ΕΑ 309 by dea.org.gr ΔΕΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

6045 Φύλλο Νο 309

6 μ

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

26 Μάρτη 2014 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ

Συνέντευξη με τον Θ. Κοτσιφάκη, πρόεδρο της ΟΛΜΕ

Χαϊδάρι: Αγώνας ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Βενεζουέλα: Ταξική αντεπίθεση ή εθνική συμφιλίωση;

Ουκρανία: Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σε όξυνση

Φοβούνται το λαό, φοβούνται την Αριστερά Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού

Ακόμη και στα πιο ολοκληρωτικά καθεστώτα –π.χ. στη Βόρεια Κορέα που αρέσει ιδιαίτερα ως αντιπαράδειγμα στους οπαδούς του μνημονίου– οι παρελάσεις γίνονται με ευρύτατη συμμετοχή του λαού σε ένα πανηγύρι εθνικής συμφιλίωσης –πανηγύρι που βέβαια έχει και τις πολύ κακές του πλευρές. Γι’ αυτό οι κατ’ εξακολούθηση σιδερόφρακτες παρελάσεις για λίγους και εκλεκτούς στην Ελλάδα αποτελούν μια ατιμωτική για την κυβέρνηση εξαίρεση και ταυτόχρονα, σε συμβολικό επίπεδο, την έκφραση της βαθιάς ρήξης μεταξύ του πληθυσμού και της πολιτικής εξουσίας. Ρήξης που τελικά ξεπερνά ακόμη και αυτή που υπάρχει στα απολυταρχικά καθεστώτα. Λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, οι Σαμαροβενιζελοστουρνάρηδες σέρβιραν (μέσω τηλεοράσεων και πάντα σε ασφαλή απόσταση από το λαό) το νέο επεισόδιο του success story στο οποίο δεν πιστεύει πια ούτε ένα στέλεχός τους. Αυτή τη φορά ήταν η συμφωνία με την τρόικα, η οποία ωστόσο δεν παρουσιάζεται δημοσίως ως γραπτό κείμενο. Όλοι γνωρίζουν βέβαια ότι πρόκειται για συνέχιση της κοινωνικής καταστροφής των εργαζόμενων τάξεων με όποιο άλλο μέσο έχει απομείνει (απελευθέρωση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων, κατάρρευση των συντάξεων –όπως προειδοποίησε και ο Ο. Ρεν). (συνέχεια σελ. 3)

Κίνημα για την ανατροπή σε Ελλάδα και Ευρώπη

ι μνημονιακοί φοβούνται τόσο τους εργαζόμενους και το λαό όσο και τις εκλογές. Η ήττα του Σαμαρά και η (όσο μεγαλύτερη τόσο καλύτερα) νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, μπορούν να βάλουν τη ντόπια άρχουσα τάξη και τους δανειστές σε ανεξέλεγκτη περιπέτεια. Αλλά οι εξελίξεις στην Ελλάδα δεν είναι εν κενώ. Οι ευρωεκλογές θα αποτελέσουν μια «θερμομέτρηση» συνολικά των κοινωνιών της «γηραιάς ηπείρου», όπου ολοφάνερα πλέον εκπονούνται κολοσσιαία αντιδραστικά σχέδια. Το ευρωπαϊκό «υπερ-μνημόνιο», οι πολιτικές απειλές όπως η άνοδος της ακροδεξιάς στη Γαλλία, αλλά και οι προσπάθειες της ακροδεξιάς να ηγεμονεύσει σε κινητοποιήσεις στην Ιταλία, μαζί τις δολοφονίες φτωχών ανθρώπων στα στενά μεταξύ

Ισπανίας-Μαρόκου, στη Λαμπεντούζα και στο Φαρμακονήσι, δείχνουν σε αδρές γραμμές την αντιδραστικότητα της ΕΕ. Όμως υπάρχει και η άλλη Ευρώπη: Στην Ελλάδα η διαρκής κοινωνική αντίσταση έχει χτίσει ένα «πολιτικό θαύμα», την προοπτική μιας κυβερνητικής ανατροπής από την Αριστερά. Στην Ισπανία, πρωτοφανείς σε μέγεθος διαδηλώσεις επαναφέρουν στην ημερήσια διάταξη το ξέσπασμα της εργατικής και λαϊκής οργής. Στη Βοσνία, η εξέγερση «από τα κάτω» γκρεμίζει τα εθνικιστικά τείχη διαίρεσης. Ωστόσο, οι επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκούν για να καλύψουν τη διαπίστωση ότι σε άλλες χώρες η Αριστερά αντιμετωπίζει κρίσιμα ζητήματα πολιτικού προσανατολισμού, όπως π.χ. στη Γαλλία, όπου το ΚΚ αποφάσισε να συμμαχήσει εκλογικά με το ΣΚ του Ολάντ.

Οι διαδικασίες ανασυγκρότησης της Αριστεράς στην Ευρώπη θα είναι ασφαλώς σύνθετες. Περιλαμβάνουν τους αγώνες, τα πολιτικά συμπεράσματα από αυτούς, τις ανατροπές στους συσχετισμούς δύναμης μεταξύ ρευμάτων, κομμάτων και οργανώσεων. Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής συζήτηση γίνεται κρίσιμος παράγοντας. Ακριβώς γι’ αυτό, το Rproject, πήρε την πρωτοβουλία να συγκαλέσει στην Αθήνα τη συνάντησησυζήτηση μεταξύ των οργανώσεων και των κομμάτων της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικήςαντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η πείρα, η γνώμη, η γνώση των συντρόφων μας από την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και αλλού, θα είναι για εμάς πολύτιμη, σε έναν αγώνα που είναι κοινός και ιστορικά κρίσιμος.

• πολιτική

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

Έρχεται «κραχ» στο ασφαλιστικό Το θέμα με τον Μπαλτάκο είναι ότι βγήκε εκτός γραμμής: Το «γεννήθηκα αντικομουνιστής» θέτει πρώτα και κύρια απέναντι το ΚΚΕ, ενώ ο εχθρός κυβέρνησης και ΜΜΕ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό ακόμη και ο Πρετεντέρης βάλθηκε να ξεφτιλίσει τον ακροδεξιό γ.γ. της κυβέρνησης -και φίλο της Χρυσής Αυγής. NNN Αν κάποιος αστυνομικός συλλαμβάνει μετανάστη (ή και ντόπιο) και στη συνέχεια αποδειχθεί ότι δεν στοιχειοθετείται κατηγορία κατά του συλληφθέντος, θα πρέπει, με τη λογική της κυβέρνησης, ο αστυνομικός να απολύεται. Καθαρές κουβέντες και ισονομία… NNN Ο ιδιοκτήτης της Jumbo Βακάκης κερδίζει 265.000 ευρώ την ημέρα, ή 11.000 ευρώ την ώρα, σύμφωνα με την ICAP, η έρευνα της οποίας δείχνει ότι οι 66 πιο κερδοφόρες εταιρείες, μοιράζονται κέρδη 3,25 δισ. ευρώ και έσοδα 46,5 δισ. ευρώ. Λεφτά υπάρχουν. Το ζήτημα είναι πώς θα τους τα πάρουμε υπέρ του δημόσιου συμφέροντος. NNN Ο Κ. Παπούλιας χαιρέτισε τη «βελτίωση των αποδοχών των ενστόλων» από το πρωτογενές «πλεόνασμα» του Σαμαρά. «Η μέριμνα του κυρίου Πρωθυπουργού είναι αδιάκοπη και συνεχής» είπε σε αξιωματικούς, την ίδια ημέρα που πετιούνταν στο δρόμο χιλιάδες καθηγητές, σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες, γιατροί και δημοτικοί υπάλληλοι… NNN Τις ίδιες ημέρες που το Ισραήλ έσφαζε –και πάλι- άμαχους Παλαιστινίους, ο Παπούλιας υποδεχόταν θερμά τον ακροδεξιό Ισραηλινό ΥΠΕΞ Α. Λίμπερμαν, στον οποίο «εξήγησε» ότι «ο πιο επωφελής δρόμος για όλους» είναι να περάσει από την Ελλάδα η μεταφορά του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Έτοιμοι να νομιμοποιήσουν οποιοδήποτε εγκληματικό καθεστώς, η ελληνική άρχουσα τάξη, η κυβέρνησή της, αλλά ακόμη και η πολιτειακή ηγεσία της… NNN Ο Λίμπερμαν ανταποκρίθηκε στο χέρι συνεργασίας που του προτείνει η Ελλάδα, λέγοντας ότι επισκέπτεται την Ελλάδα ως συνέχεια των όσων συμφωνήθηκαν πριν από έξι μήνες υπό την προεδρία των δύο πρωθυπουργών και για να διαπιστώσει στην πράξη την πρόοδο στην εφαρμογή τους. «Θα υπάρξει συνέχεια στον αμυντικό και τον ενεργειακό τομέα», σημείωσε ο Ισραηλινός αξιωματούχος. NNN Μπορεί οι κατασκευές να διέρχονται κρίση στην Ελλάδα, όμως το ελληνικό καπιταλιστικό δαιμόνιο διαπρέπει αλλού: σκάνδαλο ξέσπασε στη Δημοκρατία της Μακεδονίας με την κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου Ντέμιρ Κάπια-Σμόκβιτσα, η οποία ανατέθηκε παρατύπως –σύμφωνα με την αντιπολίτευση- στην εταιρία Άκτωρ… NNN Η προσφορά της ελληνικής εταιρείας ήταν κατά 40 εκατ. ευρώ μεγαλύτερη από άλλη (ιταλική) εταιρεία, ωστόσο η κυβέρνηση την… προτίμησε. Σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα, έχουν φτάσει από τράπεζες στην Ελλάδα 3,5 εκατ. ευρώ τα οποία έχουν τσεπώσει κάποιοι… NNN Να απέχουν από τις εκλογές αποφάσισαν οι κάτοικοι στο Βελβεντό. Αν έκαναν το ίδιο και όσοι άλλοι διαφωνούν με την κυβέρνηση τότε αυτή θα έκανε τρελό πάρτι...

Του Σπύρου Αντωνίου

ε βόμβα έτοιμη να εκραγεί μοιάζει το ασφαλιστικό σύστημα. Τα ασφαλιστικά ταμεία είναι υπό κατάρρευση και οι συντάξεις κινδυνεύουν σοβαρά με νέο ψαλίδι. Άλλωστε από 1/1/2015 το κράτος θα εγγυάται μόνο τη βασική σύνταξη των 360 ευρώ. Παρά τα πανηγύρια του Σαμαρά για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 3,9% τον Ιούλιο (2,9% για τους εργοδότες και 1% για τους εργαζόμενους) και ακόμα 1% το 2015, πρόκειται για νέο πλήγμα στα πενιχρά έσοδα των ταμείων. Το κυβερνητικό δώρο στα αφεντικά αναμένεται να αφαιρέσει ακόμα 1 δισ. ευρώ από τα ταμεία. Τα ίδια ταμεία που έχασαν 13 δισ. ευρώ με το περίφημο PSI, που χάνουν 10 δισ. το χρόνο από τα ποσοστά ανεργίας, από την αδήλωτη και ευέλικτη εργασία, από την εισφοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή. Αν μάλιστα υπολογίσουμε τη φετινή μείωση της κρατικής χρηματοδότησης κατά 2,5 δισ. ευρώ και τα 3 δισ. ευρώ που απαιτούνται για συντάξεις που βρίσκονται σε εκκρεμότητα, γίνεται κατανοητό γιατί το ΙΝΕΓΣΕΕ θεωρεί «έτος μηδέν» για το ασφαλιστικό το 2015. Η αναδρομική αύξηση των ορίων ηλικίας μετά τις εκλογές (όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο Όλι Ρεν) και οι νέες περικοπές επικουρικών και κύριων συντάξεων μέσα στο καλοκαίρι, πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Το ίδιο και η κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων και των επιδομάτων μητρότητας που χορηγεί ο ΟΑΕΔ.

Τρία ταμεία Συγχρόνως, στον Τύπο δημοσιεύθηκαν στοιχεία για κυβερνητικό σχέδιο δημιουργίας τριών

ταμείων, που, όπως και στην περίπτωση της ενοποίησης των επικουρικών, θα οδηγήσουν σε μικρότερες συντάξεις, αφού όλα θα εξισωθούν στην κατώτατη παροχή. Οι τρεις νέοι φορείς θα καλύπτουν περίπου επτά εκατομμύρια εργαζόμενους και συνταξιούχους και θα προκύψουν από την ενοποίηση πάνω από 60 κλάδων ασφάλισης. Όλα τα αντεργατικά νομοθετήματα των τελευταίων χρόνων, που αφορούν το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, επιδιώκουν το δραστικό περιορισμό του δημόσιου-κοινωνικού χαρακτήρα του και τη μετατροπή του σε ιδιωτικό-κεφαλαιοπητικό. Οι κοινωνικές παροχές και η αναδιανομή θεωρούνται «πολυτέλειες» άλλων εποχών, που, σύμφωνα με τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα, αποτελούν «προνόμια συντεχνιών» και πρέπει να συντριβούν. Εξάλλου υπάρχουν και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Το θέμα της υπεράσπισης

του δημόσιου ασφαλιστικού πρέπει να γίνει κυρίαρχο αίτημα πάλης του εργατικού κινήματος και των οργανώσεών του.

Ριζοσπαστικά μέτρα Και επειδή θα είναι ένα από τα κύρια πεδία όπου θα δοκιμαστεί η αντοχή μιας ενδεχόμενης αριστερής κυβέρνησης –όπως και η αντιμετώπιση της πρωτοφανούς ανεργίας– χρειάζονται ριζοσπαστικά μέτρα, στο πλαίσιο μιας γενικότερης πολιτικής αντιστροφής των πληγμάτων που έχουν δεχτεί τα ταμεία από τη διαχρονική τους ληστεία. Μέτρα, ως εργαλεία άντλησης πόρων για τη χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, δεν μπορούν παρά να πλήττουν τον ταξικό αντίπαλο και να ενισχύουν τον υποχρεωτικό, καθολικό και αναδιανεμητικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, όπως: * Καμία μείωση στις κύριες και επικουρικές συντάξεις και επαναφορά τους στα προ μνη-

μονίου επίπεδα. Κατάργηση των νόμων Λοβέρδου και Πετραλιά. * Επαναφορά των εργοδοτικών εισφορών και αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Ο προϋπολογισμός οφείλει να αποκαταστήσει την κλοπή των αποθεματικών των ταμείων. * Έκτακτη φορολόγηση σε κάποια μορφής δραστηριότητα του κεφαλαίου (π.χ. χρηματιστηριακές συναλλαγές) που θα κατευθύνεται στα ταμεία, ώστε να αντληθούν επαρκείς πόροι από αυτούς που πλούτισαν και πλουτίζουν ακόμη σε βάρος του ασφαλιστικού συστήματος. * Μείωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης στα πριν από την κρίση επίπεδα (35ετία στα 60 ή 37ετία χωρίς όριο ηλικίας). * Νομιμοποίηση και πλήρης ένταξη των μεταναστών στο ασφαλιστικό σύστημα. * Προσλήψεις στους τομείς της είσπραξης εσόδων και ελέγχων στους ασφαλιστικούς οργανισμούς.

Φτηνό, υψηλής ποιότητας γάλα για όλους Του Αποστόλη Τσιάμη

ν σήμερα κάποιος αποφασίσει να ψωνίσει γάλα από το σούπερ μάρκετ, θα διαπιστώσει ότι θα πρέπει να προσπεράσει όλο το ψυγείο, με προϊόντα που μοιάζουν με φρέσκο γάλα, για να φτάσει στο φρέσκο γάλα των 5 ημερών. Οι μεγάλες γαλακτοκομικές εταιρίες επιλέγουν να δημιουργούν καινούργια προϊόντα, από τα οποία αποκομίζουν περισσότερα κέρδη, που με διάφορες εμπορικές πολιτικές προωθούν σαν δήθεν βελτιωμένα. Το πρόβλημα όλων αυτών των προϊόντων είναι ότι είναι υποβαθμισμένα, λόγω της επεξεργασίας που έχουν υποστεί σε σχέση με το φρέσκο γάλα. Είναι άλλο πράγμα να γίνεται παστερίωση στους 72 βαθμούς και άλλο πράγμα να φτάνει τους 140 βαθμούς Κελσίου. Η γνώση και η επιμονή του καταναλωτή να επιλέγει φρέσκο γάλα

αποτελεί ένα εμπόδιο σήμερα στην ανάπτυξη της κερδοφορίας τους. Για να ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο, επιλέγεται ο δρόμος της παραπληροφόρησης. Μετά το σταμάτημα της αναγραφής της χώρας προέλευσης, το επόμενο βήμα είναι η «παράταση ζωής» του φρέσκου γάλατος μέχρι τις 11 ημέρες. Η κίνηση αυτή των εταιρειών κάνει πιο ευάλωτους στις πιέσεις όλους τους συντελεστές της παραγωγής, τους κτηνοτρόφους και τους εργαζόμενους στη βιομηχανία γάλακτος ανεξάρτητα της χώρας παραγωγής. Η δυνατότητα επιλογής από περιοχές με μεγάλη γεωγραφική απόσταση μεταξύ τους θα κάνει ασύμφορη την κτηνοτροφία για μεγάλο αριθμό κτηνοτρόφων, που σήμερα εξυπηρετούν τη ζήτηση στη χώρα μας, ενώ θα βάλει πιέσεις και στα μεροκάματα των εργαζομένων στη βιομηχανία, προσαρμόζοντάς τα στα μεροκάματα των διευρυμέ-

νων πλέον γεωγραφικών ορίων. Τα διατροφικά σκάνδαλα για χάρη της κερδοφορίας είναι αρκετά γνωστά, ενώ η πίεση για αποφυγή γενετικά τροποποιημένων ζωοτροφών και υγιεινών συνθηκών εκτροφής θα γίνεται πολύ πιο δύσκολα (διαφορετικοί κανόνες ανά χώρα), αφήνοντάς μας ουσιαστικά στο έλεος των πολυεθνικών. Το 2013 παράχθηκαν στη χώρα μας 600.000 τόνοι αγελαδινού γάλατος, μείωση κατά 6% σε σχέση με το 2012, ενώ η μέση τιμή παραγωγού έπεσε και αυτή από 0,4551 σε 0,4465 ευρώ το λίτρο. Καμία στιγμή δεν μειώθηκε η τιμή του γάλατος στο ράφι, ακόμα και όταν τους καλοκαιρινούς μήνες είχε πέσει πολύ χαμηλότερα από το μέσο όρο η τιμή παραγωγού. Δεν έγινε μείωση τιμής ούτε λόγω μείωσης του κόστους εργασίας. Ο πόλεμος για τον έλεγχο των αγορών και την αύξηση της κερδοφορίας είναι αδυσώπητος και

περιλαμβάνει όλα τα αντίπαλα συμφέροντα που διεκδικούν κομμάτι της αγοράς. Η θέση της Αριστεράς σε αυτό το θέμα πρέπει να είναι ξεκάθαρη, διεκδικώντας υψηλής ποιότητα γάλα για όλη την κοινωνία, σε χαμηλή τιμή, για να μπορεί να το καταναλώνει ο εργαζόμενος. Η διατήρηση της πρωτογενούς παραγωγής της χώρας και η αντίσταση στα συμφέροντα των πολυεθνικών γαλακτοβιομηχανιών δεν πρέπει να γίνει με όρους νεοφιλελεύθερου ανταγωνισμού, υποστηρίζοντας το ένα επιχειρηματικό συμφέρον ενάντια σε κάποιο άλλο. Οι διαφοροποιήσεις σε αυτό το επίπεδο των κυβερνητικών βουλευτών δεν έχουν να προσφέρουν κάτι. Οι κτηνοτρόφοι, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, πρέπει να βρουν τους δρόμους που τους ενώνουν, ενάντια στην προσπάθεια εξαθλίωσής τους.

πολιτική •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

Πλεόνασμα ψεύδους 4-5% την επόμενη δεκαετία, με σκοπό την αποπληρωμή του χρέους, δεν έχει συμβεί ποτέ και σε καμία χώρα του κόσμου.

Του Σπύρου Αντωνίου

ια να περιορίσει το μέγεθος της εκλογικής ήττας τον ερχόμενο Μάιο και να κρύψει τα νέα επώδυνα μέτρα που συμφώνησε με την τρόικα, ο Σαμαράς ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα τη διανομή 500 εκατ. ευρώ από το διαβόητο πρωτογενές πλεόνασμα, σε 8000.000-1.000.000 δικαιούχους. Συγκεκριμένα, από την αρχική κυβερνητική υπόσχεση για διανομή του 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος (2,87 δισ.) θα διανεμηθεί μόνο το 17%. Δέκα μέρες πριν τον πρώτο γύρο των εκλογών, 70.000 ένστολοι θα πάρουν εφάπαξ 500 ευρώ, ενώ περίπου 60 εκατ. ευρώ θα δοθούν για τους μισθούς των δικαστών. Για να μην ξεχνάμε ποιοι αποτελούν τα «στηρίγματα του καθεστώτος» και τη διαχρονική εκλογική πελατεία της Δεξιάς. Από εκεί και πέρα, με αυστηρά εισοδηματικά κριτήρια, θα μοιραστούν και τα υπόλοιπα ψίχουλα του «κοινωνικού μερίσματος» σε ευπαθείς ομάδες (πολύτεκνοι, μακροχρόνια άνεργοι, άστεγοι). Μιλάμε για ένα μοναδικό επίδομα 400-1.000 ευρώ, όταν ο ΟΟΣΑ αναφέρει σε έκθεσή του πως, στο διάστημα 2008-2012, το κάθε άτομο στην Ελλάδα έχασε μεσοσταθμικά 4.400 ευρώ.

Οι εξαγγελίες Σαμαρά είναι ένα φτηνό επικοινωνιακό κόλπο για να πείσει τον κόσμο ότι το νέο πακέτο μέτρων, που συμφωνήθηκε με την τρόικα, είναι –ξανά– το τελευταίο. Η προεκλογική στόχευση βγάζει μάτι. Αν τραβηχτεί η κουρτίνα του ψέματος, αποκαλύπτεται ότι πίσω από τη νέα εκδοχή του «success story» κρύβεται ακόμα ένας γύρος επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα.

Τα υπόλοιπα χρήματα θα πάνε στην αποπληρωμή του δημόσιου χρέους (1δισ. ευρώ) και των χρεών του κράτους προς τους ιδιώτες, ενώ 350 εκατ. ευρώ θα κλείσουν μέρος της τρύπας των Ταμείων, μετά το δώρο στους εργοδότες για μειωμένες εισφορές κατά 3,9%. Πρόκειται για πολιτική απάτη μεγατόνων, πραγματική προσβολή για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που απολύθηκαν, που έχουν εξαθλιωθεί από τα απανωτά μέτρα κοινωνικής βαρβαρότητας. Αφού πρώτα ισοπέδωσαν μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες, αφού λεηλάτησαν τα λαϊκά εισοδήματα με δεκάδες

φόρους, επιστρέφουν ένα απειροελάχιστο μέρος –σε συγκεκριμένες κατηγορίες– από τα ήδη «κατασχεθέντα». Με οικονομικούς όρους πλεόνασμα δεν υπάρχει φυσικά. Προέκυψε, γιατί το κράτος δεν πλήρωσε 4,3 δισ. ευρώ για φάρμακα και άλλα αγαθά που αγοράζει από τους ιδιώτες, επειδή έκλεισαν σχολεία και νοσοκομεία. Σε αυτό δεν έχει υπολογιστεί ούτε η ζημιά του δημοσίου από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ούτε και η καταβολή χιλιάδων συντάξεων που εκκρεμούν. Επιπλέον δεν είναι διατηρήσιμο. Η μνημονιακή υποχρέωση για μόνιμο πρωτογενές πλεόνασμα

Η καλλιέργεια κλίματος αισιοδοξίας, με τη θριαμβολογία για το «ματωμένο» πλεόνασμα και την προσχεδιασμένη έξοδο στις αγορές τους επόμενους μήνες, ακυρώνεται από το ίδιο το κείμενο της συμφωνίας που δημοσιοποίησαν ΕΕ-ΕΚΤ και ΔΝΤ. Ο οδυνηρός λογαριασμός για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, μετά τους συμβιβασμούς και τις διευκολύνσεις των δανειστών στη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, θα έρθει μετά τις εκλογές του Μάη. Όπως και να βαφτίσουν το νέο μνημόνιο, θα είναι ακόμα πιο άγριο και θα αυξήσει το πλεόνασμα φτώχειας και ανεργίας, αφού θα περιλαμβάνει σκληρά αντεργατικά μέτρα: απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση τριετιών και γενίκευση του κα-

τώτατου μισθού, επέκταση της «ενοικίασης» εργαζομένων και των ατομικών συμβάσεων, παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης, παράταση της «εισφοράς αλληλεγγύης» πέρα του 2015, εκτίναξη των λογαριασμών του ρεύματος, απορρυθμίσεις του ΟΟΣΑ κ.ά. Ορισμένες πτυχές τους μάλιστα θα πρέπει να έχουν ψηφιστεί μέχρι το Eurogroup της 1ης Απριλίου. Εκτός από τη λαϊκή οργή που «σιγοκαίει», η αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ (και συνολικά της κεντροαριστεράς) και οι «αντάρτες» βουλευτές εντείνουν τα κυβερνητικά αδιέξοδα, αλλά και τις προσπάθειες για ανασύνταξη του μνημονιακού μπλοκ. Όλα τα παραπάνω δεν επιτρέπουν κανέναν εφησυχασμό στις γραμμές του εργατικού-λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς, ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία, για την ανατροπή της λιτότητας υπέρ του λαού. Το γκρέμισμα της συγκυβέρνησης των… αντικομουνιστών, που οργανώνει μαζί με την τρόικα την ισοπέδωση της ζωής μας για λογαριασμό του κεφαλαίου, όπως και ο πολιτικός στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς, θα επιταχυνθούν μόνο με το δυνάμωμα των κοινωνικών αγώνων και το μαζικό «μαύρισμα» των κομμάτων και των πολιτικών του μνημονίου στις κάλπες.

Άποψή μας... (συνέχεια από σελ. 1)

Σε αυτές τις συνθήκες η άρχουσα τάξη που στην πλειονότητά της επωφελείται από το μνημόνιο, προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή την πολιτική συμμαχία που της προσέφερε τη θαυμάσια τελευταία διετία. Όμως ο ένας πόλος της συμμαχίας, το ΠΑΣΟΚ, έχει καταρρεύ-

μέρος των προσπαθειών εστιάστηκαν στην ανοικοδόμηση της Κεντροαριστεράς γενικώς. Όμως γενικώς η Κεντροαριστερά, όπως φαίνεται σε όλη την Ευρώπη, δεν διαφέρει σε τίποτε απολύτως από τη Δεξιά. Έτσι απέτυχε πολύ νωρίς η απόπειρα με τους «58». Μετά στήθηκε η Ελιά, δηλ. το σημιτικό και βενιζελικό ΠΑΣΟΚ αλλά με

Φοβούνται το λαό, φοβούνται την Αριστερά σει τελείως –κυρίως εξαιτίας της εγκατάλειψης κάθε ίχνους φιλολαϊκής πολιτικής και της προσχώρησης, ως βασιλικότερος του βασιλέως, στον νεοφιλελευθερισμό. Μάλιστα το ΠΑΣΟΚ προκαλεί τριγμούς στη συγκυβέρνηση επειδή, ενόψει εκλογών, κάποιοι βουλευτές του απειλούν να μην ψηφίσουν τη διάταξη για το γάλα. Σε κάθε περίπτωση, επειδή αυτός ο νεκρός (το ΠΑΣΟΚ) δεν ανασταίνεται με τίποτε, ένα μεγάλο

κρυμμένο το καμένο πια brand name. Όμως πολύ γρήγορα και το σχήμα αυτό φάνηκε ότι δεν έπειθε ούτε τους θερμότερους μιντιακούς υποστηρικτές του. Και έρευσε το ποτάμι, μπας και αποτελέσει τουλάχιστον ανάχωμα στην κίνηση της νεολαίας προς τα αριστερά. Και εκεί, ωστόσο, υπήρξαν προβλήματα: Πρώτον το Ποτάμι δημοσκοπικά αποσπούσε ψήφους και από τη ΝΔ. Δεύτερον, φάνηκε να ξεφουσκώνει μόλις

ο καθόλου αντισυστημικός και μη εκλεγμένος από κανένα (πλην του MEGA) αρχηγός του, βρέθηκε ενώπιον πολιτικών ερωτήσεων. Έτσι αναγκαστικά η άρχουσα τάξη και ο μνημονιακός εσμός στρέφονται προς τον άλλο πόλο. Αρκεί να δει κανείς τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων όπως το «Βήμα» και το «Έθνος» για να διαπιστώσει ότι η «επένδυση» τώρα γίνεται στον… Σαμαρά. Κατά τη συνταγή του ΠΑΣΟΚ, ο Σαμαράς σχεδιάζει και αυτός να εξαφανίσει το όνομα του κόμματος με το οποίο επέβαλε το μνημόνιο και να φτιάξει ένα άλλο (πιθανόν τη «Νέα Εποχή» που του προτείνουν οι επικοινωνιολόγοι και που ο ίδιος αναμασά ως έκφραση τελευταία) το οποίο δήθεν θα βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο –στο οποίο μνημόνιο μας είχαν βάλει αυτοί οι ανεκδιήγητοι, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ! Όμως ακόμη κι αν αλλάξει όνομα, η Δεξιά του Σαμαρά δεν θα πάψει να είναι ένα κόμμα που προσπαθεί να συμβιβάσει δύο αποκλίνουσες βάρκες: την ευρωλαγνεία που είναι ακόμη η κύρια αστική επιλογή και το παραδοσιακό εμφυλιοπολεμικό οπλοστάσιο της ακροδεξιάς, που απαιτείται για να πάρει

ψήφους από τους ναζί. Αυτή η ισορροπία κάτω από την ομπρέλα του νεοφιλελευθερισμού, αποδεικνύεται εξαιρετικά ασταθής. Η Ντ. Μπακογιάννη, π.χ., δεν θέλει να συμπορευτεί με τους ακροδεξιούς φίλους του Σαμαρά (τον Μπαλτάκο, τον Φαήλο κ.λπ.). Σε πρόσφατες δηλώσεις της επέμεινε με έμφαση ότι το άνοιγμα του κόμματος πρέπει να γίνει προς τον κέντρο και όχι προς τα δεξιά. Εξ ου και το ηχηρό «όχι» που είπε στην υποψηφιότητα για το ευρωψηφοδέλτιο, πράγμα που αποτελεί μια ένδειξη μόνο των δυσκολιών του εγχειρήματος Σαμαρά. Έτσι, παρά τους σχεδιασμούς τους, φαίνεται ότι δεν μπορούν να κερδίσουν τις εκλογές, ή τουλάχιστον να σταθούν στα ίσα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν ότι οι δημοσκοπήσεις πιάνουν πια μόνον το 10% του εκλογικού σώματος, κυρίως επειδή τουλάχιστον ένα εκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πια σταθερό τηλέφωνο. Και φοβούνται. Γι’ αυτό ενεργοποιούν την καταστολή όσων αγωνίζονται. Γι’ αυτό προσπαθούν να εξαγοράσουν –φτηνά είναι αλήθεια– τους κύριους μηχανισμούς του κράτους, την αστυνομία και τους δικαστικούς, με παροχές όπως

τα ψίχουλα από το «πλεόνασμα». Ταυτόχρονα θέλουν να κόψουν την κρατική επιχορήγηση στα κόμματα, αφού δεν είναι απαραίτητη στους ίδιους. Τα κόμματα της άρχουσας τάξη στηρίζονται στα λεφτά που τους δίνει η άρχουσα τάξη. Μάλιστα, ειδικά για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ αυτά τα λεφτά είναι απολύτως φανερά: 250 εκατομμύρια ευρώ χρωστάνε στους φίλους τους τραπεζίτες και φυσικά θα γίνουν δανεικά και αγύριστα ειδικά αν αλλάξουν ονόματα. Αντίθετα, με τη ραγδαία περιστολή της επιχορήγησης εκείνοι που θα πληγούν είναι τα κόμματα της Αριστεράς, πρώτα και κύρια ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν χρηματίζονται από την άρχουσα τάξη. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να βαδίσει αταλάντευτα στο δρόμο της ρήξης με τις επιλογές της άρχουσας τάξης και με την τρόικα, στο δρόμο της ανατροπής της λιτότητας. Οι κοινωνικές δυνάμεις υπάρχουν. Οι αντιστάσεις από καθηγητές, σχολικούς φύλακες και καθαρίστριες είναι μόνο οι κορυφές των κοινωνικών παγόβουνων που ενεδρεύουν την κυβέρνηση. Και όπως δείχνει η Ισπανία, το γήπεδο μπορεί να αρχίσει να γέρνει. Αριστερά…

• εργατικά

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

Γενική πανελλαδική απεργία

Απεργίες της ΑΔΕΔΥ

Όλοι μαζί στο δρόμο

Καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες, καθηγητές μας δείχνουν το δρόμο Του Θοδωρή Πατσατζή

Του Αντώνη Καραβά μέλους Γενικού Συμβουλίου ΑΔΕΔΥ

ε δύο μαχητικές διαδηλώσεις στην Αθήνα, ολοκληρώθηκαν οι δύο απεργιακές κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ (24ωρη στις 12 Μάρτη και 48ωρη, 19 και 20 Μάρτη), ενάντια στις απολύσεις, την αξιολόγηση και την κατάργηση οργανισμών του Δημοσίου. Ξεχώρισε επίσης η κατάληψη στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Μητσοτάκη από «διαθέσιμους» και υπό απόλυση εκπαιδευτικούς και σχολικούς φύλακες.

ε γενική πανεργατική πανελλαδική απεργία καλούν την Τετάρτη 9 Απριλίου η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Αυτή η γενική απεργία φαίνεται ότι δεν είναι μια ακόμη εθιμοτυπική απεργία, όπως θα μπορούσε να πει κανείς, αν αναλογιστούμε ότι τα τελευταία 4 χρόνια στην Ελλάδα έχουν οργανωθεί, δεκάδες γενικές απεργίες. Προήλθε από τη μεγάλη πίεση που ασκούν στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο Δημόσιο, αλλά κυρίως η οργή του κόσμου από την καθημερινή εξαθλίωση της ζωής του αλλά και από τα νέα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση σε όλες τις συγκεντρώσεις χρησιμοποίησε την αστυνομία για να φράξει το δρόμο στους διαδηλωτές που απάντησαν με καθιστική διαμαρτυρία στη Σταδίου, την Τετάρτη 19 Μάρτη. Σίγουρα με βάση το μέγεθος της επίθεσης, η συμμετοχή στις διαδηλώσεις δεν είναι αυτή που θα δώσει το καθοριστικό χτύπημα στην κυβέρνηση για να σταματήσει η προσπάθειά της να εφαρμοστούν τα μέτρα και να γίνουν πραγματικότητα οι απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν στοιχεία που μπορούν το επόμενο διάστημα να αποδειχθούν χρήσιμα για το εργατικό κίνημα και καθοριστικής σημασίας στη μάχη για την ανατροπή των μνημονίων και την επαναπρόσληψη των απολυμένων: Η αγωνιστικότητα των καθηγητών, που με επιμονή, κόντρα στην καταστολή και την αυταρχικότητα της κυβέρνησης, υποχρέωσε την τελευταία να προχωρήσει μόλις σε 200 απολύσεις εκπαιδευτικών (από 1.700 περίπου διαθέσιμους). Η ταξικότητα που αναδεικνύει η μάχη των καθαριστριών που απειλούν να αναλάβουν τα υπουργεία, βγάζοντας στην εφεδρεία τους υπουργούς της κυβέρνησης. Η συμμετοχή έστω και με μικρά μπλοκ στις συγκεντρώσεις πολλών χώρων που δείχνει ότι σε αρκετούς εργασιακούς χώρους υπάρχει η κρίσιμη μαγιά για να οργανωθούν οι αγώνες. Η ταξική αλληλεγγύη που δείχνει ότι μπορεί να οργανωθεί μέσα στους χώρους εργασίας το επόμενο διάστημα (ήδη σε πολλά σωματεία και Ομοσπονδίες έχουν γίνει προτάσεις για να δίνουν οι εργαζόμενοι 2 ευρώ από το μισθό τους κάθε δεκαπενθήμερο για να υπάρχει ένα βοήθημα για τους απολυμένους συναδέλφους τους μέχρι να νικήσει ο αγώνας τους για ακύρωση των απολύσεων).

Μέτρα που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και στην εξαφάνιση του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος, που οδηγούν σε νέες απολύσεις και λουκέτα, που οδηγούν στην οριστική διάλυση τα ασφαλιστικά ταμεία.

Πρωτοβουλίες Επίσης είναι πρώτη φορά εμφανές το πλήγμα στον γραφειοκρατικό μηχανισμό της ΠΑΣΚΕ στα συνδικάτα, όπου, παρά την αντίρρησή της στο να βγει 24ωρη απεργία (στη ΓΣΕΕ), παρά την προσπάθεια να μην πάρει αποφάσεις δράσεις το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ (με τη συμβολή της ΔΑΚΕ και της παράταξης του Μπαλασόπουλου, της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής), η απόφαση για τη

γενική απεργία πέρασε. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να παρθούν οι απαραίτητες πρωτοβουλίες για την καλύτερη οργάνωσή της. Η Αριστερά πρέπει να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία, για να οδηγήσει στη δημιουργία ενός πραγματικού ρεύματος ανατροπής στην κοινωνία, αλλά και για να καθοδηγήσει τις εξελίξεις στο εργατικό κίνημα και να προκαλέσει μεγαλύτερη αλλαγή των συσχετισμών υπέρ της στο εργατικό κίνημα. Οι δυνάμεις που συγκρότησαν τη ΜΕΤΑ (Μαχητική Εργατοϋπαλληλική Ταξική Ανατροπή) χρειάζεται να γίνουν μπροστάρηδες, με μεγάλες περιοδείες στους χώρους και με οργάνωση έμπρακτης αλληλεγγύης στους υπό απόλυση εργαζόμενους. Στους χώρους

Ταξική, διεθνιστική, αντιφασιστική Πρωτομαγιά Η φετινή Πρωτομαγιά δίνει μια μεγάλη ευκαιρία στο εργατικό κίνημα: την ευκαιρία να εκφραστούν σε μια ημερομηνία σταθμό για την εργατική τάξη, όλοι οι αγώνες του τελευταίου διαστήματος. Για εκείνη τη μέρα χρειάζεται να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να οργανωθεί στην Αθήνα μια μεγάλη διαδήλωση και συγκέντρωση. Δίνοντας την απαιτούμενη συνέχεια στη γενική απεργία της 9 Απρίλη, συμβάλλοντας στην κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στα μνημόνια και τα μέτρα κυβέρνησης και τρόικας, συντονίζοντας όποια πρωτοβουλία βρίσκεται σε κίνηση, από σωματεία, τοπικές επιτροπές, συντονιστικά σωματείων, φορέων κατοίκων, δίκτυα αλληλεγγύης και αντίστασης και λαϊκές συνελεύσεις από όλη τη χώρα. Με ένα κεντρικό σύνθημα που μπορεί να συσπειρώσει τις μάχες ενάντια στις απολύσεις, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων αγαθών, ενάντια στα κλεισίματα νοσοκομείων και σχολείων, ενάντια στη ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης, ενάντια στα χαράτσια και τους πλειστηριασμούς. Να πάρουμε πίσω όλα όσα μας πήραν.

Μπροστά σε καθήκοντα σκληρής αναμέτρησης, με το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα να δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν δέχεται τις απολύσεις, τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι πολύτιμα. Η Αριστερά και οι συνδικαλιστές της είναι πια απαραίτητο να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Σε αντίθεση με τον τρόπο που λειτούργησαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ όπου ελάχιστη προπαγάνδισή τους υπήρξε (και μόνο από ορισμένες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ), χρειάζεται να αλώσουν τους χώρους και τις γειτονιές το επόμενο διάστημα, οργανώνοντας την πανεργατική απεργία στις 9 Απρίλη, οργανώνοντας την ταξική διαδήλωση της Πρωτομαγιάς (βλέπε διπλανά άρθρα), οργανώνοντας την ταξική αλληλεγγύη στους απολυμένους.

Για την οργάνωση της Πρωτομαγιάς και για το πώς μπορούν να συνδεθούν διάφορα κινήματα μεταξύ τους, ένα καλό παράδειγμα μας δίνει η προ ολίγων ημερών οργάνωση της μέρας της αξιοπρέπειας στην Ισπανία, όπου πεζοπόρες αλλά και μηχανοκίνητες συγκεντρώσεις από όλη την Ισπανία συνέκλιναν σε μια μεγάλη διαδήλωση στη Μαδρίτη. Ήδη αποφάσεις για την οργάνωση μιας τέτοιας εργατικής και πολύχρωμης διαδήλωσης, με μετανάστες, νεολαίους και άνεργους, έχει πάρει από την ιδρυτική της συνδιάσκεψη που έγινε πριν 10 μέρες, η εργατική παράταξη ΜΕΤΑ, ενώ εργαζόμενοι-μέλη της παράταξης θα προτείνουν αντίστοιχη απόφαση να πάρει και το ΕΚΑ, στη σύσκεψη σωματείων που διοργανώνει την Πέμπτη 27 Μάρτη. Με περιοδείες και εξορμήσεις χρειάζεται η φετινή Πρωτομαγιά να γίνει ημερομηνία σύμβολο, η ημέρα του «να τα πάρουμε όλα πίσω».

Συνέντευξη με τον υπό απόλυση πρόεδρο της ΟΛΜΕ,

Ο αγώνας θα συνεχιστεί για να την πολιτική κυβέρνησης,

Ολόκληρη η συνέντευξη στο Rproject.gr Ο Θέμης Κοτσιφάκης είναι ο πρώτος πρόεδρος εργατικής Ομοσπονδίας που κινδυνεύει να απολυθεί. Μίλησε στο Rproject.gr και «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» για τους αγώνες των καθηγητών. Τη συνέντευξη πήρε ο Θοδωρής Πατσατζής Τι ρόλο έχει παίξει η ΟΛΜΕ για να φτάσουμε από τις 1.700 περίπου διαθεσιμότητες και πιθανές απολύσεις, να είναι προς απόλυση αυτή τη στιγμή, μόνο 200 καθηγητές; Για πρώτη φορά η ΟΛΜΕ μέσα στο καλοκαίρι ανέπτυξε μια σειρά από δράσεις. Πορείες μικρές και μεγάλες, παρεμβάσεις ακόμη και σε πολιτιστικά γεγονότα, ώστε να αναδειχθεί το ζήτημα, να μάθει

ο κόσμος τι ακριβώς συμβαίνει. Προχωρήσαμε στην οκταήμερη απεργία το Σεπτέμβρη, που ανέπτυξε μια δυναμική και ανέδειξε τα ζητήματα της εκπαίδευσης με την επίθεση στο δημόσιο σχολείο. Παράλληλα, η κυβέρνηση έφτιαξε το νόμο 4186 για τα εκπαιδευτικά, με τον οποίο θέλει να αλλάξει τελείως το χαρακτήρα του λυκείου και της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Έτσι, μαζί με τις κινητοποιήσεις για τη διαθεσιμότητα αναδείξαμε τη μετατροπή του λυκείου σε εξεταστικό κέντρο, το σπρώξιμο των μαθητών από την εκπαίδευση στην κατάρτιση, με τις ΣΕΚ που θα ανοίξει του χρόνου. Κάναμε μια προσπάθεια, άλλοτε πετυχημένη κι άλλοτε όχι, να

συνδεθούν οι αγώνες των εκπαιδευτικών με τους αγώνες άλλων εργαζομένων. Να συντονιστούμε με άλλες Ομοσπονδίες και σωματεία και απλούς εργαζόμενους με το στήσιμο συντονιστικών και επιτροπών αγώνα από τα πρωτοβάθμια σωματεία μας. Αυτό είχε θετική επίδραση. Υπάρχουν πολύ καλά παραδείγματα από τη Θεσσαλονίκη, την Κρήτη, την Λάρισα κ.α. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που ήταν σε διαθεσιμότητα μπήκαν σε αυτές τις επιτροπές αγώνα και μαζί με τις ΕΛΜΕ προσπάθησαν να δημιουργήσουν συνθήκες κινηματικές. Από το να γίνονται οι ενημερώσεις μέσα στο σχολείο από αυτές τις επιτροπές, μέχρι την προετοιμασία των κινητοποιήσε-

ων και ταυτόχρονα αναπτύχθηκαν μια σειρά πρωτοβουλίες, με κινηματικές δράσεις, ακτιβισμοούς, καταλήψεις διευθύνσεων, κεντρικών πολιτικών γραφείων. Αυτό που έχει σημασία για να βγάλουμε και ένα συμπέρασμα είναι ότι όλος αυτός ο κόσμος που μπήκε σε αυτό τον αγώνα, πολιτικοποιήθηκε. Είδε ότι τα προβλήματα είναι αποτέλεσμα μιας βάρβαρης πολιτικής, που υλοποιούν όλοι μαζί. Η Κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Πως θα αντιμετωπίσετε το ενδεχόμενο να γίνουν τελικά οι απολύσεις; Θα πιέσετε και για πολιτικές πρωτοβουλίες ώστε να μην περάσουν; Θέλουμε δε θέλουμε, το ζή-

τημα είναι πολιτικό. Το ίδιο λένε οι αποφάσεις της Ομοσπονδίας και των συνελεύσεων που έχουν ένα κύριο αίτημα. Την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Δεν δεχόμαστε τις απολύσεις που είναι και αντισυνταγματικές. Θα μπούμε αντικειμενικά σε μια νέα φάση του αγώνα. Το επόμενο διάστημα θα προχωρήσουμε με κινηματικές πρωτοβουλίες. Με απεργίες, συλλαλητήρια, καταλήψεις και οπωσδήποτε θα αναπτυχθεί και το θέμα της αλληλεγγύης στους συναδέλφους που βρίσκονται στη χειρότερη θέση και κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δουλειά με πολύπλευρη, οικονομική, νομική και συνδικαλιστική στήριξη.

εργατικά • 5

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

στις 9 Απρίλη

του αγώνα! δουλειάς πρέπει να γίνουν άμεσα συνελεύσεις και εκδηλώσεις ενημέρωσης για την «αξιολόγηση».

Οργάνωση «από τα κάτω» Αλλά και στις γειτονιές οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι επιτροπές αγώνα, τα συντονιστικά σωματείων, φορέων και κατοίκων, πρέπει να πάρουν πάνω τους την οργάνωση της απεργίας, με αντίστοιχες κινήσεις αλλά και δυναμικές κινητοποιήσεις όπως οι καταλήψεις δημόσιων χώρων και δρόμων. Το σταμάτημα των απολύσεων, η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, οι αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις και στα επιδόματα ανεργίας στα επίπεδα του 2009, η επαναλειτουργία σχολείων, νοσοκομείων, πολυϊατρείων του

ΙΚΑ και κοινωνικών υπηρεσιών που έκλεισαν ή καταργήθηκαν, περνάει μέσα από αυτούς τους αγώνες και την ανατροπή της κυβέρνησης, που πρέπει να γίνει ο πρωταρχικός στόχος, το βασικό πολιτικό αίτημα, αυτής της απεργίας. Να μη δώσουμε κανένα δικαίωμα στην κυβέρνηση και σε όσους λένε ότι ο κόσμος δεν κινητοποιείται, να επιχαίρουν στις 9 Απρίλη. Να πείσουμε όσους καλοπροαίρετα μιλούν για την αναγκαιότητα γενικής απεργίας διαρκείας προκειμένου να ανατραπεί η πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, ότι για να φτάσουμε με επιτυχία σε αυτό το στόχο, χρειάζεται πρώτα να οργανωθεί μια μαζική, σε συμμετοχή αλλά και στη συγκέντρωση, 24ωρη γενική απεργία.

νέα από τους εργατικούς χώρους Δίκη χαλυβουργών

Τη Δευτέρα 31 Μάρτη θα συνεχιστεί η δίκη των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Την Παρασκευή 21 Μάρτη, η διαδικασία προχώρησε με καταθέσεις μαρτύρων κατηγορίας. Οι διώξεις αφορούν 6 απεργούς, που συμμετείχαν στη βάρδια της περιφρούρησης τα χαράματα της 20ής Ιούλη 2012 και συνελήφθησαν κατά την επέμβαση των ΜΑΤ. Επίσης αφορούν 18 χαλυβουργούς και μια γυναίκα απεργούς, που είχαν μηνυθεί από το μηχανισμό που είχε στήσει η εργοδοσία. Οι καταθέσεις πάντως των 4 αστυνομικών, που συμμετείχαν στην επέμβαση τον Ιούλη του 2012, έδειξαν ότι κανείς δεν παρεμπόδισε ούτε τους ίδιους, ούτε όσους ήθελαν να εργαστούν. Απλά συλλαμβάνανε όσους έβρισκαν μπροστά τους, μεταξύ των οποίων και το φύλακα της εταιρείας σεκιούριτι, που εκείνη την ώρα βρισκόταν στο χώρο!

Τουριστικά πλοία

Νομοσχέδιο για τα Τουριστικά Πλοία έφερε στην αρμόδια επιτροπή της βουλής η κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της μεγιστοποίησης των κερδών των εφοπλιστών. Με το νόμο προωθείται η κατάργηση των οργανικών συνθέσεων, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, η κατάργηση της ΣΣΕ. Επίσης εισάγει το «θεσμό» του πλοιάρχου με «μπλοκάκι» (ασφάλιση στον ΟΑΕΕ), αλλά και τη δρομολόγηση πλοίου ασφαλείας σε περίοδο απεργίας των ναυτεργατών. Ένα καθαρά απεργοσπαστικό μηχανισμό.

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, για τουριστικά πλοία με δυνατότητα να μεταφέρουν ως και 99 επιβάτες καταργείται η οργανική σύνθεση και χρέη πλοιάρχου μπορεί να εκτελεί ο καθένας που διαθέτει πιστοποιητικά ναυτικής ικανότητας, αυξάνεται δηλαδή ο κίνδυνος για τη ζωή των ναυτεργατών, αλλά και των επιβατών. Επίσης είναι βέβαιο ότι θα απολυθούν πάνω από 600 ναυτεργάτες. Στο ίδιο νομοσχέδιο προβλέπεται η κατάργηση του Οίκου Ναύτου και του Γραφείου Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας. Οι ναυτεργάτες ανακοίνωσαν ήδη τη συμμετοχή τους στην πανεργατική απεργία, ενώ έχουν εδώ και καιρό αποφασίσει απεργίες τις μέρες που το νομοσχέδιο θα συζητείται στην ολομέλεια της βουλής.

Πρακτορεία εφημερίδων

Συνεχίζει τις κινητοποιήσεις της η Ένωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών. Την Τετάρτη 26 Μάρτη πραγματοποιεί δύο δίωρες προειδοποιητικές στάσεις εργασίας (1-3 πμ και 9-11 πμ). Οι εργαζόμενοι διεκδικούν την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, η οποία θα διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας και τους μισθούς τους. Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων οι εργαζόμενοι έχουν προγραμματίσει συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς.

ΕΡΤ

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ συνεχίζουν τον αγώνα τους για την επαναλειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Με απόφασή τους πήραν μέρος

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

στην παρέλαση για την 25η Μαρτίου στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Αμέσως μετά το τέλος της παρέλασης πραγματοποίησαν πορεία έως το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, όπου μαζί με συμπαραστάτες πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας, με μαζική συμμετοχή. Ο αγώνας των εργαζόμενων της ΕΡΤ έχει μπει στον δέκατο μήνα. Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, που δεν ακολούθησαν το δρόμο της επαγγελματικής απασχόλησης στη ΔΤ («Δημόσια» Τηλεόραση) συνεχίζουν να μάχονται για τα εργασιακά τους δικαιώματα και τη δημοκρατία, ενάντια στα λουκέτα και τις απολύσεις. Για αυτό το λόγο θα συμμετέχουν και στην κινητοποίηση που θα γίνει την Τετάρτη 26 Μάρτη, στην Παιανία, στο πλευρό των απολυμένων από τα Τσιμέντα Χαλκίδας.

MEGA

Δεκάδες τεχνικοί, ηθοποιοί και κομπάρσοι παραμένουν απλήρωτοι ή πληρώνονται με πολύ μεγάλη καθυστέρηση από το «Μεγάλο», στο όνομα, τηλεοπτικό κανάλι , για τη συμμετοχή τους σε τηλεοπτικές σειρές. Ειδικά οι κομπάρσοι της σειράς «Κλεμμένα Όνειρα», μιας από τις πιο πετυχημένες σειρές του καναλιού, φαίνεται ότι δούλευαν τσάμπα. Εδώ και 3 χρόνια η «Άνωση», θυγατρική εταιρεία του συγκροτήματος Μπόμπολα που είναι και μεγαλομέτοχος στο Mega, δεν έχει πληρώσει τους περίπου 500 κομπάρσους που χρησιμοποιήθηκαν στη σειρά, παρότι η ίδια η εταιρεία έχει πληρωθεί από το κανάλι για τη σειρά.

Η ιδρυτική συνδιάσκεψη της «ΜΕΤΑ»

Θέμη Κοτσιφάκη

ανατρέψουμε ΕΕ και ΔΝΤ Όπως είπατε η επίθεση είναι συνολική στο δημόσιο σχολείο. Για την Τράπεζα Θεμάτων στην Α΄ Λυκείου τι σκοπεύετε να κάνετε; Η εφαρμογή για πρώτη φορά της Τράπεζας Θεμάτων ανοίγει το ζήτημα της αντίστασης στον αντιεκπαιδευτικό νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση. Ο νόμος στρεβλώνει τελείως το περιεχόμενο του λυκείου, από αυτό που πραγματικά πρέπει να δώσει κανείς στη νέα γενιά. Αντί για ένα λύκειο που θα στηρίζει τις ανθρωπιστικές αξίες και τη δημοκρατία, θα έχεις ένα λύκειο που θα στηρίζεται στον εκφοβισμό, στην τρομοκρατία, στην βαθμοθηρία και τον ανταγωνισμό. Επειδή αυτό θα κάνει κακό και μελλοντικά στη νέα γενιά και στην κοινωνία, θεωρούμε ότι είναι ένα

θέμα που πρέπει μαζί με τους γονείς και τους μαθητές να το αναδείξουμε και να πιέσουμε να μην εφαρμοστεί. Σαν ΟΛΜΕ αυτός είναι ο στόχος μας. Πρέπει αυτό το θέμα να απασχολήσει έντονα όλη την κοινωνία. Υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνει απεργιακή κινητοποίηση και την περίοδο των εξετάσεων; Δεν αποκλείουμε τίποτα από τη στιγμή που ο κλάδος δέχεται μια τεράστια επίθεση. Όλα είναι ανοιχτά. Σε τέσσερις μέρες γίνεται το εκπαιδευτικό συνέδριο στα Γιάννενα που θα γίνει μια πρώτη κουβέντα και την ίδια ώρα, είναι υπό διαμόρφωση ένας νέος γύρος γενικών συνελεύσεων που θα γίνουν πιθανά πριν το Πάσχα και θα αποφασίσουν το πώς θα προχωρήσουμε.

Του Σωτήρη Μάρταλη, εκπαιδευτικού, μέλος Γενικού Συμβουλίου ΜΕΤΑ

Το Σαββατοκύριακο 15-16 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η Ιδρυτική Συνδιάσκεψη της νέας παράταξης της ριζοσπαστικής Αριστεράς, της «Μαχητικής Εργατοϋπαλληλικής Ταξικής Ανατροπής» (ΜΕΤΑ), όπως ονομάστηκε. Τις εργασίες της συνδιάσκεψης απασχόλησε το πώς θα συγκροτηθεί ένα μαζικό, ριζοσπαστικό, ταξικό ρεύμα στο συνδικαλιστικό κίνημα, που θα συμβάλει στον αγωνιστικό, διεκδικητικό και ταξικό προσανατολισμό των συνδικάτων και στην πάλη για την ανατροπή των μνημονίων. Τον τόνο στις εργασίες της συνδιάσκεψης έδωσαν συνάδελφοι που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες, καθηγητές. Το κείμενο θέσεων που υπερψηφίστηκε, εκφράζει τη δυναμική της

ριζοσπαστικής αριστεράς για ένα ταξικό ανατρεπτικό συνδικαλιστικό κίνημα, που θα παλέψει για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και των μνημονίων. Στις παρεμβάσεις τους εργαζόμενοι του Κόκκινου Δικτύου υπογράμμισαν ότι η διαδικασία της συγκρότησης είχε προβλήματα. Δεν έγινε μια μεγάλη εξωστρεφής καμπάνια στους χώρους δουλειάς με περιοδείες και συσκέψεις – πράγμα που μας δημιουργεί το καθήκον να συνεχίσουμε την προσπάθεια στους χώρους δουλειάς μας. Επισήμαναν την ανάγκη η νέα παράταξη να συμβάλει αποφασιστικά στο συντονισμό των αγώνων, στην προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ενιαίου εργατικού μετώπου πάλης για την ανατροπή των πολιτικών της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της ΕΕ. Γι’ αυτό το λόγο η κατεύθυνση πρέπει να είναι η διατήρηση

και η οικοδόμηση κοινών σχημάτων με συνδικαλιστές της Αριστεράς, όταν και εφόσον μπαίνουν σ’ αυτή τη διαδικασία, αγωνιστές συνδικαλιστές που απεγκλωβίζονται από την ΠΑΣΚΕ και δεν έχουν σχέση με την μετεξέλιξη αυτής της παράταξης σε μηχανισμό στήριξης της εργοδοσίας, των κυβερνητικών πολιτικών, των μνημονίων. Υπογράμμισαν ότι το προτεινόμενο πρόγραμμα πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος για το επόμενο διάστημα, πρέπει η παράταξη να το υπερασπίσει απέναντι σε οποιαδή-ποτε κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό ότι η συνδιάσκεψη επίσης αποφάσισε να προετοιμαστεί η φετινή Πρωτομαγιά με τέτοιο τρόπο ώστε να εκφραστούν και να συντονιστούν σε μία ημερομηνία-σταθμό όλοι οι αγώνες του τελευταίου διαστήματος.

• κίνημα

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

Χαϊδάρι: Αγώνας ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης χοι των όμορων Δήμων έστειλαν ανακοίνωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο, δηλώνοντας ότι δεν θα δεχτούν τέτοιες δομές στην περιοχή τους.

Της Αθηνάς Σκαμπά, υποψήφιας με το συνδυασμό «Πολίτες σε δράση – Οικολόγοι Πράσινοι»

ύο νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης ετοιμάζεται να ανοίξει η κυβέρνηση στη Δυτική Αθήνα και συγκεκριμένα στις δύο άκρες του Δήμου Χαϊδαρίου. Το πρώτο στη Λεωφόρο Σχιστού, στην περιοχή Σκαραμαγκά και το δεύτερο στα όρια των Δήμων Χαϊδαρίου, Αιγάλεω και Αγίας Βαρβάρας, στο πρώην νοσοκομείο Αγία Βαρβάρα (Λοιμωδών).

Νοσοκομεία Τα στρατόπεδα θα στεγαστούν σε υπάρχουσες εγκαταστάσεις προνοιακών δομών. Στο Σκαραμαγκά βρίσκεται κτηριακό συγκρότημα ιδιοκτησίας του ΟΑΕΔ, μικρό μέρος του οποίου στεγάζει το «Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων Παίδων». Ο ΟΑΕΔ παραχώρησε την έκταση με χρησιδάνειο στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και το θεραπευτήριο πήρε εντολή μετακίνησης. Το Αγία Βαρβάρα (Λοιμωδών) ούτως ή άλλως έκλεισε το καλοκαίρι ως Γενικό Νοσοκομείο και παρέμεινε, σε κάποια από τα κτίρια του συγκροτήματος, το «Χρόνιων Παθήσεων Δυτικής Αθήνας» που φιλοξενεί τους τελευταίους ασθενείς από τη νόσο του Χάνσεν. Είναι πολλά τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης του success story, όμως αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Δυτική Αθήνα, ακόμα και ως συμβολισμός, ξεπερνά για μία φορά ακόμα τα όρια και της πιο αρρωστημένης φαντασίας. Τον τελευταίο χρόνο η επίθεση που έχουν δεχτεί τα νοσοκομεία και η περίθαλψη έχει αλλάξει εντελώς την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Η περιοχή είχε δύο νοσοκομεία, το Αγία Βαρβάρα και το πολλά υποσχόμενο πανεπιστημιακό Αττικό Νοσοκομείο. Παρά τις δυσκολίες και τις ελλείψεις μπορούσε κανείς να αισθάνεται μια ασφάλεια για τη ζωή του, αν βρισκόταν στην ανάγκη. Το κλείσιμο του Αγία Βαρβάρα, σε συνδυασμό με την κατάργηση

Πορεία προς το Χαϊδάρι, ξυλογραφία της δεκαετίας του 1950

• Τετάρτη, 26/3/2014, 18:30 Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Λοιμωδών • Σάββατο, 5/4/2014, 11:30 Διπλή πορεία προς το Παλατάκι από ΨΝΑ Δαφνί και από Λοιμωδών. κάθε δομής πρωτοβάθμιας περίθαλψης στους γύρω δήμους, οδήγησαν το Αττικό σε πάνω από 100% πληρότητα. Αν σ’ αυτό προστεθούν οι ελλείψεις σε προσωπικό και υλικά, η πιθανότητα να εξυπηρετηθεί ένας ασθενής, σήμερα στην περιοχή, μειώνεται δραματικά. Όμως τίποτα δεν μένει αναξιοποίητο. Αυτό που ερήμωσε ο Άδωνης, θα το ζωντανέψει ο Δένδιας, γιατί ζούμε πλέον στην κοινωνία που κλείνει νοσοκομεία για ν’ ανοίξει φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Συμβολισμός Είναι διπλός όμως ο συμβολισμός. Το Χαϊδάρι έχει πίσω του μια μαρτυρική ιστορία που σχετίζεται με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αφού στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής λειτούργησε ένα τέτοιο στην περιοχή. Χιλιάδες αγωνιστές φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν εκεί. Είναι μάλιστα τόσο συνυφασμένη αυτή η εμπειρία με την ιστορία της πόλης, που το έμβλημα του Δήμου Χαϊδαρίου είναι το κτίριο των μελλοθανάτων του στρατοπέδου (Μπλοκ 15), από το οποίο ξεπηδά ένα ανθισμένο τριαντάφυλλο. Θα το ξαναζήσουμε;

Γνωρίζουμε ήδη τις συνθήκες με τις οποίες κρατούνται οι μετανάστες σ’ αυτά τα στρατόπεδα, όμως εκείνο που ανακαλύπτουμε, βλέποντας την προετοιμασία για το άνοιγμα των δύο νέων «Δομών φιλοξενίας», είναι ότι όλο το νομικό πλαίσιο υπογραμμίζει τη ρατσιστική και φασιστική πολιτική των κυβερνήσεων απέναντι στους μετανάστες και όχι μόνο. Με δύο τροπολογίες-εκτρώματα, δημιουργήματα των Μπιρμπίλη, Παπακωνσταντίνου και Παπουτσή, προβλέπεται ότι «κατ’ εξαίρεση για τα κέντρα πρώτης υποδοχής μεταναστών, επιτρέπεται η αλλαγή χρήσης υφιστάμενων κτιρίων και η κατασκευή νέων, χωρίς ν’ απαιτείται άδεια δόμησης, κατά παρέκκλιση των χρήσεων γης και των όρων δόμησης της περιοχής». Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να στοιβάζουν ανθρώπους όπου θέλουν, σε εντελώς ακατάλληλους για διαμονή χώρους (βλέπε containers), χωρίς να φροντίσουν ούτε για την εξυπηρέτηση στοιχειωδών ανθρώπινων αναγκών, ούτε καν για την πυρασφάλεια του χώρου. Το αντιφασιστικό μέτωπο Χαϊδαρίου, «Χαϊδάρι αντιφασι-

στικό Μπλοκ 15», ξεκίνησε καμπάνια ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αμέσως μόλις έγιναν γνωστές οι προθέσεις του Υπουργείου Προ.Πο., με κεντρικό σύνθημα «Ούτε στο Χαϊδάρι, ούτε πουθενά, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης». Η πόλη έχει γεμίσει με πανό ενάντια στα στρατόπεδα από φορείς και συλλογικότητες της πόλης. Δημοτικές κινήσεις της Αριστεράς και συλλογικότητες των δυτικών Δήμων οργανώνουν ήδη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το «Λοιμωδών» την Τετάρτη 26/3/2014 στις 18:30μμ, ενώ θα προγραμματιστούν παρεμβάσεις για το θέμα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Η δημοτική κίνηση «Πολίτες σε δράση-Οικολόγοι Πράσινοι», που στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Οικολόγους Πράσινους, έφερε το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο δύο φορές, ζητώντας από τη Δημοτική Αρχή να πάρει θέση. Αρχικά αντιμετωπίστηκε με καχυποψία και αδιαφορία, στη συνέχεια όμως και όταν έγιναν αισθητές από τους κατοίκους οι εργασίες διαμόρφωσης του χώρου, το Δημοτικό Συμβούλιο προχώρησε σε ψήφισμα διαμαρτυρίας και οι τρεις δήμαρ-

Όμως αυτό δεν φτάνει. Οι δήμαρχοι και οι επικεφαλής των συνδυασμών είναι πρόθυμοι να στραφούν ενάντια στα δύο στρατόπεδα, εξάλλου βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Το πρόβλημα όμως δεν θα λυθεί ζητώντας να μην ανοίξουν τα στρατόπεδα στο Χαϊδάρι για να μην υποβαθμιστεί η περιοχή, ούτε αντιμετωπίζοντας τους μετανάστες ως ανεπιθύμητους. Γι’ αυτό το λόγο δεν μπορούμε να το αφήσουμε στα χέρια τους. Το «Χαϊδάρι αντιφασιστικό Μπλοκ 15» πήρε την πρωτοβουλία οργάνωσης αντιφασιστικής πορείας από τα δύο «μελλοντικά στρατόπεδα» προς το Δημαρχείο, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Η διπλή πορεία θα γίνει το Σάββατο 5/4/2014 στις 11:30 πμ και υπάρχει ανοιχτή πρόσκληση προς όλες τις συλλογικότητες και τα κινήματα της Δυτικής Αθήνας για συνδιοργάνωση και συμμετοχή. Η κάθε συλλογικότητα με τη δική της προσέγγιση, τα συνθήματα και τα υλικά της. Γιατί το ρατσισμό και το φασισμό μόνο η κίνηση του κόσμου μπορεί να τα σταματήσει.

Μας αφορά Στο Χαϊδάρι έχουμε πολύ λίγους μετανάστες, επίσης δεν έχουμε φασιστικούς πυρήνες. Τα κρούσματα ρατσιστικής και φασιστικής βίας μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Πολλές φορές φαίνεται όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, ή και στην Αθήνα ακόμα, να αφορούν κάποιους «άλλους». Όμως αυτό που κάποτε ήταν καθεστώς για τους ξένους εργάτες (η ανασφάλιστη εργασία, τα μεροκάματα της πείνας, ο υποσιτισμός και τα προβλήματα στέγης, οι απολύσεις χωρίς αποζημίωση), σήμερα είναι δεδομένα για όλους και κυρίως για τους νέους. Γιατί ο φασισμός έρχεται πρώτα για τους άλλους, μετά για σένα.

ECOFIN: Να τους χαλάσουμε τη φιέστα Διαδήλωση ενάντια στην πραγματοποίηση του Ecofin (σύνοδος των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ) στην Αθήνα, προετοιμάζουν σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς, την Τρίτη 1η Απριλίου, στις 6μμ. Μέχρι στιγμής, το ΕΚΑ καλεί στην πλατεία Κλαυθμώνος, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα Προπύλαια και το ΠΑΜΕ στην Ομόνοια. Σε κάθε περίπτωση, μια μεγάλη ενωτική διαδήλωση, με στόχο την καταγγελία της αντιδραστικής ΕΕ και των πολιτικών της πανευρωπαϊκής λιτότητας, έχει ιδιαίτερη σημασία, τη στιγμή μάλιστα, που η συνεδρίαση των πολιτικών εκπρο-

σώπων των Ευρωπαίων καπιταλιστών, γίνεται σε μια χώρα όπου εκτυλίσσεται ένα συστηματικό σχέδιο ισοπέδωσης εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων ετών. Οι δήθεν «σωτήριες» ευρωηγεσίες, μαζί με τις κυβερνήσεις των μνημονίων, κατάφεραν να οδηγήσουν στην ανεργία 1,5 εκατ. ανθρώπους και πάνω από 3,5 εκατ., στο να μην έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Και τώρα, στην πόλη των 20.000 αστέγων, έρχονται να συζητήσουν πώς θα συνεχίσουν τις ίδιες πολιτικές εξαθλίωσης, πώς θα σώσουν για άλλη μια φορά τους τραπεζίτες με τα χρήματα όλων μας και πώς θα ενισχύσουν την παρα-

γωγή «δημοκρατικού ιμπεριαλισμού», όπως π.χ. στην Ουκρανία, όπου στηρίζουν ναζί και φασίστες. Στην επερχόμενη σύνοδο, αναμένεται να εξειδικευτεί περαιτέρω η πανευρωπαϊκή εποπτεία, που σημαίνει μνημόνια διαρκείας για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, στο άτυπο Eurogroup που θα πραγματοποιηθεί υπό την προεδρία του Στουρνάρα, η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα επικοινωνιακή φιέστα, για να κρύψει τα κοινωνικά ερείπια που έχει δημιουργήσει. Σε αυτή τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, θα ανακοινωθεί -εκτός απροόπτου- και η εκταμίευση της περίφημης δόσης, μετά την

πρόσφατη συμφωνία «σφαγείο» κυβέρνησης και τρόικας. Την ερχόμενη Τρίτη, είναι μεγάλη ευκαιρία να τους θυμίσουμε ότι η Αθήνα είναι η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα των κοινωνικών αντιστάσεων και των εργατικών-λαϊκών αγώνων. Παρά τις δεδομένες αστυνομικές απαγορεύσεις, μια μαζική κινητοποίηση είναι εφικτή. Απέναντι στους υπουργούς της ΕΚΤ και της Λαμπεντούζα, στον Σαμαρά και τα καθεστωτικά ΜΜΕ που ετοιμάζουν προεκλογικό πανηγύρι, πρέπει να εκφραστούν τα αιτήματα και η ταξική οργή των εργαζομένων και της νεολαίας: Όχι στην Ευρώπη της ανεργίας, της φτώχειας και του αυταρχισμού!

αριστερά •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι συμμαχίες και το «αριστερόμετρο»… Του Αντώνη Νταβανέλλου

ια τη διακυβέρνηση, λένε πολλοί σύντροφοι, απαιτούνται ευρύτατες συμμαχίες. Ο συλλογισμός μοιάζει ακλόνητος, αλλά είναι παραπλανητικός.

Η εμπειρία Καταρχήν ο όρος «διακυβέρνηση» είναι όρος της εποχής του μεταμοντερνισμού, δηλαδή της εποχής του άγριου νεοφιλελευθερισμού. Υπαινίσσεται ότι το ζήτημα της δυνατότητας της Αριστεράς να κυβερνήσει είναι μια τεχνική ικανότητα (μια αρτιότητα, ένα προϊόν «ωρίμασης»…) άσχετη με τις παλιομοδίτικες εμμονές στην πολιτική στρατηγική και στην ταξική αναφορά. Όμως έχουμε πολλά παραδείγματα που υποψιάζουν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το πιο πρόσφατο αφορά τις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία. Εκεί το ΚΚ αποφάσισε να ενταχθεί σε ένα σχέδιο «διακυβέρνησης» (επιδιώκοντας να κερδίσει, όπως-όπως, δήμους και περιφέρειες) στηριγμένο σε μια «ευρύτατη συμμαχία» (με το κυβερνητικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ολάντ). Το αποτέλεσμα ήταν μια μεγάλη πολιτική νίκη… της ακροδεξιάς της Μαρίν Λε Πεν. Η ηγετική ομάδα του Πιέρ Λοράν (προέδρου, για να μην ξεχνιόμαστε, του ΚΕΑ) παρά τις προειδοποιήσεις του Ζαν Λυκ Μελανσόν, των συμμάχων του στο Μέτωπο

της Αριστεράς και των οργανώσεων της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς όπως το NPA, παρέβλεψε την πρόθεση των εργαζομένων, των ανέργων και των φτωχών για ψήφο-τιμωρία στη «σοσιαλιστική» λιτότητα του Ολάντ και στο όνομα των «ευρύτατων συμμαχιών» άφησε ανοιχτό το πεδίο για τους χειρότερους εχθρούς της Αριστεράς. Ένα προηγούμενο παράδειγμα αφορά την Ιταλία. Όπου το ελπιδοφόρο, τότε, εγχείρημα της Κομουνιστικής Επανίδρυσης (πώς να ξεχάσει κανείς τις μέρες της Γένοβας ή της Φλωρεντίας;), υπό την ηγεσία του Φάουστο Μπερτινότι, μπήκε στον πειρασμό της όπως-όπως «διακυβέρνησης», μέσα από την «ευρύτατη συμμαχία» με επικεφαλής τον… Πρόντι! Το αποτέλεσμα ήταν η συντριβή της Επανίδρυσης, η νεκρανάσταση του μπερλουσκονισμού και η δημιουργία, στη θέση της κάποτε πανίσχυρης κομουνιστικής Αριστεράς στην Ιταλία, του εξοντωτικού διδύμου Ρέντσι-Γκρίλο.

Το σχέδιο Το πρόβλημα της κυβέρνησης, λοιπόν, για την Αριστερά τίθεται με διαφορετικούς, πολύ πιο σκληρούς όρους: Με ποιο πρόγραμμα και ποια πολιτική μπορεί να συγκροτηθεί η εργατική τάξη και οι κοινωνικοί σύμμαχοί της σε πλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα που θα διεκδικήσει την κυβερνητική ανατροπή, ανοίγοντας το δρόμο για μια ευρύτερη κοινωνική ανα-

ομολογουμένως μεγάλες δυσκοΓαλλία και λίες– στην κατεύθυνση της ΚεΙταλία προειντροαριστεράς ή ακόμα και στην κατεύθυνση της κυβέρνησης δοποιούν για Εθνικής Ενότητας; την κατάληξη Ο Μπλερ και η αριστερά εγχειρημάτων Απέναντι σε αυτά τα διλήμματα οι δυνάμεις της Αριστερής Πλατ«όπως-όπως» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ παίρδιακυβέρνησης φόρμας νουν θέση με σταθερότητα: Η απάντηση στο ζήτημα των συμεκ μέρους της μαχιών είναι η πολιτική της κοινωΑριστεράς νικής διεύρυνσης προς τα κάτω τροπή, για τη σοσιαλιστική απελευθέρωση της κοινωνίας… Αν όμως θέσουμε έτσι το κεντρικό ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί, γίνεται καθαρό ότι οδηγούμαστε σε διαφορετικές απαντήσεις από αυτές που, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, τείνουν να εμπεδωθούν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, οι σύντροφοι και συντρόφισσες που ανησυχούν ότι «δεν έχουμε ανοίξει αρκετά τις πόρτες του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και πρόσωπα», όσοι μιλούν για έναν, υποτίθεται, «σεχταρισμό» στον ΣΥΡΙΖΑ, όσοι κάνουν λόγο για αριστερούς «σκατζόχοιρους», θα έπρεπε να αρχίσουν να αναρωτιούνται: Με την όπως-όπως «διεύρυνση» που προτείνουν, υπερασπίζονται έναν πιο «εγγυημένο» δρόμο για τη νίκη του πολιτικού σχεδίου που περιέγραψε το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ή μήπως αλλάζουν πολιτικό σχέδιο, μετακινούμενοι –κάτω από τις

(δηλαδή η διεκδίκηση μεγαλύτερου τμήματος εργατών, φτωχών, ανέργων κ.ο.κ.), ενώ στο πολιτικό-κομματικό πεδίο οι συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να στηρίζονται στην πολιτική ενότητας των εργατικών κομμάτων και οργανώσεων, δηλαδή στη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτή η πολιτική επιδιώκει να συγκροτήσει, πραγματικά, κοινωνική συμμαχία ανατροπής, ενώ στο πολιτικό πεδίο κρατά τον ΣΥΡΙΖΑ στην επιδίωξη κυβέρνησης της Αριστεράς και όχι στη διολίσθηση προς την όπως-όπως «διακυβέρνηση». Κατανοούμε ότι στα ζητήματα αυτά είναι φυσιολογική η αντιπαράθεση, ακόμα και η πολεμική. Όμως στα όρια της πολιτικής και ιδεολογικής σύγκρουσης. Που δεν περιλαμβάνει τις ιατρικές και πολύ περισσότερο τις ψυχιατρικές «γνωματεύσεις». Διαβάσαμε π.χ. πρόσφατα στην «Εποχή»: (σ.σ.: οι υποστηρικτές της άποψης αυτής) «συγκροτούν έναν κατ’ όνομα συντηρητικό αριστερισμό, που μοιά-

ζει πιο πολύ με γεροντική πάθηση παρά με παιδική ασθένεια». Με αφορμή τον θάνατο του Τόνι Μπεν, ο σ. Ευκλείδης Τσακαλώτος έγραψε ένα καλό κείμενο για τον ηγέτη της αριστερής πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος στη Βρετανία. Εκεί, μας θύμισε, η σοσιαλφιλελεύθερη πτέρυγα, που εν τέλει εκφράστηκε με τη διαβόητη ηγεσία του Μπλερ, αντιμετώπισε τους οπαδούς του Τόνι Μπεν στην αρχή ως αιθεροβάμονες, στη συνέχεια ως «άρρωστους» και «τρελούς» για να πάρει, τελικά, τα οργανωτικά μέτρα της περιθωριοποίησης ή αποβολής τους. Αυτό το απαίσιο σπιράλ δεν δικαιούται να το ξεχνά κανείς μέσα στην Αριστερά.

Οι κίνδυνοι Πρόσφατα, από τις στήλες της «Αυγής», ένας πραγματικά σεβαστός και αγαπητός σ., έγραψε κατά της χρήσης του «αριστερόμετρου» μέσα στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ. Η αναπαραγωγή της απέχθειας προς το «αριστερόμετρο» γίνεται λίγο ανησυχητική. Μια ματιά στις «προγραμματικές» επεξεργασίες πολλών «τμημάτων» του ΣΥΡΙΖΑ, μια ματιά στην Πελοπόννησο, αλλά και στη Φθιώτιδα, μια ματιά στα ονόματα των υποψηφίων «συμμάχων» μας, πείθει ότι για άλλα πράγματα θα έπρεπε να είναι σε ετοιμότητα οι δυνάμεις που στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζουν τη σχέση της άμεσης πολιτικής με το μαρξισμό και τη σοσιαλιστική στρατηγική.

Τα αυτοδιοικητικά σχήματα της Αριστεράς στη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό συνδιοργανώνει τις κινητοποιήσεις ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Χαϊδάρι.

22 Μάρτη

Του Θανάση Κούρκουλα

ι παρατάξεις της Αριστεράς στους δήμους και τις περιφέρειες, μεταξύ άλλων, αφενός έχουν να αντιμετωπίσουν την παρουσία και τη δράση των φασιστών στην περιοχή τους και αφετέρου να δώσουν αποτελεσματικές απαντήσεις στις ρατσιστικές πολιτικές της κυβέρνησης. Το τελευταίο διάστημα οι αυτοδιοικητικές παρατάξεις έχουν μπει

δυναμικά σε αυτή τη μάχη. Στο αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στις 22 Μάρτη στην Αθήνα συμμετείχαν με πανό η Ανοιχτή Πόλη και η δημοτική παράταξη Δύναμη Πολιτών Νέας Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, ενώ μέλη της δημοτικής παράταξης Χαϊδαρίου Πολίτες σε Δράση-Οικολόγοι Πράσινοι κατέβηκαν στο συλλαλητήριο στο μπλοκ της τοπικής αντιρατσιστικής και αντιφασιστικής κίνησης «Μπλοκ 15», που

Ο υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας, με την παράταξη Ανοιχτή Πόλη, Γαβριήλ Σακελλαρίδης δήλωσε: «Η κοινωνία, ενωμένη, πρέπει να αντισταθεί απέναντι σ’ όλους αυτούς που θέλουν να επενδύσουν στην ακροδεξιά ατζέντα, την ακροδεξιά πρακτική και ρητορική. Λέμε όχι στο ρατσισμό, το φασισμό και την ξενοφοβία. Διεκδικούμε πολιτικές για την ενσωμάτωση των μεταναστών, διεκδικούμε πόλεις ανοιχτές, με ειρηνική συνύπαρξη όλων των ανθρώπων στις γειτονιές της Αθήνας». Στη Θεσσαλονίκη το αντίστοιχο συλλαλητήριο στις 22 Μάρτη ήταν αρκετά μαζικό, με συμμετοχή 1.500 ατόμων, και συσπείρωσε αρκετούς φορείς και παρατάξεις. Με πανό συμμετείχε η δημοτική παράταξη Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη, ενώ εκπρόσωποι από όλα τα δημοτικά σχήματα και την παράταξη της περιφέρειας ήταν παρόντες.

Παράλληλα έχουν διοργανωθεί και προγραμματίζονται και για το επόμενο διάστημα αντιφασιστικέςαντιρατσιστικές εκδηλώσεις από διάφορα αυτοδιοικητικά σχήματα.

Εκδηλώσεις Στις 23 Μάρτη η παράταξη Ανατροπή στη Γλυφάδα διοργάνωσε συζήτηση με θέμα «Ανατροπή του φασισμού και του ρατσισμού στη Γλυφάδα», με ομιλητή από την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», και τον ψυχολόγο Σταύρο Γρανούζη. Η εκδήλωση προσέλκυσε πάνω από 60 άτομα και το αποτέλεσμα ήταν μια πλούσια και ζωντανή συζήτηση που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου και έδειξε ότι υπάρχει ανάγκη για τέτοιες συζητήσεις. Στην περιοχή κατεβαίνει η Χρυσή Αυγή, η οποία μάλιστα έχει δράση στην περιοχή και έχει δυο φορές προσπαθήσει να παρέμβει στο δημοτικό συμβούλιο, ενώ οι χρυσαυγίτες απείλησαν και φωτογράφισαν τον κόσμο που διαμαρτυρόταν και ήθελε να τους διώξει. Η εκδήλωση που έγινε, λοιπόν, ήταν απαραίτητη

και αυτό φάνηκε από την πολύ θετική ανταπόκριση του κόσμου τόσο κατά τη διάρκεια όσο και κατά την προπαγάνδισή της. Παρόμοια εκδήλωση προγραμματίζεται για τις 28/3 και στον Άλιμο, με συνδιοργάνωση από τη δημοτική παράταξη «Άνω-Κάτω στο Καλαμάκι» και την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό». Σε αυτή τη συγκυρία, που οι φασίστες επιχειρούν να έχουν θεσμική παρουσία στους δήμους, είναι επιβεβλημένο τα αυτοδιοικητικά σχήματα της Αριστεράς να μπαίνουν στην αντιφασιστική και αντιρατσιστική μάχη. Αν δεν το κάνουν, αφήνουν χώρο στους φασίστες, που επιχειρούν να έχουν παρουσία στις γειτονιές, αλλά και θεσμικό ρόλο στους δήμους. Με την εμπλοκή τους στη μάχη αυτή, οι αυτοδιοικητικές παρατάξεις κλείνουν το δρόμο στους φασίστες και επιβραβεύονται από τον κόσμο, ιδιαίτερα από το πιο ενεργό κομμάτι του που μπορεί να δουλέψει μαζί μας για την ανατροπή των φασιστών στους δήμους, τις περιφέρειες και την κοινωνία.

• πολιτική

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

Ευρωεκλογές: Ποια εναλλακτική λύση απέναντι στ

Προς μια μεγάλ Του Αντώνη Νταβανέλλου

ι επερχόμενες ευρωεκλογές αποκτούν κρίσιμο χαρακτήρα. Θα αποτελέσουν μια «θερμομέτρηση» των κοινωνιών της «γηραιάς ηπείρου», όπου ολοφάνερα πλέον εκπονούνται αντιδραστικά σχέδια με κολοσσιαία απειλητικές διαστάσεις, αλλά όπου, επίσης, μπαίνουν σε κίνηση μεγάλες κοινωνικοπολιτικές αντιπαραθέσεις με αβέβαια, προς το παρόν, έκβαση. Η Ευρώπη, όπως την ξέραμε, αλλάζει.

Απειλές

Οι απειλές στο οικονομικό πεδίο είναι για τους εργαζόμενους και τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, καταλυτικές. Η μνημονιακή βαρβαρότητα που γνώρισαν η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, εξαπλώνονται ήδη στις χώρες του «κέντρου» της ηπείρου: στην Ιταλία, στη Γαλλία… Τα ευρωεπιτελεία δεν κρύβουν τους στόχους τους: το ευρωπαϊκό «υπερ-μνημόνιο» γενικεύει τη λιτότητα ως διαρκή και μόνιμη πολιτική όλων των θεσμών της ΕΕ/ΟΝΕ. Όμως οι απειλές αφορούν πλέον ξεκάθαρα και το πολιτικό πεδίο. Στη Γαλλία, στο λίκνο του ευρωπαϊκού «δημοκρατισμού», το παραδοσιακό δικομματικό σύστημα εναλλαγής στην εξουσία (Δεξιά-Σοσιαλδημοκρατία) δίνει τη θέση του σε ένα νέο τρικομματικό σύστημα, όπου η ακροδεξιά της Μαρί Λεπέν διεκδικεί

Του Φρανσουά Σαμπατό*

α αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών αυτού του Σαββατοκύριακου αποτελούν έναν πραγματικό πολιτικό σεισμό:

• Περισσότερο από 38% αποχή. Είναι ένα ιστορικό αποτέλεσμα, ακόμα περισσότερο στις λαϊκές κοινότητες, όπου ξεπέρασε το 50%. Αυτή η αποχή τονίζει τη λαϊκή αποδοκιμασία των πολιτικών λιτότητας. • Εκτίναξη του Εθνικού Μετώπου (ΕΜ), που βγήκε πρώτο σε μια σειρά από μεγάλες πόλεις, όπως στο Περπινιάν, και δεύτερο σε μια σειρά από άλλες πόλεις, όπως στη Μασσαλία (μπροστά από το Σοσιαλιστικό κόμμα-ΣΚ) και τη Λίλη (μπροστά από τη Δεξιά). Ξεπερνώντας το 10%, το Εθνικό Μέτωπο περνάει στο δεύτερο γύρο σε 230 πόλεις. • Ήττα της κυβερνώσας Αριστεράς, που κατρακυλάει 10-20 μονάδες σε πολλές σημαντικές πόλεις, όπου μπορεί τελικά να ηττηθεί (Αμιέν, Τουλούζη, Σεντ Ετιέν, Στρασβούργο, Ρεμς, Πο, Ανγκέρ, Κεμπέ). Στη Μασσαλία, το ΣΚ βρίσκεται πίσω

μείζονα ρόλο (βλ. άρθρο Φρανσουά Σαμπατό στις διπλανές στήλες). Στην Ουκρανία, η ΕΕ υποστήριξε και χρηματοδότησε μια κυβερνητική «αλλαγή», όπου, για πρώτη φορά από το 1945, συμμετέχουν επισήμως στη διακυβέρνηση οι ναζιστές. Στην Ιταλία, στη χώρα όπου η κομμουνιστική Αριστερά απέκτησε μεταπολεμικά την κορυφαία πολιτικοοργανωτική δύναμη, ξεσπούν σήμερα κινητοποιήσεις «από τα κάτω», όπου η ακροδεξιά διεκδικεί την ηγεμονία (βλ. άρθρο του Φρ. Τουριλιάτο, για τις υπόλοιπες εξελίξεις στην Ιταλία).

Αγώνες

Οι εξελίξεις αυτές δεν πέφτουν από τον ουρανό. Η ΕΕ μόνο στα χαρτιά έχει υιοθετήσει τις μεγάλες δημοκρατικές αρχές της επανάστασης του 1789, τις αρχές της ισότητας, της αδελφότητας, της δικαιοσύνης, που, τάχα, θεωρούνται «ιδρυτικά» και ταυτοτικά στοιχεία της. Στην πραγματικότητα στα στενά μεταξύ Ισπανίας-Μαρόκου, στη Λαμπεντούζα, στο Φαρμακονήσι, η Ευρώπη κλείνει τα μάτια της μπροστά στις μαζικές δολοφονίες φτωχών ανθρώπων, των μεταναστών που υποβιβάζονται στην κατηγορία των «χωρίς χαρτιά» ή των «λάθρο». Η ΕΕ οικοδομούνταν και οικοδομείται ως Ευρώπηφρούριο. Και αυτή την κληρονομιά διεκδικούν να εκφράσουν σήμερα με ρατσιστική «καθαρότητα» οι ακροδεξιοί και οι νεοναζί.

από το ΕΜ. Από αυτόν το μαζικό κόλαφο, που εισπράττει η κυβερνώσα Αριστερά, βγαίνει ωφελημένη η δεξιά και η άκρα δεξιά. • Η ριζοσπαστική Αριστερά, όπου εμφανίστηκε ενωμένη, εξασφαλίζει αξιόλογα αποτελέσματα, μεταξύ των 5 και 10 μονάδων και σε κάποιες περιπτώσεις γύρω στις 15 μονάδες, αλλά αυτές οι τελευταίες, εξαιτίας της εκτίναξης του ΕΜ, δεν έχουν το βάρος που χρειάζεται ώστε να καθορίσουν την κατάσταση.

Τρικομματισμός

Το διπολικό σύστημα ανάμεσα στη Δεξιά και το ΣΚ δίνει πλέον τη θέση του σε ένα τρικομματικό σύστημα που περιλαμβάνει το ΣΚ, τη Δεξιά και το ΕΜ. Αυτά τα αποτελέσματα είναι το προϊόν ενός πλαισίου που κυριαρχείται από τις απάτες, τα ψέματα του κράτους, τη διαφθορά του συστήματος του πρώην προέδρου Σαρκοζί, απάτες που καταλαμβάνουν τη βασική σκηνή των ΜΜΕ και δηλητηριάζουν το σύνολο της πολιτικής ζωής. Κάτω από αυτόν τον πολιτικό ζόφο

Γιατί το Rproject, οργανώνει τη συνάντηση των δυνάμεων της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς Όμως αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι η Ευρώπη των αγώνων. Στην Ελλάδα η διαρκής κοινωνική αντίσταση έχει χτίσει ένα «πολιτικό θαύμα», την προοπτική μιας κυβερνητικής ανατροπής από την Αριστερά, που προκαλεί την προσοχή και συγκεντρώνει τις ελπίδες των εργαζομένων όλης της ηπείρου. Στην Ισπανία, πρωτοφανείς σε μέγεθος διαδηλώσεις επαναφέρουν στην ημερήσια διάταξη το ξέσπασμα της εργατικής και λαϊκής οργής. Στη Βοσνία, η εξέγερση «από τα κάτω» γκρεμίζει τα εθνικιστικά τείχη διαίρεσης και αποδεικνύει ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες οι εργατικέςλαϊκές δυνάμεις μπορούν να κτίσουν εναλλακτική λύση. Όλα αυτά επαναφέρουν με τον πιο επείγοντα τρόπο τη συζήτηση

για την Αριστερά. Γιατί οι επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ -και όχι μόνο- εδώ, δεν αρκούν για να καλύψουν τη διαπίστωση ότι σε χώρες-κλειδιά για την Ευρώπη, η Αριστερά έχει καταρρεύσει. Ενώ σε άλλες αντιμετωπίζει κρίσιμα ζητήματα πολιτικού προσανατολισμού: π.χ. στη Γαλλία, όπου το ΚΚ αποφάσισε να συμμαχήσει εκλογικά με το ΣΚ του Ολάντ, την ώρα που η εργατική-λαϊκή πλειοψηφία εκδήλωνε την πρόθεση να καταδικάσει τη «σοσιαλιστική» λιτότητα. Οι διαδικασίες ανασυγκρότησης της Αριστεράς στην Ευρώπη θα είναι ασφαλώς σύνθετες. Περιλαμβάνουν τους αγώνες, τα πολιτικά συμπεράσματα από αυτούς, τις ανατροπές στους συσχετισμούς δύναμης μεταξύ ρευμάτων, κομμάτων και οργανώσεων. Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής συζήτηση γίνεται κρίσιμος παράγοντας. Ακριβώς γι’ αυτό, το Rproject, πήρε την πρωτοβουλία να συγκαλέσει στην Αθήνα τη συνάντησησυζήτηση μεταξύ των οργανώσεων και των κομμάτων της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η πείρα, η γνώμη, η γνώση των συντρόφων μας από την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και αλλού, θα είναι για εμάς πολύτιμη. Γιατί η κάλπη των ευρωεκλογών θέλουμε να βγάλει όσο πιο ισχυρό γίνεται το μήνυμα της ανατροπής, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλη την Ευρώπη.

Η γαλλική κρίση Βέβαια, η Γαλλία παραμένει η 5η ή 6η οικονομική δύναμη παγκόσμια και οι κυρίαρχες τάξεις έχουν ακόμα τα περιθώρια να συγκρατούν αυτή την κρίση, αλλά υπάρχει στη χώρα ένα αληθινό αίσθημα κατάθλιψης.

κυριαρχείται από τις απαιτήσεις των οικονομικών αγορών και από τις πολιτικές λιτότητας χωρίς τέλος. Εδώ και δύο χρόνια, αυτή η πολιτική δεν έπαψε να κάνει δώρα στην εργοδοσία. Παίρνει τώρα τη μορφή μιας πολιτικής συμφωνίας μεταξύ του γαλλικού ΣΕΒ (MEDEF) και της κυβέρνησης, με την επισημοποίηση ενός «συμφώνου ευθύνης», που θα υποβληθεί για ψήφιση στο κοινοβούλιο. Μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για μια κυβέρνηση Σοσιαλιστικού Κόμματος-ΣΕΒ. Και δυστυχώς, με την υποστήριξη μιας μεγάλης μερίδας των συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Η σοσιαλιστική εξουσία διάλεξε τη φυγή μπροστά, ευθυγραμμιζόμενη με τις θέσεις των γάλλων αφεντικών. Ξέραμε ότι η κυβέρνηση Ολάντ θα κατέτασσε την πολιτική της μέσα σε αυτήν της ΕΕ, σ’ ένα πλαίσιο που

Αυτή η πολιτική, αντί να καθησυχάζει τη Δεξιά και το εργοδοτικό περιβάλλον, αντίθετα, τους ενθαρρύνει για αντιδραστικές επιθέσεις. Αυτοί οι τελευταίοι οδηγούν σε υστερία την πολιτική ζωή. Οι εκδηλώσεις της πιο

υπάρχει η επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Παρά τις δηλώσεις περί ανάκαμψης, η Γαλλία, όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη, σημαδεύεται από μια αδύναμη οικονομική ανάπτυξη, που παραμένει κάτω από το 1%. Η ανεργία ξεπερνάει τα 5 εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ η φτώχεια εκτινάσσεται σε περισσότερα από 7 εκατομμύρια.

αντιδραστικής δεξιάς –ένα γαλλικό tea party– και της αντι-εργατικής, ομοφοβικής, ισλαμοφοβικής και αντισημιτικής άκρας δεξιάς εκδηλώνονται χωρίς περιορισμούς. Αυτή η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη με δεδομένο το συσχετισμό δυνάμεων που υποβαθμίστηκαν με την κρίση, σε βάρος των εργαζομένων. Επιχειρήσεις συνεχίζουν να κλείνουν. Οι απολύσεις βαραίνουν πάνω στη μαχητικότητα. Οι εργαζόμενοι μοιάζουν παραλυμένοι από τις επιπτώσεις της κρίσης. Αρνούνται τη λιτότητα, αλλά δεν βλέπουν και τα μέσα να αντισταθούν αποτελεσματικά στον οδοστρωτήρα της κρίσης και κυρίως την αρχή μιας εναλλακτικής στις πολιτικές λιτότητας.

Η Αριστερά Αριστερά του ΣΚ, το Μέτωπο της Αριστεράς δεν κατάφερε να συγκρο-

πολιτική •

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

την ΕΕ του κεφαλαίου και του ρατσισμού;

λη αναμέτρηση Ιταλία: Ποια Αριστερά απέναντι στον Ρέντσι; Του Φράνκο Τουριλιάτο* (μετάφραση, Ελένη Παναγιωτοπούλου)

δώ και μερικές εβδομάδες η Ιταλία έχει μια νέα κυβέρνηση, με επικεφαλής τον Ματέο Ρέντσι, γραμματέα του σοσιαλφιλελεύθερου PD, που ηγείται ενός ευρύτερου συνασπισμού, που συμπεριλαμβάνει επίσημα το PD, δυο μικρά αστικά κόμματα του Κέντρου (SC και UDC) ένα κόμμα της Δεξιάς (NCD), αλλά που στην πραγματικότητα υποστηρίζεται και από το κόμμα Φόρτσα Ιτάλια, το κόμμα του Μπερλουσκόνι.

Ο Ρέντσι Ο Μπερλουσκόνι και ο Ρέντσι έχουν συνάψει συμφωνία που προβλέπει μια ριζική μεταρρύθμιση του Συντάγματος σε αυταρχική κατεύθυνση, και ένα νέο εκλογικό νόμο, προσαρμοσμένο στα συμφέροντα των κομμάτων τους, που στοχεύει στο να αποκλείσει από τη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση τις δυνάμεις της Αριστεράς. Η κύρια κοινοβουλευτική αντιπολίτευση εκπροσωπείται από το Κίνημα 5 Αστέρων του Π. Γκρίλο, μια δύναμη διαταξική, που διεξάγει μια μάχη κυρίως ενάντια στα προνόμια της «πολιτικής κάστας» και που συνδυάζει προγραμματικούς στόχους ρευστούς και αντιφατικούς.

τήσει μια εναλλακτική πολιτική. Συνθλίφτηκε πάνω στο ζήτημα των συμμαχιών με το ΣΚ. Σε περισσότερες από τις μισές σημαντικές πόλεις, το ΚΚ Γαλλίας (ΚΚΓ) συμμάχησε με το ΣΚ από τον πρώτο γύρο των εκλογών. Πώς μπορείς να αρνείσαι τις πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης και να συμμαχείς με το ΣΚ; Αυτή η επιλογή του ΚΚΓ, που απέρριψε ο Μελανσόν και οι άλλοι σύμμαχοι, κατέστρεψε το μήνυμα του Μετώπου της Αριστεράς και αποπροσανατόλισε ένα μεγάλο αριθμό αγωνιστών του.

ριακο εξέγερσης προς τα αριστερά, σε όλα τα κόμματα, τα συνδικάτα και τους συλλόγους, που απορρίπτουν τη Δεξιά και την ακροδεξιά και τις κυβερνητικές πολιτικές λιτότητας.

Το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (ΝΡΑ) υπερασπίστηκε μια πολιτική ανεξαρτησίας από το ΣΚ, τόσο στον πρώτο, όσο και στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Η ενότητα που θα κατακτηθεί, θα είναι αρκετή για να δημιουργήσει μια πραγματική δυναμική κινητοποίησης; Αυτή είναι η ερώτηση, καθώς πρέπει να ξαναχτίσουμε μια σχέση των δυνάμεων του κοινωνικού κινήματος.

Σ’ αυτές τις συνθήκες δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αντίσταση και την οικοδόμηση της αντίθεσης της Αριστεράς στην κυβερνητική πολιτική. Να κάνουμε τα πάντα για να μην αφήσουμε «το δρόμο» στη Δεξιά και την ακροδεξιά. Να κάνουμε τα πάντα για να ξαναπάρουμε την πρωτοβουλία στην αντιμετώπιση της λιτότητας. Είναι αυτό που το ΝΡΑ, μέσω του Ολιβιέ Μπεζανσενό, επέλεξε, προτείνοντας ένα Σαββατοκύ-

Αυτή η πρόταση έγινε αποδεκτή με ένα μεγάλο κάλεσμα του Μετώπου της Αριστεράς, του ΝΡΑ, μιας μερίδας του συνδικαλιστικού κινήματος, των συλλογικοτήτων για τα δικαιώματα των «χωρίς χαρτιά» και των συλλογικοτήτων για το δικαίωμα στην κατοικία, σε μια πανεθνική διαδήλωση για τις 12 Απρίλη.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τίθεται σήμερα η ανάγκη για ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο ενάντια στη Δεξιά και την ακροδεξιά και ενάντια στις πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης. *Ο Φρ. Σαμπατό είναι στέλεχος του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA) στη Γαλλία. Υπήρξε στέλεχος της ηγεσίας της LCR και της 4ης Διεθνούς.

Ο Ρέντσι προωθεί μια νέα φάση των πολιτικών λιτότητας, έπειτα από εκείνες που προωθήθηκαν από το 2001, πρώτα από την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι και έπειτα από τις δυο κυβερνήσεις ευρείας συνεννόησης (Μεγάλου Συνασπισμού) του Μόντι και του Λέτα, που δημιούργησαν πάνω από 3 εκατομμύρια ανέργους και 9 εκατομμύρια φτωχούς, και οδήγησαν στη σταδιακή κατάργηση του κράτους πρόνοιας, των δημοσίων υπηρεσιών και του παλιού συστήματος συντάξεων. Το πρόγραμμα του Ρέντσι είναι μια περαιτέρω πλήρης απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, μια επίθεση χωρίς προηγούμενο στις δημόσιες δαπάνες, με δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, νέες φορολογικές ελαφρύνσεις για τ’ αφεντικά, συνδυασμένο με κάποιες υποσχέσεις για φορολογικές περικοπές και για τους εργαζόμενους. Ο Ρέντσι παρουσιάζεται με τρόπο δημαγωγικό, ως αυτός που θέλει να τροποποιήσει τις επιλογές της ΕΕ, ενώ στην πραγματικότητα αποδέχεται ολοκληρωτικά τις πολιτικές λιτότητας, το δημοσιονομικό σύμφωνο και τον εκβιασμό του χρέους.

Πρωτοβουλία Η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη για την εργατική τάξη, γιατί τα 3 μεγάλα συνδικάτα έχουν υπογράψει μια συλλογική σύμβαση με τη Confidustria (Σύνδεσμος Βιομηχάνων), που προβλέπει μια καθολική υποταγή στις επιλογές των επιχειρηματιών και ένα κατασταλτικό σύστημα κυρώσεων ενάντια τα συνδικάτα, τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους και τους εργαζόμενους που θα θελήσουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες αγώνων ενάντια στα αφεντικά. Σ’ αυτό το πλαίσιο, με πρωτοβουλία μερικών διανοούμενων ξεκίνησε η προσπάθεια για να δημιουργηθεί μια λίστα για τις ευρωπαϊκές εκλογές,

που θα συγκέντρωνε δυνάμεις της Αριστεράς (που βρίσκονται σε μεγάλες δυσκολίες και είναι αδύναμες) και εκπροσώπους κοινωνικών κινημάτων, οικολογικών και δημοκρατικών, για να εκφράσει την απόρριψη των υπαρκτών ευρωπαϊκών οικονομικών πολιτικών και που, ταυτόχρονα, θα εναντιώνεται στις εθνικιστικές προτάσεις αναδίπλωσης. Αυτή η λίστα μπόρεσε να πραγματοποιηθεί μόνο επειδή ζητήθηκε η υποκινητική παρέμβαση του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, ως έκφραση και αναφορά των αγώνων που διεξήχθησαν στη χώρα σας από τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους. Η λίστα, γι’ αυτό, ονομάζεται «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα».

Η Λίστα Τσίπρα Η Λίστα παρουσιάζει πολλές ασάφειες και αντιφάσεις, επειδή συμπεριλαμβάνει διαφορετικές θέσεις: Μερικές (μεταξύ των οποίων της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, που είναι ένα από τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, και ενός τμήματος των διανοούμενων) προωθούν ένα νεοκεϊνσιανό πρόγραμμα αρκετά ριζοσπαστικό, ενάντια στις ευρωπαϊκές πολιτικές λιτότητας. Άλλες είναι αποφασιστικά μετριοπαθείς, όπως αυτές του κόμματος του Βέντολα (SEL), που πάντα έψαχνε μια συμφωνία με το PD και εκείνες ενός άλλου τμήματος των διανοούμενων που πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη Λίστα για να δημιουργήσουν μια πιο ευνοϊκή ισορροπία δυνάμεων με τους σοσιαλφιλελεύθερους, δηλαδή να προσεγγίσουν το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα του Σουλτς. Συνθετικά αυτό που έρχεται στην επιφάνεια είναι μια πρόταση μεταρρύθμισης της τωρινής ΕΕ. Παρ’ όλα αυτά τα προφανή όρια και τις έντονες πολιτικές ασάφειες, η Λίστα εμφανίζεται στη μέση της ιταλικής πολιτικής ερήμου, ως μια εναλλακτική θέση της Αριστεράς και ως τέτοια θεωρείται ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τμήματα εργαζομένων και από άτομα που στηρίζουν διάφορες κοινωνικές αντιστάσεις. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η Αντικαπιταλιστική Αριστερά, αφενός θεώρησε ότι δεν υπήρχαν οι πολιτικές και προγραμματικές συνθήκες για τη συμμετοχή της, αλλά αφετέρου επέλεξε να δώσει «ένδειξη ψήφου» σε εκείνους τους υποψηφίους που συμμετέχουν στη Λίστα οι οποίοι εκφράζουν αντικαπιταλιστικές θέσεις και ηγήθηκαν σε αποφασιστικές μάχες. Η δικιά μας οργάνωση, ήδη αναπτύσσει μια δική της πολιτική καμπάνια για τις ευρωεκλογές, με μια τοποθέτηση αντικαπιταλιστική και διεθνιστική, ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, ενάντια στην Ευρώπη του Δημοσιονομικού Συμφώνου, για την ενότητα των αγώνων των εργαζομένων, για την απομυθοποίηση και την αντίθεση στην κυβέρνηση Ρέντσι. Το κεντρικό σημείο της καμπάνιας για όλη τη χώρα θα είναι στη Ρώμη την Κυριακή 13 Απριλίου σε μια αντικαπιταλιστική και διεθνιστική συνάντηση, με τη συμμετοχή συντρόφων Γάλλων, Ελλήνων και από το ισπανικό κράτος. *Ο Φράνκο Τουριλιάτο είναι ηγετικό στέλεχος της Sinistra Anticapitalista. Υπήρξε Γερουσιαστής της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

26 Μάρτη 2014

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξης

Οι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμό Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή. Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»

Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών. Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Ο 105,5 Στο Κόκκινο, η Ομάδα Παιδείας της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Α΄Αθήνας διοργανώνουν εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: «ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟΔΡΑΣΕΙΣ & ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ», την Πέμπτη 27/3, στις 19.00, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος).

Παρεμβάσεις θα γίνουν από εκπροσώπους του συλλόγου ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ-ΚΕΘΕΑ-ΣΤΡΟΦΗ, τη Συντονίστρια Παιδείας της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Α΄ΑΘΗΝΑΣ, Κατερίνα Θανοπούλου, εκπροσώπους Συλλόγων Γονέων Αττικής και Ενώσεων Γονέων, εκπροσώπους Συλλόγων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και ΕΛΜΕ, μαθητές και επανενταγμένους. Σύντομο χαιρετισμό θα απευθύνει ο υποψήφιος Δήμαρχος με την ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ, Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Αντιρατσιστική εκδήλωση στον Άλιμο διοργανώνουν η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» και Δημοτική Κίνηση Αλίμου, «Άνωκάτω στο Καλαμάκι» την Παρασκευή 28/3, στις 6 μ.μ. στην

της εργατικής πρωτοπορίας

H εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Επικοινωνήστε μαζί μας: ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964 •ΑΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310 •ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555 •ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 69481002186972036692 •ΝΟΤΙΑ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803 •ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199 •ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894•ΔΥΤΙΚΗ • •ΚΡΗΤΗ: 6976332197 •ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

Το Σάββατο 29/3/2014 στον πολυχώρο της Ανοιχτής Πόλης (Πανεπιστημίου 56 και Μπενάκη, κτίριο Ερμής) θα λάβει χώρα η Συνδιάσκεψη της Νομαρχιακής Επιτροπής Υγείας Αττικής. Ώρα προσέλευσης 10:00.

Εκδήλωση Αλληλεγγύης και Οικονομικής Ενίσχυσης Των Πολιτικών Κρατουμένων από Τουρκία και Κουρδιστάν, από την Επιτροπή Αλληλεγγύης, στις 4 Απρίλη στις 8 μ.μ., στο Κ.Α.Π.Α. (Σπυρίδωνος Τρικούπη 39-41).

Ο συντονισμός των δράσεων και των αγώνων των Υγειονομικών του ΣΥΡΙΖΑ είναι επιβεβλημένος τη στιγμή που η Υγεία αποτελεί ένα από τα μεγάλα θύματα του μνημονίου. Μέσα στα άμεσα καθήκοντα της νομαρχιακής ΥΓΕΙΑΣ είναι η ανάδειξη του εναλλακτικού ριζοσπαστικού πολιτικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για την Υγεία, που θα πλαισιώσει ιδεολογικά αλλά και θα εμπνευ-

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

στεί από το κίνημα των Υγειονομικών, δίνοντάς του νικηφόρα προοπτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ Εξαρχείων διοργανώνει πολιτική συζήτηση τη Κυριακή 30 Μαρτίου, στις 6 μ.μ., στο καφενείο «Η Μουριά» (Χαρ. Τρικούπη 87 και Καλλιδρομίου) με θέμα: «Για την Ευρώπη των λαών και των κινημάτων - Η σημασία των ευρωεκλογών για την Ελλάδα και την Ευρώπη». Ομιλητές: Νίκος Χουντής-ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και η Όλγα Αθανίτη-μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Ομιλητές: Κυρατσώ Σκορδογιάννη, υπεύθυνη ανοιχτής θεραπευτικής κοινότητας «Στροφή», Κώστας Αρβανίτης, μέλος ΔΣ ΚΕΘΕΑ.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

Αγορά Θουκυδίδου και Αγορά Δωδεκανήσου.

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309 ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227 ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747

Ζωγράφου 6937271330 ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460 Καλλιθέα 6972256055 Ν. Σμύρνη 6972098143 ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381 Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378 ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803 Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858 Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742 ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384 Παραλία Πάτρας 6974977186

Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Αγρίνιο 6974473540 Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631 ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Κορώνη 6932422501 ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6977072458 Λοκρίδα (Αταλάντη) Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6977096663 6946950764 Λιβαδειά 6977684563 Ασκληπιείο 6936604279 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) Νοσοκομείο Νίκαιας 6973607585 6972910336 Λαμία 6973344352 Ψ.Ν.Α. 6944417885 ΗΠΕΙΡΟΣ: Νοσοκομείο «Σωτηρία» Ιωάννινα 6945704488 6984067690 Πρέβεζα 6932567576 Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: ΟΑΕΕ 6974701829 Κοζάνη 6982831776 ΥΠΑΑΤ 6945754555 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) Εκπαιδευτικοί Νότιας 6972814199 Αθήνας 6973223771 Φλώρινα 6944548787 ΧρηματοπιστωτικόςΘΡΑΚΗ: «Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566 Κομοτηνή 6978032247 Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΙΑ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Λάρισα 6978991247 Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ ΚΡΗΤΗ: 6973972804 Ηράκλειο 6949895565 Νοσοκομείο «Γεννηματάς» Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6977029532 6944916915 Εκπαιδευτικοί 6972167133 Ρέθυμνο 69799225065 ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • Eπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάµηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδροµή σας στο λογαριασµό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

ανάλυση • 11

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

Η κρίση στη Βενεζουέλα και η κυβέρνηση της Αριστεράς

Αντιμέτωποι με τον αντίπαλο: Ταξική αντεπίθεση ή «εθνική συμφιλίωση»;

Μέρος a’

Του Πάνου Πέτρου

προσπάθεια αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης Μαδούρο στη Βενεζουέλα έφερε στην επιφάνεια με οξυμένο τρόπο μια σειρά ζητήματα για την πορεία και το μέλλον της λεγόμενης «μπολιβαριανής διαδικασίας» και της ταξικής πάλης στη λατινοαμερικάνικη χώρα. Η σχετική συζήτηση είναι ούτως ή άλλως κρίσιμη, λόγω της σημασίας που έχει η Βενεζουέλα για το κίνημα και την Αριστερά στη Λατινική Αμερική και παγκόσμια. Έχει όμως ακόμα μεγαλύτερη σημασία για την Αριστερά στην Ελλάδα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε τροχιά διεκδίκησης της κυβερνητικής εξουσίας και η διεθνής πείρα, παλιά και πρόσφατη, πρέπει να μελετηθεί σοβαρά. Δεν θα ξοδέψουμε χώρο και χρόνο για να αποδομήσουμε εδώ την προπαγάνδα που έχουν εξαπολύσει η δεξιά αντιπολίτευση, τα μεγάλα ΜΜΕ και οι δυτικές κυβερνήσεις που προβάλλουν το σχήμα «ειρηνικοί διαδηλωτές δέχονται υπέρμετρη βία από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής». Μια σειρά ανεξάρτητα μίντια έχουν φροντίσει με το παραπάνω να αποκαλύψουν την πραγματικότητα, καταγράφοντας τις παραστρατιωτικές ομάδες που δρουν πίσω από τις γραμμές των φοιτητών διαδηλωτών και δείχνοντας τις επιθέσεις στα δημόσια λεωφορεία (που εξυπηρετούν με ένα νέο φτηνό σύστημα μετακινήσεων), στο Μπολιβαριανό Πανεπιστήμιο (που είναι ανοιχτό στα κατώτερα στρώματα), στο κουβανικό ιατρικό προσωπικό (που προσφέρει τις «αποστολές» υγείας για τους φτωχούς), στα κυβερνητικά οχήματα (που μετέφεραν αγαθά σε περιοχές με ελλείψεις). Όλα αυτά μαζί δείχνουν το «ταξικό περιεχόμενο», αλλά και τη «δημοκρατικότητα»της εξέγερσης.

Ένας αδίστακτος αντίπαλος Επισημαίνουμε αυτή τη συντονισμένη προπαγάνδα, γιατί αναδεικνύει την αντίληψη των «από πάνω» για τη δημοκρατία: «Καταπίεση» υπάρχει μόνο όταν απειλούνται ακόμα και με ελάχιστο περιορισμό οι «ελευθερίες» του κεφαλαίου. Για να υπερασπιστούν τέτοιες «θεμελιώδεις ελευθερίες», όλοι αυτοί μπορούν άνετα να υψώσουν τα λάβαρα του «εξωκοινοβουλευτικού αγώνα» που τον ξορκίζουν ως «αντιδημοκρατικό», όταν αγωνίζονται στο δρόμο οι «από κάτω». Μια αντίστοιχη ταξική υποκειμενικότητα χρειάζεται και η δική μας πλευρά. Το «ιστορικό» της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα (που σηκώνει τα λάβαρα ενάντια στην «κόκκινη δικτατορία») είναι ενδεικτικό: Πραξικόπημα τον Απρίλη του 2002, λοκάουτ για να «ματώσει» η οικονομία στα τέλη του 2002-αρχές του 2003, μποϊκοτάζ των εκλογών το 2005, βίαιες διαδηλώσεις μετά την ήττα στις προεδρικές εκλογές τον Απρίλη του 2013. Σήμερα είναι ένα νέο επεισόδιο. Μετά τη βαριά εκλογική ήττα στις αυτοδιοικητικές του Δεκέμβρη του 2013 (που είχαν οριοθετηθεί ως «δημοψήφισμα ενάντια στο Μαδούρο), η «μετριοπαθής» Δεξιά με επικεφαλής τον Καπρίλες αναδιπλώθηκε, αλλά η ακραία πτέρυγά της, με ηγέτες τους Λεοπόλδο Λόπεζ και Κορίνα Μασάδα, στράφηκε ξανά στον εξωκοινοβουλευτικό αγώνα, καλώντας στις σημερινές διαδηλώσεις με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Οι Jeffrey R. Webber και Susan Spronk (που παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στη χώρα), με αφορμή την «εξέγερση της Δεξιάς», με άρθρο τους αποκαλύπτουν όλο το δίκτυο της αντιπολίτευσης: Πολιτικά κόμματα από την κεντροαριστερά ως την ακροδεξιά, η Εκκλησία, η Fedecamaras (σύνδεσμος εργοδοτών), «πο-

λιτικά δίκτυα εργοδοτών» με συνδέσμους-επιχειρηματίες στην Μπογκοτά, το Καράκας και το Μαϊάμι, διεθνή «ιδρύματα» όπως το Κέντρο για τη Διεθνή Ιδιωτική Επιχειρηματικότητα στις ΗΠΑ, ντόπιες «ΜΚΟ» όπως το «Κέντρο για την Εκλαΐκευση της Οικονομικής Γνώσης για την Ελευθερία», συνεργάζονται σε δράσεις όπως το οικονομικό σαμποτάζ και για την επεξεργασία σχεδίων αποσταθεροποίησης. Αυτό το πολυσύνθετο και διεθνοποιημένο «δίκτυο», με τα τόσα παρακλάδια, είναι η πραγματική εικόνα του αντιπάλου, που στην περίπτωση της Ελλάδας κρύβεται πίσω από διπλωματικά χαμόγελα στις Βρυξέλλες, διμερείς συναντήσεις για «ανταλλαγή απόψεων» και «ημερίδες για την οικονομία». Στην Ελλάδα υπάρχει η σύντομη εμπειρία ανάμεσα στις εκλογές του Μάη και του Ιούνη του 2012 (μιντιακή υστερία, εργοδοτικοί εκβιασμοί προς τους υπαλλήλους για «λουκέτα», τραπεζικοί εκβιασμοί για «χρεοκοπία», παρεμβάσεις ευρωπαϊκών κυβερνήσεων). Τότε απλώς «βουτήξαμε τα ακροδάχτυλα» στη «θάλασσα» της λυσσαλέας ταξικής αντίδρασης. Σε περίπτωση εκλογικής νίκης της Αριστεράς, θα χρειαστεί να κολυμπήσουμε σε «άγρια κύματα» σαν αυτά που περιγράφηκαν παραπάνω. Το ερώτημα, που εύλογα τίθεται, είναι: Πώς αντιμετωπίζει κανείς έναν τέτοιο αντίπαλο;

Εξημερώνεται το τέρας; Αναφερθήκαμε παραπάνω στη διάσταση ανάμεσα στη «μετριοπαθή» Δεξιά και την «ακραία». Πράγματι, κορυφαίοι πολιτικοί της Δεξιάς δεν έχουν δώσει ανοιχτή πολιτική στήριξη, ούτε έχουν διαθέσει τις δυνάμεις τους (λοκάουτ κ.λπ.) στο κίνημα του Λόπεζ. Μετά την εκλογική ήττα του Δεκέμβρη, ο Καπρίλες, δεκάδες δήμαρχοι, κυβερνήτες της Δεξιάς και εργοδοτικά στελέχη, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Μαδούρο για «εθνική συμφιλίωση». Ένα τμήμα του μπολιβαριανού στρατοπέδου (με επικεφαλής τον ίδιο τον Μαδούρο) υπερτονίζει και υπερεκτιμά τις διαφορές μέσα στη Δεξιά, θεωρώντας πως στη «μετριοπαθή Δεξιά» βρίσκει έναν αξιόπιστο συνομιλητή, με τον οποίο, αν τα βρει, θα καταφέρει να απομονώσει τους «ακραίους». Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά για το ποιόν των «μετριοπαθών». Όπως γράφουν οι Webber και Spronk: Ο Καπρίλες «έχει πάντα ένα χέρι που κρυφά, προσεκτικά, μετράει το σφυγμό των συνωμοσιών για ανταρσία. Αν αυτός ο σφυγμός ζωηρέψει επαρκώς, θα εγκαταλείψει το δρόμο των διαπραγματεύσεων».

Ωστόσο το πρόβλημα του «εθνικού διαλόγου» δεν έχει να κάνει απλά με την ειλικρίνεια της «μετριοπαθούς Δεξιάς», αλλά με σοβαρότερες διαστάσεις. Οι διαφορές τακτικής μέσα στην αντεπαναστατική παράταξη κρύβουν την πλήρη συμφωνία στους τελικούς στόχους της. Όπως το θέτει το επαναστατικό σοσιαλιστικό ρεύμα Marea Socialista, το οποίο δραστηριοποιείται στο εσωτερικό του κυβερνητικού Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας (PSUV): «Βρισκόμαστε μπροστά στο κλασικό αντεπαναστατικό σχέδιο. Αποτελείται από την άσκηση πίεσης στην κυβέρνηση να εφαρμόσει αντιλαϊκά μέτρα και –κάνοντάς το αυτό– να χάσει πλήρως την κοινωνική της βάση, να βαθύνει την εικόνα εξουθένωσής της στον μπολιβαριανό λαό. Ως αποτέλεσμα, θα τους είναι πιο εύκολο να διώξουν την κυβέρνηση, είτε με βίαιη είτε με βελούδινη ανατροπή. Η κυβέρνηση του Μαδούρο διαπράττει ένα τρομερό λάθος, αν πιστεύει ότι υπάρχει μια “βίαιη” Δεξιά και μια άλλη που είναι “ειρηνική”, με την οποία η κυβέρνηση μπορεί να διαπραγματευτεί και η οποία θα σεβαστεί το Σύνταγμα. Όπως και στον παλιό συνδυασμό “καρότου και μαστίγιου”, αυτές οι πτέρυγες συγκλίνουν γύρω από έναν κοινό στόχο, την ήττα της Μπολιβαριανής Διαδικασίας». Αυτή η εκτίμηση της στρατηγικής «καρότο και μαστίγιο» είναι μια σοβαρή ανάλυση των σχεδίων των αντιπάλων της Αριστεράς, σε αντιπαράθεση με τα ευχολόγια για «εθνική ενότητα» και «συμφιλίωση». Η «εθνική συμφιλίωση», καθώς συμπεριλαμβάνει υποχωρήσεις στις απαιτήσεις της Δεξιάς και των καπιταλιστών, το μόνο που καταφέρνει είναι να αποθαρρύνει τη λαϊκή βάση του «μπολιβαρισμού» (ήδη η κυβέρνηση Μαδούρο ανακοίνωσε κάποια νομισματικά μέτρα που θα πλήξουν πιθανότατα το εργατικό εισόδημα, και τα οποία χαιρετίστηκαν από την Fedecamaras). Έτσι, ακόμα κι αν εξαγοράζει μερικές στιγμές «κοινωνικής ειρήνης», η «εθνική συμφιλίωση» τελικά σκάβει το λάκκο της μπολιβαριανής διαδικασίας.

Μόνος αξιόπιστος σύμμαχος οι «από κάτω» Αναμφίβολα το μεγαλύτερο στήριγμα για την κυβέρνηση Μαδούρο σ’ αυτή τη σύγκρουση είναι οι μάζες των «τσαβίστας» στους δρόμους. Το πρόβλημα είναι ότι η «εθνική ενότητα» και η «ειρήνη» δεν δίνουν σε αυτές τις μάζες το «πράσινο φως» να ξαναβγούν μπροστά ως πρωταγωνιστές και να περάσουν στην επίθεση. Υπάρχει ο κίνδυνος να υποβαθμιστούν –σύμφωνα με τα λόγια του Επαναστατικού Ρεύματος Μπολιβάρ

και Ζαμόρα– σε «απλώς μια εφεδρεία που μας κληροδοτήθηκε από τον κομαντάντε (Τσάβες) και είναι εύκαιρη για να την καλούμε σε στιγμές κινδύνου ή σε εκλογικές συγκυρίες». Είναι μια κρίσιμη επισήμανση στο ζήτημα του ταξικού προσανατολισμού των συμμαχιών. Οι προηγούμενες επιθέσεις της αντίδρασης (το 2002 και το 2003) άθελά τους προκάλεσαν την πιο πλούσια περίοδο αυτόοργάνωσης και δράσης των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων. Αυτή η ριζοσπαστικοποίηση έφερε τότε τη νίκη, ήταν η «ταξική έφοδος» που τσάκισε τα σχέδια της αντεπανάστασης. Αρκετοί «τσαβίστας» επικαλούνται την ενίσχυση των «μπολιβαριανών δυνάμεων» στο στρατό, την πετρελαϊκή βιομηχανία και τους κρατικούς τομείς της οικονομίας, για να αποδείξουν ότι η Διαδικασία δεν κινδυνεύει. Πρόκειται για μια στρατηγική που διασφαλίζει ίσως την κυβερνητική εξουσία, αλλά δεν διασφαλίζει το βάθεμα –ούτε καν τη συντήρηση στα σημερινά επίπεδα– της «μπολιβαριανής διαδικασίας». Έχει οδηγήσει στα συμπτώματα γραφειοκρατικής σκλήρυνσης, στην εμφάνιση της «μπολιμπουρζουαζίας» και στη σχετική αποδυνάμωση του λαϊκού κινήματος. Στον αντίποδα, σε συνάντηση 40 κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων στο Καράκας, μπήκε μπρος η συγκρότηση ενός «Λαϊκού Επαναστατικού Συμβουλίου», το οποίο επιδιώκει να απαντήσει στη Δεξιά με Επιτροπές Άμυνας που θα επιδιώκουν τον έλεγχο της παραγωγής και διανομής τροφίμων, καθώς και τoν έλεγχο των δημόσιων υπηρεσιών. Είναι τέτοιου τύπου δράσεις που μπορούν να σώσουν τη Μπολιβαριανή Διαδικασία, αλλά έρχονται αντικειμενικά σε σύγκρουση με «συνομιλητές» όπως η Fedecamaras. Γι’ αυτό και έχουν δίκιο αγωνιστές που ισχυρίζονται πως το θέμα που τίθεται δεν είναι μόνο «αν θα νικηθεί η Δεξιά», αλλά και το «με ποιον τρόπο θα νικηθεί». Και από τον τρόπο, θα κριθεί τελικά και το αν «θα έχει πραγματικά νικηθεί»...

Σημείωση: Οι πολιτικές εξελίξεις, οι τακτικές επιλογές της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, η στάση της βάσης των «τσαβίστας», έχουν ως υπόβαθρο την οικονομία. Σε αυτό το άρθρο επιλέξαμε να εστιάσουμε στον πολιτικό αγώνα στη Βενεζουέλα, αλλά στο επόμενο φύλλο θα επανέλθουμε για την οικονομική κατάσταση, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Μπολιβαριανή Διαδικασία και τα διδάγματα για την προσπάθεια εφαρμογής ενός αριστερού οικονομικού προγράμματος σήμερα.

• διεθνή

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας

Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σε όξυνση Του Πέτρου Τσάγκαρη

Ρωσία προσάρτησε με αρκετή ευκολία την Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας και την πόλη της Σεβαστούπολης, χρησιμοποιώντας ως νομιμοποιητική βάση το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος (97%). Έχοντας στην τσέπη την Κριμαία ο Πούτιν μπορεί τώρα να αρχίσει να διαπραγματεύεται με το Κίεβο και τη Δύση όσον αφορά την τύχη των υπόλοιπων ρωσόφωνων περιοχών της Ουκρανίας, αλλά και συνολικά το στάτους της χώρας αυτής. Στο τραπέζι μπαίνει επίσης και η τύχη της Υπερδνειστερίας. Την ίδια στιγμή, η προσωρινή ουκρανική κυβέρνηση βρίσκεται σε απόγνωση, βλέποντας ότι οι εθνικιστικές κραυγές της οδήγησαν άμεσα σε απώλειες εδαφών και μεγάλου μέρους του στόλου. Όσον αφορά την Ουκρανία, τα οικονομικά προβλήματα που οδήγησαν στην κατάρρευση της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς ταλανίζουν και την κυβέρνηση Γιάτσενιουκ, η οποία αντιλαμβάνεται ότι η διατήρηση της ενότητας της χώρας, αλλά και η οικονομική της επιβίωση περνά μέσα από την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ρωσόφωνων αλλά και μέσα από τη διατήρηση κάποιων σημαντικών οικονομικών δεσμών με τη Ρωσία (βλ. την απόλυτη εξάρτηση από ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά και το 38% των ουκρανικών εξαγωγών προς τη Ρωσία και το Καζακστάν). Η προσπάθεια απαγκίστρωσης από τους ναζί του δρόμου (εξ ου και η εκτέλεση Μουζίτσκο) λογοδοτεί σε αυτές τις ανάγκες.

Δυσκολίες

Όμως το μέλλον της ουκρανικής κυβέρνησης είναι πολύ θολό κι αυτό όχι μόνον λόγω των επερχόμενων εκλογών στα τέλη Μάη. Η πιθανή δανειοδότηση της χώρας από μια τρόικα ελληνικού τύπου, θα συνοδεύεται από δυσβάστακτα για το λαό μέτρα, ενώ είναι πολύ αμφίβολο αν το Κίεβο τελικά καταφέρει να επιβάλει τις απαιτούμενες από το ΔΝΤ ιδιωτικοποιήσεις στο ανατολικό κομμάτι της χώρας, λόγω της συνολικής αντίθεσης του πληθυσμού προς την κυβέρνηση. Ταυτόχρονα τα πιθανά οικονομικά αντίποινα της Ρωσίας -στις σχεδιαζόμενες από τη Δύση κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας- θα έχουν κι άλλες σοβαρές επιπτώσεις στην ουκρανική οικονομία. Η επιβολή καθεστώτος βίζας μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας θα δυσκολέψει (αν δεν καταστρέψει τελείως) τη ζωή των τριών εκατομμυρίων Ουκρανών που εργάζονται στη Ρωσία. Τέλος, η ευκολία με την οποία παραδόθηκαν στους Ρώσους εκατοντάδες ουκρανικά στρατόπεδα στην Κριμαία αλλά και πληθώρα πολεμικών πλοίων, δείχνει ότι ο εθνικιστικός οίστρος από μόνος του δεν μπορεί να πείσει τον στρατό να πολεμήσει –ή τουλάχιστον δείχνει ότι το Κίεβο δεν μπορεί να

ελέγξει καθολικά το στρατό– και αυτός ο παράγοντας είναι καθοριστικός σε μια πιθανή θερμή αντιπαράθεση με τη Ρωσία.

Σύγκρουση

Όμως η μεγάλη εικόνα είναι η σύγκρουση ΗΠΑ-ΕΕ από τη μια και Ρωσίας από την άλλη. Μέχρι στιγμής, οι ΗΠΑ και οι ΕΕ έχουν να επιδείξουν μόνον λεονταρισμούς, καθώς επιβάλλούν κυρώσεις… σε μερικές δεκάδες Ρώσους αξιωματούχους και καπιταλιστές που στηρίζουν τον Πούτιν μη δίνοντάς τους βίζα και παγώνοντας τα (στις περισσότερες περιπτώσεις ανύπαρκτα) περιουσιακά τους στοιχεία στη Δύση. Ακόμη κι αν οι κυρώσεις φτάσουν σε υψηλό επίπεδο (το επίπεδο 3 όπως λένε), δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα, καθώς αυτό είναι το συμπέρασμα της πρόσφατης ιστορίας: Οι κυρώσεις στο καθεστώς Σαντάμ στο Ιράκ διήρκησαν πολλά χρόνια και ήταν πολύ πιο άγριες σε βάρος του πληθυσμού (πέθαναν 500.000 παιδιά εξαιτίας της έλλειψης φαρμάκων). Κι όμως το καθεστώς άντεξε μια χαρά μέχρι που έπιασαν δουλειά οι αμερικανικές βόμβες και τα τανκς. Το γειτονικό Ιράν όχι μόνον άντεξε στο εμπάργκο, αλλά ανέπτυξε τεχνολογία και άλλες δυνατότητες – και στο τέλος αυτοί που υποχώρησαν ήταν οι Δυτικοί αποδεχόμενοι το δικαίωμα της Τεχεράνης στον εμπλουτισμό ουρανίου. Η Κούβα, απομονωμένη γεωγραφικά και κυριολεκτικά μέσα στο στόμα του (αμερικανικού) λύκου, αντέχει επί μισό αιώνα και πλέον. Αν μπόρεσαν να αντέξουν μικρές χώρες, μπορεί κανείς να φανταστεί τις δυνατότητες της σημερινής Ρωσίας. Ούτε φυσικά ευσταθεί το επιχείρημα ότι η Ρωσία θα υποστεί βαρύτερες συνέπειες εξαιτίας της βαθιάς εμπλοκής της οικονομίας

της με το παγκόσμιο σύστημα. Ίσα ίσα, γι’ αυτό το λόγο, οι συνέπειες των όποιων κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας θα μεταφερθούν είτε ακούσια είτε εκούσια σε ολόκληρο το παγκόσμιο σύστημα, δηλ. μπορούν να μετατραπούν σε μπούμερανγκ. Οι αναλυτές της Deutsche Bank, π.χ., εκτιμούν ότι οι γαλλικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες (έχουν απαιτήσεις) από τη Ρωσία ύψους 51 δισ. δολ. Οι αυστριακές τράπεζες είναι εκτεθειμένες κατά 17 δισ. δολ., ποσό που για τα δεδομένα της χώρας είναι εξαιρετικά μεγάλο. Συνολικά οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι εκτεθειμένες στη Ρωσία κατά περίπου 160 δισ. δολάρια. Στις σημερινές συνθήκες κρίσης, όταν οι τράπεζες μετά βίας περνούν τα στρες τεστ, η διαγραφή τέτοιων ποσών, θα σήμαινε πραγματική καταστροφή. Ούτε φυσικά θα υποχωρήσει η υποστήριξη των ολιγαρχών προς το Κρεμλίνο εξαιτίας των δυτικών κυρώσεων σε ορισμένους από αυτούς. Το καθεστώς στη Ρωσία δεν είναι διόλου ίδιο με αυτό της Ουκρανίας: στη Μόσχα την εξουσία τη διαχειρίζεται το «πολιτικό προσωπικό», δηλ. ο Πούτιν, οργανώνοντας την κυριαρχία των ολιγαρχών στην κοινωνία ακόμη και σε βάρος κάποιων από αυτούς (όπως ανακάλυψε και ο πολύς Μ. Χοντορκόφσκι). Τις περιουσίες και την εξουσία των Ρώσων ολιγαρχών τις εξασφαλίζει ο Πούτιν και όχι το αντίστροφο.

Ενέργεια

Όμως, το μεγάλο πρόβλημα της ΕΕ είναι η εξάρτησή της από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες. Ασφαλώς αν η ΕΕ κάνει εμπάργκο στις εισαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου από τη Ρωσία, η τελευταία θα χάσει ετησίως 70 δισ. δολ. ή το 3% του ΑΕΠ, ένα ποσό πολύ σοβαρό (η υψηλή τιμή των

ορυκτών καυσίμων υπήρξε η κύρια αιτία ανάπτυξης του ρωσικού καπιταλισμού τα τελευταία χρόνια). Το ερώτημα σε αυτή την περίπτωση είναι ποιος θα αντέξει περισσότερο σε έναν αγώνα δρόμου: Η ΕΕ θα πρέπει να επιδοθεί σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να καλύψει από άλλες χώρες το 30% της ενέργειας που χρειάζεται -και η στέρηση φθηνής ενέργειας θα είναι ιδιαίτερα καταστροφική στην προσπάθεια ανάκαμψης της Ένωσης, ενώ και η εσωτερική αλληλεγγύη και ενότητα που θα απαιτηθεί σε μια τέτοια περίπτωση -όπως ξέρουμε πολύ καλά- δεν υπάρχει.

Ρωσίας επειδή η Κίνα απείχε από την ψηφοφορία του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κριμαία (μόνον η Ρωσία έθεσε βέτο στη σχετική πρόταση των ΗΠΑ). Ωστόσο η στάση της Κίνας ήταν ευμενής ουδετερότητα υπέρ της Ρωσίας και αυτό διευκρινίστηκε στην κυβερνητική «Λαϊκή Ημερησία» του Πεκίνου η οποία τόνιζε «την ανικανότητα της Δύσης να καταλάβει τα διδάγματα της ιστορίας».

Αντίθετα η Ρωσία θα έχει ένα σχετικά πιο εύκολο έργο προκειμένου να βρει και πάλι αυτά τα 70 δισ. από άλλους αγοραστές ενέργειας, αλλά και πηγές για τα είδη πρώτης ανάγκης: Η Μόσχα έχει ήδη πολύ καλές εμπορικές και πολιτικές σχέσεις με τις υπόλοιπες χώρες της ομάδας BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Ν. Αφρική), η οποία αποτελεί το 42% του παγκόσμιου πληθυσμού και σχεδόν το 25% παγκόσμιας της οικονομίας.

Ίσως γι’ αυτό το λόγο ο Ομπάμα έρχεται για περιοδεία στην Ευρώπη: για να πείσει τους ηγέτες της ΕΕ να κλιμακώσουν τις κυρώσεις, παρά και ενάντια στα συμφέροντα των χωρών τους. Εκτός του ότι αυτό δεν θα είναι πολύ εύκολο, το πρόβλημα είναι πως η αμερικάνικη οικονομία είναι έως ένα βαθμό διαπλεκόμενη και αυτή με τη ρωσική, αφού, μεταξύ άλλων, οι ρωσικές τράπεζες κατέχουν αμερικανικά κρατικά ομόλογα ύψους 140 δισ. δολ. περίπου. Μπορεί το ποσόν να μην είναι πολύ μεγάλο, ωστόσο αν η Μόσχα επιλέξει τη μαζική πώλησή τους, τότε πιθανόν το ντόμινο της κατάρρευσης του δολαρίου και της αύξησης του επιτοκίου δανεισμού των ΗΠΑ, να είναι δραματικό. Επίσης, είναι πολύ πιθανόν, να υπάρξουν αντιρρήσεις από το πετρελαϊκό λόμπι των ΗΠΑ, καθώς η μεγαλύτερη επένδυση της ExxonMobil εκτός ΗΠΑ είναι σε συνεργασία με τη ρωσική Rosneft στην αρκτική: σε περίπτωση ρήξης ΗΠΑ-Ρωσίας οι πετρελαιάδες θα χάσουν δισεκατομμύρια από αυτήν την υπόθεση.

Οι εμπορικές συναλλαγές με την Κίνα, π.χ., έφτασαν το 2013 στα 89 δισ. δολάρια, ήταν δηλ. υψηλότερες από τις συναλλαγές της Ρωσίας με τη Γερμανία, ενώ οι νέες συμφωνίες μεταξύ των δύο χωρών αναμένεται να ανεβάσουν αυτό το ποσό στα 100 δισ. δολ. το 2015. Φυσικά κυρίαρχο ρόλο θα παίξουν οι συναλλαγές σε φυσικό αέριο, οι οποίες τώρα είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Με άλλα λόγια οι κυρώσεις μπορούν να ενισχύσουν όχι μόνον τη Ρωσία, αλλά και τη χώρα που οι ΗΠΑ θεωρούν ως κύριο εχθρό τους πλέον, δηλ. την Κίνα.

Απομόνωση;

Μπορεί η αμερικανική προπαγάνδα να μιλά για απομόνωση της

Αυτά τα αδιέξοδα στην επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας κάνουν πολύ ασταθές το δυτικό μέτωπο εναντίον της.

διεθνή • 13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

Το Die Linke, η ΕΕ και η κεντροαριστερά Ανησυχίες για «δεξιά στροφή» στη Συνδιάσκεψη Της Ελένης Τόλη

ο τριήμερο 14 έως 16 Φεβρουαρίου το Die Linke πραγματοποίησε στο Αμβούργο την συνδιάσκεψή του για τις ευρωεκλογές. Ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός των αποτελεσμάτων του συνεδρίου είναι «εξόχως αντιφατικά». Στο τελικό κείμενο, που ψηφίστηκε, υπάρχουν αρκετά σημεία τα οποία εξακολουθούν να παραπέμπουν στην αριστερή και ριζοσπαστική φυσιογνωμία του κόμματος. Ταυτόχρονα όμως, το συνέδριο αυτό, ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε προηγούμενο, σηματοδότησε μια «δεξιά» στροφή του Die Linke και τα ανοίγματά του προς τον κυβερνητισμό και την πιθανή συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία και τους Πράσινους. Εφαρμόζοντας μια αντιδημοκρατική διαδικασία, που δέχτηκε ισχυρή κριτική, οι σύνεδροι ωθήθηκαν να υιοθετήσουν αλλαγές σε σχέση με τα κείμενα που αρχικά είχαν κατατεθεί, και να κινηθούν προς μια πιο αφηρημένη, σχεδόν φιλοευρωπαϊκή στάση. Έτσι, εξαλείφτηκε από τις εισαγωγικές παραγράφους της απόφασης η φράση που χαρακτήριζε την ΕΕ ως «νεοφιλελεύθερη, μιλιταριστική και αντιδημοκρατική». Το τελικό κείμενο εξακολουθεί να περιέχει αρκετά σημεία με αιχμηρή κριτική στην ΕΕ, τα οποία ωστόσο είναι δίπλα-δίπλα με άλλα σημεία που καλλιεργούν αυταπάτες σχετικά με τις μεταρρυθμιστικές δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει για παράδειγμα η αυξημένη επιρροή του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου (θέση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας). Ταυτόχρονα βέβαια, στο κείμενο που ψηφίστηκε το Die Linke υιοθετεί την πιο προχωρημένη έως τώρα θέση σε σχέση με τους πρόσφυγες, ζητώντας σύνορα ανοιχτά για όλους και άμεσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Πριν από το συνέδριο, το σύνολο σχεδόν των γερμανικών ΜΜΕ είχε εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση στο Die Linke, κατηγορώντας το για ακραίες και εξτρεμιστικές θέσεις και χρησιμοποιώντας κατά κόρον τη γνωστή θεωρία των άκρων (κάτι έχουμε ακούσει και στα μέρη μας…). Στο επίκεντρο ήταν θέσεις όπως η παραπάνω σχετικά με το ρόλο της ΕΕ. Όμως και οι δημόσιες εμφανίσεις και συνεντεύξεις σημαινόντων στελεχών όπως ο Γκρέγκορ Γκύζι, οι οποίοι κράτησαν χα-

Ο αγώνας στο Μπαχρέιν

μηλούς τόνους και διακριτές αποστάσεις από τις αιχμηρές αντιευρωπαϊκές θέσεις, έριξαν «νερό στο μύλο» του αντιδραστικού Τύπου, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να εντοπίζει την ασυνέπεια ανάμεσα στις επίσημες θέσεις και τις εμφανίσεις στελεχών του κόμματος. Το συνέδριο του Die Linke, με τις αποφάσεις του, ενέδωσε σε αυτές τις πιέσεις, κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι προς πιθανές κυβερνητικές συμμαχίες με SPD και Πράσινους (το SPD έχει θέσει το ζήτημα της ΕΕ ως ένα από τα βασικά κριτήρια «κυβερνησιμότητας» του Die Linke). Παρακολουθώντας ωστόσο τις παρεμβάσεις των συνέδρων και το χειροκρότημα που δέχτηκαν όλες οι ευρωκριτικές ομιλίες, θα περίμενε κανείς ακριβώς το ανάποδο αποτέλεσμα.

Καμπανάκι

Οι αριστερές τάσεις και συνιστώσες μέσα στο Die Linke προσπάθησαν μέχρι τελευταία στιγμή να ωθήσουν σε πιο ριζοσπαστικές θέσεις και επέμεναν ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια πολιτική αλληλεγγύης με τα θύματα της τρόικας και των μνημονίων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Χτύπησαν το καμπανάκι ότι το Die Linke με αυτές τις θέσεις του τοποθετείται στο δεξιό άκρο της ευρωπαϊκής αριστεράς ακόμη και μέσα στο Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, τη στιγμή μάλιστα που ο γερμανικός καπιταλισμός δείχνει τα δόντια του στην υπόλοιπη Ευρώπη και συνεπώς οι γερμανοί αριστεροί πρέπει να είναι οι πιο ισχυροί αντιμερκελιστές. Οι θέσεις που ψηφίστηκαν καθώς και οι άνθρωποι που επιλέχτηκαν για το

ευρωπαϊκό ψηφοδέλτιο κάνουν πολύ δύσκολη μια συνεπή αντικαπιταλιστική προεκλογική εκστρατεία. Αριστεροί σύνεδροι που είναι γνωστοί για τις αιχμηρές τοποθετήσεις τους δεν μπήκαν σε εκλόγιμες θέσεις. Έτσι, το θέμα της επιλογής των προσώπων συμβαδίζει απόλυτα με τις θέσεις και αποφάσεις. Η δεξιά μετατόπιση του Die Linke κάνει ωστόσο ακόμη πιο επιτακτικό το γεγονός ότι οι αριστεροί μέσα στην Αριστερά πρέπει να παλέψουν ακόμη περισσότερο για τα δικαιώματα των εργατών και όλων των καταπιεσμένων. Ένα από τα μαθήματα του συνεδρίου είναι γι’ αυτούς η ανάγκη για καλύτερο συντονισμό. Οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι η προετοιμασία ήταν κάθε άλλο παρά ιδανική και υπήρχε μεγάλο πρόβλημα σε θέματα συντονισμού θέσεων. Όλοι όμως συμφωνούν ότι αυτή τη στιγμή στη Γερμανία δεν υπάρχει κάποια άλλη αριστερή πολιτική εναλλακτική. Το Die Linke παραμένει το μόνο κόμμα στη Γερμανία που απορρίπτει τις πολιτικές διάσωσης των τραπεζών, τις ιδιωτικοποιήσεις και την κατάργηση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Για το λόγο αυτό η αντικαπιταλιστική πτέρυγα του κόμματος θα πάρει μέρος στην εκλογική μάχη και θα παλέψει για ένα καλό αποτέλεσμα του Die Linke. Ήδη μπροστά τους έχουν το επόμενο συνέδριο στο Βερολίνο (9 – 11 Μαΐου) και η επιδίωξη είναι με ενιαία στάση, να προσπαθήσουν να κάνουν σαφές ότι η περαιτέρω προσαρμογή και πρόσδεση στο άρμα της σοσιαλδημοκρατίας μόνο να βλάψει μπορεί το Die Linke, καθιστώντας το στην ουσία περιττό και οδηγώντας το σε συρρίκνωση και μαρασμό.

Αίγυπτος: 529 θανατικές καταδίκες! Δικαστήριο διέταξε την θανατική ποινή για 529 υποστηρικτές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, στο μεγαλύτερο και πιο ντροπιαστικό «ρεκόρ» στη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Η δίκη-αστραπή, η απαγόρευση στους δικηγόρους των κατηγορουμένων να πάρουν το λόγο και η ίδια η πρωτοφανής απόφαση έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις του συνδικάτου των δικηγόρων, πολιτικών προσωπικοτήτων, ανθρωπιστικών οργανώσεων που μιλούν για ιστορικό αίσχος και ζητούν έφεση και ανατροπή της απόφασης (από τα δικαστήρια ή από τον Μούφτη που έχει τον τελευταίο λόγο στις θανατικές ποινές). Ως μέτρο σύγκρισης: Από το 1992 ως το 2001 έχουν εκδοθεί 94 θανατικές ποινές, από το 2009 ως το 2012 εκδόθηκαν 136,

ενώ στην κορύφωση της πιο σκληρής κατασταλτικής εκστρατείας που έχει ζήσει ποτέ η Αδελφότητα, επί Νάσερ, εκτελέστηκαν 10-15 μέλη της. Η απόφαση είναι αποκαλυπτική του χαρακτήρα και των προθέσεων του αιματοβαμμένου αιγυπτιακού καθεστώτος. Ο Σίσι και οι υποστηρικτές του χρησιμοποιούν τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» και μια εθνικιστική, ισλαμοφοβική υστερία για να εδραιώσουν την εξουσία τους, να σπείρουν το φόβο και να χτυπήσουν όποιον αντιπολιτεύεται το στρατιωτικό καθεστώς. Οι κατηγορίες που εκκρεμούν εις βάρος στελεχών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι ενδεικτικές. Δεν έχουν καμία σχέση με τα εγκλήματα της διακυβέρνησης Μόρσι, αλλά ανασυγκροτούν την «μουμπαρακική» ιδεολογία:

Ο Μόρσι αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο θανατικής ποινής για «αποκάλυψη κρατικών μυστικών στο Ιράν» και «συνωμοσία με τη Χαμάς και τη Χεζμπολά». Αντίστοιχες κατηγορίες περί «ξένων πρακτόρων», «φιλοτρομοκρατών» και «εθνοπροδοτών» εξαπολύονται και σε αγωνιστές του Κινήματος 6ης Απρίλη και της Αριστεράς. Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι απλά η ανασυγκρότηση της «μουμπαρακικής» ιδεολογίας, αλλά η ανασυγκρότηση –και ενίσχυση- της «μουμπαρακικής» πρακτικής. Μετά τις συλλήψεις και τις προσαγωγές, τους νόμους ενάντια στις διαδηλώσεις, την φίμωση των ΜΜΕ, το καθεστώς κλιμακώνει κατακόρυφα το «μήνυμά» του προς τους Αιγύπτιους επαναστάτες: Αν χρειαστεί (και αν αφεθεί ανενόχλητο) είναι πρόθυμο να στήσει κρεμάλες…

Απέναντι σε ένα όργιο καταστολής (δεκάδες γιατροί και νοσοκόμοι «εξαφανίζονται» ή φυλακίζονται, γιατί έχουν αποδείξεις για την αστυνομική βία) και με τον σαουδαραβικό στρατό να έχει εγκατασταθεί στη χώρα, ο λαός του Μπαχρέιν συνεχίζει τον αγώνα που ξεκίνησε το 2011, στα πλαίσια των αραβικών εξεγέρσεων. Ο θάνατος στο νοσοκομείο του 23χρονου Jaffer Al-Durazi, αφού είχε υποστεί βασανιστήρια στα χέρια της αστυνομίας, προκάλεσε ένα νέο μεγάλο κύμα διαδηλώσεων σε μικρές πόλεις, αλλά και στα περίχωρα της πρωτεύουσας Μανάμα. Οι δυνάμεις καταστολής κύκλωσαν τις περιοχές των συγκεντρώσεων και ξέσπασαν για πολλοστή φορά συγκρούσεις των διαδηλωτών με την αστυνομία και τις Σαουδαραβικές δυνάμεις. Κόντρα σε θεούς και δαίμονες και απέναντι σε γιγάντιες δυσκολίες, οι αραβικές μάζες συνεχίζουν τον αγώνα τους. Είχε ήδη φανεί στην Αίγυπτο και τη Συρία, αλλά το Μπαχρέιν το επιβεβαιώνει ξανά εμφατικά: Θα χρειαστεί να τρίξει συθέμελα το «κάστρο της αντίδρασης», το Βασίλειο των Σαούντ, για να προχωρήσει ο αγώνας. Κι αν αυτό είναι δύσκολο να γίνει «από μέσα», ίσως πραγματοποιηθεί από τον πολλαπλασιασμό των «εξωτερικών μετώπων» που διαχειρίζονται οι Σαούντ, όπως στην Αίγυπτο και τη Συρία. Είναι μια –ακόμα– πτυχή των δεσμών που έχουν (και οφείλουν να αναπτύξουν) οι αραβικές εξεγέρσεις ως ενιαία διαδικασία…

Αντιπολεμική δράση στη Ρωσία

Μία από τις –πολλές– αρνητικές παρενέργειες των γεωπολιτικών ανταγωνισμών στην Ουκρανία είναι και η όξυνση των δυσκολιών για το ρωσικό κίνημα. Ένα κύμα μεγαλορωσικού σωβινισμού έχει κατακλύσει τα ΜΜΕ, με τον Πούτιν να απολαμβάνει το υψηλότερο επίπεδο δημοφιλίας που είχε ποτέ, ενώ ο σωβινιστικός πυρετός επιτρέπει στο Κρεμλίνο να οξύνει την καταστολή του. Μια σειρά ανεξάρτητα μίντια έκλεισαν τις τελευταίες μέρες, λόγω της «αντιπατριωτικής» τους στάσης. Οι πρώτες αυθόρμητες αντιπολεμικές διαδηλώσεις χτυπήθηκαν από την αστυνομία. Σε αυτό το κλίμα, ήταν μια σπουδαία ανάσα οι πάνω από 50.000 αντιπολεμικοί διαδηλωτές στη Μόσχα, στις 15 Μάρτη. Ήταν η μεγαλύτερη διαδήλωση μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις στην ορκωμοσία του Πούτιν και «έσπασαν» τη «μαυρίλα» που είχε επικρατήσει από το μπαράζ πολιτικών διώξεων. Το κάλεσμα ξεκίνησε από τους φιλελεύθερους, αλλά υπήρξε ένα ορατό κόκκινο και μαυροκόκκινο μπλοκ που παρενέβη πολιτικά. Οι αναρχικοί με το πανό «Όχι πόλεμο – μόνο ταξικό πόλεμο», το Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα με το πανό «Ο λαός πληρώνει πάντα τον πόλεμο», ένα μπλοκ ΛΟΑΤ διαδηλωτών, άλλες οργανώσεις της άκρας Αριστεράς, που στα «φιλελεύθερα» συνθήματα αντιπαρέβαλλαν συνθήματα όπως «Λιγότερα τανκς - περισσότερα σχολεία», «Μόνο μια λύση – αντίσταση» και επιχειρούσαν να εξηγήσουν πως η πάλη ενάντια στα σχέδια του Πούτιν δεν πρέπει να ταυτίζεται με πολιτική στήριξη στη νέα εξουσία του Κιέβου.

Ταϊβάν: Κατάληψη του κοινοβουλίου

Εκατοντάδες φοιτητές έχουν καταλάβει το κοινοβούλιο της Ταϊβάν, ενώ χιλιάδες διαδηλωτές τους υποστηρίζουν συγκεντρωμένοι έξω από το κτίριο. Το φοιτητικό κίνημα (που οργανώνει πανεθνική απεργία) με τη στήριξη των καθηγητών πανεπιστημίου, εναντιώνεται στη νέα Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου με την Κίνα. Στα κείμενα των φοιτητών καταγγέλλονται συνολικά οι λογικές των διαφόρων συμφωνιών Ελευθέρου Εμπορίου διεθνώς, αν και κυριαρχεί η αναφορά στα συμφέροντα των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρών εμπόρων, που απειλούνται από το μεγάλο κινεζικό κεφάλαιο. Ωστόσο, στις κινητοποιήσεις συμμετέχουν και συνδικαλιστικές ομοσπονδίες και ο Πανεθνικός Εργατικός Συνασπισμός Κλειστών Μονάδων που φέρνουν στο «λεξιλόγιο» του κινήματος τα ζητήματα των εργατικών συμφερόντων, τα οποία θα συντριβούν, αν αφεθεί ελεύθερο το κινεζικό κεφάλαιο να «εισβάλει» στην Ταϊβάν. Το ευχάριστο είναι πως η εμφάνιση συνθημάτων που εκφράζει τον ταϊβανέζικο «αντικινεζισμό» είναι μέχρι σήμερα περιθωριακή, ενώ στα «μαθήματα στο δρόμο» οι συζητήσεις παίρνουν άλλες κατευθύνσεις: «Πώς επηρεάζει το διεθνές εμπόριο τη δημοκρατία;», «Τι σημαίνει το ελεύθερο εμπόριο για την ελευθερία του λόγου;» κ.ά.

14 • νεολαία

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

«Αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία» στις σχολές

Να οργανώσουμε μάχες ανατροπής και όχι «εναλλακτικά πρότυπα» Του Νικόλα Κολυτά

ίναι αλήθεια πως στην κρίσιμη σημερινή πολιτική συγκυρία το φοιτητικό κίνημα παραμένει ανενεργό. Την ώρα που τα μνημόνια τσακίζουν κάθε δημόσιο και δωρεάν αγαθό και η συνολική επίθεση του συστήματος ολοένα και εντείνεται, η φοιτητική Αριστερά πρέπει να βρει τα κατάλληλα «όπλα» προκειμένου να δώσει μια δυναμική απάντηση. Η κατάσταση στα πανεπιστήμια είναι τραγική. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης προσπαθεί να πλήξει κάθε ίχνος δημόσιου χαρακτήρα των πανεπιστημίων. Η νεολαία είναι αντιμέτωπη με τη διαρκή υποβάθμιση του επιπέδου σπουδών της και την παντελή έλλειψη μετέπειτα επαγγελματικής προοπτικής. Η επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ασταμάτητη και εκφράζεται μέσα από τις περικοπές των συγγραμμάτων, τις εξώσεις φοιτητών από τις εστίες, τα κλεισίματα εστιών, τον περιορισμό των δωρεάν σιτιζόμενων φοιτητών, τις απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων και καθηγητών και τα κουρέματα των δαπανών για την παιδεία. Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ η κοινωνία μαστίζεται από τις επιπτώσεις των μνημονίων και αναζητά μια διέξοδο μέσα από πληθώρα εργατικών κινητοποιήσεων

(καθηγητές, διοικητικοί υπάλληλοι πανεπιστημίων, αγρότες, καθαρίστριες, γιατροί ΕΟΠΥΥ). Το αίτημα της ανατροπής έχει γίνει σύνθημα για τους εργαζόμενους και τη νεολαία και τα αριστερά σχήματα στις σχολές οφείλουν να το αφουγκραστούν.

«Αντιπαραδείγματα» Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ένα μεγάλο τμήμα της ΑΡΕΝ προωθεί και υλοποιεί την ιδέα της δημιουργίας αυτοδιαχειριζόμενων χώρων μέσα στις σχολές, συγκεκριμένα αυτοδιαχειριζόμενων κυλικείων, ως απάντηση στα παραπάνω προβλήματα. Τα κυλικεία αυτά, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη άποψη, θα λειτουργήσουν ως αντιπαραδείγματα στην υφιστάμενη κατάσταση, αποτελώντας έμπρακτη απόδειξη για το ότι η κοινωνία μπορεί να λειτουργήσει αλλιώς. Υποστηρίζεται ότι μέσα από αυτούς τους χώρους θα οικοδομηθεί παράλληλα μια διαφορετική κουλτούρα ανθρώπων, που δεν θα βασίζονται στο ατομικό συμφέρον και στο κέρδος, αλλά στο συλλογικό τρόπο ζωής. Με άλλα λόγια προκρίνεται η αντίληψη ότι αυτές οι μικρές νησίδες αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης πρέπει να αποτελέσουν πρωταρχικό στόχο για την ΑΡΕΝ, δείχνοντας το δρόμο για το τι κοινωνία οραματιζόμαστε.

Η ΑΡΕΝ οφείλει να αποκτήσει μια πιο ταξική παρέμβαση, ένα συνολικό σχέδιο ρήξης και ανατροπής Αυτό που λείπει από τα πανεπιστήμια, αλλά και από την κοινωνία δεν είναι κάποιες μικρές νησίδες ανατροπής, τα λεγόμενα αντιπαραδείγματα. Η προτεραιότητά μας δεν πρέπει να είναι να φτιάξουμε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα ή συνεταιρισμούς που θα δρουν παράλληλα με την καπιταλιστική πραγματικότητα, αλλά να συγκροτήσουμε αγωνιστικά μέτωπα ανατροπής της καπιταλιστικής πραγματικότητας συνολικά. Στόχος μας δεν πρέπει να είναι το να παρακάμψουμε ή να κυκλώσουμε το υπάρχον σύστημα, αλλά να το ανατρέψουμε ολόκληρο και σε αυτό το στόχο δεν υπάρχουν σύντομοι δρόμοι.

Με το να πιστεύουμε ότι η δημιουργία πολλαπλών αυτοδιαχειριζόμενων κυλικείων αποτελεί βασικό όπλο για να έρθουμε πιο κοντά στο σοσιαλισμό, είναι σαν να αρνούμαστε τη μαρξιστική μας παράδοση και να συνταυτιζόμαστε με τους ουτοπικούς σοσιαλιστές του 19ου αιώνα. Τα παραδείγματα της ΒΙΟΜΕ και των αυτοδιαχειριζόμενων εφημερίδων δείχνουν όντως ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να οργανώσουν διαφορετικά τη ζωή τους, όμως η οργάνωση αυτή θα πρέπει να στοχεύει στην αντικαπιταλιστική ανατροπή και όχι στη διαμόρφωση μιας παράλληλης πραγματικότητας, όπως συμβαίνει με τα κυλικεία στις σχολές.

Μέσα και σκοπός Με το να αναγάγουμε το σκοπό μας (μια κοινωνία που θα βασίζεται στην αυτοοργάνωση, στην αλληλεγγύη και στις αποφάσεις των από κάτω, όπως συμβαίνει στα κυλικεία) σε μέσο πάλης, πέφτουμε σε μια μεγάλη παγίδα αδράνειας και ταυτοχρόνως πετιόμαστε εκτός μάχης. Με άλλα λόγια, για μας τα αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία, που έγιναν με πρωτοβουλία της ΑΡΕΝ, δεν πρέπει να αποτελέσουν απλώς ένα εναλλακτικό πρότυπο μέσα στην κυρίαρχη πανεπιστημιακή δομή, αλλά πρέπει να γίνουν χώροι έντονης πολιτικής συζήτησης και ζύμωσης, αποτελώντας κύτταρα αγώνα ενάντια στις

πολιτικές που καταστρέφουν τα πανεπιστήμια και την κοινωνία. Το επίδικο για τη φοιτητική Αριστερά δεν είναι το να εκφράσει τη φοιτητική κίνηση, αλλά να δώσει στους φοιτητές τα κατάλληλα εργαλεία για να εκφρασθούν, να οργανωθούν και να αγωνιστούν. Η δημιουργία κοινών επιτροπών αγώνα φοιτητών-καθηγητών-εργαζομένων σε μια μόνιμα αγωνιστική κατεύθυνση μπορεί να συσπειρώσει πολύ περισσότερο κόσμο και να κάνει κάθε φοιτητικό ή εργατικό αγώνα κτήμα του κάθε φοιτητή. Η εξοικείωση των φοιτητών με τις συλλογικές διαδικασίες είναι ένα πολύ σοβαρό στοίχημα που πρέπει να το κερδίσει η Αριστερά. Η μαζικοποίηση των φοιτητικών συνελεύσεων και η λήψη αγωνιστικών αποφάσεων πρέπει να αποτελέσουν πρωταρχικούς στόχους. Για να γίνουν αυτά, η ΑΡΕΝ οφείλει να αποκτήσει μια πιο ταξική παρέμβαση που να μπορεί να αγκαλιάζει συνολικά τα προβλήματα των φοιτητών πέραν αυτών της φοιτητικής καθημερινότητας και να αναδεικνύει ότι κάθε μικρή ή μεγάλη διεκδίκηση σε κάθε σχολή εντάσσεται σε ένα συνολικό σχέδιο ρήξης και ανατροπής της κυβέρνησης και των πολιτικών λιτότητας. Μόνο χτίζοντας τις βάσεις της σύγκρουσης με το υπάρχον σύστημα, μπορούμε να διεκδικήσουμε μια άλλη κοινωνία.

Τουρκία: Ο Ερντογάν κλείνεται στο «γυάλινο πύργο» του Της Έλενας Λέχρη-Κοτρώνη

Εννέα μήνες μετά τις μαζικές διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, ο λαός ξαναβγήκε στους δρόμους. Στις 11 Μαρτίου ανακοινώθηκε ο θάνατος του Μπερκίν Ελβάν, δεκαπεντάχρονου μαθητή, ο οποίος τραυματίστηκε από κάνιστρο δακρυγόνου στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του περασμένου Ιουνίου και υπέκυψε στα τραύματά του έπειτα από 269 ημέρες νοσηλείας.

Αντιδράσεις Η λαϊκή αντίδραση στο άκουσμα της δολοφονίας του παιδιού, η οποία έχει ηθικό αυτουργό το κράτος, ήταν άμεση. Εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές κατέκλυσαν τους δρόμους διαδηλώνοντας κατά της κυβέρνησης ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) και της αστυνομικής βίας. Η απάντηση που δόθηκε από την κυβέρνηση και την αστυνομία στόχευε στη διάλυση της αυθόρμητης διαδήλωσης που ακολούθησε έπειτα από την κηδεία

και κορυφώθηκε με ανηλεείς και συνεχείς επιθέσεις στο σώμα των διαδηλωτών.

στο εσωτερικό της χώρας και ξεσήκωσε κινήματα αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο.

Οι σημερινές μεγάλες διαδηλώσεις, μοιάζουν με συνέχεια των ιστορικών διαδηλώσεων που σημειώθηκαν τον Ιούνη του 2013 στην Κωνσταντινούπολη, με αφορμή την είδηση πως το δημόσιο πάρκο Gezi, θα αντικαθίστατο από ένα εμπορικό κέντρο. Οι κοινωνικοί και πολιτικοί λόγοι, που ώθησαν τότε και ωθούν σήμερα τους πολίτες να αντιστέκονται και να διαδηλώνουν, έχουν αίτια ταξικά και αποκαλύπτουν με τον πιο άγριο τρόπο, το κράτος ως υποχείριο του κεφαλαίου. Το πάρκο Gezi στάθηκε η αφορμή για να ξεσπάσει και να εκφραστεί η λαϊκή οργή απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης Ερντογάν. Η κυβέρνηση και η αστική τάξη της Τουρκίας δεν θα μπορούσαν ποτέ να προβλέψουν πως το χτίσιμο ενός πολυκαταστήματος στη θέση ενός πάρκου, θα αποτελούσε τη θρυαλλίδα που πυροδότησε τη λαϊκή αντίδραση, προκάλεσε θύελλα αντίστασης και εξέγερσης

Στην υπαρκτή δυσφορία που υπήρχε, έχει προστεθεί η οργή που προκαλούν οι αποκαλύψεις για τα οικονομικά σκάνδαλα δισεκατομμυρίων και τις κατηγορίες περί διαφθοράς, που δημοσιοποιούνται καθημερινά, και εμπλέκουν τον Ερντογάν, καθώς οι άνθρωποι που έβλεπαν την οικονομία να αναπτύσσεται δίχως να δημιουργούνται ευκαιρίες για τη νεολαία και τον κόσμο της εργασίας, βλέπουν σήμερα πως γινόταν ένα «πάρτι» δισεκατομμυριών. Απέναντι σε ένα λαό που βράζει και αγωνίζεται, η κυβέρνηση απαντά με αλαζονεία και καταστολή. Ο Ερντογάν απαγγέλλει κατηγορίες εναντίον ενός νεκρού παιδιού χαρακτηρίζοντάς το τρομοκράτη, ενώ επιχειρεί να φιμώσει την ελευθερία του διαδικτύου (φτάνοντας να κλείσει το Twitter) και του Τύπου.

Εκλογές Ο Ερντογάν κρατά σκληρή στάση, πιθανά γιατί ποντάρει στις επερ-

χόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές στις 30 Μάρτη, που όπως όλα δείχνουν, δεν θα επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας (κυρίως λόγω της αθλιότητας της μείζονος αντιπολίτευσης, των κεμαλικών, φιλοστρατιωτικών εθνικιστών).

Απομόνωση Ωστόσο, αποτέλεσμα όλων αυτών των κοινωνικοπολιτικών γεγονότων είναι η οριστική απομόνωση του κυβερνώντος κόμματος από τα ριζοσπαστικά κομμάτια της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας, καθώς το «χάσμα» που γεννήθηκε από την καταστολή στην Ταξίμ τον Ιούνη, βαθαίνει διαρκώς. Η πρωτοφανής συσσώρευση εξουσίας από το κυβερνόν κόμμα ερμηνεύθηκε από τον Ερντογάν ως «άκρατη» ελευθερία, να πράττει κατά το δοκούν. Ωστόσο αυτή η εξουσία και η δημοτικότητα είχε γίνει αρχικά εφικτή εξαιτίας των δημοκρατικών μέτρων που είχε πάρει το AKP. Σήμερα, η πολιτική κρίση (και το «φάντασμα» της οικονομικής κρίσης) μεταλ-

λάσσει την κυβέρνηση Ερντογάν, που χρησιμοποίησε τη δημοτικότητα που κατείχε για να πλήξει τις αντιπολιτευτικές ελευθερίες (επιθέσεις σε σοσιαλιστές, Κούρδους, λαϊκούς, Αλεβίτες) και συμπεριφέρεται όλο και περισσότερο ως αυταρχικό καθεστώς.

μετανάστες • 15

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 26 Μάρτη 2014

22 Μάρτη: Χιλιάδες διαδηλωτές ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίοu

Του Θανάση Κούρκουλα

ι μαζικές κινητοποιήσεις και δράσεις για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού που έγιναν το Σάββατο 22 Μάρτη στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε μια σειρά από πόλεις της Ελλάδας, έστειλαν ηχηρό μήνυμα στη ρατσιστική παράκρουση της κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά και στην απόπειρα επανεμφάνισης των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής σε μια σειρά περιοχές με αφορμή τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Ενωμένοι Την ώρα που ο δηλωμένος αντικομουνιστής γραμματέας της κυβέρνησης, Μπαλτάκος, μετά από αντιδράσεις απέσυρε για τρίτη φορά την αισχρή τροπολογία περί απέλασης των μεταναστών που καταγγέλλουν ρατσιστικές συμπεριφορές, χιλιάδες διαδηλωτές απαντούσαν με συνθήματα όπως «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, του απεργού του άνεργου και του μετανάστη». Απέναντι στις φασιστικές προκλήσεις της Χρυσής Αυγής, που τολμάει να επανεμφανίζεται στο κέντρο του Πειραιά ανήμερα την 21η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού, την Αθήνα δονούσε το σύνθημα «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί». Ήταν εκεί μετανάστες από την αφγανική κοινότητα, μεταξύ τους και διασωθέντες ναυαγοί από το Φαρμακονήσι, όπως και από την πακιστανική κοινότητα μαζί με τους γονείς του δολοφονημένου από τους νεοναζί Σαχζάντ Λουκμάν. Πολλές δεκάδες μετανάστες διαδήλωσαν με τα μπλοκ από την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κρά-

Ο πρόξενος της Βουλγαρίας στην Αθήνα δήλωσε ότι η Βουλγαρική Δημοκρατία προτίθεται να παρέμβει, προκειμένου να ανατεθεί η επιμέλεια της ανήλικης Μαρίας, που είχε βρεθεί πριν από λίγο καιρό σε καταυλισμό Ρομά, σε ίδρυμα της Βουλγαρίας. Την πήραν από τους ανθρώπους που την είχαν μεγαλώσει, την πήγαν στο «Χαμόγελο του παιδιού», όπου το παιδί δεν είχε με ποιον να μιλήσει, αφού δεν ξέρει ελληνικά, και τώρα θέλουν να τη στείλουν στη Βουλγαρία. Για το καλό της... NNN

τησης, το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών και τα Πίσω Θρανία, την Ένωση Αφρικανών Γυναικών, Αφρικανών και Μπαγκλαντεσιανών εργατών, μέχρι και την ΚΕΕΡΦΑ. Η μαζικότητα των διαδηλώσεων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ήταν αποτέλεσμα ενός συνδυασμού δυνάμεων όπως η ΚΕΕΡΦΑ που έκανε το αρχικό κάλεσμα, αλλά και ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας-Πειραιά, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δημοτικές του Παρατάξεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, καθώς και αντιρατσιστικές οργανώσεις όπως η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» και το Δίκτυο, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα.

Προβλήματα Έτσι προέκυψαν ιδιαίτερα μαζικά αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά γεγονότα, που τόσο έχουμε ανάγκη την ώρα που φτιάχνονται νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως στο Χαϊδάρι και παρατείνεται η κράτηση των μεταναστών σε αυτά πέραν του 18μήνου. Η συμμετοχή του κόσμου θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη, εάν οι σύντροφοι της ΚΕΕΡΦΑ είχαν ανταποκριθεί θετικά στο κάλεσμα για συνδιοργάνωση που τους απηύθυναν οι άλ-

λες αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές οργανώσεις (Α/Φ Συντονισμός, ΚΑΡ, Δίκτυο), αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ενάμιση μήνα πριν από τα συλλαλητήρια. Αυτό παραμένει ένα σοβαρό ζητούμενο για το μέλλον, αν πραγματικά θέλουμε την ήττα του θεσμικού ρατσισμού της κυβέρνησης και των νεοναζί στους δρόμους. Ανάμεσα στις επιτυχίες του κινήματος στις 22 Μάρτη αξίζει τον κόπο να καταγράψουμε την αντιφασιστική συναυλία στην Πτολεμαΐδα, αλλά και τη διαδήλωση στα Χανιά, που συγκέντρωσαν πολλές εκατοντάδες κόσμου η καθεμιά.

Διεθνείς πορείες Διεθνώς έγιναν αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις σε ευρωπαϊκές πόλεις όπως στο Λονδίνο (κάλεσμα από την UAF), στο Παρίσι και άλλες γαλλικές πόλεις (NPA και αντιρατσιστικές οργανώσεις), το Άμστερνταμ (Αντικαπιταλιστική Αριστερά και Αυτόνομοι), αλλά και στο Σικάγο και τη Νέα Υόρκη ως κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στο ελληνικό αντιφασιστικό κίνημα (ISO, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ Νέας Υόρκης κ.λπ.), τη Μελβούρνη και τη Σεούλ. Στην Ελλάδα οι κινητοποιήσεις αυτές κρατάνε το νήμα της αντιρατσιστικής και αντι-

φασιστικής δράσης, παρά το γεγονός πως έχουμε για τα καλά μπει στην προεκλογική περίοδο, ενώ επόμενος σημαντικός σταθμός του αντιφασιστικού κινήματος θα είναι το διεθνές τριήμερο του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά, 11-12-13 Απρίλη στη Σχολή Καλών Τεχνών. Εξαιρετική σημασία τέλος έχει να είναι μαζική η κινητοποίηση που οργανώνουν στις 5 Απρίλη το Αντιφασιστικό Μπλοκ 15, μαζί με τοπικούς φορείς του Χαϊδαρίου και του Αιγάλεω, για να εμποδιστεί η δημιουργία δύο νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών στο νοσοκομείο Λοιμωδών και τον Σκαραμαγκά. Ενόψει των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών του Μαΐου, η πολιτική και κοινωνική Αριστερά χρειάζεται να «σηκώσει» στα σοβαρά τη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες, ώστε να καταγράψουμε και εκλογικά μια σημαντική αλλαγή συσχετισμών στην κοινωνία, προς όφελος των δυνάμεων του αγώνα και της αλληλεγγύης απέναντι στο σκοταδισμό της ακροδεξιάς ρατσιστικής κυβέρνησης και των νεοναζί. Το στοίχημα είναι ανοιχτό και οφείλουμε όλοι να ανταποκριθούμε, με όλες μας τις δυνάμεις.

Μαζική η συναυλία στην Πτολεμαΐδα Με μεγάλη επιτυχία διεξήχθη η αντιρατσιστική-αντιφασιστική συναυλία στην κεντρική πλατεία Πτολεμαΐδας, στo πλαίσιo των εκδηλώσεων για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού. Τη συναυλία διοργάνωναν η ΕΛΜΕ Εορδαίας, η Ομάδα Αλληλεγγύης Πολιτών Εορδαίας, η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», ο ΣΥΡΙΖΑ Εορδαίας, το Ρεύμα Πολιτών Εορδαίας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κι άλλες κινήσεις, και την παρακολούθησαν εκατοντάδες πολίτες της περιοχής. Κυρίως νεολαία, αλλά και άνθρωποι όλων των ηλικιών, διασκέδασαν και τραγούδησαν σε ρυθμούς ροκ και λαϊκού τραγουδιού, καλύπτοντας και ένα σημαντικό

κομμάτι των εξόδων της εκδήλωσης. Τα συγκροτήματα που στήριξαν μουσικά την εκδήλωση ήταν οι Ecollapse, οι Long Strange Dreams, οι Aptallica και οι «Έξω από την πλάνη», με αρκετά τραγούδια πολιτικοποιημένα και αντιφασιστικά. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας μοιράστηκαν ή διαβάστηκαν αντιρατσιστικά ποιήματα και κείμενα για την επικαιρότητα, καλώντας σε αποφασιστική πάλη ενάντια στους ναζί της Χρυσής Αυγής και τις ρατσιστικές πολιτικές της μνημονιακής συγκυβέρνησης, ενώ έγινε και ανακοίνωση της «Πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα» και μαζεύτηκαν υπογραφές. Τα μέλη

του ΣΥΡΙΖΑ και της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» που σήκωσαν το βάρος της οργάνωσης και της προπαγάνδισης της εκδήλωσης τις προηγούμενες βδομάδες, αισθάνονται δικαιωμένα για την προσπάθεια, αφού από τη μαζική προσέλευση αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι α)ο ρατσισμός και ο φασισμός δεν είναι «δευτερεύοντα θέματα» και «πολυτέλεια» να ασχοληθεί μαζί τους η Αριστερά, ούτε απλά τυπικό «καθήκον», αλλά ανάγκη για τον κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς και β) ο κόσμος διψάει για να εκφραστεί ενάντια στο σύστημα, αν του δοθεί το ερέθισμα. Άλλωστε η 21η Μάρτη

πλέον έχει κατοχυρωθεί στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, ως μέρα παρόμοιων εκδηλώσεων και διαδηλώσεων για την πάλη ενάντια στο ρατσισμό, για τον κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών. Η συναυλία ήταν και η μόνη δράση στη Δυτική Μακεδονία για την 21/3. Ελπίζουμε του χρόνου να υπάρχει καλύτερη οργάνωση και συντονισμός μεταξύ αντίστοιχων πρωτοβουλιών όλων των πόλεων της περιοχής, για να σταλεί παντού το μήνυμα ότι τα μνημόνια και ο φασισμός είναι δίδυμα αδερφάκια και θα τσακιστούνε με τους αγώνες μας. Είναι σίγουρο ότι ο κόσμος θα ανταποκριθεί, ας το τολμήσουμε!

Στο άρθρο 19 παρ. 1 του νέου «αντιρατσιστικού» νομοσχεδίου ορίζεται πως «εάν όργανα της Πολιτείας καταγγελθούν ψευδώς για τα ως άνω αδικήματα, τεκμηριωθεί δε η ψευδής καταγγελία μετά από σχετική προκαταρκτική εξέταση, ο καταγγέλλων απομακρύνεται άμεσα από τη χώρα. Και πες μου τώρα εσύ, ποιο θύμα θα προσέλθει να καταγγείλει ρατσιστική βία. Εξαιτίας των αντιδράσεων εντός και εκτός βουλής, η τροπολογία κατατέθηκε και αποσύρθηκε τρεις φορές και θα κατατεθεί ξανά την επόμενη βδομάδα, σε άσχετο νομοσχέδιο. Χρέος όλων μας είναι να αποτρέψουμε την ψήφισή της. NNN Ήδη από τον Αύγουστο του 2012, με την έναρξη της επιχείρησης Ξένιος Δίας, κλείνοντας το μάτι στη Χρυσή Αυγή, η κυβέρνηση εφάρμοσε πολιτική καθολικής κράτησης των παράνομα διαμενόντων ή εισερχομένων αλλοδαπών με κατά κανόνα εξάντληση του μέγιστου χρονικού διαστήματος κράτησης των 18 μηνών. Το Φεβρουάριο φέτος συμπληρωνόταν το 18μηνο για 300 ανθρώπους, που δεν είχαν απελαθεί, ενώ 7.500 κρατούνταν για τον ίδιο λόγο σε διάφορα αστυνομικά τμήματα. Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους προέβη σε μια νομική εκτροπή. Γνωμοδότησε ότι οι υπό απέλαση τελούντες αλλοδαποί θα κρατούνται επ’ αόριστον, ωσότου εκτελεσθεί η απέλασή τους από τη χώρα. Κι εμείς αναρωτιόμαστε, ποιοι είναι οι επόμενοι; Οι χρεοφειλέτες του δημοσίου, ή οι τοξικοεξαρτημένοι της πλατείας Βάθη; NNN Αναβλήθηκε για δεύτερη φορά η δίκη του φούρναρη που είχε αλυσοδέσει το μετανάστη υπάλληλό του στη Σαλαμίνα. Ο μετανάστης είχε βρεθεί σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, αλυσοδεμένος από το λαιμό, από κατοίκους της περιοχής Αμπελάκια της Σαλαμίνας. Μάλιστα η αλυσίδα στο λαιμό του ήταν τόσο σφιχτά δεμένη, που χρειάστηκε ειδικό μηχάνημα της πυροσβεστικής για να κοπεί. Ο δράστης δεν προφυλακίστηκε. Μιλάμε για τέτοια δικαιοσύνη... NNN Ο Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος, βουλευτής της Χρυσής Αυγής, ανεξαρτητοποιήθηκε δηλώνοντας ότι δεν ήξερε ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση. Ο Μπούκουρας, πριν προλάβει να παραιτηθεί, τέθηκε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας. Ο επόμενος παρακαλώ, και ας αφήσει την πόρτα ανοιχτή... NNN Η εφημερίδα «Έθνος» μίλησε άλλη μια φορά για νεκρούς «λαθρομετανάστες». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει στο ίντερνετ μια διαμαρτυρία προς την εφημερίδα για την κατάργηση του όρου «λαθρομετανάστης». Πόσες φορές πια πρέπει να σας πούμε ότι δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι, κ. Μπόμπολα; Είναι οι εργάτες που σας βοήθησαν με τη σκληρή δουλειά τους, και πολλές φορές πληρώνοντας με τη ζωή τους, να θησαυρίσετε χτίζοντας πολλά από τα Ολυμπιακά έργα του 2004. Δεν τους θυμάστε;

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

26 Μάρτη 2014

www.dea.org.gr

Η αξιοπρέπεια διαδηλώνει στη Μαδρίτη

Εκατομμύρια Ισπανοί κατά της λιτότητας Της Κατερίνας Σεργίδου

ο Σάββατο,22/3 η Μαδρίτη είδε τη μεγαλύτερη διαδήλωση που έγινε στην ιστορία της ισπανικής δημοκρατίας, καθώς συμμετείχαν πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι. Εδώ και περίπου ένα μήνα ξεκίνησαν οι πορείες αξιοπρέπειας (Μarchasdedignidad) από όλες τις γωνιές της Ισπανίας. Συγκεκριμένα οι πορείες που κατέληξαν στη Μαδρίτη, ήταν οχτώ και αποτελούνταν από ανθρώπους όλων των ηλικιών, φύλων και επαγγελμάτων που ξεκίνησαν από όλα τα σημεία της χώρας, ακόμα και από το εξωτερικό.

Κοσμοπλημμύρα Εργάτες, άνεργοι, συνδικαλιστές, απολυμένοι, συνταξιούχοι, άνθρωποι που έχασαν ή κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους γιατί είναι υπερχρεωμένοι, άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ ξανα συμμετάσχει σε διαδήλωση, οργανωμένοι σε κόμματα της Αριστεράς αλλά και αναρχικοί έφτασαν με τα πόδια. Άλλοι πάλι ήρθαν με τρένα και πούλμαν, με φορτηγά και αυτοκίνητα. Τις τελευταίες βδομάδες η χώρα ζούσε σε μια όμορφη ανυπομονησία, αφού όλοι περίμεναν να δουν το αποτέλεσματης διαδήλωσης η οποία, σύμφωνα με τους διοργανωτές της καμπάνιας 22 M,ξεπέρασε ακόμα και τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, μια και οι διοργανωτές, όπως και η Ενωμένη Αριστερά σε ανακοίνωσή τους,κάνουν λόγω για δυόμισι εκατομμύρια διαδηλωτές. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού η οργή των Ισπανών τους τελευταίους μήνες γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Οι δαπάνες για την υγεία έχουν μειωθεί κατά 13%, πάνω από 35.000 οικογένειες έχουν χάσει τα σπίτια

τους, οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στον πάτο, ηεπίσημη ανεργία έχει φτάσει στο 26% και η χώρα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη φτώχεια. Αυτή η κατάσταση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είχαν προηγηθεί μικρότερες αλλά σημαντικές εργατικές κινητοποιήσεις το προηγούμενο διάστημα –όπως το κίνημα των λευκών μπλουζών στην υγεία (ΜareasΒlancas)–, καθώς και η πολύ οργανωμένη καμπάνια σε κάθε γωνιά της χώρας οδήγησαν σε αυτή την ιστορική μέρα. Η διαδήλωση είχε ως κεντρικό σύνθημα το «Όχι στην πληρωμή του χρέους, ούτε μια περικοπή ακόμη, έξω οι κυβερνήσεις της τρόικας, ψωμί, εργασία και στέγη για όλους και όλες». Στα διάφορα ισπανικά φόρουμ αλλά και σε βίντεο οι εικόνες είναι συγκινητικές. Ο κόσμος της Μαδρίτης υποδέχτηκεμε χειροκροτήματα και τραγούδια τους πεζοπόρους. Πολλοί διαδηλωτές είχαν φτιάξει αυτοσχέδια πλακάτ, σημαίες όλων των ειδών ανέμιζαν η μία δίπλα στην άλλη. Συνδικαλιστές ανέβαιναν σε σκαλιά και παγκάκια μιλώντας με ντουντούκες και ο κόσμος έκανε ησυχία για να μη χάσει ούτε λέξη. Μεταξύ των συνθημάτων που ακούστηκαν και τραγουδήθηκαν ήταν και τα εξής: «Η κόρη μου θα ήταν εδώ αλλά έχει μεταναστεύσει», «Αν δεν υπάρχει δικαιοσύνη για το λαό δεν θα υπάρχει ειρήνη για την κυβέρνηση», «Θα ήθελα να δω τον Ραχόι και τον Ρουπαλκάπα (ηγέτη του σοσιαλιστικού κόμματος) στην ουρά του ΟΑΕΔ» και «Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι μια γενική απεργία». Βασικό χαρακτηριστικό της μεγαλειώδους κινητοποίησης ήταν η εργατική της σύνθεση. Εκατοντά-

«Όχι στην πληρωμή του χρέους, ούτε μια περικοπή ακόμη, έξω οι κυβερνήσεις της τρόικας, ψωμί, εργασία και στέγη για όλους και όλες» δες μεγάλα και μικρά σωματεία συμμετείχαν με τις φόρμες εργασίας τους. Οι πυροσβέστες ανέλαβαν την περιφρούρηση της διαδήλωσης σχηματίζοντας μια μεγάλη ανθρώπινη αλυσίδα. Το πανό τους έγραφε χαρακτηριστικά: «Η δουλειά μας είναι να σώζουμε ανθρώπους , όχι τις τράπεζες». Τόσο το μανιφέστο αυτής της κινητοποίησης όσο και τα ίδια τα συνθήματα έδιναν πολύ μεγάλο βάρος στο ζήτημα του χρέους. Με κάθε τρόπο ο κόσμος της Ισπανίας διαδήλωσε ότι δεν θέλει να πληρώσει ένα χρέος που δημιούργησαν άλλοι. Κυρίαρχο ήταν και το αίτημα για παραίτηση της κυβέρνησης. Η κινητοποίηση ήταν η συνέχεια του κινήματος των αγανακτισμένων (15Μ) και ταυτόχρονα πολύ περισσότερα, αφού τώρα είδαμε ένα κίνημα πιο αποφασισμένο, πιο ριζοσπαστικό, πιο μαζικό, πιο ταξικό.

Απόκρυψη και καταστολή

Όλες αυτές τις μέρες που η ισπανική κοινωνία εγκυμονούσε αυτή τη μεγάλη διαδήλωση, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ εφάρμοσαν τη μέθοδο της σιωπής και της απόκρυψης. Τα ρεπορτάζ για τις πορείες αξιο-

πρέπειας ήταν ελάχιστα ενώ την ώρα που οι διαδηλωτές έμπαιναν στην Μαδρίτη η ισπανική τηλεόραση πρόβαλλε ένα ρεπορτάζ για την άνθιση των λουλουδιών στην εξοχή και τον ερχομό της άνοιξης στη χώρα. Την ώρα όπου όλα τα μεγάλα ΜΜΕ του εξωτερικού, όπως το BBC,αναφέρονταν στις «γιγάντιες» ή «στις μεγαλειώδεις» πορείες, τα ισπανικά μέσα έκαναν λόγο για κάποιες χιλιάδες διαδηλωτές, ενώ κάποια άλλα αναγκάζονταν να χρησιμοποιήσουν τη φράση εκατοντάδες χιλιάδες.

Ο φόβος της κυβέρνησης απέναντι στους διαδηλωτές ήταν τέτοιος ώστε απαγόρεψε τη διαδήλωση της επόμενης μέρας. Παρ’ όλα αυτά αρκετός κόσμος διαδήλωσε ενώ κάποιοι προσπάθησαν να κατασκηνώσουν στην πλατεία DelSol, οι οποία τελικά εκκενώθηκε αργά το βράδυ από την αστυνομία. Ο πανικός της κυβέρνησης είναι ολοφάνερος και μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, τα κυβερνητικά στελέχη δεν έχουν αναφερθεί καθόλου στη μαζικότητα της διαδήλωσης.

Και βέβαια αφού πρώτα αγνόησαν το λαό μετά τον κατέστειλαν. Χιλιάδες αστυνομικοί περίμεναν πάνοπλοι τους διαδηλωτές, ενώ η αστυνομία εμπόδισε την είσοδο πολλών πούλμαν στην Μαδρίτη. Τα ΜΜΕ, παίζοντας τον συνηθισμένο ιστορικό τους ρόλο, πρόβαλαν τα επεισόδια που έγιναν στο τέλος της πορείαςδημιουργώντας την εντύπωση ότι βάνδαλοι είχαν κατακτήσει την πόλη. Ευτυχώς η πλειονότητα των Μαδριλένων δεν ήταν στο σπίτι για να παρακολουθήσει τα ψέματα της τηλεόρασης, αλλά έξω στο δρόμο. Η πραγματικότητα είναι ότι η αστυνομία προσπάθησε να καταστείλει τη διαδήλωση, έκοψε πολλές φορές την πορεία στη μέση προσπαθώντας να διαλύσει το πλήθος, διέκοψε την ειρηνική συναυλία και προχώρησε και σε αρκετές συλλήψεις. Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν και η υπεύθυνη για τα κινήματα και την πόλη στην Ενωμένη Αριστερά, Ρακέλ Τενίας.Αρκετοί διαδηλωτές αλλά και αστυνομικοί τραυματίστηκαν, μεταξύ αυτών και κάποιοι ασφαλίτες, οι οποίοι σύμφωνα με τα λεγόμενά του γενικού διευθυντή Ασφαλείας, λιντσαρίστηκαν από το πλήθος.

Συνέχεια Ευτυχώς οι Ισπανοί υπόσχονται ότι θα υπάρχει και συνέχεια. Ήδη οι φοιτητές και ο κόσμος της εκπαίδευσης ετοιμάζουν κινητοποιήσεις για τις 26 και 27 Μάρτη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και τις περικοπές. Το ανησυχητικό ωστόσο είναι ότι κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τις κινητοποιήσεις το επίσημο site της Ενωμένης Αριστεράς συνέχιζε να έχει ως πρώτη είδηση την προετοιμασία του κόμματος για τη μάχη των ευρωεκλογών, και αρκέστηκε σε μια μικρή ανακοίνωση δύο μέρες μετά. Ας ελπίζουμε ότι ο κόσμος της Ισπανίας και οι αγωνιστές στη βάση της Αριστεράς και των συνδικάτων θα συνεχίσουν αυτό που ξεκίνησαν.Το σίγουρο είναι ότι ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Άλλοτε πάνω από την Ελλάδα, άλλοτε πάνω από την Πορτογαλία, σήμερα πάνω από την Ισπανία. Λίγο πριν τις ευρωεκλογές και εν μέσω εξαγγελιών των ευρωηγεσιών για περισσότερη λιτότητα και θυσίες, οι λαοί της Ευρώπης σηκώνουν το ανάστημά τους. Τα νέα από την Ισπανία είναι εξαιρετικά. Ας τα διαδώσουμε.