ΕΑ 306 by dea.org.gr ΔΕΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

6045 Φύλλο Νο 306

6 μ

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

15 Ίσα δικαιώματα στους μετανάστες

8-9 Η μάχη των δημοτικών εκλογών

12 Φλεβάρη 2014 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ

Η Ρωσία του Πούτιν

Εργατική λαϊκή εξέγερση στη Βοσνία

τρεκλιζει ο σαμαρασ, χωρισ εναλλακτικές το καθεστώσ...

Να πάρει η Αριστερά την ευθύνη της ανατροπής

Ο κρίσιμος κρίκος: οργανωμένη πολιτική παρέμβαση

ρισκόμαστε λίγες εβδομάδες πριν τις ευρωεκλογές και οι ΣαμαράςΒενιζέλος συζητούν την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Δεν θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα το αδιέξοδο της συγκυβέρνησης, η αδυναμία της ΝΔ, αλλά και η διαλυτική κρίση της σοσιαλδημοκρατίας, του άλλοτε κραταιού χώρου που διασφάλιζε ομαλές διεξόδους για το καθεστώς. Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται πλέον σε όλες τις δημοσκοπήσεις και κυρίως στην εκλογική δυναμική που διαβλέπουν όλοι οι δημοσκόποι. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Σαμαράς-Βενιζέλος θα καθίσουν με σταυρωμένα χέρια, θα παραδώσουν ομαλά την εξουσία, όταν και όπως γίνουν εκλογές. Αντίθετα σημαίνει ότι απαιτείται επειγόντως οργανωμένη πολιτική πρωτοβουλία για την ανατροπή τους. Από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργατικών-λαϊκών

δυνάμεων, αυτή η πρωτοβουλία επαφίεται στην Αριστερά. Που πρέπει να την ξεδιπλώσει κινηματικά, από τα κάτω, αναδεικνύοντας την κρίσιμη κοινωνικοπολιτική συμμαχία που θα καθορίσει, επίσης, την επόμενη ημέρα.

Λαϊκές Επιτροπές Οι Λαϊκές Επιτροπές Αντίστασης-Ανατροπής είναι ο αναντικατάστατος παράγοντας για να απαντηθούν ουσιαστικά τα καθήκοντα του σήμερα, αλλά και τα αντίστοιχα της επόμενης περιόδου (βλ. σελ.6). Η συγκυβέρνηση καταρρέει, γιατί η ταξική απληστία της μνημονιακής γραμμής οδηγεί στην απελπισία τις εργατικές-λαϊκές μάζες, στην πλήρη κατάρρευση το κοινωνικό κράτος, σε ιστορική υποβάθμιση τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Αυτές τις δυνάμεις και αυτά τα διλήμματα πρέπει να φέρει στο προσκήνιο η πολιτι-

κή, ακόμα και η εκλογική παρέμβαση της Αριστεράς. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα «ελάχιστο», ένα μεταβατικό, πρόγραμμα που θα συστηματοποιεί τις ελπίδες του κόσμου από τα κάτω μπροστά στην προοπτική μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, αλλά και τις δεσμεύσεις της Αριστεράς απέναντι στον κόσμο. Δεν πρόκειται μόνο για μια αναγκαία συζήτηση, που οφείλει να συμπεριλάβει τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πρόκειται, περισσότερο, για συνένωση αντιστάσεων, κινημάτων, οργανώσεων αλληλεγγύης, ζωντανού κόσμου που αγωνίζεται. Μια τέτοια ξεκάθαρη ταξική αναφορά οφείλει να γίνει το κριτήριο για όλες τις επιλογές της περιόδου, συμπεριλαμβανομένης της συγκρότησης των πολλαπλών ψηφοδελτίων: Δεν είναι τυχαίο ότι στον ΣΥΡΙΖΑ η υποψηφιότητα της Αγλαΐας Κυ-

ρίτση στο Βόρειο Αιγαίο –που συμβολίζει την αντίσταση των εργαζομένων στην ΕΡΤ, αλλά και την αναγκαία «όσμωση» μεταξύ των ρευμάτων της πολιτικής Αριστεράς– έγινε δεκτή με ενθουσιασμό.

Αντίσταση Όπως, επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι οι επιλογές του Οδυσσέα Βουδούρη και Θόδωρου Καρυπίδη συνάντησαν μαζικές αντιρρήσεις, προκάλεσαν συγκρούσεις και διχασμό (βλ. σελ. 7). Για να μπορέσει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μια περίοδο σαν τη σημερινή, η Αριστερά οφείλει να επιχειρήσει να δώσει πολιτική έκφραση στον κόσμο της αντίστασης από τα κάτω και όχι να χτίσει μια «από τα ίδια» εκλογικοπολιτική συμμαχία με τα θραύσματα –ή και με τμήματα…– του παλιού πολιτικού σκηνικού. Συνέχεια σελ. 3

• πολιτική

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

Η Κεφαλονιά μετά τους σεισμούς Ο Χριστοφοράκος και ο Καράβελας είναι ελεύθεροι και διασκεδάζουν στη Γερμανία ή σε άλλες εξωτικές χώρες, χάρη στην εγκληματική αμέλεια της ελληνικής κυβέρνησης. Αντίθετα, η ίδια κυβέρνηση έσπευσε να συλλάβει το δήμαρχο και τους αντιδημάρχους του Ωρωπού που αντιστάθηκαν -όπως όφειλαν- στην εξωφρενική αύξηση της τιμής των διοδίων. Μπράβο, πάλι, Δένδια… NNN «Η βία και τα επεισόδια συμβαίνουν καθημερινά στους παράπλευρους δρόμους, όπου ταλαιπωρούνται, κινδυνεύουν, αλλά και τραυματίζονται ή σκοτώνονται άνθρωποι», τονίζει πολύ σωστά η Συντονιστική Επιτροπής Φορέων και Κατοίκων ΒΑ Αττικής, διαμαρτυρόμενη για τις συλλήψεις και καταλογίζοντας τη βία εκεί όπου πρέπει. NNN Πάντως αδίκως κατηγορούνται οι μεγαλοεργολάβοι ότι δεν προχώρησαν κανένα έργο στους αυτοκινητόδρομους. Εμείς ξέρουμε τουλάχιστον μία σοβαρή δαπάνη που έκαναν: την αγορά και την τοποθέτηση εκατοντάδων καμερών που θα καταγράφουν τους αρνητές πληρωμής στα διόδια. NNN Κουίζ: Ένα κόμμα προτείνει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για το μνημόνιο. Λίγες ημέρες μετά το ίδιο κόμμα προτείνει για περιφερειάρχη έναν αμετανόητο υποστηρικτή (και με την ψήφο του) αυτού του μνημονίου. Ποιο κόμμα είναι αυτό; NNN Αλλά και να καταγγείλει κανείς τα μνημόνια δεν είναι αρκετό. Ευτυχώς, π.χ. που το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στον «σοσιαλιστικό χώρο» και στο χώρο της «λαϊκής δεξιάς» δεν πρόλαβε εγκαίρως να συμπεριλάβει Ρεπούση και Καπερνάρο. NNN Στον Τζορτζ Κλούνεϊ έστειλε επιστολή ο Παναγιωτόπουλος ζητώντας του να συνδράμει στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα. Άλλη μια σημαντική δράση της κυβέρνησης που στήριξε όσο καμία άλλη τον πολιτισμό στην Ελλάδα… NNN Δύο ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, ο Μπ. Αγγουράκης και ο Γ. Τούσσας, μπερδεύτηκαν και καταψήφισαν διάταξη η οποία προβλέπει ευνοϊκή μεταχείριση σε μετανάστριες που δηλώνουν θύματα βίας ή διακρίσεων, συμπαρατασσόμενοι έτσι με την ακροδεξιά πολιτική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο… NNN Φυσικά, όταν τους εξήγησαν τι έκαναν, οι ευρωβουλευτές διόρθωσαν την ψήφο τους. Βέβαια, αν αντίστοιχη γκάφα είχε κάνει ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο «Ριζοσπάστης» και το ΚΚΕ θα ξεσάλωναν επί βδομάδες αγνοώντας τη διόρθωση… NNN Μιλώντας για ΕΕ: Ο λαός της Βοσνίας εξεγέρθηκε ενάντια στην κυβέρνηση γιατί οι ιδιωτικοποιημένες εταιρίες έκλεισαν με αποτέλεσμα η ανεργία να εκτοξευθεί στο 27,5% (όσο και στην Ελλάδα). Τώρα η ΕΕ απειλεί με στρατιωτική επέμβαση ενώ η Αυστρία αποφάσισε ήδη την αύξηση του αριθμού των στρατιωτών της στη χώρα. Και λιτότητα και μιλιταρισμός και ιμπεριαλισμός… NNN Ποια δύο κόμματα χρειάζεται και σχεδιάζουν να μεταμφιεστούν ενόψει εκλογών; Η Χρυσή Αυγή σε «Εθνική Αυγή» και το ΠΑΣΟΚ σε «Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη»...

Η τραγωδία της λιτότητας Της Τασίας Κύρκου

ι δύο πρόσφατοι σεισμοί, 6 και 5,7 Ρίχτερ, και οι εκατοντάδες μετασεισμοί στην Παλική Κεφαλονιάς προκάλεσαν ζημιές σε 9 από τα 53 σχολεία στο νησί, σε δημόσια κτίρια στο Ληξούρι, όπως το δημαρχείο, το γηροκομείο, το μουσείο κ.ά, και σε 1.700, από τα 3.000 σπίτια που ελέγχθηκαν μέχρι στιγμής, καθιστώντας τα μη κατοικήσιμα. Ρωγμές καθιζήσεις και κατολισθήσεις έχουν κάνει δυσπρόσιτο το οδικό δίκτυο Αργοστολίου-Ληξουρίου και πολλούς επαρχιακούς δρόμους. Ρωγμές υπάρχουν και στα δύο λιμάνια Αργοστολίου και Ληξουρίου, ενώ προβλήματα υπάρχουν και στο δίκτυο υδροδότησης. Δυο βδομάδες μετά, παρά τη διαφημιζόμενη κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού, με τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και το μισό υπουργικό συμβούλιο να πηγαινοέρχονται στο νησί, συσκέψεις και παρασυσκέψεις και εξαγγελία μέτρων, η κατάσταση στο νησί παραμένει τραγική. Χιλιάδες άνθρωποι ζουν κυριολεκτικά στο δρόμο, με καράβια που πάνε κι έρχονται, αλλά δεν μπορούν να δέσουν στο κατεστραμμένο λιμάνι, σκηνές χωρίς πάτο στήθηκαν στο γρασίδι, και ηλικιωμένοι κοιμούνται σε στρώματα στο κλειστό γυμναστήριο. Το νερό της Παλικής έχει κριθεί ακατάλληλο κι ο δήμος μοιράζει ένα μπουκάλι ανά άτομο!

Κάποια κοντέινερ έφτασαν στο νησί προκειμένου να επαναλειτουργήσουν τα σχολεία, αλλά, σύμφωνα με τον γγ δημοσίων έργων, υπάρχει προβληματισμός για τη χρησιμοποίησή τους ως προσωρινά καταλύματα για τους άστεγους, αφού η δημιουργία καταυλισμών θα προκαλέσει… προβλήματα στον τουρισμό.

Συνέπειες Ο σεισμός στην Κεφαλονιά καταγράφει με τον πιο τραγικό τρόπο τις συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής. Σε μια από τις σεισμογόνους περιοχές, οι μεγαλύτερες και σοβαρότερες καταστροφές αφορούσαν δημόσια κτίρια και υποδομές, ενώ στις λαϊκές κατοικίες Ληξουρίου τα περισσότερα σπίτια κρίθηκαν ακατάλληλα. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση έχει διαλύσει τις κεντρικές υπηρεσίες Αποκατάστα-

σης Σεισμοπλήκτων, βάζοντας σε διαθεσιμότητα το επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό τους, σύμφωνα με τις τροϊκανές επιταγές για μείωση του προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης, με αποτέλεσμα να καθυστερούν οι έλεγχοι και άρα και τα όποια έργα αποκατάστασης. Από την άλλη, η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αρχικά θέλησε να πείσει ότι δεν συνέβη τίποτα («η Κεφαλονιά άντεξε», συμβουλές μέσω ΜΜΕ να μην τρομάξουν οι τουρίστες, «τα ξενοδοχεία δεν έχουν κανένα πρόβλημα»), αλλά και να χρησιμοποιήσει το σεισμό για να προωθήσει το κλείσιμο του νοσοκομείου Ληξουρίου, που αποτράπηκε έπειτα από την άμεση κινητοποίηση των κατοίκων. Χρειάστηκε να γίνει ο δεύτερος μεγάλος σεισμός, ώστε η κυβέρνηση -προκειμένου να

κατευνάσει την αγανάκτηση του κόσμου- να εξαγγείλει μέτρα, όπως παράταση εξόφλησης οφειλών σε δημόσιο και τράπεζες, αναστολή εισφορών σε ασφαλιστικά ταμεία, επιδότηση ενοικίου και κρατική επιχορήγηση για την επιδιόρθωση των κτισμάτων. Ωστόσο η υλοποίηση ακόμη κι αυτών των καθυστερημένων μέτρων είναι μετέωρη, ενώ μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει εκδοθεί η σχετική απόφαση για κήρυξη της Κεφαλονιάς ως σεισμόπληκτης, πράγμα που είχε εξαγγελθεί –πάλι με καθυστέρηση– στις 3 Φεβρουαρίου.

Αριστερά Οι σεισμοί και οι ακραίες καιρικές συνθήκες είναι φυσικά φαινόμενα, αλλά οι τραγικές συνέπειές τους είναι αποτέλεσμα των κοινωνικών προτεραιοτήτων στον καπιταλισμό. Η Αριστερά, μέσα από την αυτοοργάνωση του κόσμου, πρέπει να απαιτήσει σήμερα την άμεση αποκατάσταση των υποδομών, την οργανωμένη μετεγκατάσταση των σεισμόπληκτων και συνολική κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό, και όχι από δάνεια, για τις επισκευές των σπιτιών. Παραπέρα, χρειάζεται να διεκδικήσουμε τη δημιουργία και την ενίσχυση υπηρεσιών και υποδομών, με κριτήριο την ασφάλεια των ανθρώπων και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών.

Κυπριακό: Ο εθνικισμός δεν φέρνει λύσεις Του Πέτρου Τσάγκαρη

Οι συζητήσεις μεταξύ του Κύπριου δεξιού προέδρου Ν. Αναστασιάδη με τον Τουρκοκύπριο δεξιό ηγέτη (πρόεδρο που δεν αναγνωρίζεται ως τέτοιος από τις περισσότερες χώρες) Ντ. Έρογλου άνοιξαν πάλι τη συζήτηση για το Κυπριακό.

Αλληλοκατηγορίες Η φιλολογία των ελληνοκυπριακών κομμάτων έχει, όπως και στο παρελθόν, ένα μότο: αλληλοκατηγορούνται ότι κάνουν παραχωρήσεις στους Τουρκοκύπριους (Τ/κ). Αυτό το φαινόμενο παίρνει διάφορες μορφές, καθώς κάθε κόμμα εστιάζει σε άλλο επιμέρους στοιχείο των διαπραγματεύσεων. Τώρα, που είναι η Δεξιά εκείνη που κάνει τις διαπραγματεύσεις με τους Τ/κ, τα υπόλοιπα κόμματα την κατηγορούν –κι αυτήν– για ενδοτισμό. Ο πρόεδρος της «σοσιαλιστικής» ΕΔΕΚ Γ. Ομήρου υποστηρίζει πως «η αποδοχή του κοινού ανακοινωθέντος από τον Ντερβίς Έρογλου ολοκληρώνει τη

σαφή μεθόδευση για να συρθεί η ελληνική κυπριακή πλευρά σε διαπραγματεύσεις στη βάση ενός πλαισίου που οδηγεί σε λύση χειρότερη και από το Σχέδιο Ανάν». Ο Γ. Λιλλήκας της Συμμαχίας των Πολιτών, όχι μόνον παίζει κι αυτός το χαρτί του εθνικισμού αλλά μάλιστα βρίσκει πολύ σωστή τη στάση του… γνωστού αντιιμπεριαλιστή Αντ. Σαμαρά: «Σημειώνω επίσης την ιδιαίτερη αναφορά του Έλληνα πρωθυπουργού στη λύση η οποία πρέπει να χαρακτηρίζεται από τη μια κυριαρχία και τη μία ιθαγένεια, πράγματα που δεν εξασφαλίζονται στο κοινό ανακοινωθέν», δήλωσε χαρακτηριστικά. Δυστυχώς στο ίδιο μοτίβο κινείται εδώ και χρόνια το αριστερό ΑΚΕΛ, το οποίο τώρα στηλιτεύει, κι αυτό, το γεγονός ότι στο κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη-Έρογλου δεν εξασφαλίζεται η ενιαία εσωτερική κυριαρχία. Κατά τη γνώμη μας, η όποια επανένωση του νησιού δεν μπορεί παρά να περνά μέσα από την επανασυμφιλίωση των δύο κοινοτήτων, των Ε/κ και των Τ/κ. Η

επανασυμφιλίωση έχει ως προϋπόθεση ότι η ισχυρή-οικονομικά και πληθυσμιακά- πλευρά, δηλαδή οι Ε/κ, θα δώσει υλικές και πολιτικές διαβεβαιώσεις στην ανίσχυρη, δηλαδή στους Τ/κ, ώστε να τεθούν ειλικρινά τα θεμέλια επανένωσης, χωρίς στρατούς κατοχής και ιμπεριαλιστικές βάσεις.

Ιστορία Γιατί η ιστορία της Κύπρου δεν άρχισε το 1974 με την εισβολή της Τουρκίας. Είχε προηγηθεί το πραξικόπημα των ακροδεξιών του Σαμψών, που διακήρυσσε ότι «θα πετάξει τους Τ/κ στη θάλασσα», δίνοντας την καλύτερη δικαιολογία στο τουρκικό καθεστώς για την εισβολή. Είχαν προηγηθεί, επίσης τα γεγονότα του 1963, όπου εκατοντάδες Τ/κ σκοτώθηκαν, με κατάληξη τον εγκλωβισμό του Τ/κ πληθυσμού (18%) στους «θυλάκους» του 4% του εδάφους της, τότε, ενιαίας Κύπρου. Με αυτήν την προϊστορία, η επαναπροσέγγιση δεν είναι εφικτή παρά στη βάση δημοκρατικών πολιτικοκοινωνικών εγγυήσεων της πλειοψηφίας προς τη μειοψηφία.

Η αρχή αυτή, άλλωστε, αποτελεί βάση συγκρότησης στα περισσότερα κράτη με «μικτό» πληθυσμό, χωρίς το αιματηρό παρελθόν που υπάρχει στην Κύπρο. Ασφαλώς οι εθνικιστές δεξιοί ηγέτες, όπως ο Αναστασιάδης ή ο Έρογλου δεν θα πετύχουν την επαναπροσέγγιση. Πολύ περισσότερο όταν συνεργάζονται με ιμπεριαλιστές, όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ, που θέλουν να έχουν έλεγχο στην περιοχή. Οι «λύσεις» που θα προκύψουν από όλους αυτούς θα είναι εκτρώματα. Αντίθετα ο διεθνισμός αποτελεί απάντηση: δίνει χέρι αδελφοσύνης μεταξύ των κοινοτήτων και κόβει τις γέφυρες με τον ιμπεριαλισμό. Η επιστροφή στο διεθνισμό και η απόρριψη του εθνικιστικού «ρεαλισμού» είναι απαραίτητη για την κυπριακή Αριστερά. Όσον απαραίτητη είναι και η ρήξη με τον ευρωλάγνο «ρεαλισμό» που οδήγησε σε τόσα δεινά τους Ε/κ εργαζόμενους όσα δεν θα μπορούσε ποτέ να επιφέρει μια «κακή» συμφωνία με την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

πολιτική •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

Ραγδαία κατάρρευση ΝΔ στα χνάρια του ΠΑΣΟΚ

Παίζουν τώρα τα ρέστα τους Του Πέτρου Τσάγκαρη

ι τεχνητές αναπνοές αποδεικνύονται πια μάταιες για τη μνημονιακή κυβέρνηση. Το παραμύθι του καλού πλεονάσματος, π.χ., βάλλεται πλέον από την ίδια την τρόικα αλλά και από τη Eurostat, ο επικεφαλής της οποίας δηλώνει ότι δεν χρησιμοποιεί τις «μεθόδους» υπολογισμού της ελληνικής κυβέρνησης, αφήνοντας μετέωρους τους Σαμαροβενιζελοστουρναραίους. Σφαλιάρα, όμως, ήρθε και από το εσωτερικό καθώς το μόνο καλό νούμερο της οικονομίας, οι εξαγωγές, γύρισαν και αυτές σε αρνητικό πρόσημο για πρώτη φορά μετά το 2010, σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Εξαγωγέων.

Κρίση Στο καθαρά πολιτικό πεδίο η κατάσταση βαίνει επιδεινούμενη για την κυβέρνηση. Η εκκίνηση της προεκλογικής κούρσας των ευρωεκλογών και των δημοτικών στέλνει μήνυμα διάλυσης στην ηγεσία της ΝΔ: Από τα σπλάχνα της ακροδεξιάς όπου ανήκει και η ηγεσία Σαμαρά, ξεπηδά νέο κόμμα, αυτό του Βύρωνα Πολύδωρα, ο οποίος μάλιστα σηκώνει αντιευρωπαϊκή παντιέρα. Ταυτόχρονα σε μια σειρά περιφέρειες και δήμους αμφισβητούνται οι

επιλογές Σαμαρά με ανοικτούς ή κρυφούς «αντάρτες», όπως στην Κεντρική Μακεδονία (ο Τζιτζικώστας), στη Θεσσαλονίκη (ο «ζορό» Ψωμιάδης), στην Αθήνα (όπου εκβιάζει ο Ν. Κακλαμάνης), στη Στερεά Ελλάδα (ο πρώην υπουργός Θ. Γιαννόπουλος). Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, η πιθανή μεταμφίεσή του σε «Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη» δεν θα κρύψει από το λαό την εγκληματική πολιτική του. Η εκδοχή των «58» δεν θα δώσει ανάσα ζωής στην Κεντροαριστερά, καθώς ούτε αυτοί δεν έχουν πια καμία στρατηγική αλλά και τακτική διαφορά από τη ΝΔ και από το νεοφιλελευθερισμό. Η συμμαχία Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία πιστοποιεί την οριστική σύγκλιση των δύο μεγάλων παραδοσιακών χώρων του αστικού κόσμου όχι κάπου στη μέση αλλά στο δεξιό άκρο της πολιτικής. Οι δημοσκοπήσεις με τα απατεωνίστικα ερωτήματα που οργανώνει το συγκρότημα Λαμπράκη θέλουν το χώρο της Κεντροαριστεράς να συγκεντρώνει 15%. Αντίθετα, όλες οι άλλες δημοσκοπήσεις και οι διαθέσεις του κόσμου επιβεβαιώνουν αυτό που λέει ο καθηγητής Χρ. Βερναρδάκης: ακόμη κι αν ενωθούν ΠΑΣΟΚ, «58» και ΔΗΜΑΡ «δεν μπορούν να ελπίζουν σε κάτι περισσότερο από

8% επειδή η αθροιστική δυναμική τους είναι πολύ μικρή». Ο ίδιος καθηγητής λέει ότι η εκλογική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ κινείται στο 37%40%. Την ίδια στιγμή η γερμανική εβδομαδιαία οικονομική επιθεώρηση «Wirtschaftswoche» βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση με ποσοστό 31,5%, ενώ ακόμη και οι παραγγελιές του Ντερμπεντέρη δίνουν προβάδισμα δύο μονάδων στην αξιωματική αντιπολίτευση. Καθώς καταρρέουν συνεπώς, τρία πράγματα έχουν κατά νου προσπαθώντας να τα συνδυάσουν: 1) Πώς θα προλάβουν να δεσμεύσουν όσο μπορούν την επόμενη κυβέρνηση με όσο πιο επαχθείς και όσο πιο απεχθείς υποχρεώσεις έναντι των δανειστών. 2) Πώς θα επιβάλλουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα πλήγματα στα εργατικά δικαιώματα και μαζί πώς θα δώσουν ό,τι περισσότερο μπορούν στους καπιταλιστές. 3) Πώς θα κάνουν πιο μαλακή και ελεγχόμενη την πτώση τους και πώς θα διασώσουν ό,τι διασώζεται από το επιτελικό πολιτικό προσωπικό του μνημονιακού μπλοκ. Όσον αφορά το πρώτο ζήτημα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να συνάψει νέο μνημόνιο που ουσιαστικά θα «δένει» για 50 χρόνια όποια κυβέρνηση δεν θέλει να έρθει σε ρήξη. Το σενάριο 50-50-15 (50 χρόνια επιμήκυνση αποπληρω-

μής, 0,5 μείωση του επιτοκίου και 15 δισ. ευρώ νέο δάνειο), είναι αυτό που απεργάζονται η τρόικα και οι δανειστές και είναι έτοιμη να αποδεχτεί η ελληνική κυβέρνηση. Θα σημάνει μια ελάφρυνση της ετήσιας εξυπηρέτησης του χρέους αλλά αυτό θα συνεχίσει να μη βιώσιμο. Ό,τι θα δανείζεται από τις «αγορές» στο επόμενο μισό αιώνα η Ελλάδα, θα πηγαίνει στην αποπληρωμή αυτού του χρέους. Και φυσικά το δάνειο των 15 δισ. θα συνοδεύεται από νέο μνημόνιο που δήθεν θα έχει μόνο διαρθρωτικά μέτρα –«διαρθρωτικά» όμως ήταν και τα μέτρα με τα οποία τα προηγούμενα μνημόνια οδήγησαν στην κατάρρευση των μισθών και των θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Όσον αφορά το δεύτερο στόχο τους, ήδη ο Βρούτσης αποφάσισε την περικοπή των εφάπαξ κατά 15%, ενώ ο Μητσοτάκης σχεδιάζει να κάνει μέχρι την άνοιξη την απόλυση και των 15.000 δημόσιων υπαλλήλων που απαιτεί η τρόικα για το 2014. Ο Γεωργιάδης παρέδωσε την υγεία στους κλινικάρχες, ενώ ο Χρυσοχοΐδης επέτρεψε την αύξηση της τιμής των διοδίων κατά 66%, για να προλάβουν οι μεγαλοεργολάβοι να αρπάξουν ό,τι μπορέσουν από τον κοσμάκη. Όσον αφορά την τρίτη επιδίωξη, οι ημερομηνίες των εκλογών

και η απαγόρευση ψήφου στους μετανάστες (πράγμα που αποτελεί βαριά παραβίαση δικαιωμάτων αλλά στο ΠΑΣΟΚ όλα θυσιάζονται για το «μεγάλο στόχο») στοχεύουν στη χαμηλή συμμετοχή των ψηφοφόρων.

Σταυρός Σε αυτά ο Μιχελάκης προσθέτει και το μέτρο της εκλογής με σταυρό αντί για λίστα στις ευρωεκλογές. Το μέτρο πλασάρεται ως δημοκρατικό («να αποφασίσουν οι πολίτες και όχι η ηγεσία το ποιος θα εκλεγεί»), ενώ στην πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο: Κανείς υποψήφιος δεν μπορεί με δικά του μέσα να αντέξει σε μια προεκλογική εκστρατεία σε όλη την Ελλάδα η οποία αποτελεί μια εκλογική περιφέρεια. Ποιοι θα εκλεγούν; Όσοι θα έχουν γερές οικονομικές πλάτες –τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους δανειστές, το διεθνές κεφάλαιο– κι όσοι αποτελέσουν επιλογές των καναλαρχών. Ακόμη κι αν ηττηθεί, η μνημονιακή κυβέρνηση, θέλει να πάνε στην ευρωβουλή «υπεύθυνοι» άνθρωποι, κι αν είναι δυνατόν αυτό να συμβεί ΚΑΙ με τους ευρωβουλευτές της Αριστεράς. Σε αυτό αλλά και σε άλλες παραχωρήσεις προς τα δεξιά της πρέπει να αντισταθεί με κάθε τρόπο η Αριστερά. Τα επίδικα είναι πολύ μεγάλα.

Άποψή μας... (συνέχεια από σελ.1)

Μπαίνοντας στην τελική ευθεία η συγκυβέρνηση, το ντόπιο καθεστώς, αλλά και ο διεθνής παράγοντας, δεν θα διστάσουν να ανοίξουν όλα τα μεγάλα θέματα προσανατολισμού. Και η νίκη της Αριστεράς θα προϋποθέσει καθαρές απαντήσεις, που θα απευθύνονται στον κόσμο και θα επιχειρούν να τον θέσουν σε κίνηση.

πτική μπορεί να υπηρετηθεί μόνο με νέα, ακόμα πιο άγρια, προγράμματα λιτότητας που καμιά κυβέρνηση Αριστεράς δεν μπορεί ούτε να σκέπτεται ότι θα τα εφαρμόσει. Η ρήξη με τους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους είναι απλώς αναπόφευκτη. Η ανατροπή των μνημονίων και η στάση πληρωμών προς τους δανειστές γίνεται για την Αριστερά ένα υποχρεωτικό ση-

Ο κρίσιμος κρίκος: Οργανωμένη πολιτική παρέμβαση Κάθε απόπειρα συμβιβασμού με τη μνημονιακή πολιτική θα πρέπει να απορριφθεί. Οι συμφωνίες με τους δανειστές για την περίοδο 2014-2016 προβλέπουν την καταβολή τόκων και χρεολυσίων της τάξης του 4,5-5% του ΑΕΠ ετησίως. Αυτή η προο-

μείο αφετηρίας για την πορεία προς τη γενικότερη ανατροπή της λιτότητας και του αβάσταχτου συσχετισμού μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Για την πορεία προς τη σοσιαλιστική απελευθέρωση. Είναι μια τέτοια στρατηγική ουτοπική;

στον άλλο ευρωπαϊκό νότο, να υπολογίζουμε στην αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και της Αριστεράς σε όλη την Ευρώπη, στις δυνάμεις που δεν θα επιτρέπουν το στραγγαλισμό μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα.

Παρά την κρίση και την πρωτοφανή για «ειρηνικές» περιόδους μείωση του ΑΕΠ κατά 25%, ο ελληνικός καπιταλισμός παραμένει ένας αναπτυγμένος καπιταλισμός. Δεν έχει καμία σχέση με την κατεστραμμένη χώρα του 1950 όπου –κατά τους καπιταλιστές και τους διεθνείς συμμάχους τους– η μόνη ελπίδα για ανάπτυξη ερχόταν απ’ έξω, από το σχέδιο Μάρσαλ (βλ. σελ. 11).

λελευθερισμός της τελευταίας 20ετίας στην Ευρώπη, βύθισαν εύπορες και δυναμικές κοινωνικές στην κρίση και στην καταστροφή. Η Αριστερά οφείλει να επιχειρήσει να αντιστρέψει αυτή την πορεία με κάθε αναγκαίο μέσον, συμπεριλαμβανομένης της ρήξης με την ΕΕ και το ευρώ, προκειμένου να υπηρετηθεί η ανάγκη για ανατροπή της λιτότητας και να στηριχθούν οι εργατικές-κοινωνικές ανάγκες.

Σήμερα στην κοινωνία υπάρχουν πόροι, υποδομές, κλάδοι (τι ειρωνεία: εργοστάσια που υπολειτουργούν στο ελάχιστο όριο των δυνατοτήτων τους) που, αν απαλλαγούν από το θανάσιμο εναγκαλισμό με την κερδοφορία και τον ανταγωνισμό, αν τεθούν υπό τον έλεγχο και στην υπηρεσία της κοινωνικής πλειοψηφίας και των κοινωνικών αναγκών, είναι εφικτό να στηριχθεί μια νέα προοπτική.

Η ΔΕΑ και η «Εργατική Αριστερά» δεν ξεκίναγε ποτέ την πολιτική της από το ζήτημα του νομίσματος. Δεν συμμεριζόμαστε τις αναλύσεις ενός κάποιου «αριστερού» οικονομικού εθνικισμού ή απομονωτισμού. Όμως αυτό δεν σημαίνει και το αντίστροφό του: την υποταγή της πολιτικής μας απέναντι στη λιτότητα στα όρια ανοχής της ΕΕ και του ευρώ. Τα όρια αυτά τα έχει αναδείξει ο εκφυλισμός της σοσιαλδημοκρατίας και της «πληθυντικής Αριστεράς» στην Ευρώπη.

Κάποιοι μέσα στην Αριστερά θεωρούν ότι η μάχη για την κυβέρνηση της Αριστεράς έχει χαθεί πριν καν ξεκινήσει, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα «σοσιαλδημοκρατικοποιηθεί» πριν καν φτάσει στη νίκη. Αυτό το σενάριο, άλλωστε, αποτελούσε και αποτελεί την κρυφή ελπίδα του καθεστώτος. Όμως οι αντιδράσεις μεγάλου μέρους του ΣΥΡΙΖΑ στις προτάσεις για τις υποψηφιότητες Βουδούρη και Καρυπίδη, σε συνδυασμό με τη σταθερή θέση της Αριστερής Πλατφόρμας, απέδειξαν για άλλη μια φορά πόσο λαθεμένες είναι οι απόψεις που βλέπουν την πολιτική πάλη ως προδιαγεγραμμένη, ως ένα «στημένο» ματς.

Αρχίζοντας την ανατροπή στην ίδια μας τη χώρα, είναι απολύτως θεμιτό να υπολογίζουμε στις συνέπειες-ντόμινο

Βαδίζουμε προς μιαν αποφασιστική αναμέτρηση. Και ο μόνος δρόμος είναι να εμπλακούμε και να την επιχειρήσουμε.

Μας λένε ότι μια τέτοια προοπτική είναι ασύμβατη με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τη συμμετοχή στο ευρώ. Και σωστά. Ο ζουρλομανδύας των ευρωσυνθηκών, οι «ελευθερίες» των κεφαλαίων, ο άγριος νεοφι-

• εργατικά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

Να ξαναλειτουργήσει το εργοστάσιο Συνέντευξη για την απεργία της CocaCola-3Ε με τον οργανωτικό γραμματέα της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Εμφιαλωμένων (ΠΟΕΕΠ) Αριστοτέλη Μερκενίδη και τον οργανωτικό γραμματέα του σωματείου της Coca Cola-3Ε Κώστα Τοσίδη. Εδώ και τέσσερις μήνες απεργείτε με στόχο να μην κλείσει το εργοστάσιο της πολυεθνικής CocaCola-3Ε στη Θεσσαλονίκη. Απεργούμε ήδη 125 μέρες, έχοντας σπάσει το ρεκόρ των 113 ημερών του 1987. Η διοίκηση, το πρωί της 30ής Σεπτέμβρη, με δικαστικούς επιμελητές και τρομακτική συνοδεία από ομάδες ΔΙΑΣ και τρεις κλούβες των ΜΑΤ, μας ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά τις απολύσεις 33 συναδέλφων. Η κατεύθυνση του κλεισίματος και της μεταφοράς εργοστασίων σε χώρες με φτηνότερους μισθούς είναι σαφής, αν σκεφτούμε ότι πριν 3-4 χρόνια δούλευαν 450 εργάτες στη Θεσσαλονίκη και σε όλη την Ελλάδα κάπου 4.500 σε εφτά εργοστάσια. Τώρα έχουν μείνει πανελλαδικά 1.500 και στη Θεσσαλονίκη μόνο 50. Η μέθοδος συρρίκνωσης ως τώρα ήταν κυρίως η πρόσληψη εργολαβικών και ο εκβιασμός για «εθελούσιες» αποχωρήσεις. Και να σκεφτείς ότι στο πρώτο 9μηνο του 2013 η εταιρεία ανακοίνωσε κέρδη 289 εκατομμύρια ευρώ! Γι’ αυτό η απεργία εδώ είναι καθολική, με εξαίρεση τρεις απεργοσπάστες και τους εργολαβικούς που προϋπήρχαν στο εργοστάσιο ως καθαριστές και τώρα τους βάζουν σε συνθήκες τρομοκρατίας να εκτελούν και άλλα καθήκοντα. Καταλαβαίνουν όλοι οι συνάδελφοι ότι απειλούνται άμεσα. Πώς έχει πάει ως τώρα ο αγώνας σας; Δεν έχετε προσπαθήσει να καταλάβετε το χώρο; Επίσης, από πού στηρίζεστε οικονομικά; Το εργοστάσιο υπολειτουργεί ως αποθηκευτικός χώρος και δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, αφού η αστυνομία παίζει το ρόλο του προστάτη για την εργοδοσία. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κάμερες παρακολούθησης έξω από το χώρο είναι απευθείας συνδεμένες με το Αστυνομικό Τμήμα Χαριλά-

Το ότι έχουμε καλή δυναμική φαίνεται και από τις απανωτές αγωγές δεκάδων χιλιάδων ευρώ που κάνει η εταιρεία σε συναδέλφους. Από τα μέλη των ΔΣ ζητάει 250.000 από τον καθένα για «δυσφήμηση»! Έχουμε και δίκη το Μάρτη. Η δική μας νίκη θα σημάνει αλλαγή του κλίματος για τους εργαζόμενους σε όλη την Ελλάδα. Το θέμα δεν είναι Coca Cola εναντίον των εργαζομένων της, αλλά η εργοδοσία γενικώς εναντίον όλων των εργαζομένων. Ξέρετε ότι σας έχουν γίνει παρατηρήσεις για το θέμα καταγγελίας ειδικά της βουλγάρικης Coca Cola. Πώς το βλέπετε το ζήτημα;

ου. Η συμπαιγνία κυβέρνησης και εργοδοσίας είναι φανερή. Χώρια η ιδιωτική security Brinks που συνοδεύει μέχρι και κάθε φορτηγό που παραδίδει εμπόρευμα. Ο αγώνας μας στοχεύει κυρίως στο μποϊκοτάζ όλων των προϊόντων της Coca Cola και το άπλωμα της συμπαράστασης. Θέλουμε να συντονιστούμε και με άλλους χώρους, γιατί μόνο αν όλοι ενωθούμε θα δικαιωθούμε. Σ’ αυτά πάμε καλά. Συνεχίζουμε μια εκτεταμένη εκστρατεία ενημέρωσης με φυλλάδια, αφίσες, ανακοινώσεις από αυτοκίνητα. Έχουμε παρέμβει σε αποστολές προϊόντων, ενημερώνοντας για τις απολύσεις τις επιχειρήσεις που παραλαμβάνουν κι έχουμε αποτρέψει έτσι παραλαβές. Έχουμε καταφέρει η ίδια η εταιρεία να αναγνωρίζει ότι οι πωλήσεις της έχουν πέσει 30% πανελλαδικά στο διάστημα της απεργίας. Αν σκεφτείς ότι στη Νότια Ελλάδα δεν έχουμε απλωθεί

και πολύ, σημαίνει ότι στη Βόρεια το ποσοστό της πτώσης είναι πολύ μεγαλύτερο. Αυτό έχει μεγάλη αξία, με δεδομένο και το εμπάργκο που μας κάνουν τα ΜΜΕ, με κάποιες τοπικές εξαιρέσεις. Παίρνουμε διαρκώς ψηφίσματα συμπαράστασης από πάρα πολλά σωματεία του εσωτερικού και του εξωτερικού, από την Τουρκία μέχρι και από το Αζερμπαϊτζάν. Παρεμβαίνουμε σε Γενικές Συνελεύσεις άλλων χώρων που πλήττονται, συμμετέχουμε σε κάθε πορεία σωματείων, όπως η σημερινή που προέκυψε από το συντονισμό με τις ΕΛΜΕ, τους σχολικούς φύλακες και την ΕΡΤ3. Απευθυνόμαστε σε κάθε φορέα και συλλογικότητα, από τη ΣΙΔΕΝΟΡ, το Carrefour και τον ΟΣΕ ως την Πρωτοβουλία ΑνέργωνΕργαζομένων Νέων. Π.χ. την Τετάρτη 5/2 καλούμε και το χώρο του πανεπιστημίου σε συνέλευση συμπαράστασης στις 19:00

στο Πολυτεχνείο. Γενικά πάμε σε ό,τι κινείται. Βέβαια, ένα πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει συμμετοχή στον αγώνα από όλες τις άλλες μονάδες της εταιρείας. Π.χ. στο Βόλο οι 100 συνάδελφοι συμμετέχουν σε δύο 4ωρες κάθε βδομάδα. Και η Ρόδος κινητοποιείται, αλλά το Αίγιο και η Αθήνα όχι. Στο εργοστάσιο στο Σχηματάρι, που έχει εργολαβικούς και δεν υπάρχει σωματείο, δεν υπάρχει και συμπαράσταση. Από την άλλη, ενισχυόμαστε οικονομικά από πολλές πλευρές και συμπαραστάτες, πέρα από το Συνδικάτο και το ταμείο του εργοστασιακού σωματείου. Π.χ. το Νοσοκομείο Γεννηματάς της Αθήνας και της Ικαρίας ή οι συνάδελφοι από το σωματείο της Μαλαματίνας που όλοι τους μας πρόσφεραν τα πενηντάευρα από τις χριστουγεννιάτικες δωροεπιταγές τους!

Ναι, το ξέρουμε, αλλά δεν εννοούμε τίποτε ρατσιστικό εναντίον των Βουλγάρων εργαζομένων. Αυτό που θέλουμε να καταγγείλουμε είναι ο εργασιακός Μεσαίωνας που επικρατεί σε αυτές τις χώρες, όπου καταφεύγει η παραγωγή, είτε Βουλγαρία, είτε Τουρκία. Δηλαδή δεν υπάρχει «αντικειμενικά» ανταγωνισμός μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων εργαζομένων; Όχι, πρέπει να είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο. Ίσα-ίσα εμείς έχουμε προσπαθήσει να απευθυνθούμε στους Βούλγαρους για κοινή δράση, αφού υπάρχουν εκεί 3-4 εργοστάσια με το πιο μεγάλο στη Σόφια. Αλλά εκεί οι άνθρωποι δεν έχουν καν σωματεία. Εκεί μιλάμε για συνθήκες σκλαβιάς. Και στη Γαλλία να πήγαινε έτσι η παραγωγή, το ίδιο θα λέγαμε. Άλλωστε, η ομοσπονδία μας έχει οργανώσει από καιρό επιτροπές μεταναστών συναδέλφων για να εντάξει στα σωματεία και άλλους μετανάστες. Το ζήτημα είναι ότι η εργοδοσία μάς θέλει είτε άνεργους εδώ είτε σκλάβους στη Βουλγαρία. Αυτό απαντιέται μόνο με κοινό αγώνα όλων.

ΕΟΠΥΥ: Ο αγώνας συνεχίζεται Του Θοδωρή Πατσατζή

ι γιατροί του ΕΟΠΥΥ αποφάσισαν να συνεχίσουν την απεργία τους επ’ αόριστον, παρά την ψήφιση επί της αρχής του νομοσχεδίου που διαλύει την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ). Την απόφαση πήρε η Εκτελεστική Γραμματεία της Πανελληνίας Ομοσπονδίας Συλλόγων Επιστημονικού Υγειονομικού Προσωπικού (ΠΟΣΕΥΠ) - ΕΟΠΥΥ. Αποφάσισαν τη συνέχιση του αγώνα τους μια μέρα μετά τη μεγαλειώδη απεργιακή συγκέντρωση για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας που κάλεσαν οι ομοσπονδίες των εργαζομένων και των υγειονομικών του ΕΟΠΥΥ, η ομοσπονδία εργαζόμε-

νων στα δημόσια νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), η ομοσπονδία των ενώσεων των νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ) και ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος. Πάνω από 1.500 εργαζόμενοι στο ΕΣΥ και στον ΕΟΠΥΥ συμμετείχαν στη συγκέντρωση που ξεκίνησε από το υπουργείο Υγείας και κατέληξε στη βουλή, διατρανώνοντας ότι το νομοσχέδιο Γεωργιάδη θα μείνει στα χαρτιά.

κινητοποιήσεων ή έστω κινητοποίηση την ώρα που θα ψηφίζεται κατά άρθρο και ονομαστικά το νομοσχέδιο. Επίσης ο συντονισμός αυτός πρέπει να απλωθεί στις γειτονιές. Το παρόν στη διαδήλωση με πανό έδωσαν πρωτοβουλίες κατοίκων, όπως το Αλληλέγγυο Ιατρείο Πειραιά, το Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς και το ΠΑΜΕ.

Η μεγάλη συμμετοχή και η μαχητικότητα των εργαζομένων έδειξε πόσο απαραίτητος είναι ο συντονισμός των σωματείων και τον ομοσπονδιών των εργαζομένων στην υγεία για να αντιμετωπίσουν την αντιλαϊκή λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού. Δυστυχώς ο συντονισμός αυτός δεν έχει αποφασίσει την κλιμάκωση των

Ήδη κάποιες απεργιακές επιτροπές γιατρών και υγειονομικών, όπως αυτή του Περιστερίου, συζητάνε την προσπάθεια να παραμείνουν ανοιχτά τα πολυϊατρεία του ΙΚΑ, με συμπαράσταση φορέων και κατοίκων της γειτονιάς και με την παροχή δωρεάν εξετάσεων στους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ-ΙΚΑ. Τέτοιες πρωτοβουλίες

μπορούν να κρατήσουν ζωντανό τον αγώνα των γιατρών του ΕΟΠΥΥ. Ταυτόχρονα βέβαια θα χρειαστεί και μια σημαντική πολιτική πρωτοβουλία. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται αμέσως, με την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας στη βουλή, να καλέσει σε ανένδοτο αγώνα για τη σωτηρία της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Καλώντας να φτιαχτούν άμεσα επιτροπές στήριξης του αγώνα των γιατρών του ΕΟΠΥΥ σε κάθε γειτονιά, με στόχο να παραμείνουν ανοιχτά τα πολυϊατρεία και να λειτουργούν, για να εξετάζεται δωρεάν όλος ο κόσμος. Δηλώνοντας σε όλους τους τόνους ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα πάρει αμέσως πίσω το νομοσχέδιο.

εργατικά • 5

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

Απεργία αποφάσισε η ΑΔΕΔΥ Του Αντώνη Καραβά, μέλους ΓΣ ΑΔΕΔΥ

ην πραγματοποίηση 24ωρης ή 48ωρης απεργίας, στο δεύτερο δεκαήμερο του Μάρτη, με πιθανότερη ημερομηνία την Τετάρτη 12 Μάρτη, αποφάσισε στην τελευταία του συνεδρίαση το Γενικό Συμβούλιο (ΓΣ) της ΑΔΕΔΥ. Σύμφωνα με την απόφαση του ΓΣ τα κύρια αιτήματα της απεργίας είναι να μην περάσει καμία απόλυση στο δημόσιο, είτε μέσω των διαθεσιμοτήτων που λήγουν, είτε μέσω της αξιολόγησης, να μην υπάρξει κανένα κλείσιμο σε δομές υγείας και να μη γίνει καμιά ιδιωτικοποίηση δημόσιου αγαθού, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό. Επίσης στην απόφαση υπάρχει κατεύθυνση για κοινή απεργία με τη ΓΣΕΕ. Τα παραπάνω βήματα είναι σημαντικά, αλλά πρέπει να συμπληρωθούν για να δώσουν την απαιτούμενη συνέχεια και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, αφού είναι δεδομένο ότι αυτό χρειάζεται για να στριμώξουμε και να ανατρέψου-

με την κυβέρνηση και την πολιτική των μνημονίων. Χρειάζεται μια καμπάνια που, εκτός από τα παραπάνω αιτήματα, θα έχει και επιθετικές διεκδικήσεις, όπως το σπάσιμο της λιτότητας με αυξήσεις στους μισθούς. Αν η ΓΣΕΕ κωλυσιεργεί, να γίνουν συναντήσεις της ΑΔΕΔΥ με Ομοσπονδίες του Ιδιωτικού Τομέα και των ΔΕΚΟ. Η καμπάνια αυτή πρέπει να βάζει ξεκάθαρα το ζήτημα της κλιμάκωσης, τονίζοντας ότι η απεργία στις 12 Μάρτη πρέπει να είναι μόνο η αρχή. Ειδικά για τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς, αυτή η καμπάνια πρέπει να συνοδευτεί με περιοδείες σε κάθε χώρο δουλειάς και γενικές συνελεύσεις από τώρα και όχι λίγες μέρες πριν την απεργία. Γενικές συνελεύσεις που, σε όσα πρωτοβάθμια σωματεία μπορούν, θα αποφασίσουν την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Αντίστοιχη δουλειά χρειάζεται να γίνει και στις γειτονιές, είτε από επιτροπές αγώνα είτε από τις οργανώσεις μελών του ΣΥΡΙΖΑ.

Για τη συγκρότηση προεδρείου στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ

απόφαση του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ καλύπτει και το κενό που υπάρχει με την έλλειψη εκλογής προεδρείου στην Εκτελεστική Επιτροπή (ΕΕ) της ΑΔΕΔΥ. Η συρρίκνωση και ο παραπέρα κατακερματισμός των φιλοκυβερνητικών παρατάξεων και η σημαντική άνοδος των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς που πρωταγωνίστησαν στην οργάνωση των αγώνων και την αντίσταση στις μνημονιακές πολιτικές των κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου δυστυχώς δεν εκφράστηκε μέχρι σήμερα και στη διαδικασία για την εκλογή του προεδρείου. Η ΑΑΡΣ (ΣΥΡΙΖΑ) πρότεινε τη συγκρότηση προεδρείου χωρίς αποκλεισμούς και τη συμμετοχή στις θέσεις κύριας ευθύνης (του προέδρου και του γενικού γραμματέα) εκπροσώπων από τις δυνάμεις που πρωταγωνίστησαν στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα και δίνουν εγγυήσεις ότι θα εκφράσουν τις απαιτήσεις των εργαζομένων για «αλλαγή σελίδας» στην πορεία της ΑΔΕΔΥ, καταθέτοντας με αυτό το σκεπτικό υποψηφιότητα για τη θέση του Προέδρου της ΑΔΕΔΥ (Καλομοίρης). Δυστυχώς, η παραπάνω πρότασή, καθώς και η δέσμευση για συγκεκριμένο πλαίσιο στόχων και προτεραιοτήτων και αντίστοιχο πρόγραμμα δράσης της ΑΔΕΔΥ δεν έγιναν αποδεκτές. Η ηγεσία του ΠΑΜΕ Δημοσίου Τομέα απέκρουσε οποιαδήποτε προσπάθεια συνεννόησης και συμπόρευσης στην παραπάνω κατεύ-

θυνση. Καταγγέλλει τους πάντες για παζάρια και ουσιαστικά απορρίπτει την απαίτηση ευρύτερων τμημάτων εργαζομένων στο δημόσιο, να στηριχθεί μια αγωνιστική και αποτελεσματική πορεία υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους. Πάνω σε αυτή την άρνηση βρήκαν πρόσχημα οπισθοχώρησης και οι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), που αρχικά μιλούσαν για αγωνιστικό προεδρείο και άλλαξαν στάση. Στην πρώτη ψηφοφορία για τη θέση του προέδρου ψήφισαν λευκό και στις επόμενες δήλωσαν ότι ψηφίζουν για τη θέση του προέδρου τον εκπρόσωπο της ΑΑΡΣ, Γ. Καλομοίρη, αλλά χωρίς τη δική τους συμμετοχή στο προεδρείο. Η ηγεσία, τέλος, της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής (διάσπαση ΠΑΣΚΕ, Μπαλασόπουλος) επέμεινε αρχικά με ηγεμονική αντίληψη σε δύο συνεχόμενες ψηφοφορίες, στη δική της υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου και κατόπιν δήλωσε ότι θα ψηφίσει για πρόεδρο από την ΑΑΡΣ. Επίσης ο Ντριβαλάς από την ΠΑΣΚΕ δήλωσε ότι θα έκανε το ίδιο. Η δυνατότητα για ένα προεδρείο χωρίς την ΠΑΣΚΕ και την ΔΑΚΕ θα ήταν εφικτή, αλλά η άρνηση του ΠΑΜΕ και των Παρεμβάσεων για συμμετοχή στο προεδρείο σε θέση ευθύνης θα οδηγούσε σε απομόνωση την ΑΑΡΣ στο προεδρείο και επομένως δεν μπορούσε να γίνει δεκτή μια πρόταση που θα είχε τον πρόεδρο της ΕΕ, αλλά χωρίς συμμετοχή των άλλων αριστερών δυνάμεων και ειδικά των Παρεμβάσεων.

νέα από τους εργατικούς χώρους ΣΕΕ-ΔΑΑ Σε Γενική Συνέλευση προχωράει το Σάββατο, 22 Φλεβάρη, το Συνδικάτο Εργαζομένων Εταιρειών Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών (ΣΕΕ-ΔΑΑ). Στόχος της Γενικής Συνέλευσης είναι να βγουν συλλογικά οι άξονες πάλης των εργαζομένων στις εταιρείες του αεροδρομίου για το 2014. Φέτος αναμένεται να κορυφωθεί η επίθεση των εργοδοτών στο αεροδρόμιο, αλλά και της κυβέρνησης συνολικά, σε βάρος όλων των εργαζομένων και όχι μόνο. Από τη μια απελευθέρωση των απολύσεων, κατάργηση στην ουσία του κατώτατου μισθού και μαζί χτύπημα σε δημόσια αγαθά όπως η υγεία, η παιδεία, το ηλεκτρικό ρεύμα. Στο αεροδρόμιο οι εργαζόμενοι έχουν να αντιμετωπίσουν επίσης τα προβλήματα από τις ανακατατάξεις στο χώρο, με την επίμονη άρνηση των εργοδοτών να υπογράψουν Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, αλλά και τις εκατοντάδες απολύσεις (οι έξι τελευταίες στην Olympic Air) και τις μειώσεις μισθών.

ΕΡΤ

Συναυλία στήριξης στον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ πραγματοποιείται την Πέμπτη, 13 Φλεβάρη, στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ Περιστερίου. Η ΕΡΤ είναι ακόμη ζωντανή σε πείσμα της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ συμμετείχαν και στη συγκέντρωση της Πέμπτης, 6 Φλεβάρη, στο πλευρό των εργαζομένων της υγείας. Η συναυλία διοργανώνεται 5 μήνες

μετά την ιστορική συναυλία της Ραδιοφωνίας στις 11 Σεπτέμβρη 2013, με τη συμμετοχή δεκάδων γνωστών καλλιτεχνών.

Χαλυβουργική

Σε διαθεσιμότητα βγάζει η Χαλυβουργική τους 200 από τους 250 εργαζομένους της, από τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου. Η διαθεσιμότητά τους, σύμφωνα με την εταιρεία, θα κρατήσει ως τις 30 Μαρτίου. Γι’ αυτό το διάστημα οι εργαζόμενοι θα πάρουν το 50% του μισθού τους συν ένα πολύ μικρό βοήθημα από τον ΟΑΕΔ. Οι διαθεσιμότητες αυτές είναι συνέχεια της πολιτικής της εταιρείας για συρρίκνωση του εργαζόμενου δυναμικού. Είχαν άλλωστε προηγηθεί 120 απολύσεις την Άνοιξη του 2013 και 20% μειώσεις στους μισθούς. Γι’ αυτή την εξέλιξη βαρύτατες ευθύνες φέρει η πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου, που δεν οργάνωσε την αντίσταση, με το πρόσχημα ότι πρέπει να σωθεί η εταιρεία για να έχουμε δουλειά. Τελικά, όπως αποδεικνύεται, κανείς εργαζόμενος σχεδόν δεν θα διατηρήσει τη θέση εργασίας του στη Χαλυβουργική.

Swissport

Σε ομαδικές απολύσεις προχωράει στο αεροδρόμιο η εταιρεία Swissport. Την ανακοίνωση στους εργαζόμενους έκανε η ίδια η διοίκηση της εταιρείας. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι εργαζόμενοι έχουν εναλλακτική… διέξοδο! Μια διέξοδο που αποδεικνύει ότι οι απολύσεις δεν γίνονται γιατί

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

υπάρχει πλεονάζον προσωπικό, όπως ισχυρίζεται η εργοδοσία, αλλά για να χτυπηθούν οι συμβάσεις των εργαζομένων. Συγκεκριμένα η εταιρεία πρότεινε στους εργαζόμενους, αν δεν θέλουν να μείνουν άνεργοι, να επαναπροσληφθούν με νέες ατομικές συμβάσεις, χάνοντας βέβαια κατεκτημένα δικαιώματα και με μειωμένους μισθούς. Και μάλιστα για να μη νιώσουν άμεσα την απώλεια του μισθού, όσοι εργαζόμενοι αποδεχθούν την πρόταση της εταιρείας, θα λαμβάνουν μηνιαία δόση από την αποζημίωση απόλυσης.

Σούπερ μάρκετ «Αρβανιτίδης» Συνεχίζουν τις μαζικές κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι στην αλυσίδα σούπερ μάρκετ «Αρβανιτίδης». Η απεργία που πραγματοποίησαν την Τετάρτη 5 Φλεβάρη είχε μεγάλη επιτυχία και σχεδόν καθολική συμμετοχή. Μάλιστα στα πλαίσια της 24ωρης απεργίας πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις στα καταστήματα της αλυσίδας σε Έδεσσα, Γιαννιτσά, Σκύδρα, Γιάννενα, Πολύγυρο, Σταυρό Θεσσαλονίκης κ.α. Οι εργαζόμενοι στη Θεσσαλονίκη πραγματοποίησαν και μαζική πορεία, αρχικά στο ΙΚΑ Θεσσαλονίκης (η εταιρεία φέρεται να μην έχει καταβάλλει από το 2001 ως σήμερα ασφαλιστικές εισφορές ύψους 25 εκατ. ευρώ) και από εκεί κατευθύνθηκαν στο υπουργείο ΜακεδονίαςΘράκης.

Μεγαλειώδης συγκέντρωση ενάντια σε διαθεσιμότητες και απολύσεις Εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μαζί με το συντονιστικό των υπό διαθεσιμότητα συναδέλφων τους, εργαζόμενοι στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και δάσκαλοι, δώσανε δυναμικό παρών στη συγκέντρωση έξω από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), που καλούσαν η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) στα πλαίσια της 24ωρης απεργίας της, αλλά και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στους ΟΤΑ (ΠΟΕ-ΟΤΑ) με 4ωρη στάση εργασίας, η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ) με 3ωρη στάση εργασίας και οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Πολιτισμού με 4ωρη στάση εργασίας. Πάνω από 3.000 εργαζόμενοι συμμετείχαν στη συγκέντρωση, παρά την καταστολή των ΜΑΤ μπροστά στο ΣτΕ, όπου εκδικαζόταν προσφυγή των Ομοσπονδιών ενάντια

στη διαθεσιμότητα. Το σχέδιο της κυβέρνησης και της αστυνομίας να μην ενωθούν οι δύο συγκεντρώσεις των Ομοσπονδιών, κρατώντας ανοιχτό σε κυκλοφορία το μεγαλύτερο τμήμα της Πανεπιστημίου όπου στεγάζεται το ΣτΕ και με χρήση χημικών και ξύλου με τα γκλομπ, απέτυχε. Οι εργαζόμενοι άντεξαν και μαζί με καθηγητές που φτάσανε με λεωφορεία από την επαρχία (Θεσσαλονίκη, Εύβοια, Ιωάννινα κ.α.), πραγματοποίησαν πορεία ως το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Από εκεί η πορεία των εργαζομένων ξανακατέβηκε στο ΣτΕ. Οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν όσο μπορούν πιο συντο-

νισμένα και για τις θέσεις εργασίας τους και για τη δημόσια παιδεία. Επόμενος σταθμός το «Καραβάνι ζωής, ρήξης και ανατροπής», δηλαδή η μηχανοκίνητη πορεία διαθέσιμων που θα ξεκινήσει την Πέμπτη 13 Φλεβάρη από την Αλεξανδρούπολη και θα κάνει στάσεις σε πολλές πόλεις. Την ίδια μέρα θα πραγματοποιήσει μηχανοκίνητη πορεία στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και της Λάρισας. Την επόμενη μέρα, Παρασκευή 14 Φλεβάρη, θα συνεχίσει και αφού γίνει μηχανοκίνητη πορεία το πρωί στη Λαμία, το απόγευμα στις 16.00 θα φτάσει στην Αθήνα, όπου και θα γίνει η τελευταία πορεία προς το ΥΔΜΗΔ.

• κίνημα

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

Να τα πάρουμε όλα πίσω Της Κατερίνας Σεργίδου

διαπίστωση έχει γίνει εδώ και καιρό. Αντίσταση στα μνημόνια και τη βαρβαρότητά τους υπάρχει, αλλά αυτό δεν αρκεί. Μετά από την ανατροπή δυο κυβερνήσεων, το κίνημα των πλατειών που άντεχε στην καταστολή και τις αμέτρητες απεργίες που έδιναν το βασικό τόνο τα τελευταία χρόνια, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο κόσμος «δεν τραβάει». Κάθε φορά που βιαζόμαστε να το υπονοήσουμε, μας έχουν διαψεύσει οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, οι καθηγητές, οι διοικητικοί στα πανεπιστήμια, οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ. Ήταν και είναι αγώνες που μετατρέπουν άμεσα τον οικονομικό σε πολιτικό αγώνα. Το αίτημα να φύγει αυτή η κυβέρνηση έχει γίνει καθολικό αίτημα όλης της κοινωνίας. Η διαπίστωση έχει τη σημασία της, γιατί η δύναμη ανατροπής υπάρχει. Κάποιες φορές εμφανίζεται σαν ορμητικό ποτάμι, όπως στην περίπτωση της ΕΡΤ, και άλλες σαν μικρά ρυάκια, όπως στον αγώνα για να μην κλείσει το νοσοκομείο Πατησίων.

Συντονισμός Το ζήτημα είναι πως όλοι αυτοί οι μικροί και μεγαλύτεροι αγώνες έχουν ένα όριο. Είναι ηρωικοί,

κρατάνε πολύ, αλλά δεν φτάνουν μέχρι το τέλος. Συντονίζονται ελάχιστα έως και καθόλου μεταξύ τους και παρ’ όλο που ο κόσμος δηλώνει τη συμπαράστασή του, δεν γίνονται τελικά υπόθεση της κοινωνίας. Και όταν όμως υπάρχει τοπικός συντονισμός, π.χ. για ένα σχολείο ή νοσοκομείο που κλείνει, αυτός είναι πρόσκαιρος και κρατάει όσο και η μάχη, δεν αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά.

...τα νοσοκομεία μας, τα σχολεία μας, τους μισθούς μας, τις συντάξεις μας, τα δικαιώματά μας, τη δουλειά μας, τις γειτονιές μας

Οι αιτίες προφανώς είναι πολλές. Η μη εμπιστοσύνη του κόσμου στη δύναμή του και το ερώτημα «μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε», η συνδικαλιστική γραφειοκρατία που σαμποτάρει την εργατική αντίσταση, η Αριστερά που δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη του κόσμου για ενότητα.

την επόμενη μέρα αυτής της κυβέρνησης. Εγγύηση ότι απέναντι στις επιθέσεις όλων, ο κόσμος θα την υπερασπίζεται και εγγύηση ότι αυτή η κυβέρνηση θα «κρατήσει το λόγο της» απέναντι στην κοινωνία.

Το πρόβλημα λοιπόν της έλλειψης συντονισμού και ενότητας καλείται να λύσει η Αριστερά και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που άντλησε τη δύναμή του από τα κινήματα των τελευταίων χρόνων, καταρχήν για να υπάρξουν νίκες και κατά δεύτερον για να γίνει εφικτή η μεγάλη ανατροπή, η κυβέρνηση της Αριστεράς. Και οι δύο στόχοι συνδέονται μεταξύ τους. Το να φτάσουμε στην κυβέρνηση της Αριστεράς μέσα από ένα ισχυρό κίνημα διεκδίκησης είναι εγγύηση και για

Αριστερά Σε αυτή την κατεύθυνση η απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ πριν από λίγους μήνες για δημιουργία λαϊκών επιτροπών αντίστασης-ανατροπής ήταν στη σωστή κατεύθυνση. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όμως αυτή η κατεύθυνση δεν υλοποιήθηκε, όχι μόνο γιατί δεν έγινε υπόθεση όλου του κόμματος αλλά κυρίως γιατί συνάντησε πραγματικές δυσκολίες. Μια πιο προσεχτική ματιά στις τοπικές κοινωνίες βέβαια μας δείχνει ότι οι τοπικοί φορείς οργανώνουν πολλές δράσεις οι οποίες συσπειρώνουν κόσμο για συγκεκριμένα θέματα.

Το πιο πετυχημένο παράδειγμα κεντρικού και τοπικού συντονισμού τα τελευταία χρόνια ήταν αναμφίβολα ο συντονισμός «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε». Σωματεία, συνελεύσεις, επιτροπές κατοίκων με δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ανένταχτων συσπειρώθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα γύρω από αυτό το σχήμα, κινητοποιώντας εκατοντάδες κόσμου. Σε αυτό το πετυχημένο μοντέλο χρειάζεται να ξαναπατήσουμε με κατεύθυνση έναν καινούριο συντονισμό. Επιπλέον η κοινωνία χρειάζεται ένα δυνατό ενδιάμεσο σύνθημα μεταξύ των συγκεκριμένων αιτημάτων κάθε χώρου και του «κυβέρνηση της Αριστεράς», ένα σύνθημα που θα φτάσει σε κάθε εργασιακό χώρο και γειτονιά, όπως το ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΠΙΣΩ. Το «Να τα πάρουμε όλα πίσω» σημαίνει να πάρουμε πίσω τα νοσοκομεία μας, τα σχολεία μας, τους μισθούς μας, τις συντάξεις μας, τα δικαιώματά μας, τη δουλειά μας, τις γειτονιές μας.

Πρωτομαγιά Καλύτερη ημερομηνία-σταθμός για μια τέτοια πρωτοβουλία από την πρωτομαγιά δεν θα μπορούσε να υπάρχει. Για κείνη τη μέρα χρειάζεται όλες οι δυνάμεις να οργα-

νώσουμε από τώρα μια μεγάλη διαδήλωση-συγκέντρωση, η οποία θα συσπειρώνει ό,τι κυριολεκτικά κινείται: σωματεία, τοπικές επιτροπές, λαϊκές συνελεύσεις. Μια διαδήλωση εργατική και ταυτόχρονα πολύχρωμη, με μετανάστες, με νεολαίους, με άνεργους, από όλα και για όλα τα στρώματα της κοινωνίας που πλήττονται. Βασικό κύτταρο αυτής της διαδρομής μπορούν να γίνουν οι τοπικές πρωτοβουλίες. Σε μια σειρά γειτονιές της Αθήνας υπάρχει πλούσια εμπειρία συντονισμού φορέων και σωματείων. Η περίπτωση της Θεσσαλονίκης, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη μεγάλη ανταπόκριση στο κάλεσμα του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ είναι εντυπωσιακή (βλέπε δίπλα). Όμως για να πετύχει μια τέτοια πρωτοβουλία χρειάζεται όλες μας οι δυνάμεις να μπουν σ’ αυτή τη μάχη. Δεν πρόκειται για πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει η καρδιά αυτής της ιστορίας. Αν εκτιμάμε ότι υπάρχουν αντιστάσεις και ας «μη φτάνουν από μόνες τους», τότε θα πρέπει να βρούμε τρόπο να δώσουμε χώρο σε αυτές τις αντιστάσεις.Αυτή είναι και η μόνη εγγύηση ότι τελικά θα τα πάρουμε όλα πίσω.

Η σημασία του συντονισμού των αγώνων Με αφορμή την κινητοποίηση του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης μότητες που οργάνωσαν οι ΕΛΜΕ στον Ευκλείδη, αλλά και στη διαδήλωση ενάντια στις διαθεσιμότητες, την ανεργία και τις απολύσεις που οργάνωσαν τα πρωτοβάθμια σωματεία. Κάθε κινητοποίηση είναι ευκαιρία όλοι όσοι αγωνίζονται να αναδείξουν τα αιτήματά τους και να δηλώσουν ότι κάθε αγώνας ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές είναι αγώνας όλων. Αυτό θα είναι πολύτιμη εξέλιξη, αν απλωθεί σιγά σιγά σε όλο το εργατικό κίνημα, αλλά και ευρύτερα.

Του Νίκου Αναστασιάδη

κινητοποίηση του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης ήταν ομολογουμένως μια μεγάλη επιτυχία. Δεν είναι μόνο το πλήθος κόσμου που συμμετείχε και έφτασε τα 400 άτομα. Είναι και το ότι στην κινητοποίηση συμμετείχε ένα μεγάλο φάσμα φορέων και σωματείων. Ήταν εκεί εθελοντές και ασθενείς του ΚΙΑ, εργαζόμενοι και μέλη ΔΣ των σωματείων του ΑΧΕΠΑ και του ΓΝΘ Γεννηματάς, απεργοί της Coca Cola, καθηγητές των ΕΛΜΕ και συνάδελφοι σε διαθεσιμότητα, απολυμένοι σχολικοί φύλακες, απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, αντιπροσωπεία του αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ, εκπρόσωποι της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας, της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό», της Homophonia, της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Τούμπας, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αγωνιστές και αγωνίστριες από οργανώσεις της Αριστεράς, φοιτητές και πολλοί άλλοι. Παρόμοιες κινητοποιησεις το 2012, αλλά και το φθινόπωρο του 2013, είχαν σαφώς μικρότερη συμμετοχή. Όμως ποιες ήταν οι αιτίες της πετυχημένης αυτής κινητοποίησης;

1. Η πολύ συστηματική προετοιμασία. Οι δύο συσκέψεις φορέων, που έγιναν, εξασφάλισαν τη μεγαλύτερη δυνατή γνωστοποίηση του γεγονότος και τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στην προσπάθεια. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η γνωστοποίηση του γεγονότος στα ηλεκτρονικά μέσα, καθώς και με αφίσα και προκήρυξη. Το ότι το ΚΙΑ δεν είναι κομματικός φορέας, αλλά συσπειρώνει ευρύτατες δυνάμεις από διάφορους χώρους του κινήματος, έπαιξε το ρόλο του στην ακτινοβολία της παρέμβασης. Πέρα από την αδιαμφισβήτητη αναγνώριση από μεγάλο κομμάτι κόσμου της δράσης και της προσφοράς του ιατρείου. Η δράση αυτή όχι μόνο

στηρίχτηκε από ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλες αριστερές οργανώσεις και ανένταχτους αγωνιστές, αλλά έγινε υπόθεση κάθε κομματιού του κινήματος στην πόλη. Μόνο το ΠΑΜΕ, παίρνοντας αποφάσεις ΕΛΜΕ και συλλόγων γονέων, επέλεξε να κάνει κινητοποίηση για τα ζητήματα υγείας στο υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, ερμηνεύοντας με το δικό του τρόπο τη γενική απόφαση της ΟΛΜΕ που αφορούσε δράσεις για την υγεία. 2. Η κατανόηση από κομμάτια του κινήματος ότι η δωρεάν πρόσβαση στην υγεία αφορά όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα αν εργάζεται ή όχι στους χώρους της υγείας. Και ειδικά τώρα που οι άνεργοι και ανασφάλιστοι αυξάνονται δι-

αρκώς, το θέμα της πρόσβασης στα νοσοκομεία και στις δομές υγείας είναι πια ζήτημα ζωής και θανάτου για μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού. Η συμμετοχή αντιρατσιστικών οργανώσεων και κινήσεων ενάντια στις διακρίσεις έχει να κάνει με την καθολικότητα του αιτήματος για δωρεάν πρόσβαση στην υγεία και άρση όλων των αποκλεισμών. 3. Η κατανόηση από κομμάτια του εργατικού κινήματος ότι κάθε μάχη που δίνεται είναι και δική τους υπόθεση. Γιατί δεν είναι μόνο η κινητοποίηση του ΚΙΑ στην οποία συμμετείχαν οι απεργοί της Coca Cola ή οι απολυμένες καθαρίστριες. Συμμετείχαν και στην κινητοποίηση ενάντια στις διαθεσι-

Μέσα απο αυτή την εμπειρία είναι φανερό ότι δομές αλληλεγγύης σε συνθήκες κινηματικής ύφεσης μπορούν να βοηθήσουν στη συγκρότηση αντιστάσεων. Αρκεί να υπάρχει αυτή η κατεύθυνση σε όσους συμμετέχουν σε αυτές. Και είναι σημαντικό η αλληλεγγύη να συνδυαστεί με δράσεις και ιδέες που προωθούν την κινητοποίηση όσων χτυπιούνται από την κυβερνητική πολιτική. Στην κινητοποίηση του ΚΙΑ βρίσκεται το σπέρμα του μοντέλου δράσης των δυνάμεων του κινήματος που μπορεί να ανατρέψει την κυβέρνηση του Σαμαρά και να δημιουργήσει εκείνη τη συσπείρωση που θα ανατρέψει τους ταξικούς συσχετισμούς και θα ανοίξει το δρόμο στην Αριστερά ως εκφραστή των δυνάμεων της εργασίας.

αριστερά •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

Ένας, δύο, τρεις… πολλοί Βουδούρηδες;

Το πολιτικό άνοιγμα δημιουργεί πάντα πολιτικό ρεύμα; Του Αντώνη Νταβανέλλου

ι υποψηφιότητες του Θ. Καρυπίδη στη Δυτ. Μακεδονία και του Οδ. Βουδούρη στην Πελοπόννησο προκάλεσαν «εξέγερση» της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αντιδράσεις πήραν τέτοια διάσταση, ώστε να διαψεύδεται απολύτως ο ισχυρισμός ότι αυτές προκλήθηκαν από την (καθόλου αμελητέα) αντίσταση της Αριστερής Πλατφόρμας και της ΑΝΑΣΑ, που στο συγκεκριμένο θέμα εμφάνισαν (σχεδόν) ενιαία ανακλαστικά. Αυτή ακριβώς η μαζικότητα των αντιδράσεων υποχρέωσε το «κέντρο» του ΣΥΡΙΖΑ σε μια σχετική αναδίπλωση. Αναδίπλωση, γιατί, έστω καθυστερημένα, αποσύρθηκε η υποστήριξη προς την υποψηφιότητα του «πατριωτικώς αντιμνημονιακού» καναλάρχη της Δυτ. Μακεδονίας. Σχετική, όμως, γιατί η πλειοψηφία της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ επέμεινε και επιμένει στην υποστήριξη της υποψηφιότητας Βουδούρη, παρά τις συνεχιζόμενες αντιδράσεις της Αρ. Πλατφόρμας, της ΑΝΑΣΑ, αλλά και –κυρίως– των οργανώσεων της Πελοποννήσου.

Συμμαχίες Γιατί; Την απάντηση, από τις στήλες της «Αυγής», δίνει με σαφήνεια ο σ. Ν. Βούτσης, ένας από τους βασικούς «αρχιτέκτονες» της πολιτικής συμμαχιών της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ: «(σ.σ.: Ο Οδ. Βουδούρης αποτελεί την) επιτομή ενός πολιτικού ανοίγματος για τη φάση που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ελπίζουμε να ακολουθηθεί και από άλλες ανάλογες κινήσεις. Θα έχουμε τέτοιους όλο και περισσότερους, από περισσότερους χώρους…». Θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς ότι αυτό το «πολιτικό άνοιγμα» (προς όλο και περισσότερους χώρους…) δεν έχει συζητηθεί και δεν έχει αποφασιστεί με σαφήνεια σε κανένα επίσημο «σώμα» του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως η ευθύτητα της απάντησης (ο Βουδούρης ως επιτομή πολιτικού ανοίγματος!) απαιτεί συζήτηση στα ουσιαστικά επιχειρήματα και όχι μόνο στα (επίσης ουσιαστικά) διαδικαστικά. Ισχυρίζομαι ότι το «άνοιγμα» του ΣΥΡΙΖΑ προς τα θραύσματα του μνημονιακού στρατοπέδου δεν αποτελεί πολιτική συμμαχιών ενός ριζοσπαστικού αριστερού ρεύματος, που έχει ως στόχο μια ουσιαστική ανατροπή μέσα από την ανάδειξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Η σύμπλευση με τέτοιες προσωπικότητες ή ομάδες δεν ενισχύει «αντικειμενικά» το ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα

είναι πιθανό να προκαλεί ρωγμές στις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με πραγματικά πλατειά κοινωνικά ακροατήρια, ακόμα και να προκαλεί ρωγμές στον κορμό των κεκτημένων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα να αποδεικνύεται στο τέλος της ημέρας ως μια αποσυσπειρωτική και όχι συσπειρωτική πολιτική. Με αυτή την έννοια η πολιτική της «αμφίπλευρης διεύρυνσης» είναι πιθανόν να αποδεικνύεται στο τέλος ως πολιτική επιπολαιότητα και όχι ως συγκροτημένη πολιτική συμμαχιών. Αυτό το λάθος συνδέεται, ιστορικά, με την πολιτική του «ανανεωτικού» χώρου (ΕΑΔΕ, Συμμαχία, ΕΑΡ κ.ο.κ), όπου η διεκδίκηση της πολιτικής «πλατύτητας» κατέληγε στην αποσυσπείρωση και στην αποδυνάμωση των –κάθε φορά– κομματικών δυνάμεων που την επιχειρούσαν.

Προηγούμενες εμπειρίες Στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν ανάλογες εμπειρίες. Κάποιοι σ. θεωρούν την επιλογή του Συνασπισμού στην προη-

γούμενη εκλογική αναμέτρηση στην Περιφέρεια Αττικής ως το υπόβαθρο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές του 2012! Ο ισχυρισμός αυτός δεν αντέχει σε σοβαρή δοκιμασία. Η επιμονή του, τότε, Συνασπισμού να προχωρήσει, έστω και μονομερώς, με υποψήφιο στην Αττική τον Αλ. Μητρόπουλο, οδήγησε σε διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και –κυρίως– σε ένα πολιτικό τοπίο όπου «έβρεχε ψήφους» στα ψηφοδέλτια της Αριστεράς που στέκονταν ως αντίπαλα στην προοπτική ΣΥΡΙΖΑ. Το ψηφοδέλτιο «Αττική Συνεργασία-Όχι στο Μνημόνιο», με επικεφαλής τον Αλ. Μητρόπουλο πήρε 6,23%. Το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής», με τον Αλ. Αλαβάνο, παρότι συγκροτήθηκε την τελευταία στιγμή και είχε ως οργανωτική βάση κυρίως τις δυνάμεις της ΚΟΕ, της ΔΕΑ και της ΑΠΟ, πήρε 2,2%. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήρε 2,3%, εκλέγοντας για πρώτη φορά περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους. Τέλος, το ΚΚΕ, με τον Θ. Παφίλη, συγκέντρωσε 14,44%, διατηρώντας με άνεση την πρωτο-

καθεδρία στο χώρο της Αριστεράς. Για να βγούμε από αυτή την περιπέτεια, χρειάστηκε, καταρχήν, η ωριμότητα της «επανεκκίνησης» του ΣΥΡΙΖΑ. Ωριμότητα που επέδειξαν οι δυνάμεις του Συνασπισμού, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν τραβηχτεί στο «Μέτωπο», αλλά και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που κρατήθηκαν έξω από τη διαμάχη των τότε περιφερειακών εκλογών (οι μετέπειτα ΑΝΑΣΑ). Ασφαλώς, όμως, η ωριμότητα δεν ήταν αρκετή. Χρειάστηκε η ριζοσπαστική πολιτική της πρώτης περιόδου της κοινωνικής αντίστασης στα μνημόνια, που έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ μέγεθος και δυναμική μαζικού ρεύματος. Χρειάστηκε η πολιτική διορατικότητα της διατύπωσης του στόχου της κυβέρνησης της Αριστεράς (που, προς τιμήν του, διατύπωσε έγκαιρα ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά και ο Μ. Γλέζος…) που απογείωσε αυτή τη δυναμική. Το άλμα από το 4% στο 27% δεν έγινε ούτε σε μια νύχτα ούτε με τη μέθοδο των «αμφίπλευρων διευρύνσεων», αλλά με τη σταδιακή συγκρότηση πολιτικού ρεύματος μέσα από τη

Ποιος επιτίθεται σε ποιον;

περιπέτεια στην οποία μπήκε ο ΣΥΡΙΖΑ με τις λαθεμένες επιλογές του Θ. Καρυπίδη και του Οδ. Βουδούρη πέρασε, φυσιολογικά, μέσα από τη δημόσια συζήτηση.

Ειδικά στην περίπτωση του Θ. Καρυπίδη αποδεικνύεται ότι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες, που αντέδρασαν δημόσια στην απόφαση της ΚΕ, παρενέβησαν ευεργετικά και όχι διαλυτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό ισχύει για τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας, της ΑΝΑΣΑ, αλλά και τμήματος της Αρ. Ενότητας (π.χ. της Νεολαίας…), που πήραν το λόγο, αλλά και στις μεγάλες Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Ισχύει όμως, πολύ περισσότερο, και για τους σ/φους και τις σ/σες που αντέδρασαν τοπικά στις ΟΜ της Δ. Μακεδονίας. Αυτοί οι σ/φοι και οι σ/σες δέχθηκαν επιθέσεις και μια απαράδεκτη πολιτική πίεση από έναν «μηχανισμό» που τάχθηκε στην υπηρεσία του Θ. Καρυπίδη πριν καλά-καλά αυτός ανακηρυχθεί επισήμως υποψήφιος, τουλάχιστον με την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για επιθέσεις που θυμίζουν το καθεστώς των αστικών κομμάτων, δηλαδή τ ο καθεστώς νέτα-σκέτα. Ειδικά για ένα τμήμα κάποιων «νεοφερμένων» στον ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε να θυμίσουμε ότι ασφαλώς δεν υποστηρίζουμε καμιά αρνητική, σε βάρος τους, διάκριση, ούτε όμως δεχόμαστε κάποια θετική, υπέρ τους, διάκριση (όπως ο υπερφίαλος ισχυρισμός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ των «συνιστωσών» ήταν το 4%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ των «ανοιγμάτων» έφερε το 27%...). Το θέμα, ως συνήθως, αφορά τη στάση του «κέντρου» του ΣΥΡΙΖΑ: που πρέπει να αναγνωρίσει έμπρακτα ότι οι σ/φοι και οι σ/σες που παρενέβησαν έγκαιρα, ανοιχτά και δημόσια, ζητώντας να αλλάξει η απόφαση της ΚΕ σχετικά με τη Δ. Μακεδονία, είχαν εκ των πραγμάτων πολιτικά δίκιο. Υπεράσπισαν τον ΣΥΡΙΖΑ από τις συνέπειες μιας απόφασης, που άλλοι πήραν –με τρόπο που όπως αποδεικνύεται ήταν ανεύθυνος– συνέπειες που μπορεί να αποδεικνύονταν πολύ οδυνηρές για το σύνολο του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ.

διαδοχική επιτυχή αντιμετώπιση κρίσιμων κοινωνικών μαχών και πολιτικών διλλημάτων. Τo success story του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ιστορία κυρίως «διεύρυνσης προς τα κάτω», μια ιστορία της προσπάθειας να δοθεί πολιτική έκφραση στις πλατιές εργατικέςλαϊκές δυνάμεις που συντρίβονται από τα μνημόνια. Της προσπάθειας να αποκτήσει δύναμη ένα σχέδιο ριζοσπαστικής αριστερής πολιτικής, με επίκεντρο την υπόσχεση για ανατροπή των μνημονίων και της λιτότητας μέσα από μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Διεύρυνση Σήμερα δεν υπάρχει κανένας λόγος να τροποποιηθεί, ή και να ανατραπεί, αυτή η «παράδοση». Αντίθετα, οι δημοσκοπήσεις μας προειδοποιούν ότι το ασθενέστερο σημείο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο φόβος μεγάλων λαϊκών τμημάτων για το ενδεχόμενο μιας «πασοκοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ είναι απολύτως σωστή η στόχευση να κερδηθεί ο κόσμος που μαζικά στήριζε τις ελπίδες του στη σοσιαλδημοκρατία, σήμερα ο στόχος αυτός δεν υπηρετείται μέσω «μεταγραφών» από το φθαρμένο πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ, που υπηρέτησε τα μνημόνια ή υποτάχθηκε σε αυτά. Αντίθετα τέτοιες «μεταγραφές» απονευρώνουν τη βασική πολιτική υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ και δημιουργούν υπόνοιες ότι τελικά ακόμα και η ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί να αποδειχθεί «μια από τα ίδια». Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στους πολιτικούς αντιπάλους μας και ειδικά στους πιο επικίνδυνους, στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Η στήριξη στις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ –όπως γίνεται με την υποψηφιότητα π.χ. του Γαβριήλ Σακελλαρίδη στην Αθήνα– αλλά και η «διεύρυνση» προς τα μαζικά τμήματα της κοινωνικής αντίστασης, αλλά και της «άλλης» πολιτικής Αριστεράς –όπως γίνεται με την υποψηφιότητα της Αγλαΐας Κυρίτση στο Β. Αιγαίο– είναι μια σαφής εναλλακτική λύση. Που, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι ασύμβατη με το σχέδιο «ένας, δύο, τρεις… πολλοί Βουδούρηδες».

• πολιτική

Δημοτικές Εκλογές: Τα μέτωπα και οι στόχοι του Τα τεχνάσματα εκθέτουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ χωρίς να τους διασώζουν Του Σπύρου Αντωνίου

ε τη συνήθη πρακτική της τροπολογίας Παρασκευή βράδυ, η κυβέρνηση θέλει να αφαιρέσει το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» στις δημοτικές εκλογές από ομογενείς και νόμιμα διαμένοντες αλλοδαπούς τρίτων χωρών. Μπροστά στη στασιμότητα των ποσοστών της, η ΝΔ προσπαθεί να επαναπατρίσει συντηρητικές ψήφους από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Με την ίδια τροπολογία οι ευρωεκλογές ορίζονται μαζί με τον επαναληπτικό γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών (25 Μάη), ώστε να μετριαστεί η εκλογική ήττα των κομμάτων της συγκυβέρνησης, λόγω της αναμενόμενης αποχής. Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών έχει πάντοτε μειωμένη συμμετοχή (μικρότερη μετακίνηση ετεροδημοτών, ανάδειξη νικητή από τον πρώτο γύρο σε αρκετές περιπτώσεις). Το δίδυμο Σαμαρά- Βενιζέλου κρέμεται από μια κλωστή και προσπαθεί να επιβιώσει με διάφορα τεχνάσματα. Ένα ισχυρό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στις διπλές εκλογές του Μαΐου, θα σημαίνει σε μεγάλο βαθμό και το πολιτικό τους τέλος. Οι δήθεν θεματοφύλακες της (αστικής) νομιμότητας κάνουν τους νόμους λάστιχο, για να διασωθούν από το εκλογικό ναυάγιο και μάλιστα με κινήσεις πανικού, που θυμίζουν τα εκλογομαγειρέματα της μετεμφυλιακής Δεξιάς. Ως πρόσχημα για την αλλαγή των ρυθμίσεων του «Καλλικράτη», που όριζε ότι οι ευρωεκλογές γίνονται ταυτόχρονα με τον πρώτο γύρο των τοπικών εκλογών, επικαλέστηκαν το λιγότερο φόρτο εργασίας για τις εφορευτικές επιτροπές και τους δικαστικούς αντιπροσώπους, μιας και τη δεύτερη Κυριακή δεν θα υπάρχουν σταυροί ούτε στα ευρωψηφοδέλτια, ούτε για τους αυτοδιοικητικούς συνδυασμούς. Θρύψαλα Δυο μέρες μετά βέβαια, το επιχείρημα αυτό έγινε θρύψαλα. Για να διευκολυνθούν οι διευθετήσεις του Βενιζέλου με τον «θίασο των 58» και για να κινητοποιηθούν οι κομματάρχες του Σαμαρά, αποφάσισαν ότι θα υπάρχει σταυρός στα ευρωψηφοδέλτια! Παράλληλα, υπάρχουν σκέψεις να καταργηθεί το δικαίωμα των ετεροδημοτών να ψηφίζουν για τις ευρωεκλογές στον τόπο διαμονής τους. Για τις δυνάμεις της Αριστεράς, τα σαφή σημάδια πανικού και αδιεξόδου του κυβερνητικού στρατοπέδου είναι η καλύτερη απόδειξη ότι η μάχη των αυτοδοικητικών εκλογών σωστά έχει οριστεί ως κεντρική πολιτική αναμέτρηση. Με αυτό το δεδομένο, τα σχήματα και οι υποψήφιοι της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ακόμα πιο αποφασιστικά, πρέπει να γίνουν τμήμα της πολιτικής μάχης για την ανατροπή των μνημονίων της εξαθλίωσης, της κυβέρνησης και των συσχετισμών σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο. Σχήματα με ξεκάθαρο αντιμνημονιακό-αντικαλλικρατικό προγραμματικό λόγο, με τον κόσμο των αντιστάσεων πρωταγωνιστή στο δυναμικό τους, με σαφή κινηματικά και αντιρατσιστικά χαρακτηριστικά, που αν νικήσουν θα μετατρέψουν τα δημαρχεία σε ανάχωμα της μνημονιακής λαίλαπας σήμερα και στήριγμα της κυβέρνησης της Αριστεράς αύριο. Δημοτικές αρχές που θα υπερασπιστούν και θα διευρύνουν τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων. Που δεν θα επιτρέψουν τον οικονομικό στραγγαλισμό των ΟΤΑ και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Τέτοιοι στόχοι βέβαια μπορούν να υλοποιηθούν μόνο με τη στήριξη των τοπικών κοινωνιών και την κινητοποίηση των κατοίκων σε αγωνιστική-διεκδικητική κατεύθυνση. Με δημότες που θα έχουν λόγο για τη διοίκηση της πόλης τους, μέσα από δημοκρατικούς θεσμούς που θα ενισχύουν τη λαϊκή συμμετοχή και τον έλεγχο.

Μια κινηματική προσπ

Συνέντευξη με τον Μιχάλη Μαχαιρά, επικεφαλής δημοτικό υποψήφιο δήμαρχο Ιεράπετρας (εξελέγη στην τε

την Ιεράπετρα και το Μακρύ Γιαλό, το 2010, δημιουργήθηκε η δημοτική κίνηση Πολίτες εν Δράσει, ως συλλογικός φορέας έκφρασης και δράσης για τις ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Στην κίνηση συμμετείχαν πολίτες με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, αλλά με κοινή θέληση να αγωνιστούν ενάντια στη μνημονιακή πολιτική, να αναδείξουν μικρά και μεγάλα προβλήματα, μεταφέροντας τα αιτήματα πολιτών και συλλογικών κοινωνικών φορέων στο Δημοτικό Συμβούλιο. Στις δημοτικές εκλογές εκείνης της χρονιάς η κίνηση εξέλεξε τρεις δημοτικούς συμβούλους, με ένα αξιοσημείωτο ποσοστό (9,3%), ιδιαίτερα σημαντικό για νεοσύστατη προσπάθεια, κόντρα σε ένα τοπικό κατεστημένο που μέχρι τότε φάνταζε κυρίαρχο και που κατέβηκε ενωμένο, έχοντας στη σημαία του τον «Καλλικράτη» και το μνημόνιο.

1. Ποια είναι η μέχρι τώρα πορεία της δημοτικής κίνησης Πολίτες εν Δράσει; Αυτά τα τρία χρόνια, η δημοτική μας κίνηση καθιέρωσε τις συνελεύσεις και ένα ανοιχτό προς την κοινωνία τρόπο λειτουργίας. Οι παρεμβάσεις μας στο Δημοτικό Συμβούλιο και τις δημοτικές επιτροπές είχαν ως αποτέλεσμα είτε να αποτρέψουμε αρνητικές εξελίξει, είτε να πετύχουμε την ικανοποίηση αιτημάτων φορέων και ομάδων πολιτών. Στις περισσότερες περιπτώσεις θέσαμε τα αιτήματα στο ΔΣ με συλλογή υπογραφών.

αλλά συλλογικής προσπάθειας που αξιοποιούσε παράλληλα την τεχνική γνώση ειδικών, τις προτάσεις και τα αιτήματα σωματείων, συλλόγων κ.ο.κ.

Ενδεικτικά να αναφέρω τη μείωση των τελών ύδρευσης-αποχέτευσης, τη συμμετοχή του Δήμου Ιεράπετρας σε προσφυγή στο ΣτΕ ενάντια στα έργα Βιομηχανικών ΑΠΕ με τη διαδικασία Fast Track, την ικανοποίηση αιτημάτων τοπικών διαμερισμάτων που εκκρεμούσαν αδικαιολόγητα για χρόνια.

Ως κίνηση δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στον αγώνα για τις δημοκρατικές ελευθερίες και ενάντια στη φασιστική απειλή. Αναδείξαμε σε πανελλαδικό επίπεδο το θέμα της συλλογής στοιχείων παιδιών αλλοδαπών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς μετά από αίτημα της Χρυσής Αυγής. Ο Δήμος Ιεράπετρας ήταν ο πρώτος δήμος στη χώρα που αρνήθηκε να ανταποκριθεί στο αίτημα του υπουργείου. Πετύχαμε την ομόφωνη απόφαση καταδίκης της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα καθώς και το να δοθεί το όνομά του σε δρόμο της πόλης.

Απέναντι σε ένα σύστημα που είναι στημένο, ώστε να καθιστά τη συμμετοχή στα θεσμικά όργανα πολύ δύσκολη, ανταποκριθήκαμε με τη συλλογική δουλειά. Οι παρεμβάσεις μας δεν ήταν αποτέλεσμα της δράσης τριών δημοτικών συμβούλων,

Σήμερα, έχοντας την εμπειρία τριών ετών στο Δημοτικό Συμβούλιο και τις δημοτικές επιτροπές, αλλά και τη σταθερή συμμετοχή μας στα κινήματα και σε δράσεις αλληλεγγύης, είμαστε έτοιμοι να διεκδικήσουμε το Δήμο Ιεράπετρας, επιδιώκοντας μια τεράστια

ανατροπή στα τοπικά π της μεγάλης κοινωνική

2. Στην πόλη της Ιερά νικότερα στο νομό Λα χρόνια υπάρχει μια α των κοινωνικών αγώ νητοποιήσεις και τη κατοίκων. Για παράδε υπεράσπιση νοσοκομ υπηρεσιών, για περι τα κ.ά. Ποια είναι η σ αυτά τα κινήματα;

Ο δήμος μας, τα τε γνώρισε τη σχεδόν πλ ρεσιών και δομών που περιοχή για δεκαετίε Εφορία, Πειραματικό Γραφείο Αλλοδαπών, Λιμεναρχείο κ.ά.). Σ κλεισίματος του Νοσο ήδη από το 2010, συν «μητέρα των μαχών» νωνία. Το κίνημα που

Νέα ακροδεξιά πρόκληση της κυβέρνησης Σαμαρά:

ο υπουργείο Εσωτερικών υλοποίησε την απόφαση του ΣτΕ, που έθετε ζήτημα αντισυνταγματικότητας διατάξεων του λεγόμενου «νόμου Ραγκούση». Έτσι οι νόμιμα διαμένοντες μετανάστες δεν μπορούν πια να συμμετέχουν στα κοινά της τοπικής αυτοδιοίκησης, διότι κάτι τέτοιο προβλέπεται από το Σύνταγμα μόνο για τους Έλληνες. Το ίδιο δικαίωμα παύει να ισχύει ακόμα και για υπηκόους κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών (Ισλανδία, Λιχτενστάιν, Νορβηγία και Ελβετία). Στην ίδια απόφαση του ΣτΕ (460/2013)

περιλαμβανόταν και η αρνητική κρίση σχετικά με την απονομή ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών, λόγω της γέννησής τους ή της φοίτησής τους επί εξαετία σε σχολείο στην Ελλάδα. Οι φασίσουζες ιδέες για το δίκαιο του αίματος και της «απειλής του ελληνικού έθνους» από «ξένους εισβολείς» είναι πλέον κριτήριο και για το δικαίωμα ψήφου. Η ρύθμιση αυτή είναι το τελευταίο αντιδραστικό δείγμα μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης που βαθαίνει συνεχώς το λεγόμενο «θεσμικό ρατσισμό». Δεν είναι τυχαίο ότι το Φεβρουάριο του 2013 βουλευτές της ΝΔ είχαν καταθέσει ερώτηση στη βουλή, ζητώ-

ντας ακόμα και επανά διαδικασίας, σε όσους ότι κρίθηκε το αποτέλε χή αλλοδαπών στις αυτ του 2010! Οι κατά Δένδ μετανάστες όχι μόνο δ διεκδικήσουν μια θέσ βούλιο, αλλά ούτε καν κάλπες για να ψηφίσου τους στο δήμο όπου κ

Η παραπάνω εξέλιξ επακόλουθο μιας απ φονικής κρατικής π ωθήσεις προσφύγων

πολιτική •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

υ αγώνα για τα αριστερά σχήματα

πάθεια στην Ιεράπετρα

ό σύμβουλο της δημοτικής κίνησης Πολίτες εν Δράσει και ελευταία ανοιχτή συνέλευση της κίνησης την 1/2)

πράγματα προς όφελος ής πλειοψηφίας.

άπετρας, αλλά και γεασιθίου, τα τελευταία αξιοσημείωτη άνοδος ώνων, με μεγάλες κισυμμετοχή χιλιάδων ειγμα, οι μάχες για την μείων και δημόσιων ιβαλλοντικά ζητήμασχέση της κίνησης με

ελευταία τρία χρόνια, λήρη αποψίλωση υπηυ λειτουργούσαν στην ες (Μαθητική Εστία, ός Σταθμός ΕΘΙΑΓΕ, Υποκατάστημα ΟΤΕ, Σίγουρα η απόπειρα οκομείου Ιεράπετρας, νεχίζει να αποτελεί τη » για την τοπική κοιυ αναπτύχθηκε αυτά

3. Ποιες από αυτές τις διεκδικήσεις έχουν γίνει τμήμα του προγραμματικού λόγου της δημοτικής παράταξης και ποιες θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητες μιας δημοτικής αρχής στην εποχή της άγριας λιτότητας και του «Καλλικράτη»; Όλο το διάστημα της συμμετοχής μας στο δημοτικό συμβούλιο, μεθοδικά καταγράψαμε προβλήματα και προτάσεις. Αξιοποιώντας αυτή την πολύτιμη εμπειρία, συστήσαμε από το Νοέμβρη του 2013 ομάδες εργασίας ανά θεματική ενότητα για την κατάρτιση ενός προγράμματος για το Δήμο Ιεράπετρας που να είναι εμπεριστατωμένο και ρεαλιστικό με όρους κοινωνικών αναγκών. Κύριοι άξονες είναι η κοινωνική αλληλεγγύη, η στήριξη του πρωτογενή τομέα (αγροτική παραγωγή, αλιεία, κτηνοτροφία), του εναλλακτικού-φυσιολατρικού τουρισμού, αλλά και ο πολιτισμός –απαραίτητος όρος και προϋπόθεση για τον αγώνα μας.

τα χρόνια για την υπεράσπισή του και συνολικότερα για τη Δημόσια Δωρεάν Υγεία, με δεκάδες μαζικότατες και μαχητικές κινητοποιήσεις, αρκετές εκ των οποίων στο Ηράκλειο, είναι πρωτόγνωρο για τα τοπικά δεδομένα και όχι μόνο. Σίγουρα σταθμός του κινήματος ήταν η 16ήμερη κατάληψη του Δημαρχείου Ιεράπετρας τον Μάη του 2011 και η δίωξη που πραγματοποιήθηκε έπειτα από καταγγελία του νυν δημάρχου. Ακολούθησε δίκη, στην οποία αθωωθήκαμε πανηγυρικά και οι 14 συνολικά κατηγορούμενοι, εκ των οποίων δύο δημοτικοί σύμβουλοι της κίνησής μας. Όλα αυτά τα χρόνια συμμετείχαμε ως κίνηση σε όλες τις κινηματικές δράσεις ενάντια στη μνημονιακή-νεοφιλελεύθερη πολιτική, στο κίνημα για το νοσοκομείο μας, στο Παγκρήτιο Δίκτυο Αγώνα κατά των Βιομηχανικών ΑΠΕ, σε δράσεις αλληλεγγύης, χτίζοντας συντροφικούς δεσμούς που μόνο στον κοινό και δίκαιο αγώνα μπορούν να σφυρηλατηθούν.

Βασικό στοιχείο είναι η δημιουργία και στήριξη αμεσοδημοκρατικών θεσμών, που θα διεγείρουν, θα κινητοποιούν, θα προωθούν τη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων. Στόχος μας είναι ο Δήμος Ιεράπετρας να είναι εξωστρεφής, διεκδικητικός, στην υπηρεσία των κινημάτων και των πρωτοβουλιών πολιτών. Να συσπειρώνει την τοπική κοινωνία στην κατεύθυνση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων για Δημόσια Δωρεάν Υγεία και Παιδεία, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

4. Τι θα γίνει στις εκλογές; Το Μάη του 2014 θα προκύψει ένα νέο σκηνικό στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ζητούμενο είναι η δημιουργία ενός μετώπου, με τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, για μια μεγάλη δημοκρατική μεταρρύθμιση στην ΤΑ και τη διεκδίκηση των πόρων που σήμερα έχουμε στερηθεί. Η ΤΑ συνολικά πρέπει να σταθεί εμπόδιο στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που καταργεί εργασιακά, κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα, εξαντλεί τους φυσικούς πόρους και καταστρέφει το περιβάλλον.

: Καταργούν το δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες

άληψη της εκλογικής ς δήμους διαπιστωθεί εσμα από τη συμμετουτοδιοικητικές εκλογές δια «κακής ποιότητας» δεν έχουν δικαίωμα να ση στο δημοτικό συμαν να προσέλθουν στις υν τους εκπροσώπους κατοικούν.

ξη έρχεται ως φυσικό πάνθρωπης και δολοπολιτικής: επαναπρον που καταλήγουν σε

πνιγμούς, στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ στα κέντρα των μεγάλων πόλεων, ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής στα σύνορα. Η κυβέρνηση Σαμαρά υιοθετεί ανοιχτά την ατζέντα της Χρυσής Αυγής, επιχειρώντας να διχάσει και να αποπροσανατολίσει την κοινωνική πλειοψηφία που υποφέρει από τα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας, καταφεύγοντας στο χαρτί του ρατσισμού, ως βασικό στοιχείο της ρητορικής και της πρακτικής της. Η νέα πρόκληση του Μιχελάκη, με τη σύμφωνη γνώμη και του ΠΑΣΟΚ που είχε εισάγει τη ρύθμιση επί κυβέρνησης Παπαν-

δρέου, δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη από το αντιρατσιστικό κίνημα και την Αριστερά, που παλεύουν εδώ και χρόνια για ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα όλων των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Συγχρόνως, τα αυτοδιοικητικά σχήματα και οι υποψήφιοι δήμαρχοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένοι να προτάξουν στο πρόγραμμά τους την κατάργηση της ρατσιστικής διάταξης και αιτήματα όπως: ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στην Ελλάδα και δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες.

Προεκλογικές «ευαισθησίες» δημάρχων για την υγεία των δημοτών! Της Κατερίνας Παρδάλη

τις αρχές Φλεβάρη, 14 δήμαρχοι εξήγγειλαν τη δημιουργία Κέντρων Πρόληψης Υγείας (ΚΕΠ υγείας) στους δήμους τους για προσυμπτωματικό έλεγχο των δημοτών. Με πρωτοβουλία του δημάρχου Μαρουσιού –και προέδρου του ΙΣΑ– Γιώργου Πατούλη, δόθηκε κοινή συνέντευξη Τύπου, όπου εξηγήθηκε το πόσο «πρωτοποριακό» και «χρήσιμο» θα είναι αυτό το έργο για τους δημότες.

Σκοπιμότητα Ο Πατούλης διευκρίνισε ότι οι εξετάσεις για τους ανασφάλιστους θα γίνονται δωρεάν από εθελοντές γιατρούς, εργαστήρια και διαγνωστικά κέντρα, ενώ για τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ οι εξετάσεις θα καλυφθούν από το ασφαλιστικό ταμείο, με το παραπεμπτικό του προσωπικού γιατρού του κάθε πολίτη. Αν το τάιμινγκ της ενέργειας (τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη των μνημονίων) βρομάει προεκλογική σκοπιμότητα, η σύνθεση της ομάδας των δημάρχων το κάνει ακόμη χειρότερο. Οι εμπλεκόμενοι δήμαρχοι είναι αυτοί του Αμαρουσίου, της Αγ. Παρασκευής, των Αγ. Αναργύρων-Καματερού, του Αλίμου, του Βύρωνα, του Γαλατσίου, της Γλυφάδας, του Ηρακλείου, της Λαυρεωτικής, του Μαραθώνα, της Μεταμόρφωσης, του Π. Φαλήρου, του Περιστερίου και της ΠυλαίαςΧορτιάτη. Είναι όλοι μνημονιακοί, στην πλειονότητά τους δεξιοί ή ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και ένας ΝΔ-ΛΑΟΣ (αυτός της Πυλαίας). Κανένας από αυτούς δεν κούνησε το δαχτυλάκι του, όταν όλες οι δομές (υγείας, παιδείας κλπ) καταστρέφονται σε όλη την Ελλάδα –και στους δήμους τους.

Καταστολή Κάποιοι έκαναν ακόμα χειρότερα. Τον Οκτώβρη 2012, με πρωτοβουλία και εθελοντική εργασία αριστερών πολιτών, άνοιξε κοινωνικό φαρμακείο σε έναν από τους παραπάνω δήμους, στο Βύρωνα. Ο τάχα ευαίσθητος σήμερα δήμαρχος Χαρδαλιάς προσπάθησε, το Γενάρη του 2013, να κλείσει το φαρμακείο, στέλνοντας την αστυνομία, για να πει στους εθε-

λοντές ότι… δεν έχουν άδεια. Ότι, δηλαδή δεν έχουν άδεια γιατροί και φαρμακοποιοί και απλοί άνθρωποι που βοηθούν το κόσμο τον οποίο έριξαν στην απελπισία τα μνημόνια (προφανώς είσαι αυτομάτως νόμιμος, αν δουλεύεις εθελοντικά για λογαριασμό του μνημονίου). Ο δε Πατούλης, εκλεκτός της ΝΔ και εμπνευστής του προεκλογικού σχεδίου, έδειξε πολύ πρόσφατα και πολύ έμπρακτα πόσο ευαισθητοποιημένος είναι στα προβλήματα των δημοτών του. Την Κυριακή 9/2/2014, έστειλε την αστυνομία να διώξει τους «χωρίς μεσάζοντες» παραγωγούς που βρίσκονταν στο Μαρούσι και έκοψε σε 16 από αυτούς πρόστιμα των 1.000 ευρώ –για να μάθουν να πουλούν φθηνά προϊόντα, προφανώς! Πέρα όμως από τα πεπραγμένα αυτών των δημάρχων, η όλη ιδέα δημιουργεί καχυποψίες. Τους τζάμπα εθελοντές γιατρούς πού και πώς θα τους βρουν; Ο ΕΟΠΥΥ, που κλείνει, πώς θα εμπλακεί; Από την άλλη βέβαια τα ιδιωτικά εργαστήρια, στα οποία θα στέλνονται οι εξετάσεις, θα πληρώνονται. Αυτοί οι ιδιοκτήτες των διαγνωστικών κέντρων –και φίλοι των δημάρχων– θα είναι μάλλον οι μόνοι ωφελημένοι, καθώς θα μασήσουν το σχετικό κονδύλι των ΕΣΠΑ (τα ΚΕΠ Υγείας ιδρύονται στο πλαίσιο Επιχειρησιακού Προγράμματος και υλοποιείται με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της ΕΕ).

Αντίσταση Θα ήταν καλύτερα για όλες/ους μας, αν οι δήμαρχοι της χώρας αντιστέκονταν με ειλικρίνεια στην εφαρμογή των μνημονίων στους δήμους τους και αν στήριζαν πραγματικά τους δημότες στις αντιστάσεις τους σε όλα τα πεδία και με πραγματικές δράσεις κόντρα στην κυβέρνηση: Αλληλεγγύη, χαράτσια, πλειστηριασμοί, διακοπές ρεύματος, κλείσιμο δημοτικών ιατρείων και κέντρων υγείας. Η πρωτοβουλία των 14 δημάρχων κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για υποκριτική προεκλογική σκοπιμότητα και στη χειρότερη για άλλη μια αρπαχτή χάρη στους «ημέτερους» των ιδιωτικών εργαστηρίων της υγείας.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

12 Φλεβάρη 2014

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξης

Οι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμό Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Μεγάλη συναυλία στήριξης και αλληλεγγύης διοργανώνουν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ την Πέμπτη 13/2, στις 20.30, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Ραδιοφώνου και τη συμπλήρωση 8 μηνών τους αγώνα τους. Η συναυλία θα γίνει στο κλειστό γήπεδο του Περιστερίου, με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών.

Το Σάββατο 15/2 στις 18.30, στο 115ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών (Κοργιαλενίου 2) σωματεία και φορείς των Αμπελοκήπων διοργανώνουν αντιφασιστική εκδήλωση με θέμα: «Φασισμός, Δικτατορία και Δημοκρατία στην Ελλάδα», με ομιλητές τους καθηγητές πανεπιστημίου Μ. Λυμπεράτο, Γ. Μαργαρίτη και Π. Παπαστράτη.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»

Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών. Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Η Ανοιχτή Πόλη καλεί τα μέλη και τους φίλους της παράταξης στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της, που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 14/2 στις 19.00 στον Πολυχώρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Πολιτισμού – Ανοιχτή Πόλη (Πανεπιστημίου 56 & Μπενάκη, εντός στοάς, Μέγαρο Ερμής).

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίας

H εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Επικοινωνήστε μαζί μας: ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964 •ΑΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310 •ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555 •ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 69481002186972036692 •ΝΟΤΙΑ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803 •ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199 •ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894•ΔΥΤΙΚΗ • •ΚΡΗΤΗ: 6976332197 •ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

Εκδήλωση της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ ΙΚΑ για τις απολύσεις-διαθεσιμότητες και τη διάλυση του Ιδρύματος, με ομιλητές τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Στρατούλη και Α. Μητρόπουλο. Την Τετάρτη 19/2 στις 16.00, στον Πολυχώρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Πολιτισμού – Ανοιχτή Πόλη (Πανεπιστημίου 56 & Μπενάκη, εντός στοάς, Μέγαρο Ερμής).

Η κινηση «Απελάστε το Ρατσισμό» Κέντρου Αθήνας οργανώνει εκδήλωση-συζήτηση την Παρασκευή 28 Φλεβάρη στις 7 μ.μ. στον Πολυχώρο της Ανοιχτής Πόλης. Θα μιλήσουν η Ελένη Πορτάλιου (δημοτική σύμβουλος Αθήνας), ο Μάριος Λώλος (πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας) και ο Θανάσης Κούρκουλας από την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσιμό».

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι. Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

Οι δημιουργοί του Debtocracy, του Catastroika και της ραδιοφωνικής εκπομπής INFOWAR μας προσκαλούν το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου σε ένα μεγάλο πάρτυ στο cafe – bar Kreuzberg (Πλαταιών & Σφακτηρίας, Μεταξουργείο) για την οικονομική ενίσχυση του νέου τους ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε., που θα κυκλοφορήσει σε λίγες εβδομάδες.

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309 ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227 ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747

Ζωγράφου 6937271330 ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460 Καλλιθέα 6972256055 Ν. Σμύρνη 6972098143 ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381 Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803 Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858 Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742 ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384 Παραλία Πάτρας 6974977186

Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Αγρίνιο 6974473540 Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631 ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Κορώνη 6932422501 ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6977072458 Λοκρίδα (Αταλάντη) Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6977096663 6946950764 Λιβαδειά 6977684563 Ασκληπιείο 6936604279 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) Νοσοκομείο Νίκαιας 6973607585 6972910336 Λαμία 6973344352 Ψ.Ν.Α. 6944417885 ΗΠΕΙΡΟΣ: Νοσοκομείο «Σωτηρία» Ιωάννινα 6945704488 6984067690 Πρέβεζα 6932567576 Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: ΟΑΕΕ 6974701829 Κοζάνη 6982831776 ΥΠΑΑΤ 6945754555 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) Εκπαιδευτικοί Νότιας 6972814199 Αθήνας 6973223771 Φλώρινα 6944548787 ΧρηματοπιστωτικόςΘΡΑΚΗ: «Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566 Κομοτηνή 6978032247 Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΙΑ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Λάρισα 6978991247 Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ ΚΡΗΤΗ: 6973972804 Ηράκλειο 6949895565 Νοσοκομείο «Γεννηματάς» Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6977029532 6944916915 Εκπαιδευτικοί 6972167133 Ρέθυμνο 69799225065 ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • Eπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάµηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδροµή σας στο λογαριασµό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

ανάλυση • 11

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

Το Σχέδιο Μάρσαλ και οι καταστροφικοί ιστορικοί συνειρμοί όπως τίποτα δεν άλλαξε στις επτά προηγούμενες από το τέλος του πολέμου...».

Του Πάνου Κοσμά

ο να αποτελεί για τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο ευσεβή πόθο, είναι απολύτως κατανοητό. Το να γίνεται όμως «στόχος» για την Αριστερά και μάλιστα τμήμα αναντικατάστατο της πολιτικής της πρότασης, αυτό συνιστά ένα ιστορικό, πολιτικό και οικονομικό οξύμωρο σχήμα πρώτου μεγέθους. Ο λόγος για «ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα», που -με ευθύνη κεντρικών στελεχών του*- παρουσιάζεται ως βασική θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Για την ιστορική και ιδεολογική διάσταση του Σχεδίου Μάρσαλ έχουμε ήδη κάνει αναφορά: ήταν επιχείρηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που είχε δύο επιδιώξεις ταυτόχρονα: την εμπέδωση της ηγεμονίας του στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και την ανάσχεση του «κομμουνιστικού κινδύνου». Για την οικονομική του διάσταση, κάναμε αναφορά. Πρέπει ωστόσο, επανερχόμενοι, να σημειώσουμε κάποια πράγματα παραπάνω.

Επιτροπεία και «εθελοδουλία» Το μέλος της αμερικανικής αποστολής στην Ελλάδα που καθοδήγησε άμεσα την υλοποίηση του ελληνικού Σχεδίου Μάρσαλ, Τζέιμς Γουόρεν, «υπεύθυνος για όλες τις ελληνικές εξαγωγές» (!), λέει τα εξής σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» στις 17/6/2007: «Όταν ήρθε η αμερικανική αποστολή, που γνώριζε ότι για να σωθεί η χώρα χρειάζονταν σκληρά μέτρα. Κατέληξαν με την κυβέρνηση Τσαλδάρη σε μια πολύ αυστηρή συμφωνία, πολλές πτυχές της οποίας αποτελούσαν σαφή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας. Μπορεί κάλλιστα να πει κανείς ότι επρόκειτο όχι για απλή παρέμβαση, αλλά για επέμβαση στην εθνική κυριαρχία της χώρας. Προσωπικά πιστεύω ότι επρόκειτο για μια πολύ έξυπνη και επιτυχή κίνηση από την πλευρά των Ελλήνων ιθυνόντων. Ήταν μια μικρή ομάδα Ελλήνων πατριωτών -και δεν χρησιμοποιώ τη λέξη τυχαίαπου τόλμησαν να κάνουν βήματα που θα απέτρεπαν την καταστροφή της χώρας τους, η οποία κινδύνευε να εξελιχθεί σε Αλβανία ή Βουλγαρία. Η επιτυχία ήταν ότι έφεραν τους Αμερικανούς, όχι απλά ως συμβούλους, αλλά ως ελεγκτές και υπεύθυνους των αποφάσεων. Για τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα έπρεπε να καταπιεί την περηφάνια της και να αποδεχθεί ευρείες παρεμβάσεις. Αυτό ήταν το πνεύμα της συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών». Ώστε λοιπόν, ακόμη και σε συνθήκες που οι ΗΠΑ έκριναν ότι η Ελ-

Έτσι απολόγισε το ελληνικό Σχέδιο Μάρσαλ ο Έντουαρντ Τενενμπάουμ στην έκθεσή του, λίγο πριν αποχωρήσουν οι Αμερικανοί.

Ο καταστροφικός συνειρμός

λάδα είναι γεωπολιτικά σημαντική και πρέπει να στηριχτεί για να μην περάσει στο «κομμουνιστικό παραπέτασμα», η αμερικανική βοήθεια δόθηκε υπό τον όρο μιας σκληρής αμερικανικής εποπτείας, όχι μόνο οικονομικής αλλά και πολιτικής, που μπροστά της τα τωρινά μνημόνια μοιάζουν «παιδική χαρά»… Ερχόμενοι στο σήμερα, ακόμη λοιπόν και αν αγνοήσουμε το σκοπό της «ανάσχεσης του κομμουνιστικού κινδύνου» αποφασίζοντας να ασελγήσουμε πάνω στις μνήμες των αγωνιστών της Αντίστασης και των ηττημένων του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, ακόμη και αν δεχτούμε ότι ο διεθνής ιμπεριαλισμός θα παραλογιζόταν ώστε να ενισχύσει οικονομικά ένα σχέδιο ανάπτυξης με ανατροπή της λιτότητας, παραμένει μια ενοχλητική λεπτομέρεια: Θα δεχόταν η Αριστερά μια επιτροπεία σκληρότερη του μνημονίου στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης; Θα δεχόταν να γίνει το πολιτικό όργανο ενός νέου «πατριωτισμού» της αστικής τάξης που, όπως και τότε, θα επεδίωκε να σωθεί στηριγμένη στους ξένους συμμάχους της παραχωρώντας τους τα προνόμια μιας σκληρής εποπτείας;

Ανάπτυξη με επενδύσεις στις υποδομές; Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: Δεν υπάρχει ιστορική εξαίρεση από τον κανόνα των αντισταθμιστικών ωφελημάτων, όταν μιλάμε για «ξένη βοήθεια» σε καθεστώς καπιταλισμού: ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα της βοήθειας πρέπει να επιστρέφεται σε αυτόν που την παρέχει και, αντίστροφα, πρέπει να επενδύεται με τρόπο μη ανταγωνιστικό με τα συμφέροντα αυτού που την παρέχει. Στην περίπτωση του ελληνικού Σχεδίου Μάρσαλ, οι ΗΠΑ φρόντισαν να μην επενδυθεί η βοήθεια σε τομείς ανταγωνιστικούς με τα δικά τους συμφέροντα, ενώ ταυτόχρονα επέβαλαν την επένδυσή της καταρχήν στις υποδομές. Αυτό ήταν λογικό, αφού χωρίς μεγάλες επενδύσεις

Ανάπτυξη μέσω υποδομών δεν τίθεται σε συζήτηση σήμερα. Η ανάπτυξη των υποδομών έχει σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί στις υποδομές δεν νοούνταν καπιταλιστική ανάπτυξη σε μια κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα. Ανάπτυξη μέσω υποδομών, είναι κάτι που δεν τίθεται σε συζήτηση σήμερα στην Ελλάδα όσον αφορά το επαγγελλόμενο «νέο σχέδιο Μάρσαλ». Η ανάπτυξη των υποδομών έχει σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί, για δε το τμήμα τους που αυτό δεν έχει συμβεί, όλες οι πρόνοιες έχουν ενταχτεί στα συγχρηματοδοτούμενα έργα. Όσον δε αφορά τις συνέπειες της λεγόμενης «ανθρωπιστικής καταστροφής», αυτές είναι συνέπεια της διεθνώς κανοναρχούμενης λιτότητας και όχι της καταστροφής των υποδομών όπως στη μεταπολεμική Ελλάδα. Πρέπει λοιπόν να σκεφτεί κανείς αν έχει από καπιταλιστική άποψη νόημα η ξένη βοήθεια προκειμένου να στηριχτεί η καθαυτό καπιταλιστική παραγωγή στην Ελλάδα, σε μια περίοδο παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, με τον όγκο του παγκόσμιου εμπορίου να μην είναι σε ραγδαία άνοδο και με τα «αντισταθμιστικά ωφελήματα» να διεκδικούνται με άλλους τρόπους («μίζες» των πολυεθνικών για κρατικές προμήθειες) κ.λπ. Υπάρχει βέβαια και κάποια αναλογία με τη μεταπολεμική Ελλάδα: η μεγάλη μείωση λόγω μνημονίων της τιμής της εργατικής δύναμης και η μαζική απαξίωση των όρων πώλησής της αλλά και αναπαραγωγής της. Αυτό όμως είναι λόγος για να διεκδικήσει το

ξένο κεφάλαιο ειδικές οικονομικές ζώνες εκμετάλλευσης στην Ελλάδα και όχι για να υπάρξει ξένη βοήθεια για να αξιοποιήσουν τη φτηνή εργατική δύναμη οι Έλληνες καπιταλιστές… Η μείωση των μισθών και η συντριβή των εργασιακών σχέσεων ήταν η μεγάλη «ξένη βοήθεια» -μέσω μνημονίων- προς τους Έλληνες καπιταλιστές, αφού μόνοι τους δεν θα κατάφερναν κάτι τέτοιο. Και δεν υπάρχει στους «κανόνες συμπεριφοράς» του κεφαλαίου αυτού του τύπου η «αλληλεγγύη» που θα προέβλεπε και ένα δεύτερο, «αναπτυξιακό» δώρο σ’ αυτούς…

Το αποτέλεσμα… Καλό είναι πάντως να θυμόμαστε και τα αποτελέσματα του ελληνικού Σχεδίου Μάρσαλ. Για να μην τα λέμε εμείς, ας μας τα πει κάποιος… υπεράνω υποψίας: «...Σταματήσαμε τον κομμουνισμό. Αλλά δεν έχουμε τίποτα βιώσιμο στη θέση του. Δώσαμε πολλή βοήθεια στην Ελλάδα. Αλλά ελάχιστη έφτασε στους Έλληνες που τη χρειάζονται περισσότερο. Πληρώσαμε για ακριβές επενδύσεις. Αλλά όσο τις εξετάζουμε, τόσο λιγότερο νόημα φαίνεται να έχουν... Αποκαταστήσαμε την τάξη. Αλλά αυτή η τάξη προστατεύεται από διαδοχικές αδύνατες κυβερνήσεις, αντιδημοφιλείς, αναξιόπιστες και διαβρωμένες από τη διαφθορά. Προκαλέσαμε την ανασυγκρότηση στα χαρτιά. Αλλά η Ελλάδα δεν δείχνει ακόμη σημάδια ότι μπορεί να στηρίξει τον εαυτό της στο μέλλον. Χτίσαμε δρόμους, σύντομα θα καταρρεύσουν. Αυξήσαμε τους μισθούς, οι τιμές αυξήθηκαν πιο γρήγορα. Δώσαμε πλοία, τα έσοδά τους δεν επιστρέφουν στην Ελλάδα. Συνοπτικά, στην Ελλάδα έχουμε ό,τι είχαμε στην Κίνα –μια χώρα διαλυμένη από τον πόλεμο, με τεράστια κοινωνικά προβλήματα και χωρίς θεμελιακές αλλαγές, που αντιμετωπίζει έναν διογκωμένο πληθωρισμό και συνεχίζει να επιβιώνει με τη δική μας συνεχιζόμενη βοήθεια...Τίποτα δεν θα αλλάξει την επόμενη άνοιξη,

Αυτοί που αποτολμούν το ανοσιούργημα να αναδείξουν σε «στόχο» και «αξία» για την Αριστερά το Σχέδιο Μάρσαλ, μπορούν να μας πουν τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους; Μια ιμπεριαλιστική βοήθεια «πραγματικά αλτρουιστική», που αυτή τη φορά δεν θα τη χειριστεί μια διεφθαρμένη κυβέρνηση της Δεξιάς αλλά μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα πολεμήσει τη διαφθορά ώστε η βοήθεια των ιμπεριαλιστών να «πιάσει τόπο»; Ξέρουμε πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ο ρεφορμισμός όταν βρεθεί ενώπιος ενωπίω με το ζήτημα της εξουσίας, αλλά ομολογούμε ότι αυτό μας ξεπερνάει! Απέναντι σε τέτοια φαντασιοκοπήματα, ας απαντήσουμε με τα λόγια ενός κορυφαίου ιδεολόγου της ελληνικής άρχουσας τάξης: «Εξήντα έξι χρόνια μετά τον Σεπτέμβριο του 1947, και την ιστορική σύμπραξη ΤσαλδάρηΣοφούλη μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης του αστικού συστήματος και τον Εμφύλιο, οι δυο παρατάξεις συμπράττουν εκ νέου. Στη θέση του Τσαλδάρη και του Σοφούλη είναι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Οι συνθήκες φυσικά είναι διαφορετικές, αλλά το διακύβευμα έχει κοινά στοιχεία. Ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει την έκβαση της προσπάθειας. Αλλά τόσο ο Σαμαράς όσο και ο Βενιζέλος θα μπορούσαν ίσως να διδαχτούν από την επιτυχία των μακρινών προκατόχων τους. Μια επιτυχία που στηρίχτηκε στην αποφασιστικότητα κατά την αναμέτρηση, αλλά και στη γενναιοδωρία κατά τη συνεργασία». (Γ. Πρετεντέρης, «Τα Νέα», 25 Ιουνίου 2013) Όταν οι διεθνείς τους σύμμαχοι δεν «προικοδοτούν» τους σημερινούς Τσαλδάρη και Σοφούλη, δηλαδή τους Σαμαρά και Βενιζέλο, ούτε με τα ελάχιστα ώστε να πάνε αξιοπρεπώς στις ευρωεκλογές, κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν σε φαντασιώσεις. Ακόμη χειρότερα, στον οίστρο τους επάνω ούτε που φαντάζονται ότι υπερασπιζόμενοι το «θετικό φορτίο» του Σχεδίου Μάρσαλ, ενεργοποιούν στη μαζική συνείδηση τον καταστροφικό συνειρμό ότι η Αριστερά είναι έτοιμη να γίνει αυτή η «εκλεκτή» των ιμπεριαλιστών συμμάχων… *Δραγασάκης, Σταθάκης, Μηλιός κ.λπ.

• διεθνή

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

Νεοφιλελευθερισμός, αυταρχισμός και μεγαλορωσικός ιμπεριαλισμός

Η Ρωσία του Πούτιν προσπάθεια των ΗΠΑ να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη διάθεση του αραβικού πετρελαίου στον υπόλοιπο πλανήτη.

Του Πάνου Πέτρου

άθε παγκόσμια αθλητική διοργάνωση στον καπιταλισμό είναι μια ευκαιρία για τη διοργανώτρια χώρα να κάνει επίδειξη ευημερίας και ισχύος. Είναι επίσης μια ευκαιρία να κηρυχθεί πόλεμος ενάντια σε κάθε λογής «αντιφρονούντες», που απειλούν να «χαλάσουν τη γιορτή». Οι φετινοί Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σότσι δεν είναι εξαίρεση. Από τη μία οι φιέστες που αντιστοιχούν στην εικόνα της «ανερχόμενης δύναμης». Από την άλλη το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» και η τρομοϋστερία, αλλά και οι διεθνείς κινητοποιήσεις που καταγγέλλουν την ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Αυτά συμπυκνώνουν την εικόνα της σύγχρονης Ρωσίας. Η «Ρωσία του Πούτιν» είναι αποτέλεσμα της δεκαετίας του ’90. Η αστραπιαία σε ταχύτητα και ένταση νεοφιλελεύθερη «θεραπείασοκ», που εφάρμοσε η ρωσική ηγεσία σε συνεργασία με το ΔΝΤ και το G7, έφερε σαρωτικές αλλαγές στη ρωσική κοινωνία.

Δεκαετία του ‘90 Ανέδειξε τους «ολιγάρχες», αυτούς που βγήκαν κερδισμένοι από το πλιάτσικο των ιδιωτικοποιήσεων του 1993-1997, όταν η κρατική-κομματική ηγεσία μεταβίβασε στον εαυτό της τις κρατικές επιχειρήσεις και οι διευθυντές έγιναν βιομήχανοι. Βύθισε απότομα στη φτώχεια, την αβεβαιότητα, την ανεργία και την καθημερινή πάλη για επιβίωση τη μεγάλη πλειοψηφία των Ρώσων εργατών. Για να επιτευχθούν όλα αυτά χωρίς σοβαρή αντίσταση, εγκαινίασε την «ελεγχόμενη δημοκρατία»: Η πολιτική φιλελευθεροποίηση, που θα «χρύσωνε το χάπι» της οικονομικής φιλελευθεροποίησης, θυσιάστηκε νωρίς ως «πολυτέλεια-εμπόδιο» μπροστά στο «παράθυρο ευκαιρίας» να προχωρήσουν με αστραπιαίους ρυθμούς σε σαρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η διακυβέρνηση Πούτιν ήρθε ως απάντηση της ρωσικής άρχουσας τάξης στις προκλήσεις που αντιμετώπιζε. Ο Ρώσος πρόεδρος καταρχήν κλήθηκε να βάλει τάξη στην οικονομία. Όπως έχει γράψει ο Ρώσος οικονομολόγος-ακτιβιστής Μπόρις Καγκαρλίτσκι, σχολιάζοντας την ανάγκη των καπιταλιστών για ένα ισχυρό κράτος, οι καπιταλιστές «είναι σαν τα παιδιά που παίζουν με σπίρτα ή ψαλίδια και χρειάζονται κάποιον να τους προστατέψει από τους εαυτούς τους». Αυτό συνειδητοποίησε η πλειοψηφία των «ολιγαρχών» και στήριξε τον Πούτιν. Τον Ιούλη του 2000, σε συνάντησή τους, ο Πούτιν και 21 ολιγάρχες κατέληξαν σε μια συμφω-

Αλλά πιο εξοργιστικά είναι τα κροκοδείλια δάκρυα για τις δημοκρατικές ελευθερίες στη Ρωσία. Δεν είναι μόνο το προφανές «κοίτα ποιος μιλάει», όταν οι καταγγελίες έρχονται από αυτούς που στήνουν Γκουαντάναμο και Αμπού Γκράιμπ, οργανώνουν «μεταγωγές υπόπτων» σε δεκάδες κράτη και οι μυστικές υπηρεσίες τους παρακολουθούν ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι και το πρόσφατο παρελθόν.

νία που όριζε πως ο πρόεδρος δεν θα θίξει τα «κεκτημένα» του ’90, και οι ολιγάρχες δεν θα του δημιουργήσουν πρόβλημα πολιτικά. Οι περιπτώσεις 3-4 «αντιπολιτευόμενων» ολιγαρχών, που διώχθηκαν, ήταν οι εξαιρέσεις που δεν αποδέχθηκαν το νέο «μοντέλο». Πρόκειται για εξαιρέσεις, σε σύγκριση με τους 50 δισεκατομμυριούχους και τους 100.000 εκατομμυριούχους που «ζουν και βασιλεύουν» στη Ρωσία. Η αποκατάσταση των «καθέτων» (όπως ονομάζονται στη Ρωσία οι μηχανισμοί που διασφαλίζουν την κρατική συνοχή και τον έλεγχο της κοινωνίας από την κορυφή του κράτους) ήταν η άλλη αναγκαιότητα που αντιμετώπισε ο Πούτιν, ανασυγκροτώντας την κρατική γραφειοκρατία. Αυτός ο «εξορθολογισμός» συνέπεσε με την αύξηση των τιμών του πετρελαίου, που μαζί με την υποτίμηση του ρουβλιού το 1998 συνέβαλλαν στην ανόρθωση της ρωσικής οικονομίας, που αναπτύχθηκε τη δεκαετία 1998-2008. Αυτή η σχετική ισχυροποίηση του ρωσικού καπιταλισμού αντανακλάται πλέον και στην εξωτερική πολιτική, που επιδιώκει βήμα-βήμα να αντιστρέψει τις υποχωρήσεις του ’90.

Ιμπεριαλισμός Η Ρωσία επαναδιεκδικεί την αυλή της (στη Γεωργία, την Ουκρανία, τις «δημοκρατίες» του Καυκάσου), χτίζει συμμαχίες με στόχο να «φρενάρει» τις αμερικανικές επιδιώξεις (Κίνα, Ιράν), «πατάει πόδι», όταν απειλούνται στρατηγικοί της σύμμαχοι (Συρία), επιχειρεί να αξιοποιήσει κάθε ενδο-ιμπεριαλιστική διαμάχη για να πλασαριστεί καλύτερα (ανοίγματα σε Τουρκία, Ισραήλ, Αίγυπτο, ενεργειακές συμφωνίες με ευρωπαϊκά κράτη). Η δραστηριοποίηση κρατικών και ημικρατικών εταιριών στην ενέργεια, αλλά και σε πρώτες ύλες (χάλυβας, νικέλιο κλπ), ήταν αναγκαιότητα όχι μόνο για τη σταθεροποίηση της οικονομίας,

αλλά και για την ανάκτηση της χαμένης γεωπολιτικής της ισχύος. Η «κάνουλα με το πετρέλαιο» είναι το ισχυρότερο όπλο της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, καθώς στρατιωτικά, παρόλη την ανάκαμψη, παραμένει «νάνος» σε σχέση με την ΕΣΣΔ του 1989. Σε συνδυασμό με την κρίση της ευρωζώνης και την αποδυνάμωση της αμερικανικής ηγεμονίας, ο ρωσικός ιμπεριαλισμός ξαναγίνεται ένας ισχυρός παράγοντας στο διεθνή ανταγωνισμό. Τέλος, αλλά όχι τελευταίο, η ρωσική άρχουσα τάξη χρειαζόταν ένα ισχυρό κράτος ως κατασταλτικό μηχανισμό. Καθώς η λαϊκή δυσαρέσκεια οξυνόταν και οι παλιές μέθοδοι περιορισμού της έχαναν την αποτελεσματικότητά τους, άρχισε να αναβαθμίζεται και το κατασταλτικό οπλοστάσιο. Η αντεργατική αντισυνδικαλιστική νομοθεσία που περιόρισε ασφυκτικά κάθε απόπειρα οργάνωσης, οι μαφιόζικου τύπου εκτελέσεις, απαγωγές, εξαφανίσεις ενάντια σε κάθε επικριτική φωνή (ιδιαίτερα στους δημοσιογράφους) ήταν τα πρώτα δείγματα.

Διώκεται η Αριστερά Η πιο πρόσφατη κλιμάκωση είναι το κυνήγι της ρωσικής Αριστεράς στην πολύκροτη «υπόθεση Μπολότναγια» (από το όνομα μιας πλατείας όπου έγινε μια μεγάλη αντιπουτινική διαδήλωση το Μάη του 2013), που έχει χαρακτηριστεί ως νέες «Δίκες της Μόσχας» τόσο για την αθλιότητα του κατηγορητηρίου όσο και για την πολιτική στόχευση και σημασία των διώξεων ενάντια σε κορυφαίους αγωνιστές του αντικαπιταλιστικού κινήματος στη Ρωσία. Ακόμα και η ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας εντάσσεται στη συνολικότερη πολιτική ατζέντα του Πούτιν, που ενορχηστρώνει μια συντηρητική επίθεση σύμφωνα με την οποία «οι ξένοι και οι ομοφυλόφιλοι» απειλούν τις «ρωσικές αξίες», εξυπηρετώντας σχέδια του δυτικού ιμπεριαλισμού του οποίου όργανα είναι όλες οι αντιπολιτευόμενες

φωνές (οι αριστεροί αγωνιστές διώκονται ως «πράκτορες»). Αυτό το απίθανο τσουβάλιασμα είναι και μια καλή εξήγηση για την άνοδο του νεοναζισμού στη Ρωσία…

Τσετσενία Αν η μία «εμβληματική στιγμή» της εποχής Πούτιν ήταν η συνάντηση με τους ολιγάρχες το 2000, η άλλη ήταν η αιματηρή εισβολή στην Τσετσενία. Οι βομβιστικές επιθέσεις του 1999 (κατά τον δολοφονημένο πρώην πράκτορα Λιτβιτένκο, ενορχηστρωμένες από τις ίδιες τις ρωσικές υπηρεσίες) καλλιέργησαν ένα μίγμα σωβινισμού και τρομοϋστερίας που κατέληγε στην αναζήτηση ενός «ισχυρού άντρα με σιδερένια πυγμή». Το πουτινικό αυταρχικό κράτος έκανε τα πρώτα του σοβαρά βήματα πάνω στα πτώματα χιλιάδων Τσετσένων. Τα εγκλήματα που έγιναν σε αυτόν τον πόλεμο λένε πολλά για τις ρίζες της «ισλαμικής τσετσενικής τρομοκρατίας» που ήταν εν πολλοίς ανύπαρκτη πριν τον πόλεμο. Το κατασταλτικό τέρας που οικοδομήθηκε στο όνομα της πάταξης της «τρομοκρατίας» και της «απειλής για το έθνος» λέει επίσης πολλά για την πολιτική στόχευση αυτής της προπαγάνδας από κάθε κυβέρνηση σε κάθε χώρα. Αρκετά από αυτά τα χαρακτηριστικά της Πουτινικής Ρωσίας συχνά αναδεικνύονται από τον δυτικό αστικό φιλελευθερισμό. Πρόκειται για πολλαπλή υποκρισία. Όσον αφορά τον «ρωσικό παρεμβατισμό», προφανώς υπάρχει, αλλά πρόκειται για ανέκδοτο, να καταγγέλεται από τη Δύση. Είναι φυσιολογικό να «περικυκλώνεται» η Ρωσία (ένταξη στο ΝΑΤΟ των γειτονικών χωρών, αντιπυραυλική ασπίδα, παρουσία στο Αφγανιστάν, εξοπλισμός της Ιαπωνίας), αλλά είναι «παρανοϊκή» η προσπάθεια της Ρωσίας να αντιστρέψει την περικύκλωση. Είναι κατακριτέοι οι «πετρελαϊκοί εκβιασμοί» του Πούτιν, αλλά είναι φυσιολογική η συστηματική

Το πραξικόπημα του 1993, η διαρκής «έκτακτη ανάγκη» που επέβαλλε ο Γέλτσιν, το καθεστώς «ελεγχόμενης δημοκρατίας» που οικοδομήθηκε για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και εδραιώθηκε από τον Πούτιν, είχαν την ευλογία, αλλά και την ανοιχτή ενθάρρυνση των δυτικών δυνάμεων. Η «αντιδημοκρατικότητα» του ρωσικού κράτους ανακαλύφτηκε ξαφνικά από όλους αυτούς όταν η Ρωσία επανέκαμψε στο διεθνή ανταγωνισμό.

«Μοντέλο» Είναι κυρίως η –ορατή δια γυμνού οφθαλμού πια– τάση των δυτικών καπιταλισμών να μετατραπούν σε «κράτη εκτάκτου ανάγκης». Όταν η JP Morgan σε έκθεσή της στηλιτεύει τα «μετα-δικτατορικά» πολιτικά συστήματα της νότιας Ευρώπης (Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα) για «σοσιαλιστικές αποχρώσεις» και «υπερβολικές ελευθερίες» και βάζει την ανατροπή αυτού του πλαισίου ως «στόχο προς υλοποίηση» πλάι στους λογής-λογής οικονομικούς δείκτες, γίνεται εμφανές ότι για τους καπιταλιστές της Δύσης σήμερα η Ρωσία δεν είναι «παρέκκλιση», αλλά «μοντέλο». Δεν είναι οι Ρώσοι καπιταλιστές πιο αδίστακτοι από αυτούς της Δύσης. Στη Ρωσία, όπως το έθεσε αγωνιστής της Αριστεράς: «οι δυνατότητες καταστολής παραμένουν μεγαλύτερες από τις δυνατότητες αντίστασης». Στο δυτικό κόσμο, όσες ελευθερίες έχουμε τις χρωστάμε αποκλειστικά στο ότι αυτός ο συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι τόσο άσχημος. Η Αριστερά και το εργατικό κίνημα στη Δύση έχουμε να παλέψουμε για να μην ανατραπεί προς το χειρότερο, αλλά και για να ανατραπεί προς το καλύτερο αυτός ο συσχετισμός στις χώρες μας. Αλλά πρέπει επίσης να μην περιορίζεται στο να καταγγέλλει τη δυτική υποκρισία, κλείνοντας τα μάτια στα όσα τερατώδη γίνονται στη Ρωσία. Έχουμε να παλέψουμε στις χώρες μας για να μη γίνει η Ρωσία του Πούτιν εικόνα από το δικό μας μέλλον. Έχουμε να στηρίξουμε όσους μέσα στη Ρωσία αγωνίζονται για να τσακιστεί το «πρωτότυπο», προτού μπορέσει να «εξαχθεί» και αλλού…

διεθνή • 13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

Άνεμος ανατροπής στα Βαλκάνια

Εργατική-λαϊκή εξέγερση στη Βοσνία

κινητοποίηση που ξεκίνησαν στις 5 Φλεβάρη στους δρόμους της Τούζλα απολυμένοι εργάτες ιδιωτικοποιημένων εργοστασίων που διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους, κλιμακώθηκε γρήγορα σε μια γενικευμένη εργατική-λαϊκή εξέγερση στη Βοσνία.

Απαγόρευση των αμβλώσεων στην Ισπανία

Μετά από δύο μέρες άγριας καταστολής με πλαστικές σφαίρες, χημικά και συλλήψεις στο σωρό, η λαϊκή οργή ξέσπασε σε Τούζλα, Σαράγεβο, Ζένικα, Μπίχακ και Μόσταρ. Οι διαδηλωτές εισέβαλαν σε κυβερνητικά κτίρια, ενώ αρκετά, όπως το προεδρικό μέγαρο στο Σαράγεβο, πυρπολήθηκαν ή λεηλατήθηκαν. Οι περισσότεροι διαδηλωτές και ομάδες ακτιβιστών εκφράσανε τη λύπη τους για τις καταστροφές, αλλά απέδωσαν τις μεγάλες, πραγματικές ευθύνες στα 20 χρόνια κοινωνικής καταστροφής και στην άγρια αστυνομική βία. Τα «γιατί» της εξέγερσης δεν θέλουν πολύ ψάξιμο. Η ανεργία βρίσκεται εδώ και χρόνια σταθερά γύρω στο 40%, ενώ στους νέους φτάνει το 57%. Οι ιδιωτικοποιήσεις διέλυσαν τις ισχυρές βιομηχανικές μονάδες στην Τούζλα και τη Ζένικα, καθώς οι νέοι ιδιοκτήτες τις έκλεισαν, ξεπούλησαν τα κομμάτια τους, άφησαν χιλιάδες εργάτες άνεργους, δεν τους κατέβαλλαν τα δεδουλευμένα και τους αρνούνται τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Οι συντάξεις πείνας σπρώχνουν τους ηλικιωμένους να ψάχνουν για τροφή στα σκουπίδια καθημερινά. Η εξέγερση έχει εξαπλωθεί σε τουλάχιστον 20 πόλεις σε όλη τη χώρα και το πιο σημαντικό στοιχείο είναι, σύμφωνα με πολλές πηγές, ότι Βόσνιοι, Κροάτες και Σέρβοι συμμετέχουν μαζί στο κίνημα, ενωμένοι από τα ταξικά τους συμφέροντα. Το γεγονός ότι ο εθνικισμός χρησιμοποιήθηκε συστηματικά από τα κατεστημένα κόμματα, που σήμερα στοχοποιούνται στο σύνολό τους, έπαιξε ρόλο. Η εθνικιστική ρητορική που χρησιμοποιούσαν οι ελίτ, οι οποίες ρήμαξαν τις ζωές του πληθυσμού, χάνει τη δύναμή της.

Εμβληματικά είναι τα γκράφιτι στους τοίχους του καμένου κυβερνητικού κτιρίου στην Τούζλα: «Πρέπει να παραιτηθείτε όλοι! Θάνατος στον εθνικισμό!». Ως αποτέλεσμα της εργατικής-λαϊκής εξέγερσης ήδη έχουν καταρρεύσει δύο τοπικές κυβερνήσεις, στα καντόνια της Τούζλα και της Ζένικα. Στην Τούζλα, το παλιό βιομηχανικό κέντρο και σημερινή «γενέτειρα» της εξέγερσης, μετά την πτώση της τοπικής κυβέρνησης κυκλοφόρησε η «Διακήρυξη των Εργατών και Πολιτών του Καντονίου της Τούζλα» που καλεί τους πολίτες να αναλάβουν τη διατήρηση της τάξης, να συγκροτήσουν προσωρινή-μεταβατική κυβέρνηση «μη πολιτικών προσώπων» που «θα υποβάλλει εβδομαδιαία σχέδια και αναφορές για το έργο της», ενώ παραθέτει και μια λίστα κοινωνικών-οικονομικών αιτημάτων. Αντίστοιχα κείμενα έχουν κυκλοφορήσει από ομάδες αγωνιστών σε Σαράγεβο, Μπίχακ, Μόσταρ, τα οποία συνδυάζουν πολιτικά αιτήματα (με βασικό τις παραιτήσεις των τοπικών κυβερνήσεων, αλλά και της κεντρικής κυβέρνησης) με κοινωνικά-οικονομικά, με βασικό άξονα την καταγγελία των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και συνολικό-

τερες προτάσεις αναδιάταξης του οικονομικού μοντέλου σε μια αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται, με κύριο στόχο τα αστυνομικά τμήματα και την απελευθέρωση των κρατουμένων της εξέγερσης. Το αν θα συνεχιστεί, με ποιους όρους και πού θα καταλήξει αυτή η εξέγερση είναι άγνωστο. Αλλά πρόκειται για τομή στο βαλκανικό κράτος. Η συσσωρευμένη οργή 20 χρόνων ξέσπασε και αρκετοί αναλυτές μιλούν για «συλλογική αφύπνιση». Όπως έγραψε ο νεαρός ακτιβιστήςαναλυτής Jasmin Mujanovic: «Ταραχώδεις μέρες είναι αναμφίβολα μπροστά, αλλά όσο οι πολίτες αυτής της μικρής γης δεν ξεχνούν το φόβο που προκάλεσαν στους εξουσιαστές τους απόψε και συνεχίσουν να πιέζουν όλοι μαζί για τα αιτήματά τους, μπορεί να περάσουν σε μια πραγματική δημοκρατική Άνοιξη». Με το βλέμμα των περισσότερων στραμμένο μόνιμα προς τη Δύση, έρχεται από τη βαλκανική γειτονιά μας το μήνυμα πως οι εργατικές-λαϊκές εξεγέρσεις δεν ανήκουν στο παρελθόν…

Τα όρια της αντεπανάστασης θα οξύνουν την καταστολή

Αλληλεγγύη στους Αιγύπτιους αγωνιστές Το ενδιαφέρον στην Αίγυπτο συγκεντρώνεται στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές και κυρίως γύρω από το ερώτημα: «Θα κατέβει ο στρατηγός Σίσι;». Η συζήτηση γύρω από τα υπέρ και τα κατά μιας τέτοιας υποψηφιότητας (στο περιβάλλον του στρατηγού, αλλά και στους υποστηρικτές του στις μοναρχίες του Κόλπου) είναι αποκαλυπτική και για τους φόβους των «από πάνω» απέναντι στη – φαινομενικά ηττημένη– επανάσταση και για το σαθρό υπόβαθρο της σημερινής «παντοδυναμίας» του στρατηγού. Σ’ αυτή τη συζήτηση θα επανέλθουμε σε επόμενο άρθρο. Προς το παρόν αυτοί οι φόβοι και οι αντιφάσεις της «εποχής Σίσι» αντανακλώνται σε δύο γεγονότα. Το ένα είναι η ανακοίνωση νέου χρηματοδοτικού πακέτου «στήριξης της αιγυπτιακής οικονομίας» από τις μοναρχίες του Κόλπου, δεύτερο πακέτο μέσα σε λίγους μήνες που δείχνει πως το αιγυπτιακό καθεστώς στηρίζεται σε οικονομικές

«τεχνητές αναπνοές» για να εξασφαλίσει στοιχειώδη κοινωνική ηρεμία, κάτι που δεν μπορεί να κρατήσει επ’ άπειρον. Το δεύτερο γεγονός είναι το ξέσπασμα απεργιών στη Μαχάλα, το «λίκνο της επανάστασης». Οι χιλιάδες εργάτες στις υφαντουργίες της Μαχάλα, που με τις απεργίες τους το 2006 και την «εργατική Ιντιφάντα» το 2008 λειτούργησαν ως προάγγελος της αιγυπτιακής επανάστασης, «σταμάτησαν τις μηχανές» ξανά, απαιτώντας να υλοποιηθούν όλες οι μισθολογικές υποσχέσεις που είχε δώσει η μεταβατική κυβέρνηση για το Γενάρη. Η εκτίμηση πως κάποια στιγμή η σκληρή οικονομική πραγματικότητα και οι μεγάλες προσδοκίες των εργατών θα «σκάσουν στα χέρια» του αιγυπτιακού καθεστώτος αρχίζει –πιο σύντομα από ό,τι περιμέναμε οι «αισιόδοξοι»– να παίρνει σάρκα και οστά. Αυτό αναδεικνύει δυναμικές στη βάση της κοινωνίας, αλλά δεν σημαίνει ότι

ως δια μαγείας θα τερματιστεί η «εποχή Σίσι» και θα βγει η αιγυπτιακή επανάσταση από την «κατάσταση πολιορκίας» στην οποία βρίσκεται σήμερα. Επιπλέον αυτό δεν αναιρεί, αντίθετα οξύνει ως «μονόδρομο», την κατασταλτική επίθεση του καθεστώτος ενάντια στην πολιτική αντιπολίτευση, για να απομονωθεί και να συντριβεί, πριν η κοινωνική-εργατική αντιπολίτευση ξεσπάσει ξανά. Το ανελέητο κυνήγι ενάντια στους αγωνιστές της Αριστεράς και τους ακτιβιστές του νεολαιίστικου κινήματος συνεχίζεται. Σ’ αυτή την κρίσιμη φάση, που οι σύντροφοι και συναγωνιστές της Αιγύπτου χρειάζονται την αλληλεγγύη μας, το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εκφράσουμε τη στήριξή μας. Στην ιστοσελίδα egyptsolidaritycampaign.org κυκλοφορεί ήδη κείμενο υπογραφών προς τις Αρχές της Αιγύπτου που απαιτεί τον τερματισμό της καταστολής και την άμεση απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.

Η απόφαση του Ισπανού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι να καταργήσει το νόμο του 2010, που επέτρεπε τις αμβλώσεις ως την 14η εβδομάδα της κύησης, έχει προκαλέσει μαζικές κινητοποιήσεις γυναικών που στρέφονται κατά της κυβέρνησης και της Καθολικής Εκκλησίας και υπέρ της ελευθερίας τους στην επιλογή. Στις διαδηλώσεις στη Μαδρίτη συμμετέχουν χιλιάδες, ενώ μια ομάδα γυναικών οργάνωσε το «τρένο της ελευθερίας», που ξεκίνησε από το Χιχόν της Αστούριας, πέρασε από το συνέδριο του Λαϊκού Κόμματος και κατέληξε στη Μαδρίτη. Το μανιφέστο τους με τίτλο «Το δικαίωμα στην απόφαση: εγώ αποφασίζω» απαντά στις δεξιές κραυγές «υπέρ της μητρότητας»: «Η μητρότητα προστατεύεται από την πληροφόρηση, την εκπαίδευση, την υγεία για όλους, τους δίκαιους μισθούς και την αξιοπρεπή δουλειά». Ο αγώνας των Ισπανίδων γυναικών είναι σημαντικός, σε μια εποχή που το οικονομικό πισωγύρισμα στον «19ο αιώνα» συνοδεύεται από μια αντίστοιχη οπισθοδρόμηση κοινωνικά, καθώς και στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις στοιχειώδεις ατομικές ελευθερίες…

Υπάρχουν και νίκες Το «λευκό κύμα», όπως ονομάζεται το κίνημα υπεράσπισης της δημόσιας υγείας στην Ισπανία, έδειξε πως μαζικοί παρατεταμένοι αγώνες μπορούν να πετύχουν και νίκες. Μετά από αρκετές δικαστικές διαμάχες, αλλά κυρίως μετά από μια παρατεταμένη κινητοποίηση του ιατρικού κλάδου και χιλιάδων πολιτών που στάθηκαν στο πλευρό του, το Ανώτατο Δικαστήριο της περιφέρειας της Μαδρίτης ακύρωσε την προωθούμενη ιδιωτικοποίηση 6 νοσοκομείων και 27 κέντρων υγείας, που θα παραδίδονταν σε ιδιώτες από την τοπική κυβέρνηση. Τα «κύματα» (υπάρχει και το «πράσινο» στην εκπαίδευση και το «κόκκινο» στην έρευνα) είναι κινήματα που γεννήθηκαν στην κρίση και ξεχώρισαν για την ικανότητά τους να διοργανώσουν ένα είδος «παρατεταμένου πολέμου» και να συσπειρώσουν τη λαϊκή συμπαράσταση. Ακόμα και όταν έλειπαν τα μεγάλα κινηματικά γεγονότα στην Ισπανία, τα «κύματα» συνέχιζαν τις κινητοποιήσεις τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το κίνημα της υγείας που οργάνωσε 22 απεργίες και δεκάδες διαδηλώσεις τους τελευταίους 14 μήνες, ενώ αντίστοιχες δράσεις πραγματοποιούσαν και άλλοι χώροι. Το μήνυμα της νίκης συνόψισε η «Ελ Παΐς», γράφοντας: «Η διαμαρτυρία έχει νόημα, αντίθετα με ό,τι επιμένει να ισχυρίζεται ο Ραχόι».

Η Βραζιλία σιγοβράζει Μετά την εξέγερση του καλοκαιριού του 2013 στη Βραζιλία, ακυρώθηκαν οι αυξήσεις στις τιμές των συγκοινωνιών. Σήμερα, η αύξηση των εισιτηρίων επέστρεψε στο Ρίο, αλλά μαζί της επέστρεψε στις κινητοποιήσεις το Κίνημα «Passe Livre» που παλεύει για δωρεάν μετακινήσεις. Περίπου 1.000 ακτιβιστές κατέλαβαν το σταθμό στο κέντρο του Ρίο και κατάφεραν να διασφαλίσουν την ελεύθερη πρόσβαση στο επιβατικό κοινό εν μέσω επιθέσεων από την αστυνομία. Ανάμεσα στα χημικά, το θόρυβο των χειροβομβίδων κρότου λάμψης, αλλά και των τυμπάνων των διαδηλωτών που έπαιζαν και χόρευαν σάμπα για να πανηγυρίσουν τη «νίκη» τους, χιλιάδες άνθρωποι με μαντίλια στα πρόσωπά τους, λόγω χημικών, επιβιβάζονταν δωρεάν στα λεωφορεία και τα τρένα. Η δυναμική κινητοποίηση ήταν «μειοψηφική», αλλά ήταν χαρακτηριστική η δήλωση μιας πνιγμένης από τα χημικά νοσηλεύτριας που γύριζε σπίτι της: «Στηρίζω απόλυτα την κινητοποίηση. Μέχρι σήμερα έχω δαπανήσει το ένα τρίτο του μισθού μου σε συγκοινωνίες». Αυτή η λαϊκή στήριξη σε τέτοιου τύπου δράσεις προειδοποιεί για τη δυνατότητα νέων εξεγέρσεων, καθώς το Μουντιάλ, που έχει εξοργίσει εκατομμύρια φτωχούς, πλησιάζει…

14 • νεολαία

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

«Θέλουν να κάνουν το βίο αβίωτο σε όσους αντιστέκονται. Το θέμα είναι να μην τους αφήσουμε» Συνέντευξη του Νίκου Κολυτά, φοιτητή Νομικής και μέλους της Αριστερής Ενότητας και των Νέων ΣΥΡΙΖΑ. Τη συνέντευξη πήρε η Ίρις Νικολοπούλου Στις 30 Γενάρη φοιτητές της Αριστερής Ενότητας χτυπήθηκαν και οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ την ώρα που διαμαρτύρονταν ειρηνικά έξω από το γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας Βαρβιτσιώτη για τη δολοφονία των μεταναστών στο Φαρμακονήσι. Η Ίρις μίλησε με τον Νίκο, που ήταν εκεί, και για την επίθεση, αλλά και για το πώς να παλέψουμε ενάντια σε κάθε είδους επίθεση.

1. Πολιτικός ακτιβισμός της ΑΡΕΝ στο γραφείο του Βαρβιτσιώτη. Τοποθέτησέ μας στο κλίμα και την πολιτική συγκυρία του γεγονότος. Όλο το προηγούμενο διάστημα, από τις εκλογές του 2012 και μετά, η κυβέρνηση έχει αποδείξει σε πάρα πολλές περιπτώσεις ότι έχει υιοθετήσει μια απολύτως ακροδεξιά ατζέντα. Αυτό φαίνεται από τις γενικότερες κινήσεις της όσον αφορά στο μεταναστευτικό ζήτημα. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, ο Ξένιος Δίας, η FRONTEX, το πολιτικό χαριέντισμα με τους νεοναζί και η άκρατη καταστολή είναι ελάχιστα από τα δείγματα γραφής της. Οι μετανάστες αντιμετωπίζονται ως σύγχρονοι δούλοι και οι φασίστες κάνουν παρελάσεις μπροστά από το σημείο δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Αυτή ήταν και είναι η συγκυρία, η οποία έγινε ακόμη χειρότερη, όταν μαθεύτηκαν οι πνιγμοί των δώδεκα μεταναστών (9 παιδιά και 3 γυναίκες) έξω από το Φαρμακονήσι. Πρόκειται για μια καθαρή δολοφονία με ηθικό αυτουργό τη ρατσιστική κυβερνητική πολιτική και φυσικό αυτουργό τους λιμενικούς. Μπροστά σε αυτή τη δολοφονία ο υπουργός Ναυτιλίας Μ.Βαρβιτσιώτης το μόνο που είχε να δηλώσει ήταν πως «έγινε μια ατυχής επιχείρηση», την ώρα που οι μετανάστες περιέγραφαν φρικιαστικές εικόνες από τη συμπεριφορά των λιμενικών. Οι δηλώσεις όμως αυτές δεν προκαλούν καμία έκπληξη στον κόσμο και την Αριστερά. Οι δηλώσεις αυτές ήταν συνέχεια των δηλώσεων του Α.Γεωργιάδη ότι «πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη για να φύγουν» και αποτέλεσμα της ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης. Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό αποφασίσαμε ως ΑΡΕΝ να κάνουμε τον ακτιβισμό στα γραφεία του Βαρβιτσιώτη.

2. Περίγραψέ μας το περιεχόμενο του ακτιβισμού, το τι έγινε στην πραγματικότητα και το πώς σας αντιμετώπισαν τα ΜΜΕ. Ο ακτιβισμός είχε περισσότερο συμβολικό και αφυπνιστικό χαρακτήρα. Περιλάμβανε το σήκωμα ενός πανό έξω από το γραφείο του Βαρβιτσιώτη, το μοίρασμα ενημερωτικής προκήρυξης για τις

ντα Φλώρο τον συνέλαβαν, καθώς έπρεπε να δικαιολογήσουν πρώτο, το ξύλο που του ρίξανε, και δεύτερο, την επιχειρησάρα που έκαναν για 60 φοιτητές με ένα πανό.

δολοφονίες των μεταναστών, το γράψιμο συνθημάτων με σπρέι και στένσιλ έξω από το γραφείο, καθώς και την είσοδο στο γραφείο, ώστε να δοθούν εξηγήσεις από τον υπουργό. Πράγματι, στις 10 το πρωί ξεκινήσαμε από τη Νομική γύρω στα 60 άτομα. Καταβήκαμε την Ακαδημίας και στο στενάκι της Γενναδίου σηκώσαμε το πανό, μπήκαν όλοι πίσω από το πανό και κάποιοι γύρω γύρω, μαζί τους και εγώ, μοιράζαμε τις προκηρύξεις. Γράψαμε στους τοίχους και φωνάζαμε συνθήματα υπέρ των μεταναστών, ενώ λίγα άτομα ανέβηκαν στο γραφείο. Δεν έγινε κανένας τραμπουκισμός, καμία φθορά της ιδιοκτησίας του Βαρβιτσιώτη, καμία βίαιη εισβολή στο γραφείο του και καμία κατάληψη του χώρου, όπως κραύγαζαν τα κανάλια λίγα λεπτά αργότερα. Αυτά που κάναμε ήταν συγκεκριμένα, απολύτως συμβολικά και ειρηνικά. Μάλιστα ο κόσμος, που περνούσε εκείνη την ώρα από την Ακαδημίας, στην πλειοψηφία του συμφωνούσε με την κίνησή μας και χαιρόταν που υπήρχε αυτή η αντίδραση από φοιτητές. Δυστυχώς τα κυρίαρχα ΜΜΕ, στην υπηρεσία των απο πάνω, δεν δίστασαν να κάνουν για άλλη μια φορά τη βρόμικη δουλειά τους, ξελασπώνοντας τις αηδιαστικές δηλώσεις του

υπουργού και στοχοποιώντας εξήντα φοιτητές, που ουσιαστικά σήκωσαν ένα πανό, ως τρομοκράτες. Έιδαμε τι σημαίνει κράτος έκτακτης ανάγκης στην πράξη.

3. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της άρχουσας τάξης παρεμβαίνουν σε πολλές αγωνιστικές κινητοποιήσεις και πολλές φορές δραστικά. Έχουμε παραδείγματα τόσο από τα κινήματα των πλατειών και των άλλων κινητοποιήσεων των εργαζομένων όσο και από τον πρόσφατο ακτιβισμό. Πώς έγινε η επίθεση των δελτάδων, τι συνέβη στη ΓΑΔΑ και πώς το σχολιάζεις; Όπως είπα, είχαμε σηκώσει το πανό στο στενάκι της Γενναδίου και εξήντα φοιτητές, που συμμετέχουν κυρίως στην ΑΡΕΝ, ήταν από πίσω και φώναζαν συνθήματα. Εγώ ήμουν στο απέναντι πεζοδρόμιο και μοίραζα προκηρύξεις, όταν ξαφνικά είδα πέντε με οχτώ μηχανές ΔΕΛΤΑ να κατεβαίνουν ανάποδα την Ακαδημίας. Πέρασα, λοιπόν, απέναντι για να είμαι μαζί με τα παιδιά. Με το που μπαίνω πίσω από το πανό, πέντε μηχανες κατευθύνονται προς εμάς, σκίζοντας το πανό, ενώ άλλες περίπου πέντε ήρθαν από πίσω μας. Ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο μας έσπασαν σε δύο ομάδες. Τους μισούς μας κόλλησαν στα κάγκελα

της διπλανής εκκλησίας και μας τραμπούκιζαν, βρίζοντας αισχρά και πουλώντας νταηλίκι σε συντρόφους και συντρόφισσες, ενώ από τη δεύτερη ομάδα κάποιοι κατάφεραν και διέφυγαν προς τα πάνω, ενώ οι υπόλοιποι έφαγαν πολύ ξύλο. Οι μπάτσοι έσπρωχναν, έδερναν αδιακρίτως με τα γκλοπς, έβριζαν και απειλούσαν. Χτύπησαν άσχημα παιδιά της ΑΡΕΝ και έσπρωξαν και απειλούσαν το φωτογράφο του left.gr Άγγελο Καλοδούκα ότι, αν τραβούσε φωτογραφίες, θα τον «γαμούσαν». Σπρωξίματα έφαγε και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χ.Καραγιαννίδης που έσπευσε αμέσως στο σημείο, καθώς και πολύς αλληλέγγυος κόσμος που μαζεύτηκε αμέσως, βλέποντας το ξύλο και την άθλια συμπεριφορά των μπάτσων. Ο κόσμος έβριζε τους Δελτάδες και τους έλεγε να μας αφήσουν, όμως προφανώς εκτελούσαν άνωθεν εντολές. Να σημειώσω ότι οι δελτάδες δεν έφεραν διακριτικά, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε ούτε εμείς ούτε ο κόσμος γύρω γύρω να κρατήσει τα στοιχεία τους. Κάτω από αυτή την ασφάλεια, οι μπάτσοι έβριζαν, έσπρωχναν, τραμπούκιζαν και έδερναν ανενόχλητοι. Από τους 60, που συμμετείχαμε στον ακτιβισμό, προσήγαγαν νομίζω τους 47 στη ΓΑΔΑ, ενώ το σύντροφο Νώ-

Αφού έγιναν όλα αυτά, μας πήγαν στη ΓΑΔΑ. Τους μισούς τους πήγαν στον έκτο όροφο και τους υπόλοιπους μας έστειλαν στον έβδομο. Εγώ ανήκα στη δεύτερη ομάδα που μας είχαν στο τμήμα «αντιμετώπισης ρατσιστικής βίας». Όσο σουρεαλιστικό και αν ακούγεται, είναι πραγματικό. Μάλλον αυτό το τμήμα ήταν το πιο αχρησιμοποίητο και γι’ αυτό μας πήγαν εκεί. Στη ΓΑΔΑ ήταν πιο ήρεμα τα πράγματα, καθώς έφτασαν δικηγόροι, βουλευτές, ανάμεσα τους και η Μαρία Μπόλαρη, δημοσιογράφοι και αλληλέγγυοι, με αποτέλεσμα οι μπάτσοι να είναι πιο μαζεμένοι. Κράτησαν τα στοιχεία μας και μετά από τρεις ώρες μας άφησαν. Από όλο αυτό πάντως, το μήνυμα είναι σαφές. Θα προσπαθήσουν να κάνουν το βίο αβίωτο σε όσους αντιστέκονται. Το θέμα είναι να μην τους αφήσουμε.

4. Πολιτικός ακτιβισμός δυναμικός, αλλά αρκεί; Τι άλλο χρειάζεται κατά τη γνώμη σου; Νομίζω πως ο πολιτικός ακτιβισμός κρύβει μια δυναμική στο επίπεδο της αφύπνισης και της ευαισθητοποίησης του κόσμου για διάφορα σοβαρά ζητήματα, όπως ήταν η δολοφονία των δώδεκα μεταναστών στο Αιγαίο. Κρύβει ένα ριζοσπαστισμό και ένα ρομαντισμό, όμως σε καμία περίπτωση δεν αρκεί. Αυτό που χρειάζεται είναι να οικοδομηθεί ένα μαζικό κίνημα με ταξικά χαρακτηριστικά, που θα αντιπαρατεθεί με την κυβέρνηση και την πολιτική της με τους δικούς του όρους. Ένα κίνημα που θα ξεκινάει από την ανυπακοή στους χώρους εργασίας, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία και θα φτάνει μέχρι τις αυτοοργανωμένες λαϊκές επιτροπές και τα δίκτυα αλληλεγγύης τοπικά. Το επόμενο διάστημα πρέπει να μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να καταλήξουμε πολλές φορές στην ασφάλεια. Η κυβέρνηση και αυτοί που έχουν στα χέρια τους την εξουσία δεν τρομάζουν από μεμονωμένα συμβάντα και αυτό φάνηκε από το πώς χειρίστηκαν την επίθεση σ’ εμάς, τσακίζοντάς μας σε πέντε λεπτά. Νομίζω πως αυτό που τρομάζει τους από πάνω πραγματικά είναι ένα μαζικό και ταξικά συνειδητοποιημένο κίνημα, που είναι έτοιμο να τους ανατρέψει και να διεκδικήσει έναν άλλο κόσμο. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλεση, ρατσισμό, σεξισμό, καταστολή και κάθε είδους καταπίεση.

μετανάστες • 15

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 12 Φλεβάρη 2014

21 Μάρτη: Παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού

Ίσα δικαιώματα στους μετανάστες

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

Του Θανάση Κούρκουλα

21η Μάρτη είναι η παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού. Κηρύχτηκε από τον ΟΗΕ ημέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων το 1966 σε ανάμνηση της 21ης Μαρτίου του 1960, όταν η αστυνομία της ρατσιστικής Νότιας Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ και δολοφόνησε 70 ανθρώπους. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα. Από τότε –όπως όλοι έχουμε καταλάβει– ο ρατσισμός δεν σταμάτησε να υπάρχει, επειδή ο ΟΗΕ αποφάσισε να τον καταδικάσει. Συνεχίζει να αποτελεί ένα πρώτης τάξης εργαλείο των «από πάνω» για τον αποπροσανατολισμό των φτωχών ανθρώπων και τη διάσπαση της εργατικής τάξης, τόσο στη θεσμική εκδοχή του (από κυβερνήσεις και κρατικούς μηχανισμούς), όσο και ως εργαλείο ανάπτυξης φασιστικών και ρατσιστικών ομάδων που καταλήγει σε δολοφονίες αθώων.

Μετανάστες Στην Ελλάδα, η Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα σημαντικό κινηματικό σταθμό διεκδίκησης δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων τόσο στις μέρες της ανάπτυξης, όσο και στα χρόνια της κρίσης. Από την εποχή των νομιμοποιήσεων με το σταγονόμετρο, όταν το αντιρατσιστικό κίνημα και οι μετανάστες πετυχαίναμε κατακτήσεις, όπως οι νομιμοποιήσεις ως το 2005, η ιθαγένεια σε παιδιά μεταναστών και η ψήφος στις δημοτικές εκλογές, μέχρι τα πρώτα χρόνια της κρίσης, με τα ρατσιστικά εγκλήματα και τις απεργίες των εργατών γης στη Μανωλάδα ή τον αγώνα των απεργών πείνας στην Υπατία. Φέτος, η Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού σηματοδοτεί την αντίσταση στην Ευρώπη-Φρούριο-Κρατητήριο, μια Ευρώπη που φτάνει να καταλήγει σε δολοφονίες παιδιών στο Φαρμακονήσι, ενώ την ίδια ώρα ξηλώνει κάθε δικαίωμα που είχε κερδηθεί τα προηγούμενα χρόνια χάρη στους αγώνες των μεταναστών και του αντιρατσιστικού κινήματος: από την ιθαγένεια συγκεκριμένων κατηγοριών παιδιών μεταναστών ως την ψήφο στις δημοτικές εκλογές. Ο θεσμικός ρατσισμός του

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ Ο Κασιδιάρης και οι παρατρεχάμενοί του, πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, προσπάθησαν να διανείμουν τρόφιμα στην Κεφαλονιά, αλλά ελάχιστοι τους πλησίασαν. Οι περισσότεροι τον έδιωχναν, λέγοντάς του ότι δεν θέλουν τρόφιμα από αυτόν. Τα πιο πολλά όμως τα άκουσε, όταν πήγε στο Γηροκομείο Ληξουρίου, που στεγάζεται στο κλειστό γυμναστήριο. Και όπου φύγει φύγει! NNN

Δένδια, που αποκαλεί ξεδιάντροπα τους μετανάστες στην Ελλάδα «κακής ποιότητας» και βάζει τον αρχηγό της αστυνομίας Παπαγιαννόπουλο να κάνει «το βίο αβίωτο» στους μετανάστες με 18μηνη κράτηση σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης, αντιμετωπίζεται μονάχα με έναν τρόπο: με τον κοινό αγώνα των μεταναστών μαζί με τους ντόπιους εργαζόμενους για την ανατροπή της κυβέρνησης της φτώχειας, της ανεργίας και του ρατσισμού. Με στόχο τη νομιμοποίηση των μεταναστών εργατών, το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης, άσυλο και ξενώνες φιλοξενίας για τους πρόσφυγες, ίσα δικαιώματα στους μετανάστες και τις οικογένειές τους σε κάθε επίπεδο κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Φασισμός Η Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού θα είναι φέτος μια πρώτης τάξης ευκαιρία απάντησης και στους νεοναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής, που συνεχίζουν να απειλούν στους δρόμους των πόλεων, παρά τα σοβαρά προβλήματά τους. Οι φασίστες αρχίζουν να ξαναξεμυτίζουν με τάγματα εφόδου που το τελευταίο διάστημα μετά τη δολοφονία του Π.Φύσσα είχαν αποσυρθεί. Οι ρατσιστικές επιθέσεις αρχίζουν και ξαναπυκνώνουν (τις τελευταίες μέρες σε Καλλιθέα, Νίκαια, Πλατεία Βικτωρίας). Στο Κερατσίνι και στο κέντρο της Αθήνας (με αφορμή τα Ίμια) η Αστυνομία παρείχε στους τραμπούκους πλήρη κάλυψη για να επιτεθούν σε στέκια όπως το Ρεσάλτο, ή να πραγματοποιήσουν πορείες που η Αστυνομία υποτίθεται είχε απαγορεύσει, την ίδια ώρα που δεκάδες αντιφασίστες συλλαμβάνονταν. Φαίνεται πως οι «από πάνω» κάνουν ό,τι μπορούν για να νεκραναστήσουν τον σκληρό πυρήνα των ναζί που αποσυ-

σπειρώθηκε επικίνδυνα (από 5-6.000 άτομα στην περσινή πανελλαδική συγκέντρωση των Ιμίων έπεσαν στους 1.500-2.000 φέτος). Η πάλη για να κλείσουν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής σε κάθε πόλη και γειτονιά, για να πάνε φυλακή οι φυσικοί αυτουργοί και οι πολιτικοί καθοδηγητές των επιθέσεων των ταγμάτων εφόδου και να απονομιμοποιηθούν οι φασίστες σε κάθε χώρο δουλειάς και εκπαίδευσης συνεχίζεται.

Απάντηση Σ’ αυτή τη μάχη χρειαζόμαστε τη συστράτευση όσο το δυνατόν περισσότερων χιλιάδων ανθρώπων, καθώς και τον εξοπλισμό με επιχειρήματα που να απαντούν στα ρατσιστικά ψέματα. Οι αντιρατσιστικές εκδηλώσεις, που θα γίνουν σε σχολεία την Παρασκευή 21 Μάρτη με κάλεσμα της ΟΛΜΕ, είναι μεγάλης σημασίας και χρειάζεται να προετοιμαστούν από τώρα από συλλόγους εκπαιδευτικών και μαθητές σε δεκάδες σχολεία. Για να απαντήσουμε στα ρατσιστικά επιχειρήματα και να εξοπλίσουμε τον κόσμο στη μάχη ενάντια στο φασισμό, η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» οργανώνει μαζί και με άλλους τοπικούς φορείς εκδηλώσεις σε μια σειρά γειτονιές και πόλεις της χώρας από τώρα ως τις αρχές Μαρτίου. Ήδη μεγάλη επιτυχία είχε η εκδήλωση της ΚΑΡ Σεπολίων στο χώρο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών για το Φαρμακονήσι και τις ρατσιστικές πολιτικές Ελλάδας-ΕΕ το Σάββατο 8 Φλεβάρη. Ακολουθούν οι εκδηλώσεις στους Αμπελοκήπους στις 15 Φλεβάρη (συνδιοργάνωση με τοπικούς φορείς), το Αιγάλεω και το κέντρο της Αθήνας (Πολυχώρος Ανοιχτής Πόλης) την Παρασκευή 28 Φλεβάρη, στον Κορυδαλλό-Νίκαια τις επόμενες εβδομάδες, ενώ στις αρχές Μάρτη θα γίνουν εκδηλώσεις της ΚΑΡ με συνδιοργάνωση ή

με καλεσμένους τοπικούς φορείς σε Ζωγράφου, Καλλιθέα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Την ίδια ώρα, σε μια σειρά από γειτονιές και πόλεις, τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ οργανώνουν εκδηλώσεις και θεματικές συνελεύσεις με θέμα τα δικαιώματα των μεταναστών ενόψει της 21ης Μάρτη (όπως στο Ρέθυμνο στις 12 Μάρτη), ενώ αλλού προγραμματίζονται με πρωτοβουλία μελών της ΚΑΡ αντιρατσιστικές εκδηλώσεις των τοπικών δημοτικών κινήσεων της Αριστεράς (π.χ. Καισαριανή).

22 Μάρτη Το Σάββατο 22 Μάρτη σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, έχουν ήδη εξαγγελθεί αντιρατσιστικά συλλαλητήρια, εκδηλώσεις και διαδηλώσεις από αντιρατσιστικές και μεταναστευτικές οργανώσεις (π.χ. ΚΕΕΡΦΑ-ΣΕΚ). Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», ο Αντιφασιστικός Συντονισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να έρθουν σε συνεννόηση με τις δυνάμεις που έχουν εξαγγείλει κινητοποιήσεις, ώστε να υπάρχει ενωτική πρωτοβουλία συνδιοργάνωσης με όλες τις αντιρατσιστικές, αντιφασιστικές και μεταναστευτικές δυνάμεις και τις οργανώσεις της Αριστεράς, καθώς και με ένα πλατύ φάσμα φορέων (σωματεία, δημοτικές παρατάξεις, φοιτητικούς συλλόγους κλπ). Τις επόμενες μέρες έχουν προγραμματιστεί συναντήσεις και συσκέψεις και πολύ σύντομα θα ξέρουμε σε ποιο βαθμό υπάρχει η πρόθεση συνδιοργάνωσης των κινητοποιήσεων στις 22 Μάρτη από όλες τις δυνάμεις. Σε κάθε περίπτωση, η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» και ο ΣΥΡΙΖΑ θα καλέσουν σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις στις 22 Μάρτη, με γνώμονα να εξασφαλιστεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό η κοινή κινητοποίηση όλων των δυνάμεων.

Ο Καρυπίδης κάλεσε τον Κασιδιάρη σε τηλεοπτική εκπομπή, διατύπωσε τη δυσαρέσκειά του για τους «λαθρομετανάστες» κι εξέφρασε κι αντιεβραϊκό μένος. Θα ήταν ποτέ δυνατόν ένα τέτοιο άτομο να είναι στις λίστες του ΣΥΡΙΖΑ για τις δημοτικές εκλογές; Κι όμως, σε κάποιους πέρασε από το μυαλό... NNN Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε, με πρωτοβουλία της ΚΝΕ, αντιφασιστική μαθητική συναυλία στο Κερατσίνι. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν μέλη τοπικών σωματείων, της ΚΑΡ, της Λαϊκής Συνέλευσης Περάματος. Όλοι ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε το φασισμό. NNN Την Παρασκευή, 7 Φεβρουαρίου 2014, συλλογικότητες για τα ΛΟΑΤ δικαιώματα, κάλεσαν σε διαμαρτυρία σε πολλές πόλεις της χώρας, ενάντια στην ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας στη Ρωσία, με αφορμή την έναρξη των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων στο Σότσι. Όποιος αντιπαρατίθεται στις νόρμες των ακροδεξιών κυβερνητών ή των φασιστών, από τα μνημόνια ως το χρώμα του δέρματος ή την επιλογή φύλου, ακόμη περισσότερο όποιος διεκδικεί και αντιστέκεται, είναι «πρόβλημα» και υποψήφιο θύμα τους. Το σύνθημα που φωνάχτηκε στη διαμαρτυρία, νομίζω δίνει όλη την ουσία του θέματος: «Είμαστε όλοι gay, φτωχοί, Πακιστανοί – Εχθροί μας τα μνημόνια και οι νεοναζί». NNN Δεν έχουν πλέον το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις δημοτικές εκλογές ομογενείς και νόμιμα διαμένοντες στην Ελλάδα αλλοδαποί τρίτων χωρών. Εδώ τους πνίγουν στο Αιγαίο και τους φυλακίζουν σε στρατόπεδα. Στην ψήφο στις δημοτικές θα κολλούσαν; NNN Έστω και οριακά, με ποσοστό 50,4%, οι Ελβετοί αποφάσισαν να πουν «στοπ» στην εισροή μεταναστών στη χώρα τους. Για την εισροή κλοπιμαίων απ’ όλο τον κόσμο στις τράπεζες της Ελβετίας γίνεται κανένα δημοψήφισμα; NNN Το εθνικό κάλεσμα της 1/2/2014 των φασιστοειδών του EDL στο Slough στην Αγγλία ήταν μια πολύ θλιβερή εικόνα 150 νεοφασιστών, που με την ισχυρή προστασία των πολυάριθμων αστυνομικών προσπάθησαν να παρελάσουν στους δρόμους της πόλης. Η φασιστική οργάνωση απομονώθηκε, μετά από συντονισμένες δράσεις αντιφασιστών από όλη τη χώρα.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

12 Φλεβάρη 2014

www.dea.org.gr

Κυβέρνηση και ΕΕ εμπαίζουν τους ανέργους με προγράμματα φιλανθρωπίας

Σταθερή και πλήρης εργασία για όλους και όλες Του Σπύρου Αντωνίου

τις 31/1/14, συζητήθηκε στη βουλή η επίκαιρη επερώτηση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ για την ανεργία των νέων και το «σχέδιο καταπολέμησης» της κυβέρνησης. Παραθέτουμε αποσπάσματα από την πρωτολογία της βουλευτού Α΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, Μαρίας Μπόλαρη, που αναφέρεται στα προγράμματα του υπουργείου Εργασίας και τους στόχους που εξυπηρετούν. «Ας πάρουμε την κατηγορία των ΝΕΕΤ, των νέων ανθρώπων που είναι εκτός εργασίας, εκτός εκπαίδευσης, εκτός κατάρτισης. Το νούμερο είναι ανατριχιαστικό. Είναι το 17% των νέων ανθρώπων από 15-24 χρονών. Αυτό είναι η δεκαετία του ’50, στο ερειπωμένο κράτος μετά τον πόλεμο, την αντίσταση και τον εμφύλιο. Έχουμε ξαναγυρίσει στη δεκαετία του Στη νεολαία η ’60 όπου το εργατικό έστηνε στις βίαιη εσωτερική δυναμικό στοές της Γερμανίας και υποτίμηση είναι του Βελγίου το θαύμα της ατμομηχανής της κυριολεκτικά Ευρώπης. Τολμάει ο κύριος Πρωθυπουργός εξοντωτική να μιλάει για καινοτόμα επιχειρηματικότητα, για καινοτόμες προτάσεις, όταν οι νέοι που φεύγουν στο εξωτερικό κατά 80% είναι πτυχιούχοι ειδικευμένοι; Τι είναι τα διάφορα προγράμματα που έχετε καταρτίσει; Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ανακύκλωση της ανεργίας. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 έχουμε δει και τα stage και τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Οι περισσότεροι από αυτούς του ανθρώπους που πέρασαν, δεν μπορούν καν να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Όμως και αυτά τα συγκεκριμένα, που τώρα παρουσιάζετε, δεν έχουν ωφελούμενους αυτούς τους νέους, ωφελούμενοι ονομάζονται γιατί δεν έχουν θέση εργασίας. Ποιοι είναι οι πραγματικά ωφελούμενοι; Είναι οι επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις επιδοτούνται για να πάρουν νέους να δουλεύουν με voucher, να δουλεύουν με 327 ευρώ, με 410 ευρώ και να μην τους πληρώνετε κιόλας. Αυτό που οργανώνεται όλον αυτό τον καιρό με τα μνημόνια, την αποπληρωμή του χρέους, και πάει λέγοντας, είναι η εσωτερική υποτίμηση. Στη νεολαία αυτή η βίαιη υποτίμηση είναι κυριολεκτικά εξοντωτική. Θέλετε να κάνετε τη νέα γενιά απεργοσπαστικό μηχανισμό, φτηνό εργατικό δυναμικό, για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Και όμως στους πιο δύσκολους χώρους δουλειάς στήνονται σωματεία. Ακόμα και στους ενοικιαζόμενους, ακόμα και στις γαλέρες των τηλεπικοινωνιών. Το πρώτο καθήκον που έχουμε ως ΣΥΡΙΖΑ, είναι να είμαστε μπροστά σ’ αυτούς τους αγώνες μαζί μ’ αυτούς τους ανθρώπους, να τους ενισχύσουμε, ώστε να μπορέσει να μπει ένα φρένο στις απολύσεις και στη σκληρή εκμετάλλευση».

αρά τις θριαμβολογίες του υπουργείου Εργασίας, που μέσω της Εργάνης βλέπει μείωση της ανεργίας και αύξηση των προσλήψεων, τα επίσημα στατιστικά στοιχεία είναι αμείλικτα. Η ανεργία έφτασε τον περασμένο Οκτώβριο στο 27,8%. Τον ίδιο μήνα τα ποσοστά ανεργίας στους νέους ανέρχονταν σε 58%. Η ανεπίσημη ανεργία εκτιμάται από τη Eurostat στο 34%. Το πιο τραγικό είναι ότι το 71% των ανέργων είναι άνεργοι για πάνω από ένα χρόνο. Με βάση τον νέο κατώτατο μισθό (586 ευρώ μεικτά) οι απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων αγγίζουν τα 4 δισ. ευρώ ετησίως. Αυτή είναι η κατάληξη των προγραμμάτων άγριας λιτότητας, που εφαρμόζονται από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις και ακόμα πιο έντονα από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Η αλματώδης άνοδος της ανεργίας δεν αποτελεί απλά «παράπλευρη απώλεια» της ύφεσης, αλλά ανομολόγητο ενδιάμεσο στόχο, ώστε να καταστεί μόνιμη συνθήκη η συντριβή των εργασιακών δικαιωμάτων και των μισθών. Απέναντι σε αυτή την πρωτοφανή κατάσταση η κυβέρνηση προσπαθεί απλά να διαχειριστεί αυτό το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα με τις λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» (νεοφιλελεύθερος όρος που επικράτησε για να δηλώσει την εχθρότητα της αγοράς απέναντι στην επιδοματική πολιτική του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους). Άλλωστε, στην Ελλάδα μόνο το 15% των ανέργων λαμβάνει το πενιχρό επίδομα ανεργίας (361 ευρώ) και αυτό για μέχρι 12 μήνες.

Ανακύκλωση ανέργων Εν όψει και της προεκλογικής περιόδου, ο Σαμαράς και ο Βρούτσης βγήκαν να διατυμπανίσουν, για χιλιοστή φορά, ότι θα ανακόψουν την ανεργία χάρη στο πρόγραμμα «εγγυήσεων για τη νεολαία» (Youth Guarantee) και την αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ για το 2014-2020, που απευθύνονται σε 440.000 «ωφελούμενους». Μιλάμε δηλαδή για τις γνωστές πολιτικές χαριστικής επιδότησης των μεγάλων επιχειρήσεων (πληρωμένος μισθός και εισφορές, κέρδη για τα «ενδιάμεσα» Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτησης) που ανακυκλώνουν ανέργους σε θέσεις μερικής απασχόλησης. Είτε για θέσεις μερικής (6ωρα) και προσωρινής (5μηνα) εργασίας με μισθούς μικρότερους από τον βασικό, στη λεγόμενη κοινωφελή εργασία, για

να καλυφθούν τα τεράστια κενά στις δημόσιες υπηρεσίες. Για άδειες και συνδικαλισμό των «ωφελούμενων» ούτε λόγος φυσικά. Πανευρωπαϊκά, εδώ και δεκαετίες, έτσι τροφοδοτούνται οι επιχειρήσεις με φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Το μοντέλο της «ημιαπασχόλησης» και της «μαθητείας» αποτελεί διαχρονική επιδίωξη των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, που θέλουν τη νεολαία υποταγμένη, χωρίς σταθερή δουλειά, χωρίς αξιοπρεπείς μισθούς και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Πρόκειται για εργασιακό μοντέλο που έχει αποδείξει ότι δεν λύνει το πρόβλημα των εκατομμυρίων ανέργων, αλλά απορρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις, με ελλιπή ή καθόλου συλλογική προστασία, χωρίς πολλές πιθανότητες για μια αξιοπρεπή σύνταξη. Το αποτέλεσμα είναι η μερική απασχόληση να γίνεται ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, διαμορφώνοντας και μια αντίστοιχη συνείδηση αποδοχής στην κοινωνία. Η σύγχρονη «δουλεία» και η «διαχείριση της μιζέριας» δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι μέρος της απάντησης της Αριστεράς για τη νεολαία, που κινείται μεταξύ ανεργίας και επισφάλειας. Η αντιμετώπιση μαζικής ανεργίας τέτοιων διαστάσεων θα είναι κομβικής σημασίας ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ και μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Ριζοσπαστική Πολιτική Βασική και αναγκαία προϋπόθεση επιτυχίας αποτελεί η ακύρωση των μνημονίων, η ανατροπή της λιτότητας και η διαγραφή του ληστρικού δημόσιου χρέους, ώστε να εξοικονομηθούν οι αναγκαίοι πόροι για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων, καθώς και η σύνδεση των πολιτικών εργασίας με την ανάγκη ριζοσπαστικών αλλαγών στην οικονομία και την παραγωγή, που θα μεταβάλουν τους συσχετισμούς δυνάμεων υπέρ της εργατικής τάξης. Και σε μια τέτοια διαδικασία, ο ρόλος του κράτους, ως οργανωτή της οικονομικής δραστηριότητας με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, θα είναι καθοριστικής σημασίας, αν μιλάμε για μια μεταβατική πολιτική με ορίζοντα το

σοσιαλισμό. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα συνεταιριστικά ή άλλα εγχειρήματα της «κοινωνικής οικονομίας» είναι συλλήβδην απορριπτέα σαν κομμάτι μιας αντικαπιταλιστικής στρατηγικής. Οι κύριοι άξονες μιας τέτοιες πολιτικής θα μπορούσαν να κωδικοποιηθούν στα παρακάτω: * Ανακοπή της ανεργίας και η κατά προτεραιότητα δημιουργία θέσεων πλήρους και σταθερής εργασίας με προοπτική 35 ώρες εργασία εβδομαδιαία. * Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο δημόσιο για την κάλυψη άμεσων αναγκών στους τομείς υγείας, παιδείας, πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης. * Απαγόρευση αναιτιολόγητων απολύσεων, ειδικά στις κερδοφόρες επιχειρήσεις, επαναφορά των νομίμων ορίων για τις ομαδικές απολύσεις και αύξηση του ύψους των αποζημιώσεων. * Επαναφορά του κατώτατου μισθού και τόνωση των λαϊκών εισοδημάτων, των ΣΣΕ και του ΟΜΕΔ, ενίσχυση του ΣΕΠΕ και των ελεγκτικών μηχανισμών. * Δραστική αύξηση των δημόσιων και κοινωνικών επενδύσεων και ενίσχυση θεσμών δημοκρατικής συμμετοχής και εργατικού-κοινωνικού ελέγχου. Επαναλειτουργία επιχειρήσεων, που εγκαταλείπουν οι εργοδότες, από τους εργαζόμενους. * Άμεση επαναφορά του επιδόματος ανεργίας στα 461 ευρώ, με στόχο να φτάσει το 80% του βασικού μισθού και χρονική επιμήκυνση της χορήγησής του. * Μέτρα ανακούφισης και κοινωνικής στήριξης των ανέργων (δωρεάν μετακινήσεις, απαλλαγές από χαράτσια και διαγραφή χρεών προς τις τράπεζες, μειωμένα τιμολόγια ΔΕΚΟ). * Άμεση ανασύνταξη του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, ώστε να εφαρμοστούν όλα τα φιλεργατικά μέτρα που θα πάρει μια κυβέρνηση της Αριστεράς. * Ένταξη των ανέργων στα συνδικάτα για την οργάνωση των διεκδικήσεων και της αλληλεγγύης σε όσους δεν έχουν δουλειά, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και τις δομές αλληλεγγύης.