Τι είναι φιλία; «Σκυταλοδρομία Παραμυθιών» Σχολικό έτος : 2014-2015
4ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Χανίων Υπεύθυνη Εκπαιδευτικός : Δήμητρα Κυρίτση
Είναι πρωί. Το δάσος αρχίζει σιγά-σιγά να ξυπνάει. Η κυρία κουκουβάγια, όμως, σε λίγο θα πάει για ύπνο. ΄Εχει μόλις επιστρέψει από τις νυχτερινές της περιπλανήσεις και παίρνει το πρωινό της. Ζει στην άκρη του δάσους, στο ψηλότερο δέντρο απ’ όλα και μπορεί γι’ αυτό να βλέπει καθαρά όσα συμβαίνουν μέσα και έξω απ’ αυτό. Ξαφνικά βλέπει ένα μικρό ποντίκι να έρχεται, βιαστικό και με σκυφτό κεφάλι, προς το δέντρο της.
Το μικρό ποντίκι, μ’ ένα χρατς-χρουτς, σκαρφαλώνει γρήγορα-γρήγορα σ’ ένα κλαδί δίπλα στο δικό της. ― Καλημέρα, κυρία κουκουβάγια! ― Καλημέρα, μικρέ μου! του απαντά εκείνη. Πως μπορώ να σε βοηθήσω; ― Θέλω να μάθω τι είναι φιλία και μόνο εσύ, που είσαι τόσο σοφή, μπορείς να με βοηθήσεις, της λέει το μικρό ποντίκι. Η κυρία κουκουβάγια, όμως, του απαντά σοβαρά μ’ ένα γρίφο : ― Τη φιλία για να βρεις μες στο δάσος θε να μπεις να βαδίσεις, να χαθείς να γνωρίσεις, να μιλήσεις να ρωτήσεις και να δεις.
Το μικρό ποντίκι φεύγει αργά-αργά, σκεπτικό και απογοητευμένο και με το κεφάλι του πάλι σκυφτό. Καταλαβαίνει ότι η ερώτησή του δεν έχει μια εύκολη απάντηση. Με δισταγμούς, αλλά και με πολύ-πολύ μεγάλη περιέργεια, ξεκινά την πορεία του στο δάσος. Πρώτα συναντά μια ακρίδα, πάνω σ’ ένα στάχυ. ― Καλημέρα, κυρία ακρίδα! Ξέρεις μήπως να μου πεις τι είναι φιλία; ― Καλημέρα, ποντικάκι! Φιλία είναι να βοηθάς τον άλλο όταν σε χρειάζεται, είπε και αμέσως βοήθησε το ποντίκι να σκαρφαλώσει σ’ ένα στάχυ.
Το μικρό ποντίκι, πιο ήρεμο τώρα, συνεχίζει το δρόμο του. Αμέσως μετά συναντά μια χελώνα, κάτω από μια βατομουριά. ― Καλημέρα, κυρία χελώνα! της λέει. Ξέρεις μήπως να μου πεις τι είναι φιλία; ― Καλημέρα, ποντικάκι! Φιλία είναι να συζητάς με τον άλλο για όσα τον απασχολούν, είπε η χελώνα και άρχισε να κουβεντιάζει ήρεμα μαζί του για όλες του τις απορίες.
Το μικρό ποντίκι, ανακουφισμένο και χωρίς φόβο, συνεχίζει το δρόμο του. Σε λίγο φτάνει σε μια πελώρια μηλιά. Μια μέλισσα κάθεται πάνω σ’ ένα κατακόκκινο μήλο, στα κλαδιά της. ― Καλημέρα, κυρία μέλισσα! Ξέρεις μήπως να μου πεις τι είναι φιλία; ― Καλημέρα, ποντικάκι! Φιλία είναι να μοιράζεσαι με τον άλλο ό,τι έχεις, είπε και αμέσως του έριξε από ψηλά ένα μεγάλο μήλο. Το μικρό ποντίκι, πεινασμένο, τρώει με μικρές-μικρές δαγκωματιές το νόστιμο μήλο.
Το μικρό ποντίκι, χορτάτο, συνεχίζει το δρόμο του, ώσπου φτάνει σε μια γαλαζοπράσινη λίμνη. Είναι η πρώτη φορά που βλέπει λίμνη από κοντά και νιώθει μεγάλη χαρά, αλλά κι ένα μικρό φόβο. Μ’ ένα χρατς-χρουτς, σκαρφαλώνει σ’ ένα δέντρο και γαντζώνεται στα κλαδιά που γέρνουν πάνω απ’ το νερό. Παρατηρεί το βυθό με αληθινή περιέργεια... Ξαφνικά βλέπει ένα πολύχρωμο μεγάλο ψάρι. ―΄Ειιιι! Καλημέραααα! του φωνάζει. Ξέρεις μήπως να μου πεις τι είναι φιλία; ― Καλημέρα, μικρέέέέ! Φιλία είναι να δέχεσαι τον άλλο όσο διαφορετικός κι αν είναι από σένα, του απάντησε και πλησίασε κοντά του για να γνωριστούν καλύτερα.
Το μικρό ποντίκι, γεμάτο νέο θάρρος, συνεχίζει το δρόμο του. Κάνει βόλτες γύρω από τη λίμνη και σταματά στα ρηχά νερά της. Εκεί συναντά ένα πράσινο βάτραχο, που λιάζεται πάνω σ’ ένα βράχο. ― Καλημέρα, κύριε βάτραχε! του λέει. Ξέρεις μήπως να μου πεις τι είναι φιλία; ― Καλημέρα, ποντικάκι! Φιλία είναι να δίνεις στον άλλο κουράγιο, του απάντησε και άρχισε να του διηγείται το γνωστό παραμύθι για τον πρίγκιπα, που μια κακιά μάγισσα μεταμόρφωσε σε βάτραχο και που μπόρεσε να λύσει τα μάγια, χάρη στο φιλί μιας πριγκίπισσας.
Το μικρό ποντίκι, παίρνοντας κουράγιο, συνεχίζει και πάλι το δρόμο του. Γρήγορα, μια γλυκιά μελωδία φτάνει στ’ αυτιά του. Μ’ ένα χρατς-χρουτς, σκαρφαλώνει στο δέντρο μπροστά του, για να ακούσει καλύτερα. Εκεί, όμως, συναντά μια καρδερίνα, που κελαηδά χαρούμενα στην πρωινή ησυχία. ― Καλημέρα, κυρία καρδερίνα! Ξέρεις μήπως να μου πεις τι είναι φιλία; ― Καλημέρα, ποντικάκι! Φιλία είναι να παρηγορείς τον άλλο όταν είναι λυπημένος, είπε και του τραγούδησε το πιο όμορφο τραγούδι της.
Το μικρό ποντίκι συνεχίζει, χαρούμενο τώρα, το δρόμο του. Σε λίγο, σε ένα μέρος με χρωματιστά μανιτάρια και κίτρινα, πορτοκαλί και καφετιά φύλλα, συναντά μια κόκκινη σαλαμάνδρα. ― Καλημέρα, κυρία σαλαμάνδρα! Ξέρεις μήπως να μου πεις τι είναι φιλία; ― Καλημέρα, ποντικάκι! Φιλία είναι να βοηθάς τον άλλο να μη χάνει το κέφι του, απάντησε εκείνη, κατακόκκινη από ντροπή και, λίγο πριν κρυφτεί κάτω απ’ τα φύλλα, του έδειξε την πολύχρωμη ομορφιά της φύσης στο δάσος.
Το μικρό ποντίκι, μαγεμένο από τα χρώματα, συνεχίζει το δρόμο του. Σε λίγο, κάτω από μια βελανιδιά, πάνω σ’ ένα ξερό κορμό δέντρου, βλέπει τρεις σκίουρους, στη σειρά, να μαζεύουν βελανίδια. Είναι η μαμά-σκίουρος και τα δύο παιδιά της, τα σκιουράκια. ― Καλημέρα, κυρία σκιουρίνα! της λέει. Ξέρεις μήπως να μου πεις τι είναι φιλία; ― Καλημέρα, ποντικάκι! Φιλία είναι να περνάτε όμορφα μαζί με τον άλλο, κάνοντας ό,τι σας αρέσει πολύ, είπε η μαμά-σκίουρος και, αμέσως μετά, αρχίζουν να παίζουν όλοι μαζί κρυφτό, ξανά και ξανά, για πολλή ώρα. Και όταν το ποντικάκι ετοιμάζεται να φύγει, το κερνάνε βελανίδια για το δρόμο.
Το μικρό ποντίκι συνεχίζει το δρόμο του, ευτυχισμένο από τις όμορφες στιγμές που έζησε παίζοντας με τα σκιουράκια. Νιώθει τώρα πια αρκετά κουρασμένο. Μ’ ένα χρατς-χρουτς, ανεβαίνει γρήγορα-γρήγορα σ’ ένα μανιτάρι και από κει στον κομμένο κορμό ενός δέντρου. Αμέσως βλέπει ότι μια αράχνη κρέμεται πάνω από το κεφάλι του. ― Καλημέρα, κυρία αράχνη! της λέει ξαφνιασμένο. Ξέρεις μήπως να μου πεις τι είναι φιλία; ― Καλημέρα, μικρό μου! Φιλία είναι να θέλεις να προστατεύεις τον άλλο από τους κινδύνους, είπε και, δείχνοντάς του τον ιστό της, του εξήγησε πόσο επικίνδυνος είναι για τα άλλα έντομα.
Το μικρό ποντίκι, ήρεμο, χαρούμενο και χωρίς κανένα φόβο, μετά από τόσο δρόμο και τόσες συναντήσεις, νιώθει ότι έχει ξαφνικά μεγαλώσει. Σκέφτεται το γρίφο της κυρίας κουκουβάγιας και καταλαβαίνει πόσο σωστός είναι. Τελικά φιλία είναι πολλά πράγματα και, βέβαια, τη φιλία τη
βρίσκεις πάντα μόνος.
Φαντάστηκαν, σκέφτηκαν και ζωγράφισαν : Γιάννης Σ., Γιασμίνα Κ., Γιώργος Β., Δαμιανός Κ., Δημήτρης Κ., Εύα Π., Κωνσταντίνος Α., Κωνσταντίνος Β., Λάμπρος Χ., Λευτέρης Κ., Μαρία Τ., Μελίνα Χ., Νικόλας Β., Παναγιώτης Χ., Σοφία Κ., Στέλλα Π., Στεφανία Τ., Χριστίνα Δ. Γιάννης Κ.,
και η δασκάλα τους κ. Δήμητρα Κ.