De ziekte van Alzheimer Als je een willekeurig iemand vraagt of hij weet wat de ziekte van Alzheimer is, dan zal vrijwel iedereen je kunnen vertellen dat je door deze ziekte dement, zo niet ernstig dement wordt. Alzheimer en dementie zijn in de volksmond bijna synoniem.
Dementie kan echter optreden als bijverschijnsel van vele ziekten. Bijvoorbeeld: multiple sclerose, de ziekte van Parkinson, Huntington’s Disease, diverse spierziekten (bijvoorbeeld ALS), en vele andere. Deze vormen van dementie gaan echter niet gepaard met die specifieke ernstige degeneratie van de hersenen zoals die bij de ziekte van Alzheimer wordt waargenomen. Er zijn dus verschillende uitingsvormen van dementie, met alle een verschillende oorzaak.
Wat is dementie? De eerste vragen die hier omhoog komen zijn: 'Wat is dementie?' en 'Heeft het dementeren in het leven ook nog een functie of is het uitsluitend een negatief verschijnsel?'
Definitie: Dementeren is het natuurlijke proces van het langzaam terugtrekken van de geest uit het lichaam, dat kan optreden bij de overgang van de mens naar hoger leven. Het dementeren helpt de mens – als hij nog sterk aan de aarde gebonden is – het leven makkelijker los te laten. Het helpt hem bij zijn proces van sterven, dat meestal zo’n negen maanden voor de overgang wordt ingezet.
Op zich is dementie dus eigenlijk géén ziekte, maar een door de Schepper gegeven natuurlijk hulpmiddel om de geest gemakkelijker uit het leven terug te kunnen trekken! Door te dementeren, verlies je langzaam de greep op het leven. Je bent al steeds meer 'weg', je bent steeds vaker waar je zult zijn ná je overgang. Zo ontstaat er een geleidelijk proces van gewenning aan het leven in de sferen.
Vroegtijdige dementie Dementie wordt pas een ziekteverschijnsel als iemand zijn geest uit het leven begint terug te trekken als dit nog niet de bedoeling is. Bijvoorbeeld, omdat hij door het wegvallen van zijn werk (pensioen) geen zin meer in het leven heeft of doordat hij door ouderdomsbezwaren zijn 'toekomst' niet meer ziet zitten. In beide gevallen zal zijn geest zich uit het lichaam terugtrekken, terwijl het nog geen tijd is om al over te gaan. Zijn beginnende dementie dient dan als vluchtweg om de realiteit van het leven niet meer onder ogen te hoeven zien.
Deze vorm van dementie wordt vroegtijdige dementie genoemd. Vroegtijdige dementie wordt meestal voorafgegaan door ‘een ouderdomsdepressie’. Deze depressie zou in een vroegtijdig
stadium afgeremd kunnen worden door de levensmotivatie van de dementerende weer aan te wakkeren. Omdat deze vorm van dementie een psychische oorzaak kent, kan het dementeringsproces, mits tijdig onderkend, al of niet met behulp van de psycholoog of de psychiater vertraagd of nog tegengehouden worden.
Degeneratie dementie In het begin van dit artikel zien wij dat er dementievormen genoemd zijn die alle het gevolg zijn van een lang degeneratieproces van het lichaam. Veel degeneratieziekten – ook die hier niet genoemd zijn – brengen, al naar gelang het voortschrijden van de degeneratie, dementie met zich mee. We onderscheiden verschillende stadia:
1. Door de degeneratie van de hersenen, de hersenstam of het zenuwstelsel kunnen de prikkels van de hersenen niet goed begrepen worden of niet meer naar het lichaam worden doorgegeven. De patiënt kan daardoor slechts gebrekkig communiceren. Hij krijgt bijvoorbeeld geheugenstoornissen of afasie en geeft de indruk dement te zijn, maar dat is hij volgens de definitie van dementie die gegeven is, heel vaak nog niet.
2. Door de degeneratie van het lichaam en het onvermogen om daardoor goed te functioneren, verliest de patiënt de zin in zijn leven. Daardoor wordt soms een vroegtijdige dementie ingezet. Men vlucht voor de realiteit van het leven, dat steeds meer bezwaren geeft. In dit geval is er, naast de degeneratieverschijnselen van het lichaam, wél sprake van dementie.
3. Aan het einde van het leven van deze zwaar zieke mens, zet het proces van afscheid nemen van het leven in. Het natuurlijke dementeringsproces kan dan inzetten, wat alle voorgaande verschijnselen versterkt.
Veelal wordt er geen duidelijk onderscheid gemaakt of een patiënt nu degenereert – en daardoor niet goed communiceert – of dat hij nu dementeert. Voor de mensen om hem heen maakt dat ook niet veel uit. Zij verliezen in álle gevallen hun vader, moeder of partner aan de optrekkende mist. Maar voor de behandelende arts maakt dit wel degelijk iets uit. Voor het opstellen van een behandelingsplan is het wél belangrijk of de oorzaak van dit proces een snelle degeneratie is of een vroegtijdige of normale dementie.
De ziekte van Alzheimer De ziekte van Alzheimer kenmerkt zich door een ernstig degeneratieproces van de hersenen, met als gevolg een toenemende uitval van lichamelijke functies en het optreden van de hiervoor genoemde vormen van dementie. Bij deze ziekte schrijdt de degeneratie van het hersenweefsel zodanig voort, dat niet alleen veel lichámelijke functies uitvallen, maar dat daarnaast ook het aanhechtingspunt van de geest aan het lichaam degenereert, waardoor de samenhang in de geestelijke structuur van de patiënt zal worden afgebroken!
De desintegratie van de geest Door het afbreken van de geestelijke structuur wordt de samenhang van geest, ziel en persoonlijkheid, waaruit de mens spiritueel gezien bestaat, volledig verstoord. Hierdoor wordt de doorstroming van universele informatie van de geest naar de ziel en de persoonlijkheid doorbroken. Geest, ziel en persoonlijkheid van de mens raken hierdoor volkomen gedesoriënteerd. Zij beginnen zich – door gebrek aan sturing en herkenning – uit het lichaam terug te trekken.
Eerst wordt de persoonlijkheidsstructuur afgebroken, waardoor de mens niet meer op zijn persoonlijkheid kan worden aangesproken. Het verlies aan decorum wordt totaal. Vervolgens degenereert de zielenstructuur, waardoor de menselijke oriëntatie volledig verloren gaat. Uiteindelijk kan de geest niet meer worden herkend en komt de patiënt in het stadium waarin hij slechts nog als een foetus functioneert. Door dit aftakelingsproces leidt de ziekte van Alzheimer tot de zwaarste vorm van dementie: het totaal uiteenvallen van de uitdrukking van de geest in het lichaam!
Heelheid Het is heel belangrijk om te beseffen dat de alzheimerpatiënt, die lichamelijk gebrekkig functioneert en waarvan de geest al zo gedesoriënteerd is, in de basis van zijn wezen toch nog volkomen héél is! Zijn teruggetrokken geest, die op zich beslist niet beschadigd is, kan alles nog wel registreren. Want deze blijft nog met hem verbonden, totdat het levenskoord verbroken wordt in zijn laatste snik op aarde!
Het bovenstaande verklaart waarom bij de alzheimerpatiënt soms 'als bij toverslag' de mens achter de patiënt er ineens weer doorheen komt. 'Daar is ie weer', heb ik vaak horen verzuchten. Eén moment van heerlijke herkenning, waarin gelijk duidelijk wordt dat zijn geest nog heel veel heeft geregistreerd. Want hoe kan hij anders zo maar 'weten' wat er is gebeurd? En hoe raak en met hoeveel inzicht kan er dan ineens nog naar buiten worden getreden!
Dit is medisch gezien een raadsel, want de alzheimerpatiënt is lichamelijk te beschadigd om zich nog goed uit te kunnen drukken, maar het gebeurt wel! Geestelijk en lichamelijk leek hij volkomen zijn structuur verloren te hebben en dan ineens wordt duidelijk dat zijn wézen de situatie in zijn leven nog heeft geregistreerd en dus volkomen heel moet zijn! En dat is iets om heel goed rekening mee te houden! Maak dus nooit grapjes ten koste van de patiënt of zeg negatieve dingen over hem die – denkt u – dit toch niet meer begrijpen kan. Wees u er altijd van bewust dat zijn wezen voortdurend als gast bij u aan tafel zit!
Voedt het wezen bewust
Wanneer u dit beseft, wordt ook duidelijk hoe belangrijk het is dat u de patiënt blijft bezoeken en met liefde omringt. Zijn wezen zuigt de liefde op. Baadt hem in respect, zijn wezen voelt zich dan gerespecteerd. En – wat hij onder normale omstandigheden misschien niet kon – kan hij nu ineens wel: uw liefde accepteren en toelaten. Hij zuigt deze als een spons op.
De alzheimerpatiënt doet een beroep op u. Geef zijn wezen de heling waar hij tijdens zijn normale leven misschien wel zo naar heeft verlangd. Erken zijn schreeuw om aandacht, liefde, respect of andere zaken. Maak gebruik van het feit dat zijn getraumatiseerde persoonlijkheid even niet protesteren kan. Geef zijn wezen waarnaar hij zo heeft verlangd en wat misschien wel zo broodnodig is. Maak er echter nooit misbruik van! De alzheimerpatiënt kan zich immers niet meer verdedigen. Hoe kwetsbaar kan een mens zijn.
U hebt nog zoveel te bieden aan de mens die aan de ziekte van Alzheimer lijdt. Tenminste, als u begrijpt hoe hij functioneert. Geef met warme hand, geef met liefde. Want waar liefde is, wordt alzheimer lichter. Daar gaan de doffe ogen weer stralen, als van een kind. Een kind, dat straks aan gene zijde opnieuw geboren wordt. En ja, volkomen heel! En het neemt uw liefde en alle positieve aandacht en het respect dat u zijn wezen gaf, met zich mee.
copyright: Sonia Bos gebruik tekst toegestaan met bronvermelding
