Vragen en Antwoorden

• Waarom krijgen gevaccineerde mensen COVID-19?

Met de introductie van COVID-19 vaccins hebben de gezondheidsinstanties in de VS en de EU verklaard dat gevaccineerde mensen bijna volledig (meer dan 90%) beschermd zijn tegen infectie. Hierdoor zou het dragen van maskers of sociale distantie niet meer nodig zijn. Echter werd al snel duidelijk dat gevaccineerde mensen vatbaar zijn voor zogenaamde “doorbraak”-infecties en het virus kunnen verspreiden. Als gevolg hiervan gelden de regels voor het dragen van maskers, onderdak en sociale afstand voor hele bevolkingsgroepen (gevaccineerd en niet-gevaccineerd).

 Virale mutaties: in de afgelopen twee jaar van de COVID-19-pandemie is het oorspronkelijke virus (SARS-CoV-2) van uiterlijk veranderd (gemuteerd), met als gevolg dat de vaccins die tegen het oorspronkelijke virus zijn ontwikkeld niet zo effectief zijn als aanvankelijk werd beweerd. Dit is voornamelijk het geval bij de Omicron-variant, die meer dan 45 veranderingen in zijn spike-eiwit heeft en grotendeels resistent is tegen de vaccins. Sommige evaluaties wijzen op slechts 20% antivirale werkzaamheid van het Pfizer-vaccin, hetgeen aanzienlijk lager is dan de 97% werkzaamheid die aanvankelijk werd geclaimd in het geval van het oorspronkelijke SARS-CoV-2. Pfizer heeft al aangegeven te werken aan een Omicron-specifiek vaccin. Is dit het begin van een reeks vaccinaties voor elke potentiële virusmutatie?

 Zwakke immuniteit: De meeste gevaccineerde mensen die COVID-19 ontwikkelen hebben andere gezondheidsrisicofactoren, zoals diverse ziekten (kanker, hoge bloeddruk, diabetes en andere), zijn op hoge leeftijd of hebben overgewicht, allemaal factoren die de immuunrespons belemmeren. Het is belangrijk om op te merken dat verschillende tekorten aan voedingsstoffen, veroorzaakt door ongezonde voeding, roken, het nemen van diverse medicijnen, of psychologische stress ook een negatieve invloed hebben op onze immuniteit.

 Mogelijke toxische effecten van het virale spike-eiwit: een andere reden voor infecties bij gevaccineerde personen kan worden afgeleid uit de resultaten van een wetenschappelijk onderzoek dat in Zweden is uitgevoerd (referentie). De studie toonde aan dat het coronavirus spike-eiwit, dat zowel in menselijke cellen van geïnfecteerde als gevaccineerde personen wordt geproduceerd, de celkern kan bereiken en een essentieel DNA herstelproces kan verstoren. Het niet effectief repareren van cellulair DNA kan onze immuniteit (antilichaamrespons) ondermijnen en de ontwikkeling van kanker en andere ziekten vergemakkelijken. Dit zouden de omstreden data uit Denemarken bevestigen, waaruit blijkt dat 8% van de Omicron-infecties voorkomt onder drievoudig gevaccineerden, terwijl dit slecht 1,2% is bij niet-gevaccineerden.

 Verminderde werkzaamheid van het vaccin: In de loop van de tijd hebben we geleerd dat antivirale bescherming door zowel op RNA als op DNA gebaseerde vaccins na een paar maanden afneemt. De gezondheidsautoriteiten bevelen nu aan om vijf maanden, of zelfs eerder, na de laatste vaccinatie nieuwe vaccinaties (boosters) te geven. Het lijkt er echter op dat zelfs boosters geen volledige bescherming kunnen bieden tegen gemuteerde vormen van het coronavirus, maar blijkbaar alleen de klinische ernst van de ziekte kunnen verminderen. Volgens onze interpretatie kan dit klinische voordeel het gevolg zijn van het feit dat het immuunsysteem alleen maar wordt versterkt (dat wil zeggen door het gebruik van adjuvantia, ingrediënten die worden toegevoegd om de immuunrespons te versterken), en niet zozeer door het vaccin zelf, dat slechts een beperkte werkzaamheid heeft tegen nieuwe varianten van het coronavirus. Sommige farmaceutische bedrijven (bijv. Pfizer) hebben al aangegeven dat zij werken aan nieuwe vaccins die gericht zullen zijn op specifieke virusmutaties, vergelijkbaar met de jaarlijkse griepvaccins. Dit lijkt het begin te zijn van een nooit eindigende cyclus…

Over het algemeen blijkt uit massavaccinatie – op wereldwijde schaal – met RNA/ DNA-producten, die is uitgevoerd in de afgelopen twee jaar, dat deze vaccins die tegen

SARS-CoV-2 zijn ontwikkeld, geen volledige bescherming bieden tegen virale infectie en verspreiding, maar alleen de ernst van de ziekteverschijnselen kunnen verminderen.