Over de hemelboog wenkt de wereld van Vervulling Februari 2006 Over de hemelboog wenkt de Wereld van Vervulling. Ik probeerde er zojuist even naar te kijken. Ik zag een prachtige gouden wereld. Zag mijn toekomst er maar zo uit, ging er door me heen, maar ik durfde me er nauwelijks mee te verbinden...
Ik pak mezelf aan. Ik kies ervoor om in vervulling te mogen leven! Wil ik het lijden achter me laten, dan moet ik voor het nieuwe kiezen. Ik kies voor een vervuld leven, een gouden toekomst. Waarom blijft dit toch zo moeilijk?
Van menselijke naar goddelijke evolutie De hemelboog, de horizon, is de einder van het leven. Het is het symbool van de menselijke evolutie. Door het realiseren van de zevenvoudige Morgenster mag ik de menselijke evolutie overstijgen; toch ben en blijf ik nog steeds mens. Maar wil ik naar mijn Gouden Wereld, dan zal ik nu de tweede hemelboog tegemoet moeten gaan: de einder van de goddelijke evolutie.
Ik besef dat de zevenvoudige Morgenster nu heel diep in me verankerd is; de menselijke hemelboog is voelbaar in me en héél nabij. Had ik echter niet de brug naar de dertienvoudige Morgenster gebouwd? Werd daarmee niet de weg gebaand van de eerste hemelboog naar de tweede hemelboog? Wat let me dan om de Gouden Wereld in te gaan?
Had ik niet reeds mijn vrije wil en de zwarte stip in zijn hand gelegd, evenals het persoonlijke stuk van mijn ziel? Ik zal de nieuwe wereld in mij echt tegemoet moeten treden, want de dertienvoudige Morgenster is vanaf dit moment aan zijn incarnatie in mijn wezen begonnen, zodat ook de hogere delen van de aquariusblauwdruk bekrachtigd kunnen worden.
Durven om God te zijn Voor de voorhoede van de mensheid is er geen andere keus dan te verkennen wat de goddelijke evolutie, onze tweede hemelboog, ons wil brengen. De menselijke én de goddelijke evolutie zijn de beide einders die in de mens willen worden herkend. Wij zijn mens, maar ons diepste wezen is God. Als wij de God in ons niet durven zien en in het dagelijks leven vormgeven, zal het leven nooit naar zijn uiteindelijke bestemming kunnen gaan.
Als ik de angst om God te zijn niet overwin, als ik de angst om hoogmoedig te zijn en de angst om in de opdracht van de tweede hemelboog te falen niet overwin...
Stop nu eens even! Als je dít niveau bereikt hebt, hoef je toch niet meer bang te zijn? Ga de platgetreden paden van de angst dan ook niet meer in!
Ontworstelen aan het collectief Oh help, diep in mijn menszijn liggen nog allemaal automatische reflexen. Ook al heb ik ze in principe overwonnen, ik kan mezelf er steeds maar weer in mee laten zuigen. Ze zijn ook niet meer van mij, maar zijn onderdeel van het collectief onderbewustzijn van de mensheid! En de mensheid zit vol angsten, complexen, vooroordelen en vele andere ingesleten patronen.
Ik worstel om mijn wortels uit het collectief te trekken, maar het lukt me niet: ik ben en blijf nog steeds mens! Neen, ik moet in mijn Zijn blijven en de trillingen uit het collectief onderbewustzijn herkennen en daar het bordje ‘Verboden Toegang’ opplakken. Ik moet de rust van mijn Zijn en de kennis die ik uit de tweede hemelboog zal vergaren aan mijn wortels doorgeven, om zijn helend werk in het collectief onderbewustzijn van de mensheid te doen. Ik moet een éénrichtingsverkeer in mijn wortels zien te vestigen!
Hemel, wat staat de mens toch voor een taak! Als je maar even emotioneel aangeraakt wordt of als je twijfelt of je wel op de tree van de ladder staat waarop je denkt te staan, dan stroomt je wezen via je wortels weer vol angsten en twijfels. Dan ga je weer resoneren op trillingen die volop in ons collectief onderbewustzijn liggen.
Kiezen voor de tweede hemelboog Neen, wij moeten allen verder. Wij worden uitgenodigd de tweede hemelboog te verkennen. Werd de akasha van de menselijke evolutie (eerste hemelboog) al niet verbonden met de akasha van de goddelijke evolutie (tweede hemelboog)? Mochten we in de themadagen De Vrede van het Hart en Door de Ster aangeraakt ook niet reeds lering vanuit de akasha van de goddelijke evolutie ontvangen?
Help, ik móet wel doorzwemmen! Ik moet die prachtige Gouden Wereld verkennen, die aan het vegetatief zenuwstelsel van de wereld een nieuw aanschijn zal geven. Ik moet mijn weg vervolgen, ook al lijkt deze op afstand op een ‘Gouden Sprookje’. Ik moet mezelf een nieuwe realiteit gunnen: die tweede hemelboog. Van daaruit zal ik dan de eerste hemelboog, de menselijke realiteit, met nieuwe impulsen bevruchten, zodat onze realiteit vernieuwen zal en daarin de tweede hemelboog zal worden weerspiegeld.
Het verbinden van de hemelbogen Het leven van de mens is als een boom. Zijn wortels zijn gevestigd in het collectief onderbewustzijn van de mensheid, maar met zijn takken reikt hij naar de hemel, om met zijn
bladeren het goddelijk licht te assimileren en door te geven aan zijn wortels. Zie je niet overal die verbinding van hemel en aarde? Ligt daarin niet juist het mysterie van het leven?
Wanneer we voorheen het woord dualiteit gebruikten, werd meestal de materie bedoeld. Nu voel ik een nieuwe dualiteit in mij: ik ben mens en ik ben God. Mijn nieuwe levensdoel is om zo volledig God te durven zijn dat de goddelijke hemelboog over de menselijke hemelboog zal dalen. Dan zullen deze hemelbogen samen vallen. De zevenvoudige Morgenster in ons zal dan volledig één worden met de dertienvoudige Morgenster. Al het leven in de schepping zal daardoor één worden. Er is dan een schepping zonder dualiteit ontstaan, waarin al het leven goddelijk geworden is en aan zijn goddelijke bestemming zal voldoen!
De nieuwe wereld En zie, zei de Schepper, Ik maak alle dingen nieuw, maar het is de mens die mijn instrument is door zijn einder, zijn hemelboog, met de Mijne samen te laten vallen. Het is uiteindelijk de mens die de nieuwe wereld voor Mij zal realiseren.
Lijkt de weg wat eng, nog onbekend? Vechten de twee hemelbogen, de twee vegetatieve zenuwstelsels in u, om voorrang? Weet dan dat er in het leven een heel waar gezegde is: ‘Het hoogste eerst!’ En meen je de trillingen van de hogere Gouden Wereld te herkennen, geef jezelf dan het voordeel van de twijfel. Durf er maar voor te kiezen, anders stagneert je weg.
De intocht der Goden De tweede hemelboog wenkt, de goddelijke evolutie wil door de voorhoede van de mensheid worden herkend. De God in ons wil worden herkend en wil Zich heel krachtig in ons opbouwen. De incarnatie van de God in elk menszijn wil beginnen. De Goden dalen in, in de mensen die tot zo’n volledige overgave zijn gekomen dat zij hun leven, hun ziel, hun persoonlijkheid, hun vrije wil – ja alles! – in Gods hand hebben gelegd.
Het leven kan verder. De Ark van het Leven richt het roer nu van de eerste naar de tweede hemelboog. De menselijke referentie, het menselijk besef van realiteit, zal volledig veranderen. De akasha van de goddelijke evolutie zal langzaam in de akasha van de menselijke evolutie indalen. De bemanning van het schip houdt het roer steeds krachtig op Universele Vervulling gericht, die door hun bladeren wordt geassimileerd en in hun wortels wordt opgenomen.
Wij ploegen, wij ploeteren, maar hoeven niet te lijden; wel is het nog erg onwennig. Ons leven wil een nieuwe vorm aannemen. Het zaadje van Nieuw Leven wil ontkiemen. De God in ons wil in de mens in ons indalen, waardoor het zaad van Nieuw Leven ontkiemt; Nieuw Leven: de Vervulling van het Leven. Misschien is die Gouden Wereld, die zo bedreigend leek, eigenlijk niet meer zo angstaanjagend.
De Gouden Wereld tegemoet Ik geef mijzelf het voordeel van de twijfel! Ik geef de God in mij een eerlijke kans. Mijn leven wordt nieuw gemaakt, ook al lijkt het erop dat het oude wordt afgebroken. Ik kies niet meer voor afbraak. Ik zet in mij de knop van pessimisme naar optimisme. Ik zal het nieuwe verwachten, ja zelfs verwelkomen. Het wordt hoog tijd dat mijn leven weer goud wordt.
Ik kies voor het goud dat mijn nieuwe tweede hemelboog mij brengt. En ik hoop dat het goud voor mij ook gezondheid mag brengen. Maar dat ligt in Zijn Hand, zijn Gouden Hand, waaraan ik mijzelf heb overgegeven.
U begrijpt het al: ik ben toch maar die Gouden Wereld ingestapt!
copyright: Sonia Bos gebruik tekst toegestaan met bronvermelding
