4 minute read

Gazet van Hoogstraten 1943-1978

Na het overlijden van vader Jozef Haseldonckx namen zijn drie zonen, Albert, Jozef en Aloïs, het werk over in de uitgeverij, drukkerij en papier- en boekhandel. De taken werden onderling verdeeld. De oudste zoon bekommerde zich vooral om de uitgeverij en de twee andere zonen zorgden voor de drukkerij. De winkel met papier, schrijfgerief en boeken verdween.

Bert, Jef en Wies

De oudere lezers zullen het zich misschien nog wel herinneren. De oude drukkerij Haseldonckx stond aan de Vrijheid 68 en de winkel daar juist naast in nr. 66. Later bouwde vader Haseldonckx een nieuwe drukkerij in de tuin van het huidige pand, Vrijheid 172. Het woonhuis aan de straatzijde werd na de Tweede Wereldoorlog gebouwd want de oorspronkelijke woning had erg geleden van de dynamitering van de kerk en toren bij de aftocht van de Duitsers.

Jos. Haseldonckx, drukker-uitgever, was op het einde van zijn leven niet zo gezond meer en Bert hielp hem reeds voor de oorlog. Hij kreeg de volledige verantwoordelijkheid over de uitgeverij die een afzonderlijk bedrijf werd. Later verhuisde de maatschappelijke zetel van de uitgeverij van Hoogstraten naar Antwerpen.

De uitgave van de Gazet van Hoogstraten bleef een wezenlijk onderdeel van de drukkerij in Hoogstraten. Jef was verantwoordelijk voor het technisch gedeelte, het zet- en drukwerk, en Wies nam het redactioneel en commercieel werk voor zijn rekening.

Tijdens de oorlogsjaren was het niet altijd eenvoudig om elke week tijdig de gazet klaar te krijgen. Er was papierschaarste, lood, letters en inkt waren dikwijls van slechte kwaliteit en alle materiaal was gerantsoeneerd. Elke week moest men op woensdag, voor het drukken, twee proefexemplaren laten zien aan de plaatselijke Duitse overheid. Minder gunstig nieuws voor de Duitse bezetter mocht niet verschijnen en toch moest de krant gevuld zijn want open plaatsen - ingevolge censuur - waren niet toegelaten. De verkoop verliep ondanks de oorlogstijd en de armoede toch heel goed. Voor de mensen van de Noorderkempen was de Gazet van Hoogstraten de voornaamste bron van informatie. Slechts enkele mensen hadden een (duur) dagblad en radio's waren ook maar zeldzaam.

Het formaat van het weekblad werd aangepast maar de grote lijnen van de inhoud bleven na de oorlog behouden. De verslagen van de gemeenteraadszittingen van de diverse gemeenten uit de omtrek - die nog niet gefusioneerd waren - en het overvloedige verenigingsnieuws vormden een belangrijk onderdeel van het plaatselijk en regionaal nieuws. Deken Lauwerys schreef talrijke historische bijdragen en ook de brieven van missionarissen waren altijd welkom.

Maar met het ouder worden van Jef en Wies werd de wekelijkse druk toch te groot. Geen van hun kinderen was echt geïnteresseerd in de opvolging en zij naderden stilaan de pensioengerechtigde leeftijd. Ondertussen waren er ook ferme kapers op de kust verschenen. De dagbladen publiceerden steeds meer plaatselijk en regionaal nieuws. Enkele druk kerijen in de streek begonnen met het uitgeven van gratis reklamebladen die huis-aan-huis werden verspreid. Om meer aandacht te bekomen voor hun commerciële boodschappen namen sommige van deze advertentiebladen ook wat redactioneel nieuws op.

Maar in de jaren-70 kende men ook een enorme ontwikkeling in de grafische sector. Er kwamen nieuwe technieken voor het zetten en drukken en wie in de toekomst wilde overleven moest noodgedwongen grote investeringen gaan doen en zichzelf en zijn personeel bijscholen.

Voor de gebroeders Jef en Wies was deze situatie voldoende duidelijk om een definitieve beslissing te nemen. In de loop van 1978 besloten zij stilaan hun bedrijf af te bouwen en op vrijdag 29 december 1978 verscheen de laatste editie van de Gazet van Hoogstraten, katholiek Vlaams weekblad. De familie Haseldonckx zette hiermee een punt achter een 86-jarige traditie.

Niettegenstaande het nieuws van de stopzetting reeds enkele weken bekend was, bleek de verwondering dat het nu echt gedaan was toch groot. Betekende dit het einde van een Hoogstraatse Pers?

(Bronnen: Lenke Hetyei & Jozef Haseldonckx)

This article is from: