5
Ninjaların Gecesi Mary Pope Osborne
İllüstrasyonlar: Sal Murdocca Çeviri: Duygu Dalgakıran
iv
Giriş
Bir yaz günü Dragos’taki Rüzgârlı Dere Ormanı’nda gizemli bir ağaç evi belirdi. Sekiz yaşındaki Tim ve yedi yaşındaki kız kardeşi Lea ağaç evine tırmandılar. Ev, kitaplarla doluydu. Tim ve Lea çok geçmeden ağaç evinin sihirli olduğunu fark ettiler. Ağaç evi onları kitaplardaki yerlere götürebiliyordu. Tek yapmaları gereken, kitaptaki bir resmi gösterip oraya gitmeyi dilemekti. Tim ve Lea bu sayede dinozorların zamanına, şövalyelerin olduğu bir şatoya, antik Mısır’a ve bir korsan gemisine gittiler.
1
Yolculukları sırasında ağaç evinin Morgan le Fay’e ait olduğunu keşfettiler. Morgan, Kral Arthur’un zamanında yaşamış sihirli güçleri olan bir kütüphaneciydi. Zaman ve mekânda yolculuk ederek kitaplar topluyordu. Tim ve Lea yepyeni bir maceraya başlamak üzerelerdi. Nerede mi? Ninjaların Gecesi’ nde.
2
1 Ormana Dönüş
“Haydi yeniden bakalım Tim,” dedi Lea. Tim ve Lea kütüphaneden eve dönüyorlardı. Yolları tam da Rüzgârlı Dere Ormanı’ndan geçiyordu. “Of, daha bu sabah baktık,” diye söylendi Tim. “Hem dün de bakmıştık. Ondan önceki gün de…” “Öyleyse sen gelme,” dedi Lea. “Ben tek başıma giderim.” Ve ormana doğru koştu. “Lea, bekle!” dedi Tim. “Neredeyse hava karardı. Eve gitmeliyiz.” 3
Ama Lea çoktan gözden kaybolmuştu. Tim ormana doğru umutsuz gözlerle baktı. Belki de Morgan’ı bir daha göremeyecekti. Haftalar geçmişti ve Morgan le Fay’den hiçbir işaret yoktu. Sihirli ağaç evinden de… “Tim!” diye seslendi Lea ormanın içinden. “Geri gelmiş!” Ah, yine her zamanki gibi rol yapıyor, diye düşündü Tim. Ama kalbi küt küt atıyordu. “Çabuk ol!” diye yeniden seslendi Lea. “Şaka olmasa iyi olur,” dedi Tim. Ormanın içine doğru koştu. Hava gitgide kararıyor, çekirgeler çene çalıp duruyordu. Karanlığın içinde bir şey görmek oldukça zorlaşmıştı. “Lea!” diye bağırdı Tim. “Buradayım!” dedi Lea. Tim yürümeye devam etti. “Orası neresi?” diye seslendi.
4
“Burası, burası işte!” Lea’nın sesi yukarıdan geliyordu. Tim yukarı bakarak, “Vay canına,” dedi. Lea
ağaç
evinin
penceresinden
el
sallıyordu. Ormandaki en yüksek meşe ağacının tepesindeydi. Uzun bir ip merdiven aşağıya sarkıyordu. Sihirli ağaç evi geri dönmüştü! Lea, “Haydi, yukarı gel,” diye seslendi. Tim ip merdivene doğru koştu ve tırmanmaya başladı. Tırmandı, tırmandı, tırmandı. Tırmanırken
yukarıdan
ormana
baktı.
Ağaçların üstünde hâlâ biraz gün ışığı vardı. Sonunda Tim ağaç evine girdi. Lea karanlıkta oturuyordu. Kitaplar her yere saçılmıştı. Alacakaranlıkta, yerdeki M harfi parlıyordu. Bu, Morgan le Fay’in M’siydi.
5
6
Ama Morgan’dan hiçbir iz yoktu. “Acaba Morgan nerede?” dedi Tim. “Belki biraz daha kitap almak için kütüphaneye gitmiştir,” dedi Lea. “Az önce kütüphanedeydik. Orada olsa görürdük,” diye cevapladı Tim. “Ayrıca kütüphane şu anda kapalı.” Viyk! Bir kitap yığınının arkasında küçük bir fare fırladı. Yerde parlayan M harfine doğru gitti. “Iyy,” dedi Lea.
7
Fare gidip M harfinin ortasına oturdu. Başını kaldırıp Tim ve Lea’ya baktı. “Çok tatlı,” dedi Lea. Tim farenin gerçekten de tatlı olduğunu kabul etmek zorunda kaldı. Kahverengi-beyaz tüyleri, kocaman siyah gözleri vardı. “Bu bir Mus musculus!” diye heyecanla bağırdı Tim. “Tabii kısaca ev faresi de diyebiliriz.” “Her şeyi de bil,” diye mırıldanan Lea, elini yavaşça fareye uzattı. Fare hareket etmedi. Lea hafifçe kafasını okşadı. “Merhaba Fıstık,” dedi. “Sana Fıstık diyebilir miyim?” “Merhaba dostum,” dedi Tim. “Morgan’ın nerede olduğunu biliyor musun?” diye sordu Lea. Viyk. “Deli misin Lea?” dedi Tim. “Sırf fare ağaç evinde diye sihirli olacak değil ya. Sadece buraya tırmanmış sıradan bir fare işte.” 8
Tim yeniden etrafına baktı. Yerde bir kâğıt parçası buldu. “Bu nedir? dedi. “Ne, nedir?” diye sordu Lea. Tim uzanıp kâğıdı aldı. Üstünde bir şey yazıyordu. “Vay canına,” diye fısıldadı Tim kâğıtta yazanları okuduktan sonra. “Nedir o?” dedi Lea. “Bir not,” dedi Tim. “Morgan’dan olmalı. Bence başı büyük dertte!”
9
2 Açık Kitap
Tim, Lea’ya kâğıdı gösterdi. Şöyle yazıyordu:
“Eyvah!” dedi Lea. “Ona yardım etmeliyiz. Ama ‘parç’ da ne?” “Belki de ‘parça’ yazmak istiyordu. Baksana sondaki ç uzayıp gitmiş.” “Belki de sihir yüzünden yavaş yavaş kayboldu ve son harfi yazamadı,” dedi Lea.
10
“Doğru,” dedi Tim. “Acaba başka ipucu bıraktı mı?” Etrafa göz attı. “Bak!” dedi Lea köşedeki kitabı işaret ederek. “Tek açık kitap bu.” Tim tekrar etrafına bakındı. Lea haklıydı. Sırtında bir ürperti hissetti. Tim gidip kitabı aldı ve pencerenin yanına geçti. Batan güneşin kızıllığı sayfaya vuruyordu. Tim üzerinde beyaz çiçekli ağaçların olduğu resme baktı. Ağaçlar bir dağın eteğindeydi. Genişçe bir nehir gürül gürül akıyordu. Resimde iki de insan vardı. Koyu renk giysiler giymişlerdi. Kafalarının etrafına siyah örtüler sarmışlardı. Sırtlarında ise uzun kılıçları vardı. “Vay canına,” diye fısıldadı Tim. “Onlar kim?” diye sordu Lea. “Galiba ninja bunlar,” dedi Tim.
11
“Ninja mı? Gerçekten mi?” dedi Lea. “Morgan bu sayfayı bilerek açık bırakmış olmalı,” dedi Tim. “Belki de sihir onu yakaladığında oradaydı,” dedi Lea. “Ya da belki söz ettiği dört parça burada,” dedi Tim. “Haydi gidelim!” diye atıldı Lea. “Şimdi mi?” “Evet, Morgan’ın başı dertte! Bize tam da şimdi ihtiyacı var,” diye ısrar etti Lea. “Ama önce şu kitabı okumalıyız,” dedi Tim. “Böylece hazırlıklı oluruz.” “Boş ver!” dedi Lea. “Bir dakika bile kaybetmemeliyiz!” Lea kitabı Tim’in elinden kaptı. “Geri ver şunu!” dedi Tim. “Önce bu yer hakkında bir şeyler öğrenmeliyiz.” Lea kitabı sımsıkı sarıldı. “Gidince öğreniriz,” dedi. 12
“Ama daha nereye gittiğimizi bile bilmiyoruz!” dedi Tim. Ama Lea parmağıyla resmi gösterdi. “Buraya gitmeyi diliyorum,” dedi. Meşe ağacının yaprakları sallanmaya başladı. Viyk! “Korkma Fıstık!” dedi Lea ve fareyi alıp eşofman üstünün cebine koydu. Rüzgâr esmeye başladı. Daha hızlı ve daha da hızlı esti. Ağaç evi dönmeye başladı. Daha hızlı ve daha da hızlı… Tim gözlerini sıkıca kapadı. Sonra her şey durdu. Tamamen durdu. Gürül gürül akan nehrin sesi hariç.
13