De Grote Post | Najaarsmagazine 2022 by De Grote Post

DE GROTE POST najaar 2022

10 “Wat ik doe, is acteren op een beat.”

naomi velissariou rebelse senior

zaki

jaar de grote post verhalend videoparcours eert de geest van het gebouw

kiem

residenten

festival the gallands

johan terryn hanneke paauwe weekend van de zee

gabriel

Ríos

“Ik ga weg uit België”

28 oktober 2022

Lady Chatterley's Lover t on e e l g r o e p am s t e r d a m / fl o r i a n m y j e r nn © Lo

ande e ke V

rpale

co l o f o n 6—7 8 — 17 GABRiEL RíOS NA O M I V E L I S S A R I O U JO H A N T E R R Y N 18 —23 24— 27 HA N N E K E P A A U W E 28— 35 36—43 ZAKI the gallands 44— 49 WEEKEND ZEE N A J A A R 2 0 2 2 51—82 83— 84 fa m i l i e de ge e s t v a n g a s t o n 1 85—89 90 woordzoeker 91 residenten 92—93 de ge e s t v a n g a s t o n 2 t h e w o n d e r y e a r s 94—97 98— 99 éé n p l u s é é n i s d rie mu z i e k g r o t e p o s t 100— 101 102— 103 fi s h & t i p s 104—105 zaalhuur VAN DE

er zit

in DE

Ze is anders en toch hetzelfde, mijn Post. Waar de postbodes vroeger hun stutten opaten in de refter op het bovenste verdiep, is er nu in de zomer een Panoramabar met vegan en al. Een panorama hebt ge er zeker, met zicht op ’t park en de skyline van Oostende. ’t Is dat licht waar ik toentertijd verliefd op geworden ben. De klaarte van de zeelucht is toch anders dan in het binnenland, ’t is die klaarte die ik heb willen binnentrekken hier overal in ’t gebouw. De lichtgang aan de loketten, de raampartijen op de hoeken en in de gangen. Ik zweer het u, natuurlijk licht, dat doet iets met een mens. Mensen groeien en bloeien daardoor, gisteren, vandaag en ook morgen. De telefonisten van op het tweede verdiep hebben indertijd zelfs nog tomaten gekweekt in de dubbele vitrine. Dat gelooft niemand als je het vertelt, maar ik kan u zeggen: er was zelfs een wedstrijd voor de grootste tomatte. Nu hebben ze hier een KIEM festival met residenten, elk in zijn tijd een bijzonder kweekprogramma, nietwaar?

De gr o e t e n v a n G a s t on

21 december 2012. Volgens de Maya-kalender zou die dag de wereld vergaan, maar er opende net een nieuwe wereld. In Oostende dan nog wel, in het oude Postgebouw: die liefde van mijn leven, die nagel aan mijn doodskist ook. Dat laatste is algemeen geweten. Hoe ik de toegang tot de werf, mijn werf, werd ontzegd. Hoe dat grote bronzen beeld van Cantré, dat de kroon op mijn ontwerp moest zijn, door de Koningin der Badsteden zelf werd verboden. Soit, ze staat er tenminste nog. De Post. ’t Had anders kunnen lopen. Na jaren leeg stand op de dag dat die wereld zou vergaan, werd De Grote Post geboren. Andere archi tecten plaatsten glazen tubes om te verbinden met een kloeke achterbouw. Er kwamen podia en zalen en een cultuurcafé waar iedereen welkom is.

Ik waar hier nog altijd graag rond in het gebouw. Mijn geest, onrustig door alles wat hier binnenen buitengaat, al wat hier gonst van ideeën en verlangens. Maar het is een onrust die energie en goesting geeft. Door al wie hier creëert, repeteert en presenteert, vergadert en samen gewoon tatert. Artiesten, verenigingen, publiek, aangewaaiden, aangespoelden, Oostendenaars en niet te vergeten een team en een ganse bende vrijwilligers die deze Grote Post tot een thuis maken. Soms met groots spektakel, soms heel intiem en klein. Soms met een bulder lach, soms met glanzende ogen van -mij niet gezien- ontroering. Die ogen waarin het licht binnenvalt, zoals het licht binnenvalt hier in het gebouw. ‘t Zit vaak in die kleine details. Een vingerknip, een trilling in de stem, een snaar die raakt, een hand die een wang strijkt, de lach van de vrijwilliger aan de ticketscan. Een architect kan dromen in steen zetten, daarna komt het erop aan die stenen weer in dromen om te zetten. Daarom waar ik hier nog zo graag rond in het gebouw. En soms als het diep in de nacht is en hier verlaten, zoek ik zelf de rust. Dan duik ik in de blauwgroene zetels van de grote zaal en kijk ik mijmerend naar de verlaten scène. Tien jaar De Grote Post. Geen idee wat de toekomst brengt. Tijd komt en gaat, ten goede en ten kwaad. En de mens trekt aan het koord, soms aan ’t kortste eind, soms aan ’t langste. Tot het gordijn valt en weer opengaat. Maar the show must go on, daarvan ben ik overtuigd. Aan de voorgevel prijkt nu het fel bediscussi eerde beeld van mijn vriend Cantré. Het stelt de Communicatiemedia voor of anders gezegd de ‘Eenheid van de wereld door Post, Telefonie, Telegrafie’. Stonden mensen vroeger zo met elkaar in verbinding, dan is het nu de H. Drievuldigheid van Mails, Smartphones en Computers. In principe moet je daarvoor je kot niet meer uit. Mensen moeten niet meer naar de Post. Maar ze komen naar De Grote Post. Omdat de nood aan verbinding blijft. De groeten van Gaston

Interview — Ronald Verhaegen Fotografie — Eric de Mildt (viraal)

Gabriel Ríos Naomi Velissariou

Ze hebben elkaar nog nooit ontmoet. Hij de angelieke Gentse Puerto Ricaan met gouden songs, zij de opkomende Vlaams-Griekse stormwind uit het cross-over theater. Ze delen de affiche van ons najaar, maar ook meer, zo blijkt: beiden doen ze aan grenzeloosheid, beiden gebruiken ze muziek om hun taligheid uit te drukken en beiden reconstrueren ze oude klassiekers.

” k u n s t is de enige plek waar je altijd d u b i e u s kan zijn.”

“Welke oude Latin-muziek vonden mijn vader en mijn grootvader leuk en hoe kan ik die interpreteren?”, vroeg Gabriel Rios zich af bij het maken van zijn album Flore. Naomi Velissariou zat dan weer met een andere vraag bij haar nieuwe voorstelling Atropa: “Hoe kan in een Griekse tragedie de strijd om de macht plaatsmaken voor een viering van kwetsbaarheid?” Atropa is een bewerking van een stuk dat Tom Lanoye schreef in 2008. Eén zin daaruit sprong Naomi meteen in het oog: ‘De paradox der vrede is dat ze veroverd moet worden. Met geweld.’ We spreken Gabriel en Naomi terwijl de oorlog in Oekraïne in volle hevigheid woedt. Wat een timing voor zo’n quote, Naomi. “Ja, wow. Alles wat ik wilde aankaarten in mijn stuk komt in zo’n ander licht te staan door deze oorlog. Ik wilde het hebben over multiperspectivisme en over mensen die denken dat ze voor andere mensen een situatie moeten creëren waarin ze ‘vrij’ of ‘zichzelf’ kunnen zijn. Concreet: wij in het Westen denken dat we andere landen moeten bevrijden zodat zij kunnen leven volgens normen die wij als menswaardig zien.” Naomi

“In Atropa vertelt Lanoye een Griekse tragedie vanuit het standpunt van zes vrouwen, drie uit Griekenland en drie uit Troje. Hij zet ze tegenover één man die de waarden van het Westen representeert. Wat die man doet, doet hij in naam van de vrijheid en hij laat daarbij een bloedspoor over de hele wereld achter. De Griekse vrouwen zeggen tegen de Trojaanse: dat is niet onze oorlog, niet onze democratie, dat zijn niet onze wapens. De Trojaanse vrouwen antwoorden: nah, that’s where you’re wrong,, jullie praten vanuit een hele andere wrong positie dan wij. Er zijn verschillende assen van onderdrukking, wat men noemt intersectionaliteit. Die thematiek klinkt heel zwaar en politiek, terwijl mijn voorstellingen ook feesten zijn.”

Acteren op een beat Waarom koos je voor een bewerking van Atropa? “De afgelopen jaren heb ik extreme cross-overs gemaakt tussen theater en muziek. Ik heb oeuvres van bekende schrijvers als Sarah Kane en Heiner Müller op techno, hiphop, drum-’n-bass en hardcore gezet en daar theatrale concerten-slash concerten-slash-raves -raves van gemaakt op alternatieve locaties. Naomi

Toen stelde ik me de vraag: wil ik daarmee doorgaan of wil ik liever naar schouwburgen trekken met mijn muzikaal geweld? Inmiddels doe ik beide met als doel een return naar hoe theater ooit was bedoeld: een cathartisch evenement waarbij je op muziek uit je plaat kan gaan terwijl je ondertussen best wel een heftige thematiek krijgt voorgeschoteld.” “In mijn eerste grote zaalvoorstelling ga ik de grote thematiek van Atropa kruisen met idiomen van de popcultuur en het uitgaansleven. Wat ik doe, is acteren op een beat. De muzikale genres die ik gebruik staan voor een aantal subculturen. De Griekse wereld wordt voorgesteld door wat wij witte muziek noemen: techno, drum-’n-bass en hardcore. Troje krijgt de klank van trap, hip-hop en drill. Zo wil ik mensen op een andere manier verbinden met de thematiek. Ik wil daarbij geen morele boodschap geven, ik probeer iets voelbaar te maken op een hedendaagse manier.” Gabriel, jij legt ook een verbinding op je jongste album Flore: je linkt de muziek van je jeugd in Puerto Rico met de artiest die je nu bent. “Klopt. Het idee bestond al langer maar werd concreet bij het begin van de pandemie. Ik maakte deel uit van een grote productie op Broadway in New York. Iets waar ik naar uitkeek omdat ik voor een keer niet met mijn eigen materiaal zou werken, ik was een speler in een groter geheel. Maar onder meer door het virus viel de productie in het water en zat ik plots alleen op een appartementje in Antwerpen. Ik zocht iets om me op te concentreren en besliste om een album in het Spaans te maken, een album dat ik al heel lang wilde maken. Met songs uit mijn jeugd, songs die mijn vader en grootvader leuk vonden.” Gabriel

“Lange tijd wist ik niet hoe ik die songs moest aanpakken. Maar tijdens de pandemie besefte ik dat ik niet trouw moest zijn aan de versies die ik kende. Ik kon ze heruitvinden, ze als excuus gebruiken om nieuwe muziek te maken. Het album is dan ook geen tribute, het is meer een surreële trip naar mijn kindertijd.”

Verhuizen naar Valencia Je ging ook een tijdje terug naar Puerto Rico. “Dat was vier jaar geleden. Mijn vader kreeg de ziekte van Alzheimer. Toen ik het nieuws hoorde, liet ik meteen alles vallen — dat was niet veel (lacht) — en verhuisde ik voor een viertal maanden naar Puerto Rico. Gabriel

Gabriel Ríos En vivo zaterdag 22 oktober om 20:00 (zie ook pag. 63)

” Voor mij was België

exotisch

en ik vond de mensen interessant. Belgen zijn

terughoudend,

als er niets te zeggen is,

z wijgen z e vaak. Voor iemand uit Latijns-Amerika is dat on-mo- g e - l i j k.”

” Ik geloof niet in kunst als

af laat.

Alsof je door naar een theatervoorstelling te gaan kijken jezelf kan

v r ij kopen

van

historische

s chuld.”

Naomi Velissariou Atropa donderdag 17 november om 20:00 (zie ook pag. 70)

Daar gebeurde iets interessants, iets wat ik niet had verwacht. Ik praatte praatte met mensen op straat en het dialect van vroeger kwam weer naar boven, eerst stotterend, maar beetje bij beetje voelde ik dat mijn hersenen de oude synaptische verbindingen weer verversten. Woorden, uitdrukkingen, bewegingen ook, het kwam allemaal terug.” “Tijdens de derde maand besefte ik dat het zo goed als onmogelijk zou zijn om terug te keren naar Gent. Ik was ook net de veertig gepasseerd, midlife. Een moment waarop je terugkeert naar iets, op een of andere manier. Een klik met je verleden. Ik had in al die jaren in België nooit heimwee naar huis gevoeld. Voor mij was België exotisch (Naomi proest het uit) en ik vond de mensen interessant. Belgen zijn terughoudend, als er niets te zeggen is, zwijgen ze vaak. Voor iemand uit Latijns-Amerika is dat on-mo-ge-lijk. Wij praten de hele tijd (lacht) (lacht).. In dat opzicht vond ik Belgen oprecht.” Misschien herkende je ook iets van jezelf in die Belgen? “Zeker. Mijn moeder zegt dat ook. Maar mijn punt is: ik voelde nooit heimwee in al die jaren weg van huis. Ik keek nooit om. Mijn genetische en culturele identiteit werden slapend. Jaar na jaar zonken ze dieper weg in mij. En wanneer ze dan plots tot leven kwamen, in mijn geval dus door een terugkeer van enkele maanden, was het heel moeilijk om ze te ontkennen.” Gabriel

“Ik spreek Nederlands en begrijp de humor, maar niet voor honderd procent. De finesses beheers ik niet. En die zijn het belangrijkst. Door opnieuw in Puerto Rico te zijn, besefte ik dat zoiets nooit zal lukken in België en dat ik moet vertrekken. Puerto Rico is te klein voor wat ik doe en dus kwam ik uit bij Spanje. Mijn album is in het Spaanstalig dus de markt is er, ik spreek de taal en tegelijk is het land ook Europees, wat ook een deel van mij is. Ik ben van plan om te verhuizen naar Valencia.” Oh! Een primeur, al is het een onfortuinlijke. Naomi, net als Gabriel ben jij ook niet gebonden door grenzen. Je bent half Vlaams, half Grieks en woont en werkt in Rotterdam. Herken je wat Gabriël vertelt? “Ik had als kind niet echt een band met Griekenland, al ben ik wel tweetalig opgevoed en gingen we ook één maand per jaar naar de familie van mijn vader ginds. Dat veranderde in mijn puberteit, als ik dan in Griekeland verbleef, voelde ik mij, aangedreven door een Naomi

hormonale revolutie, plots supergrieks. Ik werd heel chauvinistisch en trots. Dus ja, er zit ook een onaangesproken identiteit in mij.” “Het is mysterieus, dat gevoel, het zit in je bloed.” Gabriel

Een beetje pervers Ik wil nog even terug naar je album Flore, Gabriel, de songs die je daarop covert zijn niet trouw aan het origineel. Het zijn heel vrije interpretaties. “Ik werk de laatste jaren samen met mijn vriend Ruben Samama (multi-instrumentalist/producer uit Nederland, red.). red.). We zitten helemaal op dezelfde golflengte als het aankomt op rusteloosheid of snel verveeld zijn met iets. Wanneer een songstructuur te normaal aanvoelde of wanneer de song in de richting van een rechttoe rechtaan cover ging, verloren we onze interesse en stopten we met het werk aan die song.” Gabriel

“We wilden fun hebben. En fun betekent voor ons: dingen doen die een beetje pervers zijn. Dingen kapotmaken (lacht) (lacht).. We wilden de songs laten spreken tot mijn brein zoals het zich de muziek herinnerde, in plaats van songs te maken zoals die zouden moeten klinken. We wilden traditionele structuren achterlaten. Ook al omdat de druk van op de radio komen er niet meer is in deze tijden. Veel mensen vinden je muziek online en dus ben je vrijer om je zin te doen.” Je maakte het album in België en Nederland. Had dat ook een impact? “Ik had het nooit kunnen maken als ik in Puerto Rico of Spanje zou wonen. Wat we deden was heel erg Belgisch of NoordEuropees: respectloos zijn tegenover traditie, er een eigen draai aan geven. Sterker nog: het voelde alsof ik op de maan zat en mij de muziek uit Puerto Rico herinnerde, maar geen toegang had tot een band. Ik moest het klaren met de middelen die er voorhanden waren. Met de luxe van afstand.” Gabriel

Naomi, ervaar jij eenzelfde soort vrijheid in het theater? “Wat ik herken is de extreme vrijheid in je verhouden tot traditie. Als ik een dialoog aanga met een traditie, kom ik vaak op iets nieuwers uit dan als ik probeer iets nieuws te doen (lacht) (lacht).. Ik heb tot nu toe eigenlijk Naomi

“Als ik een d i a l o o g aanga met een t r a d i t i e, kom ik vaak op iets n i e u w s uit wanneer als ik probeer i e t s n i e u ws te doen.” Naomi Velissariou

best veel repertoire geënsceneerd, alleen heb ik er qua vorm popconcerten en raves van gemaakt, waardoor de context een heel ander licht ging werpen op dingen.”

“Ik speel zelf de rol van Klytaimnestra, de vrouw van Agamemnon. Zij distantieert zich van de oorlog, die in haar ogen een zaak is van mannen, en krijgt van zowel haar man als van de Trojaanse vrouwen de wind van voren.”

Dansen zonder beat

Gabriel, hoe ga jij de muziek van Flore op scène brengen?

Heb je dan geen ondubbelzinnige politieke boodschap? Mensen noemen jou een feministe en een woke denker. “Door me op die manier te categoriseren, maken mensen me ook ongevaarlijk. Ik geloof niet in kunst als een aflaat, om het in katholieke termen uit te drukken. Alsof je door naar een theatervoorstelling te gaan kijken jezelf kan vrijkopen van historische schuld. Voor mij is kunst de enige plek waar je altijd dubieus kan zijn. Ik belichaam in mijn voorstellingen vaak het perspectief waarvan ik denk dat mijn publiek het als pervers zal ervaren. Op die manier probeer ik het indirect een spiegel voor te houden.” Naomi

Kan je een voorbeeld geven van zo’n pervers standpunt? “Wat ik prachtig vind aan Atropa is het personage Agamemnon. Alle perverse mechanismen komen samen bij hem. Hij is de white male supremacist, supremacist, de alleenheerser. Alleen, in het stuk zie je dat hij voor zijn gevoel echt niet anders kan. Hij onderdrukt iedereen vanuit de volle intentie om het goede te doen, in naam van de vrijheid en gelijke rechten voor alle mensen.” Naomi

“Niet zoals de muziek op het album klinkt. Als ik de muziek perfect zou naspelen, zou ik niet weten wat ik daar kom doen. Om te beginnen staan we maar met twee op het podium, Ruben en ik. Geen clicktrack, percussie of elektronica, enkel wij en onze akoestische instrumenten. Heel minimalistisch. En net omdat we het zo klein houden, klinkt het groot voor het publiek. Mensen vullen de leegtes zelf in. Tenminste, als we onze job goed doen (lacht) (lacht).” .” Gabriel

“Grappig dat je dat zegt. Vanmorgen zette ik mijn kind af bij de kinderopvang en had ik je album Flore in mijn oortjes, als voorbereiding op het gesprek (glimlacht) (glimlacht).. Eén van de songs start als een poppy song, heel dansbaar, en ik wachtte op het moment waarop de song zou openbreken. En ik bleef wachten en dacht: when is the beat gonna kick in?” in?” Naomi

Gabriel

(lacht) “And it never comes.”

“Nee, maar tóch kon ik erop dansen. Ik ben dus het levende bewijs van je theorie (lacht).” (lacht) .” Naomi

Twee jaar geleden stierf de vader van Johan Terryn. Het is dat afscheid dat de aanzet vormt van Het Uur Blauw, zijn nieuwe solovoorstelling. De absurditeit van de periode waarin hij overleed, wordt pijnlijk duidelijk door een beschrijving van de begrafenis. De troosteloze afstand tussen Johan en zijn moeder en een onwezenlijk kleine bubbel van dichte contacten namen alle kracht van het bestaande ritueel weg. Johan besloot zijn rouwbeleving de wereld in te sturen via een radiocolumn, die nadien uitgroeide tot een podcastreeks, een theatervoorstelling en een boek.

behoefte aan een

nieuw

ritueel Interview — Phéline Thierens Fotografie — Eric de Mildt (VIRAAL)

Johan “Op mijn radiocolumns kwam enorm

veel reactie. In die periode was er duidelijk veel verdriet, terwijl ze in het nieuws vooral over cijfers spraken. We vergaten bijna dat daar verhalen achter zaten. Uit de reacties die ik langs alle kanten kreeg, nodigde ik twaalf mensen uit voor een gesprek over hun verlies. Die mensen waren toen, net als ik, een drietal weken aan het rouwen.”

Hoe koos je je gesprekspartners? “Dat gebeurde intuïtief. Het eerste van vele berichten die mij zo geraakt hebben, kwam van Patrick. Die had op 24 uur tijd zijn beide ouders verloren zonder echt afscheid te kunnen nemen. Hij had zijn telefoonnummer achtergelaten, dus ik belde hem op. Heel impulsief allemaal. Dat gesprek was zo mooi: twee wildvreemden die verhalen uitwisselden over een groot, intens verdriet. Ik heb aan Patrick gevraagd of hij het zag zitten om zoiets persoonlijks op te nemen en hij ging daarin mee. We zijn toen samen gaan wandelen tijdens het blauwe uur net voor de zonsopgang, iets wat ik daarna nog elf keer heb gedaan.” Johan

Waarom net dat moment? ““Heel Heel symbolisch vind ik dat: mensen meenemen naar het begin van een nieuwe dag. Ik herinner mij ook elke zonsopgang levendig. Al is de zon twee keer nooit door de grijze wolken geraakt, toch een kleine teleurstelling. (lacht)." Johan

"Het gaf kracht om een nieuw ritueel te maken op het moment dat gekende rituelen onthoofd waren. Dirk, één van de gesprekspartners, zei het mooi: “De wereld is ontbonden en jij zorgt opnieuw voor verbinding.” "De opnameperiode had me uitgeput. Twee maanden was ik er intensief mee bezig geweest. Toen begon ik te denken: wat heeft dit project nu voor mij betekend? En zo begon ik de voorstelling, en later ook het boek, te schrijven. Soms waren die gesprekken een spiegel, en uit elk gesprek kwam een nieuw inzicht. Zoals toen ik met Jürgen sprak: hij viel na een verlies terug op het verzorgen van zijn paard. Zijn verhaal deed mij inzien dat ik zelf met een ritueel bezig was. Het Uur Blauw is mijn rouwverhaal, verbonden met de verhalen van andere mensen.” Gaat iedereen op een andere manier met rouwen om? “Je ziet de behoefte aan een ritueel terugkomen, aan schoonheid zoeken in iets wat eigenlijk verdriet brengt. De invulling daarJohan

van heeft meestal te maken met je affiniteiten of sterktes. Niet iedereen gaat podcasts of een voorstelling maken, maar ook niet iedereen gaat voor een paard zorgen (lacht). Dat is zo’n opluchtende gedachte: ik ontdekte dat je echt mag doen wat je goed kunt om een verlies te verwerken. Die boodschap zit ook in de voorstelling." "Ik weet trouwens niet of je het merkt, maar ik probeer het woord rouwproces te vermijden. We zitten nog met een vastgeroest beeld van verschillende fases die je één voor één moet doorlopen. Mensen wensen elkaar ook sterkte toe. Sterkte om je rouwproces zo compact mogelijk te kunnen houden. Ik snap dat concept niet. Alsof rouw iets is waarover we niet spreken en bij voorkeur snel afhandelen. Iedereen die het meemaakt, weet dat verdriet blijft. Alleen blijft het niet even pijnlijk." Wanneer verdriet mij tijdens de voorstelling soms nog overvalt, beschouw ik het eerder als een cadeau. Ik koester de herinnering aan iemand die ik graag heb gezien. Waarom zouden we willen dat dat stopt?”

Hoe zwaar is het om de voorstelling te blijven spelen? Johan “Niet (lacht). Het gewicht wordt nu eenmaal minder zwaar wanneer je het deelt. Vorige week speelde ik nog voor een volle zaal en plots voelde ik een lichtheid. Ik liet zelfs onbekommerd een paar grapjes los. Die zaten er misschien al ergens in maar kwamen toen pas tot ontplooiing. Ik hou van de combinatie lichtheid en ontroering, lachen en huilen. Allebei intense gevoelens die vertellen dat je door iets geraakt wordt, maar die zo vaak niet samen mogen. Op een begrafenis mag je bij wijze van spreken zelden lachen en een comedyshow kan niet ontroeren. Terwijl we die gevoelens vaak tegelijk doormaken." "Theater is een goede vorm om die emoties samen te brengen. Het heeft ook iets van een ritueel. De ondertitel van de voorstelling is niet voor niets ‘Voor alle gemiste koffietafels’. Ze begint als een vertelling waarbij iedereen na een tijd, ook ongewild, aan een persoonlijk verlies denkt. Het werkt heel louterend om dat collectief te doen. Dat maakt dat de voorstelling ook niet zwaar is.”

Dat merk je aan de reacties? Johan “Ik merk dat dat mensen nadien graag in de zaal blijven zitten. Soms komen ze hun eigen verhaal met mij delen, net zoals ik dat van mij pas met hen heb gedeeld. De voorstelling mist dus zijn effect niet: het is een uitnodiging om over rouwen te spreken en er alle tijd voor te nemen die we nodig hebben.” hebben.”

Iedereen

di e het me e maakt, we e t dat

verdriet

bl i jft. Al l een bl i jft he t niet

even pijnlijk.

Johan Terryn Het Uur Blauw woensdag 2 november om 15:00 (zie ook pag. 68)

De thema’s rouw, verdriet en verlies houden theatermaakster Hanneke Paauwe al geruime tijd bezig. Zo maakte ze eerder In Memoriam, een voorstelling op een begraafplaats, en Rendez-vous, de één-op-één performance over je eigen afscheid. Haar poëtische parcours Op een bedje van troost kan je deze herfstvakantie in Oostende ervaren.

De rouwrevolutie van

h anneke paauwe Het thema van rouw kwam al eerder aan bod in Hannekes werk, al was het nooit expliciet de focus. Maar toen overleed haar jongste broer en niet lang daarna contacteerde Theater aan het Vrijthof haar met de vraag om een locatievoorstelling te maken op de monumentale begraafplaats van Maastricht. “Ik bezocht de prachtige begraafplaats en begon me af te vragen hoe je over de dood, afscheid en rouw iets kan maken op zo’n delicate plek. Tegelijkertijd ben ik allerlei mensen gaan interviewen over verlies.”

Interview — Phéline Thierens Fotografie — Maaike Buys

Kunnen dieren troosten? Is er een verschil tussen pijn en verdriet? Hebben grote mensen een groter verdriet dan kleine mensen? Als je slaapt, slapen je tranen dan ook? Kan je verdriet begraven? Kan verdriet jou begraven? Heeft verdriet wortels? Hanneke Paauwe stelt de plaats van rouw en verdriet in onze samenleving in vraag en maakt het samen bespreekbaar.

Net als de dood en rouw, heeft 'Op een bedje van troost' vele gezichten. Wat kunnen we verwachten? ““Op Op een bedje van troost is een doeinstallatie, een tentoonstelling waarin je vanalles kunt beleven rond afscheid, rouw, troost en hoop. Samen of alleen. Het is een interactieve reis langs diverse ‘eilandjes’ vol poëtische beelden, taferelen, vragen en opdrachten." Hanneke

"Ik maakte de installatie toen ik zelf veel verdriet had door het verlies van een dierbare. Ik voelde opnieuw hoeveel mensen nood hebben aan troost en hoe moeilijk het soms is om over de dood te spreken. Van daaruit besloot ik iets te maken dat troost kon bieden." Welk inzicht in rouw en verlies kwam tijdens je onderzoek naar voor? Hanneke

“Een schrijnend inzicht voor mij was

"Een ander — misschien logisch — inzicht dat we soms vergeten: veel mensen geven aan dat het hen deugd doet als ze hun verhaal mogen doen bij iemand die naar hen luistert." In een gesprek over troost met psychotherapeut Uus Knops valt het mooie woord ‘rouwrevolutie’. Wat betekent dit voor jou? “Voor mij betekent het meer openheid om over de dood te spreken, ervaringen te delen, rouw te beleven. Het betekent dat er nieuwe rituelen mogen komen. Nieuwe vormen. We leven in een samenleving waarin verdriet en rouw nog steeds taboe zijn. Kwetsbaarheid is, in het westerse geloof van ‘maakbaarheid’, niet iets waarmee je kunt uitpakken." Hanneke

Rouwrevolutie betekent voor mij ook dat er op dat taboe wat sleet begint te komen en we kijken naar hoe andere culturen omgaan met de dood. En dat er concreet praktische zaken besproken worden, zoals rouwverlof.” Kon je ergens een rode draad opmerken bij hoe mensen verlies verwerken? “Ik ben absoluut geen specialist, therapeut of wetenschapper, maar wat een rode draad lijkt, is dat verdriet niet per se slijt. Onze manier van omgaan met een verlies verandert met de tijd, waardoor er bijvoorHanneke

beeld ruimte komt voor het koesteren van liefdevolle herinneringen. Vers verdriet is enorm pijnlijk en voelt alsof het eeuwig zal duren. Gelukkig kan daar verandering in komen.” Hoe zwaar, of net hoopgevend, is touren met producties rond deze thema’s? “Ik ben altijd blij als er zich weer een mogelijkheid aandient om te spelen. Bijvoorbeeld de voorstelling In Memoriam, Memoriam, over hoe leden van een familie elk op hun eigen manier omgaan met het verlies van een broertje. Na de voorstelling kan het publiek samen met mij en de acteurs een glas drinken aan de koffietafel. Daar krijgen we soms erg ontroerende verhalen te horen, die ons lang bijblijven. Maar dat is ook het mooie. Elke kunstenaar wil zijn of haar publiek raken.” Hanneke

De rouwrevolutie van Hanneke Paauwe

dat er soms een politieke basis is aan verlies. Ik moest in Antwerpen eens een troosttekst schrijven voor een meisje van acht dat haar vriendinnetje verloren had. Het vriendinnetje woonde in een sociale woning en was uit het raam gevallen. Dat raakte me. Achteraf kreeg ik te horen dat kinderen in sociale woningen wel vaker uit de slecht beveiligde ramen vallen. Dat verlies en verdriet hadden kunnen worden voorkomen als die sociale woningen veilig waren geweest. Heel bitter."

"Dat is bij Op een bedje van troost niet anders. Het is best intens om mensen te vragen waarvoor ze troost nodig hebben. Tegelijkertijd is het bijzonder dat je met een onbekende op korte tijd een bepaalde intimiteit deelt. Het doet deugd dat mensen een beetje troost kunnen putten uit hun bezoek.” Waarin vind jij zelf troost? “Ik vind troost in de natuur, in creëren, in muziek, bij mijn lief en vrienden zijn, in poëzie, in kunst tout court.” Hanneke

Welke spreuk typeert het thema ‘troost’? “Daarop heb ik niet direct een antwoord, maar het volgende citaat geeft voor mij wel aan dat onze sterfelijkheid ons intenser kan doen leven. “Hij die aan het leven hangt, zal sterven. Hij die de dood uitdaagt, zal leven.” Hanneke

Hanneke Paauwe Op een bedje van troost zondag 30 oktober t.e.m. zondag 6 november diverse tijdslots vanaf 15:00 of 19:00 (zie ook pag. 64)

We leven in een

s a m e n le v i n g waarin v e r d r i e t en r o u w nog steeds t a b o e zijn. k w e t s ba a r h e i d is, in het w e s t e r s

geloof van 'm a a k b a a r h e i d ', niet iets waarmee je kunt u i t p a k k e n .

Nog lang geen ouwe

Interview — Ronald Verhaegen Fotografie — Yvan Mahieu & Eric de Mildt (VIRAAL) Collage — Kristof Kimpe

“We hebben zoveel te vertellen, “Satisfaction van The Rolling Stones, zonder enige twijfel, een beetje disco ook, Gloria Gaynor of zo, én slows, wat vandaag niet meer bestaat.” Zaki wandelt door de lege Lokettenzaal van De Grote Post en fantaseert luidop over de playlist van de fuif waarvan hij midden december de dj is. “Als twee mensen met elkaar dansen op een trage manier, dat is toch ongelofelijk schoon. Ze zeggen dat jonge mensen dat niet meer willen, maar daar geloof ik niets van.” Hij zegt het met een vrolijke opwinding in zijn stem. Een toon die hij gedurende het hele gesprek zal aanslaan.

maar

niemand luistert nog.”

Het thema ‘rebelse senioren’ loopt als rode draad door ons najaar, met lezingen rond mei ‘68, een tatoeageproject over barsten en lezingen rond ondeugend ouder worden. Over dat laatste weet Zaki genoeg om tijdens de maand oktober drie zalen van Ontmoetingscentra te vullen. Hij heeft er immers al twee boeken mee gevuld. Je schreef twee boeken over ondeugend ouder worden. Wat bezielde je? “Ik zat al jaren met een gevoel dat men over ouder worden altijd de verkeerde dingen zei. En niemand deed daar iets aan. Ik had in 2013 een boek geschreven over liefdesliedjes dat het goed had gedaan (Love (Love Songs, Songs, red.) en toen de vraag naar iets nieuws kwam, dacht ik: ik maak een boek over ouder worden. De redactie trok de wenkbrauwen op, zo van: wadde?? Maar ik zei: ja, geloof me, het is een wadde verhaal dat moet verteld worden.” Zaki

“Het concept van mijn eerste boek was een reeks gesprekken met mensen die ongeveer van mijn leeftijd waren, die iets interessants konden vertellen over ouder worden én die een tikje ondeugend waren (lacht) (lacht):: Etienne Vermeersch, Piet Van Eeckhaut, Gilda De Bal, Jan Hoet, Hugo Camps en Vic Anciaux. Daarnaast verzamelde ik wetenschappelijke weetjes en ideeën van andere interessante mensen die schreven of zongen over ouder worden.” Wat was je conclusie? “We hebben zoveel te vertellen, maar niemand luistert nog. De jeugd heeft geen goesting om dat te doen, da’s duidelijk. Maar voor een goed begrip, wij ook niet in onze jonge tijd. We moeten daar niet vreemd over doen. Ik heb zelf ook niet echt geluisterd naar mijn vader om te zien wat ik ging doen met mijn leven. Het is niets nieuws.” Zaki

De wereld en jezelf niet te ernstig nemen Heb je het gevoel dat jouw generatie nu anders oud is dan die van je vader? “Absoluut. In de jaren zestig is er een soort breuk gekomen, een generatiekloof tussen de mensen die tot in de Tweede Wereldoorlog geboren werden en die van erna. De vroegere generatie is veel meer meegaand, geduldig. Wij zijn veel rebelser, opstandiger. We willen ons gedacht zeggen.” Zaki

“ A r n o blijft voor m i j inspirerend. E e n ongelofelijke s c h a t van een mens d i e precies deed w a t hij wou en a a n alles zijn k l oten veegde.”

Enkele ondeugende tips van Zaki: © The Photo Access/Alamy

“En je ziet het ook in de muziek waar we van houden. Wij komen uit een periode waarin muziek heel belangrijk was bij het bevestigen van onze identiteit. Times they are changing. changing. Dat ging over de oorlog die we niet wilden of over vrouwen die volwaardig hun plaats moesten kunnen innemen in de wereld. Veel minder over materiële bekommernissen. Ik heb mij nooit afgevraagd of ik een job zou hebben nadat ik was afgestudeerd. Die vraag bestond niet, iedereen die wilde hád een job. En net daardoor was er ook de vrijheid om ons rebelser te voelen.”

k’en ne kleintje maar ‘t schiet verre Wanneer ben jij ondeugend? “Ik maak af en toe van mijnen tak. De mensen die met verkeer bezig zijn, die hebben iets tegen senioren. Ze hebben daar zo’n clubje, Veilig Verkeer Vlaanderen of zoiets (de Vlaamse Stichting voor Verkeerskunde, red.), en die hadden op hun site een vragenlijst geplaatst voor ons senioren. Na het invullen kon je dan zien of je nog wel geschikt was om deel te nemen aan het verkeer. Ik dacht: wat-is-medat! Gelukkig belde Radio 2 mij op: wil jij daar iets over zeggen? Ik heb toen op antenne van mijnen tak gemaakt dat het niet schoon meer was. (boos) Waar halen ze de pretentie vandaan om zoiets te dúrven doen.” Zaki

“Uit cijfers blijkt dat senioren helemaal geen slechte chauffeurs zijn, wel integendeel. Senioren veroorzaken de minste ongevallen, bijna geen zware ongevallen en zo goed als geen dodelijke, tenzij als slachtoffer. Dus wáárom zo’n betuttelende houding? Een man van dat

'En jij kon zoveel namen vergeten, Jij vond het allemaal niet zo erg'

The Temptations Papa was a rolling stone 'Wherever he laid his hat was his home. And when he died, all he left us was alone.'

Neil Young Old man 'Old man, look at my life, I’m a lot like you were’

Paul Simon Still crazy after all these years © ZUMA Press

(op dreef) “Ah. Dat je naar de wereld kijkt zonder die te ernstig te nemen. En dat je bovendien ook jezelf niet te ernstig neemt. Als je dát kan, kan je je veel permitteren. Er zijn aanwijzingen dat mensen die wat ouder worden, een beetje ondeugender worden. Het ondeugende van hun jeugd verdwijnt met de beslommeringen van volwassen zijn, maar komt dan weer terug met ouder worden. Een mooi voorbeeld daarvan is ouderen in zorgcentra die spullen verstoppen voor verzorgers of familie. Ze beleven er dan ongelofelijk veel plezier aan om die te laten zoeken (lacht) (lacht).. Eén, dat is plezant, maar twee - de belangrijkste reden -, het is een vorm van revanche: had je me nu gevraagd waar het lag, ik had het je kunnen zeggen. Nèh.”

‘I was so much older then, I’m younger than that now’

Gorki Mijn oude hart

Wat betekent het woord ondeugend voor jou? Zaki

Bob Dylan My back pages

'And we talked about some old times, And we drank ourselves some beers, Still crazy after all these years'

Boeken Kazuo Ishiguro Never Let Me Go

Luc De Vos Paddenkoppenland

Mark Haddon The Curious Incident of the Dog in the Night-Time

instituut is dan ook door de radio gebeld en hij heeft schoorvoetend moeten toegeven dat senioren ook goede chauffeurs zijn. (resoluut) Het lijstje heeft niet lang meer op hun site gestaan, geloof me.” Heb je voorbeelden? Mensen die volgens jou op de goede manier ouder zijn. “Alsof er een goede manier zou bestaan (lacht). Ik denk dat iedereen zijn of haar (lacht). manier heeft, zolang het maar in vrijheid gebeurt. (denkt na) Arno blijft voor mij inspirerend. Een ongelofelijke schat van een mens, die precies deed wat hij wou en aan alles zijn kloten veegde (lacht) (lacht).. Als je kan zingen "k’en ne kleintje maar ‘t schiet verre", dat wil iets zeggen hè. Da’s een houding die hij had en hij is die niet kwijtgeraakt met ouder worden. De laatste jaren heb ik ‘m niet meer gezien, maar daarvoor kwamen we elkaar af en toe tegen en dronken we een koffietje samen. Ik herkende toch altijd dat rebellerende in hem. Een zielsgenoot, maar hij zong beter dan ik (lacht) (lacht).” .” Zaki

Ons brein blijft groeien tot de laatste dag

Je geeft dit najaar voor De Grote Post drie lezingen. Welke metaforen mogen we nog verwachten? “Veel mensen zoeken rust in de natuur en sommigen gaan bomen knuffelen. Zie jij ze zo’n jong boompje knuffelen (lacht) (lacht)?? Ik dacht het niet. Een stevige, oude boom, daar hebben ze iets aan. Verder heb ik het in mijn lezing ook over recente wetenschappelijke ontdekkingen. Men ging ervan uit dat onze hersenen kleiner werden met het ouder worden. Maar dat blijkt niet te kloppen. Ons brein blijft groeien tot de laatste dag. Wat er binnenin gebeurt, verandert wel. In de hersenen heb je achteraan de amygdala en vooraan de prefrontale cortex en daartussen ligt een verbinding, de hersenbaan. De amygdala is het gebied waar onze kernemoties zitten, zoals boosheid, verdriet, paniek. In de prefrontale cortex zit ons vermogen tot besluitvorming en planning maar ook de impulscontrole. Nu, het is bewezen dat met de jaren de hersenbaan groter wordt, waardoor ons vermogen tot het controleren van impulsen toeneemt. Wij ouderen zijn dus minder vatbaar voor paniek bijvoorbeeld, waardoor we betere beslissingen kunnen nemen. Voilà. Ik heb hersenen gekocht om dat allemaal te tonen (lacht) (lacht).” .” Zaki

Eén van de taboes bij ouder worden is seks. Je wilde Goedele Liekens daarover spreken voor je eerste boek, maar ze weigerde. Waarom? “Ik belde haar met de vraag of ze iets wilde vertellen over seks op oudere leeftijd, maar ze antwoordde dat ze er niet genoeg over wist. Wat toch een teken aan de wand is. Als een notoire seksuologe in dit land zegt dat ze niet veel kan vertellen over seks op oudere leeftijd, dan zegt dat iets. En het is niet dat ze me afwimpelde, ze was oprecht.” Zaki

“In Antwerpen heb ik ooit meegewerkt aan een vormingsdag op een school. Ik sprak over seks als je ouder wordt. Tijdens mijn uitleg zag ik dat er een jongen zat te schuiven op zijn stoel, hij zat duidelijk met een vraag. Ik sprak hem aan en een beetje aarzelend kwam de vraag eruit: zo’n vagina, wordt dat niet lelijk als dat oud wordt? Een goeie vraag, wat mij betreft. Want ze gaat over een vooroordeel. Iedereen denkt: hoe ouder, hoe lelijker. Terwijl dat totáál niet waar is hè, wel integendeel. Ik heb toen geantwoord: vinden jullie vlinders mooi? Iedereen knikte. Wel, zo’n vlinder begint als een eitje, een bolleke van niets, wordt dan een harige rups, daarna een pop, een grijsbruin lelijk ding, en pas op het einde ontvouwt hij zich tot een prachtig diertje.”

Zaki geeft zijn lezingen over ondeugend ouder worden in drie Ontmoetingscentra. De lezingen passen binnen het thema van ‘rebelse senioren’ dat als een rode draad door het het najaar loopt (met ook enkele lezingen van Pieter De Buysser rond mei ‘68 en de voorstelling Grey Gardens van Het Gevolg/Chris Lomme op 9 oktober). Midden december sluit Zaki af met een fuif in De Grote Post. Satisfaction verzekerd met dansbare tunes uit de sixties, seventies en eighties. 06 oktober OC Viooltje (Mariakerke) 13 oktober CC De Ballon (OPEX) 20 oktober OC Schelpe (Westerkwartier) 15 december Fuif in De Grote Post (Lokettenzaal) (zie ook pag. 58 en 78)

In de naam van de vader en de zoon: The Gallands Stéphane en Elvin Galland zijn beiden muzikanten, maar samenspelen, nee, dat was er nog niet echt van gekomen. Druk druk druk. Vader Stéphane tourt als drummer de wereld rond met Ibrahim Maalouf. Zoon Elvin is toetsenist en zit vaak achter de knoppen, hij deed al productiewerk voor Damso, Le 77 en Alice on The Roof. Bovendien, Stéphane is een jazz cat met een neus voor avant-garde terwijl Elvin op een electro-trip zit. Different worlds. Maar dan kwam de eerste lockdown. “We hadden een tijd voordien samen een sessie gespeeld,” zegt Stéphane. “Elvin had één van de nummers uit die sessie mee naar huis genomen en herwerkt, hij had onder meer stemmen en samples toegevoegd. We waren er heel tevreden over. Toen we dan opeens thuis zaten tijdens de lockdown, stelde hij voor om dat nummer live te spelen, elk vanuit zijn eigen kot. We plaatsten het filmpje op YouTube.”

“Aan

é én b l i k Interview — Ronald Verhaegen Fotografie — Stefaan Temmerman

hebben we genoeg”

Gevolg: likes, jubelende comments en een concreet voorstel.“De Brusselse concertzaal Botanique bood ons een gig aan,” zegt Stéphane. “Een concert in september. Oei. Het was mei en we hadden maar één nummer (lacht).” Maar ze namen het voorstel aan en begonnen met het componeren van nieuwe muziek voor een show van vijftig minuten. Het werd een succes. “Het publiek was heel enthousiast en Elvin en ik zeiden tegen elkaar: bon, si c’est comme ça, on continue (lacht).” “Oh, dan moet ik diep nadenken.” De vraag naar de vroegste herinnering aan zijn vader als muzikant doet Elvin fronsen. Hij is niet het type dat zijn vader overal enthousiast achterna holde. Plutôt cool quoi. quoi. “Ik denk dat ik vijf of zes was en dat mijn vader thuis enkele tricks toonde op een elektronisch drumstel. Ik zie hem nog zitten en herinner me vaag de klanken.” Dan schiet hem plots een andere herinnering te binnen. “Mijn vader speelde met gitarist Nelson Veras ergens in Vlaanderen. Ik stond naast het podium tijdens het concert en na afloop hielp ik bij het demonteren van zijn drumstel.”

Elvin over Stéphane:

Drummer Stéphane Galland werd geboren in 1969, in Sint-Agatha-Berchem bij Brussel. Hij debuteerde als drummer eind jaren tachtig bij pianist Eric Legnini. Met Fabrizio Cassol en Michel Hatzigeorgiou vormde hij dan begin jaren negentig het befaamde trio Aka Moon. Hun sound is een mengeling van jazz, rock, wereldmuziek en avant-garde. Ze brachten brachten een reeks albums uit die hen naar de top van de moderne jazz in ons land slingerde.

Urban avant la lettre

“Wanneer ik een geïmproviseerde solo speel en een muzikale zin neerleg, antwoordt hij meteen instinctief. Ik sta vaak versteld van zijn muzikaliteit.” De muziek die Stéphane en Elvin maken is een mengelmoes van hiphop, jazz, r&b, electro, pop, breakbeat en funk. Anders gezegd, een mix van hun twee werelden. Stéphane komt uit de jazz, met voorkeur voor avant-garde en experiment. Elvin neigt dan weer meer naar pop, electro en mainstream. Welke van zijn vaders projecten vindt hij niettemin interessant? “Ik hield van Greetings from Mercury (1998). Een project met onder meer saxofonist Jeroen Van Herzeele en gitarist Peter Hertmans. Het was urban avant la lettre, elektrisch en funky. Veel invloeden. Ik herinner me een geweldig concert in Brussel — ik was een tiener toen — in Théatre National, geloof ik. Er was ook een rapper bij.” Wie is de beste muzikant met wie zijn vader ooit speelde? (cool) “Ik”, antwoord hij en hij laat een korte stilte vallen en lacht dan luid. “Er zijn er zoveel. Ik wil ze niet opnoemen want ik zal er enkele vergeten en dan zullen die kwaad zijn als ze dit lezen (lacht) (lacht).. Allez, maar omdat je aandringt: Joe Zawinul.” Een stille wauw is af te lezen op ons gelaat en we wiegen instant op de denkbeeldige groove van diens klassieker Mercy, mercy mercy! Joe Zawinul was een legendarisch toetsenist die in één adem wordt genoemd met jazz royalty als Miles Davis, Herbie Hancock en Chick Corea. “Ja, da’s wel een naam.” Naast drummen verdiept Stéphane Galland zich ook in de wetenschap erachter. Hij werkt aan een PhD over rhythm aan het conservatorium van Brussel en de VUB. Volgt Elvin dat onderzoek? “Helemaal niet (lacht) (lacht).. Mijn vader gaat op in zijn werk en het denken over ritme, hij heeft er gisteren nog over gesproken, maar ik versta er niets van.” Waarin verstaan ze elkaar dan wel naast de muziek? “Ah, mijn vader is een Bourgondiër. Il aime bien la bonne bouffe. bouffe. We kopen goede ingrediënten, een goede fles wijn en genieten van samen eten. We hebben drukke agenda’s en zien elkaar niet zo vaak. Weet je wat hij ook eens georganiseerd heeft voor de verjaardag van mijn tweelingzus Kayla en ik? Een skydiving in de buurt van Rijsel. C’était marrant.” marrant.”

“Na één namiddag had hij vijfendertig grooves. Allemaal goed!”

“Een excellente,” lacht Elvin als we hem vragen wat voor drummer zijn vader is. “Polyvalent ook. Daarenboven is hij iemand met heel veel ideeën, die heel snel komen. Nadat we hadden besloten om samen een plaat te maken, spraken we af in het conservatorium van Brussel. We wisselden enkele ideeën uit. Hij werkte daar één namiddag op verder en had meteen vijfendertig grooves. Allemaal goed (lacht) (lacht)!” !” Ook als ze live samenspelen is Elvin onder de indruk van de creativiteit van zijn vader.

Elvin

“Wanneer ik e e n g e ï m p r o v i s e e r d e solo speel e n e e n m u z i k a l e z i n neer leg, an t w o o r d t h i j m e t e e n inst inctief . I k s t a v a a k v e r s t e l d van z ijn muz i k a l i t e i t.”

Stéphane “Elvin laat niet toe dat onze muziek te breed uitwaaiert buiten de mainstream. Het moet t o e g a n k el i j k z i j n.”

Stéphane over Elvin: Elvin Galland, dit voorjaar dertig geworden, studeerde klassieke piano en rolde dan in de elektronische muziek. Stéphane: “Elvin is vooral een producer, hij werkt veel met zijn laptop, op zoek naar geluiden. Dat maakt het voor mij interessant om met hem samen te werken. Maar het werkt ook andersom, door met mij te spelen krijgt hij de kans om zijn improvisatieskills te ontplooien.” Op het podium vinden ze elkaar blindelings. “De communicatie verloopt heel makkelijk, aan één blik hebben we genoeg. Voor mij is dat een tweede natuur omdat ik uit de jazz kom, waar vaak wordt geïmproviseerd en dus veel interactie is. Elvin en ik proberen zo helder en eerlijk mogelijk te zijn. Het loopt heel vanzelfsprekend, on sait ce qu’on a dans la tête quoi.” quoi.”

De horizon van Stéphane wordt ook ruimer door tijd met Elvin door te brengen. Moderne muziek, eerder te situeren in de mainstream, zou hij uit zichzelf niet opzoeken. “Elvin neemt dat mee tijdens het componeren. Hij laat niet toe dat onze muziek te breed uitwaaiert buiten de mainstream. Het moet toegankelijk zijn. Dat is zoeken natuurlijk, want toegankelijk betekent iets anders voor hem dan voor mij. Ik zoek liever de extremen op.” Elvin voelt zich goed bij pop. Als tiener postte hij samen met zijn tweelingzus Kayla een cover van een song van Rihanna op YouTube. Elvin op toetsen en Kayla als zangeres. Na een maand was die video al meer dan een miljoen keer bekeken.

“Hij is blij dat hij geen drummer is.”

Productontwikkelaar

Cover van Rihanna

Wat herken je van jezelf in Elvin? “Ah (lacht) (lacht).. Misschien een zekere obsessie om het goed te doen en om tot het uiterste van je ideeën te gaan. Dat maakt het soms moeilijk. We hebben allebei heldere ideeën en willen graag voor honderd procent overtuigd zijn van wat we doen. Dat voor ons beiden tegelijkertijd realiseren, is soms niet evident.”

Stéphane glimlacht bij de vraag waarom Elvin geen drummer is geworden. “Hij herhaalt vaak dat hij blij is dat hij geen drummer is. Er is natuurlijk altijd druk mee gemoeid als een zoon in de voetsporen van een succesvolle vader treedt. Omdat hij een andere weg heeft gekozen, voelt hij zich vrijer. Bovendien is er daardoor niet echt een verhouding vaderzoon, of ervaren-minder ervaren. We ontmoeten elkaar als gelijken en dat vind ik fijn.”

“Hmm.” Stéphane neemt even de tijd om na te denken over de vraag of Elvin iets anders met zijn leven zou kunnen doen dan muziek maken. “Hij heeft een ondernemende geest. Hij zou een productontwikkelaar kunnen zijn. Zolang hij enthousiast is en de mogelijkheid krijgt om creatief te zijn en aansluiting te vinden bij een publiek, is er veel dat hij zou kunnen doen. Il a un côté pragmatique et créatif en même temps.” temps.”

The Gallands zaterdag 15 oktober om 20:30 (zie ook pag. 61) Ze brengen eigen muziek met groovy, trippy akkoordenschema’s, een mix van akoestische en elektronische geluiden, energieke ritmes en cinematografische sferen. Stéphane Galland – drums Elvin Galland – keys Louise Van den Heuvel - bas

Interview — Phéline Thierens

Dit najaar gaat Booreiland in première, de eerste theatervoorstelling van documentaireen audiomaakster Lotte Nijsten en van haar partner Gillis Van der Wee. Silke Huysmans en haar partner Hannes Dereere sluiten dan weer het werk aan een trilogie rond mijnbouw af. Na Mining Stories en Pleasant Island, presenteren ze Out of the Blue. De zee mengt zich in het werk van beide vrouwen. We ontmoeten Lotte en Silke in het Brusselse stadscentrum.

TOEKOMST

DE ZEE VAN DE

Terwijl Silke volop in de rush van het vele schrappen in mappen vol materiaal zit, verzamelt Lotte nog volop allerlei documentatiemateriaal. Buiten gaat het drukke stadsleven zijn gang terwijl ze in een warm café van gedachten wisselen over stilstaan, ontoegankelijke landschappen, de uitdagingen en schoonheid van documentair theater en werken met hun lief. Mooie momenten van herkenning, een bewuste blik op de wereld en een enorme nieuwsgierigheid naar elkaars werk kleuren het gesprek. Zo vuurt Silke zelf de eerste vraag af. Wat hebben jullie onderzocht, Lotte? “De relatie tussen de mens en de Noordzee. Het begon een paar jaar geleden op vakantie in Bretagne met field recordings. Gillis en ik vinden het altijd fijn om midden in een landschap te gaan staan om geconcentreerd te luisteren. We verwonderen ons vooral over de kleine geluiden die in het dagelijks leven niet opvallen. Zoals met de zee: pas als je écht luistert, ervaar je de grootsheid ervan. Als documentairemaakster volg ik ook graag de mensen die met dat landschap zijn verbonden.” Lotte

“Ik vind het mooi dat je dat als landschappen benoemt.” Silke

“Voor ons is de zee inderdaad een klanklandschap. Nu maken we allerlei geluidsopnames: op boeien in zee en moeilijk bereikbare boorplatformen via hydrofoons, gesprekken met wetenschappers en schippers … Interessant hoe zij met de zee omgaan. Of hoe we meer algemeen de zee willen beheersen maar er tegelijk zo afhankelijk van zijn.” Lotte

En welk onderzoek doen jullie, Silke? “Wij onderzoeken de relatie van onze maatschappij met grondstoffen. We zijn oorspronkelijk bij dat thema beland door een mijnramp in Brazilië op de plek waar ik ben opgegroeid. Het laatste stuk van de trilogie gaat over diepzeemijnbouw. Ons uitgangspunt was de wereldprimeur van het testen van een diepzeemijnrobot gebouwd door GSR, een dochteronderneming van het Belgische baggerbedrijf DEME." Silke

"Vorige lente vertrok de expeditie naar een afgelegen stuk Stille Oceaan, samen met een schip vol Europese wetenschappers die aan de hand van staalnames de impact van de robot zouden meten. Alleen wisten we op voorhand niet dat ook een derde schip, de Rainbow Warrior van Greenpeace, aanwezig zou zijn.

“we maken allerlei geluidsopnames: op boeien in zee en moeilijk bereikbare boorplatformen v i a h y d r o f o o n s , g e s p r e k ke n met wetenschappers en schippers.” Net omdat het zo moeilijk is om te begrijpen wat zo ver weg gebeurt, kwam Greenpeace ter plaatse getuigenissen afnemen. Vanuit ons appartement in Brussel legden we via satellietverbinding contact met de drie schepen.” Jullie geven de ontoegankelijkheid van de zee en de impact van mensen op die omgeving beiden een prominente rol. “Wij spelen in Out of the Blue heel hard met hier en daar. De afstand tussen Brussel en de schepen was bijna onbevattelijk, net als de 4500 meter tussen de diepzeebodem en de control room van waaruit de robot werd bestuurd. Diepzeemijnbouw betekent dat de robot de bovenste laag van de diepzeebodem afschraapt voor het ontginnen van een soort knollen ter grootte van een kleine aardappel. Die zwarte stenen bevatten alle metalen die we nodig hebben voor onder andere zonnepanelen en batterijen voor elektrische auto’s. De zogenaamde green transition. transition. Alleen veroorzaakt de rondrijdende robot een stofwolk die lang verder reist en onderweg het zicht van alle levende wezens wazig maakt. Impact is er dus zeker. Al is nog jaren onderzoek nodig voor een volledig resultaat.” Silke

“Ik stootte in mijn onderzoek op een offshore schip dat op dit moment in de haven van Rotterdam ligt. Het schip zou uitgestuurd worden om bestaande, niet-werkende productieplatformen in de Noordzee te gaan ontmantelen. Alleen krioelt het intussen van de organismen op de poten van die platformen. De vraag is dus of ze die wel willen wegnemen en zo nog meer impact op het zeeleven veroorzaken.” Lotte

“Liggen er zoveel boorplatformen in de Noordzee?” Silke

“Ja, het gaat over een 120-tal boorplatformen waarvan de helft niet meer werkt.” Lotte

“Zot eigenlijk hoe weinig wij weten van wat zo dicht bij huis gebeurt.” Silke

Van hoe dicht volgen jullie die activiteiten op zee? “Ik mag na lang aandringen binnenkort mee naar zo’n platform, om mensen die er werken te spreken en observeren.” Lotte

“Indrukwekkend, die zijn zo moeilijk te overtuigen!” Silke

“Inderdaad. Niet alleen die plek is moeilijk toegankelijk: voor veel zaken moet je ook opleidingen volgen die handenvol geld kosten.” Lotte

“Juist, die opleidingen was ik al vergeten. (lacht) Veiligheid is prioriteit.” Silke

“Logisch wel dat ze dat sterk reguleren. Midden op zee is het best gevaarlijk voor iemand die daar geen kennis van heeft. Gelukkig lukt meereizen soms, als de wetenschappers het zien zitten om de verantwoordelijkheid te dragen. “ Lotte

“Wij konden helaas niet mee op zee. Zelfs voor videobellen was de satellietverbinding niet sterk genoeg. Alles moest via de telefoon.” Silke

Hoe krijgt jullie onderzoek vorm op scène? “Iedereen zit in een vierkant speelvlak, Gillis en ik in het midden. Boven ons hangt een kwalachtige vorm waarop kleurprojecties van scenografe Fleur Roggeman komen. Er staan vier luidsprekers rond, van waaruit we het publiek onderdompelen in de geluiden die we hebben verzameld. Tijdens de voorstelling willen we ook live bruitage, of foley, brengen. Een procedé uit de filmwereld waarbij alledaagse geluiden worden nagebootst. We kregen via de organisatie Stormkop in Antwerpen allerlei maritieme voorwerpen om dat te kunnen realiseren.” Lotte

“Wij vertrekken vanuit associaties, ook zonder de kern van de zaak te benoemen. Ons gevoel komt wel naar boven, maar we schreeuwen dat net zoals jij niet uit. Van onze vaste dramaturg Dries Douibi kregen we eens een tekst over hoe een essay een verhaal opbouwt. De goede verhouding tussen een persoonlijke insteek, het aansnijden van een politiek thema en het belichten van universele thema’s. Als die drie samenkomen, krijg je …” Silke

“… het perfecte essay! (lacht) Ik vind dat een mooi uitgangspunt. Je schept een sfeer vanuit een persoonlijke ervaring zonder daarom je mening op te dringen.” Lotte

“Wij zoeken die vorm niet bewust op maar het vat mooi samen hoe wij intuïtief werken. Tijdens de gesprekken met de schepen waren Hannes en ik zes weken aan onze computerschermen gekluisterd. Wanneer wij tussendoor in Brussel rondliepen, begonnen wij helemaal anders naar de stad te kijken. We begonnen ook associaties te maken met diepzeebeelden uit de control room die we van de wetenschappers cadeau kregen. Als we die naast sommige beelden vanop het internet zetten, zagen we het verschil tussen de zee en de stad soms niet meer. Met dat spel willen we empathie voor de diepzee creëren. Iets waarover we zo weinig weten dichterbij brengen.” Silke

Is jullie kijk op de maatschappij veranderd? “Diepzeemijnbouw is voor alle duidelijkheid iets wat nog niet plaatsvindt en waarover nog geen wetten bestaan. Voor Hannes en mij staan de drie schepen dus voor drie pijlers in het debat daarrond: industrie, activisme en wetenschap. Onze gesprekken met de bemanningsleden gingen vooral over de toekomst. Wat is de motivatie om die knollen uit de diepzee te halen? Hoe belangrijk zijn die voor ons? Wat met de wezens die zich aan de buitenkant van die knollen hechten? Een beetje zoals wat Lotte zei over die organismen op de platformen in de Noordzee." Silke

"Greenpeace pleit voor het bewaren van het laatste stukje ongerepte natuur. Wetenschappers nemen een meer neutrale houding aan, en de industrie schaart zich helemaal achter diepzeemijnbouw als de oplossing voor de elektrificatie die de politiek plant.” “Is de diepzee echt de laatste onontgonnen plek?” Lotte

“Sommigen beweren zelfs dat de mens via microplastic overal al aanwezig is.” Silke

Hoe staan jullie zelf tegenover onze tussenkomst in de natuur? “Ik herken vooral de complexiteit die Silke beschrijft. Enerzijds willen we opofferingen maken voor een groene transitie, anderzijds stellen we ons de vraag hoever we daarin kunnen gaan. Interessant hoe we onszelf tegelijk buiten de natuur plaatsen en niet kunnen ontkennen dat we altijd deel uitmaken van een ecosysteem.” Lotte

“Ik heb vooral geleerd dat we op een andere manier over tijd moeten denken. Die knollen zijn miljoenen jaren oud en wij zouden ze massaal opzuigen en onherroepelijk in twee kappen? Het begon op te vallen dat wij ons denken beperken tot de tijdspanne van ons eigen leven. Dat vinden de wetenschappers ook fascinerend: de traagheid van de diepzee. Een kans om te reflecteren.”

van geluk of spanning mee te maken.”

“Dat wil ik ook graag vastleggen. Als mens willen wij altijd vooruit. De massa van de zee roept voor mij een gevoel van eeuwigheid op. Een plek om stil te staan.”

Lotte

Wat is de uitdaging van werken met documentair materiaal?

Lotte

Silke

Lotte

“Je bent echt gebonden aan wat je krijgt.”

“Denk jij achteraf soms ook: waarom ben ik niet verder ingegaan op wat die zegt?” Silke

“Ja, heel vaak! (lacht) En de volgende keer dat je die persoon ziet, past de context niet meer om dezelfde vraag terug boven te halen.” Lotte

“Als je met documentair materiaal werkt, ben je constant bezig met je positie en de ethiek ervan. Wij tonen op scène altijd duidelijk hoe ons maakproces in elkaar zit en hoe we het verhaal reconstrueren: het editen staat frontaal. Honderd procent ethisch kan een documentaire volgens mij trouwens nooit zijn.” Silke

“Bij het knippen alleen al maak je inderdaad zeer bepalende keuzes. Leuk om naar Silke te luisteren trouwens, omdat ze al in die fase zit. Jullie zijn bijna klaar!”

“Het is ook een geruststelling dat je niet telkens opnieuw een vertrouwensband moet opbouwen, zoals bij creatieprocessen met nieuwe mensen. Die dynamiek is bijzonder.” Lotte

“Het blijft rond communicatie en vertrouwen draaien. Als ik een idee heb, hou ik mij dus niet altijd in.” (lacht) Silke

“Ik ook niet (lacht) (lacht)!” !”

“Voor ons is een externe persoon, zoals onze dramaturg, ook belangrijk. Iemand die geen emotionele band heeft met ons materiaal.” Silke

“Ik hoop dat wij met dramaturgen Christophe Aussems en Els Theunis van Het nieuwstedelijk ook een neutrale kijk op ons materiaal hebben gevonden.” “Keuzes maken is het grootste verschil met wetenschappelijk onderzoek, heb ik geleerd uit onze interviews. Wetenschappers weten nooit genoeg, terwijl wij bij een artistieke vertaling op een bepaald moment keuzes maken. Zij zijn daarom vooral nieuwsgierig naar hoe wij hun werk leesbaar gaan maken voor een publiek. Ze beschouwen Out of the Blue als hun outreach project. Fijn dat theater zo op zijn eigen manier een plek van onderzoek en reflectie is.” Silke

Lotte

“Was het maar waar! Het zijn korte nachten op dit moment.” (lacht) Silke

Hoe is het om die keuzes samen met jullie lief te maken? “Voor veel mensen is dat geen evidentie, die denken dat we altijd ambras hebben. (lacht). We bekijken soms wel iets vanuit een ander perspectief en hebben dan een discussie, maar ik vind het eigenlijk heel fijn om zo dicht bij elkaar te staan. Je hebt altijd iemand rond je die eerlijk is en met wie je kunt blijven praten. Je kunt je ook aan elkaar optrekken. Alleen merk ik dat we daarom net vaak onbewust lang doorwerken.” Lotte

“Fantastisch woord, ambras (lacht). Afstand is hier ook een goed woord. Je brengt veel tijd samen door. Zelfs als het goed klikt, doet het soms deugd om afstand te nemen. Om bijvoorbeeld niet altijd dezelfde golven Silke

Weekend van de Zee Lotte Nijsten & Gillis Van Der Wee Booreiland zaterdag 3 december om 19:00 (zie ook pag. 75) Silke Huysmans & Hannes Dereere Out of the blue zaterdag 3 december om 20:30 (zie ook pag. 76)

NOG OP HET PROGRAMMA TIJDENS HET ZEEWEEKEND: VLIZ – Het Vlaams Instituut voor de Zee presenteert een virtual reality ervaring over het verdronken schiereiland Testerep. zaterdag 3 december zondag 4 december Zeetegels – Hirngespinst stellen tijdens een expo hun zeetegels tentoon, originele dijktegels gemaakt uit aangespoeld materiaal. donderdag 1 december tot zondag 4 december Forest – Theatermaker Emke Idema bevraagt in een levensgroot gezelschapsspel voor volwassenen de verhouding tussen de mens en het klimaat om ons heen. zaterdag 3 december zondag 4 december (zie ook pag. 74, 75 en 76)

Ooit lag voor de Belgische kust het eiland Testerep. Van Oostende aan de ene kant tot Westende aan de andere. Tot de mensen kwamen, het eiland bebouwden, de bomen kapten en het onvermijdelijk ten prooi gaven aan de golven. Het verhaal van het eiland inspireerde TG Vagevuur. Zij gaan, tijdens het Weekend van de Zee, op vrijdag 2 december in première met de voorstelling Testerep, een reeks liederen en verhalen van een vergane tijd (zie ook pag. 74). Lees je hier alvast in over het mysterieuze Testerep.

testerep Testerep was in de vroege middeleeuwen een nog volledig onbewoonbare strook zand op niet meer dan een halve kilometer van onze huidige kustlijn. Jaar na jaar vormden de getijden een duinengordel rondom deze zandstrook, waardoor groepen vissers en herders zich er vanaf de tiende eeuw konden vestigen. Beschut achter de hoge zandmuren hielden hun nederzet tingen verschillende eeuwen stand onder het bewind van het Graafschap Vlaanderen. Het oostelijke uiteinde van het kleine Testerep, Ter Streep in de volksmond, noemde men Oostende. De ondergang van het eilandje begon in de dertiende eeuw. Ten voordele van de ont wikkeling van de stedelijke nederzettingen werden de hoge duinen steeds meer afge plat. Zonder die natuurlijke beschutting viel Testerep al snel ten prooi aan verwoestende stormen en overstromingen die de inwoners landinwaarts dreven, naar het huidige grond gebied van Oostende. Jaar na jaar overspoel den aanhoudende vloedgolven Testerep. Na de inpoldering van de watergeul tussen het vasteland en het kleine eiland verdween het uiteindelijk volledig. Van Testerep is, behalve de naam die hier en daar nog op de gevel van een Oostends hotel of restaurant staat te lezen, geen spoor meer.

Panoramabar open bij mooi weer vanaf 12:00 (25/5 t.e.m. augustus 2022)

ELKE DAG OPEN VANAF 8U30

ST PO TE RO G DE DE GROTE POST ar

G RO TE

PO ST

PO ST ja

TE RO G

najaar 2022

G RO TE

najaar 2022

ja ST PO

22 TE RO G

G RO TE 22

ST PO

PO ST

DE GROTE POST

najaar 2022

DE G najaar 2022 DE GROTE POST najaar 2022 DE GROTE POST 022

DE GROTE POST

31/ 02/03/

augustus

i e mr

es i

en t

fe s

iv a

il e

woe 31/08 om 12:00 vrij 02/09 om 15:00 zat 03/09 om 15:00

september

doen gratis Grote Foyer

WAT r e SCHAFT DE sKAFT? id en Met zelfontworpen De Grote Post-inpakpapier t e en saaie voorzien we jouw duffe wiskundeboek n taalschrift van een sprankelende kaft! f e st i

esid

val

ente

53 festi

nfes

ide

nte

resid

kiem kiem

esti

val

resi

ival

nte

sti

val

kie

01t

val

kiem

nfe

i e m

st fe

m e i

e ki

s re

nt Er

fe s

iv a

l val

festi

s re

e nt

i st

r eside nten

2 0o k t

kiem

de n eren a a n sent en e o re et iz i se d, p gen ten, g un e er r. ri j vo rste un conc mee k e er l hi ond gen gen, vee e a n n d e i og di n werd rie tell n n , e r ren st ns r d ors s e a e e o ve o re wa t ti m men lf ar oor d o s, v miè u , ri ri ze 30 n d rei res pre to xpe ar relt n p og e e a a s e r a d e r bo n, Erv bor r ngen . G n pr nde a e e l s . r . Me gi erk k i jzo et ete nen dio’ emt w or bi g h a p n i d: sl hun n w le in re egi stu k k eg e a o d n b j k e v v n z li re on w ge e te r r ieu n on nde oe t s n i ei ui aa pn me kiem sn t j n o jks uit a e m e r n e/ Ko n h en geli en ee ost.b m p t p a te g n o r ot e es hrap at d tter i r g e t sc w ne l a t w. d e ar k s n n e d ww ee or

si d

sti

resi

ide

festi

res

enfe

kiem

nfest

enten

iv t s e nf

30 se

nt e

dent

enf dent

resid ente

resid

ent d i s e

kie

res

iva

kiem

nfe st

enten

tiva

m e i k

e nt

i st

e i k

m e i

s re

e nt

30/ 01/02/

september

oktober

performance

vrijdag/ zaterdag/zondag

gratis

doorheen De Grote Post

Collectief Elan(d) doet tijdens het festival theatrale en beeldende interventies die op een poëtische en soms absurdistische manier contact herstellen in de publieke ruimte. Met De Grote Post als decor en als podium bewegen de interventies zich op de grens tussen architecturale sculptuur, sociaal experiment, theater en choreografie.

COLLECTIEF ELAN(D) al

30 muziek première

vrijdag

€16

20:30

Studio -1

al €16

19:00

Zaal Grote Post

Rooms to Dark Boats in the Night and Views in the Light

m e i

Buckle up voor een 48 minuten durende luisterervaring in quadrofonie, een reis door audio-architecturale kamers. Van vreugde en hoop beland je plots in duisternis en mysterie. Na stormen met donkere boten en epische verhalen, heersen dan weer zachtheid en troost. Meeslepende trip.

LISA VERBELEN & HENDRIK LASURE

m e i

s re

i es

coproductie

TWO.

“Een band waar je alles kan van verwachten, behalve het gewone.” fe

Lu m i n o u s D a sh

van en door Lisa Verbelen en Hendrik Lasure eindregie Suze Milius dramaturgie Roos Uwe

TWO., de derde solo van Lisa Verbelen na ONE. en ALL., gaat over tegenstellingen en wordt daarom geen solo maar een duet. Samen met jazzwonder Hendrik Lasure maakt ze een album en een muzikale performance, iets tussen een concert en voorstelling in.

PEENOISE

e nt

vrijdag

concertante voorstelling vlaamse première

f en

september

coproductie

i st

v ti

september

iv al

em al

em v ti

Beluister onze podcast Oorsprong met Lisa Verbelen en Hendrik Lasure via www.degrotepost.be/oorsprong of via Spotify / Apple Podcasts.

kiem

01 residen

re si de nt en fe st iv al

tenfest

coproductie

ARIAH LESTER

re si de nt en fe st

iv al

Love songs to a shooting star

Wat is de liefdesrelatie tussen mensen en planeten? ARIAH LESTER gaat op zoek en baant zich een weg langs pop, jazz, Venezolaanse folk en opera. Zijn liedjes brengen je, in een sensuele vingerknip, van het brandende vuur van de hel naar de poorten van de kosmische liefde.

kiem

concept/teksten/video/originele muziek ARIAH LESTER performers & medecomponisten Marta Gonzalez, S’Yo Fang

Afterparty met Pascal Lervant vanaf 23:30 in de Grote Foyer.

Atelier +2

Beluister onze podcast Oorsprong met Kim Snauwaert & Mira Bryssinck via www.degrotepost.be/oorsprong of via Spotify / Apple Podcasts.

kiem

Zaal Kleine Post

val

22:00

14:00

Life overtakes me is een documentaire over kinderen in Zweden die lijden aan een comagerelateerde ziekte genaamd ’Sneeuwwitjesyndroom’, veroorzaakt door de onzekerheid van hun verblijfsstatus. Kim en Mira onderzoeken situaties waarin een lichaam bevriest ter bescherming van zichzelf, of waarin een lichaam het op andere manieren overneemt.

enfesti

€16

€6

t residen

kiem

vrijdag

zaterdag

Kramp

kiem

performance Vlaamse première

september

theater work in progress

KIM SNAUWAERT & MIRA BRYSSINCK

ival

oktober

theater première

zaterdag

€16/€8 (-16j)

15:00

Zaal Dactylo coproductie

WOODMAN doen

zaterdag

gratis

12:30—13:30

grote foyer

Korte gesprekken met residenten.

Tijdens een wandeling ontmoet Franz Kafka een klein meisje dat haar pop kwijt is. Drie weken lang schrijft hij poppenbrieven die hij aan het meisje voorleest, tot ze allebei hun eigen weg gaan. The Travelling Doll is poppentheater over opgroeien en afscheid nemen en over de onvergelijkbare band tussen ouder en kind.

ival

ARTIST TALKS

The Travelling Doll

tenfest

oktober

residen

re si de nt en fe st iv al

10+

concept, tekst, regie Thomas Janssens spel Ikram Aoulad & Greg Timmermans scenografie en poppen Nikolas Lestaeghe

kiem

kie

zaterdag

€16

20:00

Zaal Grote Post

ent e nfe st

theater Studio -1

In In the Middle of Nowhere focussen Kristien De Proost en de Braziliaanse acteur Fred Araujo zich op de paradox van het midden: hoe de mens tegelijk bij anderen wil horen en zich ervan wil onderscheiden. In een wereld die steeds meer door data, normen en gemiddelden wordt beheerst, is het thema actueler dan ooit.

k i e m

SÉBASTIEN HENDRICKX Moddertong

kie

01 €6

19:00

Atelier +1

den

iva

Ravensbrück l

22:00

Grote Foyer

NOA LEE Wie denkt met Noa Lee zomaar een indiepopbandje te treffen, zal zich na het horen van de titelloze debuut-EP toch achter de gespitste oren krabben. Het ene moment zoetgevooisd en melodieus à la Feist en Grizzly Bear, daarna ogenschijnlijk stuurloos en onstuimig à la Atoms For Peace.

k i e m

“U hoort ongetwijfeld nog van Noa Lee.” Humo

Afterparty met Ronald Verhaegen vanaf 23:00 in de Grote Foyer.

kie

Aline Eugenie Vervoort, de grootmoeder van Stefanie Claes, verblijft tijdens de Tweede Wereldoorlog meer dan een jaar in Ravensbrück, een vrouwenconcentratiekamp in Duitsland. Een trauma tijdens haar verdere leven. Ook voor haar dochter, de moeder van Stefanie. Hoe komt het dat trauma’s worden doorgegeven over generaties heen?

muziek gratis

festival

nfe st

STEFANIE CLAES

oktober zaterdag

residenten

zaterdag

res i

oktober

theater work in progress

kiem

res

ide

nte

nfe

residenten

sti

val

festival

spel Fred Araujo & Kristien De Proost tekst Kristien De Proost dramaturgie & outside eye Sara Vanderieck

Een verteller zit samen met het publiek rond een hoop spullen. Het licht zal veranderen; sommige dingen zullen bewegen; woorden zullen in lange zinnen uit kartonnen dozen komen; voetnoten zullen weglopen uit de tekst. Moddertong probeert woorden en dingen, publiek en spreker, mensen en de grond waarop ze staan, met elkaar in verband te brengen. tekst, scenografie, spel Sébastien Hendrickx spelcoach Lucius Romeo-Framm licht Michaël Janssens dramaturgie Charlotte De Somviele

kiem

€16

16:00

In the Middle of Nowhere

zaterdag

iva

oktober

KRISTIEN DE PROOST

festival

res id

theater

residenten

oktober

kiem

02 denken

zondag

€16 (incl. ontbijt)

11:00

Grote Foyer

oktober

kiem

€12/€8 (-16 j)

14:00

Atelier +1

creatie & performance Adrien Taffanel

muziek

zondag

gratis

13:00

Grote Foyer

oktober

siden tenf

NAOMI SIJMONS

estiv

kiem

Beluister onze podcast Oorsprong met Reena Riot via www.degrotepost.be/oorsprong of via Spotify / Apple Podcasts.

oktober

circus

zondag

€16/€8 (-16j)

15:00

Zaal Dactylo

HENDRIK VAN MAELE Ways of being ready

Ways of being ready is een live ontmoeting tussen twee levenslange vrienden. Eén van hen is getraind als acrobaat, de ander als mime-acteur. Eén van hen komt vaak te laat, de ander te vroeg. Eén van hen trekt zijn nagels eraf, de ander bijt ze. Beiden zoeken naar manieren om klaar te zijn voor het onontkoombare. concept & regie Hendrik Van Maele spel Elliot Dehaspe & Hendrik Van Maele

res ide nte nfe sti val

Naomi Sijmons zat in onze studio om samen met haar band de kiempjes te leggen voor een nieuw album van Reena Riot. Pre-productie, ideeën toetsen, schrappen, plezier maken. Het album is voorzien voor 2023, maar Naomi test al enkele gloednieuwe songs.

res ide nte nfe sti val

ki em

kiem

resid

enten

festi

val

DE HOE onderbreekt … komt regelmatig terug doorheen het jaar. Telkens met een gast die een verhelderend perspectief biedt op thema’s en onderwerpen die in De Grote Post aan bod komen. Dit jaar zal elke lezing of reflectie gelinkt zijn aan de idee van vrijheid.

zondag

Welkom in de wereld van de mascottes, de grote teddyberen die kwistig knuffels, high fives en selfies rondstrooien. Maar een mascottepak werpt ook vragen op over identiteit en de relatie met ons lichaam. In Mascotte wordt met een kwinkslag nagedacht over beweging en maatschappij, op een toon die voor kinderen én volwassenen bevattelijk is.

Schrijver en journalist Jaap Tielbeke (NL) geeft een lezing over hoe we met de klimaatkwestie omgaan sinds de jaren 1970. Daarna speelt DE HOE (fusie van de voormalige compagnie DE KOE en Hof van Eede) een op voorhand uitgeschreven nagesprek. Ze geloven dat het geschreven woord levendiger is, nauwkeuriger ook. Spontaan ben je nu eenmaal niet op je echtst.

circus

Mascotte

estiv

DE HOE onderbreekt Jaap Tielbeke

oktober

JUSQU’ICI TOUT VA BIEN

siden tenf

DE HOE

Beluister onze podcast Oorsprong met Hendrik Van Maele via www.degrotepost.be/oorsprong of via Spotify / Apple Podcasts.

06 05 oktober

doen

woensdag

€14

19:00

Muziekstudio

GUILLAUME LAMONT ( RHEA ) Workshop gitaar, amps en pedalen Wil je meer weten over gitaren, amps en pedalen? Guillaume Lamont (RHEA) legt uit hoe je best een song aanpakt en daarbij je eigen sound vindt. Hij tourde al van de Westkust van Amerika tot Zweden en stond al meerdere keren in de AB, Lotto Arena, Trix en Vooruit. Guillaume is ook één van de 3 gezichten van Gibson Benelux. Neem gerust je eigen gear mee!

oktober

muziek

donderdag

€24

20:30

Zaal Kleine Post

REX REBEL Rex Rebel is de nieuwe spraakmakende, trendy en onbevangen revelatie in de Belgische elektronische muziekscene, gevormd door Sam Bettens, Reinout Swinnen en Wim Van der Westen. Rex Rebel klinkt speels, absoluut catchy, poppy en dansbaar. Bas, keys, drums en een stem in transitie: een combinatie die ieders nieuwsgierigheid zal aanscherpen.

06/ 13/20 oktober

denken

donderdag

€5

Op locatie: 06 oktober oC ‘t Viooltje om 14:00 13 oktober oC De Ballon om 14:00 20 oktober oC de Schelpe om 19:00

ZAKI Ondeugend ouder worden Ouder worden is een bevrijding. Je ontwikkelt de kunst om het aardse bestaan blijmoedig en soms zelfs euforisch te beleven, en komt in een levensfase terecht waarin plaats is voor een goed boek, poëzie en intense, rijke ervaringen. Zaki schreef er twee boeken over en laat tijdens de lezingen de deugniet in zichzelf aan het woord.

Deze activiteit hoort bij het traject ‘Rebelse senioren’.

29/ 09/

september

t.e.m.

oktober

€20 (+12j) €10 (-12j)

theater

Op locatie/bij de buren

Craquelé

STUDIO ORKA

Craquelé vertelt het verhaal van een opgroeiende jongen en alles om hem heen. Flarden, herinneringen en dromen, momenten die bepalen wie we zijn of nooit mochten worden. Craquelé is een ode aan alle zichtbare en alle onzichtbare mensen en gebeurtenissen in ons leven. van & met Martine Decroos, Philippe Van de Velde, Dominique Van Malder, Titus De Voogdt, Janne Desmet, Tania Van der Sanden, Ilse de Koe, Robrecht Vanden Thoren, Peter Monsaert

Craquelé wordt georganiseerd in samenwerking met verschillende West-Vlaamse cc’s. Tickets zijn verkrijgbaar via www.schouwburgkortrijk.be/craquele. De ticketverkoop start op donderdag 23 juni om 14:00. Geen eigen vervoer naar Kortrijk? Geen probleem. Op zaterdag 8 oktober leggen we met De Grote Post een bus in met beperkte plaatsen. Vervoer, een broodje en een drankje zijn in de prijs inbegrepen. Vertrek vanuit Oostende om 18:30.

12 oktober

comedy

woensdag

€18

20:00

Zaal Grote Post

copresentatie live comedy

ROBRECHT VANDEN THOREN Achteraf niet komen huilen

09 oktober

theater

zondag

€18

15:00

Zaal Kleine Post

HETGEVOLG / CHRIS LOMME Grijze tuinen In Grijze Tuinen spelen Chris Lomme en Marit Stocker samen met 10 Hartenspelers uit woonzorgcentra. De voorstelling is gebaseerd op de documentaire Grey Gardens waarin een moeder en dochter steeds meer geïsoleerd en vereenzaamd raken. Ze ontwerpen hun eigen kleren, mijmeren over onbeantwoorde liefdes en treiteren mekaar over vroeger en nu. Deze activiteit hoort bij het traject ‘Rebelse senioren’.

Robrecht is er een tijdje uit geweest. Een kind, pampers, slapeloze nachten, een stukgelopen huwelijk. Vooral dat laatste heeft er in gehakt. Maar eindelijk voelt hij weer hoop. Hij heeft er weer zin in. Maar wanneer hij opnieuw de wereld ingaat is die nogal veranderd, merkt hij. Hij besluit het nog één kans te geven. Nog één date.

“Robrecht Vanden Thoren toont dat het cabaretiervak geen bevlieging is maar een thuiskomen. Wat een feest van een voorstelling!” Kn a ck Fo cu s ••••

Voor deze voorstelling zijn er beperkte reductietarieven.

ber

do ub le bi ll

o 14 o k t

vrijdag

do ub le bi ll

ber

do ub le bi ll

o k t aog b e r vrijd

do ub le bi ll

o k t aog b e r vrijd

Horror Een avondje griezelen met een voorstelling over een iconische horrorplek, Weird Tales, dan een hapje en een drankje en ten slotte een lezing over de spiegel die horror ons voorhoudt. 19:00

denken

€18

DIMITRI GOOSSENS

verzamelen in lokettenzaal

Lezing Horror

theater

Filosoof Dimitri Goossens werkt aan een boek over filosofie en horror. Volgens hem schenken hooggeleerde filosofen te weinig aandacht aan het genre. Ze vertoeven liever in metafysische kringen om discussies over het zijn te voeren. En dat terwijl horror ons zo veel kan leren over het alledaagse leven. Wat licht er op als we in de duistere spiegel kijken die horror ons voorhoudt?

coproductie

KRAPP Weird

do bi uble l Tales l

o In de zomer van 1816 huren Lord Byron en Dr. Polidori vr k t ij o de Villa Diodati aan het meer van Genève. Ze krijgen da b g er bezoek van Percy en Mary Shelley, maar het zomeruitje valt in het water. Een vulkanische winter trekt over Europa. Uit verveling bedenkt Byron de weerwolf en Polidori de vampier; Mary schrijft het begin van Frankenstein; Percy valt flauw en staakt zijn poging. Want wat als hun monsterlijke hersenspinsels een eigen leven beginnen te leiden? van & met Krapp vzw (Mats Vandroogenbroeck, Nona Demey Gallagher, Timo Sterckx) en Greet Jacobs tekst Mats Vandroogenbroeck in coproductie met De Grote Post

do bi uble ll

61 ber

vrijdag

4 okto

15 oktober

doen

zaterdag

gratis

10:00

Muziekstudio

STÉPHANE MISSEGHERS Pimp your tracks Werk je aan eigen muziek? Stéphane Misseghers geeft je tips and tricks om je compositie beter te maken en je niveau op te krikken. Stéphane is drummer bij onder meer dEUS en Soulwax. Hij maakte ook al muziek voor een soundtrack (Margiela In His Own Words) en als producer begeleidde hij bands als Psycho 44 en Absynthe Minded. Stuur je tapes voor 1 oktober naar pimpyourtracks@degrotepost.be en maak kans op professionele feedback.

15 oktober

muziek

zaterdag

€18

20:30

Zaal Kleine Post

THE GALLANDS Dankzij de lockdown vonden vader Stéphane en zoon Elvin Galland voor het eerst de tijd om samen muziek te maken en op te nemen. Het resultaat is een mix van twee uiteenlopende maar rijke muzikale werelden. Een unieke smeltkroes van hiphop, jazz, r&b, electro, pop, breakbeat en funk. Verwacht een eigen repertoire waarin groovy, trippy akkoordenschema’s, een mix van akoestische en elektronische geluiden en cinematografische sferen centraal staan. drums Stéphane Galland keys Elvin Galland bas Louise Van den Heuvel

16 oktober

muziek

zondag

€16

Zaal Kleine Post

18/ 15/ 13/

MOSTAFA TALEB Mostafa Taleb en Ananta Roosens leggen hun culturele bagage naast zich neer en hun instrumenten bij elkaar. Van daaruit gaan ze op zoek naar wat er overblijft. Ondanks hun verschillende achtergronden resulteert dit in opvallend veel overeenkomsten. Een verfrissende oefening voor de openheid van geest waar wederzijds vertrouwen en waardering op de eerste plaats komen. kamânche Mostafa Taleb viool Ananta Roosens

november

december

ANANTA ROOSENS &

oktober

denken €16/sessie €35/alle sessies samen

dinsdag Zaal Klas

PIETER DE BUYSSER De klas van mei 1968 In drie sessies spreekt Pieter De Buysser over mei ‘68, over de revolutie en de vrijheidsgedachte vandaag. Geen klassieke lezingen, eerder pogingen tot gesprek. In de eerste sessie spreekt Pieter vanuit Michel De Certeau over de Revolutie. De tweede avond kijken we samen naar de filmklassieker La Maman et La Putain van Jean Eustache. De derde avond zoeken we samen met een aantal jonge kunstenaars waar de revolutionaire gedachte en de idee van vrijheid vandaag kan liggen. De drie sessies vormen één geheel, maar kunnen ook apart worden bijgewoond.

Deze activiteit hoort bij het traject ‘Rebelse senioren’.

21 oktober

dans

vrijdag

€40

20:00

Op locatie Bij De Buren

ULTIMA VEZ Scattered Memories on a slice of Future Ultima Vez bestaat 35 jaar. Na meer dan 40 creaties met zoveel geweldige mensen met gedurfde ideeën en verbluffende talenten, is het moeilijk om gevoelens en herinneringen te scheiden van toekomstplannen. Het verleden klopt aan de deur van wat nog komen gaat en op dat kruispunt blikken ze terug én vooruit met het jubileumproject Scattered Memories, mét een grote cast. choreografie Wim Vandekeybus dansers Alexandros Anastasiadis, Laura Aris Álvarez, Borna Babić, Maureen Bator, Tim Bogaerts, Damien Chapelle, Pieter Desmet, Saïd Gharbi, Rob Hayden, Germán Jauregui Allue, Luke Jessop, Kit King, Maria Kolegova, Anna Karenina Lambrechts, Anabel Lopez, Tanja Marin Friðjónsdóttir, Lieve Meeussen, Yassin Mrabtifi, Magdalena Oettl, Eddie Oroyan, Aymara Samira Parola, Wim Vandekeybus, Mufutau Yusuf

Bij de buren Deze voorstelling vindt plaats in de Stadsschouwburg van Brugge. Met Bij de Buren nemen we je mee naar een aantal voorstellingen buiten Oostende. Vervoer, een broodje en een drankje zijn in de prijs inbegrepen. Vertrek vanuit Oostende om 18:30.

22 oktober

muziek

zaterdag

€30

20:00

Zaal Grote Post

GABRIEL RIOS En vivo Flore, het jongste album van Gabriel Rios, is een lofzang op de muziek van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Liedjes die teruggaan naar de jeugd van zowel zijn vader als grootvader; liedjes die ze hem graag hadden willen horen zingen. Flore is een Latin album gemaakt in afzondering en ballingschap, niet alleen omdat het werd geboren tijdens de pandemie, maar ook omdat Rios van ver terugkijkt naar wat er nog over is van zijn verleden en zijn roots.

23 oktober

theater

zondag

€16 €8 (-16j) €8 (workshop)

17:00

Zaal kleine Post

SIDE-SHOW COMPANY Portraits

10+

In Portraits portretteren Aline Breucker en Quintijn Ketels live twee heel verschillende circusartiesten: Camille Paycha en Sander De Cuyper. Het achterliggende idee is vrij eenvoudig. Het publiek betreedt een atelier waar er druk gewerkt en gefilosofeerd wordt. Ondertussen trachten de performers hun ideeën te structureren en een plek te geven aan de dingen. Via circustechnieken, tekeningen en monotypes ontstaat er zo een verrassend portret van de situatie. concept Aline Breucker & Quintijn Ketels regie Quintijn Ketels performers Aline Breucker, Camille Paycha, Sander De Cuyper

“Beeldende kunst en performance lopen knap door elkaar, waardoor je je in The Factory van Andy Warhol waant.” De Stan da a rd

Voorafgaand aan de voorstelling is er een workshop (10+) in zaal Telefonie, van 15:00 tot 16:30. Kriebels om zelf ook eens iets te proberen? Speciaal voor deze workshop grijpt Side-Show terug naar theateroefeningen, bewegingsmateriaal, improvisaties en beeldende oefeningen die werden gebruikt tijdens het creatiepoces. Samen met de deelnemers creëren de makers het portret van de groep volgens diezelfde methodes en technieken. Maar dan in sneltempo en op maat van iedereen. Maximaal aantal deelnemers: 15 (jong en oud). Minimumleeftijd: 10 jaar.

30/

t.e.m.

oktober

06/

november

familie

zondag t.e.m. zondag van 15:00 of 19:00 (diverse tijdslots/ zie degrotepost.be)

€8 op locatie

HANNEKE PAAUWE

Op een bedje van troost Op een bedje van troost is een poëtische doeinstallatie over verdriet, afscheid en troost. Met een groepje mensen die over hetzelfde onderwerp een beetje troost nodig hebben, volg je een intieme wandeling langs vragen, opdrachten, taferelen en rituelen.

26 26 oktober

doen

woensdag

€20

19:30

Muziekstudio

MIRKO BANOVIC Masterclass Rhythm Section Hoe leg je een goeie groove? Wat zijn de geheimen van de ritmesectie in een band? De magistrale Mirko Banovic doet het uit de doeken tijdens een masterclass. Mirko studeerde jazzbas aan het conservatorium in Gent en speelde onder meer met Arno, Arsenal, Zita Swoon, An Pierlé, Sioen, Meuris, en Jane Birkin. Daarnaast componeerde hij muziek voor theatervoorstellingen De Drumleraar en Soeur Sourire. Hij geeft ook les aan PXL-music in Hasselt.

oktober

comedy

woensdag

€16

20:30

Zaal Kleine Post

copresentatie live comedy

GROF GESCHUD Broeden Na hun bejubelde debuut Lijmen, waarin Lander en Myrthe hun symbiotische liefde tot op het bot analyseerden, komt Grof Geschud nu met Broeden. De relatie hield geen stand, het duo wel. Voorlopig. Wees getuige van een hilarische en ontroerende poging van deze ex-geliefden om zichzelf te verlossen van de verpletterende angst om verlaten te zijn.

“Even fris en bloemrijk als ze in hun eerste voorstelling ‘Lijmen’ de grote liefde bezongen, vertellen Lander Severins en Myrthe van Velden nu hoe ze uit elkaar gingen.’ D e S ta n d a a rd ••••

Voor deze voorstelling zijn er beperkte reductietarieven.

28 oktober

theater

vrijdag

€16

20:30

Zaal Kleine Post

TONEELGROEP AMSTERDAM / FLORIAN MYJER Lady Chatterley’s Lover In de beruchte schandaalroman Lady Chatterley’s Lover (1928) van D.H. Lawrence valt de adellijke Constance Chatterley halsoverkop voor de brute charmes van boswachter Oliver Mellors. In het geniep werd het verboden boek van hand tot hand doorgegeven. D.H. Lawrence werd gezien als provocateur, maar hij wilde gewoon eerlijk spreken over seks en seksuele voorkeur. Toneelgroep Amsterdam (nieuwe naam van De Warme Winkel) zet de strijd van D.H. Lawrence nu voort en steekt het vuur van Lady Chatterley opnieuw aan. tekst en concept Florian Myjer, Lisa Verbelen en Marieke de Zwaan naar D.H. Lawrence spel Florian Myjer en Lisa Verbelen

“‘Lady Chatterley’s Lover’ is een gênante, hilarische en ontroerende voorstelling over de liefde die niet voldoet aan ‘de norm’.” De Volkskrant ••••

29/30 oktober

familie

zaterdag 19:00 tot zondag 12:00

€26 (incl. ontbijt) lokettenzaal

DE LANGSTE NACHT

30 oktober

familie

zondag

€16/€8 (-16j)

11:00

Zaal Kleine Post

TAVERN MICHELLE

In TAVERN MICHELLE staat alles op losse schroeven: twee verstofte figuren proberen er de dag te overleven, maar oerdagelijkse bezigheden jagen hen de stuipen op het lijf. Katrien Valckenaers en Maxim Storms onderzoeken de vele dimensies van angst en vertalen die naar een abstracte, muzikale, fysieke ervaring. concept en spel Katrien Valckenaers, Maxim Storms

oktober/november

doen

maandag—donderdag

€150

Muziekstudio 8+

30 kinderen zijn welkom voor een bijzonder logeerpartijtje. De mensen van Krapp (zie ook Weird Tales) nemen de kinderen mee in een wereld van griezelverhalen. ‘s Avonds zitten ze aan het getheatraliseerde kampvuur in zaal Grote Post. ‘s Ochtends zijn er, na een heerlijk ontbijt, workshops verhalen schrijven en vertellen. En daarna kunnen ze ook nog de voorstelling Tavern Michelle van Ballet Dommage bijwonen.

BALLET DOMMAGE

31—03 HARM GOSLINK KUIPER WASTED? Zit er muziek in afval? Tijdens deze vierdaagse workshop maak je samen met Harm Goslink Kuiper muziekinstrumenten uit afvalmateriaal. Op het eind wordt er een compositie gemaakt én opgenomen in onze studio. Kuiper is muzikant-kunstenaar-schilderliedjesschrijver-dichter-tekenaar-en-instrumentbouwer. Op speelse wijze brengt hij zware thema’s voor ’t voetlicht.

“Harm Goslink Kuiper maakt prachtige liedjes die hij vaak speelt op een van zijn zelfgebouwde snaarinstrumenten.” N R C H a n d e l sb l a d

Deze workshop is in samenwerking met de Propere Strandlopers en 0.666.

02 november

theater

woensdag

€18

15:00

zaal grote post

JOHAN TERRYN / DE STUDIO

Het Uur Blauw Midden in de eerste lockdown verloor Johan Terryn zijn vader. Er was nauwelijks gelegenheid om zijn verdriet te delen, niemand om vast te pakken, geen koffietafel om verhalen te laten samenkomen. Johan sprak met lotgenoten in de podcast Het Uur Blauw. Fragmenten uit die podcast vormen een leidraad doorheen zijn verhaal op scène. Een zoektocht naar een nieuw ritueel om onze verdwenen dierbaren dicht bij ons te houden. tekst en spel Johan Terryn regie Randall Casaer

“Nog nooit heeft een voorstelling me zo diep geraakt. Met een lach en veel tranen. En vervolgens weer lachen. Ga dit zien.”

november

muziek

zaterdag

€37

20:00

Zaal Grote Post

WIM MERTENS Wim Mertens tourt met zijn jongste album Heroides, genoemd naar de Heroides van Ovidius, waarin de Romeinse dichter brieven bundelt van bekende vrouwen uit de mythologie, gericht aan hun afwezige mannen. Daarnaast speelt hij ook zijn allergrootste composities zoals Humility, Wound to Wound, The Scene of het tijdloze Struggle for pleasure.

E vi Hanssen

Dit is een concert van Greenhouse Talent. Er zijn geen reductietarieven van toepassing.

06 november

familie

zondag

€16/€8 (-16j)

15:00

Zaal Kleine Post

coproductie

try-out

MONKI Niks nieuws, over mijn coming out als optimist

november

muziek

zondag

€16

11:00

Zaal Kleine Post

REVUE BLANCHE Misia

12+

Zwaaiend tussen vier palen heet acrobaat Monki ons welkom in een landschap boven de wolken. We kijken met hem naar de wereld beneden, waar cynisme welig tiert en niet alles vlekkeloos verloopt. Monki maakt ons deelgenoot van zijn worstelingen als optimist in een te cynische wereld.

Misia is een muzikale vertelling rond het leven van Misia Sert (1872-1950), de koningin van de Parijse salons. Haar leven van glorie en tragiek, haar boeiende artistieke netwerk en haar verschroeiende muzikale passie vormen de rode draad. Revue Blanche en Katharina Smets gaan op zoek naar een verloren tijd: de belle époque.

“Revue Blanche en radiomaakster Katharina Smets boksten een pracht van een muzikale vertelling in elkaar.” D e S ta n d a a rd

11 november

muziek

vrijdag

€16/€8 (-16j)

15:00 & 20:30

Zaal Kleine Post

BRIK TU-TOK Brik Tu-Tok neemt je mee op een rollercoasterrit door een bevreemdend parallel universum, waar geluiden tot leven worden gewekt met cassettes, huishoudelijke prullaria en zelfgeknutselde objecten. De bontgekleurde bandleden zijn humoristisch en mysterieus en dansen op de grens tussen muziek en theater. Naast het optreden ‘s avonds speelt Brik Tu Tok om 15:00 ook voor families. Het eerste kinderconcert in De Grote Post! Laat je schminken als uitbundig wezen en dans mee op de muziek van deze fantastische performers.

16 november

doen

woensdag

€20

14:00

Muziekstudio

ASHLEY MORGAN Make your own beats Ashley Morgan is een Belgische producer die de wereld afreisde. Hij speelt voornamelijk hiphop, drum-’n-bass en trap. Zijn singles Seaweeds and Algaes en Angels kregen airplay op Stubru, Radio 1 en Bruzz en Martin Garrix zette ze in zijn Spotify-speellijst. Ashley maakt beats als de beste en toont je hoe het moet in deze workshop.

€20

november

20:00

Zaal Grote Post

donderdag

t s n ku

Voor deze voorstelling zijn er beperkte reductietarieven.

Opnieuw een scherpe analyse van het voorbije wetenschapsjaar. In de kenmerkende stijl van Hetty Helsmoortel: helder, humoristisch en hoopvol. Als het maar met de letter H begint. Hetty oheeft r dan v o ook de gave om ingewikkelde dingen begrijpelijk uit te leggen aan een groot publiek. Welke impact heeft de oorlog in Oekraïne op de voortgang van de wetenschap? En waarom is het geen goed idee om juwelen te dragen die 5G-stralen blokkeren? Dat en veel meer in Missie 2022.

kin

n e r de

€20

Zaal Grote Post

coproductie

Missie 2022

g a d en

der

HETTY HELSMOORTEL

kin

20:00

theater

woensdag

voo

theater

NAOMI VELISSARIOU Atropa In Atropa worden de taboes van een generatie die gekenmerkt wordt door haar zucht naar emancipatie, bezongen in een taal die zij het best verstaat: die van pompende beats en messcherpe poetry. De strijd om de macht maakt plaats voor een viering van de kwetsbaarheid. Atropa. De wraak van de vrede. werd in 2008 geschreven door Tom Lanoye. In de versie van Velissariou is het een talige viering op muziek, ter ere van hedendaagse goden. concept Naomi Velissariou tekst Tom Lanoye regie Naomi Velissariou en Floor Houwink ten Cate sound design Joost Maaskant (Maask) en Jimi Zoet (performance collectief Urland) spel Vanja Rukavina, Naomi Velissariou, Ntianu Stuger, Annelinde Bruijs, Thibaud Dooms, Denise Jannah and Esperanza Denswil

“De paradox der vrede is dat ze veroverd moet worden. Met geweld.” To m La n o y e

Atropa wordt ingeleid door Els Van Steenberghe (Knack) in zaal Klas om 19:15.

november

nda

zon

kin

n e r de

er e m b ilie n o va g f a m

en t s n

dag

oor

er e m b ilie n on dva g f a m

ere

s n u

n e t

g a d

kun

We zwaaien opnieuw onze deuren open op deze hoogdag voor kunstminnende kinderen! Jong én minder jong is welkom om zich onder te dompelen in de kunsten, met de fijne dansvoorstelling Niet vallen, een spectaculaire silent disco en andere leuke randactiviteiten.

11:00/15:00

€16/€8 (-16j) €1 (-6j)

Zaal Kleine Post

TOUT PETIT Niet vallen

Niet vallen is een zeer energieke voorstelling waarin drie dansers proberen te ontsnappen aan de zwaartekracht. Ze vliegen door de ruimte en maken grootse sprongen. In dialoog met een film ontstaat een sfeer waarbinnen alles mogelijk lijkt. Na de voorstelling mogen de kinderen zelf het podium op om te spelen in de installatie. concept Lies Cuyvers en Ciska Vanhoyland spel Jacopo Buccino, Miriam Wascher en Anneleen Nickmans

15:30

gratis

Zaal Grote Foyer

SILENT DISCO Wees welkom in onze silent disco voor kinderen en al wie zich jong genoeg voelt! We laten enkele dj’s plaatsnemen in de Grote Foyer en laten jou helemaal zelf beslissen op welke muziek je de benen wil losgooien. De Kunstendag voor Kinderen swingt de pan uit.

do ub le bi ll

23 november

comedy

woensdag

€20

20:00

Zaal Grote Post

copresentatie live comedy

WILLIAM BOEVA B30VA William Boeva is dertig geworden. Dertig. Toen we hem vroegen wat hij daarvan vond, riep hij: “Ik ben nog altijd jong!” Daarna bekogelde hij ons met flippo’s en Pokémonkaarten. Is zijn leven nu voorbij? Of stelt hij zich aan en moet alles nog beginnen? William voelt dat hij nu zijn leven echt in handen moet nemen, want het is nog niet te laat! Denkt hij.

Voor deze voorstelling zijn er beperkte reductietarieven.

25 november

muziek

vrijdag

€24

20:30

Zaal Kleine Post

JÉSUS MÉNDEZ Jesús Méndez is de vaandeldrager van de Cante Flamenco uit het Andalusische Jerez de la Frontera. Zijn stijl is typisch Jerezaans: uitmuntend in feestelijke flamencostijlen als Bulerias, maar ook opvallend sterk in meer ernstige palos als Seguiriyas en Soleares. Zijn tante, La Paquera de Jerez, was een flamencolegende bij leven. Neefje Jésus is goed op weg om haar bij te benen.

n o v dea mg b e r zater

Twee voorstellingen over de Vlaamse aanwezigheid in de Verenigde Staten, and in between something to drink and eat . november le

do ub bi ll 19:00

zaterdag

do ub le bi ll

november zaterdag

em 26 n o v zaterdag

ber

€18

verzamelen in lokettenzaal

americana theater

THE SPACE BETWEEN / KATHARINA SMETS, INGRID LEONARD, INNE EYSERMANS LAND In Detroit woont een kleine Belgische migrantengemeenschap. Ooit verlieten hun voorouders België met hoop op een beter leven in de Verenigde Staten. Nu vullen ze hun Belg-zijn in door krulbol te spelen, een eigen versie van Manneken Pis op te richten en een nieuwe Vlaamse Leeuw te verzinnen. LAND verenigt verhalen en rituelen, perspectieven en geschiedenissen in een multimediale documentaire voorstelling. concept, tekst en spel Katharina Smets concept en geluid/ muziek Inne Eysermans concept en beeld Ingrid Leonard

theater coproductie

TOM STRUYF Finding Willard Winter 2018. Op reis in de VS komt theatermaker Tom Struyf bij toeval aan in een dorpje bij de grens met Canada. Willard ligt aan de oevers van een uitgestrekt meer, in de schaduw van de ruïnes van een voormalige psychiatrische instelling. Tom ontdekt een link met een psychiatrisch ziekenhuis in Geel, thuis in België. Finding Willard is een reisverhaal over opbouw en verval, zorg en gemeenschap. concept, tekst en spel Tom Struyf

dag

ag—zon

decembe

donderd

decembe

z e e 01—04

donderd

van de

Een festivalweekend over de zee en de impact erop van mens en klimaat.

01—04 december

expo

donderdag—zondag

gratis

Lokettenzaal coproductie

HIRNGESPINST Zeetegels Afgelopen zomer maakte hirngespinst, samen met kinderen uit Oostende, plastic tegels van plastic afval, om zo kapotte zeedijktegels te vervangen. Er werd een foto gemaakt, maar de tegels bleven niet. Nu zijn ze te bewonderen tijdens een expo. Met theatrale ateliers repareren Sofie Joan Wouters en Hanne Struyf van hirngespinst, samen met kinderen, de wereld.

02 theater première

december vrijdag

€20

20:00

Zaal Grote Post coproductie

TG VAGEVUUR Testerep Ooit lag er voor de Belgische kust het eiland Testerep. Van Oostende aan de ene kant tot Westende aan de andere. Tot de mensen kwamen, het eiland bebouwden, de bomen kapten en het onvermijdelijk ten prooi gaven aan de golven. Testerep is nu een fantoom, inclusief fantoompijn. Een metafoor voor hoe wij omgaan met de kwetsbare plek waarop wij moeten leven en het water dat altijd in beweging is. De voorstelling Testerep is een reeks liederen en verhalen van een vergane tijd. concept & regie Koen Boesman concept & compositie Peter Spaepen spel & muziek Frans Van der Aa, Yves De Pauw, Elisabeth De Loore, Aline Goffin, Marjan De Schutter + stagiaires van de opleiding musical aan de KCB coproductie De Grote Post

1—04

wee

weekend

e e k

van de

03—04 doen

decembe

donderd

ag—zon

dag

december

z e e 01—04

week e n d z e e

en d

van de

de z ee 0 1— 0 4

weekend

on d

€16

12:30 / 16:30

lokettenzaal

zaterdag—zondag

da g zo

mb e

—

EMKE IDEMA

FOREST

december

theater

g—

FOREST is een levensgroot gezelschapsspel voor volwassenen. Het speelt zich af in een samenleving waar een ecologische ramp staat te gebeuren. In ruim twee uur tijd onderzoek je welke mogelijkheden er zijn voor samenleven met onze omgeving. Het spel (maximaal tien deelnemers) maakt voelbaar hoe afhankelijk we zijn van elkaar en van de natuur waarin we leven.

va de n

e 0 1—

concept & tekst Emke Idema productie Stichting Stranger i.s.m. Heelal BV

zaterdag

€14

19:00

Zaal kleine Post coproductie

LOTTE NIJSTEN & GILLIS VAN DER WEE Booreiland

Booreiland is een multimediale theatervoorstelling over de ecologische impact van de maritieme industrie op de onderzeese ecosystemen in de Noordzee. De voorstelling omvat drie deelaspecten: een audiodocumentaire, muzikale klanklandschappen en visuals als decor.

w e e

e k e n d vdan e z e e 0 1 —0 4

€16

Zaal Grote Post

20:30

onda

zaterdag

g—z

theater

erda

december

dece mbe

dond

03 coproductie

SILKE HUYSMANS & HANNES DEREERE g—z

onda

mber

Out of the blue

dond

erda

dece

Zou diepzeemijnbouw, een relatief nieuwe industrie waarin België één van de koplopers is, de sleutel kunnen zijn tot een ecologische en duurzame energietransitie? Silke en Hannes gingen praten met mensen uit wetenschappelijke, activistische en economische hoek. Sluitstuk van een trilogie rond mijnbouw. Met deze keer de focus op de toekomst van mijnbouw.

zee 0 1—04

december

denken

zondag

€16 (incl. ontbijt)

11:00

grote foyer

DE HOE

denken gratis

doorlopend

Lokettenzaal

ALEXANDER HOOYBERG

van de

end

december zaterdag—zondag

De leden van DE HOE (fusie van de voormalige compagnie DE KOE en Hof van Eede) onderbreken een gast die een verhelderend perspectief biedt op thema’s en onderwerpen die in De Grote Post aan bod komen. De gast is nog te bepalen. Daarna speelt DE HOE een op voorhand uitgeschreven nagesprek. Ze geloven dat het geschreven woord levendiger is, nauwkeuriger ook. Spontaan ben je nu eenmaal niet op je echtst.

week

03—04

DE HOE onderbreekt...

Onderzoek VLIZ

w e e k en

Alexander Hooyberg is onderzoeker aan het VLIZ (Vlaams Instituut voor de Zee). Hij heeft onderzoek gedaan over het effect van de zee op het gemoed en de gezondheid van de mens, met behulp van VR-brillen. Als toeschouwer kan je met zo’n VR-bril op je neus de bevindingen van het onderzoek zelf ervaren.

december

dans

vrijdag

€18

20:30

Zaal Kleine Post

09 JAN MARTENS / GRIP

Elisabeth gets her way Een gedanst portret van de Poolse Elisabeth Chojnacka (1939 – 2017), een getalenteerde muzikante die midden 20ste eeuw medeverantwoordelijk was voor de revival van klavecimbelmuziek. De ambitie is om al dansend dicht bij de soms complexe partituren te blijven. Jan Martens bespeelt zijn lichaam zoals Chojnacka dat deed met het klavecimbel. choreografie & uitvoering Jan Martens

“Niet alleen de energie en concentratie zijn intens, ook de vorm van de danssolo neigt naar het monumentale.” D e Theaterkran t

december

muziek

zondag

€24

15:00

Zaal Kleine Post

NELE BAUWENS SWINGT HET JAAR UIT Een muzikale eindejaarsconference Samen met bigband The Whodads brengt Nele Bauwens een terugblik op het jaar 2022 met heerlijke feelgoodmuziek en grappige, herkenbare en tot nadenken stemmende verhalen. Zij kan niet stilzitten en hoopt van jou hetzelfde. Denk aan tintelende oren, zinderende gevoelens in de hartstreek en onbedwingbaar links en rechts uitslaande knieën. concept, spel & zang Nele Bauwens muziek The Whodads teksten Nele Bauwens, Sam De Graeve, Raf Walschaerts

15 december

doen

donderdag

gratis

19:00

lokettenzaal

ZAKI De klas van mei ’68: slotfeest! Zaki is inspirator van het traject van mei ‘68. Tijdens het najaar geeft hij een aantal lezingen over ondeugend ouder worden en om af te sluiten, verzorgt hij een dj-set in onze Lokettenzaal. Met tijdloze floor fillers en – dat moesten we benadrukken – ook plakkerige slows. Iedereen van alle leeftijden welkom!

14—20 december

doen

woensdag—woensdag doorlopend

Grote Foyer

VALENTINA MEDDA UNTITLED# Valentina Medda ging op zoek naar barsten in Oostendse gebouwen en nam er foto’s van. Na een gesprek met haar, kan je zo’n barst laten tatoeëren op je lichaam. Say what? UNTITLED# verkent het idee van kwetsbaarheid, van het verstrijken van de tijd, van de barst in ieder van ons. Zoals Leonard Cohen zei: “There is a crack in everything, that’s how the light gets in.”

Je kan de barsten bekijken en in gesprek gaan met Valentina op 14, 15, 16 en 17 december, zonder verplichting je te laten tatoeëren. De tattoo kan worden gezet op 18, 19 en 20 december. Het gesprek met Valentina is gratis. De prijs van de tattoo is afhankelijk van de grootte.

december

theater

zaterdag

€30

18:30

Op locatie Bij de Buren

THOM LUZ / NTGENT Maison Maeterlinck Theatre Immobil De Zwitserse theatermaker Thom Luz laat zich inspireren door de theatertheorieën van de Belgische Nobelprijswinnaar Maurice Maeterlinck. “Voor elke theatervoorstelling waar wij naartoe gaan overvalt ons een groot onbehagen”, zo schreef die in 1911 vanuit een grote onvrede met de toen gangbare naturalistische speelstijl. “Het zijn niet de woorden die de boodschap zouden moeten verkondigen, maar de stiltes ertussenin.” regie Thom Luz

Bij de buren Deze voorstelling vindt plaats bij NTGent. Met Bij de Buren nemen we je mee naar een aantal voorstellingen buiten Oostende. Vervoer, een broodje en een drankje zijn in de prijs inbegrepen. Vertrek vanuit Oostende om 18:30.

16-18/ 20-23/ 27-30/ december/januari 19:00—21:00 (diverse tijdslots/ zie degrotepost.be)

december december december

doen €10 doorheen het gebouw

GHOST / TOM TERNEST / DE GROTE POST De geest van Gaston In december blaast De Grote Post 10 kaarsjes uit. Om dat te vieren brengen we De geest van Gaston: een multimediaal parcours doorheen het gebouw van De Grote Post, ontworpen door de legendarische architect Gaston Eysselinck. Alle grote en kleine verhalen die vasthangen aan het ontstaan van het gebouw vormen de leidraad. Van de strubbelingen met het stadsbestuur tot de zelfmoord van Eysselinck. Ghost neemt al die verhalen mee en met hulp van theatermaker Tom Ternest maken ze er hun eigen interactief parcours van, met soundscapes, videoprojecties, rollenspelen en verrassende ontmoetingen met lokale Oostendenaars en bekende gezichten. Ga mee op trip, alleen of in kleine groep, lang ongekende hoeken en kanten van het gebouw, en ontmoet De geest van Gaston.

80 residenties najaar 2022

ies

> > > > > >

residenties najaar 2022

najaar 2022 residenties

najaar 2022

residenties

residenties najaar 2022

najaar 2022 residenties

residenties najaar 2022

najaar 2022

Ook dit najaar zijn een hele reeks artiesten welkom om hun ideeën te laten kiemen tijdens een residentie

Charlotte Goesaert & Jochem Baelus

Performance

Whatchamacallit

Bosse Provoost en Ezra Veldhuis

Theater

Hypnos/Borne

Vijf spelers zetten hun lichaam in als object.

Een zoektocht naar hoe we ‘vrij’ kunnen zijn.

Samuel Baidoo & Pepijn Willekens

Kintsugi

Plum Road Tea Dream

The Sound of De Grote Post

Minecraft versus een zelf ontworpen virtuele ruimte.

Een experimenteel (noise-)collectief.

Dinsdag.org

Barbara Claes

Theater/Gaming

Muziek

residenties

KAREL DE BACKER & DAVID DEMEYERE & THOMAS WERBROUCK

Theater

Katrientje

JEFF AENDENBOOM & BAS VANDERSCHOOT

Alice in Randomland

Over rouw bij kinderen.

Een absurde reis, Alice in Wonderland on lsd.

Collab Coalition

Muziek

ELLEN DE VOS & DRIES GEUSENS & PATRICK HOUSEN

Woolvs

Worlds

Muziek

Een zinnenprikkelende audiovisuele ervaring.

WILLEM MALFLIET, CASPER VAN DE VELDE, SOET KEMPENEER, VITJA PAUWELS, RUBEN DE MAESSCHALCK

Sarah Deppe

Farewell Bruxelles Een Brusselse edgy, off-key band. Theater

Paris was a Woman

Een ode aan vergeten vrouwen uit het Parijs van de jaren 1920. Theater

ANGELA SCHELLENKENS & BRUNO VANDEN BROECKE

Ontwikkelingstraject jonge makers Trappelend Talent Lanceerplatform voor jonge makers.

2022 najaarnajaar 2022 residenties

Perdormance

Pillow Safety

Bibi van Lieshout & Khalid Koujili Yakoubi & Malique Fye

Trappelend Talent

> > > > > >

residenties

residenties najaar 2022

Rollerderby, een culturele beweging.

Harvey Cobb

Circus

From the Top

De clown speelt met de verwachtingen van het publiek.

Bauke Lievens

Circus

residenties

The Circus Dialogues (continued) Een onderzoek naar identiteit tussen circus en freakshow.

najaar

najaar 2022 residenties

residenties

residenties najaar 2022

81 najaar 2022 residenties

residenties najaar 2022

najaar2022 2022 najaar

residentie

residenties najaar 2022

residenties

najaar 2022 residenties

residentie

>>>> >>>> >>>> >>>>

residenties

coproducties

r 2022

coproducties

Naomi Velissariou

Muziektheater

Atropa

Techno-theater naar Tom Lanoyes theatertekst Atropa.

Peenoise

Muziek

CESAR DE SUTTER-PINOY, GILLES VANDECAVEYE-PINOY, TITUS DE SUT TER-PINOY, KAREL NAESSENS, SIMON RAMAN & PETER DESMEDT

Rooms to Dark Boats in the Night and Views in the Light Een muzikale performance in quadrofonie.

tg Vagevuur

Muziektheater

KOEN BOESMAN, PETER SPAEPEN, YVES DE PAUW, ALINE GOFFIN, ELISABETH DE LOORE,JONAS STEPPE, FRANS VAN DER AA

Testerep Verdronken ballades rond het verloren gegane eiland voor de Oostendse kust.

Woodman

Theater

IKRAM AOULAD, THOMAS JANSSENS, NIKOLAS LESTAEGHE, GREG TIMMERMANS

The Travelling Doll Over opgroeien en afscheid nemen. Over de onvergelijkbare band tussen ouder en kind.

Maxim Storms

Theater

NUGGETS

Over de maakbaarheid der dingen en jezelf.

MONKI

Circus

BENJAMIN KUITENBROUWER

Niks nieuws, over mijn coming out als optimist De perfecte match tussen Chinese paal en theater.

residenties najaar 2022 residenties

residenties najaar 2022

residenties

najaar 2022 residenties

residenties najaar 2022

>> >> >> >> >> >>

coproducties

residenties

najaar 2022

residenties

najaar 2022 residenties

sep okt nov dec

2022

gast s ep o kt n ov d ec

te 2022

gast se p ok t no v de c

te 2022

SPEELDATUM

STARTUUR

GEZELSCHAP

VOORSTELLING

ZAAL

02-03-0409-10/09

18:00

KVGO

11/09

13:00

KVGO

13/09

20:00

Het Nieuwstedelijk

Hybris

Grote Post

23/09

20:00

50 jaar Oxfam Wereldwinkel Oostende en 25 jaar Oxfam Wereldwinkel Vuurtorenwijk

Jean Bosco Safari

Grote Post

08/10

20:00

50/Fifty

Rewind

Kleine Post

20/10 21/10 22/10 23/10 22/10

20:30 20:30 15:00/20:30 20:30 15:00

Studio James Ensor

NAPELS van Arne Sierens

Dactylo

21-22/10