3. Uitingen van discriminatie

- In bibliotheken is weinig of geen aanbod in de taal van migranten te vinden. Een respondent geeft aan geconfronteerd te zijn geweest met een bibliotheekmedewerker die aangaf “Och, die Bulgaren, die sukkelaars lezen toch geen boeken.” - Kinderen die het Nederlands niet of onvoldoende machtig zijn vinden geen aansluiting bij organisaties (jeugdbewegingen ... ) waarin andere kinderen en leiding vaak enkel het Nederlands machtig zijn. Enkel jongeren die het Nederlands goed beheersen “kunnen of mogen” deelnemen. - Activiteiten worden voorgesteld als gelegenheden om het Nederlands te oefenen. - Organisaties beschikken niet over middelen / technieken om anderstalige kinderen extra te ondersteunen. - Het (uitsluitend) gebruik van het Nederlands zou vaak niet principieel zijn maar vooral een pragmatische grondslag hebben. “We zijn niet voorzien op anderstalige deelnemers.” - De taalbarrière is nog groter wanneer kinderen naast het Nederlands ook het Frans niet machtig zijn. - Sommige organisaties maken gebruik van pictogrammen om de taalbarrière te doorbreken. - Respondenten geven aan dat het uitsluitend gebruik van het Nederlands soms wel een formele basis heeft. Bij sportactiviteiten in Brussel worden soms alleen kinderen uit het Nederlandstalig onderwijs toegelaten. In diezelfde lijn wordt gewezen op “de [..] taalstrijd die wordt weerspiegeld in alle politieke structuren en gesubsidieerde organisaties”. Al deze opmerkingen identificeren het gebrek aan kennis van het Nederlands als basis voor discriminatie.

Taal komt niet voor in de definitie van discriminatie zoals die in de antidiscriminatiewet opgenomen is. Toch geven respondenten aan dat taal een belangrijk bron van discriminatie is. Daarom weerhouden we taal als één van de domeinen waarrond in de hackaton kan gewerkt worden.

Discriminatie kan zich op zeer verschillende wijzen uiten. Dat is niet onbelangrijk, omdat het implicaties heeft voor zowel het herkennen als het voorkomen en ertegen reageren.