» Na etapie przygotowań: s

PRZYKŁADY Z PRAKTYKI B.

NA ETAPIE PRZYGOTOWAŃ: POZNANIE SIĘ, UMOŻLIWIENIE PARTYCYPACJI, WYZNACZANIE KIERUNKÓW

AUTORKA: MICHAELA JACOBS – HAUS AM MAIBERG – AKADEMIE FÜR POLITISCHE UND SOZIALE BILDUNG (AKADEMIA EDUKACJI POLITYCZNEJ I SPOŁECZNEJ HAUS AM MAIBERG)

Długa podróż, nieznane otoczenie, obcy język i nowi ludzie: pierwszy dzień projektu to często skok na głęboką wodę! Przygotowanie spotkania za pomocą narzędzi online może temu zapobiec. Uczestniczki i uczestnicy mogą poznać się wcześniej na wideokonferencjach, otrzymać informacje o miejscu spotkania i opowiedzieć o swoich oczekiwaniach wobec programu i jego realizacji.

Narzędzie wideokonferencyjne Zoom (k s. 31) to – dzięki prostemu zaproszeniu w postaci linka – szybki i nieskomplikowany dostęp do wspólnej przestrzeni cyfrowej. Pamiętać należy o tym, że spotkanie online musi być szczególnie różnorodne i interaktywne. Pomogą w tym między innymi wirtualne energizery (osoby uczestniczące wyrażają swój aktualny nastrój poprzez wysyłanie GIF-ów), ankiety, emotikony i praca w małych grupach. Należy koniecznie zmobilizować osoby uczestniczące, aby włączały kamery. Przestrzeń cyfrowa jest elastyczna: podczas rundy zapoznawczej (na przykład w zabawie „Wszyscy, którzy…”) można wykorzystać włączanie i wyłączanie kamer, a potem na przykład podzielić osoby uczestniczące na małe grupy, w których będą pogłębiać znajomość i mówić o swoich oczekiwaniach wobec projektu. Tak zwane breakout sessions pozwalają na przyporządkowanie osób uczestniczących w konferencji do osobnych pokoi pracy grupowej. Doświadczenie pokazało, że właśnie małe grupy umożliwiają pokonanie „dystansu cyfrowego” i przeniesienie relacji na poziom osobisty. Wyniki takich sesji dobrze jest udokumentować w formie ankiety, na przykład na Zoomie lub Mentimeterze (k s. 45). Ponadto w ten sposób zespół prowadzący może pokazać pierwsze wrażenia z miejsca spotkania oraz podać informacje dotyczące jego przebiegu. Dzięki funkcji udostępniania ekranu każda z osób ma możliwość pokazania pulpitu swojego urządzenia mobilnego i przekazania informacji w formie prezentacji Power-Point lub Prezi. Spotkania przygotowawcze są szansą na uniknięcie pozornej partycypacji osób uczestniczących (tzw. partycypacja alibi). Czasem, co jest uzasadnione, o programach i tematach decyduje z góry zespół prowadzący i to on je planuje. Wczesne zaangażowanie w proces planowania uczestniczek i uczestników daje im możliwość wypowiedzi i wzbudza poczucie sprawczości. Proces ten można zainicjować pytaniami (na przykład opublikowanymi na Padlecie (k s. 39) czy w aplikacji Mindmaster), i w ten sposób wykorzystać informacje zwrotne oraz zainteresowania osób uczestniczących do skonkretyzowania treści projektu. Poza udzieleniem informacji zwrotnych dotyczących części merytorycznej osoby uczestniczące mogą spotykać się w grupach roboczych i samodzielnie planować elementy programu lub uczestniczyć w tym procesie w inny sposób, na przykład za pomocą aplikacji WhatsApp (k s. 53). Bez wątpienia międzynarodowa praca z młodzieżą opiera się głównie na osobistym spotkaniu i poznawaniu nowych miejsc. Mimo to internetowe formy komunikacji mogą przyczynić się do osiągnięcia jej celów. W chwili wprowadzenia zasady dystansu społecznego w wyniku pandemii koronawirusa nabrał tempa rozwój powszechnej wiedzy bazującej na internetowych narzędziach komunikacji. Warto z niej skorzystać właśnie w międzynarodowej pracy z młodzieżą, gdy osoby uczestniczące dzielą duże odległości! Narzędzia cyfrowe oferują stosunkowo łatwy dostęp do wspólnych przestrzeni komunikacyjnych, które można różnorodnie kształtować. W ten sposób wzmacniamy możliwości partycypacji oraz podmiotowość i trwałość projektów międzynarodowych.