ROEIEN IN HET BUITENLAND

BUITENLAND

Studeren en roeien in Delft biedt vele mogelijkheden. De stevige basis die je er legt, geeft je de kans om voor een bepaalde tijd te gaan studeren aan een buitenlandse universiteit. Veel roeiers kiezen er dan ook voor om naast hun studie te blijven roeien in het buitenland. Wij spraken Daan Vos de Wael, Joaquin Exalto en Anne-Fleur Janssen over studeren en roeien over de grens.

Even voorstellen: Daan Vos de Wael (VdW) is in zijn derde jaar naar de University of British Columbia in Canada gegaan om daar een aantal biologie, scheikunde en natuurkunde vakken te volgen. Joaquin Exalto vervulde zijn minor aan de University of Maryland in de Verenigde Staten waar hij vakken in de sterrenkunde en het projectmanagement volgde. En AnneFleur Janssen - tweede van links op de foto - koos ervoor om na haar bachelor in Delft een eenjarige master aan de universiteit van Oxford in Engeland te volgen. Alle drie kozen zij ervoor om naast hun studie te gaan roeien bij de plaatselijke studentenroeivereniging.

Waarom heb je gekozen voor deze studie en aan deze universiteit? VdW: Ik wilde erg graag naar Canada vanwege de natuur en ik heb UBC gekozen omdat deze universiteit binnen Canada de beste roei-mogelijkheden had. Ook leken de vakken die ik kon doen mij het leukst. Exalto: Ik ben naar UMD gegaan omdat ik “US college life” wilde meemaken. Dat gaf me een hoop opties, maar deze universiteit lag het meest centraal en aan de Oostkust waardoor rondreizen makkelijker werd. Anne-Fleur: Ik wilde in eerste instantie de master Transport en Planning doen bij Civiele Techniek, maar ik was bang dat ik daarbij de wiskunde zou missen. Daarom heb ik gekozen om tussendoor meer te leren over modelleren en programmeren. Hierna wil ik misschien nog een master of PhD in Delft doen.

Hoe verschilt het roeien bij Laga met het roeien in het buitenland? VdW: In Canada staat de studie centraal, alle trainingen worden er omheen gepland. Er is ook meer sponsoring door de universiteit. Zo worden uitzendingen naar wedstrijden en een deel van het trainingskamp vergoed. Exalto: De roeitechniek in Maryland verschilde niet zo extreem veel. Wel waren er een of twee motorboten die meegingen met onze boot in plaats van meefietsers. Dit was erg handig, omdat de boot heel dichtbij kon komen

om te filmen of coachen. Bijna elke ochtend werd er 15 kilometer technisch getraind. In de middag stonden er semi-vrijblijvende (moreel verwachtte) ergotrainingen op de planning. Anne-Fleur: In Nederland leeft het studentenroeien heel erg, dat is hier niet echt het geval. Wat er nog het meeste op lijkt is de vete tussen Oxford en Cambridge. Ook de wedstrijden zijn heel anders. Je bereidt je niet voor op het tweekilometerseizoen, maar hebt vooral langebaanwedstrijden, waarvan de Boatrace echt de boventoon voert. Verder heeft elke sectie een eigen vereniging. Mijn vereniging bestaat uit alleen lichte dames, dus uit één ploeg.

EEN DAG IN HET LEVEN VAN VOS DE WAEL

4:15 4:40 5:00 5:20 7:00 7:30 8:00 17:00 18:30 19:00 19:30 20:30 Opstaan Racefiets naar vereniging Opwarmen Bootnat Fietsen naar campus Eten douchen op campus Studeren Ergo- of krachttraining Fietsen naar huis Aankomst thuis Avondeten Slapen

Heb je nog mooie roeiprestaties neergezet? VdW: Van de vier wedstrijden die ik heb geroeid, heb ik er, samen met een andere jongen uit Delft, Ries Meijsen, drie gewonnen. Dit waren de Western Canadian Championships in de acht en tweezonder en de National Canadian Student Championships in de acht. Exalto: Tijdens mijn tweede regatta in Maryland heb ik twee races gevaren: in de acht op slag en in de viermet op boeg. Beide races zijn we vierde geworden van de ongeveer 25-30 teams in deze velden. Het waren allebei races van zo’n vijf kilometer. De mooiste regatta was in Redwood, omdat het uniek was om op een rivier midden in het bos te roeien. De coolste regatta moet wel in Pittsburgh zijn, aangezien die dwars door de stad ging. Anne-Fleur: Het gaafste moet nog komen: dat wordt de Boatrace. Dit is het eerste jaar waarin de lichte dames mee gaan doen aan de race van zo’n zeven kilometer op de Tideway. Het gaat nog een zware periode worden met veel seat-racen, testen en vroeg opstaan, maar uiteindelijk is het het allemaal waard.

Wat voor advies zou je mee willen geven aan mensen die twijfelen of ze naar het buitenland willen en daar willen roeien? VdW: Als je de kans krijgt, moet je sowieso naar het buitenland. Door het roeien heb ik minder gehiked en getourd dan had gekund, maar ik vond dit het zeker waard. Dit is een afweging die iedereen voor zichzelf moet maken. Exalto: De buitenlandervaring was het 100% waard en het enige wat ik tegen iemand kan zeggen die twijfelt is 'doe het'. Mijn minor in de VS was veruit de leukste tijd uit mijn leven. Ook roeien in het buitenland raad ik zeker aan. Je komt in contact met de 'locals' en krijgt nog meer mee van de cultuur in een land. Ik zou wel goed bespreken hoe vaak je wil gaan roeien aangezien de trainingstijden in de VS nog wel eens extreem kunnen zijn. Anne-Fleur: Normaal is je plek vinden in een nieuw land, op een nieuwe universiteit, tussen allemaal mensen die er al langer studeren best een uitdaging. Juist door het roeien kom je in aanraking met de mensen die al langer studeren in Oxford.