το πιθανότερο είναι ο πόλεμος για την ήττα του να γεννήσει νέα τέρατα...

Φταίει το Ισλάμ;

ι φρικαλεότητες που διαπράττου οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτου αναβιώνουν τη ρητορική για τη «εγγενή βία» του Ισλάμ, πράγμα το οποίο «πολιτισμένη Δύση» έχει καθήκον να αντ μετωπίσει. Είναι μια θεωρία που στηρίζει τ ρατσιστικές προκαταλήψεις, δίνει άλλοθι στ ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και συνεπώς δια ωνίζει το πρόβλημα του φονταμενταλισμο στον μουσουλμανικό κόσμο.

Στα κείμενα και στις παραδόσεις το Ισλάμ μπορεί να βρει κανείς -όπως και σ οποιαδήποτε θρησκεία- τις πιο αντιφατικέ αναφορές.

Το Ισλάμ την περίοδο της άνθησης το χαλιφάτου βοήθησε την ανάπτυξη των επ στημών και του πολιτισμού και σε αυτήν τη περίοδο ακμής η συνύπαρξη και ο αλληλοσ βασμός σουνιτών, σιιτών, Εβραίων, χριστια νών κ.ά. ήταν ο κανόνας. Ήταν την ίδια εποχ που η χριστιανική Ευρώπη βυθιζόταν στ βαρβαρότητα. Ωστόσο, η ανάπτυξη του κα πιταλισμού στην Ευρώπη, η αποικιοκρατί το ρήμαγμα της «περιφέρειας» από τα ιμπερ αλιστικά «κέντρα», αντέστρεψαν τους όρου Η Δύση αναπτύχθηκε, ενώ κρατούσε τη «Ανατολή» αιχμάλωτη στην οπισθοδρόμηση

Πάντοτε στην ιστορία, τόσο ο τρόπος πο «διάβαζαν» οι λαοί τα θρησκευτικά κείμεν όσο και ο τρόπος που τα «ερμήνευαν» οι άρ χουσες τάξεις είχαν σχέση με την υλική πρα ματικότητα. Το σύγχρονο πολιτικό Ισλάμ έχ ακριβώς αυτήν τη λειτουργία. Χρησιμεύει ω ιδεολογικός μανδύας στη διεκδίκηση πρα ματικών λύσεων, στην αντιμετώπιση πρα ματικών προβλημάτων. Είτε στη μετριοπαθ του εκδοχή είτε στην ακραία, τζιχαντιστική Απέναντι στην αποικιοκρατία και έπειτα στ δικτατορικά καθεστώτα, στις ιμπεριαλιστ κές ραδιουργίες, στις πολεμικές επεμβάσει η «πολιτική» («το Ισλάμ είναι η λύση») αλλ και η «πολεμική» (τζιχάντ) πλευρά του Ισλά έγιναν ξανά επίκαιρες απαντήσεις, ιδιαίτερ μετά την αποτυχία άλλων ρευμάτων (αραβ κός εθνικισμός, παραδοσιακή Αριστερά).

Δεν εμφανίστηκαν έξαφνα χιλιάδες ά θρωποι πρόθυμοι να σκοτώσουν και να σκο τωθούν «γιατί το είπε ο Προφήτης» ή «για τ ουρί του Παραδείσου». Χρειάστηκαν πολλ χρόνια εκμετάλλευσης, καταπίεσης και τα πείνωσης –από την Παλαιστίνη στο Αφγαν στάν κι από το Ιράκ στην Αλγερία. Οι καλύτ ροι «στρατολόγοι» στις γραμμές της τζιχάν βρίσκονται στην Ουάσινγκτον, στο Λονδίν και το Παρίσι.

Είναι αυτοί που δεν αποκεφαλίζουν ή δε εκτελούν (συχνά) εξ επαφής. Αλλά έχουν τ τεχνολογικό πλεονέκτημα να ρημάζουν «μ πολιτισμένο τρόπο, χωρίς να λερώνουν τ χέρια τους», πόλεις και χωριά με τα αερο πλάνα, τις βόμβες φωσφόρου, τις ναπάλμ Αυτοί που αφήνουν τους (Δυτικούς, χριστια νούς, πολιτισμένους) φαντάρους τους ν αποκτηνώνονται μέσα στην αγριότητα το πολέμου και να διαπράττουν εγκλήματα σα αυτά του Ισλαμικού Κράτους: Μια μελέτ απομνημονευμάτων φαντάρων από το Βιε νάμ ή το Ιράκ αρκεί για να το δει κανείς αυτ

ανάλυση •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

Ανατολή» δεν είναι όπως τη σχεδίαζαν οι ΗΠΑ

Η αμερικανική υποχώρηση

υν υς ην η τιτις τις αιού

να «κάνει τη δουλειά» στο Λίβανο, με την επίθεση στη Χεζμπολά το 2006. Εν μέσω ισραηλινών βομβαρδισμών, η τότε υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις δήλωνε πως «είναι οι πόνοι της γέννας της νέας Μέσης Ανατολής». Είχε δίκιο, αλλά η νέα Μέση Ανατολή δεν ήταν αυτή που φανταζόταν.

ου σε ές

ου πιην σεαχή τη αία, ριυς. ην η.

ου να άραγχει ως αγαγθή κή. τα τιις, λά άμ ρα βι-

άνοτα λά τανιτεντ νο

εν το με τα ομ. ανα ου αν τη εττό.

«πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία» ήταν ένα προκάλυμμα για ένα συνολικότερο ιμπεριαλιστικό σχέδιο, που πήρε το μεγαλεπήβολο όνομα «Νέα Μέση Ανατολή». Το σχέδιο προέβλεπε την εγκαθίδρυση ισχυρής αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Κεντρική Ασία, καθεστωτικές αλλαγές στα πιο «εχθρικά» προς τις ΗΠΑ κράτη, ολοκληρωτικό έλεγχο του πετρελαίου της περιοχής και «αναμόρφωση» των αραβικών κρατών (η βίαιη «αλλαγή» στις εχθρικές χώρες συνοδευόταν από πιέσεις για μεταρρυθμίσεις στις φιλικές).

«Αμερικανική εποχή» Η αλαζονεία ενός τόσο μεγαλεπήβολου σχεδίου ήταν δικαιολογημένη το 2001. Διεθνώς δεν υπήρχε σοβαρό αντίπαλο δέος. Στην ίδια τη Μέση Ανατολή είχε περάσει μία δεκαετία από το νικηφόρο τέλος του Πρώτου Πολέμου του Κόλπου, που σήμανε το απόγειο

«πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία» αξιοποιήθηκε τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από τα αραβικά καθεστώτα. Η Ουάσινγκτον «ξέπλενε» την υποστήριξή της σε μοναρχίες και δικτατορίες, ισχυριζόμενη πως η μόνη εναλλακτική είναι το ακραίο Ισλάμ. Τα καθεστώτα αξιοποιούσαν την ίδια θεωρία για να αποκτήσουν κάποια νομιμοποίηση.

Φταίνε οι εξεγέρσεις; Οι σημερινές εξελίξεις αναβιώνουν αυτήν τη θεωρία με νέα ισχύ. Πολλοί τείνουν να κατηγορήσουν τις αραβικές εξεγέρσεις, ερμηνεύοντας τα σημερινά γεγονότα ως συνέχειά τους, είτε ηθελημένη (θεωρίες συνωμοσίας) είτε αθέλητη (οι Άραβες είναι ανώριμοι-απολίτιστοι, οι εξεγέρσεις τους έφεραν θρησκευτικά μίση, τους ισλαμιστές στο προσκήνιο, νέες δικτατορίες). Η πραγματικότητα είναι η ακριβώς αντίθετη: οι αραβικές εξεγέρσεις ήταν η μόνη δύναμη που μπορούσε πραγματικά να σπάσει το ψεύτικο δίπολο «δικτατορία ή ακραίο Ισλάμ». Το 2011, η κοινή πάλη για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη ένωσε τους «από κάτω» (σουνίτες, σιίτες, χριστιανούς, αλεβίτες) στα πραγματικά, ταξικά τους συμφέροντα.

της αμερικανικής ηγεμονίας. Τότε η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» με τη σοκαριστική δριμύτητα και αποτελεσματικότητά της παρέλυσε τους «εχθρούς» και κυρίως δημιούργησε πολλούς καινούργιους «φίλους». Όλα τα αραβικά καθεστώτα και κυρίως οι πετρελαϊκές μοναρχίες αποδέχτηκαν στον έναν ή τον άλλο βαθμό την «Pax Americana». Η εκστρατεία του Μπους το 2001 υπολόγιζε με μια τελική σταυροφορία «Σοκ και Δέος» (όπως ονομάστηκε χαρακτηριστικά η εισβολή στο Ιράκ) να κλείσει οριστικά όλα τα μέτωπα. Το υπερφίαλο σχέδιο αποδείχτηκε σκέτη καταστροφή για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Η ανατροπή των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και του Σαντάμ στο Ιράκ ήταν περίπατος. Αλλά η κατοχή των δύο χωρών αποδείχτηκε μια πολύ πιο δύσκολη περιπέτεια. Καθηλωμένη από την αντίσταση στο Ιράκ, η Ουάσινγκτον ζήτησε από το Ισραήλ

Ο «πόλεμος των 33 ημερών» έληξε με μια ιστορική νίκη της λιβανέζικης οργάνωσης αντίστασης. Και έκτοτε το πουλόβερ συνέχισε να ξηλώνεται. Το Ιράκ παρέμεινε «ακυβέρνητο» μέχρι τέλους, ενώ στο Αφγανιστάν η σκληρή πραγματικότητα της κατοχής έκανε τους λαομίσητους Ταλιμπάν να ανακάμψουν ως μαζικό ρεύμα αντίστασης. Ήταν η καθήλωση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή που επέτρεψε στις λατινοαμερικανικές κυβερνήσεις να κάνουν βήματα ανεξαρτητοποίησης από την αμερικανική πολιτική. Ήταν ο ίδιος παράγοντας που επέτρεψε στη Ρωσία να κάνει επίδειξη δύναμης με την εισβολή στη Γεωργία το 2008, το πρώτο βήμα του Πούτιν σε μια μακρά πορεία προς την ανάκτηση του διεθνούς ρόλου της Μόσχας.

Κρίση και αποτυχία Σε αυτό το φόντο αποτυχιών αλλά και αντιπολεμικής διάθεσης τόσο στον αμερικανικό λαό όσο και σε τμήματα της άρχουσας τάξης, ήρθε και η οικονομική κρίση.

Η χρονιά-σύμβολο της αμερικανικής υποχώρησης ήταν το 2011: Εκείνη τη χρονιά υποχρεώθηκαν να φύγουν και οι τελευταίοι Αμερικανοί φαντάροι από το Ιράκ, αφήνοντας πίσω «νικητή» το... Ιράν, που αύξησε την επιρροή του στη Βαγδάτη κατακόρυφα. Την ίδια χρονιά ξέσπασαν οι αραβικές εξεγέρσεις, που συντάραξαν συθέμελα το στάτους κβο στην περιοχή, σε μια κατεύθυνση πολύ διαφορετική από εκείνη που επιδίωκαν οι ΗΠΑ. Η έκρηξη που ήθελαν να αποτρέψουν προληπτικά όταν ξεκινούσαν την «αναμόρφωση των καθεστώτων» το 2001 ήρθε και σάρωσε δικτάτορες και ανέτρεψε παλιές «βεβαιότητες». Στα ερείπια του σχεδίου «Νέα Μέση Ανατολή», οι ΗΠΑ βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν ισχυροποιημένους ανταγωνιστές: Η ανένδοτη στάση της Ρωσίας στο συριακό ζήτημα πέρασε αναπάντητη και ο Πούτιν «διαβάζοντας το μήνυμα» δοκιμάζει τις αμερικανικές αντοχές σήμερα στην Ουκρανία, ενώ η Ουάσινγκτον ακόμα αναρωτιέται σε ποιο μέτωπο πρέπει να στραφεί (Ανατολική Ευρώπη ή Μέση Ανατολή) και με ποιον τρόπο. Εν τω μεταξύ η Κίνα έχει διεισδύσει οικονομικά στην Αφρική με ραγδαίους ρυθμούς. Ακόμα και στο εσωτερικό του «δυτικού στρατοπέδου» οι πρωτοβουλίες π.χ. της Γαλλίας (που παραδοσιακά «τρυπώνει» όπου αφήνουν κενό οι ΗΠΑ στον αραβικό κόσμο) είναι ενδεικτικές.

Τη λύση θα δώσουν οι μάζες Τα όσα συμβαίνουν σήμερα δεν είναι συνέπεια-συνέχεια των αραβικών εξεγέρσεων, είναι η άρνησή τους. Ο αραβικός κόσμος ζει τις συνέπειες της ήττας που βιώνει η αραβική επανάσταση. Τα θρησκευτικά μίση και ο «μπαμπούλας» του Ισλάμ καλλιεργήθηκαν από τις αντεπαναστατικές δυνάμεις. Στην Αίγυπτο, πρώτα οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στράφηκαν σε μια «ισλαμική συσπείρωση» ως άμυνα απέναντι στη λαϊκή οργή για τις αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές πολιτικές τους, και στη συνέχεια ο στρατηγός Σίσι έπαιξε το χαρτί της «πάλης ενάντια στην ισλαμική τρομοκρατία» για να θωρακίσει την εξουσία του και να επιβάλει το βασίλειο του τρόμου.

του Κόλπου όξυνε τη σεχταριστικήσιιτική πλευρά της εξέγερσης και ενίσχυσε τη διάσταση «ανταγωνισμού Ιράν-Σαούντ» πάνω στο νησί.

Στη Λιβύη, μέσα στο χάος που προκάλεσε η συντριβή του κανταφικού κράτους, «παίζουν» η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και ο αποστάτης στρατηγός Χαφτάρ ως υποψήφιος δικτάτορας-σωτήρας που φιλοδοξεί «να το κάνει σαν τον Σίσι» (πιθανότατα με τις πλάτες της Δύσης).

Στο Ιράκ, το καθεστώς Μαλίκι στηρίχτηκε στο χτίσιμο ενός σιιτικού κράτους και τον αποκλεισμό των σουνιτών. Η καταστολή της σουνιτικής εξέγερσης του 2013 και η αδυναμία της να συνδεθεί τελικά με τη σιιτική αντιπολίτευση (σαντριστές) στον Μαλίκι όξυνε τη σεχταριστική διάθεση στις σουνιτικές περιοχές, στρώνοντας «κόκκινο χαλί» στην άνοδο του Ισλαμικού Κράτους.

Στο Μπαχρέιν, η αιματηρή στρατιωτική επέμβαση των μοναρχιών

Στη Συρία, απέναντι στη λαϊκή εξέγερση ο Άσαντ έπαιξε το χαρτί του

σεχταρισμού: την ίδια ώρα που συνελάμβανε κατά χιλιάδες τους ακτιβιστές, απελευθέρωσε μαζικά τους ισλαμιστές κρατούμενους και πολλοί από αυτούς είναι σήμερα στην ηγεσία του Ισλαμικού Κράτους. Οι τζιχαντιστές ήταν ο «βολικός αντίπαλος»: Τρομοκρατώντας τους αλεβίτες και τους χριστιανούς, τους έσπρωξαν στην αγκαλιά του καθεστώτος «από φόβο για τα χειρότερα», διασφαλίζοντάς του μια πολύτιμη κοινωνική βάση. Εκεί λογοδοτούσε η άτυπη εκεχειρία που κράτησε από την αρχή του πολέμου μέχρι πρόσφατα ανάμεσα στον κυβερνητικό στρατό και το Ισλαμικό Κράτος. Η δεύτερη χρησιμότητα των τζιχαντιστών ήταν πως προτιμούσαν να πολεμούν τους άλλους αντικαθεστωτικούς αντάρτες. Και σήμερα πια, με τους τζιχαντιστές ισχυροποιημένους μέσα στις γραμμές των αντικαθεστωτικών, ο Άσαντ μπορεί να ισχυριστεί πως «πολεμά τρομοκράτες» σε ένα παράδειγμα αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Σήμερα, παντού αναβιώνει το δίπολο «δικτατορία (Άσαντ, Σίσι, μοναρχίες) ή τρομοκρατία και χάος (Ιράκ, Λιβύη)».

Βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν και να πρέπει να συνυπολογίσουν για πρώτη φορά τον παράγοντα «μάζες»: Ο φόβος αυτής της δύναμης εξηγεί τα ζιγκ ζαγκ και την εμφανή πλέον στα μεγάλα ΜΜΕ «έλλειψη σχεδίου» της αμερικανικής πολιτικής σε Αίγυπτο, Συρία κ.α.

Αστάθεια Αντιμετωπίζουν επίσης την ανεξαρτητοποίηση των τοπικών δυνάμεων: Αν μετά το 1991 η αμερικανική ηγεμονία διασφάλιζε και μια «πειθαρχία» των τοπικών παικτών στην περιοχή, η σημερινή υποχώρησή της αφήνει περιθώρια για να ξεδιπλωθούν οι τοπικοί ανταγωνισμοί. Στη σύγκρουση στην Αίγυπτο, στον σημερινό εμφύλιο στη Λιβύη, στον πόλεμο στη Συρία, παράλληλα με τις «εμφύλιες» διαμάχες διεξάγεται και μια σύγκρουση μεταξύ Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ, Τουρκίας, Ιράν κ.ά., με τις άρχουσες τάξεις (ακόμα και ιστορικών συμμάχων των ΗΠΑ όπως οι Σαούντ ή το Ισραήλ) να κινούνται όλο και περισσότερο παίρνοντας πρωτοβουλίες και όχι απαραίτητα σε συνεννόηση με την Ουάσινγκτον. Σε αυτήν την κινούμενη άμμο, οι ΗΠΑ βαδίζουν κουβαλώντας και το «ιρακινό σύνδρομο». Η απροθυμία να εμπλακούν σε έναν νέο πόλεμο είναι τέτοια, που για ορισμένους αναλυτές θεωρείται πιο τραυματικό ακόμα κι από το «σύνδρομο Βιετνάμ».

«Γόρδιος δεσμός» Ο αραβικός κόσμος βρίσκεται σε μια παρατεταμένη κρίση (που οδήγησε στην έκρηξη της επαναστατικής διαδικασίας). Η ρήση του Γκράμσι για την «εποχή των τεράτων» όταν το παλιό πεθαίνει αλλά το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί ταιριάζει σε όσα συμβαίνουν. Όπως και η υπενθύμιση του Ζιλμπέρ Ασκάρ πως αν δεν αποδειχθεί σε βάθος χρόνου νικηφόρα η αραβική επανάσταση, υπάρχουν και άλλες εκβάσεις στην παρατεταμένη κρίση του αραβικού κόσμου, μία από τις οποίες είναι «η κατρακύλα στη βαρβαρότητα». Αυτό το σενάριο δεν θα το αποτρέψουν οι δυνάμεις που δημιούργησαν το σημερινό χάος, δηλαδή τα αραβικά καθεστώτα ή οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Μπορεί να αποτραπεί μόνο από τις ίδιες τις αραβικές μάζες, ξαναπιάνοντας το νήμα του 2011. Η νέα γενιά που ήρθε στο προσκήνιο τότε, ενώνοντας χριστιανούς και μουσουλμάνους στην πλατεία Ταχρίρ, φωνάζοντας «όλη η Συρία είναι ένα» στη Δαμασκό, δεν εξαφανίστηκε. Σήμερα είναι στριμωγμένη, αλλά δεν έχει εγκαταλείψει τις ιδέες που την κατέβασαν στο δρόμο το 2011. Αλλά για να φέρει σε πέρας «τη δουλειά» θα χρειαστεί να αποδειχτεί ικανή να χτίσει το «καινούργιο».

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

10 Σεπτέμβρη 2014

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξης

Οι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμό Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή. Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»

Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών. Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Την Πέμπτη 11/9, η ΠΟΕ-ΟΤΑ αποφάσισε πανελλαδική στάση εργασίας, από τις 11.30 το πρωί μέχρι το τέλος του ωραρίου της πρωινής βάρδιας, για να εκφράσει την καθολική της αντίθεση στον «επανέλεγχο» μετατροπής των Συμβάσεων από Ορισμένου Χρόνου ή Έργου σε Αορίστου Χρόνου, που θα αποτελέσει μόνιμη δεξαμενή απολύσεων εργαζομένων. Στις 12:00 θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης (Βασ. Σοφίας 15 - Αθήνα) και θα ακολουθήσει πορεία στο Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (Λεωφ. Συγγρού 60). Το Free Salonika Day είναι μια προσπάθεια συντονισμού των κινημάτων, των συλλογικοτήτων και των πολιτών της Θεσσαλονίκης που αντιστέκονται. Η ιδέα είναι απλή, την Παρασκευή 12/9 θα συγκεντρωθούν σε διάφορα σημεία της παραλίας (από τις Ομπρέλες μέχρι και το λιμάνι) σχηματίζοντας μια ανθρώπινη αλυσίδα αντίστασης, αλληλεγγύης και πολιτισμού. Όλη η δράση θα συνοδεύεται και από διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα από ομάδες της πόλης. Tο Σάββατο 13/9, στις 12:00, στην πλατεία Αγ. Δημητρίου στους Αμπελοκήπους, κάτοικοι,

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίας

H εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Επικοινωνήστε μαζί μας: ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964 •ΑΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310 •ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555 •ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 69481002186972036692 •ΝΟΤΙΑ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803 •ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199 •ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894•ΔΥΤΙΚΗ • •ΚΡΗΤΗ: 6976332197 •ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

Στις 13 Σεπτέμβρη ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Συλλογικοτήτων διοργανώνει μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος μέρα αντιφασισμού. Στις 6.30 θα ξεκινήσει συζήτηση με θέμα: «Τα αίτια της έξαρσης του φασιστικού φαινομένου – Tρόποι και μορφές δράσης για να ξεριζώσουμε τους ναζί από τους εργασιακούς χώρους, τα σχολεία και τις γειτονιές μας». Θα ακολουθήσει συναυλία με συγκροτήματα rock – hip hop.

Το Σάββατο 20 και Κυριακή 21/9, προφεστιβαλική εκδήλωση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Ανατολικής Αθήνας στο Βύρωνα, στην πλατεία Ταπητουργείου. Κεντρική πολιτική εκδήλωση, την πρώτη μέρα, με ομιλητές τους Π. Λαφαζάνη (κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ), Α. Κατοπόδη (δήμαρχος Βύρωνα) και Εύη Αποστολάκη (περιφερειακή σύμβουλος Αττικής). Θα ακολουθήσει ρεμπέτικο γλέντι. Την επόμενη μέρα εκδήλωση με θέμα «Φασισμός και γήπεδα» και συναυλία χιπ χοπ. Το κεντρικό φεστιβάλ της Ν. ΣΥΡΙΖΑ θα πραγματοποιηθεί στις 2, 3, 4, 5 Οκτώβρη στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, με κεντρικό σύνθημα: Στους δρόμους της ανατροπής σμιλεύουμε το μέλλον!

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι. Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

φορείς και συλλογικότητες της περιοχής καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στη δολοφονική επίθεση στα Προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας πριν από λίγο καιρό, όταν ομάδα νεοναζί μαχαίρωσε με 12 μαχαιριές τον Ιρανό πρόσφυγα Askhan Najafi.

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747 Ζωγράφου 6937271330 ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460 Καλλιθέα 6972256055 Ν. Σμύρνη 6972098143

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381 Κορυδαλλός 6948100218 ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Κερατσίνι 6975847329 Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Σαλαμίνα 6973376378 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Μελίσσια-Πεντέλη Λαυρεωτική 6939014803 6974972217 Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη Βριλήσσια 6948429227 6948o00171 Αγ. Παρασκευή 6974843109 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095 ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ Περιστερίου 6984516774 ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Κέντρο 6976579448 Περιστερίου 6932045320 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Περιστερίου 6982164101 Νεάπολης-Συκεών Άγιοι Ανάργυροι 6942552216 6998466952 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858 Αιγάλεω 6986294964 Χαλκηδόνα (Κουφάλια) Χαϊδάρι 6945542335 6984419742

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384 Παραλία Πάτρας 6974977186 Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 Αγρίνιο 6974473540 ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 Κορώνη 6932422501 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Λοκρίδα (Αταλάντη) 6977096663 Λιβαδειά 6977684563 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) 6973607585 Λαμία 6973344352 ΗΠΕΙΡΟΣ: Ιωάννινα 6945704488 Πρέβεζα 6932567576 ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κοζάνη 6982831776 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) 6972814199 Φλώρινα 6944548787 ΚΡΗΤΗ: Ηράκλειο 6949895565 Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6944916915 Ρέθυμνο 69799225065

ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Σύρος 6974169215 Νάξος 6947619631 ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977072458 Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6946950764 Νοσ. Ασκληπιείο 6936604279 Νοσ. Νίκαιας 6972910336 Ψ.Ν.Α. 6944417885 Νοσ «Σωτηρία» 6984067690 Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 Ασφ/κά Ταμεία 6974701829 ΥΠΑΑΤ 6945754555 Εκπαιδευτικοί Νότιας Αθήνας 6973223771 Χρηματοπιστωτικός«Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566 Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Νοσ. ΑΧΕΠΑ 6973972804 Νοσ. «Γεννηματάς» 6977029532 Εκπαιδευτικοί 6972167133 ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • Eπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr, Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάµηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδροµή σας στο λογαριασµό 081/757379-00 της Εθνικής Τράπεζας.

ανάλυση • 11

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

Οι εταιρείες κερδοσκοπούν, οι φτωχοί στην Αφρική πεθαίνουν

Η φτώχεια και ο ρατσισμός «μεταδίδουν» τον Έμπολα Της Κατερίνας Παρδάλη

Θυμίζοντας δυστοπική ταινία, οι Αρχές της Λιβερίας αποκλείουν πυκνοκατοικημένη φτωχογειτονιά της πρωτεύουσας που είχε κάποια κρούσματα. Η καραντίνα ολόκληρων πληθυσμών ως μέσο αποτροπής της εξάπλωσης του ιού έχει δεχτεί πυρά από επιστήμονες ως αναποτελεσματική, που γυρίζει «μπούμερανγκ». Όπως σημειώνεται σε σχετικό άρθρο, «οι επιδημίες δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά όταν ο πληθυσμός αισθάνεται πως διεξάγεται ένας πόλεμος εναντίον του και όχι ένας πόλεμος ενάντια στον ιό που τον απειλεί».

ιός Έμπολα ανακαλύφθηκε το 1976. Τα συμπτώματά του είναι πονοκέφαλος, εμετός, διάρροια και –το πιο χαρακτηριστικό– ακατάσχετη αιμορραγία, εσωτερική και εξωτερική (από μάτια, στόμα, μύτη κ.λπ.). Ο ιός χτυπάει το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων. Προσβάλλει τα κύτταρα που θα εντόπιζαν και θα εξολόθρευαν τους «εισβολείς» στον οργανισμό και τα στρέφει ενάντια στον ίδιο τον οργανισμό. Επιτίθεται στα αιμοφόρα αγγεία καταστρέφοντάς τα, αλλά και στα όργανα. Ο Έμπολα δεν μεταδίδεται από τον αέρα (όπως π.χ. η γρίπη), αλλά μόνο από τα σωματικά υγρά, όπως αίμα, σάλιο, σπέρμα, ούρα. Αυτό τον καθιστά δύσκολα διαδιδόμενο από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έτσι τα θύματά του στο παρελθόν ήταν λίγα. Φέτος, όμως, η έκρηξη του ιού στην Δυτική Αφρική είναι η πιο εκτεταμένη και η πιο θανατηφόρα στην ιστορία του. Στις 5 Σεπτέμβρη ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανακοίνωσε ότι 2.097 θάνατοι σε 3.944 προσβεβλημένους/ες δηλώθηκαν σε Λιβερία, Γουινέα και Σιέρα Λεόνε. Στη Νιγηρία δηλώθηκαν 28 κρούσματα με 8 νεκρούς. Δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή θεραπεία ή εμβόλιο για τον Έμπολα. Διαβάσαμε για το Zmapp, ένα φάρμακο σε πειραματικό στάδιο που επιτράπηκε εσπευσμένα η χορήγησή του, θεράπευσε ήδη δυο Αμερικανούς γιατρούς και έχει καλή επίδοση στους πιθήκους. Όμως τα ελάχιστα αποθέματα που υπήρχαν εξαντλήθηκαν ήδη. Άλλα «φάρμακα» που προσπαθούν να πλασάρουν στην Αφρική οι εταιρείες, όπως το Nano Silver (που χρησιμοποιείται για την απολύμανση τροφών), δεν έχουν αποδείξει καμιά ικανότητα να χτυπήσουν τη νόσο. Οπότε, ή θα χτυπήσουν κέρδη ή θα χτυπήσουν δωρεάν ανθρώπινα πειραματόζωα πατώντας πάνω στην απελπισία των ανθρώπων στη Δ. Αφρική. Και βέβαια, δεν θα χορηγηθούν ποτέ σε λευκό Δυτικό.

Μπορεί να γίνει κάτι; Οι προηγούμενες εμφανίσεις του ιού είχαν λίγα θύματα και αυτά ανάμεσα στον φτωχό αγροτικό πληθυσμό. Σήμερα που χιλιάδες φτωχοί έχουν στοιβαχτεί στην κυριολεξία στις παραγκουπόλεις των μεγάλων πόλεων της Αφρικής, η δυνατότητα μετάδοσης –με τη βοήθεια της ανύπαρκτης δημόσιας περίθαλψης– μεγάλωσε. Επίσης, η έρευνα για εμβόλιο ή για θεραπεία της νόσου δεν προχώρησε, αφού δεν ήταν κερδοφόρα για τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες. «Η επιδημία Έμπολα δεν είναι παρά η αντανάκλαση της υγειονομικής κρίσης στην Αφρική λόγω των μεγάλων

ελλείψεων σε προσωπικό, εξοπλισμό και φάρμακα, που θα μπορούσαν να προστατεύσουν τους πληθυσμούς ιδίως των περιοχών που ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας», σημειώνει ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, Πολ Φάρμερ. Πράγματι, όπως μας πληροφορούν επιστήμονες παγκόσμια, αλλά και εδώ στην Ελλάδα το ΚΕΕΛΠΝΟ (Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων): Ο ιός Έμπολα σκοτώνεται εύκολα με σαπούνι, χλωρίνη, το φως του ήλιου ή το στέγνωμα. Αν τα ρούχα μολυνθούν με υγρά, μπορούν να απολυμανθούν πλένοντάς τα στο πλυντήριο.

λουθα προληπτικά μέτρα: αποφυγή άμεσης επαφής με το αίμα ή τα σωματικά υγρά ασθενούς ή ατόμου που έχει αποβιώσει καθώς και με αντικείμενα που μπορεί να έχουν μολυνθεί, αποφυγή απευθείας επαφής με άγρια ζώα και την κατανάλωση κρέατος θηραμάτων, αποφυγή της σεξουαλικής επαφής χωρίς προφυλάξεις. Δεν φαίνονται δύσκολα ή ακριβά όλα τα παραπάνω. Ούτε η εξασφάλιση χώρων στα νοσοκομεία που να απομονώνουν τους ανθρώπους που νοσούν, για να σταματήσει η διάδοση της νόσου. Κι όμως, για τα φτωχά κράτη της Δ. Αφρικής και για τα καταρρέοντα συστήματα δημόσιας υγείας τους είναι ανέφικτα.

Ο ιός Έμπολα δεν μεταδίδεται από τα κουνούπια.

Στη Γουινέα αντιστοιχεί ένας γιατρός σε κάθε 10.000 κατοίκους. Στη Σιέρα Λεόνε υπάρχουν μόνο 200 γιατροί για τα 6 εκατομμύρια των κατοίκων της! Βασική υγειονομική προστασία, όπως γάντια μίας χρήσης και απολυμασμένες βελόνες για τα εμβόλια, δεν υπάρχει στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να νοσούν και πεθαίνουν και από το (ελάχιστο) νοσηλευτικό προσωπικό.

Ο κίνδυνος μόλυνσης εξουδετερώνεται λαμβάνοντας τα ακό-

Ο Έμπολα είναι θανατηφόρος ιός. Αλλά δεν είναι αυτός η κύ-

Ο ιός Έμπολα δεν επιζεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε επιφάνειες που είναι εκτεθειμένες στον ήλιο ή έχουν στεγνώσει. Ο κίνδυνος να εκτεθείτε στον ιό Έμπολα είναι εξαιρετικά χαμηλός. Δεν κινδυνεύετε να μολυνθείτε με τον ιό Έμπολα ανταλλάσσοντας χρήματα ή αγαθά ή κολυμπώντας σε πισίνα.

ρια αιτία για τους περισσότερους από τους θανάτους. Το ποσοστό των πληγέντων που πεθαίνει θα μπορούσε αντί να είναι κοντά στο 80% να είναι στο 10%. Αν ένας αγρότης ή βοσκός μπορούσε να πλύνει τα χέρια του με νερό και σαπούνι μετά την επαφή του με τα ζώα, αυτό θα ήταν αρκετό για τη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων να εμποδίσει τη μετάδοση του ιού. Αν υπήρχε η δυνατότητα στοιχειώδους απολύμανσης, επίσης. Όμως μιλάμε για χώρες όπου εκατοντάδες χιλιάδες δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Ούτε τους περνάει από το νου να πλένουν καθημερινά τα χέρια, τα ρούχα ή τα σπίτια τους... Επίσης, βασική βοήθεια για τους ασθενείς ώστε να αυξήσουν την πιθανότητα επιβίωσής τους υπάρχει με αντιπηκτικά αίματος και υγρά με γλυκόζη (ενέσιμα). Αλλά ούτε αυτά παρέχονται στη φτωχή πλειονότητα των Δυτικοαφρικανών.

Ρατσισμός Η έξαρση του ιού σήμανε και έξαρση του ρατσισμού σε πολλές περιπτώσεις. Το Fox News στις ΗΠΑ χαρακτήριζε την έξαρση του ιού

Έμπολα στη Δ. Αφρική ως «απειλή» για την Αμερική. Διάφορα πρωτοσέλιδα στον Τύπο μιλούσαν για θανατηφόρες «ξένες» ασθένειες που είναι εν δυνάμει μεγάλες απειλές για τη χώρα. Ακροδεξιές φωνές στις ΗΠΑ ζητούσαν να σταματήσουν οι πτήσεις από και προς τις χώρες τις Δυτικής Αφρικής που πλήττονται, αδιαφορώντας αν αυτό θα απέκλειε κάθε πιθανή βοήθεια και θα κόστιζε περισσότερους θανάτους. Τρομοκράτηση του πληθυσμού υπήρχε και από τα βρετανικά ΜΜΕ. Από την άλλη, όλες/οι θυμόμαστε την ανατριχιαστική δήλωση «Ο κύριος Έμπολα μπορεί να λύσει το πρόβλημα μέσα σε τρεις μήνες» που έκανε στους δημοσιογράφους ο Λε Πεν, πατέρας της Μαρίν Λε Πεν, σε κοκτέιλ πάρτι πριν από την εκλογική συγκέντρωση του Εθνικού Μετώπου στη Μασσαλία, αναφερόμενος στην «πληθυσμιακή έκρηξη» παγκοσμίως. Για πολλούς αναλυτές, ακόμα και γιατρούς ή σχετιζόμενους με τα συστήματα υγείας, η ασθένεια δεν θα μπορούσε να χτυπήσει με αυτή την ένταση λευκούς στη Δύση, και δεν θα αφηνόταν να διαδοθεί.

Ο καπιταλισμός δεν θεραπεύει, σκοτώνει Σε μια κοινωνία που δεν θα βασιζόταν στο κυνήγι του μέγιστου κέρδους, αν οι μεγάλες φαρμακευτικές αρνούνταν να παραγάγουν φάρμακα για «μη κερδοφόρες» ασθένειες όπως ο Έμπολα ενώ παράγουν δεκάδες κερδοφόρα φάρμακα (π.χ. για την πίεση, που θα έφτανε ένα και καλό), θα αναλάμβανε το κράτος να τις εθνικοποιήσει, επιτρέποντας τα έσοδα από τις κερδοφόρες θεραπείες να εξισορροπήσουν τα έξοδα για την έρευνα, την ανάπτυξη και την παραγωγή των μη κερδοφόρων θεραπειών. Επίσης, αντί τα δισεκατομμύρια να δίνονται σε έρευνες για χημικά όπλα ή για την «επαναπροώθηση» μεταναστών, θα μπορούσαν να δοθούν στην

ανακάλυψη εμβολίων και θεραπειών. Όχι μόνο για τον Έμπολα, που έχει γίνει φέτος «φίρμα» στα ΜΜΕ, αλλά και για τις άλλες, πολύ πιο μαζικές και θανατηφόρες ασθένειες που χτυπούν την Αφρική και γενικά τον παγκόσμιο φτωχό «Νότο». Για παράδειγμα, η ελονοσία (μαλάρια) κοστίζει πολλές χιλιάδες νεκρούς κάθε χρόνο. Το 2010 υπήρχαν 655.000 θάνατοι από ελονοσία, με το 91% από αυτούς στην Αφρική και το 85% να είναι παιδιά κάτω των 5 χρόνων. Η ελονοσία στη Δύση έχει αντιμετωπιστεί. Αλλά εκεί η «αγορά» (δηλαδή ο καπιταλισμός και οι φαρμακευτικές του εταιρείες) φαίνεται ότι δεν έχουν αρκετό κέρδος ή άλλο κίνητρο για να τη θεραπεύσουν. Επίσης, ξέχασαν

και τα «παιδάκια της Αφρικής που πεινάνε και πεθαίνουν», ένα σλόγκαν με το οποίο μας βομβάρδιζαν στο παρελθόν για να αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη που εμείς –στον δυτικό καπιταλισμό– δεν πεινάμε. Ίσως γιατί από την κρίση και μετά και οι φτωχοί στη Δύση (και στην Ελλάδα) πεινάνε. Κλείνοντας, παραθέτουμε τη δήλωση που έκανε ο John Ashton, πρόεδρος της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου, που δεν μπορεί να κατηγορηθεί για αριστεριστής. Ο Ashton έγραψε ένα καυστικό άρθρο γνώμης στον «Independent» της Κυριακής 3 Αυγούστου. Εκεί τονίζει συμπερασματικά: «Το σκάνδαλο της απροθυμίας της φαρμακευτι-

κής βιομηχανίας να επενδύσει στην έρευνα και να παραγάγει φάρμακα και εμβόλια, πράγμα που αρνούνται να κάνουν επειδή τα νούμερα είναι κατά τη γνώμη τους πολύ μικρά και δεν δικαιολογούν την επένδυση, αποτελεί την ηθική χρεοκοπία του καπιταλισμού που λειτουργεί στο κενό ενός ηθικού και και κοινωνικού πλαισίου».

• διεθνή

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

Νευρική κρίση στο Κίεβο από την υποχώρηση Ποροσένκο

Εύθραυστη εκεχειρία, πολεμικές ιαχές από το ΝΑΤΟ Του Πέτρου Τσάγκαρη

και η «Μαύρη Εκατονταρχία», ο «Ρωσικός Ορθόδοξος Στρατός» κ.ά. (Παρά την αναντίρρητη αυτή πραγματικότητα, προσωπικότητες της Αριστεράς στη Ρωσία, εξαιτίας της χρόνιας απομόνωσής τους από τις ευρύτερες λαϊκές μάζες, φαντασιώνονται τώρα κοινωνική εξέγερση στην Α. Ουκρανία, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να βλέπουν ως μόνη ελπίδα το μικρό αλλά υπαρκτό αντιπολεμικό κίνημα στη Ρωσία.)

εύθραυστη εκεχειρία που συμφωνήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου στο Μινσκ, μπορεί να μη διατηρηθεί, ωστόσο «φωτογράφισε» το συσχετισμό δυνάμεων που είχε διαμορφωθεί εκείνη τη στιγμή. Ο Ουκρανός πρόεδρος Ποροσένκο είχε υποσχεθεί να επιτύχει οριστική νίκη εντός εβδομάδων από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση. Σχεδίαζε να καταλάβει τόσο το Λουγκάνσκ όσο και το Ντονέτσκ μέχρι τα τέλη Αυγούστου ώστε να συμπέσει με την εθνική γιορτή της ανεξαρτητοποίησης από την ΕΣΣΔ. Αυτό μαρτυρά η ένταση των επιθέσεων τους προηγούμενους μήνες και οι αδιάκριτοι βομβαρδισμοί που οδήγησαν σε μαζικούς θανάτους αμάχων. Ωστόσο, την κρίσιμη στιγμή η βοήθεια που ήρθε πίσω από τα σύνορα, αντέστρεψε την κατάσταση: χιλιάδες Ουκρανοί στρατιώτες περικυκλώθηκαν και εξουδετερώθηκαν, ενώ άλλες μονάδες του στρατού τράπηκαν σε σχεδόν άτακτη υποχώρηση (ταυτόχρονα συνεχίστηκε και το μεγάλο κύμα λιποταξιών από τις τάξεις του επίσημου στρατού). Η κατάληψη, εκ μέρους των αυτονομιστών, των αεροδρομίων του Λουγκάνσκ (και πιθανώς και του Ντονέτσκ) και, κυρίως, η επέλαση προς τη Μαριούπολη ολοκλήρωσαν μια καταστροφική εικόνα για τις ουκρανικές δυνάμεις. Συνολικά, οι νεκροί, οι τραυματίες και οι λιποτάκτες του ουκρανικού στρατού μπορεί να ξεπερνούν τις 15.000.

Συμφωνία Έτσι ο Ποροσένκο σύρθηκε –πιθανόν πιεζόμενος από Ουκρανούς ολιγάρχες που συνεχίζουν να παλατζάρουν μεταξύ Δύσης και Ρωσίας αλλά και από τη Γερμα-

Προοπτικές

νία– σε έναν προσωρινό συμβιβασμό υπό τους όρους των ανταρτών και της Μόσχας: Κατ’ αρχάς στο Μινσκ βρέθηκαν και διαπραγματεύτηκαν με την ουκρανική αντιπροσωπεία, ο πρωθυπουργός και ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ», Ολ. Ζαχαρτσένκο και Α. Πούργκιν αντίστοιχα, καθώς και άλλο ένα ηγετικό στέλεχος των αυτονομιστών, ο Ι. Πλοτνίτσκι. Κι όμως λίγους μήνες πριν οι ηγέτες του Κιέβου διαμήνυαν με κάθε τρόπο ότι δεν συζητούν με τρομοκράτες, όπως ονόμαζαν την ηγεσία των αυτονομιστών! Ο Ποροσένκο ταπεινώθηκε περαιτέρω λίγες ώρες πριν από τη συμφωνία του Μινσκ, όταν το γραφείο Τύπου του αναγκάστηκε να διορθώσει την αρχική ανακοίνωση για επίτευξη τηλεφωνικής συμφωνίας με τον Πούτιν, ύστερα από απαίτηση του Κρεμλίνου, το οποίο ήθελε τέτοια διατύπωση ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι η Ρωσία δεν μετέχει στη σύρραξη.

Ο ίδιος ο Ποροσένκο ανακοίνωσε τα 12 σημεία της συμφωνίας για την εκεχειρία, τα οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν σχεδόν όλα όσα ζητούσαν οι αυτονομιστές: Αναγνώριση οικονομικής αυτοτέλειας για το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ με αποκέντρωση των εξουσιών, καθώς και αναγνώριση της ρωσικής γλώσσας και των ρωσικών εθίμων. Δέχθηκε επίσης απομάκρυνση των βαριών όπλων και τη διάνοιξη διαδρόμων για τη διέλευση ανθρωπιστικής βοήθειας. Επίσης την αποστολή διεθνών παρατηρητών για την τήρηση της εκεχειρίας, ενώ τέλος συμφωνήθηκε και η ανταλλαγή αιχμαλώτων.

Η Ρωσία Η αντιστροφή της κατάστασης στο στρατιωτικό πεδίο δεν ήρθε μόνο από την αποφασιστικότητα των αυτονομιστών. Κυρίως προέκυψε από τη ρωσική βοήθεια. Εκτός από τα βαριά όπλα που η Μόσχα προμηθεύει στους αντάρτες, στην Α.

Ουκρανία υπάρχουν χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες των επίλεκτων μονάδων. Η ρωσική ΜΚΟ «Επιτροπή Μητέρων των Ρώσων Στρατιωτών» εκτιμά ότι συνολικά έχουν σταλεί εκεί 15.000 Ρώσοι στρατιώτες. Ο ίδιος ο Ζαχαρτσένκο παραδέχθηκε στα τέλη Αυγούστου ότι στην περιοχή του δρούσαν από την έναρξη των εχθροπραξιών 3.000-4.000 ένοπλοι από τη Ρωσία. Η δικαιολογία που έδωσε ο ίδιος (ότι πρόκειται για Ρώσους στρατιωτικούς που προτίμησαν να μην κάνουν διακοπές και να πολεμήσουν στο πλευρό των εξεγερμένων στην Α. Ουκρανία) μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει. Εκτός από αυτούς, μεταξύ των ανταρτών περιλαμβάνονται και φασίστες από τη Ρωσία: Σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη», η ναζιστική οργάνωση «Ρωσική Εθνική Ενότητα» υποστηρίζει πως έχει αποστείλει 200 ενόπλους, ενώ ενόπλους έχουν αποστείλει

Σε κάθε περίπτωση η εκεχειρία είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθεί και ακόμη πιο δύσκολο να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα, κυρίως γιατί ο Ποροσένκο δεν μπορεί να επιβιώσει πολιτικά αν προσπαθήσει να υλοποιήσει τις παραχωρήσεις στις οποίες προέβη, ειδικά αν αυτό εμφανίζεται να συμβαίνει κάτω από συνθήκες στρατιωτικής νίκης των αυτονομιστών. Οι ακροδεξιοί σύμμαχοί του στο Κίεβο, οι Ουκρανοί ολιγάρχες που εκτέθηκαν αλλάζοντας στρατόπεδο (από το ρωσικό στο δυτικό), αλλά και τα γεράκια του ΝΑΤΟ δεν θα είναι καθόλου ευχαριστημένοι. Ήδη ο προσωρινός πρωθυπουργός Α. Γιάτσενιουκ δήλωσε ότι το ειρηνευτικό σχέδιο έπρεπε να περιλαμβάνει «απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων και των Ρώσων κακοποιών και τρομοκρατών και αποκατάσταση των συνόρων της Ουκρανίας με τη Ρωσία», όροι που φυσικά δεν συμφωνήθηκαν. Ο Γιάτσενιουκ έχει μάλιστα εξαγγείλει –κατά τα πρότυπα του Ισραήλ– τη δημιουργία ενός τείχους μήκους 2.000 χλμ. με ηλεκτροφόρα σύρματα και ναρκοπέδια κατά μήκος των συνόρων με τη Ρωσία, προϋπολογισμού 100 εκατ. ευρώ! Την ίδια στιγμή που το ΔΝΤ επιβάλλει τη γνωστή σε μας αιματηρή λιτότητα στο λαό της Ουκρανίας…

Οι κυρώσεις της ΕΕ προς τη Ρωσία μπορεί να γίνουν μπούμερανγκ

Ομπάμα, ο Βρετανός Κάμερον και ο Δανός γραμματέας του ΝΑΤΟ Ράσμουσεν θέλουν ακραία ρήξη. Πίεσαν την ΕΕ για να επιβάλει περαιτέρω κυρώσεις προς τη Μόσχα, αυτήν τη φορά βάζοντας στο στόχαστρο τις τρεις μεγαλύτερες ρωσικές κρατικές εταιρείες φυσικού αερίου (Rosneft, Gazprom Neft και Transneft). Η ΕΕ τελικά υιοθέτησε τις κυρώσεις με την αίρεση της τήρησης της εκεχειρίας στην Ουκρανία. Αν τελικά επιβληθούν οι κυρώσεις, τότε η Ρωσία θα πληγεί σοβαρά, καθώς θα χάσει 4,5 δισ. ευρώ από τα έσοδα για κάθε μήνα του εμπάργκο, οδηγώντας τον κρατικό προϋπολογισμό σε πραγματική κατάρρευση –τουλάχιστον μέχρι το 2020 όταν θα αρχίσει να λειτουργεί ο αγωγός που θα στέλνει αέριο στην Κίνα. Και δεν είναι μόνον οι μελλοντικές συνέπειες. Ήδη, λόγω των κυρώσεων, στην Α. Πετρούπολη οι τιμές του κρέατος

έχουν αυξηθεί κατά 23% και σε άλλα τρόφιμα κατά 70%. Τα γεράκια του ΝΑΤΟ πιέζουν και για περαιτέρω στρατιωτικοποίηση γύρω από τα δυτικά σύνορα της Ρωσίας. Σχετικές πολεμοχαρείς αποφάσεις ελήφθησαν στο Νιούπορτ. Τα κοινά γυμνάσια του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ και της Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα απειλούν κυριολεκτικά την ειρήνη όλου του πλανήτη. Η δε οδηγία για αύξηση των πολεμικών δαπανών στο 2% του ΑΕΠ κάθε χώρας-μέλους είναι ενδεικτική των προθέσεων. Ωστόσο οι υπόλοιπες ποσοτικές κινήσεις που αποφασίστηκαν ήταν αναιμικές: Η δημιουργία της «Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης» και το συνακόλουθο σχέδιο για ανάπτυξη 4.000 στρατιωτών στις χώρες-μέλη που συνορεύουν με τη Ρωσία, καθώς και το αστείο ποσό των 15 εκατ. ευρώ για οικονομική ενίσχυση του ουκρανικού στρατού, δεν αποτε-

λούν παρά επικοινωνιακά τερτίπια στην προσπάθεια ανύψωσης του ηθικού των ηγετών των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ στην Α. Ευρώπη. Οι αποφάσεις είναι διστακτικές γιατί οι δυτικοί ιμπεριαλιστές έχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, όσον αφορά τις προθέσεις για ρήξη των σχέσεων με τη Ρωσία. Η εξάρτηση χωρών, όπως η Γερμανία, από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες οδηγεί σε διαφορετικές τοποθετήσεις. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Οικονομικών της Ενέργειας του Πανεπιστημίου της Κολονίας, αν η Ρωσία διακόψει τις εξαγωγές φυσικού αερίου για εννιά μήνες, τότε η Φινλανδία θα γνωρίσει έλλειψη 100% της ποσότητας που καταναλώνει, αλλά και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη –και κύρια στη Γερμανία– τα προβλήματα θα είναι πολύ σοβαρά καθώς θα λείψουν 46 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Και δεν είναι μόνον το αέριο. Στη Γερμανία, αν συνεχιστεί η επιβο-

λή των κυρώσεων προς τη Ρωσία, κινδυνεύουν να χαθούν άμεσα 350.000 θέσεις εργασίας. Σύμφωνα με δήλωση του Μεντβέντεφ, τα ρωσικά αντίποινα σε περίπτωση τελικής επιβολής των κυρώσεων προς τις εταιρείες υδρογονανθράκων, θα είναι το κλείσιμο του εναέριου χώρου για τις ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες. Αυτό θα σημάνει ότι μόνο η Λουφτχάνσα θα χάσει ένα δισ. ευρώ τους επόμενους τρεις μήνες, οι δε εταιρείες χαμηλού κόστους μπορεί να οδηγηθούν σε κλείσιμο. Ξέροντας λοιπόν ότι το εμπάργκο μπορεί να γίνει μπούμερανγκ, η Μέρκελ διευκρίνισε ότι, αν τηρηθεί η εκεχειρία, οι κυρώσεις προς τη Ρωσία πρέπει να ανακληθούν. Μάλιστα, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες η Γερμανία δεν επιθυμεί καμία στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο. «Η καγκελάριος και ο υπουργός Εξωτερικών έχουν πει επανειλημμένα ότι δεν

θεωρούν επ’ ουδενί πιθανό να δοθεί μια στρατιωτική βοήθεια στη σύγκρουση αυτή», είπε Γερμανός αξιωματούχος στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ο Γερμανός αξιωματούχος τόνισε ακόμη πως ούτε η πιθανή μελλοντική εισδοχή της Ουκρανίας στο NATO συμπεριλαμβάνεται στα θέματα της συνόδου. Αντίστοιχες επιφυλάξεις για τις αντιρωσικές ενέργειες εξέφρασε και ο Τσέχος πρωθυπουργός Μπ. Σομπότκα, προειδοποιώντας πως η κλιμάκωση των κυρώσεων είναι επικίνδυνη, ενώ ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας Ρ. Φίτσο έχει απειλήσει να ασκήσει βέτο σε οποιαδήποτε μέτρα μπορεί να βλάπτουν τα συμφέροντα της Σλοβακίας. Η Αυστρία και η Ουγγαρία είναι επίσης επιφυλακτικές. Ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός βρίσκεται ενώπιον ενός πολύ σοβαρού και πρωτοφανούς διλήμματος.

διεθνή • 13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

Προς το δημοψήφισμα στην Καταλονία

Πολιτική κρίση στο Πακιστάν Του Πάνου Πέτρου

ο Πακιστάν έχει βρεθεί σε μια ακόμα πολιτική κρίση. Από τα μέσα Αυγούστου μέχρι και τη μέρα που γράφοντα αυτές οι γραμμές, δύο καθιστικές διαμαρτυρίες έχουν αποκλείσει έναν κεντρικό δρόμο του Ισλαμαμπάντ, που οδηγεί σε μια σειρά κεντρικά κτίρια (κοινοβούλιο, πρωθυπουργική έδρα κ.ά.), ενώ έχουν σημειωθεί σποραδικές συγκρούσεις (εισβολή στην κρατική τηλεόραση από τους διαδηλωτές, αστυνομικά οδοφράγματα και συλλήψεις κ.ά.). Οι δύο παράλληλες κινητοποιήσεις ονομάζονται «Πορεία για την Απελευθέρωση» και «Πορεία για την Επανάσταση». Ωστόσο, σύμφωνα με αγωνιστές της πακιστανικής Αριστεράς, πρόκειται για προσβολή στο νόημα των δύο λέξεων. Η «Πορεία για την Απελευθέρωση» οργανώνεται από το PTI (Πακιστανικό Κίνημα για τη Δικαιοσύνη), το κόμμα του Ιμράν Καν. Είναι ένας πρώην αστέρας του κρίκετ και ανερχόμενη πολιτική προσωπικότητα στο Πακιστάν, που έγινε δημοφιλής ως «δημόσιο πρόσωπο» του κινήματος ενάντια στους βομβαρδισμούς από τα αμερικανικά drones (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) σε πακιστανικό έδαφος, για την εναντίωσή του στον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» και γενικότερες υποσχέσεις για «πολιτική αλλαγή», σε μια χώρα όπου τα παραδοσιακά κόμματα φημίζονται για τη διαφθορά τους και την ακραία οικογενειοκρατία. Ωστόσο, και το PTI συμμερίζεται τις ίδιες κεντροδεξιές πολιτικές με τα παραδοσιακά κόμματα, ενώ έχει τη στήριξη μεγάλου τμήματος της πακιστανικής άρχουσας τάξης. Η «Πορεία για την Επανάσταση» οργανώνεται από το PAT (Πακιστανικό Λαϊκό Κίνημα) του Μουλά Ταχίρ Κουάντρι, ένα συντηρητικό θρησκευτικό κόμμα που χρησιμοποιεί συχνά ριζοσπαστική φρασεολογία «ενάντια στο κατεστημένο». Οι ηγέτες των δύο κινητοποιήσεων απαιτούν την παραίτηση του πρωθυπουργού Ναουάζ Σαρίφ, καταγγέλλοντας νοθεία στις εκλογές του 2013. Το «ποιόν» των υποκινητών του κινήματος και το μεγάλο αναπάντητο ερωτηματικό γιατί χρειάστηκε να περάσουν 14 μήνες για να «ανακαλύψουν» ξαφνικά τη νοθεία οι δύο ηγέτες έχουν στερήσει από τις κινητοποιήσεις τη μαζικότητα, τουλάχιστον μια μαζικότητα αντίστοιχη αυτής προηγούμενων κινημάτων, όπως εκείνο που ανέτρεψε τον δικτάτορα Μουσάραφ το 2009 ή αυτό που κατέβασε εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους λίγο μετά ενάντια στον πρόεδρο Ζαρντάρι (επικεφαλής του Πακιστανικού Λαϊκού Κόμ-

ματος, που διαδέχτηκε τον Μουσάραφ αλλά γρήγορα καταπάτησε τις δεσμεύσεις του μένοντας εντός των πλαισίων που όριζε ο πανίσχυρος στο Πακιστάν στρατός). Οι Πακιστανοί έχουν μια σειρά καλούς λόγους να διαδηλώνουν ενάντια στο PMLN και σίγουρα ένα τμήμα αυτών που παραμένουν στους δρόμους σκέφτονται αυτούς τους λόγους. Το PMLN, προκειμένου να διασφαλίσει το δανεισμό από το ΔΝΤ, καθοδηγεί μια σαρωτική νεοφιλελεύθερη επίθεση: διπλασίασε την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, αύξησε την τιμή του φυσικού αερίου, προχωρά σε ένα πρόγραμμα σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων οργανισμών. Γι’ αυτούς τους λόγους, η αρχική προαναγγελία των διαδηλώσεων ενέπνευσε πολλούς Πακιστανούς και γι’ αυτούς τους λόγους τα αντιπολιτευόμενα κόμματα κερδίζουν σε δημοφιλία. Αλλά με το πέρασμα των ημερών, φάνηκε πως αυτό που επικρατεί είναι οι κυνικοί υπολογισμοί των ηγετών του PTI και του PTA. Το PMLN διατηρεί μεγάλο μέρος της δημοφιλίας που του χάρισε την εκλογική νίκη το 2013 (συμμετείχε στο πλευρό του δημοκρατικού κινήματος ενάντια στον Μουσάραφ και έπειτα ενάντια στην κυβέρνηση Ζαρντάρι, και βρίσκεται στην κυβέρνηση μόλις 14 μήνες), ενώ οι Καν και Κουάντρι δεν έχουν πείσει πως επιδιώκουν κάτι παραπάνω από το να διεκδικήσουν την εξουσία για τον εαυτό τους, για να πυροδοτηθεί ένα πραγματικό λαϊκό-μαζικό κίνημα, ικανό να ξεπεράσει τις αρχικές τους προθέσεις. Η επιμονή των δύο αντιπολιτευόμενων ηγετών να απαιτούν παρά την αδυναμία των κινημάτων τους την παραίτηση του πρωθυπουργού έχει προκαλέσει σχόλια πως προσδοκούν τελικά μια παρέμβαση του στρατού. Οι πραγματικοί στόχοι των δύο κομμάτων είναι άγνωστοι και η πιθανότητα πραξικοπήματος δείχνει μακρινή, ωστόσο αντικειμενικά η κρίση ωφέλησε τους στρατηγούς. Η στρατιωτική ηγεσία οργάνωσε συναντήσεις και με την αντιπολίτευση και με την κυβέρνηση, ενώ με ευθύνες όλων (κυβέρνησης, αντιπολίτευσης, ΜΜΕ) ο στρατός επανήλθε στο προσκήνιο ως «σωτήρας» και «ρυθμιστής». Είναι ένα μεγάλο πισωγύρισμα για το Πακιστάν, μετά τη μεγαλειώδη εξέγερση ενάντια στον Μουσάραφ και τις εκλογές του 2013 –την πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας που μία εκλεγμένη κυβέρνηση παρέδωσε την εξουσία σε μια άλλη, καθώς το Πακιστάν πέρασε πάνω από τα μισά χρόνια της ιστορίας του ως

ανεξάρτητο κράτος με δικτατορίες και στρατιωτικό νόμο. Η κυβέρνηση PMLN ήταν η πρώτη στην ιστορία που επιχείρησε να ανεξαρτητοποιηθεί από το στρατό. Επιχείρησε να διώξει ποινικά τον (εξόριστο στις ΗΠΑ) Μουσάραφ για προδοσία για το πραξικόπημα του 1999, και κυρίως να χαράξει δική της εξωτερική πολιτική (προσέγγιση και ειρήνη με την Ινδία, χειρισμός του Αφγανιστάν και των Ταλιμπάν του Πακιστάν από την πολιτική κυβέρνηση). Βγαίνει από τη σημερινή κρίση εμφανώς αποδυναμωμένη. Μετά τη συνάντηση με την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, κυβερνητικό στέλεχος ομολόγησε πως πήρε την υπόσχεση πως δεν θα γίνει πραξικόπημα, αλλά αποδέχτηκε να δώσει μεγαλύτερο ρόλο στο στρατό. Είναι γνωστό πως «μεγαλύτερος ρόλος» σημαίνει πως η εξωτερική πολιτική (Ινδία, Αφγανιστάν, Ταλιμπάν) μένει στα χέρια του στρατού, ενώ η κυβέρνηση αφοσιώνεται στα εσωτερικά ζητήματα. Το Πακιστάν ήταν πάντα εγκλωβισμένο ανάμεσα στην ανάγκη για αμερικανική βοήθεια και τους ισχυρούς δεσμούς ανάμεσα στο στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες (η πανίσχυρη ISI) και τους Ταλιμπάν, με στόχο να έχει λόγο το πακιστανικό κράτος στις εξελίξεις στο Αφγανιστάν. Η «διπλοπρόσωπη» πολιτική του στον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» (πότε επιθέσεις στους Ταλιμπάν, πότε ανοχή της παρουσίας και δράσης τους) πάντοτε καθοριζόταν από αυτό το δίλημμα. Η συμμαχία της φιλοδυτικής κυβέρνησης Καρζάι με την (ιστορική εχθρό) Ινδία όξυνε αυτό το ζήτημα για τον πακιστανικό στρατό. Όλοι οι «παίχτες» (ο Καν, που έχει δεσμούς με το στρατό και επιδιώκει τη συμπάθεια των Πακιστανών Ταλιμπάν, το PMLN, που ταλαντεύεται ανάμεσα στις ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Πακιστανούς Ταλιμπάν και τον πόλεμο εναντίον τους, ο στρατός, που έχει «διδάξει» το διπλό παιχνίδι) καθορίζουν τη στάση τους με βάση αυτό το σύνθετο θέμα. Οι ίδιοι οι Ταλιμπάν του Πακιστάν πέρασαν από διάσπαση πρόσφατα, με βάση το ερώτημα αν επιτίθενται σε πακιστανικούς στόχους ή αποδέχονται την «ασυλία» του πακιστανικού κράτους με αντάλλαγμα να επιχειρούν μόνο στο Αφγανιστάν. Σε αυτό το «κουβάρι» μπλέκεται ο λαός του Πακιστάν, που πληρώνει το τίμημα του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία», της ανάπτυξης τζιχαντιστικών δικτύων, της δύναμης του στρατού και της κυριαρχίας πολιτικών δυνάμεων που ελάχιστα ενδιαφέρονται για την ειρήνη και την ευημερία του...

Ο Ζόρντι Πουγιόλ, ιδρυτής και ιστορικός ηγέτης του κεντροδεξιού εθνικιστικού καταλανικού κόμματος Σύγκριση και Ένωση (Convergencia I Unio, CiU) και πρόεδρος της καταλανικής κυβέρνησης από το 1980 ως το 2003, ομολόγησε πως για 30 χρόνια η οικογένειά του έκρυβε αφορολόγητη περιουσία στην Ελβετία. Η είδηση είναι βόμβα στα θεμέλια της αστικής, δεξιάς εκδοχής του καταλανικού εθνικισμού, που διαμαρτυρόταν πως η Καταλονία «υπερφορολογείται από τη Μαδρίτη αντί να χρησιμοποιεί τους πόρους των φόρων της για τις δικές της ανάγκες». Ο Ραχόι τρίβει τα χέρια του ενώ ο ηγέτης του CiU, Αρτούρο Μας, έχει πλέον σοβαρά προβλήματα. Ωστόσο, για τις «αγορές» (αρθρογραφία σε «Financial Times», «Economist») είναι μια «ευκαιρία»: το πλήγμα στο κύρος του αιτήματος για ανεξαρτησία μπορεί να βοηθήσει τον Μας να βγει από τη δύσκολη θέση (αμφίβολο αν επιδιώκει πραγματικά ανεξαρτησία και όχι απλώς μια διαπραγμάτευση με τη Μαδρίτη) και να αποδεχτεί έναν «έντιμο συμβιβασμό». Ωστόσο, όλοι επισημαίνουν και ένα άλλο σενάριο: την κατάρρευση του CiU μαζί με τη δική του εκδοχή «αυτονομίας» (μέσα από πρόωρες εκλογές στην Καταλονία) και τη συνέχεια της εκρηκτικής ανόδου της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς της Καταλονίας, που εκφράζει έναν πιο «λαϊκό» εθνικισμό και είναι υπέρ της πλήρους ανεξαρτησίας, ακόμα κι αν αυτή κηρυχθεί παράνομη από το ισπανικό κράτος. Και τότε ποιος ξέρει τι πολιτική κρίση μπορεί να συνταράξει το ήδη κλονισμένο ισπανικό κράτος...

Γαλλία: Δημοσκοπικό σοκ

Ανατριχιαστικές οι δημοσκοπήσεις από τη Γαλλία, όπου η Λε Πεν θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως θα περνούσε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, ενώ με αντίπαλο τον Ολάντ θα κέρδιζε την προεδρία! Να νικήσεις τον Ολάντ δεν είναι άθλος βέβαια. Ο ηγέτης των Σοσιαλιστών κατάφερε να διαψεύσει σε χρόνο ρεκόρ τις ελπίδες που τον έφεραν στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Και όταν η «Αριστερά» (έτσι καταγράφεται ακόμα στη Γαλλία, με ευθύνη και της πραγματικής Αριστεράς) τα κάνει μαντάρα, η μοίρα της είναι πάντα πολύ χειρότερη από της Δεξιάς (λόγω διαφορετικής εκλογικής βάσης). Ο Ολάντ έσπασε κάθε ρεκόρ, καθώς κυβερνά με δημοφιλία... 13%. Μένει να φανεί αν το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα πάρει το δρόμο του ΠΑΣΟΚ. Πέρα όμως από την κατρακύλα των σοσιαλδημοκρατών, και μόνο το γεγονός ότι το σενάριο «κυβέρνηση Εθνικού Μετώπου» πλέον γίνεται ρεαλιστική προοπτική είναι μια πολύ σκληρή προειδοποίηση. Για το τι τερατογενέσεις επιφυλάσσει η περίοδος, αν το εργατικό κίνημα δεν δώσει τις δικές του απαντήσεις στις επιθέσεις. Αλλά και για τις συνέπειες λαθών όπως του ΚΚΓ, που επιλέγοντας την «πλατιά συμμαχία» με το ΣΚ, καταδίκασε την προσπάθεια του Μετώπου της Αριστεράς να κερδίσει αυτό από την πολιτική κρίση και να εκφράσει αυτό τη λαϊκή οργή...

Εκλογικό ντέρμπι στη Βραζιλία

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι προεδρικές εκλογές του Οκτώβρη στη Βραζιλία θα είναι ντέρμπι. Η Ντίλμα Ρούσεφ του κυβερνητικού Κόμματος των Εργατών (PT) βλέπει την πλάτη της Μαρίνα Σίλβα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Η Μαρίνα Σίλβα ήταν ακτιβίστρια υπέρ της διάσωσης του Αμαζονίου, στέλεχος του PT και υπουργός Περιβάλλοντος που εγκατέλειψε και την κυβέρνηση και το κόμμα όταν είδε πως οι αγροβιομηχανίες και τα «μεγάλα έργα» της κυβέρνησης Λούλα έβαζαν εμπόδια στο περιβαλλοντικό έργο της. Στις τελευταίες εκλογές πήρε γύρω στο 18% με τους Πράσινους και τώρα με το ΣΚ απειλεί την Ντίλμα. Η Σίλβα είναι αμφιλεγόμενη: έχει ρεύμα στη μεσαία τάξη, στηρίζει μια χριστιανική ατζέντα κατά των εκτρώσεων, ενώ ταυτόχρονα φιλοδοξεί να εκλεγεί ως «μαύρη, φτωχή, γυναίκα» και εκφραστής της διαμαρτυρίας ενάντια στη μετάλλαξη του PT.

14 • νεολαία

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

Το πανεπιστήμιο του κεφαλαίου και της αστυνόμευσης είναι εδώ Άλλωστε σήμερα ένας φοιτητής έχει μεγάλη δυσκολία να καλύψει τα έξοδά του. Επιπλέον, οι διαγραφές ανοίγουν το δρόμο για νέες απολύσεις. Από τη στιγμή που αλλάζει ο λόγος των φοιτητών προς τους διοικητικούς υπαλλήλους, είναι πιθανό μετά τις διαγραφές να βγουν κι άλλοι υπάλληλοι του πανεπιστημίου υπεράριθμοι και να απολυθούν. Τέλος οι διαγραφές προωθούν την εντατικοποίηση του πανεπιστημίου. Οι φοιτητές πρέπει να πάρουν πτυχίο σύντομα γιατί αλλιώς θα διαγραφούν, κι έτσι δεν πρόκειται να ασχοληθούν σχεδόν με τίποτα άλλο, από πολιτιστικές δραστηριότητες μέχρι και πολιτικές.

Του Τάσου Φίντζου

ατά τη διάρκεια του καλοκαιριού διενεργήθηκαν οι πρυτανικές εκλογές. Νέος πρύτανης εκλέχθηκε ο Θ. Φορτσάκης, ο οποίος έχει τελέσει πρόεδρος της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, ενώ αν κοιτάξουμε το βιογραφικό του θα δούμε ότι έχει συμμετάσχει σε πολλές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές καθώς έχει διατελέσει και σύμβουλος πρωθυπουργού την περίοδο 1990-1991. Ως πρόεδρος τμήματος έχει δώσει δείγματα γραφής. Η Νομική ήταν η μόνη σχολή στην οποία χάθηκε το εξάμηνο μετά την απεργία των καθηγητών κατά κάποιον τρόπο εκδικητικά προς τους φοιτητές. Οι φοιτητικές παρεμβάσεις δεν λαμβάνονται ποτέ υπόψη, συνήθως δε αρνείται να ακούσει τι έχουν να πουν οι φοιτητές. Η αφίσα στη Νομική που τον εμφανίζει ως Ναπολέοντα είναι χαρακτηριστική της αλαζονείας που επιδεικνύει και με τον τρόπο που έχει επιλέξει μέχρι τώρα να διοικεί. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι ο Θ. Φορτσάκης ως πρύτανης θα υποστηρίζει διαρκώς την περαιτέρω φιλελευθεροποίηση του πανεπιστημίου και την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση όπως αυτή προωθείται από την κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης απολογισμού του απερχόμενου πρύτανη, όταν πήρε το λόγο φοιτητές φώναξαν συνθήματα ενάντια στις διαγρα-

φές εμποδίζοντάς τον να μιλήσει. Η απόκρισή του ήταν: «Αυτό το πανεπιστήμιο παραλαμβάνω». Προφανώς η φοιτητική αντίδραση και οι διεκδικήσεις των φοιτητών αποτελούν πρόβλημα για τον νέο πρύτανη.

Σεκιούριτι Με έκπληξη διαπιστώσαμε από τα τέλη Αυγούστου πως πλέον σε όλους τους χώρους του ΕΚΠΑ κυκλοφορούν υπάλληλοι ιδιωτικής εταιρείας ασφάλειας. Φοιτητικές ταυτότητες ζητούνται για την είσοδο των φοιτητών στην πανεπιστημιούπολη. Η πανεπιστημιακή αστυνομία –και μάλιστα μέσω ιδιώτη εργολάβου– είναι πλέον γεγονός. Έτσι «καλύφθηκαν» τα κενά που άφησε πίσω της η από-

λυση όλων των φυλάκων από τον προηγούμενο υπουργό Παιδείας, Αρβανιτόπουλο. Φαίνεται λοιπόν πως οι απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων, πέρα από την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την αντικατάστασή τους από μηχανισμούς με χαρακτήρα μαφίας (εργολαβίες), είχαν και σοβαρό αντίκτυπο στην ίδια τη δημοκρατία και ελευθερία στο ΕΚΠΑ. Το άσυλο καταργείται και στην πράξη, αφού η αστυνομία βρίσκεται ουσιαστικά εντός των σχολών.

Διαγραφές Το καλοκαίρι αναγγέλθηκαν και οι διαγραφές των «λιμναζόντων» φοιτητών. Ο Α. Λοβέρδος, έχοντας στοχοποιήσει μια φορά ορο-

θετικές γυναίκες, τώρα με τον όρο «λιμνάζοντες» έρχεται να ενοχοποιήσει φοιτητές οι οποίοι είναι τάχα βάρος για το πανεπιστήμιο. Ενώ έχει ειπωθεί πολλές φορές ότι το κόστος ενός φοιτητή που δεν παρακολουθεί τα μαθήματα είναι μηδενικό, τα μέσα ενημέρωσης προβάλλουν συνεχώς το δήθεν κόστος που έχουν για την Παιδεία. Επίσης, αν ο φοιτητής περάσει τον καθορισμένο χρόνο φοίτησης δεν μπορεί να ωφεληθεί από τα φοιτητικά δικαιώματα, όπως τα φθηνότερα εισιτήρια στα ΜΜΜ κ.λπ. Επίσης οι διαγραφές γίνονται οριζόντια, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη φοιτητές οι οποίοι για οικονομικούς λόγους ή λόγους υγείας δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τη σχολή τους.

Υπό το βάρος ενός νέου αντιδραστικού νομικού καθεστώτος (Οργανισμός) το πανεπιστήμιο εμπορευματοποιείται και εντατικοποιείται περαιτέρω. Άποψή μας είναι ότι ο καθένας πρέπει να μπορεί να σπουδάζει με τους δικούς του ρυθμούς σε ένα πανεπιστήμιο χωρίς σεκιούριτι, όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται από αυτούς που πραγματικά λειτουργούν το πανεπιστήμιο, δηλαδή τους καθηγητές και τους φοιτητές. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να δουλέψει η Αριστερά στα πανεπιστήμια. Να ξανακερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη των φοιτητών, να σπάσει το «δεν αλλάζει τίποτα, όλοι ίδιοι είναι», να εμπνεύσει και να οργανώσει σοβαρά και με ελκυστικό τρόπο τον αγώνα για την ανατροπή αυτής της κατάστασης.

Η σχολική χρονιά αρχίζει με διαλυμένα σχολεία Επείγουσα ανάγκη η δημιουργία ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου αντίστασης και ανατροπής

Του Νικόλα Κολυτά

ν είναι όλα «θέμα παιδείας», όπως λένε πολλοί, τότε δυστυχώς θα πρέπει να κάνουμε κάτι για το γεγονός ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει παιδεία, αφού την 11η Σεπτεμβρίου γονείς και μαθητές θα βρεθούν μπροστά σε διαλυμένα σχολεία. Η κυβέρνηση επιμένει στις μνημονιακές συνταγές για την «ανάπτυξη» της εκπαίδευσης υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο την οργάνωση, τη λειτουργία και το ρόλο του δημόσιου σχολείου. Ο σημερινός υπουργός Παιδείας Α. Λοβέρδος έχει εμπειρία, άλλωστε, στο τσάκισμα των κοινωνικών αγαθών, λαμβάνοντας υπόψη ότι έχει επιτελέσει υπουργός Υγείας. Έτσι και σήμερα, έρχεται να συνεχίσει το καταστροφικό έργο στο χώρο της εκπαίδευσης. Ένα έργο που περιλαμβάνει έως τώρα: συγχω-

νεύσεις-καταργήσεις σχολείων και τμημάτων, αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα, αύξηση ωραρίου καθηγητών, αλλαγές στη δομή των σχολείων και στο εξεταστικό σύστημα, αλλαγές στα μαθήματα, αύξηση της διδακτέας ύλης, καταργήσεις τομέων και ειδικοτήτων, απολύσεις καθηγητών, κενά μαθημάτων, έλλειψη υλικοτεχνικών υποδομών των σχολικών μονάδων κ.λπ. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πολλά και χρόνια προβλήματα που ανακύπτουν διαρκώς τα τελευταία χρόνια στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και που δεν φαίνεται η κυβέρνηση να έχει την πολιτική βούληση να τα αντιμετωπίσει, καθώς αυτή η κατάσταση είναι το όραμά της για την εξέλιξη και ανάπτυξη του δημόσιου σχολείου. Ενάμιση χρόνο μετά την επιστράτευση των απεργών καθηγη-

τών υπό το πρόσχημα της ομαλής διεξαγωγής των πανελλήνιων εξετάσεων και έναν ακριβώς χρόνο μετά τη μεγαλειώδη απεργία της ΟΛΜΕ που ξεπέρασε το 90% σε συμμετοχή, οι καθηγητές έχουν κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρονται ξανά. Τα κενά στα σχολεία είναι πάρα πολλά και δεν έχει ληφθεί κάποια σημαντική πρωτοβουλία επίλυσης του προβλήματος. Για τους μαθητές τα προβλήματα δεν είναι λιγότερα. Όλες οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια όσον αφορά στο πρόγραμμα διδασκαλίας και το σύστημα των πανελλήνιων εξετάσεων οδηγούν στην αύξηση της εντατικοποίησης και στα εξοντωτικά προγράμματα διαβάσματος που πλέον πρέπει να υιοθετούνται από την Α’ Λυκείου. Οι απαιτήσεις από τους μαθητές είναι ανώτερες των δυνατοτήτων τους, καθώς τους ζητείται να προσαρμοστούν σε έναν εξουθενωτικό ρυθμό καθημερινότητας για τα τρία λυκειακά χρόνια, εντός ενός πλήρως αποδιοργανωμένου, συρ-

ρικνωμένου και υποβαθμισμένου δημόσιου σχολείου, που παρά τη θέληση των λειτουργών του, σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές. Γι’ άλλη μια χρονιά λοιπόν οι μαθητές θα αναγκαστούν να στραφούν στη λύση του φροντιστηρίου, γι’ άλλη μια χρονιά οι γονείς θα αναγκαστούν να πληρώνουν για τα αυτονόητα και γι’ άλλη μια χρονιά το υπουργείο κλείνει το μάτι στην ιδιωτική πρωτοβουλία στο χώρο της εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα κατορθώνει να καλλιεργεί την αντίληψη του ατομικού δρόμου προς την επιτυχία και όχι της συλλογικής προσπάθειας για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής.

Μαθητικό κίνημα και Αριστερά Απέναντι σε όλη αυτή την καταστροφική πορεία που ακολουθείται στο χώρο της εκπαίδευσης, δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής ή ακόμη χειρότερα υποχώρησης των διεκδικήσεων. Τα μέτρα που λαμβάνονται για το δημόσιο σχολείο δεν είναι απλώς

λανθασμένες πολιτικές επιλογές, αλλά υλοποίηση των βασικών επιδιώξεων των εκπροσώπων του συστήματος που επιτίθενται με κάθε τρόπο σε κάθε δημόσιο αγαθό προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και να ενισχύσουν τα επιχειρηματικά εγχειρήματα στο χώρο της εκπαίδευσης. Μπροστά σε αυτή την κατάρρευση, η Αριστερά και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να καλέσει τους μαθητές να αντιδράσουν όχι μόνο για τη βελτίωση του χώρου στον οποίο κινούνται, μαθαίνουν και ζουν, δηλαδή του σχολείου, αλλά και για τη διεκδίκηση ενός συνολικά άλλου τρόπου ζωής, απαλλαγμένου από πληρωμές διδάκτρων, άγχος, πίεση και ανασφάλεια. Για να πετύχουν το στόχο αυτόν, όμως, πρέπει να συνδέσουν τον αγώνα τους με τους ανθρώπους που εργάζονται στον ίδιο χώρο, τους καθηγητές τους, προκειμένου συνενώνοντας τα αιτήματά τους να θέσουν τις βάσεις για δυνατές μορφές πάλης μέσα από καταλήψεις, απεργίες, συνελεύσεις και διαδηλώσεις.

μετανάστες • 15

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 10 Σεπτέμβρη 2014

8η Αντιρατσιστική Γιορτή του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών Της Χριστίνας Σαρδέλη

πηρ, από την ομάδα «ΜΥΘΟΣ» (μετάφραση - διασκευή Νίκης Τριανταφυλλίδη)

ίμαστε πια στην τελική ευθεία προετοιμασίας για τη γιορτή και όλες οι ομάδες δουλεύουν πυρετωδώς. Γίνονται τοπικές συσκέψεις τόσο σε ΟΜ του ΣΥΡΙΖΑ όσο και ευρύτερες όπου συμμετέχουν συλλογικότητες και φορείς της κάθε γειτονιάς, γιατί είναι σαφές σε όλους ότι αυτή η γιορτή, όπως και κάθε μεγάλο αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό γεγονός, είναι υπόθεση όλων. Ο ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθήνας μάλιστα διοργάνωσε μεγάλη σύσκεψη όπου συμμετείχαν όλες οι ΟΜ της Αθήνας που αφορούσε τόσο τη γιορτή όσο και γενικότερα τον αντιφασιστικό Σεπτέμβρη. Σε κάθε περιοχή της Αθήνας γίνονται αφισοκολλήσεις και εξορμήσεις προπαγάνδισης της γιορτής από ομάδες ΚΑΡ και εθελοντές του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών μαζί με συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και άλλες συλλογικότητες που δουλεύουν μαζί μας και συμμετέχουν στη γιορτή, ενώ καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που δηλώνουν συμμετοχή στις ομάδες προετοιμασίας αλλά και εργασίας μέσα στη γιορτή. Ακόμα υπάρχει στήριξη της διοργάνωσης από το ραδιοσταθμό «Στο κόκκινο», την ΕΡΤ OPEN και την Εφημερίδα των Συντακτών.

8 μ.μ. Συναυλία με τους: Ελένη Τσαλιγοπούλου & Κώστα Λειβαδά, Μανώλη Φάμελο, Encardia, Συγκρότημα Αφγανικής Κοινότητας & λαϊκό γλέντι με το συγκρότημα «Οι φίλοι του Στέλιου»

Το πρόγραμμα όπως έχει διαμορφωθεί είναι πολύ πλούσιο και ενδιαφέρον, με συναυλίες, συζητήσεις, θεατρικά δρώμενα, εκθέσεις φωτογραφίας και σκίτσου και πολλά άλλα. Η μαζική, όπως αναμένεται, προσέλευση του κόσμου θα είναι η καλύτερη απάντηση τόσο στις γενικότερες προκλήσεις των φασιστών του τελευταίου διαστήματος όσο και στα σχέδιά τους να μετατρέψουν τον Κολωνό σε «προπύργιό» τους μετά τα καλά εκλογικά ποσοστά που είχαν στην περιοχή. Οι γειτονιές μας ανήκουν στους ανθρώπους που ζουν και αγωνίζονται σε αυτές, Έλληνες και μετανάστες, και όχι στους φασίστες!

Κυριακή 28/9 8 μ.μ. Συναυλία με τους: Σπυριδούλα unplugged, ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ, Τοξικά Απόβλητα, ANFO, TE PAVARURIT (Αλβανία)

Εκθέσεις • Αντιρατσιστικού - αντιφασιστικού σκίτσου

Φωτορεπόρτερ Ελλάδας) Παρεμβαίνουν: Παναγιώτης Καλφαγιάννης (ΠΟΣΠΕΡΤ), Χάρης Σαββίδης (Παρατηρητήριο κατά του ρατσισμού και του φασισμού στα ΜΜΕ), Νίκος Αργυρίου (Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων - Δίκτυο Σπάρτακος) Συντονίζει η Έφη Γαρίδη από την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» Κυριακή 28/9, 6 μ.μ. «Αντιρατσιστικός» νόμος, Φαρμακονήσι, Μανωλάδα, Αμυγδαλέζα: Να σταματήσουμε τον θεσμικό ρατσισμό που θρέφει τους νεοναζί Ομιλητές: Δημήτρης Χριστόπουλος (Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου), Χρήστος Καραγιαννίδης (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ), Χρήστος Βρεττάκος (δήμαρχος Κερατσινίου), Ταχίρ Αλιζαντά (πρόεδρος Αφγανικής Κοινότητας)

Το πρόγραμμα της γιορτής μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:

Παρεμβαίνουν: Άρης Βασιλόπουλος (δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας), Δέσποινα Κουτσούμπα, Κατερίνα Θανοπούλου (περιφερειακές σύμβουλοι Αττικής), Τάκης Γιαννόπουλος (Ξεκίνημα)

Συζητήσεις

Συντονίζει ο Θανάσης Κούρκουλας από την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»

Σάββατο 27/9, 6 μ.μ.

Πρόγραμμα

ΜΜΕ και φασισμός Ομιλητές: Κώστας Αρβανίτης, Δημήτρης Ψαράς, Άρης Χατζηστεφάνου (δημοσιογράφοι), Μάριος Λώλος (Ένωση

Σάββατο 27/9 7 μ.μ. Η θεατρική παράσταση «Οι εύθυμες χήρες του Ουίνδσορ» του Ουίλιαμ Σαίξ-

Συμμετέχουν οι σκιτσογράφοι: Τάσος Αναστασίου, Δημήτρης Γεωργοπάλης, Πέτρος Ζερβός, Γιάννης Καλαϊτζης, Μιχάλης Κουντούρης, Πάνος Μαραγκός, Μαρία Τζαμπούρα, Βαγγέλης Χερουβείμ, Soloup

νοι του Φύσσα να πέσουν στα μαλακά. Εκτός από την πορεία θα υπάρξει μια σειρά άλλων τοπικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες: -Το Σαββατοκύριακο 13-14 Σεπτέμβρη θα πραγματοποιηθεί το 4ο Φεστιβάλ Αλληλεγγύης και Πολιτισμού της Ένωσης Αφρικανών Γυναικών στην πλατεία Κλαυθμώνος, το οποίο στηρίζεται από πλήθος συλλογικοτήτων και μεταναστευτικών/αντιρατσιστικών οργανώσεων. - Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα το Σάββατο 13 Σεπτέμβρη θα γίνει συζήτηση και αντιφασιστική συναυλία. -Την Κυριακή 21 Σεπτέμβρη αντιφασιστική

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν στην πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι ΛΟΑΤ οργανώσεις, με αφορμή και το τελευταίο κρούσμα ομοφοβικής βίας στην συγκεκριμένη πλατεία που σημειώθηκε στις 22 Αυγούστου, ζητώντας την ενίσχυση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου. Ακολούθησε πορεία στη Βουλή. Η πόλη μάς ανήκει, όπως έλεγε το κάλεσμα, δεν θέλουμε να τη χαρίσουμε στη βία. NNN Η συγκέντρωση αυτή αποτέλεσε ηχηρή απάντηση και στο βουλευτή της ΝΔ Αναστάσιο Νεράντζη, ο οποίος μιλώντας στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και αναφερόμενος στο θέμα του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια εξίσωσε την παιδοφιλία και την κτηνοβασία με την ομοφυλοφιλία. NNN

• Φωτογραφίας Συμμετέχουν οι φωτορεπόρτερ: Δημήτρης Ασπιώτης, Μάριος Λώλος, Γιώργος Μουτάφης, Ιάκωβος Χατζησταύρου • Αντιφασιστικής αφίσας

Περίπτερα Στο Λόφο του Κολωνού θα στηθούν: Χώρος Αλληλεγγύης, με τη συμμετοχή περιπτέρων δεκάδων κινήσεων αλληλεγγύης από τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, όπου θα συλλέγονται φάρμακα, τρόφιμα μακράς διαρκείας, ρούχα, σχολικά είδη και παιχνίδια Χώρος INDIFADA, με τη συμμετοχή παλαιστινιακών οργανώσεων από την Ελλάδα και κινήσεων υποστήριξης στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού Δεκάδες περίπτερα μεταναστευτικών και προσφυγικών οργανώσεων, αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών κινήσεων, οργανώσεων δικαιωμάτων, συλλογικοτήτων LGBTQ, σωματείων, εντύπων και διαδικτυακών ΜΜΕ, λαϊκών συνελεύσεων, πρωτοβουλιών αντίστασης, τοπικών κινήσεων και οργανώσεων νεολαίας Χώρος προβολών, βιβλιοπωλείο, παιδότοπος, διεθνής κουζίνα, εστιατόριο και μπαρ.

Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης Ο μήνας αυτός έχει αφιερωθεί σε αντιφασιστικές δράσεις σε όλες τις γειτονιές, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Το κεντρικό γεγονός του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη είναι η παναττική συγκέντρωση και πορεία στις 18, στο σημείο της δολοφονίας στο Κερατσίνι. Εκείνη τη μέρα οι δρόμοι του Κερατσινίου πρέπει να πλημμυρίσουν από κόσμο από όλες τις περιοχές της Αθήνας και να δώσουμε όλοι μαζί μια ηχηρή απάντηση στις δολοφονικές τακτικές των φασιστών, αλλά και να τονίσουμε ότι οι δολοφόνοι δεν θα μείνουν ατιμώρητοι. Μετά τη δίκη-παρωδία των δουλεμπόρων της Μανωλάδας πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και να δείξουμε δυναμικά ότι δεν ξεχνάμε και δεν θα επιτρέψουμε οι δολοφό-

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

συνέλευση και συναυλία στο Κερατσίνι. Κινητοποιήσεις σε άλλες πόλεις: ΝΑΥΠΛΙΟ: 18/9 Δημαρχείο Ναυπλίου 7 μ.μ. Πορεία για τον έναν χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους ναζί της Χρυσής Αυγής. 19-20/9 Αντιφασιστικό - αντιρατσιστικό φεστιβάλ στο θεατράκι του ΟΣΕ

«Θέλετε εργάτες γης; Υπάρχουν για να σας εξυπηρετήσουν με ανθρώπινες συνθήκες». Η απίστευτη μικρή αγγελία, που παραπέμπει στην εποχή δουλεμπορίου του αμερικανικού Νότου, καταχωρίστηκε και δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα του Πύργου Ηλείας, την «Πρωινή», από τους επιχειρηματίες που εκμεταλλεύονται το πρώην γηροκομείο της Βάρδας, μετά το λουκέτο που έβαλε σε αυτό πριν από μερικούς μήνες με συνοπτικές διαδικασίες ο μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός. Ελλάδα 2014. NNN Στον νέο Ποινικό Κώδικα θα εισαχθεί ως απαραίτητος όρος για τον χαρακτηρισμό μιας ένωσης προσώπων ως «εγκληματικής οργάνωσης» ο προσπορισμός οικονομικού οφέλους. Αν προχωρήσει η κυβέρνηση σε αυτήν τη ρύθμιση, θα έχει την πλήρη ευθύνη για την αμνήστευση όχι μόνο των χρυσαυγιτών που κατηγορούνται, αλλά και των εγκλημάτων που έχουν διαπραχθεί και κανείς δεν μπορεί να τα σβήσει από τη μνήμη μας. Και πρώτα απ’ όλα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από την οποία συμπληρώνεται ένας χρόνος. NNN Το «Έθνος» δημοσίευσε φωτογραφία που εικονίζει τον αστυνομικό διοικητή της Ύδρας να χαιρετάει ναζιστικά μπροστά από χιτλερικά σύμβολα. Πέφτoυμε από τα σύννεφα... υπάρχουν ναζιστές στην ΕΛ.ΑΣ.; NNN H Μάνια Παπαδημητρίου, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, τοποθετήθηκε στη Βουλή για το ρατσισμό. Είπε πως πριν από μερικά χρόνια άκουγε συχνά να λέγεται ότι «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές». Όταν διαφωνούσε, λάμβανε την απάντηση «Μάνια, είσαι υπερβολική». Λίγες ώρες μετά διακινήθηκε από κίτρινα μέσα, όπως τα parapolitika.gr, μια απαράδεκτη φωτογραφία με ένα εμετικό σχόλιο για την ίδια. O σεξισμός είναι απαραίτητο αξεσουάρ της φασιστικής ιδεολογίας...

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 18/9 Άγαλμα Βενιζέλου 6.30 μ.μ. συγκέντρωση και πορεία

NNN

ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ: 18/9 Αντιφασιστική συγκέντρωση στο Αργοστόλι στη πλατεία Καμπάνας

Σε επιστολή του στο Γαλλικό Πρακτορείο, ο Μπρέιβικ, που έχει καταδικαστεί σε κάθειρξη 21 ετών για το μακελειό σε Όσλο και Ουτόγια, δηλώνει ότι έχει εμπνευστεί από την εκλογική επιτυχία της Χρυσής Αυγής και θέλει να ιδρύσει φασιστικό κόμμα, καθώς έχει «προσηλυτιστεί» στη δημοκρατία και δεν θέλει να επαναληφθεί έγκλημα σαν εκείνο που διέπραξε! Ο ελληνικός πολιτισμός δίνει ακόμα και σήμερα τα φώτα του στους βαρβάρους!

ΒΟΛΟΣ: Αντιφασιστική συγκέντρωση & πορεία: Πλ. Ελευθερίας 6.30 μ.μ.

Επανόρθωση: Στο προηγούμενο φύλλο της «Ε.Α.», στο άρθρο για το Φιλοξενείο στη Θεσσαλονίκη, εκ παραδρομής γράφτηκε πως οι δημοτικοί σύμβουλοι της Δεξιάς υπερψήφισαν τη δημιουργία Φιλοξενείου στη σχετική ψηφοφορία. Προφανώς συνέβη το ακριβώς αντίθετο, οι σύμβουλοι της μείζονος αντιπολίτευσης της Δεξιάς καταψήφισαν την πρόταση.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

10 Σεπτέμβρη 2014

www.dea.org.gr

Ακραία νεοφιλελεύθερη επίθεση - Μόνη λύση η ανατροπή

Η δημόσια υγεία στο εκτελεστικό απόσπασμα πικό, όταν αυτό δουλεύει σε συνθήκες «ορεινού χειρουργείου»; Πώς και πόσο κοστολογείς και περιορίζεις την ψηφιακή μαστογραφία, τις μαγνητικές τομογραφίες ακόμα και τα test pap, όπως ανακοινώθηκε προχθές; Πώς και πόσο κοστολογείται το πιο πολύτιμο αγαθό, η υγεία;

Της Μαρίας Μπόλαρη, βουλευτή Α’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ

οσοκομεία-επιχειρήσεις. Αυτή θα έπρεπε να είναι η ονομασία του σχεδίου νόμου για τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων, που ήδη εγκρίθηκε από τους βουλευτές της συγκυβέρνησης στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων και έρχεται για ψήφιση στο Γ΄ Θερινό της Βουλής. Όμως και ο επίσημος τίτλος, «Γενικές διατάξεις για τη δημιουργία συστήματος αμοιβών νοσοκομείων. Σύσταση και καταστατικό της Εταιρείας με την επωνυμία Εταιρεία Συστήματος Αμοιβών Νοσοκομείων-Ανώνυμη Εταιρεία (ΕΣΑΝ ΑΕ)», προϊδεάζει επαρκώς για την αντιδραστική στόχευση. Για το άλμα, δηλαδή, στην ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της Υγείας. Γι’ αυτό οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επέμειναν και κατάφεραν να αποδείξουν ότι δεν πρόκειται για μια ακόμη παρέμβαση, αλλά για μια καθοριστική τομή.

Περιεχόμενο Τα τελευταία χρόνια έχει εισαχθεί στα νοσοκομεία ένα μοντέλο κοστολόγησης των υπηρεσιών προς τους ασθενείς, το μοντέλο των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλίων (ΚΕΝ), τα οποία τιμολογούν το σύνολο των διαγνωστικών, ιατρικών και νοσηλευτικών πράξεων με βάση ομογενοποιημένες ομάδες ασθένειας. Με το νομοσχέδιο τα ΚΕΝ θα ενσωματωθούν στο Ενιαίο Σύστημα Αμοιβών Νοσοκομείων που καθορίζει: • Την τιμολόγηση των υπηρεσιών. • Την αξιολόγηση των νοσοκομείων και άλλων φορέων της υγείας. • Την αξιολόγηση των γιατρών. • Τη διαχείριση πληροφοριών (ιατρικών φακέλων ασθενών και στοιχεία δημόσιων φορέων). • Την κατανομή αμοιβών και της χρηματοδότησης με βάση την αξιολόγηση της ανώνυμης εταιρείας που θα συσταθεί και χωρίς την παραμικρή ανάμειξη του κράτους και του υπουργείου Υγείας. Η σύνθεση της ΑΕ είναι αποκαλυπτική. Μέτοχοι θα είναι τα δημόσια νοσοκομεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι ιδιωτικές κλινικές και οι ασφαλιστικές εταιρείες. Στο πρώτο, μεταβατικό στάδιο, μέτο-

χος θα είναι και το ελληνικό Δημόσιο δια του υπουργού Υγείας. Έτσι, οι ιδιώτες αναγορεύονται ως ισότιμοι «εταίροι» και θεσμικοί παράγοντες για τη χάραξη της πολιτικής στην Υγεία. Μάλιστα, στην αρχική του μορφή το νομοσχέδιο προέβλεπε ότι οι μετοχές θα είναι προσωπικές και μεταβιβάσιμες χωρίς την οποιαδήποτε πρόνοια και περιορισμό υπέρ των δημόσιων φορέων. Κάτι που προκάλεσε και την αντίδραση του ΠΑΣΟΚ –εκλογές έρχονται, ψήφοι και συμφέροντα παίζονται– οπότε ο Μ. Βορίδης υποχρεώθηκε να απαλύνει τη μορφή. Έτσι, η ανώνυμη εταιρεία θα προσομοιάζει σε ΔΕΚΟ, όπου το Δημόσιο θα έχει διασφαλισμένο το 51% των μετοχών. Όμως, η ουσία δεν αλλάζει. Από την όλο και μειούμενη χρηματοδότηση των νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό, προχωράμε στο μηδενισμό της. Κάπως έτσι θα είναι ισοσκελισμένοι οι προϋπολογισμοί και θα προκύπτουν πλεονάσματα. Το κράτος δεν θα έχει καμία ευθύνη για τη λειτουργία και την ανάπτυξη των νοσοκομείων. Αυτό ονομάζεται αυτοτέλεια και θα τα οδηγήσει να μπαίνουν στην αγορά για να βρουν πελάτες-ασθενείς προκειμένου να επιβιώσουν. Θα περιορίζουν τις δαπάνες τους, για να έχουν αρκετά έσοδα. Θα ελέγχονται στενά με το κριτήριο κόστος-κέρδος. Αν δεν το πληρούν, αλίμονο στο νοσηλευτικό προσωπικό και τους ασθενείς. Για το πρώτο, χειρότερες συνθήκες εργασίας και μισθοί, για τους δεύτερους τα λεγόμενα «αιματηρά εξιτήρια», δηλ. περιορισμένη νοσηλεία για να προκύπτουν τα προσδοκώμενα οικονομικά οφέλη.

Σε αυτή την κούρσα μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι ιδιώτες. Η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου λέει πως έχει στόχο «τη διαμόρφωση ενός καθολικού συστήματος διαχείρισης και δίκαιης κατανομής των δημοσιονομικών πόρων μεταξύ των δημόσιων νοσοκομείων και των ιδιωτικών κλινικών». Μάλλον για τους συντάκτες του νόμου οι μεγαλοεπιχειρηματίες στην υγεία είχαν αδικηθεί και πρέπει να αποκατασταθεί η βλάβη τους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Οι κλινικάρχες είναι οι πρώτοι που αποζημιώνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ τα δημόσια νοσοκομεία τα τελευταία και αν. Τα ιδιωτικά θεραπευτήρια κέρδισαν από τα ΚΕΝ (γιατί αυτά είχαν τη δυνατότητα να συμπιέσουν το κόστος). Τώρα ικανοποιείται το πάγιο αίτημά τους για ομοιογενοποίηση των χρηματοοικονομικών ροών.

Κλιμάκωση Η επίθεση στο δημόσιο αγαθό της υγείας δεν είναι καινούργια. Στο πλαίσιο καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων έχουν εκτυλιχθεί πολλά επεισόδια. Οι μάνατζερ στα νοσοκομεία την εποχή Σημίτη. Αργότερα το πετσόκομμα των εξετάσεων που δικαιολογούσαν τα ταμεία. Τα τελευταία χρόνια, η προσήλωση στο μνημονιακό στόχο οι δαπάνες να πέσουν κάτω από το 6% του ΑΕΠ δημιουργεί τραγικές συνθήκες. Το 5ευρω για εξέταση στα εξωτερικά ιατρεία, η εκτίναξη της συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη, η διάλυση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης με την κατάργηση των ιατρείων ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ. Η υποχρηματοδότηση και οι ελλείψεις προσωπικού στα νοσοκομεία έχει εκτινάξει την αναμονή για εισαγωγές ή για τις απαντήσεις

εξετάσεων με τεράστια σημασία όπως η βιοψία. Πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα, μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος. Η απάντηση είναι, όποιος έχει να πληρώσει, μπορεί και να ζήσει. Εφόσον βέβαια η περίπτωσή του θα χωρά στις ομοιογενείς ομάδες διάγνωσης. Αν χρειάζεται κάτι διαφορετικό, γιατί είναι διαφορετικός οργανισμός, έχασε. Και πρώτοι χαμένοι θα είναι τα 3,5 εκατ. ανασφάλιστοι. Όσα νοσοκομεία δεν αντέξουν τον ανταγωνισμό θα κλείσουν. Γι’ αυτό το τερατούργημα πολλοί θα επικαλεστούν τη σπατάλη και το πάρτι στην υγεία. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επικαλούνται τα δώρα που έκαναν σε προμηθευτές και κυκλώματα, για να δικαιολογήσουν το σημερινό τους έγκλημα. Επιπλέον, όπως έχει αποδείξει η εμπειρία της Γερμανίας, το μοντέλο της οποία υιοθετεί το υπουργείο Υγείας με τις εντολές της task force, τα αποτελέσματα είναι τραγελαφικά. Γιατροί και νοσοκομεία εφευρίσκουν εξετάσεις και «πακέτα υπηρεσιών» για να αυξήσουν τα έσοδά τους.

Προοπτική, η ανατροπή Ο «τσεκουράτος» υπουργός υγείας Μ. Βορίδης επιχείρησε να φέρει σε δύσκολη θέση την Αριστερά, λέγοντας ότι η κοστολόγηση είναι απαραίτητο εργαλείο για κάθε κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Κατά αυτόν, η κοστολόγηση είναι ουδέτερο εργαλείο. Όπως και με την περίφημη αξιολόγηση, γυρνούν ανάποδα την πραγματικότητα. Πώς να κοστολογήσεις τις πράξεις και να αξιολογήσεις το ιατρικό και νοσηλευτικό προσω-

Αντίθετα από αυτά που ισχυρίστηκε ο Μ. Βορίδης, η ιδεολογική κατεύθυνση είναι πανταχού παρούσα. Η εσωτερική υποτίμηση, οι νόμοι της αγοράς επιδιώκουν να κυριαρχήσουν σε κάθε τομέα. Και αυτό οφείλει να το παίρνει πάντα υπόψη του ο ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετέχοντας και οργανώνοντας τους αγώνες για την προστασία της δημόσιας υγείας, προβάλλοντας στο πρόγραμμά του, ως πρώτη προτεραιότητα, την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, χρειάζεται να προετοιμάζει και να προετοιμάζεται για μια σκληρή αντιπαράθεση, που θα ανοίξει το δρόμο για την κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη, το σοσιαλισμό. Το παραπάνω νομοσχέδιο θα συζητηθεί στο Γ΄ Θερινό Τμήμα της Βουλής μόνο για μερικές ώρες, σε μία μόνο συνεδρίαση. Αν δεν ήταν η επιμονή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στη Διαρκή Επιτροπή, θα είχε επίσης ολοκληρωθεί η επεξεργασία του σε μερικές ώρες. Προφανώς για να μη γίνει αντιληπτό τι περιέχει. Άλλη μια απόδειξη για το πώς έχουν συρρικνώσει ακόμη και τη δική τους αστική δημοκρατία.

Τετάρτη 10/9, ψηφίζεται στη Βουλή το νομοσχέδιο με το οποίο η κυβέρνηση συστήνει την Ανώνυμη Εταιρεία ΕΣΑΝ, η οποία εφεξής θα διαχειρίζεται τα οικονομικά των νοσοκομείων, σηματοδοτώντας την πλήρη απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας. Η ΟΕΝΓΕ καλεί αυτή τη μέρα όλες και όλους τους γιατρούς ΕΣΥ της χώρας σε στάση εργασίας από τις 12 το μεσημέρι μέχρι το πέρας του ωραρίου και από κοινού με την ΠΟΕΔΗΝ και την ΕΙΝΑΠ διοργανώνει συλλαλητήριο στις 12:30 στη Βουλή.