Παραμύθια των μαθητών-τριών της β΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Πεντάπολης Σχολικό έτος: 2014-2015
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Τσουλουφάς Νικόλαος
Μια φορά ήταν ένα τσίρκο διαφορετικό απ’ όλα τ’ άλλα. Ένα τσίρκο με ζώα. Είχε αρκούδες, κλόουν, σκύλους, ζογκλέρ, γάτες που έκαναν ισορροπία σε σχοινί, ελάφια που έπιαναν ένα πριόνι κι έκανα ότι έκοβαν λαγούς μέσα σε κουτιά, μια ακρίδα που έπαιζε ακορντεόν και πολλά άλλα. Το τσίρκο αυτό έκανε πολλά ταξίδια με τρένο σε πολλά μέρη του κόσμου. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια βρέθηκαν κοντά σε ένα χωριουδάκι κι η ακρίδα από περιέργεια ήθελε να πάει να δει πώς ζουν οι άνθρωποι. Πήδηξε λοιπόν και κάθισε σε ένα δέντρο στην αυλή ενός σπιτιού. Από εκεί έβλεπε ένα άνθρωπο να μαζεύει τα πεσμένα και ξηραμένα φύλλα κάτω από το δέντρο, με μια τσουγκράνα και μετά να κάθεται με την γυναίκα του κάτω από την ομπρέλα και να πίνουν τσάι. Σκέφτηκε τότε πόσο πιο όμορφη είναι η δική του ζωή, γυρίζοντας τον κόσμο με το τσίρκο κι γύρισε στο τρένο για να συνεχίσει το ταξίδι του. Καπεσίδης Γιώργος
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας βιβλιοπώλης. Εκεί που καθόταν λοιπόν στο βιβλιοπωλείο του, ήρθε ο φούρναρης της γειτονιάς θέλοντας να αγοράσει ένα βιβλίο για τον γιό του, μαθητή της δευτέρας τάξης δημοτικού. Εκεί που έψαχνε τα βιβλία, βρήκε ένα που έγραφε για το φεγγάρι. Καθώς το διάβαζε λοιπόν, ονειρεύτηκε τον εαυτό του σαν αστροναύτη, που πήγε στο ράφτη να ράψει μια στολή για να ταξιδέψει στο φεγγάρι και να το γνωρίσει από κοντά.
Ξαφνικά όμως, χτύπησε το κινητό του και τον διέκοψε από το όνειρό του. Αυτό όμως που άκουσε στο τηλέφωνο τον έκανε τρισευτυχισμένο και άρχισε να πηδάει από την χαρά του μέσα στο βιβλιοπωλείο. Το όνειρό του θα γινόταν πλέον πραγματικότητα και θα ταξίδευε επιτέλους στο φεγγάρι σαν επιβάτης της πρώτης αποστολής Ελλήνων στο διάστημα το ερχόμενο καλοκαίρι. Από εκείνη την στιγμή και μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Καπεσίδης Γιώργος
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια ακρίδα, ανεβασμένη πάνω σε ένα δέντρο, κι έπαιζε με το ένα της χέρι ακορντεόν, ενώ με το άλλο χέρι κρατούσε μια ομπρέλα για να προστατεύεται από την βροχή.
Το όνειρό της ήταν, να μπορέσει κάποτε να δείξει το ταλέντο της στον κόσμο, συμμετέχοντας με τα κόλπα της στο τσίρκο που περιόδευε στην πόλη. Μια μέρα, το όνειρό της έγινε πραγματικότητα. Πέταξε λοιπόν από το δέντρο που καθόταν κι ανέβηκε στο τρένο που περνούσε από εκεί, με κατεύθυνση το τσίρκο. Όταν έφτασε εκεί, άρχισε αμέσως να προπονείται σε διάφορα κόλπα με μια τσουγκράνα κι ένα πριόνι και ήταν πανευτυχισμένη που θα ζούσε το όνειρό της επιτέλους. Κοριτάρι Χρήστος
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μαθητής που του άρεσε να μεταμφιέζεται και να τραγουδάει συνέχεια. Ένα Φεβρουάριο λοιπόν, την περίοδο των αποκριών ντύθηκε με φανταχτερά ρούχα κι έκανε τον τραγουδιστή. Πήγε λοιπόν στον μανάβη, πήγε στον φούρναρη, όταν όμως άνοιγε το στόμα του να τραγουδήσει, όλοι τον έδιωχναν γιατί δεν άντεχαν την φάλτσα φωνή του. Δεν το έβαζε όμως κάτω, επισκέφτηκε και τον βιβλιοπώλη, αλλά και τον ράφτη, με τα ίδια όμως αποτελέσματα…τον έδιωξαν κι αυτοί.
Τότε αποφάσισε ο μαθητής να κάνει το κέφι του, χωρίς να ενοχλεί όμως τους άλλους. Ντύθηκε λοιπόν αστροναύτης, ανέβηκε πάνω σε ένα δέντρο και παρέα με έναν γκιώνη τραγουδούσαν και κελαηδούσαν χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Κοριτάρι Χρήστος
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν δύο αδέρφια και ζούσαν σε ένα σπίτι στην εξοχή. Κάθε μέρα είχαν να κάνουν και κάποιες εργασίες. Την μία έπαιρναν το πριόνι και την τσουγκράνα και πήγαιναν να καθαρίσουν την αυλή τους, την άλλη ο ένας έκοβε τα ξύλα κι ο άλλος μάζευε τα χόρτα, μετά έπαιρνε ένα σπίρτο και τα έκαιγε.
Την ώρα που καιγόταν τα χόρτα, οι ακρίδες που ήταν κρυμμένες μέσα σ’ αυτά, πηδούσαν και πετούσαν για να μη καούν κι ανέβαιναν στα γύρω δέντρα. Η ζωή τους στην εξοχή ήταν όμορφη, διασκεδαστική, αλλά και πολύ κουραστική. Τα αδέρφια χρειαζόταν κάτι για να ξεκουραστούν. Ένα ωραίο πρωινό λοιπόν, οι γονείς τους, τους είχαν μια ευχάριστη έκπληξη. Τους ετοίμασαν μια εκδρομή. Θα πήγαιναν με το τρένο σε ένα χωριό, όπου είχε έρθει ένα μεγάλο τσίρκο. Στο τσίρκο συμμετείχαν πολλοί ακροβάτες που περπατούσαν πάνω σε τεντωμένο σχοινί κρατώντας μόνο μια ομπρέλα στο χέρι τους, αστείοι κλόουν και ζώα. Όλα τα σόου τα συνόδευε μουσική με ακορντεόν, τρομπέτες και τύμπανα. Ήταν η πιο αξέχαστη εκδρομή που κάναμε ποτέ!!!!!!! Τζιαρλής Νικόλας
Ήταν μια φορά κι ένα πρωινό του Φλεβάρη, ένα παιδάκι ξεκίνησε για το σχολείο του. Στο δρόμο που πήγαινε, άρχισε να σκέφτεται τι ήθελε να γίνει, όταν μεγαλώσει. Στην αρχή σκέφτηκε, ότι θα του άρεσε να γίνει αστροναύτης, αλλά ήταν κάτι πολύ δύσκολο. Μετά σκέφτηκε να γίνει βιβλιοπώλης, αλλά χρειαζόταν πολλά χρήματα για την αρχή και χρήματα δεν είχε. Η επόμενη επιλογή του ήταν, να γίνει μανάβης…του άρεσαν πολύ τα φρούτα και τα λαχανικά, αλλά πάλι άλλαξε γνώμη, γιατί χρειαζόταν πολύ δουλειά και το κέρδος μικρό. Όπως περπατούσε λοιπόν, πέρασε μπροστά από έναν φούρνο με ευωδιαστά ψωμιά και λαχταριστά γλυκά και το ήρθε η σκέψη να γίνει φούρναρης, αλλά όταν σκέφτηκε τις ώρες που δουλεύει ο φούρναρης, άλλαξε πάλι γνώμη κι αποφάσισε να γίνει τραγουδιστής. Ναι, αυτή ήταν η τελευταία του σκέψη κι έτρεξε χαρούμενος να το πει στη δασκάλα του.
Τζιαρλής Νικόλας
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ονειροπόλα ακρίδα. Ένα απόγευμα λοιπόν, ήταν κουρασμένη από τις δουλειές της ημέρας κι ανέβηκε πάνω σε ένα δέντρο δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή να ξεκουραστεί. Εκεί την πήρε ο ύπνος και καθώς κουνιόταν τα κλαδιά από τον αέρα, έπεσε κάτω στις γραμμές και παρά λίγο να την πατήσει το τρένο που περνούσε εκείνη την στιγμή. Μετά από όλα αυτά, η ακρίδα διηγιόταν στις άλλες ακρίδες φίλες της, την περιπέτειά της, καθώς επίσης και για τα όνειρά της να κάνει κόλπα στο τσίρκο με ομπρέλες, πριόνια, τσουγκράνες και να παίζει ακορντεόν.
Βροντουλής Κυριάκος
Μια φορά, ένας αστροναύτης πήγε σε έναν ράφτη, για να του ράψει μια διαστημική στολή. Στο δρόμο συνάντησε ένα παιδί που πήγαινε στο σχολείο και το ρώτησε αν θα ήθελε να κάνει μια βόλτα στο διάστημα. Το παιδί ενθουσιασμένο απάντησε πως είναι το όνειρό του αυτό και ευχαρίστως θα συμμετείχε σε ένα τέτοιο ταξίδι. Όταν ήρθε η μέρα του ταξιδιού, ξεκίνησαν από νωρίς το πρωί να προμηθεύονται τα πράγματα που θα χρειαζόταν. Πήγαν στο φούρναρη για ψωμί, στο μανάβη για φρούτα και λαχανικά και τέλος στο βιβλιοπωλείο για κάποια βιβλία , να διαβάζουν ην ώρα του μακρινού ταξιδιού τους. Έτσι ξεκίνησε επιτέλους το φανταστικό τους ταξίδι στο διάστημα…κι έζησαν κι αυτοί ευτυχισμένοι.
Βροντουλής Κυριάκος
Μια φορά κι έναν καιρό, έκανα ένα ταξίδι με το τρένο για να πάω σε ένα τσίρκο που ήρθε στη γειτονική μας πόλη. Εκεί έβρεχε πολύ και κρατούσα μια ομπρέλα για να μη βραχώ. Ξάφνου πετάγεται μια ακρίδα και κάθεται κάτω από την ομπρέλα μου κι αυτή, για να προφυλαχτεί από τη βροχή. Προχωρώντας, συνάντησα παρακάτω έναν παππούλη να παίζει το ακορντεόν του κάτω από ένα δέντρο. Μετά άφησε το ακορντεόν του και πήρε ένα πριόνι και άρχισε να κόβει μερικά κλαδιά από το δέντρο που τον εμπόδιζαν, πήρε μια τσουγκράνα κι άρχισε να μαζεύει τα φύλλα που σκορπίστηκαν τριγύρω. Αφού τα μάζεψε όλα σε μια στοίβα, άναψε ένα σπίρτο και τα έβαλε φωτιά για να ζεσταθεί. Εκείνη την στιγμή άκουσα τη φωνή της μαμάς μου, που με φώναζε να ξυπνήσω για το σχολείο…το φανταστικό μου ταξίδι τελείωσε ξαφνικά…..ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ!!!! Λιόντας Στάθης
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας αστροναύτης, που ξεκίνησε να πάει ταξίδι στο διάστημα. Μαζί του, πήρε στο ταξίδι, πολλούς φίλους του σαν επιβάτες για το πρώτο τους ταξίδι στο διάστημα. Μέσα σ’ αυτούς, ήταν ένας βιβλιοπώλης, ένας ράφτης, ένας μαθητής, ένας φούρναρης, ένας τραγουδιστής και πολλοί άλλοι. Όταν έφτασαν στον πλανήτη του προορισμού τους, συνάντησαν έναν μανάβη που τους διηγήθηκε μια πολύ αστεία ιστορία, με έναν γκιώνη του Φλεβάρη που τον κυνηγούσε συνέχεια και του ζητούσε καρπούζι για να φάει τα κουκούτσια του…και όλοι γελάσαμε πολύ!!!!!!
Λιόντας Στάθης
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας κλόουν ο οποίος εξαφανίστηκε μαζί με την αγαπημένη του ακρίδα. Ο κλόουν κρατούσε πάντα μια ομπρέλα και προχωρούσε στο άγνωστο. Περπατούσε, περπατούσε, μέχρι που έφτασε κοντά σε ένα δάσος και είδε στο βάθος του δυο ανθρώπους. Ο ένας κρατούσε ένα πριόνι κι ο άλλος μια τσουγκράνα. Όταν έφτασε κοντά τους κατάλαβε, ότι ήταν δυο φίλοι του που είχαν χαθεί κι αυτοί. Όλοι μαζί λοιπόν, περπατούσαν και περπατούσαν μέχρι που έφτασαν σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό.
Από εκεί πήραν το τρένο και έφτασαν σε ένα τσίρκο, όπου αποφασίσανε να κάνουν κάποια μαγικά κόλπα που ήξεραν καλά. Έτσι κι έγινε, η παράσταση άρχισε κι ο καθένας ανέλαβε τον ρόλο του, ο κλόουν έκανε αστεία κόλπα με την ακρίδα του κι ένα σπίρτο, ο άλλος έκανε διάφορα με την τσουγκράνα του κι ο τρίτος έπαιζε μουσική με το πριόνι του. Στο τέλος της παράστασης όλοι τους χειροκρότησαν και ήταν όλοι χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Χύσα Ενκελέο
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν τον Φλεβάρη θαρρώ, πέταξα με το αεροπλάνο , για να πάω να δω και να ακούσω τον αγαπημένο μου τραγουδιστή στη συναυλία του. Το αεροπλάνο ήταν τεράστιο και πολυτελέστατο και ήταν γεμάτο κόσμο. Εκεί συνάντησα κι έναν πολύ ευγενικό κύριο που μου είπε πως κι αυτός ταξίδευε για την ίδια συναυλία και ήθελε να πηγαίναμε μαζί. Το ταξίδι αυτό θα μου μείνει αξέχαστο, γιατί πέρασα αξέχαστα στη συναυλία, αλλά κυρίως για το πανέμορφο αεροπλάνο με το οποίο ταξίδεψα.
Χύσα Ενκελέο
Μια φορά κι έναν καιρό, αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι με τρένο. Στο ταξίδι έβλεπα έξω από το παράθυρο και μια στιγμή, περνώντας κοντά από ένα δάσος, είδα κάποιους άνδρες να κόβουν δέντρα και κάποιους άλλους να μαζεύουν τα πεσμένα φύλλα με μια τσουγκράνα και να τα καίνε ανάβοντας φωτιά με τα σπίρτα τους.
Μέσα από τα καιγόμενα φύλλα πετάγονταν ακρίδες για να σωθούν από τη φωτιά. Όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, έβρεχε. Πήρα λοιπόν την ομπρέλα μου και με γοργό βήμα έφτασα στο τσίρκο. Εκεί είδα τους ακροβάτες να κάνουν κόλπα φανταστικά και άκουσα τη μπάντα του τσίρκου να παίζει με ακορντεόν και πολλά άλλα όργανα πανέμορφα τραγούδια. Η εκδρομή αυτή θα μου μείνει αξέχαστη, ……… ΠΕΡΑΣΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ!!!!!!! Γκόγκος Αλέξανδρος
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια οικογένεια ευτυχισμένη, που αποφάσισε να επισκεφτεί την Ξάνθη και να παρακολουθήσει την παρέλαση των καρναβαλιών. Η παρέλαση ξεκίνησε με έναν τραγουδιστή που έπαιζε μουσική και τραγουδούσε για τους καρναβαλιστές. Το πρώτο άρμα που πέρασε, ήταν ένας πύραυλος με έναν αστροναύτη μέσα, που ταξίδευε για να εξερευνήσει τα σύμπαν. Πίσω μας, εκεί που στεκόμασταν, υπήρχε ένας φούρνος και ευωδίαζε όλος ο τόπος από τις μυρωδιές από τα ψωμιά και τα γλυκίσματα που έψηνε. Όταν τέλειωσε η παρέλαση, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε με το τρένο. Ήταν γεμάτο κόσμο, αλλά το ταξίδι ήταν υπέροχο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ΤΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ της Ξάνθης.
Γκόγκος Αλέξανδρος
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια ακρίδα που ταξίδευε με ένα τρένο, για να πάει σε ένα τσίρκο. Όταν έφτασε έξω από το τσίρκο, άκουγε να παίζουν μέσα μουσική με ακορντεόν.
Μπαίνοντας μέσα είδε κάτι πανέμορφες κοπέλες, με πολύχρωμες ομπρέλες στα χέρια τους, να τραγουδάνε και να χορεύουν ρυθμικά. Μετά τις χορεύτριες σειρά είχαν κάποιοι φακίρηδες, που έβαζαν στο στόμα τους αναμμένα μεγάλα σπίρτα και φυσώντας έβγαζαν τεράστιες φλόγες στον αέρα. Το πιο όμορφο θέαμα ήταν, με ένα μεγάλο δέντρο στη μέση της πίστας, που το κλάδευαν με ένα ηλεκτρικό πριόνι και του ‘διναν διάφορα πανέμορφα σχήματα. Εκείνο όμως που την έκανε να γελάσει πάρα πολύ, ήταν όταν μια μαϊμού, με μια τσουγκράνα στο χέρι της, μπήκε στην πίστα κι άρχισε να μαζεύει τα ξερά φύλλα και τα αποτσίγαρα, με πολύ χαριτωμένο και αστείο τρόπο. Έτσι τέλειωσε η παράσταση και η ακρίδα πέρασε στιγμές αξέχαστες που θα ήθελε να τις ζήσει ο καθένας μας. Κίτσιου Διαμαντούλα
Ήταν Φλεβάρης, ημέρες αποκριών. Θα γινόταν ένας διαγωνισμός τραγουδιού, για το καλύτερο τραγούδι ερασιτεχνών τραγουδιστών. Στους συμμετέχοντες ήταν, ένας βιβλιοπώλης, ένας ράφτης, ένας φούρναρης, ένα μανάβης κι ένας μαθητής. Ταυτόχρονα με το διαγωνισμό τραγουδιού, οι συμμετέχοντες, για να κερδίσουν, έπρεπε να μιμηθούν όσο γίνεται καλύτερα και το κελάηδα του γκιώνη….αυτό είχε πολύ γέλιο….. Το βραβείο του νικητή, ήταν ένα ταξίδι στο διάστημα, σε ένα τεράστιο διαστημόπλοιο μαζί με άλλους επιβάτες και συνοδεία έμπειρου αστροναύτη. Όλοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για τη νίκη, παρ’ όλες τις δυσκολίες και όλοι τους ονειρευόταν το διαστημικό ταξίδι. Κίτσιου Διαμαντούλα
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα κορίτσι που το έλεγαν Ιωάννα. Μια μέρα η μαμά της, της είπε: «Ιωάννα, σήμερα θα πάμε στο τσίρκο που ήρθε στην πόλη μας». Η χαρά της , ήταν απερίγραπτη. Όταν έφτασαν στο χώρο, είδαν ένα τεράστιο τσίρκο, με πολλά δέντρα γύρω του, και πολλά ζώα στα κλουβιά κάτω από τα δέντρα. Μπήκαν λοιπόν μέσα και περίμεναν να ξεκινήσει η παράσταση. Πρώτα βγήκε ένας μάγος που έκοψε με ένα πριόνι μια κοπέλα και μετά έκανε διάφορα μαγικά με ένα κουτί σπίρτα. Μετά βγήκαν πολλοί κλόουν, που έπαιζαν ακορντεόν και κυνηγιόταν με διάφορες ομπρέλες, χαρίζοντας πολύ γέλιο σ’ όλους. Ήταν πραγματικά, το καλύτερο απόγευμα της ζωής της Ιωάννας.
Χατζηπαπανικολάου Χρύσα- Ραφαέλα
Ήταν Φλεβάρης, έξω χιόνιζε κι ο Νίκος, μαθητής της πέμπτης τάξης, δεν είχε σχολείο ι η μαμά του ,τον έστειλε για ψώνια. Πρώτα πήγε στον φούρναρη για ψωμί και μετά στον μανάβη για φρούτα και λαχανικά. Ύστερα πέρασε κι από τον βιβλιοπώλη, για να αγοράσει ένα τετράδιο και στο τέλος πήγε και στον ράφτη, για να πάρει ένα παντελόνι του μπαμπά του. Επιστρέφοντας, πέρασε από το μαγαζί ζώων του κυρίου Κώστα. Εκεί είδε μέσα σε ένα κλουβί έναν γκιώνη, που τον φώναζαν «Μήτσος ο τραγουδιστής», γιατί όλη μέρα τραγουδούσε. Ο γκιώνης όλη μέρα , μέσα από το τραγούδι του, αναρωτιόταν αν θα πετάξει κι αυτός, όπως όλα τ’ άλλα τα πουλιά που πετούν ελεύθερα και μάλιστα ήθελε να πετάξει μακριά στο διάστημα, όπως οι αστροναύτες με το διαστημόπλοιο.
Έτσι τέλειωσε η πρωινή βόλτα του Νίκου και γύρισε στο σπίτι φορτωμένος, για να τα διηγηθεί στη μαμά του. Χατζηπαπανικολάου Χρύσα- Ραφαέλα
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα τεράστιο δέντρο και είχε πάνω στα κλαδιά του στημένο ένα τσίρκο. Ξαφνικά, έπιασε μια μπόρα κι έπεσε ένας κεραυνός στις ρίζες του δέντρου. Το δέντρο έπιασε αμέσως φωτιά. Πάνω στο δέντρο είχε το σπίτι της και μια ακρίδα, όπου ζούσε ευτυχισμένη, γιατί όποτε ήθελε πήγαινε στο τσίρκο δίπλα της και διασκέδαζε. Μαζί της είχε κι όλα τα πράγματά της, πριόνια, τσουγκράνες, ακορντεόν, ομπρέλα και πολλά άλλα. Η ακρίδα λοιπόν, όταν είδε την φωτιά, κάλεσε αμέσως την πυροσβεστική, η οποία ήρθε αμέσως κι έσβησε τη φωτιά, πριν προλάβει να κάψει το τσίρκο και το σπίτι της ακρίδας. Κι έτσι έζησε η ακρίδα καλά και το τσίρκο συνέχισε να δίνει παραστάσεις και να διασκεδάζουν τα παιδιά. Νάος Μάριος
Θα ‘ρθει επιτέλους ο Φλεβάρης, θα ‘ρθουν κι οι απόκριες. Όλα τα παιδιά τις περιμένουν πώς και πώς, για να ντυθούνε καρναβάλια και να βάλει το καθένα, όποια στολή του αρέσει πιο πολύ. Ο Γιώργος λέει θα ντυθεί βιβλιοπώλης, ο Πέτρος αστροναύτης, άλλος θα ντυθεί μανάβης κι άλλος φούρναρης ή ράφτης. Όλοι οι δρόμοι του χωριού θα γεμίσουν με καρναβαλιστές κι όλοι μαζί, θα διασκεδάζουν μέχρι το πρωί.
Νάος Μάριος
Μια φορά κι έναν καιρό, πάνω σε ένα δέντρο, ζούσε μια ακρίδα, που είχε πάντα ένα μικρό ακορντεόν στα χέρια της κι έπαιζε μουσική. Μια μέρα του φθινοπώρου, της έπεσε το ακορντεόν και χάθηκε μέσα σε μία σωρό από φύλλα, που τα είχε μαζέψει μια κυρία με μια τσουγκράνα, για να κάψει. Η ακρίδα στενοχωρήθηκε πολύ, γιατί δεν είχε τι να κάνει, για να περνά ευχάριστα την ώρα της. Πιο πολύ όμως στενοχωρήθηκε, όταν ο κύριος του σπιτιού πήρε ένα πριόνι, για να κόψει το δέντρο, όπου καθόταν η ακρίδα και με ένα σπίρτο άναψε φωτιά για να κάψει τα ξερά φύλλα, μέσα στα οποία ήταν το ακορντεόν. Μη μπορώντας να κάνει τίποτα, η ακρίδα αποφάσισε να πάρει την ομπρέλα της και να φύγει μέσα στη βροχή, για άλλους τόπους πιο όμορφους και φιλόξενους. Ανέβηκε λοιπόν στο τρένο και έφτασε σε μια πόλη πανέμορφη, όπου υπήρχε ένα τσίρκο κι έζησε αυτή εκεί καλά, χαρούμενη κι ευτυχισμένη. Βαγιάτας Γιώργος
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας αστροναύτης, που ήθελε να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στα διάστημα.
Ήταν Φλεβάρης μήνας κι ετοίμασε τον πύραυλό του, για το μεγάλο ταξίδι. Κάλεσε λοιπόν, να έρθουν μαζί του ένα ναύτη, έναν τραγουδιστή, ένα φούρναρη, έναν μανάβη, έναν βιβλιοπώλη κι έναν μαθητή, για τους δείξει την ομορφιά του διαστήματος. Εκεί που ταξίδευαν λοιπόν, είδαν έξω από το παράθυρο, έναν γκιώνη να πετάει στο διάστημα και να κελαηδά πανέμορφα. Παρακολουθώντας τον γκιώνη πέρασε η ώρα κι έφτασαν όλοι χαρούμενοι στο φεγγάρι, όπου μια μεγάλη γιορτή και πέρασαν αυτοί καλά με τον γκιόνη να τους τραγουδά και να διασκεδάζει μαζί τους. Βαγιάτας Γιώργος
Μια φορά κι έναν καιρό, ένα παιδάκι πήγε ταξίδι για το Σαββατοκύριακο, στο χωριό των παππούδων του. Εκεί του άρεσε πάρα πολύ, γιατί περνούσε όμορφα κι έκανε ότι του άρεσε περισσότερο. Έτσι καθάριζε με την τσουγκράνα του παππού του, τα φύλλα που έπεφταν από το δέντρο στην αυλή τους, ενώ λίγο πιο πέρα, ο μπαμπάς του έκοβε με το πριόνι του τα ξύλα, για το τζάκι και με ένα σπίρτο άναβε φωτιά στα ξερά χόρτα. Του άρεσε επίσης να κυνηγάει τα διάφορα ζωάκια και έντομα που υπήρχαν εκεί, όπως μια ακρίδα που πηδούσε από εδώ κι από εκεί χαριτωμένα ή κάποιες όμορφες πεταλουδίτσες, που πετούσαν από λουλουδάκι σε λουλουδάκι ρουφώντας το νέκταρ τους. Πόσο είναι όμορφη η ζωή στο χωριό!!!!!
Καράγκουτης Ιάσονας
Μια φορά κι έναν καιρό, θα ‘ταν Φλεβάρης μήνας, ήταν ένας αστροναύτης, που ετοιμαζόταν για ένα ταξίδι στο διάστημα. Μαζί του στο ταξίδι, ήθελε να πάρει κι εμένα, αλλά κι έναν βιβλιοπώλη, ένα τραγουδιστή, έναν μανάβη, έναν φούρναρη κι έναν ράφτη, για να γνωρίσουμε κι εμείς τα μυστικά του διαστήματος. Λίγο πριν μπούμε στο διαστημόπλοιο, είδαμε έναν γκιώνη να κάθεται πάνω στα κλαδιά ενός δέντρου και να μας βλέπει. Αποφασίσαμε να τον πιάσουμε και να τον πάρουμε μαζί μας στο ταξίδι αυτό, να τον έχουμε για συντροφιά. Ο γκιώνης το χάρηκε πολύ αυτό το ταξίδι και μας τραγουδούσε σ’ όλη τη διαδρομή και περάσαμε εμείς καλά κι ο γκιώνης καλύτερα.
Καράγκουτης Ιάσονας
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ο μπαμπάς μου που καθάριζε τα χωράφια του με μια τσουγκράνα, όταν είδε ξαφνικά, μια ακρίδα πάνω σε ένα δέντρο, να πηδάει από το ένα κλαδί στο άλλο , σαν να έψαχνε κάπου να κρυφτεί. Ξαφνικά άρχισαν να μαζεύονται σύννεφα πάνω από το χωράφι και δεν άργησε να βρέχει. Ευτυχώς ο μπαμπάς μου είχε πάρει μαζί του μια ομπρέλα κι έτσι μπόρεσε να προφυλαχτεί από την ξαφνική μπόρα. Μόλις σταμάτησε να βρέχει, ο μπαμπάς μου πήρε το πριόνι του κι άρχισε να κλαδεύει τα κλαδιά του δέντρου που τον ενοχλούσαν. Μετά τέλειωσε, πήγε στον σιδηροδρομικό σταθμό, ανέβηκε στο τρένο, για να πάει στο τσίρκο που υπήρχε στην διπλανή πόλη. Εκεί είδε μια πολύ ωραία παράσταση, εκείνο όμως που του άρεσε περισσότερο απ’ όλα, ήταν ένας κλόουν που έπαιζε ακορντεόν και ταυτόχρονα έκανε κόλπα με σπίρτα. Διασκέδασε πολύ ο μπαμπάς μου, σ’ αυτό το τσίρκο και πάντα, όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί η οικογένεια, μας διηγείται γι αυτό. Κουμλή Θωμαή
Μια φορά κι έναν καιρό, μια ακρίδα πήγε στο τσίρκο, όπου έπαιζε ακορντεόν και έκανε διάφορα ακροβατικά, κρατώντας μια ομπρέλα στο χέρι. Μετά την παράσταση, πήγε στο δάσος και έκοψε ένα δέντρο με το πριόνι και με μια τσουγκράνα καθάρισε τον χώρο από τα ξηρά χόρτα και φύλλα. Μόλις τέλειωσε τη δουλειά της, πήρε μερικά ξύλα, πήγε στον σταθμό, πήρε το τρένο και γύρισε στο σπίτι της. Εκεί άναψε την σόμπα με ένα σπίρτο και ξάπλωσε στον καναπέ της να δει τηλεόραση και να ξεκουραστεί.
Ζαφειροπούλου Άννα