Αγαπητοί μου βαθμοφόροι, Ονομάζομαι Μιχάλης Κωστάκος, ή κατά τον προσκοπικό κόσμο «ΒΟΑΣ». Σαν βαθμοφόρος πίστευα ότι το προσκοπικό παιχνίδι και όλη η ουσία της κίνησης αυτής παίζεται, αναλύεται και αναλώνεται μέσα στο σύστημα. Μεγαλώνοντας και περνώντας αρχικά από την θέση του Αρχηγού Συστήματος διαπίστωσα ότι και το εκάστοτε σύστημα για να μπορέσει να «σταθεί» χρειάζεται και αυτό με την σειρά του κάποια βοήθεια και να έχει στο πλευρό του κλιμάκια ιεραρχικά ανώτερα και πιο άμεσα εμπλεκόμενα με την Κεντρική Διοίκηση. Κατάλαβα λοιπόν, και ας μου επιτραπεί η «μεταφορά» , ότι το κατ’ ενωμοτίες σύστημα είναι άκρως λειτουργικό και απαραίτητο και έξω από την ομάδα, σε όλη την προσκοπική κίνηση και στις επιμέρους δομές της. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο αποφάσισα να ασχοληθώ με την Τοπική Εφορία της περιοχής στην οποία ανήκε η προσκοπική μου οικογένεια (2ο Σύστημα Προσκόπων Καλλιθέας) και έτσι η οικογένεια αυτή μεγάλωσε κι άλλο. Αρχικά από την θέση μου ως εφόρου Κλάδου Ανιχνευτών της Τοπικής Εφορίας Καλλιθέας- Μοσχάτου (κλάδος με τον οποίο ασχολούμουν μέχρι και σήμερα), στην συνέχεια ως Τοπικού Εφόρου Καλλιθέας- Μοσχάτου και τα τελευταία δύο χρόνια, μετά και την κατάργηση των Τοπικών Εφοριών από την κεντρική διοίκηση, ως Βοηθού Περιφερειακού Εφόρου για τις περιοχές της Καλλιθέας, Μοσχάτου, Παλαιού Φαλήρου και Καλαμακίου, βρέθηκα δίπλα στα Συστήματα και τους Βαθμοφόρους τους, με σκοπό με την όποια εμπειρία μου και με την πολύ μεγάλη θέληση μου να στηρίξω το έργο τους και να αποτελέσω συνδετικό κρίκο αυτών μεταξύ τους αλλά και του καθένα από αυτούς με την Περιφέρεια και στη συνέχεια με την Γενική Εφορία και την Κεντρική Διοίκηση. Πάντα πίστευα, άποψη η οποία ενισχύθηκε μετά από συζητήσεις με τους περισσότερους από εσάς, πως ο ρόλος των «ιεραρχικά ανώτερων κλιμακίων», ήτοι κατά βάση των Τοπικών Εφοριών και τώρα πια, μετά την κατ’ εμέ πολύ άστοχη και εκ του αποτελέσματος καταστροφική επιλογή της κατάργησής τους, των Περιφερειών είναι κατά κύριο λόγο υποστηρικτικός. Η περιφέρεια πρέπει να αποτελεί ουσιαστικά το μέσον σύνδεσης και επικοινωνίας του κάθε συστήματος, του κάθε αρχηγού και του κάθε βαθμοφόρου τόσο με την Γενική Εφορία και την Κεντρική Διοίκηση όσο και με τα υπόλοιπα συστήματα. Πρόκειται για μία δομή η οποία μεταφράζεται σε ανθρώπους, προσωπικότητες και συνήθως δικαίως ή όχι χαρακτηρίζεται από αυτούς και τις πράξεις τους. Πρόκειται για μία δομή που θα έπρεπε να βρίσκεται τόσο κοντά στο σύστημα όσο και σε απόσταση, χωρίς να επεμβαίνει σε εσωτερικά ζητήματα ενός συστήματος χωρίς αυτό να της έχει ζητηθεί, αλλά και μη αδιαφορώντας για κρίσιμα ζητήματα από τα οποία τυχόν κινδυνεύει τόσο ένα σύστημα όσο και η φήμη ολόκληρης της κίνησης.
Πρόκειται για μία δομή που ιδανικά θα έπρεπε, μέσω των ανθρώπων που την στελεχώνουν, να βρίσκεται στο πλάι των Συστημάτων, επιδιώκοντας να γνωρίσει τις ανάγκες των και προσπαθώντας να τις επικοινωνήσει με όσους χρειάζεται, ενώ παράλληλα θα έπρεπε να είναι σε θέση να επισημάνει τυχόν προβλήματα και μειονεκτήματα αυτών, βρίσκοντας και προτείνοντας άμεσα λύσεις οι οποίες θα πηγάζουν από την θέση και την εμπειρία του εκάστοτε Περιφερειακού Εφόρου και του επιτελείου του. Η κοινωνία μας στο σύνολο της βιώνει μια πρωτόγνωρη κρίση, μία κρίση κοινωνικοπολιτική, οικονομική αλλά και δυστυχώς μία κρίση αξιών. Εμείς, σαν πρόσκοποι, σαν εθελοντική κίνηση, είμαστε αυτοί που έχουμε υποχρέωση να παραμείνουμε σταθεροί στην Υπόσχεση και το Νόμο μας και να συνεχίσουμε απερίσπαστοι το έργο μας, προσαρμοζόμενοι στην πραγματικότητα της εποχής που ζούμε και όντας ΈΣΟ ΕΤΟΙΜΟΙ όπως ακριβώς προστάζει το ρητό μας… …« Να βοηθώ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ σε ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ και να τηρώ το ΝΟΜΟ του ΠΡΟΣΚΟΠΟΥ». Ως μέλη μιας κοινωνίας που μαστίζεται από την κρίση, καθημερινά σαν μονάδες, κάθε ένας από εμάς καλείται να αντιμετωπίσει χιλιάδες προβλήματα, προσωπικά, οικονομικά, κοινωνικά, εργασιακά, προβλήματα που αποτελούν τροχοπέδη της απερίσπαστης ενασχόλησης μας με το έργο μας, δημιουργώντας μας πρακτικά προβλήματα με κυριότερο και πιο συχνό αυτό της έλλειψης χρόνου. Τώρα πιο πολύ από ποτέ, υπάρχει ανάγκη συσπείρωσης, ενίσχυσης και υποστήριξης, ανάγκη που πια εμφανίζεται ως επιτακτική. Δεν εμφανίζομαι ως ένας νέος HarryPoter, έτοιμος με τα μαγικά μου να κάνω τα πάντα όπως ιδανικά θα έπρεπε να είναι, και παράλληλα αντιμετωπίζω άλλο ένα πρόβλημα,ο μαγικός ζωμός του Δρυΐδη τελείωσε και η συνταγή αγνοείται. Υπάρχουν όμως πολλοί «Asterix&Ovelix» σε ένα ολόκληρο «γαλατικό χωριό» που ονομάζετε Περιφέρεια Σαρωνικού και το οποίο μπορεί και πάλι να ανοίξει τις πύλες του, να λύσει τα καράβια του και να τα βοηθήσει να ανοίξουν τα πανιά τους και να ταξιδέψουν σε νέες θάλασσες ή και σε ήδη χαρτογραφημένα νερά, βλέποντας ωστόσο τα μέρη που ήδη έχουμε επισκεφτεί από άλλη σκοπιά και με νέα προοπτική, με κατοίκους πρόθυμους να χαράξουν νέες διαδρομές και να περπατήσουν παρατημένα μονοπάτια ανοίγοντας τα και πάλι έτσι ώστε οι νεότεροι να γνωρίσουν το «γαλατικό χωριό» στην παλιά του αίγλη και ακόμα καλύτερο. Εξάλλου Μονοπάτια ( της ξηράς, της θάλασσας ή του αέρα) δεν υπάρχουν, μονοπάτια δημιουργούνται και ανοίγονται από το περπάτημα. Αγαπώ τον προσκοπισμό και είμαι σίγουρος ότι σε αυτό συμφωνούμε όλοι μας. Έχουμε όλοι τους ίδιους στόχους (πάντα οι διαφωνίες προκύπτουν αναφορικά με τον τρόπο επίτευξης τους…) για μία Περιφέρεια που θα δουλεύει και θα παράγει έργο για τα Συστήματα και όχι τα Συστήματα για την Περιφέρεια.
Εξάλλου, είναι απορίας άξιο, τι έχουμε να χωρίσουμε οι βαθμοφόροι μεταξύ μας … για το καλό των παιδιών πολεμάμε όλοι μας, για αυτά παίρνουμε την καλοκαιρινή μας άδεια και χαλάμε τις οικογενειακές και προσωπικές μας διακοπές, για αυτά μας πιάνει δήθεν μια κάποια ασθένειακάπου στα Χριστούγεννα ή κολλητά με κάποιο Σαββατοκύριακο, για να πάμε χειμερινή εκδρομή με το τμήμα μας ή για να συμμετάσχουμε σε κάποια από τις εκπαιδεύσεις... για αυτά και γιατί μέσα από την εμπειρία μας ως πρόσκοποι και ως βαθμοφόροι έχουμε εντοπίσει τον εξαιρετικά ευεργετικό ρόλο που παίζει για τα παιδιά, για τα παιδιά μας η κίνηση. Σαν πρόσκοπος και βαθμοφόρος αλλά και σαν πατέρας προσκόπων πιστεύω στο έργο μας τόσο αναφορικά με την επίδραση αυτού στα παιδιά αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία. Πιστεύω, όπως πιστεύω ότι πιστεύετε και όλοι εσείς (δεν θα μπορούσαμε άλλωστε σε αυτό το σημείο να διαφωνήσουμε) ότι το μέλλον και η ελπίδα αυτού το κόσμου είναι τα παιδιά και εμείς όλοι βρισκόμαστε στην προνομιακή θέση να μπορούμε να διαμορφώσουμε έστω και σε μικρό ποσοστό λίγο από τον χαρακτήρα, τον τρόπο σκέψης και κατ’ επέκταση την ζωή τους. Είμαι εδώ, για να ζητήσω από τον καθένα από εσάς αρχικά την εμπιστοσύνη του και στην συνέχεια την στήριξη του στην υποψηφιότητα μου ως Περιφερειακού Εφόρου Σαρωνικού, μίας υποψηφιότητας που εξ αρχής μοναδικό σκοπό είχε και έχει την επίτευξη όλων των παραπάνω και την πραγματοποίηση κάποια στιγμή του οράματός μου για μια Περιφέρεια…Παρέα, που πιο δυνατή και ενωμένη από ποτέ θα μπορεί να χαρίσει στα μέλη της τα προσκοπικά ιδεώδη και όχι μόνο.
«ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ…ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ» λοιπόν το σύνθημα! Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και ελπίζω μαζί να μπορέσουμε τα ταξιδέψουμε και να περπατήσουμε στα πιο παραγωγικά και όμορφα μονοπατια…
Με Προσκοπικούς χαιρετισμούς Μιχάλης Κωστάκος «Βόας»