Jak żyć owocami Ducha Świętego

KS. JÓZEF GAWEŁ SCJ

KS. JÓZEF GAWEŁ SCJ

Jak żyć owocami

Ducha

Świętego

owoce.indd 1

2016-04-05 15:00:29

owoce.indd 2

2016-04-05 15:00:29

Mojej kochanej mamie, śp. Marii Gaweł, która żyła owocami Ducha Świętego i była dla mnie wzorem życia chrześcijańskiego

owoce.indd 3

2016-04-05 15:00:29

Redakcja: Kinga Szafruga Skład i łamanie: Monika Balwierz Projekt okładki: Ewa Burdzicka Zdjęcie na okładce: © igor, © teodora_d/Fotolia.com Druk i oprawa: Oprawa sp. z o.o. – Łódź Cytaty biblijne pochodzą z: Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu.

Najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem © Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2011.

Nihil obstat: ks. Bogusław Zeman Przełożony Prowincjalny Częstochowa, 30 marca 2016 r.

ISBN 978-83-7797-607-4 © Edycja Świętego Pawła, 2016 ul. Św. Pawła 13/15 • 42-221 Częstochowa tel. 34.362.06.89 • fax 34.362.09.89 www.edycja.com.pl • e-mail: edycja@edycja.com.pl Dystrybucja: Centrum Logistyczne Edycji Świętego Pawła ul. Hutnicza 46 • 42-263 Wrzosowa k. Częstochowy tel. 34.366.15.50 • fax 34.370.83.74 e-mail: dystrybucja@edycja.com.pl Księgarnia internetowa: www.edycja.pl

607A_stopka.indd 1

06.04.2016 15:10

WSTĘP Współczesny świat pragnie widzieć w uczniach i wyznawcach Chrystusa te cechy i postawy, którymi odznaczał się sam Chrystus. On jest wzorem nowego człowieka dla wszystkich chrześcijan. Zostawił nam jasny przykład postępowania. Chrześcijanin jest powołany nie tylko do kontemplacji Chrystusa jako „nowego człowieka”, ale przede wszystkim do naśladowania Jego życia. Uczeń Chrystusa powinien być w świecie solą ziemi i światłem świata. I zgodnie z zaleceniem Chrystusa: „Tak też niech świeci wasze światło dla ludzi, aby widzieli wasze dobre czyny i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 5, 16).

Sobór Watykański II uczy, że każdy chrześcijanin powinien być wobec świata znakiem Boga żywego i życia Jezusa Chrystusa. Wszyscy razem i każdy z osobna winni żywić świat owocami duchowymi (por. Ga 5, 22) i napełniać go takim duchem, jakim byli ożywieni słudzy łagodni i pokój czyniący, którzy w Ewangelii nazywani są błogosławionymi. Słowem, czym dusza jest w ciele, tym powinni być chrześcijanie w świecie (por. KK 38). Sobór ten, odnosząc się do świeckich wiernych, przypomina, że oni są powołani do tego, aby rodziły się w nich zawsze coraz obfitsze owoce Ducha (por. KK 34). To poprzez owoce Ducha kształtuje się nowy charakter człowieka, dzięki czemu może on być świadkiem Chrystusa w świecie.

5

owoce.indd 5

2016-04-05 15:00:29

Czym są te owoce Ducha, które upodobniają nasze życie do Chrystusa i czynią nas świadkami nowego życia? Katechizm Kościoła Katolickiego uczy, że „owocami Ducha są doskonałości, które kształtuje w nas Duch Święty jako pierwociny wiecznej chwały” (KKK 1832). Dary Ducha Świętego dotyczą zadań i wskazują na pracę, do której zostaliśmy powołani. Natomiast owoce Ducha Świętego odnoszą się do kształtowania naszego charakteru i wskazują na postawę, która ma nam towarzyszyć. Winni się nimi charakteryzować dojrzali wyznawcy Chrystusa. Są to doskonałości, które kształtuje w nas Duch Święty. Można je określić jeszcze inaczej: jako cechy człowieka współpracującego z Duchem Świętym. Święty Paweł Apostoł w Liście do Galatów wylicza dziewięć takich owoców: „Natomiast owocem Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, życzliwość, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5, 22). Te owoce wymienione przez św. Pawła są znakiem, że kieruje nami Duch Święty.

Dzięki nim możemy też stwierdzić, że stajemy się podobni do Chrystusa. Życie chrześcijańskie staje się wtedy czytelnym świadectwem dla świata. Jesteśmy też zdolni do budowania cywilizacji miłości. „Kiedy jednak przyjdzie Wspomożyciel, którego ja poślę wam od Ojca – który pochodzi od Ojca, On będzie świadczył o Mnie. Wy także powinniście dawać świadectwo o Mnie, gdyż jesteście ze Mną od początku” (J 15, 26-27). To, że jesteśmy z Nim i należymy do Chrystusa przez sakrament chrztu, powinno objawiać się w życiu codziennym poprzez owoce Ducha Świętego. Są one wynikiem zamierzonego przez Ducha Świętego rozwoju człowieka. Jeżeli odnajdujemy te owoce w naszym życiu, to z pewnością działa w nim Duch Święty.

6

owoce.indd 6

2016-04-05 15:00:29

Moim pragnieniem jest, aby ta książka stała się zachętą do ścisłej współpracy z Duchem Świętym, by codzienność chrześcijanina poprzez miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, życzliwość, wierność, łagodność i opanowanie coraz bardziej ukazywała Jego owoce w życiu doczesnym. By ukazywała „miłość, bez której jestem niczym; radość płynącą z dobrego życia; pokój, który pochodzi od Pana; cierpliwość, bez której nic się nie udaje; uprzejmość jako wyraz pobożności; dobroć i opanowanie w myśli, mowie i uczynkach; wierność, czyli pełnienie woli Ojca; łagodność wobec nieprzyjaciół” (Adam Szczepanowski).

Te owoce Ducha Świętego to są nie tylko dary, o które należy gorąco prosić. Ich osiągnięcie i praktykowanie jest prawdziwym duchowym wyzwaniem dla każdego chrześcijanina.

Dążąc do dojrzałości życia chrześcijańskiego, mamy wytrwale współpracować z Duchem Świętym i gorliwie prosić o te dary dla siebie i dla całego Kościoła.

Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca Twoich wiernych i zapal w nich ogień miłości Twojej. Ześlij Ducha swego i odnów oblicze ziemi. Módlmy się: „Boże, któryś serca wiernych światłem Ducha Świętego oświecić raczył, daj nam w tymże Duchu poznać to, co prawe, i Jego pociechą zawsze się radować”.

7

owoce.indd 7

2016-04-05 15:00:30

owoce.indd 8

2016-04-05 15:00:30

SKRÓTY: DiM – Encyklika Jana Pawła II Dives in misericordiae KDK – Konstytucja duszpasterska Soboru Watykańskiego II Gaudium et spes KK – Konstytucja dogmatyczna Soboru Watykańs kiego II Lumen gentium KKK – Katechizm Kościoła Katolickiego PDV – Adhortacja Jana Pawła II Pastores dabo vobis RH – Encyklika Jana Pawła II Redemptor hominis VC – Adhortacja Apostolska Jana Pawła II Vita consecrata VS – Encyklika Jana Pawła II Veritatis splendor

9

owoce.indd 9

2016-04-05 15:00:30

owoce.indd 10

2016-04-05 15:00:30

Duch Święty

1.

Kim jest Duch Święty? Ciągle pozostaje On Bogiem nieznanym lub za mało znanym. Katechizm Kościoła Katolickiego podaje nam taką definicję: „Wierzyć w Ducha Świętego oznacza wyznawać, że Duch Święty jest jedną z Osób Trójcy Świętej, współistotny Ojcu i Synowi” i „z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę”. Duch został wysłany „do naszych serc” (Ga 4, 6), abyśmy mogli otrzymać nowe życie dzieci Bożych” (KKK 136 Kompendium).

Najczęściej z Osobą Ducha Świętego łączymy uroczystość Jego Zesłania w dniu Pięćdziesiątnicy. Tymczasem – jak podkreśla papież senior Benedykt XVI – „największym dziełem Ducha Świętego w historii jest wcielenie Syna Bożego. Nawet sam dzień Pięćdziesiątnicy nie mógł przynieść nic większego”. Dzieło Ducha Świętego należy zawsze łączyć z Jezusem Chrystusem. W Jego ziemskiej historii od początku widać działanie Ducha Świętego. Kiedy św. Piotr rozpoczyna głosić Dobrą Nowinę, mówi: „Wy wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie głoszonym przez Jana: Bóg namaścił Jezusa z Nazaretu Duchem Świętym i mocą” (Dz 10, 37-38). Słowa „namaścił Duchem Świętym” oznaczają mesjańską godność i misję Jezusa Chrystusa oraz wskazują, że Duch Święty działał od początku razem z Nim. 11

owoce.indd 11

2016-04-05 15:00:30

Biblijne wzmianki o Duchu Świętym działającym w życiu Chrystusa wyrażają bardzo ważną prawdę. Ewangelie Mateusza i Łukasza uczą, że dziewicze poczęcie Jezusa w łonie Maryi było dziełem Ducha Świętego. W Ewangelii według św.

Mateusza św. Józef słyszy głos z nieba: „ (…) gdyż to, co się w Niej poczęło, pochodzi z Ducha Świętego” (Mt, 1, 20). Natomiast u św. Łukasza Maryja w scenie zwiastowania słyszy: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i osłoni Cię moc Najwyższego, dlatego Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym” (Łk 1, 35). Ci dwaj ewangeliści uczą, że zstąpienie Ducha Świętego jest ściśle związane z samym początkiem ludzkiego życia Jezusa. Syn i Duch Święty są razem od zarania.

Ta prawda o powiązaniu Jezusa z Duchem Świętym objawiona została światu podczas chrztu w Jordanie. O tym wydarzeniu mówią wszyscy czterej ewangeliści jako o bardzo ważnym fakcie w historii Chrystusa. Chrzest był publicznym rozpoczęciem Jego działalności. Nad Jezusem zanurzonym w rzece Jordanie otwiera się Niebo i zstępuje na Niego Duch Święty pod postacią gołębicy. W chrześcijańskiej ikonografii ten symbol gołębicy stał się najbardziej popularnym obrazem Ducha Świętego.

W historii Jezusa pierwszym Jego dziełem dokonanym w mocy Ducha jest stoczenie zwycięskiej walki z szatanem na pustyni. Potem Jezus po raz pierwszy zabiera publicznie głos w synagodze w Nazarecie. Czyta fragment Księgi Proroka Izajasza: „Duch Pana nade mną, bo mnie namaścił, abym ubogim głosił dobrą nowinę. Posłał mnie, abym ogłosił więźniom wyzwolenie, a niewidomym przejrzenie, abym zniewolonych uczynił wolnymi, abym ogłosił rok łaski od Pana” (Łk 4, 1819). Komentując ten urywek Starego Testamentu inaugurujący Jego działalność, Jezus odniósł go do siebie: „Dziś wypeł12

owoce.indd 12

2016-04-05 15:00:30

niło się Pismo, które słyszeliście” (Łk 4, 21). Ten komentarz wyjaśnia to, co wydarzyło się nad Jordanem. Jezus został posłany, aby głosić zbawienie.

Należy jeszcze wyjaśnić, co oznacza słowo „namaszczenie”. Nie oznacza ono tylko wylania na kogoś oliwy, ale przede wszystkim oznacza misję, posłannictwo. Greckie słowo Chrystus (odpowiednik hebrajskiego Mesjasz) oznacza człowieka namaszczonego. W Starym Testamencie namaszczano olejem osoby, które otrzymywały misję pełnienia trzech funkcji: kapłana, proroka i króla. Wszystkie te trzy rodzaje służby można odnieść do Chrystusa. On był Kapłanem, Królem i Prorokiem. Był namaszczony nie oliwą, ale wprost Duchem Świętym. Słowo Chrystus nie jest więc nazwiskiem Jezusa, ale kryje w sobie rzeczywistość Ducha Świętego. Posłannictwo Syna Bożego jest równocześnie posłannictwem Ducha Świętego, który przenika wszelkie Jego czyny i słowa. A Katechizm Kościoła Katolickiego uczy, że „całe dzieło Chrystusa jest wspólnym posłaniem Syna i Ducha Świętego” (KKK 727).

W czasie działalności apostolskiej Chrystusa w Palestynie możemy zauważyć moc i obecność Ducha Świętego w Jego życiu i misji: „Jezus powrócił w mocy Ducha do Galilei” (Łk 4, 14). Jezus naucza, uzdrawia i wyrzuca złe duchy w mocy Ducha Świętego. W swoim nauczaniu stopniowo wskazuje, że Duch Święty zstąpi na Kościół i będzie kontynuował dzieło zbawienia.

Będzie On posłany przez Ojca i Syna. Zamieszka we wspólnocie uczniów Chrystusa i będzie przypominał wszystko, co On powiedział i czego nauczał. Będzie prowadził Kościół poprzez wieki i uczył go wierności słowu Jezusa Chrystusa.

Pan Jezus na krzyżu w chwili śmierci oddaje ducha w ręce Ojca: „po czym skłonił głowę i oddał ducha” (J 19, 30). Słowa: „oddał ducha” oznaczające śmierć mają swój głęboki sens.

13

owoce.indd 13

2016-04-05 15:00:30

Jezus wraca do Ojca po wypełnieniu swego posłannictwa, ale Kościołowi zostaje przekazany Duch Jezusa, który będzie kontynuował dzieło zbawienia. Ta interpretacja śmierci Jezusa jako momentu przekazania Ducha nawiązuje do wcześniejszych zapowiedzi, że Duch zostanie dany w momencie uwielbienia Jezusa (por. J 7, 39). Został on porównany przez Jezusa do wody. Ta woda wypłynęła z Serca Jezusowego po przebiciu Jego boku na krzyżu. „Gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że On już nie żyje, nie połamali Mu goleni, natomiast jeden z żołnierzy włócznią przebił Jego bok, z którego zaraz wypłynęła krew i woda (J 19, 33-34). Ta „woda żywa”, która wypłynęła z boku Chrystusa Ukrzyżowanego, jest symbolem Ducha Świętego. Jezus wypełnił cel swojej misji wtedy, gdy składając swoje życie w ofierze na krzyżu, oddał Ducha. Wraz ze śmiercią nie kończy się wypełnianie Pisma. Opis wydarzeń mających miejsce po Jego śmierci dowodzi, że dzieło Jezusa jest kontynuowane przez Ducha, którego przekazał w momencie śmierci.

Zmartwychwstały Chrystus, gdy ukazuje się uczniom w Wieczerniku, daje im Ducha Świętego: „ (…) tchnął i oznajmił im: «Przyjmijcie Ducha Świętego! Tym, którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone; którym zatrzymacie, są zatrzymane»” (J 20, 22-23). Od tej godziny posłanie Chrystusa i Ducha staje się posłaniem Kościoła: „Jak Mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam” (J 20, 21) (por. KKK 730).

Jaka jest rola Ducha Świętego w historii Kościoła? Odpowiada na to pytanie Katechizm Kościoła Katolickiego. „Duch przygotowuje ludzi, uprzedza ich swoją łaską, aby pociągnąć ich do Chrystusa. On ukazuje im zmartwychwstałego Pana, przypomina im Jego słowa i otwiera ich umysły na zrozumienie Jego Śmierci i Jego Zmartwychwstania. Uobecnia im misterium Chrystusa, szczególnie w Eucharystii, aby pojednać 14

owoce.indd 14

2016-04-05 15:00:30

ich z Bogiem i doprowadzić do komunii z Nim, aby przynosili obfity owoc” (KKK 737). Działa On w Kościele w podwójny sposób: „odgórnie” – przez sakramenty święte, urzędowe posługi i struktury Kościoła; jak i oddolnie – dając poszczególnym ludziom charyzmaty, czyli specjalne osobiste uzdolnienia służące budowaniu Kościoła.

Ojciec Yves Congar podkreśla, że Kościół narodził się i żyje jako owoc misji Jezusa i misji Ducha. Jezus jest założycielem Kościoła i jego trwałym fundamentem. Natomiast Duch Święty daje mu życie i sprawia, że rośnie on jako Ciało Chrystusa. On strzeże prawdy w Kościele (por. J 14, 26; J 16, 12) i dba o to, aby docierała ona do wszystkich ludzi. Dzięki Niemu Chrystus jest żywym wydarzeniem dla każdego pokolenia wiernych. Moc Jego poznajemy zwłaszcza w sakramentach Kościoła, poprzez które On nas uświęca. Sprawia On, że Kościół jako wspólnota osób staje się świątynią Boga, czyli miejscem Jego uwielbienia. W świecie, gdzie czczone są różne „bożki” (pieniądz, kariera, seks, polityka), Kościół jest znakiem, że tylko Bogu należy oddawać chwałę. Jednoczy on różne głosy i języki w jedną pieśń uwielbienia.

W Dziejach Apostolskich jest mowa o tym, że uczniów Jezusa nazwano chrześcijanami. Greckie słowo christianoi wywodzi się od Christos (‘Chrystus’, czyli ‘Pomazaniec’, ‘Namaszczony’). Chrześcijanie są tymi, którzy mają udział w namaszczeniu Jezusa, czyli są także pomazańcami. Otrzymali bowiem przez chrzest tego samego Ducha i ich misją jest dawanie świadectwa poprzez swoje nowe życie oraz dobre czyny. Zasadą ich nowego życia w Chrystusie jest miłość, czyli zdolność miłowania jak „On nas umiłował”. Jest to możliwe dzięki temu, że otrzymaliśmy Jego moc. „Otrzymacie jednak moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i staniecie się 15

owoce.indd 15

2016-04-05 15:00:30

moimi świadkami (…)” (Dz 1, 8). „Dzięki tej mocy Ducha dzieci Boże mogą przynosić owoc. Ten, który zaszczepił nas na prawdziwym Krzewie winnym, sprawi, że będziemy przynosić owoc Ducha (KKK 736), którym jest: „miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, życzliwość, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5, 22). Duch jest naszym życiem; im bardziej wyrzekamy się siebie, tym bardziej „stosujemy się do Ducha” (Ga 5, 25), (KKK 736).

Jako chrześcijanie, czyli „pomazańcy”, powinniśmy być świadomi naszego namaszczenia Duchem Świętym przez chrzest i bierzmowanie. Znany papieski kaznodzieja ojciec Raniero Cantalamessa mówi, że to namaszczenie może pozostać w nas jakby zamknięte niczym pachnący olejek w naczyniu. „Trzeba więc stłuc to alabastrowe naczynie! Naczyńko alabastrowe stłuczone przez kobietę, dzięki czemu «cały dom napełnił się wonią olejku» (J 12, 3), było symbolem człowieczeństwa Chrystusa, które musiało być rozbite przez Mękę, aby przyjemna woń Ducha Świętego mogła napełnić zapachem cały Kościół i świat”. Tą przyjemną wonią z alabastrowego naczyńka powinny być owoce Ducha Świętego w życiu każdego chrześcijanina. Te owoce, które są rezultatem działania Ducha Świętego w człowieku całkowicie podporządkowanym Jego woli, pochodzące z wnętrza człowieka, będą czytelnym świadectwem autentyczności i pełni życia chrześcijańskiego.

O, Stworzycielu, Duchu, przyjdź, nawiedź dusz wiernych Tobie krąg, niebieską łaskę zesłać racz sercom, co dziełem są Twych rąk.

16

owoce.indd 16

2016-04-05 15:00:30

Przynosić owoc obfity

2.

(J 15, 2)

Każdy rolnik, gdy orze pole i sieje ziarno, ma przed sobą określony cel. Pragnie zebrać obfite plony ze swego pola. Nie szczędzi on wysiłków i nakładów, aby uzyskać jak najlepszy plon.

W Piśmie Świętym Pan Bóg jest przedstawiany jako dobry rolnik. Gospodarze ziemscy powinni naśladować tego Niebieskiego Gospodarza i cierpliwie oczekiwać na plony ziemi. „Bracia! Bądźcie cierpliwi, aż Pan przybędzie. Przecież rolnik cierpliwie czeka jesienią i wiosną na deszcz, aby mógł zebrać cenne plony ziemi” (Jk 5, 7). Niebieski Rolnik – Bóg – przygotował swoje pole, czyli ludzkość, i zasiał na nim ziarno. Nawadniał je i uprawiał przez wieki, szykując je na żniwa. Całe dzieło Odkupienia, Męka i Śmierć Chrystusa miały służyć osiągnięciu tego celu. Ta ofiara Chrystusa przygotowała rolę do obfitych plonów. „Jeśli ziarno pszenicy wrzucone w ziemię nie obumrze, pozostanie tam samo; jeśli zaś obumrze, przynosi obfity plon” (J 12, 24). On przyjął dobrowolnie wolę Ojca i umarł za nas na krzyżu. Dzięki tej ofierze Jego uczniowie mogą także przynosić plon obfity.

Tym plonem obfitym jest upodobnienie się do Boga. On pragnie zobaczyć swoje podobieństwo w ludziach odkupionych. Człowiek przed grzechem pierworodnym został uczyniony „na podobieństwo Boże”. Odzwierciedlał w sobie Boże 17

owoce.indd 17

2016-04-05 15:00:30

piękno. Celem przyjścia Chrystusa na ziemię i dokonanego dzieła odkupienia było przywrócenie mu pierwotnego obrazu. „Tych, których Bóg wcześniej poznał, tych też przeznaczył, aby byli obrazem Jego Syna, pierworodnego pośród wielu braci” (Rz 8, 29). By skierować nasz wzrok na ten wspaniały cel i wskazać środki do jego osiągnięcia, Bóg dał nam obraz tego, jakie byłoby życie człowieka, kiedy to podobieństwo do Boga zostałoby przywrócone. Ten obraz jest ukazany w Liście do Galatów: „Natomiast owocem Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, życzliwość, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5, 22).

Nowy Testament pozwala określić dokładnie, na czym polega owoc Ducha Świętego przyniesiony przez ofiarę i moc życiodajną Chrystusa. Nie jest to owoc wieloraki, lecz sam się pomnaża. Jest to miłość wyrażająca się we wszelkich rodzajach cnót, czyli w pozostałych ośmiu owocach wymienionych przez św. Pawła w cytowanym tu Liście do Galatów (5, 22). W tym tekście słowo „owoc” jest użyte w liczbie pojedynczej i oznacza plon, który przynosi człowiek uległy działaniu Ducha Świętego.

Ten owoc pojawia się w życiu człowieka wtedy, kiedy on w pełni poddaje się kierownictwu Ducha Świętego i z Nim współpracuje. Święty Paweł przedstawia w tym fragmencie charakter nowego człowieka kierującego się logiką ducha, a nie ciała. Po tych cechach można poznać owoc będący rezultatem zamieszkiwania w człowieku Ducha Świętego. Nie ma tu mowy o owocach w liczbie mnogiej, lecz o jednym owocu, niejako kiści winogron. Tym jedynym i najważniejszym owocem jest miłość. Jest ona podobna do promienia światła, które przechodzi przez kryształ i objawia się różnymi kolorami tęczy. Tymi różnymi barwami tej samej miłości są radość, pokój, cierpliwość, dobroć, życzliwość, wierność, łagodność i opanowanie.

18

owoce.indd 18

2016-04-05 15:00:30

owoce.indd 182

2016-04-05 15:00:33

SPIS TREŚCI WSTĘP...................................................................................... 5 SKRÓTY.................................................................................... 9 1. Duch Święty...................................................................... 11 2. Przynosić owoc obfity (J 15, 2)....................................... 17 3. Życie według Ducha........................................................ 22 4. Jak owocuje życie w Duchu Świętym? ........................... 26 5. Jak Duch Święty kształtuje serce człowieka? ............... 32 6. Pochwała miłości (1 Kor 13, 1–13)................................ 37 7. Miłość owocem Ducha Świętego................................... 42 8. Miłość owocująca w życiu świętych.............................. 49 9. Radość owocem Ducha Świętego.................................. 54 10. Radość owocująca w życiu świętych.............................. 63 11. Pokój owocem Ducha Świętego..................................... 68 12. „Obdarzam was moim pokojem” (por. J 14, 27).......... 74 13. Uczniowie Chrystusa apostołami pokoju..................... 80 14. Cierpliwość owocem Ducha Świętego.......................... 86 15. Cierpliwość w nauce św. Cypriana................................. 92 16. Dobroć owocem Ducha Świętego.................................. 97 17. Dobroć Boża................................................................... 102 18. Boża dobroć objawiona w sercu Chrystusa................ 107 19. Dobroć człowieka........................................................... 113 183

owoce.indd 183

2016-04-05 15:00:33

20. Dzisiaj światu potrzeba dobroci – św. Jan XXIII...............118 21. Przykłady dobroci w naszym życiu............................. 125 22. Życzliwość owocem Ducha Świętego.......................... 131 23. Wierność owocem Ducha Świętego............................ 137 24. Wierność swojemu powołaniu..................................... 145 25. Cena wierności............................................................... 152 26. Łagodność owocem Ducha Świętego.......................... 158 27. Łagodność ludzi Kościoła............................................. 163 28. Opanowanie owocem Ducha Świętego....................... 169 ZAKOŃCZENIE................................................................... 175 BIBLIOGRAFIA.................................................................... 179

owoce.indd 184

2016-04-05 15:00:33

Czym są owoce Ducha Świętego? Są to wszystkie doskonałości, do których dążymy i które pomaga nam kształtować Święty Ekspert. Tylko poprzez współpracę z Nim możemy je zdobywać. To jest to wszystko, co wpływa na umacnianie naszego charakteru i budowanie jak najbardziej pożądanej przez nas postawy.

Jak więc w obliczu szansy, że możemy osiągnąć te wszystkie najpiękniejsze cechy, nie zapisać się do szkoły Ducha Świętego? Tylko ona oferuje nam pomoc, aby stać się najlepszą wersją samego siebie. I to w dodatku całkowicie gratis!

Ksiądz Gaweł zaprasza na krótkie i intensywne lekcje u Ducha Świętego, które mogą przynieść nadspodziewane efekty w naszym życiu na co dzień i od święta.

ks. Józef Gaweł – sercanin, były przełożony Polskiej Prowincji Księży Sercanów, były ojciec duchowny i wychowawca kleryków oraz długoletni magister nowicjatu. Obecnie rekolekcjonista osób konsekrowanych, moderator sercańskiej wspólnoty świeckich, autor wielu książek i artykułów o radosnym chrześcijaństwie, pobożności i duchowości oraz życiu konsekrowanym.

www.edycja.pl

607A_Jak zyc owocami_okladka.indd 1