ΕΑ 320

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

6045 Φύλλο Νο 320

6 μ

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

4, 5 Οι κινητοποιήσεις στο Δημόσιο συνεχίζονται

ΕΝΘΕΤΟ Κινήματα ανεξαρτησίας και Αριστερά στην Ευρώπη

Το θρίλερ του δημοψηφίσματος στη Σκοτία και η αναταραχή που προκάλεσε, μαζί με την πορεία της Καταλονίας προς ένα δικό της δημοψήφισμα θεωρούνται συμπτώματα μιας συνολικότερης αναβίωσης τοπικών εθνικισμών και αποσχιστικών τάσεων στα ευρωπαϊκά κράτη. Αν και θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για μια «θύελλα» αυτονομιστικών κινημάτων, είναι γεγονός πως σε διάφορα μέρη της Ευρώπης τέτοια κινήματα είναι πολύ πιθανό να γνωρίσουν άνοδο. Οι συνέπειες της κρίσης και η αναζήτηση διεξόδου από αυτή είναι η οικονομική διάσταση που τροφοδοτεί σήμερα αυτά τα κινήματα. Η «κρίση εκπροσώπησης», δηλαδή η κρίση των πολιτικών συστημάτων και των κομμάτων που διαχειρίζονται την οικονομική κρίση, είναι η πολιτική διάσταση.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΣ Η μάχη ενάντια στη Χρυσή Αυγή συνεχίζεται Η μαζικότατη συμμετοχή κόσμου στις διαδηλώσεις για τον έναν χρόνο από τη δολοφονία του Π. Φύσσα, όπως και στις υπόλοιπες εκδηλώσεις του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη, ανέδειξε ξανά την κρισιμότητα της αντιρατσιστικής-αντιφασιστικής πάλης αλλά και το υπαρκτό δυναμικό του κόσμου των αντιστάσεων. Επόμενος μεγάλος σταθμός του κινήματος η 8η Αντιρατσιστική Γιορτή του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό», στο Λόφο Κολωνού το Σαββατοκύριακο 27-28/9, με τη συμμετοχή δεκάδων συλλογικοτήτων και φορέων, συζητήσεις, συναυλίες, εκθέσεις σκίτσου, φωτογραφίας και αφίσας (σελ. 8-9). Η μάχη για την απομόνωση των νεοναζί όμως, πέρα από την «από τα κάτω» αντιπαράθεση, αποκτά όλο και περισσότερο κεντρική πολιτική σημασία. Η σύγκρουση με την κυβέρνηση των ακροδεξιών επιτελείων, η αποκάλυψη των φασιστικών θυλάκων στον κρατικό μηχανισμό και της ρατσιστικής προπαγάνδας των ΜΜΕ, ο βαθμός εγρήγορσης της κοινωνίας και της Αριστεράς, ώστε να έχει αποτέλεσμα η ποινική δίωξη ενάντια στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής, αποτελούν βασικούς παράγοντες για την αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής, όπως μας υπενθυμίζει ο Δ. Ψαρράς με αφορμή την έκδοση του καινούργιου του βιβλίου (σελ. 11).

7 Οι κρίσιμες δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ

24 Σεπτέμβρη 2014 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ

12

14, 15

Επικίνδυνη κλιμάκωση σε Ιράκ - Συρία

Διώξεις ενάντια σε φιλοπαλαιστίνιους ακτιβιστές

Λιτότητα, ρατσισμός, αντιδημοκρατικές εκτροπές, πολεμικές ιαχές

Όσο πιο ετοιμόρροποι, τόσο πιο επικίνδυνοι

2

• πολιτική

«Ημέρα χαράς για όλους τους Έλληνες είναι η σημερινή», είπε ο Σαμαράς. Δεν ήταν για τη συνάντηση με τη Μέρκελ, αλλά για ένα άλλο κοσμοϊστορικό γεγονός που συνέβη λίγες ημέρες πριν: Ο Έλληνας πρωθυπουργός παρουσίασε ο ίδιος έναν βυζαντινό περγαμηνό κώδικα του 12ου αιώνα που δώρισε μουσείο των ΗΠΑ στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Είναι αλήθεια ότι ακόμη πανηγυρίζει ο κόσμος στην πλατεία Ομονοίας...

NNN Διακόσιοι εφοπλιστές, επιχειρηματίες, καναλάρχες, πολιτικοί και βασιλιάδες (εκπεσόντες και νυν), βρέθηκαν στη δεξίωση που παρέθεσε ο Κ. Γλίξμπουργκ και η σύζυγός του στο Ναυτικό Όμιλο Πειραιά για τα 50χρονα του γάμου τους. Ανάμεσά τους ο Στ. Ψυχάρης, ο Β. Βαρδινογιάννης, ο Μ. Κυριακού, ο Λαιμός, ο Νιάρχος, ο Γουλανδρής, ο Νομικός και, κυρίως, η Ντ. Μπακογιάννη.

NNN Στη φιλομοναρχική εκδήλωση παραβρέθηκε δηλ., η «δημοκρατική» πτέρυγα της άρχουσας τάξης –όχι οι μπαλτάκοι και οι χρυσαυγίτες. Είναι ανατριχιαστικό αν κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να πιστεύουν ότι θα έρθουν σε κάποια συνεννόηση με κάποιο τμήμα αυτής της άρχουσας τάξης…

NNN Είναι γνωστός για τη λυσσώδη φιλοδοξία του, για την εξυπηρέτηση που έχει προσφέρει σε σειρά επιχειρηματίες με δικούς του νόμους, για την προληπτική απαλλαγή των καπιταλιστών οικονομικών εγκληματιών, για την εξαφάνιση της λίστας Λαγκάρντ, για την κατακρεούργηση του Συντάγματος και για την κλοπή δισ. ευρώ από τα αποθεματικά των ταμείων και άλλων ιδρυμάτων…

NNN Στο εξής θα είναι γνωστός και ως ο χαφιές υπουργός Εξωτερικών, που «ενημέρωσε» το Βατικανό ότι ο Τσίπρας δεν έχει κάποιο θεσμικό πόστο. Πιθανόν τους ενημέρωσε ότι θα έρθει και αγραβάτωτος, ότι είναι αστεφάνωτος και ότι δεν έχει βαφτίσει τα παιδιά του. Όμως ακόμη και το Βατικανό «έγραψε» κανονικά τον ανόητο χαφιεδάκο, τον οποίο η απελπισία οδηγεί όλο και σε πιο δυσώδεις βάλτους.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

Θέλουν κόμματα εξαρτημένα από τα αφεντικά Για την περίπτωση της μη συμμόρφωση των κομμάτων στο κρατικό «φακέλωμα» των εργαζόμενων και των ανθρώπων του μόχθου, που δίνουν 5 ή 10 ευρώ στις οργανώσεις και στα κόμματα της Αριστεράς -γιατί ας μη γελιόμαστε, την Αριστερά πλήττει κυρίως αυτό το μέτρο- προβλέπεται ακόμα και διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης.

Της Ιωάννας Γαϊτάνη, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ

Η

κυβέρνηση, στο όνομα της δήθεν διαφάνειας, με το σχέδιο νόμου «Έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων» επιχειρεί να νομιμοποιήσει τη χρηματοδότηση κομμάτων από εταιρείες και επιχειρηματίες, επισημοποιώντας τις σχέσεις εξάρτησης ισχυρών οικονομικών συμφερόντων με τα αστικά κόμματα. Σε ό,τι αφορά την κρατική χρηματοδότηση για τα κόμματα και τους συνασπισμούς κομμάτων, μειώνεται τόσο η τακτική όσο και η εκλογική χρηματοδότηση στο πλαίσιο της «δημοσιονομικής εξυγίανσης». Χρηματοδότηση που είναι ήδη μειωμένη κατά πολύ, λόγω του περιορισμού των εσόδων του Προϋπολογισμού και των αυθαιρεσιών στην απόδοσή της. Τα υπέρογκα χρέη και τα γνωστά φαινόμενα αδιαφάνειας των κυβερνητικών κομμάτων, ενισχύουν αναπόφευκτα το αίσθημα απαξίωσης του πολιτικού συστήματος στην κοινωνία, παρά το γεγονός ότι η διαφθορά δεν αποτελεί εγχώρια πρωτοτυπία. Στο όνομα της προπαγάνδας περί «κρατικοδίαιτων» κομμάτων, εδράζεται και η κατά το ήμισυ περικοπή της δημόσιας χρηματοδότησης, με στόχο την οριστική της εξάλειψη. Οι βαλίτσες του Τσουκάτου και οι «χορηγίες» που έτσι κι αλλιώς μπαινόβγαιναν στα ταμεία

των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, εδώ και δεκαετίες, θα επιτρέπονται πλέον και με το νόμο, και μάλιστα το ποσό της «ενίσχυσης» θα εκπίπτει ολόκληρο από το φορολογητέο εισόδημα του χρηματοδότη. Τι άλλο από συναλλαγή και επιδίωξη ανταπόδοσης μπορεί να θεωρηθεί μια τέτοια πράξη; Πίσω από τα κυβερνητικά φληναφήματα περί «λογοδοσίας» και «χρηστής διαχείρισης του πολιτικού χρήματος», ουσιαστικά επιχειρείται η υιοθέτηση του αμερικανικού μοντέλου, όπου κάθε είδους επιχειρηματικά λόμπι χαράζουν την κυβερνητική και την αντιπολιτευτική στρατηγική. Αφού βαφτίστηκε μνημονιακό προαπαιτούμενο, το σχέδιο νόμου, αρχικά έβαζε ασφυκτικούς περιορισμούς στην οικονομική ενίσχυση των κομμάτων, από μέλη, φίλους και απλούς οπαδούς. Μετά τις ισχυρές αντιδράσεις που προκάλεσε η προϋπόθεση ανα-

Οι βαλίτσες του Τσουκάτου και οι «χορηγίες» που έτσι κι αλλιώς μπαινόβγαιναν στα ταμεία των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, εδώ και δεκαετίες, θα επιτρέπονται πλέον και με το νόμο γραφής του ΑΦΜ και του ΑΔΤ, υπήρξε βελτιωτική ρύθμιση, η οποία ορίζει πλαφόν 150.000 ευρώ το χρόνο για την έκδοση ανώνυμων κουπονιών για τις οικονομικές εξορμήσεις κομμάτων ή συνασπισμών κομμάτων. Όριο βέβαια εντελώς αυθαίρετο που δεν λύνει το πρόβλημα.

Για την Αριστερά η οικονομική ανεξαρτησία είναι θέση αρχής. Μόνο έτσι διασφαλίζει ότι εκπροσωπεί αταλάντευτα τα συμφέροντα των «από κάτω». Μοναδικός αιμοδότης της πολιτικής δράσης της, των υποδομών της, των εντύπων της κλπ., είναι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, που με μικρά ποσά από το υστέρημά τους έχουν την πεποίθηση ότι η οικονομική ενίσχυση είναι και πολιτική ενίσχυση των φορέων που παλεύουν ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και του ρατσισμού. Η συγκυβέρνηση και η νεοφιλελεύθερη αφήγηση επιδιώκουν την εύρυθμη λειτουργία μόνο για τα κόμματα Α.Ε. και παράλληλα την αποδυνάμωση της συλλογικής πολιτικής πάλης και των ιδεών της Αριστεράς. Στην ολομέλεια της Βουλής, όταν θα έρθει προς συζήτηση το σημαντικό αυτό νομοσχέδιο, θα έχουμε την ευκαιρία για μια συνολική αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, αποδεικνύοντας πως «δεν είμαστε όλοι ίδιοι».

NNN Θα γύρει προς τον ΣΥΡΙΖΑ αν αυτός υιοθετήσει «ρεαλιστικότερες» θέσεις, λέει ο Κουβέλης. Εννοεί δηλ. θέσεις σαν κι αυτές που έχουν στείλει τη ΔΗΜΑΡ στο 1%...

Τα πρώτα μέτρα της Αριστεράς στην τοπική αυτοδιοίκηση

Αντίσταση σε κυβέρνηση και τρόικα

NNN Τους ξετινάζει όλους με την επιστολή του ο αναπληρωτής πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ, Α. Ζούλας: Αφού αποκαλύπτει την ευθεία εμπλοκή της Βούλτεψη στη λογοκρισία Τσίπρα στη ΔΕΘ, αναφέρει ότι από την αρχή το «ακηδεμόνευτο» τηλεοπτικό μόρφωμα λειτουργούσε με βάση τις οδηγίες του εκάστοτε υπουργού, δηλ. και του Π. Καψή, «κατά τρόπο τελείως εξωθεσμικό, αγνοώντας ρητές υποχρεώσεις του και στην ουσία παραβιάζοντας συνεχώς τον νόμο που κλήθηκε να εφαρμόσει».

NNN Μετά τη ΔΕΘ αποκαλύφθηκαν και οι δύο τους: ο δεξιός Παραδιάς του ΠΟΜΙΔΑ τόλμησε να ξεστομίσει ότι ο ΦΑΠ του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει τον ΕΝΦΙΑ να μοιάζει «παράδεισος»...

NNN ...Ο πασόκος Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ τόλμησε να πει ότι τα 751 ευρώ που θα κατοχυρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτε και ότι το βασικό είναι η «ελεύθερη διαπραγμάτευση»...

NNN ...Βλέπετε ο αρχιγραφειοκράτης μπορεί με τις «ελεύθερες» διαπραγματεύσεις να πετύχει βασικό μισθό 1.500 ευρώ και τον εμποδίζει το πλαφόν του ΣΥΡΙΖΑ...

Της Κατερίνας Παρδάλη

Ε

ίναι γνωστό ότι η «αυτοδιοίκηση» σήμερα είναι μάλλον ειρωνικός όρος, αφού ο «Καλλικράτης» αποτελεί ένα μόνιμο «μνημόνιο» περικοπών, λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων και απολύσεων, δένοντας χειροπόδαρα τις δημοτικές αρχές. Καταλαβαίνουμε ότι για να ανατραπεί ο «Καλλικράτης» δεν φτάνει η αντίσταση κάποιων δημάρχων ή περιφερειαρχών μόνο. Χρειάζονται ανατροπές, όπως αυτές που θα τσακίσουν τα μνημόνια, το χρέος και την καταστροφή της κοινωνίας, με αφετηρία μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Όμως, παρ’ όλα αυτά, οι αριστεροί/ες δήμαρχοι και περιφερειάρχες μπορούν να κάνουν πράγματα που να αποτελούν παράδειγμα μιας διαφορετικής πολιτικής αντίληψης, δείχνοντας τι εννοούμε όταν λέμε ότι

για μας «οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη». Και τέτοια παραδείγματα έχουμε, ευτυχώς, αμέσως με την ανάληψη των καθηκόντων τους. Ο δήμαρχος της Πάτρας, Κ. Πελετίδης (υποψήφιος του ΚΚΕ που στηρίχτηκε στον 2ο γύρο και από τον ΣΥΡΙΖΑ), ξεκίνησε τη θητεία του δίνοντας ξεκάθαρα μηνύματα: Έδιωξε την ιδιωτική εταιρεία που είχε τη στάθμευση στο κέντρο της πόλης και κατάργησε τα παρκόμετρα, ενώ ταυτόχρονα κατήγγειλε ότι τα πολυτελή γιοτ πληρώνουν τίποτα ή ελάχιστα για να «παρκάρουν» στο λιμάνι της Πάτρας. Από τις πρώτες του ενέργειες ως δημάρχου ήταν να στείλει συνεργεία καθαρισμού στον τσιγγάνικο καταυλισμό σε Ρηγανόκαμπο-Εγλυκάδα, περιοχές όπου σχεδόν ποτέ δεν έχει πατήσει το πόδι του ο τομέας καθαριότητας του δήμου. Μετέτρεψε σε χρόνο ρεκόρ αίθουσες

που λειτουργούσαν για άλλες χρήσεις σε παιδικούς σταθμούς ώστε να στεγάσει άλλα 150 παιδιά, ενώ υποσχέθηκε πως από τον επόμενο χρόνο κανένα παιδί στην Πάτρα δεν θα βρεθεί εκτός παιδικού σταθμού. Τέλος, διαβεβαίωσε ότι δεν θα δοθεί η διαχείριση απορριμμάτων σε ιδιώτη για να πλουτίζει στην πλάτη των δημοτών.

Ανυπακοή στην αξιολόγηση Οι 19 δήμαρχοι, μαζί με τους περιφερειάρχες που εκλέχτηκαν με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ (Αττικής Ρένα Δούρου και Ιονίων Νήσων Θ. Γαλιατσάτο) δήλωσαν την αντίθεσή τους στην αξιολόγηση και τον επανέλεγχο της μονιμοποίησης χιλιάδων συμβασιούχων που οδηγεί σε νέες απολύσεις και σε περαιτέρω διάλυση των δομών της τοπικής αυτοδιοίκησης με σκοπό να γίνουν πράξη οι μνημονιακές

δεσμεύσεις της κυβέρνησης για 6.500 απολύσεις μέχρι το τέλος του έτους. Ήδη ο Μητσοτάκης απειλεί με παρέμβαση του εισαγγελέα για την εξέλιξη αυτή. Ταυτόχρονα, δήλωσαν την πρόθεσή τους να υπερασπιστούν τον κοινωνικό και δημόσιο χαρακτήρα των υπηρεσιών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όπως υποστήριξαν οι δήμαρχοι της Αριστεράς, σε κοινή συνέντευξη που έδωσαν, δεν πρόκειται να υπακούσουν σε καμία πολιτική που στοχεύει στην απόλυση χιλιάδων εργαζομένων με παράλληλη διάλυση των δομών των δήμων ώστε να παραδοθούν σε ιδιώτες. Τα παραπάνω αποτελούν μια καλή αρχή για την Αριστερά και τον κόσμο της. Σίγουρα όμως θα χρειαστούν πολύ πιο γενναίες αποφάσεις από τους/ τις εκλεγμένους/ες μας σε δήμους και περιφέρειες στο άμεσο μέλλον.

πολιτική •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

3

Ετοιμάζουν εικονική έξοδο από τα μνημόνια Του Πέτρου Τσάγκαρη

Ε

νώ η «Ε.Α.» όδευε προς το τυπογραφείο, διεξαγόταν η συνάντηση-ασπιρίνη του Σαμαρά με τη Μέρκελ. Η γερμανική πλευρά είχε σπεύσει μέσω δημοσιευμάτων να υποβαθμίσει τη συνάντηση και να αφήσει να διαρρεύσει ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν θα πάρει κάποιο σοβαρό προεκλογικό δώρο, όπως π.χ. μια σημαντική ελάφρυνση του χρέους. Φυσικά ούτε συζήτηση να γίνεται για μείωση φόρων (π.χ. ΕΝΦΙΑ), ασφαλιστικό ή απολύσεις. Σε αυτά έτσι κι αλλιώς συμφωνεί ασμένως και η ελληνική άρχουσα τάξη. Ο Σαμαράς το μόνο που επιθυμούσε από τη συνάντηση ήταν ένα επικοινωνιακό δώρο.

Ο στόχος Το 2014 λήγει η δανειοδότηση από την ΕΕ και την ΕΚΤ και συνεχίζει μόνον το ΔΝΤ μέχρι το 2016. Ο στόχος του Σαμαρά ήταν να πείσει τη Μέρκελ ότι ούτε χρειάζεται να συνεχίσει να δανείζει την Ελλάδα το ΔΝΤ (μένει να δώσει ακόμη 16 δισ. ευρώ) αλλά και ούτε απαιτείται νέο δάνειο και νέο μνημόνιο. Η κυβέρνηση θέλει να πείσει ότι τα 15 δισ. ευρώ που, σύμφωνα με την ελληνική πλευρά, αποτελούν το λεγόμενο «χρηματοδοτικό κενό» για το 2015 (διάφοροι διεθνείς οίκοι το υπολογίζουν στα 24-26 δισ. σε περίπτωση που σταματήσει ο δανεισμός από την τρόικα) μπορούν να βρεθούν από τις αγορές και από το απόθεμα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Εκείνο δηλαδή που θέλει να πετύχει ο Σαμαράς είναι να απο-

σπάσει από την τρόικα και τη Μέρκελ μια διακήρυξη περί τυπικού τέλους του υπάρχοντος μνημονίου, ώστε να έχει μια επιτυχία να επιδείξει στο λαό στην πορεία προς τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Όλοι βέβαια ξέρουν ότι, ακόμη κι αν το σχέδιο στεφθεί από επιτυχία, το νέο μνημόνιο θα συναφθεί: οι δανειστές δεν πιστεύουν στα σοβαρά ότι ο Σαμαράς θα βρει από τις αγορές τα λεφτά που λείπουν και ότι θα υπάρξει οικονομική ανάκαμψη που είναι προϋπόθεση για να «έρθουν» λεφτά –όλα αυτά είναι μόνο φιλολογία που πείθει τα εντός συνόρων παπαγαλάκια που την αναπαράγουν. Ο ίδιος ο Χαρδούβελης σε πολύ πρόσφατες δηλώσεις του στο Bloomberg έδειξε ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει ενσωματώσει στο DNA της ότι δεν υπάρχει περίπτωση «κουρέματος», λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «η διαγραφή χρέους δεν αποτελεί επιλογή» και τονίζοντας ότι το καλύτερο που μπορεί να πάρει η Αθήνα είναι η επιμήκυνση και η μετατροπή των κυμαινόμενων επιτοκίων σε σταθερά.

Η Μέρκελ Μάλιστα προϊδέασε για το νέο μνημόνιο λέγοντας ότι το 2015 δεν γίνεται να συνεχίσει να μας δανείζει μόνο του το ΔΝΤ (χρειάστηκε να του τραβήξουν το αφτί ώστε μέσω του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων να κάνει διορθωτική δήλωση, ενόψει της συνάντησης ΜέρκελΣαμαρά, και να πει ότι τα μνημόνια τελειώνουν στην Ελλάδα). Αν τα επιχειρήματα περί δυνατότητας να μπει τέλος στο μνη-

Ακόμη κι αν λήξει το μνημόνιο οι έλεγχοι της ελληνικής οικονομίας θα συνεχίσουν να γίνονται κάθε εξάμηνο μόνιο δεν μπορεί να τα πιστέψει οικεία βουλήσει ο Χαρδούβελης, πολύ περισσότερο δεν είναι διατεθειμένοι να τα αποδεχτούν οι διεθνείς παράγοντες: Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, Κλ. Ρέγκλινγκ, τόνισε ότι το ΔΝΤ δεν πρόκειται να φύγει από την Ελλάδα μέχρι το 2016 που λήγει το πρόγραμμά του. Επισήμανε μάλιστα προς την ελληνική κυβέρνηση ότι, ακόμα και αν «αγοράσει» το χρέος της Ελλάδας προς το ΔΝΤ με νέα δάνεια από τις αγορές (εκφράζοντας έντονες αμφιβολίες για το πόσο ρεαλιστικό είναι κάτι τέτοιο), θα συνεχίσουν να γίνονται έλεγχοι κάθε έξι μήνες (!) «καθώς πρέπει να υπάρχει η διαβεβαίωση ότι η χώρα που είναι σε πρόγραμμα θα εκπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις της». Αυτές είναι προφανώς οι απόψεις και της Μέρκελ και του Σόιμπλε, όχι από ιδιαίτερο ανθελληνικό μένος, αλλά γιατί βλέπουν ότι οποιοδήποτε «στραβοπάτημα» της ελληνικής κυβέρνησης μπορεί να

φέρει επικίνδυνες εξελίξεις για το σύστημα (παύση δανεισμού από τις αγορές και εκ νέου εναγώνια αναζήτηση λύσης για το «ελληνικό πρόβλημα» από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις). Ταυτόχρονα δεν θέλουν να ενισχύσουν την εκλογική επιρροή του γερμανικού ευρωσκεπτικιστικού κόμματος –που δυνάμωσε εντυπωσιακά στις πρόσφατες τοπικές εκλογές– δίνοντας την εντύπωση ότι «υποκύπτουν» στα αιτήματα των «τεμπέληδων» Ελλήνων. Γι’ αυτό η Μέρκελ θα παραπέμψει τις όποιες αποφάσεις στο μέλλον (μετά το τέλος του τρέχοντος προγράμματος, δήλωσε ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης Σ. Ζάιμπερτ) και πάντοτε σε επίπεδο «Ευρωπαίων εταίρων».

Το νέο μνημόνιο Γι’ αυτό, ο γνωστός οικονομολόγος Γ. Βαρουφάκης μάλιστα πρόβλεψε ότι το (νέο) τρίτο μνημόνιο, που μπορεί η κυβέρνηση και οι δανειστές να βαφτίσουν ακόμη και «συμφωνία τερματισμού των μνημονίων», δεν θα βασίζεται σε δανεικά από χώρες, αλλά σε δανεικά από ιδιώτες (τις «χρηματαγορές»). Θα τελεί υπό την κηδεμονία της ΕΚΤ και δεν θα εποπτεύεται από τρόικα αλλά από διμερή επιτροπή –από ΕΕ και ΕΚΤ. Κανένα κούρεμα δεν θα γίνει και η Ελλάδα θα παραμείνει δεσμευμένη στο τρίγωνο Βερολίνου, Φρανκφούρτης και Βρυξελλών για τα επόμενα 50-70 χρόνια! Οι τράπεζες όπως και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας θα

παραμείνουν σε πτώχευση αλλά επισήμως δεν θα χρησιμοποιείται αυτή η λέξη. Βέβαια, όπως και στις προηγούμενες συναντήσεις κορυφής, η ελληνική πλευρά έχει μια απαραβίαστη κόκκινη γραμμή: τη μη φορολόγηση των πλουσίων. Η αποκάλυψη Λαγκάρντ ότι κάθε φορά που μιλούσε για την υποφορολόγηση των Ελλήνων πλουσίων δεχόταν απειλές είναι αποκαλυπτική της δύναμης που έχει η ελληνική άρχουσα τάξη, ακόμη και σε συνθήκες μνημονίου. Γι’ αυτό και ο Σαμαράς δεν θα ανεχτεί καμία πίεση από τη Μέρκελ στο θέμα αυτό.

Δημοσκοπήσεις Οποιοδήποτε κι αν είναι το αποτέλεσμα της συνάντησης του Βερολίνου, η καταβύθιση του κυβερνητικού πλοίου έχει ξεκινήσει. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αύξηση της διαφοράς ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ και πολλές από αυτές δίνουν πρωτιά Τσίπρα στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία, πράγμα πολύ σπάνιο για μη πρωθυπουργό. Το πιο σημαντικό είναι ότι κάποιες δημοσκοπήσεις, όπως αυτή του Σκάι, δείχνουν ότι για πρώτη φορά η πλειοψηφία του κόσμου (54%) θέλει εκλογές. Αλλά για να γίνουν αυτές οι εκλογές θα πρέπει να επιβληθούν από τα κάτω. Οι διακυβεύσεις για την άρχουσα τάξη είναι κολοσσιαίες. Και, όπως έχει αποδείξει πολλές φορές, θα κάνει κυριολεκτικά τα πάντα για να προστατέψει τα προκλητικά αυξανόμενα κέρδη και προνόμιά της.

Άποψή μας... Τα κυβερνητικά παπαγαλάκια στα ΜΜΕ άρχισαν ένα καινούργιο επικίνδυνο παιχνίδι: ανάμεσα στους χιλιάδες εξαθλιωμένους μετανάστες που φεύγουν κατά κύματα από τη ρημαγμένη από τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό Ανατολή κρύβονται, λέει, επικίνδυνοι «τζιχαντιστές»! Η τρομολαγνεία, που έστρωνε το έδαφος για τη ρατσιστική αντιμετώπιση των μεταναστών

κρύβεται η... Τουρκία. Ο αρχηγός των «ισλαμοφασιστών» τρομοκρατών είναι, αποκαλύπτει, ο ίδιος ο... Ερντογάν! Πρόκειται για ένα ιδεολογικό σχήμα εξαιρετικά βολικό για το απομονωμένο επιτελείο της ΝΔ: Συνδυάζει το παραδοσιακό αντιτουρκικό υπόβαθρο των ιδεών του ελληνικού εθνικισμού με τη σύγχρονη δυτική ισλαμοφοβία, σε ένα κρεσέντο ακροδεξιάς πολιτικής που ενώ αρχικά θα στραφεί με μεγαλύτερη βιαιότητα κατά των

Ακόμα πιο δεξιά ο Σαμαράς στο όνομα τάχα της πάταξης της εγκληματικότητας, τώρα αναβαθμίζεται βάζοντας στο στόχο «τρομοκράτες του ISIS» στα σοκάκια των Αθηνών... Ο γνωστός και μη εξαιρετέος σύμβουλος του πρωθυπουργού Φ. Κρανιδιώτης από τις στήλες της επίσης γνωστής και μη εξαιρετέας εφημερίδας «Δημοκρατία» γνωστοποιεί κάποιες «νέες σκέψεις» του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος: πίσω από το ISIS, λέει,

μεταναστών, τελικά αποσκοπεί στον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων, μέσα από την καλλιέργεια κλίματος κινδύνου, συνθηκών «ασύμμετρης απειλής» κατά τη χώρας. Αυτοί οι επικίνδυνοι τσαρλατανισμοί ταιριάζουν γάντι σε μια πιο βαθιά επιλογή της ντόπιας κυρίαρχης τάξης: στην πιο άμεση σύνδεση με το άρμα του αμερικανικού και γενικότερα του δυτικού ιμπεριαλισμού, κατά τη συνέχιση

των πολεμικών τυχοδιωκτισμών στην Ανατολή. Ο Αβραμόπουλος, ως ΥΠΕΘΑ ακόμα, επισκέφθηκε τις ΗΠΑ για να διαπραγματευθεί την εγκατάσταση των δολοφονικών «drones» (μη επανδρωμένα πολεμικά αεροσκάφη) στο ελληνικό έδαφος. Την επιστροφή του στην Ελλάδα συνόδευε γραπτή επίσημη ανακοίνωση της αμερικανικής κυβέρνησης που ευχαριστούσε το ελληνικό κράτος για τη «συνολική στάση του» στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Κατά το μακρύ φετινό καλοκαίρι της σφαγής στη Γάζα από τους επιδρομείς του Ισραήλ, η ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να ψελλίσει ούτε μια λέξη καταδίκης. Η εποχή της «ελληνοαραβικής φιλίας», η πολιτική της «ελληνοπαλαιστινιακής αλληλεγγύης», που πάντα ήταν κυρίως λόγια και όχι έργα, τώρα έχουν εγκαταλειφθεί ακόμα και στα λόγια. Ας δώσουμε πάλι το λόγο στον Φ. Κρανιδιώτη: «Η επερχόμενη διάρρηξη της αμερικανοτουρκικής συμμαχίας, μαζί με την τετελεσμένη ρήξη της Άγκυρας με το Ισραήλ, συνιστούν μια μοναδική στην ιστορία ευκαιρία για την Ελλάδα. Τι θα μας πείραζε

άραγε μια μεγάλη αμερικανική αεροπορική βάση στην Κύπρο, με την προϋπόθεση να φύγει ο ισλαμικός (σ.σ. !!) στρατός κατοχής και να ανατραπούν τα δεδομένα της εισβολής;» («Δημοκρατία»). Η υπόδειξη είναι σαφής: στο πλευρό των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών, στο πλευρό των χασάπηδων του κράτους του Ισραήλ, να συμμετάσχουμε ενεργά στις δυτικές σταυροφορίες, ελπίζοντας να στραφούν και κατά της Τουρκίας, για να «ανατραπούν» τα δεδομένα του 1974. Δεδομένα που δεν δημιούργησε, βεβαίως, μόνον η τουρκική εισβολή, αλλά και το πραξικόπημα που οργάνωσαν στην Κύπρο οι –τότε– ομοϊδεάτες του κ. Κρανιδιώτη, δηλαδή η χούντα της Αθήνας. Πρόκειται για έναν προσανατολισμό εξαιρετικά επικίνδυνο. Που εντάσσει το ελληνικό κράτος στις δυτικές πολεμικές εξορμήσεις στην Ανατολή και κατά συνέπεια δημιουργεί στην πραγματικότητα –και όχι όπως σήμερα στη φαντασιακή προπαγάνδα– τον κίνδυνο «ασύμμετρων απειλών». Που πιέζει για ξεχείλωμα των πολεμικών ενεργειών προς την κατεύθυνση της Τουρκίας, ανοίγοντας τις πύλες της κόλασης ενός πραγματι-

κού πολέμου. Που στρέφει τη βία των κρατικών μηχανισμών ενάντια σε ανυπεράσπιστους εξαθλιωμένους ανθρώπους, που έφυγαν από τον τόπο τους όχι γιατί είναι τμήμα του πολέμου, αλλά, αντίθετα, εξαιτίας του πολέμου. Η στροφή προς αυτές τις ιδέες είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εσωτερική κοινωνική και πολιτική κρίση. Άλλοι φίλοι του πρωθυπουργού, μέσα π.χ. από την αρθρογραφία του Antinews, τον καλούν να εγκαταλείψει την «παθητικότητα» που οδηγεί σε παράδοση της εξουσίας στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Αριστερά, να προχωρήσει σε μέτρα «ακραίας πολιτικής πόλωσης» που θα επιτρέψουν στη ΝΔ να διατηρήσει την κυβερνητική εξουσία. Στα μέτρα της πολιτικής πόλωσης, προφανώς, συμπεριλαμβάνονται η όξυνση της ρατσιστικής πολιτικής, αλλά ακόμα και τα παιχνίδια με τον πόλεμο. Ακριβώς γι’ αυτό, απέναντι σε αυτήν την πολιτική πρέπει να απαντήσει σκληρά η Αριστερά. Συνδυάζοντας τον συνεπή αντιρατσισμό με τη συστηματική αντιπαράθεση με τον ιμπεριαλισμό και την από θέση αρχής πάλη ενάντια στον πόλεμο, με την υπεράσπιση του μείζονος αγαθού της ειρήνης.

4

• εργατικά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

Συνέντευξη με τον Γιάννη Κουρμουλάκη, γενικό γραμματέα Ενιαίου Συλλόγου Εργαζομένων στο Δαφνί

Αγώνας ενάντια στο κλείσιμο των δημόσιων ψυχιατρείων Η μνημονιακή συγκυβέρνηση ΝΔΠΑΣΟΚ συνεχίζει την προσπάθειά της να διαλύσει τη δημόσια υγεία. Μέσα στους στόχους της για την επόμενη χρονιά είναι το κλείσιμο των δημόσιων ψυχιατρικών νοσοκομείων, δέσμευση που έχει αναλάβει έναντι της τρόικας από την περίοδο που υπουργός υγείας ήταν ο Α. Λυκουρέντζος. Απέναντί της βρίσκει τη σθεναρή αντίσταση των εργαζομένων σε αυτά, που με συνεχείς κινητοποιήσεις καθυστερούν όσο είναι δυνατό την εφαρμογή αυτού του σχεδίου, που θα οδηγήσει χιλιάδες ψυχικά ασθενείς και όχι μόνο σε δραματικές συνθήκες διαβίωσης. Ο Γιάννης Κουρμουλάκης, γενικός γραμματέας του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθήνας, γνωστό ως Δαφνί, μίλησε για όλα τα παραπάνω στην «Εργατική Αριστερά». Τη συνέντευξη πήρε ο Θοδωρής Πατσατζής.

Γιατί η κυβέρνηση θέλει να κλείσει τα ψυχιατρικά νοσοκομεία; Ποιο είναι το σχέδιό της; Με το μνημόνιο AndorΛυκουρέντζου προβλέπεται τα ψυχιατρικά νοσοκομεία όλης της χώρας να κλείσουν ως το τέλος του 2015. Η μείωση των δαπανών για τη δημόσια υγεία δεν θα άφηνε αλώβητη την ψυχική υγεία. Κλείνουν τα νοσοκομεία, ψυχιατρικά και μη, υποτίθεται για να μειώσουν το χρέος. Όμως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει. Στην ουσία θέλουν και σε αυτό τον τομέα να ευνοήσουν τη λειτουργία δομών ψυχικής υγείας από ιδιώτες. Αν στο μυαλό τους είχαν να καλυτερεύσουν την ψυχική υγεία θα έκαναν άλλα πράγματα. Με την έναρξη του «Ψυχαργώς» το 2000 προβλεπόταν η διαδικασία αποασυλοποίησης των ψυχιατρείων και ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης των ψυχικά ασθενών στην κοινότητα. Από αυτό το πρόγραμμα δεν

έχουν γίνει ούτε τα μισά. Ενδεικτικά, από τα 80 Κέντρα Ψυχικής Υγείας που προέβλεπε δεν έχουν γίνει ούτε τα 40. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση επιμένει να κλείσει τα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία. Τον Αύγουστο του 2014, με δελτίο Τύπου και σε συνάντηση με την υφυπουργό κ. Παπακώστα, ενημερωθήκαμε ότι δημιουργήθηκε τεχνικό κλιμάκιο για την εύρεση κτιρίων, ώστε να μεταφερθούν οι ψυχιατρικές κλινικές μέχρι το τέλος του 2015. Οι ψυχιατρικοί κρατούμενοι θα μεταφερθούν σε 2 κλινικές εκτός του νοσοκομείου και θα δημιουργηθούν στα κτίρια του ΠΕΔΥ θεραπευτικές πολυκλαδικές ομάδες με προσωπικό από το Δαφνί και στο τέλος του 2015 το Δαφνί θα κλείσει και στη θέση του θα γίνει πάρκο υγείας.

Τι θα σημαίνει για τους ψυχικά ασθενείς το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων και τι θα έπρεπε να γίνει για να υπάρχει μια πραγματικά ποιοτική παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας;

Χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί έστω όσα προέβλεπε το «Ψυχαργώς» και όσα περιέγραψα παραπάνω, εξυπηρετώντας την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική τους, δεν θα υπάρχουν ψυχιατρικές υπηρεσίες δημόσιες και δωρεάν που να απευθύνονται στους ψυχικά ασθενείς αλλά και στους πολίτες συνολικά. Οι ψυχικά ασθενείς θα βρεθούν κυριολεκτικά στο δρόμο. Η ψυχική υγεία που τώρα προσφέρεται είναι αρκετά ποιοτική αλλά όχι επαρκής. Είναι απαραίτητη η τομεοποίηση με κοινοτικές δομές. Αυτήν τη στιγμή, αν κάποιος ψυχικά ασθενής στην Τρίπολη χρειαστεί υπηρεσίες ψυχικής υγείας, θα πρέπει να έρθει στην Αθήνα καθώς στην Τρίπολη δεν υπάρχει ψυχιατρική κλινική σε δημόσιο νοσοκομείο, δεν υπάρχει Κέντρο Ψυχικής Υγείας, κέντρο ημέρας, οικοτροφείο, ξενώνας. Είναι απαραίτητο ανά 200 χιλιάδες κατοίκους να υπάρχουν όλα τα παραπάνω για να ολοκληρωθεί η αποασυλοποίηση. Είναι ένα από τα βήματα που χρειάζεται να γίνουν για να βελτιωθεί η παροχή ψυχικής υγείας σε όλους. Ακόμα θα μπορούσαν να γίνουν κέντρα φιλοξενίας παιδιών που

έχουν διάφορα προβλήματα όπως η δυσλεξία κ.ά. Προφανώς τα ψυχιατρικά νοσοκομεία με τέτοια μέτρα μπορούν να περιορίσουν την ύπαρξή τους για τα πιο σοβαρά περιστατικά και για κάποιους κυρίως χρόνια ασθενείς. Αυτά είναι απαραίτητο να τα πραγματοποιήσει μια κυβέρνηση που θα δουλεύει με κέντρο τις ανάγκες των φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας. Είναι απαραίτητο να τα πραγματοποιήσει μια κυβέρνηση αριστερή και χαίρομαι που ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμά του δεσμεύτηκε για παροχή δημόσιας και δωρεάν υγείας, και άρα και για ποιοτικότερη ψυχική υγεία, θα πρέπει να εφαρμόσει όσα είπα.

Μπορείτε να σταματήσετε την κυβέρνηση; Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας. Εκτός από τις κινητοποιήσεις που κάναμε πέρυσι και τη συμμετοχή μας στον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση, έχουμε ξεκινήσει τις κινητοποιήσεις αμέσως μετά τον Αύγουστο. Δώσαμε κοινή συνέντευξη Τύπου με τα άλλα μεγάλα ψυχιατρικά νοσοκομεία στη ΔΕΘ. Κλείσα-

με την Καβάλας, το δρόμο που βρίσκεται στην είσοδο του νοσοκομείου, ενώ πραγματοποιήσαμε εξορμήσεις στα διόδια της Ελευσίνας, μοιράζοντας υλικό και ενημερώνοντας τον κόσμο. Αντίστοιχα κινηθήκαμε και στις περιοχές γύρω από το Δαφνί, το Χαϊδάρι, το Αιγάλεω και το Περιστέρι. Εξορμήσεις που θα επαναλάβουμε την εβδομάδα που έρχεται για να καλέσουμε όλους στη μεγάλη συναυλία που διοργανώνουμε τη Δευτέρα 6 Οκτώβρη στην είσοδο του νοσοκομείου. Επίσης θα είμαστε και στην 8η Αντιρατσιστική Γιορτή στον Κολωνό. Με αντίστοιχες κινητοποιήσεις θα συνεχίσουμε και θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας.

Έχετε βρει συμπαράσταση στον αγώνα σας; Ο κόσμος είναι μαζί μας. Θέλουμε να το δείξουν και έμπρακτα όλοι οι εργαζόμενοι με ψηφίσματα συμπαράστασης στον αγώνα μας. Το ίδιο και οι οργανώσεις και τα κόμματα της Αριστεράς αλλά και οι δημοτικές τους παρατάξεις, όπως και η Περιφέρεια Αττικής. Συμμετέχουμε στο συντονισμό σωματείων, φορέων και κατοίκων Αιγάλεω, Χαϊδαρίου, Αγίας Βαρβάρας, όπου έχουμε συνδιοργανώσει κινητοποιήσεις και για άλλα ζητήματα. Θέλουμε να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός κλίματος ταξικής συμπαράστασης των σωματείων, συλλόγων αλλά και των νοσοκομείων της περιοχής. Επίσης συμμετείχαμε σε μια πρωτοβουλία συντονισμού που πήραν πριν από λίγες μέρες οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου Αττικόν. Όλοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε την καταστροφή της δημόσιας υγείας και να σταματήσουμε το κλείσιμο των δημόσιων ψυχιατρείων.

Η κυβέρνηση φοβάται τις 595 καθαρίστριες Του Θοδωρή Πατσατζή

Η κυβέρνηση τρέμει στην ιδέα να νικήσει ο αγώνας των 595 καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών. Τρέμει στην ιδέα να συντονίζονται οι αγώνες των εργαζομένων στο Δημόσιο και όχι μόνο. Το κάλεσμα της ΑΔΕΔΥ σε 24ωρη απεργία και συγκέντρωση στον Άρειο Πάγο, εκεί που ήδη είχαν καλέσει οι καθαρίστριες, είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Τα συνδικάτα και οι Ομοσπονδίες του δημόσιου τομέα πρέπει να την αδράξουν και να συντονίσουν τους αγώνες τους ενάντια σε διαθεσιμότητες-απολύσεις, κλεισίματα νοσοκομείων, αξιολόγηση και στο νέο μισθολόγιο. Ο αγώνας των 595 καθαριστριών, ανεξάρτητα από την απόφαση του Αρείου Πάγου, χρειάζεται

να συνεχιστεί. Η κυβέρνηση είναι θορυβημένη από την αντοχή τους και από τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν οι διεθνείς διαδηλώσεις συμπαράστασης. Τις έχει σύρει στα δικαστήρια για βάρβαρη συμπεριφορά απέναντι στα… «αθώα» παιδιά των ΜΑΤ, ενώ ο εισηγητής αρεοπαγίτης προτείνει να παραμείνουν εκτός δημοσίου και σε διαθεσιμότητα. Απέναντι σε αυτά γίνονται συγκεντρώσεις συμπαράστασης στη ΓΑΔΑ κατά τη διάρκεια της ανάκρισής τους, ενώ από τις αρχές του μήνα ως και τις 20 Σεπτέμβρη, συγκεντρώσεις αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκαν σε Λονδίνο, Μπούργκος, Μαδρίτη, Σαραγόσα, Αλικάντε, Βαλένθια, Μασσαλία, Τουλούζη, Γκρενόμπλ, Λιλ, Παρίσι κ.α. Συγκέντρωση αλληλεγγύης έγινε και στη Γενεύη στις 20 του Σεπτέμβρη, την οποία οργάνωσαν οι

σύντροφοι/σες του MSP (Κίνημα για το Σοσιαλισμό), οι οποίοι ενίσχυσαν και οικονομικά τον αγώνα των καθαριστριών με πάνω από 1.100 ευρώ. Η αποφασιστικότητά τους, η διεθνής ταξική αλληλεγγύη, η στήριξη όλων των εργαζομένων, μπορεί να οδηγήσουν στη νίκη τις καθαρίστριες. Μια νίκη που χρειάζεται να είναι ξεκάθαρο ότι θα έρθει μόνο αν οι συντονισμένοι αγώνες των εργαζομένων δυναμώσουν και οδηγήσουν στην ανατροπή της κυβέρνησης.

εργατικά • 5

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

Αξιολόγηση ώρα μηδέν

Αναγκαία η απεργιακή κλιμάκωση για την ανατροπή της κυβέρνησης

νέα από τους εργατικούς χώρους Τρίτη εβδομάδα Την τρίτη βδομάδα διανύει η απεργία των 270 εργατών στις εταιρείες «ΙΜΑΣ» και «ΣΥΡΜΑ» στο Βόλο. Οι εργαζόμενοι απεργούν ενάντια στην εκ περιτροπής εργασία που επέβαλε η εργοδοσία. Η εκ περιτροπής εργασία οδήγησε σε μείωση του μισθού τους κατά 25%. Η εργοδοσία κατέφυγε στα δικαστήρια, όπου η απεργία κρίθηκε νόμιμη, εκκρεμεί όμως η απόφαση μετά τη νέα προσφυγή της εταιρείας.

Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης

Του Χρήστου Βαγενά, μέλους Δ.Σ. ΠΟΠΟΚΠ

Σ

τις 18 Σεπτέμβρη το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (μετά από προσφυγή του Ελληνικού Δημοσίου) έκρινε παράνομη και καταχρηστική την απεργία-αποχή, που είχε προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ, από τις διαδικασίες εφαρμογής του νόμου για την προσχηματική αξιολόγηση και από τον επαναπροσδιορισμό των κριτηρίων μετατροπής των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Ταυτόχρονα το δικαστήριο κηρύσσει την απόφαση προσωρινά εκτελεστή και υποχρεώνει την ΑΔΕΔΥ να διακόψει την απεργία-αποχή και να μην κηρύξει στο μέλλον κινητοποίηση με τα ίδια αιτήματα. Η απόφαση αυτή έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενη απόφαση του αρμόδιου δικαστηρίου σε ίδια προσφυγή του Ελληνικού Δημοσίου, που τότε είχε ουσιαστικά δικαιώσει την ΑΔΕΔΥ. Δείχνει όμως πλέον καθαρά τη διάθεση της ακροδεξιάς κυβέρνησης απέναντι στο δικαίωμα της απεργίας, το οποίο θέλει να περιορίσει και να το καταργήσει ακόμα, αν μπορεί. Το δικαστήριο έκρινε ότι η αποχή από την αξιολόγηση είναι πολιτική απεργία και γι’ αυτό είναι παράνομη και επειδή έχει διάρκεια είναι και καταχρηστική! Ταυτόχρονα αξιολογεί ότι οι εργαζόμενοι έχουμε δικαίωμα να κάνουμε απεργίες διαμαρτυρίας με σκοπό τη γνωστοποίηση των ζητημάτων μας και την άσκηση πίεσης στα αρμόδια πολιτειακά όργανα, αλλά με περιορισμένη διάρκεια! Τα συνδικαλιστικά όργανα αντέδρασαν άμεσα. Η ΑΔΕΔΥ επαναπροκήρυξε την ίδια μέρα απεργία-αποχή και ταυτόχρονα κάλεσε τις ομοσπονδίες του Δημοσίου να κηρύξουν κι εκείνες συνέχιση της απεργίας-αποχής. Επίσης κήρυξε 24ωρη απεργία για τις 23 Σεπτέμβρη, μέρα που θα εκδικάζεται από τον Άρειο Πάγο η προσφυγή του Δημοσίου κατά της απόφασης που δικαιώνει τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Σε σύσκεψη, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 19 Σεπτέμβρη, πολλές ομοσπονδίες ανακοίνωσαν ότι ήδη έχουν κηρύξει απεργία-αποχή από την «αξιολόγηση» (ΠΟΕΔΗΝ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΠΟΣΕ-ΙΚΑ, ΠΟΠΟΚΠ, ΠΟΥΕΝ κ.ά.) και θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες. Αυτή τη στιγμή ο αγώνας μας βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Μέχρι στιγμής έχει συσπειρώσει πάνω από το 95% των

εργαζομένων στο Δημόσιο ενάντια στην προσχηματική αξιολόγηση και δεν έχουν προχωρήσει οι διαδικασίες εφαρμογής του. Το μεγάλο βάρος θα περάσει τώρα στους προϊστάμενους που καλούνται μέχρι τέλος Σεπτέμβρη να παραδώσουν τις εισηγήσεις τους, που θα είναι η βάση για να βαθμολογήσουν τους εργαζόμενους οι διευθυντές. Πρέπει σε κάθε χώρο να οργανωθούν συνελεύσεις, όπου και θα στηριχτούν και θα πιεστούν οι προϊστάμενοι να μην παραδώσουν τις εισηγήσεις. Όσα σωματεία δεν έχουν μαζέψει ακόμα τις εισηγήσεις από τους προϊστάμενους χρειάζεται να το κάνουν άμεσα. Ταυτόχρονα το αίτημα να καταργηθεί ο νόμος για την αξιολόγηση πρέπει να συνδεθεί με τα υπόλοιπα αιτήματα του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος για τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις περικοπές κλπ. Να οργανώσουμε, με πρωτεργάτες τις παρατάξεις του ΜΕΤΑ στο Δημόσιο, μια προοπτική κλιμάκωσης της αντεπίθεσης μας, με στόχο την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης. Ξεκινώντας με την 24ωρη στις 23/9 της ΑΔΕΔΥ και με νέες κομβικές ημερομηνίες στις αρχές Οκτώβρη (48ωρη της ΠΟΕΔΗΝ) και στις 10 Οκτώβρη (συνεδρίαση ΣτΕ για τη συνταγματικότητα του νόμου αξιολόγησης). Επίσης, με αφορμή και το Ασφαλιστικό, που ενδεχομένως να ανοίξει μέχρι τα τέλη Οκτώβρη, να ασκήσουμε πιέσεις στη ΓΣΕΕ για οργάνωση Γενικής Απεργίας. Η ΑΔΕΔΥ πρέπει να ζητήσει συνελεύσεις σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία με πρόταση την κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων. Μετά την 24ωρη να ακολουθήσει 48ωρη, μετά τριήμερη, τετραήμερη κ.ο.κ. Είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιπαρατεθούμε σε ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, που θα προσπαθήσουν να σαμποτάρουν την απεργία-αποχή σε κάποιες ομοσπονδίες ή, αν το ΣτΕ δεν μας δικαιώσει, να κλείσουν τις κινητοποιήσεις μας, συζητώντας δήθεν μια άλλη αξιολόγηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες, όπως με τους 19 εκλεγμένους δημάρχους που δηλώνουν ότι δεν θα προχωρήσουν στην «αξιολόγηση», κλείνοντας τους δήμους και τις περιφέρειες που ελέγχει τις μέρες των απεργιών στα πλαίσια ενός ξεκάθαρου σχεδίου σύγκρουσης για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης.

Σε κινητοποίηση διαρκείας βρίσκονται οι γιατροί του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Με απόφαση της γενικής τους συνέλευσης, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη, ξεκίνησαν νέα πενθήμερη στάση εργασίας από τη Δευτέρα 22/9 ως και την Παρασκευή 26/9 και από τις 8 το πρωί έως τις 12 το μεσημέρι. Ταυτόχρονα οι ειδικευόμενοι γιατροί του νοσοκομείου συνεχίζουν την επίσχεση εργασίας. Καθημερινά πραγματοποιούν αποκλεισμό του εισπρακτικού μηχανισμού του νοσοκομείου και την Τετάρτη 24/9 θα κάνουν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην ΥΠΕ. Επίσης, καλούν σε συντονισμό και κοινή συνέλευση το Σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου, ενώ ζητούν από τους διευθυντές να μη στείλουν προγράμματα εφημεριών Οκτώβρη. Οι γιατροί διεκδικούν κάλυψη όλων των αναγκών του

νοσοκομείου σε γιατρούς, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό, κάλυψη των ελλείψεων σε αναλώσιμα και υλικοτεχνική υποδομή, καθώς και πληρωμή των δεδουλευμένων εφημεριών που τους οφείλονται.

Φειδάς ΑΕ Νέα 24ωρη απεργία πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι της υποδηματοποιίας «Φειδάς ΑΕ». Οι εργαζόμενοι διεκδικούν την άμεση καταβολή των μισθών των τελευταίων τεσσάρων μηνών, που δεν τους έχει καταβάλλει η εργοδοσία. Τη μέρα της απεργίας η εταιρεία, για να τους ρίξει στάχτη στα μάτια, πλήρωσε το μισθό του Απρίλη. Απαιτούν επίσης να σταματήσει άμεσα το καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας που έχει επιβάλει η εργοδοσία. Στα πλαίσια της 24ωρης απεργίας πραγματοποίησαν μαχητική συγκέντρωση μπροστά στο Υπουργείο Εργασίας, όπου ήταν προγραμματισμένη τριμερής συνάντηση. Η εργοδοσία αρκέστηκε να υποσχεθεί πως θα καταβάλει τους μισθούς του Μάη μέσα στο επόμενο 10ήμερο, ενώ απέκλεισε την επαναφορά του 8ωρου-5ήμερου για όλους τους εργαζόμενους της επιχείρησης. Το Συνδικάτο ζήτησε νέα τριμερή, παρουσία της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου, η οποία ορίστηκε σε δυο εβδομάδες.

Έξω οι νεοναζί Στις εκλογές του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας (ΙΣΑ) αναμένεται να λάβει μέρος χρυσαυγίτικος συν-

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

δυασμός με την ονομασία «Ιατροί του Ελληνισμού». Παρά τις αντιδράσεις τεσσάρων παρατάξεων που θα πάρουν μέρος στις εκλογές, ο πρόεδρος του ΙΣΑ, επικαλούμενος νομική γνωμάτευση, έκανε δεκτή την κάθοδο των φασιστών. Το ζήτημα δεν είναι νομικό, αλλά πολιτικό. Οι νεοναζί δεν πιστεύουν στη λειτουργία των συνδικάτων και έχουν ως στόχο την τελική τους κατάργηση. Δεν θα έπρεπε καν ένα συνδικάτο να συζητάει αν αποδέχεται δημοκρατικά δικαιώματα στους εχθρούς της ελευθερίας. Οι αρχές που πρεσβεύουν είναι ενάντια στη δημόσια υγεία και στην ιατρική επιστήμη. Μιλάνε για παροχή υγείας με φυλετικές, θρησκευτικές και σεξουαλικές διακρίσεις. Στο ψηφοδέλτιο των «Ιατρών του Ελληνισμού» φιγουράρουν ονόματα όπως αυτό του υμνητή της χούντας Κωνσταντίνου Παρασχάκη, που μεταξύ άλλων έδινε βεβαιώσεις για άδειες οπλοφορίας και αναβολές από τα δικαστήρια στους ναζιστές της Χρυσής Αυγής. Οι παρατάξεις της Αριστεράς οφείλουν σε συντονισμό με αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις να οργανώσουν μεγάλη αντιφασιστική καμπάνια σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας, δημόσια και ιδιωτικά, και να σταματήσουν με κάθε τρόπο τη συμμετοχή των νεοναζί στις εκλογές του ΙΣΑ ακόμη κι αν χρειαστεί να κάψουν τα ψηφοδέλτια του φασιστοσυνδυασμού ή να ακυρωθούν οι εκλογές.

Κάτω τα χέρια από τους εργαζόμενους της Coca-Cola 3E Δεν φτάνει που τους απολύσανε, προσπαθούν να σταματήσουν με κάθε μέσο τον αγώνα τους., Με την προσπάθεια να τρομοκρατήσει τους απολυμένους εργαζόμενους του εργοστασίου παραγωγής της Θεσσαλονίκης, η εργοδοσία της πολυεθνικής Coca-Cola 3E αποδεικνύει ότι δεν έχει καμιά πρόθεση να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο. Για το μόνο που ενδιαφέρονται οι καρχαρίες της Coca-Cola 3E είναι να σταματήσει το μποϊκοτάζ στα προϊόντα της εταιρείας (Coca-Cola, Fanta, Sprite, Amita). Γι’ αυτό το λόγο κατέθεσε αγωγή με την οποία απαιτεί από 28 απολυμένους εργαζόμενους ένα εκατομμυρίου (1.000.000) ευρώ ως «χρηματική αποζημίωση για ηθική βλά-

βη». Η εργοδοσία επιμένει να ακολουθεί το δρόμο της ποινικοποίησης του αγώνα των εργαζομένων. Είναι η δεύτερη αγωγή που καταθέτει σε βάρος τους. Πρόσφατη είναι η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου της Αθήνας που αναγνώρισε το δικαίωμα των εργαζομένων να προωθούν το μποϊκοτάζ. Σύμφωνα με την απόφαση, το μποϊκοτάζ «αποτελεί μέσο πίεσης για την επίτευξη ενός συνδικαλιστικής, κοινωνικής φύσεως σκοπού» και θεωρείται «νόμιμη απόρροια του ατομικού δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης», όπως αυτή προβλέπεται από το άρθρο 14 του Συντάγματος. Απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχίσουν τον αγώνα τους οι εργαζόμενοι είναι

να έχουν την απόλυτη στήριξη των υπόλοιπων εργαζομένων και της Αριστεράς. Όχι μόνο με τη συμμετοχή στο μποϊκοτάζ για τα προϊόντα της συγκεκριμένης επιχείρησης. Όχι μόνο με ψηφίσματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης, αλλά και με κινητοποιήσεις. Αν δεν πάρει πρωτοβουλία η ΓΣΕΕ, χρειάζεται να προχωρήσουν σε κήρυξη κινητοποιήσεων τα Εργατικά Κέντρα και σε απεργίες συμπαράστασης τα σωματεία που ελέγχει η Αριστερά. Δείχνοντας έμπρακτα την αντιπαράθεσή της όχι μόνο με την κυβέρνηση, που στα λόγια μιλάει για επενδύσεις και στην πράξη συμπράττει στο κλείσιμο εργοστασίων, αλλά και με παράγοντες όπως ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, που αρνείται να συναντηθεί με τους εργαζόμενους.

6

• πολιτική

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

Το Ποτάμι στην… κοίτη του συστήματος Νεοφιλελευθερισμός και αντιδραστικά ιδεολογήματα Του Σπύρου Αντωνίου

Μ

ε ένα μείγμα από νεοφιλελεύθερο λαϊκισμό και κοινοτοπίες που πλασάρονται ως «λύσεις» και υπερπροβολή από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, παρουσιάστηκαν οι 21 θέσεις του Ποταμιού, που θέλει να γίνει ένα κίνημα «κέντρο των αλλαγών», όπως υποστήριξε ο επικεφαλής του, Σταύρος Θεοδωράκης.

Τέλος, μεταξύ άλλων, αφού πρώτα μας κούνησε το δάχτυλο, ώστε «να απενοχοποιηθεί η επιχειρηματικότητα από τις κατηγορίες της απολιθωμένης Αριστεράς», ζήτησε νέα δώρα για το κεφάλαιο, όπως «να μειωθεί το μη μισθολογικό κόστος εργασίας και κυρίως οι ασφαλιστικές εισφορές, που εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά ψηλές»!

Έπειτα από έναν μαραθώνιο ομιλιών από τα 60 μέλη της Επιτροπής Διαλόγου του φορέα, ο Σταύρος Θεοδωράκης προχώρησε σε ένα μπαράζ από επιχειρήματα «καφενειακού» επιπέδου, που συντηρούν διάφορα αντιδραστικά ιδεολογήματα για συλλογική ευθύνη και συμπυκνώνονται στο μίσος για καθετί δημόσιο και στην αντίληψη «όλοι οι πολιτικοί ίδιοι-όλοι οι πολιτικοί κλέφτες». Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Η αριστερά. Στη δική της άγνοια, στη δική της αμηχανία βρήκε καταφύγιο στο παρελθόν», «να σταματήσουν οι αχρείαστες αξονικές τομογραφίες και η αχρείαστη συνταγογράφηση και η διαφθορά στην υγεία», «κοινωνικό κράτος χωρίς προνόμια για τις συντεχνίες», «να γίνουμε πιο αυστηροί με όλους όσοι κλέβουν το κράτος και τους πολιτικούς που πλουτίζουν με μίζες» και διάφορα άλλα που υποστηρίζουν οι απολογητές του συστήματος, καθημερινά, στα τηλεοπτικά παράθυρα. Τέτοια αμφισβήτηση του συστήματος… Μάλιστα, αφού ψέλλισε δυο τρία πράγματα ενάντια στους κυβερνητικούς εταίρους, κράτησε τα σφοδρότερα πυρά του για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά: «Η Σκοτία συζητούσε να φύγει από το

αντικείμενο πρέπει να καταργούνται». Επίσης, το Ποτάμι τίθεται υπέρ της ύπαρξης ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ για την Υγεία προτείνει τη νεοφιλελεύθερη συνταγή του «βασικού πακέτου» παροχών που θα καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ. Για τα υπόλοιπα τράβα στις ιδιωτικές ασφαλιστικές. Αναφορικά με το μεταναστευτικό, σημείωσε ότι «χρειάζονται αυστηρά ευρωπαϊκά σύνορα», όπως ορίζει το δόγμα της Ευρώπης-φρούριο.

Ηνωμένο Βασίλειο, η τηλεόραση έπαιζε τους αποκεφαλισμούς των άρρωστων φανατικών, στη Ουκρανία τα τανκ μάρσαραν… και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συζητούσαν εδώ στην Αθήνα τη διάλυση του ΝΑΤΟ! Μερικές φορές με τρομάζει η αφέλειά τους. Η απόστασή τους από την πραγματικότητα».

Ρεαλισμοί Στο ίδιο μοτίβο μιας δήθεν «κοινής λογικής» και «ανεδαφικών ρεαλισμών», που καταλήγουν πάντα σε στήριξη των αντεργατικών μέτρων κυβέρνησης και τρόικας και στην κατασυκοφάντηση κάθε κοινωνικής αντίστασης, ο Θεοδωράκης καυτηρίασε την ανυπακοή των αιρετών της Αριστεράς στις διαδικασίες αξιολόγησης και επανελέγχου πιστοποιητικών.

Συγχρόνως, υπογράμμισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποταχτεί στον κυβερνητισμό και ότι η αστική νομιμότητα και το μνημόνιο είναι πάνω από όλα: «Και ήρθε επιτέλους η στιγμή να ελέγξουμε λίγες από αυτές τις παρανομίες του παρελθόντος και εμφανίζονται δήμαρχοι, περιφερειάρχες άνθρωποι που λένε ότι είναι αριστεροί και λένε ΟΧΙ (…). Η παρέα με τους λεβέντες του βαθέως κράτους που κάνετε τους τελευταίους μήνες, για να σας προγυμνάσουν στα κυβερνητικά σας καθήκοντα, σας έχουν διαβρώσει εντελώς. Η νομιμότητα είναι το καταφύγιο των φτωχών και όχι τα βερμπαλιστικά αντιμνημονιακά συνθήματα». Όσο για τις συγκεκριμένες θέσεις σε μια σειρά ζητήματα, ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτικός. Πέρα

από την πάγια θέση ότι το Ποτάμι θέλει εκλογή Προέδρου από την παρούσα βουλή, φοβούμενο προφανώς μήπως δεν συνεχιστεί το πρόγραμμα άγριας λιτότητας, πρότεινε να μπορεί να ψηφίσει κάποιος υποψήφιους από δύο διαφορετικά κόμματα, καθώς και μικρότερη κυβέρνηση με μόνιμους υφυπουργούς. Εξάλλου, η πολιτική είναι για τους «άξιους» και οι πολιτικές διαχωριστικές «ξεπερασμένες».

Διάλυση Δημοσίου Φυσικά, η βελτίωση του Δημοσίου θα έρθει μέσα από τη διάλυσή του: «Όσοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι διεφθαρμένοι ή ακατάλληλοι για την αποστολή τους πρέπει να απομακρύνονται. Όσες δομές του Δημοσίου δεν έχουν

Ουδεμία έκπληξη λοιπόν για τις θέσεις ενός κόμματος (αν θεωρήσουμε κόμμα ένα –κυρίως– ιντερνετικό δίκτυο εθελοντών με έναν παντοδύναμο ηγέτη), που αγωνιά για την πολιτική σταθερότητα και επιχειρεί να εκφράσει κάποια εύπορα στρώματα του πληθυσμού, που δεν «χτυπήθηκαν» από την κρίση. Τα επικοινωνιακά κόλπα, που προσπαθούν να παρουσιάσουν τις εφεδρείες της άρχουσας τάξης ως «καινοτομία» και «υπέρβαση του παλαιοκομματισμού», δύσκολα κρύβουν την προσπάθεια διατήρησης των ιδεολογημάτων και κυρίως των συμφερόντων μιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ που προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση της ισοπεδώνοντας την κοινωνία και στοχοποιώντας την Αριστερά. Το πιο επικίνδυνο είναι ότι αυτό το μόρφωμα του «ακραίου κέντρου» θεωρεί τον εαυτό του ως πιθανό κυβερνητικό εταίρο και του ΣΥΡΙΖΑ. Στις κοινωνικές και πολιτικές συσπειρώσεις που επιδιώκει η ριζοσπαστική Αριστερά, ώστε να γίνει πράξη η κυβέρνηση της Αριστεράς, είναι φανερό ότι τέτοιες πολιτικές δυνάμεις μόνο ως αντίπαλοι μπορούν να ιδωθούν.

ΚΚΕ: Ως πού η περιχαράκωση; Του Αντώνη Νταβανέλλου

Η άποψη του ΚΚΕ για τη συγκυρία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως απαισιόδοξη, ακόμα και ηττοπαθής. Απαντώντας στους επικριτές του υπογραμμίζει «... φορτώνουν την υποχώρηση του εργατικού κινήματος στο ΚΚΕ, κρύβοντας τον συνολικότερο αρνητικό συσχετισμό για το εργατικό κίνημα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αποσιωπώντας το ρόλο της αντεπανάστασης και της μακρόχρονης οπορτουνιστικής διάβρωσης, των οποίων οι αρνητικές συνέπειες είναι ακόμα κυρίαρχες...». Αν τα πράγματα είναι έτσι (υποχώρηση εργατικού κινήματος, κυρίαρχες συνέπειες αντεπανάστασης και οπορτουνισμού), ποια είναι τα αμυντικά σχέδια του ΚΚΕ; Στην παράδοση αυτού του κόμματος, αλλά και του ιστορικού διεθνούς ρεύματος

στο οποίο εξακολουθεί να αναφέρεται («μαρξισμός» της σταλινικής περιόδου), η απάντηση ήταν η επιδίωξη πλατύτατων συμμαχιών με τη μορφή των «λαϊκών μετώπων», που παραβίαζαν τον ταξικό προσανατολισμό προβλέποντας συνεργασίες ακόμα και με αστικοδημοκρατικά κόμματα. Το ΚΚΕ υποτίθεται ότι έχει θέσει σε μια κάποια αμφισβήτηση αυτήν τη θεωρητική παράδοση, αλλά μόνον εν μέρει: Πρόσφατα, άλλωστε, η Αλέκα Παπαρήγα απέδωσε φόρο τιμής στο Ν. Ζαχαριάδη, επισκεπτόμενη το χώρο της αυτοκτονίας του στη Σιβηρία. Όπως είναι γνωστό, ο Ν. Ζαχαριάδης ήταν ο κατεξοχήν ηγέτης που επέβαλε στο ΚΚΕ τη στρατηγική της «επανάστασης με στάδια» και τη συνακόλουθη τακτική των «λαϊκών μετώπων», κατά τις θυελλώδεις εσωκομματικές διεργα-

σίες της δεκαετίας του ’30. Από αυτήν την παράδοση, λοιπόν, το ΚΚΕ μοιάζει να κρατάει μόνον την αναφορά στη διαβόητη «3η περίοδο», στην αυτοκτονική γραμμή του «σοσιαλφασισμού», που κατήγγειλε όλες τις άλλες δυνάμεις –ακόμα και μέσα στο εργατικό κίνημα– ως ίδιες με τον Χίτλερ ή και ακόμα χειρότερες. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι γνωστά, τόσο για το εργατικό κίνημα στη Γερμανία όσο και για το τότε ΚΚ που δεν ανέκαμψε ποτέ από τη συντριπτική ήττα. Παράλληλα, το ΚΚΕ αποτυγχάνει πλήρως να εξηγήσει τι συμβαίνει γύρω του, στην υπόλοιπη Αριστερά: Θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα αποκρυσταλλωμένο «σοσιαλδημοκρατικό κόμμα», του οποίου μάλιστα «η γραμμή έχει κριθεί και δεν έχει φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα για την εργατική τάξη

και το λαό». Πώς όμως αυτό είναι δυνατό; Πώς γίνεται μέσα στην κρίση, δηλαδή σε μια περίοδο καπιταλιστικών επιθέσεων και όχι «διαλόγου», να δυναμώνει από το μηδέν ένα «σοσιαλδημοκρατικό κόμμα», του οποίου μάλιστα «η γραμμή έχει κριθεί», ενώ οι συνεπείς δυνάμεις του ΚΚΕ μειώνονται ή παραμένουν σε στασιμότητα; Και πώς αυτά τα φληναφήματα μπορούν να γίνουν πειστικά προς τους εργάτες, που βλέπουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ να επιτίθενται νυχθημερόν στον ΣΥΡΙΖΑ και να φέρονται «με το γάντι» στο ΚΚΕ; Το αποτέλεσμα αυτής της ανάλυσης και αυτής της τακτικής είναι το μεν ΚΚΕ να μένει χωρίς καθόλου πολιτική συμμαχιών, η δε ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μην αισθάνεται καμία σοβαρή πίεση από τα αριστερά της, πέρα από την πίεση της Αριστερής Πλατφόρμας στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Καλύτερη απόδειξη του πολιτικού αδιεξόδου της ηγεσίας του ΚΚ είναι η επανεμφάνιση επιθέσεων κατά ενός κάποιου «εσωτερικού εχθρού» και μάλιστα με φρασεολογία ψυχροπολεμικής εποχής: η παρουσία της «Κίνησης Κομουνιστών-Εργατικός Αγώνας» έγινε δεκτή με κραυγές του τύπου: «Λύκοι με προβιά χτυπάνε το κόμμα»! Αυτή η περιχαράκωση δεν έχει καμιά προοπτική. Το ΚΚΕ δεν κινδυνεύει από τον «Εργατικό Αγώνα». Κινδυνεύει από την τυφλή «στρατηγική» της ηγεσίας του, που αποτυγχάνει να συνδεθεί με την παράδοση του ενιαίου μετώπου και να δώσει προωθητικές απαντήσεις στο εργατικό κίνημα σε μια κρίσιμη περίοδο. Στρατηγική που κρατά στο περιθώριο των μεγάλων πολιτικών αναμετρήσεων μια κρίσιμη μάζα των οργανωμένων δυνάμεων της Αριστεράς.

αριστερά •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

7

Οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και η τακτική για την υλοποίησή τους και στην Ελλάδα διαμορφώνει περιθώρια για πλατύτερες συμμαχίες που θα απαντήσουν στα προβλήματα, χωρίς ρήξεις και ανατροπές.

Των Γρηγόρη Δεμέστιχα, Μιχάλη Βεργίτση

Ο

ι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε στη ΔΕΘ, δημιούργησαν κύμα ελπίδας για μια συνολική αλλαγή της οικονομικής-κοινωνικής πολιτικής που στα «μνημονιακά» χρόνια της κρίσης τσάκισε κόκαλα μέσα στον εργατικό-λαϊκό κόσμο. Ποια σημεία συγκέντρωσαν την προσοχή της κοινωνικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ; Οι δεσμεύσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού, για την επαναφορά της 13ης σύνταξης, για την επαναφορά του αφορολογήτου των 12.000 ευρώ, για την επαναφορά της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης στα προ κρίσης επίπεδα και –κυρίως– για την επαναφορά της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (γράφουμε κυρίως γιατί αυτή η δέσμευση υποδεικνύει ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι, αντικειμενικά, σύμμαχος του συνόλου του εργατικού κινήματος στην τιτάνια προσπάθεια αποκατάστασης όλων των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων...). Αποδεικνύεται έτσι, ξανά, ότι κάθε φορά που η Αριστερά χρησιμοποιεί την «ταξική γλώσσα» έχει αμέσως την ανταπόκριση των εργατικών-λαϊκών μαζών, προκαλεί ευρύτατη πολιτική ευαισθητοποίηση, που θέτει τα θεμέλια για την πολιτική συγκρότηση της κοινωνικής πλειοψηφίας σε ρεύμα πολιτικής ανατροπής. Ακόμα και με τα μικροκριτήρια της εκλογικής αποτελεσματικότητας, μέσα στις σημερινές συνθήκες της βαθιάς κρίσης, η ταξική αναφορά είναι ασύγκριτα αποδοτικότερη από όλες τις τακτικές συμμαχιών «από τα πάνω». Τακτικές που συχνά, στο όνομα μιας προσέλευσης συμμάχων από τον «παλιό κόσμο» (κόσμο που εδώ και δεκαετίες περιλαμβάνει τη μεταλλαγμένη φιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία), θυσιάζουν τη διεύρυνση της επιρροής της Αριστεράς στα πλατιά κοινωνικά στρώματα των υποτελών δυνάμεων. Το παράδειγμα της καταστροφικής ήττας της Αριστεράς στη Γαλλία απέναντι στην ακροδεξιά της Λεπέν είναι το πιο ενδεικτικό.

λώς, το σύνολο του προγράμματος. Το γεγονός αυτό υπογράμμισαν, άλλωστε, τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Η έμφαση του μετώπου της ντόπιας κυρίαρχης τάξης και των δανειστών στις ιδιωτικοποιήσεις θα χρειαστεί μια γενικευμένη απάντηση. Που δεν μπορεί να είναι διαφορετική από τη συνεδριακή απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ, που προβλέπει επανακρατικοποίηση των μεγάλων δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών που ιδιωτικοποιήθηκαν, επανακρατικοποίηση που συνδυάζεται με τον «δημόσιο, δημοκρατικό, εργατικό έλεγχο». Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι στον τομέα αυτόν το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει τις τράπεζες, βάζοντας το θέμα της ιδιοκτησίας και όχι –απλώς– ενός «δημόσιου ελέγχου» των τραπεζών. Ένα επίσης κρίσιμο θέμα είναι το ασφαλιστικό, που αποτελεί βόμβα που –πιθανότατα– θα σκάσει στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης. Σε όλες τις επεξεργασίες σχετικά με το ασφαλιστικό που θα γίνονται από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων, η αποκατάσταση –επειγόντως!– των αποθεματικών των ταμείων αναδεικνύεται ως προϋπόθεση για την επιβίωση του δημόσιου συστήματος συνταξιοδότησης και περίθαλψης.

Όμως είναι απαραίτητες ορισμένες γενικότερες παρατηρήσεις για μια συνολική αποτίμηση των εξαγγελιών στη ΔΕΘ, με στόχο να προκύψει μέσα στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ –αλλά και σε όλη την Αριστερά– μια πιο καθαρή εικόνα για την αναγκαία τακτική σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο.

2) Από την άποψη αυτή, το ζήτημα «της χρηματοδότησης», των πόρων που θα στηρίξουν το πρόγραμμα, είναι μεγαλύτερης σημασίας. Κατά τη γνώμη μας μια προσπάθεια να παρουσιαστεί η θέση ότι ένα «νοικοκύρεμα» αρκεί ή ότι μια ομαλή διαπραγμάτευση θα δώσει χρόνο και πόρους (ΕΣΠΑ κ.ο.κ.) για να χρηματοδοτηθεί το πρόγραμμα μπορεί να εξελιχθεί σε αυτογκόλ.

1) Οι δεσμεύσεις αποτελούν «προγραμματικές πτυχές», ενδεικτικούς άξονες μιας κατεύθυνσης του προγράμματος και όχι, ασφα-

Στην Κύπρο –παλαιότερα αλλά και πρόσφατα– οι δανειστές απέδειξαν ότι δεν παίζουν με αυτούς τους κανόνες. Ότι χρησιμοποι-

Παρατηρήσεις

Κάθε φορά που η Αριστερά χρησιμοποιεί την «ταξική γλώσσα» θέτει τα θεμέλια για την πολιτική συγκρότηση της κοινωνικής πλειοψηφίας σε ρεύμα πολιτικής ανατροπής ούν τη χρηματοδότηση ως μέσο στραγγαλισμού κάθε απόπειρας για διαφορετική πολιτική. Η δανειακή συμφωνία προβλέπει την υποχρέωση του ελληνικού Δημοσίου να καταβάλλει για αρκετά από τα επόμενα χρόνια το κολοσσιαίο ποσό των 10 δισ. ευρώ ετησίως για τόκους επί των παλαιότερων ή πρόσφατων δανείων. Η συμμόρφωση με αυτόν τον όρο –ανεξάρτητα από τη γενικότερη συζήτηση για το χρέος– οδηγεί σε διαδοχικά ετήσια προγράμματα λιτότητας και είναι ασύμβατη με μια πολιτική που θα δίνει προτεραιότητα στις εργατικές-λαϊκές ανάγκες. Έτσι η άρνηση πληρωμής στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους (μαζί με την αλληλένδετη θέση για εθνικοποίηση-κρατικοποίηση των τραπεζών υπό δημοκρατικό-εργατικό έλεγχο) γίνεται «κόμβος» για το πρόγραμμα της Αριστεράς. Η άρνηση πληρωμής των τόκων μαζί με τη μείωση των πολεμικών-νατοϊκών δαπανών και τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι τα πρώτα πεδία αναζήτησης πόρων για τη στήριξη ενός κοινωνικού προγράμματος.

Όμως είναι σαφές ότι το μεγάλο θέμα στην ελληνική οικονομία είναι η (μη) φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων. Θεωρητικά σήμερα οι συντελεστές φορολόγησης των κερδών είναι στο 26%, με τη δέσμευση του Σαμαρά για σταδιακή μείωση στο 15%. Πρακτικά, όλοι γνωρίζουν ότι το ποσοστό αυτό, με διάφορες μεθόδους, μειώνεται γύρω στο 5%, εξοργίζοντας ακόμη και τους «εμπειρογνώμονες» της Λαγκάρντ. Η άποψη «κύκλων» του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν υπάρχει πρόθεση ούτε για μείωση αλλά ούτε και για αύξηση στη φορολόγηση του κεφαλαίου είναι έξω από κάθε δημόσια κομματική επεξεργασία και σε φανερά λαθεμένη κατεύθυνση. Εξίσου λαθεμένη είναι και η άποψη των ίδιων κύκλων περί «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών». Είναι μια δέσμευση με ελάχιστη πρακτική σημασία, μιας και όλοι γνωρίζουν ότι στην πραγματική ιστορία του καπιταλισμού και κυρίως στην ιστορία αντιμετώπισης των κρίσεών του ποτέ δεν δόθηκε σημασία σε αυτόν τον παράγοντα. Όμως είναι μια δέσμευση με ιδεολογική-πολιτική σημασία, μιας και αποτελεί υποχώρηση μπροστά σε ένα από τα «λάβαρα» του νεοφιλελευθερισμού, υποδηλώνοντας μια τάση αναζήτησης συμβιβασμού ακόμη και με τον περίγυρο του νεοφιλελευθερισμού.

Κρίσιμες επιλογές 3) Το μείζον ζήτημα σε κάθε ανατρεπτικό πρόγραμμα είναι το ερώτημα «ποιος, ποιον;». Το ερώτημα σε ποιες κοινωνικές δυνάμεις θα στηριχτεί μια πολιτική ανατροπή και σε βάρος ποιων θα επιβάλει οικονομικοκοινωνικές αλλαγές. Είναι αυταπάτη η άποψη ότι υπάρχει η δυνατότητα να αποφύγουμε αυτές τις κρίσιμες επιλογές, ότι η κρίση διεθνώς αλλά

Στην Ευρώπη, ακόμα και στο Νότο, οι υποψήφιοι σύμμαχοί μας περιορίζονται στις δυνάμεις της Αριστεράς και των κινημάτων αντίστασης. Το ηγετικό πολιτικό και οικονομικό προσωπικό π.χ. της Ιταλίας, που καλοδέχτηκε τον Αλέξη Τσίπρα στο Κόμο, ασκεί στο εσωτερικό της χώρας του μια σκληρή πολιτική λιτότητας. Μεγάλοι δημοσιογράφοι στην Ευρώπη χρησιμοποιούν ήδη τον όρο «Μέρκντσι», δηλαδή Μέρκελ-Ρέντσι (μετά το επιβεβαιωμένο Μερκολάντ), για να αποδείξουν τη σύγκλιση της βόρειας χριστιανοδημοκρατίας με τη νότια Κεντροαριστερά, πάνω στη βάση της διαρκούς λιτότητας. Απέναντι σε αυτόν τον ευρωπαϊκό «τοίχο» θα βρεθεί, στην πραγματικότητα, μια κυβέρνηση της Αριστεράς που είναι πιθανό να προκύψει στην Ελλάδα. Όμως και στο εσωτερικό της χώρας είναι αδύνατος ένας συμβιβασμός με την κυρίαρχη τάξη. Οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές αναγνωρίζουν ότι το πρόγραμμα της Αριστεράς θα είναι –αντικειμενικά– πρόγραμμα ταξικής μονομέρειας. Δεν πείθονται από κεϊνσιανά ιδεολογήματα (π.χ. ότι οι αυξήσεις στους μισθούς θα αναθερμάνουν την οικονομία και τελικά θα ωφελήσουν τις επιχειρήσεις), γνωρίζοντας ότι όλα αυτά είναι εκτός διεθνούς συγκυρίας, αλλά και ενθυμούμενοι ότι και στο παρελθόν (π.χ. στη δεκαετία του ’80) τα πράγματα δεν λειτουργούσαν έτσι. Ακριβώς γι’ αυτό η κυρίαρχη τάξη θα δώσει μάχη για τη νίκη του Σαμαρά. Και αν ηττηθεί, θα δώσει μάχη για να στραγγαλίσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, να την κάνει προσωρινή «παρένθεση» ή –χειρότερα– να τη μεταλλάξει σε σοσιαλφιλελεύθερο στήριγμα του συστήματος, ανάλογο με τις κεντροαριστερές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις της περασμένης δεκαετίας. Οι προθέσεις, λοιπόν, της κυρίαρχης τάξης, όπως και των διεθνών συμμάχων της, είναι η ήττα των προοπτικών του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον ως σχέδιο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Κατ’ αναλογία, οι προθέσεις και οι σχεδιασμοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι κεντραρισμένοι στην ουτοπική αναζήτηση ενός συμβιβασμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά στη ρήξηανατροπή. Και αυτή η εκτίμηση οφείλει να καθορίζει την πορεία του «κόμματος», την προετοιμασία των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, τις σχέσεις με την «άλλη» Αριστερά, την εκλογική τακτική του, ακόμη και τη σύνθεση των ψηφοδελτίων του.

8

• αντιφασισμός

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

Έκθεση αντιφασιστικού σκίτσου στην 8η Αντιρατσι

Συνέντευξη με τους σκιτσογράφους Δημήτρη Γεωργοπάλη, S

Η δύναμη του σκίτσου στον αντιφασ Ο

ι σκιτσογράφοι Δημήτρης Γεωργοπάλης, Solup και Πέτρος Ζερβός θα συμμετάσχουν με τη δουλειά τους αλλά και με την παρουσία τους στην έκθεση αντιφασιστικού σκίτσου που θα γίνει στην 8η Αντιρατσιστική Γιορτή του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό». Μιλήσαμε μαζί τους για τη συμμετοχή τους αυτή, αλλά και για το πώς προβάλλεται ο φασισμός στα ΜΜΕ (που θα είναι και το θέμα μίας από τις δύο συζητήσεις στη γιορτή), για τη σχέση του σκίτσου με τον αντιφασισμό και το πώς βλέπουν την κατάσταση με τη ΧΑ αλλά και τη γενικότερη πολιτική κατάσταση. Τη συνέντευξη πήρε η Έφη Γαρίδη.

Ας ξεκινήσουμε από τη γιορτή και τη συμμετοχή σας σε αυτήν. Γιατί αποφασίσατε να συμμετάσχετε; Δ.Γ. Γιατί προσπαθούμε να ξορκίσουμε το φόβο που προσπαθούν αρκετοί να καλλιεργήσουν κατά των μεταναστών, να δείξουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε μαζί με τους μετανάστες και να στηριχτούμε από αυτούς, και όλοι μαζί να πορευτούμε σε έναν κοινό δρόμο.

S. Και αυτό το κάνουμε πάντα μέσα από τη δουλειά μας. Στη γιορτή θα υπάρχει μια συλλογή γελοιογραφιών πολλών συναδέλφων στην ίδια έκθεση. Π.Ζ. Είναι αυτονόητο ότι θα συμμετείχαμε ευχαρίστως γιατί χρόνια έχουμε αυτές τις απόψεις για αυτά τα ζητήματα και αυτό φαίνεται από τη δουλειά μας. Η Ελλάδα ήταν πάντα χώρα μεταναστών και δεν υπάρχει θέμα λαθραίου ανθρώπου για μας, όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα. Αυτό περνάμε μέσα από τη δουλειά μας όσο μπορούμε.

Έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις ευνοϊκής παρουσίασης της ΧΑ από τα ΜΜΕ αλλά και αναπαραγωγής ιδεών που βοηθούν τη ρητορική των φασιστών. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η σχέση του φασισμού με τα ΜΜΕ; Δ.Γ. Για αρκετό καιρό η πολιτική ηγεσία θεωρούσε ότι η ΧΑ μπορεί να εξυπηρετήσει ως ανάχωμα για να μη φεύγουν οι ψήφοι προς τα αριστερά. Τα ΜΜΕ στήριζαν πάρα πολύ τη ΧΑ, θεωρώντας μεγαλύτερο κακό να έρθει μια αριστερή κυβέρνηση στην εξουσία. Δηλαδή στηρίζω το φασίστα για να μη μου έρθει ο κομουνιστής, που λέει και ο Γεωργιάδης.

S. Πολλές φορές αυτό το πράγμα γίνεται συνειδητά, αλλά άλλες λόγω τηλεθέασης. Η συνέντευξη σε έναν χρυσαυγίτη θα συζητηθεί και αυτό είναι το ζητούμενο στα ΜΜΕ. Δ.Γ. Και προσπαθούν να τους ξεπλύνουν παρουσιάζοντάς τους ως καθημερινούς ανθρώπους, μια λάιφσταϊλ δηλαδή προσέγγιση του θέματος, που μόνο στόχο έχει να εξοικειώσει τον κόσμο με αυτούς και τις ιδεολογίες τους. Π.Ζ. Κι εγώ θα συμφωνήσω ότι με τη ΧΑ εισέβαλε στην ενημέρωση μια ολόκληρη πινακοθήκη τεράτων, που είναι όμως κατάλληλα για τηλεθέαση. Σε αυτό βοήθησε το γεγονός ότι το λάιφσταϊλ κυριάρχησε από τη δεκαετία του ’90. Με αυτούς τους όρους πλασάρανε και τους πρωταγωνιστές της ΧΑ. Προσπαθούν να εξοικειώσουν τον μέσο άνθρωπο με το τέρας. Και αυτό το κάνουν συνειδητά. Και από την άλλη δαιμονοποίησαν τα θύματα, τους μετανάστες, και είπαν πως είναι αναγκαίος ένας τραμπούκος ως εξωθεσμικός φύλακας από το μετανάστη.

S. Και ύστερα λες ότι για όλα τα δεινά σου φταίει ο μετανάστης, και όχι αυτοί που ψήφιζες τόσα χρόνια.

Ποια είναι η σχέση του σκίτσου με την πολιτική αλλά και τον αντιφασισμό πιο συγκεκριμένα; Με ποιον τρόπο κάνετε εσείς τα σχόλιά σας και μεταφέρετε τα μηνύματά σας; Δ.Γ. Το σκίτσο στα ΜΜΕ είναι ένα δυνατό χαρτί, γιατί είναι από τα πρώτα πράγματα που διαβάζει κάποιος σε ένα έντυπο. Ο αναγνώστης προσδοκά ένα γέλιο και αυτό δίνει το δικαίωμα στο σκιτσογράφο να του περάσει τα μηνύματα που θέλει. Σε σχέση με το φασισμό, δεν ήξερα πώς πρέπει να το πιάσω. Έπρεπε να τους κοροϊδέψω αυτούς τους τύπους, να γελάσω μαζί τους ή να ασκήσω πολιτική κριτική; Νομίζω ότι το έλυσα αυτό, φύγαμε από την περίοδο της πλάκας γιατί σοβάρεψαν τα πράγματα.

S. Το σκίτσο είναι ένα όπλο επικοινωνίας. Καμία γελοιογραφία δεν έκανε επανάσταση, όπως και η τέχνη γενικά δεν ξεσήκωσε ποτέ τον κόσμο. Αυτό που κάνει μια γελοιογραφία είναι ότι εκφράζει την αγανάκτηση των ανθρώπων. Όταν βλέπεις τους εκπροσώπους της εξουσίας να αποδομούνται

μέσω της σάτιρας, αυτό είναι σαν μια μικρή νίκη του καταπιεσμένου απέναντι στον καταπιεστή του. Ο φασισμός είναι ένα πολύ σκληρό πράγμα που μπορείς να πιάσεις χωρίς χιούμορ ή από την άλλη να τον αποδομήσεις. Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι πιο πετυχημένο. Π.Ζ. Η γελοιογραφία από τη φύση της είναι μέσο ανατρεπτικό που σατιρίζει την εξουσία. Ο φασισμός έχει μια αποτρόπαιη πλευρά, έχει θύματα, αλλά έχει και πολλά στοιχεία γελοίου, γι’ αυτό είναι ιδανικός για σάτιρα. Πιο δύσκολο να κάνεις σάτιρα βρίσκω το θέμα του ρατσισμού και της αντιμετώπισης προς τους μετανάστες όχι μόνο από τους φασίστες αλλά και από το κράτος και την κοινωνία ολόκληρη. Όταν υπάρχουν τόσα θύματα, τόσοι νεκροί μετανάστες, είναι λίγο δύσκολο να κάνεις σάτιρα.

Μετά τις διώξεις κατά των χρυσαυγιτών κάποιοι θεώρησαν ότι το θέμα «έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης» αλλά μάλλον αποδεικνύεται ότι δεν είναι καθόλου έτσι. Ποια είναι η γνώμη σας πάνω σ’ αυτό;

Δ.Γ. Πρέπει να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί η Χρυσή Αυγή για να την αντιμετωπίσουμε. Δημιουργεί στρατόπεδα, από τη μία αντιπάλους, από την άλλη συσπειρώσεις εντός των κόλπων της. Η επίθεση στο ΚΚΕ στο Πέραμα και η δολοφονία Φύσσα είχαν αυτόν το σκοπό. Στοιχεία υπάρχουν πάρα πολλά ικανά για να καταδικαστούν τα στελέχη της. Το θέμα είναι τι θα κάνει η πολιτική ηγεσία. Το γεγονός ότι προσπαθούν να συνδέσουν το χαρακτηρισμό μιας οργάνωσης ως εγκληματικής με οικονομικά οφέλη δείχνει κάτι. Δεν είμαι αισιόδοξος, έχω την αίσθηση ότι θα χρησιμοποιηθεί η ΧΑ και το ποσοστό της προκειμένου να γίνει μια δεξιά συμπαράταξη απέναντι στην Αριστερά. Π.Ζ. Θα παίξει η κυβέρνηση το χαρτί των δύο άκρων και θα χρησιμοποιήσει τη ΧΑ. Για παράδειγμα, συνελήφθησαν άνθρωποι στην πορεία για το Φύσσα και την επόμενη μέρα χρυσαυγίτες στο Μελιγαλά. Από την άλλη η ΧΑ δεν είναι μόνο πολιτικό κόμμα, έχει σχέση και με τη διαπλοκή, με καναλάρχες, με εφοπλιστές. Ο στρατός της ΧΑ δικτυώνεται και μέσα από

αντιφασισμός •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

9

ιστική Γιορτή

Soloup, Πέτρο Ζερβό

σιστικό αγώνα συμφέροντα που δεν είναι στενά πολιτικά, και πρέπει να χτυπήσεις και αυτά. Αυτή η κυβέρνηση εννοείται ότι δεν θα το κάνει, μόνο μια κυβέρνηση με εντελώς άλλο προσανατολισμό μπορεί να χτυπήσει τα συμφέροντα που ωφελούν τη ΧΑ και αξιοποιούν την ύπαρξή της. Δ.Γ. Αυτό εξ ορισμού την κάνει όχι αντισυστημική, όπως θέλει να παρουσιάζεται, αλλά μέρος του συστήματος και μέσο εξυπηρέτησης των σκοπών του.

S. Μου δίνεις ωραία πάσα. η ΧΑ είναι αντισυστημική μόνο στο επίπεδο της λογικής. Αυτό που κάνει ο φασισμός είναι να μπλοκάρει τη λογική. Όταν προσπαθείς με επιχειρήματα να αντιμετωπίσεις την «αντισυστημικότητα της λογικής», κοινώς τη βλακεία, θα βγεις χαμένος. Η ελαφρότητα των απαντήσεων που δίνει μια κοινωνία γαλουχημένη από το λάιφσταϊλ βοηθάει τη ρητορική των φασιστών. Ένας αριστερός μπορεί να έχει τριάντα επιχειρήματα, και ένας φασίστας να πετάξει μια κοτσάνα την οποία δεν μπορείς να πολεμήσεις.

Είμαστε σε ένα σημείο όπου υπάρχει αποδυνάμωση του κινήματος, αν και υπάρχουν πολλές μικρές εστίες αντίστασης. Πώς βλέπετε τα πράγματα να εξελίσσονται; Δ.Γ. Δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Αυτό που γίνεται τώρα γίνεται από άλλους για μας. Νομίζω ότι θα συνεχιστεί η πίεση για αρκετό καιρό ακόμα. Εμείς από την πλευρά μας μπορούμε να αλληλοβοηθούμαστε για να το αντιμετωπίσουμε σε κάποιο βαθμό αυτό. Να περάσουμε από την ιδεολογία του εγώ στην ιδεολογία του εμείς.

S. Συμφωνώ κατά βάση, είμαστε σε μια δίνη που συνεχώς δυναμώνει σε παγκόσμιο επίπεδο, υπάρχουν

απρόβλεπτοι παράγοντες στο διεθνές σκηνικό. Μπορείς να κρατήσεις την ουσία μέσα από έννοιες όπως η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, η συνέπεια λόγων και πράξης. Π.Ζ. Ζούμε σε ένα χαοτικό περιβάλλον παγκόσμιο, αλλά έχει να κάνει και με το ποιος κυβερνάει. Μια κυβέρνηση με άλλο χαρακτήρα και πιο διεκδικητική για τα συμφέροντα των ανθρώπων θα είχε κάποια άλλα αποτελέσματα. Κι εγώ συμφωνώ ότι η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα είναι έννοιες που πρέπει να τις ξαναβρούμε ύστερα από μια περίοδο ακραίου ατομικισμού.

Με την αλληλεγγύη μπορούμε να υπομείνουμε καλύτερα αυτό που ζούμε. Όσον αφορά την ανατροπή αυτής της πολιτικής που φέρνει φτώχεια και ανεργία, πιστεύετε ότι υπάρχει ελπίδα να δώσει ο κόσμος νικηφόρους αγώνες; Δ.Γ. Νομίζω ότι παρουσιάζεται στον κόσμο το μνημόνιο ως μονόδρομος και γι’ αυτό δεν αγωνίζεται πια. Αν προκύψει μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι διαφορετικά, αν ο κόσμος δει μεγαλύτερη δικαιοσύνη. Π.Ζ. Ζούμε ένα παράδοξο. Υπάρχει μια τεράστια κρίση, μια κυβέρνηση στα πρόθυρα της κατάρρευσης, και δεν υπάρχει κίνημα από κάτω. Χάρη στο κίνημα άλλαξαν τρεις κυβερνήσεις. Δεν ξέρω γιατί δεν κατεβαίνει ο κόσμος τώρα, αλλά είναι βέβαιο ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα χρειαστεί οπωσδήποτε κίνημα για να αντιμετωπίσει τα συμφέροντα με τα οποία θα συγκρουστεί.

S. Αν καταφέρει η Αριστερά να γίνει κυβέρνηση, θα ήταν ιδανικό να παρουσιαζόταν ένα ισχυρό κίνημα για να της δώσει δύναμη, σε επίπεδο τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικής πολιτικής. Δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό, πάντως είναι αυτό που χρειαζόμαστε.

Ο Παύλος ζει... ο αγώνας ενάντια στους νεοναζί και την κυβέρνηση συνεχίζεται Του Θανάση Κούρκουλα

Π

ολλές δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές έδωσαν δυναμικό «παρών» στις 18 Σεπτέμβρη σε πάνω από 40 πόλεις της χώρας και σε πολλές χώρες της Ευρώπης στις κινητοποιήσεις για τον έναν χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Στη γειτονιά του Παύλου, το Κερατσίνι, παρά το σπάσιμο ΚΕΠ και μαγαζιών από μπάχαλους σχεδόν από το ξεκίνημα της πορείας και παρά την επίθεση στον κύριο όγκο της πορείας από ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ (συνδυασμός που έδιωξε πάρα πολύ κόσμο της περιοχής από τη διαδήλωση), συνολικά βάδισαν πάνω από 10.000 διαδηλωτές, με τον περισσότερο κόσμο να βαδίζει στα μπλοκ του Αντιφασιστικού Συντονισμού, όπου συμμετείχαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και η πλειονότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και ακολούθησαν ομάδες αντιεξουσιαστών με τα πανό τους. Χιλιάδες μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ συγκρότησαν το μπλοκ του ΠΑΜΕ που βάδισε κι αυτό στους δρόμους του Κερατσινίου. Κάποιες εκατοντάδες διαδηλωτές επέλεξαν να βαδίσουν με τα πολύχρωμα μπαλόνια των φίλων και της οικογένειας του Παύλου Φύσσα ως τον Κορυδαλλό, μαζί και με την ΚΕΕΡΦΑ-ΣΕΚ. Στις άλλες πόλεις οι διαδηλώσεις ήταν ενιαίες. Στη Θεσσαλονίκη συγκεντρώθηκαν πάνω από 5.000 διαδηλωτές, ενώ μαζικές ήταν οι διαδηλώσεις σε Πάτρα, Κρήτη, Γιάννενα, Βόλο και σε μια σειρά μεγάλων πόλεων. Στην Ευρώπη διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις έγιναν σε Παρίσι, Λονδίνο, Κοπεγχάγη, Λιέγκ, Στοκχόλμη, Βαρκελώνη, Μαδρίτη, Μπέλφαστ, Δουβλίνο, Ζάγκρεμπ και Λευκωσία, δείχνοντας ότι το αντιφασιστικό κίνημα αποκτά αντανακλαστικά διεθνούς συντονισμού, κάτι που φάνηκε και στην επέτειο της δολοφονίας του Γάλλου αντιφασίστα Κλεμάν Μερίκ το περασμένο καλοκαίρι.

Τοπικά γεγονότα Χιλιάδες κόσμου συμμετείχαν όμως και σε μικρότερα τοπικά γεγονότα που οργανώθηκαν κάτω από την ομπρέλα του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη. Στο Πέραμα, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη το Σάββατο 13 Σεπτέμβρη, το Φεστιβάλ των

Αφρικανών Γυναικών στην πλατεία Κλαυθμώνος το ίδιο Σαββατοκύριακο, στο Κερατσίνι το 1ο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ στις 21/9, καθώς και τα αντιρατσιστικά-αντιφασιστικά φεστιβάλ που οργανώνονται σε πολλές πόλεις της χώρας, συγκεντρώνουν από εκατοντάδες ως χιλιάδες ανθρώπους και γειώνουν τον αντιφασιστικό αγώνα με τις γειτονιές και τις πόλεις όπου πραγματοποιούνται. Επόμενος σταθμός θα είναι η 8η Αντιρατσιστική Γιορτή του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» που γίνεται στις 27 & 28 Σεπτέμβρη στο Λόφο Κολωνού, σε μια γειτονιά όπου οι χρυσαυγίτες πήραν υψηλά ποσοστά στις περασμένες εκλογές, ενώ το Σάββατο 27 Σεπτέμβρη έχουν ήδη εξαγγείλει συγκέντρωση για την «απελευθέρωση των εθνικιστών» στα γραφεία τους στο Σταθμό Λαρίσης, 500 μέτρα από το σημείο όπου πραγματοποιείται το αντιρατσιστικό διήμερο.

Κερατσίνι Οι διαδηλώσεις της 18/9 στην Ελλάδα –και κυρίως αυτή που έγινε στο Κερατσίνι– παρότι ήταν πολύ πιο μεγάλες από ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον τελευταίο καιρό, δεν συγκέντρωσαν τελικά πολύ μεγάλους αριθμούς ανένταχτων ανθρώπων. Κι αυτό χρειάζεται μια εξήγηση, πέρα από το φόβο για τις συγκρούσεις που όντως έδιωξε κόσμο: Για πολλούς ανθρώπους του κινήματος, οι κινητοποιήσεις που έγιναν έδιναν την αίσθηση περισσότερο εκδηλώσεων μνήμης για να τιμηθεί ο Παύλος παρά είχαν ένα άμεσο επίκαιρο περιεχόμενο μάχης απέναντι στους ναζί και την κυβέρνηση Σαμαρά. Αυτό ήταν το κλίμα που απέρρεε από το «non political» κάλεσμα των φίλων και της οικογένειας Φύσσα και αναπαρήγαγαν τα μεγάλα ΜΜΕ, ενώ και ο τόπος της διαδήλωσης στο Κερατσίνι, παρά τον έντονο συμβολισμό (τόπος δολοφονίας του Παύλου), δεν βοήθησε τελικά στο να αναδειχτεί η μάχη ως κεντρική και στον αντικυβερνητικό χαρακτήρα που θα μπορούσε να κινητοποιήσει περισσότερο κόσμο. Αυτό θα μπορούσε να αντιστραφεί μόνο από τις πιο μεγάλες δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς, που όμως δεν το επι-

χείρησαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ π.χ., παρότι συμμετείχε στις διαδηλώσεις αυτές με μεγάλα μπλοκ, δεν επέλεξε να αναδείξει με τον πλέον κεντρικό τρόπο τη στήριξη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής από την κυβέρνηση Σαμαρά, την ώρα που αποκαλυπτόταν πως ο Μπαλτάκος όσο ήταν γραμματέας της κυβέρνησης καθοδηγούσε τους νεοναζί βουλευτές στις ψηφοφορίες της βουλής. Την ίδια ώρα ο Α. Τσίπρας βρισκόταν στο Βατικανό και συζητούσε με τον Πάπα για την παγκόσμια αδικία. Αλλά και η υπόλοιπη Αριστερά δεν πήγε πίσω. Το ΚΚΕ και η πλειοψηφία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το έριξαν στον αγώνα «ενάντια στο σύστημα που γεννά το φασισμό», που παρότι γενικά είναι σωστό, δεν κινητοποιεί ιδιαίτερα τον κόσμο σε άμεσα πολιτικά περιεχόμενα και δράση...

Σνέχεια Το επόμενο διάστημα ο αντιφασιστικός αγώνας για να είναι αποτελεσματικός χρειάζεται –εκτός από τη μάχη για την απομόνωση των νεοναζί από τα κάτω– να αφορά ολοένα και περισσότερο την κεντρική πολιτική και την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση Σαμαρά. Τόσο γιατί έχουμε ήδη μπει σε προεκλογική περίοδο, όσο και γιατί πλησιάζει η δίκη της Χρυσής Αυγής, που αν αποσυνδεθεί από τους μηχανισμούς, τις πολιτικές και τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν τους φασίστες θα επιχειρηθεί να μετατραπεί σε αντιφασιστικό πλυντήριο των μνημονιακών δυνάμεων. Το αντιφασιστικό κίνημα θα χρειαστεί να πάρει στα σοβαρά αυτές τις προκλήσεις, να αντιμετωπίσει τον αντιφασιστικό αγώνα ως τμήμα της συνολικότερης αντίστασης και να πολιτικοποιήσει τις αιχμές του. Επόμενος μεγάλος σταθμός αντιφασιστικής δράσης θα είναι η 8η Νοέμβρη, με κινητοποιήσεις σε δεκάδες πόλεις της Ευρώπης. Στην Ελλάδα, ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας-Πειραιά θα οργανώσει μια κεντρική αντιφασιστική συγκέντρωση-συναυλία και τοπικές κινητοποιήσεις σε περιοχές όπου οι νεοναζί έχουν έντονη παρουσία. Σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις οι δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς θα κληθούν ξανά να απαντήσουν στα πολιτικά ερωτήματα που προέκυψαν στις 18 Σεπτέμβρη.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

10

24 Σεπτέμβρη 2014

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξης

Οι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ:

σε όλους τους δήμους της χώρας θα πραγματοποιηθούν καταλήψεις των δημαρχείων, από τις 10.00 το πρωί έως τις 13:00 το μεσημέρι, σύμφωνα με ανακοίνωση της ΠΟΕ-ΟΤΑ, ενάντια στις διαδικασίες αξιολόγησης και στον προσχηματικό επανέλεγχο μετατροπής των συμβάσεων.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμό Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή. Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»

Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών. Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Προφεστιβαλική εκδήλωση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στην παραλία της Θεσσαλονίκης, την Τετάρτη 24/9, στις 18:30, με θέμα «Φασισμός: Η οπισθοφυλακή του συστήματος». Θα μιλήσουν ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης (Ανοιχτή Πόλη) και ο Παναγιώτης Λίλλης (Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό). Στη συνέχεια θα ακολουθήσει ρεμπέτικο γλέντι με τους «Ανφάν Γκατέ». Μεγάλη συναυλία στην Ιερισσό, στις 27/9, διοργανώνουν οι Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής & Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Η Τρίτη 30/9 ορίζεται ως «Ημέρα Τοπικής Αυτοδιοίκησης» και

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίας

H εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες.

Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Επικοινωνήστε μαζί μας: ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964 •ΑΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310 •ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555 •ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 69481002186972036692 •ΝΟΤΙΑ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803 •ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199 •ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894•ΔΥΤΙΚΗ 6976332197 •ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 ΚΥΠΡΟΣ: •ΚΡΗΤΗ: 0035-796554166 • •

Ανοιχτή εκδήλωση της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω για τις άμεσες προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, με ομιλητή τον Αλέκο Καλύβη (ΠΓ ΣΥΡΙΖΑ), την Παρασκευή 26/9, στις 19:00. Στην πλατεία Εσταυρωμένου. Ανοιχτή εκδήλωση της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Αμπελοκήπων με θέμα «Τα άμεσα μέτρα της κυβέρνησης της Αριστεράς», με ομιλήτρια τη Μαρία Μπόλαρη (βουλευτή Α’ Αθήνας ΣΥΡΙΖΑ), τη Δευτέρα 29/9 στις 19:00. Στην πλατεία Μετρό Πανόρμου. Ανοιχτή εκδήλωση της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας: «ΕΝΦΙΑ-Φορολογία: Η Αριστερά και οι αντιστάσεις», με ομιλητή τον Αντώνη Νταβανέλλο (ΠΓ ΣΥΡΙΖΑ), τη Δευτέρα 29/9, στις 18:30. Στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου (Νικολάου Τρυπιά 45).

Το ΔΣ του Συλλόγου Δανειζομένου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα (ΣΥΔΑΠΤΤ) διοργανώνει πάρτι για τα εγκαίνια των γραφείων του συλλόγου (Κεδρηνού 43, στάση Μετρό Αμπελόκηποι) το Σάββατο 4/10 στις 20:00. Η τιμή της πρόσκλησης είναι 3 ευρώ και περιλαμβάνει ποτό (κρασί ή μπίρα).

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

Η ΟΕΝΓΕ από κοινού με την ΠΟΕΔΗΝ καλούν σε διήμερο κινητοποιήσεων 1 και 2/10. Το απόγευμα της 1/9 προτείνεται να διοργανωθούν από τις ενώσεις γιατρών και τα σωματεία εργαζομένων που ανήκουν στη δύναμη της ΠΟΕΔΗΝ συλλαλητήρια σε όλους τους νομούς που βρίσκονται στην περιφέρεια της χώρας (πλην Αθήνας). Στις 2/10 απεργία σε όλο το χώρο της δημόσιας υγείας και συλλαλητήριο στο υπουργείο Υγείας στις 12:00. Θα ακολουθήσει πορεία στη Βουλή. Βασική αιχμή της κινητοποίησης η κατάργηση της ΕΣΑΝ ΑΕ που ξεθεμελιώνει εκ βάθρων τη δημόσια υγεία.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΡΙΖΑ

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747 Ζωγράφου 6937271330 ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460 Καλλιθέα 6972256055 Ν. Σμύρνη 6972098143

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381 Κορυδαλλός 6948100218 ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Κερατσίνι 6975847329 Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Σαλαμίνα 6973376378 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Μελίσσια-Πεντέλη Λαυρεωτική 6939014803 6974972217 Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη Βριλήσσια 6948429227 6948o00171 Αγ. Παρασκευή 6974843109 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095 ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ Περιστερίου 6984516774 ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Κέντρο 6976579448 Περιστερίου 6932045320 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Περιστερίου 6982164101 Νεάπολης-Συκεών Άγιοι Ανάργυροι 6942552216 6998466952 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858 Αιγάλεω 6986294964 Χαλκηδόνα (Κουφάλια) Χαϊδάρι 6945542335 6984419742

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384 Παραλία Πάτρας 6974977186 Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 Αγρίνιο 6974473540 ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 Κορώνη 6932422501 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Λοκρίδα (Αταλάντη) 6977096663 Λιβαδειά 6977684563 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) 6973607585 Λαμία 6973344352 ΗΠΕΙΡΟΣ: Ιωάννινα 6945704488 Πρέβεζα 6932567576 ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κοζάνη 6982831776 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) 6972814199 Φλώρινα 6944548787 ΚΡΗΤΗ: Ηράκλειο 6949895565 Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6944916915 Ρέθυμνο 69799225065

ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Σύρος 6974169215 Νάξος 6947619631 ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977072458 Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6946950764 Νοσ. Ασκληπιείο 6936604279 Νοσ. Νίκαιας 6972910336 Ψ.Ν.Α. 6944417885 Νοσ «Σωτηρία» 6984067690 Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 Ασφ/κά Ταμεία 6974701829 ΥΠΑΑΤ 6945754555 Εκπαιδευτικοί Νότιας Αθήνας 6973223771 Χρηματοπιστωτικός«Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566 Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Νοσ. ΑΧΕΠΑ 6973972804 Νοσ. «Γεννηματάς» 6977029532 Εκπαιδευτικοί 6972167133 ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • Eπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr, Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάµηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδροµή σας στο λογαριασµό 081/757379-00 της Εθνικής Τράπεζας.

βιβλιοπαρουσίαση • 11

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

Συνέντευξη με τον Δ. Ψαρρά για τη Χρυσή Αυγή

«Το πόρισμα των ανακριτριών είναι καταπέλτης» Τη συνέντευξη πήρε η Κατερίνα Παρδάλη

Μ

ιλήσαμε με τον Δημήτρη Ψαρρά, δημοσιογράφο, ερευνητή και συγγραφέα (κυρίως αντιφασιστικών βιβλίων), που θα είναι από τους βασικούς εισηγητές στη συζήτηση ΜΜΕ και φασισμός στην 8η Αντιρατσιστική Γιορτή.

Έγραψες ένα νέο βιβλιαράκι για τη ΧΑ («Η Χρυσή Αυγή μπροστά στη Δικαιοσύνη»), το οποίο διανέμεται δωρεάν από το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ αλλά και διατίθεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο. Επιμένεις δηλαδή στο θέμα της ΧΑ, για την οποία είχες επιστήσει την προσοχή μας από παλιά με έρευνες (ως μέλος της ομάδας «Ιός») και δημοσιεύματα. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για το καινούργιο βιβλιαράκι και για τη δωρεάν διανομή του; Με τον ναζιστικό χαρακτήρα και την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής είχα ασχοληθεί στο βιβλίο μου που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2012 («Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής», εκδ. Πόλις). Η ανάγκη για ένα νέο βιβλίο προέκυψε από τη στιγμή που διαπίστωσα ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα πολλά ερωτήματα από καλόπιστους ανθρώπους οι οποίοι κοιτάζουν με δυσπιστία τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης, ενώ κάποιοι άλλοι πέφτουν θύματα της προπαγάνδας της ναζιστικής οργάνωσης και αναρωτιούνται μήπως πίσω από τις διώξεις βρίσκεται μόνο η διάθεση της κυβέρνησης να διεκδικήσει τις ψήφους της Χρυσής Αυγής. Η δική μου άποψη είναι ότι αν θέλει κανείς να αναζητήσει τις πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης και τις διοικητικές της Δικαιοσύνης, θα πρέπει να στραφεί στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, να εγκαλέσει δηλαδή τους θεσμούς της πολιτείας για το γεγονός ότι τόσα χρόνια άφηναν τη ναζιστική βία να δρα ασύδοτη. Όσο για τη δωρεάν διανομή του βιβλίου, αυτό έγινε δυνατό χάρη στην υποστήριξη του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ. Ο λόγος ήταν ότι ήθελα να κυκλοφορήσει τη μέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα και βέβαια δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι εμπορεύομαι τη μνήμη του. Πιστεύω ότι με αυτόν τον τρόπο θα φτάσει σε όλους όσοι ενδιαφέρονται για το πού βρίσκεται σήμερα το ζήτημα.

Έναν χρόνο μετά τη δολοφονία Φύσσα η ηγεσία της

ΧΑ είναι στη φυλακή, αλλά τα τάγματα εφόδου κάνουν κάποιες απόπειρες επανεμφάνισης. Τι έχει αλλάξει σε αυτόν τον χρόνο; Το πρώτο που άλλαξε ήταν η πυκνότητα των βραδινών αιματηρών επιθέσεων με ρατσιστικά κίνητρα. Μετά τις συλλήψεις, σύμφωνα με το δίκτυο καταγραφής κρουσμάτων ρατσιστικής βίας, αυτές οι επιθέσεις μειώθηκαν δραστικά. Και οι απόπειρες επανενεργοποίησης των ταγμάτων εφόδου είναι σποραδικές και αποτυχημένες. Η απουσία της ηγεσίας είναι καταλυτική, γιατί πρόκειται για ένα αυστηρά δομημένο παραστρατιωτικό σώμα, για μια «πολιτοφυλακή». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η υπόθεση έχει λήξει. Από την έκβαση της δικαστικής διερεύνησης θα εξαρτηθούν πολλά, αλλά το τελειωτικό χτύπημα δεν μπορεί να το δώσει άλλος εκτός από το ευρύτατο αντιφασιστικό κίνημα.

Η δημοσιογραφική έρευνα επιβεβαιώνει αυτό που πολλοί υποψιαζόμασταν ήδη: τις στενές σχέσεις Μπαλτάκου με τους χρυσαυγίτες και σε πολιτικό επίπεδο. Τελικά έχουν δίκιο αυτοί που υποστηρίζουν ότι με κυβέρνηση Σαμαρά η αποτελεσματικότητα της δικαστικής δίωξης των ηγετικών στελεχών της ΧΑ είναι εξαιρετικά αμφίβολη; Πριν από έναν ακριβώς χρόνο είχαμε τρία γεγονότα τα οποία προκάλεσε η Χρυσή Αυγή και τελικά ήταν αυτά που οδήγησαν στην ευαισθητοποίηση της Δικαιοσύνης. Ήταν βέβαια κυρίως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τις επιθέσεις στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα, καθώς και την επίθεση σε δεξιούς και ακροδεξιούς στον Μελιγαλά που προηγήθηκαν. Ο συνδυασμός των τριών αυτών επιθέσεων απέδειξε ακόμα και στην κυβέρνηση ότι η δράση της Χρυσής Αυγής είχε καταστεί ανεξέλεγκτη και ότι η ναζιστική οργάνωση διεκδι-

κούσε πλέον την ηγεμονία ακόμα και στο χώρο της Δεξιάς. Αυτός ήταν ο λόγος που η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη γραμμή Μπαλτάκου-Σαμαρά, δηλαδή το χάιδεμα της οργάνωσης και την εμμονή στη θεωρία των δύο άκρων. Όμως οι θιασώτες αυτής της γραμμής παραμένουν στο πρωθυπουργικό επιτελείο και καραδοκούν για την ευκαιρία να παλινδρομήσουν στα ίδια.

Πόσο είναι γνωστά τα ερείσματα της ΧΑ στην ΕΛ.ΑΣ. και στους κρατικούς μηχανισμούς;

Η ιδιαιτερότητα της Χρυσής Αυγής σε σχέση με άλλα ακροδεξιά μορφώματα στην Ευρώπη συνίσταται ακριβώς στο γεγονός ότι ακόμα και προτού αποκτήσει τη σημερινή πολιτική της ισχύ διατηρούσε στενούς δεσμούς με θυλάκους του λεγόμενου «βαθέος κράτους». Μέχρι σήμερα έχει αποκαλυφθεί μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι χρειάστηκε η απομάκρυνση αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. και της ΕΥΠ για να προχωρήσουν οι συλλήψεις των ηγετικών στελεχών της οργάνωσης. Αλλά οι κρατικοί μηχανισμοί, ειδικά οι κατασταλτικοί, διαθέτουν ένα ισχυρό δίχτυ αυτοπροστασίας. Οι ΕΔΕ που παραγγέλθηκαν κατέληξαν σε κωμικά συμπεράσματα, αποδίδοντας ευθύνες σε ελάχιστα στελέχη των υπηρεσιών. Όμως η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης φέρνει στο φως και τις υπόγειες αυτές

διασυνδέσεις. Αρκεί να θέλει κανείς να τις δει.

Σε ποιο σημείο βρίσκεται η ποινική διαδικασία της ΧΑ και τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από αυτήν; Επιμένεις ότι υπάρχει πλήθος αδιάσειστων στοιχείων εναντίον της ηγεσίας της. Τι να περιμένουμε; Ασφαλώς δεν μπορεί κανείς να προδικάσει τις εξελίξεις. Θα ήταν παρακινδυνευμένο, ειδικά επειδή είναι πρώτη φορά που ένα κόμμα στη χώρα μας βρίσκεται υπό δικαστική διερεύνηση ως εγκληματική οργάνωση. Όμως είναι αλήθεια ότι τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί για τη δράση της Χρυσής Αυγής, για τον στρατιωτικό της χαρακτήρα και την ευθύνη της ηγεσίας της είναι συντριπτικά. Όποιος το αμφισβητεί ας κάνει τον κόπο να μελετήσει το πόρισμα-καταπέλτη που έχουν στείλει οι δύο εφέτες ανακρίτριες στη Βουλή. Η δικογραφία περιλαμβάνει πολλαπλάσια τεκμήρια της εγκληματικής δράσης της οργάνωσης. Αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που άρχισε να συζητείται ακόμα και το ενδεχόμενο τροποποίησης του άρθρου 187 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα, μόνο και μόνο για να πέσει στα μαλακά η ηγεσία της οργάνωσης. Αλλά αυτό θα ισοδυναμούσε με πολιτικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, το οποίο δεν είναι δυνατό να το αντέξει η κυβέρνηση.

Ποια η σχέση ΜΜΕ και φασισμού και πώς εκτιμάς το ρόλο που έπαιξαν στην αύξηση της εκλογικής τους δύναμης ή στο να εμφανιστούν ως δήθεν αντισυστημικοί; Ο ιστορικός φασισμός του Μεσοπολέμου στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στα μέσα ενημέρωσης. Άλλωστε και οι ηγέτες των φασιστικών κομμάτων του Μεσοπολέμου (Μουσολίνι, Χίτλερ) στηρίχθηκαν στην προσωπική μιντιακή τους γοητεία. Αυτό το φαινόμενο εντείνεται στη σύγχρονη εκδοχή του φασισμού, που αναπτύσσεται σε ένα περιβάλλον με ακόμα πιο αποφασιστικό το ρόλο των μέσων ενημέρωσης στην άσκηση της πολιτικής. Το είδαμε στην περίπτω-

ση του ΛΑΟΣ, το οποίο υπήρξε εξ ολοκλήρου μιντιακό δημιούργημα και βέβαια στηρίχθηκε στα ξενόφοβα και ρατσιστικά μηνύματα που διοχέτευαν από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 τα τότε νεοσύστατα ιδιωτικά κανάλια. Αλλά και η Χρυσή Αυγή χρησιμοποίησε τα μέσα ενημέρωσης για να περάσει τα δικά της μηνύματα. Ακόμα και οι δημόσιες επιδείξεις βίαιων συμπεριφορών (χαστούκι Κασιδιάρη, επιθέσεις σε μικροπωλητές, στρατιωτικές παρατάξεις) ήταν οργανωμένες και είχαν στόχο να προβάλουν το μήνυμα της ισχύος και της αποφασιστικότητας, μαζί με το μήνυμα του μίσους. Το χειρότερο είναι ότι ορισμένα μέσα ενημέρωσης, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση το «Πρώτο Θέμα» που έχει την πρώτη θέση στις κυριακάτικες κυκλοφορίες, δέχθηκαν να αναπαραγάγουν την προπαγάνδα της οργάνωσης για τη δήθεν κοινωνική της δράση, ακόμα και με στημένα ρεπορτάζ, και πέρασαν στους νέους το μήνυμα ότι ο ναζισμός, οι σβάστικες, οι ξυλοδαρμοί και η χρήση αναβολικών ουσιών είναι το νέο λάιφσταϊλ.

Τελικά με ποιον τρόπο θεωρείς ότι μπορούμε να σταματήσουμε αποτελεσματικά το φασισμό; Ποιες οι άμεσες προτεραιότητες του αντιφασιστικού κινήματος και της Αριστεράς; Το πρώτο που θα έλεγα ότι επείγει για την Αριστερά είναι να μην υποτιμήσει το φασιστικό φαινόμενο. Υπάρχει ο κίνδυνος –και συχνά δεν τον αποφεύγουμε– να θεωρούμε ότι οι ναζιστές θα εκλείψουν μετά την επικράτηση μιας αριστερής πολιτικής και ότι επομένως είναι ατελέσφορη αν όχι και παρελκυστική κάθε συζήτηση για την αντιμετώπισή τους σήμερα. Με αφορμή, για παράδειγμα, τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης, ακούγονται και από την πλευρά της Αριστεράς κάθε λογής αμφισβητήσεις. Θα έλεγα ότι μια πρώτη προτεραιότητα του αντιφασιστικού κινήματος είναι η δημιουργία ενός συλλογικού παρατηρητηρίου για τον δημόσιο έλεγχο αυτής της διαδικασίας. Το αν θα γίνει τελικά αυτή η δίκη και ο τρόπος που θα διεξαχθεί εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την εγρήγορση των πολιτών και την κινητοποίηση των δυνάμεων της Αριστεράς. Από αυτή την κινητοποίηση θα εξαρτηθεί και ο βαθμός «αποναζιστικοποίησης» των κρατικών μηχανισμών που έχουν δηλητηριαστεί από τη στενή σχέση και την άτυπη χρόνια συνεργασία με την οργάνωση.

12

• διεθνή

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

Επικίνδυνη κλιμάκωση σε Ιράκ-Συρία Μ

Του Πάνου Πέτρου

ε την έγκριση από το Κογκρέσο των προτάσεων Ομπάμα για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους, οι ΗΠΑ κλιμακώνουν την εμπλοκή τους στη Μέση Ανατολή Τα αμερικανικά αεροπορικά χτυπήματα περνάνε από την «αποτρεπτική-ανθρωπιστική» φάση προστασίας κυνηγημένων πληθυσμών στην «επιθετική» φάση ενάντια σε πόλεις και θέσεις που ελέγχει το Ισλαμικό Κράτος, ενώ ήδη εξαπέλυσαν τα πρώτα χτυπήματα σε βάσεις των τζιχαντιστών και στη Συρία. Έχουν ήδη αποσταλεί 1.600 στρατιωτικοί στο Ιράκ, για συμβουλευτικό ρόλο στον ιρακινό κυβερνητικό στρατό.

δραστηριότητα στο Βιετνάμ. Ήδη ο νούμερο 1 υπεύθυνος για στρατιωτικά ζητήματα στις ΗΠΑ, ο στρατηγός Ντέμπσεϊ, αμφισβητεί δημόσια τον Ομπάμα, πιέζοντας για ενδεχόμενες χερσαίες επιχειρήσεις. Ο Λευκός Οίκος απάντησε πως θα εξετάζεται «κατά περίπτωση» αυτό το ενδεχόμενο. Τίποτε δεν αποκλείει λοιπόν μια σταδιακή «διολίσθηση» σε έναν κανονικό πόλεμο.

Αποφεύγουν επίσης την εμπλοκή Αμερικανών φαντάρων: Η επιλογή της Ουάσινγκτον είναι ο εξοπλισμός των Κούρδων Πεσμεργκά, της ιρακινής κυβέρνησης και κάποιων Σύρων ανταρτών.

Τρίτον, αποκαλύπτεται παρ’όλα αυτά η αδυναμία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αυτή καταγράφεται στις δημόσιες διαφωνίες. Η λεγόμενη «ρήξη στρατιωτικής-πολιτικής ηγεσίας» δεν είναι μια κόντρα «των γερακιών του Πενταγώνου» με τα (υποτιθέμενα) «περιστέρια του Λευκού Οίκου». Οι ρόλοι («πρόθυμοι» και «διστακτικοί») έχουν αλλάξει πολλές φορές (σε Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Ιράκ). Το βασικό πρόβλημα των στρατηγών είναι πως δεν ανέχονται ημίμετρα: Είτε ο στρατός εμπλέκεται αποφασιστικά «για να φέρει μια δουλειά σε πέρας» είτε μένει απ’ έξω «για να αποφύγει ενδεχόμενη κλιμάκωση που δεν έχει σχεδιάσει ο ίδιος». Το πρόβλημα του Ομπάμα είναι πως είναι «καταδικασμένος» από τον διεθνή συσχετισμό δύναμης να κινείται με «ημίμετρα», ελπίζοντας να διατηρήσει τον έλεγχο των εξελίξεων.

Τι δείχνει η επέμβαση

Εν τω μεταξύ, όλα τα «κοράκια» βρήκαν ευκαιρία να πετάξουν πάνω

Οι ΗΠΑ βέβαια αποφεύγουν να εμπλακούν μονομερώς και κάνουν εντατικές προσπάθειες να συγκροτηθεί η ευρύτερη δυνατή διεθνής συμμαχία: Ο υπ. Εξ. Τζον Κέρι περιόδευσε εκτάκτως σε Ιράκ, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτο και Τουρκία. Παρασκηνιακά, έγιναν και διαβουλεύσεις με την ιρανική ηγεσία.

Η νέα αμερικανική παρέμβαση είναι αποκαλυπτική με πολλούς τρόπους. Πρώτον, επιβεβαιώνει τη σημασία της Μέσης Ανατολής (και ιδιαίτερα του Ιράκ) για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό: Είναι η τρίτη αμερικανική στρατιωτική επίθεση στο Ιράκ τα τελευταία 24 χρόνια και ο Ομπάμα είναι ο τρίτος Αμερικανός πρόεδρος από τους τέσσερις τελευταίους που επεμβαίνει στην πολύπαθη χώρα. Τα ιδιοτελή κίνητρα είναι σαφή σε όποιον θέλει να βλέπει: Τόσα χρόνια, τα αποτρόπαια εγκλήματα (πχ. αποκεφαλισμοί και εκτελέσεις) του Ισλαμικού Κράτους είναι επίσημη κρατική πολιτική στη Σαουδική Αραβία, αλλά δεν διαμαρτύρεται κανείς από τη Δύση. Δεύτερον, αποδεικνύει πως η κλιμάκωση μπορεί πολλές φορές να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η «προστασία των αμάχων» έγινε «επιθετικές αεροπορικές επιδρομές». Το «όχι μπότες στο έδαφος» έγινε «αποστολή δύναμης με συμβουλευτικό ρόλο». Να θυμίσουμε ότι έτσι ξεκίνησε και η αμερικανική

από τη Μέση Ανατολή. Η Βρετανία επιδιώκει να δημιουργήσει βάσεις στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ομάν (αντιστρέφοντας τα τετελεσμένα της υποχώρησης της «παλιάς αυτοκρατορίας» από τον Κόλπο). Η Γαλλία ήδη έπληξε στόχους στο Ιράκ, επιδιώκοντας να ανακτήσει το ρόλο που έχασε με την απουσία της από την εισβολή του 2003. Οι τοπικοί παίκτες ξεδιπλώνουν τις τακτικές τους (η Τουρκία σε συνάρτηση με το κουρδικό, το Ιράν με στόχο να μη χάσει τον έλεγχο της χώρας από τις ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία με στόχο να αποσπάσει τη χώρα από το Ιράν και παράλληλα να διασφαλίσει πως δεν θα κινδυνεύσει από μια «τζιχάντ» στο εσωτερικό της κλπ.).

Δυσκολίες για τις ΗΠΑ Επιστρέφοντας στην αβεβαιότητα του αμερικανικού σχεδίου: Πριν μερικές ημέρες, το κεντρικό άρθρο του Stratfor (το κορυφαίο γεωστρατηγικό think tank των ΗΠΑ), ξεκινούσε με ένα βιτριολικό σχόλιο, ενδεικτικό της κατάστασης πνευμάτων: «Ο πρόεδρος Ομπάμα ανακοίνωσε πως δεν έχει σαφές σχέδιο για την αντιμετώπιση της απειλής στη Μέση Ανατολή. Είναι πάντα χρήσιμο ένας πρόεδρος να αναγνωρίζει ότι δεν έχει σχέδιο. Αλλά δεν είναι σοφό να το παραδέχεται δημόσια». Η προσπάθεια της Ουάσινγκτον να προσεγγίσει το Ιράν γίνεται μετ’

εμποδιων. Πρώτα, οι Σαούντ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έβαλαν βέτο στην παρουσία της ιρανικής ηγεσίας στις συνεννοήσεις. Πλέον εξελίσσεται ένα παζάρι (το Ιράν απέρριψε αρχικά τη συνεργασία, επανήλθε με δική του πρόταση συνεννόησης που απέρριψαν οι ΗΠΑ κ.ο.κ.) με δύσκολη κατάληξη. Στη Συρία, η δημιουργία «αξιόπιστου» πεζικού σκοντάφτει. Η συνεργασία με τον Άσαντ απορρίφθηκε, αλλά και η συνεργασία με τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες συναντά μεγάλες αντιδράσεις. Η μόνη λύση για τον Ομπάμα ήταν να υποσχεθεί εκπαίδευση μόνο σε 5.000 αυστηρά επιλεγμένους «δικούς μας» αντάρτες. Ένα πενιχρό νούμερο που ακόμα κι αυτό δέχεται πυρά («όλοι ξέρουμε πως ακόμα και οι “επιλεγμένοι” δεν είναι τόσο “δικοί μας”»). Πράγματι, στη Συρία η κατάσταση είναι χαοτική. Αλλού οι αντάρτες επιμένουν στον «διμέτωπο πόλεμο» ενάντια σε καθεστώς και Ισλαμικό Κράτος. Αλλού (πχ. στη Νότια Συρία) υπάρχουν φήμες για εκεχειρία με τους τζιχαντιστές «μέχρι να πέσει ο Άσαντ που είναι ο βασικός εχθρός». Αλλού (πχ. κοντά στο Χαλέπι και στις κουρδικές περιοχές) συμμαχούν με τις κουρδικές δυνάμεις και ιεραρχούν τους τζιχαντιστές ως «βασικό εχθρό». Ανάλογες δυσκολίες «αξιόπιστου πεζικού» αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και με τους Κούρδους. Η επιλογή να

εξοπλιστούν οι Πεσμεργκά είναι η πιο «ασφαλής» για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό: Το PKK είναι «τρομοκρατική οργάνωση», οι κουρδικές πολιτοφυλακές της Συρίας YPG είναι συνδεδεμένες με το PKK. Ωστόσο είναι κοινό μυστικό πως στο Ιράκ το PKK πρωταγωνιστεί στις μάχες, ενώ πλέον καλεί τους μαχητές του να επέμβουν και στη Συρία, όπου πρωταγωνιστούν ήδη οι YPG.

Οι «σύμμαχοι στο Ιράκ Στο ίδιο το Ιράκ, η σύμπραξη δεν είναι χωρίς αγκάθια. Ο πνευματικός ηγέτης των σιιτών Αλ Σιστάνι, «καλωσόρισε» την ξένη επέμβαση, ζητώντας όμως «σεβασμό στην εθνική μας κυριαρχία». Ο δημοφιλής πολιτικός ηγέτης Μοκτάντα Αλ Σαντρ από την άλλη απορρίπτει την «εμπλοκή των κατακτητών στον πόλεμο». Οι σουνίτες παραμένουν απρόθυμοι να βοηθήσουν όσο πέφτουν αμερικανικές βόμβες στις πόλεις τους. Η πάλη ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος δεν θα πρέπει να αφεθεί στις μεγάλες ή στις περιφερειακές δυνάμεις, που θα χειροτερεύσουν την κατάσταση. Την απειλή θα πρέπει να τη σταματήσουν οι Σύροι, οι Κούρδοι, οι Ιρακινοί, με τη δική τους κινητοποίηση και όχι υπό την ηγεσία των καθεστώτων (της Βαγδάτης, της Δαμασκού, του Ερμπίλ) που -με τη σημερινή τους μορφή και τις πολιτικές τους- είναι μέρος του προβλήματος.

Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας στην Αίγυπτο

A

περγία πείνας πραγματοποιούν κρατούμενοι στις φυλακές της Αιγύπτου αλλά και ακτιβιστές υποστηρικτές τους έξω από τις φυλακές, με αίτημα την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων και την κατάργηση του δρακόντειου «Νόμου για τις Διαδηλώσεις».

Στις 19 Αυγούστου, ξεκίνησε απεργία πείνας ο Αμπντέλ-Φατάχ, ο ακτιβιστής-σύμβολο των αγώνων της αιγυπτιακής νεολαίας (φυλακίστηκε επί Μουμπάρακ, ξανά επί Αδελφών Μουσουλμάνων και ξανά επί Σίσι). Την επόμενη μέρα, μια σειρά ακτιβιστές -ανάμεσά τους τα περισσότερα ηγετικά στελέχη του Κινήματος της 6ης Απρίλη- αποφάσισαν να ξεκινήσουν εκστρατεία ενάντια στην κράτησή τους. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν, η μαζική απεργία πείνας πήρε μορφή χιονοστιβάδας και εκτιμάται ότι συμμετέχουν γύρω στους 60 κρατούμενους, ενώ από τις 7 Σεπτέμβρη, συγγενείς και φίλοι των κρατουμένων έχουν ξεκινήσει και αυτοί απεργία πείνας. Ώς τα μέσα

Σεπτέμβρη, υπήρχαν 64 απεργοί πείνας έξω από τις φυλακές. Η καμπάνια απελευθέρωσης απέκτησε στήριξη και δημοσιότητα. Σε ολιγοήμερη συμβολική απεργία πείνας προχώρησαν μέχρι σήμερα μέλη 7 πολιτικών κομμάτων και 15 δημοσιογράφοι. Σύντομα άρχισαν απεργία πείνας και 36 φυλακισμένα μέλη των οργανωμένων οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας Ζαμάλεκ. Στις 15 Σεπτέμβρη, ήρθε μια πρώτη (πολύ μικρή) επιτυχία, με την απελευθέρωση του Αμπντέλ-Φατάχ μαζί με άλλους δύο κρατουμένους. Οι ακτιβιστές απηύθυναν κάλεσμα για συνέχεια της απεργίας πείνας, και το Κίνημα της 6ης Απρίλη ανακοίνωσε πρόσφατα πως κλιμακώνει τη δράση του, με 30 μέλη του να ξεκινούν και αυτά απεργία πείνας. Το κράτος κρατά μέχρι σήμερα αδιάλλακτη στάση. Σύμφωνα με συγγενείς του, ο Μοχάμεντ Σολτάν (γιος στελέχους των Αδελφών Μουσουλμάνων - σε απεργία πείνας επί 224

μέρες) ειδοποιήθηκε από αστυνομικούς πως πρέπει «ή να σταματήσει την απεργία ή να κόψει και το νερό και να πεθάνει». Ωστόσο οι απεργοί και οι αλληλέγγυοι βρίσκουν κουράγιο στη συλλογικότητα. Τα νέα της εξάπλωσης της απεργίας πείνας (και έξω από τις φυλακές) έδωσαν το κουράγιο στον Μοχάμεντ να αρνηθεί χαμογελώντας. Στη σημερινή πάλη κρίνονται πολλά για το κίνημα ενάντια στην καταστολή, πολύ περισσότερα για τους κρατούμενους που επέλεξαν το ύστατο μέσο πάλης, αλλά επίσης συμπυκνώνεται με αυτό ό,τι έχει περιγραφεί ως «ο πόλεμος του Σίσι ενάντια σε μια ολόκληρη γενιά». Το άπλωμα της αλληλεγγύης στην Αίγυπτο είναι κρίσιμο για να λυγίσει το καθεστώς, η δική μας έκφραση αλληλεγγύης στους κρατούμενους και της καταδίκης του αιγυπτιακού καθεστώτος, με όποιον τρόπο, είναι επίσης πολύτιμη.

διεθνή • 13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

Αμηχανία και κίνηση προς τα δεξιά

Εκλογές σε Σαξονία, Θουριγγία και Βρανδεμβούργο

Σ

Του Μάνουελ Κέλνερ Μετάφραση: Ελένη Τόλη

χεδόν οι μισοί εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι δεν πήραν μέρος στις εκλογές: μόνο το 49,2% πήγε να ψηφίσει στη Σαξονία (160.000 λιγότερες έγκυρες ψήφοι από το 2009), το 52,7% στη Θουριγγία (113.000 λιγότερες ψήφοι) και το 48% στο Βρανδεμβούργο (ολόκληρες 400.000 λιγότερες ψήφοι). Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά μέσα στο Die Linke ορθώς κάνει λόγο για «βαθιά κρίση νομιμοποίησης» της καθεστηκυίας πολιτικής και ταυτόχρονα διαπιστώνει: «Αυτή η αποχή από τις εκλογές δεν αποτελεί συλλογική διαμαρτυρία, ούτε αριστερή κοινωνική κριτική, αλλά εξατομικευμένη έκφραση της αποπολιτικοποίησης και της αμηχανίας εκατομμυρίων ανθρώπων». Σε αυτό έρχεται να προστεθεί η εκλογική επιτυχία της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (Alternative für Deutschland - AfD), που με την πρώτη της εμφάνιση έφτασε στο 9,8% στη Σαξονία (σχεδόν 160.000 ψήφοι), το 10,6% στη Θουριγγία (σχεδόν 100.000) και το 12,2% στο Βρανδεμβούργο (120.000 ψήφοι). Γιατί αυτό το κόμμα δεν προσφέρει λύσεις, παρά μόνο κινητοποιεί αντιλήψεις εθνικιστικές, σοβινιστικές, βολέματος και κοινωνικού αποκλεισμού. Και μια και τα κλασικά ακροδεξιά κόμματα όπως το NPD και οι Ρεπουμπλικάνοι δεν έχασαν πάρα πολλές ψήφους, το αποτέλεσμα αποτελεί κίνηση προς τα δεξιά τόσο στο εκλογικό σώμα όσο και στα κοινοβούλια, παρά τη μείωση δύναμης του FDP.

Η συγκυβέρνηση Και μάλιστα το AfD δεν πήρε ψήφους μόνο από το CDU, το FDP, από άλλα κόμματα και από άτομα που απείχαν έως τώρα από τις εκλογές, αλλά πήρε αρκετές ψήφους και από το Die Linke: 15.000 στη Σαξονία, 16.000 στη Θουριγγία, 20.000 στο Βρανδεμβούργο. Επιπλέον, σε αυτό το κρατίδιο απείχαν από τις εκλογές 115.000 ψηφοφόροι που στις εκλογές του 2009 είχαν ψηφίσει το Die Linke. Πώς θα μπορούσε εξάλλου το Die Linke να κερδίσει από το κλίμα απογοήτευσης και διαμαρτυρίας, όταν παρουσιάζεται σε όλα αυτά τα κρατίδια τόσο έντονα με λόγια και πράξεις ως μέρος της παγιωμένης πολιτικής, ως η δύναμη που «δεν θέλει να τα αλλάξει όλα, αλλά πολλά να τα κάνει καλύτερα»; Η συγκυβέρνηση στο Βρανδεμβούργο με το SPD οδήγησε στην εντυπωσιακή ήττα του Die Linke, όπως ακριβώς είχε συμβεί παλιότερα και στο Βερολίνο. Σε σύγκριση με το 2009 έχασε στο κρατίδιο αυτό 6,6 μονάδες. Προφανώς πολλοί ψηφοφόροι του Die Linke στα νέα κρατίδια δεν περιμένουν από αυτό να απορρίψει «επί της αρχής» την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών. Μάλλον

Η στρατηγική του να κατακτήσεις την αποδοχή ως κόμμα που μπορεί να κυβερνήσει, αρχικά στα κρατίδια και μετά και σε ομοσπονδιακό επίπεδο, είχε υψηλό αντίτιμο για το Die Linke επιθυμούν να υλοποιήσει το κόμμα τους όσο το δυνατόν περισσότερες από τις προσδοκίες τους. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Πού πήγε ο «δημόσιος τομέας απασχόλησης» με τις 15.000 νέες θέσεις εργασίας, στόχος που έτσι κι αλλιώς ήταν πολύ μετρημένος και το 2009; Έπεσε ολοκληρωτικά θύμα των «κόκκινο-κόκκινων» περικοπών (ΣτΜ: εννοεί της συγκυβέρνησης SPD & Die Linke). Δεν υπάρχει σχεδόν καμία επιτυχία της κυβερνητικής πολιτικής την οποία θα μπορούσε το Die Linke να καταγράψει ως δική του. Στη Σαξονία και τη Θουριγγία το κόμμα προσφέρθηκε να συμμετάσχει σε συγκυβέρνηση ως εταίρος του SPD ή και του SPD και των Πρασίνων, χωρίς να πάρει καμιά κριτική απόσταση από την κυβερνητική πολιτική του Βρανδεμβούργου. Περίεργο, αλλά δεν ξέσπασαν κύματα ενθουσιασμού...

Το τίμημα Το Die Linke ως κυβερνητικός εταίρος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να παρουσιαστεί επίσης ως δύναμη αντίστασης ενάντια στον νούμερο ένα εχθρό του κλίματος, τον λιγνίτη, και συνεπώς μπαίνει ολοένα και περισσότερο στο περιθώριο σε θέματα οικολογίας. Από αυτή την άποψη αποτελεί καμπανάκι το ιδιαίτερα άσχημο αποτέλεσμα στην εκλογική περιοχή 41, η οποία έχει ιδιαίτε-

ρα πληγεί από τα ορυχεία. Η Άνκε Σβάρτσμπεργκ, υποψήφια του Die Linke και σαφώς θετική προς το λιγνίτη, βρίσκεται με 11,7% σαφέστατα κάτω από τον μέσο όρο του κρατιδίου (18,6%). Αντιθέτως οι Πράσινοι, οι οποίοι μάλιστα χρησιμοποίησαν την κριτική τους στάση σε θέματα λιγνίτη ως αποτρεπτικό λόγο για τη συνεργασία τους με τους συντηρητικούς, τα πήγαν συγκριτικά καλά και βρίσκονται πολύ πιο πάνω από τον μέσο όρο που πήραν στο κρατίδιο. Η στρατηγική του να κατακτήσεις την αποδοχή ως κόμμα που μπορεί να κυβερνήσει, αρχικά στα κρατίδια και μετά και σε ομοσπονδιακό επίπεδο, έχει υψηλό αντίτιμο. Σε αντίθεση με το πρόγραμμα του κόμματος που ακόμη ισχύει, το Die Linke δεν εμφανίζεται πλέον ως η δύναμη η οποία επιθυμεί πραγματικά άλλες συνθήκες. Είναι όλο και λιγότερο σε θέση να μετατρέψει την οργή και τη διαμαρτυρία σε δύναμη για την Αριστερά. Για να μπορέσει να συγκυβερνήσει σε ομοσπονδιακό επίπεδο, θα πρέπει μάλιστα να υποχωρήσει από τη θέση του ενάντια σε στρατιωτικές επεμβάσεις εκτός συνόρων. Απ’ όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να εξαχθούν απαισιόδοξα συμπεράσματα. Το Die Linke έχει σίγουρα να επιδείξει αξιόλογη εξωκοινοβουλευτική δουλειά στα νέα κρατίδια, για παράδειγμα με την υποδειγματική καμπάνια στην περίπτωση των δολοφονιών από το ακροδεξιό NSU και το ρόλο των μυστικών υπηρεσιών. Ενάντια στην αποπολιτικοποίηση και τον δεξιό λαϊκισμό βοηθάει μόνο μία πολιτική, αυτή που συστηματικά στηρίζει την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση από τα κάτω, και με αυτό τον τρόπο αλλάζει τους συσχετισμούς. Μόνο μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα μπορούσε να τοποθετηθεί και πάλι το θέμα της συμμετοχής σε κυβέρνηση στο πνεύμα αριστερής πολιτικής: για την υλοποίηση συγκεκριμένων αιτημάτων και στόχων, που βγάζουν δεκάδες χιλιάδες και εκατομμύρια στο δρόμο.

Ουκρανία: Πρώτος απολογισμός του πολέμου

Η εκεχειρία διατηρήθηκε στην Α. Ουκρανία και εν πολλοίς τηρούνται και τα συμφωνηθέντα: Το ουκρανικό κοινοβούλιο ενέκρινε ένα νομοσχέδιο που παραχωρεί «ειδικό καθεστώς» στις ανατολικές επαρχίες της χώρας, στο οποίο περιλαμβάνεται η σύσταση προσωρινής -τριετούς θητείας- τοπικής κυβέρνησης, ενώ ένα δεύτερο νομοσχέδιο προβλέπει τη χορήγηση αμνηστίας στους αυτονομιστές μαχητές. Βέβαια οι αυτονομιστές δεν αρκούνται ούτε σε αυτές τις παραχωρήσεις και μάλιστα, με τον αέρα του νικητή, ένας από τους ηγέτες τους (και αυτοαποκαλούμενος πρωθυπουργός), ο Α. Πουργκίν, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «το Ντονμπάς διοικείται με εντελώς αυτόνομο τρόπο, η περιοχή αυτή δεν έχει πλέον καμία σχέση με την Ουκρανία». Η πλευρά του Κιέβου τηρεί τη συμφωνία για απομάκρυνση των βαρέων όπλων του στρατού και για μαζική ανταλλαγή αιχμαλώτων. Ήδη έχουν απελευθερωθεί 1.500 αιχμάλωτοι, σύμφωνα με τον Ουκρανό πρόεδρο Π. Ποροσένκο, ο οποίος αποκάλυψε και ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο, αποκαλυπτικό ίσως των αιτίων λήξης των συγκρούσεων: στις μάχες με τους Ρώσους αυτονομιστές καταστράφηκε το 65% του εξοπλισμού του ουκρανικού στρατού! Το χειρότερο στοιχείο του απολογισμού, εκτός από τους 2.600 θανάτους, είναι ότι, εξαιτίας του πολέμου, ξεσπιτώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και 180.000 από αυτούς ζήτησαν ήδη άσυλο στη Ρωσία. Το αν θα επέλθει οριστική ειρήνη στην περιοχή καθώς και το αν αποκατασταθούν οι σχέσεις Ρωσίας-Δύσης μένει να το δούμε. Πάντως ο Ρώσος πρωθυπουργός Ντ. Μεντβέντεφ δήλωσε πως η Μόσχα δεν θέλει μια κλειστή οικονομία και δεν θα αλλάξει το αναπτυξιακό μοντέλο της, παρά τις κυρώσεις που της επιβλήθηκαν από τους Δυτικούς. Ο αντιιμπεριαλιστικός αντιφασιστικός αγώνας μάλλον έλαβε τέλος σε αυτή τη φάση.

Η κρίση στην Υεμένη

Στη δίνη της μεγάλης κρίσης του αραβομουσουλμανικού κόσμου βουτάει και η Υεμένη. Οι σιίτες αντάρτες Χούθι (όπως ονομάζονται από τον ηγέτη τους) που ιστορικά διεκδικούν -τουλάχιστον- διευρυμένη αυτονομία στα βουνά του Βορρά όπου βρίσκονται οι φυλές τους, κλιμάκωσαν τις μαζικές καθιστικές διαμαρτυρίες τους στην πρωτεύουσα Σαναά με ένοπλες επιθέσεις και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές οι Χούθι είχαν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Σαναά). Στην Υεμένη, ένα συγκλονιστικό κίνημα για την ανατροπή του Σάλεχ βρέθηκε σε «ντε φάκτο» συμμαχία και με τους Χούθι και με το αυτονομιστικό κίνημα στα νότια της χώρας (με έδρα το Άντεν, όπου συνεχώς γίνονται κινητοποιήσεις). Στο εσωτερικό των νεολαιίστικων οργανώσεων που πρωταγωνίστησαν άνοιξε ένας διάλογος για την ανάγκη ειλικρινούς διαλόγου με τα δύο κινήματα. Ωστόσο η έκβαση της επανάστασης ήταν μια ήττα, η διαβόητη «λύση Υεμένης»: Με την παρέμβαση των Σαούντ, ο δικτάτορας Σάλεχ έφυγε αλλά το καθεστώς έμεινε άθικτο, «αγκαλιάζοντας» και τα επίσημα κόμματα της αντιπολίτευσης. Μαζί με τα λαϊκά αιτήματα, «στο συρτάρι» μπήκαν και τα ζητήματα του Νότου και των Χούθι. Στα βουνά του Βορρά, μαζί με τη συνέχεια της κρατικής πολιτικής («οι Χούθι είναι καρκίνωμα») ήρθε και ο νεοφιλελευθερισμός (κόπηκαν το καλοκαίρι και τα επιδόματα στις μειονοτικές περιοχές). Και σήμερα, η κυβέρνηση της Υεμένης «θερίζει θύελλες». Η σύγκρουση στην Υεμένη, όπως και στην υπόλοιπη περιοχή, είναι μια ακόμα έκφραση της αδυναμίας των νεαρών επαναστατικών δυνάμεων να δώσουν διέξοδο, αλλά και της διαρκούς αναπαραγωγής των καυτών προβλημάτων, όσο οι κυρίαρχες δυνάμεις μένουν στη θέση τους, συνεχίζοντας «να κυβερνούν όπως πριν»…

Απεργία ενάντια στον Ρέντσι

Στις 8 Νοέμβρη, οι τρεις ιταλικές εργατικές συνομοσπονδίες (CGIL, CISL, UiL) οργανώνουν απεργιακή κινητοποίηση. Το ευχάριστο νέο είναι πως «σπάει» η ακινησία που είχαν επιβάλει στο ιταλικό εργατικό κίνημα, στο πλαίσιο μιας πολιτικής «κοινωνικού διαλόγου» (με κράτος και εργοδότες). Θα χρειαστούν βέβαια πολύ περισσότερα βήματα, όπως επιμένει εδώ και μήνες η οργανωμένη μαχητική μειοψηφία της CGIL. Το ενδιαφέρον νέο είναι πως η απεργία γίνεται ενάντια στην επέκταση του παγώματος των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων και για το 2015 (σε ισχύ από το 2010). Είναι ενδιαφέρον, καθώς κυκλοφορούσε μια φήμη πως ο Ρέντσι (και η ιταλική άρχουσα τάξη) επιδιώκει «χαλάρωση της λιτότητας» για να επιτευχθεί «αύξηση της ζήτησης»… Για να μην αδικούμε την ιταλική κυβέρνηση, τη χαλαρώνει κάπως τη λιτότητα, βαδίζοντας -πιστά- στα χνάρια του Σαμαρά: Πιο ευνοϊκής μεταχείρισης αναμένεται να τύχουν η αστυνομία και οι ένοπλες δυνάμεις…

14 • νεολαία

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014

«Στους δρόμους της ανατροπής, σμιλεύουμε το μέλλον»

3ο Φεστιβάλ Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Της Εύας Παπατζανή

«Σ

τους δρόμους της ανατροπής σμιλεύουμε το μέλλον» είναι το φετινό σύνθημα των φεστιβάλ νέων ΣΥΡΙΖΑ, που στην Αθήνα ξεκινά από την Πέμπτη 2 Οκτώβρη και ολοκληρώνεται την Κυριακή 5 Οκτώβρη και στη Θεσσαλονίκη διαρκεί από τις 3 μέχρι τις 5 Οκτώβρη. Η πραγματική επιτυχία των φεστιβάλ αποτελεί στοίχημα. Δεδομένο είναι ότι και φέτος πολλές χιλιάδες νέοι αλλά και κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ θα τα επισκεφθούν. Δεν είναι όμως καθόλου δεδομένο ότι θα μπορέσουμε να εμπνεύσουμε τους νέους ανθρώπους που θα περάσουν τη βόλτα τους να «μείνουν» και να παλέψουν μαζί μας. Σε μια περίοδο που η νεολαία δεν εμφανίζεται συγκροτημένα στο δρόμο και δείχνει να έχει πάρει τις αποστάσεις της από την πολιτική, τα φεστιβάλ της Αριστεράς πρέπει να στήνονται με έναν τρόπο που θα απαντούν σε αυτό το πρόβλημα. Και η λύση για το πρόβλημα δεν είναι περισσότερη μουσική και λιγότερες συζητήσεις, αλλά μια επιλογή θεμάτων που πραγματικά θα είναι ελκυστική και θα απαντά στα ερωτήματα «πώς μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή την κυβέρνηση», «πώς οργανωνό-

μαστε σε δύσκολους χώρους δουλειάς», «πώς απαντάμε στο φασισμό» κ.λπ. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά χάθηκε αρκετός χρόνος σε δευτερεύουσες συζητήσεις και οργανωτικές διαφωνίες με αποτέλεσμα η συζήτηση για τις εκδηλώσεις να έχει μείνει αρκετά πίσω. Για την Αθήνα τα θέματα των κεντρικών εκδηλώσεων θα είναι η νέα γενιά θύμα της κρίσης με έμφαση στην εργασιακή διάσταση, η τοπική αυτοδιοίκηση και τα προβλήματα των νέων, και θα υπάρχει και μία για τον πολιτισμό. Την Πέμπτη επίσης θα μιλήσει και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, ενώ πιθανότατα στην ίδια εκδήλωση θα μιλήσει και η Τερέζα Ροδρίγκες, ευρωβουλευτίνα του Podemos στην Ισπανία. Για το μουσικό πρόγραμμα έχουν κλείσει αρκετοί καλλιτέχνες, κυρίως της ελληνικής σκηνής, όπως oι Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Χειμερινοί Κολυμβητές, Imam Baildi, Γιώργος Μαργαρίτης. Έγινε, και σωστά, η επιλογή να μην ξοδευτούν χρήματα για πολύ μεγάλα ονόματα από το εξωτερικό όπως γίνεται κάθε χρόνο. Στη Θεσσαλονίκη οι συζητήσεις ακόμα δεν έχουν κλείσει ακριβώς, όμως θα ακολουθήσουν και αυτές το μοτίβο της Αθήνας, με συζητήσεις για την εργασία, την αυτοδι-

οίκηση, τον πολιτισμό. Το ζήτημα του φασισμού, αν και δυστυχώς δεν επιλέχτηκε όπως θα έπρεπε για κεντρικό, αποφασίστηκε να είναι το βασικό θέμα αρκετών προφεστιβαλικών εκδηλώσεων και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η συζήτηση που θα γίνει σε κάποιες πόλεις για τις αντιστάσεις και την κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως στην Κοζάνη στις 11 Οκτώβρη. Δική του εκδήλωση στην Αθήνα οργανώνει και το Rproject, της οποίας το θέμα θα ανακοινωθεί σύντομα μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με αφορμή και πέρα από το ίδιο το φεστιβάλ, το επόμενο διάστημα θα πρέπει οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην νεολαία να συγκεντρωθούν στο καθήκον της έμπνευσης και του κερδίσματος των νέων ανθρώπων στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και στους εργασιακούς χώρους, έχοντας τη συνείδηση ότι η νεολαία μαζί με όλη την υπόλοιπη κοινωνία θα χρειαστεί να βρίσκονται στο δρόμο και για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και για τη στήριξη αλλά και την πίεση σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς. Γι’ αυτόν το στόχο, απ’ ό,τι φαίνεται, έχουμε ακόμα δρόμο.

Διώξεις ενάντια σε φιλοπαλαιστίνιους Του Κώστα Διαλυνά

Τ

ον Ιανουάριο του 2014, ο Ισραηλινός υπουργός Οικονομικών, Yair Lapid, προειδοποιεί πως το Ισραήλ έχει φθάσει σε ένα «σημείο καμπής», αναγνωρίζοντας πως η διεθνής καμπάνια BDS όχι μόνο έχει επιφέρει σημαντικές ζημιές στην ισραηλινή οικονομία, αλλά κυρίως πως το κράτος του Ισραήλ φθάνει με ταχείς ρυθμούς στη

«δική του στιγμή αντιπαράθεσης με τον υπόλοιπο κόσμο, όπως συνέβη τις τελευταίες μέρες του απαρτχάιντ της Ν. Αφρικής», σε «ένα σημείο που δεν υπάρχει γυρισμός». Κι αν οι δηλώσεις αυτές «προειδοποιούσαν» στις αρχές του 2014, οι βομβαρδισμοί της Γάζας από το Ισραήλ το περασμένο καλοκαίρι ξεσήκωσαν ένα ακόμα πιο δυναμικό κύμα αλληλεγγύης στην αντίστα-

ση των Παλαιστινίων ανά την υφήλιο, επαναφέροντας στην επικαιρότητα το ζήτημα της απομόνωσης του κράτους-τρομοκράτη, αναδεικνύοντας το BDS σε ουσιαστική στρατηγική διεθνιστικής αλληλεγγύης και αντίστασης. Τα στοιχεία της έκθεσης της «παγκόσμιας ημέρας δράσης του BDS» για το 2014 (που πραγματοποιήθηκε σε 23 χώρες) αλλά και της 8ης ετήσιας Εβδομάδας Ισραηλινού

Απαρτχάιντ (IAW - που πραγματοποιήθηκε στα πανεπιστήμια 202 χωρών) επιβεβαιώνουν τα πλήγματα που έχει επιφέρει το BDS στο πολιτικοοικονομικό καθεστώς του Ισραήλ από το 2005 έως σήμερα. Για παράδειγμα, η καμπάνια ενάντια σε εταιρείες ισραηλινών συμφερόντων και η επιβολή κυρώσεων διαφόρων κρατών (Τουρκία, Νορβηγία, Βολιβία, Βενεζουέλα κ.ά.) στο Ισραήλ έχουν κοστίσει στην ισραηλινή οικονομία περισσότερα από 30 εκατομμύρια δολάρια μόνο για το 2014. Ο πανικός που έχει προκαλέσει στο Ισραήλ η εντυπωσιακή ανάπτυξη του BDS τα τελευταία χρόνια οδηγεί το σιωνιστικό κατεστημένο στη σοβαρή πλέον ανάγκη να αναχαιτιστεί το κύμα αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας προσπάθειας αναχαίτισης του BDS απαντάται στο πλαίσιο του λεγόμενου «ακαδημαϊκού μποϊκοτάζ», που καταδικάζεται ως προσπάθεια «φίμωσης του ελεύθερου λόγου» και οι υποστηρικτές του διώκονται ως «αντισημίτες». Σε αρκετά πανεπιστήμια της Αυστραλίας (π.χ. Monash και La Trope) φιλο-ισραηλινές εβραϊκές ενώσεις φοιτητών, όπως για παράδειγμα η Ένωση Εβραίων Φοιτητών (AUJS), με τη συ-

χνή στήριξη δεξιών φοιτητικών παρατάξεων, πραγματοποιούν καμπάνιες διαμαρτυρίας, χαρακτηρίζοντας την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό ως «πράξη αντισημιτισμού», επιχειρώντας να ρίξουν λάσπη στο περιεχόμενο του BDS. Ακόμα πιο προκλητική είναι η στάση των διοικήσεων των πανεπιστημίων: Αρκετοί ακτιβιστές που έχουν ταχθεί ανοιχτά υπέρ του BDS αντιμετωπίζουν σήμερα σοβαρές κατηγορίες ενώπιον των πρυτανικών αρχών και απειλούνται με απομάκρυνση από τα πανεπιστήμια. Όπως είναι φυσικό, το BDS έχει σημειώσει σημαντική ανάπτυξη στις ΗΠΑ, που αποτελούν και έναν από τους μεγαλύτερους και πιο κρίσιμους υποστηρικτές του κράτους-τρομοκράτη. Για τον ίδιο όμως λόγο οι ΗΠΑ αποτελούν και χαρακτηριστική περίπτωση όξυνσης των διώξεων κατά ακτιβιστών που τάσσονται υπέρ του BDS. Η Megan Marzec, πρόεδρος της Συγκλήτου των Φοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, ανάρτησε ένα βίντεο στο Διαδίκτυο όπου, στο πλαίσιο του ευρέως διαδεδομένου icebucket challenge, περιέλουσε τον εαυτό της με έναν κουβά «αίματος», στέλνοντας μήνυμα για τη «γενοκτονία στη Γάζα και

μετανάστες • 15

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 24 Σεπτέμβρη 2014 ρθρο ο το ά ρ η λ ct.gr Ολόκ proje στο R

Φιλοξενείο προσφύγων στην Κ. Τούμπα

Η πάλη Αριστεράς-ακροδεξιάς Των Μάντιας Πάττα και Βασίλη Μορέλλα

Ο

Δήμος Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με τη ΜΚΟ «Άρσις» αποφάσισε από το καλοκαίρι να δημιουργήσει ξενώνα για έξι μονογονεϊκές οικογένειες πολιτικών προσφύγων (σύνολο 28 άτομα, επί το πλείστον παιδιά) στις εγκαταστάσεις των παλιών στάβλων της Κ. Τούμπας, χρησιμοποιώντας κονδύλια της ΕΕ. Αργότερα ο Δήμος ανακοίνωσε και συνολικότερη ανάπλαση του χώρου, χωρίς όμως συγκεκριμένη χρηματοδότηση. Τα ερειπωμένα αυτά κτίρια λειτουργούν ως αποθήκες ηλεκτρολογικού εξοπλισμού και χημικών σήμανσης, αποτελώντας πηγή ανθυγιεινών και καρκινογόνων ουσιών για τους γύρω κατοίκους εδώ και δεκαετίες (...). Η ακροδεξιά εμφανίστηκε ως «Επιτροπή Κατοίκων Τούμπας», οργάνωσε συνελεύσεις στη γειτονιά και μάζεψε υπογραφές, καλώντας να αντιταχθεί στη δημιουργία του Φιλοξενείου και την «υποβάθμιση της γειτονιάς» και ανάρτησε (χωρίς έγκριση από τις «συνελεύσεις») πανό κατά των πολιτικών προσφύγων. (...). Στο μεταξύ, τοπικές συλλογικότητες, αντιφασιστικές/αντιρατσιστικές και πολιτικές οργανώσεις δημιουργήσαμε ένα συντονιστικό, με στόχο να παρέμβουμε στη γειτονιά, στηρίζοντας τη δημιουργία του Φιλοξενείου, ξεκαθαρίζοντας από τη μια ότι δεν έχουμε αυταπάτες ούτε για τις «αντιρατσιστικές ευαισθησίες» του Μπουτάρη ούτε για την ορθή διαχείριση του Ξενώνα

από μια ΜΚΟ, αλλά από την άλλη ότι σε καμία περίπτωση το Φιλοξενείο δεν αποτελεί απειλή για τη γειτονιά. Ότι «έχει θέση στην προσφυγική Τούμπα» και ότι οι ανάγκες της γειτονιάς δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με τη δημιουργία του Ξενώνα, όπως προβάλλουν οι ακροδεξιοί. Κυκλοφορήσαμε αφίσα με αιτήματα τη δημιουργία του ξενώνα και τη συνολική ανάπλαση και αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων χώρων στην Τούμπα. Στη «συνέλευση κατοίκων Τούμπας» -όπως την ονομάζουν- την Τετάρτη 17/9 παρευρέθηκαν γύρω στα 150 άτομα, από την περιοχή αλλά και εκτός (...). Ξεκίνησαν με μια 25λεπτη «ενημέρωση» της δικηγόρου Μ. Φιλιππίδου, από τους επικεφαλής των «κατά» του ξενώνα. Μεταξύ άλλων συκοφαντικών, ανέφερε ότι η έλευση ταλαιπωρημένων προσφύγων στη γειτονιά θα οδηγήσει στην περεταίρω υποβάθμιση και γκετοποίησή της, ότι θα φοβούνται να κυκλοφορήσουν τη νύχτα, ότι δεν είναι δυνατόν τα παιδιά τους να παίζουν δίπλα στους πρόσφυγες. Η συνταξιούχος δικηγόρος έκανε έκκληση στους φτωχούς και άνεργους περιοίκους να αντιδράσουν, ζώντας σε μια περιοχή ήδη επιβαρυμένη από τον... ΟΚΑΝΑ στο Θεαγένειο, το Παπάφειο Ορφανοτροφείο, το ΚΑΠΗ και τα συσσίτια στην Αγ. Βαρβάρα, όπως και τον κοινωνικό χώρο της ΥΦΑΝΕΤ! Αυτοί πρέπει να απαιτούν μόνο παιδικούς σταθμούς και παιδικές χαρές! Προσπάθησε δηλαδή να συσπειρώσει τον κόσμο τάχα για τις πραγματικές του ανάγκες, μιας που όντως υπάρχει μεγάλη έλλειψη παιδικών

σταθμών, αλλά για να τον στρέψει ενάντια σε άλλες ευάλωτες ομάδες, από τους άρρωστους τοξικομανείς ως τους αναρχικούς και τα ορφανά (...). Κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το τέλος των ομιλιών, κουβεντιάσαμε με αρκετούς κατοίκους σε «πηγαδάκια». Επιχειρήματα τύπου «είμαστε ήδη πυκνοκατοικημένοι», «θα φέρνουν και τα ξαδέρφια τους», τα αρσενικά μέλη των οικογενειών και οι αλλόθρησκοι «θα κάνουν εγκλήματα», «ο ξενώνας θα είναι βρώμικος» μπορούσαν να απαντηθούν λογικά. Όμως με δυσκολία, αφού ο κόσμος δέχεται επί σειρά δεκαετιών «προπαρασκευαστική» ρατσιστική προπαγάνδα, όχι τόσο από τους χρυσαυγίτες, αλλά από τα ΜΜΕ. Αυτό εξηγεί και την αντίφαση οι περισσότεροι να εμφανίζονταν καταρχάς αρνητικοί στους νέους μετανάστες, ενώ ταυτόχρονα παραδέχονταν ότι οι τόσο πολλοί μετανάστες της γειτονιάς (Αρμένιοι, Αλβανοί, Ρώσοι κ.λπ.) κανένα πρόβλημα δεν έχουν δημιουργήσει. Μέσα από όλα αυτά εκφραζόταν και η δίκαιη αγανάκτηση απέναντι στον Μπουτάρη που τόσα χρόνια δεν έχει κάνει τίποτα για ελλείψεις της γειτονιάς και τώρα ξαφνικά φαίνεται να έρχεται να κάνει κάτι «για άλλους» («για να τα πάρει», όπως έλεγαν) (...). Το συντονιστικό που δημιουργήσαμε καλεί τους κατοίκους σε ανοιχτή συνέλευση την Τετάρτη 24/9, 19:00 στον ίδιο χώρο, με στόχο να συζητήσουν και να διεκδικήσουν από το Δήμο και το κράτος ό,τι θεωρούν πως χρειάζεται η γειτονιά.

την κατοχή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ», καλώντας το Πανεπιστήμιο του Οχάιο να διακόψει τους δεσμούς του με το Ισραήλ. Πέρα από σεξιστικές προσβολές και απειλές κατά της σωματικής της ακεραιότητας από φιλοσιωνιστικές οργανώσεις, αντιμετωπίζει και την επίθεση εφημερίδων, μπλογκς και φοιτητικών όργανων που πρόσκεινται στο ρεπουμπλικανικό κόμμα, που απαιτούν την παραίτησή της από τη θέση της προέδρου, κατηγορώντας την για «αντισημιτική συμπεριφορά».

υπέρ του έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, με αρκετούς ακαδημαϊκούς να ακυρώνουν τη συνεργασία τους με το πανεπιστήμιο, 11 τμήματα του πανεπιστημίου να δίνουν «ψήφο μη εμπιστοσύνης» στο διοικητικό συμβούλιο και την πρύτανη προσωπικά, ενώ περισσότεροι από 17.600 υπέγραψαν τη φόρμα διαμαρτυρίας για την επαναπρόσληψη του Salaita στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις. Ταυτόχρονα, η υποστήριξη του μποϊκοτάζ έχει πλέον επεκταθεί σε όλα σχεδόν τα πανεπιστήμια του Ιλινόις.

ων φέρει την (υπερήφανη) υπογραφή του «Πολυτεχνείου» της Χάιφα. Το ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ συνιστά τη διακοπή των σχέσεων και των δεσμών των πανεπιστημίων ανά την υφήλιο με το κράτος του Ισραήλ, και ως προς αυτό όχι μόνο δεν αντιτίθεται στην ελευθερία του λόγου, αλλά στοχεύει στην επέκταση αυτής και στην Παλαιστίνη, απέναντι σε ένα κράτος που συστηματικά επιδιώκει την περιστολή των ελευθεριών (και βομβαρδίζει συστηματικά σχολεία και πανεπιστήμια στη Γάζα).

Στις αρχές Αυγούστου, το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις απέσυρε την πρόταση μονιμοποίησης στον Dr. Steven Salaita, συγγραφέα του βιβλίου «Israel’s Dead Soul» και υποστηρικτή του BDS, ως αποτέλεσμα της δημόσιας άσκησης κριτικής του τελευταίου στο κράτος του Ισραήλ και το σιωνισμό μέσω... Twitter. Η σχετική επιχειρηματολογία έκανε λόγο για το «ύφος της κριτικής» του Salaita και την «κατάχρησης της ακαδημαϊκής ελευθερίας» από αυτόν, χαρακτηρίζοντάς τον «κήρυκα του αντισημιτισμού». Τελικά, η πρύτανης του πανεπιστημίου, Phyllis Wise, με δημόσιες δηλώσεις της παραδέχθηκε πως η απόλυση του Salaita δρομολογήθηκε από το διοικητικό συμβούλιο κάτω από την πίεση της απόσυρσης φιλοϊσραηλινών κονδυλίων.

Το επιχείρημα της «ελευθερίας του λόγου» που εισάγεται με προβοκατόρικο τρόπο από το υποστηρικτές του Ισραήλ καταρρέει από την κατάσταση στο εσωτερικό του ίδιου του σιωνιστικού κράτους, με τις διώξεις όσων ακαδημαϊκών εναντιώνονται στην κρατική ιμπεριαλιστική πολιτική. Για παράδειγμα, ο Ilan Pappe, συγγραφέας του βιβλίου «The Ethnic Cleansing of Palestine», εκδιώχθηκε από το Πανεπιστήμιο της Χάιφα λόγω των δημόσιων τοποθετήσεών του ενάντια στην πολιτική του Ισραήλ και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα αναζητώντας εργασία στη Μ. Βρετανία.

Από την άλλη, οι φωνές που χαρακτηρίζουν τους ακτιβιστές του BDS ως αντισημίτες διαψεύδονται από τη σημαντική αποδοχή που έχει σημειώσει το BDS από πολλές ομάδες και κοινότητες Εβραίων στη διασπορά αλλά και στο ίδιο το εσωτερικό του Ισραήλ. Αντίθετα, εκείνο που γεννά και συντηρεί τον αντισημιτισμό είναι η ιδέα πως όλοι οι Εβραίοι αποτελούν ένα ομοιογενές σώμα που καθοδηγεί ή/και ασπάζεται στο σύνολό του τις πολιτικές επιλογές του Ισραήλ. Η άποψη πως κάθε αντίδραση ενάντια στο κράτος του Ισραήλ συνιστά πράξη αντισημιτισμού είναι σαν να ισχυρίζεται κανείς πως οι δράσεις ενάντια στο νοτιοαφρικανικό απαρτχάιντ ήταν ρατσιστικές!

Η περίπτωση του Salaita αποτελεί, ίσως, την πιο σημαντική δίωξη στις ΗΠΑ, καθώς το κύμα αλληλεγγύης

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

Μπορεί η Χρυσή Αυγή επισήμως να καταγγέλλει τους προνομιακούς όρους δανειοδότησης των βουλευτών, αλλά έξι αντισυστημικά πρωτοπαλίκαρα του Νίκου Μιχαλολιάκου έβαλαν το «δάχτυλο στο μέλι» και πήραν άτοκα δάνεια 10.000-15.000 ευρώ από το Ταμείο Αλληλοβοήθειας της Βουλής. Τι να περιμένει κανείς από αυτούς που αποδεδειγμένα καθοδηγούνται από τον κολλητό του Σαμαρά, το Μπαλτάκο, στις ψηφοφορίες της Βουλής; NNN Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του ομότεχνού της Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτη, η Νατάσα Μποφίλιου έγραψε στη σελίδα της στο facebook: «Ένα χρόνο πριν δολοφονήθηκε από τους φασίστες ο Παύλος Φύσσας. Δεν είναι ο πρώτος και δυστυχώς δεν θα είναι κι ο τελευταίος που πεθαίνει για τις ιδέες του και με ένα όραμα απραγματοποίητο. Όσο κι αν λυπηθούμε, όσο κι αν ντραπούμε, όσο κι αν οργιστούμε, όσο κι αν πενθήσουμε, δεν θα γυρίσει πίσω. Μπορούμε όμως να συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε, να ουρλιάζουμε όχι στο φασισμό και να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε... Δεν επιτρέπεται ποτέ να ξεχνάμε, εμείς κι ο κόσμος μας, εκείνους που σήκωσαν και σηκώνουν στην πλάτη τους με τη ζωή τους, τη ζωή μας. Αν στερέψουμε από σθένος, από ήρωες κι από αγώνες είμαστε όλοι τελειωμένοι. Όσοι έφυγαν ας γίνουν το λάβαρο, το καθήκον κι η έμπνευση μιας καθημερινής προσωπικής επανάστασης. Για να σταματήσουμε πια να μετράμε τα χρόνια με το αίμα και τα κορμιά. Κι ίσως να γίνουμε όλοι αδερφοί. Κάποτε».

NNN

ακτιβιστές

Οι ακαδημαϊκοί χώροι στο Ισραήλ (και όχι μόνο, αλλά ας μην επεκταθούμε) δεν δραστηριοποιούνται στο περιθώριο της ιμπεριαλιστικής του πολιτικής, αλλά συχνά αποτελούν μέρος της. Για παράδειγμα, το ειδικά διαμορφωμένο όχημα μαζικής καταστροφής των σπιτιών των Παλαιστινί-

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Η πάλη ενάντια στην ισραηλινή προπαγάνδα και η εξάπλωση του BDS μπορούν να φέρουν ακόμα πιο κοντά τις «τελευταίες μέρες» του τελευταίου απαρτχάιντ στον πλανήτη.

Ένα προσφυγόπουλο, κορίτσι 17 μηνών, επιβίωσε για τέσσερις ημέρες και τρεις νύχτες στο νερό. Οι γονείς της πέθαναν δίπλα της από υποθερμία, ενώ μια 19χρονη ήταν αυτή που το έσωσε. Απίστευτες ιστορίες ανθρώπων που το μόνο που αναζητούν είναι μια καλύτερη τύχη σε έναν αφιλόξενο κόσμο...

NNN Κυκλοφόρησε video που αποδεικνύει ότι ο Γιώργος Ρουπακιάς δεν ήταν απλό μέλος της τοπικής οργάνωσης της Νίκαιας, αλλά στέλεχός της και μιλάει ως εκπρόσωπος της οργάνωσής του, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην τοπική οργάνωση της Σπάρτης. Κατά τα άλλα ήταν μέλος του ΚΚΕ...

NNN Παράταξη της Χρυσής Αυγής στις εκλογές του Ιατρικού Συλλόγου; Κι ο όρκος του Ιπποκράτη τι απέγινε; Μήπως θα έπρεπε να ισχύουν συνοπτικές διαδικασίες: αφαίρεση του πτυχίου, απαγόρευση άσκησης επαγγέλματος, απόλυση (αν δουλεύουν στο Δημόσιο) και σφράγισμα του ιδιωτικού ιατρείου με αφαίρεση του εξοπλισμού, που θα περάσει σε δημόσιο νοσοκομείο; Λέμε μήπως...

NNN Ποινή φυλάκισης ενός έτους με αναστολή επέβαλε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο στον υποψήφιο βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Αλέξανδρο Πλωμαρίτη, για τα όσα είπε δημόσια σε καφενείο του Αγίου Παντελεήμονα σε βάρος μεταναστών μπροστά στην κάμερα του κινηματογραφιστή Κωνσταντίνου Γεωργούση. Να θυμίσουμε ότι είχε πει ότι πρέπει να φτιάξουμε αμπαζούρ από τα δέρματά τους. Κατά τα άλλα δεν είναι ναζί τα παιδιά...

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

24 Σεπτέμβρη 2014

www.dea.org.gr

ΕΝΦΙΑ: ταξικά άδικος – κινηματικά μαχητός

Να πληρώσουν οι πλούσιοι! Της Κατερίνας Γιαννούλια

«Δ

εν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη»! Το σοφό και βγαλμένο από τη ζωή αυτό σύνθημα εκφράζει τον ξεσηκωμό, από την πρώτη εμφάνιση των εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ, των κατοίκων της Ζακύνθου. Αρχές Αυγούστου κατέλαβαν τράπεζες και ζητούσαν όχι αλλαγές, αλλά απόσυρση του νόμου. Μεγάλος θυμός υπάρχει στην πλειοψηφία της κοινωνίας, εκτός φυσικά από τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους βιομηχάνους και τους μεγαλοεργολάβους, οι οποίοι ακόμα μια φορά φορολογούνται ελαφρύτερα από τον υπόλοιπο λαό έως καθόλου.

Πρόκληση Η αυτοτελής φορολόγηση κάθε περιουσιακού στοιχείου, χωρίς να συνυπολογίζεται το σύνολο του πλούτου, οι εκπτώσεις του φόρου όσο ανεβαίνει η ιδιοκτησία, η απαλλαγή της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας, η μειωμένη φορολογία των τουριστικών επιχειρήσεων, η φορολόγηση ήδη φορολογημένων εισοδημάτων που προήλθαν από την εργασία των φτωχών ανθρώπων, η κατάργηση του αφορολογήτου για την πρώτη κατοικία, οι πλασματικές αντικειμενικές αξίες, εξοργίζουν κάθε άνθρωπο που εδώ και 4 χρόνια πληρώνει και ξαναπληρώνει τις τράπεζες (έχουν ρουφήξει πάνω από 250 δισ. € τα τελευταία 2,5 χρόνια), ενώ χάνει σχολεία, νοσοκομεία, ασφαλιστικά ταμεία, κοινωνικές παροχές. Η νέα φοροληστεία μέσω ΕΝΦΙΑ αφορά πάνω από 3,5 δισ. €. Το 2010 οι φόροι ακινήτων ήταν 0,487 δισ. €. Τώρα, απαιτούν από τους ανέργους, τους εξαθλιωμένους συνταξιούχους και τους χιλιάδες υπαλλήλους με τους πετσοκομμένους μισθούς πάνω από 700% αυξημένους φόρους επί των ακινήτων.

Και αυτό που αναγγέλλεται είναι η αλλαγή προς το χειρότερο του ήδη ασθενικού «νόμου Κατσέλη», η ανάθεση είσπραξης των φόρων σε εισπρακτικές εταιρείες (με το χυδαίο παρελθόν και παρόν τους στις τραπεζικές οφειλές του κόσμου) και οι πλειστηριασμοί κατοικιών στο 1/3 της αντικειμενικής τους αξίας. Η αδικία και η ξεκάθαρη ταξική φορολογική επιβάρυνση των ανθρώπων που ζουν από τη δουλειά τους δεν συνηθίζεται και δεν καταπίνεται. Γι’ αυτό, παρά την ύφεση των μεγάλων αγώνων και κινητοποιήσεων, ο κόσμος είναι έτοιμος και πάλι να αντιδράσει. Τοπικά, διάφορες επιτροπές κατοίκων, συλλογικότητες, Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοβουλίες δικηγόρων και φοροτεχνικών, δημοτικές κινήσεις, όλον αυτόν τον καιρό έχουν δώσει σήματα οργάνωσης της αντίστασης στον ΕΝΦΙΑ. Ο συντονισμός συλλογικοτήτων Αττικής (που έχει μείνει από την εποχή του «Δεν χρωστάμε - Δεν πουλάμε Δεν πληρώνουμε») έχει συζητήσει το θέμα και έχει ξεκινήσει σχεδιασμούς απάντησης.

Πρωτοβουλία Η εξαγγελία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Τσίπρα, στη ΔΕΘ για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ από την κυβέρνηση της Αριστεράς φούντωσε τη λαϊκή αγανάκτηση και έδωσε την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να μετατραπεί ο ψίθυρος «κάτι πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για τον ΕΝΦΙΑ» σε φωνή που να καλεί σε συλλογικές πράξεις τώρα. Φάνηκε για άλλη μια φορά ότι οι σαφείς δεσμεύσεις από τη μελλοντική κυβέρνηση της Αριστεράς για επαναφορά των κατακτήσεων της εργατικής τάξης είναι ικανές να εμπνεύσουν τον κόσμο και να σπάσουν την ανάθεση στ’ αλήθεια. Η αναγνώριση της ταξικής αδικίας και η ρητή αντιστροφή της, χωρίς ταλαντεύσεις και αμφι-

σημίες, έχει ορατά αποτελέσματα και στο επίπεδο των αγώνων. Έτσι, οι δήμοι που κέρδισε η Αριστερά πρόσφατα, εργατικά σωματεία, κινήσεις αλληλεγγύης, συσπειρώσεις νομικών, πρωτοβουλίες πολιτών κ.ά. κάλεσαν σε πετυχημένη παναττική σύσκεψη στο ΕΚΑ, το Σάββατο 20/9, για την ανάπτυξη κινήματος για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Η συμμετοχή ήταν μεγάλη και η συζήτηση πολύ ουσιαστική. Νομικοί, φοροτεχνικοί, οικονομολόγοι τεκμηρίωσαν και ανέλυσαν τον άδικο, αντισυνταγματικό και ταξικά μεροληπτικό χαρακτήρα του νέου χαρατσιού. Όπως εύστοχα συνοψίστηκε για τη συνάντηση στο ΕΚΑ, «κύριο αντικείμενο της συζήτησης αποτέλεσε ο συντονισμός της δράσης των συλλογικοτήτων για την ενεργοποίηση της κοινωνίας σε ένα μεγάλο κινηματικό κύμα, που θα σαρώσει όχι μόνο τον συγκεκριμένο άδικο νόμο, αλλά συνολικά τις ανάλγητες αντιλαϊκές πολιτικές με κεντρικό σύνθημα «Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ τώρα! Δίκαιη φορολόγηση - Να πληρώσουν οι πλούσιοι!» Η τεράστια εμπειρία του κινήματος ενάντια στο «χαράτσι της ΔΕΗ» αποτελεί τη βασικότερη παρακαταθήκη και οδηγό για τη δράση μας: Πολυμορφία πρωτοβουλιών, Αυτονομία - Αυτοοργάνωση, Αλληλεγγύη αλλά και Συντονισμός Επεξεργασιών και Δράσεων».

Κίνημα Η ενδικοφανής προσφυγή, η αίτηση αναστολής της βεβαιωμένης οφειλής εις βάρος μας και άλλες νομικές και λογιστικές ενέργειες θα γίνουν και θα στηριχτούν από συναγωνιστές και συντρόφους νομικούς, φοροτεχνικούς, την «Αλληλεγγύη για Όλους». Αλλά ακόμα και οι «ειδικοί» μάς διαβεβαίωσαν για την... αποτυχία

τους. Η μόνη σίγουρη επιτυχία μπορεί να προκύψει από το συνδυασμό πολιτικής κάλυψης των αντιστάσεων και ανυπακοής εδώ και τώρα, από την Αριστερά και ιδίως τον ΣΥΡΙΖΑ (ως μεγαλύτερο κόμμα και πιθανή επόμενη κυβέρνηση) και από την οργάνωση της συλλογικής πάλης, σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Η υποχώρηση από το ξεκάθαρο σύνθημα «Δεν χρωστάμε – Δεν πουλάμε – Δεν πληρώνουμε», που δήλωνε πολιτική θέση και αποφασιστική στάση, μπορεί να αντισταθμιστεί από την επανεμφάνιση πληθώρας τοπικών κινητοποιήσεων που να προωθούν την κατάργηση στην πράξη αυτού του φόρου. Στη Φωκίδα, ενημέρωσαν οι συναγωνιστές ότι ξεκίνησαν να μαζεύουν υπογραφές και μετέφεραν την πρόταση του δήμου τους να γίνει σχετικό δημοψήφισμα με ευθύνη της ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας).

Δράσεις Τα σωματεία δεν έχουν μείνει αδιάφορα στο θέμα ΕΝΦΙΑ, ωστόσο, η ενεργή εμπλοκή τους και στήριξη των μελών τους, η πρακτική συμμετοχή σε κάθε συντονισμό για το θέμα, θα κινητοποιήσει κόσμο με μεγαλύτερη εμβέλεια και θα προσδώσει το αναγκαίο ταξικό πρόσημο. Γιατί ο ΕΝΦΙΑ δεν είναι άδικος για όλους. Είναι για τους ανθρώπους που ζουν από τη δουλειά τους και όχι από τη δουλειά των άλλων, που δηλώνουν τα πάντα στην εφορία και δεν απολαμβάνουν κανενός είδους ανταπόδοση, ούτε στην υγεία, ούτε στην παιδεία, ούτε στη συγκοινωνία. Η συνάντηση στο ΕΚΑ δεσμεύτηκε να μην κινηθεί ανταγωνιστικά ως προς τους άλλους συντονισμούς που ενεργοποιούνται, και μάλιστα θα επιχειρήσει «επισήμως» να βρεθούν κοινές δράσεις, να υπάρξουν

κοινές πρωτοβουλίες, σε ίδιες ημερομηνίες. Στις γειτονιές, κάθε είδους συλλογικότητα, είτε πολιτική (του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΚΚΕ), είτε δημοτική της Αριστεράς, φορείς, σωματεία, επιτροπές κατοίκων, έχουν την ευκαιρία και την υποχρέωση να συνεννοηθούν για να συγκεντρώσουν και να οργανώσουν την απόλυτα δικαιολογημένη οργή του κόσμου δίνοντας έμπρακτη προοπτική ταξικής δικαιοσύνης και στο ζήτημα της φορολογίας. Ιδέες για συντονισμένες δράσεις και ημερομηνίες εξορμήσεων που αποφασίστηκαν στο ΕΚΑ, προς το παρόν, είναι οι ακόλουθες: -Διοργάνωση άμεσα εκδηλώσεων-συνελεύσεων στις γειτονιές της Αττικής για την ενημέρωση και κινητοποίηση των πολιτών.

-Κάλεσμα σε Παναττική Μέρα Παρέμβασης στις ΔΟΥ, την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου.

-Πανελλαδικό Διήμερο Δράσεων στις τράπεζες, Δευτέρα 29 και Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου.

-Ανάληψη πρωτοβουλίας από τις αυτοδιοικητικές κινήσεις για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ (πρόταση προς ΚΕΔΕ).

-Συγκρότηση επιστημονικής ομάδας (από νομικούς, φοροτεχνικούς, οικονομολόγους) που θα αναλάβει την ενημέρωση των πολιτών (μέσα από συλλογικέςκινηματικές διαδικασίες αλλά και διαδικτυακά) για τις όποιες νομικές δυνατότητες προστασίας των συμφερόντων τους. Τα αιτήματα του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Αττικής «Διαγραφή των χρεών για τα χαράτσια», «Κανένα λαϊκό σπίτι στα χέρια κράτους-τραπεζών - Η στέγαση είναι δικαίωμα όλων» και «Όχι στις ηλεκτρονικές κατασχέσεις μισθών-συντάξεων, περιουσίας των φτωχών λαϊκών στρωμάτων» εκφράζουν τις ανάγκες της τάξης μας.