ΕΑ 337

Φύλλο Νο 337 | 27 ΜΑΗ 2015 | Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη | 2€

Δεκαπενθήµερη εφηµερίδα για το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ | www.dea.org.gr

Η µάχη για δηµόσια δωρεάν Υγεία για όλους

Η αιγυπτιακή χούντα αποθρασύνεται

Βαλκάνια: Πόλεµοι, κρίσεις και αντιστάσεις

Σελ. 18 Σελ. 14, 15

Σελ. 8, 9

Όχι στην Ευρώπηφρούριο Σελ. 17

ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝEΙΣΤΕΣ

Στάση πληρωµών στους τοκογλύφους - διαγραφή του χρέους | Εθνικοποίηση των τραπεζών και έλεγχος στις ελευθερίες του κεφαλαίου | Φορολόγηση στον πλούτο για χρηµατοδότηση της αντιλιτότητας | Ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων | Όχι σε µνηµονιακό «συµβιβασµό» µε τους δανειστές

Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού

Δεσµά που δεν λύνονται, κόβονται

2

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Της σύνταξης...

ΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑΡΙΣΤΕΡΑΕΡΓΑΤΙΚΗΑ

Η κρίσιµη στιγµή στις σχέσεις µε τους δανειστές και τους ευρωπαϊκούς «θεσµούς» απέχει πλέον ελάχιστες ηµέρες: είναι η στιγµή της πληρωµής –ή όχι!– της δόσης προς το ∆ΝΤ, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, στις 5 Ιούνη. Αξιοποιώντας τη συµφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, οι δανειστές έχουν αποσπάσει ήδη τοκοχρεολύσια περίπου 7,5 δισ. ευρώ και απαιτούν από την κυβέρνηση να τιµήσει «στο ακέραιο και εγκαίρως» τις υποχρεώσεις χρέους που ανέλαβαν οι προηγούµενες µνηµονιακές κυβερνήσεις, µε τις δανειακές συµβάσεις που υπέγραψαν. Την ίδια στιγµή, οι ίδιοι αθετούν τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν, αφού δεν έχουν δώσει ούτε σέντσι από... τον Αύγουστο του 2014. Στραγγίζουν, έτσι, συνειδητά την ελληνική κοινωνία από κάθε ικµάδα πόρων. Αυτός ο εκβιασµός έχει προφανείς πολιτικούς στόχους: προσπαθούν να επιβάλουν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ µια «συµφωνία» που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα την εγκλωβίζει στη διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης, αποκλείοντας από τη συζήτηση κάθε φιλεργατικό-φιλολαϊκό µέτρο. Γνωρίζουν ότι µια τέτοια διαχείριση θα φθείρει γρήγορα τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έφθειρε τους προκατόχους του, θα ανοίξει τις πολιτικές προοπτικές για µια κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας», δηλαδή θα εξουδετερώσει την ανατρεπτική δυναµική των εκλογών της 25 Γενάρη. Και την εξέλιξη αυτήν τη θεωρούν απαραίτητη, όχι µόνο για το «ελληνικό πρόβληµα», αλλά κυρίως για να εµποδίσουν την εξάπλωση των ιδεών της πολιτικής ανατροπής σε όλη την Ευρώπη. Η αναζωπύρωση της δυναµικής των Podemos αποδεικνύει ότι οι «θεσµοί» έχουν πραγµατικούς λόγους να φοβούνται: η παράταση της οικονοµικής κρίσης διευρύνει την πολιτική κρίση και αστάθεια, δηµιουργεί εύφορο έδαφος για να ανθήσουν παντού οι πολιτικές εργατικής αντίστασης. Γι’ αυτό το «παράδειγµα» ΣΥΡΙΖΑ αντιµετωπίζεται τόσο άτεγκτα και εχθρικά.

Oµως αυτή η διαπίστωση δηµιουργεί ειδικές υποχρεώσεις και στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Έστω και την τελευταία στιγµή, απαιτείται αλλαγή πορείας στις διαπραγµατεύσεις µε τους δανειστές. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβιστεί, µε όποια προσχήµατα, σε µνηµονιακή συµφωνία, θα έχει πάρει το δρόµο προς µια βαθιά κρίση εµπιστοσύνης στη σχέση του µε την κοινωνική βάση που τον στήριξε, το δρόµο προς µια γρήγορη ανατροπή ή εσωτερική µετάλλαξη. Η στάση πληρωµών προς τους τοκογλύφους –µια τακτική που απορρέει και από τη συνεδριακή απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ που δήλωνε ότι δεν θα δεχθεί άλλες κοινωνικές θυσίες για τη δύναµη του ευρώ... – είναι ένα ισχυρό όπλο. Πίσω από τη βιτρίνα της ισχύος της Ευρώπης των τραπεζιτών, υπάρχει η πραγµατικότητα της Ευρώπης της κρίσης, της όξυνσης των ανταγωνισµών, των οικονοµικών και πολιτικών αδιεξόδων. Για να υπερασπίσει τον κόσµο που εκπροσωπεί, η πολιτική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να διστάσει να στραφεί στην ανυπακοή, έστω και την τελευταία στιγµή. Ανοίγοντας ταυτόχρονα τη γενικότερη συζήτηση για το χρέος. Επιστρέφοντας µε συγκεκριµένες πράξεις στο ριζοσπαστικό πρόγραµµα φιλολαϊκών, φιλεργατικών µεταρρυθµίσεων που υποσχέθηκε προεκλογικά. Με αυτόν τον τρόπο µια ρήξη γίνεται σχεδιασµένη πολιτική µε σοβαρές προοπτικές νίκης, και όχι ένα «ατύχηµα» (που µπορεί και να αποτελεί τον πρόλογο µιας απότοµης στροφής δεξιά) ή ακόµα και ένα όπλο στη φαρέτρα των δανειστών.

Oλα πλέον παίζονται στην κόψη του ξυραφιού...

27 ΜΑΗ 2015

Ο ΣΥΡΙΖΑ µπροστά στη συµφωνία µε τους δανειστές:

Ανάγκη καθαρής απάντησης Του Αντώνη Νταβανέλου*

Τ

ις τελευταίες ηµέρες ένα µπαράζ δηµοσιευµάτων του εγχώριου και διεθνούς Τύπου ζητά «εκκαθαρίσεις» στον ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύοντας τη διαγραφή ριζοσπαστικών στελεχών του ως προϋπόθεση για να µπορέσει η κυβέρνηση να υπογράψει τη συµφωνία µε τους δανειστές. Το αίτηµα αυτό –που παρεµπιπτόντως, θα έπρεπε να είχε ήδη λάβει την αρµόζουσα απάντηση από τα «επιτελεία» του ΣΥΡΙΖΑ– προειδοποιεί για το χαρακτήρα της συµφωνίας, όπως οι δανειστές, τουλάχιστον, την προβλέπουν και την εκτιµούν. Όµως ανάλογη προειδοποίηση προκύπτει και από την πορεία των διαπραγµατεύσεων και από τη (δηµόσια) ενηµέρωση γι’ αυτές. Οι «θεσµοί», µετά τη συµφωνίαπαγίδα της 20ής Φλεβάρη, έχουν οδηγήσει την κυβέρνηση σε ασφυξία ρευστότητας. Σε αυτό το σηµείο, έχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων, εµφανίζονται να µπορούν να επιλέξουν είτε την επιβολή µιας µνηµονιακής συµφωνίας, είτε την πυροδότηση µιας «προσωρινής» κρίσης µε στόχο την αµφισβήτηση ή και την ανατροπή των πολιτικών δεδοµένων που δηµιούργησαν οι εκλογές της 25ης Γενάρη. Απ’ ό,τι φαίνεται, το καλύτερο σενάριο µιας συµφωνίας που θα αποδέχονταν οι δανειστές έχει το εξής ελάχιστο όριο «παραχωρήσεων» προς την ελληνική κυβέρνηση: α) Σχετικά µικρά πρωτογενή πλεονάσµατα για τα επόµενα χρόνια β) Όχι νέες περικοπές στους µισθούς και στις συντάξεις. Μια τέτοια συµφωνία θα περιόριζε τον ΣΥΡΙΖΑ στη διαχείριση της σηµερινής υπάρχουσας κατάστασης, δεν θα ζητούσε δηλαδή την επιδείνωσή της. Όµως η υπάρχουσα κατάσταση σήµερα είναι η βάρβαρη υπερλιτότητα, που διαµόρφωσαν τα µνηµόνια 1 και 2. Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόµµα υποταγµένο στη λιτότητα, θα αντιµετώπιζε ανυπέρβλητες πολιτικές δυσκολίες αν υποχρεωνόταν να αποδεχτεί τη διαχείρισή της, έστω µεσοπρόθεσµα. Πολύ περισσότερο που η προτεινόµενη συµφωνία δεν διασφαλίζει

ούτε καν τη σηµερινή υπάρχουσα κατάσταση. Με τρόπους υπόγειους οδηγεί σε επιδείνωσή της, επιδείνωση που θα γίνει κατανοητή από τις λαϊκές µάζες µέσα από τις σκληρές καθηµερινές εµπειρίες. Για παράδειγµα, µπορεί να µη µειωθούν περαιτέρω οι µισθοί, αλλά αν αυξηθεί το προσδοκώµενο έσοδο από τον ΦΠΑ κατά 800 εκατ. ευρώ, αυτό θα προκαλέσει µείωση του πραγµατικά διαθέσιµου εισοδήµατος κυρίως των εργατικών νοικοκυριών. Η κατ’ ουσία διατήρηση του αντιδραστικού φόρου ΕΝΦΙΑ µπορεί να µην αποτελεί «νέο µέτρο», όµως επιφέρει νέες απώλειες στα εισοδήµατα των λαϊκών τάξεων και των µεσοστρωµάτων. Η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταµείων µπορεί να µην επιφέρει άµεσα µείωση συντάξεων (που έχουν ήδη µειωθεί) στα λεγόµενα «ευγενή» ταµεία, όµως οδηγεί στη συντριβή όποιων κατακτήσεων έχουν αποµείνει στην περίθαλψη. Και πάνω απ’ όλα είναι, ασφαλώς, οι ιδιωτικοποιήσεις (των λιµανιών, των αεροδροµίων, της δηµόσιας γης κ.ο.κ.) που αποτελούν µια «κόκκινη γραµµή» που η Αριστερά δεν µπορεί να αποσύρει µε κανένα πρόσχηµα. Η συµφωνία που συζητούν, λοιπόν, οι δανειστές είναι µια µνηµονιακή συµφωνία. Πολλοί σύντροφοι ζητούν να συνεχίσουµε τις διαπραγµατεύσεις. Τυπικά µπορούµε, για ελάχιστες ακόµα ηµέρες. Ουσιαστικά, η γνώµη µου είναι ότι ήρθε η ώρα να αντιµετωπίσουµε την πραγµατικότητα: Να πούµε ένα καθαρό «όχι» σε αυτήν τη συµφωνία και να αφιερώσουµε τις δυνάµεις µας στην πολιτική οικοδόµηση της εναλλακτικής λύσης. Αν, αντίθετα, δεχτούµε µιαν ανάλογη συµφωνία, θα πρέπει να συνυπολογίσουµε ότι θα είναι αναπόφευκτα συνδεδεµένη µε πολιτικές εξελίξεις. Η εξασθένηση των σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ µε την εργατική-λαϊκή βάση που αυτός εκπροσωπεί (πολύ περισσότερο αν αυτή συνδυαστεί µε το σενάριο «εκκαθάρισης»-διάσπασης που τα µίντια ασύστολα υποστηρίζουν...) θα φέρει πολύ κοντά την ανάγκη «διεύρυνσης» της κυβέρνησης προς το «σοσιαλφιλελεύθερο» στρατόπεδο (Ποτάµι;). Και αυτό θα είναι ένα πρώτο βήµα προς την κατεύθυνση µιας κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας που τόσο επιθυµούν οι «θεσµοί»

ως απάντηση στην εργατική-λαϊκή ψήφο της 25 Γενάρη. Οι αντίστοιχες δηλώσεις της Ντόρας Μπακογιάννη, αυτής της νεοφιλελεύθερης γκουρού της Κεντροδεξιάς, την επόµενη ηµέρα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αµφιβολίας για το σχεδιασµό. Το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης» παίρνει σήµερα διπλή µορφή: Ο ΣΥΡΙΖΑ ως Αλιέντε, δηλαδή η προοπτική της άµεσης ανατροπής της κυβέρνησης της Αριστεράς, µε εκβιαστικές και πραξικοπηµατικές µορφές λιγότερο ή περισσότερο «βελούδινες». β) Ο ΣΥΡΙΖΑ ως Πρόντι, δηλαδή η προοπτική της µετατόπισης της κυβέρνησης σε σοσιαλφιλελεύθερη πολιτική, µέσω της αποδοχής µιας µνηµονιακής συµφωνίας, που πάλι οδηγεί στην ανατροπή της, αλλά σε αυτήν την περίπτωση και σε µια διαλυτική κρίση του «κοινωνικού» και «κοµµατικού» ΣΥΡΙΖΑ. Από αυτόν τον φαύλο κύκλο πρέπει να βγούµε επειγόντως. Οι συντεταγµένες της εξόδου είναι γνωστές σε όλους µας: Απόρριψη της µνηµονιακής συµφωνίας. Στάση πληρωµής τοκοχρεολυσίων στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους, ως πρώτο βήµα µιας πολιτικής για τη διαγραφή του µεγαλύτερου µέρους του χρέους. Βαριά φορολόγηση του κεφαλαίου και του συσσωρευµένου πλούτου. Εθνικοποίηση των τραπεζών, κατάργηση των ελευθεριών των κεφαλαίων να δραπετεύουν. Συγκέντρωση όλων των πόρων και δυνάµεων στην κάλυψη των εργατικών-λαϊκών αναγκών, στη σωτηρία των δηµόσιων νοσοκοµείων και σχολείων. Υποστήριξη αυτών των επιλογών µε κάθε αναγκαίο κυβερνητικό, διπλωµατικό, νοµισµατικό µέτρο, συµπεριλαµβάνοντας σε αυτά τη σύγκρουση-ρήξη µε την ευρωζώνη. Μια στροφή σε αυτήν την κατεύθυνση, µια έξοδος από τις διαπραγµατεύσεις και προσανατολισµός σε µια στρατηγική ρήξεων, είναι πιθανό να χρειάζεται αναβάπτιση στη λαϊκή εντολή, δηλαδή εκλογές. Όχι για να δραπετεύσουµε από τα διλήµµατα της κυβερνητικής εξουσίας, αλλά για να ζητήσουµε από τον κόσµο τη δύναµη και τη σαφή εντολή να τα αντιµετωπίσουµε µε βάση τη ριζοσπαστική-αριστερή πολιτική. *Κείµενο στηριγµένο στην οµιλία στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

ΓΙΝΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΣ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ: Αντώνης Νταβανέλος ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ - ΕΚΔΟΣΗ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζοµενών 1-3, Τ.Κ. 10440, ΑΘΗΝΑ ΕΚΤΥΠΩΣΗ: IRIS ΑΕΒΕ EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: Τηλ.: 210-3306286 e-mail: sidaxi@dea.org.gr Fax: 210-3303566

• Εξάµηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδροµή σας στο λογαριασµό 081/757379-00 της Εθνικής Τράπεζας.

πολιτικη

27 μαη 2015

Για ποια «έντιμη συμφωνία» μιλάμε; Του Πάνου Κοσμά

Π

αρά την επιμελημένη αισιοδοξία που αποπνέουν οι δηλώσεις στελεχών της διαπραγματευτικής ομάδας της κυβέρνησης ότι «είμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία» και τις διαβεβαιώσεις ότι αυτή θα είναι «έντιμη» και θα σέβεται τις «κόκκινες γραμμές», η πραγματική κατάσταση είναι γνωστή σε όλους: οι δανειστές δεν έχουν καμία διάθεση να σεβαστούν κανενός είδους «κόκκινες γραμμές»! Το σύνολο των απαιτήσεών τους παραπέμπει όχι μόνο στο περιβόητο μέιλ Χαρδούβελη, αλλά πάει και πέρα απ’ αυτό. Το μόνο που συζητούν, είναι να μετατεθεί η διαπραγμάτευση για κάποιες εξ αυτών το φθινόπωρο, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει τώρα μια «μεταβατική» συμφωνία που θα κατοχυρώνει όλες τις θεμελιώδεις απαιτήσεις τους. Πέρα από τους πολιτικούς λόγους της σκληρής τους στάσης (να μην επιβραβευτεί η Αριστερά και ένα πολιτικό πείραμα «ανταρσίας» ενάντια στη λιτότητα), τώρα έχει προστεθεί και ένας δεύτερος, που ενισχύει την ακαμψία τους στις διαπραγματεύσεις: η αίσθηση ότι έχουν στριμώξει την ελληνική κυβέρνηση στα «σχοινιά». Το πρώτο ενδεχόμενο είναι να υπάρξει συμφωνία. Δεν γνωρίζουμε ασφαλώς τις λεπτομέρειες, αλλά οι συντεταγμένες μιας τέτοιας συμφωνίας έχουν προδιαγραφεί σαφώς: Νέα παράταση του υπάρχοντος μνημονίου: Δεν είναι μόνο οι πρόσφατες δηλώσεις του Σόιμπλε και της Μέρκελ που συνηγορούν σε αυτό. Πάνω απ’ όλα, είναι η παρακαταθήκη της συμφωνίας της 20ής Φλεβάρη! Η οποία προβλέπει σαφώς ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος με επιτυχή κατάληξη της 5ης αξιολόγησης, ώστε στη βάση αυτή να εκταμιευτούν

τα προβλεπόμενα ποσά. Επειδή λοιπόν αυτή η αξιολόγηση δεν έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς, η παράταση του υπάρχοντος προγράμματος πρέπει να θεωρείται δεδομένη – η επίτευξη συνολικής συμφωνίας (που να περιλαμβάνει το χρέος και ένα πλήρες νέο Μεσοπρόθεσμο) είναι απλώς αδύνατο να επιτευχθεί μέσα στον Ιούνιο -και μάλιστα στις αρχές του. Αν πάλι μπορεί να επιτευχθεί εντός του Ιουνίου, τότε θα περιλαμβάνει την παραβίαση όλων των «κόκκινων γραμμών»… Στο βαθμό λοιπόν που η κυβέρνηση υπερασπίζεται ακόμη και σήμερα τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη και παράλληλα θέλει να διατηρήσει έστω τις δύο

θα συμμετάσχει και το ΔΝΤ στις εκταμιεύσεις – που όμως βάζει τις πιο σκληρές απαιτήσεις στις εναπομείνασες «κόκκινες γραμμές» και στο ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: Όπως και με τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, έτσι και με μια νέα παράταση, οι εκταμιεύσεις θα γίνονται σταδιακά, επί προκαταβολή των σχετικών «μεταρρυθμίσεων»: το «μαρτύριο της σταγόνας» θα συνεχιστεί, ακόμη και με την επίκληση προφάσεων, ενόψει του νέου γύρου των διαπραγματεύσεων. Υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα: Από διάφορες πλευρές προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι πρωτογενή πλεονάσμα-

Ακόμη και αν παραμείνουν κάποιες -ξεθωριασμένες- «κόκκινες γραμμές» για το σφαγείο του φθινοπώρου, η νέα συμφωνία θα είναι εξίσου «βαριά» με το μέιλ Χαρδούβελη. εναπομείνασες «κόκκινες γραμμές», είναι πολύ δύσκολο να «αποδράσει» από αυτή της τη δέσμευση. Συνέχιση του «μαρτυρίου της σταγόνας» στη χρηματοδότηση: Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των χρεολυσίων του 2015 που παραμένουν απλήρωτα, λήγουν μέχρι και το Σεπτέμβριο: 11 δισ. ευρώ σε σύνολο 12,52 δισ. ευρώ. Σε αυτά μάλιστα δεν περιλαμβάνονται οι τόκοι. Από την άλλη, τα οφειλόμενα ποσά χρηματοδότησης από την επιτυχή ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος είναι μικρότερα: 7,2 δισ. ευρώ από τους θεσμούς, 1,9 δισ. ευρώ επιστροφές κερδών των κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχουν, 1,2 δισ. ευρώ του ΤΧΣ που επιστράφηκε «εκ λάθους» από την κ. Σακελλαρίου στον ESM, ήτοι σύνολο 10,3 δισ. ευρώ. Και αυτά, υπό την προϋπόθεση ότι

τα ύψους 1%-1,5% για το 2015 και περί το 2% για το 2016 θα είναι «χαμηλά», αποσυμπιέζοντας κάπως τις πιέσεις για άσκηση πολιτικών λιτότητας. Δυστυχώς είναι ανακριβές: Η πρόβλεψη για πρωτογενές πλεόνασμα 3% το 2015 στηριζόταν στην εκτίμηση για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% το 2014 με ανάπτυξη 2,9% το 2015. Ωστόσο, το πρωτογενές πλεόνασμα του 2014 ήταν μόλις 0,3% σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των δανειστών είναι αρνητικό (πρωτογενές έλλειμμα). Μάλιστα, διέρρευσαν εκτιμήσεις του ΔΝΤ ότι το 2014 είχαμε πρωτογενές έλλειμμα 1,7% του ΑΕΠ! Επιπλέον, οι νέες προβλέψεις για τους ρυθμούς ανάπτυξης το 2015 είναι 0,4% (Κομισιόν) αντί 2,9%. Τέλος, είμαστε ήδη στα μισά του έτους, επομένως τόσο ο στόχος για

3

το πρωτογενές πλεόνασμα όσο και το όποιο δημοσιονομικό κενό (δηλαδή τα νέα μέτρα περικοπών και φοροεπιβαρύνσεων που «πρέπει» να ληφθούν για να επιτευχθούν οι στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα) είναι μεγέθη που αφορούν μεν ολόκληρο το 2015 αλλά θα πρέπει να επιτευχθούν στο δεύτερο μισό του! Με αυτά τα δεδομένα, πρωτογενές πλεόνασμα στην περιοχή 0,8%-1,5% που συζητιέται, είναι μεν χαμηλότερο σε σχέση με τους προηγούμενους ονομαστικούς στόχους, είναι όμως εξίσου -αν όχι και περισσότερο- δυσβάστακτο σε σχέση με πριν, με βάση τα επικαιροποιημένα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα. Ιδιωτικοποιήσεις και φοροκαταιγίδα: Οι «κόκκινες γραμμές» στις ιδιωτικοποιήσεις και το φορολογικό έχουν πέσει «επισήμως» πλέον. Στις ιδιωτικοποιήσεις είναι γνωστό ότι έχει γίνει αποδεκτή η εγγραφή ποσού-στόχου για έσοδα 1,7 δισ. ευρώ το 2015. Αυτό αναλύεται σε έσοδα από την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων (1,2 δισ. ευρώ), του λιμανιού του Πειραιά (200 εκατ. ευρώ), αλλά και άλλων ιδιωτικοποιήσεων (τρένων, άλλων λιμανιών) ώστε να συμπληρωθεί το 1,7 δισ. ευρώ. Στον τομέα των φόρων, παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ, παραμένει ο ΕΝΦΙΑ (θα αντικατασταθεί με φόρο με το ίδιο ύψος εσόδων), αλλάζουν οι συντελεστές του ΦΠΑ επιβαρύνοντας τα λαϊκά εισοδήματα, με στόχο να συγκεντρωθούν επιπλέον 800 εκατ. ευρώ, από τα οποία τα 200 εκατ. θα προέλθουν από τη φορολόγηση του πλούτου και θα αντισταθμίσουν ισόποσες απώλειες των λαϊκών εισοδημάτων – φορολογούμε τον πλούτο όχι για να ανεβάσουμε το επίπεδο ζωής των λαϊκών τάξεων, αλλά για να αντισταθμίσουμε μέρος των απωλειών τους από τις νέες φοροεπιβαρύνσεις... Διατήρηση της «μαύρης τρύπας» στα διαθέσιμα του Δημοσίου: Σε όλα αυτά δεν υπάρχει ούτε ευρώ για την αναπλήρωση των περίπου 7 δισ. ευρώ που έχουν σπαταληθεί από τα διαθέσιμα του ευρύτερου δημόσιου τομέα στη μετεκλογική περίοδο για την πληρωμή τοκοχρεολυσίων σε συνθήκες χρηματοδοτικού στραγγαλισμού. Η «μαύρη τρύπα» στα διαθέσιμα παραμένει σαν «κεκτημένο» των δανειστών ώστε, πέρα από τις προφανείς συνέπειές της (στάση πληρωμών εντός του ευρύτερου δημόσιου τομέα), να είναι το όπλο ενός διαρκούς εκβιασμού. Το είχαμε ξαναγράψει: επιλέγοντας να «σκουπίσει» τα ρευστά διαθέσιμα του ευρύτερου δημόσιου τομέα για να πληρώνει τοκοχρεολύσια στους εκβιαστές της, η κυβέρνηση βρίσκεται τώρα στην απελπιστική θέση να πρέπει να ζητήσει στη συνολική συμφωνία να περιλαμβάνεται το αντίστοιχο ποσό ώστε να τα επιστρέψει στους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Είτε λοιπόν το νέο μνημόνιο που ζητούν οι δανειστές έρθει το φθινόπωρο, με έναν εκτεταμένο πρόλογο μιας τέτοιου τύπου «μεταβατικής» συμφωνίας για την παράταση του τρέχοντος προγράμματος τώρα, είτε τώρα, η ουσία δεν αλλάζει: δεν πρόκειται για συμβιβασμό αλλά για πλήρη υποταγή, δεν πρόκειται για «έντιμη» συμφωνία αλλά για ατιμωτική ήττα. Που πρέπει να αποτρέψουμε πάση θυσία!

4

πολιτικη

27 μαη 2015

Τι έγινε στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Η

Κεντρική Επιτροπή (ΚΕ) του ΣΥΡΙΖΑ συνήλθε σε μια από τις κρισιμότερες συνεδριάσεις της στις 23/5 και 24/5. Ωστόσο, παρά τη γενική αίσθηση ότι βρισκόμαστε λίγες μόνο μέρες πριν από το καθοριστικό σημείο καμπής των εξελίξεων, οι εργασίες χαρακτηρίστηκαν από μια πολιτική υπεκφυγή εκ μέρους της πλειοψηφίας του οργάνου: με την αιτιολογία ότι δεν υπάρχει προσώρας κάποιο τελικό σχέδιο συμφωνίας με τους δανειστές, κατέθεσε κείμενο πολιτικής απόφασης όπου οι «κόκκινες γραμμές» στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές περιγράφονται με πολύ γενικό και «εξασθενημένο» τρόπο. Υπ’ αυτούς τους όρους και με το «θηρίο» (μια σκληρή μνημονιακή συμφωνία) να υπάρχει «παντού τριγύρω αλλά πουθενά συγκεκριμένα», η πλειοψηφία του οργάνου «επιβεβαίωσε τον εαυτό της» εξασφαλίζοντας την υπερψήφιση του σχεδίου απόφασης, αλλά με εμφανή προβλήματα συνοχής, ενώ ταυτόχρονα το «τόξο» της αριστερής αντιπολίτευσης διευρύνθηκε. Στο ουσιαστικό «μέτρημα», η προσθήκη-τροπολογία (στην πραγματικότητα ένα λιτό μεν αλλά συνολικό εναλλακτικό κείμενο) του αριστερού αντιπολιτευτικού τόξου, που κατέθεσαν 9 μέλη της ΚΕ, υπερψηφίστηκε από 75 μέλη του οργάνου (ποσοστό 43,85%) και καταψηφίστηκε από 95. Καταγράφηκαν επίσης 1 λευκό και 30 αποχές.

Η 20ή Φλεβάρη

Η απόφαση που ψηφίστηκε, υπερασπίζεται τη συμφωνία του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου σαν επιτυχία της κυβέρνησης! Θεωρεί μάλιστα απόδειξη της υπονόμευσής της από τους δανειστές την επιδίωξη να γίνει η 5η αξιολόγηση. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι η δέσμευση για ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, με επιτυχή ολοκλήρωση της 5ης αξιολόγησης, ήταν από τους κεντρικούς άξονες της συμφωνίας της 20ής Φλεβάρη. Σύμφωνα με -και όχι παρά- τη συμφωνία, οι δανειστές αξιώνουν τώρα την τήρηση αυτής της δέσμευσης και κάνουν σημείο αναφοράς της διαπραγμάτευσης την 5η αξιολόγηση ως προϋπόθεση για τελική συμφωνία… Ότι ο Α. Τσίπρας στην εναρκτήρια ομιλία του και στη συνέχεια το σχέδιο απόφασης

Οι «κόκκινες γραμμές» εξασθένησαν, ενισχύεται η αριστερή αντιπολίτευση υπερασπίζονται μια τέτοια συμφωνία, είναι απολύτως ενδεικτικό της απελπιστικής κατάστασης στην οποία έχει οδηγήσει η 20ή Φλεβάρη και η επιλογή της εξάντλησης των ρευστών διαθεσίμων του Δημοσίου για να πληρώνονται «πλήρως και εγκαίρως» τα τοκοχρεολύσια. Εξάλλου, η αναφορά στις «κόκκινες γραμμές» ήταν πολύ γενική και αόριστη: «α) Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, β) καμία νέα περικοπή σε μισθούς και συντάξεις), γ) αναδιάρθρωση του χρέους, δ) ισχυρό πακέτο για δημόσιες επενδύσεις, ιδίως στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες». Τα χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, ωστόσο, χωρίς μάλιστα να προσδιορίζεται καν το ύψος τους, παραχωρούνται ήδη από τους δανειστές όχι υπό τύπον υποχώρησης αλλά για λόγους ρεαλισμού: επειδή το περσινό πλεόνασμα αποδείχτηκε «πέτσινο» και μάλλον στην πραγματικότητα επρόκειτο για έλλειμμα, επειδή ήδη έχει περάσει ο μισός χρό-

ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΟΣ ΡΟΛΟΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ; Ακόμα πιο αποφασισμένη για τη στήριξη των συμφερόντων του δυτικού ιμπεριαλισμού στη ΝΑ Μεσόγειο δείχνει η ελληνική κυβέρνηση, αν κρίνουμε τουλάχιστον από τις τελευταίες κινήσεις του υπουργού «Άμυνας» Π. Καμμένου. Σε ακόμα μία επίσκεψή του στις ΗΠΑ, αναφέρθηκε «στο ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Ελλάδα στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας μέσα από τη δημιουργία νατοϊκής αεροπορικής βάσης στην Κάρπαθο σε συνδυασμό με την υφιστάμενη ναυτική βάση στη Σούδα»(!). Η ελληνική κυβέρνηση, σε συνεργασία με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ και τα

νος, αλλά και επειδή οι νέες εκτιμήσεις για τους ρυθμούς ανάπτυξης είναι πολύ χαμηλότερες των παλαιοτέρων. Τι απομένει; Το «όχι» νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, δηλαδή όχι νέες οριζόντιες περικοπές. Λείπει από το κείμενο το «όχι στις μαζικές απολύσεις» και οποιαδήποτε αναφορά στις συλλογικές συμβάσεις. Και φυσικά απομένουν οι μεγάλες αποσιωπήσεις: ο ΦΠΑ, ο ΕΝΦΙΑ, οι ιδιωτικοποιήσεις… Και, επαναλαμβάνοντας την ιστορία της 20ής Φλεβάρη, λείπει ξανά ο συγκεκριμένος στόχος για τη… χρηματοδότηση! Προφορικά δηλώθηκε ότι θα ενσωματωθεί και αυτό στην τελική μορφή της απόφασης – δεν το θεωρούμε τόσο «απλό», γι’ αυτό αναμένουμε… Με τα ρευστά διαθέσιμα του Δημοσίου εξαντλημένα, είναι αδύνατο να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια του Ιουνίου και ειδικότερα οι δόσεις προς το ΔΝΤ, με αφετηρία την 5η Ιουνίου. Αυτό ήταν κοινός τόπος στη συζήτηση του Σαββατοκύριακου, τροφοδοτώντας τον προβληματισμό πάνω στο εξής δίλημμα: στάση πληρωμών σαν «ιδρυτική πράξη» ενός συνειδητού σχεδίου ρήξης ή κρίση εξαιτίας αδυναμίας πληρωμής και χωρίς σχέδιο ρήξης, που θα είναι ευκαιρία όχι για μας αλλά για τον αντίπαλο; Μεταξύ άλλων, ακούστηκε και η «στρατηγική ιδέα» ότι βγήκαμε στην κυ-

άλλα αυταρχικά καθεστώτα του αραβικού κόσμου, διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στα σχέδια του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που φυσικά έχουν συγκεκριμένες «υποχρεώσεις»: δολοφονικές επεμβάσεις, παρακολούθηση των ακτών της Μεσογείου με νατοϊκά μέσα, στοχοποίηση προσφύγων και μεταναστών και αύξηση των στρατιωτικών εξοπλισμών. Για το λόγο αυτόν, στην ίδια επίσκεψη ο Π. Καμμένος φέρεται να ζήτησε τη συνδρομή των ΗΠΑ σε ελικόπτερα και άλλο πολεμικό υλικό, ενώ δεν παρέλειψε να επισκεφτεί εμπόρους όπλων. Παρά την καταδίκη ΣΥΡΙΖΑ για τις δηλώσεις Καμμένου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν μίλησε μεν για νέα βάση, αλλά επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν σκέψεις «για μεταφορά μιας σχεδιαζόμενης βάσης από την

Κρήτη». Η σύμπλευση με τον ιμπεριαλισμό έχει ως αποτέλεσμα, διαχρονικά, μόνο δεινά για τους λαούς και δεξιές μετατοπίσεις για την Αριστερά.

ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΘΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Σύμφωνα με έκθεση που εκπόνησε και έδωσε στη δημοσιότητα ο περιβόητος ΟΟΣΑ, η Ελλάδα εμφάνιζε το 2013 τη μεγαλύτερη εισοδηματική ανισότητα στην Ευρωζώνη και τη δεύτερη μεγαλύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά τη Βρετανία. Ειδικότερα, το πλουσιότερο 10% του ελληνικού πληθυσμού είχε το 2013, 12,3 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το εισόδημα του φτωχότε-

βέρνηση με εκλογές και όχι με επανάσταση, άρα δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για σχέδιο ρήξης και η μόνη δυνατότητα είναι να παίξουμε στο πεδίο των αντιφάσεων μεταξύ των δανειστών! Από την πλευρά της αριστερής αντιπολίτευσης (με διαφορετικές εμφάσεις και προσεγγίσεις) τέθηκε η ανάγκη για το σχέδιο ρήξης.

Η αριστερή αντιπολίτευση Η Αριστερή Πλατφόρμα πήρε την πρωτοβουλία για κατάθεση κειμένου με τη μορφή προσθήκης-τροπολογίας, το οποίο τελικά υπογράφηκε από 9 μέλη της ΚΕ (από το Αριστερό Ρεύμα, το Κόκκινο Δίκτυο και την ΚΟΕ) και υποστηρίχτηκε από ευρύ φάσμα στελεχών του οργάνου (Γιάννης Μηλιός, Ελένη Πορτάλιου κ.λπ.). Η εμφάνιση και καταγραφή ενός τέτοιου αριστερού αντιπολιτευτικού μετώπου και ο οριακά μειοψηφικός συσχετισμός της προσθήκης-τροπολογίας είναι ένα νέο, σημαντικό δεδομένο στο «παραπέντε» της πιο κρίσιμης καμπής για τον ΣΥΡΙΖΑ… Από την πλευρά του το Κόκκινο Δίκτυο κατέθεσε την άποψή του με δύο κείμενα, ένα κείμενο πολιτικής πρότασης και ένα κείμενο για το εναλλακτικό σχέδιο ρήξης. Στη μάχη συσχετισμών όμως, έριξε το βάρος του και συνέβαλε στη δημιουργία του «μετώπου» δυνάμεων που κατέθεσαν την προσθήκη-τροπολογία.

ρου 10%. Αυτός ήταν άλλωστε ο στόχος των μνημονιακών προγραμμάτων άγριας λιτότητας: η μεταφορά εισοδήματος και ισχύος από τα φτωχά λαϊκά στρώματα προς τους πλούσιους. Για την αντιστροφή αυτού του ταξικά άδικου αποτελέσματος, δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός από την άγρια φορολογία του κεφαλαίου και του πλούτου. Αντί για «έξυπνους» συντελεστές ΦΠΑ, μήπως εκεί στην κυβέρνηση να θυμηθούν κάποια ιστορικά διδάγματα από το οπλοστάσιο του καπιταλιστικού κόσμου; Με τους θηριώδεις φορολογικούς συντελεστές του Νιου Ντιλ επί Ρούσβελτ (που άγγιζαν σε ορισμένες περιπτώσεις και το 80-90%), ουσιαστικά φορολογήθηκε μέχρις εξαφάνισης μεγάλο μέρος του εισοδήματος των οικονομικά

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

27 ΜΑΗ 2015

5

ζεται η προσφυγή των εργαζοµένων κατά του ΤΑΙΠΕ∆.

Αεροδρόµια

Κάτω τα χέρια από λιµάνια και αεροδρόµια! Του Σπύρου Αντωνίου

Κ

όντρα στις συνεδριακές αποφάσεις, τις προεκλογικές δεσµεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και παρά τις αντιδράσεις συνδικάτων, κοινωνικών φορέων, κινηµάτων πολιτών και του ίδιου του κόσµου του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως προχωρούν κανονικά οι ιδιωτικοποιήσεις του ΟΛΠ και των 14 περιφερειακών αεροδροµίων. Στο πλαίσιο των κυβερνητικών υποχωρήσεων, µε στόχο την -ανέφικτη-«αµοιβαία επωφελή λύση» µε τους δανειστές, οδεύουν προς ιδιωτικοποίηση υποδοµές στρατηγικής σηµασίας. Πρόκειται για µια σοβαρή πολιτική και ιδεολογική υποχώρηση, απέναντι σε µια εµβληµατική επιλογή των καπιταλιστών: την αρπαγή της δηµόσιας περιουσίας. Μετά την τροποποίηση του σχετικού διαγωνισµού από το ΤΑΙΠΕ∆, παραχωρείται το πλειοψηφικό µετοχικό πακέτο 51% και σε βάθος πενταετίας, ανάλογα µε την «επενδυτική συµπεριφορά» του νικητή του διαγωνισµού, θα του διατεθεί και το υπόλοιπο 16,7% των µετοχών του Οργανισµού Λιµένων Πειραιώς. Θυµίζουµε ότι η συγκυβέρνηση Ν∆-ΠΑΣΟΚ είχε προκρίνει την εκχώρηση του ίδιου ποσοστού (67%) µε µόνη διαφορά είναι ότι αυτό θα γινόταν εφάπαξ. Ανάλογη µοίρα αναµένεται και για το λιµάνι της Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ),

ισχυρών. Στη δε Γερµανία του ’50, οι πλούσιοι υποχρεώθηκαν να αποδώσουν το 50% της περιουσίας τους στο κράτος για τριάντα χρόνια.

ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ «ΤΕΡΑΣ» Στις 10 Ιούνη θα υπάρχει συζήτηση και σχετικό ψήφισµα στο Ευρωκοινοβούλιο όσον αφορά τη Συµφωνία Ελεύθερου Εµπορίου ΗΠΑ-ΕΕ (TTIP). Εκεί η Κοµισιόν θα έχει αντίθετο ένα πανευρωπαϊκό κίνηµα. Ένα κίνηµα που έχει αναπτυχθεί ραγδαία τον τελευταίο χρόνο και που το είδαµε να εµφανίζεται δυναµικά στις εκδηλώσεις του Απρίλη ενάντια στην 9η σύνοδο για την ΤΤΙΡ (που έγινε στη Νέα Υόρκη). Αυτό το κίνηµα έχει ήδη συγκεντρώσει στην Ευρώπη 1.800.000 υπογραφές κατά της συµφωνίας που θεσµοποιεί την ασυδοσία των «αγορών» πάνω στους

παρόλο το «πάγωµα» της αντίστοιχης διαδικασίας. Έχουµε αναφερθεί ξανά στην εµπορική αξία και στο ρόλο που παίζει το λιµάνι του Πειραιά, το οποίο πλέον κινδυνεύει να καταλήξει ιδιωτικό µονοπώλιο (µοναδικό σε ολόκληρη την Ευρώπη) της COSCO, στερώντας από το ∆ηµόσιο πολύτιµα έσοδα για τη χρηµατοδότηση µέτρων κοινωνικής πολιτικής. Και όλα αυτά βέβαια, µε ειδικά φορολογικά προνόµια για τους «επενδυτές» και εργασιακές σχέσεις «λάστιχο», όπως συµβαίνει στις προβλήτες του λιµανιού που διαχειρίζεται ήδη η κινεζική εταιρεία. Απέναντι στα σχέδια του «αµαρτωλού» ΤΑΙΠΕ∆ και παρά την επίσηµη «σιωπή» της κυβέρνησης, η ΟΜΥΛΕ, η Ένωση Λιµενεργατών ΟΛΠ, µαζικοί φορείς του Πειραιά, αυτοδιοικητικές κινήσεις, στελέχη της Αριστεράς σε δήµους της περιοχής και την Περιφέρεια, βουλευτές και οι κοµµατικές δυνάµεις του ΣΥΡΙΖΑ, συντονίζουν τη δράση τους (το πρωί της Τρίτης 26/5 διοργανώθηκε σχετική σύσκεψη στον Πειραιά), µε στόχο να δηµιουργήσουν ένα πλατύ κοινωνικοπολιτικό µέτωπο υπεράσπισης του δηµόσιου χαρακτήρα του λιµανιού. Αίτηµα που, πέρα από διαχρονική θέση του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε και µέρος των προγραµµατικών δηλώσεων της κυβέρνησης. Εξάλλου, εκτός από τις απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν πραγµατοποιηθεί, στις 2 Ιούνη, στο ΣτΕ, εκδικά-

λαούς, απαιτώντας τη µη κύρωσή της. Το κίνηµα αντίστασης και η Αριστερά στην Ελλάδα δεν γίνεται να υποτιµήσουν αυτή την απειλή. Οφείλουν να κινητοποιηθούν άµεσα, διεκδικώντας από την κυβέρνηση να βάλει βέτο στην ΕΕ, αλλά και την καταψήφιση της συµφωνίας, σε περίπτωση που φτάσει στα εθνικά κοινοβούλια, µε στόχο να την µπλοκάρουν.

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΦΩΝΩΝ ΣΤΗΝ A’ ΑΘΗΝΑΣ Ολοκληρώθηκε το Σαββατοκύριακο 16 και 17 Μάη η 2η Νοµαρχιακή Συνδιάσκεψη Α’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως φάνηκε και από τα ξεχωριστά ψηφοδέλτια, η πλειοψηφία που είχε προκύψει από τις προηγούµενες διαδικασίες του κόµµατος έχει πλέον χωριστεί. Το πεδίο έχει ανοίξει για την επικράτηση των ριζοσπαστικών

Άµεσο κίνδυνο ξεπουλήµατος αντιµετωπίζουν και τα 14 περιφερειακά αεροδρόµια, ιδιωτικοποίηση που επίσης είχε δροµολογηθεί από τη µνηµονιακή συγκυβέρνηση, µε νέο ιδιοκτήτη τη γερµανική εταιρεία διαχείρισης αεροδροµίων Fraport, σε συνεργασία µε τον Όµιλο Κοπελούζου. Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, µπλόκαρε την προώθηση της σύµβασης στο Ελεγκτικό Συνέδριο, όµως φαίνεται ότι έχουµε να κάνουµε µε ακόµα µια «θυσία» στο βωµό της «έντιµης συµφωνίας» µε τους δανειστές. Είναι τέτοια η υπόκλιση στην πίεση για παραχώρηση δηµόσιων και κερδοφόρων επιχειρήσεων -µε µεγάλα οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες και τις µεταφορές, ιδιαίτερα των νησιωτικών περιοχών- που σε δηµοσίευµα της «Αυγής» (13/5) µε τίτλο, «ΤΑΙΠΕ∆: Με διαφάνεια και αξιοπιστία ο διαγωνισµός για τα 14 περιφερειακά αεροδρόµια», προβάλλονται οι θέσεις του Ταµείου για το «κύρος» του διαγωνισµού! Αντίθετα, εδώ και καιρό, ένα ευρύ µέτωπο 161 φορέων, συνδικάτων, συλλογικοτήτων από κάθε γωνιά της χώρας, δραστηριοποιείται για την αποτροπή της καταστροφικής συµφωνίας «αποκρατικοποίησης» των 14 αεροδροµίων, καθώς και για την κατάργηση του ΤΑΙΠΕ∆. Υπάρχουν ιδιωτικοποιήσεις ενάντια στις οποίες ο κόσµος του ΣΥΡΙΖΑ πάλεψε και παλεύει. Ήδη, πολλά µέλη και στελέχη του πρωτοστατούν στις διάφορες πρωτοβουλίες αντίστασης. Αυτό το πολύτιµο δυναµικό ανθρώπων θα νιώσει προδοµένο, αν υλοποιηθεί η παράδοση του ΟΛΠ, των αεροδρόµιων, του Ελληνικού κ.ο.κ., στα ιδιωτικά συµφέροντα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν ιδιωτικοποιήσεις που αν προχωρήσουν (∆ΕΗ, ΕΥ∆ΑΠ, ΕΥΑΘ) ή αν δεν αναστραφούν (ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, διόδια κ.λπ.), περιορίζονται δραµατικά τα «εργαλεία» για να αντιµετωπιστούν κρίσιµα θέµατα, όπως η µαζική ανεργία και η στήριξη του ασφαλιστικού συστήµατος. Η ακύρωση κάθε διαδικασίας ιδιωτικοποίησης και η επανάκτηση των µεγάλων δηµόσιων επιχειρήσεων και οργανισµών, υπό δηµόσια ιδιοκτησία και εργατικό-κοινωνικό έλεγχο, µε στόχο την άµεση στήριξη προγραµµάτων αντιλιτότητας και αύξησης των θέσεων εργασίας, αποτελεί πραγµατικά ριζοσπαστικά -και αναγκαία- λύση.

δυνάµεων, απέναντι στον χυδαίο κυβερνητισµό και την κοµµατική παράλυση. Η Αριστερή Πλατφόρµα είδε τις δυνάµεις της να αυξάνονται. Οι δέκα αντιπρόσωποι στα 35 συνολικά µέλη της νέας Νοµαρχιακής (28,5%) έρχονται ως αποτέλεσµα µιας πολιτικής που σε όλη την προηγούµενη συγκυρία έβαζε σταθερά, κοµβικά πολιτικά και ιδεολογικά ζητήµατα και σε πολλές περιπτώσεις βγήκε µπροστά για να τα διεκδικήσει. Ταυτόχρονα όµως, ήταν µια πολιτική που λειτούργησε ενωτικά και ουσιαστικά, µε επιµονή στα καθηµερινά καθήκοντα του κόµµατος. Τα πλήρη αποτελέσµατα: Ενιαίο Ψηφοδέλτιο (53+, ΚΟΕ και ανένταχτοι σ.): 88 ψήφοι (40,18%) και 14 µέλη στη νέα ΝΕ. Αριστερή Πλατφόρµα: 60 ψήφοι (27,4%) και 10 µέλη. Ενωτική Κίνηση: 43 ψήφοι (19,63%) και 7 µέλη. Πλατφόρµα 2010: 28 ψήφοι (12,79%) και 4 µέλη.

Θα µας βρείτε στις

ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Κυψέλη 6948034131 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6977609033 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αµπελόκηποι 6943043309 ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227 Αγ. Παρασκευή 6974843109 ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Περιστέρι 1ο ∆∆ 6984516774 2ο ∆∆ 6932045320 3ο ∆∆ 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747 Ζωγράφου 6937271330 ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιµος 6932566460 Καλλιθέα 6979829057 Ν. Σµύρνη 6972098143 ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381 Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαµίνα 6973376378 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803 Βούλα-ΒάρηΒουλιαγµένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κέντρο 6976579448 5ο ∆∆ 6976738276 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 ∆έλτα (Σίνδος) 6946535858 Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742

Σκαγιοπούλειο 6936191219 Αγρίνιο 6974473540 ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ: Καλαµάτα 6936018810 Κορώνη 6932422501 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Λοκρίδα (Αταλάντη) 6977096663 Λιβαδειά 6977684563 Φωκίδα (Άµφισσα-Ιτέα) 6973607585 Λαµία 6973344352 ΗΠΕΙΡΟΣ: Πρέβεζα 6932567576 ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κοζάνη 6982831776 Εορδαία (Πτολεµαΐδα) 6972814199 Φλώρινα 6944548787 ΚΡΗΤΗ: Ηράκλειο 6949895565 Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6944916915 Ρέθυµνο 69799225065 Χανιά 6932001030 ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Σύρος 6974169215 Νάξος 6947619631 ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166 ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκοµείο «Γεννηµατάς» 6977072458 Νοσοκοµείο «Αλεξάνδρα» 6946950764 Νοσ. Ασκληπιείο 6936604279 Νοσ. Νίκαιας 6972910336 Ψ.Ν.Α. 6944417885 Νοσ. «Σωτηρία» 6984067690 Νοσοκοµείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 Θριάσιο νοσοκοµείο 6979773546 Ασφ/κά Ταµεία 6974701829 ΥΠΑΑΤ 6945754555 Εκπαιδευτικοί Νότιας Αθήνας 6973223771 Χρηµατοπιστωτικός«Ενοικιαζόµενοι» ΕΤΕ 6976855566 Αεροµεταφορών 6982164101

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Πάτρα (Κέντρο) Νοσ. ΑΧΕΠΑ 6973972804 6982605384 Νοσ. «Γεννηµατάς» Παραλία Πάτρας 6977029532 6974977186 Εκπαιδευτικοί 6972167133 ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ: Νέα Φιλαδέλφεια Νίκαια 6948721924 6946661893 Ζωγράφου Αρχιτεκτονική 6976034706 6947289596 Ηράκλειο Αττικής Φιλοσοφική 6984194131 6982517264

6

27 MAH 2015

Η ∆ΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΑΛΕΥΕΙ ΓΙΑ:

Αποδοµώντας την κυρίαρχη ιδεολογία

ένε ότι...

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ µέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξης

Οι εργάτες δηµιουργούν όλο τον πλούτο µέσα στον καπιταλισµό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγµένη από την εκµετάλλευση, ο σοσιαλισµός, µπορεί να δηµιουργηθεί µόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραµµατίσουν την παραγωγή και τη διανοµή σύµφωνα µε τις ανθρώπινες ανάγκες.

Τα λείψανα των αγίων θεραπεύουν

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορµισµό Ο καπιταλισµός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί µε την εργατική δράση. ∆εν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόµος προς µια τέτοια αλλαγή. Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνοµία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συµφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγµένο στην άµεση δηµοκρατία, στα συµβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

∆ΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισµό σε µια χώρα» ή «σοσιαλισµό µε εθνικά χρώµατα»

Η εµπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόµα και µια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν µπορεί να επιβιώσει σε αποµόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣ∆, µετά την επικράτηση του σταλινισµού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισµοί, όπου η εκµετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη ∆ύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουµε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών. Υποστηρίζουµε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήµατα που αντιστέκονται στην ιµπεριαλιστική καταπίεση. H δύναµη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιµπεριαλισµό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίµακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουµε κάθε µορφή σοβινισµού, ρατσισµού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεµοκαπηλία της «δικής µας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουµε το σύνθηµα Έλληνες και Tούρκοι εργάτες ενωµένοι.

Eίµαστε αντίθετοι στην καταπίεση των µειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα µέτρα αστυνόµευσης των µεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

της εργατικής πρωτοπορίας

H εργατική τάξη µπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσµένους µέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κοµµάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και µαχητικά τµήµατα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόµµα. Ένα τέτοιο κόµµα µπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεµβαίνοντας στους µαζικούς αγώνες.

Eίµαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Επικοινωνήστε μαζί μας: • •

•

Α ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 ∆ΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6972036692 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555 ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6948100218 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ∆ΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕ∆ΟΝΙΑ: 6972814199 ∆ΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑ∆Α: 6973235894 ΚΡΗΤΗ: 6976332197 ΚΥΚΛΑ∆ΕΣ: 6945077461 ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

• •

•

• •

•

•

•

•

•

Ε

ίναι εντελώς αναµενόµενο οι άνθρωποι να καταφεύγουν σε προλήψεις και δεισιδαιµονίες όταν η υλική πραγµατικότητα δεν έχει άλλη προφανή εξήγηση για τα µέτρα των συγκεκριµένων ανθρώπων ή είναι τόσο δυσµενής ώστε η αλλαγή της να φαντάζει ότι απαιτεί (ή πράγµατι να απαιτεί) εξώκοσµη παρέµβαση. Οι ίδιες οι θρησκείες δεν είναι τίποτε άλλο παρά οργανωµένες σε σύστηµα -και κοινωνικά και ιστορικά προσδιορισµένες- προλήψεις και δεισιδαιµονίες. Στη σφαίρα της µυθολογίας η επίκληση προγόνων, πνευµάτων, θεών κ.λπ. αποδεικνύεται συχνά αποτελεσµατική. Ο εξαιρετικά δεισιδαίµων κόσµος της ελληνικής αρχαιότητας περιέχει στους µύθους του πλήθος θαυµάτων που κυρίως προέρχονται από άµεση θεϊκή παρέµβαση: η Αθηνά, π.χ. κάνει συχνά την εµφάνισή της και επεµβαίνει υπέρ του εκάστοτε προστατευοµένου της. Οι σηµερινές θρησκείες σερβίρονται σχεδόν όλες µε το δοκιµασµένο επικοινωνιακό τέχνασµα των θαυµάτων: Ο Μωυσής χωρίζει τα νερά ώστε οι Ισραηλίτες να διαφύγουν από την Αίγυπτο, ο Ιησούς περπατά στο νερό και σηκώνει τον Λάζαρο από τον τάφο, ο Μωάµεθ περπατά επίσης στο νερό, εµφανίζει από το τίποτε τροφή και νερό µέσα στην έρηµο και τυφλώνει τους αντίπαλους στρατούς µε µια χούφτα σκόνη. Ο Κρίσνα σηκώνει ένα βουνό και σώζει ένα χωριό. Ο Βούδας αφήνει έκθαµβους τους συγγενείς του ανυψούµενος στον αέρα, χωρίζοντας το σώµα του σε κοµµάτια και ενώνοντας και πάλι τα κοµµάτια αυτά. Στο προφανές ερώτηµα πώς γίνεται να µπορούν να κάνουν θαύµατα οι θεοί των «άλλων», δηλ. οι θεοί των «λάθος» θρησκειών, η απάντηση είναι απλή: τα θαύµατα των «άλλων» είναι κατασκευασµένοι µύθοι. Αλλά επειδή µια τέτοια απάντηση υποσκάπτει ευθέως και τα «δικά µας» θαύµατα, η απάντηση τροποποιείται ως εξής: τα θαύµατα των «άλλων» είναι µαγεία καθοδηγούµενη από τον Σατανά ή άλλες σκοτεινές δυνάµεις, αναλόγως της θρησκείας. Όµως δεν ήταν µόνον οι θεοί και οι ηγέτες. Θαυµατουργές δυνάµεις αποδίδονται και στους αγίους ή τους σοφούς όλων των θρησκειών. Οι περισσότεροι από αυτούς επιτέλεσαν «θαύµατα» στη διάρκεια της ζωής τους και µάλιστα θεραπευτικά θαύµατα. Όµως στη διάρκεια του Μεσαίωνα ειδικά οι άγιοι του χριστιανικού κόσµου απέκτησαν ένα… επιπλέον προσόν σε σχέση µε τους αλλόδοξους συναδέλφους τους: µπορούσαν να κάνουν θαύµατα ακόµη και πεθαµένοι µέσα από τα λείψανά τους! Αντίστοιχες ικανότητες έχει το Τίµιο Ξύλο (ο σταυρός του Ιησού πρέπει να ζύγιζε µερικά εκατοµµύρια τόνους, αν λάβουµε υπόψη

την ποσότητα του Ξύλου που κυκλοφορεί). Παρότι όλα αυτά είναι αντίθετα µε τα κελεύσµατα των Γραφών και των ιδρυτών του χριστιανισµού (και των άλλων θρησκειών ως επί το πλείστον), τα οφέλη της εκκλησίας και της πολιτικής ηγεσίας, καθώς και η βιοµηχανία που λειτουργεί γύρω από τα «θαύµατα» (π.χ. τουρισµός), σήµαιναν ότι αυτά... συνεχίστηκαν µέχρι σήµερα. Στη Γαλλία, η Παναγία της Λούρδης προσελκύει εκατοντάδες χιλιάδες πιστούς ετησίως αποτελώντας µια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις βιοµηχανίας θεραπευτικών θαυµάτων στον καθολικό κόσµο. Στον ορθόδοξο κόσµο κάθε φορά που ένα κοµµάτι λειψάνου ή ένα τεµάχιο Τίµιου Ξύλου εκτίθεται σε προσκύνηµα, διοργανώνονται από τις µητροπόλεις ειδικές εκδηλώσεις (αγρυπνίες, ολονυκτίες). Για την υποδοχή τους πραγµατοποιούνται τελετές στις οποίες συµµετέχουν συνήθως αγήµατα του στρατού, της αστυνοµίας, αλλά και οι φιλαρµονικές των δήµων. Μα, θα πει κανείς, αν είναι αποτελεσµατικά τα λείψανα, γιατί π.χ. να µη βοηθήσουµε τα αγαπηµένα µας πρόσωπα που τυχόν ασθενούν; Το 2006 ένα χριστιανικό ίδρυµα, το Templeton, χρηµατοδότησε ένα πείραµα που έγινε στη Βοστόνη των ΗΠΑ. Συµµετείχαν πάνω από 1.800 ασθενείς που επρόκειτο να υποβληθούν σε µπαϊπάς. Χωρίστηκαν σε τρεις οµάδες: Μια οµάδα για την οποία δεν προσευχόταν κανείς, µια δεύτερη οµάδα για την οποία προσεύχονταν ειδικώς εντεταλµένοι ιερείς, αλλά χωρίς να το γνωρίζουν οι ασθενείς, και µια τρίτη οµάδα για την οποία επίσης προσεύχονταν ιερείς, αλλά εις γνώσιν των ασθενών. Αποτέλεσµα; ∆εν υπήρξε καµία διαφορά στην εξέλιξη της υγείας µεταξύ των οµάδων Α και Β, όπως αναµενόταν από την επιστήµη. Η οµάδα Γ όµως τα πήγε… χειρότερα και η εξήγηση που έδωσαν οι γιατροί ήταν το άγχος να πάνε καλά µιας και κάποιος προσευχόταν γι’ αυτούς! Και να σκεφτεί κανείς ότι η αποτυχία επήλθε παρότι οι διαµεσολαβητικές προσευχές απευθύνονταν από ειδικούς και µάλιστα απευθείας στον Ύψιστο -και όχι σε κάποιο λείψανο. Είναι δικαίωµα και προσωπική υπόθεση του καθενός να πιστεύει σε θεούς, δαίµονες ή αγίους. Αν θέλει όµως πραγµατικά να συµβάλει στη θεραπεία αγαπηµένων του προσώπων που ασθενούν, είναι προτιµότερο να µην εµπιστεύεται θρησκευτικούς, πολιτικούς και επιχειρηµατικούς εµπόρους λειψάνων. Είναι καλύτερα να απαιτεί περισσότερο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά και περισσότερες δαπάνες για τα νοσοκοµεία, καθώς και άµεση πρόσβαση όλων στα αναγκαία φάρµακα. Αυτά τα αιτήµατα µπορούν να κάνουν µικρά αλλά αληθινά θαύµατα.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

27 MAH 2015

7

Η διαπραγµάτευση µε τους ευρωπαϊκούς «θεσµούς»

Προσγείωση στο έδαφος της πολιτικής ισχύος Του Ηλία Ιωακείµογλου

Ο

Κέινς κλείνει το µεγάλο βιβλίο του «Η γενική θεωρία της απασχόλησης, του τόκου και του χρήµατος» µε την παρατήρηση ότι αυτό που πρέπει να θεωρείται σηµαντικό για την πορεία της ιστορίας δεν είναι ο κοινωνικός ανταγωνισµός αλλά οι εσφαλµένες ιδέες. Αυτή η αντίληψη της ταξικής συµφιλίωσης µε εργαλείο τον ορθολογισµό, ήταν το φάντασµα που πλανιόταν πάνω από τη διαπραγµάτευση της ελληνικής κυβέρνησης µε τους δήθεν εταίρους από την αρχή. Η επίκληση της λογικής και της συνεργασίας µε τον αντίπαλο, σε συνθήκες άκρως ανταγωνιστικές, καταδίκασε την ελληνική πλευρά σε διαρκή, σε απόλυτη άµυνα, σε µια στάση χωρίς νόηµα. «Η απόλυτη άµυνα αντιφάσκει ολοκληρωτικά στην έννοια του πολέµου», λέει ο Κλάουζεβιτς, και το ίδιο ισχύει για τον πολιτικό ανταγωνισµό σε όλες του τις παραλλαγές. Ακόµη και αν ο σκοπός της αντιπαράθεσης είναι η διατήρηση της υφιστάµενης κατάστασης, η απλή απόκρουση των χτυπηµάτων αντίκειται στη φύση του ανταγωνισµού, και όποιος δεν κάνει προσπάθειες για να ανταποδώσει τα χτυπήµατα ρισκάρει την ήττα και τη συνθηκολόγηση.

Στρατηγικό λάθος

Ακολουθώντας τη στρατηγική της απόλυτης άµυνας, η ελληνική κυβέρνηση αντί να ανταποδώσει κάποια πλήγµατα, κάνοντας χρήση του όπλου της απειλής, καλούσε ασταµάτητα τους «εταίρους» στο δρόµο της λογικής, που είναι ο δρόµος της οικονοµικής µεγέθυνσης, των επενδύσεων, της πλήρους απασχόλησης και της αξιοπρεπούς διαβίωσης των υποτελών κοινωνικών τάξεων, και αναζητούσε το αδύνατο, δηλαδή λύσεις βασισµένες στον ορθό λόγο, λύσεις «συµφέρουσες σε όλους». Απέναντι στο γυµνό συµφέρον του χρήµατος, που τώρα θρι-

αµβεύει παντού χωρίς προσχήµατα και ιδεολογικά ενδύµατα, η ελληνική κυβέρνηση αντιπαράθεσε την ιδεολογία την οποία άλλοτε αυτό το ίδιο το γυµνό χρήµα, το κεφάλαιο, ήταν αναγκασµένο να ενδύεται για να γίνεται ανεκτή η ύπαρξή του από τις κοινωνικές υποτελείς τάξεις - µια ιδεολογία που τώρα αυτό έχει εγκαταλείψει ως ξεπερασµένο εργαλείο της εξουσίας του. Εκεί όπου αποφασίζει η ισχύς των απειλών, η ελληνική κυβέρνηση θυµήθηκε τους ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα υποτιθέµενα ιδανικά που θα έπρεπε αυτή να ενσαρκώνει και τα επικαλέστηκε µπροστά σε εµβρόντητους πολέµαρχους του κεφαλαίου που δικαιολογηµένα θα νόµιζαν ότι ακούν τις φωνές των προγόνων τους. Το στρατηγικό λάθος της απόλυτης άµυνας και η πλάνη πως ο αντίπαλος είναι εταίρος, ανάγεται στον τρόπο µε τον οποίο η ελληνική πλευρά ευθύς εξαρχής κατανόησε τη φύση της αντίθεσης και της διαπραγµάτευσης: σαν µια διαπραγµάτευση υπεράνω ταξικών αντιθέσεων, σαν ένα παιχνίδι επιχειρηµάτων όπου θα θριάµβευε η λογική. ∆εν είναι τυχαίο ότι ενώ η ένταση µεταξύ των δύο πλευρών όδευε ταχύτατα προς το ανώτατο σηµείο της, ο Γιάνης Βαρουφάκης θεώρησε καλό να κάνει δήλωση ταξικής συµφιλίωσης στο εσωτερικό της χώρας και ταύτισης των συµφερόντων εργασίας και κεφαλαίου στην παρούσα συγκυρία (https://www.youtube.com/ watch?v=nWZqeli4KfQ). Η δήλωση καθεαυτή είναι µεν ασήµαντης πολιτικής αξίας, πλην όµως αποτελεί σύµπτωµα µιας πολύ σοβαρής ανεπάρκειας: της θεωρητικής ανεπάρκειας της στενής ηγετικής οµάδας να κατανοήσει την ταξική φύση της ίδιας της Ευρωζώνης, εποµένως την ταξική φύση της διαπραγµάτευσης, εποµένως τη φύση του «πολέµου». Η Ευρωζώνη είναι µια ατελής νοµισµατική ένωση, χωρίς τα χαρακτηριστικά µιας οµοσπονδιακής ολοκλήρωσης που θα είχε ορισµένα κρίσιµα χαρακτηριστικά του ενιαίου κράτους. Αυτή η ατελής

ολοκλήρωση της Ευρωζώνης δίνει τη δυνατότητα στις κυρίαρχες κοινωνικές τάξεις να µεταφέρουν στις εθνικές αγορές εργασίας ολόκληρη την πίεση του διεθνούς ανταγωνισµού και να ασκούν στις εργαζόµενες τάξεις το εκβιαστικό δίληµµα «χαµηλότεροι µισθοί, λιγότερα δικαιώµατα και µικρότερο κοινωνικό κράτος ή ανεργία». Στην πραγµατικότητα πρόκειται για εκβιασµό βασισµένο σε µια µπλόφα, αφού στις περισσότερες αναπτυγµένες χώρες η µεγέθυνση του ΑΕΠ δεν ωθείται από τις µειώσεις, αλλά από τις αυξήσεις των µισθών. Αυτό το παιχνίδι του εκβιασµού, της επιβολής της λιτότητας, των εισοδηµατικών ανισοτήτων και της ανεργίας δεν θα µπορούσε να διεξαχθεί σε µια τέλεια νοµισµατική ένωση, σαν και αυτές που υπάρχουν στο εσωτερικό εθνικών οµοσπονδιακών κρατών. Ο εκβιασµός έχει ισχύ µόνο σε µια ατελή, µισοτελειωµένη, νοµισµατική ένωση σαν και αυτή της Ευρωζώνης. ∆εν είναι δύσκολο, µάλιστα, να αποδείξουµε ότι αυτή η νοµισµατική ένωση είναι σχεδιασµένη εξαρχής ώστε να επιτρέπει την µπλόφα και τον εκβιασµό.

Εγγενής αστάθεια

Αυτό όµως το µαχαίρι κόβει και από τις δυο µεριές. Η ατελής ολοκλήρωση της Ευρωζώνης, ακριβώς επειδή είναι ατελής, ακριβώς επειδή δεν είναι µια αυθεντική οικονοµική και νοµισµατική ένωση, κρίνεται διαρκώς από τις χρηµατοπιστωτικές αγορές ως προς τη συνοχή της και τη σταθερότητά της. Κρίνεται διαρκώς η ικανότητά της να δένει σε ένα και µοναδικό άρµα εθνικούς καπιταλισµούς µε διαφορετικά διαρθρωτικά χαρακτηριστικά χωρίς να δηµιουργεί τριβές µεταξύ τους. Κρίνεται επίσης για την ικανότητά της να τιθασεύσει τις εργατικές τάξεις που παραµένουν διαιρεµένες στα στενά σύνορα κάθε ξεχωριστής χώρας µέλους, να µπλοφάρει και να ασκεί αποτελεσµατικά τον εκβιασµό «χαµηλότεροι µισθοί, λιγότερα δικαιώµατα και µικρότερο κοινωνικό κράτος ή ανεργία». Πρόκειται εποµέ-

νως για νοµισµατική ένωση που φέρει την εγγενή δυνατότητα των επαναλαµβανόµενων κρίσεων αξιοπιστίας ως προς τη συνοχή της και την ταξική της αξία, δηλαδή την πολιτική της ισχύ έναντι των υποτελών κοινωνικών τάξεων. Γι’ αυτούς τους λόγους, ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση αποτελεί απειλή πρώτου µεγέθους για την ενότητα και τη νοµιµοποίηση της νοµισµατικής ένωσης της Ευρώπης µε τα σηµερινά της χαρακτηριστικά. Αυτή η εγγενής αστάθεια της ατελούς νοµισµατικής ένωσης και η δυνατότητα επαναλαµβανόµενων κρίσεων αξιοπιστίας που απορρέει από την ανολοκλήρωτη ένωση, υπονοµεύουν την ισχύ των καθεστωτικών πολιτικών δυνάµεων έναντι των όποιων «αντάρτικων» δυνάµεων, και ορίζουν το πεδίο µιας διαπραγµάτευσης, όπως αυτή που διεξάχθηκε µε την ελληνική κυβέρνηση. Σε µια τέτοια διαπραγµάτευση, το σχετικό βάρος που πρέπει να ρίχνουν στη ζυγαριά του συσχετισµού δυνάµεων οι δύο πλευρές εξαρτάται από τις πραγµατικές ή υποτιθέµενες αντιδράσεις των χρηµατοπιστωτικών αγορών -αντιδράσεις που µπορούν να επιφέρουν µεγάλες ζηµιές στη µια είτε στην άλλη πλευρά. Αυτό όµως δεν έγινε από τη δική µας πλευρά, που εγκλωβίστηκε στη στρατηγική της απόλυτης άµυνας, αλλά µόνον από τους αντιπάλους µας - µε τα γνωστά αποτελέσµατα, της βαθµιαίας εξάντλησης των εφεδρικών δυνάµεων που διέθετε η ελληνική κυβέρνηση. Το µόνο που µπορούµε να ελπίζουµε πια είναι πως η αδιαλλαξία του ίδιου του αντιπάλου θα προσγειώσει την ελληνική κυβέρνηση στο έδαφος των πραγµατικών αντιθέσεων, στο πεδίο της ισχύος, των απειλών και των πληγµάτων, θα την απαλλάξει έστω την τελευταία στιγµή από τις αυταπάτες της σχετικά µε τη φύση της διαπραγµάτευσης, θα εγκαταλείψει τη γραµµή της απόλυτης άµυνας και θα αναγκαστεί να προχωρήσει στην πρώτη επιθετική κίνηση, αφήνοντας απλήρωτο το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο στις 5 Ιουνίου.

8

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

27 ΜΑΗ 2015

Επιµέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

εργατικ ύς χώρ υς Μονιµοποίηση των συµβασιούχων του ΟΑΕΕ τώρα! Την τρίτη εβδοµάδα διήνυε στα τέλη του Μάη η κατάληψη των (πρώην) συµβασιούχων του ΟΑΕΕ στα γραφεία της κεντρικής διοίκησης του Οργανισµού. Οι συµβασιούχοι εργάζονταν στον ΟΑΕΕ µε συµβάσεις έργου και ασφαλιστικά µέτρα από το 2008 έως τα τέλη του 2013. Έχουν κερδίσει δικαστικές αποφάσεις που υποχρεώνουν τον Οργανισµό στην επαναπρόσληψή τους, καθώς καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Όµως η προηγούµενη διοίκηση και η µνηµονιακή συγκυβέρνηση, µε δικονοµικά µέσα και ουσιαστικά παράνοµες ενέργειες (αφού καταργούν το θεσµό της δικαιοσύνης), δεν εκτελούσαν τις αποφάσεις. Τώρα όµως, δυστυχώς και η καινούργια διοίκηση ακολουθεί τα χνάρια των προηγούµενων και στρέφεται νοµικά κατά δικαστικής απόφασης που δικαίωσε τέσσερις

συµβασιούχους! Όµως το εργατικό κίνηµα και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές της 25ης Γενάρη, διεκδικούσαµε το σεβασµό και την εφαρµογή των δικαστικών αποφάσεων, που δικαιώνουν εργαζόµενους. Και δεν γινόταν κανένας διαχωρισµός ανάµεσα σε πρωτόδικες και τελεσίδικες αποφάσεις. Η διοίκηση του ΟΑΕΕ, η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αγωνιστούν µαζί µε την κοινωνία και να καταργήσουν διατάξεις και νόµους που είναι ενάντια σε εργαζόµενους οι οποίοι αγωνίζονται για το αυτονόητο και συνταγµατικά κατοχυρωµένο δικαίωµα στην εργασία. Το θέµα των συµβασιούχων στο Ελληνικό ∆ηµόσιο είναι ένα πρόβληµα που δηµιούργησαν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα ∆ηµοκρατία τα προηγούµενα χρόνια, εκµεταλλευόµενοι την ανάγκη του κόσµου για εργασία, µε αντίτιµο την ψήφο τους. Μπορεί να λυθεί

µόνο µε έναν τρόπο: µονιµοποιώντας όλους τους συµβασιούχους που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, καταργώντας οριστικά στο ∆ηµόσιο τις συµβάσεις ορισµένου χρόνου και έργου πάσης µορφής, και κάνοντας προσλήψεις στο εξής µε αξιοκρατία µέσω ΑΣΕΠ. Μπορούµε να προσάψουµε πολλά στους συµβασιούχους, όπως το γιατί δεν έχει δηµιουργηθεί ένα κίνηµα συµβασιούχων αυτά τα χρόνια ή το γιατί αποφάσισαν να ενεργοποιηθούν αυτήν τη συγκεκριµένη ώρα. Όµως το θέµα είναι πως υπάρχει ανάγκη για εργασία και δεν µπορούµε να διορθώνουµε µια αδικία δηµιουργώντας µία άλλη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, και προεκλογικά και τώρα που συµµετέχει στην κυβέρνηση, αναφέρεται σε µοριοδότηση των συµβασιούχων. Πρέπει όµως να προχωρήσει άµεσα και να αυξηθεί ο αριθµός των προσλήψεων, γιατί

Κατάληψη στο Δαφνί ενάντια στον επικίνδυνο διοικητή Σε κατάληψη στο γραφείο του διοικητή του νοσοκοµείου προχωράνε οι εργαζόµενοι του νοσοκοµείου ΨΝΑ-∆αφνί. Στόχος τους η εκδίωξη του µνηµονιακού διοικητή του νοσοκοµείου, Παύλου Θεοδωράκη. Τα έργα και οι ηµέρες του διορισµένου από Σαµαρά διοικητή έρχονται πια να αντιµετωπίσουν τις συνέπειές τους, µε αποκορύφωµα το περιστατικό που συνέβη στις 17 Μάη, όταν καθηλωµένος νοσηλευόµενος του νοσοκοµείου σκότωσε άλλον καθηλωµένο νοσηλευόµενο. Τον διόρισαν διοικητή στο ΨΝΑ-∆αφνί για να προχωρήσει στο κλείσιµο του νοσοκοµείου εξυπηρετώντας το µνηµονιακό σχέδιό τους για τη διάλυση της δηµόσιας υγείας. Άλλωστε πριν από το ∆αφνί ο Π. Θεοδωράκης είχε φέρει εις πέρας την αποστολή να κλείσει το ψυχιατρικό νοσοκοµείο στα Χανιά. Για το αν θα πρέπει να εκδιωχθεί άµεσα, αρκεί µόνο µια µατιά στην ανακοίνωση

του Συλλόγου Εργαζοµένων στο ∆αφνί: «Παρά τις επισηµάνσεις του Ιατρικού και Νοσηλευτικού προσωπικού της κλινικής και τις γραπτές αναφορές στη ∆ιοίκηση µε κοινοποίηση και στην Εισαγγελία για µεταφορά σε ασφαλή χώρο του συγκεκριµένου ασθενή, η ∆ιοίκηση του Νοσοκοµείου δεν έκανε καµία ενέργεια. Όπως έχουµε επισηµάνει ήδη µε ανακοίνωση-καταγγελία του Σωµατείου µας στις 17/11/2014- καθιστά υπεύθυνο τον ∆ιοικητή του Νοσοκοµείου µας Παύλο Θεοδωράκη για τον κίνδυνο για τις ζωές ασθενών και εργαζοµένων λόγω της υποστελέχωσης των υπηρεσιών». Οι εργαζόµενοι ζητάνε συνάντηση µε τον υπουργό υγείας για να του παραδώσουν τα κλειδιά των γραφείων του διοικητή, καλώντας το υπουργείο να προχωρήσει άµεσα στην αντικατάσταση του Π. Θεοδωράκη. Αν δεν το κάνει, θα το κάνουν οι ίδιοι µε

την κατάληψη που ξεκίνησαν έχοντας στο πλευρό τους κατοίκους από τις γύρω από το νοσοκοµείο περιοχές και µέλη του ΣΥΡΙΖΑ από τη ∆υτική Αθήνα.

οι 300 θέσεις που ανακοινώθηκαν για τα ασφαλιστικά ταµεία συνολικά δεν φτάνουν ούτε για ζήτω! Η κυβέρνηση οφείλει να αποσυνδέσει το ζήτηµα των προσλήψεων από τις διαπραγµατεύσεις µε τους δανειστές. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια έχουν αποχωρήσει από το ∆ηµόσιο περίπου 250.000 εργαζόµενοι. Όπως έλυσε το ζήτηµα των απολύσεων των διαθεσίµων αποκαθιστώντας τις αδικίες, το ίδιο πρέπει να κάνει και τώρα. Και η κριτική προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να είναι από τα αριστερά, για να αποκατασταθεί και αυτή η αδικία. Οι συµβασιούχοι χρειάζεται να κλιµακώσουν τον αγώνα τους µε τη συµπαράσταση των υπόλοιπων εργαζοµένων στον ΟΑΕΕ και τα ασφαλιστικά ταµεία. Χρήστος Βαγενάς, µέλος ∆Σ ΠΟΠΟΚΠ

Να σωθεί το ΜΤΠΥ Κινητοποίηση έξω από το υπουργείο Εργασίας είχε εξαγγείλει για την Πέµπτη 28 Μάη η συντονιστική επιτροπή για τη σωτηρία του Μετοχικού Ταµείου Πολιτικών Υπαλλήλων (ΜΤΠΥ), στην οποία συµµετέχουν η Α∆Ε∆Υ, η ΠΕΣΕΚ (Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών), ο σύλλογος εργαζοµένων ΜΤΠΥ, η οµοσπονδία υπαλλήλων του υπουργείου Εργασίας και η ΠΟΠΣ (Πανελλήνια Οµοσπονδία Πολιτικών Συνταξιούχων). Η κινητοποίηση αποφασίστηκε σε σύσκεψη που έγινε µεταξύ των µελών της συντονιστικής την Τετάρτη 20 Μαΐου στα γραφεία της Α∆Ε∆Υ και πραγµατοποιείται για τη µη κατάργηση της ρήτρας µηδενικού ελλείµµατος από τα επικουρικά ταµεία και για τη µη επαναφορά του κοινωνικού πόρου υπέρ του ΜΤΠΥ, που έχει καταργηθεί από την 1η Γενάρη 2015, παρά την περί του αντιθέτου δέσµευση της κυβέρνησης.

ΕΛΠΕ: Τεράστια κέρδη, αδίστακτοι εγκληµατίες Ο θάνατος µέσα σε 4 µέρες, από τις 19 ως τις 23 Μάη, των 3 από τους 6 εργάτες των ΕΛΠΕ που είχαν τραυµατιστεί σοβαρά ύστερα από έκρηξη στο διυλιστήριο Ασπροπύργου στις 8 Μάη αποδεικνύει για µια ακόµη φορά ότι οι καπιταλιστές είναι αδίστακτοι εγκληµατίες. Ο Μπάµπης ∆ευτεραίος, 41 ετών, που νοσηλευόταν στο Νοσοκοµείο Αττικόν, ο Ραµαντάν Ντελιλάι, 40 ετών, που νοσηλευόταν στο Θριάσιο Νοσοκοµείο, και ο Αντώνης Αβράµπου, 27 ετών, που νοσηλευόταν στο «Γ. Γεννηµατάς» θυσιάστηκαν από τις πρακτικές που εφαρµόζονταν στα ΕΛΠΕ µετά την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας (µέσω της συγχώνευσης µε την ΠΕΤΡΟΛΑ του Λάτση το 2008). Εργασία µε εργολάβους που προσλαµβάνουν ενοικιαζόµενους εργαζόµενους σε 12ωρες και 16ωρες βάρδιες µε ελάχιστα διαλείµµατα. Οι εργολάβοι ήταν το αποτέλεσµα των περικοπών στις οποίες προχώρησαν οι Λάτσηδες. Αντίστοιχες περικοπές έκαναν και στις δαπάνες για µέτρα ασφαλείας. Στο συγκεκριµένο ατύχηµα παρά την πυρκαγιά που προκλήθηκε από την έκρηξη δεν χτύπησε ο συναγερµός πυρκαγιάς και δεν υπήρχε σχέδιο ασφαλούς εξόδου των

εργαζοµένων σε περίπτωση πυρκαγιάς. Κι όλα αυτά ενώ πρόκειται για έναν χρυσοφόρο επιχειρηµατικό όµιλο µε µεγάλα κέρδη εν µέσω κρίσης το 2013 και το 2014, καθώς κατέχει ηγετική θέση στην εγχώρια εµπορία,

µέσω των θυγατρικών του ΕΚΟ και ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΥΣΙΜΑ (πρώην BP Hellas). Οι δύο εταιρείες δραστηριοποιούνται στην εγχώρια λιανική εµπορία µέσω δικτύου περίπου 1.700 πρατηρίων, καθώς και στις πωλήσεις υγραε-

ρίου, βιοµηχανικών, αεροπορικών, ναυτιλιακών καυσίµων και λιπαντικών. Έναν όµιλο που δραστηριοποιείται στα Βαλκάνια και στην Αίγυπτο. ∆ιαθέτει το µοναδικό διυλιστήριο της ΠΓ∆Μ στα Σκόπια και µέσω ενός δικτύου 287 πρατηρίων συνολικά, κατέχει σηµαντική θέση στην εµπορία καυσίµων σε Κύπρο, Βουλγαρία, Σερβία και Μαυροβούνιο, κατέχει δικαιώµατα έρευνας υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και το Μαυροβούνιο, ενώ συµµετέχει σε έρευνες στις περιοχές West Obayed και Mesaha της Αιγύπτου. Ο όµιλος διαθέτει το µοναδικό καθετοποιηµένο συγκρότηµα παραγωγής πετροχηµικών στην Ελλάδα. Το µερίδιο της εγχώριας αγοράς υπερβαίνει το 50%, ενώ οι εξαγωγές, κυρίως στην Τουρκία, την Ιταλία και την Ιβηρική χερσόνησο, αντιπροσωπεύουν ποσοστό περίπου 50%-60% των πωλήσεων. Ταυτόχρονα δραστηριοποιείται στους τοµείς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου αλλά και στον κλάδο των ανανεώσιµων πηγών ενέργειας. Οι Λάτσηδες πρέπει να καταδικαστούν σκληρά γι’ αυτό το έγκληµά τους και όχι µόνο δικαστικά αλλά και µε την επανακρατικοποίηση των ΕΛΠΕ χωρίς καµιά αποζηµίωση στους µετόχους.

27 ΜΑΗ 2015

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

9

Έξω οι εργολάβοι από τα νοσοκοµεία

Του Αντώνη Καραβά*

Η

κατάργηση της ελαστικής εργασίας και των εργολαβιών είναι από τα πιο εµβληµατικά σηµεία στο πρόγραµµα της πολιτικής και συνδικαλιστικής ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η συζήτηση αυτή φαίνεται ότι ανοίγει µε θετικό πρόσηµο για τον κόσµο µας: Οι καθαρίστριες µαζί µε τους αλληλέγγυους στο Αττικό αντιστάθηκαν νικηφόρα ενάντια στις αυθαιρεσίες και τους εκβιασµούς του εργολάβου. Το ΜΕΤΑ Υγειονοµικών έχει συµβάλει για να µπει το θέµα ψηλά στην ατζέντα των συνδικάτων και µε απόφαση της γραµµατείας του θα προχωρήσει σε πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωµάτων των εργαζοµένων στα ιδιωτικά συνεργεία και µε άµεσο στόχο την επανασύσταση οργανικών θέσεων στις υποστηρικτικές υπηρεσίες του ΕΣΥ που καταργήθηκαν, αλλά και την κάλυψή τους από µόνιµο προσωπικό. Από την πλευρά της κυβέρνησης, ο Γ. Κατρούγκαλος υπέγραψε εγκύκλιο για την ανανέωση των συµβάσεων των καθαριστριών µέχρι το τέλος του 2015 και συγκρότησε επιτροπή για τον έλεγχο της δαπάνης για καθαριότητα που πληρώνει το ∆ηµόσιο στις ιδιωτικές εταιρείες, µε κατεύθυνση την πρόσληψη µόνιµου προσωπικού το 2016.

Ρήξεις

Η σηµερινή κυβέρνηση και τα συνδικάτα αποδέχονται πλέον ότι µε τις εργολαβίες α) καταπατούνται βάναυσα τα εργασιακά δικαιώµατα β) οι υπηρεσίες έγιναν χειρό-

τερες και γ) κοστίζουν 30% έως 40% περισσότερο στο ∆ηµόσιο και άρα πρέπει να καταργηθούν. Όµως από εδώ µέχρι τη λύση του προβλήµατος το κυριότερο δεν είναι η επεξεργασία τεχνικών προτάσεων, αλλά προηγούνται µια σειρά πολιτικές και συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες. Η διαδικασία αυτή θα απαιτήσει µια σειρά συγκρούσεις και ρήξεις για τις οποίες θα πρέπει να προετοιµαστούµε: Πρώτα από όλα να συγκρουστούµε µε τους εργολάβους και ιδιαίτερα µε τις µεγάλες πολυεθνικές και ελληνικές εταιρείες των ιδιωτικών συνεργείων που διατηρούν στενές µακροχρόνιες σχέσεις µεγάλων συµφερόντων µε τους πολιτικούς παράγοντες της Ν∆ και του ΠΑΣΟΚ και µε τους διοικητικούς παράγοντες των νοσοκοµείων. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά αυτές οι συνιστώσες του νεοφιλελευθερισµού και των µνηµονίων παραµένουν κράτος εν κράτει στα νοσοκοµεία, χέρι-χέρι µε τους δουλεµπόρους στην εκµετάλλευση των εργαζοµένων και στη ληστεία του δηµόσιου πλούτου. Το ότι σε καίριες θέσεις οργανισµών στην υγεία διορίστηκαν στελέχη µε βαθιές σχέσεις µε το κατεστηµένο, το ότι ακόµα και οι πιο κραγµένοι διοικητές παραµένουν στη θέση τους, δεν είναι καλό µαντάτο: οι φίλοι των εργολάβων διατηρούν αλώβητη την ισχύ τους µέσα στο κράτος. Η καθηµερινή τους εργοδοτική πρακτική, µε την «κλωνοποίηση», την ετεροαπασχόληση, τις απολύσεις, τις υπογραφές σε «λευκά χαρτιά», την υφαρπαγή χρηµάτων, τη σεξουαλική παρενόχληση, την τροµοκρατία µε αποκορύφωµα τη δολοφονική απόπειρα κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα, αποδεικνύει ότι πρόκειται για αδίστακτα επιχειρηµατικά συµφέροντα

ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΥΓΕΙΑΣ Σάββατο 13/6 6.00 µµ ΠΑΙΑΝΙΑ αίθουσα της Συνιδιοκτησίας (Σπύρου Αγγελή 14)

Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ (µε τη συµµετοχή των τοπικών Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ) σας προσκαλεί σε πλατιά λαϊκή συνέλευση, σε µια δηµόσια ανοιχτή συζήτηση για την πρωτοβάθµια φροντίδα υγείας (ΠΦΥ) και τη δραµατική κατάσταση στα Κέντρα Υγείας (ΚΥ) της περιοχής µας.

που δεν θα παραιτηθούν αµαχητί από τον πακτωλό κερδών που κονοµούσαν από την εποχή του Σηµίτη µέχρι σήµερα. Εδώ θα ήθελα να κάνω µια παρατήρηση για απόψεις που έχουν ακουστεί µέσα στον ΣΥΡΙΖΑ για τη –δήθεν– λύση του προβλήµατος µε τη δηµιουργία κοινοπραξίας και συνεταιρισµών από τους ίδιους τους εργαζόµενους. Πρόκειται για πέταγµα της µπάλας στην εξέδρα: προκειµένου να µη συγκρουστούµε µε τους εργολάβους και τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, πετάµε το µπαλάκι στους εργαζόµενους, που αφενός δεν διαθέτουν τα απαραίτητα «κονέ» και τις «προσφορές» για να πάρουν διαγωνισµούς, αφετέρου ακόµα κι αν πάρουν κάποιο έργο οι πιέσεις της αγοράς θα τους συντρίψουν όπως έχει δείξει και η εµπειρία.

Μόνη λύση απέναντι στην αυθαιρεσία είναι η προκήρυξη µόνιµων οργανικών θέσεων ∆εν χρειάζεται να γίνουµε όλοι «επιχειρηµατίες» (είτε µε ΚΟΙΝΣΕΠ είτε µε συνεργατική οικονοµία) για να λειτουργήσει το κράτος υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Στις συνθήκες που ζούµε (ανταγωνιστικός καπιταλισµός), οι όποιες επιχειρήσεις αργά ή γρήγορα θα δουλέψουν µε βάση το κέρδος ή θα καταρρεύσουν. Ο σχεδιασµός της εργασίας µε κριτήριο τις ανάγκες των πολλών δεν αποτελεί «ξύλινη» και «παλιοµοδίτικη» αντίληψη. Να σταµατήσουµε την άµυνα στις ιδέες Σαµαρά, που θέλουν τα πάντα ενταγµένα σε επιχειρήσεις και θεοποιούν την «αγορά». Η λύση είναι µία: Κατάργηση των εργολαβιών και επανάκτηση όλων των λειτουργιών που ιδιωτικοποιήθηκαν από το ∆ηµόσιο µε την προκήρυξη µόνιµων οργανικών θέσεων. Αυτό είναι το µείζον, και παράλληλα να ανοίξουµε µια συζήτηση για τον τρόπο πρόσληψης στις νέες θέσεις µε δύο βασικές παραµέτρους: Η πρώτη –και την οποία υποστηρίζω ως πιο δίκαιη– είναι αν πρέπει να γίνει πρόσληψη µε µοριοδότηση µέσω ΑΣΕΠ ή µε απευθείας πρόσληψη του προσωπικού των συνεργείων. Η δεύτερη και δυσκολότερη είναι αν θα συµµετέχουν στο διαγωνισµό για πρόσληψη εργαζόµενοι που προέρχονται από χώρες που δεν ανή-

κουν στην ΕΕ, όπως π.χ. οι εργαζόµενες από την Αλβανία που αποτελούν και µεγάλο κοµµάτι του κλάδου καθώς ο νόµος δεν τους δίνει το δικαίωµα πρόσληψης στο ∆ηµόσιο. Εδώ χρειάζεται άλλη µία τοµή αντιπαράθεσης µε το «ευρωπαϊκό κεκτηµένο» αλλά και τις ρατσιστικές προκαταλήψεις για να αλλάξει ο σχετικός νόµος.

Τα σωµατεία

Σε αυτήν τη διαδικασία ο ρόλος της ριζοσπαστικής Αριστεράς και των συνδικάτων δεν πρέπει να παραµείνει αποκλειστικά διακηρυκτικός και συµβουλευτικός προς την κυβέρνηση, αλλά να αξιοποιήσει ενεργητικά την ευκαιρία που δίνεται να πετύχουµε µια µεγάλη νίκη για την αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωµάτων και για την αναβάθµιση του ΕΣΥ. Αποκαλύπτοντας παράλληλα στα µάτια των εργαζοµένων το υποκριτικό και όψιµο ενδιαφέρον των ΠΑΣΚΕ-∆ΑΚΕ για την κατάργηση των εργολαβιών, καθώς ήταν οι ίδιες δυνάµεις που σε συνεννόηση µε τους πολιτικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-Ν∆ επί σειρά ετών όχι µόνο ανέχτηκαν αλλά σε πολλές περιπτώσεις έβαλαν και πλάτη σε διάφορους «φίλους» εργολάβους. Αρχίζοντας από την πρωτοβουλία µέσα σε κάθε χώρο δουλειάς για την εγγραφή στα πρωτοβάθµια σωµατεία όλων των εργαζοµένων στα ιδιωτικά συνεργεία. Μόνο αν µπει µπροστά το σωµατείο εργαζοµένων µπορεί να µπει φρένο στην ασυδοσία των εργολάβων και των συνεργατών τους ώστε να εφαρµόζουν τη σύµβαση εργασίας µε την απειλή της καταγγελίας στην Επιθεώρηση Εργασίας και στη διοίκηση του νοσοκοµείου και σε συνεργασία µε τα κλαδικά τους σωµατεία. Μόνο έτσι θα είµαστε αποτελεσµατική ασπίδα προστασίας: οι συνδικαλισµένοι εργάτες πρέπει να κάνουµε το βήµα προς τα πιο αδύναµα τµήµατα της τάξης µας για να τους βοηθήσουµε υποµονετικά να αποτινάξουν τον δικαιολογηµένο φόβο που τους διακατέχει για το συνδικαλισµό, και όχι να πετάµε κι εµείς την µπάλα στην εξέδρα καλώντας τους πρώτα να αυτοοργανωθούν και έπειτα εµείς να βοηθήσουµε αν µας το ζητήσουν. *Μέλος ΓΣ Α∆Ε∆Υ και Γραµµατείας ΜΕΤΑ Υγειονοµικών

10

πολιτικη

Αντώνης Νταβανέλος:

Ριζοσπαστικά μέτρα τώρα

εκδηλωση του Rproject στη

Ο

Αντώνης Νταβανέλος (ΠΓ ΣΥΡΙΖΑ) υποστήριξε από τη μεριά του ότι στην επιχείρηση πτώσης του Σαμαρά, «αποτέλεσμα σκληρού πολιτικού αγώνα που καθοδηγήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ», η επιλογή αξιοποίησης της διαδικασίας εκλογής ΠτΔ, με κάθε αναγκαία συμμαχία, ώστε να οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές, ήταν πολιτικό λάθος, γιατί «υποτιμήθηκε η πολιτική και οικονομική παγίδα που έστηνε ο Σαμαράς με τους δανειστές». Ως λάθος εκτίμησε και την προεκλογική αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι υπάρχει ασφαλής δρόμος μέσα από συμφωνία με τους δανειστές για να εφαρμοστεί το ριζοσπαστικό πρόγραμμα αντιλιτότητας που εξέφραζε ο ΣΥΡΙΖΑ. «Ότι η Μέρκελ θα δεχτεί και θα ’ναι μέρα μεσημέρι», όπως είπε χαρακτηριστικά.

Στασιμότητα

Σημείωσε ακόμα ότι σύντομα θα γίνει σαφές πως οι δανειστές θέλουν το τρίτο μνημόνιο, δηλαδή τη συνέχεια της ίδιας πολιτικής που άσκησαν οι Σαμαράς-Βενιζέλος, και θα επιδιώξουν να το κάνουν αυτό συντρίβοντας πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό ανοίγει το δρόμο για διεύρυνση της κυβέρνησης προς το Ποτάμι ή ακόμα και σε μορφές κυβέρνησης «εθνικής ενότητας». Για τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη και ό,τι αυτή όριζε (χρέος «ακέραιο και εγκαίρως», παραίτηση από «μονομερείς ενέργειες»), είπε ότι δεν πήραμε τίποτα, ούτε καν στοιχειώδη ρευστότητα, παρά τις υποχωρήσεις. «Καθυστέρηση και στασιμότητα» εντόπισε και σε άλλα κρίσιμα πεδία, όπως στις ιδέες, όπου «με κυβέρνηση της Αριστεράς τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας πήγαν στο νοσοκομείο του Αγίου Σάββα» και ακούστηκαν τα εθνικιστικά συνθήματα των ΟΥΚ στην παρέλαση. «Απαράδεκτες» χαρακτήρισε τις κυβερνητικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική, π.χ. τις σχέσεις με τη δικτατορία της Αιγύπτου, καθώς και τις αντίστοιχες στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, όπως η επιλογή Ταγματάρχη στην ΕΡΤ και του επικεφαλής της ΕΥΠ επί Κ. Καραμανλή. Για τα επίδικα της διαπραγμάτευσης σημείωσε ότι «οι κόκκινες γραμμές που είναι ήδη υποχώρηση -είναι πίσω από το πρόγραμμα και τις δεσμεύεις της ΔΕΘ, οι οποίες είναι πιο πίσω από τις συνεδριακές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ- ξεθωριάζουν, όπως για παράδειγμα το “όχι στις ιδιωτικοποιήσεις”, στις οποίες ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ζυμωθεί με την αντίσταση και είναι δύσκολο να δεχτεί τη συνέχειά τους. Η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και τα σενάρια για τον ΦΠΑ μπορεί να έχουν αρνητικό αποτέλεσμα», ενώ για την αναστολή της συζήτησης για το Ασφαλιστικό προέβλεψε ότι «θα υποχρεωθούμε να διαπραγματευτούμε από χειρότερη θέση», θυμίζοντας ότι η Αριστερά αγωνίζεται για τα δικαιώματα όλων των γενεών και όχι μόνο των «τώρα συνταξιούχων». Το ίδιο ανησυχητικό θα είναι και «αν στις συλλογικές συμβάσεις μπει ως κριτήριο η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων».

Ρήξη

«Έχουμε μπει σε ένα καθοδικό σπιράλ, υπερασπιζόμενοι τον κόσμο μας από όλο και χαμηλότερο σημείο» τόνισε αναφορικά με τις μέχρι τώρα κινήσεις της κυβέρνησης. Οι επιδιώξεις των δύο μερών σε αυτήν τη διαπραγμάτευση είναι ασύμβατες, δεν υπάρχει «επωφελής συμφωνία» είπε, και ισχυρίστηκε ότι η διέξοδος είναι η ρήξη με τους δανειστές. Αυτή όμως προϋποθέτει ριζοσπαστικά μέτρα σε μια μεταβατική κατεύθυνση: «στάση πληρωμών τοκοχρεολυσίων, δημόσιο, κοινωνικό, εργατικό έλεγχο στις τράπεζες και περιορισμούς στις εξαγωγές κεφαλαίων, βαριά φορολογία του κεφαλαίου και του μεγάλου πλούτου, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Μέτρα που απαιτούν πολι-τική υποστήριξη με όλα τα αναγκαία μέσα, που μπορεί να περιλαμβάνουν τη σύγκρουση με την ΕΕ και την έξοδο από το ευρώ». Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα απαιτηθεί πολιτική υποστήριξη και συνεπώς «αναβάπτιση στη λαϊκή εντολή», άρα δεν μπορεί να αποκλεί-ονται και οι εκλογές, αλλά και στροφή στην πολιτική συμμαχιών: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επανακτήσει τη δυνατότητα μιας ειλικρινούς απεύθυνσης για μέτωπο της Αριστεράς». Τέλος, αναφέρθηκε στο ρόλο του κόμματος, που «από την ΚΕ μέχρι τις ΟΜ πρέπει να γίνει το κέντρο των αποφάσεων. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βρουν συνισταμένη, να εκφράσουν τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, να τον ενισχύσουν πολιτικά, για να αποφύγουμε σοβαρούς κινδύνους που διαφαίνονται».

Πλήθος κόσμου στη... «Σύγκρουση με τους δανειστές»

Μ

ικρή αποδείχτηκε τελικά η αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ για να φιλοξενήσει τον αριθμό όσων προσήλθαν να παρακολουθήσουν την εκδήλωση της ιστοσελίδας Rproject με τίτλο «Η ώρα της αλήθειας για τον ΣΥΡΙΖΑ. Σύγκρουση τώρα με τους δανειστές» και ομιλητές μέλη της Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, την Τρίτη 19 Μάη. Είναι χαρακτηριστικό ότι εκτός από την ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του πρώτου ορόφου και εκείνους που παρακολουθούσαν όρθιοι τη συζήτηση, πολλοί κάθονταν ακόμα και στις σκάλες του κτιρίου, μέχρι

και στο ισόγειο. Το ενδιαφέρον για το περιεχόμενο της εκδήλωσης, η κρισιμότητα των πολιτικών εξελίξεων και ο σχετικός «ντόρος» που προκλήθηκε στα ΜΜΕ συνέβαλαν στη μαζική παρουσία του κόσμου στην εκδήλωση. Στις ομιλίες τους οι Γ. Μηλιός (ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ), Σ. Παπαδόγιαννη (ΠΓ ΣΥΡΙΖΑ) και Α. Νταβανέλος (ΠΓ ΣΥΡΙΖΑ) επιχείρησαν να απαντήσουν στα επείγοντα και ιστορικά ερωτήματα της περιόδου, ασκώντας έντονη κριτική σε μια σειρά κυβερνητικές επιλογές, διευκρινίζοντας όμως ότι η εκδήλωση είχε σκοπό να λειτουργήσει για τον επαναπροσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ, στη μάχη που

Γιάννης Μηλιός:

Να συνενωθούν όσοι/ες υπερασπί

Ο

Γιάννης Μηλιός (ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ) εξέφρασε τη θέση ότι ο αντίπαλός μας είναι η στρατηγική του κεφαλαίου σε Ελλάδα και Ευρώπη, κυρίως στο εσωτερικό μέτωπο: «Η λιτότητα είναι η τεχνική μέσα από την οποία διασφαλίζονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου και μάλιστα ως ανακατανομή εξουσίας, πλούτου και εισοδήματος υπέρ του κεφαλαίου, δηλαδή μια πολιτική κόστους, για την εργασία και την κοινωνική πλειοψηφία. Ο αντίπαλος βρίσκεται εντούτοις πρώτα απ’ όλα στο εσωτερικό της χώρας». Όπως εξήγησε, «η λιτότητα λειτουργεί ως στρατηγική για τη μείωση του επιχειρηματικού κόστους, μειώνει το κόστος εργασίας του ιδιωτικού τομέα, αυξάνει τα κέρδη ανά μονάδα κόστους (εργασίας) και ως εκ τούτου αυξάνει το ποσοστό κέρδους».

Παράλληλα, τάχθηκε υπέρ της «καθυστέρησης πληρωμών» αν οι δανειστές συνεχίσουν να αδιαφορούν για τη δημοκρατία και τη βούληση του ελληνικού λαού, όμως εντός της ευρωζώνης: «Η νεοφιλελεύθερη παγίδα μπορεί να διαρραγεί όταν η ελληνική κυβέρνηση καταστήσει σαφές ότι αν αναγκαστεί θα τολμήσει να επιλέξει την καθυστέρηση πληρωμών, προκειμένου να μην αθετήσει τη λαϊκή εντολή, να μην προδώσει όσους την εμπιστεύτηκαν. Η νομισματική υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης και του βιοτικού επιπέδου της κοινωνικής πλειοψηφίας είναι εξίσου ανεπιθύμητη με την εσωτερική υποτίμηση». Ως λύση προέκρινε την «αντίστροφη αναδιανομή», που σημαίνει πολιτικές κοινωνικής δικαιοσύνης, μεταφορά των βαρών στους «έχοντες», ένα «μνημόνιο

27 MAH 2015

ΗΝ ΕΣΗΕΑ ΣΤΙΣ 19/5/2015

11

Σόφη Παπαδόγιαννη:

∆εν µπορεί να υπάρξει έντιµος συµβιβασµός

Η

Σόφη Παπαδόγιαννη (ΠΓ ΣΥΡΙΖΑ) υποστήριξε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη µια «επικοινωνιακή καταιγίδα» των συστηµικών µίντια και του µνηµονιακού µπλοκ µε στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως τις ριζοσπαστικές φωνές εντός του που καλούν τον κόσµο και την κυβέρνηση να επιλέξει τη ρήξη αντί της υποταγής στους δανειστές. «Η αυταπάτη ότι µπορούµε να συνεννοηθούµε µε τους εταίρους και ότι εντός ευρωζώνης θα υλοποιήσουµε το πρόγραµµα της Θεσσαλονίκης συνεχίστηκε και µετά τις εκλογές» είπε χαρακτηριστικά, «µε αποτέλεσµα τη συµφωνία της 20ής Φλεβάρη, όπου η κυβέρνηση εγκλωβίστηκε στο πλαίσιο της απέναντι πλευράς και δεσµεύτηκε να µην προχωρήσει σε µονοµερείς ενέργειες». Σηµείωσε ότι «όπως αποδείχτηκε όµως, τόσο ο χρόνος όσο και η δηµιουργική ασάφεια λειτουργεί πάντα υπέρ του ισχυρού. Αποστερώντας πολύτιµους πόρους από την οικονοµία και την κοινωνία, η άλλη πλευρά περιµένει να στερέψουν τα ταµειακά διαθέσιµα, να µην έχουµε να πληρώσουµε για µισθούς και συντάξεις, για να µας βάλουν το µαχαίρι στο λαιµό και να υπογράψουµε µνηµόνια». Για την κυρίαρχη γραµµή περί «αµοιβαίως επωφελούς συµφωνίας», τόνισε ότι «δεν µπορεί να υπάρξει έντιµος συµβιβασµός. Εκτός αν θεωρούµε τέτοιον τη διατήρηση του ΤΑΙΠΕ∆ και των ιδιωτικοποιήσεων, τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, την αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης για τα µεσαία στρώµατα και το πάγωµα στις πιο ριζοσπαστικές δεσµεύσεις µας για το µισθό, το αφορολόγητο κ.λπ., ανοίγοντας ακόµα και την κουβέντα για τα εργασιακά και το Ασφαλιστικό µε κριτήριο την ανταγωνιστικότητα».

Αποδέσµευση

αυτός δίνει σε δύσκολες συνθήκες. Ταυτόχρονα, αναφέρθηκαν στις γενναίες πολιτικές αποφάσεις που απαιτούνται ώστε η κυβέρνηση να αντιµετωπίσει αποτελεσµατικά τους στυγνούς εκβιασµούς και τις πιέσεις των δανειστών, πάντα από τη σκοπιά της υπεράσπισης των εργαζοµένων και των λαϊκών δυνάµεων και της υλοποίησης των δεσµεύσεών της απέναντι στον κόσµο που εµπιστεύτηκε τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην εξαιρετικά επιτυχηµένη εκδήλωση, το «παρών» έδωσαν εκατοντάδες µέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ανάµεσά τους και αρκετοί/ες βουλευτές, αγωνιστές της Αριστεράς από άλλους

πολιτικούς χώρους, όλοι/ες µε ειλικρινή αγωνία για τη νίκη και το µέλλον των εργαζοµένων, της νεολαίας και της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ακολούθησαν οι παρεµβάσεις των Π. Λάµπρου (ΠΓ ΣΥΡΙΖΑ) και Γ. Σαπουνά (ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ), ενώ το προχωρηµένο της ώρας και η ακαταλληλότητα της αίθουσας δεν επέτρεψαν ούτε τη συνέχιση της εκδήλωσης ούτε να τεθούν ερωτήµατα εκ µέρους του κοινού. Οι διοργανωτές, διά µέσου της Μ. Μπόλαρη (ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ) που συντόνιζε την κουβέντα, δεσµεύτηκαν ότι η ενδιαφέρουσα αυτή συζήτηση θα επαναληφθεί σύντοµα.

ίζονται τις συνεδριακές αποφάσεις για το µεγάλο κεφάλαιο, που θα αποφέρει τα χρηµατοδοτικά µέσα για την υλοποίηση του προγράµµατός µας». Όρο και προϋπόθεση γι’ αυτά «αποτελούν η θέσπιση ενός ριζοσπαστικού φορολογικού συστήµατος, που θα ελαφρύνει την κοινωνική πλειοψηφία και θα κατανέµει τα βάρη στο κεφάλαιο και τον πλούτο, η διεύρυνση του χώρου των κοινωνικών αγαθών στον αντίποδα της λογικής των ιδιωτικοποιήσεων». Ο ίδιος µίλησε επίσης για «αµφισηµία στην κυβερνητική πολιτική» ασκώντας κριτική στον υπουργό Οικονοµικών Γ. Βαρουφάκη, λέγοντας ότι «ξεκίνησε τη διαπραγµατευτική του προσπάθεια δηλώνοντας πως συµφωνεί µε το 70% του µνηµονίου», ότι «διαβεβαίωσε την ελληνική κοινωνία ότι τα συµφέροντα του κεφαλαίου είναι τα κοινά συµφέροντα όλων», καθώς και ότι σε κείµενο που

δηµοσιεύτηκε από το υπουργείο Οικονοµικών «αναγνωρίζεται η εσωτερική υποτίµηση ως στρατηγική αύξησης της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας». Για τον ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «απαιτείται να δώσουµε και πάλι καθοριστικό ρόλο στο κόµµα», ενώ συγχρόνως «είναι αναγκαίο να συνενωθεί η οριζόντια γραµµή όσων υπερασπίζονται την Αριστερά, τις συνεδριακές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ». «Η κυβέρνηση δεν µπορεί να πατάει σε δύο βάρκες» υπογράµµισε. «Οι θεσµοί βλέπουν την αµφιταλάντευση και ζητούν όλο και περισσότερα» είπε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, συµπεραίνοντας ότι «το δίληµµα εποµένως δεν είναι ανάπτυξη ή ύφεση, αναπτυξιακά ή υφεσιακά µέτρα. Το δίληµµα είναι ποια συµφέροντα θα προωθήσει η κυβέρνηση, του κεφαλαίου ή της εργασίας».

Αναφορικά µε το σχέδιο διεξόδου σηµείωσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται να υπογράψει µέτρα εις βάρος των λαϊκών τάξεων, µια συµφωνία που θα ακυρώνει τις δεσµεύσεις και την αξιοπιστία του». Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει φυγή προς τα µπροστά. Να αποδεσµευτεί από τη συµφωνία της 20ής Φλεβάρη, να ακυρώσει άµεσα τους εφαρµοστικούς-µνηµονιακούς νόµους και να κατοχυρώσει προγραµµατικές δεσµεύσεις µε ταξικό πρόσηµο, όπως ο κατώτατος µισθός και οι συλλογικές συµβάσεις. «Σταµατάµε να πληρώνουµε τις δόσεις και ανοίγουµε την κουβέντα για τη διαγραφή του µεγαλύτερου µέρους του χρέους. Χωρίς διαγραφή του µεγαλύτερου µέρους του χρέους, δεν υπάρχει καµία προοπτική» συµπλήρωσε. Θύµισε παράλληλα ότι η θέση «πάση θυσία στο ευρώ» δεν ήταν ποτέ η θέση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά των πολιτικών του αντιπάλων. Γι’ αυτό και η ύπαρξη ενός εναλλακτικού σχεδίου εξόδου από την ΟΝΕ και προετοιµασίας για µετάβαση σε εθνικό νόµισµα έπρεπε ήδη να υπάρχει. «Η µεγαλύτερη καταστροφή είναι να είµαστε µια κοινωνία ζωντανών-νεκρών, αποδεχόµενοι την εξαθλίωση του λαού, εντός της ευρωζώνης» είπε µεταξύ άλλων. Κλείνοντας τόνισε τη σηµασία «της ειλικρινούς απεύθυνσης στον κόσµο. Λέγοντάς του την αλήθεια, θα τον κινητοποιήσουµε εκ νέου και θα τονώσουµε το λαϊκό φρόνηµα. Τίποτε δεν έχει χαθεί ακόµα. Αρκεί να πάρουµε τις κρίσιµες και τολµηρές αποφάσεις».

Γιώργος Σαπουνάς Ο Γιώργος Σαπουνάς (ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ) εξέφρασε την αντίθεσή του στη συγκυβέρνηση µε τους ΑΝΕΛ, όπως και στην εκλογή Παυλόπουλου, διαπίστωσε ότι η στάση των δανειστών αποδεικνύει πως δεν µπορεί να υπάρξει «κοινά επωφελής» συµβιβασµός, και τάχθηκε υπέρ της αθέτησης πληρωµής προς τους δανειστές και της προκήρυξης εκλογών µε γραµµή ΣΥΡΙΖΑ: «κατάργηση των µνηµονίων και της λιτότητας - αναδιανοµή σε βάρος του κεφαλαίου - καµιά θυσία για το ευρώ». Επίσης τόνισε την ανάγκη λήψης των αποφάσεων από τα κοµµατικά όργανα.

Πάνος Λάµπρου Ο Πάνος Λάµπρου (ΠΓ ΣΥΡΙΖΑ) σηµείωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ενωµένος παρά τα προβλήµατα και τα διλήµµατα, επικαλούµενος τις τελευταίες δύο αποφάσεις της Πολιτικής Γραµµατείας που ήταν οµόφωνες, και τάχθηκε υπέρ της προσφυγής στα κοµµατικά όργανα προκειµένου να ληφθούν οι κρίσιµες αποφάσεις.

12

οικονομια

27 μαη 2015

Και η «Ιερή συμμαχία της λιτότητας» έχει τις φυλές της Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου Ολόκληρο στο Rproject.gr [...]

Η

δημοφιλέστερη ερμηνεία των διαφοροποιήσεων στη στάση των δανειστών-εταίρων-θεσμών, που έχοντας εγκαταλείψει την ομπρέλα της τρόικας έχουν μετατραπεί σε «λέσχη πιστωτών», είναι ότι έχουν έναν συμφωνημένο καταμερισμό ρόλων. Ένα παιχνίδι καλών και κακών μπάτσων, ή μια μέθοδο σκοτσέζικου λουτρού, με το καυτό και το κρύο να διακόπτονται από διαβαθμίσεις χλιαρού. [...] Ωστόσο, δεν χρειάζεται να προσχωρήσει κανείς σε θεωρίες συνωμοσίας για να αντιληφθεί ότι η «Ιερή συμμαχία της λιτότητας» (κατά την πρόσφατη απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ) δεν είναι τόσο αρραγής σε όλα, πλην του θέματος που τους δίνει το χαρακτηρισμό, της λιτότητας. Πολύ απλά, υπάρχουν πράγματα που τους ενώνουν κι άλλα που τους χωρίζουν έναντι της Ελλάδας. Κι αυτό διαπέρασε τη συμπεριφορά τους από τις πρώτες στιγμές της κρίσης. Δηλαδή, από τη στιγμή που σε συμμαχία με τις τυχοδιωκτικές αγορές αποφάσισαν να ορίσουν την ελληνική κρίση ως συνεκδοχή όλης της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. [...]

Το ΔΝΤ

Το ΔΝΤ από καταβολής του υπήρξε ο διακρατικός εγγυητής της διεθνούς τοκογλυφίας. Παρενέβαινε για λογαριασμό της σε κάθε χώρα της οποίας οι μακροοικονομικές ή δημοσιονομικές ανισορροπίες απειλούσαν τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στις επενδύσεις του στο κρατικό χρέος ή στις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Ιδιαίτερα την τελευταία τριακονταετία, οι παρεμβάσεις του -συνήθως από κοινού με την Παγκόσμια Τράπεζα- γίνονταν στη βάση του μονεταριστικού-νεοφιλελεύθερου ευαγγελίου που ονομάστηκε «συναίνεση της Ουάσινγκτον», με τις μεταγενέστερες παραλλαγές της. Πρόκειται για έναν δεκάλογο πολιτικών λιτότητας και απελευθέρωσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου από ποικίλους περιορισμούς. Μερικά βασικά στοιχεία της «συναίνεσης της Ουάσινγκτον» ήταν ήδη ενσωματωμένα στο Σύμφωνο Σταθερότητας (Μάαστριχτ). Ωστόσο, η μετάλλαξη της διεθνούς χρηματοπιστωτικής σε ευρωπαϊκή κρίση χρέους και τελικά σε «ελληνική κρίση» έγινε η αφορμή μιας ολιστικής εφαρμογής της «συναίνεσης της Ουάσινγκτον» κατ’ αρχάς στο ελληνικό μνημόνιο και στη συνέχεια στα θεσμικά κείμενα με τα οποία επιδιώχτηκε η θεσμική ολοκλήρωση της Ευρωζώνης (Δημοσιονομικό Σύμφωνο, Σύμφωνο για το Ευρώ+). Αυτός ήταν ο λόγος που «μετακόμισε» το ΔΝΤ στην Ευρώπη. Κι αυτός είναι ο λόγος που η γερμανική ηγεσία επικαλείται την «τεχνογνωσία» του και θεωρεί αδιανόητη την αποχώρησή του από το ελληνικό πρόγραμμα. Το ΔΝΤ, όμως, μετακόμισε υπό όρους στην Ευρώπη. Δεν ήρθε για να μείνει. Ήρθε, πρώτον, για να αποκαταστήσει την

σε τροχιά διεθνούς παρακμής και έντονης εκ των έσω αμφισβήτησης.

Ακτινογραφία των συγκλίσεων και αποκλίσεων των δανειστών στη διαχείριση του «ελληνικού ζητήματος» κάκιστη φήμη του από τις καταστροφικές «διασώσεις» σε χώρες κυρίως του Τρίτου Κόσμου και, δεύτερον, για να εμβολιάσει την ΕΕ με τη νεοφιλελεύθερη «εργαλειοθήκη» του, στην προοπτική δημιουργίας ενός «ευρωπαϊκού νομισματικού ταμείου». Εν μέρει αυτό συνέβη, αφού με άξονα τη διαχείριση του ελληνικού ζητήματος, η Ευρωζώνη «εμπλουτίστηκε» με τον EFSF, τον ESM και τον ενιαίο μηχανισμό τραπεζικής εποπτείας, SSM. Στο πεδίο της φήμης, όμως, η εμπλοκή του στο ελληνικό πρόγραμμα εξελίσσεται σε πανωλεθρία. Χρεώνεται τη μεγαλύτερη αστοχία μέσων και στόχων στην 70χρονη ιστορία του. Και για πρώτη φορά απειλείται ευθέως με χρεοστάσιο στα δάνεια που έχει διαθέσει στην Ελλάδα. Η ηγεσία του, που λογοδοτεί σε ένα ετερόκλητο σύνολο χωρών, που συχνά βρίσκονται σε σύγκρουση συμφερόντων, θα ήθελε πολύ να απεμπλακεί εδώ και τώρα από το ελληνικό πρόγραμμα. Αλλά κάποιος πρέπει να του δώσει τα λεφτά του. Γι’ αυτό και η βασική εναλλακτική που το ίδιο σταθερά από το 2012 προβάλλει είναι μια γερή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, κατά προτίμηση με κούρεμα και ανάληψη του κόστους από τους Ευρωπαίους κατόχους του. Από την άποψη αυτή δεν υπάρχει καμιά αντίφαση ανάμεσα στην πίεση για αναδιάρθρωση του χρέους και στην εμμονή του για συνέχιση της μνημονιακής λιτότητας. Συν τοις άλλοις, η πίεση προς τους Ευρωπαίους πηγάζει και από την ανάγκη του ΔΝΤ να αποκρούσει τους ανερχόμενους «ανταγωνιστές» του, όπως η νέα τράπεζα των BRICS ή η ασιατική επενδυτική τράπεζα που ίδρυσε η Κίνα. Αν τα δύο εγχειρήματα που ξεκινούν, και μάλιστα από χώρες-μέλη του ΔΝΤ, πετύχουν, το κακόφημο Ταμείο κινδυνεύει να μπει

Οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ δεν συμμετέχουν άμεσα στην ελληνική διαπραγμάτευση, αλλά δεν έχουν σταματήσει να παρεμβαίνουν από το ξέσπασμα της κρίσης. Τα τηλεφωνήματα του Ομπάμα ή του Λιου στον Έλληνα πρωθυπουργό, στη Γερμανίδα καγκελάριο και σε άλλους «παίκτες» του δράματος υπογραμμίζουν τρεις βασικές διαστάσεις του αμερικανικού ενδιαφέροντος: Πρώτον, η αμερικανική ελίτ δεν θέλει να επαναληφθεί το φαινόμενο του 2010-2011, οπότε η ελληνική κρίση είχε την επίδρασή της στην επιβράδυνση της αποτελεσματικότητας της αμερικανικής ποσοτικής χαλάρωσης. Καθώς η αμερικανική οικονομία έχει επιτύχει ένα minimum ανάκαμψης και ετοιμάζεται για αύξηση επιτοκίων μέχρι το τέλος του έτους, προσβλέπει σε στήριξη και από την ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ. Δεν θέλει με τίποτα αυτή να ανακοπεί από μια αναταραχή στην Ευρωζώνη. Δεύτερον, μια παράλληλη σταθεροποίηση του οικονομικού, νομισματικού και πολιτικού περιβάλλοντος σε ΗΠΑ και Ευρώπη θα επιτρέψει την ταχεία προώθηση της ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης, όπως αυτή συμπυκνώνεται στην εκκολαπτόμενη Διατλαντική Συμφωνία Επενδύσεων και Εμπορίου (TTIP). Εκεί, το νεοφιλελεύθερο ευαγγέλιο της «συναίνεσης της Ουάσινγκτον» ενσωματώνεται πλήρως και για λογαριασμό των τελικών αποδεκτών του, δηλαδή των αμερικανικών και ευρωπαϊκών πολυεθνικών. Τρίτον, η αμερικανική ελίτ δεν έχει κρύψει ούτε στιγμή τη γεωπολιτική διάσταση του ενδιαφέροντός της, δηλαδή την αποφυγή οποιουδήποτε ρήγματος στο τείχος απομόνωσης που ορθώνει έναντι της Ρωσίας με άξονα το ουκρανικό, ωθώντας τις ευρωπαϊκές ηγεσίες σε ψυχροπολεμική υστερία και σε επικίνδυνο φλερτ ακόμη και με φιλοφασιστικές δυνάμεις. [...]

Γερμανία

Η πιο ενδιαφέρουσα και δυσερμήνευτη συμπεριφορά εντός της «Ιερής συμμαχίας της λιτότητας» είναι αυτή της γερ-

μανικής ηγεσίας. [...] Η λογική της είναι απλή: αναγνωρίζει τις κατασκευαστικές ατέλειες της Ευρωζώνης, αλλά επιτρέπει μια θεσμική της ολοκλήρωση στο βαθμό και με το ρυθμό που δεν θα αμφισβητούν τα κέρδη που αποκόμισε η γερμανική ολιγαρχία -τα τεράστια εμπορικά πλεονάσματα- ακριβώς χάρη στις ατέλειες του ευρώ. Η Μέρκελ έχει το ρεαλισμό να αντιλαμβάνεται τα όρια της νομισματικής ολοκλήρωσης, μιας ολοκλήρωσης συμβατής με τη διατήρηση της γερμανικής ηγεμονίας. Στον αντίποδα, ο Σόιμπλε έχει μια πιο ριζοσπαστική αντίληψη για την ολοκλήρωση της ΟΝΕ και συμμερίζεται τις απόψεις του Ντράγκι, του Γιούνκερ και άλλων ότι η Ευρωζώνη χρειάζεται δική της κυβέρνηση, δικό της προϋπολογισμό, δικό της κοινοβούλιο, και άρα δραστικό περιορισμό της κυριαρχίας των κρατών-μελών. Αυτό, όμως, αφορά και την κυριαρχία της ίδιας της Γερμανίας. Αυτή η διχοστασία εντός της γερμανικής ηγεσίας, διάχυτη στα κυβερνώντα κόμματα και στο πολιτικό σύστημα της Γερμανίας, αφορά και τη στάση έναντι της Ελλάδας. Ο προεκλογικά καταγγελλόμενος «μερκελισμός» της Μέρκελ περιλαμβάνει την ανάληψη ενός λελογισμένου ρίσκου αποτροπής του Grexit, άρα και σχετικής ανοχής μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τις ιδιαιτερότητές της. Αντίθετα, ο «μερκελισμός» του Σόιμπλε αποδίδει στο Grexit παιδαγωγικό, εξυγιαντικό χαρακτήρα για όλη την Ευρωζώνη. Αγνοεί, όμως, ότι ελάχιστοι είναι πρόθυμοι να αναλάβουν τα απροσδιόριστα κόστη του. Κόστη διαχειρίσιμα, ίσως, για το γερμανικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Αλλά όχι και για τις «μικρομεσαίες» οικογενειακές επιχειρήσεις της Γερμανίας, τις λεγόμενες Mittelstand, που αποτελούν το 90% των επιχειρήσεων, αντιστοιχούν στο 60% της απασχόλησης και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές και την εκτός Γερμανίας αλλά εντός ΕΕ και Ευρωζώνης ζήτηση. Διόλου τυχαία, ένα σημαντικό μέρος των κατόχων και μετόχων των Mittelstand στρέφεται στην «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), που τάσσεται υπέρ της διάσπασης της Ευρωζώνης.

νεολαια

27 μαη 2015

13

Φοιτητικές εκλογές 2015: Οι αντιφάσεις των αποτελεσμάτων Της Χρυσάνθης Μούρτη

Ε

ρχόμαστε και φέτος, για μια ακόμα χρονιά, μετά την ολοκλήρωση της πανελλαδικής διαδικασίας των φοιτητικών εκλογών να αποτιμήσουμε τα αποτελέσματα και να βγάλουμε από αυτά χρήσιμα συμπεράσματα. Ξεκινώντας, λοιπόν, με τη συνολική εικόνα των αποτελεσμάτων, βλέπουμε αρχικά ότι λιγότεροι φοιτητές και φοιτήτριες πήγαν φέτος στις σχολές τους να ψηφίσουν. Βλέπουμε, επίσης, φέτος την καθεστωτική ΔΑΠ να χάνει ελάχιστες ψήφους πανελλαδικά, διατηρώντας πρακτικά σταθερές τις δυνάμεις της, ενώ η ΠΑΣΠ εξακολουθεί να πέφτει σημαντικά συνεχίζοντας την πτωτική πορεία των τελευταίων χρόνων, αλλά και ακολουθώντας την πορεία του πολιτικού της χώρου, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ. Οι αριστερές δυνάμεις στα πανεπιστήμια, από την άλλη, κέρδισαν μεγαλύτερο μέρος της στήριξης των φοιτητών και φοιτητριών, με μεγαλύτερη την άνοδο της Πανσπουδαστικής ΚΣ, αλλά και μια σημαντική ανοδική τάση της ΕΑΑΚ. Η Αριστερή Ενότητα κατάφερε επίσης να ανεβάσει σημαντικά τα ποσοστά της σε πανελλαδικό επίπεδο. Σε καμία περίπτωση, καμία δύναμη της Αριστεράς δεν κατάφερε να εκφράσει ένα ηγεμονικό πολιτικό σχέδιο που να μπορέσει να συσπειρώσει εκείνα τα κομμάτια των φοιτητών/τριών που αγωνίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια ενάντια στις εκπαιδευτικές αντιμεταρρυθμίσεις. Κοιτάζοντας κανείς, λοιπόν, τη συνολική εικόνα των αποτελεσμάτων των φε-

τινών φοιτητικών εκλογών, παρατηρεί μια αρκετά μεγάλη αναντιστοιχία με την κατανομή των πολιτικών δυνάμεων στην κοινωνία, όπως αυτή έχει εκφραστεί μέχρι τώρα μέσα από τις εθνικές εκλογές –με την εξαίρεση της ΠΑΣΠ που σημειώθηκε παραπάνω.

ΔΑΠ και ΑΡΕΝ

Χαρακτηριστικότερα είναι τα παραδείγματα της ΔΑΠ και της ΑΡΕΝ, που για την πρώτη η απαξίωση της ΝΔ δεν την επηρέασε, ενώ η δεύτερη, η οποία είναι η πλέον συνδεδεμένη πολιτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ δύναμη στα πανεπιστήμια, δεν κατάφερε να καρπωθεί το κλίμα της πολιτικής αλλαγής και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του φοιτητικού κόσμου ώστε να τον

πείσει να ψηφίσει μαζικά την Αριστερά στα πανεπιστήμια και όχι να αναδεικνύει σε πρώτη δύναμη πανελλαδικά μία από τις πιο συντηρητικές και επικίνδυνες πολιτικές δυνάμεις. Επομένως, γιατί η Αριστερή Ενότητα δεν κατάφερε να εκφράσει τον αριστερό κόσμο των σχολών και να αποτελέσει τον αντίπαλο πόλο απέναντι στη ΔΑΠ πόσο μάλλον να την υπερβεί; Ο κυριότερος, μάλλον, λόγος δεν μπορεί παρά να είναι η ίδια η πολιτική στάση της ΑΡΕΝ τη φετινή χρονιά στην πορεία μέχρι τις φοιτητικές εκλογές, μέσα δηλαδή σε μια πολύ κρίσιμη, ίσως και ιστορική, πολιτική συγκυρία. Δυστυχώς, η ΑΡΕΝ δεν κατάφερε να κάνει πρόταγμά της τη συλλογική οργάνωση των φοιτητών και φοιτητριών

μέσα από τα συλλογικά τους όργανα και μαζί με τα υπόλοιπα κομμάτια κατ’αρχάς της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς αλλά και με τα κομμάτια της ακαδημαϊκής κοινότητας στη διεκδίκηση μιας σειράς αιτημάτων που έχει θέσει το φοιτητικό κίνημα μέσα από χρόνια αγώνων. Δυστυχώς, τη στιγμή που η ΑΡΕΝ θα έπρεπε να έχει πρώτη από όλους το καθήκον να απαντάει στα ερωτήματα του φοιτητικού κόσμου για το αν και πώς πρέπει να παλέψει για να κερδίσει όλα αυτά που του έχουν στερήσει τα προηγούμενα χρόνια, και κυρίως μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, εκείνη επέλεξε να εστιάσει στο ζήτημα της δημοκρατίας στα πανεπιστήμια και των εγχειρημάτων αλληλεγγύης μέσα σε αυτά. Σοβαρή αδυναμία αποτέλεσε και η εγκατάλειψη –ολοένα και περισσότερο τον τελευταίο καιρό– της προσήλωσης στη μετωπική συμπόρευση των δυνάμεων της Αριστεράς, που είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν να ξαναϋπάρξουν μαζικοί, μαχητικοί και νικηφόροι αγώνες, αλλά και ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να γκρεμιστεί η παντοδυναμία της ΔΑΠ στις σχολές. Αυτά, σε συνδυασμό με διάφορους επιμέρους παράγοντες, ήταν αρκετά για να εμποδίσουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να ταχθούν πολιτικά με τη ριζοσπαστική Αριστερά, αλλά και σε ένα πολιτικό σχέδιο που αναγνωρίζει τη σημερινή πολιτική συγκυρία ως μια ιστορικής σημασίας ευκαιρία να οργανωθούμε και να βγούμε στο δρόμο να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν, η οποία αν χαθεί, δεν θα είναι εύκολο να ξαναϋπάρξει.

Γράμμα από έναν φαντάρο

«Η καρδιά του ρατσισμού χτυπάει στο Καστελόριζο»

Σ

το Καστελόριζο, όπου υπηρετώ τη στρατιωτική μου θητεία, δεν φανταζόμουν ότι θα πρωταγωνιστήσω σε ένα απάνθρωπο κυνήγι βασανισμένων ψυχών, ανθρώπων που βλέπουν τη χώρα μας ως το σταυροδρόμι που θα τους οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο. Ακολουθώντας τις εντολές των «πάνω» για την πάταξη του φανταστικού μας εχθρού, δηλαδή των... μεταναστών, οι συνάδελφοί μου κι εγώ, ένα βράδυ που είχαμε σκοπιά, σταματήσαμε υπό την απειλή του όπλου μια μικρή ομάδα Σύρων που στην πλειονότητά τους ήταν γυναικόπαιδα. Τους πρόδωσαν οι ανοιχτοί φακοί που κρατούσαν. Εκείνο το βράδυ καταρρίφθηκε ο διαδεδομένος στα σώματα ασφαλείας ακροδεξιός μύθος ότι οι μετανάστες θέλουν να... συλληφθούν ώστε να ταϊστούν και να φροντιστούν από το ελληνικό κράτος (!). Τους άκουγα να μας παρακαλάνε με τρεμάμενη, σπαρακτική φωνή και σταμάτησαν οριστικά αφού άκουσαν αρκετές φορές τα όπλα μας να οπλίζουν, απειλώντας τους ότι αν συνεχίσουν θα τους πυροβολήσουμε... Λίγες μέρες μετά, μας πήγαν αργά τη νύχτα στο βουνό με όπλα και πυρομαχι-

κά, δήθεν για εκπαίδευση. Δεν χρειάστηκε βέβαια να περάσει πολλή ώρα για να αποκαλυφθεί ο αληθινός σκοπός αυτής της «εκπαιδευτικής βόλτας». Όπως προ-

«Εδώ ο ρατσισμός και ο εθνικισμός έχουν μακριά πλοκάμια, που δηλητηριάζουν τη νεολαία» χωρούσαμε, ξαφνικά είδαμε μέσα στο σκοτάδι μια φωτιά που έκαιγε και γύρω της ζεσταίνονταν Σύροι πρόσφυγες, εμφανώς εξαθλιωμένοι. Τους κυκλώσαμε και υπό την απειλή των όπλων τούς παραδώσαμε στις αρχές. Επιστρέφοντας από μια μέρα σαν αυτή, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μας εγκωμίαζαν γι’ αυτές τις κυνικές μας πράξεις. Κάποιοι από εμάς μάλιστα ζητούσαν τιμητικές άδειες, επειδή θεώρησαν ότι εκπλήρωσαν κάποιο σπουδαίο πατριωτικό καθήκον. Περιστατικά όπως τα πιο πάνω ζούνε οι φαντάροι στο νησί σε συστηματική βάση,

και συνεχίζονται με τους ίδιους ρυθμούς παρά τη συγκρότηση κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσους μήνες μετράω εδώ πάντως, δεν άκουσα ποτέ να συνέλαβαν κάποιον επιτήδειο που θησαυρίζει στις πλάτες απεγνωσμένων προσφύγων, απομυζώντας τον μόχθο μιας ολόκληρης ζωής όσων θέλουν να φύγουν από τη χώρα τους λόγω του πολέμου.

Μαθήματα μίσους

Ενίοτε στον ελεύθερό μας χρόνο μας μαζεύουν για «μάθημα»: μας οπλίζουν με τα επιχειρήματα της άρχουσας τάξης για μια σειρά ζητημάτων όπως οι ΑΟΖ και τα γεγονότα στον αραβικό κόσμο. Όταν ένας συνάδελφος ρώτησε τους ανώτερους με ποιον τρόπο όλη αυτή η ιστορία με τις ΑΟΖ (καλώς εχόντων των πραγμάτων για τον ελληνικό επεκτατισμό) θα μεταφραστεί στην καθημερινότητά μας και αν θα γεμίσει με χρήματα και η τσέπη του απλού εργαζόμενου πέρα από τις τσέπες μιας κάστας επιχειρηματιών, άρχισε να χλευάζεται από την πλειοψηφία των στελεχών και από μερίδα συναδέλφων. Η εισήγηση έκλεισε με εθνικιστικές κορώνες και κηρύγματα μίσους και απανθρωπιάς, όπως «αν έχετε

έναν Τούρκο άοπλο πεσμένο στο έδαφος και σας παρακαλάει να μην τον σκοτώσετε γιατί έχει γυναίκα και παιδιά, τι πρέπει να κάνετε;... Να τον σκοτώσετε, τον π... στη»! Όσον αφορά την προπαγάνδα για τις αραβικές χώρες, προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι εκεί λαοί είναι καθυστερημένοι και ότι σωστά στα κράτη τους δεν έχουν δημοκρατία επειδή δεν τους αξίζει. Τίποτα πιο κυνικό και πιο σκοταδιστικό βέβαια από αυτό που μας είπε υψηλόβαθμο στέλεχος: «Αν πιάσετε έναν εννιάχρονο Σύρο μετανάστη θα πρέπει να τον λυπηθείτε; Ανθρωπιστικά αν το δείτε, πρέπει... Όμως αν σκεφτείτε ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει τζιχαντιστής, τότε καταλαβαίνετε ότι σίγουρα δεν πρέπει». Η θητεία στο Καστελόριζο δεν είναι μια συνηθισμένη θητεία. Εδώ ο ρατσισμός και ο εθνικισμός έχουν μακριά πλοκάμια, που τυλίγουν και δηλητηριάζουν το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, τη νεολαία. Ο εκδημοκρατισμός του στρατού που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ νομίζω πως πρέπει επειγόντως να ξεκινήσει από εδώ. Σε μια μονάδα μάλιστα όπου αντί για «ηθικόν ακμαιότατον» απαντάμε κραυγάζοντας «ΑΙΜΑ»!!!

14

ΙΣΤΟΡΙΑ

27 ΜΑΗ 2015

ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ ’91-’99: ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΙ Η ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ... Του Χάρη Παπαδόπουλου

Τ

ο 1989-90 κατέρρευσαν πιο πολλές κυβερνήσεις στην Ευρώπη από οποιαδήποτε άλλη στιγµή της Ιστορίας. Όλα τα καθεστώτα του ανατολικού µπλοκ διαλύθηκαν µε πάταγο, συµπαρασύροντας το 1991 τον ιµάντα που τα συγκρατούσε, την ΕΣΣ∆. Παντού, αυτή η ντροπιαστική πανωλεθρία του σταλινισµού ήταν συνδυασµένο αποτέλεσµα της οικονοµικής κρίσης µε την ταξική πάλη: η εργατική τάξη στην Ανατολική Ευρώπη σιχαινόταν από πριν τους γραφειοκράτες, που κυβερνούσαν δήθεν στο όνοµά της.

Από την κρίση στον εµφύλιο

Η χώρα που υπέφερε πιο πολύ από το ντόµινο καταρρεύσεων ήταν εκείνη που διατηρούσε µια κάποια ανεξαρτησία από τη Ρωσία, επί 45 χρόνια: η Γιουγκοσλαβία. Η ∆ύση θεωρούσε πως δεν είχε νόηµα να συνεχίσει να τη στηρίζει µε δάνεια για να την κρατάει µακριά από τη ρώσικη επιρροή. Η Γιουγκοσλαβία µπήκε από το ∆ΝΤ σε πρόγραµµα αποπληρωµής του χρέους, που µείωσε στο µισό τα εισοδήµατα και εκτόξευσε την ανεργία. Ως αποτέλεσµα ήρθε ο πόλεµος: Οι γραφειοκράτες της Γιουγκοσλαβίας προσπάθησαν να σώσουν τα προνόµιά τους στρέφοντας τη µια εθνική οµάδα της χώρας ενάντια στην άλλη. Χρειάστηκαν κάπου 300.000 νεκροί, περί τα 3.000.000 πρόσφυγες κι ο διαµελισµός της Γιουγκοσλαβίας σε 7 διαφορετικές χώρες (Σερβία, Μαυροβούνιο, Μακεδονία, Κόσοβο, Βοσνία, Κροατία και Σλοβενία) για να τελειώσει η αιµατοχυσία.

O πόλεµος στη Γιουγκοσλαβία άρχισε και τέλειωσε µε το Κόσοβο, την πιο φτωχή περιοχή της Ευρώπης. Αν και στο Κόσοβο το 90% ήταν Αλβανοί και το 7%

Σέρβοι, η µόνη γλώσσα στη διοίκηση από το ’89 ήταν τα σερβικά και όλοι οι δηµόσιοι υπάλληλοι ήταν Σέρβοι, ενώ οι Αλβανοί απολύθηκαν µονοµιάς από το ∆ηµόσιο. Οι Σέρβοι στο Κόσοβο είχαν µηδενικό ποσοστό ανεργίας, ενώ στους Αλβανούς άγγιζε το 85%. ∆εν έµενε άλλος δρόµος από την εξέγερση. Επί µία δεκαετία το Κόσοβο ήταν µια ευρωπαϊκή Παλαιστίνη που ζούσε µια ιδιόµορφη Ιντιφάντα. Και τα εκατοµµύρια των Σέρβων στην υπόλοιπη Γιουγκοσλαβία µπροστά στον «ξυπόλυτο εχθρό» συσπειρώθηκαν γύρω από τη σέρβικη γραφειοκρατία (Μιλόσεβιτς).

Το µακελειό

Τα άλλα κοµµάτια της γραφειοκρατίας έψαξαν τις δικές τους εθνικές συσπειρώσεις, όπως οι Κροάτες µε τον Τούτζµαν. Το 1990 η Ένωση Γιουγκοσλάβων Κοµουνιστών διασπάται σε εθνικά κόµµατα. Σε λίγο θα εξαφανιστεί και τυπικά το κοµουνιστικό λεξιλόγιο. Σλοβενία και Κροατία ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία τους (25/06/91) κι ο πόλεµος ξεκινά. Ο στρατός του Μιλόσεβιτς χάνει αµέσως στη Σλοβενία, αλλά στην Κροατία καταλαµβάνει ένα κοµµάτι, τη Σερβική ∆ηµοκρατία της Κράινα. Επόµενος σταθµός του µακελειού η Βοσνία. Οι γραφειοκράτες που έφεραν τον πόλεµο στη χώρα τους δεν είχαν πρόβληµα κάποια στιγµή να συνεννοηθούν µεταξύ τους. Έτσι, Μιλόσεβιτς και Τούτζµαν στις µυστικές συνοµιλίες τους, που κατέληξαν στο σύµφωνο του Καρατζόρτζε (Μάρτης 1991), «µοίρασαν» µεταξύ τους τη Βοσνία, σε βάρος των Βόσνιων µουσουλµάνων. Ήδη από τον Οκτώβρη του 1991, οι Σέρβοι εθνικιστές στη Βοσνία (Κάρατζιτς) αποχωρούν από το βοσνιακό κοινοβούλιο και ιδρύουν δικό τους. Στις 5 Μάρτη 1992 αποχωρεί η Βοσνία από τη Γιουγκοσλαβία, απορρίπτοντας το σχέδιο Κάρινγκτον

(και Μιλόσεβιτς), που επέβαλλε διαίρεση της Βοσνίας σε εθνικές κοινότητες. Στις 5 Μάρτη δολοφονούνται στο Σεράγεβο αντιπολεµικοί διαδηλωτές από Σέρβους ελεύθερους σκοπευτές. Και η σφαγή ξεκινά. Θα κρατήσει τριάµισι χρόνια. Στη βοσνιακή πολιτοφυλακή το 25% δεν είναι µουσουλµάνοι, µε ιδιαίτερα πολυεθνικό το Β΄ Σώµα Στρατού στην Τούζλα υπό Σέρβο διοικητή. Οι σερβικές και κροατικές πολιτοφυλακές όµως έχουν πίσω τους τα αντίστοιχα εθνικά κράτη και άφθονο οπλισµό και κερδίζουν µάχες. Στα µέρη που χάνουν οι Βόσνιοι ακολουθούν εθνικές εκκαθαρίσεις και µαζικές εκτελέσεις, µε κορυφαίο παράδειγµα τη Σρεµπρένιτσα τον Ιούλη του 1995. Πρωταγωνιστές στο έγκληµα οι «Τίγρεις» του Αρκάν και οι «Λευκοί Αετοί» του Σέσελι, οργανώσεις Σέρβων ναζιστών, ενώ δεν έλειψαν και τα «παλικάρια» της Χρυσής Αυγής που πολεµούσαν εθελοντικά στο πλευρό τους. Ο πόλεµος στην Βοσνία έδωσε την αφορµή για τους νατοϊκούς βοµβαρδισµούς που οδήγησαν στη συνθήκη του Ντέιτον. Το δράµα ολοκληρώθηκε το 1999 µε την ιµπεριαλιστική επίθεση, τους µαζικούς βοµβαρδισµούς ενάντια στη Σερβία. Το ΝΑΤΟ και οι Αµερικάνοι ιµπεριαλιστές ήταν οι νικητές στα Βαλκάνια, αποκτώντας από το διαµελισµένο πτώµα της Γιουγκοσλαβίας µια σειρά δορυφόρους, µε πρώτο το Κόσοβο, που κατέληξε ένα κράτος-επιµελητεία των δυνάµεων του ΝΑΤΟ...

Υπήρχε άλλη λύση;

Η Αριστερά στην Ελλάδα την εποχή των γιουγκοσλαβικών πολέµων παράδερνε στη σύγχυση, τόσο για τις αιτίες της αλληλοσφαγής όσο και για τις προοπτικές. Για το ΚΚΕ, αποκλειστικά υπεύθυνο ήταν το ΝΑΤΟ και µοναδική προοπτική ο «σεβασµός των συνόρων» και η επιστροφή στο αδιαίρετο της Γιουγκοσλαβίας. Όµως το µοντέλο της

Γιουγκοσλαβίας που προϋπήρχε είχε καταρρεύσει. Ήταν ο «σοσιαλισµός της αγοράς» του Τίτο που γέννησε ένα τεράστιο χάος ανάµεσα στον αναπτυγµένο βορρά (Σλοβενία) και τον τροµακτικά φτωχό νότο, που προµήθευε µόνο φτηνούς εργάτες και πρώτες ύλες. Ο Τίτο οδήγησε στον Μιλόσεβιτς όπως το σύννεφο στη βροχή. Η διεθνής και ιδιαίτερα η ευρωπαϊκή σοσιαλδηµοκρατία υποστήριξε την ιµπεριαλιστική επέµβαση του ΝΑΤΟ, ως µέθοδο «εξανθρωπισµού», τάχα, των αγριοτήτων του εθνικισµού στα Βαλκάνια. Έκλεισε τα µάτια της µπροστά στα εγκλήµατα του ιµπεριαλισµού -όπως οι βοµβαρδισµοί πόλεων και η καταστροφή υποδοµών µιας ολόκληρης χώρας- ενώ υποτιµούσε το συγκεκριµένο πολιτικό αποτέλεσµα: η ιµπεριαλιστική επέµβαση όξυνε τις τοπικές συγκρούσεις, λειτουργώντας όπως το λάδι στη φωτιά. Η ευθυγράµµιση µε τον ιµπεριαλισµό -όπως πάντα στην ιστορίαεπιτάχυνε την πορεία προς τα δεξιά -προς τον ανοιχτό σοσιαλφιλελευθερισµό- σοσιαλδηµοκρατικών κοµµάτων. Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι διαπραγµατεύσεις, η προοπτική του ΣΥΝ το ’90, έδωσαν τη λύση. Οι λύσεις γεννιούνται στο δρόµο, στις συνειδήσεις και στις πράξεις εκατοµµυρίων ανθρώπων που αποφασίζουν να πάρουν την ευθύνη της κοινωνίας στα χέρια τους, κάνοντας πέρα αφεντικά και γραφειοκράτες. Οι λύσεις είναι οι επαναστάσεις, όχι οι διαπραγµατεύσεις. Τα αφεντικά στη Γιουγκοσλαβία πρόθυµα θυσίασαν τη χώρα τους και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους για να µη χάσουν τα προνόµιά τους. Ακριβώς αυτοί ήταν που έπρεπε να ανατραπούν για να γλιτώσουν οι «από κάτω» τις ζωές τους. Αλλά γι’ αυτό χρειαζόταν µια επαναστατική πρωτοπορία που να βλέπει καθαρά και να προλάβει έγκαιρα τα γεγονότα...

«Η δουλειά µου έχει τελειώσει –η Γιουγκοσλαβία δεν υπάρχει πια...» (Στέπαν Μέστις, τελευταίος πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας, 5/12/1991)

αναλυση

27 ΜΑΗ 2015

15

Οι διαδηλώσεις στα Σκόπια και η πολιτική κρίση Του Πέτρου Τσάγκαρη

Σ

τις αρχές Μαΐου οξύνθηκε και πάλι η πολιτική κρίση που σοβεί εδώ και καιρό στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές ξεχύθηκαν στους δρόμους των Σκοπίων ζητώντας την παραίτηση της δεξιάς κυβέρνησης του Γκρούεφσκι. Αφορμή για το ξέσπασμα ήταν η αποκάλυψη ηχογραφημένου υλικού που καταδείκνυε την ευθύνη της αστυνομίας για το φόνο ενός νεαρού πριν από τέσσερα χρόνια. Επίσης το υλικό αποκάλυπτε ότι παρακολουθούνταν οι συνομιλίες πολλών χιλιάδων πολιτών της χώρας από το 2006, δηλ. από τότε που κυβερνά ο Γκρούεφσκι, αλλά και ότι υπήρχαν παρεμβάσεις ση δικαιοσύνη, ακόμη και εκλογική νοθεία.

Τα σενάρια

Στις διαδηλώσεις του Μαΐου η κυβέρνηση απάντησε σε πρώτη φάση με άγρια καταστολή, ενώ σε δεύτερη φάση οργάνωσε αντιδιαδηλώσεις υποστήριξης του Γκρούεφσκι. Όλα αυτά συνδυάστηκαν με τις αιματηρές συγκρούσεις στο Κουμάνοβο, όπου επί ένα 48ωρο διεξάγονταν μάχες ανάμεσα σε Αλβανούς παραστρατιωτικούς που ανήκουν σε παρακλάδι του UCK από τη μια, και σε ειδικές δυνάμεις της χώρας από την άλλη, προκαλώντας το θάνατο σε 22 μαχητές εκατέρωθεν. Τελικά, προς τα τέλη του μήνα, οι μάχες και οι διαδηλώσεις σταμάτησαν προσωρινά και οι ηγέτες των δύο πλευρών –ο Γκρούεφσκι και ο ηγέτης της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης (που είναι αξιωματική αντιπολίτευση αλλά έχει αποχωρήσει από τη Βουλή) Ζόραν Ζάεβ– άρχισαν διαβουλεύσεις σε «ουδέτερο» έδαφος, δηλ. στο Στρασβούργο, με πρωτοβουλία της ΕΕ.

Τα Βαλκάνια έχουν μια τραγική παράδοση: διαρκείς συγκρούσεις των εθνικισμών για επεκτάσεις των αντίστοιχων κρατών, αλλά και διαρκείς ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις προκειμένου να εξασφαλιστούν σφαίρες επιρροής, ή γεωστρατηγικά και οικονομικά φιλέτα. Σε αυτό το περιβάλλον μπορούν να εξηγηθούν οι εξελίξεις και στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Στην ευρύτερη περιοχή ο αλβανικός εθνικισμός έχει βλέψεις όχι μόνο για ενσωμάτωση του Κοσόβου στην Αλβανία, αλλά και για ενσωμάτωση περιοχών της Σερβίας και της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Αυτός ο μεγαλοϊδεατισμός απο-

έγινε «κακό παιδί» για τους Δυτικούς και «αποκαλύφθηκαν» οι αντιδημοκρατικές αυθαιρεσίες της κυβέρνησής του. Από «τεχνοκράτης μεταρρυθμιστής», έγινε ξαφνικά «δικτάτορας». Αντίθετα η Μόσχα τον… συμπάθησε και μάλιστα ο Ρώσος ΥΠΕΞ κατήγγειλε τις λαϊκές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στα Σκόπια ως υποκινούμενες από το εξωτερικό.

Υποκρισία

Ωστόσο, ο αληθινός υποκινητής της λαϊκής οργής είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και οι αντιδημοκρατικές πρακτικές της ίδιας της κυβέρνησης, παρότι βεβαίως

Είναι οξύμωρο το Βερολίνο και η Ουάσινγκτον να κατηγορούν οποιονδήποτε για παρακολουθήσεις μετά τις αποκαλύψεις για το τεράστιο δίκτυο παρακολούθησης που είχαν στήσει οι μυστικές υπηρεσίες των δύο χωρών τελεί βούτυρο στο ψωμί των σλαβικών εθνικισμών που παρουσιάζουν ως τρομοκρατία κάθε τι που σχετίζεται με τα δικαιώματα των Αλβανών. Ο Γκρούεφσκι ήταν για καιρό το αγαπημένο παιδί της Δύσης, καθώς εφάρμοσε μάλιστα τα ακραία νεοφιλελεύθερα προγράμματα που έχουμε δει και σε άλλες πρώην ανατολικές χώρες. Ωστόσο αυτά τα προγράμματα είχαν τραγικές συνέπειες για τη χώρα, γι’ αυτό και η άρχουσα τάξη της, μέσω του Γκρούεφσκι, αναζήτησε άλλες διεξόδους. Μια από αυτές ήταν η προσέγγιση με τη Ρωσία, αλλά και η προσχώρηση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο σχέδιο για τον ρωσοτουρκικό αγωγό. Έτσι, παρότι δεν εγκατέλειψε την προσήλωσή του για ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, ξαφνικά ο Γκρούεφσκι

Στη Δημοκρατία της Μακεδονίας εφαρμόστηκαν οξύτατες νεοφιλελεύθερες πολιτικές την τελευταία εικοσαετία. Οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν εκτεταμένες και περιλάμβαναν ακόμη και βασικές υποδομές όπως τα διυλιστήρια (το μοναδικό διυλιστήριο της χώρας το έχει αρπάξει η ελληνική ΕΛΠΕ), τις τράπεζες (η Stopanska Banka, η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, ανήκει στην ελληνική Εθνική Τράπεζα), τη διανομή του ηλεκτρικού ρεύματος (την πήρε η αυστριακή EVN) και τις τηλεπικοινωνίες (τις πήρε η ουγγρική MATAV). Επίσης τα δώρα («κίνητρα») στους καπιταλιστές είναι τεράστια: Ο φορολογικός συντελεστής σταματά στο 10%, οι ασφαλιστικές εισφορές είναι εξαιρετικά χαμηλές, η δια-

μπορεί οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες να προσπαθούν εκ των υστέρων να καναλιζάρουν τα αιτήματα των διαδηλωτών. Το ίδιο λάθος είναι και η θεωρία για «δάκτυλο» της Δύσης όσον αφορά τα γεγονότα στο Κουμάνοβο: Ασφαλώς ο UCK και τα άλλα χρηματοδοτούμενα παρακλάδια του είναι ικανά για κάθε θερμό εθνικιστικό επεισόδιο. Όμως ο δυνητικά ωφελημένος από τις συγκρούσεις στο Κουμάνοβο ήταν ο Γκρούεφσκι που προσπάθησε να πετύχει με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: Πρώτον να φοβίσει τους συμπατριώτες του «θυμίζοντας» τον εξωτερικό εχθρό και δεύτερον, να διασπάσει τους αντικυβερνητικούς διαδηλωτές των Σκοπίων οι οποίοι, σε πείσμα του εθνικισμού, διαδήλωναν έχοντας υψωμένες δίπλα δίπλα, τις μακεδονικές και τις αλβανικές σημαίες.

Οι «υποκινητές» δικασία ίδρυσης επιχείρησης πολύ φτηνή, και τα ακίνητα επίσης πολύ φτηνά. Είναι αυτοί οι λόγοι για τους οποίους μεταφέρθηκαν στη χώρα εκατοντάδες ελληνικές αλλά και άλλες δυτικές επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα το δημόσιο χρέος έμεινε εξαιρετικά χαμηλό (26% του ΑΕΠ), μιας και το νεοφιλελεύθερο μοντέλο δεν προέβλεπε δαπάνες για νοσοκομεία, παιδεία κ.λπ. Η χώρα παρουσιάζει διαχρονικά αύξηση του ΑΕΠ, δηλ. εδώ και καιρό «έχει έρθει η ανάπτυξη». Τι σημαίνουν άραγε όλα αυτά τα «τέλεια» οικονομικά στοιχεία για τους εργαζόμενους και τον υπόλοιπο πλη-

Μετά τα γεγονότα στο Κουμάνοβο οι πρεσβευτές των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Αγγλίας, της Γερμανίας και της ΕΕ εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν με το οποίο απειλούσαν ανοιχτά τον Γκρούεφσκι, λέγοντας ότι με την πολιτική του «υποσκάπτονται» οι προσπάθειες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας να ενταχθεί στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Όμως οι Δυτικοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ομιλούν. Και οι ΗΠΑ και οι ΕΕ υποστήριξαν την απόσχιση του Κοσόβου από τη Σερβία ανοίγοντας την όρεξη και για άλλες αιματηρές αλλαγές συνόρων στα Βαλκάνια. Είναι επίσης αυτοί που υποστήριξαν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του Γκρούεφσκι. Είναι τουλάχιστον οξύμωρο τόσο το Βερολίνο όσο και η Ουάσινγκτον να κατηγορούν οποιονδήποτε για παρακολουθήσεις μετά τις αποκαλύψεις για το τεράστιο δίκτυο παρακολούθησης που είχαν στήσει οι μυστικές υπηρεσίες των δύο χωρών σε όλη την Ευρώπη. Δεν μπορούν επίσης να παρουσιάζονται ως αμερόληπτοι μεσολαβητές μεταξύ Γκρούεφσκι και Ζάεβ, αφού το μόνον που τους νοιάζει είναι να περιορίσουν τη ρωσική επιρροή στη χώρα και σε όλα τα Βαλκάνια. Ο λαός της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, Σλάβοι και Αλβανοί, δεν μπορούν να περιμένουν τίποτε τόσο από τον Γκρούεφσκι όσο και από τον φιλοδυτικό Ζάεβ. Είτε σε συμμαχία με την ΕΕ και τις ΗΠΑ είτε σε συμμαχία με τη Ρωσία, οι εθνικιστές και τα άλλα αστικά κόμματα θα μεταφέρουν πάντα τον πλούτο στην άρχουσα τάξη και τη φτώχεια στις υποτελείς τάξεις. Οι ταξικοί αγώνες που ξέσπασαν πριν από λίγο καιρό στην κοντινή Βοσνία, δείχνουν τον μόνο ρεαλιστικό δρόμο για τους «από τα κάτω». Και το ότι, παρά τους σχεδιασμούς, τα γεγονότα στο Κουμάνοβο δεν κατάφεραν να σπάσουν την ενότητα Σλάβων και Αλβανών διαδηλωτών στα Σκόπια, είναι μια πολύτιμη παρακαταθήκη σε αυτόν τον δρόμο.

θυσμό; Από το 1993 μέχρι το 2014 η ανεργία ήταν κατά μέσο όρο ψηλότερη από την Ελλάδα του μνημονίου, δηλ. ήταν επισήμως 31,75% και ανεπισήμως 36%! Μάλιστα το 2005 ενώ η παγκόσμια οικονομική φούσκα ήταν ακόμη στα πάνω της, η ανεργία είχε φτάσει στο 37,3%! Σήμερα υπάρχουν περιοχές (π.χ. στα βορειοανατολικά) όπου η ανεργία φτάνει στο 63%. Μήπως ήταν άραγε οι υψηλοί μισθοί αυτοί που εμπόδισαν τη μείωση της ανεργίας; Κάθε άλλο: οι μισθοί στη Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι οι χαμηλότεροι στην περιοχή: στο Μαυροβούνιο ο μέσος μισθός είναι 473 ευρώ, στη Βοσνία 423, στη Σερβία 381, στην Αλβανία 377 και στη Μακεδονία μόλις 352 ευρώ!

16

αντιρατσισμος

27 μαη 2015

Θετικό αλλά καθόλου τολμηρό το νομοσχέδιο

Οι Ιρλανδοί ψηφοφόροι προσήλθαν μαζικά στις κάλπες και ψήφισαν υπέρ του γάμου μεταξύ των ατόμων του ίδιου φύλου στο δημοψήφισμα που διεξήχθη στη χώρα. Η ψήφος υπέρ του γάμου ήταν συντριπριτικά υπέρ στις εργατουπόλεις και εργατογειτονιές, διαλύοντας μύθους για την «ρατσιστική, ομοφοβική εργατική τάξη». Πρόκειται για την πρώτη χώρα που ενέκρινε την ισότητα των γάμων μέσα από τη λαϊκή ετυμηγορία. Η Ιρλανδία έγραψε ιστορία!

Ανήλικα

Πολιτικά δικαιώματα

Τ

Όσον αφορά τα ανήλικα παιδιά, η θεμελίωση του δικαιώματος για κτήση ιθαγένειας γίνεται όταν το παιδί εγγραφεί στην Α’ δημοτικού. Η διάταξη αυτή έχει προφανώς ως στόχο να αποφύγει το να κριθεί για μια ακόμα φορά αντισυνταγματικό το νομοσχέδιο από το ΣτΕ, που στο νόμο Ραγκούση είχε συνδέσει την ιθαγένεια με τη φοίτηση στα ελληνικά σχολεία. Και αν για τη συγκεκριμένη διάταξη υπάρχει η δικαιολογία του φόβου του ΣτΕ, για τη διάταξη που συνδέει την κτήση ιθαγένειας με τη νόμιμη διαμονή τουλάχιστον του ενός γονέα δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Ο όρος αυτός αφήνει ακάλυπτο έναν μεγάλο αριθμό παιδιών, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και δεν γνωρίζουν καμία άλλη πατρίδα αλλά οι γονείς τους δεν είχαν χαρτιά κατά τη γέννηση και κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Αν συνυπολογίσουμε σε αυτό και τον αριθμό των ατόμων που είχαν χαρτιά αλλά έχασαν το δικαίωμα ανανέωσης της άδειας διαμονής τους λόγω έλλειψης ενσήμων στα χρόνια της κρίσης, γίνεται αντιληπτό ότι η διάταξη αυτή είναι ένα από τα βασικά προβλήματα του νομοσχεδίου. Για την πολιτογράφηση ενηλίκων μεταναστών δεύτερης γενιάς δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από το νόμο Ραγκούση, εκτός του ότι προστέθηκε ως προαπαιτούμενο η εννιαετής φοίτηση σε ελληνικά σχολεία ή η εξαετής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Και

Στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει καθόλου το θέμα των πολιτικών δικαιωμάτων, που ο ν. 3838/2010 έδινε σε ορισμένες κατηγορίες μεταναστών για τις δημοτικές εκλογές. Η διάταξη αυτή κρίθηκε αντισυνταγματική από το ΣτΕ, και στο παρόν νομοσχέδιο δεν υπάρχει διάταξη που να αφορά τα πολιτικά δικαιώματα. Παραμένει λοιπόν το ζήτημα αυτό στις διεκδικήσεις για ίσα δικαιώματα, καθώς είναι αδιανόητο να στερείται κάποιος τη δυνατότητα να αποφασίζει για τα πολιτικά πράγματα του τόπου στον οποίο μένει και τον αφορούν πολύ πιο άμεσα από την πολιτική κατάσταση του τόπου καταγωγής του. Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι δεν μπορεί να συνδέεται με το «νόμο του αίματος», από τη στιγμή που η πολιτική επηρεάζει τη ζωή όλων όσοι κατοικούν σε μια χώρα, ανεξάρτητα από καταγωγή. Τα επιμέρους προβλήματα και ανεπάρκειες δεν αλλάζουν το γεγονός ότι το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί ένα πολύ θετικό βήμα, και πως ήταν μία από τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ που πραγματοποιείται. Ενδεχομένως να είναι πιο πίσω από αυτό που θα έπρεπε να είναι –υπό την πίεση του ΣτΕ και ίσως και το φόβο ότι κάτι πιο προωθημένο δεν θα γινόταν εύκολα αποδεκτό από την κοινή γνώμη– ωστόσο αποτελεί μια σημαντική νίκη. Κρατάμε λοιπόν τη νίκη αυτήν, και συνεχίζουμε τις διεκδικήσεις μας, παλεύοντας ώστε κάποτε το «ίσα δικαιώματα για όλους» να μην είναι μόνο ένα σύνθημα.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια που δημοσιοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες είναι αναμφισβήτητα ένα πολύ σημαντικό βήμα στις διεκδικήσεις για ίσα δικαιώματα και ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή για τους μετανάστες και τα παιδιά τους. Έρχεται δυόμισι χρόνια μετά την ακύρωση του ν.

3838/2010 (νόμος Ραγκούση) από το ΣτΕ για να καλύψει –τουλάχιστον σε έναν βαθμό– ένα μεγάλο κενό, αφού στη διάρκεια αυτών των ετών δεν υπήρχε η δυνατότητα για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς να κάνουν αίτηση για να αποκτήσουν ιθαγένεια.

πάλι αυτό έγινε εξαιτίας της απόφασης του ΣτΕ, που ορίζει ότι από τη στιγμή που η υποχρεωτική φοίτηση είναι εννιαετής, πρέπει να απαιτείται και για την κτήση ιθαγένειας. Αυτή η απόφαση ωστόσο είναι εντελώς αυθαίρετη, γιατί συνδέει δύο θέματα που δεν θα έπρεπε να συνδέονται μεταξύ τους. Η υποχρεωτική φοίτηση μπορεί να είναι εννιάχρονη, αλλά αυτό σημαίνει ότι η πολιτεία έχει την υποχρέωση να διερευνά τις περιπτώσεις σχολικής διαρροής και τα αίτιά τους, και να διασφαλίζει σε όλα τα παιδιά το να συνεχίσουν τη φοίτησή τους, και να μην τη διακόψουν π.χ. για λόγους βιοπορισμού. Η ανεπαρκής φοίτηση, όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει αιτία για να αφαιρεθεί από τα παιδιά αυτά το αυτονόητο δικαίωμα της ιθαγένειας.

Της Έφης Γαρίδη

μικρά αντιρατσιστικά

Να μη μείνει κανένα παιδί χωρίς ιθαγένεια

Αντιφασιστική συγκέντρωση στο Διμήνι Μαγνησίας στις 24/5/15 πραγματοποιήθηκε από εκατοντάδες μέλη του αντιφασιστικού κινήματος της πόλης του Βόλου, έξω από το Δημαρχείο Διμηνίου όπου είχε προγραμματιστεί εκδήλωση της ΤΟ Χρυσής Αυγής Μαγνησίας. Η αίθουσα είχε παραχωρηθεί στους νεοναζί από τη δημοτική αρχή του Βόλου. Στις 17.00 περίπου, δέκα μέλη της ΧΑ αντικρίζοντας την αντιφασιστική συγκέντρωση κλείστηκαν στο κτίριο του δημαρχείου πετώντας αντικείμενα (πυροσβεστήρες, πέτρες κ.λπ.) προς τους συγκεντρωμένους αντιφασίστες, προκαλώντας έτσι υλικές ζημιές στο κτίριο. Στη συνέχεια οι οργανωμένες δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. παρατάχτηκαν μπροστά στο δημαρχείο με ΜΑΤ (2 διμοιρίες). Λίγα μέτρα παρακάτω άλλα μέλη της ΧΑ προσπάθησαν να πλησιάσουν το δημαρχείο, όμως εκεί ενημερώθηκαν από δυνάμεις της αστυνομίας και αποχώρησαν. Αρκετή ώρα αργότερα τα μέλη της ΧΑ φυγαδεύτηκαν από το δημαρχείο με πολιτικά αυτοκίνητα συνοδεία μηχανών της ΕΛ.ΑΣ. Οποία έκπληξις!

Αργά το πρωί του Σαββάτου της 9/5 πραγματοποιήθηκε προκλητική επίθεση με εμφανή, αν όχι ξεκάθαρα χαρακτηριστικά εκφοβισμού στο σπίτι του μετανάστη εργάτη Ουαλίντ Τάλεμπ, που είχε βρεθεί δεμένος ύστερα από βασανιστήρια που υπέστη από τον εργοδότη του στη Σαλαμίνα. Στο σπίτι εισέβαλαν δύο άντρες σπάζοντας το τζάμι της πόρτας. Κατέστρεψαν πόρτες, παράθυρα και μέρος της οικοσκευής χωρίς να κλέψουν κάτι. Προσπάθησαν να τον εκφοβίσουν για να μην παραστεί στο δικαστήριο να καταθέσει εναντίον των βασανιστών του. Νο pasaran!

Τα ξημερώματα της Πέμπτης 21/5/2015 στην περιοχή κοντά στο Σταθμό Λαρίσης εύσωμος άντρας όταν αντιλήφθηκε ότι είχε μπροστά του τρανς γυναίκα την εξύβρισε αποκαλώντας την «τραβέλι», εκείνη του ανταπάντησε υπερασπιζόμενη την αξιοπρέπειά της και στη συνέχεια, χωρίς να καταλάβει πώς, καθώς όλα έγιναν πολύ γρήγορα, την πυροβόλησε στα πόδια, στους μηρούς και κοντά στα γεννητικά όργανα, πιθανότατα με κυνηγετικό όπλο. Είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο η κυβέρνηση να προβεί στη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, ώστε τα τρανς άτομα να σταματήσουν, τουλάχιστον νομικά, να υφίστανται διακρίσεις.

27 μαη 2015

αντιρατσισμοσ

17

Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού.

Η Ευρώπη-φρούριο ετοιμάζεται για στρατιωτικές επιχειρήσεις Του Πάνου Πέτρου

Η

Ευρώπη-φρούριο επεκτείνει τα σύνορά της ώς τις ακτές τις Βόρειας Αφρικής και οι ένοπλες δυνάμεις της δεν θα αρκούνται πια στην «άμυνα», αλλά περνούν στην «επίθεση» ενάντια στους κολασμένους της Γης. Αυτή είναι η ουσία της νέας ευρωπαϊκής πολιτικής για τη μετανάστευση. Ενώ χύθηκαν πολλά κροκοδείλια δάκρυα τις μέρες που οι εκατοντάδες νεκροί στον πάτο της Μεσογείου βρέθηκαν στα πρωτοσέλιδα, και ενώ ειπώθηκαν πολλά μεγάλα λόγια για «τις ευθύνες που πρέπει να αναλάβουμε ως Ευρώπη», το νέο σχέδιο που επεξεργάζεται η ΕΕ είναι συνέχεια (και κλιμάκωση) της δολοφονικής πολιτικής που έχει μετατρέψει τη Μεσόγειο σε νεκροταφείο.

Υποδοχή; Ως προς το ζήτημα της υποδοχής μεταναστών και προσφύγων, τα μόνα μέτρα που υπάρχουν είναι η προσπάθεια για πιο «ισομερή κατανομή» των προσφύγων στο εσωτερικό της ΕΕ και η εισαγωγή της «μπλε κάρτας» για κάποιους μετανάστες. Το ζήτημα της «κατανομής» δείχνει να σκοντάφτει πριν καλά καλά ανακοινωθεί. Το ένα μετά το άλλο, μια σειρά ευρωπαϊκά κράτη αντιδρούν στην προοπτική να παρέχουν φιλοξενία σε πρόσφυγες. Αρκετά από αυτά τα κράτη είναι από τα πλουσιότερα στον πλανήτη και έχουν βαριές ευθύνες για την κατάσταση στην περιφέρεια που οδηγεί μεγάλα τμήματα πληθυσμών να ξεριζώνονται αναζητώντας στον ήλιο μοίρα. Η «μπλε κάρτα» είναι η αντίστοιχη της «πράσινης κάρτας» των ΗΠΑ και θα παρέχεται σε «υψηλά εξειδικευμένους» μετανάστες εργάτες που τα κράτη-μέλη εκτιμούν ότι έχει ανάγκη η οικονομία τους. Τη λογική τέτοιου τύπου ρυθμίσεων είχε καταγγείλει η Σενεγαλέζα συγγραφέας Φατού Ντιομέ, σε μια ομιλία της σε πάνελ για το μεταναστευτικό:

«Και αυτή η βίζα της Σένγκεν για την οποία μιλάτε... αυτή η βίζα μού δίνει την ευκαιρία να κληθώ να μιλήσω στα πανεπιστήμιά σας όταν θεωρείται το μυαλό μου χρήσιμο και κερδοφόρο για σας, αλλά σας ενοχλεί που ο αδελφός μου, που ίσως δεν έχει τα πτυχία που έχω εγώ, ίσως θέλει να έρθει στην Ευρώπη για να εργαστεί στην οικοδομή, αυτή η ιδέα κάνει τις χώρες σας σχιζοφρενικές. Δεν μπορείτε να διαχωρίζετε τους μετανάστες σε χρήσιμους και τοξικούς».

Καταστολή

Αν αυτά είναι λοιπόν τα μόνα σημεία του νέου σχεδίου που αφορούν την υποδοχή, τον τόνο δίνουν τα κατασταλτικά μέτρα. Τα μέσα και οι δυνάμεις της Frontex θα τριπλασιαστούν, με σημαντική αύξηση των δαπανών για την ενίσχυση των επιχειρήσεων Triton και Poseidon. Και -το σημαντικότερ- προχωρά τελικά η απόφαση για κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Μεσόγειο ενάντια στα «δίκτυα των διακινητών». Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα οργανώσουν επιθέσεις στις ακτές της Λιβύης και της Βόρειας Αφρικής για να αποτρέψουν τους πρόσφυγες ακόμα και να επιχειρήσουν να ξεφύγουν από την κόλαση στην οποία βρίσκονται. Όσο κι αν είναι κανείς εξοικειωμένος με τη λειτουργία του ιμπεριαλισμού και ιδιαίτερα με τις πρακτικές των μεγάλων δυτικών καπιταλισμών απέναντι στον «Τρίτο Κόσμο», δεν παύει να σοκάρει πως η ουσία της στρατηγικής των ΗΠΑ-ΕΕ απέναντι στη Μέση Ανατολή και την Αφρική συνοψίζεται στο «κι άλλος πόλεμος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση». Η επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ δήλωσε πως θα είναι ναυτική επιχείρηση και δεν θα γίνουν βομβαρδισμοί. Ωστόσο, έγγραφο που διέρρευσε στον «Guardian» εισηγούνταν εκστρατεία «από αέρα και θάλασσα». Πέρα από τον συγκεκριμένο χαρακτήρα που θα πάρει τελικά η επίθεση, δεν παύει να είναι πολεμική, και ξέρουμε καλά πόσο υπολογίζουν οι δυτικές κυβερνήσεις τις «παράπλευρες απώλειες» όταν πηγαίνουν σε πόλεμο. Άλλωστε οι νεκροί στο βυθό της Μεσογείου αρκούν ως προειδο-

ποίηση για το πώς αντιλαμβάνεται η ΕΕ τις «επιχειρήσεις αποτροπής». Η αντιμετώπιση των μεταναστών και των προσφύγων ως «εχθρικών εισβολέων» έχει γίνει ξεδιάντροπα πλέον η κυρίαρχη ιδεολογία. Στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Αντάλια της Τουρκίας, στις «νέες απειλές» που αντιμετωπίζουν τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, πλάι στο Ισλαμικό Κράτος και τη Ρωσία δέσποζαν τα «κύματα παράνομων μεταναστών στα νότια σύνορα της ΕΕ»! Το ΝΑΤΟ έχει άλλωστε ήδη προθυμοποιηθεί να στηρίξει στρατιωτικά τις επιχειρήσεις της ΕΕ στις ακτές της Β. Αφρικής.

Ισλαμοφοβία

Για να νομιμοποιηθεί ιδεολογικά αυτή η βαθιά κυνική και βάρβαρη πολιτική, χρησιμοποιείται όλο και πιο έντονα η ισλαμοφοβία. Θα αρκεστούμε σε ένα παράδειγμα του τελευταίου καιρού. Πρόσφατα, το «Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη», το θινκ τανκ της Άννας Διαμαντοπούλου, οργάνωσε εκδήλωση στην Αθήνα με θέμα «Η απειλή του φανατικού Ισλάμ και η εσωτερική ασφάλεια». Ομιλητές ήταν οι Χρυσοχοΐδης, Δένδιας και Πανούσης, ενώ προβλήθηκε και βίντεο του Δ. Αβραμόπουλου. Το εξοργιστικό είναι πως σε μια εκδήλωση για το «φανατικό Ισλάμ», όλοι οι ομιλητές (και ο νυν υπουργός ΠροΠο) αναλώθηκαν σχεδόν αποκλειστικά στο μεταναστευτικό ζήτημα και πώς θα αντιμετωπιστεί! Χωρίς να κρατηθούν έστω τα προσχήματα, η σύνοψη της συζήτησης κατέληγε λίγο-πολύ στο ότι «η Frontex μας φυλάει από τους τζιχαντιστές». Πλέον, με την απόφαση για επίθεση στη Λιβύη, αναβαθμίζεται και η προπαγάνδα ενάντια στους «αδίστακτους διακινητές». Όχι ότι πολλοί από αυτούς δεν είναι αδίστακτοι, αλλά δεν είναι αυτοί οι υπαίτιοι. Η στοχοποίηση των διακινητών είναι ένας τρόπος να αποκτήσει «ηθική» και «ανθρώπινο πρόσωπο» η στοχοποίηση των ίδιων των μεταναστών και προσφύγων. Στο εξαιρετικό κείμενο «Όχι στο μύθο των δουλεμπόρων

- Δικαίωμα στη μετακίνηση», που υπογράφεται από πάνω από 300 πανεπιστημιακούς και ερευνητές σε θέματα μετανάστευσης από όλο τον κόσμο, επισημαίνεται η υποκρισία της όλο και πιο συχνής χρήσης του όρου «δουλέμποροι του 21ου αιώνα»: «Οι Αφρικανοί σκλάβοι δεν ήθελαν να μετακινηθούν. Κρατούνταν σε μπουντρούμια μέχρι τη στιγμή που φορτώνονταν αλυσοδεμένοι σε πλοία. Σήμερα, όσοι ξεκινούν το ταξίδι προς την Ευρώπη θέλουν να ταξιδέψουν. Αν ήταν ελεύθεροι να το κάνουν, θα έπαιρναν κάποια από τις πτήσεις που έχουν δρομολογήσει οι χαμηλού κόστους αεροπορικές εταιρείες μεταξύ Βόρειας Αφρικής και Ευρώπης, για ένα μικρό κλάσμα του ποσού που τους κοστίζει τώρα η εξαιρετικά επικίνδυνη διάβαση της θάλασσας. Και δεν είναι οι “δουλέμποροι” ή οι “διακινητές” αυτοί που τους εμποδίζουν. Δεν πρόκειται λοιπόν για το σύγχρονο αντίστοιχο του υπερατλαντικού δουλεμπορίου. Όταν προσπαθούμε να το συντρίψουμε στρατιωτικά, δεν υιοθετούμε μια ευγενή στάση ενάντια στα δεινά της δουλείας ή έστω της “διακίνησης”. Απλώς συνεχίζουμε μια μακρά παράδοση κατά την οποία τα κράτη, μεταξύ αυτών τα δουλοκτητικά κράτη του δέκατου όγδοου και του δέκατου ένατου αιώνα, χρησιμοποιούσαν βία για να εμποδίσουν ορισμένες ομάδες ανθρώπων να κινούνται ελεύθερα».

Ποιοι είναι οι δουλέμποροι;

Όπως θυμίζει το ίδιο κείμενο, οι μαύροι αγωνιστές κατά της δουλείας τον 19ο αιώνα ήταν αυτοί που διατύπωσαν ως κεντρικό το αίτημα για το «δικαίωμα στη μετακίνηση». Αν πρέπει λοιπόν να βρούμε ποιοι υποστηρίζουν σήμερα πρακτικές που θυμίζουν τους «δουλεμπόρους», θα πρέπει να κοιτάξουμε στις Βρυξέλλες κι όχι στις ακτές της Αφρικής. Αν θέλουμε να σταματήσει η εκμετάλλευση των εξαθλιωμένων από τους διακινητές, θα πρέπει να αγωνιστούμε για το «δικαίωμα στη μετακίνηση», για ανοιχτά σύνορα, για το γκρέμισμα των τειχών της Ευρώπης-φρούριο.

18

ΔΙΕΘΝΗ

27 ΜΑΗ 2015

Σαουδική Αραβία Με αγγελία που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του υπουργείου ∆ηµοσίων Υπηρεσιών της Σαουδικής Αραβίας ζητούνται 8 άτοµα που θα εκτελούν αποκεφαλισµούς. Οι νέες προσλήψεις είναι αναγκαίες για να ανταποκριθεί το κράτος των Σαούντ στον εξαιρετικά αυξηµένο ρυθµό αποκεφαλισµών. Έχουν ήδη αποκεφαλιστεί φέτος όσοι είχαν αποκεφαλιστεί όλο το 2014 και οι προσλήψεις δηµίων προαναγγέλλουν επιτάχυνση του ρυθµού. Παραδόξως ούτε η «κοινή γνώµη παρακολουθεί σοκαρισµένη», ούτε η «διεθνής κοινότητα» σκέφτεται να αρχίσει τους βοµβαρδισµούς στο Ριάντ...

Η αιγυπτιακή χούντα αποθρασύνεται Του Πάνου Πέτρου

Η

είδηση πως ο πρώην πρόεδρος της Αιγύπτου Μοχάµεντ Μόρσι καταδικάστηκε σε θάνατο έκανε το γύρο του κόσµου. Μαζί µε τον Μόρσι, την τελική απόφαση του µουφτή για το αν θα εκτελεστεί η ποινή περιµένουν κι άλλοι 100 άνθρωποι που επίσης καταδικάστηκαν σε θάνατο. Όλες οι πηγές µιλούν για «δίκη-παρωδία» και δεν είναι η πρώτη ούτε φαίνεται να είναι η τελευταία. Το καθεστώς του Σίσι έχει στήσει µια τροµακτική «βιοµηχανία θανατικών καταδικών», που στρέφεται ενάντια σε πολιτικούς, ακαδηµαϊκούς, θρησκευτικές προσωπικότητες, ακτιβιστές, οποιονδήποτε δηλαδή µπορεί να αποτελέσει απειλή για ένα δικτατορικό καθεστώς που επιχειρεί να επιβάλει την απόλυτη εξουσία του. Οι καταδικασµένοι της «υπόθεσης Μόρσι» απειλούνται µε εκτέλεση γιατί απέδρασαν από τις φυλακές του καθεστώτος Μουµπάρακ, το 2011. Ο συµβολισµός της «παλινόρθωσης» είναι εξαιρετικά ισχυρός: Η επανάσταση της 25ης Γενάρη έκανε εφικτή –και «νόµιµη» τα χρόνια που ακολούθησαν– την απόδραση των πολιτικών κρατουµένων, και σήµερα η αντεπανάσταση εκδικείται καταδικάζοντάς τους στην εσχάτη των ποινών.

Σύµµαχος του Ισραήλ

Εκτός από τους 100, άλλοι 16 άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο για άλλη υπόθεση. Και πάλι το πολιτικό µήνυµα είναι σαφές: κατηγορούνται για «συνωµοσία µε τη Χαµάς και το Ιράν µε στόχο την αποσταθεροποίηση της Αιγύπτου». Όλως τυχαίως, δαιµονοποιούνται ως «επικίνδυνοι για την Αίγυπτο» οι βασικοί αντίπαλοι του Ισραήλ στην περιοχή.

Ανάµεσα στους καταδικασθέντες (εν τη απουσία του) είναι και ο Εµάντ Σαχίν, επιτυχηµένος καθηγητής πολιτικών επιστηµών που έχει διδάξει στο Αµερικανικό Πανεπιστήµιο του Καΐρου και το Πανεπιστήµιο της Τζόρτζταουν, και είναι γνωστός για τη δηµόσια εναντίωσή του στην αντεπανάσταση του Σίσι. Είναι σε εξέλιξη διεθνής καµπάνια αλληλεγγύης (κυρίως στους ακαδηµαϊκούς χώρους) που απαιτεί την άµεση αθώωσή του. Ο ίδιος δήλωσε για όσα συµβαίνουν στην Αίγυπτο, σε συνέντευξή του στο Αλ Τζαζίρα: «Είναι ένα µήνυµα εκφοβισµού –κάτι σαν κρατική τροµοκρατία– ενάντια σε πολιτι-

τις µετατρέψει σε ισόβια, θα εµφανιστεί ως «πεφωτισµένος και πονόψυχος ηγέτης». Πέρα από τις θανατικές ποινές, το καθεστώς του Σίσι συνεχίζει την προσπάθειά του να γυρίσει πίσω το ρολόι της ιστορίας, να διαλύσει κάθε ελπίδα ότι υπάρχει ακόµα (ή ακόµα και ότι υπήρξε ποτέ) η αιγυπτιακή επανάσταση. Όµως ακριβώς επειδή η επανάσταση υπήρξε και οι αιτίες και οι µνήµες της συνεχίζουν να υπάρχουν, για να σταθεροποιήσει την εξουσία του το καθεστώς, η ωµή βία που έχει εξαπολύσει είναι αναγκαία, γι’ αυτό και η τροµοκρατία που επικρατεί είναι –όπως µαρτυρούν πολλοί– «χειρότερη κι από του Μουµπάρακ».

∆ίωξη επαναστατών

Όταν η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει τη «στήριξή της στις προσπάθειες της αιγυπτιακής κυβέρνησης», δίχως να αναφέρει λέξη για τα θύµατα της χούντας, της δίνει πολιτική κάλυψη κούς αντιπάλους, ενάντια σε δικηγόρους που υπερασπίζονται τα θύµατα, ενάντια σε όποιον τολµά να εκφράσει την παραµικρή εναντίωση στο στρατιωτικό πραξικόπηµα... Αυτή είναι η ουσία της σύγκρουσης. ∆εν είναι ανάµεσα στη Μουσουλµανική Αδελφότητα και το στρατό... Επιχειρούν να ανασυγκροτήσουν ένα καταπιεστικό κράτος ασφαλείας και πάλι, και για να γίνει αυτό απαιτείται η συντριβή κάθε φωνής διαφωνίας». Καθώς η υπερβολή των αποφάσεων προκαλεί διεθνή κατακραυγή, ο ίδιος ο Σαχίν εκτιµά ότι οι ποινές δηµιουργούν µια κατάσταση win-win για τον Σίσι: αν υποχρεωθεί να δώσει χάρη και να

Η πλειοψηφία των πάνω από 40.000 πολιτικών κρατουµένων που βρίσκονται στα κελιά είναι πρωταγωνιστές των επαναστατικών γεγονότων του 2011-13. Καθώς τα πανεπιστήµια είχαν µετατραπεί σε «τελευταία οχυρά» για αντικαθεστωτικές κινητοποιήσεις, το καθεστώς επέβαλε τη φρούρησή τους (για πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες) και πέρασε νόµους που επιτρέπουν την απόλυση καθηγητών και την αποβολή φοιτητών για τις πολιτικές τους απόψεις. Αντίστοιχη είναι η επίθεση και στο εργατικό κίνηµα, που αν και σε υποχώρηση σε σχέση µε τα προηγούµενα χρόνια, έχει δείξει εντυπωσιακή ανθεκτικότητα, συνεχίζοντας τις απεργίες και τις διεκδικήσεις του. Αυτοί οι αγώνες έχουν κοστίσει 15.000 απολύσεις τα τελευταία χρόνια, οι περισσότερες εκδικητικές. Είναι µια προσπάθεια «αποβολής» των πιο «επικίνδυνων» εργατών από τους χώρους δουλειάς, για να επιστρέψει και εκεί η «οµαλότητα». Πρόσφατα απολύθηκαν 3 εργάτες ηγέτες από τις υφαντουργίες της Μαχάλα. Αυτές οι µονάδες είναι το «λίκνο» της επανάστασης (µε τις απεργίες του 2006 και του 2008 που προανήγγειλαν τον ξεση-

κωµό του Γενάρη του 2011) και παρέµειναν σε µαχητική διάθεση και µετά την ανατροπή του Μουµπάρακ. Ακριβώς επειδή ο συµβολισµός είναι –και εδώ– πανίσχυρος, έχει οργανωθεί καµπάνια αλληλεγγύης που απαιτεί την άµεση επαναπρόσληψή τους και στηρίζεται από κόµµατα, εργατικές και κοινωνικές οργανώσεις. Είναι µία µόνο µάχη στον συνολικότερο πόλεµο ενάντια στην ποινικοποίηση της απεργίας που προωθεί και µε νόµους το καθεστώς. Σε αυτό το φόντο ήρθε και η νέα σύλληψη της συντρόφισσας Μαχιενούρ Ελ Μάσρι, µέλους των Επαναστατών Σοσιαλιστών και διεθνώς βραβευµένης δικηγόρου. Για τη Μαχιενούρ και άλλους δύο ακτιβιστές που διώκονται µαζί της οργανώνει καµπάνια και η ∆ιεθνής Αµνηστία, που µιλά ανοιχτά για «φυλακισµένους για λόγους πολιτικής συνείδησης».

Σύµβολο αντίστασης

Η Μαχιενούρ ήταν σύµβολο του αγώνα για τα δηµοκρατικά δικαιώµατα ως υπερασπίστρια των θυµάτων της καταστολής, αλλά πλέον –µε το καθεστώς να µην την αφήνει σε ησυχία– γίνεται σύµβολο της αντικατασταλτικής πάλης µε την ιδιότητα του «στοχοποιηµένου θύµατος». Η εµµονή των διωκτικών αρχών δεν αφορά τόσο την ίδια όσο αυτό που εκφράζει µε την παλιότερη δήλωσή της: «Όταν βγω, θα βρεθώ πάλι έξω από τα αστυνοµικά τµήµατα να αγωνιστώ για την απελευθέρωση των υπολοίπων». Αυτό το πνεύµα θέλει να τσακίσει το καθεστώς. Αυτός είναι ο «πόλεµος ενάντια στην τροµοκρατία». Τα αδέλφια και οι σύντροφοί µας είναι αυτοί που κυνηγά ο Σίσι ως «τροµοκράτες». Όταν η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει τη «στήριξή της στις προσπάθειες της αιγυπτιακής κυβέρνησης», δίχως να αναφέρει λέξη για όλα τα παραπάνω, σε αυτό το κυνήγι που θυµίζει Πινοσέτ δίνει πολιτική κάλυψη...

διεθνη

27 μαη 2015

19

Ολλανδία

Βαλτιμόρη

Οι διαπραγματεύσεις εργοδοτών-συνδικάτων για τις νέες συμβάσεις εργασίας έφτασαν σε αδιέξοδο στην Ολλανδία, η κυβέρνηση της οποίας βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο μαζικών απεργιών που μπορεί να κρατήσουν βδομάδες και να εμπλέξουν εργαζόμενους σε μια σειρά κλάδους της οικονομίας. Αυτό προανήγγειλε ο επικεφαλής της FNV, της μεγαλύτερης συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας, που εκπροσωπεί 700.000 εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, από νοσοκομειακούς μέχρι μεταλλεργάτες. Ένας τέτοιος απεργιακός αναβρασμός στην «καρδιά» της ΕΕ, ενάντια στην κυβέρνηση του ίδιου του Γερούν Ντάισελμπλουμ, είναι ο καλύτερός μας σύμμαχος στην πάλη για ξήλωμα της λιτότητας...

Μέχρι πρότινος ήταν μόνο η Αριστερά που ισχυριζόταν ότι οι ΗΠΑ κάθε άλλο παρά «μεταφυλετικές» είναι. Σήμερα ο δημόσιος διάλογος έχει ανοίξει γι’ αυτό το ζήτημα, και σε δημοσκόπηση του πρακτορείου Reuters και του Ινστιτούτου Ipsos το 69% βλέπει ότι υπάρχει «σοβαρό φυλετικό πρόβλημα» και ότι υπάρχει περισσότερος ρατσισμός από ό,τι η χώρα θέλει να παραδεχτεί. Σε αυτό το φόντο, ο Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε κάποια -μικρά- μέτρα περιορισμού της στρατιωτικοποίησης της αστυνομίας, ενώ οι μπάτσοι που δολοφόνησαν τον Γκρέι στη Βαλτιμόρη οδηγούνται σε δίκη (αυτονόητο θα έλεγε κανείς, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι). Ας βρεθεί τώρα κάποιος να πει στους νεαρούς μαύρους της Βαλτιμόρης (και όλων των ΗΠΑ) ότι οι εξεγέρσεις «δεν είναι ο σωστός τρόπος, δεν δίνουν λύσεις»...

Το πρόγραμμα και η εκστρατεία της Unidad Popular στην Ισπανία Της Κατερίνας Σεργίδου, απεσταλμένης στην Ισπανία

Γ

ια να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο σπουδαίο ήταν το εκλογικό αποτέλεσμα των εκλογών στους δήμους και τις αυτόνομες περιοχές της Ισπανίας, στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη αλλά και σε εκατοντάδες άλλους δήμους, θα πρέπει να λάβει υπόψη του ότι οι σχηματισμοί της Unidad Popular (Λαϊκή Ενότητα - UP), δεν είναι μια συγκροτημένη παραδοσιακή πολιτική δύναμη. Πρόκειται για έναν κινηματικό σχηματισμό που είχε όλο το σύστημα εναντίον του, σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και τα κόμματα της Αριστεράς! Η UP στηρίχτηκε από τo Podemos -αν και όχι πάντα από την ηγεσία του-, από κινηματικές πρωτοβουλίες, από συνδικάτα και σε κάποιες περιπτώσεις, όπως τη Βαρκελώνη, και από την Ενωμένη Αριστερά. Κυρίως η UP ήταν η πολιτική έκφραση των κινημάτων και του κόσμου που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στις πλατείες και αγωνίζεται ενάντια στις εξώσεις αλλά και των ανθρώπων που δημιούργησαν τους κύκλους του Podemos. Στα σχήματα της UP συμμετέχουν πολιτικοποιημένοι άνθρωποι, αριστεροί ή αυτόνομοι, όμως συμμετέχουν και χιλιάδες άνθρωποι που δεν αυτοπροσδιορίζονται

ως αριστεροί. Αυτό όμως δεν οδήγησε σε μια αποπολιτικοποίηση, ούτε σε ένα «στρογγύλεμα» του λόγου. Η Αριστερά μέσα στην Unidad Popular, κυρίως η Αντικαπιταλιστική Αριστερά, έχουν έναν έντονο ταξικό και αντισυστημικό λόγο, μιλούν για «τους από πάνω», για αυτούς που «μας κλέβουν τον πλούτο», για μια κοινωνία «που θα αποφασίζουμε εμείς».

Το πρόγραμμα Ο έλεγχος των δημοτικών χρεών ήταν βασικό αίτημα όλων των σχηματισμών της UP. Το σταμάτημα των εξώσεων επίσης ήταν κεντρικό στο πρόγραμμά τους, αφού όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαδηλώσει και συλληφθεί πολλές φορές υπερασπίζοντας τις κατοικίες των γειτόνων τους. Η Μανουέλα Καρμένα, που κυκλοφορεί με ένα μηχανάκι εδώ και χρόνια ζώντας λιτά, ανακοίνωσε ήδη τα πέντε άμεσα μέτρα για τη Μαδρίτη: Να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα και οι πόροι για να σταματήσουν οι εξώσεις, να διασφαλιστούν εναλλακτικές κατοικίες για όλους τους ανθρώπους χωρίς σπίτι, να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και η πώληση όλων των δημόσιων και δημοτικών υπηρεσιών, νερό και φως για κάθε νοικοκυριό που δεν μπορεί να πληρώσει, ελεύθερη πρόσβαση στα δημοτικά ιατρεία, μέτρα για τους νέους και τους μακροχρόνια άνεργους.

Η Άντα Κολάου, που νοικιάζει ένα μικρό σπίτι στη Βαρκελώνη, προχωράει ακόμα πιο μακριά: Αυστηρός έλεγχος και επανεξέταση όλων των εργολαβιών, εργατικά δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους που δουλεύουν στο δήμο, προσλήψεις προσωπικού, στέγη, νερό, φως και φαγητό για όλους τους δημότες που το έχουν ανάγκη, σταμάτημα των εξώσεων, φαγητό σε όλα τα σχολεία για όλα τα παιδιά και 80% έκπτωση για τους ανέργους και τους χαμηλόμισθους στα ΜΜΜ. Ένα ακόμα στοιχείο που υπήρχε στα προγράμματα όλων των σχημάτων ήταν το «όχι» στα προνόμια των δημάρχων και των δημοτικών συμβούλων, καθώς και η επαναφορά των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων στον έλεγχο του δήμου.

Αλληλεγγύη Σκοπός της επίσκεψης στην Ισπανία ήταν να μεταφερθεί το παράδειγμα και η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Πράγματι η υποδοχή από τον κόσμο ήταν εντυπωσιακή. Όλοι ήξεραν για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και για τους εκβιασμούς των δανειστών. Και όλοι με μια φωνή έλεγαν «περιμένουμε πολλά από εσάς, μην κάνετε πίσω». Αρκετούς μήνες τώρα γίνεται προσπάθεια από ένα μέρος του Podemos έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα κίνημα αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό, που όμως συναντά την

αντίδραση μέρους της ηγεσίας του Podemos, η οποία δεν θέλει να χρεωθεί τις όποιες υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Παρά τις δυσκολίες, η παρουσία ενός μέλους του ΣΥΡΙΖΑ στην Ισπανία σε πολλές γειτονιές έγινε γεγονός και δεκάδες άνθρωποι έσπευσαν να φωτογραφηθούν με τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ, να μας σφίξουν το χέρι συγκινημένοι, να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους. Στην εργατική πόλη Αλκαλά, σε μια μικρή πλατεία μαζεύτηκαν πάνω από 100 άνθρωποι φωνάζοντας «ΣΥΡΙΖΑ-Podemos Venceremos». Τα συνθήματα άρχισαν να ακούγονται ακόμα πιο δυνατά, όταν ένα φορτηγό με φασίστες σταμάτησε μπροστά από την πλατεία παίζοντας μουσική με πατριωτικούς στίχους. Στο Ρίβας, άλλη μια πόλη στα περίχωρα της Μαδρίτης, πάνω από 300 άτομα μαζεύτηκαν στην εκδήλωση κρατώντας αυτοσχέδια πλακάτ γραμμένα στα ελληνικά και ρωτώντας επίμονα: «Τι θα κάνετε με το χρέος; Εδώ στο δήμο διεκδικούμε να γίνει άμεσα έλεγχος». Το Λεγανές, μια πόλη με υψηλή ανεργία που έχει αδελφοποιηθεί με το Αιγάλεω, πάνω από 500 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να ακούσουν τον ιδιαίτερα δημοφιλή ευρωβουλευτή Μιγκέλ Ουρμπάν, την Τάνια Σάντσες και την εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ. Λόγω της έλλειψης οικονομικών πόρων οι υποψήφιοι είχαν φτιάξει σαπούνια, βραχιόλια, σελιδοδείχτες και μπλουζάκια για να καλύψουν οικονομικά την προεκλογική καμπάνια. Τελευταίος σταθμός της επίσκεψης το λαϊκό Κάδις στην Ανδαλουσία. Εκεί ο στόχος ήταν να εκλεγεί δήμαρχος της πόλης ο Κίτσι, ένας πολύ δημοφιλής δάσκαλος. Το γηπεδάκι του Κάδις γέμισε με πάνω από 1.500 ανθρώπους. Εν μέσω πολλών «όλε», τραγουδιών φλαμένκο, χορών και πανηγυρισμών, παρουσιάστηκε το ιδιαίτερα ριζοσπαστικό πρόγραμμα του συνδυασμού, ενώ την εκδήλωση χαιρέτησε και ο Μανώλης Γλέζος με ηχογραφημένο μήνυμα. Εκεί ο πόλεμος που αντιμετώπισε από τη δεξιά και τους Πολίτες (Ciudadanos) ο σχηματισμός του Podemos, ήταν τεράστιος. Χαρακτηριστικό είναι ότι είχαν κολληθεί σε όλη την πόλη ανυπόγραφες αφίσες με φωτογραφίες των υποψηφίων και με τη λεζάντα: «Αντικαπιταλιστές, αριστεροί, κομουνιστές, αντιρατσιστές μην τους ψηφίσεις» (παρ’ όλα αυτά ο Κίτσι πήγε πολύ καλά και δεν εκλέχθηκε μόλις για λίγες ψήφους). Προφανώς η Ελλάδα και η Ισπανία είναι δύο διαφορετικές χώρες. Ωστόσο, η έμπνευση, η αυτοοργάνωση, ο ταξικός λόγος, και η μετατροπή μιας σκληρής μάχης σε γιορτή, είναι στοιχεία που έχουμε να μεταφέρουμε και στις δικές μας πόλεις, γιατί οι νίκες δεν προϋποθέτουν αποφασισμένους ηγέτες αλλά απλούς και εμπνευσμένους για το όραμα ανθρώπους.

Το πρόγραµµα και η εκστρατεία της Unidad Popular στην Ισπανία 27 ΜΑΗ 2015

σελίδα 19

Ισπανία 2015 - δηµοτικές εκλογές

Ιστορική ήττα για τη Δεξιά - ιστορική νίκη του κινήµατος Στη Βαλένσια, η ∆εξιά υπέστη συντριβή, αφού από το 48% που είχε επιτύχει το 2011 φέτος έπεσε στο 26%. Συνολικά στις εκλογές των αυτονοµιών, το κόµµα της ∆εξιάς, αν και παραµένει ακόµα πρώτη δύναµη, έχασε 2.443.804 ψήφους πέφτοντας στο 26%, οι σοσιαλιστές στη δεύτερη θέση µε 25% και το Podemos στην τρίτη θέση, ενώ οι Ciudadanos βρίσκονται στην τέταρτη θέση πετυχαίνοντας ύστερα από τόση διαφήµιση ένα καλό αποτέλεσµα αλλά όχι αρκετό για να ξεπεράσει το Podemos.

Της απεσταλµένης µας στην Ισπανία Κατερίνας Σεργίδου

«S

i se Puede», που σηµαίνει «ναι, µπορούµε», είναι το σύνθηµα που φώναζαν οι Ισπανοί σε κάθε µικρή και µεγάλη πόλη της χώρας. Και πράγµατι «µπορούν», αφού το αποτέλεσµα των εκλογών της 24ης Μάη στους δήµους και στις αυτόνοµες περιφέρειες είναι άλλη µια απόδειξη ότι µια µεγάλη κοινωνική αλλαγή συγκλονίζει την Ισπανία τα τελευταία χρόνια. Ο συσχετισµός δυνάµεων που επικράτησε µετά το 1978 και τον µεταδικτατορικό συµβιβασµό κλονίζεται. Μια νέα δύναµη εµφανίστηκε στο προσκήνιο διεκδικώντας µε θάρρος και θράσος τους δήµους και τις περιφέρειες: η Unidad Popular, που σηµαίνει λαϊκή ενότητα. Αυτή η νέα δύναµη, γέννηµα του κινήµατος του 15Μ, των αγώνων ενάντια στις εξώσεις, και όλων των ριζοσπαστικών και κινηµατικών φορέων, σε πολλές πόλεις πήρε την πρωτιά.

Η ήττα του δικοµµατισµού

Συµµαχικά σχήµατα

Οι συνδυασµοί αυτοί στη µεγάλη τους πλειοψηφία στηρίχτηκαν από το Podemos και σε κάποιες λίγες περιπτώσεις από την Izquierda Unida (Ενωµένη Αριστερά), η οποία όµως σε γενικές γραµµές επέλεξε την αυτόνοµη καταγραφή της. Θα πρέπει επίσης να σηµειώσουµε ότι οι συνδυασµοί της Unidad Popular είναι πολύ πιο πλατιοί από το ίδιο το Podemos. Για παράδειγµα, στην πόλη της Μαδρίτης η Unidad Popular πήρε 519.000 ψήφους, ενώ στην περιφέρεια της Μαδρίτης το Podemos κατεβαίνοντας µόνο του πήρε τις µισές, δηλαδή 285.000. Ενδιαφέρον µάλιστα είναι το γεγονός ότι τα µεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία σε όλο τον κόσµο κατέγραψαν τη νέα αυτή δύναµη ως

Η Άντα Κολάου, νικήτρια των εκλογών στη Βαρκελώνη

«αριστερίστικη», «αριστερή πλατφόρµα του Podemos», αποδεικνύοντας ότι το σύστηµα πολλές φορές αντιλαµβάνεται περισσότερα από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές των γεγονότων. Οι δύο πόλεις στων οποίων τα αποτελέσµατα αποτυπώνεται µε τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο αυτή η αλλαγή είναι η Μαδρίτη και η Βαρκελώνη. Στην πρωτεύουσα της χώρας, η Μανουέλα Καρµένα, η 71χρονη «δίκαιη δικαστίνα», µε τον συνδυασµό Ahora Μadrid (Μαδρίτη Τώρα) εκλέγει 20 δηµοτικούς συµβούλους µε 31,85%, έναντι των 21 που εκλέγει το PP (Λαϊκό Κόµµα) της ∆εξιάς µε 34,55%. Το PP έχασε 10 συµβούλους καθώς και τον έλεγχο της πόλης για πρώτη φορά µετά το 1991. Ο συνδυασµός Ahora Madrid στηρίχτηκε από το Podemos και πολλές κινηµατικές, κοινωνικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Στους ηττηµένους έρχονται τρίτοι οι σοσιαλιστές του PSOE µε 9 συµβούλους και 15% αλλά και η Izquierda Unida, που δεν εξέλεξε κανέναν σύµβουλο µε το 1,71% των ψήφων. Για να εκλεγεί βέβαια δήµαρχος η Μανουέλα θα χρειαστεί τις ψήφους των σοσιαλιστών. Αλλά και στη Βαρκελώνη τα αποτελέσµατα είναι εξαιρετικά, αφού η Άντα Κολάου, ηγετική µορφή της πλατφόρµας

ενάντια στις εξώσεις, µε το συνδυασµό Barcelona en Comu (Για µια Συλλογική Βαρκελώνη) µε 25,52 % εκλέγει 11 συµβούλους, ξεπερνώντας κατά έναν σύµβουλο τους Ciudadanos (Πολίτες), των οποίων η Καταλονία θεωρείται κάστρο. Κατά τη διάρκεια των πανηγυρισµών στη Βαρκελώνη, η Άντα Κολάου έκανε δύο σηµαντικές δηλώσεις: «Είµαστε µια συνεχής δηµοκρατική επανάσταση» και «Θέλω να είµαι δήµαρχος της πρωτεύουσας της Καταλονίας, ενός λαού που θα µπορεί να αποφασίσει ελεύθερα ποια θα είναι η σχέση του µε το ισπανικό κράτος». Στη Βαρκελώνη η υποψηφιότητα της Άντα Κολάου στηρίχτηκε από το Podemos αλλά και από την Izquierda Unida. Και σε αυτή την περίπτωση η Άντα Κολάου θα χρειαστεί κάποιου τύπου συνεργασία για να εκλεγεί δήµαρχος. Αντίστοιχα καλά αποτελέσµατα υπήρξαν και σε πόλεις της Γαλικίας, ενώ στο λαϊκό Κάδις, όπου το Podemos βγήκε πρώτη δύναµη στις εκλογές που έγιναν πριν από λίγες βδοµάδες, για πολύ λίγο δεν εξελέγη δήµαρχος ο πολύ δηµοφιλής δάσκαλος ιστορίας Κίτσι, µε τον συνδυασµό Por Cadiz εξέλεξε όµως 8 συµβούλους, 2 λιγότερους από το κόµµα της ∆εξιάς.

Τα συγκεκριµένα εκλογικά αποτελέσµατα, µε πολλά ακόµα παραδείγµατα τα οποία δεν µπορούν να καταγραφούν σε ένα µόνο άρθρο, πρώτα απ’ όλα δείχνουν µια ήττα του δικοµµατισµού, ο οποίος δεν ξεπερνάει το 50% των συνολικών ψήφων, καθώς και µια «κατάληψη» των θεσµών από τα κινήµατα. Εκατοντάδες ακτιβιστές και καθηµερινοί άνθρωποι εκλέκτηκαν µε τα ψηφοδέλτια της Unidad Popular και του Podemos σε ολόκληρη την Ισπανία, επιβάλλοντας την παρουσία τους και κάνοντας στην άκρη τους εκπροσώπους του παλιού συστήµατος. Με πρόγραµµα το «δουλειά για όλους», «κανένας άνθρωπος χωρίς στέγη», «έλεγχος των χρεών των δήµων» (µόνο ο δήµος της Μαδρίτης έχει ένα χρέος 6 εκατ. ευρώ), και µε όπλο την ενότητα, το κίνηµα πέτυχε µια πρώτη νίκη. Η καµπάνια δρόµου που στοίχισε λίγα χρήµατα και ο ενθουσιασµός που επικρατούσε ήταν αρκετά για να τα βάλει η Unidad Popular µε ένα ολόκληρο σύστηµα και τους θεσµούς του. Ήταν η νίκη του ∆αβίδ απέναντι στο Γολιάθ όπως πολύ πετυχηµένα είπε η Άντα Κολάου. Βασικό ζήτηµα τώρα, ακόµα και αν αναγκαστούν να εκλεγούν µε τις ψήφους των σοσιαλιστών, θα είναι να σύρουν τους σοσιαλιστές σε µια συνεργασία επιβάλλοντας το ριζοσπαστικό τους πρόγραµµα. Οτιδήποτε άλλο θα σηµαίνει την ανασύνταξη της σοσιαλδηµοκρατίας. Η Izquierda Unida τιµωρήθηκε για τη συστηµική της στάση και για την έλλειψη ριζοσπαστικότητας η οποία παρά την αλλαγή γραµµατέα έχει πολύ δρόµο ακόµα να διανύσει µέχρι να αποδείξει ότι είναι Αριστερά. Οι Ciudadanos παραµένουν ως κίνδυνος, αφού παρουσιάζονται ως µια «ήρεµη αλλαγή» και πατώντας πάνω στο κενό που άφησαν οι Podemos. Όσο για τους Podemos το επόµενο διάστηµα, αν επενδύσουν σε αυτήν τη νέα λαϊκή ενότητα, αν ξεπεράσουν το άγχος της απεύθυνσης στον µεσαίο χώρο, τότε το πιο πιθανόν θα είναι να ανακτήσουν δυνάµεις και να κερδίσουν την πρωτιά στις εθνικές εκλογές του φθινοπώρου.