Κανάρη 36, Δάφνη Τηλ. 210 9713934 & 210 9769376
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ
ΛΑΤΙΝΙΚΑ
Ο.Π. ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ A1. Α. Ένας στρατιώτης που (ή καθώς) έτρεχε εδώ κι εκεί παρατήρησε τα πόδια του· τον αναγνώρισε που κρυβόταν· (αναγνώρισε ότι αυτός κρυβόταν)· αφού τον τράβηξε έξω, τον προσαγόρευσε αυτοκράτορα. Από εκεί τον οδήγησε στους συντρόφους του. Από αυτούς μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο λυπημένος κι έντρομος, ενώ το πλήθος που τον συναντούσε τον λυπόταν σαν να επρόκειτο να πεθάνει. Την επόμενη μέρα ο Κλαύδιος ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας. Β. Όταν ήταν αρχηγός ο Βρέννος, οι Γαλάτες (ή: οι Γαλάτες με αρχηγό το Βρέννο), αφού κατατρόπωσαν τις λεγεώνες των Ρωμαίων (κοντά) στον ποταμό Αλλία, κατέστρεψαν εντελώς την πόλη Ρώμη εκτός από το Καπιτώλιο, για το οποίο πήραν ως αντάλλαγμα ένα τεράστιο χρηματικό ποσό. Τότε ο Κάμιλλος, ο οποίος είχε παραμείνει εξόριστος για πολύ καιρό στην Αρδέα, εξαιτίας της λείας από τους Βηίους, η οποία δεν είχε μοιραστεί ακριβοδίκαια, εξελέγη δικτάτορας, αν και απουσίαζε˙ αυτός ακολούθησε τους Γαλάτες, ενώ (που) ήδη αποχωρούσαν˙ αφού τους εξολόθρευσε, πήρε πίσω όλο το χρυσάφι. Επειδή αυτό ζυγίστηκε εκεί, έδωσε το όνομά του στην πολιτεία: ονομάζεται δηλαδή Πίσαυρο, επειδή εκεί ζυγίστηκε το χρυσάφι. Ύστερα από αυτήν την πράξη (ο Κάμιλλος) επέστρεψε στην εξορία, από όπου όμως γύρισε, αφού τον παρακάλεσαν. Γ. Μετά από λίγες μέρες, όταν ο Έννιος είχε έρθει στον Νασικά και τον ζητούσε από την πόρτα, ο Νασικάς φώναξε δυνατά ότι δεν ήταν στο σπίτι, αν και ήταν στο σπίτι. Τότε ο Έννιος αγανακτισμένος επειδή (που) ο Νασικάς τόσο φανερά ψευδόταν είπε: «Τι (λοιπόν) (λες ή συμβαίνει); Εγώ
δεν αναγνωρίζω τη φωνή σου;» Μήπως θέλεις να μάθεις τι (του) απάντησε ο Νασικάς; «Είσαι αναιδής άνθρωπος. Εγώ όταν σε ζητούσα, πίστεψα την υπηρέτριά σου ότι εσύ δεν ήσουν στο σπίτι. Εσύ δεν πιστεύεις εμένα τον ίδιο;» Β1α. castrorum/castris – tristi/tristiore – Claudii και Claudi/Claudi – urbium/urbibus – immensae pecuniae – aequum ius – diei/diebus – domos – vocis/vocum – impudentia/ impudentes Β1β. quae / quae, quem/ quem Β1γ. aequiore, aequissimo B1δ. ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ
defertur
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ
deferebatur
ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ
deferetur
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ
delatus est
ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΣ
delatus erat
ΣΥΝΤΕΛΕΣΜΕΝΟΣ Μ.
delatus erit
Β2α. miseraberis/miserabere – adduc – morientem - eversuros esse – acciperis / accipere και accipieris/accipiere – essetis – estote – fecit – exclamando – indignaturus sis – mentiri – cognoverint – creditu Β2β. απαρέμφατα ενεστώτα:
indignari
μέλλοντα:
indignaturum-am-um esse, indignaturos-as-a esse
παρακειμένου:
indignatum-am-um esse, indignatos-as-a esse
συντελ. μέλλοντα:
indignatum-am-um fore, indignatos-as-a fore
μετοχές ενεστώτα:
indignans, indignans, indignans
μέλλοντα:
indignaturus-a-um
παρακειμένου:
indignatus-a-um
Γ1. flumen: είναι ομοιόπτωτος ονοματικός προσδιορισμός ως παράθεση στο Alliam praeter Capitolium: είναι εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της εξαίρεσης στο everterunt iure: είναι απρόθετη αφαιρετική του τρόπου στο divisam dictator: είναι κατηγορούμενο στο Camillus μέσω του est factus ad Nasicam: είναι εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει κατεύθυνση σε πρόσωπο στο venisset se: είναι υποκείμενο στο ειδικό απαρέμφατο esse (ταυτοπροσωπία και λατινισμός), άμεση αυτοπάθεια indignatus: είναι επιρρηματική αιτιολογική μετοχή ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ρήμα inquit, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος Ennius και δηλώνει το προτερόχρονο στο παρελθόν scire: είναι τελικό απαρέμφατο, αντικείμενο στο vis, με υποκείμενο το tu (ταυτοπροσωπία) Γ2α. Cum Brennus dux esset ή cum Brennus dux erat ή dum Brennus dux est. Γ2β. Hi in castra de(t)tulerunt / de(t)tulere eum tristem et trepidum. Γ2γ. Propter praedam: είναι εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει εξωτερικό αναγκαστικό αίτιο στο fuerat de / ex / a Veientana praeda Γ2δ. Nolite evertere και Ne everteritis Γ2ε. Romam, domum, Neapolim, Athenas
Γ2ζ. discurrens: επιρρηματική χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος animadvertit (miles), δηλώνει το σύγχρονο στο παρελθόν. Λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμα animadvertit. [Είναι δυνατόν να εκληφθεί και ως επιθετική] extractum: επιρρηματική χρονική μετοχή, συνημμένη στο αντικείμενο eum του
ρήματος salutavit,
δηλώνει
το
προτερόχρονο
στο
παρελθόν.
Λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμα salutavit. dum obvia turba quasi moriturum eum miseratur: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο περιεχόμενο της κύριας «Ab his in castra delatus est tristis et trepidus». die: απλή τοπική αφαιρετική του χρόνου (δηλώνει το πότε ακριβώς έγινε κάτι) στο factus est. Ο χρόνος εκφέρεται απρόθετα, γιατί συνοδεύεται από επιθετικό προσδιορισμό (postero). Γ2η. α. Num scire vis? β. Nonne scire vis? γ. Vis scire? Γ2θ. illic auro pensato Γ2ι. Postquam/ ut / simul / ubi P. Cornēlius Nasῑca ad Ennium poētam venit eique ab ostio quaerenti Ennium ancilla dixit eum domi non esse … Γ2ια. A discurrente (αν θεωρηθεί χρονική μετοχή) / discurrenti (αν θεωρηθεί επιθετική μετοχή) milite pedes eius animadversi sunt. Γ2ιβ. quod Nasica tam aperte mentiebatur: δευτερεύουσα αιτιολογική ουσιαστική πρόταση, η οποία εξαρτάται από τη μετοχή indignatus (μετοχή προερχόμενη από ρήμα ψυχικού πάθους) της κύριας πρότασης. Εισάγεται με
τον
αιτιολογικό
σύνδεσμο
quod
και
εκφέρεται
με
οριστική
(παρατατικού: mentiebatur), διότι δηλώνει αιτιολογία αντικειμενικά αποδεκτή. Λειτουργεί ως αντικείμενο στη μετοχή indignatus.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΟΥΔΟΥΜΗ ΕΛΙΝΑ - ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ - ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΣΥΡΜΟΣ ΜΙΛΤΟΣ - ΧΑΝΤΖΟΥΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΧΡΗΣΤΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ - ΨΩΜΑ ΑΡΕΤΗ