10
Turquoise Room // Gina Osterloh
Reality Check Wedding Ring // Josien Pieters
EĂŠn op de drie huwelijken eindigt in een echtscheiding. Nu trouwt niemand met het idee om ooit uit elkaar te gaan, maar gezien deze ontnuchterende statistieken, kan het geen kwaad om je op het ergste voor te bereiden.
De Reality Check Wedding Ring van Josien Pieters houdt er rekening mee dat er niet altijd sprake is van een happy end. De ring bestaat uit vijf afzonderlijke delen die op verschillende manieren gedragen kunnen worden, afhankelijk van de status van de relatie: verliefd, verloofd, getrouwd of gescheiden. >> 19
>> Haar gedachtegoed is duidelijk terug te vinden in de SKINOVER-lijn, een serie leren handschoenen waarmee je letterlijk in de huid van een ander kan kruipen. Maar dit keer eens niet om jezelf nog mooier te maken. Integendeel: ieder paar heeft een huideigen bijzonderheid, een duidelijke afwijking van ons gevestigde schoonheidsideaal. Zo zijn er (over)behaarde handschoenen, een van onder tot boven gehecht paar en handschoenen met littekens, sproeten, tatoeages, en ontsierende wratten.
24
The HAIRY Model // Silvia B.
Losermagneet ♥
Opgegroeid met garen in haar handen besloot Sandra Holmes de traditionele borduurwereld wakker te schudden met werken die schreeuwen om aandacht. “Ik heb de serie Jerks ♥ me, Losers ♥ me, Dicks ♥ me en Weirdos ♥ me geborduurd, omdat ik denk dat iedereen zich zo wel eens gevoeld heeft op een bepaald punt in hun leven. Het helpt om de humor ervan in te zien. Lachen heeft nu eenmaal een heilzame werking!”
Backward Love Series // Sandra Holmes, Jayestar Designs
29
Cyclops Dolly
Arm schaap Toen het in de jaren ’90 van de vorige eeuw gelukt was om Dolly – het schaap – te klonen, was dit een ware doorbraak in de wetenschap. Maar tegenover dit succes staan vele mislukkingen. Heeft iemand zich ooit afgevraagd hoe de eerdere Dolly’s eruit moeten hebben gezien? Kunstenaar Mark Stratis wel. Met zijn serie Dolly and the Rejects wil hij duidelijk maken dat falen uiteindelijk de sleutel is tot succes. Grappig genoeg was ook bij de gebeeldhouwde Dolly and the Rejects falen de sleutel tot hun succes, zij het op een hele andere manier. “Ze zijn zo humoristisch, omdat ze complete imperfecte kleine mislukkingen zijn. Hoe extremer het gebrek, hoe succesvoller het ontwerp.”
Overgrown Dolly
Extra Limbs Dolly
Dolly and the Rejects // Mark Stratis
42
Superheroes in the Recession // Matt Robinson
56
Vorm volgt functie. Het is één van de ijzeren designregels die ontwerper James Lear leerde tijdens zijn studie aan de Rhode Island School of Design. Maar regels zijn er om gebroken te worden. Lear begon waarde te zoeken in juist die ontwerpen die falen, doordat ze ofwel gebogen, gedeukt of beschadigd zijn. Om zo te onderzoeken hoe je falen functioneel kunt maken. “Een van de voornaamste doelen van design is duurzaamheid. Door falen in een ontwerp op te nemen, hoop ik juist dat het product na verloop van tijd meer waarde krijgt in plaats van dat het dat verliest. Al mijn ontwerpen mogen dan in hoge mate conceptueel zijn, ze zijn nog steeds bestemd voor gebruik, ook als is het gebruik ervan gewijzigd.”
Fail // James Lear
The Party // Mark David
Fotograaf Mark David is gefascineerd door het kleine, alledaagse falen. Zijn Failure project draait dan ook om het vastleggen van juist die momenten waarop het goed fout gaat. Momenten die voorbij zijn voor je er erg in hebt en waar meestal geen camera bij in de buurt is. David maakt hier geënsceneerde foto’s van waarbij humor en herkenbaarheid de boventoon voeren. Logischerwijs ziet de fotograaf falen dan ook als ‘iets dat vaak ernstiger klinkt dan het daadwerkelijk is. Het is geen eindpunt’. Eerder een beginpunt misschien: David is namelijk vast van plan om zijn Failure project levenslang te laten duren. En dus is hij op zoek naar alle goede verhalen of foto’s die met falen van doen hebben.
< “Klaar voor het feest. Het huis versierd. De taart in de oven. En dan komt langzaam het besef: er komt niemand.”
u hoort nog van ons In de performance Rejection leest de Amerikaanse kunstenares Anya Liftig zes uur lang afwijzingsbrieven voor. Van afgewezen sollicitaties en verworpen zakelijke voorstellen tot afscheidsbrieven van geliefden: alles passeert de revue. Liftig plaatste voor haar project een online oproep waarop mensen uit de hele wereld reageerden. In totaal behelst haar performance zoâ&#x20AC;&#x2122;n 400 brieven, ruim 300 uit Liftigâ&#x20AC;&#x2122;s persoonlijke archief, de rest geselecteerd uit de ontvangen reacties.
116
Rejection // Anya Liftig / INCubate Chicago
O.K. Periodicals // Bouwe van der Molen
136
Kunstenaars en andere creatieven zijn vaak niet zo huiverig om fouten te maken. Het creatieve proces gaat immers met vallen en opstaan. De makers van het blad O.K. Periodicals zijn van mening dat je van elke stap of misstap weer iets kan leren. Zij besloten dan ook om hun tweede nummer geheel te wijden aan het fenomeen falen. “Als uitgangspunt voor het ‘failure’ nummer namen we het idee dat zelfs een fout iets moois op kan leveren. Leer je fouten te waarderen, en laat ze in je voordeel werken. Het Engelse woord ‘serendipity’ beschrijft een gelukkig toeval. Hiernaar zijn we op zoek gegaan.” In het blad staan onder andere artikelen over glitch art (kunst die is gemaakt met behulp van expres opgewekte storingen in elektrische apparaten), optische illusies, voorspellingen van doemdenkers en de effecten van dementie op tijdswaarneming. Ook zijn er tijdens het drukproces expres ‘fouten’ gemaakt. “We lieten verschillende delen van de pers haperen, om zo onvoorspelbare kleurvegen en vlakken te creëren. Zo werd elk gebonden exemplaar door de ingebrachte fouten uiteindelijk een uniek product.”
Vergankelijkheid 144
In zijn werk zet Erwin Olaf zijn perfecte, tot op de pixel uitgedachte, wereld neer. Maar zijn perfecte wereld heeft niets te maken met de ideale wereld. Integendeel. Met zijn fotoâ&#x20AC;&#x2122;s steekt hij de draak met de heersende maatschappelijke idealen. Met technische perfectie beeldt hij het
Self Portrait // Erwin Olaf
imperfecte uit: mensen die afwijken van de maatschappelijke standaard, mensen die anders zijn. Dwergen, dikke mensen, oude mensen en mensen met Downsyndroom sieren zijn doek. Olaf wil bereiken dat mensen even stoppen, naar zijn fotoâ&#x20AC;&#x2122;s kijken, en nadenken. Met het zelfportret
dat hij in 2009 ter ere van zijn 50e verjaardag maakte, laat de aan longemfyseem lijdende fotograaf zien dat hij ook stilstaat bij zijn eigen feilbaarheid. Zijn lichamelijk falen wordt pijnlijk duidelijk in een serie van drie fotoâ&#x20AC;&#x2122;s, toepasselijk genaamd I Wish, I Am en I Will Be.
Beauty Is the Beast // Simon Wald-Lasowski
161
Schoonheid is subjectief. Maar het wordt over het algemeen geassocieerd met positieve eigenschappen. De Zweedse Hanna Hedman wil echter de schoonheid in het contrast van het niet zo aardige en het onaangename laten zien. â&#x20AC;&#x153;Verdriet, strijd, triestheid en walging kunnen ook mooi zijn.â&#x20AC;? Door middel van haar sieraden communiceert ze de menselijke zwakheid, ons onvermogen om verdriet te uiten dan wel ermee om te gaan. >>
162
Enough Tears to Cry for Two // Hanna Hedman
Grafisch ontwerper Stefan Sagmeister speelt vaak met de grens van het toelaatbare. Sensationeel en banaal met een donker randje, maar altijd met humor zet hij zijn ideeën om in krachtige, originele en treffende concepten. Zo liet hij in 1999 alle tekst van een poster voor de Amerikaanse designclub AIGA in zijn huid kerven: om de pijn te laten zien die de meeste van zijn projecten met zich meebrengen. “Ja, het deed erg veel pijn.” Pijnlijk was ook dat Sagmeister een aantal jaar geleden verkeerd geciteerd werd in het tijdschrift .copy. In plaats van “Money Does Not Make Me Happy” schreeuwde de maar liefst zes pagina’s tellende spread “Money Does Does Make Me Happy.” >> 168
AIGA Detroit Poster // Stefan Sagmeister
Internationaal reclamebureau Wieden + Kennedy geeft zonder problemen toe niet perfect te zijn: “We maken fouten. We verliezen pitches. We nemen verkeerde beslissingen.” Dan Wieden, één van de oprichters, vindt persoonlijk “dat iemand pas goed is nadat hij drie enorme fouten heeft gemaakt.” In een van de vergaderruimtes van het Amerikaanse W+K kantoor in Portland hangt een groot verlicht bord met ‘Embrace Failure’. Het bureau heeft ook een experimentele reclametak genaamd W+K 12. Dat ze daar de werkethiek goed begrijpen, bewezen ze door 351 uur aan een muurdecoratie te werken; meer dan 100.000 doorzichtige punaises – of beter gezegd de ruimte ertussenin – spellen de woorden ‘Fail Harder’. Om te laten zien hoe belangrijk falen is tijdens het creatieve proces.
Fail Harder // W+K 12
193
De liefdespleisters van Atypyk zijn pleisters tegen liefdesverdriet; ze maken het losweekproces misschien niet makkelijker, maar wel meer zichtbaar.
Love Patch // Atypyk
205
230
Verkapte Liefdesbrieven // Aukje Dekker
Portret Auteurs LOSER // Lianne van de Laar 252