3 minute read
Utrecht volgens
by DUIC
Advertisement
Tekst: Bo Steehouwer / Fotografie: Bas van Setten
Jeroen Bartelse is deze zomer drie jaar algemeen directeur van TivoliVredenburg. Daar stonden de eerste concerten en evenementen eind juni weer gepland. Binnenkort organiseert het muziekpodium ook weer club- en dansavonden. Als lid van de landelijke Taskforce culturele en creatieve sector vertegenwoordigt Jeroen de sector in Den Haag tijdens de coronacrisis. Hiervoor was hij directeur van de Raad voor Cultuur. We vroegen hem waar hij de komende tijd naar uitkijkt in TivoliVredenburg en waar hij tot rust komt in Utrecht.
De nieuwe coronaversoepelingen gingen op 26 juni in, de deuren konden weer meer open. Hoe was dat?
“De coronacrisis was een jojo: van dicht naar open en weer terug. Maar zodra het kon, gooiden we de deuren open. Al was het maar voor dertig mensen op anderhalvemeter. Als dat niet kon, probeerden we via streams, podcasts en radio muziek de huiskamers in te brengen. In april deden we mee aan een Fieldlab Evenement en aan pilots met Testen voor Toegang. Voor het eerst weer volle zalen, prachtig om de lach te zien van mensen die naar een concert of ander event gaan. Samen uitgaan en muziek beleven is voor velen belangrijk. Het plezier op de gezichten, dat is onverslaanbaar.”
Waar kijk je de komende tijd naar uit in TivoliVredenburg?
“De variëteit: van lokale tot internationale artiesten, van klassiek tot pop, van jazz tot dance. En vooral om dat alles weer gewoon live te beleven, zonder restricties. De magie van die gezamenlijke ervaring, opgaan in de crowd. Ook verheug ik me erop om straks de nieuwe lichting studenten over de vloer te hebben: we hebben de UIT-dagen weer in huis. Dat geldt ook voor de studenten die een jaar verstoken zijn geweest van live muziek en samen uitgaan.”
Hoe is het om directeur van zo’n groot concertpodium te zijn?
“Ik ben er trots op om directeur te zijn van zo’n cool podium. Mijn collega’s hebben veel creativiteit en veerkracht laten zien de afgelopen jaren. TivoliVredenburg is door hen zoveel meer dan muziek. Zij brengen het gebouw elke dag tot leven met concerten, festivals, debatten, horeca en evenementen. En er zit nog heel veel potentie in. Ik wilde deze baan dolgraag. Hiervoor werkte ik in Den Haag. Elke keer als ik naar het station ging, zag ik in mijn ooghoek eerst twee reusachtige liftschachten gebouwd worden en concertzalen erin gehangen worden. Heel cultureel Nederland fluisterde toen over wat daar in Utrecht nou werd geprobeerd. Er ontstond een muziek- en cultuurcomplex dat je in Nederland en Europa bijna niet ziet. Iets heel bijzonders. Ik viel er als een blok voor.”
Hoe en wanneer was je voor de eerste keer in Utrecht?
“Dat was tijdens een bezoek aan de bioscoop in de Voorstraat op de lagere school. Ik woonde toen nog niet in Utrecht. Na afloop sneeuwde het, alles was wit in de oude binnenstad. Sprookjesachtig.”
Waar kom je tot rust in Utrecht?
“Ik kom tot rust als ik aan het skaten ben. Dat deed ik al voor corona. Mijn kinderen vinden het ook leuk. Zwierend met een kind aan de hand op de skates door Utrecht Oost of het Máximapark.”
Wat is je lievelingsplek in Utrecht?
“Achter Villa Orloff, langs de singel, staan restanten van de oude stadsmuur. Daar liep ik al met mijn kinderen heen toen die nog klein waren. Nu ben ik het boek De Ommuurde Stad aan het lezen. Dat gaat over de geschiedenis van de Utrechtse stadsverdediging en de eerste 500 jaar dat die muur bestond. Als je daar die oude bakstenen ziet en je hand erop legt, voel je het verleden.”
Waar ben je trots op als Utrechter?
“Ik ben trots op hoe Utrechters zich door de coronacrisis slaan. Dan heb ik het bijvoorbeeld over de gezondheidszorg en de hulpverleners, het verenigingswezen, de vrijwilligers, mensen zijn solidair en vindingrijk. De gemeente Utrecht houdt op bewonderingswaardige wijze de cultuursector overeind. Ze zijn daarin echt een witte raaf onder de gemeenten.”
Wat was het beste optreden dat je ooit in Utrecht gezien hebt?
“Moeilijk kiezen uit zoveel moois, maar wat ik een bijzonder concert vond, en ook een beetje symbolisch, was dat van de Canadese zanger Patrick Watson. Die stond als een van de laatste concerten voor de coronacrisis in maart 2020 op de planken in TivoliVredenburg. Hij speelde het nummer Here comes the river. Die song verbeeldt eigenlijk precies wat eraan zou komen.”
Utrecht is…
“…eeuwig jong. Volgend jaar vieren we maar liefst 900 jaar stadsrechten. Een oude stad dus, en tegelijk zo vitaal, bruisend, jeugdig.” a
