ธิติวัฒน์ ขจร
Dhitivadhn KhJorn 13540401
เอกภาพยนตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร blog: http://khjorn.tumblr.com/ contact: https://www.facebook.com/BamBergz khjornfilm@gmail.com Tel. 081 855 9388
THE AIRPLANE BOY
IN THE
NIGHTFALL
“ ËŒ Ò â Á § à Âç ¹ ” by Dhitivadhn 1
3
5
4
0
KhJorn 4
0
1
ºØ³Â ·Õ赌ͧ¨Ò¡¤Ãͺ¤ÃÑÇ·Õ赋ҧ»ÃÐà·ÈÁÒÍÂÙ‹¡ÑºÂÒ·Õè¡ÃØ§à·¾Ï áÅÐã¹Çѹ˹Öè§à¢Ò¡ÅѺµŒÍ§¼Ô´ËÇѧ¡Ñºà·ÕèÂǺԹ·Õèà¢ÒÃÍÁÒáʹ¹Ò¹
SYNOPSIS ºØ³Â à´ç¡»ÃжÁÇÑ ·ÕèÍÒÈÑÂÍÂÙ‹¡ÑºÂÒÂÊͧ¤¹·Õ躌ҹ¾Ñ¡·ËÒÃÍÒ¡ÒÈ àÁ×èÍã¡ÅŒ¶Ö§Çѹà¡Ô´áÁ‹ä´Œâ·ÃÁÒNjҨкԹÁÒËҺس ·Õè¡ÃØ§à·¾Ï áÅТÍãËŒºØ³Â ª‹ÇÂàµÃÕÂÁ¢Í§·Óऌ¡àËÁ×͹·Ø¡»‚à¾×èÍ·ÕèáÁ‹¨Ð·Óऌ¡ãËŒã¹Çѹà¡Ô´¢Í§ºØ³Â Çѹµ‹ÍÁҺس àÅÔ¡àÃÕ¹ áŌǨ֧Ãպ仵ÅÒ´ã¡ÅŒºŒÒ¹àµÃÕÂÁ¢Í§äÇŒÊËÃѺ¾Ã؆§¹Õ鴌ǵ¹àͧ áÅÐàÁ×èÍÇѹà¡Ô´ºØ³Â ÁÒ¶Ö§ ËÅѧ¨Ò¡ºØ³Â àÅÔ¡àÃÕ¹¡çä´Œà´Ô¹ä»ÂѧʹÒÁºÔ¹ à¾×èÍä»ÃѺáÁ‹ã¹à·ÕèÂǺԹ·Õè¨ÐÁÒ¶Ö§µÍ¹ 5 âÁ§àÂç¹ áµ‹ºØ³Â ¡ç¾ºÇ‹ÒáÁ‹¢Í§µ¹äÁ‹ä´Œ¡ÅѺÁÒà·ÕèÂǺԹ¹Ñé¹·Õè໚¹à·ÕèÂǺԹÊØ´·ŒÒ¢ͧÇѹ ·ÓãËŒºØ³Â µŒÍ§àÃÕ¹ÃÙ‡¡ÒÃÍÂÙ‹â´ÂäÁ‹ÁÕ¾‹ÍáÁ‹ ÁÕà¾Õ§ÂÒ·Õè¤ÍÂÃÑ¡áÅдÙáźس µ‹Í¨Ò¡¹Õéä»
Director’s Statement
㹪ÕÇÔµ¢Í§ã¤ÃºÒ§¤¹¹Ñé¹ âÍ¡ÒÊ·Õèà¢Ò¨Ðä´Œà¨Í¤¹·ÕèʤÑÞ㹪ÕÇÔµà¢Ò¶×ÍÇ‹Ò໚¹âÍ¡ÒÊ·Õè¾ÔàÈÉ ¤ÇÒÁ¤Ô´¶Ö§áÅСÒÃÃͤÍ·ÓãËŒÊÔè§àËÅ‹Ò¹ÕéÁÕ¤‹ÒáÅÐ໚¹¤ÇÒÁ·Ã§¨Ó·Õèà¢Ò¨Ðä´Œà¡çºäÇŒ ᵋàÁ×èÍàÃÒ¾º¡Ñº¤ÇÒÁ¼Ô´ËÇѧÁÒ¡æ ÁѹÁÑ¡¨Ð¶Ù¡à¡çºà»š¹Íաʋǹ˹Ö觢ͧ¤ÇÒÁ·Ã§¨Ó´ŒÇÂઋ¹¡Ñ¹ ·ÓãËŒº·ÀҾ¹µÃŠÊÑé¹àÃ×èͧ¹Õé¶Ù¡´Ñ´á»Å§ÁÒ¨Ò¡¤ÇÒÁ½˜¹áÅФÇÒÁ·Ã§¨Ó¢Í§¼ÙŒ¡Ó¡Ñº ·ÕèÍÂÒ¡áÅеŒÍ§¡ÒÃÊ×èÍÊÒÃÍÍ¡ÁÒãËŒàË繶֧¤ÇÒÁÊØ¢ ¤ÇÒÁàÈÃ‡Ò ¡Ò÷Óã¨ÂÍÁÃѺ¡ÑºÁѹ áÅÐÂѧÁÕ¤¹ÍÕ¡¤¹Ë¹Öè§ ·Õè¾Ã‡ÍÁ¨ÐÍÂÙ‹¡Ñº¤Ø³ã¹àÇÅÒ·Õè¤Ø³¼Ô´ËÇѧ àÊÕÂ㨠áÅÐäÁ‹ÁÕã¤Ã
Filmography
¹Ò§à§× Í ¡¹Œ Í Â, µÑ ´ µ‹ Í áÅÐáÊ´§ (2012) RUN, ¡ÃÒ¿¿ ¤ (2012) Cadiac, µÑ ´ µ‹ Í áÅФǺ¤Ø Á ÊÕ À Ò¾ (2012) Headphone, º·áÅÐºÑ ¹ ·Ö ¡ àÊÕ Â § (2012) ÇÔ è § à©Âæ, ¼Ù Œ ª ‹ Ç ÂµÑ ´ µ‹ Í (2012) ÇÔ ¶ Õ · ǹ¹é Ó , ¡Ó¡Ñ º ÀÒ¾ (2012) ÃÒ§ÇÑ Å ªÁàªÂÊ× è Í ÊÇ Ò §ÊØ ¢ »‚ · Õ è 2 Ë´¹é Ó , ¼Ù Œ ¡ Ó¡Ñ º ¡Ó¡Ñ º ÀÒ¾áÅÐµÑ ´ µ‹ Í (2013)
THE AIRPLANE BOY IN THE NIGHTFALL
�. ภายนอก/บ้ านบุณย์/ตอนเย็น บุณย์เด็กประถมวัยสวมชุดนักเรียนสะพายกระเป๋ าเดินเข้ าบ้ าน ขณะเดินผ่านประตูก็ได้ พดู สวัสดียาย �.ภายใน/บ้ านบุณย์/ตอนเย็น บุณย์หอมแก้ มยายที�นงั� อยูบ่ นโซฟา ยายถามบุณย์วา่ เย็นนี �อยากกินอะไรดี บุณย์ตอบว่าอยากกินไข่ยดั ไส้ และหันไป เก็บกระเป๋ านักเรี ยนของตน ขณะนันเองก็ � มีเสียงโทรศัพท์ดงั ขึ �น บุณย์จึงรี บไปเดินไปที�โทรศัพท์ข้างทีวีและรับสาย กล่าวสวัสดีและบอกชื�อจริ งของเจ้ าของบ้ าน ในสายตอบมาว่านี�แม่เองนะ หน้ าบุณย์ดใี จอย่างมากและอุทานว่าแม่ ในสายหัวเราะ บอกกับบุณย์วา่ แม่จะมาหาในวันเกิดบุณย์อีก � วันและช่วยเตรี ยมของสําหรับทําเค้ กเหมือนปี ก่อนๆ ไว้ ด้วยแม่จะกลับไปทําให้ ทานในวันเกิด บุณย์ตอบรับและถามแม่สบายดีไหมแล้ วจะมาถึงเมื�อไหร่ แม่บอกว่าจะไฟท์ ถึงสนามบินดอนเมือง � โมงเย็นของวันเกิดบุณย์ บุณย์มองปฏิทินที�ถกู ปากกาวงวันเกิดตัวเองไว้ แล้ ว แม่บอกให้ บณ ุ ย์ ตังใจเรี � ยนแล้ วฝากบอกคิดถึงยายด้ วยและใกล้ ๆจะโทรหายายอีกและวางสาย บุณย์รีบไปบอกยายที�โซฟาตัวเดิมว่า แม่จะมา ยายถามว่าคุยอะไรกับแม่บ้าง บุณย์ตอบ ยายเตือนว่าอย่าลืมที�แม่สงั� และไปเตรี ยมทําข้ าวเย็น �.ภายใน/บ้ านบุณย์/ตอนเช้ า บุณย์สะพายกระเป๋ าหอมแก้ มยายนัง� ดูทวี ีอยูท่ ี�โซฟาและขอไปโรงเรี ยน ยายบอกตังใจเรี � ยน �.ภายใน/ห้ องเรี ยนของบุณย์/ช่วงสาย ที�นอกหน้ าต่างห้ องเรี ยนชันสู � งสุดของอาคารมีเครื� องบินกําลังลงแลนด์ดิ �งอยูไ่ กลๆ บุณย์ที�นงั� โต๊ ะเรียนด้ านริ มหน้ าต่าง ละสายตาจากกระดานเรี ยนไปทีท� ้ องฟ้ าแสงอบอุน่ ตอนเช้ า บุณย์คอ่ ยๆยิ �ม บุณย์เห็นเครื� องบินกําลังลงจอดที� สนามบินดอนเมือง จนเครื� องบินลับไปที�ต้นไม้ ได้ ไม่นาน ก็มีเสียงเปลีย� นคาบเรี ยนดังขึ �น บุณย์หลุดออกจากพะวง และเลิกสนใจท้ องฟ้ า �.ภายนอก/หน้ าบ้ านบุณย์/ตอนเย็น บุณย์ในชุดนักเรียนลอยชายรองเท้ าแตะ ปั� นจักรยานที�มขี องทําขนมเค้ ก มาจอดที�หน้ าบ้ าน และหิ �วของทังหมดเดิ � น เข้ าบ้ าน
�.ภายใน/บ้ านของบุณย์/ตอนเย็น บุณย์ที�ถือของอยูเ่ ดินผ่านเข้ าประตูบ้านมาพร้ อมพูดในตัวบ้ านบอกยายว่ากลับมาแล้ ว ยายกําลังจบสนทนาใน โทรศัพท์และวาง บุณย์ไปวางของที�โต๊ ะกินข้ าว ยายเปิ ดถุงที�บณ ุ ย์ซื �อของมาตรวจดูของและถามบุณย์วา่ แน่ใจว่าซื �อ มาครบแล้ วใช่มยั � บุณย์ตอบครับ และยายบอกให้ ไปยกกับข้ าวที�ครัวมากินด้ วยกัน �.ภายใน/บ้ านบุณย์/ตอนเช้ า บุณย์สะพายกระเป๋ าหอมแก้ มยายที�นงั� ดูทวี ีอยูท่ ี�โซฟาและขอไปโรงเรี ยน ยายบอกสุขสันต์วนั เกิด และหอมแก้ มหลาน คืน �.ภายนอก/ทางเดินหน้ าโรงเรียน(ถนนรณนภากาศ)/ตอนเช้ า บุณย์เดินไปเรื� อยๆ เมื�อได้ ยินเสียงเครื� องบินก็มองไปที�ท้องฟ้ าเห็นเครื� องบินกําลังลงจอด สายตาของบุณย์บง่ บอกถึง ความคิดถึง �.ภายใน/ห้ องเรี ยนของบุณย์/ช่วงเย็น เสียงออดคาบสุดท้ ายดังขึ �นบุณย์คอ่ ยๆเก็บของ มองนาฬกิ าบ่ายสามโมงครึ�ง เพื�อนๆทังบอกทั � งตะโกนสุ � ขสันต์วนั เกิด บุณย์ก่อนจะค่อยๆ ทยอยออกจากห้ องไป บุณย์ยิ �มส่งเพื�อนๆ บุณย์สะพายกระเป๋ ายกเก้ าอี �ขึ �น และมองออกไปที� หน้ าต่าง ��.ภายนอก/ถนนธูปเตย์ม/ี ช่วงเย็น บุณย์เดินมุง่ หน้ าไปสนามบินดอนเมืองช่วงที�ถนนอ้ อมรันเวย์พอดี มือทังสองข้ � างจับสายสะพายกระเป๋ า บุณย์ขณะที� เดินอยูก่ ็มองไปที�รันเวย์ และทันใดนันก็ � ต้องหันมองตังฉากกั � บฟ้ าเห็นเครื� องบินผ่านหน้ าลงแลนด์ดิ �งที�รันเวย์ บุณย์เดิน ช้ าลงเฝ้าดูทกุ อย่างที�เกิดขึ �นเมื�อซักครู่ และหันหน้ ากลับมาที�ถนนและเดินไวขึ �นกว่าตอนแรก ��.ภายใน/ประตูสนามบินดอนเมือง/ตอนเย็น บุณย์เดินเข้ ามาในสนามบินมองนาฬิกาที�อยูใ่ นจอบอกว่าห้ าโมงเย็นพอดีพร้ อมตรวจดูเที�ยวบินรอบห้ าโมงเย็นที�มา จากกัวลาลัมเปอ และเดินไปรอทีโ� ซนผู้โดยสารขาเข้ า บุณย์เริ� มเห็นผู้โดยสารทะยอยออกมา บุณย์ทา่ ทางตื�นเต้ นมาก และมองไปรอบๆ เห็นบรรยากาศของผู้คนที�ได้ พบเจอกันอีกครัง� บุณย์พยายามเดินเข้ าไปอีกใกล้ กบั ประตูผ้ โู ดยสาร เริ� มทยอยน้ อยลงจนหมด บุณย์เริ�มหายตื�นเต้ นและเดินถามพนักงานว่าใช่รอบบินทีม� าจากกัวลาลัมเปอหรื อเปล่า คําตอบคือใช่ บุณย์เริ� มรู้สกึ ไม่ดีและเดินไปนัง� รอ เวลาผ่านไปซักพักจนบุณย์ร้ ูสกึ ว่าไม่มวี ี�แววแม่ของตนแล้ ว บุณย์จึง ลองไปถามประชาสัมพันธ์ดู กลับพบคําตอบที�ทาํ ให้ เขาเสียใจว่าไม่มีรายชื�อแม่ของเขา บุณย์เริ�มนํ �าตาคลอแต่ พยายามกลันเอาไว้ � ที�สดุ เดินออกจากสนามบินไวเท่าทีจ� ะทําได้
��.ภายนอก/ถนนรณนภากาศขากลับบ้ าน/ตอนเย็น บุณย์เดินนํ �าตาไหล มือพยายามปั ดนํ �าตา ออกให้ หมดจากใบหน้ า แต่นํ �าตาก็ยงั ไม่หยุดไหล เสียงเครื� องบินผ่านไป บุณย์กลับขึ �นไปมอง แต่เป็ นเครื� องบินที�กําลังขึ �นท้ องฟ้ า บุณย์หนั หน้ ากลับและเริ� มทีจ� ะไม่กลันนํ � �าตาอีกต่อไป ��.ภายใน/สนามบินสุวรรณภูมิ/บ่าย บุณย์ชายหนุม่ ที�กําลังขนกระเป๋ าสําภาระ ใส่ชดุ กัปตันเครื� องบินเต็มยศถือถุงขนมเค้ ก ออกมาที�ประตูสนามบิน และ ขึ �นนัง� หลังรถเก๋งคันหนึง� ��.ภายนอก/วัดพระศรี มหาธาตุ/ตอนเย็น บุณย์ยืนอยูห่ น้ าเจดีย์อฐั ิ พูดกับเจดีย์ว่ายายสบายดีไหมครับ มือของบุณย์ลบู อยูข่ ้ างๆรูปของยายทีต� ิดอยูห่ น้ าเจดีย์ และพูดว่าสุขสันต์วนั เกิด ขอให้ ยายมีความสุข ��.ภายใน/บ้ านบุณย์/ตอนเย็น เด็กชายบุณย์เดินเข้ าประตูบ้านบอกยายว่ากลับมาแล้ ว และมองหายาย พร้ อมสะอื �นเหมือนคนเพิง� ร้ องไห้ เสร็ จ ยายเดินออกมาจากห้ องครัวพร้ อมเครปเค้ กที�ถกู จุดไฟและร้ องเพลงแฮปปี เ� บิร์ดเดย์ บุณย์ยิ �มและร้ องตาม END