PODZIĘKOWANIA

Dziękuję Bogu, Opatrzności mojego życia, za ten długi czas misji i pracy.

Pragnę wyrazić wdzięczność Kiko Argüello i ojcu Mariowi Pezziemu za ogromne zaufanie, jakim mnie obdarzyli, oraz za ich bliskość przez cały okres pracy nad biografią, a także Maríi Ascensión Romero, następczyni Carmen Hernández w ekipie międzynarodowej Drogi Neokatechumenalnej, za wsparcie w procesie pisania tych not biograficznych. Chcę podziękować ojcu Ezechiele Pasottiemu za celne wskazówki, szczególnie dotyczące pracy nad drugą częścią książki.

Nie mogę nie wspomnieć w tym miejscu Charliego Metoli, który sumiennie koordynuje przygotowanie przyszłego procesu kanonicznego przed Arcybiskupstwem Madrytu. Bez jego współpracy niemożliwe byłoby dokładne zacytowanie pism i wystąpień publicznych Carmen. Dziękuję również odpowiedzialnym za centra neokatechumenalne w Madrycie i w Rzymie za ich prace nad skatalogowaniem i transkrypcją Documentos Carmen Hernández – obejmujących dziś ponad 16 000 stron podzielonych na tomy – oraz wszystkim osobom, które swoimi słowami i wspomnieniami wzbogaciły treść mojej książki. Nie mogę zapomnieć o profesorze Ángelu Barahonie i jego radach. W sposób szczególny pragnę podziękować korektorom wydawnictwa

BAC, którzy z wnikliwością i troską zadbali o jak najwyższą

jakość publikacji.

Wreszcie dziękuję dwóm kobietom, które mają fundamentalne znaczenie w moim życiu. Mojej żonie Carmen za ogromną cierpliwość, z jaką towarzyszyła mi w tych latach niekończących się badań i wielu godzin odosobnienia. Bez wsparcia jej i naszych dzieci, Luisa, Andrésa, Isabel i Ester, nie mógłbym napisać tej książki. Oraz, oczywiście, Carmen Hernández, choć nie wiem, dlaczego chciała, bym to ja był jej pierwszym biografem. W tym długim procesie to ona sama była dla mnie inspiracją, a ten pracowity czas mimo wielu trudności – wielką łaską.