Legalizacija alternativne medicine U Srbiji se primenjuju 63 alternativna metoda lecenja, od kojih je Pravilnikom o blizim uslovima, nacinu i postupku obavljanja metoda i postupaka tradicionalne medicine, koji je krajem prosle godine usvojilo Ministarstvo zdravlja Srbije precizirano devet metoda dijagnostike i lecenja tradicioalne medicine i jos devet metoda rehabilitacije. Pravilnik je jedan od najvecih afirmatora tradicionalne medicine kod nas, pojasnjava da su ozakonjene samo metode koje se izvode u skladu s priznatim standardima tradicionalne medicine i koje ne odvracaju pacijenta od zvanicne medicine. Licenca za bavljenje odgovarajucom metodom tradicionalne medicine izdata od strane nadleznog Ministarstva. Prema proceni SZO izmedju 65 i 80 odsto svetske populacije oslanja se na alternativnu medicinu kao primarnu formu zdravstvene zastite. Vise od polovine nemackog i americkog stanovnistva koristi neki vid tradicionalnog lecenja, a u Velikoj Britaniji cak 64 odsto drzavnih ordinacija pruza ovakvu vrstu zdravstvenih usluga. U Autraliji cak 80 odsto lekara svojim pacijentima preporucuje akupunkturu i meditaciju, a jedna cetvrtina lekara je prosla obuku za jednu ili vise alternativnih tehnika lecenja. Zvanicna medicina posmatra coveka kao zatvoren sistem u kome moze da se preuzme kontrola nad ritmovima i funkcijama organizma. U osnovi alternetivnih terapijskih pristupa lezi vera u coveka i racuna se na mudrost tela. Smatra se da svaki covek raspolaze sa samoisceljujucom snagom koju je potrebno osloboditi, odnosno usmeriti. Prema tom principu, covekova patnja se ne moze razumeti izolovanim posmatranjem organa i simptoma, a puni smisao lokalnih poremecaja postaje jasan tek ukljucivanjem u celinu kako samog organizma tako i njegovog konteksta. Usled prihvatanja principa celovitosti, alternativna medicina poima ljude kao jedinke a na ljudsku patnju gleda kao na izraz licne istorije. Saobrazno tome, pomoc i podrska su individualizovani.
1
Legalizovane su sledece metode tradicionalne medicinske prakse: Metode dijagnostike i lecenja 1. Ajurveda 2. Akupunktura i srodne tehnike 3. Tradicionalna kineska medicina 4. Homeopatija 5. Fitoterapija 6. Kvantna medicina i srodne tehnike 7. Hiropraktika i primenjena kineziologija 8. Makrobiotika 9. Tradicionalna domaca medicina Metode rehabilitacije 1. Apiterapija 2. Aromaterapija 3. Ci gong vezbe 4. Duhovna energetska medicina 5. Energetska terapija, reiki 6. Detekcija stetnih zraÄ?enja 7. Joga vezbe 8. Porodicni raspored 9. Taj-ci cuan vezbe Ono sto je mozda jos potrebno naglasiti Fond zdravstvenog osiguranja ne pokriva troskove lecenja tako da ce svako ponaosob placati usluge, no zbog toga ne treba izgubiti iz vida da su neke od metoda osim sto su delotvorne i mnogo jeftinije od standardnih klinickih tretmana.
Ajurveda Predstavlja tradicionalan vid medicine poreklom iz Indije. Poznata po alternativnim vidovima medicine ova drzava praktikuje ajurvedu vekovima unazad zajedno sa ostalim (npr. joga). Po prvi put se na zapadu stavlja u praksu nakon kolonizacije Indije od strane Britanske kraljevine, i to ne kao samostalni vid tradicionalne medicine istocnjackog naroda, nego koristeci njena dotadasnja znanja kao dopuna radi usavrsavanja klasicne medicine. Njen cilj je ravnoteza izmedju duha i tela, a koncept i fundamentalni principi su:
1) ajurvedska farmakologija (primena razlicitih biljaka i njihovih delova u cilju lecenja, takodje bitnu ulogu imaju i ukusi – slatko, slano, kiselo, gorko, zajedno sa oporim i ljutim)
2) ajurvedska patologija 3) ajurvedska dijagnostika (gde se kao indikatore bolesti uzima u obzir puls na radijalnoj arteriji coveka, na osnovu toga iskusan ajurvedski terapeut moze otkriti bolesti i odrediti njihovo lecenje)
2
4) ajurvedska terapija - lekovi (biljnog, mineralnog ili zivotinjskog porekla) - relaksacioni postupci i masaza (praktikovanje joge) - ishrana i dodaci u ishrani - ostale metode (pravilna telesna tezina, osecaj lakoce u telu, drzanje ledja, provera ponasanja ishrana, afrodizijak itd.)
Akupunktura
Bolesti koje leci: 1. gornji respiratorni putevi:
- akutna upala sinusa (sinusitis) - akutna upala sluznice nosa (rinitis) - obična prehlada - akutna upala krajnika (tonzilitis) 2. respiratorni sistem: - akutni bronhitis - astma 3. oko: - akutna upala spojnice oka (konjunktivitis) - centralni retinitis - dečija kratkovidnost (miopia) - nekomplikovana katarakta 4. usta: - zubobolja - bol nakon vađenja zuba - upala desni (gingivitis) - akutna upala ždrela (faringitis) - hronična upala ždrela (faringitis) 5. digestivni trakt: 3
- spazam jednjaka - štucanje - gastritis - akutni ulkus (čir) duodenuma - hronični ulkus duodenuma - akutni kolitis - hronični kolitis - akutna bacilarna dizenterija - konstipacija (zatvor) - dijareja (proliv) - paralitički ileus 6. neuromišićni sistem: - glavobolje/migrene - neuralgija n.trigeminusa - paraliza n.facijalisa - pareza nakon moždanog udara - periferna neuropatija - poliomijelitis - Menierova bolest - neurogena bešika - interkostalna neuralgija - cervikobrahijalni sindrom - išijas (lumbosakralni sindrom) - smrznuto rame - "teniski" lakat - bol lumbosakralnog područja - osteoarthritis
Tradicinalna kineska medicina
„Isto na medicina tretira ljudsko zdravlje kao sposobnost organizma da održava ravnotežu i integritet. Čovek je deo mikrokosmosa koga okružuje Vasiona u kojoj deluju iste sile na kojima se zasniva miskrokosmos. Čovek je deo celine. Kako organi tela međusobno bivaju u interakciji, tako čovek biva u interakciji sa prirodom. Zapadna medicina ne uzima u obzir duhovni svet čoveka, za isto 4
nu medicinu duh je u ravnoteži sa telom, bolesno telo se poistove uje sa bolesnim duhom“. Kao i ostale tradicionalne veštine istočnjačkih naroda ona telo i duh posmatra kao jednu celinu. Kineska medicina, iako stara preko 5000 godina, poštuje iste principe kao i ostale medicine sveta – jetra je majka srca, bubreg je neprijatelj srca, što upućuje na pomisao da su kinseki lekari dobro poznavali složene odnose organa i njihovih tečnosti. Mada često nailazimo i na nepotpuno razumljuve anatomske opise ljudskog tela. Kroz pet hiljada godina koliko postoji tradicionalna kineska medicina ona je pretrpela brojne promene, i oslobađanja (čišćenja) od teorija i metoda koji nisu donosili rezultate, tako da je danas pročišćena, i jasna. Ipak se u Kini koristi kao sastavni deo klasicne medicine u 95% zdravstvenih ustanova. Postoji sedam ucenja tradicionalne kineske medicine: 1. Koncepcija „U—sin“ , 2. Koncepcija „Jin—Jang“ , 3. Učenje o energiji „Či“, 4. Učenje o „Cin—Lo“, o vezama (meredijanima) u organizmu, 5. Učenje „Džan—Fu“, o gustim i šupljim unutrašnjim organima, 6. Klasifikacija sindroma oboljenja, 7. Uzroci i mehanizmi razvoja bolesti.
•
Stvaralačka veza (stimuliše razvoj-proizvodi interakciju) »Drvo« stimuliše - rađa »Vatru« → »Vatra« stimuliše - greje »Zemlju« → »Zemlja« stimuliše - rađa »Metal« → »Metal« stimuliše - daje »Vodu« → »Voda« stimuliše hrani »Drvo«. 5
•
Destruktivna veza (koči razvoj-savladava interakciju) »Vatra« pokorava - topi »Metal« → »Metal« pokorava - seče »Drvo« → »Drvo« pokorava - rije korenjem »Zemlju« → »Zemlja« pokorava (upija) »Vodu« → »Voda« pokorava - gasi »Vatru«.
Homeopatija
Homeopatija je vid alternativne medicine koji se korisio u mnogim narodima vekovima. Princip homeopatije je korišćenje različitih supstanci (lekova) u malim količinama u cilju izlečenja, pritom veća koncentracija tih supstanci može izazvati iste simptome kao i bolest koju leče. Osnivač homeopatije je nemački lekar Samuel Haneman, koji je uočio da velike koliline kinina izazivaju iste simptome kao i malarija. Lekovi koji se koriste u homeopatiji se koriste kao sastavni deo klasične medicine. Homeopatija ne leči bolest u klasičnom smislu reči, nego poremećenu energiju čija je ta bolest samo manifestacija, a da li će se energija izbalansirati i da li će doći do ozdravljenja zavisi od mnogo faktora. Na prvom mestu to je konstitucija samog čoveka, njegova nasleđena i stečena predispozicija za bolesti, uslovi pod kojima živi, tj. da li postoje održavajući faktori bolesti. Drugim rečima, da li će se neko izlečiti zavisi više od samog bolesnika nego od bolesti od koje boluje. Pored toga, svakom čoveku se pristupa kao jedinstvenoj individui i iako on može imati sličnu, on nikako ne može imati istu bolest kao neko drugi, pa je za homeopatu pogrešno da kaže da je takve slučajeve već imao i da na osnovu njih može da predvidi tok i prognozu lečenja. Stopa rasta homeopatskih preparata se u razvijenim zemljama kreće od 18-30% godišnje. Britanska kraljevska porodica koristi homeopatsku medicinu kao glavni način terapije još od 1830. g. Od pre par godina homeopatija se integrisala u zdravstveni sistem zemlje – otvoreno je 5 homeopatskih bolnica, kao i bolnica u kojima se nudi čitav niz drugih alternativnih terapija. Lecenje se moze refundirati iz zdravstvenog osiguranja. Homeopatija je u Nemačkoj službeno priznata i zakonski ravnopravna s klasičnom medicinom. U Indiji ima 100 000 homeopata, preko 100 koledža, a homeopatija ima najpovoljniji zakonski status. Država finansira istraživanja, bolnice i specijalizovane klinike. Majka Tereza uključila je homeopatiju u svoju misiju i otvorila 4 dobrotvorna homeopatska dispanzera u Kalkuti. Belgijski parlament je službeno priznao homeopatsku praksu. Od 105 kontrolisanih ispitivanja, 81 je pokazalo pozitivne rezultate lečenja homeopatijom. Sistematski pregled rezultata 93 nezavisnih, nasumično odabranih, kliničkih ispitivanja pokazao je da homeopatija ima pozitivne rezultate kod tretiranja dečjeg proliva, gripe, bolova, propratnih pojava hemoterapije ili radioterapije,
6
iščašenja i infekcija disajnih puteva; hiperaktivnosti i nedostatka pažnje kod dece, reumatoidnog artritisa, astme, tegoba u menopauzi,...
Kvantna medicina
Ovaj vid medicine je zasnovan na fizici kao nauci i njenim matematičkim proračunima, a pronikla je iz kvantne fizike, i mehanike. Kvantna teorija nalaže da se čestice mogu nalaziti na više mesta odjednom (teorija paralelnih univerzuma) i da mogu putovati kroz vreme i prostor. Iste čestice koje su sastavni deo čovekovog tela. Svaka bolest se smatra kao devijacija savršenosti ljudskog tela i stoga mora biti eleminisana, ne izlečena. Kvantna medicina koristi različite vrste lečenja: -
mikrotalasna rezonantna terapija
-
lečenje magnetnim poljem
-
laserska terapija
-
niskofrekventna infracrvena terapija
-
lečenje svetlošću koristeći različiti spektar boja
-
elektromagnetno zračenje
Osnov ovih vrsta lečenja jeste uticaj različitih talasnih dužina (frekvenca) na čovekovo telo, sistemski ili lokalno. Kao i homeoterapiju, nazivaju je pseudonaukom, jer se njeni rezultati ne mogu izmeriti iako je evidentno da njena primena pomaže. Bez obzira na mnogobrojne kritike, našla je široko učešće i prihvaćenost Svetske zdravstvene organizacije, država i pojedinačnih zdravstvenih institucija iskazujući svoju široku namenu koja se ogleda u primeni tehnika prilikom operacija (poput laserkog uklanjanja tumora), primeni u fizikalnoj terapiji, itd.
Hiropraktika i primenjena kineziologija
Reč hiropraktika potiče od dve starogrčke reči χειρ (heir) što znači ruka i πρασσω (praso) što znači raditi. Zajedno one označavaju lečenje rukama. No svako lečenje rukama nije 7
hiropraktika. Hiropraktika je osnovana u Americi 1895. godine i predstavlja jedinistveni sistem znanja, dijagnostike i lečenja koji se na isti način praktikuje svuda u svetu. Ona predstavlja spoj filozofije, nauke i umetnosti, primenjen u načinu korekcije kičme i rešavanju problema vezanih za skeletno-mišićni sistem. Zbog svoje sličnosti za zvaničnom medicinom, po obrazovanju koje traje 4 godine i po tome kako koristi zvanične procedure medicinskog pregleda i dijagnostike za nervno-mišićno-skeletne probleme (rentgen, MRI, CT, EMG i druge), mnogi hiropraktiku vide kao sastavni deo medicinskog tretmana i nazivaju je „hirurgijom bez skalpera“. Ona u svakom slušaju jeste odlična dopuna medicinskom načinu lečenja neuro-skeletno-mišićnih problema i izvrstan sistem njihove preventive. Hiropraktika je danas poznata u svetu kao najefikasniji, najekonomičniji i od strane pacijenata najomiljeniji način otklanjanja bolova, pre svega u leđima i vratu, bez obzira da li se radilo o akutnom bolu (diskus herniji) ili hroničnom bolu u leđima i vratu (kao posledici spondiloze). Ona je poznata i po svojoj uspešnosti u otklanjanju glavobolja, vrtoglavica, bolova i trnjenja u ramenu i ruci (kao posledicama poremećaja vratne kičme), sportskih povreda, fibromialgije i mnogih drugih poremećaja vezanih za mišićni i skeletni sistem. Po sistematizovanom znanju, po standardizovanom savremenom načinu dijagnostikovanja neuro-skeletno-mišićnih problema, po dubljem shvatanju načina njihove integralne povezanosti, kao i preciznosti – bezbolnosti i bezopasnosti svoje korekcije, hiropraktika se danas izdvaja, među drugim manuelnim oblicima terapije. Svoj primat kao najrazvijeniji i najrasprostranjeniji oblik mehano terapije danas u svetu ona duguje visokom nivou stručnosti i bezbednosti svojih metoda korekcije i kao takva priznata je u svetu od strane Svetske zdravstvene organizacije (SZO) i brojnih pacijenata kojima služi u skoro 90 zemalja. SZO danas inztezivno radi na integraciji hiropraktike, kao komplementarne metode lečenja, sa zvaničnom medicinom. Hiropraktika se često upotrebljava kao sastavni deo kineziologoje. Osnova ove metode je povezanost mišića, akupunkturnih meridijana, organa i brojnih refleksoloških tačaka i područja na telu. Koristeći manualno testiranje mišića, poznato u kliničkoj fizioterapiji, dobija se uvid u celokupno stanje organizma. Sve celovite metode, u koje spada i Primenjena kineziologija, bave se osobom, a ne problemom dela tela ili psihe – bolešću. Ne gubeći ovu ogradu iz vida mogu se očekivati povoljni rezultati: • • • • •
Kod poremećaja cirkulacije krvi i većine problema vezanih uz to, kao što su glavobolje, hladne noge i ruke, oporavak povređenih delova tela itd. Kod problema sa nervnim sistemom, utrnulosti, smanjene pokretljivosti, povreda, raznih poremećaja u neurološkoj organizaciji i sl. Kod problema u cirkulaciji limfe, izlučivanju štetnih materija iz organizma, smanjenom imunitetu. Kod lošeg držanja tela i s tim povezanih problema s kičmom Kod emocionalnih problema koji nisu poprimili izrazito patološki oblik 8
•
Pri otkrivanju osetljivosti na određenu hranu, a delom i u slučaju alergija.
9
Prof. Dr. Vuk Stambolović – pionir u afirmaciji alternativnog lecenja kod nas U svetu su pravljene studije o tome ko se prvi okrenuo alternativnoj medicini. To su bili visokoobrazovani srednjih godina i dobrog materijalnog stanja, koji nisu želeli da život poremete nasiljem zvanične medicine. A, zvanična medicina je prilično nasilna - od lekova kod kojih bi trebalo da se čita i ono "sitno napisano", odnosno kakve su kontraindikacije, preko dijagnostike, koja, takođe, može da bude nasilna, do, na primer, operacija. Sa alternativnom medicinom se otvorilo jedno široko polje medicine koja je prijateljska prema korisniku i zbog toga je u Francuskoj zovu slatka medicina. U mnogim evropskim zemljama je lečenje kod homeopate pokriveno zdravstvenim osiguranjem. Kod nas još nije, ali, ako budemo sledili evropska iskustva, uskoro će biti. Alternativna medicina može mnogo da pomogne u oblasti zdravstvene zaštite, jer je delotvorna. U finansijskom smislu je, takođe, delotvorna, jer nije skupa. Uz to može mnogo da pomogne da se izmeni shvatanje menadžmenta i korišećnje resursa. Svetski trend je integrativna zdravstvena zaštita koja podrazumeva saradnju terapeuta klasične i alternativne medicine. Oni, jednostavno, moraju da sarađuju. Našim pacijentima je odnedavno i zakonom stvorena mogućnost izbora i više ne moraju da kriju od lekara da idu, na primer, kod homeopate. I to je velika prednost u odnosu na raniji period. Alternativna medicina je individualizovana i ona ne nameće određeno ponašanje, a jedan o njenih postulata kaže: "volite svoju bolest". Jer, bolest je kao kamen međaš koji ukazuje na to da vam način života, kojim ste do tada živeli, više ne odgovara. To nije ništa loše i niste vi krivi što ste do sada živeli na taj način. Kad se razbolite došli ste na raskrsnicu, do tačke na kojoj vam takav život više ne odgovara, što odražavaju simptomi bolesti. Tada bi trebalo da nešto promenite i da to bude individualni izbor, jer čovek sam mora da odluči šta je to što će da promeni. Nije potrebna neka drastična promena, dovoljna je mala, ali koja će da povuče čitav set novihpromena.
10
‘‘Neizlečive’’ bolesti i alternativna medicina Sto se tice alternativne medicine ona realno gledano jeste uspesnija u lecenju neizlecivih bolesti, pri tome ne mislim na alternativnu medicinu kao sto je vračanje ili neki nadri lekari koji otklanjaju crnu magiju ili lecenje nekim kvazi magnetnim spravama itd, nego mislim na proverenu alternativnu medicinu, pa onda lečenje raka veoma jakim antioksidansima (tih lekova nema u farmaciji), jer činjenica je da se rak veoma uspešno leči kiseonikom tj. kada dovedemo nase telo u stanje da mnogo bolje efikasnije upija kiseonik u ćelije,tad se čovek leči od raka jer ćelije raka ne podnose kiseonik i on ih uništava, a dovodjenjem tela u tu fazu da bolje i efikasnije apsorbuje kiseonik u ćelije moze se izvesti tako da se osoba stavi u jako toplu prostoriju bez vlage u vazduhu to jest suva prostorija sa nekih 50-60 max stepeni celziusovih i da ta prostorija ima izvor infracrvane svetlosti, tj. da bude neka vrsta sijalice sa infra cevenim svetlom (ne crevno nego infracrveno), isto tako ubrizgavanjem jakih antioksidanasa direktno u ćelije raka moze da unisti celije raka. Tumor je rešenje tela na neki problem. Tumor nastane jer osoba više ne proizvodi dovoljno adrenalina koji je potreban za razbijanje šećera. Višak šećera je opasan i zato telo stvori tumor. A tumori fermentiraju, tj. sagorevaju šećer. Takođe koriste i mnogo energije (šećera) jer je njihovo deljenje ćelija ubrzano. Zbog toga tumori rastu tako brzo. Ćelije raka funkcionišu kao ćelije jetre, samo mnogo delotvornije. Tako tumor pomaže kako se osoba ne bi uistinu razbolela. Uvek govorim ljudima: ‘Tumor nije vaš problem, tumor je neverovatno genijalno rešenje na delu vašeg tela. Kad ozdravite, tumor sam po sebi nestaje što je razlog da ga ne treba odmah odstraniti operacijom. Prvo morate obaviti detoksikaciju. Ako tumor nastavi rasti, a što se skoro nikad ne dogodi, uvek ga možete operisati i kasnije. Klasicna medicina i lekari Priča nam nadalje Lothar Hirneise: „Većina lekara su dobri profesionalci, koji istinski žele pomoći svojim pacijentima. Ali, oni rade u lošem sistemu. Posle svega, od koga lekarii dobijaju informacije? Prvo, od univerzitetskih profesora. A kako se postaje profesor? Radeći unutar establishmenta, ponavljajući ono što je već davno rečeno. Nema drugog načina da neko postane profesor u naučnoj zajednici. Tako svaki lekar redovno prisustvuje konferencijama svog kruga delovanja. Nisam bio niti na jednoj konferenciji a da nije sponzorisana od neke farmaceutske kompanije. A onda postoje i stručni časopisi i trgovački žurnali. Puni su oglasa farmaceutske industrije. Ne moram ni da napominjem, ko je vlasnik tih časopisa. Iz svega sledi jedini mogući zaključak: unutar konvencionalne medicine nezavisnost je postala prošlost.” Hirneise snažno podržava integralni pristup lečenju raka, a što uključuje i ne-zapadne metode: „Svih tih godina dok sam radio u bolnicama, nisam nikad čuo nekoga da govori o alternativnim načinima lečenja raka. Prosečni lekar ne zna ništa o lečenju raka u Rusiji, Indiji, Kini ili Južnoj Americi. Ako bih upitao lekare o takvim tretmanima, oni bi mi odgovorili: „Da to funkcioniše, već bi čuli za to“. Ali baš u tome je stvar: o takvim metodama lečenja ništa se ne 11
objavljuje u časopisima koje ti lekari čitaju. To je način kako sistem sam sebe održava. Svaki uspešan našin lečenja raka sadrži tri sastojka: potpunu detoksikaciju, promenu prehrane i duhovni rad na sebi. „Naravno da se hemoterapija ne podnosi lako, ali je korenita promena nečije ishrane i životnog stila još teže izvodljiva. Zbog toga tako mali broj ljudi prežive rak.” „Rak ne može postojati bez stresa. Sto posto nemoguće! Mnogo se razgovara o vrstama stresa, fizičkom ili psihološkom, ali za ćeliju nije bitno odakle stres dolazi. Za neke ljude rešenje za stres, a koji vodi do problema sa šećerom, može biti promena ishrane, jer je ona siromašna, dok će za druge rešenje biti u psihološkoj, odnosno duhovnoj sferi, jer na primer imaju ozbiljne probleme u odnosima. To je razlog zašto dobra ishrana ne funkcioniše kod svakoga, što navodi skeptike da izjave kako onda ovakav stav ne funkcioniše. Ali to baš zavisi o poreklu stresa. Isto tako je cinjenica da za lecenje epilepsije postoji jedna ketotonicna dijeta,koju zvanična medicina ne priznaje a koja je neizlecive slucajeve u veoma velikom procentu izlecila. Nije placebo efekat jer epilepsija se urodjna psihosomatska bolest koja da tako kazem izaziva kratak spoj u mozgu, i tu placebo efekat ne pomaze jer se radi o samom psihosomackom poremecaju. Mozda je ispravnije reci da pomaze da se zivi sa dijagnozom epilepsije, odnosno, pomaze da se umanji broj napada, a u mnogim slucajevima i prestanu i mnogi od njih su zaprvo eplepticari kojima nisu pomogli konvencionalni lekovi iz farmacije. Ima u mnogome ljudi kojima se napadi epilepsije u znatnoj meri umanje ili nestaju od klasicnih lekova, to je od prilike 2/3 ljudi koliko sam ja informisan ali 1/3 ne pomazu lekovi konvencionalni, i od te jedne trcine da kazemo "beznadeznih" a koji su pritom upraznjavali ketotonicnu dietu oko 70% su napadi prestali ili ih ima zanemarljivo malo a ostalo je u mnogome umanjeno. APITOKSINOTERAPIJA U LIJEČENJU MULTIPLE SKLEROZE Multipla skleroza (MS) teška je bolest centralnog živčanog sistema (CŽS) koja ograničava i vremenom sprečava kretanje i orijentaciju te oboljele osobe može dovesti u stanje teške invalidnosti. MS nastaje tako što imunološki sistem napada CŽS uništavajući mijelin (omotač živca), pa se tako smanjuje, a s vremenom i prestaje mogućnost kontrole prvo ekstremiteta, a potom i drugih funkcija u organizmu (stolica, mokraća, sluh, govor i sl.). Imunološki sistem napada svoj organizam, pa se zato MS smatra autoimunom bolešću. Konvencionalna medicina u pokušajima da zaustavi MS koristi se kortikosteroidima i interferonskim lijekovima. Međutim, od početka primjene sintetičkih lijekova te vrste nije poznato da je i jedan slučaj MS-a izliječen. Dr. Igor Krivopavlov Vladimirovič-Moskvin, pristalica tradicionalne i alternativne medicine (naročito apiterapije) i direktor Api-Centra u Čeljabinsku, ali i profesor na Medicinskom fakultetu u Moskvi navodi uporedne efekte koje uzrokuju kortikosteroidi i pčelinji otrov: Kortikosteroidi
Pčelinji otrov
12
Steroidni dijabetes, gojaznost
Normalizacija metabolizma
Sindrom apstinencije
Odsustvo sindroma apstinencije
Povećanje arterijskog tlaka
Stabilizacija arterijskog tlaka, diureza
Imunodepresivno
Imunostimulacijski
Trombogeneza
Antitrombogeneza
Nizak antiinfekcijski efekt
Visok antiinfekcijski efekt
Čir na želucu i crijevima
Antiupalni i regenerativni učinak
Psihički i epileptički poremećaji, nesanica, Sedativni, antidepresivni i antiepileptički depresija efekti Pčelinji otrov uz primjenu i drugih pčelinjih proizvoda za sada je vrlo obećavajuća i jedina poznata nada za oboljele od MS-a. Kako primijeniti apitoksinoterapiju? Prije svega moramo poštovati pravilo da terapiju pčelinjim otrovom ne mogu primjenjivati osobe koje su na njega alergične, osobe koje imaju infektivne i psihičke bolesti, bolesti jetre i podželudačne žlijezde, bolesti bubrega (naročito hematurija), bolesti nadbubrežne žlijezde (naročito Adisonova bolest), sepsu i opće infekcijske bolesti, dekompenzaciju srca i krvnih žila, bolesti krvoformirajućeg sistema sa sklonošću krvarenju, opštu slabost organizma, te osobe kojima je srčani mišić značajnije oštećen. Ženama u vrijeme trudnoće nije dopuštena primjena apitoksinoterapije. Poželjno je da tu metodu liječenja provode liječnici, a kada to nije moguće, na prvom tretmanu prisutnost liječnika sa antišok terapijom je obvezatna. Osobama koje dobro podnose pčelinje ubode, terapija počinje sa 3 uboda, primjenjuje se svaki treći dan, svaki sljedeći tretman povećava se za po dva, do ukupno 18 uboda u jednome danu, s time što u dva slobodna dana idu po dva uboda, jedan u glavu, drugi u kičmu. Aplikacije se provode u zonama živčanih puteva, na bolnim mjestima i akupunkturnim tačkama. Prije svakog tretmana prvi ili prva dva uboda stavljaju se u zonu nadbubrežne žlijezde. Ubode prema načinu rotacije treba rasporediti po cijelome tijelu. U zoni glave ubodi se apliciraju na 7 tačaka: 3 prsta iznad svakog uha; 4 prsta iznad svakog uha; 1 ubod u vrat gdje leđna moždina izlazi iz lubanje; 1 ubod u vrh glave i jedan na pola puta između tih dviju točaka. U zoni vrata jedan ubod na pola puta između prvog vratnog pršljena i lubanje. U zoni kičme tretiraju se točke lijevo i desno od nje, na mjestima gdje se na pritisak pojave oštećenja mijelina; u sredinu kralježnice između pršljenova (od prvog do posljednjeg). Ubodi u kralježnicu i oko nje trebaju biti češći nego na drugim mjestima i u serijama od 5 do 6 uboda, naročito u zonama gdje se uoči oštećenje mijelina. Ako je poremećena funkcija nogu, ubodi se apliciraju češće u pojasnom dijelu, a za ruke u zoni vrata i između lopatica. U zoni nogu ubodi se stavljaju: zadnja strana koljena (pregib); zadnja strana lista 4, 6 i 8 prstiju 13
ispod i iznad pregiba; na koljeno stavimo šaku, blago raširimo prste i prstenjak odredi točku za aplikaciju; na bočnoj strani butine (sredina između kuka i koljena); iznad skočnog zgloba za debljinu 3 prsta; za debljinu 5+1 prsta iznad prethodnog u pravoj liniji; 3 prsta ispod debelog mesa; za debljinu 4 prsta ispod prvog u pravoj liniji; po jedan ubod iznad skočnog zgloba s unutrašnje strane za debljinu 3 prsta; ubod u debelo meso (tamo gdje se daju injekcije). Stopala: 5 mm u produžetku smjera između malog prsta i prstenjaka s gornje strane; za debljinu kažiprsta ispod skočnog zgloba; prednja strana luka (unutrašnja strana stopala) 1,5 cm od poda; isto to na zadnjoj strani stopala 1,5 cm od sredine prema vani; u prednju donju stranu tabana, između prsta se također mogu aplicirati ubodi ako pacijent ima problema s cirkulacijom ili bilo koje druge tegobe s obje strane, s time što gornja strana treba biti više zastupljena. Ruke se ubadaju u pregib lakta s prednje strane; 4 prsta ispod i iznad pregiba lakta (u sredinu bicepsa); u sredinu zgloba šake; u sredinu dlana; između palca i kažiprsta; u ramena gdje se vrši cijepljenje; u jagodice ruke koja ima tremor ili trne (može jedan ubod u dva prsta); u nadlakticu bočna strana; na pola puta između zgloba šake i lakta, na pola puta između ramena i lakta; u podlakticu (vanjska strana) za debljinu 2 prsta iznad zgloba; u podlakticu (unutrašnja strana) na 1,5 cm od zgloba prema sredini ruke, mjesto gdje se mjeri krvni tlak. Kada ispružimo ruku, svi ubodi su u pravome smjeru i prate smjer srednjeg prsta, i vanjska i unutrašnja strana. Rameni pojas i lopatice: dva i tri prsta od vrata prema rubu ramena; u gornju zonu lopatice bliže kralježnici; po jedan ubod lijevo i desno od prvog kralješka 10 cm; po 1 ubod 4 cm ispod prethodnih uboda u pravoj liniji. Prednja strana: u donji dio trbuha 4+3 prsta ispod pupka; u grudi 4 prsta iznad točke pleksusa (dekolte). U debelo meso: tamo gdje se daju injekcije. Nikada se ne ubadaju mjesta koja su crvena ili otečena od prethodnih injekcija i nikada se dva uboda ne stavljaju na isto mjesto. Također se nikada ne apliciraju pčelinji ubodi ako postoji opća slabost organizma. Ako to ne procijeni osoba kojoj se provodi tretman, pokazat će nam glavobolja koja se pojavi nakon uboda. Otok na mjestima uboda prirodna je reakcija organizma te je potpuno normalna i poželjna pojava. Kako se organizam navikava na pčelinji otrov, oticanje na mjestima uboda s vremenom će nestati, ali pčelinji otrov i dalje ima nesmanjen učinak. Kada se mogu očekivati prvi učinci i koliko dugo traje terapija? Kada dostignemo dozu od 18 uboda, terapija se primjenjuje tim brojem u svakom tretmanu sve dok ne nestanu svi simptomi MS-a. Prvo djelovanje će biti vidljivo vrlo brzo. Koliko je bolest mlađa, toliko će se prije izliječiti, ali ne treba gubiti nadu ni u slučaju vrlo starih ili zapuštenih oblika MS-a. Moj prijatelj Goran Ilić od početka travnja do polovice srpnja 2007. godine primio je 650 uboda, a zatim od 19 do 31. srpnja u Čeljabinsku još 150 uboda i posve su mu nestali svi simptomi MS-a. Prvi put mu se bolest javila 2000. godine, a u veljači 2007. godine je dijagnosticirana. U njegovom slučaju terapija je trajala 4 mjeseca. Međutim, kada uklonimo sve simptome bolesti, tek tada znamo koliko će terapija trajati. Poslije prve terapije napravi se pauza od dva mjeseca, pa se ponovi terapija od oko 300 uboda. Poslije toga slijedi stanka od 3 mjeseca, pa se ponavlja terapija od oko 200 uboda itd. Ako se bilo koji od simptoma bolesti u međuvremenu javi, odmah se počinje provoditi terapija. Obvezatno se vodi evidencija o lokacijama i broju uboda. Najbolja opcija za bolesnike koji boluju od autoimunih bolesti jest: PČELE U KUĆU ILI STAN! 14
U prozor kuće ili zid do prozora ugradi se košnica koja se otvara sa zadnje strane (AŽ košnica) ili se na nastavljači napravi cijev koja pčelama u kući znači vezu s spoljnim svijetom. Kroz zid se probuši rupa, i to je koridor koji pčele iz kuće spaja s vanjskim svijetom. Budući da svaku pčelu treba paziti, potrebno je i taj posao naučiti, jer svi koji sebi priušte pčele, do kraja života mogu smatrati da su riješili svoj zdravstveni status. Za vrijeme terapije pčelinjim otrovom nužno je svaki dan uzimati: pelud u medu (40:60) 30g pola sata prije doručka, 300mg matične mliječi sa kašičicom meda pola sata prije ručka, i pola sata prije večere kašičicu meda. Med i druge pčelinje proizvode nužno je rastopiti u čaši tople vode ili čaja. U čašu pripremljenog rastvora svaki put se stavi, u početku 10 do 15 kapi ekstrakta propolisa 20%, pa se postupno povećava do 30 kapi u svakom obroku. Mnogo je djelotvornije propolis uzimati preko inhalatora. Priprema se od 20 dijelova sterilne vode i od 1 dijela alkoholnog ekstrakta propolisa 20%, pa se 6 ml stavi u inhalator i udiše dok se ne potroši. Osobe koje se podvrgnu terapiji pčelinjim otrovom, poslije tretmana 30 minuta moraju mirovati, a poslije 60 minuta mogu im se blago masirati kičma i ekstremiteti. Način prehrane oboljelih od MS-a: meso se posve isključuje, mlijeko je dopušteno samo ako ima 1% ili manje masti, pčelinji proizvodi trebaju se stalno konzumirati, voće i povrće potrebno je uzimati što više u sirovu stanju. U osoba kojima su kretnje ograničene ili koje su nepokretne, matična mliječ se postepeno podiže do 1 grama na dan i uzima se u toj dozi sve do izlječenja.
Istraživanja i statistika Statistika govori da većina ljudi u svom životu kombinuje alternativnu i klasičnu medicinu. Australijski medicinski časopis tvrdi da otprilike polovina stanovništva razvijenih zemalja koristi alternativnu medicinu. Rezultati ankete Nacionalnog Instituta Zdravlja SAD-a (2004): 36% Amerikanaca se u proteklih 12 meseci obratilo alternativnoj medicini, 50% je koristilo alternativnu medicinu bar jednom u životu, 26% se obratilo alternativnom tretmanu po preporuci lekara, 74% želi prirodniji način lečenja, 84% koji su koristili alternativne metode, kažu da će se ponovo obratili alternativi. Ankete napravljene u Britaniji govore da se oko 40% Britanaca bar jednom obratilo alternativi, 20% njih je koristilo alternativne tretmane u proteklih 12 meseci. Prema CNN-u polovina svih medicinskih škola sada nudi kurseve alternativne medicine. SZO procenjuje da se 80% stanovništva oslanja na alternativnu medicinu kao osnovni način brige o zdravlju. U 1993. Amerikanci su potrošili 1,5 milrd. dolara na biljne lekove. U zadnjih 10-ak godina vlada SAD-a potrošila je više od 22 mil. dolara na istraživanja u oblasti alternativne medicine. SZO je izabrala tradicionalnu kinesku medicinu za propagiranje zdravog načina života u 21. veku. Trećina američkih medicinskih fakulteta, medju kojima i 15
Harvard, Yale, John’s Hopkins, Gorgetown, sada nude doktorate na temu alternativne medicine. Interasantan je podatak da samo 12% odraslih koristi alternativnu medicinu uz konsultacije sa stručnjacima iz te oblasti, a 88% uzima odgovornost za vlastito zdravlje i koristi alternativnu terapiju bez konsultacije sa stručnjacima. Najčešće korišćeni prirodni proizvodi u SAD-u su: ehinacea 40.3%, ginseng 24.1%, ginko biloba 21.1%, glukozamin 14.9%, dodaci belog luka 19.9%, riblje ulje i omega masne kiseline 11.7%, djumbir 10.5%, soja 9.4%.
Zaključci Prirodna medicina nudi trajno dobro zdravstveno stanje zato što vodi računa o načinu
života pojedinca, i bavi se celom osobom (telom, duhom i umom), a ne samo simptomima lošeg zdravlja. Uprkos verovanju da ljudi većinom koriste klasičnu medicinu, istraživanja su pokazala da
obrnuto. Statistika govori da većina ljudi u svom životu kombinuje klasičnu i alternativnu medicinu. Zbog sve češćeg korišćenja alternativnih metoda lečenja, u SAD-u je 1998. Osnovan
‘‘Nacionalni centar za dopunsku i alternativnu medicinu’’. Zahvaljujući prirodnoj uravnoteženosti sastojaka u pojedinim biljkama, može se
znatno delotvornije izaći na kraj s neuravnoteženošću u telu i postići obnova zdravlja, nego uz pomoć sintetizovanih lekova, načinjenih od jednog jedinog sastojka koji propisuje klasična medicina. Homeopate u lečenju koriste male doze leka zbog čega su redje nuspojave, kao i pojave
zavisnosti o homeopatskim preparatima. Aromaterapija ima uticaja na emocije, čula, saniranje simptoma, a osnovni princip je
holističko delovanje, što znači da eterična ulja ostvaruju svoje dejstvo na sve ćelije našeg organizma i tako ga vraćaju u ravnotežu. Alternativna medicina je rastući trend/industrija u svetu jer je jeftinija, pristupačnija i
manje agresivna prema organizmu nego što su metode konvencionalne medicine, koje osim sintetičkih preparata uključuju hirurške zahvate i hemoterapiju. ‘‘Ne postoje neizlečive bolesti, samo neizlečivi ljudi’’.
16