ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Γυναίκες
οινοποιοί
Θεοδώρα Ρούβαλη
«Γηγενείς ποικιλίες και κρασιά terroir
ενδιαφέρουν τις διεθνείς αγορές»
Ηλιάνα Μαλίχιν
«Πρέπει να δούμε ολιστικά
την πρωτογενή παραγωγή»
ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ
Σωτήρης Μανιάτης
ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ ΣΥΝΤΑΞΉΣ
Γιάννης Κιμπουρόπουλος
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΦΥΛΛΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ
Τάσος Παππάς
ΕΜΠΟΡΙΚΉ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ
Λήδα Θωμάκου
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΝΤΥΠΟΥ
Βάση Παναγοπούλου
ΚΕΙΜΕΝΑ
Βασιλική Γραμματικογιάννη
Σταύρος Μαλαγκονιάρης
Στελίνα Μαργαριτίδου
Βάση Παναγοπούλου
Δημήτρης Σταθόπουλος
ART DIRECTOR
Λουίζα Καραγεωργίου
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Στέφανος Γούλατης
Περιεχόμενα
4
Τα «δυνατά χαρτιά» των ελληνικών
κρασιών στον διεθνή ανταγωνισμό
6
«Υπάρχει αλλαγή στις γευστικές απαιτήσεις»
8
«Γηγενείς ποικιλίες
και κρασιά terroir ενδιαφέρουν
τις διεθνείς αγορές»
14
«Πρέπει να δούμε ολιστικά την πρωτογενή παραγωγή»
20
Τα Ασύρτικα της Ελλάδας
26 Η Μαυροδάφνη ξανά στο τραπέζι μας
30
Το κρασί έβαλε τα καινούργια του
34
«Πεποίθησή μας, η φιλοσοφία της μηδενικής παρέμβασης»
37
«Η πολιτεία οφείλει να στηρίξει θεσμικά και οικονομικά την αμπελοκαλλιέργεια»
H
άγρια αλλά
µαγευτική φύση
του θηρίου
αιχµαλωτίζεται
σε ένα κοµψό, καλοκαιρινό rosé
Η νέα γενιά
Ρουσσάκης
αμπελοκαλλιεργητών-οινοποιών, με «όπλο» την επιστημονική
γνώση αλλά και την παράδοση,
αξιοποιεί τα «δυνατά χαρτιά» των ελληνικών κρασιών και διεκδικεί
επάξια όλο και μεγαλύτερο
μερίδιο στην παγκόσμια αγορά.
Ο Ηλίας Ρουσσάκης ανήκει
σε αυτή τη γενιά και με
εξειδικευμένες σπουδές ασκεί το επάγγελμα του αμπελουργούοινολόγου, που το χαρακτηρίζει
«γοητευτικό διότι φέρνει τον
άνθρωπο σε επαφή
με τη φύση και τη δημιουργία»
«δυνατά χαρτιά»
των ελληνικών κρασιών στον διεθνή ανταγωνισμό
«Τ
ον Φλεβάρη βλέπεις μπροστά σου ένα κούτσουρο και
σε 7-8 μήνες έχεις μπροστά σου το απόσταγμα
του καρπού» λέει ο αμπελουργός-οινολόγος Ηλίας
Ρουσσάκης ξεκινώντας τη συζήτησή μας για την αναπτυσσόμενη ελληνική οινική βιομηχανία, τα «δυνατά χαρτιά» των ελληνικών κρασιών, το μοντέλο των ελληνικών οινοποιητικών επιχειρήσεων και τις προωθητικές κινήσεις που μπορούν να γίνουν για το ελληνικό κρασί. «Ομως, όπως όλα τα επαγγέλματα που εξαρτώνται από τη φύση, είναι επάγγελμα δύσκολο, καθώς ο άνθρωπος είναι εκτεθειμένος στις ετήσιες μεταβολές του κλίματος, πολύ περισσότερο τώρα που το κλίμα παρουσιάζει ακραίες μεταβολές με πλημμύρες ή ξηρασίες. Παρ' όλες τις δυσκολίες όμως, τα τελευταία χρόνια πολλοί νέοι, με πανεπιστημιακές σπουδές, ξεκίνησαν την ενασχόλησή τους στον κλάδο, δραστηριοποιούμενοι περισσότερο με την οινοποίηση, που είναι λιγότερο εκτεθειμένη σε καταστροφές απ’ ό,τι η αμπελοκαλλιέργεια. Πάντως σε αντίθεση με τα παλαιότερα χρόνια οι δύο δραστηριότητες είναι πλέον περισσότερο αλληλένδετες, καθώς πολλοί που έχουν κάποιες καλλιέργειες αναπτύσσονται και στην οινοποιία», καταθέτει και συνεχίζει λέγοντας: «Σε πολλές περιπτώσεις οι νέοι ακολουθούν την οικογενειακή παράδοση και έτσι "παντρεύουν" τη γνώση με την εμπειρία. Ο συνδυασμός εμπειρίας και επιστημονικής γνώσης μπορούν
να αναπτύξουν περισσότερο το προϊόν. Να διευκρινίσω όμως ότι οι νέοι δεν ακολουθούν το μοντέλο του οικονομικού τεχνοκράτη, αλλά υποστηρίζουν ένα μοντέλο για την αειφόρο ανάπτυξη ανθρώπου και φύσης». Με αυτές τις πρώτες κουβέντες ανοίξαμε την πόρτα μιας πιο βαθιάς ενημέρωσής μας.
Είναι όμως βιώσιμη η αμπελουργία; Τι θεωρείτε ότι απαιτεί το μέλλον; Βιολογικές ή βιοδυναμικές καλλιέργειες αμπελώνων; Οινοποίηση με χαμηλή περιεκτικότητα σε θειώδη; Η ελληνική αμπελουργία είναι βιώσιμη όσο και η ελληνική γεωργία. Δεν διαχωρίζονται. Η ελληνική αμπελουργία
έχει από πίσω της την οινική βιομηχανία, τη μεταποιητική δραστηριότητα, που
την έχει ανάγκη, και σίγουρα όποια πρα-
κτική, όπως η βιολογική ή η βιοδυναμι-
κή καλλιέργεια, συμβάλλει στην αειφο-
ρία της αμπελουργίας είναι ευπρόσδεκτη.
Να μην ξεχνάμε ότι η αμπελουργία είναι
μια υψηλής έντασης καλλιέργεια για αυτό
όποια πρακτική μπορεί να την «ελαφρύνει», ειδικά η μείωση της χρήσης χημικών
που επιβαρύνουν το περιβάλλον, είναι ευπρόσδεκτη.
Σε ό,τι αφορά τα οινοποιεία, του καθενός το κρασί δεν έχει να κάνει με το είδος της καλλιέργειας, έχει να κάνει με την προσωπική αντίληψη του οινοπαραγωγού για την ποιότητα και την έκφραση του προϊόντος του και κατά δεύτερο λόγο σε ποια αγορά στοχεύει να το τοποθετήσει, διότι υπάρχουν εξειδικευμένες αγορές όπως π.χ. η αγορά για «βίγκαν», για το natural κρασί κ.ο.κ. Τη δεκαετία του 1990
έγινε, έστω και καθυστερημένα, στην ελληνική οινική βιομηχανία μια «επανάσταση» σε σχέση με τα εμφιαλωμένα κρασιά, που έδωσε ώθηση στο προϊόν, άνοιξε νέες
αγορές και δημιούργησε θέσεις εργασίας. Η ώθηση αυτή αποτυπώνεται στο γεγονός ότι από περίπου 300 οινοποιεία που υπήρχαν πανελλαδικά τη δεκαετία του 1990 έχουν φτάσει σε περίπου 1.000.
Βέβαια κυριαρχούν οι μικρές μονάδες. Το μοντέλο προσωποποιημένη-οικογενειακή επιχείρηση, που κυριαρχεί στη χώρα μας αλλά και πανευρωπαϊκά, αποδεικνύεται επιτυχημένο καθώς μπορεί να εστιάζει ευκολότερα στην ποιότητα. Στην Ελλάδα ευνοείται αυτό το μοντέλο αφενός διότι οι κλήροι, τα χωράφια, είναι μικρά
και αφετέρου λόγω του γεωγραφικού ανάγλυφου, καθώς εμείς δεν έχουμε μεγάλες κοιλάδες κ.λπ. Ετσι αυτό το μοντέλο υπάρχει και σε περιοχές με παράδοση στο κρασί (προϊόντα ΠΟΠ ή ΠΓΕ) και σε άλλες με μικρότερη παράδοση.
Δεδομένου ότι κυριαρχούν οι μικρές μονάδες, οι μεταξύ τους συνέργειες θα βοηθούσαν;
Σίγουρα οι συνέργειες βοηθάνε σε επίπεδο προβολής των προϊόντων, εμπορι-
κά και σε επίπεδο διατήρησης του πρωτο-
γενούς δυναμικού διότι ακόμα και ο υγιής ανταγωνισμός είναι μια μορφή συνέργειας.
Ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των ελληνικών κρασιών που τα βοηθά να ξεχωρίζουν στην αγορά διεθνώς;
α. Οι ελληνικές ποικιλίες σταφυλιών και
η επένδυση στην εξερεύνηση νέων ποικιλιών. Η Ελλάδα έχει γίνει γνωστή για
τις δικές της ποικιλίες, το «Ασύρτικο», το «Ξινόμαυρο» και άλλες και όχι όπως άλ-
λες χώρες από την ανάπτυξη ξένων σε
αυτές ποικιλιών. Παράλληλα ερευνούμε
και νέες ποικιλίες και κάθε χρόνο έχουμε
2-3 καινούργιες σε διάφορα μέρη, όπως
η Λευκάδα, η Κεφαλονιά, η Ηπειρος κ.α.,
πράγμα που δεν μπορούν να το υποστηρί-
ξουν πολλές χώρες.
β. Η Ελλάδα έχει πολλές διαφορετικές
αμπελουργικές ζώνες. Για παράδειγμα
είναι άλλα τα οικοσυστήματα στα νησιά
όπως οι Κυκλάδες και η Κρήτη και άλλα
στην ηπειρωτική ορεινή χώρα, όπως π.χ.
στην Αρκαδία.
γ. Η στοχευμένη τοποθέτηση των προϊόντων. Το ελληνικό κρασί δεν εμπίπτει στην
κατηγορία του φτηνού κρασιού, είναι μεσαίας κατηγορίας τιμολογιακά. Γι' αυτό η τοποθέτησή του γίνεται όχι βάσει ποσοτήτων ή τιμών.
Υπάρχουν επίσης, περιοχές, όπως η Σαντορίνη, που έχουν και άλλες ιδιαιτερότητες και αυτό «φαίνεται» και στο κρασί τους.
Τι πρέπει να γίνει όμως για να προωθηθούν περισσότερο στη διεθνή αγορά τα ελληνικά κρασιά;
● Να υπάρχει κρατική στήριξη. Να αποφασίσει το κράτος ότι το ελληνικό κρασί
είναι ένα προϊόν που αξίζει να επενδύσει. Γίνονται βήματα, αλλά όχι όσα χρειάζονται. Πρέπει να υπάρξει χρηματοδότηση και στρατηγικό πλάνο για το πού θα στοχεύσει, κοινά και αγορές.
● Η προσωπική παρουσία. Η πράξη έχει αποδείξει ότι η προσωπική παρουσία στις αγορές φτιάχνει δεσμούς αισθητικής με τον καταναλωτή και έχει αδιαμφισβήτητη αξία. Παρότι η Ελλάδα έχει μεγάλη ιστορία στον χώρο του κρασιού, μπήκε πολύ πρόσφατα στον παγκόσμιο οινοποιητικό χάρτη και καθώς το μοντέλο είναι προσωποκεντρικό έχει μεγάλη σημασία η προσωπική επαφή.
● Ο οινοτουρισμός είναι ακόμη ένα ιδιαίτερα θετικό στοιχείο για την προώθηση του κρασιού, που αποδείχτηκε ότι σε πολλά μέρη, όχι μόνο τουριστικά όπως η Σαντορίνη, βοηθάει στην ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων και δημιουργεί εν δυνάμει πελάτες αλλά και τη διάχυση της γνώσης για το κρασί σε όλο το φάσμα των εμπλεκόμενων με την κατανάλωση του κρασιού. Σήμερα σε εστιατόρια, κάβες, ξενοδοχεία, σε όλο το φάσμα της HORECA (ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφετέριες) υπάρχει γνώση γύρω
από το κρασί και γίνονται καλές προτάσεις προς τους πελάτες, γεγονός που ευνοεί την προώθηση του προϊόντος.
ΗΛΙΑΣ ΡΟΥΣΣΑΚΗΣ
Αν και γέννημα θρέμμα Πειραιώτης, λόγω της αγάπης του προς τη φύση και της «γνωριμίας» του με τα αμπέλια αποφάσισε από μικρός ότι θα ασχοληθεί επαγγελματικά σε αυτόν τον χώρο. Ετσι μετά το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου πήρε πτυχίο με ειδίκευση στην αμπελουργία, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην οινοποιία σε Πανεπιστήμια του Μπορντό και του Μονπελιέ στη Γαλλία και έχοντας εργαστεί σε πολλά οινοποιεία των Κυκλάδων εξειδικεύτηκε στα κρασιά της νότιας Ελλάδας.
Η Σαντορίνη είναι παγκόσμιο αμπελοτόπι λόγω των ιδιαιτεροτήτων της. Το μόνο μέρος από το οποίο το κρασί δεν φεύγει ως ελληνικό, αλλά ως «σαντορινιό». Η μεγάλη ιδιαιτερότητά του οφείλεται στο ηφαίστειο και έχει να κάνει με τα εδάφη. Από εκεί και πέρα καθοριστικό ρόλο παίζει το κλίμα και η αμπελουργική τεχνική και πάνω απ' όλα ο άνθρωπος, καθώς αυτός ο τόπος βάσισε εδώ και 2.000 χρόνια την οικονομία του στην καλλιέργεια του αμπελιού.
Αρης Σκλαβενίτης
«Υπάρχει αλλαγή στις γευστικές
απαιτήσεις»
Της Στελίνας Μαργαριτίδου
Συναντήσαμε και μιλήσαμε για τις νέες τάσεις στην
οινική αγορά με τον Αρη
Σκλαβενίτη –πολυβραβευμένος ως ο καλύτερος Ελληνας Sommelier μετά τον τελευταίο διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ενωσης Οινοχόων και
μιες. Για να διατηρήσουν την
ποιότητα του κρασιού τους,
οι παραγωγοί ανεβαίνουν όλο
και ψηλότερα και επιλέγουν
να καλλιεργήσουν άλλες ποι-
κιλίες. Η κλιματική αλλαγή
δηλαδή οδηγεί τους παραγω-
γούς σε άλλες ποικιλίες και σε
μεγαλύτερα υψόμετρα.
Υπάρχει όμως και αλλαγή
τό και έρχεται κι εδώ», κατέληξε ο Αρης Σκλαβενίτης.
Στην εκδήλωση παρουσιάστηκαν στις 31 Μαρτίου και την 1η Απριλίου στη ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη περισσότερα
ϊόντα και Ελληνες παραγωγοί, κρασιά vegan, βιοδυναμικής, βιολογικής καλλιέργειας, ήπιας ή μηδενικής παρέμβασης (ισχύουν και οι δύο όροι), ενώ παράλληλα συζητήθηκε η σχέση του σύγχρονου bartender/mixologist με το ελληνικό κρασί και παρουσιάστηκαν coctails βασισμένα στο κρασί. ΤΑΣΕΙΣ
Advanced Master Sommelier–
στο Thessaloniki Wine Show 2024 όπου συμμετείχε και παρουσίασε τα 25 κορυφαία κρασιά που τον εντυπωσίασαν το 2023. Τι μάθαμε; «Το φυσικό κρασί είναι μια τάση που επικρατεί διεθνώς, αλλά εξελίσσεται σε ανάγκη για τις εταιρείες. Η κλιματική αλλαγή και η διεθνής αγορά δίνουν τον… τόνο. Για παράδειγμα, έχουν ξεκινήσει πολλοί οινοποιοί να εμφιαλώνουν σε πιο ελαφρές φιάλες. Οι προδιαγραφές για εξαγωγές στο εξωτερικό ορίζουν
ένα ανώτατο όριο βάρους φιάλης. Οι Ελληνες παραγωγοί
δεν είναι άπειροι, το αντίθετο. Διαπιστώνουν ότι ο τρύγος
μεταφέρεται νωρίτερα, ότι
οι βροχές είναι λιγότερες και
όταν συμβαίνουν έχουν μεγαλύτερη ένταση και είναι επιζή-
στις γευστικές απαιτήσεις. Δι-
απιστώνεται μια γενικότερη
απαίτηση της αγοράς για χα-
μηλότερων βαθμών αλκοόλ,
για πιο φινετσάτα κρασιά με
λιγότερο αλκοόλ.
Οι καταναλωτές αναζητούν
λιγότερους βαθμούς γιατί οι
μεγαλύτεροι βαθμοί αλκοόλ
σημαίνουν και περισσότερες
θερμίδες. Η τάση για χαμη-
λόβαθμα και πιο ροζέ κρασιά
ήρθε για να μείνει. Διεθνώς τα
ροζέ κερδίζουν έδαφος όπως
και τα low alcohol ή τα no alcohol aperitifs. Στην Ελλά-
δα δεν είμαστε συνηθισμένοι
στα μεσημεριανά ή απογευ-
ματινά aperitif κρασιού γιατί
δεν έχουμε παράδοση στους
αφρώδεις οίνους, γι’ αυτό και
τα cocktails με aperitifs και
αφρώδη κρασιά δεν είναι διαδεδομένα. Στη Γαλλία και την
Ιταλία υπάρχει αυτή η κουλ-
τούρα στο κρασί και το φαγη-
από 130 καταξιωμένα οινοποιεία, boutique wineries και δίκτυα διανομής με κρασιά του ελληνικού και του διεθνούς αμπελώνα, καινοτόμα προ-
Οι mixologist προτείνουν!
Εκτός από τις εκατοντάδες ετικέτες των καλύτερων ελληνικών κρασιών που μπορούσε να δοκιμάσει κανείς στο διήμερο Wine Show στη Θεσσαλονίκη, συνδυασμένα μάλιστα με μαύρο κρεμώδες τυρί από άνθρακα και λεμόνι ή τυρί αναμεμειγμένο με ξηρούς καρπούς και σύκο (dacristo) ή trikalinos Αυγοτάραχο & Trikalinos Golden Age Boltarga (Trikalinos Grey Mullet Bottarga), ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν τα cocktails με βάση το κρασί που πρότειναν mixologist από γνωστά bar & restaurant της Θεσσαλονίκης, όπως το:
● Field Hill με Gin Marconi 42 by Genka 1877, Κτήμα Δύο Υψη Dialogos Λευκός, Timur Berry, Jasmin Syrup και Champagne Acids. Το cocktail αυτό βασίζεται στην αρμονία καθώς το γιασεμί και το βατόμουρο του Νεπάλ ισορροπούν τα οξέα της σαμπάνιας και το γιασεμί δίνει επιπλέον άρωμα.
● Το Garden of Eden που συνδυάζει θαυμάσια την τεκίλα με το κρασί: Κτήμα Βιβλία Χώρα, Rose, Syrah, Tequila, Crystal, Casa Noble 100% Agave by Genka 1877 Vermouth Λευκό, Grapefruit & rosemary Soda.
Με τον σύντροφό της, Αntonio Ruiz Pañego, επίσης οινολόγο, ανέλαβαν τη συνέχεια του οικογενειακού οινοποιείου Ρούβαλη
«Γηγενείς
Της Βάσης Παναγοπούλου
Η Θεοδώρα Ρούβαλη, πολύ
νέα, ανέλαβε να συνεχίσει
την ξεχωριστή πορεία του
Οινοποιείου Ρούβαλη που
έχει δώσει το πρωτοποριακό
του στίγμα από τη δεκαετία
του 1990 κατασκευάζοντας
ένα πρότυπο βαρυτικό
οινοποιείο, στην καρδιά της
Αιγιάλειας, μιας ιδιαίτερης
σημασίας αμπελουργική
ζώνη της Ελλάδας.
Βιολογική καλλιέργεια,
ορεινοί αμπελώνες και
η δημιουργία της ξηρής
εκδοχής της Μαυροδάφνης
με την Τσιγκέλω που δρέπει
δάφνες, είναι μερικά στοιχεία
που συνθέτουν την εικόνα
αυτής της δραστήριας και
αξιόλογης οινολόγου.
Θέλετε να μας μιλήσετε για τη διαδρομή σας μέχρι να αναλάβετε τα πρωτεία στο οινοποιείο σας; Σπούδασα Οινολογία στην Αθήνα και
στη Βαλένθια της Ισπανίας. Πολύ σύ-
ντομα τα ερεθίσματα της Ισπανίας και ο
πολυπολιτισμικός χαρακτήρας του κρα-
σιού με ώθησαν να φύγω για κάποια χρόνια. Ετσι, αφού τελείωσα την πρα-
κτική μου στο αγαπημένο Κτήμα Μερ-
κούρη, δούλεψα στη Χιλή, τη Νέα Ζηλανδία, το Μπορντό, τη Βουργουνδία
και την Αλσατία, πάντα στον τομέα της παραγωγής. Παράλληλα, όταν ένιω-
σα -και βιωματικά πια- ότι τα μεγάλα
κρασιά ξεκινούν από το αμπέλι, έκανα το μεταπτυχιακό «Αμπελουργία και Terroir» στην Ντιζόν. Σε αυτή τη διαδρομή γνώρισα και τον σύντροφό μου, Αntonio Ruiz Pañego, επίσης οινολόγο με αντίστοιχη εμπειρία και έτσι επιστρέψαμε στην Ελλάδα και αναλάβαμε μαζί τη συνέχεια του οικογενειακού οινοποιείου.
Τι διδαχτήκατε και τι κρατάτε σαν οδηγό (αν έχετε επιλέξει κάτι) από την εμπειρία σας στα οινοποιεία του εξωτερικού;
Σε αυτό το ταξίδι, είχα την τύχη να βρεθώ σε σημαντικά οινοποιεία του κόσμου (Clos de Tart, Chateaux Margaux,
Clos St. Landelin, Villa Maria Estate, Ventolera) και ανάμεσα σε σπουδαίους ανθρώπους του κρασιού (Paul Pontallier, Sylvain Pitiot, Stefano Gandolini, Jacques Devauges κ.α.). Σε αυτό το επίπεδο, το περιβάλλον είναι πολύ απαιτητικό, κυρίως όσον αφορά τον προγραμματισμό, την οργάνωση και τη συνέπεια στην εφαρμογή τους. Σίγουρα είναι θετικά στοιχεία που με οδηγούν και σήμερα. Επίσης, η παγκόσμια εμπειρία σε βοηθάει να εκτιμήσεις και να αξιολογήσεις καλύτερα τον τόπο σου, καθώς και να θέσεις πιο υψηλούς στόχους βλέποντας σφαιρικά τα πράγματα. Η αμπελουργία και η οινολογία είναι επιστήμες που προχωράνε με ταχύτατους ρυθμούς παγκοσμίως και αναπτύσσονται διαφορετικά στις διάφορες περιοχές του κόσμου. Ο κάθε τόπος είναι μοναδικός· αξιοποιείς γνώσεις και τεχνικές που ανταποκρίνονται στις συνθήκες του δικού σου.
Μου άρεσαν οι λέξεις που επιλέξατε για να μιλήσετε για τη δουλειά σας, τους αμπελώνες σας, αλλά και για τους αμπελουργούς στην ιστοσελίδα σας. «Ορεινή αμπελουργία», «ακριτικά αμπέλια», «ηρωικοί αμπελουργοί». Θέλετε να μας μιλήσετε για τα χαρακτηριστικά των αμπελώνων σας;
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΙΝΟΠΟΙΟΙ
Ο όρος «ηρωική αμπελουργία» (viticulture héroïque) έχει υιοθετηθεί παγκοσμίως από τον κλάδο του κρασιού για να δηλώσει καλλιέργειες που καλούνται να αντεπεξέλθουν σε δύσκολες συνθήκες παραγωγής, απαιτώντας υψηλό κόστος, χειρωνακτικό μόχθο και ειδικές τεχνικές.
Η Αιγιάλεια είναι η πιο ορεινή αμπελουργική ζώνη στην Ελλάδα και μια από τις πιο ορεινές της Ευρώπης (500 -1.100
μ. υψόμετρο). Αποτελείται από πολλές
ορεινές κοινότητες, στις οποίες η βασική δραστηριότητα είναι η αμπελουργία. Οι δυσκολίες που συναντάμε στην καλλιέργεια είναι αρκετές. Το οδικό δί-
κτυο στα ορεινά είναι παραμελημένο, σε κάποια σημεία σχεδόν ανύπαρκτο
και ο κλήρος μικρός, κατακερματισμένος και ασυνεχής, οπότε τα κόστη μετακίνησης και καλλιέργειας ανεβαίνουν σημαντικά. Οι εργασίες στους αμπελώ-
νες γίνονται χειρωνακτικά, καθώς δεν
είναι δυνατή η διέλευση τρακτέρ και με πολύ μόχθο γιατί τα εδάφη είναι πετρώ-
δη και δύσβατα.
Αλλά δεν «μοχθούν» μόνο οι αμπελουργοί για να επιβιώσουν, «μοχθούν»
και τα ίδια τα φυτά. Σε μερικούς αμπελώνες οι επιθέσεις από αγριογούρουνα
είναι σύνηθες φαινόμενο τα τελευταία
χρόνια, ενώ η έλλειψη δυνατότητας ποτίσματος το καλοκαίρι -ειδικά κάποιες ιδιαίτερα ξηρές χρονιές όπως οι τελευ-
ταίες- αρχίζει να είναι ένα πρόβλημα
όλο και πιο συχνό και, τέλος, συναντάμε έντονα φαινόμενα που στα ορεινά είναι πιο συχνά, όπως για παράδειγμα το χαλάζι, οι δυνατοί άνεμοι και η έντονη ηλιακή ακτινοβολία λόγω υψομέτρου.
Πέρα των δυσκολιών όμως, αυτοί οι αμπελώνες αποτελούν γεωγραφικά τοπία υψηλής αξίας και παράγουν διαφοροποιημένο τύπο προϊόντων υψηλής ποιότητας.
Ή Αιγιάλεια έχει παιδί της τον Ροδίτη.
Ποιες άλλες ποικιλίες καλλιεργείτε; Μιλήστε μας για τη δουλειά σας σε σχέση με τις ποικιλίες που επιλέξατε να καλλιεργείτε.
Ναι, η βασική μας ποικιλία είναι ο Ρο-
Το ότι ανέλαβα θέσεις ευθύνης πολύ νέα, ναι, δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει αποδεκτό από
τους άλλους και πολλές φορές ένιωσα ότι επιβραδύνει εξελίξεις
δίτης, ο οποίος στην ορεινή Αιγιάλεια δίνει τον καλύτερό του εαυτό και με κατάλληλη φροντίδα παράγει εξαιρετικά κρασιά. Επειτα, τα τελευταία χρόνια δουλεύουμε με προσήλωση την Τσιγκέλω (ποιοτική εκδοχή της Μαυροδάφνης), καθώς πιστεύουμε ότι έχει τεράστιες δυνατότητες ως ξηρό κρασί και
ήδη τα πρώτα αποτελέσματα μας δικαιώνουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Γενικά πάντως στην Αιγιάλεια, λόγω διαφορετικών υψομέτρων (δηλαδή διαφορετικών μικροκλιμάτων και θερμοκρασιών) μπορεί κανείς να φυτεύσει με επιτυχία τις περισσότερες ελληνικές και παγκόσμιες ποικιλίες αρκεί να επιλέξει σωστά την τοποθεσία. Εμείς, από ελληνικές ποικιλίες καλλιεργούμε επίσης το Ασύρτικο, το Λαγόρθι (αυτόχθονη ποικιλία της περιοχής των Καλαβρύτων), την Κυδωνίτσα για λιαστό κρασί (θα κυκλοφορήσει σύντομα) και το Ξινόμαυρο και από τις παγκόσμιες ποικιλίες δίνουμε έμφαση στο Riesling (καλλιεργείται στα 1.000 μ. υψόμετρο), το Viognier και το Cabernet Franc.
Βαρυτικό πρότυπο οινοποιείο: καινο-
τομία που τι προσδίδει στο όλο εγχείρημα; Πώς το φαντάστηκε και το υλοποίησε ο πατέρας σας; Το 1990, ο πατέρας μου Αγγελος Ρούβαλης διαμόρφωσε ένα πρότυπο βαρυτικό οινοποιείο ειδικά σχεδιασμένο για την παραγωγή ποιοτικών κρασιών terroir. Το οινοποιείο είναι χτισμένο πάνω στον βράχο σε 6 διαδοχικά επίπεδα που το κάθε ένα έχει τη δική του ξεχωριστή λειτουργία. Ετσι, η κλίση του εδάφους χαρίζει στην οινοποιητική δι-
αδρομή μια φυσική, αβίαστη και ήρεμη ροή χωρίς τη χρήση αντλιών. Οντως
ήταν καινοτομία για την εποχή εκείνη και
δείχνει ότι ήδη από τότε υπήρχε αυτή η
«έγνοια» για ηπιότερες επεμβάσεις.
Χρησιμοποιείτε δρύινα γαλλικά βαρέλια και χειροποίητους αμφορείς
Για μένα οι σπουδαίες ποικιλίες αξίζει
να φυτεύονται σε εκφραστικά terroirs (ανεξαρτήτως καταγωγής), γι’ αυτό δεν τις νιώθω «ξένες» αλλά «παγκόσμιες»
για την παλαίωση των κρασιών σας. Θα μας εξηγήσετε τα γιατί; (διαφορές, ποιες ποικιλίες κ.λπ.)
Είναι διαφορετικά μέσα ωρίμανσης και προσφέρουν διαφορετικά στιλ κρασιών. Το βαρέλι το χρησιμοποιούμε και στη λευκή και στην ερυθρή οινοποίηση, ενώ τους αμφορείς στην ερυθρή κυρί-
ως καθώς χρησιμοποιούμε ειδικούς μικρούς αμφορείς 160L που στοχεύουν στη διαχείριση των τανινών. Το βαρέλι προσδίδει καλύτερη δομή στο κρασί, καθώς και τα τριτογενή αρώματα του ξύλου ενώ ο αμφορέας βοηθάει στη διατήρηση της φρεσκάδας και της καθαρότητας του πρωτογενούς φρούτου. Στην ξηρή Μαυροδάφνη χρησιμοποιούμε βαρέλια και αμφορείς συνδυαστικά και αυτός ο συνδυασμός μας οδηγεί σε πιο κομψά και πολύπλοκα κρασιά.
Τα χαρακτηριστικά της αμπελουργικής ζώνης της Αιγιάλειας είναι αναγνωρίσιμα στο εξωτερικό;
Ναι, διακρίνονται γευσιγνωστικά με πολύ θετικές κριτικές. Πρόκειται για κρασιά φρουτώδη με φρέσκια
δροσιστική οξύτητα και κοινό
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΙΝΟΠΟΙΟΙ
στοιχείο τους τον έντονο χαρακτήρα του terroir της περιοχής (εσπεριδοειδή αρώματα, καθαρότητα και έντονη ορυκτότητα).
Είναι η βιολογική καλλιέργεια των αμπελώνων μονόδρομος; Ή διεθνής
τάση για όσο το δυνατόν λιγότερες
παρεμβάσεις τόσο στην καλλιέργεια
όσο και στην οινοποίηση σας βρίσκει σύμφωνη;
Ναι, η βιολογική καλλιέργεια είναι
μονόδρομος και η διεθνής τάση για όσο
το δυνατόν λιγότερες «χημικές» επεμβά-
σεις με βρίσκει σύμφωνη. Η σύγχρονη
αμπελουργία και οινολογία εξελίσσονται
πολύ γρήγορα και όπως όλες οι επιστήμες σήμερα υιοθετούν πιο «ήπιες» και
«πράσινες» τεχνικές. Το κρασί έτσι και
αλλιώς παράγεται με φυσικές μεθό-
δους και γι’ αυτό είναι το κατεξοχήν φυ-
σικό προϊόν. Αυτό που έχει σημασία για
εμάς, είναι να προσπαθούμε για το μέγιστο δυναμικό στην ποιότητα του σταφυλιού και στη συνέχεια με τις τεχνικές
μας και την καθημερινή μας φροντίδα
κατά την οινοποίηση, να καταφέρνουμε να μη χάσουμε ό,τι κερδίσαμε στον αμπελώνα και να εκφράσουμε το terroir μας με ένταση, καθαρότητα και βέβαια χωρίς ελαττώματα.
Ή διακριτή διαφορά για να σταθεί και να ξεχωρίσει ένα ελληνικό κρασί στις διεθνείς αγορές ποια είναι; Γηγενείς ποικιλίες και terroir; Θεωρείτε ότι και ξένες ποικιλίες που έχουν
ενταχθεί όμως στα ελληνικά αμπελοτόπια μπορούν να ανταγωνιστούν
επάξια τις περιοχές που έχουν κατοχυρώσει το know-how των χαρακτηριστικών τους; Για τις διεθνείς αγορές ενδιαφέρον
έχουν κυρίως οι γηγενείς ποικιλίες και
κρασιά terroir. Η Ελλάδα έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να ανταγωνιστεί μαζικές παραγωγές και ποσότητες. Σήμερα ο κόσμος, εκτός από την ποιότητα που θεωρείται πια κεκτημένη, αναζητά την αυθεντικότητα. Και εδώ το ελληνικό κρασί είναι σε πλεονεκτική θέση λόγω των πολλών διαφορετικών micro-
terroirs και αρκετών σημαντικών αυτόχθονων ποικιλιών. Και βέβαια, γι’ αυτό απευθύνεται σε εξειδικευμένες αγορές (niche markets). Οσον αφορά στις
διεθνείς ποικιλίες και βέβαια μπορούν
να επιτευχθούν παγκόσμια οινικά στάνταρ και κορυφαία κρασιά σε ελληνικά terroirs (πόσο μάλλον που οι ποικιλίες
αυτές έχουν μελετηθεί πολύ σε όλο τον
κόσμο και υπάρχουν διαθέσιμα αμπελουργικά και οινολογικά στοιχεία, κάτι
το οποίο δεν υφίσταται ακόμα για τις ελληνικές). Για μένα οι σπουδαίες ποικιλίες αξίζει να φυτεύονται σε εκφραστικά terroirs (ανεξαρτήτως καταγωγής), γι’ αυτό δεν τις νιώθω «ξένες» αλλά «παγκόσμιες».
Ή κλιματική κρίση έχει επηρεάσει τη ζώνη της Αιγιάλειας; Οι γηγενείς ποικιλίες πόσο ανθεκτικές μπορούν να αποδειχθούν;
Σαφώς. Ωστόσο, το αποτύπωμά της φαίνεται πιο ήπιο στα ορεινά αμπελοτόπια. Οι ελληνικές ποικιλίες αποδεικνύονται σημαντικά ανθεκτικές και γι’ αυτό μελετιούνται και από ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού προς την κατεύθυνση αντιμετώπισης της κρίσης.
Σήμερα ο κόσμος, εκτός
από την ποιότητα που
θεωρείται πια κεκτημένη, αναζητά την αυθεντικότητα.
Και εδώ το ελληνικό κρασί
είναι σε πλεονεκτική
θέση λόγω των πολλών διαφορετικών micro-terroirs και
αρκετών σημαντικών αυτόχθονων ποικιλιών
Είστε νέα, γυναίκα και οινοποιός. Τα τελευταία χρόνια αρκετές γυναίκες δίνουν το δικό τους λαμπρό στίγμα στον χώρο της αμπελουργίας και οινοποίησης. Ή εμπειρία σας στην Ελλάδα, ως πρόσωπο με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και όνειρα, είχε δυσκολίες στην αποδοχή σας σε ένα χώρο μέχρι στιγμής ανδροκρατούμενο;
Για να πω την αλήθεια, το ότι είμαι γυναίκα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο δεν ένιωσα ποτέ ότι μου δημιουργεί πρόβλημα. Το ότι ανέλαβα θέσεις ευθύνης πολύ νέα, ναι, δεν είναι καθόλου εύκο-
λο να γίνει αποδεκτό από τους άλλους και πολλές φορές ένιωσα ότι επιβραδύνει εξελίξεις.
Πώς ένα μικρό οινοποιείο μπορεί να διεκδικήσει τη βιωσιμότητά του; Ο οινοτουρισμός είναι μια λύση;
Με έμφαση στην ποιότητα, την παραγωγή αυθεντικών κρασιών, την καλλιέργεια ιδιόκτητων αμπελώνων, τη συνεχή παρακολούθηση των παγκόσμιων εξελίξεων και τάσεων.
Ο οινοτουρισμός μπορεί να είναι μια
λύση, όχι με την έννοια των επισκέψεων στο οινοποιείο (μικρό αντίκτυπο για
ένα μικρό οινοποιείο εάν δεν βρίσκεται σε ειδικά τουριστική περιοχή) αλλά
προς την κατεύθυνση μιας ευρύτερης ανάπτυξης του τόπου. Το κρασί είναι
ένα προϊόν που μπορεί να λειτουργήσει ως «άξονας» και γύρω από αυτό να αναπτυχθεί όλη η τοπική κοινωνία.
Εχετε εξαγωγικό χαρακτήρα; Ολο και περισσότερο. Οι βασικές μας αγορές είναι οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Αγγλία, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουμε ξεκινήσει κάποιες συνεργασίες στο Μεξικό, τη Βραζιλία, την Κορέα, τον Παναμά.
Οι συνέργειες είναι εφικτές στον χώρο σας;
Ναι. Ο κλάδος του κρασιού νομίζω είναι από αυτούς που έχουν συντονιστεί περισσότερο. Εχουν γίνει αρκετές συνέργειες κυρίως για τη συλλογική προώθηση του ελληνικού κρασιού στο εξωτερικό.
Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας το όραμά σας για το μέλλον του Οινοποιείου Ρούβαλη;
Εστιάζουμε περισσότερο στην αμπελουργία, την αειφόρο βιολογική καλλιέργεια, μεγαλώνουμε τον ιδιόκτητο αμπελώνα μας, συνεχίζουμε να συγκεντρώνουμε εμπειρία πάνω στις αυτόχθονες ποικιλίες και στους τρόπους καλλιέργειας και οινοποιούμε διαφορετικά micro-terroirs της Αιγιάλειας. Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ορεινή αμπελουργία συμμετέχοντας όλο και πιο ενεργά και στον CERVIM και προσπαθώντας να αναδείξουμε αυτές τις περιοχές και την αξία τους. Υιοθετούμε όλο και πιο πολύ οικολογική συνείδηση χρησιμοποιώντας πιο φιλικές για το περιβάλλον τεχνικές και προσπαθώντας να μειώσουμε όσο γίνεται το ενεργειακό μας αποτύπωμα.
Συμμετέχουμε σε Προγράμματα Εξωστρέφειας στο Εξωτερικό και στόχος είναι να γίνουμε και πιο εξωστρεφείς στην ελληνική αγορά. Τέλος, ακόμα ένα στοίχημα είναι να αναδείξουμε τα Τοπία και τις Γεύσεις της Αιγιάλειας ως βιωματική εμπειρία μέσω εναλλακτικών μορφών Τουρισμού και σε αυτή την κατεύθυνση έχει δημιουργηθεί το Δίκτυο Ποιότητας Οινοξένεια, μια συνέργεια των οινοποιών και άλλων επαγγελματιών της μεταποίησης, της εστίασης και της φιλοξενίας της περιοχής.
Από το Ασπρολίθι, που οι περισσότεροι γνωρίζουμε, μέχρι την Τσιγκέλω: δύο άνθρωποι, δύο ποικιλίες, δύο διαφορετικές ιστορίες;
Πάντα έβρισκα τον ανθρώπινο παράγοντα στο κρασί μεγάλη πρόκληση και πολύ ενδιαφέρον το πόσοι και πόσο διαφορετικοί άνθρωποι βρίσκονται πίσω από μια ετικέτα.
Από τον αμπελουργό και τον οινοποιό μέχρι τον έμπορο, τον sommelier, τον δημοσιογράφο και τον καταναλωτή... Σίγουρα δύο ετικέτες, δύο ποικιλίες, δύο εποχές και σίγουρα πολλοί άνθρωποι και άπειρες ιστορίες!
www.rouvaliswinery.gr
Tης Βασιλικής Γραμματικογιάννη
Η σοφία του παππού και τα καλοκαίρια
στην Κρήτη ενθάρρυναν μια βαθύτερη
σύνδεση της Ηλιάνας Μαλίχιν με
τη γη. Η αναγεννητική δύναμη της
κρητικής γης την οδήγησε σε σπουδές
γεωπονίας και οινολογίας και πολύ νέα
αποφάσισε να υλοποιήσει το όνειρό
της και να γυρίσει στην Κρήτη. Εξ
αρχής εστίασε την προσοχή της στην
αναβίωση των γηγενών ποικιλιών και
κατάφερε να δώσει ξανά ζωή σε μια
εξαιρετική μα ξεχασμένη αυτόριζη
ρεθυμνιώτικη ποικιλία αμπελιού, το
Βιδιανό. Κατάφερε ακόμη σε ηλικία
μόλις 25 χρόνων να βγάλει το πρώτο
της κρασί («Ρίζες 2») που την έφερε
στο προσκήνιο με θετική απήχηση.
Ωστόσο η μεγάλη επιτυχία της είναι ότι
μπόρεσε να μεταδώσει το όραμά της
στους ντόπιους αμπελουργούς, που την
εμπιστεύτηκαν και την ακολούθησαν
στις βιολογικές αμπελουργικές
πρακτικές, δίνοντας σε όλους μας
μαθήματα συνέργειας σε έναν τόπο
που οι συνέργειες και οι ομάδες δεν
ευδοκιμούν.
Πέρασε πολλά, έκανε πολλά και
συνεχίζει να κάνει. Υλοποίησε το
όνειρό της για ιδιαίτερα κρασιά,
οινοποίησε με χαμηλές παρεμβάσεις,
χωρίς χρήση εμπορικών ζυμών, αλλά
είδε και το βιος της να χάνεται στις
φωτιές, την κρατική αδιαφορία για
τον πολιτισμό του κρασιού της Κρήτης
που χάθηκε. Αντιστάθηκε, οργάνωσε, κατήγγειλε και συνεχίζει το όνειρό της
περιμένοντας να αναγεννηθούν τα αμπελάκια της.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Πώς μια νέα κοπέλα, που γεννήθηκε
και μεγάλωσε στην Αθήνα, αποφάσισε
να ζήσει στην Κρήτη και να ασχοληθεί
με τα αμπέλια; Θα ήθελες να μου διη-
γηθείς την ιστορία σου; Μικρή περνούσα τα καλοκαίρια μου
στην Κρήτη, στο χωριό της μητέρας μου, τη Λαμπινή Ρεθύμνου. Είχα πολύ
καλή σχέση με τον παππού μου, εκείνος
με έπαιρνε μαζί του και μου έδειχνε τις
εργασίες στο αμπέλι, στις ελιές, με ξεναγούσε στη φύση. Ετσι αγάπησα τη γη, μέσα από τα μάτια του αγαπημένου μου παππού. Ηξερα λοιπόν από πολύ μικρή
με τι ήθελα να ασχοληθώ και πως ήθελα να ζήσω στην Κρήτη. Το μεθόδευσα, σπούδασα Γεωπονική και έπειτα έκανα
Αυτή τη στιγμή τα σχέδιά
μας έχουν παγώσει γιατί
το άμεσο μέλημα είναι να ανακάμψουμε από τη
φωτιά, τόσο από οικονομική άποψη όσο και από άποψη
ανάκαμψης των αμπελώνων
μεταπτυχιακό στην οινολογία. Εψαχνα δουλειά ως οινολόγος μόνο σε οινοποιεία στην Κρήτη και έτσι πλέον το 2016, ως μόνιμη κάτοικος Κρήτης και όχι ως φοιτήτρια, δούλεψα στο πρώτο οινοποιείο στο Ηράκλειο.
Μίλησέ μου για τις γηγενείς ποικιλίες που αναβίωσες.
Δεν μπορώ να πω ότι εγώ αναβίωσα τις γηγενείς ποικιλίες. Οινοποιοί πριν από εμένα είχαν ασχοληθεί με τη διάσωση ντόπιων ποικιλιών, τις οποίες φύτεψαν ευρέως στο Ηράκλειο. Αυτό που κάναμε εμείς ήταν να βρούμε, να διασώσουμε και να φέρουμε ξανά στην παραγωγή πολύ παλιά αμπέλια, μεγαλύτερα και από 150 ετών, τα οποία φυσικά εμπεριέχουν και μέρος της «τράπεζας» του γεννητικού υλικού της Κρήτης, με τις ποικιλίες Βιδιανό, Θραψαθήρι, Μελισσάκι, Πλυτό, Λιάτικο, Κοτσιφάλι, Δερματά κ.ά.
Υπάρχει γενικότερα μια τάση αναβίωσης γηγενών ποικιλιών και αυτό είναι πολύ θετικό. Θα τολμούσα να πω ότι εμπεριέχει και την αναβίωση του
ελληνικού πολιτισμού. Ωστόσο τα κλιματικά δεδομένα σήμερα είναι εντελώς διαφορετικά από το παρελθόν.
Αναρωτιέμαι λοιπόν αν οι γηγενείς ποικιλίες μπορούν να προσαρμοστούν
στις νέες κλιματικές συνθήκες ώστε να είναι βιώσιμες.
Αυτό δεν μπορούμε να το απαντήσουμε με σιγουριά, γιατί δεν ξέρουμε ακρι-
βώς τα επόμενα χρόνια τι κλιματικές
αλλαγές θα βιώσουμε και ποια είδη θα καταφέρουν να αντεπεξέλθουν σε αυτές. Υποθέτουμε ωστόσο ότι οι γηγενείς ποι-
150
Ημιορεινοί και ορεινοί αμπελώνες του Ρεθύμνου, σε υψόμετρο από
640 έως 940
30.000
φιάλες παραγωγή
στρέμματα παραγωγής Ποικιλίες κρασιού Βιδιανό, Θραψαθήρι, Λιάτικο Ετικέτες Malihin
Θραψαθήρι, Βιδιανό, Λιάτικο
Αυτό που κάναμε εμείς ήταν
να βρούμε, να διασώσουμε και να φέρουμε ξανά στην παραγωγή πολύ παλιά αμπέλια, μεγαλύτερα και από
150 ετών, τα οποία φυσικά εμπεριέχουν και μέρος της «τράπεζας» του γεννητικού υλικού της Κρήτης
κιλίες μας, εφόσον είναι εγκλιματισμένες
στο περιβάλλον που βρίσκονται, θα προσαρμοστούν και σε αυτήν την αλλαγή. Είναι λοιπόν πολύ πιθανότερο να επιβιώσουν καλύτερα από μια διεθνή ποικιλία, μη προσαρμοσμένη στο κλίμα μας.
Εχεις καταφέρει το ακατόρθωτο. Να δημιουργήσεις συνεργασίες, κάτι που
δεν είναι στην κουλτούρα μας. Πώς κέρδισες την εμπιστοσύνη των αμπελουργών, πώς κατάφερες να τους ενώσεις και να δεχτούν να καλλιεργούν υπό τις οδηγίες σου; Δυστυχώς στην Ελλάδα οι συνέργειες είναι πάντα δύσκολες. Και εμείς προσπαθούμε πολύ για να βρισκόμαστε σε ομα-
δικό κλίμα συνεργασίας. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι που συνεργάζονται μαζί μου βλέπουν την αγάπη μου για τον τόπο μας, το πάθος μου, ότι βάζω τους συνεργάτες μου πάντα πρώτους και ότι θέλω να είμαι εντάξει σε κάθε συναλλαγή μαζί τους και είμαι ειλικρινής. Ξεκίνησα με λίγους παραγωγούς, όμως πλέον είναι πολλοί. Το αποτέλεσμα της δουλειάς μας διαδόθηκε στόμα με στόμα και έτσι από ένα σημείο και πέρα αρκετοί παραγωγοί με προσέγγισαν μόνοι τους.
Πόσο σημαντικές είναι οι συνεργασίες για την επιβίωση των αμπελουργών σε ένα κλίμα οικονομικής κρίσης και όχι μόνο;
Φυσικά οι συνεργασίες και η ομαδικότητα είναι κλειδί για να πετύχεις, είτε είσαι αμπελουργός είτε κάνεις οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα. Οταν υπάρχουν ομάδες, μπορούν και διεκδικούν καλύτερα τα δικαιώματά τους. Μπορούν να συζητούν μεταξύ τους τις παρατηρήσεις τους πάνω στη δουλειά τους και να ανταλλάσσουν
απόψεις που τους κάνουν καλύτερους και, γιατί όχι, πιο ανταγωνιστικούς. Το
βλέπουμε και στην Ιστορία μας πως η διάσπαση των συνεργειών είναι που αφάνισε ή αποδυνάμωσε διάφορους κλάδους.
Σε τι πρέπει να επενδύσουν τα μικρά οινοποιεία για να επιβιώσουν σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον; Η εστίασή μας πρέπει να είναι πάντα στην ποιότητα. Να παράγουμε προϊόντα με σεβασμό στη φύση και τον καταναλωτή, υψηλής οργανοληπτικής και θρεπτικής αξίας. Να καλλιεργούμε βιολογικά και να πιστοποιούμε τα προϊόντα μας. Να στραφούμε στις δικές μας ποικιλίες και να προσπαθήσουμε να αναδείξουμε τις ιδιαιτερότητές τους, να προσφέρουμε στον κόσμο κάτι που δεν έχει ξαναγευτεί.
Φαίνεται ότι και η αγορά ακολουθεί την τάση για καλύτερη και υγιεινότερη ζωή. Ισχύει αυτό για το κρασί; Υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση για βιολογικό κρασί;
Η τάση γενικότερα είναι να αναζητούμε το παλιό, το αυθεντικό, το
γευστικό και υγιεινό. Φυσικά ισχύει και για το κρασί. Βλέπουμε ότι η αγορά προτιμά τα κρασιά χαμηλών παρεμβάσεων και τους μικρούς παραγωγούς. Εναν μικρό παραγωγό μπορείς να τον παρακολουθήσεις, είναι σαν να παίρνεις μέρος κατά κάποιο τρόπο στην παραγωγική διαδικασία, άρα τον εμπιστεύεσαι. Και το κρασί χαμηλών παρεμβάσεων σημαίνει ότι τουλάχιστον έχει παραχθεί από βιολογική καλλιέργεια στο αμπέλι, αν όχι βιοδυναμική
ή αναγεννητική, και στο οινοποιείο δεν
έχουν γίνει προσθήκες οινολογικών υλικών, δεν έχουμε διορθώσει την οξύτη-
τα ή άλλα γευστικά χαρακτηριστικά και
έχουμε χρησιμοποιήσει το θειώδες στα
χαμηλότερα δυνατά επίπεδα. Οπότε μι-
λάμε για ένα υγιεινό προϊόν με οφέλη για
την υγεία μας. Και αν λοιπόν η ζήτηση για
τα βιολογικά κρασιά δεν έχει αυξηθεί (δεν
έχω γνώση των στατιστικών), θα πρέπει
να γίνει οπωσδήποτε στο μέλλον. Είναι η
μόνη πίεση που μπορεί να ασκήσει ο καταναλωτής στους παραγωγούς ώστε όσοι
δεν το κάνουν ήδη, να ξεκινήσουν να καλ-
λιεργούν και να παράγουν με σεβασμό στη φύση και τον άνθρωπο. Είναι πλέον μονόδρομος για την επιβίωσή μας, η γη έχει αγανακτήσει από τον κακό χειρισμό του ανθρώπου.
Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ένας αμπελουργός; Το πρώτο και πιο σημαντικό είναι ο καιρός. Είδαμε και πέρυσι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο το πώς οι άστατες καιρικές συνθήκες χτύπησαν την παραγωγή των σταφυλιών σε ποσοστό 30%-70% ανάλογα με την περιοχή. Και σαν να μην έφτανε ο καιρός, πρέπει να αντιμετωπίσει και την κρατική αδιαφορία. Βλέπουμε ότι το κράτος αρνείται να βοηθήσει τον πρωτογενή τομέα σαν να μην είναι ό,τι πιο σημαντικό έχουμε. Ο αγρότης παλεύει να επιβιώσει, με αποτέλεσμα στο τέλος να εγκαταλείπει τη γη του και εκεί δημιουργούνται αλλεπάλληλα απανωτά προβλήματα. Σίγουρα πρέπει να δούμε ολιστικά την πρωτογενή παραγωγή για να λύσουμε τα βαθιά ριζωμένα προβλήματα.
Αν στο τέλος υποθέσουμε ότι όλα πάνε καλά και καταφέρει να παράξει σταφύ-
λι, συνήθως έρχεται αντιμέτωπος με πενιχρές απολαβές που φυσικά δεν καλύπτουν τα έξοδά του, πόσο μάλλον την επιβίωσή του. Αυτό προσπαθούμε να λύσουμε και εμείς προσφέροντας στον αμπελουργό που δουλεύει με σεβασμό
για το προϊόν ένα πολύ καλό εισόδημα.
Την κρατική αδιαφορία αντιμετώπισαν
οι αγρότες και με τη φωτιά στις Μελάμπες. Τι ακριβώς συνέβη;
Η πυρκαγιά τον Ιούλιο του 2022 ξεκίνησε από ένα ατύχημα, όπως πληροφορηθήκαμε, και κατέληξε σε απόλυτη τραγωδία για την περιοχή. Κάηκαν μέσα σε
τέσσερις μέρες 21.000 στρέμματα και
άγρια ζώα όπως λαγοί και πέρδικες που ποτέ δεν έγινε λόγος γι’ αυτά.
Η περιοχή παλαιότερα ανθούσε οικονομικά καθώς παρήγε πολύ ελαιόλα-
δο και κρασί. Για να καταλάβουμε το μέγεθος, κάθε νοικοκυριό παρήγε κατά μέσο όρο 2 τόνους ελαιόλαδο για το σπίτι, ενώ μαρτυρίες λένε ότι από τα τότε 700 στρέμματα αμπέλια έρχονταν φορτηγά και μετέφεραν τα σταφύλια προς πώληση στο Ηράκλειο. Η καταστροφή λοιπόν δεν ήταν μόνο οικονομική αλλά και πολιτιστική καθώς χάσαμε ένα μέρος της Ιστορίας μας. Τις υπεραιωνόβιες ελιές ποικιλίας χονδρολιάς και τους προφυλλοξηρικούς αυτόριζους αμπελώνες μας. Το ευτυχές για το αμπέλι είναι ότι μπορεί να ξαναγεννηθεί, όπως και έγινε. Του χρόνου περιμένουμε να μπούμε ξανά σε πλήρη παραγωγή. Οι ελιές όμως δεν θα ξαναγί-
Το κράτος αρνείται
να βοηθήσει τον πρωτογενή
τομέα σαν να μην είναι
ό,τι πιο σημαντικό έχουμε.
Ο αγρότης παλεύει να
επιβιώσει, με αποτέλεσμα στο τέλος να εγκαταλείπει τη γη
του και εκεί δημιουργούνται αλλεπάλληλα προβλήματα
νουν. Φυσικά για όλη αυτή την καταστροφή δεν αποζημιωθήκαμε ποτέ, παρά με ένα αστείο ποσό που δόθηκε προεκλογικά. Πότε άραγε θα λάβουμε τα υπόλοιπα;
Για πυροπροστασία, δε, εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στους εθελοντές πυροσβέστες και στο σχέδιο πυροπροστασίας που δημιουργείται με ιδιωτική πρωτοβουλία από χρήματα που μαζεύτηκαν το καλοκαίρι του 2022 από φίλους του οινοποιείου. Βέβαια δεν μπορούν να υλοποιήσουν 100% τη μελέτη και εκεί θα πρέπει
να συμβάλει και το κράτος. Αναμένουμε για τις εξελίξεις.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Αυτή τη στιγμή τα σχέδιά μας έχουν παγώσει γιατί το άμεσο μέλημα είναι να ανακάμψουμε από τη φωτιά, τόσο από οικονομική άποψη, όσο και από άποψη ανάκαμψης των αμπελώνων. Πολύ σημαντικό είναι να δούμε και την πυροπροστασία στην περιοχή, ελπίζουμε το κράτος να μεριμνήσει επιτέλους γι’ αυτό.
Επειτα θα ήθελα να γίνω ακόμα καλύτερη σε αυτό που κάνω βελτιώνοντας τα κρασιά μου και διασώζοντας παλιούς ξεχασμένους αμπελώνες του Ρεθύμνου.
Σε ευχαριστώ Ηλιάνα και σου εύχομαι κάθε επιτυχία!
● Οινοποιείο: Μέλαμπες Ρεθύμνου ● https://iliana-malihin-winery. business.site
● facebook.com/ilianawines