Als kat en muis Nog maar al te vaak spelen wij het spelletje 'kat en muis'. De kat jaagt op de muis en de muis gedraagt zich als een vrouw: 'hard to get'! Zij laat zich zien, daagt de kat uit, maar laat zich niet vangen!
De Geest heeft over de materie gezegevierd. In ons DNA voltrekken zich grote veranderingen: de eenheid wordt in ons gewekt en gelijktijdig in ons DNA bijgeschreven. De muis, de mens, speelt echter nog steeds haar spelletje ‘hard to get’, ook al weet zij allang dat ze voor de kat (de Geest) is, maar zij daagt hem nog steeds uit. Zij vindt het spelletje van aantrekken en afstoten nog veel te interessant. En zo is het met bijna ieder van ons. Wij willen het nieuwe wel, maar zijn ook nog gebonden aan het oude. Het is nog zo veilig, zo interessant en best wel leuk. Maar het nieuwe roept. Innerlijk dient het zich aan, via onze blauwdruk, die zich in ons DNA weerspiegelt.
Wanneer komt toch het moment van overgave en laat de muis zich vangen? Wachten wij tot we door calamiteiten worden gedwongen of gaan we nu eindelijk met de innerlijke oproep tot verandering mee? Zullen we het nieuwe gaan verkennen zonder dat we daartoe gedwongen worden omdat onze groei stagneert? Hoe lang spelen wij nog 'hard to get'? Hoe lang gaat het spelletje 'kat en muis' nog door en houden we de evolutie en het perpetuum mobile dat haar voortstuwt nog aan het lijntje?
Gedoemd te verliezen Eigenlijk weten wij nu al dat we die strijd zullen verliezen, maar hoe lang gaan we nog door en ten koste van wat? Waarom blijven we nog zo eigenwijs en gooien de kop nog steeds in de wind? Waarom blijven de gehechtheden aan de materie toch zo aan ons trekken? Speelt het oude geprogrammeerde in onze genen ons nog parten? Kunnen wij onszelf dan niet aanpakken en ons door ons nuchtere brein niet de goede richting op laten sturen? Is dit ook niet in het belang van de goede voortgang van ons leven en van de evolutie?
Wij worden geroepen om verantwoordelijkheid voor ons leven te nemen en niet te wachten totdat wij door ons karma bijgestuurd worden. De Schepper wil geen oog om oog, tand om tand meer. Hij spreekt de volwassen mens in ons aan. Hij wil een medewerker, die hij directeur kan maken. Hij wil niet blijven bidden en smeken en via ons karma ‘straf’ opleggen. De vader-moeder-God is het opvoeden beu. Hij spreekt de muis, de mens, op zijn verantwoordelijkheid aan en probeert via de blauwdruk met zijn diepere innerlijk te communiceren.
Kiezen voor De Schepper vond het kat en muisspelletje heus niet onaardig, het gaf de mens ook nog wat tijd om een keuze te maken. Maar Hij wil nu dat die keuze ook echt wordt gemaakt. Hij wekt
ons verantwoordelijkheidsgevoel en bovenal onze overgave. Hij wil het lijden, het straffen, het opvoeden van de mens niet meer. Hij is moe van het ouderschap. Hij zoekt de volwassen mens, zijn vriend, zijn rechterhand. Hij zoekt de rentmeester in het paradijs dat Leven heet.
Wij kunnen nu ook een rentmeester zijn, want de aquariusblauwdruk is bijna volledig bekrachtigd. De grote essenties – zoals dat de Geest over de materie heeft gezegevierd – zijn al in de blauwdruk opgetekend. Alleen de fijnere finesses: de basisregels van het leven zullen nog worden uitgewerkt. Wij moeten dit alles immers in onszelf kunnen herkennen. Wij hoeven er dan niet met de haren bijgesleept te worden. Het is immers een kwestie van willen en gewoon kiezen voor en bovenal van disciplineren. Het is een kwestie van willen aanpassen aan de nieuwe levenszetting, die ontzettend veel voordelen met zich meebrengt.
Een leidraad voor de mens Er is een groot offensief gaande, waarin de mens opnieuw wordt voorgelicht: baby’s worden niet door de ooievaar gebracht, noch komen ze uit de rode kool! De mens is bijna volwassen, hij mag weten waar Abraham de mosterd haalt. Niet voor niets wordt er sinds 1985 een leidraad voor de mensheid opgetekend en worden wij aangespoord daar meer bekendheid aan te geven. Wij moeten onze keuzes toch ergens op baseren? Wat via ons bewustzijn tot ons komt, moeten we immers verstandelijk kunnen begrijpen, voordat we er iets mee kunnen doen.
Ook overal elders is het spirituele aanbod nog nimmer zo groot geweest en dit zal beslist nog groter worden. Op elk potje zal een dekseltje moeten passen; het kwartje zal bij iedereen moeten vallen: lijden hoeft werkelijk niet meer! Wij hebben geen ‘God der wrake’ meer. Het lagere zijn van de schepping is overstegen. Het vrouwelijke aangezicht van God (het hogere zijn) doet haar intrede en brengt Liefde, verzachting, ja, zelfs opstanding in het leven!
De zielenevolutie van de mensheid is aangevangen, de Geest heeft op de materie gezegevierd. Dit is een geweldig grote mijlpaal voor de mensheid, die in ons DNA verankerd wordt. Als wij dit maar zouden willen begrijpen, dan hoeft de Schepper niet meer met 'sancties' te dreigen; dan hoeft de restschuld van karma niet als opvoedkundige maatregel te worden gebruikt!
Een leven van Liefde, Eenheid en Genade Het leven wil Liefde zijn en Eenheid brengen. De scheppingskracht is vrijgegeven, de Genade mag ontvangen worden, want lijden hoeft echt niet meer! Maar we zullen dit wél moeten begrijpen en moeten meebewegen met de stroom van Genade, die op ons afkomt, om daarmee oude gehecht- en gebondenheden los te kunnen laten.
We mogen het nieuwe verwelkomen, de nieuwe, hogere evolutiestroom wil worden herkend: de stroom van Genade, Liefde en Eenheid. Het is daarom aan ons om ons kat en muisspelletje – het spelletje ‘hard to get’ – eindelijk op te geven. Dan kunnen we zien wat leven op een hoger niveau betekent. Dan ontdekken we het leven als uiting van Genade, als vervulling van Liefde en Eenheid.
Universeel vertrouwen Wij kunnen ons veilig overgeven aan de nieuwe stroom, in het vertrouwen dat – volgens de aquariusblauwdruk – het leven liefde is: Universele Liefde. Het zal dan ook gehoorzamen aan de wetten van Liefde en Eenheid, die de Universele Genade met zich meebrengt: het vrouwelijke aangezicht van God. Deze is pure zachtheid, pure schoonheid, maar kent toch een immense draagkracht, waardoor wij Heer en meester, een rentmeester, in de schepping kunnen zijn.
Wat is er toch zo leuk aan de materie, aan het leven in de dualiteit? Wat houdt ons toch vast? Waarom gaan we niet makkelijker mee met de nieuwe stroom, waardoor de eenheid in de dualiteit gevestigd zal worden en de Geest in de materie zal worden herkend? Laat die oude gehechtheden maar los, verwelkom het nieuwe DNA. De materie zal dan Liefde, Genade en Eenheid brengen en dat maakt het leven heel wat aantrekkelijker. We hoeven dan ook nóóit meer bang te zijn en kunnen het leven met een Universeel Vertrouwen tegemoet zien, in het volle weten dat het leven werkelijk Liefde wordt!
copyright: Sonia Bos gebruik tekst toegestaan met bronvermelding
