Mijn mooiste plek

In ‘mijn mooiste plek’ bespreekt een medewerker, cliënt of Vriend van De Hoop een locatie waar zij helemaal zichzelf kunnen zijn.

“Hier kijken ze naar wat ik kan worden”

Corné werd drie keer opgenomen bij De Hoop. Voor hem is zijn mooiste plek… de hoofdingang van De Hoop. Hij zegt: “De derde keer dat ik bij de ingang naar binnen stapte wist ik: Als ik nu niets doe, haal ik de 50 niet.”

Corné begint als tiener al drugs te gebruiken en gaat de criminaliteit in om die te betalen. Hij besteelt vreemden, maar ook zijn ouders. “Ze moesten alles van waarde verstoppen. Mijn vader legde zijn contant geld in de vriezer, tussen het vlees, zodat ik het niet vond. Mijn ouders hebben gevangen gezeten in hun eigen huis. Ik was de duivel zelf. Het boeide me niets wie ik pijn deed, als ik mijn drugs maar had.”

Corné wordt in 1998 en 2000 opgenomen bij De Hoop, maar valt al snel weer terug. “Daarna heeft het twintig jaar geduurd voordat ik de derde keer kwam. Ik werkte, had relaties, zat in een methadontraject. Ik was niet ziek, ik stal niet. Maar ik leefde een leugen. Je kan jezelf wijsmaken dat het wel meevalt. Maar als ik geen methadon had, was ik de oude Corné. Dan jaagde ik achter de drugs aan.”

Corné keert met een duidelijke reden terug naar De Hoop. “Bij De Hoop kijken ze niet naar mijn verleden, maar naar wat ik kan worden. Andreea, mijn regiebehandelaar, vond dat ik niet eerlijk was. Ze zei: ‘Als je zo wilt blijven, dan bel ik de reclassering. Dan stoppen we hiermee.’ Daar raakte ze me zo mee. Ik ging zien dat ik niet alleen leugens tegen anderen vertelde, maar ook tegen mezelf. Ik heb me in april laten dopen. Mijn ouders die 25 jaar lang een verslaafd kind hadden, waren erbij en hebben tranen met tuiten gehuild om hoe ik ben veranderd.”