The Works

De KoempoelHAN, waarvan in dit boek verslag wordt gedaan, is bedoeld als complementaire bijdrage naast een serie scenario-workshops die in de zomer van 2014 op de HAN zijn gehouden in opdracht van het HAN MT. In die sessies vormden een flink aantal HAN medewerkers uit alle gelederen, en ook enkele externen, zich samen een beeld van waar het met de HAN naar toe moet, kan, of zal gaan de komende tien tot twintig jaar, en wat dat betekent voor de manier waarop we onze ICT inrichten. Dit alles ter voorbereiding en ondersteuning van de broodnodige plannenmakerij: het HAN i-beleid en zelfs het instellingsplan.

Na een gesprek met Guido Crolla ontstond spontaan de vraag: kunnen we niet iets extra’s doen, iets wilders, iets spetterends, waarbij we de studenten en de HAN gemeenschap op een heel andere, inspirerende, beeldende manier kunnen betrekken? En dat misschien eens niet een rapport oplevert? Inderdaad bleek, verrassend genoeg, dat men hier wel oren naar had, en de KoempoelHAN was geboren. Met HAN informatiemanager Jaap Gall als opdrachtgever en het Lectoraat Model-Based Information Systems als provisorisch onderkomen konden Guido Crolla (docent bij de Informatica Communicatie Academie) en zijn team aan de slag. En dat hebben we geweten ook!

De beloofde drie Yurts (Mongoolse nomadententen) op het binnenplein van de campus in Arnhem kwámen er, en waren een week lang het inspirerende toneel voor gesprekken, workshops, beeldend werk, verhalen, geïmproviseerde acties, muziek zelfs; de ideeën en beelden vlogen om je oren. Men ging diep. Men divergeerde en convergeerde dat het een lieve lust was, en zónder het zo zelfs maar te hoeven noemen. Edu-hippies? Misschien. Revoluties moeten ergens beginnen.

En nu is er dit document. Een nette managementsamenvatting ontbreekt. Dat is ook niet verwonderlijk; als u die wilt, leest u dan vooral het rapport van de senariosessies. Dit document komt (en dat is niet te missen) uit een totaal andere hoek: minder ratio, meer soul. Want zo moet dit document, en alles wat er verder uit de KoempoelHAN is gekomen, worden gezien: als een toevoeging aan het meer officiële, systematisch verkregen verhaal, wellicht zelfs als de ziel daarvan. Daardoor ook wat minder uitgekauwd, minder grijpbaar. Want als iemand die nauw betrokken was bij de totstandkoming van beide verhalen concludeer ik: de vorm is volledig anders, maar qua inhoud sluiten de scenariosessies en de KoempoelHAN opmerkelijk mooi op elkaar aan. Ik zou u willen aanmoedigen om al lezend en denkend op zoek te gaan naar de synergie tussen de twee uitingen.

Dan kunnen we met zijn allen de toekomst in duiken, en wat deze ook moge brengen; we hebben er in elk geval eens heel goed bij stilgestaan!

Stijn Hoppenbrouwers, november 2014