5 minute read

De Hoogstraatse Gazet 1978-1985 (deel 2)

'De Hoogstraatse Gazet, Weekblad voor de Noorderkempen, heeft duidelijk een eigen functie. De voornaamste taak is het beantwoorden aan de vraag naar nieuws. De wereld is klein geworden en dringt dagelijks via de radio, de televisie en de dagbladen onze huiskamers binnen, maar: Kennen wij onze eigen streek nog wel? Zijn wij nog wel op de hoogte van onze eigen leefgemeenschap? Kunnen wij onszelf nog herkennen en plaatsen binnen de grotere gehelen waarin wij dagelijks leven?

Daarom heeft dit weekblad een belangrijke brugfunctie. Het wil een schakel en een forum zijn... De Gazet wil ook aandacht vragen voor de eigenheid van de dorpen en voor de taak van onze grote gemeente. Dit plaatselijk gebeuren willen wij situeren in een ruimer verband...'

Met overtuiging

Bovenstaande tekst is een fragment uit het redactioneel artikel van de eerste jaargang, nummer 1 van De Hoogstraatse Gazet die op vrijdag 9 februari 1979 in alle brievenbussen van de gemeente Hoogstraten stak.

In het begin liet de jonge redactie zich sterk leiden door het voorbeeld van de Gazet van Hoogstraten, zowel naar inhoud als naar vormgeving. De meeste aandacht ging naar de gemeenteraad, het verenigingsleven, sport en cultuur. Zelfs deken Jozef Lauwereys schreef een aantal bijdragen over 'Het kasteel van Hoogstraten', er was een heuse huis-, tuin- en keukenrubriek en ook het vervolgverhaal (Als een wolf in de wildernis, A. Berkhof) ontbrak niet.

De Hoogstraatse Gazet werd door de bevolking goed onthaald. Dit was reeds te merken tijdens een drukbijgewoonde en vrolijke receptie in hotelschool Spijker op donderdag 8 februari 1979. De redactie kon rekenen op een vlotte medewerking vanuit de gemeentelijke administratie, de verenigingen en instellingen en de lezers. Regelmatig ontving men een lezersbrief en ook de adverteerders lieten zich niet pramen. Na enkele gratis nummers die huis-aan-huis werden bedeeld, kwamen de nieuwe abonnees snel binnen. Voor het einde van het eerste werkjaar waren er reeds meer dan duizend.

Een eigen gezicht

Stilaan maar zeker verwierf de gazet een heel eigen gezicht. Een aantal oude rubrieken bleven maar kregen een nieuw kleedje en ook de inhoud werd aangepast. Regelmatig verschenen min of meer uitgebreide interviews en dossiers over actuele onderwerpen, het milieu en de natuur kregen veel aandacht en 'de kalender' werd een werkstuk waar velen met grote belangstelling naar uitkeken. Er werden ernstige pogingen gedaan om De Hoogstraatse Gazet ook meer leesbaar en aantrekkelijk te maken voor de omringende gemeenten zoals Wuustwezel, Brecht, Merksplas, Rijkevorsel en zelfs de Nederlandse grensstreek. Deze grote inspanningen in tijd, geld en energie gaven toch niet het gewenste resultaat. De redactionele medewerkers uit deze dorpen deden hun best maar echt veel nieuwe abonnees bracht dit niet op. Buiten de gemeente Hoogstraten verstuurden we wekelijks nog gazetten naar een zestigtal andere postkantoren in het land maar bij nader onderzoek bleken deze lezers haast allemaal een zekere band met Hoogstraten te hebben. In de jaren 1980-'81 bereikte De Hoogstraatse Gazet zijn hoogste bloei. Ongeveer één op drie gezinnen in Hoogstraten was geabonneerd en haast iedereen las wekelijks de gazet of wist tenminste toch te vertellen wat er in stond. Het aantal vrijwillige medewerkers groeide aan en er was geen enkel moment gebrek aan kopij om elke week twaalf (soms zestien) bladzijden goed te vullen. Het enthousiasme binnen de redactie was groot en het vele werk werd zonder problemen onder elkaar verdeeld. Met enige weemoed denken we nu soms nog terug aan de vrolijke en vlijtige zondagavonden uit die jaren.

Donderwolken

'Vandaag leest u de 250ste editie van De Hoogstraatse Gazet; het eerste nummer van de zesde jaargang', schreven we op 6 januari 1984. In de loop van dit jaar werd het duidelijk dat de wekelijkse krant in deze vorm niet langer financieel houdbaar was. De prijs was ondertussen wel gestegen van 15 naar 25 fr. per nummer maar het was te weinig. De kostprijs bedroeg toen ongeveer 35 fr. We leefden bij de gratie van de advertenties en dat bleek een ongezonde situatie te zijn.

Zelfs de uitgave van een maandelijks advertentieblad Markland op 30.000 exemplaren in meer dan twintig dorpen uit de regio bracht niet voldoende geld in kas om het verlies van De Hoogstraatse Gazet te betalen. In 1985 besloot het bestuur van De Hoogstraatse Pers om De Hoogstraatse Gazet volledig gratis huis-aan-huis te bezorgen op slechts acht bladzijden. Als de lezers het product niet kunnen betalen, stellen we al onze hoop op de adverteerders die vooral in de oplage zijn geïnteresseerd, dachten wij. Ook deze redenering bleek niet juist te zijn. Na veel overleg kwam het dagelijks bestuur tot het besluit om te stoppen met de wekelijkse gazet. Woensdag 20 maart 1985 verscheen het laatste nummer van De Hoogstraatse Gazet. Onder de titel 'Het is niet nodig te hopen om te ondernemen, noch te slagen om te volharden' (Willem de Zwijger) gaf de redactie tekst en uitleg over deze beslissing. 'Nu een weekblad te duur is geworden, gaan we overschakelen naar een maandblad. De gazetten-formule zal veranderen in een soort magazine-vorm. En wij willen opnieuw alleen maar schrijven voor de echte geïnteresseerden. Het maandblad wordt niet gratis verspreid, men zal een abonnement moeten nemen.' Op bladzijde 11 namen een aantal medewerkers op hun manier afscheid van het zo gekoesterde weekblad.

Bron: archief van De Hoogstraatse Pers.

This article is from:

juli 1992 - De Hoogstraatse Maand