De sleutelfiguren

“ Ongeacht het profiel of de insteek van de procesbegeleider is het altijd de prioriteit van de procesbegeleider om ervoor te zorgen dat vanuit een gelijkwaardig groepsproces een sterk cultureel programma ontstaat, met oog voor de inbreng en persoonlijke ontwikkeling van elke deelnemer.”

Wanneer burgers volledig autonoom gaan cureren, programmeren of organiseren kan de rol van een procesbegeleider overbodig zijn of beperkt blijven tot die van coach of facilitator, op vraag van deelnemers.

Een procesbegeleider kan iemand van binnen of buiten het cultuurhuis zijn. Ook (ex-) deelnemers kunnen de rol van procesbegeleider op zich nemen. Zo wordt de participatiemedewerker van JEF bijgestaan door twee oudere jongeren, die de begeleiding van de groep jonge programmatoren op zich nemen. Deze aanpak kadert in de educatieve visie van JEF waarin peer-to-peer leren en authentieke kunsteducatie centraal staan. Het voordeel van een neutrale of externe procesbegeleider is dat die als tussenschakel makkelijker verschillende leefwerelden met elkaar kan verbinden. Dat kan interessant zijn wanneer er een grote kloof is tussen de deelnemers en het cultuurhuis. Het voordeel van een procesbegeleider die in het cultuurhuis werkt, zoals een programmator of participatiemedewerker, is dat de communicatie vaak vlotter verloopt en het participatief programmeren makkelijker duurzaam ingebed raakt in het cultuurhuis omdat het interne draagvlak groter is.

DE SLEUTELFIGUREN Sleutelfiguren kunnen individuen of organisaties zijn die de schakel vormen tussen het cultuurhuis en de deelnemer(s). Zij zijn misschien niet onmisbaar wanneer je als cultuurhuis participatief wil programmeren, maar in de praktijk merken we toch dat het bijna niet zonder hen kan wanneer je een diverse groep deelnemers wil betrekken. Hun rol is het gericht uitnodigen en toeleiden van potentiële deelnemers. Verdere ondersteuning en aanmoediging tijdens het hele proces blijft meestal noodzakelijk.