Poëzie Bert Schierbeek DNAABC #1 zo zonder de woorden te wegen en ik die dit aanbreng de handen in kommetjes, alles opvangen daarmee en zo zonder woorden die worden de rug gedrukt in de pagina, schouderbladen laten plaatjes achter ergens laten woorden sporen na DNA ABC de wij van een gebeuren ziehier dat gebeuren: wij, zondagmiddag, café, zonnig, frappant genoeg zeiden we tegelijkertijd hetzelfde een verderzetting van de conversatie een gesprek in beweging dat continu stagneert het passerende volk in flux, letters verteren zij lopen langs ons Bert zij wegen op de taal zoals ik ze tussen de lijnen druk zo druk jij de rug tegen dit plaatselijk en tijdelijk klimaat mij uit de lijnen gehaald als een reïncarnatie for it’s better to have loved, it’s much better to have loved het eerste wat je in mij blies en it’s much better
Anekdotische omweg 1: jij zit op de bank, caféweer, zondagmiddag en het zonlicht schijnt luider. Je passeert, we kijken. We leven zo nog net niet volhardend genoeg, alles is al gezegd, jij hoeft niet meer te weten dan ik al weet. Ik zie je wel weer in de herinnering. De toen van het dan en de nu van de taal. Ik zit op de bank, een school mensen passeert, weten zij wat ik al weet? zo heb ik ook eens geweten dat de tijd de tijd een kleine brug kan vormen die een tijdperk omvormt tot referentie en de plaats als tijdelijke ingreep gebruikt zo zonder de woorden zo zonder de afdrukken en de sporen heb ik al eens geweten wat weegt en wat leeft onder de mens, de wezens, en de verschijnselen die wij hopen te verkennen ik heb mezelf wakker gelezen in een klein bestaan dat gezegd zijnde weet ik genoeg
Dries Verhaegen
57
Lief Kipje Het kraaien van de haan Verwarde gedachten Het kraaien van de fraaie haan Verzacht de verwarde gedachten Niet Het kraaien van het fraai Verlaat ‘s avonds laat haar Verwarde gedachten verzachten Verward gekraai Verzachte fraai Fraai haan kraai Verward wacht Hier op mij Lief kipje Wacht maar Kraai zacht Kipje lief Khepje lief
Clara Pynaert
het stond weer in de krant vandaag, sprakeloos in een hoekje naast cosmetica die duurder wordt de zee zwijgt ze schittert in het flinke licht maar ze zwijgt
stil is ze, inderdaad, toch als je deze schelp tegen je oor legt, kan je ze horen schreeuwen
en nu al kunnen we ze vergelijken met glazen flessen wanneer een jongetje leeg op de kust aanspoelt
Margot Delaet
58