Johannes Stobaeus - Florilegium, Vol. IV, 1857 (greek) by gnosisclassics

Over dit boek Dit is een digitale kopie van een boek dat al generaties lang op bibliotheekplanken heeft gestaan, maar nu zorgvuldig is gescand door Google. Dat doen we omdat we alle boeken ter wereld online beschikbaar willen maken. Dit boek is zo oud dat het auteursrecht erop is verlopen, zodat het boek nu deel uitmaakt van het publieke domein. Een boek dat tot het publieke domein behoort, is een boek dat nooit onder het auteursrecht is gevallen, of waarvan de wettelijke auteursrechttermijn is verlopen. Het kan per land verschillen of een boek tot het publieke domein behoort. Boeken in het publieke domein zijn een stem uit het verleden. Ze vormen een bron van geschiedenis, cultuur en kennis die anders moeilijk te verkrijgen zou zijn. Aantekeningen, opmerkingen en andere kanttekeningen die in het origineel stonden, worden weergegeven in dit bestand, als herinnering aan de lange reis die het boek heeft gemaakt van uitgever naar bibliotheek, en uiteindelijk naar u. Richtlijnen voor gebruik Google werkt samen met bibliotheken om materiaal uit het publieke domein te digitaliseren, zodat het voor iedereen beschikbaar wordt. Boeken uit het publieke domein behoren toe aan het publiek; wij bewaren ze alleen. Dit is echter een kostbaar proces. Om deze dienst te kunnen blijven leveren, hebben we maatregelen genomen om misbruik door commerciële partijen te voorkomen, zoals het plaatsen van technische beperkingen op automatisch zoeken. Verder vragen we u het volgende: + Gebruik de bestanden alleen voor niet-commerciële doeleinden We hebben Zoeken naar boeken met Google ontworpen voor gebruik door individuen. We vragen u deze bestanden alleen te gebruiken voor persoonlijke en niet-commerciële doeleinden. + Voer geen geautomatiseerde zoekopdrachten uit Stuur geen geautomatiseerde zoekopdrachten naar het systeem van Google. Als u onderzoek doet naar computervertalingen, optische tekenherkenning of andere wetenschapsgebieden waarbij u toegang nodig heeft tot grote hoeveelheden tekst, kunt u contact met ons opnemen. We raden u aan hiervoor materiaal uit het publieke domein te gebruiken, en kunnen u misschien hiermee van dienst zijn. + Laat de eigendomsverklaring staan Het “watermerk” van Google dat u onder aan elk bestand ziet, dient om mensen informatie over het project te geven, en ze te helpen extra materiaal te vinden met Zoeken naar boeken met Google. Verwijder dit watermerk niet. + Houd u aan de wet Wat u ook doet, houd er rekening mee dat u er zelf verantwoordelijk voor bent dat alles wat u doet legaal is. U kunt er niet van uitgaan dat wanneer een werk beschikbaar lijkt te zijn voor het publieke domein in de Verenigde Staten, het ook publiek domein is voor gebruikers in andere landen. Of er nog auteursrecht op een boek rust, verschilt per land. We kunnen u niet vertellen wat u in uw geval met een bepaald boek mag doen. Neem niet zomaar aan dat u een boek overal ter wereld op allerlei manieren kunt gebruiken, wanneer het eenmaal in Zoeken naar boeken met Google staat. De wettelijke aansprakelijkheid voor auteursrechten is behoorlijk streng. Informatie over Zoeken naar boeken met Google Het doel van Google is om alle informatie wereldwijd toegankelijk en bruikbaar te maken. Zoeken naar boeken met Google helpt lezers boeken uit allerlei landen te ontdekken, en helpt auteurs en uitgevers om een nieuw leespubliek te bereiken. U kunt de volledige tekst van dit boek doorzoeken op het web via http://books.google.com

------------

ΛΩ ΑΛ/Λ/ΟΥ ΣΤΟΑΑΜΟΥ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ

ΙοΑΝΝΙS SΤο ΒΑΕΙ ΕΙΟΕΙΙ,ΕΟΙUΜ

RΕ000 ΝΟVΙΤ

Α U G US Τ US ΜΕΙΝΕ ΚΕ

VΟΙ. ΙV.

Αιώikίν

ΞΕ: Ι, Ι Ρ S ΙΑΕ

SUΜΡΤΙΒUS ΕΤ ΤΥΡΙS Β. G. ΤΕUΒΝΕRΙ ΜΙΟΟΟΟΙΑ VΙΙ.

Î¹

Ι)ΙS0RΕΡΑΝΤΙΑ LΕΟΤΙΟΝΙS Α ΤΕΧΤU (ΑΙSFΟRDΙ.

Ρ. 1, 6. μέλλοντ'] μέλλων γ' Valckenarius, μέλλων τ' 8, κατά ιατρών Μιμνέρμου Νάννου] ita Α, Μιμνέρμου κατά ιατρών Voss, Wind., Μιμνέρμου Τrine. of Com. gr. ΙV p. 217 9. οια] οποία Βergkius 13. άν θρωπον όντα) άλλο πονούντι Βentleius 19. και] και Νauckius

ην

αν

-ν

Αν

21. άνεύ σκοπής] άν σκοπής Voss., αν κοπείς Α, άνευ κόπου Β, itaque scribendum εάν σκοπής ell. Μenandro in Com. gr. ΙV p. 235. 256. 259 ipsoque Ρhilemone in lo

τΟ

ois ab Η. Iacobi indicatis p. 946

Ρ. 2, 4. ούτος έστ'] ούτός εστιν ΑΒ, εστιν ούτος vulgo. personarum vices indicavi

dentibus Grotius

6. 7. separavit a praece

7. έξεστιν] έξεστ'

13. εκ των υγιει

νών παραγγελμάτων] haec.add. e Vind.

19. 20. Τρο

φίλου - Τρόφιλος]Ηροφίλου - Ηρόφιλος Roeperus Ρhi lol. Χp. 569 20 ερωτηθείς] ερωτηθείς υπό τινος Α 27. γινομένω] γεινομένω Α Ρ. 3, 1. επινικών] επινικιων (sic) Vind.

2. έπορε]

έπoρεν Α 4. πάντ'] πάν γ' Α, πανγευδαίμων Vind. 5. Τηρεύς] τυρεύς libri, Τυρούς Νauckius . 15. όλβος) όλβιος ΑΒ 20. θ'] δ' ex ΑΒ, φuorum Α δ' έσθ' 28, μόνον) μούνoν ex Α Ρ. 4, 2. αυτόματα τοίσι - ανίει] scripsisse videtur

Cratinus αυτόμαθ' ότοισι - ανιεί 7. o πένης ελεείται) ο πένης μεν ελεείθ' ! Ρ. 5, 2. ληθινώς] non placet, placeret si dixissel Dίο genes ευδαιμονία γάρ μία εστίν αληθινή το ευφραίνεσθαι, ut fere no.21. sed fortasse αληθινώς ex διηνεκώς corruptum -

esί.

3. δ' αν] δή αν

γάρ ex Α

4 ή] υπάρχη ex ΑΒ , 6. δε]

18, εξηρτημένοςϊ εξηρημένος Wyttenbachius ει. *

ΙDISCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕCΤΙΟΝΙS

ΙV

20. εκ του Μενεξένου] addidi ex Vind. 23. φορή ται] αιωρείται ex Platone 27. ευθυμείσθαι eι πράσσειν

28. πράσση libri 29. αιρείσθαι libri και φύσιν] και παρά φύσιν 2 Ρ. 6, 1. επιβαλούσης] επιβαλλούσης Οrelli ες το δέον] ες το μή δέον? an ες το πλέον? 2. τώ δοκέειν (libri δοκείν) corruptum est μή πλέω προσάπτεσθαι] i. e. Ιibri

mec plus sibί αssumαι, ne quis cum editoribus Democriti in

10. πρώτον libri . 10. 11. όσα 12. ή τάς] ή τάν τάς 13. άμοιρον ή το] άμοιρον το 15. έχοντος τα μεν ώς έργον τά δ' ώς τέχνα] ante Canterum έχοντικτώμενος έργον τα δε ώς τέκνα 16. αυτοτελέα, όσα] supplendum vide tur αυτοτελέα, [τά δ' ουκ αυτοτελέα και αυτοτελέα μεν] accusativo haereal.

τό] haec inserui eum Cantero

17. αυτά] rectius αύτα et hie et infra 18. δέ κεν] δέ κε Vind. unde δέ κα posui 20. τάς] και τάς ex

όσα

Vind. Τrinc. 21. κεν] κα 22. την] τάν 24. την] Τrinc. των i. e. ταν. 26. 27. τοιούτος - άνθρωπος] haec addidi Canterum seculus, nisi quod κα scripsi, non κεν -

Αν

28. κοινωνάσαντα) requiro praesens, fort. κοινωνά εόντα 28. 29. το καθόλου) τα καθόλου Halmius 29. γα] γε libri praeter Vind. Τrine, φui γάρ habent, γα Gaisfordus 30. κα] ante Gaisfordum και θάτερος) nescio quo er rore ο θάτερος irrepserit -

Ρ. 7, 1. τέλειοι] τέλεοι Vind. fort. ubique τέληοι scri

2. μόνοι τοί αγαθοί 1 τοι μόνοι αγαθοί 3. αρετά τάς εκάστου] αρετά εκάστω Canterus, αρετά τάς εκάστου Gaisfordus, αρετά libri 9. τελειότας] fort. exeidit και ακρότας 10 των πράξεων] τάν πραξίων ευδαι μονία] ευδαιμονία α Halmius 12 τα μεν] αμεν" 13. τα δ' ευτυχία] α δε τύχα? 15, επισυναρξαμένας] pendum

1ypoth. error est επισυνερξαμένας, nee tamen sanum videlur quod libri habent; fortasse επισυνεργαξαμένας 15, 16. φύ σει] rectius φύσι et hic et in seqq. 16. γαρ ήν) ήν delen

dum videlur 19, τά φύσει αγαθός ούτε] hacc adieci Cante rum seculus, φui ea post ευδαίμων sic scripta addebat ούτε τα φύσει αγαθός 26, 27, εξήρηται] εξήρτηται (εξάρ ταται) Μeiboιnius 27. θεών) θείων" και τά] τά δε malim επί γης] επί γάς vel επίγηα 28. των] από ad

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑΙ,ΕΟΤΙΟΝΙS

didi τα δε] δέ delerim θός] redundat

αγα

29. θεοίς] θείοις?

συνεργείνl imo συνεργέν, de quo seme mρ

Ρ. 8, 1 nuisse sufficiat 1. 2. πράξεσι] πράξισι malim 2 ουν] ών 3. oυρίω] Α ορίω i. e. νόω] νώ Wind. Τr. νόω Α 6. ακολουθάσει] ακολουθήσει ex ΑVind. ώρίω 11. τάν τάς) τάν [διάθεσιν τάν] τάς ! 7. γε] γα e Wind. 14. αποτευκτικόν] αποτευκτικαί ? 16. και κτάσασθαι) haec fortasse e diltographia orta sunt

έσφαλακίαν] ες

φυλακάν vel ες ασφάλειαν Gesnerus, φuae non sufficiunt οίκων] οίκων τε ex Vind. 17. και] το Gesnerus 27. ήθεα] έθεα? 29. οσιότητα libri τάν τιμιότατα] τάν 31. υπαρ τιμιώτατα Vind. unde τα τιμιώτατα posui 31. 32. διαπεράσαι, δεί χούσης) υπαρχούσας ex Vind. και διελθείν] an διαπεράσαι δείceteris omissis ? 32. ευνο

μίαν] ανομίαν recteCanterus 12. ψυχής libri Ρ. 9, 10. οξυκοϊα] οξυακοία 18, τούτο βοά ακολουθεί] βοά 16. ά] και α ex Vind. delet Gesnerus, parum probabiliter; scribendum videlur

τούτ' αυτοβοά ακολουθεί, i. e αυτοβοεί, sua sponle sequί έur, Selbsίredend, guod compares cum dicίo incerti co

mici apud Βekker. ΑG. p. 465, 8 αυτοβοάς όμοιος ών 18. 19. πρώτον] πρότερον 21, πλανάτες] πλάνατες aut πλανάται

22. δέ γε] δέ γα

άν τις] ίδοι δέκα τούτό τις κα] δέ γα

23. ίδοι δε και τούτο

24 ουδ'] ουδ' αν

25. δέ

29. έδύνατο] δύναιτο propιer 1. 31 et p. 10, 1

ή ισχύς] Ρ. 10, 3. ευδαιμονία] ευνομία Canterus 6. oρώνται] ορώντι Ηalmius ή om. cum Wind. 14. ουδεν] 9. 13. τελήιος] τέληος 7. μέρεα] μέλεα lacunam indicavit Gesnerus hanc ponens sententiam nec μllum animal bruίum υirtutis auί felicitalis capaa esί

15. επιστήμας libri

18. τώ μέν] το μεν

16. μεν] μεν τάς Ηalmius

19, και τώ] και το

γής libri

21. ανωτάτων ανωτάτω 20. αποβλέπεν] αναβλέπεν! 28. τάς εκ 24 τοιαύτην libri 22. τώ δε] το δε 29. τάς εκ των] των θεών] εκ τάς των θεών e libris τυγχάνοντί τοι] τυγχάνοντι αιτίας Gesnerus, έκ τάς τών

fort, τυγχάνοντι μοίρας ell. p. 7, 26

30. ζηλώσαντες]

VΙ

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ LΕΟΤΙΟΝΙS

ζαλώσαντες exVind. 31. θήιον] θήον τον] πολυφρονέστατον ex Vind.

πολυτελέστα

Ρ. 11, 1. αντίμιμον) ante Valckenarium αντίτιμον 3. ονόματα] ονύματα ex Vind. χαρακτήρl χαρακτήρι Iacobsius 4. γενόμενος] επόμενος Iacobsius 11. ούτε ποττό ζήν] μετά του ζήν ci. Gesnerus malui lacunam indi care; exeidit opinor ούτε ποττό καλώς ζήν ell. p, 6, 18 14. σύστημα της] σύσταματάς e Vind. ευάρμοστος! ευσυνάρμοστος ex Vind. 16. εοίσας] εάσας ex Vind. -

18. oύνj ών ex Wind. 31. αυτή libri

21. πληγήνΊibri

23. ούν] ών -

Ρ. 12, Ι. κατατυγχάνεσθαι) κατατυγχάνειν LDindor fius, sed cf. Hipparehus Stob. 108, 81 p, 47, 20 επ’ άκρον επιτυγχανόμενα. non minus insolenter dietum p. 48, 11 οι φαυλότερον πρασσόμενοι et p. 11, 30 ορθοπλοουμένας -

2. αδορυφόρατον] αδορυφόρητον Viiid.

3. συμπληρού

σθαι libri

4. δυνάμεσιJimo δυνάμισι 5, αλλ' ατελής] αλλά τέληος Valckenarius 8. την libri 10. φύσις] αρετά 14. αίκαν] omnes αίκα praeter Β 17. αυτώ] αυτών? 21. δε παρέχεν) δ' εμπαρέχεν 25. 26. τάς

προαιρέσιος) τάς προαιρέσιας Canterus

30, οξυδορκία]

οξυδερκία Vind. 32. αυτάν] αυτών? τάν αυτάν (αυτών!) ευτυχίαν Α

τάν ευτυχίαν]

Ρ. 13, 4. εν τοις άλλοις] desidero certae artis significa

tionem, quare εν τούς αυλούς comicias 6. υλικών] ante Wyttenbachium ολικών 19. εκ του Ευθυδήμου] haec add. Vind.

Ρ. 14, 15. των θ' αυτού] των αυτού 20. ή 'τέρα] είθ' ετέρα ex ΑΒ 23. αιεί libri 26. εύπιστον) εύ 7Ι 8ΕΟΤΖΟΥ/

Ρ. 15, 5. η τύχη και πάντα δε) ήτύχηκα πάντα δε 12. αιεί libri 13. το δ' ουκ έφηνεν] το δ’ αυ πέφηνεν Βadham αυτις αύθις Grotius 26. τά Ρorsonus

δ' ένδον εισί] λαμπροί, τά δ'. ένδον ex Εuripide

28, τώ

ού μοι] πωτώμαι? ουδε] ήδέ Gesnerus Ρ. 16, 1. ωραίων] ωραία έτη vereor ut recte dietum sit, Philelas scripsisse videlur εκ Διός ωράων, ut anni ho rarum vicibus volvi dicantur. έσχομεν ών] ερχομένων Iacobsius 2. μελέω κακών] κακών μελέω Passovius

ΙΟΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕCΤΙΟΝΙS

VΙΙ

φέρoυσιν] μένουσιν Grotius 3. έμπεδα και τοίσιν] pro τoίσιν Voss, τοις, unde posui έμπεδ' αεί και τοις, nisi ma lis έμπεδ' αεί, τούσιν δ' 6, επιχέασα] υποχέασα? an εγχέασα!

9, και παντί ουν) και πάν ότιούν

10. ο

μηδε άμηδε 15. 16. αδύνατον - χαλεπώτερον] rectius credo dixisset χαλεπ. τόν- αδύνατον 19. ω γάρ] τώ γάρ ΑVoss, unde scripsi ότω γάρ 28, 29, παιδος ιδίου

ανηρημένου) voluiί παίδα ίδιον - ανηρηκότος

Ρ. 18, 10. Ευριπίδου) Ινούς add.ex Wind. 22. βίος] χρόνος Βlomfieldius, vitium loci in seq. versu positum vide tur, ubi verba τελευτήση βίον interpolatoris esse, Sopho clem autem τελευτήσαντ' ίδης vel simile φuod scripsisse suspicor Ρ. 19, 6. 7.

Ιφιγενείας

χορός! haec

add. e Vind.

25. φήσης ότι γίγνεται] Αφήση ότι ί. e φήσης τί, quod verum videtur, sed ut γενήσεται scribalur pro γίγνεται, φuod non sine offensione est

Ρ. 20, 2. εν ώ] ότω Grotius

5. ούδ'] ούτ' Μatthiae

6. τε] δε Wagner 12. βένθος άλιον] codd. ut videtur βένθους άλιαι Ρ. 21, 3. χορός add. ex Wind. 5. θεός, εκ κείνων - λαμπρών] θεός εκ κείνων - λαμπρών cf. Αnnal. phil. Μarb. 1846. p. 1086

16, έρπει] cί. Νauck. Εur fr. 419 Ο υφ'8G84

27. συνέσει τε δόξη] συν αίσσι δοξη Α, unde scribsi esse συν αισι δόξη, αμod quid sit docui in Μonatsberichie der 29. δόμων] θρόνων e codd. Ρ. 22, 1. όμμα συμπαθές) alii alia, ipse συννεφές con ieci 1.1. sed συμπαθές videtur esse dolort congruum 6. κάν θους] κανθούς Νauck. 8. εύπορεί] εμποιεί Hauptius Βerl. Αcad. 1855

9. Πλοκίων Θαϊδος] diίtographiam esse statuit Dübnerus; rectius aut Πλοκίου aut Θαίδος fragmentum excidisse di

10. ώς] ώ 15. τίθει πάντα] τίθει τα πάντα Grotius, τ' ειθεία πάντα Vind., τιθείν άπαντα Βergkius 18 κλίνουσ'] κινούσ' ante Valckenarium κακά] in

Ο:31S

αicavi lacunam

19. χρή μή] χρήμη Wind. Β, χρήμη

scrιps!

Ρ.23,7. ευπαθούσιν)ευπλοούσιν Cobetus 8.τά πάντα)

πάντα libri, άπαντα Cobetus

πάντα] κάτα Cobetus

VΙΙΙ

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ.ΙΛΕΟΤΙΟΝΙS

15. τάς των βροτών] τάς ex uno Β receptum, Νauckius εγώ βροτών 17. πιτνείJπίτνει ex Wind.

13. τέρας] πέρας Α 20. όν]

ώ Ρorsonus

Ρ. 24, 10. τον δ' ευτυχούντα] το δ' ευτυχούν libri, τον δ' ευτυχούντα Grotius πάντ' αριθμήσαι] πάντ' αριθμήσας Grotius, πάν εξαριθμήσας Νauckius, φui nune praefert ει πάν αριθμήσαις 11. όντως] ουτος ΑΒΜ 18. τίς δή- θείη] scribendum τίς άν- θείη, quae voculae facillime permutantur (ΔΗ et ΑΝ). neque magnam, neque exiguam, neque nullam fortunam in ullo numero habendam esse dicit Sophocles; θείναι enim est numerare, in-rationes referre. 28 ημέρα] ήμαρ ΑΜ, ήμαρέν Νauckius

Ρ. 25, 2. τάχιστα) τάχα Grotius 11. ότω] Cobetus όπως . 12. ο καιρός] ο καιρός posui Com. gr IV p. 456 17. σήμερονlimo τήμερον 23, ο περιέτρεψεν) όπερ παρέ στρεψ' coni, Com. gr. ΙV p. ΧΙΙ, όπερ διέστρεψ' Νauekius 24. επάν επ' άκρον τις ] επήν τις επ' άκρον coni. 1. Ι., όταν επ' άκρον τις Νauckius πράττειν libri 26. τώ] το ΑVind. Voss.

της] τις

27. φέρεσθαι] φερέσθω

27. 28. πάλιν κάν] πάλιν ή καν Vind., πάλιν είναι καν Τrinc.; posui πάλιν ήν

28. ελάττονος libri

Ρ. 26, 1. 2. πρός - τύχη] nisi molestae loquacitatis poetam reum facerevelis, hi versus a reliquis separandi sunt.

13. Πυθέου] ante Gaisfordum Θυθέου, Αουθέου Ρ. 27, 4. έστιν libri 10. 11. όντων ει οίδε] add. ex Α οι θεοί πράττουσιν] πράττουσιν οι θεοί e Vind. 11. 12. οικοδομείν-καταβάλλειν] οικοδομούσιν-καταβάλ λουσιν ex Α, cf. Τeleclides fr. inc. fab. 4.

16. έσεται ]

22. αυτή] rectius αύτη 22. 23. δύο -πλέουσαι] haec seclusί 23 ελληνίδες) ελληνίδες αχαί δες ΑΒ ώσπερ πλέουσαι] ώς παραπλέουσαι Κoenius Ρ. 29, 14. Δικτύος] Δίκτυος έσσεται ex Vind.

Ρ. 30, 6. Τημενίσι] Τημενίδας.

8. δείξωσιν] δεί

23. εάν ή] αν δ' ή! Ρ. 31, 7. κακών άπο] κακών τ' άπο Βergkius

ξουσιν Μatthiae

14. τοίσδε] τους δε Νauckius e cod. Μend.

16. ευτυχεί]

νulgo ευτύχει, Α ευτυχή , unde Gaisf. ευτυχοι

Ρ. 32, 7. γήραος ουδώ] γήρας οδού ΑΒ, γήρως οδώ

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑΙ,ΕΟΤΙΟΝΙS

ΙΧ

οδώ scribe 25. τι] το Α Ρ. 33, 9. μεγαλοπρεπώς] μεγαλοπρεπέως 10. ανέ. στιος] ανίστιος 12. τετιμέαται] τετίμεωνται Α, τιμέων ται Ηalmius 13. ατίμωj ατίμου Halmius, praestat for

Scaliger et Grotius, quod secutus sum, sed ut Ι"ΘΙΥl

23. Ολυνθιακό ) Ολυνθία

ιasse άτιμον, 14. τάδε] ταύτα ex ΑΒ 19. ευτυχίας libri

17. εκείνοις

Ιibri

Ρ. 34, 8. αποβλέπει] indicavi lacunam; exeidit versus a Ρlutareho servatus εις ταύτα, δέσποτ', αλλά την αυτήν (codd. recte αυτών) οδόν 9. κλαίης ibri πορεύεται) πορεύσεται Ρlutarchus 10. τί δή ποιείς πλέον; ) Ρlutar chus τί ουν πλέον ποιούμεν; probanle Cobeto VL. p. 371

qui ουδεν eicit 15. τούτό με το) τούτο με libri, τούτο τό με Grotius, τούτό με το Gaisfordus 17. 18. μή ουν - το λυπούν] v. Νauck. Εur, fr. 174 25. άνδρα τον αληθώς] ante Ρorsonum τον αληθώς άνδρα Ρ. 35, 8. Φιλιππίδου] cf. Βoisson. ΑG. ΙV p. 456 14-20. de hoc fragm. v. Νauck. trag. p. 469 26. ευ λόγως] ευλόφως Αbresch., an ευκόλως! 27. έστιν όλ

βιος] εστ' ανόλβιος Scaliger .

28. Τρωάδων χoρός] haec

add. ex Vind.

Ρ. 36, 3. θεού - ών] separavi a praecedenti versu, ef. Νauck. Εur, fr. 1060 11. Χορός] add. e Vind.

25. ώς - φέρειν) delethaee Βadham

26. χρή] δή pro

babiliter Βadham

Ρ. 37, 11. προσωδιών] προσοδίων

Grotium oις

14 ος] ante

15 παρ' ημάρ τε και) ante Grotium παρό

μαρτε 15, 16, εον ιάπτεται] ante Grotium αόνι άπτεται το δε - ιάπτεται] ν. Βergk, ΡL. p. 965 22 εις πα ράστασιν] ν. Com. poet. vol. ΙΙΙ p. 54 25. γνησίως ) anle Iacobsium ήπίως 26. 27. haec separavi a praece dentibus 27. ανδρός] πράως Halmius ορθού τρό που] ορθό τρόπω Grotius Ρ. 38, 5. ουκ άνω] ουκ εάν . 6. ει μή] οίμοι Gesne Γll8 λαλεί] λαλή 7. τα αυτού] τά γ' αυτού posui

dubitanler, όστις αυτού ci. Gaisfordus 10. τι το] τι του νulgo, τον τού Α, τι το Grotius, αμod cum aliis secutus sum; nescio tamen an recte in Α legatur μικρόν τον τού βίου και στενον ζώμεν χρόνον, ut scriptoris prosaici verba

ΙΟΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕΟΤΙΟΝΙS

sint 16. ει] Α ό, scripsi αν λάβη] λαλή Βentleius 19. 20. απόλωλ' - συλλέγει] haec in libris sic scripta

sunt: απόλωλεν, εν εαυτώ τούτο εάν σκοπή, προς τους κα κoίς

ούτος έτερα συλλέγει κακά. correxerunt Τyrwhittus et

Iacobsius, non credo tamen locum persanatum esse

29. εάν] όταν Hermannus Ρ. 39, 1. τύχη στι] τύχης τι vulgo, τύχη "στί Ροτερ nus, quod firmat Wind. gui τύχηστι 10. άγνώς τις] αν

γνώς τίGrotius, v, Com, fr. IV p, 42

12. κεκύηκέτις,

ου κεκύηκέ τις] ante Grotium κεκύηκέ τις μη δεινόν, ου κεκύηκέ τις aliorum conamina v. apud Iacobi Suppl. Αdd. ad Com. p. CCΧΧΧΙΙΙ 13. φέρει] φέρει δ' ante Grotium 14, μόνον) addidit Grotius Ρ. 40, Ι. λυπήσαντα] λυπήσοντα ex ΑΒVind. 4. όπου] ότω Grotius apud Gaisfordum ad tit. 69, 4 6 μή] μή στιν ! 7. τό γ' από] ταπo edidi, malim nune τό τ' από 9. και θεομάχου] ita B et Vind., delevi και cum Grotio et θεομάχει, quae ceterorum librorum lectio esse videtur omnium, ut par erat revocavi

ζoμέναις] Κωνειαζoμέναις

22. ουκ] recte ut videtur Βentleius ών didit Βentleius

14. Κονια

18. προσωδιών] προσοδίων

24. κακόν] ad

Ρ. 41, 7. του αυτου Οιδίποδι] haee add. ex Vind. 9. λέγων] λέγω e Sophocle 23 γυναικός] incommodum mihi visum mutavi in λιβυκός, nisi malis φρυγιακός, Αe sopo enim hanc de luctu fabulam tribuit Ρlutarchus Μor. p. 609 e. at potuit ea ab aliis etiam inter libycas fabulas re

24, τρέφεται] τρέφηται Ρ. 42, 10. ρέπειν] τρέπειν Gesnerus 28.29.και εκεί νον τον λέγοντα] haee add. ex ΑΒ 29. μέντοι] addidi ferri.

ex ΑΒ

30. επέθετο) επέθηκε τη κεφαλή ΑΒ

Ρ. 43, 1. 2. ταίς - ανάγκαιςjτήσι - ανάγκησι 3. Επικτητίου] Επικτητείου 6. ευλογίστως τά ευλο γίστω τα Α, hine scripsi εύλογιστών et addidi προς 26. φρονείν libri 28. πράως] πρηέως νέοντος] σωφρονέοντα ex ΑVind.

30. σωφρο

Ρ. 44, 2. Διογένης περιπεσών έντισι] Διογένης οm Α et.pro έντισι habet δ' αντισι, unde scripsi περιπεσών δ' αυτισι 4. ανεφώνει] ανεφάνη! 6. τους αυτού] Β

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΙ

21. ταπεινόςl μέτριος Gesnerus, ικανός Iacobsius, praetuli επιεικής 18. Θεο βούλου] Κλεοβούλου Νauckius ell. Diog. Laest. 1, 93. Ρ.45, 2. και αυτούς] om. Αelianus, si sana sunt, So τοις σεαυτού i. e, τους εαυτού

crates et Χanthippe intelligendi

Ρ. 46, 9. Πυθαγορίου] Πυθαγορείου

13. τινά

παρεπιδημίαν] τινί παρεπιδημία ! 16. έωυτούς] εαυ τους recle libri 17. πάντων] πάντων των Ρflugkius

26. 27. αμέτρους et ακατασχέτους libri πατροκτονίαν?

29. πατροκτονία!

31. επηρτημένα] επηρτημένων Α

Ρ. 47, 7. ολίγω πυρετώ επιγενομένωl ολίγω πυρετώ επιγενομένω

8. ανθέων] συν θεών anie Hemsterhusium

i1. ευρίπου] εύρε τον ante Hemsterhusium 14. αδι αίρετον] αναφαίρετον Wytιenbachius 14. 15. ταύτα μεν ενθυμηθέντες, νομίζοντες] post ενθυμηθέντες indicavi la cunam; fort. fuit: ταύτα μεν ενθυμηθέντες, [κέρδος δε!

νομίζοντες, similiter Μeibomius νομίζοντες (δε ευέχεν) 18. υπό] από? . 21. επιτυγχανόμενα] cf. ad p. 12, i 22. ανοήτοις] ανιάτοις? an ανιήτοις? immiscuit enim scri plor hic illic ionicas formas. 25. ή] και ? 27. τιμιω τάτων) τιμιωτάτω Α 28. έωυτούς] αυτώς volebam, li bri αυτούς μόνους ατυχεστάτους libri 29, κατταυτά] κακά ταυτά Halmius 30. εγένετο) ante Gaisfordum έγέ, νοντο ούτε) ουδε 32. παρεξητακότων] ita ΑΒ, νulgo παρεξεστακότων, Gesnerus προεξεστακότων Ρ. 48, 4. διά] μετά? 11. αυτών] αυτών volebam, non έωυτών πρασσομένων] cf. ad p. 12, 1 . 14. άν θρωπον μεν όντα) ανθρωπον εόντα! 15. αλλά] αλλ' ου 16. ιδόντας] ιδόντα Valckenarius 18. ήντινούν] άν

τινών

απολλυμένω) Α απoλλoμένω i. e απoλoμένω 20, μεστάν] ante

19. μείζονα] Vind. μείονα i. e. μέζονα

Μeibomium μέσαν φαύλων] και φαύλων 21. ουν] ων 22. εγκατεσκιρρωμένας] Wind. Τrinc. εγκατεσκηρω μένας i. e, εγκατεσκιρωμένας 25. μεταποιούμενοι] κα

ταρκούμενοι Canterus, fortasse και σωφροσύνας μεταποιού 28 άξεστι] ά ξεστι ΑΒ, ας

μενοι [επί] τους παρεούσι

έξεστι Iacobsius, indicavi lacunas

31. τάς εκ τών] τάς

των? an εκ τάς τών ? ,

Ρ.49, 1. περιστάσεως] περιστάσεων eVind.Τrine.

ΧΙΙ

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑΙ,ΕΟΤΙΟΝΙS

7. άρμενος] vulgo αράμενος, Ααρσάμενος, corr. Gaisf. e Ρlutarcho Μor, p. 1030

Ηomero Νauckius

11. κειμένων] κεκλιμένων ex

18. εδεσμάτων] εδεστών?

κεινται] επικέωνται Iacobsius

24, επί

26. επίκειται] ει praefigit

Iacobsius πόλεμος] λιμός Iacobsius 27. αναχωρείς] ανα χώρει Iacobsius Ρ. 50, 2. χρησάμενοι] λέγομεν add. Vind. Β, non ex pedio 14. εκτός] ο εκτός! 15. εκατέρων] εκατέρου exΑ τούτων] τούτων ών! εκτός] ο εκτός ! "

18. ών] deletum malim 20. άγνοια) αγωνία Νauckius 23, 24 τούτους] τούτοις ex ΑΒ Ρ. 51, 8. συ δ' ώ - παρηίδα] poeta fortasse scripse raι συ δ' ώ τεκούσα μή τι σην Ιλιβάσι κατάσπενδ' [εκπα θώς] παρηίδα 10. ώμην) ώίμην Wind. 13 - 15. γράφει - φάνευ] haee abundant et delenda sunt, post γράφει αυτώ hypostigme posita 15. 18. φάνευ] vix credibile est φάνεσθαι laconicam formam fuisse pro φαίνεσθαι

22 - 23. μήτερ - τούτου - έγέννησα - βοηθός] resti stuendae videntur formae doricae 24. ήσθα] είησθα? 28. πού] ποίvel πεί ήκετε φεύγοντες] ex Β, ήκατε φεύγοντες Τrinc., οι καταφεύγοντες ceteri libri, laconicum fortasse fuit ήκατε (είκατε!), αμae forma paulatim in vulga rem usum abiit, ut in versibus politicis apud schol. Ηarl. Οdyss. 1, 15. et Crameri Αneed. Ρar. ΙΙΙ p. 414. cf. αuae

dixi ad Seymnum p. 6. 29. καταδυσόμενοι) καταδυσού 31. τούτ' αν ποιήσειε] atticus scripίor scripsis seι τούτο ποιήσει Ρ. 52, 2. ήδιον] είδον addit Iacobsius, Valckenarius supplebaι ήδιον (ήκουονή σωζομένους αισχρώς], fort. ήδον τα ' 3. ούτε] [ort. οι θάνoν ου et in seqη. ουδε pro ούτε ex notissimo epieedio 9. οδυνάσθαι και) ante

μενοι !

Iacobsium ου δύνασθαι 11. βουλευομένους] βουλευομέ 1/01) 19. κυλλός] ή κυλλός" 20. οδόντα] fort. exci dit εκβάλη, nisi verba κάν ένα -προσεξελέσθαι post προσ εκκόψαι transponenda 20. 21. προσεκλέξαι] Ηalmius προσεξελέσθαι, nisi malis προσεξέλξαι 24. προσκατα φθείρειν ] desiderari aliquid vidit Gesnerus, fort. exeidit

πώς ουχ ομοίως άλογον;

25, παρεκάλεσεν] παρεκάλεις

28, πράως] fort. φέρειν exeidit, etiam seqq. corrupta

DΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕCΤΙΟΝΙS

ΧΙΙΙ

29... παρακαλείν μέτριον] παρακαλείς μετριάζειν" απειρία] απορία Gesnerus 31. ανατιθέναι] αντιτιθέ

-sunί

ναι Valckenarius

Ρ. 53, 9. ελειτούργει] ελειτούργεις Iacobsius

10 κιν

δυνεύων] Α δανών, Vind. δυ... νών, hine posui δαπανών

11-12. καλήν - πλείω ] Iacobsius καλήν [γήμαντι],

ει επί ταύτη πλείω [ευφρανθήσεται ή ανιάσεται), αλλά και τώ τέκνα και φίλους (έχοντι), ει περί τούτους πλείω (των κακών έξει ταγαθά] clΙ.Χenoph. Μem. Ι, 1, 8 17. γραϊ δίοις] γραδίοις 21. στρατεύσηται] στρατεύσεται 24. βλάκα) βλάκα 25. πολιτείας γΊ add. e Vind. Ρ. 54, 16. ύμνων] add. e Vind. 18. άμιν] άμμιν Βόekhius 23. προστύχοι] προστύχη e Vind. 29. λεληθέ ναι] λεληθότα Νauckius Ρ. 55, 4. ποιείν] ποής (ποιής) ΑΒVind.

Ρ. 57, 24, μεσημβρίας libri

25. λυγρόν] fort. άκρον

scripseraι Αrchilochus, nisi Βergkii vestigiis insisιens con

icias ηλίου λάμπον θαλυκρόν δ' ήλθ' επ' ανθρώπους

δέος 26, ουκ άπιστα) και πιστά Liebelius, ,,27: υμών) ημών 28. μηδ' εάν] libri μηδ' ίνα, μηδ' εάν Valcke narius, μηδ' όταν Βergkius 29. ήχήεντα] ήχέεντα correxi Οuaest. sc. p. αonfirmare videtur Wind.

30. τοί

σιν δ' ήδύ ήνl prae ceteris probarim quod Iacobsius conie cit τoίσιν ήδιον δ' όρος Ρ. 58, 9. dele numerum 4, 41

Ρ. 59, 8. άρμοστέον) ορμιστέον e tit. I, 86 15.α] ζ 25. σε] γε ex ΑΒ, cf. Νauck. Εur, fr. 273

Ρ. 60, 21. τους θεούς] τοι θεός Μusgravius 22. πέλει] τελεί Lobeck.

Ρ. 61,5 μή] μηδε

13. Ομήρου Οδυσσείας] v.inίpp.

Ζenobii Prov. V, 71

Ρ. 63, 7. χαράς] imo χαρής 9, επιγέλα] επεγγέλα! Ρ. 64, 14. τινά] om. Wind. guem recίe secutus est

25. 26. όστις - μέθη] ν. Νauck. Εur. 27. παραυτίχ'] παραυτά δ' libri Ρ. 65, 2. ανίαι] ανίαι 3. άφείλε] αφήκε,, ηοι,

Νauckius p. 314 fr. 1064

αφείκε ut impressum est, ex Είym. Μ.

4. ή ότ’ ] ή

φίλον ή ότ’ ex B et Vind.

7. φυσικόν τούθ' έκαστον] .

φυσικόν γε τουθ' έκαστος

8. τούθ' ός] προς Grotius Α

ΧΙV

ΙΟΙSCRΕΡΛΝΤΙΑ ΙΔΕΟΤΙΟΝΙS

15 ημών] ημίν Β m. s..

17. και] δείΡorsonus, quem

male olim secutus sum ; excidit sine dubio versus huius

sententiae παραμύθιον μέγ' εστί τό λυπουμένω. interim 19. αυτών] αυτώ 22. άρα) άρα Ρ. 66, 4. μέγιστον] malim ήδιστον 8. χρεί' έστ' ] χρεία "στ' 18. , Φιλίππου Ολυνθιακώ ] Φιλιππίδου Ολυνθία 23. το λέγειν εστί τού] ante Ρorsonum του λέγειν εστί το, Νauck. Ρhilol. VI p. 423 malebat έστιν έτερόν τι του λέγειν το πεπoνθέναι Ρ. 67, 3. θεωρείν] το θεωρείν Βrunckius - 14. Οιδί ποδι] ν. Νauck. Soph. fr. 662 16. άν] αύex Β lacunam indicavi.

19. μάστιγ'] πλάστιγγ' Εllendι

28. άρα άρα

Ρ. 68, 26. εμπειρία] ήμπειρία Porsonus Ρ. 69, 3. απανθήσαντα] v, Com. fr, vol. ΙΙΙ p. 405 8. Κράτητος εξ Αντιφάνουςl haec ita expedienda videntur, ut Crates senis nomen apud Antiphanem fuisse dicamus: simi

lilerSlobaeus excerptise choricis earminibuspraeposuitχορός, 10. ώ] ου Gesnerus 13. του - ερά] separavia prae τ

τ-

Αν

«ν

cedentibus versum Sophoclis, de quo v. Νauck. Soph. fr. 63

16. επών] ελεγεία Voss., an αιτίων!

20. Τι

μοστράτου] hoc add. e Vind. 21. ετέρους] ετέροις e Vind. 22. ημείς] indicavi alterius personae signum: colloquitur senex frugi et parcus cum meretricula

(χΤΙΟ

λαβείν] απολαύειν e Vind. ut coniecerat Sealiger

23 Ιππoθόου] Voss. Ειρήνης, Vind. ειρήν', αυρα Ηρίν νης scripsi, v. Com. graec. fr. ΙV p. 712 27. Αντιφά νους] Sophocli tribuit Τrinc. et Vind. Αντιφώντος correxi Ηist. crit. p. 316. cf. Νauck. Τrag. p. 616

Ρ. 70, 4. τού] των e Τrine. 9. κατά] και κατά 12. καθάπερ) και καθάπερ . 15. γήρας] γήραος Halmius 16 σωφροσύνης] σωφροσύνη

Ρ. 71, 1. αφίξεται -ούν] απίξεται - ών τε Μullach

2. εί!

9. προσελθόντα] προελθόντα 16. τού των) seclusi praeeunte Graevio 18, ο Βοιώτιος] ο Βοιω τός ex ΑΒ, ο βιωτός marg. Gesneri; non videtur viri no men esse Βοιωτός, sed ο Βοιωτός dietum ut ή Λάκαινα, ο Σερίφιος et similia 20 πολυχρηματίας] φιλοχρηματίας Ρ. 72, 12. ώμοιώσθαι] ομοίωσιν 12. 13. έδουσιν ουδε πίνουσιν] έδουσ' ου πίνουσ' partim e libris, qui in

ΙΟΙSΟΗΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

ΧV

ου consentiunt, pro duo unus Τrine. ουδέ, ut edidit Gais fordus 19. λύπης] λύττης Wytιenbachius 25. ώσπερ Αλκιβιάδης εκείνος] haec fort.in marginem reicienda sunι; ο Αλκιβιάδης Wind. Τr. 27. σκόπησον) rursus Ιnn cus Stobaei vol. IV p. 93, 4 σκοπήσατε, cui formae tu tandae Νauckius affert Αristot. p. 821 6. 30.

98. 10. Luciani Ηermoι. 44. 59.

Βabrii fab.

29. διαμαρτίας] ita per

spicue Vind. ut coni. Iacobsius, vulgo δι' αμαρτίας Ρ. 73, 3. ώσπερ τε] ώσπερεί lacobsius 9. λέγοις] λέγεις Ηalmius 11. μόνον] μόνου 13. βαρέως 1 Α βαρέως

δικαίως, Vind. δικαίως; nescio an βαρέως a correcίore sit,

Ιuncus autem scripserit δικαίως οίμαι δυσφορείν 14, εν δυσμαϊς] επί δυσμαϊς Νauckius 21. καταγελάσας] revocavi omnium librorum scripluram καταγελάσας. nihil in hoc loco vel corruptum vel luxatum est, modo orationem distinguas

ut distinxi. de δυσμορφία senum agit luncus tit. 116, 49, ut illa libri pars eam, ex qua hic locus petitus est, praeces

sisse videatur 30. ούτε) ουδε ούν i. e δ' οτωούν

32. δε ότωούν] Α δέ τω

Ρ. 74, 2. φυτόν αεί θάλλον] Ααει φυτόν θαρρούν, ceteri φυτόν αεί θαρρούν, Wytιenbachius φυτόν αεί θάλ λον, cui praetuli φυτόν αειθαλούν ανίησι] hoc inepte dixit: γή καρπούς ανίησι, non δένδρον 3. καρπούς] πτόρθoυς Iacobsius 6. συμπαρομαρτεί] addendum vi delur και ανδρι παραμένει 9. ουδεj συ δε Α,, τη δε Β, ut coni. Iacobsius, si quid mutandum malim ουδε φωνή ήδεία και, καθάπερ - γερόντων, τή των 17. ιερών] aptius opinor ιερέων 20. καί τοι] vellem abesset aut pro πλέον libri έλαττον praeberent 24. άμα τε] Ατε omittit, cf. ad Τheocriti Id. Ι, 30. νέοις τε] τε νέοις

32. μένει μεν και τώ παρόντι] εμμένει και τώ παρελθόντι Halmius, fort. χαίρει scribendum pro μένει, ex ΑΒ

ceteris servatis

Ρ. 75, 2. ο δε επί τοις θαρρεί δε] alterum δε Wind, Τr. om., guorum Vind. etiam θαρρεί non habet; Ηalmius ο δε επί τούς ίσοις θαρρεί γε, ώς ο επ' αυτά αφιγμένος, εν

ακμή δε της ηλικίας κτλ. alia lentavit Iacobsius Lect. Stob. p. 141. ο δε ante επί delendum videtur, ut per errorem ex

ΧVΙ

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ ΙΔΕΟΤΙΟΝΙS

seqq. illatum, tum requiro hane sententiam επί δε τους

μετά τούτον τον βίον εσομένοις θαρρεί ως επ' αυτά άφιξό μενος 5. εν τοις] ουκ εν τοις ? 7. ο μεν] corr, ο μεν 13. αυτώ] αυτού ex Α 17. Πυθαγορίου] Πυ θαγορείου, , 20. προνοατικώς]. indicavi lacunam

20. 21. αυτό άφίεμεν διανοίας] αυτόν αφιέμεν [δεί] δια νοίας ? 21. πέπραγεν] πέπραχεν επισκοπεί] επισκο πέν ? 24. αύταυτον] rectius αυταυτον Vind., αυ ταυ τον Α. διορθούν] διηρθρούν Α, unde διαρθρούν po sui δύνηται] alias δύναται 25 παρoιχόμενον) ad didi χρόνον 26. παρέοντα) παρεόντα 27. αει] ma lim δή 30, 31. μναμονικόν] μναμονητικόν Α., μναμoνατι κόν Β, unde μναμονευτικόν scripsi, guod propιer reliqua necessarium

Ρ. 78, 2-4. φευ - έχει] haec vulgo ad unum frag mentum coniuncta in tres diversi loci versus separavi; cf. Νauck. Εurip. fr. 638 11. oυκέτ' έστιν] ουκ έστιν ΑΜ,

ουκ ένεστιν Ρflugkius

18. βούλετ' ανθρώπων] βούλεται

βροτών vel θνητών ego correxi Com. graec. IV p. Χ, non Wagnerus, ut est apud Νauckium 19. μεταμέλειαν)

μεταμέλεια corr. 1. Ι. Ρ. 79, 12. Φερεκράτους] lemma hoc 1. 17. ponendum ante εική, ν. ad Ρherecratis fragm. p.338 18. έγκυλίσαι]

ήν] rectius ή, ut correxi l. 1. 24 σφό δρα τί εστιν] σφόδρ' έστιν 27. ώσπερ] ώς πρός Co

έγκυλίσαι betus

Ρ. 80, 12. δε δραίνω) δ' αδραίνω Grotius, δ' αδρανέω γυιός] νulgo μυιός, Αμυός, Grotius γυιός

Gesnerus

13. κήν σκιή παραστήκη) v. Βergkium 21. ουπέκεινα] ante Ρorsonum o υπέρ κείνο 28 ος σοφώς λέγει] pro σοφώς ΑWind. Τrinc. σοφός, unde scripsi κακώς δε πάς τις, ός σοφός, λέγει

Ρ. 81, 23. ου] μεν e Voss, et marg. Gesn.

26. πολιός]

σκαιός seripsi, σκολιός Grotius, φαύλος Hirschig Ρ. 82, 8. ετών] εθών correxi Praef. ad Μenandri Rel. p. ΧVΙΙΙ sq. 12. ποθ' quod προθύμως scripsi l. 1.

καυτός

13, εάν) αν

υμών] ΑΒ πρό θ' ημών, 12 et 14.

αυτός]

Cobelus

24, ζήν] του ζήν e lit. 115, 9

DISCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕCΤΙΟΝΙS

ΧVΙΙ

Ρ.83, 3. πάσιν ενδεί (εν δείΑ) libri

7. άδωροι ] 10. και μετόπωρον] φθινόπωρον

άωροι Wyttenbachius

12. Φαβωρίνου εκ των κγ'] scribendum

marg. Gesneri

εκ των πγ. i. e. περί γήρως, αμem Phavorini librum laudat Stobaeus Flor. 115, 17. 119, 16 aliisque locis; subiecta verba

πολύς τοι μόχθος εν μακρώ χρόνω tragici poetae sunt, qui bus Ρhavorinus pro exemplo usus erat, eandem Roeperi 14. Δημο

emendationem esse indicavit mihi Νauckius

15. αυξαμένου του σώματος] Hero dotus αυξανομένω τώ σώματι 16. γηράσκοντος] γηρά πράγματα] πρήγματα Herodotus σκoντι Ηerodotus 24 εώρακε] εώρα 19. τί άνθρωπε) άνθρωπε τί ex Α 25. ήρώτα τίποιείς] ήρώτα το τίποιεί ex Α ex Α κρίτου] Ηροδότου

Ρ. 84, 18, προσούσαν] προϊούσαν Νauckius θείν] παρελθείν !

32. προελ

νος

Ρ. 85, 3. σφαλλόμενος] anle Valckenarium εφαλλόμε 20. όπη) ότε ? 11. ίππευτής] ιππεύς ex libris

ύδατος,] dele comma

25. και] καν

Ρ. 86, 4. από] άπο Wind.

25. φορτίων) φροντίδων Α

27. ουδ' ευκόλως] συ δ' ευκόλως Grotius et Iacobsius, ενίοτε κοιμίζειν ποιεί] ε. κο ου δυσκόλως Β pro v. I. μίζειν ποεί Α, ένεγκε και μείον ποίει Iacobsius, bene ad

sensum, sed in κομίζειν latet forιasse κώμώζειν plorare tube 29. προστιθείς.] pro puncίο pone comma 30. εί' τις] εί τι Gaisfordus έχει] έχεις Gaisfordus, αμo prae

8βηβCίαm

eunιe lacunam indicavi

Ρ. 87, 2. προσήκον] vulgo προσόντος, Α προσηκόντως, corr. Gaisfordus ιός

να] pr0

Jelus

18. διάγειν) om. Vind,

Ρ.88, 9, 10, εμπιπλάμενον, ουδένουνj εμπιμπλάμενον ουδεν άν

14. βιοί] βιώ

Ρ. 89, 4. τoίσδε] τοιοίσδε Ρflugkius , 11, 12, τή παρ

ιός)

μων,

5. θεία - ημέρα] θείω - ιμέρω!

τον? an προς est praetereα ?

τίς,

ιndri

1. παρέχει.1] το γήρας dicere videtur, sed probabilius est scripsisse Άnaximenem υπάρχει 17, προς τον] προς το

ούση - αδυναμία] της παρούσης - αδυναμίας Peerl εκφύγοι] εκφεύγοι 22. δή] ante Valcken. αει 26. διαθοίτ'] διαθείτ' Ρ. 90, 4. αληθών ή κακών] ή delevi, αληθινών κακών Νauckius 12, όνό 10. προς] anιe Tyrwhitιum μέρος

kamp

SΤΟΒ. FLΟR, ΙV.

ΧVΙΙΙ

ΙΟΙSΟΙRΕΡΑΝΤΙΑΙ,ΕΟΤΙΟΝΙS

μασι] ονόματι ?

22. πότων] ποτών 23. ουδαμού] 31. δε ανδρών σοφών τεθαυμασμέ νον] δ' εξ ανδρών σοφών πεφασμένον? Ρ. 91, 1. ανθρώποις] εν οις vulgo, ανθρώποις Ges nerus, εν ανοις i. e, εν ανθρώποις Wind. 6. εαυτά) τα

ουδαμώς ex Vind.

αυτά (ταυτά) Gesnerus, αυτά εαυτών Gaisfordus, rectius

Iacobsius delendum censel εαυτά

7. εάσω.] libri ώς, la 10. και τό) ή το

cobsius εώ, Gaisfordus εάσω

16. τον) νέον Gesnerus

19. αυτού] αυτήν? " 21. ή] ή?

25. ή τινός] τινός ή? Ρ.92, 1. τoίσδε] imo τoίνδε, ut Ηalmius voluit

μεν Ρflugkius

18. ζώω] θείω Wytιenbachius

9, δε)

25 αλό

γιστόν τινα] pro τινα ΑVind. habent τι, quod delevi ut e sequenti πortum, nisi αλογιστούντα legendum 28. τον έρωτα] το των Περσών Iacobsius, qui si reete de Ρersis co gitavil conicias, τον Περσών έρωτα, sed possis etiam τον θεών έρωτα

31, σημαίνουσιν] σεμνύνουσιν Iacobsius,

praelerea malim σεμνύνουσαι

περιαστράπτεσθαι] περια

στράπτουσαι Α.

Ρ. 93, 1. θάρσος] θράσος p. 72, 27 Gaisfordus

4. σκοπήσατε] ν. ad

21. ουδ' ημέρας] ου δι' ημέρας malim, ut 24 μηνίoντος] μηνιώντος ΑVind. φuod

fortasse reponendum άτρωτον] an άτρεστον ex Hom. ll. 23, 821? hunc enim in tota hac disputatiοne sequitur,

sed ef. Pindarus Isthm. VI, 33 26. επικείμενον] επικαιόμε νον 28, υπερβαλλόμενον) υπερβαλόμενον 30 είναι) ειδέναι

Ρ. 94, 11, γε] τε ex Β γίγνεσθαι] διικνείσθαι ve! διηγείσθαι 18. άνοις] ante Dobraeum ναούς 21. ι' add. ex Wind. 27. εις Αίδεω ] vulgo εις άδεα, Α άδεω sine εις, αμod om. eliam B, αμiαίδαo habel, εις αίδεω Sealiger, eΙ.

Αnal. Αlex. p. 350

Ρ. 95, 1. Ειρήνης] Ηρίννης correxi Com. gr.ΙV p.712 2. τούτό κεν εις] τούτω κής ? διανήχεται] διανίσεται correxi 1. Ι. cf. ad Τheocrit. ed. tert, p.362 3. σιγά] σιγαί Vind. κατέρρει] καταγρεί Βergkius 10. πώς] ώς ! 15. ίσον] ίσοι nescio nunc unde

20. ταύτα]

23. Σοφοκλέους] hoc add. ex Vind.

libri

26. γάρ] δ' Grotius

πάντα!

25. μωρος

27. εκφύγη] εκφύγοι Halmius

ΙΟΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΑΧ

Ρ.96, 27. τον θάνατον] τα νοητά exVind. Ρ.97, 1. αυτή] ψυχή 3. εκ ψυχής] melius opinor από ψυχής 10 -22. uncis inclusa Gesnerus ex Εpicteti εxemplaribus addidit 15. βολβίδιον ] βολβιτάριον ΑΒ, unde feei βολβιδάριον 26. άφυκτόν εστι το της πεπρω μένης κακόν] scripsi haec ut legunίur in Α. 29, 30 και

γεγηρακώς ευμάλα] haee addidi ex ΑΒ τινος ex ΑΒ

Ρ. 98, 2. ει] έπει ex ΑΒVind.

30. υπό] υπό -

παρήλθε j add. ex

ΑΒ, fort. προσήλθε -2. 3. επισκοπούμενος και Jadd. ex ΑΒ τί] ό τι ex ΑΒ 7. χρή ψυχήν λιπείν] μή χρή ψυχήν λυπείν Gaisfordus ανιάζειν] ανίζειν Vind. 14, εμφανώς] ευθανάτως vel tale quid expectabam 18. Φαβωρίνου] εκ των περί γήρως, ut videlur . 23. λίαν] add. ex Α 24, υπό τινος] add. ex Α μάλιστα] δί

ήκιστα ΑVoss, Τr., ήκιστα Vind., ήδιστα Gaisfordus 25. ώσπερ γάρ] ώσπερ δε ex ΑVind. συνοικιδίου] σκηνιδίου Νauck 29. αναίσθητόν] αναισθητούν seri bendum ex Gelliο ΝΑ. ΙΙ, 8 Ρ. 99, 1. Ερμάχου] Ερμάρχου ex Wind. τον] τα νοητά 18. άν libri Ρ. 100, 3. κρείττον libri 5. οίδε libri

4. θάνα

13-14. de

Ηoc corruptissimo necdum probabililer sanato fragmento cf.

15. τηλίκη δόμοις] τηλικηδ' 24. ήδιστον] ήδιον? Ρ. 101, 6. κλαίω libri τούτ', εκείνο δ' ού] ante Dobraeum τούτο κείν' οδού 11. Κυθηραίος] Κυρηναίος Wytιenbachius 13. και τότε ακόλουθον] delevi τε, nune malim και το επακόλουθον εώρα] ήρώτα Wytιen

Νauckium Τrag. p. 418

όμως Valckenarius

bachius.

17. αισχρόν το κακόν 1 το αισχρόν κακόν"

20. αυτον] αυτόν παρήνει του βίου] του βίου παρήνει ex Α, at fort. delendum του βίου 23. σοφοί γηραιοί ]

voluit opinor εν γήραι σοφοί γενόμενοι, ita passim Αrisίο sive potius epilomalor Αristonis oratione

utitur parum

emendata.

Ρ. 102, 10 σωφρόνημα] σωφρόνισμα 11. Αλκιδά μαντος Μουσείου] libri Χαλκιδάμαντος Μουσίου 19. Νεοπτόλεμος] v. Αnall. Αlex. p. 357 21. πρώτιστον) l) *

ΧΧ

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑΙ,ΕΟΤΙΟΝΙS

πρώτιστος ex Α

26. οίδα πή] οίδ’ όποι ex Εuripide

29. λοίσθος]λώστος Νauckius

Ρ. 103, 3. Λεωνίδα] ν. Deleet. Αnth, p. 124.

4. ών

έρεσσεjώνερέσσο Βergkius 7. δή] δ' ή Iacobs. 8. κήκμε μυκότων] κηκμεμωκότων Α

18. Υψαίου] ne quis hine

Ηypsaeum poetis adnumeret, videtur ille subjecto anonymi poetae versu pro exemplo usus esse. 19. όντινα] όντιν' αν Grotius φιλεί] φιλή Halmius 25. δέ -

που] δ' όπου Τyrwhitιus Νauc'tius

26. λελασμένω] λελησμένω

Ρ. 104, 2. βροτούς] βροτούς Νauekius 12. φύσεως 13. συνειδήσει et κακοπραγμοσύνης libri 14. ταραχαϊς και φόβοις ταλαιπωρούσι libri 17. Διονύ σιον] Διόνυσον scripsi ell. tit. LΧΧΙΧ, 9 18. εις την πα ]ibri

τρίδα] videtur igitur ille Iulius poela genere Τhebanus fuisse et carminis auctor extitisse, in quo Βacchi fabulam et pa triae suae historiam tractaverat

τοιώδ' επί έoνω ργο Ρflugkius 5. 4.

20. τώδε περί έργω]

30. ταύτη] τη εβδόμη η ] τη μή exΑ

Ρ. 105, 5. τoιόνδε τις] τις τοιόνδε ex Α ζεύγλαν

8. ζεύγλαν]

10. ευτεκνίας παίδων] ferri potest, fort. tamen

ευσεβίας scribendum; ευγενίας mavult Νauckius 13. αυ του] αυτώ Α, unde possis αυτόθι 15. 16. το αυτό ιστορίας] haec add. ex ΑΒ 21. όπου] ότι ? ef. excerpta apud Dübnerum in Ρlut. Didot. V p. 11

22. λέγουσιν

εν ευτυχήματος μέρει διακείσθαι) locus luxatus intelligi po ιest ita correctus eι suppletus λέγονσιν [ειπείν, και άλλα

πολλά αυτό ) εν ευτυχήματος μερίδι κείσθαι

24. εύ

πλοιαν] Τhemistius, sive potius Plutafchus, scripseraι opi nor έκπλοιαν

Ρ. 106, 4. αριθμού] του αριθμού ex Α, cetera Halmius ita scribebaι καμόντος σώματος και αριθμού πληρωθέντος 7. δύναται] δύνηται Halmius 11. Πατροκλεύς] Πα τροκλέας ex ΑΒVind. 17. εστι] είναι codd. είη αν Dub Ι) Ο ΓUlS 20. λογιζόμενοι]λογιζομένοις ΑΒ 21. δοξά ζουσι] δοξάζουσιν ίσα Dύbnerus : 25. πού] όπου ΑΒ, ποι Wytιenbachius, όποι malui 29. μιγνύναι] δεικνύναι Valckenarius, μηνύσαι Iacobsius 30. ο] οι Wyttenbachius 31. καθαπερεί κάμπης] καθάπερ εκ καμπής Dübnerus,

DΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕCΤΙΟΝΙS

καθάπερ ειρκτής Valckenarius

ΧΧΙ

εξάττειν και αναθείν]

εξάπτειν και αναθείναι ante Valckenarium

Ρ. 107, 5. οί] ή Wyίtenbachius σκοντα] το αποθνήσκειν

8. τον αποθνή 9, 10, αν δε έρημαι] άτε δεσμού

του Dübnerus, αμod quamquam verum non puto, lamen re

cepί 19 κατακόσμησιν] κατασκόμησιν Αteste Dübnero, qui κατασκήνωσιν conicit 19. 20. γενομένην) γεγονέναι ex ΑΒ, v. Dübnerum 21. τό] τότε Wyttenbachius 22. ρήμα] το ρήμα Dübnerus 25. τινός] τινές Wyllen bachius 28. ή] και Dübnerus 30. φαντασμάτων] φασμάτων ex ΑΒVind. Ρ, 108, 6. τη ψυχή] της ψυχής Νauckius 8. Πα τροκλεύς libri 11. κεραννυμόνης] κεραννυμένην Wyt tenb. 13. εί] οι Dübnerus φιλομουσότατοι) φιλoσώματοι Valckenarius 15. όπου] ante Gesnerum ότι ου

19. δ' ήδε] δε δή Wytιenbachius 20. απαλλαγήν) απαλ λακτικήν Ruhnkenius 23. εξαίρων] εξαιρών Wyttenb. Ρ. 109, 2. ανάπαυλαν και ανάπαυσιν] απόλαυσιν και ανάπαυλαν Α, απόλυσις και ανάπαυλα Dübnerus

4. απο

δυομένης] υποδυομένης Wytιenb. 10. oμμάτων αφαιμα των] αμμάτων αφιεμένων των Wyttenb. 11. εν πάσιν] έντασιν Wyttenb. 12. Πατροκλεύς libri . 20. ώφειλε ώ φίλε Wyttenb. 24. φύσιν, φαίνεται γάρ ευθύς] φύσιν φαίνεται ευθύς vel φαίνεται παρευθύς Dübnerus 29. μικράς] μακράς Gesnerus 30. αφεμένη] αφιεμένη Γ)übnerus

γε τάς αυτής Wyttenb. ου κατηγορούσι] ουκ απαγορεύει Wyίι. 12. τω σώματι!

Ρ. 110, 6. τε τάς αυτάς]

addidit Dübnerus

Ρ. 113, 12, εστι] εις το Grotius, rectius ες το. dicere videtur Simonides, longum nobis ad mortem usque spalium concessum esse, sed eariguam υilae parlem esse quam υιυί mus, ut est in Εuripidis, ut opinor, versu apud Senecam de brev. vit. 2. · convenit item eiusdem fortasse Simonidis

dietum apud Stob. Flor. 98, 59 Σιμωνίδης ερωτηθείς πό

σον χρόνον βιώη, χρόνον, είπεν, ολίγον, έτη δε πολλά, 13. παύρα κακώς) παύρα και κακώς Welckerus, αμod se

παγκάκως 17. Σιμωνίδου] Σοφοκλέους Ταντάλου. Χορός ex Wind. in

culus sum; mec male scriberetur παύρα

ΧΧΙΙ

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ ΙΔΕΟΤΙΟΝΙS Ο

quo scriptum est Σοφος ταντά χ 22. ουθείς libri 25, το πορθμείον] τόπον θείον ante Valckenarium, το πον θείον Vind.

Ρ. 114, 2. μεθ’ ών κρίνει τις αν] scripsi κρίνη in dignante Cobeίο Μnem. IV 270, αμl ex Μonost. Μenandri

vol. IV p. 600 reponi iubet άν τις ώς δεί ζην μάθη. aequo iure ex iisdem Μonostichis scribi posset ώς ήδύ το ζην μή φθονούσης της τύχης, si tamen tanto molimine opus essel. quis enim spondeat Μenandri locum integrum ad nos trans missum esse ? nee sane 5quidquam desiderares, si legeretur Ο κ. W. ε' e

«ν

"Μ

Α'

ώς ήδύ το ζην, αν μεθ’ ών κρίνη τις άν [βίον διαγάγη]. non magis concedi potest eundem versum latere in Μonosί.

756 ώς ήδύς ο βίος άν τις αυτόν μή μάθη. num ineple lo qui dicendus est, qui vitam dulcem esse dical nisi quis vi tam i. e vitae curas et solliciludines, cognorit ! nisi pro

μή malis ζην, ut alibi legitur, denique quin recle dietum sit μεθ’ ών τις αν κρίνη ζήν φuibuscum vivere statueriί, ne Co betus quidem serio dubitabit. 3. τούτ' - μόνον) sepa ravia praegressis, fortasse iniuria, si plura exeiderunt

ζήν]ζή Α 4. Μενάνδρου] accessi! e Vind. in quo est μ 12. βιώς έτι] vulgo et Vind. βιώσεται, Αβιώσηται, Β

βιώσεαι, scripsi βιώς αεί, rectius fortasse Ρorsonus βιώς 14. έτερα δ'] ante Ρorsonum έτερα 15-23. Πα νήγυριν - χρόνου] separavi haee a praecedentibus, de φuo admonui Com. fr. ΙV 212 16. όν φημι] Εύφημε Ηeringa, melius Ονήσιμε Νauckius 16. τούτον ή πι έτι

δημίαν, εν ώ] τούτον την επιδημίαν ανθρώπω vulgo, τού τον την επιδημίαν άνω ΑΒWind. Voss., unde posui τούτον, την επιδημίαν άνω 18. πρώτος ] πρώτον Αrsen. ΑΒVoss., πρώτος vulgo et Vind., πρώος Ρrellerus Ρhilol. Gott, ΙΙΙ p.522

καταλύσεις] non sanant metricum vitium

αuae Sauppius et Ρrellerus tentarunt; fort. καταλυθείς ve! απολυθείς 20. κοπιάσας απώλεσε) εκοπίασεν απολέσας

Ρorsonus, an κοπιάσας απελύθη ! ef Μusgrave ad Sopho clis Αnt. 1254 25. άριστον] κράτιστον ex ΑVoss ή ζην]ήν ζής 29.βίον] indicavit lacunam Cobetus Mnem. ΙV p. 259, αμem vide

Ρ. 115, 1. ουδέν) ουδ' αυ Α Valckenarius

καλώ) καλώς Α, καλώ

9. Φοίνικος] add. e Vind.

12 ευδαι

DISCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕCΤΙΟΝΙS

ΧΧΙΙΙ

μονών ταις! ά δαιμόνων ταις libri, ευδαιμονών ταις Valcke narius, αδημονούντα Wyttenbachius 17. ποθούσ'] πό θον libri, ποθούσ' Groίius, ποθείτ' Μusgravius 28. κρείσσον libri

Ρ. 116, 5. ευπορώτερος] αιρετώτερος Νauckius e Μe 7. πάσχοντα] πράσσοντα Νauckius

nandri Μon. 193

14 - 22 ου γαρ - ταγαθά ] separavi a praecedenti bus, v. Bergk. ad Αristoph. fragm.p. 1148.

14. ούτως έστε

φανωμένοι] ούτω στεφανωμένοι Vind, Voss. Iocus forlasse sic constituendus

ου γάρ άν ποτε ούτω (στεφάνοισιν] εστεφανωμένοι [νεκροί]. νεκροί etiam Iacobsius addi voluit

15... κατακεκριμένοι)

βακκάρει κεχριμένοι Cobetus 19. ότ' ουκ ] ότι ουκ 2 an έτ' ουκ ! 20. θύομέν γ'] γ' a Grotio additum 21. χέομεν] χεόμενοι Seidlerus 22. ανιέναι] ανείναι Fritzsche ad Αr. Ran. p. 441

Ρ. 117, 14. βίον] βίοτον Iacobsius, possis etiam βίον

ός ες λύπας φέρει

Ρ. 118, 2. Ξενοφών φιλόζωος] dixit sane Χenophon

Μem. Ι., 4 φιλόζωος, sed alio sensu quam quo dixit Εpic tetus, gui fortasse Εuripidem nominare voluit aut nominavit

ώ φιλόζωοι βροτοί, οι την επιστείχουσαν ημέραν ιδείν πο θείτ' έχοντες μυρίων άχθος κακών apud Stobaeum Flor, 121, 12. guae Εpicteto obversata esse vix neges 5. μόνας] μόνον 10. νάττω] malim σάττω, ut Wolfius voluit 17. φησίν] φής Gesnerus 18. αυτό το φιλείν] ΑΒ το φιλείν αυτό, si recte intelligo Gaisfordum; αυτό add. Wind. p. m. sed postea delevit

22. βίον] lacunam indicavi,

26. έφη] έφην? 29. ελάσσω) ελάσσονα ex Α 30. αμείνoνα] αμείνoνα δ' malim παντί] πάντη Schweighaeuserus Ρ. 119, 2. αναγκάζη) αναγκάζεις 3. Πλάτωνος] hoc ut iam alii voluerunt

7., Κορνηλιανώ] Κορνηλίω Vind.

add. e Vind.

11. oς δ' ειδοίη] ος δ' έoικεν sc. λόγος, et tiί. CΧVΙΙ, 9

13. ώδε] όδε

15. θείω] τώ θείω

30. ο] oυ vulgo et

Vind., o ΑΒ

Ρ. 120, 11. το 1 τώ Ηalmius νους ους Iacobsius

12. κινδύνους] κινδύ 12. 13. εκάστων] εκάστοτε lacobsius

ΧΧΙV

DISCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕCΤΙΟΝΙS

18. ακούετε τα μεν] ante Τyrwhittum ακούεται μεν 22. αειδή] αηδη Wind., fort. αιδή Ρ. 124, 2. Έστι] adieci τι et versus aliter distinxi Ρ. 125, 20. Μοσχίωνος] v. guae dixi in Μonalsbericht der Βerl. Αkademie Febr. 1855

Ρ. 126, 2. εικόνος] εικόνων

16. των αμφί τον

Κρίτωνα] anle Ρerizonium των κριτών 21. απτέον] απτέωνται codd., Βάτρων (sic) Cotelerius , Κασπίων Gais

fordus, malim Κασπιανή 22. καλλίω την] καλλίστην? ταφήν, αuod typothetae errore post την ΘΧ eidit, fortasse add. ποιήσει 23. πολυτελεστάτων] con trarium expectabam ευτελεστάτων 25. Κίοι] v. Schneide

praeterea post

winus ad Ηeraelidis Ρolit. p. ΧΧΧVΙΙΙ

Ρ. 127, 9. κρεμώσιν] κρεμνώσιν ΑVind., unde scripsi κρημνώσιν 20, Κριστονέων] Κρηστωναίων Halmius

Ρ. 129, 10, ημέρας μιάς libri 12. ένθα λήξομεν] ήξομεν Ρorsonus: praeterea indicavi lacunam; in initio versus φui exeidit fuit sine dubio χημεις, cf. no. 27 13. χρή] δει ex ΑVoss., χρή suprascr, δεί m. v. Vind.

ενθάδ'

14, κοινώς δεί] κοινώς δείVind., κοινώ χρή ΑVoss, er

rore typoth. impressum estχρή δεί 21. ομώς libri 27. Φιλήτα libri 29. ομώς] όμως Ρ. 130, 1. Φιλέα] Φιλητά cum Βrunckίο επιγραμ μάτων] om. Wind. recte opinor 8. Όμηρος] add. eVind. ubi

ό" ceteris om.

12. ιδ' ] δέ τ' ex Ηomero

22. ήττον libri * 24. τον μενl: το μεν Α, τον εν Βergkius 25. καί μοι libri

τε] γε ex Β

Ρ. 131, 5. ανεύρατο] ανεύρετο ' 8 άμα] θ' άμα 13. Αλκμαίων'] Αλκμένωνα libri praeter Β Ρ. 132, 1. Πυθαγόρου] eidem tribuitur in vita Homeri

5 et 8. Φιλήτα Δημητρός] Φιλητά Δήμητρος 8. Φι λητά Δήμητρος] του αυτού Vind. delendum videtur hoc lemma, manifesto enim sequentes versus cohaerent cum praecedentibus :

αλλ' ότ’ επί χρόνος έλθη, ός εκ Διός άλγεα πέσσειν έλλαχε και πενθέων φάρμακα μούνος έχει και γάρ τις μελέoιο κορεσσάμενος κλαυθμοίο

κήδεα δειλαίων είλεν από πραπίδων,

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΧV

27. ούτε] ουδε 28. μεμφόμενος] requiri videlur verbum quale esί αχνύμενος πόλις] πο

22. Τημενίσιν libri τοίς Grolius

Ρ.133, 14. ουκ έτ'] ου μηκέτ' ΑΒ 17 μή] μη δεν υπ' εκείνου Dio, 18. ώσπερ - παραινoύσι δεj ώς παραινoύσιν Dio Ρ. 134, 5. τόν] add. Sauppius 21. υπολαμβάνο μεν, είη] είη ut vulgo eliam Ioannes Damase. Εxc. ΙΙ, 36, 5,

υπολαμβάνομεν είναι ΑΒ, αuod αui probavit v. d. Βrink Var. Lect, p. 17 infra ante κηδεμονίας adieciι εικός, perfecit emendationem Cobetus ipsum illud εικός pro είη vel είναι reponens 23. κηδεμονίας] vulgo et Vind. ευδαιμονίας, ΑΒ et Damasc. επιμελείας, Ruhnkenius κηδεμονίας, φuod

confirmare videtur Hieroeles Ρhotii Bibl. p. 463, 13 ανάγκη πλείστης επιστροφής και κηδεμονίας τυγχάνειν υπό] δαιμονίου] δαίμονος ΑΒ, δαιμονίου

και υπό Damase. etiam Dam.

28 τοις θεοίς μείζον libri

30. παρα

στεώτος] παρεστεώτος

Ρ. 135, 1. εστίν ευρείν μείζον libri

8. άνωθεν] corruptum videlur . 9. θέσθαι] αναθέσθαι e Vind. el m.

Gesn.

12. ούτε] malim ουδε vel oύ τoι 13. ευρέσθαι] 15. ο μή] malim μή 17. και όστις] κατέστη factus est? 20. εκ του ι' πολιτείας] addidi

αίρεσθαι Iacobsius e Vind.

Ρ. 137, 7. Φεραιών libri, v. Μonalsbericht der Βerl. Αkad. Febr. 1855

ευσεβές] ν. guae dixi 20. το γούν] ο γούν ΑΒ,

8. 9. κενόν -

1. 1. - 19. ει θέλεις] om. ΑΒ είτ' ουν Hermannus

21. και] τώ Ηermannus

βρο

τους] φθιτούς Hermannus 23. κότονl non ιentandum vi detur 26. ών] ζών Ρ. 138, 1. Συνεργικά] Συνερίθοις vel Συνεργάταις scribendum videtur . 3. δ' έτερον] δ' ο θεών intelligerem vel δ' έφεδρος ανοσιώτατον] ανοσιώτατος ex Α 4, Λαρισσαίων libri 5. μηδεj χρή δε Gesnerus -

7.8. Μιμνέρμου εκ Νεοπτολέμου] Μimmermi locus et nomen poetae, gui Νeoptolemum scripsit, exeidiί; hine indicavi la

cunas 13. μήτ'] είτ’ ex Sophocle 17. επάν libri θ' ήδίονα] ita Β, τα ήδίονα ΑVind., τάς ήδονας Ρorsonus 19. είληφεν] είληχεν Valckenarius

ΧΧVΙ

ΙΟΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

Ρ. 139, 21. Πινδάρου] Μενάνδρου Gesneri margo, om. lemma Gaisfordus, Πινδάρου dedi e Vind. Βyzantini poe.. tae versum politicum afferri miro iudicio nuper statuit vir doctus 23. Αίαντος] addidi ex Vind. 27. καίπερ ίφθιμος] ante Ρorsonum και περίφημος 28. γίγνεται 1ibri ζοού] ante Ρorsonum ζωού 29. ζοοί- δ' αυτό

τώ] ante Ρorsonum ζωοί - δε τώ Ρ. 140, 3. πάσ' απόλλυται] πάσα πoλιά Ven. et m.

Gesneri, πάσ'όλυτ'vulgo, corr.Scaliger

ποτ' ανθρώπων! 4. Ευριπίδου)

haec addidi ex Vind. et m. Gesneri

Τημενίσιν (Τημενίδαις) add. Μend., Wind.

6. φίλου]

post hoc quod additur vulgo του αυτού om. cod. Μend., unde Νauckius sequentia cum prioribus ad unum fragmen

tum coniunxit

7. σπάνιον δ'] anle Gesnerum δάνειον δ',

deleviί δ' Νauckius

. 9. έλθη θανών] θανών add. Sca

liger, ανήρ θάνη Μend. et m. Gesneri, αμod recte nunc pro bat Νauckius coil. Εurip. Iph. Τaur. 1005 ανήρ μεν εκ δό μων θανών ποθεινός 11. Σοφοκλέους] add. e Μend. 19.

παραπιπτoύσας! προσπιπτoύσας!

21. διά] εις Gesnerus

Ρ. 141, 3. ευ παθούσι] ευπαθούσι 10. περιπάτοις] περιπέζοις m. Gesneri 11. θράσει - επεκτήσατο] ν. Νauck. Τrag, fr, p.549 21, αρχθήναι) αχθήναι m. Gesheri 23. τον βίον] add. de coniectura Ρ. 142, 6. υποπιμπλώσης] υποπιμπλάσης 13. προ πολλούσαν ιδείν] προ πολλού συνιδείν e marg. Gesneri 22. τούτων] τούτου m. Gesneri 23. απoικονομείσθαι) αποι

κοδομείσθαι coni. Gesnerus Ρ. 143, 22. ώ τλήμον - τύχη] ex poela tragico (Εu ripide, ut videtur) apud Νauck. p. 698 24. Δημοκρί του] recte Democrito abiudicat Μullachius p. 330

Ρ. 144, 1. του αυτού] Μenandri potius, cuius vide inc. LΧVΙΙΙ

11. Δημοκρίτου] cod. Α qui haec habet tit. τ

ΙΧ, 34, Δημοκρα.

Democriti nomen est apud Αnton. et

Μax. p, 921. mox corr. αμαρτημάτων et Πυθαγόρου 12. χρεών) hoc add. e Μaximo 13. Πυθαγόρου] habet haec cod. Αtit. V post n.30 16-19. οι - ευσεβούσι] cohae rent haec in Αtit. I cum n. 35.

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ ΙΔΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΧVΙΙ.

ΑΙΟ ΑΡΡΕΝΙΟΙΟΕΜ FLΟRΕΝΤΙΝΑΜ.

De cod. Εxcerptorum Ioannis Damasceni vide quae aixit Cobetus VL p. 10. notae in margine praeter eas, quibus Sartii nomen adscriptum esί, sunt Gaisfordi.

Ρ. 147, 10. υμεών] Συμεών ex Antonio CLIΙΙ p. 244, 39 Gaisfordus; male Wyttenbachius Μusonio tribuebat, a cuius oratione et disserendi ratiome ecloga illa maximopere

discrepat. Symeones fuerunt plures, quos post Leonem Αllatium Diatr. de Simeonibus Ρar. 1664 recensuit Fabricius

Βibl. gr. vol. ΙΧ p. 295 Ηarl. in quibus nullum tamen repe

rio cui haec assignari possint. 11., θαρρείν) Gaisfordus θάρρειν edidit, ιales errores et peiores etiam singulis pa. ginis obvios postea non commemorabo 13. γήρας] τό γήρας Ψ

\ «,

Ρ. 148, 25. προς το] το add. Μaius

Ρ. 149, 1. ποτε] indicavi lacunam, non male Μaius

ουδ' ει πολλά supplet 4. και έμφρων] και add. Μaius 6. τώ] το 7. εμβάλητε] cod. εμβάλητο, corr. Μaius 8. οφείλετε] οφείλει ante Μaium 14. μεν] delendum τ

videlur, μάλιστα Μaius -

15. δώσετε] cod. δωσ

16, έστι που] Democrito tribuitur infra 17. χρόνος] χρυ σόστομος cod. χρόνος infra et indicante Gaisfordo Αntonius CLΙV p. 245, 38 19. Πυθαγόρειοι] Πυθαγοραίοι cod., Πυθαγορείοι Gaisfordus 20 παιδός νέου νεανίσκου] παιδος νεανίσκου ανδρός Ρ.150, 3. Ηροδώρου] Ιροδώρου cod., Ηροδώρου Sar tius, alque ita cod. infra ΙΙ, 13, 67. Μητροδώρου Cobetus VL p. 15 fortasse recte, duamquam dieti sententia eius modi est, ut commode ad Ηerodori scripίum de Ηercule

referri possit

5. λέληθεν] cod. λέληται, infra 1. 1. λέλη

θεν 5. 6. εν τώ θέρει την χλαίναν κατατρίβων] v. Ζenob. ΙΙΙ, 72 7. Πλάτων] Ρhavorino tribuit Μaximus CL p.240, 29, Ρlutarcho Αntonius CLI p. 242. Gaisford.

11. ιζ"}

imo κ', cod. scriptura orta est ex Ic i. e, κ

Ρ. 151, 18, αποψυχρούμενα στρογγυλούται.] αποψυ χρούμενα στογγυλούται . . . fortasse exeidiί δε από της μακράς καταφοράς 22. καν] ταν 24, το Jτε

ΧΧVΙΙΙ

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ LΕΟΤΙΟΝΙ8

25. ομιχλούμενονl scribendum videtur πιλούμενον vel duod lenius oμειλούμενον (uί συνειλούμενον), nisi editum expli cari potest ad nebulam condensatum 28 ατόμων] ατμών e Ρlularcho

Ρ. 152, 1. θάλασσαν] χάλαζαν και e Ρlutareho 3. νέφος] indicavi lacunam 6. εκ δε της υγράς] haec separavi a praecedentibus; auctor secutus est Αristotelem Μet. 1, 10. cf. Stobaei Εcl. phys. Ι, 34, 2 p. 259 Gaisf.

15 πυρος αυτήν) αυτήν πυρός

16. πάχνη) πάχνην

23. ένύλους] εναύλους . 25. ψύγεσθαι] ψύχεσθαι 26. έτι μικρον) επί μικρόν Ρ. 153, 2. αίτιον) αίτιον δ' 5. άγουσαν) ανάγου σαν 6. μετεωρίζεσθαι) μετεωρίζειν 10. έχει] έχειν ! 11. ταίς] τοις

7. επί] έτι e cod. 19. χάλαζαν] χα

λάζας e cod. 27, εμπιπράσθαι) εμπίμπρασθαι Ρ. 154, 6. κρύσταλλος] κρύσταλλον 14, πληθείσαι] πιληθείσαι 19. επιζάνουσιν] επιιζάνουσιν κεχυμέ νης) διακεχυμένης ! 22. είκοσί γε] malim είκοσιν 27. όσα έτι λόγος] όσα εστι νόμος Ρ. 155, 2. και ταύτα] και διά ταύτα 3. όσω προ τέρω) όσοι πορρωτέρω 7. και τούτο ] και διά τούτο? 10. έτι] έστιν 15, τεκμηριώσα] male τεκμήρια coni. Gaisfordus, scripsi τεκμηριώσαι cll. Αrriano apud Stobaeum

Εel. ph. 1, 29 p. 235 Gaisf. κεραυνός καθότι πνεύμά έστιν από τώνδε τεκμηριώσαι παρέχει 17. oία] οια ου πνεύ ματα] του πνεύματος 18. ένθεν τε] ενθένδε Νauckius Ρ. 156, 7. Λόγος ζΊ hine suppleatur lacuna in Stobaei eclogis physicis, sive lib. Πc. 15 secundum Photium. Gais

fordus. 22. ήνου] Ευήνου Βergkius Ρ. 157, 1. ο βίος - δεόμενος] incerti comici fragmen tum est, fort, ο δε βίος vel ο βίος γαρ 3. προς] προς δε Ηalmius 4. ουδέν φρονών] haec de coniectura addidi, Ηalmius comiciebat δόξεις ου φρενών τυχών ίσως 9. Ευ ριπίδου] comici poetae esse apertum est

εαυτόν) το καθ' εαυτόν ?

10. ο καθ'

13. 14. Αδελφούς Ουκ άν]

ante Gaisfordum Αδελφεού, κάν

24, κρείσσον) κρείσσω

Clemens

Ρ. 158, 1. τίωνος] Φιλιστίωνος i. e. Φιλήμονος Com. gr. IV p. 48

10. νύν] νιν ex Sophocle

16. Με

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ ΙΔΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΧΙΧ

νάνδρου] Ηermodoto tribuit Slobaeus Flor. LΧ, 3. de quo 22. λαλούντος] εύλαλούντος Schneide

poeta alio loco dixi winus

Ρ. 159, 7. ποιείν] φρονείν Cobetus 14. λογίζεται) λογίζομαι Αeschines, v. Νauck. Τrag. p. 490 15. ίμε ρεύεται) ήμερεύεται Gaisfordus 16 - 19. και - παρ έσχετο] haec separavit a praecedentibus Βoissonadus 1. 1. 21. και ] παίSchneidewinus, fort. κει

22. εκπο

ρεύεται] εμπορεύεται Schneidewinus, malim εισπορεύεται 24. εν οίσιν - έχεις] εν κενοίσιν - έχει Iacobsius diu anle Cobelum

Ρ. 160, 3. αυτόν] corrigunί αυτού, fort. αυτούς 12. Μύσωνος] ante Gaisfordum Φύσωνος 13. Μύσων ο Χηνεύς] ante Gaisfordum Φύσων ο χιμεύς 13. 14. τα έργα κρίνειν] cod. τά. . . κρίνειν, Gaisfordus τά (έργα) κρίνειν, debebat τάίς πράξεις] κρίνειν, ut ostendunt se duentia 16. πιστεύομεν] πιστώσομεν vel πιστούμεν Νauckius 25. κατεπιτήδευμα] κατ' επιτήδευμα

Ρ. 161,2-3. φρονείν-ποιείν]φρονείς-ποιείς. sed ef.

ad p.288,22. 10. ξιθέου et 11.ξίθεος] Gaisfordus Ευξιθέου et Ευξίθεος, possis eliam Δεξιθέου et Δεξίθεος

15, ου

χόρτον φέροντα] ita etiam Εpicleti editt. Ven. et Βasil. pro άuo nunc editur oυ τoν χόρτον εξεμέσαντα 17. έσω) έξω 18. 19. πραχθέντα] πεφθέντων τά Εpicletus Ρ. 162, 7. απόλλυσθε] απόλoισθε Halmius μή] μοι Βoissonadus 9. Πολυαίνου] addendum περί Δη μοσθένους, φuod ex lin. 16. in hunc locum retrahendum est,

ac fortasse omnia illa 17 - 20 τοις λόγοις - έπηται lin. 10. ante όταν μεν transponenda et quae nune duae sectiones sunt ad unum fragmentum coniungendae. 12. απαγγέλ ληται] επαγγέλληται Ηalmius 17. λόγοις] έργοις 19. τώ] cod. ut videtur τό 23, μέν] ημίν recte opinor W (i. e. Wytιenbachius) 25. διδάσκει ] διδάσκοι W γένοιτο) γίνοιτο e cod.

Ρ. 163, 1. τινά ούτως δυοίν] ante W τινά ούτως 2. ώρα] ita legiι Sartius vocem in ms. fere eva

δυοίν

nidam. Gaisfordus. θεωρίαν W, χωρία Hirschigius addito

τα anle τών, Halmius ορίσαι vel γνωναι, fort. θεωρείν εμπειρότατον] εμπειροτάτου 3. μηδε) μηδέν Ηalmius

DΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕCΤΙΟΝΙS

ΧΧΧ

8. δύο ανδρών] δυοίν ανδρούν ut 1. et 15.?

9. πλοία]

cod. όια, corr. W 11. ικανώτατον λέγει] W ικανώτα τος ή λέγειν vel ικανώτατα λέγοι (sic) 13. πλέω) πλέων χρήσ.. ] χρήσαιο W ο] oς W 16. 17. λέγον τος - πιθανώτατον] λέγειν - πιθανωτάτου W, λέγοντος - πιθανώτατα Peerlkamp 20. επιτρέψαι] επιτρέψαις W 22. ουκ είδοι] ουκ ειδότος W, ου κήδει Iacobsius 23. εν τοις] εν τοις (έργοις] W

Ρ. 164, 7. πράξει] τάξει W

17. 18. διά τό είναι] haec

addenda esse vidit Νauckius

Ρ. 165, 17. παροπτοις) παρoπτήσαι Iacobsius

Ρ. 166, 3. μά] μέντοι ex Αeschine

5. τρόπου) πο

νηρού add. Αeschines

Ρ. 167, 5. τοιούτός εστιν οίσπερ] malim τοιούτός εσθ' οίοισπερ 8, τε] δε Αeschines 9. τούμόφυλον cod. 10. Πελίασιν cod. 11. γάρ - αν) ο γάρ - μεν ήν infra 12. τοιούτους δε - εκπορίζεται) τοιούσδε - εκ παιδεύεται infra 13. δε] δ' ο infra Ρ. 168, 6. ποιεί] ποιέει 10. διωκούσης] δοκούσης apudThucydidem, qui etiam in reliquis discrepaι 14. Αρι

στοτέλους] habet etiam Μaximus CΧΧΧV p. 216, 4 15. κίρ ναται] κιρνάται cod. 22. ο μόνου] ομου Gaisfordus,

ομοίου Halmius 25. οίκους] scripsi ήκουσα, nisi delere 26. επιπoρεύσεται] επιπορεύεται me nolente edi

malis

tum est, αμamquam forlasse recte

Ρ. 169, 6. επ' άλλης] απ' άλλης !

8. φιλία] φιλία δ'

edidi, nisi forte nova est sententia 9. έχουσα) ανέχουσα ? Ρ. 170, 5. . . . ιώ] θεώ Cobelus

Ρ. 171, 3. εστι τη μνήμη) εστιν ημίν"

6. τους της]

τοίς delet Ηalmius, credo polius mancum esse locum et ex

cidisse ύστερον γενησομένοις vel simile quid Ρ. 172, 5. θ'] είθ' ? Ρ. 173, 4. Κράτων] Στράτων 5. συγχροίζοντ'] συγχρώζοντ' αυτούς] αυτοίς malim 9. αποτεινομέ νας] addidi ακτίνας 10. περικαθαπτούσαις] περικαθα -

πτούσαις e cod. φuod item Plutarcho reddiderim

15. τούτο]

τούτω τούτο) ταυτό 21. κατά τινων ακτίνων] cod. ακτίνων omiltit, unde scripsi κατ' ακτίνων

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΧΧΙ

Ρ. 174, 3. Εστιαίος] Εστίαιος 4. 5. ακτίν' ειδώ λων] Plutarchus plae. phil. IV, 13 Εμπεδοκλής τους ειδώ λοις τας ακτίνας ανέμιξε, προσαγορεύσας το γιγνόμενον ακτίνας ειδώλου συνθέτως, hine apertum est sive Ηestiaeum sive Εmpedoelem dixisse ακτινείδωλον Strahlenbild, idque 7. πιλουμένας] hine corrige Ρlutarchum 1. 1. ubi τελειουμένας legitur 10. συντρέφοντος] συμμεταφέρον

restituί

τος recte Ρlutarchus

12. εμφάσεις] ενστάσεις

15 από]

17. τεταγμένην] τεταμένην e Ρlu εντυχούσαν] hine corrige Ρlut. 1. 1. ubί στείχουσαν

oι απo e Ρlutareho

tarcho editur

Ρ. 175, 3. τά όντα] om. Ρlutarchus 17. φώς] φάος φυσικήν) φυσικάν 18. άλλα] άλλαλα Gaisfordus 19. συμβέβηκε - την] συμβέβακε- τάν 20. είμεν] in dicavi lacunam, excidit fortasse διαφανέα την] τάν 21. μέλανα] μέλαινα cod. γλαυκόν vel simile quid re quiro 22. τη όψει] τά όψι 23. φώς] φάος 24 των άνω ] τώ αλίω i. e. ΤΩΑΛΙΩ pro ΤΩΝΑΝΩ άσσα] έασσα vel έασα 25. δειξάτω καί τις] δείξαιτoκά τις τώδε] malim τώνδε

Ρ. Ι76, 1. φάους] cod. φάος i. e. φάεος, tum indicavi lacunam ita fortasse supplendam φάεός [εντι προχέονται δε ακτίνες] εκ τάς όψιος 2. παραθλίψεως - παρατρί ψεως] παραθλίψιος - παρατρίψιος 7. τούτων] τούτω 11. παχύτητα] τραχύτητα melius Plutarchus 24. επί πολύ] pro επί cod. οί, sed o a correctore in rubrica, corr. Gaisfordus Ρ. 177, 6. τή] τε vel τε τη fixi

20.

17. ού] ούτως prae ευρωτιώντας] ita Gaisfordus puίres oculos inter

pretatus, male, revocavi cod. scripturam ερωτιώντας υcr

liebie Αugen 22. το φίλον] το ψιλόν, malim το φιλούν i. e, την φιλίαν, ut το χαίρον, το θυμούμενον etc. Ρ. 178, 22. παρρησίας] indicavi lacunam, exeidit νου θετούντων vel simile guid 24 μή] ήν μή Halmius Ρ. 179, 4. 5. οι] utroque loco restituenda cod. scri ptura oις φuibus rebus 7. άτακτον] άπρακτον corrigere debebam, ut recte scriptum est in Flor. Μonac. p. 271, 25

25. καταφεύγουσιν] καταφεύγον 28. υπερβύσειε υπερβλύσειε

19. μέλλει] μέλει cod.

τες?

ΧΧΧΙΙ

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

Ρ. 180, 14. συ δ' ου] δούλου ex Εuripide 17. χρή μή] fortasse χρή ει μή, eadem erasi quae est in ή ει et si milibus 19.20, όστις - παρέσχετol v. Νauck. Τrag. adesp. 21. Σοφίλου] Σοφοκλέους

fr. 222

Ρ. 181, 4 πραγμάτων] praefixi γάρ σκοπουμένη] σκοπουμένοις 8. όπλον εστίν ή] όπλον μέγιστον ή? sed videntur haec gravius corrupta esse: non displiceret:

αρ' οίσθ' ότι πενίας όπλον μέγιστον ή παρρησία; ut in fine sequentis versus aliquid exciderit, e. c. τί άλλο γ' ή vel simile duid 27. Δημόκρατος] Δημοκράτους Ρ. 183, 10. αδικούντων] i. e rerum φuae laedunt, Hal mius αδικημάτων 19 αγνωμοσύνη] αμνημοσύνη Νauckius 23. άλλοις, ευχαριστίαις] αλλ' ευχαριστίαις" Ρ. 184, 1. άγνώμονος] αμνήμονος ! 7. 8. όμηρα - εγένετο] ex Iuliani p. 98c haec excerpla esse suspicatur

Νauckius 12. αχάριστος άνθρωπος) ανήρ αχάριστος in Μe nandri monost.

13. μήθ' ο] μηδ’ αυ scripsi, μηδ' ος

Νauckius fortasse rectius

p. 187, 13

Αναξανδρίδου)

22.

Α'

cf. infra

Α'

Ρ. 185, 14, Φιλήμονος] Φιλήτου cod. cf. Fragm. Com. ΙV p. 232 15 ημών] ημών μεν Herwerden, particula μέν non bene posita, fort. όταν μεν αμέριμνόν τις ημών ζή βίον 16 ευδαίμονα) ευδαιμονών 21. χήρωσις] χη ρώσεαι Βergkius 22. μάλιστα) τάχιστα Hirschigius, cf. infra p. 27. ει ύοι] ει ύει cod., όταν ύη Αelianus "ν

στέγην την] στέγειν Αelianus, sed codd. αuidam στέγην, Hirschig. σκέπην την Ρ. 186, 2. περικυκλoύσι] περικλώσι Αelianus

και αυτός - πάσχεινl haec Αelianus om. φοράν! 14, καλών] καλών κάγαθών?

2. 3.

13. χώραν]

15. της θείας βοηθείας] nullus hic videtur divinae opis locus esse, itaque θείας seclusi, fort. eliam της delendum 16. παντί ] παντί δ' Gaisfordus

18.

αχαρίστως] ευχαρίστως vel ουκ αχαρίστως

22. εις ένα] fort, exeidit βλέπειν

Ρ. 187, 8. λαμβάνει ] λανθάνει Hirschig. 11. αση, μάντους] αχαρίστους requirebam 14. Απολλώνιος] Αpollonii ΘSt

locμs

exeidit,

ου] ουχί p. 184, 23

σιν e Χenophonte

versus subieclus Αnaxandridis

17. 18. αγνοούσιν] αν γνώ.

ΙDΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΧΧΙΙΙ

Ρ. 188, 9. γέ τι] γέ τοί τι ex Εuripide τραφήναι) θρεφθήναι ex Εuripide 11, οίδε cod. " 13. από] recte suspectavit Νauckius, scripsisse videtur Εuripides πραγμά των αισχρών κλέος 21. ενανδρία] ευανδρία ex Εuripide 22. βρέφει] βρέφη ex Εuripide

Ρ. 189, 7-9. μουσικής παιδεύματα, προσλαμβάνειν δε

δεί καθ' ημέραν αεί, έως αν εξή μανθάνειν βελτίονα) neque παιδεύματα de scholis, nee προσλαμβάνειν sine ac cusativo obiecίi dici, neque φuid έως - βελτίονα signi ficet, intellegi polesί; eas ob causas scripsi

διδασκαλεία μουσικής, παίδευμα γάρ προσλαμβάνειν δεί και καθ' ημέραν αεί,

έως αν εξή, μανθάνειν βελτίονα, in his προσλαμβάνειν παίδευμα idem est quod παιδείαν προσλαμβάνειν αixit Αristoteles infra ΙΙ, 13, 50 10. δ' ών] δ' ουν Νauckius 12. 13. ουδ' αν τον διδάσκαλον

λάβη - αλλά κέκτηται μόλις] haee intellegerem sic scripta εύτ αν τον δ.λάβη- αλλά κέχρηται μόλις vel αλλά κέκτηται μάτην

16. καποδημούντος πατρός] recte locum non

integrum esse intellexerat Νauckius, qui nollem postea

Μ. Schmidtii conieeluram κάπoληρούντος amplexus esset. sunt haud dubie paedagogi verba ad pueros tutelae suae tradiίos, quorum pater (Hercules fortasse vel Τheseus) cum peregre abiisset, hortatur eos paedagogus, ut caveant, ne in numero illiberalium haberi velint, vel absente patre indignos sese praebeant; ita si haec capias, nihil in prae claro loco inesse videbis, cur Sophocle indignus iudi

cetur, priora autem έπει πέπρακται πάντο του θεού κα λώς spectant ad sacrificium, guo vota pro salute absentis

concipiebantur; τα του θεού de sacrificio dixit etiam Εu ripides Iph. Τaur. 467 et Μemander Αthenaei VΙ p. 243b

25. δε] δη Εuripides 27. ουδε θηράσθε] ουδ' εθη ράσασθε Εuripides 28. oις] οισιν Εuripides Ρ. 190, 2. έχοί] έχη 3. τό των αδικημάτων) των abest a cod., παρ' ήδικηκότων Η. Iacobi, gravius eliam prior loci pars corrupta est, in gua αληθές non intellego 5. έλείν] ελεείν Iacobi et Cobetus, qui praeterea ελεείνδέ τι πάντως 15. μανθάνειν] seclusi hoc ut e sequ. 8ΤΟΒ. ΕΙΔΟΕ, ΙV.

ΧΧΧΙV

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ ΙΑΕCΤΙΟΝΙS

fragmento illatum 16. oίου] ότου 25. μακρά] μα κράν, diu Ρ. 191, 1. αει-προσμανθάνειν] separaviι a praeceden tibus Νauckius 3. τούτων αυτός] τούτο καυτός" sed ef. Com. gr. ΙV p. 35 5. θύμος] θύμ' ! 6. θεωρήσαι] addendum

ίο, ου μαθών έση) ου μαθών άπει Co

videtur τί που

betus, praestat fortasse ουκ είσει μαθών, ut edidi 19 πόνοι ] γόνοι alias 24, οίδε ] οίδεν [ούδε] Νauckius 25. υπογραφέως] υπό γναφέως Νauckius in Ρhilol. Gott. 1849 p. 299 et Βadham apud Hirschigium in

Μiscell. phil. Τrai. ad Rhen. 1849

Ρ. 192, 2. Μιλτιάδης ο Στησαγόρου] ab hoc Miltiade Αeschines dialogum suum Μιλτιάδης (Diogen. Laert. ΙΙ, 7), ex quo hunc ipsum locum desumptum suspicor, inscri

psisse videtur, αμod Stesagorae filius vocatur, indicio est, eum Μilliadem, Cimonis filium, cognatiοne attigisse, in cuius domo frequens fuisse nomen Stesagorae constat ex Ηerod. VΙ, 34, 39. 103. egregie autem confirmat haec ecloga Laertii et Philostrati iudicium, Αeschinem Gorgiae

Leontini imitatorem fuisse dicentium, ac cum Gorgiam Ηermogenes frequenti asyndetorum usu splendorem et ma gnificentiam orationi conciliasse dicat, hac αμοque in re Αe schinem Gorgiae exemplum secutum esse iam luculentis sime intelligitur 14. χαλκέοις ανδριάσι] χαλκούς αν

δριάσι 18. Ευριπίδου κωμικού] male Gaisfordus Σο φοκλέους Καμικίων conieciί; certissimum est haec Sopho

cli tribui non posse: scripsi Ευριπίδου. Χορικού, ut locum e

chorico

scriptor

carmine

desumtum

esse

suo indicarit

22. δεύτερον δεj addidi μανθάνειν, αμο et ver

sus, qui comici poetae est, et sententia restituitur.

ούν] recte cod.

27.

άν

Ρ. 193, 2. ουδε] ου δεί Ηalmius 10. Θεοφράστου) suspicor in libro περί γάμου, ex quo eliam locus apud Sίο baeum Flor. LΧΧΧV, 7 petitus videtur 11. πραγμάτων) Αν

σ'

γραμμάτων 14. πρός τε τάλλα] πρός τάλλα 17, αύτή] αύτη (corr, errorem αύτ) 18. αρίστη] malim ήδίστη Ρ. 194, 8. γενναίος] id quamquam recte de Socrate dici potuit, fortasse tamen scripsit Αθηναίος 12. έφη!

cod. εις i. e, είπε

16. ουρανούς] ανθρώποις Pflugkius diu

ΙΘΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕΟΤΙΟΝΙ8

ΧΧΧV

ante Cobetum 26. από της αρχής] non credibile est Αntiphontem ita scripsisse, έtim proxime αναρχία et άρχε σθαι diverso sensu legalur, neque articulus sine offensione

sit, αμare από της πρώτης α primα puerilia posui: nimi rum pro πρώτης in libro antiquo ατης scriptum erat (ut ξaepe βος pro δεύτερος), idque deinceps prono errore in άρχης abiit

Ρ. 195, 1. ότω] οίω 11. ψυχής] melius abesset 17. και] aut delendum aut παί scribendum, ut puerum So crates alloqui putetur

Ρ. 196, 3. όσαις] όσοις 5. αυτών πόνω] αυτών 7. Θουκυδίδου] corruptum videtur

πολλώ Ηalmius

11. κάλλιστα] τα κάλλιστα. 24. Δημοκράτους] Δημο κρίτου Burchardus 25 ευπετείη] ευπετηίη malim, vel ευπετίη 26. εξ ών) εκ των Μullachius Ρ. 197, 2. εξωτικώς] non sufficit quod φuis coniciat

ξυντόνως vel ζηλωτικώς, Μullachius coni. εκουσίως πονείν] πονέειν 3. γράμματα] γράμματ’ αν αγωνίην] malim αγωνιστικήν, sequentia intellegi non possunt 4. αιδείσθαι cod. 5. τούτων - αιδώς] τού του-αρετή! 7. 8. ή παιδεία-καταφύγιονl reliqui vulga res formas dicti, φuod supra p. 193, 24. Αristoteli assignatur.

8. καταφύγιον] si antiqui scriploris locus est, καταφυγή scribendum, ut supra legitur

10. κρείσσων et φανείται cod.

11 λόγωl νόμω Βurchardus 15. συνέσει-ορθοπραγέων - ανδρείος cod.

16. γίγνεται cod.

17. Θεαγένους cod.

24, εν μεν τη γνώμη] malim έπι μεν της γνώμης

26.

' ετέρου] Βoissonadus εταίρου 28. με] έμε Cobetus Ρ. 198, 3. Δημοκράτους] Cobetus VL. p. 13: " confi denter Democratem illum passim expellemus, ut Democritus tandem aliquando sua recuperet. ' recuperavit vero sua Democritus iam ante plus viginti annos. Vid. F. W. Bur chard de Democriti philos. mor. p. 12 sqq.

5. μετά βυσμού] μεταρρυθμίζει Clemens, μεταρρυθμεί Βurchardus, μεταρρυσμοί Μullachius μετά ρυσμού δε] μεταρρυθμoύσα Clemens, μεταρρυσμούσα Μullachius 6. φύσιν ποιεί] φυσιοποιεί Clemens 8. χρήματα] hoc

vellem abesset

τους πόνοις] nescio an τoίσι ανθρώποισι

et mox καρπούνται scribendum sit

10. oύν) ών ο και

- 11.

ΧΧΧVΙ

ΙΟΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ ΙΑΕΟΤΙΟΝΙS

ούτω μεγάλης τε της φυτικής εστι] obscurae sententiae ali guid lueis afferri potest scribendo ούτω μεγάλη τις τής φοιτήσιός εστι (δύναμις], vel ούτω μεγάλη εστί της φοιτή σιος ισχύς, in quo φοίτησις i. α. μάθησις 12. Ηρο δώρου] ν. supra ad p. 150, 3 19. παιδεύειν] παιδεύσεσεν vel παιδεύσει Ηalmius

Ρ. 199, 1. Δημοκράτους) Δημοκρίτου Βurchardus 2. ήν] alias ει μάθησις] μάθη τις Οrelli aliique, nisi malis ει μη μαθήσι 4. που νέου] κου νέων posui, αuorum alterum est supra Ι, 1, 3 5. φρονείν] φρόνησιν Supra

5. 6. ώραίη τροφή και φύσις] φύσις και ορθή

δίαιτα rectius supra

8. αντιλεγόμενος] αντιλογεόμενος

scripsi e Democratis sententiis apud Οrellium n. 51. -

12. γινόμενοι] γενόμενοι κατανοήσωμεν] κατανοή 15, βαρύτερον] βαρύτατον Νauckius 21. έθος ου μικρον] cf. Polyaenus Stob. Flor. ΧLIΙΙ, 53. 23 μαθών τά] μαθόντα Halmius Ρ. 200, 4. έχοι] έχει e cod. 7. έχει] έχη 8. 9. οις - άλλους] aut corrupla aut manea sunt 23. τα τείχη] exeidit fort. και αναθήματα 25. μάλλον] μάλιστα σομεν

26. παιδεία] παιδεία

Ρ. 201, 2. όπου] όπως 14, ες αυτο] ες add. Hal mius 16. Δημοκράτους] Δημοκρίτου Βurchardus 17. συναύξει) συναέξει Ρ. 202, 10. Δημοκράτους] Δημοκρίτου Βurchardus 11. εισίν cod. 12. αμαθών cod. 22. Δίων] Βίων Νauckius '

Ρhilol. Gotting. V p.413 diu anle Cobetum VL. p. 14. 23. μα θημάτων] μαθητών Ρflugkius diu ante Cobetum 24. και

μήμανθανόντων] deleviι μή Βergkius; nisi άμα scribendum 25. και] και μή Βergkius 27. Σωκράτης] Gaisfordus affert Ρlutarchum Μor. p. 14l d. 28 ευπρεπείς] exeidit opinor εκέλευε, nisi in superioribus τους νέους scribendum

29 τον τρόπονl cod. και τρόπον, unde posui και τον τροπον

Ρ. 203, 4, παρατίθεσθαι] κατατίθεσθαι? an αποτί θεσθαι? . 16. Ακαδημίαν cod. 17. ει] ου Hirschigius 17. 18. αμελήσαι] πλημμελήσαι Hirschig, cui praetuli αμελής είναι. .21. επεβίω) έτι εβίω. 23. αλλά αιεί άλ λοις] άλλα δ' επ' άλλοις 26. τα αγαθά cod.

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΧΧVΙΙ

Ρ,204,4 ευσχήμονα] εύσκηνον Νauckius

5. 6. ράον

και κάλλιον] βάρνα και καλλίονα Ηalmius εις εν 14. ήν] εν Halmius

6. εις εν]

Ρ. 205, 14, 25. Σερίνoυ cod. Ρ. 206, 8. τουτέστι γεωμετρείν] haec seclusi 10. πυθαγορικού] πυθαγορικών scripsi, sie enim inscriptus

erat Αristoxeni liber ille Πυθαγορικαί αποφάσεις, de quo cfr. Μahnium de Αrist. S. 28 18. 19. αναλαμβάνειν ή συνέχειν cod. 20. διά ταύταν] δι' αυταύταν 0 (i. e, Cobe tus) 21. προειδέμεν] παραδιδόμεν? 22. φέρειν cod. 23. τραφήναι] malim τραφήμεν 24, καθ' ομόλογα) καθομολογά cod. καθομόλογα C φύσει cod. 25. επι τρόπους cod. 26. τον αυτόν] το αυτόν 27. ποτεδέ εσθαι] ποτιδέεσθαι

Ρ. 207, 4. 5. εν τήθη τή επιστάμα] έντίθητι επιστάμα 12. επιστημονικά cod.

Βadham

rens dial. dor, p. 325

15. έασαν] ν. Αh

16. επιστήμαν cod.

cod. ut videtur τέλος, corr. Gaisfordus

17. τέληος] 19. κοινωνατι

κάν] cod. sec. apogr Εlmsl. κοινάν νίκας νικαν, corr. C. eadem forma usus est idem Archytas apud Stob. Εcl. phys,

Ι p. 318 Gaisf. ubί μεταλαμβάνοντα delendum et pro κοινά έόντα scribendum κοινανέοντα 2

Αν

20. αί] αι C

Αν

21. τά

αγωγά, τά] ται αγωγαί, ται C

πολιτικά] πολιτικαι C

22 τάδε θεωρητικά] δε θεωρητικαί 6 . 23.C άλλων) αλλ' ων C 24 ώντααψαμένα] συναψαμένα 25. αλωμένα] αλωμένα C, praestare opinor quod dedi ανωμένα τά αρετά] ται, άρεται C 26. εκ νέων] εκ νέω C Ρ. 208, 1. αρμόζηται cod. τάν αρετάν] τάν άρε τάν Ο 2. και τον] καττόν? 3. διεξάγει] διαξεί C 4. απευθύνειν cod. 5. δυνάσεται cod... ευτυχέον αν

Αν

Α'

τες] corruptum videtur; neque sequentia expedio 6. κυ βερνητικάς cod. 8. νέοιτο ποτίφορα] φρονέοι τα ποτί

φορα Ρflugkius, perfecit emendationem C scribendo νοέοι

τα ποτίφορα εσαιει

10. 11. ευτυχή - εσαεί] malim ευτυχέη -

12. σκοπήν μέν] σκοπεύεν!

13. νεώς] et forma 15. πάντα αρμό σδονται] aut παντά malim aut αρμόσδοντι 16. τέχναν) τέχνα? 18. 19. τον μεν πρακτικών] τώμεν πρακτικώ Gaisf. vitiosum est et ad sensum abundat

19. τω δε βίω] τό δε φιλοσόφω Gaisf.

τέλειον cod.

ΧΧΧVΙΙΙ

ΙΟΙSΟΕΕΡΑΝΤΙΑ ΙΔΕΟΤΙΟΝΙS

20. τώ λέγοντι] το λέγοντι τοί Ηalmius τοί τανθρώπεια σοφοί] τοί [τά θεία και] τανθρώπεια σοφοί? 21. αλή θειαν cod. 22. κακώς έχοντες] exeidit fort. λόγω vel διανοίας 23. αυτήν cod. τίνουσι] imo τίνoντι 25. προτιμώντες] -έοντες ?

28, από τούτων] από mallem

30. τί μή λέγενj corruptum videlur

abesset

Ρ. 209, 1. πρώτας cod.

4. εις cod.

5. του cod.

τελεότατα] τελεώτατα cod. unde τεληότατα posui 7. ή εμέσης δή δε] νεμεση δε Gaisfordus, perfecit rem C scribens ενεμεσήθη δε 8. διακρίσει] διακράσι 9. ημείς γε λέγοντες] αμές γε λέγομες C 11. εις cod. 13. δυνάμει 14. Ιερωνύμου] Hieronymum Rhodium intelligit 18. διαφωνούν

cod.

Wytιenb. ad Ρlutarchi mor.. p. 48 Β. τας] nescio an τoίς νύν vel τοις καθ'

ημάς vel tale guid

exeiderit, siquidem οίτινες guod sequitur ad πατέρας i. e.

προγόνους vix recle trahi potest 19. παιδαγωγούς] τα αγωγούς ! 20. κελεύσαντες] malim κελεύοντες 21. ακολουθήσαντος] ακολουθήσοντος Wytιenbachius

παιδί'

22. ήγησαμένου] Wytιenb. ήγησομένου

παίδων] παι

δίων scripsi, nisi forte post συβώτου exeidiι τα συβόσια 23. φυλάττοντος] φυλάξoντος? ει] μή Wytιenb. 24. έργων] revocavi eod. scripίuram verissimam εργατών 26. τιμιώτερα] τιμιώτατα 29. πέφηνεν) πέφηνας Wyt tenbachius

Ρ. 210, 2-4. παντός - πρόσφορον] exseripsit Iam blichus Ρlatonem Legg. VI p. 765 e.

4. πασών] πάσιν

8, προσχωρείν] προχωρείν Halmius τους !

18. διά τε] διά γε

[και αισχρά) έργα!

16. αυτόν) αυ:

21. καλά έργα] καλά

23, αποφεύγειν) αυ φεύγειν!

24. προάγουσι] προαγαγούσι! Ρ. 211, 2. αόριστον] άριστον, 3. τις] τινα Gais fordus, videtur alind quid subesse συναρμόζει] εναρμόζει 14. προσιόντας) προϊόντας 16. 17. ευτελέσι] ατελέσι 18. 19. εμμελές και προσαγόμενον τη διανοία] εμμελούς και προσαγομένης την διάνοιαν! 20. γυμνασαμένων] γε γυμνασμένων Νauckius 25. βεβαιότης] βεβαιότης τ'? 26. της παιδείας] redundat

Ρ. 212, 4, ει] ante Wyίι. επί θέλω

17. όν) anle Wyίt. oύν

10. θέλη) ante Wytι. 23. οικονομοίη] ante

ΙΟΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ ΙΔΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΧΧΙΧ

Wyίt. οικονομίη χρηστώς] χρηστώς ή cod., unde scripsi χρηστώς, ή ut voluit Iacobsius 25. φασί] aliquid deesse videtur Wyίtenbachio

Ρ. 213, 7. την] και την e. cod. 10. σωφρονήσειεν, άν] σωφρονήσει, εάν 12. αμυντικόν] αμυντικώς Wyί tenbachius 15. διαλλάττονται] διαμάχoνται Wytιenb. 20. πεφυκέναι] indicavi lacunam ita fortasse explendam

πεφυκέναι (προς ανδρίαν, αιτιατέα αν είη ει μεν ουν ομοίας είναι δεί τάς] αρετάς ανδρός κτε. Wytιenbachius ιentabat ανασκησία μάλλον συμβαίνοι ή τώ μή πεφυκέναι τάς αυτάς αρετάς ανδρός και γυναικός, ανάγκη ουν πάσα, Ηalmius ανασκησία μάλλον (sc. ενδεί) ή τώ μή πεφυκέναι

προς αρετάς ανδρός (vel ανδρικάς) και γυναίκας ανάγκη 24. εκείνων) εκείνω Wyttenb. Ρ. 214, 2. ου γαρ ομοίως] ουκ άρ' ομοίως Wytιen bachius, ου παρομοίως praetuli 6. φησί τις, ίσως) φησί (φήσει?) τις ίσως, 10. γένει το ανθρωπίνωj τώ cod. om. quare malim eum Νauckio ανθρωπίνω γένει 16, ώσπερ] ώσπερ και 26 μή δή] πλήν Ηalmius 28. ανδρώα] ανδρεία 30, είτε] είγε Wyttenb. Ρ. 215, 1. και] ή Wyttenb. 4. 5. διδακτέον- αμ φοίν] διδακτέον ταυτον αμφοίν, ότι τ. μ. α. τ. δε κακόν ούν πάσα -

Wyttenbachius

6. επιγίνεται] περιγίνεται

8. κού

ροιςl κόροις 10. αιδώ] ante Wyttenb. δίδω, cui post αισχρόν aliquid deesse videtur, sed cf. Iacobsii Leett. Stob. p. 151 Ι7. έστι) έτι Εldikius 20. επιτελεί] αποτελεί Wytιenb. 22. ήπερ] ει γάρ Wytιenbach. είπερ ten Βrink 24 καιριώτατα] κυριώτατα Peerlkamp 26. τεχνί του] si guid mutandum, legam τεχνίού 28. ταύτα) τα αυτά Wytιenbachius, praeterea malim αλλ' άμφω ταυτά Ρ. 216, 2. και] καίτοι! 16. ελευθέρως] ελευθερίως! 20. αν έλoιντο) αν fortasse delendum 27. κινδυνεύ οντες] non video quid proverbialis coloris habeat loeutio

υπέρ του βίου παντός κινδυνεύειν, αμare κυβεύοντες cor rexi respieitur notissimum proverbium αναρρίπτειν κύβον. of. Plato Ρroι. p. 314" μή περί τους φιλτάτοις κυβεύης, 28. κοινωσόμενοι) κοινωσάμενοι e cod. Ρ. 217, 4. ουδε] ούτε 9. ήκιστα] κάκιστα ! an ευ

ΧL

DIscRΕΡΑΝΤΙΑ LΕCΤΙοΝΙs

ante βουλεύονται addendum ! 26. τοσούτον) τοσούτω 27. υγιώς] υγιεί Wyttenbachius 28 ει] ή Ρ. 218, 2. ουν ουκj delevit ουκ Wytιenb. 4. προς μόνα δε) προς ά μόνα δείWyttenbachius 24. χειρόνων] χείρονος malim 27. κατά ταύτα] κατ' αυτά Νauck. 28 μέλλοι] μέλλη κακώς] καλώς Wytt. Ρ. 219, 3. τεθηλυμένον] malim - υμμένον 6. ήγω νισμένoν] ήγμένον Wytt. 14. πίθοιτο) addendum άν 20. ή ο] ή ου Ρfingkius, qui totum locum a Wytt. pessime tractatum optime restituit 23. καλός] καλώς Ρfl. 24. έγγυον] έγγιον Ρfi. της τ' αγαθού] της ταγαθού Ρfi. 25. και της] ή της Ρfl. ώστε] ός γε Ρfi. 26. ή] ει Ρfi. 29. αίματος - αγορεύεις] Ηom. 0d. IV 611. cf. Diog, Laert. VΙΙ, 122 a Wytt. laudatum

Ρ. 220, 2. φανερών] φοβερών Wyttenb. μήτ'] μηδ' e cod. 5. του φιλοσόφου) βίου φιλοσόφου Iacob sius, του φιλοσοφείν ego 6 μήτ'] μηδ' e cod. 8. 9. και στικά είναι λέγειν) Wytιenbachius και [πείθειν τώ κατασκευαστικά είναι ά λέγει. certiora afferri possent, si de magnitudine lacunae in codice constaret; fortasse suf

ficit και πειστικά είναι ά λέγει. at sequentia eliam manea esse osιendit duod ad μεταχειριζόμενον infinitivus deest.

10. περίγε] περί τε

28 αγαθόν) ει praefixit Halmius,

ότι Wyttenbachius, possis etiam πότερον Ρ. 221, 2, 3. ορέξεις και οικειώσεις] όρεξις και οικείωσις Ηalmius 10. δε ου πρότερον, ότι] δε ού, πότερον ότι Iacobsius 13. το φιλοσοφίας] διά φιλοσοφίας Wytιen bachius, fort. τό φιλοσοφείν 14, μάλιστ' άν] μάλι στά γ'? περιγενόμενονl περιγινόμενον 15. τωνj των τώ Νauckius 20. ώς γαρ) ώσπερ 22, όττι - τέτυ κται] Ηom. Οd. IV, 392.

, Ρ,222, 3. επάν ανήρ] είτ' ανήρ Wytιenbachius, fort, 5, 6. όμονοίας) οικονομίας 10. φιλόσοφον)

είτ' άρ' ά.

ante Wytt. φιλόσοφος

29. κόσμιος] κόσμος Ηalmius

Ρ. 223, 7. προς λόγους] περί λόγους auί πρός λόγοις malim ; sic enim solet Μusonius 11. ανθρώπου) ανθρω πίνου 15. o την] ante Wytιenbachium όταν 16. ει]

τι ante Wyttenbachium \

21. o των φιλοσόφων λόγος]

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ ΙΔΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΙ,Ι

haec secludenda esse vidit Iacobsius 27. Αγεσίλαον] Αγη σίλαον posui et hic et p. 224, 12. et 225, 8.

Ρ. 224, 2. ζών] ζηλών requirebam, ut hoc dicat: αuo pacto laconicos mores aemulans simul peregrinae discipli nae particeps fieri possit 3. κοινωνήσοι) κοινωνήσει

κάμνω - κάγώ] hine suspiceris in superioribus aliquid 5. 6. ευθυμίας - αί

de Αgesilai valetudine excidisse

ρουμένου] haec vitium alunt ut multa alia in sequentibus 7. 8. σωζοίμεθα] σωσοίμεθα propιer έσοιτο 9. 10. ει δέ τι ειωθότων έσοιτο καλόν, τόδε σοι] ει δέ τι των ειωθό των έσοιτο, καλόν τότε σοι 13. αμείνω ών] αμείνων

όν . 15. επίφερε] πρόσφερε 17, 18, κατά τα αυτά] κατά ταυτά αει? cf. Platon. Phaed. p. 79 d. 18. 19. φύσεις εστί τούτον]φήσεις, έστι τούτον 20. όσια είσομαι] όσια πείσομαι scripsi, uί λακωνικόν παθείν dixit idem scripίοτ apud Sίob. Flor. 66, 88

24. εραστήν]. εραστής

26.

αξιομαθήτορον] αξιομαθεστέρων 28, αρχής] αρετής Ρ. 225, 1. ήπερ εν λάκκω] praeclara vero τροφη αuae ex puteo et cisterna petitut, scripsi εν Λάκωσι. 2. αρτιφυής] αρτιφυούς οδάς] ώδάς 3. παιδείαι) παιδιαι 3. 4. μύθοι γραφών εκβάλλοντες] μύθοι γραών εμβάλλοντες (non εισβ. ut impressum est) scripsi ell. Platone Τheael. p. 176 b. ο λεγόμενος γραών ύθλος et Luciano Philops. 9 γραών μύθοι τα λεγόμενά εστιν mitιο alia.

Ρ. 226, 10. Λύκων] Τroadensis opinor, de guo cf. ad Stephanum Βyz. p. 721

24. Φιλόσοφος] cod. Laur. apud

Walzium Αrsen. Viol.p. 306 Ιέρων ο φιλόσοφος, pro quo scribendum videtur Βίων ο φιλόσοφος. egregie convenit Βioni Borysthenitae et haec et quae huic proxime infertur

sententia, cum qua compara quae leguntur p. 202,22. alius

fortasse Ωρίων praetulerit, de quo vide infra ad p. 289, 19. Ρ. 227, 6. ανεπίτακτα] ανεπιτάκτως

8. Φιλιστίω

νος] non memini Philistioni dicta tribui oratiοne soluta con signata, nec dubium mihi αuin nomen corruptum sit, pos

sis Μοσχίωνος suspicari

24. Στίλπων] eadem de Stil

pone alii referunt, v. Wyttenb. ad Ρlut. p. 5 f.

Ρ. 229, 6. προστρίβεσθαι] προστίθεσθαι Ρlutarchus

7. προσαρμόττειν] και προσαρμόττειν ν

ΙΟΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕCΤΙΟΝΙ8

ΧΙ,ΙΙ

Ρ. 230, 6. καγώ - βίωl separavi a praegressis, v. Εurip. fr.287, 20 Ν. 8. ενδοίησαν] αν δοίησαν Νauckius 9. ώρισται] ώκισται Νauckius, gui hoc fragmentum a

praecedenti versu καγώ -βίω separandum vidit Ρ. 231, 15. ανδρος - γνωρίζεται] est in Μenandri ΠnonOsί. 26

17. τύπος] ο τύπος

Ρ. 232, 1. Δημοκράτους! Δημοκρίτου e Stobaeo 8. αισθητού] addidi e Ρlutarcho ex Galeno emendato ut mox ή 12. αφ' ου πάλιν αισθητήρια] αφ' ου συνίστα ται, πάλιν δ' αισθητήρια e Ρlutarcho 25. τώδε δ' ενί] το δ' εν ενί e Ρlatone

Ρ. 233, 3. ένεκα] ού ένεκα 4. Δημοκράτης] Δη μόκριτος 7. μεσότητα] indicavi lacunam, v. Εcl. phys. Ι, 43, 1. 7. 8. συνθέντων) συνθέτων 8. πάλαι] πάσαι 9. τους ιδίοις) τάς ιδίας φαντασίας] hoc addidi ex n. 44. 9, 10 κινήσεως και κινήσεως 1.1. λόγου] λο γικού 13 πόσηνj ποσήν . 24, πασίσους] παρίσους e Ρlutarcho 27. αρχαίων- λόγων) haec non expedio Ρ. 234, 13. Δημοκράτης] Δημόκριτος 25. ψευδο ποιεί τα κατανοητά ψευδοποιείται τα κατά τα νοητά Ρlu tarchus Ρlac. phil. IV, 9, 2.

26. νοείται] om. Ρluί.

27. αισθητόν-νοητόν] αισθητών - νοητών Ρ. 235, 2. περί] παρά Pluί. 4 εκάστην] εκάστη Ρlut. 6. περί] παρά 11. φύσεις] φύσει 15. όρε ξιν] indicavi lacunam 18. περί] παρά της επικρα τείας] την επικράτειαν ονομάζεσθαι) νομίζεσθαι Ρ. 236, 4. τών] εκ τών? 6. ή αλλοτριούσθαι] ήλ λοτριώσθαι 7. άλλα] άλληλα Κarsten Εmped, p. 461 10. συμπεφυκέναι] addendumne ου μέντοι ! 23. Σιμύλου] Simyli versus tractavi olim Com. gr, I p. ΧΙV. nune in

alia omnia discedo 24 αφήν όρασιν ακοήν γεύσιν όσφρη σιν μία] ακοήν abundare videtur Gaisfordo, guod eum scriberet vir οptimus, unius certe sensus vix ipse compos fuit, non dubium est quin versus sit a sciolo confictus, gui cum in margine adscripta repperisset guinque sensuum nomina, ea, ut poίuit, in trimetrum coegit 26. ουδε

εις εστίν] cod. ουδέν εις έτι, euius loco quod posui l. 1. nuno recepit etiam Gaisfordus, ουδε εις έφυ Νauckius

ΙΟΙSCRΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΙ,ΙΙΙ

Ρ. 237, 1. ουδ' αψάμενος ουδείς ιδών τε λυσιτελές] apertum est excidisse olfaetus memoriam ; praeterea in ul

timis et sententia vacillat et λυσιτελές prima correpla a Si

mylo dici non potuit. pro αψάμενος cod. αψόμενος, αμod leve est veritatis indicium , scribendum enim

ουο ’ αψίάμενος ουδ' οσφρlόμενος ουδ' εισιδών το λυσιτελές . . .

indicata post το λυσιτελές lacuna, hoc fere modo explenda 5. κατέλιπεν] cod. κατέλιπε, ut videtur 7. ιδικάς) ειδικάς 9. έκτον] έκτην 10. συνθέντων) συνθέτων 14. Δημόκριτος] ν. no. 15.

ουκ άν ποθ' εύροι τώ βίω

22. μνημονευτικόν] addidi το Ρ. 238, 9. και] κατά e Ρlutareho 14. διηθούν) διηχούν e Ρlutareho . 15. κοίλα] κενά Ρlutarchus Ρ. 239, 9. 10. Δημοκράτους - γίνεται] eadem haec apud Stobaeum Flor. V post n. 34 infert Ρar. Α sic scripta δ

Δημοκρίτου. Αυτάρκει σμικρά τροφή νυξ ουδέποτε γίνεται, quorum priora apud Μaximum Τit. 32 p. 45, 40 ita leguntur

αυταρκείη τροφή σμικρά, abi Gesnerus αυταρκεί τροφή μακρά

17. μεγάλη] μεγάλης

18. Δημοκράτους) Δη

μοκρίτου e Stobaeo Ρ. 240, 4. φίλον] φίλους 10. Σοφοκλής εσθίει] έφη praefixi 11. οποίον άν] οποιονούν! 17. εθιστέον) ante Gaisfordum ιστέον, Μaximus p. 45, 55 είθίσθω

Ρ. 241, 1. ξυνοικουσών-απαιτούσι) ξυνοικεουσέων

2. αξιoύσι) αξιεύσι

απαιτέoυσι Longissime Α'

3. εκάστω) έκαστάτω

4. χείρονος]. αρείονος yel κρείττονος "

μoύνοις] μούνoισι

Α'

13. ακούσεις] ακούσει

6. -

23, 24, τη

κατανοήσει της αληθείας επιβαλείν] Ηalmius την κατα νόησιν - επιλαβείν, praestare videlur quod dedi την κα τανόησιν - έστι λαβείν Ρ. 242, 8. πλείστον) πλείον! 18. ούτ'] ό τ' e Ρindaro 26. ψευδεί] αψευδεί e Pindaro Ρ. 244, 7. ήνιος, ο Μεσήνιος] suspicor fuisse olim Δικαίαρχος ο Μεσσήνιος 9. πλημμυρούντι] insolens est πλημμυρείν transitiva potestate dictum , ut fere suspicer scribendum esse πλημμυρίεϊν ποι]ούντι 10 παρά] περι?

ΧΙ,ΙV

ΙΟΙSΟRΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

12. Πυθέας ο Μασσαλιώτης] cod. αθέας ο Μασαλιήτης, corr. Gaisfordus e Ρlutarcho Μor. p. 897 b. o. d.

Ρ. 245, 2, 3. τώ, δίνωl τη δίνη Ρlutarchus 1. 1. p.897 6. ούτω] αυτό 25. τινός] τινές e Ρlutareho,

ubi item alia rectius scripta sunt

Ρ. 246, 5. 6. θεόν ως όντα - επιπέμποντα] θεών ώς όντων- επιπεμπόντων e Stobaeo 10. ώς] ών 14. είη] vide supra ad 134, 21

Ρ. 247. ΟRΙΟΝΙS ΑΝΤΗΟLΟGΝΟΜΙCUΜ] descripsit Schubartus e cod. Vind.

et e Schubarti

schedis edidit

Schneidewinus in Coniect. crit. 1839. aperta cod. vitia non

annotavi, interdum tamen corruptamlectionem consulto tenui Ρ. 249, 10. σοφόν εν λόγοισιν] σοφόν όντ' εν λόγοισιν Ρ. 251, 7. ίδης] ειδής conieci in Μenandri Rel. p. 103 multis annis ante Cobetum; male ίδης -tuetur Schneide winus p. 65.

Ρ. 252, Ι. σπερχομένην] ερεχθομένην Ηomerus 24. φύσις ανθρώπων, ασκοί πεφυσωμένοι] αύτα anle φύσις addit Clemens, unde possis

αύτα γάρ ανθρώπων φύσις, ασκοί πεφυσιαμένοι 25. Ανδρών - δουλεύεινj separavi haee a praecedentibus, v. Schneidewinum

Ρ. 253, 4. ει] εκ 5. πάντα δ' ανθρώποις] πάντα τ' ανθρώπει' αεί? aliter Νauckius, quem vide p. 344 6. τάδ' - θεόν] haee si recte a praegressis separanda statui, post alterum versum aliquid de

credendum erit θεούς Νauckius Νauckίus

ευσεβεία

excidisse

θεόν] θεούς Νauckius ' 8. θεόν] 9. αυτώ] αυτό Rankius, αυτώ -

Ρ. 254, 7. μακρού άν] μικρού τις αν e Demosthene 8, παραβαίη] παραβαίνη e Demosthene 12. τον) delet Schneidewinus, posui το 14. πόρνης βουλήν] πόρον

εισβολήν τ' Ρrellerus, πόρον ή 'σβολήν Νauckius . 15. πα ρής] παρίης Schneidewinus μηκέτ’ αιτιώ θεόν] ante Schneidewinum μηκέτι τον θεόν αιτώ, rectius fortasse Βergkius μηκέτι θεόν αιτιώ 16. μαλακία] cod. μαλθα κία, Schneidewinus ήδη δε σαυτού ζυγομάχει τη μαλακία 19. post hune versum exeidisse Εκ της Ηλέκτρας:

ΙΟΙSΟΗΕΡΑΝΤΙΑ ΙΔΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΙ,V

Εν τοις τοιούτοις εστίν ή προμηθία intellexit Schneidewi nus, v. Soph. Εl. 978 (991)

Ρ. 255, 8. μακράν αποκείσθαι) μάκρ' απωκίσθαι 16. ανατρέφειν] αναστρέφειν Schn. 20, πάντ' έχωσι ] πάν τελούσι Νauckius

Ρ. 256, 7. θεούς] fort. θεόν σ' scribendum, celerum 10 - 12. Εκ της Ομολογούσης . . . Εκ των Βίωνος βουκολικών] cod. Εκ της Ομολογούσης των Βίωνος βουκολικών -, corr. apud haec a primo versu separanda puίο

Schneidew. p. 184 de versibus Βionis v. guae dixi ad Βu colicos ed. nov. p. 426

Ρ. 257, 19.

θεών] των θεών Schneidewinus

21. τούτου] τούτου του Schneidewinus 29. όπου γε] όπου και μή Stobaeus, όπου γε μή Schneidewinus Ρ. 259, 15, το - ή] Schneidewinus τό τοι κράτιστον, κάν γυνή κράτιστον ή, αμod non sufficit: locus mancus vi detur . 16. έστ' et το δε cod. ου] ουχί suspicabar, id que recepit Νauckius, alii ουδέν, sed vereor ne vitium in διαφέρει lateat, pro quo vide ne διαφθερεί scribendum sit, de quo tum demum iudicari poterit, si priora emendata

fuerint 26. χρήσεις] φύσεις Floril. Μonac, p. 275, 8. Ρ. 260, 4. εκείνος - ευτυχών] ελεινούς -ατυχών recle Ηerwerden 9. γεωργίου cod. 10. αποτρεπόντων cod. Ρ. 261, 21. σκοπώμεν] σκοπούμαι e Stobaeo

τάς των Stobaei cod. Β, εγώ Νauck.

λώς 1 ος γάρ αν σφαλή e Stobaeo

τών]

22. ου γαρ ασφα

23, πίπτει δ' ο πρίν

ευτυχών]χώ πριν ευτυχών πίτνει e Stobaeo Ρ. 262, 28. ούτοι αυτοί Stobaeus 29. 30. sepa ravi a praecedentibus αγοραίς] αγορά Ρ. 263, 2. μεταλλαγέται πραγμάτων] Εupolidis locus, de

quo et Com. gr. Η p, 549. nune ita mihi scribendus videlur: ή πολλά γ' εν μακρό χρόνω γίγνεται, μεταλλαγαί τε πραγμάτων [κυκλούσι],

μένει δε χρήμ' ουδεν εν ταυτώ ρυθμώ. non ex parabasi, guae Schneidewini opinio est, sed ex chorico carmine haec ducta videntur 4. Φανιέως] Φα

νίου, quae Μenandri fabula est, Schneidewinus, qui sequen

tem versum, in cod. sic scripίum μήπoτ' επαννέσης πριν άνδρα ίδης σώφρονα, Τheognidis (963) esse intellexit

ΧΙ, VΙ

Ι)ΙSΟΚΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

19. πλείστον) μηδέν ex Εur.

21. κακoίσιν] κακoίσι δε

ex Εur.

Ρ. 264, 21. πάντ' έχωσι] πάν τελούσι Νauckius Ρ. 265, 4. έχειν πολλήν] πολλήν έχει e Stobaeo 8-10. separavi hos tres versus a superioribus

8. τους

φύσαντας] τώ φύσαντε Schneidewinus, immemor verissimae observationis Valckenarii, quam optime tuetur Geelius ad

Ρhoen. 34. itaque τον φύσαντα scripsi

9. συνθύτης τους

θεοίς] delevit articulum Schneidewinus, αμi mihi potius ex

ποτέ corruptus videtur, hoc reposito, θεοίς, αμod inutile additamentum est neque ad verborum structuram satis com modum, delendum eral 10. μηδ'] μήτ' 18. όθεν]

ο μεν e Stobaeo

19, πρώτον] e Stobaeo additum

20, αυτό την] αυτό τούτ' είναι e Stobaeo . 24, νέοι] de sidero καυτοί. fort. καυτοί νέοι ποτ' ήσαν, ήπίως τέκνων 27. τερματίζεται) ερματίζεται Νauckius

Ρ. 266, 9. σοφάς] πολλάς ex Stobaeo aliisque 15. ουδε θηράσθε δήπω] ουδ' εθηράσασθέ πω ex editι. Εu ripidis 27. άθυμος] ράθυμος ex Εurip. fr. 239. 28. ευανδρίαν] recte alias ευδοξίαν -

ΑD FLΟRΙLΕGIUΜ ΜΟΝΑCΕΝSΕ.

Εdidit Walzius post Αrsenii Ion, p. 494 e eod. Μonac. VΙΙΙ. fol. 39. Walzianorum ignarus fuit qui simillimam dictorum collectionem e cod. Leidensi(Voss. 13)publici iuris fecil Laur. Rynhard Βeynen Lugd. Β. 1837. libellum mihi non visum cognovi e commentatione Β. ten Βrink in Ρhilol. Gotting. VΙ p. 577. dictorum fontes non indicavi nisi fere φuos Βeynen et len Βrink non indicarunt, qua in re pluri mum me Νauckii diligentia adiuviί, φuem vide etiam Ρhilol. ΙΧ p. 367 sqα.

Ρ. 267, 5. αρχέσθω] ανανεούσθω Leid. e Leid. .

3. νόει] τίμα Leid.

παρά] περί

8. θεός ου ληπτός ει

δε ληπτός ου θεόςjsi tetrametri pars est, scribi potesί θεός άληπτος, sin trimeter, ο θ. άληπτος vel cum Νauckio θεός

ουχί ληπτός

9. θεού] θεώ e Leid. 11-13. Ρorphyr. 11. ώl e Leid. τώ Μonac, o αν Walzius 2. παρέστηκ' Leid. 13. ουχ] ου μή e Leid.

ad Μarc. 20.

ΙΟΙSΟ RΕΡΑΝΤΙΑ Ε,ΕΟΤΙΟΝΙS

ΧΙ, VΙΙ

16. Ρorphyr. ad Μ. cap. 11. 18. αυτού] εαυτού cυd. v. Ρorphyr. ad Μ. c. 15. 23. τώ τέλματι] τώ τέλαιτ Leid., latet proverbium mihi duidem ignotum, fallitur ten Βrink

Ρ. 268, 1. γαμήσας] γαμόσαν Leid. γήμας Βeynen 3. νομοκλοπέεν] γαμοκλοπέεειν e Ρhoeyl. . εθέλης] seclusi 6 - 8. Ρorphyr. ad Μ. c. 16. 7. ή] μόνη Leid. 12-14. Ρorphyr. ad Μ. c. 13.

13. τού] om. Leid.

18. τη ψυχή] την ψυχήν ? 23. Ρorphyr. ad.Μ. 35. Ρ. 269, 1. τελειότης] τελεότης Leid. 3. ή αγαθή ) haee addidi . 15. καταφόριον] καταφύγιον 17. πυρί] της e Leid. 22. ισχυρόν] ισχνόν e Leid. 26. αληθέ στατοι] corruptum

Ρ. 270, 5. άρισται) άριστα Νauckius 17. το τολμάν] τόλμαν 21. ευχαριστίας] ευχρηστίας male Leid. 26. εν add. e Leid.

Ρ. 271, 1. ελέφαντα] ανδριάντα e Leid.

5. τάχι

στα] male servavit scriptor, guod reete habet in eiusdem dicti alia forma p. 185, 22 7. εκάτερον) εκατέρου e Leid.

17. εθέλεις] ει θέλεις dedi; in Leid. haec ita scribuntur ξένοις μεταδιδού (sic) και τους etc. 18. ενόντων) εόν των ten Βrink, gui Democriti sententiam esse ostendit

26. άπρακτον] vide supra ad p. 176, 6

Ρ. 272, 3. λιμήν - αλυπία] ν. ad Μenandri Μonost. 318. 4. ιατρεύειν] ιάσθαι? ut sit troch. tetram. 8. Ρor phyrius ad Μ. c. 14. 9. πολλά] πολλάκις? 13. ευ πορώτερον] εύπορώτατον e Leid. 17. πολλοί - εισι] Ρhilonis esse vol. VΙ p. 236 Richt. monuit Νauckius

20.

περιπέσωσιν] rectius μεταπέσωσιν

Ρ. 273, 9. άλλα] όλα Leid. όσα Βeynen, τα Εpictetus 12. ταχύ] τάχα Leid. 13. προϊούσαν] προσιούσαν e Leid. 16. το καλόν] τό καλό e Stobaeo Flor. V, 77. 17. δεί] χρεών Stobaeus 22. και 1 κου Εnch. 21.

ten Βrink την] τον idem ex Antonio 24. 25. όσω] όσα Ρ. 274, 3. εφημέρας] εφημέρου Leid. 9.τά εαυτών] τα εξ αυτών Leid. 18. τού] νύν ουκ ] ουκέτ' ?

23. ημαρτημένα] αμαρμένα Leid. αμαρτήματα frustra cor rigit ten Βrink

Ρ. 275, 6. κρείσσον - φέρειν] Sophoclis fragm. apnd

Νauck, p. 142

θεώ] γάρ add. e Leid.

7. γάρ add.

ΧΙ, VΙΙΙ

ΙΟΙSΟΕΕΡΑΝΤΙΑ Ι,ΕΟΤΙΟΝΙS

e Leid. Sophoclis est fr. 227 όν] ος Leid. θεός) τιμά θεούς Leid. 8. Εurip. fr. 759, 1

τιμήση 13. ζήν]

μή Μenander Μon. cf. supra ad p. 114, 2. 14. επαινέσης πρίν άνδρα ίδης σώφρονα] emendavi e Τheogn. 963. si militer idem versus corruptus legebatur apud? Οrionem

Αnthol. p. 263, 6 16. 17. Ιortasse Αgathonis fragmentum 18. πέρας] Demoslh. de Cor. 258 21. πανταχού] πολλαχού Μenander in Com. ΙV p. 288.

Ρ. 276, 1. αχαλίνων) Εur. Βacch. 385. 4. περιττά] πε ρισσά e Sophocl. Αnt. 68. 6. ελαττόνων] ελασσόνων ex 12. Εur. Iph. Τ. 1032. 13. πάσα] Νonnus Dion. 42, 209. 24. του λαμβάνειν] cod. τώ λ.

Εur. Αndr. 189.

25. των δυνατών] των γάρ δυναστών ex Εur, fr. 95. 26. Εurip. fr. 719. Ρ. 277, 1. 2. Εurip. Μed. 598. 2. κνίζει ] κνίζοι 3. Εurip. fr. 638. 4. έσθλόν] γάρ έσθλόν ex Εur. fr.515, 1. 5. τράπεζα) Μenandri esse suspicatur ten Βrink,

quem redarguit verbum πέλει. cf. Simplicium ap. Ρors. Αdv.

p. 278 καλώς είρηται ότι η χωρίς λόγων τράπεζα φάτνης ουδεν διαφέρει . 6. ψεύδος] ψεύδος δ' ex Hom.0d. γ',20. ερέει] exeidit comma

10. Αesch. fr. 85.

15. Ο%Ο

πήνj σιωπήν . 20. γάρ] addidi ex Εurip. Hipp. 701. 23. ευλάβεια] fort. versus fuit αλλ' vel ή δ' ευλάβεια καλόν έθος τους χρωμένοις

24. Εurip. fr. 1071.

Ρ. 278, 7. Εurip. fr. 774. ίν' άν Αrist. Ρl. 1151.

8. πάσιν εις ήν] πάσ'

9. Τheogn. 957.

10. Εurip.

13. γάρl add. ex Εur fr. 760. σοφώτα τος] σοφώτερος ex Εur. 16. φίλου οικείου] οικείου φί λου Εurip. Αndrom. 986. 17. πονηρόν μέν] πονηρά μεν γαρ Leid. πονηρον μεν γαρ ex Achille Τat. 1, 7. Οr. 1155.

18. δε και corr. pro και δε αμορφία νοσή] αμορφία δυσ τυχή Leid. αμορφίαν δυστυχή Αchilles Τatius, ubi Vat. άμορφίας 20 ει] ήν Ρ. 279, 25. ισχυρότατον] ψυχρότατον Ρ. 280, 7. συνείδησις] ή αγαθή exeidisse videtur 8. 10. έλεγε ) dele hypostigmen

18. έλαιον] ελαίαν

Ρ. 281, 4. ηδονήν] add. videlur μόνην

ούτε

Μήδου] Μίδου malim

6. ουδε]

22. ούτω] malim τούτω

Ρ. 282, 6. 10. πλέειν - συμπλέει) πλείν - συμπλεί

ΙDISCRΕΡΑΝΤΙΑ LΕΟΤΙΟΝΙS

19. σαυτού ασθενέστερος !

ΧΙΛΙΧ

24, 25, άλλος οιος εγώ] alias

άλλος εγώ

Ρ. 283, 14. οργήν] αρχήν

19. εί] έφη, ει?

22. Ισοκράτης] Κάτων! 28. Καλλίων] Καλλίας Αθη νών] Αθηναίων ? Ρ. 284, 14. χαλεπώτερος] χαλεπώτατος Νauckius

20, υβρίσω] Εuripides υβριώ dixerit 22. πρόνοιανjπριόνα Μaximus Conf.

26. ατυχείς] ευτυχείς Walzius

Ρ. 286, 3. εν addidi

4. μάλλον addidi

Ρ. 287, 5. αλλ' υγιαίνουσιν] fort. addendum oυ τους coll. Stob. Flor. ΧΙΙΙ, 25. 21. πλουσιώτερος] πλουσιώτατος Ρ. 288, 14. ου γράφoυσινl delevi ου 17. κατασα πήναι] κατασκλήναι Νauckius 22. Υπερίδης] Pythago rae tribuit Αppend. Flor, p. 161, 1. ubi quod edidi ά φρο νείς et ά ποιείς sie intelligebam, boni viri esse non verbis sed rebus quas agit ostendere quae animo sentiat. sed cum

cod. habeat άφρονείν et α ποιείν, recle Cobetum correxisse puίο ευ φρονείν et ευ ποιείν, ad eandem igitur normam 26. τόν] ορών Vel

etiam hic locus conformandus est.

ιδών πλούτος] p. 203, 8.

πηλός ? Νauck. ρύπος ell. Τheone Rhet. Ι Ρ

Ρ. 289, 3. φωνή δ' ανθρωπίνη χρήται] ν. praef. ad vol. ΙΙ p. ΧΧΙ et vol. ΙV p. LΧΙΧ Φίλων] Χίλων Νauckius

19. Ωρίων] Οrion Epicuri discipulus memoratur a Diog. Laert. Χ, 22. nec incredibile est hunc ipsum hoc loco intelli gendum esse; vide quae supra dixi ad p. 226, 24. Ηieronis nomen latere et hic et p. 290, 6. 8. existimabat Ritschelius.

φιλούντα] φιλοπονούντα p. 290, 8. ΑΙΟ ΕΧΟΕRΡΤΑ VΙΝDΟΒΟΝΕΝSΙΑ.

Descripsit e cod. Wind. (Νessel. theol. CΧΧVΙΙΙ. Lam bec. theol. CCCΧΧ) Μ. Ηauptius, edidit Ritschelius progr. acad. Βonnae a. 1839. fontes dicίorum pete e commentariis Βitschelii.

Ρ. 290, 6. 8. Ωρίων] Ιέρων R (i. e. Ritschelius); sed ν. ad p. 289, 19. 10. 11. εκείναι εάν] εκείναις αν μεν ει δε] εάν δε R 17. ταχείς ] τραχείς e Demophilo 17. 18. οξύθυμοι] οξείς θυμοι e Demophilo 8ΤΟΒ. ΕΙ,ΟΕ. ΙV.

τIscRΕΡΑΝΤΙΑ LΕσΤΙΟΝΙs

Ιμ

Ρ. 291, 2. ο

φθόνος] φθόνος Νauckius; Αrisίοιeli sen

tentiam tribuit Αrsenius, male, ut videtur 5. οίς μή] οίς ουκ Stobaeus . 8. ο φθόνος] ο λόγος της λύπης supra p. 274, 13. 9. όρκον] add. Hauptius e Μemandri mon. 25. 22. ωφέλειαν Ι της ψυχής add. R 23. ιδίας] ήδείας R ex Αrsenio

Ρ. 292, 22. τόν] ιδών? an oρών? 26. εκγελασθήση] γελασθήση vel καταγελασθήση R Ρ. 293, 2. συνεσθιόμενον] cod. Gud. συνεστιόμενον, 11. γαμείν] γαμή R, αuod probari potest, si auctοrem huius versus tale quid scripsisse putamus: γυ corr. Οrelli

ναίκα κατορύττη τις, ουχ όταν γαμή.

12. γυναίκα γάρ

θάπτειν ή γαμείν] interposui άμεινον, cf. Chaeremon (Phi lemon !) apud Stob. Flor. 68, 22. 17. Αντιφάνης] Αντι φών ? 24. εκφήνης] cod. εκφάνης 25. τάς φιλίας], την φιλίαν alibi 29. ήδη add. R Ρ. 294, 6-9. duo coaluisse apophthegmata suspicatur

R. ef. Floril. Μonac, p. 281, 1-3.

10. απαίδευτον] απαι

δεύτου

Ρ. 296, 7. 8. Εuripides fr. 1029. DΙCΤΑ SΕΡΤΕΜ SΑΡΙΕΝΤΙUΜ.

Continentur in cod.

Val. DC0ΧΙ. fol. 95. cf. Βoissonade Αneed. I p. 135 Walz. cf. Stobaeus Flor. ΙΙΙ, 79. 80.

Ρ. 296, 16. ισχύει) ισχυί

23. μηδεν] μηδένα

Ρ. 297, 5. τραχύς ώνj τραχέσιν Νauckius, αρχός ών Strοthius 15. ουκ εγγόνους] ου συγγενείς 23. ο Ζαμίου] Εξαμίου Ρ.298, 3. καλούς] καλούς κάγαθούς? 4. Τευταμίδου)

Τευτάμου Scribebam Berolini m. Decembri a. ΜDCCCLVΙ.

Αddenda ad Vol. Ι. Ρ. 2, 8. τοσώδε μάλλον αύξεται τελουμένη] ferri non posse τελουμένη certum puίο. Εuripides fortasse καθ' ημέραν seripseraι, αuo ducere videtur Τheodectes Sto baei Flor. ΧΧΧΙΙ, 6. αύτη δ' όσωπερ αύξεται θνητών γένος, τοσώδε μείζων γίγνεται καθ' ημέραν, φuae manifesto ad Εuripidis imitationem dicta sunt. sed possunt etiam alia

conici, e. c. τιμωμένη. cf. Iamblichus Stobaei Flor. ΧLVΙ,

62: πάν γάρ το τιμώμενον αύξεται, ελαττούται δε το ατι μαζόμενον Ρ. 8, 10. καλών] legebatur κακών: correxit etiam G. Α. Ηirschig, cuius emendationes in Βergkii Αnnal. Μar burg, vol. Χ p. 294-376 nunc demum mihi innotuerunt

Ρ. 11, 8. ζητείν - παραμενουντας] haec Νauckius probabiliter e Ρorphyrii ep. ad Μarcellam ducta conicit

9. κατά] και μετά scribendum e marg. Gesn. Ρ. 13, 3. ψυχή-τελεωτάτη] praestaι αμοd cod. ap. Οrell. Οp. sent. vol. I p. 495 habet ψυχής-τελεότης 5. αμείνω] ita, ni libri fallunt, etiam Herodotus passim seri psit, ut nihil apud Democritum mutandum sit

8. τά δε

λείποντα) bene Hirschig τά δ' ελλείποντα

13. ζηλουμέ νων] rectius fortasse ζηλευμένων 16. ά] imo τά κάρ τα] κακά Iacobsius 18. πλειόνων] πλεύνων ! 21. αεί]

imo αίει

23 ών νόμοι] hoe posui ex Α, vulgo o νόμοι,

fort. τών οι νόμοι

Ρ. 17, 6. Σωκράτην] Σώπατρον praecepit Gaisfordus in indice, in adnot. ad h. 1. pro º Jamblichum" corr. So

patrum' et CΙΙΙ pro CΙ

16. τάς των όλων - κτήσα

σθαι] haec Perictionae verba intellegi non possunt nisi ita

correcta: τάς τών όλων φύσιος και τάς σοφίας έργον εστίν αυτό τούτο κτήσασθαι Ρ. 18, 2. α δε παρ' ενι] ά δέ γα ενί? 5. ίδια] malim ιδία 8 μουσικά] videtur hic et alibi in his pylha Gl +

Ι, ΙΙ

ΑΙΟΙΟΕΝΙΟΑ ΑΙΟ VΟΙμ. Ι.

goricae doctrinae dorieis monumentis αωσικάν scribendum esse 9. οιος εστί] οιός τ' εντι ex Iamblicho Cohort. c. 4 dedi; aliis locis εστί servavi, ac videntur utraque forma hi dorici scriptores usi esse 10. γένη) τά γένεα ex Iam

blicho 11. συναρθμήσασθαι] Schäferus εύρυθμίσασθαι, cod. Schowianus εύρυθμίσασθαι, Iamblichus συναριθμή σασθαι, Iacobsius αριθμήσασθαι 12. είναι και αλα θέστατος] ήμεν και παναλαθέστατος ex lamblicho 13.

ανευρηκέναι] recte Iamblichus εύρηκέναι

14. κα

τόψεσθαι] recte lamblichus κατοψείσθαι, ut voluit Iacob

sius πάντα τετά] πάντα τα vulgo et lamblichus, πάντα τε 19. τελειότας] fort. ubique τεληότας restituendum 24, 26, 27. αυτά] malim αύτα 25. οφθαλ

τα Gaisfordus ex Α

μών] non credo scripίοrem sine causa orationem variasse, itaque oπτίλων scribendum 27. ποδωκεία] imo ποδώκεια auί ποδωκία

Ρ. 19, 31. ούτω κά τις αθρησάτω] scripsi αθρήσαι, malim nunc αθρήσαιτο, αua forma sequiores usi sunt Ρ. 20, 19. έντίν οικειοτέρα] servavi έντίν ubicunque cod. Α offerret, αμamquam recle F. Α. Wolfius ν anle voca lem sublrahendum statuit

31. γεννή] corr, γεννή

Ρ. 23, 10. όκκαν] eliam in huius voculae scriptura ubique cum Gaisfordo cod. Α seculus sum, quamquam non

dubium esse potest, αμin vera forma sit όκκα

31. 32. σύν

ταγμα) οιον σύσταμα ex ms. Brux. ubi σύστημα Ρ. 24, 20. άν] malim όκκα Ρ. 25, 12. άθεος] ήθεος scripsi, fortasse iniuria Ρ. 29, 24, ίσον] difficile dietu est utrum ίσον dixerint an ίσον Dorienses in prosa oratione

, Ε. 31, 8.

τίνων

ούνl. scripsί τίνων ών, malim nune

14, προτρεπτικά] praefero nunc ποιητικά 18. τά] recte delet Gaisfordus Ρ. 34, 11. πρακτοις] πρακτέοις malim

τίν' ων 27.

coll. 1.

Ρ. 35, 24, μένοντες] recte Schowius μεν όντες Ρ. 39, 19. εμού] εμέο scribendum; celeros ionismos in hac aliisque Εusebii eclogis obliteratos monitus lector ipse restituet.

Ρ. 61, 21, όταν -προσδοκάςl sunt Αntiphanis versus,

ΑΙΟΙΟΕΝΙΟΑ ΑΙD VΟΙΛ. Ι.

Ι,ΙΙΙ

de duibus dicίum est Com. gr. ΙΙΙ. p. 153 et Ρraef. ad Stob. vol. ΙV p. ΧΧΧ

Ρ. 62, 11. αυτή] αυτούς Νauckius 24. ηρετή] imo αρετή Ρ. 63, 16. * Τενύ] Τέννη perspicue cod. Μend. apud Νauckium Τr. Fr. p. 456

Ρ. 64, 5. και φοβοίτο] scribendum videtur αει φοβοίτο Μενάνδρου e cod. Μend.

Ρ. 69, 26. praefige lemma

Ρ. 71, 6. 7. primum horum versuum Sophocli assignat Τrinc. alterum eidem poetae Αrsenius, v. Νauck. trag. p. 260. coniunxi autem hos versus ad unum fragmentum, αμο niam primus versus sine altero nihil habet, αuod titulo περί φρονήσεως respondeat, praeterea personarum vices in αicandae erant : apertum enim est, cum primus dixisset boni

viri esse infelicibus auxilium afferre, alterum respondere prudentis esse videre ubί id tuto et recte fieri possit.

Ρ. 72, 28. ών] oις Hirschig

Ρ. 74, 21. Θεοβούλου] Κλεοβούλου scribendum eum Νauckίο

Ρ. 75, 11. μηδέν ατακτείν] ceteris coniecturis praesti terit ες μηδέν άτακτείν 15. 16. εις-προς] εις-εις ! an πρός-πρός" cί. n. 67. Ρ. 76, 2. και την] κατά την Ηalmius Ρ. 78, 4. αμείβονται] malim αμείψονται, αμο ducit se quens αποδώσει. praeterea fort. σε addendum 6. εάν δέ τινι] ante haec plura videntur excidisse 7. φρονιμω τάτου] φρονιμωτέρου scribendum esse ostendunt sequentia 8. φρονίμως] νομίμως ! 14-20. Εκ μεν-νοημά των..] haec Αristoxeno assignanda suspicor, αμί ea in libro

Πυθαγορικαι αποφάσεις inscripίο et frequenter a Stobaeo laudato posuerat. cf. φui plurima ex Αristoxeno derivavit Ιamblichum V. Ρ. p. 139. 24. Αριστοτέλους) non Sta

giritae, opinor, sed eius, ex cuius libro περί αρετής

plura attuli Stobaeus I, 18.

CΟΥm

26. τη ψυχή] recte την

ψυχήν m. Gesn. et Α ex em. τη ψυχή m. pr. Ρ. 79, 3. ψέλλια] rectius ψέλια

Ρ. 81, 4. ευτoνήσαντες] ευστοχήσαντες Hirschig nescio quam ob causam

Ρ. 83, 9. μηδε της αληθείας επί μικρονlita scripsi eum

Ι, ΙV

ΑΙΟΙΟΕΝΙDΑ ΑΙΟ VΟΙμ. Ι.

νulgo legatur είη της αληθείας και μικρόν, Gesneri margo, e Μend. cod.. ut videtur, και της αληθείας μηδε μικρόν, quod verum videtur, modo scribas και της αληθείας μηδ' είπι] μικρόν, et statim εφικόμενος pro άφικόμενος, ut vo luit Ηalmius 12. ώσπερ εις κενόν σκάφος το από της φρονήσεως έρμα δεί προσεμβάλλειν] desideratur rei comme moratio, αμacum vacuus linter comparatur, scribendum vi

detur ώσπερ εις κενόν σκάφος (τον βίον] της φρονήσεως έρμα δεί προσεμβάλλειν 14, ώσπερ εις οδον εις τον βίον -συντίθησιν εφόδια] ita Gaisfordus e cod. Schowii dedit, at recte abest a ceteris libris alterum εις 24. δυνάμει] imo δυνάμι, αμae forma ubique his seriptoribus reddenda est: idem de ες, αιεί, αι aliisque valet Ρ. 84, 5. αυτέων) insolens in dorico scriptore forma pro αυτών 9. 10. κατ' άλλα και άλλα) άλλα και άλλα? an κατ' άλλα άλλα ! 12. συναρμογά] malim α συναρμογά αμφοτέρων] αμφοτεράν! 13. φύσιος redundat 14. ουκ] ού κα? 20. μεν] aut delendum est, aut exeidit

in sequentibus aliquid 26. σπωδάς] hoc iam ante Ηir schigium restituit Gaisfordus

Ρ. 85, 1. και διάχυσιν] hoc melius abesset, cum subiec tum loci sint nomina άνεσις διάχυσις ευτυχία 8. αυτά]

ηalim αύτα

, 10, πράξεσίlimo πράξισι

άλλανl reelius

αλλάν αύτα] αύτ' αν libri, fort. αύτα και Ρ. 87, 1. μεθύοντας] confirmat crisin nostram de h. 1.

Diogenes Laert 1, 6 p. 20, 41 Cob. οικέτην παρ' οίνον μή κολάζειν, δοκείν γάρ αν παροινείν 3, δεσπότας, ου συγ

γενείς κτήση] δεσπότας κτήση τους συγγενέας Diogenes 1. Ι. Ρ. 88, 3. τραχέσιν] libri τραχύς ών, illud Νauckius, αρχός ών fortasse rectius Strothius apud Iacobsium Εp. er.

ad Schow. p. 225

19. πάντων.] 20. και πόλις) και πολύ Schleiermacherus;

Ρ. 92, 15. εποίησεν,] dele comma

dele punctum

locus ne sic αμidem integer

Ρ. 98, 21. ευνοούμενος] v. Cobelum Μnem. ΙV p. 275 Ρ. 99, 9, επιτιθήται] imo επιτίθηται

Ρ. 105, 9. ουδε εν] ίypothetae error pro ουδέν Ρ. 106, 2. ισχυρότερον) ψυχρότερον etiam Hirschig Ρ. 115, 3. απωσάμενοςl praestat fortasse απωσόμενος

ΑΙΟΙDΕΝΙDΑ ΑΙD VΟΙμ. Ι.

Ι, V

4. αιστώσαι] ita Grotius, libri ανιστώσαι; locus nondum emendatus

7. όντως δικαίως οσιεύσει] pro όντως δι

καίως guid scripserit poeta nemodum repperit, retracίο etiam

quae ipse conieci. sed pro οσιεύσει omnino scribendum όσιώσει, ut iam Valckenarius vidit 8. εί-αυτών] fort. recte pro spuriis habuit Gesnerus post hane vocem indicare debebam

10. χαλινοις.] lacunam 17. Θεοβούλου)

Κλεοβούλου Νauckius, Chiloni idem dictum tribuit Deme trius Stobaei Flor. ΙΙΙ, 79 p. 88, 8.

29. σοι] τοι? an

1. 30. σοι delendum ?

Ρ. 116, 7. έστηκεν] libri έστήκει, αμo praesenti utilur etiam Strabo VΙΙΙ p. 384. at barbarum hoc ; scio, sed talia baud pauca habet Strabo, ex quo genere praeter alia multa

est illud υπελθετέον ΧΙΙΙ 622, audacula coniectura frustra remotum a Cobeto VL. p. 360. eadem forma usi sunt Ηe

rodotus medicus apud Μatthaeum Οpuse. med. gr. p. 281 et Αgathinus p. 288, eandemque tuetur etiam verbale με νετέον, quo vel boni scripίores utuntur. Ρ. 119, 15. το 1 malim τον

Ρ. 121, 5. αυτή] ser, αυτή Ρ. 125, 4 ος] hoc addidi, sed ne sie quidem locus emendatus est, αμi ita fortasse constitui potest: αλλ' ώσπερ Διογένης, επει-,, τούτον ώθει", πρός τάδε . . . in dicata lacuna, Sed quemadmodum Diogenes diceύαί τούτον

ώθει, proinde tu quogue nimium onus delrecία. 6. τον κίονα] latere opinor nomen hominis corporis robore

insignis, e. c. τον Ισίωνα 11. δι' ευπορίαν -σύστειλoν] malim nunc δι' ευπορίαν διάστειλον, δι' απορίαν σύστειλον Ρ. 126, 11. τις ζήση] abest τις ab Α, recte, modo ζή σης scribatur

Ρ. 127, 11. ή ώρα] malim ώρα cum Νauckio

έρυ

μα] έρμα Νauckius

Ρ. 128, 9 επιθέσθαι] hoc posui pro αποθέσθαι, sed videtur aliud quid latere

8. παρανομίας] παρoινίας !

11. αισχυνόμενος] interpretamentum esse videtur verbί εγ καλυψάμενος 15. συγκαλυψάμενος] εγκαλυψάμενος malim 25, 26, μιά φορητόν, μια] ita scripsi pro edito μίαν φορητήν, μίαν - apud Εpictetum legitur την μεν, φο ρητήν, την δε - possis eliam μίαν ή φορητόν, μίαν ή

Ι,ΥΙ

ΑΙΟΙΟΕΝΙΟΑ ΑΙΟ VΟΙμ. Ι.

Ρ. 129, 8. παρ' αυτώ διαιτείσθαι] fort, παρ' αυτώ διαιτάσθαι Ρ. 130, 4.

Πυθαγορικά αuae his subiciuntur, ad Αri stoxeni Πυθαγορικάς αποφάσεις referenda videntur Ρ. 133, 21. υπάρχειν) post hane vocem exeidisse ali quid in hane sententiam iία neque in terris divitiae tibi sunt eapelendae, intellexit Ηieronymus Wolfius 26. άν] hoc addendum esse iam ante me intellexit Schweighaeuserus

Ρ. 134, 2. εν μεγάλη τυγχάνοντα] τύχη όντα Schweig haeuserus, ego suspicabar μεγάλη εντυγχάνοντα velμεγάλης τυχόντα 15. in adn. dele verba " nisi - πολυτελείας '' 21. έμπλησις] Η. Wolfius έκπλησις

Ρ. 145, 19. πολλούς] πλουσίους?

22. τους δ' εν μέ

λιτι] haec fort. in marginem reicienda

Ρ. 146, 8. εκ-εκπορεύονται] επι-εμπορεύονται scribendum e tit. LΧVΙΙΙ, 37.

26. 28. 29. ταίς αισχραις

επιθυμίαις-βαρυτέροις δεσπόταις τους] restitue dativorum formas ionicas 28. πολύ] imo πoλλον 29. ταύτα] sententia πάντα postulat

Ρ. 147, 2. αείρει] Valckenarius εγείρει, si quid mutan 3. τό] ante Valckenarium τον Ρ. 148, 27. ουκ εισέρχεται] reqairo futurum et verbum

dum, malim αέξει

rei accommodatius quam εισέρχεσθαι.

Αpollodorus scri

pserat opinor εισδύσεται. Νauckius εισερπύσει Ρ. 149, 18. λέγω] Νauckius λέγει, malim έλεγε 28. τάλαν αιτώ τι] vulgatae scripίurae ει δέ τ' αιτoίην Grotius εί τι δ' αιτoίην substituerat, Cobetus εί τι δ' αιτοίμην sed aliud quid scriptum fuisse ostendit φuam exhibui scriptura cod. Α, in qua tale quid latere videtur:

τάλαν, επαιτείς, είτ' έφη ουκ αγαθόν είναι ταργύριον, in αuo τάλαν, επαιτείς; o bonα slipem petis? amaloris verba sunt, pro επαιτείς alii fortasse aptius quid reperient

Ρ. 151, 23. ών-ών] ώ-ώ ? 26. ούτω] ita Α, vulgo ούτε ΙΥΘΥUlS

ουδ' εις

25. oύν] om.Α

ούτ' ίσμεν] ούτ' είεν άν Dub

27. ταύτας], dele comma

29. ου δε εις] corr.

Ρ.152,2 αβιάστoις ήδοναίς]αβιάστας ήδοναίς Damasc. εις βιαστάς ήδονάς Iacobsius 7. εκάτερονl nonne hoc

indicat posί μή τις φιλαργυρίαν; exeidisse aliquid, e. c. μή

ΑΙΟΙΟΕΝΙΟΑ ΑΙD VΟΙμ. Ι.

ΙμVΕΙ

τις φιλοτιμίαν? cf. Αlexis Αthenaei ΧΙΙΙ p, 562 c. praeterea malim εκατέρου 11. ακρατεύεις] Ααρρηστεύεις indi

cante Dübnero, scriba de άρρητοποιείς cogitabat . 19. βλέ πομεν] typ, error pro βλέπωμεν 20. λαγνεύουσιν εις αιώνα] Iacobsius probante. Dubnero εις μωρίαν, propius

editae scripturae fuerit εις ατονίαν Ρ. 153, 7. αυτήςl corr, αυτής Ρ. 155, 14. ουδείς, κάν] ουδείς, [ος] κάν? 26. χεί ρων και ατιμότερος] Clemens Αlex. Paed.Π, 145 ex hoc loco

χείρων και ατιμότερος αυτός αυτού, αμod item Μusonio restituendum Ρ. 156, 14.

όντες] φαίνονται supplendum esse ante

me iam vidit Ρeerlkamp Μuson. p. 355

Ρ. 162, 27. oί μινίδον] fortasse Μimmermus scripserat ός μινίδον, hac sententia: tanlam antiquiorum υίrtutem non αμdivi, guί υίderim illum fortissime pugmantem.

Ρ. 163, 5. φέρετ' ώκέος ήελίοιο] indicavi lacunam, Βergkium secutus, αμi in sequenti versu είκελος fuisse

suspicalur, hoc ipsum είκελος nescio an pro ώκέος repo nendum sit. - 8. χρυσεομίτρα) Α χρυσεόμιτρε, unde malim

χρυσεόμιτρ' ώ δαίφρων άνασσα, ηediae syllabae produe tio defendi posse videtur

9. α ναίεις] ita Grotius, libri

αν είης et αν αίης i. e. άναίης, ut edidit Βergkius, quae forma fortasse etiam 22. et 24. restituenda esί σβιστα) scribendum πρέσβειρα e marg. Gesneri

11. πρέ

Ρ. 165, 4. ανδρείη] ανδρίη vel ανδρηίη malim 19. 20. ανδρείος-κρατών μόνον-ήδονών κρείσσων] resti tue formas ionicas

Ρ. 166, 7. τοις πολλοίς] ex margine illatum videtur

Ρ. 170, 10. ανέρρωσεν] rectius ανερρώσθη Ρ. 171, 4. Χίος] Κώος iam Wyttenbachius Ρ. 196, 24, ψαφιξαμένω] fort. φαμιξαμένω vel φατι ξαμένω scribendum; respici videtur dietum aliquod Αpol linis Ρythii. 31. ει δ' αυτά] ει Galei est emendatio,

libri ή, praestat αι, et αύτα pro αυτά Ρ. 197, 2.3. μάτηρ και τιθανά πασάν τε και πάντων) supplebam πασάντε [αρετάν] και πάντων [αγαθών], sufficit forsan πασάν τεληοτάτων scribere pro πασάν τε και πάντων

ΙVΙΙΙ

ΑDDΕΝΙDΑ ΑΙD VΟL. Ι.

14, τί τους πολλούς δοκεί περί δικαιοσύνης] non quid vulgus de iustitia statuat inquirit, sed quid philo sophi, stoici inprimis et peripaletici; quare τοίς παλαιούς

scribendum videtur. in sequentibus του κατά δύναμιν εκάστου στοχαζομένην seribendum εκάστω ut lin. 21. 25. άρπαξ] editum recte tueri videtur Ηalmius, quem vide p. 25.

Ρ. 198, 4, 5 και μηδενός ελευθεριάζοντος ανέχεσθαι) planior erit sententia, si και expungas 9. τύραννος] interrogationis nota ponenda. in sequentibus και πρώτον - ταύτα ποιoύντα nullam video syntaxin, pro πρώτον

Α et Τr, πρώτοις, sententia tale quid requirit αρ' ουκ άτοπον πρώτον μεν Ρ. 199, 6. έξεως.] pro puncto pone comma 18. γη ρώμεθα] imo πειρώμεθα, ul Gesnerus vidit 29. γυναί κας;] pro interrogationis signo pone comma, praeterea nescio an post γυναίκας exeiderit βιαζόμενος vel simile quid

Ρ. 200, 3. πλησίον"] unculas pone post μειονεκτών

Ρ. 232, 10. τά δ' ίδια προστιθέασι τους αλλοτρίοις] in αλλοτρίοις corruptum esse dixissem, nollem oblo cutus esset Ηerwerden. de sensu nulla esse potest dubi tatio; at productionem secundae syllabae in αλλότριος quis his cum

ferat?

16. ουδε εις] ουδ' αν εις 2

Ρ. 233, 16. επινικίων] libri επινικών, vera scriptura esse videlur επινίκων, de qua v. LDindorfium Τhes. L. G. Ρ. 235, 24. ευρείν (ευρέειν) fortasse non abiciendum, sed post αρκέοντα transponendum 26. scribe επ' 27. ίστησι 28. αιεί 29. μεζόνως 30. οίδε

Ρ. 236, 3. scribe στήσειε ή επ' (vel επι) εκάστη.

scribe κτήσι 27. ήν - κεκτησθαι] si genuina sunt, την scribendum 29. περιγενόμενος] scribe περιγινόμε νος ex Α et Vind.

Ρ. 237, 18, δίζεσθαι] δίζησθαι recte apud Ηerodotum

26. ορίζηται] malim oυρίζηται

κόρω] celerorum con

iecturis praetulerim καιρώ

Ρ. 238, 24. πολλήν γήν] όλην την γήν scripsisse vi detur, de eadem re Dio Cassius Ι p. 38 ο μεν γαρ άρξειν

διά την ανδρείαν πάσης διενοείτο της γης Socrati datur p. 276, 18

28 - 29.

ΑΙΟΙ)ΕΝΙΟΑ ΑΙΟ VΟΙμ. Ι.

Ι, ΙΧ

Ρ. 239, 11. φιλαργύρου δε! aut φιλαργυρίας δε ma lim aut supplendum φιλαργύρου δε [τρόπου) Ρ. 241, 4. scr, πάρεστι 7. κακοθηγίη] probo nune κακοηθίη Ρ. 243, 13, εν μέν] μεν abundat, sequentia guoque

18. απ' αυτού] rectius αφ’ αυτού 19. εγειρομένη τοίνυν) recte codd. Schowii addunt ή αδικία Ρ. 244, 2. αυτούς] αυτούς reetius 20. ανέχεται]

corrupta sunt

ανέξεται?

Ρ. 245, 1. Ολυμπιάδος] recte me suspicatum esse, Ρindari locum ex olympiοnicis hic a Stobaeo allatum fuisse, ostendit Ioannes Damascenus (Αpp. Flor. p. 242, 17) ubi

ex hoc Stobaei titulo de veritate affertur Οlymp. 10, 65.

Ρ. 247, 17. scr, τoίσι et 19. χρηιζόντων Ρ. 252, 13. pro 2" corr. 3, et ante κακόν dele 3

20.

ψεύδος] ψευδές Ηerwerden Ρ. 253, 7. κέρδος] ψεύδος corr. Gesnerus, fortasse

scripserat Diphilus [ψεύδος εν] καιρό τιθέμενον κέρδος ώς καρπόν φέρει - imperfecta sententia, ut initio sequentis versus forsan fuerit δένδρον Ρ. 254, 20. Βασανιστού] scribendum cum libris Με τροπαθούς, error ipsius Stobaei est Ρ. 260, 8. έπειτα] locus sanus erit si έπει reponas mu

tata interpunctione και ανακληθείς, επει- εκλήθη, μέχρι Ρ. 267, 1. βλάπτεται] typothetae error pro βάπτεται

4, προς χάριν - επ' ολέθρωl recle hune versum delet Cobetus

6. δειπνών] ita pro δείπνω conieci iam Com.

Gr. ΙV p. 582, guod ignorabat Cobetus eandem emendatio nem proponens

9. παίδες] scripsit opinor άνδρες, ut

est in primo eclοgae versu 11. γαστήρ γαστρομαργία 15. καλοίς] imo καλοίσι

άργία] Βadham

Ρ. 268, 5. Θεοδώρου υπέρ Ελπίδος Φοριανής] in po strema voce latere videturgentilicium; Φορμιανής suspicabar Ρ. 269, 2. παρείναι] malim περιείναι 17. πανΟ

πλία.] pro puncίο pone comma Ρ. 270, 7. διδύμων] corr. Διδύμων

17. που] scri

bendum πλούν cum Cobeto

Ρ. 273, 4, 5. ώ - ουσίας] haec separanda sunt a prae cedentibus 22. ών δε] ών γε Ηerwerden

Ι.Χ

ΑΙΟΙΟΕΝΙΟΑ ΑΙΟ VΟΙμ. Ι.

Ρ. 274, 8, 11. αυτούς] corr, αυτoίσι, 10 εστί, 18. έχoυσι, 19. αιεί

Ρ. 275, 19. corr. απίασιν, 28. τoίσι et 276, 3.

προσ

ηκoυσι

Ρ. 276, 16. καταδύς εις την γηνl pro εις melius scripsisseι υπό Ρ. 284, 10, εξακολουθούντα] επακολουθούντα Hirschig Ρ. 285, 2. ser ανδρήιος et μoύνον Ρ. 294, 30. φασί] malim φησί

Ρ. 295, 29. υγιαίνειν ευχή] ita dedi partim ex ΑΒ, in φuibus est υγιεινήν ευχήν, vulgo υγιείην ευχαίς, scribendum potius υγιηίην ευχήσι Ρ. 302, 21. βούληται] malim βούλεται Ρ. 305, 20. scribe"ουδε γρύ", ut haec Dionis verba sint Ρ. 306, 24, κατόψεται τι μάλλον εις το συμφέρον] pro τι Dobraeus τις, sed verum puίο αuod Cobetus voluiι κατό

ψεται τί μάλλόν εστι συμφέρον

27. το γάρ - πόνος]

hic versus a praecedente separandus videtur

Ρ. 310, 14, εξοπλιζόμεσθα φεύ] malim εξοπλιζόμεσθ' άρα, vel εξοπλιζόμεσθα δή, ut φευ extra versum positum sit: hoc usus tragicorum postulat

Ρ. 314, 15. συμφοράς σύμμαχον] διαφοράς σύμμαχον? 16. και ατιμίας] haec turbant orationis parallelismum mallemque abessent 30. άλλος] άλλο Sauppius Ρ. 315, 11. νόμιζε) ενόμιζε ex Αp. m. posui propter VI, 54, 56, ΧΧΧVΙΙΙ, 55. ΧLI, 11. ΧLVI, 78. . 11. χρόνω)

fort. [μόνω τώ] χρόνω 14.15, ώστε ή) ώσπερεί scribendum videtur

Ρ. 316, 15. ών,] dele comma 18, ίδης] v. supra ad 251, 17. 20. ήδίων] alibi rectius ευδαίμων Ρ. 317, 23. Παροιμία] recte om. Vind.

24. post

λαμβάνεται (sive παραλαμβάνεται ex Vind.) incidendum Ρ. 332, 1. εκ του αΉ haec praebuit Wind. addendum

praeterea ex l. 24, περί του γνώθι σαυτόν, αμorum in lo 17. το cum ex eodem Vind. εν ταυτώ sufficiendum μεν] το μεν ουν"

Ρ. 335, 28, ευθύς προσδόκα] ήξειν προσδόκα Compar. Μen. et Phil. p. 360, ευθύ προσδόκα Βothius, contra usum atticum, fort. ίξεσθαι δόκει

ΑΙΟΙDΕΝΙDΑ ΑΙD VΟΙμ. Ι.

ΙμΧΙ

Ρ. 337, 8. Δημώνακτος] Demonax vereor ut recte in ter poetas tragicos a Νauckio Τr. Fr. p. 643 receptus sit;

philosophus fuit, qui versu illo pro ornamento usus erat

31. τους ορώσιν] τoίσιν έργοις Ηerwerden, si quid mu tandum, malim τους τρόποισιν

Ρ. 338, 28 ευιματής] scribendum ευειματής ex Α el B

30 χρόνων] nil mutandum videtur

ΥΥΥ. S.

Ρ. 339, 1. αν

αλαζονής] nihili est verbum αλαζονέω,

scribendum αν αλαζών ής

28. corr, προσέταξεν Ρ. 340, 13. πατρί] an ποιμένι ut n. 41! 28 ου θέ

λει] malim oι θέλει Ρ. 341, 1. κακοδοξίην κακήν] κακήν redundat

14.

εις] επί malim

Ρ. 342, 11. εφ' αυτού] libri επ' αυτού, Ηerwerden εαυτού

Ρ. 344, 1. επικρύπτεις,] dele comma Ρ. 346, 12. o τω σώματι και ταις πληγαίς] ο σωματι καις πληγαις ! 16. λήσης] imo λάθης cum codd. Ρ. 347, 4. μάλιστα) μάλλον ! Ρ. 351, 11. έμμεναι] magis placereι ομνύναι vel ομνύ μεν , 17. επίσταται] Αmphis νομίζεται mihi scripsisse videtur

Ρ. 352, 5. νύν] Ηerwerden coniecit πάν

8. δι

δους] rectius δούς Ρ. 355, 7. ανάγκησι scribendum 13. πρός με θεών] recte Αnglus προς σε των θεών, i. e novos reperiίο, per

deos le oro, de08, ηe υelerum fallas usque el usque numina.

22. πέλας ή πελάσει Wind. περάση conieci, rectius περή. σει 24, ψευδόρκου) ψευδοόρκου malim cum Τrinc. 25. της] και της ! an της τ' ! Ρ. 357, 1. χρυσόν μέν] de auctore huius eclοgae etiam nunc dubius haereo; de Αnaxarcho quod suspicatus sum incertissimum esse ipse intellego. illud autem ignorari nolo, Μ. Ηauptium totum locum exiambico carmine in prosam orationem translato ductum existimare ; ac iambi cos plerumque verborum mutatione usus inda gavitversus hosce leni : ν

τoιήδε τις το παλαιόν ήμέας εκ θεών έστησε μοίρα, χρή δε πίστιν εν φίλη

Ι.ΧΙΙ

ΑΙΟΙΟΕΝΙDΑ ΑΙD VΟΙμ. Ι.

κραδίητίθεσθαι, μη διπλόη πεφυρμένους, μηδ' ορκίων επιορκίην προφερεστέρην ηγεομένους, ο γάρ τoιόσδε των βροτών την μεν θεών αναβάλλεται τιμωρίην. . . . ώς δ' ουκ έχει νωθρήν επίσκεψιν βροτών το θείον, ευόρητον εξ έργων πέλει ... χρυσού δε πολλήν εμπολήν ήλισμένην έχοντα, ταύτην δή παραθέσθαι Κυδίη, ώς ουδέν αν βίαιον εξ ανδρός πάθοι λώιστα δοκέοντος προς έωυτόν αρτίως

φιλίη κεκρήσθαι, κάνθα Κυδίη κακήν φιλοκερδίη βούλησιν εμβάλλει φρεσίν... ώς αν καλύπτοι την κατεσκευασμένην πρόφασιν... επειδή δ' ή τεταγμένη παρήν, νωθρήν πορείης ήλυσιν ποιεύμενος ...

νάρθηκα δίδωσιν Αρχετίμω Κυδίης τον εντός άπασαν αδικίην κεκευθότα ... πληγή βαρείη του δε ραγέντος ερρύη όγκος παραθήκης. Αρχέτιμος ων θεών έτυχεν προνοίης, τώ δε Κυδίη κακή λέγεται γενέσθαι του βίου καταστροφή. . . οις επισφαλής όπηδέει τύχη φορήσι πνεύματος αιωρευμένη. Ρ. 357, 1. βαναύσω τέχνη προσθάλψαντες] fortasse vera librorum scriptura est; Νauckius βάναυσοι τ. πυρός θ. 5. διπλή] scribendum διπλόη eum Hauptio, v. Ruhnke nium ad Τim. p. 86 6. όρκον επιορκίης] recte Gesne rus όρκου επιορκίην 8. καθεστώτος] παρεστώτος (παρ εστεώτος) Valckenarius 15. ευόρητόν] libri ευορητόν 24. άρνησιν] Αp. m. αν ονησιν, fort. απάρνησιν 25.

αμφιβολίην] coniecί αντιλογίην, praestat αμφιλογίην 27. επιτρεφθείσαν] malim επιτραφθείσαν , 2. διηρεί δετο νάρθηκι νοσηλείην] libri διήρει δε τον νάρθηκα νοσευτίην, φuae num recte emendaverit Iacobsius, du

bitari potest, Valckenarius tentabat διήρειδε τον νάρθηκα αιτίην επιφέρων σώματι, φuo adiutus legerim διηρείδετο τώ νάρθηκι, νοοσεύΙματι την αι]τίην επιφέρων, deleto σώ ματι ex νοσεύματι orto

Ρ. 358, 2. όνπερ] imo τόνπερ

4. τελευτήσει] τελευ

ΑΙΟΙΟΕΝΙΟΑ ΑΙΟ VΟΙμ. ΙΙ.

τήση!

Ι.ΧΙΙΙ

7. όπερ - ψεύδος] si genuina sunt, τόπερ scri

10. αραχθέντος] dubito ραγέντος an ραχθέντος scribendum sit, Ηesychius Ραχθέντος ραγέντος

Βendum

ΑΊΟΙΟΕΝDΑ ΑD VΟL. ΙΙ.

Ρ. 1, 3. άψεται] iam ante Βrunckium Valckenarius hoc dederal

16. κομίζει l Α p. m. recle κομίζειν

Ρ. 2, 23. εύκλειαν εισεκτήσατ'] merito suspectavit Νauckius ad Εur, fr, p. 342. fort, ευδοξίαν έκτήσατ'. nam εισ nihil est nisi iteratio sequentis εκ. idem conieeit Cobetus, cuius Μnemosynae vol. VI commodum haec scribenti affertur

Ρ. 3, 13. φιλεί δε τώ κάμνοντι συσπεύδειν θεός] cod. Μend. φιλεί (a pr. m. φιλοί) δέ τοι δαιμόνιε τώ κ. σ. θεοίς. recte probat Νauckius φίλον scribens pro φιλοί, videtur comici poetae versus esse, Αeschyli autem locus exeidisse

24. ούτοι ποθ' ήξει] ούτοι γ' έφίξει Valckenarius, unde ουδέποτ' έφίξει Cobetus Ρ. 5, 4 πόνου] mire dietum πόνου μεταλλαχθέντος οι πόνοι γλυκείς. praecedit alius Sophoclis versus μόχθου γαρ ουδείς του παρελθόντος λόγος, vide igitur ne sedes vocabulorum μόχθου et πόνου commutandae sint. praeter ea dubito num μεταλλάσσεσθαι recte dicatur pro απαλλάσ σεσθαι, αμare scribendum videtur μόχθου δ' απαλλα χθέντος

Ρ. 6, 11. αεναοίσας] hoc posui de conieetura aliis aliud conicientibus, v. ad Βucol. graec. p. 425. libri tamen

consentiunt in αίες ιοίσας, φuod videtur defendi posse, ιέναι recte dici de aqua osιendit Ηesiodi versus notissimus όστε

δι' Ερχομενού ειλιγμένος είσι δράκων ώς, et χωρούσι πα γαί dixit Εuripides, flumina necίαris ibanί 0vidius.

Ρ. 10, 25. ή] hoc iam ante Ηalmium addendum esse 27. ούτως] όντως ? Ρ. 11, 1. τί γε] ferendum videtur

vidit Ρeerlkamp Μuson. p. 311

Ρ. 14, 2. έρχονται] ita ΑΒ ex emendatione, vulgo εί ναι, Vind.

Α»

Hirschig ίασιν

Ρ. 15, 1. αληθώς] exeidit opinor αγαθών Ρ. 20, 4. έπών delet Hirschig

Ι.ΧΙV

ΑΙDDΕΝΙDΑ ΑΙD VΟΙ. ΙΙ.

Ρ. 23, 4, αγγέλλουσιν delet Hirschig Ρ. 25, 4. ψυχή] non sufficit quod conieci τύχη

19.

τούτων] τούτω Ρ. 26, 2. αμελετησίηj scribendum omnino αμελησίη Ρ. 27, 22. Όμοπατριών] imo Ομοπατρίων 27. Δη μοκρίτου] Damase. Δημοκράτους, αμod si recte habet, in tellegendus Democrates Αtheniensis, cuius argute dicta ser vavit Stobaeus Flor. ΧΙΙΙ, 30, ΧΧΙΙ, 43 et Αristoteles Rhet. ΙΠ, 4. sed horum tamen diversa est a nostro loco indoles; itaque, nisi forte Democratem laudari putabimus eum ad quem scripsit Αpollonius apud Stobaeum Flor. ΧΧ, 51, aut

ionicae formae restituendae sunt (μούνος, έης, πολλόν, σεωυτόν) aut latet sub Democriti vel Democratis nomine.

alius dieti auctor, e. c. Σωκράτους, cuius nomen eliam aliis locis in Δημοκράτης abiit. Ρ. 32, 19. ποιείσθαι] ποιείσθε ?

Ρ. 35, 25. Αναξάρχου] partem loci habet etiam Sere nus in Αppend. Flor. p. 205, 27

Ρ. 36, 26. ειπόντα] alius ερωτώντα scripsisset

Ρ. 39, 4. εκχερός μεθέντα) εκ χερών αφέντα Ρlutar chum legisse vidit Νauckius Εur, fr. 1031. καρτερός recte de pondere dici ostendit Pindaricum illud καρτερόν δ’ αυ τώ λίθον υπερεκρέμασε ' 27. άρχεται] Ιortasse έρχεται 28. λέξεων] ρημάτων Clemens Αlex. Ρaed. I p. 280 Ρ. 42, 23. χρηστους νομιζομένοις] v. Cobetum Μm. ΙV.273

Ρ. 47, 17. λιτός γενόμενος] αuod eoniecί αυτός πενόμε νος liquido sic scribitur in Μenandri Μonosί. 43.

Ρ. 65, 13. προς] παρά suspicor, hoc enim dieere vi detur : nihil respondebitis φuam φuod Stilpo nuper diriί

14.

ειπόντι] si nihil exeidit, supplendum e superioribus κατ'

άλλο τι την φυγήν βλαβερόν είναι φευγει

2 2

Α'

26. λέγει] recte libri

Ρ. 66, 8, παρ' Αντιγόνωl nil mutandum scribendum puto oύ νύν.

10. ο νύν]

nam Ηippomedon si Τhraciae

praefectus erat, idem sane πάρεδρος και σύμβουλος Ριole maei esse non poterat: si vera est emendatio, post Πτο

λεμαίου interrog, signum ponendum 12. Αθηναίοι, dele Ο ΟΙΥΜΙΥ13, 14, και χρημάτων] ante haec exeidit sine dubio ο Χρεμωνίδης 15. πιστευόμενος] fallitur Νiebuhrius Κleine

ΑDΙΟΕΝΙDΑ ΑΙD VΟΙμ. ΙΙ.

Schr. p. 454

Ι.ΧV

19 μή] addidi Gaisfordum secutus, seri

bendum potius αλλά τί δυσχερές αυτούς; i. e, αλλ' ουδέν

αυτούς δυσχερές το μή άρχειν 24, και] κατά 229. εισελθείν] delendum puto 31. ουδε) ουδ' αι? Ρ. 69, 12. αγωνία] ita ante Νauckium iam Iacobsius in Εp. ad Schowium 23. κρυφθείης] Valckenarius κρυφθείς είης, fort. post άταφος addendum ριφθείης Ρ. 72, 19. οικίας] οικείας Wyίtenbachius Ρ. 87, 12. ξενού] ξυνού dedi e Schaeferi emendatione apud Οrellium 0pusc. sent. ΙΙ p. 735

Ρ. 88, 9. πολλών] πάντων recte Ρollux 12. κρινόν των] κραινόντων Cobetus Μnem. V p. 271 Ρ. 90, 8. τέλος, dele comma. cf. Solonis dietum in Αpp. Flor. p. 199, 20. 22. πόλεσιν

21. εν] μεν add. Hirschig, qui

Ρ. 97, 20. ηλικίας! sanum videtur, sed anle λήμματος χάριν aliquid excidisse suspicor in hane sententiam μηδε όρκους όμωμόκασι, cf. Isocrates ad Demon. 23 ν

Ρ. 98, 24. τα μεν αυτών] verum videtur τα μεν δύο των

μένα

Ρ. 99, 11. προσυνεδρευμένα] scrib. ex Α προσυνιδρευ 28. μεταβατικόν] lege μεταβλατικόν et 29. εξάγε

ται cum Cobeίο Μηem. VΙ p. 26

Ρ. 100, 27. ή ab Halmio additum, fort. praestat ομό λογος ή και σύμφωνος, ut voluit etiam Gaisfordus Ρ. 101, 6. δε] recte om. Τrine.

7. έμπαρασκευάζεν)

aliquid excidisse sequentia ostendere videnίur

Ρ. 102, 24. οι πάντες] ferri non potest, scribendum oι φάντες 30. ύποπτον] υποπτωτικόν i. e servilem metum scribendum videtur, error ex scripturae compendio natus

Ρ. 103, 28. γεννήσοντι] imo γεννάσοντι Ρ. 104, 3. πεφρονημένως] nil novandum, cf. p. 135, 16.

10. 11. ουκ αν δύναιντο]. ού κα έδύναντο recte Hirschig Ρ. 134, 24, πονηρών αθέων νόμοι - αντινομιζόμε νοι] nihil obscuri his verbis inerit, si post αθέων inseratur

νόμω

25. και ζαμίαν] tenendum nunc puίο 4. ποθάκον τί κρί

Ρ. 135, 1. corr, επικαλέεσθαι

ναντι άμμε] fort. ποθάκόν τοι κρίνοντιαμε [σφάς θερα πεύεν]

5. ημάς] Dioίogenes sine dubio αμε posuera!

8ΤΟΒ. ΡΙ,ΟΒ. ΙV.

Ι.ΧVΙ

ΑDΙΟΕΝΙΟΑ ΑΙD VΟΙμ. ΙΙ.

8. των μεν] recte, opinor, Iacunam indicandam esse dixi,

nee tamen verba εκ φύσιος in iis, quae exciderunt, fuisse puto, sed excidisse aliqua, in quibus α φύσις subiectum loci esset, ante εξ άθεος aulem supplenda esse των δε etiam nunc credo 24. δημοκρατίαν) delet Ηirschig

Ρ. 136, 14. τούτω] hoc posui pro τούτων, rectius for tasse Gesnerus qui τηρήσει (τηρήσι) vel simile quid post

τούτων γάρ supplebat 17. παραβάσει μεν βασιλεύς) seri bendum παραβάσι ο μεν βασιλεύς . 26 αυτά] imo αύτα Ρ. 137, 2. απολείπηται] malim απολείπεται τέλειος! τέληος hic et aliis locis scribendum, non τέληος, ut nee χρήα sed χρήα, nee μήων sed μήων, mitto reliqua , 14 γά] de bebat, opinor, πάσα γά, et in sqq. πάσα ψυχα

Ρ. 138, 4. βασιλήας] nescio an scripserit μοναρχίας 8. ίππαγρέται δε) τοί δ' ιππαγρέται concinnius esse! 10. αυτώ] αυτώ 12. αυτώ] αυτώ ! 22. ποθάκει,] plene distinguendum

Ρ. 139, 7. στράτευμα] φαμί addendum videlur 30. των κιθαρωδάν] nihili vox est κιθαρωδή, pro qua non κιθαραοιδών scribendum, sed τάν κιθαραοιδιάν

Ρ. 142, 29, 30, τούτων - ναί] delet Hirschig 30. καλά, αγαθά] καλά και αγαθά idem , 30, 31. ή - ωφέλι μα] delet idem

Ρ. 146, 8. απογίγνηται] έγγίγνηται Hirschig Ρ. 162, 11. 12. των ποιητέον) ών ποιητέον? an των ποιητέων ? praefero alterum 27. κατά] sanum nune puto, sed ut pro φόνου eum Valckenario bis scribatur φόνον

Ρ. 163, 4, επιθυμίης] recte Wakefieldus ευθυμίης 5, μείζωl Damasc. μίξον, unde μέζονα malim 17. και νομίζειν] insiticia puίο Ρ. 164, 23, 24, τιμών] τιμάν, αμod conieci, praecepit Βakius ad Ciceron. Legg. ΙΙ, 16, 40. gui sequentia ita scribi

posse opinatus est: και τους καθήκοντας τη πόλει, και τους άλλους, νομίμοις τους πατρίοις, deletis, quae ex deperditis assumta fuisse existimat, τους θεούς, et τούς καθήκοντας τη πόλει deos πατρώους interpretatus. sed ita Ζaleucus pe regrinos deos νομίμοις τους πατρίοις colendos esse diceret.

credo adhuc scribendum esse πάντας δε τιμάν τους κατοι

ΑΙΟΙ)ΕΝΙΟΑ ΑΙΟ VΟΙμ. ΙΙ.

κούντας

Ι.ΧVΙΙ

την πόλιν, et ut praeterea ante τους πατρίοις ad

datur και

Ρ. 165, 2. χαλεπώτερον) χαλεπώτατον! Ρ. 166, 2. νόμον] fort. delendum 6. βασιλεύσι] reges illi apud Μytilenenses qui fuerint non dubito quin recle intellexerim, sed loco Αrcheanactidarum commemo rare potius debueram Cleanactidas 27. αναγραφή -

εστί] αναγραφαι - εισι? Ρ. 167, 20, τους γείτοσι

τό

γιγνόμενον)

υicini8 80liίum

εmolumenίum recte interpretatur Wyttenbachius ad Ρlutarch. p. 86a. respiciίur quod supra dixerat Τheophrastus p. 166, 19

Ρ. 168, 9. ζημία] volui ή ζημία, v. praef vol. II p. ΧVΙ Ρ. 180, 25. βουλευομένως και πράττοντάς τι] βουλομέ νως πράττεν τι Hirschig Ρ. 182, 30. δι' ακούσιον άγνοιαν) aut delendum ακού

σιον aut scribendum δι' ακουσίαν ή άγνοιαν, in quo άκου σία formatum est uί εκουσία

Ρ. 186, 7. εύθυ] ευθύς Hirschig Ρ. 187, 31. τι μάθημα] μάθημά τι Hirschig Ρ. 189, 24, όσου] οπόσου Hirschig Ρ. 206, 10. πράσσουσι] προστάσσουσι Hirschig Ρ. 214, 16. προ του λεγομένου] το λεγόμενον dicere videtur poeta quae vulgo ab hominibus de aliquo narrantur;

prae his ipsam vitam spectandam monet; aliter Ηerwerden:

αnteguam in verba oraioris inguiraι .

18. αυτού] ευθύς

Ηerwerden recte corrigit 21. ουδέν γάρ baec complures versus exeidisse videntur

αισχρον! ante

Ρ. 217, 15. παυσαμένω οί] pronomine οι ex Β m. s. 22. κρινέτω) hoe pro κυρεέτω po

addito carere licet

sui, occupavit emendationem LDindorfius th. 1. gr. V. κυ

29, 30 και ανεπιβουλεύτους] haee melius omisisset

ρέω seriptor

Ρ. 218, 6. προσδέχεο] malim προσδέκεο

Ρ. 219, 2. αφικνέονται] malim απικνέονται Ρ. 221, 18. ουδεμίη] imo ουδεμία Ρ. 222, 4. 5. παρ' αυτόν - παρά την ιδίαν κακίανl nfhil nune muίο

Ρ. 223, 9. αφιέμενoν] libri εφιέμενον, Hirschigius μή εφιέμενον 18. το δράν κακώς προ του παθείν κα -

e *

Ι.ΧVΙΙΙ

ΑΙΟΙΟΕΝΙDΑ ΑΙD VΟΙμ. ΙΙ.

κώς] sufficiebat το δράν προ του παθείν, ut in illo Aeschyli δράσαντι γάρ τιι και παθείν οφείλεται, et apud Ρindarum ρέζοντά τι και παθείν έoικεν Ρ. 224, 7. Αιδού] Δεί δ' ου? 17. προσάγομεν] προσάγωμεν ! 21. αποδέχεται] αποδέξεται malim propter επαινέσει Ρ. 225, 10. επέθηκε] ferri potest

Ρ. 227, 24. φιλανθρώπως] φιλάνθρωπον, αμod edidi, debetur Hirschigio

27. επίστασιν] recte habet

Ρ. 229, 20. Οβρίμου Πρωτογόνου] interponendum esse υπέρ ostendit Stob. Flor. CΧΧΙΙ, 15 Ρ. 230, 16. oς τήν] ΑΒ ώστε pro ώς, Hirschig όστις, ego

ός γε volui, non ός τε, ut per errorem impressum est Ρ. 231, 1. ανθρώπων] ferri potest 26 ευνομίαν]

adde και δικαιοσύνην el27. dele και δικαιοσύνη cum Βakio ad Cicer. de Legg. Ι, 6, 18.

Ρ. 232, 16. τέχνην. . . . εξέσται] defectum orationis recte iam indicavit Gesnerus in versione: sic rempublicαm αdministraturus, regendae civilatis ralionem disciίο

17. πάσαν ναύν] Schweighaeuserus πάσαν την ναύν, ut vulgo legitur, et in fine πάσαν κυβιστάν την πόλιν δων

Ρ. 233, 28. ακρίτως] Α ακρίτως i. e, ακρίδων, αμο sagaciores uίentur, ut dicίο Εpicteti, quod ut nunc scriplum legitur intelligi vix potest, suam integritatem restituant; for tasse Jabula aliqua subest Αesopia

Ρ. 246, 8. διαφερομένους] praefige ιδία, ut voluit Ηirschig

Ρ. 247, 8, αυτάς] recle αιτίας Hirschig

26, μόνον]

fort. tollendum

Ρ. 248, 2. επάρθαι] exeidit fortasse αν vel κα

ζώωl volui ζώω 5. παρ' αμίν] Απαρά μείν i. e, παρ' αμιν, 6. θειότερον) τecte 10. ώς είθεj duae abhinc sequun

quae forma ubique restiίuenda est

θειότατον p. 266, 19.

tur nullo, φuantum video, sententiae vinculo cum praece άentibus coniuncta sunt, neque legunίur infra p. 266, 23.

Ρ. 253, 16, απήνεια] απέχθεια expectabam coll. no. 20

αιδοί μεν γαρ πρόσεστι σέβας, φόβω δε μίσος Ρ. 254, 4, προαιρήται τα μενl recte me coniecisse

ΑΙΟΙΟΕΝΙΟΑ ΑΙΟ VΟΙ, ΙΙ.

Ι.ΧΙΧ

προαιρήται μεν τα ostendit Floril. Μonac, p. 289, 3. φω νή δε ανθρωπίνη χρήται] haec interpolata esse ex φρονή δ' ανθρώπινα monui in praefatione p. ΧΧΙ (ubi guidem me . inviίο φωνή impressum est pro φρονή). idem postea vidit Cobetus Μnem. vol. V, in ceteris nil mutans. optime cum

dicίο Ρhilippi convenit Isocrates ad Demon. p. 15: θνητά

(φρόνει) τώ συμμέτρως των υπαρχόντων απολαύειν Ρ. 260, 19. Διωτογένεος] edebatur Διωτογενέος, φuod Gatakerus ad Αnton. V, 21 probanle Gaisfordo existimabat, nomen huius Pythagorei Διογένης scribendum esse, erro neum est. Διωτογένης constans est librorum scriptura apud Stob. Flor. V, 69. ΧLIΙΙ, 95 et 130 item in Εcl. Ρhys,

Ι, 7, 10. nomen hoc ad δίωτος referendum, nee magis mi

rum videri potest, duam e. c. Κότυλος, Κάνθαρος, Κάδος, Κύαθος, Κύμβας, Κώθων aliaque nomina a vasis potato riis ducta

Ρ. 262, 5. αυταύτω] scribendum ubique αυταυτώ, ut αυτώ Τrine. cf. Αhrens dial. dor, p. 275 18. κοινωνατικός] ita Gaisfordus, κοινωνικώς νulgo, κοι νωνητικός ΑΒ, κοινωνατικώς vel κοινωνατικός Gesn. m., κοινωνακός Τrine., quod ex κοινανικός ortum videtur. cf. habet h. 1. Vind. αυτ'

φuae supra p. ΧΧΧVΙΙ dicta sunt

31. δικαιότατον] δι

καιότατος malim i. e, δικαιότητος Ρ. 263, 5. πραγματωδέως] hoc posui pro πραγματιω δώς. debebam πραγματειωδέως 7. τεύξεται] τευξείται malim

11. ευεργεσίαςl sanum est

scribendum e marg. Gesn. κολάσιος

12. ακολασίας] επιταδεύσιος] hoc

posui e coniectura Βadhami, recte libri επιταχύσιος, αμod de celeritate interpretari licet, gua in rebus agendis uti

tur princeps; rectior nominis scriptura fortasse est επι τάχυνσις, ut πάχυνσις formatur a παχύνω, θέρμανσις a θερμαίνω: sed in aliis quoque nominibus ν subtrahitur

25. 26. τους απολαύστoις] τους απολαυστικούς ! an ταις απολαύσεσι?

Ρ. 264, 20. δεί δε] malim δεί δ' έτι Ρ. 265, 16, εν χρόνωl hoe alios έγχρόνω scripsisse

ostendit Ζonaras Εγχρόνω, ού. το είναι μετρητον υπό χρόνου 20. νενομίχθαί] νενόμικται suspicabar, libra rius fortasse νενόμιχθαι voluit i. e. νενόμικται , φυae

ΑDΙΟΕΝΙΟΑ ΑΙD VΟΙ. ΙΙ.

Ι.ΧΧ

plebeia forma est, ut εχθός pro εκτός cί. ad Αlciphr. p. 124

Ρ. 266, 12 και οικηότατον εν γενοίν] δι' οίκηότατα εγγενή? propίer naturalem affiniίαlem 15. ασπάζεται] . forlasse φαντάζεται, lacunam autem, αμam indicavi, supplere licebit verbis ό τε άλιος τά τ' απλανέα άστρα 19. 20. έν τε - τώ κρέσσονος] rectius p. 248, 6. εν τά - τό κρέσσονι Ρ. 267, 1. 2. προς αυτάν] scribendum πρός (ποτ') αυ γάν, at sequentia mondum expedivi 9. των αντιασάν των ένιοι μιαροί τώς αντιάξαντας αυτούς] haec verba in tellegi poterunt sic correcla: των ακτασάντων ένιοι έμία ναν τώς αντιάξαντας. de verbo ακτάζειν post alios dixit Co betus Μnem. VΙ p. 111.

29. κα] scribendum γα cum Cobeto

Ρ.268, 21. είπερ σώζοιτο] codd. αποσώζοιτο i. e, αί 29 οποία] malim οποία Ρ. 269, 3. χρήσεται δ' ουδενός] δ' om. Vind. et Τr.;

πως σώζοιτο

hine vide an totus locus expeditior fiat sic scriptus : μιά

γαρ αρετά προς το άρχεν ανθρώπων (άλλων) και προς τον αυτώ βίον χρήσεται, (ουδεν] ουδενός δι' ένδειαν ποτι λαμβάνων 6. αυτάρκως] malim αυταρκέως 8 διεξα γωγάν] fortasse et hie et p.266, 17. praestat διαγωγάν 9. και άτερα άν] nihil mutandum nisi άν in αι Ρ. 270, 17. εκφύει] libri εκφύη, quod nescio an revo candum sit, tum pro οικεύσα recte sine dubio Gesnerus

οικεύσι, et 19. Νauckius αναπληροί τι τών - υστερούντι Ρ. 275, 2. μεν ουν ουδ'] malim μεν ουχ eum Α 31. πρεπόντων] fort. exeidit διδακτικό Ρ. 276, 6. 7. εξαρκεί γάρ και το τών φίλων] Αp. m. φι λοσόφων, unde Hirschig εξαρκεί γάρ τώ φιλοσόφω, vel

εξαρκεί γάρ το ολίγων. sana est edita lectio, eι φίλοι de regis amicis et ministris intellegendum Ρ. 280, 15. υπακονούσας] υπακουούσας ser. ex ΑΒ

Ρ. 286, 14, 15 δωμάτιον, είτα δύναται - φεύγων;] scribendum videtur δωμάτιον, είτα [εις άδου ουγάρ] δύν ναται - φεύγων. Ρ. 287, 13 εβάστασας] fort. έβάσταζες Ρ. 297, 25. μηνύσαι,] punctum pone pro commate

Ρ. 311, 17. φρένας] χέρας ?

το νέον"

23. το νέον άπαν] άπαν

25 μή τούτο βλέψης] Cobetus μή τούτο μέμ

ΑDΙΟΕΝΙDΑ ΑΙD VΟΙμ. ΙΙ.

Ι.ΧΧΙ

ψησθ', et altero versu άνευ. potera etiam μήτούτ' ελέγξης, sed v. Ηist. com. p. 295. et Αdd. ad com. graec, p. CCLΧΧV 26. φέρω] libri ερώ, recte Cobetus λέγω Ρ.314, 2. θανάτου μισθοφόρων] scribendum cum

Cobeto θανατά μισθοφόρος Ρ. 316, 25. στρατεύματος] αμod suspicatus sum in se -

quentis versus a Slobaeo omissi initio fuisse δειλού, non admodum probabilis coniectura est; fortasse Εuripides στρα

τηγών μυρίου στρατεύματος scripserat hac sententia: parυα ήortisque ακmαίorum mαnus praesίαι ίoίo imperαίorum eacercitu

Ρ. 317, 8. τοις πράγμασιν] praefige numerum 14a eι corrige Τoίς pro τοις

Ρ. 334, 20 ου πάσαν ποιώ την γήν) articulum qui ferri non posse vidit Ηerwerden conieciί τινά γήν sed τινά in versus initio non recte ponitur; mihi in mentem venit Μe

nandrum dedisse ουχί πάν ποιώ γήδιον. nimirum scriptum eraι γηί, quod cum in γήν abiisset, scriba articulum adde bat et oυ πάσαν scribebat

Ρ. 337, 6. δή] libri δέ, illud iam Peerlkamp ταύτα] coniecί πάντα, et voluit etiam Hirschig

11.

24. τί]

τε libri, correxit etiam Geelius apud Ρeerlkamp

Ρ. 340, 2. συμμίσγης] typographi errore ex lin. 4 re petitum dele; ceterum omnia ista inde a p. 339, 26 - 340, 5. inepti interpolatoris esse, nunc mihi certum videtur

Ρ. 344, 11. ρήμα] hoc praecepit Dobraeus - 19. εταιρι

κόν] i.e. φut libenter cum αmicis essel, frustra Hirschig έτερον Ρ. 347, 22. μεγάλην] μεγαλοπρεπή Hirschig Ρ. 348, 28. ή κέρδαναν] ακέρδαναν requiro Ρ. 349, 29. τρίσμακαρ ή] Callimachus scripsit opinor -

τρίσμακαρ ή παύρων όλβιός έσσι μέτα in sqq. εσωκίσατο defendi posse videtur Ρ. 363, 9. έσωσα]

εγώδα!

Ρ. 370, 25. αείδει) scribendum αείδω eum Cobeto.

27. ώδά] Ursinus αυδά Ρ. 373, 16. χαράσσει] ταράσσει alias, ηuod probum Ρ. 374, 11. συνέρασθαι] imo συναρέσθαι, de quo αicίum ad Βucol. graec. p. 423.495 Ρ. 375, 17. ή αγαπωμένη) vix dubium esse potest quin

Democritus scripseriί ερωτικήν μέμψιν η ευνή λύει *,

Ι.ΧΧΙΙ

ΑΙΟΙΟΕΝΙΟ.Α ΑΙΟ VΟΙμ. ΙΙ.

Ρ. 376, 4. ένδοθεν] ita etiam Cobetus nuper, nescius hanc Dorvillii emendationem esse; at poterit eadem proba bilitate etiam αυτόθεν comici

Ρ. 377, 4. ετοίμω] ita iam ante Εmperium Wytιen bachius

Ρ. 385, 1. θυραίοις την χάριν ποιούμεθα! Diogenes, seu potius Dicaeogenes, scripserat opinor θυραίοις προς

χάριν πονούμεθα, sunt mulieris verba quae optime illu

strat Lysias Stobaei Flor. LΧVΙΙΙ, 16: ή γάρ αν ημέρα γυνή προδώ το σώμα και την τάξιν λίπη της αιδούς, ευθέως πα ραλλάττει τών φρενών, ώστε νομίζειν τους μεν οικείους

εχθρούς, τους δ' αλλοτρίους πιστούς, Ρ. 387, 5. άρρενας] imo άρσενας 11. corr. ώς 26. ευλόγως] seripsi ευλόγων, malim nune και τους εύ λόγοις και τους κακώς φρονούσιν Ρ. 388, 21. δριμύλα] recte formatum esse docet prae ιer alia nomen Ηδύλος ab ήδύς, Θρασύλος a θρασύς for matum: male Hirschig αίμύλα coniecit, δριμύλος graecum" esse negans

προς Ρ. 391, 10. σοι στρατιώτης] σοι ίσος στρατιώτης ?

Ρ. 389, 20. corr.

23. νούν] νόσον scribendum cum Cobeto Ρ. 402, 3. ποιούσιν] hoc fortasse delendum et mox ψαύοντες ή συνάπτουσι τάς ψυχάς,

scribendum

Ρ. 404, 3. ευ έρξαντεςl probo nune quod eonieei et perspieue Wind. exhibet ευεργετίξαντες, quod ab ευεργέτης formatum est uί σωκρατίζειν 3, Σωκράτης 20. in anno

tatione pro ποτοπτίλλονται corr, ποτοπτιλλομένοις 22. κάν] κα? 26, είμεν αυτός] melius αυτός είμεν μαυτώ ατρεκώς] imo ατρεκέως

28. corr, τα

Ρ. 407, 25. επαίνου] nihil nune muto 29. in nota corr, τρίτον pro τρίτος 31. επιπολύ] scrib ex marg. Gesn. επιτoπολύ

άλλο] άλλο μάλλον? an mox συγγενέ

στερον! Ρ. 408, 1. παίδευμα] sanus erit locus, si scripseris ή παίδευμα, non alia re hominum cum diis cognationem efficί quam αnimi cultu των μεν αφρόνων] μεν redundat, fortasse των κενοφρόνων, vel των μή εμφρόνων 3. εί

ναι άνδρία γάρ κάλλους έλαχεν έπαινον] non virtutis, sed

ΑDΙΟΕΝΙΟ.Α ΑΙΟ VΟΙμ. ΙΙΙ.

Ι.ΧΧΙΙΙ

statuae vel pictae tabulae pulcritudinem commemorari ex

pectes, duare coniciam είναι [και] ανδριάς γάρ - έπαι νον. cf. Ρhilemo Stob. LΧV, 5: ούτ' ανδριάντος γάρ καλώς

πεπλασμένου, αν μή τον αισθησόμενον η τέχνη λάβη.

γεγενήσθαι] ferri potesί

9. ρεύμα] fortasse πνεύμα scri Dendum coll. Αristotele de mundo p. 394, 10: αήρ - όστις

άμα και πνεύμα λέγεται, λέγεται δε πνεύμα και ετέρως ή τε εν φυτούς και ζώοις και διά πάντων διήκουσα έμψυχός τε και γόνιμος ουσία. religuorum imperfecta est sententia, ut post μετηγμένον aliquid excidisse videatur. ΑDΙΟΕΝDΑ ΑΙD VΟΙ, ΙΙΙ.

Ρ. 3, 2. καλώς] excidit comma posί καλώς, ut 12. post

ποινήν

Ρ. 5, 13. τη πόλει οίκον περιβλητέον] credo adhue υποβλητέον et in sqq. υποβολής pro περιβολής legendum esse, nec movent me quae locutionis οίκον περιβάλλεσθαι exempla attulit Wytιenbachius ad Ρlut. p. 99 e. sibί enim domum circumdare rectissime dietum, at urbi domum circum dare ineptum est 19, 20, μόνον] μόνων Hirschigius

Ρ. 6, 31. αδικώτερος] δικαιότερος Hirschig Ρ. 20, 13. ειδώς,] dele comma . 26. 27. έπαιδοποίησεν) έπαιδοποιήσατo Hirschig Ρ. 21, 1. ονείται] ν. Lobeck. ad Βuttmanni Gramm. ΙΙ p. 256. 14. τά πάντων επιτηδειότερα] δή πασών επιτη δειοτέρα Hirschig Ρ.23,7. των προσδοκωμένων] v.adIVp.39, 21

21. 22.

Αισχράν- μασώμενoς) non credo haec recle Herwerdenum inter colloquentes personas distribuisse sie, ut verba αλλά πλουσίαν maritus dixerit, a κάθευδε orditur apodosis, nola dicendi forma, qua e. c. utitur Αnaxandrides apud Stobaeum LΧ, 1, 9-12.

Ρ.26,29. έκαστος] εκάτεροςrectePeerlkampΜuson.p.355 Ρ. 29, 20. τον ίδιον - εκμαθόντα ούτω πειράσθαι] haec rectius scripta sunt p. 144, 4. 23. απολίπη] έλλίπη Ηirschig στάσιν] τάσιν recte altero loco, ut indicavi praef. ad vol. ΙΙΙ p. ΙΧ. atαμe ita etiam Hirschig 24.

ψυχάς] le8. τύχας cum Hirschigio

Ι.ΧΧΙV

ΑDDΕΝDΑ ΑD VOL. ΙΙΙ.

Ρ. 31, 2. σκαιός] an στυγνός ? 6. άρα] foftasse ex ν i. e, μόνον corruptum Ρ. 32, 11, ει πολιτικός] τον πατέρα ante haec exei disse suspicatur Hirschig, similiter ego ο μεν πατήρ sive malis του μεν πατρός 15. συντρέφεται] συντέθραπται -

Ηirschig, praestat fortasse συναναστρέφεται.

vix enim

filia cum matre συντρέφεσθαι dici potest 16. και τον] και γάρ τον Hirschig, quod praestat nostrae coniecίurae Ρ.39, 5. χρήστ'] corr. χρήσθ' Ρ. 42, 5. κακίων άλοχον] meriίο Νauckium Εur, fr. 550 advertit penultimae comparativi correptio, gua ne in ana paestis quidem tragici usi sunt; non credo tamen κακίων,

quod propιer κάκιστος fere necessarium est, corruptum esse; ac quis praeslet non omisisse aliquid Stobaeum, Εuripidem autem aliquid in hanc sententiam scripsisse :

πάσα κακίων άλοχος Ιγάρ έφυ, vel γαμέτου] καν ο κακιστος

γήμη την ευδοκιμούσαν, Ρ. 49, 14. όστις συν γυναικι πέλεται] possis eliam conicere όστισούν (-ων) γυναικί τέρπεται Ρ. 56, 18. θύραζ'] θύρασ' Ηerwerden Ρ. 57, 11. ερωτηθείσα] exeidisse videtur υπό τινος, nisi τις post πώς addendum .

Ρ. 64, 27. πράττεν ευ τ' είδος] πράτόν τε κύδος Ηauptius verissime

Ρ. 65, 6. φεύξεται] potius φευξείται, et eodem modo 16, αυτάν] imo αυτάν se. τάν ποτωπα 18.

in seqq.

τάς γυναίκας τάς δαμοτελέας θυσίας] seclusi τάς γυναίκας et θυσίας de meo addidi, sed pro τάς γυναίκας fort. τάν γυναίκα scribendum; at praestat αμod nunc Ηalmium conie

oisse video τάς θυσίας τάς δαμοτελέας, idem etiam θυηπο volebam ματρφα,

λούσαν praecepit. 27 ματρωασμώνl σμών , ut etiam p. 64, 4. scribendum

28. τάς πόλιος]

ante απερύκει transponenda suspicatus sum, atque sie etiam Hirschig, qui τάς γυναίκας, cui τάς θυσίας substituendum conieci, intactum reliquit, at tum ταύτας nil habet quo re feratur : potest tamen facilius locus expediri, ut ταύτα scri

batur pro ταύτας

Ρ. 66, 3. τα εν αυτή] corruptum est, ad ήν μεν έχη

ΑΙΟΙDΕΝΙDΑ ΑΙD VΟΙμ. ΙΙΙ.

Ι.ΧΧVί

subaudienda apodosis bene est, ut in illo Μemandri ει μεν

πόρον έχεις, ει δε μή etc. 17. και ού] ου και? Ρ. 67, 17. recίe quidem addidi ex Α verba αλλ' εμνημονεύσαμεν, at laeunam eur indicarem nulla causa erat: coniungenda enim haec cum sequenti sectione ad

unum fragmentum, deletis verbis εν ταυτώ, οptime enim

haee ita cohaerent: αλλ' επεί των σφόδρα πενήτων εμνη μονεύσαμεν, μή λανθανέτω σε ή γυνή, in quibus praelerea δέ ante σε expunxi.

Ρ. 68, 16. τούτω] τούτων?

25. λόγονl hoc in cod.

Α 1. 26. post τινα legi annotavit Gaisfordus in addendis

28. πάντως] scripsi πάντας, melius Iacobsius πάντα 30. τούτων] ούτως τούτων ΑΒ, τούτων ούτως Hirschig

λυσιτελέστερον] λυσιτελές ερώ suspicatus sum, Hirschig λυσιτελές

Ρ. 69, 11. ού] Gesnerum μόνον addentem sequitur Ηir

schig, αui statim recle scripsit αλλ' ων ουδε

νανίσκων).

hoc ante Iacobsium reposuit iam Casaubonus

28. άξιον]

αντάξιον Hirschig, deletis verbis αγαθόν τε και πολλού λόγου Ρ. 72, 24. χύσιν - πλείστον) φύσιν - πλείστους Hirschig, sanissima est edita lectio. ef. infra p. 129, 1.

Ρ. 73, 5. μένειν εν αυτώ] διαμένειν sublatis verbis εν αυτό Hirschig Ρ. 75, 7. in annotatione inter του et εύπαιδος ex

eidit μή Ρ. 77, 24. δοκεί] rectius δοκέει 28. κτάσθαι] in annotatione corr, calami errorem ποιήσασθαι

Ρ. 78, 5. έστι τον παίδα λαβέειν καταθύμιον] ΑΒ mira varietate λίτoν pro έστι τόν, num scripsit Democritus λιτόν παίδαλαβέειν και καταθύμιον? i. e eaopίαtum puerum ant mogue suo gratum, Hesychius Λιτήν, την λιτανευτήν, Εustathius Ρrooem. Ρind, p. 8: λιτήν ηώ την ευκταίαν, poe tica haec vox est, sed quae Democritum non dedeceat.

16. σμικρά έή] ila correxi editum σμικράς idem iam Schaeferus Μelei. p, 70 (nisi quod σμικρά ή scripsit), sed temere sprevit

Ρ. 80, 23. Μακρού] rectius Μάκρου, ut iam monui: nominis Μάκερ exemplum est apud Ρlularchum V. Cicer. 9.

Ι.ΧΧVΙ

ΑΙΟΙΟΕΝΙΟΑ ΑΙΟ VΟΙμ» ΙΙΙ,

Ρ. 82, 17. 18. όστις - των θεών] haec fortasse a prae oedentibus Αntiphanis versibus separanda sunt; pro κατε

φρόνησε fort. καταφρονήσαι 23. corr, δίκαιόν εστι Ρ. 84, 17. τάς χάριτας] debiίαs gratias, frustra corrigi voluit Conington

Ρ. 86, 20 ευφράναιτ' αν] malim ευφράναι αν vel ευφράναι [δύναι]τ' αν Ρ. 88, 10. 11. παρασκευάζοντα, το μένειν] scribendum παρασκευάζοντα τώ εμμένειν coll. Iamblicho V. Ρyth. 175.

14. αμελούντι] αμελείν Hirschigius, ut infra est p.94, 32. 28. θρεψαμένων] θρεψάντων Hirschig. Ρ. 90, 7. τουτέων] in annotatione ad h. l. pro τουτέω corr, τούτω et ad 12. εναψάμενος pro εναψάμενα -

Ρ. 94, 8. 9. πατρι τώ ανθρώπω] πατρί ανθρώπω Hirschig Ρ. 95, 24. ποθεινώ] seclusit Κoenius

Ρ. 106, 17. αλόντος] Hirschig αλώναι Ρ. 107, 24, εί] ειδότας Hirschig

Ρ. 108, 9. προς τον περιουσίας] nunc sanum puto et supplendum λόγον i. e. contrα eos qui de rerum essentia dis puίαre 8αίagunί, confirmat hanc rationem ipsius eclοgae argumentum

Ρ. 114, 9, 10, διερευνήσας δεόντως το ξύλινον τείχος] nihil superflui in his erit si διευκρινήσας scribatur pro διε ρευνήσας

Ρ. 123, 11, 12, εκμελεί] Β εμμελεί, Hirschig αμβλεία inu tili coniectura

Ρ. 127, 23. το του Σωκράτους] non Socrati sed Εu clidi Socratico dictum tribuitur a Ρlutarcho Μor. p. 489 d. sive apud Stobaeum hoc ipso titulo n. 15. et in Floril. Μο

nac, p. 274, 27. forsan igitur Hieroeles scripserat το [Ευ κλείδου] του Σωκρατικού

Ρ. 132, 30. συντυγχάνοντι] εντυγχάνοντα Hirschig Ρ. 139, 31. κατά νόμον γίγνεται] post haec exeidit opinor ο δε κατά φύσιν Ρ. 140, 2. ουδε] ita scribendum esse pro ουδ' ο vidit etiam Ηirschig , praeterea in sequentibus alicubi desideratur

accuratior του κατά νόμον δούλου definitio. Ρ. 143, 3. ο κόσμος] ο dele Hirschig, αμl in seqq.

ΑΙΟΙΟΕΝΙDΑ ΑΙD VΟΙ. ΙΙΙ.

συντεταγμένας

10, άρχη] αρχάν addit Hirschig

Ι.ΧΧVΙΙ

17. 19.

τών γ.] imo τάν γ.

Ρ. 144, 7. απολίπη] έλλίπη Hirschig

9. ψυχάς]

17. πρωτονύμφευτοι] sensus re σιuirere videίur πρωιονύμφευτοι , non enim de primum nup ίis sed de mature nupίis agiίur 19. αγαπάξαι] εκάστα,

τύχας recte Hirschig

αuod excidisse suspicatus sum, rectius fortasse ponetur post

αυταυτάς

Ρ. 147, 9. ωφελήσει] ita seripsi pro εθελήσει νοluiίαue idem Iacobsius Εpist. ad Schowium : reclius fortasse

24, 25. ή νή Δία] nunc scio Iacobsii esse coniecturam, nisi quod και νή Δία dedit, v. Peerl

Ηirschig φιλήσει

Κampii praef. ad Μusonium p. ΧΧΙ

Ρ. 149, 14 δεξαίμην] δοξαίμην typographi error est editionis Gaisf. Lipsiensis; moneo propter Hirschigium

Ρ. 151, 4. ώς επί το πλήθος] ως επί το πλέον male Ηirschig, v. Com. gr. ΙΙΙ p. 407 29. μηδέπω ita correxi Com. gr. ΙV p. 147, quod nesciebat Ηirschig, gui nunc idem coniecit

Ρ. 153, 21. Ζηνόςl fortasse γένος, certe ίνις, φuod Νauckius coniecit, non legiίur nisi in lyricis partibus tra goediarum

Ρ. 156, 17. άρξω]άρξομαι Hirschig Ρ. 158, 13. Ευγενείας] corr, ευγενείας Ρ. 173, 9. έχης] non μόνον post έχης addebat Ηerwer den p. 84, sed

όίμαι

posί έστιν, hoc quidem paullo festi

nantius, μόνον, sive meum sive alius additamentum esί,

verum puίο

17. ανθρώπου] ανθρώπω Ηerwerden

Ρ. 177, 4, ή τελείν - ή βλάβαις] recte Hirschig εκτε λείν - βλάβαις Ρ. i79, 15, αλράνουσ'] corr, αλφάνουσ' Ρ. 184, 22. άλυπος οικείν] hoc posui ex tit. 97, 11. pro τροφήν ενοικείν, cui τροφήν άνοσoς ών substituit Hir

schig

27. πάντας ποιεί τυφλούς βλέποντας παραλαβών

Νauckius

Ρ. 186, 17. ώσπερ] Hirschig ώστε et mox, deleto ζυγού, pro ρέποντος conicit ρέπειν Ρ. 188, 12. έφίησι] ita etiam Hirschig ut p. 189, 15. μεν pτο εν

Ι.ΧΧVΙΙΙ

ΑΙΟΙΟΕΝΙDΑ ΑΙΟ VΟΙ, ΙΙΙ.

Ρ. 199, 6. εκείνην] codd. εκείνη, αμod probans Ηir schig πειράται pro πειράσθαι corrigit

Ρ. 202, 15. εκδόσθαι] εκδούναι Hirschig deletis quae sequuntur προίκα δούς

Ρ. 207, 25, αλλά των πτωχών τινά) αλλά τον πτωχόν μόνον Ηerwerden, praeslare credo quod ego volui Ρ. 210, 2. ευδαιμονών] libri ευδαίμων Ρ. 211, 30 et 214, 10, παραλύειν - παραλύσαι] απο λύειν - απολύσαι Hirschig

Ρ. 216, 17, αναπεπλάκασι] αναλώκασι frustra Hirschig 18. 19. εξάγουσιν] διάγουσιν Cobetus Μnem. VI p. 26. idem mox oυ inserit, ut ipse conieceram ad h. 1.

Ρ. 223, 2. αν ζή] εάν ή Hermannus Οpuse. IV, 377 14. πάλι] recte libri πάλιν Ρ. 225, 2. νέωτα] dixi de hoe Simonidis loco Com.

graec. IV p. 716. ubίες addendum esse conieci, quod nun quam in hac dictione omittitur. Cobetus autem VL. p. 63 glossema me restituisse dicit scribendumque esse affirmat

ώρασι. at ώρασι nullo unquam tempore Graeci aliter quam in imprecandi formula μή ώρασιν κοιo dixerunt. et αuid causae habuit eur ες νέωτα reiceret ? φuoniam recentioris originis sit dictio ista, algui respicit Simonides, ut 1. 1. dixi,

notissimum proverbium αεί γεωργός ες νέωτα πλούσιος, αμod recentioris originis esse utinam Cobetus demonstrasset

17. έχοντες] etiam nunc verum puίο έδοντες

Ρ. 232, 23. περί] libri πρός, quod nune τις scribendum videtur, ut voluit Μullachius

Ρ. 234, 11. 12. περιέχοντι] malim παρέχοντι Ρ. 239, 24. ελθόντα μανία - γίγνεται] simulat Cobe tus se haec non intellegere, nimirum ut coniecίuram promeret

facilem sane et eleganlem ελθόντε μανίαν - τίκτετον, sed non magis necessariam, αμam si quis apud Platonem Rep.

VΙΙΙ p. 562 ή καλλίστη πολιτεία και ο κάλλιστος ίππος λοιπά εστιν ημίν διελθείν corrigere sustinereι λοιπώ έστον, vel apud Stobaeum Εcl. phys. ΙΙ, 7, 31 επιπλέκεται το

νόημα τη διανοία, ελθόντα δε δι' αλλήλων μία ιδέα εγένοντο poneret ελθόντε δι' αλλήλοιν- εγενέσθην denique si recle dici potest έρως τους έχουσι μανία γίγνεται,

ΑΙΟΙΟΕΝΙΟ.Α ΑΙΟ VΟΙμ. ΙΙΙ.

Ι.ΧΧΙΧ

non assequor cur λύπη μανία γίγνεσθαι recίe dici non poίuerit.

Ρ. 245, 12. δευτέρου] δεύτερον recte libri Ρ. 248, 13. Τροφίλου] v. Roeperum Ρhilol. Gott. Χ p. 569

Ρ. 250, 17. εκ των Αριστοξένου Πυθαγορείου] corr. εκ των Αριστοξένου πυθαγόρικών αποφάσεων. v. Μahnii diss. de Αristoxeno

Ρ. 256, 16. Αντύλλου] hane Αnίylli medici eclοgam duasque sequentes ex cod. Μosq. edidit Christ. Frid. Μat thaei in Οpuse. Μedicorum graec. p. 225, ubi haec est in

scriptio: περί της καθ' ημέραν διαφοράς των αέρων του αυτού εκ του αυτού λόγου. nimirum praecedit locus Αntylli εκ του α λόγου των έξωθεν προσπιπτόντων βοηθημάτων, quem Stobaeus habet infra n. 30 p. 264. codicis lectiones non commemorabo nisi duae editis praestant aut alias ob causas memoratu dignae videbuntur; meliores scripturas

asterisco notavi. 18. ημέραν) την ημέραν *Μ (i. e. cod. Μosq.) συν τη νυκτί] μετά της νυκτός*Μ 18. 19. δ’ αυ την έφαμεν] δε και ταύτην φαμεν Μ 22. εoικώς] παρα πλήσιος *Μ 25. δε άνεισι] γάρ ανίασιν *Μ 28. ανίη σιν] άνεισιν! Ρ. 257, 3. υπνούν] ύπνον Μ 13. τά των δυσεντερι κών] τα om. Μ Ρ. 258, 18. γινόμενα] γινόμενον 19. συστήναι) συ στήσαι?

20. εμφανίζουσαι] recte Gesnerus εμφανίζοντα

21. τάττειν] fort. addendum δεί

)

Ρ. 259, 9. inscriptio huius eclοgae apud Μatthaei p.

229 haee est: Αντύλλου περί τόπων, εκ του α' λόγου του περί βοηθημάτων 11. υγιεινότεροι] υγιεινότατοι *Μ 13. απωθουμένου] ita etiam Μ 14, 15. πάσαις - πά σιν] ταις περί θώρακα πάσαις επιτήδειοι λεπτοί και κε φαλή πεπονθυία και τους αισθητηρίοις άπασιν επιτήδειοι Μ, partim bene partim male 21. δεί αμύξαι] διαμύξαι etiam Μ 22. νευρικούς] νευριτικούς! 22. 23. εις όρεξιν κε κακωμένοις] ορέξεσι κεκακωμέναις Μ 25. γε μή ελώδεις] μήτε αμπελώδεις Μ μηδε] μήτε Μ Ρ. 260, 5. 6. τισίν ύφεστώτες] om. Μ 6. γάρ] δε Μ 8. αργιλλώδεις] αργιλώδεις * Μ στομάχου] τόνου

Ι.ΧΧΧ

ΑΙΟΙΟΕΝΙDΑ ΑΙΟ VΟΙμ, ΙΙΙ.

Μ, αμorum uίrum

verum sit, doeebunt medieorum filii

10.

11. πάντες] πάντων * Μ, ut conieci

Ρ. 263, 12. 13. τα μεν ποιούμενα] τα μεν [ένδοθεν) ποιούμενα! 16-18. έσται - ωνόμασται] haec Αntyl 1us haud dubie alio loco posuerat 17. ακριβολογία,] punctum pone pro commate, et sequentia usque ad ωνό μασται per interrogationem effer Ρ. 264, 5. inscriptio apud Μatthaei p. 224: εκ των

Αντύλλου, περί της κατά μήνα των αέρων διαφοράς, εκ του α λόγου των έξωθεν προσπιπτόντων βοηθημάτων 9. αύτη] αυτή Μ μηνιαίους) μηνιαίας Μ 10. ετη σίοις] ετησίαις 11. περικυκλεομένας] περικυκλουμένας * Μ 12. νεομηνίας] νουμηνίας * Μ 13. θερμή] ή

σελήνη add. Μ

Sί! Ιk

IllΙΙ

in , τώ

14 υγρότερον] υγρότατον Μ 17. i8 δι χοτόμου] διχοτομίας Μ 19. ήτε] ή γε * Μ 20. έως] μέχρι * Μ 21, φθινοπώρω ] μετοπώρω Μ 25. οί κείαν] εαυτού Μ * 26. αυτά] om. Μ . 27. διερωτέρους)

Ψή

αει υγροτέρους Μ

θου

29. αιθριοκοιτούντων) εν αιθρία δια

γόντων Μ

θαν

ΑDDΕΝDΑ ΑD VΟL. ΙV. ία

tige

Ρ. 1, 10. υπέρ φόβον] υπέρφοβα Β, αμod verum videtur Ρ. 3, 20. ράστον] Τheognis λώστον

0ίθύ

22. Σκληρίου)

vix credibile est scolion illud nobilissimum a quoquam Scle riae, italicae comoediae auctori satis recenti, tributum fuisse;

00Uύι filι 0

quare Scleriae nomen ad alium locum, qui exeidit, referen

Ειήμ

dum videtur

ίκι,

Ρ. 8, 2. όκαν) rectius όκκα

15, 16, αλλά και

κτήσασθαι και χρήσασθαι) verba και κτήσασθαι utpole

Είur

e ditιographia nata delenda conieci; malim nunc leni trans

"η

positione usus scribere και κτήσασθαι αλλά και χρήσασθαι Ρ. 9, 18, τούτο βοά ακολουθεί] conieei τούτ' αυτο

Με

βοά ακολουθεί, id si cui audacius dietum videbitur,

και, 0, ίill0 Ιη

non impedio quominus reponatur τούτ' αυτό βοά ακολου

line

θέν. notus est Αristophanis versus Vesp. 921 το πράγμα φανερόν έστιν αυτό γάρ βοά. 20. 24.αίτε - ήνl primo ίoco libri αίτε, altero αίκα, ütroque ή pro ήν. an recte cor rexerim nescio, magis ιρmen placeret αι - ήν. Hirschigius utroque loco αίκα - ή 20, 24, 25, ουδ' αν] Hirschίς

p μ

Ψής

! lluή

"πι ει

ΑΙΟΙΟΕΝΙDΑ ΑΙD VΟΙμ. ΙV.

ουδέ κα

26. ποτί τό] ποττό malim

Ι.ΧΧΧΙ

23. κα τούτό τις]

ita etiam Hirschig 29. 31. ού κα έδύνατο Hirschig Ρ. 10, 1. ού κα έδύνατο Hirschig 7. μέρεα] corr.

typ, err, μέλεα

24, καττάν] recte libri καθ' αν

Ρ. 11, 19. τω σώματος] delet Hirschig

απάντων Hirschig

πάντων)

28, κατ'] ποτ' recte Hirschig

Ρ. 12 , 1. in exemplis, quae ad h. 1. in praefatione p. VI composui, Hirschigius ubique activam formam restituit, qui ne ανεύρετο φuidem p. 11. 4, φuo saepissime minus boni

scriplores pro ανεύρε usi sunt, intaetum reliquit, talia cor rigere eι πάντα υπό μίαν Μύκονον cogere facillimum est, num recte omnia corrigantur, subdubito, αθρήσασθαι attigi in Αdd. ad vol. I p. 19, 31. 16. 17. τω υπ' αυτώ βίω] τώ άπαντος βίω Hirschig recte

Ρ. 14, 20, ευ παθόντα είθ' ετέρα] αuidquid Sophocles scripsit, pro ευ παθόντα requiri videtur praesens ευπα θoύντα, sententia tale quid requirit ευπαθούντι δ' ουκ έρως θανείν

Ρ. 16, 15. in annotatione ad h. 1. pro χαλεπ. τον cor

rige χαλεπώτατον

24 εκάστου] Democritus ενός εκά

στου scripsisse videlur

Ρ. 23, 16, τάς τύχας των βροτών ώς εύ μεταλλάσ σουσιν] fort. τάς τύχας τά των βροτών, ut sensus sit fortu nae casus res mortalium immutant. verbum μεταλλάσσειν Εuripides non videtur pro μεταλλάσσεσθαι dixisse, nam locus in fr. 84, 9 incertissimus est.

Ρ. 25, 2. τάχα στρέφει] libri τάχιστα στρέφει, malim igitur ταχύ στρέφει 26. 27. τώ-πάλινl dubito num recte locum correxerim ; τώ hoc sensu tragici non dixerunt, nisi forte in lyricis partibus, ut Sophocles τώ απ' εμάς φρε

νός ούποτ' οφλήσει κακίαν, αuare aut ώς scribendum aut alio modo locus corrigendus; ambo versus si abessent a ne mine desiderarentur.

ac fortasse ex alio loco illati sunt.

Ρ. 26, 1. βιάζεται] Νauckius βιβάζεται Ρ. 27, 23. πλέουσαι] νήες fortasse addiderat αui haec scripsit

Ρ. 39, 16, εν αδικούντι καιρώ] num saeclum diciί iniuriis plenum ? an κόσμω scribendum 2 αuod horum Sota deorum auctor de hominibus dixit apud Stobaeum Flor. SΤΟΒ. ΕΙ,ΟΕ, ΙV.

Ι.ΧΧΧΙΙ

ΑDΙΟΕΝΙΟΑ ΑΙΟ VΟΙμ. ΙV.

ΧCVΙΙΙ, 9. sequentem versum Hermannus DΜ. p. 448 ita

scripsit ανέχεται τις ου μη θέλει διό φέρει γενέσθαι non 21. των προσδοκωμένων] supra tit. LΧΙΧ, 4. των προσλεγομένων, ubiVoss, των προσγενομένων, scripsisse expedio

Μenander videtur τών προσγεγενημένων, eorum φuae practer molesία et iniqua matrimonium ύona habeί.

Ρ. 41, 24, 25, ήδέως και μένει] και ήδέως μένει? Θεοβούλου] etiam hic Cleobulum nominare

Ρ, 44, 18.

debebat scriptor

Ρ. 46, 16 ευαδίκητον] ευδιάλυτον Νauckius, ediίum significare puto Quod facile laediίur Ρ. 47, 32. παρεξητακότων) Vera videtur Gesneri emen datio προεξεστακότων Ρ. 48, 30. απληστευσώμεθα] libri απληστευώμεθα Ρ. 50, 14 et 15. εκτός] ο εκτός etiam Hirschig 15. τού

των) ών add. etiam Hirschig

17. τού] τινός Hirschig Ρ. 57, 29. in annotatione lege : Οuaest. scen. ΙΙΙ p. 61. con

firmare videtur Wind. de quo Gaisfordus nescio an ήχέενται

Ρ. 73, 5, 6. δι' αμαθίαν- τα νομιζόμενα) τα δι' αμα, θίαν- νομιζόμενα Hirschig

9. πτωχόν] κωφόν scriben

dum videtur Hirschigio, cui parum favent sequentia lin. 20.

Ρ. 74, 20. καί τοι] requiro και ταύτα vel simile quid

Ρ. 80, 2. το γήρας ώσπερ βωμός εστι των κακών) ineple dietum estβωμός- κακών Αntiphanes scripseraι όρ μος- κακών, nee dubium erit comparanti Bionis Βorysthe

nitae dietum apud Diogenem Laert. ΓV, 7: το γήρας έλεγεν όρμον είναι των κακών εις αυτό γούν πάντα καταφεύγειν Ρ. 81, 26. σκαιός] Grotii emendationem σκολιός i. e. subdolus tuetur Νauckius

Ρ. 85, 20. ύδατος,] scribendum ουδ' ύδατος 29. αγαθών] αισθητων Bakius ad Cicer. Legg. 1, 10, 30, polius δογμάτων expectarem ell. Stobaeo Εel. phys. II p.557 Gaisf. Ρ. 87, 2. προσήκον] προσόντως cod. Μend. unde Νau ckius πρεπόντως Ρ. 93, 12. τά τ' έργα) fort. (πρόσφα]τά τ' έργα Ρ. 94, 11.

Ά etiam Hirschig

Ρ.95, 3. σιγά σιγαίVind. i. e, σιγά, ut edidit Βergkius Ρ. 108, 6. έπει τό γε] επεί τοί γεfeele Hirschig Ρ. 119, 28 ευ δ' ίσθι] ευ δ' ίσθ' ότι frustra Hirschig ν

ΑDΙΟΕΝΙDΑ ΑΙΟ VΟΙμ. ΙV.

Ι.ΧΧΧΙΙΙ

Ρ. 120, 1. εύροια] απορία Gesnerus 18. δεξάμενος ημάς] malim δεξαμένοις ημίν 26. δικαιωτηρίων] Hir schig frustra δικαστηρίων

Ρ. 121, 28. ούτε ο θάνατος] ο θάνατος ούτε! an in

sequentibus ούθ’ ο βίος καλόν?

30, 31, ανισάριθμον -

αρρωστία] haec cerle intellegi poterunt sic scripta : ανισά

ριθμον ετών (μέτρονl φέροντος του μή ομοίου της γενέσεως τη ισχυί ή αρρωστία

Ρ. 124, 3. οίκω] οίκτω Vind. Ρ. 126, 21. αν δε γύπες, απτέωνται] frustra critiei in απτέωνται populi nomen latere existimant, scribendum puίο αν δε γύπες άπτωνται, indicata posί άπτωνται lacuna, sive Βακτριανή sive Κασπιανή exeidisse statuas. in adnotatione ad h. 1. pro Βάτρων corrige Βάκτρων 22. καλλίω την posί την typoth, errore exeidisse ταφήν iam indicavi. Dio genes dixisse videtur : ο χρόνος καλλίστην την ταφήν [ποιήσει] διά των ευτελεστάτων, ηλίου και όμβρου. pro ευτελεστάτων propius edito πολυτελεστάτων fuerit ολιγοτελε Οτ(χ7001/

Ρ. 132, 28, μεμφόμενος] μυρόμενος !

Ρ. 134, 25, το λυπούμενον] usitatius esseι το λυπούν. fortasse igitur το λυπούν μεν ουν

Ρ. 137, 14. τί γάρ τούδ' εστί μείζον εν βροτούς;] teste Groίio vs. 1 et 2 huius fragmenti in codice Α etiam supra leguntur Flor. 120, 3 coniuncti cum Τheognidis versibus,

αρχήν μή φύναι κτέ. ubi vs. 2 pro τί γάρ τούδ' εστί μείζον εν βροτούς' scripίum invenimus μαθείν δε πάσίν έστιν ευ μαρές.' hane genuinam esse lectionem docet sententiarum nexus, palet igiίur illud quod hucusque Εuripidi tribueba ιur, τί γάρ τούδ'lacunam εστί μείζον εν βροτούς, librarii esse com mentum codicis explentis. Ναιμckius. ι

Ρ. 155, 7. και τούτο] και διά τούτο ? . Ρ. 161, 11. 12. λόγοις] hoc addidit Ηirschigius et post Ηirschigium Μehlerus Μnem. ΙΙ 256

Ρ. 168, 19, ισότητα] excidisse videlur τρόπων vel si mile quid

Ρ. 172, 4. Τιμοθέου] non dubilandum est, αμin Τimo theus Μilesius, poela dithyrambicus, intellegendus sit, de Τimotheo vel Τimocle comico nolim cogitare

Ι.ΧΧΧΙV

ΑΙΟΙΟΕΝΙDΑ ΑΙD VΟΙμ. ΙV.

5. θ' ο] praeter είθ' o etiam alia coniei possunt, e. c.

ούθ' ο, vel ήλθ' o quod Βergkius voluit Ρ.173,5. συγχρώζοντ' αυτούς! malim συγχρώζονθ' αυτούς Ρ. 175, 22. και το δυνάμι) και delendum puίο Ρ. 178,24 μή σιωπήσω)forlassescribendum ήν σιωπήσω Ρ. 180, 17. 18. inter adesp, recepit Νauck, p. 687. sunt Εurip. Ρhoen. 5.26, 27. ubί πικρόν pro βαρύ Ρ. 183, 3. ΑΓΝΩΜΟΝΟΥΝΤΩΝ] ΑΜΝΗΜΟ ΝΟΥΝΤΩΝ?

Ρ. 186, 25. κοινότητος] hoc intellegi non potest; for lasse καινότητος scribendum eo intellectu duo legilur apud

Τhueyd. ΙΙΙ, 38 μετά καινότητος λόγου απατάσθαι άριστοι Ρ. 187, 3. 4. ου συνιάσιν] addendum suspicor έστερη μένοι, fortasse etiam ευχαριστίας ell. lin. 9. Ρ. 249, 10, 11. μισώ σοφόν-σοφον] Cobetus μισώ σο φόν λόγοισιν ες δ' όνησινού Ρ. 250, 24, αξία] αιτία Stob. Flor, 3, 7. Ρ. 255, 28. ελπίδων) κενών add. Cobetus et μάτην ad vs. sequ. trahit deleto σαφές

Ρ. 259, 20. γαίαν ορθώσειεν] πόλιν ανορθώσειεν apud Slob. Flor. 18, 13. cf. Cobet. Μnem. VI p. 29.

Ρ. 264, 22. ίσθ' όταν] comma interpone Ρ. 270, 24, αρχάς] nescio an δίκας scribendum sit Ρ. 273, 13. πολλά] fortasse πολλάκις. Ρ. 279, 5. διαβολών επιστολάς] imo διαβόλων, calum nialorum epistolas . 15. της πατρίδος]malim τη πατρίδι 24, τεθήλυκας] rectius τεθήλυγκας

Ρ. 280, 19. ηρίστας] sententiae accommodatius ήρίστησας Ρ. 284, 5. τάδε fortasse τάδε και τάδε Ηaec habui quae adnotarem, in quibus si reperienίur quae probari possunt, bene est. mihi quidem nihil aliud pro positum fuit nisi ut Gaisfordi textum sive mea ipsius opera sive aliorum emendationibus adiutus hic illic correctum exhi

berem. hic illic, inquam. nam etsi sexcentis minimum locis Stobaeus nunc emendatior editus sit, quam antea edebatur,

lamen haec pauca existimanda sunt prae ingenti viίiorum multitudine, αμae adhuc medelam expectant. Scribebam Berolini m. Μartio a. ΜDCCCLVΙΙ.

ΛΩΑΛ/Λ/ΟΥ ΣΤΟΑΑΛΟΥ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ.

ΠΕΡΙ ΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗΣ.

ΡΒ.

Ομήρου (ΙΙ. λ 514). Ιητρός γάρ ανήρ πολλών αντάξιος άλλων

ιούς τ' εκτάμνειν επί τ' ήπια φάρμακα πάσσειν. 52

Ευριπίδου.

Μέλλων τ' ιατρός τη νόσω διδούς χρόνον ιάσατ’ ήδη μάλλον ή τεμών χρόα. 3

Κατά ιατρών Μιμνέρμου Νάννου.

Οια δή φιλoύσιν ιατροί λέγειν 10 τα φαύλα μείζω και τα δείν' υπέρ φόβον, πυργούντες αυτούς, 4

Φιλήμονος,

Αλλω πονούντι ράδιον παραινέσαι έστιν, ποιήσαι δ' αυτόν ουχί ράδιον. 15 τεκμήριον δέ, τους ιατρούς οίδ’ εγώ

υπέρ εγκρατείας τους νοσούσιν εύ σφόδρα πάντας λαλούντας είτ’ εάν πταίσωσίτι, αυτούς ποιούντας πάνθ' όσ' ουκ είων τότε,

έτερον τό τ' αλγείν και το θεωρείν έστ' ίσως, 205

Φιλήμονος.

Ούτε γάρ ιατρός ουδε εις, άνευ σκοπής, 8ΤΟΒ. ΕΙ,ΟΕ, ΙV,

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

2 2

σ'

τους αυτός αυτού βούλεθ' υγιαίνειν φίλους,

ούτε στρατιώτης πόλιν οράν άνευ κακού. 6

Φιλήμονος νεωτέρου.

Τίς ούτός έστιν; α. ιατρός. β. ώς κακώς έχει άπας ιατρός, αν κακώς μηδείς έχη. . 5 6" Μόνω δ' ιατρό τούτο και συνηγόρω έξεστ', αποκτείνειν μέν, αποθνήσκειν δε μή. 7 Δημοσθένους Ολυνθιακών (p. 37). Και τών τοιούτων λημμάτων απαλλαγείητε, ά τους ασθενούσι παρά των ιατρών σιτίοις διδομένοις έoικε 10

και γάρ εκείνα ούτε ισχύν έντίθησιν ούτ' αποθνή σκειν εά.

Πλουτάρχου εκ των υγιεινών παραγ γελμάτων (Μor, p. 122 e). Τών δ' ελευθερίων τεχνών ιατρική το μεν γλα- 15

φυρόν και περιττόν και επιτερπες ουδεμιάς ενδεέστε ρον έχει, θεωρητικόν δε μέγα τους φιλομαθούσι, την σωτηρίαν και την υγείαν. 9

Ηροφίλου.

Ηρόφιλος ιατρός ερωτηθείς υπό τινος τίς αν γέ- 20 νοιτο τέλειος ιατρός "ό τα δυνατά" έφη και τα μη

δυνατά δυνάμενος διαγιγνώσκειν" ΠΕΡΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ.

1 1"

ΡΓ.

Ομήρου Οδυσσείας (ψ 212). Ήβης ταρπήναι και γήραος ουδόν ικέσθαι. Τού αυτού εις αυτό (δ.208). Όλβον επικλώσαι γαμέoντί τε γεινομένω τε

αυτόν μεν λιπαρώς γηρασκέμενεν μεγάροισιν, υιέας δ’ αυ πινυτούς τε και έγχεσιν είναι αρίστους,

ΠΕΡΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ. ΡΓ.

Βακχυλίδου επινίκ ων. ς

Αυ

Αν

Όλβιος ώ τινι θεός μοιράντε καλών έπoρεν σύντ' επιζήλω τύχα ή άφνειον βιοτάν διάγειν. 3

Α'

ΔΥ

Α'

Αν

ού γάρ τις επιχθονίων πάντ' ευδαίμων έφυ. 53

Καρκίνου Τη ρ ε ύς.

Ασκείν μεν αρετήν, ευτυχείν δ' αιτείν θεούς. έχων γάρ άμφω ταύτα μακάριός θ' άμα κεκλημένος ζήν καγαθός δυνήσεται.

4 10

Καλλιμάχου ύμνων (Ιον. 95). Ούτ' αρετής άτερ όλβος επίσταται άνδρας αέξειν. 5 Σοφοκλέους Αντιγόνης (582). Ευδαίμονες οίσι κακών άγευστος αιών.

Πινδάρου θρήνων. Ευδαιμόνων

15 δραπέτας ουκ έστιν όλβος, 7 Μενάνδρου Δημιουργού. Μακάριος όστις ουσίαν και νούν έχει χρήται γάρ ούτος εις ά δεί ταύτη καλώς. 8

Θεόγνιδος (255).

20 Κάλλιστον το δικαιότατον, ράστον δ' υγιαίνειν, ήδιστον δε τυχείν ών τις έκαστος ερά. 9

Σκληρίου.

"Υγιαίνειν μεν άριστον ανδρι θνατώ, δεύτερον δε φυάν καλόν γενέσθαι, 25 τρίτον δε πλουτείν αδόλως,

είτα τέταρτον ήβάν μετά των φίλων. 10 Σοφοκλέους Ίωνος.

Χ/

Εν Διός κήποις αρούσθαι μούνoν ευδαίμονας όλ βους. 1*

11 12

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Κρατίνος εν Πλούτοις, Αυτόματα τοίσι θεός ανίει ταγαθά. Θεόγνιδος (653).

Ευδαίμων είην και θεούς φίλος αθανάτοισι, Κύρν', αρετής δ' άλλης ουδεμιής έραμαι. 13

Σωτιάδου.

Ο πένης ελεείται, ο δε πλούσιος φθονείται ο μέσος δε βίος κεκραμένος δίκαιός έστιν,

αυτάρκεια γάρ προς πάσιν ηδονή δικαία. 14

Θεόγνιδος (1149).

Είη μοι πλουτεύντι κακών απάτερθε μεριμνών ζώειν αβλαβέως, μηδέν έχοντι κακόν,

ουκ έραμαι πλουτείν ουδ' εύχομαι αλλά μοι είη ζήν από των ολίγων μηδέν έχοντι κακόν, 15

Σοφοκλέους Κρεούσης.

Κάλλιστόν εστι τούνδικον πεφυκέναι,

λώστον δε το ζήν άνοσον ήδιστον δ', ότω πάρεστιλήψις ών ερά καθ' ημέραν. 16

Ξενοφώντος.

Ευδαιμονίαν νομίζω πολλά έχοντα και δαπανάν. 20 17

Δημοκρίτου.

Ευτυχής ο επί μετρίοισι χρήμασι εύθυμεόμενος, δυστυχής δε ο επί πολλοίσι δυσθυμεόμενος, 18

Σωκράτους,

Σωκράτης ερωτηθείς τί εστιν ευδαιμονία"ηδονή 25 αμεταμέλητος" έφη, 19

Τού αυτού.

Σωκράτης ερωτηθείς τίνες ευδαίμονες είπεν "οίς και φρένες αγαθαι και λόγος πρόσεστιν."

ΠΕΡΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ. ΡΓ.

Διογένους,

Ευδαιμονία γάρ μία εστί το ευφραίνεσθαι αληθι νώς και μηδέποτε λυπείσθαι, εν οποίω δή άν τόπω ή καιρώ υπάρχη τις. 521

Τού αυτού.

Ευδαιμονίαν γάρ ταύτην είναι φαμεν αληθινήν το την διάνοιαν και την ψυχήν αεί εν ησυχία και ιλα ρότητι διατρίβειν. 22

Χρυσίππου. ε

ρ/

Ο δ' επ' άκρον, φησί, προκόπτων άπαντα πάν

τως αποδίδωσι τα καθήκοντα και ουδεν παραλείπει. τον δε τούτου βίον ουκ είναι πω φησίν ευδαίμονα, αλλ' επιγίγνεσθαι αυτώ την ευδαιμονίαν, όταν αι μέσαι πράξεις αύται προσλάβωσι το βέβαιον και εκτι 15 κόν, και ιδίαν πήξιν τινά λάβωσιν. τ'

Ιαμβλίχου Σω πάτρω περί αρετής, Ευδαίμων έστιν ο θεώ κατά το δυνατόν όμοιος, τέ λεος, απλούς, καθαρός, εξηρημένος από της ανθρω

πίνης ζωής.

20 24

Πλάτωνος εκ του Μενεξέ νου (p. 247 ult.).

Ότω γάρ ανδρι εις εαυτόν ανήρτηται πάντα τα προς ευδαιμονίαν φέροντα ή εγγυς τούτου, και μη εν άλλοις ανθρώποις αιωρείται, εξ ών ή εύ ή κακώς πρα ξάντων πλανάσθαι ήνάγκασται και τα εκείνου, τούτω 25 άριστα παρεσκεύασται ζήν. 25

Δημοκρίτου,

Τον ευθυμέεσθαι μέλλοντα χρή μή πολλά πρήσ

σειν, μήτε ιδίη μήτε ξυνή, μηδε άσσ' αν πρήσση υπέρ τε δύναμιν αιρέεσθαι την έωυτού και φύσιν, 30 αλλά τοσαύτην έχειν φυλακήν, ώστε και της τύχης

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

επιβαλλούσης και ες το δέον υπηγεομένης, τώ δο κέειν κατατίθεσθαι και μή πλέω προσάπτεσθαι των δυνατών ή γαρ ευογκίη ασφαλέστερον της μεγα λογκίης.

Ιπποδάμου Θουρίου εκ του περί ευ-5 δαιμονίας.

Των ζώων τα μεν εντι δεκτικά τάς ευδαιμονίας τα δε άδεκτα και δεκτικά μεν όσα λόγoν έχει άμεν γαρ ευδαιμονία ουκ άτερθεν αρετάς, ά δε αρετά εγ γίνεται τώ λόγον έχοντι πράτον άδεκτα δε (όσα λό- 10 γον ουκ έχει ούτε γάρ το όψιος άμοιρον δέχεται το τάς] όψιος έργον ή τάν τάς όψιος αρετάν, ούτε το λόγω άμοιρον το τώ λόγον έχοντος έργον ήταν τώ λό γον έχοντος αρετάν, ά δ' ευδαιμονία και αρετά τω λό

γονέχοντοςτάμεν ως έργοντάδ' ώςτέχνα τίς εντι των 15 δή λόγον εχόντων ζώων τα μένεντι αυτοτελέα, όσα δι' αυτά τέλεά εντι και ουδενός επιδεή των έξωθεν ούτε ποτί το ήμεν ούτε ποτι το καλώς ήμεν τοιούτος δέκα είη ο θεός, ουκ αυτοτελέα δε όσα μή δι' αυτά τέλεά έστι, ποτιδέεται δε και τάς έξωθεν αιτίας τοιούτος δέ 20

καείη ο άνθρωπος των δη ουκ αυτοτελέων τά μέν έστι τέλεα τά δ' ου τέλεα, και τέλεα μεν όσα και παρά τάν αυτών αιτίαν και παρά τάς έξωθεν αιτίας γίνονται, και παρά μεν τάν αυτών, τώ και φύσιν αγαθάν και προαί ρεσιν ποτενέγκασθαι παρά δε τάς έξωθεν, τώ ευνο- 25 !

μίαν και επιστάτας αγαθώς λαβείν [τοιούτος δέκα είη

ο καλοκαγαθός άνθρωπος]. ου τέλεα δε τά ήτοι μηδ' ετέρω τούτων κοινωνάσαντα, ή τινός αυτών, ή τα κα θόλω φαύλα υπάρχοντα καττόν γα τρόπον τάς ψυχάς, τοιούτος δέκα είη ο θάτερος άνθρωπος, των δε τελέων 30

ανθρώπων δοιαι διαφοραί τοι μεν γάρ εντιν αυτών

ΠΕΡΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ. ΡΓ.

κατταν φύσιν τέλειοι τοί δε καττόν βίον και κατταν φύσιν μεν τοί μόνον αγαθοί ούτοι δέ κ' είεν τοί "-- - S έχοντες τάν αρετάν α γάρ αρετά τάς εκάστω φύσιος και ακρότας και τελειότας εντί ά μεν τώ οφθαλμώ 5 τάς τώ οφθαλμώ φύσιος ακρότας και τελειότας, άδε τ'

σ'

αν

σ'

αν

Α'

Αν

Α'

"ν

Α'

τώ ανθρώπω τάς τώ ανθρώπω φύσιος και άκρότας

και τελειότας καττον βίον δε τέλειοι τοί μή μόνον αγαθοί όντες αλλά και ευδαίμονες, ά μεν γαρ ευδαι μονία τελειότας έντι βίω ανθρωπίνω ο δε βίος ο αν 10θρώπινος σύσταματάν πραξίων, ά δ' ευδαιμονία α συμπεραίνουσα τάς πράξιας, συμπεραίνει δε τάς πράξιας αρετά και τύχα, τα μεν αρετά κατταν χρήσιν, τα δ' ευτυχία κατταν κατόρθωσιν, ο μεν ών θεός ούτε μαθών παρά τινος τάν αρετάν αγαθός εγένετο ούτε 15 επισυνερξαμένας αυτώ τάς τύχας ευδαίμων φύ w . 3 γ 3' w

σ'

Α'

σει γάρ ήν άγαθος και φύσει εύδαίμων και αιει ήν 2

Αν

και εσείται και ουδέποκα επιλείψει τοιούτος εών, άφθαρτος έων και φύσει άγαθός ο δε άνθρωπος ούτε [τά φύσει αγαυος αγαθός ουτε ούτε] τά υδαί αλλά τα φυσει τα φύσ φυσει ευσαιμων, αλλα 2

ν.

Α'

20 μαθήσιος και προνοίας ποτιδέεται, ποτί μεν το γενέ σθαι αγαθός τάς αρετάς, ποτί δε το γενέσθαι ευδαί

μων τάς ευτυχίας, και διά τούτο εκ δύο τούτωνα ανθρωπίνα ευδαιμονία συγκεφαλαιούται, επαίνω τε και μακαρισμώ επαίνω μεν τώ εξ αρετάς, μακαρισμώ 25 δε τώ εξ ευτυχίας, τάν μεν ών αρετάν έχει διά τάν θείαν μοιραν, τάν δε ευτυχίαν διά τάν θνατάν, εξή ": Αν ..

αν

ρηται δε τα μεν θνατά από των θεών, και τα επί γάς 2

Αν

(από] των ουρανίων, τα δε χείρονα από τών βελτιό Αν

Αν

νων και διά τούτο ο μεν επόμενος τους θεούς αγα

30 θός ευδαιμονεί, ο δε επόμενος τους θνατούς κακοδαι Αν

"ν

μονεί. τώ μεν γαρ τάν φρόνασιν έχοντιάγαθονεύ ε

τυχία και χρήσιμον και αγαθόν μεν διά τάν γνώσιν

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

τάς χρήσιος, ωφέλιμον δε διά το συνεργείν ταις πρά ξεσι, καλόν ών, όκαν ευτυχία παρή τό νώ, ώσπερ ώρίω ανέμω θέοντα, ποττάν αρετάν αποβλέποντα ποιέεσθαι τάς πράξιας, ώσπερ και τον κυβερνάταν ποτιτάς των άστρων κινάσιας ούτω γάρ ου μόνον 5 ακολουθήσει το θεώ, αλλά και συντάξει το ανθρώπι νον αγαθόν ποτί το θήον, και μάν και τούτό γα φανε '

(",

Α"

Α'

ρόν, ότι εκ διαθέσιος και πράξιος βίος διαφέρων γίνε 2-.-, ται ανάγκα δε τάν μεν διάθεσιν ή σπουδαίαν ή φαύ λαν ήμεν, τάν δε πράξιν ή ευδαίμονα ή κακοδαίμονα 10 και σπουδαίαν μεν τάν αρετάς μετειληφυίαν, φαύλαν w

σ'

. ν

"),

γι

ήι

"ι

Αν

δεταν κακίας τάς δε πράξιας ευδαίμονας μεν εντάευ τυχία, συμπεραίνονται γάρ ποτι τον λόγον κακοδαί μονας δ' εν τά άτυχία, αποτευκτικόν γάρ τω συμπερά 2

Α'

Α.

- Υ

Μ. και -

σματος, διόπερ ού μόνον μαθείν δεί τάν άρετάν άλλα 15 )

και κτήσασθαι και χρήσασθαι αυτά, ήτοιες φαλακίαν ή ες συναύξασιν ή και μέγιστον ες επανόρθωσιν οίκων τε και πολίων, ου γαρ μόνον τάνκτάσιν έχειν δείτών κα λών, αλλά και τάν όνασιν ταύτα δε πάντα εσείται,

αίκα πόλιος ευνομουμένας τύχη ο άνθρωπος, και ταύτα 20 σ'

Αν

μεν εγώ φαμί ήμεν το ονομαζόμενον Αμαλθείας κέ

ρας εν ευνομία γάρ τα πάντα εντί, και άνευ ταύτας ούτε γεννάται το μέγιστοντάς ανθρωπίνας φύσιος αγα

θόν, ούτε γενναθεν και αυξαθεν δύναιτό κα διαμέ νεν, και γάρ τάν αρετάν και τάν φοράν ποττάν άρε-25 ταν αυτά αμπέχει, τώ και φύσιας αγαθάς γεννάσθαι κατταύταν, και ήθεα δε και επιταδεύματα και νόμως

είμεν τώς αρίστως, έτι δε λόγως ορθογνώμονας, και ευσέβειαν δε και οσιότατα ποτι τα τιμιώτατα ώστε τώ μέλλoντι ευδαιμονήσειν και ορθόπλοον εξειν τον 30 αυτώ βίον, ευνομίας υπαρχούσας και διαπεράσαι δει και διελθείν αυτόν ευνομίαν καταλιπόντα. άμα δε β

«ν

Αν

ν.

Αν

(Ρ/

ΠΕΡΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΡΓ. &

"-- ν

και ανάγκαν επεμφέρει ο λόγος τοίσιν έμπροσθεν ει ρημένοις, ο γάρ άνθρωπος κοινωνίας μέρος εντί και συν τούτοις ολόκλαρος γίνεται καττον αυτόν λόγον, σύντώ μή μόνον κοινωνεν αλλά και καλώς κοινωνέν. 5 ά μεν γαρ εν πλείοσιν, αλλ' ουκ εν ενι πέφυκε γί ρ

Αν

Α"

γνεσθαι ά δε εν ενί μέν, ου μάν έτι εν πλείοσιν ά δε και εν πλείοσι και εν ενί, και διά τούτο εν ενί ότι και

εν πλείοσιν, αρμονία μεν γαρ και συμφωνία και αριθ μός εν πλείοσιν έγγίγνεσθαι πέφυκεν ουδέν γάρ αύ 10 ταρκες, ο τούτων των μορίων ποιεί το όλον οξυακοία δε και οξυδορκία και ποδών ώκύτας εν ενί μόνον ευ δαιμονία δε και αρετά ψυχάς και εν ενί και εν πλείοσι W

κιν ("/

Α'

Αν

αν

Αν

και εν τώ όλω και εν τώ παντί, και διά τούτο εν τώ ένι ότι και εν πλείοσι, και εν τοις πλείοσιν ότι και εν τω 15 όλω και εν τώ παντί άτε γάρ τάς όλας φύσιος διακό σμασις και το καθ' έν έκαστον διακεκόσμακε και α καθ' ρ/

Α'

Λ"

σ'

Αν

έκαστον δε διακόσμασις το όλον και το πάν εκπε πλήρωκε, τούτο βοά άκολουθεί διά τό τά φύσει πρό Α'

κω

Αν

και w

Α'

Αν

Α'

τερον ειμεν το όλον τώ μέρεος, αλλ' ού το μέρος αν

("y

2 ζ\2

"ν

20τώ όλω. αίτε γάρ μή ήν ο κόσμος, ούδ' άν ο ήλιος 3'

3 ς 2

ήν, ουδ' ά σελάνα, ουδ' οι πλάνατες αστέρες, ουδ' οι απλανέες όντος δέ γα τω κόσμω, και τούτων έκα στον εντί, ίδοι ίδέκα τούτό τις και επ' αυτάς θ,ταςλ των ίσ υδ' ζώων φύσιος, αίτε γάρμή ήν ζώον, ούδ' άν όφθαλμός, Α'

και

γι

Α'

ηι

θι

Αν

Α'

25 ουδ' αν στόμα, ουδ' αν ακοά όντος δέγα ζώω, και τούτων έκαστον εντί. ώς δε έχει το όλον ποτι το μέ ρος, ούτω και άτώ όλω αρετά πoτι τάν τώ μέρεος, μή υπαρχούσας γάρ αρμονίας και επόψιος θείας περί τον κόσμον, ουκ άνδύναιτο συνείμεν έτι καλώς έχοντα 30 τα εγκεκoσμαμένα μή υπαρχούσας δ' ευνομίας περί ο

Α'

θν

Αυ

Α'

"η

τάς πόλιας, ούκ άνδύναιτό τις άγαθος ή εύδαίμων σ'

σ'

Α'

πολίτας ήμεν μή υπαρχούσας δ' υγιείας περί το

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

ζώον, ουκ αν δύναιτο πούς ή χειρ σθεναράτε και υγι εινά ήμεν, έστι γάρα μεν αρμονία αρετά κόσμω, α δ' ευνομία αρετά πόλιος, ά δ' υγίεια και ισχύς αρετά σώματος, και έκαστον δε τών εν αυτοίς μερέων συν τέτακται ποτι το όλον και το πάν, οφθαλμοί τε γάρ 5 ορώντι υπέρ τώ παντός σώματος, και τάλλα δε μόριά τε και μέλεα υπέρτώ όλω και τώ παντός συντέτακται. 27

Ευρυφάμου Πυθαγορείου περί βίου. Βίος ανθρώπω τέληος θεώ μεν λείπεται τώ μή

σ'

Α'

αν

αυτοτελής ήμεν, άλόγων δε ζώων καθυπερέχει τώ 10

αρετάς και ευδαιμοσύνας επίμοιρος ήμεν, ούτε γάρ ο

Αν

Α'

ο θεός τάς έξωθεν αιτίας πoτιδεής εντι, φύσει γάρ άγαθος έων και φύσει εύδαίμων εξ αύταύτω τέληός 2

εντι

Α'

Α"

Α'

ουτετων αλόγων ζώων ούδέν. λόγωγαρ αμοιρα 9/

Α'

όντα και τάς ες τάς πράξιας επιστάμας άμοιρά έντι. 15 ανθρώπω δε φύσις τά μεν τάς εκ τάς ιδίας προαιρέ

σιος τάδε και τάς εκ τω θήω γινομένας επικουρήσιος ποτιδεής εντι το μεν γαρ λόγω τυπωτικός ήμεν και καλών και αισχρών νοατικός, και το ορθώς από γάς ανακεκλίσθαι και ες τον ουρανόν αποβλέπεν και 20 σ'

θεών των ανωτάτω νοητικός ήμεν, ταύτα δε και

τάς εκ των θεών επικουρήσιος τέτευχε το δε βού γ

Α'

λησιν έχεν και προαιρεσιν και αρχαν έν αυταυτό τοι αύταν, κατταν κύριος ουτός εντι και άρετάν επιτα δεύσαι και κακίαν ζαλώσαι και θεούς οπαδήσαι και 25

από θεών αποτραπήμεν, ταύτα δε και καθ' αυτόν κινέεσθαι δυνατός εντι, διό και ψόγων και επαίνων

και τιμάς και ατιμίας τα μεν εκ τάς των θεών τάδε και εκ τάς των ανθρώπων τυγχάνοντίτοι, ήτοι άρε τάν ή κακίαν ζαλώσαντες, έχει γάρ ούτως ο σύμπας 30 λόγος το θήον άνθρωπον πολυφρονέστατον ζώονες η

ΠΕΡΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ. ΡΓ.

τον κόσμον εσώκισεν, αντίμιμον μεν τάς ιδίας φύ σιος, οφθαλμόν δε τάς των όντων διακοσμάσιος διό

και ονύματα μεν έθηκε τοις πράγμασι, χαρακτήρι αυτών επόμενος, ανεύρετο δε και γράμματα, θησαυ 5 ρούς τά μνάμα παρασκευασάμενος, εμιμάσατο δε και τάν τώ παντός διακόσμασιν, δίκαις τε και νόμοις

κοινωνίαν πολίων συναρμοξάμενος, ούθεν γαρ ούτω κοσμοπρεπές και θεών άξιον έργον ανθρώποις πέ πρακται, ώς πόλιος ευνομουμένας συναρμογά και νό 10μων και πολιτείας διακόσμασις εις γάρ έκαστος άν θρωπος αυτός καθ' αυτόν ουδείς εών ούτε ποττό ζήν ... ομοφροσύναξυνά και ξυναρμογά πολιτείας και αυ τός καθ' αυτόν ικανός γέγονε και ποττό όλον και το τέληον σύσταματάς κοινωνίας ευσυνάρμοστος, αν 15 θρώπω γάρ ο βίος λύρας εξακριβωμένας και κατά πάν επιτελέoς εάσας εικών εντι λύρα τε γάρ πάσα χρήζει τριών τούτων τυχέν, εξαρτύσιος συναρμογάς

επαφάς τινος μωσικάς, εξάρτυσις μεν ών εντία των οικήων μερέων τώ σώματος παρασκευά πάντων, λέγω 20 δε τάν χορδάν και των οργάνων των ποτ' ευφωνίαν και πλαγάν επισυνεργούντων συναρμογά δε αποτ'

αλλάλως σύγκρασις των φθόγγων επαφα δε μωσικά α κατά συναρμογάν κίνασις ήδη τούτων ούτως ών και βίος ανθρώπων χρήζει τριών τούτων τυχέν, εξάρ 25 τυσις μεν α των τώ βίω μερέων εντί συμπλάρωσις βίω δε μέρεα τά τε σώματος αγαθά και τα τών χρη μάτων και τα τάς δόξας και τα των φίλων συναρ μoγά δε α κατ' αρετάν και νόμως τούτων σύνταξις, επαφα δε μωσικά ά κατ' αρετάν και νόμως τούτων 30 σύγκρασις, ορθοπλοουμένας τάς αρετάς και μηθεν έξωθεν αντιπίπτον εχούσας αυτά, ου γαρ εν τώ απε ρύκεσθαι τάς προθέσιος τών εκουσίων σκοπών πέ

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

πτωκε το ευδαιμονήν, αλλ' εν τώ κατατυγχάνεσθαι, ούο εν τω άδορυφόρατον ήμεν και ανυπηρετατον 2 ρ. 3

«ν

σ'

Αν

τάν άρετάν, άλλ' εν τώ συμπλαρούσθαι ταις οικήαις

δυνάμεσι ποτιτάς πράξιας, ου γαρ αυτοτελής εντι ο "-2,

Α'

Cν

άνθρωπος, άλλ' άτελής τέληος δε γινόμενος άμεν 5 2

(

«ν

Α'

ψ.

παρ' αυτόν ά δε και παρά τάν έξωθεν αιτίαν και τέ

ληος ήτοι κατταν φύσιν ή καττον βίον και κατά μεν τάν φύσιν, αίκα αγαθός γένηται αγάρ εκάστω αρετά ακρότας και τεληότας εντί τάς εκάστω φύσιος (οιον ά μεν των οφθαλμών αρετά ακρότας και τεληότας τάς 10 των οφθαλμών, ά δε τών ουάτων τάς τών ουάτων, "/

αν

ούτω δε τώ άνθρώπω ά άρετά άκρότας έντι και τε

ληότας τάς ανθρώπω φύσιος), τέληος δε καττόν βίον, : -. "

αίκα ευδαίμων γένηται ά γάρ ευδαιμονία τεληότας

και συμπλάρωσίς εντι των ανθρωπίνων αγαθών, διό15 πάλιν αρετά και ευτυχία μέρεα γίγνονται τώ υπ' αυτώ βίω, τάς μεν αρετάς ώς ψυχάς υποκειμένας, τός 2

Α'

δ' ευτυχίας ώς σώματος, των δε συναμφοτέρων αυ

τών ώς ζώω, το μεν γαρ χρέεσθαι καλώς αυτόν έστι τους κατά φύσιν αγαθούς, το δε τάν χράσινεμπαρέ-20 χεν και χρέεσθαι μεν αρετά, χράσιν δ' εμπαρέχεν ευτυχία και ά μεν τάν προαίρεσιν και τον λόγον ορ Α'

Α'

αν

Αν

Α'

θόν παρέχεσθαι, ά δε τάς ενεργείας και τάς πράξιας.

το μεν γαρ βουληθήμεν τά καλά και υποστήμεν τα δεινά τάς αρετάς oικήόν εντι, το δ' ορθοπλοήσαι τάς 25 προαιρέσιας και επί τέλος ελθείν τάς πράξιας τάς ευ τυχίας, ενίκασε γάρ ο στραταγός και συνταρετά και σύντά ευτυχία και ευπλόησεν ο κυβερνάτας και σύν τά τέχνα και συν τοις ουρίοις πνεύμασιν και είδεν ο οφθαλμός καλώς και συν τά οξυδορκία και συν τώ.30 φάει και άριστος ο βίος ο των ανθρώπων εγένετο και διά τάν αρετάν αυτάν και διά τάν ευτυχίαν. -

Αν

σ'

ΠΕΡΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ. ΡΓ.

Εκ τής Διδύμου επιτομής, Την δ' ευδαιμονίαν εκ των καλών γίνεσθαι και προηγουμένων πράξεων, διό και δι' όλων είναι κα λήν, καθάπερ και την εν τοις άλλοις ενέργειαν δι' 5 όλων έντεχνον, ου γαρ εκβιβάζειν την παράληψιν των υλικών αρχών της ειλικρινείας του καλού την ευδαιμονίαν, ώς ουδε τήν της ιατρικής έντεχνον δι' όλων ενέργειαν τήν των οργάνων χρήσιν πάσαν μεν γαρ πράξιν ενέργειαν είναί τινα ψυχής, έπει δ' ο 10 πράττων συγχρηταί τισι προς την τελειότητα της προ θέσεως, μέρη ταύτα χρή νομίζειν της ενεργείας καί τοιγε επιζητούσης εκατέρας των ειρημένων εκάτε

ρον, ου μην ώς μέρος, ώς δε ποιητικόν της τέχνης, τα γάρ ών άνευ πράττειν οτιούν αδύνατον μέρη της 15 ενεργείας λέγειν, ουκ ορθόν, το μεν γαρ μέρος επι νοείσθαι κατά το συμπληρωτικόν του όλου τα δ’ ών ουκ άνευ κατά το ποιητικόν, τώ φέρειν και συνερ γείν εις το τέλος,

29 20

Πλάτωνος εκ του Ευθυ δήμου (280 d.). Αρ' ουν, ώ Κλεινία, ήδη τούτο ικανόν προς το ευ

δαίμονα ποιήσαί τινα, τότε κεκτήσθαι τα αγαθά και

το χρήσθαι αυτούς; Έμοιγε δοκεί. Πότερον, ήν δ' εγώ, εάν ορθώς χρήταί τις ή εάν μή; Εάν ορθώς. Κα λώς γε, ήν δ' εγώ, λέγεις, πλέον γάρ που (οιμαι) θά 25 τερόν έστιν, άν τις χρήται μη ορθώς ότωούν πράγματι ή εάν εά, το μεν γαρ κακόν, το δ' ούτε κακόν ούτ' αγαθόν. 39

Πλάτωνος νόμων όγδοον (p. 829).

Τους δε ευδαιμόνως ζώσιν υπάρχειν ανάγκη πρώ 30 τoν τo μήτε αδικείν άλλους μήτε υφ' ετέρων αυτούς αδικείσθαι, τούτοιν δε το μενού πάνυ χαλεπόν του

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

δε μή αδικείσθαι κτήσασθαι δύναμιν παγχάλεπον. και ουκ έστιν αυτοτελέως σχεϊν άλλως ή τελέως γε νόμενον αγαθόν.

Εκ τών Αριστωνύμου το μαρίων, Ούτε τον άρρωστούντα ή χρυσόπους ώφελεί κλίνη 5 ούτ' αυτόν ανόητονή επίσημος ευτυχία, ς

σ'

ΠΕΡΙ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑΣ.

ΡΔ.

Ομήρου (II. χ 60).

Δύσμορον, όνρα πατήρ Κρονίδης επί γήραος ουδώ δύη εν αργαλέη φθίση κακά πόλλ' επιδόντα,

υιέας τ' ολλυμένους ελκηθείσας τε θύγατρας, και θαλάμους κεραϊζομένους, και νήπια τέκνα

βαλλόμενα προτι άστυ εν αινή δηιοτήτι, 2 Μενάνδρου Υδρίας. Γέροντα δυστυχούντα των αυτού κακών επαγόμενον λήθην ανέμνησας πάλιν επί τατυχείν τ' ήγειρας, 3

Σοφοκλέους Ναυπλίου.

Τώ γάρ κακώς πράσσοντι μυρία μία νύξεστιν, ευ παθόντα είθ' ετέρα θανείν.

Ευριπίδου (Hero. Fur. 1292). Κεκλημένω δε φωτι μακαρίω ποτέ αι μεταβολαι λυπηρόν ώ δ' αει κακώς έστ', ουδέν αλγεί, συγγενώς δύστηνος ών. "

Α'

θ'

εκ5

Αν

Μενάνδρου Παρακαταθήκης.

Εύπειστον ατυχών εστίν άνθρωπος φύσει, τον πλησίον γαρ οίεται μάλλον φρονείν ο τούς λογισμούς τους ιδίοις πταίων άεί. e

Αν

ΠΕΡΙ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑΣ. ΡΔ.

Αμφιδος εξ Αμπελουργού. Εν οίς αν ατυχήση τις άνθρωπος τόποις, ήκιστα τούτοις πλησιάζων ήδεται. 7 Μενάνδρου Εγχειριδίου. 5 Ουχόθεν άν ώμην ήτύχηκα πάντα δε τα μηδε προσδοκώμεν έκστασιν φέρει. 6

Ιλιάδος ταύ (290). Ώς μοι δέχεται κακόν εκ κακού αεί.

Ευριπίδου Αντιγόνης. Επ' άκρανήκομεν γραμμήν κακών. 10 Ευριπίδου Αιόλου. Αει το μεν ζή, το δε μεθίσταται κακόν, το δ’ αυ πέφηνεν αύθις εξ αρχής νέον. 9

Φιλήτα Δήμητρος.

15 Νύν δ' αιει πέσσω το δ’ αέξεται άλλο νεωρες πήμα, κακού δ' ούπω γίγνεται ήσυχίη. 12

Φιλή του.

Η μεν δή πoλέεσσι πεφύρησαι χαλεποίσι,

θυμέ, γαληναίη δ' επιμίσγεαι ουδ' όσον όσσον, 20 αμφί δέ τoι νέαι αιέν ανιαι τετρήχασιν. 13

Μενάνδρου"Ηρωι.

"Ως οικτρόν ή τα τοιαύτα δυστυχώ μόνη, άμηδε πιθανάς τας υπερβολάς έχει. 14

Τού αυτού (Εurip. Αndr. 330.).

25 Έξωθεν εισίν οι δοκούντες ευτυχείν λαμπροί, τα δ' ένδον πάσιν ανθρώποις ίσοι. 15

Φιλή του.

Τώού μοι πολέων γαίης ύπερ ήδε θαλάσσης,

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

εκ Διός ωραίων ερχομένων ετέων, ουδ' από μοίρα κακών μελέω φέρει αλλά μένουσιν έμπεδ' αεί και τους άλλα προσαυξάνεται. Δι φίλου.

5 Ώσπερ κυαθίζουσ' ενίοθ' ημίν ή τύχη εν αγαθόν επιχέασα τρί' επαντλεί κακά. 17 Γαίου κατά Αρτεμισίου παιδοφθο -

ρίας.

Το μεν αδικείσθαι και πάν oτιούν δεινόν εστι το

δε και των τοιούτων τι παθείν, ά μηδε ειπείν ο πε-10 πονθώς δύναται σαφώς, δυστυχίας υπερβολήν ουκ έχει.

18 Εν τώ αυτώ. Όρα δή το της κατηγορίας δύσκολον, εν ή και το ειπείν αδύνατον, αισχρόν γάρ, και το σιωπήσαι χα-15 λεπώτερον, πώς γάρ αν δύναιτό τις άνευ λόγου δη -

λώσαι τα πεπραγμένα, 19

Αντιφώντος,

Ότω γάρ ο θεός μή παντελώς βούλεται αγαθά δι δόναι άνδρί, χρημάτων πλούτον παρασχών, του κα-20

λώς φρονείν πένητα ποιήσας, το έτερον αφελόμενος αμφοτέρων απεστέρησεν. 20

Δημοκρίτου.

Απορίη ξυνή της εκάστου χαλεπωτέρη ου γαρ υπολείπεται ελπίς επικουρίης.

Νόσος οίκου και βίου γίνεται όκως περ και

σκήνεος. 22 Γαίου υπέρ Παύλου παιδός ιδίου εν

μανία ανηρημένου,

ΠΕΡΙ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑΣ. ΡΔ.

Έοικε δε ο βάσκανος δαίμων φιλοτιμότατος είναι προς τας παραδόξους συμφοράς, έστηκέ σοι παιδο φόνος πατήρ, την μεν χείρα μιαρώτατος την δε ψυ χήν καθαρώτατος, μανία διακονησάμενος την συμ 5 φοράν.

23 Ηράκλειτος έφη ώς ήθος ανθρώπω δαίμων, 24

Ξενοκράτους,

Ξενοκράτης έλεγεν, ώσπερ το κακοπρόσωπον αίσχει προσώπου, και μοχθηρία τινι μορφής το δύσμορφον, 10 ούτω δαίμονος κακία τους πονηρούς κακοδαίμονας ονομάζομεν. 25 , Πλάτωνος εκ του Γοργίου (470 d). Αλλά μήν, ώ Σώκρατες, ουδέν γέ σε δεί παλαιούς πράγμασιν ελέγχειν τα γάρ εχθές και πρώην γεγο 15 νότα, ταύτα ικανά σε εξελέγξαι εστί και αποδείξαι,

ώς πολλοί αδικούντες άνθρωποι ευδαίμονές εισι. Τα ποία ταύτα; Αρχέλαον δήπου τούτον τον Περδίκκου

οράς άρχοντα Μακεδονίας; Ει δε μή, αλλ' ακούω γε. Ευδαίμων ούν σοι δοκεί είναι ή άθλιος; Ουκ οίδα, 20 ώ Πώλε, ου γάρ πω συγγέγονα τώ άνδρί. Τίδαί; συγγενόμενος αν γνοίης, άλλως δε αυτόθεν ου γινώ σκεις ότι ευδαιμονεί; Μα Δί', ουδήτα. Δήλον δέ, ώ Σώκρατες, ότι ουδε τον μέγαν βασιλέα γινώσκειν φήσεις ευδαίμονα όντα. Και αληθή γε ερώ ου γαρ 25 οίδα παιδείας όπως έχει και δικαιοσύνης. [Τί δέ, εν

τούτω πάσα ή ευδαιμονία εστίν; Ώς γε εγώ λέγω, ώ Πώλε.] Τον μεν γαρ καλοκαγαθόν άνδρα και γυ ναίκα ευδαίμονας είναι φημί, τον δε άδικον και πο

νηρόν άθλιον. Αθλιος άρα ούτός εστιν ο Αρχέλαος 30 κατά τονσον λόγον. Είπερ γε, ώ φίλε, άδικος, SΤΟΒ. Ε"LΟR.

1V.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

26 Εν τώ αυτώ (472). Κατά γε την εμήν δόξαν, ώ Πώλε, ο αδικών τε και ο άδικος πάντως γε άθλιος αθλιώτερος μέντοι

εάν μή διδώ δίκην μηδε τυγχάνη τιμωρίας αδικών ήττον δε άθλιος, εάν διδώ δίκην και τυγχάνη δίκης 5 υπό θεών τε και ανδρών,

ΟΤΙ ΑΒΕΒΑΙΟΣ Η

ΤΩΝ

ΑΝΘΡΩΠΩΝ

ΕΥΡ

ΡΑΔΙΩΣ

ΤΗΣ

ΠΡΑΞΙΑ, ΜΕΤΑΠΙΠΤΟΥΣΗΣ ΤΥΧΗΣ. ΡΕ.

..."

ΙΟ

Ευριπίδου Ινούς. e

Α'

Αν

Οράς τυράννους διά μακρών ηυξημένους

ώς μικρά τα σφάλλοντα, και μί' ημέρα ν

σ'

"ν

τον μεν καθείλεν ύψόθεν, τον δ' ήρ' άνω.

υπόπτερος δ' ο πλούτος οίς γάρ ήν ποτε, εξ ελπίδων πίπτοντας υπτίους ορώ. 2

Διονυσίου τυράννου εκ Λήδας. Θνητών δε μηδεις μηδέν' όλβιόν ποτε

κρίνη, πριν αυτόν εύ τελευτήσαντ' ίδη , εν ασφαλεί γάρ τον θανόντ’ επαινέσαι.

Σοφοκλέους Τυνδάρεως. Ουχρή ποτ' ευ πράσσοντος ολβίσαι τύχας ανδρός, πριν αυτό παντελώς ήδη βίος

διεκπερανθή και τελευτήση βίον.

εν γαρ βραχεί καθείλε κωλίγω χρόνω πάμπλουτον όλβον δαίμονος κακού δόσις,

όταν μεταστή, και θεοίς δοκή τάδε. 4

Αλέξιδος εκ Βρεττίας.

Τοιούτο το ζήν έστιν ώσπερ οι κύβοι,

2ό

ΟΤΙ ΑΒΕΒΑΙΟΣ κ. τ. λ. ΡΕ.

ου ταύτ' αεί πίπτουσιν, ουδε το βίω ταυτόν διαμένει σχήμα, μεταβολάς δ' έχει. 5

Δι φίλου εκ Ζωγράφου.

Απροσδόκητον ουδέν ανθρώποις πάθος, 5 εφημέρους γάρ τάς τύχας κεκτήμεθα.

Ευριπίδου Ιφιγενείας εν Αυλίδι (28). Χορός.

Ουκ άγαμαι ταύτ' ανδρός αριστέως ουκ επί πάσίν σ' έφύτευσ' αγαθοίς,

1ο Αγάμεμνον, Ατρεύς, δεί δέ σε χαίρειν και λυπείσθαι, θνητός γάρ έφυς, κάν μή συ θέλης, τα θεών ούτω νενόμισται. 7

Σιμωνίδου.

Πάμπαν δ' άμωμος ούτις ουδ' ακήριος, 8 Ευριπίδου. Ουχρή ποτ' ορθαίς εν τύχαις βεβηκότα έξειν τον αυτόν δαίμον εισαεί δοκείν.

ο γάρ θεός πως, ει θεόν σφε χρή καλείν, 20 κάμνει ξυνών τα πολλά τους αυτούς αεί.

θνητών δε θνητός όλβος οι δ' υπέρφρονες και τώ παρόντι τουπιόν πιστούμενοι έλεγχoν έλαβον την τύχην εν τώ παθείν. 9

Σιμωνίδου θρήνων.

Ανθρωπος εών μήποτε φήσης ότι γίγνεται, μηδ' άνδρα ιδών (όλβιον) όσσον χρόνον έσσεται ώκεία γάρ ουδε τανυπτερύγου μυίας ούτως ά μετάστασις. 10

Μενάνδρου. 2*

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ (",

Εύροις ο Λ'

θι

(χΊ/

ουδέν των απάντων, Δημέα, Αν

Α'

αγαθόν, ότω τιμή πρόσεστι και κακόν. 11 Ευριπίδου εξ Αντιόπης. Τοιόσδε θνητών των ταλαιπώρων βίος

ούτ' ευτυχεί το πάμπαν ούτε δυστυχεί, ευδαιμονεί δε καύθις ουκ ευδαιμονεί. τί δήτ' εν όλβω μή σαφεί βεβηκότες ου ζώμεν ώς ήδιστα, μη λυπούμενοι; 12

Ευριπίδου Βελλεροφόντου.

Πού δή το σαφές θνατοϊσι βιοτάς; θοαίσι μεν ναυσι πόρον πνοαι κατά

ΙΟ

βένθος άλιον ιθύνουσι τύχας δε θνητών το μεν μέγ' εις ουδέν ο πολύς χρόνος μεθίστησι, το δε μείον αύξων.

Ευριπίδου εκ Χρυσίππου. "Ω δέσποτ', ουδείς οίδεν άνθρωπος γέγώς ούτ' ευτυχούς αριθμόν ούτε δυστυχούς. 14

Τού αυτού Ανδρομάχης (100). Χρή δ' ού ποτ' ειπείν ουδέν' όλβιον βροτών, πρίν αν θανόντος την τελευταίανίδης όπως περάσας ημέραν ήξει κάτω. 15

Ευριπίδου εξ Αύγης. Πάσινγάρ ανθρώποισιν, ουχ ημίν μόνον, ή και παραυτίκ' ή χρόνω δαίμων βίον έσφηλε κουδείς διά τέλους ευδαιμονεί. 16

Τού αυτού Σκύριοι. Φευ των βροτείων ώς ανώμαλοι τύχαι. οι μεν γαρ ευ πράσσουσι, τους δε συμφoραι σκληραι πάρεισιν ευσεβούσιν εις θεούς,

ΟΤΙ ΑΒΕΒΑΙΟΣ κ. τ. λ. ΡΕ. 2

και πάντ' ακριβώς κάπί φροντίδων βίον ούτω δικαίως ζώσιν αισχύνης άτερ.

17. Ευριπίδου Ανδρομέδας, Χορός, Ο μεν όλβιος ήν, το δ' απέκρυψεν 5 θεός εκ κείνων των ποτε λαμπρών. νεύει βίοτος, νεύει δε τύχα

κατά πνεύμ' ανέμων, 18 Τού αυτού Ικέτισι (266). Μή δήτ'. έχει γάρ καταφυγήν θήρ μεν πέτραν, 10 δούλοι δε βωμούς θεών πόλις δε προς πόλιν

έπτηξε χειμασθείσα, των γάρ εν βροτούς ουκ έστιν ουδέν διά τέλους ευδαιμονούν. 19

Ευριπίδου Ιν οί. Ανασσα, πολλοίς εστίν ανθρώπων κακά,

15 τους δ' άρτι λήγει, τους δε κίνδυνος μολείν. κύκλω γάρ έρπει καρπίμοις τε γής φυτούς θνητών τε γενεά των μεν αύξεται βίος, τών δε φθίνει τε και θερίζεται πάλιν.

Ευριπίδου Εκάβης (282). Ου τον κρατούντα χρή κρατείν ά μή χρεών, ουδ' ευτυχούντας ευδοκείν πράξειν αεί. καγώ γάρ ήν ποτ', αλλά νύν ουκ είμ' έτι, τον πάντα δ' όλβον ήμαρ έν μ' αφείλετο. 21

25 22

Σοφοκλής Τηρεί. , Μήπω μέγ' είπης πριν τελευτήσαντ' ίδης. Μοσχίωνος.

Σύν αισι δόξη πρόσθε και γένει μέγας Αργους δυνάστης, λιτός εκ τυραννικών θρόνων, προσίκτην θάλλον ήγκαλισμένος

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

έστειχεν εις γην, όμμα συμπαθές φέρων και πάσι δεικνύς ώς τα λαμπρά της τύχης

την κτήσινου βέβαιον ανθρώποις νέμει, όν πάς μεν αστών ήλέησεν εισιδών, άπας δε χείρα και προσήγορoν φάτιν ώρεξε κανθούς τ' εξέτηξε δακρύοις, τύχαις συναλγών ταξίωμα γάρ νοσούν το πρόσθε πολλούς οίκτον εμποιεί βροτών. 23

Μενάνδρου Πλο κίων Θαϊδος.

Ώ Παρμένων, ουκ έστιν αγαθόν τώ βίω

φυόμενον ώσπερ δένδρον εκ ρίζης μιάς αλλ' εγγύς αγαθού παραπέφυκε και κακόν, εκ του κακού τ' ήνεγκεν αγαθόν ή φύσις. 24 Αρχιλόχου. Τους θεούς τιθείν άπαντα πολλάκις μεν εκ κακών 15

άνδρας ορθούσιν μελαίνη κειμένους επιχθονί, .

πολλάκις δ' ανατρέπουσι, και μάλ' ευ βεβηκότας υπτίους κλίνουσ' έπειτα πολλά γίγνεται κακά. . . και βίου χρήμη πλανάται και νόου παρήoρoς. 25

Θεοδέκτου.

Πολυσπερής μεν ώ γέρον καθ' Ελλάδα φήμη πλανάται και διέγνωσται πάλαι,

το μή βεβαίους τάς βροτών είναι τύχας. 26 Ευριπίδου Κρήσσαις (Heracl. 865). Τον ευτυχείν δοκούντα μή ζηλούτε, πριν θανόντ' ίδη τις, ώς εφήμεραι τύχαι. 27

Αλέξιδος.

Κάν ευτυχή τις, ώς έoικε, προσδοκάν αεί τι δεί και μή τι πιστεύειν τύχη. Λ.

Μενάνδρου Γεωργώ.

ΟΤΙ ΑΒΕΒΑΙΟΣ κ. τ. λ. ΡΕ.

Ο δ' ήδικηκώς, όστις έσθ' ούτός ποτε, \

Αν

την υμετέραν πενίαν κακοδαίμων έσθ’, ότι

τούτ’ ήδίκηκεν, ου τυχόν μεταλήψεται. ει και σφόδρ' ευπορεί γάρ, αβεβαίως τρυφά, 5 τό της τύχης γάρ ρεύμα μεταπίπτει ταχύ. 29

Κλειτομάχου.

Τους εύπλοούσιν αντιπνεύσασ' ή τύχη άπαντα συγχεί, κάτα ναυαγείν ποιεί τη δοκούντα φρονήσει προς και τους λογισμούς 10 τά σθαι το καλώς ζήν. ορθώς εκπεπονή 30

Βάθωνος εξ Αιτωλού.

"Ανθρωπος ών έπταικας εν δε τό βίω τέρας εστίν εί τις ευτύχηκε διά βίου,

Ευριπίδου Αρχελάου,

Πάλαι σκοπούμαι τάς τύχας τών βροτών

ώς εύ μεταλλάσσουσιν ος γάρ αν σφαλή εις ορθόν έστη, χώ πριν ευτυχών πίτνει. 32 Ευριπίδου Ανδρομέδας, Ουκ έστιν όστις ευτυχής έφυ βροτών, 20 ον μή το θείον ώς τα πολλά συνθέλει. 33

Ευριπίδου Αλεξάνδρου,

"Ωστ' ούτις ανδρών εις άπαντ' ευδαιμονεί. 34 Τού αυτού Εκάβης (805). Ουκ έστιν ουδέν τών εν ανθρώποις ίσον.

25 35

Ευριπίδου Εκάβης (956). Φευ ουκ έστιν ουδέν πιστόν, ούτ' ευδοξία, ούτ' αυ καλώς πράξαντα μή πράξειν κακώς. 36

Ησιόδου Έργων (825).

Αλλοτε μητρυιή πέλει ημέρη, άλλοτε μήτηρ, /

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Σοφοκλέους Αίαντι (131).

Ως ημέρα κλίνει τε κανάγει πάλιν άπαντα τανθρώπεια τους δε σώφρονας θεοί φιλούσι, και στυγούσι τους κακούς. Σοφοκλέους Τραχινίαις (in.).

Λόγος μεν έστ' αρχαίος ανθρώπων φανείς, «

ηι

-ν

γι

ώς ούκ άν αιών' εκμάθοις βροτών, πριν άν

θάνη τις, ούτ' ει χρηστός ούτ' είτω κακός. 39

Σοφοκλέους Φαίδρα.

Το δ' ευτυχούν πάντ' αριθμήσαι βροτών, 2

)

»/

ρ",

σ'

Α'

"ν

ούκ έστιν οντως οντιν ευρησεις ενα.

Ευριπίδου. Βέβαια δ' ουδείς θνητός ευτυχεί γεγώς,

Σοφοκλέους Τραχινίαις (296).

Όμως δ' ένεστι τoίσιν εύ σκοπουμένοις ταρβείν τον ευ πράσσοντα, μή σφαλή ποτε. 42

Σοφοκλέους Αλήτης.

Τίς δή ποτ' όλβονή μέγαν θείη βροτών ή σμικρόν ή τον μηδαμου τιμώμενον, ου γάρ ποτ' αυτών ουδέν εν ταυτώ μένει. Ευριπίδου Ιππολύτω. Ορώ δε τους πολλοίσιν ανθρώποις εγώ τίκτουσαν ύβριν την πάροιθ’ ευπραξίαν.

Τού αυτού Οιδίποδος.

Πολλάς γ' ο δαίμων του βίου μεταστάσεις έδωκεν ημίν μεταβολάς τε της τύχης, 45

Εν τώ αυτό. Αλλ' ημέρα τοι μεταβολάς πολλάς έχει.

ΟΤΙ ΑΒΕΒΑΙΟΣ κ. τ. λ. ΡΕ.

25 Α'

46 47

Ευριπίδου Μελέαγρος, Φεύ, τατών ευδαιμονούντων ώς τάχαστρέφει θεός. Δ ι φίλου.

Βέβαιον ουδέν έστιν εν θνητώ βίω, 5 βιοί γάρ ουδείς ον προαιρείται τρόπον. 48

Νικοστράτου. CC »-

ν.

2 κΥ

αν 22

Ούκ έστιν όστις πάντ' άνήρ εύδαιμονεί.

νή την Αθηνάν συντόμως γε, φίλτατε Ευριπίδη, τον βίον έθηκας εις στίχον, 1049 Απολλοδώρου, 2

σ S2

ρ/

Α"

ούκ οίο ότω πεποιθας άργυρίω, πάτερ, αν

Α'

ο καιρός ο τυχών τους μεν ού κεκτημένοις έδωκε, των κεκτημένων δ' αφείλετο. 50

Φιλήμονος,

Πολλάκις έχων τις ουδε ταναγκαία νύν αύριον επλούτησ’, ώστε χατέρoυς τρέφειν. 50" Θησαυρόν ευρών σήμερόν τις αύριον άπαντα τακτης οικίας απώλεσεν. 51

Τραγικόν επεισόδι ο ν. Τα μεγάλα δώρα της τύχης έχει φόβον, και το πάνυ λαμπρόν ουκ ακίνδυνον κυρεί" ουδ' ασφαλές πάνύψος εν θνητώ γένει, όπερ διέστρεψ' ή χρόνος τις ή φθόνος, επήν επ' άκρον τις του καλώς πράσσειν δράμη. 25 ή δε μεσότης εν πάσιν ασφαλεστέρα. τώ μήτε λίαν εν ταπεινώ τις τύχης μέρει φερέσθω μήτ' εν υψηλό πάλιν ήν γάρ πέση τις εξελάσσονος μέτρου, ευπερικάλυπτον έσχε την δυσπραξίαν, 30 όγκου δε μεγάλου πτώμα γίγνεται μέγα. 20

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

πρός γαρ το λαμπρόν ο φθόνος βιάζεται, σφάλλει δ' εκείνους ους ανυψώση τύχη. 52

Ισοκράτους προς Δημόνικoν (8. 42). Νόμιζε μηδεν είναι των ανθρωπίνων βέβαιον ούτω γάρ ούτ' ευτυχών έσει περιχαρής ούτε δυστυ- 5 χών περίλυπος.

53 Ηροδότου (1, 207). Ως κύκλος των ανθρωπηίων εστι πρηγμάτων περιφερόμενος δε ουκ εά αίει τους αυτούς ευτυ χείν.

ΙΟ

Τού αυτού (1, 32).

Πάν εστίν άνθρωπος συμφορή. 55

Πυθέου.

Ει δέ τις υπείληφε βεβαίως έχειν τον πλούτον και ουδέποτε προλείψειν αυτόν, ούτος έoικε τύχης και 15 παραδόξων πραγμάτων καταπεφρονηκέναι και ουκ ειδέναι ότι πεπλανημένον το ευ πράττειν και ουκ αεί παρά τους αυτούς, "Α

Βίωνος.

Βίων έφη "τά χρήματα τους πλουσίοις η τύχη ου 20 δεδώρηται, αλλά δεδάνεικεν." 57

Εκ τών Πορφυρίου περί Στυγός.

"Η τε γάρ αίγειρος, ώς φασιν άλλοι τε και Πλού ταρχος, φιλοπενθής και ατελής προς καρπογονίαν. διο και Σοφοκλής έντισι φησίν ου χρή ποτ' ανθρώπων μέγαν όλβον αποβλέ ψαι τανυφλοίου γάρ ισαμέριος όστις αιγείρου βιοτάν αποβάλλει. 58 Σωκράτους,

ΟΤΙ ΑΒΕΒΑΙΟΣ κ. τ. λ. ΡΕ.

Ταυτόν εστιν επ' ευτυχία μέγα φρονείν και επί ολισθηράς οδού σταδιοδρομείν. 59

Δημοκρίτου,

Ουκ έστι ούτως ασφαλής πλούτου πυλεών ον ουκ 5 ανοίγει τύχης καιρός, 60

Απ ε λ λ ο ύ.

Απελλής ο ζωγράφος ερωτηθείς διά τί την τύχην καθημένην έγραψεν "ουχέστηκε γάρ" είπε. 61

Αισώπου.

Αίσωπος ερωτηθείς υπό τινος των εν εξουσία όν των ει οίδε τί πράττουσιν οι θεοί "τά μεν οικοδο μούσιν" έφη "τά δε πάλιν καταβάλλουσιν." 62

Φαβωρίνου.

"Ανθρωπος ών μηδέποτ' είπης ότι γίνεται αύριον μηδ' άνδρα ιδών όλβιον, όσσον χρό

νον έσσεται"

αλλά μηδε οίκον ώσπερ αμέλει ο ποιητής διεξέρχε ται την των Σκοπαδών αθρόαν απώλειαν ήδη δε και πόλεις παρ' ο προσεδόκησαν ανάστατοι γεγό 20 νασιν αιφνίδιον, αϊ μεν υπό πυρός αϊ δ' υπό σει σμού αϊ δε της θαλάττης επελθούσης, που μοι Ελίκη; κατεπόθη, πού Βούρα, και αυτή κατεπόθη. (δύο πόλεις ελληνίδες απώλoντο ώσπερ πλέουσαι.] 63 25

Ηροδότου ιστορίας πρώτης (32). Κροίσος δε σπερχθείς είπεν Ω ξεινε Αθηναίε, ή δε ημετέρη ευδαιμονίη ούτω τοι απέρριπται ες το μηδέν, ώστε ούτε ιδιωτέων ανδρών αξίους ημάς εποίησας, ο δε Σόλων είπεν Ω Κροίσε, επιστάμε νόν με το θείον πάνεόν φθονερόν τε και ταραχώδες

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

επηρώτας ανθρωπηίων πρηγμάτων πέρι, εν γαρ τώ "

-ν

μακρώ χρόνω πολλά μέν έστιν ιδείν τά μή τις εθέλει,

πολλά δε και παθείν ες γάρ έβδομήκοντα έτεα ού ρον της ζωής ανθρώπω προτίθημι τουτέων των απα σέων ήμερέων των εις τα εβδομήκοντα έτεα εουσέων 5 (πεντήκοντα και διηκοσίων και εξακισχιλίων και δισ

μυρίων,] ή ετέρη αυτέων τή ετέρη ήμέρη το παρά παν ουδέν όμοιον εισάγει πρήγμα, ούτω, ώ Κροίσε, πάν έστιν άνθρωπος συμφορή, εμοί δε και συ πλου ν

Α'

«ν

τέειν μεν μέγα φαίνεαι και βασιλεύς πολλών είναι 10

ανθρώπων εκείνο δε το είρεό με ούκω σε λέγω, πριν τελευτήσαντα καλώς τον αιώνα πύθωμαι, ου γάρ τι ο μέγα πλούσιος μάλλον του επ' ήμέρην έχοντος ολ βιώτερός εστιν, ειμή οί τύχη επίσπoιτο έχοντα πάντα

καλά τελευτήσαι εύ τον βίον, πολλοί μεν γαρ ζά-15 πλουτοι ανθρώπων ανόλβιoί εισι, πολλοί δε μετρίως έχοντες βίου ευτυχέες, ο μεν δή μέγα πλούσιος, άνολβος δέ, δυοίσι προέχει του εύτυχέος μούνοισιν ουτος δε του πλουσίου και ανόλβου πολλοίσιν, ο μεν 2/

Α'

ξ'

Α'

Αν

«ν

Α'

Αν

εν

επιθυμίην εκτελέσαι και άτην μεγάλην προσπεσού-20 σαν ενείκαι δυνατώτερος ο δε τοίσδε προέχει εκεί »Α'

Αν

Α'

νου, άτην δε και επιθυμίην ούχομοίως δυνατός

εκείνω ενείκαι ταύτα δε ή ευτυχίη οι απερύκει, άπειρος δέ έστιν, άνουσος απαθής, εύπαις ευει δής, ει δε προς τούτοισιν έτι τελευτήσει τον βίον εύ,25 αν 2? 2'

2 - - - Αν

«ν

2/ C.

ουτος εκείνος τον συζητείς όλβιος κεκλήσθαι άξιός

έστι πριν δ' αν τελευτήση, επισχειν μηδε καλέειν κω όλβιον αλλ' ευτυχέα, τα πάντα μεν νύν ταύτα συλλαβείν άνθρωπον εόντα αδύνατόν έστιν, ώσπερ χώρη ουδεμία καταρκέει πάντα έωυτή παρέχουσα 30 αλλ' άλλο μεν έχει, ετέρου δε επιδέεται ή δε αντά πλείστα έχη, αύτη αρίστη. ώς δε και ανθρώπου

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΡ' ΑΞΙΑΝ ΕΥΤΥΧΟΥΝΤΩΝ. Ρς, 29

σώμα εν ουδέν αύταρκ εστι το μεν γαρ έχει, άλ ές Εν . W

ηι

Λ.

λου δε ενδεές εστιν ός δ' αν αύτων πλείστα έχων

διατελέη, και έπειτα τελευτήση ευχαρίστως τον βίον, ουτος παρ' εμοί τούνoμα τούτο, ώ βασιλεύ, δίκαιός

5 εστι φέρεσθαι. σκοπέειν δε χρή παντός χρήματος την ν

Λυ

τελευτην κή άποβήσεται πολλοίσι γάρ δή υποδέξας όλβον ο θεός προρρίζους άνέτρεψε. »/

σ'

Α'

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΡ' ΑΞΙΑΝ ΕΥΤΥΧΟΥΝ ΤΩΝ. Ρς.

Ευριπίδου Βελλεροφόντης. Τιμή σ' επαίρει των πέλας μάλλον φρονείν. θνήσκοιμ' άν, ου γαρ άξιον λεύσσειν φάος,

10 1

κακούς ορώντας εκδίκως τιμωμένους, 2

Τού αυτού Δίκτυος.

Πολλοίς παρέστην καφθόνησα δή βροτών, όστις κακoίσιν εσθλός ών όμοιος ή, -

λόγων ματαίων εις άμιλλαν εξιών,

το δ' ήν άρ' ουκ ακουστόν ουδ' ανασχετον

σιγάν κλύοντα δεινά προς κακιόνων, 20 3

Ευριπίδου Οινεί.

Όταν κακοί πράξωσιν, ώ ξένοι, καλώς, άγαν κρατούντες κου νομίζοντες δίκην δώσειν, έδρασαν πάντ' εφέντες ήδονή. 4 Ευριπίδου Ικετίδων (425.) 25 Ήδη νοσώδες τούτο τους αμείνοσιν, όταν πονηρός αξίωμ' ανήρ έχη

γλώσση κατασχών δήμoν ουδέν ών το πρίν.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Τού αυτού Ελένη (1213). Εσθλών κακίους ενίοτ' ευτυχέστεροι, 6 Ευριπίδου Ικετίδων (463). Φευ φεύ κακoίσιν ώς όταν δαίμων διδώ καλώς, υβρίζουσ' ώς αεί πράξοντες ευ. 5

Ευριπίδου Τημενίδαις.

Πολλοί γεγώτες άνδρες ουκ έχουσ' όπως δείξουσιν αυτούς των κακών εξουσία. 8

Μενάνδρου Θε ο φορουμένου.

"Εί τις προσελθών μοι θεών λέγοι"Κράτων, επάν αποθάνης αύθις εξ αρχής έσει, έσει δ' ότι αν βούλη, κύων, πρόβατον, τράγος,

άνθρωπος, ίππος δις βιώναι γάρ σε δεί,

ειμαρμένον τούτ' εστίν ότι βούλει δ' ελού;" άπαντα μάλλον, ευθύς ειπείν άν δοκώ, ποίει με, πλήν άνθρωπον αδίκως ευτυχεί κακώς τε πράττει τούτο το ζώον μόνον, ο κράτιστος ίππος επιμελεστέραν έχει

ετέρου θεραπείαν αγαθός αν γένη κύων, εντιμότερος εί του κακού κυνος πολύ. αλεκτρυών γενναίος εν ετέρα τροφή εστίν ο δ' αγεννής και δέδιε τον κρείττονα. άνθρωπος εάν ή χρηστός, ευγενής, σφόδρα γενναίος, ουδέν όφελος εν τώ νύν γένει, πράττει δ' ο κόλαξ άριστα πάντων, δεύτερα

ο συκοφάντης, ο κακοήθης τρίτα λέγει.

όνον γενέσθαι κρείττον ή τους χείρονας οράν εαυτού ζώντας επιφανέστερον. 9 Θεόγνιδος (665).

Και σώφρων ήμαρτε, και άφρονι πολλάκι δόξα έσπετο, και τιμής τις κακός ών έλαχεν.

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΡ ΑΞΙΑΝ ΕΥΤΥΧΟΥΝΤΩΝ. Ρς, 31

10 Τού αυτού (865). Πολλοίς αχρήστoισι θεός διδοί ανδράσιν όλβον εσθλόν, ος ουδ' αυτό βέλτερος ουδέν εών ουδε φίλοις αρετής δε μέγα κλέος ού ποτ' ολείται, 5 αιχμητής γάρ ανήργην τε και άστυ σάοι. 11

Σοφοκλέους Αλήτης.

Δεινόν γε τους μεν δυσσεβείς κακών τ' άπο βλαστόντας είτα τούσδε μεν πράσσειν καλώς, τους δ' όντας εσθλους έκ τε γενναίων άμα 10 γεγώτας είτα δυστυχείς πεφυκέναι.

ου χρήντάδ' ούτω δαίμονας θνητών πέρι πράσσειν εχρήν γάρ τους μεν ευσεβείς βροτών έχειν τι κέρδος εμφανές θεών πάρα,

τους δ' όντας αδίκους τους δε την εναντίαν 15 δίκην κακών τιμωρον εμφανή τίνειν

κουδείς αν ούτως ευτύχει κακός γεγώς.

12 Δημοσθένους Ολυνθιακών α (p. 16). Το γαρ ευ πράττειν παρά την αξίαν αφορμή του κακώς φρονείν τους ανοήτοις γίγνεται. 20 13

Δημοσθένους Φιλιππικών (p. 23).

Αι γάρ ευπραξίαι δειναι συγκρύψαι και συσκιά σαι τας αμαρτίας των ανθρώπων εισίν ει δέ τι πταί σει, τότ’ ακριβώς διακαλυφθήσεται ταύτα πάντα. 14

Εκ τών Αριστων ύμου το μαρίων.

Έοικεν ο βίος θεάτρω διό πολλάκις χείριστοι τον κάλλιστον εν αυτώ κατέχουσι τόπον.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ ι

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΡ' ΑΞΙΑΝ ΔΥΣΤΥΧΟΥΝ ΤΩΝ.

ΡΖ.

Μενάνδρου.

Ουδέν με λυπεί μάλλον ή χρηστός τρόπος, εις χαλεπόν όταν η συγκεκλεισμένος βίον. Τού αυτού.

Οικτρότατόν εστι πείραν επί γήρως οδώ αδίκου τύχης δίκαιος ειληφώς τρόπος, Μενάνδρου.

Ω μεταβολαίς χαίρουσα παντοίαις τύχη, σόν έστ' όνειδος τoύθ’, όταν τις ών ανήρ

δίκαιος αδίκoις περιπέση συμπτώμασιν, Αλέξιδος.

Ουκ έσθ' όπως έχουσιν αι τύχαι φρένας,

ουδείς γάρ άν τοιούτος ήτύχει ποτέ, 5

Α ντιφάνους,

Οίμοι τάλας, ώς άδικον, όταν η μεν τύχη λίπη τινός την τάξιν, ο δε τρόπος μένη. 6 Ευριπίδου Ηρακλειδών (234). Την δ' ευγένειαν της τύχης νικωμένην νύν δή μάλιστ’ εσείδον οίδε γάρ πατρός εσθλού γεγώτες δυστυχούσ’ αναξίως. Μενάνδρου Ολυνθία. "Ως άδικον όταν η μεν φύσις αποδώ τι σεμνόν, τούτο δ' ή τύχη κακοί.

Τού αυτού.

Πολλούς δι' ανάγκην γάρ πονηρούς οιδ' εγώ

Π. ΤΩΝ ΠΑΡ' ΑΞΙΑΝ ΔΥΣΤΥΧΟΥΝΤΩΝ. ΡΖ.

όταν ατυχήσωσιν γεγονότας, ου φύσει όντας τοιούτους.

Ευσεβίου.

Πολλοί των ανθρώπων, επειδάν δοκέωσι παρ' 5 αξίην πρήσσειν, δυσανασχετέοντες, έπειτα δεινολο

γεόμενοι προς έωυτούς και τους πλησιάζοντας τoιάδε διαλέγονται "ο μεν γαμέει και εξ οίκων των ευδαι μόνων, εγώ δε άγαμος και ο μεν οικίην έχει μεγά λην και οικοδομέει μεγαλοπρεπέως και αγρούς κέκτη

10 ται πολλούς, εγώ δε ανίστιος και ακτήμων και τώ μεν πάρα πολλά χρήματα, έμε δε αχρηματίη πάσα έχει και όδε μεν και όδε άρχουσι και τιμέωνται, το δ' εμόν εν ιδιώτεω λόγω και ατίμου." προς oύς χρή παραμυθεύμενον ταύτα λέγειν, ως ου χρή επ' άλ 15λων ευτυχίη άχθεσθαι, αλλά ήδεσθαι διά το ομογε νές ειδέναι δε ότι και αυτοί πολλών, ές τετά έωυ

των εγκύψαντες και τά εκείνοισι παρεόντα επιφρα σάμενοι, εύρήσουσι έωυτούς άμεινον πρήσσοντας και ότι ουδείς υπό της του πέλας ευτυχίης της οφει 20λευμένης έωυτό ευπρηγίης αποστερέεται, 10 Ηροδότου ιστορίας θ' (16). Ξείνε, ό τι δεί γενέσθαι εκ του θεού αμήχανον αποτρέψαι ανθρώπω, ουδε γάρ πιστά λέγουσι θέλει πείθεσθαι ουδείς. ταύτα δε Περσέων συχνοί επιστά

25 μενοι επόμεθα, αναγκαίη ενδεδεμένοι εχθίστη δε οδύνη εστί τών εν ανθρώποις αύτη, πολλά φρονέ οντα μηδενός κρατέειν.

SΤΟΒ, ΕΙ,ΟR. ΙV.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΝΑΙΩΣ ΦΕΡΕΙΝ ΤΑ ΠΡΟΣ ΠΙΠΤΟΝΤΑ ΟΝΤΑΣ

ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ

ΚΑΤ' ΑΡΕΤΗΝ ΖΗΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΣ. ΡΗ.

Φιλήμονος,

Ει τα δάκρυ' ημών των κακών ήν φάρμακον, αεί θ' ο κλαύσας του πονείν επαύετο, 2

μ'

Αν

ήλλαττόμεσθ' άν δάκρυα δόντες χρυσίον. -

Α'

ζΝ ?

« ,

νύν δ' ού προσέχει τα πράγματ’ ουδ' αποβλέπει ...

εάν τε κλάης άντε μή, πορεύεται. τί δή ποιείς πλέον, ουδέν ή λύπη δ' έχει ώσπερ το δένδρον τούτο καρπόν το δάκρυον. 2

Τού αυτού.

Εγώ δε λυπούμαι μεν εις υπερβολήν επί τούς παρούσιν, εν δε τη λύπη φρονώ. τούτο τό με τηρούν έστι κάνθρωπον ποιούν, 3 Ευριπίδου Αντιγόνη. Μή ούν θέλε λυπείν σαυτόν, ειδώς ότι πολλάκις το λυπούν ύστερον χαράν άγει,

και το κακόν αγαθού γίγνεται παραίτιον. 4

Χαιρ ήμονος, Ουδείς επί σμικροίσι λυπείται σοφός. 5 Μενάνδρου.

Πειρώ τύχης άνοιαν ανδρείως φέρειν. 6

Τού αυτού.

"Ανδρα τον αληθώς ευγενή και ταγαθά και τα κακά δεί πταίοντα γενναίως φέρειν. 7

Φιλήμονος εκ Κορινθίας.

Ει τά παρά τοις άλλοισιν ειδείης κακά, άσμενος έχoις άν, Νικοφών, ά νύν έχεις

ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΝΑΙΩΣ κ. τ. λ. ΡΗ.

Φιλήμονος Πτωχής ή Ροδίας. Ει πάντες αποθανούμεθ' οίς μή γίγνεται άβουλόμεσθα, πάντες αποθανούμεθα. 9

Δι φίλου Αδελφοίς.

Ώ μακάρι', ατυχείν θνητός ών επίστασο, ίν' αυτά ταναγκαία δυστυχής μόνον, πλείω δε διά την αμαθίαν μή προσλάβης, 10

Φιλιππίδου Φιλαδέλφων.

Όταν ατυχείν σοι συμπέση τι, δέσποτα, 10 Ευριπίδου μνήσθητι και ράων έσει "ουκ έστιν όστις πάντ' ανήρ ευδαιμονεί," είναι δ' υπόλαβε και σε των πολλών ένα. 11 Ευριπίδου Υψιπύλη. Έφυ μεν ουδείς όστις ουκ αεί πονεί, 15 θάπτειν τε τέκνα χάτερα κτάσθαι πάλιν,

αυτούς δε θνήσκειν, κάτα δ' άχθονται βροτοι εις γην φέροντες γήν αναγκαίως δ' έχει βίον θερίζειν ώστε κάρπιμον στάχυν, και τον μεν είναι τον δε μή τί ταύτα δεί

20 στένειν, άπερ δεί κατά φύσιν διεκπεράν, 12

Ευριπίδου Ηρακλεί (1349).

Τάς συμφοράς γάρ όστις ουκ επίσταται θνητός πεφυκώς ον τρόπον χρεών φέρειν, ουδ' ανδρός αν δύναιθ' υποστήναι βέλος. 25 13 Ευριπίδου Αντιγόνης. Όστις δε προς το πίπτον ευλόγως φέρει τον δαίμον', ούτος ήσσόν έστ' ανόλβιος, 14 Τρωάδων (101). Χορός. Μεταβαλλομένου δαίμονος ανέχου. 30 πλεί κατά πορθμόν, πλεί κατά δαίμονα. 3+

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Ευριπίδου.

Θνητός γάρ ών και θνητά πείσεσθαι δόκει. Θεού βίον ζήν αξιoίς άνθρωπος ών. 16

Ευριπίδου Ιππολύτω στεφανηφόρ ω

(204). Χορός, Θάρσει τέκνον, και μή χαλεπώς μετάβαλλε δέμας.

ράον δε νόσον μετά θ' ήσυχίας και γενναίου λήματος οίσεις,

μοχθείν δε βροτούσιν ανάγκη,

ΙΟ

Ευριπίδου Αλεξάνδρου. Χορός. Πάντων το θανείν, το δε κοινόν άχος μετρίως αλγείν σοφία μελετά. 18

Ευριπίδου Αλκμήνης, Αλλ' εύφέρειν χρή συμφοράς τον ευγενή.

Τού αυτού Αιόλου.

Μοχθείν ανάγκη τάς δε δαιμόνων τύχας

όστις φέρει κάλλιστ' ανήρ ούτος σοφός. 20 Ευριπίδου Βελλεροφόντου. Τους πράγμασιν γάρ ουχί θυμούσθαι χρεών, μέλει γάρ αυτούς ουδέν αλλ' ουντυγχάνων, τα πράγματ’ ορθώς ήν τιθή, πράσσει καλώς. 21

2Ο

Σοφοκλής Θυ έστη.

Έχεις μεν αλγείν', οίδα πειράσθαι δε χρή [ώς ράστα ταναγκαία του βίου φέρειν] εκ των τοιούτων χρήτιν' ίασιν λαβείν. 22 Ευριπίδου Ελένης (261). Έχεις μεν αλγείν', οίδα σύμφoρον δέσοι

ώς ράστα ταναγκαία του βίου φέρειν.

ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΝΑΙΩΣ κ. τ. λ. ΡΗ.

Πάντων άριστον μη βιάζεσθαι θεούς,

στέργειν δε μοιραν των αμηχάνων δ' έρως πολλούς έθηκε του παρόντος αμπλακείν.

24 5

Ευριπίδου Μελανίππης. Τα τυγχάνοντα δ' όστις εύφέρει βροτών, σοφόν νομίζω σωφρονείν τ' εμοί δοκεί. -

Ευριπίδου.

Πέπoνθας οία χάτεροι πολλοί βροτών, τάς γάρ παρούσας ουχί σώζοντες τύχας 10 ώλοντ’ ερώντες μειζόνων αβουλία, 26

Βακχυλίδου προσοδίων.

Είς όρος, μία βροτούσιν εστίν ευτυχίας οδός, θυμονεί τις έχων απενθή δύναται διατελείν βίον.

ος δε μυρία μεν αμφιπολεί φρενί, 15 το δε παρ' ημάρ τε και νύκτα μελλόντων χάριν εον ιάπτεται κέαρ, άκαρπον έχει πόνον, 27

Πυθαγόρου (ΑC. 17).

Όσσα δε δαιμονίαισι τύχαις βροτοί άλγε' έχουσιν, ών αν μοίραν έλης, ταύτην φέρε μηδ' αγανάκτει. 20 28

Αντιφ άνους Ηνιόχω. 9

αν

Α'

κ.

εν

την

Ανδρός διαφέρει τούτ' ανήρ ο μεν κακώς

πράττων το λυπούν ήγαγ' εις παράστασιν, «ν

Αν

ο δ’ εμφρόνως δεξάμενος ήνεγκεν καλώς. 29

Αντι φάνους,

Τα τύχης φέρειν δεί γνησίως τον ευγενή. 29" Το μεν ατυχήσαι παντός είναι μοι δοκεί,

ανδρός δ' ενεγκείν ατυχίαν ορθού τρόπου, 30

Μενάνδρου Καν η φόρω.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Αλογίστου τρόπου ατύχημα φεύγειν εστίν ουκ αυθαίρετον.

Μενάνδρου. Ένεγκ' ατυχίαν και βλάβην ευσχημόνως,

τούτ' έστιν ανδρός νούν έχοντος, ουκ εάν

ανασπάσας τις τάς οφρύς οίμοι λαλή, αλλ' ός τά γ' αυτού πράγματ’ εγκρατώς φέρει, 32 Μενάνδρου Πλο κίω. Αεί το λυπούν αποδίωκε του βίου. μικρόν τι το βίου και στενον ζώμεν χρόνον, 33 Φιλήμονος.

Μείζω τα κακά ποιούσι πολλοί, δέσποτα, αυτοί δι' αυτούς ή πέφυκε τη φύσει. οίoν τέθνηκεν υίος ή μήτηρ τινί η

θα

ν.

1Ο

Αν

«ν

Α'

Αν

ή νή Δί" άλλων των αναγκαίων γέ τις, "ης

αν

CC 3

και 3

αν μεν λάβη τούτ', "απέθαν', άνθρωπος γάρ ήν, τοσούτο γέγονε το κακόν ήλίκον περ ήν. εάν δ' "αβίωτος ο βίος, ουκ έτ' όψομαι, 2

2 32

Α'

ρ»

κιν

Αν

αν

άπόλωλ'," εν εαυτώ τούτ' εάν σκοπή, κακά Αν

προς τους κακούσιν ούτος έτερα συλλέγει. ο δε το λογισμό πάντα παρ' εαυτώ σκοπών, το κακόν αφαιρεί, ταγαθόν δε λαμβάνει, 34

Φιλήμ ο ν ο ς. Ούτωςκαι άνανδρος γέγονας, ουκ ευψυχία εν τούτ' έστιν ο ποιείς νύν γάρ, άλλ' ανανδρία, το μή δύνασθαι καρτερείν λυπούμενον, 2

Αυ

Α'

2 Α Α 3

Αν

Τού αυτού.

Πόλλ' έστιν εν πολλαίσιν οικίαις κακά,

ά καλώς όταν ενέγκης, αγαθά γενήσεται. 36 Απολλοδώρου,

ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΝΑΙΩΣ κ. τ. λ. ΡΗ.

Χαλεπόν τύχη στι πράγμα, χαλεπόν αλλά δεί αυτήν φέρειν κατά τρόπον ώσπερ φορτίον. 37 τ

Φιλήμονος,

Ενταύθ' ανήρ γάρ έστιν ανδρος διάφορος, 5 εν τώ τότε κακόν ευ φέρειν και ταγαθόν. 38

Μενάνδρου Ανδρογύνου.

Τα προσπεσόντα προσδοκάν άπαντα δεί άνθρωπον όντα παραμένει γάρ ουδε έν, 39

Φιλήμονος.

Αν γνώς τί εστ’ άνθρωπος, ευδαίμων έσει. τέθνηκέ τις μη δεινόν έστω τούτό σοι. κεκύηκέ τις ου κεκύηκέ τις ήτύχηκέ τις βήττει τις οιμώζει τις ή φύσις φέρει άπαντα ταύτα φεύγε τάς λύπας μόνον,

15 40

Σωτιάδου.

Πλειστάκις αδικούμενός τις εν αδικούντι καιρώ

ανέχεται τις όμη θέλει διό φέρει γενέσθαι. 41

Μενάνδρου Μισογύνου. ηι

Αν εκλέγη

20 αεί το λυπούν, μηδέν αντιπαρατιθείς των προσδοκωμένων, οδυνήση διά τέλους, 42

Μενάνδρου εκ Βοιωτίας, Πολλά δύσκολα

"ν

ηη

Αν

Α'

εύροις άν εν τοις πάσιν, άλλ' ει πλείονα 25 τα συμφέροντ’ ένεστι, τούτο δεί σκοπείν, 43

Ευριπίδου.

Ανδρών τάδ' έστιν ενδίκων τε και σοφών, καν τοίσι δεινούς μή τεθυμώσθαι θεοίς, 44 Μενάνδρου Μισογύνου.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙor

Τα δυσχερή γάρ και τα λυπήσοντά σε οράς εν αυτώ, τάγαθά δ' ουκέτι βλέπεις, "

«ν

ξ, 2

ν.

εύροις δ' αν ουδέν τών απάντων, Σιμύλε, αγαθόν, ότώ τι μή πρόσεστι και κακόν, 45

Μενάνδρου Ηνιόχω. 2' *.

Α'

Ων δε μή αίτιος τρόπος,

τάπο της τύχης φέρειν δεί γνησίως τον ευγενή. 46

Μενάνδρου Ευνούχω. Μή θεομάχει, μηδε προσάγου το πράγματι χειμώνας ετέρους, τους δ' αναγκαίους φέρει 47

1Ο

Αλ έξι δος εκ Συρακοσίου,

γάρ κακοίς τούς μή μαχομένους ράστα χρωμένους ορώ. Τοίς

Μενάνδρου Κωνειαζομέν αις.

Ώστε μηδεις προς θεών πράττων κακώς λίαν αθυμήση ποτέ, ίσως γάρ αγαθού τούτο πρόφασις γίγνεται,

49 Βακχυλίδου προσοδίων, Τί γάρ ελαφρόν έτ' έστ' άπρακτ' οδυρόμενον δονείν καρδίαν, 50

Φιλήμονος,

"Ανθρωπος ειδήπουθεν ουκ έστ' ουδε εις ό μη κακόν τι γέγονεν ή γενήσεται. ο ποιών δ' ελάχιστον το γεγενημένον κακόν, αμφότερον ούτος ευτυχείτε και φρονεί. 51

Σοφοκλέους,

Στέργειν δε τακπεσόντα και θέσθαι πρέπει σοφόν κυβευτήν, αλλά μή στένειν τύχην.

ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΝΑΙΩΣ κ. τ. λ. ΡΗ.

52 Αλέξιδος εκ Φιλοτραγωδού. Σοφού γάρ ανδρός τάς τύχας ορθώς φέρειν. 53

Σοφοκλέους Φαίδρα.

Αίσχη μέν, ώ γυναίκες, ουδ' αν είς φύγοι 5 βροτών ποθ', ώ και Ζεύς εφορμήση κακά, νόσους δ' ανάγκη τάς θεηλάτους φέρειν. 54

Τού αυτού Οιδίποδι (Τyr. 86). Τίν' ημίν ήκεις του θεού φήμην φέρων;

Εσθλήν λέγω γάρ και τα δύσφορ’, ειτύχοι 10 κατ' ορθόν εξελθόντα, πάντ' αν ευτυχείν. 55

Σοφοκλέους Αίαντι (362).

Εύφημα φώνει μή κακόν κακό διδούς άκος πλέον το πημα της άτης τίθει. 56 15

Σοφοκλέους Ακρισίω. Θάρσει, γύναι τα πολλά των δεινών όναρ

πνεύσαντα νυκτός ημέρας μαλάσσεται. 57

Μενάνδρου.

Ουδέν πέπoνθας δεινόν, αν μή προσποιή. 20

58 Σοφοκλέους Τηρεί. Αλγεινά, Πρόκνη, δήλον αλλ' όμως χρεών

τα θεία θνητούς όντας ευπετώς φέρειν. Σωτίωνος εκ του περί οργής, Μύθός τις περιφέρεται λιβυκός, ότι η λύπη παρ' οίς αν τρέφηται, και αύξεται παρ' εκείνοις ήδέως και 25 μένει, ο δε Κλεάνθης έλεγε την λύπην ψυχής παρά λυσιν, ο δε φρόνιμος ερεί"τολμήεις μοι θυμός, επει 59

μάλα πολλά πέπoνθα, μετά και τόδε τoίσι γενέσθω" 60

Ρούφου εκ τών Επικτήτου περί φι λίας.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

42 ("y

Α'

«υ

Α'

Ότι τοιαύτη ή του κόσμου φύσις και ήν και έστι

και έσται, και ουχ οίόν τε άλλως γίγνεσθαι τα γιγνό μενα ή ώς νύν έχει, και ότι ταύτης της τροπής και μεταβολής μετειλήφασι και άλλ ζώ ου μόνον οι άνθρωποι αλλά θεί ι Σ τακκα, ερα τα επι γης, αλλα και τα υεια, και νη 5 η

«ν

2η

Α.

Αν

αν ...

Δί αύτά τά τέτταρα στοιχεία άνω και κάτω τρέπεται και εν Ψ

Αν

ρ/

Αν

και μεταβάλλει και γή τε ύδωρ γίνεται και ύδωρ 2'

μ'

Α'

αήρ, ούτος δε πάλιν εις αιθέρα μεταβάλλει και ο αυτός τρόπος της μεταβολής άνωθεν κάτω, εάν γούν προς ταύτα τις επιχειρή τρέπειν τον νούν και πεί-10 θειν εαυτόν εκόντα δέχεσθαι τα αναγκαία, πάνυ με τρίως και μουσικώς διαβιώσεται τον βίον. 61

Θουκυδίδου δημ η γορία Περικλέους (ΙΙ, 64).

"Ως οίτινες προς τας ξυμφοράς γνώμη μεν ήκιστα 15

λυπούνται, έργω δε μάλιστα αντέχουσιν, ούτοι και πόλεων και ιδιωτών κράτιστοί εισι. 62 Αιλιανού Ιστοριών (ΙΙΙ, 2).

Αναξαγόρα τις τώ Κλαζομενίω σπουδάζοντι προς τους εταίρους προσελθών έφη τεθνηκέναι οι τους 20 δύο παίδας, ούσπερ ούν και είχεν μόνους ο Αναξα γόρας, ο δε μηδεν διαταραχθείς είπεν "ήδειν θνη τους γεγεννηκώς." 63 Αιλιανού Ιστοριών (ΙΙΙ, 3). Ξενοφώντι θύoντι ήκέ τις εκ Μαντινείας άγγελος 25 λέγων τον υιόν αυτού τον Γρύλλον τεθνάναι. κα κείνος απέθετο μεν τον στέφανον, διετέλει δε θύων.

επει δε ο άγγελος προσέθηκε το προτέρω λόγω και εκείνον τον λέγοντα ότι νικών μεντοι τέθνηκεν, πά λιν ο Ξενοφών επέθετο τον στέφανον, 64 Δημοκρίτου,

ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΙΝΑΙ ΛΣ κ. τ. λ. ΡΗ.

Αλογιστίη μή ξυγχωρέειν τήσι κατά τον βίον ανάγ κησι.

65 Αρριανού Επι κτη τείου, e

Αν

«υ

Ο τούς παρούσι και δεδομένοις υπό της τύχης δυσ

5χεραίνων ιδιώτης εν βίω, ο δε ταύτα γενναίως φέ ρων και εύλογιστών [προς] τά απ' αυτών ανήρ αγα θος άξιος νομίζεσθαι, 66

Τού αυτού.

Πάντα υπακούει τώ κόσμω και υπηρετεί, και γή \

"ν

Αν

10 και θάλασσα και ήλιος και τα λοιπά άστρα και τα γής

φυτά και ζώα, υπακούει δε αυτό και το ημέτερον σώμα, και νοσούν και υγιαίνον, όταν εκείνος θέλη, και νεάζον και γηρών, και τάς άλλας 2διερχόμενον C -- ν "

σ'

«η

μεταβολάς, ούκ ουν εύλογον και ο εφ' ημίν έστι,

15 τουτέστι την κρίσιν, μή αντιτείνειν μόνην προς αυ τόν, και γάρ ισχυρός εστι και κρείσσων και άμει

νον υπέρ ημών βεβούλευται, μετά των όλων και ημάς συνδιοικών προς δε τούτοις και η αντίπραξις μετά του αλόγου και πλέον ουδέν ποιούσα πλην το διακε 20 νής σπάσθαι και περιπίπτειν οδύναις και λύπαις ποιεί.

Δημοκρίτου.

Λύπην αδέσποτον ψυχής ναρκώσης λογισμό εκ κρουε.

25 68

Τού αυτού.

Μέγα το εν συμφορήσι φρονέεινά δεί, 69

Τού αυτού.

Μεγαλοψυχίη το φέρειν πρηέως πλημμέλειαν. ".

Τού αυτού.

Πενίην επιεικέως φέρειν σωφρονέοντα.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Διογένους,

Περιπεσών δ’ αυτισι συμπτώμασιν έλεγεν "ευγε, ώ τύχη, ότι μου αρρένως προέστηκας" εν δε τους τοι Α"

Α'

Αν

ουτοις καιροίς και

τερετίζων

Α"

ανεφωνει.

Χείλωνος.

-5

Χείλων, λυπουμένου τινός επί τους εαυτού κακούς,

είπεν "ει τά πάντων κατανοήσεις, ήττον επί τοις σεαυτού δυσφορήσεις." 73

Πιττακός.

Πιττακός συνετών μεν ανδρών είπεν έργον ίνα 10 μή γένηται κωλύσαι, ανδρείων δε γενόμενα φέρειν έγκρατώς. 74

Σωκράτους,

Σωκράτης διαλεγόμενος, και τινός προσαγγείλαν τος ότι ο υιός αυτού τέθνηκε, συμπεραιώσας την 15

διάλεξιν "απίωμεν" έφη "Σωφρονίσκω τά νενομι σμένα πληρώσοντες" 75

Θεοβούλου.

Τάς της τύχης μεταβολάς γενναίως πειρώ φέρειν, και μήτε ευτυχών υπερήφανος έσo μήτε απορώντα-20 πεινός, αλλά γίνου επιεικής εφ' εκατέρας της τύχης, 76

Φαβωρίνου.

Ανήρ δε εν μεγαλοψυχία αληθινή και φιλοσοφία τεθραμμένος προ των ξυμφορών την ευθυμίαν εν τη

γνώμη απόθετον έχει, το δε επί τους δεινούς της εξ25 ετέρου παρηγορίας χρήζειν τον καιρόν της ευθυμίας υπερβαίνει, 77

Διονυσίου Αλικαρνασέως εκ λόγων (Αelian. VΗ. 9, 7).

ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΝΑΙΩΣ κ. τ. λ. ΡΗ.

Η Ξανθίππη έφη, μυρίων μεταβολών την πόλιν (και αυτούς] κατασχουσών, εν πάσαις όμοιον το Σω κράτους πρόσωπον και προϊόντος εκ της οικίας και

επανιόντος θεάσασθαι. ήρμοστο γάρ δηλονότι προς 5 πάντα επιεικώς τoιγάρτοι ουδέν πώποτε έλύπησεν αυτόν.

Εκ του Επικτήτου Εγχειριδίου (c. 16). Όταν κλαίοντα ίδης εν πένθει ή αποδημούντος τέκνου ή απολωλεκότος τα εαυτού, πρόσεχε μή σε ή 10 φαντασία συναρπάση ώς εν κακούς όντος του ανθρώ που, αλλ' ευθύς πρόχειρον έστω, ότι τούτον θλίβει ου τα συμβεβηκότα (άλλον γάρ ου θλίβει) αλλά τα δόγματα, μέχρι μέντοι λόγου μή όκνει συμπεριφέ ρεσθαι αυτοίς καν ούτω τύχη επιστενάξαι λίαν δε 15 προσέχων μή και έσωθεν στενάξης , 79

Τού αυτού (c. 11).

Μηδέποτε επί μηδενός είπης ότι απώλεσα αυτό, αλλ' ότι απέδωκα, το παιδίον απέθανεν, απεδόθη. το χωρίον άφηρέθη; ουκ ούν και τούτο απεδόθη, 20 αλλά κακός ο αφελόμενος, τί δέ μοι μέλει διά τί με ο δούς απήτησε, μέχρι δ' αν διδώται, επιμελούμαι ώς του πανδοχείου,

Αρριανού Επικτη τείου εκ του περί προνοίας.

Αλλά γίγνεταί τινα αηδη και χαλεπά εν τώ βίω. και τί οίει ότι ο Ηρακλής αν απέβητοιούτος, ει μη λέων ούτος εγένετο και ύδρα και έλαφος και σύς και άδικοί τινες άνθρωποι και θηριώδεις, ούς εκεί νος εξήλαυνε και εκάθαιρε, και συ τούτων αισθανό

30μενος βλέψον εις τας δυνάμεις και αφορμάς, δι’ ών κοσμήσεις σαυτόν, ού, αλλά κάθησθε, τα μεν μη

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

συμβή τρέμοντες, περί δε των συμβαινόντων οδυρό μενοι είτα τους θεούς εγκαλείτε τί γάρ έστιν άλλο

ακόλουθον τή τοιαύτη αγεννεία ή ασέβεια, καίτοι ό γε θεός ου μόνον έδωκεν ημίν τάς δυνάμεις ταύτας, καθ' ας οίσομεν πάν το αποβαίνον μή ταπεινούμε- 5 νοι μηδε συγκλώμενοι αλλ' οήν αγαθού βασιλέως και ταις αληθείαις πατρός, ακώλυτον τούτο έδωκε και όλον αυτό εφ' ημίν εποίησεν. 81

Ιππάρχου Πυθαγορείου εκ του περί ευθυμίας, ΙΟ

Ως προς τον ξύμπαντα αιώνα εξετάζοντι βραχύτα τον έχοντες οι άνθρωποι τον τάς ζωάς χρόνον, κάλ λιστον εν τώ βίω οιονεί τινα παρεπιδημίαν ποιησούν

ται επ' ευθυμία καταβιώσαντες. ταύταν δε έξοντι μάλιστα πάντων ακριβώς επιστάμενοι και επεγνωκό- 15 τες έωυτούς, ότι εντι θνατοί και σάρκινοι, ευαδί

κητον και φθαρτόν κεκτημένοι σώμα, και πάντων χαλεπωτάτων αυτούς επικρεμαμένων μέχρις εσχάτας αναπνοάς, και πράτόν γ' επένθωμεν επί τά συμβαί νονται περί το σώμα πλευρίτιδες περιπλευμονίαι 2Ο φρενίτιδες ποδάγραι στραγγουρίαι δυσεντερίαι λη θαργίαι επιληψίαι σηπεδόνες, άλλα μυρία περί δε τάν ψυχαν πολλώ μείζονα και χαλεπώτερα πάντα γάρ τά κατά τον βίον άθεσμα κακά, παράνομα και ασεβήματα, εκ των κατά τάν ψυχαν παθημάτων εντί, 25 διά γάρ τάς παρά φύσιν αμέτρως επιθυμίας πολλοί εις ακατασχέτως ορμάς εξώκειλαν, και ούτε τάς εκ των θυγατέρων ούτε τάς εκ των ματέρων ανοσιωτά τας ήδονάς απέσχοντο, αλλά και επί πατροκτονία παρεγένοντο, και πολλοί τα ίδια τέκνα κατέσφαξαν 30

τί λέγω τα απο τών εκτός επηρτημένων κακά, τάς

ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΝΑΙΩΣ κ. τ. λ. ΡΗ.

επομβρίας και αυχμώς, υπερβολάς καυμάτων υπερ βολάς ψύξιος, ώστε πολλάκις εκ τάς κατά τον αέρα ανωμαλίας λοιμόντε και λιμόν γίγνεσθαι και ποικι λίαν παντοδαπών συμπτωμάτων και όλας πόλεις ερη 5 μούσθαι, πολλώνουν τοιούτων επικρεμαμένων, μήτε ταίς κατά το σώμα ευαμερίαις ποτέχοντες σεμνυνό μενοι έπαιρώμεθα, αίτινες ολίγω πυρετώ επιγενο

μένω ανθέων τρόπω συντόμως μαραίνονται, μήτε ταίς εκτός νομιζομέναις ευτυχίαις, αϊ και αυται πολ

10λάκις τάχιον απόλλυσθαι ή γίνεσθαι πεφύκαντι πάντα γάρ ταύτα, άστατά τε και αβέβαια εύρίπου τρόπον, εν πολλαίς και ποικίλαις μεταβολαίς γινόμενα παρειλή

φαμεν, και ουδέν αυτών μένον ουδε ακίνητον ουδε βέβαιον ουδε αδιαίρετον, διό ταύτα μεν ενθυμηθέν 15 τες ... νομίζοντες ει τα παρεόντα και δεδομένα και

τον ελάχιστον χρόνον διαμείναι δύναιτο, εν ευθυμία διάξομεν γενναίως φέροντες τα προσπίπτοντα νύν δε πολλοί πάντα τα υπό φύσιος και τύχας παρεόντα και δεδομένα αυτούς επί το βέλτιον προαναπλάσαντες 20 και ουχ οία έστι λογισάμενοι, αλλ' οία επ’ άκρον επι τυγχανόμενα δύναται γενέσθαι, άφνω στερόμενοι πολλούς και μεγάλοισι και αθέσμoις και ανοήτοις κα κούς καταφορτίζοντι τάν ψυχάν και ούτω συμβαίνει αυτούς πικρότατον έχεν τον βίον και χαλεπώτατον.

25 ταύτα δε γίνεται επί τε αποβολαίς χρημάτων ή φίλων θανόντων ή τέκνων ή τινών άλλων των νομιζομέ νων τιμιωτάτων ήμεν είτα κλαίοντες και οδυρόμε νοι λέγοντι έωυτώς μόνως ατυχεστάτως και κακο

δαίμονας, ου μεμναμένοι ότι κακά ταυτά και άλλοις 30 πολλοίς εγένετο και νύν γίνεται, ουδε δυνάμενοι κα

τανοήσαι τόν τε των παρεόντων βίον και τον τών παρεξητακότων εν όσαις συμφοραίς και κακών τρι

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

κυμίαις και νύν εντι πολλοί και προ του εγένοντο.

επιλογισάμενοι ούν ότι πολλοί αποβαλόντες χρήματα ύστερον διά τάν των χρημάτων γενομέναν απώλειαν αυτοί περιεσώθησαν, ή λησταίς διά τούτο μέλλοντες περιπεσείν ή τυράννω, πολλοί δε φιλήσαντές τινας 5 και καθ' υπερβολήν ευνοήσαντες εν τώ μετέπειτα χρόνω μεγάλως εμίσησαν ά δή πάντα αναλογισάμε νοι εκ τάς παραδεδομένας αμίν ιστορίας, και μαθόν τες ότι και υπό τέκνων και φίλων μάλιστα φιληθέν των πολλοί απώλoντο, και αντιπαραβάλλοντες τον 10 έωυτών βίον προς τον των πρασσομένων φαυλότερον,

και τα προσπίπτοντα ανθρώπινα νομίζοντες και μη μόνοις συμβαίνοντα, ευθυμότερον διάξομεν, ουδε γάρ θέμις άνθρωπον μεν όντα τά των αλλοτρίων συμπτώματα εύφορα νομίζειν, αλλ' ου τα ίδια κάδεα, 15 ιδόντα ότι πολλαικάρες κατά πάντα τον βίον πεφύ

καντι, οι δε κλαίοντες και κατοδυρόμενοι, προς τώ μηδ' αντινών ωφέλειαν τώ απoλoμένω ή τώ αποιχο μένω περαίνεσθαι, ες μέζονα παθήματα τάν ψυχαν ελαύνοντι, μεστάν πολλών και φαύλων φυσιωμάτων 20 ούσαν προσήκει ών εκνίπτοντας και ανακαθαίρον τας απορρύπτεσθαι πάσαις μηχαναίς τάς εγκατεσκι ρωμένας κηλίδας τώ κατά φιλοσοφίαν λόγω ποιή σομεν δε τούτο αντεχόμενοι φρονήσιος και σωφροσύ νας και μεταποιούμενοι τους παρεούσι και μή πολλών 25

ορεγόμενοι, οι γάρ άνθρωποι τα πολλά παρασκευα ζόμενοι, ως ουκ έστι ζήν μετά τον τάς ζωάς χρόνον

... άξεστι γενέσθαι... χρησώμεθα παρουσία των αγαθών, εκ δε τάς φιλοσοφίας και λαβρότερον απλη στευσώμεθα άπληστευόμενοι γάρ τών εκ φιλοσοφίας 30 καλών και σεμνών, και τάς εκ των φαύλων απολυ

θησόμεθα απληστίας,

ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΝΑΙΩΣ κ. τ. λ. ΡΗ.

Εκ τ ώ ν Τέλη τος περί περιστάσεων.

Η τύχη ώσπερ ποιήτριά τις ούσα παντοδαπά ποιεί πρόσωπα, ναυαγού, πτωχού, φυγάδος, ενδόξου, αδό ξου, δείουν τον αγαθόν άνδρα πάν ότι αν αυτή 5 περιθή καλώς αγωνίζεσθαι. ναυαγός γέγονας, ευ τον ναυαγόν πένης εξ ευπόρου, εύ τον πένητα "άρ μενος εν μικροίσι και άρμενος εν μεγάλοισιν" αρ κούμενος και εσθήτι τή τυχούση και διαίτη και δια

κονία, ώσπερ ο Λαέρτης "γρηί συν αμφιπόλω, ή οι 10 βρώσίν τε πόσιν τε παρτίθει" και εκοιμάτο χαμαι επί στιβάδος φύλλων δε κειμένων "χθαμαλαι βε βλήατο ευναί." αρκεί γάρ ταύτα και εις το προση νώς και εις το υγιεινώς, εάν μή τις τρυφάν βούλη ται "ού γάρ εν γαστρος βορά το χρηστόν είναι" ουδέ 15γε εν χλανίδος κατασκευή ουδε εν στρωμνής μαλα κότητι, ουκ αηδώς γάρ Ευριπίδης "τρυφή δέ τοι πολλών εδεστών μηχανάς θηρεύομεν" και ου μόνον

εδεσμάτων, αλλά και οσφραντών και ακουστών ου δεί δε τρυφάν ουδέν τών πραγμάτων μή φερόντων, 20 αλλ' ώσπερ οι ναυτικοί προς τους ανέμους και προς την περίστασιν ορώντες "εκποιεί, χρήσαι." "ουκ εκ ποιεί, παύσαι" και ώσπερ επιστρατείας ο μεν ίπ πον έχων ιππεύς αγωνίζεται, ο δε όπλα οπλίτης, ο δε μηδεν έχων ψιλός και ώσπερ εκείσε όταν επίκειν 25 ται οι πολέμιοι και βάλλωσιν εις τα όπλα αναχωρείς ψιλός ών, ούτως αυ δεύρο επίκειται ενίοτε πόλεμος απορία αρρωστία, αναχώρει εις μονοσιτίαν, εις αυ τοδιακονίαν, εις τρίβωνα, έσχατον εις άδου. 1

Εκ τών Τέλητος περί ευπαθείας. Μή ποθ' ον τρόπον απύρηνος ροά λέγεται και ατράχηλοι και άπλευροι άνθρωποι, ούτω και άλυποι SΤΟΒ. ΕΙ,ΟΕ, ΙV.

ΙΩΑΝΝΟΥ, ΣΤΟΒΑΙΟΥ

και άφοβοι άνθρωποι λέγονται, βούλει ούν τους αυ τους παραδείγμασι χρησάμενοι, όν τρόπον απύρηνος ροά λέγεται και άπλευροι και ατράχηλοι άνθρωποι, ούτω και αναμάρτητοι και άφθονοι λέγονται, και όν τρόπον εκεί άπλευρος ού κατά στέρησιν πλευρών, αλλά τοιούτων πλευρών λέγεται, ούτω και ο άφρων και ο άνoυς oυ κατά στέρησιν φρενών και νού, αλλά τοιούτων φρενών και τοιούτου νού, και ώσπερ πάλιν τον άπλευρον έχειν μεν φαμεν πλευράς, μοχθηράς δέ, ούτω και τον άνoυν έχειν μεν νούν, μοχθηρόν 10 δέ, και τον άφρονα έχειν μεν φρένας, μοχθηράς δέ; ή παντάπασι το πεπείσθαι ταύτα γελοίον, αλλ' ώσπερ αναμάρτητος ο ών εκτός αμαρτίας, και άφθονος ο αβάσκανος, και απερίεργος και αμεμψίμοιρος εκτός εκατέρου τούτων, ούτω και άλυπος και άφοβος εκτός 15 λύπης και φόβου, ούτω γάρ και ευδαίμων έσται ο εκτός του πάθους και ταραχής ών, όστις δε εν οδύνη και

λύπη ών και φόβω εστί, πώς αν εκείνος ευαρεστοίητώ

βίω; ή μή ευαρεστών πως αν είη ευδαίμων, ή ειλύπη άψεται, πως ου και φόβος και αγωνία και οργή και 20 έλεος; ών γάρ υπαρξάντων άνθρωποι λυπούνται, τούτων εν προσδοκία γενόμενοι φοβούνται και αγω νιώσι και τους αναξίως δοκούντας περιπίπτειν τού τοις ελεούσι και τους κατά προαίρεσιν υπερβάλλου σιν οργίζονται και θυμούνται και υφορώνται και 25

ούς μισούσι, τoύτoυς oρώντες εύπράττοντας ζηλοτυ πούσι και φθονούσι, και ακούσαντες έχοντάς τι κα κόν επιχαίρουσιν ει ούν εν λύπη έσται, πως εκτός τινος έσται πάθους; ή μηδενός εκτός ών πώς απαθής έσται, όπερ δεί τον μακάριον είναι; ώστε ούν μήτε 30 επι φίλου μήτε επί τέκνου τελευτή λυπηθήναι, είπερ

μηδε επιτή αυτού, ή ουκ άνανδροί σοι δοκούσιν εί

ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΝΑΙΩΣ κ. τ. λ. ΡΗ. ρ _Δ

Γ.

Αν

51 w

ναι οι τον εαυτών θάνατον άγεννώς και μη εύθαρ

σώς προσδεχόμενοι, ή ου δεί τον εύψυχον και αν δρείον ευψύχως την εαυτού τελευτην φέρειν, ώσπερ Σωκράτης, μή δυσφορούντα μηδε δυσκολαίνοντα, ή 5 δυσχερέστερόν τι κρίνειν τήν άλλου τελευτην της εαυτού; ή ουχ ομοίως αυτόν αγαπά και στέργει; και τον φίλον μάλλον ή τα τέκνα ή εαυτόν, και ταύτην ")

Αν

αρ

στην

σ'

Αν

μεν επαινούσιν εντελλομένην "σύ δ' ώ τεκούσα μή

την σην λιβάσι κατάσπενδε παρηίδα", την δε κατακο 10λουθούσαν ώμήν φησίν ή δόξα, έπει και ταυτασι τάς λακωνικάς γυναίκας πάς τις επαινεί ώς ευψύχους. ακούσασά τις τον εαυτης υιόν σεσωσμένον και πεφευ γότα εκ των πολεμίων, γράφει αυτό"κακά φάμα τεύ κακκέχυται τύ ών ή ταύταν απότριψαι ή μηδ' αμίν 15 φάνευ." ουχώς αν αττική γυνή ακούσασα σεσωσμέ σ'

ρς

Αν

α",

Α'

νον έγραψεν άν "ευ τέκνον, ότι σαυτόν μοι έσωσας,

αλλ' εκ τών εναντίων "κακά φάμα τεύ κακκέχυται, τυών ή ταύταν απότριψαι ή μηδ' αμιν φάνευ," τούτο δέ εστιν "άπαγξαι" και άλλη πάλιν απαγγείλαντος 20 αυτή του κήρυκος ότι ο υιός εν τη παρατάξει τετε "ρ

Α'

«υ Υ

αρ

Α'

ce 2

λεύτηκε "ποιός τις" φησί "γενόμενος;" "ανήρ αγα 8' . , θός, ώ μήτερ." "ευγε ώ τέκνον" φησί τούτου γάρ σ'

Α'

ένεκά σε" φησίν "εγέννησα, ίνα χρήσιμος και βοη θός ήσθα τά Σπάρτα." ουκ έκλαιε και εδεινοπάθει, 25 αλλά και ακούσασα ότι ευψύχως, επήνεσε και εκείνη δε πάλιν ή Λάκαινα ώς γεννική φυγόντων γάρ αυτής των υιών εκ της μάχης και παραγενομένων προς αυ την "ποι" φησίν "ήκετε φεύγοντες, ή δεύρο καταδυ σόμενοι όθεν εξέδυτε;" ανασυραμένη και δείξασα αυ 30 τοις, όρα ούν ει και των παρ' ημίν τις γυναικών τούτ' αν ποιήσειεν, αλλ' ουκ ασμένη όψεται σεσω

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

σμένους, εκείναι δ' ού, αλλ' αποθανόντας εύψύχως ήδιον και επιγράφoυσι Λακεδαιμόνιοι

ούτε το ζήν θέμενοι καλον ούτε το θνήσκειν, αλλά το ταύτα καλώς αμφότερ' εκτελέσαι. πώς δε ουκ αλόγιστον και άλλως μάταιον το τελευ-5 τήσαντος του φίλου καθήσθαι κλαίοντα και λυπού μενον και εαυτόν προσκαταφθείροντα, δέον, ίνα καί

τις μάλλον φιλόσοφος δόξη παρά τους αποπλήκτοις, προ του τελευτήσαι τον φίλον οδυνάσθαι και κλαίειν,

ενθυμούμενον ότι αυτό ο φίλος θνητός εγένετο και 10 άνθρωπος, ου γαρ ορθώς φησί βουλευομένου ο Στίλ πων το διά τους απογενoμένους των ζώντων ολιγω ρεϊν γεωργός ου ποιεί τούτο, ουδ' εάν των δένδρων τι ξηρόν γένηται, και τα άλλα προσεκκόπτει, αλλά των λοιπών επιμελόμενος πειράται την του εκλελοι- 15

πότος χρείαν αναπληρούν ουδ' ημείς επί των ημε τέρων μερών γελοίον γάρ έσται ει εάν τον έτερόν τις οφθαλμόν αποβάλη, δεήσει και τον έτερον προσεκ κόψαι, κάνο είς πούς κυλλός, και τον έτερον ανάπη ρον ποιείν, κάν ένα οδόντα, και τους άλλους προσ-20 εξελέσθαι αλλ' επί μεν τούτων εί τις ούτως oίoιτο,

μαργίτης του δε υιού τελευτήσαντος ή της γυναικός, αυτού τε ολιγωρείν ζώντος και τα υπάρχοντα προσ καταφθείρειν ... και ει μεν τών γνωρίμων τινός υιός ή γυνή απέθανε, παρεκάλεις άν, οιόμενος δείν 25 ανδρωδώς και θαρσαλέως και μή βαρέως φέρειν αυ τός δε τους αυτούς περιπεσών συμπτώμασιν, ούτως οίει δείν δυσφορείν, αλλ' ού πράως και είπερ έτε ρον παρακαλείν μέτριον εν στενοχωρία και απορία μή δυσκολαίνειν μηδε αβίωτον τον βίον νομίζειν, 30

αλλά τώ δοκούντι κακώ το δοκούν αγαθόν αντιτιθέ ναι και εξισούν "απογέγονεν ο φίλος, και γάρ γέ

ΟΤΙ ΔΕΙ ΓΕΝΝΑΙΩΣ κ. τ. λ. ΡΗ. 25

53 ριν

Αν

γονε," συ δέ, ότι μεν άπογέγονεν, άκληρείν οίει, ότι

δε εγένετο, ουκ ευκληρείν και ει μεν μηκέτι παρέξε ται χρείας απογενόμενος, άθλιον, ότι δε παρείχετο γενόμενος, ου μακάριον, "ναί αλλ' ουκέτι έσται." 5 ουδε γάρ ήν μυριοστόν έτος, ουδ' επί των τρωικών, ουδε γάρ κατά τους προπάππους σου, συ δε επί μεν /

κ\2

τούτων ουδ' όλως άχθη, ότι δε εις ύστερον ουκ έσται,

δυσχεραίνεις, "χρειών γάρ έστέρημαι." και γάρ υπουρ γιών, ας αυτός ελειτούργεις ζώντι τώ τέκνω και τώφί 10λω και κακοπαθών και δαπανών, άδηλον γάρ φησίν ο Σωκράτης ου μόνον τώ καλήν ει επί ταύτη πλείω, αλλά και τώ τέκνα και φίλους ει περί τούτους πλείω. έπειτα δή -και αποδημούντος αυτού χρειών στερη θήση, και στρατευομένου υπέρ της πατρίδος και

15 πρεσβεύοντος και ιερεύοντος και αρρωστήσαντος και πρεσβυτέρου γενομένου, αλλ' ει επί πάσι τούτοις δυσκολαίνοις, τί τους γραδίοις απολείψεις, άλογον

δε και άμα μεν επιβάλλουσαν ηγείσθαι την στρατείαν και την αποδημίαν τώ φίλω και αυτόν συνεκπίπτειν 20 και ει μη αποδημoίη εγκαλείν ώς αμαρτάνοντι, άμα δε δυσφορείνει αποδημήσει ή στρατεύσεται, καλώς ν

Αν

Α'

ce 2 , , 2

Ξ'

σ'

ντο του κυβερνήτου εκείνου "άλλ' ουν γεώ Πόσειδον

ορθήν." ούτω και ανήρ αγαθός είπoι προς την τύ ce 2

σ'

Αν

χην άλλ' ουν γε άνδρα, και ού βλάκα.

2584

Πλάτωνος πολιτείας γ' (p. 387). Και τους οδυρμούς άρα εξαιρήσομεν και τους οί κτους τους των ελλoγίμων ανδρών. Ανάγκη, έφη, εί περ και τα πρότερα. Σκόπει, ήν δ' εγώ, ει ορθώς εξαιρήσομεν ή ού, φαμεν δε δή ότι ο επιεικής ανήρ τώ 30 επιεικεί, ούπερ και εταίρός έστι, το τεθνάναι ου δει νόν ηγήσεται. Φαμέν γάρ. Ουκ άρα υπέρ γε εκείνου

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

ώς δεινόν τι πεπονθότος οδύροιτ άν, Ου δήτα. Αλλά μήν και τόδε λέγομεν, ως ο τοιούτος μάλιστα αυτός

αυτώ αυτάρκης προς το ευ ζην, και διαφερόντως των άλλων ήκιστα ετέρου προσδείται. Αληθή, έφη. 9/

Ρ/

«ν

- "

Υι

Ήκιστα άρ' αυτώ δεινόν νστερηθήναι υίέος ή άδελ- 5 «ν

")ι

η1

ν'

"ν

φού ή χρημάτων ή άλλού του των τοιούτων. Ηκι

στα μέντοι. "Ηκιστα άρα και οδύρεσθαι, φέρειν δε ώς πραότατα, όταν τις αυτόν τοιαύτη ξυμφορά καταλάβη. Πολύ γε. Ορθώς άρ' εξαιρούμεν τους θρήνους των ονομαστών ανδρών, γυναιξί δε αποδι-10 2

Αν

δοίμεν, και ουδε ταύταις σπουδαίαις και όσοι κακοί των ανδρών. Αν

ζΝ

"ν

ΟΤΙ ΔΕΙ

ΤΑΣ ΜΕΝ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΡΟΦΑΙ

ΝΕΙΝ, ΤΑΣ ΔΕ ΑΤΥΧΙΑΣ ΚΡΥΠΤΕΙΝ, ΚΑΙ ΟΡΘΩΣ ΚΕΧΡΗΣΘΑΙ ΤΟΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙ.

ΡΘ. 15

Πινδάρου ύμνων. Αλλοτρίοισι μή προφαίνειν τίς φέρεται μόχθος άμμιν. 1

τούτό γέτoι ερέω καλών μεν ών μοιράντε τερπνώνες μέσον χρη παντί λαώδεικνύναι' ει δέ τις ανθρώποισι θεόσδοτος άτη προστύχη, ταύταν σκότει κρύπτεινέοικεν. 2

Σοφοκλέους Τυρούς β.

Μή σπείρε πολλούς τον παρόντα δαίμονα σιγώμενος γάρ έστι θρηνείσθαι πρέπων. 3 Μενάνδρου Υποβολιμαίω. "Απoλλον, αλλά σκαιόν ου μετρίως λέγεις, μετά μαρτύρων ατυχείν, παρόν λεληθέναι,

ΟΤΙ ΔΕΙ ΤΑΣ ΜΕΝ κ. τ. λ. ΡΘ.

Μενάνδρου.

Το δ' ευ φέρειν έστιν τοιούτον, αν δύνη μόνος φέρειν και μή επίδηλον την τύχην πολλοίς ποιής. 55

Δι φίλου. α

V .

"ν

θι

Ως δεινόν ηνίκ' άν τις ών εν φροντίσιν

εική θεατήν τον τυχόντα λαμβάνη, 6

Ευριπίδου Οιδίποδι.

Εκμαρτυρείν γάρ άνδρα τάς αυτού τύχας 10 εις πάντας αμαθές, το δ' επικρύπτεσθαι σοφόν. 7 Ευριπίδου Κρησσών. Λύπη μεν άτη περιπεσείν αισχρά τινί, ει δ' ούν γένοιτο, χρή περιστείλαι καλώς κρύπτοντα και μη πάσι κηρύσσειν τάδε, 15 γέλως γάρ εχθρούς γίγνεται τα τοιάδε. 8

Ευριπίδου Σκυρίοις. Σοφοι δε συγκρύπτουσιν οικείας βλάβας.

Σωκράτους.

Ταυτόν εστιν εν γυμνικώ αγώνι ηττηθέντα ύβρεως 20 δίκην τώ ανταγωνιστή λαχείν και εν τω ζήν νικώμε νον υπό της τύχης εγκαλείν αυτή, αγνοούντα εφ' οίς δικαίοις εις τον αγώνα του ζήν συγκαταβεβήκαμεν. 10

Πλάτωνος πολιτείας ι’ (p. 604).

Λέγει που ο νόμος, ότι κάλλιστον ότι μάλιστα ήσυ 25χίαν άγειν εν ταις ξυμφοραϊς και μή αγανακτείν, ώς ούτε δήλου όντος του αγαθού τε και κακού των τοι ούτων, ούτε εις το πρόσθεν ουδεν προβαίνον τώ χα λεπώς φέροντι, ούτε τι των ανθρωπίνων άξιον όν μεγάλης σπουδής, ότε δεί εν αυτοίς ότι τάχιστα πα

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ"

ραγίγνεσθαι ημίν, τούτω εμποδών γιγνόμενον το

λυπείσθαι. Τίνι, ή δ' ός, λέγεις; Τώβουλεύεσθαι, ήν δ' εγώ, περί το γεγονός και ώσπερ εν πτώσει κύ βων, προς τα πεπτωκότα τίθεσθαι τα αυτού πράγ ματα όπη ο λόγος ερεί βέλτιστ' αν έχειν, αλλά μή 5 προσπταίσαντας καθάπερ παίδες έχομένους του πλη

γέντος εν τώ βοάν διατρίβειν αλλ' αεί εθίζειν την ψυχήν ότι τάχιστα γίγνεσθαι προς το ιάσθαί τε και

επανορθούν το πεσόντε και νοσήσαν ιατρική, θρη νωδίαν αφανίζοντα. Ορθόταταγούν τις, έφη, προς 1ο τάς τύχας ούτω προσφέροιτο. Ουκ ούν φαμεν το μεν βέλτιστον τούτω τώ λογισμώ εθέλει έπεσθαι; Δήλον δή. Το δε προς τας αναμνήσεις τε του πάθους και τους οδυρμούς άγον και απλήστως έχον αυτών, άρ' ουκ αλόγιστόν τε φήσομεν είναι και αργόν και δει- 15

λίας φίλον; Φήσομεν μεν ούν. Ουκ ούν το μεν πολ λήν μίμησιν και ποικίλην έχει, το αγανακτικόν, το δε φρόνιμόντε και ησύχιον ήθος, παραπλήσιον όν αει αυτό εαυτό, ούτε ράδιον μιμήσασθαι, ούτε μι μουμένους ευπετές καταμαθείν; 2Ο ΠΕΡΙ ΕΛΠΙΔΟΣ.

ΡΙ.

Λίνου ποιητού.

Έλπεσθαι χρή πάντ', έπει ουκ έστ' ουδέν άελπτον, "

Α'

ράδια πάντα θεώ τελέσαι και ανήνυτον ουδέν.

Απoλλo δώρου εκ Παίδων. Ουδέποτ' αθυμείν τον κακώς πράττοντα δεί, άνδρες, τα βελτίω δε προσδοκάν αεί. 3 Ευριπίδου Ινοί. Εν ελπίσιν χρή τους σοφούς έχειν βίον.

ΠΕΡΙ ΕΛΠΙΔΟΣ. ΡΙ.

Μενάνδρου.

"Ανθρωπος ατυχών σώζεθ' υπό της ελπίδος. 5

Ευριπίδου Ινοί.

Μήτ' ευτυχούσα πάσαν ηνίαν χάλα, 5 κακώς τε πράσσουσ' ελπίδος κεδνής έχου. 6

Ησιόδου (Οpp. 96).

Μούνη δ’ αυτόθι ελπις εν αρρήκτοισι δόμοισιν ένδον έμεινε πίθου υπό χείλεσιν, ουδε θύραζε εξέπτη πρόσθεν γαρ επέμβαλε πώμα πίθοιο. 107 Ευριπίδου (ΗF. 101). Κάμνουσι γάρ τοι και βροτών αίξυμφοραί, και πνεύματ’ ανέμων ουκ αεί ρώμην έχει, [οί τ' ευτυχούντες διά τέλους ουκ ευτυχείς.] Α'

Α'

Α"

μεθίσταται γάρ πάντ' άπ' άλλήλων δίχα.

15 ούτος δ' ανήρ άριστος όστις ελπίσι πέπoιθεν αεί το δ' απορείν ανδρός κακού. 8 Μενάνδρου Ναύκληρος. Ώ Ζευ πολυτίμηθ', οιόν εστ’ ελπις κακόν, 9 Μενάνδρου Κιθαριστή. 20 Ούτω τι πράγμ' έστ' επίπονον το προσδοκάν. /

Αρχιλόχου.

Χρημάτων άελπτον ουδέν έστιν ουδ' απώμoτον ουδε θαυμάσιον, επειδή Ζεύς πατήρ ολυμπίων εκ μεσημβρίης έθηκε νύκτ’ αποκρύψας φάος 25 ηλίου λάμποντος λυγρόν δ' ήλθ' επ ανθρώπους δέος, εκ δε του και πιστά πάντα κάπίελπτα γίγνεται

ανδράσιν μηδείς έθ' ημών εισορών θαυμαζέτω, μηδ' όταν δελφίσι θήρες ανταμείψωνται νομόν ενάλιον, καί σφιν θαλάσσης ήχέεντα κύματα

30 φίλτερ' ήπείρου γένηται, τoίσι δ' ήδύ ήν όρος,

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Θεόγνιδος (637).

Ελπίς και κίνδυνος εν ανθρώποισιν ομοία, ουτοι γάρ χαλεποί δαίμονες αμφότεροι, 12

Τού αυτού (1131).

Ελπίς εν ανθρώποις μούνη θεός εσθλή ένεστι. 13

Ευριπίδου (Suppl. 479).

Ελπίς βροτούς κάκιστον, ή πολλάς πόλεις συνήψ', άγουσα θυμόν εις υπερβολάς, 14

Σοφοκλέους (4, 41).

Ελπίς γάρ ή βόσκουσα τους πολλούς βροτών. 15

Θεοκρίτου (IV, 41).

Θαρσείν χρή, φίλε Βάττε, τάχ' αύριον έσσετ άμεινον. ελπίδες εν ζωοίσιν, ανέλπιστοι δε θανόντες,

χώ Ζεύς άλλοκα μεν πέλει αίθριος, άλλοκα δ' ύει. 16 Ευριπίδου Υψιπύλης, Αελπτον ουδέν, πάντα δ' ελπίζειν χρεών, 17 Εκ τών του Βίωνος βουκολικών (12). Αυτάρ εγών βασεύμαι εμάν οδόνες το κάταντες τήνο ποτί ψάμαθόντε και ήιόνα ψιθυρίσδων,] λισσόμενος Γαλάτειαν απηνέα τάς δε γλυκείας ελπίδας ύστατίω μέχρι γήραος ουκ απoλείψω.

2υ

Δημοκρίτου.

Ελπίδες αι των ορθά φρονεόντων έφικταί, αι δε των αξυνέτων αδύνατοι, 19

Τού αυτού.

"Αλογοι των αξυνέτων αι ελπίδες, 20

Διογένους,

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΡ' ΕΛΠΙΔΑΣ, ΡΙΑ.

Διογένης ερωτηθείς τί τών κατά τον βίον ακρό τατον είπεν "ελπίς."

Εκ τών Αριστωνύμου τομαρίων.' Αι πονηραι ελπίδες ώσπερ οι κακοί οδηγοί επί τά 5 αμαρτήματα άγουσιν. 22

Επι κτήτου. Ούτε ναύν εξ ενός άγκυρίου ούτε βίον εκ μιάς ελ πίδος ορμιστέον, 23

Τού αυτού.

Και τους σκέλεσι και ταις ελπίσι τά δυνατά δεί διαβαίνειν.

Θαλής.

Θαλής ερωτηθείς τί κοινότατον απεκρίνατο "ελ πίς και γαρ οίς άλλο μηδέν, αύτη πάρεστιν." 1525

Ξενοφώντος εν ζ (6, 11) τής Κύρου άνα βάσεως,

Αλλά πάντα μεν άρα άνθρωπον όντα προσδοκάν δεί.

Σωκράτους,

Ούτε γυνή χωρίς ανδρός ούτε ελπις αγαθή χωρίς πόνου γεννά τι χρήσιμον. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΡ' ΕΛΠΙΔΑΣ,

ΡΙΑ.

Ευριπίδου Αιγέως, Πτηνάς διώκεις, ώ τέκνον, τάς ελπίδας, 25 ουχ ή τύχη γε, της τύχης δ' ουχείς τρόπος,

Ευριπίδου Ανδρομέδας.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Μήμοι προτείνων ελπίδ’ εξάγου δάκρυ. γένοιτο τάν πόλλ' ών δόκησις ουκ ένι. 3

Πατροκλέους,

Και νύν τα δεινά ταύτα και τα πόλλ' έπη εις ώδε μικρόν τεύχος ήθροισεν τύχη. τίδητα θνητοί πόλλ' απειλούμεν μάτην δεινούς επ' αλλήλοισι πέμποντες λόγους, και πάντα συννοούμεν εκπράξειν χερί, πρόσω βλέποντες, την δε πλησίον τύχην

ουκ ίσμεν ουδ' ορώμεν αθλίου μόρου; 4

ΙΟ

Ευριπίδου Πρωτεσίλαος.

Πόλλ' ελπίδες ψεύδουσιν άλογοι βροτούς. 5

Τού αυτού Οιδίπους.

Εκ των αέλπτων ή χάρις μείζων βροτούς φανείσα μάλλον ή το προσδοκώμενον, 6

Τού αυτού (Μed. extr, et alibi).

Πολλά δ' άελπτα κραίνουσι θεοί, και τα δοκηθέντ' ουκ ετελέσθη,

των δ' αδοκήτων πόρον εύρε θεός. 7

Ευριπίδου Αλκμήνης, Θάρσει τάχ αν γένοιτο, πολλά τοι θεός κακ τών αέλπτων εύπορ' ανθρώποις τελεί. 8. Ευριπίδου Αλεξάνδρω. Εκάβη, το θείον ώς άελπτον έρχεται

θνητοίσιν, έλκει δ' ού ποτ' εκ ταυτου τύχας,

Ευριπίδου Βελλεροφόντου. Οράς δ’ αέλπτων μυρίων αναστροφάς,

πολλοί μεν οίδμα διέφυγον θαλάσσιον,

πολλοί δε λόγχαις πολεμίων αμείνονες

ήσσους γεγώτες κρείσσον' ήλθον εις τύχην,

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΡ' ΕΛΠΙΔΑΣ, ΡΙΑ.

Μενάνδρου.

Ουκ έστιν ειπείν ζώντα "τούτ' ου πείσομαι." 11

Τού αυτού Εγχειριδίου. Πάντα δε

5 τα μηδε προσδοκώμεν' έκστασιν φέρει. 12

Πινδάρου.

Πίνδαρος είπε τας ελπίδας είναι έγρηγορότων ενύπνια. 13

Διονυσίου.

Διονύσιος εκπεσών της αρχής, εί τις αυτόν ήνία έν Κορίνθω διατρίβοντα, επέλεγεν "ώς μακάριοι οι εκ παίδων δυστυχείς."

14 Ομήρου οδυσσείας. Πολλά μεταξύ πέλει κύλικος και χείλεος άκρου. 15 15 Θεόγνιδος (639). Πολλάκι πάρ δόξαν τε και ελπίδα γίγνεται ευρείν έργ' ανδρών βουλαίς δ' ουκ έπεσεν το τέλος, 16 Θεόγνιδος (585). Πάσίντοι κίνδυνος επ' έργμασιν, ουδέ τις οίδε

ποί σχήσειν μέλλει πρήγματος αρχομένου, αλλ' ο μεν ευδοκιμείν πειρώμενος, ου προνοήσας, εις μεγάλην άτην και χαλεπήν έπεσεν, τώ δε καλόν ποιoύντι θεός καλά πάντα τίθησι, συντυχίην αγαθών, έκλυσιν αφροσύνης, και

"ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

ΟΤΙΟΥ ΧΡΗ ΕΠΙΧΑΙΡΕΙΝ ΧΟΥΣΙ. ΡΙΒ.

ΤΟΙΣ ΑΤΥ -

Μενάνδρου. Ταϊς ατυχίαισι μή επίχαιρετών πέλας,

προς την τύχην γάρ ζυγομαχείν ου ράδιον,

Μενάνδρου. Ουκ εμόν ανοίγειν λανθάνουσαν ατυχίαν έστ', αλλά μάλλον κατακαλύπτειν φημί δείν. 3

Ευριπίδου Ινούς, Μή σκυθρωπός ίσθ' άγαν

προς τους κακώς πράσσοντας άνθρωπος γεγώς. 4 Ευριπίδου Ανδρομέδας. Τάς συμφοράς γάρ των κακώς πεπραγότων ου πώποθ' ύβρισ’, αυτός ορρωδών παθείν. 5

Ευριπίδου Ανδρομάχης (462). Ει δ' εγώ πράσσω κακώς, μηδέν τόδ' αύχει και σύ τοι πράξειας άν, 6

Αλέξιδος Μιλησίων.

Ειμή γάρ ών άνθρωπος ανθρώπου τύχαις υπηρετήσω, που φανήσομαι φρονών; 7

Ησιόδου έργων (717).

Μηδέ ποτ' ουλομένην πενίην θυμοφθόρον ανδρι τέτλαθ' ονειδίζειν, μακάρων δόσιν αιέν εόντων. 8

Σοφοκλέους Αίαντι (265).

Πότερα δ' άν, ει νέμοι τις αίρεσιν, λάβοις, φίλους ανιών αυτός ήδονας έχειν,

ή κοινός εν κοινοίσι λυπείσθαι ξυνών,

ΟΤΙΟΥ ΧΡΗ ΕΠΙΧΑΙΡΕΙΝ κ. τ. λ. ΡΙΒ.

Ισοκράτους προς Δημόνικoν (p.7,30Βens).

Μηδενί συμφοράν ονειδίσης, κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον. 10

Δημοκρίτου.

Οίσι ήδονήν έχουσι αι των πέλας ξυμφοραιου ξυν ιάσι μεν ώς τα της τύχης κοινά πάσι, απορέουσι δε οίκηίης χαράς. 11

Χείλωνος.

Ατυχούντι μή επιγέλα κοινή γαρ η τύχη. 10 12 Αισχύλου Αγαμέμνονος (790). Τώ δυσπραγούντι δ' επιστενάχειν πάς τις έτοιμος δήγμα δε λύπης

ουδεν εφ' ήπαρ προσικνείται, και νυκτί δε χαίρουσι ομοιοπρεπείς,

15 αγέλαστα πρόσωπα βιαζόμενοι, 13

Φιλήμονος Ανακαλύπτοντος.

Λυπουμένω δ' όταν τις ακολουθών λέγη χαίρ', εξ ανάγκης ούτος οιμώζειν λέγει. 14 20

Δημοσθένους εν τώ υπέρ στεφάνου (311).

Εγώ δέ, όστις άνθρωπος ών ανθρώπω τύχην προ φέρει, παντελώς ανόητον ηγούμαι, ήν γάρ ο τά βέλ τιστα πράττειν νομίζων και αρίστην έχειν οιόμενος, ουκ οίδεν ει τοιαύτη διαμένει μέχρι της εσπέρας, πώς 25χρή περί ταύτης λέγειν, ή πώς ονειδίζειν ετέρω; 15 Ηροδότου ιστορίας τρίτης (40). Αμασις Πολυκράτει ώδε λέγει ήδύ μεν πυνθάνε σθαι άνδρα φίλον και ξείνον εύ πρήσσοντα, εμοί δε αίσαι μεγάλαι ευτυχίαι ουκ αρέσκουσιν, επισταμένω

"ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

64 e

Αν

το θείον ώς έστι φθονερόν, καί κως βούλομαι και αυτός και των αν κήδωμαι το μέν τι ευτυχέειν των πρηγμάτων, το δε προσπταίειν, και ούτω διαφέρειν τον αιώνα, εναλλάξ πρήσσων ή ευτυχέειν τα πάντα. )

Αν

σ'

Ο/

2 -

Α'

ουδένα γάρ κω λόγω οίδα ακούσας όστις ες τέλος ου 5

κακώς ετελεύτησε πρόρριζος, ευτυχέων τα πάντα,

ΟΤΙ ΟΙ ΑΤΥΧΟΥΝΤΕΣ ΧΡΗΙΖΟΥΣΙ ΤΩΝ

ΣΥΜΠΑΣΧΟΝΤΩΝ. ΡΙΓ.

Ευριπίδου Οι νέως.

Σχολή μεν ουχί τώ δε δυστυχούντί πως τερπνόν το λέξαι κάπoκλαύσασθαι πάλιν. 2

Τού αυτού Ανδρομέδας.

Συνάλγησον, ώς ο κάμνων δακρύων μεταδούς έχει τινά κουφότητα μόχθων. 3

Ευριπίδου Ινοί.

Αμoυσία τoι μηδ' στάζειν.

επ' οικτροίσιν δάκρυ

Μ.

Ευριπίδου Ίωνι (730).

Συν τοις φίλοισι δ' ήδύ μεν πράσσειν καλώς, ει δ' άρα συμβαίνοι τι δυσχερέστερον, εις όμματ’ εύνου φωτός εμβλέψαι γλυκύ. 5

Τού αυτού.

Ουκ έστι λύπης άλλο φάρμακον βροτούς ώς ανδρός εσθλού και φίλου παραίνεσις.

όστις δε ταύτη τη νόσω ξυνών ανήρ μέθη ταράσσει και γαληνίζει φρένα,

παραυτά δ' ήσθείς ύστερον στένει διπλά.

ΟΤΙ ΟΙ ΑΤΥΧΟΥΝΤΕΣ κ. τ. λ. ΡΙΓ.

Καλλιμάχου,

Κουφοτέρως τότε φώτα διαθλίβουσιν ανίαι, εκ δε τριηκόντων μοιραν αφεικε μίαν, ή φίλον ή ότ' ες άνδρα συνέμπορον, ή ότε κωφαίς άλγεα μαψαύραις έσχατον εξερέη.

5 7

Απολλοδώρου εκ Λακαίνης,

Φυσικόν γε τούθ' έκαστος εν ταις ατυχίαις ήδιστα προς τους ομοπαθείς οδύρεται, 8

Σοφοκλέους Αίαντι (328).

Αλλ', ώ φίλοι τούτων γάρ oύνεκ' εστάλην άρήξατ' εισελθόντες, ει δύνασθέτι. φίλων γάρ οι τοιοίδε νικώνται λόγοις. 9

Μενάνδρου.

Δέρκιππε και Μνήσιππε, τους ειρημένοις 15 ημών υπό τινος ή πεπονθόσιν κακώς έστιν καταφυγή πάσιν οι χρηστοί φίλοι.

και γάρ αποδύρασθαί τιμή γελώμενον... και συναγανακτούνθ' οπόταν οικείως ορά έκαστος αυτώ τον παρόντα, παύεται 20 τούτον μάλιστα τον χρόνον του δυσφορείν. 10

Φιλήμονος,

Τίποτ' έστιν άρα διότι βούλεται μ' ιδείν; ή καθάπερ οι νοσούντες αλγούντες σφόδρα, τον ιατρόν ανίδωσιν, ουκ αλγούσ’ έτι, 25 ούτως επάν τις τυγχάνη λυπούμενος, ήττον οδυνάται, φίλον εάν παρόντ' ίδη; 11

Μενάνδρου.

Ηδύ γε φίλου λόγος εστί τους λυπoυμένοις. 12

Σοφοκλέους Θυ έστη. SΤΟΒ. ΕΙΛΟΒ. ΙV.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Ένεστι γάρ τις και λόγοισιν ηδονή, λήθην όταν ποιώσι των όντων κακών. 13

Μενάνδρου.

Μέγιστόν έστιν άρα τους επταικόσι το παρόντας εγγύς τους συναλγούντας βλέπειν. 14

Τού αυτού.

Τώ μεν το σώμα διατεθειμένω κακώς χρεία"στ' ιατρού, τώ δε την ψυχήν φίλου, λύπην γάρ εύνους οίδε θεραπεύειν φίλος. 15

Σωτίωνος εκ του περί οργής,

Ότι ή παραμυθία φάρμακον ανίας εστί μέγιστον "νηπενθές τ' άχoλόντε, κακών επίληθον απάντων." καλώς δε και ταύτ' είρηται "λυπoυμένω μεν μύθος ευμενής φίλου, άγαν δε μωραίνoντι νουθετήματα." 16

Σωκράτους.

Τους μεν νοσούσιν ιατρούς, τους δ' ατυχούσι φί λους δει παραινείν.

Φιλιππίδου Ολυνθία. Ου χαλεπόν εστι τώ κακώς διακειμένω ειπείν τιν' έσθίοντα"μή κακώς έχε;" πύκτη τ' επιτιμάν ουδέν έργον μαχομένω, αυτόν μάχεσθαι δ' ουκ έτ' έστι ράδιον. έτερόν τι το λέγειν εστί του πεπονθέναι,

ΟΤΙ

ΡΑΙΟΝ

ΑΛΛΟΝ ΤΟΝ.

ΠΑΡΑΙΝΕΙΝ Η ΕΑΥ ΡΙΔ.

Φιλήμονος εκ Σικελού.

Τους ιατρούς οίδ' εγώ υπέρ εγκρατείας τους νοσούσιν εύ σφόδρα

ΟΤΙ ΡΑΙΟΝ ΑΛΛΟΝ κ. τ. λ. ΡΙΔ.

πάντας λαλούντας είτ' επαν πταίσωσίτι, αυτούς ποιούντας πάνθ' όσ' ουκ είων τότε. 2

αν

«-. 2'--*

Αν

έτερον τό τ' άλγείν και το θεωρείν έστ' ίσως.

Φιλήμονος εξ Εφεδριζόντων. Χαλεπόν το ποιείν, το δε κελεύσαι ράδιον. 3 Ευριπίδου Αλκμήνης,

Σοφώτεροι γάρ συμφοράς τάς των πέλας

πάντες διαιρείν ή τύχας τάς οίκοθεν, 4 Μηδέποτε πειραν τους θεούς εύχου λαβείν, 10 Φαίδιμε, τοιούτου μηδενός, μηδ' ειδέναι, ώς έστιν ετέρω ράδιον παραινέσαι. 5

Ράον παραινείν ή παθόντα καρτερείν (Εur. Αlc. 1081).

Σοφοκλέους Οιδίποδι.

Τούς δ’ αυ μεγίστους και σοφωτάτους φρενί τοιούσδ' ίδοις αν οιός εστι νύν όδε, καλώς κακώς πράσσοντι συμπαραινέσαι. όταν δε δαίμων ανδρός ευτυχούς το πριν

μάστιγ' ερείση του βίου παλίντροπον, 20 τα πολλά φρούδα και καλώς ειρημένα. 7

Ευριπίδου Αλεξάνδρω. Οίδ' αλλά κάμπτειν τω χρόνω λύπας χρεών, Χρή τούτο δ' ειπείν ράονή φέρειν κακά.

Τού αυτού Αιόλου.

Οίμοι, τίς αλγείν ουκ επίσταται κακούς; τίς άν κλύων τώνδ' ούκ άν εκβάλοι δάκρυ; ηι

Αν

"),

θι

Α'

Μοσχίωνος.

Ην άρα τρανός αινος ανθρώπων όδε, 5+

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

68 e

Α'

Αυ

ώς τον πέλας μεν νουθετείν βραχύς πόνος,

αυτόν δ' ενεγκεϊν ύβριν ήδικημένον πάντων μέγιστον τών εν ανθρώποις βάρος, ΕΠΑΙΝΟΣ ΓΗΡΩΣ.

ΡΙΕ.

Ευριπίδου Φοινίσσαις (531).

Ώ τέκνον, ουχ άπαντα τώ γήραι κακά, Ετεόκλεες, πρόσεστιν αλλ' ήμπειρία έχει τι δείξαι των νέων σοφώτερον.

Ευριπίδου Βελλεροφόντης. 'Ω παί, νέων τοι δράν μεν έντονοι χέρες,

γνώμαι δ' αμείνους εισιτών γεραιτέρων, ο γάρ χρόνος δίδαγμα ποικιλώτατον. 3

Ευριπίδου Ερεχθεί.

Ομιλίας δε τάς γεραιτέρας φίλει. ακόλαστα δ' ήθη, λαμπρά συγγελάν μόνον, μίσει βραχεία τέρψις ηδονής κακής. 4

Μενάνδρου.

Ειτάλλ' αφαιρείν ο πολύς είωθεν χρόνος ημών, τό γε φρονείν ασφαλέστερον πOιεί. 5

Ευριπίδου Μελανίππης. Παλαιός αινος έργα μεν νεωτέρων, βουλαί δ' έχουσι των γεραιτέρων κράτος, 6 Ευριπίδου Πηλεί.

Το γήρας, ώ παί, των νεωτέρων φρενών σοφώτερον πέφυκε κάσφαλέστερον, ήμπειρία τε της απειρίας κρατεί. 7 Αλέξιδος εκ Δημητρίου,

Ομοιότατον άνθρωπος oίνω την φύσιν

ΕΠΑΙΝΟΣ ΓΗΡΩΣ 2

μ'

Λ' •

σ'

ΡΙΕ. w

τρόπον τιν εστί τον γάρ οίνον τον νέον πολλή γ' ανάγκη και τον άνδρ' αποζέσαι '

2)"

πρώτιστον αφυβρίσαι τ', απανθήσαντα δε σκληρόν γενέσθαι και καταστήναι πάλιν,

5 ήδύν θ' άπασι τουπίλοιπον διατελείν. 8

Σοφοκλέους Τυρούς. Γήρας διδάσκει πάντα και χρόνου τριβή.

Κράτητος εξ Αντι φάνους. Ωνείδισάς μοι γήρας ώς κακόν μέγα,

10 ου μη τυχόντι θάνατός εσθ' ή ζημία, ου πάντες επιθυμούμεν αν δ' έλθη ποτέ, ανιώμεθ' ούτως εσμέν αχάριστοι φύσει. 9" Του ζήν γάρ ουδείς ώς ο γηράσκων ερά. 10

Αισχύλου.

Γήρας γάρ ήβης εστίν ενδικώτερον. 11

Καλλιμάχου επών πρώτον,

Γηράσκει δ' ο γέρων κείνος ελαφρότερον, κούροι τον φιλέoυσι, νέοι δέμινοία τoκήα χειρός επ' οικείην άχρις άγουσι θύρην. 2012

Τιμ οστράτου.

Τηρείν μεν ετέροις οι γέροντες δυνάμεθα, β'. ημείς δ' απολαύεινών έχουσιν οι νέοι. 13 Ηρίννης, Παυρολόγοι πολιαί, ταιγήραος άνθεα θνατοίς, 25 14

Ιππoθό ωντος.

Γήρας λεόντων κρείσσον ακμαίων νεβρών, 15

Αντιφάνους εκ Φιλοκτήτου.

Σοφόν γέ τοί τι προς το βουλεύειν έχει το γήρας, ως δή πόλλ' ιδόντε και παθόν.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

16 Σοφοκλέους Θυέστη. Καίπερ γέρων ών, αλλά τώ γήραι φιλεί χώ νούς ομαρτείν και το βουλεύειν ά δεί. 17

Εκ τ ώ ν Φαβωρίνου περί γήρ ω ς.

Ουδε γάρ τούτο εάσω άρρητον, ότι και Πλάτωνι 5 και Πυθαγόρα δοκεί το γήρας ουκ επ' εξόδω του βίου είναι, αλλ' επ'αρχή της μακαρίας ζωής, 18

Πλουτάρχου.

Νέοις δε ζηλωτέον τους γέροντας και κατά Σιμω νίδην

ΙΟ

άθηλος ίππω πώλος ώς άμα τρέχειν, και καθάπερ φησίν ο Πλάτων επί του μιγνυμένου προς ύδωρ άκράτου, μαινόμενον θεόν ετέρω θεώ νή φoντι σωφρονίζεσθαι. 19

Δημοκρίτου,

Ισχύς και ευμορφίη νεότητος αγαθά, γήραος δε 15 σωφροσύνη άνθος, 20

Πλάτωνος εκ του Τιμαίου (81 d).

Τέλος δ', επειδάν των περί τον μυελόντριγώνων οι συναρμοσθέντες μηκέτι αντέχωσι δεσμοί, τώ πόνω διιστάμενοι μεθιάσι τους της ψυχής αύ δεσμούς ή 20 δε λυθείσα κατά φύσιν μεθ' ηδονής εξέπτατο πάν γαρ το μεν παρά φύσιν αλγεινόν, το δ' ή πέφυκε γιγνόμενον ήδύ και θάνατος δή κατά ταύτα ο μεν κατά νόσους και υπό τραυμάτων γιγνόμενος, αλγει νός και βίαιος ο δε μετά γήρως ιών επί τέλος κατά 25 φύσιν απονώτατος των θανάτων και μάλλον μεθ' ηδονής γιγνόμενος ή λύπης, 21

Δημοκρίτου.

Ο γέρων νέος εγένετο, ο δε νέος άδηλον ειές γή

ΕΠΑΙΝΟΣ ΓΗΡΩΣ. ΡΙΕ.

ρας απίξεται το τέλειον ών αγαθόν του μέλλοντός τε και αδήλου κρέσσον. 22 Εκ τών Φαβωρίνου περί γήρως. Ηδονής γάρ ο μεν έκών ειργόμενος σοφός, ο δε μή 5 δεόμενος μακάριος, το δε γήρας προς αμφότερα επι τήδειον και γάρ φρονιμωτέρους τους ανθρώπους απεργάζεται και των ήδέων αμελεστέρους, 23 "Αξιον δ' έστιν εις τον περί της ηδονής λόγον προελθόντα μηδ' εκείνην αμνημόνευτον εάσαι την 10 παρά πάσι τους νούν έχουσιν ευδοκιμούσαν, ήν ήδο νην ονομάζουσι και χαράν και τέρψιν περιγίγνεται δ' εκ των καλών μαθημάτων και των ενδόξων κα

τορθωμάτων, αμφοτέρων δε τούτων υπάρχει το γέ ροντι προς εαυτόν αναμιμνήσκεσθαι και καθάπερ 15 κτήμασι τέρπεσθαι, λογιζόμενον ότι η τύχη ή πάν των κυρία [τούτων] ταύτα άκυρός έστιν αφελέσθαι. 24

Τού αυτού.

Ο Βοιωτός εντυχών θησαυρώ μετά έβδομήκοντα έτη επάρας το σκέλος απεματάισε και παρήλθεν ώς 20 ουκέτι ουδέν όντα προς αυτόν ώστε και φιλοχρημα τίας άμα παύει το γήρας και πολυπραγμοσύνης, 25

Αισχίνου εν τώ κατά Τιμ άρχου (p. 50). Σκέψασθε δή καλώς, ώ Αθηναίοι, ώς ουκ ήγνόει oίμαι ο νομοθέτης ότι οι πρεσβύτεροι τώ μεν εύ φρο 25νείν ακμάζουσιν, ή δε τόλμα ήδη αυτούς άρχεται επι λείπειν διά την εμπειρίαν των πραγμάτων, 26

Ιούνκου εκ του περί γήρως.

Μέτειμι δε επί την εμαυτού γνώμην, ηγούμενος τους μεν πρεσβύτας διά τε τον χρόνον αυτόν και διά 30 την τών κατά τον βίον έργων ιστορίαν καθαρεύειν

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

αμαρτημάτων, τους δ’ αυ νέους εμποδίζεσθαι προς ταγαθά διά τε ρώμην σώματος, ή πιστεύοντες αίρον ταί πως επί πολέμους και πλεονεξίαν, διά τε αμελε

τησίαν τών ξυμφερόντων, και δή παρίσταταί μοι μάρτυς των λεγομένων Αθηναίος Σόλων, νομοθε-5 τήσας μήτε άρχειν τον σφόδρα νέον μήτε ξυμβουλεύ ειν, ει και άριστα δοκoίη γνώμης έχειν, το μέντοι

των επιθυμιών εστερήσθαι τους γέροντας μηδεν υπ' αυτών έτι παρενοχλουμένους, μέγιστον δή τούτο και

πρεπωδέστατον ηγούμαι δεδόσθαι τους ανθρώποις 10 δώρον υπό των θεών, κατά τινα της αυτών εκείνων φύσεως ομοίωσιν, οι μεν γαρ "ού σίτον έδουσ' ου πίνουσ' αίθοπα οίνον", οι δε του περιττού και ενο χλούντος απεχόμενοι κατ' ουδεν της χρήσεως αυ του δέονται, της μεν ενδείας εκπεφευγότες το λυπη- 15

ρόν, του δε αυτάρκους αυτούς προσάγοντος την ήδο νήν και γάρ το πεπαύσθαι της κατά τα αφροδίσια ορμής τε και ορέξεως, ώ Ζεύ, μέγα όφελος φαίην αν και μανίας και λύττης απόρρευσιν, οπότε της μεν ψυ χής το αλόγιστον δή και επιθυμητικόν εύδοι διαφυ- 20 γον πονηρούς δεσπότας, το δε λογιστικόν απολαύοι διά της όψεως της κατά το κάλλος ηδονής και γάρ

θαυμάσεται τον τούτου κύριον ο γέρων, και προσ ιόντα καθάπερ υιον ασπάσεται και παιδεύσει κατά

τον τού Σωκράτους νόμον, ώσπερ Αλκιβιάδην εκεί- 25 νος, των δε περιττών και ακολάστων ουδε μεμνήσε ται, και όλως, ώ φίλε, σκόπησον επι πάντων πραγ μάτων αυτό δή τούτο, ώς άρα το μεν εθέλειν μετά σπουδής ουτινοσούν τυγχάνειν διαμαρτίας έπομένης λύπην επάγει, το δε απόνως και ανενδεώς διακείσθαι 30 μίμησίν τινα εμποιεί της θείας σωφροσύνης, τουτί

δε έτι σοι σαφέστερον εξηγήσομαι, προς τα εγκλήματα

ΕΠΑΙΝΟΣ ΓΗΡΩΣ.

ΡΙΕ.

του γήρως, άπεποίησαι μικρό πρόσθεν, αποκρινόμε νος, ει γάρ ήττον εσθίων ή πίνων ο πρεσβύτης αφροδισίων τεαπεχόμενος, ώσπερεί ιεροφάντης, αλύ πως διάκειται και ανενδεως, το προς σωτηρίαν χρή

5 σιμον προσαγόμενος, απολείπων σοί τώ νέω δι' αμα θίαν και άγνοιαν τα νομιζόμενα είναι περισπούδαστα,

μακάριζε τον των μεν ανθρωπείων κακών απηλλαγ μένον, άγοντα δε σχολήν επί τους κατ' αλήθειαν κα λοίς καγαθούς, οπότε δε πτωχόν δή λέγεις και ανά

10 πηρον και παρειμένoν τον γέροντα, μέμνησο ώς ταύτα δή τα παθήματα ου μόνου γήρως έργα, μυριάκις δε έκ τινος τύχης επιπαραγίγνεται και τους νέοις, ταύτα

δε τον μεν εν ακμή της ηλικίας διάγοντα βαρέως οίμαι φέρειν, τον δε πρεσβύτην επί δυσμαϊς όντα του βίου 15 και δυστυχούντα ήττόν τις ηγήσεται βλάπτεσθαι ευ φρονών, αλλά μην ταυτί τά δοκούντά σοι δεινά πως είναι και άφυκτα κουφίζουσι μεν και φίλων και οι κείων επικουρίαι, μάλιστα δε ο κατά φιλοσοφίαν λό

γος, ον δεί πιστεύειν τους μετιούσιν αυτόν χειραγω 20 γόν τε είναι και φύλακα και πλούτον και φώς.

καταγελάσας δε μικρό πρόσθεν του ειρημένου περί της των γερόντων δυσμορφίας (ού γάρ επί κάλλει κρι θησόμενον το γήρας προς την νεότητα παρήγετο,

ουδ' ώσπερ υπό τινων εμπόρων ή εραστών μορφαί 25 τινες εδοκιμάζοντο τώνδε), όμως ίνα μη δοκoίην τά

πρόδηλα ταύτα υπολείπειν, υπομνήσω σε, ότι το μεν νέον ώρα τις και ακμή κατακοσμείν έoικεν, τότε του σώματος άνθος λήγει άμα τώ χρόνω το δε αληθές κάλλος, όπερ εκ θείας κοινωνίας έσχε την απορροήν

30 και ήλθεν επί τινας, τούτο δε ουδε πόνος ή λιμός ή αμέλειά τις, αλλά μήν ουδ' ο πολύς χρόνος δύναται αμαυρώσαι, συγγενόμενον δ' ότωούν και συντραφέν

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

ουκ ώφθη ποτέ θάττον απαλλαγεν της εκείνου ψυχής, ώσπερ δε έν τινι αγαθή γή φυτόν αειθαλούν ανίησι τους καρπούς και φυλάττει πολυχρονίους, ούτω δε και παιδός αψάμενον αύξεται, και μειρακίω σύνεστι, και μάλλον εκτρεφόμενον δή και κοσμούμενον υπό 5 της ώρας νεανίσκω τε συμπαρομαρτεί και γηράσαν τος ουκ απολείπεται. αυτίκα έστιν ιδείν τους πλεί

στους γέροντας ου μόνον σεμνότητι κατά το σχήμα και βαδίσματι πράω κοσμουμένους, ουδε φωνή, καθά περ που Όμηρος είπεν επί των γερόντων, ήδεία και 10 τή των τεττίγων λειριoέσση χρωμένους αλλά δή και

το ευπρεπές παραμένει αυτούς, ώστε και κατ' αγο ράν καί που εν θεάτροις οφθέντες, οία δή εν αγέλη βοών και ίππων οι δοκούντες άρχειν της αγέλης, το ευπρεπές παρέχουσι δήλον τους απάντων οφθαλμοίς, 15 μάλιστα δε εν τοις ιερούς θύoντες έστεφανωμένοι πε

ριβλεπτότεροι των ιερών γίγνονται, ότε νόμος αυ τους εκείνους χειροτονεί τη Αθηνά, ώς φησι Ξενο φών ο φιλόσοφος, θαλλοφόρους, μέτειμι δε εκ του παρόντος λόγου, καίτοι πλέον 20

ίσως του προσήκοντος ενδιατρίψας αυτό, επί τον ειρημένον υπό σου τελευταίόν τε και ώσπερ αναντα γώνιστον έδόκειγάρ πως ούτος ενίους των παρόν των ταράττειν άμα τε και λυπείν, επειδή και προστη σάμενος του παντός αγώνος και της χλεύης τον περί 25

του θανάτου φόβον ήλπισας εκπλήξειν ουδέν ήττον κάμε τον αντιλέγοντά σοι, αλλά μην το κοινόν του θανάτου τέλος, και ότι ουδείς επ' αυτώ νόμος ή χρό νος υπό των θεών γέγραπται, ίσον οίμαι ποιεί το πράγμα τους τε νέοις και τους γέρουσιν αλλ' ο μεν30 γέρων προλαβών ταγαθά και πλείονι χρόνω διατρί ψας εν αυτοίς, μένει μεν και τώ παρόντι βίω προσι

ΕΠΑΙΝΟΣ ΓΗΡΩΣ. ΡΙΕ.

ούσης της τελευτής μεμνημένος ών τε είδεν ών τε με τέσχε καθ' ηδονήν, ο δε επί τους θαρρεί δε ώς επ' αυτά αφιγμένος ο δε εν ακμή της ηλικίας τελευτή σας (ανάγκη γάρ τελευτάν και νέους) άπειρός τε τών 5 ήδέων και απλήρωτος εν τούς ομοίοις έσται, δοκεί δέ μοι εκάτερος αυτών εοικέναι τους αγωνιζομένους δρό μον ή τους πλέουσι και ο μεν διελθών το μέγα πέλα γος, όπερ είναι λέγω τον βίον, κατάρας επί τινα λι μένα του κυβερνήτου κελεύσαντος απέβη της νεώς, 10 ή που διαγωνισάμενος εν τω σταδίω και του στεφάνου τυχών αποτάττεται τους αγώσιν ο δ’ έτερος εν μέσω τώ πόρω της θαλάττης διεφθάρη, μή διελθών τον προκείμενον αυτού πλούν υπέρ ου πολλάκις εύξατο, ή που τρέχων εν τώ σταδίω καταπεσών αστεφάνωτος 15 εξεκομίσθη.

27 Αρχύτα Πυθαγορείου εκ του περί αν δρός αγαθού και ευδαίμονος, Παραπλησίως δε και γήρας έχει ποτι νεότατα, και

ποιεία μεν νεότας εγχειρητικώς, το δε γήρας προ 20 νοατικώς... και μηδέποκα αφύλακτον αυτό αφίεμεν διανοίας, αλλά και τί πράσσει και τί πέπραχεν επισκο πεί, ίνα τα μεν μέλλοντα τους παρεόντεσι σταθμευό μενος τα δ' ενεστακότα τους παρωχημένοις αυτός αύταυτον διαρθρούν δύνηται, ποτί μεν τον παρoιχό 25 μένον χρόνον] τάν μνάμαν εφαρμόζων, ποτί δε τον παρεόντα τάν αίσθασιν, ποτί δε τον μέλλοντα τάν

πρόνοιαν, έστι γάρ αείμνάμα μεν αμιν τώ παρελη λυθότος χρόνω, πρόνοια δε τώ μέλλοντος, αίσθασις δε τώ παρεόντος, διό δή δεί τον ορθώς και καλώς 30 βιοτεύεν μέλλοντα μή μόνον αισθατικόν και μναμο νευτικόν αλλά και προνοατικόν ήμεν,

γ6

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Εκ του Θεμιστίου περί ψυχής, Καίτοι περί γε των γερόντων ο Σοφοκλής είρηκε χαριέντως, "σμικρά παλαιά σώματ’ ευνάζει ροπή" καταγωγή γάρ έoικεν ο γεροντικός θάνατος, εκβολή δε και ναυάγιόν εστιν ο των νέων εκπίπτει γάρ ή 5 ψυχή βία συντριβομένου του σώματος, 29

Παρμενίδου.

Γήρας γίγνεσθαι παρά την του θερμού υπόλειψιν. 30

Πλάτωνος εκ του πρώτου τής πολι τείας (p. 328).

Ως ευ ίσθι, ότι έμοιγε όσον αι άλλαι αι κατά το σώμα ήδοναι απομαραίνονται, τοσούτον αύξονται αι περί τους λόγους επιθυμίαι τε και ήδοναί μή ούν άλλως πoίει, αλλά τοίσδέ τε τους νεανίσκοις ξύνισθι,

και δεύρο παρ' ημάς φοίτα, ώς παρά φίλους τε και 15 πάνυ οικείους. Και μήν, ήν δ' εγώ, ώ Κέφαλε, χαίρω γε διαλεγόμενος τους σφόδρα πρεσβύταις δοκεί γάρ

μοι χρήναι παρ' αυτών πυνθάνεσθαι ώσπερ τινά οδόν προεληλυθότων, ήν και ημάς ίσως δεήσει πορεύε σθαι, οποία τίς εστι, τραχεία και χαλεπή ή βαδία και 20 εύπορος και δή και σού ήδέως αν πυθοίμην, ότι σοι φαίνεται τούτο, επειδή ενταύθα ήδη είτης ηλι κίας, ο δή επί γήραος ουδώ φασίν είναι οι ποιηταί, πότερον χαλεπόν του βίου, ή πώς συ αυτό εξαγγέλ λεις. Εγώ σοι, έφη, νή τον Δία ερώ, ώ Σώκρατες, 25 οίόν γέ μοι φαίνεται πολλάκις γάρ συνερχόμεθά τι νες εις ταυτό, παραπλησίαν ηλικίαν έχοντες, διασώ ζοντες την παλαιάν παροιμίαν, οι ουν πλείστοι ημών ολοφύρονται ξυνιόντες, τάς εν τη νεότητι ήδονας πο θούντες, και αναμιμνησκόμενοι περί τε τα αφροδί- 30 σια και περί πότους τε και ευωχίας και άλλα άττα ά

ΨΟΓΟΣ ΓΗΡΩΣ ΡΙς.

των τοιούτων έχεται, και αγανακτούσιν ώς μεγάλων τινών απεστερημένοι, και τότε μεν ευ ζώντες, νύν Αν

σ'

Αν

δε ουδε ζώντες ένιοι δε και τας των οικείων προπη λακίσεις του γήρως οδύρονται, και επί τούτο δή το 5 γήρας υμνούσιν, όσων κακών σφίσιν αίτιον εμοί δε ο

αν

("y

"ν

Α"

Αν

κν

δοκούσιν, ώ Σώκρατες, ούτοιου το αίτιον αιτιάσθαι. ειγάρ ήν τούτο αίτιον, κάν εγώ ταύτα επεπόνθειν "y

Α'

Αν

ένεκά γε γήρως, και οι άλλοι πάντες όσοι ενταύθα σ'

Αν

Α'

αν

ήλθον ηλικίας, νύν δε εγώ ήδη εντετύχηκα ούχ ούτως

10 έχουσι και άλλοις και δη και Σοφοκλείποτε το ποι ητή παρεγενόμην ερωτωμένω υπό τινος "πώς" έφη σ'

Α'

τ,

"ώ Σοφόκλεις έχεις προς τα αφροδίσια, έτι οιός τε εί γυναιξί συγγίγνεσθαι;" και ός "ευφήμει' έφη "ώ άν W.

Α'

«V

Cς

Α'

«ρ

θρωπε, ασμενέστατα μέντοι αυτό απέφυγον, ώσπερ 15λυττώντά τινα και άγριον δεσπότην αποφυγών." ευ σ'

κν

Αν

ούν μοι και τότε εκείνος έδοξεν ειπείν και νύν ουχ 2'

μ'

Αν

ήττον παντάπασιγάρ των γε τοιούτων εν τω γήραι πολλή ειρήνη γίγνεται και ελευθερία, επειδάν γάρ αι επιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι και χαλάσωσι, 20 παντάπασι το τού Σοφοκλέους γίγνεται, δεσποτών πάνυ πολλών έστι και μαινομένων απηλλάχθαι, αλλά

και τούτων πέρι και των γε προς τους οικείους μία 2

Αν

σ'

τις αιτία έστιν ού το γήρας, ώ Σώκρατες, αλλ' ο τρό

πος των ανθρώπων, εάν μεν γαρ κόσμιοι και εύκο σ'

Αν

25 λοιώσι, και το γήρας μετρίως εστίν επίπονον ει δε Α'

Αν

σ'

μή, και γήρας, ώ Σώκρατες, και νεότης χαλεπή τώ τοιούτω συμβαίνει. ζΡΟΓΟΣ ΓΗΡΩΣ. ΡΙς.

Μιμνέρμου.

30 Το πριν εών κάλλιστος, επήν παραμείψεται ώρη, ουδε πατήρ παισιν τίμιος ούτε φίλος,

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Ευριπίδου Γλαύκω. Φευ φεύ, το γήρας ώς έχει πολλάς νόσους, Γέροντι δ' ουχ οιόν τε μηκύνειν χρόνον. Μακρός γαρ αιών συμφοράς πολλάς έχει.

Ευριπίδου Ανδρομάχης (Bacch. 1249). "Ως δύσκολον το γήρας ανθρώποις έφυ.

Τού αυτού Αιόλ ω. Φευ φεύ, παλαιός αινος ώς καλώς έχει. γέροντες ουδέν εσμέν άλλο πλην όχλος και σχήμ’, ονείρων δ' έρπομεν μιμήματα, νούς δ' ουκ ένεστιν, οιόμεσθα δ' ευ φρονείν.

Ευριπίδου Οινομάω. Όστις δε θνητών βούλεται δυσώνυμον

εις γήρας ελθείν, ου λογίζεται καλώς, μακρός γαρ αιών μυρίους τίκτει πόνους, 6

Τού αυτού.

"Ω γήρας, oίαν ελπίδ’ ηδονής έχεις, και πάς τις εις σε βούλεται βροτών μολείν'

λαβών δε πείραν, μεταμέλεια λαμβάνει, ώς ουδέν έστι χείρον εν θνητώ γένει. Ευριπίδου Μελανίππης, 7 Τί δ' άλλο, φωνή και σκιά γέρων ανήρ. 8

Μενάνδρου.

Οχληρόν ο χρόνος ο πολύς ώ γήρας βαρύ, ώς ουδεν αγαθόν, δυσχερή δε πόλλ' έχεις τούς ζώσι και λυπηρά πάντες εις σε δε ελθείν όμως ευχόμεθα και σπουδάζομεν. 9

Τού αυτού Χαλκεία.

Ουκ αν γένοιτ’ ερώντος αθλιώτερον

ΨΟΓΟΣ ΓΗΡΩΣ. ΡΙς. 3 @ W.

ργ

Α'

79 Αν

ούδεν γέροντος, πλήν έτερος γέρων ερών. τι

ε"

Α"

ός γάρ άπολαύειν βούλεθ’ ών άπολείπεται Αν

ε'

διά τον χρόνον, πώς ούτος ουκ έστ' άθλιος, 10

Θεόγνιδος (1125).

5 Ούτε γε μην πενίης θυμοφθόρου ου μελεδαίνω, ουδ' ανδρών εχθρών, οί με λέγουσι κακώς. αλλ' ήβην ερατην ολοφύρομαι, ή μ' επιλείπει, κλαίω δ' αργαλέον γήρας επερχόμενον, 11

Τού αυτού (527).

10Ώμοι εγών ήβης και γήραος oυλoμένοιο, του μεν επερχομένου, της δ' απονισσομένης, 12

Φερε κράτους,

Ω γήρας, ως επαχθές ανθρώποισιν ει και πανταχή λυπηρόν, ου καθ' εν μόνον.

15 εν ώ γάρ ουδέν δυνάμεθ' ουδ' ισχύομεν, σύ τηνικαύθ' ημάς προδιδάσκεις εύ φρονείν. 12" Εική μ' επηρας όντα τηλικουτονι πολλοίς εμαυτόν έγκυλίσαι πράγμασιν, εγώ γάρ, ώ άνδρες, ηνίκ' ήν νεώτερος, 20 έδόκουν μέν, εφρόνoυν δ' ουδέν, αλλά πάντα μοι

κατά χειρός ήν τα πράγματ’ ενθυμουμένω, νύν δ' άρτι μοι το γήρας έντίθησινούν, Αντι φάνους, Σφόδρ' έστιν ημών ο βίος oίνω προσφερής 25 όταν ή το λοιπόν μικρόν, όξος γίγνεται, 13

14 Αντι φάνους, Πρός γαρ το γήρας ώς προς εργαστήριον άπαντα τανθρώπεια προσφοιτά κακά.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Τού αυτού.

Το γήρας ώσπερ βωμός εστι των κακών,

πάντ' έστ' ιδείν εις τούτο καταπεφευγότα. 16

Αντι φάνους,

"Ω γήρας, ώς άπασι τους ζητούσί σε ψέγειν αφορμάς παραδίδως του πράγματος, 17

Φιλήμ ο ν ο ς.

Σύρα, Σύρα. α' τί εστι, β' πώς ημίν έχεις; α' μηδέποτ’ ερώτα τούτ', επαν γέροντ' ίδης ή γραύν τιν' ίσθι δ' ευθύς ότι κακώς έχει. 18 Ηρώδου μιμιάμβων. Εγώ δε δραίνω γυιός ών, το γάρ γήρας

ήμέας καθέλκει, κήνσκιή παραστήκη. 19

Αλέξιδος Τιτθής.

Ήδη γάρ ο βίος ούμός εσπέραν άγει. 20

Μενάνδρου,

Πικρόν εστι θρέμμ' ενοικία γέρων, 21

Ηρώδου εκ Μολ πεινού.

Επην τον εξηκοστόν ήλιον κάμψης, ώ Γρύλλε, Γρύλλε, θνήσκε και τέφρη γίνευ, ώς τυφλός ουπέκεινα του βίου καμπτήρ. 22 Ηρώδου μιμιάμβων. Ήδη γάρ αυγή της ζοής απήμβλυνται. 23 Αντι φάνους εξ Επικλήρου. Ω γήρας, ώς άπασιν ανθρώποισινεί ποθεινόν, ώς εύδαιμον είθ' όταν παρής, αχθηρόν, ως μοχθηρόν ευ λέγει τέσε ουδείς, κακώς δε πάς τις, ός σοφός, λέγει,

ΨΟΓΟΣ ΓΗΡΩΣ.

ΡΙς.

24 Ηρώδα μιμιάμβων. Γύναι, τα λευκά των τριχών απαμβλύνει ΤΖΟ1) ΊνΟΌ1/.

Χαιρ ήμονος,

Γέρων γάρ οργή πάς υπηρετείν κακός,

5 26

Αντι φάνους,

Ουδείς τα πατρώα πω γέρων κατεδήδοκεν, αλλ' ουδε κατεμώρανεν, ουδ' ελύσατο

πορνίδιον, ουδε θυροκοπών ώφλεν δίκην, 10 ούτω το γήρας σωφρονούν ουκ ευτυχεί. 27

Μενεκρά τους Σαμίου.

Γήρας επαν μεν απή, πάς εύχεται ήν δέ ποτ' έλθη, μέμφεται έστι δ' αεί κρείσσον οφειλόμενον. 15 28

Σοφοκλέους Σκυρίων.

Ουδέν γάρ άλγος οίον ή πολλή ζοή. 29 Πάντ' εμπέφυκε το μακρό γήραι κακά, νούς φρούδος, έργ' αχρεία, φροντίδες κεναί (Soph. fr. 864 Ν.) 1

Σώφρονος,

Το γάρ απεχθόμενον γήρας άμε μαραίνονταρι

χεύει.

Κράτητος.

Ο γάρ χρόνος μ' έκαμψε, τέκτων μεν σοφός, άπαντα δ' εργαζόμενος ασθενέστερα. 25 32

Δ ι φίλου εκ Φρέατος.

Σκαιός τεχνίτης εστίν ο χρόνος, ώ ξένε. χαίρει μεταπλάττων πάντας επί τα χείρονα, 33 Μιμνέρμου Ναννούς, Τιθωνώ μεν έδωκεν έχειν κακόν άφθιτον ο Ζεύς, 30 γήρας, ο και θανάτου ρίγιον αργαλέου, 8ΤΟΒ. FΙ,ΟΕ.

ΙV.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Μιμ ν έρ μου Ναννούς.

Αλλ' ολιγοχρόνιον γίγνεται, ώσπερ όναρ, ήβη τιμήεσσα το δ' αργαλέον και άμορφον γήρας υπέρ κεφαλής αυτίχ υπερκρέμαται, εχθρόν όμως και άτιμον, ό τ' άγνωστον τιθεί άνδρα, 5 βλάπτει δ' οφθαλμούς και νόον αμφιχυθέν. 35 Απολλοδώρου Λακαίνης. Μη καταφρόνει, Φιλίν', έθών γεροντικών, οίς ένοχος, εις το γήρας αν έλθης, έσει. αλλά μέγα τούθ' οι πατέρες ήλαττώμεθα, ύμείς μεν ώνειδίσατ', εάν τιμή ποιή ο πατήρ προθύμως "ού γέγονας αυτός νέος;" τώ δε πατρι προς τον υιόν, αν αγνωμονή, ουκ έστιν ειπείν "ουγέγονας αυτός γέρων;" 36

Ευριπίδου Φοίνικι. Ω γήρας, οιον τους έχουσιν εί κακόν,

Ευριπίδου Ανδρομάχης (728). Ανειμένoν τι χρήμα πρεσβυτών γένος

ΙΟ

και δυσφύλακτον οξυθυμίας ύπο. 38

Ευριπίδου Αιόλου.

(20

Αλλ' ή το γήρας την κύπριν χαίρειν εά, ή τ' αφροδίτη τους γέρουσιν άχθεται. 39. Σοφοκλής,

Του ζήν γάρ ουδείς ώς ο γηράσκων ερά. 40

Ισοκράτους εκτού Παναθηναϊκού (p.234).25 Αλλ' ούτω το γηράς εστι δυσάρεστον και μεμψί μοιρον και μικρολόγον, ώστε πολλάκις ήδη τήν τε φύσιν την εμαυτού κατεμεμψάμην, ής ουδείς άλλος

καταπεφρόνηκε.

ΨΟΓΟΣ ΓΗΡΩΣ.

ΡΙς.

Δημοκρίτου.

Γήρας ολόκληρός εστι πήρωσις πάντ' έχει και πάσι ενδέει.

Μητροδώρου.

Ου μακαριείς τον γέροντα καθ' όσον γηράσκων τελευτά, αλλ' ει τους αγαθούς συμπεπλήρωται ένεκα γαρ χρόνου πάντες εσμέν άωροι. 43 Ερατοσθένους Κυρηναϊκού. Ερατοσθένης της ηλικίας έφη το μεν ακμάζον έαρ 10 είναι, το δε μετά την ακμήν θέρος και μετόπωρον, 5

χειμώνα δε το γήρας, 44 Φαβωρίνου εκ των περί γήρ ως.

Πολύς τοι μόχθος εν μακρό χρόνω. 45 Ηροδότου (ΙΙΙ, 134). 15 Αυξανομένου του σώματος συναύξονται φρένες, γηράσκοντος δε συγγηράσκουσι και εις τα πρήγματα πάντα αμβλύνονται, -

Κάτω ν ο ς.

Κάτων γέροντι πονηρευομένω έφη "άνθρωπε, τί 20 τό γήραι κακά πολλά έχοντι την εκ της πονηρίας αισχύνην προστίθης;" 47 Εκ τών Αριστοτέλους χρειών,

Αλεξις ο των κωμωδιών ποιητής, επειδή τις αυ τον όντα πρεσβύτην έωρα μόλις πορευόμενον και 25ηρώτα το τίποιεί, έφη"κατά σχολήν αποθνήσκω." 48

Μητρο κλέους,

Μητροκλής το γήρας του βίου έλεγε χειμώνα. 49 Ιούν κου εκ του περί γήρως. Επειδή γάρ ορώ σε τάς μεν επί της νεότητος και -

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

ακμής ήδονας και απολαύσεις αϊ πάσιν έργοις έπον ται, συνελόντι δε ειπείν την ανθρώπειον ευδαιμο νίαν απολιπόντα και παραμειψάμενον καθάπερ επί

νεώς κομιζόμενον ούριοδρομούσης, ιστάμενον επί το γήραι, και αυτόν σαυτού βραδύτερόν τε και δυσκι- 5 νητότερον γεγονότα και αεί γιγνόμενον τή τε ψυχή και τω σώματι, εθέλω παρά σου μαθεϊν, ήντινα γνώμην έχεις περί τε των γεγηρακότων και περί αυ του δή του γήρως εμοί γάρ δύσκολος ο εν αυτώ βίος καταφαίνεται διά τήν των αισθήσεων στέρησιν κατ' 10 ολίγον αποσβεννυμένων, διόπερ ήδύ μεν ουδέν έτι παρακολουθείν φασί τους γεγηρακόσιν, επίπονα δε

άπαντα είναι και χαλεπά, αυτό τε τώ πάσχοντι την μεταβολήν περαιτέρω τούτων ενοχλείν τον περί του

θανάτου φόβον αεί επόμενον αυτό καθάπερ επιβου- 15 λεύοντα συνοδοιπόρον ή σύνoικον, και τούτον δε έκ τινος ώμολογημένης και φυσικής ανάγκης των γάρ

πρώτων όρων του βίου κατά την προϊούσαν ηλικίαν υφ' εκάστου ραδίως απολειπομένων, οπότε παίς μεν ο παίς ουκέτι έσται, το δε μειράκιον ανήρ γίνεται, 20

μετά δε τον άνδρα γήρας πρόσεισιν ανάγκη που μετ' αυτό μηδενός ετέρου καταλειπομένου διάλυσίν τε και χωρισμόν επιγίγνεσθαι τη ψυχή και τω σώματι, ο δή καλείται θάνατος, πολλά δε και άλλα εν τω ζήν πρεσβύτη ανδρι χαλεπά παρομαρτεί και επίπονα. 25 τότε μεν γαρ συνεχείς νόσοι και δίαιτα πάντως νο σώδης, ει και μηδεν παρείη ιατρού δεόμενον, εκεί νον δή τον λεγόμενον ευδαίμονα είναι καταναλίσκει.

κείται γάρ που γήραι παρειμένος, άσιτός τε και άπο τος και ανέραστος, ουδενός μεν ξυν ήδονή μετέχων, 30 του δε λυπούντος ακριβώς αισθανόμενος είτε δε

θαρρήσει προελθείν εις την αγοράν, γέλωτα τους

ΨΟΓΟΣ ΓΗΡΩΣ.

ΡΙς.

ορώσι παρασκευάζει, βλέπων τε ουκ ακριβές και βοώντων ουκ ακροώμενος, και πειρώμενος εαυτόν διακομίζειν καταπίπτων σφαλλόμενος, θλίβειν λεγό μενος και αφανίζειν τον κοινόν της πόλεως αέρα ,

5 ούτε γάρ εις τον αριθμόν των φυλετών εν εκκλησία παρών τάττεται, ούτε μήν αρχής οιός τέ εστι προί στασθαι, διά τε τα προειρημένα εμπόδια κυφός τε

ών και ρικνος και άμορφος και αδύνατος τη τε ψυχή κατά την παροιμίαν παίς πάλιν γεγονώς, εν δε πο

10λέμω τί χρή και λέγειν ώς αστράτευτός τε και γυ μνός απολείπεται, ού πεζός, ουχ ιππεύς τεταγμένος, ουδ' αύνεώς ερέτης τις ή επιβάτης, ότι δή και το καθέζεσθαι αυτό μάλλον δε και το κείσθαι πόνον έχει, συμπεπλεγμένου αυτό του θανάτου και ήδη 15 αυτόν άγοντος είσω τών εαυτού θυρών, ει δε και πενία πως ανδρι γεγηρακότι ξυμπέσοι, αυτός αν εκείνος εύξαιτo απαλλαγήναι τέλεον του βίου διά το

άπορον επί πάσιν, ουχ ηγεμόνος οδού τυγχάνων, ου τροφέως, ουκ εσθήτα την αυτάρκη περικείμενος, ου 20 στέγης ευπορών, ου τροφής, έστι δε όπη και ύδατος, ουκ έχων τον αρυσόμενον οι δε ορώντες αυτόν, ει και φίλοι και οικείοι λέγοιντο, επαχθές είναι νομί ζουσι και θέαμα αλγεινόν τε και λυπηρόν και πολυ

χρόνιον τα δε άλλα ειπείν, Ιλιάς κακών, το δε νέω 25 πολλά μεν πλεονεκτήματα έντε τη ψυχή καντώ σώ ματι έδωκεν ο θεός αεί αύξόμενα, μέγεθός τε και αλκήν και κάλλος και χάριν επανθούσαν, νούν τε ήδη βέβαιον και φρόνησιν και λόγον των κατά την ψυχήν αγαθών άγγελον πολλά δε εκ των επιστημών 30 τε και τεχνών έκαρπώσατο ει δε έλθοι τι αυτό δυσ τύχημα νόσου κομιζούσης ή πενίας ή άδοξίας, οιός

τέ εστι διαφέρειν έκαστα και ώσπερ αγαθός αθλη

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

πω

2 2 Α 2

Α'

της νικά το προσπίπτον άλλ' ού γάρ νεότητα βου

λόμενος μακαρίσαι τούσδε τους λόγους εποιησάμην

δήλα γάρ έστιν, οίμαι, και τυφλώ τα συνόντα αυτή /

Αν

καλά τε και αγαθά και μάλα ουκ άπο σκοπού τινος δοκώ μοι ειρηκέναι, άτινα τώ γεγηρακότι ενοχλείν 5 ρ",

πιν

Αν

αν

Α'

έφην παρόντα τε και αφιστάμενα αυτού, και οπόσα Α.

"ν

κοσμείν έoικε και ώφελείν νέον. 50

Πλάτωνος πολιτείας πέμπτης (460 d).

Το δ' εφεξής διέλθωμεν ο προυθέμεθα, έφαμεν γάρ δή εξ ακμαζόντων δείν τά έκγονα γίγνεσθαι. 10

Αληθή. Αρ' ούν σοι ξυνδοκεί μέτριος χρόνος ακμής τα είκοσι έτη γυναικί, ανδρι δε τα τριάκοντα; Τα ποία αυτών, έφη. Γυναικι μέν, ήν δ' εγώ, αρξα μένη από εικοσιετίδος μέχρι τεσσαρακονταετίδος τί

κτειν τη πόλει ανδρι δε επειδαν την οξυτάτην 15 δρόμου ακμήν παρή, το από τούτου γεννάν τη πόλει, μέχρι πέντε και πεντηκονταέτους. Αμφοτέρων γούν, έφη, αύτη ακμή, σώματός τε και φρονήσεως, ΟΤΙ ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΑΝΕΠΑΧΘΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛ ΛΗΣ ΑΙΔΟΥΣ ΑΞΙΟΝ Η ΣΥΝΕΣΙΣ ΑΠΕΡΓΑΖΕΤΑΙ.

ΡΙΖ.

1 2

Εσθλού γάρ ανδρός γήρας ευπροσήγορον. Αναξανδρίδου. Ούτοι το γηράς έστιν, ως οίει, πάτερ, των φορτίων μέγιστον αλλ' ος αν φέρη αγνωμόνως αύθ’, ούτός έστιν αίτιος. σύ δ' ευκόλως ενίοτε κοιμίζειν ποίει,

μεταλαμβάνων επιδέξι' αυτού τον τρόπον,

λύπην αφαιρών ηδονήντε προστιθείς. λύπην δε ποιών, είτι δυσκόλως έχει...

ΟΤΙ ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΑΝΕΠΑΧΘΕΣ κ. τ. λ.

3 4

ΡΙΖ.

Σοφοκλέους Εριφύλη. Γήραι προσήκον σώζε την ευφημίαν. Τού αυτού.

Ουκ έστι γήρας των σοφών, εν οις ο νούς 5 θεία ξύνεστιν ημέρα τεθραμμένος, 4" Προμηθία γάρ κέρδος ανθρώποις μέγα. 5

Αναξιμένους,

Τους γάρ αστείοις πρεσβύταις όσον αι κατά το

σώμα ήδοναι απομαραίνονται, τοσούτον αι περί τους 10 λόγους επιθυμίαι πάλιν αύξονται, και τοσούτω βε βαιότερον αυτούς παρέχει το λέγειν τί χρήσιμον τους άλλοις και παρ' ετέρων αυτούς ακούειν ώστε τάς μεν από τών βρωτών και ποτών και αφροδισίων ήδο νάς γινομένας ιδείν έστιν ουχ ούτως εις το παρα 15χρήμα ευφραινούσας ώς ύστερον λυπούσας ή δε περί τους λόγους ηδονή και μάθησις έντε τώ παραυ τίκα ευφραίνει και προς τον άλλον βίον τους μαν θάνοντας διάγειν ήδέως παρασκευάζει. 6

Ξενοφώντος (Ρlut. Μor. 784 e).

Ξενοφών περί Αγησιλάου φησί "ποίας γάρ νεότη τος ου κρείττον το εκείνου γήρας;" μων

Σωκράτους,

Ο μεν χειμών σκέπης, το δε γήρας αλυπίας δείται. 8

Μουσω νίου εκ του τί άρι στον γήρως

25 εφόδι ο ν.

Αύθις δέ, έπει πρεσβύτης τις επύθετο τί αν είη γήρως εφόδιον άριστον, ταυτόν, είπεν, όπερ και νεότητος, το ζήν οδώ και κατά φύσιν, τούτο δε μά λιστ' αν ούτω μάθοις οποίόν τί έστιν, ει εννοήσαις

30 την του ανθρώπου φύσιν ώς oύ πρoς ήδονήν γέγο

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

νεν, ουδε γάρ ίππος ουδε κύων ουδε βούς, άπερ ατιμότερα πολύ ανθρώπου εστίν, ου προς ήδονήν γέγονεν ουδε γάρ νομισθείη άν τυγχάνειν του εαυ του τέλους ίππος εσθίων μεν και πίνων και οχεύων

ανέδην, πράττων δε μηδέν ών ίππω προσήκει ουδέ5 γε κύων ήδόμενος μεν ώσπερ ο ίππος απάσας ήδο νάς, πράττων δε μηδεν αφ’ ών αγαθοί νομίζονται είναι κύνες ουδε μήν άλλο ζώον οτιούν έργου μεν του προσήκοντος αυτό στερόμενον ηδονών δε εμπιμ πλάμενον ουδέν αν ούτως ζήν λέγοιτο κατά φύσιν, 10 αλλ' ότι αν μάλιστα την αρετήν εμφανίζη δι’ ών πράττει κατά την εαυτού φύσιν, άγει γάρ ή εκάστου φύσις έκαστον προς την αρετήν την εκείνου

ώστε

και τον άνθρωπον εικός ουχ όταν εν ηδονή βιώ, τότε κατά φύσιν βιούν, αλλ' όταν εν αρετή, τότε 15 γάρ και επαινείσθαι δικαίως υπάρχοι αν αυτό, και μέγα φρονείν εφ’ αυτώ, και εύελπιν και θαρραλέον είναι, οις ευφροσύνην τε και χαράν βεβαίαν έπεσθαι αναγκαίον, καθόλου δε άνθρωπος μίμημα μεν θεού

μόνον των επιγείων εστίν, εκείνω δε παραπλησίας 20 έχει τας αρετάς έπει μηδ' εν θεοίς μηδεν υπονοή σαι κρείττον έχομεν φρονήσεως και δικαιοσύνης, έτι δε ανδρείας και σωφροσύνης, ώσπερ ούν ο θεός διά την παρουσίαν τούτων των αρετών αήττητος μεν ηδο νής αήττητος δε πλεονεξίας, κρείττων δ' επιθυμίας 25 κρείττων δε φθόνου και ζηλοτυπίας, μεγαλόφρων δε και ευεργετικός και φιλάνθρωπος (τοιούτον γάρ επινοούμεν τον θεόν), ούτω και το εκείνου μίμη μα τον άνθρωπον ηγητέον, όταν έχη κατά φύσιν, ομοίως έχειν και ούτως έχοντα είναι ζηλωτόν ών 30 δε ζηλωτός ευθύς αν είη και ευδαίμων, ου γαρ άλ λους γέ τινας ή τους ευδαίμονας ζηλούμεν, και μην

ΟΤΙ ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΑΝΕΠΑΧΘΕΣ κ. τ. λ.

ΡΙΖ.

ουκ αδύνατον γενέσθαι τοιούτον άνθρωπον ου γαρ ετέρωθέν ποθεν ταύτας επινοήσαι τας αρετάς έχομεν ή απ' αυτής της ανθρωπείας φύσεως, εντυχόντες ανθρώποις τοιουσδέτισιν, οίους όντας αυτούς θείους 5 και θεοειδείς ωνόμαζον, ει μεν ουν τις τύχοι πρότε ρονέτι νέος ών παιδείας ορθής επιμέλειαν πεποιημέ νος, και τα μεν όσα μαθημάτων έχεται καλών μεμα

θηκώς ουκ ενδεως, τα δε ασκητά ήσκηκώς ικανώς, ού τος αν εν γήραι ταις ενούσαις εαυτόχρώμενος αφορ 10 μαϊς ζώη κατά φύσιν, και αλύπως μεν φέροι την στέ ρησιν των ήδονών τών επί νεότητος, αλύπως δ' έχoι τη παρούση του σώματος αδυναμία, δυσκολαίνοι δ' ουκ αν ούτε καταφρονούμενος υπό των πλησίον ούτ' αμε λούμενος υπό των οικείων και φίλων, άτε προς ταύτα 15 πάντα αλεξιφάρμακον έχων καλόν επί τη διανοία τή εαυτού, την παιδείαν την υπάρχουσαν, ει δέτις είη παιδείας μεν ενδεέστερον μετεσχηκώς, προθυμίαν δε παρέχoιτο προς τα κρείττω, και πείθεσθαι δύναιτο

τους ευ λεγομένοις, ούτος άνευ πoιoίη ζητών λόγων 20 ακούειν υποθετικών παρά των πεποιημένων έργον ειδέναι τίνα μεν βλαβερά τίνα δε ωφέλιμα ανθρώποις, και τίνα δή τρόπον τά μεν εκφεύγοι τά δε κτώτο, και πώς αν τα μη όντα μεν κακά, δοκούντα δέ, προσ ιόντα πράως δέχoιτο, τούτων μεν ακούων και πει 25θόμενος (ώς τό γε ακούειν απειθώς ακερδέστατον) διαθείτ' αν το γήρας καλώς τά τε άλλα και τον τού θανάτου φόβον εξαιρεθείη άν, ος μάλιστα θορυβεί τε και πιέζει τους γέροντας, ώσπερ επιλελησμένους ότι παντί θνητώ θάνατος οφείλεται, και τό γε αθλιώ i30 τατον ποιούν τον βίον τους γέρουσιν αυτό τούτό έστιν

ο του θανάτου φόβος ώσπερ αμέλει και ο ρήτωρ Ισο κράτης ανωμολογήσατο, φασί γάρ εκείνον, ερωτή

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

90 /

ριν

"ν

Αν

"ν

("y

σαντός τινος όπως διάγει, ειπείν ότι ούτως ώσπερ εκείνον τον ενενήκοντα μεν γεγονότα έτη, κακών δε

έσχατον νομίζοντα είναι τον θάνατον, καίτοι πώς Α'

"ν

"),

Α'

αν

«ν

εκείνω τι παιδείας μετην η γνωσεως των αληθών κακών, ός ύπελάμβανεν είναι κακόν το εξ ανάγκης 5 επόμενον βίωτώ άρίστω; είγε άριστος βίος ο τού σ'

Α-

σ•

κω

«ν

Αν

αγαθού ανδρός, πέρας δε και τούτου θάνατος, ο δ' ούν είπον, ει τούτο περιποιήσαιτό τις εν γήραι, το προσδέχεσθαι τον θάνατον αφόβως και θαρραλέως, ου μικρόν αν προς το ζην αλύπως και κατά φύσιν είη 10 πεπορισμένος κτήσαιτο δ' αν τούτο συνών τους ουκ 2

ονόμασι μόνον άλλ' άληθώς φιλοσόφοις, άν γε και

πείθεσθαι θέλη αυτούς, εγώ μεν ουν φημί γήρως εφόδιον είναι κράτιστου , ο δή και άρχόμενος τού λό "

. ?

(Α, αν

γου είπον, το ζήν κατά φύσιν άχρή πράττοντα και 15

διανοούμενον ούτω γάρ αν και ευθυμότατος είη ο γέρων και επαινετώτατος, ταύτα δε έχων ευπότμως και εντίμως βιώη άν, ει δέ τις oίεται μέγιστον είναι παραμύθιον τους γέρουσι τον πλούτον και τούτον αυτούς παρέχειν αλύπως βιούν, κακώς οίεται πλού- 20 τος γάρ ήδονας μεν οίός τε παρέχειν ανθρώποις εστί τάς από σίτων και ποτών και αφροδισίων και άλλων ομοίων, ούτε δε εύθυμίαν ούτε άλυπίαν ουδαμώς τώ ς

Αν

"ω

κεκτημένω παράσχοι άν, μάρτυρες δε πολλοί των πλουσίων λυπούμενοι και αθυμούντες και αθλίους 25

νομίζοντες είναι αυτούς, διόπερ ουδε επικούρημα γήρως καλόν ο πλούτος είη άν, 9

Ιούν κου εκ του περί γ ή ρ ως.

Συ δε άκουε λόγον ουκ εμόν ουδε νεώτερον, εχθές που και πρώην ευρεθέντα και μόλις ευδοκιμήσαντα, 30 παλαιών δε ανδρών σοφών τεθαυμασμένον, διδά

ΟΤΙ ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΑΝΕΠΑΧΘΕΣ κ. τ. λ. ΡΙΖ.

σκει γάρ ημάς, ότι πάντα δή σχεδόν τα εν ανθρώποις πράγματα τέλος ουκ άνευρεθείη βέβαιον έχοντα προς το αγαθόν ή το χείρον, επειδήπερ χρήσις μεταβάλλειν αυτά έoικεν, ώς είναι ποτέ μεν καλά και αγαθά προ 5 στάτου και καθηγεμόνος αγαθού τυχόντα, ποτέ δ’ αυ εαυτά την εναντίαν έχειν δύναμιν υπ' ανδρός κακού παρειλημμένα και τα μεν άλλα εάσω, πλούτόν τε και δόξαν και στρατηγίαν και πολιτείαν και δύναμιν σώ

ματος και κάλλος και ισχύν λόγου και πάντα οπόσα 10ες το καλόν ή το φαύλον τελευτά καλώς ή πονηρώς ν

θη

«ν

δι

κwν

κιν

δρώμενα, επ' αυτήν δε πειράσομαι την προκειμένην υπόθεσιν τραπήναι διά τινος συντόμου και ευθείας Α'

Α'

σ'

Αν

τ'

οδού, και γάρ νεότης, ώ ούτος, και γήρας άμφω μεν \

Α'

καλά έστον και περισπούδαστα και ευκτά, άμφω δε

15χαλεπά και αισχρά και δύσκολα δειχθείη άν υπό των ου δεόντως αυτούς χρωμένων, αυτίκα νέον αμαθή τε και θρασύν, έτοιμον προς το αδικείν εύρωστόν τε και πλούσιον πλάττωμεν τώ λόγω συνέστω δε Α'

«ν

Α'

τούτω κατά την αυτού εικόνα πρεσβύτης πονηρός τον 20 τρόπον και αναίσχυντος και εις ούδεν υπομένων ελατ W

μ'

Αν,

2 ΚΝ V

σ'

Α'

τούσθαι του νέου επί τους αμαρτήμασι, τί ούν, ή νεότητα διά ταύτα μέμψαιτ’ άν τις ή γήρας αιτιά σαιτο, ουχί δε τον νέον αυτό δή τούτο και τον γέ -

ροντα, ει αδικοίεν,- υπευθύνους είναι δόξει, και δη η μ'

Αν

Α'

25 καθάπερ επί σκηνής ή τινός αγοράς, εν ή δεικνύου

σιν οι θαυματοποιοί τα θαύματα, ήκέτω τις ημίν ετέρα εικών, των προειρημένων μορφήν έχουσα διά την προσούσαν ηλικίαν εκατέροις, τους δε τρόπους και τα ήθη και τα έργα κατά το εναντίον των προει 30ρημένων αγαθός μεν ο νέος έστω και περί το ποιείν ταγαθόν προθυμότατος, ενάρετος δε ο πρεσβύτης και » - S - Υ ν

Α'

δυνατός επιτελείν οπόσα λέγεται και έστιν έν άν

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

θρώποις πλεονεκτήματα, επί τοίσδε ούν αμφοίν πε ριβλέπτοιν όντoιν, τώ γήραι και τη νεότητι, τάς αι τίας της αρετής τον ανδρούν αναθήσομεν, ουχί δε

εκατέρω τα προσόντα δι' εαυτόν είναι πιστεύσομεν, και με υπόμεινον λέγοντα, άπερ ποτέ ήκουσα ανδρός 5 φιλοσόφου διδάσκοντος ημάς αυτά ταύτα έλεγε δε περί τεψυχής ανθρώπου και σώματος, ότι άρα τα μεν θεία και μεγάλα και οίς εφέστηκε δαίμων τις ή θεός ή τύχη, ταύτα μεν και ακόντων ημών κρατεί,

τα δε ώσπερ κοινά ήδη και συνήθη τισιν αμαρτήματα 10 οι χρόνοι προσάγουσιν εκούσιν εκούσια, φράσω δ'

έτι σαφέστερον άπερ είπεν έχει δε ώδε, της ψυχής το μεν ειλικρινές και καθαρόν, ο δή θείον έστι και είναι δοκεί, τούτο μεν έφη γεννωμένοις ημίν συνεκ πέμπεσθαι, μηδενός αυτό κοινωνούντος των ταρατ- 15 τόντων τε και αφανιζόντων την εν αυτώ φρόνησιν έπειτα δε τρεφομένου και αυξομένου του σώματος παρακολουθείν τινάς ήδονας και αδικίας τώ θείω πο λεμούσας, αίς σύμμαχός τε και συνέριθος ή νεότης

γίνεται, υφ' ής βαδίζουσαι και κατακρύπτεσθαι δο-20 κούσαι μονονουχί μάστιξι και κέντροις, ώσπερ επί σκηνής αι των τραγωδών Ευμενίδες, τον νέον ελαύ νουσιν, αί μεν επί τινας έρωτας ου νενομισμένους ουδε τους θεούς φίλους, άλλαι δε εξοργίζουσί τε και

ανεγείρουσιν αυτόν επι μανίαν και θυμόν αλόγιστον, 25 πάντα τα δεινά κελεύουσαι δράν, άπερ oίμαι καλλω πίζoυσί τε και επισκιάζουσιν ετέροις ονόμασιν ει μεν θυγατρός ερώη τις ή μητρός, τον έρωτα συνήγο ρον παραλαμβάνουσαι, ει δε αλλοτρίου μέν τινος,

ουκ εξόν δε όμως, τα των Βοιωτών ή τά των Ιώνων 30 νόμιμα σεμνύνουσιν, υπό κάλλους και ηδονής περια στράπτεσθαι λέγουσαι τον άνδρα, και ότι "νέω δέτε -

ΟΤΙ ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΑΝΕΠΑΧΘΕΣ κ. τ. λ.

ΡΙΖ.

πάντ' επέοικεν" αϊ δε θράσος εμποιούσαι και αλο γιστίαν άνδρίαν ταύτα εκάλουν μέτριαι δέ πως ενoμίσθησαν αι φιλoίνους τε και οψοφάγους και αυ φιλαργύρους ποιούσαι και δή σκοπήσατε, ώ παρόν 5 τες, ότι αίδε αίμυρίαι σειρήνες αι τον πλείστον απά

γουσαι λεών ώσπερ αιχμάλωτον, ου θαρρούσι προσ ελθείν γέροντι αλλά δή συν τω σώματι λήγoντι και μαραινομένω τά τε αίτια των αμαρτημάτων υπέξει σιν, ή τε ψυχή αυτού μελετά ήδη, ώσπερ καθ' εαυ 10 την γιγνομένη, τα μεν ανθρώπεια κακά φεύγειν συν είναι δε σωφροσύνη, τεκμήρια δε των ειρημένων και πίστεις εποιείτο τά τε έργα παραλαμβάνων και

παλαιά εξηγούμενος, δι' ών έπειθε το μεν νέον άπαν σκιρτάντε και πεφυκέναι άκρατες εαυτού και 15 ταράττεσθαι, το δε πρεσβύτερον και κατηρτυμένον

δίκαιόντε είναι και ειλικρινές, ου παρέχον τους λυ πούσιν αφορμάς όμοιον είναι θεώ, εμνημόνευσε δε τραπείς επί την ελληνικήν ιστορίαν του πυλίου Νέ στορος, ον διάγνώμην και γήρας των ξυμπάντων 20 ηρώων προετίμησεν Αγαμέμνων ο τού πολέμου στρατηγός, ου δ' ημέρας μόνον αλλά και νύκτωρ πα ραγενόμενος επί την εκείνου ναύν, οπότε συμβούλου δέοιτο, θέλων αυτώ συνείναι κατά τους κινδύνους Αχιλλέως μηνίoντος, ου γαρ τον νέον και άτρωτον 25 Αίαντα ουδε μήν Διομήδην τον περιφανέστατον διά το επικαιόμενον αυτού τους όπλοις θείον πύρ,

αλλ' ουδε Μενέλεων τον αδελφόν, ώς εκείνον δή τον υπερβαλόμενον γενεάς ανθρώπων τάς επί ζωή νενο μισμένας πάντα έδόκει αυτό τα κατά τους πολέμους 30 βοηθήματα ειδέναι, και τούτο δε έλεγε τον Θεμιστο κλέα τον Αθηναίον νέον μεν όντα ο πατήρ απεκήρυ ξεν ουκ εθέλων υιόν έχειν διά τάς εν τη νεότητι

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

αμαρτάδας πλησίον δε του γήρως γιγνόμενον αυτόν εκείνον οι Αθηναίοι στρατηγόν είλοντο εν τώ περ σικώ πολέμω, και συμβουλεύοντί τε και διακρίνοντι επί το σαφέστατοντά του Απόλλωνος μαντείαείποντο

απολιπόντες την πόλιν ερήμην, και προθύμως ενέ-5 βαινον εις τάς ναύς ηγουμένου Θεμιστοκλέους, και διά τούτο εσώζοντο. τί γάρ με δεί λέγειν την Αλκι βιάδου νεότητα και το γήρας του Νικίου, ών ο μεν επί Σικελίαν ήγεν αυτούς, και εδυστύχουν, ο δε συνεβούλευσε σωφρονείν, ει γάρ εθελήσαιμι τούτων 10 τε πέρι και των ομοίων διηγείσθαι, επιλείψει με ο σύμπας χρόνος, και τα μεν ακοή μοι παραδοθέντα ώς διά βραχέων είπον, ούτως έχει. ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΕΙΗ ΑΦΥ ΚΤΟΣ.

ΡΙΗ.

Αισχύλου Νιόβης.

Μόνος θεών γάρ θάνατος ου δώρων ερά, 3,

ν/

ούτ' άν τι θύων ούτ' επισπένδων άνοις, 2

Α'

ου βωμός εστιν, ουδε παιωνίζεται μόνου δε πειθώ δαιμόνων αποστατεί. 2 Ομήρου Ιλιάδος ί (406). Ληιστοί μεν γάρ τε βόες και ίφια μήλα κτητοί τε τρίποδες και ίππων ξανθά κάρηνα, ανδρός δε ψυχή πάλιν ελθείν ούτε ληιστή ούθ' ελετή, έπει άρ κεν αμείψεται έρκος οδόντων, 3

Φιλήτα Ερμού.

Ατραπόν άδεω ήνυσα, την ούπω τις εναντίον ήλθεν οδίτης,

ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ κ. τ. λ.

ΡΙΗ.

Ηρ ίννης,

Τούτό κεν εις αίδαν κενεά διανήχεται αχώ, σιγά δ' εν νεκύεσσι, το δε σκότος όσσε κατέρρει. 5

Σιμ ω ν ίδου.

Πάντα γάρ μίαν ικνείται δασπλήτα χάρυβδιν, αι μεγάλαι τ' αρεται και ο πλούτος, 6

Σιμωνίδου.

Ο δ' αυ θάνατος έκιχε και τον φυγόμαχον, 7

10 8

Σωτιάδου.

Πώς αναλύεται το σώμα πνεύματος φυγόντος, Ευριπίδου Αιγέως, Κατθανείν δ' οφείλεται

και τώ κατ' οίκους εκτός ήμένω πόνων, 9

Φωκυλίδου.

Πάντες ίσοι νέκυες, ψυχών δε θεός βασιλεύει.

κοινός χώρος άπασι, πένησί τε και βασιλεύσιν, 10

Μενάνδρου Κυβερνήτου.

Αθανασία δ' ουκ έστιν, ουδ' αν συναγάγης τα Ταντάλου τάλαντ' εκείνα λεγόμενα, 20 αλλ' αποθανεί και ταύτα καταλείψεις τινί. 11

Σοφοκλέους (0R. 961).

Σμικρά παλαιά σώματ’ ευνάζει ροπή. 12

Σοφοκλέους

Όστις δε θνητών θάνατον ορρωδεί λίαν, 25 μώρος πέφυκε τη τύχη μέλει τάδε. όταν δ' ο καιρός του θανείν ελθών τύχη, ουδ' αν προς αυλάς Ζηνός εκφύγοι μολών. 13

Ανακρέοντος.

Πολιοί μεν ημίν ήδη

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

κρόταφοι, κάρη δε λευκόν, χαρίεσσα δ' ουκ έθ' ήβη πάρα γηραλέοι δ' οδόντες, γλυκερου δ' ουκ έτι πολλος βιότου χρόνος λέλειπται. διά ταύτ' ανασταλύζω θαμά Τάρταρον δεδοικώς, Αίδεω γάρ έστι δεινός

μυχός, αργαλέη δ' ες αυτόν κάθοδος και γάρ έτοιμον καταβάντι μή αναβήναι. 14

Ευριπίδου Αλκηστις (785).

Βροτοις άπασι κατθανείν οφείλεται, κουκ έστι θνητών όστις εξεπίσταται την αύριον μέλλουσαν ει βιώσεται. 15

Δ ι φίλου.

Θνητός πεφυκώς μή ευλαβού τεθνηκέναι. 16

Αριστοφάνους Πολυίδου, Το γάρ φοβείσθαι τον θάνατον λήρος πολύς ,

πάσιν γάρ ημίν τούτ' οφείλεται παθείν. 17 ε

Ποσει δίππου εκ Μύρμ η κ ος. αν 2/ Αν

Αν

Ων τους θεούς άνθρωπος εύχεται τυχεϊν,

της ευθανασίας κρείττον ουδεν εύχεται. 18

Πλάτωνος εκ του Φαίδωνος (p. 77 d).

Ουκ ούν τούτό γε θάνατος ονομάζεται, λύσις και 25 χωρισμός ψυχής από σώματος, 19

Πορφυρίου τών προς τα νοητά αφορ

μ ω ν.

"Ο έδησεν ή φύσις, τούτο φύσις λύει, και ο έδη

ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ κ. τ. λ.

ΡΙΗ.

σεν ή ψυχή, τούτο ψυχή λύει έδησε δε φύσις μεν σώμα εν ψυχή, ψυχή δε αυτήν εν σώματι φύσις μεν άρα λύει σώμα εκ ψυχής, ψυχή δε αυτήν λύει από σώματος,

Εκ του Επι κτήτου εγχειριδίου (o. 5). Ταράσσει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα, θάνατος ου φοβε ρόν, έπει και Σωκράτει αν ήν αλλά το δόξαι τον θάνατον είναι φοβερόν, όταν ουν εμποδιζώμεθα 10 [και σπαραττώμεθα], μηδέποτε άλλον αιτιώμεθα, αλλ' εαυτούς τούτο δέ εστι τα φαύλα δόγματα. 21 Εκ του Επι κτήτου εγχειριδίου (c. 7). 5 20

Καθάπερ εν πλώ [του] πλοίου καθορμισθέντος, ει εξέλθοις υδρεύσασθαι, οδού μεν πάρεργον και

15 κοχλίδιον αναλέξασθαι και βολβιδάριον, τετάσθαι δε [δεί την διάνοιαν] επί το πλοίον και συνεχώς επι

στρέφεσθαι, μή τι ο κυβερνήτης καλή, καν καλή, πάντα αφείναι, ίνα μη δεδεμένος εμβληθής ώς τα πρόβατα ούτω και εν τώ βίω, εάν δίδωται οδού 20 πάρεργον αντί βολβού και κοχλίου γυναικάριον και

παιδίον, ουδέν κωλύσει εάν δε ο κυβερνήτης κα λέση, τρέχε επί το πλοίον, αφεις εκείνα [πάντα] μηδε επιστρεφόμενος αν δεής γέρων, μηδε αποχώ ρει του πλοίου μακράν, μήποτε καλούντος ελλίπης. 25 22

Αριστοτέλους,

Αριστοτέλης έφη "άφυκτον γάρ τό της πεπρωμένης εστί κακόν"

Αιλιανού ιστοριών (Π, 35).

Γοργίας ο Λεοντίνος επί τέρματι ών του βίου και γεγηρακώς ευμάλα υπό τινος ασθενείας καταλη 30 μ"

SΤ ΟΒ, ΕΙΔΟR. ΙV,

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΙΒΑΙΟΥ

φθείς, κατ' ολίγον εις ύπνον υπολισθαίνων έκειτο επει δέ τις αυτόν παρήλθε των επιτηδείων επισκο πούμενος και ήρετο ότι πράττοι, ο Γοργίας απεκρί νατο"ήδη με ο ύπνος άρχεται παρακατατίθεσθαι τά δελφώ." 24

Σωκράτους,

Χρή ψυχήν λιπείν μηδ' ανιάζειν δακρύοις και θρήνοις το δε χρεών ανδρός αγαθού φέρειν. 25

Αισχίνου.

Ουχ ο θάνατος δεινόν, αλλ' ή περί την τελευτην 10 ύβρις φοβερά, 26

Μουσωνίου.

Του αποθανείν ομοίως επικεκλωσμένου πάσιν, ου

το βραδέως αλλά το εμφανώς αποθανείν μακάριον. 27

Αριμ νήστου.

Αρίμνηστος ερωτηθείς τί μέγιστον αγαθόν αν θρώπω είπε "το καλώς αποθανείν." 28

Φαβωρίνου.

Ότι παραπλήσια τοις μετοικιζομένοις πάσχομεν. και γάρ εκείνων οι μεν ευγνώμονες ταχέως εξίασιν, 20 οι δε μή βουλόμενοι προς βίαν. 29 Εκ τών Αριστοτέλους χρειών. Γοργίας ο ρήτωρ ήδη λίαν γηραιός υπάρχων, ερω τηθείς υπό τινος ει ήδέως αποθνήσκοι, "ήκιστα" εί πεν "ώσπερ δε εκ σαπρού και ρέοντος συνοικιδίου 25 ασμένως απαλλάττομαι." 30 Επικούρου, Ο θάνατος ουδέν προς ημάς το γάρ διαλυθεν αναισθητεί, το δε αναίσθητον ουδέν προς ημάς,

ΕΠΑΙΝΟΣ ΖΩΗΣ. ΡΙΘ.

Ερμάρχου, Ευκαταφρόνητος ο θάνατος άπρακτον γάρ το ποι

ούν του πάσχοντος ανηρημένου.

Πορφυρίου εκ τών προς τα νοητά αφορμών.

Ο θάνατος διπλούς ο μεν ουν συνεγνωσμένος, λυομένου του σώματος από της ψυχής, ο δε των φι λοσόφων, λυομένης της ψυχής από του σώματος, και ου πάντως ο έτερος τώ ετέρω έπεται. 10 33

Μητροδώρου.

Προς μεν τα άλλα δυνατόν ασφάλειαν πορίσα σθαι, χάριν δε θανάτου πάντες άνθρωποι πόλιν ατεί χιστον οικουμεν. ΕΠΑΙΝΟΣ ΖΩΗΣ.

15 1

ΡΙΘ.

Ευριπίδου εξ Αλκή στιδος (672).

Μάτην άρ' οι γέροντες εύχονται θανείν, γήρας ψέγοντες και μακρόν χρόνον βίου,

ήν δ' εγγύς έλθη θάνατος, ουδείς βούλεται θνήσκειν, το γήρας δ' ουκ έτ' έστ' αυτούς βαρύ. 202

Ευριπίδου Ορέστου (1523). Πάς ανήρ, κάν δούλος ή τις, ήδεται το φώς ορών,

Εν ταυτώ (1034). Πάσιν γάρ οικτρόν ή φίλη ψυχή βροτούς.

Εν ταυτώ (1509). Πανταχού ζήν ήδύ μάλλον ή θανείν τους σώ

φροσιν.

Ευριπίδου Ιφιγενείας (Αul. 1250). 7*

100

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Το φώς τόδ' ανθρώποισιν ήδιστον βλέπειν. το νέρθεν ουδέν μαίνεται δ' ος εύχεται θανείν κακώς ζήν κρείσσον ή καλώς θανείν. Σοφοκλέους Ιοβάτου. Τον αίδαν γάρ ουδε γήρας οίδεν φιλεϊν,

Τού αυτού Ακρισίω. Του ζήν γάρ ουδείς ώς ο γηράσκων ερά. Ευριπίδου Ιππολύτου.

Ώ λαμπρός αιθήρ ημέρας θ' αγνόν φάος, ώς ήδύλεύσσειν τους τε πράσσουσιν καλώς και τoίσι δυστυχούσιν, ών πέφυκ' εγώ.

Ευριπίδου Μελεάγρω. Τερπνόν το φώς μοι τόδ' υπό γήν δ' άδου σκότος

5 κ., 2

»/

Ν. 2

Α.

ούδ' εις όνειρον ούδ' εις άνθρώπους μολείν

εγώ μεν ουν γεγώσα τηλικήδ' όμως απέπτυσ' αυτό κούπoτ' εύχομαι θανείν. 10

Τού αυτού (Αlc. 301). "Ψυχής γάρ ουδέν εστι τιμιώτερον.

Ομήρου Οδυσσείας (λ' 488). Βουλοίμην κ' επάρoυρος εών θητευέμεν άλλω ανδρι παρ' ακλήρω, ώ μή βίοτος πολύς είη, ή πάσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ανάσσειν. 11

Σοφοκλέους Ακρισίου. Το ζην γάρ, ώ παί, παντός ήδιστον γέρας, θανείν γάρ ουκ έξεστι τους αυτoίσι δίς.

Λυκόφρονος εκ Πελοπιδών.

Αλλ' ηνίκ' αν μεν ή πρόσω το κατθανείν, άδης ποθείται τους δεδυστυχηκόσιν,

ΕΠΑΙΝΟΣ ΖΩΗΣ.

ΡΙΘ.

101

όταν δ' εφέρπη κύμα λοίσθιον βίου, το ζήν ποθούμεν ου γαρ έστ' αυτού κόρος, 14 Απολλοδώρου εκ Διαμαρτάν οντος, Ότε μειράκιον ήν, τους αιώρους ήλέουν, 5 νυνι δ', όταν γέροντος εκφοράν ίδω, κλάω προς έμε γάρ έστι τούτ', εκείνο δ' ού. 15 Αλέξιδος εκ Τραυματίου, Τον γάρ ύστατον τρέχων δίαυλον του βίου ζήν βούλομαι.

10 16

Εκ των Φαβωρίνου περί γήρως. Θεόδωρος μεν γαρ ο Κυρηναίος ουδεμίαν ικανήν πρόφασιν έφασκεν είναι τώ σοφώ προς την του βίου κατάλυσιν, και το ακόλουθον ούτως ήρώτα το γάρ

καταφρονούντα των ανθρωπείων συμπτωμάτων

15 απωστόν υπ' αυτών εκ του βίου γίγνεσθαι πως ουχ υπεναντίον τώ μόνον μεν το καλόν αγαθόν, μόνον δε αισχρόν το κακόν ειρηκότι, 17

Σπε υσίππου.

Σπευσίππω παραλυθέντι τα σκέλη Διογένης εξα 20γαγείν αυτόν του βίου παρήνει, ο δε "ού τους σκέλε σιν" έφη"ζώμεν, αλλά τώ νώ. 22

-ων

«ν 32

Εκ τών Αρίστωνος ομοιωμάτων, Πολλοί σοφοί γηραιοί φιλοζωούσι και γάρ οι οψε γήμαντες φιλοζωούσιν, ίν' εκθρέψωσι τα τέκνα, και 25 ουτοι οψε αρετής επήβολοι γενόμενοι έφίενται αυτήν εκθρέψαι. 19

Καρνεάδου.

Καρνεάδης Αντιπάτρου αυτόν εξαγαγόντος γέρων ών δύο κύλικας έκέρασε, την μεν κωνείου την δε

102

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ W

Αυ

Αν

οινομέλιτος, και την τού κωνείου τους λοιπούς στωι κούς ειπών πρoπίνειν την του οινομέλιτος εξέπιε, δια παίζων την σπουδήν τών εκουσίως εκλειπόντων τον Υ

αν

βίον. ΕΠΑΙΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ. ΡΚ.

Ευριπίδου Τρωάδων (630). Ακουσον, ώς σοι τέρψιν εμβαλώ φρενί, το μή γενέσθαι τώ θανείν ίσον λέγω. 2

Αριστάρχου,

Ω θάνατε, σωφρόνισμα των αμεινόνων, 3 Εκ του Αλκι δάμαντος Μουσείου. Αρχήν μεν μη φύναι επιχθονίοισιν άριστον,

φύντα δ' όπως ώκιστα πύλας αίδαο περήσαι. 4

Θεόγνιδος (425).

Αρχήν μεν μη φύναι επιχθονίοισιν άριστον,

μηδ' εσιδείν αυγάς οξέος ήελίου,

φύντα δ' όπως ώκιστα πύλας αίδαο περήσαι, και κείσθαι πολλήν γήν επαμησάμενον.

Νεοπτόλεμος εν τώ περί αστεϊσμών, Ω θάνατ', είθ' είης αυτάγρετος, όφρ' αν ελοίμην 20 πρώτιστος καί κ' εχθρός εών πολύ φίλτατος είης. 6 Ευριπίδου Ηρακλειδών (593). Είτι δή κάτω χθονός,

είη γε μέντοι μηδέν ει γάρ έξομεν κακεί μερίμνας οι θανούμενοι βροτών, ουκ οίδ’ όποι τις τρέψεται το γάρ θανείν κακών μέγιστον φάρμακον νομίζεται, 7 Σοφοκλέους Φιλο κτή του.

Αλλ' έσθ' ο θάνατος λοίσθος ιατρός νόσων.

ΕΠΑΙΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ.

ΡΚ.

103

Μενάνδρου Δις εξαπατώντος.

"Ον οι θεοί φιλoύσιν, αποθνήσκει νέος, 9

Λε ω ν ίδα.

Εύθυμος ών έρεσσε την επ' άιδος 5 αταρπόν έρπων ου γάρ έστι δύσβατος, ουδε σκαληνός ουδ' ενίπλεως πλάνης, ιθεία δ' ή μάλιστα και κατακλινής άπασα κήκ μεμυκότων οδεύεται, 10

Ευριπίδου Φιλοκτήτου.

Αλις, ώ βιοτά πέραινε, πρίν τινα συντυχίαν ή κτεάτεσσιν έμούς ή σώματι τώδε γενέσθαι. 11

Σωτιάδου,

Πάντων ο λιμήν των μερόπων ο θάνατός έστιν, 12

Αισχύλου.

Ώ θάνατε παιάν, μή μ' ατιμάσης μολείν' μόνος γάρ εί συ των ανηκέστων κακών ιατρός, άλγος δ' ουδεν άπτεται νεκρού. 13

Υψαίου.

Νέος δ' απόλλυθ' όντιν' αν φιλή θεός, 2014 Σοφοκλέους Τραχινίαις (1173). Το δ' ήν άρ' ουδέν άλλο, πλην θανείν εμέ, τους γάρ θανούσι μόχθος ου προσγίγνεται. 15 Αστυδάμαντος Ναυπλίου, Χαίρ' ει το χαίρειν έστι που κάτω χθονός, 25 δοκώ δ' όπου γάρ μή εστι λυπείσθαι βίω, έστιν το χαίρειν των κακών λελησμένω. 16

Ίωνος Αγαμέμνονος,

Κακών απέστω θάνατος, ώς ίδη κακά.

104

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Ευριπίδου. Το μή γενέσθαι κρείσσον ή φύναι βροτούς, 18 Τού αυτού Φρίξω. Τίς δ' οίδεν ειζήν τούθ' ό κέκληται θανείν, το ζήν δε θνήσκειν εστί, πλην όμως βροτών νοσούσιν οι βλέποντες, οι δ' ολωλότες

ουδεν νοσούσιν ουδε κέκτηνται κακά.

19 Αναξαγόρου,

Αναξαγόρας δύο έλεγε διδασκαλίας είναι θανάτου, τόν τε προ του γενέσθαι χρόνον και τον ύπνον. 20

1Ο

Δημοκρίτου,

Ένιοι θνητής φύσιος διάλυσιν ουκ ειδότες άνθρω ποι, συνειδήσι δε της εν τω βίω κακοπρηγμοσύνης τον της βιοτής χρόνον εν ταραχήσι και φόβοισι ταλαι

πωρέoυσι, ψεύδεα περί του μετά την τελευτην μυ- 15 θοπλαστέοντες χρόνου. 21 Ιουλίου εκ τών εις τον Διόνυσον και την πατρίδα λεχθέντων.

Φέρτερον ευκλέα μοίραν επ' ακλείη βιότοιο ευρέμεναι, αγαθόν δε θανείν τοιώδ' επί έργω. 20 22 Ευριπίδου. Εχρήν μεν ημάς σύλλογον ποιουμένους τον ζώντα θρηνείν εις όσ' έρχεται κακά, τον δ' αυ θανόντα και πόνων πεπαυμένον χαίροντας ευφημούντας εκπέμπειν δόμων. 25 23 Πλουτάρχου εκ του ότι και γυναίκα -

παιδευτέον.

Τροφώνιος και Αγαμήδης ποιήσαντες εν Δελφοίς

ναόν ήτουν παρά του Απόλλωνος τον μισθόν ο δε

αυτούς έφη δώσειν τη έβδόμη ημέρα, και τη έβδόμη 30

ΕΠΑΙΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ. ΡΚ.

105

απέθανον έτι δε Κλέοβις και Βίτων, Κυδίππης της

μητρός αυτών ευξαμένης τη Ήρα δούναι τους παισιν όπερ αν είη κάλλιστον, ότι εαυτούς υποζεύξαντες την μητέρα εις το ιερόν ανήγαγον, τον βίον παραχρήμα 5 κατέστρεψαν, εις ούς και τις τοιόνδε επίγραμμα πε ποίηκεν

Οίδε Βίτων Κλέοβίς τ' επί σώμασιν οικείοισιν

ζεύγλαν ζευξάμενοι μητέρα ήν αγέτην "Ήρας εις ιερόν λαοί δέμιν εζήλωσαν ευτεκνίας παίδων ή δε χαρείσα θεά εύξατο, παίδε τυχεϊντού αρίστου δαίμονος αίσης,

ούνεκ' ετίμησαν μητέρα την σφετέρην. αυτού δ' ευνηθέντε λίπον βίον εν νεότητι, ώς τόδ' άριστον εον και μακαριστότατον. 15 [το αυτό και Ηρόδοτος εν τώ πρώτω λόγω της ιστορίας. ]

24 Εκ τής Νικολάου έθών συναγωγής. Καυσιανοί τους μεν γεννωμένους θρηνούσι, τους δε τελευτήσαντας μακαρίζουσιν. 2025 Θεμ ι στίου εκ του περί ψυχής.

Όπου τον από της στοάς φιλόσοφον Αντίπατρον αποθνήσκοντα λέγουσιν εν ευτυχήματος μέρει δια κείσθαι και την εκ Κιλικίας αυτώ γενομένην εις Αθήνας εύπλοιαν. 2526 Δημοσθένους εν τώ υπέρ του στεφά νου (330, 2).

Τίς γάρ ουκ οίδε των απάντων, ότι τους μεν ζώσι πάσιν ύπεστί τις ή πλείων ή ελάττων φθόνος, τους τεθνεώτας δε ουδε των εχθρών ουδείς ατιμήσει. 3027

Ερμού εκ τών προς Ασκληπιόν,

106

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Περί δε τού θανάτου νύν λεκτέον τους γάρ πολ

λους ο θάνατος φοβεί ώς κακόν μέγιστον, αγνοία του πράγματος, θάνατος γάρ γίγνεται διάλυσις κα μόντος σώματος, και γάρ του αριθμού πληρωθέντος των αρμών του σώματος, αριθμός γάρ έστιν η άρ-5 μογή του σώματος, αποθνήσκει δε το σώμα, όταν μηκέτι δύνηται φέρειν τον άνθρωπον, και τούτό εστι θάνατος, διάλυσις σώματος και αφανισμός αισθήσεως σωματικής.

Θεμιστίου εκ του περί ψυχής.

Ταύτα του Τίμωνος ειπόντος, υπολαβών ο Πατρο κλέας, Ο μεν λόγος, είπεν, ουχ ήττον ισχυρός ή πα λαιός, έχει δ' όμως απορίας, ει γάρ ή δόξα της αφθαρ σίας παμπάλαιός έστι, πώς αυ πάλιν το του θα νάτου δέος πάντων πρεσβύτατόν εστι των φόβων, ει 15 μήνή Δία και πάντας ημίν τούτο τους άλλους εγγεγέν νηκεν ου γαρ νεαρόν ουδε πρόσφατόν εστι το κλαίε σθαι τον τεθνηκότα και ταύτα δή τα θρηνώδη και

δύσφημα των ονομάτων επιλέγεσθαι, τον άθλιον και τον οικτρόν. Αλλ' ούτωμέν, έφη ο Τίμων, λογιζό- 20 μενοι και τα άφθαρτα δοξάζουσι διανοείσθαι φθει ρομένοις, ότι μένουν το μετηλλαχένα και μεθίστα σθαι και οίχεσθαι τον τεθνηκότα δυσχερούς ουδενός απλώς, αμείψεως δέ τινος ή μεταβολής υπόνοιαν δί δωσιν, ουκ άδηλόν έστιν, όποι δε αύτη γίγνεται τους 25

μεταλλάττουσιν ή μεταβολή, και πότερον εις χείρον ή βέλτιον, εκ των άλλων ονομάτων σκοπώμεν, αυτό τοίνυν το του θανάτου πρώτον ουχ υπό γήνέοικεν ουδε κάτω μηνύσαι χωρούν το μετηλλαχός, αλλ' άνω φερόμενον και θέον οι δή και λόγον έχει καθαπερει 30

κάμπης τινος ανείσης οιον εξάττειν και αναθείν την

ΕΠΑΙΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΡΚ.

107

ψυχήν αποπνέοντος του σώματος, αναπνέουσαν αυ τήν και αναψύχουσαν όρα δε το αντικείμενον θανά τω, την γένεσιν, ώς τουναντίον δηλοί, ροπήν τινα κάτω και νεύσιν επί γήν, εκείνου του περί την τελευ "

Αν

Α'

Αν

Α'

σ'

5 τήν πάλιν άναθέοντος ή και γενέθλιον την ημέραν

καλούσιν, ώς άθλων και πόνων αρχην γενομένην. μάλλον δ' ίσως αφ' ετέρας το αυτό συζυγίας κατοψό μεθα και σαφέστερον απολύεσθαι γάρ τον αποθνή σκοντα και την τελευτην απόλυσιν καλoύσιν, άτε δε 10σμού του σώματος τούτο γάρ δέμας ονομάζουσιν, ώς δεδεμένης υπ' αυτού της ψυχής ενταύθα παρά φύσιν ουδέν γάρ εν ώ πέφυκεν είναι κατέχεται βία και τώ δεδέσθαι τήντεβίαν ταύτην παραγαγόντες, ωνόμασαν • -Χ τ'

σ'

Αν

Α'

ρ/

«ν

ρ/

αν

βίον ώσπερ oίμαι τήν εσπέραν Όμηρος έσπερον, όθεν

15 αντίφωνον του βίου όνομα γέγονε το αναπαύεσθαι

τον θνήσκοντα, μεγάλης και παρά φύσιν ανάγκης απαλλαττόμενον. ούτως κατά την εις το όλον μεταβολήν και κατα κόσμησιν όλωλέναι την ψυχήν λέγομεν εκεί γεγονέ "/

Α'

"ν

Α'

Αν

Α'

20 ναι, ενταύθα δε αγνοείν, πλήν όταν εν τώ τελευ «ν

Α'

τάν ήδη γένηται τότε δε πάσχει πάθος οίον οι τελεταίς

μεγάλαις κατοργιαζόμενοι, διό και το βήμα τώρήματι και το έργον το έργο του τελευτάν και τελείσθαι προσέοικε, πλάναι τα πρώτα και περιδρομαι κοπώ 25 δεις και διά σκότους τινές ύποπτοι πορείαι και ατέ λεστοι, είτα προ του τέλους αυτού τα δεινά πάντα, φρίκη και τρόμος και ιδρώς και θάμβος εκ δε τού

του φώς τι θαυμάσιον απήντησε, και τόποι καθαροί και λειμώνες εδέξαντο, φωνάς και χορείας και σεμνό

30 τητας ακουσμάτων ιερών και φασμάτων αγίων έχον τες εν αις ο παντελής ήδη και μεμυημένος ελεύθε ρος γεγονώς και άφετος περιιών εστεφανωμένος

108

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

οργιάζει, και σύνεστιν οσίοις και καθαρούς ανδράσι, τον αμύητον ενταύθα των ζώντων ακάθαρτον εφο ρών όχλον εν βορβόρω πολλώ και ομίχλη πατούμενον

υφ' εαυτού και συνελαυνόμενον, φόβω δε θανάτου τους κακούς, απιστία των εκεί αγαθών, εμμένοντα 5 επει τό γε παρά φύσιν την προς το σώμα τη ψυχή συμπλοκήν είναι και σύνερξιν εκείθεν αν συνίδοις. Πόθεν, έφη ο Πατροκλέας. Ότι των περί ημάς πα θών ο ύπνος ήδιστόν έστι, πρώτα μεν γαρ αίσθησιν αλγηδόνος πάσι σβέννυσι διά την ηδονήν πολλώ τώ 10 οικείω κεραννυμένην έπειτα των άλλων επιθυμιών κρατεί, κάν ώσι σφοδρόταται και γάρ προς ηδονήν οι φιλoσώματοι δυσανασχετούσιν επιόντος αυτούς του καθεύδειν, και περιβολάς ερωμένων προίενται καταδαρθάνοντες και τί δεί ταύτα λέγειν, όπου και 15

την από του μανθάνειν και διαλέγεσθαι και φιλοσο φεϊν ήδονήν καταλαμβάνων ο ύπνος αποκλείει της ψυχής, ώσπερ από ρεύματος λείου και βαθέος υπο φερομένης ηδονή δε δή πάσα μεν ίσως ουσίαν έχει και φύσιν αλγηδόνος απαλλαγήν, αύτη δε και παν-20 τάπασιν ουδενός γάρ έξωθεν οιον επιτερπούς και κινητικού προσιόντος ήδόμεθα καταδαρθάνοντες, αλλ' επίπονόν τινα και κοπώδη και σκληράνέοικεν εξαιρών

ύπνος διάθεσινήδιστον είναι αύτη δ' έστιν ουχ ετέρα της προς το σώμα την ψυχήν συνδεούσης, χωρίζεται 25 γάρή ψυχή εντώκαθεύδειν ανατρέχουσα και συλλεγο μένη προς εαυτήν εκ του διατετάσθαι προς το σώμα και διεσπάρθαι ταις αισθήσεσι, καίτοι λέγουσι τινες ώς καταμίγνυσι μάλλον ο ύπνος προς το σώμα την ψυχήν, ουκ ορθώς λέγοντες, αντιμαρτυρεί γάρ τή.30 αναισθησία και ψυχρότητι και βάρει και ωχρότητι το σώμα κατηγορούν της ψυχής έκλειψιν μεν όταν

ΕΠΑΙΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ. ΡΚ.

109

τελευτήση, μετάστασιν δε όταν καθεύδη, και τούτό έστι το την ήδονήν ποιούν, απόλυσις και ανάπαυ λα της ψυχής, ώσπερ άχθος κατατιθεμένης και πά λιν αναλαμβανούσης και υποδυομένης, φεύγειν γάρ 5 έoικε κομιδή το σώμα θνήσκουσα, δραπετεύειν δε

καταδαρθάνουσα, διό θνήσκουσι μεν ένιοι μετά πό νων, καθεύδουσι δε μετά ήδονής άπαντες, όπου μεν γαρ απορρήγνυται παντάπασιν ο δεσμός, όπου δ' ενδίδωσι και χαλάται και γίγνεται μαλακώτερος, οίον 10αμμάτων αφιεμένων των αισθήσεων παραλυομένων και προϊεμένων των περί το σώμα της ψυχής έντασιν.

Είτα πώς, είπεν ο Πατροκλέας, ου δυσφορούμεν ουδε αλγούμεν εγρηγορότες; Πώς δέ, έφη ο Τίμων, κειρομένων μεν αισθάνεται κουφότητος ή κεφαλή και 15 ραστώνης, κομώντων δε βαρύτητος αίσθησιν ου πάνυ παρείχεν, και λυθέντες μεν εκ δεσμών ήδον ται, δεδεμένοι δε ουκ αλγούσι και φώς επεισενε

χθένεξαίφνης συμποσίω θόρυβον και κρότον υφ' ηδο νής εποίησε, πρότερον δε το αλαμπές έδόκει μή ενο

20χλείν μηδε λυπείν την όψιν, εν γάρ αίτιον ώ φίλε τούτων απάντων, ότι το παρά φύσιν το κατά μικρόν σύνηθες και σύντροφον επoίει την αίσθησιν, ώστε μή πάνυ δυσχεραίνειν πάσχουσαν, απαλλαγείσης δε και μεταβαλούσης εις τήν φύσιν φαίνεται [γάρ] ευ

25 θύς τώ οικείω το αλλότριον και τώ ήδομένω το λυ πούν ότι παρήν και βαρύνον. ούτω δή και την ψυχήν τή πρός τά θνητά πάθη και μέρη και όργανα κοινω νία το παρά φύσιν και αλλότριον ου πάνυ δοκεί πιέ ζειν υπό μακράς συνηθείας αισθάνεται δε ραστώνης 30 και κουφότητος μεθ' ηδονής αφιεμένη τών διά του σώματος ενεργειών εκείναις γάρ ενοχλείται, και περί εκείνας εκπονείται, και απ' εκείνων σχολής δεί

110

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

ται και αναπαύσεως ά δε αυτή καθ' αυτήν ενεργεί κατά φύσιν, το σκοπείν αεί τι και λογίζεσθαι και μνημονεύειν και θεωρείν, προς ταύτα άτρυτός έστι και ακόρεστος και γάρ ο κόρος κόπος εν ήδοναΐς έoικεν είναι, τώ μετά σώματός τι την ψυχήν πάσχειν. 5 επει πρός γε τάς αυτής ήδονας ουκ απαγορεύει, συμ πεπλεγμένη δέ, ώσπερ είρηται, τώ σώματι ταυτά τώ Οδυσσεί πέπoνθεν, ως γάρ εκείνος τώ έρινεό προσ φύς είχετο, και περιέπτυσσεν ου ποθών ουδε αγα πών εκείνον, αλλά δεδιώς υποκειμένην την χάρυ- 10 βδιν ούτως έοικεν η ψυχή έχεσθαι και περιπεπλέχθαι [τώ σώματι ] δι' εύνοιαν ουδεμίαν αυτού και χάριν, αλλ' ορρωδούσα του θανάτου την αδηλότητα."κρύψαν τες γάρ έχουσι θεοί βίον ανθρώπoισι" κατά τον σο φόν Ησίοδον, ου σαρκίνοις τισί δεσμούς προς το σώ- 15 μα την ψυχήν κατατείναντες, αλλ' ένα δεσμόν αυτή και μίαν φυλακήν μηχανησάμενοι και περιβαλόντες, την άδηλότητα και απιστίαν τών μετά την τελευτήν, επει τήν γε πεισθείσαν όσα ανθρώπους περιμένει τελευτήσαντας, καθ' Ηράκλειτον, ουδέν αν κατάσχοι. 20 29 Πλάτωνος εκ της Σωκρατικής απολο γίας (p. 40 c).

Δυοίν γάρ θάτερόν εστι το τεθνάναι ή γαρ οίον μηδεν είναι μηδε αίσθησιν μηδεμίαν μηδενός έχειν τον τεθνεώτα, ή κατά τα λεγόμενα μεταβολή τις τυγ-25 χάνει ούσα και μετοίκησις τη ψυχή του τόπου εν θένδε εις άλλον τόπον, και είτε δή μηδεμία αίσθη σίς έστιν, αλλ' οίον ύπνος, επειδάν τις καθεύδων

μηδε όναρ μηδεν ορά, θαυμάσιον κέρδος αν είη ο θάνατος, εγώ γαρ οίμαι, είτι εκλεξάμενον δέοι ταύ-30

την την νύκτα, εν ή ούτω κατέδαρθεν ώστε μηδε

ΕΠΑΙΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ 2/

Λ)

ΡΚ. 1

111 /

όναρ ιδείν, και τάς άλλας νύκτας τε και ήμέρας [τάς]

του βίου του εαυτού αντιπαραθέντα ταύτη τη νυκτί, δέοι σκεψάμενον [ειπείν) πόσας άμεινον και ήδιον

ημέρας και νύκτας ταύτης της νυκτός βεβίωκεν εν 5 τω εαυτού βίω, oιμαι αν μή ότι ιδιώτην τινά αλλά τον μέγαν βασιλέα ευαριθμήτους αν ευρείν αυτόν ταύτας προς τας άλλας ημέρας και νύκτας, ει ουν τοιούτον ο θάνατός έστι, κέρδος έγωγε λέγω και γαρ ουδέν πλέον ο πάς χρόνος φαίνεται ούτω δή είναι 10 ή μία νύξ είτ' αύοίον αποδημήσαι έστιν ο θάνατος ενθένδε εις άλλον τόπον, και αληθή εστι τα λεγόμε να, ώς άρα εκεί εισιν άπαντες οι τεθνεώτες, τί μείζον αγαθόν τούτου είη, ώ άνδρες δικασταί, ει γάρ τις αφικόμενος εις άδου απαλλαγείς τούτων των φα "ν

γι

Αν

"ν

15 σκόντων δικαστών είναι, εύρήσει τους ώς αληθώς δικαστάς, oίπερ και λέγονται εκεί δικάζειν, Μίνως

τε και Ραδάμανθυς και Αιακός και Τριπτόλεμος και Α/

Ο/

«ν

σ'

Α'

άλλοι όσοι τών ημιθέων δίκαιοι εγένοντο εν τώ εαυ των βίω, άρα φαύλη άν είη ή αποδημία, ή αυ Ορφεί -

Α'

σ'

Υι

ην

ς 2

Α.

20 συγγενέσθαι και Μουσαίω και Ησιόδω και Ομήρω; 30 Τά τε γάρ άλλα ευδαιμονέστεροί εισιν οι εκεί των ενθάδε και ήδη τον λοιπόν χρόνον αθάνατοί εισιν, είπέρ γε τα λεγόμενα αληθή έστιν (ib. p. 41 c). Α"

Πλάτωνος εκ του Φαίδωνος (p. 84 d).

Βαβαί, ώ Σιμμία, ή που χαλεπώς αν τους άλλους ανθρώπους πείσαιμι, ώς oύ συμφοράν ηγούμαι την παρούσαν τύχην, ότε γε μηδ' υμάς δύναμαι πείθειν. αλλά φοβείσθε μή δυσκολώτερον (νύν] διάκειμαι ή εν τώ πρόσθεν βίω και ώς έoικε, των κύκνων δοκώ 30 φαυλότερος υμίν είναι την μαντικήν, οι επειδάν αίσθωνται ότι δεί αυτούς αποθανείν, άδοντες και εν

"ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

112

δή λ ή ίλ τω προσθεν χρονω, τοτε δη πλείστα και μαλιστα 2 Α'

Αν

ρ'

("/

Αν

Α'

άδoυσι, γεγηθότες ότι μέλλουσι παρά τον θεόν άπιέ ναι, ουπέρ εισι θεράποντες, οι δε άνθρωποι διά το 2'

Α'

ρ"

αυτών δέος του θανάτου και των κύκνων καταψεύ

δονται, και φασιν αυτούς θρηνούντας τον θάνατον 5 e

24»

Αν

3 κλ Μ

υπό λύπης εξάδειν, και ου λογίζονται ότι ουδέν όρ νεονάδει όταν πεινή ή ριγοί ή τινα άλλην λύπην λυπήται, ούτε αυτή [ή τε] αηδών και [ο] έποψ, όν δή φασιδιά λύπην θρηνούντα άδειν, αλλ' ούτε ταύτά μοι φαίνεται λυπούμενα άδειν ούτε οι κύκνοι άλλ' 10 άτε oίμαι του Απόλλωνος όντες μαντικοί τέ εισι και προειδότες τα εν άδου άγαθά άδoυσι, και τέρπονται εκείνην την ημέραν διαφερόντως ή εν τώ έμπροσθεν χρόνω, εγώ δε και αυτός ήγούμαι ομόδουλός τε είναι των κύκνων και ιερός του αυτού θεού, και ου χεί-15 ρον εκείνων την μαντικήν έχειν παρά του δεσπότου αυτού, ουδε δυσθυμότερον αυτών του βίου απαλ 3/

«ν

ρ/

αν

Α'

«ν 2

Αν

ρ.

("r

ήι

"ν

ν'

Γ.

ρ/

Α"

ν.

"η

«ν

"ν

Α'

*ν

Α'

Λ) Αν

λάττεσθαι.

Εν ταυτώ (p. 117 d). Και γάρ ακήκοα ότι εν ευφημία χρή τελευτάν 20 αλλ' ήσυχίαν τε άγετε και καρτερείτε.

33 Ηροδότου ιστορίας πέμπτης (4). Τραυσοι δε τα μεν άλλα πάντα κατά ταυτά τoίσιν άλλοισι Θρηξιν επιτελέoυσι, κατά δε τον γινόμενον σφίσι και απογινόμενον ποιεύσι τoιάδε τον μεν γι-25 νόμενον περιιζόμενοι οι προσήκοντες ολοφύρονται, όσα μιν δεί επείτ’ εγένετο αναπλήσαι, κακά ανη

γεόμενοι τα ανθρωπήια πάντα πάθεα τον δ' απογι νόμενον παίζοντές τε και ήδόμενοι γή κρύπτουσιν, επιλέγοντες όσων κακών εξαπαλλαχθείς εστίν εν πάση 30 ευδαιμονίη.

ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.

ΡΚΑ.

113

Πλάτωνος εκ τού Αξιόχου (p. 365 b).

Ότι το κοινόν δή τούτο και προς πάντων θρυ λούμενον, παρεπιδημία τίς εστιν ο βίος και δείτού - τον επιδόντας, μονονουχί παιανίζοντας εις το χρεών 5 απιέναι.

34 Ότι ο θάνατος ούτε προς τους ζώντάς εστιν ούτε

προς τους μετηλλαχότας. Πώς φής ώ Σώκρατες, Ότι περί μεν τους ζώντας ουκ έστιν, οι δε αποθα "

Α"

νόντες ούκ εισίν (ib. p. 369 b).

1ο ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΡΚΑ. 1

Σιμωνίδου.

Πολλός γάρ ημίνες το τεθνάναι χρόνος, ζώμεν δ' αριθμό παύρα και κακώς έτεα. Ευριπίδου Τρωάδων (628). Ου ταυτόν ώ παί τό βλέπειν το κατθανείν. το μεν γαρ ουδέν, τώ δ' ένεισιν ελπίδες, 2

Σοφοκλέους Ταντάλου. Χορός, Βιοτής μεν γαρ

χρόνος εστί βραχύς κρυφθείς δ' υπογής 20 κείται θνητός τον άπαντα χρόνον. 4

Αντι φάνους εκ Διπλασίων. Ουδείς πώποτε,

ώ δέσποτ', απέθαν' αποθανείν πρόθυμος ών' τους γλιχομένους δε ζην κατασπά του σκέλους 25 άκοντας ο Χάρων, επί το πορθμείον τ' άγει σιτιζομένους και πάντ' έχοντας αφθόνως. ο δε λιμός εστιν αθανασίας φάρμακον. 8ΤΟΒ, FLΟR, ΙV.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΤ :

114

Μενάνδρου Φιλαδέλφoις.

Ως ήδύ το ζην, ει μεθ’ ών κρίνη τις άν... 5" Τούτ' έστι το ζην, ουχ εαυτό ζήν μόνον. Μενάνδρου.

Ηδύ τ' αποθνήσκειν, ότωζην μή παρέσθ' ώς βού- 5 λεται.

Μενάνδρου Υποβολιμαίσυ,

Τούτον ευτυχέστατον λέγω, /

"ν

όστις θεωρήσας άλύπως, Παρμένων,

τα σεμνά ταύτ’ απήλθεν όθεν ήλθεν ταχύ,

τον ήλιον τον κοινόν άστρ' ύδωρ νέφη πύρ ταύτα, καν εκατόν έτη βιώς, αει ηι

και

" Θ

2 2 Α'

όψει παρόντα, κάν ενιαυτούς σφόδρ' όλίγους,

σεμνότερα τούτων έτερα δ' ουκ όψει ποτέ. 7" Πανήγυριν νόμισόν τιν' είναι τον χρόνον όν φημι τούτον, την επιδημίαν άνω 2

Α/

Ι5

Αν

όχλος άγορά κλέπται κυβείαι διατριβαί.

αν πρώτον απίης καταλύσεις, βελτίονα εφόδι' έχων απήλθες, εχθρός ουδενί , ο προσδιατρίβων δε κοπιάσας απώλεσε, κακώς τε γηρών ενδεής του γίγνεται,

ρεμβόμενος εχθρούς ηύρ', επεβουλεύθη πoθέν, 2

Α'

«ν

ούκ εύθανάτως άπήλθεν ελθών εις χρόνον.

Φιλήμονος,

Θανείν κράτιστόν εστιν ήν ζής αθλίως. Σοφοκλέους Πηλέως.

Το μή γάρ είναι κρείσσον ή το ζήν κακώς, Μενάνδρου.

10 ρ,

Α'

Οταν ή γέρων τις ενδεής τε τον βίον. . .

ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ. 2 ζΝ 2

σ'

ΡΚΑ.

«ν

115

Αν

ούδ’ αυτό θνήσκειν δεινόν, αλλ' εν τώ καλώς εκάτερον αυτών την διάγνωσιν φέρει. 11

[Μενάνδρου] Επίκληρος.

Ώσπερ των χορών 5 ου πάντες άδουσ', αλλ' άφωνοι δύο τινές ή τρείς παρεστήκασι πάντων έσχατοι εις τον αριθμόν, και τούθ' ομοίως πως έχει χώραν κατέχoυσι, ζώσι δ' οίς έστιν βίος. 12 Ευριπίδου Φοίνικος. 10

Καίτοι ποτ' είτιν' εισίδοιμ' ανά πτόλιν

τυφλόν πρoηγητήρος εξηρτημένον αδημονούντα συμφοραϊς ελοιδόρουν, ώς δειλός είη θάνατον εκποδών έχων, και νύν λόγοισι τους έμούς εναντίως

15 πέπτωχ' ο τλήμων, ώ φιλόζωοι βροτοί, οϊ την επιστείχουσαν ημέραν ιδείν ποθείτ' έχοντες μυρίων άχθος κακών.

ούτως έρως βροτούσιν έγκειται βίου. το ζήν γάρ ίσμεν, του θανείν δ' απειρία 20πάς τις φοβείται φώς λιπείν τόδ' ηλίου, 13

Απολλοδώρου Αδελφών. Απραγμόνως ζήν ήδύ μακάριος βίος και σεμνός, αν ή μεθ' ετέρων απραγμόνων εν θηρίοις δε καιώ πιθήκοις όνταβίου, δεί 25 είναι πίθηκον, ταλαιπώρου 14

Απολλοδώρου εκ Κιθαρωδού. Ου πανταχού Φρύξ ειμι του ζήν ήν ορώ κρείττον το μή ζην, χρήσομαι τώ κρείττονι. 15 30

Ευριπίδου Ερεχθέως, Εγώ δε τους καλώς τεθνηκότας 8*

Α' ι

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

11 6

ζήν φημί μάλλον τού βλέπειν τούς μή καλώς. 16

Αισχύλου Ιξίονος,

Βίου πονηρού θάνατος ευκλεέστερος. 17

Αισχύλου.

Ζωής πονηράς θάνατος ευπορώτερος, ν

Α'

ηι

το μή γενέσθαι δ' έστιν ή πεφυκέναι

κρείσσον κακώς πάσχοντα. 18

Αριστοφάνους Ταγ η νι στα ίς.

Και μην πόθεν Πλούτων γ' άν ωνομάζετο, ει μη τα βέλτιστ' έλαχεν, ενδέσοι φράσω,

όσω τα κάτω κρείττω στίν ών ο Ζευς έχει. όταν γάρ ιστάς, του ταλάντου το ρέπον κάτω βαδίζει, το δε κενόν προς τον Δία. 18"

Ου γαρ άν ποτε ούτως εστεφανωμένοι

προυκείμεθ', ουδ' αν βακκάρει κεχριμένοι ει μή καταβάντας ευθέως πίνειν έδει. διά ταύτα γάρ τοι και καλούνται μακάριοι. πάς γάρ λέγει τις " ο μακαρίτης οίχεται." " κατέδαρθεν ευδαίμων ότ’ ουκ ανιάσεται." και θύομέν γ' αυτoίσι τους εναγίσμασιν ώσπερ θεοίσι, και χοάς γε χεόμενοι 2

Α'

"ν

2 . . . .ν

αιτούμεθ' αύτους δεύρ’ άνείναι ταγαθά.

Μενάνδρου Επίκληρος. Τί δ' αν έχοι νεκρός

αγαθόν, όπου γ' οι ζώντες έχομεν ουδε έν;

Ευριπίδου Εκάβης (377). Θανών δ' αν είη μάλλον ευτυχέστερος ή ζών το γάρ ζην μή καλώς μέγας πόνος,

2Ο

ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.

ΡΚΑ. ι 117

Σοφοκλέους.

Όστις γαρ εν κακoίσιν ιμείρει βίου, ή δειλός έστιν ή δυσάλγητος φρένας. 22

Σοφοκλέους Αίαντι (473).

Αισχρόν γάρ άνδρα του μακρού χρήζειν βίου, κακoίσιν όστις μηδεν εξαλλάσσεται. τί γάρ παρ' ήμαρ ημέρα τέρπειν έχει, προσθείσα καναθεϊσα του γε κατθανείν, ουκ άν πριαίμην ουδενός λόγου βρoτόν, 10 όστις κεναίσιν ελπίσιν θερμαίνεται. αλλ' ή καλώς ζήν ή καλώς τεθνηκέναι τον ευγενή χρή, πάντ' ακήκοας λόγον. 23 Αισχύλος εν Όπλων κρίσει. Τί γάρ καλόν ζήν βίον ος λύπας φέρει; 15 24 Ευριπίδου Πειρίθου. Ουκ ούν το μή ζήν κρείσσόν έστ' ή ζήν κακώς,

25 Ευριπίδου, Τους ζώντας εύ δράν κατθανών δε πάς ανήρ γή και σκιά, το μηδέν εις ουδέν ρέπει. 2026

Διογένους,

Διογένης είπόντος τινός "χαλεπόν εστι το ζήν" cc

και

σ'

V -

αν

ούκ" είπεν" άλλά το κακώς ζήν.

Επι κτήτου. "Ρυχήν σώματος αναγκαιότερον ιάσθαι του γάρ

25 ζήν κακώς το τεθνάναι κρείσσον. 28

Πύρρωνος.

Πύρρων έλεγε μηδεν διαφέρειν ζήν ή τεθνάναι. καί τις έφη προς αυτόν"τί ούν σύ ουκ αποθνήσκεις; ο δε"ότι" είπεν "ουδεν διαφέρει.' (",

118

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Επικτήτου, Θαυμαστή ή φύσις και ώς φησίν ο Ξενοφών φι

λόζωος, το γούν σώμα το πάντων αηδέστατον και ρυπαρώτατον στέργομεν και θεραπεύομεν ει γάρ

έδει πέντε μόνον ημέραις θεραπεύσαι το του γείτονος 5 σώμα, ουκ αν υπεμείναμεν όρα γαρ οίόν εστιν έω θεν αναστάντα τρίβειν τους οδόντας τους αλλοτρίους, καίτι των αναγκαίων ποιήσαντα απονίζειν εκείνα τα

μέρη, τω όντι θαυμαστόν εστι φιλεϊν πράγμα ώ το σαύτα λειτουργούμεν καθ' εκάστην ημέραν, νάττω 10 τουτονι τον θύλακον, είτα κενώ. τί τούτου βαρύτε

ρον, αλλά θεώ δεί με υπηρετείν, διά τούτο μένω και ανέχομαι λούων το δύστηνον τούτο σωμάτιον, χορ τάζων, σκέπων ότε δε νεώτερος ήν, και άλλο τι προσέταττέ μοι, και όμως ήνειχάμην αυτού. διά τί 15 ούν ουκ ανέχεσθε, όταν ή δούσα ημίν φύσις το σώμα

αφαιρήται, φιλώ, φησίν, αυτό ουκ ούν ο νύν δή και αυτό τό φιλεινή φύσις σοι δέδωκεν, ή

έλεγαν,

δ' αύτή λέγει "άφες αυτό ήδη, και μηκέτι πράγμα 20 έχε." Α"

"ν

«ν

Τού α ύ τ ού.

Εάν νέος τελευτά τον βίον. . . . εγκαλεί τους θεούς ότι δέον αυτόν ήδη αναπεπαύσθαι πράγμα έχει, και 2 @V

σ'

(γ

Αν

«ν

ούδεν ήττον όταν προσίη ο θάνατος ζήν βούλεται και

πέμπει παρά τον ιατρόν και δείται αυτού μηδέν απο-25 λιπείν προθυμίας και επιμελείας, θαυμαστοί, έφη, ν/

Α'

Λ'

άνθρωποι μήτε ζήν θέλοντες μήτε άποθνήσκειν. 31 Πλάτωνος,

Τού πλείονος βίου, φαυλοτέρου δέ, τον ελάσσονα αμείνονα όντα πάντη πάντως προαιρετέον, 30 32

Τού αυτού.

ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ. ΡΚΑ.

119

Ουκ άμεινον ζήν τό μοχθηρό ανθρώπω κακώς άρ' αναγκάζεις ζην. 33

Πλάτωνος (Αpol. ult.). Αλλά γάρ ήδη ώρα απιέναι εμοί μεν αποθανου

5 μένω, υμίν δε βιωσομένοις οπότεροι δε ημών έρχον ται επί άμεινον πράγμα, άδηλον παντί πλήν ή τω θεώ. 34 Απολλώνιος Κορνη λιαν ώ. Βραχύς ο βίος ανθρώπω ευ πράττοντι, δυστυ χούντι δε μακρός, 1035 Ιούνκου εκ του περί γήρως,

"Ος δ' έoικεν αληθής είναι και αυ επίσης ωφελή σειν τε και διδάξειν τα όντα νεανίσκους τε και γέ

ροντας και την άλλην ηλικίαν, όδε μοι ειρήσεται. πάντα μεν όσα γίγνεται καθ' ήντινούν αιτίαν ανάγκη 15 λυθήναι το γάρ αίδιον και άφθαρτον μόνω το θείω προσήκει, το δε υπό τεχνίτου συστάν έκ τινος ύλης προσδέχεται φθοράν, οπότε και φυτοίς άπασι και λί θοις και σιδήρω μεταβολήν ίσμεν ξυμβαίνουσαν ομοίαν θανάτω δένδροις μεν και τους εξ αυτών ξύ 20 λοις σηπεδόνα, λίθοις δε διάλυσιν, σιδήρω δε ιόν.

φασί δε και τον κόσμον αυτόν, διότι εγένετο, κατά γνώμην μέντοι του ποιήσαντος θεού λελύσθαι ποτέ

εκ μέρους και αύθις λυθήσεσθαι εις τε πύρ και ύδωρ. ανθρώπω δε και τους άλλοις ζώοις ημέρoις τε και 25 αγρίοις έξιέναι του βίου πάσα ανάγκη, και σοί μεν ίσως, μάλλον δε άλλω τινι των αμυήτων φιλοσοφίας, δόξει το πράγμα χαλεπόν είναι διά τά προειρημένα, εύ δε ίσθι, εξεταζόμενον αιρετώτερον φανείται της περισπουδάστου ζωής, ενταύθα μεν γαρ ενοχλεί τους

30 ανθρώποις ου βραχύς πόνος, ουδε λύπη και ταλαιπω ρία ξύντομος αλλ' ουδε των προσηκόντων εις σώμα

120

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

τoς επιμέλειαν εύροια πάρεστιν, ουδε υγίεια συνε χής ουδε μήναι θαυμαζόμεναι παρά τισιν ήδοναι καθ' εαυτάς ειλικρινείς τε και ράδιαι γίγνονται, του μεν ανιώντος προκαταρχομένου και ώσπερ απογεν νώντος αυτάς, του δε οικείου βραχείαν και ολιγοχρό- 5 νιον έχοντος την τέρψιν πόλεμοι δε και μάχαι και

πράξεις επίπονοι μακρόν αν είη λέγειν οποιά έστιν, εί τις εθέλoι μαρτύρια ποιήσασθαι τα έργα επί τοις λόγοις ουδε γάρ επι θανάτοις οικείων και φίλων

οποία δρώσι πατέρες ή μητέρες, καιρός επιτήδειος ο 10 παρών εξηγήσασθαι αλλ' ουδε τάς επί τω πλουτείν μεταβολάς ουδε κινδύνους ούς υπομένουσιν εκά

στοτε διά γής και θαλάττης, επί πάσι γάρ ο δαίμων τέτακται μεταποιείν ταγαθά και διώκειν αντεισά γων αυτούς τάς συμφοράς, ο δε θάνατος άδηλον μεν 15 ει φύσιν έχει της αληθούς ζωής, του ζήν υπό τινων

αποτεθνηκέναι λεγομένου όσα μέντοι αγαθά παρέ χει δεξάμενος ημάς αδεώς τε και πιστώς, ακούετε. τά μεν γαρ ενοχλούντα ταις ψυχαίς σώματα, μυρίων όντα κακών αίτια, επιστάς διέλυσεν, αποδιδούς αυτά 20 τους στοιχείοις και προστιθείς άπερ εξ αυτών ώσπερ έδανείσατο τάς δε ψυχάς άγει επί τον αειδή τόπον, ένθα δικασταί τε και αψευδείς θεοί τών τε δικαίων

και των αδίκων κάθηνται κρίνοντες κατά μίαν τατ τομένας εις τον προεληλυθότα δήμoν αί τε απαλ-25 λαττόμεναι των δικαιωτηρίων τυχούσαι νίκης επί

πεδία ήλύσια και τάς εκείσε ευπαθείας εκπέμπονται, και εισί φίλαιτε και κοινωνοί δαιμόνων τε και ηρώων, ούς τέως ακοή παραλαμβάνουσαι εθαύμαζον, στρα τηγών τε και βασιλέων ουκ απολείπονται τάς δε χα-30

λεπάς και αδίκους μεταβολή καταλαμβάνει, και ουκ έτι άφικνούνται ες το φώς.

ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ. ΡΚΑ.

121

Πλάτωνος εκ του Γοργίου (492 e).

Αλλά μεν δή και ώς γε συ λέγεις, δεινός ο βίος. ου γάρ τοι θαυμάζοιμ' άν, ει Ευριπίδης αληθή εν τoίσδε λέγει λέγων,

τίς δ' οίδεν ει το ζήν μέν έστι κατθανείν,

το κατθανείν δε ζήν;

και ημείς δε τω όντι ίσως τέθναμεν ήδη γάρ του έγωγε και ήκουσα των σοφών, ώς νύν ημείς τέθνα

μεν, και το μεν σώμά εστιν ημίν σήμα, της δε ψυχής

10 τούτο, ενώ αι επιθυμίαι εισί, τυγχάνει ον οίον ανα πείθεσθαι και μεταπίπτειν άνω κάτω, και τούτο άρα τις μυθολογών κομψός ανήρ, ίσως Σικελικός τις ή Ιταλικός, παράγων τώ ονόματι, διά το πιθανόν τε και πιστικόν ωνόμασε πίθον, τους δε ανοήτους αμυ 15ήτους των δε ανοήτων τούτο της ψυχής, ού αι επι θυμίαι εισί, το ακόλαστον αυτού και ου στεγανόν, ώς τετρημένος είη πίθος, διά την απληστίαν απεικά

σας, τουναντίον δη ούτός σοι, ώ Καλλίκλεις, ενδεί κνυται, ώς των εν άδου το αειδές δή λέγων, ούτοι 20 αθλιώτατοι είεν οι αμύητοι, και φοροϊεν εις τον τε

τρημένον πίθον ύδωρ ετέρω τοιούτω τετρημένω κο σκίνω το δε κόσκινον άρα λέγει, ώς έφη ο πρός έμε λέγων, την ψυχήν είναι την δε ψυχήν κοσκίνω απεί κασε την των ανοήτων, ώς τετρημένην, άτε ού δυ 25 ναμένην στέγειν δι' απιστίαν τε και λήθην. 37

Ξενοφώντος εκ τής προς Σώτειραν επιστολής,

Εμοι δε δοκεί, ώ Σώτειρα, ούτε ο θάνατος αι σχρόν ούτε τι καλόν είναι όρος δε ζωής ουχείς πάν 30 των, ανισάριθμον ετών φέρων το μή όμοιον της γε νέσεως τή ισχύι ή αρρωστία, την δε πρόφασιν ποτέ

122

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

μεν αισχράν ούσαν εφέλκεσθαι θάνατον, όπου δε κα λήν και πρεπώδη. 38

Πλάτωνος εκ του Αξιόχου (p. 365 e).

Ότι της συγκρίσεως άπαξ διαλυθείσης και της ψυ χής εις τον οικείον ιδρυθείσης τόπον, το υπολειφθέν 5 σώμα γεώδες όν και άλογον ουκ έστιν ο άνθρωπος, ημείς γαρ εσμέν ψυχή, ζώον αθάνατον εν θνητώ κα θειργμένον φρουρίω το δε σκηνος τουτί προς κα κου περιήρμοσεν ή φύσις, ώ τα μεν ήδοντα αμυχιαία και πτηνά και πλείοσιν οδύναις ανακεκραμένα, τα δε 10 αλγεινά ακραιφνή και πολυχρόνια και των ήδόντων άμοιρα νόσους δε και φλεγμονάς των αισθητηρίων, έτι δε τάς εντός κακότητας, οις αναγκαστώς άτε πα

ρεσπαρμένη τους πόροις η ψυχή συναλγούσα τον ου ράνιον ποθεί και σύμφυλον αιθέρα και διψά της 15 εκεί διαίτης και χορείας οριγνωμένη ώστε η τού ζήν απαλλαγή κακού τινός εστιν εις αγαθόν μεταβολή. 39

Σωκράτους,

Εν τώ βίω καθάπερ εν θεάτρω άχρι τούτου δεί παραμένειν, άχρις ου την των έργων θέαν επιτερπή 20 είναι συμβαίνει. 40

Ηροδότου (VΙΙ, 46).

Ω βασιλεύ, ώς πολύ αλλήλων κεχωρισμένα εργά σαο νύν τε και ολίγω πρότερον μακαρίσας γάρ σε ωυτόν δακρύεις, ο δε είπεν Επήλθε γάρ με λογισά-25 μενον κατοικτείραι, ώς βραχύς είη ο πάς ανθρώπι νος βίος, ει τούτων γε εόντων τοσούτων, ουδείς ες εκατοστόν έτος περιέσται, ο δε αμείβετο λέγων Έτερα τούτου παρά την ζωήν πεπόνθαμεν οικτρό τερα εν γαρ ούτω βραχεί βίω ουδείς ούτως άνθρω-30

ΠΕΡΙ ΠΕΝΘΟΥΣ.

123

ΡΚΒ. -

πος εών ευδαίμων πέφυκεν, ούτε τσύτων ούτε των

άλλων, τό ου παραστήσεται πολλάκις και ουχί άπαξ τεθνάναι μάλλον βούλεσθαι ή ζήν αί τε γάρ συμφο ραι προσπίπτουσαι και αινούσοι συνταράσσουσαι και

5 βραχύνεόντα μακρόν δοκείν είναι ποιεύσι τον βίον. ούτω ο μεν θάνατος μοχθηρής εούσης της ζωής κα ταφυγή αίρετωτάτη τώ ανθρώπω γέγονεν, ο δε θεός

γλυκύν γεύσας τον αιώνα φθονερός εν αυτώ ευρί σκεται εών.

ΠΕΡΙ ΠΕΝΘΟΥΣ.

ΡΚΒ.

Βακχυλίδου ύμνων.

Αιαί τέκος αμέτερον, μείζον ή πενθείν εφάνη κακόν, αφθέγκτοισιν ίσον.

152 3

Αισχύλου Ηρακλειδών, Ου γάρ τι μείζον άλλο τούδε πείσομαι. Σόλωνος,

Μηδέ μοι άκλαυστος θάνατος μόλοι, αλλά φίλοισι καλλείποιμι θανών άλγεα και στοναχάς,

Ευριπίδου Τρ ω άδων (604). Ως ήδύ δάκρυα τους κακώς πεπονθόσι, θρήνων τ' οδυρμοί μούσά θ' ή λύπας έχει.

20 4

Ομήρου Οδυσσείας (δ' 197). Τούτό νυ και γέρας οίον οιζυροίσι βροτούσι,

25 κείρασθαί τε κόμην βαλέειν τ' από δάκρυ παρειών. 6

Τού αυτού Ιλιάδος (ψ' 9).

Πάτροκλον κλαίωμεν ο γάρ γέρας εστί θανόντων,

124

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Ευριπίδου Αρχελάου. Έστι (τι) και παρά δάκρυσι κείμενον

ήδύβροτούς, όταν άνδρα φίλον στενάχη τις εν οίκω. 8

Ευριπίδου Ο ι ν ό μ αος.

Αλλ' έστι γάρ δή καν κακοίσιν ηδονή θνητούς, οδυρμοί δακρύων τ' επιρροαί,

αλγηδόνας δε ταύτα κουφίζει φρενών

και καρδίας έλυσε τους άγαν πόνους, Ευριπίδου Φρίξω. Και γάρ πέφυκε τούτ' εν ανθρώπου φύσει, ήν και δίκη θνήσκη τις, ουχ ήσσον ποθεί 9

ΙΟ

πάς τις δακρύειν τους προσήκοντας φίλους, 10

Σοφοκλέους Τεύκρου.

Ως άρ', ώ τέκνον, κενήν ετερπόμην σου τέρψιν εύλογουμένου

ώς ζώντος ή δ' άρ' εν σκότω λαθούσά με έσαιν' ερινύς ήδοναίς έψευσμένον, 11

Σοφοκλέους,

Θανόντι κείνω συνθανείν έρως μ' έχει. Ήξεις, επείγου μηδέν, εις το μόρσιμον, 12

Φιλήμονος,

Τί δή ποιείς πλέον, ουδέν ή λύπη δ' έχει ώσπερ το δένδρον τούτο καρπόν το δάκρυον. 13

Δημοσθένους εξ επιστολών (p. 1485).

Αλλ' έχει τινά τους αδικουμένoις ραστώνην το λέ- 25 γειν ά πάσχουσιν, ώσπερ τους αλγούσι το στένειν. 14

Σόλωνος.

Σόλων αποβαλών υιόν έκλαιεν ειπόντος δέ τινος

ΠΕΡΙ ΤΑΦΗΣ ΡΚΓ. ν

ψ.

125 Α

Αν

("(

κ.

προς αυτόν ώς ουδέν προύργου ποιεί κλαίων "δι αυτό γάρ τοι τούτο" έφη "κλαίω." ν

Α"

κιν

15 Οβρίμου υπέρ Πρωτογόνου. Έστι δε ανθρώποις και θρήνων χάρις, και ταύτην 5 έδωκεν ημίν παραμυθίαν ή φύσις εν ταις τύχαις. 16

Πλάτωνος νόμ ω ν ιβ' (p. 959 e).

Δακρύειν μεν τον τετελευτηκότα επιτάττειν ή μή άμορφον, θρηνείν δε και έξω της οικίας φωνήν εξαγ γέλλειν απαγορεύειν, και τον νεκρόν εις το φανερόν

10 προάγειν των οδών κωλύειν, και εν ταις οδούς πο ρευόμενον φθέγγεσθαι και πρό ημέρας έξω της πό λεως είναι, ΠΕΡΙ ΤΑΦΗΣ.

1 15

ΡΚΓ.

Ευριπίδου Πολυίδω.

Ανθρώπων δε μαίνονται φρένες, δαπάνας όταν θανούσι πέμπωσιν κενάς. 2

Μενάνδρου Περινθίας.

Ου πώποτ' εζήλωσα πολυτελή νεκρόν, εις τον ίσον όγκοντό σφόδρ' έρχετ' ευτελεί. 20 3

Μοσχίωνος (Εurip. Suppl. 533).

Εάσατ'ήδηγή καλυφθήναι νεκρούς όθεν δ' έκαστον εις το σώμ' αφίκετο, ενταύθ’ απελθείν, πνεύμα μεν προς αιθέρα, το σώμα δ' εις γην, ούτι γάρ κεκτήμεθα 25 ημέτερον αυτό πλήν ενοικήσαι βίον, κάπειτα την θρέψασαν αυτό δεί λαβείν. 4 Ευριπίδου Ανδρομέδας, Το ζήν αφέντες το κατά γήν τιμώσί σου.

Κενόν γ' όταν γάρ ζή τις, ευτυχεί, Κρέων.

126

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Λά ωνος εκ Διαθηκών,

Τών γάρ μετ' εμαυτόν εικόνων και μνημάτων αει καταφρονών ζών έχειν τιβούλομαι.

Ομήρου Οδυσσείας (α' 291). Σημά τε οι χεύσαι και επί κτέρεα κτερείξαι.

Τού αυτού Ιλιάδος (π' 674).

Όφρά ε ταρχύσωσι κασίγνητοί τε έται τε τύμβω τε στήλη τε το γάρ γέρας εστί θανόντων. 8

Τού αυτού (τ' 228).

Αλλά χρή τον μεν καταθάπτεινός κε θάνησι,

νηλέα θυμόν έχοντας, επ' ήματι δακρύσαντας, 9 10

Θουκυδίδου (ΙΙ, 43). Ανδρών γάρ επιφανών πάσα γη τάφος. Εκ τής Αιλιανού συμμίκ του ιστορίας.

Ο Σωκράτης, έπει το κώνειον έμελλε πίεσθαι, 15 των αμφί τον Κρίτωνα ερομένων αυτόν τίνα τρόπον ταφήναι θέλει "όπως αν υμίν" απεκρίνατο "ή ρά στον."

11 Διογένους, Έλεγεν ο Διογένης, ότι αν μεν κύνες αυτόν σπα-20 ράξωσιν, Υρκανία έσται ή ταφή, αν δε γύπες, απτέων ται, αν δε μηδεις προσέλθη, ο χρόνος καλλίω την διά των πολυτελεστάτων, ηλίου και όμβρου. 12

Εκ τής Νικολάου εθ ώ ν συναγωγής, Κίοι τους αποθανόντας κατακαύσαντες και όστο-25

λογήσαντες εν όλμω τα οστά καταπτίσσουσιν, είτα ενθέντες εις πλοίον και κόσκινον λαβόντες αναπλέ

ουσιν εις πέλαγος και προς τον άνεμον εξοδιάζου σιν, άχρις αν πάντα εκφυσηθή και αφανή γένηται.

ΠΕΡΙ ΤΑΦΗΣ. ΡΚΙΓ.

127

Ταύροι Σκυθικόν έθνος τους βασιλεύσι τους ευ νουστάτους των φίλων συγκαταθάπτουσιν, ο δε

βασιλεύς αποθανόντος φίλου ή μέρος ή το όλον απο 5

τέμνει ωτίον προς την αξίαν του τελευτήσαντος, Σινδοί τοσούτους ιχθύς επί τούς τάφους επιβάλ

λουσιν, όσους πολεμίους ο θαπτόμενος απεκτο

νώς ή. Κόλχοί τους τελευτήσαντας ου θάπτουσιν, αλλά κρημνώσιν από δένδρων,

Φρύγες oυ κατορύττουσι τους ιερείς τελευτήσαν τας, αλλ' επί λίθους δεκαπήχεας τιθέασιν ορθούς.

Πάνηβοι Λίβυες, όταν αυτοίς βασιλεύς αποθάνη, το μεν σώμα κατορύττουσι, την δε κεφαλήν αποκό

ψαντες και χρυσώσαντες ανατιθέασιν εν ιερώ. Ινδοί συγκατακαίουσιν, όταν τελευτήσωσι, των γυναικών την προσφιλεστάτην, αυτών δε εκείνων αγών μέγιστος γίγνεται, σπουδαζόντων νικήσαι εκά στην τών φίλων.

Το αυτό και Ηρόδοτος εν πέμπτη ιστοριών παρά 20 Σκυθών των ύπερθεν Κρηστωναίων γίγνεσθαι λέγει. 13

Ηροδότου ιστορίας τρίτης (16). Πέρσαι και Αιγύπτιοι ουχ όσιον ηγούνται τους

νεκρούς καίειν Πέρσαι γάρ θεόν νομίζουσιν είναι

το πύρ, διό ουδε δίκαιον είναι λέγουσι θεώ νέμειν 25 νεκρόν ανθρώπου Αιγυπτίοισι δε νενόμισται το πύρ θηρίον είναι έμψυχον, πάντα δε αυτό κατεσθί

ειν, τάπερ αν λάβη, πλησθεν δε αυτό της βορής συν

αποθνήσκειν το κατεσθιομένω ουκ ούν θηρίοισι ουδαμώς σφιν νόμος εστί τον νέκυν διδόναι και διά

30 ταύτα ταριχεύουσιν, μή κείμενος υπό ευλέων κατα βρωθή.

128

ΠΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Πλάτωνος ν ό μ ω ν δ' (p. 719 d).

Ούσης γάρ ταφής της μεν υπερβεβλημένης της δε ελλειπούσης της δε μετρίας, την μίαν ελόμενος σύ

την μέσην ταύτην προστάττεις και επήνεσας απλώς, εγώ δέ, ει μεν γυνή μoι διαφέρουσα είη πλούτο και 5 θάπτειν αυτήν διακελεύοιτο εν τώ ποιήματι, τον υπερβάλλοντα αν τάφον επαινοίην φειδωλός δ' αυ τις και πένης ανήρ τον καταδεά μέτρον δε ουσίας

κεκτημένος και μέτριος αυτός ών τον αυτόν αν επαινέσοι.

ΙΟ

Ξενοφώντος εν τώ η' (7,25) περί τής Κύ ρου παιδείας.

Το δ' εμόν σώμα ώ παίδες, όταν τελευτήσω, μήτε εν χρυσώ θήτε μήτε εν αργυρό μήτε εν άλλω μηδενί, αλλ' ώς τάχιστα τη γη απόδοτε τί γάρ τούτου μα-15 καριώτερον ή το γή μιχθήναι, ή πάντα μεν τά καλά, πάντα δε ταγαθά φύει τε και τρέφει, εγώ δε και άλλως φιλάνθρωπος εγενόμην και νυν ήδέως άν μοι

δοκώ κοινωνήσαι του ευεργετούντος ανθρώπους, ΠΑΡΗΓΟΡΙΚΑ.

ΡΚΔ.

Ομήρου Ιλιάδος ω' (549). "Ισχεο, μηδ' αλίαστον οδύρεο σόν κατά θυμόν.

ου γάρ τι πρήξεις ακαχήμενος υίέος αινώς, ουδέμιν ανστήσεις, πριν και κακόν άλλο πάθησθα. 2

Τού αυτού Ιλιάδος τ' (225).

Γαστέρι δ' ού πως έστι νέκυν πενθήσαι Αχαιούς, \

Ομήρου (ΙΙ. ω' 46).

Μέλλει μέν που τίς και φίλτερον άλλον ολέσσαι,

129

ΠΑΡΗΓΟΡΙΚΑ. ΡΚΔ.

ήε κασίγνητον ομογάστριον ήε και υιόν. αλλ' ήτοι κλαύσας και οδυρόμενος μεθέηκε, τλητον γάρ μοίραι θυμόν θέσαν ανθρώπoισι. 2

Α'

Α"

Α'

[Ομήρου Ιλ. ω' 602.] Και γάρ τ' ήύκομος Νιόβη εμνήσατο σίτου, τή περ δώδεκα παίδες ενί μεγάροισιν όλοντο, εξ μεν θυγατέρες εξ δ' υιέες ήβώωντες, 5

Σιμωνίδου.

Του μεν θανόντος ουκ άν ενθυμοίμεθα, 10 εί τι φρονούμεν, πλείον ήμέρης μιής. 6

Μενάνδρου.

Επί τούτ' εγένοντο πάντες, ενθάδ' ήξομεν... Ανθρωπίνως δεί τάς τύχας φέρειν, ξένε.

Τα κοινά κοινώς χρήδείφέρειν συμπτώματα. 15 7

Ευριπίδου Ινούς, Γίγνωσκετανθρώπεια μηδ' υπερμέτρω άλγει κακούς γάρ ου συ πρόσκεισαι μόνη, 8 Ευριπίδου Πρωτεσίλαος. -

Πέπoνθεν οια και σε και πάντας μένει. 209

Θεόγνιδος (1029).

Τόλμα, θυμέ, κακoίσιν όμως άτλητα πεπονθώς δειλών τοι κραδίη γίγνεται οξυτέρη,

μηδε σύγ' απρήκτοισιν επ' έργμασιν άλγος αέξων έχθει, μηδ' άχθου, μηδε φίλους ανία, 25 μηδ' εχθρούς εύφραινε θεών δ' ειμαρμένα δώρα ουκ αν ρηιδίως θνητός ανήρ προφύγοι, 10

Φιλητά παιγνίων.

Εκ θυμού κλαύσαί με τα μέτρια, και τι προσηνες ειπείν, μεμνήσθαί τ' ουκ έτ' εόντος όμως, SΤΟΒ, ΕΙ,ΟΕ, ΙV.

130

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟ ΒΑΙΟΥ

11 Φιλητά επιγραμμάτων, Ου κλαίω ξείνων σε φιλαίτατε πολλά γαρ έγνως

καλά κακών δ’ αυσοι μοίραν ένειμε θεός. 12

Ευφορίωνος. -

Α'

Λ'

Τώ και μέτρια μέν τις επιφθιμένω άκάχοιτο, /

μέτρια και κλαύσειεν έπει και πάμπανάδακρυν μοίραι επημήναντο. 13 Όμηρος Οδυσσείας δ' (103). Αιψηρός δε κόρος κρυερoίo γόοιο. 14 ('Ιλιάδος ω' 525].

ΙΟ

"Ως γάρ επεκλώσαντο θεοί δειλοίσι βροτούσι ζώειν αχνυμένους, αυτοί δέ τ' ακηδέες εισίν. 15

Στησιχόρου.

Ατελέστατα γάρ και αμήχανα τους θανόντας κλαί 15

8ίΊν.

Ευριπίδου Μελανίππης.

Τί τους θανόντας ουκ εάς τεθνηκέναι, και τακχυθέντα συλλέγεις αλγήματα, 17

Σοφοκλέους εκ Σκυρίων.

Αλλ' ει μεν ήν κλαίουσινιάσθαι κακά και τον θανόντα δακρύοις ανιστάναι, ο χρυσός ήσσον κτήμα του κλαίειν αν ήν. νύν δ', ώ γεραιέ, ταύτ' ανηνύτως έχει, τον εν τάφω κρυφθέντα προς το φώς άγειν. καμοί γάρ αν πατήρ γε δακρύων χάριν ανήκτ' αν εις φώς. 18

Φιλήμονος Σαρδίου.

Ει τα δάκρυ' ημίν των κακών ήν φάρμακον, αεί θ' ο κλαύσας του πονείν επαύετο, ήλλαττόμεσθ' αν δάκρυα δόντες χρυσίον.

ΠΑΡΗΓΟΡΙΚΑ,

ΡΚΔ.

131

Τιμ ο κλέους.

Ω τάν άκουσον, ήν τι σοι δοκώ λέγειν άνθρωπός εστι ζώον επίπονον φύσει, και πολλά λυπήρ' ο βίος εν εαυτώ φέρει. 5 παραψυχάς ούν φροντίδων ανεύρετο ταύτας ο γάρ νους των ιδίων λήθην λαβών πρός αλλοτρίω τε ψυχαγωγηθείς πάθει, μεθ' ηδονής απήλθε παιδευθείς θ' άμα. τους γάρ τραγωδούς πρώτον, ει βούλει, σκόπει 10 ώς ώφελούσι πάντας, ών μεν γαρ πένης, πτωχότερον αυτού καταμαθών τον Τήλεφον γενόμενον, ούτω την πενίαν ράον φέρει. ο νοσών τι μανικόν, Αλκμέων' εσκέψατο. οφθαλμιά τις, εισί Φινείδαι τυφλοί, 15 τέθνηκέ τω παις, η Νιόβη κεκούφικεν. χωλός τίς εστι, τον Φιλοκτήτην ορά. γέρων τις ατυχεί, κατέμαθεν τον Οινέα. άπαντα γάρ τα μείζον ή πέπoνθέτις ατυχήματ’ άλλοις γεγονότ’ εννοούμενος, 20 τάς αυτός αυτού συμφοράς ήττον στένει. 20 21

Ευριπίδου Αλεξάνδρου, Παλαιά καινούς δακρύοις ουχρή στένειν. Φιλιππίδου.

Ο κοινός ιατρός σε θεραπεύσει χρόνος, 25 22

Μενάνδρου. Πάντων ιατρός των αναγκαίων κακών

χρόνος εστίν, ούτος και σε νύν ιάσεται. 23 Ομήρου (ΙΙ. ω' 128). Τέκνον εμόν, τέο μέχρις οδυρόμενος και αχεύων 30 σην έδεαι κραδίην, ν

132

24 25

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Πυθαγόρου. Φείδεο της ζωής, μή μιν καταθυμoβoρήσης. Δ ι φίλου.

Λύπης δε πάσης γίγνετ’ ιατρός χρόνος, 26

Φιλ ητά Δήμητρος.

Αλλ' ότ’ επί χρόνος έλθη, ός εκ Διός άλγεα πέσσειν έλλαχε και πενθέων φάρμακα μούνος έχει. 26" Φιλητά Δήμητρος. Και γάρ τις μελέoιο κορεσσάμενος κλαυθμοίο

κήδεα δειλαίων είλεν από πραπίδων, 27

ΙΟ

Αντιφάνους εξ Αφροδισίου. Πενθείν δε μετρίως τούς προσήκοντας φίλους.

ου γάρ τεθνάσιν, αλλά την αυτήν οδόν, ήν πάσιν ελθείν έστ' αναγκαίως έχον, προεληλύθασιν είτα χημεις ύστερον εις ταυτό καταγωγείον αυτούς ήξομεν, κοινή τον άλλον συνδιατρίψοντες χρόνον. 28 Ευριπίδου Ανδρομάχης (1271). Παύσαι δε λύπης τών τεθνηκότων ύπερ. πάσιν γάρ ανθρώποισινήδε προς θεών

ψήφος κέκρανται, κατθανείν τ' οφείλεται, 29 Ευριπίδου Τημενίδαις.

Τοις πάσιν ανθρώπoισι κατθανείν μένει. κοινόν δ' έχοντες αυτό κοινά πάσχομεν πάντες το γάρ χρεών μείζον ή το μή χρεών. 30 Αρχιλόχου. Κήδεα μεν στoνόεντα Περίκλεες, ουδέ τις αστών μεμφόμενος θαλίης τέρψεται ουδε πότοις, τοίους γάρ κατά κύμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης έκλυσεν, οιδαλέους δ' αμφ' οδύνης έχομεν

ΠΑΡΗΓΟΡΙΚΑ.

ΡΚΔ.

133

πνεύμονας αλλά θεοί γάρ ανηκέστοισι κακoίσιν, ώ φίλ', επικρατερήντλημοσύνην έθεσαν φάρμακον άλλοτε δ' άλλος έχει τόδε νύν μένες ήμέας

ετράπεθ', αίματόεν δ' έλκος αναστένομεν. εξαύτις δ' ετέρους επαμείψεται αλλά τάχιστα τλήτε γυναικείον πένθος απωσάμενοι. 31

Πολυαίν ου.

Επί τούς αποθνήσκουσι μή λυπού, αναγκαίον γάρ, 10 αλλ' επί τοις αισχρώς τελευτώσιν. 32 Αμάσιος, Αμασις πρός τινα τον υιόν αποβαλόντα είπεν "ει Α

ότε μηδέπω ήν ουκ έλύπου, μηδε νύν λυπηθής, ότε ουκ έτ' εστίν."

15 33

Δί ω ν ο ς εκ του Χαριδήμου (p. 348 Εmp.).

Τα μεν καθ' ημάς ούτω γέγονεν, ώς έδοξε τω θεώ. χρή δε μή γιγνομένων χαλεπόν ηγείσθαι μηδε δυσ χερώς φέρειν, ώσπερ εν δεινοίς ούσι παραινoύσι δε άλλοι τε σοφοί και ουχ ήκιστα Όμηρος λέγων μηδαμή 20 απόβλητα είναι ανθρώποις θεών δώρα, καλώς ονο μάζων τα δώρα τα έργα των θεών, ώς άπαντα αγαθά όντα και επ' αγαθώ γιγνόμενα, 34

Θεοκρίτου,

Θεόκριτος εν περιδείπνο του πενθούντος λαιμάρ 25 γως εσθίοντος "θάρρει βέλτιστε" είπεν "ου σοί μόνω ταύτα γέγονεν." 35

Απολλώνιος Νουμ ηνίω.

Ου θρηνητέoν οίων φίλων εστερήθημεν, αλλά μνη μονευτέον ότι μετά των φίλων την καλλίστην βιοτήν 30 έβιοτεύσαμεν.

134

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ"

Υπερίδου. Χαλεπόν μεν ίσως εστι τους εν τοις τοιούτοις όν τας πάθεσι παραμυθείσθαι. τα γάρ πένθη ούτε λόγω ούτε νόμω κοιμίζεται, αλλ' ή φύσις εκάστου και φι λία προς τον τελευτήσαντα τον ορισμόν έχει τού λυ- 5 πείσθαι. όμως δε χρή θαρρείν και της λύπης παραι

ρείν εις το ενδεχόμενον και μεμνήσθαι μή μόνον του θανάτου των τετελευτηκότων, αλλά και της αρετής ής καταλελοίπασιν, ου γαρ θρήνων άξια πεπόνθασιν, αλλ' επαίνων μεγάλων πεποιήκασιν, ει δε γήρως ιο

θνητού μή μετέσχον, αλλ' ευδοξίαν άγήρατον ειλή φασιν ευδαίμονές τε γεγόνασι κατά πάντα, όσοι μεν γαρ αυτών άπαιδες τετελευτήκασιν, οι παρά των Ελ λήνων έπαινοι παίδες αυτών αθάνατοι έσονται όσοι δε παίδας καταλελοίπασιν, ή της πατρίδος εύνοια 15 επίτροπος αυτούς των παίδων καταστήσεται προς δε τούτοις, ει μέν έστι το αποθανείν όμοιον τώ μή γε νέσθαι, απηλλαγμένοι εισί νόσων και λύπης και των

άλλων των προσπιπτόντων εις τον ανθρώπινον βίον ει δ' έστιν αίσθησις εν άδου και επιμέλεια παρά τού 2ο δαιμονίου, ώσπερ υπολαμβάνομεν, εικός τους ταϊς τιμαϊς των θεών καταλυομέναις βοηθήσαντας πλεί

στης κηδεμονίας υπό του δαιμονίου τυγχάνειν. 37' Απολλώνιος Θεαιτήτω. Το λυπούμενον αλλοτρίοις κακούς παραμυθού.

Ευσεβίου. Ανιηρού τευ προσπεσόντος έπειτα χαλεπαίνειν τoίσι θεοίσι, μέζον κακόν έστι ζητέειν. 39

Ευσεβίου.

Ανιηρού τευ προσπεσόντος, είτι του παρεστεώτος 30

ΠΑΡΗΓΟΡΙΚΑ.

ΡΚΔ.

135

έστι ευρέειν μέζον, επιλέγεο, και ευρών, ότι μή εκείνο αλλά το μείον έχεις, ασπάζεο. ρ

Διονυσίου Αλικαρνα σέως.

Τους δε ανθισταμένοις και μή καταπίπτουσι κου

5 φότερα γίγνεται τα κακά. 41

Σωκράτους,

Πεττεία τινι έoικεν ο βίος, και δεί ώσπερ ψήφόν τινα τίθεσθαι το συμβαίνον ου γαρ έστιν άνωθεν βα λείν ουδε ανα θέσθαι την ψήφον. 1042

Ξενοφώντος εκ τής προς Σώτειραν επι

στολής.

Αλλ' ούτε επιθανάτω προσήκει τοσούτον πέν θος ευρέσθαι, επισταμένην ότι οδού ανθρωπίνης χρή νομίζειν αρχήν μεν γένεσιν τέλος δε θάνατον απέ 15 θανε δέ, όπερ αν και ο μή θέλων έπαθε το δε καλώς εκόντος τε έργον και άχρή παιδευθέντος, μακάριος ούν δή Γρύλλος και όστις ου το μήκιστον ελόμενος του βίου, το δε μετά αρετής, και ει βραχύν οι έδωκεν αιώνα ο θεός.

2043 Α Πλάτωνος ι" πολιτείας (p. 603 e). δ' ε εκ του 2 δ 3'

Μ'

Αν

νηρ, ην ο έγω, έπιεικης, τοιασδε τυχης μετα τ

σχών, υιόν απολέσας ή τι άλλο ών περί πλείστου

ποιείται, ελέγομέν που και τότε, ότι ράστα oίσει τών άλλων. Πάνυ γε. Νύν δε τόδε επισκεψώμεθα, πό

25 τερον ουδέν αχθέσεται, ή τούτο μεν αδύνατον, με Α'

("ν

«ν

τριάσει δέ πως προς λύπην. Ούτω μάλλον, έφη, τό γε αληθές. Το δε νύν μοι περί αυτού ειπέ, πότερον 2

Α'

"ν

Αν

αυτόν μάλλον οίει τη λύπη μάχεσθαί τε και αντιτεί νειν, όταν οράται υπό των ομοίων, ή όταν ενερη 30μία μόνος αυτός καθ' αυτόν γίγνηται; Πολύ που,

136

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

έφη, διοίσει, όταν οράται. Μονωθείς δέ γε, οίμαι, πολλά μεν τολμήσει φθέγξασθαι, ά εί τις αυτού 2

Α'

Cη

"),

ακούοι, αισχύνοιτ’ άν πολλά δε πoιήσει, ά ουκ άν

δέξαιτό τινα ιδείν δρώντα. Ούτως έχει, έφη. Ουκ ούν το μεν αντιτείνειν διακελευόμενον, λόγος και 5 "

Α"

ρ/

ν.

Α'

νόμος εστί το δ' έλκον επί τάς λύπας, αυτό το πά

θος; Αληθή. Εναντίας δε δή αγωγής γιγνομένης εν τω ανθρώπω περί το αυτο, άμα δύο έφαμεν δή αναγ: κιν

Ο/

Α'

καίον είναι. Πώς δ' ού; Ουκ ουν το μεν ετερον τω

νόμω έτοιμον πείθεσθαι, ή ο νόμος εξηγείται; Πώς; 1ο Λέγει που ο νόμος, ότι κάλλιστον ότι μάλιστα ήσυ χίαν άγειν εν ταις ξυμφοραίς και μή αγανακτείν, ώς ούτε δήλου όντος του αγαθού τε και κακού των τοι ούτων ούτε εις το πρόσθεν ουδεν προβαίνοντώ χαλε • --" κιν

Α'

Αν

γι

πώς φέροντι ούτε τι των ανθρωπίνων άξιον όν με- 15

γάλης σπουδής, ότε δεί εν αυτοίς ότι τάχιστα παρα γίγνεσθαι ημίν, τούτω εμποδών γιγνόμενον το λυ

πείσθαι. Τίνι, ή δ' ός, λέγεις; Τώβουλεύεσθαι, ήν "

"ν

δ' εγώ, περί το γεγονός, και ώσπερ εν πτώσει κύβων e

προς τα πεπτωκότα τίθεσθαι τα αυτού πράγματα, 20 όπου ο νους αιρεί βέλτιστ' αν έχειν, αλλά μή προσ πταίσαντας καθάπερ παίδας εχομένους του πληγέν τος εν τώ βοάν διατρίβειν αλλ' αεί εθίζειν την ψυχήν ότι τάχιστα γίγνεσθαι προς το ιάσθαί τε και επανορ θούν το πεσόν τε και νοσήσαν ιατρική, θρηνωδίαν 25 αφανίζοντα. Ορθότατά γ' αν ούν [τις, έφη,] προς τάς τύχας ούτω προσφέροιτο. Ουκ ούν φαμεν το μεν βέλτιστον τούτω τώ λογισμό εθέλει έπεσθαι; Δήλον δή. Το δε προς τας αναμνήσεις τε του πάθους και

προς τους οδυρμούς άγον και απλήστως έχον αυτών, 30 άρ' ουκ αλόγιστον τε φήσομεν είναι και αργόν και δειλίας φίλον; Φήσομεν ουν.

ΟΤΙΟΥ ΧΡΗ ΠΑΡΟΙΝΕΙΝ κ. τ. λ.

ΡΚΕ.

137

ΟΤΙΟΥ ΧΡΗ ΠΑΡΟΙΝΕΙΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΕΤΕ ΛΕΥΤΗΚΟΤΑΣ.

ΡΚΕ.

Ομήρου Ιλιάδος ω' (54).

Κωφήν γάρ δή γαίαν αεικίζει μενεαίνων. 5 2 - Ομήρου Οδυσσείας χ' (412). Ουχοσίη φθιμένοισιν επ' ανδράσιν ευχετάασθαι. 3

Μοσχίωνος εκ Φεραίων.

Κενόν θανόντος ανδρός αικίζειν σκιάν. 4 Ζώντας κολάζειν, ου θανόντας ευσεβές. "

105

Αρχιλόχου.

Ου γαρ εσθλά κατθανούσι κερτομείν επ' ανδράσιν. 6 Ευριπίδου Αντιγόνης. Θάνατος γάρ ανθρώποισι νεικέων τέλος

έχει τί γάρ τούδ' έστι μείζον εν βροτούς; 15 τίς γάρ πετραίον σκόπελον ουτάζων δορί 2

Α'

οδύναισι δώσει; τίς δ' άτιμάζων νέκυς,

ει μηδεν αισθάνοιντο των παθημάτων; 7 Αισχύλου Έκτορος, Και τους θανόντας ει θέλεις ευεργετείν

20είτ' ουν κακουργείν, αμφιδεξίως έχει, τώ μήτε χαίρειν μήτε λυπείσθαι φθιτούς. ημών γε μέντοι νέμεσίς εσθ' υπερτέρα, και του θανόντος ή δίκη πράσσει κότον. 8

Διονυσίου Σωτείρας.

Προς τον τελευτήσανθ' έκαστος, κάν σφόδρα ζών εχθρός ή τις, γίγνεται φίλος τότε, 9

Ευριπίδου Φοινισσών (1330).

Τους γάρ τεθνεώσιχρή τον ου τεθνηκότα τιμάς διδόνταχθόνιον ευσεβείν θεόν.

138

ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ

Τιμ ο κλέους Συνεργικά, Τους μεν τεθνεώσιν έλεος επιεικής θεός, τους ζώσι δ' έτερον ανοσιώτατος φθόνος, 11

Σοφοκλέους Λαρισαίων.

Χρή δε τώ τεθνηκότι τον ζώντ' επαρκείν αυτόν ως θανούμενον. 12

Μιμνέρμου....

12"... εκ Νεοπτολέμου.

Δεινοί γάρ ανδρι πάντες εσμέν ευκλεεί

ζώντι φθονήσαι, κατθανόντα δ' αινέσαι. 13

Σοφοκλέους Αίαντι (1091).

Μενέλαε, μή γνώμας υποστήσας σοφάς είτ' αυτος ενθανούσιν υβριστής γένη, 14

Μοσχίωνος.

Τί κέρδος ουκ έτ' όντας αικίζειν νεκρούς,

τί την άναυδον γαίαν υβρίζειν πλέον;

επήν γάρ ή κρίνουσα και τάς ήδονας και τανιαρά φρούδος αίσθησις φθαρή, το σώμα κωφού τάξιν είληφεν πέτρου, 15

Χείλωνος.

Τον τετελευτηκότα μή κακολόγει, αλλά μακάριζε. 16

Πλάτωνος πολιτείας ε" (469 d.).

Ανελεύθερον δε ου δοκεί και φιλοχρήματον νε κρόν συλάν, και γυναικείας τε και σμικράς διανοίας το πολέμιον νομίζειν το σώμα του τεθνεώτος, απο-25

πταμένου του εχθρού, λελοιπότος δε ώ επολέμει, ή οίει τι διάφορον δράν τους τούτο ποιoύντας των κυ νών, αϊ τούς λίθοις οίς αν βληθώσι χαλεπαίνoυσι, του βάλλοντος ουχάπτόμεναι; Ουδε σμικρόν, έφη.

Εατέον άρα τάς νεκροσυλίας και τας των αναιρέσεων 30 διακωλύσεις.

ΟΤΙ ΤΩΝ ΠΛΕΙΣΤΩΝ κ. τ. λ. ΡΚς.

139

Τού αυτού (Legg. ΧΙ. p. 926 e.).

Εις τινα γάρούν μοι καιρόν φαινόμεθα τους έμ προσθεν λόγους διεξελθείν, ώς άρα αί τών τελευ τησάντων ψυχαι δύναμιν έχoυσί τινα τελευτήσασαι, 5 ή των κατ' ανθρώπους πραγμάτων επιμελούνται. ταύτα δε αληθείς μέν, μακροί δέ εισι περιέχοντες

λόγοι πιστεύειν τε ταις άλλαις φήμαις χρεών περί τα τοιαύτα, ούτω πολλαίσι και σφόδρα παλαιαϊς ού

σαις πιστεύειν δ' αυτούς νομοθετούσι ταύθ' ούτως 10έχειν, άν περμή παντάπασιν άφρονες φαίνωνται, [ταύτη δε ει ταύτ' έστι κατά φύσιν, πρώτον μεν τους άνω θεούς φοβείσθων, οί των ορφανών της ερημίας

αισθήσεις έχουσιν είτα τάς των κεκμηκότων ψυχάς, αις εστιν εν τη φύσει των αυτών εκγόνων κήδεσθαι

15 διαφερόντως] και τιμώσίτε αυτούς ευμενείς είναι και ατιμάζουσι δυσμενείς. Ο ΤΙ ΤΩΝ

ΠΛΕΙΣΤΩΝ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑ ΤΟΝ Η

ΜΝΗΜΗ ΔΙΑΡΡΕΙ ΤΑΧΕΩΣ. ΡΚς.

Ευριπίδου.

Τύμβω γάρ ουδείς πιστός ανθρώπων φίλος. 2 3

Πινδάρου. Θανόντων δε και λόγοι φίλοι προδόται. Σοφοκλέους Αίαντος (1266).

Φευ, του θανόντος ώς ταχεία τις βροτούς 25χάρις διαρρεί και προδούσ’ άλίσκεται. 4

Αρχιλόχου.

Ού τις αιδοίος μετ' αστών καίπερίφθιμος θανών γίνεται χάριν δε μάλλον του ζοου διώκομεν

οι ζοοί, κάκιστα δ’ αυτό το θανόντι γίνεται,

140

ΓΝΩΙΜΑΙ

Στησιχόρου.

Θανόντος ανδρός ν

Α'

Αν

πάσ' άπόλλυταί ποτ' άνθρώπων χάρις.

6. 7 Ευριπίδου Τημενίδαις. "Ως σκαιός ανήρ και ξένοισιν άξενος και μνημονεύων ουδέν ών έχρήν φίλου, σπάνιον άρ' ήν θανούσιν ασφαλείς φίλοι, καν ομόθεν ώσι το γάρ έχειν πλέον κρατεί της ευσεβείας ή δ' εν οφθαλμούς χάρις απόλωλ', όταν τις εκ δόμων ανήρ θάνη. 8

Σοφοκλέους,

Χρόνος δ' αμαυροί πάντα κεις λήθην άγει.

ΓΝΩΜΑΙ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΛΑΚΩΣ

ΚΑΙ

ΥΠΤΙΩΤΕΡΩΣ

ΝΟΥΣ ΜΑΛΙΣΤΑ

ΜΑ

ΔΙΑΚΕΙΜΕ

ΤΗΝ ΩΦΕΛΕΙΑΝ ΠΑΡΕ- 15

ΧΟΥΣΑΙ, ΚΑΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ.

1 Ανιαρόν μέν, πώς γάρ ού, το μή επικουφίζειν ατυχίας ελέω και συμφορά διά το ανθρώπινον άδο κήτως παραπιπτoύσας, αλλ' ονειδίζειν και δριμυτέ ραν την οδύνην εργάζεσθαι, υπέκκαυμα του πάθους 20 και της δίκης εις το ομογενές καθεστώτας, 2 Βέλτιον επί ξυρού ή όγκου βαίνειν μετά προλή ψεως διά το αβέβαιον και αστάθμητον τού βίου. 3

Γήν ώσπερ επαμησάμενοι άνθρωποι, επί το

ασελγέστερον προϊούσης της μοχθηρίας, κατέχεαν 25 εαυτούς και τους εχθρούς γέλωτα ώφλησαν, ώς και οι επιγενόμενοι όφλισκάνουσιν.

ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΥ κ. τ. λ.

141

Δεινή πέφυκεν ή συνήθεια κόρον απογεννήσαι,

και φύσιν εκ παραλλήλου μεταποιήσαι.

5 Ευπαθούσι τους φίλοις οι πολλοί ήδονται, δυσ παθούσι δε ευαρίθμητοι συμπάσχουσι, κακό το 5 κακόν παρηγορούντες, 6 Ζωήν αμείψασθαι χειρίστης την κρατίστην επι πονώτερον. 2'

Ηλιθιότητος ουχ ήττον ή κενοσπουδίας το υπεκ

λύειν το ανακεχωρηκός του θυμοειδούς εν τοις πε 10 ριπάτοις,

8 Θράσει μεν ουδείς ουδέπω, πόνω δε και γενναιό τητι και επιεικεία αρετήν επεκτήσατο. 9 Ιατρεύειν δει τους αναφέροντας και μή, μή πως οι μεν προς την αυτήν νόσον οι δε την επιθανάτω 15 βαδίσωσι.

Κράτιστον μή μάλλον υπ' αγχινοίας ή αρετής

εγκαλλωπίζεσθαι.

11 Λίαν εύ βεβηκότων ανδρών των ακλινες το της ψυχής όρθιον εν τοις δεινούς διαφυλαττόντων, 2012

Μέγιστον μεν και θεού μόνον το ανάλωτον,

γενναίων δε το και μετά το υπο της αμαρτίας αρχθή ναι εν τώ παραχρήμα ανενεγκείν. 13 Ναύν εξ ενός άγκυρίου, και τον βίον] εκ μιάς ελπίδος προς τον λιμένα της απαθείας ου καθορμί 25ζομεν.

Ξένον χρή πάντα τρόπον των γλαφυρών θεα

μάτων τυγχάνειν και μετέωρον σκιατροφίας, μήπως

υφ' ηδονής αρθέντα επίσημον σχεϊν την πονηρίαν. 15 Ου χαλεπόν τοσούτον αυτούς πληρώμασι κατα

ΓΝΩΙΜΑΙ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΥ κ. τ. λ.

142

δύναι ναύν όσον υπέραντλον αυτόν τοις πάθεσιν απει ρηκότα τώ βυθώ της απωλείας καταβαπτίσαι. 16 Πάν ο τιμής τε και τιμωρίας κατά το ίσον αφέ στηκεν, ούπω αρετή. Ραστώνης την ακμήν παραιρείσθαι, κακίας 5 17 υποπιμπλάσης και διωλύγιον τον όλισθον παρα σκευαζούσης.

18 Σαινόντων παρασίτων επ' άρρήτοις και άνω νύμoις αισχρουργίας και ώς το πολύ καταγοητευόν των μή επιστρέφεσθαι.

19 Το μεν δυσωπείσθαι τας των φίλων συνουσίας εις δυσμένειαν αποτελευτώσας φυλάξασθαι ου ράδιον w

αν

Λ,

προ πολλού συνιδείν επηλυγαζόντων το άμύνασθαι, το δε τας των διαφόρων.

Υψιτενείν, μή υπερφρονείν των σωτηρίων 15

οδών επιλαμβανόμενον,

21 Φεύγειν δεί πάντα τρόπον τάς σκολιάς και πρα νείς, τάς δε αποτόμους και ορθίους τρίβους ασπά ζεσθαι,

Χαλεπά τα καλά, τα δε κακάου χαλεπά.

23 Ψυχήν ότι μάλιστα της του σώματος βδελυρίας χωρίζειν, ότι πάσα ανάγκη την τούτων συμπάθειαν απoικονομείσθαι.

24 Ώρας χρή απεριμαχήτως ήρηκέναι το γάρ πε ριείναι αυτάς κινδυνεύει μή ουχί επ' έσχατον κακόν 25 ώσπερ αυ κατά το εναντίον χωρήσαι.

ΑDDΕΝDΑ ΕΧΕDΙΤ. FRΟΒΕΝ. 1

Ιέρακος, -

Α"

Αρκού τους σαυτού και μη διάρπαζε τα πλησίον μηδ’ αυ πρoίεσο τών σών ώς κατα τούτο μειονεκτών (p. 75). 2

Κλειτάρχου.

Αγωνιζόμενος υπέρ ου αδίκως έπραξας, δίς αδικήσεις, 3 Χάρης τους απόρρητον λόγον εκφέροντας αδικείν ώετο και προς ούς εκφέρoυσι. μισούμεν γαρ ου μόνον τους εκλαλή 3

Οι

σαντας, αλλά και τους ακούσαντας ά μή βουλόμεθα (p. 88).

4 Ηλιοδώρου (4, 5). 10

Πάθος άπαν το μεν οξέως γιγνωσκόμενον ευβοήθητον, το δε χρόνω παραπεμπόμενον εγγύς ανίατον (p. 163). 5 Ερασιστράτου. Είθισμένοι δέ εισι και οι Σκύθαι, όταν διά τινα καιρόν αναγκάζωνται ασιτείν, ζώναις πλατείαις την κοιλίαν διασφίγ

15 γειν, ώς της πείνης αυτούς ήττον ενοχλούσης, σχεδόν και όταν πλήρης ή κοιλία ή, διά το κένωμα εν αυτή μηδεν είναι, διά τούτο ου πεινώσιν, όταν δε συμπεπτωκυία ή, κένωμα ουκ έχει (p. 174).

Αρίστιππος έφη, πανταχόθεν ίση και ομοία ή εις άδην

20 οδός (p. 177). Α"

Βρού του.

Ατλήμoν αρετή, λόγος άρ ήσθα μόνος εγώ δέ σε ώς έργον

ετίμων, συ δ' εδούλευες τύχη (p. 197). 8

Δημοκρίτου.

Διηνεκής επί πάσιν ανθρώποις ή του πλούτου επιθυμία, μή κτηθείσα μεν γαρ τρύχει, κτηθείσα δε βασανίζει ταις φρον τίσιν, αποκτηθείσα δε ταις λύπαις (p. 205).

144

Τού αυτού.

Αδικείτω μοι πλούσιος, και μη πένης, ράον φέρειν γάρ κρειττόνων τυραννίδα (p. 208). 10

Δημοσθένους.

- Ουδέν έστι της ακρασίας επωδυνώτερον (p. 222). 11

Αριστοτέλους,

Ανδρειότερος είναι μοι δοκεί ο τών επιθυμιών ή των πολε μίων κρατών και γάρ χαλεπώτατόν εστι το εαυτόν νικήσαι (p. 223).

ΑDDΕΝDΑ ΕΧΟΟΙΟ. Α.

Δ η μ ο κ ρ ί του.

Μή διά φόβον αλλά διά το δέον χρεών απέχεσθαι αμαρτη μότων. 2

Πυ θα νόρου.

"Ων ένεκα ζήν εδέλεις, τούτων χάριν και αποθανείν μή κα τόκνει.

3 Οι το από των αισχρών έργων κέρδος εις τάς καλάς αναλί σκοντες λειτουργίας όμοιόν τι ποιούσι τους από ιεροσυλίας ευ σεβούσι.

ΑΡΡΙΕ ΝΙΟΙΧ ΕΧ CΟ D, Μ8,

FLΟRΕΝΤΙΝΟ

ΡΑ R ΑΙ, Ι, ΕΙ, Ο R U Μ S Α Ο R. Ο R U Μ

Ι0ΑΝΝΙS ΙΟΑΙΜΙΑ8 01ΕΝΙ.

8ΤΟΒ, ΕΙ,ΟΕ, ΙV,

Ρrofanorum scriptorum sententiae ex Ioannis Da masceni Parallelis quae continentur in cod. ΧΧΙΙ. plutei VΙΠ. bibl. Laurent. chartac. in 4" min. saeculi ΧΙΙ. vel ΧΙΙΙ. excerptae, quae Stobaei Florilegio vel corrigendo vel uberiori reddendo maxime sunt profuturae, SΑRΤΙUS.

ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ Α. ΠΕΡΙ ΝΕΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΟΣΑ ΕΠΕΤΑΙ ΑΥΤΗΙ. [α p.74 b]

Κακόντε 52, 1. Νέων γάρ 52, 6. Νέος φιλ. 52, 7. 5 Νεότης 52, 2. απαι (sic) 52, 3. Νεανίας 52, 4. Το νέον 52, 8. Μή τούτο 52, 9. Ήβης 52, 11. Ήβη 52, 12. Πλάτωνος 52, 13. Πλάτωνος 52, 14. Χα

λεπόν 52, 15. Τα γάρ 52, 16. Αιεί δ' 52, 18. Χρήν δε και νόμον 52, 17. 10 1

Συμε ώ ν. Ούτε πάνυ γήραι θαρρείν ούτε νεότητα χρή παν

τάπασιν αποδοκιμάζειν ένι γκάρ, oίμαι, και σωφρο νείν την "νεότητα και το γήρας πολλάκις του καθή κοντος αμελείν άλλως και κρείσσον νεότης πολλάκις

15 δοκιμασθείσα και μηδεν έχειν φαύλον επεγνωσμένη ή α Α prima codicis pagina usque ad p. 74. nulli auctores profani recensentur, nisi Philo et Ιosephus; φuorum senten tias praetermisimus describere, quum inter sacros in Ioannis Damasceni sacris Ρarallelis editis adcenseantur.

ο νεότητι ms. 10 *

SΑRΤΙUS.

148

ΕΧΟΕΕΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

πολιά τώ μακρώ χρόνω συνεκταθείσα και μηδέν τι μέγα μηδε λαμπρόν καταπράξασα την μεν γαρ οδό βαδίζουσαν ένι και προς μέγα της αρετής άναβηναι,

την δε καινότερόν τι δράσειν ο "μακρός ήδη χρόνος απαγορεύει τίφής ο την πολιαν ημίν προτεινόμενος 5 και δυσωπών απλώς τώ μήκει της ηλικίας, τιμάς το γήρας διά την σωφροσύνην, αλλά θαυμάζω μάλλον

την σωφρονούσαν νεότητα ή μεν γαρ εν τώ λιμένι μένει και διαφεύγει τον κίνδυνον, ή δε εν τώ πελά γει πολλούς τους πνεύμασι μαχομένη διασώζει το σκά- 10

φος. "άλλως τε και των αγωνιζομένων μάλλον ή των ήρεμούντων οι στέφανοι συ δ' ουκ άθλον αρετής ηγή την τιμήν, τώ γήραιταύτην απλώς χαριζόμενος ει μεν γαρ σύγχρονον αυτήν της ηλικίας έχει και το καλόν, δέχομαι την προτίμησιν και πρεσβεύω μάλ- 15 λον εν τώ γήραι την αρετήν καταλύσασαν ή τώ σφο δρό της νεότητος έτι σαλευομένην ει δ' ο μεν οδεύει ΙΡ.τσιδιά της ανωμαλίας και της αρετής ευτόνως επιμελεί ται, ο δ' ουδένα μόχθον υπέρ του καλού τη πολιά συνεισήνεγκε, τί καταλιπών πόνους "εθελουσίους 20

έργον τιμάς απλώς φύσεως, 2

ΥΔίωνος του Ρωμαίου.

Τίς γάρ ποτε και όρος ηλικίας τους γ' άπαξ εκ μει ρακίων εξελθούσι προς το τα δέοντα φρονείν έπεστι; τίς αριθμός ετών προς το τα προσήκοντα πράττειν 25

αποδέδεικται, ουχ όσοι μεν "άν τή τε φύσει και τη τύχη χρηστή χρήσωνται, πάντα απ' αρχής ευθύς ά δεί και φρονούσι και πράττουσιν, οι δε εν τήδε τή ο μακρόν-χρόνον ms.

εθελουσίας ms. τή ms.

d άλλοι ms.

/ Δίωνος]ίωνος ms. pr.

e εθελουσίους]

έ αν τή] εν

149

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ, ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

C. 1

ηλικία βραχύννούν έχοντες ουδ' αν αυθίς ποτε... έτη διέλθοι, φρονιμώτεροι γένoιντο. αμείνων μεν

γάρ άν τις "αυτός εαυτού προϊούσης της ηλικίας υπάρξειεν, έννους δ' εξ ανοήτου και έμφρων εξ 5 άφρονος ουδ' αν είς εκβαίη, μή μέντοι τους νέους εις αθυμίαν ώς κατεγνωσμένους το μηδέν τών δεόν των πράττειν δύνασθαι εμβάλητε

πάν γάρ τουναν

τίον προτρέπεσθαι αυτούς οφείλετε πάντα τα προσ ήκοντα αυτούς προθύμως ποιείν ασκείν, ώς και τιμάς 10 και αρχάς και προ του γήρως ληψομένους εκ γαρ τούτου και τους πρακτικωτέρους βελτίους ποιήσετε, πρώτον μεν ανταγωνιστάς πολλούς αποδείξαντες,

έπειτ’ ενδειξάμενοι ώς και τάλλα πάντα και τάς ήγε μονίας μεν ουκ εξ αριθμού ετών αλλ' εξ αρετής εμ 15 φύτου πάσι τους πολίταις δώσετε.

Έστι που σύνεσις νέων και γερόντων ασυνεσία, '

Α'

χρόνος γαρ ού διδάσκει φρόνησιν, άλλά φύσις και

ορθή δίαιτα,

4 "Διήρουν οι Πυθαγόρειοι τάς ηλικίας των αν 20 θρώπων εις τέσσαρα μέρη, παιδός νεανίσκου αν δρός και γέροντος και τούτων των ηλικιών εκάστην ομοίαν "έφασαν είναι ταις κατά τον ενιαυτόν των ώρών μεταβολαίς, το μεν έαρ τώ παιδί διδόντες, το δε θέρος τώ νεανίσκω, το δε φθινόπωρον τώ άνδρί, e

Αν

25 τόν δε χειμώνα το γέροντι. 5

Γαίου του Καίσαρος (Ρlut. Αpophth. p. 207 e).

Θορυβούντας δε τους εν αξιώματι νέους καταστεί

λαι βουλόμενος, ως ου "προσεύχον, αλλ' έθορύβουν *

ή αυτός εαυτό ms. ε τιήρουν ms. κ έφθασαν ms. ι προσεύχον-εθορύβουν] cum Plutarcho, προσείχε-εθορύ

150

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

"ακούσατε" είπε " νέοι γέροντος, ου νέου γέροντες ήκουσαν" 6 Ηρ οδώρου. Νέος εν πολυτελέσι βρώμασι και ποτοις, έτι δε

αφροδισίοις ανατρεφόμενος λέληθεν εαυτόν εν τώ 5 θέρει την χλαίναν κατατρίβων. 7 Σωκράτους,

"Μόνω τώ 3, 43. 8 Πλάτων παρεκελεύετο τους νέους τρία ταύτα έχειν, επί μεν τών γνωμών την σωφροσύνην, επί δε 1ο της γλώσσης σιγήν, επί δε των οφθαλμών αιδώ. 9 "Αιλιανού του θιε περί ζώων λογ. κεφ. ιζ (ΝΑ. ΙΧ, 10) όταν αποδύσηται το γήρας κ. τ. λ. 10 Αιλιανού (ΝΑ. 9, 10). Αετός ζώον πλ. κ. τ. λ. ("Λόγος β'.

ΠΕΡΙ ΥΠΝΟΥ.]

[p.7912

Πυθαγόρου. Αγρυπνος-1, 19.

"Διογένης τους ρήτορας τα δίκαια μεν έφη

έσπoυδακέναι λέγειν, πράττειν δε ουδαμώς.

Αττικού 13, 25. Αρχεσθαι 44, 1. Μή νείκος 44,2.20 Και τους 44, 4. Ουκ έστιν 44, 6. Αρχοντες 44, 7.

Παντελώς 44, 3. Το γαρ 44, 5. Καλόν 44, 8. Τόν τε νόμον 44, 12. Αδ' ώς 44, 13. Κρέσσον 44, 14. 7ντ

m Μόνω] ω... πόνω ms. η Αιλιανού] λί ms. ο Λόγος β', περί ύπνου.] Τitulum hunc, αnemadmodum

βει ms.

etiam illum περί νηστείας de meo addidi; nam in hac secunda Parallelorum parte, ac praecipue a p. 75. codicis usque ad p. 125. nullae sunt titulorum nec capitum inscriptiones. SΑR ΤΙUS. p Διογένης τους] Διογέν. Τους et mox έφην ms.

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ, ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSC.

C, 1-3

151

Τους κατοικούντας 44,20. Φύναι 44, 23. Ο δε Λυκ. 44, 24. Τους βουλομένους 44, 40. Παρά Ταρτησίοις

44, 41. Περσών 44, 41. Οι δε βασ. 44, 42. Αγά θυρσοι 44, 43. Οι μεν ούν 44, 22. Δέξασθε 44, 22. 5 "Πλάτωνος Τιμαίου-Μινώος-Νόμων βγ δε ς θ ια ιβ.

[Λόγος γ'.]

ΠΕΡΙ

ΝΕΦΩΝ

ΟΜΙΧΛΗΣ

ΥΕΤΩΝ

ΔΡΟΣΟΥ ΧΙΟΝΟΣ [p. 90]

ΧΑΛΑΖΗΣ.

Αναξιμένης νέφη μεν γίνεσθαι παχυνθέντος επί 10 1 πλείον τού αέρος, μάλλον δε επισυναχθέντος εκθλί

βεσθαι τους όμβρους χιόνα δε επειδάν το καταφε ρόμενον ύδωρ παγή χάλαζαν δε όταν συμπεριληφθή τι τώ υγρώ πνευματικόν. 152

Αναξαγόρας νέφη μεν και χιόνα παραπλησίως,

χάλαζαν δ' όταν από των παγέντων νεφών προωσθή τινά προς την γην ήδη ταϊς καταφοραίς αποψυχρού- [p.900) μενα. στρογγυλούται... «Υ

Μητρόδωρος από της υδατώδους αναφοράς επί

20τού αέρος συνίστασθαι τα νέφη.

4 Ξενοφάνης υπό της του ηλίου θερμότητος ώς αρκτικής αιτίας ταν τους μεταρσίοις συμβαίνειν αν ελκομένου γάρ εκ της θαλάττης του υγρού το γλυκύ διά την λεπτομέρειαν διακρινόμενον νέφη τε συνι

25 στάνειν ομιχλούμενον και καταστάζειν όμβρους υπό πιλήσεως και διατμίζειν τα πνεύματα, γράφει γάρ διαρρήδην "πηγή δ' έστι θάλασσα ύδατος." 5 Επικούρου, Επίκουρος από των ατμών, στρογ φ Πλάτωνος] Platonis loca non exscripsit Sartius.

152

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙSΙ

γυλαίνεσθαι την χάλαζαν και τον υετόν από της μα κράς καταφοράς υποπεπλασμένον, 6

Εμπεδοκλής έμπτωσιν φωτός εις νέφος ... και

πνεύμα μεν αποτελείν παρώσαν τα νέφη, όμβρους δε διαχέαν, χάλαζαν δε πιλήσαν, χιόνας δε συμπερι- 5 λαβόμενόν τι του αερώδους, -

6" Εκ δε της υγράς και ατμώδους υετούς τε και δρό σους και πάχνας ομίχλας τε και νέφη και χιόνας και

χαλάζας υετούς μεν γίνεσθαι της αναδιδομένης από της γης ατμίδος τους άνω τόποις συνισταμένης κατά 10 πύκνωσιν και τρεπομένης εις ύδωρ, είτα φερομένης αθρόως επί γήν διά την απόλειψιν του αναγαγόντος αυτήν θερμού, σκεδασθείσης δε εις μικρά μόρια κα λείσθαι ψεκάδας, προ του δε μετεωρισθήναι σφόδρα

κατενεχθείσης διά τήν του αναγαγόντος αυτήν πυρός 15 ολιγότητα προσονομάζεσθαι δρόσον και πάχνην πάχ

νηνμέν, όταν παγή πριν εις ύδωρ συγκριθήναι, γί νεσθαι δε χειμώνος και εν τόποις μάλλον χειμερινούς

δρόσον δ', όταν το συνιστάμενον υγρόν νύκτωρ ψυ χθεν άμα τους όρθροις επί γήν επιφέρηται διό και 20 πλείστην πίπτειν δρόσον και πάχνην περί τα έλη και

τάς λίμνας και τους ποταμούς, και μάλιστα περί τους εναύλους και κοίλους των τόπων ανάγεσθαί τε γάρ

πλείστον υγρόν από των τοιούτων χωρίων και κατα ψύχεσθαι μάλλον την δ' αθρόαν ανάδοσιν λέγε- 25 σθαι της ατμίδος επί μικρον μεν παχυνθείσαν ομί χλην, οίον αραιάν και άγονον ύδατος νεφέλην, ώς άν προσυνισταμένην ταύτης και προδιαλυομένην και

σημείον ούσαν ευδίας την δε μετεωρισθείσαν επί πλείον και συγκριθείσαν νεφέλην πάντα δε περί 30 γήν ταύτα γίνεσθαι διά το μή πόρρω την ατμίδα με

0, 3

153

Ε ΜS. ΕΙΔΟΕ. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSC.

τεωρίζεσθαι κατισχύειν εν γούν τους υψηλοτάτοις όρεσιν ουδεν γίνεσθαι τούτων αίτιον δ', ότι μάλι στα εκ των κοίλων ανάγεται και έφύδρων ή ατμις τόπων ώστε καθάπερ φορτίον πλείον φέρουσαν ή 5 καθ' εαυτήν την ανάγουσαν θερμότητα μή δύνασθαι μετεωρίζειν επί πολύν άγαν τόπον, αλλ' εγγύς ού σαν έτι της γης μεθιέναι πάλιν επ' αυτήν, εκ δε του περί τα νέφη τόπου τρία φοιτάν σώματα προς ημάς, ύδωρ και χιόνα και χάλαζαν ών δύο μεν αναλογίας 10 έχει προς άλληλα παρά το διά τάς αυτάς αιτίας γί

νεσθαι τους κάτω, διαφέροντα τώ μάλλον και ήττον και πλήθει και ολιγότητι, χιόνα γάρ και πάχνην εί ναι ταυτόν και υετόν και δρόσον, αλλά το μεν πολύ το δ' ολίγον "τον μεν γαρ υετόν εκ πολλής ατμίδος 15 γίνεσθαι ψυχομένης, την δε δρόσον εξ ολίγης, εφή- [p. 9η μερον γάρ αυτής υπάρχειν την σύστασιν ομοίως χιόνα και πάχνην χιόνα μεν γαρ είναι πήξιν νέφους,

ατμίδος δε την πάχνην, διό και χώρας ή ώρας ψυ χράς σημείον γίνεσθαι την χιόνα χαλάζας δε κατά

20 τουναντίον εν ταις ευδιεινoτέραις συμβαίνειν χώραις ή ώραις θέρους γούν μάλιστα και μετοπώρου γίνε σθαι, χειμώνος δ' ολιγάκις και όταν ήττον ή ψύ χος είναι δε την χάλαζαν τού καταφερομένου πήξιν εκ των νεφών ύδατος, εκ δε της ξηράς και καπνώ 25 δoυς πόρρω διατεινούσης και μετεωριζομένης, ώς και διά τούτο πολλάκις διά της επιφοράς των ουρα νίων έμπίμπρασθαι, τών πρότερον ειρημένων έκα στον αποτελείσθαι.

Χρυσίππου.

Χρύσιππος έφησε την ομίχλην νέφος διακεχυμέ ν

r τον] το ms.

154

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

νον ή αέρα πάχος έχοντα, δρόσον δε εξ ομίχλης κατα φερόμενον υγρόν, υετόν δε φοράν ύδατος εκ νεφών, όμβρον δε λαβρού ύδατος και πολλού εκ νεφών φο ράν, χάλαζαν δε υετού πεπηγότος διάθρυψιν, χιόνα δε νέφος πεπηγός ή νέφους πήξιν, το δ' επί της γης 5 πεπηγός ύδωρ κρύσταλλον, πάχνην δε δρόσον πεπη γυίαν.

Αρριανού,

Αρριανός φησι την ομίχλην, ή μεν προ νέφους ξυνίσταται πριν εξαναστήναι, επιπολύ δ' από νέφους 10 εκχυθέντος και σκεδασθέντος γίγνεται δε ταύτα, ει

μή κρατήσει εν αυτών ο ήλιος και τα άλλα άστρα όσα εν ουρανό και αυτός ο ουρανός από δε νεφελών, όσαι μεν μή άγαν πιληθείσαι συνέστησαν, ψεκάδες καταφέρονται επί γήν, και εις ταύτας διαλύονται 15

ομίχλαι τε και νεφελών όσαι "μανώτεραι όσαι δε επί μέγα ξυστάσαι εις ύδωρ μετέβαλον, υετούς εκ νεφών γεννώσι, και ομίχλαι μεν το πολύ τη γή επιιζάνουσιν, άτε δή κεχυμένης τε έτι και αξυστά

του της ατμίδος αι νεφέλαι δε αίρονται εις το άνω 20 ου μήν υπέρ είκοσίνγε από γής σταδίους ουδε αυται αναφέρονται ότι και των "ορών όσα υπέρ είκοσί γε από γής σταδίους ανέχειες ευθύ (έστι δε και ευαρίθ

μητα ταύτα "ένγε τους καθ' ημάς τόποις) ούτε υό μενα ώφθη ποτέ ούτε καταπνεόμενα, ουδε νεφέλη 25

υπέρ αυτών ή και επ' αυτούς ίζάνουσα, αλλά της Οί της γε επί τη ακρωρεία "θύεσθαι όσα έστι νόμος και Ηρακλεί και Φιλοκτήτη εις μνήμην του παλαιού πα θήματος, και την τέφραν επί τη πυρκαϊά εν χώρα ε μενώτεραι ms. α έν γε] έντε ms.

t μετέβαλλoν ms.

υι ορών ms.

9 θύεσθαι] θ' ύεσθαι ms.

Ο. 3 ΕΤ 4

Ε ΜS. ΕΝΙ,ΟΕ, ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

155

μένειν, είναι γάρ τον άνω υπέργής αέρα λεπτόντε ήδη και καθαρόν και αυγοειδή, και διά ταύτα δια φορείσθαι τους ατμούς όσοι πορρωτέρω υπεραναφέ ρονται όση δε λεπτή ατμις μή επί μέγα αρθείσα 5 εσκεδάσθη αλλά ψυχθείσα κατηνέχθη επί γήν, δρό

σος γίγνεται προς ηλίου δε επικαυθείσα ερυθαίνε ται ή μελαίνεται, και τούτο μήν φοινιάδα μεν το ερυ θρον αυτού, ερυσίβην δε ότι περ και μέλαν καλούσι, παγείσα δε και πεσούσα επί γήν πάχνη γίγνεται 10 και έστιν ότι περπάχνη προς δρόσον, τούτο χιών

προς υετόν, ότι και το νέφος ξυνελθόν μεν άνευ πή [p. 19b ξεως εις υετόν διακρίνεται, παγεν δε εις νιφετόν συνάγεται, ότι πριν παντελώς ες ύδωρ ξυστήναι την νεφέλην, φθάνει παγένες χιόνα, και η χρόα της 15 χιόνος τεκμηριώσαι παρέχει, λευκή τε γάρ και αυγο ειδής έστιν, ότι πριν τραπήναι ες ύδωρ παγείσα θρύπτεται, οία δή ου σμικράν μοιραν του πνεύμα τος φωτοειδούς όντος συνεπιλαμβάνουσα ένθεν τε

αφρώ ες τά μάλιστα την χρόαν έoικεν, ότι και εν 20 αφρώ πολύ τι ένι πνεύματος δηλούσι δε πομφόλυ γες αι επί των αφρών οία δή επιζέουσαι. 9

Πλάτωνος εκ του Τιμαίου. Το πυρί μεμιγμένον-πάχνη λέγεται. [Λόγος δ'.] Sequitur in ms. novum caput sine titulo: post

excerpta e SS. ac praecipue e Regum libris haec sequuntur: Συνεσίου εκ των επιστολών.

Τάς πι

θήκους-Αιλιανού του περί ζώων- Τum aliud ca put anepigraphum, in quo, post pauca quaedam ex

30 SS. et Gregorio, occurrunt ista: Πατρίς 40, 1. Όθεν [p. 94]

ευ 40, 3. Ξενιτείη 40, 6. ανδρι 40, 7. Μήποτε

156

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

40, 8. Φυγάδος 40, 9. Αιλιανού του περί ζώων γ' λόγου κεφ. λς'. κ. τ. λ. [Λόγος ς".] Νovum caput, in quo post excerpta e SS. haec:

».9sb]

Προσαρμόσεις ώδε και Αιλιανού του περί ζώων θ' 5 λόγου κεφ. λβ'. Λέων όταν, [Λόγος ζ'.] ρ.99b] ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΟΚΕΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΥ ΤΩΙ ΛΟΓΩΙ ΧΡΗ ΚΡΙΝΕΙΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΑΛΛΑ

ΕΚΤΟΣ ΓΑΡ ΕΡΓΟΥ ΠΑΣ ΛΟΓΟΣ 10 ΠΕΡΙΤΤΟΣ.

ΤΩΙ ΤΡΟΠΩΙ

Αστυδάμαντος "Αλκμαίωνος, (Ου) του δοκείν μοι, της δ' αληθείας μέλει. 2 Ευριπίδης Ικέτι σιν (901). Τυδέως δ' έπαινον εν βραχεί θήσω μέγαν φιλότιμον ήθος, πλούσιον, φρόνημα δε εν τούσιν έργοις, ουχί τους λόγοις έχων. 3 Αισχύλου Επτά επί Θήβας (598). Ου γαρ δοκείν άριστος, αλλ' είναι "θέλει, βαθείαν άλοκα διά φρενος καρπούμενος, εξής τα "κεδνά βλαστάνει βουλεύματα, 1

Ευήνου.

Ηγούμαι σοφίας είναι μέρος ουκ ελάχιστον ορθώς γινώσκειν οίος έκαστος ανήρ. ° Σοφοκλέους Οιδίποδος (Col. 1143). Ου γαρ λόγοισιν τον βίον σπουδάζομεν λαμπρόν ποιείσθαι μάλλον ή τους δρωμένοις.

Αλκμαίονος

Π18,

lemma in ms. ante art.

α θέλω ms.

ο δεκνά ms.

seq. positum est.

c hoc

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ, ΙΟΑΝ. DΑΜΑSΟ.

C. 3-7

Ο βίος έστ' αλαζονείας δεόμενος,

Επιχάρ μου.

157

Προς δε τους πέλας πορεύουλαμπρόν ιμάτιον έχων, και φρονείν πολλοίσι δόξεις τυχόν ίσως (ουδεν φρο νών].

Φωκυλίδου.

Πολλοί τοι δοκέoυσι "σαόφρονες έμμεναι άνδρες, συν κόσμω στείχοντες, ελαφρόνoοί περεόντες, 9

Ευριπίδου.

Πάς ο καθ' εαυτόν τεχνολογών θαυμάζεται, διακρινόμενος δε προς ετέρους ελέγχεται υποβολιμαίαν σύνεσιν ήμφιεσμένος, 10 Φιλήμονος Αδελφοίς, Ουκ αν λαλή τις μικρόν εστι κόσμιος,

15 ουδ' αν πορεύηταί τις εις την γην βλέπων ο δ' ηλίκον μεν ή φύσις φέρει λαλών,

μηδέν ποιών δ' άσχημον, ούτος κόσμιος, 11

Ευριπίδου Φοίνικι.

"Οι πείραν ου δεδωκότες 20 μάλλον δοκούντες ή πεφυκότες σοφοί. 12

Ευριπίδου Αντι όπη.

"Ος δ' ευγλωσσία νικά, σοφός μέν, αλλά γάρ τα πράγματα κρείσσω νομίζω τών λόγων αείποτε. 2513

Ευριπίδου. (Ου) μή φρονήσετ' κ. τ. λ. 86, 4. d σαήφρονες] σώφρονες ms, et v. seq. ελαφρόνοί,

ms. Α.

e Οί]

158

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙSΙ

τίωνος.

Εκ των λόγων μή κρίνε, Κλειτοφών, σοφόν ή χρηστον άνδρα, τον βίον εξέταζ' αεί, πολλοί γάρ ευ λέγουσιν αδικίας χάριν, τα δ' έργ' έχουσι φαύλα κου φρονούσιν εύ.

ΥΕυριπίδου Παλαμήδη. Όστις λέγει μεν εύ, τά δ' έργ' εφ' οίς λέγει αίσχρ' έστιν αυτού, τούτον ουκ αινώ ποτέ. 16

Σοφοκλέους (Εlect. 624). Σύ τοι λέγεις νιν, ουκ εγώ συγάρ ποιείς

ΙΟ

τούργoν, τά δ' έργα τους λόγους ευρίσκεται, 17

Ευριπίδου Θυ έστη. (Ου) πώποτ' έργου μάλλον ειλόμην λόγους.Τ -

Τώ λόγω μεν ευ διέρχει πάντα, το δ' έργω

Μενάνδρου.

κακώς.

Ουχ ο λόγος αύξει την τέχνην περισσός ών, αλλ' αυτά κοσμεί την τέχνην τά πράγματα, 20 Ευριπίδου Πελι άσιν. "Φθείρου το γάρ δράν ουκ έχων λόγους έχεις 21

Μενάνδρου.

Τί δ' όφελος (εύ) λαλούντος αν κακώς φρονή, 22 Ιρ.100]

Ευριπίδου "Μηδείας (579). Πολλά πολλοίς είμι διάφορος βροτών

έμοί γάρ όστις άδικος ών σοφός λέγειν πέφυκε, πλείστην ζημίαν όφλισκάνει, f Ευριπίδους ms. ή μήδ. ms.

g. Φθείρου] prima littera deest ms.

159

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

C, 7

γλώσση γάρ αυχών τάδικ' ευ περιστελεϊν, τολμά πανουργείν, έστι δ' ουκ άγαν σοφός. 23

Μενάνδρου.

Ο μεν λόγος (σου) συνέσεως πολλής γέμει, 5 τά δ' έργα σύνεσιν ουκ έχοντα φαίνεται. 24

"Ποσειδίππου.

Ουκ έργον έστιν ευ λέγειν αλλ' ευ φρονείν. πολλοί γάρ ευ λέγοντες ουκ έχουσι νούν. 25

Ευριπίδου.

Ήδη δε πολλών ήρέθην κριτής λόγων και πόλλ' "άμιλληθέντα μαρτύρων ύπο ταναντί' έγνων συμφοράς μιάς πέρι.

καγώ μεν ούτω "χώστις έστ' ανήρ σοφός λογίζομαι ταληθές, εις ανδρός φύσιν

15 βλέπων δίαιτάν θ' ήντιν' ήμερεύεται. 25" Και τώδε "δηλώσαιμ' άν, ει βούλoιο σύ, ταληθές, ώς έγωγε καυτός άχθομαι, όστις λέγειν μεν ευπρεπώς επίσταται, τα δ' έργα χείρω των λόγων παρέσχετο. 2026

Μενάνδρου,

Ο μεν λόγος σου και κατ' ορθόν ευδρομεί, το δ' έργον άλλην οίμον εκπορεύεται. 27

Σοφοκλέους Εριφύλη. Γλώσσ' εν κενοίσιν ανδράσιν τιμήν έχει,

25 όπου λόγοι σθένουσι των έργων πλέον, ι ms. τα δίκαι' - περιστέλλων - σοφόν. k οδιδίππου ms. ι αμιληθέντα ms. m χώστις] και όστις ms. η δη λώσαιμ' ένει β. εύσύ ms. -

160

ΕΧΟΕΕΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

Μενάνδρου.

Ο μή φρονών μεν πολλά δ' εφ' εκάστου λαλών δείκνυσιν αυτόν τον τρόπον τους ρήμασιν, 29

Θεμιστίου εκ του Μετριοπαθούς ή Φι λοτέκνου (p. 261 d).

Ότι ο λόγος εάν μη τω τρόπω "σύμφωνος ή, αλλό τριος γίνεται και ου του λέγοντος, ώσπερ εκείνος όν Θερσίτης έλεγε τους Αχαιούς,

όν κεν εγώ δήσας αγάγω "ούτος γάρ Αχιλλέως και Αίαντος ήν ο κυφός δε 10 αυτόν ουδεν προσήκοντα υπεβάλετο. 30

Μύσωνος.

Μύσων ο Χηνεύς έφη δείν ουκ εκ των λόγων τάς πράξεις κρίνειν, αλλ' εκ των πράξεων τους λόγους, 31

Θεοφράστου.

Ου τον βίον εκ της του λόγου δεινότητος πιστώσο μεν, αλλά τον λόγον εκ της περί τον βίον ευταξίας, 32

Δημοσθένους (p. 21, 19).

Ος (Ως) άπας μεν λόγος, αν απή το έργον, μάταιόν τι φαίνεται και κενόν. 33

Δημοκρίτου.

Πολλοί δρώντες τα αίσχιστα λόγους τους αρίστους άσκέoυσιν.

Απολλώνιος,

γλαυ...αλόν μάζα και τρίβων μή κατ' επιτήδευμα 25 δοξοκοπικόν καλούμενον, αλλ' όταν τα πράγματα άγη προς αυτά σεμνώς φορούμενα, ο σύμφενος ms.

p έτος ms.

161

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSΟ.

C, 7

Πυθαγόρου.

Επιδείκνυσομή εν τοις λόγοις άφρονείς, αλλ' εν τους έργοις άποιείς.

36 Δημοκρίτου, Έργα και "πρήξιας αρετής, ου λόγους ζηλεύειν "χρεών. 37 ερ

ΑΥ --

Σωκράτους,

Σωκράτης ερωτηθείς τίνων μάλιστα ο λόγος ισχύει, ών ή πράξις" είπε " συνακολουθεί τώ λόγω. ξ'

10 38

νς»

ρρ

. *

2 /

*ξι θέου.

ξίθεος ο Αθηναίος τους χρηστους μεν εν τοις λό γοις αχρήστους δε κατά τον βίον ομοίους έφη είναι τους αγαθούς ενυπνίοις.

Εκ του Επικτήτου εγχειριδίου (e. 46). Τα πρόβατα ου χόρτον φέροντα τους ποιμέσιν επι δείκνυσι πόσον έφαγεν, αλλά "πέψαντα την νομήν έρια έξω φέρει και τυρόν και σύμή τα θεωρήματα (ρ.100υ) τους ιδιώταις "επιδείκνυε, αλλά τά απ' αυτών πρα χθέντα έργα.

2040

Δημοκρίτου.

Ούτε λόγος εσθλός φαύλην πρήξιν αμαυρίσκει, ούτε πρήξις αγαθή λόγου βλασφημίη λυμαίνεται, 41 Δημοσθένους Ολυνθιακών (p. 32, 17). Το γαρ πράττειν του λέγειν και χειροτονείν ύστε 25 ρον όν τη τάξει πρότερον τή δυνάμει και κρείττόν έστι.

q πρήξας ms. r χρενώ ms. s Οξιθέου] sic a cor rectore. ξιθέου et ξίθεος ms. pr. t επιδείκνυσιν ms. u πέμψαντα ms. α επιδείκνυσιν ms. SΤΟΒ. ΓΙΟΓί. ΙV.

162

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

Φαλάριδος (Εpist. 92).

"Ουδε τούτο συνιείς, ότι λόγος έργου σκιά παρά τους σοφούς πεπίστευται. 43

Διογένους.

Διογένης λόγον τινά διεξήει περί σωφροσύνης και 5 εγκρατείας, και ως επήνουν αυτόν οι Αθηναίοι, ο δε "κάκιστ' απόλoισθε" είπε "τους έργοις μοι αντι λέγοντες." 44

Πολυαίνου.

Όταν μεν γαρ τη σεμνότητι των λόγων και η πείρα 1ο των έργων έπηται, τούτό τοι χρή καλείν δόγμα φι λοσόφου όταν δε ο μεν λόγος επαγγέλληται μεγάλα, ο δε βίος πράττη μηδε τουλάχιστον, άρα ου κόμπος ταύτα και τερατεία σοφιστού και μειρακίων ακοάς εκπλήττειν εσπoυδακότος; 15 45

Εν ταυτώ περί Δημοσθένους, ... τους λόγοις καλλωπιζόμενος, αλλά τους έργοις υπερβάλλων τους λόγους, είγε δήβάσανον της αλη θείας είναι χρή νομίζειν, όταν το λέγειν και το πράτ τειν έπηται. 46

2Ο

Λυκίου εκ των Μουσωνίου πότε ρον

ισχυρότερον έθος ή λόγος. Αύθις ενέπεσε μεν ζήτησις πότερον ανυσιμώτε ρον προς κτήσιν αρετής έθος ή λόγος, ει ο μεν λόγος διδάσκοι ορθώς τί είη ποιητέον, το δε έθος γίνοιτο 25 κατά τοιούτον λόγον "πράττειν εθιζομένων, τώ δε Μουσωνίω το έθος έδόκει είναι ανυσιμώτερον, και συνήγοροντή εαυτού δόξη ήρετο των παρόντων τινά Ψ ήδε ms. a correctore in rubrica. δε pr.

2 πράττει ms.

C. 7

163

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

ούτως δυοίν όντοιν ιατρoίν του μεν ικανού λέγειν και περί των ιατρικών ώρα ότι εμπειροτάτου, περί δε θεραπείαν των καμνόντων μηδέν τετριμμένου, του

δ' ειπείν μεν αδυνάτου, "θεραπεύειν δ' ειθισμένου 5 κατά τον λόγον τον ιατρικόν, πότερον, έφη, μάλλον έλoιo αν παρείναί σοι νοσούντι, ο δε απεκρίνατο τον θεραπεύειν ειθισμένον

και ο Μουσώνιος τί δέ;

δύο ανδρών του μεν πεπλευκότος πολλάκις και κυ βερνήσαντος ήδη πλοία ικανά, του δε ολιγάκις μεν 10 πεπλευκότος κυβερνήσαντος δε μηδέποτε, εάν ού τος ο μη κυβερνήσας ικανώτατον λέγη ον τρόπον χρή κυβερνάν, ο δ' έτερος ενδεώς και παντάπασιν ασθε νώς, ποτέρω άν πλέων χρήσαιο κυβερνήτη, και ος είπεν ότι το κυβερνήσαντι πολλάκις, πάλιν ο Μου 15 σώνιος μουσικοίν δε δυοίν του μεν τους λόγους επισταμένου τους μουσικούς και λέγοντος αυτούς πι

θανώτατον, άδειν δε και κιθαρίζειν και λυρίζειν αδυνατούντος, του δε περί μεν τους λόγους όντος ήττονος, κιθαρίζοντος δε καλώς και λυρίζοντος έτι

20 δε άδοντος, ποτέρω άν επιτρέψαις έργον μουσικόν, ή πότερον αν εθέλοις γενέσθαι διδάσκαλοντών μου σικών παιδός ουκ ειδότος, ο δε απεκρίνατο ότι τον

εν τοις (έργοις]ίκανόν, τί ούν, είπεν ο Μουσώνιος,(Ρ. 10η ταύτα μεν ταύτη έχει περί δε σωφροσύνης ή εγκρα 25 τείας του άχρή δύνασθαι λέγειν ου πολύ κρείττον το εγκρατή γενέσθαι και σώφρονα περί τα πραττόμενα

πάντα; "συνεχώρει κανταύθα ο νεανίσκος ήττον και

φαυλότερον είναι του σωφρονείν έργω το λέγειν περί σωφροσύνης ικανώς, όθεν ο Μουσώνιος συνάπτων

30 τους προειρημένοις, πώς oύν επί τούτοις, έφη, το α θεραπεύσειν ms.

ύ συνεχάρει ms. 11 *

164

ΕΧΟΕΕΡΤΑ

ΡΑRΤΙSΙ

τον εκάστου λόγον επίστασθαι πράγματος κρείττον αν είη του εθίζεσθαι και πράττειν τα πράγματα κατά την ύφήγησιν την του λόγου; επείπερ το μεν έθος προς το δύνασθαι πράττειν άγει, το δε επίστασθαι λόγον του πράγματος προς το δύνασθαι λέγειν, συν- 5

εργεί μεν γαρ και τη πράξει ο λόγος διδάσκων όπως πρακτέον, και έστι τη τάξει πρότερος τού έθους ου γαρ εθισθήναίτι καλόν οίόντε μή κατά λόγον εθιζό μενον δυνάμει μέντοι το έθος προτερεί του λόγου,

ότι εστι κυριώτερον επί τάς πράξεις άγειν τον άν- 10 θρωπον ήπερ ο λόγος, 47 Εκ του Θεοδώρου των Τέλητος επι το μής περί του δοκ είν και του είναι. Κρείττον φασι το δοκείν δίκαιον είναι του είναι, μή και το δοκείν αγαθόν είναι του είναι κρείττόν 15 5

σ'

Α.

Ο 2

αν

σ'

Α.

έστιν, άμέλει, πότερον ουν διά το δοκείν άγαθοί σ'

υποκριται είναι υποκρίνονται ή διά τό είναι; [διά το α»-- 2 είναι.] κιθαρίζουσι δε πότερον διά το δοκείν άγαθοι ή ")

σ'

διά τό είναι, διά τό είναι Αυ

τα δ' άλλα πάντα απλώς

σ'

Αν

διά το δοκείν αγαθοί ευ πράττουσιν ή διά τό είναι;4 - 20 ν

σ'

€ι

σ'

Αν

γι

Αν

&ν

διά τό είναι. δι' ο δ' ευ βιούσι κρείττον ή δι' ομή και

Α.

Αν

ώστε κρείττον "φαίνοιτ' αν το αγαθόν είναι του δο •-. • $ -.Σ. 2

Α'

Αν

κείν ο γάρ δίκαιος άγαθός, ουχ ο δοκών δίκαιος εί ναι. και τίποτε επί των άλλων αγαθών όσα δοκούσιν σ'

"),

αν

σ'

Α'

\ εν -

άνθρωποι, μάλλον άνβούλοιο είναι εν αύτοις και 25 )

Α-

Αν

«ν

ήι

έχειν αυτά μάλλον ή δοκείν έχειν ευθέως οράν αν ν-- S - 2 ")

Λ,

βούλοιο ή δοκείν οράν, υγιαίνειν μάλλον ή δοκείν, )

Αν

Α"

ισχύειν μάλλον ή δοκείν, εύπορος είναι, φίλους Α

β". - •

Αν

έχειν μάλλον ή δοκείν Αν

Αν

δι

Αν

επί των ψυχικών πάλιν,31 τ. 5/

τ'

Αν

φρονείν μάλλον ή δοκείν, άλυπος είναι μάλλον ή 30 2

ο έστιν άμέλει. ms.

Α"

d φαίνουσα ms.

165

Ε ΜS. ΕΙμΟR. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

C. 7

δοκείν, θαρσαλέος είναι, άφοβος είναι, ανδρείος εί ναι μάλλον ή δοκείν επί της δικαιοσύνης δε ουκ έτι δίκαιος είναι μάλλον ή δοκείν, αλλά και ανδρείος αν μάλλον βουλοίμην δοκείν ή είναι ή ουχ ο αν 5 δρείος και άφοβος και άλυπος, ουχ ο δοκών, διά τί δε βούλει ανδρείος δοκείν είναι; τιμήσουσίμε, και

γαρ πρωτοστάτην σε καταστήσουσι και μονομαχείν " κελεύσουσι και ίνα λάχης μηχανήσονται και λα

χόντος επιχαρήσονται καθάπερ τώ Αίαντι είτα τί 10 οίει πείσεσθαι δειλός μεν ών κινδυνεύων δέ, και εάν αιχμάλωτος γένη δοκών ανδρείος είναι, πέδας έξεις μεγάλας και χειροπέδας, και ουθείς σοι μή πι στεύσει, αλλά και (κατακεκλεισμένος έση, κάν βα σανίζωσί σε πολλάς λήψη, και λέγων την αλήθειαν 15 ου μή πιστευθήση, αλλά "δόξεις μωκάσθαι διά το

δοκείν καρτερικός είναι και κελεύσoυσί σε δέρειν και "επιτείνειν και παροπτήσαι όρα πόσα λήψη δο-Ιρ.101ο) κών ανδρείος είναι και καρτερικός συ δε εκείνο μεν προφέρη, ταύτα δε αποκρύπτεις, ώσπερ οι ρήτορες, 2048

Πλάτωνος εκ της προς Αριστό δωρον επιστολής (p. 358).

Ακούω Δίωνος εν τοις μάλιστα εταίρον είναί τέ

σε νύν και γεγονέναι διά παντός, τόσοφώτατον ήθος των εις φιλοσοφίαν παρεχόμενον το γάρ βέβαιον 25 και πιστόν και υγιές τούτο εγώ φημι είναι την αλη θινήν φιλοσοφίαν, τάς δε άλλας τε και εις άλλα τει νούσας σοφίας τε και δεινότητας, κομψότητας οίμαι

προσαγορεύων ορθώς ονομάζειν.

e κελεύουσι ms.

f κατακεκλασμένος ms.

ms. et mox κελεύσασι.

ή επιπείνειν ms.

490)?ν ΠΥS.

g δόξης ί παρεχομέ

1 66

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

Α ισχίνου περί Δημοσθένους (p. 78, 29).

Πλείστον δε εκ πολιτείας ειληφώς αργύριον ελάχι στα περιεποιήσατο νύν μέντοι το βασιλικόν χρυσίον επικέκλυκε την δαπάνην αυτού, έσται δε ουδε τούθ'

ικανόν ουδείς γάρ πώποτε πλούτος τρόπου περι- 5 εγένετο, και το κεφάλαιον τον βίον ουκ εκ των ιδίων προσόδων πορίζεται, αλλ' εκ των ημετέρων κινδύ νων, προς δε ευγνωμοσύνην και λόγων δύναμιν πώς πέφυκε; δεινώς λέγειν, κακώς βιώναι ούτε γάρ κέ χρηται και τώ αυτού σώματι και παιδοποιία, ώστε 10 μήβουλεύεσθαι λέγειν ά τούτω πέπρακται ήδη γάρ ποτε είδον μισηθέντας τους τα τών πλησίον αισχρά λίαν σαφώς λέγοντα, έπειτα τί συμβαίνει τή πόλει;

οι μεν λόγοι καλοί, τα δε έργα φαύλα. Λόγος η'.

k ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΙΑΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ, ΚΑΙ ΟΤΙΟΥ ΚΑΛΟΝ ΑΛΛΟΤΡΙΟΙΣ ΣΥΧΝΑΖΕΙΝ ΚΑΙ ΑΚΡΟΑΣΘΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΝ..

ΟΙΚΟΙΣ

Ρost loca e SS. haec sequuntur: Τούτον 85, 14.

Και μήν 85, 20. Προ πάντων 85, 21. Και οικίας 20 85, 22. Ουκούν 85, 23. Ει βούλει 5, 111-115.

Ώσπερ 3, 78. Κελτοι τάς θύρας 44, 41. p. 224. Αι λιανού του π. ζώων λόγ, κεφ. λα". Λόγος θ'.

[p. 104] Caput novum anepigraphum, sed est fortasse περί 25 ολιγοβίων και μακροβίων. Ρost pauca e SS. et ex

Philone sgφuitur Αιλιανού του περί ζώων β', λόγ. k Ηoc caput anepigraphum esse docet Sartius: in elencho Capitum vero quod praefixum est huic secundae Parallelorum

parti eum titulum inveniri quem supra dedimus.

Ο. 7-10

167

Ε ΜS. ΕΙΔΟΕ. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSΟ. Ε

Λόγος ι".

Ευριπίδου.

Όστις δ' ομιλών ήδεται κακούς ανήρ ου πώποτ' ήρώτησα, γιγνώσκων ότι 5 τοιούτός εστιν οίσπερήδεται ξυνών. 2

Ευριπίδου Βελλεροφόντη. Ανήρ δε χρηστός χρηστόν ου μισεί ποτε, κακώ κακός δε συντέτηκεν ήδοναΐς φιλεί δε θούμόφυλον ανθρώπους άγειν. 10 3

Ευριπίδου Πελιά σιν. Ο γάρ ξυνών κακός μεν ήν τύχη γεγώς,

τοιούσδε τους ξυνόντας εκπαιδεύεται, ν

Α'

χρηστους δ' ό χρηστός άλλά τάς ομιλίας

εσθλάς διώκειν, ώ νέοι, σπουδάζετε. 15 4

Μενάνδρου.

Η των ομοίων αίρεσις μάλιστά πως τήν του βίου σύγκρασιν ομόνοιαν ποιεί, 5 20 6

Ευριπίδου Αντιγόνης. Νέοι νέοισι συννοσούσι ταφανή. Μενάνδρου Περι κ ειρομένη.

"Ούτω ποθεινόν εστιν ομότροπος φίλος, 7

Μενάνδρου. Ουδείς εστί μοι ι Caput novum anepigraphum, sed forte est περί ομοιο

τρόπων και ομοιογενών και ομοηθών. Ρost pauca e SS. se αuuntur profanorum scriptorum sententiae. SΑRΤΙUS. Verum

suspicor titulum fuisse, Ότι ή ομοιότης των τρόπων φιλίαν απεργάζεται, atque ex h. 1. lacunam supplendam in Stobaei Εcl. Εth. ΙΙ, 33.

1Ίι Τ700 ΙΙ18.

168

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

αλλότριος άν ή χρηστός ή φύσις μία πάντων, το δ' οικείον συνίστησιν "τρόπος, Ομήρου (0d. ρ' 218). "Ως αιεί τον ομοίον άγει θεός ώς τον ομοίον,

Δημοκρίτου,

Ομοφροσύνη φιλίην ποιέει.

10 Διογένης ερωτηθείς τί εστι φίλος "μία ψυχή εν δυσι σώμασι κειμένη." 11 Ειδότες ούτε φιλίαν ιδιώταις βεβαίαν γιγνομέ νην ούτε κοινωνίαν πόλεσιν, ει μή μετά αρετής διω- 10 κούσης ες αλλήλους γίγνοιτο, και τάλλα ομοιότροποι είεν εν γάρ τώ "διαλλάσσοντι της γνώμης και αι διαφοραί τών έργων καθίστανται (Τhucγd. ΙΙΙ, 10). 12 Αριστοτέλους,

Ώσπερ ο οίνος κίρναται τους των πινόντων τρό- 15 ποις, ούτω και η φιλία τους των χρωμένων ήθεσι. 13 Πυθαγόρας ερωτηθείς τί εστι φίλος απεκρίνατο ce 2,

άλλος εγώ."

Την φιλίαν έφη ισότητα είναι. "Ιάμβλιχος Μακεδονίω περί ομονοίας. 20 Η ομόνοια, καθάπερ αυτό το όνομα βούλεται εν δείκνυσθαι, συναγωγήν ομοίου του νου κοινωνίαν τε και ένωσιν εν εαυτή συνείληφεν αφορμηθείσα δή 14 15

ούν εντεύθεν επι πόλεις και οίκους κοινούς τε συλ λόγους πάντας και ιδίους ήκουσα, φύσεις τε και συγ-25 γενείας πάσας επιπορεύεται κοινάς τε και ιδίας ώσ

αύτως έτι δε περιέχει και την ενός εκάστου προς η βίος τρόπος ms. ο εις ms. et mox φίλην. q Παμβλίων ms.

λάσσοντι ms.

ρ δια

C. 10-12

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSΟ.

169

εαυτόν ομογνωμοσύνην υφ' ενός μεν γάρ τις νοή-tp. 105) ματος και μιάς γνώμης κυβερνώμενος ομονοεί προς εαυτόν, διχογνωμονών δε προς εαυτόν και ανόμοια λογιζόμενος διαστασιάζει και ο μεν επί της αεί αυ 5 της επιμένων διανοήσεως ομοφροσύνης έστι πλήρης, ο δ' άστατος τους λογισμούς και άλλοτε επ' άλλης δόξης φερόμενος αστάθμητός έστι και πολέμιος προς εαυτόν φιλία δ' ή μεν από εναντίων δεινή και αγρία και το κοινόν ου πολλάκις έχουσα εν ημίν, ή δ' εκ 10 των ομοίων ήμερός τε και κοινή διά βίου, 16

Πλάτωνος εκ του Φαίδρου (p. 255 b).

(Ου) γάρ δή ποτε είμαρται κακόν κακώ φίλον ουδ' αγαθόν μή φίλον αγαθώ είναι. Λόγος ια'. Caput novum anepigraphum, sed est περί οίνου

και χρήσεως αυτού, in quo excerpta tantummodo habentur ex SS. et SS. patribus. "Λόγος ιβ'. Αliud caput, item sine titulo, sed est fortasse[p.105bl

20 περί ονειδισμού αγαθού κατά Θεόν, και ονειδισμού επί κακοπραγία, και ότι ουδή συμφέρον ονειδίζειν. Ρost sententias satis multas sacrorum bibliorum et

SS. ΡΡ. guorum ultimus est Chrysostomus, ita se quitur.

25 1

Ετέρων, " Μέλει μοι των τοιούτων ήττον ή βατράχων των

εν τους τέλμασιν (Iulian. 357 d). η Forte hic inc. t. ΠΕΡΙ ΛΟΙΔΟΡΙΑΣ, Ρhotio ΙΙ, 25. s έλλει ms.

170

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

2 Ώσπερ οι εν χαλκείω κατακτυπούμενοι τάς ακοάς εν μελέτη γίγνονται των ψόφων, ούτω και ημείς ταις πυκναίς απειλαϊς των παραλόγων σου λό γων ενεθισθέντες αθορύβητοι μένομεν (Basil.Εp.267). 3. Θεώ το πάν επιτρέψας ουδέν αυτός φροντίζω 5 των σοφισμάτων υμών. 4 Επειδή άπαξ περιεβαλόμην την λεοντήν, ουκ αποδειλιατέον (Plato Crat. 411 a).

(ν. 10615

Ουδενί αν παρά το δίκαιον υπεικάθοιμι δείσας

θάνατον (Αpol. 32a).

Ουδέν αυτών χρή φροντίζειν, αλλ' ομόσε μάλ

λονιέναι (Εuthyphr. 3 c).

Ων εγώ ούτε μέγα ούτε μικρόν πέρι επαίω

(Αpol. 19c).

8 Αγαν ή σή δεινότης καταθρασύνεται της ημετέ-15 ρας απλότητος, 9 Πάνυ κάρχαρον επαφήκας ημίν τον κύνα της λοιδορίας.

10 Έστι και παρ' ημίν αμύνης ακμή και λόγος λύων σοφίσματα,

11' Οπλισθέντες λόγων ελευθερία της αληθείας κατά το θεμιτόν προστησόμεθα. 12 Προς τας μακράς σου λοιδορίας και βραχύς εμοί και σαφής απόλογος,

δα (οίδα) στηλιτεύειν παντός κωμωδού λαμπρό- 25

τερον. 14

Αιλιανού.

Όνομα έστιν κ. τ. λ. (Hist. Αn. V, 35).

C. 12-15

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

171

"Λόγος ιγ'.

Αριστείδου. Τούτο δέ εστι τη μνήμη της αναγκαίας τελευτης

παραμύθιον, και του "σώματος εκποδών γενομένου

5 σώζεσθαιτούνομα, ότι αυτό τα έργα εξ ών ειργάζετο ου συντέθνηκεν, αλλά και τους της εκείνου δυνάμεως

υπομνήματα εις χείρας αφίξεται. 2

Αίλιανού.

Από (υπο)τώ κ. τ. λ. (Hist. Αn. ΧΙV, 23). Λόγος ιδ'.

ΙΟ

α [ΠΕΡΙ ΟΡΚΟΥ.]

[p. 107b]

Όρκον 27, 1. Ουκ 27, 2. Όρκος 27, 3. Όστις 27,4. Δέσποιν' 27, 5. Όρκου 27,6. Μάστιγoς 27, 7.

Τους 27,9. Δεί 27, 10. Όρκον 27, 11. Όρκον 27, 12. 15 Οι 27, 13. Επερωτώντα 27, 14. "Λόγος ιε". [ΠΕΡΙ ΕΠΙΟΡΚΙΑΣ.]

Η γλώσσ' 28, 6. Ου γαρ 28, 10. Συγγνώμονας

28, 12. Όρκοισι 28, 1. Αφροδίσιος 28, 2. Όρκος 20 γάρ 28, 5. Συγκέχυκε 28, 7. Όρκον 28, 8. Ώμο σεν 28, 3.

t Caput novum sine titulo, sed est περί ονόματος χρηστού και κακού. Ρost pauca e Ρroverbiis et Εcclesiastico sequi tur Αριστείδου κ. τ. λ. SΑRΤΙUS. u σώματος] σώ ms.

α Caput novum, fortasse περί όρων και όρκων ουκ αγαθών και ότι ουδεί εμμένειν αυτούς. Ρost multa e SS. patribus et ex sacris bibliis excerpta sequuntur ista : Χοιρίλλου κ. τ. λ.

9 Caput novum sine titulo, sed forte περί των τους όρκους αθετούντων και επιορκούντων. SΑRΤΙUS. SΑRΤΙUS.

[p. 108]

172

ΕΧCΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙSΙ

* Μενάνδρου.

Γυναικι δ' όστις όρκον ομνύων ανήρ μηδέν ποιεί δίκαιον, ούτος ευσεβής. 2

Τιμοθέου.

5 θ' ο πτερωτός ιξός ομμάτων έρως, ο Κύπριος κυναγός, ή φρενών ακίς, ομή τίνων θεοίσιν ορκίων δίκας, Δημοκρίτου. Όρκους ούς κ. τ. λ. 28, 9. Εκ θεού αγοράς. Καινούς π. κ.τ.λ. 28, 11. Χρησμός. Γλαύκ'

επικυδείδη 27, 14. Κλεάνθης 28, 14.

Χρύσιππος 10

28, 15. Εν τή Κύρου αναβάσει 28, 16. "Ανευγάρ 28, 17. Ου γαρ ασ. 28, 10. (repet.) Όρκος δ' 28, 4. "Λόγος ις".

Αιλιανού του περί ζώων α' λόγου κεφ. ιδ'. Αί θήλεις κόσσυφοι . . . .

"Λόγος ιζ". Λεύκιππος Δημόκριτος Επίκουρος κατά ειδώ

λων "είσκρισιν οίονται το ορατικόν συμβαίνειν πά θος, και κατά τινων ακτίνων είσκρισιν μετά την

προς το υποκείμενον ένστασιν πάλιν υποστρεφουσών 20 προς την όψιν (Ρlutarch. plac. phil. IV, 13). θ' 2,

α"ms.

α Caput novum forte περί ορφανών και χη

ρών.

Ρost varia e sacris litteris et SS. Patribus sequitur Αιλιανού κ. τ. λ. SΑRΤΙUS. ο Caput novum forte περί

υφθαλμού και οράσεως. Νullae heic sacrorum bibliorum sen tentiae, sed statim ita incipiunt profanorum auctorum ex cerpta. SΑRΤΙUS. Ηinc supplendus videtur Stobaeus Ρhys.

Ι, 44. Photio περί οράσεως και κατοπτρικών εμφάσεων. c είσκρισιν] εις κρίσιν ms.

C. 15-17

173

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSC.

2 Τιμαγόρας είς των παραχαραξάντων εν συχνούς "την Επικούρειον αίρεσιν αντί των ειδώλων ταις απορροαίς χρήται.

3 Στράτων χρώματά φησιν από των σωμάτων φέ 5 ρεσθαι συγχρώζοντ' αυτούς τον μεταξύ αέρα. 4 Αρισταγόρας σχήματα συνδιατυπούντά πως αυ τους τον αέρα. 5 Ίππαρχος αφ' εκατέρου φησί των οφθαλμών αποτεινομένας (ακτίνας] τους πέρασιν αυτών οιονεί 10

χειρών επαφαίς περικαθαπτούσας

τοίς

εκτός σώ

μασι την αντίληψιν αυτών προς το ορατικόν ανα διδόναι.

Ένιοι και Πυθαγόραν τη δόξη ταύτη συνεπι

γράφoυσιν άτε δή βεβαιωτήν των μαθημάτων, και 15 προς τούτω Παρμενίδην εμφαίνοντα ταυτό διά των ποιημάτων, 7 Πλάτων συναύγειαν κ. τ. λ. ut ΧLIV, 1.

Αλκμαίων κατά την του διαφανούς αντίληψιν.

9 Αριστοτέλης ut Stob. (Εcl. ph. Ι, 44, 1) nisi quod om. 20 μεταξύ διεχούς.

10 Τών ακαδημαϊκών τινές κατ' ακτίνων έκχυσιν μετά την προς το υποκείμενον ένστασιν πάλιν υπο στρεφουσών προς την όψιν. Ποσειδώνιος γούν αυτήν σύμφυσιν ονομάζει. 25 11 Εμπεδοκλής και προς το διά των ακτίνων και προς το διά των ειδώλων (εκδοχάς παρέχεται πλεί d την Επι-] το Επι- ms. κάς ms.

e ακαδημαίων ms.

f εκδο

174

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

ους δε πρός δευτέρ . . τάς γάρ απορροίας αποδέ χεται.

12 Εστίαιος ο Περίνθιος τους ειδώλοις τας ακτί νας προσέμιξε προσαγορεύσας το γιγνόμενον ακτιν είδωλον.

Εμπεδοκλής κατ' απορροίας τάς συνισταμένας

μεν επί της επιφανείας του κατόπτρου, πιλουμένας

δε υπό του εκκρινομένου από του κατόπτρου πυρώ δους και τον προκείμενον αέρα, εις όν φέρεται τα ρεύματα, συντρέφοντος.

ΙΟ

14 Λεύκιππος Δημόκριτος Επίκουρος τάς κατο πτρικάς εμφάσεις γίνεσθαι κατ' ειδώλων ενστάσεις, άτινα φέρεσθαι μεν αφ' ημών, συνίστασθαι δε επί του κατόπτρου κατ' αντεπιστροφήν. 15 Οι απο Πυθαγόρου και των μαθηματικών κατ' 15 ανάκλασιν της όψεως, φέρεσθαι μεν γαρ την όψιν Ιρ.110bjτεταμένην ως επί τον χαλκόν, εντυχούσαν δε πυκνώ και λείω πληχθείσαν υποστρέφειν αυτήν εφ' εαυτήν, όμοιόν τι πάσχουσαν τή εκτάσει της χειρός και τή επί τον ώμον αντεπιστροφή, 20 •

Αν

Δύναται δέ τις πάσι τούτοις τους κεφαλαίοις χρή

σασθαι επί του πώς ορώμεν (Ρlutarchus de plac. phil. ΙV, 14).

16 Σφαίρος ο στωικός ορατόν είναι το σκότος εκ γάρ της οράσεως προχείσθαί τινα εις αυτό "αυγήν. 25 17 Οι στωικοί ορατόν είναι το σκότος εκ γάρ της οράσεως προχείσθαί τινα επ' αυτο "αυγήν, και ου g αυγήν] sic Plutarchus, αυτήν ms. Ρlutarchus supra εις αυτό.

Ε ΜS. ΕΙΔΟΕ. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSC.

C, 17

175

ψεύδεται η όρασις, βλέπεται γάρ ταϊς αληθείαις ότι εστί σκότος.

18 Χρύσιππος "κατά την συνέντασιν [τά όντα] του μεταξύ αέρος οράν ημάς, "νυγέντος μεν υπό του 5 οπτικού πνεύματος, όπερ από του ηγεμονικού μέχρι της κόρης διήκει, κατά δε την προς τον "παρακείμε νον αέρα επιβολήν εντείνοντος αυτόν κωνοειδώς, όταν ή ομογενής ο αήρ προχέονται δε εκ της όψεως ακτίνες πύριναι, ουχί μέλαιναι και ομιχλώδεις δι 10 όπερ ορατόν είναι το σκότος (Plutarchus 1. Ι. ΙV, 15). 19

Πλάτωνος εκ του Τιμαίου (p. 45). Τών δε οργάνων πρώτον μεν φωσφόρα συνετε

κτήναντο όμματα κ. τ. λ. Εις το περί χρωμάτων (Εcl. phys. ΙΙ, 54, 3).

[p. 111]

1520 Έστι γένος ημίν . . . . (Plato Τim. p. 67). 21

Αριστομβρότου περί όψεως, Όψις και φάος και αήρ φυσικάν έχει σύγκρασίν τε και συγγένειαν ποτ' άλλαλα ... λαμπρώς όρή και αήρ πάς το λαμπρό διορήται συμβέβακε δε και τάν [p.111bl 20 όψιν και τον αέρα είμεν... αλλά τάν μεν όψιν μέ λαιναν και υγράν, τον δε αέρα "μέλανα και αραιόν, ενυπόκειται δε και τα όψι και τώ αέρι και το δυνάμι διαφανές, αλλά τά μεν όψι το συγγενές φάος, τώ δε αέρι το από τώ αλίω. ότι δε ά όψις υγρά έασσα φάος 25 έχει συγγενές, δείξαιτό κά τις εκ τώδε "πράτον μεν τώ διαφανέα και λαμπράν είμεν πάν γάρ το δια 1

ή κατά την] την om. ms. συνένστασιν ms. τες ms. ΤΖΟΦ Π18,

Κ περικείμενον ms.

ι μέλαινα ms.

μ'

ι νυγεν

m πράτ

176

ΕΧCΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

φανές και λαμπρόν ουκ άνευ τινος φάεος . . . εκτάς όψιος ή διά τινος παραθλίψιος ή και παρατρίψιος: 22

Αναξιμένης κ. τ. λ. (Stob. Εcl. phys. 1, 23). Λόγος ιη'. ΠΕΡΙ ΟΣΦΡΗΣΕΩΝ,

Αλκμαίων εν τώ εγκεφάλω είναι το ηγεμονι

κόν τούτω ούν οσφραίνεσθαι έλκοντι διά των ανα πνοών τάς οσμάς,

Εμπεδοκλής ταις αναπνοαις ταις από του πνεύ

μονος συνεισκρίνεσθαι την οσμήν όταν γούν ή 10 πνοή βαρεία γένηται, κατά παχύτητα μη συναισθά νεσθαι, ως επί των ρευματιζομένων (Plut. de plac. phil. IV, 17).

3 Αριστοτέλης οσφραίνεσθαι του μεταξύ σώματος αναπιμπλαμένου των οσφραντών, 15 -

Πλάτωνος εκ του Τιμ αίου (p. 66). Περί

των μυκτήρων δύναμιν ουκ ένι το γάρ των οσμών πάν ήμιγενές κ.τ.λ. [p.112b]

"Λόγος ιθ'.

Αιλιανού του περί ζώων ιδ' λόγ, κεφ. ις'. Κύρων 20 δε άρα και ιχθύς κ. τ. λ. "Λόγος κ'. ΠΕΡΙΣΩΦΡΟΣΥΝΗΣ.

Ιρ.116)

Επί πολύ τους οφθαλμούς του σώματος αντιστή σας τους της ψυχής απήλθε τελευταίον ηττηθείς και 25 η Νovum caput anepigraphum, sed forte περί οφθαλμού και οράσεως. Ρost sententias sacras sequitur Αιλιανού κ.τ.λ. SΑRΤΙUS. ο Caput novum , forte περί παρθενίας και

C. 17-20

Ε Μ8. FLΟR. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSC.

177

βέλος τη ψυχή δεξάμενος αφροδίσιον, δικαστήν δε τον λογισμόν επιστήσας φυγή το πάθος έκόλασε, το μεν σώμα κατεπόνει, την δε ψυχήν εις σωφροσύνην ερρώννυε, πάσας γυναικών μυραλοιφίας αποστρε

5 φόμενος, έρωτα και αφροδίτην και πάντα τοιούτον θίασον ατιμάζων, πολλή τε ρύμη παρά την αρχήν πνεύσας κατά της σαρκός έσβεσεν αυτής τάς επιθυ

μίας, ου χαλινώσας τον ίππον, αλλά συμποδίσας και χαμαι ρίψας και ποιήσας ακίνητον και πρότερονΙρ.1ιθυ) 10 μεν εγκράτειαν κατορθώσας ύστερον δε απάθειαν, καθάπερ λυττώντα κύνα και συνεχώς επιπηδώντα διεκρoύσατο την επιθυμίαν, και μαινομένην κατέ

στειλε την θάλατταν της ηδονής, και εν αγρίοις κύ μασιν έπλευσε μετά γαλήνης, και ταραττομένου του 15 πελάγους εξ ουρίας εφέρετο, και μέσον έστώς της φυσικής καμίνου δίκην πηλού τους άνθρακας αυτής κατεπάτησεν (ούτωςl ου μόνον πυρός και βελών αλλά και πτερώνγυμνώσας τον έρωτα πραότητος και

σωφροσύνης ήκεν εις το ακρότατον, 202 Ερωτιώντας και περιέργους οφθαλμούς ουκ επέ βαλλον αλλοτρίοις κάλλεσι, μέχρι και ψιλής θέας το "φίλον συντηρήσαντες,

. . ρον έχει και κόρον του σώφρονος τα φιλή ματα.

Ουχ ο Διόν, 2, 15, ή μάκαρ 5, 16. χαίρειν 5, 14. ώς ημέρα 5, 13. ταμιείον 5, 19. ανθρώποισι 5, 119. ανήρ 5, 120. τα αυτά 5, 136. χρημάτων 5, 118, τί σωφροσύνης και γάμου σεμνού. Ρost sententias e sacris lit teris et SS. Patribus legitur, nullo auctoris nomine apposito,

περί σωφροσύνης. SΑRΤΙUS. 8ΤΟΒ. FLΟR. ΙV.

p φίλον] ψιλόν ms. 12

178

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

[p. 117] δε 5, 128. Ιβήρων 5, 121. κρίτονοι 5, 50. παρδανείς

5, 51. σωφρόνων 5, 122. Μενέδημος 5, 123. ούτω

γαρ 5, 74, εν συμποσίω 5, 75. αν ηδονή 5, 76. ηδο νήν 5, 77. δίκαιος 5, 78. πατρός 5,44. τράπεζαν 5,38. σωφροσύνη 5, 49. πρώτον 5, 79. κακόν 5, 80. δεί5

5, 81. προς τον 5, 43. ο αυτός 5, 35, ο αυτός έλεγε 5, 37. ή αυτάρκεια 5, 37. Σωκράτης 5, 33. Ευρι πίδης 5, 82. ή Φωκ. 5, 47. Διονύσιος 5, 46. δεινόν 5, 41. . . ωμη ψυχής 5, 4, προτρεπομένων 5, 36.

θέλων (Γέλων) 5, 83. Δημήτριος 5, 59. όθεν 5, 60. 1ο πάσα 5, 61, εν ταυτώ, ώς 5, 62. ή δε 5, 63. ότι 5,64. ο δ' 5, 65, και η 5, 66. πρέσβεις 5,48. Κράτης 5, 52. [Sequuntur deinde excerpta quam plurima ex Platonis Symposio, Philebo, Charmide, Gorgia ac deinde p. 119 b. ex Αeliano de animalibus, in 15 guibus clauditur caput. SΑRΤΙUS.] Λόγος κα". 4 ΠΕΡΙ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ.

1 Παρρησία και ανδρεία εστιν όταν τις κινδύνου και θανάτου κατατoλμά, και καταφρονή φιλίας και 20 απεχθείας υπέρ των δοκούντων θεώ. 2 Ακουε παρ' ημών μετά παρρησίας . . α πολλοί διαβάλλοντες υποτονθορύζουσιν, w

. . μή σιωπήσω, τάχ άν ούκ εις καλόν άπολαύ

σαιμι της παρρησίας. q Caput novum anepigraphum, forte περί παρρησίας και

πώς δυνατόν ευπαρρησίαστόν τινα γενέσθαι. Ρost sententias e sacris litteris et SS. Patribus sequuntur istae nullo aucto ris nomine apposito p. 121 circa medium. SΑRΤΙUS.

r υποτονθορίζουσιν ms.

C. 20. 21

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ, ΙΟΑΝ, DΑΜΑSΟ.

179

4 Την πρός θεόν χαρίζεται παρρησίαν ή φυλακή των προσταγμάτων αυτού. 5 Οι παρρησιαζόμενοι πλέον ή έλαττον του προσ ήκοντος δόξαν αλογίστων παθών λαμβάνουσιν, οι μεν 5 υστερούσι δειλίας, οι δ' υπερβάλλουσι θρασύτητος, 6 Ούτε μάχαιραν αμβλείαν ούτε παρρησίαν άτα κτον έχειν δεί.

7 Δίδου παρρησίαν τους εύ φρονούσιν, ίνα περί ών αμφιγνοείς έχης τους συνδoκιμάσοντας, 108

Μεγίστη παρρησία το μή νομίζειν έχειν παρρη

σίαν.

Ουχρή σκοπούντα την ιδίαν ασφάλειαν υπο

στέλλεσθαι.

Ρost hunc art. repetuntur in ms. sententiae quae 15 supra leguntur c. 9, 1-13. guas h. 1. iterari non opus est.

10 Ώσπερ τών βρυχίων υδάτων τα μεν εν βάθει κρύπτεται παντελώς, τα δε ... στενοχωρούμενα και την έκρηξιν υπισχνείται μεν ταις ακοαις, μέλλει δ' έτι, 20 ούτω και των περί θεού φιλοσοφούντων οι μεν πάντη κρύφιον και λανθάνουσαν έχουσιν εν εαυτούς

ευσέβειαν, οι δε της ώδίνος εγγύς όσοι το μεν ασεβές φεύγουσι την δ' ευσέβειαν ου παρρησιάζονται, είτε οικονομία τινί χρώμενοι παρά τον λόγον είτε δειλία

25 προς τούτο καταφεύγουσιν, οι δε και δημοσιεύουσι τον θησαυρόνου στέγοντες την ώδινα της ευσεβείας, ουδε το μόνοι σώζεσθαι σωτηρίαν νομίζοντες ει μη και άλλοις το καλόν υπερβλύσειε, μεθ’ ών εγώ τατ τοίμην και οίτινες μετ' εμού. 8-13 Μaximus p. 74. <

12 και

180

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

Ενδεέστερος εί παρρησίας και του δέοντος αι

σχυντηλότερος, *

" Είπερ ήν τι κέρδος εκ της προς τοιούτον άν

(Ρ.121ύΙδρα παρρησίας, ουδενί αν αυτός παρεχώρησα. Πότερα 13, 1. εκ Τημεν. 13, 8. εκ Τηλέφου 13, 10. 5

φεύ φεύ 13, 12. εκ Δίκτυος 13, 13. αυτάρ 13, 15. 13

Εξ Αντιγόνης.

"Ακουσον, ου γαρ οι κακώς πεπραγότες συν ταις τύχαισι τους λόγους απώλεσαν. 14

. . χω.

ΙΟ

Το γαρ πράγμ' αυτό μοι καλώς έχον καλούς παρασχεϊν τους λόγους δυνήσεται. απλούς 34, 2. όταν γάρ 45, 5. 15

Δούλου τάδ' είπας μη λέγειν ά τις φρονεί (Εur. Phoen. 392).

έμοί 13, 7.

Ουκ ευ λέγειν χρήμη'πι τους έργοις καλοίς,

Ου γαρ καλόν τόδ', αλλά τη δίκη βαρύ.

18 Όστις λέγειν μεν ευπρεπώς επίσταται, τα δ' έργα χείρω των λόγων παρέσχετο. 19

Σοφοκλέους (0ed. Col. 806).

Γλώσση σύ δεινός άνδρα δ' ουδέν' οίδ' εγώ δίκαιον όστις "εξ άπαντος ευ λέγει. 20

Ελευθέρα γάρ γλώσσα των ελευθέρων,

και άπερ ms, sed ά a correctore. littera a p. m. abest. τ

t εξάπαν ms.

C. 21

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

181

Ελευθερία Διός όλβιον τέκος,

ούτως 13,2. ουδ' αυ 13, 3. η γλώσσα 13, 4. θάρ σει 13, 5. και γάρ 13, 6. πρόχειρον 13, 11. 22 Περί μεγάλων [γάρ) πραγμάτων σκοπουμένοις 5 ευνουστάτη σύμβουλος ή παρρησία, 23

Παρρησίαν δε παντός ωνού χρυσίου.

Νικ ο στράτου.

Αρ' οίσθ' ότι της πενίας όπλον εστίν η παρρησία, ταύτην εάν τις απολέση, 10 την ασπίδ’ αποβέβληκεν ούτος του βίου. δώς (αιδώς) 13, 9. 25

Εσθλου πατρός παί, καυτός ών νέος ποτέ

γλώσσαν μεν αργον χείρα δ' "είχον εργάτιν, νύν δ' εις έλεγχον εξιών ορώ βροτούς

15 την γλώσσαν ουχί τάργα πάνθ' ηγουμένην (Soph. Phil. 96).

Αριστοφάνους (Τhesm. 536).

Την παροιμίαν επαινώ την παλαιάν υπο λίθω γάρ 20 παντί που "χρή

μή δάκη ρήτωρ αθρείν. όμως 13, 14. Φιλόξενος 13, 16. ουδέν 13, 17. ώσπερ 13, 18. έπει αυτόν 13, 19. συμβούλευε 13,20.

εκ των Αρ. 13, 22. ώσπερ 13, 23. εκ των Δίωνος 25 13, 24. Διογένους 13, 25. ο αυτός 13, 27. Διογένης 13, 37. κρέσσον 13, 26. oικήιον 13, 40. Αντιπάτρω 13, 28. Πρεσβύτις 13, 29. Δημοκράτους 13, 30. Ιπ πoκράτην 13,31. Δημοσθένης 13,32. τα αμαρτήματα u εργάτην είχον ms.

α χρήνα ms.

182

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Ι

13, 33. Ιουχ ούτω 13, 34, ώσπερ 13, 35. Διονύσιος 13, 36. φήσαντος 13, 39. Λάκαινα 13, 42. ή παρ ρησία 13, 44, εχθρός 13, 45. της παρρησίας 13, 46. ούτε 13, 47. ούτε εκ 13, 48. έστιν 13, 49. έλεγχος 13, 50. συγγενεί 13, 21. Τιμόθεος 13, 38. Εκ του 5 π. ψ. 13, 43.

[Λόγος κβ'.]

[p. 122b]

Caput anepigraphum, in quo pauca ex sacra scri ptura et ex Αeliano tantum de animalibus habentur. SΑRΤΙUS. [p. 123 b]

ΙΟ

[Λόγος κγ'.]

Αliud item anepigraphum, forte περί μαντευμά των, in quo, praeter loca varia divinarum scriptu rarum et longissima excerpta ex Αeliano ut supra, nullus alius scriptor occurrit. SΑRΤΙUS. 15 [p. 125b]

[Λόγος κδ'.]

Caput aliud, forte περί παραθήκης, in quo prae ter pauca ex sacris litteris Ρhilone et Αeliano haec tantum duo habentur:

Πιττακός έφη 9, 34. Πισίδαις 44, 41 p. 225. Ηic desinit secunda sententiarum collectio.

Τer

tia, cui praemittitur copiosissimus index titulorum, incipit a p. 126. Priora capp. ΧΙ nullas exhibent scriptorum profanorum sententias. SΑRΤΙUS.

Ρ- ΙΙ C, 12

Ε ΜS. FLΟR, ΙΟΑΝ. DΑΜΑSC.

183

ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ Β΄.

Λόγος ιβ'. 9 ΠΕΡΙ ΑΓΝΩΜΟΝΟΥΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟΥΝΤΩΝ. [p. 143b]

Ρost sententias scripturae sanctae S8. Βasilii Αm 5 philochii Chrysostomi et Τhaumaturgi haec habet: SΑRΤΙUS.

Ετέρων. Εύνοια μεν μήτηρ ευταξίας, αγνωμοσύνη δε λύ

σις τάξεως, 102

Ουδενός των άλλων αδικούντων έλαττον εις

μίσος αχαριστία, έστι δε αχάριστος ου μόνον ος ευ παθών δρά κακώς ή λέγει, αλλά και ο σιωπών και ΙΡ, 144 αποκρύπτων τάς χάριτας ή γάρ ου συνιεις αναί σθητός έστιν, ή συνιείς επιλήσμων ών έπρεπεν εις 15 άπαντα μεμνήσθαι τον χρόνον.

Ανθρωπος επιλήσμων ευεργεσίας πίθος τετρη

μένος διαρρέων τάς χάριτας.

Αλγεινόν τώ πεποιηκότι καλώς ή του πεπονθό

τος αμνημοσύνη.

205

Βοηθών απορείν ανάγκη τους χάριτός τινος επι

λήσμονας. 6

Δεινόν μή αμείβεσθαι πειράσθαι τους ευεργέ

τας ει και μή πράγμασιν άλλοις, ευχαριστίαις γούν J Suspicor esse ultimum caput Εclogarum Εthicarum, sive 2 μόνος ms.

περί ευχαριστίας, apud Photium.

184

ΕΧΟΕΙRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

ταϊς διά λόγων, τούτο γάρ ή παντελώς άγνώμονος ή αναισθήτου και ανοήτου. 7 Αί χάριτες αμείβειν των πονηρών τάς γνώμας ου δύνανται.

Αχαριστήσας απιστότερος εφάνη των Ναυπλίου 5

λιμένων.

Όμηρα δεδωκώς φιλίας απιστότερος και των

λεόντων εγένετο. 10

Αγονοι χαρίτων εισι και φιλοτιμιών επιλήσμο

νες, ών εύ πάθοιεν εκλανθανόμενοι μετά την χρείαν, 10 11

Μενάνδρου.

Αχάριστος άνθρωπος μη νομιζέσθω φίλος, μηδ’ αυ πονηρός κατεχέτω χρηστού τόπον. 12

Σοφοκλέους Οιδίποδος (Τyr. 611). Φίλον γάρ έσθλόν εκβαλείν ίσον λέγω

και τον παρ' αυτόν βίοτον, ον πλείστον φιλει. 13

Τού αυτού Αίαντος (522).

Χάρις χάριν γάρ έστιν ήτίκτουσ' αεί. ότου δ' απορρεί μνηστις εύπεπονθότος,

ουκ αν "γένοιτ' έθ' ούτος ευγενής ανήρ, 14

"Χάρις διαρρεί και προδούσ’ αλίσκεται (ib.1267).

Αναξανδρίδου.

Ουχί παρά πολλοίς ή χάρις τίκτει χάριν, 16

Σοφοκλέους,

Αμνήμονος γάρ ανδρός όλλυται χάρις. α γένοιτέθ' ms.

o χάρις] Αnaxandridi tribuit ms. fragm.

seq, Sophocli, n. 16 Τheocrito, n. 17 Μenandro.

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSΟ.

(Ε. 12

185

Θεοκρίτου (5, 38).

Θρέψαι λυκιδείς, θρέψαι κύνας ώς τε φάγονται. 18

Μενάνδρου.

Ουχί την αυτήν έχει 5 διάνοιαν αιτών εις έκαστος και λαβών, 19

Τού αυτού.

Αεί δ' ο σωθείς έστιν αχάριστον φύσει. "Αμ' ήλέηται και τέθνηκεν ή χάρις, ήν δεόμενος τότ' αθάνατον έξειν έφη. 2

10 20

Ευριπίδου "Πελιά σιν. Αν

Εν τoίσι μεν δεινοίσιν ώς φίλοι φίλων, ν

ρ",

σ'

Α'

όταν δε πράξωσ’ ευ διωθούνται χάριν,

αυτοί δι' αυτούς ευτυχείν ηγούμενοι, 21

Φιλήμονος,

Όταν τις ημών αμέριμνον έχη βίον, ουκ επικαλείται την τύχην ευδαιμονών, επην δε λύπαις περιπέση και πράγμασιν, ευθύς προσάπτει τη τύχη την αιτίαν. 22

Θεόγνιδος (955).

20 Δειλούς εύ έρδοντι "δύω κακά τών τε γάρ αυτού χηρώσεαι κτεάνων και χάρις ουδεμία. 23 Διογένης ερωτηθείς τί τάχιστα γηράσκει παρ' ανθρώποις είπε "χάρις." 24

Αιλιανού (VΗ. ΙΧ, 18).

Θεμιστοκλής ο Νεοκλέους εαυτόν είκαζε ταις δρυσί, λέγων ότι και εκείνας υπέρχονται οι άνθρωποι και δέονται αυτών, ει ύει, στέγην την εκ των κλάδων ο Πελειάσιν ms.

d δύο ms.

186

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

ποθούντες όταν δε ούσης ευδίας "παρίωσι, τίλ λουσιν αυτάς και περικυκλoύσι και αυτός ουν έλε

γεν υπό του δήμου τα αυτά πάσχειν. 25

Εκ τής περί φιλίας επιστολής,

Ως μέντοι λαμπρόν έστιν ευ ποιείν, ούτως αμει-5 πτέον, ίνα μη μόνον αχαριστίας όφλη τις δίκην, αλλά και βλάβους κοινού των εύπεισομένων εις αυτούς έτέρων ανακοπή προς ευεργεσίαν, 26

Ιαμβλίχου Σωπάτρω. Φευκτη μεν ούν εστίν η αχαριστία δι' εαυτήν 10 Υάχθεσθείη δ' άν τις προς αυτήν δικαιότερον, επειδή κωλύει ταγαθόν προϊέναι και εκφαίνεσθαι, τήν τε χώραν αυτών παντελώς ανατρέπει, και κατακλείει πως εις στενοντάς έξω διαφαινομένας των καλών

ευεργεσίας, αποστερεί δε και το κοινόν της [θείας]15 βοηθείας πάσης διά τούτο εστί πάνδεινον παντί δ' ανδρι παρακελεύομαι ένα λόγον ορθόν κατέχειν ευ εργεσιών μετά φιλίας, δεύτερον ευχαρίστως τάς ευεργεσίας παραλαμβάνειν και προκαλείσθαι τάς μείζονας ευποιίας διά της ευχαριστίας, 20 27 Θεμιστοκλής, διαβαλλόντων αυτόν επ' εκκλη σίας τινών ώς εις ένα τους πολλούς ήδέως ακούοντας, κ.ν

Αν

κοπιάν" έφη "μοι δοκείτε, άνδρες Αθηναίοι, εύερ

γετούμενοι." κόπος γάρ ως αληθώς ευεργεσίας κό ρος, δι' όν συμβαίνει κοινότητος επιθυμείν. 25 28

Εκ τών Υψαίου υποθηκών περί του ευεργετείν, Ουδένα μισήσεις ώς αχάριστον, εάν ώς αληθώς e παριάσι ms.

J αχθεσθείη] αχ... θείη ms.

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ, ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

C. 12

187

χαρίζη. Τους μηδεμίαν ών άνευ πάθωσιν υπό σου χάριν εκτίνοντας άλλοι λεγέτωσαν αχαρίστους, συ δ' ανοήτους, ότι του καλλίστου των αγαθών oυ συν ιάσιν.

529 Εικότως οι νομοθέται μόνης αχαριστίας δίκας ουχ ορίζουσιν, ως του μεν εύποιούντος την μεγίστην αμοιβήν εν οίς έτυχεν εύ ποιών απειληφότος, του δε αχαρίστου την αξίαν τίνοντος δίκην εν ώ λανθάνει τώ μεγίστω κακώ συνεχόμενος αχαριστία. 10.30 Απολλώνιος Ηρωδιαν ώ.

Μή

φεύγε διά

τους ασημάντους

χρήσιμος είναι

τους αγαθούς ικανοί γάρ ουτοι και τας υπέρ εκείνωνίp.144 χάριτας αποδούναι. 31 Απολλώνιος Νουμ ηνίω. 15 Ου παρά πολλοίς η χάρις τίκτει χάριν, 32

Ξενοφώντος Κύρου παιδεία (Ι, 2, 7).

Δικάζονται δε ουχ ήκιστα αχαριστίας και ον αν γνώσιν δυνάμενον μεν χάριν αποδούναι μή αποδι δόντα δέ, κολάζουσι τούτον ισχυρώς οίoνται γάρ τους

20άχαρίστους και περί θεούς αν μάλιστα αμελώς έχειν και περί πατρίδα και περί γονέας και περί φίλους

έπεσθαι δε δοκεί μάλιστα τη αχαριστία αναισχυντία, και γάρ αύτη δοκεί είναι μεγίστη επι πάντα τα αι σχρά ηγεμών. 25 33

Σωκράτους,

Αχάριστον ευεργετείν και νεκρόν μυρίζειν εν ίσω κείται.

Τού αυτού.

Ταυτόν εστιν όφιν εκτρέφειν και πονηρόν ευεργε 30 τείν ουδετέρου γάρ ή χάρις εύνοιαν γεννά.

188

ΕΧΟΕΕΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

Φιλι στίωνος.

Τη γή δανείζειν κρείττόν εστιν ή βροτούς, ήτις τόκους δίδωσι μή λυπoυμένη. Sequuntur capita duo (ΧΙΠ. ΧΙV.) sine locis profanorum. Λόγος ιγ'.

9 ΠΕΡΙ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.

Ευριπίδου Εκάβη (600). 2/

Α'

Αν

"ν

Αυ

Έχει γέ τοί τι και το θρεφθήναι καλώς

δίδαξινεσθλού τούτο δ' ήν τις ευ μάθη, οίδεν τό γ' αισχρόν κανόνι του καλού μαθών, Αν

ΙΟ

"ν

Το ύ α ύ τ ού.

Παίς ών φυλάττου πραγμάτων αισχρών άπο, ώς ήν τραφή τις μη κακώς, αισχύνεται ανήρ γενόμενος αισχρά δράν νέος δ' όταν πόλλ' εξαμάρτη, την αμαρτίαν έχει εις γήρας αυτούς τους τρόποισιν έμφυτον.

Τού αυτού "Ικετίδων (911).

Το γάρ τραφήναι μή καλώς αιδώ φέρει αισχύνεται γάρ ταγάθ' ασκήσας ανήρ κακός κεκλήσθαι πάς τις ή δ' ευανδρία

διδακτόν, είπερ και βρέφη διδάσκεται

λέγειν τ' ακούειν θ’ ών μάθησις εν λόγω ά δ' αν μάθη τις ταύτα σώζεσθαι φιλεί εις γήρας ούτω παίδας ευ παιδεύετε, 4

Τού αυτού Πελιά σιν.

Ο γάρ ξυνών κακός μεν ήν τύχη γένος, ε Suppleatur hinc c. 31 Εclogarum ethicarum κετίδ. ms. et n. 4 Πελειάσιν.

ή οι

C. 12. 13

189

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSC.

τοιούσδε τους ξυνόντας εκπαιδεύεται,

χρηστους δ' o χρηστός αλλά τάς ομιλίας εσθλάς διώκειν, ώ νέοι, σπουδάζετε. κ"

Σοφοκλέους.

Επει πέπρακται πάντο του θεού καλώς, χωρώμεν ήδη, παίδες, εις τά των σοφών διδασκαλεία μουσικής, παίδευμα γάρ Α'

Αν

Α'

προσλαμβάνειν δει και καθ' ημέραν αεί,

έως αν εξή, μανθάνειν βελτίονα. 2

Αν

σ'

2.-- * ί

Αν

Α"

10 παίς δ' ουν κακόν μεν δράντι προίκ' επίσταται,

αυτός παρ' αυτού μανθάνων άνευ πόνου, "τα χρηστά δ' ουδ' αν τον διδάσκαλον λάβη, εμνημόνευσεν, αλλά κέκτηται μόλις

ταύτ' ουν "φυλαξώμεσθα, και μοχθητέον, - ς 15 ώ παίδες, ώς αν μήτ' απαιδεύτων βροτών δοκώμεν είναι, καποδημούντος πατρός. . . Αν

20 7

Α'

«ν

Εμπεδοκλέους. Αλλ' άγε μύθων κλύθι, μάθησις γάρ φρένας αύξει. Σοφοκλέους Αίαντος (964).

Οι γάρ κακοί γνώμαισι ταγαθόν χερούν έχοντες ουκ ίσασι πρίν τις εκβάλη. 8 Ευριπίδου Ιππολύτου (916).

Ώ πόλλ' αμαρτάνοντες άνθρωποι μάτην, 25 τί δή τέχναις μεν μυρίαις διδάσκετε,

και πάντα μηχανάσθε κάξευρίσκετε, εν δ' ουκ επίστασθ' ουδ' εθηράσασθέ πω, "φρονείν διδάσκειν οίσιν ουκ ένεστι νούς. ί επίστασθαι ms. k τήν-διδακτον ms. μεθα ms. m φροντείν m8.

[p. 14

ι φυλαξω

190

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

Αντιφάνους.

Το γαρ πεπαιδεύσθαι, μόνον άν τις τούτ' έχη, αληθές εστι και το αδικημάτων μή λαμβάνειν τάς αξίας τιμωρίας, ελεείν δε πάντως. .

Παροιμία.

Μελέτη χρονισθείσ' εις φύσιν καθίσταται. Αλέξιδος.

"Ω παί, μέγιστος έρανός εστίμοι το σε θρέψαι κατά τρόπον ον γάρ αυτός απέλαβον παρά του πατρός, δεί τούτον αποδούναί με σοί. 12

Αριστοφάνους Νεφελών (961). Λέξω τοίνυν την αρχαίαν παιδείαν ώς "διέκειτο. Μενάνδρου.

[Μανθάνειν"]

ότου δ' αν έργου τυγχάνης άπειρος ών, το πυνθάνεσθαι των κατειδότων καλόν.

Ευριπίδου Ρήσω (206). Σοφού παρ' ανδρός χρή σοφόν τι μανθάνειν. Μενάνδρου.

Πολύ κρείττόν έστιν εν καλώς μεμαθηκέναι ή πολλά φαύλως περιβεβλήσθαι πράγματα. 16

Σοφοκλέους "Φθιωτίδων. Νέος πέφυκας πολλά και μαθείν σε δεί,

και πόλλ' ακούσαι και διδάσκεσθαι μακράν. η διέκειτο] Plura habet ms. Flor, αμae non exscripsit Sar tius.

δ ο φοιωτ ms.

C. 13

Ε ΜS. ΕΙμΟΕ, ΙΟΑΝ. DΑΜΑSΟ.

191

16" Αεί τι βούλου χρήσιμον προσμανθάνειν. 17

Φιλήμονος.

Ήκουσα τούτων αυτός, ουδε φύεται αυτόματον ανθρώποισιν, ώ βέλτιστε, νούς, 5 ώσπερ εν αγρώ "θύμος εκ δε του λέγειν τι και ετέρων ακούειν και θεωρήσαι κατά μικρόν αεί, φασί, φύονται φρένες, 18

Μενάνδρου.

Όταν λέγης μεν πολλά, μανθάνης δε μή, 10 το σόν διδάξας τούμόν ουκ είσει μαθών. Τού αυτού Καρχηδονίω. Έργον εκ πολλού χρόνου άνοιαν ημέρα μεταστήσαι μιά. 19

Τού αυτού Φιλαδέλφoις. Ου ράδιον άνοιαν εν μικρώ μεταστήσαι χρόνω. 20

Ευριπίδου Μελεάγρω. "Εκ γάρ πατρός και μητρός όστις εκπονεί

σκληράς διαίτας, οι γόνοι βελτίονες,

2022 Ξενοκράτης νέον φιλοσοφείν βουλόμενον ήρετο ει γεγεωμέτρηκε του δ' απoφήσαντος, αλλ' ει ήστρονόμηκε και τούτο απειπόντος, αλλ' ει τά των ποιητών ανέγνωκεν ο δε και τούτο έξαρνος ήν άλ λως δε ει γράμματα οίδεν (ουδε) ταύτα έφη εκείνος 25 ειδέναι. "πόκος τοίνυν" είπεν ο Ξενοκράτης "υπό γναφέως ου πλύνεται." p θύμιος λέγειν τι και ms.

φ εκ] εις ms.

[p. 146]

192

ΡΑRΤΙS ΙΙ

ΕΧΟΕRΡΤΑ

Αισχίνου σωκρατικού.

τ'

Αν

Ουτός εστι Μιλτιάδης ο Στησαγόρου, ος παίς μεν ών ήσκει ολύμπια και κρείσσων ήν τους πόνους πονών ή παιδοτρίβης επιτάσσων εκεί δε μείζoυς παιδας αυτού και πρεσβυτέρους "κατεμαχέσατο, και 5 αγωνιζόμενος υπέρ του στεφάνου άκων υπό του παι σ'

δοτρίβου εξήχθη, έτι δε επίτροποι αυτού εγένοντο ούτε τάς αυτάς ηλικίας έχοντες ούτε τους αυτούς τρό

πους, και τούτων απάντων ήν κατήκοος, παιδαγω 2

κ.ν

Αν

γός αύτό ήκολούθει ού πάνυ σπουδαίος, και τούτω 10

ταύτα μεν παιδί όντι ουδέν πώποτε ήναντιώθη. • 2- -Σ Σ Σ αυτω επιτετήδευται επει δε μειράκιον ήρχετο γιγνε: "

«ν

Σ/

σ'

Αν

σθαι, σιωπάν καλόν ηγήσατο είναι, σεσιώπηται αύτώ

μάλλον ή τους χαλκους ανδριάσι του σώματος αυτώ καλόν έδόκει είναι επιμελείσθαι, επιμεμέληται τού- 15 του, ώστ' έτι και νυν των ηλικιωτών άριστα έχει το σώμα,

Ευριπίδου. Χορικού,

Α'

δι

Λυ

Οστις νέος ών μουσών άμελεί, τόν τε παρελθόντ' άπόλωλε χρόνον /

Α'

και τον μέλλοντα τέθνηκε.

Φύσιν έχειν άριστόν έστι, δεύτερον δε [μαν

θάνειν). Πλάτωνος νόμων ζ".

26 2

Αν

Λ/

2 η ,

Αγνοείται παρά τοις πάσιν όλίγου το ποίον κ. τ. λ. 25

27 Κράντωρ έλεγε μήτε δύνασθαί τινα τα μεγάλα προ των μικρών μυηθήναι, μήτ' ούν επί φιλοσοφίαν ελθείν πριν εν τοις εγκυκλίοις διαπονηθήναι. Α

r κατεμαχευατο ms,

s σπαιδαίος ms.

ι ώστέ τι ms.

C, 13

Ε ΜS. FLΟR, ΙΟΑΝ. Ι)ΑΜΑSC.

193

28 Αρκεσίλαος ορών τινα νεανίσκον φιλοσόφων λό γων κατακούοντα πριν παιδευθήναι, "ου δεί τους της Δήμητρος" έφη "καρπούς καλλίστους και τροφι μωτάτους όντας ευθύς εκ γενετής τους παισιν αρμό 5 ζειν, το δε γάλα των τιτθών."

29 Δημοσθένης ο ρήτωρ έφη την μεν ρίζαν της παιδείας είναι πικράν, τους δε καρπούς γλυκείς, 30 Αριστοτέλης ο περιπατητικός ερωτηθείς υπό τι νος τί μάλιστα δεί ασκείν τους νέους, είπε παιδείαν. 10 31 Θεοφράστου.

Αναγκαιοτάτη δ' επί γυναικών ή των γραμμάτων δοκεί παίδευσις είναι και αυτή μέχρι χρησίμου προς οικονομίαν το δε εξακριβούμενον επί πλέον αργοτέ

ρας τε ποιεί προς ταλλα και λάλους και περιέργους, 1532

Ιαμβλίχου εκ του περί ψυχής,

Η γάρ συνακολουθούσα παντί τω βουλήματι του διδάσκοντος των μανθανόντων, αύτ πασών εστί μου σικωτάτη τε και αρίστη ακρόασις. 33 Αντισθένης ο σωκρατικός φιλόσοφος ερωτηθείς 20 υπό τινος ποιος στέφανος κάλλιστός εστιν, είπεν "ο από παιδείας."

"Ο αυτός ερωτηθείς τί αναγκαιότατον είη μά

θημα, "το απομαθείν" είπε "τά κακά." 35 "Αριστοτέλης έφη την παιδείαν ευτυχούσι μεν 25 κόσμον είναι, πταίσασι δε καταφυγήν ελευθέριον, 36

Πλάτωνος (Legg, p. 728c).

Φυχής ανθρώπω κτήμα ουκ έστιν ευφυέστερον εις u Vide Μaximum p. 208 SΤΟΒ, ΕΙ,ΟΕ, ΙV,

α Vide Μaximum p, 207, 39. 13

194

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

το φυγείν μεν το κακόν, ίχνεύσαι δε και ελεϊν τα πάντων άριστα και ελόντα αυ κοινή ξυνοικείν τον επίλοιπον βίον.

Τού αυτού (Μenex. p. 246). Πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της 5

άλλης αρετής πανουργία αλλ' ου σοφία φαίνεται, 38

Αιλιανού.

Σωκράτης ο γενναίος ήτιάτο των "πατέρων εκεί νους, όσοι (μη) παιδεύσαντες αυτών τους υιείς, είτα απορούμενοι ήγoν επί τας αρχάς τους νεανίσκους και 10 έκρινον αυτούς αχαριστίας, ότι ου τρέφονται υπ' αυ τών είπε γάρ αδύνατον αξιούν τους πατέρας, μη γαρ οίους τε είναι τους μη μαθόντας τα δίκαια ποιείν αυτά.

Αντιφώντος. 15 Πρώτον, οίμαι, τών εν ανθρώποις εστί παίδευ

σις όταν γάρ τις πράγματος καν οτουούν την αρ χήν ορθώς "ποιήσηται, εικός και την τελευτην ορθώς γίγνεσθαι και γάρ τη γή οίον άν τις το σπέρμα ενα ρόση, τοιαύτα και τα έκφορα δεί προσδοκάν, και εν 20 νέω σώματι όταν τις τήν παίδευσιν γενναίαν ενα ρόση, ζή τούτο και θάλλει διά παντός του βίου, και αυτό ούτε όμβρος ούτε ανομβρία αφαιρείται. 40

Τού αυτού.

Αναρχίας δ' ουδεν κάκιον ανθρώποις ταύτα γι- 25 νώσκοντες οι πρόσθεν άνθρωποι από της πρώτης είθι ζον τους παίδας άρχεσθαι και το κελευόμενον ποιείν, ίνα μή εξανδρούμενοι εις μεγάλην μεταβολήν ιόντες εκπλήσσοιντο. Ψ πατρών ms. ubi mox om. μή.

2 ποιήσεται ms.

195

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSC.

C, 13

Οίω τις αν το πλείστον της ημέρας συνή, τοιού

41 9

τον άνάγκη γενέσθαι και αυτόν τους τρόπους.

Πλάτωνος πολιτείας ζ' (p. 537b). Κόποι και ύπνοι μαθήμασι πολέμιοι.

Εν ταυτώ (p. 537 c). " Τά τε χύδην μαθήματα εν τη παιδεία γενόμενα (Ρ.146b) τούτοις συνακτέον εις όψιν οικειότητός τε αλλήλων των μαθημάτων και της τού όντος φύσεως,

5 43

Σωκράτους,

Πανήγυρίς έστι ψυχής ή παιδεία πολλά γάρ έστιν εν αυτή ψυχής θεάματα και ακούσματα, 45

Τού αυτού.

Τους μεν σταδιοδρομούσιν επί τώ τέρματι το βρα βείον της νίκης, τους δε φιλοπονήσασιν επί του γή 15 ρως το πρωτείον της φρονήσεως απόκειται, 46

Τού αυτού. ρ'

Α'

"ρ

"Ούτος ιδών πλούσιον απαίδευτον έφη "ιδού και το χρυσούν ανδράποδον." 47

Αριστοτέλους,

"Ούτος ερωτηθείς τί των ζώων κάλλιστον έφη

" άνθρωπος την ψυχήν παιδεία κεκοσμημένος"

48 "Ο αυτός ονειδιζόμενος υπό τινος ότι βαρβαρί ζει έφη "εγώ μεν τώ λόγω, υμείς δε τω τρόπω." 49

Ου μικρόν ωφελεί το τά βέλτιστα ακούειν υμάς

25 συνεθίζειν. Α

α τότε ms. d Μaxim. ibid.

ύ Μaximus p. 207, 54.

ο Μaxim. ibid.

13 +

196

ΕΧΟΕΕΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

Τού αυτού.

"Απασα φύσις βελτίων γίνεται παιδείαν προσλα βούσα την προσήκουσαν, πολύ δε μάλιστα όσοις εξ

αρχής ευφυέστερον των άλλων έχειν υπήρξε τους μεν γαρ αυτών πολλώ βελτίοσι γίγνεσθαι, τους δε 5 και των άλλων συμβαίνει διενεγκείν. 51

Θουκυδίδου.

Κράτιστον δε είναι εν τοις αναγκαίοις παιδεύε σθαι.

Ευκλείδου,

ΙΟ

Ούτοι γάρ των ανθρώπων τα κάλλιστα μανθά νουσιν οίτινες και τα κάλλιστα μιμούνται.

"Δημώνακτος Υψαίου και Σωκράτους, Τάς μεν πόλεις αναθήμασι, τάς δε ψυχάς μαθή

μασι κοσμείν δεί,

Σωκράτης ερωτηθείς πώς άν τις άγοι καλώς

τους ιδίους παίδας, είπε, νέους μεν όντας παιδεύ σας, άνδρας δε γενομένους διδάξας συμπεριφέρε 2/

Α'

σθαι τους αποβαίνουσι, και την ουσίαν διανείμας αυτοίς, ίνα μή διά τούτο εχθροί γένωνται.

Ισοκράτους προς Δημ ό ν ι κ ον (p. 4ο). Τα μεν γαρ σώματα τους συμμέτρoις πόνοις, η δε

ψυχή τους σπουδαίοις λόγοις αύξεσθαι πέφυκε. 56

Δημοκρίτου.

Πάντων κάκιστον ή ευπετείη παιδεύσαι την νεό-25 τητα αύτη γάρ έστι ή τίκτει τας ήδονάς ταύτας εκ τών ή κακότης γίνεται. e Δημόνακτος ms.

Ε Μs. FLoR. τοΑΝ. DΑΜΑsc.

C. 13

Τού αυτού.

197

Εξωτικώς μή πονέειν παίδες ανιέντες ούτε γράμ ματα αν μάθοιεν ούτε μουσικήν ούτε αγωνίην, ουδ' όπερ μάλιστα την αρετήν συνέχει, το αιδέεσθαι,

5 μάλα γάρ εκ τούτων φιλέει γίνεσθαι ή αιδώς, 58

Τού αυτού.

Η παιδεία ευτυχούσι μέν έστι κόσμος, ατυχούσι δε καταφύγιον. 59

Τού αυτού.

Κρέσσων επ' αρετήν φανέεται προτροπή χρώμενος και λόγου πειθοί ήπερ νόμω και ανάγκη, λάθρη μεν γαρ αμαρτέεινεικός τον ειργμένον αδικίης υπό νό μου, τον δε ες το δέον ήγμένον πειθοί ουκ είκός ούτε λάθρη ούτε φανερώς έρδειν τι πλημμελές, διόπερ 15 συνέσι τε και επιστήμη ορθοπρηγέων τις ανδρήιος άμα και ευθύγνωμος γίνεται. 60

Πλάτωνος εκ τού Θεάγους (p. 121 init.).

Πάντα τα φυτά κινδυνεύει τον αυτόν τρόπον κ. τ. λ.

20 61

Ρlura non dedit Sartius.

Διογένους.

Όταν άλλου τινός φροντίζης, τότ' αμελείς σαυ τού.

62 Πλάτων παρεκελεύετο τους μαθηταίς τρία ταύτα έχειν, εν μεν τη γνώμη σωφροσύνην, επί δε της 25 γλώττης σιγήν, επί δε των οφθαλμών αιδώ. 63 Κλεάνθης εταίρου απιέναι μέλλοντος και ερω τώντος πως αν ήκιστα αμαρτάνοι, είπεν ("ει παρ' έκαστα ών πράττεις δοκoίης έμε παρείναι." ν

τ'

/ ει παρ'] είπερ ms.

Αν

198

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

64 Ο αυτός έφη τους απαιδεύτους μόνη τη μορφή των θηρίων διαφέρειν. 65

Δημοκρίτου.

Η φύσις και η διδαχή παραπλήσιόν εστι και γάρ ή διδαχή μεταρρυσμοί τον άνθρωπον, μεταρρυσμούσα 5 δε φυσιoπoιέει. 66

Τού αυτού.

Τα μεν καλά χρήματα τους πόνοις ή μάθησις εξερ γάζεται, τα δ’ αισχρά άνευ πόνων αυτόματα καρ πούται και γάρ ών ουκ εθέλοντα πολλάκις εξείργει 10 τοιούτον είναι ούτω μεγάλης τε της φυτικής έστι.

Ηρ οδώρου. Νέος εν πολυτελέσι βρώμασι και ποτοις έτι δε

αφροδισίοις ανατρεφόμενος λέληθεν εαυτόν εν τώ θέρει την χλαίναν κατατρίβων. 68

Αντισθένους.

Δεί τους μέλλοντας αγαθούς άνδρας γενήσεσθαι το μεν σώμα γυμνασίοις ασκείν τήν δε ψυχήν παι δεύσει.

Δημοσθένης Φιλιππικών (p. 173, 22).

Έστι δ' ουδέποτ', oίμαι, δυνατόν μικρά και φαύλα πράττοντας μέγα και νεανικόν φρόνημα λα

βείν, ώσπερ ουδε λαμπρά και καλά πράττοντας μι κρόν και ταπεινόν φρονείν οποία γάρ αν τα επιτη δεύματα των ανθρώπων ή, τοιούτον ανάγκη και το 25 φρόνημα έχειν. [p. 147] 70 Ξενοφώντος.

Κράτιστον μέν έστιν παρά της εαυτού φύσεως το αγαθόν διδάσκεσθαι, δεύτερον δε παρά των αλη θώς αγαθών.

C. 13

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ, ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

199

Δημοκρίτου.

Ούτε τέχνη ούτε σοφίη εφικτόν, ήν μή μάθη τις. 72

Τού αυτού.

Έστι κου νέων ξύνεσις και γερόντων αξυνεσίη, 5 χρόνος γαρ ου διδάσκει φρονέειν, αλλ' ωραίη τροφή και φύσις. 73

Τού αυτού.

Ο αντιλογεόμενος και πολλά" λεσχηνευόμενος αφυής ες μάθησιν. 10 74

Διογένης άτοπον έφησεν είναι επί μεν τον λύ

χνoν επιχείν έλαιον ίνα επί της τραπέζης ορώμεν, όπως δε τη διανοία φρονιμώτεροι γενόμενοι κατα νοήσομεν τά τώ βίω βέλτιστα, μηδέν εθέλειν ανα λίσκειν.

15 75 Ο αυτός ερωτηθείς τί ή γή βαστάζει βαρύτατον, έφη "άνθρωπον απαίδευτον." 76 Αντισθένης ερωτηθείς υπό τινος τί διδάξει τον υιόν, είπεν "ει μεν θεοίς μέλλει συμβιούν, φιλόσο φον, ει δε ανθρώποις, ρήτορα." "

20 77

Σόλων έπετίμα τινι κυβεύοντι του δε λέγοντος

περί μικρού παίζειν, αλλά το έθος ου μικρόν" έφη. 78 Υπερίδης ο ρήτωρ έλεγε μή δύνασθαι καλώς ζήν μή μαθόντα καλά τα εν τώ βίω. 79 Σωκράτης ερωτηθείς τί επιστήμη, έφη "επιμέ 25λεια ψυχής." πόθεν δε μάλιστα κακοί γίνονται; "εξ αγωγής κακής και ομιλίας πονηρών" έφη.

g λεσχηλευόμενος ms.

75 Μaximus p. 209, 44.

200

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ Α

80 Πλάτων είπε την παιδείαν τους ανθρώποις δεύ τερον ήλιον είναι. Ν.

81 Ζήνων ερωτηθείς πώς άν τις νέος ελάχιστα αμαρτάνοι, "εί προ οφθαλμών έχει" έφη"ούς μάλιστα 5 τιμά και αισχύνεται" 82

Εκ τής περί φιλίας επιστολής.

Η παιδεία κάν μηδέν έτερον αγαθόν έχη, "τό γε συμφοιτάν αυτήν νυκτός και ημέρας έξω κακίας οίς αν ή τις αιδώς, και πολλοί σφάς αυτούς και άλλους, 83 Εκ τών Αρίστωνος ομοιωμάτων, ΙΟ "η

σ'

Το κύμινον, φασί, δείσπείρειν βλασφημούντας, ούτω γάρ καλόν φύεσθαι και τους νέους χρή παι

δεύειν επισκώπτοντας, ούτω γάρ χρήσιμοι έσονται. 84

Πλάτωνος (Legg. VΙΙ p. 791b).

Πάσα ψυχή δείμασι συνούσα εκ νέων μάλλον αν 15 διά φόβων εθίζοιτο γίγνεσθαι τούτο δέ που πάς αν φαίη δειλίας άσκησιν αλλ' ουκ ανδρίας είναι το δ' εξ εναντίας ανδρίας αν φαίμεν εκ νέων ευθύς επιτή δευμα είναι, το νικάν τά προσπίπτοντα ημίν δεί ματά τε και φόβους.

2Ο

Εκ τών Αριστωνύμου το μαρίων και Σωκράτους,

* Ταϊς μεν πόλεσι τα τείχη, ταϊς δε ψυχαίς ο εκ παιδείας νούς κόσμον και ασφάλειαν παρέχει. 86

Φιλόξενος ο μουσικός ερωτηθείς τί μάλιστα συν-25

εργεί παιδεία, είπε "χρόνος" 87 Διογένης έλεγε την των παίδων αγωγήν εoικέ ή τότε ms.

ε άσκησις ms.

k Μaxim. p. 207, 43.

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSC,

C. 13

201

ναι τους των κεραμέων πλάσμασιν ως γάρ εκείνοι απαλόν μεν τον πηλόν όντα όπως θέλουσι σχηματί ζουσι και ρυθμίζουσι, οπτηθέντα δ' ουκέτι δύνανται πλάσσειν, ούτω και τους εν νεότητι μή διά πόνων 5 παιδαγωγηθέντας, τελείoυς γενομένους αμεταπλά στους γίνεσθαι.

88 Μόνιμος ο κυνικός φιλόσοφος έφη κρείττον εί ναι τυφλόν ή απαίδευτον τον μεν γαρ εις τον βό θρον τον δ' εις το βάραθρον εμπίπτειν. 10 89

Εκ τών Δίωνος χρ ε ι ώ ν.

Αθηναίοις ερομένοις όπως λώον αυτούς γίγνοιτο, έχρησεν η Πυθία ει το κάλλιστον εις το δεξιόν ούς των παίδων εντιθέναι βούλoιντο

οι δε τρήσαντες

ες αυτό χρυσίον έβαλλον, αγνοήσαντες ότι τον φιλό 15 σοφον λόγονεμήνυσε. 90

Δημοκρίτου.

Φαύλων ομιλίη συνεχής έξιν κακίης συναέξει. 91

Πλάτωνος νόμων α' (p. 641b).

Ει τούτο ούτως ερωτηθέντες είπομεν, ως ενός μεν 20 βραχύ τη πόλει γίγνοιτ' αν όφελος, Plura non exscripsit Sartius.

Διογένους.

Η παιδεία ομοία εστί χρυσό στεφάνω και γάρ τιμήν έχει και πολυτέλειαν.

2593 Ισοκράτους προς Δημόνικoν (p. 10e). Πάντων μεν επιμελού των περί τον βίον, μάλιστα δε την σαυτού φρόνησιν άσκει μέγιστον γάρ εν έλα

χίστω νούς αγαθός εν ανθρώπου σώματι. (p, 5 e) Ηγου των ακουσάντων πολλά πολλών είναι χρημά

202

ΕΧCΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

των κρείττω τά μεν γαρ ταχέως απολείπεται, τα δε πάντα τον χρόνον παραμένει σοφία γάρ μόνη των κτημάτων, αθάνατος. (p. 13 b) Ώσπερ την μέλισσαν ορώμεν εφ' άπαντα μεν τα βλαστήματα καθιζάνου

σαν, αφ' εκάστου δε τα χρήσιμα λαμβάνουσαν, ούτω 5 χρή και τους παιδείας ορεγομένους μηδενός μεν απεί ρως έχειν, πανταχόθεν δε τα χρήσιμα συλλέγειν. ιιτιJ(p. 6 d) Μάλλον τήρει τας των λόγων ήτας των χρη μάτων παρακαταθήκας. 94

Δημοκρίτου,

ΙΟ

Κρέσσονές εισι αι των πεπαιδευμένων ελπίδες ή ο τών αμαθέων πλούτος.

Εκ τών Αρίστωνος ομοιωμάτων, Α'

τ/

β'

Α'

»y

εν ούτε έν μεγάλω πλο κυβερνήτης μεν ούτε έν μεγάλο πλοίο ούτε εν μικρώ ναυτιάσει, οι δ' άπειροι εν αμφοίν ούτως ο 15 1) Ο 8ΟΦΥ)17

μεν πεπαιδευμένος και εν πλούτο και εν πενία ου ταράττεται, ο δ' απαίδευτος εν αμφοίν. 96

Πυθαγόρου (Ρorphyr. epist. ad Μarc. c. 9). Απαιδευσία πάντων των παθών μήτηρ το δε πε

παιδεύσθαι ουκ εν πολυμαθείας λόγων αναλήψει, εν 20 απαλλάξει δε τών φύσει παθών θεωρείται.

Βίων έλεγε κατά Ησίοδον τρία γένη είναι μα

θητών, χρυσούν αργυρούν χαλκούν χρυσούν μεν

τό των διδόντων και μανθανόντων, αργυρούν δε το των διδόντων και μή μανθανόντων, χαλκούν δε το 25

των μανθανόντων μεν ου διδόντων δέ. 98 Σωκράτης παρήνει τους νέοις πολλάκις εσοπτρί ζεσθαι, και τους μεν ευπρεπείς όμοιον ποιείν τώ εί δει και τον τρόπον, τους δε αμόρφους περιστέλλειν το δυσειδές τή ευτροπία, 30

C, 13

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ. ΙΟΑΝ. Γ)ΑΜΑSΟ.

203

99 Ο αυτός ερωτηθείς τί ήδιστον εν τώ βίω, έφη "παιδεία και αρετή και ιστορία των αγνοουμένων." 100

Πιττακός συνεβούλευε προς το γήρας εφόδια

παρατίθεσθαι παιδείαν "γηροκομικωτάτη γάρ αύτη 5 και ευκόλως ποιούσα υποφέρειν τάς του γήρως δυσ κολίας.

101 Σωκράτης Ξενοφώντα νέον ορών ευφυή ήρώ τησεν ει οίδεν όπου της αγοράς οι ιχθύς είεν, του δ' ειπόντος ναί, εξής ήρετο, τί δέ, τα λάχανα, ώς δ' 10 είπε και τούτο και τάλλα, επί πάσιν ήρετο ει οίδεν όπου οι καλοί καγαθοί διατρίβουσι σιωπώντος δε

επιπλήξας αυτόν κατέλιπεν, ο δε διατραπείς απ' εκείνου ήρξατο φιλοσοφείν. 102 Σωκράτης πρός τινα πάντα ειδέναι φάσκοντα 15 και πολυμάθειαν υπισχνούμενον (ετύγχανε δε εις

Ακαδήμειαν συγκατιών αυτώ) επιστάς χωρίω πεφυ τευμένω ήρετο "αυτόν" ου δοκεί σοι ο γεωργός αμε λής είναι μή καταφυτεύσας πάσαν την γην, αλλά διαλείμματα μεταξύ των δένδρων καταλιπών;" του 20 δε ειπόντος "και μην ειμή τούτο εποίησεν, ουδέν αν τούτων έτι έβίω, αλλ' υπ' αλλήλων απώλετο;" "είτα" έφη"σύ εν τη σαυτού ψυχή ουδε μικρόν τόπον παρα λιπών, άλλα δ' επ' άλλοις μαθήματα σωρεύων οίει τινά καρπόν εξ αυτών δρέψασθαι;" 25 103

Τού αυτού.

Η παιδεία καθάπερ ευδαίμων χώρα πάντα ταγαθά φέρει.

104

Τώ μεν Ορέστη μαινομένω την Ηλέκτρανό

ι γηρωκομικωτάτη ms.

πι αυτού ms.

204

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

μύθος, τη δε των νέων ορμή την ευβουλίαν ο κατά φιλοσοφίαν λόγος παρίστησιν εις αντίληψιν.

105 2

Εν τώ βίω καθάπερ εν οδώ μακρά δεί που και

Α'

αναπαυσιν εύσχημονα είναι.

106 Πλείω τε έκαστα γίνεται και ράονα και καλ- 5 λίονα, όταν είς εν κατά φύσιν και εν καιρώ σχολήν των άλλων άγων πράττη.

107 Δύο επιτηδεύματα ή δύο τέχνας ακριβώς δια πονείσθαι σχεδόν ουδεμία φύσις ικανή των ανθρω πείων ουδ' αυτήν μεν αυτός ικανός ασκείν, την δε 10 άλλον ασκούντα επιτροπεύειν τα γάρ εναντία άλ ληλα ταράττοντα δυσμάθειαν παρέχει (Plato Legg. VΙΙΙ p. 846).

108 Πολλά ο αυτός μιμείσθαι ώσπερ εν ου δυνατός, 109 Όσα δ' αυτών μεγάλων δεί διαπονείσθαι κα-15 λώς, περί τούτων δέδοκται πάσιν, και πάλαι το

πρότερον εν σμικρούς και ράοσιν αυτά δείν μελετάν πρίν εν αυτούς τους μεγίστοις (Plato Soph, p.118ο). Ράον δ' εν τοις ελάττοσι μελέτη παντός πέρι μάλλον ή περί τα μείζω (id. Pol. p. 286 a).

Κρείττον γάρ που 20

σμικρόν εύ ή πολύ μη ικανώς περάναι (id. Theaet. p. 187e).

110 Πλάτωνος νόμων ζ" (p. 791). Η μεν τρυφή δύσκολα και ακρόχολα και σφόδρα

από σμικρών κινούμενα τά των νέων ήθη απεργά- 25 ζεται κ. τ. λ. Ρlurima sequuntur Εxcerpta ex Pla

tonis Libris de Legibus, de Republica, Εuthyphrone, Τimaeo, usque ad p. 149. ubi post verba, μή τοί

νυν βία, είπον, ώ άριστε, τους παίδας εν τοις μα

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSC.

C, 13

205

θήμασιν, αλλά παίζοντας τρέφε, ίνα και μάλλον οιός τε ής καθoράν εφ' ώ έκαστος πέφυκε, ex Lib. VII. Πολιτικών desumpta ita prosequitur: SΑRΤΙUS. 111 Ξενοκράτης, οπότε τις αυτό σχολάζειν ήθε 5 λεν ουδενός των εγκυκλίων μαθημάτων μετειληφώς, άπιθι" είπε "λαβάς ουκ έχεις προς φιλοσοφίαν δει γαρ προμεμαλάχθαι διά τούτων την ψυχήν." 112 Ισοκράτης τους μαθηταίς παρεκελεύετο μή πράγματα λέγειν αλλά πράγματα παρέχειν τους ce 2,

10 ακροωμένοις.

113 Αγησίλαος ερωτηθείς τίνα χρή τους ελευθέ ρους παίδας εκμανθάνειν "ά αισχρον" έφη "γέρον τας μή ειδέναι."

114

Εκ τών Σειρήνου.

Παρ' Ευκλείδη τις αρξάμενος γεωμετρείν ώς το πρώτον θεώρημα έμαθεν, ήρετο τον Ευκλείδην "τί δέ μοι πλέον έσται ταύτα μανθάνοντι;" και ο Ευ κλείδης τον παίδα καλέσας "δός" έφη "αυτώ τριώ

βολον, επειδή δει αυτό εξ ών μανθάνει κερδαίνειν" 20 115 " Μέναιχμoν τον γεωμέτρην Αλέξανδρος ήξίου συντόμως αυτό παραδούναι την γεωμετρίαν ο δε "ώ βασιλεύ" είπε "κατά μεν την χώραν οδοί εισιν ιδιωτικαί και βασιλικαί, εν δε τη γεωμετρία πάσίν

έστιν οδός μία." 25 116 Εκ τών Σερήνου. Ηράκλειτος μεν έλεγε πολυμάθειαν νούν μή εμ ποιείν, Ανάξαρχος δε πολυμάθειαν κάρτα μεν ωφε λείν κάρτα δε βλάπτειν, "

η ms. tantum έναίχμς,

206

ΕΧΟΕΕΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

117 Ιαμβλίχου Ευσταθίω περί μουσικής. Εν εκείνο ειδότας, ώς αίτε μεγάλαι φύσεις τα με γάλα κακά γεννώσι διαφθαρείσαι, και τα κράτιστα επιτηδεύματα πάντων εστί βλαβερώτατα επί το κα

κόν ρέψαντα, 118

Γεωμέτρης τις τον Διογένην απαίδευτον και

αμαθή εκάλει ο δε "συγγίνωσκέ μοι" έφη "μήμα θόντι ά μηδε Χείρων τον Αχιλλέα εδίδαξε" (τουτέστι γεωμετρείν).

119

Εκ τών Αριστοξένου πυθαγορικών 10 αποφάσεων,

Έφασκoν δε και τάς μαθήσεις πάσας τών τε επι στημών και των τεχνών τάς μεν εκουσίους ορθάς τε

είναι και εις τέλος αφικνείσθαι, τάς δε ακουσίους μ"

φαύλους τε και ατελείς γίνεσθαι,

120

Αρχύτα Πυθαγορείου εκ του περί

παιδεύσεως ήθικής, Φιλοσοφίαν φαντι όρεξιν είμεν τώ αναλαμβάνεν -

ή συνέχεν "αυταυτόν εν αρετά πρακτικά κατταν έφε σιν τάς σοφίας δι' αυταυτάν ταύτας δ' αρχάν μεν 20 τάν φύσιν προειδέμεν, μέσα δε τάν άσκησιν, τέρμα

δε τάν είδησιν φέρεν, ευτυχές μεν ών είμεν φύναι ευτραφήναί τε και αχθήμεν καττον ορθόν νόμον "καθομόλογά τετά φύσι έθεα δεί δ' ασκηθήμεν υπό τε γενέτορας ή επιτρόπως παιδευτάς τε σώφρονας 25 γενέσθαι καλόν δε το αυτόν αυτώ προστάσσεν τά άριστα μηδε "ποτιδέεσθαι ανάγκας, ευπειθέα δ' ο αν ταυτόν ms.

p καθομολογά τε και τα ms.

αποτεδέεσθαι apogr. Εlmsl. ποτιδεύσθαι Sart, mox υφα γεαμένοις Εlmsl. υφαγεσμένοις Sart.

C, 13

207

Ε ΜS. ΕΝΙ,ΟΕ, ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

είμεν τους υφαγεομένοις τα άριστα ποτί πράξιν και είδησιν "ται γάρ ευφυίαι και τα καλαί τροφαί πολ λάκις φθάνοντιτάς διδασκαλίας ες ορθότατα άγοι σαι, αποδέοντι δε μόνον λόγω αγεμόνος, τον έντίθητι(p,14θυ 5 επιστάμα, δύο μεν ών " εντι βίοι αντίπαλοι τοί των πρατήων αντιποιεύμενοι, πρακτικός τε και φιλόσο

φος πολύ δε κάρρων δοκέει είμενο εξ αμφοτέρων κεκραμένος ποτί καιρώς τώς άρμόσδοντας συντεταγ μένος καθ' εκατέραν διέξοδον γεγόναμες γάρ ποτ'

10 ενέργειαν νοεράν, αν καλέομες πράξιν τάς δε δια νοίας άμεν πρακτικά επί τάν πολιτικάν φέρεται, α δε επισταμονικά επί τάν θέαν των συμπάντων, αυ ί ν

Α'

Λ'

Α'

τός δ' ο "καθόλω νόος ταύτας τάς δύο δυνάμιας άμπέ

χων επί τάν ευδαιμονίαν, τάν φαμες ενέργειαν αρε 15 τάς εν ευτυχία είμεν, ούτε πρακτικάν έασαν μόνον ώστε και μή ταν επιστάμαν περιέχεν, ούτε θεωρητι • κάν ώς άπρακτoν είμεν α γάρ τέληος διάνοια ποτι σ'

δύο αρχάς επικρατέας ρέπει, ποθ' άς και ο άνθρωπος Ε

πέφυκε, τάντε "κοινανικάν και τάν ειδημονικάν, «r 2 20 και γάρ αι κατά τoίας άντιλήψιας δοκέoντι "αντι θλίβεν αλλάλας ται αγωγαί, ται μεν γαρ πολιτικαί "αφέλκοισαι τάς θεωρίας, τα δε θεωρητικαι από τάς πολιτείας μετάγοισαι ες ασυχίαν, αλλ' ων τα πέρατα συναψαμένα ά φύσις απέδειξεν εν τωυτώ 25 ανωμένα ού γάρ αντιπαθέες εντιται άρεταί, άλλ V

Α'

σ'

Α'

ν.

και

Αν

μ'

2 . . 2

αρμονίας απάσας συμφωνότεραι αι δε κά τις εκ νέω -

αν

Αν

r Sic dedi pro lectione msti τά γ. ευφυία κ. τά καλά τροφά 8

-άγοισε. Εlmsl.

s ms. αντιβίοι αντί πολλοί.

ι καθόλων apogr.

u κοινάν νίκας νικαν ms. Εlmsl.

βεν αλλάλοις ap. Εlmsl, αντεθλίβεν αλλάλας Sart. κοισα-μετάγοισα-άλλως τα ap. Εlmsl.

α αντεθλί

9 αφέλ

208

ΕΧΟΕRΡΤΑ

σ'

ΡΑRΤΙS ΙΙ

Αν

ορμαθείς αυτός άρμόσδηται ες τάς άρχάς τάν άρετάν

και τον θείον νόμον τάς τω κόσμω αρμονίας, εύροον βίον διαξεί αι δέ"κα αυτός καθ' αυτόν πλαζόμε νος τύχη αγεμόνων καρρόνων, απευθύνεν τον δρόμον δυνασείται ποτι μακαριότατα, ώσπερ τοί ευτυχέοντες 5 εν πλοίω ανύοντι τάν θάλασσαν διά τάς κυβερνα τικάς ευπλοίας εφιέμενοι, όπερ εν βίωτάς ευδαι μονίας, αι δε μήτ' αυτός νοέοι τα ποτίφορα μήτ' επιτρόπων τύχοι εμφρόνων, ουδέν όφελος χοραγίας • 2 ο

Α'

σ'

αν

αφθόνω αφροσύνα γάρ, αίκα ες τάλλα εύτυχή, κα-10

κοδαίμων εσαεί έστιν, έπει δ' εν άπαντι πράτον ανάγκα σκοπήν μεν το τέλος (τούτο γάρ ποιέοντι κυ βερνάται μεν λιμένα νεώς ες όν καταχθήσονται προ ρ

Α'

τιθέμενοι, ανίοχοι δε τέρμα δρόμω, τοξόται δε και

σφενδονάται σκοπόν ποθ' όν πάντα άρμόσδονται), 15 ανάγκα και τά αρετά προκέεσθαί τινα ώσπερ τέχναν τώ βίω σκοπόν ή πρόθεσιν, ταύτα γάρ " ονυμαίνω ε

Αν

ρ.

Αν

, σ'

αν

Ν.

καθ' εκατέρων τούτο δε φαμί είμεν τώ μεν πρα κώ το κράτιστον, τώ δε βίω το τέλ αναθόν κτικό ρατιστον, τι ιω το τεληον αγαυον, το λέγοντι τοί τάνθρώπεια σοφοί ευδαιμονίαν ταύ- 20 ταν δε ούτε κατταν αλάθειαν κρίνεν δύνανται τοί κακώς έχοντες, ούτε ελέσθαι ισχύοντι τοί μή εκδαλό \

τατα όρέοντες αυτάν τίνουσι δε δίκας αφροσύνας τοί αδoνά το άριστον διδόντες, κολάζονται τοί τάν αναλγησίαν πάντων προτιμώντες, " καθόλω δ' ει- 25 πέν, άγχονται εν κακά ζάλα τοί εν ευπαθεία σωμά των ή εν ψυχάς αλόγω κατασκευά απολιπόντες τάν 4-. • ο

Αν

Λ'

Λ.

Αν

2 ζΝ Ν

ευδαίμονα ζωάν

μ'

ούδε πολλον από τούτων εύτυ

χέστεροί εντι τοί εξαίροντες μεν το καλόν, ώς κατ ταύτα τι μή λέγεν, ομότιμον δε αυτό τάν άδονάν και 30 Αν

η Α'

κ.

ΟΟ

2 και ms.

α ms. oνυμ,

ό καθόλα ms.

C, 13

209

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSC.

τάν αναλγησίαν και τάς ευπαθείας τάς πράτας και

φυσικάς και αλόγως ορμάς ή σώματος ή ψυχάς αντέ χοντες εκάτερα γάρ αδικέοντι, τάν μεν ψυχικάν ακρότατα και τα έργα αυτάς κατάγοντες ες ισότατα 5 ποττάν τω σώματος "τεληότατα, τάν δε σωματικάν

ευεξίαν ες ύψος αντικαθιστάντες τα ψυχικά άδονά, ενεμεσήθη δε και ά φύσις και το θείον τά τούτων διακράσι ου γαρ φυλάσσοντι τάν αξίαν τώ κάρρονος

προς το χείρον αλλ' αμές γε λέγομες σώμα μεν είμεν 10 ψυχάς όργανον, νόον δε αγεμόνα τάς τε άλλας ψυ

χάς και τώ σκάνεος αυτάς, τάν δ' ες τάλλα ευτυχίαν φυσικάν οργανικάν τά νοερά ενεργεία είμεν, αίκα

παντελής δυνάμι τε και χρόνο και χοραγία ή. 15

121 Ιερωνύμου, Δεύρο δή και σκεψώμεθα περί της των παίδων αγωγής τίνα τρόπον διειλήφασιν οι πατέρες ου γαρ μόνον εν τοις πρότερον αλλά και εν τούτοις εύρήσο

μεν αυτούς ου μικρά διαφωνούντας οίτινες πρώτον μεν βαρβάροις παραβάλλοντες παιδαγωγούς και τού 20των ακούειν κελεύσαντες ικανώς επιμελείσθαι νομί,

ζουσιν, ώσπερ του κατά πόδας ακολουθήσοντος, αλλ' ου του καλώς ήγησομένου δεομένων των παιδίων, και του φυλάττοντος καθάπερ συβώτου μή πλανηθή, αλλ' ουχί . . . διό και τον εκ των εργατών αποδοκι-Ip.150) 25 μασθέντα, τούτον επί παιδαγωγία κατατάττουσι, τα φύσει τιμιώτατα τους ευτελεστάτοις διδόντες όθεν και Περικλής, oικέτου ποτε πεσόντος από ελαίας και

το σκέλος συντρίψαντος, "νέεόρα" έφη "παιδαγωγός πέφηνεν," ουκ απιθάνως της υπουργίας την ατιμίαν 30 σκώψας. ο τελεώτατα ms. 8ΤΟΒ, ΕΙ,ΟΕ, ΙV.

210

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS Η

122

Εκ τής Ιαμβλίχου επιστολής Σωπά τρ ω περι παίδων αγωγής, Παντός ζώου και φυτού ή πρώτη βλάστη καλώς ορμηθείσα προς την εκάστου αρετήν κυριωτάτη πά σίν εστι τέλος επιθείναι το πρόσφορον και της των 5 παίδων τοίνυν ευεξίας ή πρώτη βελτίστη της φύσεως

πρόοδος oδώ πρόεισιν επί την τελειότητα τεταγμέ νως, εφ' ήνπερ αυτήν προχωρείν άξιον ταύτην τοί νυν ή ορθή παιδεία δεόντως προοδηγεί, σπέρματα των αρετών ήδη προκαταβαλλομένη, και εν απαλαις 10 έτι και αβάτοις ψυχαίς θαυμαστην οικείωσιν εμποι ούσα πρός τήν των καλών επιτήδευσιν, πρώτον μεν

ούν διά των αισθήσεων εν πατρί και μητρι και παι δαγωγώ και διδασκάλω προτείνει παράδειγμα των καλών έργων, ίνα οι θεώμενοι παίδες αυτά ζηλώσι 15 την προς αυτόν αφομοίωσιν έπειτα τους έθεσιν άγει καλώς και εμποιεί τα σπουδαία ήθη, μήπω δυναμέ

νων αυτών λόγω λαμβάνειν, διά γε της συνηθείας των καλών τρέπουσα αυτών τας ψυχάς προς το βέλ τιον, επί δε τούτοις συμφωνίαν ήδονής και λύπης 20 προς τα καλά έργα παρασκευάζει, ώστε μη μόνον

πράττειν τα καλά έργα αλλά και χαίρειν επ' αυτούς συμμέτρως, μηδε αποφεύγειν μόνον τα αισχρά αλλά και δυσχεραίνειν αυτά εγκαιρότατα, προάγουσι δε αυτούς ενταύθα, ο χρή ηγείσθαι παντός του ορθού 25 βίου, την επί τούς αισχροίς αισχύνην και επί τοις

καλούς φιλοτιμίαν έντίθησι, δι’ ών απάγονται μεν πάντων των αισχρών και ευλάβειάν τινα προς αυτά

κτώνται, εφίενται δε των αγαθών και προς αυτά σύντονον όρμην προσλαμβάνουσι μετά δή ταύτα 30

προστάγματά τινα νομοθετητικά, μικρά μεν όντα τους όήμασι μεγάλην δέ τινα δύναμιν τους τηλικούτοις

C, 13

Ε ΜS. ΕΙμΟR. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSΟ.

211

παρεχόμενα, οίον το δεί καί ποτε ου δεί, και το μέ χρι πόσου, και ποιόν τι το άριστόν εστι μέτρον, καί τινα τα τοιαύτα, συμμετρίαν αυτούς εναρμόζει την πρός αλλότριον λόγον συνταττομένην, οίον του νο 5 μoθέτου και διδασκάλου και ποτε δή κράτιστόν έστι

τα οικεία παραγγέλματα και νουθετήματα φέροντα προς εκάστην αρετήν παραδιδόναι δεόντως, τα μεν

εν κοιναις γνώμαις, τά δ' εν έργων ασκήσει, τά δ' εν τή των λόγων μελέτη, τα δ' εν ταις υποθήκαις 10 περί των πρακτέων ή μή πρακτέων, τά δ' εν ταις της ζωής κατασκευαϊς, επειδάν δε τούτων ένεκα ικανώς έχωσι, τους λόγοις αυτούς παιδευτέον, αρχο

μένους από των απλουστέρων και γνωριμωτέρων, έπειτα προϊόντας οσημέραι και κατά βραχύ προς τους 15 της αιτίας απολογισμούς και επί τούτων το μεν δι'

ευκρινείας επιστημονικής τελέως φυλακτέον έτι ατε λέσι διανοίαις παρακατατίθεσθαι, το δ' ώς έπος ει πείν και διά πειθούς εμμελες και προσαγόμενον τή διανοία των ακουόντων καταβλητέον εις αυτούς ώς 20 οίόν τ' έστι μάλιστα γεγυμνασμένων δε αυτών ικα

νώς εν τούτοις, επί τω τέλει της εις αρετήν αγωγής οι όροι των αρετών αφοριζέσθωσαν, και της αιτίας ή ακροτάτη παραδιδόσθω θεωρία, τελειότης τε τών λογισμών και αναμάρτητος και ανέλεγκτος επιστήμη,

25 βεβαιότης εντιθέσθω της γνώσεως αλήθεια ή γάρ εις τούτο αγωγή της παιδείας τέλος έχει της τών παί δων αγωγής το κράτιστον,

14 *

212

123

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

Μουσωνίου εκ του ει παραπλη σίως

παιδευτέον τάς

θυγατέρας τοίς

υιοίς.

Λόγου δέ ποτέ τινος εμπεσόντος "ει την αυτήν παιδείαν παιδευτέον τους υίέας και τάς θυγατέρας, 5

ίππους μέν, έφη, και κύνας ομου ουδεν διαφερόν τως παιδεύουσιν οί τε ιππικοί και οι κυνηγετικοί τους άρρενας των θηλειών, αλλ' αί τε κύνες αιθή

λειαι παραπλησίως τους άρρεσι διδάσκονται θηράν, ίππους τε θηλείας άν τις "θέλη τά ίππων έργα απο-10 τελείν καλώς, ου διάφορον των αρρένων διδασκα

λίαν διδασκομένας ιδείν έστιν ανθρώπους δε τους άρρενας εξαίρετόν τι άρα δεήσει έχειν εν τη παιδεία και τροφή παρά τάς θηλείας, ώσπερ ουχί τάς αυτάς παραγίνεσθαι δέον αρετάς αμφοίν ομοίως ανδρι και 15 γυναικί, ή επί τας αυτάς αρετάς μή διά των αυτών παιδευμάτων αλλά δι' ετέρων οιόντε (ον ελθείν ότι δε ουκ άλλαι αρεται ανδρος άλλαι δε γυναικός ράδιον μαθείν αυτίκα φρονείν δει μεν τον άνδρα δεί δε και την γυναίκα ήτί όφελος είη αν άφρονος ανδρός 20 ή γυναικός, είτα δικαίως βιούν ουδέτερον ήττον θα τέρου αλλ' ότε ανήρ ουκ αν είη πολίτης αγαθός άδικος ών, ή τε γυνή ουκ αν "οικονομοίη χρηστώς, ή Ιρ.15ουjμή δίκαιος αλλ' άδικος ούσα πρώτον αδικήσει τον άνδρα, ώσπερ την Εριφύλην φασί, σωφρονείν μεν 25 αύ καλόν την γυναίκα, καλόν δ' ομοίως και τον άν δρα το γούν μοιχεύειν τώ μοιχεύεσθαι επίσης κολά ζουσιν οι νόμοι και λιχνείαι και οινοφλυγίαι και

άλλα παραπλήσια κακά, ακολαστήματα όντα και κα d ms. έπι.

κονομίη.

e ms. θέλω.

f ms. oύν.

g ms. oι

Ο. 13

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ, ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

213

ταισχύνοντα μεγάλως τους ενεχομένους αυτούς απο

φαίνει την σωφροσύνην αναγκαιοτάτην ούσαν αν θρώπω παντί τω τε θήλει και τώ άρρενι διά γάρ σωφροσύνης μόνης εκφεύγομεν ακολασίαν, άλλως

5 δ' ουδαμώς, την ανδρίαν φαίη τις αν ίσως μόνοις προσήκειν τους ανδράσιν έχει δε ουδε τούτο ταύτη. δεί γάρ ανδρίζεσθαι και την γυναίκα" και καθα ρεύειν δειλίας τήν γε αρίστην, ώς μήθ' υπό πόνου μήθ' υπό φόβου κάμπτηται ει δε μή, πώς έτι σω 10 φρονήσει, εάν τις ή φοβών ή προσάγων πόνους βιά σασθαι δύνηται αυτήν υπομείναι "τι των αισχρών. δεί δε δή και αμυντικώς έχειν τας γυναίκας, ει μη νή Δία φαίνεσθαι μέλλουσι κακίους αλεκτορίδων και

άλλων ορνίθων θηλειών, αι πολύ μείζοσι ζώοις εαυ 15 των υπέρ των νέων διαμάχονται, πώς oύν ουκ αν ανδρίας αι γυναίκες δέοιντο, ότι δε και αλκή τις δι' όπλων μέτεστιν αυταίς, εδήλωσε το Αμαζόνων γένος έθνη πολλά δι' όπλων καταστρεψάμενον ώστ'εί τι ενδεί προς τούτο ταίς άλλαις γυναιξίν, ανασκησία

20 μάλλον ή το μή πεφυκέναι... αρετάς ανδρός και γυ ναικός, ανάγκη πάσα και τροφήν και παιδείαν την αυ την προσήκειν αμφοίν παντί γάρ δή ζώω και φυτώ την επιμέλειαν την προσαγομένην ορθώς εμποιείν χρή την εκείνω προσήκουσαν αρετήν, ή ει μεν έδει αυ 25λείν δύνασθαι παραπλησίως άνδρα και γυναίκα, και ει τούθ' εκατέρω αυτοίν αναγκαίον ήν προς τον βίον, αμφοτέρους αν επ' ίσον την αυλητικήν τέχνην εξεδι δάσκομεν, και ει κιθαρίζειν έδει εκάτερον. αμφοτέ

ρους δε ει δεί γενέσθαι αγαθούς την ανθρώπω προσ 30 ήκουσαν αρετήν, και φρονείν ομοίως δύνασθαι και ή και καθαρεύειν] και om. ms.

ί τι τών] τι om. ms.

214

ΕΧCΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

σωφρονείν, και ανδρίας μετέχειν και δικαιοσύνης μηδέν ήττον θατέρου θάτερον, ου παρομοίως εκάτε ρον παιδεύσομεν, ουδε την τέχνην, αφ' ής γένοιτ' αν άνθρωπος αγαθός, επ' ίσον αμφοτέρους διδάξο μεν, αλλά χρή ούτω ποιείν και ουχ ετέρως, τί ούν; 5 και ταλασίαν, φησί τις ίσως, άξιους συ παραπλησίως εκμανθάνειν ταις γυναιξίν τους άνδρας, και γυμνα στικήν μετέρχεσθαι τους ανδράσιν ομοίως τάς γυναί κας, τούτο μεν ουκέτι αξιώσω εγώ φημί δε ότι ούσης

εν τώ γένει "τώ ανθρωπίνω της μεν ισχυροτέρας 1ο φύσεως της των αρρένων, της δ' ασθενεστέρας της των θηλειών, έκατέρα φύσει των έργων απονεμη τέον τα προσφορώτατα, και τα μεν βαρύτερα τους

ισχυροτέροις αποδοτέον, τα δε ελαφρότερα τους ασθε νεστέροις διά τούτο ταλασία μεν ταις γυναιξί μάλ- 15

λον πρέπoι άν ήπερ ανδράσιν, ώσπερ και οίκουρία, γυμναστική δε ανδράσι μάλλον ή γυναιξίν, ώσπερ και θυραυλία είναι δ' ότε μέντοι και άνδρες τινές των ελαφροτέρων έργων ένια και δοκούντων γυναι κείων μεταχειρίσαιντ' αν εικότως, και γυναίκες αυ 20 των σκληροτέρων και δοκούντων μάλλον προσήκειν

ανδράσιν εργάσαιντ' άν, όταν ή τα του σώματος ού τως υφηγήται ήτά της χρείας ή τά του καιρού, πάντα μεν γαρ ίσως εν κοινό κείται τα ανθρώπεια έργα και εστί κοινά ανδρών και γυναικών, και ουδέν αποτα-25

κτον εξ ανάγκης τώ ετέρω, μή δή δε επιτηδειότερα τα μεν τήδε τη φύσει τά δε τήδε δι' ά τα μεν αν δρεία καλείται τά δε γυναικεία όσα μέντοι την ανα

φοράν έχει εις αρετήν, ταύτα φαίη τις αν ορθώς επ' ίσον έκατέρα προσήκειν φύσει, είγε και τας αρετάς 30 Κ τώ om. ms.

C, 13

Ε Μ8. FLΟR. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSC.

215

προσήκειν φαμεν ουδεν τους ετέροις μάλλον ή τους ετέροις, όθεν εικότως οίμαι και παιδευτέον όσα προς αρετήν παραπλησίως τότε θήλυ και το άρρεν και αρξαμένους από νηπίων ευθύς διδακτέον, ότι τούτο 5 μεν αγαθόν τούτο δε κακόν (κακόν ταυτόν αμφοίν), και τούτο μεν ωφέλιμον τούτο δε βλαβερόν, και τόδε μεν πρακτέον τόδε δε ού, εξ ών περιγίνεται φρόνη σις τους μανθάνουσιν ομοίως κόραις και κόροις, και ουδεν διαφορώτερον τους ετέροις είτα δε εμπoιητέον 10 αιδώ προς άπαν αισχρόν, ών εγγενομένων ανάγκη σώφρονας είναι και άνδρα και γυναίκα, και μην τον παιδευόμενον ορθώς, όστις ανή, είτε άρρηνείτε θήλεια, εθιστέον μεν ανέχεσθαι πόνου, εθιστέον δε μή φοβείσθαι θάνατον, εθιστέον δε μη ταπεινούσθαι 15 προς συμφοράν μηδεμίαν δι' όσων άν τις είη αν

δρείος άνδρίας δε μικρό πρότερον εδείχθη δείνfp. 15t] μετείναι και γυναιξίν

έτι τοίνυν πλεονεξίαν μεν

φεύγειν ισότητα δε τιμάν, και ευποιείν μεν θέλειν κακοποιείν δε μη θέλειν άνθρωπον όντα ανθρώπους, 20 έστι μεν " δίδαγμα κάλλιστον και δικαίους αποτελεί τούς μανθάνοντας τί δε μάλλον άνδρα μεμαθηκέναι χρή ταύτα ή γυναίκα, ει γάρ νή Δία πρέπει δικαίας είναι γυναίκας, και ταύτα δεί μεμαθηκέναι άμφω τά γε καιριώτατα και μέγιστα ει γάρ τι που μικρόν

25 ο μεν είσεται ή δε ού, ή ανάπαλιν ή μεν είσεται ο δε ού, τεχνίτου τινός εχόμενον, ου τούτο διάφορον απο φαίνει την εκατέρου παιδείαν μόνον περί μηδενός των μεγίστων έτερος έτερα μεμαθηκέτω, αλλά ταυτά, αν δέ τις ερωτά με τίς επιστήμη της παιδείας ταύ 30 της επιστατεί, λέξω προς αυτόν ότι φιλοσοφίας άνευ ί δίδασμα ms.

216

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

ώσπερ ανήρ ουκ άν ουδείς, ούτως ουδ' αν γυνή παι δευθείη ορθώς, και ου τούτο βούλομαι λέγειν, ότι τρανότητα περί λόγους και δεινότητά τινα περιττήν χρή προσείναι ταις γυναιξίν, είπερ φιλοσοφήσουσι

και γυναίκες ουδε γάρ επ' ανδρών εγώ πάνυ τι 5 τούτο επαινώ αλλ' ότι ήθους χρηστότητα και καλο καγαθίαν τρόπου κτητέον ταϊς γυναιξίν επειδή και φιλοσοφία καλοκαγαθίας εστίν επιτήδευσις και ουδέν έτερον. 124

Θεοφράστου.

ΙΟ

Δοκεί γάρ ή παιδεία, και τούτο πάντες ομολογού σιν, "ήμερούν τας ψυχάς αφαιρούσα το θηριώδες και άγνωμον, όθεν και τα ήθη κοινότερα και υγρό τερα γίνεται τους μεν γαρ πολλοίς ουκ άν τις ίσως επιτιμώη διά το μή έχειν εξουσίαν, όσοι δε τραφέν-15 τες ελευθέρως και χορηγίαν έχοντες ικανήν ώς εις

οποιονούν βίον ελθείν άσκεπτοι περί του αρίστου τυγχάνουσι, τούτοις ήδη δίκαιον εγκαλείν άτοπον γαρ ώς αληθώς, "ει αιρέσεως αυτούς διδομένης πό λιν μεν αν έλoιντο την ενδοξοτάτην και φίλους και 20 οικείους τους αρίστους, βίον δε εξόν ελέσθαι τον άριστον, κατολιγωρήσαντες τούτου προς το τυχόν τα εαυτών αποδιδοίησαν, μηδε εις αυτό το κρίνειν και

σκοπείν ελθόντες, αλλ' οδόν μεν βαδίζειν ει δέοι, άλλων πύθοιντ' αν πολλάκις και αναζητήσαιεν ήγε- 25 μόνα μεθ' ου ποιήσαιντο την κομιδήν ασφαλώς, υπέρ δε του βίου παντός το λεγόμενον δή τούτο κυβεύον

τες, ουδενί κοινωσάμενοι προς τον χείριστον, αν ούτω τύχη, προσπίπτουσι. και μήν και πολλώ γ' πι ήμερούς ms.

n ή αιρέσεως ως αυτούς ms.

Θ. 13

Ε ΜS. ΕΙΔΟΕ, ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

217

"επισφαλεστέρα της διαιρέσεως ή εκτροπή τώ μή την ορθήν βαδίζοντι και γάρ αι βλάβαι μεγάλαι, και η αναστροφή χαλεπή, μάλλον δε σχεδόν "αδύνατος, ούτε γάρ ο χρόνος δίδωσιν εξουσίαν μεταθέσεως, 5 ούθ' ή φύσις δύναται μεταμανθάνειν το βέλτιον, όταν έντραφή τους χείροσιν, αλλά προαιρείται και έτερά γε προκρίνει βελτίω, καταζή δε όμως εν τοις ειωθόσιν, αλλ' όπερ πολλάκις λέγεται, τούτο αλη θές "έοικεν είναι, διότι πάντες ήκιστα περί εαυτών 10 βουλεύονται. 125

Μουσωνίου εκ του ότι ουδεί πολλαίς

αποδείξεσι προς εν πράγμα χρήσα σθαι.

Λόγου δέποτε γενομένου περί αποδείξεων, "άς 15χρή ακούειν τους νέους παρά των φιλοσόφων προς κατάληψιν άν μανθάνουσιν, έφη ο Μουσώνιος, ουχί

πολλάς εφ' εκάστου πράγματος ζητείν αποδείξεις προσήκειν, αλλ' ανυσίμους και εναργείς, ούτε γάρ ιατρός εκείνος, έφη, επαινετός ο φάρμακα πολλά 20 προσφέρων τους νοσούσιν, αλλ' ο δι' ολίγων ών προσφέρει λόγου αξίως ώφελών ούτε φιλόσοφος ο διά πολλών αποδείξεων διδάσκων τους ακούοντας,

αλλ' ο δι' ολίγων επάγων αυτούς εφ' ο μέντοι βού

λεται και ο ακουστής όσωπερ αν ή συνετώτερος, 25 τοσούτω μειόνων δεήσεται των αποδείξεων, και το σούτω θάττον συναινέσει τώ κεφαλαίω του λόγου όντι γε υγιεί, όστις δε πανταχού δείται αποδεί ξεως και όπου σαφή τα πράγματά εστιν, ή διά πολ λών αποδείκνυσθαι βούλεται αυτό τα δι' ολίγων δυ . ο επασφαλεστέρα ms. είοκεν ms.

r ας] ά ms.

p αδυνάτως ms. s δε] δή ms.

φ έoικεν]

218

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

νάμενα, παντάπασιν άτοπος και δυσμαθής θεούς μεν ουν είκός ούδεμιάς άποδείξεως δείσθαι προς ού σ'

κιν

Αν

δέν, ότι μήτε ασαφές μήτε άδηλόν εστιν αυτούς μηδέν, αν --> -- 2 w

&ν

Α'

προς ά μόνα δεί τών αποδείξεων τους δε ανθρώ πους ανάγκη τα μή φανερά μηδ’ αυτόθεν γνώριμα 5

διά των φανερών και προδήλων ζητείν ανευρίσκειν, (",

Α'

τ'

ρ/

όπερ έργον αποδείξεώς έστιν. oίoν ότι ήδονή ούκ έστιν αγαθόν, αυτόθεν μεν ου δοκεί είναι γνώριμον, επείπερ έργω προσκαλείται ημάς ώς άγαθόν ούσα ή ζ ήδονή λαβόντος δέ τινος λήμμα γνώριμον το πάν 10 Α'

Αν

σ'

Αν

Α'

Αν

αγαθόν αιρετόν είναι, και προσλαβόντος έτερον γνώ 9 ριμον τούτο το τινάς ήδονάς ούχαιρετόν είναι, απο δεικνύομεν το μή αγαθόν είναι την ηδονήν, διά των \

Λ'

γνωρίμων το μή γνώριμον, πάλιν ως ο πόνος ουκ

έστι κακόν, αυτόθεν μεν ου φαίνεται πιθανόν του- 15 ναντίον γάρ τούτου δοκεί πιθανώτερον, το κακόν

είναι τον πόνον τεθέντος δε φανερού λήμματος του Ιρ.151b1πάν το κακόν φευκτον είναι, και προστεθέντος αυτώ φανερωτέρου τού πόνους πολλούς ουκ είναι φευ κτούς, περαίνεται το μή κακόν είναι τον πόνον τοι- 20

ούτου δ' όντος του γένους του της αποδείξεως, επειδή των ανθρώπων οι μεν οξύτεροι οι δ' αμβλύτεροί εισι, και οι μεν εν έθεσι κρείττοσιν οι δε εν χείροσιτε θραμμένοι, οι μεν ήθους ή φύσεως όντες χειρόνων πλειόνων δέοιντ' άν αποδείξεων και πραγματείας 25 ")

μείζονος, ώστε δέξασθαι ταυτί τά δόγματα και τυ πωθήναι κατά ταύτα, καθάπερ oίμαι και τα πονηρά ρ

Αν

Α'

Αν

ρ/

Α'

των σωμάτων, οπόταν μέλλη καλώς έξειν, πάνυ πολ λής επιμελείας δείται όσοι δε των νέων ευφυέστε ροι και αγωγής μετεσχηκότες κρείττονος, ούτοι ράόν 30 τε και θάττον και δι' ολίγων αποδείξεων συναινοίεν τ'

Αν

"ι

Αν

Α,

Αν

αν τους λεγομένοις ορθώς και ακολουθοίεν, ότι δ'

C, 13

Ε ΜS. ΕΙΔΟR. ΙΟΑΝ, DΑΜΑSC,

219

ούτως έχει ταύτα, γνοίημεν αν ραδίως, είνοήσαιμεν μειράκιον ή νεανίαν, τον μεν εντρυφή πάση τεθραμ μένον και τότε σώμα τεθηλυμένον και την ψυχήν

εκλελυμένον υπό εθών αγόντων εις μαλακίαν, έτι δε 5 νωθή παρεχόμενον και δυσμαθή τήν φύσιν, τον δε αυλακωνικώς πως ήγμένον και τρυφάν ουκ ειθισμέ νον και καρτερείν μεμελετηκότα και των λεγομένων ορθώς ευήκοον όντα είτα τους δύο τούτους νεανίας ει θείημεν ακούοντας φιλοσόφου λέγοντος περί θα

10 νάτου περί πόνου περί πενίας περί των ομοίων ώς ου κακών όντων, πάλιν δ' αυ περί ζωής περί ήδο νής περί πλούτου περί παραπλησίων τούτοις ώς ουκ αγαθά έστιν, αρά γε ομοίως άμφω προσήσονται τους

λόγους, και παραπλησίως εκάτερος πίθοιτο τους λε 15 γομένοις, ουκ έστιν ειπείν, αλλ' ο μεν μόγις και βραδέως και ώσπερμοχλευόμενος υπό μυρίων λόγων τάχ' αν επινεύσειεν, ο νωθέστερος, ο δ' αυ ταχέως και ετοίμως δέξεται τα λεγόμενα ως οικεία και προσ ήκοντα αυτώ, μήτε αποδείξεων δεόμενος πολλών 20 μήτε πραγματείας μείζονος ή ου τοιούτος παίς εκεί νος ο Λάκων, ος Κλεάνθην τον φιλόσοφον ήρώτησεν ει αγαθόν ο πόνος εστίν, ούτω γάρ εκείνος φαίνεται φύσει πεφυκώς καλώς και τεθραμμένος εύπρος άρε τήν, ώστε έγγιον είναι νομίζειν τον πόνον της ταγα 25θούφύσεως ή της του κακού ός γε, ώς ομολογουμένου του μή κακόν υπάρχειν αυτόν, ει αγαθόν τυγχάνει ών επυνθάνετο, όθεν και ο Κλεάνθης αγασθείς του παιδός είπεν άρα προς αυτόν

αίματος εις αγαθοίο, "φίλον τέκος, οι αγορεύεις, 30 πώς oύν ο τοιούτος ου ραδίως επείσθη άν μήτε πε ί φίλος ms.

220

ΕΧΟΕΕΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

νίαν μήτε θάνατον δεδιέναι μήτ' άλλο μηδέν τών δο κούντων φοβερών, μηδ’ αυ διώκειν πλούτον ή ζωήν ή ήδονήν, ίνα δε επί την αρχήν επανέλθω τού λόγου, φημι δείν τον διδάσκαλον του φιλοσοφείν μή λόγων πλή- 5

θος μηδ' αποδείξεων ζητείν διεξιέναι προς τους μαν θάνοντας, αλλά καιρίως περί εκάστου λέγειν και καθικνείσθαι της διανοίας του ακούοντος, και ..

στικά είναι λέγειν και ανατραπήναι μή ράδια, και μάλιστά γε τώ παρέχειν αυτόν περί τε τών χρησιμω-10 τάτων λέγοντα και ομολογούμενα οίς λέγει πράττοντα, τούτω μεταχειριζόμενον τους ακούοντας, τον δε μα θητήν εντετάσθαι προς τα λεγόμενα, και σκοπείν

μεν όπως μή λάθη ψεύδός τι παραδεξάμενος, των δε αληθών μή μά Δία πολλάς ζητείν αποδείξεις ακούειν 15 αλλ' εναργείς, και άπερ αν πεισθή των παραινουμέ νων εαυτώ είναι και αληθή, τούτοις επακολουθείν εν τώ βίω. ούτω γάρ μόνως έσται τις εκ φιλοσοφίας ωφελημένος, αν οις παραδέδεκται λόγοις ούσιν υγιέσι τα έργα παρέχηται συνωδά. 2Ο 126

Μουσωνίου εκ του ότι και γυναιξί φιλοσοφ ητέο ν. Επει δ' επύθετό τις αυτού ει και γυναιξί φιλοσο

φητέον, ούτω πως ήρξατο διδάσκειν ως φιλοσοφη τέον αυταίς λόγον μέν, έφη, τον αυτόν ειλήφασι 25

παρά θεών αι γυναίκες τους ανδράσιν, ώτε χρώμεθα προς αλλήλους και καθ' ον διανοούμεθα περί εκά στου πράγματος, ει αγαθόν ή κακόν εστι και καλόν ή αισχρόν, ομοίως δε και "αισθήσεις τάς αυτάς έχει το θήλυτώ άρρενι, οράν ακούειν οσφραίνεσθαι και 30 υι αισθήσει ms.

C. 13

221

Ε ΜS. ΕΙΔΟΕ, ΙΟΑΝ. DΑΜΑSΟ.

τα άλλα, ομοίως δε και μέρη σώματος τα αυτά υπάρ χει εκατέρω, και ουδέν θατέρω πλέον έτι δε όρεξις και οικείωσις φύσει προς αρετήν ου μόνον γίνεται

τους ανδράσιν αλλά και γυναιξίν ουδέν γάρ ήττον 5 αυταί γε των ανδρών τους μεν καλούς και δικαίοις έργοις αρέσκεσθαι πεφύκασι, τα δε εναντία τούτων προβάλλεσθαι, τούτων δε ταύτη εχόντων, διά τί

πρότερον τους μεν ανδράσι προσήκοι αν ζητείν και σκοπείν όπως βιώσονται καλώς, όπερ το φιλοσοφείν 10 έστι, γυναιξί δε ου πρότερον, ότι άνδρας μεν προσ ήκει αγαθούς είναι, γυναίκας δε ού; σκοπώμεν δείρ. 152

και καθ' εν έκαστον των προσηκόντων γυναικι τη εσομένη αγαθή φανείται γάρ το φιλοσοφίας τούτων έκαστον μάλιστ' αν αυτή περιγινόμενον αυτίκα δεί 15 οικονομικήν είναι την γυναίκα και εκλογιστικήν των οίκω συμφερόντων και αρχικήν των οικετών, ταύτα δ' εγώ φημιτή φιλοσοφούση υπάρξαι αν μάλιστα, "είγε έκαστονμέν τούτων μέρος του βίου εστίν, επι στήμη δε περί βίον ουχ ετέρα τις ή φιλοσοφία εστί, 20 και ο φιλόσοφος, ώσπερ έλεγε Σωκράτης, τούτο δια τελεί σκοπών

"όττι τoι εν μεγάροισι κακόν τ' αγαθόν τε τέτυ %.70ζί.

αλλά δεί δή και σώφρονα είναι την γυναίκα, οίαν

25 καθαρεύειν μεν αφροδισίων παρανόμων, καθαρεύειν δε της περί τας άλλας ήδονας άκρασίας, μή δουλεύειν επιθυμίαις, μηδε φιλόνεικoν είναι, μή πολυτελή, μη

καλλωπίστριαν ταύτα μεν έργα της σώφρονός εστι, και έτι προς τούτοις εκείνα, κρατείν μεν οργής, μή 30 κρατείσθαι δε υπό λύπης, κρείττονα δε πάθους παν "Α - - 2

- 2_ ,

α μάλιστ' αιεί γε έκαστον ms.

"γ

Α'

μ οτι-μεγαροις m8.

222

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

τός είναι. ταύτα δ' ο φιλόσοφος παρεγγυά λόγος ο δε μαθών αυτά και ασκήσας εμοί μεν δοκεί γενέσθαι αν κοσμιώτατος, είτ' ανήρ είη είτε γυνή, τί ούν; ταύτα μεν ταύτη έχει δικαία δ' ουκ άν είη γυνή φι λοσοφούσα, ουδ' άμεμπτος βίου κοινωνός, ουδ' οί-5. κονομίας αγαθή συνεργός, ουδ' ανδρός και τέκνων επιμελής κηδεμών, ουδε φιλοκερδείας ή πλεονεξίας πάντη καθαρά, και τίς αν μάλλον της φιλοσόφου τοι αύτη γένοιτο, ήν γε ανάγκη πάσα, είπερ είη το ίσον φιλόσοφον, το μεν αδικείν του αδικείσθαι χείρον νo-10 μίζειν όσωπερ αίσχιον, το δε ελαττούσθαι του πλεο νεκτείν κρείττον υπολαμβάνειν, το δε και τέκνα μάλλον αγαπάν ή το ζην, της δ' εχούσης ούτω τίς αν είη γυνή δικαιοτέρα, και μην και ανδρειοτέραν είναι προσήκει γυναίκα της απαιδεύτου την πεπαιδευμέ-15 νην και την φιλόσοφον της ιδιώτιδος ώς μήτε θα νάτου φόβω μήτε όκνω τώ προς πόνον υπομείναί τι αισχρόν, μηδε ύποπτηξαι μηδενί ότι ευγενής ή ότι δυνατός ή ότι πλούσιος ή και νή Δία ότι τύραννος, υπάρχει γάρ αυτή μεμελετηκέναι μέγα φρονείν, και 20 τον μεν θάνατον ηγείσθαι μή κακόν, την δε ζωήν μή αγαθόν ώσαύτως δε και τον μεν πόνον μή εκ τρέπεσθαι, την δε απονίαν μή διώκειν εξ άπαντος. όθενεικός είναι την γυναίκα ταύτην και αυτουργι κήν και κακόπαθον, oίαν ά μεν αντέκη τρέφειν μα-25 στώ τώ εαυτής, το δε ανδρι υπηρετείν χερσι ταις εαυτής, ά δε δουλικά νομίζουσιν ένιοι, ταύτα αόκνως ποιείν, άρ' ουκ άν ή τοιαύτη γυνή μέγα μεν όφελος είη τό γεγαμηκότι, κόσμος δε τους προσήκουσιγέ νει, παράδειγμα δε χρηστόν ταίς επισταμέναις αυ-30 τήν, αλλά νή Δία φασί τινες ότι αυθάδεις ώς επί

πολύ και θρασείας είναι ανάγκη τάς προσιούσας τους

C, 13

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

223

φιλοσόφοις γυναίκας, όταν αφέμεναι του οικουρείν εν μέσοις αναστρέφωνται τους ανδράσι και μελετώσι λόγους και σοφίζωνται και αναλύωσι συλλογισμούς,

δέον οίκοι καθημένας ταλασιουργείν, εγώ δε ουχ 5 όπως τάς γυναίκας τάς φιλοσοφούσας αλλ' ουδε τους

άνδρας αξιώσαιμ' αν αφεμένους των προσηκόντων έργων είναι προς λόγους μόνον αλλά και όσους με ταχειρίζονται λόγους, των έργων φημί δείν ένεκα

μεταχειρίζεσθαι αυτούς, ώσπερ γάρ ιατρικού λόγου 10" όφελος ουδέν, εάν μή προς υγίειαν φέρη σώματος ανθρωπίνου, ούτως ουδ' είτινα φιλόσοφος έχει ή διδάσκει λόγον, ουδέν όφελος αυτού, εάν μή φέρη προς αρετήν ψυχής ανθρωπίνης, προ παντός δε σκο

πείν τον λόγον χρή, ώ έπεσθαι τάς φιλοσοφούσας 15 αξιούμεν, ει δύναται θρασείας ποιείν ο την αιδώ μέ

γιστον αποφαίνων αγαθόν, ει ζήν ιταμώτερον εθίζει ο καταστολήν πλείστην υφηγούμενος, ειμή διδάσκει σωφρονείν ο κακόν αποδεικνύς έσχατον την ακολα σίαν, ειμή προτρέπει οικονομείν ο παριστάς αρετήν 20 είναι την οικονομικήν, και στέργειν δε και αυτουρ γείν [ο των φιλοσόφων λόγος] παρακαλεί την γυ ναίκα.

127

Ξενοφώντος εν δ' (7, 2) σωκρατικών

απομνημονευμάτων, 25

Γεωμετρίαν μέχρι μεν τούτου έφη δείν μανθάνειν (9.1525) κ. τ. λ.

128

Τού αυτού εκ τής προς Αγησίλαον επιστολής,

Απέστειλάς μοι δεόμενος παρά σε ιέναι, φάσκων ή/

2 ώφελος ms.

224

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

εθέλειν περί τού υιέος συμβουλεύεσθαι, όπη τε και όπως ζών τά λακωνικά ήθη και ξενικών παιδευμά των κοινωνήσει κάμνω δε ου μετρίως καγώ

και

γαρ της ηλικίας, ώσπερ οίσθα, πόρρω ήκω, και οι ιατροί ευθυμίας τι φροντίζουσιν, ώς εμού βουλευο- 5 μένου άλλο τι ή ζωήν δικαίαν αιρουμένου, θάνατόν τε μέχρι μή αισχρός εστι τιμώντος αλλ' ει μεν σω

σοίμεθα, άπερ απέστειλα, διά στόματος και συγγινο μένων ακούση ημών ει δέτι των ειωθότων έσοιτο, καλόν τότε σοι δίδαγμα έστω ή επιστολή φράζουσα 10 υπέρ ών μαθείν ηβουλήθης νόμος μεν προς το εικός άγων, ώ Αγησίλαε, ανθρώπου δόγμα πάντως, παν τός δε αμείνων ον Λυκούργος εύρε νόθα δε επί νό θοις θηρεύειν κενός ο πόνος μηθένουν ανθρώπινον παίδευμα τώ παιδί πρόσφερε, ίθι δε επι τον "δεύ- 15 τερον μεν αναγεγραμμένον, πρώτον δε και μόνον εν

θεούς κείμενον, ός εστινούς επιστήμων κατά τα αυτά ώσαύτως έχων πόθεν δε ώ γενναίε, φήσεις, έστι τούτον λαβείν, παρά φιλοσόφων ανδρών, ούς θείους λέγων όσια πείσομαι, τούτων γάρ νόμος ου- 20 δείς άρξει γραφείς υπό φαύλων ανδρών δόξη ψευδεί επικεχρωσμένος το δεξυγγενές της φύσεως άγει προς τα κρείττω μαθήματα, φεύξη τε φωραθείς πα

ρανόμων δίκην ου γαρ ανθρωπίνων νόμων εραστής άλώση ουδε ξενικών έση επαινέτης, θείων δε και 25 αιωνίων παντός πάντη αξιομαθεστέρων είναι νομιζο μένων, οδός μεν ούν ώδέσοι δεδηλώσθω δύναμαι δέ σοι αφηγήσασθαι όσον αρετής έρωτα εμβάλλει, τα δε μείζω και πλείω κρειττόνων αν είη τροφή μεν α Ηaec vox δεύτερον ita est intricate scripta, ut verear legendane sit ita, an μέτρον, an aliter.

SΑRΤΙUS.

225

Ε ΜS. ΕΙΔΟΕ. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

C. 13

ούν έστω σώματος ήπερ εν Λάκωσι, ψυχής δε νέας και αρτιφυούς λόγοι ώδάς έχοντες ανδρών επ' αρετή τον βίον διενηνοχότων, παιδιαι δε άκοσμοι ή μύθοι γραών εισβάλλοντες φρόνημα ταπεινόν απίτωσαν

5 το δε πλέον έστω εν ανδράσι σώφροσιν, ένθα όμοια όψεται ίσα τε ακούσεται, πέφυκε δε πάντων μεν ζώων κρατείν το έθος, παντός δε μάλλον ανθρώπου. κινδυνεύομεν δέ, ώ Αγησίλαε, μιμηται είναι των λεγομένων τε και δρωμένων. 10 129 Πλάτωνος εκ του Σοφιστού (p. 227 d). Δύο μεν είδη κακίας περί ψυχής ρητέoν κ. τ. λ.

Ξενοφώντος (Cyneg, 12, 14). Παίδευσις γάρ καλή διδάσκει χρήσθαι νόμοις καιIρ.1539)

130

λέγειν περί των δικαίων και ακούειν κ. τ. λ. 15 131 Πλουτάρχου. Ονείρω έoικενό των άπαιδεύτων βίος κενάς έχων 2

φαντασίας.

σ'

132 Ούτ' εν ιχθύσι φωνήν ούτ' εν απαιδεύτοις αρετήν δεί ζητείν. 20 133 Δυσάρεστοι όντες οι απαίδευτοι καθάπερ εξ οικιών των προαιρέσεων καθ' ημέραν μετοικίζονται. -

134

Οι μεν ξένοι εν ταις οδούς, οι δε απαίδευτοι

εν τοις πράγμασι διαπλανώνται". 135 "Ιφικράτης. "Αντισθένης, 25 136

Αριστοτέλους,

" Νομίζειν. . . . ύ Ρlures breves sententias hic se omisisse fatetur Sartius.

c Plutarch. ΙΙ p, 187 Β. d Ut Stob. 3, 46. Μaximus c. 134. dui multa habet e seqq. e Ut Stob. 3, 54. 8ΤοΒ. FLoR. ΙV.

226

ΡΑRΤΙs ΙΙ

ΕΧΟΕRΡΤΑ

Δημώνακτος,

137

Οι απαίδευτοι καθάπερ οι αλιευόμενοι ιχθύς ελ κόμενοι σιγώσι. [p.1545] 138

Αρίστιππος παρεκελεύετο τους νέοις τοιαύτα

εφόδια κτάσθαι, άτινα αυτούς και ναυαγήσασι συν-5 εκκολυμβήσει.

139 Σόλων ονειδιζόμενός ποτε ότι δίκην έχων εμι σθώσατο ρήτορα, "και γάρ" έφη " όταν δείπνον έχω, μάγειρον μισθούμαι" 140

Ο Λύκων την παιδείαν έλεγεν είναι ιερόν 10

άσυλον. ν

"ν

141 Εμπεδοκλής προς τον λέγοντα ότι ουδένα σο φόν ευρείν δύναμαι, "κατά λόγον" είπε, "τον γάρ ζητούντα σοφόν αυτόν πρότερον είναι δείσοφόν." Αν

σ'

142 Αφυούς ποιητού ακρόασιν ποιουμένου, Θεό- 15 κριτος ερωτώμενος υπ' αυτού ποιά έστι τα καλώς ειρημένα, έφη "ά παρέλιπες." 143 Ιέρων ο Σικελίας τύραννος, Ξενοφάνους του Κολοφωνίου ποιητού Υψέγοντoς Όμηρον, ηρώτησεν αυτόν "πόσους oικέτας έχεις;" του δ' ειπόντος δύο 20

και τούτους μόγις τρέφειν, "ουκ αισχύνει" έφη "Όμηρον ψέγων, ός μετηλλαχώς πλείους ή μυρίους τρέφει;"

144

Φιλόσοφος έχων δύο μαθητάς, ένα μεν αφυή

φιλόπονον δέ, έτερον δε ευφυή αργόν δέ, είπεν 25

"αμφότεροι απόλoισθε, ότι σύ μεν θέλων ου δύνη, σύ δε δυνάμενος ου θέλεις." f γεγονότος ms.

C. 13

227

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSC.

145 Ο αυτός έλεγε "μεγάλους δείλαμβάνειν μι σθούς μαθητών τους διδασκάλους, παρά μεν των ευφυών ότι πολλά μανθάνουσι, παρά δε των αφυών ότι πολύν κόπον παρέχουσιν." 5 146 Ο αυτός ερωτηθείς τί αυτό γέγονεν εκ φιλο σοφίας, έφη "το ανεπιτάκτως ποιείν άτινες διά τον εκ των νόμων φόβον ποιούσιν." 147

Φιλιστίωνος.

Τα σπουδαία μελέτα, και εάν τι παρηκμακώς μαν

10 θάνης, μή αισχύνου βέλτιον γάρ όψιμαθή καλεί σθαι ή αμαθή. 148 Ο μεν γεωργός την γήν, ο δε φιλοσοφών την

ψυχήν εξημεροί. 149

Νεανίσκου εν θεάτρω εναβρυνομένου και λέ

15γοντος σοφός είναι πολλούς ομιλήσας σοφούς, είπέ τις CC

ρν

Αν

C .

Αν

μ'

ότι "κάγώ πολλοίς πλουσίοις ώμίλησα, άλλά πλού

σιος ουκ ειμί."

150 Ο αυτός έφη ου καλόν πεπαιδευμένον" απαι δεύτω διαλέγεσθαι, ώσπερ ουδε νήφoντα μεθύοντι. 20 151

Οινοπίδης ορών μειράκιον πολλά βιβλία κτώ

μενον έφη "μή τώ κιβωτίω, αλλά το στήθει." 152 Ο αυτός έλεγε τα βιβλία των μεμαθηκότων μεν υπομνήματα είναι, των δε αμαθών μνήματα. 153 "Στίλπων, αλούσης αυτό της πατρίδος υπό 25 Δημητρίου του τυράννου και διαρπαγείσης, αναχθείς επί τον βασιλέα και ερωτηθείς είτιδή αυτός απώ g απαιδεύτω] εν απ. ms.

ή Στίλπνων ms. v. Μaximus

p. 208, 46. 15 *

228

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

λεσε, "τών μεν εμών ουδέν" έφη, "τον γάρ λόγον ψ

Α'

Φ. Ν.

και την παιδείαν έχω, τα δε λοιπά διά τί μάλλον εμά

και ουχί των πολιορκούντων;" 154 Πρωταγόρας. . . . 155

* Βάσσος.... Τum o αυτός κ. τ. λ. ut Μaximus 5 p. 208, 24.

156

Επικούρου,

Ου προσποιείσθαι δεί φιλοσοφείν, αλλ' όντως φι

λοσοφείν ου γαρ προσδεόμεθα του δοκείν υγιαίνειν, αλλά του κατ' αλήθειαν υγιαίνειν. 10 157 "Δημάδης . . . Sequuntur capita 3. item anepigrapha, in quibus nullae profanorum scriptorum sententiae, Αeliano de animalibus excepto. Λόγος ιζ".

[f. ΠΕΡΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΙΑΣ.]

[p. 156b]

1 Αδελφός υπ' αδελφού βοηθούμενος, ως πόλις οχυρά και υψηλή ισχύει δε ώσπερ τεθεμελιωμένον βασίλειον (Proverb. 18, 19).

Πάς ο αδελφόν πτωχόν μισών φιλίας μακράν 20

έστι (ib. 19, 7).

Κρείσσον φίλος εγγύς ή αδελφός μακράν οι

κών (ib. 27, 10).

ώς 84, 1. δεινόν 84, 3. Αθήνησι 84, 7. Καλλίας 84, 8. Οι 84, 6. Πλουτ. 84, 9. φιλάδελφον 84, 17.25 Κύνα 84, 18. Ιεροκλέους 84, 20. Μουσωνίου 84, 21. Ξενοφώντος 84, 24. i Stob. 29, 80.

k Stob. 29, 70.

ι Stob. 29, 91.

C. 13-22

229

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. DΑΜΑSC.

Πλουτάρχου (Μor, p. 479b).

Ο μεν Αρκαδικός μάντις δικαίως πόδα ξύλινον προσεποιήσατο του οικείου στερηθείς αδελφός δε

πολεμών αδελφώ και κτώμενος οθνείoν εξαγοράς 5 εταίρον ουδέν έoικεν άλλο ποιείν ή σάρκινον και συμφυές αποκόψας μέλος, αλλότριον προστρίβεσθαι και προσαρμόττειν.

Εν τώ φιλείν τον αδελφόν μικρού τον περί

Διοσκούρων μύθον ου μύθον ήλεγξε. 10 Sequuntur duo capita anepigrapha sine profano-fp.158) rum scriptorum sententiis. Λόγος κ'. Α'

m ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΩΝ ΑΕΡΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΕΡΑΝ ΔΙΑΦΟΡΑΣ.

Ημέραν 101, 15. ενέκ, 101, 17. υψηλοί 101, 18. 15 Αιλιανού του περί ζώων ιβ' λόγου, Sequitur caput anepigraphum sine profanorum sententiis.

Λόγος κβ'. η ΠΙΕΡΙΑΙΔΟΥΣ.

βούλομαι 31, 2. αιδώς 31, 1. ώ πότνι 31, 3.

αιδώς 31, 15. αιδώς 31, 4. πάς 31, 5. αιδοίος 31, 13. αλλά 31, 14. ουδένα 31, 16. δοκείν 31, 17. αιδούς 31, 6. φαύλον 31, 7. Πυθιάς 31, 8. τοιαύτα 31, 9. αιδού 31, 10. μάλιστα 31, 11. Ζήνα 31, 12. Πλά 25 τωνος 31, 18. m Commentitium hunc titulum esse suspicor, et redden dum ex Stobaeo ΠΕΡΙ ΥΓΙΕΙΑΣ.

η Ιta Stobaeus.

tius dederat e coniectura περί αισχύνης αγαθής,

Sar

230

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

Λόγος κγ'. [p. 162b]

ο ΠΕΡΙ ΑΝΑΙΔΕΙΑΣ.

Ευριπίδου. Ούτοι θράσος 32, 5.

Αιδώς απώλεσ' αυτόν, ερρέτω κακή,

πολλήν γάρ αυτήν δειλός ών έκτήσατο. 2" Καγώ μετ' ανδρών ηνίκ' ευτύχουν βίω. 2"

Τους γάρ κακώς πράσσουσιν οι σεμνοί λόγοι

κόσμον μεν αν δοίησαν ή δ' ευπραξία ξυν τους αναισχύντοισιν ώρισται βροτών.

Ω παί, το δείσθαι των πέλας θνητούς μέγα

ΙΟ

διδασκαλείον της αναιδείας έφυ.

ομήρου (Π. ω'44).

Ως Αχιλεύς έλεον μεν απώλεσεν, ουδέ οι αιδώς γίνεται, ήτ' άνδρας μέγα σίνεται ήδ' ονίνησιν. 5

" ω κ ε ι ώ ν.

Αιδώς τοι ξυνετoίσιν επί βλεφάροισι κάθηται,

"ύβρις δ' αξυνέτοισι σοφός δέ κε τούτο δαείη. ήδη 32, 4. απερυθριά 32, 1 ος 32, 2. η μεγίστη 32, 7. ουκ έστ' 32, 3. άπαντ' 32, 6. άμα 32, 8. έπεσθαι 32, 9.

2Ο

Δημοσθένους (p. 17, 6). Και έτι ή των πραγμάτων αισχύνη ουδεμιάς ελάττω ζημίας τους γε σώφροσιν. Εγώ μεν οίμαι τους ελευθέροις μεγίστην ανάγκην την υπό των πραγμάτων αισχύνην είναι (ib, p. 43, 5). 25

ο Caput aliud forte περί αισχύνης πονηράς. SΑRΤΙUS. Convenit cum Stobaei 32. Dedi hinc περί αναιδείας,

μ ωκειών ] lemma ut videtur. Αnte ω spatium esse in ms. monet Sartius.

q ίβρις-δε και ms.

C, 23-25

231

Ε ΜS. ΕΙΛΟR. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

Θουκυδίδου (Ι, 84).

Πολέμιοί τε και εύβουλοι διά το εύκοσμον γινό

μεθα, το μεν ότι αιδώς σωφροσύνης πλείστον μετέ χει, αισχύνης δε ευψυχία. 58 Οίμαι δε διά τήν αναίδειαν μισούσι

και Βουσι

ρίται θεραπευταί του Διός τον όρυγα φασί γάρ Αι γύπτιοι ότι αποστραφείς προς την ανατολήν τήν του

ηλίου τα περιττά της εαυτού τροφής εκθλίβει (Αelian. Η. Α. Χ, 28).

Λόγος κδ'.

Caput brevissimum in quo nulli profani scripto res adferuntur.

"Λόγος κε". 1

Ετέρων,

Ανδρός χαρακτήρεκ λόγου γνωρίζεται.

[p. 163b]

Φωτίω πατριάρχη. "Κατόπτρω μεν εμφανίζεται ο τύπος της μορφής του σώματος, ομιλίαις δε και λόγοις το της ψυχής ήθος χαρακτηρίζεται,

203

Εικόνες οι λόγοι των εν τη ψυχή τύπων, ούσπερ

ο νούς κινούμενος ενεγράψατο.

Λόγος πολλάκις άγγελος διαθέσεως,

Στόμα μεν φωνής όργανον, φωνή δε ψυχής

σκιά.

r Αliud caput anepigraphum, forte περί αισθήσεων. Vid. Εcl. Ρhys. 42. p. 491. In hoc post plurima ex sacris litteris et patribus desumpta subiiciuntur Ετέρων κ.τ.λ. s Μaxim. p. 278 pen. t Μaxim. p. 277.

232

ΕΧCΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

Δημοκρίτου (Stob. Flor. 5, 25). Φαύλων. . . .

Ώσπερ των δένδρων τά καλούς φέροντα καρ

[p. 164] πούς προ των καρπών και εκ των φύλλων δυνατόν

εστι κατανοείν, ούτως εκ των λόγων προ των έργων 5 και οι πλείστοι των ανθρώπων διαγινώσκονται.

8 Οι στωικοί ορίζονται ούτως την αίσθησιν αί σθησίς έστιν αντίληψις (αισθητού] δι' αισθητηρίου (ή] κατάληψις πολλαχώς δε λέγεται η αίσθησις ή τε γάρ έξις και η δύναμις και η ενέργεια και η φαν- 1ο τασία καταληπτικά δι’ αισθητηρίου γίνονται

και

αυτό το ηγεμονικόν, αφ' ου (συνίσταται]. πάλιν δ' αισθητήρια λέγονται τα πνεύματα τα νοερά, από του ηγεμονικού επί τά όργανα τεταμένα. (Plutarchus plac. phil. ΙV, 8)

Επίκουρος το μόριόν εστιν η αίσθησις, ήτις

έστι

δύναμις,

και το επαίσθημα, όπερ εστί το ενέρ

γημα, ώστε διχώς παρ' αυτό λέγεσθαι, αίσθησιν μεν τήν δύναμιν, αισθητόν δε το ενέργημα. (Plut. l. Ι.)

10 Πλάτων την αίσθησιν αποφαίνεται ψυχής και σώματος κοινωνίαν προς τα εκτός ή μεν γαρ δύνα μις ψυχής, το δε όργανον σώματος άμφω δε "διά φαντασίας αντιληπτικά των έξωθεν (Ρlut. 1. 1.), λέγει δε εν Φιλήβω (p. 34a) ώδε το δ' εν ενί πάθει την 25 ψυχήν και το σώμα κοινή γινόμενον κοινή και κινεί σθαι, ταύτην δή την κίνησιν ονομάζων αισθησιν ουκ από τρόπου" φθέγγοιο άν, αληθέστατον λέγεις. ιι διεν ms.

α φεύγοιο ms.

233

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

C, 25

«ν

Κατά τους περιπατητικούς τετραχώς εξ ού το

σ'

σν

ηγεμονικόν, δι' ού το όργανον και αισθητήριον, καθ Α"

Α"

ο ή ενέργεια, και ού ένεκα το αισθητόν, 12 Λεύκιππος Δημόκριτος, τάς αισθήσεις και τάς 5 νοήσεις ετεροιώσεις είναι του σώματος,

13 Αριστοτέλης την αίσθησιν έτεροίωσιν αισθητου και μεσότητα ... κοινήν δε αίσθησιν τήν των συν θέτων ειδών κριτικήν, εις ήν πάσαι συμβάλλουσιν

αί άπλαί τάς ιδίας εκάστη φαντασίας, εν ή το μετα 10 βατικόν αφ' ετέρου εις έτερον, οίον σχήματος και κινήσεως σώματος, εν μεθορίω του λογικού και του αλόγου, μνήμης και νού μετέχουσα, διατείνουσα και επί τά άλογα των ζώων, καθό ποσήν διανοίας ανα λογίαν έχει κοινά δ' έστιν όψεως μεν και αφής 15 σχήμα, όψεως δε και ακοής διάστημα, πασών δε κί νησις και μέγεθος και αριθμός, 14 Οι στωικοί τήνδε την κοινήν αίσθησιν εντός αφήν προσαγορεύουσι, καθ' ήν και ημών αυτών αν τιλαμβανόμεθα.

20 15

Απελλής πλείους αισθήσεις είναι περί τα άλογα

ζώα.

16 Δημόκριτος πλείους μεν είναι τάς αισθήσεις των αισθητών, το δε μή αναλογίζειν τα αισθητά τώ πλήθει λανθάνειν οι δε άλλοι παρίσους. (Ρlutarchus 25 plac. phil. ΙV, 10)

17 Οι στωικοί σωμάτων τάς αισθήσεις από των αρχαίων των περί τα σώματα ασωμάτων λόγων, άπερ

ήδη σχήματα προσαγορεύουσι. 18

Λεύκιππος Δημόκριτος Επίκουρος, την αίσθη

234

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

σιν και την νόησιν γίνεσθαι ειδώλων έξωθεν προσ ιόντων μηδενι γάρ επιβάλλειν μηδετέραν χωρίς του προσπίπτοντος (Plutarchus plac. phil. ΙV, 8).

19 Οι άλλοι ειδών ή σχημάτων έτεροίωσιν εν πάση τυπώσει απορροίαις πάντα μάλλον ή ειδώλοις, 5 20 Οι στωικοί πάσαν αίσθησιν είναι συγκατάθεσιν και κατάληψιν.

Οι "ακαδημαϊκοί μή είναι τάς αισθήσεις μήτε

καταλήψεις μήτε συγκαταθέσεις. 22 Οι περιπατητικοί ουκ άνευ μεν συγκαταθέσεως 10 τάς αισθήσεις, ου μέντοι συγκαταθέσεις,

Πυθαγόρας Εμπεδοκλής Ξενοφάνης Παρμενί

δης "Ζήνων Μέλισσος Αναξαγόρας Δημόκριτος Μη

τρόδωρος Πρωταγόρας Πλάτων, ψευδείς είναι τάς αισθήσεις.

24 Οι από της Ακαδημίας υγιείς μέν, ότι δι' αυ των οίoνται λαβείν αληθινάς φαντασίας, ου μην ακριβείς,

25 Αριστοτέλης την αίσθησιν μή πλανάσθαι περί το ίδιον, περί δε το συμβεβηκός. 20 26 Οι στωικοί τάς μεν αισθήσεις αληθείς, των δε p.161η φαντασιών τάς μεν αληθείς τάς δε ψευδείς, 27 Επίκουρος πάσαν αίσθησιν και πάσαν φαντα σίαν αληθή, τών δε δοξώντας μεν αληθείς τάς δε

ψευδείς και η μεν αίσθησις μοναχώς ψευδοποιείται 25 κατά νοητά, ή δε φαντασία διχώς [νοείται) και γάρ αισθητών εστι φαντασία και νοητών. Ψ Ακαδημικοί ms.

2 ξένων ms.

235

Ε ΜS. ΕΙ,ΟR. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

C, 25

28 Παρμενίδης Εμπεδοκλής Αναξαγόρας Δημόκρι τος Επίκουρος Ηρακλείδης, παρά τας συμμετρίας των πόρων τας κατά μέρος αισθήσεις γίνεσθαι, του οικείου των αισθητών εκάστου εκάστη αναρμόττον 5 τος (Ρlut. plac. phil. ΙV, 9).

29 Οι περιπατητικοί παρά τας δυνάμεις των αι σθητηρίων οι μεν άλλοι φύσει τα αισθητά, Λεύ κιππος δε Δημόκριτος και Διογένης νόμω, τούτο δ' εστί δόξη και πάθεσι τους ημετέροις μηδέν δ' είναι 10 αληθές μηδε καταληπτόν εκτός των πρώτων στοι χείων ατόμων και κενού ταύτα γάρ είναι μόνα φύ

σει, τα δ' εκ τούτων θέσει, και τάξει και σχήματι διαφέροντα αλλήλων συμβεβηκότα. 30

Παρμενίδης Εμπεδοκλής, ελλείψει τροφής την

15 όρεξιν ... οι τά άτομα και οι τά ομοιομερή και οι τά αμερή και τα ελάχιστα πάντ' εν πάσι τα αισθητά αναμεμίχθαι, και μηδέν αυτών ειλικρινές υπάρχειν,

παρά δε την επικράτειαν νομίζεσθαι τοιον ή τοϊον και παρά την πολυαύγειαν. 2031 Πυθαγόρας Πλάτων, καθαρόν έκαστον είναι των αισθητών εξ εκάστου στοιχείου προσερχόμενον

προς μεν ουν την όρασιν το αιθερώδες πεφυκέναι, προς δε την ακοήν το πνευματικόν, προς δε την όσφρησιν το πυρώδες, προς δε την γεύσιν το υγρόν, 25 προς δε την αφήν το γεώδες. 32 Επίκουρος των αισθητων ήδονας ήδη και τάς λύπας,

Οι περιπατητικοί των νοητών ου γαρ πάσι Α'

Ο ς

φαίνεται τα αύτά ήδέα τε και λυπηρά, καθάπερ λευκά 30 τε και μέλανα.

236

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

Χρύσιππος το μεν γενικόν ήδύ νοητόν, το δε

ειδικόν και προσπίπτον ήδη αισθητόν.

Εμπεδοκλής τάς ήδονας γίνεσθαι τους μεν ομοί

οις των ομοίων, κατά δε το ελλείπον προς την ανα

πλήρωσιν, ώστε το ελλείποντι ή όρεξις του ομοίου 5 τάς δ' άλγηδόνας τους εναντίοις, ήλλοτριώσθαι γάρ προς άλληλα όσα διαφέρει κατά τε την σύγκρισιν και τήν των στοιχείων κράσιν.

36 Αναξαγόρας πάσαν αίσθησιν μετά πόνου, άλλοι επιγίγνεσθαι ήτοι ηδονήν ή πόνους συμπεφυκέναι 10 37

Οι στωικοί τον σοφόν αισθήσει καταληπτόν από

του είδους τεκμηριωδώς.

Οι ακαδημαϊκοί λόγων γνώριμον. . .

Επίκουρος σοφώ μόνω τον σοφόν . . .

40 Δημόκριτος τα νεκρά των σωμάτων αισθάνε-15 σθαι.

Πλάτωνος εκ του Φαίδωνος (p. 60b). Ως άτοπον, έφη, ώ άνδρες, έoικεν είναι τούτο ο καλούσιν οι άνθρωποι ήδύ κ. τ. λ. -

deinde alia eiusdem εκ του Θεαιτήτου 20 et Sequuntur του Τιμαίου. Α'

Σιμ ύλου.

Α'

.165b] Πέντ’ εισινάς άνθρωπος αισθήσεις έχει, (αφήν όρασιν" ακοήν γεύσιν όσφρησιν μία] τούτων απασών εστι κυριωτάτη ακοή φαγών γάρ "ουδε εις εστίν σοφός, α Αbundare videtur ακοήν.

ο ουδέν εις έτι ms.

C. 25

Ε Μs. FLoR. ΙοΑΝ. DΑΜΑsc.

237

ουδ' άψάμενος ουδ' οσφρόμενος ουδ' εισιδών το λυσιτελές

εκ του δ' ακούειν μανθάνειν τε ταγαθά

πολλοί φρόνιμοι γεγόνασι ταύτην γάρ μίαν 5 ο νούς "εαυτώ κατέλιπεν διδάσκαλον, ώσπερ δικαστήν ή κριτήν ή κύριον, 43 Οι στωικοί πέντε τάς ειδικάς αισθήσεις, όρασιν ακοήν όσφρησιν γεύσιν αφήν. 44 Αριστοτέλης έκτην μεν ου λέγει, κοινήν δε αί 10 σθησιν τών συνθέτων ειδών κριτικήν, εις ην πάσαι συμβάλλουσιν αι άπλαί τάς ιδίας εκάστη φαντασίας,

εν ή το μεταβατικόν αφ' ετέρου προς έτερον οιονεί σχήματος και κινήσεως (Εcl. phys. Ι, 43, 1).

45 Δημόκριτος πλείους είναι αισθήσεις περί τα 15 άλογα ζώα και περί τους σοφούς και περί τους θεούς. 46 Αριστοτέλης, το δή αισθητικόν, ο δή κοινώς απάντων ζώων ίδιον (αισθήσει γάρ διαφέρειν το ζώον του φυτού), πενταπλούν εoικέναι τούτο γάρ το μεν όρασιν, το δ' ακοήν, το δ' όσφρησιν, το δε 20 γεύσιν, το δε αφήν υπάρχειν δέτινα και σύνθετον αίσθησιν, εν ή τότε φανταστικόν πάν γίνεσθαι και το μνημονευτικόν και το δοξαστικόν όπερούν ουδ' άμοιρον του νου τυγχάνει, αισθάνεσθαι δε ημάς πα θούσης τι της αισθήσεως, 25 47 Πλάτωνος εκ του Φαίδωνος (p. 96).

Ο δ' εγκέφαλός εστιν ο τάς αισθήσεις παρέχων τού ακούειν και οράν και οσφραίνεσθαι, εκ τούτων δε γίγνοιτο μνήμη και δόξα, εκ δε μνήμης και δό ο εαυτών ms.

238

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ *…»

ξης λαβούσης το ήρεμείν κατά ταύτα γίγνεσθαι έπι στήμην.

Εμπεδοκλής,

Γαία μεν γαρ γαίαν όπωπαμεν,

ύδατι δ' ύδωρ,

αιθέρι δ' αιθέρα διαν, ατάρ πυρί πύρ αίδηλον. 5 Sequitur in ms. Αίτιόν έστι δι' ο κ. τ. λ. i. e. cap. 13. Lib. Ι. Εel. Phys. Vide p. 127 - 130. Deinde

49 Εμπεδοκλής την ακοήν γίνεσθαι κατά την πρό ..ιιι)πτωσιν πνεύματος τώχόνδρω, όνπερ φησίν εξηρτη 19 σθαι εντός του ωτός κώδωνος δίκην αιωρούμενον και τυπτόμενον (Ρlut. plae, phil. IV, 16).

50 Αλκμαίων ακούειν ημάς τώ κενώ τώ εντός του ωτός τούτο γάρ είναι το διηχούν κατά την του πνεύ-. ματος εισβολήν πάντα γάρ τα κοίλα ήχεί (Plut. 1.1.). 15 51 Διογένης του εν τη κεφαλή αέρος υπό της φω νής τυπτομένου και κινουμένου (Ρlut. Ι. Ι.). 52

Οι απο Πλάτωνος πλήττεσθαι τον εν τη κεφαλή .

αέρα τούτον δ' ανακλάσθαι εις τα ηγεμονικά, και γίνεσθαι της ακοής την αίσθησιν (Ρlut. 1. 1.). 53

Πλάτωνος εν Τιμαίω (p. 67).

2Ο

Το δε αισθητόν εν ημίν μέρος επιζητούσι το περί

την ακοήν, δι' ας αιτίας τα περί αυτά συμβαίνει πα θήματα λεκτέoν κ. τ. λ. "Λόγος κη".

η ιρει) Stobaei Εcl. Εth. c. 1. ΠΕΡΙ ΜΗΝΕΥΟΝΤΩΝ κ. τ. λ. 1 - 19.

ΤΩΝ ΤΑ ΘΕΙΑ ΕΡ -

a Caput novum anepigraphum, forte περί του ακατάληπτον

C. 25-30

Ε ΜS. ΕΙ,ΟΕ, ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

239

Λόγος κθ'.

Sequitur novum caput anepigraphum, sed est περί ακηδίας και αθυμίας, in quo nulla ex profanis scri ptoribus excerpta adferuntur. SΑRΤΙUS. Λόγος λ".

Αliud caput sine titulo , sed forte inscribendum [p.1το) περί ακτημοσύνης και αυταρκείας και ολιγοδείας. Ρost SS. Patrum sententias subiiciuntur ista: SΑRΤΙUS.

Δημοκρίτου.

"Αυταρκείη τροφής μικρά νύξ ουδέποτε γίνεται. (9.1τι υ.

10 2-

Κλειτάρχου,

"Οφείλομεν εαυτούς εθίζειν απ' ολίγων ζην, ίνι, μηδέν αισχρόν ένεκεν χρημάτων" πάθωμεν. 3 Σωκράτης 5, 43. 154

Μοσχίωνος.

"Βέλτιόν έστιν εν μικρά περιουσία συστελλόμενον ευθυμείν ή μεγάλης τυγχάνοντα δυστυχείν. 5

Δημοκρίτου 5, 38.

Εκ τών Επικτή του και Ισοκράτους Η αυτάρκεια 5, 37.

Οχύρωσον σαυτόν τη αυταρκεία τούτο γάρ

δυσάλωτόν εστι χωρίον. είναι τον Θεόν και τα έργα αυτού. In hoc plurima habentur excerpta ex divinis litteris et SS. Patribus, quibus deinceps adiiciuntur ista: Αριστάρχου κ. τ. λ. SΑRΤΙUS. e Μa xim. p. 45, 40. g μάθωμεν ms. f Μaxim. p. 45, 42. h Μaxim. p. 45, 48. ι Μaxim. p. 46, 3.

240

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

8 Ο αυτός ερωτηθείς τίς άνθρωπος πλούσιος εί πεν "ο αυτάρκης." 9 "Σωκράτει Ξανθίππης της γυναικός επιτιμώσης διότι λιτώς παρεσκευάζετο υποδέξασθαι φίλους, "ώ γύναι" είπεν "ει μεν ημέτεροί εισιν, ουδέν εκείνοις 5 " -- ω μελήσει, ει δε αλλότριοι, ημίν περί αυτών ουδέν μελήσει." 10 Ευριπίδης ο ποιητής, επειοψωνούντος αυτού επελάβετό τις λέγων ότι Σοφοκλής τούτο διά δούλου ν

Α'

«ν

2η

σc

ν.

Αν

σ'

ποιεί, "τοιγαρούν" έφη Σοφοκλής έσθίει όψον οποίον 10 "-"

Α'

κ.ν

Α'

"),

τώ οικέτη αυτού αρέσκει, εγώ δ' οποίον αν εμοί. 11

"Πλουτάρχου (Μor, p. 461 c).

Μήτε λίαν πολυτελώς μήτε άγαν ευτελώς πειρώ τα περί την εσθήτα και δίαιταν και την ετέραν δια γωγήν το σώμα διοικείν το μεν γαρ φθονείσθαι ή 15 γελάσθαι ποιεί, το δε μισείσθαι ή ελεείσθαι. 12 Εθιστέον το σώμα δι' ευτελείας προς ευκολίαν αύταρκες εαυτώ γινόμενον οι γάρ ολίγων δεόμενοι πολλών ουκ αποτυγχάνουσι.

[ ιται

Αιλιανού περί ζώων α' λόγ, κεφ. γ', ο ιχθύς κ.τ.λ.20 Sequuntur multa ex Stobaei Τit. 6. ΠΕΡΙ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ. Soil. 22. 18. 19. 20. 21. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 9. 36. 49. 34. 35. 8. 61. 62. 10. 11. 55. 57. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 38. 3. 4. 5. 52. 53. 1. 2. 6.

7. 39. 40. 41. 42. 47. 48. add. ουδείς ελεύθερος ο 25 εαυτού μή κρατών 50. 58. 59. 60. 54. 56. 65. Ευσεβίου.

Σωφροσύνην, τό περδή και αναγκαιότατον, παρά κ Μaxim. p, 46, 5,

l Μaxim, p. 45, 50.

C. 30, 31

241

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ. Ι) ΑΜΑSC.

των ξυνοικουσέων γυναικών άνδρες απαιτέoυσι και ώς κρέσσονες υποδεεστέρων άρχειν αξιεύσι ταύτα δε αξιεύντες ουκ αιδέονται οκόσα έκαστάτω εστί σω

φροσύνης και των εντή του αρείονος εόντων μοίρη, 5 το εξαμαρτάνειν ταύτα αυτοί, ώσπερ σφίσι "μού νοισι εξεόν, και μετά του ανεπιπλήκτου παρά σφέων παντελέως και ανέδην ούτως πλημμελέοντες, 18, 36. 6, 37. 63. 64.

Λόγος λα". 10

[η ΠΕΡΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΙΙΙΣΤΗΣ.]

Πυθαγόρου (Floril. 34, 11).

[p. 178]

Βέλτιον λίθον βαλείν εική ή λόγον. Λάλει α δεί και ότε δεί, και ουκ ακούσει άμή δεί. 2

"Σιγάν την αλήθειαν χρυσόν εστι θάπτειν.

153

Ετέρων. Φίλη η αλήθεια, και γάρ και αυτήν φιλεί την αλή θειαν ή αλήθεια, 4 Η αλήθεια δάκνει ψυχήν νοσούσαν ώσπερ και Ιρ.17sbl

μέλι σώμα τετραυματισμένον,

205

Τοις λανθάνειν σπουδάζουσι πικρόν η αλήθεια,

6 Ώσπερου δυνατόν οφθαλμώ τεθολωμένω λα βείν ακριβή των όρωμένων κατάληψιν, ούτως ουδε τεθολωμένη ψυχή την κατανόησιν της αληθείας έστι λαβείν.

257

Ώσπερ 9, 51. m μούνας ms.

ms.

Vide Stobaei

η Ηunc titulum dedit Sartius, deest 45. ο Μaxim. p. 69, 26.

tit,11. Μaxim.

8ΤΟΒ. ΕΙ,ΟΕ. ΙV.

242

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

Πλουτάρχου.

"Και οδού και αληθείας χαλεπον αποπλανηθήναι. Επί της εαυτούγλώσσης oικoύσαν έφερε την αλήθειαν. απλούς 11, 12, 11, 6, 12, 7. Τum [Οd. ρ' 14]

Οξείνος δ' είπερ μάλα μηνίει, άλγιον αυτό

έσσεται ή γάρ εμοί φίλ' αληθέα μυθήσασθαι. Σοφοκλέους.

Ταληθές αεί πλείστον ισχύει λόγου. το γάρ 11, 9. τους τοι 11, 13. ubί δικαίοις χρώ. 11 Μενάνδρου.

1Ο

Ουδέν γάρ αισχρόν εστι ταληθή λέγειν. 12

Αδύνατον ώς έoικε ταληθές λαθείν.

Εάν εγώ φώ νύν έχειν βακτηρίαν

χρυσήν, τί μοι σεμνότερον έσται το ξύλον; 14 Αληθές είναι δεί το σεμνόν, ου κενόν. Αεί 11, 11, 11, 1.11, 10. Απλά 11, 8. 15

Πινδάρου (0l. 10, 65). Ότ' εξελέγχων μόνος

"αλάθειαν ετήτυμος .» ο κανακες ώ, πόρβω κ.Ά χρόνος, τότ' εις αφανές των πρόσω κατεφρόνησεν 2ο " 16

Ούτοι άπασα κερδίων

φαίνουσα πρόσωπον αλάθει' ατρεκές, καίτοι σιγάν πολλάκις σοφώτατον ανδρινοήσαι (Νem. 5, 30).

Μήπαρίει καλά. νώμα δικαίω πηδαλίω στρατόν. 25

αψευδείδε προς άκμονι χάλκευε γλώσσαν (Pyth.Ι,167).

αρχή 11, 3. Λυδία 11, 7. Αλήθεια 11, 2. p Μaxim. p. 69, 29.

q αλαθεία ins. ,

Ε ΜS. FLΟR. ΙΟΑΝ, DΑΜΑSC.

C, 31

243

Ισοκράτους (Νicool. p. 19b). Διά παντός χρόνου την αλήθειαν φαίνου προτι μών, ώς πιστοτέρους είναι τους σούς λόγους ή τους άλλων όρκους. -

5 19

Θουκυδίδου.

Οι τά μή πιστά δοκούντα είναι λέγοντες ή απαγ γέλλοντες, ου μόνον ου πείθουσιν αλλά και άφρονες δοκούσιν.

Α'

Πλάτων 11, 15. Υμείς 11, 16. Τότ' ούν 11, 17. Ιρ, τη 10'Αλήθεια 11, 18. Ψεύδεσθαι 11,20. Αληθείην 11,21.

Ψεύδεσθαι 11, 22. ουκ έστι δ. 11, 23. Ότι 11, 24. Πυθαγόρας 11, 25. Ηροδότου ιστοριών γ'. (Ηoc lemma male positum est pertinet ad art, seq. Ένθα 12, 23.] Οι δε μάγοι 11, 25. Αλήθεια 11, 14. 1520

"Πλουτάρχου.

Το μεν ίσον ζυγώ, το δ' αληθές τώ εκ φιλοσοφίας λόγω κρίνεται. 21 Δίωνος του Ρωμαίου, Έχει γάρ τι πικρόνο της αληθείας λόγος, επειδάν (Ρ.1805) 20τις ακράτω παρρησία χρώμενος μεγάλων αγαθών προσδοκίαν αφαιρήται, τα δε προσηνή και ψευδή

πείθη τους ακούοντας, 22

Διογένους.

"Το αληθές πικρόν εστι και αηδές τους ανοήτοις, 25 το δε ψεύδος γλυκύ και προσηνές ώσπερ γε oίμαι και τους νοσούσι τα όμματα το μεν φως ανιαρόν, το δε σκότος άλυπον και φίλον, ουκ εών βλέπειν. ww

r Μaxim. p. 69, 26. λου ms. t Μaxim. p. 69, 33.

ε ms, αφαιρείται et mox

πείθει. -

16 *

244

ΕΧΟΕRΡΤΑ

ΡΑRΤΙS ΙΙ

Ρost capita duo (λβ. λγ.) anepigrapha, in duibus nulli profani scriptores adlegantur, sequuntur haec excerpta:

Λόγος λδ'".

[p. 182]

Αριστοτέλης και Ηρακλείδης - άμπωτιν (Εcl. 5

phys. Ι, 33 fin.).

2 ήνιος, ο Μεσσήνιος ηλίω καυτός την αιτίαν ανα τίθησι, καθ' ους μεν άν τόπους γένηται της γης πλημμυρούντι τα πελάγη, εξ ών δ' αν "τύχη παρα ποστάς υποσυνέλκοντι ταύτα δε συμβαίνειν παρά 10

τάς εώας και τάς μεσημβρινάς εκκλίσεις, 3 Πυθέας ο Μασσαλιώτης τη πληρώσει της σελή νης και τη μειώσει τας εκατέρου τούτων αιτίας ανα τίθησι.

4 Ποσειδώνιος υπό μεν της σελήνης κινείσθαι τους 15 ανέμους, υπό δε τούτων τα πελάγη, εν οίς τα προ ειρημένα γίνεσθαι πάθη.

Πλάτων επί τήν-πελάγη (Εcl. phys. Ι, 33 fin.).

6 Τίμαιος ο Ταυρομενίτης τους εμβάλλοντας πο ταμούς εις την ατλαντικήν διά της κελτικής ορεινής 20 «ν

Α.

Α'

αιτιάται προωθούντας μεν ταις εφόδοις, ύφέλκοντας δε ταϊς αναπαύλαις.

Κράτης ο γραμματικός τον αντισπασμόν της θα

λάττης αιτιάται.

Απολλόδωρος ο Κερκυραίος τάς εκ του ωκεανού 25

παλιρροίας. u Deest inscriptio in ms., est proculdubio e Stobaei Phys. α τύχης ms.

ο 41, πώς άμπωτις και πλημμυρίς γίγνονται.

C. 34-36

Ε ΜS. ΕΙμΟΕ. ΙΟΑΝ. ΙΟΑΜΑSΟ.

245

9 Σέλευκος ο μαθηματικός αντιγεγραφώς Κρά τητι, κινών καυτός την γην, αντικόπτειν αυτής τώ δίνω φησί την περιστροφήν της σελήνης του δε με ταξύ αμφοτέρων των σωμάτων αντιπερισπωμένου 5 πνεύματος και εμπίπτοντος εις το ατλαντικόν πέλα γος, κατά λόγον αυτώ συγκυμαίνεσθαι την θάλασσαν, Sequuntur alia capita duo anepigrapha (λέ. λς'.).ίρ.1825] Ρrimum nullum habet scriptorem profanum. In al tero post plurima excerpta e divinis libris et SS. 10 patribus sequuntur ista:

Εκ των επιστολών Πλάτωνος (p. 335 a). [p. 187 υ] Πείθεσθαι" δε όντως αεί χρή τους παλαιούς τε και ιερούς λόγοις, οι δή μηνύουσιν ημίν αθάνατον την ψυχήν είναι, δικαστάς τε είναι και τίνειν τας μεγί 15 στας τιμωρίας, όταν τις απαλλαγή του σώματος, διό και τα μεγάλα αμαρτήματα και αδικήματα σμικρότε ρον είναι χρή νομίζειν κακόν πάσχειν ή δράσαι. 2

* Πλουτάρχου.

Τους μεν ευθύς εν σώματι και διά σωμάτων κολα 20ζομένους μεταχειρίζεται ποινή ταχεία πράω τινί τρόπω και παραλείποντι πολλά των καθαρμών δεομένων,

ών μειζόν έστιν έργον ή περί την κακίαν ιατρεία, "τούτους δίκη μετά την τελευτήν ο θεός παραδί - δωσιν.

25 3 Αίδου τινες ανοίγονται πύλαι βαθείαι, και Ιρ. 1ss! ποταμοί πυρός ομου και στυγος απορρώγες ανακε ράννυνται, και σκότος εμπίπλαται πολυφαντάστων ειδώλων χαλεπάς μεν όψεις οικτράς δε φωνάς επι φερόντων, δικασταί δε και κολασταί και χάσματα g δέον ώς ms.

2 Πλούτωνος ms.

α τούτου ms.

246

ΕΧΟΕRΡΤΑ etC.

ΡΑRΤΙS ΙΙ C. 36

και "μυχοι μυρίων κακών γέμoντες (Plutarch. Μοr. p. 167 a). 4

Ζαλεύκου.

"Ωδ' ημίν παρηγγέλθω πάσι τους τοιούτοις πολί ταις και "πολίτισι και συνοίκοις, μεμνήσθαι θεών 5 ώς όντων και δίκας επιπεμπόντων τους αδίκοις, και

τίθεσθαι προ oμμάτων τον καιρόν τούτον εν ώ γίνε ται το τέλος εκάστω της απαλλαγής του ζήν πάσι γαρ εμπίπτει μεταμέλεια τους μέλλουσι τελευτάν με

μνημένοις ών ηδικήκασι, και ορμή του βούλεσθαι 1ο πάντα πεπράχθαι δικαίως αυτούς, 5 Απολλωνίου (Hyperidis apudStob. Flor. 124,36).

"Ει δ' έστιν αίσθησις εν άδου και επιμέλεια παρά τού δαιμονίου, ώσπερ υπολαμβάνομεν, εικός τους ταϊς τιμαϊς των θεών καταλυομέναις βοηθήσαντας πλεί-15

στης επιμελείας και υπό του δαιμονίου τυγχάνειν. b μοιχοί m8. ο ουδ' e ουδ' ms.

τισι ms.

ημίν παρηγγέλθη ms.

d πολύ

Ο Ε Ι Ο ΝΙS Α Ν Τ Η ΟΙ, Ο G Ν Ο Μ Ι Ο U Μ.

ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΘΟΛΟΓΝΩΜΙΚΟΥ

Ω Ρ Ι Ω Ν Ο Σ' ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ ΊΥ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ. --------

Ι. ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΦΡΟΝΗΣΕΩΣ.

Εξ Αντιγόνης Ευριπίδου.

Ουκ έστι πειθούς ιερόν άλλο πλήν λόγος, 5 και βωμός αυτής έστ’ εν ανθρώπου φύσει. 2

Εκ του Ορέστου (628) Ευριπίδου.

Μή νύν πέραινε την δόκησιν, αλλ' εμούς λόγους ακούσας πρόσθε βουλεύου τάδε. 3 Εξ Αλεξάνδρου. 10 Μισώ σοφόν

όντ' εν λόγοισιν, ες δ' όνησιν ου σοφόν. 4 Εξ Εκάβης (226). Γίγνωσκε δ' αλκήν και παρουσίαν κακών

τών σών σοφόν τι κάν κακούς α δεί φρονείν. 155

Εκ τής Ινούς.

Επίσταμαι δε πάνθ' όσ' ευγενή χρεών, σιγάν θ' όπου χρή και λέγειν ίν' ασφαλές,

οράν θ' ά δεί με κουχ οράν ά μή πρέπει, 6

Εκ Παλαμήδους.

20 Όστις λέγει μεν εύ τά δ' έργ' εφ' οίς λέγει αίσχρ' έστιν αυτού, το σοφόν ουκ αινώ τόδε.

250

ΟRΙΟΝΙS

Εκ του Ρήσου (206). Σοφού παρ' ανδρός χρή σοφόν τι μανθάνειν. 8 Εκ Φοινισσών (525). Χρήν δ’ αυτόν ουχ όπλοισι τάς διαλλαγάς μήτερ ποιείσθαι πάν γάρ εξαιρεί λόγος,

ο και σίδηρος πολεμίων δράσειεν άν, 9

Επινίκιον (Νem. Ι, 26) Πινδάρου. Πράσσει γάρ έργον μεν σθένος,

βουλαίσι δε φρήνεσσόμενον προϊδείν, συγγενές οίς έπεται. 10 Εκ τών Σκυρίων. Σοφοι δε συγκρύπτουσιν οικείας βλάβας.

11 12

Εξ Αρρηφόρου Μενάνδρου. Ανδρός χαρακτήρεκ λόγου γνωρίζεται, Εκ Πωλουμένων.

Ου πανταχού το φρόνιμον αρμόττει παρόν, 13

Εκ Διός κακουμένου Πλάτωνος κωμι κού.

Γλώττης αγαθής ουκ έστ' άμεινον ουδε έν, 14

Εκ του αυτού δράματος, Η γλώττα δύναμιν τους λόγους έκτήσατο εκ των λόγων δ' άττ' αυτός επιθυμείς έχεις. Εκ Ραπιζομένης Μενάνδρου. Αρ' έστιν αγαθών πάσι πλείστων αξία ή σύνεσις, ανή προς τα βελτίω σοφή. »

16 Ορέστης (245) Ευριπίδου. Σύ τοι διάφερε των κακών έξεστι γάρ και μη μόνον λέγ', αλλά και φρόνει τάδε.

ΑΝΤΗΟLΟGΝΟΜΙΟUΜ.

251

Εκ τών Στρατιωτών Μενάνδρου, Ορών τι βούλευσαι κατά σαυτόν γενόμενος, το συμφέρον γάρ ουχ οράται τώ βοάν, εν τώ προς αυτόν δ' αναλογισμό φαίνεται. 5 18 Εκ τών Κωνειαζομένων, Το γνώθι σαυτόν έστιν αν τα πράγματα ειδής τα σαυτού και τί σοι ποιητέον, 19 Εκ του Γεωργού. Εϊμι μεν άγροικος, καυτός ουκ άλλως ερώ, 17

10 και των κατ' άστυ πραγμάτων ου παντελώς

έμπειρος ο δε χρόνος τί μ' ειδέναι ποιεί πλέον.

Εκ τών Βατράχων Αριστοφάνους (533).

Ταύτα μεν προς ανδρός εστι 15 νούν έχοντος και φρένας και

πολλά περιπεπλευκότος μετακυλίνδειν αυτόν αει προς τον ευ πράττοντα τοίχον, 21 Εκ τών Ορνίθων (1447) τού αυτού Αρι στοφάνους,

"Υπό γάρ λόγων ο νούς τε μετεωρίζεται επαίρεται τ' άνθρωπος ούτω καί σ' εγώ αναπτερώσας βούλομαι χρηστούς λόγοις

τρέψαι προς έργον νόμιμον. 25 22

Εκ τών Φωκυλίδου.

Νυκτός βουλεύειν νυκτός δέτoι οξυτέρη φρήν ανδράσιν ήσυχίη δ' αρετήν διζημένω εσθλή. 23 Εκ τής ψ (315) Ιλιάδος. Μήτιτοι δρυτόμος μέγ' αμείνωνήε βίηφιν, 30 μήτι δ' αύτε κυβερνήτης ενί οίνοπι πόντω

252

ΟRΙΟΝΙS

νήα θοήν ιθύνει σπερχομένην ανέμοισιν, μήτι δ' ηνίοχος περιγίνεται ηνιόχοιο. 24

Ησιόδου (0p. 293).

Ούτος μεν πανάριστος ός αυτός πάντα νοήση, φρασσάμενος τά τ' έπειτα και εις τέλος έστιν αμείνω 5 εσθλός δ’ αυ κακείνος ός εύειπόντι πίθηται, ος δέ κε μήτ' αύτός νοέη μήτ' άλλου άκούων εν θυμώ βάλληται, ο δ' αυτ' άχρήιος άνήρ. «ν

Α'

-ν

«ν

και

και,

ν.

Τού αυτού.

ΙΟ Νήπιος ος τα έτοιμα λιπών ανέτοιμα διώκει. 26 Εκ τής παραινέσεως του Ισοκράτους

(ad Demon, p. 5).

Α ποιείν αισχρόν, ταύτα νόμιζε μηδε λέγειν είναι καλόν.

27 Εκ τής αυτής (Ι. Ι.). Μηδέποτε μηδέν αισχρόν ποιήσας έλπιζε λήσειν.

ΙΙ. ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ.

1 2

Εξ Αντιόπης Ευριπίδου. "Απαντα τίκτει χθών πάλιν τε λαμβάνει.

Εκ του Ορέστου (126).

Ώ φύσις εν ανθρώποισιν ως μέγ'εί κακόν, 3 Επιχάρμου κωμικού. Φύσις ανθρώπων ασκοί πεφυσωμένοι. 3' Ανδρών δέγε σωφρονούντωνίδιον μή προλήψει 25 δουλεύειν.

Ισοκράτους (ad Demon, p. 5 fin.).

Κατανάλισκε την εν τω βίω σχολήν εις τήν των λόγων φιληκοϊαν.

ΑΝΤΗΟΙ,Ο ΟΝΟΜΙΟUΜ.

25 3

ΙΙΙ. ΠΕΡΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ.

Εκ του Αρχελάου Ευριπίδου,

Εκ των δικαίων γάρ νόμοι τ' αυξήματα 5 μεγάλα φέρoυσι, πάντα δ' ανθρώποις ..

τάδ' εστί χρήματ’, ήν τις ευσεβή θεόν. 2

Εκ του αυτού δράματος,

Μακάριος όστις νούν έχων τιμά θεον και κέρδος αυτό τούτο ποιείται μέγα. 103 Εξ Ιππολύτου στεφανη φόρου (74). Σοί τόνδε πλεκτον στέφανον εξ ακηράτου

λειμώνος, ώ δέσποινα, κοσμήσας φέρω ένθ' ούτε ποιμήν αξιοί φέρβειν βοτά

ούτ' ήλθέ πω σίδηρος αλλ' ακήρατον 15 μέλισσα λειμών' εαρινόν διέρχεται, αιδώς δε ποταμίαισι κηπεύει δρόσοις. όσοις διδακτον μηδέν, αλλά τη φύσει

το σωφρονείν είληχεν εις τα πάνθ' ομώς, τούτοις δρέπεσθαι, τους κακούσι δ' ου θέμις, 20 αλλ', ώ φίλη δέσποινα, χρυσέας κόμης ανάδημα δέξαι χειρός ευσεβούς άπο'

μόνω γάρ έστι τούτ' εμοί γέρας βροτών. σοί και ξύνειμι και λόγοις αμείβομαι,

κλύων μεν αυδήν, όμμα δ' ουχορών το σόν, 25 τέλος δε κάμψαιμ' ώσπερ ήρξάμην βίου. 4

Ησιόδου εκ των έργων (285).

Ανδρός δ' ευόρκου γενεή μετόπισθεν αμείνων, 5

Εκ τών Θεόγνιδος ελεγείων (1170).

Κύρνε, θεούς αιδού και δείδιθι τούτο γάρ άνδρα 30 ειργει μήτε παθείν μήτε λέγειν ασεβή.

254

ΟRΙΟΝΙS

Ισοκράτους παραινέσει (ad Demon, p. 5). Τους μεν θεούς φοβού τους δε γονείς τίμα τους

δε φίλους αισχύνου τους δε νόμoις πείθου τάς ήδο νάς θήρευε τάς μετά δόξης τέρψις γάρ συν το καλό μεν άριστον, άνευ δε τούτου κάκιστον. ό 7

Δημοσθένους Φιλιππικών (p. 114 R).

Το δ' ευσεβές και το δίκαιον άντ' επί μικρού τις άντ επιμείζονος παραβαίνη, την αυτήν έχει δύναμιν. ΙV. ΠΕΡΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ.

ψ.

ΙΟ

Εκ του Ηνιόχου Μενάνδρου. Αλλά θεός ουδείς εις το προκόλπιον φέρει

αργύριον, αλλ' έδωκεν εύνους γενόμενος, πόρνης βουλήν έδειξεν ευπορίας τινός, ήν αν παρίης, μηκέτ’ αιτιώ θεόν,

ήδη δε τή σαυτού ζυγομάχει μαλακία. 2 Εκ του Ιππόνου Σοφοκλέους,

Σωτηρίας γάρ φάρμακ' ουχί πανταχού

βλέψαι πάρεστιν, εν δε τή προμηθία . . .

και το λέγοντι και κλύοντι σύμμαχος, 3

Ευριπίδου Ορέστης (472).

Έα το μέλλον ώς κακόν το μή ειδέναι, 4 Εκ του κατά των σοφιστών Ισοκράτους (p. 291).

Οίμαι γάρ είναι πάσιν φανερόν ότι τα μέλλοντα 25 γινώσκεινου της ημετέρας φύσεως εστίν αλλά τοσού τον απέχομεν ταύτης της φρονήσεως, ώσθ' Όμήρος ο μεγίστην επί σοφία δόξαν ειληφώς και τους θεούς πεποίηκεν έστιν ότε βουλευομένους υπέρ εαυτών, ού

ΑΝΤΗΟLΟGΝΟΜΙΟUΜ.

255

την εκείνων γνώμην ειδώς, αλλ' ημίν ενδείξασθαι βουλόμενος ότι τους ανθρώποις έν τι τούτο των αδυ νάτων εστί. V. 5

ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ.

Εκ τού Αρχελάου Ευριπίδου. Δοκείς τά των θεών ξυνετά νικήσειν ποτέ

και την δίκην που μάκρ' απωκίσθαι βροτών; ήδ' έστιν εγγύς ουχ όρωμένη δ' ορά. 102

Εκ τών Ικετίδων (736).

'Ω Ζεύ, τίδητα τους ταλαιπώρους βροτούς φρονείν λέγουσι; σου γάρ εξηρτήμεθα, δρώμεν δε τοιαύθ' αν συ τυγχάνης θέλων, 3

Εκ Μελανίππης δεσμώτιδος Ευριπί δου.

Συν τω θεώ χρή τους σοφούς αναστρέφειν βουλεύματ’ αεί προς το χρησιμώτερον. 4

Εκ του Φιλοκτήτου.

Φεύ μήπoτ' είην άλλο πλην θεούς φίλος, 20 ώς πάντ' έχωσι, κάν βραδύνωσιν χρόνω. 5,

Εκ του Οινομάου.

Εγώ μεν ευτ' αν τους κακούς ορώ βροτών πίπτοντας, είναι φημι δαιμόνων γένος, 6

Εκ του Θυ έστου.

Θεού θέλοντος καν επί ριπός πλέοις, 7

Εκ του αυτού.

Ουκ έστιν ουδέν χωρίς ανθρώποις θεών. σπουδάζομεν δε πόλλ' υπ' ελπίδων μάτην πόνους έχοντες ουδέν ειδότες σαφές,

256

ΟRΙΟΝΙS

Εκ τών Ωρών.

Πάνεύμαρες θεοίσι κουδαμή μακράν. 9 Εκ του Ηρακλείσκου σατυρικής. Κρείσσον θεούς γάρ ή βροτούς χάριν φέρειν. 10

Εκ του α' Θυ έστου.

Σοφός γάρ ουδείς πλην όν αν τιμά θεός. 2

σ'

ήι

Α'

άλλ' εις θεούς όρώντα κάν έξω δίκης

χωρείν κελεύη, κείσ’ οδοιπορείν χρεών αισχρόν γάρ ουδέν ών υφηγούνται θεοί. 11 Εκ τής Ομολογούσης, Σίς

11" γ'

Α",".

και

Εκ τών Βίωνος βουκολικών.

Πάντα θεού γάρ θέλοντος ανύσιμα πάντα βροτούσι, εκ μακάρων γάρ ράστα και ουκ ατέλεστα γένοιτο. 12 Εκ τών Θεόγνιδος ελεγείων (141). Ανθρωποι δε μάταια νομίζομεν ειδότες ουδέν οι δε κατά σφέτερον πάντα τελούσι νόον. 13 Εκ τής υ' (242) Ιλιάδος.

Ζεύς δ' αρετήν άνδρεσσιν οφέλλει τε μινύθειτε, όππως κεν εθέλησιν ο γάρ κάρτιστος απάντων, 14 Εκ τών Αράτου Φαινομένων (10).

Αυτός γάρ τάδε σήματ’ εν ουρανώ εστήριξεν, άστρα διακρίνας εσκέψατο δ' εις ενιαυτόν

αστέρας, οί κε μάλιστα τετυγμένα σημαίνοιεν ανδράσιν ωράων, όφρ' έμπεδα πάντα φύωνται. 15 Εκ τής ρ' Ιλιάδος (514). Αλλ' ήτοι μεν ταύτα θεών εν γούνασι κείται. 16 Εκ τής ρ' Ιλιάδος (Οdyss. ρ' 485). Καίτε θεοί ξείνοισιν εοικότες αλλοδαποίσιν

ΑΝΤΗΟLΟGΝΟΜΙCUΜ.

257

παντοίοι τελέθοντες επιστρωφώσι πόληας

ανθρώπων ύβριν τε και ευνομίην εφορώντες, 17

Εκ τών Πυθαγορικών.

Ζευ Κρονίδη, τα μεν εσθλά και εύχομένοις και ανεύκτοις

άμμι δίδου τα δε λυγρά και εύχομένοις απερύκοις. VΙ. ΠΕΡΙΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

Εκ του Αιγέως Ευριπίδου.

Κρείσσον δε πλούτου και βαθυσπόρου χθονός ανδρών δικαίων καγαθών ομιλίαι. 2 Εκ τής Εκάβης (844). Εσθλού γάρ ανδρός τη δίκη θ' υπηρετείν και τους κακούς δράν πανταχού κακώς αεί.

153

Εκ του αυτού δράματος (1250).

Ουκ αν δυναίμην αλλ' επεί τά μή καλά πράσσειν ετόλμας, τλήθι και τα μή φίλα. 4 Εκ τών Επιτρεπόντων Μενάνδρου. Μή καταφρονήσης των θεών εν παντί δεί

20 καιρό το δίκαιον επικρατείν απανταχού, και τον παρατυγχάνοντα τούτου του μέρους έχειν πρόνοιαν κοινόν εστι τώ βίω. 5 Εκ των Δήμων Ευπόλιδος. Το γάρ δίκαιον πανταχού φυλακτέον, 256 Εκ του Ηρακλείσκου Σοφοκλέους,

Τον δρώντα γάρ τι και παθείν οφείλεται, 7

Εκ τής Φαίδρας.

Ου γαρ δίκαιον άνδρα γενναίον φρένας τέρπειν, όπου γεμή δίκαια τέρψεται. 8ΤΟΒ, ΕΙ,ΟΕ, ΙV,

258

ΟRΙΟΝΙS

Εκ τής Ηλέκτρας (1042).

Αλλ' έστιν ένθα χη δίκη βλάβην φέρει. 9

Αίαντος μαστιγοφόρου (1225). Ξυν τώ δικαίω γάρ μέγ' έξεστιν φρονείν. 10 Ησιόδου (0p. 276). Τόνδε γάρ ανθρώποισι νόμον διέταξε Κρονίων, ιχθύσι μεν και θηρσι και οιωνούς πετεηνούς

έσθειν αλλήλους, επειου δίκη έστι μετ' αυτούς, ανθρώπoισι δ' έδωκε δίκην, ή πολλόν αρίστη γίνεται ει γάρ τίς κ' εθέλητά δίκαι' αγορεύειν γινώσκων, τώ μέν τ' όλβον διδοί ευρύοπα Ζεύς. 11

ΙΟ

Τού αυτού (282).

"Ος δέ κε μαρτυρίησιν έκών επίορκον ομόσσας ψεύσεται, εν δε δίκην βλάψας νήκεστον άασθή, του δέ τ' αμαυροτέρη γενεή μετόπισθελέλειπται.

Εκ τής ξ' (82) Οδυσσείας. Ούμεν σχέτλια έργα θεοί μάκαρες φιλέoυσιν, αλλά δίκην τίoυσι και αίσιμα έργ' ανθρώπων,

13 Ησιόδου (0p. 240). Πολλάκι και ξύμπασα πόλις κακού ανδρός απηύρα. 20 14 Εκ του Ευθύφρονος Πλάτωνος (p. 12e). Τούτο τοίνυν έμοιγε δοκεί, ώ Σώκρατες, το μέ ρος του δικαίου είναι ευσεβές τε και όσιον το περί τήν των θεών θεραπείαν το δε περί τήν των αν 25 θρώπων το λοιπόν είναι του δικαίου μέρος, 15

Εκ του Κρίτωνος (p. 54b).

Αλλ', ώ Σώκρατες, πειθόμενος τους σοίς τροφεύ σιν μήτε παίδας περί πλείονoς πoιoύ μήτε το ζην

μήτ' άλλο μηδέν προ του δικαίου,

ΑΝΤΗoLoaΝοΜπουΜ.

259

Ισοκράτους (c, Soph. p. 295). Και μηδείς οιέσθω με λέγειν, ώς έστι δικαιοσύνη διδακτόν όλως μεν γαρ ουδεμίαν ηγούμαι τοιαύτην τέχνην είναι, ήτις τους κακώς πεφυκόσι προς την 5 αρετήν σωφροσύνην άν εμποιήσειεν ου μην αλλά συμπαρασκευάσαι τε και συνασκήσαι μάλιστ' ανοί μαι την των πολιτικών επιμέλειαν.

Εκ του περί στεφάνου Δημοσθένους (p. 303 Βekk.).

Θεάσασθε τοίνυν, ώς σαθρόν, ώς έoικεν, έστι φύσει πάν ότι αν μή δικαίως ή πεπραγμένον. VΙΙ. ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ.

Εκ Μελεάγρου Ευριπίδου, ν

θι

Α'

Το τ.. κράτιστον, κάν γυνή κράτι. . ή,

τούτ' έστιν αρετή το δ' όνομα ου διαφέρει. 2 Εκ του Ερεχθέως. 3

Α'

αν

Α' ,γ 2

Αν

Εν των πόνων γάρ τάγάθ' αύξεται βροτούς. ο δ' ήδύς αιών ή κακή τ' ατολμία 6

«Α2

& Q V

Α'

20ούτ' οίκον ούτε γαίαν ορθώσειεν άν, 3 Εκ τού Αρχελάου. Ολίγοι γάρ εσθλοι κρείσσονες πολλών κακών. 4

Θυ έστου.

Γνώμης γάρ ουδεν αρετή μονουμένη. 255 Εκ τής Υψιπύλης. Προς τας φύσεις χρή και τα πράγματα σκοπείν 4

Α"

και τάς διαίτας των κακών τε κάγαθών, 17 *

260

ΟRΙΟΝΙS

πειθώ δε τους μεν σώφροσιν πολλήν έχειν, τούς μή δικαίοις δ' ουδε συμβάλλειν χρεών, 6 Εκ του Ηνιόχου Μενάνδρου. Ελεείν δ' εκείνος έμαθεν ευτυχών μόνος, Ο χρηστός, ώς έoικε, και χρηστούς ποιεί. Μί' έστιν αρετή τον άτοπον φεύγειν αεί. 7

Ευριπίδου (Αndrom. 775).

Η δ' αρετή και θανούσι λάμπει. 8

Εκ του Γεωργού. (Schubartus: Ηoc loco mar gini ascriptum est eadem manu: εκ τών Επι - 10 τρεπόντων) Ι

Ουδέν δε πέπoνθας δεινόν αν μή προσποιή. 9

Τού αυτού.

Ούτος κράτιστός εστ' ανήρ, ώ Γοργία, όστις αδικείσθαι πλείστ' επίστατ' εγκρατώς, το δ' οξύθυμον τούτο και λίαν πικρόν

δείγμ' έστιν ευθύς πάσι μικροψυχίας, 10

Σοφοκλέους Ίωνος. Πρός ανδρός εσθλού πάντα γενναίως φέρειν.

Εκ τής Ηλέκτρας (1083).

Ουδείς των αγαθών

ζών κακώς εύκλειαν αισχύναι θέλει. 12

Ησιόδου (Οp. 289).

Της δ' αρετής ιδρώτα θεοί προπάροιθεν έθηκαν αθάνατοι μακρός δε και όρθιος οίμος ες αυτήν και τρηχύς το πρώτον επην δ' εις άκρον ίκηται,

ρηιδίη δή έπειτα πέλει χαλεπή περ εούσα. 13

Ισοκράτους (ad Demon, p. 3).

Η δε της αρετής κτήσις οίς αν ακίβδηλος ταις δια

ΑΝΤΗΟLΟGΝΟΜΙΟUΜ.

261.

νοίαις συναυξηθή, μόνη μεν συγγηράσκει, πλούτου

δε κρείττων, χρησιμωτέρα δ' ευγενείας εστί, τά μεν τοις άλλοις αδύνατα δυνατά καθιστάσα, τά δε τώ πλήθει φοβερά θαρσαλέως υπομένουσα, και τον μεν 5 όκνον ψόγον, τον δε πόνον έπαινον ηγουμένη. 14

Τού αυτού (Νicocl. p. 36).

Χρή δε δοκιμάζειν τας αρετάς ουκ εν ταις ιδέας ταϊς αυταίς απάσας, αλλά την μεν δικαιοσύνην εν ταϊς απορίαις, την δε σωφροσύνην εν ταις δυνα

10 στείαις, την δε καρτερίαν εν ταις των νέων ηλικίαις. 15

Εκ του Μένω νος Πλάτωνος.

Ουκ εκ χρημάτων αρετή γίνεται, αλλ' εξ αρετής χρήματα και άλλα αγαθά τους ανθρώποις. 16

Θουκυδίδου (2, 53).

Ανδρών γάρ επιφανών πάσα γη τάφος.

VΙΙΙ. ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΒΙΟΥ.

20 2

Ευριπίδου. Αεί τι καινον ημέρα παιδεύεται.

Εκ τού Αρχελάου Ευριπίδου, Πάλαι σκοπούμαι τάς τύχας των βροτών

ώς εύ μεταλλάσσουσιν ος γάρ αν σφαλή εις ορθόν έστη, χώ πριν ευτυχών πίτνει. 3 Εκ τής Ανδρομάχης (100). 25 Χρή δ' ούποτ' ειπείν ουδέν' όλβιον βροτών, πριν αν θανόντος την τελευταίανίδης όπως περάσας ημέραν ήξει κάτω.

262

ΟRΙΟΝΙS

Εκ τής Αλκήστιδος (799). Βροτοις άπασι κατθανείν οφείλεται,

κουκ έστι θνητών όστις εξεπίσταται την αύριον μέλλουσαν ει βιώσεται,

το της τύχης γάρ αφανές οι προβήσεται, κάστ' ου διδακτον ουδ' αλίσκεται τέχνη, τούτ' ουν ακούσας και μαθών εμού πάρα εύφραινε σαυτόν, πίνε, τον καθ' ημέραν βίον λογίζουσόν, τά δ' άλλα της τύχης, 5

Εκ τού Πλοκίου.

Ουκ έστιν ευρείν βίον άλυπον ουδενός.

Εκ του Ορέστου (in.).

Ουκ έστιν ουδέν δεινόν ώδ' ειπείν έπος

ουδε πάθος ουδε συμφορά θεήλατος, ής ουκ αν άραιτ' άχθος ανθρώπου φύσις.

Εκ τής Ηλέκτρας (365). Ουκ έστ' ακριβές ουδέν εις ευανδρίαν, έχουσι γάρ ταραγμόν αι φύσεις βροτών, ήδη γάρ είδον άνδρα γενναίου πατρός

το μηδέν όντα, χρηστά δ' εκ κακών τέκνα. 8

Εξ Ιφιγενείας τής εν Αυλίδι (159). Θνατών δ' όλβιος ες τέλος ουδείς

ουδ' ευδαίμων, ούπω γάρ έφυ τις άλυπος. Εκ τών Κυβερνητών. 9

Οίοι λαλούμεν όντες οι τρισάθλιοι άπαντες οι φυσώντες έφ' εαυτούς μέγα. ουτοι γάρ ουκίσασιν ανθρώπων φύσιν.

9' Ούτος μακάριος εν αγορά νομίζεται, επάν δ' ανοίξη τάς θύρας, τρισάθλιος.

ΑΝΤΗΟΙ,Ο GΝΟΜΙΟUΜ.

263

Ευπόλιδος.

"Ως πολλά γ' εν μακρώ χρόνω γίνεται μεταλλαγέται πραγμάτων μένει δε χρήμ’ ουδεν εν ταυτώ ρυθμώ. 11

Φανιέως.

Ανθρωπος ών ήμαρτον ου θαυμαστέον, 11" Μήποτ' επαινήσης πριν αν ειδής άνδρα σαφη 12

νώς (Τheogn. 963). Δημοσθένους (Lept. p. 472 R).

Τών γάρ ανθρώπων οι πλείστοι κτώνται μεν τα 10γαθά τώ καλώς βουλεύεσθαι και μηδενός καταφρο νείν φυλάττειν δε ουκ εθέλουσι τους αυτούς τούτοις, 13 Πλάτωνος (Μen. p. 97 Ε). Και γάρ αι δόξαι αι αληθείς όσον μεν χρόνον πα ραμένουσιν, καλόν το χρήμα και πάντα ταγαθά έρ

15 γάζονται πολύν δε χρόνον ουκ εθέλουσι παραμένειν, αλλά δραπετεύουσιν εκ της ψυχής του ανθρώπου, ώστε ού πολλού άξιαί εισιν έως άν τις αυτάς 14

(Εur. Hec. 642.)

ώς εις το μηδέν ήκομεν, φρονήματος *

2015

(ib. 663.) Εν κακoίσι δε

ου ράδιον βροτούσιν ευφημείν στόμα. (Schubartus: Sic omnino; in margine adnotatur: λείπει, et sane non pauca esse videntur, φuae exciderunt.

25 spatium vacuum:) 16

(ib. 814.)

Τίδητα θνητοί τάλλα μεν μαθήματα 17

(ib. 831.)

Εκ του σκότους τε τών τε νυκτέρων βροτούς

30 φίλτρων μεγίστη γίνεται θνητοίς χάρις.

Post

264

ΟRΙΟΝΙS

(ib. 836.)

Είμoι γένοιτο φθόγγος εν βραχίοσιν. 19

(ib. 843.)

Εσθλού γάρ ανδρός τη δίκη θ' υπηρετείν και τους κακούς δράν πανταχού κακώς αεί. 20

(ib. 846.)

Δεινόν γε θνητοίς ώς άπαντα συμπίτνει και τας ανάγκας οι νόμοι διώρισαν, 21

(ib. 863.)

Ουκ έστι θνητών όστις έστ’ ελεύθερος, ή χρημάτων γάρ δούλός εστιν ή τύχης, 22

ΙΟ

(ib.857.)

Ουκ έστιν ουδέν πιστόν ούτ' ευδοξία

ούτ' αυ καλώς πράσσοντα μή πράξειν κακώς, 23

(ΑΙc. 313.)

Φυχής γάρ ουδέν έστι τιμιώτερον. 24, (ib. 1078.)

Ράον παραινείν ή παθόντα καρτερείν. Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ.

1 e

Φεύμήπoτ' είην άλλο πλην θεούς φίλος Α'

θη

Α'

ώς πάντ' έχωσι, κάν βραδύνωσιν χρόνω.

2 Εύ ίσθ' όταν τις ευσεβών θύη θεούς, καν μικρά θύη, τυγχάνει σωτηρίας, 3 Η πολλά και δύσγνωστα βουλεύει θεός. 4

(Βacch. 1150.)

Το σωφρονείν δε και σέβειντα των θεών

ΑΝΤΗΟΙ,Ο GΝΟΜΙΟ UΜ.

κάλλιστον οίμαι δ' αυτό και σοφώτατον θνητοίσιν είναι κτήμα τοϊσι χρωμένοις. 5 Ουκ έστι τα θεών άδικ', εν ανθρώπoισι δε κακούς νοσούντα σύγχυσιν πολλήν έχει.

Θεους αρέσκου πάν γάρ εκ θεών τέλος.

Όστις δε τους τεκόντας εν βίω σέβει,

ο δ' έστι και ζών και θανών θεούς φίλος, 7" Όστις δε τόν φύσαντα μή τιμάν θέλη, μή μοι γένοιτο μήτε συνθύτης ποτέ, 10 μήτ' εν θαλάσση κοινόπλουν στέλλοι σκάφος, 8

Ουκ έστι μητρός ουδέν ήδιον τέκνοις,

εράτε μητρός παίδες, ώς ουκ έστ' έρως

τοιούτος άλλος όστις ήδίων εράν. 9

(Heracl. 298.)

Ουκ έστι παισι τούδε κάλλιον γέρας γι

Αν

ή πατρός έσθλού κάγαθού πεφυκέναι. 10

Και τους τεκούσιν αξίαν τιμήν νέμειν.

11 Εγώ δ', ο μεν μέγιστον, άρξομαι λέγειν εκ τούδε πρώτον, πατρί πείθεσθαι χρεών 20 παίδας, νομίζειν δ’ αυτό τούτ' είναι δίκην.

12 Ως ήδύ πατέρα παισιν ήπιον κυρείν και παίδας είναι πατρί μή στυγουμένους, 13 Ην οι τεκόντες τούτο γιγνώσκωσ’, ότι νέοι ποτ' ήσαν, ήπίως την των τέκνων 25 οίσουσι κύπριν, όντες ου σκαιοί φύσιν. 14 Όστις πατήρ προς παίδας εκβαίνει πικρώς, το γήρας ούτος ερματίζεται βαρύ.

265

266

ΟRΙΟΝΙ8 ΑΝΤΗΟLΟGΝΟΜΙCUΜ.

(Εlect. 949.)

Μήμοι το πρώτον βήμ’ εάν δράμη καλώς νικάν δοκείτω την δίκην, πριν αν τέλος γραμμής ίκηται και πέρας κάμψη βίου.

16 Τήν τοι δίκην λέγουσι παίδ' είναι χρόνου εγγύς τε ναίειν της βροτών αμαρτίας, 17 Γνώμαις γάρ ανδρών εύ μεν οικούνται πόλεις, ευ δ' οίκος, είς τ' αυ πόλεμον ισχύει μέγα σοφόν γάρ εν βούλευμα τάς πολλάς χέρας νικά σύν όχλω δ' αμαθία πλείστον κακόν, 18

1Ο

(Hippol. 916.)

"Ω πόλλ' αμαρτάνοντες άνθρωποι μάτην τί δή τέχνας μεν μυρίας διδάσκετε

και πάντα μηχανάσθε κάξευρίσκετε, εν δ' ουκ επίστασθ' ουδ' εθηράσασθέ πω φρονείν διδάσκειν οίσιν ουκ ένεστι νούς. 19 Γνώμης γάρ ουδεν αρετή μονουμένη. 20 Ούτοι βροτούσι κέρδος άργυρος μόνος και χρυσός εστιν αλλά χάρετή μέγα νόμισμα κείται πάσιν, ή χρήσθαι χρεών, 21 Ουκ έστιν αρετής κτήμα τιμιώτερον ου γάρ πέφυκε δούλον ούτε χρημάτων ούτ' ευγενείας ούτε θωπείας όχλων, αρετή δ' όσωπερ μάλλον αν χρήσθαι θέλης, τoσώδε μείζον αύξεται τελουμένη. 22 Νεανίαν γάρ όντα χρήτολμάν πονείν, ουδείς γαρ ών ράθυμος ευκλεής ανήρ, αλλ' οι πόνοι τίκτουσι την ευανδρίαν.

ΕΙΟΕΙΙ,ΕGIUΜ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ. ΓΝΩΜΑΙ ΚΑΤ' ΕΚΛΟΓΗΝ ΕΚ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ, ΕΠΙΚΤΗΤΟΥ ΚΑΙ ΕΤΕΡΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ, ΠΟΙΗΤΩΝ ΚΑΙ ΡΗΤΟΡΩΝ..

Αρχέσθω ο περί του θεού λόγος μάλλον ή τα

σιτία.

Συνεχέστερον νόει τον θεόν ή ανάπνει.

Θεός ού ληπτός εί δε ληπτός, ου θεός.

4 Βούλει γνωσθήναι παρά θεώ, αγνοήθητι μά 10λιστα παρά ανθρώποις. 5 Εάν αείμνημονεύσης, ότι, ώ εργάζη κατά ψυχήν ή σώμα θεός παρέστηκεν έφορος, εν πάσαις

πράξεσινού μή αμάρτης, έξεις δε τον θεόν σύνοικον. κιν

(Ρ/

Αν

"ν

6 Θεώ όμοιον έχει άνθρωπος το ευ ποιείν, όταν 15 το ευ ποιείν μή καπηλεύηται. ς

Αν

Θεός δείται ουδενός

σοφός δε δείται μόνου

ήθεού.

Θεού άξιόν σε ποιήσει το μηδέν ανάξιον αυτού

πράττειν.

209

Κρείττονες αι των πεπαιδευμένων ελπίδες ή ο

των αμαθών πλούτος,

10 Μηδέν άγαν. Λάθε βιώσας. Εγγύα, πάρα δ' άτα. Ουδείς κομήτης όστις ού. Ουδείς όνος το τέλ ματι.

268

ΕΙ,ΟRΙLΕGIUΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

Γαμείν μέλλε, μή γάμει δέ γαμήσας γάρ μετα

μεληθήση.

Μήτε γαμοκλοπέειν [εθέλης], μήτ' άρσενα κύ πριν ορίνειν. 13 Εν πίθω την κεραμείαν μανθάνεις, 5 14 Τιμήσεις τον θεόν άριστα, όταν τώ θεώ την διάνοιαν ομοιώσης δι' αρετής ή γάρ αρετή την ψυ χήν έλκει προς το συγγενές.

15 Οι άνθρωποι τότε γίνονται βελτίους, όταν τώ θεώ προσέρχωνται όμοιον δε δείκνυσι τώ θεώ το 10

ευεργετείν και αληθεύειν. 16 Σοφός άνθρωπος θεόν σεβόμενος γινώσκεται υπο του θεού διό ουκ επιστρέφεται, καν υπό πάν των αγνοήται.

Τάς μεν πόλεις αναθήμασι, τάς δε ψυχάς μα- 15

θήμασι δεί κοσμείν.

18 Ούτε ίππος ευγενής κρίνοιτο άν πολυτέλειαν ήμφιεσμένος, αλλ' ο τη ψυχή λαμπρός, ούτε ανήρ πολυτίμητα κεκτημένος, αλλ' ο την ψυχήν γενναίος, 19 Εν μεν τους εσόπτροις ο τής όψεως, εν δε ταις 20

ομιλίαις ο της ψυχής χαρακτηρ βλέπεται.

20 Ισχύειν τη ψυχή αιρού μάλλον ή τώ σώματι. 21 Τεθνάναι πολύ κρείττον ή δι' άκρασίας την ψυχήν αμαυρώσαι. 22 Υπεράνω της σαρκός μη γενόμενος την ψυχήν 25 -

θάπτεις εν τή σαρκί.

23 Ανθρώποις αρμόδιον ψυχής μάλλον ή σώματος λόγον ποιείσθαι.

ΕΙ,ΟΕΙΙ,ΕGΙUΜ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

269

24 Αρετή εκάστω ή οικεία τελειότης.

Βίας ερωτηθείς τί είη αν άφοβον εν τω βίω,

είπεν "ή αγαθή συνείδησις". 26 Της αγνοουμένης αρετής ώς του κατορωρυγμέ 5 νου χρυσίου ή λαμπρότης ου φαίνεται, 27

Πάς άνθρωπος τόσου άξιος, όσου αξίαν γινώ

σκει σοφίαν.

28 Ο μεν γεωργός γήν, ο δε φιλοσοφών την ψυχήν εξημεροί ,

1029 Φρόνησις ευτυχίαν ώς τα πολλά χαρίζεται, τύχη δε φρόνησιν ου ποιεί. 30 Εν μεν τώ πολέμω προς ασφάλειαν χρυσός κρείττων, εν δε το ζήν λογισμός πλούτου, 31. Η παιδεία ευτυχούσι μεν κόσμος, ατυχούσι δε 15 καταφύγιον.

32 Χρή την μεν ευσέβειαν φανερώς ενδείκνυσθαι, της δε αληθείας θαρρούντως προίστασθαι. 33 Πλείστον διαφέρει το νουθετείν τού ονειδίζειν, το μεν γαρ ήπιόν τε και φίλον, το δε σκληρόν τε και 20 υβριστικόν και το μεν διορθοί τους αμαρτάνοντας, το δε μόνον εξελέγχει. 34 Κρείσσον ισχνόν είναι μετά σωφροσύνης ή εύ σαρκον μετά ακολασίας, 35

Πατρός σωφροσύνη μέγιστον τέκνοις παράγ

25 γελμα.

•

Νόμοι αληθέστατοι οι δικαιότατοι. '

270

ΕΙ,ΟRΙΙ,ΕGΙUΜ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ. Α'

Αν

Α'

Νόμω και άρχοντι και τώ σοφωτέρω είκειν κό

σμιον.

38 Αριστος κριτής υπονοείσθω ο ταχέως μεν συνι εις βραδέως δε κρίνων. 39 Αριστα αι πόλεις οικοϊντ' άν, εάν οι μεν πολί- 5 ται τους άρχουσι πείθωνται, οι δε άρχοντες τους νόμοις.

40 Αριστος ηγεμών ο τόν φίλον δωρεαϊς συνέχων, τους δε εχθρούς διά των ευεργεσιών φιλοτιμούμενος, 41 Ποθητός είναι μάλλον ή φοβερός κατά τον βίον 10 αιρού ον γάρ πάντες φοβούνται, ούτος πάντας φο βείται.

42 Αιρού μάλλον τους συνόντας αιδείσθαι ή φο βείσθαι αιδοι μεν γαρ πρόσεστι σέβας, φόβω δε μίσος.

43 Τον άρχοντα δεί έχειν προς μεν τους καιρούς λογισμόν, προς δε τους εναντίους τόλμαν, προς δε τους υποτεταγμένους εύνοιαν.

44 Μηδείς των φρονίμων του άρχειν αλλοτριού σθω και γάρ ασεβές το αποσπάν εαυτόν της των 20 δεομένων ευχαριστίας, και αγεννες το τους φαύλοις παραχωρείν ανοήτων γάρ το αιρείσθαι κακώς άρ χεσθαι μάλλον ή κακώς άρχειν. 45

Χρή τάς αρχάς ου σπουδή, αλλά κρίσει της αλη

θείας γίνεσθαι.

Παραδοξότατόν εστιν εν ανθρώποις, εάν τις

εξουσίας κυριεύσας εαυτόν γνωρίζη.

47 Ων τάς δόξας ζηλους, τούτων μιμού τάς πράξεις,

ΕΙΔΟΕΙΙ,ΕGIUΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

271

48 Ανδριάντα μεν το σχήμα, άνδρα δε ή πράξις κοσμεί.

Μικραι χάριτες εν καιρώ μέγισταί εισι τους λαμ

βάνουσιν.

550 Ουδέν τών εν τώ βίω τάχιστα γηράσκει ώς χάρις. 51 Ταυτόν έστιν όφιν εκτρέφειν και πονηρόν ευ εργετείν εκατέρου γάρ ή χάρις εύνοιαν ου γεννά. 52 Τον μή δυνάμενον γενναίως ενεγκείν ατυχίαν ίσθι μή δύνασθαι επιδεξίως ενεγκείν ευτυχίαν,

10 53 Ώσπερ οι εν ευδία πλέοντες και τα προς τον χει μώνα έχουσιν έτοιμα, ούτως οι εν ευτυχία και τα προς την ατυχίαν ετοιμάζουσι βοηθήματα.

Και κυβερνήτης αγαθός ενίοτε ναυαγεί, και

ανήρ σπουδαίος ατυχεί.

15 55

Η τύχη έoικεφαύλω αγωνοθέτη, πολλάκις γάρ

τους μη νικήσαντας στεφανοι. 56

Ει θέλεις λαμβάνειν, δίδου και τους δεομένοις

των ενόντων σοι ο γάρ μή διδούς δεομένοις ουλή ψεται δεόμενος,

20 57 58

Ουδείς ελεύθερος ο εαυτού μή κρατών, Ουδέν ούτε ήδύ ούτε αηδές τη φύσει υφέστηκε,

πάντα δε τη συνηθεία γίνεται.

Βίον αιρού τον άριστον, τούτον γάρ ήδύν ή

συνήθεια ποιεί,

2560 ούτε μάχαιραν αμβλείαν ούτε παρρησίαν άπρα κτον έχειν δεί.

ΕΙΔΟΕΙΙ,ΕGIUΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

272

61 Οδον μεν λειοτάτην εκλέγεσθαι δεί, βίσν δε τον άλυπότατον.

Λιμήν μεν πλοίω όρμος, βίω δε αλυπία.

Ταυτόν εστι νεκρόν ιατρεύειν και γέροντα νου

θετείν.

64 65

5 -

Γήρας και πενία δύο τραύματα δυσθεράπευτα. Κρείττόν εστι ποδι ολισθάνειν ή γλώσση.

66 Αιρετώτερόν εστι λίθον εική βαλείν ή λόγον. 67 Βουλεύου πολλά προ του λέγειν ή πράττειν, ου γάρ άδεια ανακαλέσασθαι τα λεχθέντα ή πραχθέντα, 10 68 Ίππου μεν αρετήν εν πολέμω, φίλου δε πίστιν εν ατυχία κρίνε. 69 Εν ευτυχία φίλον ευρείν ευπορώτατον, εν δε δυστυχία πάντων απορώτατον. 70 Παρόντας μεν τους φίλους δεί εύ ποιείν, απόν-15 τας δε ευλογείν. 71 Πολλοί δοκούντες είναι φίλοι ουκ εισί, και ου δοκούντες εισί.

72 Πολλοί τους φίλους εκτρέπονται, οπόταν εξ ευ πορίας εις σπάνιν περιπέσωσιν οι γάρ πλείστοι των 20 χρημάτων, ούτων εχόντων εισί φίλοι, 73 Αλέξανδρος ερωτηθείς, εν τίνι έχει τους θη σαυρούς, δείξας τους φίλους είπεν, εν τούτοις, 74 Φεύγειν δει κακών φιλίαν και αγαθών έχθραν. 75 λών.

Υπ' ουδενός δοκήσει φιλεισθαί τις μηδένα φι-25

273

ΙFΙ,ΟΕΙLΕGIUΜ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

Ιατρόν και φίλον ου τον ιδιώτην αλλά τον ώφε

λιμώτερον δεί εκλέγεσθαι. 77

Τους μεν νοσούσιν ιατρούς τους δε δυστυχούσι

φίλους δεί συμπαρείναι.

5 78 79

Μακάριος άνθρωπος ο μηδενός επιθυμών. Αίρου πρότερον τάς επιθυμίας κολάζειν ή ταϊς

επιθυμίαις κολάζεσθαι.

Παιδός, ουκ ανδρός το επιθυμείναμέτρως.

81 Θάνατος και φθορά και πάντα άλλα δεινά προ 10 οφθαλμών έστω σοι καθ' ημέραν, και ουδέποτε ούτε

ενθυμήση ούτε άγαν επιθυμήσεις, 82 Μή τάχα επί σεαυτώ μεγάλα φρονήσης, όταν τινά ήδονήν προσιούσαν παραιτήση πολλά γάρ λαν θάνομεν εαυτούς ουδεδαμακότες την επιθυμίαν, 15 αλλ' υπ' αυτής μάλλον ελεγχόμενοι.

Ηδονήν ου πάσαν, αλλά την επί τό καλώ αι

ρείσθαι, δεί.

Φρονίμου μέν έστιν αντιτάσσεσθαι ταις ήδοναίς,

άφρονος δε δουλεύειν.

2085 Ο κατά φύσιν πλούτος άρτω και ύδατι και τη τυχούση του σώματος σκέπη συμπεπλήρωται, ο δε περιττός κατά ψυχήν απέραντον έχει και τον της επιθυμίας βάσανον.

86 Όσα μεν επί τη φύσει πάντες εσμέν πλούσιοι, 25 όσα δε εφ' ημίν πάντες εσμέν πένητες. 87 Ουχ ο πλουτών αλλ' ο μη χρήζων πλούτου μα κάριος, ε SΤΟΒ.

ΕΙ,ΟΕ. ΙV.

274

ΕΙΔΟΕΙΙ,ΕGIUΜ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

Ού το πένεσθαι αισχρόν, αλλά το αισχρως εύ

πορείν.

89 Απορήσαι και της εφημέρου τροφής άμεινον ή προς ακολασίαν ευπορήσαι. 90 Οτώ κατά φύσιν αρκούμενος πλούτω του τα 5 πολλά κεκτημένου, πλειόνων δε επιθυμούντος, πολύ εστι πλουσιώτερος.

91. Πολλοί των ανθρώπων λυπούνται, ότι ου μόνον W

Αν

τα εαυτών αυτούς κακά δάκνει, αλλά και τα των πέ λας αγαθά λυπεί. ΙΟ -

Εαυτόν τιμωρείται πάς ο μετά λύπης βιών.

93 Τους μεν άφρονας ο χρόνος, τους δε φρονίμους ο λόγος της λύπης απαλλάττει. 94 . Επενδύεσθαι δεί τώ μεν θώρακι χιτώνα, τη δε λύπη νούν.

15 -

95 Υιόν αποβαλόντι τινι και πενθούντι φίλω γρά φων τις παραμυθητικώς είπεν "ει ότε ουδέπω ήν ουκ έλυπού, μηδε νύν, ότε ουκ έστι, λυπηθής". 96 Συμφορά πάσα ή αδιόρθωτός εστιν ή ευδιόρ θωτος, κατ' ουδετέραν δε λυπητέον, 20 αν

97 Α μή βούλει κατ' οργήν μήτε ακούειν μήτε πά σχειν, ταύτα οργιζόμενος μήτε είπης μήτε πράξης, 98

Πειρώ πειθοί και λόγω μάλλον ή οργή τά ήμαρ

τημένα διορθούσθαι.

Μανίαν ιάται φάρμακον, οργήν δε ουδέν άλλο 25

ή λόγος,

100

Ευκλείδης του αδελφού ειπόντος κατ' οργήν ου

ΕΙ,ΟRΙΙ,ΕGIUΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

275

πρότερον αποθανείσθαι, ει μη άμυνείται αυτόν, αλλ' εγώ, έφη, ου πρότερον αποθανούμαι, ει μή σε φίλ τατον ποιήσομαι.

101 Κρείσσον αντ' οργής μακροθυμείν προ του 5 κακώς πράξαι, ή εική μεταμελείσθαι. 102 Κρείσσον θεό γάρ ή βροτούς χάριν φέρειν. 103 104

Σοφός γάρ ουδείς πλην ον αν τιμά θεός. Προς τας φύσεις χρή και τα πράγματα σκοπείν. 105 Της δ' αρετής ιδρώτα θεοί προπάροιθενέθηκαν 10 αθάνατοι μακρός δε και όρθιος οίμος ες αυτήν, και τρηχύς το πρώτον, επην δ' εις άκρον ίκηται,

ρηϊδίη δ' ήπειτα πέλει χαλεπή περ εούσα. 106 107

Ως σεμνός ο βίος, ήν τις αυτόν ζήν μάθη. Μήποτ' επαινήσης, πριν αν ειδής άνδρα σα φηνέως.

108

Ει μεν θεοί σθένουσιν, ουκ έστιν τύχη,

ει δ' ου σθένουσιν, ουδέν έστιν ή τύχη.

109 . Πέρας μεν γαρ άπασιν ανθρώποις εστί του βίου θάνατος, κάνεν οικίσκω τις αυτόν καθείρξας 20 τηρή.

110 Ο χρηστός εστι πανταχού σωτήριος, 111 Ζηλoύτε μή τους πλείστα κεκτημένους, αλλά τους μηδέν εαυτούς κακόν συνειδότας μετά γάρ τοι

αύτης ψυχής ήδιον άν τις δύναιτο τον βίον διάγειν. 25 112

Παραδοτέον τους νέοις τα μαθήματα προς εθι

σμόν της ασωμάτου φύσεως, 18 *

276

113

ΕΙΔΟΕΙΙ,ΕGIU:ΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

Αχαλίνων στομάτων ανόμου τ' αφροσύνης

το τέλος δυστυχία. 114 Σιγάν γε μέντοι πολλά πολλαχού καλόν. 115

Περισσά πράσσειν ουκ έχει νούν ουδένα.

116

Οι γάρ πνέοντες μεγάλα τους κρείσσους λόγους 5

πικρώς φέρουσιτών ελασσόνων ύπο.

117 Πάν ότι αν μέλλης ερείν, πρότερον επισκόπει τη γνώμη πολλοίς γάρ ή γλώττα προτρέχει της δια νοίας.

118

Παύροις ανθρώπων αρετή και κύδος όπηδεί όλβιος ός τούτων αμφοτέρων έλαχεν.

119

Δειναι γάρ αι γυναίκες ευρίσκειν τέχνας.

120

Πάσα γυνή φιλέει πλέον ανέρος, αιδομένη δε

κεύθει κέντρον έρωτος έρωμανέoυσα και αυτή. 15 121 Την ευγένειαν, ήν θέλης ανασκοπείν, εν τους καλώς φρονούσιν εύρήσεις βροτών, 122 Εγώ γάρ ούτ' εί τις πενίαν προπηλακίζει νούν έχειν ηγούμαι, ούτ' εί τις εν αφθόνοις τραφείς επί τούτω σεμνύνεται. 123 Τον εχθρόν αεί προσγέλα και προσαγόρευε 20 δοκών γάρ είναι αυτό φίλος ράον κακόν τι δράσεις, 124 Η γάρ τελευταία χάρις καιρόν έχουσα, κάν ελάττων ή, δύναται μείζον έγκλημα λύσαι. 125 Τού λαμβάνειν άπαντες ήττώνται βροτοί. 126 Των γάρ δυναστών πλειστος εν πόλει λόγος, 25 127 Μoχθείν ανάγκη τους θέλοντας ευτυχείν.

ΕΙ,ΟΕΙΙ,ΕΟ ΙUΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

128

277

Μήμοι γένοιτο λυπρός ευδαίμων βίος,

μηδ' όλβος όστις την εμήν κνίζοι φρένα.

129

Φευ φεύ το γήρας ώς έχει πολλάς νόσους.

130 Δούλον τον εσθλόν τούνoμ' ου διαφθερεί. 5 131 Τράπεζα χωρίς των λόγων φάτνη πέλει. 132

Ψεύδος δ' ουκ ερέει μάλα γάρ πεπνυμένος εστίν.

133

Ευλαβού τάς διαβολάς, κάν ψευδείς ώσιν οι

γαρ πολλοί την αλήθειαν αγνοούσι, προς δε την δό ξαν αποβλέπουσιν.

10 134 135

Βίου πονηρού θάνατος ευκλεέστερος, Διά τί μίαν μεν γλώσσαν έχομεν, ώτα δε δύο;

ότι διπλασίονα δεί ακούειν του λέγειν.

136 Πλάτων ο φιλόσοφος τους νέοις τρία ταύτα υπετίθει, επί μεν της γνώμης σωφροσύνην έχειν, 15 επί δε της γλώσσης σιωπήν, επί δε των οφθαλμών αιδώ.

137 Εσθλώ γάρ ανδρι εσθλά και διδοί θεός. 138 Κύρος ο βασιλεύς ερωτηθείς τί αναγκαιότατον είη μάθημα, το απομαθείν, έφη, τα κακά. 20 139

Πρός τάς τύχας γάρ τας φρένας κεκτήμεθα.

140 Μηδενί συμφοράν ονειδίσης κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον, 141 Ευλάβεια καλόν έθος τους χρωμένοις. 142

25 143

Αλλων ιατρός αυτός έλκεσιν βρύων.

Ούτω γάρ χρή καθαρόν είναι τον βίον του σώ

ΕΙΟΕΙΙ,ΕGΙUΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

278

φρονος ανδρός, ώστε μή επιδέχεσθαι δόξαν αιτίας πονηράς.

144 Ουκ έστιν επιτήδευμα χρησιμώτερον της πραότητος, 145 Οι τ' αυτό κακά τεύχει ανήρ άλλω κακά τεύχων 5 ή δε κακή βουλή τώ βουλεύσαντι κακίστη.

146 Ως πανταχούγε πατρις η βόσκουσα γη. 146' ΠατρίςΪγάρ έστι πάσ', ίν' αν πράττη τις ευ. 147 148

Μήμοι ανήρ είη γλώσση φίλος, αλλά και έργω. - 10 Ουκ έστιν ουδέν κρείσσον ή φίλος σαφής.

149 Αίρει την παρρησίαν το πένεσθαι, πενία γαρ άνδρα ταπεινοί.

150 Έξω γάρ οργής πάς ανήρ σοφώτερος, 151 Μήμοι σύ πείθειν δώρα και θεούς λόγος, χρυσός δε κρείσσον μυρίων λόγων βροτούς,

152 Ουκ έστιν ουδέν κρείσσον οικείου φίλου. 153 Πονηρόν μεν γαρ γυνή κάνεύμορφος ή, εάν και δε αμορφίαν δυστυχή, διπλούν το κακόν, 154 . Κάλλιστόν εστι μή πλησιάζειν έρωτι σαρκικώ, 20 ήν δε πλησιάση τις, ταχέως μακρυνέσθω. 155 Αλέξανδρος ο βασιλεύς πληρώσας ποτε οστέων πίνακα έπεμψε Διογένει το κυνικό φιλοσόφω, ο δε λαβών είπε "κυνικόν μεν το βρώμα, ου βασιλικόν δε το δώρον."

156 Ο αυτός παρακαλούμενος υπό τινος των φίλων 25

κα

ΕΙ,ΟΕΙΙ,ΕGIUΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

279

τεκνοποιήσαι, έφη "μή αγωνιάτε, καταλείπω γάρ τέκνα τάς των αγώνων νίκας."

157 Ο αυτός, έπει Αντίπατρος αυτό πολλά κατά της μητρός έγραψεν, "αγνοείς" έφη "Αντίπατρε, ότι 5 μητρός εν δάκρυον πολλάς διαβολών επιστολάς απα λείφει"

158 Ο αυτός παράγγελμα έλαβεν ότι "εάν δύνη οδεύσαι, μή πλεύσης." 159 Καθ' εκάστην ημέραν διατίθου γυναικι απόρ 10ρητα.

160 Ο αυτός θεασάμενος γέροντα τάς τρίχας βά

πτοντα, έφη "μη τάς τρίχας αλλά τα γόνατα βάπτει" 161 Ανάχαρσις ονειδιζόμενος υπό τινος Αττικού ότι Σκύθης εστίν, "αλλ' εμοί μεν η πατρίς όνειδος, σύ 15 δε της πατρίδος" έφη. 162 Ο αυτός ερωτηθείς τί εστιν εν ανθρώποις αγα θόν και φαύλον, έφη "ή γλώσσα." 163 Ο αυτός κρείττον είναι έφη ένα φίλον έχειν πολλού άξιον ή πολλούς μηδενός αξίους, 20 164

Αριστοτέλης ερωτηθείς που κατοικούσιναι

Μούσαι, έφη εν ταις ψυχαίς των φιλοπόνων.

165 Ο αυτός θεασάμενος μειράκιον καλλωπιζόμε

νον, "ουκ αισχύνη" έφη "ότι της φύσεως άνδρα σε ποιησάσης, σεαυτόν τεθήλυκας;"

25166 ο αυτός ερωτηθείς τι εστι ψυχρότατον, έφη, άνθρωπος αναίσθητος.

167 Αίσωπος ονειδιζόμενος ότι χαλεπήν έχει την όψιν, έφη "μή μου το είδει, αλλά τώ νώ πρόσεχε".

280

168

ΕΙΟΕΙΙ,ΕGΙUΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

Βίας έλεγεν ατυχή είναι τον ατυχίαν μή φέ

ροντα, και νόσoν ψυχής τό των αδυνάτων εράν, 169 Ο αυτός ποτε συμπλέων ασεβέσι, χειμαζομένης της νεώς κακείνων τους θεούς επικαλουμένων, σι γάτε, έφη, μή αίσθωνται υμάς ενθάδε πλέοντας. 5 170 Ο αυτός ερωτηθείς τί άν είη άριστον εν τώ βίω, είπε, συνείδησις. 171

Ο αυτός έλεγε δύο διδασκαλίας θανάτου εί

ναι, τόν τε προ του γενέσθαι χρόνον και τον ύπνον. 172 Γοργίας ο ρήτωρ έλεγε τους φιλοσοφίας μεν 10 αμελούντας, περί δε τα εγκύκλια μαθήματα γινομέ νους, ομοίους είναι τοις μνηστήρσιν, oι την Πηνελό πην εθέλοντες ταις θεραπαινίσιν αυτής έμίγνυντο. 173 Ο αυτός τους ρήτορας έφη ομοίους είναι βα τράχοις τους μεν γαρ εν ύδατι κελαδείν, τους δε 15 εν τη γή. 174 Διογένης θεασάμενος μειράκιον άσωτον τάπα τρώα δαπανήσαν και έλαίαν και άρτον εσθίον και ύδωρ πίνον έφη "ει ούτως κατά γνώμην ήρίστας, ουκ άν ούτως κατ' ανάγκην εδείπνεις." 20 175

Ο αυτός θεασάμενος νεανίσκον καλλωπιζόμε

νον έφη, ει μεν προς άνδρας, ατυχείς, ει δε προς γυναίκας, αδικείς,

176 Διογένης ερωτηθείς διά τί το χρυσίον ώχρόν εστιν, έφη, ότι πολλούς επιβούλους έχει.

177 Ο αυτός ακούσας υπό τινος ότι ουκ ών φιλό σοφος προσποιείται είναι, είπε, κατά τούτο γούν κρείττων σου ειμί, τό γε βούλεσθαι. -

ΡLΟRΙLΕGIUΜ ΜΟΝΑCΕΝSΕ.

281

178 Ο αυτός θεασάμενος μειράκιον εύμορφον και σ'

διά τούτο φιλούμενον έφη, ώ σπούδασον τους του

σώματος εραστάς επί την ψυχήν μεταγαγείν. 179 Ο αυτός έφασκεν ηδονήν αληθή είναι το την 5 ψυχήν εν ιλαρότητι και ήσυχία έχειν, άνευ δε τούτου ούτε τα Μήδου ούτε τα Κροίσου χρήματα ωφέλιμα είναι, εάν δέ τις ή υπέρ μικρού ή υπέρ μεγάλου λυ πήται, ουκ ευδαίμων αλλά κακοδαίμων. 180 Διογένης ακούσας ώς κακόν το ζην, ούμενούν, 10 έφη, κακόν το ζην, αλλά το κακώς ζήν. 181 Ο αυτος ερωτώμενος πώς άν τις αμύναιτο τον εχθρόν, είπεν "ει σύγε καλός και αγαθός αυτώ γέ νοιο."

182

Δημοσθένης ο ρήτωρ πυθομένου τινός τί τον

15 υιόν μου διδάξω, είπεν, ει μεν μετά θεού μέλλοι

ζήν, φιλόσοφον, ει δε μετά ανθρώπων, ρήτορα. -

183 Ο αυτός ερωτηθείς πόσοι εισίν Αθηναίοι, οι μεν σπουδαίοι ολίγοι, οι δε φαύλοι πολλοί, έφη.

Ο αυτός ιδών αθλητήν κακώς Αθηναίους

184 "

σ'

(

8 Μ

ε"

ια

20 τρεύοντα είπεν, ευρες οδόν δι' ής πρλλούς κατα βαλείς.

185 Ο αυτός έφη τον κόλακα ούτω διαφέρειν του κόρακος, ότι ο μεν ζώντας ο δε νεκρούς εσθίει. 186 Δημήτριος ερωτηθείς τί δυσκολώτατον εν αν 25 θρώποις, "σιωπή" έφη. 187 Ο αυτός φησι μή δείν ζητείν τους ανθρώπους ει εκ μεγάλων πόλεών εισιν, αλλ' ει μεγάλης πόλεως άξιοι.

282

ΕΙ,ΟΚΙΙ,ΕGΙUΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

188 Ο αυτός την φιλαργυρίαν μητρόπολιν έλεγε πάσης κακίας.

189 Δημόκριτος ιδών φθονερον λυπούμενον έφη " ή τούτω μέγα κακόν συμβέβηκεν ή ετέρω μέγα αγαθόν." 5 190 Διαγόρας εν τω πλείν ποτε χειμαζομένου του σκάφους και των συνεπιβατών λεγόντων, ότι διά του

ανδρός τούτου απολλύμεθα, δείξας πλησίον έτερον σκάφος κινδυνεύον έφη, μήτι κακείνοις Διαγόρας συμπλεϊ,

1Ο

191 Ο αυτός ονειδιζόμενος ότι δίκην έχων ρήτορα εμισθώσατο, έφη, και γάρ όταν δείπνον έχω, μάγει ρον μισθούμαι.

192 Ο αυτός ονειδιζόμενος επί τω βαρβαρίζειν έφη, εγώ μεν τώ λόγω, υμείς δε τω τρόπω. 15 193 Ο αυτός έφη όστις φίλον λυπούμενον έφυγεν, ουδε του χαίροντος απολαύειν εστίν άξιος.

194 Επίκουρος ερωτηθείς πότε δει προσομιλείν γυναικί, έφη, όταν σαυτόν ασθενέστερον θέλης γε νέσθαι.

195

2Ο

Ο αυτός την οίησιν ιεράν νόσον έλεγεν.

196 Ζήνων ο φιλόσοφος, λεγόντων τινών ότι παρά δοξα λέγει, είπεν "αλλ' ου παράνομα". 197 Ο αυτός ερωτηθείς τί εστι φίλος, άλλος οίος εγώ.

198 Ο αυτός έφη την μεν όρασιν από τού αέρος λαμβάνειν το φώς, την δε ψυχήν από των μαθημάτων,

ΡLΟRILΕGIUΜ ΜΟΝΑCΕΝSΕ.

283

199 Ηράκλειτος έφη, οίησις προκοπής εγκοπή προ κοπής.

200

Ο αυτός την παιδείαν έτερον ήλιον είναι τοις

πεπαιδευμένοις έλεγε.

5.201 Θεόφραστος ιδών στρατόπεδον μέγα αστρατή γητον έφη "πηλίκον θηρίον κεφαλήν ουκ έχει." 202 Ο αυτός έλεγεν "οφείλομεν εαυτούς εθίζειν απο ολίγων ζην, ίνα μηδεν αισχρόν ένεκα χρημάτων πράττωμεν."

10 203 Θεόκριτος ο Χίος, αφυούς ποιητού ακρόασιν ποιουμένου, ερωτώμενος υπό αυτού ποιά εστι τα κα λώς ειρημένα, έφη "ά παρέλιπες." 204 Ο αυτός ερωτηθείς τί εστι δύσκολoν, έφη το εαυτόν γνώναι και τί θείον, το μήτε αρχήν μήτε 15 τελευτην έχον και πώς άριστα και δικαιότατα βιώ σομεν, εάνα τοις άλλοις, έφη, επιτιμώμεν, αυτοί μή ποιώμεν.

205 Ισοκράτης είπόντος αυτώ τινος ότι ο δήμος υπό τών ρητόρων αρπάζεται, "τί θαυμαστόν, ει Κό 20ρακος εφευρόντος την ρητορικήν οι απ' εκείνου κό

ρακές εισιν." 206 Ισοκράτης ο Ρωμαϊκός ερωτηθείς διά τί μετά τεσσαράκοντα έτη γράμματα μανθάνει, έφη "ουχίνα μάθω, αλλ' ίνα μη άπειρος αποθάνω." 25207 Κλεόβουλος ερωτηθείς τίνα δεί φυλάττεσθαι, είπε τών μεν φίλων τον φθόνον, των δε εχθρών την επιβουλήν.

208

Καλλίας ο των Αθηνών στρατηγός ερωτηθείς

284

ΕΙ,ΟRΙΙ,ΕGIUΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

πως περιέχουσιν οι νόμοι της πόλεως, ώς δ' αν βού ληται Δημοσθένης, είπεν, διορθoύται γάρ λόγοις μόνον.

209 Καλλίμαχος ακούσας παρά τινος ότι ο δείνα επί εμού τάδε κακά σε ελοιδόρει, είπεν "είπερ μή 5 σύ ήδέως ήκουες, ουκ αν εκείνος έλεγε." 210 Κύρος ο βασιλεύς θεασάμενός ποτε γυναίκα εύμορφον και των παρεστώτων τινός ειπόντος, ότι έξεστί σοι, ει θέλεις, χρήσασθαι βασιλεί όντι, έφη

"αλλά βασιλεί μή σωφρονείν ουκ έξεστιν."

ΙΟ

211 Ο αυτος ερωτώμενος τίνι καταλιμπάνεις το βασίλειον, "τώ δυναμένω" έφη. 212

Ο αυτός ερωτηθείς ποιος των θανάτων εστί

χαλεπώτερος, "ο εκ των νόμων επαγόμενος" έφη. 213 Λεωνίδης χωλόν έχων το σκέλος επί παράταξιν 15 προηγεν ειπόντων δέ τινων ότι πώς δύνη επί παρα τάξεως στήναι; "ού γάρ φευγόντων αλλά έστώτων ή χρεία" έφη. 214 Λοιδορούμενος Ευριπίδης υπό φαλακρού έφη "σε μεν ουχ υβρίσω, τάς δε τρίχας σου επαινέσω, ότι 20 κακόν κρανίον κατέλιπον." 215

Μένανδρος τον φθόνον πριόνα της ψυχής

είπεν.

216

Ο αυτός ερωτηθείς τί έστι κακόν διδασκαλείον,

είπε "τύφος." 217 Νικοκλής τους ιατρούς ευτυχείς έλεγεν, ότι τάς μεν επιτυχίας αυτών ο ήλιος oρά τάς δε αποτυχίας ή γή καλύπτει,

285

ΕΙΔΟΕΙLΕGIUΜ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

218

Νεανίσκου πολλά λαλούντος είπέ τις "ει το

σαύτα εφρόνεις όσα και λαλείς, ουκ αν τοσαύτα ήσχημόνεις." 219 Νεανίσκου εναβρυνομένου και λέγοντος "πολλά 5 ώμίλησα σοφούς," είπέ τις "καγώ πολλούς πλουσίοις, -

αλλά πλούσιος ουκ ειμί."

220 Ξενοκλής την πενίαν έλεγεν αυτοδιδάσκαλον είναι φιλοσοφίας α γάρ εκείνη τους λόγοις πείθει, αυτή τους έργοις αναγκάζει. 10 221 Ξενοκράτει χρημάτων κομισθέντων από Αλε ξάνδρου, εστιάσας τους κομίσαντας κατά τον αυτού τρόπον, "απαγγείλατε" έφη"Αλεξάνδρω, ότι έστ' αν ούτω ζώ, ου δέομαι τών πεντήκοντα ταλάντων." τοσαύτα γάρ ήσαν τα πεμφθέντα, 15222 Οινοπίδης ορών μειράκιον πολλά βιβλία κτώ μενον, "μή τη κιβωτώ, αλλά τώ στήθει" έφη. 223 Ο αυτός είπε "τά βιβλία των μεν μεμαθηκό των υπομνήματά εισι, των δε αμαθών μνήματα.'' 224 Πρωταγόρας έλεγε μηδέν είναι μήτε τέχνην 20 άνευ μελέτης μήτε μελέτην άνευ τέχνης, 225 Πλάτων είπoτε έωρα τινά αμαρτάνοντα, επι σκεπτέoν έλεγε, μήποτε και εγώ τοιούτω περιπέσω. 226 Πλάτων ο φιλόσοφος ερωτηθείς πώς αν άρι στα διόικώνται αι πόλεις, είπεν "εάν οι φιλόσοφοι 25 βασιλεύσωσιν, ή οι βασιλείς φιλοσοφήσωσιν" 227 Πλάτων ερωτηθείς "διά τί γέρων ών φιλάρ γυρος εί," έφη "κρείττόν εστι μεταλλάξαντα τους εχθρούς καταλιπείν ή ζώντα των εχθρών δεηθήναι." κατέγνω γάρ των πολλών αφιλίας, "

Α'

cc και

Α"

αν

και

γι

286

ΕΙ,ΟRΙΙ,ΕGIUΜ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

228 Ο αυτός έφη, καλόν ουδαμώς τον πεπαιδευμέ νον εν απαιδεύτοις διαλέγεσθαι 2 ώσπερ ουδε νή "

φοντα [εν] μεθύουσιν.

229 Ο αυτός τους παισι συνεβούλευεν αιδώ (μάλ λον] καταλιπείν ή χρυσόν. 5 230 Ο αυτός παρεκελεύετο τους νέοις τρία ταύτα έχειν, επί μεν της γνώμης σωφροσύνην, επί δε της γλώττης σιγήν, επί δε του προσώπου αιδώ. -

231. Πυθαγόρας διψήσας πολλάκις εκ του φρέατος

ελάμβανε και εξέχει εις γην, κολάζων την επιθυμίαν. 10 232 Ο αυτός έλεγεν ότι ο πεπαιδευμένος τριών χρήζει, φύσεως μελέτης χρόνου, 233 Πλάτων τους πλουσίους και απλήστους υδρω πιώσιν έλεγεν ομοίους οι μεν γαρ πεπληρωμένοι υδάτων διψώσιν, οι δε χρημάτων, 15 234 Ο αυτός οργιζόμενος τώ οικέτη και μέλλων αυ τον μαστιγούν, επιστατούντος Ξενοκράτου, έφη "λαβών τούτον μαστίγωσον εγώ γάρ οργίζομαι." φασί δε αυτόν και επανατεινόμενον την βακτηρίαν τώ παιδί έστάναι χρόνον πολύν μετέωρον ταύτην 20 έχοντα, και την αιτίαν ερωτώμενον φήσαι κολάζειν τον εαυτού προορμήσαντα θυμόν.

235 Πυθαγόρας νεανίσκονιδών αθλητικόν οίνω και κρεοφαγία σάρκα πολλήν υποτρέφοντα είπεν "ώ δαιμόνιε, παύσαι καθ' εαυτού ποιών το δεσμωτήριον 25 οχυρόν."

236 Πλάτων ερωτηθείς τί ώφέληται εκ της φιλο σοφίας, έφη το αυτόν εν ευδία έστώτα βλέπειν άλ λους χειμαζομένους.

ΕΙΔΟΕΙΙ,ΕGΙUΜ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

287

237 Χρή πριν γενέσθαι τά δυσχερή προνοήσαι όπως μή γένηται, και γενόμενα εύ θέσθαι. 238 Ρωμύλος εγκαλούμενος ότι πονηρούς ανθρώ ποις σύνεστιν, έφη "και οι ιατροί τους νοσούσιν, αλλ' 5 υγιαίνουσιν."

239 Σωκράτης ερωτηθείς τι όφελος των ψευδομέ νων εκ του ψεύδους, έφη το κάν αληθή λέγωσι μή πιστεύεσθαι.

240 Ο αυτός έφη, ήδιστόν έστιν εν τω βίω παιδεία 10 και αρετή και ιστορία των αγνοουμένων, "

Αν

241 Ο αυτός έλεγεν εκείνον μόνον βασιλέα είναι τον δυνάμενον άρχειν των οικείων παθών.

242 Ο αυτος ερωτηθείς υπό τινος πως αν γένοιτο πλούσιος, "ει των επιθυμιών" είπε "κρατήσεις." 15 243 Ο αυτός έφη, οι τά από κακών έργων εις τάς καλάς αναλίσκοντες λειτουργίας όμοιον ποιούσι τους από ιεροσυλίας ευσεβούσι. 244 Σωκράτης ερωτηθείς υπό τινος ει κατασχεϊν δύναιτό τις λόγον απόρρητον, έφη " όστις διάπυρον 20 άνθρακα τή γλώσση κατέχειν δυνήσεται."

245 Ο αυτός ερωτηθείς τίς σοι πλουσιώτατος είναι δοκεί, είπεν "ο ελαχίστοις αρκούμενος, αυτάρκεια γάρ έστι φύσεως πλούτος." 246 Ο αυτός έφη της αυτής αμαρτίας είναι το δι 25 δόναι οις μή δεί και το μή διδόναι οις δεί,

247 Ο αυτός έφη " οποία η φύσις του ανθρώπου εστί, τοιούτος και ο λόγος."

288

ΡLΟRΙLΕGIUΜ ΜΟΝΑCΕΝSΕ.

248 Ο αυτός έσπoυδακότα τινά τών γνωρίμων κα ταμαθών όπως αν αυτό ή εικών ομοία γένηται, έφη προς αυτόν "σύ όπως μέν σοι ο λίθος όμοιος γένη 2

ρ/

Α'

ρ",

ται έσπούδακας, όπως δε μή αύτός λίθω όμοιος γένη

ου φροντίζεις."

249 Ο αυτός ιδών τινα επί θέαν εξιούσαν, είπεν "ουχίνα θεάση, γύναι, πορεύη, αλλ' ίνα θεαθής."

250 Ο αυτός απαγγείλαντος αυτώ τινος ότι ο δείνα σε κακώς έφη, "και τυπτέτω με" είπε "μή παρόντα."

251 Σόλων ερωτηθείς πώς δεί φίλοις χρήσθαι, 10 είπε παρούσι μεν εύ κεχρήσθαι, απόντας δε ευλο γείν.

252 Σόλων ερωτηθείς διά τί την τύχην καθημένην γράφoυσιν, είπεν "ότι ουχ έστηκε" 253 Στρατόνικος ιατρόν κολακεύων έλεγεν "επαινώ 15 σου την εμπειρίαν, ότι ουκ εάς τους αρρώστους κα τασαπήναι, τάχιον αυτούς του ζήν απαλλάττων." 254

Τους μεν κενούς ασκούς το πνεύμα διίστησι,

τους δε ανοήτους το οίημα.

255 Τόπων μεταβολαι ούτε φρόνησιν διδάσκουσιν 20 ούτε αφροσύνην αφαιρούνται. 256 Υπερίδης έφη δεί τον αγαθόν επιδείκνυσθαι εν μεν τους λόγοις άφρονεί, εν δε τους έργοις άποιεί. 257 Ο αυτός έλεγε κακών ανθρώπων φεύγειν φι λίαν και αγαθών έχθραν.

258 Φίλιππος ορών πλούσιον και απαίδευτον έφησε "πλούτος περιηργυρωμένος."

289

ΕΙ,ΟΕΙΙ,ΕGΙUΜΙ ΜΟΝΑΟΕΝSΕ.

259 Ο αυτός έλεγε τον βασιλέα δείν μνημονεύειν, ότι άνθρωπος ών εξουσίαν είληφεν ισόθεον, ίνα προ αιρήται μεν τά καλά, φρονή δε ανθρώπινα, 260

Φιλόξενος παρήνει προτιμάν των γονέων τους

5 διδασκάλους, ότι οι μεν γονείς του ζήν μόνον, οι δε διδάσκαλοι του καλώς ζήν αίτιοι γεγόνασιν.

261 Ο αυτός προς μειράκιον ερυθριάσαν έφη"θάρ ρει, τοιούτον γάρ ή αρετή έχει το χρώμα." 262 '

Χρύσιππος ερωτηθείς " διά τί λιτός εί έχων 32

σ'

ας

Α'

ρ/

2 r

10χρήματα πολλά;" είπε το μέλλον ούκ ειδώς, ίνα εάν

τι γένηται μή ξενίζωμαι." 263 Χαβρίας καταλαβών επί στρατοπέδου δύο φύ λακας απέκτεινε καθεύδοντας, είπών "ούς κατέλα βον, τούτους και κατέβαλον"

15 264 Χίλων φιλάργυρονιδών εκφερόμενον έφη"ού τος βίον αβίωτον βιώσας ετέροις βίον κατέλιπε." 265 Ψυχήν σώματος αναγκαιότερον ιάσθαι του γάρ κακώς ζήν το τεθνάναι κρείττον.

266 Ωρίων ιδών νεανίαν φιλοπονούντα έφη "κάλ 20λιστoν όψοντώ γήρατι αρτύεις." 267 Ώσπερ οι κόρακες παρεδρεύοντες εξορύττουσι τους οφθαλμούς των νεκρών, ούτως οι κόλακες τους επαίνοις τους λογισμούς διαφθείρουσι των ανθρώ Τί(01/.

25268 Θεανώ έφη "κρείττόν εστιν ίππω αχαλίνω εαυ τον πιστεύειν ή γυναικι αλογίστω." τ'

269

Θεανώ έφη "περί ών λέγειν καλόν, περί τούτων

8ΤΟΒ. ΕΙ,ΟΕ. ΙV.

290

ΕΧΟΕRΡΤΑ VΙΝΙΟΟΒΟΝΕΝSΙΑ.

σιωπάν αισχρόν, και περί ών αισχρόν λέγειν, περί τούτων σιωπάν άμεινον."

270 Η αυτή ερωτηθείσα τί έστιν έρως, έφη πά θος ψυχής σχολαζούσης".

ΕΧΟΕΕΡΤΑ VΙΝΙΟΟΒΟΝΕΝSΙΑ.

1 Ωρίων ο φιλόσοφος είρηκεν, όπερ σύμισείς παρ' ομοίων σοι γενέσθαι, τούτο εις ετέρους μή ποίει.

2 Ωρίων ιδών νεανίαν φιλοπονούντα έφη "κάλ λιστoν όψοντώ γήρατι αρτύεις." 3 Οι νόμοι ταις αράχναις εοίκασι και γάρ εκεί-10 ναις αν εμπέση κώνωψ ή μυϊα, συνέχεται, ει δε σφήξ ή μέλιττα, διαρρήξασα αποτρέχει ούτω και εις τους νόμους εάν μεν εμπέση ευτελής, συνέχεται, εάν δε πλούσιος ή δυνατός, αποτρέχει. 4 Κρείσσον ισχνόν είναι μετά σωφροσύνης ή εύ- 15 σαρκον μετά ακολασίας, 5 Οι μεν τραχείς ίπποι τους χαλινούς, οι δε οξείς θυμοί τους λογισμούς δούλοι.

... αναγκαίον μεν κτήμα, ουχ ήδύ δέ.

7 "Ισον έχει θεού άνθρωπος το ευεργετείν και το 20 αληθεύειν. 8 Τον ευεργετούντά σε εις ψυχήν ως υπηρέτην θεού μετά θεον τίμα.

Τού ευεργετείν μηδέποτε αποστήση,

ΕΧΟΕRΡΤΑ VΙΝΙΟΟΒΟΝΕΝSΙΑ.

Τών ευεργετών μηδέποτε λήθην ποιήση.

Τών ευτυχούντων ανταγωνιστής φθόνος,

Παιδός, ουκ ανδρός το αμέτρως επιθυμείν. Επαινούμενος μή πάντα πίστευε.

291

5 14 Ευγνώμων ομή λυπούμενος εφ' οίς μή έχει, αλλά χαίρων εφ' οίς έχει. 15 Τους μεν άφρονας ο χρόνος, τους δε φρονίμους ο λόγος της λύπης απαλλάττει. 16 Ανδρών δ’ απίστων όρκον εις ύδωρ γράφε. 10 17

Μικραί χάριτες εν καιρώ μέγισταί εισι τους λαμ

βάνουσιν. Κρείττονές εισιν αιτών πεπαιδευμένων ελπίδες

18 "),

σ'

-ν

Αν

ή ότών άμαθών πλούτος.

19 Οι πεπαιδευμένοι τόσον διαφέρουσι των απαι 15 δεύτων όσον θεός των ανθρώπων, 20 Πολλοί δοκούντες είναι φίλοι ουκ εισί, και ου δοκούντες εισί σοφον ουν γινώσκειν έκαστον. 21

Ταυτόν εστι νεκρόν ιατρεύειν και γέροντα νου

θετείν.

2022 Ίππου μεν αρετήν εν πολέμω, φίλου δε πίστιν εν ατυχία κρίνει 23 Φίλους ηγού τους εις ωφέλειάν σε ωφελούντας, 24

Οι αληθινοί φίλοι και τας φιλίας ήδείας και τάς

συμφοράς ελαφροτέρας ποιούσι, των μεν συναπο

25 λαύοντες, ών δε μεταλαμβάνοντες, 19 +

292

ΕΧΟΕRΡΤΑ VΙΝΙΟΟΒΟΝΕΝSΙΑ.

25 Έοικε των φιλαργύρων ο βίος νεκρού δείπνο, πάντα γάρ έχει και τον ευφρανθησόμενον ουκ έχει. 26

Λιμήν μεν πλοίου όρμος, βίου δε άλυπία. 27 Τήκεται ο μεν σίδηρος πυρί, ο δε λογισμός εν πόθω. 5 28

Οι μεν αμαθείς παίδες τα γράμματα, οι δε απαί

δευτοι άνδρες τα πράγματα ου συνιάσι. 29 Ούτε γυνή χωρίς ανδρός ούτε ελπις χωρίς πό νου άγει τι χρήσιμον.

30 31

Γήρας και πενία δύο τραύματα δυσθεράπευτα. 10 Το μεν πύρ άνεμος, τον δε έρωτα ή συνήθεια

εκκαίει.

32 Πρωταγόρας έλεγε μηδέν είναι μήτε τέχνην άνευ μελέτης μήτε μελέτην άνευ τέχνης, 33

Διογένης.

Αρχήν μαθημάτων λαβών πρόκοπτε τή του θεού βουλή.

Θνητός υπάρχων, άνθρωπε, σπούδαζε προ θα

νάτου μή θανείν.

Ανήρ σοφός και πένης ου δυσχερής, έχει γάρ 20'

την σοφίαν αντί πλούτου πολλού.

36 Τον πλούσιον άνδρα και απαίδευτον νόμιζε τούτον είναι όνον χρυσοχαλίνωτον, οι δε τούτου εγκωμιασται άνδρες ευλαβείς και ενδεείς,

37 Ο μέλλεις πράττειν μή πρόλεγε αποτυχών γάρ 25 γελασθήση.

293

ΕΧΟΕRΡΤΑ VΙΝΙΟΟΒΟΝΕΝSΙΑ.

38 Σεκούνδος ο φιλόσοφος ερωτηθείς τί εστι γυνή πονηρά, έφη "γυνή εστι συνεστιώμενον θηρίον, συν εγειρομένη μέριμνα, συμπλεκομένη ασέλγεια, συν τηρουμένη λέαινα, ιματισμένη έχιδνα, αυθαίρετος 5μάχη, συγκοιμωμένη ακρασία, καθημερινή ζημία, αμε ριμνίας εμπόδιον, οικίας χειμών, ανδρός ακρατούς ναυάγιον, εύμορφος ερινύς, κεκοσμημένη σκύλλα, μοιχών κατασκευή, βίων ανάλωσις, πολυτελής πό λεμος, ζώον πονηρόν, αναγκαίον κακόν." 1039 Έδει γάρ ημάς τώ θεώ θύειν, όταν γυνή κατορύττηται τάφω, ουχ όταν γαμή. 40 Γυναίκα γάρ θάπτειν (άμεινον] ή γαμείν. 41

Τυραννικόν τούτ' εστί...

42 Γυνή θηρίων απάντων άγριωτέρα υπάρχει. 1543 Κρείσσον γάρ έστιν εις πύρ ή εις ύδωρ πεσείν ή εις γυναίκα μαχίμην και πονηράν. 44

Αντι φάνης

Αι νέαι φιλίαι αναγκαίαι μέν, αι δε παλαιαι αναγκαιότεραι. 2045

Σέξτου.

Μή ονειδίσης τας των φίλων σου χάριτας έση γαρ ώς oύ δεδωκώς.

46 Μυστήριον εν φιλία ακούσας, ύστερον εχθρός γενόμενος μή εκφήνης αδικείς γάρ ου τον εχθρόν 25 αλλά την φιλίαν. 47 Ταών εις δείπνον παρασκευάζεσθαι μέλλων, ρ

Α'

, σ'

Αν

«ν

απλώσας τα πτερά είπεν ει μεν πολλών κρεών οράς

με μετέχοντα, θύσον, ει δε τή των πτερων ποικιλία [ήδη,] φείσον σαρκός ολίγης κεκοσμημένης,

294

ΕΧCΕRΡΤΑ VΙΝDΟΒΟΝΕΝSΙΑ.

48 Αδύνατόν έστι τον ορθώς βιούντα και ορθώς φρονούντα περιπεσείν πταίσμασιν αισχύνης ή πλάνη δαιμόνων, ώσπερ δε σκώληξ αναλίσκει το ξύλον όπου εισέρχεται, ούτως και η αμαρτία μένουσα εν τώ ποιή σαντι αυτήν.

49 Ο αυτός θεασάμενος επί θύραις ευπρεπούς γυ ναικός οίκοφθόρον μειράκιον, έφη ώ μειράκιον, σπούδασον τους του σώματος εραστάς επί την ψυχήν μεταγάγείν.

50 Απαιδεύτου το άλλω εγκαλείν εφ' οίς αυτός 1ο πράσση κακώς,

51 "Ανθρωπος μιαρολογών πολύ αλογώτερος των κτηνών υπάρχει ου γαρ της ανάγκης ο μισθός, αλλά προαιρέσεως.

52 Όταν λοιδορηθής περί τινος, άνθρωπε, σκό-15 πευσον ακριβώς μήτί σοι πέπρακται της λοιδορίας άξιον, ει δ' ου πέπρακται, καπνόν και άνεμον την λοιδορίαν νόμιζε. 53

Ανήρ επίφθονος μέγα κακόν ει δε και το γεί

των είναι κεκλήρωται, απαραίτητον το δυστύχημα 20 και τώ θανάτω μόλις παυσόμενον, 54 Οι νέοι και σφριγώντες ακόλαστοι και τρυφών τές εισιν άκρατέστεροι.

Τί δήτα το κενόν τούτο δοξάριον τον πήλινον

ασκόν διεφύσησεν;

56 Οδίτου χείρες ακόλαστοι και γεωργικούς ιδρώ τας αδικείν ετοιμότατοι. 57

Πλάτων.

Ει λύπης εθελήσεις κρατείν, περιπόλει τους τά

295

ΕΧΟΕRΡΤΑ VΙΝΙΟ ΟΙΒΟΝΕΝSΙΑ.

φους, και του πάθους έξεις το φάρμακον και τάς μεγίστας των ανθρώπων ευδαιμονίας όψει περαι τέρω κόνεως μή κεκτημένας το φύσημα.

Ισοκράτης, Οϊ μεν τους φίλους παρόντας τιμώσιν, οι δε και μακράν απόντας αγαπώσι. 59 Τάς των φαύλων συνηθείας ολίγος χρόνος διέ λυσε, τάς δε των σπουδαίων φιλίας ουδε ο πάς αιών εξαλείψει.

10 60

Α ποιείν αισχρόν, μηδε νόμιζε λέγειν είναι

καλόν.

Σοφία μόνη των κτημάτων αθάνατον,

Το χρυσίον εν πυρί δοκιμάζεται, οι φίλοι δε εν

ταϊς ατυχίαις διαγινώσκονται.

15 63 Καλός θησαυρός παρά ανδρι σπουδαίω χάρις οφειλομένη. 64

Απoρον ελπις μή λαβούσα την έκβασιν,

65 Ο πλειόνων ερών και των παρόντων αποστε ρείται.

20 66

Το άκαιρον πανταχού λυπηρόν.

Αρχή φιλίας έπαινος, έχθρας δε ψόγος.

Το αφανές εκ του φανερού ταχίστην έχει την

διάγνωσιν.

69 Ο κακώς διανοηθείς περί των οικείων ουδέποτε 25 καλώς βουλεύσεται περί των αλλοτρίων. 70

Οι δίκαιοι των αδίκων ει μηδέν άλλο πλεονε

296

ΙΟΙΟΤΑ SΕΡΤΕΜ SΑΡΙΕΝΤUΜ.

κτούσιν, αλλ' ούν ελπίσι σπουδαίαις υπερέχουσι πάντων.

Αι λύπαι ταις ήδοναίς παραπεπήγασι.

72 Μενάνδρου, Τύχην έχεις άνθρωπε, μή μάτην τρέχης,

ει δ' ουκ έχεις, κάθευδε μή κενώς πόνει. 73

Απαντές εσμεν εις το νουθετείν σοφοί, αυτοί δ' αμαρτάνοντες ου συνήκαμεν.

DΙCΤΑ SΕΡΤΕΜ SΑΡΙΕΝΤUΜ. 1

Σόλων ο Αθηναίος, Θεόν σέβου γονείς αιδού φίλοις βοήθει μηδενι 10 -

φθόνει αληθείας αντέχου όρκω μή χρώ νόμοις πείθου νόει το δίκαιον θυμού κράτει αρετήν επαίνει κακούς μίσει ήδονήν φεύγε τίκτουσαν λύ πην καλοκαγαθίας ορέγου φίλους μη ταχέως κτώ

μή άρχε προ του μαθείν άρχεσθαι τους πολίταις μή 15 θρασύνου: ισχυί χρώ προς πολεμίους, προς δε οι κείους αισχύνη ο άν μήίδης μή λάλει, ιδών δε σίγα.

Χίλ ω ν Δαμαγήτου Λακεδαιμόνιος, Γνώθι σαυτόν φρόνει θνητά εγκράτειαν άσκει 20 αισχρά φεύγε χρόνου φείδου δικαίως κτώ πλήθει

μή άρεσκε σοφίαν κτήσαι ήθη δοκίμαζε υφορώ μηδένα διαβολήν μίσει το βίωμή επαρθής πίνων μη λάλει, διαμαρτήση γάρ μη κακολογήσης τον πλη σίον, ει δε μή, ακούση εφ' οίς λυπηθήση επί τα 25

ΙΟΙCΤΑ 8ΕΡΤΕΜ SΑΡΙΕΝΤUΜ.

297

δείπνα των φίλων βραδέως πορεύου, επί δε τάς ατυ χίας ταχύ γάμους ευτελείς ποιού πρεσβύτερον σέ βου τον τα αλλότρια περιεργαζόμενον μίσει ζημίαν

αιρού μάλλον ή κέρδος αισχρόν, το μεν γαρ άπαξ 5 λυπήσει, το δε αεί ατυχούντι μή επιγέλα τραχύς

ών ήσυχον σεαυτόν πάρεχε, όπως σε αισχύνωνται μάλλον ή φοβώνται θυμού κράτει ή γλώσσά σου μή προτρεχέτω του νού μή σπεύδε λαλών μη λέ γων την χείρα κίνει, μανικόν γάρ μηδέν άγαν. 10 3

Κλεόβουλος Λίνδιος,

Πάν μέτρον άριστον πίστιν φύλαττε μηδενός ', κατηγόρει είδος κόλαζε προόρα το μέλλον πλεο νεξίαν φεύγε φοβού την δίκην καταλαλιάν μίσει' oινoφλυγίαν φεύγε συμπόσια μή αγάπα γάμει εκ

15 των ομοίων, εάν δ' εκ των κρειττόνων γήμης, δε σπότας και ου συγγενείς κτήση. 4

Πιττακός "Υρρα Λέσβιος.

Φίλοις ευνόει φοβού τα αισχρά δίκην φεύγε: πάσιν αρέσκειν θέλει το κρατούντι πείθου κατά 20 δύναμιν εύποίει φιλοσοφίαν άσκει μηδένα λοι δόρει τον βίον οικονόμειι καλός είναι σπεύσον ο μέλλεις ποιείν μή πρόλεγε, αποτυχών γάργελασθήση. 5

Θαλής Εξαμίου. Τους κρατούντας τίμα όμοιος σεαυτώ γίνου. 25 επαγγέλλου μηδέν πολίταις μή θρασύνου το παρόν εύποίει κακίας απέχου δοκίμαζε πάντα δόξαν δίωκε επιμελού του βίου ειρήνην αγάπα επαι

νού παρά πάσι μή την όψιν αλλά τα επιτηδεύματα καλλώπιζε χαλεπον εαυτόν γνώναι

αργός μή ίσθι

30 μηδ' αν πλουτης μή πάσι πίστευε μέτρω χρώ.

298

ΙΟΙΟΤΑ SΕΡΤΕΜ SΑΡΙΕΝΤUΜ.

Περίανδρος Κυψέλου Κορίνθιος.

Πρόνοιαν τίμα επίτασσε σεαυτώ παιδείας αν τέχου καλούς ευ λέγε χάριτας αποδίδου. 7

Βίας Τευταμίδου Πριηνεύς.

Εγγύα, πάρα δ' άτα λάθε βιώσας πλούτον άδι-5 κον φεύγει δικαίως κτώ αληθείας αντέχου παρόν

τας έλεγχε, ψιθυρισμούς μίσει.

ΙΝDΕΧ ΤΙΤULΟRUΜ.

Περί Αδικίας και Φιλαργυ ρίας Τiί. Χ.

Περί Αδολεσχίας Τit. xxxνι. Περί Αιδούς Τit. ΧΧΧΙ.

Περί Ακολασίας Τit. νι. Περί Ακρασίας Τit. xvπι. Περί Αληθείας Τiί. xr. Περί Αναιδείας Τit. xxxπ. Περί Ανδρίας Τit. vπ. Περί Ανεξικακίας Τit. ΧΙΧ.

Περί Απορρήτων Τit. xLI. Περί Αργίας Τit. xxx.

παρεχούσης την αιτίαν της γενέσεως τους ανθρώποις, και περί έρωτος των κατά το σώμα ήδονών Τit. Lxπ. "Ρόγος Αφροδίτης, και ότι φαύλος ο έρως, και πόσων είη κακών γεγονώς αίτιος Τit. LΧΙV.

Περί Αφροσύνης Τit. Iv. Υποθήκαι περί Βασιλείας Τit. ΧΙ, VΙΙΙ.

Περί του Βίου, ότι βραχύς Περί Αρετής, και τίνα τρό και ευτελής και φροντίδων ανάμεστος Τit. χονιπ. πον κατά άρετήν βιωτέον Τit. Ι.

Περί Βραχυλογίας Τit. xxxv.

"Ότι κρείσσονες οι Άρσενες Ότι ουκ αγαθόν το Γαμείν των παίδων, και ότι τους

Τit, Ι.ΧVΙΙΙ.

νόθους ουκ ελάττονας χρή Γαμικά παραγγέλματα Τit. κρίνειν τών γνησίων Τit.

Ι.ΧΧΙV,

Ότι εν τοις Γάμοις τας των Περί Αρχής και του οποίον συναπτομένων ηλικίας χρή χρή είναι άρχοντα Τit. σκοπείν Τit. LΧΧΙ. ΧLVΙ. Ότι εν τοις Γάμοις ου την Περί Ασωτίας Τit. xv. ευγένειαν, ουδε τον πλού Ότι ου χρή επιχαίρειν τους τον χρήσκοπείν, αλλά τον Ατυχούσι Τit. cxπ. τρόπον Τit. LxxΙΙ, Ότι οι Ατυχούντες χρήζουσι Ότι κάλλιστον Γάμος Τit. Ι.ΧΧVΙΙ,

των συμπασχόντων Τit.

Ι.ΧVΙΙ.

Ότι τους μεν επωφελή τον Περί Αφροδίτης πανδήμου Γάμον, τους δε ασύμφορον CΧΙΙΙ.

300

ΙΝ ΙΟ ΕΧ

ο των συναπτομένων απε Ότι Ευγενείς, οι κατ' αρετήν τέλεσε τρόπος Τit. Lxix. ζώντες, καν μή λαμπρών Περί Γεωργίας ότι αγαθόν ώσι . γεγονότες πατέρων, Τit. LVΙ.

και αγαθοί τόν τρόπον Τit.

Περί Γεωργίας εις το εναν

Ι.ΧΧΧVΙ.

τίον Τit. LvΙΙ.

Ότι Ευγενείς οι από χρηστών πατέρων ή δυνατών ή ενδό Έπαινος Γήρως Τit. cxv. ξων γενόμενοι Τit. Lxxxvπ. "Ψόγος Γήρως Τit. cxvΙ. Ότι το Γήρας ανεπαχθές και Οποίον χρή είναι τον Ευγενή Τit. Ι.ΧΧΧΙΧ. πολλής αιδούς άξιον ή σύνεσις απεργάζεται Τit. Περί Ευδαιμονίας Τit. cπI. CΧVΙΙ. Περί του Ευκαίρως λέγειν Περί του Γνώθι σαυτόν Τit. Τit. ΧΧΧΙV. ΧΧΙ. Ότι αβέβαιος ή των ανθρώ Ότι χρή τους Γονείς της κα πων Ευπραξία, μεταπι θηκούσης τιμής καταξιού πτούσης ραδίως της τύχης σθαι παρα των τέκνων, και Τit. cV. ει εν άπασιν αυτούς πει Περί των παρ' αξίαν Ευτυ στέον Τit. LΧΧΙΧ. χούντων Τit. cVI. Περί Γραμμάτων Τit. LxxxΙ. Ότι δεί τάς μεν Ευτυχίας προφαίνειν, τάς δε ατυχίας Περί Γραμμάτων εις το εναν -

τίον Τit. LΧΧΧΙΙ.

κρύπτειν, και ορθώς κε

"Ρόγος Γυναικών Τit. Lxxπι.

χρήσθαι τοις παρούσι Τit.

Περί Δειλίας Τit. vπι.

CΙΧ.

Περί Δεσποτών και Δούλων Έπαινος Ζωής Τit. cΧΙx. Τit. LΧΙΙ. Σύγκρισις Ζωής και Θανά του Τit. cΧΧΙ. Περί Διαβολής Τit. ΧΙΙΙ. Περί Ησυχίας Τit. Lνιπ. Περί Δικαιοσύνης Τit. Ix. Περί των εν πόλεσι Δυνα Περί Θανάτου, και ώς είη των Τit. xLν. άφυκτος Τit. cxvπι. Έπαινος Θανάτου Τit. cxx. Περί Δυσγενείας Τiί. Χα.

Περί των παρ' αξίαν Δυστυ Ότι των πλείστων μετά Θά χούντων Τit. cvπ. νατον διαρρεί ταχέως ή μνήμη Τit. cxxvΙ. Περί Εγκρατείας Τit. xvπ. Περί Ειρήνης Τit. Lν. Περί Θεών και της περί τον ουρανόν και κόσμον φυ Περί Ελπίδος Τit. cx. Περί των παρ' Ελπίδας Τit. σιολογίας Τit, Lxxx. ΟΧΙ.

Περί Επιoρκίας Τit. xxvΙπ.

Περί ιατρών και ιατρικής Τit. cΙΙ.

ΤΙΤ UΙ, Ο R U Μ.

301

Περί Κακίας Τiί. Π. Πενίας ψόγος Τit. Χαντ. Περί Κακοδαιμονίας Τit. cIv. Σύγκρισις Πενίας και Πλού

Υπέρ Κάλλους Τit. Lxv. Κατά Περί Περί Περί Περί Περί

Κάλλους Τit. LxvΙ. Κολακείας Τit. Χιν, Λήθης Τit. ΧxvΙ. Λύπης Τit. ΧαΙΧ. Μνήμης Τit. xxv. Μνηστείας Τit. Lxx.

Ότι κάλλιστον ή Μοναρχία Τit. cLvπ.

Περί Ναυτιλίας Τit. LΙΧ. Περί Νεότητος Τit. Lπ. Περί Νηπίων Τit, Lxxvπι.

του Τiί. ΧαvΙΙ.

Έπαινος Πλούτου Τit. Χαι.

Όσα Πλούτος ποιεί διά την των πλείστων άνοιαν Τit. Χ(ΙΙ.

"Ρόγος Πλούτου Τit. xcπI. Ότι τα χρήματα αβλαβή συμ μέτρως και δικαίως πορι

σθέντα, και ότι τών μέ σων ο Πλούτος Τit. xcίν. Περί Πολέμου Τit. L. Περί Πολιτείας Τit. ΧLIΙΙ.

Περί Νόμων και Εθών Τit. Ότι δεί γενναίως φέρειν τα ΧΙ, VΙ.

Περί Νόσου και της των κατ' αυτήν ανιαρών λύ σεως Τit. c.

Περί Ξένης Τit. ΧΙ..

Οικονομικός, περί γυναικός τε, και περί της κατά τάς

Προσπίπτοντα όντας αν θρώπους και κατ' αρετήν ζήν οφείλοντας Τit. cvπ. Περί Σιωπής Τit. ΧΧΧΙΙΙ. Περί Στρατηγών και περί

των κατά πόλεμον χρειών

υποθήκαι Τit. Lιν. οικίας επιμελείας, και περί Περί του Συνειδότος Τit.ΧΧιν. γυναικών παραγγέλματα Περί Σωφροσύνης Τit. v.

Τit. LΧΧΧV. Περί Ταφής Τit. cΧΧΙΙΙ. Περί Οργής Τit. xx. Ότι ασύμφορον το έχειν Τέ κνα, και άδηλον ει ίδια Περί Όρκου Τit. xxvπ. Ότι καλόν το έχειν Παίδας των έχειν νομιζόντων, και Τiί. LΧΧv. μηδε θετόν ποιείσθαι Τit. Ότι βάον άλλον Παραινείν Ι.ΧΧVΙ. ή εαυτόν Τit. cχιν. Ότι ουκ αεί τους ευγενέσι Παρηγορικά Τit. cxxιν. και χρηστούς των πατέρων

Περί Παρρησίας Τit. ΧΙΙΙ.

έoικετά Τέκνα Τit.Ι.Χxxvπ.

Οποίους τίνας χρή είναι τους Ότι ου χρή παροινείν εις Πατέρας περί τα τέκνα Τit. τους Τετελευτηκότας Τit. Ι.ΧΧΧΙΙΙ,

Περί Πατρίδος Τit. xxxx. Περί Πένθους Τit. cΧΧΙΙ. Πενίας έπαινος Τiί. xcv.

ΟΧΧV.

Υπέρ Τεχνών Τit. Lx. Περί Τεχνών εις το εναν τίον Τit. LΧΙ.

302

ΙΝ ΙΟ Ε Χ

Τ Ι Τ U Ι, Ο R U Μ.

Περί Τόλμης Τit. LI. Ότι κάλλιστον ή Φιλαδελφία Ψόγος Τόλμης, στρατιάς και Τit. Lxxxιν. ισχύος Τit. Lπι. Περί Φιλαυτίας Τit. ΧΧΙΙΙ.

Περί ψόγου της Τυραννίδος Περί Φειδωλίας Τit, xvi. Τiί. ΧLΙΧ.

Περί Υγείας Τit. cI. Περί Υποψίας Τit. xxπ. Περί Φθόνου Τit. xxxvΙΙΙ.

Περί Φρονήσεως Τit. π.

Περί Φιλοπονίας και Μελέ της Τit. ΧΧΙΧ.

Περί Χρηστότητος Τit.xxxvπ. Περί Ψεύδους Τiί. ΧΙΙ.

Ι ΝΙΟ ΕΧ ΑUΟΤΟRUΜΙΕΤ LΕΜΜΑΤUΜ*).

Αeschylus Ixione IV, 116 277

Α.

- Νiobe I, 62 ΙV, 94 ΑcademiciΙV, 173 234(Ιoh.Dam. - Ρhiloctete IV, 103 ΙΙ, 25, 21. 24.) 236 - Ρhrygibus Ι, 97 Αchilles Τatius IV, 278 - Ρrometheo vincto Ι, 307? ΙΙ, 39 346 ΙΙΙ, 109 . Αelianus ΙΙ, 6 ΙV, 194 - Νatur. animalium IV, 150 - Septem ad Τhebas Ι, 162 IV,

(Ioh. Dam. Ι, 1, 9. 10.) 155

156

156 166 (bis) 170 171 172 Αesopus I, 41 151 342 ΙΙ, 140 ΙV, 27 279 176 178 182 (ter) 228 229 231 240

Αgatharchides Samius Περσι

κών Ι, 172 - Variae historiae Ι, 254 281 316 339 ΙΙΙ, 86 (?) 87 ΙV, 42 Αgatho Ι, 71 ΙΙ, 5 29 47 4849 216 311 316 ΙΙΙ, 83 IV, 2752 (108, 62. 63.) 44 97 126 185 Αeschines IV, 98 Αgatho Samius περί ποταμών Αeschines

orator

contra Ctesi

phontem I , 69 ΙΙ, 85 97 215 1V, 166 - - de Demosthene (ν. contra Ctesiph.) IV, 166 - - contra Τimarchum I, 131 246

- Socraticus ΙΙ, 34 ΓV, 192 - - Μiltiade IV, 1922 Αeschylus I, 69 70 97 (4, 16 ? 16a? 19?) 189 292 307 351 ΙΙ, 3 (29, 21. 24.) 18 33 204 ΙΙΙ, 230 ΙV, 69 116 - Αgamemnone ΙΙ, 50 IV, 63 - Αrmorum iudicio Ι, 245 ΙV, 117

- Caribus ΙΙ, 308 - Ηectore IV, 137 - Ηeraclidis IV, 123

ΙΙΙ, 245

Αgesilaus Ι, 176 192 ΙΙ, 328 402 ΙV, 205

Αgis I, 169 Αgrippinus Ι, 164 ΙΙ, 257 ? Αlcaeus ΙΙΙ, 205

Αlcibiades Ι, 128 Αlcidamas Μουσείου IV, 102 Αlomaeo ΙΙΙ, 249 250 ΙV, 173 176 238

Αlexander comicus ΙΙΙ, 2

Αlexander magnus Ι, 116 170 3182 ΙΙ, 328 ΙV, 272 Αlexinus ΙΙ, 375 Αlexis I, 148 ΙΙ, 366 371 ΙΙΙ, 16 43 44 83 182 198 240 242

ΙV, 22 32 83 190 - Ατθίδος ΙΙ, 24

- Αχαιίδος ΙΙ, 4

*) Confectus a Ferdinando Αschersono et Luciano Μüllero.

304

ΙΝΙΟΕΧ

Αlexis Βρεττίας ΙV, 18 - Δημητρίου IV, 68

344 (57, 7. 7a.) ΙΙΙ, 15 19 ? 154 192 241 ΙV, 372 157 (Ι.

- Επικλήρου IV, 80 - Θητευόντων Ι, 351

D. Ι, 7, 6. 9.) 192 231 272

- Μιλησίων ΓV, 60

275 291

Αnonymi poetae elegiaci ΙΙ, 306

- Ολυνθίων Ι, 352 - poetae(?) Νeoptolemus IV,138 - Συναποθνησκόντων ΙΙ, 348 - poetae tragici I, 8 69 97 113 - Συρακοσίου IV, 40 (5, 3. 8. [10.]) 127 140 278 - Τίτθης ΙV, 80 - Τραυματίου ΙV, 101

(17, 5. 6.) 307 310 354 ΙΙ, 3 38 47 (38, 2. 4. β.) 48 (ib.

- Φιλοτραγωδού ΙV, 41

16. 17.) 59 63 68 80 315

Αmasis IV, 133 Αmphis I, 351 ΙΙ, 31,

(54, 1. 2.) 392 ΙΙΙ, 12 39 51

- Αμπελουργού ΙΙ, 351 ΙV, 15 - Ερίθων ΙΙ, 334 - Φιλαδέλφων ΙΙΙ, 242

143 158 159 180 (Ι. D. Ι, 21, 14. 16-18. 20.) 190 191 230

56 82 1682 209 ΙV, 25 83 86

(Ι. D. ΙΙ, 23, 2. 2b. 3.) 276?

Αnacharsis I, 67 295 296 ΙΙΙ, -- trag. (2) Ωραι ΙV, 256 120 156 ΙV, 279 (FΙ. Μ. 161 - - - (Φανιέως) ΙV, 263 - 163) - prosae scriptoris I, 12 (1, Αnacreon ΙΙΙ, 185 190 IV, 95 34-36. 38.) 73 74(3, 29. 33.) Αnanius ΙΙΙ, 207 ? 83 86 93 (3, 91. 92.) 103 (4, 58-62.) 104 (4, 63-67.) 105 Αnaxagoras IV, 42 104 151 234 235 236

Αnaxandridas I, 148 ΙΙ, 2 76 371 ΙΙΙ, 15 17:50 ΙV, 86 184 187 Αnaxarchus Ι, 166 ΙΙ, 25 ΙV, 205

- περί βασιλείας Ι, 357 ? ΙΙ, 35 Αnaxilaus ΙΙ, 253

Αnaxilaus Λυροποιού ΙΙ, 343 Αnaximenes ΙΙ, 52 (38, 44. 45.) 286 ΙΙΙ, 84 210 ΙV, 87 151 176

Αnonymi poetae I, 642 69 ? 97

(4, 77. 80. 81.) 111 112 113 115 (5, 29. 30.) [120] 194 (9, 40-46.) 195 (9, 47. 48.) 251 ? 272 312 357 2 ΙΙ, 34 51 52

53 (38, 52-54.) 87 (43,43 46.) 162-163 (44, 16-19.) 248 ? 2582 ΙΙΙ, 13 72 852103 185 210 (97,22. 22a.) ΙV,38 ? 51 143 152 170 (Ι. D. Ι, 3, 8-13.) 176 177 (Ι. D. Ι, 20,

2. 3.) 178 (ib. 21, 1-3.) 179

187 253 273 274 278 (17, 5. 6.) 354 ΙΙ, 3 4 5 16 20 30 34 36 38 47 (38, 4. 5. 7.) 48

(ib. 4-7.) 183 (ib. ΙΙ, 12, 1 6.) 184 (ib. 6-10.) 187193 (ib. 13, 35.)? 195 197 (ib. 58.)? 203 204(ib. 105.106.108.)225

(ib. 16. 17.) 328 334 384 ΙΙΙ,

(ib. 132-136.) 229 231 (ib.

36 68 822 203 (96, 7. 8.) 204 210 240 ΙV, 2 3 ? 25 26 49 52

25, 3-5.) 232 239 240 (bis) 241 (ih. 31, 2-6.) 244 252

67 78 79 102 103 144 252

267 (FΙ. Μ. 1. 2. 4. 6. 9. 10.)

256 267 275 (FΙ. Μ. 108.) 276 (ib. 114. 121 ? 125.) 277 (ib. 131. 137. 1412 142.) 278 (ib. 144.151.) 291 293 (exc. Vind. 39. 41.) Αnonymί poetae comici ΙΙ, 347

268 (ib. 11. 13. 15. 17-19. 21.23.) 269 (ib. 24, 26-36.) 270 (ib. 37-47.) 271 (ib. 48-55.57-60.) 272 (ib. 61. 63-65. 67-70. 72. 74. 75.)

273 (ib. 76-80.84-87.) 274

305

ΑUΟΤΟΕUΜ ΕΤ LΕΜΜΑΤUΜ. Υ.

11! 27!

(ib.88-99.)275 (ib. 101.111. 112.) 276 (ib. 117. 122-124.) 277 (ib. 133.135. 140. 1412 143.) 278 (ib. 149. 153.154.) 285 (ib. 218.) 287 288 (ib. 254. 255.) 289 (ib. 265. 267.) 290 (Εxc. Vind. 3-9.) 291 (ib. 10-15. 17-24.) 292 (ib. 25-31. 34-37.) 293 (ib.40. 42. 43. 46. 47.) 294 (ib. 50 56.) 295 (ib. 59. 61-702) 206

- - - philosophi IV, 2262 227 (Ι. D. ΙΙ, 13, 145. 146.) 234

Αntigonus Ι, 164 ΙΙ, 287 327 328 ΙΙΙ, 163.

193 (Ι. D. ΙΙ, 13, 33. 34.) 198 199 225

Αntyllus ΙΙΙ, 263 (101, 27-29.)

- περί της εν εκάστη των ετησιών ωρών διαφοράς ΙΙΙ, 258

- περί της καθ' ημέραν δια φοράς των αέρων ΙΙΙ, 256 - περί της κατά μήνα των α έρων διαφοράς ΙΙΙ, 264 - περί τόπων και των εν αυ τοίς αέρων ΙΙΙ, 259

- περί των εναέρι διαφορών ΙΙΙ, 257

- των έξωθεν προσπιπτόν

των βοηθημάτων ΙΙΙ, 256 259 264

Αntipater περί γάμου ΙΙΙ, 11-15 Αpelles IV, 27 233? - περί γυναικός συμβιώσεως Αpollodorus comicus Ι, 272 352 1ΙΙ, 32 ΙΙ, 5 (?) 214 ΙV, 25 38 Αntiphanes Ι, 61 188 234 273 - Αδελφών ΓV, 115 316 346 351352 ΙΙ, 6 33 43 - Αποκαρτερών Ι, 273 307 314 350 362 371 ΙΙΙ, 19 - Αφανιζομένου ΙΙ, 313 37 44 45 50 (2) 53 82 120 - Γάλακτος (Γαλάταις an Γα λατεία?) ΙΙΙ, 242 173 184 197206 242 ΙV,32 37

(108, 29. 29a 2) 692 79 (116, - Διαβόλου ί, 148 13. 14.) 80 (ib.15. 16.) 81 190 - Διαμαρτάνοντος ΙV, 181

- Αφροδισίων ΙV, 132

- Κιθαρωδού ΙV, 115

- Διπλασίων ΙV, 113

- Λακαίνης ΙV, 65 82 - Παιδίου ΙΙ, 313 - Παίδων ΙV, 56

Εύπλοίας ΙΙΙ, 242 Εφησίας ΙΙ, 349 Ηνιόχω IV, 37 Ιατρού ΙΙΙ, 242

- Κναφέως ΙΙ, 359 - Μελίττης ΙΙ, 350 - Νεανίσκων ΙΙΙ, 207 Αntiphanes (2) Ρhiloctete IV, 69 Αntiphanes [pros.] ? ΙV, 293 Αntiphon Ι, 119 146 184 237 275 276 311 314 ΙΙ, 229 ΙΙΙ, 21 231 232 ΙV, 16 194 (Ι. D. ΙΙ, 13, 39.40.) 2932

- Παραλογιζομένων ΙΙΙ, 241 Αpollodorus Cyrenaeus IV, 244 - Μegarensis ΙΙΙ, 243 Αpollodotus (2) ΙΙ, 5 Αpollonides ΙΙΙ, 12

Αpollonius αδελφοίς ΙΙ, 54 - Αριστοκλεί. Ι, 312 -

γνωρίμοις Ι, 279 ΙΙ, 32 40 Δαναώ ΙΙ, 17 Δηλίω Ι, 247 Δημοκράτει Ι, 312

- de caede Ηerodis ΙΙ, 215

- Διονυσίω ΙΙ, 347

Αntiphon Ρhiloctete IV, 69

- Δίωνι ΙΙ, 17

Αntisthenes Ι, 12 76 145 183 237

- Ειδομένη Ι, 279

268 (14, 17. 19.) 295 ΙΙ, 70 - Ευφράτη Ι, 140 Π, 41 208 297 302 326 ΙΙΙ, 117 ΙV, - Ηρωδιανώ ΓV, 187 20 8ΤΟΒ. ΕΙ,ΟΕ, ΙV.

306

ΙΝΙΟΕΧ

Αpollonius Θεαιτήτω IV, 134 - Κορνηλιανώ ΓV, 119 - Λύκω ΙΙΙ, 198 - Μακεδόνι Ι, 312 . Νουμηνίω ΙV, 133 187 - Σατύρω Ι, 344

Αriston ομοιωμάτων Ι, 109 (4, 110. 111.) 261 263 ΙΙΙ, 88 117 118 193 ΙV, 101 200 202

Αristonymus τομαρίων Ι, 75 109 117 238 (10, 50, 51.) 267 317 342 ΙΙ, 51 192 221 243

Αpollonius IV, 160 246? ΙV, 14 3159 200 Αratus Sieyonius ΙΙ, 315 Αratus Solensis Phaenomenis ΙΙ, Αristophanes Αcharnensibus ΙΙ, 335 299 335 349 ΙV, 256 Αrcesilaus ΙΙ, 96 ΙΙΙ, 116 117 - Αvibus IV, 251 200 ΙV, 192 - Εcclesiazusis I, 231

Αrchelaus physicus I, 243 -, Γεωργοίς ΙΙ, 331 Αrchelaus περί ποταμών ΙΙΙ, - Νήσοις ΙΙ, 333 246

Αrchidamus ΙΙ, 302 314 Αrchilochus Ι, 309 ΙΙ, 386 (64, 11.12.) ΙΙΙ, 194 ΙV, 2257 132 137 139

Αrchimedes ΙΙ, 17 Αrchippus ΙΙ, 349

Νubibus ΙΙ, 335 ΙV, 190 Ρace ΙΙ, 334 (65, 8. 66, 1.) Ρluto IV, 278

Πολυϊδω ΙΙΙ, 18 ΙV, 96 - Ranis ΙΙ, 84 IV, 291 - Ταγηνισταίς ΙV, 116 (121, 18. 18a.)

Αrchytas Pythagoreus ΙΙ, 134 ΠΙ, - Τhesmophoriazusis IV, 181 260

Αristophon ΙΙ, 205 -

-- περί ανδρός αγαθού και ευ - Βαβίου ΙΙ, 205 δαίμονος Ι, 29-36 (1, 72 - Ιατρού Ι, 148 81.) 85 IV, 75 Αristoteles I, 78 (3, 53? 54.) 105 238 311 312 313 314 - περί μαθημάτων ΙΙ, 140

- περί νόμου και δικαιοσύ νης ΙΙ, 136-139 (43, 132 134.) 227

- περί παιδεύσεως ηθικής Ι,

348 ΙΙ, 45 76 206 223 402 403 ΙΙΙ, 193 231 ΙV, 97 144 168 173 176 193 (Ι. D. ΙΙ, 13, 30. 35.) 195 (ib. 47-49.)

28 29 ΙV, 206

196 197 ? 225 233 234 237

Αrimnestus IV, 98

(Ι. D. ΙΙ, 25, 44.46.) 244 279

Αristagoras IV, 173 Αristarchus ΙΙ, 371 ΙV, 102

(Fl. Μ. 164-166.) 2912

- κοιναι διατριβαί ΙΙ, 51 207

Αristides Ι, 193 ΙΙ, 59 (39, 28. - mirab. auscult. ΙΙΙ, 246 248 30.) 171 (100, 22-24.) Αristides Περσικών Ι, 173 - περί ευγενείας ΙΙΙ, 158 (86, 24, 25.) 166 Αristippus I, 280 301 314 ΙΙ, 44 287 (49, 18. 22.) 345 375 - περί μνήμης Ι, 348 ΙΙΙ, 77 126 197 IV, 143 - protrepticus ad Τhemisonem 226

ΙΙΙ, 201

- Rhetorice ΙΙ, 208 Αristocles Paradoxon ΙΙ, 395 Αristombrotus περί όψεως IV, - Τopicis I, 71 173

Α" 118

- χρειών Ι., 132 166 (7, 30. Ι, 315 ΙΙΙ, 3 104 117

31.) ΙΙ, 8 18 141 345 ΙΙΙ, 190 ΙV, 83 98

307

ΑUΟΤΟRUΜ ΕΤΙ,ΕΜΜΑΤUΜ. Α'

Αristoteles posterior I, 78(3,58.) Βiotus Μedea ΙΙΙ, 80

-περί αρετής Ι, 4

Βrutus IV, 143

Αristoxenus Πυθαγορικών απο Βryson οικονομικού ΙΙΙ, 139 φάσεων Ι, 782 129 130 241 ΙΙ, 88 ΙΙΙ, 88 (79, 45-48.) 250 ΙV, 206

Ο,

Αrrianus Ι, 311 ΙV, 43 (108, Callias IV, 283 65. 66.) 154 (bis) Callieratidas Lago Pythagoreus - περί προνοίας ΙV,45

- προς τον περιουσίας ΙΙΙ, 108

περί οίκου ευδαιμονίας ΙΙΙ, 28 140-144 (85, 16-18.)

- προτρεπτικών ομιλιών ΙΙΙ, Callimachus Ι, 354 ΙΙ, 349 (69, 211

Αstydamas ΙΙ, 38 ΙΙΙ, 155 - Αlcmeone IV, 156 - Νauplio IV, 103

10. 11.) ΙΙΙ, 80 204 ΙV, 65 284

- έπών (2) πρώτον ΙV, 69 - δεύτερον ΙΙΙ, 110

Αtheniensium iuvenum iuris iu - Ηymnus in Iovem IV, 3

randi formula ΙΙ, 88 Αthenodorus ΙΙ, 31 Αxionicus Ι , 61

Callinus ΙΙ, 307 Callisthenes SybaritaΓαλατικών ΙΙΙ, 246

- Μακεδονικών Ι, 173

Βacchylides επινίκων Ι, 233 ΙΙ, 277 (98, 26. 27.) ΙV, 3

- μεταμορφώσεων Ι, 175 Carcinus ΙΙ, 4 31 48 ΙΙΙ, 183 (93, 8. 11.) - Τereo IV, 3

- Τyro? IV, 3 - παιάνων ΙΙ, 332 - προσοδίων ΙΙΙ, 227 ΙV, 37 Carneades ΙΙΙ, 119 ΙV, 101 40

- ύμνων ΙΙΙ, 123 - υπoρχημάτων Ι, 245 Βasilius IV, 170 Βassus IV, 228 (2) Βathon Ι, 148

Cato ΙΙ, 28 ΙV, 83 283 2

- maior I, 153 (6, 54. 56.) 315 ΙΙ, 53 232 Cephisodorus ΙΙ, 21 Cercidas Ι, 100 (4, 42. 43.)

- μελιάμβων ΙΙ, 346

Chabrias ΙΙ, 329 ΙV, 289 Βias Ι, 74 89 115 317 318 332 Chaeremon I, 71 97 (4, 14. 15.) 253 307 308 336 ΙΙ, 213 ΙΙΙ, 346 ΙΙ, 229 ΙΙΙ, 139 IV, 269 192 84 85 (79, 30? 31.) 120 289 (FΙ. Μ. 168-171.) 208 172 ΙV, 3481 Βion Ι, 103 105 123 124 127 237 ΙΙ, 53 216 406 ΙΙΙ, 103 156 Chares I, 277 278 ΙΙ, 3147 ΙV,

- Αιτωλού ΙΙΙ, 226 ΙV, 23

176 190 213 214

143

- (Βorysthenita 2) ΙV, 26 202 Charilaus ΙΙ, 95 2262 227 (Ι. D. ΙΙ, 13, 145. Charondas, Catanaeus προοίμια νόμων ΙΙ, 180-184 146.)? 289 ? - Smyrnaeus Βucolicon ΙΙ, 6 chi i 37 1ίο 37 332 π, 254 (29, 52. 53.) 80 346 370 373 ΙΙΙ, 33 139 IV, 44 63 138 289 296 -374 (63, 26-28.) 388 389

(64,21.22.) 400 ΙV, 58256

Choerilus Περσηίδος Ι, 351 20 και

ΙΝΙΟΕΧ

308

Chrysermus Corinthius περί πο Critias I, 265 342 ΙΙ, 2 ΙΙΙ, 207 Crito vel Damippus περί φρο ταμών ΙΙΙ, 245 νήσεως και ευτυχίας Ι, 8384 - Περσικών ΙΙ, 59 Chrysippus I, 81 164 281 294 Critobulus Ι, 128 356 ΙΙ, 208 375 IV, 5 153 Ctesias Cnidius περί ορών ΙΙΙ, 175 236 289

247 -

Cineas I, 238 Cleaenetus ΙΙΙ, 82 239

Cyrus IV, 277 284 (FΙ. Μ. 210 212.)

Cleanthes I, 106 147 (6, 19. 20.) 150 170 281 355 ΙΙ, 31 77

ΙD. .

ΙΙΙ, 117 196 201 ΙV, 41 172 197 198 219

Clearchus I, 317 Clemens Αlexandrinus ΙΙ, 35

Damippus Pythagoreus (velCrito) περί φρονήσεως και ευτυ χίας Ι, 83 84

Cleobulus I, 74 86 115 2 ΙΙΙ, 33 Damon ΙΙ, 157 139 ΓV, 442 283 297 Cleostratus ΙΙ, 35

Clinias Τarentinus Pythagoreus

Darius I, 165

Demades Ι, 114 ΙΙ, 18 328 ΙΙΙ, 62 ΙV, 228

Demaratus Αρκαδικών ΙΙ, 60 - περί οσιότητος και εύσε - τραγωδoυμένων ΙΙ, 60 Demetrius Ρhalereus Ι, 120 ΙΙ, βείας Ι, 22 Ι, 22

- poeta ΙΙ, 381 Clitarchus ΙΙ, 314 ΙV, 143 239

254

-- των επτά σοφών απο φθέγματα Ι, 86 - περί Αλεξάνδρου ΙΙ, 395 Clitomachus I, 170 ΙΙΙ, 118 233 Demetrius poeta 1, 61 - prosaicus Ι. 184 254 ΙV, 281 ΙV, 3 Clitophon Rhodius Ινδικών ΙΙΙ, (FΙ. Μ. 186. 187.) 282 248 Democrates I, 262 341 ΙΙ, 27 ? cf. Democritus v. praef. ΙΙ p. V - Ιταλικών Ι, 242 Comicus anonymus v. Αnonym. Democritus I, 13 (1, 39. 40.) 66 CΟΙΥ1.

Coriscus I, 170 ,

Corneliantis κατά Βερονίκης Ι, 101

74 (3, 34, 35.) 78 80 103 104 (4, 722 732 74-76. 782 792 822) 115 (5, 23, 242) 117 (5, 38. 44.) 118 131 132

Cotys ΙΙ, 257"

146 153 154 165 (7, 22. 26.)

Crantor ΙΙΙ, 204 206 ΙV, 192

166 180 193 (9, 31. 32.) 236 237 (10,43-45.) 240 (10,58. 65.) 241 (ib. 66.69.) 253 261 263 267 274 (16, 16-18.) 275 281 284 (17, 38. 39.) 285

Οrates Ι, 65 ? 67 2102 119 122

126 151 268 269 271 ΙΙΙ, 60 201 213 214 215 231

- comicus ΙΙΙ, 216 ΙV, 81

-- εξ Αντιφάνους? IV, 69 - 205 296.313 (20, 56. 62.) 340 - cynicus ΙΙΙ, 211 - grammaticus IV, 244

Cratinus Ευνείδαις ΙΙ, 312 - Πλούτοις ΙV, 4 Crispinus κατά Διονυσίου ΙΙ, 247

355 ΙΙ, 7 (29, 63. 64.) 8 (ib. 66. 67.) 17 27 (?) 40 44 (37, 23. 26.) 52 (38, 46. 47.) 53 65 (40, 6. 7.) 85 (43, 33. 34.) 86 87 (43, 43-46.) 162 (4, 14. 15.) 163 (44, 17-12)

ΑUΟΤΟRUΜ ΕΤΙ,ΕΜΜΑΤUΜ.

309

208 220 (46, 43.44.) 221 Demosthenes Ρhilippica(falso ci (46, 45-48.) 247253 307 tata) ΙV, 198 366 373 ΙΙΙ, 32 58 (74, 38. - contra Phormionem ΙΙ, 44 39.) 77 (76, 13. 15. 16.) 78 - de Rhodiorum libertate ΙΙ, 111

121122157 180

181

196 (94, 24. 25.) 210 (97, 23-25.) 211 231 (98, 58.61.) 232 ΙV, 4 5 16 (104, 20. 21.) 17 42 43 (108, 67-70.) 58 (110, 18. 19.) 63 70 (115, 19.

325

- contra Stephanum ΙΙ, 231 - de syntaxi IV, 198 Dercyllidas I, 171 Ι)exitheus ? ΙV, 161

Diagoras IV, 282 (FΙ. Μ. 190

21.) 83 104 143(2) 144 (bis) 193..) 149 160 161 (loh. Dam. Ι, Dicaearchns Μessenius ? ΙV, 244 7, 36. 40.) 168 172 (bis) 174 Dicaeogenes ΙΙ, 384 ΙΙΙ, 70 71? 196 197 (Ιοh.D. ΙΙ, 13, 57.58. 59.) 198 (ib. 65. 66.) 199 (ib. 71-73.) 201202 232 233 (ib. 25, 12. 16. 18.) 234 235 (ib. 28. 29.) 236 2372 239 (ib. 30, 1. 5.) 271 273

82 85

Didymus epitome IV, 13 Dio ΙΙ, 32 Τ)io Αcademicus Ι, 305 Dio Cassius IV, 140 245

Dio Chrysostomus Διογένους ή

282

περί τυραννίδος ΙΙ, 288 Demonax Ι, 317 337 IV, 196 226 Demophilus IV, 290 Demosthenes I, 64 102 192 260 262 280 300 303 ΙΙ, 18 46 78 141 207 (45. 22. 23.Υ 302 1V, 144 193 281 (Fl. Μ. 182 185.) - epistulis IV, 124 - contra Αndrotionem ΙΙ, 86 - - Αphobum II, 229 - de Chersoneso ΙΙ, 94 -- corona Ι, 169 340 ΙV, 63 105 259 275

Ε Ι, 63

- - Μελαγκόμα δευτέρω (τή τάξει α) ΙΙ, 402 Dίο Οικονομικού ΙΙ, 78 366 ΙΙΙ, 62 (74, 59. 60.) 138 (85, 12. 13.)

- περί απιστίας Ι, 95 - περί δουλείας Ι, 66 ΙΙ, 366

- Χαριδήμου ΓV, 143 - χρειών Ι., 55 165 261 ΙV, 201

Diocles ΙΙΙ, 249

ΙΙΙ, 35 Diogenes I, 12 81 (3, 62, 63.)

Diodorus comicus -

- Εroticis ΙΙΙ, 168.

- contra Leptinen Ι, 270 318 319 ΙV, 263 - - Νeaeram ΙΙΙ, 3 - 0lynthica 1. ΙΙ, 25 ΙΙΙ, 176 ΙV, 31 230 -- 2. Ι, 195 ΙΙ, 238 245 IV, 31 241

-- 3.-Ι, 263343 IV, 2 161 - Ρhilippica 1. ΙΙ, 7 286 327 ΙV, 230

- - 2. ΙΙ, 89 140 287 - - 3. Ι, 64 ΙΙ, 351 ΙV, 254 -- 4. ΙΙ, 91 94 (43, 68. 69.)

105 (4, 84, 86.) 110 117 124 125 126 145 (6, 3-5.) 150 (6, 33. 38.) 153 (ib. 52, 53.) 164 169 183 195 238 240 (10,

59. 61. 63.) 261 (13, 25, 27.) 263 268 271.279 340 (22, 40.

41.) 343.347 ΙΙ, 18 32 39 377 403 ΙΙΙ, 87 104 121 157 168 180 190 199 (95, 11. 12.) 200 210 245 IV, 5 (103, 20, 21:) 44 58 117 126 150 162 168

185 197 199 (Ι. D. ΙΙ, 13, 74.

310

ΙΝΙΟΕΧ

75.) 200 201206 235 238 243 280 (174-177.) 281 (178

189 226 232 235 (Ι. D. ΙΙ, 25, 28. 30.) 236 238 (ib. 48. 49.) Εpaminondas Ι, 118 ΙΙ, 328 ΙΙΙ, 21

181.) 292 Diogenes eynicus IV, 278 (FΙ. Μ. Εpicharmus Ι, 3 54 100 233 307 (20, 8-10.) ΙΙ, 2 6 43 49 ΙΙΙ, 155. 156.) 279 (ib. 157. 158. 159. 160.) 17 25 (!) 58 114 (!) 163 (!) 170 (2) ΙV, 8 157 252 Diogenes διατριβαίς Ι, 260 (13, - Αυτομόλου ΙΙ, 346 18. 19.) ΙΙ, 2882

Diogenes tragicus ΙΙ, 384 (2) ΙΙΙ, Εpictetus Ι 15 (1, 46-50. 51 ? 70 ?

Dionysius comicus Σωτείρας ΙΙ, 21 ΙV, 137

Dionysius υπέρ των παίδων ΙΙ, 229

Dionysius Ηalicarnassensis I, 66 312 (2) ΙV, 133

52. 54-57 2) 65 86 106 (4, 92. 93.) 107 (4, 94, 95.) 133

-138 (5, 84-117.) 153 154 (6, 59. 60.) 194 (9, 40-48.) 189? 315 ΙΙ, 79 (42, 14, 15 ?) 206 232-234 (46, 79-88.) 257 ? ΙV, 59 (110, 22.23.) 117 118 (121, 29, 30.) 239?

- -λόγων ΙV, 34 Dionysius tyrannus I, 117 ΙΙ, 21 - απομνημονεύματα Ι, 154 ΙΙ, - - maior I, 81

- - tragicus ΙΙ, 33 47 (38, 2. - εγχειριδίω Ι, 16 117 (5, 39. - - - Leda IV, 18 61

40.) 128 129 131 280 302 318 352 ΙΙ, 34 37 ΙΙΙ, 199 ΙV, 45 (108, 78.79.)97 (118,20. 21.)

Diotogenes Pythagoreus περί βα

161 273

6.) 285 - - - Αlcmeone ΙΙΙ, 228

σιλείας ΙΙ, 260-265 (47, 61. - περί φιλίας Ι, 302 313 (20, 60. 61.) ΙV, 41 62.) -- περί οσιότητος Ι, 128 ΙΙ, Εpicurus I, 153 276 281 (17, 23. 103 134

24. 30.) 284 (17, 34, 35, 37.)

Diphilus Ι, 232 (10, 4. 5.) 253

ΙΙ, 16 41 375 ΙΙΙ, 103 ΙV, 98

270 316 343 345 354 ΙΙ, 30 (33, 22 3. 3a.) 42 ΙΙΙ, 1979

151 172 174 226 232 233 234

235 (Ι. D. ΙΙ, 25, 28. 32.) 236 282 (FΙ. Μ. 194. 195.) 83 123 173 198 204 221 ΙV, 16 25 55 96 132 172 episodium tragicum IV, 25 Εrasistratus Cous Ι, 171 ΙΙΙ, 249 - Αδελφούς ΙV, 35 ΙV, 143 - Ζωγράφου ΙV, 19 Εratosthenes Cyrenaicus Ι, 291 - Θησαυρού Ι, 253 ΙΙΙ, 200 ΙV, 83 - Φρέατος ΙV, 81 Dius Pythagoreus περί κάλλους Εrinna IV, 69 95 ΙΙ, 403 404 Εryximachus I, 146 Εubulus ΙΙ, 365 Dorotheus Σικελικών ΙΙ, 298 Εuclides IV, 196 205 Εuclides erotico Ι, 160 Εuclides Socraticus ΙΙΙ, 125 127 ? ΙV, 274 Εcphantus Pythagoreus περί βα σιλείας ΙΙ, 247 266-271 (48, Εudaemonidas ΙΙ, 331 64-66.) Εuenus I, 9 306 ΙΙ, 307 ΙΙΙ, 116 Εmpedocles IV, 152 173 174 176 ΙV, 156

ΑUΟΤΟRUΜΙΕΤΙ,ΕΜΜΑΤUΜ.

Εuphorio ΙΙΙ, 80 IV, 130

(73, 15. 17-19.) 50 54 55

- Ρhiloctete ΙΙ, 350 Εuphrates Syrus ΙΙΙ, 243

Εuphron Ι, 148

311

(74, 21-25) 61 68 72 241 -

ΙV, 15 20 β0 62 82 132 260 261 276 278

- Διδύμων Ι, 270 ΙΙΙ, 223 Εuripides Αndromeda I, 114 ΙΙ, - Θεών αγοράς Ι, 355 ΙV, 172 36 34311 373 385 (64, 6.7.) ΙΙΙ, 2 79 109 174 228 240 ΙV, Εupolis 1, 99 ΙΙ, 81 IV, 263 21 23 59 62 64 125 266 - Δήμοις ΙΙ, 36 IV, 257 Εuripides Ι, 2 (1, 6. 6a. 7.) 69 - Αntigone ΙΙ, 83 257 285 369 385 393 ΙΙΙ, 2 79 162 169 95 98 113 (5, 2. 7.) 188 252 258 260 307 309 310 (20, 39.

184 IV, 15 34 35 137 167 180

40(2)) 335 336 342 355 ΙΙ,

249

332 39 55 (39, 2(!) 4.) 7172 - Αntiope Ι, 2 71 74 148 272 ΙΙ, 23 25 38 233 251 316 336 74 158(?) 212 251 (48, 2.52) 284 306 317 ΙΙΙ, 2 22 23 34 345 362 363 366 369 ΙΙΙ, 27 38 53 54 76 84 88 89 109 163 28 3754 116 228 (98, 34, 36.) 229 240 ΙV, 20 157 252 266 (87, 8. 88, 1.) 165 166 169 185 240 (99, 4. 10.) ΙV, 119 24 36 - Αrchelao Ι, 161 183 307 (20, 11. 12.) 309 ΙΙ, 2 (29, 13. 14.) 37 (108, 23. 25.) 3949 64 78 104 118 139 143 157 188 192

4 5 33 244 304 305 306 311

(falso cit.) 240 261 262 264 (Οr. Fl. Εur. 2. 3.) 265 (ib.6. 7. 7 a. 10. 12-14.) 266 277

316 (54, 10. 11.) 363 (62, 11. 13.) ΙΙΙ,84 164(88, 3-5.) 173 (91, 16. 18.) 184 203 (96, 3. 4.) ΙV, 23 124 253 (0r. 3, 1. 2.) 255 259 (0r. 7, 2. 3.) 261

(Fl. Μ. 142.) 284 296 Αegeο Ι, 161 ΙΙ, 33 55 243

266 244 ΙΙΙ, 40 (73, 14. 16.) 155 ΙV, 59 95 257 - Αuge Ι, 293 336 ΙΙ, 43 81 - Αeolo Ι, 96 113 307 336 ΙΙ, 213 284 371 ΙΙΙ, 43 80 ΙV,

36 55 81 83 204 300 316 369

400 ΙΙΙ, 34 40 174 183 228 - Βacchis I, 97 98 114 118 337 ΙV, 15 36 67 78 82 182 ΙΙ, 38 (36, 9. 13.) 203 ΙΙΙ, 53 - Αlcestide ΙΙΙ, 18(68, 13. 14.) ΙV, 60 78 264 276 24 ΙV, 60 6796 99 100 262 - Βellerophonte Ι, 63 161 181 - Αlcumena ΙΙ, 83204(45,72 9. 233 ΙΙ, 48 49 316 317 (54, 14. 19.) ΙΙΙ, 37 412 170 203 12.) 364 ΙΙΙ, 119 178 184226 241 ΙV, 36 60 67 276 206 229 244 (100, 3. 4.) ΙV,

20 29 36 β0 68 167 230 - Αlcumeone I, 183336 (22, 8. 13.) 338 ΙΙ, 285 364 (62, 202 - Βusiride ΙΙ, 336 (!) 364 (62, « :

22.) ΙΙΙ, 23 82 84 169 202 21.) - Βutemeno (2) ΙΙ, 336 Εuripides (?) Αleadis I, 183 Εuripides Αlexandro Ι, 98 ΙΙ, 49 - Chrysippo Ι, 113 ΙΙ, 405 ΙV, 20 77 363 (62, 14-16. 18. 19.) ΙΙΙ, 25 153 155 184206 ΙV, 23 - Cresphonte ΙΙ, 28 331 ΙΙΙ, 36 49 60 65 131 249 191 238 ΙV, 104 - Αlope ΙΙΙ, 40 54 84 ΙV, 265 - Cressis ΙΙ, 3 ΙΙΙ, 36 50 81 ? 172 179 ΙV, 55 - Αndromache Ι, 1 300 337 ΙΙ, 306 311 ΙΙΙ, 28 36 37 38 40 - Creusa ΙΙΙ, 1772

312

ΙΝΙΟΕΧ

Εuripides Danae Ι, 161 234

169 183 192 ΙV, 18 21 56

274 ΙΙ, 385 ΙΙΙ, 35 3841 (73, 57 62 64 129 137 249 21. 22.) 54 70 78 81 171 174 Εuripides Ιone ΙΙ, 203 284 318 362 ΙΙΙ, 56 229 ΙV, 64

179 207

- Dietye Ι., 2 59 ΙΙ, 39 158 - Ιphigenia Αnlidensί Ι, 265 311 385 Πί, 120 (83, 16-18) 355 ΙΙ, 27.345 ΙΙΙ, 123 ΙV, 19

121 153 1662 i76 183 19ί

99 172 262...

- Iphigenia Τaurica Ι, 97 182

ΙV, 29 180

- Εlectra Ι, 74 π., 25.284 (!)

Π; 2 ΙΙΙ,4!" Ε, 27β

Ε Ι, ο Ε (", " "o", "Ε"μ, 3ου αιο

ΙΙΙ, 163 (88, 9. 10.) 172 192 -

335

203 206 (97, 3. 4.) ΙV, 157 - Lloymn10

- Εrechtheο Ι, 71 265 278 ΙΙ,

Ά. Ε.) ΙΙ,303, 204 .

2 3 158 306 316 317 350 ΙΙΙ,

365 389 ΙΙΙ,,3941 42 (73, 32.

77 82 174 178 191 192 Γy, 68 115 259 265 heo ΙΙ, 36 - Εurystheo 364

καιΆ "

ΙΙΙ, 79 179"

- Glanco I, 335 ΙΙ, 203 ΙV, 78

33.) 57 81 183 ΙV, 60 158 Μelanippa ΙΙ, 25 311 367 ο 5οτήio V37 ΙΙΙ, 24, 25.2715"io (70, 1. 4) 37

60,68 78 130 158230 277

- Ηecuba Ι, 187 259 ΙΙ, 23 81 - Μelanippa δεσμώτιδιIV, 255

83 204 362 ΙΙΙ, 24 39 164 - Μeleagro I, 182 ΙΙ, 362.386 1742 ΙV, 21.23 (105, 34, 35.) ΙΙΙ, 28 37 42 (73, 29, 31.) 54 116 180 188 249 257 (Οr. 6,

"φ, 8, 14-17)264 - Helena ΙΙ, 317 361 (62, 1. 2.)

Ά, 221

ΙV, 25 100 117

Οedipode I, 1 162 ΙΙ, 48 405 ΙΙΙ, 1 (67, 1. 2.) 22 25 42 ΙV, (105,ΙΙΙ, 44,7045.) -24 0eneo ΙV, 55 29 60 64 266 2

Ιϊϊ 168 ίν, 3ο 36 δό" - Ηeraclidis I, p. IΙΙ 162 ? 231 337 ή 2.212 5:5"πή "ξί ξ2 -ΙV,0ει78 η125 Π.345 ΙΙΙ, 75240 255 Ε, Ε """""" - οπερίε"i iϊ2 265 346 350 -

καν

*Α

και 2

--furente Ι, 98 1622 ΙΙΙ, 71

ΕΕ

Ε θ9 170 210 235 IV, 14 254 ώύΌίiύ. "Ειό ώύ 252 262 278 -,ΕΡΕ", "Ά.: -Άρα η 188 1892 π,316 35 57

1.4 ΕΠ;,37,3". " Ά Ττή Ά5"Εί53"24ο ΕΗ, 4,45 116 183 229" ΓV, -Έεί. Τί"1:ό 133 Τύ 38 y

24 100

- Ρeliasin Ι., 73 ΙΙ, 285 ΙΠ, 55

- ΕΡpoly" τεφ"έξ.Η, Η.4 17ο ΤV 155 167 ί55 83 251 354 Η Ε. Ε., Ε.3342 -"βόμιμεο Άοή. ΙΙ, 38205 170 ιν, 36 189253266.277 Γη" - Ηypsipyle Ι,235.307.309 ΙΙ, - Ρhaethonte ΙΙ, 63 80 ΙΙΙ, 182 6 ΙV, 35 58 259 275 278

ΙV, 278

- Ιno Ι, 96 187 234 259 272 - Ρhiloctete Ι, 308 ΙΙ, 2 (29, ΙΙ, 47 76 ΙΙΙ. 18 41 (73, 24. 15. 16.) 63 350 ΙV, 103 255 25(!)) 137 155 165(88, 9.10.) 264

313

ΑUΟΤΟRUΜΙ ΕΤΙ,ΕΜΜΑΤUΜ.

Εuripides Ρhoenice ΙΙ, 48 82 ΙΙΙ, 32 35 45 170 173 184

ΙV, 82 115 157 159 167 - Ρhoenissis I, 245 ΙΙ, 55 69 73 79 244 (46, 3. 4.) 317 ΙΙΙ, 27 43 171 184 192 198 202 ΙV, 68 137 180 250

(10, 28, 29.) 236 (10, 30 33. 36.) 247 (11, 21. 22.) 264 (13,44, 45.) 274 275 285 (16, 41. 42.) 301 344 (23, 15. 16.) 352 355 ΙΙ, 7 26 41 51 (38,

38. 39.) 54 58 97 141 (43, 142. 143.) 216-220 (46, 28 -41.) 315 (54, 16. 17.) ΙΙΙ, 58 104 ΙV, 33 134 (124, 38.

- Ρhrixο Ι, 182 ΙΙ, 80 367 ΙΙΙ, 2 13 43 57 191 ΙV, 104 124 - Ρirithoo ΙΙ, 43 ΙV, 117 39.) 240 - Ρlisthene ΙΙ, 251 ΙΙΙ, 184 Εuxitheus? IV, 161 - Ρolyido I, 72 ΙΙ, 360 ΙΙΙ, 172 198 ΙV, 121 125 277 G. - Ρrotesilao Ι, 114 300 ΙΙΙ, 23 71 ΙV, 60 120 Gaius κατά Αρτεμισίου

ΙΙΙ, 122

Εuripidis (!) Rhadamanthys ΙΙ, - κατά Αρτεμισίου παιδο 389 φθορίας ΙV, 16 (104, 17. Εuripides Rheso Π, 316 ΙV, 190 250

- Scirone ΙΙ, 213 - Scyriis IV, 20 55 250

18.) , - κατά Μουσαίου μοιχείας Ι, 246

- υπέρ δεσποτών Ι, 81

- Stheneboea ΙΙ, 4 383 ΙΙΙ, 18. - υπέρ Λουκίλλης ΙΙΙ, 3 25 50 41 137

(73, 63. 64.) - Supplicibus Ι, 1 ΙΙ, 6 8184 - υπέρ Παύλου παιδός ιδίου 159 213 284 333 ΙΙΙ, 137 208 εν μανία ανηρημένου ΙV, 16 ΙV, 21 29 30 49 58 125 (!) Gaius Caesar IV, 149. 156 188 255 Galenus χαρακτηριαζόντων εις - Syleo ΙΙ, 212 Ιπποκράτην ΙΙΙ, 253-256 - Τelepho Ι. 259 339 ΙΙ, 2 3 6 Gelonis uxor I, 132 306 ΙΙΙ, 184 207 ΙV, 180 276 Glaucon ΙΙ, 351 - Τemenidis I, 1 96 259 ΙΙ, 55 Ι, 16 76 299 304 317 ΙΙΙ, 164 ΙV, 30 Gorgo Gorgias ΙΙΙ, 260 ΓV, 97 98 280 132 140 (126, 6. 7.) 180 (Fl. Μ. 172. 173.)

- Τemeno ΙΙ, 304 317 (54, 15. 16.) 3362

- Τέννη Ι, 63 ΙΙ, 27 ? - Τheseo Ι, 1142 188 Ηannibal ΙΙ, 330 - Τheseo v. Αegeo ΙΙ, 203 Ηeliodorus IV, 143 - Τhyeste ΙΙΙ, 159 179 226 ΙV, Ηeliodorus ιατρικών θαυμάτων 158 255 (0r. 5, 6. 7.) 259 ΙΙΙ, 244 266 Ηeniochus comicus ΙΙ, 83 - Τroasiή ΙV, 35 102 113 123 Ηeraclides IV, 235 244 Εuryphamus Pythagoreus περί Ηeraelitus Ι, 92 ( 3, 81-84.)

βίου ΙV, 10-12

103 130 138 (5, 119 120.)

286 296 ΙV, 17 110 205 283 Εusebius Ι, 39 108 (4, 100. 101. (Fl. Μ. 199 200.) 102. 1032) 109 (ib. 1042 105?) 146 147 (6,14-17.)235 Ηermarchus IV, 99

314

ΙΝΙΟΕΧ

Ηermes πρός Ασκλήπιον IV, Ηiero IV, 289? 290 (Εxo. Vind. 105

- προς Τάτ Ι, 248-251 ΙΙΙ, 104

- Ίσιδος προς Ωρον (πρε

1. 2.) ?

Hiero philosophus? ΙV, 226 227 (Ι. D. ΙΙ, 13, 145. 146.) Ηiero tyrannus IV, 226

.. σβείας 2) Ι, 265 Ηierocles εί συγγενέσι χρηστέον ΙΙΙ, 134-136 Ηermippus συναγωγής τών κα λώς αναφωνηθέντων εξ Ο - οικονομικού ΙΙΙ, 150-152 - περί γάμου ΙΙΙ, 7 11 (67, 21. μήρου Ι, 120 251 (11, 24.)? Ηermodotus ΙΙ, 352 ΙΙΙ, 232 ΙV, 58 ?

22-24.) 72-74

Ηieroeles (?) περί δικαιοσύνης

Ηerodes Αtticus μιμιάμβων ΙΙΙ,

Ι, 184 54 80 227 ΙV, 80 (116, 18. Ηierocles περί φιλαδελφίας ΙΙΙ, 126 IV, 228 22.) 81 - Μολπεινού ΙV, 80 - πώς χρηστέον τους γονεύ σιν ΙΙΙ, 95-99 Ηerodorus IV, 150 198 -

- de Ηercule IV, 1502

Ηerodotus Ι, 82 (3, 68. 69.)

- πώς πατρίδι χρηστέον Ι, 57 ΙΙ, 61 62 63

166 171 236 237 255 306

Hieronymus (Rhodius 2) ΙV, 209 311 (20, 45. 46.) 334 341 Ηipparchus I, 189 ΙV, 173 343 (23, 11. 12.) 352-354

Ηipparchus comicus Ζωγράφου

356 ΙΙ, 30 54 79 86 (43,

ΙΙ, 351 38. 39.) 95 109 249 253 Ηipparchus Pythagoreus [289] 324 334 367 ΙΙΙ, 57 εύθυμίας ΙV, 46-48

περί

232 (98, 62. 64.) 235 236 Ηipparchus (falso cit.) Ι, 188 ΙV, 26 (105, 53. 54.) 27-29 Hippocrates I, 262 ΙΙ, 260 ΙΙΙ,

33 63 83 112 122 126 (123,

233

12. 13.) 172 (bis) - επιδημίαις ΙΙΙ, 256 Ηerophilus ΙΙΙ, 2 - epist. ad Dion. ΙΙΙ, 58 Ηesiodus ΙΙ, 2282 ΙV, 202 252

Hippodamus Τhurius Pythago 278 reus περί ευδαιμονίας ΙV, - Ασπίδι Ηρακλέους Ι, 100 6-10 - Έργοις και ημέραις Ι, 4 54 - - - περί πολιτείας ΙΙ, 98 62 (2, 11. 13.) 63 96 97 233 99-101 101-103 ΙΙ, 233 (10, 10-12, 16.) ΙΙ, 1 (29, 2-4.) 3 24 25 27 36 49 ΙΙΙ, Ηipponax ΙΙ, 5 ΙΙΙ, 17:20 2 36 ? poeta 1, 338 ΙΙ, 48 23 24 28 354344 (73, 49. Ηippothοon ΙΙΙ, 2 229 ? v. praef. vol. ΙΙΙ 50.) 137 175 205 228 ΙV, 23

57 62 252 254 258 (0r. 6, 10. 11. 13.) 260 275

- Θεογονία Ι, 355 ΙΙ, 244252

(48, 10.12.) ΙΙΙ, 44 108 114 Ηestiaeus Ρerinthius IV, 174 Ηierax IV, 143

p. ΙΙΙ et ΧΧΧΙΧ

Ηippothous poeta ΙΙΙ, 19 120 229? v. praef. vol. ΙΙΙ p. τιτ et ΧΧΧΙΧ, .

Ηomerus I, 124 296 ΙΙ, 225 ΙΙΙ, 250

- - περί δικαιοσύνης Ι, 120 184 - Ιliados Ι, 130 163 164 182 197 (9, 56. 57.) 198 243 244

245 251 308 311 (20, 41.42.)

ΙΙΙ, 100 105

355 ΙΙ, 28 243 (46, 1. 2.) 252

315

ΑUΟΤΟRUΜΙΕΤΙ,ΕΜΜΑΤUΜ.

(49,8. 9.) 300 (50, 4. 5.) 306 Ιamblichus ad Οlympium περί ανδρείας Ι, 167 313 320 349 38ι 400 ΙΙΙ, 11 57 118 227 230 (98, 50-52.) - περί γάμου χρήσεως ΙΙ, 46 ΙΙΙ, 64 238 ΙV, 1 . 14 15 72 74 92 93 94 123 126 (123, 7. 8) - ad Socratem (?) περί αρε τής Ι, 17 128 (124, 1-3.) 129 130 131 137 160 230 251 256 (Οr. - ad Sopatrum Ι, 246 ΙV, 186 - - - περί αρετής Ι, 17 ? 5, 13. 15.) ΙΙ, 28 46 IV, 5 Ηomerus Οdysseae Ι, 120 252

- - περί διαλεκτικής ΙΙΙ, 293 ΙΙ, 28 38 (36, 6. 7.) 189 -114 115 235 251 348 401 ΙΙΙ, 10 43 "76 84 124.128 156 163 165

- - - περί παίδων αγωγής

ΙV, 210 212 219 221 238 ΙV, 2 (103, 1. 1 a.) 49 61 100 110 123 - περί ψυχής Ι, 350 IV, 193 126 130 137 168 242 256 258 277

- προτρεπτικών εις (πρός) φιλοσοφίαν λόγων Ι, 16 17 66 1512 ΙΙ, 95 229

Ηyperides I, 183 ΙΙ, 228 ΙΙΙ, 57 (74. 33-36.) ΙV, 134 199 246 288 (FΙ. Μ. 256. 257.) Ηypsaeus philosophus ΙΙΙ, 180 200 217 ΙV, 103 196

- υποθηκών περί του ευερ γετείν ΙV, 186

Ι.

Ιon I, 112

- Αgamemnone ΤV, 103 Ιosephus εκ της αλώσεως ΙΙ, 55 70

Iphicrates ΙΙ, 328 329 330 ΠΙ, 156 ΙV, 225 Ιsaeus Ιl, 216 254

Isidorus I, 339 ΙΙΙ, 170 Ιsocrates I, 15 ΙΙ, 34 40 258 (48, 49. 259 IV, 205 2392502 28351-57.) 295 ν

Iamblichus I, 278 ΙΙ, 228 230 - ad Demonicum Ι, 119 268 231 346 352 ΙΙ, 7778 215 309 - epistula ad Αgrippam ΙΙ,231 314 ΙΙΙ, 86 180 183 193 (94, - - ad Αnatolium περί δι 18-20.) ΙV, 26 63 196 201

καιοσύνης Ι, 193 194 252 (Οr. 1, 26. 27. 2, 4.) 254 260 295 - epistula ad Αreten περί σω φροσύνης Ι, 1452 - adΝicoclerh ΙΙ, 255-257 (48, - περί σωφροσύνης Ι., 121 28-41.) 259 288 (5, 61. 62.) 122 (5, 63. 6β.) - Βusiride I, 101 - ad Αsphaleum περί φρονή - contra sophistas Ι, 192 ΓV, σεως 1, 79

254 259

- ad Dexippum περί διαλεκτι - Εuagora ΙΙ, 52 258 309 ΙΙΙ, κής ΙΙΙ, 113

110.

- ad Dyscolium II, 230 (46, - Νικοκλή ή Κυπρίοις Ι, 14 118 346 347 ΙΙ, 51 93 244-247 (46, 9-18.) ΙΠ, 193 ΙV, 243 261 κής ΙV, 206 - ad Μacedonium περί ομο - Ρanathenaico IV, 82 Ιsocrates Romanus ? ΙV, 283 νοίας ΙV, 168 74. 75.)

- ad Εustathium περί μουσι

316

ΙΝΙΟΕΧ

Iulianus IV, 169 184? Iulius εις Διόνυσον και πα

274? 292 (18, 4. 5.) 293 306 307 308 (20, 19-22.)

τρίδα ΙΙΙ, 82 ΙV, 104 Ιuncus philosophus περί γήρως

336 342

ΙV , 71 - 75 83-86 90-94 119 ius iurandum

..."

iuvenum

Αthe

niensium ΙΙ, 88 Ιμ.

Laco Ι, 171 ΙΙΙ, 38 Lannachus ΙΙ, 327' Lampis ΙΙ, 17 Laon Διαθηκών ΙV, 126 Lasus ΙΙ, 8 ΙV, 228(2) Leonidas I, 169 Leonidas poeta IV, 103 284 Leucippus IV, 172 174 233(Ι.D. ΙΙ, 25, 12. 18.) 235 Linus Ι, 114 ΙV, 56 Libycum dictum IV, 41

Ιycius ex Μusonii πότερον ισχυρότερον έθος ή λόγος ΙV, 162-164

Lycon (Τroadensis 2) ΓV, 226 Lycophro poeta Πελοπίδων ΓV, 100

Lycophro sophista ΙΙΙ, 158 Lyourgus I, 65 195 302 352 ΙΙ, 36 44 330 ΙΙΙ, 20 139 193

Ιγsias I, 64 254 ΙΙ, 213.243 (46, 110. 111) ΙΙΙ, 20

345

353

ΙΙ, 3

(29, 17. 19.) 29 30 [38] 41 (37, 1.2.) 42 (37, 5-8. 12.) 48 50 77 (42, 4. 5.) 78 83 (43, 23. 24.) 85 (43, 30, 31.) 159 204 213 214 252 308

(51, 20, 25.) 311 (52, 9, 10.) 313 (53, 1. 6.) 316 334 335 343 (57, 1. 3.) 344 350 362 (62, 5-7. 10.) 365 (62, 34. 352) 372 375 385 400 ΙΙΙ, 2 (67, 9-11.) 16 17 (68, 10, 11.) 18 19 20 22 23 27 28 35 37 (72, 7. 11.) 39 (73, 2. 4. 7.)4344 (73, 43-46.) 45 (73, 58. 59.) 53 56 71 (75, 8. 92)75 76 79(77, 2. 4.)83(79, 14. 18.) 84 85 118 119 (83, 2. 4. 5. 10-12) 120 123 (84,

1. 2.) 144 154 162 168 (89, 12 62) 176 179 1822 185 192 198 204 205 206 207 221 222 223 226 228 240

241 ΙV, 19 32 (107, 1-3. 8.) 34 (108, 5. 6.) 38 41 55 57 61 62 (112, 1. 2.) 65 (113, 9. 11.) 66 (ib. 13. 14.) 68. 78. 80 114 (121, 5. 5a.) 129 131 139? 158 (Ι. D. Ι, 7, 19? 21.) 159 (ib. 23. 26.) 160 167 (ib. 10, 4. 7.) 172 184 185 (Ι. D. ΙΙ, 12, 18. 19.) 190 (ib. 13, 13.

ΜΙ.

15.) 191 242 (ib. 31, 11-14.)

Μelinno Lesbia εις Ρώμην I,

260 275 284 (FΙ. Μ. 215. 216.) 296

163

Μelissus IV, 234 Μenaechmus IV, 205

Μemander Αδελφούς Ι, 182 234 ΙΙ, 158 334

- Αλιέως ΙΙ, 359 ΙΙΙ, 79 172

Μenander 1, 59 62 69 (3, 3. 4.) - Ανδρίας ΙΙ, 387 70 (3, 11) 73 96 (4, 4. 6. - Ανδρογύνω ΙΙ, 159 ΓV, 39 8.) 97 98 (4, 28. 29.) 100 (4, - Ανεψιοίς ΙΙ, 335 388 ΙΙΙ, 35. 39.) 113 (5. 9. 11.) 148 79 (77, 42 5.) 161 188 (9, 9. 10. 12.) 232 - Αρρηφόρου IV, 242 (10, 3. 6.) 252 (12, 5. 8.) - Ασπίδος Ι, 342 ΙΙ, 285 313 253 270 (15, 1.4.) 272 273 - Αυλητρίδος ΙΙ, 352

317

ΑUCΤΟRUΜΙΕΤ Ι,ΕΜΜΑΤUΜ.

Μemander Αφροδισίων Π. 385. Μemander Μισογύνου Γy, 39 - Βοιωτίας ΙΙ, 77 360 ΙΙΙ,

(108, 41. 42.)

- Ναυκλήρω ΙΙ, 372 ΙV, 57

174 ΙV, 39

–203 Εφργό Ι.Ι.Ε.Ι, 343 IΠ, ολυνθί; Ίν, 32 IV, 22 251 260 - Ομολογούσης ΙV, 256 - Δεισιδαίμονι Ι, 188

- Ομοπατρίων ΙΙ, 2742

- Δημιουργού ΙΙΙ, 192 ΙV, 3

- Δις εξαπατώντος ΓV, 103

_ Οργή Ι, 148 - Πάιόίου ΙΙ, 364

- Δυσκόλου Ι, 273 ΙΙ, 3

- Παλλακή Ι, 59 ΙΙ, 42

- Εαυτόν πενθούντος ΙΙΙ, 184 - Παρακαταθήκη ΙΙ, 313 ΙΙΙ, - Εαυτόν τιμωρουμένου ΙΙ, 56

205 ΙV, 14 - Περικειρομένη ΙV, 167 ν

Α'

- Εγχειριδίου 1V, 15, 61

#Ά Κ

125

-Άμπραμένη",330 ΙΙ, 82 Ξ222 Ά ΙΙΙ, 71 38 262(2)5,5 ή 205 ν. ν

-ΆσμένοιεGωί. " - Ηλόκίων Θάϊδος(!) Γv,22 - Επικύρω Ιn, το ιν, 115 -ίροεγκαλούντ ι " πί, Πωλουμένου ΙV, 250 116 2.

Α'

- Επιτρεπόντων (oς) ΙΙ, 24 Γ 70 245 ΙV, 250 ΙΙΙ. 168 ΙV, 2572602 - Σικυωνίω Ίί,3i3 - Εύνούχου ΙΙ, 5 V; 40 - Στρατιώταις Ι, 96 IV, 257

- Ηνιόχω Ιy, 40 254 260

- Συναριστώσαις ΙΙ, 372 ΙΙΙ,

-Τίρα ΙΙ,372 ΙΙ, 169 IV,15 Γ1ίύΆ - Θαϊδος ΙV, 22 και Τίτθη Ι, 336 - Θεοφορουμένη(-ω) , 70 ΓV, Γ Τροφωνίω Ι, 189 30 Θεττάλη Ι, 100 ΙΙ, 365 - Θησαυρώ ΙΙ, 371 372 388 -

- Υδρία ΙΙ, 335 346 IV, 14 - Τμνίδι ΙΙ, 43 (37, 19. 20.) «

- Θρασυλέοντος Ι, 316 ΙΙ,

- Υποβολιμαίω Ι, 243 ΙΙΙ, 45

349

-"μβρίοις , το Ρ

"Ά ω) Ι, 339 (22, - Καρίνη ΙΙ, 30 -

Καρχηδονίω 1V, 191 Δ'

με

51 7 a.

ΓV, 54 114 (121, 7.

- Φανίω, IV, 1: 263: -

Φιλαδέλφους ΙV,

114 191

Ι, 189 ΙΙΙ, 77 - Χαλκείοις ΙV, ΙV, 78 273 Ψευδηρακλει

- Κιθαριστή Ι, 189 (9, 17. Μenecrates Σαμίου ΙV, 81

18.) ΙΙΙ. 195 230 ΙV, 57 - Κνιδία ΙΙΙ, 155 (89, 1. 6.) - Κόλακι 1, 234

Μenedemus I, 139 ΙΙ, 375

Μemophilus, Damascenus poeta Πλοκαμίδων ΙΙ, 401

- Κυβερνήταις(-η)Ι, 336 337 Μetopus Pythagoreus Μetaponti ΙV, 95 262 (0rio 8, 9. 9a.) nus περί αρετης Ι, 18-22

- Κωνειαζομένων Ι, 316 ΙV, 40 Μetrocles IV, 83 251

- Λευκαδία Ι, 234 ΙΙΙ, 198 - Μηναγύρτη ΙΙΙ, 192

Μetrodorus I, 275 ΙΙ, 208 311 (52, 7. 8.) 366 IV,83 99 150? 151 231

ΙΝΙΟΕΧ

318

Μimmermus Ι, 163 ΙΙ, 372 ΙΙΙ, Μusonius περί σκέπης Ι, 37-39 -- σκευών ΙΙΙ, 147-150

223

- Ναννούς Ι, 244 IV, 1 (!) 8 - - τροφής Ι,285 287 297 300

77 82

Μimmermus(?)ΝeoptolemoIV,138 - πότερον ισχυρότερον λόγος ή έθος ΙV, 162-164 Μοnimus ΙΙΙ, 190 ΓV, 201

Μoschion I, 259 ΙΙ, 214 ΙV, 21 - τίς ο φιλοσόφω προσήκων πόρος ΙΙ, 336-340

67 125 ? 137 138

-τί άριστον γήρως εφόδιον - Θεμιστοκλέους Π. 308 ΙV, 87-90 - Φεραίων ΙV, 137 (125, 3. -

42)

Μyson IV, 160

- prosaicus IV, 227 (Ι: Ρ. Π, 13, 147-150.) 239 2852

Ν.

Μoschus Siculus Βucolicon ΙΙ, 350 374 388 (64, 18. 19.) Νaucrates I, 314 Μusonius philosophus 1, 37, 65 Νaumachius poeta ΙΙΙ, 16 51 131 132'146 150 165 (7, 23

53 185

25.) ΙΙ, 27 253 (46, 14-16.) Νeophron Μηδεία Ι, 310 ΙΙΙ, 196 IV, 90 Νeoριolemus tragoedus ΙΙΙ, 233 - είγραφήν ύβρεως γράψεται Νeoptolemus περί αστεϊσμών τινά ο φιλόσοφος Ι,303-305 ΙV, 102 - ει εμπόδιον τώ φιλοσοφείν Νicaήder Colophonius I, 243 γάμος ΙΙΙ, 3-7 Νicias ΙΙ, 17 - ει πάντα πειστέον τους γο Νicias περί λίθων ΙΙ, 246 νεύσι ΙΙΙ, 90-94 Νicocles IV, 284

- ει πάντα τα γιγνόμενα τέ Νicolaus comicus I, 265-267 κνα θρεπτέον ΙΙΙ, 74 129 Νicolaus Damascenus έθών συν ΙV, 228 αγωγής Ι., 118 (5, 50, 5!) -εί παραπλησίως παιδευ 130 138 167 (7, 39. 40.) 196 τέοντάς θυγατέρας τους υί 241 ΙΙ, 46 53 326 (54, 39. οις ΙV, 212-216 40.) ΙV, 105 126 - εκ του τίτλου κεφάλαιον - πέρι έθών ΙΙ, 184-189 γάμου ΙΙΙ, 26 32 Νicomachus ΙΙ, 376

- ότι και γυναιξί φιλοσοφη

Νicomachus tragicus Ναυμα

τέον ΙV, 220 χίας ΙΙ, 48 - ότι ουδεί πολλαίς αποδεί Νίβosίratus ΙΙ, 38 ΙV, 25 181

ξεσι προς εν πράγμα χρή - περί γάμου ΙΙΙ, 29 66-70 σασθαι ΙV, 217-220 (74, 62-66.) - ότι ου κακόν ή φυγή Π, Νohnίis Dionysiacon IV, 276 70-75 - ότι πόνου καταφρονητέον ΙΙ., 9-11

Ο»

- ότι φιλοσοφητέον και τους Οbrimus υπέρ Πρωτογόνου κρι βασιλεύσιν, ΙΙ, 271-276 νομένου φαρμάκων Π. 229 - περί ασκήσεως ΙΙ, 13-16 - υπέρ Πρωτογόνου IV, 125 -- αφροδισίων Ι, 157 - - κουράς Ι, 156

- υπέρ Σεβήρου ΙΙ, 238

ΑυcΤΟRUΜ ΕΤ LΕΜΜΑΤUΜ.

319

Οenopides IV, 227 (Ιoh. D. ΙΙ, Philemόn comicus Ι, 64 100 147 13, 151. 152.) 285 (FΙ. Μ. 189 270 272 292 (18, 6. 7. 222.223.) 7 a. 8. 9.) 306 (20, 4. 5.) 316

0lympias (falso cit.) Ι, 245 Οracula apud Ηerodotum Ι, 355

335 ΙΙ, 4 23 39 47 49 67 313

336 343 ΙΙΙ, 16 18 19 (68, 202 22 2 23.) 55 82 85 (79,

ΙV, 172 Οrio IV, 289 290 (Εxc. Wind.

30. 31?) 109 119 203 209

1. 2

(97, 18, 19?) 215 221 (98, 3. 5.) 224 225 239 (99, 1.3.) 240 242 ΙV, 1 (102, 4. 5.) 25 (105, 50 ? 50 a?) 34 (108, 1. 2.) 38 (108, 33-35.) 39 (ib.

orpiεί5 Ι, 160 ΠΙ, 85 ΓΡ.

37. 39.) 40 65 80 114 124

Pantelei epigramma in Cynegi rum Ι, 172 Ρanyasis I, 294

Ρatrocles tragicus IV, 60

158 185

- Αγύρτου Ι, 64 (2, 26. 26a.) - Αδελφοίς ΙV, 157 - Ανακαλύπτοντος ΙV, 63

Ρarmenides IV, 76 173 234 235 - Απόλιδος ΙΙΙ, 110 (Ιoh. D. ΙΙ, 25, 28. 30.) - Εγχειριδίω Ι, 182 Ρelopidas ΙΙ, 79 Εξοικιζομένων ΙΙ, 365 Ρempelus Τhurius Pythagoreus Επιδικαζομένου Ι, 259 300

περί γονέων ΙΙΙ, 94

Εφεδριζόντων ΙV, 67 Εφήβω ΙΙΙ, 226 Θηβαίων ΙΙ, 362 Καταψευδομένου ΙΙ, 4

Ρeriander Corinthius Ι, 80 89? 238 344 ΙΙ, 53 76 96 ΙV, 298 Pericles I, 278 ΙΙΙ, 33 IV, 260

Ρerictione Pythagorea περί αρε τής Ι, 17 (1, 62. 63.) - γυναικός άρμονίας ΙΙΙ, 89 . 144-147

Κορινθίας ΙV, 34

Μύστιδος ΙΙΙ, 244 Παίδων ΙΙ, 365

Παλαμήδει Ι, 189

Ρeripatetici IV, 233 234 235 - Πτερύγων ΙΙΙ, 173

(Ioh. D. ΙΙ, 25, 29. 33.)

- Πτωχής ή Ροδίας ΙV, 35 - Πύρρου ΙΙ, 332 - epistula ad Αxiochum ΙΙΙ, 156 Πυρφόρου ΙΙ, 400 - - - Demotelen ΙΙ, 286

Phalaris epistulis IV, 162

- - - Paurοlam filium II,

Σαρδίου IV, 130 Σικελού IV, 66

288

- Υποβολιμαίω ΙΙ, 344 - - - Peristhenem I, 175

Ρhanieus (Φανιέως)? ΙV, 263

Ρhilemon ο νεώτερος ΙV, 2(102,

6. 6a.) Ρhanocles ΙΙ, 386 Ρhavorinns I, 106 267 268 340 Ρhiletas ΙΙΙ, 19? IV, 15 (104, ΙΙ, 8 286 297 344 366 391 12. 15.)

401 406 (66, 3. 6.) ΙΙΙ, 196 - Δήμητρος ΙV, 15 132 (124, 199 ΙV, 27 4498 150 ?

2β. 26a.)

- περί γήρως IV, 70 71 (115, - επιγραμμάτων ΙΙ, 349 IV, 22-24.) 83 98 101 Ρhemonoe I, 332 Ρherecrates IV, 79

130

- Ερμού IV, 94 - παιγνίων ΙΙΙ, 109 1V, 129

320

ΙΝΙΟΕΧ

Ρhilippides comicus I, 62 294 Ρlato comicus Διός κακωμένου ΙΙ, 287 3652 ΙΙΙ, 23 ΙV, 131 ΙV, 250 (Οr. 1, 13. 14.) - Ανανεούση (Ανανέωσι) Ι, 3 Ρlato philosophus I, 4 77 80 832 ΙΙΙ, 17

- Ολυνθία ΙV, 66 - Φιλαδέλφων 1V, 35 Philippus Μacedonum rex I, 63 104 171 ΙΙ, 254 330 (54, 61. 63.) ΙΙΙ, 61 ΙV, 288 289 Ρhilippus poeta ΙΙ, 365 ? Ρhiliscus ΙΙ, 5

93 118 121 122 127 132 152

165 168 (7, 43. 44.) 240 263 284 296 301 311 313 340 343 ΙΙΙ, 20 5887.196 ΙV, 70 (115, 17. 18.) 118 (121, 31. 32.) 150 172 197 200 232 234 235

277 285 (FΙ. Μ. 225-227.) 286 (ib. 228-230. 233. 234. 236.) 294

Ρhiliscus (?) Παλαμήδει Ι, 189 Ρhiliscus Φιλαργύρων ΙΙΙ, 45 -Άlcibiade 1, Ι,227 (9,68-70.) Ρhilistion IV, 158(2) 188 227 (?)

(Ιoh. D. ΙΙ, 13, 147-150.)

296 324-328 ΙΙ, 146-149 (43, 146. 147.) Ρs. Plato Αlcibiade 2. Ι., 94 112

285 (Fl. Μ. 219) 2 - Αnterastis I, 319 Ρhilo IV, 182 272 Ρhilonides I, 188 ΙΙ, 31 36 Ρlato Αpologia Socratis I, 139 (5, Ρhilonis uxor ΙΙ, 81 124. 125.) 140 166 179 (7, 76. 77.) ΙΙ, 347 ΙV, 110 111119 Ρhiloxenus I, 260 IV, 200 289 170 (Ιοh. D. 1, 12, 5. 7.) (Fl. Μ. 260. 261.) Ρhintys Καλλικράτεος θυγατήρ Ρs. Ρlato Αxiocho ΙΙΙ, 236-239 ΙV, 113 (120, 34, 35) 122 περί γυναικός σωφροσύνης Ρlato Charmide I, 142 331 ΙΙΙ, ΙΙΙ, 63-65 (74, 61. 61a.) 260 ΙV, 178 Ρhocion I, 12 278 304 ΙΙ, 46 ΙΙΙ, 60 - Clitophonte Ι, 47 94 103 226 244 Ρhocionis uxor I, 118 ΙΙΙ, 61 Ρhoeylides Ι, 73 ΙΙ, 335 ΙΙΙ, 45 - Convivio s. Symposio Ι, 142 162 ΙV, 95 251 (5, 130. 131.) 251 ΙΙ, 312 Ρs. Ρhocylides Ι, 245 253 IV, 268 374 377 384 (63, 35, 36.) ΙΙΙ, 74 249 IV, 178 Ρhoenicides I, 149 Ρhotio patriarchae IV, 231 - Cratylo Ι, 344348 ΙV, 170 Ρindarus I, 245 252 ΙΙ, 120 ΙΙΙ, - Critia vel Αtlantico ΙΙ, 93 103 195 ΙV, 61 139 ΙΙΙ, 106 - Critone Ι, 235 ΙΙ, 57 ΙV, 258 - θρήνων ΙV, 3 - Νεμεονικών ΙΙ, 214 ΙV, 70 Ρs. Ρlato definitionibus I, 95 242 250

- Demodoco ΙΙ, 228

- Ολυμπιονικών Ι, 245 ? ΙΙ, Ρlato epistula ad Αrchytam (9.) 308 ΙΙΙ, 242 ΙV, 242

ΙΙ, 207

- Πυθιονικών Ι, 233 ΙΙ, 49 - - - Αristodorum (10.) ΙV, ΙV, 242

- ύμνων ΙV, 54 - υπoρχημάτων ΙΙ, 300 346

165

- - - Dionem (4.) ΙΙ, 240 - - - Dionis amicos (7.) Ι,

111 ΙΙΙ, 87 ΙV, 245 Pisander I, 252 168 Ρittacus Ι, 88 193 (9, 33. 34.) 248 260 367 238 302 ΙΙ, 166 ΙΙΙ, 3 87 139 ΙV, 44 203 297 - - - Dionysium (2.) Ι, 349

ΑUΟΤΟRUΜ ΕΤ Ι,ΕΜΜΑΤUΜ.

321

Plato epistula ad Dionysium (3.) Ρlato Republica 1, 47 (1, 92 94.) 67 149 (5, 127-129.) Ι, 349 ΙΙΙ, 186 Ρs. Plato Εryxia ΙΙΙ, 181 182

192 209-226 (9, 61-66.)

194 218-221 (97, 33, 34.)

242 (10, 72-76.) 247 ΙΙ, 16

Ρlato Εuthydemo IV, 13 - Εuthyphrone Ι, 107 (4, 96

-129 (43, 114-118.) 149

98.) ΙΙ, 29 215 ΙΙΙ, 86 IV, 170 204 229 258

- Gorgia I, 93 143 144 ΙΙ, 141-145 209-212 215 234

235 ΙV, 17 18 121 178

104-120 (43, 96-111.) 127 158(43, 149-155.) 235-237 (46, 95-9β.) 298405 ΙΙΙ, 182 194 ΙV, 53 55 76 86 135 138 195 (toh. D. ΙΙ, 13, 42. 43.) 204

Ρs. Plato Hippareho Ι, 189

- Sophista ΙΙ, 204 225 255 256

- de iusto Ι, 256 Ρlato Lachete ΙΙ, 21 22 208234 (46, 89. 90.) ΙΙΙ, 122 - de Legibus Ι, 47-51 (1, 95. 96.) 68 82 197 241 247 295 (16, 29. 30.) ΙΙ, 37 121-127 129 (43, 119. 120.) 130 134 (43, 121-128.) 145 190-203 (44, 44-61.) 235 239 302 312 (52, 14. 16.) 344

352-356 (60, 6. 7.) ΙΙΙ, 112 - Τheaeteto Ι, 196 ΙΙ, 20 312 ΙΙΙ, 111 ΙV, 204236

356 367 (62, 50. 52.) ΙΙΙ, 15

- Τheage IV, 197 - Τimaeo Ι, 108 ΙΙ, 50 159 161 ΙΙΙ, 103 105 262 ΙV, 70 151 154 175 (Ιoh. D. Ι, 17, 19. 20.) 176 204 236 Ρs. Ρlato de virtute Ι, 51

Ρlatonici(oι από Πλάτωνος)IV, 238

(67, 26. 27.) 26 85 88 (79, Ρlutarchus ΙΙ, 33 257 (48, 44. 45.)? 406 ΙV, 26 70 105 150? 46-49.) 94 185 (93, 26, 27.) 225 240 242 243 245 251 261 ΙV, 13 125 128 139 151 192 193 200 201 202

- Αλεξάνδρω Ι, 170

- apophthegmatis regum et im (ter) 210 peratorum Ι, 81 169 176 ΙΙ, - Μenexeno vel Εpitaphico Ι, 46 95 254 302 327 (54, 44. 47 193 269 ΙΙ, 52 97 303 45.) 328 329 (ib. 52-54.) 309-311 ΙV, 5 194 ΙΙΙ, 163 ΙV, 149 - Μenone Ι, 110 ΙΙ, 120 IV, 261 263

Ρs. Ρlato Μinoe ΙΙ, 161 162 ΙV, 157

Ρlato Ρhaedone Ι, 4β 80 101 102 142-146 180 185 (8, 21.22.)

ΙV, 96 111 112 236 237

- γαμικούς παραγγέλμασιν ΙΙΙ, 38 58-61 (74, 43-49.49a.

50-52.) 138 (85, 9. 10.)

- διηγήσεσι Ι, 172 - ει ή τών μελλόντων πρό γνωσις ωφέλιμος Ι, 77

- Ρhaedro I, 80 170 ΙΙ, 18 22 - ει πολιτευτέον πρεσβύτη ΙΙ,

396-400(64, 36-43.) ΓV,69

17 (29, 85-87.) 206 327

ΙV, 87 - Ρhilebο Ι, 158-160 323 349 351 ΙΙ, 55 361 ΙΙΙ, 111 ΓV, - επιστολή περί φιλίας Ι, 66 ΙΙ, 229 257 (48, (2, 35. 178 232 42. 43.) 314 ΙΙΙ, 138 193 - Ρolitico ΙΙ, 92 239 241 248 (94,30.31.) 210 ΙV, 186 200 254 356 360 ΙV, 204

- Ρrotagora Ι, 138 180 193 - κατά ήδονής Ι, 151 (6, 42 44.) 152 (6, 45, 46.) ΙΙ, 234 21 SΤΟΒ. ΕΙ,ΟΕ. ΙV.

322

ΙΝΙΟΕΧ

Ρlutarchus κατ' ισχύος ΙΙ, 314 Ρlutarchus πώς έστιν απ'έχθρού - κατά πλούτου ΙΙΙ, 189 (93, ωφεληθήναι Ι, 301 ΙΙ, 32 32, 33.) 200 - των επτά σοφών συμποσίου - ότι και γυναίκα(ς) παιδευ ΙΙ, 135 258. ΙΙΙ, 138 τέον Ι, 295 296 (12, 32, 33.) - συναγωγή παραλλήλων Ι, ΙΙ, 140 ΙΙΙ, 180 199 ΙV, 105

- ότι ου κρίσις ο έρως ΙΙ, 391

172 (6, 62. 63.) ΙΙ, 60 394 (64, 33-35.) 173 (ib.64. 65.) 174 175 ΙΙ, 395 (64, 37. 38.)

-393 (64, 31. 32.) - περί αδολεσχίας ΙΙΙ, 125 - υγιεινών παραγγελμάτων Ι, - - ακροάσεως ποιητών Ι, 275 ΙΙΙ, 250 251 (101, 6-8.)

Ρr

Ρι ρ

pγι

252 (ib. 9-11.) 253 IV, 2

312 , ,

- περί άοργησίας Ι, 313 ΙV, - υπέρ κάλλους ΙΙ, 402 403 Ρollis ΙΙ, 367

240

Α"

- - δεισιδαιμονίας ΙV, 246 - - διαβολής Ι, 313 - εκ του διαβάλλειν ΙΙ, 50 (38, 31, 32.) 78 - περί έρωτος ΙΙ, 375 393 407 Ρs.Ρlutarchus περί ευγενείας ΙΙ, 328 ΙΙΙ, 137 (8β, 21. 22.) 165

Ρolus Lucanus Pythagoreus περί δικαιοσύνης Ι, 196 Ρolyaenus IV, 133 162 - περί Δημοσθένους ΙV, 162 (Ioh. D. Ι, 7, 442 45.) - υπέρ Μακεδόνων ΙΙ, 90 - υπέρ του κοινού των Μα Ρlutarchus περί ευθυμίας Ι,111 κεδόνων ΙΙ, 90 318 347 ΙΙ, 16 - υπέρ του συνεδρίου ΙΙ, 87 - περί ήσυχίας ΙΙ, 347 Ρolybius ΙΙ, 402 -- Ίσιδος και Οσίριδος ΙΙ, Ρompeius Μacer ΙΙΙ, 80 59 189 216 Ρorphyrius epistula ad Μarcel ΙΙ - περί μαντικής ΙΙ, 357 lam Ι, 11 (1, 23. 26. 28.) 109 Pγι -- οργής 1, 315 115 152 (6, 47. 48.) 278 281 -- ποταμών ΙΙΙ, 245 (100, 294 ΙΙΙ, 17 253 IV, 202 267 Pγι Ρyt! 10. 11.) 246 (ib. 12. 14. 15.) (Fl. Μ. 5. 7. 8.) 268 (ib. 14. | Pyth 247 (ib. 16-19.) 16. 20.) 272 (ib, 66.) - περί της Αλεξάνδρου τύχης - περί του γνώθι σεαυτόν Ι, Pyth 332 (20, 26, 27.) 333-335 ή αρετής ΙΙ, 326 - περί των τους φιλοσόφοις - περί των προς τα νοητά αρεσκόντων ΓV,172 174(Ι.D. αφορμών Ι, 42-46 1V, 96 Rhe 99 Ι,17,13-17.)175 176(ib.18,1. Rhia 2.) 232 (ib. ΙΙ,25,8-10.) 233 - περί τών της ψυχής δυνά (ib. 16. 18.) 234 (ib. 26. 27.) μεων Ι, 347 235 238 (ib.49-52.) 244 245 - περί Στυγός ΙΙΙ, 248 ΙV. "ζ - περί φιλαδελφίας ΠΙ, 124 Ρosidippus comicus Ι, 265 Π. και? ΙΙΙ, 231 ΙV, 159 125 (84, 9-15.) ΙV, 228 229 - περί φυγής ΙΙ,63(40, 3.4.) 64 - Ερμαφροδίτου ΙΙ, 79 - Μύρμηκος ΙΙΙ, 242 ΙV, 96 - περί ψυχής v. Τhemistius - πρός ηγεμόνα απαίδευτον - Ομοίων ΙΙΙ, 242 Ρosidonius IV, 143 244 »)", ΙΙ, 238-239 (46, 99-102.) -

- πώς άν τις αίσθοιτο εαυτού Ρrodicus Ι, 236 ΙΙ, 391

προκόπτοντος επ' αρετή ΙΙ, - περί του Ηρακλέους Ι Ι. 18

55 - 58

323

ΑUΟΤΟRUΜ ΕΤ Ι,ΕΜΜΑΤUΜ.

ναπήθμι 301 ΙΙ,3! ν συμποσί, |38

αλλήλων !

Ρrotagoras ΙΙ, 16 ΙV, 228 234 Scipio ΙΙ, 46 259 292 Sclerias poeta I, 62 291 IV, 3! Ρroverbia I, 101 317 ΙΙΙ, 242 scolion IV, 3 ΙV, 190 228 (Ιoh. D. ΙΙ, 17, Secundus IV, 293 Seleucus mathematicus IV, 245 1-3.) Ριolemaeus Ρhiladelphus ΙΙ, 287 Semiramis I, 239 Septem sapientes de republica Ρyrrho ΙΙΙ, 103 ΙV, 117 ΙΙ, 135 258 ΙΙΙ, 138 Pyrrhus rex I, 171 239 ΙΙ, 329 -

ΙΙ, 6034

(ib.646ύ θ4, 37, 33

γελμάτων! (101, 6-3, 53 IV, 2

402403 /

goras πεί

330

Serapio poeta I, 232

Pythagoras Ι, 11 (1, 19. 202 Serenus I, 117 118 132 150 (6, 21 2 22, 23-25 ? 26, 27 ? 33. 36.) 152 171 261 262 263 ΙΙ, 20 35 59 189 ΙΙΙ, 38 28. 29.) 64 73 81 109 115 (5, 28.) 117 130 152 (6, 47. ΙV, 205 (Ιoh. D. ΙΙ, 13, 114. 48.) 153 193 252 261 262 116.) -

(13, 33-35.) 268 270 278 - απομνημονευμάτων Ι, 246

β2

υς ΙV, 1ύ:

247 367 ΙΙΙ, 71104 117 279 (17, 12. 13.) 281 294 296 301 346 ΙΙ, 21 34 (34, 7. 11.) Seriphius ΙΙ, 59

45)

36 58 77 96 97 220 243 253 Sextus IV, 293

ΙΙ, 90

των Μα ίου ΙΙ, 87, 80

ΙΙΙ, 117 196 253 ΙV, 132 144 Simon επιστολών προς Αρί στιππον Ι, 279 150 1612 168 (Ιοh. D. Ι, 10, 13. 14.) 173 202 234 235 Simonides Ceus Ι, 67 237 240 ΙΙ, 31 32 207 222 ΙΙΙ, 59 176 240 286 (FΙ. Μ. 231. 232. 224 227 2322 ΙV, 27 95 (118, 235.).

- χρυσοίς έπεσι Ι, 372 345

ι! Μartel,

28) 10: η 27828! ί, 20! 267 8 (ib, 14, .),

εαυτον Ι,

3-3% ,

τα νοητά β 1W, 96 ής δητά,

ΙΙΙ, 63 249 IV, 37 Ρythagorei IV, 149 174 Ρythagorica Ι, 130 IV, 257 Ρytheas IV, 26 Ρytheas Μassaliota IV, 224 Ρythias ΙΙ, 28 ΙV, 229

Ε, μlus IV, 287

Ελις εκ των Επικτήτου περί

θύll.ή'

"roιλίας Ι, 302 303 (20, 60. 61.) ΙV, 41

70 ΙV,90

Sappho ΙΙΙ, 34 πρός απαίδευτον γυναίκα

έ0":

"ήνον

ΙΙΙ, 224 ΙV, 19 Simonides Αmorginus ΙΙΙ,46-49 231 ΙV, 19 70 113 129

Simylus poeta ΙΙ, 352 ΙV, 236

Socrates Ι, 12 (1, 33-37.) 41 69 74 75 (3, 41. 42.) 76 (3, 43.442 45.) 8182 83 92 (3, 85. 86.) 93 (3, 87. 90.) 103 ΙR. 105 109 111 112 116 (5,33 Rheginus περί φιλίας Ι, 101 ΙΙ,78 38.) 117 122 123 132 146 Rhianus Ι, 99 149 150 164 170 238 (10, 47. R**ηanus ΙΙΙ, 59 52.) 239 (10, 55. 56.) 264

18 ΙV λί

»".

5. 6. -

sciuής πI, 125

(13, 46-49.) 269 (14, 21 24.) 270 276(16, 26. 27.) 279 280 281 282 296 317 340 (20, 35-38.) 342 346 ΙΙ, 8 27 ? 35 44 51 (38, 34. 35.) 52 76

88 97 (43, 80-83. 85.) 254 276 336 ΙΙΙ, 20 62 87 103 111 (81, 12. 13.) 121 1272 157 158 (86, 23. 25.) 171 186 190 192 193 197 (94, 33, 34.) 200 211 233 243 260 ΙV, 4

324

ΙΝΙΟΕΧ

(103, 18. 19.) 26 44 53 55 Sophocles Colchidibus Ι, 338 59 66 87 98 122 126 135 - Creusa Ι, 100 168 252 ΙΙ, 150 161 178 (quinquies) 187 49 ΙΙΙ, 177 ? ΙV, 4 (Ιoh. D. ΙΙ, 12, 33, 34.) 194 - Εlectra Ι, 65 69 98 245 277 ΙΙ, 42 ΙΙΙ, 76 IV, 158 254 195 (Ιoh. D. ΙΙ, 13, 44-46.) 258 260 196 (ib. 54, 55.) 199 200 202 203 (ib. 99. 101-103.) 221 - Επιγόνοις ΙΙ, 49 ΙΙΙ, 45 239 (ib. 30, 3. 72) 240 (ib. - Εriphyle I, 1 161 ΙΙ, 80 ΙΙΙ, 241 IV, 87 159 8. 9.) 287 (Fl. Μ. 239-247.) 288 (ib. 247-250.) - Ηρακλείσκω σατυρική ΓV,

Socrates Θρακικών Ι, 174

256 257 275

Socraticus (Crates?) Ι, 67

- Ηippodamia Ι, 351 Solon Ι, 87 146 189 192 261 - Ηipponoo IV, 254 ΙΙ, 6 35 45 96 (43, 76, 77.) - "Υβρει σατύροις Ι, 350 78 216 ΙΙΙ, 20 138 206 227 Ιnacho ΙΙ, 214 ΙV, 72 123 124 199 226 288 Ιοbate IV, 100 Ιone IV, 3 260 (FΙ. Μ. 251. 252.) 296 Ιphigenia ΙΙ, 24 Sopater epistola ad Ηemerium fratrem etc. ΙΙ, 222-227 (46, Laocoonte ΙΙ, 5 (29, 37, 38.) 52-60.) Λαρισαίοις ΙV, 138 Μάντεσι ΙΙ, 3 Sophocles I, 63 71 (3, 14, 15.) 95 96 97 113 114 145 150 Μysis Ι, 351 ΙΙΙ, 227 183 252 259 291 345 346 Νauplio IV, 14 354 ΙΙ, 76 8183 204 315 365 Οedipode ? ΙV, 67 369 ΙΙΙ, 145 77 203 221 229 - Oedipode Colomeo 1, 246 309 ΙV, 156 180 ΙV, 41 58 65 67 77 81 (117, 4.4a.) 95 117 124 140 184 -- tyranno Ι, 234 258 278 189 242 ΙΙ, 6 251 285 (49, 10. 11.) - Αχιλλέως ερασταϊς ΙΙ, 380 ΙΙΙ, 84 201 228 ΙV, 41 76 95 - Αcrisiο Ι, 182 252 ΙΙ, 365 - Ρeleo IV, 114 ΙΙΙ, 56 84 IV, 41 69 82 100 - Phaedra Ι, 65 (falso cit.) 277 - Αiace μαστιγοφόρω Ι, 65 90 ΙΙ, 50 373 ΙΙΙ, 24 54 ΙV, 24 41 257 98 114 161187 258 (13, 3.4.) 301 338 (22, 20. 21.) ΙΙ, 81 - Ρhiloctete in Lemno IV, 81 82 (43, 17. 18.) 83 159 285 - - in Τroia IV, 102 ΙΙΙ, 81 137 162 221 241 ΙV, - Ρhthiotidibus IV, 190 24 41 62 65 117 138 139 184 Ρhrixο Ι, 182 (Ioh. D. ΙΙ, 12, 13, 14.) 189 Ρolyxena ΙΙ, 286 258

- Αiace Locro ΙΙ, 251 ΙΙΙ, 230 - Αleadis I, 100 187 252 259 ΙΙ, 31 38 76 80 317 ΙΙΙ, 76 79 177 192

Scyrii ΙΙ, 308 348 ΙV, 81 132 Συνδείπνω Ι, 350 Τantalo IV, 113

Τereo Ι, 235 259 309 (20, 32. 33.) 338 ΙΙΙ, 18 41 155 229 (98, 45. 46.) ΙV, 21 26

- Αlete Ι, 70 ΙΙ, 36 39 ΙΙΙ, 165 169 IV, 24 31 - Τeucro IV, 124 - Αntigone Ι, 307 ΙΙ, 204 ΙΙΙ, - Τhyeste ΙΙ, 1 ΙV, 36 65 70 82 ΙV, 3 276 256 275

–

325

ΑUΟΤΟRUΜ ΕΤΙ,ΕΜΜΑΤUΜ.

Sophocles Τrachiniis ΙΙ,373 ΙV, 24 (105, 38. 41.) 103 λό!

Τ.

Τeles επιτομή ΙΙΙ, 200 202 - Τympanistis ΙΙ, 350 211-216 cf. Τheodorus - Τyndareo IV, 118 - Τyro Ι, 309 ΙΙ, 213 ΙΙΙ, 162 - περί αυταρκείας Ι, 123 128 241 ΙV, 69 - περί ευπαθείας ΓV, 49 53 - Τyro altera IV, 54 -- περιστάσεων ΙV, 49 Sophron IV, 81 Sosiades επτά σοφών υποθή - - συγκρίσεως πλούτου και καις Ι, 90

Sosicrates 1, 342 Sosiphanes I, 306 335 8ositheus Αεθλίου ΙΙ, 308 Sostratus auleta ΙΙΙ, 156 Sostratus Cynegeticon ΙΙ, 394

αρετής ΙΙΙ, 177 186-189 -- τού δοκείν και είναι ΙV, 164

-- του μή είναι τέλος ή δονήν ΙΙΙ, 234 -- ψυχής ΙΙ, 65-70

- μυθικής συναγωγής ΙΙΙ, Τhales I, 64 88 253 332 ΙΙΙ, 20 247

- Τyrrhemicon ΙΙ, 394 Sotades Ι, 95 116 338 ΙΙΙ, 222 223 ΙV, 4 39 95 103 .

(68, 29. 34.) 139

IV, 59

297

Τheages Pythagoreus περί αρε της Ι, 22 25 27

Sotion ΙΙΙ, 124 (84, 6-8.) 126 Τheano Pythagorea ΙΙΙ, 57 6061 (ib. 17.18.)

- περί οργής Ι, 237 312 ΙV, 41 66 300

Spartana mulier Ι, 166 ΙΙΙ, 71 ΙV, 51

278 11) θ%

η ,

ί, 24 Sl

13!

Speusippus IV, 101 Stasinus ΙΙ, 28 - Cypriis ΙΙ, 29 Stesichorus IV, 130 140

τριοπαθούς Ι, 254

- Μετριοπαθούς ή φιλοτέ κνου Ι, 41 254 (falso cit.) ΙΙ, 216 ΙΙΙ, 121 ΙV, 160

- περί ψυχής [Plutarchi est] Ι, 264 ΙΙ, 25 ΙV, 76 105 106

Sthenidas Pythagoreus περί βα Τhemistocles ΙΙ, 45 65 ΙΙΙ, 138 σιλείας ΙΙ, 265 ΙV, 186 Τheobulus 2. Ι, 742 115 2 ΙΙ, 2542 Stilpon Ι, 106 ΙV, 52 227 ΙV, 442 Stobaeus eclogis ethicis IV, 238 - eclogis physicis IV, 172 173 Τheocritus Ι, 66 104 273 275 175 176 231 237 238 244 308 317 ΙΙ, 32 39 40 ΙΙΙ, 118 ΙV, 133 226 (ter) Stoici ΙΙ, 162 222 ΙΙΙ, 103 ΙV, Τheocritus Chius IV, 238(FΙ. Μ. 174 232 233 (Ιoh. D. ΙΙ, 25, 203. 204.) 14. 17.) 234 (ib. 25, 20. 2β.) Τheocritus Siculus idyll. ΙΙ, 252 236 237 372 386 389 ΙΙΙ, 80 ΙV, 58

Straton IV, 175 )) 26

Stratonicus IV, 288 Susarion (2) ΙΙΙ, 22 Symeon IV, 147

ή 70

Synesius episι. ΙV, 155

Ιή

(74, 53. 55.) ΙV, 289 (FΙ. Μ. 268. 269.) 290 Τhemistius Βασανιστoύ v. Με

185

Τheoctisti sententiae alphabeti cae IV, 140-142(127, 1-24.) Τheodectes tragicus Ι, 232 ΙΙ, 4 30 ΙΙΙ, 19? 22 119 154 ΙV, 22

ΙΝΙΟΕΧ

326

Τheodorus Cyrenaeus Ι, 55 IV, Τimagoras περί ποταμών ΙΙΙ, 247

101

Τheodorus epitome Τeletis περί Τimocles ΙΙΙ, 83 173 ΙV, 131 τού δοκείν και είναι ΙV, 164 - Ποντικού ΙΙΙ, 205

μεταμορφώσεσι ΙΙ, - Συνεργικά (Συνερίθαι vel Τheodorus 394 Συνεργάται?) ΓV, 138 4.

- υπέρ Ελπίδος Φορ(μ')ια

Τimon Ι, 239 Τimostratus IV, 69 Τimotheus ΙΙ, 58 330 Τimotheus poeta IV, 172 Τragicus anonymus v. Αnonymus tragicus. 339 340 365 ΙΙΙ, 128 34 68 tragicum episodium IV, 25 81 159 167 169 (91, 1. 2.) Τrophilus συναγωγής ακουσμά 172 175 179 201 204 (96, των θαυμασίων ΙΙΙ, 248 (100, 14-16.) 206(2) 207 208 215 22-24.) 230 ΙV, 3 4 (103, 12. 14.) 30 Τyrιaeus ΙΙ, 300 303 304 31 58 (110, 11. 12.) 61 (111,

νής Ι, 268 ΙΙΙ, 35 Τheognis Ι, 4 72 7498 101 182 253 270 292 (18, 10-13.) 293 (18, 15-17.) 301 306 ΙΙ, 19 28 30 34 37 42 43 312

15. 16.) 79 (116, 10. 11.) 102 129 185 253 256 276 278

Χ.

263 275

Χanthippe IV, 145

Τheophrastus Ι, 77 254 302 ΙΙ, Χenocrates I, 138 281 ΙΙ, 32 IV, 17 191 205 285 28 43 50 52 95 312 391 (64, 27. 29.) ΙΙΙ, 58 125 138 ΙV, Χenocles IV, 285 160 193 216 283 (Fl. Μ. 201. Χenophanes ΙΙ, 5 ΙV, 151 234 Χenophon Αtheniensis Ι, 127 202.) - περί γάμου ΙΙΙ, 138? ΙV, 169 ΙΙ, 253 ΙV, 4 42 87 118 198

1932

- νόμων ΙΙ, 43(!) 166-168(2) - Αgesilao ΙΙ, 8 - περί παροιμιών Ι, 317 - Αnabasi Cyri I, 68 356 ΙΙ, 303 318 ΙV, 59 - περί συμβολαίων ΙΙ, 166 168 - Αpologia Socratis Ι, 178 181 Τheopompus I, 274 Τheramenes 1, 127 cf. praef. - Cynegetico IV, 225 Τheseus 1, 174 176 - Cyropaedia I, 271 276 341 (22, 44, 45.) ΙΙ, 8 (29, 72. Τhrasyllus Αegyptiacom ΙΙ, 247 Τhucydides I, 138 164 166 167 73.) 9 30 41 149 169-175 (7, 36. 37.) 183 ΙΙ, 7 52 78 241 260 276-283 (48, 68 90 (43, 54, 56.) 91 (43, 58. 75) 331 344 ΙΙΙ, 136 216 262 59.) 92 93 95 98 141 206 221

ΙV, 128 187 228

301 (50, 8. 9.) 302 318 (54, - Convivio Ι, 305 ΙΙ, 33 ΙΙΙ, 24. 25.) 325 (54, 32. 34. 35.) 202 ΙV, 74 326 (54, 36-38.) 329 (54, - epistula ad Αeschinem ΙΙΙ, 106 54-56.) ΙV,42 116 168 1962 231 243 261

- - - Αgesilaum IV, 223

Τimaeus Τauromenius IV, 244 Τimagoras IV, 173 --

- - - Αglaitadem ΙΙ, 407 - - - Critonem ΙΙΙ, 120

ΑUΟΤΟRUΜ ΕΤ Ι.ΕΜΜΑΤUΜ.

ιών ΙΙΙ,

, 13! θαι τε! 38

nonymus 25

κουσμά 18/10),

Χenophon epistula ad Lampro Χenophon (2) de Τheognide ΙΙΙ, clem Ι, 132 (5, 79, 80.) 167 - - - Soteiram IV, 121 135 Χenophon de Venatione ΙΙ, 11 - Hierone ΙΙ, 241-243 290 12

297 (49, 30-46.) - Μemorabilibus Ι, 52-61 (1, 99-103.) 176 177 200 209 (9, 59. 60.) 282 283 287 288-291 319-323 ΙΙ, 19 (29, 94. 95.) 26 54 86 95 205 283 318-324 (54, 27 30.) 340-342 357-359 390 ΙΙΙ, 99-103 107 130-133 152 260 1V, 223 - 0economico ΙΙ, 44 45 240 360 ΙΙΙ, 153

Χenophon (?) de republica Αthe

Ζaleucus ΙΙ, 208 ΙV, 246

- προοίμιον νόμων ΙΙ, 163 166 (44, 20. 21.) Ζamolxis ΙΙΙ, 261 Ζenodotus 2 Ι, 62 Ζenon Ι, 622 109 150 156 169 265 271 ΙΙ, 32 39 40 (36, 23. 26.) 98 ΙΙΙ, 116 201233

ΙV, 200 234 282 (Fl.Μ. 196

198.) niensium ΙΙ, 89 (43, 50. 51.) Ζenon Citiensis I, 287 Χenophon de republica Lace - Εleata I, 167 daemoniorum ΙΙ, 175 - 180 Ζopyrus ΙΙ, 370 : (44, 24-39.) - Τheseide ΙΙ, 395.

3: Ν. 1234

1, 12, 8: 118

327

3Î¿ ( 37 /3/